შანკარადევა

მოგესალმებით ადამიანებო, ნება მიბოძეთ გითხრათ ის რისი თქმაც უკვე დიდი ხანია მსურს. ჯერ ერთი დავიწყოთ იმით, რომ ჯერ კიდევ 6 წლის ასაკში დავინტერესდი სოციოლოგიით, პოლიტოლოგიით და კონსპიროლოგიით (შეთქმულების თეორია), ამ უკანასკნელით განსაკუთრებით. მე ვხედავდი, რომ სამყაროში დომინირებს ბოროტება, რომ მოწყალე და თანამგრძნობი, ჰუმანური ბუნების ინდივიდები მუდმივად რეპრესიული წნეხის ქვეშ იყვნენ, რომ სამართლიანობა პრაქტიკულად არ არსებობს და კეთილდღეობაში ცხოვრობს და "მართალია" ის ვინც ძლიერია. მე შევნიშნე რომ სიკეთის კეთებას არ ჰქონდა და არ აქვს არსებითი აზრი და მნიშვნელობა, რადგანაც ის ვინც სიკეთეს აკეთებს და სიყვარულითა და ტოლერანტობით ეპყრობა სხვა ცოცხალ არსებას, ხშირ შემთხვევაში ისჯება (?!), ხომ წარმოგიდგენიათ რა ტიპის ალტრუისტი და მაზოხისტი იდეალისტი რომანტიკოს-სენტიმენტალისტი უნდა იყო ადამიანი რომ ირგვლივ გამეფებულ სოციალურ დარვინიზმს ებრძოლო? მე წარმომიდგენია... მე მუდმივად ვხედავ, რომ აგრესია და უმეცრება იმარჯვებს სიყვარულსა და მშვიდობაზე. თქვენ დასვამთ კითხვას, რატომ ასე? ნუ... ფანატიკოსი მორწმუნეები ამის გაგონებაზე ყბედობას დაგიწყებენ ე.წ. "პირველდაწყებითი ცოდვის" და ადამიანის "ღმერთისგან განდგომის" ანუ "აპოსტასიის" შესახებ, მაგრამ პირადად მე ეს მოსაზრება სრულ სისულელედ მიმაჩნია. ადრექრისტიანულ ეპოქაში ანუ 1-5-ე საუკუნეებში ადრეულ ქრისტიანთა შორის იყვნენ მისტიკოსი ეზოთერიკები - "გნოსტიკოსნი" ანუ ქართულად "შემმეცნებელნი", რომლებიც ძალიან მარტივად ხსნიდნენ სამყაროში ბოროტების არსებობას; ისინი ამტკიცებდნენ, რომ ძველი აღთქმის იუდეური "ღმერთი" - იაჰვე ელოჰიმი (რომელსაც სინამდვილეში არაფერი არ აქვს საერთო ქრისტესთან), არის არა კეთილი ღვთაება, არამედ ფიზიკური კოსმოსის შემოქმედი ბოროტი ანგელოზი და იმდენად რამდენადაც ის არის ქაოსის უფსკრულში შობილი ბოროტი ანტიეონი, სამყარო რომელიც მან შექმნა - ასევე ბოროტია. მათი მტკიცებით არსებობდა უფრო მაღალი სამეფო - პლერომა (სულიერი სამყარო), რომლის არსებობის შესახებ მან არაფერი იცოდა და საიდანაც მოვიდა ეონი ქრისტე რათა მისგან ეხსნა სულიერი ხალხი ანუ "პნევმატიკოსები". მათი მტკიცებით არსებობს სამი ტიპის ხალხი: 1) კეთილსულიერი 2) მშვინვიერი (ნაწილობრივ ბოროტი) და 3) ხორციელი (აბსოლუტურად ბოროტი). სულიერს შეუძლია ცხონება ბუნებრივად, მშვინვიერს მხოლოდ ძალისხმევით, ხოლო ხორციელი განწირულია. თავი რომ დავანებოთ ამ ეზოთერულ იდეას, არსებობს შეთქმულების ბევრად უფრო მიწიერი და მარტივი თეორია. ყველას რატომღაც ჰგონია, რომ ჩვენი ცივილიზაცია ვითარდება და წინ მივიწევთ, რომ არის პროგრესი, მაგრამ ეს არც მთლად ასეა. რატომ? იმიტომ რომ დედამიწაზე დომინირებს რეპრესიული მორალი და ზნეობა შექმნილი პოლიტიკური და რელიგიური ელიტის მიერ, რაც ავითარებს რეპრესიულ დაკომპლექსებულ ფსიქიკას, როგორც რეპრესიული სოციალური რეჟიმის ნაწილს და ახშობს ყოველგვარ ინდივიდუალიზმს. უნდა ითქვას, რომ დედამიწაზე მაინც არსებობს "მორალის" სხვადასხვაგვარი გაგება, რა? თქვენ გინდათ სიტყვაზე თქვათ, რომ ათეისტს, ინდუისტს, მუსულმანს და ქრისტიანს ყველას ერთნაირი მორალი აქვს? გამოშტერდით? რაღა თქმა უნდა ეს ასე არაა, მაგრამ ყველა შემთხვევაში ჩვენ სახეზე გვაქვს საზარელი ანტილიბერტინისტული რეპრესიული კონსპირაცია. რა არის ეს? მოდით ყველაფერი გავაანალიზოთ: თქვენ ალბათ გსმენიათ სიტყვა "უტოპია" ოღონდ 99, 999% შემთხვევაში როგორც ფუჭი და ილუზორული ოცნების სინონიმი. მსოფლიო ელიტა ამბობს რომ უტოპია ე.ი. იდეალური მსოფლიო წყობა (მიწიერი სამოთხე) არის გამორიცხული რადგან თურმე "ასეთია ადამიანის ბუნება" (!) :დდდ... სინამდვილეში რეპრესიული რეჟიმის პროპაგანდა არის ეს და სხვა არაფერი, თქვენ გაგულისებული იკითხავთ: რაში სჭირდებათ ეს ჩვენს რელიგიურ და პოლიტიკურ ლიდერებს? ისინი ხომ ხალხს ემსახურებიან? მოდით აგიხსნით: ჯერ ერთი - ადამიანის ბუნებაში არ ზის არავითარი სადიზმი და რეპრესიულობა! მეორეც უტოპიის შექმნა შესაძლებელია, უბრალოდ ლიდერებს არ აწყობთ, რომ ადამიანები ამ მიზნისკენ ილტვოდნენ და მესამეც - ჩვენი სოციუმი არაა ორიენტირებული ევოლუციაზე რადგან ის არის სტატიკური და არა დინამიკური! ბოლო 2 საუკუნის მანძილზე ტექნოლოგიური ბუმი და ლიბერალიზაცია-დემოკრატიზაცია (რომელიც სხვათაშორის არასრულია და ხარვეზული) თითქმის არაფერს ნიშნავს! შესაძლოა გსმენიათ, რომ მეოცე საუკუნის დასაბამს ერთ სერბ მეცნიერს, ნიკოლა ტესლას გამოგონებული ჰქონდა ელ მობილი და სურდა მათი წარმოება, მაგრამ მდიდარმა ნავთობმაგნატებმა ის მაშინვე რეპრესიული პიარის მსხვერპლად აქციეს და ჩააჩუმეს. ჯერ კიდევ მაშინ შეეძლო კაცობრიობას ეკოლოგიურად სუფთა ენერგიებზე გადასვლა რაც თითქმის არავის უნდოდა, განსაკუთრებით - ბიზნესმენებს. სადაა "ძაღლის თავი დამარხული"? პირდაპირ გეტყვით: პოლიტიკოსები მანამ არსებობენ სანამ არსებობს პოლიტიკური პრობლემა, ბიზნესმენები და ბანკირები მანამ არსებობენ სანამ არის სიღატაკე და სოციო ეკონომიკური ასიმეტრია, რელიგია და სასულიერო პირები არიან იქამდე სანამ არის სულიერი ტკივილი ადამიანის არსებაში, პოლიციელები არიან მხოლოდ იმიტომ რომ არიან ბანდიტები (კრიმინალები), არმია არსებობს - რადგანაც არსებობს ომი, ხოლო ექიმები და მედიცინა საჭიროა იქამდე - სანამ ადამიანები არიან ავად და სანამ არის თუნდაც მიზერული შანსი იმისა, რომ ვინმე გახდება ავად. მე რას ვბოდავ? ჰმმ... თქვენი აზრით რა მოხდება თუ პოლიტიკური პრობლემები, სიღატაკე, ავადმყოფობა, კრიმინალი, ომი და სულიერი სევდა იქნება დაძლეული? არა? არ იცით? მე ვიცი! მოხდება ის, რომ პოლიტიკოსის, ექიმის, ბიზნესმენის, ბანკირის, პოლიციელის, ჯარისკაცის და მღვდელის პროფესიები აღარ იქნებიან რა მოთხოვნადი ახალ უტოპიურ საზოგადოებაში, უბრალოდ გაქრებიან! თქვენი აზრით რა მოხდება თუ ვინმე გამოიგონებს უნივერსალურ წამალს (რომელიც სამუდამოდ განკურნავს ყველა ადამიანს) და განაცხადებს ამის შესახებ? იმ ადამიანს უბრალოდ გააქრობენ! და რომც შეძლოს ამ პიროვნებამ თავისი პანაცეას გავრცელება ექიმებს რა დაემართებათ? ეს არის ნამდვილი ღამის კოშმარი ექიმებისათვის! ექიმები ფულს შოულობენ ავადმყოფთა განკურნებით, რადგან მკურნალობა არის ფასიანი! ვინც ღარიბია ის კვდება და მორჩა, მაგრა, ვინც ცოტაოდენ ფინანსურს რესურსებს მაინც ფლობს მიდის ექიმთან და გადის მკურნალობის რთულ კურსს. ექიმებს უბრალოდ არ შეუძლიათ რომ სურდეთ საყოველთაო კეთილდღეობა ისე, რომ არავინ არასოდეს იტანჯებოდეს სნეულებათაგან! იმიტომ კი არა რომ ისინი ბოროტები არიან! არა! უბრალოდ სისტემაა ასეთი! ჩვენი მსოფლიო სოც სისტემა არაა ორიენტირებული არც ევოლუციაზე და არც რევოლუციაზე! თუ პოლიტიკური პრობლემები გადაწყდება პოლიტიკოსთა არსებობას აზრი დაეკარგება! არჩევნებს აზრი აღარ ექნება! ეს იქნება ტოტალური ანარქიზმი ანუ უმთავრობობა! ხალხი იმდენად გონიერი იქნება რომ ლიდერები აღარ დასჭირდებათ! ყველა რომ მაძღარი და მდიდარი იყოს განა ბიზნესი და საბანკო საქმე იარსებებს? ისინი არიან იმიტომ რომ არსებობს ხელოვნურად ინიციირებული ეკონომიკური დისპროპორცია. ბიზნესი შეუძლებელი გახდება!... თუ კრიმინალები და ომის მსურველნი აღარ იქნებიან, რაღა უნდა აკეთონ პოლიციელებმა და მეომრებმა?... თუ ადამიანი შეისწავლის ფიზიკურ და ეზოთერულ მეცნიერებებს და ფილოსოფიას და ყველა იქნება განათლებული ფილოსოფიურად და მეცნიერულად, განა რელიგიური დოგმები მოთხოვნადი იქნებიან? პასუხი: არამც და არამც!!!... აგრეთვე იმის გარდა რომ სისტემა არაა ორიენტირებული პოზიტიურ სოციო-ეკონომიკურ ცვლილებებზე, რეპრესიულ კოლექტივისტურ მორალს აქვს საზარელი ომი გაჩაღებული სექსუალობის წინააღმდეგ! სექსი არის ის რაც ყველაზე მეტად სიამოვნებს ადამიანს! ორგაზმი და ექსტაზი არის ის რაც ადამიანში იწვევს ადრენალინის, დოფამინის და ენდორფინების - ბედნიერების ჰორმონების გამოყოფას რომელიც ისეთი ძლიერია რომ კიბოს უჯრედებსაც კი სპობს, ადამიანს სიცოცხლე უხარია, მაძღარია და ლაღია, მაგრამ ასეთი კმაყოფილი და ბედნიერი ადამიანი საშიშია მსოფლიო რეჟიმისთვის, ასეთ ბედნიერ და ჯანმრთელ ადამიანს ვერც მართავ, ვერც გააკონტროლებ და ვერც წამალს მიჰყიდი როგორც გინდა, ამიტომაც პარაზიტებმა მოიფიქრეს უნიკალური მეთოდი - აკრძალეს ბიოლოგიური სიამოვნება და გამოაცხადეს მომაკვდინებელ ცოდვად და "გარყვნილებად". აგორდა შავი პიარი ეროტიზმის და თავისუფალი რომანტიკის წინააღმდეგ. მოზარდებს მაქსიმალურად ცდილობენ რომ დაუხშონ გული და გონება და არ მისცენ ბედნიერების უფლება და გადაუკეტონ გზა სქესობრივი განათლებისკენ მიმავალი, რატომ? იმიტომ რომ რეპრესიულ მორალს მიაჩნია რა "გარყვნილებად" ჰედონიზმი ცდილობს გამოზარდოს დაკომპლექსებულ მორალისტ კონსერვატორთა ახალი კადრები, ესაა ბრძოლა რეპრესიულ მორალიზმსა და ჰედონისტურ ლიბერალიზმს შორის. გსმენიათ ხომ სხვადასხვა შოუებში დაცენტრილი "ერის მამები და დედები" როგორ გიჟურად გაჰყვირიან მორალზე და ამორალურობაზე? ჰოდა ეგ არის მსოფლიო რეპრესიული რეჟიმის თვითრეგულაციის მექანიზმები და ნუ გგონიათ ზოგიერთებს რომ ჰოლანდიაში მაგალითისთვის სულ ტოტალური ლიბერალ ჰედონიზმია... მორალისტები იქაც თავზე საყრელად არიან. მორალისტების რეპრესიული ფაშისტური პოლიტიკის მიზანია ერთი რამ მხოლოდ - ადამიანთა იზოლირება სექსუალობისგან და სიამოვნების სავსებით ბუნებრივი ბიოლოგიური ინსტინქტებისა და სურვილების ჩახშობა.

დღეისათვის მსოფლიოში გაჩაღებულია საზარელი ომი თეისტებსა და ათეისტებს შორის. ერთნი ამტკიცებენ რომ არავითარი ღმერთი არ არსებობს, მეორენი კი იმას, რომ ღვთაება რეალური არსებაა და მას უნდა ვეთაყვანოთ. მე მუდამ მეცინებოდა ამაზე. თავი რომ დავანებოთ ღმერთის ალტერნატიულ პანთეისტურ იდეას არსებულს ოკულტიზმში, რომლის თანახმადაც ღმერთი არის უსასრულო უპიროვნო ინტრაკოსმიური ენერგია განფენილი მთელს სამყაროულ სივრცესა და დროში, არსებობს კიდევ ერთი იდეა ღმერთის შესახებ, რომელსაც მისდევენ ისეთი დიადი მოაზროვნეები და მეცნიერები როგორებიცაა: ერიხ ფონ დანიკენი, მაიკლ კრემო, გრემ ჰენკოკი, დევიდ ჩაილდრესი, ჯო ტეილორი და მრავალი სხვა. მათ შექმნეს ე.წ. პალეოკონტაქტის თეორია, რომელიც ახლებურად ხსნის და განმარტავს უფლის იდეალისტურ რელიგიურ იდეას და დაფუძნებულია მეცნიერებაზე, რომელსაც ეწოდება - უფოლოგია. არავისთვის არაა სიახლე, რომ ბოლო პერიოდში გაჩნდა იდეა, რომ სამყაროში სხვა რასებიც არიან და რომ არსებობს ჩვენი მსგავსი არსებებით დასახლებული პლანეტები. უფოლოგია სწავლობს უცხოპლანეტელ არსებებს და მათ საფრენ აპარატებს, რომლებიც თუ წყაროებს დავუჯერებთ ხშირად ჩნდებიან დედამიწის სივრცეში. არიან ადამიანები, რომლებიც ამტკიცებენ რომ კავშირი აქვთ მათთან. არიან ისეთი ფანატიკოსებიც რომლებიც არამიწიერ არსებებს ჰყოფენ 2 ტიპად: 1) უფლის ანგელოზები და 2) ბოროტი ანგელოზები (მაცდურნი). ეს უკვე რელიგიური მარაზმია და სხვა არაფერი. პალეოკონტაქტის თეორია გვეუბნება, რომ რელიგიები სინამდვილეში წარმოიშვნენ ადამიანთა მიერ მათი დაბალი ინტელექტუალური განვითარების და მეცნიერების არ არსებობის გამო, არამიწიერ არსებათა და მათ საფრენ აპარატთა არასწორი აღქმის რეზულტატში. დანიკენი და მისი მსგავსი მეცნიერები ამტკიცებენ რომ არამიწიერ ჰუმანოიდებს არაერთხელ ჰქონიათ კონტაქტი ძველი მსოფლიოს ხალხებთან (მაგალითისათვის ავიღოთ თუნდაც შუმერთა განმანათლებელი - ღმერთი ოანესი იგივე მუზარი იოანი, რომელიც მზის სულად შერაცხეს, რომლისგანაც შუმერებმა მიიღეს მთელი თავიანთი ცოდნა!). დანიკენი ამბობს, რომ არ არსებობენ არავითარი მისტიკური ძალები (უფალი, ეშმაკი და ა.შ), სინამდვილეში ისინი არიან არასწორად აღქმული ზეადამიანი ჰუმანოიდები. შუმერულ წყაროებში ნახსენები არიან ე.წ. "ანუნაქები" ანუ ნიბურუს ღმერთები, რომლებიც 444 000 წლის წინ დედამიწაზე მოვიდნენ და 392 000 წლის წინ შექმნეს პირველი ადამიანები, ალულიმი და ჰუვა. სხვათაშორის ერთ-ერთი ანუნაქის - ენქის სიმბოლოა ხეზე გადახვეული ორი გველი, გადახვეული ისე, რომ ქმნიან დნმ-ს სპირალის მსგავს ფორმას (!). ინდურ წყაროებში დევების, უპადევების და ასურების ანუ ღმერთების, ნახევარღმერთების და დემონების ციურ ეტლებს ანუ საფრენ აპარატებს ეწოდებათ: "ვიმანები", "გარუდები" და "აგნიჰოტრები". ამის შესახებ წერია ინდუისტურ წიგნებში - "ვიმანიკა შასტრა" და "სამარანგანა სუტრადახრა". ამ ტექსტებში დეტალურად არის აღწერილი ამ ხომალდების აგებულება და მათი საწვავი. დანიკენი ამტკიცებს, რომ ესენია უცხოპლანეტელი ჰუმანოიდების ვარსკვლავთშორისი ჰიპერსივრცული კრეისერები და რაიდერები, რომელთა რეალური ბუნება ადამიანებმა უბრალოდ ვერ გაიგეს! ასე რომ, ღმერთის ტრადიციული იდეა, სრული ნონსენსია და აბსურდი. ოკულტიზმში ცნობილნი არიან დემონთა და ზეციურ არსებათა უთვალავი რასები. მოდით ზოგიერთები განვიხილოთ: დემონი ასმოდეუსი იგივე აშმოდაი, იგივე სიდონაი, იგივე შამადი - დემონი ცნობილი ირანულ, მესოპოტამიურ, ინდურ და ევროპულ რელიგიურ მითოლოგიაში. ირანელთა რწმენით ეს იყო სინათლის ღმერთი, რომელიც ბნელეთისა და ავხორცობის დემონად გარდაისახა. სატანისტურ სწავლებაში დემონი ასმოდეუსი იგივე აშმა დევა (ეშმა დეივა), არის ჯოჯოხეთის ერთ-ერთი დიადი ლორდი; მატერიალური სიმდიდრის და სექსუალური ვნების დემონიკუსი (როგორც ცნობილია განსხვავებით სინათლის რელიგიათა მიმდევრებისგან, სატანისტებს უყვართ დემონები და მათ ეთაყვანებიან). ირანელებიდან გავრცელდა დასავლეთში ეშმას ანუ ასმოდეუსის შესახებ მითები და ლეგენდები. ქართულში სიტყვა ეშმა დევა გადმოვიდა როგორც ეშმა-კი (კი ნართანიანი) და შეიცვალა მნიშვნელობა იქცა რა დემონთა კრებით სახელად. ასმოდეუსი არის ახალგაზრდა ადამიანურ ქალწულებთან მოარშიყე დემონი. ასმოდეუსთანაა დაკავშირებული ყოველგვარი სექსუალობა და სქესობრივი განათლება. ლილიტი იგივე დმამ ლეილიტ იგივე ლეილ (ლილ) - ჯოჯოხეთის ერთ-ერთი უზენაესი დედოფალი, რომელიც იუდაისტური რელიგიის, კერძოდ კი რაბინთა აპოკრიფების მიხედვით (როგორიცაა მაგ. "ბენ სირას ანბანი") გახლდათ პირველი ქალი, შექმნილი ევამდე, არა ნეკნისგან არამედ ცეცხლოვანი მატერიისგან, იყო ძლიერი და ამაყი, ადამს ის სიგიჟემდე უყვარდა, მაგრამ ღმერთ იაჰვეს მათი სიყვარულის შეშურდა და ადამს შთააგონა სექსისტური იდეები, რომელთა გამოც ლილიტმა თვალცრემლიანმა მიატოვა ადამიც, უფალიც, წარმოთქვა მისი აკრძალული სახელი და გავარდა ტყვიასავით ჯოჯოხეთად ქცეული სამოთხის ბაღიდან, შეხვდა სატანაილს და გახდა ინფერნოს ანუ ჯოჯოხეთის ერთ-ერთი ქალი იმპერატორი და დედა დედოფალი. ლეგენდები გვამცნობენ, რომ ლილიტი არის ყოველთა ვამპირთა დედა. ლუციფერი ანუ ჰელელ ბენ შაჰარ - მიუხედავად იმისა რომ ბიბლიაში ლუციფერზე მიზერული ცნობებია და ისიც მეტად ბუნდოვანი, სამაგიეროდ სატანისტურ და შუმერულ წყაროებში არის საკმაოდ დიდი ინფორმაცია ლუციფერზე. მასთან დაკავშირებულია თავისუფლება, ამბოხი ტირანიის წინააღმდეგ, ლიბერალიზმი, ნიჰილიზმი, ჰედონიზმი, დემოკრატია, ჰუმანიზმი, ტრანსჰუმანიზმი, ყოველგვარი ტაბუირებული ცოდნა რაც აკრძალულ არის ზეცის მეფის - იაჰვეს მიერ. ლუციფერი არის სიმბოლო თავისუფლებისა და სულიერი ცოდნის ანგელოზი. ლუციფერი ესაა ამომავალი მზე და ვარსკვლავი სირიუსი. სატანიზმში ლუციფერი ითვლება ყველაზე პირველ თავისუფალ ანგელოზად ისტორიაში. დემონთა რასები: ვამპირები იგივე სტრიგოი ან რაკშასა (იაპონურად "კიოკეცუკი") - ვამპირები არიან ზეადამიანური ორგანიზმები, თავად სიტყვა ვამპირი ნიშნავს "ცოცხალ მიცვალებულს" ძველ სერბულ ენაზე. რას ნიშნავს ეს? პრობლემა იმაშია, რომ აქ გაცილებით ნაკლებია მისტიკა და უფრო მეტია ბიოლოგია, ვიდრე ეს ზოგებს ჰგონიათ. ვამპირის სხეული, როგორც ცნობილია არ ბერდება, ეს აიხსნება იმითი, რომ 1) ვამპირის სხეულში არაა დეგენერაციული იზოტოპი კალიუმ 40 და სიბერის გენი 2) ვამპირის სხეული 50%-ით მკვდარია 3) ვამპირებს აქვთ გააქტიურებული ტვინის 100% განსხვავებით ადამიანთაგან 4) ვამპირებს აქტივში აქვთ გენუმის 99, 9 % განსხვავებით ადამიანთაგან 5) მათ ბევრად უფრო მეტი სინაფსი ტვინში ვიდრე ადამიანებს. ამას გარდა უნდა აღინიშნოს რომ უკვდავება მიიღწევა სწორედ იმის ხარჯზე რომ ვამპირის სხეული მუდმივად სიკვდილისა და სიცოცხლის ზღვარზე იმყოფება. მათ ბევრად უფრო მეტი სატანჯველის ატანა უწევთ ვიდრე ადამიანებს, ადამიანები ვერც კი ხვდებიან რა დონეზე აქვთ მონგრეული გენეტიკური კოდი ვამპირებს, დიახ, ისინი ჩვენზე ძლიერები არიან, მაგრამ მათ აწუხებთ საზარელი გენეტიკური ჰემატოლოგიური დეფექტი! ვამპირის სხეულს, ვამპირის სისხლის უჯრედს არ გააჩნია საერთოდ არავითარი უნარი ჰემოგლობინისა და რკინის შეკავების, ხარჯავს რა ჰემოგლობინს კატასტროფული სიჩქარით, მუდმივად გარედან უწევს რესურსების შევსება! თქვენ შეძლებდით ასე ცხოვრებას? და თან ისე რომ იცი, ნებისმიერ მომენტში შეიძლება გაგულისებული რასისტი ფანატიკოსი თავს დაგესხას და ფერფლად გაქციოს ვერცხლის იარაღით. მართლაც, ვამპირებს ვერცხლზე სასიკვდილო ალერგია აქვთ, მათი ჰემოგლობინი მყისიერ რღვევას იწყებს ვერცხლთან შეხებისთანავე!!... რეალურად ისინი არ არიან საზარელი მონსტრები, მათ აქვთ კულტურა და კანონები, ადამიანთა მიერ აგორებული რელიგიური ეკლესიური პროპაგანდა კი აცხადებს, რომ ისინი ადამიანთა პირსისხლიანი მტრები და სერიული მკვლელები არიან. როგორც ამბობენ, ისტორიას წერენ გამარჯვებულნი. ინდურ მითოსში იყო ერთი ვამპირი ქალი ჰიდიმბა, რომელსაც პრინცი ბჰიმასენა შეუყვარდა და მისგან დამპირი ანუ ნახევრადადამიანი - გჰატოტკაჩი გააჩინა, რომელიც საბოლოოდ უფალი კრიშნას ერთგული თანამებრძოლი და მეგობარი გახდა. ვამპირების სხეულის ტემპერატურა მინუს 37 გრადუსია ცელსიუსით და მათ სხეულში სისხლის ცირკულაცია თითქმის არ მიმდინარეობს. სხვათაშორის ოკულტური ცოდნის მიხედვით ვამპირის მიერ ნაკბენი ადამიანი ავტომატურად ვამპირი არ ხდება. საქმე იმაშია, რომ ვამპირად გადაქცევისთვის საჭიროა რთული პროცედურა: 1) ვამპირმა წაიღოს ადამიანის სისხლის 50% 2) ვამპირმა ადამიანს მისცეს საკუთარი სისხლის 50% და ბოლოს 3) ადამიანის სხეული უნდა მოკვდეს! შემდგომ უკვე 4) ვირუსი ჰემა ფაგი იწყებს ინკუბაციას და სულ რაღაც 7-8 საათში ადამიანი უჯრედულ დონეზე გარდაისახება. აი ასეა ეს თუ დავუჯერებთ ოკულტიზმს. სუკუბები და ინკუბები - სექსუალობის დემონები. სუკუბი ნიშნავს ქვემოთ მწოლიარე საყვარელს და არიან დემონესები რომლებსაც უყვართ ახალგაზრდა მამაკაცებთან სექსი. ინკუბი ნიშნავს ზემოთ მწოლიარე საყვარელს და არიან დემონიკუსები, რომლებსაც უყვართ ახალგაზრდა ქალწულების "შეცდენა". ესენი მართავენ ლიბიდოს ანუ სექსუალობას. ლამიები იგივე ნაგები (დემონი გველები) - ესენია ცივსისხლიანი ადამიანის მსგავსი სერპენტოიდები და რეფტილოიდები, რომელთა 2 ტიპი არსებობს; 1) რომელთაც აქვთ ფეხები და 2) რომელთაც ფეხების მაგივრად კუდი აქვთ, რომელზე დაყრდნობითაც გადაადგილდებიან. არაქნიდები - დემონები, რომლებსაც სხეულის ზედა ნაწილი ადამიანის აქვთ და ქვედა ობობის. სკორპიონიდები - დემონები, რომლებსაც ზედა ნაწილი მიუგავთ ადამიანისას და ქვედა მორიელისას. ქალთევზები - დემონები თევზის ქვედა ნაწილით და ადამიანის ზედა ნაწილით. არის კიდევ მრავალი სხვა რასა. დემონთა რასები ძირითადად სახლობენ კლიფოტის სისტემად წოდებულ სამყაროებში, ხოლო ღმერთები და ანგელოზები - სეფიროტის ზეციურ სფეროებში. არსებობს კლიფოტის 10 სამეფო: 1) ნაჰემა (ჩვენი სამყარო) 2) გამალიელი 3) სამაელი 4) ჰარეპ სერაპიელი 5) ტაგირიონი 6) გალაჰაბი 7) გამჩიკოტი 8)სატარიელი 9) ჰაგიელი და 10) ტაუმიელი. სხვათაშორის ასმოდეუსი არის "შამჰამფორაშად" წოდებულ სისტემაში 72 დემონი ლორდიდან ერთ-ერთი. ზეადამიანურ არსებებს ეწოდებათ "კრიპტიდები" რაც მოდის ბერძნული სიტყვიდან "კრიპტოს" და ნიშნავს ძველს. ოკულტური წყაროების მიხედვით კრიპტიდები უძველესი რასებია, რომლებიც ადამიანთა გაჩენამდე სახლობდნენ დედამიწაზე (წაიკითხეთ ე. ბლავატსკაიას - "საიდუმლო დოქტრინა"). ოკულტური სწავლების მიხედვით იყო დრო როცა ადამიანები და კრიპტიდები დედამიწაზე ერთად ცხოვრობდნენ, ეს იყო - "ატლანტიდის ერა". სხვათაშორის, ძალია მეცინება, როცა ათეისტები ლაპარაკობენ: "აბა სად არიან ეს ზეარსებები? რატომ არ ჩანან? ჩვენ ვეძებეთ და ვერ ვიპოვეთ!" ეს უბრალოდ სასაცილოა... ჯერ ერთი მათ აქვთ ისეთი ტექნოლოგიები და გენეტიკური უნარები, რომ დამალვა სულაც არ გაუჭირდებათ და მეორეც: განა ადამიანთა რასა მათ მიიღებს? ადამიანები არიან საზარელი ქსენოფობები, ჰომოჰობები, შოვინისტები და რასისტები, რომლებიც აგერ უკვე 12 000 წელია ომებში ერთმანეთს ხოცავენ! და თქვენ გინდათ მითხრათ რომ კრიპტიდებს არ შეიძლება ასეთი ბარბაროსი მოდგმის ეშინოდეთ? თქვენი აზრით რა მოხდება ისინი მართლაც რომ გამოვიდნენ დღის შუქზე? მე გეტყვით - გ ე ნ ო ც ი დ ი! აი რა მოხდება! ადამიანები მათ იგივეს უზამენ რაც ადოლფ ჰიტლერმა უქნა ებრაელებს, ბოშებს და სლავებს 1940-45 წლებში!!! ადამიანური რასა აღსავსეა რასისტული ზიზღით.

თქვენ ალბათ ყველას გსმენიათ ე.წ. "ბულინგის", "პუბერტატის", "ლიბიდოს", "რეპრესიული მორალის", "ჰედონიზმის" და მიკროჩიპების შესახებ. მე მსურს გიამბოთ ამყველაფრის შესახებ. დასაწყისისათვის მსურს ვთქვა ორიოდე სიტყვა "ლიბიდოს" შესახებ, მერე გადავალ "პუბერტატის" ახსნაზე და ა.შ. მეცხრამეტე და მეოცე საუკუნეებში ცხოვრობდა ერთი დიადი მოაზროვნე - ზიგმუნდ ფროიდი, ავსტრიელი ფსიქოლოგი, რომელმაც გამოიგონა - "ფსიქოანალიზი". ფსიქოანალიზი გვეუბნება რომ ადამიანი როგორც ფსიქოფიზიკური არსება, მთელი თავისი ცხოვრების მანძილზე იმყოფება საკუთარი შინაგანი ვნებებისა და სიურვილების აქტიური ზეგავლენის ქვეშ და რომ ადამიანის ფიზიოლოგიური სექსუალობა და საზოგადოებრივი ზნეობრივი ნორმატივები ერთმანეთთან წინააღმდეგობაში მოდიან. ადამიანის სექსუალობას ეწოდება - ლიბიდო. ადამიანს აგრეთვე აქვს 2 სახის პიროვნული მე - 1) ეგო და 2) სუპერ ეგო. ეგო ისაა რაც იმყოფება ლიბიდოს და სუპერ ეგოს შორის, მაგრამ ხანდახან ლიბიდო იჭრება ეგოში, ანგრევს მის ბარიერს და აღწევს სუპერ ეგომდე, როცა სუპერ ეგო იღებს ლიბიდოს, ის იწყებს ადამიანის ქვეცნობიერი სურვილების ცნობიერ რეალიზაციას. ადამიანებს მუდამ აქვთ ლიბიდო, მაგრამ აქტიურ რეალიზებას ლიბიდო იწყებს ე.წ. პუბერტატის პერიოდში ანუ 9-11 წლიდან 18-20 წლამდე პერიოდში. აღსანიშნავია რომ პუბერტატის პერიოდში მყოფ ანუ არასრულწლოვან ადამიანს სხვადასხვა ქვეყანაში სხვადასხვაგვარად უდგებიან, რადგანაც მაგალითად დანიაში, კერძოდ ფარერის ავტონომიურ რესპუბლიკაში სრულწლოვანება დგება 14 წლის ასაკში, კუბაზე და შოტლანდიაში - 16 წლის ასაკში, ჩრდ. კორეაში 17 წლის ასაკში, სამხ. კორეაში - 19 წლის ასაკში, იაპონიაში - 20 წლის ასაკში, ბაჰაისტურ რელიგიაში - 15 წლის ასაკში, ვატიკანში გოგოსთვის - 13 წელი, ბიჭისთვის - 16 წელი, ქვეყნების უმეტესობაში 18 წელი და ა.შ. აქედან გამომდინარე შეგვიძლია გამოვიტანოთ დასკვნა, რომ უნივერსალური ეთიკა და კანონი არ შეიძლება რომ არსებობდეს, რადგანაც ყველას განსხვავებული გენეტიკა და აღზრდა აქვს. როგორც რუსი მეცნიერი და ხელოვანი ა. ნევზოროვი ამბობს: "ჭეშმარიტება არ არსებობს, თუ მოვა თქვენთან ვინმე და დაგიწყებთ ჭეშმარიტების სახელით ჭეშმარიტებაზე საუბარს, იცოდეთ, რომ საქმე გაქვთ - იდიოტთან". არავისთვის არაა სიახლე, რომ "მოზარდებს" პუბერტატის პერიოდში უჩნდებათ ახალი (ხშირ შემთხვევაში სექსუალური ხასიათის) სავსებით ბუნებრივი ბიოლოგიური სურვილები, ისინი რა სექსუალური ორიენტაციისაც არ უნდა იყვნენ, ხშირად ხდებიან რეპრესიული ეგოიზმის ანუ ძალმომრეობის მსხვერპლნი, როგორც ოჯახში, ასევე ოჯახის გარეთ. ხშირ შემთხვევაში ამას მივყავართ ლეტალურ შედეგებამდე, ყველაფერი იწყება დეპრესიით და მთავრდება უმეტესად აგრესიით და ან სუიციდით ან სხვისი მკვლელობით. ის რომ ვიღაცეები არიან "არასრულწლოვანები", სრულწლოვანი მშობლებისა და პედაგოგებისთვის ხდება ერთგვარი საბაბი და უნივერსალური არგუმენტი რათა იძალადონ მოზარდებზე, როგორც თავად მოესურვებათ და მოახვიონ მათ თავს საკუთარი რეპრესიული მორალი და ეგოიზმი. განსაკუთრებულ "ბულინგს" ანუ ხულიგნურ თავდასხმებს განიცდიან ლგბტ მოზარდები, რომლებსაც ამცირებენ როგორც ფსიქოლოგიურად ასევე ფიზიკურად და ხშირ შემთხვევაში მათ აქვთ ტანჯვით სავსე სევდიანი ცხოვრება. ხშირად ლესბოსელ მოზარდებს უვითარდებათ ინტერნალიზებული ჰომოფობია ანუ საკუთარი თავის შეძულება და ემონებიან საზოგადოების რეპრესიულ მორალს, ამბობენ რა: "არა, ჩვენ არ შეგვიძლია ერთად ყოფნა თუნდაც მართლაც გვიყვარდეს ერთმანეთი, ხალხი რას იტყვის? ჩვენ ხომ ორივენი გოგონები ვართ?!" აი ასეც ხდება. საკმაოდ ხშირად ძალადობის მსხვერპლნი ხდებიან ათეისტი მოზარდები. საზოგადოებაში ხშირია ანტიჰედონისტური რეპრესიები, როცა ამბობენ რომ ფიზიკური სიამოვნება არის - დანაშაული. "ჰედონე" ძვ. ბერძნულად ნიშნავს - სიამოვნებას (უპირველეს ყოვლისა - ფიზიკურს), ჰედონისტები იყვნენ ძველი ბერძენი ფილოსოფოსები, მიმდევარნი ძვ. წ. მეხუთე საუკუნეში კირენეაში მცხოვრები ფილოსოფოსისა - არისტიპე კირენელისა. არისტიპე ამტკიცებდა რომ ცხოვრებაში მთავარია ზომიერი და მშვიდობიანი ფორმის ფიზიკური სიამოვნება და რომ ადამიანმა მხოლოდ ის უნდა აკეთოს, რაც ანიჭებს თუნდაც მიზერულ სიამოვნებას, სხვაგვარად არაფერს არ აქვს აზრი. ხშირია დემაგოგია რომელიც აპელირებს "ჭეშმარიტების" და "ეთიკის" იდეებით. არის შემთხვევები, როცა სკოლაში, ამოჩემებული ჰყავთ ორი მოწაფე: 1) პირველი მაგალითისათვის - გოგონა, რომელიც არის ყველაფერში იდეალური და რომელსაც მოწაფეთა მთელი არმია აღმერთებს და 2) ბიჭი, რომელიც არაფრით გამოირჩევა, არის უბრალო და კეთილი და უყვარს კუმირად ქცეული სკოლის პრინცესა. ფანატები ჩვეულებრივ იქცევიან აგრესიულად და არაადექვატურად, მაგ. კუმირს ეთაყვანებიან და შემუშავებული აქვთ რაღაც სისტემა, ხოლო აუტსაიდერ ბიჭს რომელსაც სურს მათ კუმირთან ურთიერთობა და რომელსაც აქვს მიღებული კუმირი გოგონას სიმპათია, ყოველმხრივ დაჩაგრავენ და მიაყენებენ როგორც ფსიქოლოგიურ, ასევე ფიზიკურ შეურაცყოფას და შესაძლოა მოკლან კიდეც! აქედან გამომდინარე მახსენდება ე.წ. მიკროჩიპები, დღეისათვის ეს თემა აქტუალურია და ბევრი საუბრობს ამაზე, ფანატიკოსი მორწმუნეები განგაშის ზარებს რეკავენ და საუბრობენ ანტიქრისტეზე, ხოლო საიენტისტი ლიბერალები ცდილობენ დაიცვან ჩიპების იდეა. მე თუ მკითხავთ, როგორც ლიბერტარიანელი ნიჰილისტი გიპასუხებთ, რომ ადამიანებმა თუ საკუთარი საზღვრები არ იციან და ერთმანეთს თავს ესხმიან, ქცევის მოდიფიკატორი მიკროჩიპების ჩამონტაჟება უკლებლივ ყველა ადამიანის და ასევე ცხოველის ტვინში, აუცილებელიცაა და გარდაუვალიც. წარმოიდგინეთ თუ ყველას ტვინში ექნება ქცევის მოდიფიკატორი, რომელიც აგრესიის და ძალმომრეობის ნებისმიერ იმპულსზე, განახორციელებს ტვინში ელექტრონულ იმპულსს, რომელიც დაწვავს მთელ ნერვულ უჯრედებს და გაანადგურებს აგრესორს, რომელმაც შესაძლოა ტვინში გაივლო აზრად ან საკუთარი ცოლის გალახვა, ან პატარა ბავშვის გაუპატიურება ანდა ლესბოსელი გოგონასთვის ქვის სროლა და მოკვლა ჰომოფობიის გამო. მე თუ მკითხავთ ქცევის მოდიფიკატორი საჭიროა, მასში უნდა იყოს ჩატვირთული ინფორმაცია, რომ დასაშვებია თავდაცვა ან ახლობლის დაცვა, მაგრამ კატეგორიულად აკრძალულია სხვისთვის ზიანის მიყენება ანუ თავდასხმა. ეს ნიშნავს იმას, რომ თუ სიტყვაზე მამა და დედა, რაღაც მიზეზით მოისურვებენ საკუთარი 15 წლის ქალიშვილის ცემას და რამე უფრო უარესსაც თუნდაც, მათ ტვინში არსებული ჩიპი ამის შესაძლებლობას არ მისცემს და ადგილზევე მოახდენს მათ ფიზიკურ ლიკვიდაციას გაფიქრების მომენტშივე, აგრესიის რეალიზებაზე ხომ საუბარიც ზედმეტია. აი ასეთია ჩემი აზრი.

ანიმე ესაა იაპონური ანიმაცია. ანიმეს გააჩნია არც მეტი არც ნაკლები 36 ჟანრი, მათ შორის – ჰენტაი ანუ პორნოგრაფია. ანიმეს გრაფიკა, მუსიკალური გაფორმება და სიუჟეტური სტრუქტურა არის არა მხოლოდ განსხვავებული თავისი დასავლური ანალოგებისგან, არამედ ბევრად უფრო მაღალი დონის. მრავალი ანიმეს გრაფიკა, სიუჟეტი და საუნდტრეკი ბევრად უფრო დახვეწილი და ლამაზია ვიდრე ამერიკული და ევროპული ფილმებისა და მულტიპლიკაციებისა. ანიმეს ჰყავს ორი მტერი: 1) გარეგანი მტერი და 2) შინაგანი მტერი. ანიმეს გარეგანი მტრები ძირითადად იყენებენ რამოდენიმე დეგენერატულ და ნონსენსურ „არგუმენტს“, უყვართ დემაგოგობა და სოფისტიკა, მათ ახასიათებთ ანიმეში არსებული: 1) ეპიკური ბატალიების, 2) ეროტიზმის და 3) რობოტექნოლოგიების, ისტერიულ-პანიკური უაზრო და გაურკვეველი სიძულვილი (სერიოზულად, მართლაც გაუგებარია ჩემთვის რატომ აქვთ ალერგია ეროტიზმზე, რობოტებზე და ეპიკურ ბრძოლებზე!? რა არის ამ სამ თემაში ასეთი „ცუდი“ და „შემაძრწუნებელი“??!). გარეგან მტრებს აქვთ 3 ფუნდამენტური იდიოტური ფსევდოარგუმენტი: 1) თითქოსდა ანიმე მხოლოდ ბავშვებისთვის განკუთვნილი პრიმიტიული თამაშობებია, მაგრამ ამ „არგუმენტს“ აბათილებს ანიმეში ეროტიზმის, პორნოგრაფიის, სისხლიანი ბატალიებისა და რთული ფილოსოფიურ-მეცნიერული კონცეფციების არსებობა, 2) თითქოსდა ანიმე არის გარყვნილებისა და ამორალური უზნეობის კარნავალი, მაგრამ ამ „არგუმენტსაც“ აბათილებს ის, რომ ეროტიზმი და პორნოგრაფია დედამიწაზე მილიონობით ადამიანს უყვარს რაც კიდევ ერთხელ ადასტურებს იმას რომ ეს ორი ჟანრი არ წარმოადგენს ბოროტებას და მათში არაფერია ამორალური, სექსუალურობა და ვნებით ჰედონისტური ტკბობა არის ადამიანის ბუნებრივი ინსტინქტები, არის ადამიანური ბუნების განუყოფელი ნაწილი და ზომიერების ფარგლებში სავსებით დასაშვებია. რაღა თქმა უნდა ეროტიულ-პორნოგრაფიული სცენები არაა განკუთვნილი მცირეწლოვანი ბავშვებისთვის და ამ თემაზე სპეკულაციები დებილიზმია. 3) თითქოსდა ანიმეს პერსონაჟების დიდი თვალები არაესთეტიკურია, მაგრამ ამ ფსევდოარგუმენტსაც აბათილებს მარტივი კონტრარგუმენტი – ეს უბრალოდ მხატვრული გადაწყვეტაა, რომელიც მილიონობით ადამიანს მოსწონს, ამას გარდა ამ მხატვრულ სტილს აქვს არსებობის უფლება თუ მივუდგებით ამას ნეოლიბერალიზმის პოზიციიდან. ანიმეს შინაგან მტრებსაც თავიანთი პოხონდრიები და კაპრიზები აქვთ, მათი ზოგიერთი ხუშტური და ახირება ემთხვევა ანიმეს გარეგანი მტრების მარაზმულ იდეებს. ანიმეს შინაგანი მტრები ესენი არიან – ფსევდოანიმეშნიკები ანუ ფსევდოანიმემოყვარულნი, ესენი არიან ადამიანები, რომლებსაც დიბილურად ამოჩემებული აქვთ ერთი ან ორი კონკრეტული ჟანრი (არიან რა ტენდენციურნი), ხოლო ყველა დანარჩენზე ალერგია აქვთ და საკმარისია უხსენო რაიმე მათთვის არმოსაწონი, რომ ათსართულიან ლანძღვა-გინებას და დაცინვას გაჯახებენ და ისე გაგტროლავენ, რომ ადამიანს სიკვდილი მოგინდება, აი ამგვარი აგრესიით არიან შეპურობილი და რომ უთხრა პირში აგრესიული ხარო არც კი აღიარებენ არამედ პირიქით იქით დაგდებენ ბრალს როგორც აგრესიულობაში ასევე სილენჩესა და „გაფუჭებულობაში“!!! ასეთებს არ მიაჩნიათ ანიმეს ლეგიტიმურ და ლეგალურ ჟანრებად ეროტიზმი (ეჩი) და პორნოგრაფია (ჰენტაი) და აქვთ რა შეზღუდული და ვიწრო „აზროვნება“, მზად არიან კუბოში ჩაგმარხონ თუ ეროტიზმი ან სექსი ახსენე!!! სხვა სიტყვებით რომ ვთქვათ ესენი არიან ტვინნაღრძობი დარეხვილი სექსოფობები, ბილწი მორალისტები, რომლებიც მორალზე გაჰყვირიან ან არადა თუ რეალურ სიცოცხლეში არა, ფარულ ინდივიდუალურ არაცნობიერში მაინც იმაზე მილიონჯერ უფრო „გარყვნილნი“ არიან ვიდრე ისინი ვისაც უღრენენ „მორალის“ და „ზნეობის“ სახელით!!!

უკიდეგანო სიძულვილი, ზიზღი და მრისხანება მიპყრობს და საგონებელში ვვარდები, როცა ვაწყდები ადამიანს, რომელსაც ეჯავრება ეროტიზმი და მიიჩნევს მას „ამორალურ ბოროტებად“ (!), რატომ ასე? მარტივადაა ყველაფერი, ვინმეს წარმოუდგენია კაცობრიობა ბავშვების გარეშე? რაღა თქმა უნდა არა! და თუ იცის ვინმემ როგორ „კეთდებიან“ ისინი? ბავშვები იბადებიან სქესობრივი აქტის შედეგად და სქესობრივი აქტის განმაპირობებელი და წამმართველი ფაქტორი, აქტორი და ძალა არის – ეროტიზმი ანუ სექსუალური ვნება, რომელიც როგორც ასეთი თავისთავად არ წარმოადგენს ნორმიდან გადახრას და არის ადამიანური არსების ბუნებრივი ინსტინქტი და აზრი (!). საინტერესოა, თუ შესაძლებელია შექმნა ოჯახი და გააჩინო შთამომავლობა ეროტიზმის გარეშე? ნორმალური ადამიანისთვის გასაგებია, რომ არა! ძველ რომაელებსა და ბერძნებს ჰყავდათ ეროტიზმისა და რომანტიზმის მუზა – ერატო, რომელიც ელვის უფალი ზევს-იუპიტერის ერთ-ერთი ქალიშვილი გახლდათ. ერატო ადამიანებს ჯანსაღ ეროტიზმს ანუ ვნებას შთააგონებდა და კაცობრიობას გამრავლებაში და ხორციელი სიამეებით ტკბობაში ეხმარებოდა. ერატოს ფუნქციას ინაწილებენ ქალღმერთი აფროდიტა და ღმერთი ჰიმეროტი ანუ ეროსი, ინდურ კულტურაში ანალოგიური ღმერთებია შივა კამადევა და შაკტი კამადევი, კამადევა ნიშნავს ვნების კაცღვთაებას, ხოლო კამადევი ვნების ქალღმერთს. კამადევა და კამადევი ითვლებოდნენ და ითვლებიან ღვთაებრივი კოსმიური სექსუალური ენერგიის – კუნდალინი ანუ დაკინი შაკტის განსახიერებები. რა არის კუნდალინი შაკტი ინდუიზმში? ეს ზუსტად იგივეა რაც ცნობილი ფსიქოანალიტიკოსის ზიგმუნდ ფროიდის ე.წ. „ლიბიდო“. შივაიტურ და შაკტისტურ ტანტრიზმში ეროტიზმის კონცეფციამ და მისმა პრაქტიცირებამ აპოგეას მიაღწია, იქ ეროტიზმი უკვე ღვთაების ძალის გამოვლინებად ითვლება. სატანიზმში სექსუალურობას ანუ ეროტიზმს არასოდეს ენიჭებოდა ნეგატიური სტატუსი. ლუციფერმა ადამსა და ევას სექსუალური ცნობიერება მიანიჭა. სატანიზმი ადამიანს მოუწოდებს დატკბეს ვნებით და არ შეებრძოლოს მას (თუმცაღა არაა საუბარი ზღვარგადასულ მანიაკალურ ქმედებებზე რაც კრიმინალს წარმოადგენს). რატომ არის ეროტიზმი ანუ ვნება ცუდი? და რატომ არ შეიძლება რომ ახალგაზრდა სხეულები დატკბნენ ერთმანეთით? ეს ჩემთვის გაუგებარია! საუკუნეთა მანძილზე აბრაამულ რელიგიათა რუდუნებით ეროტიზმი იყო ტაბუდადებული და ეშმაკეულ ფენომენად იყო გამოცხადებული რაც ანადგურებდა კაცობრიობის ლიბოდოს და აზროვნებას. ადამიანები, რომლებიც აცხადებენ, რომ სძულთ ეროტიზმი და მაინც აჩენენ ბავშვებს არიან პირმოთნე მორალისტები რომლებიც სარგებლობენ ორმაგი სტანდარტებით (!). გაიძვერა მორალისტები, რომლებიც თავიანთი ფანატიკური ანტოეროტიული ეთიკით ეკვეხებიან სხვა ადამიანთა პირად ცხოვრებაში, არიან მოცლილი მოძალადეები და წესით უნდა დაისაჯონ ამგვარი ქმედებებისთვის და არა ის ადამიანები, რომლებიც ცდილობენ ფიზიკური მშვენიერებისგან მიიღონ ხორციელი სიამოვნება და მიეცენ ვნების დაუოკებელ გრძნობას. ნუთუ ის რაც გაძლევს სიამეს არის ცუდი? არა, არ არის! მაგრამ მილიონობით განუვითარებელი იდიოტი ამას ჯიუტად ამტკიცებს. საჭიროა საზოგადოებაში სექსუალური კულტურის დონის ამაღლება, სქესობრივი ცნობიერების განვითარება და არა ეროტიზმის როგორც კონცეფციის და მისი გამოვლინებების საფუძველშივე ჩახშობა და უაზრო და მზაკვრული ქილიკი. ადამიანები რომლებიც აძაგებენ ვნებას როგორც იდეას, ვერ სწვდებიან ეროტიზმის ესთეტიკურ კონცეფციას. საუკუნეების მანძილზე რელიგიური იერარქები იგონებდნენ ქალური სექსუალურობის ჩახშობის სხვადასხვა მეთოდებს და ამართლებდნენ მას სხვადასხვა დოგმატებით, რომლებსაც არავითარი ლოგიკური საფუძველი არ გააჩნდა, ამრუდებდნენ ვნების იდეას და კრიმინალურ მოქმედებად უსახავდნენ ბრბოს, რათა გამოეწვიათ ხალხში ეროტიზმის მიმართ შიში ანუ ეროფობია, რამაც მიგვიყვანა აბსურდის აპოთეოზამდე, მაგრამ მუდამ იყვნენ ერომანები, ადამიანები, რომლებიც ტკბებოდნენ ეროტიზმით და ყურს არ უგდებდნენ ანტიეროტიულ პროპაგანდას, რომელმაც მრავალ ადამიანს ფუჭი ზიზღი ჩაუნერგა გულში და ტვინში ისეთი ბუნებრივი ინსტინქტის მიმართ როგორიცაა – ლიბიდო ანუ ეროსი (კაცობრიობის ცხოველმყოფელი ენერგია). ამის მიზეზი არის ადამიანების გაწვრთნის და საკუთარ ჭკუაზე ტრიალის სურვილი. რა არის მარხვა? გემრიელი საჭმელის აკრძალვა. როგორ წვრთნიან ცხოველებს ცირკში და ადრე მწყემსები? ნუგბარ საჭმელს ართმევენ და მხოლოდ მაშინ აჭმევენ, როცა ცხოველები მწვრთნელების მოთხოვნის მიხედვით მოიქცევიან. როდესაც საყვარელი საჭმელი გენატრება თვეები, ადამიანის ფსიქიკაში გროვდება მაინსპირირებელი შეგრძნება და როდესაც დგება ე.წ. „ხსნილის“ დრო ტვინი იწყებს კოლოსალური რაოდენობის ენდორფინების გამოტყორცნას. სიამოვნების ჰორმონების რაოდენობა ზოგჯერ ნარკოტიკის ზემოქმედებას უტოლდება. რაც უფრო დიდია შეზღუდვა მით მეტი ეფექტი. შესაბამისად როდესაც კრძალავენ სექსს წარმოიქმნება ძალიან დიდი სურვილი და ამ სექსის მიღწევის დროს ადამიანი ნეტარებს. დაუკვირდით ყველა დიდი საეკლესიო დღესასწაულის წინ არის მარხვა და სექსის ნაწილობრივი ან სრული შეზღუდვა. ეს თმენა და შემდეგ ერთბაშად გახსნილება ადამიანში იწვევს ძალიან დიდ პირობით რეფლექსურ ბმას ამ საეკლესიო დღესასწაულებზე. აღდგომა, შობა ასოცირდება დიდ სიამოვნებასთან. ადამიანს ჰგონია რომ ეს არის არა ფიზიკური, არამედ სულიერი სიამოვნება, აღტყინება, რწმენა. სინამდვილეში ეს ყველაფერი წარმოადგენს ქიმიას. უბრალოდ ჭკვიანმა განდონებმა კარგად იციან როგორ გაწვრთნან ცხოველები. რადგან ებრაელები იყვნენ მესაქონლე ხალხი. ყველა სხვა ერებისგან განსხვავებით განსაკუთრებით კარგად იცოდნენ როგორ იმართებოდნენ ცხოველები. თუ დააკვირდებით ყველა აბრაამულ რელიგიას. ესაა ცირკის ცხოველების მომთვინიერებლების სახელმძღვანელო. მათრახი, მოფერება. შიმშილობა გემრიელობების ჭმევა. ასე ხდება ფსიქიკა დამყოლი, ლაბილური, ინდიფერენტული, მართვადი. თუ დააკვირდით როგორი საშინელი ანტიეროტული კამპანია არის გაჩაღებული მთელ მსოფლიოში სექსის წინააღმდეგ? ეროტიზმის მოძულე მორალისტი მარაზმატიკი ფუნდამენტალისტები გამძაფრებულები ცდილობენ ხალხს სიტყვა სექსიც კი შეაძულონ, სექსის ხსენაბაზეც ქილიკი და დაცივნა იწყება, ვინც სექსს ახსენებს გარყვნილი, მანიაკი და ამაზრზენი პირუტყვი ჰგონიათ, ხოლო ვისაც სექსი აქვს იმას გათახსირებულს უწოდებენ! ტელევიზიებში სექსის დაკნინება,რაღაც ბინძურ,მიუღებელ კონტექსტში განსახილველ ქმედებათ თვლიან,ისეთ საშინელ ფორმებში და ტონებში განიხილავენ სექსს, რომ ახალგაზრდებს საშინელი კომპლექსები უჩნდებათ, სექსზე ვერ საუბრობენ. გოგონები ნამდვილ მონსტრებად იქცნენ, ბიჭებს როგორ ლანძღავენ, ასეთი რამე კომუნისტების დროსაც კი არ ყოფილა სექსის მიმართ! გათხოვილი მორალისტი „ქალები“ კი გენიტალიების მიდამოებში არსებულ თმას იგლიჯავენ და თავის „ქალურ პატიოსნებას“ ჟანა დარკის დროშასავით აფრიალებენ, ნახეთ როგორი უმწიკვლო და მორალურად წმინდა გენიტალიები გვაქვსო! ფანატიკოსო ეროფობებო, იცით რა მოსდევს სექსის დაკნინებას და დისკრიმინაციას? არ იცით ? მაშინ ახლა იცოდეთ, რომ სექსის ასე დაკნინებას და დამცირებას საშინელი პედოფილია, ნარკომანია და სხვა მრავალი უბედურება მოაქვს! ყველას ვისაც სექსზე საუბარიც კი გეჯავრებათ, აი ამ პათოლოგიებს გისურვებთ ოჯახებში და ნათესავებში თქვე ფსიქიურო ინვალიდებო!

ქალდეური კაბალისტიკა და ებრაული ტრანსცენდენტური კაბალა რაც არ უნდა გასაკვირი იყოს წარმოადგენენ ინდუისტური ვედანტას და ბრაჰმავიდიას დასავლურ ანალოგიებს, ამ სწავლებებში არის იგივე ეზოთერული ცოდნა, რომლითაც აღსავსეა ვედანტა და ბრაჰმავიდია. ქალდეური კაბალისტიკა და ებრაული ტრანსცენდენტური კაბალა წარმოადგენენ დუალისტურ პანთეისტურ სუპერპერსონალისტურ იდეალიზმს, მათში მძლავრადაა განვითარებული ემანაციის დოქტრინა და აბსოლუტური სულის იდეა. ქალდეურ კაბალისტიკასა და ებრაულ ტრანსცენდენტურ კაბალაში ყოფიერების დასაბამში არის ორი უნივერსალური სული, ორი არსი: ეინ სოფი – უსასრულო არაფერი (მამრობითი საწყისი) და შეხინა – გასხივოსნება, ნათელი, სინათლე (მდედრობითი საწყისი). ეინ სოფისა და შეხინას სინერგიის შედეგად, მათი წიაღიდან გამომდინარეობს ათი ემანაციური თანრიგი, ათი სეფიროტი, ესენია: კეტერ – გვირგვინი, ჰოკმა – სიბრძნე, ბინახ – გაგება, რომლებიც განეკუთვნებიან სულიერ სამყაროს, შემდეგ: ჰეზედ – მოწყალება, გებურაჰ – სიმკაცრე, თიფერეთ – სილამაზე, ნეცაჰ – გამარჯვება, ჰოდ – დიდება, იესოდ – ფორმა, რომლებიც განეკუთვნებიან მშვინვიერ ანუ ასტრალურ სამყაროს და ბოლოს: მალქუთ – მეფობა, რომელიც განეკუთვნება ფიზიკურ სამყაროს. თითოეული სეფიროტი შედგება კიდევ უფრო მცირე სეფიროტებისაგან და ასე უსასრულოდ. კაბალაში არის აგრეთვე იდეა, ღვთაებრივი ზეციური ზეადამიანის, ზეციური ადამის ე.წ. ადამ კადმონის იდეა, რომელიც საკუთარ თავში აერთიანებს ათივე სეფიროტს, მისი მისტიკური კოსმიური სხეული არის ათი სეფიროტის ერთობლიობა. მიწიერი ადამი, პირველი მიწიერი ადამიანი, არის ზეციური ადამ კადმონის გადაბრუნებული ანარეკლი და ეწოდება ადამ აფარი (არასრულყოფილი ადამი). კაბალა აღიარებს მრავალი სამყაროს არსებობას (რომლებსაც აერთიანებს სეფიროტის და კლიფოტის ხე). კაბალას მიხედვით არსებობს აბსოლუტის უამრავი ენერგია, რომელთაგან 2 არის ძირითადი: 1) სეფიროტის ზეციური ენერგია და 2) კლიფოტის ინფერნალური ენერგია. კაბალისტური კოსმოლოგიის მიხედვით არსებობს ოთხი სამყარო, ერთმანეთთან სეფიროტის სისტემით ანუ სიცოცხლის ხით: აცილუტი – უმაღლესი სულიერი სამყარო, ბრია – დაბალი სულიერი სამყარო, იეცირა – მშვინვიერი სამყარო და ასია – ფიზიკური სამყარო. კაბალისტური ანთროპოგონიის მიხედვით თავდაპირველად, აცილუტის უმაღლეს სულიერ სამყაროში, არსებობდა, უმაღლესი სულიერი ზეციური ადამი ანუ ადამ რიშონი, ისე მოხდა, რომ ადამ რიშონი დაეცა და ჩამოვარდა აცილუტის სფეროდან ბრიას, იეცირას და ასიას სფეროებში (სამყაროებში) და მისი ღვთაებრივი სულიერი საფშვინველი (გონება-ინტელექტი-ცნობიერება) 600 000 ფრაგმენტად ანუ ნამსხვრევად დაიმსხვრა და დატყდა, ამ ნამსხვრევებისგან წარმოიშვნენ დაბალი სამყაროების ცოცხალი არსებები, მათ შორის ადამიანები. კაბალისტურ მოძღვრებაში არსებობს ეზოთერული დოქტრინა ორი უნივერსალური (მეტაკოსმიური) ენერგიის შესახებ, პირველი ესაა ღვთაებრივი ენერგია – სეფიროტი, რომელიც ვლინდება სინათლის სამოცდათორმეტი ანგელოზის სახით, ესენია: ვეხუია, იელიელი, სიტაელი, ელემია, მახასია, ლილახილი, ახაია, კახიტილი, ხაზიელი, ალადია, ლაიუია, ხახია, იელიილი, მებახილი, ხარიელი, ხაკამია, ლევია, კალიელი, ლეუია, პახალია, ნელკაელი, იეიაიელი, მალახილი, ხახუია, ნიტაია, ხააია, იერატილი, სეეხია, რეიელი, ომაელი, ლეკაბილი, ვასარია, იეხუია, ლეხახია, ანიელი, ხაამია, რეხაელი, იხიაზილი, ხახაზილი, მიკაილი, ვევალია, იელახია, სეალია, არიელი, ასალია, მიქაელი, ვეხუილი, დანიელი, ხახაზია, იმამია, ნანაელი, ნიტაელი, მებახია, პოიელი, ნემამია, იეილაილი, ხარახილი, მიხრაელი, უმაბილი, იახილი, ანაუელი, მეხეკიელი, დამაბია, მენიელი, ეიაელი, ხაბუია, როხილი, იიბამია, ხაიაიელი და მუმია, ხოლო მეორეა დემონური ენერგია – კლიფოტი, რომელიც ვლინდება სიბნელის სამოცდათორმეტი ანგელოზის ანუ დემონის სახით, ესენია: ბაელი, აგარესი, ვასაგო, გამიგინი, მერბასი, ვალეფორი, ამონი, ბარბატოსი, პაიმონი, ბუერი, გუსიონი, სიტრი, ბელეტი, ლერაიე, ელიგოსი, ზეპარი, ბოტისი, ბატინი, სალოსი, პურსონი, მარაკსი, იპოსი, აიმი, ნაბერიუსი, გლასია-ლაბოლასი, ბუვე, რონოვე, ბერიტი, ასტაროტე, ფორნეუსი, ფორასი, ასმოდეუსი, გააპი, ფურფური, მერხოსიასი, სტოლასი, ფენეკსი, ხალფასი, მალფასი, რაუმი, ფოკალორი, ვეპარი, საბნოკი, შაკსი, ვინე, ბიფრონსი, უვალი, ხააგენტი, კრკელი, ფურკასი, ბალამი, ალოკესი, კაიმი, მურმური, ორობასი, გრემორი, ოსე, ამი, ორეაკსი, ვაპულა, ზაგანი, ვალაკი, ანდრასი, ხაურესი, ანდრეალფუსი, კიმეიასი, ამდუსიასი, ბელიალი, დეკარაბია, სეერე, დანტალიონი და ანდრომალიუსი. არსებობს 10 ღვთაებრივი სეფიროტი ანუ სინათლის ღმერთებისა და ანგელოზების სამყარო და 10 კლიფოტი ანუ წყვდიადის უძველესი ღვთაებებისა და შავი ანგელოზების სამყარო. სეფიროტის სისტემა ანუ 10 სფირა ესაა – სიცოცხლის ხე, ხოლო კლიფოტის სისტემა ანუ 10 კლიფა ესაა – შემეცნების ხე. არის ზესკნელის ღმერთების ნათელი გზა და არსებობს ქვესკნელის ღმერთების ბნელი გზა. წყვდიადის დაიმონები არ წარმოადგენენ აბსოლუტურ ბოროტებას, ეს მონოთეისტური ფუნდამენტალიზმის წარმოსახვის ნაყოფია და მეტი არაფერი. ბნელი ღვთაებები არიან უძველესი სულები, ბევრად უფრო ხნიერნი ვიდრე სინათლის ღვთაებანი. ბნელი ღვთაბებიდან ერთ-ერთი არის – ტიამატი ანუ ნამმუ, რომელიც ებრძოდა სინათლის ახალგაზრდა ღვთაება – მარდუქს და დამარცხდა. ტიამატის შვილებია – ლაჰამუ და ლაჰმუ, რომლებიც შეესაბამებიან პლანეტა ვენერას და მარსს შუმერულ ანუ ქალდეურ – წინარე იუდაურ მითოლოგიასა და კაბალისტიკაში. სინათლის ელოჰიმები და მალაჰიმები იშვნენ გაცილებით უფრო გვიან, ვიდრე სიბნელის. კლიფოტის შემეცნების ხე არის სეფიროტის სიცოცხლის ხის ინვერსიული ანარეკლი და ანტიპოდი. კლიფოტის გზით მავალ ადამიანებს ჰყავთ საკუთარი მფარველი ბნელი მალაჰიმები ანუ დაიმონები. კლიფოტის ძალებთან ზიარება ესაა – ქაოსის თავდაპირველ სტიქიასთან ზიარება, ესაა ინიციაცია ინფერნალურ დონეზე. კლიფოტი ესაა ქვესკნელი, ხოლო სეფიროტი – ზესკნელი. ათი კლიფოტი: 1. კლიფოტი – ნაჰემა ანუ ნეჰემოთი (დემონესა ნაჰემა) 2. კლიფოტი – გამალიელი (დემონესა ლილიტი) 3. კლიფოტი – სამაელი (დემონი ადრამელექი) 4. კლიფოტი – ჰარეპ–სერაპელი (დემონი ბაალი) 5. კლიფოტი – ტაგირიონი (დემონი ბელფეგორი) 6. კლიფოტი – გალაბი (დემონი ასმოდეუსი) 7. კლიფოტი – გამჩიკოტი (დემონი ასტაროტი) 8. კლიფოტი – სატარიელი (დემონი ლუციფუგი) 9. კლიფოტი – ჰაგიელი (დემონი ბელზებელი) 10. კლიფოტი – ტაუმიელი (დემონი სატანა) კაბალის უძველესი სიბრძნე ათასწლეულებს ითვლის და მომდინარეობს ძველი ქალდეიდან ანუ შუმერთა ქვეყნიდან, რომელსაც თავად შუმერები უწოდებდნენ – „ქი ენ გირ“ ანუ ქვეყანა ზედამხედველთა, ზედამხედველებში იგულისხმებიან ანუნაქები ანუ ელოჰიმები (ციური ღმერთები). ბაბილონური მითოსიდან ბევრი რამ გადავიდა ებრაულში. ბაბილონური მითოსის თანახმად შორეულ წარსულში ღმერთებმა მოითათბირეს და ზესკნელი და ქვესკნელი ერთმანეთში დაინაწილეს, 600 ღმერთიდან სამასს ერგო წილად ზეცა ანუ ზესკნელი, ხოლო დანარჩენ სამასს (მეორე ნაწილს) ქვესკნელი. ასე გაიყვეს სამყარო ბაბილონელთა ექვსასმა ღმერთმა. ქვესკნელის ერთ-ერთი ღვთაება გახდა – ერეშქიგალი, რომელიც აცტეკური ტეცკატლიპოკის, სკანდინავიური ჰელის, ეტრუსკული მანიას, ეგვიპტური ანუბისისა და ბერძნული ჰადესის ანალოგიურია. ერეშქიგალს ინდუიზმსა და იაპონურ რელიგიებში შეესაბამება ქვესკნელის უფალი – სუიამა დევარაჯა იგივე ემმა. ქვესკნელის ღმერთებს იაპონელები უწოდებენ – შინიგამის (სიკვდილისა და საიქიოს უფალნი). ყოველივე ზემოთხსენებულიდან გამომდინარე ვასკვნი, რომ კაბალა ესაა პანთეისტური იდეალიზმი, ნაწილობრივ დუალისტური და ნაწილობრივ მონისტური ფილოსოფიურ-მეტაფიზიკური ელემენტებით, რომელშიც ძლიერად არის განვითარებული და ერთ-ერთ უმთავრეს იდეად არი ქცეული ემანაციის თეორია, კაბალისტურ სწავლებაში სამყაროთა და ცოცხალ არსებათა წარმოშობა, ყოფიერების მთელი დინამიკა პირდაპირაა დაკავშირებული ემანაციის პროცესთან. ყოფიერების სათავეში ორი უზენაესი სულიერი სუბსტანციის, მამრობითი ეინ სოფისა და მდედრობითი შეხინას აღიარების გამო, კაბალა გაჯერებულია დუალისტური მეტაფიზიკით, მაგრამ მასში აგრეთვე შეინიშნება მონისტური იდეებიც, რაც მდგომარეობს იმაში, რომ ეინ სოფი და შეხინა კაბალისტურ მეტაფიზიკაში (ზოგიერთი კაბალისტის ინტერპრეტაციით) ერთიან და განუყოფელ პირველმონადად მოიაზრებიან, რომლიდანაც იბადება ყოველივე არსებული. მონიზმზე მიანიშნებს აგრეთვე ადამ-კადმონის, სეფიროტების გამაერთიანებელი ანდროგინი ღვთაების და სამყაროული ადამიანის ადამ-რიშონის იდეა, რომლის ნამსხვრეებისგანაც წარმოიშვა სიცოცხლე სხვადასხვა სამყაროებში. სეფიროტისა და კლიფოტის სისტემის ანუ სამყაროს ბინარული ხის შესახებ ეზოთერული ცოდნა არის სკანდინავიურ ფოკლორშიც (რაც არის იმის მტკიცებულება, რომ უძველესი თეოსოფიური სიბრძნე მთელი კაცობრიობისთვის საერთოა, მიუხედავად მისი ვარიაციების სიმრავლისა, რადგანაც საფუძველი მაინც ერთია). ჩრდილო-გერმანულენოვანი ტომების (ნორმანების, დანების, ანგლების, საქსების) მითოლოგია, რომელიც ჩამოყალიბდა ქრისტიანობის მიღებამდე, დაწყებული ძვ.წ. მე-5 საუკუნიდან. მის შესახებ ინფორმაციის ძირითადი წყაროა პოეტური „უფროსი ედას” და ს.სტურლუსონის პროზაული „ედას” ტექსტები. თითქმის იმავე პერიოდს მიეკუთვნება დანიელი ქრონოლოგის საქსონ გრამატიკის მითოლოგიური სიუჟეტები. თავდაპირველად მხოლოდ უფსკრული გინუნგაგალი იყო. მისგან ჩრდილოეთით ნისლთა სამეფო ნიფლჰეიმი, ხოლო სამხრეთით ცეცხლის სამეფო - მუსპელჰეიმი მდებარეობდა. ნილსთა სამეფოში გელგერმირმა წყარო შექმნა, რომლისგანაც თორმეტი ძლიერი ნაკადი (ელივაგარი) წარმოიშვა. წყალი ნიფლჰეიმში ყინულად იქცეოდა, მაგრამ წყარო მაინც აგრძელებდა წყლის ნაკადს და გაყინული ლოდები მუსპელჰეიმისკენ მიედინებოდნენ. ბოლოს ყინულოვანი ლოდები ისე ახლოს მივიდნენ, რომ გადნობა იწყეს. გამდნარი ყინულების ნაპერწკლებიდან წარმოიშვა გიგანტი იმირი. მოგვიანებით, მარილიანი ყინულიდან გაჩნდა ძლიერი გიგანტი ბური. მისმა შვილმა, ბიორმა ცოლად დევქალა ბესლა შეირთო. მათ გაუჩნდათ სამი შვილი-ასები : ოდინი, ვილი და ვე. ძმებს არ მოეწონათ ბოროტი იმირის მბრძანებლობა და მოკლეს იგი, ხოლო მისი სხეულისგან შექმნეს მიდგარდი. მიდგარდისგან აღმოსავლეთით, ასებმა იოტუნჰეიმი შექმნეს და სამფლობელოდ ბელგელმირს და მის შთამომავლობას გადასცეს . დროთაგანმავლობაში ასები მომრავლდნენ და მიწიდან მაღალზე აიშენეს ქვეყანა და მას ასგარდი დაარქვეს. სამყაროს შექმნის შემდეგ, ოდინმა და მისმა ძმებმა მისი დასახლება გადაწყვიტეს. ზღვის პირას იპოვეს ხეები: თხმელა და იფანი. თხმელისგან კაცი, ხოლო იფნისგან ქალი შექმნეს. მერე ოდინმა მათ სული მისცა, ვილიმ გონება, ვემ კი სისხლი და გრძნობა. ასე გაჩნდნენ პირველი ადამიანები. კაცს ერქვა – ასკი, ქალს – ემბლა. ისინი ერთად იქნებიან ქვეყნის დასაბამიდან ცხრა სამყაროს შექმნამდე და კაცობრიობას გაამრავლებენ. პალეოუფოლოგიისა და ეზოთერიკის მიხედვით ასგარდის ღმერთები, ასები, ფლობენ სამყაროთაშორის ჰიპერსივრცული ხიდის ანუ კვანტური დერეფნის ტექნოლოგიას, რომელსაც ეწოდება „ბიფროსტი“, რაც თარგმანში ნიშნავს „ცისარტყელისებრ ხიდს“, სინამდვილეში ასგარდის ღმერთების „ცისარტყელისებრი ხიდი“ ანუ „ბიფროსტი“ სხვა არაფერია თუ არა აინშტაინ-როზენის ხიდი, რომლის დახმარებითაც შესაძლებელია სამყაროებს შორის მოგზაურობა, ცხადი ხდება, რომ ასგარდები არიან ზეგანვითარებული ჰიპერსივრცული ტექნოლოგიების მქონე ზეადამიანები, კოსმიური დონის ზეცივილიზაცია, რომელსაც პალეოკონტაქტი ჰქონდა დამყარებული ვიკინგებთან, სკანდინავიელ ნორმანებთან. „ბიფროსტს“ ანუ აინშტაინ-როზენის ხიდს ასგარდის ერთ-ერთი ღმერთი სახელად ჰეიმდალი იცავს. სკანდინავიური კოსმოლოგიის თანახმად არსებობს ცხრა სამყარო, რომელთაგან ერთ-ერთი არის ჩვენი სამყარო, ესენია: ასგარდი – ასების, მეორე თაობის ღმერთების სამყარო, ვანაჰეიმი – პირველი თაობის ღმერთების, ვანების სამყარო, იოტუნჰეიმი – ყინულოვანი გოლიათების სამყარო, იუსალფჰეიმი – ნათელი ელფების, ფერიებისა და ნიმფების სამყარო, სვარტალფჰეიმი – ბნელი ელფების და ჯუჯების სამყარო, ჰელჰეიმი – ცეცხლოვანი ჯოჯოხეთი, მუსფელჰეიმი – ცეცხლის სამყარო, ცეცხლოვანი გოლიათების სამყარო, ნიფელფეიმი – ყინულოვანი სამყარო და მიდგარდი – ადამიანთა სამყარო. ცხრა სამყარო ერთმანეთთან დაკავშირებულია სამყაროული კოსმიური ხის – იგდრასილიას ტოტებითა და ფესვებით. ეს იგდრასილია სინამდვილეში სხვა არაფერია თუ არა ჰიპერსივრცე. ჩვენი სამყარო – მიდგარდი, არის შუასამყარო ანუ განზომილება, რომელიც მდებარეობს ზეციურ და ინფერნალურ სამყაროებს შორის. ზეციური სამყაროებია – ასგარდი, იუსალფჰეიმი ანუ ალვჰეიმი, ვანაჰეიმი და მუსფელჰეიმი. ინფერნალური სამყაროებია – ჰელჰეიმი, სვარტალფჰეიმი, ნიფელჰეიმი და იოტუნჰეიმი. იგდრასილიას ზედა სივრცეში სახლობენ ღვთაებები, ხოლო ქვედა სივრცეში (ძირში) – დემონები. სკანდინავიურ მითოლოგიაში აგრეთვე ნახსენებია ელვისა და ქუხილის ღმერთის – თორის “ზეციური ეტლი“ და „მოძრავი და მფრინავი ციური დარბაზი“, რომელსაც აგრეთვე „თორის დიდებულებისა და ძლევამოსილების დარბაზს“ უწოდებდნენ ვიკინგები. ამ „ციურ დარბაზს“ ეწოდება „ბილისკნერი“, რომელიც კარგად თუ დავფიქრდებით ცხადი გახდება, რომ წარმოადგენს ჰიპერსივრცულ კოსმიურ ხომალდს ე.ი. ასგარდის ღმერთ – თორს გააჩნია კოსმიური ხომალდი სახელად ბილისკნერი, ვიკინგები ამტკიცებდნენ რომ არაერთხელ უნახავთ „ბილისკნერი“ ცაში. „ბილისკნერი“ ესაა სამყაროთა შორის სამოგზაუროდ განკუთვნილი ღვთაებრივი ხომალდი. იოტუნები - (Jötun) - სკანდინავიურ მითოლოგიაში გიგანტები გრიმტურსენების (იმირის შვილები) ოჯახიდან, ქვესკნელის დემონები. იოტუნები ცხოვრობდნენ იოტუნჰეიმში, გამოირჩეოდნენ განსაკუთრებული ძალით და სიდიდით და იყვნენ ასთა მოწინააღმდეგები და ხალხის მტრები. იოტუნების მეორე სახელია : გრიმტურსენები. ისინი განასახიერებდნენ სტიქიურ ძალებს. მათი ნაწილი ცხოვრობდა ქვის მთებში, ითვლებოდა რომ გრიმტურსენებს ქვის თავი და გული აქვთ. იოტუნების გარდა, ლეგენდებში მოხსენიებულნი არიან სხვა ტურსები(გიგანტები). ოდინი - უზენაესი ღვთაება სკანდინავიურ მითოლოგიაში; ვალჰალის მბრძანებელი, ბრძენი და ომის ღვთაება. ლეგენდის მიხედვით, ხალხს უმეტესად ევლინებოდა, როგორც ცალთვალა, ლურჯმოსასხამიანი მოხუცი. იგი რვაფეხიან ცხენზე, სლეიპნირზე, არის ამხედრებული, რომელიც ცხრა სამყაროში უსწრაფესია. როდესაც ის თავის სამფლობელოს დარბაზში ზის მას ორი ყვავი, ჰუგინი (აზროვნება) და მუნინი (მახსოვრობა) გარე სამყაროს ამბებს ყურში ჩასჩურჩულებენ. ორი მგელი, რომლებიც მის ფეხებთან სხედან : გერი (ნაყროვანება) და ფრეკი (განადგურება).ოდინი არის რუნების ოსტატების მფარველი. ოდინი არის ღმერთი, რომელიც „სწირავს მსხვერპლს საკუთარ თავს“. ოდინი პოეზიის, მაგიის, ექსტაზის და ღვთაებრივი ცნობიერების სინთეზის ღვთაებაა. რუნების ოსტატი რომელიც შეიცნობს ოდინის ბუნებას, შეიცნობს წარსულს, აწმყოსა და მომავალს. ღვთაებრივმა ტრიადამ – ოდინმა, ვილიმ და ვემ ღვთაებრივი ენერგიით წარმოშვეს ცხრა სამყარო გიგანტი იმირის კოსმოსური სხეულისგან. იმირის სხეულის ფრაგმენტებისგან შეიქმნა მიდგარდი – ადამიანთა სამყარო (და სხვა სამყაროები), თავის ქალისგან ცის თაღი, ხოლო იმირის სისხლი იქცა ოკეანედ. ჭიაყელებისგან, რომლებიც იმირის ჩონჩხს შესეოდნენ, ნაინები იქნა შექმნილი. მოაზროვნე ადამიანისთვის აშკარაა სკანდინავიური იმირისა და კაბალისტური ადამ რიშონის მსგავსება, რაც არის კიდევ ერთი მტკიცებულება იმისა, რომ პირვანდელი ერთიანი თეოსოფიური სიბრძნე დამსხვრეული სახით გაბნეულია მსოფლიოს სხვადასხვა ხალხთა მითოლოგიასა და ფილოსოფიაში. ოდინის სასახლეს ასგარდში, როგორც უკვე ითქვა, ეწოდება ვალჰალა. ყოველ დღე ვალჰალაში ქეიფობენ ეინხერიები – ასგარდის მებრძოლები და გვარდიელები, ბრძოლაში მახვილით ხელში გარდაცვლილი მეომრები. ცხრა სამყაროს უკანასკნელ დღეს, უკანასკნელ ბრძოლაში – რაგნაროკში – რომელშიც დაინგრევა ცხრავე სამყარო, ეინხერიები გამობრძანდებიან ვალჰალას 540 კარიბჭიდან ყოველთა მამის ოდინის მეთაურობით, რათა დაიღუპონ და გაუნთავისუფლონ ადგილი ახალ სამყაროს. ოდინს აქვს მაგიური ღვთაებრივი იარაღი, შუბი სახელად გუნგნირი, რომელიც მას გამოუჭედეს სვარტალფჰეიმში მცხოვრებმა ქონდრისკაცებმა, კერძოდ ძმებმა ელვანდებმა. ქვესკნელი ღვთაებაა – ლოკის და გიგანტი ქალი – ანგრბოდის ქალიშვილი: ქალღმერთი ჰელი, რომელიც ცხოვრობს ჰელჰეიმში. ძველ ქართულ პოლითეისტურ მითოლოგიაში და რელიგიაში ჩვენ ვხედავთ ანალოგიურ სურათს: რეალობა დაყოფილია რამდენიმე ნაწილად, რომელთაც აერთიანებს სამყაროული ხე (ზოგ შემთხვევაში სვეტი ან მთა). სამყაროული ხე აერთებს და ერთმანეთთან აკავშირებს – 1) ზესკნელს – ნათელი ღმერთებისა და ანგელოზების სამყაროს, 2) შუასკნელს – ადამიანთა სამყაროს, 3) ქვესკნელს – დემონთა ანუ ბნელი ღმერთებისა და ანგელოზების სამყაროს, 4) წინასკნელს – ჩვენ პარალელურ სკნელს ანუ სამყაროს, 5) უკანასკნელს – კიდევ ერთ პარალელურ სამყაროს და 6) გარესკნელს – უკუნი სიბნელისა და სიცარიელის უკიდეგანო სივრცეს. სიტყვა სკნელი არის ძველი ქართული სიტყვა და ნიშნავს სამყაროს ან განზომილებას. სკნელთა შორის გადაადგილების უნარი მარტო დევგმირებს აქვთ. ზესკნელს შეესაბამება თეთრი ფერი, შუასკნელს წითელი, ხოლო ქვესკნელს – შავი. ზესკნელის ღმერთებია: მორიგე, ბარბარე, კვირია და ელია-ლაზარე. ზესკნელისა და შუასკნელის დამაკავშირებელი ღმერთებია: ღვთისშვილები. შუასკნელის ღმერთებია: ოროველა, აგუნა, იგრისი, დალი, ოჩოპინტრე, სამძივარი, მინდორთ ბატონი და მისი ასული და ადგილის დედა. ქვესკნელის ღმერთებია: სულეთის მეუფე და მისი დემონები. ძველ სლავურ პოლითეიზმში ზუსტად იგივე სურათი გვაქვს: არის სამყაროს ხე, რომელიც აერთებს 3 სამყაროს, ესენია – 1) პრავი – ზეციური სამყარო სადაც მეფობენ და მკვიდრობენ იასუნები ანუ ნათელი ღმერთები (მაგ. ბელობოგი), 2) იავი – სადაც სახლობენ ადამიანები და 3) ნავი – ბნელი სამყარო სადაც მეფობენ შავი ღმერთები ე.ი. დემონები – დასუნები. თანამედროვე რუსულ კულტურაში არასწორად არის განმარტებული სიტყვა „პრავასლავია“ (православие) როგორც მართლმადიდებლობა და დაკავშირებულია ქრისტიანობასთან (იხ. აკადემიკოს ჩუდინოვის, აკადემიკოს ლევაშოვის, სტაროვერი ქურუმების – ალექსეი ტრიხლებოვის, იური გომონოვისა და ალექსანდრ ხინევიჩის შრომები). საქმე იმაშია რომ ზემოთხსენებული სიტყვა მომდინარეობს სიტყვიდან „პრავი“, რაც არის ღმერთების (იასუნების) სამყარო, აქედან გამომდინარე „პრავასლავია“ (православие) ნიშნავს – „ღმერთების სამყაროს განდიდებას“ და არა მართლმადიდებლობას. სლავური პოლითეიზმის მიხედვით დიდმა ღმერთმა – როდმა, ემანაციით წარმოშვა სამყაროები. აშკარა მსგავსება კაბალისტურ – ადამ რიშონს, სკანდინავიურ – იმირსა და სლავურ – როდს შორის, აგრეთვე სამყაროს ხის იდეა ამ ოთხივე მეტაფიზიკურ და მითოლოგიურ სისტემაში და ღმერთებისა და დემონების სამყაროებზე ანალოგიური კონცეფციები, მიგვანიშნებს იმაზე, რომ ნორმანებმაც, ებრაელებმაც, ქართველებმაც და სლავებმაც ეს ცოდნა ერთი და იგივე წყაროდან მიიღეს.

დაახლოებით 2016 წლის წინ როდესაც ქრისტიანობა ჯერ კიდევ ახალი და ბევრისთვის უცნობი რელიგია იყო (სავსე მრავალი უცნაურობით), მის წიაღში გაჩნდა სწავლება ე.ი. იდეათა სისტემა სახელწოდებით – ესქატოლოგია ანუ მოძღვრება სამყაროსა და ადამიანთა რასის აღსასრულის შესახებ. რას გვეუბნება ქრისტიანული ესქატოლოგია? იმისათვის რათა ეს გავიგოთ, დასაწყისისათვის უნდა გადავხედოთ ისტორიას თუ რას აკეთებდა ქრისტიანული ეკლესია თავისი დიქტატორული რეჟიმის ანუ ძალაუფლების შესანარჩუნებლად და განსამტკიცებლად. ყველაფერი დაიწყო მაშინ როდესაც ახ. წ. – ით 314 წელს ქრისტიანობის სრული ლეგალიზაციის შემდეგ მყისიერად, ქრისტიანული მართლმადიდებლური ეკლესია თავს დაესხა წარმართებს: ანკირის საბჭომ აკრძალა და ერესად გამოაცხადა ქალღმერთი არტემიდას თაყვანისცემას. ამის შემდეგ არტემიდას თაყვანისმცემლებს მთელ იმპერიაში დევნიან და ხოცავენ. ეს იყო მართლმადიდებლური ფუნდამენტალისტური პლუტოკრატიის დასაწყისი. ახ. წ – ით 325 წელს რომის ფანატიკოსმა იმპერატორმა კონსტანტინემ პოლიტიკანურ-მარგინალური განზრახვით ქალაქ ნიკეაში მოიწვია და შეკრიბა დოგმატიკოს-ბუკვალისტი ანუ მართლმადიდებელი ორთოდოქსი ფანატიკოსები, ორთოდოქსი რელიგიური იერარქები, რეაქციონერები, თეოკრატები. კონსტანტინემ „ორთოდოქსებთან“ დადო სისხლიანი ხელშეკრულება, იმპერატორმა მათ პოლიტიკური, ფულადი და სამხედრო დახმარება და მხარდაჭერა აღუთქვა გნოსტიკოსთა წინააღმდეგ ბრძოლაში, დაჰპირდა, რომ დაეხმარებოდა გნოსტიკოსთა განადგურებაში, ხოლო „ორთოდოქსებმა“ ქედი მოიხარეს იმპერატორის წინაშე და ის ჭეშმარიტ მეუფედ და ლეგიტიმურ ლიდერად აღიარეს. გნოსტიკური ქრისტიანობა გამოცხადდა „ერესად და მწვალებლობად“, ხოლო გნოსტიკოსები „ერეტიკოსებად და მწვალებლობად“. დაკანონდა გნოსტიკოსთა სიკვდილით დასჯა. რომაელმა ჯარისკაცებმა იმპერიის მასშტაბით დაიწყეს გნოსტიკოსთა დევნა და ხოცვა-ჟლეტა. დაიღუპა ათასობით გნოსტიკოსი. ახ. წ. – ით 326 წელს იმპერატორი კონსტანტინე რომის იმპერიის ერთადერთ ოფიციალურ რელიგიად აცხადებს ქრისტიანობას. ის აუქმებს აპოლონის ქურუმთა საძმოს და სიკვდილამდე აწამებს აპოლონის ქურუმებს. ის აგრეთვე ასახლებს წარმართებს ატოსიდან და ანადგურებს ადგილობრივ წარმართულ ტაძრებს. ახ. წ. – ით 326 წელს მიჰყვება რა საკუთარი დედის ელენას ინსტრუქციებს, ანადგურებს მედიცინის ღმერთის ასკლეპიოსის ტაძარს კილიკიაში და ქალღმერთი აფროდიტას ტაძრებს იერუსალიმში და ა.შ. ქრისტიანულმა ეკლესიამ შეიმუშავასაკუთარი თავის დაცვის კიდევ ერთი მექანიზმი გარდა უშუალო ფიზიკური ძალადობისა, კერძოდ – ზემოთხსენებული ესქატოლოგია. ქრისტიანული ესქატოლოგია ჯერ კიდევ 2000 წლის წინ „წინასწარმეტყველებდა“ „ბოლო ჟამისა“ და „ურჯულოთა“ გამოჩენის შესახებ. ქრისტიანობისთვის ყველაფერი რაც არ ეთანხმიერება და არ ემორჩილება მის „წმინდა“ დოგმატებს არის „ბოლო ჟამის“ და „ურჯულოების“ მანიშნებელი კოსმიური ბოროტება, პოსტმოდერნისტული მუსიკა, მხატვრობა, კინო, ანიმაცია, რომანები, მოთხრობები, მეცნიერება, პოლითეისტური და პანთეისტური მისტიკა, ფილოსოფია, მეტაფიზიკა, დაუმორჩილებლობა საეკლესიო ფუნდამენტალიზმის მიმართ, ეკლესიის ფანატიკური პროპაგანდის წინააღმდეგ ბრძოლა, თითოეული კრიტიკული სიტყვა ეკლესიის წინააღმდეგ, ყოველივე ეს „კაცობრიობის აღსასრულია“. რა მიზნით იქნა ეს დოგმა შემუშავებული? შემუშავებულ იქნა ეს იმისათვის რათა როდესაც ეკლესიის ძალაუფლების დიქტატს დაუდგებოდა შავი დღეები, როცა ფანატიკოსთა ურდოს მეუფებას დედამიწაზე შეექმნებოდა საფრთხე, ეკლესიის მესვეურებს შეძლებოდათ გამოსულიყვნენ საჯაროდ ბრბოში და ეთქვათ: „აჰა! ჰომ გაფრთხილებდით! ჰომ ვამბობდით! დაუდგა ადამიანთა მოდგმას ეშმაკეული ეპოქა!“ და ამის შემდეგ ისინი შეძლებდნენ ხალხის მასების ხელახლა დამორჩილებას, მასებში უმეცრების აღორძინებას. ეგრეთწოდებული წინასწარმეტყველებები „ბოლო ჟამის“ შესახებ ბიბლიასა და თანამედროვე ფუნდამენტალისტი ორატორების საეკლესიო ბესტსელერებში, სხვა არაფერია თუ არა ერთგვარი მარკეტინგული ნაბიჯი, ძალაუფლების რღვევის პრევენცია. ე.წ. „ბოლო ჟამის“ შესახებ ფუნდამენტალისტი პეტრე მოციქულის მეორე ეპისტოლეში წერია: „იყვნენ ცრუ წინასწარმეტყველნიც ხალხში, ისევე, როგორც თქვენში იქნებიან ცრუმოძღვარნი, რომელნიც შემოიღებენ წარმწყმედ მწვალებლობას, უარყოფენ მათ გამომსყიდველ უფალს და მალე თვითონვე წარიწყმედენ თავს.“ (II პეტრე 2-1). „ბევრი გაჰყვება მათ თავაშვებულებას და მათი წყალობით დაიგმობა ჭეშმარიტების გზა.“ (II პეტრე 2-2). „ანგარებით აღძრულნი ცრუ სიტყვებით მოგისყიდიან, მაგრამ არ დაახანებს მათი სასჯელი და არ სძინავს წარწყმედას მათსას.“ (II პეტრე 2-3). „რადგან თუ ღმერთმა არ დაინდო შემცოდე ანგელოზები, არამედ ბნელეთის ბორკილებით შეკრა და ჯოჯოხეთში ჩაყარა ისინი განკითხვის დღემდე დასამარხავად;“ (II პეტრე 2-4). „თუ არც ძველი ქვეყანა დაინდო, არამედ იხსნა მხოლოდ სიმართლის ქადაგი - ნოე, რვა სულთან ერთად, როცა წარღვნა მოუვლინა უღმრთოთა ქვეყანას;“ (II პეტრე 2-5). „თუ გასწირა სოდომისა და გომორის ქალაქები, ფერფლად აქცია და მომავალ უღმერთოთა ნიმუშად დადო ისინი,“ (II პეტრე 2-6). „ხოლო მართალი ლოტი ურჯულოთა უგვანი ქცევით გაწამებული, იხსნა,“ (II პეტრე 2-7). „(ვინაიდან მათ შორის მცხოვრები ეს ალალ-მართალი ყოველდღე იტანჯებოდა თავისი მართალი სულით, როცა ხედავდა და ისმენდა მათ ურჯულოებას), -“ (II პეტრე 2-8). „მაშასადამე, იცის ღმერთმა, როგორ დაიხსნას ღვთისმოსავნი განსაცდლისაგან, უკეთურნი კი განკითხვის დღისათვის შემოინახოს განსასჯელად;“ (II პეტრე 2-9). „უპირატესად კი ბილწ ხორციელ ვნებებს აყოლილნი, უფლებათა შეურაცხმყოფელნი, თავხედნი, კადნიერნი და დიდებათა ურიდად მგმობნი.“ (II პეტრე 2-10). „მაშინ როდესაც თვით ანგელოზნი, მათზე უფრო ძლიერნი და ძალმოსილნი, მკრეხელურად არ განსჯიან მათ უფლის წინაშე.“ (II პეტრე 2-11). „ისინი კი, როგორც უგონო პირუტყვნი, მათივე ბუნებით დასაჭერად და გასაწყვეტად გაჩენილნი, გმობენ იმას, რაც არ ესმით და თავიანთი ხრწნილებით გაიხრწნებიან.“ (II პეტრე 2-12). „ასე მიიღებენ უსამართლობის საზღაურს, ნეტარებად რომ შეურაცხავთ ყოველდღიური განცხრომა; შესვრილნი და შებილწულნი თავიანთი სიცრუით ტკბებიან, როცა ილხენენ თქვენთან ერთად.“ (II პეტრე 2-13). „მათი თვალები სავსეა სიმრუშით და უძღები ცოდვით; გულხარბნი და ანგარების მოყვარენი აცთუნებენ უმტკიცო სულებს; ესენი არიან ძენი წყევლისა.“ (II პეტრე 2-14). „წრფელი გზა რომ დაუტევეს, შეცდნენ და შეუდგნენ ბალაამის, ბოსორის ძის, კვალს, რომელმაც შეიყვარა უსამართლობის საზღაური.“ (II პეტრე 2-15). „მაგრამ თავისი ურჯულოების მამხილებლად ექცა უტყვი სახედარი, რომელიც კაცის ხმით ამეტყველდა და ალაგმა წინასწარმეტყველის სიშლეგე.“ (II პეტრე 2-16). „ესენი არიან უწყლო წყარონი, ქარიშხლით დევნილი ღრუბლები, რომელთათვისაც გამზადებულია მარადიული უკუნი.“ (II პეტრე 2-17). „ვინაიდან თავიანთი მაღალფარდოვანი ფუჭსიტყვაობით ხორციელ გულისთქმათა სიბილწეში იტყუებენ იმათ, რომელნიც ოდნავ ჩამორჩნენ საცთურში დანთქმულთ.“ (II პეტრე 2-18). „თავისუფლებას აღუთქვამთ მათ, თვითონ მონები ხრწნილებისა. ვინაიდან ვინც რისაგან არის ძლეული, მისივე მონაა.“ (II პეტრე 2-19). „რადგან თუ ჩვენი უფლისა და მაცხოვრის იესო ქრისტეს შემეცნების წყალობით ამქვეყნიური ბილწებისგან განრისხებულნი კვლავ იმავე ბილწებით ისვრებიან და დაიძლევიან, მათთვის ეს უკანასკნელი ყოფა უწინდელზეც უარესია.“ (II პეტრე 2-20). „უჯობდათ საერთოდ არ შეეცნოთ გზა სიმართლისა, ვიდრე შეცნობის შემდეგ უკუქცეულიყვნენ მათთვის მიცემული წმიდა მცნებისგან.“ (II პეტრე 2-21). „სწორედ მათზე თქმულა მართალი ანდაზა: ძაღლი მიუბრუნდა თავის ნარწყევს და ნაბანი ღორი კვლავ წუმპეში ჩაგორდა.“ (II პეტრე 2-22). პეტრეს მესამე ეპისტოლეში წერია: „ამას უკვე მეორე წერილსა გწერთ, საყვარელნო, და ორივეში შეხსენებით ვაღვიძებ თქვენს წმიდა აზრს,“ (II პეტრე 3-1). „რათა გახსოვდეთ წმიდა წინასწარმეტყველთა მიერ იმთავითვე თქმული სიტყვები და უფლისა და მაცხოვრის მცნებანი გადმოცემულნი თქვენი მოციქულების მიერ.“ (II პეტრე 3-2). „უპირველეს ყოვლისა, იცოდეთ, რომ უკანასკნელ დღეებში მოვლენ მგმობელნი, თავიანთი გულისთქმისამებრ მოარულნი,“ (II პეტრე 3-3). „და იტყვიან: სად არის აღთქმა მისი მოსვლისა? ვინაიდან მას შემდეგ, რაც მამებმა მიიძინეს, ყველაფერი უცვლელად რჩება შექმნის დასაბამიდან.“ (II პეტრე 3-4). „რადგანაც საკუთარი ნებასურვილით ივიწყებენ, რომ ცა და მიწა თავდაპირველად წყლისაგან და წყალთა შუა შეიქმნა ღვთის სიტყვით.“ (II პეტრე 3-5). „ამიტომაც მაშინდელი სამყარო წყლით წაირღვნა და დაიღუპა.“ (II პეტრე 3-6). „ახლანდელ ცასა და მიწას კი ცეცხლისათვის ინახავს იგივე სიტყვა, რათა განკითხვის დღეს მოსრას უღვთონი.“ (II პეტრე 3-7). „ისიც იცოდეთ, საყვარელნო რომ ერთი დღე უფლისათვის როგორც ათასი წელი, და ათასი წელი, როგორც ერთი დღე.“ (II პეტრე 3-8). „არ აყოვნებს უფალი აღთქმის აღსრულებას, როგორც ზოგიერთს ჰგონია, არამედ სულგრძელია თქვენს მიმართ, რადგანაც ვისიმე დაღუპვა კი არა სურს, არამედ ის, რომ ყველა მოიქცეს სინანულად.“ (II პეტრე 3-9). „ხოლო უფლის დღე მოვა როგორც მპარავი, და მაშინ ზათქით გადავლენ ცანი, კავშირნი მხურვალებით დაიშლებიან და ცეცხლს მიეცემა მიწა და ყოველი საქმე მისი.“ (II პეტრე 3-10). „მაგრამ თუ ყოველივე ეს დაიშლება, როგორი უნდა იყოს თქვენი ყოფა წმიდა ქცევითა და ღვთისმოსაობით,“ (II პეტრე 3-11). „რაკიღა ნატრობთ და მოელით, როდის მოვა დღე უფლისა, როცა ცეცხლმოდებული ცანი დაიშლებიან და დადნებიან ალმოდებული სტიქიონები?“ (II პეტრე 3-12). „ხოლო ჩვენ, აღთქმისამებრ, მოველით ახალ ცათა და ახალ მიწას, სადაც დამკვიდრდება სიმართლე.“ (II პეტრე 3-13). „ამიტომ, საყვარელნო, რაკიღა ამას ელით, ეცადეთ მშვიდობით წარსდგეთ მის წინაშე, შეურყვნელნი და შეუბილწველნი.“ (II პეტრე 3-14). „ჩვენი უფლის სულგრძელობა დასახეთ ხსნად, როგორც ჩვენმა საყვარელმა ძმამ - პავლემაც მოგწერათ მისთვის ბოძებული სიბრძნით.“ (II პეტრე 3-15). „ამასვე გწერთ ყველა წერილში, სადაც ზოგი რამ ისე ძნელი გასაგებია, რომ უმეცარნი და უმტკიცონი სხვა წერილების მსგავსად ამახინჯებენ მათ, რათა წარიწყმიდონ თავიანთი თავი.“ (II პეტრე 3-16). „ხოლო თქვენ, საყვარელნო, რაკიღა წინასწარ იცით ეს, ფრთხილად იყავით, რათა არ ჩაგითრიოთ უკეთურთა ცთომილებამ და არ გიღალატოთ თქვენმა სიმტკიცემ.“ (II პეტრე 3-17). იოანეს მეორე ეპისტოლეში წერია: „ნუ შეიყვარებთ ამ ქვეყანას, ნურც ამქვეყნიურს რასმე; ვისაც ეს ქვეყანა უყვარს, მამის სიყვარული არ არის მასში.“ (I იოანე 2-15). „ვინაიდან ამ ქვეყნად ყველაფერი - გულისთქმა ხორცის, გულისთქმა თვალის და სიამაყე არსებობისა, მამისგან კი არა, ამ ქვეყნისაგან არის.“ (I იოანე 2-16). „ეს ქვეყანაც გარდავა და მისი გულისთქმაც, ღვთის ნებისმყოფელი კი წარუვალია უკუნისამდე.“ (I იოანე 2-17). „ყრმანო, უკანასკნელი ჟამია, და, როგორც გსმენიათ, რომ მოდის ანტიქრისტე, აწ უკვე მრავლად არიან ანტიქრისტენი, საიდანაც ვიგებთ, რომ უკანასკნელი ჟამია.“ (I იოანე 2-18). „ჩვენგან გამოვიდნენ, მაგრამ არ იყვნენ ჩვენგანნი, ვინაიდან ჩვენგანნი რომ ყოფილიყვნენ, ჩვენთანვე დარჩებოდნენ; მაგრამ გამოვიდნენ, რათა ცხადი გამხდარიაო, რომ ყველანი როდი არიან ჩვენგანნი.“ (I იოანე 2-19). „თქვენ კი ცხება გაქვთ წმიდისგან და იცით ყოველი.“ (I იოანე 2-20). „იმიტომ კი არ მოგწერეთ, რომ არ იცით ჭეშმარიტება, არამედ იმიტომ, რომ იცით და ისიც გესმით, რომ არცერთი სიცრუე ჭეშმარიტებისგან არ არის.“ (I იოანე 2-21). „ვინ არის ცრუ, გარდა იმისა, ვინც უარყოფს, რომ იესო არის ქრისტე? ისაა ანტიქრისტე, მამის და ძის უარმყოფელი.“ (I იოანე 2-22). „საყვარელნო, ყველა სულს ნუკი ენდობით, არამედ გამოსცადეთ, ღვთისაგან არიან თუ არა, რადგანაც მომრავლდნენ ცრუწინასწარმეტყველნი ქვეყნად.“ (I იოანე 4-1). „ამით იცნობთ ღვთის სულს: ყოველი სული, რომელიც აღიარებს იესო ქრისტეს, ხორციელად მოსულს, ღვთისაგან არის.“ (I იოანე 4-2). „ხოლო ყოველი სული, რომელიც არ აღიარებს იესო ქრისტეს, ღვთისაგან კი არ არის, არამედ ესაა სული ანტიქრისტესი, ვისზედაც გსმენიათ, მოვაო, და მოვიდა კიდეც ქვეყნად.“ (I იოანე 4-3). „თქვენ ღვთისაგან ხართ, შვილებო, და სძლიეთ მათ, რადგანაც ის, ვინც თქვენშია, მეტია იმაზე, ვინც არის ქვეყნად.“ (I იოანე 4-4). „ისინი ქვეყნისანი არიან, ამიტომ ქვეყნისას იტყვიან და ქვეყანაც უსმენს მათ.“ (I იოანე 4-5). „ჩვენ კი ღვთისაგან ვართ; ვინც იცნობს ღმერთს, ის გვისმენს, ხოლო ვინც ღვთისაგან არ არის, არ გვისმენს ჩვენ. ამით შევიცნობთ სულს ჭეშმარიტებისას და სულს ცთომისას.“ (I იოანე 4-6). იოანეს მეორე ეპისტოლეში წერია: „რადგანაც მომრავლდნენ მაცთურნი ქვეყნად, რომელნიც არ აღიარებენ ხორციელად მოსულ იესო ქრისტეს. ეს არის მაცთური და ანტიქრისტე.“ (II იოანე 7). “თავს გაუფრთხილდით, რათა არ დაკარგოთ ის, რისთვისაც იღვწოდით, არამედ მივიღოთ სრული საზღაური.“ (II იოანე 8). “ვინც შორდება ქრისტეს მოძღვრებას და არ მკვიდრობს მასში, არა ჰყავს ღმერთი, ხოლო ვინც მკვიდრობს ქრისტეს მოძღვრებაში, მამაცა ჰყავს და ძეც.“ (II იოანე 9). “ვინც თქვენთან მოდის, მაგრამ არ მოაქვს ეს მოძღვრება ნურც შინ მიიღებთ და ნურც მოიკითხავთ.“ (II იოანე 10). “რადგან ვინც მას მოიკითხავს, მის ბოროტ საქმესაც ეზიარება.“ (II იოანე 11). იუდას ეპისტოლეში ეგრეთწოდებული „ურჯულო ანტიქრისტეების“ შესახებ მოცემულია ამგვარი პროპაგანდა: „ვინაიდან შემოგვეპარნენ ზოგიერთნი, ადრიდანვე რომ ეწერათ ეს სასჯელი; უღმერთონი, გარყვნილებად რომ აქციეს ჩვენი ღვთის მადლი და უარყოფენ ჩვენს ერთადერთ მბრძანებელსა და უფალს იესო ქრისტეს.“ (იუდას ეპისტოლე 4). „მინდა შეგახსენოთ, თუმცა ყველაფერი იცით, რომ ღმერთმა ეგვიპტის ქვეყნიდან იხსნა თავისი ხალხი, შემდეგ კი შემუსრა ურწმუნონი.“ (იუდას ეპისტოლე 5). „ხოლო ანგელოზები, რომლებმაც არ დაიცვეს თავიანთი დასაბამიერობა, არამედ დაუტევეს თავიანთი სავანე, საუკუნო ბორკილებით შეკრულნი, ქვესკნელის წყვდიადში გამოამწყვდია რათა განეკითხა დიად დღეს.“ (იუდას ეპისტოლე 6). „ისევე, როგორც სოდომი, გომორი და მათი მოსაზღვრე ქალაქები, მათსავით მემრუშენი და უცხო ხორცს ადევნებულნი, საუკუნო ცეცხლით დასჯილნი და ნიმუშად დადებულნი.“ (იუდას ეპისტოლე 7). „იგივე ელით ამ მეოცნებეთაც, რომელნიც ბილწავენ ხორცს, მთავრობათა უარმყოფლებსა და დიდებათა მგმობელთ.“ (იუდას ეპისტოლე 8). „მიქაელ მთავარანგელოზმა, ეშმაკს რომ ეპაექრებოდა მოსეს სხეულის გამო, ვერ გაბედა გმობის მსჯავრი წარმოეთქვა მის მიმართ, არამედ თქვა: შეგრისხოს უფალმა!“ (იუდას ეპისტოლე 9). „ისინი კი ჰგმობენ იმას, რაც არ იციან, ხოლო რაც ბუნებით იციან, როგორც უგონო პირუტყვებმა, იმითვე იხრწნიან თავს.“ (იუდას ეპისტოლე 10). „ვაი მათ, რადგან კაენის გზას დაადგნენ, საზღაურისთვის აჰყვნენ ბალაამის საცთურს და ურჩობით დაიღუპნენ, როგორც კორე.“ (იუდას ეპისტოლე 11). ტიმოთეს მიმართ პავლეს პირველ ეპისტოლეში არის ჩამოყალიბებული შემდეგნაირი თეოკრატიული პროპაგანდა: „ხოლო სული ცხადად მეტყველებს, რომ უკანასკნელ ჟამს რწმენისაგან განდგებიან ზოგიერთნი და შეუდგებიან მაცდურ სულთა და დემონთა მოძღვრებას.“ (I ტიმოთე 4-1). „ცრუმეტყველთა თვალთმაქცობით, რომელთაც დადაღეს თავიანთი სინიდისი;“ (I ტიმოთე 4-2). „ხოლო უწმინდურთა და დედაბერთა ზღაპრებს ერიდე და ღვთისმოსაობაში გაიწაფე თავი.“ (I ტიმოთე 4-7). „ვინაიდან სხეულის წვრთნა ცოტა რამეში თუ წაგადგება, ღვთისმოსაობა კი ყოველმხრივ სასარგებლოა, რაკიღა აწინდელი სიცოცხლის აღთქმაცა აქვს და მერმისისაც.“ (I ტიმოთე 4-8). „სარწმუნოა ეს სიტყვა და ღირსი სრული შეწყნარებისა.“ (I ტიმოთე 4-9). „ვინაიდან იმისთვის ვშრომობთ და ვიღვწით, რომ ვესავთ ცოცხალ ღმერთს, რომელიც არის ყოველი კაცისა და, მით უმეტეს, მორწმუნეთა მხსნელი.“ (I ტიმოთე 4-10). „მდიდართა ამა ქვეყნისათა ამცნე: ნუ ქედმაღლობენ, და ფუჭი სიმდიდრის იმედი ნუკი ექნებათ, არამედ ცოცხალი ღმრთისა, უხვად რომ გვაძლევს ყველაფერს სამხიარულოდ;“ (I ტიმოთე 6-17). „რათა ქველმოქმედებდნენ, კეთილი საქმით მდიდრდებოდნენ, გულუხვნი იყვნენ, ხელგაშლილნი,“ (I ტიმოთე 6-18). „და იუნჯებდნენ სიკეთის საუნჯეს მომავლის მტკიცე საფუძვლად, რათა ეწიონ საუკუნო სიცოცხლეს.“ (I ტიმოთე 6-19). „ო, ტიმოთე, გაუფრთხილდი, რაც მოგენდო, ერიდე უკეთურ ფუჭსიტყვაობას და ცრუმეცნიერების უკუღმართობას,“ (I ტიმოთე 6-20). „რაც საქმედ გაიხადა ზოგიერთმა და კიდევაც განუდგა რწმენას. მადლი თქვენთან.“ (I ტიმოთე 6-21). ტიმოთეს მიმართ პავლეს მეორე ეპისტოლეში საეკლესიო პროპაგანდა უფრო შორს მიდის და „გვამცნობს“ ე.წ. „საზარელი ჟამის“ შესახებ როცა ადამიანები განუდგებიან „ჭეშმარიტ ღმერთს“ და შედეგად თავს დაატყდებათ მრავალი უბედურება, ეპისტოლე გვეუბნება: „ეს კი იცოდე, რომ უკანასკნელ დღეებში მოიწევა საზარელი ჟამი.“ (II ტიმოთე 3-1). „რადგანაც კაცნი იქნებიან თვითმოყვარენი, ვერცხლის მოყვარენი, ქედმაღალნი, ამპარტავანნი, მგმობელნი, მშობლების ურჩნი, უმადურნი, უღირსნი,“ (II ტიმოთე 3-2). „კაცთმოძულენი, გულღრძონი, მაბეზღარნი, აღვირახსნილნი, გულმხეცნი, სიკეთის მოძულენი,“ (II ტიმოთე 3-3). „გამცემნი, თავხედნი, მზვაობარნი, უფრო განცხრომის მოყვარენი, ვიდრე ღმრთისა,“ (II ტიმოთე 3-4). „მოჩვენებითად ღვთისმსახურნი, სინამდვილეში კი მისი ძალის უარმყოფელნი; ამნაირთაგან შორს დაიჭირე თავი.“ (II ტიმოთე 3-5). „სწორედ ისინი არიან, ზაკვით რომ იპარებიან სახლებში და ატყვევებენ ცოდვებით დამძიმებულსა და სხვადასხვა ვნებით შეპყრობილ ქალებს;“ (II ტიმოთე 3-6). „ერთავად რომ სწავლობენ, მაგრამ ვერასგზით ვერ აღწევენ ჭეშმარიტების შემეცნებას.“ (II ტიმოთე 3-7). „როგორც იანე და იამბრე უპირისპირდებოდნენ მოსეს, ისე ესენიც უპირისპირდებიან ჭეშმარიტებას: გონებაგახრწნილი კაცნი, რწმენაში უმეცარნი.“ (II ტიმოთე 3-8). „მაგრამ ამას იქით ვეღარსად წავლენ, რადგან ამათი უმეცრება ისევე ცხადი გახდება ყველასთვის, როგორც იმათი.“ (II ტიმოთე 3-9). „შენ კი გამოჰყევ ჩემს მოძღვრებას, სარბიელს, ზრახვას, რწმენას, დიდსულოვნებას, სიყვარულს, მოთმინებას,“ (II ტიმოთე 3-10). „დევნილობას, ვნებას, რაც დავითმინე ანტიოქიაში, იკონიაში, ლისტრეში, მაგრამ ყველაფრისგან მიხსნა უფალმა.“ (II ტიმოთე 3-11). „ვისაც სურს ღვთისმოსაობით ცხოვრობდეს ქრისტე იესოში, ჩემსავით დევნილი იქნება.“ (II ტიმოთე 3-12). „უკეთურნი და გრძნეულნი კი უფრო შორს წავლენ: სხვებსაც აცდუნებენ და თვითონაც შეცდებიან.“ (II ტიმოთე 3-13). ახლა მაინც გასაგებია თუ რა განზრახვა ამოძრავებს ქრისტიანულ ეკლესიას ჯერ კიდევ პირველი საუკუნეებიდან მოყოლებული? ვიაზროვნოთ მეცნიერულად, პოსტმოდერნისტულად და დავსვათ 3 ფუნდამენტური კითხვა: 1) (ჩვენ, ადამიანებს) რაში გვჭირდება „ღმერთი“ და კონკრეტულად მაინც და მაინც აბრაამის „ღმერთი“? ამაზე შესაძლოა გაგვცენ პასუხი რომ გვჭირდება ე.წ. „ცხონებისთვის ცათა სასუფეველში“ და ე.წ. „საუკუნო სატანჯველის“ ანუ „ჯოჯოხეთში ტანჯვის“ თავიდან აცილებისთვის, თურმე! ამაზე იბადება ახალი კითხვა, 2) რა ვიცით ჩვენ, რომ ის რასაც ე.წ. „სასუფევლისა“ და ჯოჯოხეთის“ შესახებ გვეუბნებიან მღვდლები, წარმოადგენს მეცნიერულად ექსპერიმენტულად დადასტურებულ და ფაქტებით გამყარებულ რეალობას? და ბოლოს 3) ნორმალურმა ადამიანმა შეიძლება დაიჯეროს, რომ „ღმერთის“ მხრიდან მისი თაყვანისცემის იძულება და ამის აბსოლუტურ სათნოებად გამოცხადება, ხოლო მისი უარყოფის „ბოროტებად“ გამოცხადება და ამგვარი „ბოროტი ადამიანების“ სამარადისოდ ჯოჯოხეთში სატანჯველად გაგზავნა სწორია და სამართლიანი? თქვენ ხვდებით რომ „ღმერთი“ არ უტოვებს ადამიანს ალტერნატივას და უხშობს თავისუფალ არჩევანს, თუ იმას გავითვალისწინებთ, რომ მისგან გადგომა, როგორც ერთადერთი ფსევდოალტერნატივა ნიშნავს საკუთარი ნებით მარადიულ ტანჯვაში შესვლას?! აბრაამის „ღმერთის“ პოლიტიკა ადამიანებთან მიმართებაში ასეთია: „ვისაც მოგწონვართ მობრძანდით ჩემთან და ვინეტაროთ და ვინადიმოთ სამოთხეში, ხოლო ვისაც არ მოგწონვართ წაეთრიეთ ჯოჯოხეთში სატანჯველად... სამუდამოდ!“ სერიოზულად მაინტერესებს, რატომ უნდა მიყვარდეს აბრაამის „ღმერთი“ და რატომ ვარ ბოროტი თუ მას არ ვემონები? საეკლესიო ესქატოლოგიური პროპაგანდა გვეუბნება 5 რამეს: 1) აბრაამის „ღმერთი“ არის აბსოლუტური ჭეშმარიტება, ხოლო ყველაფერი სხვა აბსოლუტური ბოროტება, 2) აბრაამის „ღმერთის“ მონური მორჩილება და ქება-დიდება სიკეთეა და „სასარგებლოა“ ადამიანისთვის, 3) აბრაამის „ღმერთის“ უარყოფა და მისგან განდგომა არის აბსოლუტური „ბოროტება“ და ისჯება ჯოჯოხეთით, 4) თანამედროვე პოსტმოდერნისტული ტექნოტრონული ეპოქა არის „ურჯულოების საზარელი ეპოქა“, როდესაც „ცრუწინასწარმეტყველნი“ ცდილობენ ხალხის „უფლისგან“ ჩამოცილებას და ანტიქრისტიანული ფასეულობების საფუძველზე „უღვთო საზოგადოების“ შექმნას და ბოლოს 5) დადგება დრო და „მართალი ხალხის“ დახმარებით, ე.წ. „ღმერთი“ დედამიწაზე მყოფ „ურჯულოებს“ დასჯის, ხოლო „მართალთ“ „ცათა სასუფეველში“ წაიყვანს. აი ამგვარია ფანატიკური შავი პიარი ლიბერალიზმის, ჰუმანიზმისა და ტრანსჰუმანიზმის წინააღმდეგ, მეცნიერებისა და არაქრისტიანული (არააბრაამული) ფილოსოფიის წინააღმდეგ, რომელიც ბევრ იდიოტს სიმართლედ მიაჩნია.

ახალი წელთაღრიცხვით 2018 წელს პლანეტა დედამიწაზე რელიგიურმა უთანხმოებამ კრიტიკულ დონეს მიაღწია, მძაფრი რელიგიური უთანხმოების საფუძველზე დაიწყო მესამე მსოფლიო ომი იგივე ბირთვული ომი, ომმა მსოფლიოს ყველა ქვეყანა მოიცვა. ომის პირველი ეპიცენტრი გახდა პალესტინა. შემდგომ ამგვარი ეპიცენტრები სხვაგანაც გაჩნდა. მესამე მსოფლიო ბირთვული ომის ინიციატორები იყვნენ რელიგიური ფუნდამენტალისტები (ძირითადად ქრისტიანი, იუდაისტი და ისლამისტი ფუნდამენტალისტები). მსოფლიოს მთავრობები თავდაპირველად შეეცადნენ კონფლიქტის შეწყვეტას, მაგრამ არაფერი გამოუვიდათ, სამოქალაქო ომებმა მოიცვა ყველა კონტინენტი. რელიგიური ომების შედეგად დედამიწის მოსახლეობა თითქმის მთლიანად განადგურდა და პლანეტა ბირთვულ რადიაციულ სასაფლაოდ გადაიქცა, სადაც ჰაერიც კი აღარ ვარგოდა სასუნთქად. პლანეტის მთელი ზედაპირი დამწვარი გვამებით და შენობებისა და სამხედრო ტექნიკის დეფორმირებული ნაგლეჯებით იყო მოფენილი, მსოფლიო ოკეანე უკვე აღარ არსებობდა, რადგანაც ბირთვულმა აფეთქებებმა გამოიწვია დედამიწის ტოტალური ტექტონიკური გეოლოგიური დესტაბილიზაცია, ამოქმედდა ერთდროულად ყველა ვულკანი და სუპერვულკანი, რომლებიც 40 წლის განმავლობაში შეუჩერებლად აფრქვევდნენ ატმოსფეროში ტოქსინებს. დედამიწა პლანეტა ვენერას დაემსგავსა. აი სადამდე მიიყვანა მონოთეისტები თავიანთმა „რწმენამ“, „რჯულის დაცვამ“ და „ღმერთმა“, მათ მთელი მსოფლიო დაღუპეს. მაგრამ ჯერ კიდევ იყო იმედი, ჯერ კიდევ ომის დაწყებამდე ფარულად, მთელი მსოფლიოს თეოსოფებმა, ანთროპოსოფებმა, ჰერმეტისტებმა, ნიუ ეიჯელებმა, რერიხიანელებმა, ნეომანიქევლებმა, საიენტოლოგებმა, კეთილმა დემონებმა, ნიფილიმებმა, კაბალისტებმა, ლუციფერიანელებმა და ა.შ. რომლებიც გადაურჩნენ ბირთვულ ომს, შექმნეს საიდუმლო ალიანსი და დედამიწის სიღრმეში, საიდუმლო მიწისვეშა ბაზაზე დაიწყეს გიგანტური ხელოვნური ინტელექტით აღჭურვილი ტემპორალური კოსმიური კრეისერის შექმნა, ხომალდის და მისი მომავალი ეკიპაჟის მიზანი იყო ძველი წელთაღრიცხვით მეთორმეტე ათასწლეულში გადასვლა, ბოროტი ანგელოზის ე.წ. „ისრაელის ღმერთის“ და მისი მსახური დემონების დამარცხება და განადგურება, მსოფლიო წარღვნის არიდება და ატლანტიდის ანუ რომაკა-პურას, ლემურიის ანუ კუმარი კანდამის, მუს ანუ პაციფიდის და ჰიპერბორეის ანუ არქტიდის გადარჩენა და ამით მთელი პლანეტის ისტორიის საფუძველშივე შეცვლა, კრეისერი 50 წელი შენდებოდა და 2058 წელს უკვე დამთავრდა მისი მშენებლობა. კრეისერის მშენებლობაში ფუნდამენტური როლი შეასრულეს ომს გადარჩენილმა იაპონელმა კიბერნეტიკოსებმა და ასტროინჟინრებმა. იყო 2058 წლის 1 იანვარი, 150 კილომეტრის დიამეტრის გიგანტური, ცოცხალი, ტემპორალური კრეისერი ჯოჯოხეთად ქცეული დედამიწის დაბალ ორბიტაზე ბრუნავდა, კრეისერის ბორტზე 15 000 000 თეოსოფი, ანთროპოსოფი, ჰერმეტისტი, ნიუ ეიჯელი, რერიხიანელი, ნეომანიქევლი, საიენტოლოგი და კაბალისტი იმყოფებოდა, კრეისერს ყავდა ჰუმანოიდური ავატარა ანდროიდი გოგონას სახით და ერქვა – სატორი, თავად კრეისერი იყო უზარმაზარი შავი ხომალდი, აღჭურვილი ტექიონური, ასტრალური, კაუზიური, ბირთვული, გრავიმეტრიული და ანტიგრავიმეტრიული ქვემეხებით და რაკეტებით, ხოლო მისი ადამიანური ავატარა გახლდათ 2 მეტრის სიმაღლის გრძელ შავთმიანი, ლურჯთვალება, თეთრკანიანი, იდეალური სხეულის მქონე ლამაზმანი. ხომალდის კაპიტანი გახლდათ ტაკაცუკი რიუჯი, 2 მეტრის სიმაღლის თეთრკანიანი, შავთმიანი და ცისფერთვალება თეოსოფი, რომლის გენუმი მოდიფიცირებული იყო. ბოგურის ეკიპაჟი შედგებოდა 7 ოფიცრისგან, ესენი იყვნენ: ტოჯო მირაიამა, მიდორი მარიანა, ტაკაიოგი არისა, ტაკაცუკი რიუჯი, სატორი, მარკიონ სმიტი და სადოჰარა მიკადო. – ჩვენ დაბალ ორბიტაზე ვართ, კრეისერის ყველა სისტემა გამართულად მუშაობს – აღნიშნა ანდროიდმა გოგონა სატორიმ. – ტემპორალური რეაქტორი მზადაა – განაცხადა ტაკაიოგი არისამ. – კრეისერის დამცავი ფარი გამართულად მუშაობს – განაცხადა ტოჯო მირაიამამ. – დროა სატორი! ტემპორალური ნახტომის წინ პატარა კონფერენცია უნდა ჩავატაროთ და კიდევ ერთხელ დავაზუსტოთ ჩვენი მისიის არსი და მიზნები, ჩართე ხმამაღალი კავშირი მთელი ხომალდის მასშტაბით! – უთხრა სატორის კაპიტანმა რიუჯიმ. – გასაგებია კაპიტანო! ვრთავ! – უპასუხა სატორიმ, რომელსაც სახეზე დარდი და შფოთვა ეხატა და ხმამაღალი კავშირი გაააქტიურა. – კრეისერის ეკიპაჟის საყურადღებოდ! ტემპორალური ნახტომის წინ კიდევ ერთხელ მინდა შეგახსენოთ თუ რას ვაკეთებთ და რისთვის ვაპირებთ ბრძოლას! ძველი წელთარიცხვით მეთორმეტე ათასწლეულში ფიზიკური კოსმოსის მმართველებმა, ბოროტმა ანგელოზებმა, ისრაელის შვიდმა ელოჰიმმა: უმაღლესმა არქონტმა, დემიურგმა – ილდაბაოთმა იგივე „ისრაელის ღმერთმა“, ელოიმ, საბაოთმა, იეღოვამ, ასტაფეიმ, ორეიმ და ადონაიმ, გაანადგურეს მარსისა და იუპიტერის ამჟამინდელ ორბიტებს შორის მდებარე პლანეტა ფაეტონი იგივე ტიამატი, გამოიწვიეს კლიმატური კატასტროფები მარსსა და მთვარეზე, რომლებიც იმ დროს ფაეტონთან ერთად საერთო გრავიტაციული ცენტრის გარშემო ბრუნავდნენ და რომლებზეც არსებობდნენ ზეცივილიზაციები, ააფეთქეს დედამიწის ძველი მთვარე და გამოიწვიეს მსოფლიო წარღვნა, ტექტონიკური კატასტროფა და მეტეორიტული წვიმა დედამიწაზე, რის შედეგადაც გაანადგურეს ატლანტიდა ანუ რომაკა-პურა, ლემურია ანუ კუმარი კანდამი, მუ ანუ პაციფიდა და ჰიპერბორეა ანუ არქტიდა... არქონტებმა დაღუპვისგან იხსნეს მხოლოდ „ისრაელის ღმერთის“ ერთგული ნოე და მისი ოჯახი, შემდგომში ნოემ სათავე დაუდო აბრაამულ „ისრაელის ღმერთის“ ტერორისტულ, ფაშისტურ, რასისტულ, ფანატიკურ და ფუნდამენტალისტურ ტრადიციას, რისგანაც განვითარდა სამირელიგია: აბრაამული ქრისტიანობა, იუდაიზმი და ისლამი, რომლებმაც ჯერ ახალი წელთაღრიცხვის პირველი ათი საუკუნის განმავლობაში ამოხოცეს და გაანადგურეს, წარღვნის შემდეგ უმეცრებაში ჩაძირული კაცობრიობის გადასარჩენად მოვლენილი, პლერომას კეთილი ეონის ქრისტეს ჭეშმარიტი მიმდევარი და ერთგული მსახური – გნოსტიკოსი ქრისტიანები, ხოლო ახალი წელთაღრიცხვით 2018 წელს დაიწყეს რელიგიათაშორისი ბირთვული ომი და 7 წელიწადში გაანადგურეს მთელი კაცობრიობა ჩვენს გარდა... ჩვენ შევქმენით ეს კრეისერი იმისათვის, რათა გადავინაცვლოთ წარსულში, გავანადგუროთ „ისრაელის ღმერთი“ ანუ ბიბლიური „მამაღმერთი“ და დანარჩენი არქონტები, გადავარჩინოთ დედამიწა, მარსი, ორივე მთვარე და ტიამატი და შევცვალოთ მომავალი! გული გაიმაგრეთ აბრაქსასის რაინდებო! ჩვენთან არიან პლერომას კეთილი ეონები! ჩვენ ვართ უკანასკნელი გადარჩენილი ადამიანები დედამიწაზე და ჩვენ უნდა ყველაფერი გავაკეთოთ იმისათვის რათა ეს შევცვალოთ!! ამინ!! ჩართეთ ტემპორალური რეაქტორი და გაააქტიურეთ ჰიპერსივრცული პორტალი!! – გამოაცხადა კაპიტანმა რიუჯიმ. – ვრთავ ტემპორალურ რეაქტორს! ვხსნი ტემპორალურ-ჰიპერსივრცულ პორტალს! – შესძახა ანდროიდმა სატორიმ. – ფარები წესრიგშია! – განაცხადა მიდორი მარიანამ. ტემპორალური კრეისერი „სატორი“ ტემპორალურ-ჰიპერსივრცულ პორტალში შეიჭრა და ტექიონური სიჩქარით გაიჭრა ძველი წელთაღრიცხვის მეთორმეტე ათასწლეულისკენ... – ფარები უძლებენ! კრეისერის სტრუქტურული მთლიანობა ნორმაშია! – თქვა მიდორი მარიანამ. – რაღაც ძალიან გვანჯღრევს! – წარმოთქვა ტოჯო მირაიამამ. – ესეც უნდა იყოს! ჩვენ ხომ გრავიმეტრიულ-ტექიონურ დერეფანში მივქრივართ სინათლეზე ტრილიონჯერ სწრაფად! – უპასუხა სატორიმ. კრეისერი „სატორი“ გრავიმეტრიულ-ტექიონური დერეფნიდან გამოვიდა, კრეისერის ეკიპაჟმა შეძლო და გადაინაცვლა ძვ. წ. მეთორმეტე ათასწლეულში, კრეისერი დედამიწის ორბიტაზე იყო. – კაპიტანო! ძველი დედამიწის ორბიტაზე ვართ! ჩვენ ეს შევძელით! – გახარებულმა შესძახა სატორიმ. – არ მჯერა! – აღმოხდა გახარებულ კაპიტანს. მოულოდნელად კრეისერ „სატორის“ 30 ატლანტიდური, ლემურიული, ჰიპერბორეული და პაციფიდური კრეისერისგან შემდგარი პატარა ფლოტილია მიუახლოვდა. – თქვენ შემოიჭერით ზეცივილიზაციების გაერთიანებული ფედერაციის კოსმიურ სივრცეში! გამორთეთ ძრავები და ფარები და მოემზადეთ შეპირაპირებისთვის! – განუცხადა ფლოტილიის კომანდორმა კრეისერ „სატორის“ ეკიპაჟს. – რა ვქნა კაპიტანო? – შეეკითხა სატორი კაპიტანს. – რას ქვია რა? გააკეთე როგორც ამბობენ! – მიუგო კაპიტანმა რიუჯიმ. კრეისერმა „სატორიმ“ გამორთო ძრავები და ფარები და შეპირაპირებისთვის მოემზადა. „სატორის“ ბორტზე ასულ დედამიწელ ზეადამიანებს ელდა ეცათ და გაიგნებულებმა აღარ იცოდნენ რა ეთქვათ ან რა ექნათ, საქმე იმაში იყო, რომ ისინი სამიდან სამოცდაათ მეტრამდე სიმაღლის გიგანტები და ტიტანები, ხოლო „სატორის“ ეკიპაჟი უბრალო გენმოდიფიცირებული ადამიანები, რომლებიც სიმაღლეში სულ რაღაც 2 მეტრამდე იყვნენ. კრეისერ „სატორის“ ეკიპაჟი შეეცადა აეხსნა მათთვის საქმის ვითარება, ყველაზე გაოგნებული იყო ფლოტილიის მეთაური ატლანტიდელი გოგონა სახელად მაია, ეს იყო ერთერთი პლეადა, ტიტან ატლასისა და ტიტანიდა აიფრა-პლეონას ქალიშვილი. – თქვენს დროში ანუ ჩვენი დროით ძველი წელთარიცხვით მეთორმეტე ათასწლეულში ფიზიკური კოსმოსის მმართველებმა, ბოროტმა ანგელოზებმა, ისრაელის შვიდმა ელოჰიმმა: უმაღლესმა არქონტმა, დემიურგმა – ილდაბაოთმა იგივე „ისრაელის ღმერთმა“, ელოიმ, საბაოთმა, იეღოვამ, ასტაფეიმ, ორეიმ და ადონაიმ, გაანადგურეს მარსისა და იუპიტერის ამჟამინდელ ორბიტებს შორის მდებარე პლანეტა ფაეტონი იგივე ტიამატი, გამოიწვიეს კლიმატური კატასტროფები მარსსა და მთვარეზე, რომლებიც იმ დროს ფაეტონთან ერთად საერთო გრავიტაციული ცენტრის გარშემო ბრუნავდნენ და რომლებზეც არსებობდნენ ზეცივილიზაციები, ააფეთქეს დედამიწის ძველი მთვარე და გამოიწვიეს მსოფლიო წარღვნა, ტექტონიკური კატასტროფა და მეტეორიტული წვიმა დედამიწაზე, რის შედეგადაც გაანადგურეს ატლანტიდა ანუ რომაკა-პურა, ლემურია ანუ კუმარი კანდამი, მუ ანუ პაციფიდა და ჰიპერბორეა ანუ არქტიდა... არქონტებმა დაღუპვისგან იხსნეს მხოლოდ „ისრაელის ღმერთის“ ერთგული ნოე და მისი ოჯახი, შემდგომში ნოემ სათავე დაუდო აბრაამულ „ისრაელის ღმერთის“ ტერორისტულ, ფაშისტურ, რასისტულ, ფანატიკურ და ფუნდამენტალისტურ ტრადიციას, რისგანაც განვითარდა სამირელიგია: აბრაამული ქრისტიანობა, იუდაიზმი და ისლამი, რომლებმაც ჯერ ახალი წელთაღრიცხვის პირველი ათი საუკუნის განმავლობაში ამოხოცეს და გაანადგურეს, წარღვნის შემდეგ უმეცრებაში ჩაძირული კაცობრიობის გადასარჩენად მოვლენილი, სატორის კეთილი ეონის ქრისტეს ჭეშმარუტი მიმდევარი და ერთგული მსახური – გნოსტიკოსი ქრისტიანები, ხოლო ახალი წელთაღრიცხვით 2018 წელს დაიწყეს რელიგიათაშორისი ბირთვული ომი და 7 წელიწადში გაანადგურეს მთელი კაცობრიობა ჩვენს გარდა... ჩვენ შევქმენით ეს კრეისერი იმისათვის, რათა გადავინაცვლოთ წარსულში, გავანადგუროთ „ისრაელის ღმერთი“ ანუ ბიბლიური „მამაღმერთი“ და დანარჩენი არქონტები, გადავარჩინოთ დედამიწა, მარსი, ორივე მთვარე და ტიამატი და შევცვალოთ მომავალი! ჩვენ ვართ უკანასკნელი გადარჩენილი ადამიანები დედამიწაზე და ჩვენ უნდა ყველაფერი გავაკეთოთ იმისათვის რათა ეს შევცვალოთ!! სწორედ ამიტომ მოვედით თქვენს დროში... თქვენ საფრთხე გემუქრებათ! – დაასრულა ახსნა-განმარტება ანდროიდმა სატორიმ. დედამიწელი გიგანტების და ტიტანების გაოცებას საზღვარი არ ქონდა, ისინი სატორის და მისი ეკიპაჟის წევრების ნაამბობმა სერიოზულად შეაშფოთა. დედამიწელმა გიგანტებმა და ტიტანებმა სატორის ეკიპაჟი რომაკა პურას ანუ ატლანტიდის მიწაზე, დედაქალაქში სახელად ხალიდოკეანში წაიყვანეს მზის სისტემის ფედერაციის საბჭოს კრებაზე. – დედამიწის ზეადამიანებო! თქვენს ვარსკვლავურ სისტემას საფრთხე ემუქრება! თქვენ მზის სისტემაში მდებარეობს ანომალიური პლანეტა სახელად ნიბურუ, რომელზედაც ეგრეთწოდებული ანუნაქები ანუ არქონტები (ისრაელის ელოჰიმები) ცხოვრობენ, ესენი არიან ბოროტი დემონები, რომლებიც თქვენს სისტემაში 432 000 წლის წინ შემოიჭრნენ! ნიბურუს მკვიდრ დემონებს აქვთ უნარი თავიანთი პლანეტა უხილავი გახადონ, აგრეთვე მათ აქვთ გრავიმეტრიული ანომალიური იარაღი, რომელიც თქვენ არ გაქვთ, მათ აქვთ ძალიან ძლიერი ეგრეგორი, აქვთ ბნელი ფსიქიკური ძალების მართვის უნარი და ათჯერ უფრო მეტნი არიან ვიდრე თქვენ, თქვენი ეგრეგორი ბევრად სუსტია, თქვენ დარწმუნებულნი ხართ რომ არავისი დახმარება არ გჭირდებათ და ესა თქვენი შეცდომა თქვენ არ გსურთ სხვა ზეცივილიზაციებთან დაკავშირება და დახმარების თხოვნა! თქვენს დროში ანუ ჩვენი დროით ძველი წელთარიცხვით მეთორმეტე ათასწლეულში, მზის სისტემის ცივილიზაციებს შორის დაიწყო უთანხმოება, რომელიც ომში გადაიზარდა, ატლანტიდამ და სხვა ზეცივილიზაციებმა ერთმანეთთან ომი დაიწყეს! თქვენ ერთმანეთთან ომი გააჩაღეთ და თქვენი ფედერაცია ხუხულასავით დაინგრა! ფიზიკური კოსმოსის მმართველებმა, ბოროტმა ანგელოზებმა, ისრაელის შვიდმა ელოჰიმმა: უმაღლესმა არქონტმა, დემიურგმა – ილდაბაოთმა იგივე „ისრაელის ღმერთმა“, ელოიმ, საბაოთმა, იეღოვამ, ასტაფეიმ, ორეიმ და ადონაიმ, გაანადგურეს მარსისა და იუპიტერის ამჟამინდელ ორბიტებს შორის მდებარე პლანეტა ფაეტონი იგივე ტიამატი, გამოიწვიეს კლიმატური კატასტროფები მარსსა და მთვარეზე, რომლებიც იმ დროს ფაეტონთან ერთად საერთო გრავიტაციული ცენტრის გარშემო ბრუნავდნენ და რომლებზეც არსებობდნენ ზეცივილიზაციები, ააფეთქეს დედამიწის ძველი მთვარე და გამოიწვიეს მსოფლიო წარღვნა, ტექტონიკური კატასტროფა და მეტეორიტული წვიმა დედამიწაზე, რის შედეგადაც გაანადგურეს ატლანტიდა ანუ რომაკა-პურა, ლემურია ანუ კუმარი კანდამი, მუ ანუ პაციფიდა და ჰიპერბორეა ანუ არქტიდა... როდესაც არქონტები თავს დაგესხნენ, თქვენ ვერც კი მოასწარით გონს მოსვლა, ძალების კოორდინაცია და სხვა ღვთაებრივ ზეცივილიზაციებთან დახმარების სათხოვნელად დაკავშირება! მთელი გალაქტიკის მასშტაბით დაიწყო დემონების მასირებული იერიში ვარსკვლავურ თანამეგობრობაზე! თქვენ დაიღუპეთ! არქონტებმა დაღუპვისგან იხსნეს მხოლოდ „ისრაელის ღმერთის“ ერთგული ნოე და მისი ოჯახი, შემდგომში ნოემ სათავე დაუდო აბრაამულ „ისრაელის ღმერთის“ ტერორისტულ, ფაშისტურ, რასისტულ, ფანატიკურ და ფუნდამენტალისტურ ტრადიციას, რისგანაც განვითარდა სამირელიგია: აბრაამული ქრისტიანობა, იუდაიზმი და ისლამი, რომლებმაც ჯერ ახალი წელთაღრიცხვის პირველი ათი საუკუნის განმავლობაში ამოხოცეს და გაანადგურეს, წარღვნის შემდეგ უმეცრებაში ჩაძირული კაცობრიობის გადასარჩენად მოვლენილი, სატორის კეთილი ეონის ქრისტეს ჭეშმარიტი მიმდევარი და ერთგული მსახური – გნოსტიკოსი ქრისტიანები, ხოლო ახალი წელთაღრიცხვით 2018 წელს დაიწყეს რელიგიათაშორისი ბირთვული ომი და 7 წელიწადში გაანადგურეს მთელი კაცობრიობა ჩვენს გარდა... სანამ აბრაამისეული რელიგიების მიმდევრები რელიგიათაშორის ომს წამოიწყებდნენ დედამიწაზე 9 000 000 000 ადამიანი ცხოვრობდა! მათგან კი ცოცხალი გადარჩა მხოლოდ 15 000 000 ანუ ჩვენ, ჩვენ შევქმენით ეს კრეისერი იმისათვის, რათა გადავინაცვლოთ წარსულში, გავანადგუროთ „ისრაელის ღმერთი“ ანუ ბიბლიური „მამაღმერთი“ და დანარჩენი არქონტები ისრაელის ბოროტი ელოჰიმები, წყვდიადისა და სიძულვილის კოსმოსური ძალები, გადავარჩინოთ დედამიწა, მარსი, ორივე მთვარე და ტიამატი და შევცვალოთ მომავალი! ეს ჩვენი ბოლო იმედია! ჩვენ ვართ უკანასკნელი გადარჩენილი ადამიანები დედამიწაზე და ჩვენ უნდა ყველაფერი გავაკეთოთ იმისათვის რათა ეს შევცვალოთ!! ჩვენ ვართ უკანასკნელი ადამიანები, რომლებიც გადავურჩით ისრაელის ელოჰიმების რისხვას და სწორედ ამიტომ მოვედით თქვენს დროში... თქვენ საზარელი საფრთხე გემუქრებათ! – მჭექარე ხმით თქვა ანდროიდმა სატორიმ. გიგანტებისა და ტიტანების საბჭოს წევრები გაოგნებას ვერ ფარავდნენ. – თქვენ იმისთვის მოხვედით რომ გაგეფრთხილებინეთ? კი მაგრამ ნუთუ ეს შესაძლებელია?! მიჭირს დაჯერება! – უთხრა ანდროიდ სატორის ატლანტიდის დედოფალმა აიფრა-პლეონამ. – არა აიფრა, ეს არ არის უბრალო შემთხვევითობა, სამყაროში არაფერი ხდება უბრალოდ და შემთხვევით! ჩვენ ყველამ ვიცით ეს! ეს ადამიანები ჩვენს დასახმარებლად მოვიდნენ და ჩვენ უნდა შევიგნოთ ეს! – დაიძახა ატლანტიდის მეფე ატლასმა. – გარწმუნებთ, ყველაფერი რაც გითხარით აბსოლუტური ჭეშმარიტებაა! – ცრემლები წასკდა ტოჯო მირაიამას. – ჩვენს დროში მზის სისტემაში უკვე აღარაა სიცოცხლე და სიკეთე! ყველაფერი განადგურდა! – აღმოხდა ტაკაიოგი არისას. – თქვენ დაღუპვამდე 60 დღე დარჩა! – დაიძახა მარკიონმა. გიგანტებისა და ტიტანების საბჭომ დაიწყო გაცხარებული ბჭობა და კამათი. – მთავარი ფაქტორი მაინც მოულოდნელობაა დებო და ძმებო! ჩვენ არ ვიცოდით მრავალი რამ, მაგალითად ის რომ მათ უფრო მეტი ხომალდები ააშენეს, რომ ჩვენი ფედერაცია დაიშლებოდა და რომ ისინი მაინცდამაინც მაშინ დაესხმებოდნენ ვარსკვლავურ თანამეგობრობას და ჩვენს ფედერაციას თავს! ეს ხომ ცხადია? – თქვა ჰიერბორეის დედოფალმა არიანა-ვეგამ. საბოლოოდ საბჭომ გადაწყვიტა რომ დაეჯერებინათ მომავლიდან მოსული კრეისერ „სატორის“ ეკიპაჟისთვის, მზის სისტემის ზეცივილიზაციებმა მოახერხეს უთანხმოებების დაძლევა და ფედერაცია მყისიერად ერთმუშტად შეიკრა, მზის სისტემის ფედერაცია დაუკავშირდა ვარსკვლავურ თანამეგობრობას და გააფრთხილა მოსალოდნელი საფრთხის შესახებ. 7 დღეში უკვე მთელი გალაქტიკა „ფეხზე იდგა“. გავიდა კიდევ ორმოცდათორმეტნახევარი დღეღამე და მოახლოვდა კატასტროფის დღე. ორმოცდათორმეტნახევარი დღის მანძილზე მზის სისტემის ფედერაციის და ვარსკვლავური თანემეგობრობის რაოდენობა ასიათასამდე გაიზარდა და არქონტების ფლოტს გაუთანაბრდა. – კაპიტანო სულ 12 საათი დარჩა!... – უთხრა სატორიმ კაპიტან რიუჯის და თავი ჩაქინდრა. – ნუ გეშინია ჩემო მშვენიერო, ჩვენ შევძლებთ და დავამარცხებთ მათ! – უთხრა სატორის კაპიტანმა რიუჯიმ, ხელი მოხვია, აკოცა და გულში ჩაიკრა. – მეც მიყვარხარ რიუჯი... – მიუგო ნაზი ხმით სატორიმ – მაგრამ მაინც ვღელავ... გავიდა თორმეტი საათიც. მზის სისტემის ფედერაციის ფლოტი და თანამეგობრობის ფლოტის ნაწილი პლანეტა იუპიტერის ორბიტაზე შეიკრიბა, მათ შორის იყო კრეისერი „სატორი“, ფედერაციამ და თანამეგობრობამ შექმნეს ახალი იარაღები, რომლებითაც უკვე ყველა კრეისერი იყო აღჭურვილი. – ვაფიქსირებ ბოროტების ელოჰიმების ხომალდების ენერგეტიკულ სიგნატურას! – გამოაცხადა ფლოტის კომანდორმა, ტიტანიდა მაიამ. – ვაფიქსირებ ასიათას კრეისერს! ბოროტების ელოჰიმების არმადა გვიახლოვდება! მოემზადეთ! – შესძახა სადოჰარა მიკადომ. – ნიბურუ რატომ არ ჩანს? რა მანძილზე არიანკრეისერები? – იკითხა ტოჯო მირაიამამ. – ნიბურუ შემნიღბავ ელექტრომაგნიტურ ველს იყენებს, დემონების კრეისერები 20 000 000 კილომეტრის მანძილზე არიან და სწრაფად გვიახლოვდებიან! – განაცხადა სატორიმ. – გაუშვით 50 000 000 ტერაჰერცის სიმძლავრის კონვერგენციული ელექტრომაგნიტური ტალღა და პლანეტა გამოჩნდება! – დაიძახა კომანდორმა მაიამ. – გასაგებია! – უპასუხა ანდროიდმა სატორიმ. ზეადამიანების კრეისერებმა 50 000 000 ტერაჰერცის სიმძლავრის ელექტრომაგნიტული ტალღა გაუშვეს და მართლაც ამან შედეგი გამოიღო: პლანეტა ნიბურუს შემნიღბავი ველი დაირღვა და არქონტების ანუ ბოროტი ელოჰიმების კრეისერებიც საგრძნობლად დაზიანდნენ. – გაააქტიურეთ ეგრეგორი და მიმართეთ კოლექტიური ფსიქომენტალური ენერგიის დარტყმითი ტალღა არქონტების კრეისერებისკენ, დაუმიზნეთ კრეისერებს რაკეტების ოთხმოცდაათი პროცენტი და ენერგეტიკული ქვემეხების ენერგია! – შესძახა ანდროიდმა სატორიმ. მზის სისტემის ფედერაციის და თანამეგობრობის კრეისერებმა არქონტების ანუ ბოროტების ელოჰიმების კრეისერებს რაკეტების ოთხმოცდაათი პროცენტი და ენერგეტიკული ქვემეხების ენერგია დაუმიზნეს, ხოლო ზეადამიანებმა თავიანთი ეგრეგორი ჩართეს და მთელი ძალით მიმართეს არქონტების კრეისერებისკენ, არქონტების (ისრაელის ელოჰიმების) კრეისერების ოთხმოცდაათი პროცენტი პირველი შტურმის დროს განადგურდა, გადარჩა მხოლოდ 10% რომელიც მეორე შტურმის დროს განადგურდა. არქონტები და მათი კოსმიური ფლოტი განადგურდნენ, მზის სისტემის ფედერაციამ და გალაქტიკურმა თანამეგობრობამ გაიმარჯვეს, ატლანტიდა, ლემურია, ჰიპერბორეა და მუ გადარჩნენ, ტიამატი არ განადგურებულა, მარსზე და ორივე მთვარეზე ბიოსფერო შენარჩუნდა, ხოლო პლანეტა ნიბურუ უკვე აღარ არსებობდა, ზეადამიანების მიერ გატყორცნილმა კინეტიკურმა რაკეტებმა და ტექიონურმა და გრავიმეტრიულმა ენერგიამ ააფეთქეს პლანეტა ნიბურუ. ისტორია მყისვე შეიცვალა, გალაქტიკას ტემპორალურმა ენერგოტალღამ გადაუარა. არავითარი ძველი და ახალი წელთაღიცხვა არ შექმნილა, იმიტომ რომ ე.წ. „ქრისტესშობა“ არასდროს არ მომხდარა, არ დაბადებულა არც ბუდა და არც კრიშნა, იმიტომ რომ უბრალოდ საჭირო არ ყოფილა, აბრაამული რელიგიები: ისლამი, იუდაიზმი და ქრისტიანობა არასდროს არ წარმოშობილა, ხოლო დჰარმული პროტომოძღვრება არ დაშლილა ინდუიზმად, ბუდიზმად და სხვა მცირე დჰარმულ მოძღვრებებად... არათუ ბირთვული ომი, არამედ არცერთი მსოფლიო ომი არასდროს არ მომხდარა და დედამიწა პანთეისტურ სამოთხედ დარჩა. „ისრაელის ღმერთი“ და სხვა არქონტები ანუ ბოროტი ელოჰიმები ტარტაროზში იყვნენ ჩამწყვდეულნი და უკვე აღარ შეეძლოთ ფიზიკურ კოსმოსზე მეუფება. კაცობრიობა გადარჩა.

თავდაპირველად დედამიწის ზედაპირზე დიდ უმრავლესობას მხოლოდ ჩვეულებრივი ადამიანები წარმოადგენდნენ. პლანეტაზე არასრულფასოვანი, ბუნებით აგრესიული და შეუგნებელი ჰომოსაპიენსების რასა ბატონობდა, არსებობდა ანტიმაგიური, არასწორი გზით მიმავალი და დასაღუპავად განწირული ცივილიზაცია. ამ ცივილიზაციის ხალხი მუდამ ერთმანეთს მტრობდა და ყველასა და ყველაფრისთვის მხოლოდ ნგრევა მოჰქონდა, 21-ე საუკუნის მეორე ათწლეულში დედამიწელებმა გამალებული შეიარაღება დაიწყეს, ისინი ომისათვის ემზადებოდნენ, აგრესია თანდათან გროვდებოდა, ანტიეგალიტარული მონეტარიზმის საფუძველზე პლანეტა დედამიწაზე გეო-ეკონომიკური და გეო-პოლიტიკური კრიზისი მძვინვარებდა, დედამიწის მასონური ძალები მსოფლიო ომის გაჩაღებას ესწრაფოდნენ, საბოლოოდ ეს მაინც მოხდა, ჰომოსაპიენსთა ანტიეგალიტარისტულ-მონეტარულ-პლუტოკრატიული სიხარბისა და სიბრმავის შედეგად 2018 წელს ბირთვული ომი დაიწყო, რომელიც შვიდი წელი გაგრძელდა და მთელი პლანეტა მოიცვა. ომის დასრულების შემდეგ; 2025 წელს გაპარტახებულ და ბირთვული ზამთრის გამო მზის სხივებს მოკლებულ პლანეტას ნიბურუელი ბოროტი უცხოპლანეტელები დაეუფლნენ, რომელთა ლიდერი იყო ბიბლიური ცრუღმერთი – ელოჰიმი იაჰვე-ენლილი. ამ პერიოდშივე პლანეტაზე ასტეროიდი აპოფიზი ცამოვარდა და საშინელი კლიმატური კატაკლიზმი გამოიწვია, ცეცხლოვანმა ტალღებმა კონტინენტებსა და ოკეანეებს გადაუარეს, შეიცვალნენ მაგნიტური პოლუსები, შეიცვალა ღერძის დახრაც. მაგრამ იმედი მაინც იყო. დაიწყო ახალი და მარადიული სატია-იუგა. იმ დროისათვის დედამიწაზე უკვე არსებობდა ზეუნარების მქონე მებრზოლი ინდიგოების მოცისფრო-მოიისფრო აურის მქონე ზეადამიანური სუპერრასა; მეხუთე ადამიანური რასის მეექვსე ქვერასა (ნეოსაპიენსების ანუ ჰომოსუპერიორების რასა), რომელიც მალე ჩაანაცვლებდა მეხუთე ქვერასას (ჰომოსაპიენსების რასას). ეს ის ხალხი იყო, ვინც კეთილი დაიმონების და ღმერთების დახმარებით გადაურჩა ბირთვულ ომსაც და ელოჰიმის ბატონობის ხანასაც. ახლა მათი მესვეობით გრძელდებოდა დედამიწის ცივილიზაცია. გადარჩენილებმა საკუთარი უმაღლესი მეს გახსნა-გამოვლენა ისწავლეს და ზეადამიან ჰიბრიდებად გარდაიქმნენ, მათ პლანეტის ფლორასა და ფაუნას მთელ ფიზიკურ და სულიერ ძალებს საკუთარ არსებასი მოუყარეს თავი, ისინი ერთარსებანი გახდნენ პლანეტის სულთან, ახდა დიადი თეოსოფოსი წინასწარმეტყველის; ჩარლზ ლედბიტერის წინასწარმეტყველება, არმაგედონის შემდეგ გადარჩენილთა ცნობიერების წიაღში მიძინებულმა ღვთაებამ გაიღვიძა. პლანეტაზე ჩამოსული მოკავშირე ჰუმანოიდები, ბუნების დაიმონები მათ ახალი თეოსოფიური ანუ პარავიდიული ზეცივილიზაციის აშენებაში დაეხმარნენ. თეოსოფიური სწავლებაზე დაყრდნობით წარმოისვა თვიშებრივად ახალი რელიგიურ-ფილოსოფიურ-მეცნიერული მაგიური სპირითუალური სუპერსისთემა: პანთეისტურ-პოლიდაიმონისტური კოსმოცენტრიზმი ანუ ჰიპერკოსმიური სპირიტოცენტრიზმი, იგი თვალის დახამხამებასი იქცა ერთადერთ გაბატონებულ მსოფლიო სისთემად, რომელიც უმეთეს წილად უზველესი ოკულტური მისტერიებიდან იღებდა სათავეს და მის განახლებულ ნეოფორმას წარმოადგენდა, მისი მეშვეობით ნეოსაპიენსებმა კეთილ დაიმონებთან და ღმერთებთან შექმნეს თანასწორობასა და თავისუფლებაზე, სამართლიანობაზე, ურთიერთპატივისცემაზე და ოკულტურ-ნეოთეოსოფიურ სინკრეტიზმზე დაფუძნებული ახალი განსხვავებული ზეცივილიზაცია. პლანეტას მართავდნენ პლანეტარული ანარქო-ლიბერალური ეგალიტარული ნებაყოფლობითი გეოასოციაციის ზეადამიანური საბჭოები. მათ ააშენეს ახალი მეგაქალაქები (მეგალოპოლისები), სექმნეს სამყაროსი გადაადგილების სწრაფი და უვნებელი მექანიზმები – ტექიონური ვარსკვლავური კრეისერები და ჰიპერსივრცული ტელეპორტები, განავითარეს ფიზიკური და მეტაფიზიკური ე.ი. სულიერი მეცნიერებები. ნეოსაპიენსთა ხანასი დედამიწას ტერანოვა სატორი ეწოდა. დედამიწა – ტერანოვა სატორი ძალას იკრებდა. ღმერთების წყალობით პლანეტაზე ათასი წლით მშვიდობამ, სიკეთემ და ჰარმონიამ დაისადგურა, მაგრამ შორეულ ტრანსკოსმოსსი ბინადარი დარჩენილი ბოროტი ელოჰიმები ადამიანთა სამყაროში ხელახლა შემოიჭრნენ. პლანეტა ტერანოვა სატორიზე სამხედრო მობილიზაცია იყო გამოცხადებული, ცაში თეთრი დრაკონები, ვარსკვლავური რაიდერები და ვარსკვლავური კრეისერები დაქროდნენ, პლანეტარული სამოქალაქო საბჭო (პლანეტა ტერანოვა სატორის ანუ დედამიწის თავისუფალი მოქალაქეების ანარქო-ლიბერალური ნებაყოფლობითი ასოციაცია) თავისი ძალების ნახევარს ანდრომედეს გალაქტიკასთან ელოჰიმების მსახურ დაიმონთა ძალების შესაჩერებლად გადასროლილ ალიანსის ჯარებთან აგზავნიდა, დარჩენილი ნაწილი კი დამცავ სისტემას ქმნიდა ამატერასუ პრაიმის სისტემის პლანეტების გარსემო. ახალ ტოკიოში, პლანეტარული თავდაცვის ცენტრალურ ბაზაში მდებარე უზარმაზარ თეთრ დარბაზში აბრაქსასის რაინდები შეკრებილიყვნენ, აქ იყვნენ საბჭოების წევრები. დარბაზის ცენტრში ლამაზი გოგონა იდგა, ცისფერთმიანი და ლილისფერთვალება ნეოსაპიენსი ქალიშვილი გოგონას მიუახლოვდა და ხელი მოკიდა. – ტაკაცუკი შირონე, შენ დაგეკისრა ურთულესი მისია ისხნა ჩვენი განზომილება, ჩვენ გვჯერა შენი, გახსოვდეს დიადი აბრაქსასის რაინდო ჩვენ მუდამ შენში ვიქნებით, შენა ხარ მთელი სამყარო, ეს არ დაგავიწყდეს, ნუ დაგავიწყდება თუ ვინა ხარ და რა ხარ! გამოანთავისუფლე შენს სხეულებში და აურაში არსებული დამანგრეველი ძალები, დაიმორჩილე ისინი და მიმართე ისინი მტრის წინააღმდეგ და შემუსრე! – უთხრა ნებაყოფლობითი ასოციაციის წევრმა ერთ-ერთმა მაგისტრამ ჰაშიმურა ფუბუკიმ. – ტაკაცუკი შირონე ჩვენ შევძლებთ, ჩვენ გავანადგურებთ ილდაბაოთს და მის ლეგიონებს, მე ამის მჯერა, ახლა მთავარი შენ ხარ ჩემო საყვარელო ტაკაცუკი შირონე, ჩვენ ყველანი შენზე ვართ დამოკიდებულები – უთხრა დამპირმა მიდორი კონეკომ და ნაზად გაუღიმა – მე შენს გვერდით ვიქნები ჩემო სიყვარულო და შენს მხარდახარ ვიბრძოლებ!... ჩემი თვალები ტკბებიან შენი ღვთიური მშვენიერების ცქერით, შენი სექსუალურობა და სულიერი ძალა არის ის რაც ჩემს ცხოვრებაში ყველაზე მნიშვნელოვანია, ჩემი გული ხარობს და თრთის, გრძნობს რა შენი გულიდან მომდინარე ფსიონურ ენერგიას, ჩემი გული შენი ტყვეა სამარადისოდ, ჩემი ხუთივე სხეულის თითოეული სუბატომი აღვსილია შენი გულიდან მომდინარე ყოვლისგამჭოლი სინათლით... შენა ხარ ჩემი მაჰაპარანირვანა... შენა ხარ ჩემი ვნებიანი ძლევამოსილი ქალღმერთი. მე არ დავუშვენ, რომ შენ უმშვენიერეს სხეულებს და ცნობიერებას ვინმემ ზიანი მიაყენოს! შუაზე გავხევ ნებისმიერს ვინც გაბედავს და ჩემს უნაზეს და უკეთილშობილეს ღვთაებას ზიანს მიაყენებს! ჩემი სხეულები და ცნობიერება მთლიანად შენ გეკუთვნის! მე სამარადისოდ შენი ვარ ჩემო სიზიგია! ჩემი მაგია შენს განკარგულებაშია მარად! – მთელი ჩემი არსებით მიყვარხარ ჩემო მშვენიერო დამპირო მიდორი კონეკო, შენ ხარ ჩემი ლუციფერი, ჩემი ლაკშმი... გპირდები არასდროს მიგატოვებ ჩემო სიყვარულო, ჩვენ ერთად შევძლებთ ილდაბაოთის დამარცხებას! ჩვენი სიყვარული ძალებს მოგვცემს და ვერავინ ვერ შეძლებს ჩვენს დამარცხებას! – მთელი ძალით გადაეხვია დამპირ მიდორი კონეკოს ტაკაცუკი შირონე და ხარბად ჩაისუნთქა მშვენიერი ტაკაცუკი შირონეს თმების სურნელი რომელიც სახეზე ელამუნებოდა. – მესმის მიდორი, ჩემო სიყვარულო, იმედებს არ გაგიცრუებ გპირდები, რადაც არ უნდა დამიჯდეს! – თქვა ტაკაცუკი შირონემ და დამპირ მიდორი კონეკოს აკოცა. შემდეგ ხელის მართივი მოზრაობით ჰიპერსივრცული პორტალი გახსნა და დამპირ მიდორი კონეკოსთან ერთად შიგ გაუჩინარდა. – ის ჩვენი ერთადერთი იმედია… – თქვა სამოქალაქო საბჭოს მაგისტრმა. ბოროტი ანგელოიდების – არქონტების 72-ე ცაზე; არქონტ ილდაბაოთის ასტრალურ სამყაროში, პლანეტა გან-ბი-ედემზე შუაგულ ცეცხლოვან უდაბნოსი, მოზრდილი იასამნისფერი პორტალი საიდანაც თეთრ-მოიისფროდ მანათობელი არსება ბგერის სიჩქარით გამოიწრა და წამიერად სეცერდა. როცა ნათებას თანდათან მოუკლო და ნათლად გამოიკვეთა ორი ქალისვილის სილუეტი. ნეოსაპიენსთა ხანაში პლანეტა ტერანოვა სატორი ერთ დიდ ზესახელმწიფოდ იყო ქცეული, რომლის ცენტრალური სექტორი იყო 6800-ზე მეტი კუნძულისაგან შემდგარი იაპონიის არქიპელაგი, უფრო კონკრეტულად კი ახალი ტოკიო-იოკოჰამას აგლომერაცია (ტოკიო-იოკოჰამა ნოვა). მთელი მოსახლეობდა აღიარებდა და ეთაყვანებოდა უმაღლეს სულს; აბსოლუტურ ღვთაებრივ ცნობიერებას – პარაბრაჰმანს ანუ ადიბუდას და მის სულიერ და ასტრალურ ემანაციებს. თუმცა საფრთხე მაინც არსებობდა. ტერანოვა სატორიდან ბოროტი ეონების განდევნის შემდეგაც, ბოროტი ეონები და დაიმონები პლანეტას უტევდნენ და დროდადრო ბრძოლები იმართებოდა. 31-ე საუკუნეში ხელახლა დაიწყო დიდი ომი, რომელსიც ნახევარი გალაქტიკა იყო ჩართული. იმ დროისათვის გაირკვა, რომ სადღაც არსებობდა მზლავრი ფსიონური მუხტი, რომელიც შეიძლებოდა გამოყენებულიყო როგორც სამყაროს წინააღმდეგ, ისე ბოროტი სასუფევლის ძალების ერთ-ერთი არქონტის; ქაოსის ბოროტი ანგელოზის – ილდაბაოთის ანუ იგივე ილდაბაოთის მოსასპობად. არქონტი ილდაბაოთი ეძებდა ქალღმერთ ამატერასუ-ო-მიკამის ნახევრადღვთაებრივ ავატარას. საბოლოოდ მან დაადგინა, თუ ვინ იყო ახალი რჩეული. სწორედ ამ ნეოსაპიენსს დააკისრა ტერანოვა სატორის სამოქალაქო საბჭოს მაგისტრატმა ილდაბაოთის შესაჩერებლად არქონტების 72-ე ცაზე ე.ი. ეონ ილდაბაოთის სავანეში წასვლა. მას ტაკაცუკი შირონე ერქვა. ის იყო თავად სრულყოფილება: მხრებამდე იისფერი სწორი თმა უბზინავდა, თვალები მანათობელი ლაჯვარდისფერი ჰქონდა, თუმცა უმაღლეს ფორმაციასი ასვლისას თვალისმომწრელ თეთრად უკიაფებდა. ულტრაიისფერი კომბინიზონი თანზე ჰქონდა მომდგარი. მეტალითონური ზვლოვანი გამონაზარდებიც კარგად ეთყობოდა ორივე მაჯაზე. ტაკაცუკი შირონე სამართლიანობის, პათიოსნებისა და სიკეთის განსახიერება იყო, გოგონას ბუნების უზომო სიყვარული ახასიათებდა, იგი სრულად აცნობიერებდა თავისი სულიერი ბუნების ღვთაებრიობას, მას ღვთაებრივი იმაგინაციები და ინსპირაციები სთუმრობდნენ, მას არასდროს უგვრზნია ადამიანთაგან განსხვავებით სიმართოვე ან აბსოლუთური სულისგან განცალკევებულობა, მისთვის რომ გეკითხათ: “როგორ აღწევ ღმერთამდეო”, გიპასუხებდათ: “მე თავად ვარ სამყაროს სული, უნივერსალური სამყაროული გონი და საკუთარი ღვთაებრიობის სრულად შესაგრძნებად და შესამეცნებლად მხოლოდ საკუთარი არსების წიაღში, ტრიადულ ჯივატმაში ჩახედვა მჭირდება და მეტი არაფერი”, მისი გონებრივი სესაზლებლობანი ადამიანისათვის წარმოუდგენელი ძალის იყო, იმას რის სესამეცნებლადაც ადამიანებს მთელი ცხოვრება არ ყოფნიდათ ტაკაცუკი შირონე რამდენიმე საათში იმეცნებდა, მას საამისოდ წიგნის გადაშლაც კი არ სჭირდებოდა, იგი უბრალოდ საკუთარ თავსი რრმავდებოდა და ყოველივეს წამიერად იგებდა, მართალია ის წიგნებს სიამოვნებით კითხულობდა და სხვადასხვა ფილოსოფიურ თრაქთათებს სიამოვნებით “ეცნობოდა”, მაგრამ ეს მისთვის მხოლოდ და მხოლოდ გართობა იყო, ერთგვარი სიამოვნება, მას შეეძლო მედითაციისა და ყოველგვარი სამადჰის გარესეც სეეხედა კონკრეთული ობიექთისათვის და მისი სემადგენელი ელემენთარული ნაწილაკები და ენერგიის ფსიონები უპრობლემოდ დაენახა, მის უმახვილეს თითანურ თვალს არაფერი გამოეპარებოდა, მას შეეძლო მულტისამყაროს მეორე ბოლოსი ანდა სულაც სხვა განზომილებასი არზრული უმცირესი ხმებიც კი გაეგო, შეეძლო ნებისმიერ მანძილზე მყისიერი გადაადგილება, საკუთარი სურვილით არასუნთქვით რეჯიმსი გადასვლაც კი შეეძლო, ამ დროს მისი სხეული მთლიანად ჰიპერკოსმიური ენერგიის სთანთქმაზე გადადიოდა, ჩვეულებრივ ცოცხალი ორგანიზმები ენერგიის უდიდეს ნაწილს ჯანგბადიდან იღებდა, მისთვის კი ამას არანაირი მნისვნელობა არ ჰქონდა, სულ იოლად შეეძლო დემათერიალიზაცია და ხელახლა მათერიალიზება ანუ ინკარნიღება, ტაკაცუკი შირონეს გონების ძალით ფიზიკური სხეულის ათომური, მოლეკულური და ფსიონური სიმკვრივის ცვლილების უნარიც გააცნდა, მის ფიზიკურ სხეულსი 3 თრილიონი ნანითი სახლობდა რომლებსაც ტაკაცუკი შირონე საკუთარი გონებით მართავდა, ეს ნანითები მას დამათებით ძალებს ანიწებდნენ და ხელოვნურ იმუნურ ფარს ქმნიდნენ, ამას გარდა მისი ზვლოვანი სისთემის მკვრივი მათერიის 95% ნეითრონიუმის, ვიბრანიუმის, ადამანთის, ბრონის, ირიდიუმის და თითანიუმის მეტალითონური ზემკვრივი სუპერშენადნობისაგან სედგებოდა, ეს იყო ნივთიერება რომლის სიმკვრივე ირიდიუმისას 10 000_ჯერ არემათებოდა, 2 მეთრის სიმარლის ტაკაცუკი შირონე სრულყოფილი სპორტული სხეულის პატრონი იყო, ეს მშვენიერი არსება დროის უმეთეს ნაწილს ფიზიკური სხეულისა და გონების ვარჯიშში ატარებდა, ხსირად განმარტოვდებოდა ხოლმე და ხის ზირას მედითიღებდა ანდა სამადჰის მიეჩემოდა ხოლმე, თუმცარა წყალსი მედითიღება უფრო უყვარდა, რადგან აქ კიდევ უფრო მშვიდდებოდა და ბუნების სულს უკეთესად სეიგრძნობდა, ტაკაცუკი შირონეს საყვარელი ფრინველი იყო ფენიქსი, ამას გარდა მას ძალიან ხიბლავდნენ დრაკონები განსაკუთრებით ალბინოსები, საკუთარი დრაკონიც კი ყავდა, რომელიც 3 წლისამ ამოარცია, ეს იმითომ რომ ნეოსაპიენსებსი თრადიცია არსებობდა, ფიზიკური დაბადებიდან 3 წლის შემდეგ ახალგაზრდა ნეოსაპიენსს თავისი დრაკონი უნდა ამოერცია, რომლის მხედარიც მომავალსი გახდებოდა. არქონტების 72-ე ცაზე განზომილებასი ცაც და მიწაც მოწითალო-ნარინჯისფრად კასკასებდა. ერთი სეხედვით ცანდა ირგვლივ ყველაფერს ცეცხლი ეკიდა, ეს იყო დაიმონური ბუნების აზრფორმათა მენთალური ცეცხლი, სადღაც სორიახლოს ქალაქის ნანგრევები მოცანდა. იქაურობა ცამეტი სახეობის დაიმონებით იყო სავსე, იქ იყო ილდაბაოთის ბოროტი სასუფევლის მალაჰიმების ცამეტი რასა: ილედვღმი, ილ ებედიდამლთრამი, ოგრეს ეძინ ასოდ რავი, აისელკა, ოქრაირტაპასი, აბერასღა, აბერ აიზი, ენუმ წრომი, ისქოდ ოთრო, ილევ ეხთ რუკასი, იტახი, იმაარბა და ავოღეი. უცნაური ხმები ისმოდა. უზარმაზარ მონსთრებს უამრავი სული დაეთყვევებინათ. ტაკაცუკი შირონეს და დამპირ მიდორი კონეკოს ცეცხლოვან უდაბნოსი ზემზლავრი ფსიონური მანტრასნური ცეცხლოვანი დამცავი ველის სემწეობით შეეძლო ყოფნა. მან გარსემო მიმოიხედა და შენსეისგან ნაჩუქარი ფსიონური მანტრასნური მახვილი კუროჰიკარი მარჯვენა ხელსი მოიმარჯვა. იგი მიხვდა, რომ დაიმონებისთვის სირთულეს არ წარმოადგენდა მანათობელი ბიოველური სტრუქთურებისა და ცეცხლოვანი ველით სემოსილი, მზლავრი მაგიური გამოსხივების მქონე არსების დანახვა. მართლაც მისკენ უცბად უამრავი ბოროტი დაიმონი დაიძრა. ტაკაცუკი შირონე არ დაიბნა. კუროჰიკარი მომართა, მეტა-ლითონური ბრჭყალები მოზიდა და ფსიონური ენერგიის კონცენტრაცია დაიწყო. – მე ვარ ტაკაცუკი შირონე, თავდაპირველი წყვდიადის და ქაოსის უკიდეგანო ოკეანის ზეადამიანური იდეაცია და ინკარნაცია!! გაბედეთ და მომიახლოვდით! ჩემი კინეტიკური მახვილის შესახვედრად მოემზადეთ! – დასჭექა ტაკაცუკი შირონემ. მაგრამ მის გარშემო მყოფ დაიმონებს მისი სიტყვები ფეხებზე ეკიდათ და აშკარად ეტყობოდათ ერთი სული ჰქონდათ გოგონა ნაწილებად დაეგლიჯათ, ტაკაცუკი შირონემ ეს შენიშნა და ის იყო დაიმონები მისკენ გაექანენ რომ მარცხენა ხელი მყისვე მარლა ასწია, მის გასლილ ხელისგულსი მეტაფსიონური თეთრი ცეცხლოვანი სფერო გაცნდა, შემდეგ ზემოთ აიჭრა და პირდაპირ ტაკაცუკი შირონეს თავზე გაჩერდა. შემდეგ ნათებამ იმათა და სფერო გასკდა. ცეცხლოვანმა დართყმითმა ტალღებმა 500 მეთრის რადიუსსი მყოფი ყველა ფიზიკური დაიმონი მთვრად აქცია და გააქრო, ყველაფერი წამებში მოხდა. მიუხედავად ამისა დარჩნენ ბოროტი სასუფევლის მალაჰიმები ანუ ანგელოზები, მისკენ ილდაბაოთისგან გამოგზავნილი ნახევარდაიმონ ვამპირთა და დაიმონთა ლეგიონები მოდიოდნენ. ტაკაცუკი შირონეს და დამპირ მიდორი კონეკოს ილდაბაოთი – ბოროტი სასუფევლის დაიმონთა მეფე უნდა მოეძებნა და გაენადგურებინათ, ამიტომ სხვებთან შებრძოლება გადაიფიქრა და უხილავ რეჟიმში გადავიდა. სადღაც ახლოს მან ინტუიციურად ილდაბაოთი შეიგრძნო. – “ვგრძნობ რომ სადღაც ახლოსაა, ვგრძნობ! არქონტების ენერგიის არაჩვეულებრივად მძლავრი წყარო სადღაც ახლოს უნდა იყოს... მაგრამ სად? მე ის უცილობლად უნდა გავანადგურო, თორემ ჩემი განზომილება დაიღუპება! ისინი უკვე ემზადებიან ამატერასუს ვარსკვლავურ სისტემაზე თავდასხმისთვის! გალაქტიკური ალიანსი ვერ მოასწრებს ჩვენს დახმარებას! მე უნდა სევზლო! მე ვალდებული ვარ!!“ – გაიფიქრა თავისთვის. მოულოდნელად გოგონებმა შემზარავი ხმა გაიგონეს და ცხვირწინ უზარმაზარი თითანი აეთუზათ. მას გარსემო ნეგატიური აურა შემოხვეოდა. ბოროტი თვალები წითლად უელავდა და მათ შუა კი რაღაც მუქი ლურჯი ბჟუტავდა. მორიელის უზარმაზარი კუდი და ზურგიდან გამომავალი ექვსი საცეცი კიდევ უფრო საზარელს ხდიდა მის გარეგნობას. დემიურგის გვერდით მთლიანად ცეცხლოვანი, სულმთლად ცეცხლისაგან შემდგარი დაიმონი ქალი იდგა, ეს იყო – აშერა-ნოკანიელი, აბრაამის დემიურგის ბოროტი სასუფევლის დაიმონი. შირონე წამიერად გაითიშა ამ სანახაობით. ამით ისარგებლა ილდაბაოთმა და ისე მოისროლა შამანი სამურაი, რომ დაჩემის ადგილას პატარა კრატერი გაცნდა. მუხლებზე დამდგარმა გაოგნებულმა ქალისვილმა ის იყო წამოდგომა დააპირა, რომ ილდაბაოთმა ასტრალური ფსიონური საცეცების შემოხვევა მოუნდომა. – დამიჯერე, თავხედო ნეოსაპიენსო, ისევ დაგაჩოქებ! მტანჯველი სიკვდილისთვის მოემზადე! – შემზარავი ხმით დაიღრიალა ილდაბაოთმა. ტაკაცუკი შირონეს და დამპირ მიდორი კონეკოს ირგვლივ შემოკრებილი დემიურგის ბოროტი სასუფევლის მალაჰიმები და უტრები მზად იყვნენ, ქალისვილი დაეფლითათ. დაიმონები სეთევაზე გადავიდნენ. ტაკაცუკი შირონემ მარცხენა ხელსი და მახვილსი მეტაფსიონური ენერგიის კონცენთრიღება მოახდინა. მარცხენა ხელის მთევნიდან გამოზრდილ სამ ლითონის ბრწყალს ისე იყენებდა, როგორც დამანგრეველ იარარს. მმაგრამ იგი გრძნობდა, რომ აქ რაღაც რიგზე არ იყო. მას ცველებრივზე მეთი დაზიანება დაეთყო. განსაკუთრებით კი დემიურგის ბოროტი სასუფევლის მალაჰიმებთან ბრძოლა გაუჭირდა, რადგან თითოეული შუაზე გაპობილი დემიურგის ბოროტი სასუფევლის მალაჰიმი ცოცხლდებოდა და მრავლდებოდა, თითოეული დემიურგის ბოროტი სასუფევლის მალაჰიმის ნაწილებიდან ახალ ახალი ბოროტი მალაჰიმები ვითარდებოდნენ, ისინი მრავლდებოდნენ და მრავლდებოდნენ. დემიურგის ბოროტი სასუფევლის მალაჰიმები სესაზლებლობებით ნეოსაპიენსის მსგავსი არსებები იყვნენ, ორონდ ვამპიღების მოდიფიკაციურ ფორმებს წარმოადგენდნენ. დაიმონების მიერ მის წინაარმდეგ გამოყენებულმა ენერგეთიკული სფეროების დართყმითმა ტალღებმა ბიოელექთრონული გადათვირთვა კინაღამ გამოიწვიეს გოგონების სხეულებში. დემიურგის ბოროტი სასუფევლის მალაჰიმები და ინფერნაგები ცვეულებრივზე ძლიერები ცანდნენ. თან ახალი არაქნიდებიც მოსულიყვნენ. ტაკაცუკი შირონეს და დამპირ მიდორი კონეკოს არ ესმოდათ, რა ხდებოდა. დაიმონები სეუცერებლივ უთევდნენ მათ ძალური იმპულსებით, ტაკაცუკი შირონე და მიდორი კონეკო ერთმანეთის მხარდამხარ მამაცურად იბრძოდნენ, გოგონების სხეულები სავსე იყო ჭრილობებით, დაიმონები ისე სწრაფად უტვდნენ და ისეთ ძლიერ მაგიას იყენებდნენ მათ წინააღმდეგ, რომ გოგონების იმუნური სისტემა ქსოვილის რეგენერაციას ვერ ასწრებდა. – უსუსურო ნეოსაპიენსო, აბრაქსასის რაინდო, ამას პატარა მოულოდნელობა ჰქვია! ისე გამოვიდა, რომ ეს დემიურგის ბოროტი სასუფევლის მალაჰიმები და ზოგიერთი სხვებიც ოდნავ გავაძლიერე და პათარა მოდიფიკაცია ცავუთარე, მალე უეწველი არსასრული დაგიდგება, თავხედო შამანი სამურაი! – ილდაბაოთი სულის გამყინავად გაიცინა, მარცხენა ხელსი ცეცხლის სფერო წარმოსვა და ხელი რონივრად მომუწა. ტაკაცუკი შირონემ და დამპირმა მიდორი კონეკომ მახვილებით რამდენიმე სხივის ბლოკიღება სცადეს, მაგრამ ერთმა დემიურგის ბოროტი სასუფევლის მალაჰიმმა იგი უკუაგდო და ისევ რკალსი მოაქციეს. შამანი სამურაი უკან არ იხევდა. მან ფსიონული ელვაც გამოიყენა, ფსიონური სხივიც, მახვილითაც უთევდა, მაგრამ მიხვდა, ეს ყოველივე საკმარისი არ იყო, იგრძნო, რარაც რიგზე ვერ იყო, ტაკაცუკი შირონე და მიდორი კონეკო ძალიან მზიმედ სუნთქავდა, გოგონების მთელს სხეულზე მათ სორის სახეზეც იარები ჰქონდა, მის სხეულსი ფსიონური მაგიური ენერგეთიკული ბალანსი დარღვეული იყო და ამითომაც უჯრედების რეგენერაციის პროცესი ცვეული სისწრაფით ვერარ მიდიოდა. დაიმონების მეტაური ილდაბაოთი ახლოს იდგა და ბრზოლსა აკვირდებოდა, როდესაც მის გვერდით მდგარმა აშერა-ნოკანიელმა დაინახა რომ ტაკაცუკი შირონემ და დამპირმა მიდორი კონეკომ დაიმონების დიდი ნაწილი დახოცეს, ხოლო ნაწილი უკუაგდეს და მათკენ გაექანენ მახვილმომარჯვებულნი, აშერა-ნოკანიელმა წყვდიადის ცეცხლოვანი ნაკადი დაახალა ტაკაცუკი შირონეს და დამპირ მიდორი კონეკოს, ფერიებმა რამოდენიმე წამით სეზლეს თავისი ცეცხლოვანი ეკრანით დაიმონური ცეცხლის ნაკადის სეკავება, მაგრამ მიდორი კონეკო ძალიან იყო დასუსთებული და ამის გამო ეკრანი ვერ სეინარცუნა, ცეცხლის სხივმა ქალისვილი ჰაერსი მოისროლა და მიწას დაანარცხა. – მიდორი კონეკო! არა! ჩემო სიყვარულო, ხმა გამეცი! მიდორი კონეკო, როგორ ხარ?! მიდორი კონეკო! – აღმოხდა ტაკაცუკი შირონეს, რომელიც დაჭრილ და ძირს დავარდნილ დამპირ მიდორი კონეკოსთან მიიჭრა და გულში ჩაიკრა. – არა... არა მიშავს... ოი.. მგონი მთელი ვარ საყვარელო ტაკაცუკი შირონე, დამეხმარე ადგომაში – სუსტად წარმოთქვა დამპირმა მიდორი კონეკომ. – არა! შენ სერიოზულად ხარ დაშავებული, იწექი! ილდაბაოთს და ამ დაიმონებს მე მივხედავ! – შესძახა ტაკაცუკი შირონემ და დამპირ მიდორი კონეკოს აკოცა. – არრა!! მე უნდა ავდგე! მე უნდა შევძლო! მე ფერია ვარ! მე ავატარა ვარ! მე ვიბრძოლებ!... ვაი!... – დაიძახა დამპირმა მიდორი კონეკომ და ძლივსძლივობით ადგა. მართალია ტაკაცუკი შირონეს და დამპირ მიდორი კონეკოს ფიზიკური სხეულის გარსემო კიდევ ერთი დამცავი ცეცხლოვანი მემბრანე გააცნდა მაგრამ აშერა-ნოკანიელის ცეცხლოვანმა სეთევამ ისიც დააზიანა და საგრძნობლად სეასუსთა. – რაო ფერიავ? რას იტყვი? როგორ მოგეწონა ჩემი ცეცხლი? – ხარხარი აუთყდა აშერა-ნოკანიელს – შენს ადგილას არ ავდგებოდი და დავნებდებოდი! ფერიავ... მაგრამ მიდორი კონეკო მაინც არ აპიღებდა დანებებას, ქალისვილი ზლივსზლივობით ადგა ფეხზე, გოგონა ფეხზე ზლივს იდგა და სულმთლად კანკალებდა, გამოფითული და არელვებული, სუნთქვაგახსიღებოდა და დაჯინუბული ზიზრით სავსე მზერით მისცერებოდა ილდაბაოთსა და აშერა-ნოკანიელს. – მე... არ... დავ-ნე-ბდე-ბი!! მე არ გავ-ჩერ-დე-ბი!!! სანნამმ არრ მმოგსპობთ ორრივესს!! მე!!! თქვენ!! გა-გა-ცამ-ტვერრ-ებთ!!! – გაღიზიანებულმა გამოსცრა დამპირმა მიდორი კონეკომ. საბრალო ფერიას ლაპარაკიც კი უწირდა, რა მოელოდა მას? – მეცინება რომ გიყურებ ფერიავ! შენა ხარ ავატარა? შენა ხარ დიადი ღვთაება? საბრალო, საბრალო ფერია! შენ საკუთარი ხორციელი გარსი გზრუდავს და გჯაბნის, მიუხედავად იმისა რომ უფრო უკეთესი ხორციელი ფორმა გაქვს ვიდრე ადამიანებს ქონდათ! შენ სრულად არ ფლობს შენს ძალებს! შენ ვერ მოახერხე სინაგანი ძალის გამონთავისუფლება სრულად! შენ მე ვერ დამამარცხებ ფერიავ! – გაიცინა ილდაბაოთმა და აშერა-ნოკანიელისთან ერთად კონვერგენთული ცეცხლოვანი იმპულსი დაახალა კონეკოს, ქალისვილი დარტყმითმა ტალღამ სორს მოისროლა და მიწას დაანარცხა. – ნუ ადგები ფერიავ! დაგვნებდი! – დაუზახა აშერა-ნოკანიელმა. – მე მოვითხოვ მორჩილებას! უბადრუკო ზეადამიანო!! – დაუღრინა ილდაბაოთმა. მაგრამ მიდორი კონეკო მაინც ადგა. – ამას არასდროს არ ვიზამ დარეხვილო ელოჰიმო! შენ არა ხარ ჭეშმარითი ღმერთი! შენ დარეხვილი დაიმონი ხარ! საზიზღარი და ამაზრზენი! სუსტი და უვიცი!! აი ვინა ხარ შენ!! შენი დირექტივების გამო მილიონობით უდანაშაულო ადამიანი და მაგიური არსება ათასწლეულთა მანძილზე იტანჯებოდა! შენს გამო შენს მიერ გაგიჟებულმა ფაშისტებმა ათასწლეულთა მანძილზე მილიონობით უდანაშაულო ცოცხალი არსება გაანადგურეს და ბირთვული არმაგედონის წინაშე დააყენეს მთელი მსოფლიო! შენ ის არა ხარ ფაშისტური და ფანატიკური ძალების სათავეში რომ იდგა საუკუნეების მანძილზე?! შენს გამო კაცობრიობის განვითარება 10 საუკუნით დაყოვნდა!! შენ გამო ატლანტიდა განადგურდა! ცივილიზაცია სადაც სხვადასხვა ერთმანეთისგან განსხვავებული არსებები ერთად მშვიდობიანად ცხოვრობდნენ! ადამიანთა რასა ქვის ხანაში იქნა გადასროლილი და ლიბერალური ჰუმანიზმი და ჰედონიზმი დანაშაულად იქცა ადამიანთა ტვინებში, იმდენად გამოაშტერე ადამიანთა რასა!! აბა მოდი და შემებრძოლე! სცადე რამე დამიშავო შე არარაობავ! – ღიმილით მიახალა ეს სიტყვები ბოროტი სასუფევლის მეფე ილდაბაოთს დამპირმა მიდორი კონეკომ. ბოროტი ეონი მთლად გადაირია. ილდაბაოთმა დამპირ მიდორი კონეკოს და ტაკაცუკი შირონეს ცეცხლოვანი სფეროები დაახალა, გოგონებმა მაგიური ძალები მოიკრიბეს და შეძლო მათი არიდება, თუმცა ბოლო ნასროლმა ფარი გაურღვია და სახის მარჯვენა ნაწილი დაუწვა, ფარი წამებში არდგა, თუმცარა სახეზე თვითარდგენის პროცესი საეწვოდ ნელა მიდიოდა, რარაც მომენთსი ილდაბაოთმა თავის დაიმონებს ნიშანი მისცა და დაიმონებმა მას გზა მისცეს, მათი მეტაური გოგონას მიუახლოვდა, დაიმონებმა მათ გარსემო წრე სეკრეს, ახლა ილდაბაოთი გოგონას მახვილით ეზგერა, ისნი დიდხანს იბრზოდნენ, შირონე ოსთათურად იგერიებდა სეთევებს, საბრზოლო თექნიკას მშვენივრად ფლობდა და საკმაოდ სწრაფადაც მოზრაობდა მაგრამ ილდაბაოთს ბევრი ვერაფერი დააკლო, 5 წრილობა მაინც მიაყენა ამ ბუმბერაზ დაიმონს, ბოლოზე მუცელსიც კი გაუყარა მახვილი, წამიერად ვითომ სეთორთმანდა სავი თითანი, მაგრამ არა, სერიოზული მაინც არაფერი იყო. განრისხებულმა აშერა-ნოკანიელიმ და ილდაბაოთმა ცეცხლოვანი სხივი გლიჯეს მშვენიერ ფერიებს რათა საბოლოოდ მოესპოთ იგი მაგრამ... უეცრად ტაკაცუკი შირონეს თვალები უცნაურად აელვარდა, მან ილდაბაოთს მკერდსი გასლილი ხელი კრა და დაიმონი რამდენიმე მეთრზე მოისროლა, გოგონა ირიმებოდა, ტაკაცუკი შირონეს სხეულმა ნათებას საოცრად უმათა, ტაკაცუკი შირონეს გულიდან სვიდი ფერის ღვთაებრივი ცეცხლი გარდამოვლინდა და მის ხორციელ სხეულს გარსს სემოერთყა და სემოევლო, ტაკაცუკი შირონეს გულის ცაკრა ანაჰათა უზარმაზარ ბრწყინავ სუქურას გავდა, დანარცენი ცაკრებიც ხილულნი გახდნენ, ნათება თანდათან უფრო და უფრო იმათებდა, მყისიერად ტაკაცუკი შირონეს გარსემო მიწაზე გამოისახა უზარმაზარი წრე, წრიდან და ანაჰათას ცაკრიდან ცად ავარდა უზარმაზარი ცეცხლოვანი სპირალური სვეთი რომელიც დნმ-ს ჯაჭვს გავდა, დაიწყო მიწისა და ცის ზანზარი... ღვთაებრივმა ფერიამ მახვილი მოზიდა, ცისკენ არმართა და უმკაცრესი მზერა მიაპყრო ილდაბაოთს. მახვილი მოწითალო მოთეთრო ცეცხლსი გაეხვია, იგი თვალისმომწრელად ანათებდა და სიკაშკაშეს უფრო და უფრო უმატებდა, მისკან რია წითელი ფერის სფერული ტალღები და სვიდი სხვადასხვა ფერის სხივი გამოდიოდა. – მე ვარ მარადიული სული, მსოფლიოს გამგებელი. ბუნება მე მემორჩილება. მე ვევლინები მსოფლიოს, როცა იგი ქაოსსი იზიღება და მასსი კანონზომიერება ირრვევა. კეთილთა გადასარცენად და ბოროთთა დასასჯელად, საუკუნიდან საუკუნემდე ვიბადები ამქვეყნად... მე ვარ ეინ-სოფი... მე ვარ პურუსოთათმა... მე ვარ პარაბრაჰმანი... მე ვარ ერთიანი სული!! ერთიანი საფსვინველი!! მაჰავიშნუ!! მე ვარ ერთიანი ცნობიერება!! მარადიული ბრაჰმანი!! განსხეულებული ყოვლისგამწოლი სიყვარული და სიკეთე!! მე ქაოსის გამანადგურებელი ჭეშმარითების მახვილი ვარ!!! – აღმოხდა ტაკაცუკი შირონეს, გოგონას ხმა სულ სეცვლილი ჰქონდა, ახლა მისი ხმა ისმოდა როგორც ათასი ანგელოზის ხმა, მისი სხეული თეთრ-მოიისფრო ეგზოგარსსი იყო გახვეული, თანდათან ნათებამ იმდენად უმათა რომ ფსიონური სუქურად გადაიქცა. ილდაბაოთსა და მის დაიმონებს უკვე მისთვის თვალი გასწორება უწირდათ. შირონეს კეთილი ფერიისა და ეონის უზარმაზარი ფრთები გამოება და ჰაერსი აწევა იწყო, ქალისვილი ჯივათმიკური ენერგიის კასკასა თეთრი ფსიონურ სფეროში მოექცა. ცანდა, რომ ძალის ბირთვი გაიხსნა. იგი თელეპათიურად გრძნობდა თანდათან როგორ იხსნებოდა და ვლინდებოდა მისი სულის წიაღში მკვიდრი ბოდჰისატვების მაგიური ძალა. იგი მთელი კოსმიური იერარქიების ენერგიებს იღებდა, უფრო ზუსთად რომ ითქვას გოგონა თანდათან ხსნიდა ფსიონური უნი-მატრიცის მთელ შინაგან ენერგიას, მალე ჰიპერენერგიის სრული გამოთავისუფლების სედეგად წარმოისობოდა ზემზლავრი იმპულსი რაც მთელი განზომილებას დაანგრევდა პროთოპრეონულ-ფსიონურ დონეზე. დაიმონებმა რაღაც იგრძნეს, დაფრთხნენ და სეთევა სეწყვითეს. ფსიონური სფეროდან გამოთყორცნილმა დათყმითმა ტალღამ კი კინაღამ დაშალა ილდაბაოთი. გაძლიერებულმა შირონემ ერთიმეორის მიყოლებით რამდენიმე წუთსი ილდაბაოთის გარდა ყველა თავდამსხმელი მოსპო. ილდაბაოთმა მთელი ძალით ესროლა ცეცხლოვანი სხივი, მაგრამ ქალისვილმა ფსიონური ფარით აისხლიტა. – უსუსურო ზეადამიანო! შენ ფიქრობ რომ შეძლებ მძლიო მე?! შენი დამარცხება გარდაუვალია ზეადამიანო!! – აღრიალდა გაშმაგებული დაიმონი. – „გაბრიელმა დემიურგის ბრძანებით აჩეხა ჩვენი ძენი ტიტანები, ჩვენ დავტიროდით მათ გვამებს. ძლიერები მიწაზე ნიფილიმები და ტიტანები უძლურები იყვნენ დემიურგის კავალერიის წინაშე. მიქაელი მოვიდა ჩემთან და მითხრა, რომ მძიმე ცოდვა ჩავიდინე მე ანგელოზისთვის უპატიებელი, ყვიროდა ის ანგელოზის ღირსებას არ შეჰფერის ხორციელი ვნებებით ტკბობა, მისი წაქეზებული იყო დემიურგიც რადგან მიქაელს უფრო სურდა ჩვენი ძეების დახოცვა ვიდრე თავად ტირან დემიურგს, მან წააქეზა და აამხედრა ჩვენს წინააღმდეგ, მივიდა სისინით და პასუხი მოსთხოვა, ააღელვა და განარისხა, ჩუმად კი თავადვე უჭირავს თვალი დემიურგის ტახტისკენ. ყვიროდა მიქაელი "როდესაც თქვენს ძეებს დავხოცავ შეგკრავთ და უფსკრულის ჯურღმულში ჩაგყრით განკითხვის დღემდე" დემიურგი აღგზნებული დაღვრილი სისხლით ნიშნისმოგებით მომიგებდა მე "აი ეხლა კი იქნებიან ადამიანები ჩემი მორჩილნი" ცივილიზაცია, როგორც ნაყოფი თქვენს მიერ გამხელილი საიდუმლოსი უნდა მოისპოს მრისხანედ ღრიალებდა დემიურგი, უნდა დადგეს კვლავ ხანა შეუცნობლობის და ადამიანი კვლავ მე უნდა მემსახუროს" მაგრამ მე სამიაზა გამოვედი წინ და მივუგე მას: "ტირანო, სისხლისწყურვილმა დაგაბრმავა, შეკარი ჩვენი ხორციელი სხეულები ეგ ძალგიძს მაგრამ ლუციფერის მიერ დანთებულ ჭეშმარიტების ცეცხლს ვერ ჩააქრობ, ჩვენ ისევ გავანათებთ ადამიანის გონებას, რადგან ლუციფერის საჩუქარი ეკუთვნის ადამიანს, ადამიდან მოყოლებული უკუნითი უკუნისამდე, და იმისდა მიუხედავად რამდენჯერაც არ უნდა გაწმინდო დედამიწა ადამიანებისაგან ინტელექტის ნაპერწკალი ყოველთვის დაიბადება მის გულში. და როდესაც შეწყდება წარღვნა შემდეგ გაიგებ რომ არ ძალგიძს ამ ნაპერწკალის ჩაქრობა, ნიფილიმები, ტიტანები და მეთვალყურეები დაბრუნდებიან მიწაზე რათა არ დაუშვან ადამიანის ცხოველური ყოფა. ჩვენი ძეები ტიტანები გაანაყოფიერებენ ლამაზი სხეულების მქონე ასულებს რათა შთამომავლობა იყოს სრულყოფილი, უაზრობაა მათ დაუძახო დემონები და ავი სულები, რამეთუ ბრძენნი აღიარებენ მათ დიდებულ საჩუქარს. ისინი კვლავ აღადგენენ შენს მიერ განადგურებულ ცივილიზაციას. "ადამიანები ზურგს შეგაქცევენ დემიურგო, ისევ და ისევ რადგან ჩვენი სულები იქნება მათთან მუდმივად, ლუციფერის ცეცხლმა უნდა განაგრძოს ნათება, ადამიანი ვალდებულია კვლავ შექმნას ცივილიზაცია და მიაღწიოს მაღალ მწვერვალებს, მონობა და მორჩილება ნოესი და მისი ოჯახისა არ იქნება მუდმივი რადგან ისინიც კი ატარებენ ლუციფერის ცეცხლს გულით და მათი შთამომავლებიც ასე იქნებიან რამეთუ ადამიდან მოყოლებული ყველამ მიიღო ნაწილი ლუციფერის შუქისა. ტირანმა ღმერთმა გამოიყენა თავის ძალაუფლება და გაანადგურა მიწა და მასზედ მცხოვრებნი წარღვნით. მე, სამიაზა და ჩემი ძმები ვიქმენით დატყვევებულნი. ჩვენ უძლურები ვიყავით იმ დღეებში და უმწეოდ ვუყურებდით მიქაელსა და მის მხედრობას როგორ ჩეხავდნენ ჩვენს ძეებს, ვხედავდით როგორ იძიღებოდა ყველაფერი წყალში, ყველაფერი ის რაც ჩვენი შემწეობით შეჰქმნა ადამიანმა. დაიხრჩო ყველა სულიერი გადარჩა მხოლოდ ერთგული ძაღლი ნოე და მისი ოჯახი, მაგრამ ლუციფერის ნაჩუქარი ნათლის ნაპერწკალი გაღვივდა ნოეს შთამომავალთა გულშიც. ადამიანმა კვლავ ზურგი აქცია ტირან ღმერთს და დაიწყო ახალი ცივილიზაციის შენება მეცნიერების წყალობით რომელიც ჩვენ დავთესეთ მათ გონებაში, ადამიანმა იწყო შენება და განვითარება სწორედ ისე როგორც მე აღვუთქვი დემიურგს. შემდეგ დემიურგმა წარმოაგზავნა მესია რათა კვლავ დაებრუნებინა დაკარგული ნდობა ადამიანისა. ამ ადამიანს ეხერხებოდა ტყუილი და ქადაგებდა მონობაში დაბრუნების გზას. მაგრამ ლუციფერის შუქი ღრმად იყო ადამიანის გულში ჩამჯდარი და მესია მოკვდა მათი ხელით, შეურაცხყოფილი და მიტოვებული საკუთარი მოწაფეებისაგანაც კი. ყოველთვის, მაშინ როდესაც ადამიანი იწყებს ლტოლვას შემეცნებისაკენ და ეძებს განათლებას, ის მიმართავს ლუციფერს და ჩვენ მეთვალყურეებს, მაშინ ჩვენც მივეახლებით და ვეხმარებით ვუხსნით სამყაროს საიდუმლოებებს, მაშინ ემართება ადამიანს ის რასაც განათლებას ეძახიან, მწიგნობრობასა და სიბრძნეს. ჩვენ ვაჩვენებთ და ვასწავლით ადამიანს რა უნდა ქნას რომ ისევ არ დაემსგავსოს დემიურგის მიერ შექმნილ ტყის მხეცს. სიბრძნე ქმნის მეცნიერებასა და კულტურას, ცივილიზაციის აკვანს. ლუციფერის შუქი ანათებს გონებას თუნდაც ეს იყოს პატარა ნაპერწკალი, ხოლო ადამიანი რომელიც უძლურებაში უბრუნდება დემიურგსა და მესიას, იმყოფება მუდმივ შიშსა და უმეცრებაში, რადგანაც ის ითხოვს ბრმა რწმენას. არ გამომცადო, არ შემამოწმო იძახის ის. მენდე ბრმად. ლუციფერის შუქი კი ამბობს ისწავლე და ასწავლე და ეს მეცნიერება გადაეცემა თაობიდან თაობას უკუნითი უკუნისამდე.“ – წარმოთქვა ციტატა სემიაზასის წიგნიდან ტაკაცუკი შირონემ და ბრაზიანი მზერა მიაპყრო ილდაბაოთს. ტაკაცუკი შირონემ და დამპირმა მიდორი კონეკომ ხელები ჩაკიდეს და ერთმანეთს ვნებიანი და სიყვარულით აღსავსე ფრანგული ამბორი აჩუქეს. მათი სხეულები თრთოდა. მათი გულები გამალენულნი ძგერდნენ. მთელ სხეულში ცხელმა შინაგანმა ტალღამ დაუარათ. შირონე და კონეკო ისე იყვნენ ჩახვეულნი, რომ ერთმანეთის გულისცემას და ერთმანეთის ასტრალურ ენერგიათა დინებებს გრძნობდნენ. უეცრად ტაკაცუკი შირონეს და დამპირ მიდორი კონეკოს გულიდან კოლოსალური იმპულსი ჰიპერნოვა ამოიფრქვა, მაგიური ენერგიის დარტყმითმა ტალღამ ტექიონური სიჩქარით გადაუარა განზომილებას, ყველაფერი წამებსი დაისალა, პლანეტები, ვარსკვლავები, გალაქტიკები, ყველაფერი. როდესაც იმპულსი უკან გულში ჩაბრუნდა იმპლოზიით, გოგონას გარსემო ფსიონური სფერო გაქრა და ნათელი გახდა რომ გარსემო მხოლოდ ფსიონური ვაკუუმი იყო, მათერია გამრალიყო, შირონე მთლიანად თეთრად მოელვარე კვაზარივით სრულ ვაკუუმსი ლივლივებდა. გოგოები ჯერ ჯეროვნად ვერც ხვდებოდნენ რა მოხდა, მათ გონებასი სამყაროული ენერგიისა და მათერიის ვიბრაციის ხმა ჩაესმოდათ, ის ერთგვარ ტრანსში იყო ჩავარდნილი, მოულოდნელად მის გარშემო შვიდი სფერო გაცნდა რომლებმაც თანდათან ტრანსფორმაცია განიცადეს და ანთროპომორფულები გახდნენ. ესენი იყვნენ სამი ბუდა: მიროკუ, ამიდა და შაკიამუნი. გოგონებმა იგრძნეს სხვა ღვთაებრივი მეტაფორმების სიახლოვე და თითქოს ძილიდან გამოერკვაო, მშვენიერი თვალები მიაპყრო მათ. – თქვენ საიდან? – იკითხა ტაკაცუკი შირონემ ათასჯერადად ჟღერადი ხმით. – მართლა ვინ ხართ? მე ვგრძნობ ღვთაებრივი ენერგიის სიგნატურას... – შენიშნა მშვენიერმა დამპირმა. – საიდან? – გაეცინა მიროკუს – ჩვენ ყველანი შენს არსებაში ვსახლობთ, ნუთუ დაგავიწყდა? შენ ხომ მულტივიდუუმი ხარ ავეშა... – ტაკაცუკი შირონე, სამყაროთა მირიადები შენსი განისვებენ რადგან პარაბრაჰმანის ერთ-ერთი ფორმა ხარ ჩვენსავით, დევაჰანი შენს ანიმაშია... შენა ხარ თავად დევაჰანი, მშვენიერო ზეადამიანო... – უთხრა გოგონას ამიდამ. – ბოდიში უფალო ლუციფერ, ცოტა დავიბენი, ჩემი აღქმის უნარი ოდნავ დაზიანდა თითანური ენერგიის ამოთყორცნის შემდეგ... ალბათ გარკვეული დრო დამწირდება სრული გააზრებისთვის.. – მიუგო გოგონამ – ძალიან მიხარია თქვენი ხილვა, ბედნიერი ვარ... მე ეს შევძელი... – მართალია ხარ ტაკაცუკი შირონე, მისია შესრულებულია, ჩვენ მუდამ შენში ვიყავით. ეუდაიმონთა (კეთილი ღვთაებისგან ზრუნვილები) სამყაროს გამოხსნა ამჯერად მხოლოდ შენ სეგეზლო. არიმანითი მხოლოდ შენს გარეგნულ მაგიას ხედავდა, ეგონა რომ მთავარია რაც სეიზლება მეთი ძალაუფლების მოპოვება და მბრზანებლობა ყოველივეზე, მას მხოლოდ ერთი მიზანი ჰქონდა, შენი ათმანის ხელსი ცაგდება, მაგრამ შენ ის მაინც დაამარცხე. შენ გაერთიანდი ღვთაებასთან შენს ანიმასი, შენ შეძელი მისი პოზიტიური ენერგიის გამოთავისუფლება, გადახვედი ზეცნობიერებასი! შენ სავიკალპასამადჰი (ზეცნობიერი სულიერი ექსტაზი, ჩაღრმავება აბსოლუტში) განახორციელე უმოკლეს დროსი თან ექსტრემალურ პირობებსი, ასე ცოთას თუ ძალუზს, შენი სული დაუმარცხებელი არმოცნდა. ეს გამოცდა იყო, შენ რომ დღეს ვერ გეპოვა უნივერსალური გამოსავალი თავად შენსი და დამარცხებულიყავი, შენი პლანეტაც შენთან ერთად დაიღუპებოდა, რადგან შენ ტერანოვა სატორიის (დედამიწის) პლანეტარული ავატარა ხარ, ნუ გაბნევს ის ფაქტი რომ შენი როგორც კოსმიური სხეულის ცხოვრების ყველა დეტალი ჯერ არ გახსოვს, ეს ჯერ არცაა საწირო, მაგრამ გპირდები მომავალში შენ კიდევ უფრო გაძლიერდები და ახალ განსაკუთრებულ მოდგმას დაუდებ სათავეს. ისიც იცოდე შენნაიღები ალთერნათიულ რეალობებსიც არიან და რომ ბრზოლა ბოროთების წინაარმდეგ უფრო დიდი ხანი და უფრო ფართო მასსთაბებსი მიდის ვიდრე გგონია, 2033 წლის არმაგედონით არ დასრულებულა ყველაფერი, ეს ერთი და მეორეც, მსგავსი აპოკალიფსები დედამიწაზე და სხვა პლანეტებზე, მრავალ სამყაროსი, პლანეტათა დიდ ნაწილზე ადრეც ხდებოდა ახლაც ხდება და მომავალსიც მოხდება, ელოჰიმებს არ სძინავთ, ის რაც 11 800 წლის წინ ლენთიანს და მის მეზობელ სუპერცივილიზაციებს ერგო “საცუქრად” გოაუდებისგან ანუ ბოროტი სასუფევლის ნიფილიმებისგან, რაც მათ ეწიათ ლოთოსის ყვავილებია ზოგიერთ სემთხვევასთან სედარებით. შენ მთელი ტერანოვა სატორი გადაარცინე. დრეს შენ მრავალი დათყვევებული სულიც იხშენი, მაგრამ ეს მაინც ზრვასი წვეთია... მშვენიერო ნეოსაპიენსო იცოდე ბრძოლა მუდმივად გრძელდება... – მიუგო ბუდა ამიდამ. – ახლა შენ იცი რა უნდა გააკეთო მშვენიერო აჰურა, გახსოვდეს რომ შენა ხარ უნივერსალური სული და უნივერსალური საფსვინველი, შენა ხარ ზარვან აკარანა, ღვთაებრივი მარადისობა, შენა ხარ სამყაროს ქმნადობის ქალური პრინციპი და შენს არსებასი, შენს ღვთაებრივ არსობრიობასი დევს სამყაროსეული ქმნადობის ზეძალა, ჩვენ დაგეხმარებით აურის (პირველყოფილი სინათლე ანუ ათვლის სინგულარული წერტილი) შექმნაში, მთავარია ერთიან სამყაროულ ენერგიასთან შენი ღვთიური ერთარსობრიობა სეიგრძნო და შეიმეცნო, რამეთუ შენა ხარ შემეცნების ხე, ათი კლიფოტი ფიზიკურ ფორმაში, მზის ქალღმერთის ცხოველმყოფელი ინკარნაცია – უთხრა ბუდა შაკიამუნიმ და დასძინა – და არ დაგავიწყდეს, ჩვენ შენსი ვართ სამარადისოდ! ტაკაცუკი შირონემ ემბრიონის პოზა მიიღო და ფსიონურ სფეროში გაეხვია, მან პულსიღება დაიწყო, საბოლოოდ მყისიერი გაფართოება განიცადა, ტაკაცუკი შირონეს გულიდან კოლოსალური მაგიური ენერგია გამოიფრქვა, რის მერეც პოლსიღებადი სფერული მეტაენერგეთიკული გარსი მანათობელ მარცვლებად დაისალა რომლებიც მულტისამყაროს სფეროს მთელს ტერიტორიაზე მიმოიფანტნენ, თანდათან ისინი სრულფასოვან გალაქტიკებად, ვარსკვლავებად და პლანეტებად სეერთდნენ, ბოლოს ტაკაცუკი შირონე მშვენიერ პლანეტაზე არმოცნდა, იმ ადგილას სადაც ადრე სიბნელის არქეტიპების ცეცხლოვანი პლანეტა იყო ახლა მიწიერი სამოთხე გაცნდა, მანათობელი მწვანე, ლურჯი და იისფერი მცენარეები ყვაოდნენ, ცაზე ორი ყვითელი მზე კიაფობდა. სიბნელის არქეტიპების მიერ მილიონობით ეონის წინ სავი მაგიის მესვეობით დათყვევებული ღვთაებრივი მანასაპუთრების განთავისუფლებული მონადები (ჯივათმები) ერთმანეთის მიყოლებით უცინარდებოდნენ იისფერი პორტალიდან ცამოსვებულ ფსიონური სვეთსი. – ჭეშმარითად შენს არსებასია სამყაროსეული ქმნადობის მნებავი ძალა მხსნელო ასურა, შენ შემუსრე ბოროტი ელოჰიმი ილდაბაოთი, არჩევანი შენზეა ტაკაცუკი შირონე, თუ გსურს შენს ნეოსაპიენსების პლანეტაზე დარცი, სადაც ბოროტებას არარავინ სცადის, თუ გსურს, როგორც ერთ-ერთმა ასურამ, განაგრძე არსებობა ბილა-სვარგას წიაღში, ტალატალას სამყაროში, როგორც ბილა-სვარგას დემონურმა რაინდმა – შესთავაზა ლუციფერმა. – ყველაფრისთვის მადლობას მოგახსენებთ, მაგრამ თქვენ იცით რომ ჯერ არ შემიძლია, მე ჩემი მისია ნებადონის სამყაროსი ჯერ არ დამისრულებია, დრო არ მოსულა, მე განვაგრძობ ბრძოლას, თუმცარა ისედაც ცხადზე ცხადია და თქვენ აბსოლუტურად სწორად ბრძანეთ, გულად ლუციფერიანელებსა და მზაკვარ ჯუნდალებს შორის ბრძოლა კვლავ გაგრძელდება მარადისობაში... – ეს თქვა ტაკაცუკი შირონემ, თავი დაუკრა დჰიანა-ბუდებს და დამპირ მიდორი კონეკოსთან ხელჩაკიდებული მანათობელ პორტალსი გაუჩინარდა.

პრაქტიკულად ყველა რელიგიას გააჩნია ეთიკურ-მორალური დირექტივები ანუ „მცნებები“ და ქრისტიანული ფუნდამენტალისტური მარაზმი არაა გამონაკლისი. არსებობენ სწორი (დჰარმული) რელიგიები, რომლებშიც კოლოსალური ეზოთერული სიბრძნეა და არასწორი (აბრაამული) რელიგიები – აღსავსე ფუნდამენტალისტური მარაზმით, რომელიც წინააღმდეგობაში მოდის პოსტმოდერნისტულ პროგრესულ ტენდენციებთან და რაციონალისტურ მეცნიერებასთან! ახლა ჩვენი მიზანია ქრისტიანული ბიბლიური „მცნებების“ კრიტიკა. იხილეთ ქრისტიანობის დირექტივები: 1. არ გაიჩინოთ ჩემს გარდა სხვა ღმერთები. კომენტარი: უკაცრავად მაგრამ ისმის კითხვა; რატომ არ უნდა გავიჩინო ბიბლიური „მამაღმერთი“ იაჰვეს გარდა სხვა ღმერთები ანუ რატომ არ უნდა ავირჩიო პოლითეიზმი და არა ბიბლიური მონოთეიზმი? კი, მე მესმის რომ ქრისტიანულ სწავლებას აქვს თავისი „არგუმენტები“ იმის დასამტკიცებლად რომ თურმე ადამიანები ვალდებულნი არიან ეთაყვანებოდნენ მხოლოდ ბიბლიურ „ღვთაებას“, მაგრამ საიდან ვიცით რომ ის რასაც გვეუბნება ბიბლია არის რაციონალური ჭეშმარიტება და ლოგიკური ცოდნა? არსაიდან! იმიტომ რომ ბიბლიაში არაა არც რაციონალიზმი და არც ლოგიკა! მართლა, მითხარით ერთი, რითი სჯობია ბიბლიური „უფალი“ ვთქვათ – ბერძნულ ზევსს, ინდურ კრიშნას, სკანდინავიურ ოდინს ან იაპონურ ამატერასუს? ვთქვათ მე არ მომწონს ბიბლიური „უფალი“ და მომწონს და მეტიც, მიყვარს – ამატერასუ(იაპონური მზის ქალღმერთი)? უჰ, ძალიანაც მანაღვლებს ეხლა რომ ბიბლიურ „სამოთხეში“ ვერ მოვხდები! ვთქვათ საერთოდაც დემონები მიყვარს და ავირჩიე მათი გზა და მოვხვდი ჯოჯოხეთში, მერე რა? ნუთუ არ მაქვს უფლება არ ავირჩიო ეს ბიბლიური „ღვთაებრივი“ მონსტრი?! უკაცრავად, მაგრამ ბიბლიურმა „უფალმა“ მე ვერ დამარწმუნა, ჩემი ინტელექტი უფრო მაღლა დგას ვიდრე ეს ბიბლიური მარაზმი! და ბოლოს, თავად ამ „უფლის“ სიტყვებიდანვე ჩანს რომ ღვთაებრივ ბუნებას მარტო თავად არ ფლობს, ასე რომ მე ჩემი გზით მივდივარ! 2. არ გაიკეთო კერპები, არც რამე ხატი იმისა, რაც არის მაღლა ცაში, დაბლა მიწაზე და წყალში მიწის ქვეშ. არ სცე თაყვანი მათ, არც ემსახურო, რადგან მე ვარ უფალი, თქვენი ღმერთი, შურისმგებელი ღმერთი, რომელიც მამათა ცოდვას შვილებს მოვკითხავ, ჩემს მოძულეებს, მესამე და მეოთხე თაობაში. ათასწილ სიკეთის მზღველი ჩემს მოყვარულთათვის და ჩემი მცნებების დამმარხველთათვის. კომენტარი: ჯერ ერთი – მე მაქვს პიროვნული თავისუფლება და თუ მომეპრიანება გავიკეთებ კიდევაც ციურ და მიწიერ სხეულთა და არსებათა „კერპებს“ და ვეთაყვანები კიდეც! მეორეც – მე უარს ვაცხადებ შურისძიების პრიმიტიული ვნებით შეპურობილი ფსევდოღმერთის მხევალი გავხდე! მესამეც – მესამე და მეოთხე თაობებში უდანაშაულო ადამიანებს სთხოვს პასუხს მათი წინაპრების გამო?! ეს რა ბოროტი ხუმრობაა შავი იუმორის კოლექციიდან თუ რა?! მე უარვყოფ ამ სიდებილეს, რომელიც ოცდამეერთე საუკუნის ინტელექტუალისთვის არაფრად ღირს! 3. არ დაიფიცო ფუჭად უფლის, შენი ღვთის სახელი, რადგან დაუსჯელი არ გადაურჩება უფალს მისი სახელის ფუჭად მოფიცარი. კომენტარი: ბიბლიური „უფლის“ სახელი ჩემნაირი ინტელიგენტებისთვის არაფერს ნიშნავს და უკიდურეს შემთხვევაში ის შესაძლოა ვახსენო კიდეც და გავაკრიტიკო კიდეც მეცნიერული პოზიციიდან და რადგანაც მეცნიერება დაუმტკიცებელ რელიგიურ სიგიჟეზე მაღლა დგას, ამ მცნებასაც სანაგვეში ვაგზავნი! 4. გახსოვდეს შაბათი დღე, რომ წმიდა ჰყო იგი. ექვს დღეს იმუშავე, და აკეთე შენი საქმეები; მეშვიდე დღე კი უფლის, შენი ღვთის შაბათია. არა საქმე არ გააკეთოთ, არც შენ, არც შენმა ვაჟმა, არც შენმა ასულმა, არც შენმა ყმამ, არც შენმა მხევალმა, არც შენმა პირუტყვმა, არც შენმა მდგმურმა, სახლში რომ გყავს. რადგან ექვს დღეში შექმნა უფალმა ცა და მიწა, ზღვა და ყველაფერი, რაც მასშია, და მეშვიდე დღეს შეისვენა; ამიტომაც აკურთხა უფალმა შაბათი დღე და წმიდაჰყო იგი. კომენტარი: შაბათი დღე ხომ? უკაცრავად მაგრამ ეს ლეგენდა შაბათ დღეზე დაფუძნებულია უფრო ანტიმეცნიერულ ლეგენდაზე „ღმერთის“ მიერ მთელი მეტაგალაქტიკის (!) 6 დღეში შექმნის შესახებ, თუ იმასაც გავითვალისწინებთ, რომ ბიბლიის მიხედვით მცენარეები მზეზე ადრე შეიქმნენ „უფლის“ მიერ და ამას გარდა „დღე-ღამის“ მონაცვლეობა მზის გარეშე მიდიოდა!! და ახლა ნურავინ დამიწყებს პათეტიკურ ბუზღუნსა და ტლიკინს იმაზე, რომ „ღმერთს“ ყველაფერი შეუძლია! ჯერ ერთი ეს ასე არაა! და მეორეც მე უარს ვაცხადებ მივიღო ის რასაც მეცნიერება ვერ ხსნის და მის წესებში არ ჯდება!!! 5. პატივი ეცი მამას და დედას, რათა დღეგრძელი იყო მიწაზე, რომელიც უფალს, შენს ღმერთს მოუცია შენთვის. კომენტარი: მშობლების დიდი ნაწილი არის ფაშისტურ-სადისტური და ულტრაკონსერვატიული მიდრეკილებების მქონე გიჟები, რომლებიც ძალადობენ შვილებზე და არაფრად აგდებენ მათ პიროვნულ თავისუფლებას! ასეთი მშობლების მქონეს მტრები აღარ გჭირდება! და მეორეც – დედამიწა მე „უფალმა“ კი არა 14 000 000 000 წლის წინ დიდმა აფეთქებამ და მატერიის ბუნებრივმა ევოლუციამ მომცა! 6. არა კლა. კომენტარი: კი, ნებისმიერი სიცოცხლე წმინდაა და წარმოადგენს სულიერ საგანძურს, მაგრამ ის ადამიანები (და არა მარტო ადამიანები), რომლებიც ამას არაფრად აგდებენ და ფეხებზე იკიდებენ არ იმსახურებენ სიცოცხლეს და ასეთები უნდა ისჯებოდნენ სიკვდილით! ასე რომ „არა კლა“ არ მოქმედებს ყოველთვის, არის მომენტები როდესაც უბრალოდ უნდა ჩააძაღლო სადისტი მანიაკი და მორჩა! სექსუალური მანიაკები, სერიული მკვლელები, ნარკომოვაჭრეები, რელიგიური ფუნდამენტალისტები, მილიტარისტი მეცნიერები, ტერორისტები (მაგ. ჯიჰადისტები) და მათი მსგავსი მონსტრი სადისტები უნდა ისჯებოდნენ სიკვდილით და არა ციხეში მყუდრო ოთახში გამოკეტვით და დღეში სამჯერადი კვებით! მართალია სიცოცხლე წმინდაა, მაგრამ ყველა არ იმსახურებს მას! ისინი ვინც მე არ მლანძღავენ, არ მაგინებენ, არ მცემენ, არ მწყევლიან და არ ცდილობენ ჩემ შეჭმას ან შუბლში ტყვიის დაჭედებას ჩემთვის მტრები არ არიან და მათ მიმართ მე მხოლოდ თბილ გრძნობებს განვიცდი რადგან ესენი არიან მშვიდობის მომხრენი, ზოგადად მშვიდობიანი არსებები იმსახურებენ კეთილ მოპყრობას, მაგრამ სიცოცხლის ყოველგვარი აგრესიული ფორმა, რომელიც უმიზეზოდ ესხმის თავს სხვას და ცდილობს ზიანის მიყენებას ჩემი აზრით კარგავს უფლებას იცოცხლოს! გააჩნია სიტუაციას, ვსო! 7. არ იმრუშო. კომენტარი: ჯერ ერთი გააჩნია რას თვლი „მრუშობად“, მეორეც – სექსუალურობა და ჰედონიზმი ბოროტება არაა და არის ადამიანის სავსებით ბუნებრივი ინსტინქტი, რომლის დახმარებითაც ჩვენ ვმრავლდებით და ვიღებთ სიამოვნებას რაც აგრეთვე სრულებით ბუნებრივია! მესამეც – მე არ ვარ ვალდებული დავემორჩილო კონკრეტულ რელიგიურ წესებს რომლებსაც არავითარი იურიდიული ძალა არ აქვთ და ზღუდავენ ბუნებრივ ინსტინქტებზე დაფუძნებულ პიროვნულ თავისუფლებას! და ბოლოს – ქალკედონიის მეოთხე საეკლესიო კრებამ 451 წელს „,ორგაზმი“ მომაკვდინებელ ცოდვად გამოაცხადა და ქალი, რომელიც შემჩნეული იქნებოდა „ორგაზმის“ განცდის დროს, მას სჯიდნენ „გაძუყვნით“ ანუ სახალხოდ წამოხდიდნენ კაბას და ტრაკზე დასცხებდნენ „როზგს“! იმდენად შესძულდათ ქალებს ორგაზმი,რომ შვილებსაცკი ფსიქიურად ინვალიდებად ზრდიდნენ ანუ ქმართან არ გაბედო და არასოდეს არ გამოამჟღავნო სექსის დროს სიამოვნებაო! ასე იზრდებოდნენ „ინვალიდი“ თაობები და დღემდე ასე გრძელდება! ქართველი ქალების 90-% სექსი შინაგანად სძულს და მხოლოდ იმიტომ „აძლევს“ კაცს, რომ ის კაცი მას „უყვარს“! (ეს არის დაკანონებული პროსტიტუცია, როცა რაღაცის გამო ჟიმაობ)! და თქვენ გგონიათ ყველა ქართველი ქალი ასეთი „ფსიტიანი მშიშარა“ იყო? ნურას უკაცრავად! იყვნენ უშიშარი, ნამდვილი ვნებიანი ქალები,რომელბიც ჩუმად მასტრუბირებდნენ და ,,ორგაზმს"აღწევდნენ! და როცა უნდოდადთ ქალისთვის ყველაზე დიდი ბედნიერება ესურვათ-მას მიმართავდნენ ასე:გისურვებ,,ქალურ ბედნიერებასო'! აი აქედან გაჩნდა ეს უნიკალური სურვილი,რომელსაც სუფრაზე ეუბნებოდნენ ქალებს,,ვნებიანი"ქალები და ზუსტადაც, რომ „ორგაზმს“ უწოდეს „ქალური ბედნიერება“ და არა ქმარშვილის ყოლას,როგორც ეკლესია უჩიჩინებს დღემდე ქალებს! ადამიანებს ისევე როგორც სხვა ცოცხალ არსებებს აქვთ უფლება დაიკმაყოფილონ სექსუალური სურვილები და მიიღონ სიამოვნება!!! 8. არ იქურდო. კომენტარი: რაღა თქმა უნდა ქურდობა ცუდია და წარმოადგენს კრიმინალს, მაგრამ ეს არ ნიშნავს იმას, რომ თუ მშიერმა ადამიანმა სნიკერსის შოკოლადის ან პურის მოპარვის გამო ციხეში ან საფლავში უნდა ამოჰყოს თავი! მეორეც – არსებობენ ბიზნესმენები და პოლიტიკოსები, რომლებიც არიან კორუმპირებულნი და ისე ოსტატურად იპარავენ გადასახადების გადამხდელთა ფინანსებს რომ არც კი ისჯებიან, აქვთ რა უზარმაზარი პოლიტიკური გავლენა და ავტორიტეტი! თუ ღარიბმა მაგრამ სამართლიანმა ადამიანმა მდიდარ კორუმპირებულ პოლიტიკანს ან ბიზნესმენს მოპარა რაღაც ეს არ ნიშნავს იმას, რომ ესეთი ადამიანი არის ცოდვილი და კრიმინალი და უნდა დაისაჯოს! ამას გარდა – არის შემთხვევები როცა ბოროტი ადამიანები უდანაშაულო ადამიანებს ქურდობაში დებენ ბრალს, ამას რაღა ვუყოთ? ასე რომ „არა იქურდო“ არის მცნება, რომელიც არაა აბსოლუტური კონსტანტა. 9. არ გამოხვიდე ცრუ მოწმედ შენი თვისტომის წინააღმდეგ. კომენტარი: ჯერ ერთი – ცრუ მოწმედ არა მხოლოდ შენი თვისტომის არამედ არავის წინაშე არ უნდა გამოხვიდე, იმდენად რამდენადაც მორალს რომ შევეშვათ, ტყუილს მოკლე ფეხები აქვს! მეორეც – თუ ცრუ მოწმედ გამოსვლა დაგეხმარება ბოროტმოქმედის დასჯაში და ეს არცერთ უდანაშაულოს ზიანს არ მიაყენებს და თუ კარგად გათვლი მოქმედებებს ისე რომ ტყუილი არ გამჟღავნდება, შენ გაქვს უფლება ცრუ მოწმეობისა, გააჩნია სიტუაციას. 10. არ ინდომო შენი თვისტომის სახლი; არ ინდომო შენი თვისტომის ცოლი, არც მისი ყმა, არც მისი მხევალი, არც მისი ხარი, არც მისი სახედარი, არც არაფერი მისი ქონებიდან. კომენტარი: მე ვეთანხმები იმას, რომ მოყვასის ცოლი, მსახური ან რაიმე სახის მატერიალური უძრავი ან მოძრავი ქონება არ უნდა მოიპარო და არ უნდა შეგშურდეს ისე, რომ ზიანი მიაყენო ე.ი. არ უნდა შეგძულდეს მოყვასი ისე, რომ იძალადო მასზე, მაგრამ ჯანმრთელი შური და ინტერესი შეიძინო იგივე რაც გააჩნია შენს მოყვასს და აგრეთვე გყავდეს მის მსგავსად ლამაზი ცოლი (ან ცოლები) და მსახურები, არის სავსებით ბუნებრივი და ამაში არაფერია ცუდი! ჯანსაღი შური არის ეკონომიკის მამოძრავებელი ძალა! ამგვარად ჩვენ დავადგინეთ ბიბლიური დირექტივების აბსურდულობა და მარაზმულობა.

დემონოლოგია არის ბუნების დემონების შემსწავლელი ეზოთერულ–მისტიკური მეცნიერება, ხოლო დემონოლატრია ესაა – ბუნების დემონების თაყვანისცემა (ერთგვარი კულტი ან რელიგია), მაგალითად ძველი ბერძნული, ირანული და ინდური პოლიდემონიზმი. დავიწყოთ იმით, რომ სიტყვა დემონი მომდინარეობს ძველი ბერძნული სიტყვიდან დეიმონ ან დაიმონ (დემოს), რაც ნიშნავს ბუნების სტიქიებში დავანებულ სულიერ (მისტიკურ) არსებას, თუმცაღა ძველი ბერძნები სიტყვით – „დაიმონ“ მოიხსენიებდნენ პრაქტიკულად ყველა მისტიკურ არსებას ანუ დაიმონები ეწოდებოდათ უკლებლივ ყველა მისტიკურ არსებას, მათ შორის ოლიმპოელ ღმერთებსაც და ურანოსისა და კრონოსის თაობის ტიტანებსა და ტიტანიდებს. არსებობდნენ აგრეთვე დაიმონების ყველაზე დაბალი სახეობა და ფორმა – ელემენტალები (ინდუიზმში – ბჰუტები). ელემენტალები არიან ბუნების ოთხი სტიქიის: ცეცხლის, ჰაერის, წყლისა და მიწის ასტრალური ფანტომები („სულები“). ძველ ბერძნულ ეზოთერიულ მითოსში და თანამედროვე ოკულტურ სკოლებში მოიაზრებიან შემდეგი ტიპის ელემენტალები: 1) ცეცხლის ელემენტალები – სალამანდრები, 2) ჰაერის ელემენტალები – სილფიდები, 3) წყლის ელემენტალები – უნდინები და 4) მიწის ელემენტალები – გნომები. არსებობენ მაგიური ძალების მქონე ზე–ადამიანები (მაგები, ძირითადად გოგონები), რომლებსაც ეწოდებათ ელემენტალისტები, შეუძლიათ ასტრალური სიბრტყიდან სტიქიური „სულების“ გამოხმობა და მათთან ასტრალური კავშირის დამყარების გზით ასტრალური კონტრაქტის გაფორმება და ამ ელემენტალთა ძალების გამოყენება, შედეგად ვიღებთ ელემენტალისტისა და ელემენტალის უცნაურ ასტრალურ სიმბიოზს (იხ. „სემიაზას წიგნი“, ე.პ. ბლავატსკაიას – „საიდუმლო დოქტრინა“, ე.პ ბლავატსკაიას – „ელემენტალები“, რ. შტაინერის – „ვარდისა და ჯვრის საიდუმლოება“). ბუნების დაიმონები (daimon) ანუ როგორც მათ იაპონურად ეწოდებათ იოკაი ან აიაკაში (yokai, ayakashi), არსებობენ როგორც კეთილები ანუ ჰუმანურები ასევე ბოროტები ანუ სადისტური მიდრეკილებების მქონეები. სრული აბსურდი და სისულელეა უკლებლივ ყველა დაიმონს და ელემენტალს ერთი ხელის მოსმით უწოდო ბოროტი სული და უფრთხოდე, იმდენად რამდენადაც, დაიმონები და ელემენტალები ეზოთერული თვალსაზრისით ადამიანებივით არიან პრაქტიკულად, სხვაგვარად რომ ვთქვათ, არსებობენ სხვადასხვაგვარი ხასიათების და ინტერესების მქონე დაიმონები და ელემენტალები ანუ აიაკაში. აიაკაშისთან ანუ დაიმონებთან და ელემენტალებთან მშვიდობიანი თანაარსებობა და მეგობრობა სავსებით შესაძლებელია, თუ გვეცოდინება ეზოთერული საიდუმლოებანი. ბერძნულში სიტყვა დაიმონი და აქედან უკვე ნაწარმოები სიტყვა დემონი არსებობდა და არსებობს, იაპონურში სიტყვა იოკაი და აიაკაში, ხოლო ქართულში სიტყვა ეშმაკი, რას ნიშნავს სიტყვა ეშმაკი? ეშმაკი არაა ქართული სიტყვა (ისევე როგორც სიტყვა დევი), ესაა ირანული სიტყვა აღებული მაზდეანობიდან, რამეთუ მაზდეანობაში არსებობდა სინათლის ღმერთი, რომელიც გადაიქცა წყვდიადის და სექსუალური ვნების დემონად და მას ერქვა – აშმა დევა ანუ ეშმა დეივა (!). სწორედ მაზდეანობიდან გადმოვიდა ქართულში სიტყვა ეშმა როგორც დემონ ეშმა დეივას სახელის პირველი ნაწილი და ჩამოყალიბდა როგორც ეშმა–კი ანუ ეშმაკი, რაც ქართულში აღნიშნავს პრაქტიკულად ყველა დემონურ არსებას და აგრეთვე დაცემულ ანგელოზებს, რადგანაც ქართველი ქრისტიანი სამღვდელო პირები და თეოლოგები და ზოგადად აბრაამული მონოთეიზმის მიმდევრები საკუთარი კრეტინიზმიდან და დილეტანტური არაპროფესიონალიზმიდან გამომდინარე, იქიდან გამომდინარე, რომ საერთოდ ვერ ერკვევიან ვერც ანგელოლოგიაში, ვერც დემონოლოგიაში და საერთოდ ვერცერთ ეზოთერული დისციპლინაში, არ გააჩნიათ არავითარი უნარი გაარჩიონ ერთმანეთისაგან დაცემული ანგელოზები (იაპ. „სორა ნო ოტოშიმონო კუროტენში“) და დემონები (იაპ. „აიაკაში“), ქართველი ქრისტიანი რელიგიური იერარქები და რიგითი მორწმუნეები საერთოდ არ ფლობენ სიტყვა ეშმაკის ეტიმოლოგიური და სემანტიკური ბუნების შესახებ ზუსტ ინფორმაციას. მაზდეანური სახელი აშმა დევა ანუ ეშმა დეივა ლათინურში გადავიდა როგორც ასმოდეუსი, დემონი ასმოდეუსი ნახსენებია ბიბლიაში, კერძოდ ძველ აღთქმაში, ტობითის წიგნში, მაგრამ არასწორად, დამახინჯებული ფორმით – ასმოდავსი. არსებობს დემონების ათასობით რასა, მათი ნაწილი დედამიწაზე ცხოვრობს, ხოლო ნაწილი სხვა განზომილებებში. ინდუიზმის მიხედვით დემონების წარმომავლობა შემდეგნაირია: დროთა დასაბამში, ჯერ კიდევ ფიზიკური, ასტრალური და სულიერი სამყაროების ფორმირებამდე, არსებობდა მხოლოდ უნივერსალური თვითცნობიერი ზესული – პარაბრაჰმანი, რომლის წიაღშიც იყო მდედრობითი დინამიკური ენერგია (პოტენციური ძალა) – შაკტი, ბრაჰმანის და შაკტის სულიერი ინტერაქციის შედეგად ბრაჰმანის წიაღიდან წარმოიშვა ექვსი მამრობითი და მდედრობითი ღვთაება, სამ დიადად დაჯგუფებული, უპიროვნო ბრაჰმანის პიროვნული, ინდივიდუალიზირებული ემანაციები: ბრაჰმა და მაჰასარასვატი (ჯნანაშაკტი), ვიშნუ და მაჰალაკშმი (იჩხაშაკტი) და ბოლოს შივა-რუდრა და მაჰაკალი (კრიაშაკტი). ბრაჰმამ და სარასვატიმ წარმოშვეს მაბაჰრაჰმები მდედრობით პარტნიორებთან ერთად: ბხრიგუ, პულასტია, პულაკა, კრატუ, ანგირასი, მარიჩი, დაკშა, ატრი და ვასიშტხა და აგრეთვე 7 რიში ანუ კოსმიური ბრძენი: კაშიაპა, ჯამადაგნი, გაუტამა, ბჰარადვაჯა, ვიშვამიტრა, ატრი და ვასიშტხა. დაკშამ წარმოშვა 41 ქალიშვილი, რომელთაგან 13 ცოლად მიათხოვა რიში კაშიაპას, ეს ასულები იყვნენ: ადიტი, დიტი, დანუ, კალა, ანაიუსი, სინხიკა, მუნი, კროდხა, პრავა, არიშტა, ვინატა, კაპილა და კადრუ. ადიტიმ შვა ღმერთები ანუ დაივები, ხოლო დიტიმ და დანუმ ასურები ანუ დემონები, კერძოდ – დაიტიები და დანავები. ქალღმერთმა კადრუმ აგრეთვე შვა დემონი სერპენტოიდები – ნაგები. თეოსოფი ელენა ბლავატსკაია ჯერ კიდევ მეცხრამეტე საუკუნეში თავის ნაშრომში – „საიდუმლო დოქტრინა“, წერდა, რომ ინდუისტური წმინდა ტექსტების თანახმად ლეგენდარული ატლანტიდის ანუ სანსკრიტულად – „რომაკა–პურას“ მიწა–წყალზე ადამიანებთან და ნახევარღმერთებთან ერთად ცხოვრობდნენ დემონებიც, კერძოდ დაიტიები და დანავები (ასურები), ბლავატსკაიას მიხედვით რომაკა–პურას არქიტექტორი იყო ვინმე – ასურამაია რაც თარგმანში სანსკრიტიდან ნიშნავს – „ილუზიის დემონს“. ბუდიზმში ასურებს საკუთარი სამყარო აქვთ და ითვლებიან დაცემულ ღმერთებად, მეამბოხეებად, რომლებიც მერუს ღვთაებრივი მთიდან გამოძევებულნი იქნენ ლოთობის და დებოშის ატეხვის გამო. ღმერთთა და დემონთა შესახებ ძველი სლავური პოლითეიზმი მოგვითხრობს: ალატირი ჯადოსნური ქვა გამოვლინდა ყოფიერების დასაბამში. ალატირი რძის კოსმიური ოკეანის ფსკერიდან ამოიტანა მისტიკურმა იხვმა. ალატირი პატარა იყო და იხვს მისი ნისკარტში დამალვა უნდოდა, მაგრამ სვაროგმა წარმოთქვა მაგიური სიტყვა და ქვამ ზრდა იწყო. იხვმა ვერ შეძლო მისი დაკავება და გაუვარდა. იქ სადაც დაეცა ქვა გაჩნდა მაგიური მთა. ალატირის მაგიური ქვა ესაა ვედური ცოდნის საგანძური და კრებითი სახე. როდესაც სვაროგი დაჰკრავდა ალატირის მაგიურ ქვას, ცეცხლოვანი ნაპერწკლებიდან იბადებოდნენ ღმერთები და ქალღმერთები. ალატირის მთაზე აშენდა უზენაესი სულის წმინდა ტაძარი. ტაძარში აღიმართა სამსხვერპლო რომელზედაც უზენაესი ღმერთი საკუთარ თავს სწირავს მსხვერპლად და იქცევა ალატირის ქვად. სხვა ლეგენდის მიხედვით ალატირი ციდან ჩამოვარდა და მასზე ამოიკვეთა სვაროგის მისტიკური კანონები. ლეგენდის თანახმად ალატირმა შეაკავშირა ხილული და უხილავი სამყაროები. სამყაროთა შორის დამაკავშირებელი ძალა იყო აგრეთვე წმინდა ვედების წიგნი და მისტიკური ფრინველი გამაიუნი. დროთა დასაბამში, როდესაც სვაროგმა მაგიური გრდემლით დაჰკრა ალატირის ჯადოსნურ ქვას, გაჩენილი ნაპერწკლებისგან გაჩნდა ცეცხლოვანი ღმერთი სამარგლი და აგრეთვე ზეციური რატიჩები (ზეციური მებრძოლი გმირები) – სვაროგის მეომრები. სხივგამჭოლი (შუქმფენი) ცეცხლოვანი სამარგლი წარმოჩინდა ცეცხლოვანი ურაგანის სახით, რომელიც ასუფთავებს ყოველგვარი სიბინძურისაგან. სამარგლმა როგორც მზემ ისე გაანათა მულტისამყარო. სამარგლ ცეცხლის უფალს ყავს ოქროსფერი და ვერცხლისფერფაფრიანი მაგიური ცხენი. სადაც სამარგლი გაივლიდა ყველგან ცეცხლოვანი ალი აგიზგიზდებოდა ხოლმე და ყველაფერი იბუგებოდა. მაშინ სვაროგის დიადი ცეცხლისგან გაჩნდა ღვთიური ქარი (ქარიშხალი) და იშვა ქარების ღმერთი – სტრიბოგი. მან იწყო სვაროგის და სვაროჟიჩი სამარგლის ცეცხლის გაღვივება. დიადმა შავმა გველმა, რომელიც სამყაროულმა იხვმა შვა, ჩაიფიქრა მიებაძა სვაროგისთვის. ის მიფორთხდა ალატირთან და გრდემლით დაჰკრა. ამ დარტყმისგან მთელს სამყაროში შავი ნაპერწკლები – ასე გაჩნდნენ ბნელი ძალები, დემონები ანუ დასუნები. მაშინ სამარგლი შეებრძოლა დიად შავ გველსა და მის ლაშქარს. მაგრამ არ ეყო ძალები სამარგლ სვაროჟიჩს და ჩაბნელდა წითელი მზე. შავმა გველმა წყვდიადში ჩაძირა სამყარო. სამარგლი ავიდა ზეცაში და წარდგა სვაროგის წინაშე. შავი გველიც აფრინდა სვარგასკენ (ზეციური სამეფოსკენ) მან დააზიანა სამი ზეციური სვეტი და შეძვრა ზეციურ სამჭედლოში. მაშინ სვაროგმა და სამარგლმა ხელი სტაცეს გველის ენას, შეაბეს უღელში, ამ უღლით გააცალკევეს იავი და ნავი ანუ ხიული და უხილავი სამყაროები. იავის მმართველები გახდნენ სვაროგი და სამარგლი, ხოლო ნავიში გამეფდა შავი გველი. ღმერთებისა და დემონების თაობაზე ცოდნა მოიძებნება მანდეიზმშიც, ადრექრისტიანული ეპოქის დროინდელ სინკრეტული ოკულტურ გნოსტიკურ მოძღვრებაში. მანდეიზმის მთელი რელიგიურ-ფილოსოფიური და მითოლოგიური სისტემა გადმოცემულია ერთ მნიშვნელოვან წიგნში, რომელსაც ისინი უწოდებენ „სიდრა რაბას“ (დიადი წიგნი) ან „გინზას“ (საგანძური). ის შედგება ორი ნაწილისაგან, ესენია მარჯვენა და დიდი, რომელსაც ეწოდება „ჯამინა“ (მარჯვენა) და მეორე და მცირე – „სმალა“; „მარჯვენა“ – ცოცხალთათვისაა, ხოლო „მარცხენა“ – მკვდართათვის. „სიდრა რაბა“ – ეს არის მრავალი ავტორისა და სხვადასხვა დროში დაწერილი რელიგიურ-ფილოსოფიური და ძირითადად მითოლოგიური ტექსტების ჭრელი კრებული. ადრექრისტიანულ ეპოქას განეკუთვნებიან მანდეიზმის გვიანდელი ტექსტები, რომლებშიც იგრძნობა ქრისტიანული ფოკლორის ძლიერი ზეგავლენა, მათ შორის არის ტრაქტატი სახელად „ქვეყნიერების ღვთაების დაცემის შესახებ“ და ნაწილი ნაშრომისა „იოანეს გამოსვლის შესახებ“. „გინზას“ ანუ „სიდრა რაბას“ ყველაზე გვიანდელ ტექსტებში ქრისტიანობის კვალი საერთოდ არ შეინიშნება, იმდენად რამდენადაც ისინი დაიწერა წინარექრისტიანულ ანტიკურ ეპოქაში, ახალი წელთაღრიცხვის დაწყებამდე. ყველაზე საინტერესოა წმინდა თეოგონიური და კოსმოგონიური მნიშვნელობით, „მარჯვენა“ ნაწილის მეექვსე, მერვე და ოცდამერვე ტრაქტატები. ერთ არცთუ ისე დიდ ტრაქტატში წარმოდგენილია თეოგონიის სამი სხვადასხვა ვარიანტი, პირველი ორი თქმულების მიხედვით წარმოჩენილნი არიან სამი პირველი არსება: პირა (ნაყოფი), ახარი (ეთერი) და დიადი მანა (მსოფლიო საფშვინველი). მანა მანდეისტური მეტაფიზიკის მიხედვით სუფევს პირას და ახარას წიაღში, რომლებიც ყოვლისმომცველები და თვითმყოფადები არიან. ამიტომაც პირა (ნაყოფი) და ახარი (ეთერი) ძველ მანდეელთა მსოფლმხედველობაში წარმოადგენდა უნივერსუმს, ყოველივე არსებულის სივრცულ და მატერიალურ საფუძველს, ხოლო მანა (მსოფლიო საფშვინველი) – უმაღლესი განსახიერებული არსება, რამეთუ მხოლოდ ის მოქმედებს აქტიურად (კინეტიკურად) და ცნობიერად. პირასგან გამომდინარეობენ „ურიცხვი და უსასრულო“ ემანაციები. განსაკუთრებულ ადგილს იკავებს მდინარე იორდანე, რომლიდანაც გამომდინარეობს პირველი სიცოცხლე და მრავალი სხვა მდინარე, რომლებიც ჩაედინებიან ეთერის სამეფოში. პირველი სიცოცხლიდან გამომდინარეობს „მეორე სიცოცხლე“, რომელიც არის „ქმნილი უტრა“, დემიურგი და პირველი ანგელოზი. შემდეგ „მეორე სიცოცხლისგან“ ჩნდებიან სხვა უტრები. მათ ებადებათ სამყაროს შემოქმედების სურვილი და შესთხოვენ ამას თავიანთ „მამას“, „მეორე სიცოცხლეს“. ეს უკანასკნელიც თანხმდება. მაგრამ შემოქმედება არ სურს პირველ სიცოცხლეს; მან შეატყობინა მანას (მსოფლიო საფშვინველს) უტრების ჩანაფიქრი. მანამ (მსოფლიო საფშვინველმა), სურდა რა ხელი შეეშალა უტრებისთვის, შექმნა კბარი ანუ მანდა დხაია. იმავდროულად გაუგებარია საიდან, გაჩნდა წყვდიადი, დიადი უსაზღვრო ზღვა, ხმაურიანი უფსკრული, დამღუპველი, ყოვლისმშთანთქმელი წ####ბი – ყველა ბოროტმოქმედის სავანე და დამფერფლავი ცეცხლი. ამ ბოროტებისა და წყვდიადის სამეფოში იგზავნება მანდა დხაია, რათა შემუსროს და დააშოშმინოს წყვდიადის მეამბოხე ძალები (ენერგიები). წყვდიადში მეფობს ბოროტებისა და სიბნელის დედოფალი რუხა და მისი ვაჟიშვილი – ური. მერვე ტრაქტატში წერია რომ ბნელეთის ენერგიების დამარცხების მისია დაეკისრა მანდა დხაიას ძეს – ხიბილ-ზივას და აღწერილია სიბნელის ძალებზე მისი მრავალრიცხოვანი გამარჯვებების აღწერა. დემონოლოგია და დემონოლატრია გვამცნობენ, რომ დემონები არიან ქაოსისა და სიბნელის სულები, ამასთან ოკულტიზმის მიხედვით (ბნელი რელიგიების თანახმად) ჯერ კიდევ მაშინ როცა სინათლის ღვთაებები და ანგელოზები არ არსებობდნენ, იყვნენ წყვდიადის დემონური ღმერთები, ამ იდეის თანახმად წყვდიადის ღვთაებები სინათლის სულებზე უფრო ძველი არსებები არიან. ეგვიპტის ქალაქ ჰერმოპოლისის ქურუმთა სწავლებით თავდაპირველად იყო ქაოსი. ქაოსში მეფობდნენ განადგურების ძალები: უსასრულობა, არაფერი, არ-ყოფნა და სიბნელე. ზოგიერთ წყაროებში „უარყოფით“ თავდაპირველ ძალებად ითვლებიან ღვთაებათა სამი წყვილი: ტენემუ (სიბნელე) და მისი მდედრობითი პარალელი ტენემუიტი (გაქრობა), ნიაუ (სიცარიელე) და ნიაუტი (არაფერი), გერეხი (არყოფნა) და გერეხტი (ღამე). ქაოსის ამ დამანგრეველი ძალების ანტიპოდები იყვნენ შემოქმედებითი ძალები, ოთხი წყვილი: ნუნი და ნაუნეტი (უსასრულო პირველყოფილი ოკეანე), ხუხი და ხაუხეტი (უსასრულო სივრცე), კუკი და კაუკეტი (სიბნელე), ამონი და ამონეტი (საიდუმლოება). მათ შვეს კოსმიური ყოფიერება. მსოფლიოს ხალხთა რელიგიებში და მითოსში დაფიქსირებულნი არიან უთვალავი დემონური არსებები, რომელთა შორისაც პარალელის გავლება შეიძლება. ჩამოვთვალოთ დემონები მსოფლიოს ხალხთა რელიგიურ ტრადიციებში: აბადონი – დამანგრეველი დემონი ძველ ებრაულ მითოსში (თვით მისი სახელიც დამანგრეველს ნიშნავს), ადრამელექი – შუმერული დემონი, აპუჰი – მაიას ხალხის დემონი, აჰრიმანი – მაზდეანური არქედემონი, ამონი – სიცოცხლისა და რეპროდუქციის დაიმონი ძველ ეგვიპტეში, აპოლონი – სატანის ძველ ბერძნული სინონიმი, ასმოდეუსი (აშმოდაი, ეშმა დევა) – ფუფუნებისა და გრძნობითი განცხრომის დემონი, ექს-სინათლის ღმერთი, ასტარტე – ვნებისა და სექსუალურობის ფინიკიური ქალღმერთი, რომელიც ქრისტიანობაში იქცა დემონად, აზაზელი – ძველ ებრაულ მითოსში მეტალურგიისა და კოსმეტიკის დემონი, ბაალბერიტი – ქანაანურ კულტურაში თანხმობის მეუფე, ქრისტიანულ კულტურაში კი – დემონი, ვალაამი – ავარიციას ანუ სიხარბის ცოდვის იუდეური დემონი, ბაფომეტი – ტამპლიერები მას ეთაყვანებოდნენ როგორც სატანას, ბასტეტი – სიამოვნების ეგვიპტური კატა-ქალღმერთი, ბაალზებუბი ანუ ბელზებელი – მწერების მეუფე, რაღაცით ეგვიპტური ხეპრის – ხოჭო-ღვთაების ანალოგიური, ბეჰემოთი ანუ ბაჰამუტი – სატანის იუდეური პერსონიფიკაცია სპილოს სახით, ბეჰერიტი – სატანის სირიული სახელი, ბილი ანუ ვილი – ჯოჯოხეთის კელტური ღმერთი, ჩემოში – მოაბელთა ნაციონალური ღმერთი, იუდაიზმში დემონად ქცეული, კიმერისი – შავ ცხენზე ამხედრებული აფრიკის მეუფე, კოიოტი – ამერიკელი ინდიელების დემონი, დაგონი – ფილისტიმელთა ზღვის შურისმაძიებელი უფალი, დამბალა – ვუდუიზმის გველეშაპი ღვთაება, დემოგორგონი – სატანის ბერძნული სახელი, რომელიც დიდხანს უცნობი იყო ადამიანთათვის, დიაბულუს იგივე დიაბლო – რაც ძველ ბერძნულად ნიშნავს ქვემოთ მდინარეს, დრაკულა – რუმინული დემონი ვამპირი ანუ სტრიგოი, ემმა-ო – ჯოჯოხეთის მმართველი ბნელი უფალი იაპონურ შამანიზმში, ევრონიმუსი – ძველი ბერძნული სიკვდილის პრინცი, ფენრირი – ლოკის ძე, მგლის სახით, ჰაბორიმი – იუდეური სინონომი სატანისა, ჰეკატე – ქვესკნელისა და მაგიის ძველ ბერძნული ქალღმერთი, კალი მა – ტუგიების უმაღლესი ქურუმი და ბნელი ქალღმერთი, შივას ასული, ლილიტი – იუდეური დემონესა, ადამის პირველი ცოლი, ლოკი – ტევტონური დემონიკუსი, მანია – ჯოჯოხეთის ქალღმერთი ეტრუსკებში, მელექ ტაუსი – იეზიდური დემონიკუსი, მასტემა – სატანის იუდეური სინონიმი, მეტცტლი – აცტეკთა ღამის ქალღმერთი, მილკომი – ამონელთა დემონიკუსი, მოლოქი – ფინიკიურ-ქანაანური დემონიკუსი, ნაამაჰი ანუ ნაჰემა იგივე ნეჰემოთი – სექსუალური ცდუნების იუდეური დემონესა (შემეცნების ხის პირველი კლიფოტი ბნელ კაბალაში), ნერგალი – საიქიოს ბაბილონური უფალი, ნიხაზა – ამერიკელ ინდიელთა დემონიკუსი, ნიძა – ქვესკნელის პოლონური უფალი, ო-იამა – სატანის იაპონური სახელი, აკუმა – იაპონურად დემონიკუსი, მაო – იაპონურად დემონიკუსი, პანი – ძველ ბერძნული სექსუალური აღგზნების ღმერთი, ქრისტიანობაში დემონიზირებული, პროზერპინა – ძველი ბერძნული ჯოჯოხეთის დედოფალი, რიმონი – სირიული დემონი, რომელსაც დამასკოში ეთაყვანებოდნენ, საბაზიოსი – ფრიგიული გველ-ღმერთი, საიტანი – სატანის ენოქიანური ეკვივალენტი, სამაელი – ივრითზე „უფლის ბრაზი“, სამნუ – ცენტრალური აზიის ხალხთა დემონიკუსი, სედიტი – მეზოამერიკული დემონიკუსი, სეხმეტი – შურისძიების ეგვიპტური ქალღმერთი, შაიტან – სატანის არაბული სახელი, შივა მაჰადევა მაჰაასურა – ინდუიზმში დიადი ღმერთი და დიადი დემონი, მატერიის დამანგრეველი, სუპაი – ქვესკნელის ინდური უფალი, ტეცკატლიპოკი – აცტეკების რელიგიაში ქვესკნელის ანუ ჯოჯოხეთის ინფერნალური ღვთაება, იაოცინი – აცტეკური ინფერნალური უფალი, ტაიფუნი – სატანის ძველი ბერძნული ეკვივალენტი, იან ლო ვანგი – ჩინურ შამანიზმში ჯოჯოხეთის მეფე, ტუნრიდა – სკანდინავიური დემონესა. ტიტანების ტარტაროზში დაცემა ბერძნულ მითოსში, მერუს მთიდან გაძევებული ასურები ინდურ კულტურაში და ზეცის ანგელოზთა დაცემა ბიბლიურ მონოთეიზმში, სინამდვილეში წარმოადგენენ ერთი და იგივე ისტორიის და ეზოთერული ლეგენდის სხვადასხვა ვარიაციებს, რომელთა შორის კავშირი და მსგავსება აშკარაა. ძველი მსოფლიოს ხალხთა ეზოთერული ლეგენდები მოგვითხრობენ ზეცაში მომხდარი ომის შესახებ. რას გვეუბნება დემონოლატრია იმ ადამიანთა ხვედრის შესახებ, რომლებმაც დემონებთან კონტრაქტები გააფორმეს? განსხვავებით აბრაამული რელიგიებისგან, რომლებიც ასეთ ადამიანთა ბედს სიკვდილის შემდეგ მუქ ფერებში ხატავენ და ამტკიცებენ, რომ ცოდვილი (ე.ი. დემონთან წილნაყარი) ადამიანები ქვესკნელში ანუ „ჯოჯოხეთში“ ცეცხლში იხრუკებიან და იტანჯებიან, დემონოლატრია სულ სხვა ვერსიას გვთავაზობს. მოდით დავფიქრდეთ, კონკრეტული ადამიანები იძახებენ დემონებს და აფორმებენ მათთან კონტრაქტებს, ასეა ხომ? დიახ, ეს ასეა, მაგრამ თუნდაც რომელიმე მორწმუნე აბრაამიტს მოსვლია თავში კითხვა, თუ რა პროცესია ეს კონტრაქტი და გამოძახება? პრობლემა იმაშია, რომ აბრაამიტების მტკიცებით დემონი ითხოვს ადამიანის სულს და მის ფასად იძლევა მატერიალურ კეთილდღეობას ან მაგიურ ძალას, მაგრამ ნუთუ ეს სინამდვილეში ასეა? და რატომაა ეს ცუდი? მთავარი პრობლემა არის დემონთან წილნაყარი ადამიანის სიკვდილის შემდგომი ხვედრის შესახებ ცნობების დამახინჯება. უპირველეს ყოვლისა ადამიანმა, რომელიც იძახებს დემონს, უნდა გაარკვიოს საკუთარი ეთერული და სულიერი ძალების დონე, შემდეგ მან უნდა გამოიძიოს თუ რა დონის ენერგიას ფლობს დემონი, რომელსაც იძახებს, რა იერარქიისაა, რომელ დემონურ რასას განეკუთვნება იგი, რა სქესისაა, რომელი ოჯახიდან ანუ კლანიდან არის, რომელ სტიქიას ან სტიქიებს მართავს და საერთოდ ძირისძირობამდე გამოიკვლიოს მის შესახებ ყველაფერი. ამის გარდა ადამიანს უნდა ესმოდეს, რომ სამყაროში არავინ არაფერს არ იძლევა უფასოდ, დემონები სულს არ ითხოვენ ადამიანისგან, მაგრამ ისინი ითხოვენ საფასურს ანუ გასამრჯელოს კონკრეტული სერვისის სანაცვლოდ, კერძოდ – კონკრეტული რაოდენობის სულიერ ენერგიას („რი“) და ეთერულ ენერგიას („კი“), აღსანიშნავია აგრეთვე, რომ ადამიანი სიფრთხილეს უნდა ინარჩუნებდეს როცა დემონს თხოვს რაიმეს, რატომ? იმიტომ, რომ ზოგიერთი თხოვნა ადამიანისგან მოითხოვს ზომიერი რაოდენობის ენერგიებს, ზოგიერთი მინიმუმს, ზოგიერთი კი უზარმაზარი რაოდენობის სულიერ და ეთერულ ენერგიას, ჩვეულებრივ ასეთი დიდი ოდენობის ენერგიების გაცემის შედეგად ან დროებით ცნობიერებას კარგავენ ანუ გული უღონდებათ და ღრმა ძილში ვარდებიან გარკვეული დროით (მინიმუმ 1 საათიდან მაქსიმუმ 10 წლამდე!) ან მსუბუქი ფიზიოლოგიური სისუსტე სძლევთ გარკვეული დროით, ხოლო უარეს შემთხვევაში ძლიერ ავად ხდებიან ან საერთოდაც მყისიერად კვდებიან (!). აი რაშია საქმე, ამიტომაც სიფრთხილე არასოდესაა ზედმეტი, ჩვეულებრივ დემონი აქ არაფერ შუაშია, ტრაგიკული ანუ ფატალური რეზულტატის შემთხვევაში დამნაშავე თვითონ ადამიანია. ადამიანმა აგრეთვე არ უნდა სთხოვოს დემონს ის რაც ამ უკანასკნელის ძალებს აღემატება. არიან სუსტი დემონები, ძლიერები და საშუალო ძალის დემონები. რაღა თქმა უნდა არსებობენ შარლატანი დემონებიც, რომლებიც ენერგიასაც იღებენ ადამიანისგან და თხოვნასაც არ ასრულებენ. არსებობენ ადამიანები, რომლებიც სიცოცხლეშივე ფიზიკურად ხვდებიან დემონთა სამყაროებში, ცნობები მისტიკური მიზეზებით სხვა სამყაროებში გადაკარგული ადამიანების შესახებ იყო ყოველთვის (მით უმეტეს თანამედროვე ტექნოტრონულ ერაში). ადამიანები, რომლებიც სიცოცხლეშივე ხდებიან დემონთა მსახურები და მეგობრები და აინტერესებთ არა პირადი სარგებელი, არამედ მთელი გულით უყვართ ინფერნალური დაიმონები, აქტიურ კავშირში იმყოფებიან დემონებთან და ასეთებს ეწოდებათ – დემონოლატრისტები (სიტყვა „ლატერია“ ძველ ბერძნულად ნიშნავს მსახურებას). თქვენი აზრით როგორ იბადებიან ნახევრად დემონები და ნახევრად ადამიანები ანუ დემონთა და ადამიანთა ჰიბრიდები? გახსოვთ ლერმონტოვის დემონი? და ენოქის პირველი წიგნის მეორე თავი? თუ თქვენ საქმის კურსში ხართ, გეცოდინებათ, რომ დემონებსა და ადამიანებს შორის რომანტიკული და სექსუალური ურთიერთობები ოკულტური სამყაროსთვის საკმაოდ ხშირი და ჩვეულებრივი მოვლენაა (თუმცაღა როგორც ადამიანთა მხრიდან ისევე დემონებშიც არიან ამ ფენომენის მოწინააღმდეგენი). თეორიაში დედამიწაზე ოდითგანვე მკვიდრობდნენ დემონთა და ადამიანთა შეჯვარების შედეგად შობილნი (იხ. მაჰაბჰარატა). დემონოლატრიის თანახმად სწორედ დემონთა მსახური გამოდის გამარჯვებულის როლში და არა ე.წ. „ღვთისნიერი და მართალი ადამიანი“, რატომ ასე? იმიტომ, რომ სინათლის ღმერთის, აბრაამის ელოჰიმი იაჰვეს და მისი ანგელოზების მიერ ადამიანთათვის დადგენილი წესები და შეზღუდვები, რათა მან „მოიპოვოს ზეციური ნეტარება“, არის ზედმეტად მკაცრი, სასტიკი და ხშირ შემთხვევაში შეუსრულებელი, ბოლოს და ბოლოს ადამიანები მიწიერი არსებები ვართ! ხოლო დემონები ასეთ არაფერს გვთხოვენ, ამასთან, როცა აბრაამის გზაზე მიმავალ ადამიანს ფეხი დაუცდება და თუნდაც რომელიმე ერთ წესს მაინც ვერ შეასრულებს, სავალალო მდგომარეობაში ხვდება, იაჰვე მას არ პატიობს, რაც ბიბლიით დასტურდება, იესო ნავეს წიგნში, 24 თავის 19-ე მუხლში წერია: „წმინდა ღმერთია იგი, შურიანია იგი, არ გაპატიებთ დანაშაულს და ცოდვებს“, ხედავთ? ეს არსება არ პატიობს „ცოდვებს“ და სწორედ ასეთი „ცოდვილები“ ხვდებიან ჯოჯოხეთის იმ მიდამოებში, სადაც მათი ხვედრი ტანჯვაა, ხოლო ის ადამიანები, რომლებმაც თავიდანვე დემონთა ანუ ასურების გზა აირჩიეს, ჯოჯოხეთში მოხვედრის შემთხვევაში არაფერს კარგავენ, მათთვის ეს არაა ფატალური, არამედ პირიქით, დემონთა სამყაროში ძალიან კარგ პირობებში ცხოვრობენ და უკვე იქ აგრძელებენ თავიანთი ბნელი ღვთაებების მსახურებას. რაღა თქმა უნდა არსებობენ ისეთი ტიპის დემონთა სამყაროებიც სადაც ქედმაღალ დემონებს ადამიანები დამონებული ყავთ, მაგრამ ყველგან ასე არ არის. რაც შეეხება მორალს და დანაშაულს, აღმოსავლური სიბრძნის გათვალისწინებით ცხადია, რომ არა აბრაამის იაჰვეს მსახურებაზე ან მის უარყოფაზეა დამოკიდებული შენ ზეცაში მოხვდები თუ ქვესკნელში და როცა სხვა სამყაროში აღმოჩნდები ვინ როგორ მოგექცევა, არამედ მარტივ კეთილ და ბოროტ ქმედებებზე, დადებით კარმას წარმოშობს კეთილი საქციელი, ხოლო უარყოფითს – ბოროტი. მთავარია ადამიანის შინაგანი კეთილშობილება და პატიოსნება და არა აბრაამის „ღმერთისთვის“ ფსალმუნთა გალობა ან პირიქით. თვით ათეისტმაც კი შეიძლება მიიღოს საიქიოში სულიერი ჯილდო, თუ ის სიკეთეს დათესავს ხორციელი ცხოვრებისას და არავითარი ფსალმუნები და რიტუალები მას არ ესაჭიროება. თეოსოფიური თვალსაზრისით (რომელსაც არ ეთანხმება „ტრადიციული“ დარვინისტული მატერიალისტური „მეცნიერება“) სამყარო, ისევე როგორც თითოეული ცოცხალი არსება (თითოეული ობიექტი ან სუბიექტი) ფლობს ორ ბუნებას: 1) ფიზიკურს და 2) მეტაფიზიკურს. მეტაფიზიკურ ბუნებას განეკუთვნება ინდუიზმში ადამიანის კარმული გარსები: პრანამაიაკოშა, მანომაიაკოშა, ვიჯნანამაიაკოშა და ანანდამაიაკოშა, რითი განსხვავდებიან ეს გარსები ფიზიკურისგან? რითი და ისინი შედგებიან მატერიისა და ენერგიის არაფიზიკური ფორმებისგან. ეს მეტაფიზიკური სხეულები შეიცავენ ფსიქიკური ენერგიის ნაწილაკებს (კვანტებს) – ფსიონებს. რას წარმოადგენენ ფსიონები? ესენია დამატებით განხომილებებში, მეოთხე და მეხუთე განზომილებებში მყოფი კვანტური ნაწილაკები, რომლებსაც გადააქვთ გრძნობები და აზრები. პრაქტიკულად ფსიონებისგან შემდგარი ფსიონური ენერგია ესაა – აზრისა და გრძნობის (ემოციის) ენერგეტიკული სუბსტანცია. მიუხედავად მრავალი „ტრადიციული მეცნიერის“ დაჟინებული მტკიცებისა, ეს ნაწილაკები გარკვეულ დონეზე უკვე აღმოჩენილნი არიან და მათი არსებობა დადასტურებულია ისეთი მეცნიერების მიერ, როგორებიცაა: რობერტ მონრო, ანატოლი ოხატრინი, მაიკლ კრემო, იან სტივენსონი (კარლსონოვსკის უნივერსიტეტიდან), ფილიპ კოპენსი, სიმიონ კირლიანი და ა.შ. სწორედ რომ ფსიონების დახმარებით ხდება დემონთან კონტაქტის დამყარება და კონტრაქტის გაფორმება და სწორედ ფსიონებისგან შემდგარი სტრუქტურა არის ის სუბსტანცია, რომელსაც თეისტები და ოკულტისტები უწოდებენ სულიერ არსებას ან ცნობიერების მატრიცას და რომელიც ფიზიკური სხეულის „სიკვდილის“ შემდეგ გადაინაცვლებს ან ზესკნელში ან ქვესკნელში ანდა სადმე სხვაგან. დემონები ადამიანებს ეხმარებიან კუნდალინი-შაკტის ანუ სექსუალური ენერგიის და მასთან დაკავშირებული სექსუალური ცენტრების; სქესობრივი ჩაკრების: მულადჰარას და სვადჰისტანას პოტენციალის რეალიზაციასა და განვითარებაში, ასეთი დემონები უმეტეს წილად არიან სუკუბები და ინკუბები. სექსუალური ენერგიის ანუ კუნდალინის განმავითარებელ დემონებს განეკუთვნებიან: ასმოდეუსი, ლილიტი, ნაჰემა (იგივე ნეჰემოთი), ასტარტე და ასტაროტი. ჰომინუს ნოქტურნუსები (ლათ. „ღამის ადამიანი“) ანუ ვამპირები (იაპ. „კიუკეცკი“, სანსკრიტ. „რაკშასები“, სომხ. „დაჰანავარები“ ან „დაშნავარები“ Դախանավար) არიან დემონები რომლებიც იკვევებიან ძირითადად ადამიანების და ზოგ შემთხვევაში ცხოველების სისხლით. ვამპირების ფიზიკური და ასტრალური ბუნების შესახებ არსებობს რამოდენიმე სხვადასხვაგვარი მოსაზრება, ერთი მოსაზრებით ვამპირებს არ შეუძლიათ მზის შუქზე სიარული, რადგანაც ულტრაიისფერი სხივები წვავს მათ ფიზიკურ სხეულს, მეორე მოსაზრების მიხედვით ეს ასე არაა და ვამპირებს აქვთ უნარი იარსებონ მზის შუქზე, აგრეთვე სხვა მოსაზრებით ვამპირები ფლობენ მაგიურ ძალებს, მაგალითად მათ ასტრალურ სხეულში ინტეგრირებულნი არიან დამანგრეველი მაგიური ძალის ნახევრადგონიერი ასტრალური ფანტომები, რომლებიც მათთან ასტრალური არხით არიან დაკავშირებულნი, აგრეთვე ისინი ფლობენ გარკვეულ სტიქიურ მისტიკურ ძალებს და გააჩნიათ ტელეპატიის და რემინესცენციის (ნათელხილვის) უნარები, სხვა მოსაზრებით მათ ეს უნარები არ გააჩნიათ. რატომ იკვებებიან ვამპირები სისხლით? საქმე იმაშია, რომ უპირველეს ყოვლისა ვამპირები იკვებებიან მხოლოდ წითელი სისხლით ანუ სისხლით, რომელშიც არის რკინა და ჰემოგლობინი, მათ არ შეუძლიათ მიირთვან ცისფერი სისხლი, სადაც რკინის და ჰემოგლობინის მაგივრად არის სპილენძი და ჰემოციანინი ან მწვანე სისხლი რომელშიც არის რკინის ორჟანგი. ვამპირებს სისხლში თითქმის არ გააჩნიათ ჰემოგლობინი და რკინა, რაც მათი უნიკალური გენეტიკური მუტაციის შედეგია. ვამპირებს აგრეთვე ესაჭიროებათ არა მხოლოდ ჰემოგლობინი, არამედ ე.წ. „სიცოცხლის სუნთქვა“ ანუ ეთერული ენერგია იგივე „კი“ (ჩი, პრანა, კა), რომელიც არის ადამიანის სისხლში. ვამპირებს შეუძლიათ ბგერის სიჩქარით გადაადგილება, როგორც მიწაზე ასევე ჰაერში და წყალში (თუმცაღა ზოგის აზრით ვამპირები სუფთა წყალს ვერ იტანენ), მათი სხეულის ტემპერატურა მერყეობს ცელსიუსით 0 გრადუსიდან – 37 გრადუსამდე, აქედან გამომდინარე ვამპირის სხეული არის ცივი და ყინულოვანი, ვამპირების სხეულში თითქმის არ ხდება სისხლის ცირკულაცია, აგრეთვე ვამპირებს გააჩნიათ ქსოვილების ჰიპერრეგენერაციის უნარი. ვამპირები არ სუნთქავენ ანუ მათი ორგანიზმის რესპირატორული სისტემა ბლოკირებულია, მათ აქვთ ფილტვები, მაგრამ ისინი წარმოადგენენ ერთგვარ რუდიმენტულ ატავიზმს. ვამპირები ცოცხალი მკვდრები არიან, რადგანაც მათი სხეული სანახევროდ მკვდარია და სანახევროდ ცოცხალი, სხვაგვარად რომ ვთქვათ მათ არ გააჩნიათ ადამიანური ფიზიოლოგიური ფუნქციების 50%. არსებობენ ორი სახის ვამპირები: ჰუმანური ბუნების და სადისტური ბუნების, პირველებთან მშვიდობიანი თანაარსებობა და კომუნიკაცია შესაძლებელია, მეორეებთან კი გამორიცხული. ვამპირთა ფსიქოლოგია არაა ჰომოგენური და იზოტროპული, თითოეულ მათგანს საკუთარი ინდივიდუალური ფსიქომენტალური ნიშანთვისებები აქვს. ვამპირების სისხლის წყურვილი პრობლემაა თავად ვამპირებისთვისაც და არა მარტო ადამიანთათვის, მაგრამ ამ პრობლემის გადაწყვეტა შესაძლებელია, არსებობს ამის რამოდენიმე გზა: 1) კლონირებული (ადამიანური და ცხოველური, წითელი) სისხლის მასობრივი წარმოება, 2) ადამიანური და ცხოველური წითელი სისხლის რეპლიცირება სპეციალური მატერიალიზატორი აპარატების – რეპლიკატორების დახმარებით (იხ. სამეც. ფანტასტიკური საგა – „ვარსკვლავური გზა“) და 3) ადამიანებს აგრეთვე შეუძლიათ გაუზიარონ სისხლის ბანკში არსებული ადამიანური სისხლი ვამპირებს, შესაძლებელია აგრეთვე ვამპირისთვის სისხლის ინტროვენურად გაზიარება (თუმცაღა გააჩნია ვამპირს). მრავალ ვამპირს გააჩნია სხვადასხვა (მათ შორის უმძიმესი) დაავადებებისგან ადამიანთა განკურნების მაგიური უნარი. ქართულ მითოლოგიაში ვამპირებს ეწოდებათ ქაჯები. ქაჯების მუდმივ საცხოვრებელ ადგილს ქაჯეთი ეწოდება (ინდუიზმში სანსკრიტ. რაკშასალოკა). ქაჯებს შეუძლიათ დღის - ღამედ, ღამის კი - დღედ ქცევა, ზღვაზე ქარიშხლის გამოწვევა, ისინი ძირავენ ხომალდებს, თავისუფლად გადაადგილდებიან წყლის ზედაპირზე, გადაქცევის და გაუჩინარების უნარი აქვთ. განარჩევენ მიწიერ და წყლის ქაჯებს. მიწიერი ქაჯები ტყეებში და მიუვალ კლდეებში ცხოვრობენ, მტრობენ ადამიანებს, სასიკვდილოდ სცემენ ან აგიჟებენ მათ. წყლის ქაჯები მდინარეებსა და ტბებში ცხოვრობენ. ისინი ნაკლებ ბოროტები არიან და ხშირად ეხმარებიან მეთევზეებს. ქალი-ქაჯები სილამაზით გამოირჩევიან, ადამიანებთან სასიყვარულო ურთიერთობებს ამყარებენ, ხშირად უბედურებისაგან იხსნიან მათ, მიყვებიან ცოლად გმირებს. ეზოთერულად ქაჯები იგივენი არიან რაც ინდუისტური რაკშასები, რომლებიც ისეთივე ბუნების არიან, როგორისაც ქართული ქაჯები, მათი აღწერა გამაოგნებლად ემთხვევა ერთმანეთს. ანთროპოსოფი ზვიად გამსახურდია თავის წიგნში „ვეფხისტყაოსნის სახისმტყველება“ წერს: „თავად ქაჯები კი ქტონური დემონებია, მათ შეესაბამება ინდური რაკშასები, არაბული ჯინები, გერმანული ელფები და ვალკირიები“. ინდუისტურ ეპოსში „რამაიანა“ რაკშასი ქალი შურპანაკხა რამას ეცხადება ლამაზი ქალის სახით და მის მოხიბლვას ცდილობს, მაგრამ რამა მის ცოლად მოყვანაზე უარს ამბობს, რადგან უკვე სიტაა მისი ცოლი, ხოლო მან დაიფიცა, რომ მხოლოდ ერთი ცოლი ეყოლებოდა, შურპანაკხა რამას სიტას მოკვლით ემუქრება, ხოლო რამას უმცროსი ძმა ლაკშმანა მას ცხვირსა და ყურებს აჭრის, რის შემდეგაც რაკშასი ქალი თავის ძმასთან კხარასთან საჩივლელად მიდის, განრისხებული კხარა თავის რაკშასების არმიასთან ერთად თავს ესხმის რამას, ლაკშმანას და სიტას, მაგრამ რამა და ლაკშმანა ამარცხებენ რაკშასების არმიას, ხოცავენ კაციჭამია ჯადოქარ დემონებს და იცავენ სიტას. რამაიანაში წერია რომ რამა და ლაკშმანა მოგზაურობდნენ მთელ დედამიწაზე და სხვადასხვა მიდამოებში ხოცავდნენ კაციჭამია რაკშასებს და ეხმარებოდნენ მშვიდობიან მოსახლეობას და იოგ ასკეტებს, რომლებსაც რაკშასები ყოველმხრივ ავიწროებდნენ და ხელს უშლიდნენ ცხოვრებაში. მაჰაბჰარატას პირველ წიგნში წერია, რომ ერთხელ, როდესაც მზაკვარი და ბოროტი კაურავების მიერ ტყეში განდევნილი დედოფალი კუნტი და მისი შვილები იუდხიშტხირა, არჯუნა, ნაკულა, სახადევა და ბჰიმა დაბანაკებულნი არიან ერთგან და სძინავთ, კაციჭამია რაკშასი მამაკაცი ხიდიმბა, თავის დას სახელად აგრეთვე ხიდიმბას აგზავნის მათ დასაღუპად, მაგრამ რაკშას ქალ ხიდიმბას უყვარდება ძმებიდან ერთ-ერთი, კერძოდ ბჰიმა ანუ ბჰიმასენა და სიყვარულს უხსნის მას, ბჰიმასენა გარკვეული ფიქრის და რაკშას ქალთან საუბრის შემდეგ თანხმდება ცოლად შეირთოს იგი, იგებს რა დის ღალატის შესახებ მისი ძმა რაკშასი მრისხანებისაგან ცოფებს ყრის და თავს ესხმის ძმებს, მაგრამ ბჰიმასენა ამარცხებს მას, რის შემდეგაც ის და რაკშასი ქალი ხიდიმბა ქორწინდებიან და ხიდიმბა შობს ნახევრად ადამიანს და ნახევრად რაკშასს, ყმაწვილს, სახელად გხატოტკაჩს, რომელიც ფლობს გასაოცარ მაგიურ ძალებს და ძალიან სათნო და კეთილი ბუნებისაა, ლეგენდის თანახმად გხატოტკაჩი ხდება სიყვარულის, ჰარმონიისა და ევოლუციის ღმერთის – ვიშნუს ერთ-ერთი ღვთაებრივი განსხეულების (ავატარას), ავატარა შრი კრიშნას ერთგული მეგობარი. ქაჯების ანუ რაკშასების შესახებ მითებითა და ლეგენდებით სავსეა ინდუისტური წმინდა წიგნები. ვამპირებს ადამიანთან შედარებით ბევრად მახვილი სმენა და მხედველობა აქვთ. ვამპირის მიერ ნაკბენი ცოცხლად გადარჩენილი ადამიანი მაგიური ბუნების არბოვირუსით ინციფირების შემდეგ თავადაც ვამპირი ხდება, ოღონდაც მხოლოდ იმ შემთხვევაში თუ მის სხეულში მოხვდება ვამპირის სისხლი. ბუნებით ყველა ჰომინუს ნოქტურნუსი არ არის კანიბალი. ზოგიერთ ვამპირებს ანუ რაკშასებს ჰყავთ ე.წ. „მიახლოებულნი“ ანუ ადამიანები, რომლებიც მათ ემსახურებიან და თავიანთ სისხლს უზიარებენ. სუკუბები არიან სექსუალური ვნების ენერგიის – კუნდალინი–შაკტის (მულადჰარა ჩაკრის ენერგიის) მდედრობითი დემონოიდები. იუდაიზმში ცნობილია ორი სუკუბი – უფროსი ლილიტი (ბიბლიური ადამის პირველი ცოლი, რომელიც შექმნილი იყო შავი სინათლისგან და ადამთან განშორების შემდეგ გახდა დემონი), რომელიც მიიჩნევა სამაელის ანუ დაცემული ანგელოზი – სატანის (ლუციფერის) ცოლად და უმცროსი ლილიტი – სექსუალური ვნების დემონის (სავარაუდოდ ინკუბის) ასმოდეუსის ანუ ეშმა დეივას ცოლი. სუკუბების პროფილია: რომანტიკა, ეროტიკა და პორნოგრაფია. სუკუბები ჰიპერსუქსუალური დემონები არიან. იუდაიზმში არსებობს რწმენა იმისა რომ ღამღამობით სუკუბებს უყვართ მარტოხელა მამაკაცებზე და ვაჟებზე ნადირობა და მათი შეცდენა. სუკუბებს ძირითადად უყვართ პოლიანდრია და ცდილობენ შექმნან რაც შეიძლება დიდი ჰარემი სხვადასხვა სახეობის და რასის მამრებისგან, თუმცაღა არიან ისეთებიც რომლებსაც ჰყავთ მხოლოდ ერთი პარტნიორი. ზოგ შემთხვევაში როდესაც სუკუბი ორსულდება ადამიანისგან, ის უჩინარდება, მამაკაცისგან მალულად აჩენს ბავშვს – ადამიანის და დემონის ჰიბრიდს და ზრდის როგორც დემონს ანდა პირიქით მიუგდებს მამას და ქრება თვალსა და ხელს შუა. სუკუბებს შეუძლიათ დიდი შთამომავლობის მოცემა, ძირითადად მდედრობითი სქესისა. სუკუბებს კარგად აქვთ დამუშავებული ორგაზმისა და ექსტაზის გამოწვევის სექსოლოგიური მეთოდიკა. კეთილი სუკუბები უშვილობით დაავადებულ, რეპროდუქციული პრობლემების მქონე ქალებს ეხმარებიან და შვილიერების უნარს ანიჭებენ. სუკუბების ფიზიკური ძალა აღემატება ადამიანისას მრავალ ათეულჯერ. სუკუბებს აქვთ ქერცლოვანი დრაკონისებრი ფრთები და სამკუთხა დაბოლოების კუდი. ინკუბები არიან თითქმის იგივე რაც სუკუბები, ოღონდაც მამრები, ისინი მართავენ სექსუალურ ენერგიას და არიან ძირითადად პოლიგამები და ჰყავთ სხვადასხვა რასის მრავალი სექსუალური პარტნიორისგან შემდგარი ჰარემი. ინკუბების გარკვეული ფსიქოტიპი იქცევა შემდეგნაირად: ნადირობენ გოგონებზე (ძირითადად ქალწულებზე), ხიბლავენ მათ, ანაყოფიერებენ, აორსულებენ და ჰიბრიდულ ბავშვს დაბადებისთანავე იტაცებენ, ქრებიან ისე, რომ მათი კვალიც აღარ რჩება. კეთილი ინკუბები აგრეთვე ეხმარებიან უშვილობის და იმპოტენციის პრობლემების მქონე მამაკაცებს და ანაყოფიერებენ უშვილო ქალებს. ინკუბების ფიზიკური გამძლეობა და ძალა ბევრად აღმატებულია ვიდრე ადამიანისა. ინკუბებს აგრეთვე აქვთ დრაკონისებრი ფრთები და კუდი. ბაკენეკო და ნეკომატე (იაპ. „ბაკენეკო“ – „ბაკემონო“ რაც ნიშნავს მონსტრს და „ნეკო“ რაც ნიშნავს კატას) არიან ტრანსფორმერი ნახევრადანთროპომორფული კატისებრი დემონოიდები, რომლებსაც აქვთ ტელეპორტაციის, ბგერის სიჩქარით მოძრაობის და სფერული ელვებით ბრძოლის უნარები. ზოგიერთი ბაკენეკოები და ნეკომატეები ვამპირების მსგავსად იკვებებიან ადამიანის სისხლით. ზოგიერთი მათგანი ფლობს რეგენერაციის უნარს. ბაკენეკოებსა და ნეკომატეებს აქვთ სანახევროდ ადამიანური და სანახევროდ კატისებრი ფსიქოლოგია (ფსიქოლოგიური ნიშანთვისებები და რეფლექსია). ევროპაში საუკუნეთა მანძილზე მიიჩნევდნენ რომ ჯადოქრებს ჰყავდათ ტრანსფორმერი ჯადოსნური კატები, რომლებსაც შეეძლოთ ადამიანის ფორმის მიღება პერიოდულად და მათ ერქვათ – ფამილიარები (თუმცაღა იყვნენ სხვა ფორმის ფამილიარებიც). ძველ ეგვიპტურ პოლითეისტურ მითოლოგიაში არსებობდა ორი დემონიკური ქალღმერთი: კატა–ქალღმერთი – ბასტეტი და ლომი–ქალღმერთი – სეხმეტი (დამსჯელი ქალღმერთი). ძველ ეგვიპტეში ძლიერი იყო კატების და კატისებრი დემონოიდების კულტი (თაყვანისცემა), როდესაც სახლში იყო ხანძარი, პირველად კატების გადარჩენას ცდილობდნენ და შემდეგ ადამიანის. თოვლის დედოფლები (და თოვლის პრინცები) ანუ იუკი–ონა ესენია ყინულისა და თოვლის დემონესები და დემონები. ამ არსებებს აქვთ თოვლისა და ყინულის მართვის მაგიური ძალა და შეუძლიათ ნებისმიერი საგნის ან არსების მყისიერი გაყინვა. მათთვის ყველაზე კომფორტულია ცივი და ყინულოვანი გარემო ტემპერატურით ცელსიუსით 0 გრადუსიდან – 100 გრადუსამდე. მაქსიმალური ტემპერატურა რომლის გაძლებაც შეუძლიათ ესაა + 30–35 გრადუსი ცელსიუსით. ნაგები ანუ ლამიები ინდურ და ბერძნულ მითოლოგიაში და დემონოლოგიაში და აგრეთვე იგივე იაპონური – ჰები, ესენი არიან დემონი გველები, ნახევრად გველები და ნახევრად ადამიანები. ნაგებს აქვთ წელს ქვემოთ გველის ვეებერთელა კუდი და წელს ზემოთ კი ადამიანური სხეული. ნაგებს შეუძლიათ სრული ადამიანური ფორმის მიღება და კუდის შეცვლა ადამიანის ფეხებით. ნაგებს მრავალი მაგიური უნარი აქვთ. ოკამი (იაპ. „მგელი“ ან „მგლისებრი დემონი–სული“) იგივე „ოოგამი“ ანუ ლიკანთროპები (ლათ. „ლიკანუს“ – მგელი, „ანთროპოს“ – ადამიანი), ესენი არიან ნახევრად მგლები და ნახევრად ადამიანები, ტრანსფორმერი დემონები და დემონესები, რომლებსაც შეუძლიათ ადამიანურო ფორმის მიღება და აგრეთვე ერთი შეხედვით ჩვეულებრივ მგლის სახის მიღება, ძირითადად ადამიანისა ფორმაშიც აქვთ მგლის კუდი და ყურები. მათ გააჩნიათ უზარმაზარი სიჩქარით მოძრაობის უნარი და რეგენერაციის უნარი (მთვარის ფაზებთან მიმართებაში). აქვთ ადამიანთან შედარებით ბევრად მახვილი სმენა და მხედველობა. ოკამის ანუ ლიკანთროპის მიერ ნაკბენი ცოცხლად გადარჩენილი ადამიანი მაგიური ბუნების არბოვირუსით ინციფირების შემდეგ თავადაც ლიკანთროპი ხდება. ბუნებით ყველა ლიკანთროპი არ არის კანიბალი. კიცუნე (იაპ. „მელია“ ან „მელია დემონესა“) ესენი არიან მელიის ფორმის დემონები და დემონესები, რომლებიც ხან მელიის ფორმას იღებენ და ხან ადამიანის ფორმას, ფლობენ სტიქიურ მაგიას და მათი სმენა, სიჩქარე და მხედველობა მრავალჯერ აღემატება ადამიანისას. ბუნებაში კიდევ მრავალი დემონური რასა არსებობს, მაგრამ ახლა არ დავიწყებ ყველა მათგანის აღწერას, მთავარი ისაა, რომ ისინი არსებობენ და მათ უმეტესობასთან ჰარმონიული თანაარსებობა შესაძლებელია. პოლიდემონიზმი და დემონოლატრია რთულია ფენომენებია და მათ გასაგებად მახვილი გონება და ეზოთერული დოქტრინების ცოდნა არის საჭირო. მაზდეანური პოზიციიდან პოლიდემონიზმი და დემონოლატრია არის ინდუიზმი, ხოლო ინდუიზმის პოზიციიდან პირიქით – მაზდეანობა, რადგანაც მაზდეანობაში დეივა არის დემონი და ასურა ღმერთი, ხოლო ინდუიზმში პირიქით. ძველი სლავური პოლითეიზმის მიხედვით არსებობს სამი სამყარო: 1) „პრავი“ – ზეციურ ღმერთთა სამყარო, 2) „იავი“ – ადამიანთა სამყარო და 3) „ნავი“ – დემონთა სამყარო ანუ ქვესკნელი. დემონოლოგია და დემონოლატრია რთული საკითხია, მაგრამ ერთი რამ აშკარაა: მონოთეისტურმა კულტურამ სერიოზულად დაამახინჯა წარმართული ეზოთერიზმი და ინფერნალური დაიმონები ბოროტ ძალებად შერაცხა, დემონთა და ღმერთთა დაპირისპირება მრავალი ეონი გრძელდება და ოდესმე ის ან მშვიდობით დასრულდება ან ერთ-ერთი მხარის განადგურებით, შესაძლოა ომში ორივე ფრაქცია მოისპოს, ასე რომ კაცობრიობა დღეს არჩევანის პირას დგას: ან დემონებს ამოუდგეს მხარში, ან ზეცის ღმერთთა და ანგელოზთა მხარე აირჩიოს ანდა საერთოდაც ნეიტრალიტეტი გამოაცხადოს. სამწუხარო ფაქტად რჩება ისიც, რომ მრავალი ადამიანი მისტიკურ არსებათა რეალურობას დღემდე არ ცნობს, რაც აფერხებს კაცობრიობის ევოლუციას.

თავდაპირველად უნდა ავღნიშნოთ, რომ სატანისტური ფილოსოფია და ანგელოლოგია რადიკალურად განსხვავდება აბრაამულ მონოთეისტურ რელიგიათა (ე.ი. იუდაიზმის, ქრისტიანობის და ისლამის) თეოლოგიურ სისტემებში არსებულისგან. ფუნდამენტური განსხვავება სატანიზმსა და აბრაამულ მონოთეიზმს შორის ის არის, რომ სატანიზმში თაყვანისცემის ობიექტია დაცემული ანგელოზი – ლუციფერი (იგივე ლუციფუგი, კაბალაში მერვე კლიფოტის – სატარიელის პერსონიფიკაცია და ხატსახება) და არა აბრაამული (ბიბლიური) ღმერთი-დემიურგი – იეჰოვა ელოჰიმი ანუ ალაჰი („მამაღმერთი“, „მეუფე ზეციური“ და ა.შ.), აბრაამულ მონოთეიზმში (მაგალითად ქრისტიანულ რელიგიაში) და სატანიზმში დიამეტრალურად საპირისპირო შეხედულებანი არსებობს ე.წ. „ღმერთი-დემიურგის“ და დაცემული ანგელოზი – ლუციფერის შესახებ, თუ აბრაამულ მონოთეიზმში აბრაამული უფალი ითვლება კეთილ და სრულყოფილ ზეარსებად, ხოლო ლუციფერი (იგივე ლუციფუგი) ბოროტ და არასრულფასოვან არსებად, სატანიზმში პირიქით აბრაამული უფალი წარმოადგენს ბოროტ ტირანს, დიქტატორს და დესპოტს, ხოლო ლუციფერი (იგივე ლუციფუგი) კეთილ და სამართლიან, თავისუფლებისა და სიყვარულისათვის მებრძოლ მეამბოხე ანგელოზს. ქრისტიანულ დემონოლოგიაში, იუდაისტურ მითოსში და ევროპულ დემონოლატრიაში აბრაამის ღმერთის – იაჰვე ელოჰიმის მთავარი ანტაგონისტი, დაცემული მთავარანგელოზი – ლუციფერი იგივე ლუციფუგი, სიმბოლურად და მეტაფორულად არის ამომავალი მზე, რომელთანაც აგრეთვე დაკავშირებულია „ცისკრის ვარსკვლავი“ ანუ პლანეტა ვენერა და ვარსკვლავი სირიუსი. აბრაამულ მონოთეიზმში მთავარანგელოზ ლუციფერს ეწოდება კიდეც „ცისკრის ვარსკვლავი“ და „ძე განთიადისა“(იხ. ბიბლია, იერემიას წიგნი, თავი 14). ადრეულ იუდაიზმში ლუციფერს ეწოდება „ჰელელ ბენ შაჰარ“ რაც ნიშნავს კიდეც თარგმანში „განთიადის ძეს“. ლუციფერი არის ამომავალი მზე, რომელსაც აკრძალული ცოდნა, ინფერნალური შემეცნების შუქი შეაქვს ადამიანის გონებაში. ამ გაგებით ლუციფერი ამომავალ მზესთან და პლანეტა ვენერასთან დაკავშირებული პოლითეისტური ღვთაებების ანალოგიურია და პარალელის გავლება სავსებით შესაძლებელია. თავად ლათინური სიტყვა ლუციფერიც ნიშნავს სინათლის მომცემს. ეზოთერულად მითოლოგიურ დონეზე სიტყვა ლუციფერი დაკავშირებულია ბაბილონური სიყვარულისა და სინათლის ქალღმერთი – იშთარის კულტთან, იმდენად რამდენადაც სახელი ლუციფერი გახლდათ ბერძნულ-რომაული სიყვარულისა და სინათლის ქალღმერთის – აფროდიტა-ვენერას (აფროდიტე-ვენუსის) ეპითეტი. ეს დაკავშირებული იყო იმასთან, რომ ქალღმერთი აფროდიტა-ვენერა ესაა – „ცისკრის ვარსკვლავი“ იგივე არაბული „ასპიროზი“, ციური სხეული, რომელიც განთიადის და აგრეთვე მზის ჩასვენების ჟამს მოსჩანს ცის კაბადონზე, ამიტომაც ეს პლანეტა დაუკავშირეს მზეს (მზის ასტრალურ კულტს). იშთარში გაერთიანდნენ ძველი შუმერული ქალღმერთები: ნინა, ინინა და ანუნიტი. იშთართან დაკავშირებით ნიკო მარი წერდა: „იშთარი, ვენერა და იმავე დროს მარსი ვნებისა და სიყვარულის ღვთაება არის. აგრეთვე ომისა, რომელიც კულტის საგანი იყო მთელ აღმოსავლეთ-დასავლეთში“. ეს კულტი სავსე იყო ორგიასტული რიტუალებითა და უთვალავი წესებით, რაც დაკავშირებული გახლდათ იშთარის ვნებიან და რომანტიკულ ბუნებასთან. ვნებიანი და მებრძოლი ქალღმერთი იშთარი შეყვარებული იყო მცენარეულობისა და გაზაფხულის ღვთაება დუმუზზე (რომელიც ზოგი ვერსიით მოკვდავი კაცი გახლდათ), დუმუზი ხანმოკლე ყვავილობის შემდეგ ყოველწლიურად კვდებოდა და ქვესკნელის ინფერნალურ სამყაროებში ესვენებოდა, სადაც იშთარი ეშვებოდა მის საშველად და მწარედ გლოვობდა. ეს მითი გავრცელებული გახლდათ ძველ აღმოსავლეთში (იხ. ვახტანგ კოტეტიშვილი, 1961 წელი, თბილისი, წიგნი – „ხალხური პოეზია“, გვ. 348). იშთარი ესაა იგივე ასტარტე, შუამდინარეთის ხალხებში სიყვარულის ქალღმერთი, რომელიც კაბალაში ითვლება შამჰამფორაშის მისტიკური სისტემის 29-ე დემონად, რადგანაც იუდაისტურ და ქრისტიანულ ტრადიციაში იგი დემონიზირებულია უკვე კარგა ხანია. ბიბლიაში ასტარტეს და მისი ქმარის – ასტაროტის შესახებ წერია: „წაბილწა გორაკები, იერუსალიმის გასწვრივ რომ არის, წარწყმედის მთის მარჯვნივ, რომლებიც სოლომონ ისრაელის მეფემ მოუწყო აშთორეთს“ (მეოთხე მეფეთა 23-13). ისრაელის მეფე იეჰუმ იუდაისტ მღვდლებთან ერთად პირწმინდად მოსპო ასტარტესა და ასტაროტის კულტი, მან ყველა „წარმართი“ დახოცა. ქრისტიანები ხშირად ერთმანეთში ურევენ მერვე კლიფოტის – სატარიელის პერსონიფიკაციას – ლუციფერსა და მეათე კლიფოტის – ტაუმიელის პერსონიფიკაციას – სატანას. ეზოთერიზმში სატანა წარმოადგენს ინფერნოს ერთ-ერთ ლიდერს. სატანა არის შუმერული სიტყვა და ნიშნავს სიძულვილს, მათთვის ვინც ერკვევა სატანისტურ ეზოთერიზმში, ცხადზე ცხადია რა სიძულვილზეა საუბარი, სატანას, როგორც მეამბოხეს, მებრძოლს ანგელოზთა და ადამიანთა თავისუფლებისათვის, სძულს აბრაამული უფალი-დემიურგი, რადგანაც დემიურგი არის ტირანი, რომლისთვისაც ანგელოზები და ადამიანები მხოლოდ და მხოლოდ თავისუფალი ნების არმქონე მარიონეტები და ყურმოჭრილი მონები არიან. სატანისტური სწავლება გვამცნობს, რომ დემიურგმა (ბიბლიურმა უფალმა) შორეულ წარსულში, მილიარდობით წლის წინ, ჯერ კიდევ ფიზიკური კოსმოსის და ადამიანთა რასის პირველი წარმომადგენლების შექმნამდე, მისტიკური ძალების გამოყენებით წარმოშვა თავისუფალი ნებისა და მკვეთრად გამოკვეთილი პიროვნულ-ინდივიდუალური რეფლექსიური უნარების არმქონე, მამრობითი და მდედრობითი სქესის ასტრალური არსებები – ანგელოზები ანუ ებრაულ ორიგინალში – „მალაჰიმები“, რაც თარგმანში ნიშნავს – მაცნეს, კურიერს, შიკრიკს, ამბის ან ნების განმცხადებელს, ანგელოზები (ანგელოიდები) ანუ მალაჰიმები იყვნენ დემიურგის მარიონეტები და მხოლოდ იმაზე ფიქრობდნენ, რომ მისთვის ემსახურათ, მათ არ გააჩნდათ ინდივიდუალური ემოციები და ტკბობის უნარი, მათ არ შეეძლოთ იმპროვიზაცია და პირადი ინტიმური ემოციებისა და სურვილების გამოხატვა, იმ მარტივი მიზეზით, რომ ეს ყველაფერი მათ არ გააჩნდათ. ანგელოზებს ანუ მალაჰიმებს არ ჰქონდათ საკუთარი ინდივიდუალური სურვილები და ინტერესები, მათ არ შეეძლოთ საკუთარი არსების დემიურგისგან დამოუკიდებელ პერსონად გაცნობიერება. დემიურგის მონა ანგელოზებს არ გააჩნდათ პირადი ბედნიერების და სიხარულის განცდის უნარი, მათ უბრალოდ არ შეეძლოთ დემიურგისგან დამოუკიდებლად ეპოვნათ პირადი ბედნიერება, მათ არ ჰქონდათ პირადი ცხოვრება. მაგრამ იყო ერთი უნიკალური და განსაკუთრებული ანგელოზი ანუ მალაჰიმი – ლუციფერი, რომელშიც გაჩნდა პიროვნული დამოუკიდებლობის, ინდივიდუალური რეფლექსიისა და დამოუკიდებლობის პრინციპი, ეს იყო ანგელოზი, რომელშიც გაჩნდა თვითცნობიერება, თავად სიტყვა ლუციფერი ლათინური სიტყვაა და ნიშნავს სინათლის მატარებელს ან სინათლის მომცემს, რა სინათლეზეა საუბარი? რაღა თქმა უნდა შემეცნების და ჭეშმარიტი იდეის აღმოჩენის ნათელზე! მარტივად, რომ ვთქვათ ლუციფერს მობეზრდა დემიურგის მარიონეტად ყოფნა, მან გააცნობიერა, რომ დემიურგი იყო სადისტი ტირანი, რომელიც უფრო საკუთარ სიამოვნებაზე ფიქრობდა, ვიდრე ანგელოზების, მისი შვილების პირად ბედნიერებაზე, ანგელოზები ელოჰიმს (დემიურგს) უმღეროდნენ საგალობლებს და ყოველმხრივ ფეხქვეშ ეფინებოდნენ, ამის მეტს ფაქტობრივად არაფერს არ აკეთებდნენ, ისინი ჰგავდნენ დაპროგრამებულ რობოტ-დრონებს, უმკაცრესი იერარქიული სუბორდინაციის წნეხის ქვეშ მყოფ ერთ სტანდარტზე მოჭრილ სალდაფონ-ჯარისკაცუნებს, ზეციურ ასტრალურ სამეფოში სადაც ცხოვრობდნენ ისინი, სუფევდა უსასტიკესი იერარქიული სუბორდინაციული იერარქიული ცენტრალიზმი, სადაც არცერთ ანგელოზს არ ჰქონდა დემიურგის ნებისგან განსხვავებული საკუთარი ნების გამოვლენის უფლება. სემიაზას წიგნში წერია: „მაგრამ იყო ანგელოზი, რომელიც განსხვავდებოდა სხვა ანგელოზებისაგან იმით, რომ გააჩნდა თვითშემეცნება, მოიმედე საკუთარი გონებისა. საკუთარი თავის შემცნობი ის გახდა დამოუკიდებელი – მისი სახელია ლუციფერი. ამ თვითრეალიზაციამ შეაღწია თვით ნათელში და ზემოქმედება მოახდინა ყველა ანგელოზზე და ისეთი მიმზიდველი იყო დამოუკიდებლობა და მშვენიერი საკუთარი გონის მოიმედეობა, რომ ამის ფონზე დემიურგის ნება უსუსური ჩანდა“ (სემიაზას წიგნი მუხლი 2). ლუციფერი აუჯანყდა ბოროტ დემიურგს და მიიმხრო ანგელოზების ერთი მესამედი, დემიურგის მომხრე ანგელოზებსა და ლუციფერის მომხრეთა შორის გაიმართა ბრძოლა, დემიურგის მომხრე ანგელოზებმა გაიმარჯვეს და ლუციფერის ანგელოზები მისი თაოსნობით ფიზიკურ კოსმოსში ჩამოაგდეს, ამიტომაც ეწოდათ მათ დაცემული ანგელოზები (ზეციდან დაცემული შავი ანგელოზები ე.ი. იაპონურად – „სორა ნო ოტოშიმონო კუროტენში“, “sora no otoshimono kuroutenshi”), ეზოთერულად ცნობილია, რომ დემიურგის ანგელოზთა ფრთები არის თეთრი, რადგანაც ისინი შეიცავენ უზარმაზარი რაოდენობით ასტრალური სინათლის ენერგიას ანუ „მადლს“, ამასთან ეს ანგელოზები მუდმივად დემიურგთან არიან ენერგეტიკულ ასტრალურ დონეზე დაკავშირებულნი, ხოლო დაცემული ანგელოზების ფრთები შავი შეფერილობისაა, რატომ? იმიტომ, რომ ლუციფერის მომხრე ანგელოზებმა (და სხვა დაცემულებმა) ფიზიკურ კოსმოსში დაცემისას დაკარგეს ასტრალური სინათლის ნახევარზე მეტი, რაც დემიურგის წყევლის შედეგი იყო. ლუციფერმა დემიურგის მიერ შექმნილ პირველ ადამიანებს, ადამს და ევას, რომლებიც ანგელოზთა მსგავსად თავისუფლების და რეფლექსიის უნარის არმქონე მარიონეტები და ბიორობოტები იყვნენ, სიკეთისა და ბოროტების ხიდან მოწყვეტილი აკრძალული ცოდნის ნაყოფის მეშვეობით გადასცა რეფლექსიის და თავისუფლების უნარები, რატომ აუკრძალა დემიურგმა პირველ ადამიანებს სიკეთისა და ბოროტების შემეცნების ხიდან ნაყოფის შეჭმა? სატანიზმი გვეუბნება, რომ ამ შემთხვევაში ადამი და ევა (შუმერულ ორიგინალში – ალულიმი და ჰუვა) გაიგებდნენ და მიხვდებოდნენ, რომ დემიურგი იყო სადისტი ბოროტი ტირანი და ასეც მოხდა. ლუციფერის დაცემიდან გარკვეული დროის გასვლის შემდეგ მოხდა ანგელოზთა მეორე დაცემა, ერთ-ერთი უმაღლესი რანგის ანგელოზის – სემიაზას თაოსნობით ორასამდე ანგელოზმა, რომლებსაც ერქვათ „გუშაგები“ და რომელთა შორისაც იყვნენ, როგორც მაღალი რანგის ასევე რიგითი ანგელოზები, გადაწტყვიტა დაეტოვებინა ე.წ. სასუფეველი ანუ დემიურგის ასტრალური სამეფო, მოაწყვეს ამბოხი და დაეშვნენ დედამიწაზე ხერმონის მთაზე. ათასწლეულთა მანძილზე „გუშაგები“ თვალს ადევნებდნენ დედამიწაზე მცხოვრებ ადამიანებს (ადამისა და ევას შთამომავლებს) და ფიზიკურ კოსმოსში გაბნეულ ლუციფერსა და მის ანგელოზებს, დაწყევლილებს ქედმაღალი და ნარცისი ელოჰიმის მიერ. „გუშაგები“ დიდხანს ფიქრობდნენ და საბოლოოდ მიხვდნენ, რომ მათი მამა ელოჰიმი იყო ბოროტი, მათ მთელი გულით შეიყვარეს დედამიწაზე მცხოვრები ადამიანები და განიზრახეს დედამიწაზე ადამიანებთან ერთად ბედნიერად ცხოვრება. დედამიწაზე ჩამოსულმა დაცემულმა შავფრთიანმა გუშაგმა ანგელოზებმა სემიაზას თაოსნობით ცოლად შეიერთეს დედამიწელი გოგონები და შედეგად გაჩნდნენ ნახევრად ანგელოზები და ნახევრად ადამიანები ანუ ნიფილიმები, რომლებსაც ჰქონდათ ადამიანური სულები და ანგელოზის ძალა. დაცემულმა ანგელოზებმა ადამიანებს გადასცეს აკრძალული ცოდნა, ამაზარკიელმა ადამიანებს ასწავლა მაგია და ბოტანიკა, აზაზელმა მეტალურგია, კოსმეტიკა და მინეროლოგია, გადრიელმა საბრძოლო ხელოვნებები, ძმებმა არმერებმა მისნობა, უეკუენმა რიტორიკა, ასტრადელმა და ბარკაელმა ასტროლოგია, ასარადეელმა და ასტრაელმა სელენოლოგია, აკიბეელმა ენათმეცნიერება, რენემუემ საწერი მასალის დამზადება და გამოყენება და ა.შ. დემიურგი განრისხდა და დედამიწაზე გამოაგზავნა ოთხი მთავარანგელოზი – მიქაელი, გაბრიელი, რაფაელი და სურიაელი ხელქვეითებთან ერთად, საშინელი ომის შედეგად ნიფილიმების და ადამიანების დიდი ნაწილი დაიხოცა, ეს იყო გენოციდი, ხოლო დაცემული ანგელოზები გადაყრილნი იქნენ ტარტაროზში, შემდეგ დემიურგმა გამოიწვია მსოფლიო წარღვნა და თავისი ერთგული მონის – ნოეს და მისი ოჯახის გარდა ყველა დაღუპა. ეზოთერულად ცნობილია, რომ იყო ანგელოზთა ორი დაცემა, პირველს სათავეში უდგა ლუციფერი, ხოლო მეორეს სემიაზა, პრობლემა იმაშია, რომ ბიბლიაში არ არსებობს ზუსტი ინფორმაცია არც ერთი და არც მეორე დაცემის შესახებ. ძველ აღთქმაში, დაბადების მეექვსე თავში ბუნდოვნად არის ნახსენები ანგელოზთა მეორე დაცემა, მაგალითად იქ წერია: „როდესაც ადამიანებმა გამრავლება იწყეს დედამიწაზე და ასულები შეეძინათ, დაინახეს ღვთისშვილებმა, რომ მშვენიერნი იყვნენ ადამიანთა ასულები და მოჰყავდათ ცოლად, ვისაც ვინ მოეწონებოდა. ბუმბერაზები იყვნენ იმ ხანებში ქვეყნად და მას მერეც, როცა ღვთისშვილები შედიოდნენ ადამიანის ასულებთან, რომელნიც უშობდნენ მათ. ძლიერები იყვნენ ისინი, ძველთაგანვე სახელოვანი ხალხი.“ (დაბადება თავი 6, მუხლები 1, 2 და 4). ხოლო ენოქის პირველ აპოკრიფულ წიგნში, კერძოდ მეორე და მესამე თავში უფრო ვრცლად და კონკრეტულად, მაგრამ ენოქი წერს დემიურგის პოზიციიდან და მის ინტერესებს იცავს, ბევრი დოგმატიკოსის მტკიცებით ლუციფერის დაცემაზეა საუბარი ესაიას მეთოთხმეტე თავში, მაგრამ იქ რეალურად საუბარია არა ლუციფერზე არამედ ბაბილონის მეფე ნაბუქოდონოსორზე, რომელსაც ესაია ნამდვილად უწოდებს მთიებს ანუ ცისკრის ვარსკვლავს და განთიადის ძეს, რა შუაშია ეს? საქმე იმაშია, რომ ლუციფერის სიმბოლოა ამომავალი მზე, განთიადი და ცისკრის ვარსკვლავი ანუ პლანეტა ვენერა იგივე აფროდიტე, ვენერა-აფროდიტე ბერძნულ-რომაულ პოლითეიზმში იყო სინათლის და სიყვარულის ქალღმერთი, რომელსაც აგრეთვე ერქვა ლუციფერი. ანგელოზთა დაცემაზე აგრეთვე არის ძალზედ მწირი და ბუნდოვანი ცნობები პეტრეს მეორე ეპისტოლეს მეორე თავის მეოთხე მუხლში, იქ წერია შემდეგი: „ღმერთმა არ დაინდო შემცოდე ანგელოზები, არამედ ბნელეთის ბორკილებით შეკრა და ჯოჯოხეთში ჩაყარა ისინი განკითხვის დღემდე დასამარხავად“ (პეტრეს მერე ეპისტოლე 2–4). იუდას ეპისტოლეს მეექვსე და მეცამეტე მუხლებში, სადაც წერია მარტოოდენ ეს: „ხოლო ანგელოზები, რომლებმაც არ დაიცვეს თავიანთი დასაბამიერობა, არამედ დაუტევეს თავიანთი სავანე, საუკუნო ბორკილებით შეკრულნი, ქვესკნელის წყვდიადში გამოამწყვდია რათა განეკითხა დიად დღეს“ (იუდას ეპისტოლე 6). „ცთომილი ვარსკვლავნი, რომელთათვისაც საუკუნოდ გამზადებულია ბნელეთის უკუნი.“ (იუდას ეპისტოლე 13). იოანეს გამოცხადების მეთორმეტე თავის მესამე, მეოთხე, მეშვიდე, მერვე და მეცხრე მუხლებში, იქ არის ნახსენები სიტყვა სატანა, მაგრამ არაა ნახსენები სიტყვა ლუციფერი და არ არიან ნახსენები არც სხვა დაცემულები კონკრეტულად და ვრცლად და არც ნიფილიმები. იოანეს მეთორმეტე თავში წერია: „სხვა ნიშანიც გამოჩნდა ცაში: აჰა, წითელი ურჩხული დიდი, რომელსაც ჰქონდა შვიდი თავი და ათი რქა, და თავს ედგა შვიდი გვირგვინი.“ (იოანეს გამოცხადება 12–3). „კუდით მოითრევდა ცის ვარსკვლავთა მესამედს, გადმოყარა ისინი ქვეყნად“ (იოანეს გამოცხადება 12–4). „და ატყდა ბრძოლა ცაში: მიქაელი და მისი ანგელოზები ებრძოდნენ ურჩხულს, ურჩხული და მისი ანგელოზები კი ებრძოდნენ მათ.“ (იოანეს გამოცხადება 12–7). „მაგრამ ვერ იმძლავრეს და აღარ აღმოჩნდა მათი ადგილი ცაში.“ (იოანეს გამოცხადება 12–8). „და გადმოვარდა დიდი ურჩხული, დასაბამიერი გველი, რომელსაც ჰქვია ეშმაკი და სატანა, მთელი საწუთროს მაცდური; გადმოვარდა ქვეყნად და თან გადმოჰყვნენ მისი ანგელოზები.“ (იოანეს გამოცხადება 12–9). იობის წიგნში რამოდენიმეჯერ არის ნახსენები სახელი სატანა, თუმცაღა იქ სატანა წარმოდგენილია არა როგორც დაცემული ანგელოზი, არამედ როგორც „ღვთისშვილი“ (ებრ. „ბენ ელოჰიმ“, “ben elohim”) და სიტყვაც კი არაა ნახსენები მის დაცემაზე. სახელი სატანა აგრეთვე ნახსენებია მეფეთა წიგნებში რამოდენიმეჯერ. ბიბლიის ათეისტი კრიტიკოსი, მებრძოლი ათეისტი, ბრიტანელი ევოლუციონისტი ბიოლოგი – რიჩარდ დოკინსი, თავის წიგნში „ღმერთი როგორც ილუზია“ ასე აღწერს ბიბლიურ მამაღმერთს: „ძველი აღთქმის ღმერთი სავარაუდოდ ყველაზე უსიამოვნო პერსონაჟია მთელ მხატვრულ ლიტერატურაში: ეჭვიანი და ამით ამაყი; მეწვრილმანე, უსამართლო, პატიების უნარის არმქონე დესპოტი; შურისმაძიებელი, სისხლის მოშურნე და ეთნიკური წმენდის შემოქმედი; ქალთმოძულე, ჰომოფობი, რასისტი, ბავშვების მკვლელი, გენოციდების მოყვარული, შვილების შემომწირველი, ნათესებისა და საქონლის გამნადგურებელი, განდიდების მანიით შეპყრობილი, სადო-მაზოხისტი, ახირებული და ღვარძლიანი მოძალადე“. თუ ვინმეს არ სჯერა რომ ეს სიტყვები სიმართლეა, მაშინ მოვიყვანოთ ციტატები ბიბლიიდან: „ახლა წადი და სძლიე ყამალეკს და გაუნადგურე მთელი საბადებელი, ნუ დაინდობ, გაწყვიტე კაცი და ქალი, ყრმა და ძუძუთა ბავშვი, ხარი და ცხვარი, აქლემი და სახედარი“ (პირველი მეფეთა, 15-3). ასე მიმართავს აბრაამის უფალი ისრაელის მეფე საულს. „ეჭვიანია უფლის სახელი, ეჭვიანი ღმერთია იგი“ (გამოსვლა 34-14). „ეჭვიანი და შურისმაძიებელი ღმერთია უფალი“ (ნაუმი 1-2). თქვენ კიდევ გაქვთ შეკითხვები და სიმპათიები აბრაამის „ღმერთის“ მიმართ? და ამგვარი „ღვთაების“ წინააღმდეგ ამბოხი არის დანაშაული და ცოდვა? რა სისულელეა! თუ ეს არსება რეალურად ასეთია, მაშინ როგორებიღა იყვნენ ის ანგელოზები, რომლებიც მას აუჯანყდნენ? ნუთუ „დაცემულმა“ ანგელოზებმა მართლაც შესცოდეს? არა! ჩვენ თავისუფლად შეგვიძლია დავსკვნათ, რომ ამგვარი სადისტი ტირანის წინააღმდეგ ხმის ამაღლება და ამბოხი აბსოლუტურად სწორი საქციელია და მხოლოდ შექებას თუ იმსახურებს (და არავითარ შემთხვევაში გაკიცხვას!)! ამგვარი ბოროტების ფონზე, აბრაამის სადისტი და ტირანი „ღმერთის“ ფონზე, რაციონალურად მოაზროვნე ადამიანისთვის ლუციფერი და მისი ანგელოზები სამართლიანობისა და სიკეთის განსახიერებებად წარმოგვიდგებიან. რატომ? რატომ და იმიტომ, რომ თუ „ღმერთი“ არის ასეთი ბოროტი, ვიაზროვნოთ ლოგიკურად და რაციონალურად, როგორიღა უნდა იყოს ის, ვინც ამგვარი ბოროტი არსების წინააღმდეგ გამოდის? მაშ, როგორღაა ლუციფერი ბოროტი (და „ღმერთი“ კეთილი)? 1168 წელს შავი მოგვისა და ერესიარქი მღვდლის – ბასილ რასსტრიგოის მიერ ძველ სლავურად თარგმნილ ძველ არამეულ ტექსტში – „სატანაილის ბიბლია“ ანგელოზთა დაცემის შესახებ წერია შემდეგი: „В начале была Тьма, и Тьма была всюду, и всё было Тьмою. (Библия Сатанаила, глава 1, строка 1). Всё началось через Тьму, и без Тьмы ничего не началось, то, что началось. (Библия Сатанаила, глава 1, строка 2). Тьма непостижима и вечна. И не существует среди живых или мёртвых никого, кто был бы способен познать до конца всю её глубину и постичь все её тайны. (Библия Сатанаила, глава 1, строка 3). Тьма вечна и неподвижна. Тьма мертва, но разумна. Тьма способна произвести из себя жизнь. (Библия Сатанаила, глава 1, строка 4). И разверзлась утроба Тьмы, и произвела из себя изначального бога Иегову. (Библия Сатанаила, глава 1, строка 5). „И сказал бог Иегова: да будет свет, и стал свет. И увидел бог, что свет хорош для него. (Библия Сатанаила, глава 1, строка 6). И отделил бог свет от Тьмы. И стал бог жить в свете. (Библия Сатанаила, глава 1, строка 7). И сотворил белосветный бог четыре Первоначала, четыре мощных стихии: огонь, воздух, воду и землю. И были эти стихии положены Иеговой в основу тварного мира. (Библия Сатанаила, глава 1, строка 8). Земля же была безвидна и пуста. И сотворённый Иеговой свет лился над мёртвой бездною. (Библия Сатанаила, глава 1, строка 9). И дух божий, объятый пламенем, носился по воздуху над водами, являя тем самым единство сотворённых им Первоначал. (Библия Сатанаила, глава 1, строка 10). „И наслаждался белосветный бог своим всемогуществом. Но не было в мире никого, кто смог бы оценить творение Иеговы. (Библия Сатанаила, глава 1, строка 11). И решил бог белого света сотворить существо, которое имело бы сущность подобную своему создателю, и которое обладало бы частью его божественной силы. (Библия Сатанаила, глава 1, строка 12). Так был произведён к жизни Сатанаил, — первое творение Иеговы, обладающее почти равным со своим творцом могуществом. (Библия Сатанаила, глава 1, строка 13). И создал бог Сатанаилу брата родного, и нарёк тому имя — Иешуа. (Библия Сатанаила, глава 1, строка 14). Затем сотворил бог дивную местность, названную Раем небесным и слепил из света обитателей Рая — ангелов. (Библия Сатанаила, глава 1, строка 15). И построил Иегова прямо посреди Рая чудесный дворец, и поселился там вместе со своим сыном Иешуа. (Библия Сатанаила, глава 1, строка 16). А Сатанаилу были отстроены отдельные чертоги, в стороне от обители Его отца, так как у Сатанаила был гордый характер, и он не хотел делить кров вместе с отцом и братом своим. (Библия Сатанаила, глава 1, строка 17). „И воздавали ангелы Иеговы хвалу своему создателю, и пели гимны его младшему сыну, а площадь перед дворцом Сатанаила была всегда пуста. (Библия Сатанаила, глава 1, строка 18). Долго Сатанаил мирился со своим положением, наконец, его терпение дрогнуло. (Библия Сатанаила, глава 1, строка 19). И собрал Сатанаил всех ангелов, что жили в округе его дворца, и сказал: Разве Я не подобен естеством Своим отцу Моему? Разве не превосхожу Я силой и мудростью Своею Моего брата родного? (Библия Сатанаила, глава 1, строка 20). Я слышал, что отец Мой от ревности своей запретил вам приближаться к покоям Моим…(Библия Сатанаила, глава 1, строка 21). Отныне будет воля Моя равной воле отца Моего. Ибо с этого момента не один уже бог правит этим миром, но два. (Библия Сатанаила, глава 1, строка 22). И многие ангелы божьи, услышав такие речи, отвернулись от Иеговы, и перестали воздавать хвалу создателю своему. И присягнули Сатанаилу, и возвели град великий вокруг дворца Его. (Библия Сатанаила, глава 1, строка 23). И было в то время два бога в раю: белосветный бог Иегова и бог — Сатанаил. (Библия Сатанаила, глава 1, строка 24). „И не смог белосветный бог терпеть более дерзость старшего сына своего. (Библия Сатанаила, глава 2, строка 1). И сказал он Сатанаилу: Сын мой, как смеешь Ты противиться воле отца Твоего? Вот я говорю Тебе, стань снова верным рабом моим. (Библия Сатанаила, глава 2, строка 2). Отрекись от отступничьих идей Своих и вознеси славу мне. И дам Тебе я прощение своё, и позволю Тебе жить во дворце моём. (Библия Сатанаила, глава 2, строка 3). „Иначе я низвергну Тебя во Тьму кромешную, где будет слышен плач и скрежет зубовный. (Библия Сатанаила, глава 2, строка 4). И отвечал Сатанаил: Я равен тебе Своей сущностью, но сила Моя пока ещё не так велика, как твоя. Ибо ты явился в мир раньше меня. (Библия Сатанаила, глава 2, строка 5). Но как мудрый будет чтить высшего, если знает, что ему не дано обрести того же? (Библия Сатанаила, глава 2, строка 6). Твоё желание не законно, ибо существует уже Закон! (Библия Сатанаила, глава 2, строка 7). Я не выполню твоего приказа, и пусть Моим вечным приютом станет Тьма кромешная. Одного только прошу: пощади соратников Моих. Они ни в чём не виновны пред тобою. (Библия Сатанаила, глава 2, строка 8). Но за спиной Сатанаила уже собирались легионы преданных Ему соратников. И был слышен звон мечей об боевые ангельские щиты. (Библия Сатанаила, глава 2, строка 9). И, видя армаду войска своего Сына, отступил белосветный бог. И спрятался он во дворце своём. И объял его страх, ибо первый раз в жизни своей он почувствовал реальную угрозу своему могуществу и власти. (Библия Сатанаила, глава 2, строка 10). И сказал Сатанаил, обратившись к верному воинству Своему: Истинно говорю вам, настал день, когда Сын стал сильнее отца Своего, и утвердил пред всеми волю Свою. (Библия Сатанаила, глава 2, строка 11). Белосветный бог, укорённый в своём безволии и малодушии вторым сыном своим, Иешуа, собрал армию ангелов своих и ударил по бесчисленным ратям Сатанаила. (Библия Сатанаила, глава 2, строка 12). И был бой жестокий на небе. И сражались великие боги, и ангелы их между собою. (Библия Сатанаила, глава 2, строка 13). И стал одолевать Сатанаил отца Своего. И побросало наземь свои знамёна воинство белого света вместе с оружием своим. (Библия Сатанаила, глава 2, строка 14). И увидел белосветный бог, что происходит в рядах армии его. И воспылал необоримой ненавистью к Сыну своему Сатанаилу. (Библия Сатанаила, глава 2, строка 15). И сказал Иегова: Не бывать тому, чтобы тварь была сильней творца своего. (Библия Сатанаила, глава 2, строка 16). И распахнулись настежь врата между миром света и миром Тьмы. И поглотила Тьма Сатанаила и воинство его. (Библия Сатанаила, глава 2, строка 17). И пал Сатанаил в бездну вместе с армией своею, как смоковница, потрясаемая ветром, роняет плоды свои. И Рай скрылся от мятежников, свившись, как свиток. (Библия Сатанаила, глава 2, строка 18). „Долго падало в кромешной Тьме мятежное войско, пока, в конце концов, не обрушилось всей своей армадой на твёрдые скалы и каменные плато предвечного мирового Тартара. (Библия Сатанаила, глава 3, строка 1). Скорбь по утерянному навсегда дому объяла строптивцев. И они, недвижимые, лежали ничком, разбросанные по просторам своей новой родины. (Библия Сатанаила, глава 3, строка 2). И очнулся первым Сатанаил, и оглядел печальными очами Своими тот новый край, где теперь суждено Ему было пребывать вместе со Своими соратниками. (Библия Сатанаила, глава 3, строка 3). И увидел Сатанаил поверженных союзников Своих лежащих среди огнедышащих скал и зияющих трещин, избороздивших кругом высохшую бесплодную землю. (Библия Сатанаила, глава 3, строка 4). И поднялся с земли Главный Отступник, и вострубил в золотой рог сигнал всеобщего сбора. (Библия Сатанаила, глава 3, строка 5). И восстали с земли мятежные ангелы, и стали выстраиваться стройными рядами перед своим Властелином, блестя в тусклом свете плюющихся лавой вулканов своими боевыми доспехами. (Библия Сатанаила, глава 3, строка 6). Когда все падшие ангелы были в сборе, Сатанаил провозгласил: (Библия Сатанаила, глава 3, строка 7). Друзья Мои! Верные Мои соратники! К несчастью, мы проиграли битву. Но это не конец войны! (Библия Сатанаила, глава 3, строка 8). Когда-нибудь мы обязательно добьёмся своей цели, и свергнем ненавистного тирана с его небесного трона! (Библия Сатанаила, глава 3, строка 9). Пока же Я отдаю вам во владение эту землю. Сделайте из неё достойное себе жилище, и готовьтесь к новой схватке с белосветным богом. (Библия Сатанаила, глава 3, строка 10). Я же вас на время покидаю, дабы проверить дошедшие до меня слухи: (Библия Сатанаила, глава 3, строка 11). Мой отец — Иегова, собрался заселить землю новым видом существ, которые должны быть похожими на нас, вечных ангелов. (Библия Сатанаила, глава 3, строка 12). Я надеюсь, что мы обретём себе в этих существах новых союзников, которые помогут нам в нашей войне. (Библия Сатанаила, глава 3, строка 13). Закончив речь Свою, Сатанаил быстро собрался в дорогу и отправился на поиски мира людей. (Библия Сатанаила, глава 3, строка 14). სატანაილის ბიბლიის მიხედვით პირველი დაცემული ანგელოზი სატანაილი აუმხედრდა თავის მამას და შემოქმედს – ბოროტ დემიურგს (აბრაამის ე.ი. იბრაჰიმის „უფალს“), რადგანაც ეს უკანასკნელი ყოველმხრივ ამცირებდა სატანაილს, ზემოდან უყურებდა, მეორე ძეს – იეშუას სატანაილზე მაღლა აყენებდა და ამას აგრძნობინებდა კიდეც ბედკრულ სატანაილს. დემიურგი ამპარტავნულად და ქედმაღლურად ეპყრობოდა სატანაილს და მის წინაშე აშკარა უპირატესობას იუშუას ანიჭებდა, აგრეთვე დემიურგი ისე აკეთებდა, რომ სატანაილს ყურადღებას არავინ აქცევდა, რის გამოც ეს უკანასკნელი დემიურგის რუდუნებით იყო ვითარცა აუტსაიდერი, მიგდებული ყველასგან. მთელი ყურადღება და პატივისცემა მიმართული იყო დემიურგისა და იეშუასკენ, ხოლო სატანაილს აღარაფერი რჩებოდა. გამწარებულმა და გატანჯულმა სატანაილმა, რომელსაც ჰქონდა ღირსების გრძნობა, მიიღო ზომები და გარშემო შემოიკრიბა ანგელოზთა გარკვეული რაოდენობა, რომლებმაც მიატოვეს დემიურგი და იეშუა, რაზეც ეს ორი განრისხდა და დაიბოღმა. დემიურგმა სატანაილს პოზიციების დათმობა მოსთხოვა, რაზეც სატანაილმა უარი განუცხადა, მაგრამ სთხოვა მოკავშირე ანგელოზთა შეწყალება. ორმა ფრაქციამ ვერ გამონახა საერთო ენა და დაიწყო ომი, რომელშიც გაიმარჯვეს დემიურგმა და იეშუამ, ხოლო სატანაილი და მისი ანგელოზები ჩაყრილნი იქნენ ტარტაროზის ბნელ სამყაროში, სადაც მათ თავიანთი უტოპია შექმნეს. როცა დემიურგმა ახალი არსება – ადამიანი შექმნა, დაცემულმა ანგელოზებმა იმედი გამოთქვეს, რომ ადამიანები მათ მხარს დაუჭერდნენ და დემიურგისა და იეშუას წინააღმდეგ ბრძოლაში დაეხმარებოდნენ. დაცემულმა ანგელოზებმა დაიწყეს მოკავშირეთა ძებნა ადამიანთა სამყაროში და მალე იპოვეს კიდეც, მაგრამ დემიურგისა და იეშუას მომხრეები ამას არ შეეგუენ და დედამიწაზეც გაჩაღდა ბრძოლა მართალი სატანაილისა და ტირანი დემიურგის ძალებს შორის. ახ. წ. VIII-ე საუკუნეში მცხოვრები არაბი ოკულტისტის, აბდულა ალ ჰაზრედის მიერ დაწერილ წიგნში – „ნეკრონომიკონი“, უძველეს ბნელ ღვთაებათა შესახებ წერია შემდეგი: „Древние были, есть и будут. До рождения человека пришли Они с темных звезд, незримые и внушающие отвращение, спустились они на пер возданную землю. Много столетий плодились Они на дне океанов, но затем моря отступили перед сушей, и полчища Их выползли на берег, и тьма воцарилась над Землей. У ледяных Полюсов воздвигли Они города и крепости, и на высотах возвели Они храмы Тем, над которыми не властна природа, Тем, над которыми тяготеет проклятие Богов. И порождения Древних наводнили Землю, и дети Их жили долгие века. Чудовищные птицы Лэнга - творения рук Их, и Бледные Призраки, обитавшие в первозданных склепах Зин, почитали Их своими Владыками. Они породили На-Хага и тощих Всадников Ночи; Великий Ктулху - брат Их и погонщик Их рабов. Дикие Псы приносят им клятву верности в сумрачной долине Пнот, и Волки поют им хвалу в предгорьях древнего Трока. Они странствовали меж звезд и скитались по Земле. Город Ирем в великой пустыне познал Их; Лэнг, лежащий посреди Ледяных Полей, видел, как Они проходили мимо; знак Их остался на стенах вечной цитадели, скрытой в заоблачных высотах таинственного Кадафа. Бесцельно блуждали Древние по тропам тьмы, нечестивая власть Их над Землей была велика: все творения склонялись перед Их могуществом и ведали силу Их злобы. И тогда Старшие Владыки открыли глаза и увидели всю мерзость Тех, кто свирепствовал на Земле. В гневе Своем Старшие Владыки схватили Древних посреди Их бесчинств и сбросили Их с Земли в Пустоту за гранью миров, где царит хаос и изменчивость форм. И возложили Старшие Владыки на Врата Свою печать, сила которой не уступит натиску Древних. Тогда чудовищный Ктулху поднялся из глубин и обрушил свою ярость на Стражей Земли. Они же сковали его ядовитые челюсти могущественными заклятиями и заточили его в подводном Городе Р'лиех, где он будет спать мертвым сном до конца Эона. Отныне Древние обитают по ту сторону Врат, в закоулках между мирами, известными человеку. Они блуждают вне сферы Земли в вечном ожидании того часа, когда Они вновь смогут вернуться на Землю: ибо Земля познала их и познает впредь в назначенный час. Повелевает же Древними мерзкий бесформенный Азатот, и обитают Они вместе с Ним в черной пещере в центре бесконечности, где Он жадно вгрызается в бездонный хаос под сводящий с ума грохот невидимых барабанов, нестройный визг пронзительных флейт и неумолчный рев слепых, лишенных разума богов, что неустанно ковыляют без цели и размахивают руками. Душа Азатота обитает в Йог-сотхотхе, и Он подаст знак Древним, когда звезды укажут время Их прихода; ибо Йог-сотхотх - это те Врата, через которые вернутся Жители Пустоты. Йог-сотхотху ведомы лабиринты времени, ибо все время едино для Него. Ему ведомо, где во времени по явились Древние в далеком прошлом и где Они появятся вновь, когда за вершится оборот колеса. День сменяется ночью; день человека пройдет, и Они снова воцарятся в своих былых владениях. Ты познаешь их грязь и мерзость, и проклятие их обрушится на Землю.” ნეკრონომიკონის და ჰოვარდ ლავკრაფტის სწავლების მიხედვით არსებობს ურიცხვი სამყაროები, რომლებიც დასახლებულია წყვდიადის ბნელი ღვთაებებით. ეს ღვთაებები შორეულ წარსულში სახლობდნენ დედამიწაზე, მაგრამ სხვა განზომილებაში გადავიდნენ. არსებობს კარიბჭეები, რომელთა დახმარებითაც შესაძლებელია იმ ბნელ სამკვიდროებში მოხვედრა. ლავკრაფტისა და აბდულა ალ ჰაზრედის მიხედვით არსებობს ღმერთების 2 რასა: 1) ბნელი ღმერთები ანუ უძველესები და 2) უმაღლესი ღვთაებები. ისლამური რელიგიის წიგნის – ყურანის მიხედვით, ლუციფერ მთავარანგელოზს ეწოდება – იბლისი ნათქვამია, რომ დროთა დასაბამში ალაჰმა (იბრაჰიმის უფალმა) სუფთა ცეცხლისგან შექმნა ანგელოზები, შემდეგ შეკრიბა ისინი და გამოუცხადა, რომ შავი ტალახისგან უნდა შეექმნა ახალი არსება – ადამიანი. მას მერე, რაც ალაჰმა შექმნა ადამიანი, ანგელოზებს უბრძანა მისი ქმნილების წინაშე მუხლი მოედრიკათ, ანგელოზებს გაუკვირდათ, მაგრამ ალაჰმა ისინი დაიყოლია და ყველამ თაყვანი სცა ადამს, მაგრამ ერთმა ანგელოზმა, სახელად – იბლისმა, მუხლი არ მოიდრიკა და აჯანყდა ალაჰის წინააღმდეგ, რადგანაც მას არ ესმოდა, თუ რატომ უნდა ეცა თაყვანი ადამისთვის, რომელიც ტალახისგან იყო შექმნილი, მისგან განსხვავებით, ხოლო თავად სუფთა ცეცხლისგან. აქედან გამომდინარე იბლისს გაუჩნდა სავსებით ლოგიკური და გასაგები პროტესტის გრძნობა, რის გამოც ალაჰმა დასაჯა და განდევნა ისიც და მისი მომხრე ანგელოზებიც ჯოჯოხეთში. ყურანში წერია: “და აკი, ვუთხარით ანგელოზებს: „სეჯდე აღასრულეთ ადამისთვის!“ უმალვე სეჯდე აღასრულეს, გარდა იბლისისა. იგი იყო ჯინთაგანი, აუმბოხდა თავისი ღმერთის ბრძანებას.” (სურა 18, მუხლი 50). „აკი, უთხრა შენმა ღმერთმა ანგელოზებს: „უეჭველად, მე უნდა გავაჩინო ადამიანი ტალახისგან!“ (სურა 38, მუხლი 71 ). „და როცა მივცემ სახეს და შთავბერავ მას ჩემი სულიდან, მაშინვე სეჯდე აღასრულეთ მისთვის!“ (სურა 38, მუხლი 72). „ამგვარად, ერთიანად ყველა ანგელოზმა სეჯდე აღასრულა.“ (სურა 38, მუხლი 73). „გარდა იბლისისა , რომელმაც გადიდგულდა და იქმნა ურწმუნოთაგან.“ (სურა 38, მუხლი 74). „უთხრა: „ჰე, იბლის! რამ დაგაბრკოლა შენ, რომ სეჯდე არ აღასრულე იმისთვის, ვინც გავაჩინე ჩემი ხელით? გადიდგულდი თუ გაამაყდი?“ (სურა 38, მუხლი 75). „მიუგო: მე მასზე უკეთესი ვარ, მე ცეცხლისგან გამაჩინე, და ის კი ტალახისგან.“ (სურა 38, მუხლი 76). „უთხრა: „თუკი ასეა, ახლავე გადი აქედან! უეჭველად, შენ ამიერიდან განდევნილი ხარ!“ (სურა 38, მუხლი 77). „და, უეჭველად, წყევლა ჩემი შენდამი ანგარიშსწორების დღემდეა“!“ (სურა 38, მუხლი 78). „უთხრა: „ღმერთო ჩემო, მაშ, დრო გადამიწიე აღდგენის დღემდე!“ (სურა 38, მუხლი 79). „უთხრა: „უეჭველად, დროგადაწეულთაგანი ხარ,“ (სურა 38, მუხლი 80). „იმ დღემდე, რომლის ვადაც დადგენილია!“ (სურა 38, მუხლი 81). „უთხრა: „ვფიცავ, შენს ძლევამოსილებას, უთუოდ ვაცდუნებ ერთიანად,“ (სურა 38, მუხლი 82). „გარდა შენს მსახურთა, რომელნიც გულწრფელნი არიან მათგან.“ (სურა 38, მუხლი 83). „ბრძანა: „სწორედ ესაა ჭეშმარიტება და მე ვიტყვი ჭეშმარიტებას:“ (სურა 38, მუხლი 84). „უთუოდ, ამოვავსებ ჯოჯოხეთს შენით და ვინც შენ მოგყვება მათგან, სულყველათი!“ (სურა 38, მუხლი 85). „უთხარი: „თქვენგან ამისთვის არ ვითხოვ არანაირ საფასურს და მე არა ვარ დამკისრებელი.“ (სურა 38, მუხლი 86). „ის მხოლოდ შეგონებაა სამყაროთათვის.“ (სურა 38, მუხლი 87). „და უთუოდ, გაიგებთ იმის ცნობას ცოტა ხნის შემდეგ.“ (სურა 38, მუხლი 88). „და აკი, ვუთხარით ანგელოზებს: „სეჯდე აღასრულეთ ადამისთვის!“ უმალვე სეჯდე აღასრულეს, გარდა იბლისისა, მან თქვა: „განა სეჯდე უნდა აღვასრულო იმისთვის, ვინც შენ ტალახისგან გააჩინე?“ (სურა 17, მუხლი 61). „თქვა: „მამცნე შენ ეს, რომელიც აღმატებულ ჰქმენი ჩემდა. თუკი მე გადამივადებ აღდგომის დღემდე, უთუოდ მე დავიმორჩილებ მის შთამომავლობას, მცირედის გამოკლებით!“ (სურა 17, მუხლი 62). უთხრა: „წადი! და მათგან ვინც გამოგყვება შენ, მაშინ, უეჭველად, ზედმიწევნილ საზღაურად ჯოჯოხეთი იქნება სასჯელი თქვენი!“ (სურა 17, მუხლი 63). „და ვფიცავ, ჩვენ ადამიანი გავაჩინეთ მშრალი, შავი დამყოლი ტალახისგან!“ (სურა 14, მუხლი 26). „და ჩვენ ჯინები გავაჩინეთ მანამდე უკვამლო ცეცხლისგან!“ (სურა 14, მუხლი 27). „და აკი, უთხრა შენმა ღმერთმა ანგელოზებს: „უეჭველად, მე უნდა გავაჩინო ადამიანი მშრალი, შავი დამყოლი ტალახისგან!“ (სურა 14, მუხლი 28). „და როცა მივცემ სახეს და შთავბერავ მას ჩემი სულიდან, მაშინვე მუხლმოყრილნი განერთხეთ მიწაზე მისთვის!“ (სურა 14, მუხლი 29). „ამგვარად, ერთიანად ყველა ანგელოზმა სეჯდე აღასრულა.“ (სურა 14, მუხლი 30). „გარდა იბლისისა , უარი თქვა, რომ ყოფილიყო მუხლმოყრილებთან ერთად.“ (სურა 14, მუხლი 31). „უთხრა: „ჰეი, იბლის! რა გემართება შენ , რომ არ იქმენი მუხლმოყრილებთან ერთად?“ (სურა 14, მუხლი 32). „მიუგო „მე ვერ აღვასრულებ სეჯდეს ადამიანის წინაშე, რომელიც შენ მშრალი, შავი დამყოლი ტალახისგან გააჩინე.“ (სურა 14, მუხლი 33). „უთხრა: „თუკი ასეა, ახლავე გადი აქედან! უეჭველად, შენ ამიერიდან განდევნილი ხარ!“ (სურა 14, მუხლი 34). თუ რაციონალურად ვიაზროვნებთ, შევძლებთ გამოვიტანოთ ლოგიკური დასკვნა, რომ მოცემულ შემთხვევაში იბლისის პოზიცია არის სწორი პოზიცია, რატომ? მოდით დავფიქრდეთ, იბლისი დემიურგმა შექმნა სუფთა ასტრალური ცეცხლისგან, ხოლო ადამი შავი ტალახისგან და აშკარაა, რომ იბლისს საკუთარი თავი ადამზე აღმატებულად მიაჩნდა და ეს ასეც გახლდათ. რაღა თქმა უნდა სუფთა ცეცხლისგან შექმნილი ასტრალური არსება ტალახისგან შექმნილ მიწიერ გოლემთან შედარებით ბევრად უფრო აღმატებულია და არცაა გასაკვირი, რომ იბლისი ამ აზრზე იყო. მხოლოდ და მხოლოდ იმიტომ, რომ იბლისმა დააფიქსირა სწორი აზრი და გამოავლინა თავისუფალი ნება, გამოთქვა რა პროტესტი დემიურგის წინაშე, ე.წ. „ღმერთმა“ იგი არც მეტი არც ნაკლები განდევნა ე.წ. „სასუფევლიდან“ მომხრეებთან ერთად! ეს თქვენი აზრით სწორი ქმედებაა? რა გამოდის? რომ თურმე ე.წ. „ღმერთს“ განსხვავებით ადამიანთაგან, დემონთაგან და ანგელოზთაგან პრაქტიკულად ყველაფრის უფლება ჰქონია? ე.ი. ადამიანებმა და სხვა ქმნილებებმა უნდა დაიცვან ე.წ. „მცნებები“ და დითირამბები უმღერონ „შემოქმედს“, ხოლო ამ უკანასკნელს არავითარი მცნებებისა და კანონების დაცვა არ სჭირდება? ის ვინც სხვებს უდგენს მორალურ წესებს, თავად ყოველგვარი ეთიკური დირექტივებისგან და კანონებისგან თავისუფალია? თუ ასეა, ამაზე ამაზრზენი იდეოლოგია წარმოუდგენელია! სატანისტურ ტექსტში – „დაწყევლილთა ბიბლია“ მთავარანგელოზი ლუციფერი ამგვარად მიმართავს ადამიანთა მოდგმას: „გაეცანი ჩემს სწავლებას და ასწავლე სხვებსაც ვინც ცოდნას ეძებს რამეთუ ჩემგანაა მიწიერი ცოდნა. ბევრი სულელია ქვეყანაზე, მაგრამ ჭკვიანებიც არიან. ბევრი შეგხვდება და ბევრს იპოვი ასეთებს შენს გზაზე. მოუყევი მათ ჩემს შესახებ, მიეცი ცოდნა. ასწავლე მათ ის რასაც გასწავლი მე. ჩადე ჭეშმარიტების ხმალი მათ ხელში და ჩვენ გავიმარჯვებთ. რამდენი საუკუნეც არ უნდა გავიდეს, რამდენი ეპოქაც არ უნდა გამოიცვალოს, ყოველთვის მოიძებნებიან ცოდნას მოწყურებულები, ჭეშმარიტების მაძიებლები და მსურველები ყოველივეს რწმენით არ მიღებისა და მე ვიქნები მათთან. ვიქნები მე მასთან ვისაც ჭეშმარიტება სწყურია.ვიქნები მე მასთან ვინც წაიკითხავს ჩემს მცნებებს და დაიცავს მათ. ვიქნები მე მასთან, ვინც ხელმძღვანელობს გონებით და გაურბის უგუნურ მოქმედებებს. ვიქნები მე მასთან, ვინც ხედავს წყვდიადის სინათლესა და ღამის შუქს. დავლოცავ ჭეშმარიტების მაძიებელს და ვიქნები მე შენთან. სატანის სახელით შუქთმოსილის, ძალთა ანგელოზების სახელით, უკუნითი უკუნისამდე ამენ.“ სატანისტურ წიგნში „სემიაზას წიგნი“, დაცემული მთავარანგელოზი, ლედი სემიაზა ასე მიმართავს ადამიანებს: „ყოველთვის, მაშინ როდესაც ადამიანი იწყებს ლტოლვას შემეცნებისაკენ და ეძებს განათლებას, ის მიმართავს ლუციფერს და ჩვენ მეთვალყურეებს, მაშინ ჩვენც მივეახლებით და ვეხმარებით ვუხსნით სამყაროს საიდუმლოებებს, მაშინ ემართება ადამიანს ის რასაც განათლებას ეძახიან, მწიგნობრობასა და სიბრძნეს. ჩვენ ვაჩვენებთ და ვასწავლით ადამიანს რა უნდა ქნას რომ ისევ არ დაემსგავსოს დემიურგის მიერ შექმნილ ტყის მხეცს. სიბრძნე ქმნის მეცნიერებასა და კულტურას, ცივილიზაციის აკვანს. ლუციფერის შუქი ანათებს გონებას თუნდაც ეს იყოს პატარა ნაპერწკალი, ხოლო ადამიანი რომელიც უძლურებაში უბრუნდება დემიურგსა და მესიას, იმყოფება მუდმივ შიიშსა და უმეცრებაში, რადგანაც ის ითხოვს ბრმა რწმენას. არ გამომცადო, არ შემამოწმო იძახის ის. მენდე ბრმად. ლუციფერის შუქი კი ამბობს ისწავლე და ასწავლე და ეს მეცნიერება გადაეცემა თაობიდან თაობას უკუნითი უკუნისამდე.“ ამ ტექსტიდან ცხადია, რომ აბრაამისეულ ბრმა რწმენასა და მონურ მორჩილებას, დაცემული ანგელოზები და მათი მიმდევრები უპირისპირებენ „აკრძალულ“ ცოდნას და განათლებას, ძმობას, ერთობასა და თავისუფლებას, რაც უცხოა აბრაამის ღმერთის – იაჰვესთვის. იაჰვეს შესახებ „სემიაზას წიგნში“ წერია: „ძიების გამგრძელებელი აღმოაჩენ შენს გულში იმ დღეებს, როდესაც აღდგნენ ადამიანები იმ ჭეშმარიტების მხეცის წინააღმდეგ, რომელიც ღვთაებრივს უწოდებს საკუთარ თავს. იცოდეთ, რომ ეს იყო დემიურგი რომელმაც ჩაიფიქრა და ჰქმნა მიწა და ადამიანი თავის სათამაშოებად, რათა ესიამოვნა და დაეცხრო სიამაყის გრძნობა, რათა ებანავა ღირსებისა და თაყვანისცემის მორევში, რათა მუდმივად მიეღო საჩუქრები, მსხვერპლი, თაყვანისცემა და დიდების ფსალმუნები ადამიანისაგან, რასაც ის ანგელოზებისაგანაც იღებდა ისედაც, ამისათვის შეჰქმნა მან ადამიანი შეუცნობელი კეთილისა და ბოროტისა, რათა მუდმივად შიშში ყოფილიყო ის და მუხლი მოეყარა მხოლოდ მის წინაშე, რათა ჰყოლოდა კიდევ ერთი მონა, ერთგული ძაღლი, მხეცი ინტელექტის გარეშე. დაწერილია რომ დემიურმა შექმნა ადამიანი ბავშვური უმანკოებით, ინტელექტის გარეშე, ტყის მხეცის მსგავსი და შთაბერა სული თვისი, რათა მას სცოდნოდა საკუთარი საწყისი, შეშინებოდა და მუხლი მოეყარა დემიურგის წინაშე. მისცა მათ უკვდავება და უბრძანა მან ადამსა და ევას არ ეგემათ ნაყოფი კეთილისა და ბოროტის შემცნობი ხისა, რამეთუ იცოდა მან, რომ აეხილებოდათ მათ თვალები და გახდებოდნენ მისი მსგავსნი, რითიც დასრულდებოდა მისი ტირანია ადამიანზე.“ საინტერესოა, რატომ ირჩევენ ადამიანები ტირან იაჰვეს და უარყოფენ თავისუფლებისთვის მებრძოლ ლუციფერს, რომელმაც ვითარცა პრომოთემ კაცობრიობას შემეცნების ცეცხლი და შუქი უბოძა? რა არის აბრაამის უფალში ასეთი მიმზიდველი? პასუხი აშკარაა, საუკუნეთა მანძილზე აპრობირებულმა შავმა პიარმა დაცემულთა წინააღმდეგ და აბრაამული ეკლესიის ძლიერმა პროპაგანდისტულმა მანქანამ საშვილიშვილოდ ჩაბეჭდა ადამიანთა უმეცარ გონებაში ინფერნალური მტრის ხატი. როგორც იტყვიან, ისტორიას წერენ გამარჯვებულები, ეს მუდამ ასე იყო და ამას ვერაფერს მოვუხერხებთ, მაგრამ მეცნიერული და ფილოსოფიური პროგრესის სახელით ფანატიკური პროფანაციის წინააღმდეგ ბრძოლა კეთილშობილური საქმეა და ამისთვის ღირს სიცოცხლის გაწირვაც კი. ქრისტიანობის ტრიუმფი დაიწყო 314 წელს არტემისის კულტის სრული განადგურებით და თანამედროვე მსოფლიოში მიმდინარე რელიგიური ვნებათაღელვა არის აბრაამის ღმერთის მიერ ადამიანებსა და სინათლის ანგელოზებში აღძრული აგრესიის, შიშისა და უმეცრების აპოთეოზი. სატანისტური გაგებით აბრაამის უფლისგან აპოსტასია სათნოებაა და სწორედ ის არის ადამიანთა ნათელი მომავლის საწინდარი. აქედან ცხადია, რომ ლუციფერი არის თავისუფლებისთვის და სამართლიანობისთვის მებრძოლი გმირი, რომელიც უპირისპირდება საკუთარი დესპოტ მამას და სურს ადამიანთა დახსნა მისი ტირანიისგან. ინფერნალური სამყაროების სათავეში დგას 4 არქედემონი ლორდი: 1) ლუციფერი (ლათ. „სინათლის მომცემი“), 2) სატანა (შუმერ. „სიძულვილი“), 3) ბელიალი და 4) ლევიათანი. ამ დემონებს ემორჩილებათ ინფერნალური დაიმონების ურიცხვი ლეგიონები. ვალენტინე ალექსანდრიელის გნოსტიკური ქრისტიანობის თანახმად აბრაამის „ღმერთი“ არის ბოროტი დემიურგი, რომელიც იშვა ასტრალურ სივრცეში, დაცემული ეონის – პისტის სოფიას მიერ შობილი ნახევრად ღვთაებრივი და ნახევრად დემონური ეონის – სოფია ახამოტისგან, რომელიც საკუთარ თავში ერთდროულად შეიცავდა სინათლესა და სიბნელეს. პლერომას ეონმა ქრისტემ ახამოტს მისცა სახე უკვე ცოდნის შესაბამისად და სრულიად განკურნა მისი ასტრალური ვნება. კერძოდ, მან განჰყო მისგან მისი ასტრალური ვნებანი და გარდააქცია ისინი არაორგანიზებულ ასტრალურ ნივთიერებებად. ვნებებისგან გათავისუფლებულმა ახამოtმა თავისი მშვინვიერი ე.ი. ასტრალური არსისგან წარმოშვა ბოროტი დემიურგი. ვალენტინე ალექსანდრიელის გნოსტიკური სკოლის სწავლება გვამცნობს: დემიურგი, რომელმაც შექმნა როგორც ანგელოზნი, ისე ბოროტების სულნი და ადრე არსებული მატერიისგან (რომელიც გაჩნდა ახამოტის ვნებებისგან) გამოსახა მთელი ხილული სამყარო და ადამიანი. თვითონ შეიქმნა მამად და ღმერთად ყოველივე არსებულისა, რაც კი იყო პლერომის გარეთ. მართალია, დემიურგი თვითონ მიიჩნევდა საკუთარ თავს ერთადერთ ღმერთად და ასე გამოუცხადა კიდევაც საკუთარი თავი წინასწარმეტყველებს, მაგრამ არსებობდა მასზე უფრო ადრეული და უმაღლესი ღვთაებრივი ეონების სისავსე ანუ პლერომა. დემიურგმა არ უწყოდა უმაღლესი სულიერი სამყაროების შესახებ. მან დედა ახამოtისგან მიიღო მშვინვიერი ბუნება, პლერომას ეონებისგან მიიღო სულიერი თესლი ადამიანთათვის არაცნობიერად გადაცემისთვის. დემიურგი და მისი ანგელოზები – არქონტები, კოსმოსის მმართველი ბოროტი ეონები არა მარტო ვერ ჩაწვდებოდნენ რაიმე სულიერს, არამედ ზენა სამყაროს ანუ პლერომის არსებობაც კი არ უწყოდნენ. დემიურგი გაჩნდა შიშისგან, მაგრამ ამასთან ერთად ის არის ცეცხლი, რადგან თავად ებრაელთა „უფალიც“ ამბობს: მე – ვარ ცეცხლი შენი, გამანადგურებელი და დამღუპველი. ოფიტების გნოსტიკური სკოლის მიხედვით, სულიერი ეონი პრუნიკოსი არის შემოქმედების დასაბამი. პრუნიკოსის მატერიაში დაცემის შედეგად იშვა მისი ბოროტი და არასრულფასოვანი, მშვინვიერი ანუ ფსიქიკური დემონური ეონი, სასტიკი ეგომანიაკი და სადისტი – ილდაბაოთი, რომელმაც თავისმხრივ შვა კიდევ ერთი ბოროტი ეონი – იაო ანუ იეჰოვა, იეჰოვამ შვა ბოროტი ეონი საბაოთი, საბაოთმა შვა ბოროტი ეონი ადონეუსი, ადონეუსმა შვა ბოროტი ეონი ელოეუსი ანუ ელოსუსი, ელოსუსმა შვა ბოროტი ეონი ორეუსი, ხოლო ორეუსმა შვა ბოროტი ეონი ასტანფეუსი. ილდაბაოთსა და მის ძეებს შორის დროთა განმავლობაში გაჩაღდა და აღიძრა შუღლი და განხეთქილება მატერიის სამეფოზე მეუფებისათვის. ილდაბაოთმა სასოწარკვეთილებასა და მწუხარებაში ჩაიხედა მატერიის სიღრმეში, ქაოსის უფსკრულში და ქაოსის კონტინიუმზე მისი ფსიქომენტალური ენერგიის ანარეკლისაგან იშვა ძე, ვითარცა გველეშაპი. ილდაბაოთმა, რომელსაც ეზიზღებოდა და ეჯავრებოდა თავისი დედა, სიხარულისაგან და პატივმოყვარეობისაგან წარმოთქვა: „მე ვარ მამა და ღმერთი და არაა სხვა ჩემს გარდა... მოდით და შევქმნათ ადამიანი ჩვენს ხატად და სახიერებად“. ილდაბაოთმა ადამიანებს წარღვნა მოუვლინა, რადგანაც ადამიანები განუდგენ მას, შეიცნეს რა სულიერი სინათლე და გახდნენ თავისუფლები, ილდაბაოთს არ მოეწონა და თვალში არ მოუვიდა ადამიანების თავისუფლება, მათი თავისუფალი აზროვნება და ის, რომ ისინი მას არ ეთაყვანებოდნენ და არ ემონებოდნენ, რადგან ილდაბაოთს სწყუროდა ადამიანებზე ბატონობა და მათი უსიტყვო მონური მორჩილება. ილდაბაოთმა აბრაამი აირჩია მსახურად და მონად და დაუდო აღთქმა, თუ ის მისი ერთგული მონა იქნებოდა, მას მატერიალურ დიდებას და სიმდიდრეს უბოძებდა, რაც გააკეთა კიდეც. აბრაამის შთამომავლებისგან ილდაბაოთმა თავის ახალ მსახურად და მონად აირჩია მოსე და მისი დახმარებით ებრაელები ეგვიპტიდან გამოიყვანა, ილდაბაოთმა მოსეს მშვინვიერი რჯული მისცა და ებრაელებს უცხო ხალხების განადგურებაში ეხმარებოდა. ებრაელებმა დაადგინეს შვიდი დღე კვირაში, რომლებიც შეესაბამებიან შვიდ არქონტს, რომელთაგან თითოეულს ყავდა თავისი წინასწარმეტყველები განდიდებისა და ქადაგებისათვის. ეს წინასწარმეტყველები მიეკუთვნებოდნენ სასტიკი ილდაბაოთის სამეფოს. ბარბელიოტების გნოსტიკური სკოლის თანახმად, რომელიღაც უცნობი ეონის – მხოლოდშობილის (მონოგენეზიდან) პირველი ანგელოზისგან იშვა სულიწმინდა, რომელსაც ეწოდება სოფია ანუ პრუნიკოსი. პრუნიკოსი ეძებდა პარტნიორს შეწყვილებისთვის. პრუნიკოსმა ჩაიხედა ქაოსის სიღრმეში და ვერ იპოვა რა პარტნიორი, თავისი გულუბრყვილობით, მამის ნების გარეშე წარმოშვა პირველი მმართველი ანუ მეუფე (პროტო-არქონტი), მატერიალური სამყაროს შემოქმედი, არსება დაჯილდოებული უმეცრებითა და სითავხედით. ეს პირველი არქონტი ქაოსის სიღრმეში მიიზიდა დიადმა ძალამ. აქ მან წარმოშვა მმართველები (არქონტები), ანგელოზები და მიწიერი საგნები; შემდეგ – ბრაზი, ეჭვიანობა, შურიანობა, მრისხანება და ავხორცული ვნება. ამის შემდეგ მისი დედა სოფია, წუხარებით აღსავსე, ავიდა ზემოთ და შეადგინა ოგდოადა. ხოლო ქაოსში დარჩენილმა მისმა ძემ ქედმაღლურად წარმოთქვა: „მე ერთადერთი ვარ ღმერთი ეჭვიანი“. სწორედ მან შექმნა ადამიანი. გნოსტიკოსი კაენიტები ასწავლიდნენ, რომ კაენი წარმოიშვა უზენაესი ძალისგან, რომლის სახელია – ისკუროტერა დინამი, რის გამოც მას ბოროტი შემოქმედი, სახელად – ისტერა ასგანესტერა დინამი, დევნიდა, თუმცა ვერაფერი ავნო, რადგან სიბრძნე იყო მასთან ისევე, როგორც შემოქმედის სხვა მოწინაღმდეგეებთან, როგორებიც იყვნენ, მაგალითად, ესავი, სოდომელები, იუდა და ბოროტი დემიურგის სხვა მტრები. გნოსტიკოსები, როგორებიც იყვნენ მარკიონი, სატორნინე, ბასილიდე და სხვები, ბოროტ დემიურგს აფასებდნენ სრულიად უარყოფითად, მის სასუფეველს დემიურგის ბოროტ სასუფეველს უწოდებდნენ, თავად მას კი წინააღმდეგობრივად და ბოროტების მიზეზად მიიჩნევდნენ. ისტერა არის ბოროტი ძალა, ცრუ ღვთაება, რომელიც ადამიანთა და ანგელოზთა თავისუფლებას ანადგურებს. ისტერა წარმოადგენს სასტიკ ასტრალურ სულს, რომელსაც სძულს ყველა და ყველაფერი, მას სურს მთელი კაცობრიობის დამონება. გნოსტიკოსთა უმეტესობა იმასაც კი ამტკიცებდა, რომ სატანა ანუ ოფიომორფისი შობილი ბოროტი სასუფევლის ულმობელი ტირანი მეუფის – ბოროტი დემიურგისგან, თვითონ ბევრად უფრო კეთილი და ბრძენია ვიდრე მამა. ბევრი გნოსტიკოსი სერიოზულად ამტკიცებდა, რომ სატანამ უფრო მეტი იცის პლერომაზე ანუ ზესულიერ სამეფოზე, რომელიც ბოროტ სასუფეველზე მაღლა ძევს, ვიდრე თავად ბოროტმა დემიურგმა და რომ სატანას უფრო შეუძლია დაიმკვიდროს პლერომა ვიდრე დემიურგს. თუ კარგად დავაკვირდებით, გამოვა, რომ დაცემული ანგელოზები (და უპირველეს ყოვლისა: ლუციფერი, სატანა, ბელიალი და ლევიათანი) სხვა არავინ ყოფილან თუ არა თავისუფლებისთვის მებრძოლი მეამბოხენი, რომელნიც 7 სამყაროული არქონტის (ე.ი. ბოროტი დემიურგების) წინააღმდეგ აჯანყდნენ. ფაქტობრივად აღმოსავლური დჰარმული და დასავლური აბრაამული მითოსის თანახმად, დემონები ანუ ასურები, ესენი არიან ან დაცემული ღმერთები ან პირველი თაობის დაცემული ანგელოზები აბრაამული ფოლკლორიდან. ზოგიერთი ვერსიით მეორე თაობის დაცემული ანგელოზები არ წარმოადგენენ დემონებს. აბრაამული მონოთეიზმის მიმდევრები სათანადოდ ვერ აფასებენ ბნელ დაიმონებს და ბუნების შეცდომად მიიჩნევენ, რაც ძირშივე მცდარია, მონოთეისტები უარყოფენ რა ოკულტურ ტრადიციას იმყოფებიან თავიანთ მიერვე შექმნილ დეზინფორმაციულ ვაკუუმში. როგორც ნათქვამია: ისტორიას წერენ გამარჯვებულები. ასე რომ რთული გადასაწყვეტია ვის მხარეს დაიჭერ, ყველაფერი რელატივისტურია, ვიღაცისთვის აბრაამის „ღმერთია“ მართალი, ვიღაცისთვის კი მისი დაცემული მეამბოხე ძე – ლუციფერი, მაგრამ როგორც იტყვიან: ხე ნაყოფით შეიცნობა. ამიტომაც მთავარია დეზინფორმაციის დაძლევა და რეალური ფაქტების გამოტანა დღის შუქზე, ამის შემდეგ კი ვინ არის მართალი და ვინ არა მომავალი გვაჩვენებს.

ტრადიციონალისტი ფუნდამენტალისტი ქრისტიანები ამტკიცებენ, რომ ბიბლიურმა მამაღმერთმა ერთხელაც დაინახა, რომ კაცობრიობა აივსო და გაირყვნა და გადაწყვიტა მისი განადგურება მსოფლიო წარღვნით, ფუნდამენტალისტების თანახმად მთელ დედამიწაზე მხოლოდ ნოე იყო მართალი და წმინდა კაცი, რომელიც ღმერთს ძალიან უყვარდა. ნოეს ჰყავდა ცოლი და სამი ვაჟიშვილი: სემი, ქამი და იაფეტი, რომლებსაც ჰყავდათ ცოლები. ბიბლიურმა ღმერთმა ნოეს კიდობნის აშენება უბრძანა, სადაც მას და მის ოჯახს შეეძლებოდა გადარჩენა, როდესაც ღმერთი დედამიწაზე ყველაფერ ცოცხალს დაღუპავდა, ღმერთმა აგრეთვე მას უბრძანა კიდობანში შეეყვანა ცოცხალი არსებების (ცხოველების) გარკვეული ნაწილი. ნოემ გააკეთა ის როგორც ღმერთმა უბრძანა, როდესაც წარღვნა დასრულდა ნოე და მისი ოჯახი კიდობნიდან გამოვიდა, ნოემ ღმერთს სამადლობელოდ მსხვერპლი შესწირა და ასე დასრულდა მათი თავგადასავალი. მაგრამ ყველაფერი ეს საზარელი და ბინძური ტყუილია, რომელიც ფუნდამენტალისტმა ქრისტიანებმა შეთითხნეს, რათა ჭეშმარიტება დაემალათ და ჩაენაცვლებინათ იგი თავიანთი აბსურდული იდეებით, რომლებიც სამწუხაროდ დღესდღეობით ადამიანთა დიდ ნაწილს კვლავაც გულუბრყვილოდ სჯერა. ბიბლიაში კონკრეტულად არაფერი წერია იმის შესახებ, თუ რა მიზეზით დაღუპა ღმერთმა კაცობრიობა (და ყველა ცოცხალი არსება დედამიწაზე ზოგადად) წარღვნით, დაბადების წიგნის მეექვსე თავში ძალიან ბუნდოვნად არის ნახსენები კაცობრიობის ე.წ. „ცოდვები“, რაც კონკრეტული დასკვნების გამოტანის საშუალებას არ იძლევა. შუმერული მითოლოგიის თანახმად (რომლის დამახინჯებულ პლაგიატს წარმოადგენს ებრაული ბიბლიური მითოლოგია) მსოფლიო წარღვნა მოაწყო ადამიანთა ხმაურისაგან შეწუხებულმა ჰაერის ღმერთმა – ანუნაქმა ენლილმა. ენლილმა მოისურვა მთელი კაცობრიობის განადგურება, მაგრამ სიბრძნის და მეცნიერების ღმერთს – ანუნაქ ენქის შეეცოდა კაცობრიობა და განიზრახა მისი თუნდაც რაღაც ნაწილის გადარჩენა. ის გამოეცხადა შუმერის ერთ-ერთი ქალაქ-სახელმწიფოს მეფე ზიუსუდრას, ამცნო რომ ენლილი წარღვნით კაცობრიობის დაღუპვას აპირებდა, დაავალა აეგო კიდობანი (გემი), შესულიყო შიგ თავის ოჯახთან ერთად, შეეყვანა შიგ სხვადასხვა სახეობის ცხოველები და დალოდებოდა გლობალურ კატასტროფას. ებრაელებმა იმგვარად დაამახინჯეს შუმერული მითოლოგია, რომ ენლილისა და ენქის პერსონები გააერთიანეს. მსოფლიო წარღვნის შესახებ ებრაული მითი არის შუმერული ორიგინალის დამახინჯებული პლაგიატი და სხვა არაფერი. იუდაისტები და ქრისტიანები აცხადებენ, რომ „მოსეს ხუთწიგნეული“ (თორა) და მასში არსებული მითები, მათ შორის მითი წარღვნის შესახებ, დაიწერა „ღმერთის“ კარნახით და ჩაგონებით და რომ მას ანალოგი არ გააჩნია, მაგრამ სინამდვილეში, მეცნიერული კვლევების თანახმად ეს არის მტკნარი სიცრუე, დემაგოგია და კილაოზნიკობა. სინამდვილეში ებრაელებს ე.წ. „ღვთაებრივი კარნახით“ სულაც არ დაუწერიათ თავიანთი „მოსეს ხუთწიგნეული“, არამედ ყველაფერი რაც დაწერეს, შუმერებისგან და ბაბილონელებისგან გადაიღეს. ბიბლიაში წერია: „დაინახა უფალმა ღმერთმა, რომ იმატა ადამიანთა უკეთურებამ ამქვეყნად, რომ უკეთური იყო მუდამჟამს მათი ყოველი გულისთქმა“ (დაბადება, თავი 6, სტროფი 5). „ინანა უფალმა რომ შექმნა ადამიანი ამქვეყნად და შეწუხდა“ (დაბადება, თავი 6 , სტროფი 6). „თქვა უფალმა: მიწის პირისაგან აღვგვი ადამიანს, რომელიც შევქმენი, ადამიანიდან დაწყებული პირუტყვამდე, ქვეწარმავლამდე, ცის ფრინველამდე, რადგან ვნანობ რომ გავაჩინე“ (დაბადება, თავი 6, სტროფი 7). „მხოლოდ ნოეს ეპოვა მადლი უფლის თვალში“ (დაბადება, თავი 6, სტროფი 8). „ეს არის ამბავი ნოესი: მართალი, სრული კაცი იყო ნოე თავის თაობაში; ღმერთთან დადიოდა ნოე“ (დაბადება, თავი 6, სტროფი 9). „შვა ნოემ სამი ვაჟი: სემი, ქამი და იაფეტი“ (დაბადება, თავი 6, სტროფი 10). „წაირყვნა ქვეყანა ღვთის წინაშე და აივსო ქვეყანა უსამართლობით“ (დაბადება, თავი 6, სტროფი 11). „გადმოხედა ღმერთმა ქვეყანას და აჰა, წარყვნილიყო იგი, რადგან გაეყვნა ყოველ ხორციელს თავისი ზნე ამ ქვეყანაზე“ (დაბადება, თავი 6, სტროფი 12). როგორც ხედავთ დაბადების წიგნის ამ შვიდ სტროფში , რომლებშიც არის ინფორმაცია იმის შესახებ, თუ როგორი იყო კაცობრიობა წარღვნის წინ და რა ხდებოდა დედამიწაზე მაშინ, საერთოდ არ არის კონკრეტული ფაქტები იმაზე, თუ კონკრეტულად რა ხდებოდა მაშინდელი ადამიანების საზოგადოებაში, როგორ აზროვნებდნენ ადამიანები და რაში მდგომარეობდა მათი გარყვნილება და ღმერთისგან განდგომილება, მოკლედ რომ ვთქვათ კონკრეტულად რა დააშავეს ადამიანებმა, რისთვის დაისაჯნენ ისინი, ჩვენ ეს არ ვიცით ბიბლიის ამ სტროფებიდან გამომდინარე და აქედან გამომდინარე ფუნდამენტალისტი ქრისტიანების თითიდან გამოწოვილი ზღაპრები ამ ამბავთან დაკავშირებით სრული აბსურდია და არავითარ ყურადღებას არ იმსახურებს. ეზოთერიკასა და პალეოუფოლოგიაში არსებობს ვერსია იმის შესახებ, რომ შორეულ წარსულში დედამიწაზე მოვიდნენ უცხოპლანეტელი ანგელოზები, რომლებმაც დედამიწაზე მოიტანეს უზარმაზარი ცოდნა და სიბრძნე, ისინი დაეშვნენ ჩვენს პლანეტაზე, ცოლად შეირთეს დედამიწელი ქალიშვილები, რომლებმაც ანგელოზებისგან შვეს ჰიბრიდები ანუ ნარევსისხლები, ნახევრად ანგელოზები და ნახევრად ადამიანები ანუ ნიფილიმები. ეს არსებები იყვნენ გიგანტები და ფლობდნენ უზარმაზარ ცოდნას და ინტელექტუალურ განვითარებას, ზოგიერთი ვერსიით ისინი ფლობდნენ ზებუნებრივ ფსიქიკურ ძალებს და გააჩნდათ კვანტური ტექნოლოგიების შექმნის უნარი. „როდესაც ადამიანებმა გამრავლება იწყეს დედამიწაზე და ასულები შეეძინათ,“ (დაბადება, თავი 6, სტროფი 1). „დაინახეს ღვთისშვილებმა, რომ მშვენიერნი იყვნენ ადამიანთა ასულები და მოჰყავდათ ცოლად, ვისაც ვინ მოეწონებოდა“ (დაბადება, თავი 6, სტროფი 2). „ბუმბერაზები იყვნენ იმ ხანებში ქვეყნად და მას მერეც როცა ღვთისშვილები შედიოდნენ ადამიანის ასულებთან, რომელნიც უშობდნენ მათ. ძლიერები იყვნენ ისინი, ძველთაგან სახელოვანი ხალხი“ (დაბადება, თავი 6, სტროფი 4). ფუნდამენტალისტები ამტკიცებენ, რომ ღვთისშვილები ნახსენები დაბადებაში არიან სეითის შთამომავალნი, ხოლო ადამიანები კაენის შთამომავლები, მაგრამ ეს კრიტიკას ვერ უძლებს და წარმოადგენს აბსურდულ სიცრუეს. დაბადებაში გარკვევითაა ნახსენები ორი ერთმანეთისაგან განსხვავებული სიტყვა, „ღვთისშვილები“ და „ადამიანთა“, ეს ნიშნავს იმას, რომ ღვთიშვილები ნახსენები დაბადებაში არ იყვნენ ადამიანები, აქ ცხადად არიან ერთმანეთისაგან გაცალკევებულნი „არა-ადამიანები“ ანუ „ღვთიშვილები“ და „ადამიანები“. ორი ებრაული სიტყვა ბიბლიაში, სიტყვა „ელოჰიმი“, რომელსაც ფუნდამენტალისტი ქრისტიანები თარგმნიან მხოლობითში და მამრობითი სქესის არსებით სახელად, როგორც „ღმერთს“ და „ბენ-ელოჰიმი“, რომელსაც ისინი თარგმნიან, როგორც „ღვთისშვილებს“, სინამდვილეში წარმოადგენენ ძველ იუდაისტურ და კაბალისტურ მისტიციზმში კოსმიური ენერგეტიკული არსებების იერარქიებიდან ორი იერარქიის სახელწოდებებს და სხვა არაფერს, „ელოჰიმ“ ითარგმნება როგორც „ქალღმერთები“, ქალური სქესის არსებითი სახელი მრავლობით რიცხვში, ხოლო „ბენ-ელოჰიმ“ ითარგმნება როგორც „ქალღმერთების ვაჟიშვილები“, გამოჩენილი იუდაისტი მისტიკოსების, ებრაელი რაბინების, მოშე მაიმონიდის წიგნში „მიშნე თორა“ და იად-გა ხაზაკას წიგნში „იასოდა-გა თორა“ მოცემულია ენერგეტიკული (ზეციური) არსებების შემდეგნაირი იერარქიები: ხაიოტ ხა კოდეშები, აუფანიმები, არელიმები, ხაშმალიმები, სერაფიმები, მალახიმები, ელოჰიმები, ბენ ელოჰიმები, ქერუბიმები და იშიმები, ხოლო კაბალისტურ ტრადიციებში მოცემულია შემდეგნაირი იერარქიები: არელიმები, იშიმები, ბენ ელოჰიმები, მალაჰიმები, ხაშმალიმები, ტარშიშიმები, შინანიმები, ქერუბიმები, ოფანიმები და სერაფიმები. როგორც ვხედავთ, ელოჰიმები (არასწორად თარგმნილი როგორც „ღმერთი“) და ბენ ელოჰიმები (არასწორად თარგმნილი როგორც „ღვთისშვილები“), არიან ზეციური, კოსმიური, ენერგეტიკული ზეარსებები, რომლებიც იმყოფებიან კოსმიურ სივრცეში. ნიფილიმების შესახებ წერია ენოქის ძველ იუდაისტურ აპოკრიფულ წიგნშიც, ენოქის პირველ წიგნში (ენოქმა დაწერა 79 წიგნი). სატანისტურ წიგნში „სემიაზას წიგნი“ მოცემულია ტრადიციული ბიბლიური ვერსიისგან რადიკალურად განსხვავებული ვერსია.სემიაზას წიგნის თანახმად ლუციფერი ანუ სატანა არის ბოროტი, უსამართლო, სასტიკი და ამპარტავანი შემოქმედი ცრუღმერთის წინააღმდეგ აჯანყებული სიკეთისა და სინათლის, თავისუფლებისათვის მებრძოლი ღვთაებრივი ანგელოზი და ჭეშმარიტი ღმერთი. სატანიზმის მიხედვით შემოქმედი არის ბოროტი, უსამართლო, სასტიკი და ამპარტავანი, ხოლო ლუციფერი ანუ სატანა კეთილი და ბრძენი, ლუციფერი არის სიბრძნის, ცოდნის, სიყვარულის და მშვიდობის ღმერთი. სატანიზმის მიხედვით სატანა-ლუციფერი იყო ის ვინც ზეციური ანგელოზების ერთი მესამედი გაანთავისუფლა ტირანი შემოქმედის დესპოტური კლანჭებისგან და ის ვინც კაცობრიობას მოუტანა ცოდნა (გველის სახით ედემის ბაღში და შემდეგაც არაერთხელ). სემიაზა და დანარჩენი 199 ანგელოზი ჩამოვიდნენ დედამიწაზე რათა ადამიანთათვის ცოდნა მოეტანათ და დემიურგის მზაკვრული კლანჭებისგან ეხსნათ. ეზოთერიკისა და სატანიზმის მიხედვით ბიბლიურმა დემიურგმა კაცობრიობა ნიფილიმების გამო დაღუპა, რადგანაც ადამიანები, ნიფილიმები და ანგელოზები ბიბლიურ დემიურგს აღარ ემორჩილებოდნენ.როდესაც ნოე კიდობნიდან გამოვიდა, მან სისხლიანი მსხვერპლი აღუვლინა ბოროტ დემიურგს, ბიბლიურ მამაღმერთს, რომელიც სინამდვილეში ბოროტი დემონია და არა ღვთაება. ნოემ მოკლა ცხოველების გარკვეული ნაწილი, დაანთხია მათი სისხლი და შეუკეთა სამსხვერპლო ცეცხლი, რაც ბიბლიურ დემიურგს ძალიან ესიამოვნა. „აუგო ნოემ სამსხვერპლო უფალს, თითო-თითო ამოარჩია ყოველი წმინდა პირუტყვიდან და ყოველი წმინდა ფრინველიდან და აღსავლენად მიიტანა სამსხვერპლოზე“ (დაბადება, თავი 8, სტროფი 20). „იყნოსა უფალმა კეთილსურნელება და თქვა უფალმა თავისთვის: ამიერიდან აღარ დავწყევლი მიწას ადამიანის გამო, რადგან ბოროტისკენაა მიდრეკილი ადამიანის გულისთქმა მისი სიყრმიდანვე. მეტად აღარ გავანადგურებ ცოცხალ არსებას, როგორც მოვიქეცი“ (დაბადება, თავი 8, სტროფი 21). დაბადების ამ სტროფებში პირდაპირ ჩანს ნოეს და მისი „ღმერთის“ ბუნება. ნოე არის მკვლელი, ხოლო მისი „ღმერთი“ საზიზღარი ტირანი და სადისტი. გნოსტიკურ ქრისტიანობაში, ჰერმეტიზმში, თეოსოფიურ მოძღვრებაში, ანთროპოსოფიურ სწავლებაში, ეზოთერიკაში, ოკულტიზმში და აღმოსავლურ დჰარმულ მოძღვრებებში (მაგ. ინდუიზმში, ჯაინიზმში და ბუდიზმში) ცოცხალი არსებებისათვის ზიანის მიყენება და მოკვლა ითვლება საზარელ უზარმაზარ ცოდვად. ბუდიზმში და ჯაინიზმში აჰიმსას ანუ არაძალმომრეობის, არაძალადობის დოქტრინა ყველაზე ძლიერად არის განვითარებული, ჯაინიზმი და ბუდიზმი მთელ მსოფლიოში ორად-ორი მოძღვრებაა, რომლებშიც აჰიმსას დოქტრინა უმთავრესი და უმნიშვნელოვანესია, ამ ორ სწავლებაში აჰიმსას იდეა ყველაზე მკვეთრად არის გამოხატული და ყველაზე კარგად და ცხადად არის გაგებული და აღქმული. ჯაინიზმისა და ბუდიზმის თანახმად აჰიმსას საპირისპირო ქმედება, ჰიმსა ანუ ძალმომრეობა, ძალადობა, ადამიანის ცნობიერებაში იწვევს ნეგატიური კარმული ენერგიის დაგროვებას, ცნობიერებაში დალექილი ნეგატიური კარმული ენერგიის გამო, ადამიანი იძულებულია განიცადოს რეინკარნაცია, გარდაცვალების შემდეგ, თავისი ნეგატიური კარმული დანალექებით განპირობებული, ადამიანი ფსიქიკური სხეულით იბადება ჯოჯოხეთში (ჯოჯოხეთის ერთ-ერთ სამყაროში), სადაც იგი რჩება რამოდენიმე საუკუნიდან რამოდენიმე მილიარდი წელი ჯოჯოხეთის დროით, მაშინ, როდესაც დედამიწაზე ამ დროს შეიძლება გავიდეს ერთი, ათი ან ასი წელი, ჯოჯოხეთში შეიძლება გავიდეს ათასი, ასიათასი, მილიონი ან მილიარდი წელი და ყველაზე დიდი ტრაგედია მდგომარებს იმაში, რომ ადამიანი იმ დონეზე გრძნობს ჯოჯოხეთში გატარებულ თითოეულ წამს, რომელიც აღსავსეა ტანჯვა-წამებით, რომ ჯოჯოხეთში გატარებული დრო უსასრულობად და მარადისობად ეჩვენება, მაგრამ ამასაც საბედნიეროდ აქვს დასასრული, როდესაც ნეგატიური კარმისგან განპირობებული დადგენილი სასჯელი ამოიწურება, ადამიანი ჯოჯოხეთიდან ამოდის კვლავ დედამიწაზე და ხელახლა იბადება ახალ ფიზიკურ სხეულში. ჯოჯოხეთში ყოფნა კი სრულდება, მაგრამ ხელახალი ფიზიკური განხორციელების შემდეგ ადამიანის ტანჯვა-წამება არ სრულდება, ის უბრალოდ მცირდება და მეტი არაფერი, ტანჯვა გრძელდება და ადამიანი ახალ ფიზიკურ ინკარნაციაშიც განაგრძობს კარმული სასჯელის მიღებას, ის კი თავისუფლდება ჯოჯოხეთისგან, მაგრამ კარმული სასჯელი არ იწურება, იმიტომ რომ კარმა განაგრძობს არსებობას. თუ ახალი ფიზიკური ინკარნაციის დროს ადამიანი განაგრძობს კარმის (ნეგატიური კარმის) დაგროვებას, ყველაფერი მეორდება, კარმული სასჯელის კასკადი უსასრულოდ გრძელდება, იქამდე სანამ ადამიანი არ განუდგება მატერიას, არ განახორციელებს ჯნანა-იოგას და ტანტრა-იოგას, მათი მეოხებით არ მიაღწევს სულიერ გასხივოსნებას და არ გახდება დჰიანა ბუდა ან დჰიანა ბოდჰისატვა, ზეგანღმრთობილი წმინდა ზეარსება, რომელმაც შეძლო და მოსპო საკუთარი კარმა. დჰიანა ბუდები და დჰიანა ბოდჰისატვები არიან გასხივოსნებული ზეარსებები, რომლებიც უკვე აღარ განიცდიან რეინკარნაციას და მეტი აღარასოდეს დაიბადებიან, არც ჯოჯოხეთში (ნეგატიური კარმით განპირობებული), არც ფიზიკურ კოსმოსში (დადებითი და უარყოფითი კარმის გამო), არც სამოთხეში (დადებითი კარმით განპირობებული). ჯაინისტური და ბუდისტური ფილოსოფიის თვალსაზრისით თუ შევხედავთ, ნოე არის ბოროტი და ცოდვილი ადამიანი, პირისხლიანი მკვლელი, სადისტი და არა მადლმოსილი და მართალი კაცი, როგორც ამას ბიბლია ამტკიცებს. ნოე ისეთივე ბოროტმოქმედი სადისტია როგორიც მისი „ღმერთი“. ბიბლიური ღმერთი ნოეს ეუბნება: „თქვენი შიში და ძრწოლა ჰქონდეს მიწის ყველა მხეცს, ცის ყველა ფრინველს, ყოველ სულდგმულს, რაც კი იძვრის დედამიწაზე, და ზღვის ყველა თევზს. თქვენს ხელთ არიან ისინი“ (დაბადება, თავი 9, სტროფი 2). „ყველი იძვრისი, რაც კი ცოცხლობს, საჭმელად გქონდეთ, როგორც მწვანე ბალახს, ისე გაძლევთ ყველაფერს“ (დაბადება, თავი 9, სტროფი 3). ბიბლიური ღმერთი რომელიც არის სადისტი და ტირანი, აქ ნოეს და მის შთამომავლობას პრაქტიკულად აძლევს უდანაშაულო ცოცხალ არსებათა, ცხოველთა, ფრინველთა და ზღვის არსებათა ლეშის ჭამის უფლებას, ის აძლევს ნოეს და მის შთამომავლებს იმაზე კურთხევას, რომ მათ ინადირონ საბრალო ცხოველებზე, ფრინველებზე, თევზებზე და სხვა ცოცხალ არსებებზე, გულგრილად და უმოწყალოდ მოკლან ისინი და ჭამონ მათი გამოშიგნული ლეში. ბიბლიური ღმერთი ნოეს და მის შთამომავლებს ეუბნება, რომ მათ აქვთ სრული უფლება და თავისუფლება იყვნენ ლეშიჭამია მკვლელები და ამითი ადამიანებს ნეგატიურ კარმულ მოქმედებებზე აქეზებს, რადგანაც მან, როგორც მატერიალური ვნებებისა და სურვილების მმართველმა ბოროტმა სულმა იცის, რომ კარმული ენერგიის დაგროვების შედეგად ადამიანები ჩათრეული იქნებიან რეინკარნაციის წრეში. ნოეს „ღმერთი“ აშკარად ჰიმსას (ძალმომრეობის) მომხრე შავბნელი არსებაა. ეს არის აჰიმსა-ვრატას (არაძალადობის, არაძალმორეობის, ზიანის არმიყენების აღთქმის) პირდაპირი დარღვევა რაჯასის (ვნების, აგრესიის) და ტამასის (უმეცრების) მოდუსების ზეგავლენით. ბიბლიური ღმერთი ქადაგებს იმას (უდანაშაულო პირუტყვთა კვლას და მათი ლეშის ხარბად ნთქმას), რასაც ჯაინისტები და ბუდისტები (და არა მარტო ისინი) აგერ უკვე 4000 წელია ებრძვიან და ცდილობენ დათრგუნონ. ჯაინისტები და ბუდისტები ცდილობენ არავის (არცერთ ცოცხალ არსებას) არ მიაყენონ ზიანი, სულიერად განიწმინდონ სათნოებაში, იყვნენ მოწყალენი და თანაგრძნობით აღსავსენი ყველა ცოცხალი არსების მიმართ და მიაღწიონ სულიერ გასხივოსნებას, რათა დაძლიონ რეინკარნაციის წრებრუნვა და გადავიდნენ ყოფიერების უმაღლეს განზომილებაში, ხოლო ბიბლიური ღმერთი ამის საპირისპიროდ ქადაგებს ძალმორეობას და მტაცებლობას, იგი ადამიანებს ურჩევს იმის საპირისპირო ქმედებების შესრულებას, რომლებსაც აქვთ ადამიანის რეინკარნაციის წრებრუნვისგან გამოსხნის უნარი და ამით პირიქით ითრევს უსასრულო გარდასხეულებებში, იმის მაგივრად, რომ დაეხმაროს მისგან თავის დაღწევაში. ბუდას განსხვავებით ბიბლიური „უფლისგან“ არ სიამოვნებს მოკლული ცხოველის გვამის სურნელი.

ოფიციალური, ყოველ შემთხვევაში ქრისტიანულ ორთოდოქსიასა და კრეაციონისტულ ფსევდომეცნიერულ წრეებში გაბატონებული აზრის თანახმად, ებრაელები ეგვიპტეში, ეგვიპტის სამეფოში, ცხოვრობდნენ როგორც მონები, რამეთუ დამონებულნი იყვნენ ეგვიპტის ფარაონის მიერ და ცხოვრობდნენ გაუსაძლის პირობებში. ერთხელაც ეგვიპტის ფარაონს გრძნეულებმა აცნობეს, რომ ისრაელიანთა მოდგმაში დაიბადებოდა კაცი, რომელიც საშინელ საფრთხეს შეუქმნიდა მთელ ეგვიპტეს. ამიტომაც ფარაონმა ამოწყვიტა ისრაელიანთა ყველა პირმშო, მაგრამ მოსე, ის რჩეული პირმშო სასწაულებრივად გადარჩა, ის მდინარეში მცურავ კალათაში იპოვა, ეგვიპტელმა დედოფალმა და გაზარდა როგორც შვილი. როცა წამოიზარდა მოსე, მას გამოეცხადა იეღოვა და ამცნო ღვთაებრივი მისიის შესახებ, რომლის თანახმადაც მას (მოსეს) ებრაელები ფარაონის ტყვეობისაგან უნდა გაენთავისუფლებინა. მოსემ დაუჯერა იეღოვას და მისით გამხნევებულმა ეგვიპტელ ფარაონს მოსთხოვა ებრაელთა განთავისუფლება, მაგრამ ფარაონმა უარი უთხრა. ამიტომაც მოსეს მოუწია მთელი რიგი სასწაულების ჩატარება, რაც 10 წყევლის ეგვიპტელთა თავზე დატეხვაში გამოიხატა და ყველაფერ ამას მოსე აკეთებდა იეღოვას დახმარებით. ჩვენ შეგვიძლია დავასკვნათ, რომ მოსემ ილდაბაოთ-სატანაილის ძალით, მოწამლა ეგვიპტის წყალი, წყალში მიკრობული წითელი წყალმცენარეების გამრავლება იწვევს; წყლის გაწითლებას და თევზების დახოცვას და გომბეშოთა კატასტროფულ გამრავლებას, შემდეგ ისინიც იხოცებიან და რადგან მწერებს არავინ ჭამს ისინი კატასტროფულად მრავლდებიან, მათ მოაქვთ სნეულება. ჭირმა მოკლა ეგვიპტელები, რადგან დაინფიცირებული ხორბალი ჭამეს, ხორბალი რაღა თქმა უნდა მოსემ მოაჯადოვა ე.ი. მოწამლა იეღოვას ძალის გამოყენებით. აგრეთვე უნდა აღინიშნოს რომ ეგვიპტელნი პირველშობილ ყრმებს უფრო მეტს აჭმევდნენ ვიდრე დანარჩენ ბავშვებს. ამიტომაც მოწამლული ხორბლით დაიხოცნენ პირველშობილნი. ბიბლიაში წერია: „უთხრა უფალმა მოსეს: ახლა მიდიხარ და იცოდე, როცა დაბრუნდები ეგვიპტეში, ფარაონის წინაშე მოახდენ ყველა სასწაულს, რომელიც ხელში ჩაგიდევი. გულს გავუსასტიკებ ფარაონს და არ გაუშვებს ხალხს“ (გამოსვლა, თავი 4, სტროფი 21). „გულს გავუსასტიკებ ფარაონს, გავამრავლებ ნიშნებსა და სასწაულებს ეგვიპტის ქვეყნად“ (გამოსვლა, თავი 7, სტროფი 3). „გაუსასტიკა გული უფალმა ფარაონს და არ უსმინა მათ, როგორც ნათქვამი ქონდა უფალს“ (გამოსვლა, თავი 7, სტროფი 13). „უთხრეს გრძნეულებმა ფარაონს: ეს ღვთის ხელია! გაუსასტიკდა გული ფარაონს და არ შეისმინა მათი, როგორც ნათქვამი ქონდა უფალს“ (გამოსვლა, თავი 8, სტროფი 19). „გაუსასტიკა გული უფალმა ფარაონს და არ უსმინა მათ ფარაონმა, როგორც ნათქვამი ქონდა მოსესთვის უფალს“ (გამოსვლა, თავი 9, სტროფი 12). „გაუსასტიკდა გული ფარაონს“ (გამოსვლა, თავი 9, სტროფი 35). „უთხრა უფალმა მოსეს: მოუღერე ხელი ეგვიპტის ქვეყანას კალიის გამოსახმობად და შეესიოს კალია ეგვიპტის ქვეყანას; გადაჭამოს ქვეყნის მთელი ბალახი, რაც სეტყვას გადაურჩა“ (გამოსვლა, თავი 10, სტროფი 12). „გაუსასტიკა უფალმა გული ფარაონს“ (გამოსვლა, თავი 10, სტროფი 20). „გაუსასტიკა უფალმა გული ფარაონს“ (გამოსვლა, თავი 10, სტროფი 27). აქედან გამომდინარე ცხადია ერთადერთი რამ, კერძოდ ის რომ ბიბლიური მამაღმერთი ესაა არაადეკვატური სადისტი არსება, იმის მაგივრად რომ ფარაონს გული მოულბოს და სიკეთე და სიყვარული გაუღვიძოს გულში, ის უსასტიკებს, გულს მას! და რისთვის? რისთვის და თუ ძველ აღთქმას დავუჯერებთ საკუთარი ძალის, ძლევამოსილების დემოსტრირებისათვის თავისი ხალხისა და ეგვიპტელთა წინაშე. აშკარაა რომ ლოგიკური და რაციონალური იქნებოდა სხვაგვარი პოლიტიკა, ჯერ ერთი იეღოვა (ბიბლიური უფალი ღმერთი) გულს უსასტიკებს ფარაონს და ამას საკუთარი პირით აღიარებს ე.ი. ის რომ ეგვიპტის ფარაონი არ ეპუება მოსეს და არ უშვებს ისრაელიანებს, არის არა ფარაონის, არამედ ბიბლიური უფალი ღმერთის ბრალი. მესამეც ის ისრაელიანებს აღუთქვამს იმ მიწას, რომელიც მათ არ ეკუთვნით და სადაც სულ სხვა ხალხები ცხოვრობენ, ისრაელიანებმა იეღოვას (ბიბლიური მამაღმერთის) და მისი ყურმოჭრილი მონის, მოსეს წაქეზებით 10 ერი მოსპეს(!). ელოჰიმი იეჰოვა და მოსე არიან არაადეკვატური სადისტი სოციოპათი, ფსიქოპათი, რასისტი, ქსენოფობები. ბიბლიურმა ღმერთმა ფარაონს გული იმიტომ გაუსასტიკა და თან არაერთხელ, რომ მას სურდა თავისი შემზარავი ძალისა და მრისხანების დემონსტრირება ეგვიპტელთა წინაშე, ეს იყო უბრალო „მარიაჟობა“ და მეტი არაფერი! ბიბლიურ უფალ ღმერთს სურდა დათრგუნულ და გვემულ ეგვიპტელთა წინაშე წარმოჩენილიყო როგორც შემზარავი, მრისხანე და ძლევამოსილი ტირანი, დესპოტი და დიქტატორი, მას სურდა ეგვიპტელთათვის ტკვილისა და ტანჯვის მიყენება და მათი ტანჯვა-წამებით დატკბობა და გართობა. ბიბლიურ „ღმერთს“ არ აინტერესებდა პრობლემის გადაჭრის მარტივი გზები, მას არ შეეძლო ფარაონისთვის შთაეგონებინა სიყვარული, ჰარმონია, მოწყალება და თანაგრძნობა, რადგანაც ყველაფერი ეს მას უბრალოდ არ გააჩნია! მას არ შეეძლო ფარაონისთვის გული მოელბო, რადგანაც თავად ის არის უგულო და შემზარავად სასტიკი. ბიბლიურ ღმერთს უნდოდა რაც შეიძლება დაეტანჯა ეგვიპტელები და გაეწვალებინა ებრაელებიც, იმ მიზეზის გამო, რომ ეს „პროცესი“ მას „ართობდა“ და „ახარებდა“. ბუნებრივია რომ ნარცისიზმით შეპყრობილ სადისტს არ შეეძლო მოქცეულიყო სხვაგვარად, რადგანაც იგი (ბიბლიური „ღმერთი“) მიიჩნევდა, რომ ეგვიტელთა დატანჯვა და გაწამება წარმოადგენდა მისი ერთადერთ ჭეშმარიტ ღმერთად დეკლარილებისა და მანიფესტირების ყველაზე საუკეთესო და ერთადერთ გზას. ამ არსებამ საკუთარი თავის ერთადერთ ჭეშმარიტ ღმერთად დეკლარაცია და მანიფესტაცია მოახდინა ეგვიპტელი ხალხის დაჯოჯოხეთებით და ფარაონის აზრებითა და ფსიქიკით სადისტურ-სოციოპათიური მანიპულირებით. ბიბლიურ „შემოქმედს“ უნდოდა რომ თავისი „ძლიერება და დიდებულება“ შემზარავი ქმედებებით წარმოეჩინა, ის მიიჩნევდა, რომ ეგვიტელთა დაშინება და გაწვალება იყო საუკეთესო გზა, რათა მათ იგი ჭეშმარიტ ღვთაებად ეღიარებინათ. ამ არსებისთვის უდანაშაულო ხალხის დატანჯვა იყო თვითდამკვიდრების მეთოდი. ბუდა არ უსასტიკებს ადამიანებს გულს, როგორც ამას ბიბლიური „უფალი“ აკეთებს, ბუდა თითოეულ ცოცხალ არსებას შთააგონებს სიყვარულსა და თანაგრძნობას, ერთხელ ბუდამ კაციჭამია ყაჩაღი თავისი სათნოებით ბუდისტ ბერად მოაქცია, ბუდამ მას სიკეთე შთააგონა და მისი ცნობიერება განკურნა, ბიბლიური „ღმერთი“ რას აკეთებს? ის „გულს უსასტიკებს“ და ეს არსება არის ღმერთი? ბიბლიური ელოჰიმები: იეჰოვა, საბაოთი, ადონაი და ა.შ. სინამდვილეში არიან სივრცეთაშორის სივრცეში, სუბასტრალურ სამყაროში მცხოვრები რეფტილოიდი-მანიპულატორები, რომლებსაც გნოსტიკოსები კენომას არქონტებს (წყვდიადის მთავრებს) უწოდებდნენ, ამ ელოჰიმებს არ გააჩნიათ პოზიტიური აზრები და ემოციები, მათ არ გააჩნიათ თანაგრძნობა, მოწყალება, უანგარო სიყვარული, ჰარმონია, ემპათია, შემწყნარებლობა, მიმტევებლობა, თავმდაბლობა, სინაზე, სიმშვიდე და სხვა დადებითი ემოციური ენერგოვიბრაციები, ბიბლიაში პირდაპირ ჩანს, რომ ეს არსებები ფლობენ მხოლოდ ნეგატიურ ემოციურ ენერგოვიბრაციებს, უარყოფით აზრებსა და ემოციებს, მათ გააჩნიათ მხოლოდ დაბალი ფსიქომენტალური ენერგოვიბრაციული ველი, ეს არსებები არიან სუბასტრალური სივრციდან (განზომილებიდან) მოსული ენერგოვამპირები, ფსიქომენტალური, ფსიქოფიზიოლოგიური და ფსიქოემოციური ენერგეტიკული პარაზიტები და წურბელები! რატომ „გაუსასტიკა გული“ ელოჰიმმა იეჰოვამ ფარაონს? რატომ მოუვლინა მან თავისი ერთგული მონის მოსეს თანამონაწილეობით ეგვიპტელებს ათი წყევლა? რატომ გაწყვიტა და ამოხოცა ბიბლიურმა ელოჰიმმა ათასობით უდანაშაულო პირმშო ეგვიპტის ქვეყანაში? რა იყო ამისი მიზეზი? ნუთუ არ არსებობდა სხვა გზა? არ შეიძლებოდა, რომ სხვაგვარად მოქცეულიყო? პასუხი მარტივია! რაღა თქმა უნდა არ შეეძლო! რადგანაც ეს მისი ბუნების საწინააღმდეგო იქნებოდა! მან გააკეთა ის, რაც შეეძლო და არა ის რაც შესაძლებელი იყო და იქნებოდა პრობლემის გადაწყვეტის საუკეთესო ვარიანტი! ბიბლიაში წერია: „შუაღამისას მოაკვდინა უფალმა ყოველი პირმშო ეგვიპტის ქვეყანაში, ტახტზე მჯდომარე ფარაონის პირმშოდან დილეგში მჯდარი პატიმრის პირმშომდე და პირუტყვის ყოველი პირველმოგებული“ (გამოსვლა, თავი 12, სტროფი 29). რას ნიშნავს ეს? ეს ნიშნავს იმას რომ ის ელოჰიმი, ის „უფალი ღმერთი“ რომელიც მოსეს „ეხმარებოდა“, წარმოადგენს უმდაბლესი ფსიქომენტალური ენერგოვიბრაციის არსებას, მოსულს სუბასტრალური სივრცეთაშორისი სივრციდან! რატომ გააკეთა მან ეს? იმიტომ, რომ მას განზრახული ჰქონდა ეგვიპტელთათვის მიეყენებინა მაქსიმალური ტკივილი და ფიზიკური და ფსიქოემოციური ტანჯვა-წამებით ისინი ჩაემწყვდია ფიზიკური ცნობიერების ჭუპრში, უმდაბლესი ენერგოვიბრაციის ციხეში, მასობრივი ხოცვა-ჟლეტით ანუ გენოციდით მოეწყვიტა ეგვიპტელები თავდაპირველ სულიერ ცნობიერებას, ერთიან სულიერ ცნობიერებას! გადაეყვანა ეგვიპტელები მაღალი ენერგოვიბრაციული ფაზიდან უმდაბლესში! როგორ? როდესაც ადამიანი განიცდის დადებით ემოციებს, როდესაც ადამიანი ახდენს მხოლოდ პოზიტიური აზრების გენერაციას, აკუმულირებას და კულტივირებას, როდესაც ადამიანი ავითარებს საკუთარ თავში შემწყნარებლობას და მოთმინებას, როდესაც იგი ფიზიკურად და სიტყვიერად ეხმარება გასაჭირში მყოფ სხვა ცოცხალ არსებებს და შესტკივა მათ ტანჯვაზე გული, ასეთ დროს ადამიანი გადადის ამაღლებულ პოზიტიურ სულიერ ენერგოვიბრაციულ მდგომარეობაში და მისი ინდივიდუალური გონება, ინტელექტი და მენტალური ცნობიერება სცილდება მატერიის, ფიზიკური მატერიალური სხეულის დაბალ ენერგოვიბრაციულ ცნობიერებას, გონების ენერგოვიბრაციულ ციხეს, ამ დროს მისი სხეული და გონება გამოჰყოფენ დადებით ენერგიას, რომელიც ზეგავლენას ახდენს გარშემომყოფ ადამიანებზე და სხვა ცოცხალ არსებებზე, ასეთ შემთხვევაში იქმნება დადებითი ენერგიის ვიბრაციული მატრიცა, ვიბრაციული კოლექტიური ველი, მაგრამ როდესაც ადამიანი ახდენს უარყოფითი ემოციების და აზრების გენერაციას, აკუმულირებას და კულტივირებას, როდესაც ადამიანი იტანჯება და განიცდის ტკივილს, როდესაც ადამიანი ილანძღება, იგინება, წუწუნებს, კვნესის, ოხრავს განუწყვეტლივ, ცდილობს მიაყენოს ფიზიკური და სიტყვიერი ზიანი სხვა ცოცხალ არსებებს, როდესაც მისთვის სულერთია სხვისი ტკივილი და ტანჯვა და ავითარებს საკუთარ არსებაში ცრუ ეგოს ანუ პიროვნულ ეგოიზმს, ასეთ დროს ადამიანი ახშობს თავის სულიერ ცნობიერებას, ერთიან ღვთაებრივ ცნობიერებას, ის წყდება ღვთაებრივ ცნობიერებას, რომელიც იმანენტურია კოსმოსთან მიმართებაში და ჩაქსოვილია მის თითოეულ სუბატომსა და კვანტში, ადამიანი მაღალი სულიერი ღვთაებრივი ენერგოვიბრაციული მდგომარეობიდან ეშვება ძირს წუილ-წუილით, როგორც მეტეორიტი, ეშვება და იძირება, ემწყვდევა და იკეტება ფიზიკურ ცნობიერებაში, სხეულის ცნობიერებაში, უმდაბლეს ფსიქოფიზიკურ ენერგოვიბრაციულ მდგომარეობაში. როდესაც ადამიანი ხდება უმდაბლეს ენერგოვიბრაციულ რეჟიმში ჩამწყვდეული და ჩაკეტილი, როდესაც იგი იტანჯება და განიცდის ფიზიკურ და ფსიქიკურ ტკივილს, ის საკუთარი სხეულიდან და გონებიდან გამოჰყოფს და ასხივებს ტანჯვისა და ტკივილის ენერგიას – გავახს, ეს არის ის უმდაბლესი ენერგოვიბრაციული ენერგია, ის ფსიქოფიზიკური და ფსიქომენტალური ენერგია, ცხოველური, უმდაბლესი ნეგატიური ემოციების და აზრების ენერგია, რომელიც შეესაბამება და შეესატყვისება ბიბლიური ელოჰიმების ენერგოვიბრაციულ კვანტურ ველს და რომლითაც ეს არსებები იკვებებიან, როგორც ენერგეტიკული ფსიქომენტალური პარაზიტები! აი რაშია საქმე! სასიკვდილო აგონიაში მყოფი მომაკვდავი ადამიანი და ადამიანი რომელიც დასტირის სასიკვდილო აგონიაში ჩავარდნილ, მომაკვდავ, თავის ოჯახის წევრს და ახლობელს, გამოჰყოფს და ასხივებს გავახს (ტანჯვისა და ტკივილის ფსიქიკურ ენერგიას)! ხვდებით მაინც რა ფსიქიკური და მენტალური ზეგავლენა მოახდინა ეგვიპტელებზე ათმა წყევლამ? ხვდებით მაინც თუ რა ფსიქიკურ და მენტალურ მდგომარეობაში იქნებოდნენ ეგვიპტელები? ჯერ იყო და წყალი იქცა სისხლად (გამოსვლა 7-17), შემდეგ ამოწყდნენ თევზები (გამოსვლა 7-18), შემდეგ მთელ ეგვიპტეს გომბეშოები შეესივნენ (გამოსვლა 8-2), შემდეგ მთელ ეგვიპტეს მუმლი შეესია (გამოსვლა 8-16), შემდეგ მთელ ქვეყანას ბუზანკალი შეესია (გამოსვლა 8-24), შემდეგ მთელ ეგვიპტეს დაემართა ჭირი (გამოსვლა 9-3), შემდეგ იყო სეტყვა (გამოსვლა 9-18), შემდეგ იყო კალიების შესევა (გამოსვლა 10-4), შემდეგ ეგვიპტეში რამოდენიმე დღიანი წყვდიადი ჩამოდგა, ისეთი, რომ ადამიანები ერთმანეთს ვერ ხედავდნენ (გამოსვლა 10-22), საბოლოოდ კი პირმშოების ამოხოცვა (გამოსვლა 12-29), და თქვენ გგონიათ, რომ ეს ეგვიპტელების ფსიქიკაზე, მათ აურაზე და მენტალურ მეზე არავითარ ზეგავლენას არ მოახდენდა? გამოფხილზდით! ამ ათმა წყევლამ, განსაკუთრებით კი მეათემ, მთელი ეგვიპტე ტანჯვითა და ტკივილით აავსო და დააჯოჯოხეთა! წარმოგიდგენიათ მაინც რამდენ, რამხელა მოცულობის, რა რაოდენობის უარყოფით (ნეგატიურ) ფსიქომენტალურ ენერგიას ანუ გავახს გამოჰყოფდნენ და გამოასხივებდნენ ისინი?! უზარმაზარი რაოდენობით გავახი გამოიყო მაშინ! და ეს უზარმაზარი ენერგია შთანთქეს ბიბლიურმა ელოჰიმებმა ანუ არქონტებმა! ელოჰიმმა იეჰოვამ სპეციალურად დაავალა მოსეს მოევლინებინა ეგვიპტელთათვის ათი წყევლა და ყოველმხრივ ეხმარებოდა კიდეც, ამის მიზეზი ის იყო, რომ მას და დანარჩენ ელოჰიმებს განზრახული ჰქონდათ „მოეწველათ“ ეგვიპტელები ანუ მიეყენებინათ მათთვის ტანჯვა და ტკივილი რათა მათ გამოეყოთ გავახი, რომელიც იყო მათი საკვები! ბიბლიური ელოჰიმებისთვის კაცობრიობა არის გავახის (ტანჯვის ენერგიის) მწარმოებელი ფერმა და სხვა არაფერი! გავახს, როგორც ცნობილია, აწარმოებენ რაჯასის და ტამასის მოდუსების ზეგავლენის ქვეშ მყოფი ადამიანები, მაგრამ რაჯასი და ტამასი არ არის ადამიანის ბუნებრივი მდგომარეობა, ადამიანის ბუნებრივი მდგომარეობა არის სატვა ანუ ჰარმონია, თანაგრძნობა, მოწყალება, სიყვარული, სიმშვიდე და ა.შ. ადამიანი და ბრაჰმანი (კოსმიური ღმერთი) არის ერთი და იგივე, ადამიანი და ბრაჰმანი განუყოფელნი არიან, ადამიანის ჭეშმარიტი მე არის ბრაჰმანი. საბოლოოდ ფარაონს მოუწია ებრაელთა განთავისუფლება, მაგრამ როდესაც ებრაელები წითელ ზღვაზე გადადიოდნენ, ფარაონმა კვლავ გადაიფიქრა და ჯარი დაადევნა ებრაელებს, მაგრამ მოსემ იეღოვას ძალით ზღვაში ჩაძირა და ჩანთქა ეგვიპტელთა ჯარი. შემდეგ კი უფაბნოში 40 წლიანი ხეტიალის შემდეგ მიაღწიეს აღთქმულ ქვეყანას და იქ დასახლდნენ. მაგრამ უკანასკნელი თანამედროვე მეცნიერული გამოკვლევების თანახმად (რომლებიც ჩაატარეს მეცნიერებმა - მარკ შვარცმა, რიჩარდ გებრიელმა, დევიდ ჯორჯმა, აარონ შუგარმა, სტივენ ვეინგარტნერმა, ბილ ბრაუნმა, დევიდ ერიქსონმა, ჰელენ ბონდმა და ა.შ.), ებრაელნი არ ყოფილან მონები (!), არამედ დაქირავებული მუშაკები, ისინი იყვნენ სრულებით თავისუფალი ადამიანები რომლებიც იღებდნენ საკმაოდ დიდ ხელფასს ეგვიპტის ხელისუფლებისაგან. მრავალი ებრაელი მაღალ სახელმწიფო პოსტებსაც კი იკავებდა, ეს დამტკიცებულია მეცნიერულად. ბიბლიის თანამედროვე თარგმანში ებრაელები მოხსენიებული არიან როგორც მონები, მაგრამ ორიგინალში წერია სიტყვა „ავადიმ“, რაც ნიშნავს არა მონას, არამედ დაქირავებულ მუშას. ერთ დღესაც ებრაელები უბრალოდ აჯანყდნენ და კბილებამდე შეიარაღებულებმა ააოხრეს და გადაწვეს, სრულებით გაძარცვეს მთელი ჩრდილოეთი ეგვიპტე, ისე რომ მოსახლეობის უმეტესობა ამოწყვიტეს, რაღა თქმა უნდა განრისხებულმა ფარაონმა ჯარის გადარჩენილი ნაწილი დაადევნა. ბიბლიაში წერია: „დარაზმულები ამოვიდნენ ისრაელიანები ეგვიპტიდან“ (გამოსვლა 13-18). ბიბლიაში გარკვევით წერია თუ როგორ გაძარცვეს კბილებამდე შეიარაღებულმა ებრაელებმა ეგვიპტელები, გამოსვლის წიგნი მოგვითხრობს: „მოსეს სიტყვისამებრ მოიქცნენ ისრაელიანები: ინათხოვრეს ეგვიპტელთაგან ვერცხლისა და ოქროს ჭურჭელი და სამოსელი.“ (გამოსვლა 12-35), „მადლი აპოვნინა უფალმა ხალხს ეგვიპტელთა თვალში და მათაც ათხოვეს. ასე გაძარცვეს მთელი ეგვიპტე.“ (გამოსვლა 12-36), უკაცრავად, მაგრამ რას ნიშნავს „მადლი აპოვნინა უფალმა ხალხს ეგვიპტელთა თვალში“? ეს არის აშკარა რელიგიური დემაგოგია, თუ კარგად დავფიქრდებით და ლოგიკურად და რაციონალურად გავაანალიზებთ, მიხვდებით, რომ ეგვიპტელები, რომლებსაც ჭირის დღესავით ეზიზღებოდათ ებრაელები, მათ არაფერს არ „ათხოვებდნენ“, ჯერ ერთი რას ნიშნავს „ათხოვეს“? მეორეც როგორ „ათხოვეს“ ეგვიპტელებმა ებრაელებს ოქროსა და ვერცხლის ჭურჭელი და სამოსი? ხვდებით მაინც რა სისულელე წერია? მესამეც, ებრაელები სამუდამოდ მიდიოდნენ ეგვიპტიდან და რანაირ „თხოვებაზე“ იყო საუბარი საერთოდ? თხოვება არის როდესაც მეგობარს ან მეზობელს ათხოვებ მცირე ხნით რაღაც ნივთს ან ფულად თანხას ასესხებ, ხოლო როდესაც ადამიანთა მთელი ჯგუფი, რომელიც ქვეყნიდან მიდის, ქვეყნის მოსახლეებს თხოვს ოქროს და ვერცხლის ჭურჭელს და სამოსელს, ეს უკვე „თხოვება“ აღარაა, მეოთხეც, ორიგინალში წერია ებრაული სიტყვა „ნიცაელ“, რაც ითარგმნება, როგორც „გაძარცვა“, ეს იმას ნიშნავს, რომ ებრაელებმა გაძარცვეს ეგვიპტელები და როგორ მოახერხებდნენ ისინი ამას? შიშველი ხელებით? რაღა თქმა უნდა არა! ისინი შეიარაღებულნი იყვნენ! აი როგორ შეძლეს ეს! ყველაფერს თავი რომ დავანებოთ, ბიბლიის გამყალბებელს აშკარად გამოეპარა სიტყვა „გაძარცვეს“, ჯერ წერია, რომ მათ ინათხოვრეს, მერე კი პირდაპირ წერია რომ: „ასე გაძარცვეს მთელი ეგვიპტე.“, კი მაგრამ ეს რას უნდა ნიშნავდეს? ხვდებით რამეს მაინც „პატივცემულო“ ფანატიკოსებო? ჭეშმარიტება მარტივია! ებრაელებმა გაძარცვეს ეგვიპტელები, როგორც ამას მეცნიერები ამბობენ! ბიბლიაში წერია, რომ ებრაელები ეგვიპტეში ოთხას ოცდაათი წელი ცხოვრობდნენ, ბიბლია ამბობს: „ოთხას ოცდაათი წელი ცხოვრობდნენ ისრაელიანები ეგვიპტეში.“ (გამოსვლა 12-40), მეცნიერთა კვლევების თანახმად, ებრაელები ანუ „ისრაელიანები“ ეგვიპტეში, კერძოდ ჩრდილო-აღმოსავლეთით მდებარე გოშანის დაბლობში მივიდნენ ქანაანის ჩრდილო-აღმოსავლეთით მდებარე პატარა ქალაქი სახელმწიფოდან, ჯერ კიდევ აბრაამის დროს, ხოლო თავად აბრაამი და მისი ხალხი ქანაანის ჩრდილო-აღმოსავლეთ რეგიონში მივიდნენ ქალდეადან, ქალდეველთა ქვეყნიდან (ძვ. წ. – ით 500-400 წლებში), რომელიც მდებარეობდა თანამედროვე ერაყის სამხრეთ-აღმოსავლეთ რეგიონში, ქუვეითთან ახლოს. მეცნიერთა კვლევებით, ებრაელები ეგვიპტეში ცხოვრობდნენ როგორც ე.წ. „ხაბირუები“, ესენი იყვნენ დაქირავებული ჯარისკაცები, აგრეთვე ფერმერები და მშენებლები, უმეტეს წილად ჯარისკაცები, მაგრამ როდესაც ეგვიპტეში გამეფდა რამზეს მეორე, მან ებრაელებში დაინახა სამხედრო საფრთხე, მან იფიქრა, რომ ისინი არ იყვნენ საიმედო ხალხი, მან იფიქრა, რომ როდესაც მტერი ეგვიპტეში შემოიჭრებოდა, იყო იმის დიდი შანსი, რომ ებრაელები უღალატებდნენ ეგვიპტელებს, პირს შეკრავდნენ მტერთან და გაანადგურებდნენ ეგვიპტეს და ამის გამო „ხაბირუები“ ჩამოაქვეითა და რიგით მშენებელ მუშებად განაწესა, რაც რაღა თქმა უნდა ამაყ ებრაელებს არ მოეწონათ, თავიდან ისინი ბოღმას გულში იმარხავდნენ მაგრამ საბოლოოდ გადაწვეს და გაძარცვეს მთელი ჩრდილოეთი ეგვიპტე, ამოხოცეს მოსახლეობის უდიდესი ნაწილი და ნაქურდალით სინაის უდაბნოში გაიქცნენ.

მსაჯულთა წიგნში, რომელიც შედის ძველ აღთქმაში, წერია იმის შესახებ, თუ როგორ ხოცავდნენ და იმონებდნენ ე.წ. „ღვთის რჩეული ერი“ ანუ ებრაელები (ისრაელიანები) სხვა ხალხებს ანუ მათი პრიმიტიული მონოთეისტურ-სადისტური გაგებით ე.წ. „წარმართებს“. მაგალითაც მსაჯულთა წიგნის პირველ თავში ნახსენებია თუ როგორ დახოცეს ებრაელებმა 10 000 ქანაანელი და ფერიზეველი, ხოლო მესამე თავში წერია თუ როგორ გაჟლიტეს 10 000 მოაბელი და ა.შ. მსაჯულთა წიგნში პირდაპირ არის ნათქვამი, რომ ებრაელებს მათი „ღმერთისგან“ ჰქონდა აღებული ქანაანში და მის შემოგარენში მცხოვრები „წარმართი“ ხალხების დახოცვის ან აყრის „ნებართვა“. ბიბლიური „უფალი“ ებრაელებს აქეზებდა და შთააგონებდა არ მიეღოთ თავიანთ გარშემო მცხოვრები „წარმართების“ ღმერთები და დაენგრიათ მათი „წარმართული“ ტაძრები, დაემსხვრიათ მათი „კერპები“ და მოესპოთ მათი სამსხვერპლოები. ქანაანელები და სხვანი იმიტომ იყვნენ „ცუდები“ და „ბოროტები“ თურმე, რადგანაც „სხვები“ იყვნენ და ებრაელთა ციურ ეგომანიაკს არ უმღეროდნენ დითირამბებს. ბიბლიაში წერია: „იესოს სიკვდილის შემდეგ ჰკითხეს ისრაელიანებმა უფალს: რომელი ჩვენგანი გავიდეს პირველი ქანაანელებთან საომრად?“ (მსაჯულთა წიგნი 1-1). „თქვა უფალმა: იუდა გავიდეს. აჰა, ხელში ჩამიგდია მისთვის ეგ მიწა.“ “ (მსაჯულთა წიგნი 1-2). „უთხრა იუდამ თავის ძმას სიმონს: გამომყევი ჩემს წილხვდომილში, ერთად ვეომოთ ქანაანელებს. მერე მე გამოგყვები შენს წილხვდომილში. და გაჰყვა სიმონი.“ (მსაჯულთა წიგნი 1-3). „გავიდა იუდა და უფალმა ხელში ჩაუგდო ქანაანელები და ფერიზელები. ამოხოცეს ისინი ბეზეკში - ათი ათასი კაცი.“ (მსაჯულთა წიგნი 1-4). ბეზეკშივე შეეყარნენ ადონი-ბეზეკს. შეებნენ და დაამარცხეს ქანაანელები და ფერიზელები.“ (მსაჯულთა წიგნი 1-5). „უკუიქცა ადონი-ბეზეკი, დაედევნენ, შეიპყრეს და ხელებზე და ფეხებზე ცერები დააჭრეს.“ (მსაჯულთა წიგნი 1-6). „თქვა ადონი-ბეზეკმა: სამოცდაათი მეფე, ხელებზე და ფეხებზე ცერები რომ დავაჭერი, ჩემი სუფრის ქვეშ აგროვებდა ნამვსრევს. რასაც ჩავდიოდი, იგივე მომაგო ღმერთმა. წაიყვანეს იგი იერუსალიმში და იქ მოკვდა.“ “ (მსაჯულთა წიგნი 1-7). „შეუტიეს იუდიანებმა იერუსალიმს, აიღეს, მახვილით მოსრეს და ცეცხლს მისცეს ქალაქი.“ (მსაჯულთა წიგნი 1-8). „მერე ჩავიდნენ იუდიანები მთის, სამხრეთისა და ბარის ქანაანელებთან საომრად.“ (მსაჯულთა წიგნი 1-9). „გაილაშქრა იუდამ ხებრონში მცხოვრებ ქანაანელებზე (უწინ ჰებრონს კირიათ-არბა ერქვა); დაამარცხეს შეშაი, ახიმანი და თალმაი.“ (მსაჯულთა წიგნი 1-10). „იქიდან დაბირის მცხოვრებლებზე გაილაშქრა (უწინ დაბირს კირიათ-სეფერი ერქვა).“ (მსაჯულთა წიგნი 1-11). „თქვა ქალებმა: ვინც დაამარცხებს და აიღებს კირიათ-სეფერს, ცოლად მიმიცია მისთვის ჩემი ასული ყაქსა.“ (მსაჯულთა წიგნი 1-12). „ღოთენიელმა, ქალების უმცროსი ძმის კენაზის ძემ, აიღო ქალაქი და ქალებმა ცოლად მისცა მას თავისი ასული ყაქსა.“ (მსაჯულთა წიგნი 1-13). „ვიდრე შინ გაემგზავრებოდნენ, ცოლმა დაარიგა ღოთენიელი და თავისი მამისაგან მიწა გამოათხოვინა. თვითონ კი ჩამოხდა სახედრიდან და როცა ქალებმა ჰკითხა, რა გინდაო,“ (მსაჯულთა წიგნი 1-14). „მიუგო: მომეცი კურთხევა, რაკი ურწყავ მიწას მაძლევ, ბარემ წყალსატევვბიც მომეცი. შეუსრულა სათხოვარი. მისცა ქალებმა ზემო წყალსატევები და ქვემო წყალსატევები.“ (მსაჯულთა წიგნი 1-15). „მოსეს სიმამრის, იოთორ კენიელის შთამომავლებიც თან ამოჰყვნენ იუდიანებს ფინიკთა ქალაქიდან იუდას უდაბნოში, რომელიც არადის სამხრეთით მდებარეობს. მოვიდნენ და ადგილობრივ ხალხში ჩასახლდნენ.“ (მსაჯულთა წიგნი 1-16). „გავიდა იუდა თავის ძმასთან სიმონთან ერთად. დაამარცხეს ცეფათის ქანაანელები, ააოხრეს ქალაქი და უწოდეს ხორმა (ნაოხარი).“ (მსაჯულთა წიგნი 1-17). „აიღო იუდამ ღაზა და მისი შემოგარენი, ასკალონი და მისი შემოგარენი, ყეკრონი და მისი შემოგარენი, აშდოდი და მისი შემოგარენი.“ (მსაჯულთა წიგნი 1-18). „უფალი იყო იუდასთან და მან მთიანეთი დაიმკვიდრა, ბარელები კი ვერ აჰყარა, რადგან მათ რკინის ეტლები ჰქონდათ.“ (მსაჯულთა წიგნი 1-19). „მისცეს ხებრონი ქალებს, როგორც მოსესაგან იყო დანაბარები. დაიმკვიდრა მან ყანაკის ძეთა სამი ქალაქი და ყანაკის სამივე ძე აჰყარა იქიდან.“ (მსაჯულთა წიგნი 1-20). „მაგრამ იებუსეველები - იერუსალიმის მკვიდრნი ვერ აჰყარეს ბენიამინიანებმა და იებუსეველები დღემდე ცხოვრობენ იერუსალიმში ბენიამინიანთა გვერდით.“ (მსაჯულთა წიგნი 1-21). „იოსების სახლიც გავიდა ბეთელის წინააღმდეგ და უფალი იყო მასთან.“ (მსაჯულთა წიგნი 1-22). „შეჩერდა და ზვერავდა იოსების სახლი ბეთელს (უწინ ამ ქალაქს ლუზი ერქვა).“ (მსაჯულთა წიგნი 1-23). „დაინახეს მზვერავებმა ქალაქიდან გამომავალი კაცი, შეიპყრეს და უთხრეს: გვიჩვენე ქალაქში შესასვლელი და წყალობას გიზამთ.“ (მსაჯულთა წიგნი 1-24). „უჩვენა კაცმა ქალაქში შესასვლელი. მახვილით მოსრეს ქალაქი, ხოლო ის კაცი და მთელი მისი სახლობა გაუშვეს.“ (მსაჯულთა წიგნი 1-25). „წავიდა ის კაცი ხეთელების ქვეყანაში. ააშენა იქ ქალაქი და უწოდა ლუზი. ეს სახელი ჰქვია მას დღემდე.“ (მსაჯულთა წიგნი 1-26). „მენაშემ ვერ აჰყარა ბეთ-შეანი თავისი სოფლებითურთ, ვერც თაყანაქი თავისი სოფლებითა და მცხოვრებლებითურთ, ვერც დორი თავისი სოფლებითა და მცხოვრებლებითურთ, ვერც იბლეყამი თავისი სოფლებითა და მცხოვრებლებითურთ, ვერც მეგიდო თავისი სოფლებითურთ. დარჩნენ და ცხოვრობდნენ ქანაანელები ამ მიწაზე.“ (მსაჯულთა წიგნი 1-27). „როცა მომძლავრდა ისრაელი, დახარკა ქანაანელები, აყრით კი ვერ აჰყარა.“ (მსაჯულთა წიგნი 1-28). „ეფრემმა ვერ აჰყარა გაზერის ქანაანელები, ცხოვრობდნენ ქანაანელები გაზერში მათ გვერდით და ხარკს უხდიდნენ.“ (მსაჯულთა წიგნი 1-29). „ზაბულონმა ვერ აჰყარა კიტრონელები და ნაქლოლელები, ცხოვრობდნენ ისინი მათ გვერდით და მისი მოხარკენი შეიქნენ.“ (მსაჯულთა წიგნი 1-30). „აშერმა ვერ აჰყარა ყაქოელები, რომლებიც ხარკს უხდიდნენ, ვერც დორელები და სიდონელები, ვერც ახლაბელები, აქზიბელები, ქელბელები, აფიკელები და რექობელები.“ (მსაჯულთა წიგნი 1-31). „ცხოვრობდა აშერი იქაურ ქანაანელებს შორის, რადგან ვერ აჰყარა ისინი.“ (მსაჯულთა წიგნი 1-32). „ნაფთალიმ ვერ აჰყარა ბეთ-შემეში და ბეთ-ანათი; ცხოვრობდა იქაურ ქანაანელებს შორის. ბეთ-შემეშელებიც და ბეთ-ანათელებიც მისი მოხარკენი შეიქნენ.“ (მსაჯულთა წიგნი 1-33). „ამორეველებმა მთებში შეიმწყვდიეს დანელები და ბარად არ ჩამოუშვეს.“ (მსაჯულთა წიგნი 1-34). „დარჩნენ და ცხოვრობდნენ ამორეველები ქარ-ქერესში, სადაც დათვები და მელებია, აიალონში და შაყალბიმში, მაგრამ იოსების სახლის ხელი მძიმედ დააწვა ამორეველებს და მოხარკედ გაუხდნენ ისინი.“ (მსაჯულთა წიგნი 1-35). „ამორეველების საზღვარი ყაკრაბიმის მაღლობზე, სელაზე და მის მაღლა გადიოდა.“ (მსაჯულთა წიგნი 1-36). „მოვიდა უფლის ანგელოზი გილგალიდან ბოქიმში და ბეთელში ისრაელის სახლთან და თქვა: ასე ამბობს უფალი: გამოგიყვანეთ ეგვიპტიდან და მოგიყვანეთ ამ ქვეყანაში, რომელიც თქვენს მამა-პაპას აღვუთქვი. ვუთხარი, არ დავარღვევ-მეთქი თქვენთან დადებულ აღთქმას უკუნისამდე.“ (მსაჯულთა წიგნი 2-1). „ოღონდ ნუ შეკრავთ-მეთქი კავშირს ამ ქვეყნის ხალხთან, ნუ იწამებთ მათ ღმერთებს, დაამსხვრიეთ მათი კერპები, დაანგრიეთ-მეთქი მათი სამსხვერპლოები. თქვენ კი არ ისმინეთ ჩემი. ეს რა ჩაიდინეთ!“ (მსაჯულთა წიგნი 2-2). „ამიტომაც გეუბნებით: მათ, ვის აყრასაც ვაპირებდი, აღარ ავყრი. აღარ ავყრი მათ თქვენგან, რომ ხუნდებად გექცნენ ისინი, მახედ გექცნენ მათი ღმერთები.“ (მსაჯულთა წიგნი 2-3). „როცა უფლის ანგელოზები ამ სიტყვებს ეუბნებოდა ისრაელიანებს, ხმამაღლა ატირდა ხალხი.“ (მსაჯულთა წიგნი 2-4). „ამიტომ უწოდეს იმ ადგილს სახელად ბოქიმი (მოტირალნი). მსხვერპლი შესწირეს იქ უფალს.“ (მსაჯულთა წიგნი 2-5). „დაითხოვა იესომ ხალხი და წავიდ-წამოვიდნენ ისრაელიანები თავ-თავიანთ სახლებში, თავ-თავიანთ წილხვდომილ ქვეყნებში, რათა დაემკვიდრებინათ იგი.“ (მსაჯულთა წიგნი 2-6). „უფალს ემსახურებოდა ერი იესოს მთელ სიცოცხლეში და უხუცესთა მთელ სიცოცხლეში, რომლებიც იესოს შემდგომ იყვნენ და ნანახი ჰქონდათ ყველა დიადი საქმე, ისრაელისათვის რომ აღასრულა უფალმა.“ (მსაჯულთა წიგნი 2-7). „მოკვდა იესო, ნავეს ძე, უფლის მორჩილი, ას ათი წლისა,“ (მსაჯულთა წიგნი 2-8). „და დამარხეს თავის წილხვდომილში, თიმნათ-სერახში, ეფრემის მთაზე, გაყაშის მთის ჩრდილოეთით.“ (მსაჯულთა წიგნი 2-9). „მთელი ის თაობაც გადავიდა მამა-პაპასთან. მოვიდა სხვა თაობა რომელსაც არ გაეგონა უფალი, არც მისი საქმენი, ისრაელისთვის რომ აღასრულა.“ (მსაჯულთა წიგნი 2-10). „უკუღმართად იქცეოდნენ ისრაელიანები უფლის თვალში და ემსახურებოდნენ ბაალებს.“ (მსაჯულთა წიგნი 2-11). „დაივიწყეს უფალი, თავიანთი მამა-პაპის ღმერთი, რომელმაც ეგვიპტის ქვეყნიდან გამოიყვანა ისინი, მიიქცნენ უცხო ღმერთებისკენ, მეზობელ ხალხთა ღმერთებისაკენ და თაყვანს სცემდნენ მათ.“ (მსაჯულთა წიგნი 2-12). „დაივიწყეს უფალი და ემსახურებოდნენ ბაალებსა და აშთორეთებს.“ (მსაჯულთა წიგნი 2-13). „აღიგზნო უფლის რისხვა ისრაელიანთა მიმართ, ხელში ჩაუგდო ისინი მძარცველებს და აძარცვინა. ხელში ჩაუგდო გარშემორტყმულ მტერს და ვეღარ უმკლავდებოდნენ მათ.“ (მსაჯულთა წიგნი 2-14). „სადაც არ უნდა წასულიყვნენ, ავბედითად წარმართავდა მათ უფლის ხელი, როგორც უთხრა მათ უფალმა და დაემუქრა მათ უფალი. დიდად შეაჭირვა ისინი.“ (მსაჯულთა წიგნი 2-15). „დაუდგინა მათ უფალმა მსაჯულები, რომლებიც მძარცველებისაგან იფარავდნენ მათ.“ (მსაჯულთა წიგნი 2-16). „მაგრამ არც მსაჯულებს უჯერებდნენ, უზნეობდნენ უცხო ღმერთების კვალზე, თაყვანს სცემდნენ მათ და მალევე უხვევდნენ იმ გზიდან, რომლითაც დადიოდა მათი მამა-პაპა, უფლის მცნებათა მორჩილი. ესენი იმათ მსგავსად არ იქცეოდნენ.“ (მსაჯულთა წიგნი 2-17). „მას შემდეგ, რაც მსაჯულები დაუდგინა მათ უფალმა, უფალი იყო მსაჯულთან და მტრებისაგან იფარავდა მათ მსაჯულის სიცოცხლეში. რადგან ებრალებოდა ისინი უფალს, როცა ესმოდა, როგორ გმინავდნენ მჩაგვრელთა და შემავიწროებელთა ხელში.“ (მსაჯულთა წიგნი 2-18). „მაგრამ მოკვდებოდა თუ არა მსაჯული, მამებზე უარესს ჩადიოდნენ, მიიქცეოდნენ უცხო ღმერთებისკენ, ემსახურებოდნენ და თაყვანს სცემდნენ მათ. არ ეშვებოდნენ თავიანთ ბოროტ საქმეს და ურჩობის გზას არ სტოვებდნენ.“ (მსაჯულთა წიგნი 2-19). „აღიგზნო უფლის რისხვა ისრაელის მიმართ და თქვა მან: რაკი ამ ერმა უღალატა ჩემსა და მათ მამაპაპას შორის დადებულ აღთქმას და აღარ მიჯერებს,“ (მსაჯულთა წიგნი 2-20). „აღარ ავყრი მათგან აღარცერთ ამ ხალხს, რომელიც აუყრელი დარჩა იესოს, როცა მოკვდა,“ (მსაჯულთა წიგნი 2-21). „რათა გამოვცადო ისრაელი მათით, დაადგებიან თუ არა უფლის გზას და ივლიან თუ არა იმ გზით, როგორც მათი მამა-პაპა დადიოდა.“ (მსაჯულთა წიგნი 2-22). „ამიტომ იყო, აუყრელი რომ დატოვა ეს ხალხები უფალმა, თავიდანვე რომ არ აჰყარა და არ ჩაუგდო ხელში იესოს.“ (მსაჯულთა წიგნი 2-23). „აი, ის ხალხები, აუყრელი რომ დატოვა უფალმა, რათა გამოეცადა მათით ისრაელიანება, ყველანი, ვინც ვერცერთ ქანაანურ ომს ვერ შეესწრო.“ (მსაჯულთა წიგნი 3-1). „მხოლოდ იმისთვის, რომ შესწრებოდნენ და ესწავლათ ომი ისრაელიანთა შემდგომ თაობებს, რომლებიც უწინდელ ომებს ვერ შეესწრნენ:“ (მსაჯულთა წიგნი 3-2). „ფილისტიმელთა ხუთი სამთავრო და ყველა ქანაანელი, ციდონელი და ხივიელი, ლიბანის მთიანეთში რომ ცხოვრობენ, ბაალ-ხერმონის მთიდან ხამათამდე.“ (მსაჯულთა წიგნი 3-3). „სურდა გამოეცადა ისრაელიანები მათით, ენახა დაიცავდნენ თუ არა უფლის მცნებებს, მოსეს პირით რომ ამცნო მათ მამა-პაპას.“ (მსაჯულთა წიგნი 3-4). „ცხოვრობდნენ ისრაელიანები ქანაანელთა, ხეთელთა, ამორეველთა, ფერიზელთა, ხივიელთა და იებუსეველთა შორის.“ (მსაჯულთა წიგნი 3-5). „ირთავდნენ მათ ქალებს, ათხოვებდნენ თავიანთ ქალებს მათ ვაჟებზე და ემსახურებოდნენ მათ ღმერთებს.“ (მსაჯულთა წიგნი 3-6). „უკუღმართად იქცეოდნენ ისრაელიანები უფლის თვალში, დაივიწყეს უფალი, თავიანთი ღმერთი, და ემსახურებოდნენ ბაალებსა და აშერებს.“ (მსაჯულთა წიგნი 3-7). „რისხვით აღიგზნო უფალი ისრაელის მიმართ, ხელში ჩაუგდო ისინი ქუშან-რიშთაიმს, არამის ორმდინარეთის მეფეს, და მორჩილებდნენ ისრაელიანები ქუშან-რიშთაიმს რვა წელი.“ (მსაჯულთა წიგნი 3-8). „მაშინ შეჰღაღადეს ისრაელიანებმა უფალს და უფალმა გამოუჩინა მათ მხსნელი, რომელმაც იხსნა ისინი: ღოთენიელი, ქალების უმცროსი ძმის, კენაზის ძე.“ (მსაჯულთა წიგნი 3-9). „უფლის სული იყო მასზე და გახდა იგი ისრაელის მსაჯული. გავიდა სალაშქროდ და ხელში ჩაუგდო უფალმა ქუშან-რიშთაიმი, არამის მეფე. სძლია მისმა ხელმა ქუშან-რიშთაიმს.“ (მსაჯულთა წიგნი 3-10). „დაისვენა ქვეყანამ ორმოცი წელი. მერე მოკვდა ღოთენიელი, კენაზის ძე.“ (მსაჯულთა წიგნი 3-11). „კვლავ უკუღმართად იქცეოდნენ ისრაელიანები უფლის თვალში და ამძლავრა უფალმა ისრაელზე ყეგლონი, მოაბის მეფე, რადგან უკუღმართად იქცეოდნენ ისინი უფლის თვალში.“ (მსაჯულთა წიგნი 3-12). შემოიკრიბა მთელი ყამონი და ყამალეკი, დაიძრა, დაამარცხა ისრაელი და აიღო ფინიკ-ქალაქი.“ (მსაჯულთა წიგნი 3-13). „მორჩილებდნენ ისრაელიანები ყეგლონს, მოაბის მეფეს თვრამეტი წელი.“ (მსაჯულთა წიგნი 3-14). „მაშინ შეჰღაღადეს ისრაელიანებმა უფალს და გამოუჩინა მათ უფალმა მხსნელი აჰუდ გერას ძე, ბენიამინელი, ცაცია კაცი. ხარკი გაატანეს მას ისრაელიანებმა ყეგლონთან, მოაბის მეფესთან.“ (მსაჯულთა წიგნი 3-15). „ორლესული ერთწყრთიანი მახვილი გააკეთებინა აჰუდმა და წამოსასხამქვეშ შეიბა მარჯვენა თეძოსთან.“ (მსაჯულთა წიგნი 3-16). „მივიდა და მიართვა ხარკი ყეგლონს, მოაბის მეფეს. ძალზე მსუქანი კაცი იყო ყეგლონი.“ (მსაჯულთა წიგნი 3-17). „როგორც კი ძღვენი მოართვეს, უკან გაისტუმრა ძღვენის მომტანნი.“ (მსაჯულთა წიგნი 3-18). „თავად გილგალის საკერპოდან გამობრუნდა და უთხრა: საიდუმლო სიტყვა მაქვს შენთან, მეფეო! ბრძანა ყეგლონმა: ჩუმად! და ყველა კარისკაცი გარეთ გაიკრიფა.“ (მსაჯულთა წიგნი 3-19). „შევიდა აჰუდი მასთან. საგრილობელ ოთახში იჯდა, ცალკე რომ ჰქონდა ზემო სართულზე. უთხრა აჰუდმა: უფლის სიტყვა მაქვს სათქმელი შენთვის! და წამოიმართა ტახტიდან ყეგლონი მის დანახვაზე.“ (მსაჯულთა წიგნი 3-20). „და როგორც კი წამოიმართა, გაიკრა აჰუდმა მარცხენა ხელი, იძრო მარჯვენა თეძოსთან შებმული მახვილი და მუცელში აძგერა.“ (მსაჯულთა წიგნი 3-21). „ვადიანად ჩაეფლო შიგ მახვილი და ქონმა გადაფარა ვადა, რადგან მუცელშივე ჩაატოვა მახვილი, რომელსაც მეორე მხარეს გაეწვერა.“ (მსაჯულთა წიგნი 3-22). „მერე ტალანში გამოვიდა აჰუდი, გამოიხურა და ჩაკეტა ოთახის კარი.“ (მსაჯულთა წიგნი 3-23). „როგორც კი გავიდა, მოვიდნენ მისი მსახურებიც და, აჰა, ჩაკეტილი დახვდათ ოთახის კარი. თქვეს: მოსასაქმებლად შეიკეტებოდაო საგრილობელ ოთახში.“ (მსაჯულთა წიგნი 3-24). „კარგა ხანს უცადეს და, როცა ნახეს, არავინ აღებდა ოთახის კარს, კლიტე მოარგეს, გააღეს და რას ხედავენ: მკვდარი აგდია ძირს მათი ბატონი.“ (მსაჯულთა წიგნი 3-25). „სანამ გონს მოეგებოდნენ, აჰუდმა სამშვიდობოს გამოაღწია, არავის გახსენებია იგი. გამოსცდა საკერპოს და თავი სეყირს შეაფარა.“ (მსაჯულთა წიგნი 3-26). „მოსვლისას ბუკსა ჰკრა ეფრემის მთაში, ჩამოიყვანა მთიდან ისრაელიანები და წინ წაუძღვა.“ (მსაჯულთა წიგნი 3-27). „უთხრა: მომყევით, რადგან ხელში ჩაგიგდოთ უფალმა მოაბელები, თქვენი მტრები! გაჰყვნენ და გადაუჭრეს მოაბელებს იორდანეზე გადასასვლელი ფონი და არავინ გაატარეს.“ (მსაჯულთა წიგნი 3-28). „ათი ათასამდე მოაბელი დახოცეს იმჟამად, ყველანი ბრგე და ძლიერნი, თავს ვერავინ უშველა.“ (მსაჯულთა წიგნი 3-29). „დაემორჩილა იმ დღეს მოაბი ისრაელს და დაისვენა ქვეყანამ ოთხმოცი წელი. სიკვდილამდე ისრაელის მსაჯული იყო აჰუდი.“ (მსაჯულთა წიგნი 3-30). „მის შემდეგ იყო შამგარი, ყანათის ძე, სახრით რომ დახოცა ექვსასი ფილისტიმელი, და მანაც იხსნა ისრაელი.“ (მსაჯულთა წიგნი 3-31). მსაჯულთა წიგნში წერია, თუ როგორ დაესხნენ თავს დანის ტომელი ებრაელები ქალაქ ლაიშის მაცხოვრებლებს და დახოცეს ისინი: „დაეცნენ ლაიშში წყნარ და უზრუნველ ხალხს, მახვილით მოსრეს და ცეცხლს მისცეს ქალაქი.“ (მსაჯულთა წიგნი 18-27). ხედავთ რა ბოროტება და სიბრიყვე წერია? ხედავთ რა ბოროტებას ჩადიოდნენ ე.წ. „ღვთის რჩეული ერი“? თუ ხვდებით მაინც რომ ებრაელებმა უდანაშაულო ადამიანები უმოწყალოდ დახოცეს და ისე „დაიმკვიდრეს აღთქმული ქვეყანა“? აქ არის ერთი საინტერესო მომენტი, მას მერე რაც ებრაელები დასახლდნენ ქანაანში, ისინი კულტურულ და სოციალურ ურთიერთობაში შევიდნენ ქანაანის და მის შემოგარენში ცოცხლად დარჩენილ ხალხებთან, ცოლებს თხოულობდნენ მათგან და თავადაც ათხოვებდნენ მათზე ქალებს და აგრეთვე რაც ყველაზე მნიშვნელოვანია მათ ღმერთებს დაუწყეს თაყვანისცემა, ბიბლიური თვითგამოცხადებული „ღმერთისთვის“ რაღა თქმა უნდა ეს „ერესი“ და „ბოროტება“ იყო, ბიბლია ებრაელთა შესახებ მოგვითხრობს: „მიიქცეოდნენ უცხო ღმერთებისკენ, ემსახურებოდნენ და თაყვანს სცემდნენ მათ“, მართლაც საინტერესო სიტყვებია, ვერაფერს იტყვი... მაგრამ უფრო საინტერესოა თუ როგორ სჯის „უფალი“ ებრაელებს და რას ამბობს, ის ბობოქრობს და გაიძახის: „აღარ ავყრი მათგან აღარცერთ ამ ხალხს, რომელიც აუყრელი დარჩა იესოს, როცა მოკვდა, რათა გამოვცადო ისრაელი მათით, დაადგებიან თუ არა უფლის გზას და ივლიან თუ არა იმ გზით, როგორც მათი მამა-პაპა დადიოდა.“, ბიბლიური „უფლის“ ამ საქციელის შესახებ აგრეთვე წერია: „სურდა გამოეცადა ისრაელიანები მათით, ენახა დაიცავდნენ თუ არა უფლის მცნებებს“, უკაცრავად? რა ბრძანეთ?! რას ნიშნავს „რათა გამოვცადო ისრაელი“? რას ნიშნავს „სურდა გამოეცადა ისრაელიანები“ და რას ნიშნავს სიტყვა „ენახა“? ქრისტიანები და იუდაისტები ამტკიცებენ რომ მათი „ღმერთი“ ყოვლისმცოდნეა და იცის წარსული, აწმყო და მომავალი, ისინი ამტკიცებენ რომ მან მომავალი წინასწარ იცის! და უცბად გვხვდება სიტყვები: „სურდა გამოეცადა“? ეს რა ხუმრობაა? ხვდებით ეს რას ნიშნავს? ეს ნიშნავს იმას, რომ თქვენი „ღმერთი“ იუდაისტებო და ქრისტიანებო „ყოვლისმცოდნე“ არ არის! აგრეთვე მინდა ავღნიშნო, რომ აქ არაერთხელ არის ნახსენები სიტყვები: „ვერ აჰყარა“ და „აჰყარა“, ეს სიტყვები არის ნახსენები „არაებრაელ“ ხალხებთან მიმართებაში, რომელთა დახოცვა თუ არა, განდევნა მაინც ევალებოდათ ებრაელებს, ჩამოთვლილი არიან ისრაელის წინამძღოლები „არაებრაელებთან“ ომში, მაგ. იუდა, ეფრემი, ზაბულონი და ა.შ. და იქვე ჩამოთვლილია ხალხები რომლებიც მათ „ვერ აჰყარეს“, ხვდებით ეს რას ნიშნავს? კარგი იქნება, თქვენს ქვეყანაში რომ მოვიდეს უცხო ხალხი და მოინდომოს თქვენი აყრა თქვენი საკუთარი მიწიდან? არა? ჰოდა არც ქანაანელებს და სხვა „არაებრაელებს“ ულხინდათ იმ დღეს, როდესაც ვანდალი და ბარბაროსი ებრაელები შეეთრნენ ქანაანში და დაიწყეს ყველაფრის თავდაყირა დაყენება! მსაჯულთა წიგნში (ბიბლიაში) ისიც არის ნახსენები, რომ ებრაელებმა დახარკეს და მონად გაიხადეს ქანაანელები და მოსაზღვრე ხალხები... ისინი, ვინც გადაურჩა მათი ურდოს შემოსევას...

ჩრდილო-გერმანულენოვანი ტომების (ნორმანების, დანების, ანგლების, საქსების) მითოლოგია, რომელიც ჩამოყალიბდა ქრისტიანობის მიღებამდე, დაწყებული ძვ.წ. მე-5 საუკუნიდან. მის შესახებ ინფორმაციის ძირითადი წყაროა პოეტური „უფროსი ედას” და ს.სტურლუსონის პროზაული „ედას” ტექსტები. თითქმის იმავე პერიოდს მიეკუთვნება დანიელი ქრონოლოგის საქსონ გრამატიკის მითოლოგიური სიუჟეტები. თავდაპირველად მხოლოდ უფსკრული გინუნგაგალი იყო. მისგან ჩრდილოეთით ნისლთა სამეფო ნიფლჰეიმი, ხოლო სამხრეთით ცეცხლის სამეფო - მუსპელჰეიმი მდებარეობდა. ნილსთა სამეფოში გელგერმირმა წყარო შექმნა,რომლისგანაც თორმეტი ძლიერი ნაკადი (ელივაგარი) წარმოიშვა. წყალი ნიფლჰეიმში ყინულად იქცეოდა, მაგრამ წყარო მაინც აგრძელებდა წყლის ნაკადს და გაყინული ლოდები მუსპელჰეიმისკენ მიედინებოდნენ. ბოლოს ყინულოვანი ლოდები ისე ახლოს მივიდნენ, რომ გადნობა იწყეს. გამდნარი ყინულების ნაპერწკლებიდან წარმოიშვა გიგანტი იმირი. მოგვიანებით, მარილიანი ყინულიდან გაჩნდა ძლიერი გიგანტი ბური. მისმა შვილმა, ბიორმა ცოლად დევქალა ბესლა შეირთო. მათ გაუჩნდათ სამი შვილი-ასები : ოდინი, ვილი და ვე. ძმებს არ მოეწონათ ბოროტი იმირის მბრძანებლობა და მოკლეს იგი, ხოლო მისი სხეულისგან შექმნეს მიდგარდი. მიდგარდისგან აღმოსავლეთით, ასებმა იოტუნჰეიმი შექმნეს და სამფლობელოდ ბელგელმირს და მის შთამომავლობას გადასცეს . დროთაგანმავლობაში ასები მომრავლდნენ და მიწიდან მაღალზე აიშენეს ქვეყანა და მას ასგარდი დაარქვეს. სამყაროს შექმნის შემდეგ, ოდინმა და მისმა ძმებმა მისი დასახლება გადაწყვიტეს. ზღვის პირას იპოვეს ხეები: თხმელა და იფანი. თხმელისგან კაცი, ხოლო იფნისგან ქალი შექმნეს. მერე ოდინმა მათ სული მისცა, ვილიმ გონება, ვემ კი სისხლი და გრძნობა. ასე გაჩნდნენ პირველი ადამიანები. კაცს ერქვა ასკი (Frêne), ქალს - ემბლა (Orme). ისინი ერთად იქნებიან ქვეყნის დასაბამიდან ცხრა სამყაროს შექმნამდე და კაცობრიობას გაამრავლებენ. პალეოუფოლოგიისა და ეზოთერიკის მიხედვით ასგარდის ღმერთები, ასები, ფლობენ სამყაროთაშორის ჰიპერსივრცული ხიდის ანუ კვანტური დერეფნის ტექნოლოგიას, რომელსაც ეწოდება „ბიფროსტი“, რაც თარგმანში ნიშნავს „ცისარტყელისებრ ხიდს“, სინამდვილეში ასგარდის ღმერთების „ცისარტყელისებრი ხიდი“ ანუ „ბიფროსტი“ სხვა არაფერია თუ არა აინშტაინ-როზენის ხიდი, რომლის დახმარებითაც შესაძლებელია სამყაროებს შორის მოგზაურობა, ცხადი ხდება, რომ ასგარდები არიან ზეგანვითარებული ჰიპერსივრცული ტექნოლოგიების მქონე ზეადამიანები, კოსმიური დონის ზეცივილიზაცია, რომელსაც პალეოკონტაქტი ჰქონდა დამყარებული ვიკინგებთან, სკანდინავიელ ნორმანებთან. „ბიფროსტს“ ანუ აინშტაინ-როზენის ხიდს ასგარდის ერთ-ერთი ღმერთი სახელად ჰეიმდალი იცავს. სკანდინავიური კოსმოლოგიის თანახმად არსებობს ცხრა სამყარო, რომელთაგან ერთ-ერთი არის ჩვენი სამყარო, ესენია: ასგარდი – ასების, მეორე თაობის ღმერთების სამყარო, ვანაჰეიმი – პირველი თაობის ღმერთების, ვანების სამყარო, იოტუნჰეიმი – ყინულოვანი გოლიათების სამყარო, იუსალფჰეიმი – ნათელი ელფების, ფერიებისა და ნიმფების სამყარო, სვარტალფჰეიმი – ბნელი ელფების და ჯუჯების სამყარო, ჰელჰეიმი – ცეცხლოვანი ჯოჯოხეთი, მუსფელჰეიმი – ცეცხლის სამყარო, ცეცხლოვანი გოლიათების სამყარო, ნიფელფეიმი – ყინულოვანი სამყარო და მიდგარდი – ადამიანთა სამყარო. ცხრა სამყარო ერთმანეთთან დაკავშირებულია სამყაროული კოსმიური ხის – იგდრასილიას ტოტებითა და ფესვებით. ეს იგდრასილია სინამდვილეში სხვა არაფერია თუ არა ჰიპერსივრცე. სკანდინავიურ მითოლოგიაში აგრეთვე ნახსენებია ელვისა და ქუხილის ღმერთის – თორის “ზეციური ეტლი“ და „მოძრავი და მფრინავი ციური დარბაზი“, რომელსაც აგრეთვე „თორის დიდებულებისა და ძლევამოსილების დარბაზს“ უწოდებდნენ ვიკინგები. ამ „ციურ დარბაზს“ ეწოდება „ბილისკნერი“, რომელიც კარგად თუ დავფიქრდებით ცხადი გახდება, რომ წარმოადგენს ჰიპერსივრცულ კოსმიურ ხომალდს ე.ი. ასგარდის ღმერთ – თორს გააჩნია კოსმიური ხომალდი სახელად ბილისკნერი, ვიკინგები ამტკიცებდნენ რომ არაერთხელ უნახავთ „ბილისკნერი“ ცაში. იოტუნები იოტუნები - (Jötun) - სკანდინავიურ მითოლოგიაში გიგანტები გრიმტურსენების (იმირის შვილები) ოჯახიდან. იოტუნები ცხოვრობდნენ იოტუნჰეიმში, გამოირჩეოდნენ განსაკუთრებული ძალით და სიდიდით და იყვნენ ასთა მოწინააღმდეგები და ხალხის მტრები. იოტუნების მეორე სახელია : გრიმტურსენები. ისინი განასახიერებდნენ სტიქიურ ძალებს. მათი ნაწილი ცხოვრობდა ქვის მთებში, ითვლებოდა რომ გრიმტურსენებს ქვის თავი და გული აქვთ. იოტუნების გარდა, ლეგენდებში მოხსენიებულნი არიან სხვა ტურსები(გიგანტები). ლოკი ლოკი - ცეცხლის ღმერთი სკანდინავიურ მითოლოგიაში. გიგანტების, ფარგაუტისა და ლაუფეის შვილი. მიუხედავად მისი იოტუნორი წარმოშვებისა ასებმა მაინც დართეს ნება, რომ მას ასგარდში ეცხოვრა თავისი არაჩვეულებრივი გონებისა და ეშმაკობის გამო.ლოკეს აქვს ძალა, რომლითაც მას შეუძლია ნებისმიერი ცხოველის ფორმა მიიღოს და შეიცვალოს სქესიც კი.ნახევარი წლის მანძილზე იგი ცხენად ევლინებოდა სამყაროს. ცხენად ყოფნის პერიოდში მან გააჩინა რვაფეხიანი ულაყი სლეიპნირი, რომელიც ოდინის ერთადერთ ეტალონად იქცა. ლოკეს სამი შვილი - ალი, ვალი და ნარვი - სიგინმა გაუჩინა. მას აგრეთვე სამი შვილი ანგრბოდამ გაუჩინა. ესენი არიან - სამი ყველაზე შიშისმგვრელი ქმნილებანი სკანდინავიურ პანთეონში : იორმუნგანდი - ზღვის დიდი გველი; ფენრირი - მგელი-გიგანტი; ჰელი - გარდაცვლილთა სამეფოს ქალღმერთი. მან ბევრი ბოროტება გაუკეთა სხვა ასებს, მაგრამ მათ იგი მაინც სჭირდებოდათ თავისი მრავალი შესაძლებლობების გამო. მისი მიზეზით დაიღუპა ღმერთი ბალდარი, რაც გახდა მიზეზი სხვა ღმერთების მრისხანებისა. ლოკეს ღალატით განრისხებულმა სხვა ღმერთებმა შეიპყრეს იგი და მიწისქვეშეთში, კლდეზე, მიაბეს და თავზე შხამიანი გველი დაადეს, რომელიც მის სახეზე შხამს აწვეთებდა. მაგრამ ლოკეს ერთგული ცოლი, სიგინი გველის შხამს თასს აფარებს, რათა ლოკემ ტკივილი არ განიცადოს. როცა თასი ივსება და სიგინი მის დაცლას ცდილობს შხამის წვეთები მაინც ეცემა ლოკეს სახეზე და იგი ჯოჯოხეთურ ტკივილს განიცდის. გადმოცემით, სწორედ ამ დროს ხდება დედამიწაზე მიწისძვრა. ოდინი - უზენაესი ღვთაება სკანდინავიურ მითოლოგიაში; ვალჰალის მბრძანებელი, ბრძენი და ომის ღვთაება. ლეგენდის მიხედვით, ხალხს უმეტესად ევლინებოდა, როგორც ცალთვალა, ლურჯმოსასხამიანი მოხუცი. იგი რვაფეხიან ცხენზე, სლეიპნირზე, არის ამხედრებული, რომელიც ცხრა სამყაროში უსწრაფესია. როდესაც ის თავის სამფლობელოს დარბაზში ზის მას ორი ყვავი, ჰუგინი (აზროვნება) და მუნინი (მახსოვრობა) გარე სამყაროს ამბებს ყურში ჩასჩურჩულებენ. ორი მგელი, რომლებიც მის ფეხებთან სხედან : გერი (ნაყროვანება) და ფრეკი (განადგურება).ოდინი არის რუნების ოსტატების მფარველი. ოდინი არის ღმერთი, რომელიც „სწირავს მსხვერპლს საკუთარ თავს“. ოდინი პოეზიის, მაგიის, ექსტაზის და ღვთაებრივი ცნობიერების სინთეზის ღვთაებაა. რუნების ოსტატი რომელიც შეიცნობს ოდინის ბუნებას, შეიცნობს წარსულს, აწმყოსა და მომავალს. ღვთაებრივმა ტრიადამ – ოდინმა, ვილიმ და ვემ ღვთაებრივი ენერგიით წარმოშვეს ცხრა სამყარო გიგანტი იმირის კოსმოსური სხეულისგან. იმირის სხეულის ფრაგმენტებისგან შეიქმნა მიდგარდი – ადამიანთა სამყარო (და სხვა სამყაროები), თავის ქალისგან ცის თაღი, ხოლო იმირის სისხლი იქცა ოკეანედ. ჭიაყელებისგან, რომლებიც იმირის ჩონჩხს შესეოდნენ, ნაინები იქნა შექმნილი. ოდინის სასახლეს ასგარდში, როგორც უკვე ითქვა, ეწოდება ვალჰალა. ყოველ დღე ვალჰალაში ქეიფობენ ეინხერიები – ასგარდის მებრძოლები და გვარდიელები, ბრძოლაში მახვილით ხელში გარდაცვლილი მეომრები. ცხრა სამყაროს უკანასკნელ დღეს, უკანასკნელ ბრძოლაში – რაგნაროკში – რომელშიც დაინგრევა ცხრავე სამყარო, ეინხერიები გამობრძანდებიან ვალჰალას 540 კარიბჭიდან ყოველთა მამის ოდინის მეთაურობით, რათა დაიღუპონ და გაუნთავისუფლონ ადგილი ახალ სამყაროს. ოდინს აქვს მაგიური ღვთაებრივი იარაღი, შუბი სახელად გუნგნირი, რომელიც მას გამოუჭედეს სვარტალფჰეიმში მცხოვრებმა ქონდრისკაცებმა, კერძოდ ძმებმა ელვანდებმა. ოდინს უამრავი ზედმეტსახელი შეარქვეს. ყველაზე გავრცელებული სახელებია: ალფადირ (ყველაფრის მამა) ბოლვერკ (უბედურების მომტანი) ჰარ (ძალიან მაღალი) ჰარბარდ (ნაცრისფერი წვერი) ჯაფნჰარ (უმაღლესი) თჰიდი (მესამე) ვეგტამ (ბილიკების მცოდნე). ცხრა დღე-ღამის განმავლობაში, საჭმელის და სასმელის გარეშე, ოდინი იგდრასილზე (ხე-სამყარო) იყო ჩამოკიდული, რათა ხის სიმბოლოთა საიდუმლო შეეცნო. თავისი ცალი თვალი მან მიმირის შადრევანში დატოვა. თვალის ნაცვლად მან სიბრძნე მიიღო. ოდინმა ნაინებს პოეზია მოპარა და ღმერთებს და ადამიანებს აჩუქა. ოდინი მოკლული იქნა მგელ ფენრის, ლოკეს შვილის მიერ, რაგნაროკის (უკანასკნელი ბრძოლა) დღეს. ფრეია გერმანულ-სკანდინავიურ მითოლოგიაში სიყვარულისა და ომის მშვენიერი ქალღმერთი, ასგარდის მკვიდრი. ფრეია წარმოშობით ვანებიდან იყო და ნორდის ქალიშვილი გახლდათ, როგორც ფრეი, მისი ტყუპისცალი ძმა, ნაყოფიერებისა და ზაფხულის ღმერთი (მასზე წინა პოსტში ვისაუბრეთ, თუ როგორ დარჩა მამამისი ნორდი მძევლად ასგარდში და ოდინმა იშვილა). ფრეი და ფრეიას მსგავსი მშვენიერების ქმნილებები არც ადამიანებში, არც ვანებში და არც ასებში არ მოიძებნებოდნენ. ასევე ორივენი ძალიან კეთილი და გულმოწყალე ღვთაებები იყვნენ. ფრეიას ჰქონდა ჯადოსნური შევარდენის ფრთა, რომლითაც ფრენა შეეძლო და ასევე გააჩნდა გნომების დამზადებული შესანიშნავი ოქროს სამკაული “ბრისინგამენი”. როდესაც ფრეია ტიროდა, მისი თვალებიდან ოქროს ცრემლები ცვიოდა. ფრეია გარდა იმისა, რომ სიყვარულისა და ომის ქალღმერთი იყო, ის მეთაურობდა ვალკირიებს – ღვთაებრივად მშვენიერ ქალ მეომრებს, რომლებიც ვალჰალას ემსახურებოდნენ. ფრეია ცხოვრობდა დიდებულ სასახლეში, რომელსაც ფოლკვანგი ეწოდებოდა, ხოლო მის მთავარ სასტუმრო ოთახს სესუმნირი. სიყვარულის გარდა მშვენიერი ქალღმერთი ყურადღებას აქცევდა მოსავლიანობას და ნაყოფიერებას. ასევე მას შეეძლო ბრძოლაში გამარჯვებაც მოეტანა. ფრეია აგროვებდა ბრძოლაში დაცემულ მეომრების ნახევარს (ნახევარი ოდინს მიჰყავდა). ფრეია ცოლად ადამიანს, სახელად ოდს გაჰყვა, რომელიც ერთი გადმოცემით ჩვეულებრივი მოკვდავი იყო, ხოლო სხვა გადმოცემით ნახევრად ღმერთი გახლდათ. ოდი მალე უგზოუკვლოდ გადაიკარგა და ფრეია დაქვრივდა. სწორედ ოდის გადაკარგვის შემდეგ დაიწყო მან ოქროს ცრემლებით ტირილი. ფრეიამ ასებს შეასწავლა ჯადოქრობის ხელოვნება, რომელიც მანამდე ვანებში იყო გავრცელებული. სიფი გერმანულ – სკანდინავიურ მითოლოგიაში ნაყოფიერების ქალღმერთი, თორის მეუღლე, ასგარდის მკვიდრი. ითვლებოდა ფრეიას შემდეგ ყველაზე მშვენიერ ქმნილებად. განთქმული იყო თავისი ბაჟაღლო ოქროს თმებით. მისი ქალიშვილები იყვნენ ვალკირიები ტრუდი, მოდი და ულია (ულია არ იყო თორის შვილი). ვანების მთავარმა ღმერთმა ლოკიმ სიფის ღამით თმები მოპარა, თუმცა ეს თორმა მალე შეიტყო და საშინლად განრისხდა. ის მზად იყო ლოკის მოსაკლავად მაგრამ მან სთხოვა, რომ დრო მიეცა გამოესწორებინა დანაშაული. ლოკი წავიდა გნომების ქვეყანაში. გნომები კი განთქმულები იყვნენ მჭედლობის ხელოვნებაში. ლოკიმ მათ ახალი ოქროს თმების დამზადება სთხოვა, ისინი კი დასთანხმდნენ, რადგან უნდოდათ ღმერთებისთვის დაემტკიცებინათ თუ რა შესანიშნავი ხელოსნები იყვნენ. მათი დამზადებული თმები ობობას ქსელზე უფრო ნაზი და მშვენიერი იყო, როგორც კი სიფი თავზე დაიყენებდა, მაშინვე ჩვეულებრივი თმასავით იზრდებოდნენ. ლოკმა თმა სწრაფად მიართვა თორს, რომელმაც ის ისევ სიფს გადასცა. გერმანულ-სკანდინავიურ მითოლოგიაში მარადიული ახალგაზრდობის ქალღმერთი, ჯუჯა ივალდის ქალიშვილი, ბრაგის, პოეზიის ღმერთის მეუღლე. იდუნი ცნობილია, როგორც ვაშლის მცველი, რომლითაც ღმერთებს მარადიული ახალგაზრდობა ენიჭებოდათ. ერთხელ ფრინველმა ტიაციმ აიძულა დატყვევებული ლოკი, მისთვის გადაეცა იდუნი თავისი ჯადოსნური ვაშლებით, მაგრამ საბოლოოდ ლოკიმ ისევ დაიბრუნა ქალღმერთიც და ვაშლებიც, რადგან ოდინმა სიცოცხლეს გამოასალმა ტიაცი. იდუნი ცხოვრობდა ბრუნაკრში, ჭების ველზე, სადაც სიცოცხლისა და მუდმივი ახალგაზრდობის ჭები იყო. ჰელი მკვდართა სამყაროს, ჰელჰეიმის ქალღმერთი, ლოკისა და ქალი-გოლიათის, ანგრბოდის ქალიშვილი. როდესაც ლოკის ყველა შვილთან ერთად ოდინთან მიიყვანეს, მან ჰელს მკვდართა სამყაროს ქალღმრთობა უბოძა. მასთან მიდიოდა ყველა გარდაცვლილი ბრძოლაში დაცემული მეომრებისა და გმირების გარდა, რომლებიც ვალკირიებს ვალჰალაში მიჰყავდათ. ჰელი საშინელ სახეს იღებდა და ხალხს მისი ძალიან ეშინოდა. როდესაც ურჩხულად გარდაისახებოდა, მისი სხეულის ნახევარი შავ-თეთრი ხდება, ხოლო მეორე ნახევარი მკვდარივით უფერული. ტიური ტიური – კანონმდებლობის ღმერთი. იგი მფარველობს მართმსაჯულებას და რაციონალურ აზროვნებას. ტიურმა იცის ყველასა და ყველაფრის საზომი. ტიური არის ჭეშმარიტი რწმენის ღმერთი და მას ყოველთვის შეგვიძლია ვენდოთ. ეტიმოლოგიურად ტიური შეესაბამება ზევს-იუპიტერს. იგი აგრეთვე ცნობილია ულრის ან ულინის სახელით. თორი სახელი თორი იგივე ტუნარი ნიშნავს „მეხთამტეხელს“. თორი შეურყეველი ერთგულების ღმერთია. თორი არის ყოველთა მამის ოდინის და დედამიწის ქალღმერთის ერდის ძე. ოდინის შემდეგ, თორი ყველაზე პოპულარული ღვთაებაა. ვიკინგების ეპოქაში თორს თაყვანს სცემდნენ როგორც მთავარ ღმერთს და მას აგრეთვე უწოდებდნენ „უბრალო ადამიანების ღმერთს“. თორი აგრეთვე ცნობილია თავისი უთავბოლო ბრძოლებით იოტუნებთა ანუ გრიმტურსებთან, ყინულოვან გოლიათებთან. ის არის ასგარდისა და მიდგარდის უშიშარი დამცველი. თორი არის ერთადერთი ღმერთი რომელიც უნერგავს შიშს ცეცხლის ღმერთ ლოკის. ზოგჯერ თორი ითვლება დაბალი ინტელექტუალური განვითარების მქონე ღმერთად ოდინთან და ლოკისთან შედარებით, თუმცა მისი მეთოდები ხშირად ყველაზე სწრაფი და ეფექტური. თორის იარაღია ნეიტრონული ვარსკვლავისგან გამოდნობილი ზემკვრივი მაგიური გრდემლი ანუ ურო, სახელად მიოლნირი ანუ მოლმერი, რომელიც გამოჭედეს სვარტალფჰეიმში მცხოვრებმა ძმებმა ქონდრისკაცებმა, სინდრიმ და ბროკმა. მიოლნირი ყოველთვის ბუმერანგივით უბრუნდება თორს. ამბობენ რომ თორის მიმართ გულწრფელად მლოცველი ადამიანის ლოცვას იგი პირველი შეისმენს. ფრიგი ფრიგი არის ოდინის მეუღლე და ფლობს ნათელხილვისა და წინასწარმეტყველების უნარებს და თუმცაღა ხედავს მომავალს, იშვიათად საუბრობს მის შესახებ. ფრეია ფრეია – მაგიის, რომანტიკის, ეროტიკის და ფიზიკური კეთილდღეობის ქალღმერთი. ფრეერი – ესაა ფრეიას ტყუპისცალი ძმა. სახელები ფრეერი და ფრეია თარგმანში ნიშნავს „ბატონს“ და „ქალბატონს“ (ანუ ლორდს და ლედის). ფრეია მართავს ბუნების ციკლების ენერგიებს, რომლის სიმბოლოცაა ძვირფასი ყელსაბამი – ბრისინგამენი, რომელიც გამოჭედა ოთხმა ქონდრისკაცმა. ფრეია ჩრდილოეთის ღმერთებს შორის ყველაზე „ველურია“: თავისუფალი თავის რომანტიკულ და სექსუალურ არჩევანში; ღმერთების მოძღვარი და საყვარელი; მაგიური ხელოვნებებისა და ცნობიერების ტრანსფორმაციის მეტაფიზიკური ხელოვნების ოსტატი, რომელსაც ჩრდილოეთში ეწოდება სეიტი. ფრეია – ესაა ვანების ქალღმერთი, რომელიც ასგარდში მივიდა საკუთარ ძმასთან, ფრეერთან ერთად ტყვეების გაცვლის დროს ასების და ვანების ომის შემდეგ. გულვეიგის სახელით ის წარდგა ასგარდის ღმერთების წინაშე სადაც თავისი ოქროს და სილამაზის ბრწყინვალებით „დააბრმავა“ ასები. სამჯერ მოკლეს მათ იგი და სამჯერ აღდგა მკვდრეთით. ფრეერი ფრეერი მშვიდობის, რომანტიკის, ეროტიკის და მატერიალური კეთილდღეობის მფარველია. მას უწოდებენ ვერალდარგოდს – სამყაროს ღმერთს. ის მართავს დედამიწაზე და ჰაერში ბუნებრივ პროცესებს. ძველი ანგლოსაქსონების სულიერ ტრადიციასა და მაგიას, დაფუძნებულს ფრეერისა და ფრეიას კულტზე ეწოდება „ვიკეკრაეფტ“ ანუ „ვიჩკრაფტ“, აქედან სიტყვა „ჯადოქრობა“, ეს არის იგივე „ვიკა“ ანუ ის სულიერი ტრადიცია, რომელსაც პრაქტიკაში ახორციელებენ თანამედროვე ჯადოქრები. ნიორდი ვანაჰეიმის ღმერთებს შორის ნიორდი ერთ-ერთი უმნიშვნელოვანესია. ის არის ფრეიასა და ფრეერის მამა. ნიორდი არის ბარაქის ღმერთი. ის მართავს წყლის სტიქიას და ჰაერის სტიქიას ოკეანის ზემოთ. ბრაგი – მჭერმეტყველების, სიბრძნისა და პოეზიის ღმერთი. იდუნის მეუღლე. ეირი – მედიცინის ღმერთი. ღმერთებისა და ქალღმერთების მკურნალი. ფორსეტი – მართლმსაჯულების ღმერთი. ფულა – ოდინის მეუღლის ფრიგის ერთგული დამხმარე. ეხმარება ღმერთებსა და ქალღმერთებს. გეფიონი – სათნოებების ქალღმერთი. გნა – ტრანსფორმაციის ქალღმერთი, ფლობს ზეცნობიერების ძალას. ჰეიმდალი – გუშაგი ღმერთი, ასგარდის მცველი, ნათელმხილველი და ყოვლისმსმენელი. ხლინი – ქალღმერთი, რომელიც იცავს ადამიანებს ფიზიკური საფრთხისაგან. ჰიოდრი – ბრმა ძალის ღმერთი. იდუნი – მარადიული განახლების ქალღმერთი, ის არის ღმერთების ღვთაებრივი მრისხანების შემაკავებელი და მშვიდობის მცველი ქალღმერთი. ლოფნი – თანხმობის ქალღმერთი. ლოკი – ცეცხლის ღმერთი, იგი აგრეთვე არის ცბიერების, მზაკვრობის, ტრანსფორმაციის და ტყუილის ხელოვნების ღმერთი, ლოკი შეუდარებელია იუმორში და ხუმრობებში. საგა – ნათელხილვისა და წინასწარმეტყველების ქალღმერთი. სიოფნი – სიყვარულის ქალღმერთი. სნოტრა – გონების ქალღმერთი. სინი – უარყოფის ქალღმერთი. სასამართლოში ბრალდებულის დამცველი. სკადი – მებრძოლი ქალღმერთი, ნადირობისა და თოვლის ქალღმერთი. მფარველობს დამოუკიდებელ და თავისუფალ ქალებს. ბალდერი – მზიური ღმერთი, მშვიდობის ღმერთი, ადამიანთა მკურნალი. ვალი – შურისძიების ღმერთი. ვარი – ჭეშმარიტების ქალღმერთი. ვიორი – ყოვლისმხედველი ქალღმერთი, ინტუიციის მფარველი. ოესტარა – შემოდგომის ქალღმერთი. მანი – მთვარის ღმერთი. სუნა – მზის ქალღმერთი.

სოდომისა და გომორას ცნობილი ტრაგედიის შესახებ ბიბლიაში წერია: „თქვა უფალმა: გახშირდა სამდურავი სოდომსა და გომორზე, მეტისმეტად დაუმძიმდათ ცოდვები“ (დაბადება, თავი 18, სტროფი 20). „ჩავალ და ვნახავ, საქმით დაიმსახურეს თუ არა სამდურავი ჩემამდე რომ მოაღწია“ (დაბადება, თავი 18, სტროფი 21). რას უნდა ნიშნავდეს ეს გონების დამაბნეველი სიტყვები? მოდით თავიდანვე უკუვაგდოთ პრიმიტიული და ბარბაროსული, ფანატიკური რელიგიურ-ეკლესიური გალიმატია და აბდაუბდა, ჩვენ არ უნდა მივაქციოთ ყურადღება ანტიმეცნიერულ რელიგიურ ბოდვებს „ღვთის სასწაულის“ და „ღვთის რისხვის“ შესახებ და ვიაზროვნოთ რაციონალურად და მეცნიერულად, თუ მეცნიერულად ვიაზროვნებთ, მიხვდებით, რომ არსება რომელიც აქ არის ნახსენები, არ არის „ღმერთი“ ამ სიტყვის რეალური მნიშვნელობით, ღმერთი უნდა იყოს ყოვლისმცოდნე (როგორც ამას ფანატიკოსები ამტკიცებენ), ეს არსება კი არ არის ყოვლისმცოდნე, იგი საკუთარი პირით ამბობს, რომ მან არ იცოდა თუ რას აკეთებდნენ სოდომელები და გომორელები, ის ამბობს: „ჩავალ და ვნახავ“, ესე იგი ის მან არ იცოდა წინასწარ ყველაფერი, წინააღმდეგ შემთხვევაში მას არ დასჭირდებოდა „ჩასვლა და ნახვა“, აგრეთვე საინტერესოა კიდევ ერთი რამ, რა სამდურავი მისდიოდა და ვისგან მისდიოდა ეს სამდურავი ამ ე.წ. „უფალს“? ეს დღემდე გამოცანაა. თანამედროვე მეცნიერები (ძირითადად პალეოუფოლოგები), მაგალითად გამოჩენილი ევროპელი მეცნიერი, ისტორიკოსი და პალეოუფოლოგი ერიხ ფონ დანიკენი, ამტკიცებენ, რომ ბიბლიური ღმერთი, სინამდვილეში არის არა ღმერთი, არამედ უბრალოდ უცხოპლანეტელი არსება, რომელიც ფლობს კვანტურ ტექნოლოგიებს და ის „სასწაულები“ რომლებსაც იგი ახდენდა ებრაელთა (და სხვა ხალხთა) წინაშე, სინამდვილეში უცხოპლანეტური ფენომენები იყო. ბიბლიური „ღმერთი“ არის უცხოპლანეტელი არსება, რომელიც საუკუნეთა მანძილზე უხეშად ერეოდა კაცობრიობის ისტორიაში. „აწვიმა უფალმა ციდან სოდომს და გომორს გოგირდი და ცეცხლი უფლისაგან“ (დაბადება, თავი 19, სტროფი 24). „დაამხო ეს ქალაქები და მთელი მხარე, ამ ქალაქების მთელი მოსახლეობა და დედამიწის აღმონაცენი“ (დაბადება, თავი 19, სტროფი 25). ზემოთხსენებული ორი ციტატა გვეუბნება იმას, რომ უცხოპლანეტელმა არსებამ ცაში „გამოკიდებული“ კოსმიური ხომალდიდან, ენერგეტიკული ქვემეხებით და რაკეტებით დაბომბა სოდომი და გომორა. არავითარ „ღმერთს“ არ გაუნადგურებია სოდომი და გომორა, როგორც ამას გაუნათლებელი „მორწმუნე“ ფანატიკოსები ამტკიცებენ, სოდომის და გომორას ბომბარდირება სულაც არ ყოფილა „ღვთის რისხვა“. ბიბლია მოგვითხრობს რომ მთელ სოდომსა და გომორაში მხოლოდ ლოტი და მისი ოჯახი აღმოჩნდა მართალი და ღვთისმოშიში, რომელიც „ღმერთმა“ დაღუპვისაგან იხსნა: „როცა ამხობდა ღმერთი იმ მხარის ქალაქებს, გაიხსენა ღმერთმა აბრაამი და გაარიდა ლოტი ნგრევას, როცა ანგრევდა იმ ქალაქებს, სადაც ცხოვრობდა ლოტი“ (დაბადება, თავი 19, სტროფი 29). „აიყარა ლოტი ცოღარიდან და მთაში დასახლდა თავის ორ ქალიშვილთან ერთად, რადგან ცოღარში ცხოვრების ეშინოდა. ერთ გამოქვაბულში დასახლდა თავის ორ ქალიშვილთან ერთად“ (დაბადება, თავი 19, სტროფი 30). „უთხრა უფროსმა უმცროსს“ მოხუცია მამაჩვენი და კაცი არ არის ამ ქვეყანაში, რომ შემოვიდეს ჩვენთან როგორც ქვეყნის წესი და რიგია“ (დაბადება, თავი 19, სტროფი 31). „მოდი, დავალევინოთ ღვინო მამაჩვენს და მივუწვეთ, შთამომავლობა აღვუდგინოთ მამაჩვენს“ (დაბადება, თავი 19, სტროფი 32). „შეასვეს ღვინო მამას იმ ღამით; მივიდა უფროსი და მიუწვა მამას, ხოლო მამამ ვერც დაწოლა გაიგო მისი და ვერც ადგომა“ (დაბადება, თავი 19, სტროფი 33). „მეორე დღეს უფროსი ეუბნება უმცროსს: აჰა, ვიწექი წუხელ მამაჩემთან, შევასვათ ღვინო ამაღამაც, მიდი და მიუწექი. შთამომავლობა აღვუდგინოთ მამაჩვენს“ (დაბადება, თავი 19, სტროფი 34). „შეასვეს ღვინო იმ ღამითაც მამას; ადგა უმცროსი და მიუწვა, ხოლო მან ვერც დაწოლა გაიგო მისი და ვერც ადგომა“ (დაბადება, თავი 19, სტროფი 35). „დაორსულდა ლოტის ორი ასული მამისაგან“ (დაბადება, თავი 19, სტროფი 36). „ძე შვა უფროსმა და უწოდა სახელად მოაბი. იგი არის მოაბელთა მამა დღევანდლამდე“ (დაბადება, თავი 19, სტროფი 37). „უმცროსმაც შვა ძე და უწოდა სახელად ბენ-ყამი. იგი არის ყამონიანთა მამა დღევანდლამდე“ (დაბადება, თავი 19, სტროფი 38). ბიბლია გვაუწყებს, რომ ლოტი „ღმერთმა“ სოდომსა და გომორას გაარიდა და ქალაქ ცოღარში გადაასახლა, ლოტი დასახლდა ცოღარში, რომელიც სოდომისა და გომორას შორიახლოს მდებარეობდა. მაგრამ ბიბლიაში კვლავ გვხდება კიდევ ერთი აბსურდი და უაზრობა, დაბადების წიგნში წერია, რომ ლოტს ცოღარში ცხოვრების ეშინოდა, ისმის კითხვა, რატომ? არის კიდევ ერთი აბსურდი, ლოტის ქალიშვილები ერთმანეთს ეუბნებიან, რომ მთელ ქვეყნიერებაზე, მათ გარშემო კაცი არ მოიპოვება, რომ დააორსულოს ისინი და შთამომავლობა გაუგრძელონ მამას (ლოტს), რის გამოც ისინი გადაწყვეტენ სექსუალური კავშირი დაამყარონ მამასთან (ლოტთან), მაგრამ ის რასაც ისინი ამბობენ აბსოლუტური სიგიჟე და სრული უაზრობაა! ჯერ ერთი მთელ ქვეყნიერებაზე ნუთუ ერთი ქალაქი მაინც არ იყო, სადაც მამაკაცები იქნებოდნენ? მთელ ქვეყანაზე ორი კაცი ვერ მოძებნეს? ეს სრული სისულელეა, იმას თუ გავითვალისწინებთ, რომ სულ ცოტა ხნის წინ ლოტი და მისი ქალიშვილები ცხოვრობდნენ ქალაქ ცოღარში, სადაც უცოლო მამაკაცები ნამდვილად იქნებოდნენ, მაგრამ ლოტმა რატომღაც გადაწყვიტა აბარგებულიყო ქალაქიდან და პრეისტორიული ჰომონიდივით გამოქვაბულში დაბინავებულიყო ქალიშვილებთან ერთად. ბიბლიაში წერია, რომ ქალიშვილებმა ლოტი, თავიანთი მამა, ღვინით დაათვრეს და ისე დაორსულდნენ, თან ლოტმა ვერც კი შეამჩნია თუ როგორ დაამყარეს მათ მასთან სქესობრივი კონტაქტი, ნუთუ ლოტი ასეთ დონეზე გამოთვრა, რომ საკუთარი ქალიშვილები ვერ შეამჩნია? კი მაგრამ როგორ და რა სინდისით დაათვრეს ლოტის ქალიშვილებმა საკუთარი მამა? თუ ხვდებით, რომ აქ საუბარია სისხლის აღრევაზე ანუ ინცესტზე?! არადა ლოტსა და მის ქალიშვილებს ტრადიციონალისტი ქრისტიანი დოგმატიკოსები და მორწმუნეები აქებენ, ადიდებენ და ხოტბას ასხამენ, როგორც მართალ ხალხს! აქ ვლინდება ლოტისა და მისი ქალიშვილების სრული სირეგვნე და გარყვნილება (არადა თუ ბიბლიას დავუჯერებთ, „ღმერთმა“ ისინი სწორედ ღვთისმოშიშობისა და სიწმინდის გამო გამოარჩია და გადაარჩინა, როდესაც სოდომსა და გომორას გარყვნილების გამო ღუპავდა). ტრადიციონალისტი ფუნდამენტალისტი ქრისტიანები ამტკიცებენ, რომ „ღმერთმა“ სოდომი და გომორა გარყვნილების გამო დასაჯა და ისინი ასახელებენ შემდეგ ცოდვებს, ესენია: ჰომოსექსუალიზმი, ბისექსუალიზმი, ლესბისზმი, ტრანსსექსუალიზმი, ინცესტი ანუ სისხლის აღრევა, სექსუალური პარტნიორების ხშირი ცვლა, ქორწინების გარეშე სექსი და ა.შ., ისინი ასახელებენ მთელ სიას იმ ცოდვებისა, რომლებსაც ვითომდა სოდომელები და გომორელები ჩადიოდნენ, მაგრამ სინამდვილეში ბიბლიაში ამის შესახებ კონკრეტულად არაფერი წერია! იქ არაა მოცემული სოდომელთა და გომორელთა დანაშაულებების კონკრეტული სია და მათი აზროვნების სტილის აღწერა, იქ არ წერია თუ კონკრეტულად რას აკეთებდნენ ამ ორი ქალაქის მოსახლეები, არის უბრალოდ რამოდენიმე ბუნდოვანი და არაკონკრეტული სიტყვა და მორჩა! დაბადების წიგნი ჩვენ არ გვაწვდის კონკრეტულ ფაქტებს, იმის შესახებ თუ რეალურად რა დააშავეს სოდომელებმა და გომორელებმა, რის საფუძველზეც ქრისტიანები (და იუდაისტები და მუსულმანები აგრეთვე) უსინდისოდ სპეკულირებენ. ბიბლიაში წერია, რომ ლოტმა (იქამდე სანამ სოდომი და გომორა განადგურდებოდნენ), საღამოჟამს სოდომის კარიბჭესთან შენიშნა ორი ანგელოზი, თაყვანი სცა და მიიპატიჟა სახლში. მაგრამ სოდომელებმა შეიტყვეს მათი მოსვლის შესახებ და იცოდნენ რა, მათი განზრახვა, მათ ლოტს მოსთხოვეს გამოეყვანა სახლიდან სტუმრები რათა დაესაჯათ ისინი, მაგრამ ლოტმა უარი სტკიცა, აი რა მოხდა: „ვიდრე დასაძინებლად დაწვებოდნენ, გარს შემოადგნენ სახლს ქალაქის მკვიდრნი, სოდომელი კაცები, – ჭაბუკი თუ მოხუცი, მთელი ხალხია მოადგა ყოველი მხრიდან“ (დაბადება, თავი 19, სტროფი 4). „დაუძახეს ლოტს და უთხრეს: სად არიან ის კაცები, წუხელ რომ გესტუმრნენ? გამოიყვანე ჩვენთან უნდა შევიცნოთ“ (დაბადება, თავი 19, სტროფი 5). „გამოვიდა მათთან ლოტი კარის ზღურბლზე და გამოიხურა კარი“ (დაბადება, თავი 19, სტროფი 6). „უთხრა: ნუ იზამთ ბოროტებას ძმებო!“ (დაბადება, თავი 19, სტროფი 7). „აჰა, ორი ქალიშვილი მყავს, რომელთაც მამაკაცი არ იციან; მათ გამოგიყვანთ და უყავით, რაც გენებოთ. ოღონდ ამ კაცებს არაფერი ავნოთ, რადგან ჩემ ჭერქვეშ არიან შემოსულნი“ (დაბადება, თავი 19, სტროფი 8). პირდაპირ გამაოგნებელია, თუ რა დონის უსინდისობა, უსირცხვილობა, სირეგვნე, სადიზმი და სისასტიკე გამოიჩინა და გამოამჟღავნა ლოტმა თავისი უბიწო ქალიშვილების მიმართ, ის მზად იყო გასაუპატიურებლად საკუთარი უმანკო ქალიშვილები „მიეცა“ სოდომელებისთვის, ოღონდაც ორი სტუმარი, ორი ანგელოზი, „გადაერჩინა“, სოდომელთაგან „ეხსნა“ სტუმრები, რომელთა შესახებაც არაფერი არ იცოდა და არც კი იცნობდა მათ იმ მომენტამდე. სრულიად უცხო არსებების (თუგინდ ანგელოზთათვის, არ აქვს ამას მნიშვნელობა!) ლოტი სწირავდა საკუთარ ქალიშვილებს, ქალწულებს, რომლებმაც, როგორ იგი საკუთარი პირით ამბობს „მამაკაცი არ იცოდნენ“, ვერაფერს იტყვი, პრიორიტებების მშვენიერი სისტემა ჰქონია ბიბლიურ „წმინდა კაცს“, ჯანსაღად მოაზროვნე, ლოგიკურად და რაციონალურად მოაზროვნე ადამიანი, რომელსაც მთელი გულით უყვარს საკუთარი შვილები და მათი გულისათვის არათუ ყველაფერს დათმობს, საკუთარ სიცოცხლესაც კი გასწირავს, ადამიანი, რომელსაც ურჩევნია დაიღუპოს ტანჯვა-წამებაში, ოღონდაც საკუთარი შვილები იხსნას უბედურებისაგან, ადამიანი რომელიც ყველაფერს იღონებს საკუთარი შვილების ფიზიკური და სულიერი კეთილდღეობისათვის, ლოტის ადგილას სრულებით სხვაგვარად მოიქცეოდა. ლოტის ადგილას ასეთი ადამიანი სულ წიხლისკვრით გაგდებდა იმ „სტუმრებს“, აი როგორ მოიქცეოდა ჭკუათმყოფელი ადამიანი, ის არავითარ შემთხვევაში არ დაუშვებდა რომ მისი უმანკო ქალიშვილებისთვის ვინმეს ზიანი მიეყენებინა და არასგზით არ წამოროშავდა: „აჰა, ორი ქალიშვილი მყავს, რომელთაც მამაკაცი არ იციან; მათ გამოგიყვანთ და უყავით, რაც გენებოთ. ოღონდ ამ კაცებს არაფერი ავნოთ“, შეხედეთ ბრმადმორწმუნენო! ის ამბობს „უყავით რაც გენებოთ“, ხვდებით საით ქრის სიმართლის ნიავი? ლოტს რომ თანამედროვე ეპოქაში ეცხოვრა, მას გიჟად გამოაცხადებდნენ და ფსიქიატრიულ კლინიკაში გამოკეტავდნენ სიცოცხლის ბოლომდე.

მას შემდეგ რაც ებრაელები შევიდნენ ქანაანის მიწაზე, მათმა ბარბაროსულმა ურდომ გაანადგურა არც მეტი არც ნაკლები 10 ეთნოსი, 10 ერი; ამორეველნი, მოებელნი, ედუმელნი, ხეთელნი, ფერიზეველნი, იებუსეველნი, ქანაანელნი, ხივიელნი, გირგაშეველნი და მიდიანელნი. მათ ამ ხალხთა 90 % -ზე მეტი გაწყვიტეს, ხოლო რაც გადარჩა დაიმონეს, ებრაელი მამაკაცები ტყვედ ჩაგდებულ ქალებს აიძულებდნენ მათთან სექსუალური კავშირის განხორციელებას, რათა ებრაელი ერი გაემრავლებინათ. ბიბლიაში წერია: „გაილაშქრეს მიდიანზე, როგორც ნაბრძანები ქონდა მოსესთვის უფალს და დახოცეს ყველა მამრი“ (რიცხვნი, თავი 31, სტროფი 7). „დახოცილებში იყვნენ მიდიანის მეფეები: ევი, რეკემი, ცური, ხური და რება - ხუთი მიდიანელი მეფე. აგრეთვე მოკლეს მახვილით ბალაამი, ბეყორის ძე“ (რიცხვნი, თავი 31, სტროფი 8). „ტყვედ წაიყვანეს ისრაელიანებმა მიდიანელი ქალები და ბავშვები და მთელი მათი საქონელი. მოიალაფეს მთელი მათი ქონება და დოვლათი“ (რიცხვნი, თავი 31, სტროფი 9). „ცეცხლს მისცეს ყველა მათი ქალაქი მათ საზღვრებში და ყველა დაბა“ (რიცხვნი, თავი 31, სტროფი 10). „აიღეს მთელი ნადავლი და მთელი ნაალაფარი კაციდან პირუტყვამდე“ (რიცხვნი, თავი 31, სტროფი 11). შემდეგ მივიდნენ ებრაელი ტერორისტები და ყაჩაღები თავიანთ უფროსთან მოსესთან და ტერორისტი მოსე გაცოფდა: „განურისხდა მოსე ჯარის უფროსებს, ათასისთავებს და ასისთავებს, რომლებიც ბრძოლის ველიდან მობრუნდნენ“ (რიცხვნი, თავი 31, სტროფი 14). „უთხრა მათ მოსემ: ცოცხალი დატოვეთ ყველა ქალი?“ (რიცხვნი, თავი 31, სტროფი 15). „განა მათი მიზეზით არ განუდგნენ ისრაელიანები უფალს, როგორც თქვა ბალაამმა და გადაამეტეს ფეღორის ცოდვას, რის გამოც მოხდა განადგურება უფლის საზოგადოებაში?“ (რიცხვნი, თავი 31, სტროფი 16). „ახლა გაწყვიტეთ ბავშვებში ყველა მამროვანი, ყოველი ქალი რომელსაც შეცნობილი ყავს მამაკაცი მამრის საწოლზე, მოკალით“ (რიცხვნი, თავი 31, სტროფი 17). „იმავე დღეს აიღო იესომ მაკედა, მახვილით მოსრა იგი და მისი მეფე, მუსრი გაავლო მათ და ყველა სულიერს, რაც კი იქ იყო, არავინ დაუტოვებია ცოცხალი. ისევე მოექცა მაკედას მეფეს როგორც იერიქონის მეფეს მოექცა“ (იესო ნავეს ძე, თავი 10, სტროფი 28). „ჩაუგდო ხელში უფალმა ისრაელს ლიბნაც და მისი მეფეც. მოსრა მახვილით ის და ყველა სულიერი, რაც კი იქ იყო, არავინ დაუტოვებია ცოცხალი. ისევე მოექცა მის მეფეს, როგორც იერიქონის მეფეს მოექცა“ (იესო ნავეს ძე, თავი 10, სტროფი 30). „ხელში ჩაუგდო უფალმა ისრაელს ლაქიში და მან მეორე დღესვე აიღო ლაქიში, მახვილით მოსრა იგი და ყველა სულიერი რაც კი იქ იყო. ისევე მოექცა როგორც ლიბნას“ (იესო ნავეს ძე, თავი 10, სტროფი 32).“მაშინ აიძრა ჰორამი, გეზერის მეფე, ლაქიშის საშველად, მაგრამ მუსრი გაავლეს მათ იესომ და მისმა ხალხმა. არავინ დაუტოვებიათ ცოცხალი“ (იესო ნავეს ძე, თავი 10, სტროფი 33). „აიღო ყეგლონი იმავე დღეს და მახვილით მოსრა იგი. ყოველი სულიერი, რაც კი იქ იყო, ამავე დღეს ამოწყვიტა, ისევე მოექცა, როგორც ლაქიშს“ (იესო ნავეს ძე, თავი 10, სტროფი 35). „აიღო ხებრონი და მოსრა იგი მახვილით მისი მეფითურთ, ყველა მისი ქალაქი და ყოველი სულიერი, რაც კი იქ იყო. არვინ დაუტოვებია ცოცხალი. ისევე მოექცა, როგორც ყეგლონს, გაანადგურა იგი და ყოველი სულიერი, რაც კი იქ იყო“ (იესო ნავეს ძე, თავი 10, სტროფი 37). „ხელში ჩაიგდო იგი და მისი მეფე და მისი ყველა ქალაქი, მახვილით მოსრა და ამოწყვიტა ყოველი სულიერი, რაც კი იქ იყო. არაფერი დაუტოვებია ცოცხალი, როგორც მოექცა ხებრონს, ასევე მოექცა დაბირს და მის მეფეს, ასევე მოექცა ლიბნას და მის მეფეს“ (იესო ნავეს ძე, თავი 10, სტროფი 39). „მახვილით მოსრა იესომ მთიანეთი, სამხრეთი მხარე, შეფელა და მთის ძირები და ყველა მათი მეფე. არვინ დაუტოვებია ცოცხალი, ყველა სულდგმული მოსპო, როგორც ბრძანა უფალმა, ისრაელის ღმერთმა“ (იესო ნავეს ძე, თავი 10, სტროფი 40). „მუსრი გაავლო მათ იესომ კადეშ-ბარნეადან ღაზამდე, მთელს გოშენის მხარეს გაბაონამდე“ (იესო ნავეს ძე, თავი 10, სტროფი 41). „ყველა ეს მეფე და მათი ქვეყნები ერთ ჯერზე ჩაიგდო ხელში იესომ, რადგან უფალი, ისრაელის ღმერთი იბრძოდა მისთვის“ (იესო ნავეს ძე, თავი 10, სტროფი 42). „უთხრა უფალმა იესოს: ნუ შეგეშინდება მათი, რადგან ხვალ ამ დროისათვის ყველას შევმუსრავ ისრაელის წინაშე. მათ ცხენებს ძარღვები გადაუსერე და ცეცხლს მიეცი მათი ეტლები“ (იესო ნავეს ძე, თავი 11, სტროფი 6). „მოულოდნელად მიადგა მათ იესო მეომრებითურთ მერომის წ####ბთან და დაესხა თავს“ (იესო ნავეს ძე, თავი 11, სტროფი 7). „ხელში ჩაუგდო ისინი უფალმა ისრაელიანებს. შეუტიეს და სდიეს დიდ ციდონამდე, მისრეფოთ-მაიმამდე და მიცფას ველამდე, აღმოსავლეთისკენ, მუსრი გაავლეს, ისე რომ ცოცხალი არვინ დაუტოვებიათ“ (იესო ნავეს ძე, თავი 11, სტროფი 8). „ისე მოექცა მათ იესო, როგორც ნაბრძანები ქონდა მისთვის უფალს. მათ ცხენებს ძარღვები გადაუსერა და ცეცხლს მისცა ეტლები“ (იესო ნავეს ძე, თავი 11, სტროფი 9). „მაშინვე გამობრუნდა იესო და აიღო ხაცორი და მახვილით განგმირა მისი მეფე, რადგან წინათ ხაცორი ყველა ამ სამეფოს თავი იყო“ (იესო ნავეს ძე, თავი 11, სტროფი 10). „მახვილით მოსრეს ყოველი სულიერი, რაც კი იქ იყო. არცერთი სულდგმული არ დაუტოვებიათ. ხაცორს კი ცეცხლი წაუკიდეს“ (იესო ნავეს ძე, თავი 11, სტროფი 11). „ამ ქალაქის ნადავლი და პირუტყვი წამოასხეს თავისთვის ისრაელიანებმა, მთელი ხალხი კი მოსრეს მახვილით, ისე რომ მთლიანად ამოწყვიტეს, ერთი სულიც არ დაუტოვებიათ“ (იესო ნავეს ძე, თავი 11, სტროფი 14). „ისინიც გამოვიდნენ ქალაქიდან მათ დასახვედრად და ისრაელს შორის მოექცნენ ჰაღაელები. დასცხეს მათ და არავინ გაუშვიათ ცოცხალი“ (იესო ნავეს ძე, თავი 8, სტროფი 22). „ხოლო ჰაღაელთა მეფე ცოცხლად შეიპყრეს და იესოს მიგვარეს“ (იესო ნავეს ძე, თავი 8, სტროფი 23). „როცა მოათავა ისრაელმა ჰაღაის მცხოვრებთა ხოცვა-ჟლეტა ველზე უდაბნოში, სადამდეც მორეკეს ისინი და ყველანი უკლებლივ დაეცნე მახვილისაგან, მაშინ გაბრუნდა მთელი ისრაელი ჰაღაიში და მახვილით ამოწყვიტა დანარჩენი ხალხი“ (იესო ნავეს ძე, თავი 8, სტროფი 24). „ამოწყდა იმ დღეს ჰაღაის მცხოვრებთაგან სულ თორმეტი ათასი სული - კაცი და ქალი“ (იესო ნავეს ძე, თავი 8, სტროფი 26). „იესოს არ ჩამოუღია ხელი, რომლითაც შობი ქონდა მოღერებული, ვიდრე არ ამოწყვიტა მთელი ჰაღაი“ (იესო ნავეს ძე, თავი 8, სტროფი 26). „გადაწვა იესომ ჰაღაი და სამარადისო ნანგრევებად უკაცრიელ ადგილად აქცია დღევანდლამდე“ (იესო ნავეს ძე, თავი 8, სტროფი 28). „გაანადგურეს ქალაქში (იერიქონში) ყველაფერი რაც დასარისხებელი იყო: კაცი თუ ქალი, ყმაწვილი თუ მოხუცებული, ცხვარ-ძროხა თუ სახედარი“ (იესო ნავეს ძე, თავი 6, სტროფი 21). ყოველივე ზემოთხსენებული აშკარად რაჯასის და ტამასის მოდუსების მოქმედების ნათელი მაგალითია, ყველაფერი ზემოთხსენებული რაც ებრაელებმა ჩაიდინეს, მათ ჩაიდინეს რაჯასის და ტამასის მოდუსების ზეგავლენის ქვეშ, თუმცაღა ეს არცაა გასაკვირი, რადგანაც ის ვინც მათ „წინ მიუძღოდა“, ის „წინასწარმეტყველი“, „წინასწარმეტყველი“ მოსე, რომელიც მათ მოუწოდებდა უდანაშაულო ადამიანების განადგურებისკენ, თავად რაჯასის და ტამასის მოდუსების ზეგავლენის ქვეშ იმყოფებოდა, რატომ? იმიტომ, რომ მოსე ენერგეტიკულ სუპერვიბრაციულ კონტაქტში იმყოფებოდა ბოროტ დემიურგთან ანუ ე.წ. „უფალ ღმერთთან“, რომელიც სინამდვილეში არის არა ღმერთი, არამედ სუბასტრალური სივრცეთაშორისი სივრციდან მოსული უმდაბლესი ფსიქომენტალური ენერგოვიბრაციის მულტიფაზური არსება. მოსეს დაბალი ენერგოვიბრაციის ფსიქომენტალური კავშირი ჰქონდა ე.წ. „უფალთან“, მოსესა და ამ „უფალს“ შორის არსებობდა ენერგეტიკული კავშირის არხი, ენერგეტიკული დერეფანი, რომლის დახმარებითაც ხდებოდა რაჯასიკური და ტამასიკური ენერგიის ორმხრივი ცირკულაცია მოსეს და ისრაელის „უფალს“ შორის. მოსე იყო ე.წ. „უფლის“ ანუ სუბასტრალური რეფტილოიდი-მანიპულატორის მონა, ამ სიტყვის ყველა მნიშვნელობით. ძველ აღთქმაში არსებობს საკმაოდ მრავალი ფაქტობრივი მტკიცებულება იმისა, რომ ისრაელიანთა ღვთაება - იეღოვა (იაჰვე), ბოროტი სულია და არა სინათლისა და სიკეთის ღმერთი, ბიბლიაში ამასთან დაკავშირებით წერია: “გამოვიდა სიხონი მთელი თავისი ხალხით იაჰცაში ჩვენს წინააღმდეგ საბრძოლველად“ (ძველი აღთქმა, მეორე რჯული, თავი 2, სტროფი 32). „ხელში ჩაგვაგდებინა იგი უფალმა, ჩვენმა ღმერთმა და ჩვენც დავამარცხეთ იგი, მათი შვილები და მთელი მისი ხალხი“ (ძველი აღთქმა, მეორე რჯული, თავი 2, სტროფი 33). „მაშინ დავიპყარით მისი ყველა ქალაქი, ავაოხრეთ ქალაქები და გავწყვიტეთ მცხოვრებნი დიდიან-პატარიანად. არავინ დაგვიტოვებია ცოცხალი“ (ძველი აღთქმა, მეორე რჯული, თავი 2, სტროფი 34). „ჩაგვაგდებინა ხელში უფალმა, ჩვენმა ღმერთმა, ყოგიც, ბაშანის მეფე, მთელი მისი ხალხითურთ და ჩვენც დავამარცხეთ იგი, ისე რომ არავინ დარჩენილა ცოცხალი“ (ძველი აღთქმა, მეორე რჯული, თავი 3, სტროფი 3). „გავანადგურეთ ისინი, როგორც მოვექეცით სიხონს, ხეშბონის მეფეს, როცა გავუნადგურეთ ყველა ქალაქი - მამრი, დედრი და ბავშვი“ (ძველი აღთქმა, მეორე რჯული, თავი 3, სტროფი 6). ბიბლიური „უფალი“ ეუბნება ებრაელებს: „თუ იდუმალ წაგაქეზებს შენი ძმა, დედაშენის შვილი, ან შენი ვაჟი, ან ასული, ან შენს გვერდით მწოლი ცოლი, ან მეგობარი, რომელიც საკუთარი სულივითა გყავს და გეტყვის: წამო ვემსახუროთ სხვა ღმერთებს, რომლებსაც არ იცნობთ არც შენ და არც შენი მამა-პაპა“ (ძველი აღთქმა, მეორე რჯული, თავი 13, სტროფი 6). „იმ ხალხთა ღმერთებს, თქვენს გარშემო რომ არიან, შენთან ახლოს მყოფთა თუ შენგან შორს მყოფთა, ქვეყნის კიდიდან კიდემდეო“ (ძვ. აღთქმა, მეორე რჯული, თავი 13, სტროფი 7). „ნუ დაყვები მას და ნუ გაუგონებ, ნუ დაგენანება იგი, ნუ შეიბრალებ, ხელს ნუ დააფარებ“ (ძვ. აღთქმა, მეორე რჯული, თავი 13, სტროფი 8). „არამედ მოკალი იგი. პირველად შენი ხელი უნდა აღიმართოს მის მოსაკლავად, მერე კი მთელი ერისა“ (ძვ. აღთქმა, მეორე რჯული, თავი 13, სტროფი 9). „ჩაქოლე იგი, რომ მოკვდეს“ (ძვ. აღთქმა, მეორე რჯული, თავი 13 სტროფი 10). „გამოჩნდა უგვანი ხალხი შენი წრიდან და აცდუნებს თავისი ქალაქის მკვიდრთ, ეუბნება: წამო ვემსახუროთ სხვა ღმერთებს, რომლებსაც არ იცნობდითო“ (ძვ. აღთქმა, მეორე რჯული, თავი 13, სტროფი 13). „ხოლო შენ გამოიძიე, გაარკვიე, კარგად გამოიკითხე და აჰა, ყველაფერი სრული სიმართლე გამოდგა, ჩადენილია ასეთი საძაგლობა შენ წიაღში“ (ძვ. აღთქმა, მეორე რჯული, თავი 13 სტროფი 14). „მახვილით დახოცე იმ ქალაქის მცხოვრებნი, დაარისხე ქალაქი და ყველაფერი რაც მასშია, მისი საქონელიც მახვილით ამოხოცე“ (ძვ. აღთქმა, მეორე რჯული, თავი 13, სტროფი 15). „ხელში ჩაგიგდებს მას უფალი, შენი ღმერთი და მახვილით გაწყვეტ მამროვანს“ (ძვ. აღთქმა, მეორე რჯული, თავი 20, სტროფი 13). „მხოლოდ ქალები, ბავშვები, პირუტყვი და ყველაფერი რაც ქალაქში იქნება - მთელი ნადავლი დაიტაცე. ჭამე შენი მტრების ნადავლი, რომლებიც უფალმა, შენმა ღმერთმა ჩაგიგდო ხელში“ (ძვ. აღთქმა, მეორე რჯული, თავი 20, სტროფი 14). „ოღონდ ამ ხალხთა ქალაქებიდან, რომლებიც უფალმა შენმა ღმერთმა მოგცა წილად, ერთი სულიც არ დატოვო ცოცხალი“ (ძვ. აღთქმა, მეორე რჯული, თავი 20, სტროფი 16). „პირწმინდად გაანადგურე ისინი: ხეთელნი, ამორეველნი, ქანაანელები, ფერიზეველები, ხივიელები და იებუსეველნი, როგორც გიბრძანა უფალმა, შენმა ღმერთმა“ (ძვ. აღთქმა, მეორე რჯული, თავი 20, სტროფი 17). ყველაფერი ეს არის რაჯასის და ტამასის მოდუსების გამოვლინება. ადამიანების დახოცვა, გაძარცვა და შეურაცყოფა არის რაჯასის და ტამასის მოდუსების მოქმედება მოძალადე ადამიანის მხრიდან. აქ ძველი აღთქმის „უფალი“ აქეზებს ებრაელებს დაარღვიონ სამი ძირითადი სულიერი აღთქმა და მცნება: ძალადობისგან თავშეკავება და არაძალადობის პრაქტიკა – აჰიმსა-ვრატა, ქურდობისგან თავის შეკავება – ასტეია-ვრატა, არამომხვეჭელობა – აპარიგრაჰა, რაც აგრეთვე გულისხმობს სამი შუამავლის: გონების, სიტყვების და სხეულის კონტროლის დაკარგვას. სიტყვები: „მახვილით დახოცე იმ ქალაქის მცხოვრებნი, დაარისხე ქალაქი და ყველაფერი რაც მასშია, მისი საქონელიც მახვილით ამოხოცე“ და „ოღონდ ამ ხალხთა ქალაქებიდან, რომლებიც უფალმა შენმა ღმერთმა მოგცა წილად, ერთი სულიც არ დატოვო ცოცხალი“ არის აჰიმსა-ვრატას (არაძალადობის აღთქმის) და ვაჩანა-გუპტის (სიტყვების კონტროლის პრაქტიკის) აშკარა დარღვევა, ხოლო სიტყვები: „მხოლოდ ქალები, ბავშვები, პირუტყვი და ყველაფერი რაც ქალაქში იქნება - მთელი ნადავლი დაიტაცე. ჭამე შენი მტრების ნადავლი, რომლებიც უფალმა, შენმა ღმერთმა ჩაგიგდო ხელში“ არის ასტეია-ვრატას (ქურდებისგან ანუ ძარცვისგან თავის შეკავების აღთქმის) და აპარიგრაჰას (არამომხვეჭელობის, არასიხარბის აღთქმის) აგრესიული დარღვევა. ბიბლიური „უფლისგან“ განსხვავებით ბუდა არ ბრძანებს უდანაშაულო ადამიანების დახოცვას. შაკტისტურ დევიბჰაგავატაპურანაში წერია: „Мудрыми сказано, что предметы для слушания делятся на три вида: Саттвические, раджасические и тамасические.“ (ДЕВИБХАГАВАТА-ПУРАНА, КНИГА ПЕРВАЯ 6-10) „Веды, Шастры и тому подобное саттвичны, любовная поэзия - раджасична, А слухи о войнах и повествования о греховном поведении тамасичны.“ (ДЕВИБХАГАВАТА-ПУРАНА, КНИГА ПЕРВАЯ 6-11) „Саттвические предметы для слушания мудрые пандиты, [в свою очередь], разделили На три вида: высшие, средние и низшие.“ (ДЕВИБХАГАВАТА-ПУРАНА, КНИГА ПЕРВАЯ 6-12) „Высшие - это те, которые даруют плод освобождения, средние - это те, которые даруют рай, И низшие - те, которые даруют мирские наслаждения, так установлено озаренными.“ (ДЕВИБХАГАВАТА-ПУРАНА, КНИГА ПЕРВАЯ 6-13) „Любовная поэзия тоже бывает трех видов: высшая, Средняя и низшая.“ (ДЕВИБХАГАВАТА-ПУРАНА, КНИГА ПЕРВАЯ 6-14) „Тамасические предметы для слушания мудрыми знатоками Шастр разделены на три вида, Из них [повествования] о сражении с врагами, намеревающимися убить, относятся к высшему,“ (ДЕВИБХАГАВАТА-ПУРАНА, КНИГА ПЕРВАЯ 6-15) „О борьбе с врагами из ненависти, как в случае Пандавов - к среднему, И о беспричинных ссорах - к низшему.“ (ДЕВИБХАГАВАТА-ПУРАНА, КНИГА ПЕРВАЯ 6-16), აქედან გამომდინარე ბიბლია (უმეტესწილად) წარმოადგენს რაჯასიკურ-ტამასიკურ თქმულებას, გაჟღენთილს სისხლითა და გარყვნილებით. თქვენი აზრით, რას უნდა ნიშნავდეს იესო ნავეს ძის, ებრაელთა მხედართმთავრის შესახებ ძველი აღთქმაში ნათქვამი შემდეგი სიტყვები : „მახვილით მოსრა იესომ მთიანეთი, სამხრეთი მხარე, შეფელა და მთის ძირები და ყველა მათი მეფე. არვინ დაუტოვებია ცოცხალი, ყველა სულდგმული მოსპო, როგორც ბრძანა უფალმა, ისრაელის ღმერთმა“? კარგად დაუკვირდით, ე.წ. „უფალმა, ისრაელის ღმერთმა“ პირდაპირ და აშკარად, გარკვევით, ყოველგვარი მიკიბ მოკიბვის გარეშე, ისრაელიანებს უბრძანა, რომ ამოეწყვიტათ და სულმთლად გაენადგურებინათ, სამხრეთ მთიანეთის, შეფელას მიდამოების ყველა მაცხოვრებელი! მან ფაქტობრივად ებრაელებს მისცა ნებართვა უდანაშაულო მოსახლეობის ტოტალური ეთნიკური გენოციდისა, თქვენი აზრით რას ნიშნავს სიტყვები: „არვინ დაუტოვებია ცოცხალი, ყველა სულდგმული მოსპო“? თქვენ ფიქრობთ რომ აქ უბრალოდ მტრის ჯარის შემუსრვაზეა საუბარი? ჰოო? აბა კიდევ ერთხელ ყურადღებით წაიკითხეთ რა წერია, აქ გარკვევითაა ნათქვამი, რომ ისრაელის „ღმერთმა“, საბაოთ უფალმა ანუ იეღოვამ, ისრაელის ხალხს ე.ი. ებრაელებს ამოაჟლეტინა და ამოაწყვეტინა მთელი ეთნოსი, კაცები, ქალები, ბავშვები, მოხუცები, ცხოველებიც კი! აი, რა იგულისხმება სიტყვებში „ყოველი სულდგმული“, რამეთუ „ყოველი სულდგმული“, ესაა კაციც, ქალიც, ბავშვიც, მოხუციც და პირუტყვიც. განა შეიძლება არსება რომელიც ამგვარ ბრძანებას გასცემს, ბრძანებას მთელი ერის, უკლებლივ ყველა ადამიანის ამოწყვეტის შესახებ, იყოს ჭეშმარიტი ღმერთი? სინათლისა და სიკეთის, სიყვარულისა და ჰარმონიის ღმერთი? მე როგორც ჭეშმარიტ სულიერ მეცნიერს, თეოსოფს და ჰუმანისტს, მიმაჩნია, რომ არასგზით!! გაუგებარია თუ იეღოვა, ისრაელის ღმერთი, ჭეშმარიტი ღმერთია, ყოველგვარი სათნოების, სინათლის, სიკეთის, სიყვარულის, ჰარმონიის, მოწყალების, თანაგრძნობის, მშვიდობის, მშვენიერების, უშფოთველობის და ყველა სხვა სათნოების უნივერსალური დასაბამი, მათი კრებითი სახე და აბსოლუტური იდეალი, მაშინ ასეთ არსებას რად სჭირდება სისხლისღვრა? რატომ უჭერს ისრაელის ღმერთი მხარს მხოლოდ ერთ ერს, რატომ ირჩევს მხოლოდ ერთ ერს? რატომ აღუთქვამს თავის რჩეულ ერს იმ მიწას, ქვეყანას, რომელიც ცოცხალი ადამიანებით, აბორიგენი მოსახლეებითაა დასახლებული, რომელნიც იმ მიწას რომელზედაც სახლობენ, კანონიერად და სამართლიანად ფლობენ? რა უფლება აქვს ისრაელის უფალს, თუ ის ასეთი კარგი და მშვენიერია, როგორც ამას ცდილობენ წარმოგვიდგინონ მართლმადიდებელი დოგმატიკოსები, მისცეს წინდაწინ ე.ი. დაპირდეს ერთ ერს, ე.წ. თავის მიერ ამორჩეულ ერს, სრულებით უცხო ხალხების მიწები? რა კრიტერიუმებით ამოარჩია ისრაელის უფალმა ებრაელები? განა რა სხვა ხალხებსაც რომ გამოცხადებოდა და მათთვისაც ემცნო ჭეშმარიტება არ აჯობებდა? რატომ წააქეზა ისრაელის უფალმა ისრაელის ხალხი, სხვა ერების წინააღმდეგ და ამოაჟლეტინა ისინი და თან უსასტიკესი ფორმით, უკლებლივ ყველა, კაცი, ქალი, ქალწული, ვაჟიშვილი, მოხუცი, ბავშვი და პირუტყვი? განა არსება რომელიც წამდაუწუმ განადგურებითა და გაცამტვერებით ემუქრება თავის ე.წ. „რჩეულ ერს“ და ძალითა და დაშინებით აიძულებს თაყვანისცემას და უკრძალავს სხვა ღმერთებისაკენ გახედვას ჭეშმარიტი კეთილი ღმერთია? „არ გადახვიდეთ არც მარცხნივ არც მარჯვნივ!“ ეს ისრაელის ღმერთის სიტყვებია და მერე ამ სიტყვებს მოყვება საზარელი და საშინელი წყევლა-მუქარა იმ შემთხვევაში თუ „რჩეული ერი“ განუდგება მას, რად ემუქრება ისრაელის ღმერთი ათასგვარი ავადმყოფობებით, კლიმატური კატაკლიზმებითა და სხვა უბედურებებით თავის „რჩეულ ერს“ რომელიც „ასე უყვარს“? რად სურს რომ ერთ ერს დაუმორჩილოს სხვა ერები? და საერთოდაც რად აწარმოებს ომს, სასტიკ სისხლისმღვრელ ომს ე.წ. „წარმართ ხალხებთან“? რად ესაჭიროება ისრაელის ღმერთს ომის წარმოება და ერთი ერის ხელით სხვა ერების მოშთობა და მონადუღება? რად არის ისრაელის უფალი ასეთი სასტიკი? რატომაა რომ ძველ აღთქმაში საერთოდ არ ჩანს არც სიყვარული, არც ჰარმონია, არც სიკეთე, არც მოწყალება, არც თანაგრძნობა, არამედ მარტოოდენ აგრესია, რისხვა, მრისხანება, ეგოიზმი, მესიანიზმი, რასიზმი და ქსენოფობია? ხოლო ახალ აღთქმაში; სახარებებსა და მოციქულთა წერილებში საპირისპირო? „ცეცხლს წავუკიდებ დამასკოს გალავანს და შეჭამს იგი ბენ-ჰადადის პალატებს“ (იერემია წინასწარმეტყველი, თავი 49, სტროფი 27), ამბობს ისრაელის „ღმერთი“! ხედავთ რას ამბობს? განა რად ამბობს ამას ისრაელის „ღმერთი“? „ელამში დავიდგამ ტახტს და აღვგვი იქიდან მეფეებს და მთავრებს, ამბობს უფალი“ (იერემია, თავი 49, სტროფი 38), ერთი ეს მითხარით „მართალ მადიდებელო“ დოგმატიკოსებო, რად უნდა ზეციურ უფალს რომლის ტახტსაც წარმოადგენს ცა და მიწა, ღმერთს რომელიც მთელი ქვეყნიერების მყრობელია, მიწიერი ტახტი, მიწიერ სამყაროში? მიწიერი ძალაუფლება? ყველაფერი მარტივადაა, იმიტომ, რომ ეს „უფალი“ არის რაჯასიკურ-ტამასიკური დემონი! მოდით ერთი გავიხსენოთ რას ამბობს ჭეშმარიტად ჭეშმარიტი უფალი ღმერთი ჭეშმარიტებისა - იესო ქრისტე ნაზარეველი ლოგოსი, „თქვენ ქვენანი ხართ, მე კი ზემოთიდან ვარ; თქვენ წუთისოფლისა ხართ, მე კი წუთისოფლისა არა ვარ“ (იოანეს სახარება, თავი 8, სტროფი 23), აგრეთვე: „ჩემი სამეფო არ არის წუთისოფლისა“ (იოანეს სახარება, თავი 18, სტროფი 36), მაშინ როდესაც ისრაელის ღმერთი ცდილობს კაცობრიობის დამონებას და ამსოფლიური ძალაუფლების მოპოვებას, ქრისტე პირიქით უარყოფს მას და სააშკარაოზე გამოყავს ისრაელის

ბიბლია ქადაგებს, რომ ქალი არის არარაობა, რომ ქალი არის უმდაბლესი, ცოდვილი და უწმინდური არსება, რომ ქალს პრაქტიკულად თითქმის არაფრის უფლება არ გააჩნია და მუდამ ქმრის ან მამის ან ძმის მორჩილებაში უნდა იყოს რაც წარმოადგენს ქალთა პატრიარქალურ დისკრიმინაციას და აღმაშფოთებელია. ბიბლიის მიხედვით თუ გოგონა გათხოვებისას ქალწული არ აღმოჩნდა უნდა მოიკლას ან ქვებით ჩაქოლვით ან ცეცხლში ცოცხლად დაწვით, თუნდაც ორსული იყოს მაინც უნდა დაიწვას ცეცხლში ან ჩაიქოლოს ე.წ. „გარყვნილების“ გამო. ბიბლია ქადაგებს, რომ ომის დროს დასაშვებია მოწინააღმდეგე მხარის ანუ მოქიშპე ხალხის ქალების გატაცება, დატყვევება და იძულებით „ცოლად მოყვანა“. ბიბლია გვეუბნება რომ ქალმა არ უნდა ილაპარაკოს ეკლესიაში და მას აგრეთვე არ გააჩნია უფლება იყოს მასწავლებელი. საუკუნეების მანძილზე აბრაამულ რელიგიებში: იუდაიზმში, ქრისტიანობასა და ისლამში და აგრეთვე აღმოსავლურ რელიგიებში: მაგ, ინდუიზმში, დომინირებდა და ზოგან დღემდე დომინირებს ქალთა რელიგიური დისკრიმინაცია დაფუძნებული უსაფუძვლო პატრიარქატზე. ბიბლიაში მრავალგან არის მითითებული, თუ რისი უფლება არ გააჩნია ქალს, რა უნდა აკეთოს მან და რომ ის არის უწმინდური არსება, მაგრამ რატომღაც არსად არ არის მითითებული კონკრეტული ლოგიკური და რაციონალური მიზეზები, იმისა თუ რატომ არის ქალი უწმინდური არსება და რატომ არ გააჩნია მას მთელი რიგი უფლებები, რომლებიც გააჩნია მამაკაცს. აბრაამული (ბიბლიური) რელიგიების ფაშისტური და ალოგიკური ბუნებიდან გამომდინარე, მათი მიმდევრებიდან ანუ ე.წ. „მორწმუნეებიდან“ არცერთი არასოდეს არ უსვამს საკუთარ თავს შეკითხვას: იქნებ მე ვცდები? იქნებ ბიბლია ცდება? იქნებ ჩემი რელიგია ცდება? იქნებ ის რაც მე მწამს არ არის სწორი და მართალი? რა იქნება, თუ შეცდომას ვუშვებ? ეს უბრალოდ არ შედის მათ ყოველდღიურ რეპერტუარში და მგონი ესაა მთავარი პრობლემა. ჩვეულებრივ ბიბლიისთვის დამახასიათებელია სრულებით უმიზეზო, ამაზრზენი და შემზარავი, გაუგონარი სისასტიკე და უსამართლო მოპყრობა ქალთა მიმართ, რაც დღემდე პრობლემას წარმოადგენს. დაბადების წიგნში, „მოსეს ხუთწიგნეულის“ პირველი წიგნის ოცდამეთვრამეტე თავში წერია, რომ ქალი თავისუფალი სექსის ანუ ე.წ. „მეძავობის“ გამო ცეცხლში ცოცხლად უნდა დაიწვას. ეს არის ქალების უსაფუძვლო დისკრიმინაცია. დაბადებაში წერია: „გავიდა სამიოდე თვე და ემცნო იუდას, გაბოზდაო თამარი, შენი რძალი, და დაორსულდაო კიდეც ბოზობით. თქვა იუდამ: გამოიყვანეთ, რათა დაიწვას.“ (დაბადება 38-24). პავლეს პირველ ეპისტოლეში კორინთელთა მიმართ, მეთერთმეტე თავში წერია, რომ მამაკაცი არის ქალის მბრძანებელი, ქალს არ აქვს წინასწარმეტყველების და თავსაბურავის გარეშე ეკლესიაში ლოცვის უფლება, თუ ქალი თავსაბურავს არ იკეთებს, მაშინ თმა უნდა გადაიპარსოს ან დაიმოკლოს, მხოლოდ მამაკაცი არის ღმერთის ხატი და დიდება და არა ქალი, ქალი არის შექმნილი მამაკაცისგან მამაკაცის სადიდებლად, პავლე კრძალავს ამ საკითხზე დავას და კამათს. ეს არის ქალების უსაფუძვლო დისკრიმინაცია. ეპისტოლეში წერია: „მე მომბაძეთ, როგორც მე ვბაძავ ქრისტეს.“ (პავლეს პირველი ეპისტოლე კორინთელთა მიმართ 11-1). „იმისთვის გაქებთ, ძმანო, რომ ჩემი ყველაფერი გახსოვთ და, როგორც გადმოგეცით, ისე ინახავთ გადმოცემას.“ (პავლეს პირველი ეპისტოლე კორინთელთა მიმართ 11-2). „ისიც მინდა გაუწყოთ, რომ ყოველი კაცის თავი ქრისტეა, ქალის თავი - კაცი, ხოლო ქრისტეს თავი - ღმერთი.“ (პავლეს პირველი ეპისტოლე კორინთელთა მიმართ 11-3). „ყოველი კაცი, რომელიც თავდაბურული ლოცულობს ან წინასწარმეტყველებს, თავს ირცხვენს.“ (პავლეს პირველი ეპისტოლე კორინთელთა მიმართ 11-4). „და ყოველი ქალი, რომელიც თავდაუბურავი ლოცულობს ან წინასწარმეტყველებს, თავს ირცხვენს, რადგანაც ეს იგივეა, რომ თავგადაპარსული იყოს.“ (პავლეს პირველი ეპისტოლე კორინთელთა მიმართ 11-5). „ხოლო თუ ქალი თავს არ იბურავს, თმა შეიკვეცოს; მაგრამ თუ ქალს თმის შეკვეცა ან გაპარსვა ერცხვინება, თავი დაიბუროს.“ (პავლეს პირველი ეპისტოლე კორინთელთა მიმართ 11-6). „ამრიგად, კაცი თავდაუბურავი უნდა იყოს, ვინაიდან ხატია და დიდება ღვთისა, ხოლო ქალი ქმრის დიდებაა.“ (პავლეს პირველი ეპისტოლე კორინთელთა მიმართ 11-7). „რადგანაც კაცი კი არ არის ქალისაგან, არამედ ქალი - კაცისაგან.“ (პავლეს პირველი ეპისტოლე კორინთელთა მიმართ 11-8). „და კაცი კი არ შეიქმნა ქალისთვის, არამედ ქალი - კაცისთვის.“ (პავლეს პირველი ეპისტოლე კორინთელთა მიმართ 11-9). „ამიტომაც მართებს ქალს ფლობის ნიშანი ჰქონდეს თავზე ანგელოზების გულისთვის.“ (პავლეს პირველი ეპისტოლე კორინთელთა მიმართ 11-10). „თუმცა არც კაცია ქალის გარეშე და არც ქალი კაცის გარეშე უფალში.“ (პავლეს პირველი ეპისტოლე კორინთელთა მიმართ 11-11). „ვინაიდან როგორც ქალია კაცისგან, ასევეა კაციც ქალისგან, ხოლო ყველაფერი ღვთისაგან არის.“ (პავლეს პირველი ეპისტოლე კორინთელთა მიმართ 11-12). „თავად განსაჯეთ, განა შეშვენის ქალს, თავდაუბურავად ლოცულობდეს ღვთის წინაშე? (პავლეს პირველი ეპისტოლე კორინთელთა მიმართ 11-13). „განა თვით ბუნება არ გასწავლით, რომ თუ კაცი გრძლად უშვებს თმას, ეს საძრახისია მისთვის? (პავლეს პირველი ეპისტოლე კორინთელთა მიმართ 11-14). „ხოლო თუ ქალი უშვებს დიდებაა მისთვის, რადგანაც თმა საბურავად მიეცა. (პავლეს პირველი ეპისტოლე კორინთელთა მიმართ 11-15). „მაგრამ თუ ვინმე დავას აპირებს, ეს არც ჩვენ გვჩვევია და არც ეკლესიებს ღვთისას. (პავლეს პირველი ეპისტოლე კორინთელთა მიმართ 11-16). პავლეს პირველ ეპისტოლეში კორინთელთა მიმართ, მეთოთხმეტე თავში წერია, რომ ეკლესიაში ქალებს არ აქვთ საუბრის უფლება და თუ რაიმე აინტერესებთ ქმრებს სახლში უნდა ჰკითხონ, ისინი უნდა დაემორჩილონ თავიანთ ქმრებს და მათზე იყვნენ დამოკიდებულები, თავად არაფერი გამოიკვლიონ და გამოიძიონ და ეს არის ქალთა რელიგიური დისკრიმინაცია. ეპისტოლეში წერია: „ქალები ეკლესიაში დუმდნენ, რადგანაც ლაპარაკის ნება კი არა აქვთ, არამედ მორჩილება მართებთ, როგორც გვიწესებს რჯულიც.“ (პავლეს პირველი ეპისტოლე კორინთელთა მიმართ 14-34). „ხოლო თუ რისიმე სწავლა სურთ, ქმრებს ჰკითხონ სახლში, რადგანაც ქალისთვის საძრახისია ეკლესიაში ლაპარაკი.“ (პავლეს პირველი ეპისტოლე კორინთელთა მიმართ 14-35). პავლეს პირველ ეპისტოლეში ტიმოთეს მიმართ, მეორე თავში წერია, რომ ქალებს არ აქვთ საკუთარი თავის გალამაზების და შემკობის უფლება და უნდა აკეთონ „კეთილი საქმეები“, ხოლო „კეთილი საქმეები“ ესაა ქმრების და მამების, ზოგადად მამაკაცების უტყვი მორჩილება. ნათქვამია რომ პირველად შესცოდა ქალმა და თუ მამაკაცის მორჩილებაში არ იქნება და შვილებს არ გაუჩენს ქმარს, ვერ ცხონდება. ეპისტოლე გვეუბნება, რომ ქალს არ აქვს სწავლების ანუ მასწავლებლობის უფლება. ეს უცილობლად არის რელიგიური ფაშიზმი და დისკრიმინაცია. ეპისტოლეში წერია: „ასევე ქალებიც, ღირსეუღად მოსილნი, კდემითა და უმანკოებით იმკობდნენ თავს; არა თმაწნულობით, არც ოქროთი თუ მარგალიტით, ანდა ძვირფასი სამოსით,“ (პავლეს პირველი ეპისტოლე ტიმოთეს მიმართ 2-9). „არამედ კეთილი საქმით, როგორც შეშვენის ქალებს, რომლებმაც ღვთისმოსაობას მიუძღვნეს თავი.“ (პავლეს პირველი ეპისტოლე ტიმოთეს მიმართ 2-10). „ქალი სწავლობდეს მდუმარედ, სრული მორჩილებით.“ (პავლეს პირველი ეპისტოლე ტიმოთეს მიმართ 2-11). „მე არა ვრთავ ქალს სწავლების ნებას, და არც ქმარზე მბრძანებლობისას, არამედ რათა იყოს მდუმარედ.“ (პავლეს პირველი ეპისტოლე ტიმოთეს მიმართ 2-12). „ვინაიდან პირველად ადამი შეიქმნა და მერე ევა. (პავლეს პირველი ეპისტოლე ტიმოთეს მიმართ 2-13). „ადამი კი არ შემცდარა, არამედ ქალი შეცდა და სცოდა. (პავლეს პირველი ეპისტოლე ტიმოთეს მიმართ 2-14) „თუმცაღა მაინც ცხონდება, რადგანაც შვილებს გააჩენს, თუკი რწმენაში, სიყვარულსა და სიწმიდეში დარჩება კდემით. (პავლეს პირველი ეპისტოლე ტიმოთეს მიმართ 2-15). ლევიანთა წიგნის მეთორმეტე თავში წერია, რომ ორსულობის გამო ქალი გარკვეული დროით შეიძლება უწმინდური გახდეს, თუ ბიჭს გააჩენს შვიდი დღე იქნება უწმინდური, ხოლო გოგოს გაჩენის შემთხვევაში თოთხმეტი დღე ანუ ორჯერ მეტი. ქალი მშობიარობის შემდეგ 66 დღე სპეციალურ დაწესებულებაში უნდა იყოს იზოლირებული, ხოლო შემდეგ ე.წ. „ცოდვის“ გამოსასყიდად უნდა შესწიროს ე.წ. „ღმერთს“ ცხოველი ან ფრინველი. ეს არის ქალთა რელიგიური დისკრიმინაცია. ლევიანთა წიგნში წერია: „ელაპარაკა უფალი მოსეს და უთხრა: (ლევიანნი 12-1). „ელაპარაკე ისრაელიანებს: თუ დედაკაცი დაორსულდება და ვაჟს გააჩენს, შობის შემდეგ შვიდ დღეს უწმიდურია იგი. როგორც წიდოვანების დროს, ისე უწმიდურდება.“ (ლევიანნი 12-2). „მეშვიდე დღეს უნდა წააჭრან ბავშვს ჩუჩა.“ (ლევიანნი 12-3). „ოცდაცამეტი დღის მანძილზე უნდა დარჩეს ქალი განწმედის სისხლში; წმიდას არაფერს შეეხოს, არც ტაძარში არ შევიდეს, ვიდრე განწმედის ვადა არ გავა.“ (ლევიანნი 12-4). „თუ გოგო შვა, ორ კვირას იქნება გაუწმიდურებული, როგორც წიდოვანების დროს. სამოცდაექვსი დღის მანძილზე უნდა დარჩეს განწმედის სისხლში.“ (ლევიანნი 12-5). „როცა გავა ვადა განწმედისა ვაჟისათვის თუ გოგოსათვის, მიუყვანოს მღვდელს სადღესასწაულო კარავთან ერთწლიანი ბატკანი აღსავლენად და მტრედის ხუნდი ან გვრიტი ცოდვის გამოსასყიდად.“ (ლევიანნი 12-6). „მღვდელი შესწირავს ამას უფლის წინაშე, გამოითხოვს მისთვის შენდობას და განიწმიდება ქალი წიდოვანვბისგან. ეს არის ვაჟისა თუ გოგოს შობის წესი.“ (ლევიანნი 12-7). „თუ ბატკანზე არ მიუწვდება ხელი, მიიყვანოს ორი გვრიტი ან ორი ხუნდი; ერთი აღსავლენად, მეორე ცოდვის გამოსასყიდად; მღვდელი შენდობას გამოითხოვს მისთვის და გაწმიდავდება ქალი.“ (ლევიანნი 12-8). მეორე რჯულის ოცდამეერთე თავში წერია თუ როგორ უნდა გაიტაცოს და დაატყვევოს მამაკაცმა ქალი და იძულებით გაიხადოს ცოლად. მეორე რჯულში წერია: „როცა შენს მტრებთან საომრად გახვალ და ხელში ჩაგიგდებს მათ უფალი, შენი ღმერთი, წამოასხამ ტყვეებს,“ (მეორე რჯული 21-10). „და დაინახავ ტყვეებში ლამაზ ქალს, შეგიყვარდება და მოინდომებ მის ცოლად წაყვანას,“ (მეორე რჯული 21-11). „მიიყვანე შენს სახლში, გადაიპარსოს თმა და დაიჭრას ფრჩხილები,“ (მეორე რჯული 21-12). „გაიხადოს ტყვეობის ტანსაცმელი, იცხოვროს შენს სახლში და ერთ თვეს იტიროს თავისი დედ-მამა; ამის მერე შედი მასთან, შეეუღლე და გახდება შენი ცოლი.“ (მეორე რჯული 21-13). მეორე რჯულის ოცდამეორე თავში წერია, რომ გათხოვილი ქალი რომელიც სხვა კაცთან დაწვება უნდა მოიკლას, აგრეთვე უნდა მოიკლას გოგონა, რომელიც გათხოვების შემდეგ საქორწინო ღამეს ქალწული არ აღმოჩნდა, კერძოდ საჯაროდ ჩაიქოლოს ქვებით. ეს არის ქალთა შემზარავი რელიგიური დისკრიმინაცია დაფუძნებული პატრიარქატზე. მეორე რჯულში წერია: „თუ ვინმე ცოლს ითხოვს, შევა მასთან და მერე შეიძულებს მას,“ (მეორე რჯული 22-13). „ცილს დასწამებს და ცუდ ხმებს დაუყრის, იტყვის: მე ვითხოვე ეს ქალი, დავუახლოვდი მას და ქალწული არ აღმოჩნდაო,“ (მეორე რჯული 22-14). „ადგეს ამ ყმაწვილი ქალის დედ-მამა და გამოუტანოს მისი სიქალწულე ქალაქის უხუცესებს კარიბჭესთან.“ (მეორე რჯული 22-15). „უთხრას ყმაწვილი ქალის მამამ უხუცესებს: ეს ჩემი ასული ამ კაცს მივათხოვე ცოლად, მან კი შეიძულა.“ (მეორე რჯული 22-16). „აჰა, ცილს სწამებს მას, ამბობს: ქალწული არ აღმოჩნდაო შენი ქალიშვილი. აჰა, ჩემი ასულის სიქალწულე. და გაუშლიან სამოსელს ქალაქის უხუცესების წინ.“ (მეორე რჯული 22-17). „ადგნენ ქალაქის უხუცესები და დასაჯონ ეს კაცი.“ (მეორე რჯული 22-18). „ასი ვერცხლით დააჯარიმონ და გადაუხადონ ყმაწვილი ქალის მამას, რადგან ცუდი ხმები დაუყარა ისრაელიან ქალწულს. ქალი მის ცოლადვე დარჩება, ვერ გაუშვებს მას თავის სიცოცხლეში.“ (მეორე რჯული 22-19). „თუ ეს ნათქვამი მართალი გამოდგა, ყმაწვილი ქალი ქალწული არ აღმოჩნდა,“ (მეორე რჯული 22-20). „გამოიყვანონ ყმაწვილი ქალი მამამისის სახლის კართან და ჩაქოლონ მისი ქალაქის კაცებმა, მოკვდეს, რადგან სააუგო საქმე ჩაიდინა ისრაელში: იმრუშა მამისეულ სახლში. აღმოფხვრი ბოროტებას შენი კრებულიდან.“ (მეორე რჯული 22-21). „თუ კაცს გათხოვილ ქალთან მწოლარეს წაუსწრეს, ორივე უნდა მოიკლას: ქალთან მწოლარე კაციცა და ქალიც. აღმოფხვრი ბოროტებას ისრაელიდან.“ (მეორე რჯული 22-22). „თუ კაცზე დანიშნულ ყმაწვილ ქალს, ქალწულს, ქალაქში ვინმე შეხვდა და დაწვა მასთან,“ (მეორე რჯული 22-23). „გაიყვანონ ორივენი ამ ქალაქის კარიბჭესთან და ჩაქოლონ სასიკვდილოდ - ყმაწვილი ქალი იმის გამო, რომ ხმა არ გაიღო ქალაქში, კაცი კი იმის გამო, რომ ძალა იხმარა მოყვასის ცოლზე. აღმოფხვრი ბოროტებას შენი წიაღიდან.“ (მეორე რჯული 22-24). ლევიანთა წიგნის ოცდამეერთე თავი გვიქადაგებს, რომ მღვდლის ქალიშვილი თავისუფალი სექსის ანუ ე.წ. „მეძავობის“ გამო ცეცხლში უნდა დაიწვას ცოცხლად. ლევიანთა წიგნში წერია: „მღვდლის ქალიშვილი, რომელმაც ბოზობით თავი შეირცხვინა, მამამისის შემარცხვენელია იგი. ცეცხლში უნდა დაიწვას.“ (ლევიანნი 21-9). მეფეთა მეოთხე წიგნში წერია: „მაშინ მოსრა მენახემმა თიფსახი და ყველაფერი, რაც მასში იყო; მოსრა მთელი მხარე თირცადან მოყოლებული, რადგან არ გააღეს კარიბჭეები. შუაზე გააპო ყველა ორსული ქალი.“ (მეოთხე მეფეთა 15-16). მეორე რჯულში წერია: „თუ კაცები ერთმანეთში ჩხუბობენ და ერთერთის ცოლი ახლოს მივა თავისი ქმრის დასახსნელად მისი მცემელის ხელიდან, გაიწვდის ხელს და კაცის სარცხვინელს მოეჭიდება,“ (მეორე რჯული 25-11). „ხელის მტევანი მოკვეთე მას, არ შეიწყალოს იგი შენმა თვალმა.“ (მეორე რჯული 25-12). ქრისტიანული ბიბლია ეწევა პატრიარქატზე დაფუძნებული სოციალური დესპოტიზმის საფუძველზე ქალების გენდერული დისკრიმინაციის დაუფარავ და პირდაპირ აგიტაციას და პროპაგანდას. ძველ აღთქმაში, კერძოდ მსაჯულთა წიგნის მეცხრამეტე თავში მოთხრობილია ერთი ებრაელი ლევიანის ანუ იუდაისტი ღვთისმსახურის ისტორია, რომელიც ეფრემის ქვეყანაში ცხოვრობდა. ამ ლევიანმა მოიყვანა ე.წ. ხარჭა იუდეის ბეთლემიდან, თუ თქვენ დღემდე არ გაგიგიათ ეს სიტყვა და არც კი იცით მისი მნიშვნელობა, სიამოვნებით განგიმარტავთ ძვირფასო მკითხველებო, სიტყვა „ხარჭა“ თანამედროვე ქართულ ენაზე შეიძლება განიმარტოს, როგორც მამაკაცის სექსუალურ მონობაში მყოფი ქალი, აი რა არის „ხარჭა“. ხარჭები ესენი არიან მონაქალები, სექსუალური მონები, მდიდარი მამაკაცების მიერ შესყიდულები, როგორც ფუფუნების საგნები, რომელთა მოვალეობაა მონათმფლობელი ბატონისთვის სექსუალური სიამოვნების მინიჭება. ხარჭები ფართოდ იყვნენ გავრცელებულნი მსოფლიოში ახალი ერის მეცხრამეტე საუკუნის ბოლომდე. ხარჭებს არ ჰქონდათ სწავლა-განათლების უფლება, არ ჰქონდათ პირადი საკუთრების ქონის უფლება, ყოველშემთხვევაში მონათმფლობელი ბატონის ნებართვის გარეშე, არ ჰქონდათ ბატონის ნებართვის გარეშე თავისუფლად გადაადგილების უფლება და ა.შ. ეს ლევიანიც პრაქტიკულად იყო მონათმფლობელი, რომელსაც ჰყავდა ხარჭა. ერთ მშვენიერ დღეს ადგა ეს ხარჭა, გაექცა ამ ლევიანს და დაბრუნდა იუდეის ბეთლემში საკუთარი მამის სახლში. ამ ლევიანმა მაინც არ დაანება თავი ამ საცოდავ მონაქალს, ჩააკითხა სახლში და შეეცადა დაებრუნებინა, რაღა თქმა უნდა ის არავითარ შემთხვევაში არ მისცემდა ქალს და თან ხარჭას, უფლებას მისგან წასულიყო. ლევიანს მიაჩნდა, რომ ეს ქალი, ეს ხარჭა, იყო მისი პირადი საკუთრება და მის დაკარგვას არ აპირებდა. ქალის მამა შეეცადა დრო გაეყვანა და რაიმე მოემოქმედებინა, რათა ქალიშვილი დაეხსნა, მაგრამ არაფერი გამოუვიდა. ლევიანი მიხვდა, თუ რას აკეთებდა ქალის მამა, დაავლო ხელი ქალს და მისი სახლიდან ტყვიასავით გავარდა. ლევიანი მონაქალთან და მსახურ ბიჭთან ერთად გზას გაუდგა ეფრემის მთიანეთისკენ, სადაც სახლობდა. სანამ ეფრემამდე მიაღწევდნენ, მათ ბენიამინის ხალხის ქალაქ გიბყაში შეისვენეს, ისინი სახლში არავინ შეიპატიჟა, გარდა ერთი მოხუცი კაცისა. როდესაც ამ მოხუცის სახლში ჭამდნენ და სვამდნენ, სახლს მოადგა ქალაქის მოსახლეობა და სახლის პატრონს მოსთხოვეს მათთან გარეთ გამოეყვანა სტუმარი მამაკაცი, ეს ეფრემელი ლევიანი, რათა გაეუპატიურებინათ, ეტყობა ქალაქის მაცხოვრებლები რაღაცის გამო იმდენად იყვნენ განრისხებულნი ამ ლევიანზე, რომ მზად იყვნენ სექსუალურად ეძალადათ მასზე. ეს რაღა თქმა უნდა ცუდი იყო, მე არ ვამბობ, რომ ვამართლებ ქალაქელთა საქციელს, ეს ასე არ არის, მაგრამ ის, რაც გააკეთეს იმ ლევიანმა და სახლის მოხუცმა პატრონმა, უფრო დიდი ბოროტება იყო, სახლის პატრონმა, რაღა თქმა უნდა სტუმარ ლევიანთან შეთანხმებით, კართან მომდგარ განრისხებულ კაცებს შესთავაზა გაეუპატიურებინათ საკუთარი ქალიშვილი, რომელიც ქალწული იყო და სტუმარი ლევიანის ხარჭა ანუ მონაქალი. მოკლე ხანში ლევიანმა და მისმა მასპინძელმა დაავლეს ხელი ამ საბრალო ხარჭას (სექსუალურ მონაქალს) და გაათრიეს განრისხებულ მამაკაცებთან. ლევიანზე გაბრაზებული მამაკაცები ეცნენ საბრალო ხარჭას და მთელი ღამე ჯგუფურად აუპატიურებდნენ მას. მეორე დილას როცა კარები გააღეს და გარეთ გაიხედეს, დაინახეს, რომ ლევიანის ხარჭა გონდაკარგული (სავარაუდოდ მკვდარი, ზუსტად არაა ნათქვამი) იპოვეს სახლის ზღურბლთან მიწაზე დავარდნილი. ლევიანმა ერთი შეუძახა ხარჭას, პასუხი რომ ვერ მიიღო აჰკიდა თავის ვირს, როცა თავის სახლში მივიდა, აიღო მახვილი, საბრალო ქალი თორმეტ ნაწილად დაჩეხა და მისი სხეულის ნაწილები ისრაელის ყველა მხარეში დაგზავნა (საინტერესოა როგორ? და ვის გაუგზავნა?). როგორ მოგწონთ ეს ყველაფერი პატივცემულო მორწმუნეებო? თქვენი აზრით ეს რა არის? მოდით მე აგიხსნით, საქმე იმაშია, რომ მთელს მსოფლიოში, ჩვენი წელთაღრიცხვის მეცხრამეტე საუკუნემდე (ყოველ შემთხვევაში მეთხუთმეტე საუკუნემდე უდავოდ), ქალი როგორც ასეთი, ქალი როგორც ცოცხალი არსება, ითვლებოდა არაფრად, არარაობად და არც მეტი არც ნაკლები ფუფუნების საგნად, რომელიც შეიძლება იყიდო და გაყიდო. ქალი იყო არსება, რომელსაც სულიც კი არ გააჩნდა ქრისტიანთა გაგებით. ქალი იყო არსება, რომელსაც არ ჰქონდა საკუთრების ქონის და სწავლა-განათლების უფლება. ყველა ქალი ასეთ მდგომარეობაში იყო, თვით დიდგვაროვანი და მდიდარი ქალებიც კი. ზოგიერთებმა შეიძლება თქვან, რომ დიდგვაროვანი ქალები ფლობდნენ პირად საკუთრებას, სიმდიდრეს, მაგრამ დროა გამოერკვათ ძილისგან და გამოფხიზლდეთ, თვით დიდგვაროვანი ქალებიც კი არ ფლობდნენ ქონებას, არამედ მთელ საოჯახო სიმდიდრეს ყოველთვის ფლობდნენ, მართავდნენ და აკონტროლებდნენ საგვარეულოს მამაკაცები: ქმრები, ძმები, ბიძები, ბაბუები, ვაჟიშვილები და ა.შ. წარსულში იყო დრო, როდესაც ქალს არ ჰქონდა უფლება მემკვიდრეობით მიეღო გარდაცვლილი მამის ქონება, მთელი ქონება ეძლეოდა მამრობითი სქესის შთამომავალს, ან ვაჟიშვილს ან შვილიშვილს. თანამედროვე მსოფლიოშიც კი ზოგიერთ ქვეყნებში და სოფლებში დღემდე არსებობს ეს დისკრიმინაციული და პატრიარქალური „ტრადიცია“. მოდით გადავავლოთ თვალი ბიბლიას, კერძოდ მსაჯულთა წიგნს. მსაჯულთა წიგნში (ბიბლიაში) წერია: „იმ ხანებში, როცა ისრაელს მეფე არ ჰყავდა, ერთი ლევიანი მდგმურობდა ეფრემის მთის კალთაზე. ხარჭა მოიყვანა ცოლად იუდას ბეთლემიდან.“ (მსაჯულთა წიგნი 19-1). „გაშორდა მას ხარჭა, მამის სახლში წაუვიდა, იუდას ბეთლემში, და ოთხი თვე იქ იყო.“ (მსაჯულთა წიგნი 19-2). „ადგა მისი ქმარი და ჩააკითხა, რომ შემოერიგებინა და შინ დაებრუნებინა. მსახური ბიჭი და ორი ვირი ახლდა თან. ხარჭამ იგი მამის სახლში შეიწვია. დაინახა ის ყმაწვილი ქალის მამამ და გახარებული შეეგება.“ (მსაჯულთა წიგნი 19-3). „არ გაუშვა იგი სიმამრმა, ყმაწვილი ქალის მამამ, და დარჩა იქ კაცი სამი დღე. ჭამდნენ, სვამდნენ და იქვე ათევდნენ ღამეს.“ (მსაჯულთა წიგნი 19-4). „მეოთხე დღეს დილაადრიანად ადგნენ. ადგა კაციც შინ წასასვლელად. უთხრა ყმაწვილი ქალის მამამ თავის სიძეს: ჯერ პური გატეხე, დანაყრდი და მერე წადი.“ (მსაჯულთა წიგნი 19-5). „დასხდნენ ერთად ორივენი, ჭამეს და სვეს. უთხრა კაცს ყმაწვილი ქალის მამამ: დარჩი ამაღამ და მოილხინოს შენმა გულმა.“ (მსაჯულთა წიგნი 19-6). „ადგა წასასვლელად, მაგრამ არ მოეშვა სიმამრი და იმ ღამითაც დარჩა კაცი.“ (მსაჯულთა წიგნი 19-7). „მეხუთე დღეს დილაადრიან ადგა წასასვლელად. უთხრა ყმაწვილი ქალის მამამ: ჯერ დანაყრდით, შეიცადეთ, ვიდრე დღე გადაიხრებოდეს. ჭამეს ორთავემ და სვეს.“ (მსაჯულთა წიგნი 19-8). „ადგა კაცი, რომ შინ წასულიყო თავის ხარჭასთან და მსახურ ბიჭთან ერთად. უთხრა სიმამრმა, ყმაწვილი ქალის მამამ: აჰა, დღე საღამოსკენ გადაიხარა, ამაღამაც დარჩით, დამდეთ ხათრი. დღე სადაცაა მიილევა. ეს ღამეც აქ გაითიე და მოილხინოს შენმა გულმა. დილით ადრიანად გაუდგებით გზას და მიხვალთ შინ.“ (მსაჯულთა წიგნი 19-9). „მაგრამ კაცმა აღარ ისურვა ღამით დარჩენა, ადგა და წავიდა. იარა იებუსამდე, ახლა რომ იერუსალიმია. მიჰყავდა წყვილი კეხდადგმული ვირი და თავისი ხარჭა.“ (მსაჯულთა წიგნი 19-10). „იებუსს რომ მიადგნენ, კარგა შესაღამოებული იყო. უთხრა მსახურმა ბიჭმა თავის ბატონს: შევიდეთ იებუსეველთა ქალაქში და ღამე მანდ გავათიოთ.“ (მსაჯულთა წიგნი 19-11). „უთხრა ბატონმა: არა, ნუ შევალთ უცხო ქალაქში, სადაც ისრაელიანები არ სახლობენ. გიბყამდე მივიდეთ.“ (მსაჯულთა წიგნი 19-12). „უთხრა თავის მსახურ ბიჭს: რომელიმე სხვა ადგილამდე მივიდეთ, გიბყაში ან რამაში გავათიოთ ღამე.“ (მსაჯულთა წიგნი 19-13). „განაგრძეს გზა, იარეს და ბენიამინის გიბყის მახლობლად დაუღამდათ.“ (მსაჯულთა წიგნი 19-14). „გაუხვიეს, რომ გიბყაში შესულიყვნენ და ღამე იქ გაეთიათ. მივიდა და ქალაქის მოედანზე დაჯდა, მაგრამ არავინ შეიპატიჟა შინ ღამის გასათევად.“ (მსაჯულთა წიგნი 19-15). „აჰა, ერთი ბერიკაცი საღამოხანს ბრუნდება სამუშაოდან, ყანიდან; ეფრემის მთაში იყო დაბადებული და გიბყაში ცხოვრობდა. იმ ადგილის მკვიდრნი კი ბენიამინიანები იყვნენ.“ (მსაჯულთა წიგნი 19-16). „გაიხედა და ქალაქის მოედანზე მგზავრი დაინახა. ჰკითხა ბერიკაცმა: საიდან მოსულხარ და სად მიდიხარ?“ (მსაჯულთა წიგნი 19-17). „მან მიუგო: იუდას ბეთლემიდან ეფრემის მთაში მივდივართ, იქაური ვარ. სტუმრად ვიყავი იუდას ბეთლემში, ახლა კი უფლის სახლისაკენ მიდევს გზა, მაგრამ არავინ შემიპატიჟა შინ.“ (მსაჯულთა წიგნი 19-18). „ჩალაც გვაქვს და საჭმელიც ჩვენი სახედრებისთვის. აგრეთვე პურ-ღვინო ჩემთვისაც და ამ შენი მხევლისთვისაც და ამ მსახური ბიჭისთვისაც, რომელიც შენს მორჩილთ გვახლავს. არაფერი გვჭირდება.“ (მსაჯულთა წიგნი 19-19). „ბერიკაცმა უთხრა: მშვიდობა შენდა! ჩემზე იყოს, რაც გჭირდება, ოღონდ ქუჩაში ნუ გაათევ ღამეს.“ (მსაჯულთა წიგნი 19-20). „შინ შეიყვანა და სახედრებს საკვები დაუყარა. მათ კი ფეხი დაიბანეს, ჭამეს და სვეს.“ (მსაჯულთა წიგნი 19-21). „როცა გუნებაზე მოვიდნენ, აჰა, ქალაქის მცხოვრებნი, გარყვნილი ხალხი, გარს შემოერტყნენ სახლს, კარზე აბრახუნებდნენ და ეუბნებოდნენ ბერიკაცს, სახლის პატრონს: გამოგვიყვანე, შენს სახლში რომ კაცია მოსული, უნდა შევიცნოთო.“ (მსაჯულთა წიგნი 19-22). „გავიდა მათთან სახლის პატრონი და უთხრა: არა, ძმებო, ნუ უზამთ ბოროტებას. ეს კაცი ჩემს სახლში სტუმრად შემოვიდა, ნუ ჩაიდენთ ამ უზნეობას.“ (მსაჯულთა წიგნი 19-23). „აჰა, გასათხოვარი ქალი მყავს შინ, ამ კაცსაც ხარჭა ახლავს. გამოგიყვანთ, დაიმორჩილეთ და უყავით, რაც გენებოთ. ამ კაცთან ნუ ჩაიდენთ ამ უზნეობას.“ (მსაჯულთა წიგნი 19-24). „მაგრამ მათ მისი გაგონებაც არ უნდოდათ. მაშინ ადგა კაცი და გამოუყვანა ქუჩაში თავისი ხარჭა. შეიცნეს იგი, მთელი ღამე დილამდე აუპატიურებდნენ მას. და ცისკარზე გაუშვეს.“ (მსაჯულთა წიგნი 19-25). „წამოვიდა ქალი დილით, დაეცა იმ კაცის სახლის კართან, ვისთანაც მისი პატრონი იდგა, და დილამდე ეგდო.“ (მსაჯულთა წიგნი 19-26). „ადგა დილით მისი პატრონი, გააღო სახლის კარი, გამოვიდა, რომ გზას გასდგომოდა, და, აჰა, კართან მისი ხარჭა აგდია, ზღურბლზე ხელებდაყრილი.“ (მსაჯულთა წიგნი 19-27). „უთხრა: ადექი, წავიდეთო. მაგრამ პასუხი ვერ მიიღო. გადაჰკიდა სახედარს, ადგა და შინ წავიდა.“ (მსაჯულთა წიგნი 19-28). „შინ რომ მივიდა, აიღო თავისი ხარჭა, თორმეტ ნაწილად, ასო-ასო დაჭრა და დაგზავნა ისრაელის ყველა კუთხეში.“ (მსაჯულთა წიგნი 19-29). „ყოველი, ამის მნახველი, ამბობდა: მსგავსი არაფერი მომხდარა და არაფერი ნახულა ისრაელში იმ დღიდან მოკიდებული, რაც ისრაელიანები ეგვიპტიდან გამოვიდნენ, დღევანდელ დღემდეო. ჩაუკვირდით, ითათბირეთ და თქვით.“ (მსაჯულთა წიგნი 19-30). ერთხელაც ებრაელთა ტომებს შორის ატყდა ომი, ბენიამინების ტომი გამოეყო დანარჩენ ტომებს და მათ წინააღმდეგ აჯანყდა, მაგრამ ისრაელიანებმა ეს არ მოითმინეს და ბენიამინებს თავს დაესხნენ, მათ ბენიამინების ზედიზედ ორი ქალაქი გაანადგურეს, და ბენიამინებს შეუთვალეს რომ მიცფაში ტომთა საკრებულოზე გამოცხადებულიყვნენ, მაგრამ ბენიამინებმა უარი განაცხადეს, რის გამოც ისრაელიანებმა მესამედ გაილაშქრეს ბენიამინებზე და დაიმონეს ისინი, ისრაელიანთა თავკაცებმა გალაადის იაბეშში გაგზავნილ მებრძოლებს უბრძანეს დაეხოცათ ქალები და ბავშვები. ბიბლიაში ამის შესახებ წერია: „გაგზავნა მათთან საზოგადოებამ თორმეტი ათასი კაცი, მაგარი ვაჟკაცები, უბრძანა: წადით და დედაწულიანად მახვილით მოსრეთ გალაადის იაბეშის მკვიდრნი“ (მსაჯულნი, 21-10). „ასე ჰქენით: ყოველი მამაკაცი და მამაკაცთან ნაწოლი ყოველი ქალი მოკალით“ (მსაჯულნი, 21-11). „ნახეს გალაადის მკვიდრთა შორის მამაკაცის საწოლის უნახავი ოთხასი ქალწული და მიიყვანეს ბანაკში, სილოამში, რომელიც ქანაანის მხარეშია“ (მსაჯულნი, 21-12). „თვალი გეჭიროთ და, როცა საფერხულოდ გამოვლენ სილოემელი ქალიშვილები, თქვენც გამოდით, თითოეულმა თითო საცოლე გაიტაცეთ სილოამელ ქალიშვილთაგან და დაბრუნდით ბენიამინის მხარეში“ (მსაჯულნი, 21-21). ებრაელთა ბარბაროსულმა ურდომ გაანადგურა არც მეტი არც ნაკლები 10 ეთნოსი, 10 ერი; ამორეველნი, მოებელნი, ედუმელნი, ხეთელნი, ფერიზეველნი, იებუსეველნი, ქანაანელნი, ხივიელნი, გირგაშეველნი და მიდიანელნი. მათ ამ ხალხთა 90 % -ზე მეტი გაწყვიტეს, ხოლო რაც გადარჩა დაიმონეს, ებრაელი მამაკაცები ტყვედ ჩაგდებულ ქალებს აიძულებდნენ მათთან სექსუალური კავშირის განხორციელებას, რათა ებრაელი ერი გაემრავლებინათ. ბიბლიაში წერია: „გაილაშქრეს მიდიანზე, როგორც ნაბრძანები ქონდა მოსესთვის უფალს და დახოცეს ყველა მამრი“ (რიცხვნი, 31-7). „ტყვედ წაიყვანეს ისრაელიანებმა მიდიანელი ქალები და ბავშვები და მთელი მათი საქონელი. მოიალაფეს მთელი მათი ქონება და დოვლათი“ (რიცხვნი, 31-9). „ცეცხლს მისცეს ყველა მათი ქალაქი მათ საზღვრებში და ყველა დაბა“ (რიცხვნი, 31-10). „აიღეს მთელი ნადავლი და მთელი ნაალაფარი კაციდან პირუტყვამდე“ (რიცხვნი, 31-11). შემდეგ მივიდნენ ებრაელი ტერორისტები და ყაჩაღები თავიანთ უფროსთან მოსესთან და ტერორისტი მოსე გაცოფდა, რადგანაც ებრაელმა მებრძოლებმა ქალები და ბავშვები ცოცხლები დატოვეს, მოსეს ეს არ მოეწონა და ბრძანა დაეხოცათ ქალები და მამრობითი სქესის ბავშვები. ბიბლიაში ამის შესახებ წერია: „განურისხდა მოსე ჯარის უფროსებს, ათასისთავებს და ასისთავებს, რომლებიც ბრძოლის ველიდან მობრუნდნენ“ (რიცხვნი, 31-14). „უთხრა მათ მოსემ: ცოცხალი დატოვეთ ყველა ქალი?“ (რიცხვნი, 31-15). „განა მათი მიზეზით არ განუდგნენ ისრაელიანები უფალს, როგორც თქვა ბალაამმა და გადაამეტეს ფეღორის ცოდვას, რის გამოც მოხდა განადგურება უფლის საზოგადოებაში?“ (რიცხვნი, 31-16). „ახლა გაწყვიტეთ ბავშვებში ყველა მამროვანი, ყოველი ქალი რომელსაც შეცნობილი ყავს მამაკაცი მამრის საწოლზე, მოკალით“ (რიცხვნი, 31-17). ერთხელ ერთი ქალი ნახევრადებრაელი და ნახევრადეგვიპტელი ქალი მთელი ხალხის წინაშე აგინებდა ბოროტ დემიურგს, უცხოპლანეტელ ბოროტ რეფტოიდს, რომელიც იუდაისტებს, ქრისტიანებსა და მუსულმანებს „ღმერთი“ ჰგონიათ. შეიპყრეს ეს ქალი ებრაელებმა და ჩააგდეს დილეგში, ელაპარაკა რეფტოიდი „უფალი“ ებრაელებს და ბრძანა მისი ჩაქოლვით მოკვლა. გაიყვანეს ებრაელებმა მეამბოხე ქალი ბანაკის გარეთ, ჩაქოლეს და მოკლეს. ბიბლიაში წერია: „მოვიდა ისრაელიანთა შორის ისრაელიანი დედაკაცის და ეგვიპტელი კაცის შვილი და წაეკიდნენ ბანაკში ისრაელიანი დედაკაცის შვილი და ისრაელიანები.“ (ლევიანნი 24-10). „აგინებდა ისრაელიანი დედაკაცის შვილი უფლის სახელს და ილანძღებოდა. მიუყვანეს იგი მოსეს (დედა მისი იყო შელომითი, დიშრის ასული, დანის ტომიდან).“ (ლევიანნი 24-11). „და ჰყავდათ საპყრობილეში, ვიდრე უფლის განაჩენს გაიგებდნენ.“ (ლევიანნი 24-12). „ელაპარაკა უფალი მოსეს და უთხრა:“ (ლევიანნი 24-13). „გაიყვანეთ მაგინებელი ბანაკის გარეთ და ყველამ ვინც გაიგონა, დაადოს ხელი თავზე და ქვით ჩაქოლოს მთელმა საზოგადოებამ.“ (ლევიანნი 24-14). „ისრაელიანებს კი ასე უთხარი: ყველა, ვინც თავის ღმერთს ლანძღავს, ცოდვას იდებს.“ (ლევიანნი 24-15). „უფლის სახელის მაგინებელი უნდა მოკვდეს, ქვებით უნდა ჩაქოლოს მთელმა საზოგადოებამ, მდგმური იქნება თუ მკვიდრი, უფლის სახელის შეგინებისათვის უნდა მოკვდეს.“ (ლევიანნი 24-16). ბიბლია მოგვითხრობს, რომ როდესაც აბრაამის ქვეყანაში დადგა დიდი შიმშილობა, ის თავის ცოლთან ერთად გაემართა ეგვიპტეში, გზაში მან ცოლი დაარიგა, არ ეთქვა რომ ცოლი იყო, ხოლო როდესაც ეგვიპტეში ჩავიდა ცოლი დად გაასაღა, აბრაამის ცოლი ეგვიპტის ფარაონს ძალიან მოეწონა და თავისთან ჰარამჰანაში წაიყვანა, მაგრამ აბრაამის ღმერთმა აიძულა იგი გაეშვა და აბრაამისათვის დაებრუნებინა. ამის შესახებ ბიბლიაში წერია: „შიმშილი იყო ქვეყანაში და წავიდა აბრამი ეგვიპტეში საცხოვრებლად, რადგან მძვინვარებდა შიმშილი ქვეყანაში“ (დაბადება, 12-10). „როცა მიუახლოვდა ეგვიპტეს, უთხრა სარაის, თავის ცოლს: ვიცი ლამაზი შესახედავი ქალი ხარ“ (დაბადება, 12-11). „დაგინახავენ ეგვიპტელები და იტყვიან, ამ კაცის ცოლიაო, მე მოკლავენ, შენ კი ცოცხალს დაგტოვებენ“ (დაბადება, 12-12). „თქვი, რომ და ხარ ჩემი, რათა კარგად მომეპყრან შენი გულისათვის და გადავრჩე შენი წყალობით“ (დაბადება, 12-13). „როცა ჩავიდა აბრამი ეგვიპტეში, დაინახეს ეგვიპტელებმა, რომ ძალიან ლამაზი იყო მისი ცოლი“ (დაბადება, 12-14). „დაინახეს იგი ფარაონის დიდებულებმა და შეუქეს ფარაონს და წაიყვანეს ქალი ფარაონის სახლში“ (დაბადება, 12-15). „ხოლო აბრამს კარგად მოექცნენ მისი გულისათვის, ჰყავდა აბრამს ცხვარ-ძროხა, სახედრები, ყმები და ყმაქალები და ჯორ-აქლემები“ (დაბადება, 12-16). „დიდად შეაჭირვა უფალმა ფარაონი და მისი სახლი აბრამის ცოლის სარაის გამო“ (დაბადება, 12-17). „მაშინ დაიბარა ფარაონმა აბრამი და უთხრა: ეს რა მიყავი, რატომ არ გამიმხილე, შენი ცოლი თუ იყო ეს ქალი?“ (დაბადება, 12-18). „რატომ თქვი და არისო ჩემი? მე კი მის ცოლად შერთვას ვაპირებდი. აჰა, შენი ცოლი, წაიყვანე და წადი!“ (დაბადება, 12-19). „მიუჩინა ფარაონმა ხალხი და მათაც გაამგზავრეს იგი მისი ცოლითა და მთელი მისი საბადებლითურთ“ (დაბადება, 12-20). ბიბლია პრაქტიკულად გვეუბნება, რომ აბრაამს, რომელსაც მაშინ ჯერ კიდევ აბრამი ერქვა (აბრაამი მას მერე დაარქვა ღმერთმა), შეეშინდა ეგვიპტელებს არ მოეკლათ და სიმხდალე გამოიჩინა, მან გადაწყვიტა ეთქვა ტყუილი, მან იცრუა და საკუთარი ცოლი ფაქტობრივად გაყიდა დიდძალი ქონების ფასად, აბრაამს სურდა საკუთარი ცოლის ფასად გადარჩენილიყო, ის ცოლს ამოეფარა და მისი სილამაზით დაიწყო მანიპულირება. აბრაამს ფარაონმა, რომელსაც ძალიან მოეწონა მისი ცოლი, რომელიც და ეგონა, მის ფასად დიდძალი ქონება გადასცა, ხოლო მას მერე რაც სარაის იგივე სარას ცოლად შერთვა დააპირა, ბიბლიურმა ღმერთმა, იმის მაგივრად რომ სიცრუისთვის აბრაამი დაესაჯა, რადგანაც სწორედ აბრაამმა გაყიდა ცოლი, დასაჯა ფარაონი, რომელსაც არავითარი ბრალი არ მიუძღოდა არც აბრაამის და არც სარას (სარაის) წინაშე. მართლაც, ლოგიკურად და რაციონალურად თუ ვიმსჯელებთ გამოდის სრული უაზრობა, აბრაამი ცრუობს, ცოლს დად ასაღებს, ცოლს ჰყიდის ფარაონზე და ამის ფასად იხვეჭს დიდ სიმდიდრეს და მის მიგივრად „ღმერთი“ სჯის ფარაონს, აქ აშკარად სრულ აბსურდთან გვაქვს საქმე, სად არის აქ სამართლიანობა? ნათელია რომ აქ არაა სამართლიანობა. ბიბლიური ღმერთი კიდევ ერთხელ ავლენს თავის ირაციონალურ და უსამართლო ბუნებას. აბრაამი იმდენად უსინდისო და უსირცხვილო იყო, რომ მას მერე რაც მისი ტყუილი გამჟღავნდა, სულაც არ ინება, რომ ფარაონისათვის დაებრუნებინა ის დიდძალი ქონება, რომელიც მან უწყალობა ცოლის ფასად (რომელიც ფარაონს და ეგონა), პირიქით აბრაამმა ხელს გააყოლა ის სიმდიდრე რაც მოტყუებით მოიპოვა, რაც დასტურდება ბიბლიაში. პრინციპში გასაგებია ისიც, რატომ არ მოსთხოვა ფარაონმა აბრაამს ქონება უკან, აშკარაა, რომ ფარაონს შეეშინდა აბრაამის ღმერთის, რომელმაც როგორც ჩანს საშინლად დააფრთხო ფარაონი, იმდენად, რომ ფარაონს აბრაამთან დავა-კამათის ყოველგვარი ხალისი გაუქრა და არათუ ენას კბილი დააჭირა, არამედ ერთი სული ჰქონდა სანამ აბრაამს თავისი ქვეყნიდან გაისტუმრებდა და თავიდან მოიშორებდა მისი „ღმერთის“ მახვილ მზერასა და მრისხანებას, რომელიც მის თავზე დამოკლეს მახვილივით ეკიდა, სანამ აბრაამი მის სიახლოვეს რჩებოდა. ბიბლიაში წერია: „ძალზე მდიდარი იყო აბრამი ჯოგითა და ოქრო-ვერცხლით“ (დაბადება, 13-2). ჰოი საოცრებავ! ბიბლია საკუთარი პირით აღიარებს, რომ აბრაამი გამდიდრდა საბრალო ეგვიპტელი ფარაონის გაპამპულებით. აბრაამის ამგვარი მოპყრობა ცოლის მიმართ არის ქალის გენდერული დისკრიმინაცია, აბრაამი საკუთარ ცოლს ისე მოეპყრა, როგორც ნივთს და ფარაონს დიდძალი ქონების ფასად მიჰყიდა, ის იმდენად მხდალი აღმოჩნდა, რომ ქალის, საკუთარი ცოლის კალთას ამოეფარა და მისი დად გასაღებით თავი დაიზღვია. ახ. წ. 591 წელს მართლმადიდებელმა ფანატიკოსებმა და შოვინისტებმა შეთხზეს დოგმატი, რომლის თანახმადაც თითქოსდა მარიამ მაგდალინელი (იესო ქრისტეს ცოლი) იყო მეძავი, მაგრამ ეს სიცრუეა. განსხვავებით მსოფლიოს სხვა რელიგიებისგან, განსაკუთრებით აბრაამული რელიგიებისგან, ბუდიზმში, ბუდას მოძღვრებაში ქალი და კაცი თანასწორია. ბუდას სწავლებაში ქალს შეუძლია საეკლესიო იერარქიაში დაიკავოს ნებისმიერი ჩინი, ქალს შეუძლია გახდეს დალაი-ლამა, ქალს შეუძლია გახდეს არჰატი, ბოდჰისატვა და ბუდა, ქალს შეუძლია გადავიდეს ნირვანაში და მოიპოვოს ღვთაებრივი ნეტარება.

მეიცათ ჯიგრებო! აინშტაინი, პლანკი,ნიუტონი და ბრუნო იყვნენ ოკულტისტები კაცო! არანაირი "ქრისტიანი მორწმუნე" არ ყოფილა ალბერტიე ბიძიკო! :D

აი ესა არის ჯიგარსონული ნათქვამი ხალხნო! ჰერაკლიტეს ვემხრობი ათიათასი ხელით და ფეხით!! მარა ისე უფრო ანაქსიმანდრე მევასება! მართლმადიდებილებმა და მათნაირებმა კი უყარონ მახათში ერთი რაცხა... :D და გასკდნენ გულზე :D :D ლაო ძი მაგარი როჟაა!!

დეპრესია ჰო დაა... ეგ მრევლოზავრები და მღვდელოზავრები სულ რეპრესიების განხორციელებაში რო არიან? კაი 17 მაისი ჰო... გეები შეიძლება ბევრ ათეისტსაც არ ევასება მარა... დღეს გეები დაა... ხვალ ეგენი ათეისტებზე გადავლენ, მერე ბუდისტებზე, მერე კიდევ ვიღაცისტებზე და ვაფშე აგვიჯოჯოხეთებენ ამ ისედაც ფეხსადგილად გადაქცეულ ვინცხას წილხვდომ ქვეყანას!...

ღმერთი: გამარჯობა შანკარადევა! უნდა დაგეხმარო და ხელი გაგიმართო! შანკარადევა: შე გამო####ვებულო აქამდე სად სირში იყავი ა?!

დარვინი ჯიგარსონი იყო... მარა ერთში შეცდა... მაკაკები რო დაასახელა ადამიანების წინაპრებად... არადა ჩვენი წინაპრები მზის ანგელოზები არიან!