შანკარადევა

პლანეტა დედამიწამ უკანასკნელი 600 მილიონი წელი, რაც უკვე არსებობს გონიერი ადამიანების ცივილიზაცია (უკანასკნელი არქეოლოგიური მონაცემების თანახმად), გადაიტანა ურიცხვი სტიქიური თუ ტექნოგენური კატაკლიზმა. აღსანიშნავია, რომ ყოველ 26 000 წელიწადში ერთხელ ხდება მაგნიტური პოლუსების გადაადგილება და მაგნიტური ველის სრული ინვერსია, აგრეთვე რაღა თქმა უნდა ამასთან დაკავშირებული ბრუნვის ღერძის დახრის კუთხის ცვლილება და მრავალი სხვა კატასტროფული ფიზიკური მოვლენა.. დედამიწაზე მრავალ რელიგიაში, მაგ. ინდუიზმში, ბუდიზმში, სიქჰიზმსა და ჯაინიზმში, დაოსიზმსა და ლამაიზმში, ქრისტიანობასა და ისლამში და მრავალ სხვა სწავლებაში მრავლად მოიპოვება ცნობები უძველესი არქაული პროტოცივილიზაციების შესახებ, რომელნიც, დღევანდელი გადმოსახედით, გამაოგნებელ ცოდნასა და ტექნოლოგიებს ფლობდნენ და განადგურდნენ საზარელი კატასტროფების შედეგად. „ერთპირი იყო მთელი ქვეყანა და ერთ ენაზე მეტყველი“ წერია დაბადების წიგნის (ბიბლიის პირველი წიგნის) მეთერთმეტე თავის პირველ სტროფში და ეს სულაც არ არის სიცრუე, იმ ფაქტს, რომ შორეულ წარსულში დედამიწაზე არსებობდა ერთიანი და ერთი ზეცივილიზაცია, რომელიც საოცარ ცოდნასა და ტექნოლოგიებს ფლობდა, ადასტურებს დედამიწის ყველა რელიგია და მოძღვრება, როგორც აღმოსავლურები, ისევე დასავლურები. მაიას ხალხის, ძველი ბერძნების, კელტების, ინდოელების, ჩინელების და სხვა ხალხთა წინარეისტორიული რელიგიური გადმოცემების თანახმად დედამიწაზე შორეულ წარსულში არსებობდნენ მატერიკები, რომლებიც დღეისათვის ჩვენთვის უცნობნი არიან და უკვე აღარც არსებობენ. ოკულტური მონაცემების თანახმად, შორეულ ჩრდილოეთში, ჩრდილო ყინულოვანი ოკეანის ტერიტორიაზე დედამიწის ხალხთა გადმოცემებით, არსებობდა ლეგენდარული მატერიკი, სადაც ზეგონიერი მაგიური არსებები ცხოვრობდნენ, რომლებიც კოსმიურ ტექნოლოგიებს ფლობდნენ, ბერძნები მას ჰიპერბორეას უწოდებდნენ, რაც ნიშნავს „ყველაზე შორი ჩრდილოეთით“. ბერძენთა თქმით, ეს იყო ადგილი, სადაც თავად ღმერთები და ქალღმერთები მკვიდრობდნენ, ხოლო ძველინდოელები მას შვეტადვიპას ეძახდნენ და მიიჩნევდნენ რომ იგი უზენაესი ქალღმერთის, შაკტის ზეციური განზომილების ასევე შვეტა დვიპას, მიწიერი კორელაცია და ანალოგი იყო, გერმანელები ამ ჩრდილოეთის მატერიკს ტულეს ეძახდნენ და აგრეთვე მიიჩნევდნენ, რომ იქ ღმერთები სახლობდნენ.. მსოფლიოს ხალხთა უძველესი გადმოცემებით და ზოგიერთი მეცნიერის (მიშელ კრემო, რიჩარდ ტომსონი, არმან დე კვარტეფატე, რიჩარდ სტრატონი, კესიდი, ალექსანდრ ვლადიმიროვი, ერნესტ მულდაშევი, ერიხ ფონ დანიკენი, დევიდ აიკი, გრემ ჰენკოკი, რიჩარდ ჰოგლანდი) გამოკვლევების თანახმად, შორეულ წარსულში დედამიწას გარს ეკრა ე.წ. წყლის ორთქლის ფარი, რომელიც იმდენად თანაბრად ანაწილებდა მზის სითბოს, სინათლესა და ზომიერ რადიაციას პლანეტის მთელს გლობუსზე, რომ მთელ პლანეტაზე ზომიერი ტენიანი ტროპიკული ანუ სემიჰუმიდური კლიმატი იდგა, შესაბამისად ჩრდილოეთის ყონულოვანი ოკეანეც არ იყო ყინულოვანი და საერთოდაც იქ უზარმაზარი კონტინენტი - ჰიპერბორეა (შვეტადვიპა) მდებარეობდა. ჰიპერბორეა - ძველი ბერძნული მითების თანახმად ჰიპერბორეა არის ზღაპრული ქვეყანა, სადაც მარად გაზაფხულია, მზე ექვს თვეს არ ჩადის. მდებარეობს შორეულ ჩრდილოეთში ზამთრის მიწების გადაღმა. ჰიპერბორეელები ბედნიერები და უზრუნველები იყვნენ, ცხოვრობდნენ ხანგრძლივად, არ იცოდნენ შუღლი და ომები, მძიმე შრომა, სიბერე და დაავადებები. ჰიპერბორეას ჩრდილოეთით ესაზღვრებოდა ოკეანოსი - მდინარე, რომელიც გარს ერტყმის დედამიწას; სამხრეთით - მითიური რიფეის მთები. მთავარი მდინარე იყო ერიდანოსი, რომელიც ოკეანიდან სამხრეთით მიედინებოდა. მდინარე ერიდანოსის სანაპიროებზე ალვები ქარვას ისხამდა, მის წ####ბში თეთი გედების გუნდები ცხოვრობდნენ. მარადიული ზაფხულის პირობებში მარცვლეული წელიწადში ორჯერ იძლეოდა მოსავალს. მაგრამ ყველაზე მშვენიერი ადგილი იყო მდიდარი, ლამაზი ტყით დაფარული აპოლონის ბაღი. ჰიპერბორეას სამხრეთით იცავდა რიფეის მთების გადაულახავი თოვლიანი მწვერვალები. ეს იყო ქარის ღმერთის - ბორეასის სამფლობელო, რომელსაც გრილი სუნთქვა მოჰქონდა ზამთრის მიწებიდან სამხრეთში. მთის მწვერვალებზე ცხოვრობდნენ გრიფონები - არწივისთავიანი და ლომისტანიანი მტაცებელი ფრინველები, ხოლო ხეობები დასახლებული იყო სასტიკი, ცალთვალა არიმასპების ტომებით. ჰიპერბორეა თეოკრატული ქვეყანა იყო. მას მართავდა აპოლონის სამი ქურუმი, გიგანტი მეფეები - ბორეადები, ძენი ან შთამომავლები ღმერთ ბორეასისა. დედაქალაქში იყო მრავალი მრგვალი ტაძარი და ჰეკატომბები, სადაც მსხვერპლს სწირავდნენ ღმერთებს. ჰიპერბორეელები მუსიკალური ხალხი იყო, საღვთო დღესასწაულებზე მართავდნენ სიმღერისა და ცეკვის ფესტივალებს. ჰიპერბორეა რამდენიმე მითში მოიხსენიება. ერთ-ერთია მითი ფაეტონზე, ბიჭზე, რომელმაც სცადა მზის ეტლის მართვა, რაც ვერ შეძლო და ზევსმა ელვით განგმირა. ფაეთონის ალმოდებული სხეული ჩავარდა ჰიპერბორიის მდინარე ერიდანოსში. მის ნაპირთან შეკრებილი მწუხარე დები - ჰელიადები გადაიქცნენ ქარვამდინარე ალვის ხეებად. ფაეტონის მეგობარი კიკნოსი თავადაც გადახტა მდინარეში, მეგობრის დაღუპვის ადგილას, ღმერთებმა იგი გედად აქციეს. შემდეგში ჰიპერბორეელები, როცა დაიღლებოდნენ სიცოცხლით, ხტებოდნენ მდინარეში და გედებად იქცეოდნენ. ჰიპერბორეაში იმოგზაურა გმირმა პერსევსმა, რომელიც ეძებდა ღმერთების საგანძურის მცველ ნიმფებს, ან გრაიებს, რომლებმაც გორგონას ადგილსამყოფელი მიასწავლეს. ასევე ამ მხარეში ორჯერ მოხვდა ჰერაკლე. პირველად , როცა არტემიდეს ოქროს ირემს მისდევდა, ხოლო მეორედ ატლასის ასულებისთვის ოქროს ვაშლები რომ მოეპარა. გამოჩენილი მეცნიერი, ედვარდ შიურე თავის წიგნში „დიადი განდობილები“ წერს: „თეთრის რასის აყვავებას ჩრდილო პოლუსის გრილი ქროლვა უწყობდა ხელს. ბერძნული მითოლოგია მათ ჰიპერნორეელებს უწოდებს. ისინი თეთრთმიანები და ცისფერთვალებანი იყვნენ, დაიძრნენ ჩრდილოეთიდან, გამოიარეს ტყეები, გზას ჩრდილოეთის ციალი უნათებდათ“. ჰიპერბორეის შესახებ ცნობების სისტემატიზაცია მოახდინა ანტიკური ხანის ისტორიკოსმა პლინიუსმა თავის „უკიდურესი ჩრდილოეთის აღწერაში“, სადაც ნათქვამია: „მთელი ექვსი თვე გრძელდება მათთან დღე და ამდენივე ხანი ღამე. ამ ქვეყანაში სასიამოვნო ტენიანი კლიმატია. მათი ქალაქები და სოფლები ტყეებსა და მთებშია ჩამალული, სადაც თავიანთ ღვთაებებს ეთაყვანებიან, მათ არ იციან მტრობა და ავადმყფობა, ისინი არასდროს ბერდებიან და არ კვდებიან, ჯუჯები ღამით გამოქვაბულში იმალებიან“. შემდეგ მოხდა რიგითი გლობალური კატასტროფა, რომლის შედეგად არქტიკული მატერიკი წყალმა შთანთქა, გოლფსტრიმის თბილმა დინებამ, რომელიც არქტიდას ათბობდა, მიმართულება შეიცვალა. შემცირდა ატმოსფეროში სათბურის გაზები პროცენტული მაჩვენებელი, გაქრა წყლის ორთქლის ფარი, რომეიც დედამიწას გარს ეკრა, პლანეტაზე ტროპიკულ კლიმატს უზრუნველყოფდა და ადამიანთა და სხვა ცოცხალ არსებათა სიცოცხლეს ახანგრძლივებდა ზედმეტი რადიაციის ეკრანირებით. სანამ ფარი არსებობდა, ადამიანები ასობით და ათასობით წელი ცხოვრობდნენ, რასაც ადასტურებს ბიბლია და აღმოსავლური წმინდა წიგნები, რადგანაც ცნობილია, რომ რადიაცია თანდათან, სწრაფად თუ ნელა, ბიოლოგიური ორგანიზმის გენეტიკური კოდის, დნმ-ს გაცვეთას იწვევს, ააქტიურებს სიკვდილის გენს, რაც იწვევს სწრაფ დაბერებას და გენეტიკურ სნეულებებს. საბოლოოდ ჰიპერბორეისაგან თითოოროლა ერთიბეწო კუნძულების გარდა არაფერი დარჩა. ზოგიერთი მეცნიერი დღესაც ეთანხმება იმ აზრს, რომ ჩრდილოეთის ყინულოვანი ოკეანის ადგილას ადრე დიდი მატერიკი ან მსხვილი კუნძულების არქიპელაგი არსებობდა. მაგალითად, ჯერ კიდევ 1965 წელს საბჭოთა მეცნიერი გაკელი, წერდა: „ცენტრალური არქტიკის საბჭოთა გამოკვლევების შედეგები, რომლებიც სულ სხვანაირად აშუქებენ მის ბუნებას, ლეგენდარული არქტიდის რეალურობაზე მიუთითებენ“. მეცნიერის აზრით, ყინულოვანი ოკეანის ფსკერის რელიეფის დეტალური გამკვლევის საფუძველზე შეიძლება ითქვას, რომ დაახლოებით 5000 წლის წინ არქტიკის იერსახე სულ სხვანაირი იყო. მენდელეევისა და ლომონოსოვის წყალქვეშა მთაგრეხილები ზღვის დონის ზემოთ იყვნენ ამომართულები, ფრანც იოსების, შპიცბერგენის და ნოვოსიბირსკის კუნძულების ფართობი ბევრად მეტი იყო და ჩრდილო ყინულოვანი ოკეანის აკვატორიაში არსებობდა მსხვილი არქიპელაგი. დედამიწის მოპირდაპირე მხარეს მდებარეობს ყინულის ოთხკილომეტრიანი შრით დაფარული მატერიკი ანტარქტიდა. ტრადიცულად ითვლებოდა, რომ ანტარქტიდა ბოლო 50 მილიონი წელი ყინულითაა დაფარული. მაგრამ 1990 წელს გეოლოგებმა ყინულში ტროპიკული ხეების მოყინული ნარჩენები აღმოაჩინეს, რომელთა ასაკი 2-3 მილიონი წელია. სხვადასხვა ქვეყნის მეცნიერთა გამოკვლევებმა ცხადყვეს, რომ უძველეს დროს აქ იყო ტროპიკულ ტყეთა სამფლობელო. ითვლება რომ ეს მიწიერი სამოთხე დაუსახლებელი იყო, მაგრამ ყველა ასე არ მიიჩნევს. ამის დასტურად გამოდგება ერთი გეოგრაფიული რუკა, რომელიც 1513 წელს ადმირალმა პირი რეისმა შეიძინა კონსტანტინოპოლში. მასზე გამოსახულია ანტარქტიდა ყინულის გარეშე, როგორც იგი გამოიყურებოდა ძველი წელთაღრიცხვით 13000-4000 წლებში, ამ რუკის სიზუსტე შეამოწმა მფრინავმა ჰაროლდ ოლმეიერმა, რომელმაც დაასკვნა, რომ „გეოგრაფიული მოხაზულობები ზუსტად შეესაბამება ყინულის ქუდის ქვეშ ჩატარებულ სეისმოდაზვერვის მონაცემებს - ეს იმას ნიშნავს რომ ზემოთხსენებული რუკა გამყინვარებამდე შედგა“. იგი ანტარქტიდის მცხოვრებლებს უნდა შეედგინათ. ორინტია ფინეიას 1531 წელს შედგენილ რუკაზე გამოსახულია მთები და მდინარეები ანტარქტიდის მიწაზე. როდესაც კლიმატური კატაკლიზმა მოხდა, არქტიდის მოსახლეობას სამხრეთით დაიძრა. ბრიტანეთში არსებობს თქმულება, თუ როგორ მოვიდნენ ბრიტანეთში ჩრდილოეთიდან ღვთიური ხალხი - ქალღმერთ დანუს შვილები და თან მოიტანეს სამი ჯადოსნური არტეფაქტი: ძალის შუბი (კვერთხი), სიცოცხლის თასი და დაუმაცხებელი მახვილი, ეს უკანასკნელი შემდგომში წოდებულ იქნა ექსკალიბურად და ბრიტანეთის მეფის ლეგანდარული მეფის - არტურ პენდრაგონის ხელში ჩავარდა, რომელიც გახლდათ დიადი მეფის, უტერ პენდრაგონისა და ლედი იგრეინას ძე. არქტიდელთა ნაშთები ნაპოვნი იქნა რუსეთშიც, ოცდამეერთე საუკუნეში მეცნიერებმა ურალისპირეთში აღმოაჩინეს არქტიდელთა ქალაქის არკაიმის ნაშთები.. ლეგენდარული ჰიპერბორეა ანუ არქტიდა იყო ლემურიამდელი ცივილიზაცია, რომელზეც კიდევ უფრო ნაკლები ცნობები მოიპოვება, ვიდრე ლემურიაზე. ლემურია ანუ კუმარი კანდამი იყო მი6თიური კონტინენტი ინდოეთის ოკეანეში. ინდოეთის ოკეანეში ლემურიის, როგორც მაღალი ცივილიზაციის მატარებელი მიწის შესახებ გადმოცემები, მსოფლიოს ბევრი ხალხის თქმულებებშია დაცული. ლემურია — დაკარგული კონტინენტია. მეცხრამეტე და მეოცე საუკუნეებში მცხოვრები გამოჩენილი ანთროპოსოფის რუდოლფ შტაინერის მტკიცებით, მსოფლიო ისტორიის საიდუმლო სამალავი — აკაშის ქრონიკები — გვაუწყებენ, რომ დედამიწის მოსახლეობის დიდი წინაპრები ლემურიელები იყვნენ. ლემურია _ მითიური კუნძული (ან კონტინენტი) ინდოეთის ოკეანეში. ლემურია, როგორც მიწა განვითარებული ცივილიზაციით, ინდოეთის ოკეანეში, მოხსენიებულია სხვადასხვა ხალხების მოთოლოგიებში. სახელი მომდინარეობს შემდეგი მოსაზრებიდან: ბევრი ცხოველი და მცენარე გავრცელებულია ზოგიერთი კონტინენტის მხოლოდ სამხრეთ სანაპიროებზე. მე–19 საუკუნეში (მანამ სანამ ტექტონიკური ფილების მოძრაობას აღმოაჩნდნენ), მეცნიერები ვარაუდოდნენ, რომ ამ სახეობებმა იქ მათი თანამედროვე “დროებითი სახმელეთო ხიდების” მეშვეობით შეაღწიეს. ამის პირველი მაგალითია ლემურია _ თეორიული მიწა ინდოეთის ოკეანეში, რომელიც ზოოლოგმა ფ. სკლეიტერმა მოიგონა 1864 წელს, რათა პირდაპირ გადაეყვანა ლემურები აფრიკიდან ინდოეთში. ჩარლზ დარვინმა შენიშნა რომ ამ მიმდინარეობის მომხრეები ძალიან შეიჭრნენ როლში და დაიწყეს მსგავსი ხიდების დიდი რაოდენობით “აღმოჩენა”. შედეგად ეს დასახელება სამეცნიერო სპეკულაციების საბაბი გახდა. ინდური მითოლოგია “მაჰაბჰარტაში”, “მატსია-პურანაში” და სხვა ძველ ტექსტებში ლაპარაკია, ღმერთების მტრებით, დემონი ასურებით დასახლებულ ქალაქზე, რომელიც ” ჩაიძირა ოკეანის წ####ბში და გაქრა ღმერთების თვალთახედვიდან”. შეიძლება ეს გახდა მიზეზი მითისა დვარაკზე, ქალაქაზე, რომელიც ზღვამ ჩაყლაპა კრიშნას სიკვდილიდან 7 დღის შემდეგ. დვარაკა უნდა ყოფილიყო დღევანდელი ბომბეის ტერიტორიაზე. ამ მითებმა, მიზეზი მისცეს შუა საუკუნეებში სამხრეთ კონტინენტის შესახებ მითებს გაჩენას, სადაც იყო პირველი პოეტური აკადემია (სანგა) შივას თაოსნობით. თქმულების თანახმად ამ აკადემიამ 4400 წ. იარსება. მადაგასკარის მითოლოგია მადაგასკარი ლემურიის ჰიპოთეზაში ცალკე ადგილს იკავებებს. კუნძულის ადგილობრივ მაცხოვრებლებს შემონახული აქვთ პოეტური ხელოვნების უძველესი ტრადიციები, სადაც მოთხრობილია კუნძულის ისტორია. ადგილობრივი მითების თანახმად, კუნძული ადრე შორეულ აღმოსავლეთში მდებარეობდა. ასევე მოხსენიებულია დიდი წყალდიდობაც. მიუხედავად იმისა, რომ კუნძული ძალიან ახლოსაა აფრიკასთან, მადაგასკარზე არსებული ცხოველებისა და მცენარეების უმეტესობა ენდემურია, მათი რაოდენობა კი იმდენად დიდია, რომ სავსებით შესაძლებელია, კუნძული რომელიმე კონტინენტის ნაწილად ჩაითვალოს. ამასთან, ადგილობრივი მაცხოვრებლები ნეგროიდულ რასას არ განეკუთვნებიან. ევროპული მითოლოგია მიუხედავად იმისა, რომ არსებობს ვერსიები, რომ აფრიკას სამხრეთიდან ჯერ კიდევ ეგვიპტურმა, რომაულმა და ფინიკიურმა ექსპედიციებმა შემოუარეს, ევროპელებმა ინდოეთში რეგულარულად ცურვა მხოლოდ მე–15 საუკუნეში დაიწყეს. ევროპაში ლემურიის შესახებ ლეგენდებს იშვიათად აღიქვამდნენ სერიოზულად. მოგვიანებით ეგვიპტელები ლემურიას მოიხსენიებდნენ როგორც ატლანტიდის საპირწონეს (ან პირიქით _ ატლანტიდის დამატებად). უკვე მე–20 საუკუნეში, როდესაც ცნობილი გახდა, რომ მადაგასკარსა და ინდოეთს შორის არანაირი კონტინენტი არ არსებობდა, ლემურიის თეორიის მომხრეებმა გამქრალი კონტინენტი წყნარ ოკეანეში “გადაიტანეს”, თუმცა ამ ვერსიამ დიდი გავრცელება ვერ ჰპოვა, რადგან იქ უკვე “არსებობდა” პაციფიდა. ელენა ბლავატსკაიას მითოლოგია ელენა ბლავატსკაიამ ლემურის წარმოშობის თავისი ვერსია წარმოადგინა. მან ივარაუდა, რომ ლემურიის მაცხოვრებლები კაცობრიობის საწყისი რასა იყო. პროფესორი რუდოლფ შტაინერი ამტკიცებდა, რომ სამყაროს ისტორიის საიდუმლო საცავი “აკაშას ქრონიკები” ასევე ასახელებენ ლემურიის მაცხოვრებლებს ადამიანების წინაპრებად. ბლავატსკაია “საიდუმლო დოქტრინაში” ცხადად და არაორაზროვნად მიანიშნებს კონტინენტ ლემურიაზე, რომელიც არსებობდა ატლანტიდამდე ბევრად ადრე. ლემურია, როგორც ჩვენ ვეძახდით მესამე რასის კონტინენტს, მაშინ გიგანტური ქვეყანა იყო. ის ფარავდა მთელ სივრცეს ჰიმალაის ძირიდან, რომელიც მას შიდა ზღვებისგან ჰყოფდა (მდებარეობდა დღევანდელი ტიბეტის ადგილას), მონღოლეთამდე და შამოს დიდ უდაბნომდე; ჩიტაგონგიდან დასავლეთის მიმართულებით ჰარვარდისკენ და აღმოსავლეთ მიმართულებით ასსამისკენ. შიდა ზღვიდან ლემურია ვრცელდებოდა სამხრეთისკენ იმის გავლით, რასაც დღეს ჩვენ სამხრეთ ინდოეთს, ცეილონსა და მუმატრას ვეძახით. შემდეგ სამხრეთისკენ შეიცავდა მადაგასკარს მარჯვნიდან და ტასმანიას მარცხნიდან. და ანტარქტიდის არქტიკულ სარტყელამდე რამდენიმე გრადუსითის მოშრებით. შვედეთი და ნორვეგია იმ დროს ლემურიის განუყოფელ ნაწილს შეადგენდნენ. ასევე ატლანტიდა ევროპის მხრიდან და აღმოსავლეთ და დასავლეთ ციმბირი, და კამჩატკა აზიის მხრიდან წარმოადგენდნენ ლემურიის ნაწილებს. მეცნიერული კვლევები ატლანტიდისაგან განსხვავებით, ლემურიის შესწავლაზე ექსპედიციები პრაქტიკულად არ გაგზავნილა, რაც სულაც არაა გასაკვირი. არამრავალრიცხოვანმა კვლევებმა ვერ აღმოაჩინეს დიდი კონტინენტის ან კუნძულის არსებობის ვერანაირი კვალი. ლემურია მხატვრულ ლიტერატურაში ამერიკელი დრუნვალო მელქისედეკის წიგნში “ცხოვრების ყვავილის ძველი საიდუმლო” ნათქვამია, რომ “ლემურიის არსებობის ფაქტი აღიარებულ იქნა 1910 წელს და დაკავშირებულია მარჯნებთან. წყნარ ოკეანეში 550 მეტრის სიღრმეზე აღმოჩენილ იქნა მარჯნის რგოლები, რომლებიც აღდგომის კუნძულიდან უზარმაზარ ტერიტორიაზეა გაშლილი”. ფანდრე ნორტონის ფანტასტიკურ რომანში “ოპერაცია ძიება დროში” (1967 წ.) მთავარი გმირი ხვდება 1980 წლიდან ჩვენს წელთაღრიცხვამდე მე12 ათასწლეულში ატლანტიდაში, შველის ლემურიელ მებრძოლს და შედეგად გადაარჩენს სამყაროს დატბორვსაგან. ატლანტიდა და ლემურია რჩებიან მსოფლიო რუქაზე. ლემურიის კონტინენტი სავარაუდოდ აფრიკასა და ინდოეთს შორის მდებარეობდა. ეს სახელი უწოდა ინგლისელმა ზოოლოგმა ფილიპ ლ. სლეიტერმა, რომლის აზრით, ეს ხმელეთი შესაძლებელია ადამიანისა და ანთროპოლოგიური მაიმუნის შუალედური არსების - ”დაკარგული რგოლის” სამშობლო ყოფილიყო. იგი მიიჩნევდა, რომ ერთ დროს ინდოეთის ოკეანეში არსებული ხმელეთი ერთმანეთთან აკავშირებდა აფრიკას და ინდოეთს, ასევე მადაგასკარსა და სამხრეთ აზიის ქვეყნებს. ეს იყო გარკვეული ”სახმელეთო ხიდი”, რომლითაც ლემურები და სხვა მაიმუნისმაგვართა ჯიშის ცხოველები თავისუფლად გადაადგილდებოდნენ ორ კონტინენტზე. ცნობილი ფსიქოლოგი და ოკულტისტი ელენა ბლავატსკაია აცხადებდა, რომ მას ჰქონდა კავშირი მაჰატმას საძმოსთან (ეთერულ არსებებთან, რომელთა შტაბიც ტიბეტში მდებარეობს). მათ გაუმხილეს დედამიწაზე სიცოცხლის გაჩენის ნამდვილი ისტორია. ბლავატსკაია წერდა, რომ დედამიწაზე ადამიანთა სულ შვიდმა რასამ უნდა იცხოვროს. თანამედროვე ადამიანები მეხუთე რასას მივეკუთვნებით, ჩვენს შემდეგ კიდევ ორი განსხვავებული რასა დასახლდება. მეექვსე რასა იქნება ჩვენზე მეტად განვითარებული, ისინი კვლავ დაბრუნდებიან ლემურიაზე, ხოლო ბოლო - მეშვიდე რასა საერთოდ დატოვებს დედამიწას და ცხოვრებას თვიდან დაიწყებს პლანეტა მერკურზე. დედამიწაზე ასევე არსებობენ ქვე-რასები, რომლებიც მთავარი რასებისაგან წარმოიშვნენ. მაგალითად, მეოთხე რასის (ატლანტიდელების ) შთამომავლები არიან ავსტრალიელი აბორიგენები, პაპუასები და ჰოტენტოტები. ბლავატსკაიას თქმით ზოგ ლემურიელს ოთხი ხელი ჰქონდა, ხოლო სხვებს კეფაზე ჰქონდათ მესამე თვალი, რომლითაც გონებით ხედვა შეეძლოთ. მათ ჰქონდათ ტელეპატიის უნარი და შეეძლოთ მთების გადადგმა მხოლოდ ნების ძალით, მიუხედავად იმისა, რომ ისინი არ ფლობდნენ სისტემატურ (მყარ) ტვინს, ჩვენეული გაგებით. ბლავატსკაიას გარდაცვალების შემდეგ (1891 წ.), მისმა მოსწავლემ ანა ბეზანტმა განაგრძო წერა ლემურიასა და მისი მოსახლეობის შესახებ. მისი ცნობით, ლემურიელებს ათვისებული ჰქონდათ მთელი სამხრეთ ნახევარსფერო ჰიმალაის მთებიდან ანტარქტიდამდე და ატლანტიკის ოკეანის ცენტრალური ნაწილი. იგივე საკითხზე წერდა ბრიტანელი თეოსოფი ვ. სკოტ-ელიოტი. მან მნიშვნელოვნად შეავსო ცნობები ლემურიაზე ტიბეტელი ეთერული მაგისტრების დახმარებით. 1896 წელს გამოსცა წიგნი ”ამბავი ატლანტიდისა და დაკარგული ლემურიისა” სადაც გამოაქვეყნა მსოფლიო რუკები, რომლებზეც ნაჩვენებია დედამიწის განვითარების სხვადასხვა ეტაპები, რომლებიც მიაწოდეს ტიბეტელმა მაჰატმას მაგისტრებმა. 1932 წელს ”ლოს-ანჯელეს თაიმსის” ჟურნალისტმა ედუარდ ლანსერმა განაცხადა, რომ იპოვა ლემურიელთა დასახლება შასტას მთის ფერდობზე, ჩრდილოეთ კალიფორნიაში. როცა მატარებლით ორეგონში მიემგზავრებოდა, მისი ყურადღება მიიპყრო მთაზე უცნაური ფერის სინათლემ. გამცილებელმა უთხრა, რომ იქ ლემურიელები თავიანთ რიტუალებს ატარებდნენ. ჟურნალისტი დააინტერესა ამან და გადაწყვიტა ეპოვა და შეესწავლა ეს უცნაური არსებები, რომლებიც იყვნენ დედამიწის პირველი მოსახლეების შთამომავლები. მთასთან ახლოს, პატარა ქალაქ ვიდში, უამბეს, რომ ლემურიელები თავიანთ რიტუალებს ატარებდნენ დღისითაც და ღამითაც, მაგრამ მათ წმინდა დასახლებაში შეღწევა არავის შეეძლო. თუმცა ერთმა ადგილობრივმა ”მკვლევარმა” გაიგო უფრო მეტი მათ შესახებ, იგი მუდმივად აკვირდებოდა მთას ძლიერი ასტრონომიული ტელესკოპით. ეს იყო პროფესორი ედგარ ლარკინი. ის ყვებოდა, რომ მთაზე შენიშნა ბრწყინვალე ტაძარი, მოპირკეთებული მარმარილოთი და ონიქსით, რომელიც მაიას იუკატანის უდიდეს ტაძარს მეტოქეობას გაუწევდა. მოსახლეობას ეშინოდა ლემურიელთა ტერიტორიაზე გადასვლა, თუმცა ჩანდა ისინი მშვიდობიანი და მეგობრული ხალხი იყვნენ. მათ უბრალოდ სურდათ ეცხოვრათ ისე, როგორც მათი წინაპრები ცხოვრობდნენ ოდესღაც, მშობლიური მიწების ოკენაში ჩაძირვამდე. საგაზეთო წერილში ლანსერი წერდა, რომ ადგილობრივი მოსახლეობა ხშირად ხვდებოდნენ ლემურიელებს და აღწერდნენ მათ, როგორც ფეხშიშველ, მაღალ, ლამაზ, კეთილშობილ მამაკაცებს, მოკლედ შეჭრილი თმით, ატარებდნენ თეთრ მოსასხამებს. სოფლელებს ისინი მოსწონდათ, რადგან ყიდულობდნენ მათგან დიდი რაოდენობით გოგირდს, მარილს და ღორის ქონს და გულუხვად იხდიდნენ სუფთა ოქროთი, რასაც მოიპოვებენ შანტას მთის მაღაროებში. ამ სენსაციურ ისტორიაში დიდ ინტერესს იწვევდა, თუ როგორ არხერხებდნენ ”ლემურიელები” ყველასთვის შეუმჩნეველნი ყოფილიყვნენ. ლანსერი ამბობდა, რომ ისინი იყენებდნენ ტიბეტელი მაგისტრების წმინდა ძალებს, რომლის მეშვეობითაც მათ სოფელს დამცავი უხილავი საზღვარი შემოავლეს. მისი განცხადებით, მათ თანამედროვე ადამიანზე გაცილებით მეტი მეცნიერული ცოდნა აქვთ. თუმცა ათასობით წელია ამერიკაში ცხოვრობენ, ახსოვთ თავიანთი წინაპრების რიტუალები და ატარებენ მას მთაზე. სხვა მკველვარების ჩვენებებმა გული გაუტეხეს ხალხს, ვისაც ლანსერის მონათხობი სჯეროდა. მათ მთაზე მსგავსი დასახლების კვალიც ვერ იპოვეს. ”გამოჩენილი პროფესორი” ლარკინი ადგილობრივი დილეტანტი ოკულტისტი აღმოჩნდა, რომელიც თავისი მცირემასშტაბიანი ტელესკოპით ვარსკვლავებს აკვირდებოდა. მიუხედავად ამისა შანტის მთა და ლანსერის ისტორია ხშირად ხდება ოკულტისტთა დავის საგანი. ზოგი თვლის, რომ მან ისტორია შეთხზა ფრედერიკ. ს. ოლივერის წიგნის ”ორი პლანეტის ბინადარნი” გავლენით. წიგნი გამოიცა 1894 წელს. ავტორმა გამოიყენა ფსევდონიმი "Phylos The Tibetan". მთხრობელი მოულოდნელად ხვდება ერთ-ერთ ოსტატს (ჩინელ ბრძენს, სახელად ქუონგს) იმავე მთაზე, სადაც სასულიერო საზოგადოება ინახავდა წინაპართა ცოდნას. იგი მიიღეს თავიანთ წრეში, შემდეგ კი, სულიერი სხეულით წაიყვანეს სამოგზაუროდ პლანეტა ვენერაზე. მათ ასევე ასწავლეს როგორ გაეხსენებინა წინა ინკარნაციები ატლანტიდადან მოყოლებული. ასევე ლანსერი ალბათ იცნობდა სკოტ-ელიოტის წიგნებსაც, მისი ისტორია ლემურიაზე მხოლოდ მისი ფანტაზიის ნაყოფი არ უნდა ყოფილიყო . სკოტ-ელიოტი ახსენებს არსებებს იმდროინდელ ვენერადან, როცა პლანეტა თავის ძველ ორბიტაზე მოძრაობდა მარსსა და იუპიტერს შორის, რომელსაც უწოდებდნენ „"Lords of The Flame" . ვენერიანებს მაღალი ცივილიზაცია აქვთ თავიანთ პლანეტაზე, მათ ასწავლეს ლემურიელებს როგორ მიეღწიათ უკვდავებისთვის ინკარნაციათა განმეორებით. შესაძლებელია ვენერიელებს ასევე უწოდებდნენ ”ასტეროიდელებს”, რომლებსაც აღწერდნენ როგორც პატარა ადამიანებს, მცხოვრებს ”მეხუთე პლანეტაზე”, რომლის ორბიტა იყო ახლანდელ ასტეროიდთა ქამრის ადგილას. კონტინენტ მუს (პაციფიდის) ზეცივილიზაცია 1880 წელს ბრიტანეთის არმიის ახალგაზრდა ოფიცერმა (შემდგომში ადმირალმა) და ოკულტისტმა ჯეიმს ჩერჩვორდმა ინდოეთში აღმოაჩინა უძველესი თიხის ფირფიტები ე.წ. „ნააკალას ცხრილები“, რომლის თანმხლები ტექსტები გვამცნობენ, რომ პირველი ადამიანები კონტინენტ მუზე (პაციფიდაზე) ჯერ კიდევ 50 000 000 წლის წინ გამოჩნდნენ. მუს მატერიკი გადაჭიმული იყო ჰავაის არქიპელაგიდან აღდგომისა და გალაპაგოსის კუნძულებამდე, ამგვარი თეორია აშკარად უპირისპირდება ოფიციალურ დარვინისტულ და აგრეთვე აბრაამულ რელიგიურ თეორიებს. თუმცა ჩერჩვორდის გულწრფელობა ეჭვს არ იწვევდა, არქეოლოგებმა, როგორც მოსალოდნელი იყო, მისი სიხარული არ გაიზიარეს, საქმე ისაა, რომ ჩერჩვორდმა არც არტეფაქტის აღმოჩენის ზუსტი ადგილის მითითება ისურვა და არც თავად არტეფაქტი უნახავს ვინმეს. ჩერჩვორდი იმასაც ამტკიცებდა, რომ მექსიკაში ნაპოვნი წარწერებიანი ქვის ობიექტების ტექსტები „მუს წმინდა ხელნაწერთა“ ფრაგმენტებს მოიცავდა. ამ მოსაზრების განსამტკიცებლად ფრანგმა არქეოლოგმა ოგიუსტ ლე პლონჟენმა 1880 წელს გაშიფრა ერთ-ერთი მექსიკური ტექსტი ე.წ. „ტროანოს კოდექსი“. ტროანოს კოდექსი (ფრაგმენტი): „კანის 6 წელი, საკის თვის მულუკის მეთერთმეტე დღეს დაიწყო საზარელი მიწისძვრები, რომლებიც ჩუენის მეცამეტე დღემდე განუწყვეტლივ გრძელდებოდა, სანამ ჭაობიანი გორაკების ქვეყანა – მუს კონტინენტი მსხვერპლად არ შეიწირა. იგი ორჯერ ამოიზიდა და მერე ერთ ღამეში გაუჩინარდა, წყლისქვეშა ვულკანთა განუწყვეტლივ ცეცხლის ფრქვევით შეძრული მატერიკი მრავალგზის ამოიმართებოდა და ისევ უჩინარდებოდა, ბოლოს ათი შეუკავშირებელი ქვეყნის მიწა გაირღვა და გადაადგილდა სხვადასხვა მხარეს, რის მერეც ჩაიძირა და თან ჩაიტანა 7 აყვავებული ქალაქი თავის 64 000 000 მაცხოვრებელთან ერთად. ეს მოხდა ამ წიგნის დაწერამდე 8060 წლის წინ“. ასე იქნა აღწერილი მუს დაღუპვა მაიას ტომის ამ მატიანეში. ამ მატიანეს მიხედვით, მუს ხალხი 10 ქვეყანაში ცხოვრობდა, მაგრამ ემორჩილებოდა ერთ მმართველს, რომელსაც ერქვა რა-მუ. იგი მართავდა სახელმწიფოს, რომელსაც „მზის იმპერიას“ ეძახდნენ. იმპერატორს თვლიდნენ მზის განსახიერებად, თუმცა ესმოდათ, რომ ღმერთი არ იყო. ძირითადი მოსახლეობა თეთრკანიანი იყო, მაგრამ სხვა რასების წარმომადგენლებიც ბინადრობდნენ. საინტერესოა, თუ როგორ მიაგნეს მეცნიერებმა მუს კვალს. ცნობილმა არქეოლოგმა ჰაინრიხ შლიმანმა იპოვა „ტიბეტური ლჰასის მატიანე“, რომელშიც წააწყდა ცნობებს მუს არსებობის შესახებ. „ტიბეტურ ლჰასის მატიანეში“ ნათქვამია: „ამ ქვეყნის მდიდარი ხალხი თავს ირთავდნენ თხელი ტანსაცმლით და უიშვიათესი ძვირფასი ქვებით“. ძველინდურ წიგნში „ვალმიკები“ მოთხრობილია იმაზე, რომ მუელები მშვენიერი მეზღვაურები იყვნენ და მათი გემები მთელს მსოფლიოს უვლიდნენ „დასავლეთის ოკეანიდან აღმოსავლეთის ოკეანემდე, ჩრდილოეთის ზღვიდან სამხრეთის ზღვებამდე... ისინი იყვნენ მშვენიერი არქიტექტორები და ქვით აგებდნენ უზარმაზარ სასახლეებს, გოდოლებსა და ტაძრებს“. წიგნში „ტიმეოსი“ ძველი ბერძენი ფილოსოფოსი პლატონი წერს: „მუს ქვეყანაში 10 ერი ცხოვრობდა“. ანტიკურმა ისტორიკოსმა პლუტარქემ აღწერა კანონდმდებელი სოლონის შეხვედრა ეგვიპტელ ქურუმ სანხისთან, რომლის თქმითაც, მათ ჰქონიათ კულტურული და სავაჭრო კონტაქტი როგორც ატლანტიდელებთან ისე მუსთან, თუმცა მას მერე, რაც ორივე კონტინენტი ოკეანის სიღრმეში ჩაიძირა, ყოველგვარი კავშირი გაწყვეტილა იმ დღემდე დაახლოებით 9000 წლის წინ. ყველაზე საინტერესო ცნობები მუს შესახებ ნაპოვნია ფირფიტებზე, რომლებიც აღდგომის კუნძულებზე აღმოაჩინეს, მასში ნათქვამია: „როდესაც კუნძ

ვაჯრაიანა (სანსკრ. वज्रयान Vajrayāna; ტიბ. დორჯე თეპა „ალმასის გზა“; მონღ. Очирт хөлгөн, Ochirt Hölgön) — ბუდიზმის ტანტრული მიმართულება, წარმოიშვა მაჰაიანას გარემოცვაში ახ. წ. V საუკუნეში. ალბათ, ვაჯრაიანას საფუძვლებში დევს ინდური ტანტრიზმი, თუმცა ბევრი თანამედროვე მკვლევარი ამ მოსაზრებას უარყოფს, ბუდისტურ ტანტრიზმს დამოუკიდებლად განვითარებად მიმდინარეობად გამოყოფენ. ვაჯრაიანა გავრცელებულია ტიბეტში, ნეპალში, მონღოლეთში, რუსეთში, ბჰუტანსა და იაპონიაში (შინგონის სკოლა). მე-8 საუკუნის დასაწყისიდან ვაჯრაიანაში სხვადასხვა ბუდისტურმა სკოლებმა დაიწყეს გამოყოფა: ნიინგმა, კაგიუ, კარმაპა, დუგპა, საკია, კადამპა, გელუგპა. კადამპას გარდა ყველა ეს სკოლა დღემდე შემორჩა. ასევე ჰქვია ტანტრული ბუდიზმი, ტანტრაიანა (ტანტრის ბორბალი), მანტრაიანა (მანტრის ბორბალი), ფალაიანა (შედეგის ბორბალი). ვაჯრაიანულ ბუდიზმში ადიბუდდჰა (ტიბ: དང་པོའི་སངས་རྒྱས་ ვაილი: dang-po'i sangs-rgyas დანგ'პოჲ სანჯჲე) არის „თავდაპირველი ბუდდჰა“. ის არის პირველყოფილი, თვითშემქმნელი ბუდდჰა, ყველაფერზე ადრე არსებული. სამანტაბჰადრა, სამანტაბჰადრი და ვაჯრადჰარა ადიბუდდჰას ყველაზე ცნობილი სახელებია, თუმც სხვებიც არსებობს. იგი, ძირითადად, მუქ ლურჯადაა გამოსახული. ადიბუდდჰას ცნება ახლოსაა მონოთეიზმთან. ბევრი ბრძენი და ბოდჰისატვა მის განსხეულებად ითვლება. ადიბუდდჰას შედარება შეიძლება უფრო ბრაჰმანთან, ეინ სოფთან ან არქესთან, ვიდრე პერსონალურ დემიურგთან - იაჰვესთან ან იშვარასთან. ასევე, ადიბუდდჰაზე არაა ნათქვამი, რომ შემქმნელია, მაგრამ ყველაფრის საწყისია. ადიბუდდჰა ემანაციური ხასიათის ღვთაებაა. სამანტაბჰადრა (სანსკ.-დევანაგარი: समन्तभद्र samantabhadra; ტიბ: ཀུན་ཏུ་བཟང་པོ ვაილი: kun tu bzang po კუნტუსანგპო - „ყოვლადკეთილი“) მაჰაიანა ბუდიზმში არის ბოდჰისატვა. ბუდდჰა შაკიამუნთან და ბოდჰისატვა მანჯუშრისთან ერთად ქმნის „შაკიამუნის სამებას“. არის ლოტოსის სუტრის პატრონი; ავატამსაკა სურტის მიხედვით, შექმნა დიდი 10 აღთქმა, რაც ბოდჰისატვათა საფუძველია. იაპონიაში, ძირითადად, თენდაისა და შინგონის სექტები ბოდჰისატვად ცემენ თაყვანს და ნიჩირენის სექტაში - ლოტოსის სუტრის მფარველად. ვაჯრაიანას მიმდინარეობის ნიინგმას სკოლაში სამანტაბჰადრა თავდაპირველ ბუდდჰად ითვლება უხილავ იაბ-იუმის კავშირში თავის მეუღლე სამანტაბჰადრისთან. სამანტაბჰადრა, როგორც წესი, შავადაა გამოსახული. „დორჯე ზაჰორმას ქუდი“ სამანტაბჰადრას გამოსახულებითაა შემკული.[1] ტარა (სანსკ: तारा tārā; ტიბ: རྗེ་བཙུན་སྒྲོལ་མ་ ვაილი: rje btsun sgrol ma ჯეცუნ დოლმა) მაჰაიანურ და ვაჯრაიანულ ბუდიზმში — ქალი ბოდჰისატტვა. ცნობილია „გათავისუფლების დედად“; საქმესა და მიღწევებში წარმატების სათნოებას განასახიერებს. იაპონიაში ცნობილია თარანი ბოსაცუდ; ჩინურ ბუდიზმში კი თუოლუოდ.[2] ტარა არის მედიტაციის ღვთაება, რომლის პრაქტიკა გამოიყენება ბუდიზმის ვაჯრაჲანულ სექტაში. ტარას ყველაზე ცნობილი ფორმებია: მწვანე ტარა - ცნობილია გასხივოსნებული ქმედების ბუდდჰად თეთრი ტარა - ცნობილია თანაგრძნობის, ხანგრძლივი სიცოცხლის, კურნებისა და სიმშვიდისთვის წითელი ტარა - მძვინვარე ასპექტისა, დაკავშირებულია ყველაფერ კარგის მიზიდვით შავი ტარა - დაკავშირებულია ძალასთან ყვითელი ტარა - დაკავშირებულია ჯანმრთელობასა და აყვავებასთან ლურჯი ტარა - დაკავშირებულია ბრაზის გარდაქმნასთან ჩიტტამანი ტარა - ტარას ფორმა, რომლის პრაქტიკა ფართოდაა გავრცელებული ტიბეტური ბუდიზმის გელუკის სკოლის ტანტრული იოგის უმაღლეს საფეხურზე, გამოსახულია მწვანედ ქჰადირავანი ტარა - რომელიც გამოეცხადა ნაგარჯუნას სამხ. ინდოეთის ქჰადირავანის ტყეში; ზოგჯერ მოიხსენიება „XXII ტარად“. ბუდიზმის ზოგ სკოლაში მიღებულია ოცდაერთი ტარა. ტარას მთავარი მანტრა ბუდისტთა და ინდუისტთათვის ერთია: სანსკ: oṃ tāre tuttāre ture svāhā ომ ტარე ტუტტარე ტურე სვაჰა. ტიბეტელები და ვინც ტიბეტურ ბუდიზმს მიდევს, წარმოთქვამენ: oṃ tāre tuttāre ture svāhā ომ ტარე ტუტტარე ტურე სოჰა. შაქტი (ტელუგ. శక్తి, ტამილ. சக்தி; სანსკრ. ძალა, ენერგია, არსთა საძირკველი, ყოფიერების მიზეზი) — ქალი, საწყისი ძალა პროტოინდური რელიგიის იმ სახეობაში, რასაც ტანტრიზმი ეწოდა და რომლის „ბიბლია“, მეხუთე ვედა თითქოს თვით შივამ დაწერა. ამ რწმენის მიხედვით, თვით ქალია სამყაროს უზენაესი დედა, არსთა მშობელი. მასთან წამიერი შეერთებით მოწრმუნე მამაკაცები უკავშირდებიან ღმერთს. ამდენად, დედობრივი საწყისის ძალა ინდურ რელიგიაში ღვთაების რანგში ადის. იმავე დროს, ესაა სქესობრივი ცხოვრების ხანგრძლივი ისტორიის თავისებური ეტაპი და ფორმა, რასაც ქრისტიანი მისიონერები თვლიან გახრწნილების უსაძაგლეს სახედ, ეშმაკის სამსახურად. დიდი დედის კულტი საყოველთაო მოვლენაა მთელს დედამიწაზე. თვით პალეოლითის ხანის ქვის ქანდაკებები მეტყველებენ, რომ ქალს პირველყოფილი ადამიანი უკვე აღმერთებდა. ფალოსის კულტის დამახასიათებელი სიმბოლოები, ქვის, კირქვის და ლითონის კვირისტავები, რომლებიც სვანეთშია აღმოჩენილი, ყურადღებას იქცევენ შაკტის შესაბამის ძეგლებთან, ლიონილინგამებთან მსგავსებით. ეს ლინგა (ლინგამები ფალოსის სიმბოლური გამოსახულებებებია (ქვის ან ბრინჯაოსი) წარმოადგენდა შივას კულტის განუყოფელ ნაწილს და ინახებოდა შივას ტაძრებში (სვანებიც ეკლესიებში ინახავდნენ, რაც შორეულ კულტურათა შეხვედრის ნიმუშია). შაკტის სარწმუნოების მიხედვით, ასოს შივას სახე ჰქონდა და მთელი ინდოეთი მოწიწებით სცემდა თაყვანს. მისი ქანდაკებანი ნაპოვნია შივას ტაძარში, აფრიკულ ქოხებში, ეგვიპტის აკლდამებში, ყველა მხარეში. ხატავდნენ და აქანდაკებდნენ, ვითარცა მამაკაცის ატრიბუტს, ცალკე ან ფრთოსან ვულვასთან ერთად. ამ მხრივ განსაკუთრებით ცნობილია ძველი ეგვიპტე. ქანდაკი: ფალოსის ღმერთი მინი, რომაული პორნოგრაფიული სცენა: ფავნუსი და ნიმფა, პრიაპის გამოსახულებანი (ბრინჯაო, პომპეი), კოიტუსის სცენა (რომაული სანათი). Тара (санскр. तारा, tārā IAST, тиб. སྒྲོལ་མ་, Drolma «Спасительница») — одна из главных бодхисаттв (идам, просветленных существ) буддизма. Она родилась из слезы бодхисаттвы Авалокитешвары, в тот момент когда тот оплакивал страдания мира. Из упавшей слезы вырос лотос, и из него родилась Тара, ставшая его женой. В иконографии существует 21 форма Тары, среди них основными принято считать следующие: Белая Тара Зелёная Тара Красная Тара (тиб. sgrol-ma dmar-po, Долма Марпо, Красная Освободительница)[1]. Её воплощением является Курукулла Желтая Тара (санск. Васундхара, Васучара, Хранительница Сокровищ; тиб. Долма Сермо — Желтая Освободительница)[2] Голубая Тара — её воплощением является Экаджати Текст «Во славу 21 Тары» («Поклонение 21 Таре и хвала коренной мантре») читается утром во всех четырёх школах Тибетского буддизма. Текст изначально написан на санскрите, позднее переведён на тибетский язык. Главная мантра Тары одинакова и в буддизме, и в индуизме: ॐ तारे तुत्तारे तुरे स्वः — «oṃ tāre tuttāre ture svāhā». Тибетцами и теми, кто следует тибетской традиции эта мантра произносится «oṃ tāre tu tāre ture soha». Белая Тара (Sita Tāra, тиб. sgrol dkar ma) символизирует исключительную чистоту и трансцендентную мудрость. Она имеет семь глаз — по одному на каждой ладони и ступнях, а также во лбу, что символизирует её всеведение страдания во всей Вселенной. Поэтому её также называют «Семиглазой»[3] Белая Тара является целительницей и даёт удачу. В одном из древних тибетских текстов она упоминается как Еше Хорло — «колесо исполнения желаний», и, визуализируя её, практикующий стремится отождествить себя с этим божеством и таким образом убрать все препятствия. Атрибут Белой Тары — цветок лотоса в левой руке, который является символом Трёх Драгоценностей Буддизма. От неё исходит белый свет. В 1764 году буддийское духовенство объявило Екатерину II воплощением Белой Тары на земле, а первый хамбо-лама Дамба Доржи Заяев на аудиенции поклонился ей в ноги, как божеству. С тех пор все хамбо-ламы приносили специальную присягу на верность «Белому царю», а при личной встрече с императорами простирались перед ними[4]. В 2009 году президент России Дмитрий Медведев посетил Иволгинский дацан близ Улан-Удэ. Еще до приезда президента в Бурятию ламы сообщили, что собираются признать Медведева воплощением одного из самых почитаемых божеств буддийского пантеона — Белой Тары — и провести перед ним обряд простирания. Во время этого обряда воплощение божества усаживают на трон «белого царя», а ламы полностью распластываются на земле перед ним. От обряда президент решил отказаться, но сказал, что с уважением относится к традициям буддистов и их решению[5]. Среди верующих очень распространена практика, когда серьёзно больной человек обращается не только к врачу, но также приглашает ламу, который начитывает мантру Тары и исполняет связанные с ней ритуалы (пуджа, санскр. पूजा, pūjā IAST). На протяжении этого обряда необходимо начитать определённое количество мантр, а также для этого человека должно быть выполнено изображение (танка) Тары, которое должно быть закончено в течение двадцати четырёх часов. Такая интенсивная однодневная практика накапливает большой потенциал положительной энергии (пунья, санскр. पुण्य, puṇya IAST), который, в зависимости от многих вторичных факторов, может уравновешивать и преодолевать разрушительные силы болезни. «Разрезание» ваджрой мандалы Зелёной Тары на мероприятии «Дни Тибета в Москве», 24 июня 2011 С точки зрения буддийского учения, главная цель обретения длинной жизни состоит в том, чтобы позволить практикующему совершенствоваться на пути духовного развития. Великий тибетский учитель Марпа-Лоцава сказал, что если единственное, что люди совершают в своей жизни, приносит другим вред и создает негативную карму для самих себя, то было бы лучше, если бы они умерли раньше, чем позже. Ситуация для тех, кто приносит благо себе и другим — полная противоположность этому. И особенно в случае духовных наставников, чем дольше они живут, тем больше они способны вести других по пути к просветлению. По этой причине ученики в традиции тибетского буддизма часто подносят ламам изображения Белой Тары или одного из других божеств долгой жизни, вместе с просьбой о том, чтобы они не уходили из этого мира и продолжали поворачивать дхармачакру ради всех живых существ. В Тибете хорошо известна история, когда один практикующий достиг синхронности с Белой Тарой и мог свободно общаться с ней во время садханы. Интересен случай, который произошел с ним и его сестрой. Его младшая сестра должна была выходить замуж, но из-за крайней бедности своей семьи ей нечего было надеть в качестве положенных подвесок и браслетов на время церемонии. Тогда адепт обратился к Таре с просьбой о помощи, и в результате невеста во время бракосочетания пользовалась украшениями самой Бодхисаттвы. Цвет тела Зелёной Тары (тиб. sgrol ljang ma) указывает на её принадлежность к семейству Будды Амогхасиддхи, трансцендентального Будды, занимающего северную сторону Мандалы. Она восседает на лотосе, солнечном и лунном дисках. Её правая нога спускается с сидения, тем самым символизируя готовность Тары мгновенно прийти на помощь. Левая нога согнута, и находится в состоянии покоя, лалитасане (санскр. ललितासन, lalitāsana IAST). В руках она держит голубые цветы лотоса (утпалу санскр. उत्पल). Считается, что Зелёная Тара появилась из слезинки правого глаза Бодхисаттвы Арьябалы. Цвет её тела символизирует активность и мгновенное исполнение любой просьбы верующего. Её мудра выражает дарование окончательного просветления. Человек, начитывающий её мантру, (Om Tare Tuttare Ture svaha) побеждает всех демонов, уничтожает препятствия и достигает исполнения желания. Особенность чтения мантры Зелёной Тары заключается в том, что чтец может не помнить всю мантру целиком. Существует легенда, что один человек шёл по мосту и вдруг, находясь на середине моста, увидел демона, он повернулся назад, и сзади тоже стоял демон. Человек не помнил всю мантру до конца и читал то, что помнил. Зелёная Тара снизошла и помогла ему. Считается, что когда человек моргает, за то время, пока его глаза закрыты, Зелёная Тара успевает тысячу раз облететь вокруг земли, поэтому она успевает помогать каждому, кто её об этом попросит. При этом несколько лет назад в древней столице Китая городе Сиане был случай, когда при стотысячном начитывании мантры Зелёной Тары прозрачные хрустальные чётки практикующей, по имени Ятоу (丫头), поменяли свой цвет на зелёный, что свидетельствовало о синхронизации данной йогини с Зелёной Тарой. Белая Тара (тиб.Долкар / Dolkar / sgrol dkar ma) – одно из проявлений богини Тары, является божеством медитации в практиках долгой жизни. Богиня Тара известна в двадцать одной форме. Из них наиболее важными считают Зелёную Тару (Харит Тара) и Белую Тару (Сита Тара). Отличительным знаком Белой Тары является лотос в полном цвету. Белая Тара сидит в падмасане (поза лотоса) на лотосовом троне, одета в украшения Самбхогакаи, на голове – корона. Правая рука сложена у колена в варада-мудре (жест дарения блага). В левой руке, сложенной в джняна-мудре (жест проповедующего), она держит цветок лотоса. У Белой Тары семь глаз: во лбу – третий глаз (глаз мудрости), по центру ступней и ладоней также по глазу. Встречаются изображения, где Тара сидит не с перекрещенными ногами, – левая её нога свисает и опирается на лотос (лалита-асана). Часто Белая Тара изображается стоящей или танцующей. Белая Тара – духовная супруга (Юм) Бодхисаттвы Авалокитешвары. В Тибете считают, что воплощением Белой Тары на земле была некогда непальская принцесса Бхрикути, вышедшая замуж за тибетского царя Сонгцена Гампо. Отличительной особенностью Белой Тары являются семь глаз, третий глаз на лбу, а еще четыре - на ладонях и ступнях. Эти глаза позволяют ей видеть всех живых существ в каждой Локе (измерении бытия) с проницательной мудростью и состраданием. Практика и мантра Белой Тары способствует продлению жизни и преодолению угрожающих жизни помех. В одной такой практике она упоминается как Еше Хорло - Колесо Исполнения Желаний, и практикующий стремится идентифицировать себя с этим божеством и таким образом убирать все препятствия долгой жизни. "Когда я увижу знаки преждевременной смерти, Пусть ясно узрею я в созерцании образ Колеса Исполняющего Желания; Пусть оно разрушит смелость Бога Смерти, и пусть Я быстро достигну состояния бессмертного Ригзина ("Держателя Знания")". Этот метод может также использоваться от имени того, чья жизнь находится в опасности, когда практикующий преображается в Белую Тару и визуализирует больного человека в собственном божественном сердце, очищая его при помощи белого света, исходящего от Тары. Среди верующих очень распространено то, что серьезно больной человек обращается не только к врачу, но также приглашает Ламу, который начитывает мантру Белой Тары и исполняет связанные с ней ритуалы (санскр. Puja). В особо серьезных случаях Лама, рекомендует, чтобы сам больной инициатором этого обряда. На протяжении этого ритуала необходимо начитать определенное количество мантр, а так же для пациента должно быть выполнено изображение (танка) Белой Тары, которое должно быть закончено в течении двадцати четырех часов. Такая интенсивная однодневная практика накапливает большой потенциал положительной энергии (санскр. Punya) который, в зависимости от многих вторичных факторов, может уравновешивать и даже преодолевать разрушительные силы болезни. Таким образом, иногда возможно добиться успеха даже, когда обычное лечение неэффективно. С точки зрения Буддийского учения, главная цель обретения длинной жизнь состоит в том, чтобы позволить практикующему совершенствоваться на пути духовного развития. Великий Тибетский Учитель Марпа-Лотзава сказал, что если единственное, что люди совершают в своей жизни, приносит другим вред и создает негативную карму для самих себя, то было бы лучше, если бы они умерли раньше, чем позже. Ситуация для тех, кто приносит благо себе и другим - полная противоположность этому. И особенно в случае духовных наставников, чем дольше они живут, тем больше они способны вести других по пути к просветлению. По этой причине ученики в традиции Тибетского Буддизма часто подносят Ламам изображения Белой Тары или одного из других божеств долгой жизни, вместе с просьбой, о том, что бы они не уходили из этого мира и продолжали поворачивать колесо Дхармы ради всех живых существ. Примером тому может служить Тибетское Правительство, заказавшее своим художникам рисовать подобный образ каждый месяц для продления и укрепления жизни и здоровья Его Святейшества Далай Ламы XIV. Тара - главная богиня буддизма наших дней. Тара, Милосердная, родилась из слезы бодхисаттвы Авалокитешвары, Милосердного Владыки, в тот момент когда тот оплакивал страдания мира. Из упавшей слезы вырос лотос, и из него родилась богиня Тара, ставшая его вечной спутницей. Она символизирует сострадание и ведет путников через беспредельный океан перерождений. Она, лучезарная Тара, - та звезда, которая направляет мореплавателей. Вместе с Авалокитешварой она является покровительницей человечества. Призванная, она приносит спасение от бесчисленных опасностей. Она царевна Бхаттарика и, следовательно, облачена в царственное одеяние бодхисаттвы. Ее излюбленное местопребывание - гора Потала, с вершин которой она прозревает страдания этого мира. Белую Тару называют «Семиглазой». У нее на теле семь глаз: три - на лице, по одному - на ладонях и ступнях ног. Они помогают ей видеть все происходящее вокруг и оказывать поддержку всем, кто в ней нуждается. Тара, Спасительница, по-женски воплотила в себе деятельную энергию сострадания Авалокитешвары, и люди начали прибегать к ее помощи во всех своих нуждах, она стала самой почитаемой богиней Тибета, Монголии и Бурятии. Обычно считалось, что обрести Высшее Просветление можно лишь в теле мужчины, и женщине, накопившей должные заслуги, необходимо испытать еще одно перерождение. Но бодхисаттва Тара объяснила всем, что нет такого различия, как мужчина и женщина, а потому она, вопреки всем предрассудкам, будет в теле женщины работать на благо всех живых существ до тех пор, пока мир сансары не опустеет, и лишь тогда станет буддой и из тела женщины непосредственно уйдет в нирвану. В буддийской иконографии Тибета имеется двадцать одна форма Тары. Тара принимает пять священных цветов, и ее пламенный приверженец, кашмирский поэт Сарваджнямитра, говорит нам, что милосердная богиня может быть видима алой, как солнце, синей, как сапфир, белой, как пена океана, и ослепительной, как блистающее золото. Тот же поэт поет в экстазе молитвы: «Твоя вселенская форма подобна кристаллу, меняющему свой вид, когда окружающее переживает перемену». Тара пользуется великим почитанием в Тибете. Там верят, что даже простое упоминание ее имени может спасти от многих бедствий. Две жены прославленного тибетского царя Сронцзангамбо, содействовавшего распространению буддизма в своей стране, были признаны воплощениями Тары. Непальская царевна в качестве Зеленой Тары, а китайская принцесса в качестве Белой Тары. Российская императрица Екатерина II была объявлена бурятами ламаистами воплощением Белой Тары. Тара Янтра Слово Тара происходит от санскритского тр , что означает переносить. Тара является одной из шакти, то чей, одой из видов энергий, которая переносит человека от относительного бытия к высшему. Тара - это энергия , которая в человеческом теле присутствует во второй крестовой Свадхиштхана чакре. которая является обителью воды. Тару называют богиней переносящей через океан сансары (относительного существования и избавляющей от страха перед бушующими водами. Медитация на Тара янтре помогает открыть вторую чакру, что избавляет от всех проблем связанных с водой. В санскрите вода является синонимом слова жизнь. Вода действительно жизнь, мы состоим на 80 процентов из воды, вода лучший растворитель, вода связующее начало всех элементов. Вода связана со вкусовыми ощущениями, а местом сосредоточения на вкусе является язык. Поэтому Тара является богиней речи. Она являет собой изначальное звучание, из которого возник феноменальный мир. Тара как махавидья представляет собой воплощение эмоций и средств выражения, то есть речи. В Тантре считается что сиддхи (сверхспособности) Тары можно достичь без медитаций, повторения мантр, поклонения. без постоянной практики, без очищения элементов. Сиддхи могут проявиться благодаря одному памятованиюо ней. Это делает практику доступной каждому. Янтра Тары является самой простой и могущественной из янтр. Еe бухтур (внешний кицдрат) имеет цист зеленых листьев. Зеленый цвет - цвет уравновешенности, который необходим дли преодоления океана относительного существования. Медитация на зеленом цвете порождает дополняющий красный цвет -цвет воодушевления, свободного движения и восстания против правил и установлений. Лепестки лотоса окрашены в бледно розовый цвет, цвет стыдливости. Медитация на этот цвет делаег человека искренним. Символизм восьми лепестков лотоса описан в разделе Кали-янтра. Обращенный вверх вершиной треугольник окрашен пунцовым цветом - цветом ярости. Тара является богиней набавляющей от страха перед бурями и наводнениями. Ее связь с речью показана наложением пунцового треугольника на фиолетоный цвет акаши -элемента пятой чакры, которая считается обителью знания. Вторая и пятая чакры связаны между собой энергетическим каналом, который называется Сарасвати-нади, один из важнейших каналов. Он завершается на языке. Медитация на пунцовом треугольнике на фоне которого размещен золотой бинду (точка порождает зеленый цвет). Таким образом медитация на зеленом бухтуре порождает пунцовый цвет, а медитация на пунцовом треугольнике порождает зеленый цвет. Такое равновесие и есть ключ к пониманию тайны Тара-янтры. Зеленый цвет нейтрален - ни холодный ни горячий, потому как это сочетание теплого желтого и холодного синего цветов. Ярко-красный цвет является цветом насилия, но зеленый успокаивает его. Вначале проводиться медитация на зеленом внешнем квадрате, что порождает жизненную активность, а последующая медитация на пунцовом треугольнике создает зеленый цвет и устанавливает равновесие. В завершении медитация на золотом бинду - самой шакти Таре.

ვაჯრაიანა (სანსკრ. वज्रयान Vajrayāna; ტიბ. დორჯე თეპა „ალმასის გზა“; მონღ. Очирт хөлгөн, Ochirt Hölgön) — ბუდიზმის ტანტრული მიმართულება, წარმოიშვა მაჰაიანას გარემოცვაში ახ. წ. V საუკუნეში. ალბათ, ვაჯრაიანას საფუძვლებში დევს ინდური ტანტრიზმი, თუმცა ბევრი თანამედროვე მკვლევარი ამ მოსაზრებას უარყოფს, ბუდისტურ ტანტრიზმს დამოუკიდებლად განვითარებად მიმდინარეობად გამოყოფენ. ვაჯრაიანა გავრცელებულია ტიბეტში, ნეპალში, მონღოლეთში, რუსეთში, ბჰუტანსა და იაპონიაში (შინგონის სკოლა). მე-8 საუკუნის დასაწყისიდან ვაჯრაიანაში სხვადასხვა ბუდისტურმა სკოლებმა დაიწყეს გამოყოფა: ნიინგმა, კაგიუ, კარმაპა, დუგპა, საკია, კადამპა, გელუგპა. კადამპას გარდა ყველა ეს სკოლა დღემდე შემორჩა. ასევე ჰქვია ტანტრული ბუდიზმი, ტანტრაიანა (ტანტრის ბორბალი), მანტრაიანა (მანტრის ბორბალი), ფალაიანა (შედეგის ბორბალი). ტარა (სანსკ: तारा tārā; ტიბ: རྗེ་བཙུན་སྒྲོལ་མ་ ვაილი: rje btsun sgrol ma ჯეცუნ დოლმა) მაჰაიანურ და ვაჯრაიანულ ბუდიზმში — ქალი ბოდჰისატტვა. ცნობილია „გათავისუფლების დედად“; საქმესა და მიღწევებში წარმატების სათნოებას განასახიერებს. იაპონიაში ცნობილია თარანი ბოსაცუდ; ჩინურ ბუდიზმში კი თუოლუოდ.[2] ტარა არის მედიტაციის ღვთაება, რომლის პრაქტიკა გამოიყენება ბუდიზმის ვაჯრაჲანულ სექტაში. ტარას ყველაზე ცნობილი ფორმებია: მწვანე ტარა - ცნობილია გასხივოსნებული ქმედების ბუდდჰად თეთრი ტარა - ცნობილია თანაგრძნობის, ხანგრძლივი სიცოცხლის, კურნებისა და სიმშვიდისთვის წითელი ტარა - მძვინვარე ასპექტისა, დაკავშირებულია ყველაფერ კარგის მიზიდვით შავი ტარა - დაკავშირებულია ძალასთან ყვითელი ტარა - დაკავშირებულია ჯანმრთელობასა და აყვავებასთან ლურჯი ტარა - დაკავშირებულია ბრაზის გარდაქმნასთან ჩიტტამანი ტარა - ტარას ფორმა, რომლის პრაქტიკა ფართოდაა გავრცელებული ტიბეტური ბუდიზმის გელუკის სკოლის ტანტრული იოგის უმაღლეს საფეხურზე, გამოსახულია მწვანედ ქჰადირავანი ტარა - რომელიც გამოეცხადა ნაგარჯუნას სამხ. ინდოეთის ქჰადირავანის ტყეში; ზოგჯერ მოიხსენიება „XXII ტარად“. ბუდიზმის ზოგ სკოლაში მიღებულია ოცდაერთი ტარა. ტარას მთავარი მანტრა ბუდისტთა და ინდუისტთათვის ერთია: სანსკ: oṃ tāre tuttāre ture svāhā ომ ტარე ტუტტარე ტურე სვაჰა. ტიბეტელები და ვინც ტიბეტურ ბუდიზმს მიდევს, წარმოთქვამენ: oṃ tāre tuttāre ture svāhā ომ ტარე ტუტტარე ტურე სოჰა. შაქტი (ტელუგ. శక్తి, ტამილ. சக்தி; სანსკრ. ძალა, ენერგია, არსთა საძირკველი, ყოფიერების მიზეზი) — ქალი, საწყისი ძალა პროტოინდური რელიგიის იმ სახეობაში, რასაც ტანტრიზმი ეწოდა და რომლის „ბიბლია“, მეხუთე ვედა თითქოს თვით შივამ დაწერა. ამ რწმენის მიხედვით, თვით ქალია სამყაროს უზენაესი დედა, არსთა მშობელი. მასთან წამიერი შეერთებით მოწრმუნე მამაკაცები უკავშირდებიან ღმერთს. ამდენად, დედობრივი საწყისის ძალა ინდურ რელიგიაში ღვთაების რანგში ადის. იმავე დროს, ესაა სქესობრივი ცხოვრების ხანგრძლივი ისტორიის თავისებური ეტაპი და ფორმა, რასაც ქრისტიანი მისიონერები თვლიან გახრწნილების უსაძაგლეს სახედ, ეშმაკის სამსახურად. დიდი დედის კულტი საყოველთაო მოვლენაა მთელს დედამიწაზე. თვით პალეოლითის ხანის ქვის ქანდაკებები მეტყველებენ, რომ ქალს პირველყოფილი ადამიანი უკვე აღმერთებდა. ფალოსის კულტის დამახასიათებელი სიმბოლოები, ქვის, კირქვის და ლითონის კვირისტავები, რომლებიც სვანეთშია აღმოჩენილი, ყურადღებას იქცევენ შაკტის შესაბამის ძეგლებთან, ლიონილინგამებთან მსგავსებით. ეს ლინგა (ლინგამები ფალოსის სიმბოლური გამოსახულებებებია (ქვის ან ბრინჯაოსი) წარმოადგენდა შივას კულტის განუყოფელ ნაწილს და ინახებოდა შივას ტაძრებში (სვანებიც ეკლესიებში ინახავდნენ, რაც შორეულ კულტურათა შეხვედრის ნიმუშია). შაკტის სარწმუნოების მიხედვით, ასოს შივას სახე ჰქონდა და მთელი ინდოეთი მოწიწებით სცემდა თაყვანს. მისი ქანდაკებანი ნაპოვნია შივას ტაძარში, აფრიკულ ქოხებში, ეგვიპტის აკლდამებში, ყველა მხარეში. ხატავდნენ და აქანდაკებდნენ, ვითარცა მამაკაცის ატრიბუტს, ცალკე ან ფრთოსან ვულვასთან ერთად. ამ მხრივ განსაკუთრებით ცნობილია ძველი ეგვიპტე. ქანდაკი: ფალოსის ღმერთი მინი, რომაული პორნოგრაფიული სცენა: ფავნუსი და ნიმფა, პრიაპის გამოსახულებანი (ბრინჯაო, პომპეი), კოიტუსის სცენა (რომაული სანათი). Тара (санскр. तारा, tārā IAST, тиб. སྒྲོལ་མ་, Drolma «Спасительница») — одна из главных бодхисаттв (идам, просветленных существ) буддизма. Она родилась из слезы бодхисаттвы Авалокитешвары, в тот момент когда тот оплакивал страдания мира. Из упавшей слезы вырос лотос, и из него родилась Тара, ставшая его женой. В иконографии существует 21 форма Тары, среди них основными принято считать следующие: Белая Тара Зелёная Тара Красная Тара (тиб. sgrol-ma dmar-po, Долма Марпо, Красная Освободительница)[1]. Её воплощением является Курукулла Желтая Тара (санск. Васундхара, Васучара, Хранительница Сокровищ; тиб. Долма Сермо — Желтая Освободительница)[2] Голубая Тара — её воплощением является Экаджати Текст «Во славу 21 Тары» («Поклонение 21 Таре и хвала коренной мантре») читается утром во всех четырёх школах Тибетского буддизма. Текст изначально написан на санскрите, позднее переведён на тибетский язык. Главная мантра Тары одинакова и в буддизме, и в индуизме: ॐ तारे तुत्तारे तुरे स्वः — «oṃ tāre tuttāre ture svāhā». Тибетцами и теми, кто следует тибетской традиции эта мантра произносится «oṃ tāre tu tāre ture soha». Белая Тара (Sita Tāra, тиб. sgrol dkar ma) символизирует исключительную чистоту и трансцендентную мудрость. Она имеет семь глаз — по одному на каждой ладони и ступнях, а также во лбу, что символизирует её всеведение страдания во всей Вселенной. Поэтому её также называют «Семиглазой»[3] Белая Тара является целительницей и даёт удачу. В одном из древних тибетских текстов она упоминается как Еше Хорло — «колесо исполнения желаний», и, визуализируя её, практикующий стремится отождествить себя с этим божеством и таким образом убрать все препятствия. Атрибут Белой Тары — цветок лотоса в левой руке, который является символом Трёх Драгоценностей Буддизма. От неё исходит белый свет. В 1764 году буддийское духовенство объявило Екатерину II воплощением Белой Тары на земле, а первый хамбо-лама Дамба Доржи Заяев на аудиенции поклонился ей в ноги, как божеству. С тех пор все хамбо-ламы приносили специальную присягу на верность «Белому царю», а при личной встрече с императорами простирались перед ними[4]. В 2009 году президент России Дмитрий Медведев посетил Иволгинский дацан близ Улан-Удэ. Еще до приезда президента в Бурятию ламы сообщили, что собираются признать Медведева воплощением одного из самых почитаемых божеств буддийского пантеона — Белой Тары — и провести перед ним обряд простирания. Во время этого обряда воплощение божества усаживают на трон «белого царя», а ламы полностью распластываются на земле перед ним. От обряда президент решил отказаться, но сказал, что с уважением относится к традициям буддистов и их решению[5]. Среди верующих очень распространена практика, когда серьёзно больной человек обращается не только к врачу, но также приглашает ламу, который начитывает мантру Тары и исполняет связанные с ней ритуалы (пуджа, санскр. पूजा, pūjā IAST). На протяжении этого обряда необходимо начитать определённое количество мантр, а также для этого человека должно быть выполнено изображение (танка) Тары, которое должно быть закончено в течение двадцати четырёх часов. Такая интенсивная однодневная практика накапливает большой потенциал положительной энергии (пунья, санскр. पुण्य, puṇya IAST), который, в зависимости от многих вторичных факторов, может уравновешивать и преодолевать разрушительные силы болезни. «Разрезание» ваджрой мандалы Зелёной Тары на мероприятии «Дни Тибета в Москве», 24 июня 2011 С точки зрения буддийского учения, главная цель обретения длинной жизни состоит в том, чтобы позволить практикующему совершенствоваться на пути духовного развития. Великий тибетский учитель Марпа-Лоцава сказал, что если единственное, что люди совершают в своей жизни, приносит другим вред и создает негативную карму для самих себя, то было бы лучше, если бы они умерли раньше, чем позже. Ситуация для тех, кто приносит благо себе и другим — полная противоположность этому. И особенно в случае духовных наставников, чем дольше они живут, тем больше они способны вести других по пути к просветлению. По этой причине ученики в традиции тибетского буддизма часто подносят ламам изображения Белой Тары или одного из других божеств долгой жизни, вместе с просьбой о том, чтобы они не уходили из этого мира и продолжали поворачивать дхармачакру ради всех живых существ. В Тибете хорошо известна история, когда один практикующий достиг синхронности с Белой Тарой и мог свободно общаться с ней во время садханы. Интересен случай, который произошел с ним и его сестрой. Его младшая сестра должна была выходить замуж, но из-за крайней бедности своей семьи ей нечего было надеть в качестве положенных подвесок и браслетов на время церемонии. Тогда адепт обратился к Таре с просьбой о помощи, и в результате невеста во время бракосочетания пользовалась украшениями самой Бодхисаттвы. Цвет тела Зелёной Тары (тиб. sgrol ljang ma) указывает на её принадлежность к семейству Будды Амогхасиддхи, трансцендентального Будды, занимающего северную сторону Мандалы. Она восседает на лотосе, солнечном и лунном дисках. Её правая нога спускается с сидения, тем самым символизируя готовность Тары мгновенно прийти на помощь. Левая нога согнута, и находится в состоянии покоя, лалитасане (санскр. ललितासन, lalitāsana IAST). В руках она держит голубые цветы лотоса (утпалу санскр. उत्पल). Считается, что Зелёная Тара появилась из слезинки правого глаза Бодхисаттвы Арьябалы. Цвет её тела символизирует активность и мгновенное исполнение любой просьбы верующего. Её мудра выражает дарование окончательного просветления. Человек, начитывающий её мантру, (Om Tare Tuttare Ture svaha) побеждает всех демонов, уничтожает препятствия и достигает исполнения желания. Особенность чтения мантры Зелёной Тары заключается в том, что чтец может не помнить всю мантру целиком. Существует легенда, что один человек шёл по мосту и вдруг, находясь на середине моста, увидел демона, он повернулся назад, и сзади тоже стоял демон. Человек не помнил всю мантру до конца и читал то, что помнил. Зелёная Тара снизошла и помогла ему. Считается, что когда человек моргает, за то время, пока его глаза закрыты, Зелёная Тара успевает тысячу раз облететь вокруг земли, поэтому она успевает помогать каждому, кто её об этом попросит. При этом несколько лет назад в древней столице Китая городе Сиане был случай, когда при стотысячном начитывании мантры Зелёной Тары прозрачные хрустальные чётки практикующей, по имени Ятоу (丫头), поменяли свой цвет на зелёный, что свидетельствовало о синхронизации данной йогини с Зелёной Тарой. Белая Тара (тиб.Долкар / Dolkar / sgrol dkar ma) – одно из проявлений богини Тары, является божеством медитации в практиках долгой жизни. Богиня Тара известна в двадцать одной форме. Из них наиболее важными считают Зелёную Тару (Харит Тара) и Белую Тару (Сита Тара). Отличительным знаком Белой Тары является лотос в полном цвету. Белая Тара сидит в падмасане (поза лотоса) на лотосовом троне, одета в украшения Самбхогакаи, на голове – корона. Правая рука сложена у колена в варада-мудре (жест дарения блага). В левой руке, сложенной в джняна-мудре (жест проповедующего), она держит цветок лотоса. У Белой Тары семь глаз: во лбу – третий глаз (глаз мудрости), по центру ступней и ладоней также по глазу. Встречаются изображения, где Тара сидит не с перекрещенными ногами, – левая её нога свисает и опирается на лотос (лалита-асана). Часто Белая Тара изображается стоящей или танцующей. Белая Тара – духовная супруга (Юм) Бодхисаттвы Авалокитешвары. В Тибете считают, что воплощением Белой Тары на земле была некогда непальская принцесса Бхрикути, вышедшая замуж за тибетского царя Сонгцена Гампо. Отличительной особенностью Белой Тары являются семь глаз, третий глаз на лбу, а еще четыре - на ладонях и ступнях. Эти глаза позволяют ей видеть всех живых существ в каждой Локе (измерении бытия) с проницательной мудростью и состраданием. Практика и мантра Белой Тары способствует продлению жизни и преодолению угрожающих жизни помех. В одной такой практике она упоминается как Еше Хорло - Колесо Исполнения Желаний, и практикующий стремится идентифицировать себя с этим божеством и таким образом убирать все препятствия долгой жизни. "Когда я увижу знаки преждевременной смерти, Пусть ясно узрею я в созерцании образ Колеса Исполняющего Желания; Пусть оно разрушит смелость Бога Смерти, и пусть Я быстро достигну состояния бессмертного Ригзина ("Держателя Знания")". Этот метод может также использоваться от имени того, чья жизнь находится в опасности, когда практикующий преображается в Белую Тару и визуализирует больного человека в собственном божественном сердце, очищая его при помощи белого света, исходящего от Тары. Среди верующих очень распространено то, что серьезно больной человек обращается не только к врачу, но также приглашает Ламу, который начитывает мантру Белой Тары и исполняет связанные с ней ритуалы (санскр. Puja). В особо серьезных случаях Лама, рекомендует, чтобы сам больной инициатором этого обряда. На протяжении этого ритуала необходимо начитать определенное количество мантр, а так же для пациента должно быть выполнено изображение (танка) Белой Тары, которое должно быть закончено в течении двадцати четырех часов. Такая интенсивная однодневная практика накапливает большой потенциал положительной энергии (санскр. Punya) который, в зависимости от многих вторичных факторов, может уравновешивать и даже преодолевать разрушительные силы болезни. Таким образом, иногда возможно добиться успеха даже, когда обычное лечение неэффективно. С точки зрения Буддийского учения, главная цель обретения длинной жизнь состоит в том, чтобы позволить практикующему совершенствоваться на пути духовного развития. Великий Тибетский Учитель Марпа-Лотзава сказал, что если единственное, что люди совершают в своей жизни, приносит другим вред и создает негативную карму для самих себя, то было бы лучше, если бы они умерли раньше, чем позже. Ситуация для тех, кто приносит благо себе и другим - полная противоположность этому. И особенно в случае духовных наставников, чем дольше они живут, тем больше они способны вести других по пути к просветлению. По этой причине ученики в традиции Тибетского Буддизма часто подносят Ламам изображения Белой Тары или одного из других божеств долгой жизни, вместе с просьбой, о том, что бы они не уходили из этого мира и продолжали поворачивать колесо Дхармы ради всех живых существ. Примером тому может служить Тибетское Правительство, заказавшее своим художникам рисовать подобный образ каждый месяц для продления и укрепления жизни и здоровья Его Святейшества Далай Ламы XIV. Тара - главная богиня буддизма наших дней. Тара, Милосердная, родилась из слезы бодхисаттвы Авалокитешвары, Милосердного Владыки, в тот момент когда тот оплакивал страдания мира. Из упавшей слезы вырос лотос, и из него родилась богиня Тара, ставшая его вечной спутницей. Она символизирует сострадание и ведет путников через беспредельный океан перерождений. Она, лучезарная Тара, - та звезда, которая направляет мореплавателей. Вместе с Авалокитешварой она является покровительницей человечества. Призванная, она приносит спасение от бесчисленных опасностей. Она царевна Бхаттарика и, следовательно, облачена в царственное одеяние бодхисаттвы. Ее излюбленное местопребывание - гора Потала, с вершин которой она прозревает страдания этого мира. Белую Тару называют «Семиглазой». У нее на теле семь глаз: три - на лице, по одному - на ладонях и ступнях ног. Они помогают ей видеть все происходящее вокруг и оказывать поддержку всем, кто в ней нуждается. Тара, Спасительница, по-женски воплотила в себе деятельную энергию сострадания Авалокитешвары, и люди начали прибегать к ее помощи во всех своих нуждах, она стала самой почитаемой богиней Тибета, Монголии и Бурятии. Обычно считалось, что обрести Высшее Просветление можно лишь в теле мужчины, и женщине, накопившей должные заслуги, необходимо испытать еще одно перерождение. Но бодхисаттва Тара объяснила всем, что нет такого различия, как мужчина и женщина, а потому она, вопреки всем предрассудкам, будет в теле женщины работать на благо всех живых существ до тех пор, пока мир сансары не опустеет, и лишь тогда станет буддой и из тела женщины непосредственно уйдет в нирвану. В буддийской иконографии Тибета имеется двадцать одна форма Тары. Тара принимает пять священных цветов, и ее пламенный приверженец, кашмирский поэт Сарваджнямитра, говорит нам, что милосердная богиня может быть видима алой, как солнце, синей, как сапфир, белой, как пена океана, и ослепительной, как блистающее золото. Тот же поэт поет в экстазе молитвы: «Твоя вселенская форма подобна кристаллу, меняющему свой вид, когда окружающее переживает перемену». Тара пользуется великим почитанием в Тибете. Там верят, что даже простое упоминание ее имени может спасти от многих бедствий. Две жены прославленного тибетского царя Сронцзангамбо, содействовавшего распространению буддизма в своей стране, были признаны воплощениями Тары. Непальская царевна в качестве Зеленой Тары, а китайская принцесса в качестве Белой Тары. Российская императрица Екатерина II была объявлена бурятами ламаистами воплощением Белой Тары. Тара Янтра Слово Тара происходит от санскритского тр , что означает переносить. Тара является одной из шакти, то чей, одой из видов энергий, которая переносит человека от относительного бытия к высшему. Тара - это энергия , которая в человеческом теле присутствует во второй крестовой Свадхиштхана чакре. которая является обителью воды. Тару называют богиней переносящей через океан сансары (относительного существования и избавляющей от страха перед бушующими водами. Медитация на Тара янтре помогает открыть вторую чакру, что избавляет от всех проблем связанных с водой. В санскрите вода является синонимом слова жизнь. Вода действительно жизнь, мы состоим на 80 процентов из воды, вода лучший растворитель, вода связующее начало всех элементов. Вода связана со вкусовыми ощущениями, а местом сосредоточения на вкусе является язык. Поэтому Тара является богиней речи. Она являет собой изначальное звучание, из которого возник феноменальный мир. Тара как махавидья представляет собой воплощение эмоций и средств выражения, то есть речи. В Тантре считается что сиддхи (сверхспособности) Тары можно достичь без медитаций, повторения мантр, поклонения. без постоянной практики, без очищения элементов. Сиддхи могут проявиться благодаря одному памятованиюо ней. Это делает практику доступной каждому. Янтра Тары является самой простой и могущественной из янтр. Еe бухтур (внешний кицдрат) имеет цист зеленых листьев. Зеленый цвет - цвет уравновешенности, который необходим дли преодоления океана относительного существования. Медитация на зеленом цвете порождает дополняющий красный цвет -цвет воодушевления, свободного движения и восстания против правил и установлений. Лепестки лотоса окрашены в бледно розовый цвет, цвет стыдливости. Медитация на этот цвет делаег человека искренним. Символизм восьми лепестков лотоса описан в разделе Кали-янтра. Обращенный вверх вершиной треугольник окрашен пунцовым цветом - цветом ярости. Тара является богиней набавляющей от страха перед бурями и наводнениями. Ее связь с речью показана наложением пунцового треугольника на фиолетоный цвет акаши -элемента пятой чакры, которая считается обителью знания. Вторая и пятая чакры связаны между собой энергетическим каналом, который называется Сарасвати-нади, один из важнейших каналов. Он завершается на языке. Медитация на пунцовом треугольнике на фоне которого размещен золотой бинду (точка порождает зеленый цвет). Таким образом медитация на зеленом бухтуре порождает пунцовый цвет, а медитация на пунцовом треугольнике порождает зеленый цвет. Такое равновесие и есть ключ к пониманию тайны Тара-янтры. Зеленый цвет нейтрален - ни холодный ни горячий, потому как это сочетание теплого желтого и холодного синего цветов. Ярко-красный цвет является цветом насилия, но зеленый успокаивает его. Вначале проводиться медитация на зеленом внешнем квадрате, что порождает жизненную активность, а последующая медитация на пунцовом треугольнике создает зеленый цвет и устанавливает равновесие. В завершении медитация на золотом бинду - самой шакти Таре.

მინდა ვთქვა ფემინაცისტ ბოდიპოზიტივისტებზე; ერთხელ ერთ მართლმადიდებლურ საიტზე წავაწყდი ასეთ ინფორმაციას: "ეშმაკი განდევნილ იქნა სამოთხიდან და ცდილობს შური იძიოს უფალზე, მაგრამ უფალს ვერაფერს აკლებს ამიტომაც ცდილობს დააკნინოს და თავის დონემდე ჩამოაქვეითოს და დაამდაბლოს უფლის ხატად შექმნილი ადამიანი" ვერ ხედავთ მსგავსებას? აზრს ვერ ხედავთ? მართალია მე არ ვარ მონოთეისტი, მაგრამ რა იდეა სწორი არაა? მახინჯი ეშმაკეული ადამიანი, რომელიც ბოღმიანია და ვერ ახერხებს გახდეს ლამაზი, ცდილობს დაანგრიოს სილამაზის ტრადიციული იდეალები და ნორმატივები და ლამაზი ადამიანები ჩამოიყვანოს და ჩამოაქვეითოს თავის დონემდე. მახინჯი ვერ ხდება ლამაზი, ამიტომაც მან აირჩია სხვა პოლიტიკა – ლამაზი გახადოს მახინჯი. ანუ დააჯეროს მასები რომ არ არსებობს სილამაზე და სიმახინჯე, რომ ყველა ლამაზია. ესაა ვირეშმაკური პარაზიტული ეშმაკეული იდეოლოგიური პროპაგანდა. მიხვდით ამას. ფემინაცისტები ამბობენ რომ ტრადიციული სექსუალურობის ანუ ფიზიკური სილამაზის იდეალები და ნორმატივები = "სექსისტური იდეალები", რომლებიც ახორციელებენ ქალების "ობიექტივაციას" და რომ "ყველა სხეული მშვენიერია", ისინი ამტკიცებენ რომ სიმახინჯე არაა სიმახინჯე, მათი აზრით არაჯანსაღი და მახინჯი სხეული საერთოდ არ არსებობს, რომ ადამიანებმა უნდა შეწყვიტონ საკუთარი სხეულების მოვლა. ამას ეწოდება "ბოდიპოზიტივი". დიაგნოზი: ამ "ადამიანებს" სჭირთ – ჰეპოიდური შიზოფრენია და პარანოიდალური ფსიქოზი. ანუ მათ უნდათ თქვან რომ სილამაზის სტანდარტული (ათლეტური) მოდელი უნდა მოისპოს და ავადმყოფური სხეულების მქონე ადამიანები გამოცხადდნენ ისეთივე "ლამაზებად" როგორც სტანდარტული სილამაზის მქონე ათლეტური აღნაგობის ფიზიკურად ჯანმრთელი გოგონა. 1) ესენი არიან სულელი ზარმაცები 2) არიან მიზანდრიულ–ანდროფობიური შოვინისტები 3) სჭირთ ფსიქოზი და შიზოფრენია + დასკვნა: ესაა ასტრალური პარაზიტების (არქონტების) მიერ შემოგდებული თემა. პარაზიტებმა მოიფიქრეს ადამიანური რასის დამახინჯების და დამონების (გადაშენების) ახალი მეთოდი – "ფემინაცისტური ბოდიპოზიტივი". ფემინაცი ბოდიპოზიტივების მოძრაობა შექმნილია სიონისტი ხასიდების და რეფტილოიდების მიერ, დაფიქრდით ამაზე. ესაა მიზანმიმართული ანტიადამიანური კამპანია. მათი მიზანია ნორმალური სილამაზის იდეალების დანგრევა ანტისექსუალური კამპანიით. ფემინისტების 99% არიან ფემინაცისტები და ფემინოფაშისტები. მათ სძულთ კაცები. ფეხებზე კიდიათ კაცის ტკივილი და სურვილები. ოცნებობენ კაცების დამონებაზე და ლიკვიდაციაზე. რატომ? მიზეზი: 1) ნაგავი კარმა 2) ნაგავი გენეტიკა 3) ნაგავი სოციუმი. მათ არ ესმით მამაკაცური ფსიქოლოგია და კაცის გენეტიკა. მათ ეზიზღებათ მამაკაცური ფსიქოლოგია, განსაკუთრებით კი სექსუალობა. ესაა ბოროტება. ისინი უარს ამბობენ გაუგონ კაცებს და გააცნობიერონ მასკულინური ფსიქოლოგია. ამიტომაც ხდება კონფლიქტები. აქედან გამომდინარე ისინი ავლენენ სისასტიკეს და მიზანდრიულ აგრესიას კაცების მიმართ. ისინი ასხივებენ ანდროფობიას. ასეთი გოგონები არიან სექტანტები. იკრიბებიან ფემინაცისტურ სექტებად ყველგან სადაც კი შეუძლიათ, ბაგა ბაღში, სკოლაში, უნივერსიტეტში და ა.შ. ან თავს ესხმიან კაცებს ან საერთოდაც გაურბიან პარანოიდალური შიზოფრენიის და მიზანდრიულ–ანდროფობიური შოვინიზმის საფუძველზე ტვინანთებულები. მე ვერ ვიტან ასეთებს. ხალხო გონს მოდით!! ასტრალურ პარაზიტებს შემოგდებული თემით კაცობრიობის განადგურება სურთ!

все королевские семьи мира это гибридные Рептилоиды потомки астральных паразитов (Архонтов). а мы все их рабы. ВСЕ цари и короли мира темные демоны и паразиты, носители ДНК злых планетарных ангелов. მსოფლიოს ყველა მონარქი ესაა არქონტების ანუ ასტრალური პარაზიტების გენეტიკის მატარებელი ჰიბრიდული რეფტილოიდი. მათი მიზანია მასებში მონური ფსიქოლოგიის დათესვა. მათ აღმერთებენ და აკერპებენ. ეს რეფტილოიდები არიან გამრუდებული ცნობიერების არსებები, რომლებმაც დაიმონეს უმაღლესი ღვთაების ემანაციები (ადამიანები) შთააგონეს რომ არარაობა არიან და შთააგონეს რომ "უბრალო ადამიანები" უნდა ეთაყვანებოდნენ რჩეულ ცისფერსისხლიან მონარქებს. სხვათაშორის რეფტილიებს სისხლი ჰემოციანინით აქვთ და არა ჰემოგლობინით. ისინი აჩლუნგებენ ადამიანთა ცნობიერებას. მონა ადამიანები რეალურად ეთაყვანებიან რეფტილიდ პარაზიტებს რომლებიც ამახინჯებენ მათ ცნობიერებას და ართმევენ ეთერულ ენერგიას. მონური იერარქიულობა და ამპარტავნული სამეფო ნაციზმი და რასიზმი პარაზიტების გეგმის ნაწილია. მიზანია – ადამიანის ღვთაებრივი ცნობიერების დანგრევა. იაპონიაშიც და ინგლისშიც არიან მონური აზროვნების ფანატიკოსები რომლებიც თავიანთი მონარქების გულისთვის სხვასაც მოკლავენ და თავსაც მოიკლავენ. კოლექტიური ფსიქოზი შთაგონებული არქონტების მიერ ვლინდება როგორც მონარქების გაკერპება და საკუთარი ნამდვილი ბუნების დავიწყება. ნუ ეთაყვანებით მონარქებს. ეგენი ბნელი დემონები არიან. მსოფლიო რელიგიები ადასტურებენ ამ ინფორმაციას. გავიხსენოთ დრაკონები სხვადასხვა ლეგენდებიდან.

ადამიანი და სამყარო შედგება 7 კარმული გარსისგან და 3 სხეულისგან. 7 კარმული გარსი: 1) ატმიკური 2) ბუდჰიკური 3) მანასიკური 4) კამიკურ ფსიქიკური 5) ასტრალური 6) ეთერული 7) ფიზიკური. 3 სხეული: 1) კარანა შარირა – სულიერი (კაუზალური) 2) სუკშმა შარირა – მშვინვიერი ანუ ასტრალური 3) ფიზიკური ანუ ხორციელი. ბუდისტურ ტანტრაში უმაღლესი არსიდან რომელსაც ეწოდება სვამბჰავიკა კაია ადი ბუდა დჰარმადჰატუ, გამოდინდება სამი სხეული: 1) დჰარმა კაია – ბუდას სულიერი სხეული 2) სამბჰოგა კაია – ბუდას ასტრალური მშვინვიერი სხეული და 3) ნირმანა კაია – ბუდას ხორციელი სხეული. არის სამი ბუნება: 1) პარანიშპანა სვაბჰავატი (სულიერი) 2) პარატანტრა სვაბჰავატი (ასტრალური) 3) პარიკალპიტა სვაბჰავატი (წარმოსახვითი მიწიერი ფიზიკური ბუნება). რომაულ ფილოსოფიაში ადამიანის ყოფიერება იყოფა სამ ნაწილად: 1) სპირიტუს – სული, 2) ანიმა/ანიმუს – საფშვინველი და 3) კორპუს – ფიზიკური სხეული. ბერძნულში ადამიანი ასევე სამი ნაწილისგან შედგება: 1) პნევმა – სული 2) ფსიხე – საფშვინველი და 3) სომა იგივე ჰილე – ხორციელი სხეული. უმეცარი ადამიანები ხშირად ურევენ სულის და საფშვინველის კონცეფციებს ერთმანეთში ანდა უფრო უარესი, სული (სპირიტუს) და საფშვინველი (ანიმა) ერთი და იგივე ჰგონიათ. ეს სირეგვნის აპოთეოზია. პლოტინუსი ქადაგებდა რომ უმაღლესი სულიდან, პირველერთიანიდან ემანაციით გამოდის ღვთაებრივი გონი, გონიდან გადმოდის მსოფლიო საფშვინველი, ხოლო მსოფლიო საფშვინველიდან ლოკალური საფშვინველები და ფიზიკური მატერია. გთხოვთ ნუ ურევთ ერთმანეთში საფშვინველს და სულს! ტრიქოტომია სწორი დოქტრინაა. ნუ ამახინჯებთ ტრიქოტომიის უნივერსალურ დოქტრინას! ანიმა იგივე ფსიხე არის საფშვინველი! სპირიტუს იგივე პნევმა არის სული! ნუ ურევთ! როცა წერთ რომ პირველერთიანის ემანაციამ გონებამ შვა მსოფლიო "სული", გამოგდით აბსურდი! რადგანაც სული შეუძლებელია იყოს მესამე თანრიგის ემანაცია გამოსული გონიდან, მით უმეტეს როცა გონება არის პირველერთიანის ემანაცია რომელიც თვითონ არის სული! პლოტინუსის ღვთაებრივი გონი ესაა ღვთაებრივი უმაღლესი საფშვინველი, ხოლო გონების ემანაცია ესაა მსოფლიო საფშვინველი ანუ ანიმა მუნდი იგივე მოაზროვნე გონიერი საფშვინველი. ვიკიპედიაშიც ათასი სისულელე წერია!

ადამიანი და სამყარო შედგება 7 კარმული გარსისგან და 3 სხეულისგან. 7 კარმული გარსი: 1) ატმიკური 2) ბუდჰიკური 3) მანასიკური 4) კამიკურ ფსიქიკური 5) ასტრალური 6) ეთერული 7) ფიზიკური. 3 სხეული: 1) კარანა შარირა – სულიერი (კაუზალური) 2) სუკშმა შარირა – მშვინვიერი ანუ ასტრალური 3) ფიზიკური ანუ ხორციელი. ბუდისტურ ტანტრაში უმაღლესი არსიდან რომელსაც ეწოდება სვამბჰავიკა კაია ადი ბუდა დჰარმადჰატუ, გამოდინდება სამი სხეული: 1) დჰარმა კაია – ბუდას სულიერი სხეული 2) სამბჰოგა კაია – ბუდას ასტრალური მშვინვიერი სხეული და 3) ნირმანა კაია – ბუდას ხორციელი სხეული. არის სამი ბუნება: 1) პარანიშპანა სვაბჰავატი (სულიერი) 2) პარატანტრა სვაბჰავატი (ასტრალური) 3) პარიკალპიტა სვაბჰავატი (წარმოსახვითი მიწიერი ფიზიკური ბუნება). რომაულ ფილოსოფიაში ადამიანის ყოფიერება იყოფა სამ ნაწილად: 1) სპირიტუს – სული, 2) ანიმა/ანიმუს – საფშვინველი და 3) კორპუს – ფიზიკური სხეული. ბერძნულში ადამიანი ასევე სამი ნაწილისგან შედგება: 1) პნევმა – სული 2) ფსიხე – საფშვინველი და 3) სომა იგივე ჰილე – ხორციელი სხეული. უმეცარი ადამიანები ხშირად ურევენ სულის და საფშვინველის კონცეფციებს ერთმანეთში ანდა უფრო უარესი, სული (სპირიტუს) და საფშვინველი (ანიმა) ერთი და იგივე ჰგონიათ. ეს სირეგვნის აპოთეოზია. პლოტინუსი ქადაგებდა რომ უმაღლესი სულიდან, პირველერთიანიდან ემანაციით გამოდის ღვთაებრივი გონი, გონიდან გადმოდის მსოფლიო საფშვინველი, ხოლო მსოფლიო საფშვინველიდან ლოკალური საფშვინველები და ფიზიკური მატერია. გთხოვთ ნუ ურევთ ერთმანეთში საფშვინველს და სულს! ტრიქოტომია სწორი დოქტრინაა. ნუ ამახინჯებთ ტრიქოტომიის უნივერსალურ დოქტრინას! ანიმა იგივე ფსიხე არის საფშვინველი! სპირიტუს იგივე პნევმა არის სული! ნუ ურევთ! როცა წერთ რომ პირველერთიანის ემანაციამ გონებამ შვა მსოფლიო "სული", გამოგდით აბსურდი! რადგანაც სული შეუძლებელია იყოს მესამე თანრიგის ემანაცია გამოსული გონიდან, მით უმეტეს როცა გონება არის პირველერთიანის ემანაცია რომელიც თვითონ არის სული! პლოტინუსის ღვთაებრივი გონი ესაა ღვთაებრივი უმაღლესი საფშვინველი, ხოლო გონების ემანაცია ესაა მსოფლიო საფშვინველი ანუ ანიმა მუნდი იგივე მოაზროვნე გონიერი საფშვინველი. ვიკიპედიაშიც ათასი სისულელე წერია!

1)ფემინისტები არიან ფაშისტები რომლებსაც ეზიზღებათ მამაკაცები 2) ფემინოფაშისტებს სურთ კაცების მოსპობა ან დამონება 3) ფემინისტებს არ ესმით რომ მსოფლიოს უდიდეს ნაწილში პატრიარქატი უკვე აღარ არის! 4) სექსიზმი არის სქესობრივი ნიშნით ნებისმიერი ადამიანის ჩაგვრა და არა ის აბსურდი რაც ფემინოფაშისტებს აქვთ თავში 5) ფემინოფაშისტები არიან დაავადებულნი პარანოიდალური შიზოფრენიით 6) არსებობს სექსუალური და ფიზიკური ნორმატივები და "ყველა სხეული არაა ლამაზი", არსებობს ჯანსაღი სხეული და არის ავადმყოფი სხეული. "ბოდიპოზიტივი" = აბსურდი. ადამიანი ვალდებულია უვლიდეს საკუთარ სხეულს და იყოს ჯანმრთელი და ეს განმტკიცებულია გენეტიკური ფაქტორებით. ავადმყოფი სხეული არაა "მშვენიერი" და ეს პოლიტკორექტულობა მესამე ტალღის ფემინიზმში = დეგრადაცია და მარაზმი. დასკვნა: ვიღაცას აშკარად აწყობს ფემინური შოვინისტური ექსტრემიზმის გავრცელება. აქვე მახსენდება რეფტილოიდები და არქონტები. ასტრალურ პარაზიტებს სურთ ადამიანთა შორის განხეთქილების ჩამოგდება. ფემინიზმი = დეგრადაცია.

მსოფლიოს ყველა ხალხის მითოლოგიაში არსებობს ეზოთერული ცოდნა ჩვენი მზის სისტემის მმართველი ბოროტი ასტრალური პარაზიტების შესახებ, რომლებიც ადამიანთა ნეგატიური ენერგიებით იკვებებიან. იაპონურ მითოლოგიაში მათ ეწოდებათ "მაგაცუჰი", ირანულში არიმანი და მისი დაივები, ბუდისტურ და ინდუისტურ მითოსში "მარები", საიენტოლოგიაში "ტეტანები", ბერძნულ ფილოსოფიაში "კაკოდემონები" და გნოსტიკურ ქრისტიანობაში – "არქონტები" იგივე "არხეონები". არქონტები იგივე მაგაცუჰი მართავენ მზის სისტემას ურანის ორბიტამდე. მაზდეანურ მითოსში ნათქვამია რომ კეთილი ღმერთის – აჰურა მაზდას უმცროსი ბოროტი ძმა – არიმანი და მისი დაივები შემოიჭრნენ კეთილი უფლის შექმნილ სამყაროში და დაამახინჯეს იგი. იაპონურ ფილოსოფიაში მიჩნეულია რომ მაგაცუჰი ესენია თავდაპირველად კეთილ სამყაროში გარედან შემოჭრილი ასტრალური პარაზიტები. მათ სავანეს ეწოდება "მაგანო". კონსპიროლოგი დევიდ აიკი ადასტურებს გნოსტიკოსი ვალენტინუს ალექსანდრიელის და სატორნინეს ცნობებს და ამბობს რომ არქონტებმა დაიპყრეს ჩვენი მზის სისტემა ანუ "შექმნეს" იგი წინარეარსებული მატერიისგან, ისინი შემოიჭრნენ და დაამახინჯეს და გადააკეთეს მზის სისტემა სადაც კეთილი ღმერთები "აგატოდემონები" ადამიანებთან ერთად ცხოვრობდნენ. არქონტებს არ აქვთ შექმნის უნარი, ისინი მხოლოდ ამახინჯებენ და იპარავენ. არქონტების ერთ–ერთი უნარია არიჰანტების და სიდჰების ანუ კეთილი სულების მიერ შექმნილი მოძღვრებების დამახინჯება. ასე გაჩნდნენ: აბრაამული მონოთეიზმი, კონფუციონიზმი, დარვინიზმი, ულტრაფემინიზმი, დიალექტიკური მატერიალიზმი და დარვინისტული სატანიზმი. ლიბერალი დარვინისტები ამტკიცებენ რომ კონკურენცია ანუ არსებობისთვის ბრძოლა "ნორმაა" და ხელს უწყობს "პროგრესს". მე ზუსტად ვიცი რომ მიუხედავად იმისა რომ ბევრს ეს ბრმად სჯერა, არიან ისეთებიც რომლებმაც ზუსტად იციან სიმართლე. სიმართლე კი ისაა რომ არსებობისთვის ბრძოლა არის არქონტების მიერ შემოგდებული დესტრუქციული იდეა გამართლებული და გამყარებული დარვინისტული ბოდვებით. კონკურენცია არის როცა ადამიანები ერთმანეთს ებრძვიან, ესაა ომი ყველასი ყველას წინააღმდეგ, ესაა სიძულვილი, ბოღმა, ნეგატიური ემოციები, ტკივილი, შური, ეჭვიანობა და მრავალი სხვა ნეგატივი. როგორ შეიძლება ნეგატიური ემოციები და აზრები ხელს უწყობდნენ "პროგრესს" და იყოს "ნორმა"? ჯერ ერთი, ნეგატიური ემოციები ესაა ასტრალური პარაზიტების საკვები, მეორეც ისინი კრძალავენ სექსუალობას და სიყვარულს, თავისუფლებას, რათა გამოიწვიონ ნეგატივი ადამიანებში და მესამეც; კონკურენცია არის ის რაც ხელს უწყობს ადამიანთა სულიერ და ფსიქოლოგიურ დეგრადაციას, დეგენერაციას და ანგრევენ სიყვარულსა და ჰარმონიას. კონკურენცია აბოროტებს ადამიანს და უხშობს თანაგრძნობის და სიბრალულის უნარს. კონკურენცია ბადებს შურს და ეგოცენტრულ ნარცისიზმს რაც აზიანებს ყველას. კონკურენცია აგიჟებს ადამიანს. ესაა მათი აზრით კარგი? რა ფასი აქვს ასეთ "პროგრესს"?? კონკურენციის პროცესში ადამიანები ერთმანეთს კლავენ კიდეც. კონკურენციის პროცესში ფიზიკურად და ფსიქოლოგიურად ნადგურდება მილიონობით ადამიანი. იფიქრეთ ამაზე. კონკურენცია = ზიზღი. ზიზღი არის "ნორმა"?? დაუფშტვინეთ??! კრამიტი დაგიცურდათ??! კონფუციანური რეპრესიული იერარქიული სობორდინაციაც სხვა არაფერია თუ არა არქონტების მიერ დაკანონებული მონობა. მონური ფსიქოლოგია ძალით შთანერგილი ადამიანის გონებაში. ესაა ნეგატიური იმპულსების ძლიერი წყარო. რეპრესიული რეჟიმი ბადებს რეპრესიულ ფსიქიკას, ხოლო რეპრესიული ფსიქიკა ნეგატიურ ემოციებს, რომლებითაც იკვებებიან არქონტები (ასტრალური პარაზიტები).

ფეისბუქზე დამბლოკეს (( ცუკერბერგი სხვათაშორის ებრაელი სიონისტია და ემსახურება რეფტილოიდებს, რეფტილოიდები კი არქონტებს (მაგ. იაჰვეს). ცენზურა არის არქონტების, რეფტილოიდების და სიონისტების მიერ შექმნილი იარაღი კაცობრიობის და პიროვნული თავისუფლების წინააღმდეგ. რეპრესიული "მორალს" ამოფარებულნი იმონებენ ადამიანებს რეპრესიული მეთოდებით. სექსუალური ენერგიის წინააღმდეგ პათოლოგიური ბრძოლა ამ "ადამიანების" პოლიტიკაა რომლის საბოლოო მიზანია ტოტალური კონტროლი და ანტისექსუალური ფემინოფაშისტური ტოტალიტარიზმი. როგორც იცით სოციალურ ქსელებში და მათ შორის ფეისბუქზეც აკრძალულია ეროტიკული და პორნოგრაფიული კონტენტის დადება. რატომ თქვენი აზრით? "მორალის" იდეის გჯერათ? )))))) ნუ ხართ სულელები. ხორციელი ვნება ბუნებრივია ადამიანისთვის, სწორედ ამას ამბობდნენ გნოსტიკოსი ლიბერტინისტები რომლებიც ორთოდოქსებმა დახოცეს. გნოსტიკოსთა აზრით ანტისექსუალური მოსეს რჯული მოგვცეს არქონტებმა (ასტრალურმა პარაზიტებმა), რათა დაეთრგუნათ ადამიანის ლიბიდო და დაეტანჯათ მასები. აქედან გამომდინარე ბოროტი დემიურგების წინააღმდეგ გალაშქრება ესაა სექსუალური ტაბუების ანუ მოსეს რჯულის უარყოფა. სექსუალური ლიბერტინიზმი მთავარია გნოსტიციზმში. ასტრალური პარაზიტები გვიწესებენ ანტისექსუალურ და ანტიეროტიკულ "მორალს" რათა დათრგუნონ ადამიანის სული.

ხომ არ ფიქრობთ რომ ადამიანის გენეტიკურ კოდში არსებობს ე.წ. "განხეთქილების გენი"? სხვაგვარად ვუწოდებდი ამას "შოვინისტური კრიტიკისა და მტრობის გენს". არ ფიქრობთ ამაზე? იქნებ ეს მართლაც ასეა? თუ ასეა შევძლებთ რომ გენური ინჟინერიის დახმარებით გადავაკეთოთ ადამიანები და გავხადოთ იდეალურები, რომლებსაც არ ექნებათ მტრობისკენ გენეტიკური მიდრეკილება? კრიტიკული აზროვნება კარგია მაგრამ ზედმეტი კრიტიციზმი და სკეპტიციზმი ცუდია. ვფიქრობ რომ ეს ყველაფერი გენეტიკიდან მოდის. გენეტიკა ქმნის ადამიანის ფსიქოლოგიას; ნეგატიურს, ნეიტრალურს და პოზიტიურს.

უტოპისტებს მინდა ვუთხრა; იცით რა? უტოპიური პროექტების 99% ჩაიშალა მხოლოდ ერთი მარტივი მიზეზის გამო: არსებობს სამი ფაქტორი – 1) ასტროლოგიური კარმული ფაქტორი 2) გენეტიკური ბიოგენური ფაქტორი და 3) ფსიქოსოციალური ფაქტორი. უტოპიური პროექტების 99% უარყოფდა და უარყოფს ამ სამი ფაქტორიდან რომელიმეს ან ერთდროულად ორს. მემარცხენე უტოპისტები უარყოფენ კარმას და გენეტიკას, ხოლო მემარჯვენეები უარყოფენ სოციალურ ფაქტორს და კარმას, ზოგ შემთხვევაში მხოლოდ კარმას. თუმცა გერმანელ ნაცისტებს ჰქონდათ გარკვეული ცოდნა ოკულტურ სფეროში. ადამიანის ბუნებას ქმნის კარმა, გენეტიკა და სოციალური ზეგავლენა. კარმა ქმნის გენეტიკას, ხოლო გენეტიკა ქმნის ფსიქოსოციალურ ფონს. თუ ქმნი უტოპიას უნდა ითვალისწინებდე სამივე ფაქტორს, უტოპისტები კი ამას არ აკეთებენ. ზოგიერთები ყურადღებას აქცევენ მხოლოდ ეზოთერიზმს, ზოგიერთები გენეტიკას, ზოგიერთები კი სოციალურ მომენტს, ზოგიერთები უბრალოდ გამორიცხავენ ამ სამი ფაქტორიდან ორ კონკრეტულ ფაქტორს და აფეტიშებენ მხოლოდ ერთ კონკრეტულს. ამიტომაც ჩაიშალა არაერთი უტოპიური პროექტი. ბუდისტურ ფილოსოფიაში გასხივოსნებულ არსებებს ეწოდებათ ბუდები, ბოდჰისატვები, პრატეკაბუდები, არჰატები, დჰარმაპალები, ჰევაჯრები და იიდამები. ინდუისტურ ფილოსოფიაში გასხივოსნებულ არსებებს ეწოდებათ ჯივანმუქტები და ვიდეჰამუქტები. ვინაა გასხივოსნებული არსება? ესაა სულიერად გამოფხიზლებული ზებუნებრივი ძალების მქონე ზეადამიანები, რომლებსაც აქვთ უბრალო ადამიანებისგან განსხვავებული სუფთა ცნობიერება. მათ აქვთ ცნობიერება, რომელიც არ მუშაობს ისე როგორც მერკანტილური ეგოისტი მიზანთროპების ცნობიერება, არადა სწორედ ასეთია ილუზიებში მყოფი უბრალო ადამიანების 99%. ადამიანთა უმეტესობა ჩაძირულია სანსარაში და არ ფიქრობს ნირვანაზე. უბრალო ადამიანი ვერასოდეს გაუგებს გასხივოსნებულ განდობილს. უტოპია იმიტომ ვერ შეიქმნა, რომ უბრალო ადამიანის ტვინთან უტოპიის იდეა არის შეუსაბამო და მოდის მასთან წინააღმდეგობაში. უტოპია ესაა იდეალური სისტემა. ადამიანთა მინიმუმ 95% არაა იდეალური და ადამიანთა მინიმუმ 60% არის ფსიქოპათი მიზანთროპი. როგორ შეძლებს უტოპიის აშენებას ასეთი არასრულყოფილი არსება? ვერ შეძლებს! ჯივანმუქტა ესაა სიცოცხლეშივე გასხივოსნებული, ხოლო ვიდეჰამუქტა სიკვდილის შემდეგ გამოღვიძებული (სულიერად). ადამიანები არ ვართ ჯივანმუქტები. ადამიანთა უმრავლესობას არ ესმის თეოსოფია, ადვაიტა და ვაჯრაიანა. აქედან გამომდინარე უტოპია ვერ შედგება სანამ ყველა ან მინიმუმ 95% მაინც არ გახდება ჯივანმუქტა. არქონტებს კი ეს არ აწყობთ. ისინი სპეციალურად ქმნიან ისეთ გარემოს, რომელშიც ადამიანს არც კი გაუჩნდება სურვილი გახდეს ჯივანმუქტა ან ბოდჰისატვა. რატომ? იმიტომ რომ თუ კაცობრიობის 95% მაინც თუ გადავა ბოდჰისატვას ცნობიერებაში, არქონტებს (პარაზიტებს) საკვები აღარ ექნებათ. თუ გახსოვთ, ისინი იკვებებიან ჩვენი უმეცრების და ტანჯვის ნეგატიური ემოციური ენერგიებით. ეზოთერიზმის უარყოფაც თანამედროვე ათეისტურ საზოგადოებაში ესაა არქონტების ზეგავლენის რეზულტატი. ამის გარდა გენეტიკა წყვეტს ძალიან ბევრს. ადამიანის გენების 98% არის ბლოკირებული და დანარჩენ 2%–ში კიდევ არსებობენ გენები რომლებიც ადგენენ და აშენებენ ადამიანის ფსიქოლოგიას და ცნობიერებას! არის სიკვდილის გენი, სიცოცხლის გენი, სიმამაცის გენი, სიმხდალის გენი, რწმენის გენი, ცოდნის გენი, კრიმინალური აგრესიის გენი, მიზანდრიის გენი, მიზოგინიის გენი, სიზარმაცის გენი, შრომისმოყვარეობის გენი, სიმაღლის გენი, სიდაბლის გენი, ნიმფომანიის გენი, ჰომოსექსუალობის გენი, ბისექსუალობის გენი, მხიარულობის გენი, მელანქოლიის გენი და ა.შ. ეს მეცნიერულად დადასტურებულია. გენები წყვეტენ ადამიანის ბუნებაში ბევრს! თუ გინდა უტოპიის შექმნა, მაშინ გამოდის რომ ყველა ადამიანი გენეტიკურად იდეალური უნდა იყოს, ყოველგვარ ნეგატიურ მიდრეკილებებს მოკლებული, მაგრამ ეს ხომ ასე არაა? სწორედ ამაში არის საქმე. მესმის რომ ტრანსჰუმანიზმის და ევგენიკის დახმარებით შესაძლებელია იდეალური ადამიანის შექმნა ან არასრულყოფილის გაუმჯობესება, მაგრამ ჯერ ჯერობით ჩვენ არ ვართ გენეტიკურად იდეალურნი. რაც შეეხება სოციალურ ფაქტორს, სოციალური ფსიქოლოგია დაფუძნებულია გენეტიკაზე! ხოლო გენეტიკა ასტროლოგიურ და კარმულ ფაქტორზე! ესეც მარტივი მიზეზები თუ რატომაც ჩავარდა პრაქტიკულად ყველა უტოპია. უტოპიას შექმნის და მიიღებს, მხოლოდ სულიერად, გენეტიკურად და ფსიქოსოციალურად იდეალური ადამიანი. ამჟამად კი ჩვენ ასეთი იდეალურები არ ვართ. ეს შესაძლებელია, მაგრამ ამის გაკეთება საკმაოდ რთულია.

მე თავიდანვე შემიყვარდა ჟაკ ფრესკო და მისი "პროექტი ვენერა" და პრინციპში ახლაც მიყვარს, მაგრამ ამ პიროვნებამ დამანახა მთელი რიგი მინუსები ფრესკოს ტექნოკომუნისტურ სოციალურ პროექტში. ალბათ ფრესკოს მიმდევრები დღემდე ვერ ხვდებიან ამას. შემდეგი მინუსები: 1) სოციალისტები და კომუნისტები, მათ შორის ფრესკო და მისი მიმდევრებიც უარყოფენ კარმულ ფაქტორს ანუ მისტიკას 2) ისინი უარყოფენ გენეტიკურ ანუ ბიოლოგიურ ფაქტორს 3) ისინი გამოდიან პირადი საკუთრების წინააღმდეგ 4) ისინი ამტკიცებენ რომ ადამიანი უნდა იყოს უნივერსალი და გამოდიან ვიწრო სპეციალიზაციის წინააღმდეგ ეს ყველაფერი არის აბსურდი. ადამიანი ვერ იქნება უნივერსალი, ეს ფიზიკურად შეუძლებელია, ჩვენ ყველანი განსხვავებულნი ვართ, თუნდაც გავხდეთ უნივერსალები, რა ერთ ადამიანს ერთდროულად 10 სამსახური უნდა ჰქონდეს? ეს აბსურდია. საჭიროა ვიწრო სპეციალიზაცია. აქ ვაწყდებით თავისუფალი ნების და ინდივიდუალობის ამბავს. პირადი საკუთრება უნდა არსებობდეს. რა ადამიანმა სპეციალურ ცენტრში ირბინოს ყოველ წამს თუ რაიმე ნივთი დასჭირდება? რატომ უნდა იყოს სხვადასხვა ნივთები საერთო სარგებლობის? ეს უაზრობაა. თითოეულ ინდივიდს უნდა ჰქონდეს საკუთარი პირადი ნივთები. საზიარო რომ იყოს ყველა ნივთი, ეს აბსურდია. რაც შეეხება კარმას და გენეტიკას, მემარცხენეები, მათ შორის ფრესკოს ხალხიც, უარყოფენ მათ! ეს აბსურდია! ისინი ამტკიცებენ რომ არსებობს მხოლოდ ფსიქო–სოციალური ფაქტორი და ამაზეა ყოველივე დაფუძნებული. ეს აბსურდია. არსებობს გენეტიკური ფაქტორი და კარმული ფაქტორი. გენეტიკა და კარმა ბევრ რამეს წყვეტენ. ფრესკოს მიმდევრებს არ გამოუვათ ხელოვნურად ადამიანების გადაპროგრამება. ეს იქნება არა უტოპია არამედ ცივი დიქტატი. არ იქნება თავისუფალი შემოქმედება. კონკურენციას რაც შეეხება, ის რაღაც დოზით საჭიროა, ფრესკოს ვეთანხმები იმაში, რომ სავალუტო სისტემა არ უნდა იყოს და რესურსები უფასო გახდეს ყველასათვის, მაგრამ მას მაინც აქვს პატარა შეცდომები. თანამედროვე მემარცხენეებს სჭირდებათ ეზოთერიკა და ტრანსჰუმანიზმი. სწორედ ამაშია პრობლემა. ისინი უარყოფენ ეზოთერიზმს და გენეტიკას, როგორც მეცნიერებას. ფრესკო და მისი მსგავსები უკვე ნახევარ საუკუნეზე მეტია რაც იგნორს უკეთებენ გენეტიკას და უჯრედულ ინჟინერიას, ეს ცუდია. უტოპიის შექმნა შესაძლებელია. მესმის რომ ბევრს კომუნიზმზე ახსენდება საბჭოთა ეკონომიკის კრახი, მაგრამ არა, შესაძლებელია იდეალური კომუნისტური სისტემის შექმნა, ოღონდ მხოლოდ ეზოთერიზმის და ტრანსჰუმანიზმის დახმარებით. საბედნიეროდ არიან ისეთი მემარცხენეებიც რომლებიც იღებენ ტრანსჰუმანიზმს და ეზოთერულ ფილოსოფიას. დასკვნები თვითონ გააკეთეთ. სოციალური ფაქტორი ყველაფერს არ წყვეტს. არის სხვა ფაქტორებიც. იცოდეთ ეს! მემარცხენეები სრულიად უარყოფენ გენეტიკურ ფაქტორს. მემარჯვენეები უარყოფენ სოციალურ ფაქტორს. ეს ცუდია. ორივენი ტენდენციურნი არიან.

ვინ არიან მემარჯვენეები? და ვინ არიან მემარცხენეები? პასუხი მარტივია: მემარცხენეების მინიმუმ 55% არის ღარიბი იმიტომ რომ ღარიბ ადამიანს ყველაზე უკეთესად ესმის რა არის გაჭირვება და საიდან მოდის იგი. ღატაკმა საკუთარ ტყავზე გამოსცადა კაპიტალიზმი. ცხადია არიან განათლებული და იდეაზე გულანთებული შეძლებული და მდიდარი მემარცხენეებიც, მაგრამ უმეტესობა მემარცხენეთა რიგებში – დამშეული ღატაკია. რაც შეეხება მემარჯვენეებს; მათი უმეტესობა ანუ მინიმუმ 55% არის შეძლებული საშუალო კლასიდან, 40% მდიდარი მაღალი კლასიდან და მხოლოდ 5% შეიძლება იყოს არადეკვატური ღარიბი. მემარჯვენე ლიბერტარისტები ქადაგებენ უტვინო ეგოიზმს. არიან მკვეთრად შოვინისტურები და ნარცისისტურები. არ გააჩნიათ თვითკრიტიკის უნარი. ისინი ხედავენ მემარცხენეთა მინუსებს, მაგრამ თავიანთ მინუსებს არ ამჩნევენ. უარს ამბობენ დაინახონ პოზიტივი მემარცხენეებში და სამაგიეროდ საკუთარ რიგებში პოზიტივს კი აფეტიშებენ და ბერავენ. მინუსები ყველას აქვს, მაგრამ მემარჯვენეები არ ხედავენ საკუთარ მინუსებს. მართალია მემარცხენეებსაც აქვთ მინუსები და მათ შორისაც არიან ისეთები, რომლებიც უარს ამბობენ დაინახონ მინუსები, მაგრამ განსხვავებით მემარჯვენეებისგან, სოციალისტურ და კომუნისტურ რიგებში არიან ისეთებიც რომლებიც საუბრობენ საკუთარ შეცდომებზე ანუ აქვთ თვითკრიტიკის უნარი! რაც შეეხება იდეას, თუ კონკრეტულ ქვეყანაში კომუნიზმი არ მოქმედებს, სულაც არ ნიშნავს რომ კომუნიზმია დამნაშავე. ეს არ ნიშნავს იმას რომ კომუნიზმი არის მცდარი იდეა. ეს უბრალოდ ნიშნავს რომ ადამიანია სულელი. დამნაშავეა არა იდეა არამედ კონკრეტული ადამიანი. რა შუაშია კომუნიზმი თუ ვიღაცას აკლია ინტელექტი და ვერ აშენებს სწორად კომუნიზმს? ამის გარდა; მემარცხენემ თუ გარეკა გიჟია, მაგრამ თუ მემარჯვენე გადაირევა – არქიდემონია! არც კი შეიძლება მემარცხენის და მემარჯვენის შედარება. მემარჯვენე ლიბერტარისტების 99% უარყოფს: 1) ეზოთერიკას 2) მსოფლიო შეთქმულებას ესენი აფეტიშებენ ფულს და დემაგოგობენ როცა უსვამ კითხვას: "თუ კაპიტალიზმი იდეალურია, სიღარიბე რატომ არსებობს? რა ვერ მოაგვარეთ ეს პრობლემა?" განსაკუთრებით აფრენენ როცა ოლიგარქების მაფიაზე უწყებ საუბარს. ამის გარდა; კომუნიზმი თუ სწორად ამუშავდება სიღატაკე გაქრება. ხოლო თუ მემარჯვენე კაპიტალისტები გაიმარჯვებენ და შექმნიან ლიბერტარიანულ კაპიტალიზმს, სიღარიბე არ გაქრება. ისინი ვერ შეძლებენ სიღატაკის აღმოფხვრას, რადგან ეს არაა მათი მიზანი. ლიბერტარი კაპიტალისტები არიან ეგოისტები და არ აქვთ თანაგრძნობის და სიბრალულის უნარი. ისინი უგულოები და ცივები არიან. ისინი სასტიკები არიან. მათ არ აქვთ ეთიკა საერთოდ. მათ აქვთ მხოლოდ ცივი ანტიადამიანური ინტელექტი. სხვათაშორის ასტრალურ და სულიერ სამყაროებში საერთოდ არ არსებობს მიწიერი კაპიტალიზმის მაგვარი რაიმე სისტემა. რატომ? იმიტომ რომ კაპიტალიზმი ესაა უმდაბლესი ცნობიერების მქონე პრიმიტივების გამოგონება. სულიერად გასხივოსნებულ არსებას თავში არ მოუვა არასდროს კაპიტალიზმი. კაპიტალიზმი ტვინში აქვთ პრიმიტიულ გამრუდებული ცნობიერების ქვეადამიანებს. კაპიტალისტები ამბობენ რომ სიღატაკის დონე ეცემა. მართლა? არა, ცხადია რომ წინა საუკუნეებთან შედარებით მდგომარეობა გაუმჯობესდა, მაგრამ 1) სიღარიბე მაინც არსებობს 2) ეკონომიკური პროგრესის ძირითადი მიზეზებია კომუნისტური, სოციალისტური და ლიბერალური პარტიების გაჩენა და გაძლიერება. და რა შუაშია აქ კაპიტალიზმი? რა შუაშია აქ ფული? ცხადია ეკონომიკური პროგრესი არის, მაგრამ მინდა ვუთხრა რომანტიკოს კაპიტალისტებს, რომ მეცხრამეტე საუკუნის ინდუსტრიულ რევულუციამდე, საუკუნეების მანძილზე მთელ დედამიწაზე დომინირებდა კაპიტალიზმი! სწორედ მარქსის, ენგელსის და მათნაირების დაბადებას უკავშირდება ადამიანურ აზროვნებაში გადატრიალების მოხდენა. სად იყო კაპიტალიზმი საუკუნეების მანძილზე? რა მაინც და მაინც ინდუსტრიული რევოლუცია იყო საჭირო იმისათვის რათა რაღაც პროგრესი ყოფილიყო? საუკუნეების მანძილზე მიმდინარეობდა და დღესაც მიმდინარეობს გაბატონებული მდიდრების კლასის მიერ ღარიბთა ჩაგვრა და ექსპლოატაცია. ესაა კარგი? ლიბერტარულ კაპიტალიზმს შეუძლია ექსპლოატაციის გაქრობა? არა! რადგან ის გამოხატავს ბატონთა კლასის ინტერესებს! ამის გარდა, ისინი ამბობენ "ყველაფერი რაც შექმნილა კაპიტალიზმმა შექმნა" ისინი ამბობენ "ტექნიკაც და კინემატოგრაფიც, ყველაფერი რასაც იყენებთ და გიყვართ შვა კაპიტალიზმმა!"... ჯერ ერთი არსებობს სოციალისტური კინემატოგრაფიც და სოციალისტების მიერ შექმნილი ტექნიკაც! ტექნოლოგიების და კინოების შემოქმედთა შორის იყვნენ სოციალისტებიც! მწერალთა შორისაც იყვნენ სოციალისტები! მაგ. ვასკო პრატალონი, ჩეზარე პავეზე, ელიო ვიტორინი, ალბერტო მორავია და კარლო ლევი! აგრეთვე გოფრედო პარიზე! უი, სულ დამავიწყდა მემარჯვენეების ფრთიანი ფრაზა "მემარცხენეთა შექმნილი ყველაფერი ნაგავია!"... რა თქმა უნდა კომუნისტებისგან "შეწუხებული" გაბატონებული კლასის წარმომადგენელი მდიდრები რომლებსაც ეშინიათ დოვლათის დაკარგვის და არ სურთ პოზიციების დათმობა, უკმაყოფილონი არიან და გაბრაზებულნი მარქსის მიმდევრებზე! უკაცრავად? კაპიტალიზმმა შექმნა ყველაფერი? რა სისულელეს ამბობთ ხვდებით? თუნდაც ეგრე იყოს, ხვდებით რომ ეს იმიტომ რომ კაპიტალიზმმა დაიპყრო მთელი მსოფლიო? კაპიტალისტებს დაპყრობილი აქვთ მთელი მსოფლიო და მათ ხელშია ყველა და ყველაფერი და კომუნისტებმა რანაირად უნდა შექმნან რამე? რა უნდა გააკეთონ ასე კომუნისტებმა? მემარჯვენეებს აქვთ დამყარებული მონოპოლია კრეატიულობაზე! მსოფლიოში დომინირებს კაპიტალისტური მონოპოლია და კიდევ არ გესმით? კომუნისტებს შანსი არ აქვთ ასეთ სისტემაში. გნოსტიკოსები ამბობდნენ რომ დედამიწაზე უტოპიის შექმნა შეუძლებელია, რადგანაც ესაა არქონტების (პარაზიტების) სამეფო. არქონტები არ დაუშვებენ უტოპიის შექმნას და იმას რომ ყველა ადამიანი იყოს ბედნიერი. ასეთ შემთხვევაში არქონტებს აღარ ექნებათ საკვები – ჩვენი ნეგატიური ემოციები. გნოსტიკოსები ამბობდნენ, რომ ნებისმიერი ამბოხი არქონტების წინააღმდეგ განწირულია რადგანაც ახალი ლიდერი და ძალა რომელიც მოვა სათავეში არქონტების ზეგავლენით გაიმეორებს წინა რეჟიმების შეცდომებს. ამიტომაცაა რომ კომუნიზმის და სოციალიზმის იდეების რეალიზება ვერ მოხერხდა. უტოპია განწირულია იმიტომ რომ არქონტები დომინირებენ ყველგან და ყველაზე. ბოროტი დემიურგები არ დაუშვებენ ხალხის მდგომარეობის გაუმჯობესებას. რაც შეეხება საბჭოთა კავშირში კომუნიზმის და სოციალიზმის იდეების კრახს. ეს მოხდა ორი მიზეზით: 1) გარედან დივერსიები და 2) შიგნიდან დივერსიები. გარედან დივერსიებს ახორციელებდნენ ანტიკომუნისტური ძალები რომლებიც ემსახურებოდნენ არქონტებს და არ აწყობდათ უტოპია. ხოლო შიდა დივერსიებს აწყობდნენ ანტიკომუნისტების მიერ მოსყიდული ან უბრალოდ გაუნათლებელი ფსევდოკომუნისტები, რომლებიც ერთმანეთში ძალაუფლებისთვის იბრძოდნენ და ხალხს ძარცვავდნენ, იმის მაგივრად რომ სოციალიზმი და კომუნიზმი აეშენებინათ. აგრეთვე, საბჭოთა ბოლშევიკებმა გაიმეორეს წინა რეჟიმის შეცდომები: 1) სისხლიანი რეპრესიები და 2) ოლიგარქიზმი (ვერ გადაეჩვივნენ კაპიტალიზმს). სსრკ თავიდანვე განწირული იყო. ოღონდ არა იმიტომ რომ კომუნიზმი ცუდი იდეაა...

რა უნდა ადამიანს (ისევე როგორც ნებისმიერ არსებას)? პასუხი: 1) საკმარისი რაოდენობის გემრიელი საკვები 2) კარგი ტანსაცმელი 3) კარგი სახლი 4) ტრანსპორტი 5) კარგი და ხელმისაწვდომი განათლება 6) უსაფრთხოების შეგრძნება 7) სიყვარული 8) სექსი 9) დეფიკაცია (მოჯმა–მოფსმა) 10) გართობა ახლა მითხარით; რა ხდება როცა ადამიანს ეს არ აქვს, ან აქვს არასაკმარისი დოზით და დაბალი ხარისხით? მე გეტყვით: ასეთ დროს ადამიანი ივსება ნეგატიური ემოციებით. ვის აწყობს ნეგატიური ემოციები? პასუხი: არქონტებს (დემიურგებს) და მათ აგენტებს დედამიწაზე – სიონისტ–ხასიდებს (ბილდერბერგებს). აქედან გამომდინარე, ხვდებით რატომ არის რომ არათუ არ არსებობს დედამიწაზე აბსოლუტური სოციალური და ეკონომიკური კეთილდღეობა, არამედ მიდის იმისი პროპაგანდა რომ აბსოლუტური კეთილდღეობა (უტოპია) არის შეუძლებელი და ადამიანი არც უნდა ცდილობდეს მის შექმნას დედამიწაზე?? მე ვხვდები...

სამყარო = ღმერთი. ბოროტი დემიურგები ანუ არქონტები არიან სამყაროს ნაწილი. არქონტები არიან ენერგეტიკული პარაზიტები და მოძალადეები. სამყარო ფიზიკური იყოფა სამ ნაწილად: 1) პლერომა – სიკეთე 2) კერასმოსი – სიკეთის და ბოროტების ნაზავი და 3) კენომა/გისტერმა – ბოროტება და უკუნი ბნელი. მატერიალური ბუნება = უფლის სხეული (ორგანიზმი). უფალი ავად არის. რატომ? იმიტომ რომ არქონტები და მათნაირები არიან კიბოს უჯრედები და ანომალიები უფლის სხეულში. დაავადებული უჯრედები. უფლის იმუნური სისტემა ესაა პლერომას და კერასმოსის ღმერთები და ეონები. უფლის იმუნური სისტემა ვერ უმკლავდება ვირუსებს და დაავადებულ უჯრედებს. არქონტებს სურთ ჭამა. მათი საჭმელია ნეგატიური ემოციების ენერგია. მაგალითად; შიშის და ტკივილის ენერგიები. ამ ენერგიებს აქვთ საერთო სახელი – "გავახა". გავახა ესაა არქონტების საკვები. არქონტებს აქვთ გამრუდებული ცნობიერება. ამიტომაცაა რომ ისინი ხელს უშლიან უტოპიის შექმნას. თუ უტოპია იქნება, შიში და ტკივილი აღარ იქნება, თუ შიში და ტკივილი არ იქნება, არქონტები მშივრები დარჩებიან და მოკვდებიან. ჩვენი და სხვა ადამიანისმსგავსი რასების ნეგატიური ენერგოვიბრაციები ესაა მათი საკვები. რაც შეეხება სექსუალობას. მართალია არქონტები სექსუალურ რიტუალებს იყენებენ, მაგრამ ის მოსაზრება რომ ყოველგვარი სექსუალობა = ცოდვა, რომელიც მოდის ბოროტი სულებისგან, რისიც სჯერათ აბრაამიტებს, არის სიცრუე. არქონტებს ეზიზღებათ სექსუალობა რომელიც ანიჭებს ბედნიერებას ადამიანს. უბრალოდ ისინი იყენებენ სექსუალურ ძალადობას რათა ჭამონ ადამიანთა ნეგატიური ენერგია რომელიც იფრქვევა სივრცეში გაუპატიურების დროს. სექსუალობა როგრორც ასეთი სულაც არაა ცუდი. სხვათაშორის მსოფლიოში დღეს მიმდინარეობს აქტიური პურიტანული ანტისექსუალური კამპანია, რომელიც არქონტების მიერ არის აგორებული.

Архонты Айк называет рептильной расой рептилоидов и тех, кто стоит за ними, — Архонтов (Archons). В качестве силы, стоящей за Архонтами, Айк использует понятие гностиков — Демиург. Для более точного описания этой скрытой силы Айк вводит понятие «Distortion» (искажение). По мнению Айка, Демиург/Архонты и их порождения («серые» и «рептилоиды») — это «сознание в крайней степени искажения». По Айку, всё является сознанием, и «дисторшн» тоже является сознанием. Архонты — это дисторшн, который стал самосознанием. Этому самосознанию свойственны патетика и отсутствие творческого мышления. «Дисторшн» (Архонты) не могут ничего создавать с чистого листа, только копировать и извращать. Это фундаментальное свойство Архонтов. Именно потрясающая способность к манипуляции позволяет Архонтам существовать за счёт людей (и других рас), паразитируя на их творческих способностях. Тотальный контроль является следствием такого манипулирования и его обязательным элементом. Это объясняет, в частности, пирамидальную структуру, по которой искусственно выстраивается человеческое общество в тех сферах, где им наиболее легко манипулировать — это религия и государственное и корпоративное управление. Манипуляция осуществляется в том числе и за счёт культивации в обществе «страха не выжить». По мнению Айка, благодаря скрещиванию человека с рептильной расой наш мозг имеет в своём составе так называемый «R-комплекс» (рептильный мозг), который отвечает за инстинкты размножения, защиты своей территории, агрессии, желании всем обладать и всё контролировать, следования шаблонам, имитации, обмана, борьбы за власть, стремления к иерархическим структурам, ритуального поведения. Второе фундаментальное свойство Архонтов — симуляция («HAL» у гностиков). Архонты — мастера симуляции. Они создали наш мир путём симуляции уже существующего мира (путём его взлома и замещения). По Айку — мы живем в искусственной симуляции с определённым пределом возможностей, определяемой «законами физики». Настоящий мир по-прежнему существует за пределами симуляции. Описывая мир Архонтов, Айк использует выражение «механический». Архонты — механические, по своей сути, существа, киборги — синергия биологического и механического, биологические роботы. Это связано с тем, что мир Архонтов небиологический. В описаниях гностиков можно встретить определение Архонтов как ‘demented’ («безумные», «сумасшедшие»)[14]. По Айку, когда по каким-то причинам «Дисторшн» стал самосознанием, произошло его отключение от более высоких материй и знаний. Из-за этого Архонты считают себя Богами, создателями Мира, тогда как являются лишь небольшой фракцией всего сущего. Появление Архонтов (Дисторшн) и создание симуляции якобы подтверждается катастрофическими катаклизмами на Земле. Однако катаклизм был создан на энергетическом уровне (информационный дисторшн), а не на «физическом», голографическом уровне. На «физическом» уровне это выглядело как геологические катаклизмы на Земле и планетарные — во Вселенной. Дэвид Тэлботт[10] в ходе исследований пришёл к выводу, что до катастрофы (прибытия Архонтов по Айку) — Земля, Марс, Венера и Сатурн находились на одной орбите. Превращение Сатурна в «межгалактический транслятор Матрицы» и смещение планет с их изначальных орбит, по Айку, является результатом этой катастрофы. Одно из главных мест в книгах Айка занимает не только исследование мира симуляции, но и то, каким образом эту симуляцию можно «удалить». Называя основной психологической проблемой Архонтов страх не выжить, Айк утверждает, что, избавляясь постепенно от этого страха, человечество способно увидеть себя и этот мир в другом свете. Именно манипуляция обществом и массовым сознанием путём нагнетания страха является основным методом Архонтов и их гибридов на Земле. На энергетическом уровне «Матрица» (симуляция) является волновым (звуковым), энергетическим конструктом и может быть удалена путём слома, так называемого «feedback loop»[15] — процесса, основанного на том, что мы «посылаем в „Матрицу“ веру в то, что этот мир реален, а обратно получаем эту веру в качестве реальности, в которой мы живём». Удаление «Матрицы» также происходит и путём «отключения» своего сознания от той информации, которую нам скармливает симуляция, и следования за знанием о мире интуитивным путём, а не путём мышления, которое является продуктом симуляции. В конце 2015 года Дэвид Айк выпустил книгу «Phantom Self» (Призрачное Я)[16], где, помимо прочего, приходит к выводу, что Архонты («Дисторшн») оперируют в мирах, на которых они паразитируют, как «вирус» и «искусственный интеллект». Подталкивание людей к созданию искусственного интеллекта, а также сращиванию человека с компьютером («трансгуманизм») является манипуляцией людьми, способствующей тотальному захвату этого мира Архонтами.

იცი რა, მე უკვე ვთქვი ჩემი სათქმელი. მე არ მაინტერესებს ვიღაც ფსიქოლოგიურად სუსტი არსების მელანქოლია და სიუციდი. სუსტი ყველაფრის ღირსია. მე მიმაჩნია რომ ადამიანებს განსხვავებული აზროვნება უნდა ჰქონდეთ. მე მაგ იდიოტის ადგილას საერთოდ ფეხებზე დავიკიდებდი და ყურადღებას არ მივაქცევდი. მე უკვე ვთქვი რომ ეგეთ დეპრესიულ მეშჩანობას ავითარებს კაპიტალისტური სოციო ეკონომიკური მოდელი. ყველა ადამიანი პლაგიატია ბუნებით. "ექს ნიჰილო ნიჰილ ფიტ" არაფრისგან შეიქმნება არაფერი. ნებისმიერი ადამიანი სხვის იდეაზე აფუძნებს თავის "აღმოჩენას". ყველაფერი ახალი კარგად დავიწყებული ძველია. მაგალითად მე რომ "შევქმნა" რაღაც და ვიღაცამ წაიღოს და მიისაკუთროს, ერთადერთი ეს კითხვა გამიჩნდება: "შეძლებს ეს ადამიანი რომ გაავრცელოს ჩემი გაკეთებული გამოგონება და მოუტანოს კაცობრიობას კეთილდღეობა? შესაძლებელია რომ ჩემი გამოგონებით, თუნდაც სხვისი სახელით ადამიანთა რასას გაუჩნდეს შანსი რომ თუნდაც ოდნავ უკეთესად მაინც იცხოვროს?" ჩემთვის მთავარია არა სახელი, დიდება და ფული, არამედ კაცობრიობისთვის მაქსიმალური სარგებლის მოტანა, ჩემი მიზანია უტოპია. თუ მე გამოვიგონებ ბუნების ფენომენების ანალიზის და სხვა ადამიანების იდეების გადამუშავების საფუძველზე (სხვათაშორის ყველა "ახალი" გამოგონება და აღმოჩენა ასე კეთდება!) რაღაც ისეთ ტექნიკას ან პროექტს რომლის დახმარებითაც ადამიანთა რასას საბოლოოდ შეეძლება რომ იცხოვროს უტოპიაში და ბოლო მოეღოს ტანჯვას, მე დიდი სიამოვნებით მივცემდი სხვა ამ ჩემს გამოგონებას თუ ის ჩემზე უკეთესად შეძლებდა მის გავრცელებას ადამიანთა სასიკეთოდ. ჩემთვის მთავარია კაცობრიობა და უტოპიის იდეა. პირად სარგებელს მე არ ვეძებ. დასკვნები თავად გააკეთეთ.