შანკარადევა

პანთეიზმში არსებობს ცამეტი აქსიომა: ბუნება ღმერთშია და ღმერთი ბუნებაში ღმერთი არის უსასრულო კოსმიური სული, უსასრულო კოსმიური ინტელექტი, უსასრულო კოსმიური გონება და უსასრულო კოსმიური ცნობიერება ღმერთი როგორც უსასრულო კოსმიური სული, უსასრულო კოსმიური ინტელექტი, უსასრულო კოსმიური გონება და უსასრულო კოსმიური ცნობიერება, არის ცოცხალ არსებაში, არის ადამიანში, ღმერთი როგორც უსასრულო კოსმიური სული, უსასრულო კოსმიური ინტელექტი, უსასრულო კოსმიური გონება და უსასრულო კოსმიური ცნობიერება, იმყოფება თითოეული ცოცხალი არსების, თითოეული ადამიანის, მატერიის თითოეული მოლეკულის, ატომისა და სუბატომის წიაღში ყველა ცოცხალი არსება უკვდავია ყველა ცოცხალი არსება ფლობს ღვთაებრივ ბუნებას ყველა ცოცხალ არსებას გააჩნია უკვდავი სული, უკვდავი ინტელექტი, უკვდავი გონი და უკვდავი ცნობიერება ყველა ცოცხალი არსება განიცდის რეინკარნაციას ყველა ცოცხალი არსება არის საკუთარი აზრების, სიტყვების და ქმედებების პირდაპირი რეზულტატი ყველა ცოცხალი არსება თავად ქმნის ბედისწერას ღმერთს გააჩნია უსასრულო რაოდენობის იპოსტასები, სახეები, ფორმები, ფუნქციები, ძალები (ენერგიები) და სახელები მატერია ანუ ხილული მატერიალური კოსმოსი არის უხილავი სულიერი ღმერთის ხილული მისტიკური სხეული ბუნებაში არსებობენ უხილავი სულიერი და ასტრალური ღვთაებრივი ენერგეტიკული არსებები, რომლებიც უზენაესი სულის ემანაციები არიან ცოცხალი არსებები წარმოადგენენ უსასრულო სულის ანუ კოსმიური ღმერთის მატერიალურ და სულიერ ფრაგმენტებს პანთეიზმი – ესაა სწავლება იმის შესახებ, რომ მთელი ხილული მატერიალური სამყარო სულიერია. მის წიაღში არსებობს უხილავი და იმანენტური იმპერსონალური სულიერი სუბსტანცია, რომელიც წარმოადგენს ყოველგვარი მატერიალური ფენომენის, ნებისმიერი მატერიალური ელემენტის დედამატრიცას და პირველდასაბამს. უნივერსალური სული ითვლება ყოვლისმომცველად და ყოვლისგამჭოლად, უსაწყისოდ და უსასრულოდ, უქმნელად და მარადიულად. აღიარებულია სხვადასხვა ღვთაებრივი, ნახევრადღვთაებრივი, დემონური, ნახევრადდემონური და ადამიანური არსებების არსებობა, რომლებიც უნივერსალური სულის ემანაციებად, რადიაციებად ითვლებიან. ისინი წარმოადგენენ აგრეთვე მის ცოცხალ, ინდივიდუალურ, ავტონომიურ იპოსტასებს ანუ მოდუსებს, რომელთა რაოდენობა უსასრულოა. თავად მატერიალური კოსმოსი ითვლება ამ უზენაესი სულის საბოლოო ემანაციად და რადიაციად.

სტუდენტი ღვთისავარ ჩაბრავა ანტიეკლესია ანტიმრევლი!!! ანუ „მართლ-დაბოლილები“ (ანტიმართლმადიდებლური ანტიეკლესიური პამფლეტი) ზოგიერთები ამბობენ ერს სულიერი სიმშვიდე სჭირდება და ამიტომაც ხალხმა ეკლესიაში უნდა იაროსო, რადგანაც ასე ხალხი ქრისტეს მადლს ეზიარებაო, მაგრამ ყველაფერი ეს სიბრიყვე და სისულელეა! თუ გინდა სულიერი სიმშვიდე, ჩაიხედე საკუთარი არსების წიაღში და იპოვი მას! ნუ ეძებ მას შენი არსების გარეთ, სხვაგან! თუ გსურს იპოვო ღმერთი, ნუ ეძებ მას შენი არსების გარეთ, სხვაგან! ჩაიხედე საკუთარი არსების წიაღში და იპოვი მას! თუ გსურს მიიღო სიყვარული, ჩაიხედე საკუთარი არსების წიაღში და იპოვი მას! ნუ ეძებ მას შენი არსებისგან მოშორებით, სხვაგან! გაწუხებს ნერვები? მიდი ფსიქოლოგთან და ფსიქიატრთან! გსურს მიიღო ცოდნა და სულიერი სიბრძნე? მიდი მეცნიერთან , ფილოსოფოსთან და მეტაფიზიკოსთან!!! ან მოიძიე ცოდნა და სიბრძნე თავად! ჩაიხედე საკუთარ არსებაში და აღმოაჩინე იქ ჭეშმარიტება!! ტაძარ–ტაძარ ყიალი და ხეტიალი და სულელი, ქსენოფობი, ოლიგოფრენი, შოვინისტი, რასისტი, ნაცისტი, ჰომოფობი, ერუდიციის არმქონე, უმეცარი, გაუნათლებელი და მარგინალი "მამაოების" ანუ ე.წ. "მღვდლების" ფუნდამენტალისტური და ფანატიკური ლირიული დემაგოგიური ქადაგებების მოსმენით არაფერი შეგემატება!!! პირიქით დაგაკლდება! ტვინს და გულს გამოიტენი ფუნდამენტალისტური შიზოიდური იდიოტობებით და კიდევ უფრო დამძიმდები სულიერად!!! საქართველოს მოსახლეობის 90% "მართლმადიდებელი ეკლესიის" ერთგულია, რატომ? უმეცრების გამო!!! მექანიზმი ასეთია: უმეცარი და აგრესიული ნერვებმოშლილი ჰომოფობი მრევლი მიდის "სულიერი სიმშვიდის" საძებნელად კიდევ უფრო ჰომოფობ, ნერვებმოშლილ, უმეცარ და აგრესიულ მღვდელთან, რომელიც ყველა სიკეთესთან ერთად არის დაოსტატებული დემაგოგი!!... მღვდელი მოძღვრავს ისედაც ტვინნატკენ და ტვინნაღრძობ მრევლს და შედეგად ვიღებთ: ფუნდამენტალისტი, უმეცარი გაუნათლებელი და აგრესიული ჰომოფობების "ზომბილაშქარს"!!!მღვდელიც აგრესიული და ფანატიკოსი და მრევლიც! აი ასეთი არითმეტიკა გვაქვს დღეს ქვეყანაში! მღვდელი: "მიდი მოკალი ლესბიანკა! ამას ითხოვს უფალი იესო!" მრევლი: "დიახ მამაო!!" მღვდელი: "მიდი და მოკალი (ან ცემე სანამ არ დაამტვრევ ძვლებში და არ დატოვებ ცოცხალ–მკვდარს) ევანგელისტი!" მრევლი: "არის მამაო!!" მღვდელი: "წადი დახოცე ბუდისტები! ამას ითხოვს მაღალთა შინა მყოფი უფალი!" მრევლი: "დიახხ მამაო!!" და მრევლიც მიდის, უკან ან წინ მიუძღვებათ ე.წ. "კბილებალესილი მამაოების" ჯგრო და ერიჰაა!!! წალეკავს ურდო ქვეყანას!! მართლმადიდებელი ეკლესია: "იქამდე არ მოვისვენებთ, იქამდე არ მოვხუჭავთ თვალს, ვიდრე დედამიწაზე ყველა ადამიანი არ გახდება მართლმადიდებელი (ნებით თუ ძალით) ან სანამ ყველა ევანგელისტი, მორმონი, ბუდისტი, კრიშნაიდი, იეზიდი, ლესბიანკა, ბისექსუალი, კათოლიკე და ა.შ. –ები არ ამოწყდებიან!!!!... ჩვენ ვართ ქრისტეს ეკლესია!! სამოციქულო!!! მადლი მხოლოდ მართლმადიდებლებზე გადმოდის, ისიც სამი საათიდან ოთხ საათამდე, განრიგით... ჩვენ წავბილწეთ ახალგაზრდებისა და მოხუცების გული და გონება და დავიპყარით მათი ცნობიერება!! ყველგან ჩვენა ვართ! აბა გაბედოს ვინმემ რამე თქვას ჩვენი საპირისპირო! მყისვე შევკრებთ ბიჭიკოებს და სახლში მივუვარდებით! ქვას ქვაზე არ დავვტოვებთ!... იმიტომ რომ ჩვენ ვართ „კურთხეულები!" მთავრობა ეკლესიას ტრაკს უტლეკავს! ყველაფერი მათ ხელშია!აბა როგორ გაბედავს მთავრობა "კურთხეული დედაეკლესიის" თითის დაკარებას? რაღათქმაუნდა არა!... დღეს ჰომოსექსუალი ცემეს, ხვალ ბუდისტი ცემეს, ზეგ კრიშნაიდი აწამეს, მაზეგ – მუსულმანი მოკლეს... მთავრობა რას აკეთებს? არაფერს!!! მთავრობა ამბობს: "მდააა..." "მართლმადიდებელი ერი" ამბობს: "ოხ შე სატანისტო იაღოველო! მოგკლავ!!" იაღოველი: "რა დაგიშავე ჩემო სულიერო ძმაო? ვიცხოვროთ მშვიდად და დაე უფალმა დაგლოცოთ..." მართლმადიდებელი ერი: "ვის რათ უნდა შენი დალოცვა შე სატანა! წაეთრიე ქვეყნიდან ან მოკეტე და იყუჩე!!" ცემეს ბუდისტი.. პრეზინდენტი: "მდაა..." პრესა: "მდააა..." ტელევიზია: "მდააა..." კურთხეული ერი: "დიდება ქრისტეს! მოკვდი მტერო იხარე ჭერო!"მოკლეს ბუდისტი... პრეზიდენტი: "მდააა.. ოოო..." პრესა: "მდააა...ოოო..." ტელევიზია: "მდააა.ოოო..." "კურთხეული ერი": "ვაშააა! მთელი ქვეყანა ჩვენა ვართ! ყველა ერეტიკოსი მიწაში გდია! ურა! ჩვენ შევმუსრეთ ქრისტეს მტრებიიი...!!" მამაომ ბუდისტზე თქვა: "სატანაა ეგა" პრეზიდენტი: "არაფერი უჭირს..." მამაომ ბუდისტი ცემა, პრეზიდენტი: "მერე რა უჭირს კაცო..." მამაომ ბუდისტი მოკლა, პრეზიდენტი: "კაი რა დამასვენეთ! რა შეაღონეს ამ ბუდისტებმა გული!" რას ნიშნავს იყო ქართველი? "კურთხეული მართლმადიდებელი ერის პასუხი: "იყო მართლმადიდებელი!" კითხვა: მუსულმანი ან ბუდისტი ქართველები ქართველები არ არიან?" "კურთხეული მართლმადიდებელი ერის" პასუხი: "არ არიან!! ეგენი ეშმაკები არიან!!..." განცხადება: "პატრიარქმა თქვა: "თვალები დაითხარეთ და სამოთხეში უფრო სწრაფად შეხვალთო!" მრევლი: "დიახ მამაო!" პატრიქრმა თქვა: "თავზე კალათა ჩამოიფხატეთ და ისე იარეთ! ასე ბრძანა უფალმა!" მრევლი: "დიახ მამაო!" პატრიარქმა თქვა: "დღეიდან ცხვირს ქვია ტრაკი და ტრაკს ქვია ცხვირი!" მრევლი: "ეგრეა მამაო!" მართლმადიდებელი ეკლესია: "ცხადდება მარათონი:ვინც უფრო მეტ არამართლმადიდებელს აგინებს, ცემს და მოკლავს, მიიღებს საგზურს სამოთხეში, ბიზნეს კლასით წინა სკამებზე!" მრევლი: "ურაა!!..." ეს ყველაფერი ეკლესიაში დაკანონებული უაზრო აგრესიული და ფანატიკური დოგმების ბრალია, რომელსაც მოაზროვნე და გონიერი ინდივიდი არ უნდა და სძულს! ამიტომაც უკვე ეკლესიაში სამი წელია აღარ დავდივარ! არც ვეწევი და არც ვიჩხირავ და არც ვსვამ და არც სხვა რამე... ერთი ეგაა ეკლესიის მიერ დაგმობილი წიგნების წაკითხვა რომ ამიკრძალა ჩემმა მამაომ იმაზე გავგიჟდი! სწორედ მაშინ იმ დღესვე დავიწყე საწინააღმდეგო წიგნების და ნაშრომების წერა და კითხვა გამალებულმა! არავის აქვს უფლება მიმითიტოს რა ვიკითხო და რა არა და არასდროს არავის არ დავემორჩილები! ცუდ რამეს მე ისედაც არ ვკითხულობ! მამაო რომ ფილოსოფიისა და მეტაფიზიკის შესწავლას აგიკრძალავს როგორ ნუ გაბრაზდები და მოიძულებ მაგათ! მე ვარ ჭეშმარიტი ეზოთერიკი ქრისტიანი და სინკრეტისტი! მე ქრისტეს სულიერ სიბრძნესა და ცოდნას ვჭვრეტ მსოფლიოს ყველა სწავლებაში! ყველა მოძღვრებაში ვეძებ ანალოგიებს და პარალელებს! ასეთი გავხდი ეკლესიდან წასვლის შემდეგ... იქ ცოდნა არავის აინტერესებდა, ყველა რიტუალების ბრმა რუტინულ შესრულებაზე იყო დაციკლული და გადარეული! ხალხი იყო უმეცარი და წიგნის წაუკითხავი! ხალხი მაშინაც და დღესაც უბრალოდ მოდასაა აყოლილი თორემ განა მართლა ეგრე წამთ? თქვენი აზრით რწმენა რაა? უმეცრებს შეიძლება ქონდეთ რწმენა? შეიძლება კაცი იყოს უწიგნური და მორწმუნე? და ეზიზღებოდეს ყველა სხვა რელიგია და მათი მიმდევრები? ასეთი ზიზღი რაღაცა შოზოფრენიული და ფანატიკური მგონია! ესაა ადამიანობა? ესაა ქრისტიანობა? რომ ამტკიცებენ ეს მრევლი და ეკლესია,რომ ჭეშმარიტი რელიგია მარტო მართლმადიდებლობაა და ყველა სხვა რელიგია სატანიზმია, მათი მიმდევრები სატანისტები არიან და ჯოჯოხეთში რომ ხვდებიან ვითომ ეს მართალია?!! რა მუსულმანი ქართველები ქართველები არ არიან? რა ყველა არა მართლმადიდებელი ადამიანი დედამიწის ზურგზე მართლა სატანისტია და სულ წუილით მიდიან ჯოჯოხეთში სამუდამოდ?!!! რატომაა ვითომ ყველა არა მართლმადიდებელი სატანისტი?! რატომ ხვდება ყველა არამართლმადიდებელი ჯოჯოხეთში?! არაა ეგრე!!!!!!!!!! მართლმადიდებელი ეკლესიის პოლიტიკა მარტივია, ის, რაც მას სურს, იგი ახორციელებს ძალისმიერი მეთოდებით, ასე იყო საუკუნეების წინ... და ასეა დღესაც... მართლმადიდებელი ეკლესია სავსეა აგრესორი წმინდანებით, რომლებიც ეკლესიის იდეებს ძალით ნერგავდნენ ხალხის მასებში და ტარანით მიქონდათ საეკლესიო დოგმატები ადამიანთა გონებამდე, ასეთი აგრესორი და მოძალადე იყო რუსეთის ეკლესიის მიერ წმინდანად შერაცხული ე.წ. წმინდა ვლადიმირი, რუსეთის მთავარი, რითი გამოიჩინა მან თავი? ყველაფერი მარტივადაა: ვლადიმირი ახალი წელთაღრიცხვის ცხრაასიან წლებში ცხოვრობდა, როდესაც მართლმადიდებლურმა ეკლესიამ აღმოსავლეთ ევროპაში ტერიტორიების ექსპანსია დაიწყო, ამ ახალ იდეოლოგიას გაშლილი ხელებით შეეგება პოლიტიკური ძალაუფლების წყურვილით შეპყრობილი ტირანი და დიქტატორი, ნამდვილი გაფხორილი ინდაური სახელად ვლადიმირი, მთავარი რუსეთისა... ვლადიმირმა იმწამსვე ჩაბღუჯა ახალი იდეოლოგია, რომელიც ხალხის მასების დასამონებლად კიდევ უფრო ეფექტურ იარაღს წარმოადგენდა და ვლადიმირმა ის გამოიყენა კიდეც! ვლადიმირმა მთელს სამთავროში ძველი რელიგიის მიმდევართა წინააღმდეგ აქტიური რელიგიური რეპრესიები დაიწყო, უამრავი ადამიანი, რომელიც მტკიცედ იდგა თავის რწმენაში და არც აპირებდა ახალი სწავლების მიღებას, ამოხოცეს... ზოგიერთნი ქვეყნიდან გაიქცნენ და დაიფანტნენ ოთხივ მხარეს... ხოლო ვინც ქვეყანაში დარჩა იძულებული გახდა დამორჩილებოდა ახლადგამოცხვარ მართლმადიდებელ ტირანს! ვლადიმირმა როგორც რეალური ისტორიული წყაროები გვამცნობენ, შეკრიბა ჯარი და ხალხს იარაღის მუქარით ერეკებოდა ყინულივით ცივ მდინარეებში და „ნათლავდა ქრისტეს სახელით“, ამგვარი „მონათლვის“ შედეგად ბევრი ფილტვების ანთებით დაიღუპა და ვინც გადარჩა სიცოცხლის ბოლომდე ახლადგამოცხვარი „წმინდა“ ვლადიმირის მონად დარჩა, რუსეთის ახლადგამოცხვარმა ეკლესიამ რაღათქმაუნდა ვლადიმირი „წმინდანად“ შერაცხა! აბა რა უნდა ექნათ? თქვენი აზრით გაბედავდნენ და არ შერაცხავდნენ? ვლადიმირი ხალხზე ძალადობით „გაწმინდანდა“!! ასეთივე „წმინდანი“ იყო რომის „მართლმადიდებელი“ იმპერატორი თეოდოსიუს პირველი, მან სახელი იმით მოიხვეჭა და „წმინდანად“ იქნა შერაცხული, რომ 381 წელს გამოსცა კანონი, კანონი, რომლის თანახმადაც ყველა მანიქეველს ჩამოერთვა სამოქალაქო უფლებები, აიკრძალა მათი შეკრებები ნებისმიერ ადგილას, აიკრძალა მანიქევლური ლიტერატურის შექმნა და გავრცელება, მანიქევლებს ჩამოერთვათ მთელი ქონება და რაღათქმაუნდა მთლიანად გადაეცა რომის კათოლიკე მართლმადიდებელ ეკლესიას! და რაც ყველაზე მთავარია: დაკანონდა უკლებლივ ყველა მანიქეველის, დიდისა თუ პატარის, საჯაროდ სიკვდილით დასჯა! რომაელი ჯარისკაცები რომლებიც ადრე ყველა ქრისტიანს განურჩევლად დასდევდნენ და ხოცავდნენ, ახლა ერთერთი „ქრისტიანული“ სექტის ე.წ. „მართლმადიდებელი ეკლესიის“ სახელით ყველა არამართლმადიდებელს დევნიდნენ და ადგილზევე ხოცავდნენ!... მანიქევლების დევნა საუკუნეები გაგრძელდა და იქამდე არ დასრულდა სანამ უკანასკნელი მანიქეველი არ ამოწყდა... 529 წელს რომის „მართლმადიდებელმა“ იმპერატორმა იუსტინიანე პირველმა არა უბრალოდ დაგმო ნეოპლატონიზმი, არამედ საერთოდ აკრძალა იგი და დაიწყო ნეოპლატონიკოს ფილოსოფოსთა და მათ მიმდევართა დევნა–შევიწროება, იუსტინიანე პირველი შეუჩერებლად აგზავნიდა ნეოპლატონიკოსების კონცენტრაციის ადგილებში, მათ სახლებში დამსჯელ რაზმებს, რომლებიც სასტიკად უსწორდებოდნენ „სხვაგვარადმოაზროვნეთ“, გარკვეული დროის შემდეგ რომის იმპერიაში თითქმის აღარ დარჩნენ ნეოპლატონიკოსები... რომის მართლმადიდებელი იმპერატორები საუკუნეები დევნიდნენ „სხვანაირად მოაზროვნე არამართლმადიდებლებს“ და ხოცავდნენ მათ! მართლმადიდებელი ეკლესია „არამართლმადიდებელი მიმდინარეობების“ ძარცვის ხარჯზე გამდიდრდა და ეს ისტორიული ფაქტია! ვისაც ჩემი სიტყვები არ მოსწონს ცივი წყალი დალიოს!!... ახალი წელთაღრიცხვით მეხუთე საუკუნეში ეგვიპტის ალექსანდრიაში ცხოვრობდა გამოჩენილი ნეოპლატონიკოსი ფილოსოფოსი ქალი – ჰეპათია, რომელიც მასწავლებელი იყო ალექსანდრიის „წარმართულ“ ფილოსოფიის სკოლაში, ერთხელაც ალექსანდრიის მართლმადიდებელი პატრიარქი და მთელი მისი მიმდევარი მრევლი მარცხენა ფეხზე ადგა... აგრესიით, ქსენოფობიით, რასიზმით, ფანატიზმითა და ფუნდამენტალიზმით შეპყრობილი მრევლი, ალექსანდრიის მართლმადიდებელი იერარქების თაოსნობით, დააცხრა თავზე ფილოსოფიის სკოლას და შტურმით აიღო იგი, მართლმადიდებელმა ბრბომ დახოცა მასწავლებელთა და მოწაფეთა უმეტესობა, ვინც გადარჩა ან გაიქცა ან იძულებით „გადამართლმადიდებელდა“, ფილოსოფიური ხელნაწერების უდიდესი ნაწილი განადგურდა! თავად ჰეპათია კი შეიპყრეს, აწამეს, გააუპატიურეს და ნაკუწებად აჩეხეს! ახლა დაფიქრდით: ვინაა წმინდანი? ვლადიმირი, რომელიც იყო ტირანი და დიქტატორი და ძალით მონათლა ხალხი, თუ ჰეპათია, რომელიც გასაოცარი ერუდიციის მქონე პიროვნება იყო, ფლობდა დიდ ცოდნასა და სიბრძნეს და რომელიც იდეის გულისათვის აწამეს, იხმარეს და ნაკუწებად აჩეხეს სიძულვილით შეპყრობილმა „მრევლმა“?! მე თუ მკითხავთ წმინდანი არის ჰეპათია და არა ე.წ. ვლადიმირი! ჰეპათია იყო ჭეშმარიტი წმინდანი, რომელიც იდეის გულისათვის დაიღუპა და თან წამებით!... მართლმადიდებელი ეკლესიის პოლიტიკა იყო, არის და იქნება ასეთი: „მძულს ყველა ვინც მე არ მგავს!“. მართლმადიდებელი ეკლესიის „სასულიერო“ იერარქები, საუკუნეთა მანძილზე მხოლოდ ერთი მიზნისაკენ ისწრაფვოდნენ და ეს მიზანია: აბსოლუტური პოლიტიკური ძალაუფლება, მათ მუდამ ტირანიული და დესპოტური მიზნები ამოძრავებდათ, ერუდიციის არმქონე ხალხის მასების გამოზრდა მუდამ მათი ნომერ პირველი ამოცანა იყო, რადგანაც ეკლესიას ჰაერივით სჭირდებოდა თვინნაღრძობი, ტვინნატკენი, უმეცარი, აგრესიული, ჰომოფობი და ნაცისტი მრევლი, რომელზედაც იბატონებდნენ და რომელსაც საჭიროების შემთხვევაში „კონკურენტი“ კონფესიების წინააღმდეგ მიმართავდნენ, რასაც ისინი პირველი საუკუნიდან მოყოლებული აკეთებდნენ კიდეც! მღვდელი არ არის მეცნიერი, ის არ არის ფილოსოფოსი და არც მეტაფიზიკოსი, მაშინ რატომღა უჯერებენ მას უსიტყვოდ ე.წ. „მრევლი“? პასუხი მარტივია: იმიტომ რომ მრევლი უმეცარია და არ გააჩნია ერუდიცია! იმიტომ რომ ე.წ. მრევლის 99% არის ფსიქიურად და ნევროლოგიურად შეშლილი, მთელი რიგი ფსიქოლოგიური კომპლექსებით გაძეძგილი სადისტი და სოციოპათი და ამ სოციოპათებს აქვთ მოთხოვნილება რომ მიიღონ ნუგეში, შვება, ხსნა... ხსნას კი ისინი ხედავენ ე.წ. მღვდლების მორჩილებაში, რატომ არ მიდიან ისინი ფსიქოლოგებთან, ფსიქიატრებთან, ფილოსოფოსებთან ან მეტაფიზიკოსებთან, თუ დახმარება ესაჭიროებათ? რატომ და იმიტომ რომ ფსიქიატრთან და ფსიქოლოგთან მიხვიდე, მათ სტერეოტიპული სტიგმური წარმოდგენით, ნიშნავს იყო გიჟი! „ჯანსაღ საზოგადოებას“ კი გიჟები არ უყვარს! ფილოსოფოსებთან და მეტაფიზიკოსებთან მისვლას მათთვის აზრი არ აქვს, რატომ? არის ორი მიზეზი, პირველი იმიტომ რომ მათ უბრალოდ ფეხებზე კიდიათ ცოდნა, მათ არ აინტერესებთ შემეცნება, არ აინტერესებთ არც ფილოსოფია და მეტაფიზიკა... მეორე მიზეზი კი არის ის, რომ მათ არ აქვთ ერუდიცია, სამაგიეროდ მათ ტვინში ჩასვირინგებულია ცეცხლოვანი ასოებით სტიგმა, რომელიც გულისხმობს იმას, რომ იყო „ეკლესიური“, ნიშნავს იყო „მართალი კაცი“ ანუ გქონდეს პრესტიჟი, დიახ! ეკლესიურობა ესაა „პრესტიჟი“! ფსიქიატრი და ფსიქოლოგი არაპრესტიჟულია, აი მღვდელთან მისვლა კი არის! რატომ? რატომ და იმიტომ რომ საუკუნეთა მანძილზე ხალხის მასების ცნობიერებაში ჩამოყალიბდა და განმტკიცდა, ასევთქვათ ღრმად გაიდგა ფესვები „დედაეკლესიის უცდომელობისა და ღვთიურობის“ ცრუ იდეამ, რომელსაც ეკლესიის იერარქები ახალი წელთაღრიცხვის პირველი საუკუნიდან ნერგავდნენ ბრბოში!!! უმალ ღორები დაიწყებენ ფრენას ან ორანგუტანგები ფილოსოფიის ტრაქტატს დაწერენ ვიდრე „მართლმადიდებელი მორწმუნე“ შეიცვლის მსოფლმხედველობას! მგლის თავზე სახარებას კითხულობდნენ, მგელი კი იძახდა: „გამიშვი მთაზე ცხვარიაო!“... ეკლესია დაოსტატებული ქირურგია, ის საოცარი სიზუსტით ატარებს „სპეც–ოპერაციებს“ ადამიანთა ცნობიერებაზე, საუკუნეთა მანძილზე მუდმივი ქირურგიული ჩარევების შედეგად მივიღეთ „საზოგადოება–ფრანკენშტაინის მონსტრი“! ეკლესიას მოაზროვნე ინდივიდები არ ჭირდება! მას გოლემები ჭირდება, დაპროგრამებული ბიორობოტები, რომლებსაც საითაც უნდა იქეთ წარმართავს და რასაც უნდა იმას ჩაადენინებს!! მოაზროვნე ინდივიდი ეკლესიის იდეოლოგიით „სატანისტი და ერეტიკოსია“, იცით როგორ უსწორდებიან სატანისტებს? გაიხსენეთ გარდასული საუკუნეები, გაიხსენეთ 17 მაისი!... დასაბამშივე, ჩასახვის დღიდანვე ქრისტიანული მოძღვრება სავსე იყო მძლავრი ვნებათაღელვებითა და ინტერესთა კონფლიქტებით, რამაც განაპირობა მისი მრავალფეროვნება. თავიდანვე, ჩვენი ერის პირველი საუკუნიდანვე ქრისტიანული მოძღვრება განვითარდა როგორც მრავალი, სხვადასხვა სახისა და ფორმის რელიგიურ–ფილოსოფიური კონფესიის ერთობლიობა, რომელთა წარმომადგენლებს ძალზე ხშირად გააჩნდათ ერთმანეთთან მიმართებაში ძლიერი ინტერესთა კონფლიქტები და ანტიპათიები, ქრისტეს დოქტრინების სხვადასხვაგვარი ინტერპრეტაციის გამო, იმიტომ რომ თითოეული მათგანი, რაც არ უნდა გამჭრიახი გონება ჰქონოდა, თითოეული მოციქული და მოციქულთა მოწაფე და მოწაფეთა მოწაფე, ფლობდა მეტნაკლებად განსხვავებულ და თავისებურ ხედვას, კონკრეტულად ქრისტეს ქადაგებებისა. ადრექრისტიანულ ეპოქაშივე მოხდა ქრისტეს მოძღვრების მიმდევართა დიფერენციაცია, გამოიკვეთენ ისეთები რომლებიც შედარებით უფრო კარგად იგებდნენ ქრისტეს ქადაგებათა ჭეშმარიტ არსს და ისეთებიც რომლებიც ან ცუდად იგებდნენ ან საერთოდაც არ ესმოდათ იგი. ის ადამიანები რომლებიც ყველაზე ახლოს იყვნენ ქრისტეს ქადაგებათა ჭეშმარიტ არსთან, საკუთარ თავს გნოსტიკოსებს უწოდებდნენ, რაც ნიშნავს შემმეცნებელს. მათი ორი მთავარი თვისება იყო, პანენთეისტური სუპერპერსონალიზმი და ებრაელთა რელიგიისა და მათი ღმერთის – იაჰვეს მიმართ კრიტიკული და მტკიცედ უარყოფითი, ანტაგონისტური დამოკიდებულება, რაც ვგონებ საკმაოდ ობიექტური იყო მათი მხრიდან, თუ მხედველობაში მივიღებთ ყველა ფაქტს. გნოსტიკოსთა მთავარი არგუმენტი იაჰვეს წინააღმდეგ, იყო მისი მძიმე ხასიათი, რაც გამოიხატებოდა, ტირანიულ და დიქტატორულ ნარცისიზმში, სადიზმში, ნაციზმში, რასიზმში, ქსენოფობიაში, სოციოპათურ ექსცენტრიზმში, რადიკალურ სიმკაცრეში, თანაგრძნობისა და მოწყალების უნარის არქონაში, ეჭვიანობასა და შურიანობაში, რომელიც ძველი აღთქმის თითქმის ყოველ სტროფში ვლინდება. გნოსტიკოსები მიუთითებდნენ ებრაელთა იაჰვესა და სახარებისეული მამაზეციერის ანტაგონიზმსა და დიალექტიკაზე ანუ იმაზე, რომ ამ ორი არსების ხასიათი იმდენად განსხვავდება ერთმანეთისაგან, ფაქტობრივად თავისუფლად შეგვიძლია ვამტკიცოთ ის, რომ ებრაული იაჰვე და სახარებისეული მამაზეციერი ორი სრულებით განსხვავებული არსება არიან. გნოსტიკოსთა საპირისპიროდ ადრექრისტიანულ ეპოქაში ჩვენდა საუბედუროდ ჩაისახა ერთი მეტად რადიკალური და ექსცენტრიული ტერორისტული ბუნების მქონე სექტანტური მიმდინარეობა, რომელიც აცხადებდა პრეტენზიას იმაზე, რომ წარმოადგენდა ქრისტიანობის ერთადერთ ჭეშმარიტ ფორმას, ხოლო სხვა მიმდინარეობებს ერეტიკულად ანუ მწვალებლურად, მცდარად აცხადებდა. ამ მიმდინარეობისათვის დამახასიათებელი იყო ორი რამ, კერძოდ მისი ჰიბრიდული ნახევრადქრისტიანული და ნახევრადიუდევლური (ებრაული ანუ იაჰვისტური) ბუნება და სადისტურ–სოციოპათიური და ექსტრემისტულ ტერორისტული ხასიათი. უფრო კონკრეტულად რომ ვთქვათ ეს მიმდინარეობა, თავის აბრაამულ ალუზიებში სახარებისეულ მამაზეციერს ებრაულ იაჰვეში აიგივებდა, იაჰვეს ჭეშმარიტი მამაღმერთის ერთერთ სახელად მიიჩნევდა და ამით, ორ სრულებით შეუთავსებად ლიტერატურას, ქრისტიანულ სახარებებსა და ებრაულ იაჰვისტურ წიგნებს ერთმანეთში ურევდა, იმისათვის რათა ებრაული და ქრისტიანული ლიტერატურის სინთეზი წარმატებით განეხორციელებინათ, ისინი ქრისტიანულ სახარებებში ხელოვნურად უმატებდნენ იაჰვისტურ ალუზიებსა და სხვა სახის ინტერპოლაციებს, რომლებიც ანგრევდნენ სახარებათა არაიაჰვისტურ თვისებრივად ნოვატორულ იდეურ საფუძველს. ეს სექტა მკაცრად და თან ერთობ დიდი წარმატებით უსწორდებოდა ქრისტესთან იდეურად უახლოს კონფესიებს, გნოსტიკურ დენომინაციებს, ხოცავდა რა მათ წარმომადგენლებს და ამას აკეთებდა საიმპერატორო კარის დიდი მხარდაჭერით, საუკუნეთა მანძილზე ეს სექტა დაკავებული იყო სამი რამით: ხოცვით, ძარცვითა და ფაქტების პროფანაციით, სწორედ განადგურებულ გნოსტიკურ და სხვა რელიგიური კონფესიების ქონების კონფისკაციამ უსაშველოდ გააფართოვა აგრესორ სექტანტთა ფინანსები. ამ სექტანტების სახელი იყო – კათოლიკე მართლმადიდებელი სამოციქულო ეკლესია. იუდეოქრისტიანული და სხვა აბრაამული სწავლებების თანახმად ძეღმერთს დედამიწაზე ყავდა 12 მოციქული, მათგან ყველა მამაკაცია, მაგრამ სინამდვილეში მოციქულები ბევრად უფრო მეტნი იყვნენ და მათ შორის ყოფილან ქალებიც. იუდეოქრისტიანული და ზოგადად აბრაამული სწავლებების თანახმად ქალი მამაკაცზე დაბლა დგას და უფლებები თითქმის არ გააჩნია, ქალს არ აქვს სწავლის და სწავლების უფლება, ეკლესიაში ქალმა უნდა იდუმოს და არ ილაპარაკოს, ის უნდა ემსახუროს ქმარს ან მამას უსიტყვოდ. რადგანაც პირველი ქალი შეიქმნა პირველი მამაკაცის ნეკნისაგან, ქალი მამაკაცთან შედარებით არარაობაა და მამაკაცი არის ქალის ბატონი. 1962 წლიდან 1997 წლამდე საქართველოს საპატრიარქო გაწევრიანებული იყო ეკუმენისტურ საბჭოში ანუ ეკლესიათა მსოფლიო საბჭოში (ემს), მაგრამ 1997 წელს, რადიკალი ფუნდამენტალისტების მოთხოვნით იგი ამ საბჭოდან გამოვიდა. 1997 წლიდან საქართველოში დაიწყო ფუნდამენტალისტი მართლმადიდებლების მიერ ინიციირებული დევნა–დარბევები და შევიწროებები საქართველოს ტერიტორიაზე მცხოვრები რელიგიური და სექსუალური უმცირესობებისა. 1997 წლიდან, კომუნისტური რეჟიმის ზეგავლენიდან თავის დახსნის შემდეგ, საქართველოს მართლმადიდებლურ ეკლესიაში გაძლიერდა რელიგიური ფუნდამენტალიზმი, აგრეთვე გაიზარდა სასულიერო პირების რაოდენობა და მკვეთრად დაქვეითდა, როგორც სასულიერო იერარქების, ისევე მრევლის ერუდიციის დონე. მართლმადიდებელ ეკლესიას უზარმაზარი მრევლი ყავს, რატომ? იმიტომ რომ უმეცარ და გაუნათლებელ, ქსენოფობებზე ბატონობა იოლზე იოლია! მართლმადიდებელი ეკლესიის მრევლის 99% საერთოდ არანაერ კითხვებს არ სვამს არაფერთან მიმართებაში და იოტის ოდენადაც კი არ ინტერესდება ფილოსოფიური საკითხების სიღრმეებით და სულაც არ იწუხებს თავს ბიბლიისა და სხვა წმინდა წიგნების შესწავლით, რაღათქმაუნდა შემეცნების უნარისა და სურვილის არმქონე მრევლის მართვა უმარტივესი საქმეა! მაგრამ ისმის კითხვა: „რატომ არის ასე? რატომ არ სვამენ ეკლესიის მიმდევარი „მორწმუნეები“ კითხვებს?“ პასუხი მარტივია: „იმიტომ რომ მათ ხელოვნურად შეუქმნეს ისეთი გარემო, რომელიც ბანგივით აბრუებს ადამიანებს და აზროვნების უნარს აკარგვინებს... ხოლო აზროვნება, როგორც დეკარტმა თქვა არსებობის სინონიმია... მრევლი იმყოფება ხელოვნურად შექმნილ, გამოგონილ „ზღაპრულ“ სამყაროში, სადაც ყველაფერი ან თეთრია ანდა შავი... ასეთ ხელოვნურ გარემოში დაბოლილი მართლმადიდებელი მორწმუნეები მთელს სამყაროს ორ ბანაკად ყოფენ: მართლმადიდებლებად ანუ ღვთივკურთხეულ მართალ ხალხად, რომლებიც სიკვდილის შემდეგ პირდაპირ სამოთხეში მიდიან და არამართლმადიდებელ სატანისტებად ანუ ეშმაკეულებად, რომლებიც გარდაცვალების შემდეგ სულ წუილ წუილით მიდიან ჯოჯოხეთში!... მრევლის ტვინში ამოსვირინგებულია: „იყო მართლმადიდებელი ნიშნავს იყო ადამიანი!“ და „იყო ჭეშმარიტი ქრისტიანი, ნიშნავს იყო მართლმადიდებელი!“ აგრეთვე მათ თავში არსებობს მახინჯი იდეა: „ყველა არამართლმადიდებელი არ არის ადამიანი და ისინი პატივისცემას და თანაგრძნობას არ იმსახურებენ!“... როდესაც მართლმადიდებელი გესაუბრება ის პირდაპირ ტვინში გახლის თავის „რწმენას“, ცდილობს გაბურღოს შენი ტვინი და მის სიღრმეში ძალით შეტენოს თავისი იდეოლოგია, რომელიც მას აბსოლუტურ ჭეშმარიტებად მიაჩნია... როდესაც აღმოსავლურ და დასავლურ ფილოსოფიასა და მეტაფიზიკაზე უწყებ საუბარს და ახსნას რა რას ნიშნავს, ის გაკვირვებული გეკითხება: „კი მაგრამ განა შენ ქრისტიანი არა ხარ? ეგ რად გინდა? მამაოს არ უსმენ?“ და არ დაგავიწყდეთ რომ მისი ჭკუით ქრისტიანობა გულისხმობს მხოლოდ მართლმადიდებლობას და არაფერს სხვას! არცერთმა „მორწმუნემ“ მიახლოებითაც კი არ იცის თუ რამდენი დენომინაცია ანუ განშტოებაა ქრისტიანობაში და საერთოდ რა „ხილია“ ეს სიტყვა – დენომინაცია, როდესაც მას სხვა ქრისტიანულ დენომინაციებზე უწყებ საუბარს ის შტერივით და ამასთან ვირული სიჯიუტით გიწყებს იმის მტკიცებას, რომ ის „სხვა“ დენომინაციები ქრისტიანობას არ წარმოადგენენ და რომ იმ სხვა დენომინაციათა მიმდევარი ადამიანები თურმე ქრისტიანები არ ყოფილან და რომ ჭეშმარიტი ქრისტიანი თავადაა, რადგანაც არის „მართლმადიდებელი“, მართლმადიდებლურ ხატებზე მოწიწებითა და აღტაცებით გებაასება, მაგრამ როგორც კი ინდუისტურ და ბუდისტურ ან თუნდაც კათოლიკურ ხატებზე და მათ მშვენიერებაზე დაუწყებ საუბარს მყისვე ცეცხლივით ინთება, კაპასდება, ივსება მრისხანებითა და სიძულვილით და ისეთი აგდებით გიწყებს საუბარს, უფრო ზუსტად იმის მტკიცებას რომ ის „სხვა“ ხატები სისულელეა და „დებილობა“, რომ პირდაპირ გაოცებისაგან ენა მუცელში გივარდება და არც კი იცი რა უნდა უთხრა ამ ტვინნაღრძობ ქსენოფობსა და ჰომოფობს!... ერთი წამის წინ აღტაცებითა და მოწიწებით უსაუბრობოდა მართლმადიდებლურ ხატებზე, მაგრამ როგორც კი გვერდზე გადაუხვიე, იმწასვე წიწმატდება და მზადაა რომ გებრღდვნას და შენგან ცოცხალი ადგილი არ დატოვოს! ანდა უბრალოდ დაცინვას გიწყებს და სულელს გიწოდებს! მარტო იმიტომ რომ ახსენე უფალი შივა, ან ვიშნუ, ან ბუდა ანდა შაკტი... როდესაც იგებს რომ არა ხარ ქრისტიანი (ეს მისი გაგებით) და ვთქვათ ხარ ინდუისტი ან ბუდისტი, ან რაიმე სხვა... იმწამსვე მისი ტვინი „ატორმუზებს“ ისე რომ ღრჭიალის ხმაც კი გესმის! მის კაკლისოდენა ტვინში იმწამსვე ენთება წითელი ნათურა და ჩნდება წარწერა: „საფრთხე! საფრთხე! შენიშნულია არამართლმადიდებელი სატანისტი! საფრთხე!“ ის არც კი ცდილობს გაგიგოს ან მოგისმინოს... ან დაგცინის ან გეჩხუბება გახელებული... ანდა ორივეს ერთად აკეთებს... ის გეუბნება: „შენ ხომ მონათლული ხარ? მაგას როგორღა ამბობ მართლმადიდებელი არა ვარო?“ და გიყურებს დაბოლილივით... რას ამბობს ხვდებით? მე ჩემმა მშობლებმა, ჩემმა ოჯახმა მომნათლეს როდესაც 4 წლის ვიყავი, მაშინ წესიერად არც აზროვნება ვიცოდი და არც ლაპარაკი ნორმალურად, საერთოდ არ გამაჩნდა რელიგიური, ფილოსოფიური, მეტაფიზიკური და მეცნიერული საკითხების ცოდნა, როგორც ახლა მაქვს, მაშინ ერთი ციცქნა ღლაპი ვიყავი, რომელმაც ბევრ ელემენტარული ყოფითი საკითხიც კი არ იცოდა, არათუ თეოლოგიური და ფილოსოფიური მაღალი მატერიები! და ასეთი ღლაპი მომნათლეს „მართლმადიდებელ ქრისტიანად“, ვერაფერს იტყვი კარგი რამაა ეს ნათლობა!: ჯერ არის და ქვეყნის ფულს გღლიტავს ე.წ. „მამაო“ ფაქტობრივად არაფერში, რაღაცა სანთლებში, ტაშტში და ე.წ. „ნაკურთხ“ წყალში და კიდევ რაღაც აბრაკადაბრული „ლოცვების“ წაკითხვაში, მერე ადგება, ჩაგავლებს ხელს და ჩაგაყუდებს ტაშტში, ე.წ. „ნაკურთხ“ წყალში, მერე „მოგრთავს“ გარშემო სანთლებით და დაიწყებს პრიმიტიული ტომის შამანივით რაღაცის ბუტბუტს და მერე მჭექარ ღნავილზე გადადის! ვნათლავთ ამას და ამას! ესა და ესა მონა და მხევალი ღვთისა! თუ რაღაცა ამის მსგავსი... ეს ბაზარი და კლოუნადა, ეს კარნავალი რომ ჩამთავრდება, ფაქტობრივად არაფრის გაკეთებით ჯიბეგასქელებული „მღვდელო“ აბარებს შენს თავს შენს „ოჯახს“ და უკვე „ჭეშმარიტი მართლმორწმუნე მართლმადიდებელი ქრისტიანი“ ხარ! შენ არავინ არაფერს არ გეკითხება... გინდა... არ გინდა... სულ ცალ ყვერზე კიდიათ! ვის რაში დაკარგვიხარ? ვის აინტერესებს შენი აზრი? ან განა რა აზრი უნდა გაგაჩნდეს 4 წლის ღლაპს, რომელსაც ჯერ პირზე რძე არ შეგშრობია? „პატივცემულო“ მამაოებო, ერთი ეს მითხარით მართლმადიდებლობა რა არის? ეს არის ცნობიერი და გონიერი თავისუფალი არჩევანი გაკეთებული ჯანსაღად მოაზროვნე ზრდასრული ადამიანის მიერ თუ უბრალოდ „ტაშტში ჩასხმულ ნაკურთხ წყალში ამოვლება, ერთი ორი სანთლის შემოტარება და რაღაც აბრაკადაბრას წაღნავლება მჭექარე ხმით?“ გეკითხებით მე თქვენ: „მაშინ მე ცნობიერი და აზრიანი არჩევანი გავაკეთე და მივიღე გადაწყვეტილება როგორც გონიერმა არსებამ თუ თქვენ უბრალოდ ავტომატურად, ჩემი ჯერ კიდევ ჩამოუყალიბებელი ნების საწინააღმდეგოდ დამდაღეთ ე.წ. მართლმადიდებლის დამღით, გამომაწყვეთ რა „მართლმორწმუნის უნიფორმაში“?“ ვინ მისცა ერთი ამ კრეტინებს ჩემი დადაღვის უფლება? ჩემი ოჯახის წევრებიც მაგრები არიან რა! მომნათლეს თავიანთი ჭკუით! და სად ჩემის ტრაკშია ახლა მაგათი ნათლობა? კაცი 21 წლის ვარ და გაშალაშინებული შაკტისტი და სინკრეტისტი იდეალისტი ვარ! სადაა ეგ მაგათი ნათლობა? ის რომ ღლაპობის დროს ვიღაცეებმა „მართლმადიდებლად მომნათლეს“, სულაც არ ნიშნავს იმას რომ ეს მე ავირჩიე, რომ მე ეს მართლა მინდოდა! და არავის აქვს უფლება მე ამის გამო მიმითითოს შენ ეს უნდა იყო და არა ესო!... დღესაც მრავალ ბავშვს „ნათლავენ“ მართლმადიდებლად და მერე მთელი ბავშვობა აბოლებენ მართლმადიდებლური ზღაპრებით! ერიც და ბერიც ლენჩდება და შტერდება!... დემოგრაფიას კიდე რა უჭირს! შტეროგრაფიას მივხედოთ სჯობს! ხალხს ერუდიციის მაგივრად შტერუდიცია აქვს! მთელი საქართველო (და არა მარტო) გავსებულია მართლმადიდებლობით დაბოლილებით! მართლმადიდებელ მრევლს ცხოველური ჯოგის ინსტინქტი აქვს მძლავრად განვითარებული, ერთნაირები ერთად ეწებებიან იდეოლოგიურ ნაკელსა და ფსელში, ხოლო „განსხვავებულებს“ ტლინკების კვრით აგდებენ თავიანთი „სამოთხიდან“. მართლმადიდებელი მრევლის ღრმა რწმენით, ე.წ. ცათა სასუფეველში, რომელიც თავადაც გაგებაში არ არიან „რა ხილია“, ხვდებიან ბრმა რწმენით, ყოველგვარი კითხვების დასმისა და აზროვნების გარეშე, თუ მართალი ხარ, ხარ მართლმადიდებელი, თუ მართლმადიდებელი ხარ არ აზროვნებ და კითხვებსაც არ სვამ... თუ აზროვნებ და კითხვებს სვამ არც მართლმადიდებელი ყოფილხარ და არც მართალი კაცი, ეგრე გამოდის!... „არა მართალთა“ ადგილი კი „ჯანსაღ მართლმორწმუნე საზოგადოებაში“ არ არის! დღეს ეკა ბესელია იგრიხება, უტლეკავს ტრაკს ეკლესიას და პატრიარქს დითირამბებს უმღერის და დაიზმანება ასე საქმიანი და „მართლმორწმუნე“ ქალბატონის იმიჯით მოსილი!... ხვალ კიდევ სხვა ჯამბაზი გამოჩნდება და მისცემს „დედაეკლესიას“ წინიდანაც და უკნიდანაც!... ხო, ის 25 მილიონი დოლარი წელიწადში პირადად მთავრობის ჯიბიდან ხო არ ყოფნის „დედაეკლესიას“! ის კიდევ ქებადიდებას და ერთი ადგილის „მიცემას“ ითხოვს! მართლმადიდებელი „მღვდელოების“ მიერ დაბოლილი მრევლი ფულით ყიდულობენ „მართლმადიდებლობას“! საკმარისია „მღვდელოს“ ფული ჩაუთვალო და ისიც მყისვე „გაგამართლმადიდებლებს“!... როდესაც ე.წ. მართლმადიდებელს ეუბნები რომ ადამიანის სული უქმნელია და მარადიული, რომ ადამიანის არსება ბუნებით ღვთაებრივია და უსაწყისო, გაოცებული დაბოლილის სიფათით გიყურებს და გეკითხება: „ღმერთის არ გეშინია? მაგ სისულელეს როგორ ამბობ?“ უყურებ და პირდაპირ ხვდები რომ მას აღმოსავლური და დასავლური ფილოსოფიისა და მეტაფიზიკის არაფერი არ ესმის! და „გებაასება“ ასე დაბოლილივით და „გიკერავს“ დაუნიკის „როჟებს“!... უყურებ მართლმადიდებლურ „ხატებს“ და იქიდან შემოგყურებენ მოღრანჯულ სახეებიანი ბიბლიური პერსონაჟები! ყველას, უკლებლივ ყველას, ისეთი მოღრანჯული სახეები აქვს რომ გიჩნდება კითხვა: „ეს არის ხატი? ეს არის მხატვრობა?“ შეხედავ კათოლიკურ, ინდუისტურ და ბუდისტურ ხატებს და შემოგცქერის მხატვრული მშვენიერება, ნამდვილი შედევრი! მერე ისევ გადახედავ მართლმადიდებლურ „ხატებს“ და სახე დაღრანჯული „წმინდანები“ და „ღმერთი“ შემოგყურებენ! რეალობა ასეთია: კათოლიკეებსა და ინდუისტებსა და ბუდისტებს ყავდათ მხატვრობის ოსტატები, ნამდვილი ვირტუოზები! ხოლო მართლმადიდებლებს ყავდათ დილეტანტი „მეჯღაპნეები“! მართლმადიდებლურ ხატებზე ყველას, დიდსაც და პატარასაც ცხვირპირი ჩამოსტირის, ხოლო ინდუისტურ და ბუდისტურ ხატებზე აღბეჭდილია ჰარმონია და მშვიდობა, ცოდნა და სიბრძნე... მთელი ჩემი ცნობიერი ცხოვრება დასანახად ვერ ვიტანდი მაფიოზი და ქსენოფობი „მართლ–დაბოლილი“ ეკლესიის ტყუილებს და არავითარი სურვილი არ მქონდა ეკლესიაში ბოდიალისა, მაგრამ დედაჩემი მაინც, წლების განმავლობაში მაიძულებდა შოზოფრენიკ–ოლიგოფრენთა თავშეყრის ადგილას სიარულს! ერთხელაც დიღმის ერთ ტაძარში (ხიდთან რომ მდებარეობს) მიმიყვანა დედაჩემმა და „ მართლ-დაბოლილი მღვდელოს“ ქადაგების მოსმენა, ვიღაცა „წმინდანის“ შესახებ, მაგრამ როგორც კი „მღვდელომ“ შეგვნიშნა ჩამოფხრეწილი და დახეული მეორადი ტანსაცმლით მოსილი დატანჯულ სახიანი ხალხი, მყისვე იფიქრა ესენი მათხოვრები არიანო და პირდაპირ დასჭექა სახალხოდ, უბრძანა თავის „მართლ–დაბოლილ ბიჭიკოებს“ ანუ სტიქაროსნებს: „ეს მათხოვრები გაათრიეთ აქედან! მოაშორეთ აქედან ეგენი–ო!“, ჰოდა ეს „ბიჭიკოებიც“ ამომიდგნენ აქეთ იქიდან, ჩამავლეს ხელები და სულ ლანძღვით გამაპანღურეს ტაძრიდან! დედაჩემი მათ მიყვებოდა და უძახდა არა ვართ მათხოვრებიო, მაგრამ იმათ არ უსმინეს არაფერი! ორივენი გაგვაპანღურეს! და ყოველივე ზემოთხსენებულის მიუხედავად დედაჩემი „მართლმადიდებელ ქსენოფობებთან და შიზოფრენიკებთან ბრძოლას მიშლის!! მაგრამ მე არასდროს არ დავნებდები!!!...

დღესდღეობით საქართველოში (და დანარჩენ მსოფლიოში) გაბატონებულია მართლმადიდებლური შიზოფრენიკული ნეიროდეგრადაცია, რელიგიური ფსიქოზი ანუ ცერებრალური ნეიროდეგრადაცია. სტუდენტი ღვთისავარ ჩაბრავა ანტიეკლესია ანტიმრევლი!!! ანუ „მართლ-დაბოლილები“ (ანტიმართლმადიდებლური ანტიეკლესიური პამფლეტი) ზოგიერთები ამბობენ ერს სულიერი სიმშვიდე სჭირდება და ამიტომაც ხალხმა ეკლესიაში უნდა იაროსო, რადგანაც ასე ხალხი ქრისტეს მადლს ეზიარებაო, მაგრამ ყველაფერი ეს სიბრიყვე და სისულელეა! თუ გინდა სულიერი სიმშვიდე, ჩაიხედე საკუთარი არსების წიაღში და იპოვი მას! ნუ ეძებ მას შენი არსების გარეთ, სხვაგან! თუ გსურს იპოვო ღმერთი, ნუ ეძებ მას შენი არსების გარეთ, სხვაგან! ჩაიხედე საკუთარი არსების წიაღში და იპოვი მას! თუ გსურს მიიღო სიყვარული, ჩაიხედე საკუთარი არსების წიაღში და იპოვი მას! ნუ ეძებ მას შენი არსებისგან მოშორებით, სხვაგან! გაწუხებს ნერვები? მიდი ფსიქოლოგთან და ფსიქიატრთან! გსურს მიიღო ცოდნა და სულიერი სიბრძნე? მიდი მეცნიერთან , ფილოსოფოსთან და მეტაფიზიკოსთან!!! ან მოიძიე ცოდნა და სიბრძნე თავად! ჩაიხედე საკუთარ არსებაში და აღმოაჩინე იქ ჭეშმარიტება!! ტაძარ–ტაძარ ყიალი და ხეტიალი და სულელი, ქსენოფობი, ოლიგოფრენი, შოვინისტი, რასისტი, ნაცისტი, ჰომოფობი, ერუდიციის არმქონე, უმეცარი, გაუნათლებელი და მარგინალი "მამაოების" ანუ ე.წ. "მღვდლების" ფუნდამენტალისტური და ფანატიკური ლირიული დემაგოგიური ქადაგებების მოსმენით არაფერი შეგემატება!!! პირიქით დაგაკლდება! ტვინს და გულს გამოიტენი ფუნდამენტალისტური შიზოიდური იდიოტობებით და კიდევ უფრო დამძიმდები სულიერად!!! საქართველოს მოსახლეობის 90% "მართლმადიდებელი ეკლესიის" ერთგულია, რატომ? უმეცრების გამო!!! მექანიზმი ასეთია: უმეცარი და აგრესიული ნერვებმოშლილი ჰომოფობი მრევლი მიდის "სულიერი სიმშვიდის" საძებნელად კიდევ უფრო ჰომოფობ, ნერვებმოშლილ, უმეცარ და აგრესიულ მღვდელთან, რომელიც ყველა სიკეთესთან ერთად არის დაოსტატებული დემაგოგი!!... მღვდელი მოძღვრავს ისედაც ტვინნატკენ და ტვინნაღრძობ მრევლს და შედეგად ვიღებთ: ფუნდამენტალისტი, უმეცარი გაუნათლებელი და აგრესიული ჰომოფობების "ზომბილაშქარს"!!!მღვდელიც აგრესიული და ფანატიკოსი და მრევლიც! აი ასეთი არითმეტიკა გვაქვს დღეს ქვეყანაში! მღვდელი: "მიდი მოკალი ლესბიანკა! ამას ითხოვს უფალი იესო!" მრევლი: "დიახ მამაო!!" მღვდელი: "მიდი და მოკალი (ან ცემე სანამ არ დაამტვრევ ძვლებში და არ დატოვებ ცოცხალ–მკვდარს) ევანგელისტი!" მრევლი: "არის მამაო!!" მღვდელი: "წადი დახოცე ბუდისტები! ამას ითხოვს მაღალთა შინა მყოფი უფალი!" მრევლი: "დიახხ მამაო!!" და მრევლიც მიდის, უკან ან წინ მიუძღვებათ ე.წ. "კბილებალესილი მამაოების" ჯგრო და ერიჰაა!!! წალეკავს ურდო ქვეყანას!! მართლმადიდებელი ეკლესია: "იქამდე არ მოვისვენებთ, იქამდე არ მოვხუჭავთ თვალს, ვიდრე დედამიწაზე ყველა ადამიანი არ გახდება მართლმადიდებელი (ნებით თუ ძალით) ან სანამ ყველა ევანგელისტი, მორმონი, ბუდისტი, კრიშნაიდი, იეზიდი, ლესბიანკა, ბისექსუალი, კათოლიკე და ა.შ. –ები არ ამოწყდებიან!!!!... ჩვენ ვართ ქრისტეს ეკლესია!! სამოციქულო!!! მადლი მხოლოდ მართლმადიდებლებზე გადმოდის, ისიც სამი საათიდან ოთხ საათამდე, განრიგით... ჩვენ წავბილწეთ ახალგაზრდებისა და მოხუცების გული და გონება და დავიპყარით მათი ცნობიერება!! ყველგან ჩვენა ვართ! აბა გაბედოს ვინმემ რამე თქვას ჩვენი საპირისპირო! მყისვე შევკრებთ ბიჭიკოებს და სახლში მივუვარდებით! ქვას ქვაზე არ დავვტოვებთ!... იმიტომ რომ ჩვენ ვართ „კურთხეულები!" მთავრობა ეკლესიას ტრაკს უტლეკავს! ყველაფერი მათ ხელშია!აბა როგორ გაბედავს მთავრობა "კურთხეული დედაეკლესიის" თითის დაკარებას? რაღათქმაუნდა არა!... დღეს ჰომოსექსუალი ცემეს, ხვალ ბუდისტი ცემეს, ზეგ კრიშნაიდი აწამეს, მაზეგ – მუსულმანი მოკლეს... მთავრობა რას აკეთებს? არაფერს!!! მთავრობა ამბობს: "მდააა..." "მართლმადიდებელი ერი" ამბობს: "ოხ შე სატანისტო იაღოველო! მოგკლავ!!" იაღოველი: "რა დაგიშავე ჩემო სულიერო ძმაო? ვიცხოვროთ მშვიდად და დაე უფალმა დაგლოცოთ..." მართლმადიდებელი ერი: "ვის რათ უნდა შენი დალოცვა შე სატანა! წაეთრიე ქვეყნიდან ან მოკეტე და იყუჩე!!" ცემეს ბუდისტი.. პრეზინდენტი: "მდაა..." პრესა: "მდააა..." ტელევიზია: "მდააა..." კურთხეული ერი: "დიდება ქრისტეს! მოკვდი მტერო იხარე ჭერო!"მოკლეს ბუდისტი... პრეზიდენტი: "მდააა.. ოოო..." პრესა: "მდააა...ოოო..." ტელევიზია: "მდააა.ოოო..." "კურთხეული ერი": "ვაშააა! მთელი ქვეყანა ჩვენა ვართ! ყველა ერეტიკოსი მიწაში გდია! ურა! ჩვენ შევმუსრეთ ქრისტეს მტრებიიი...!!" მამაომ ბუდისტზე თქვა: "სატანაა ეგა" პრეზიდენტი: "არაფერი უჭირს..." მამაომ ბუდისტი ცემა, პრეზიდენტი: "მერე რა უჭირს კაცო..." მამაომ ბუდისტი მოკლა, პრეზიდენტი: "კაი რა დამასვენეთ! რა შეაღონეს ამ ბუდისტებმა გული!" რას ნიშნავს იყო ქართველი? "კურთხეული მართლმადიდებელი ერის პასუხი: "იყო მართლმადიდებელი!" კითხვა: მუსულმანი ან ბუდისტი ქართველები ქართველები არ არიან?" "კურთხეული მართლმადიდებელი ერის" პასუხი: "არ არიან!! ეგენი ეშმაკები არიან!!..." განცხადება: "პატრიარქმა თქვა: "თვალები დაითხარეთ და სამოთხეში უფრო სწრაფად შეხვალთო!" მრევლი: "დიახ მამაო!" პატრიქრმა თქვა: "თავზე კალათა ჩამოიფხატეთ და ისე იარეთ! ასე ბრძანა უფალმა!" მრევლი: "დიახ მამაო!" პატრიარქმა თქვა: "დღეიდან ცხვირს ქვია ტრაკი და ტრაკს ქვია ცხვირი!" მრევლი: "ეგრეა მამაო!" მართლმადიდებელი ეკლესია: "ცხადდება მარათონი:ვინც უფრო მეტ არამართლმადიდებელს აგინებს, ცემს და მოკლავს, მიიღებს საგზურს სამოთხეში, ბიზნეს კლასით წინა სკამებზე!" მრევლი: "ურაა!!..." ეს ყველაფერი ეკლესიაში დაკანონებული უაზრო აგრესიული და ფანატიკური დოგმების ბრალია, რომელსაც მოაზროვნე და გონიერი ინდივიდი არ უნდა და სძულს! ამიტომაც უკვე ეკლესიაში სამი წელია აღარ დავდივარ! არც ვეწევი და არც ვიჩხირავ და არც ვსვამ და არც სხვა რამე... ერთი ეგაა ეკლესიის მიერ დაგმობილი წიგნების წაკითხვა რომ ამიკრძალა ჩემმა მამაომ იმაზე გავგიჟდი! სწორედ მაშინ იმ დღესვე დავიწყე საწინააღმდეგო წიგნების და ნაშრომების წერა და კითხვა გამალებულმა! არავის აქვს უფლება მიმითიტოს რა ვიკითხო და რა არა და არასდროს არავის არ დავემორჩილები! ცუდ რამეს მე ისედაც არ ვკითხულობ! მამაო რომ ფილოსოფიისა და მეტაფიზიკის შესწავლას აგიკრძალავს როგორ ნუ გაბრაზდები და მოიძულებ მაგათ! მე ვარ ჭეშმარიტი ეზოთერიკი ქრისტიანი და სინკრეტისტი! მე ქრისტეს სულიერ სიბრძნესა და ცოდნას ვჭვრეტ მსოფლიოს ყველა სწავლებაში! ყველა მოძღვრებაში ვეძებ ანალოგიებს და პარალელებს! ასეთი გავხდი ეკლესიდან წასვლის შემდეგ... იქ ცოდნა არავის აინტერესებდა, ყველა რიტუალების ბრმა რუტინულ შესრულებაზე იყო დაციკლული და გადარეული! ხალხი იყო უმეცარი და წიგნის წაუკითხავი! ხალხი მაშინაც და დღესაც უბრალოდ მოდასაა აყოლილი თორემ განა მართლა ეგრე წამთ? თქვენი აზრით რწმენა რაა? უმეცრებს შეიძლება ქონდეთ რწმენა? შეიძლება კაცი იყოს უწიგნური და მორწმუნე? და ეზიზღებოდეს ყველა სხვა რელიგია და მათი მიმდევრები? ასეთი ზიზღი რაღაცა შოზოფრენიული და ფანატიკური მგონია! ესაა ადამიანობა? ესაა ქრისტიანობა? რომ ამტკიცებენ ეს მრევლი და ეკლესია,რომ ჭეშმარიტი რელიგია მარტო მართლმადიდებლობაა და ყველა სხვა რელიგია სატანიზმია, მათი მიმდევრები სატანისტები არიან და ჯოჯოხეთში რომ ხვდებიან ვითომ ეს მართალია?!! რა მუსულმანი ქართველები ქართველები არ არიან? რა ყველა არა მართლმადიდებელი ადამიანი დედამიწის ზურგზე მართლა სატანისტია და სულ წუილით მიდიან ჯოჯოხეთში სამუდამოდ?!!! რატომაა ვითომ ყველა არა მართლმადიდებელი სატანისტი?! რატომ ხვდება ყველა არამართლმადიდებელი ჯოჯოხეთში?! არაა ეგრე!!!!!!!!!! მართლმადიდებელი ეკლესიის პოლიტიკა მარტივია, ის, რაც მას სურს, იგი ახორციელებს ძალისმიერი მეთოდებით, ასე იყო საუკუნეების წინ... და ასეა დღესაც... მართლმადიდებელი ეკლესია სავსეა აგრესორი წმინდანებით, რომლებიც ეკლესიის იდეებს ძალით ნერგავდნენ ხალხის მასებში და ტარანით მიქონდათ საეკლესიო დოგმატები ადამიანთა გონებამდე, ასეთი აგრესორი და მოძალადე იყო რუსეთის ეკლესიის მიერ წმინდანად შერაცხული ე.წ. წმინდა ვლადიმირი, რუსეთის მთავარი, რითი გამოიჩინა მან თავი? ყველაფერი მარტივადაა: ვლადიმირი ახალი წელთაღრიცხვის ცხრაასიან წლებში ცხოვრობდა, როდესაც მართლმადიდებლურმა ეკლესიამ აღმოსავლეთ ევროპაში ტერიტორიების ექსპანსია დაიწყო, ამ ახალ იდეოლოგიას გაშლილი ხელებით შეეგება პოლიტიკური ძალაუფლების წყურვილით შეპყრობილი ტირანი და დიქტატორი, ნამდვილი გაფხორილი ინდაური სახელად ვლადიმირი, მთავარი რუსეთისა... ვლადიმირმა იმწამსვე ჩაბღუჯა ახალი იდეოლოგია, რომელიც ხალხის მასების დასამონებლად კიდევ უფრო ეფექტურ იარაღს წარმოადგენდა და ვლადიმირმა ის გამოიყენა კიდეც! ვლადიმირმა მთელს სამთავროში ძველი რელიგიის მიმდევართა წინააღმდეგ აქტიური რელიგიური რეპრესიები დაიწყო, უამრავი ადამიანი, რომელიც მტკიცედ იდგა თავის რწმენაში და არც აპირებდა ახალი სწავლების მიღებას, ამოხოცეს... ზოგიერთნი ქვეყნიდან გაიქცნენ და დაიფანტნენ ოთხივ მხარეს... ხოლო ვინც ქვეყანაში დარჩა იძულებული გახდა დამორჩილებოდა ახლადგამოცხვარ მართლმადიდებელ ტირანს! ვლადიმირმა როგორც რეალური ისტორიული წყაროები გვამცნობენ, შეკრიბა ჯარი და ხალხს იარაღის მუქარით ერეკებოდა ყინულივით ცივ მდინარეებში და „ნათლავდა ქრისტეს სახელით“, ამგვარი „მონათლვის“ შედეგად ბევრი ფილტვების ანთებით დაიღუპა და ვინც გადარჩა სიცოცხლის ბოლომდე ახლადგამოცხვარი „წმინდა“ ვლადიმირის მონად დარჩა, რუსეთის ახლადგამოცხვარმა ეკლესიამ რაღათქმაუნდა ვლადიმირი „წმინდანად“ შერაცხა! აბა რა უნდა ექნათ? თქვენი აზრით გაბედავდნენ და არ შერაცხავდნენ? ვლადიმირი ხალხზე ძალადობით „გაწმინდანდა“!! ასეთივე „წმინდანი“ იყო რომის „მართლმადიდებელი“ იმპერატორი თეოდოსიუს პირველი, მან სახელი იმით მოიხვეჭა და „წმინდანად“ იქნა შერაცხული, რომ 381 წელს გამოსცა კანონი, კანონი, რომლის თანახმადაც ყველა მანიქეველს ჩამოერთვა სამოქალაქო უფლებები, აიკრძალა მათი შეკრებები ნებისმიერ ადგილას, აიკრძალა მანიქევლური ლიტერატურის შექმნა და გავრცელება, მანიქევლებს ჩამოერთვათ მთელი ქონება და რაღათქმაუნდა მთლიანად გადაეცა რომის კათოლიკე მართლმადიდებელ ეკლესიას! და რაც ყველაზე მთავარია: დაკანონდა უკლებლივ ყველა მანიქეველის, დიდისა თუ პატარის, საჯაროდ სიკვდილით დასჯა! რომაელი ჯარისკაცები რომლებიც ადრე ყველა ქრისტიანს განურჩევლად დასდევდნენ და ხოცავდნენ, ახლა ერთერთი „ქრისტიანული“ სექტის ე.წ. „მართლმადიდებელი ეკლესიის“ სახელით ყველა არამართლმადიდებელს დევნიდნენ და ადგილზევე ხოცავდნენ!... მანიქევლების დევნა საუკუნეები გაგრძელდა და იქამდე არ დასრულდა სანამ უკანასკნელი მანიქეველი არ ამოწყდა... 529 წელს რომის „მართლმადიდებელმა“ იმპერატორმა იუსტინიანე პირველმა არა უბრალოდ დაგმო ნეოპლატონიზმი, არამედ საერთოდ აკრძალა იგი და დაიწყო ნეოპლატონიკოს ფილოსოფოსთა და მათ მიმდევართა დევნა–შევიწროება, იუსტინიანე პირველი შეუჩერებლად აგზავნიდა ნეოპლატონიკოსების კონცენტრაციის ადგილებში, მათ სახლებში დამსჯელ რაზმებს, რომლებიც სასტიკად უსწორდებოდნენ „სხვაგვარადმოაზროვნეთ“, გარკვეული დროის შემდეგ რომის იმპერიაში თითქმის აღარ დარჩნენ ნეოპლატონიკოსები... რომის მართლმადიდებელი იმპერატორები საუკუნეები დევნიდნენ „სხვანაირად მოაზროვნე არამართლმადიდებლებს“ და ხოცავდნენ მათ! მართლმადიდებელი ეკლესია „არამართლმადიდებელი მიმდინარეობების“ ძარცვის ხარჯზე გამდიდრდა და ეს ისტორიული ფაქტია! ვისაც ჩემი სიტყვები არ მოსწონს ცივი წყალი დალიოს!!... ახალი წელთაღრიცხვით მეხუთე საუკუნეში ეგვიპტის ალექსანდრიაში ცხოვრობდა გამოჩენილი ნეოპლატონიკოსი ფილოსოფოსი ქალი – ჰეპათია, რომელიც მასწავლებელი იყო ალექსანდრიის „წარმართულ“ ფილოსოფიის სკოლაში, ერთხელაც ალექსანდრიის მართლმადიდებელი პატრიარქი და მთელი მისი მიმდევარი მრევლი მარცხენა ფეხზე ადგა... აგრესიით, ქსენოფობიით, რასიზმით, ფანატიზმითა და ფუნდამენტალიზმით შეპყრობილი მრევლი, ალექსანდრიის მართლმადიდებელი იერარქების თაოსნობით, დააცხრა თავზე ფილოსოფიის სკოლას და შტურმით აიღო იგი, მართლმადიდებელმა ბრბომ დახოცა მასწავლებელთა და მოწაფეთა უმეტესობა, ვინც გადარჩა ან გაიქცა ან იძულებით „გადამართლმადიდებელდა“, ფილოსოფიური ხელნაწერების უდიდესი ნაწილი განადგურდა! თავად ჰეპათია კი შეიპყრეს, აწამეს, გააუპატიურეს და ნაკუწებად აჩეხეს! ახლა დაფიქრდით: ვინაა წმინდანი? ვლადიმირი, რომელიც იყო ტირანი და დიქტატორი და ძალით მონათლა ხალხი, თუ ჰეპათია, რომელიც გასაოცარი ერუდიციის მქონე პიროვნება იყო, ფლობდა დიდ ცოდნასა და სიბრძნეს და რომელიც იდეის გულისათვის აწამეს, იხმარეს და ნაკუწებად აჩეხეს სიძულვილით შეპყრობილმა „მრევლმა“?! მე თუ მკითხავთ წმინდანი არის ჰეპათია და არა ე.წ. ვლადიმირი! ჰეპათია იყო ჭეშმარიტი წმინდანი, რომელიც იდეის გულისათვის დაიღუპა და თან წამებით!... მართლმადიდებელი ეკლესიის პოლიტიკა იყო, არის და იქნება ასეთი: „მძულს ყველა ვინც მე არ მგავს!“. მართლმადიდებელი ეკლესიის „სასულიერო“ იერარქები, საუკუნეთა მანძილზე მხოლოდ ერთი მიზნისაკენ ისწრაფვოდნენ და ეს მიზანია: აბსოლუტური პოლიტიკური ძალაუფლება, მათ მუდამ ტირანიული და დესპოტური მიზნები ამოძრავებდათ, ერუდიციის არმქონე ხალხის მასების გამოზრდა მუდამ მათი ნომერ პირველი ამოცანა იყო, რადგანაც ეკლესიას ჰაერივით სჭირდებოდა თვინნაღრძობი, ტვინნატკენი, უმეცარი, აგრესიული, ჰომოფობი და ნაცისტი მრევლი, რომელზედაც იბატონებდნენ და რომელსაც საჭიროების შემთხვევაში „კონკურენტი“ კონფესიების წინააღმდეგ მიმართავდნენ, რასაც ისინი პირველი საუკუნიდან მოყოლებული აკეთებდნენ კიდეც! მღვდელი არ არის მეცნიერი, ის არ არის ფილოსოფოსი და არც მეტაფიზიკოსი, მაშინ რატომღა უჯერებენ მას უსიტყვოდ ე.წ. „მრევლი“? პასუხი მარტივია: იმიტომ რომ მრევლი უმეცარია და არ გააჩნია ერუდიცია! იმიტომ რომ ე.წ. მრევლის 99% არის ფსიქიურად და ნევროლოგიურად შეშლილი, მთელი რიგი ფსიქოლოგიური კომპლექსებით გაძეძგილი სადისტი და სოციოპათი და ამ სოციოპათებს აქვთ მოთხოვნილება რომ მიიღონ ნუგეში, შვება, ხსნა... ხსნას კი ისინი ხედავენ ე.წ. მღვდლების მორჩილებაში, რატომ არ მიდიან ისინი ფსიქოლოგებთან, ფსიქიატრებთან, ფილოსოფოსებთან ან მეტაფიზიკოსებთან, თუ დახმარება ესაჭიროებათ? რატომ და იმიტომ რომ ფსიქიატრთან და ფსიქოლოგთან მიხვიდე, მათ სტერეოტიპული სტიგმური წარმოდგენით, ნიშნავს იყო გიჟი! „ჯანსაღ საზოგადოებას“ კი გიჟები არ უყვარს! ფილოსოფოსებთან და მეტაფიზიკოსებთან მისვლას მათთვის აზრი არ აქვს, რატომ? არის ორი მიზეზი, პირველი იმიტომ რომ მათ უბრალოდ ფეხებზე კიდიათ ცოდნა, მათ არ აინტერესებთ შემეცნება, არ აინტერესებთ არც ფილოსოფია და მეტაფიზიკა... მეორე მიზეზი კი არის ის, რომ მათ არ აქვთ ერუდიცია, სამაგიეროდ მათ ტვინში ჩასვირინგებულია ცეცხლოვანი ასოებით სტიგმა, რომელიც გულისხმობს იმას, რომ იყო „ეკლესიური“, ნიშნავს იყო „მართალი კაცი“ ანუ გქონდეს პრესტიჟი, დიახ! ეკლესიურობა ესაა „პრესტიჟი“! ფსიქიატრი და ფსიქოლოგი არაპრესტიჟულია, აი მღვდელთან მისვლა კი არის! რატომ? რატომ და იმიტომ რომ საუკუნეთა მანძილზე ხალხის მასების ცნობიერებაში ჩამოყალიბდა და განმტკიცდა, ასევთქვათ ღრმად გაიდგა ფესვები „დედაეკლესიის უცდომელობისა და ღვთიურობის“ ცრუ იდეამ, რომელსაც ეკლესიის იერარქები ახალი წელთაღრიცხვის პირველი საუკუნიდან ნერგავდნენ ბრბოში!!! უმალ ღორები დაიწყებენ ფრენას ან ორანგუტანგები ფილოსოფიის ტრაქტატს დაწერენ ვიდრე „მართლმადიდებელი მორწმუნე“ შეიცვლის მსოფლმხედველობას! მგლის თავზე სახარებას კითხულობდნენ, მგელი კი იძახდა: „გამიშვი მთაზე ცხვარიაო!“... ეკლესია დაოსტატებული ქირურგია, ის საოცარი სიზუსტით ატარებს „სპეც–ოპერაციებს“ ადამიანთა ცნობიერებაზე, საუკუნეთა მანძილზე მუდმივი ქირურგიული ჩარევების შედეგად მივიღეთ „საზოგადოება–ფრანკენშტაინის მონსტრი“! ეკლესიას მოაზროვნე ინდივიდები არ ჭირდება! მას გოლემები ჭირდება, დაპროგრამებული ბიორობოტები, რომლებსაც საითაც უნდა იქეთ წარმართავს და რასაც უნდა იმას ჩაადენინებს!! მოაზროვნე ინდივიდი ეკლესიის იდეოლოგიით „სატანისტი და ერეტიკოსია“, იცით როგორ უსწორდებიან სატანისტებს? გაიხსენეთ გარდასული საუკუნეები, გაიხსენეთ 17 მაისი!... დასაბამშივე, ჩასახვის დღიდანვე ქრისტიანული მოძღვრება სავსე იყო მძლავრი ვნებათაღელვებითა და ინტერესთა კონფლიქტებით, რამაც განაპირობა მისი მრავალფეროვნება. თავიდანვე, ჩვენი ერის პირველი საუკუნიდანვე ქრისტიანული მოძღვრება განვითარდა როგორც მრავალი, სხვადასხვა სახისა და ფორმის რელიგიურ–ფილოსოფიური კონფესიის ერთობლიობა, რომელთა წარმომადგენლებს ძალზე ხშირად გააჩნდათ ერთმანეთთან მიმართებაში ძლიერი ინტერესთა კონფლიქტები და ანტიპათიები, ქრისტეს დოქტრინების სხვადასხვაგვარი ინტერპრეტაციის გამო, იმიტომ რომ თითოეული მათგანი, რაც არ უნდა გამჭრიახი გონება ჰქონოდა, თითოეული მოციქული და მოციქულთა მოწაფე და მოწაფეთა მოწაფე, ფლობდა მეტნაკლებად განსხვავებულ და თავისებურ ხედვას, კონკრეტულად ქრისტეს ქადაგებებისა. ადრექრისტიანულ ეპოქაშივე მოხდა ქრისტეს მოძღვრების მიმდევართა დიფერენციაცია, გამოიკვეთენ ისეთები რომლებიც შედარებით უფრო კარგად იგებდნენ ქრისტეს ქადაგებათა ჭეშმარიტ არსს და ისეთებიც რომლებიც ან ცუდად იგებდნენ ან საერთოდაც არ ესმოდათ იგი. ის ადამიანები რომლებიც ყველაზე ახლოს იყვნენ ქრისტეს ქადაგებათა ჭეშმარიტ არსთან, საკუთარ თავს გნოსტიკოსებს უწოდებდნენ, რაც ნიშნავს შემმეცნებელს. მათი ორი მთავარი თვისება იყო, პანენთეისტური სუპერპერსონალიზმი და ებრაელთა რელიგიისა და მათი ღმერთის – იაჰვეს მიმართ კრიტიკული და მტკიცედ უარყოფითი, ანტაგონისტური დამოკიდებულება, რაც ვგონებ საკმაოდ ობიექტური იყო მათი მხრიდან, თუ მხედველობაში მივიღებთ ყველა ფაქტს. გნოსტიკოსთა მთავარი არგუმენტი იაჰვეს წინააღმდეგ, იყო მისი მძიმე ხასიათი, რაც გამოიხატებოდა, ტირანიულ და დიქტატორულ ნარცისიზმში, სადიზმში, ნაციზმში, რასიზმში, ქსენოფობიაში, სოციოპათურ ექსცენტრიზმში, რადიკალურ სიმკაცრეში, თანაგრძნობისა და მოწყალების უნარის არქონაში, ეჭვიანობასა და შურიანობაში, რომელიც ძველი აღთქმის თითქმის ყოველ სტროფში ვლინდება. გნოსტიკოსები მიუთითებდნენ ებრაელთა იაჰვესა და სახარებისეული მამაზეციერის ანტაგონიზმსა და დიალექტიკაზე ანუ იმაზე, რომ ამ ორი არსების ხასიათი იმდენად განსხვავდება ერთმანეთისაგან, ფაქტობრივად თავისუფლად შეგვიძლია ვამტკიცოთ ის, რომ ებრაული იაჰვე და სახარებისეული მამაზეციერი ორი სრულებით განსხვავებული არსება არიან. გნოსტიკოსთა საპირისპიროდ ადრექრისტიანულ ეპოქაში ჩვენდა საუბედუროდ ჩაისახა ერთი მეტად რადიკალური და ექსცენტრიული ტერორისტული ბუნების მქონე სექტანტური მიმდინარეობა, რომელიც აცხადებდა პრეტენზიას იმაზე, რომ წარმოადგენდა ქრისტიანობის ერთადერთ ჭეშმარიტ ფორმას, ხოლო სხვა მიმდინარეობებს ერეტიკულად ანუ მწვალებლურად, მცდარად აცხადებდა. ამ მიმდინარეობისათვის დამახასიათებელი იყო ორი რამ, კერძოდ მისი ჰიბრიდული ნახევრადქრისტიანული და ნახევრადიუდევლური (ებრაული ანუ იაჰვისტური) ბუნება და სადისტურ–სოციოპათიური და ექსტრემისტულ ტერორისტული ხასიათი. უფრო კონკრეტულად რომ ვთქვათ ეს მიმდინარეობა, თავის აბრაამულ ალუზიებში სახარებისეულ მამაზეციერს ებრაულ იაჰვეში აიგივებდა, იაჰვეს ჭეშმარიტი მამაღმერთის ერთერთ სახელად მიიჩნევდა და ამით, ორ სრულებით შეუთავსებად ლიტერატურას, ქრისტიანულ სახარებებსა და ებრაულ იაჰვისტურ წიგნებს ერთმანეთში ურევდა, იმისათვის რათა ებრაული და ქრისტიანული ლიტერატურის სინთეზი წარმატებით განეხორციელებინათ, ისინი ქრისტიანულ სახარებებში ხელოვნურად უმატებდნენ იაჰვისტურ ალუზიებსა და სხვა სახის ინტერპოლაციებს, რომლებიც ანგრევდნენ სახარებათა არაიაჰვისტურ თვისებრივად ნოვატორულ იდეურ საფუძველს. ეს სექტა მკაცრად და თან ერთობ დიდი წარმატებით უსწორდებოდა ქრისტესთან იდეურად უახლოს კონფესიებს, გნოსტიკურ დენომინაციებს, ხოცავდა რა მათ წარმომადგენლებს და ამას აკეთებდა საიმპერატორო კარის დიდი მხარდაჭერით, საუკუნეთა მანძილზე ეს სექტა დაკავებული იყო სამი რამით: ხოცვით, ძარცვითა და ფაქტების პროფანაციით, სწორედ განადგურებულ გნოსტიკურ და სხვა რელიგიური კონფესიების ქონების კონფისკაციამ უსაშველოდ გააფართოვა აგრესორ სექტანტთა ფინანსები. ამ სექტანტების სახელი იყო – კათოლიკე მართლმადიდებელი სამოციქულო ეკლესია. იუდეოქრისტიანული და სხვა აბრაამული სწავლებების თანახმად ძეღმერთს დედამიწაზე ყავდა 12 მოციქული, მათგან ყველა მამაკაცია, მაგრამ სინამდვილეში მოციქულები ბევრად უფრო მეტნი იყვნენ და მათ შორის ყოფილან ქალებიც. იუდეოქრისტიანული და ზოგადად აბრაამული სწავლებების თანახმად ქალი მამაკაცზე დაბლა დგას და უფლებები თითქმის არ გააჩნია, ქალს არ აქვს სწავლის და სწავლების უფლება, ეკლესიაში ქალმა უნდა იდუმოს და არ ილაპარაკოს, ის უნდა ემსახუროს ქმარს ან მამას უსიტყვოდ. რადგანაც პირველი ქალი შეიქმნა პირველი მამაკაცის ნეკნისაგან, ქალი მამაკაცთან შედარებით არარაობაა და მამაკაცი არის ქალის ბატონი. 1962 წლიდან 1997 წლამდე საქართველოს საპატრიარქო გაწევრიანებული იყო ეკუმენისტურ საბჭოში ანუ ეკლესიათა მსოფლიო საბჭოში (ემს), მაგრამ 1997 წელს, რადიკალი ფუნდამენტალისტების მოთხოვნით იგი ამ საბჭოდან გამოვიდა. 1997 წლიდან საქართველოში დაიწყო ფუნდამენტალისტი მართლმადიდებლების მიერ ინიციირებული დევნა–დარბევები და შევიწროებები საქართველოს ტერიტორიაზე მცხოვრები რელიგიური და სექსუალური უმცირესობებისა. 1997 წლიდან, კომუნისტური რეჟიმის ზეგავლენიდან თავის დახსნის შემდეგ, საქართველოს მართლმადიდებლურ ეკლესიაში გაძლიერდა რელიგიური ფუნდამენტალიზმი, აგრეთვე გაიზარდა სასულიერო პირების რაოდენობა და მკვეთრად დაქვეითდა, როგორც სასულიერო იერარქების, ისევე მრევლის ერუდიციის დონე. მართლმადიდებელ ეკლესიას უზარმაზარი მრევლი ყავს, რატომ? იმიტომ რომ უმეცარ და გაუნათლებელ, ქსენოფობებზე ბატონობა იოლზე იოლია! მართლმადიდებელი ეკლესიის მრევლის 99% საერთოდ არანაერ კითხვებს არ სვამს არაფერთან მიმართებაში და იოტის ოდენადაც კი არ ინტერესდება ფილოსოფიური საკითხების სიღრმეებით და სულაც არ იწუხებს თავს ბიბლიისა და სხვა წმინდა წიგნების შესწავლით, რაღათქმაუნდა შემეცნების უნარისა და სურვილის არმქონე მრევლის მართვა უმარტივესი საქმეა! მაგრამ ისმის კითხვა: „რატომ არის ასე? რატომ არ სვამენ ეკლესიის მიმდევარი „მორწმუნეები“ კითხვებს?“ პასუხი მარტივია: „იმიტომ რომ მათ ხელოვნურად შეუქმნეს ისეთი გარემო, რომელიც ბანგივით აბრუებს ადამიანებს და აზროვნების უნარს აკარგვინებს... ხოლო აზროვნება, როგორც დეკარტმა თქვა არსებობის სინონიმია... მრევლი იმყოფება ხელოვნურად შექმნილ, გამოგონილ „ზღაპრულ“ სამყაროში, სადაც ყველაფერი ან თეთრია ანდა შავი... ასეთ ხელოვნურ გარემოში დაბოლილი მართლმადიდებელი მორწმუნეები მთელს სამყაროს ორ ბანაკად ყოფენ: მართლმადიდებლებად ანუ ღვთივკურთხეულ მართალ ხალხად, რომლებიც სიკვდილის შემდეგ პირდაპირ სამოთხეში მიდიან და არამართლმადიდებელ სატანისტებად ანუ ეშმაკეულებად, რომლებიც გარდაცვალების შემდეგ სულ წუილ წუილით მიდიან ჯოჯოხეთში!... მრევლის ტვინში ამოსვირინგებულია: „იყო მართლმადიდებელი ნიშნავს იყო ადამიანი!“ და „იყო ჭეშმარიტი ქრისტიანი, ნიშნავს იყო მართლმადიდებელი!“ აგრეთვე მათ თავში არსებობს მახინჯი იდეა: „ყველა არამართლმადიდებელი არ არის ადამიანი და ისინი პატივისცემას და თანაგრძნობას არ იმსახურებენ!“... როდესაც მართლმადიდებელი გესაუბრება ის პირდაპირ ტვინში გახლის თავის „რწმენას“, ცდილობს გაბურღოს შენი ტვინი და მის სიღრმეში ძალით შეტენოს თავისი იდეოლოგია, რომელიც მას აბსოლუტურ ჭეშმარიტებად მიაჩნია... როდესაც აღმოსავლურ და დასავლურ ფილოსოფიასა და მეტაფიზიკაზე უწყებ საუბარს და ახსნას რა რას ნიშნავს, ის გაკვირვებული გეკითხება: „კი მაგრამ განა შენ ქრისტიანი არა ხარ? ეგ რად გინდა? მამაოს არ უსმენ?“ და არ დაგავიწყდეთ რომ მისი ჭკუით ქრისტიანობა გულისხმობს მხოლოდ მართლმადიდებლობას და არაფერს სხვას! არცერთმა „მორწმუნემ“ მიახლოებითაც კი არ იცის თუ რამდენი დენომინაცია ანუ განშტოებაა ქრისტიანობაში და საერთოდ რა „ხილია“ ეს სიტყვა – დენომინაცია, როდესაც მას სხვა ქრისტიანულ დენომინაციებზე უწყებ საუბარს ის შტერივით და ამასთან ვირული სიჯიუტით გიწყებს იმის მტკიცებას, რომ ის „სხვა“ დენომინაციები ქრისტიანობას არ წარმოადგენენ და რომ იმ სხვა დენომინაციათა მიმდევარი ადამიანები თურმე ქრისტიანები არ ყოფილან და რომ ჭეშმარიტი ქრისტიანი თავადაა, რადგანაც არის „მართლმადიდებელი“, მართლმადიდებლურ ხატებზე მოწიწებითა და აღტაცებით გებაასება, მაგრამ როგორც კი ინდუისტურ და ბუდისტურ ან თუნდაც კათოლიკურ ხატებზე და მათ მშვენიერებაზე დაუწყებ საუბარს მყისვე ცეცხლივით ინთება, კაპასდება, ივსება მრისხანებითა და სიძულვილით და ისეთი აგდებით გიწყებს საუბარს, უფრო ზუსტად იმის მტკიცებას რომ ის „სხვა“ ხატები სისულელეა და „დებილობა“, რომ პირდაპირ გაოცებისაგან ენა მუცელში გივარდება და არც კი იცი რა უნდა უთხრა ამ ტვინნაღრძობ ქსენოფობსა და ჰომოფობს!... ერთი წამის წინ აღტაცებითა და მოწიწებით უსაუბრობოდა მართლმადიდებლურ ხატებზე, მაგრამ როგორც კი გვერდზე გადაუხვიე, იმწასვე წიწმატდება და მზადაა რომ გებრღდვნას და შენგან ცოცხალი ადგილი არ დატოვოს! ანდა უბრალოდ დაცინვას გიწყებს და სულელს გიწოდებს! მარტო იმიტომ რომ ახსენე უფალი შივა, ან ვიშნუ, ან ბუდა ანდა შაკტი... როდესაც იგებს რომ არა ხარ ქრისტიანი (ეს მისი გაგებით) და ვთქვათ ხარ ინდუისტი ან ბუდისტი, ან რაიმე სხვა... იმწამსვე მისი ტვინი „ატორმუზებს“ ისე რომ ღრჭიალის ხმაც კი გესმის! მის კაკლისოდენა ტვინში იმწამსვე ენთება წითელი ნათურა და ჩნდება წარწერა: „საფრთხე! საფრთხე! შენიშნულია არამართლმადიდებელი სატანისტი! საფრთხე!“ ის არც კი ცდილობს გაგიგოს ან მოგისმინოს... ან დაგცინის ან გეჩხუბება გახელებული... ანდა ორივეს ერთად აკეთებს... ის გეუბნება: „შენ ხომ მონათლული ხარ? მაგას როგორღა ამბობ მართლმადიდებელი არა ვარო?“ და გიყურებს დაბოლილივით... რას ამბობს ხვდებით? მე ჩემმა მშობლებმა, ჩემმა ოჯახმა მომნათლეს როდესაც 4 წლის ვიყავი, მაშინ წესიერად არც აზროვნება ვიცოდი და არც ლაპარაკი ნორმალურად, საერთოდ არ გამაჩნდა რელიგიური, ფილოსოფიური, მეტაფიზიკური და მეცნიერული საკითხების ცოდნა, როგორც ახლა მაქვს, მაშინ ერთი ციცქნა ღლაპი ვიყავი, რომელმაც ბევრ ელემენტარული ყოფითი საკითხიც კი არ იცოდა, არათუ თეოლოგიური და ფილოსოფიური მაღალი მატერიები! და ასეთი ღლაპი მომნათლეს „მართლმადიდებელ ქრისტიანად“, ვერაფერს იტყვი კარგი რამაა ეს ნათლობა!: ჯერ არის და ქვეყნის ფულს გღლიტავს ე.წ. „მამაო“ ფაქტობრივად არაფერში, რაღაცა სანთლებში, ტაშტში და ე.წ. „ნაკურთხ“ წყალში და კიდევ რაღაც აბრაკადაბრული „ლოცვების“ წაკითხვაში, მერე ადგება, ჩაგავლებს ხელს და ჩაგაყუდებს ტაშტში, ე.წ. „ნაკურთხ“ წყალში, მერე „მოგრთავს“ გარშემო სანთლებით და დაიწყებს პრიმიტიული ტომის შამანივით რაღაცის ბუტბუტს და მერე მჭექარ ღნავილზე გადადის! ვნათლავთ ამას და ამას! ესა და ესა მონა და მხევალი ღვთისა! თუ რაღაცა ამის მსგავსი... ეს ბაზარი და კლოუნადა, ეს კარნავალი რომ ჩამთავრდება, ფაქტობრივად არაფრის გაკეთებით ჯიბეგასქელებული „მღვდელო“ აბარებს შენს თავს შენს „ოჯახს“ და უკვე „ჭეშმარიტი მართლმორწმუნე მართლმადიდებელი ქრისტიანი“ ხარ! შენ არავინ არაფერს არ გეკითხება... გინდა... არ გინდა... სულ ცალ ყვერზე კიდიათ! ვის რაში დაკარგვიხარ? ვის აინტერესებს შენი აზრი? ან განა რა აზრი უნდა გაგაჩნდეს 4 წლის ღლაპს, რომელსაც ჯერ პირზე რძე არ შეგშრობია? „პატივცემულო“ მამაოებო, ერთი ეს მითხარით მართლმადიდებლობა რა არის? ეს არის ცნობიერი და გონიერი თავისუფალი არჩევანი გაკეთებული ჯანსაღად მოაზროვნე ზრდასრული ადამიანის მიერ თუ უბრალოდ „ტაშტში ჩასხმულ ნაკურთხ წყალში ამოვლება, ერთი ორი სანთლის შემოტარება და რაღაც აბრაკადაბრას წაღნავლება მჭექარე ხმით?“ გეკითხებით მე თქვენ: „მაშინ მე ცნობიერი და აზრიანი არჩევანი გავაკეთე და მივიღე გადაწყვეტილება როგორც გონიერმა არსებამ თუ თქვენ უბრალოდ ავტომატურად, ჩემი ჯერ კიდევ ჩამოუყალიბებელი ნების საწინააღმდეგოდ დამდაღეთ ე.წ. მართლმადიდებლის დამღით, გამომაწყვეთ რა „მართლმორწმუნის უნიფორმაში“?“ ვინ მისცა ერთი ამ კრეტინებს ჩემი დადაღვის უფლება? ჩემი ოჯახის წევრებიც მაგრები არიან რა! მომნათლეს თავიანთი ჭკუით! და სად ჩემის ტრაკშია ახლა მაგათი ნათლობა? კაცი 21 წლის ვარ და გაშალაშინებული შაკტისტი და სინკრეტისტი იდეალისტი ვარ! სადაა ეგ მაგათი ნათლობა? ის რომ ღლაპობის დროს ვიღაცეებმა „მართლმადიდებლად მომნათლეს“, სულაც არ ნიშნავს იმას რომ ეს მე ავირჩიე, რომ მე ეს მართლა მინდოდა! და არავის აქვს უფლება მე ამის გამო მიმითითოს შენ ეს უნდა იყო და არა ესო!... დღესაც მრავალ ბავშვს „ნათლავენ“ მართლმადიდებლად და მერე მთელი ბავშვობა აბოლებენ მართლმადიდებლური ზღაპრებით! ერიც და ბერიც ლენჩდება და შტერდება!... დემოგრაფიას კიდე რა უჭირს! შტეროგრაფიას მივხედოთ სჯობს! ხალხს ერუდიციის მაგივრად შტერუდიცია აქვს! მთელი საქართველო (და არა მარტო) გავსებულია მართლმადიდებლობით დაბოლილებით! მართლმადიდებელ მრევლს ცხოველური ჯოგის ინსტინქტი აქვს მძლავრად განვითარებული, ერთნაირები ერთად ეწებებიან იდეოლოგიურ ნაკელსა და ფსელში, ხოლო „განსხვავებულებს“ ტლინკების კვრით აგდებენ თავიანთი „სამოთხიდან“. მართლმადიდებელი მრევლის ღრმა რწმენით, ე.წ. ცათა სასუფეველში, რომელიც თავადაც გაგებაში არ არიან „რა ხილია“, ხვდებიან ბრმა რწმენით, ყოველგვარი კითხვების დასმისა და აზროვნების გარეშე, თუ მართალი ხარ, ხარ მართლმადიდებელი, თუ მართლმადიდებელი ხარ არ აზროვნებ და კითხვებსაც არ სვამ... თუ აზროვნებ და კითხვებს სვამ არც მართლმადიდებელი ყოფილხარ და არც მართალი კაცი, ეგრე გამოდის!... „არა მართალთა“ ადგილი კი „ჯანსაღ მართლმორწმუნე საზოგადოებაში“ არ არის! დღეს ეკა ბესელია იგრიხება, უტლეკავს ტრაკს ეკლესიას და პატრიარქს დითირამბებს უმღერის და დაიზმანება ასე საქმიანი და „მართლმორწმუნე“ ქალბატონის იმიჯით მოსილი!... ხვალ კიდევ სხვა ჯამბაზი გამოჩნდება და მისცემს „დედაეკლესიას“ წინიდანაც და უკნიდანაც!... ხო, ის 25 მილიონი დოლარი წელიწადში პირადად მთავრობის ჯიბიდან ხო არ ყოფნის „დედაეკლესიას“! ის კიდევ ქებადიდებას და ერთი ადგილის „მიცემას“ ითხოვს! მართლმადიდებელი „მღვდელოების“ მიერ დაბოლილი მრევლი ფულით ყიდულობენ „მართლმადიდებლობას“! საკმარისია „მღვდელოს“ ფული ჩაუთვალო და ისიც მყისვე „გაგამართლმადიდებლებს“!... როდესაც ე.წ. მართლმადიდებელს ეუბნები რომ ადამიანის სული უქმნელია და მარადიული, რომ ადამიანის არსება ბუნებით ღვთაებრივია და უსაწყისო, გაოცებული დაბოლილის სიფათით გიყურებს და გეკითხება: „ღმერთის არ გეშინია? მაგ სისულელეს როგორ ამბობ?“ უყურებ და პირდაპირ ხვდები რომ მას აღმოსავლური და დასავლური ფილოსოფიისა და მეტაფიზიკის არაფერი არ ესმის! და „გებაასება“ ასე დაბოლილივით და „გიკერავს“ დაუნიკის „როჟებს“!... უყურებ მართლმადიდებლურ „ხატებს“ და იქიდან შემოგყურებენ მოღრანჯულ სახეებიანი ბიბლიური პერსონაჟები! ყველას, უკლებლივ ყველას, ისეთი მოღრანჯული სახეები აქვს რომ გიჩნდება კითხვა: „ეს არის ხატი? ეს არის მხატვრობა?“ შეხედავ კათოლიკურ, ინდუისტურ და ბუდისტურ ხატებს და შემოგცქერის მხატვრული მშვენიერება, ნამდვილი შედევრი! მერე ისევ გადახედავ მართლმადიდებლურ „ხატებს“ და სახე დაღრანჯული „წმინდანები“ და „ღმერთი“ შემოგყურებენ! რეალობა ასეთია: კათოლიკეებსა და ინდუისტებსა და ბუდისტებს ყავდათ მხატვრობის ოსტატები, ნამდვილი ვირტუოზები! ხოლო მართლმადიდებლებს ყავდათ დილეტანტი „მეჯღაპნეები“! მართლმადიდებლურ ხატებზე ყველას, დიდსაც და პატარასაც ცხვირპირი ჩამოსტირის, ხოლო ინდუისტურ და ბუდისტურ ხატებზე აღბეჭდილია ჰარმონია და მშვიდობა, ცოდნა და სიბრძნე... მთელი ჩემი ცნობიერი ცხოვრება დასანახად ვერ ვიტანდი მაფიოზი და ქსენოფობი „მართლ–დაბოლილი“ ეკლესიის ტყუილებს და არავითარი სურვილი არ მქონდა ეკლესიაში ბოდიალისა, მაგრამ დედაჩემი მაინც, წლების განმავლობაში მაიძულებდა შოზოფრენიკ–ოლიგოფრენთა თავშეყრის ადგილას სიარულს! ერთხელაც დიღმის ერთ ტაძარში (ხიდთან რომ მდებარეობს) მიმიყვანა დედაჩემმა და „ მართლ-დაბოლილი მღვდელოს“ ქადაგების მოსმენა, ვიღაცა „წმინდანის“ შესახებ, მაგრამ როგორც კი „მღვდელომ“ შეგვნიშნა ჩამოფხრეწილი და დახეული მეორადი ტანსაცმლით მოსილი დატანჯულ სახიანი ხალხი, მყისვე იფიქრა ესენი მათხოვრები არიანო და პირდაპირ დასჭექა სახალხოდ, უბრძანა თავის „მართლ–დაბოლილ ბიჭიკოებს“ ანუ სტიქაროსნებს: „ეს მათხოვრები გაათრიეთ აქედან! მოაშორეთ აქედან ეგენი–ო!“, ჰოდა ეს „ბიჭიკოებიც“ ამომიდგნენ აქეთ იქიდან, ჩამავლეს ხელები და სულ ლანძღვით გამაპანღურეს ტაძრიდან! დედაჩემი მათ მიყვებოდა და უძახდა არა ვართ მათხოვრებიო, მაგრამ იმათ არ უსმინეს არაფერი! ორივენი გაგვაპანღურეს! და ყოველივე ზემოთხსენებულის მიუხედავად დედაჩემი „მართლმადიდებელ ქსენოფობებთან და შიზოფრენიკებთან ბრძოლას მიშლის!! მაგრამ მე არასდროს არ დავნებდები!!!...

89 შეკითხვა ქრისტიანულ სამღვდელოებას და სამრევლოს ავტორი ღვთისავარ ჩაბრავა – თეოსოფი და სქოლასტიკოსი 1. ქრისტიანი და იუდაისტი სამღვდელოების და სამრევლოს მტკიცებით „ღმერთმა“ სამყარო არაფრისგან შექმნა. ისმის კითხვა: რა სახის სუბსტანციას წარმოადგენს ეს „არაფერი“? 2. სად მდებარეობს ეს არაფერი? 3. გააჩნია თუ არა დასაბამი და დასასრული ამ არაფერს, თუ იგი მარადიული, უსაწყისო და უსასრულოა? 4. რა ძალის მეოხებით „შექმნა“ „ღმერთმა“ სამყარო? 5. შეიცავს თუ არა რამეს ეს არაფერი? 6. დიფერენცირებული, დეტერმინირებული, დისკრეტული და მატერიალურია ეს არაფერი? თუ პირიქით არადიფერენცირებული, არადეტერმინირებული, არადისკრეტული და არამატერიალური? 7. რა სახის კონტაქტში იყო იგი ამ არაფერთან და როგორ შეიძლებოდა მისგან რაღაცის შექმნა თუ მასში თავიდანვე არ იყო ან ჩანასახი ან პროტოფორმა ან რაღაც მატრიცის, ინფორმაციული ან ენერგეტიკული მატრიცის მსგავსი? როგორ და რა ძალის ან ძალების მეშვეობით აიძულა „ღმერთმა“ სამყაროს წარმოქმნა? 8. როგორ მართავდა ქრისტიანების და იუდაისტების ბიბლიური „ღმერთი“, არაფერს და მისგან ქმნიდა 6 დღის განმავლობაში მთელ ხილულ და უხილავ სამყაროს, მათ შორის სამოთხესაც? 9. დაბადების პირველ სტროფში წერია: ץדאה חאו םימשה חאמיהלא אדבחישאדב, ინგლისურად ასეა: «B’rashith bara Elohim eth hashamayim v’eth h’areths, რუსულად ასეა: «из вечносуществующей Сущности Боги сформировали двойные небеса», „მარადიულად არსებული არსიდან (სუბსტანციიდან) ღმერთებმა (ელოჰიმებმა) წარმოქმნეს ორმაგი ცა“(„ბარაშიტ ბარა ელოხიმ ეთ ხაშამაიმ ვეთ ხარეთს“),სწორედაც რომ! ახლა კი მოდით დავაზუსტოთ, პლატონის ფილოსოფიაში უმაღლეს პირვალსაწყის არაფერს ანუ არარაობას ეწოდება - ნეონი რომელიც იგივეა რაც აგაფონი (უმაღლესი ღვთაებრივი სუბსტანცია), მაგრამ ეს არარაობა და არაფერი უბრალოდ არაფერი კი არ არის, არამედ ყოფიერების გარკვეულ ფორმას წარმოადგენს, ესაა არა უბრალოდ არაფერი, არამედ არაფერი როგორც უმაღლესი ღვთაებრივი სუბსტანცია, ყოფიერების უმაღლესი განზომილება, თუმცაღა არსებობს არაფრის კიდევ ერთი განსაზღვრება - უკონი, რაც ნიშნავს საერთოდ აბსოლუტურ არაფერსა და არარაობას, ამ ცნებას აბსოლუტურად შეესაბამება შუნიავადინი ბუდისტების - შუნიატა - აბსოლუტური არარაობა, არაფერი და სიცარიელე. ეს სიცარიელე არც არსებობს და არც არ არსებობს, არც არ არსებობს და არც არ არ არსებობს, არც ერთდროულად და არც ცალ-ცალკე, არც ერთი, არც მეორე, არც მესამე და არც მეოთხე განსაზღვრებები მას არ შეესაბამება, შუნიატა ესაა დადებითი ანუ პოზიტიური დასაბამი, არაფრის პოზიტიური განსაზღვრება. შუნია ესაა მუდმივი დასაბამი, ესაა აბსოლუტი - როგორც არაფერი, რამეთუ მის მიმართ ყოვლად გამოუსადეგარია ფენომენური, მიწიერი სამყაროს ყველა კატეგორია. ის არაფერი რომელსაც ადიდებენ შუნიავადინი მადხიამიკელი ბუდისტები და რომელზედაც საუბრობენ მართლმადიდებლები (და რომელზედაც სასხვათაშორისოდ, ბიბლიაში სიტყვაც არაა ნათქვამი!) იგივეა რაც სპინოზას სუბსტანცია, ჰერბერტ სპენსერის შეუცნობადი ძალა, ჰამილტონის უპირობო, შელინგის - ნეიტრუმი და კაბალისტების - ეინ სოფი, ეინ სოფი ნიშნავს - არაფერს, არარაობასა და სიცარიელეს, ისაა უზენაესი სუბსტანცია. დგას თუ არა ეს არაფერი ამ „ღმერთზე“ მაღლა თუ ღმერთმა ეს არაფერი კიდევ სხვა არაფრისგან შექმნა რათა ამ არაფრისგან შეექმნა რაღაცა ანუ სამყარო? 10. სად იყო ღმერთი სანამ სამყაროს შექმნიდა? 11. რატომ შექმნა ღმერთმა სამყარო? 12. იყო თუ არა სხვა სამყარო ჩვენს სამყარომდე? 13. სად იყვნენ ანგელოზები სანამ გაჩნდებოდა სამოთხე? 14. სად იყვნენ ადამიანები სანამ გაჩნდებოდა სამყარო? 15. სად იყვნენ დემონები სანამ გაჩნდებოდა სამყარო? 16. როდის შეიქმნა სამოთხე? 17. ვინ შექმნა ჯოჯოხეთი? 18. თუ ჯოჯოხეთი ღმერთმა შექმნა, მაშინ რატომ? 19. რატომაა ჯოჯოხეთი მარადიული? 20. რატომ სწირავს ღმერთი ცოდვილებს ჯოჯოხეთში მარადიული ტანჯვისათვის? 21. რატომ თარგმნიან ორთოდოქსი აბრაამული ქრისტიანები ბიბლიაში არსებულ სიტყვა „ელოჰიმს“ მხოლობითში, როგორც ღმერთს და არა მრავლობითში, როგორც ღმერთებს? 22. რას ნიშნავს ბიბლიის პირველ წიგნში არსებული სიტყვები „ბნელი იდო უფსკრულზე და სული ღვთისა იძრვოდა წ####ბს ზემოთ“? 23. რა ბნელი არსებობდა მაშინ? რა იყო ის „ბნელი“ და სად იყო? 24. რა იყო ის უფსკრული და სად იყო და ახლა სადაა? 25. რა არის „ღვთის სული და სად არის“? რას ნიშნავს „წ####ბს ზემოთ“ ანუ რა წ####ბზეა საუბარი ბიბლიის მეორე სტროფში? 26. რა ცამყარზეა საუბარი ბიბლიის პირველი წიგნის პირველ თავში? როდესაც წერია „გააჩინა ღმერთმა მყარი“, რაზეა საუბარი? 27. როდესაც წერია „გაყარა წ####ბი“ რაზეა საუბარი? 28. რატომ წერია რომ მცენარეები შექმნა ღმერთმა მესამე დღეს ხოლო მზე მეოთხე დღეს? ეს ხომ შეცდომაა? მცენარეები იკვებებიან მზის ელექტრომაგნიტური ენერგიით, მის გარეშე ისინი ვერ იარსებებენ, მაშინ რატომ წერია ასე? 29. რატომ ამბობენ „მორწმუნე ორთოდოქსი ქრისტიანები“ რომ ღმერთს შეუძლია ფიზიკის კანონების დარღვევა? 30. რატომ მეორდება სამყაროსა და ადამიანის შექმნის ისტორია ბიბლიის პირველ წიგნში ორჯერ? 31. რატომ თარგმნიან ორთოდოქსი ქრისტიანები ებრაულ სიტყვას ნეფეშ, ნახსენებს დაბადების წიგნის მეორე თავში, სადაც აღწერილია თუ როგორ შთაბერა ღმერთმა ადამს ეს „ნეფეშ“, როგორც სულს და არა ფსიქიკურ (ცხოველურ) საფშვინველს? 32. რატომ აუკრძალა ღმერთმა ადამსა და ევას შემეცნება, ანუ შეცნობის ხიდან ნაყოფის მოწყვეტა და შეჭმა? 33. რატომ მოატყუა ღმერთმა ადამი და ევა, თუ შეცნობის ხიდან ნაყოფს შეჭამთ მოკვდებითო და რატომ დემაგოგობენ ამასთან დაკავშირებით ქრისტიანები? 34. რატომ დემაგოგობენ და ამტკიცებენ ქრისტიანები, რომ ძველ აღთქმაში ნახსენებია წმინდა სამება და ამის დასადასტურებლად არასწორად რატომ თარგმნიან მას? 35. ბიბლიაში წერია რომ ადამმა მსოფლიოს ფლორისა და ფაუნის ყველა სახეობას თავისი სახელი დაარქვა, მას მერე რაც მთელი ცხოველთა სამყარო ედემის ბაღში მის წინაში წარდგა, ცხოველთა სამყარო შეიცავს 8 700 000 სახეობას, როგორ შეძლო ადამმა ყველა მათგანის ნახვა და აღრიცხვა? 36. როგორ წარდგნენ მსოფლიოს ფლორისა და ფაუნის 8 700 000 სახეობის წარმომადგენელი ინდივიდები ედემის ბაღში ანუ როგორ დაეტივნენ ედემის ბაღში ყველანი? 37. რამდენი დრო დახარჯა ადამმა სახელების დარქმევაში? 38. როგორ წარდგენ ხმელეთზე მდებარე ედემის ბაღში ადამთან, მარილიანი მსოფლიო ოკეანის წიაღში მცხოვრები თევზები და დელფინები და ვეშაპები? თუ ქრისტიანები და იუდაისტები დაიწყებენ იმის მტკიცებას რომ ისინი ედემის გარშემო მდებარე მდინარეებით მივიდნენ ადამთან, მაშინ ისმის კიდევ ერთი კითხვა: მდინარეების მტკნარ წყალში როგორ შეძლეს მარილიანი წყლის წიაღში მცხოვრებმა არსებებმა არსებობა? 39. თუ თევზები და დელფინები და ვეშაპები ფრენით ან ხმელეთზე ფორთხვით მივიდნენ ადამთან? 40. საიდან გაიგეს მსოფლიოს ფლორისა და ფაუნის წარმომადგენლებმა რომ ადამთან ედემის ბაღში უნდა მიბრძანებულიყვნენ? 41. და საერთოდ რა ენაზე საუბრობდა ადამი? 42. რა ასაკის შეიქმნა ადამი? 43. როგორ დაელაპარაკა გველი ადამსა და ევას თუ გველებმა საუბარი არ იციან და საერთოდ ადამიანური ინტელექტი არც კი აქვთ და რატომ დემაგოგობენ ქრისტიანები რომ გველში სატანა იყო შესული, როდესაც ეს ბიბლიაში საერთოდ არ წერია? 44. რატომ დაწყევლა ღმერთმა გველი „მუცელზე იხოხე და მტვერი ჭამე მთელი სიცოცხლეო“ თუ გველები ისედაც მუცელზე დახოხავენ? გველს მანამდე ფეხები ქონდა? 45. კონკრეტულად რა სახეობის გველმა აცდუნა ადამი და ევა? 46. იქნებ ადამი და ევა გველმა კი არა დრაკონმა აცდუნა? 47. რატომ მიიღო ღმერთმა მეცხვარე აბელის მიერ მირთმეული სისხლიანი ძღვენი; მოკლული ცხვარი და რატომ უარყო მიწისმუშაკი კაენის მიერ მირთმეული პურეული? რატომ დემაგოგობენ ქრისტიანები და იძახიან რომ კაენის ძღვენი ღმერთმა მისი ამპარტავნობისა და ქედმაღლობის გამო არ მიიღო, თუ ეს ბიბლიაში საერთოდ არსად არ წერია? 48. რატომ უარყოფენ ქრისტიანი სასულიერო პირები გიგანტების არსებობას, ბიბლიაში ხომ ბევრგან არიან ნახსენები გიგანტები ანუ ბუმბერაზები (რეფაიმები, ემიელები, ზამზუმიელები, ნიფილიმები, გიბორიმები)? 49. ბიბლიაში წერია რომ როდესაც დედამიწაზე გამრავლდნენ ადამიანები და შეეძინათ ქალიშვილები, ე.წ. ღვთისშვილები ჩამოვიდნენ დედამიწაზე და შეირთეს ცოლად ადამიანთა ქალიშვილები, რომლებმაც მათ უშვეს გიგანტები (ბუმბერაზები), ეზოთერიკის (ენოქის აპოკრიფული წიგნების) მიხედვით ეს ღვთისშვილები (ბიბლია, დაბადება, თავი 6, სტროფები 1–3) არიან დაცემული ანგელოზები, რატომ უარყოფენ ქრისტიანი დოგმატიკოსები ამას და ღვთისშვილებს უწოდებენ სეითის შთამომავლებს? 50. რატომ დაანგრია ღმერთმა ბაბილონის გოდოლი, როდესაც ადამიანები არაფერს ცუდს არ აკეთებდნენ? 51. ბიბლიაში არაფერი წერია იმის შესახებ რომ ბაბილონის გოდოლის მშენებლებს ბოროტი მიზნები ამოძრავებდათ, მაშინ რატომ ამტკიცებენ საპირისპიროს ქრისტიანი მღვდლები და რატომ აურია მათმა ღმერთმა ადამიანებს ენა? 52. რატომ დაღუპა ღმერთმა სოდომი და გომორა, როდესაც ისინი ცუდს არაფერს აკეთებდნენ და რატომ არის რომ სოდომელებსა და გომორელებს ქრისტიანი მღვდლები და მორწმუნეები არატრადიციულ სექსუალურ ორიენტაციაში, პროსტიტუციასა და ნარკომანიაში და აგრეთვე კერპთაყვანისმცემლობაში დებენ ბრალს, როდესაც რეალურად ბიბლიაში არაფერი არ წერია კონკრეტულად? 53. რატომ ხოცავდა ბიბლიური ღმერთი ეგვიპტიდან გამოსვლის შემდეგ, აღთქმული ქვეყნისკენ მიმავალ გზაზე, ებრაელ ხალხს, მცირეოდენი უკმაყოფილების გამოთქმის შემთხვევაშიც კი და რატომ ვერ იტანდა იგი კრიტიკას და თავისუფალ აზრს? 54. რატომ აიძულებს ბიბლიური ღმერთი ადამიანებს მხოლოდ მის აღიარებას ჭეშმარიტ ღმერთად, და მხოლოდ მის თაყვანისცემას და რატომ ვერ იტანს იგი სხვა ღმერთებს და აცხადებს მათ ეშმაკებად? 55. როგორ გამრავლდა კაცობრიობა თუ ადამის, ევას, კაენისა და სეითის გარდა ქვეყნად არავინ იყო? 56. რატომ უარყოფენ ქრისტიანი სასულიერო პირები ატლანტიდის არსებობას? 57. რატომ აქვს იესოს მათეს სახარებაში და იესოს ლუკას სახარებაში განსხვავებული გენეოლოგია? 58. სახარებაში წერია რომ იესო ქრისტე ქადაგებდა სინაგოგებში, კონსპიროლოგი მეცნიერები ამბობენ რომ იესოს ყავდა ცოლ–შვილი, ქრისტიანი მღვდლები და მორწმუნეები ამას უარყოფენ, მაგრამ სინაგოგებში ქადაგების უფლება ხომ არ ქონდათ უცოლშვილო მამაკაცებს? თუ იესოს არ ყავდა ცოლშვილი, მაშინ როგორ შედიოდა იგი სინაგოგებში (ტაძრებში), თუ ებრაული ტრადიციის თანახმად უცოლო და უშვილო მამაკაცს სინაგოგაში არ შეუშვებდა არავინ? 59. რატომ გამოეცხადა პირველად აღმდგარი იესო ქრისტე მარიამ მაგდალინელს, თუ ის მისი ცოლი არ იყო? 60. რატომ დაუდგინა ადამიანებს ღმერთმა ასოცი წელი სიცოცხლის ხანგრძლივობა? 61. და თუ სიცოცხლის ხანგრძლივობა 120 წელი იყო ჯერ კიდევ წარღვნამდე, თუ წარღვნის შემდეგ ნოე და მისი შთამომავლები ასოც წელზე მეტხანს ცხოვრობდნენ? ცნობილია რომ წარღვნის შემდეგ ნოემ 350 წელი იცოცხლა, საერთო ჯამში კი 950 წელი, სემმა 620 წელი, აბრაამმა 175 წელი იცოცხლა, ისააკმა 180 წელი იცხოვრა, სარამ, აბრაამის ცოლმა იცხოვრა 127 წელი და ა.შ. რატომ მოხდა ასე? 62. ქრისტიანი მღვდლები ამტკიცებენ რომ ნოეს სამი შვილისგან: სემისგან, ქამისგან და იაფეტისგან, წარმოიშვა მთელი კაცობრიობა, სემისგან ებრაელები და არაბები, ქამისგან აფრიკელი ნეგროიდები და იაფეტისგან ევროპეიდები, კი მაგრამ, ვიღასგან წარმოიშვნენ ამერიკელი წითელკანიანი ინდიელები, ავსტრალიელი ავსტრალოიდები და აზიელი მონღოლოიდები? 63. ბიბლიის მიხედვით როდესაც აბრაამი თავის ცოლთან, სარასთან ერთად ეგვიპტეში წავიდა, იგი შეხვდა ფარაონს და მის ხალხს, აბრაამმა სარა თავის დად გაასაღა იმიტომ რომ ეშინოდა არ მომკლან ლამაზი ცოლის გამოო, ფარაონმა სარა თავის ჰარამჰანაში წაიყვანა და აბრაამს სარას ფასად საგანძური და მონები აჩუქა და როდესაც სქესობრივი კავშირის დამყარება მოისურვა აბრაამის ღმერთმა ფარაონს თავზე სასჯელი დაატეხა, ფარაონმა შესჩივლა აბრაამს რატომ მომატყუეო, ისმის კითხვა: რატომ დასაჯა „ღმერთმა“ ფარაონი და არა ლაჩარი და მხდალი აბრაამი რომელმაც ცოლი ფაქტობრივად გაყიდა? 64. ბიბლიაში წერია რომ როდესაც ლოტი თავის ქალიშვილებთან ერთად სოდომ–გომორას მიდამოებიდან გადაიხვეწა, ქალიშვილებმა გადაწყვიტეს რომ მათი მამის თესლის გაგრძელებას საფრთხე ემუქრებოდა და რადგან გარშემო არავინ იყო რომ ისინი დაეორსულებინა, ქალიშვილებმა გადაწყვიტეს ლოტთან, თავიანთ მამასთან დაწოლილიყვნენ და მისგან დაორსულებულიყვნენ, მათ დაათვრეს ლოტი და მასთან სექსუალური კავშირი დაამყარეს, ისინი დაორსულდნენ... ისმის კითხვა: რეალურად არ იყო მათ გარშემო არავინ? ნუთუ დედამიწაზე იმ დროს არავინ არ იყო? რატომ ქადაგებს ბიბლია ინცესტს და რატომ არავინ უყურებს ამ ბიბლიურ პასაჟს სერიოზულად? 65. ბიბლიაში (გამოსვლაში, რიცხვთა წიგნში, მსაჯულთა წიგნში და იესო ნავინის წიგნში) წერია რომ ებრაელებმა ჯერ მოსეს და შემდეგ იესო ნავინის და გედეონის თაოსნობით გაანადგურეს ათი ეთნოსი: მიდიელები, ქანაანელები, ხეთელები, ამონელები, ედომელები, მოაბელები, ფერიზეველები, იებუსეველები, გირგაშეველები და რეფაიმელები, მას მერე რაც ეს ხალხები მოსპეს ებრაელებმა დაიკავეს მათი ქვეყნები და შექმნეს თავიანთი სამეფო, ისმის კითხვა: ყოველივე ეს არის დიდებული და კარგი საგმირო საქმეები თუ ტერორიზმი და ფაშისტური გენოციდი? ქონდათ კი ებრაელებს ამ ხალხების მოსპობის უფლება? 66. რატომ არ არის ძველ აღთქმაში მოცემული იაფეტისა და ქამის შთამომავალთა სრული ისტორია? 67. რატომ დახოცა უმოწყალოდ და საოცარი სისასტიკით, ბიბლიურმა ღმერთმა ეგვიპტის უკლებლივ ყველა პირმშო? 68. რას ნიშნავს გამოსვლის წიგნში არაერთხელ ნახსენები ფრაზა: „გაუსასტიკა გული უფალმა ფარაონს“ და თუ ბიბლიურ ღმერთს სურდა რომ ეგვიპტელებს გაეშვათ ებრაელები, რატომ უსასტიკებდა იგი გულს ფარაონს, იმის მაგივრად რომ მისთვის სიყვარული და მშვიდობა შთაეგონებინა? 69. თუ ბიბლიური ღმერთი არის ყოვლისმცოდნე და ყოვლისშემძლე, იცის წარსული, აწმყო და მომავალი და აქვს ყველაფრის უნარი, რატომ არ გაანადგურა სიკეთისა და ბოროტების შეცნობის ხე თავიდანვე, სანამ ადამი და ევა შეჭამდნენ მის ნაყოფს და დაარღვევდნენ მისთვის მიცემულ პირობას? ან რატომ არ შთააგონა ადამსა და ევას რომ არ მიკარებოდნენ ცნობადის ხეს? ან რატომ არ შეუცვალა ადამსა და ევას ცნობიერება და მეხსიერება იმწამსვე როგორც კი მათ დაარღვიეს აღთქმა და იგემეს აკრძალული ნაყოფი, ამის მაგივრად კი დაწყევლა? 70. რატომ არაფერი არ წერია ბიბლიაში, თუ საიდან და როგორ წარმოიშვნენ ანგელოზები? 71. თუ ბიბლიური ღმერთი ყოვლისშემძლეა, მაშინ რატომ დაუშვა მან სატანის და მისი მომხრე ანგელოზების განდგომა და დაცემა? 72. თუ ბიბლიური ღმერთი ყოვლისმცოდნეა და იცის წარსული, აწმყო და მომავალი, ესე იგი მან წინასწარ იცოდა რომ სატანა და ზეციური ანგელოზების გარკვეული ნაწილი მას განუდგებოდნენ და „დაეცემოდნენ“, იბადება ლოგიკური კითხვა: ბიბლიურმა ღმერთმა, სატანა და ანგელოზების ნაწილი, სპეციალურად იმისათვის შექმნა, რომ მომავალში ისინი აჯანყებულიყვნენ მის წინააღმდეგ და დაცემულიყვნენ თუ არა? ანუ ბიბლიურმა ღმერთმა, თუ ის ყოვლისმცოდნეა, სატანა და ანგელოზთა ნაწილი, წინასწარ დააპროგრამა იმაზე, რომ მათ მოეწყოთ ამბოხი თუ არა? თუ მან იცოდა მომავალი ამბოხის შესახებ, რატომ არაფერი მოიმოქმედა? 73. თუ ღმერთმა შექმნა ჯოჯოხეთი, იცოდა თუ არა მან წინასწარ, რომ მოხდებოდა „ცოდვით დაცემა“ და ათასობით და მილიონობით ადამიანი ჯოჯოხეთში წავიდოდა გარდაცვალების შემდეგ? ნიშნავს თუ არა ეს იმას, რომ ღმერთმა წინასწარ გაწირა ადამიანები ცოდვით დაცემისთვის და ჯოჯოხეთში მოხვედრისთვის? ესე იგი ღმერთმა სპეციალურად დაუშვა ადამიანთა ცოდვით დაცემა, რათა ჯოჯოხეთი ცარიელი არ დარჩენილიყო? 74. რატომ ამტკიცებენ ქრისტიანები, რომ იესო მეფე დავითის შთამომავალი იყო, თუ იგი არ გახლდათ დედამისის, მარიამის ქმრის, იოსების ხორციელი შვილი, არამედ სულიწმინდისგან უბიწოდ ჩაისახა? დავითის შთამომავალი იყო იოსები, მაგრამ თუ ლაპარაკია უბიწოდ ჩასახვაზე, რა კავშირშია დავით მეფესთან და მის შთამომავალ იოსებთან იესო? 75. წარღვნის დამთავრებისთანავე, კიდობნიდან გამოსვლის შემდეგ, რატომ მოკლა ნოემ ცხოველთა ნაწილი და მათი გვამები შესწირა ბიბლიურ ღმერთს? ბიბლიაში წერია რომ ღმერთმა იყნოსა გვამების სუნი და ესიამოვნა, რატომ სიამოვნებს ბიბლიურ ღმერთს სისხლის სუნი და საერთოდ ღმერთია თუ არა იგი? 76. მოსეს ხუთწიგნეულში წერია, რომ ერთხელ მოსეს ხალხის ნაწილი, ვინმე დათანისა და კორახის თაოსნობით აუჯანყდა და მათ ეგვიპტეში დაბრუნება ინდომეს, მაგრამ მოსემ შესჩივლა თუ არა ეს „ღმერთს“ მან მყისვე გაანადგურა მეამბოხეები, აჯანყებულთა ქვეშ მიწა ჩაინგრა და ჩაიტანა ყველანი: კაცები, ქალები, ბავშვები და და პირუტყვი (რიცხვნი, თავები 16 და 17), ბიბლიის მიხედვით 700 კაცზე მეტი დაიხოცა იმ დღეს, ისმის ლოგიკური კითხვა: რატომ გააკეთეს ეს მოსემ და მისმა „ღმერთმა“? რატომ გამოიჩინეს ამგვარი მხეცური სისასტიკე? იქნებ შესაძლოა, რომ მოსეს „ღმერთი“ სინამდვილეში არის არა ღმერთი, არამედ შენიღბული დემონი? 77. მოსეს ხუთწიგნეულში წერია რომ ერთხელ უდაბნოში ხეტიალისას, ებრაელებს ძალიან მოშივდათ ხორცი და მათ დაიწყეს გმინვა და გოდება, იმ დროის გახსენება როდესაც ეგვიპტეში ცხოვრობდნენ და მოსეს და მის „ღმერთს“ საყვედური გამოუცხადეს, ისურვეს რა უკან დაბრუნება (რიცხვნი, თავი 11, სტროფები 1–35), მოსემ ისინი არ გაუშვა, მოკლე დროში მოსეს „ღმერთმა“ მოუვლინა დამშეულებს ხორცი, ციდან ჩამოცვენილი მკვდარი მწყერების სახით, დამშეულებმა იწყეს შეგროვება და ჭამა, მაგრამ ჯერ მონელებული არ ქონდათ, რომ ბიბლიურმა „ღმერთმა“ დამშეულებს კეთრი შეყარა და ერთიანად გაავლო მუსრი დათვლილ წუთებში, ეს მშვენივრადაა აღწერილი ხუთწიგნეულში, სამღვდელოება და ბიბლია ამბობენ, რომ ამ ადამიანებს ეს სიხარბის გამო დაემართათ, მაგრამ რა შუაშია აქ სიხარბე და რა საჭიროა ეს დემაგოგია? როდესაც ადამიანები უბრალოდ იტანჯებოდნენ და დამშეულები იყვნენ და შიმშილით სიკვდილი ემუქრებოდათ უდაბნოში, ხოლო მოსეს „ღმერთმა“ ჯერ ფუჭი იმედი მისცა და „გაახარა“ მშივრები, ხოლო როდესაც ხალხი ჭამდა, კეთრი მოსდო და მუსრი გაავლო და დახოცა ყველა: კაცები, ქალები და ბავშვები? რატომ?! საიდან ასეთი უსამართლო სისასტიკე?! 78. ბიბლიაში წერია რომ როდესაც ებრაელები ქანაანის დაპყრობის პროცესში იყვნენ, მათ იერიში მიიტანეს მიდიელებზეც და მოკლეს რა ყველა მამაკაცი, ქალები ტყვედ ჩაიგდეს და მათზე სექსუალური ძალადობა განახორციელეს, აიძულეს რა სექსუალური კავშირის დამყარება, მიდიანელ ქალებს ეყოლათ ბავშვები, მაგრამ როდესაც ეს მოსემ გაიგო, ის განრისხდა და ბრძანა მიდიელი ქალების შვილებიანად განადგურება, რაც ებრაელმა ჯარისკაცებმა შეასრულეს (რიცხვნი, თავი 31, სტროფები 1–54), ისმის კითხვა: რატომ ჩაიდინეს ებრაელებმა ასეთი ფსიქოპათური სისასტიკე უდანაშაულო ქალების და ბავშვების მიმართ, რომლებიც ისედაც ძალადობის მხვერპლნი იყვნენ? და ეს ხალხია „ღვთის რჩეული“?! ესე იგი „ღმერთმა“ მათ უდანაშაულო ქალების და ბავშვების მოკვლის უფლება მიანიჭა?! 79. მოსეს ხუთწიგნეულში წერია რომ ერთხელ ებრაელებმა იპოვეს შეშის შემგროვებელი კაცი რომელსაც შეშა მიქონდა სახლში, მათ ის დაიჭირეს და ციხეში ჩააგდეს, ხოლო როდესაც მოსეს და „ღმერთს“ დაეკითხნენ რა ექნათ, ორივემ ერთხმად შეშის შემგროვებელი კაცის მოკვლა ბრძანეს, რაც აღსრულდა კიდეც, რადგანაც იმ დღეს შაბათი იყო, „წმინდა დღესასწაული“, როდესაც „ღმერთმა“ უსაქმურობა ბრძანა (რიცხვნი, თავი 15 სტროფები 32–35), ისმის კითხვა რატომ მოკლეს ებრაელებმა უდანაშაულო კაცი და რატომ ბრძანა მოსეს „ღმერთმა“ მისი მოკვლა თუ იგი არის ღმერთი და არა შენიღბული დემონი? 80. გამოსვლის წიგნში წერია, რომ როდესაც მოსე დიდი ხნით განმარტოვდა მთაზე ე. წ. „ღმერთის“ წინაშე, ებრაელებმა ვეღარ მოითმინეს, ყელში ამოუვიდათ მოსეს ლოდინი და აარონს თხოვეს კერპების გაკეთება, აჯანყდა მხოლოდ ებრაელთა გარკვეული ნაწილი, მას მერე რაც „ღმერთმა“ დაინახა ეს, მან ხალხის მთლიანად მოსპობა გადაწყვიტა (ჭეშმარიტად საოცარი და უნიკალური შეუწყნარებლობაა „ღმერთისთვის“, ამჯერადაც მოსეს „ღმერთმა“ გამოავლინა თავისი ბარბაროსული და პირსისხლიანი ნატურა), მოსემ დიდი ხვეწნა-ვედრებით გადაათქმევინა მას ეს, მაგრამ მას მერე რაც მთიდან ჩამოვიდა, მოხდა არანაკლებ საზარელი ფაქტი, მოსემ შეკრიბა ლევიანები („ისრაელის ღმერთის“ პირადი მონები) და მათი მახვილით, იმ დღეს ამოხოცა და გაჟლიტა 3000 ადამიანი (გამოსვლა, თავი 32, სტროფები 1–35), ისმის ლოგიკური კითხვა: რატომ აიძულებს მოსეს „ღმერთი“ ადამიანებს მორჩილ თაყვანისცემას და ერთადერთ ჭეშმარიტ ღმერთად აღიარებას და რატომ ანადგურებს უმოწყალოდ იმ ადამიანებს რომლებსაც არ სურთ მისი თაყვანისცემა? რატომ გაჟლიტეს ლევიანებმა მოსეს თაოსნობით იმ დღეს 3000 ადამიანი?! 81. მოსეს ხუთწიგნეულში წერია რომ ერთხელ ერთი ქალი აგინებდა მოსეს „ღმერთს“, ის კი შეიპყრეს და ქვებით ჩაქოლვის რიტუალით სიცოცხლეს გამოასალმეს, ისმის ლოგიკური კითხვა: რატომ გამოიჩინეს ებრაელებმა ასეთი სისასტიკე და რა უფლება ქონდათ მათ? 82. დაბადების წიგნის მეექვსე, მეშვიდე და მერვე თავებში ნახსენებია, რომ ნოემ ბიბლიური „ღმერთის“ ბრძანებით ააგო კიდობანი, რათა გადარჩენილიყო წარღვნას, მან კიდობანში შეიყვანა და დააბინავა თავისი სამი შვილი, სემი, ქამი და იაფეტი და მათი ცოლები, აგრეთვე მან „გამოარჩია“ დედამიწის ყველა პირუტყვიდან თითო წყვილი და ისინიც თავის მიერ აგებულ კიდობანში დააბინავა, მაგრამ აქ არის ერთი პატარა პრობლემა; მეცნიერებამ დაადგინა, რომ ამჟამად მსოფლიოში არსებობს ცოცხალი არსებების არც მეტი არც ნაკლები 8 700 000 სახეობა, რომელთაგან 2 200 000 ცხოვრობს მსოფლიო ოკეანეში, ხოლო 6 500 000 ხმელეთზე (მათ შორის მცენარეთა 300 000 სახეობა), ხოლო მრავალი ათასი წლის წინ არსებობდა კიდევ უფრო მეტი სახეობა და აქ ისმის ლოგიკური კითხვა: როგორ დაატია ნოემ თავის კიდობანში, რომელიც ზომით მეცხრამეტე საუკუნეში აგებულ ტრანსატლანტიკურ გემ „ტიტანიკზე“ რამოდენიმეჯერ უფრო მცირე იყო, კერძოდ კი სიგრძით 300 წყრთა, სიგანით 50, ხოლო სიმაღლით 30, ცხოველთა სამყაროს 17 000 000 წარმომადგენელი?! და ესეც იმ შემთხვევაში თუ არ მივათვლით მცენარეთა 300 000 სახეობას(!), თუ წარმოუდგენია ვინმეს, რამხელა უნდა ყოფილიყო კიდობანი, რომელიც 17 000 000 ინდივიდს დაიტევდა? და თქვენ გჯერათ რომ „ტიტანიკზე“ გაცილებით მცირე „გემმა“ და თან ისიც ხისგან გაკეთებულმა (თუნდაც ე.წ. „გოფერისგან“) დაიტია 17 000 000 ინდივიდი ნოეს ოჯახის ჩათვლით, თუ იმას მივიღებთ მხედველობაში, რომ ამჟამად ცოცხალი არსებების სახეობათა მხოლოდ სულ რაღაც 15% არის აღწერილი და აღრიცხული? თუ ჰიპოთეტიკურად, თეორიულად მათემატიკურად გამოვიანგარიშებთ, საერთო ჯამში შესაძლოა არსებობდეს არანაკლებ 59 500 000 სახეობა და ისიც მცენარეთა გამოკლებით, ხოლო მცენარეთა ჩათვლით 61 600 000 სახეობა და თქვენ კიდევ გჯერათ ნოეს ბიბლიური ისტორიის? კიდევ გჯერათ რომ ნოეს კიდობანი დაიტევდა 61 600 000 სახეობას ანუ 123 200 000 ინდივიდს?! 83. დაბადების წიგნში წერია რომ წარღვნა, მიმდინარეობდა პრაქტიკულად 10 თვე ანუ არც მეტი არც ნაკლები 300 დღე (დაბადება თავი 7, სტროფები 12–24, დაბადება თავი 8 სტროფები 1–5), მეცნიერულად დამტკიცებულია, რომ არათუ 300 დღე, არამედ 30 დღეც კი ვერ გაუძლებდა ვერანაერი ხის ნაკეთობა წყალში და ისიც აბობოქრებულ და აზვირთებულ ოკეანეში ცურვას, ეს პრაქტიკულად გამორიცხულია (!), აქედან გამომდინარე რაც დაბადების წიგნში წერია შეცდომაა ან გაცნობიერებული სიცრუე, ისმის ლოგიკური კითხვა: მაშინ რატომ წერია ეს ბიბლიაში და რატომ არიან ადამიანები დაბადებაში ნოეს კიდობნის შესახებ მოცემული „მონაცემების“ სისწორეში ფანატიკურ სიგიჟემდე „დარწმუნებულნი“? 84. დაბადების წიგნში წერია, რომ ნოემ როდესაც წ####ბმა კლება იწყეს და წარღვნა დასრულდა, კიდობნიდან მტრედი გაუშვა რათა გაეგო, დაიკლო თუ არა წყალმა, ორჯერ გაუშვა და მხოლოდ მეორედ გაუმართლა, მეორე გაშვების შემდეგ მტრედი ნისკარტში ზეთისხილის რტოთი დაბრუნდა კიდობანში (დაბადება, თავი 8, სტროფი 11), აქ აშკარად იმაზეა ლაპარაკი, რომ მტრედმა აღმოაჩინა მცენარე, ზეთისხილი არის მცენარე, მაგრამ აქ არის ერთი პატარა პრობლემა: დაბადებაში წერია რომ წარღვნის დროს წყალმა დაფარა თვით ყველაზე მაღალი მთები (თავი 7, სტროფები 19–20), ამგვარ პირობებში კი მცენარეთა სამყარო სრულიად განადგურდებოდა და ვერანაირად ვერ გადარჩებოდა, ისმის ლოგიკური კითხვა: საიდან გაჩნდა ის ზეთისხილის მცენარე, რომელსაც მტრედმა მიაგნო? 85. რა სქესის არიან ანგელოზები ანუ გააჩნიათ თუ არა სქესი ანგელოზებს? 86. რა სქესის არიან დემონები ანუ გააჩნიათ თუ არა სქესი დემონებს? 87. რატომ წერია ბიბლიაში, რომ ქალს არ აქვს სწავლის უფლება(პავლე, პირველი ეპისტოლე კორინთელთა მიმართ, თავი 14, სტროფები 34–35)? 88. რატომ წერია ბიბლიაში, რომ თუ ადამიანი უმეცარია სჯობს ბოლომდე უმეცრად დარჩეს (პავლე, 1 წერილი კორინთელთა მიმართ, თავი 14, სტროფი 38)? 89. მეცნიერულად დამტკიცებულია, რომ იმისათვის რათა დედამიწაზე მომხდარიყო იმგვარი წარღვნა, რომელიც ბიბლიაში არის აღწერილი, სადაც წერია რომ წყალმა დაფარა ყველაზე მაღალი მთებიც კი, საჭირო იქნებოდა სამი მსოფლიო ოკეანის მასის წყალი, ისმის ლოგიკური და რაციონალური კითხვა: უპირველეს ყოვლისა საიდან გაჩნდა ამდენი წყალი და მეორე რიგში კი სადღა გაქრა წარღვნის შემდეგ ამხელა წყლის მასა?

ელენა ბლავატსკაია (ქალიშვილობის გვარი გერმანულადHelena von Hahn; დ. 31 ივლისი/12 აგვისტო, 1831, ეკატერინოსლავში (რუსეთის იმპერია) — გ. 26 აპრილი/8 მაისი,1891, ლონდონი) — თეოსოფოსი, მწერალი და მოგზაური. ზოგიერთ (ძირითადად დასავლურ) ავტორიტეტულ წყაროზე დაყრდნობით, ელენა ბლავატსკაია იყო ოკულტისტი დასპირიტუალისტი; სხვა წყაროები კი (ძირითადად რუსული) მასრუსს ფილოსოფოსად და სწავლულ რელიგიათმცოდნედმოიხსენიებენ. 1848-დან 1875 წლამდე მან სამჯერ იმოგზაურა მსოფლიოს გარშემო. 1875 წელს ბლავატსკაიამ პოლკოვნიკ ოლკოტთან ერთად ნიუ-იორკში დააარსა თეოსოფოსთა საზოგადოება, რომლის ერთ–ერთი მთავარი მიზანი იყო „შეექმნა მსოფლიო საძმოს ბირთვი რასობრივი, კანის ფერის, სქესის, კასტისა და სარწმუნოებრივი განსხვავებულობის გარეშე“. ელენა ბლავატსკაია ძირითადად მოღვაწეობდა აშშ-ში, ინგლისში,ინდოეთში. მის მიერ შექმნილ ნაწარმოებთა უმეტესობა ინგლისურენოვანია. (მასალა ამოღებულია ვიკიპედიიდან)

დაწერეთ რა გამოხმაურება ვინმემ ა?... რა არი ასეთი, ნახა უკვე ბევრმა და... პოსტები სადღაა? თქვენ შემოგევლეთ... დაგლოცოთ მარადიულმა იესომ... წმინდა ისააკ ნიუტონის, აინშტაინის და მაქს პლანკის მადლი იყოს თქვენთან...

ბოდიში ძამიკო, მაპატიე, დაგლოცოს ლაკშმიმ (და სხვებმაც...) უბრალოდ ვერ მოვნახე უცბად შენი პოსტები... და ისე არც მეგონა ასე უცებ თუ დამიპოსტავდი ძამიკო... შენ შემოგევლე... ჯიგარსონ! არ ვშაყირობ... დამიპოსტე აწი და გიპასუხებ... თუ გინდა დამირეკე 2528393... რა ვიცი იქნება მოგივიდეს აზრად დარეკვა...

კაი ჩემო კარგებო და კეთილებო... თქვენ შემოგევლეთ... მაპატიეთ... გავითვალისწინებ კეთილო ხალხო... ჯიგრები ხართ... სინათლის და სიკეთის ძალებმა დაგლოცოთ ყველა! სიყვარულის უსასრულო სულმა გაიღვიძოს თქვენს გულებში ჯიგრებო... აწი მოკლედ დავწერ და თან ქართულად, ბოდიში ჯიგრებო... ბარაქა მოგცეთ ლაკშმიმ და განეშამ...

Шива Махапурана 1 ОМ ГАМ ГАНАПАТАЙЕ НАМАХ Ш И В А М А Х А П У Р А Н А Книга 1-я -"ВИДЬЕШВАРА САМХИТА" ("Раздел Владыки Знания") Молитва перед чтением "Шива Махапураны" ("Сканда Пурана","Шива Махапурана Махатмьям" - "Прославление величия Шива Махапураны", гл.6 , 57-59) (ОМ) ШРИМАЧЧХИВА ПУРАНАКХЬЯХ ПРАТЬЯКШАСТВАМ МАХЕШВАРАХ ШРАВАНАРТХЕСВИ - КРИТО ' СИ - САНТУШТО - БХАВАВАЙМАЙИ МАНОРАТХО - МАДЙОЙАМ КАРТАВЙАССА ПХАСТВАЙЯ НИРВИГХНЕ СУСАМПУРНЕ КАТХА - ШРАВАНАМ - АСТУ МЕ БХАВАБДХИ - МАГНАМ ДИНАМ МАМ САМУДДХАРА БХАВАРНАВАТ КАРМА - ГРАХА - ГРИХИТАНГА - ДАСОХАМ ТАВА ШАНКАРА "( Ом ) Ты воистину зримая форма Махешвары , о, Шримат Шивапурана ! Я взял тебя с целью (чтения и) слушания. Будь милостлив ко мне. Исполни это мое намерение. Пусть чтение произойдет и завершится без каких-либо препятствий. Я ввержен в пучину сансарического существования. Спаси меня такого беспомощного, чьи члены (тела) отсечены крокодилами кармы! О, Шанкара! Я - Твой раб! " Молитва слушателей чтецу "Шива Махапураны", отождествляемому при этом с мудрецом Вьясой, составителем пуран (ОМ) ВЬЯСА - РУПА ПРАБОДХАГРЬЯ ШИВА - ШАСТРА - ВИШАРАДА ЭТАТ - КАТХА - ПРАКАШЕНА МАДАДЖНЯНАМ ВИНАШАЙЯ "( Ом) О, лучший среди чтецов, явленный образ Вьясы, хорошо сведущий в священных Шастрах (Писаниях) Шивы, пожалуйста устрани мое неведение светом этого повествования'' Молитва Шиве, произносимая чтецом по окончании чтения "Шива Махапураны" (ОМ) САКАЛА - ГУНА - ВИБХЕДАЙР - НИТЬЯМ - АСПАШТА - РУПАМ - ДЖАГАТИ ЧА - БАХИР - АНТАР - БХАСАМАНАМ - МАХИМНА МАНАСИ-ЧА-БАХИР -АНТАР - ВАНМАНО-ВРИТТИ-РУПАМ-ПАРАМА-ШИВАМ АНАНТА - АНАНДА - САНДРАМ - ПРАПАДЬЕ "( Ом) Припадаю к великому Шиве, полному безграничного извечного блаженства, Чей Образ не затронут воздействием трех гун. Шиве, Который распространил Себя в форме всего мира и вовне его, в уме и вне ума, Парама Шиве, Чей Образ проявляет себя через бесчисленные и всевозможные идеи ума и словесные определения!" {mospagebreak} ВИДЬЕШВАРА-САМХИТА ГЛАВА 1-я. ( Сомнения мудрецов) Медитирую на Шиву, Супруга Амбики, благостного от начала до конца, не имеющего Себе ни в чем равных, Всеблагого Господа, бессмертного Повелителя всех душ, Пятиликого Уничтожителя пяти великих грехов. Вьяса сказал: 1-2 . Мудрецы, наставники душ, приверженные истинным законам, могущественные и агословенные, совершали великое жертвоприношение в месте слияния Ганги и Калинди (Ямуны) - в священном городе Праяге, великом святом центре, откуда идет прямой путь в миры Брахмана. 3. Узнав, что там совершается жертвоприношение, ученик Вьясы, великий мудрец Сута, блистательный знаток Пуран, прибыл туда, чтобы увидеть мудрецов. 4. Мудрецы (риши) обрадовались, увидев его, и приняли его с надлежащим гостеприимством и почтением. 5. Оказав подобающее почтение, благочестивые мудрецы, будучи глубоко удовлетворенными, обратились к нему смиренно, сложив почтительно ладони: 6. "О, Ромахаршана (одно из имен Суты - одного из пяти учеников Вьясы, которым тот передал знание пуранических сказаний; прим.), благой, кому по милости судьбы сам Вьяса передал знание всех Пуран, включая понимание их (сокровенного) смысла, 7. Ты - воистину вместилище познания восхитительных пуранических сказаний, подобно безбрежному океану, ты - собрание драгоценной мудрости. 8. Нет ничего в трех мирах, что не было бы известно тебе - в прошлом, настоящем или будущем. 9. Это великая удача для всех нас, что ты сам соизволил посетить нас. Будет неприличным, если ты удалишься, не оказав нам одолжения. 10. По правде, мы уже слышали немало разъяснений относительно того, что благоприятно, а что неблагоприятно. Но мы не удовлетворены и желаем знать больше и больше. 11. Сейчас, о глубокоразумный Сута, мы желаем лишь окончательной ясности. Если ты намерен благословить нас, то разъясни нам, пожалуйста все, даже если это будет тайной тайн. 12. С наступлением ужасной кали-юги люди оказались лишенными (всех благих кармических) заслуг. Они вовлеклись в дурной образ жизни и отвратили свои лица от (своего) истинного предназначения. 13. Они клевещут на других. Они жадны до богатства других. Причинение вреда другим стало их главной целью. 14. Они принимают физическое тело за свою душу, забыв кем они являются (на самом деле), они - атеисты в самом грубейшем смысле (этого слова), они ненавидят своих родителей. Жены стали для них, рабов вожделения, богинями. 15. Брахманы, объятые алчностью, торгуют Ведами ради средств к жизни, рассматривая обучение, как средство добывания денег. Они введены в заблуждение своей гордыней. 16. Они пренебрегают обязанностями своей варны. Почти все они стали обманщиками других, перестали совершать молитвы Сандхьи дважды в день (на рассвете и на закате солнца) и лишились (истинного) понимания Вед. 17. Безжалостные и жестокие, они кичатся своим малым знанием, отказались от большинства своих (прямых) обязанностей и садачары (истинного образа жизни), и занялись сельским хозяйством (и другими "небрахманскими" профессиями). Бессердечие стало их второй природой, а их идеи (помыслы) - низменными и профанированными. 18. Так же и кшатрии (воины, правители) пренебрегают своими обязанностями, отождествились со злодеями и вовлеклись в греховные деяния. Пороки и распущенность стали для них главным в жизни. 19. Перестав быть доблестными, они уже не защищают правое дело на войне и избегают поля битвы. Их умы порабощены низменными страстями, а сами они руководствуются побуждениями грабителей и рабов. 20. Они остерегаются использовать чудесное оружие, не заботясь о защите брахманов (жрецов и духовных учителей) и коров. Они не защищают более тех, кто ищет у них защиты, и заняты лишь грубыми сексуальными развлечениями со своими подругами. 21. Благое дело защиты (слабых) они забросили напрочь, предавшись (одним лишь) чувственным наслаждениям. Став дикими притеснителями своего собственного народа, они наслаждаются страданиями всех живых существ. 22. Так же и вайшьи (крестьяне, скотоводы и торговцы) не совершают уже более святые обряды (и не придерживаются добрых обычаев). Отказавшись от (исполнения) своего традиционного долга, они стали нечестивыми способами зарабатывать больше и больше. Они стали теперь пользоваться дурной славой из-за своих злоупотреблений в торговле. 23. Они уже не преданы учителям, богам и брахманам, и разум их извращен. Жадные и скаредные, они перестали одаривать брахманов (духовных лиц). 24. Они становятся любовниками красивых женщин и, ослепленные страстью, утрачивают ясное мышление, (все более) опускаясь и развращаясь. Они пренебрегают усердием в отношении следования благим обычаям - таким, как рытье колодцев и водоемов, выращивание деревьев и разбивание парков. 25. Так же и большинство шудр (людей наемного труда) деградировало. Некоторые из них тяготеют к руководству жизнью благородных благих обычаев. Помутившись умом, они забросили свои традиционные занятия. 26. Движимые жаждой достичь брахманической славы, они часто совершают аскезы (прим.: совершение ведийских ритуалов и подвижничества категорически запрещалось шудрам ведийскими установлениями. Шудры обязаны были добросовестно служить своим хозяевам, получая в награду за свое служение кров, пищу и одежду. Шудрам дозволялось лишь соблюдение некоторых пуранических обрядов, а также следование тантрическому культу, свободно открытому для всех варн). Воспевание (повторение) ими (ведийских) мантр становится причиной недугов и преждевременных смертей (у других). (прим.: выполнение каких - либо религиозных практик - например, повторение мантр - теми, кто не имеет на это законного права, обретаемого лишь в результате посвящения, является не только бесполезным для самого практикующего, но и приносящим ощутимый вред) 27. Они совершают поклонение камню Шалаграма и другим (священным) предметам, интересуются совершением хом (огненных жертвоприношений). Но в помыслах своих и действиях они нечестны и враждебны. Они порочат брахманов. (прим.: поклонение священному камню Шалаграма - исключительная прерогатива брахманов - вишнуитов, кроме которых никто не имеет права даже прикасаться к нему. Шалаграма - своего рода вишнуитский аналог главной шиваитской святыни - Шивалингама, который могут почитать все, в том числе и шудры). 28. Богачи вовлечены в преступные деяния, ученые находят удовольствие в нескончаемых (и бесплодных) спорах. Те, кто призван быть хранителями священного предания и разъяснять добродетельные обычаи служения (поклонения), сами пренебрегают добродетелью (Дхармой). 29. Надменные люди принимают обличье благородных правителей. Те, что свободно (добровольно) жертвуют дары, делают это с гордыней и суетой, считая себя великими (благодетелями) и господами, и обращаясь с брахманами и другими как со своими слугами. (прим.: Религия Вед предписывает совершение актов благотворительности выполнять без какой бы то ни было саморекламы и гордыни, просто воспринимая раздачу пожертвования как священнодействие, как форму служения Богу через служение ближним. Только пожертвованные таким образом дары, приносят жертвователю благую кармическую заслугу и служат на благо другим. В противном случае - несмотря на кажущуюся полезность! - "благотворительность" становится лишь причиной усиления страданий и "благодетелей" и облагодетельствованных".) 30. Лишенные своих прямых традиционных обязанностей и долга, глупые люди смешали все варны (сословия). Жестокие в своих мыслях и обуянные идеей ложного престижа, они отвергли систему варнашрамы. (прим.: Варнашрама - 4-х сословная социально- религиозная организация древнеиндийского общества. Четыре варны - это брахманы (духовные учителя, священнослужители и люди умственного труда), кшатрии (правители, воины и администраторы), вайшьи (торговцы, скотоводы и земледельцы) и шудры (люди наемного труда, не обладающие собственностью). Человек от рождения принадлежал к одной из этих варн, хотя принадлежность его к определенной варне не обязательно соответствовала его "внутренней варне", т.е. уровню его сознания. Т.е., скажем, человек- вайшья, по склонностям своего ума и характера являвшийся брахманом, вынужден был заниматься в обществе именно деятельностью вайшьи, а не брахмана. С одной стороны, эта система обеспечивала обществу определенную стабильность (т.к. никто не стремился искусственно изменять чей-либо варновый статус), с другой же - на практике это привело к формированию косной и несправедливой кастовой системы позднего индуизма, когда в массе своей представители отдельных каст далеко не всегда соответствовали предъявляемым к ним системой варнашрамы требованиям. Таким образом, понятие "варна" имеет не только социально-кастовый смысл и духовно- психологический .В реальной же жизни они далеко не всегда совпадают :люди ,по своему социальному положению (т.е. принадлежащие к той или иной "варне") могут быть "брахманами" или "вайшьями", но обладать уровнем мышления "шудр" (и наоборот). О свойственной для человеческого общества кали-юги деградации изначально вполне здоровой и естественной системы варнашрамы и говорят риши (мудрецы), сетуя на упадок социальных и моральных устоев Дхармы.) 31. Невежественные люди, ложно считающие себя благородными, совершают важные благие обряды, что приводит лишь к ниспровержению порядка варн и к деградации всех людей. 32. Женщины дурно ведут себя и грешат: пренебрегая своими мужьями, они без всякого страха творят свои гнусные поступки. Они недружелюбно настроены по отношению к своим законным отцам. 33. Они демонстрируют отвратительные совращающие позы. Отвращаясь от законных мужей, они вступают в связь с любовниками. Их поведение сводится к постели. 34. Сыновья становятся неизменно безнравственными, лишенными всякой сыновьей привязанности (к родителям). Они (рано) учатся нечестивым поступкам и подвергаются всевозможным болезням. 35. О Сута, как могут эти введенные в заблуждение люди, оставившие свой традиционный долг, достичь освобождения теперь здесь и впоследствии? 36. Поэтому наши умы так обеспокоены. Несомненно, нет добродетели равной помощи другим. (прим.: Мудрецы искренне стремятся помочь падшим людям кали-юги, совершенно пренебрегающим благими заповедями и предписаниями Дхармы, не следуя которым практически невозможно достичь ни счастья в жизни, ни конечного спасения. Поскольку риши не знают, как убедить грешных людей кали-юги следовать Дхарме, то по этой причине и пребывают в замешательстве.) 37. Поскольку ты сведущ в сущностях всех учений, пожалуйста поведай нам доступное средство для немедленного разрушения грехов этих людей". Вьяса сказал: 38. Выслушав эти слова мудрецов, святых душ, Сута подумал о Шиве и сказал им следующее. {mospagebreak} ГЛАВА 2-я. ( Ответы, устраняющие сомнения мудрецов) Сута сказал: 1. "О святые мужи, вопрос, заданный вами мне, весьма актуален (своевременен). Движимый любовью к вам, я, помня моего учителя (Вьясу), благодетеля всех трех миров, все поведаю вам. Вы же все слушайте внимательно! 2. Вся сущность (учения) Веданты содержится в превосходной "Шива Пуране". Она, устраняя все грехи, дает возможность постичь высшую Истину (Брахмана). 3. О брахманы, великая слава Шивы, что разрушает грехи кали-юги, сама раскрывает себя в (этой) Пуране и дарует четыре плода. (прим.: Четыре плода - четыре ценности человеческой жизни: Дхарма - религиозные, духовно-этические ценности; артха - социальное благополучие, процветание и престиж ; кама - чувственные наслаждения (от сексуальных до таких как наслаждение произведениями искусства); мокша (мукти ) - конечное освобождение от нескончаемого чередования перерождений в различных формах существования.) 4. Благодаря целенаправленному изучению этой в высшей степени превосходной "Шива Пураны" почтенные брахманы достигают спасения. 5. Лишь до тех пор, пока "Шива Пурана" не превознесена высоко в мире, брахмахатья (грех убийства брахмана) и другие грехи множат себя сами. 6. Лишь до тех пор, пока "Шива Пурана" не превознесена высоко в мире, злые предвестники кали-юги беспрепятственно появляются. 7. Лишь до тех пор, пока "Шива Пурана" не превознесена высоко в мире, различные священные тексты противоречат друг другу. 8. Даже великому человеку трудно постичь принципы (Учения) Шивы лишь до тех пор, пока "Шива Пурана" не превознесена высоко в мире. 9. Безжалостные слуги Я мы (,бога смерти, ) появляются без страха лишь до тех пор, пока "Шива Пурана" не превознесена высоко в мире. 10. Все другие Пураны звучат вызывающе на земле лишь до тех пор, пока "Шива Пурана" не превознесена высоко в мире. 11. Все святые центры погружаются во взаимное соперничество и споры на земле лишь до тех пор, пока "Шива Пурана" не превознесена высоко в мире. 12. Все мантры торжествуют во взаимных спорах лишь до тех пор, пока "Шива Пурана" не превознесена высоко в мире. 13. Все места паломничества соперничают друг с другом лишь до тех пор, пока "Шива Пурана" не превознесена высоко в мире. 14. Все алтари и пьедесталы соперничают друг с другом лишь до тех пор, пока "Шива Пурана" не превознесена высоко в мире . 15. Все (жертвуемые) дары соперничают друг с другом лишь до тех пор, пока "Шива Пурана" не превознесена высоко в мире. 16. Все боги соперничают друг с другом лишь до тех пор, пока "Шива Пурана" не превознесена высоко в мире. 17. Все философские доктрины соперничают друг с другом лишь до тех пор, пока "Шива Пурана" не превознесена высоко в мире. 18. О лучшие среди брахманов-мудрецов, я не в состоянии адекватно описать плод результата чтения и слушания этой "Шива Пураны". 19. И все же, о безгрешные, я вкратце опишу ее величие, как поведал мне мой учитель (Вьяса). 20. Тот, кто прочтет (хотя бы одну-) единственную шлоку или хотя бы половину ее, мгновенно становится свободным от греха. 21. Тот, кто ежедневно с преданностью и благоговением читает "Шива Пурану" сколько может, называется дживанмуктой (освобожденным при жизни). 22. Тот, кто продолжает почитать эту "Шива Пурану" каждый день, обретает, без сомнения, заслугу ашвамедхи (ведийского жертвоприношения коня) . 23. Тот, кто страстно желает достичь известного положения в жизни и слушает (чтение) "Шива Пураны" даже от другого лица, а не от меня, освобождается от греха. 24. Тот, кто совершает поклонение возле этой "Шива Пураны", несомненно достигает плода (результата) почитания всех богов. 25. Пожалуйста, слушайте о весьма похвальном благе, обретаемым тем, кто размножает "Шива Пурану" и дает (дарит) текст ее преданным Шивы. 26. Он обретет благо - труднодостижимое в мире! - равное изучению всех Писаний и комментированию Вед. 27. Тот, кто соблюдает пост в чатурдаши (14-й день лунного месяца) и придерживается обсуждения и разъяснения "Шива Пураны" в собрании преданных Шивы,- самый превосходный среди всех (людей). 28. Он обретет заслугу повторения Гаятри-мантры по слогам и будет наслаждаться всеми мирскими радостями здесь и достигнет освобождения впоследствии. 29. Я поведаю вам о благе, обретаемом тем, кто читает или слушает это, соблюдая пост в чатурдаши и бодрствуя (тогда) ночью. 30-31. Истинно, несомненно истинно, что он обретет благо, равное заслуге человека, жертвующего щедрые дары, равные по весу его собственному телу, брахманам с Вьясами(?) над их головой во время полного затмения солнца, многократно, во всех святых местах - в Курукшетре и других. 32. Индра и другие дэвы (боги) с нетерпением ожидают указаний человека, днем и ночью распевающего шлоки "Шива Пураны". 33. Священные обряды, совершаемые человеком, регулярно читающим или слушающим "Шива Пурану" эффективнее в миллионы раз, чем обычные. 34. Тот, кто читает раздел "Рудра Самхита" из "Шива Пураны" с чистым и сосредоточенным умом, становится очищенной душой в течение трех дней, даже если он до этого убил брахмана. 35. Тот, кто читает раздел "Рудра Самхита" трижды в день возле образа Бхайравы, воздерживаясь от суетных разговоров, добьется исполнения всех (своих) заветных желаний. 36. Если убийца брахмана совершает ритуальный обход деревьев вата и бильва, повторяя шлоки из "Рудра Самхиты", тот становиться очищенным от греха брахмахатьи. 37. "Кайлаша Самхита" еще более велика, чем та (т.е. "Рудра Самхита") Она по значению и положению равна Ведам, ибо разъясняет смысл пранавы (священного слога Ом). 38. О брахманы, только Господь Шива знает все величие "Кайлаша Самхиты". Вьяса знает половину его, а я - половину того, что знает он. 39. Я поведаю вам только часть этого (знания) ибо все рассказать невозможно. Постигая это, люди мгновенно достигают чистоты своих умов. 40. О брахманы, искавшие это (знание) всегда и сейчас! Я не вижу греха, который нельзя было бы победить (преодолеть) с помощью "Рудра Самхиты". 41. Испивая нектар, приготовленный Господом Шивой после пахтания океана Упанишад и переданный (Им) Кумаре (Картикейе), преданный становиться бессмертным. 42. Человек, стремящийся искупающие грех брахмахатьи обряды, должен читать эту самхиту (раздел) в течение месяца. Так он избавится от греха. 43. Просто прочитанная вслух, эта самхита разрушает грехи принятия пожертвования от нечестивых, принятия недозволенной нечистой пищи и сквернословия. 44. Благо, обретаемое человеком, кто читает эту самхиту в храме Шивы (расположенном) в роще деревьев бильва, слова не в состоянии даже описать. 45. Если кто-либо читает эту самхиту с преданностью во время совершения шраддхи (поминального обряда) и брахмана-бходжаны (ритуального угощения брахманов), то все его питри (предки-мужчины) достигают великого мира Шивы. 46. Преданный, соблюдающий пост в день чатурдаши и читающий эту самхиту под деревом бильва, прямо отождествляется с Шивой и почитаем богами. 47. (И) Другие самхиты, несомненно, приносят благо исполнения всех заветных желаний. Эти же две самхиты (т.е. "Рудра Самхита" и "Кайлаша Самхита") особенно превосходны, потому что они полны описания божественных лил (игр) и божественного знания. (прим.: лила - непостижимая для обыденного ума и чувств божественная игра Бога. Слушание и чтение пуранических сказаний, описывающих всевозможные лилы Бога Шивы и Его Божественной Супруги, очищает ум и чувства слушающего, делая его способным постигать божественные истины, невыразимые словами и понятиями. Поэтому для тех, кто идет к Богопостижению через бхакти - любовь и преданность - наиболее важными представляются именно те разделы Писаний, где содержатся описания божественных лил, а не разделы, разъясняющие отвлеченную философию, ритуалы и практическую йогу. Интеллектуал (джняни), напротив, ценит именно "более серьезную" сторону писаний, считая повествования о божественных лилах "мифом", "сентиментальностью" и т.п. Для бхакт же повествования о божественных лилах особо дороги, так как само чтение и слушание их вызывает в преданных состояние бхакти-бхавы (экстатически переживаемые любовь и радость). Просто восхищающийся деяниями и лилами Божества бхакта, несомненно, гораздо более предан почитаемому им Божеству, чем рационально мыслящий интеллектуал. Поэтому достижение состояния освобождения для бхакты намного доступнее ввиду его бескорыстной, почти детской веры и любви. В целом, более легкий и более приятный подход бхакти-йоги в большей степени приемлем для большинства людей, обычно не искушенных в премудростях философии и практической йоги, нежели интелектуально-рациональный метод джняна-йоги. Хотя в идеале бхакти и джняна ни в коей мере не изолированны друг от друга. Шиваитское Учение, подробно излагаемое в "Шива Пуране", сочетает в себе черты и философию адвайты (недуализма), и практический ритуализм, и йогу, и бхакти. Шайва-бхакти во многом превосходит по своей силе вайшнава-бхакти, хотя вишнуизм традиционно считается самой "бхактистской" из религий. Таким образом, пуранист Сута не случайно называет "Рудра-самхиту" и "Кайлаша-самхиту" - самые "бхактистские" разделы "Шива Пураны" - "особенно превосходными.) 48. Так, "Шива Пурана", превозносимая наравне с Ведами, изначально создана Самим Богом Шивой и сопоставима с Высшим Брахманом. (прим.: поскольку "Шива Пурана" вся проникнута духом недуализма (адвайты), то всеми своими подходами, поучениями и методами она позволяет дживе (индивидуальной душе) осознать свое единство с Шивой, т.е. Брахманом, или Абсолютом. Помогая дживе на практике осуществить важнейший идеал Вед и Веданты - принцип недвойственности и единства - "Шива Пурана" сама как бы является Брахманом, с которым в данной шлоке и сравнивается. А поскольку постижение Брахмана - главная цель Вед, то "Шива Пурана", дающая практические методы для реализации этой цели, и превозносится наравне с Ведами.) 49-51. Изначально "Шива Пурана" была весьма объемна и состояла двенадцати священных самхит (сборников, разделов) : 1)Видьешвара-самхиты; 2)Рудра-самхиты ;3)Вайнаяка-самхиты; 4)Аумика (Ума-)-самхиты; 5)Матри-самхиты; 6)Рудрайкадаша-самхиты; 7)Кайлаша-самхиты; 8)Шатарудрака-самхиты; 9)Сахасракотирудра-самхиты; 10)Котирудра-самхиты; 11)Ваявийя-самхиты и 12)Дхармасамджня-самхиты. О брахманы, я сообщу о количестве шлок в тех самхитах. Пожалуйста, слушайте с надлежащим вниманием. 52. Первая самхита Видьешвары ("Владыки Знания") состояла из 10-и тысяч шлок .Рудра-, Вайнаяка-, Аумика- и Матри-самхиты состояли из 8-и тысяч шлок каждая. 53. О брахманы, Рудрайкадаша-самхита состояла из 13-и тысяч шлок. Кайлаша-самхита - из 6-и тысяч шлок и Шатарудра(ка)-самхита - из 3-х тысяч шлок. 54. Котирудра-самхита состояла из 9-и тысяч шлок, Сахасракотирудра-самхита - из 11 тысяч шлок. 55. Вайявийя-самхита состояла из 4-х тысяч шлок и Дхарма(-самджня)-самхита из 12-и тысяч шлок. Таким образом, вся полная "Шива Пурана" содержала (в себе) сто тысяч шлок. 56. Эта же (теперешняя редакция "Шива Пураны") - сжато изложена Вьясой в 24-е тысячи шлок. Это примерно четверть изначальной (Шива) Пураны, и он (т.е. Вьяса) оставил семь самхит. 57. (Общее, целостное) Знание Пуран со времени начала творения, порожденное Шивой содержало сто крор (тысячу миллионов) шлок. 58. В крита(сатья)-югу Двайпаяна и другие сжато изложили его (т.е. Знание Пуран) в 400 тысяч шлок, которые с началом двапара-юги были разделены на 18 отдельных Пуран. (прим.: 18 Пуран, упоминающихся здесь, составляют канонический список из 18-и Махапуран ( "великих Пуран").Шесть из них связаны традиционно с шиваитской традицией, шесть - с вишнуизмом, а остальные шесть являются смешанными по своему характеру, хотя формально акцентируют важность Бога-Творца Брахмы. Шиваитские Пураны : Матсья Пурана", "Курма Пурана", "Линга Пурана", "Шива Пурана", "Сканда Пурана" и "Агни Пурана" (а также "Вайю Пурана", обычно включаемая в состав "Шива Пураны" и отдельно от последней не рассматриваемая). Помимо 18-и Махапуран имеются еще и 18 упапуран ( второстепенных пуран), также считающихся каноническими. С традицией Шиваизма и Тантры особенно связаны следующие упапураны: "Деви-Бхагаватам" ("Девибхагавата Пурана") и "Калика Пурана". В двапара-югу вишнуитские Пураны и Агамы определяли образ жизни и характер поклонения последователей Санатана Дхармы. В кали-югу приоритет отдается шиваитским Пуранам и, в особенности, шиваитским и шактистским Агамами Нигамам (т.е. Тантрам, хотя для самих вишнуитов (вайшнавов) вишнуитские Писания продолжают оставаться авторитетными источниками вероучения и практики. Тем не менее, в кали-югу на все существа ложится долг почитать Шиву и Шакти Дэви согласно шиваитских Пуран и Тантр.) 59. Среди них - "Шива Пурана", содержащая 24 тысячи шлок в семи самхитах. Эта Пурана ставится вровень с Ведами. 60. Первая самхита называется Видьешвара, вторая - Рудра, третья - Шатарудра, четвертая -Котирудра. 61. Пятая - Ауми(Ума),шестая - Кайлаша и седьмая - Вайявийя. Это семь самхит. 62. Так божественная "Шива Пурана", состоящая из семи самхит, ставится вровень с Ведами, в соответствии с освобождением, которое она несет более чем что-либо еще. 63. Тот, кто читает "Шива Пурану" - полностью все семь самхит - с преданностью - дживанмукта. 64. Сотни других священных текстов - таких как Веды, Смрити, Пураны, Итихасы и Агамы - не сравнимы даже с 16-й частью этой "Шива Пураны". (прим.: Веды -"Ригведа", "Самаведа", "Яджурведа" и "Атхарваведа" (т.н. "Четыре Веды"),а также Брахманы (ритуальные дополнения Вед), Араньяки (священные тексты, описывающие правила жизни для подвижников и отшельников) , и Упанишады, излагающие философскую часть Вед - Веданту. Смрити - многочисленные дхармашастры (такие как "Законы Ману" и т.п.), являющиеся Священным Преданием брахманизма и определяющие законы варнашрамы. Пураны - "сектантские" поздневедические Писания, связанные с традициями отдельных ветвей Санатана Дхармы - шиваизма, вишнуизма, шактизма и смартизма. Пураны отличаются энциклопедическим характером изложения. Итихасы - эпические произведения поздневедической литературы: Рамаяна, Махабхарата (включающая в себя знаменитую "Бхагават-Гиту") и др., примыкающие к Пуранам. В основном связаны с вишнуитской традицией. Агамы - Писания, излагающие практические методы реализации истин Санатана Дхармы (ритуалы, магию, йогу и т.п.) с учетом особенностей кали-юги. Шиваитские и шактистские Агамы и Нигамы (разновидность Агам) принято называть Тантрами. В кали-югу авторитет Агам становится выше остальных ведических Писаний. "Шива Пурана" в ее нынешней редакции была составлена Вьясой задолго до наступления кали-юги, поэтому исключительное положение "Шива Пураны" по сравнению с другими Писаниями постулируется. Самые сокровенные из Агам (Тантр),составляющие т.н. "Пятую Веду" в то время еще не были дарованы Шивой. Перед наступлением кали-юги Шива являет - ради спасения всех существ - самую сокровенную часть Ведийского Знания - Панчамаведу (Пятую Веду), то есть тантрический канон. Во время написания "Шива Пураны" Панчамаведа еще не была явлена Шивой, оставаясь скрытой (гухья )Шастрой. С обнародованием " Маханирвана Тантры " и др. частей Панчамаведы значимость Вед, Пуран и других Шастр существенно снижается, т.к. все санатани (адепты Санатана Дхармы ) обязаны следовать предписаниям Тантра Шастры, становящейся основной Шастрой для эпохи кали-юги. Однако шиваитские Пураны сохраняют свою авторитетность по мере того, как согласуются с Тантра Шастрой. В случае же расхождения во мнениях, принимается, безусловно, точка зрения Тантр.). 65. "Шива Пурана", преподанная вначале Шивой, затем вкратце была изложена Вьясой, преданным Шивы. Оно (т.е. изложение Вьясы) - ясное и краткое, а поэтому оказывает помощь всем живым существам. Как победитель трех препятствий (физического, мирского и божественного),она не имеет себе равных. Она изливает добро и благо. 66-67. Не вводящая в заблуждение (не обманчивая), незамаскированная добродетель превознесена в ней. Она, по сути, сущность мудрости Веданты. Она содержит мантры и три цели жизни и вещи, постигаемые мудрыми людьми с непредубежденными умами. "Шива Пурана" - наилучшая среди Пуран, превозносящая Высшую Реальность, что сияет в Ведах и Веданте. Тот, кто читает и слушает ее с преданностью, становится любимцем Шивы и достигает высочайшего положения. {mospagebreak} ГЛАВА 3-я ( Обсуждение Постигаемого и смысла постижения ) 1. Выслушав слова Суты, великие мудрецы сказали: "Пожалуйста, поведай замечательную Пурану, полностью разъясняющую сущность Веданты". 2. Весьма довольный просьбой мудрецов ,Сута, помедитировав (некоторое время) на Шиву, сказал им: Сута сказал: 3. Размышляя о Шиве, свободном от пороков , да будете все вы внимать этой "Шива Пуране", лучшей среди Пуран ,что разъясняет сущность Вед. 4-5. Три (вещи) -бхакти (преданность) , джняна (знание) и вайрагья (отречение, непривязанность) - провозглашены в качестве объекта, который можно постичь лишь с помощью Веданты, описаны особо. 6-8. Пусть все слушают Пурану , воплощающую в себе сущность Вед. Прежде, когда множество кальп пронеслись, а эта кальпа началась с процесса творения, великих спор произошел среди мудрецов (риши) трех кланов, что придерживались различных взглядов в отношении того ,что считать великим (важнейшим),а что нет. Они приблизились к создателю Брахме, чтобы спросить его о вечном и неизменном. 9-12. Все они с руками, сложенными в почтении ,обратились со словами выражающими смирение : "Ты воистину Создатель всей Вселенной, причина всех причин. Кто та Сущность, что старше всех таттв (принципов бытия), величайшая из величайших?" Брахма сказал : "Та сущность , о которой невозможно даже говорить - (Тот) , к Кому невозможно приблизиться даже в уме; Тот, от Кого произошла вся эта Вселенная (вместе) с Брахмой, Вишну, Рудрой и Индрой, равно как со всеми элементами и со всеми органами чувств, появился вначале всего. Он - Господь Махадева, Всеблагой Владыка вселенной. Он может быть реализован через высочайшую преданность и ни через что-либо еще. 13. Рудра, Хари , Хара и другие повелители дэвов всегда жаждут узреть Его, движимые великой преданностью. 14. Какая польза в многословном утверждении (этого) ? Каждый достигает освобождения благодаря одной лишь преданности Шиве. Преданность Божеству - вот, что необходимо для Его милости, а Его милость изливается благодаря преданности , так же как семя дает рождение побегу ,а побег производит семена. 15. Поэтому ,о брахманы, все вы снизошли на землю ради удовлетворения Господа. Вам надлежит совершить жертвоприношение продолжительностью в тысячу лет. 16. Лишь по милости Шивы, который будет главенствующим Божеством в этом жертвоприношении, этот смысл постижения Постигаемого может быть реализован и то, что является сущностью Видьи (Знания) - (мистического Знания), содержащегося в Ведах, (может быть познано)." Мудрецы сказали: 17. "Кто этот Постигаемый? В чем заключается великий смысл постижения? Какого характера совершающий обряды? Пожалуйста, разъясни это точнее." Брахма сказал : 18. "Достижение мира Шивы и есть Постигаемое. Смысл постижения заключается в служении, обращенном к Нему. Садхака (совершающий обряды и другие практики) есть тот, кто свободен от желания - даже от желания проведения (обряда),который рассматривается как результат Его милости. 19. Обряды, упоминаемые в Ведах, должны совершаться ради плодов, посвящаемые Ему. Тогда через салокья (достижение Его мира) он (т.е.садхака) достигнет стоп Великого Господа. 20. Все достигают великого плода в соответствии с уровнем, достигаемым в преданности. Пути достижения этих уровней многочисленны и разъяснены самим Ишей (Владыкой). 21. Я сообщаю о том же вкратце и разъясняю вам сущностный смысл. Слушание восхвалений Шивы, прославление Его всевозможными словами и размышление о Нем в уме - эти (три вещи) представляют собой величайшие из предназначений. Махешвара - объект слушания, прославления и созерцания (медитации). 23. Так, Шрути (Откровение, Веда) - наш авторитет. Прибегая (обращаясь) исключительно к этому великому средству, все вы (уверенно) достигнете Постигаемого. 24. Принимая во внимание зримые вещи, люди видят своими глазами и начинают действовать. Интересуясь невидимым повсюду, они познают (это) через уши и (так) активизируют себя. 25. Поэтому шравана (слушание) - первый принцип. Разумный ученик должен слушать устное разъяснение учителя и (только) затем практиковать другие принципы - киртана (воспевание) и манана (размышление). 26-27. Когда практикуют хорошо все средства вплоть до мананы, Шива-йога (единение с Шивой) постепенно достигается, как результат через салокья (обретения Его мира) и др. Все недостатки тела устраняются и реализуется высшее блаженство. В действительности - это (поначалу) мучительный и неприятный процесс, но затем во всем он становится благоприятным от начала и до конца. {mospagebreak} ГЛАВА 4-я. ( Великое значение шраваны и мананы ) Мудрецы (риши) сказали: 1. О святейший, что такое шравана и что такое манана? Как выполняется киртана? Пожалуйста, разъясни эти (вещи) детально. Брахма сказал : 2. Ум любит основательные размышления.(Сама) способность ума обдумывать и оценивать действенность поклонения, джапы, атрибутов Господа, Его формы, Его божественных лил (игр) и бесчисленных имен,- это результат милостивого взора Ишвары. Поэтому это постоянное и продолжительное размышление столь важно - наиболее важно (среди прочего). 3. Посредством же киртаны (воспевания) достигается ясное выражение деяний Шивы, (Его) атрибутов, форм, игр, имен и т.д. в хорошей манере традиционного (санскритского) исполнения, (а также) воспевание гимнов даже на родном языке. Это - среднее среди трех. 4. О мудрецы, значение шраваны (слушания) велико в мире и состоит в слушании слов, имеющих отношение к Шиве, каким бы способом и кем бы они не произносились с устойчивым вниманием даже в праздном окружении (несерьезных) женщин. 5. Шравана (слушание) эффективна, когда связана с добрыми людьми. Тогда киртана (воспевание) Пашупати (Владыки душ) становится устойчивой. В итоге будет манана (размышление), как наиболее превосходная.Все это приходит в результате благосклонного взора Господа Шивы. Сута сказал : 6. О святые мужи, в контексте (ходе) разъяснения значимости этих предметов я поведаю вам случай из прошлого. Пожалуйста, слушайте внимательно. 7. Некогда мой учитель Вьяса, сын мудреца Парашары совершал аскезу на берегу реки Сарасвати с некоторым умственным возбуждением. 8. Божественный мудрец Санаткумара случайно проезжал мимо на вимане (божественной воздушной колеснице), сияющей как солнце, и его заметил мой учитель. 9. Выйдя из своего созерцания (прервав созерцание) мой учитель увидел сына Брахмы. Тогда мудрец поклонился в благоговении. 10. Он предложил аргхью (воду для омовения рук) и сидение, подобающее божественной природе мудреца. Будучи удовлетворенным, божественный мудрец обратился к моему смиренному учителю с глубокомысленными словами. Санаткумара сказал: 11. О мудрец, тебе следует медитировать на истинный обьект. Великий Бог Шива тогда может быть увиден и реализован (постигнут). Но почему (по какой причине) и для чего совершаешь ты здесь тапасью (аскезу) в одиночестве (без слуг и учеников)? 12-14. Когда Санаткумара сказал это, мудрец Вьяса раскрыл ему свою цель : "По милости божественных старших (иерархов), как ты, я уже почти утвердил в мире четыре пути - Дхарму, артху, каму и мокшу, строго следуя пути Вед. Я стал учителем всех. Но удивительно то, что до сих пор знание пути спасения (освобождения) так и не просияло во мне. Я совершаю аскезу ради освобождения, но не знаю, как его достичь". 15. О превосходные брахманы, когда мудрец Вьяса сказал ему об этом, всезнающий божественный мудрец Санаткумара поведал ему надежный способ достижения освобождения. 16. Это и были уже имевшиеся в виду три способа, соответствующие ведическому идеалу, а именно: шравана, киртана и - как наиболее эффективная - манана. 17. Некогда и я, смущенный другими вещами, совершал великую аскезу на горе Мандара. 18-19. По воле Шивы,(Его) божественный служитель (гана) Нандикешвара прибыл туда. Этот прекрасный повелитель ганов (служителей Шивы), свидетель всего, с любовью поведал мне о превосходных способах (достижения пути) спасения : шраване, киртане и манане, полностью согласующихся с идеалами Вед. 20. Поэтому, о святой мудрец, это три способа (достижения) спасения, дарованные Самим Шивой. Пожалуйста, практикуй их," - так он посоветовал Вьясе. 21. Сказав это Вьясе, сын Брахмы поднялся на виману в сопровождении своих спутников и возвратился в свой сияющий и благоприятнейший мир. 22-23. Так, вкратце рассказал я вам этот старинный случай. Мудрецы сказали : "О Сута, ты поведал о шраване и т.д.- о трех способах (достижения) освобождения. Если же кто-либо не в состоянии практиковать (все) эти три (способа),что он должен делать ради обретения освобождения? Есть ли такой обряд (практика), посредством совершения которого станет возможным освобождение без напряжения и беспокойства?" {mospagebreak} ГЛАВА 5-я ( Величие Лингама Шивы ) Сута сказал : 1. Тот же, кто неспособен выполнять шравану (слушание) и т.д., должен установить Лингам, или образ Шивы, и почитать его ежедневно. Так он сможет пересечь океан мирского (сансарического) существования. 2. По мере своего состояния и достатка преданный должен подносить дары, не обманывая (при этом других), Лингаму или образу (мурти) Шивы. Он должен совершать служение ему (т.е.) Лингаму постоянно. 3-7. Следует тщательным образом совершать служение :сооружение украшенных алтарей, матхов (обителей для монашествующих),храмов, святых мест и т.д., предложение одежды, благовонных масел,(цветочных) гирлянд, благовонных воскурений, светильников с подобающим почитанием, угощений (найведьи) из различным образом приготовленного риса, испеченных пирогов, лепешек и т.п. на блюдах, зонтиков, вееров, - все, что предназначено для служения Шиве. (прим.: Имеется в виду, конечно же пураническое Богопочитание, т.е. совершение поклонения согласно предписаниям шиваитских Пуран. Однако, помимо пуранического поклонения, которое практикуют большинство индусов-шиваитов, имеются еще и ведическое, и тантрическое почитание как наиболее эффективное. В основных чертах оно сходно с пураническим, но отличается от него большей медитативностью и не является таким пышным.) В действительности, все царское почтение должно быть оказано. Ритуальный обход (парикрама) и поклонение с джапой, в соответствии с возможностью, должны совершаться. Всевозможные обряды служения - такие как "призывание"(авахана) и другие - должны совершаться с подобающей преданностью.Человек,который почитает Лингам или образ (мурти) подобным образом, достигнет освобождения даже без шраваны и др. (т.е.киртаны и мананы). Многие благочестивые люди в прошлом спаслись (достигли освобождения) простым исполнением этого служения. Мудрецы сказали : 8. Повсюду Божества почитаются только в своих образах (мурти). Как же тогда (почему же) Шива почитается и в образе, и в Лингаме? 9. О мудрецы, этот вопрос свят и восхитителен. (Поэтому) теперь будет говорить Сам Шива, а не какая-либо обычная (заурядная) личность. 10. Я поведую вам то,что Сам Шива сказал и я слышал от моего собственного учителя. Шива - единственный, кто почитается как Нишкала (безатрибутный,т.е. безымянный и безформенный), поэтому Он идентичен с Высшим Брахманом. 11. Он - также и Сакала как имеющий явленные формы.Он - одновременно Сакала и Нишкала. Его аспекту Нишкала Лингам и соответствует. 12-13. Его аспекту Сакала соответствует поклонение явленной форме (т.е.мурти).Поскольку Он и Сакала, и Нишкала, то почитается и в антропоморфном,и в фаллическом образах людьми и называется высочайшим Брахманом.Другие же Божества,не будучи Брахманом,не обладают аспектом Нишкала ни в чем. 14. Поэтому Божества не почитаются в бесформенном символе Лингама. Другие Божества - одновременно не-Брахман и индивидуальные души (дживы). 15. С этой точки зрения на них как на воплощенных они и почитаются исключительно в воплощенных формах (мурти). Только Шанкара ( Шива ) обладает Брахмататтвой ( природой Брахмана ), а все остальные - дживатвой (природой дживы,т.е.индивидуального воплощенного существа). 16. Это было разъяснено, между прочим, (во время разъяснения) о пранаве (слоге Ом),сущности Веданты, Нандишварой (Нандикешварой), Санаткумаре, премудрому сыну Брахмы, на горе Мандара. Санаткумара сказал : 17-18. Только воплощенные формы (мурти) используются в служении Божествам, отличным от Шивы. Но оба - и воплощенный образ, и Лингам - можно видеть только в служении Шиве. Потому, о благословенный, поведай мне,пожалуйста, в точности все, чтобы я смог понять истину. Нандикешвара сказал : 19. Невозможно ответить на этот вопрос, не раскрыв тайну Брахмана. 20-24. О безгрешный, поскольку ты благочестив, я поведаю тебе то, что сказал сам Шива. Поскольку Шива имеет бестелесный аспект, так как является Высшим Брахманом, Нишкала Лингам в соответствии со смыслом Вед, используется только в служении Ему. Поскольку Он - обладатель также и воплощенных форм (мурти), Его мурти также почитается и принимается всеми людьми. В соответствии с заключением Вед, только воплощенные формы используются в служении другим Божествам,которые всего лишь воплощенные дживы. Дэвы (боги) обладают только воплощенным аспектом в своем проявлении. В священных Писаниях (Шастрах) как Лингам, так и мурти соотносятся с Шивой. Санаткумара сказал : 25. О благословенный, ты разъяснил служение Лингаму и мурти - различным для Шивы и других Божеств.Теперь же, о повелитель богов, я желаю услышать подробности появления Лингама Шивы. Нандикешвара сказал : 26-27. О Уважаемый, из любви к тебе я поведаю тебе истину. Давным-давно, в знаменитой первой кальпе благословенные души Брахма и Вишну сражались друг с другом. 28. Чтобы положить конец их высокомерию Господь Парамешвара явил Свою невоплощенную форму Нишкала в форме огненного столпа (Лингама) между ними. 29. Он явил Свой Лингам, отделившийся (выделившийся из) от огненного столпа, желая благословить миры. 30. С того времени и божественный Лингам, и также воплощенный образ (мурти), соотносятся с Одним лишь Шивой. 31. Только мурти посвященны Божествам, отличным от Шивы. Различные виды воплощенных форм различных дэвов даруют только наслаждение (бхукти) поклоняющимся им. Лингам Шивы, а также Его мурти щедро изливают благословенное бхукти и мукти (освобождение). {mospagebreak} Ш.П., Видьешвара Самхита, глава 9, ст.10 - 14: ( избранные места о празднике Шиваратри) (слова Бога Шивы) 10. ...Отныне этот день будет известен как Шиваратри, святейший среди святых дней, приятных (дорогих) Мне. 11. Тот, кто совершает служение Моему Лингаму или мурти (антропоморфному Образу) в этот день, станет способным творить, поддерживать и т.д. Вселенную. 12. Преданный должен соблюдать пост в Шиваратри - и днем, и ночью. Он полностью должен сдерживать свои органы чувств. Он должен украсить себя в соответствии со своими возможностями и не должен никому причинять вреда. 13. Служением в Шиваратри преданный достигает того (результата), что достигается обычно посредством продолжительного (постоянного) служения Мне в течении года. 14. Это то время, когда добродетель (благо) преданности Мне возрастает подобно морскому приливу при восходе Луны. Празднества - такие как установление Моих Образов и т.п. - в этот день весьма благоприятны. .......................................................................................................... прим. англ. переводчиков на стр.261(vol.1): … Популярный пост и праздник в честь Шивы, празднуемый на 14-й день темной половины месяца Магха, когда в течении дня и ночи отмечаются всевозможные обряды и т.п. В тантрической литературе он известен как Каларатри - одна из трех священных ночей (две другие - Махаратри и Мохаратри). ------------------------------------------------------------------------------------ {mospagebreak} Ш.П. Котирудра Самхита, глава 30, ВЕЛИЧИЕ ШИВАРАТРИ Риши сказали: 1. "О, любезный, ты благословен и знаешь много. Твоя жизнь стала плодоносной (обрела особый смысл), поскольку ты поведал нам благоприятное предание Господа Шивы. 2. Хотя, о Сута, об этом мы слышали от многих мудрецов (риши), сомнения наши не устранены. Поэтому мы спрашиваем тебя: 3. Каким священным обрядом удовлетворяется Шива? За выполнение какого священного обряда дарует Он благочестивому счастье? Ты - знаток преданий Шивы и поэтому мы спрашиваем тебя. 4. О ученик Вьясы, почтение тебе! Пожалуйста, разъясни отчетливо обряд, посредством выполнения которого преданный может достичь и бхукти (мирских наслаждений) и мукти (Освобождения)". Сута сказал: 5. О великие риши, хороший вы задали вопрос. Благость переполняет ваши сердца. Вспомнив лотосоподобные стопы Шивы, я поведаю вам то, что ранее слышал (от своего учителя). 6. Подобный вопрос задали некогда Шиве Брахма, Вишну и Шива (Шакти Дэви) - о том же, о чем вы спрашиваете меня. 7. По случаю они спросили Шиву, Великого Атмана: "Какой обряд удовлетворяет Тебя настолько, что дарует (поклоняющемуся) бхукти и мукти?" 8. ??? Шива сказал: 9. "Существует множество обрядов, что обеспечивают и мирские радости, и конечно Спасение. Наиболее важных среди них - десять. 10. Те, что составили текст "Джабадашрути", упоминают десять священных обрядов Шивы. Эти обряды всегда должны совершаться брахманами - энергично (с энтузиазмом) и с великой преданностью. 11. В дни Аштами (8-е дни лунных месяцев) пищу следует принимать только ночью. О Вишну, в день же Калаштами вообще следует воздержаться от приема пищи. 12. О Вишну, в одиннадцатый день светлой половины месяца прием пищи днем недопустим. О Вишну, в одиннадцатый день темной половины (месяца) пищу следует принимать ночью, после служения Мне. 13. В 13-й день светлой половины (месяца) пищу следует принимать ночью, а в 13-й день темной половины месяца она вообще запрещена тем, кто следует культу Шивы. 14. О Вишну, по понедельникам - в любую половину лунного месяца, пища должна приниматься только ночью теми, кто следует культу Шивы. 15. В (дни) этих обрядов (врата) превосходные (почтенные) преданные брахманы должны одариваться (дакшиной) в соответствии с собственными возможностями (поклоняющегося) и ради завершения полностью священных обрядов. 16. Брахманы должны регулярно совершать священные обряды. Оставляя (предавая забвению) эти враты, брахманы становятся злодеями (разбойниками). 17-18. Обряды регулярно должны совершаться теми, кто следует Пути Спасения. Четыре враты, что несут Освобождение, таковы: служение Шиве, повторение Рудра Мантры посредством (путем, методом) джапы, соблюдение поста в храме Шивы и смерть в Варанаси. Тогда (то) Спасение - навечно. 19. Аштами, выпадающий на понедельник и Чатурдаши темной половины месяца уверенно удовлетворяют Шиву. 20. О Вишну, среди четырех наиболее могущественным является Шиваратри врата. Поэтому он должен соблюдаться теми, кто жаждет плодов мирского наслаждения и Освобождения. 21. Нет другого обряда более благоприятного для людей. Этот обряд - самый превосходный в смысле (в значении) блага (добродетели) для всех. 22. Для свободных от желаний, для имеющих какие-либо желания, для всех людей любых ашрам (стадий жизни) и варн (каст) - даже для женщин и детей - эта врата особенно благоприятна. 23. Для рабов - как мужчин, так и женщин -, для богов и (, вообще, ) для всех воплощенных душ этот превосходный обряд весьма благоприятен. 24. Шиваратри темной половины месяца Магха особенно прославляется. Обряд Шиваратри совершается, когда Чатурдаши длится (доходит, простирается) до полуночи. Соблюдение враты в этот Титхи устраняет даже грех убийства крора (10 млн.?) людей. 25. О Вишну, слушай внимательно о том, что следует делать в тот день с утра и далее (в течении дня). Я разъясню все это тебе с удовольствием. 26. Встав утром, разумный человек с великой радостью должен совершить положенное ежедневное омовение с тщательностью. 27. Затем он должен отправиться в храм Шивы на поклонение. Почтив Шиву, он должен следовать ритуальным установлениям в соответствии с предписываемым порядком (последовательностью) (т.е. дать обет, выразить намерение. 28. ДЕВА ДЕВА МАХАДЕВА НИЛАКАНТХА НАМО СТУ ТЕ | КАРТУМ-ИЧЧХАМЬЯХАМ ДЕВА ШИВАРАТРИ-ВРАТАМ ТАВА | | О Бог богов! О Великий Боже! Синешеий, поклонение Тебе ! О Боже! Я желаю совершить Шиваратри-врату, священный для Тебя. 29. ТАВА ПРАБХАВАД-ДЕВЕША НИРВИГХНЕНА БХАВЕД-ИТИ | КАМАДЬЯХ ШАТРАВО МАМ ВАЙ ПИДАМ КУРВАНТУ НАЙВА ХИ | | Да будет хвала силе Твоей! Дай мне возможность совершить его (т.е. Шиваратри-врату) успешно и спокойно. Никакие препятствия (помехи) и враги де не побеспокоят меня!" 30-32. Выразив (подобным образом) такое намерение (соблюсти врату), преданный должен собрать (приготовить) предметы для служения. Лингам ему следует принести из хорошего места, самому (для этой цели) отправившись туда ночью. Лингам должен быть таким, каким описывается в Агамах. Предметы служения следует разместить на хорошем месте возле (Образа) Шивы - либо к югу, либо к западу. Затем преданный снова должен совершить омовение, как подобает. 33. Нижняя и верхняя одежды должны быть чистыми. Преданный должен трижды совершить Ачаману и начать поклонение. 34. Служение следует совершать в соответствии с (имеющимися) предметами и мантрами. Служение Шиве всегда должно совершаться одновременно с (произнесением) мантр. 35. Разумный преданный должен повторять мантры, совершив служение первого 3-часового периода с музыкой, пением, танцами и преданным служением. 36. Если он знает священные тексты, то пусть сделает (согласно их предписаниям) земные образы великолепного вида (типа). Совершив ежедневные предписанные деяния, пусть служит земному образу. 37. Сделав земной образ, он должен затем установить его. Преданному следует ублажить восседающего на быке Господа (исполнением) нескольких гимнов. 38. Слава (прославление) (этой) враты должно провозгласиться разумным преданным. Его должен слышать (каждый) преданный, желающий совершить (исполнить) врату. 39-40. Таким образом, четыре разных образа должны быть изготовлены за четыре 3-часовых периода. Они должны быть соответствующе "приглашены" и "отпущены". Все сопутствующие обряды также должны быть совершены. Он (преданный) должен держать себя бодрым (сознательным) с радостью и ликованием. Наутро он должен снова совершить омовение. Установив Образ, пусть проведет Пуджу. 41. По завершении обрядов и поклонившись Шиве вновь, он должен молить Его с (молитвенно) сложенными ладонями, с преданностью, преклонив колени: 42-43. " НИЙАМО ЙО МАХАДЕВА КРИТАШЧАЙВА ТВАДАДЖНЯНА | ВИСРИДЖЬЯТЕ МАЙЯ СВАМИНВРАТАМ ДЖАТАМАНУТТАМАМ | | ВРАТЕНАНЕНА ДЕВЕША ЯТХАШАКТИКРИТЕНА ЧА | САНТУШТО БХАВА ШАРВАДЬЯ КРИПАМ КУРУ МАМОПАРИ | | О Великий Боже! Врату, которую я начал во славу Твою, я исполнил и завершил. Она стала замечательной. О Господь! Теперь Твой Образ ритуально "отпускается". О Бог богов! будь удовлетворен вратой, что я совершил с усердием. Пожалуйста, будь милостлив ко мне!" 44. Преданный должен поднести пригоршню цветов Шиве и поднести дары. Выразив почтение Шиве, он завершает формально все обряды. 45. Одарив преданных-брахманов и, в особенности, святых подвижников, насколько возможно, и, насытив (угостив) их, принимает пищу сам. 46. О Вишну, я расскажу тебе какое служение совершается преданным специально (конкретно) в каждые три часа ночи Шиваратри. 47. О Вишну, во время первого 3-часового периода преданный должен с великой преданностью почитать земной Лингам, тщательно (должным образом) установленный, (всеми) способами преданного служения. 48. Шива всегда должен почитаться пятью предметами (служения) у основания. Различные предметы служения по отдельности должны быть предложены с соответствующими мантрами. 49. После предложения предметов непрерывно-капающий сосуд с водой должен быть установлен (над Лингамом). Разумный преданный должен освятить предметы служения водой, постоянно капающей (из того сосуда). 50. Он должен служить Шиве - как Ниргуне, так и Сагуне - постоянно (непрерывно) возливая воду и повторяя 108 мантр. 51. Он должен почитать Восседающего-на-быке Бога повторением мантр, выученных от учителя (гуру), или же пусть служит Садашиве посредством (повторения) Нама-мантр (святых имен). 52. Служение Шиве, Высшему Атману, следует совершать с чанданом (сандаловой пастой), цельными зернами риса и черными зернами кунжута (?). 53. Вновь Шива должен быть почтен лотосами и цветами Каравира. Преданный должен предлагать цветы с восемью нама-мантрами Шиве. 54. Вот они (имена): Бхава, Шарва, Рудра, Пашупати, Угра, Махат, Бхима и Ишана. 55. Произнесение этих имен предваряется (мантрой) ОМ, а сами имена используются в дательном падеже (со словом "намах" в конце). Благовония (дхупа) и лампады должны использоваться. Поднесение найведьи совершается после. 56. В первый 3-часовой период разумный преданный должен поднести варенный рис в качестве найведьи. Половина кокосового ореха и тамбула (бетель) должны быть предложены впоследствии (затем, потом). 57. Поклонение и медитация должны следовать (за этим), а мантра, выученная от Гуру, должна использоваться для джапы. Или же преданный должен удовлетворить Шиву повторением (многократным) пятислоговой мантры ("НАМАХ ШИВАЙЯ "). 58. Преданный должен продемонстрировать (сделать, показать) мудру коровы и предложить тарпану чистой водой. Затем он должен одарить пять брахманов - или - более в соответствии со своими возможностями. 59. Затем до конца первого 3-часового периода празднование должно продолжаться. После посвящения плода служения самому Божеству, ритуальное "отпускание" (Божественного Присутствия) должно быть совершенно. 60. Затем во втором 3-часовом периоде обряды "самкальпа" совершаются столь же тщательно, что и прежде. Или же обряды "самкальпа" могут быть совершены лишь раз за все четыре 3-часовых периода. Служение должно быть совершенно, как и прежде. 61. После совершения служения с материалами (предметами) как и ранее Джаладхара должен быть поднесен (предложен). Затем преданный пусть служит Шиве зернами кунжута, ячменя и цветами лотоса. 62. Преданный должен почтить Шиву особенно листьями дерева Бильва. 63. Аргхья предлагается с плодом цитрона. Молочный пудинг предлагается как найведья. О Вишну, повторение мантры должно быть двукратным, в то время как прежде (ранее) - однократным. 64. Затем брахманы должны быть одарены как подобает. Остальные обряды совершаются также, как и прежде - вплоть до окончания второго 3-часового периода времрни. 65. В третьем 3-часовом периодеслужение совершается так же как и ранее. Но вместо ячменя предлагаются зерна пшеницы и цветя "солнечного растения" (?). 66. Благовония и лампады д.б. разных типов. О Вишну, найведья должна состоять из жареных пирогов и различных овощных блюд. 67. Предложение ("вращение") света, как часть служения, совершается с камфорой. Аргхья - состоит из граната. Повторение джапы должно быть троекратным в сравнении с первым. 68. Одаривание брахманов следует делать только денежными дарами. Вплоть до окончания этого периода (времени) праздненство продолжается как и прежде. 69. Когда четвертый 3-часовой период наступает (приближается), то проводится ритуальное "отпускание" (Божественного Присутствия) в конце предшествующего служения. Это сопровождается соответствующими мудрами. 70. Преданный должен служить Господу Шиве (поднесением) черного горошка, зеленого горошка, зерен Приянгу или любого из семи видов злаков, цветов Шанкхи и листьев Бильва. 71. Найведья предлагается, состоящая из различных сладостей или вареного черного горошка и риса с целью удовлетворения Садашивы. 72. О Вишну, Аргхья должна быть предложена Шиве с плодом plantain (?) или с различными типами плодов (фруктов). 73. Порядочный человек должен выполнить мантра-джапу вдвое больше числа предшествующего служения. Разумный преданный должен решить, какое число брахманов будет им одарено. 74. Вплоть до рассвета преданный должен проводить время ??????(воспевании) молитв, игре на музыкальных инструментах, преданных (ритуальных) танцах и других формах празднования вместе с другими преданными. 75. Когда взойдет солнце, ему следует совершить омовение и затем служить Шиве. Абхишека (ритуальное омовение) Божества должна быть проведена с преданным служением и украшением (Образа). 76. Благотворительные дары следует раздать (нуждающимся), брахманов и аскетов следует угостить всевозможными угощениями - их общее число должно равнятьсязадуманному ранее. 77. Оказав почтение Шиве, следует предложить полную пригоршню цветов. Затем преданный должен молиться, восславляя Господа с мантрами : 78. "ТАВАКАСТВАДГАТАПРАНАСТВАМ ЧИТТО' ХАМ САДА МРИДА | КРИПАНИДХЕ ИТИ ДЖНЯТВА ЯТХА ЙОГЬЯМ ТАТХА КУРУ | | О Мрида! Вместилище милосердия, знающий, что я принадлежу Тебе, вся моя жизнь опирается (коренится) в Тебе и мой ум посвящен Тебе. Твори, что хочешь! (что подобает) 79. АДЖНЯНАДЬЯДИ ВА ДЖНЯНАДЖДЖАПАПУДЖАДИКАМ МАЙЯ | КРИПА НИДХИТВАДЖДЖНЯТВАЙВА БХУТАНАТХА ПРАСИДА МЕ | | О Господь всех живущих! Будь милостлив ко мне, взирая благосклонно на все выполненное (совершенное) мной - джапу, пуджу - со знанием подобающим или же в неведении. 80. АНЕНАЙВОПАВАСЕНА ЯДЖДЖАТАМ ПХАЛАМЕВА ЧА | ТЕНАЙВА ПРИЙЯТАМ ДЕВАХ ШАНКАРАХ СУКХАДАЙЯКАХ || Да будет Господь Шанкара, податель счастья, доволен плодом (результатом) этого поста и (совершения) ?????????????????????? 81. О Махадева! Пусть служение Тебе всегда процветает в моей семье (роду) ! Да не буду я рожден в семье, где Ты не являешься почитаемым Божеством! " 82. Предложив пушпанджали и нанеся тилаки, получив благословления от брахманов, преданный должен ритуально проститься с Божеством. 83. Если врата совершается таким образом, то Шива не останется недосягаемым для него. Плод, который он обретает, ни с чем не сравним. 84. Если эта превосходная врата совершается без привязанности, Спасение приходит к нему (преданному) в форме семени. Нет никакого основания сомневаться в этом. 85. Эта врата должна совершаться с великой преданностью каждый месяц. После проведения (совершения) завершающего обряда, преданный пожинает плод со всеми вытекающими благами. 86. Воистину, для проводящих эту врату Я , Шива, - Разрушитель всех несчастий, взращиваю все желаемые блага, и бхукти, и мукти. Сута сказал : 87. "Слыша эти благоприятные слова Шивы, Вишну возвратился в свою обитель. Впоследствии этот замечательный обряд стал популярен и среди людей, жаждущих блага своей душе. 88. Однажды Вишну поведал Нараде об этой божественной Шиваратри-врате, что обеспечивает и бхукти, и мукти." Так в священной "ШИВА МАХАПУРАНЕ", в разделе "КОТИРУДРА САМХИТА" заканчивается 38-я глава, посвященная описанию Шиваратри-враты. {mospagebreak} ГЛАВА 39-я . ( Окончание (завершение) Шиваратри-враты ) Риши сказали : 1. "Пожалуйста, поведай нам о Удьяпане (формальном окончании) празднования Шиваратри как о результате (посредством исполнения) которого Сам Шива становится возрадовавшимся (довольным)." Сута сказал : 2. "О риши, да будет (рассказ) о завершении (Шиваратри) выслушан с преданностью и почтением. Выполнением (проведением) этого, врата несомненно (уверенно) становится исполненной. 3. Благоприятная Шиваратри-врата должна совершаться в течении четырнадцати лет. В день Трайодаши пищу следует принимать однократно (ночью), на 14-й день (Чатурдаши) - держать полный пост. 4-5. В день Шиваратри, по выполнении всего положенного (предписанного), преданный должен отправиться в храм Шивы и совершить служение. Он должен сделать мистическую диаграмму (янтру), известную в трех мирах как Гауритилака. (прим.: Гауритилака, Лингатобхадра и Сарватобхадра (ст.5-6) - особые круговые диаграммы, изображающие позиции (положения) Божеств, призываемых в них для служения, прославления и т.п. ) 6. В середине (той) мистической диаграммы Лингатобхадра и Сарватобхадра должны вычерчиваться (изображаться). 7. Как и в обряде Prajapatya, благоприятные сосуды с водой должны быть установленны, задрапированные в ткань, с кокосовыми орехами на них и дакшина - внутри. 8. Сосуды долны быть старательно размещены по сторонам алтаря. В середине - либо поднос (диск?) или золотой сосуд должен быть установлен. 9-10.Преданный должен изготовить мурти Шивы и Умы из золота весом в одну пала (?). Соответственно своим возможностям он может уменьшить вес наполовину "пала". Шива должна находиться с левой стороны, а Шива с правой. Преданный должен почитать Образ ночью. 11. Он должен почтить заботливо почтенного Гуру вместе с Ритвиками (знатоками Ригведы). Затем, с их формального разрешения, он должен начать служение Шиве. 12. Он должен бодрствовать всю ночь, совершая служение в различные трехчасовые периоды и воспевая гимны и молитвы или танцуя с чувством преданности. 13. Так, в соответствии с установлениями, совершив поклонение, он ублажит (почтит) Господа. Утром он снова должен совершить поклонение и тщательно (должным образом) совершить Хому. 14. Он должен выполнить обряды Праджапатья в соответсвии со своими возможностями. С удовольствием он должен одарить брахманов и с преданностью раздать благотворительные (добровольные) дары. 15. Он должен подарить Ритвикам и их женам хорошие одежды и украшения и одарить их (еще и) по отдельности. 16. Говоря : "Да будет Шива доволен ! ", пусть он подарит корову и теленка с гнеобходимыми принадлежностями (?) Учителю. 17. Он должен поднести ему (т.е. Гуру) сосуд с водой и Образ Шивы со всеми украшениями, разместив все это на воле (быке ?). 18. Он должен помолиться Шиве, Великому Господу, с великим энтузиазмом, с ладонями, сложенными в почтении, преклонив колени : 19. ДЕВА ДЕВА МАХАДЕВА ШАРАНАГАТАВАТСАЛА | ВРАТЕНАНЕНА ДЕВЕША КРИПАМ КУРУ МАМОПАРИ | | "О Бог богов! О Великий Боже! Любящий прибегающих к Тебе. Будь милостлив ко мне, о Владыка богов, ко мне, исполнившему эту врату. 20. МАЙЯ БХАКТЬЯНУСАРЕНА ВРАТАМЕТАТКРИТАМ ШИВА | НЬЮНАМ САМПУРНАТАМ ЙАТУ ПРАСАДАТТВА ШАНКАРА | | "О Шива! Я выполнил (совершил) эту врату согласно моим возможностям. Если в ней есть недостатки в любом отношении, сделай ее совершенной по Своей милости, о Шанкара! 21. АДЖНЯНАДЬЯДИ ВА ДЖНЯНАДЖДЖАПУДЖАДИКАМ МАЙЯ | КРИТАМ ТАДАСТУ КРИПАЙЯ САПХАЛАМ ТАВА ШАНКАРА | | "Джапа, пуджа и другое совершено мной отчасти со знанием, отчасти с невежеством (в неведении). Сделай все это результативным по милости Своей, о Шанкара! " 22. Произнеся это, пусть предложит пушпанджали Шиве, Высшему Атману. Пусть поклонится и молится снова. 23. Если врата совершается так, то она будет исполненной (полной) и не останется никакого недостатка (ущерба) (от ее совершения). Преданный обретет сиддхи, желанные им. В этом нет сомнения." Так в священной "ШИВА МАХАПУРАНЕ" в разделе "КОТИРУДРА САМХИТА" заканчивается 39-я глава, (посвященная описанию) завершения празднования Шиваратри. {mospagebreak} ГЛАВА 40. ( Слава Шиваратри ) Риши сказали : 1. "О Сута, мы весьма рады слушать твои слова. Пожалуйста, опиши (эту) превосходную врату в деталях. 2. О Сута, кто совершал эту врату прежде (в прежние времена)? Был ли (достигнут) превосходный результат от ее совершения кем-нибудь без полного знания?" Сута сказал : 3. Да будет это услышано, о мудрецы (риши). Я расскажу вам древнюю историю об охотнике, уничтожившем все свои грехи (избавившемся от всех грехов). 4. Некогда жил в лесу охотник по имени Гурудруха с большой семьей. Он был сильным, безжалостным (жестоким) и вовлеченным (погруженным) в жестокие (бессердечные) поступки. 5. Ежедневно он отправлялся в лес на охоту регулярно и убивал лань (оленя). Там же в лесу он занимался разбоем (грабежом) на различных путях (дорогах). 6. Ни одного хорошего (благого) поступка не совершил он с детства и в последующие (годы жизни). Так он порочный проводил долгое время в лесу. 7. Однажды наступил день Шиваратри. Но грешный охотник, находясь в огромном лесу, не знал об этом. 8. Его родители и жена, мучимые голодом, попросили его в тот день: "О лесной бродяга, дай нам поесть". 9. Тогда он немедленно встал, взял свой лук и отправился подстрелить лань. (В поисках добычи) он бродил там и сям по лесу. 10. По воле злой судьбы он он не нашел никакой дичи. Солнце клонилось уже к закату и он был весьма раздосадован: 11-12. "Что мне делать? Куда идти? У меня ничего нет. Что будет с моими родителями и детьми дома? Там же и моя жена. Что будет с ней? Я должен вернуться домой только имея что-нибудь в руках. Нельзя показаться с пустыми руками. ". 13. Думая (рассуждая) так, он проходил мимо водоема (пруда, озера). Он остановился возле тропы, ведущей к водопою. 14. "Какое-нибудь животное, несомненно, прийдет сюда. Я убью его и с радостью отправлюсь домой. Мои усилия наконец-то увенчаются успехом". 15. Рассуждая так, он вскарабкался(забрался, залез) на дерево бильва и, взяв немного воды с собой, уселся в его кроне. 16. Мучимый гневом и жаждой, он ждал и думал: "Когда же какой-нибудь зверь придет сюда? Когда я смогу убить его?" 17. Во время первой части ночи голодная олениха(лань) робко прискакала туда. 18. Увидев ее, он весьма обрадовался. Нацелив стрелу, он собрался тотчас же убить ее. 19-20. Тогда же немного воды (из той, что он захватил с собой) пролилось и несколько листьев бильвы упали вниз. Под деревом находился Шивалингам. Так он(охотник) совершил положенное поклонение первой части ночи (Шиваратри). В результате он избавился от своего греха. 21. Услышав шорох, лань весьма испугалась, увидев охотника. И она заговорила так: Лань сказала: 22. "О охотник, что побуждает тебя на совершение подобного поступка? Пожалуйста, скажи мне правду". Услышав слова лани, охотник сказал: Охотник сказал: 23-24. "Сегодня моя семья голодает. Я утолю их голод, убив тебя". Слыша эти ужасные слова, лань, увидев этого безжалостного воина, подумала: "Что мне делать? Куда бежать? Лучше я прибегу к хитрости". Думая так, лань заговорила: Лань сказала: 25. "Несомненно, я благословенна. Ты будешь счастлив, получив мое мясо. Какую еще пользу (заслугу) я обрету посредством этого тела - приносящего лишь всевозмодные страдания? 26. Невозможно даже выразить (описать) заслугу человека, помогающего другим, даже за сотню лет. 27. Но все мои малые детеныши остались в убежище (логове). Я должна поручить их заботе моей сестры или мужа, а затем вернусь. 28. О бродящий-по-лесу, не пнринимай мои слова за ложь. Несомненно, я снова приду к тебе. 29. Земля стоит устойчиво, благодаря правде, Океан устойчив благодаря правде. Воды текут устойчиво благодаря правде. Все покоится (основывается, держится) на правде". Сута сказал: 30. Когда же охотник не придал значения даже подобным ее словам, испуганная лань заговорила снова: лань сказала: 31-34. "О охотник, слушай, что я расскажу. Я принимаю (даю) такое обещание; если, отправившись домой, я не вернусь, пусть я буду отмечена всеми (тягочайшими грехами) какие только совершают эти люди:- а именно: продажа (торговля) Ведой со стороны брахманов; не исполнение положенных молитв Сандхьи; пренебрежение женщинами воли их мужей; нечестивый человек; отвращающийся от (служения) Шиве; человек, дурно обращающийся с другими; кто пренебрегает Дхармой; человек, поступающий вероломно (клятвопреступник); и человек, обманывающий других". 35. Когда лань дала такие обещания, охотник поверил ей и сказал: "Иди домой". 36. Обрадованная лань попила воды и отправилась в свое убежище. Тем временем первая часть ночи подошла к концу и охотник оставался бодрствующим, не смыкая глаз. 37. Сестра лани, обеспокоенная ее отсутствием, отправилась на ее поиски и она также захотела попить. 38. Увидев лань, бхилла (охотник?) натянул свой лук и приготовился выпустить стрелу. Как и прежде (ранее) вода и листья бильвы упали на Лингам Шивы. 39. Несознательно (случайно) это стало служением второй части ночи. Это было благоприятно для охотника. 40. Лань спросила: "О бродящий-по-лесу, что ты делаешь?" Увидев ее, охотник ответил то, что и ранее. Услышав это, лань снова заговорила: 41-42. О охотник, слушай. Я благословенна. Моя жизнь обрела смысл (стала результативной). Это мое теле послужит службу другим. Но мои дети - такие маленькие - остались дома. Я должна поручить их заботе моего мужа, а затем приду снова сюда". Охотник сказал: 43. "Мне безразлично то, что ты говоришь. Несомненно, я убью тебя". Услышав это лань сказала, поклявшись Шивой. Лань сказала: 44-47. О охотник, послушай, что скажу. Если человек нарушает свое слово, то он теряет все свои (благие кармические) заслуги. Если я не вернусь, то пусть я буду отмечена всеми грехами, что совершают следующие (такие) люди: тот, кто бросает свою законную жену и сходится с другой; кто отвергает ведическую Дхарму и следует измышленному и лживому культу; кто прикидывается (???) преданным Вишну и порицает Шиву; кто совершает обряды Кшайаха по своим родителям (своих родителей) в день Шуньятитхи и кто причиняет вред другим, и без того обиженным (несчастным)". Сута сказал: 48. Умоляемый ланью охотник сказал ей : "Иди". Она попила воды и радостно отправилась в свое убежище (логово). 49-50. Тем временем вторая часть ночи также подошла к завершению и охотник не сомкнул глаз. Когда же третья часть ночи наступила, олень-самец, обеспокоенный долгим отсутствием самки, отправился искать ее. Охотник увидел его на тропе, ведущей к водопою. 51. Увидев крепкого (сильного) оленя, охотник обрадовался. он нацелил стрелу, собравшись убить его. 52. Когда он (охотник) приготовилсясделать так (это), несколько листочков бильвы упали на (Образ) Шивы как результат его Прарабдхи. 53. Из-за этого оказалось выполненным положенное служение третьей части ночи для его благополучия. Милостивая природа Шивы проявилась в этом. 54. Услышав шорох, олень спросил: "Что ты делаешь?" охотник ответил: "Я собираюсь тебя убить ради удовольствия моей семьи". 55. Услышав это, олень обрадовался и тотчас же сказал охотнику. Олень сказал: 56. "Я благословен тем, что я хорошо упитан и достаточен, что смогу удовлетворить твои нужды. Все для человека становится бессмысленным, если его тело ни на что непригодно". 57. Если кто-либо не помогает другому даже если он и в состоянии сделать это, его все усилия тщетны. Он отправится в ад после своей смерти. 58. Но я должен прежде поручить моих малышей заботе моей матушки. Я только утешу их и вернусь обратно". 59. Упрашиваемый таким образом охотник весьма был удивлен в уме. Вся куча (уйма) его грехов оказалась разрушенной и с очищенным умом он произнес такие слова: Охотник сказал: 60-61. "О олень, все звери, что приходили сюда, ушли обратно, дав обещание, подобное твоему. Но они еще не пришли. Ты тоже хочешь уйти, дав лживое обещание. Как же тогда мне поддерживать жизнь (себя и моих детей)?" Олень сказал: 62. "О охотник, слушай, что я скажу. Я не прибегаю ко лжи. Вся вселенная - включая подвижное и неподвижное - стоит прочно благодаря правде. 63. Заслуга (благая кармическая) лжеца устраняется мгновенно прочь. Потому, о охотник, слушай мое правдивое обещание. 64-66. Если я не приду опять, пусть я буду запятнан грехами таких видов деятельности, а именно - совершение совокупления в сумерки (сандхья?), принятие пищи в день Шиваратри, вероломство, незаконное присвоение доверенного (кем-либо) имущества, пренебрежение молитвами Сандхьи, непроизнесение имени Шивы устами, непомогание нуждающимся по возможности, разбитие ореха (кокоса) в дни Парвана, принятие запрещенной пищи, принятие пищи перед служением Шиве или без нанесения бхасмы (пепла-вибхути)". Сута сказал: 67. "Услышав эти слова, охотник сказал: "Иди и возвращайся побыстрей." Так, отпущенный охотником, олень попил воды и побежал обратно. 68-69. Все эти звери, давшие обещания, встретились в убежище (логове). Узнав обо всем друг от друга, они стали решать кто же должен отправится, исполняя данное обещание. Они приласкали (утешили) малышей и приготовились идти обратно. 70-71. Старшая лань обратилась к своему другу (самцу): "О олень, без тебя как могут оставаться здесь малыши одни? О господин мой, я была первой, кто пообещал вернуться. Поэтому я должна идти. Вы же оба останьтесь здесь." 72. Слушая эти слова, младшая лань сказала: "Я - твоя служанка. Поэтому я пойду, а вы оставайтесь." 73. Услышав это, олень-самец сказал: "Я пойду туда. А вы обе останьтесь. Малышей воспитывают и присматривают за ними матери." 74. Слушая слова своего мужа, две лани не признали его правоту. С любовью объяснили они своему мужу, что "жизнь во вдовстве - позор!" 75. Тогда все они приласкали своих детенышей и поручили их заботе своих соседей, а сами отправились в место, где их ждал охотник. 76. Детеныши, видя все это, поплелись за ними, думая: "Пусть и с нами будет тоже, что и с ними." 77. Увидев их всех, охотник обрадовался и снова нацелил стрелу. И снова вода и листья бильвы упали на (Образ) Шивы (внизу). 78. Благодаря этому, положенное служение четвертой части ночи оказалось успешно совершенным. Вслед за этим все грехи его обратились в прах. 79. Старшая лань, ее сестра и самец-олень сказали: "О превосходный охотник, используй нашу плоть как пожелаешь, сделав ее полезной. Окажи нам милость." Сута сказал: 80. "Слушая эти их слова, охотник удивился. Благодаря силе служения (почитания) Шиве он обрел совершенное знание, недосягаемое для других. 81. Олени оказались благословленны. Хотя и лишенные знания, они оказались готовыми помочь другим, предлагая свои собственные тела. 82. Что? Что я обрел, несмотря на то, что был рожден человеческим существом? Я насыщал свою плоть, убивая других? 83. Я содержал свою семью, совершая множество грехов ежедневно. ???(возглас отчаяния) какова теперь будет моя семья после совершения всех этих грехов? 84. Грехи совершались мной непрерывно с самого момента рождения. Какую цель я обрету (чего достигну)? Тщетна, тщетна моя жизнь! " 85. реализовав совершенное знание таким образом, он отвел свою стрелу и воскликнул: "О превосходные олени! Все вы благословлены. Вы можете в безопасности идти обратно." 86. Когда он так сказал, Шива стал доволен. Он явил Свою форму - ту, что почитается и прославляется благочестивыми (добрыми людьми). 87. Коснувшись милостливо его, Шива сказал с любовью охотнику: "О охотник, я доволен этой вратой. Проси любой дар (благо), какое желаешь." 88. Увидя образ Шивы, охотник в мгновение стал освобожденным (просветленным). Он припал к стопам Шивы говоря: "Теперь я обрел все. " 89. Шива, удовлетворенный, даровал ему имя Гуха. Милостиво взглянув на него, Он даровал ему божественный дар. Шива сказал: 90. "О охотник, слушай. создав столицу в Шрингаверапуре (соврем. Сингапур, город на левом берегу Ганги в 22 милях сев.-западнее Аллахабада, на границе Кошалы и страны бхилов. Страна вокруг была населена диким племенем нишадов, и Гуха, друг Рамы был их вождем) наслаждайся божественными радостями по своему желанию. 91. Твоя раса будет процветающей без каких-либо препятствий. О охотник, уверенно, даже Господь Рама, восхваляемый даже богами, придет в твой дом. 92. Он заключит союз с тобой. (Так) сотрудничая (ведя дружбу) с моим преданным, вовлекаясь в подобающее служение Мне, ты обретешь Освобождение, (столь) редкое для других". Сута сказал: 93. Тем временем, увидев Шиву, олени поклонились Ему и обрели Освобождение от своих воплощений. 94. Они получили божественные тела, вознеслись на летающие виманы и умчались прочь. Освободившись от проклятия одним лишь видением Шивы, они достигли небес. 95. Шива стал Вьядхешварой на горе Арбуда. Созерцание и почитание этого Лингама дарует и бхукти, и мукти. 96. С этого дня и в дальнейшем охотник, вкусив сполна всех мирских наслаждений и будучи облагодетельствованным Богом, обрел освобождение Саюджья с Шивой. 97. (Так) даже совершиы эту врату в полном невежестве, он достиг Саюджьи; что же говорить о тех, что обладают преданностью? 98. Согласно всем Шастрам, среди всех обрядов Шиваратри-врата - восхваляется как наилучшая и превосходная. 99-100. Различные враты, различные святые центры, дары и жертвоприношения, различные аскезы и формы джапы - не сравнимы с Шиваратри-вратой. 101. Потому эта благоприятная врата должна совершаться теми, кто желает блага. Шиваратри-врата - божественна и несет и бхукти, и мукти. 102. Так я поведал о благословенной Шиваратри-врата полностью. Она известна как "царь всех обрядов". О чем вы еще желаете услышать?" Так в священной "ШИВА МАХАПУРАНЕ" в книге "КОТИРУДРА САМХИТА" заканчивается 40-я глава, называемая "СЛАВА ШИВАРАТРИ". ШИВА МАХАПУРАНА Раздел 1 ВИДЬЕШВАРА САМХИТА ("Раздел Владыки Знания") Глава 18. (Природа связанности и Освобождения. Величие Лингама Шивы.) Мудрецы (риши) сказали: 1. "О лучший среди знающих все, пожалуйста, разъясни природу связанности и Освобождения ". Сута сказал: 2. Я разъясню связанность, Освобождение и пути Освобождения. Слушайте внимательно. Джива (душа), говорится, пребывает в состоянии связанности, если она соединена (связанна) узами (оковами) восьми первичных "сутей" (таттв): Пракрити и т.д. Когда она свободна от них, тогда называется освобожденной. 3. Совершенный (полный) контроль и подчинение Пракрити и ее порождений и есть Спасение. Связанная джива, когда освобождается от нее, называется освобожденной душой. 4. Эти восемь "сутей", что связывают ее, (т.е. дживу) таковы: Пракрити (первоматерия (Буддхи) космический разум и интеллект), Ахамкара (космическое эго), соотносящее себя с теми или иными атрибутами (характеристиками) и пять танматр (космических первоэлементов: Земли, Воды, Огня, Воздуха и Эфира). 5. Тело развивается из этих восьми. Тело становится деятельным. Деятельность, формирует тело. Так рождение и деятельность продолжаются, чередуясь. 6-7. Тело существует в трех формах: грубое, тонкое и причинное. Грубое тело приспособленно ко всем видам деятельности, тонкое обеспечивает наслаждение через органы чувств. Причинное тело служит для переживания благих и дурных результатов деятельности дживы. Джива переживает счастье, как результат добродетели и страдание, как результат греха. 8. Джива, связанная веревками деятельности (кармы) вращается вокруг и вокруг непрерывно, как колесо, состоящее из трех тел и их действий. 9. Творец (Создатель) колеса должен почитаться для (ради) прекращения этого круговорота. Пракрити и другие составляющие колеса, а Шива пребывает выше (вне) Пракрити. 10-11. Создатель колеса - Господь Шива. Он превосходит собой Пракрити. Подобно тому ребенок (мальчик) пьет или разбрызгивает воду так, как ему хочется, так же и Шива поддерживает Пракрити и другие "сути" (таттвы), как Он Сам того желает. Он именуется Шива потому, что Он держит ее под Своим контролем (Вашикрита). Один лишь Шива всеблаг, совершеннен и свободен от желания. 12. Ментальное совершенство (мощь) Махешвары, которую только Веды способны постичь (охватить, объять), состоит (заключается) в вездесущности, всеудовлетворенности, безначальности, всепонимании, независимости, непогрешимости и безграничном могуществе. 13. Поэтому Пракрити и другие (таттвы, "сути") приходят под контроль по милости Шивы. Потому следует служить одному лишь Шиве ради снискания Его милости. 14. Если кто-либо спрашивает: "Как же тогда служение совершенного существа может быть бескорыстным?", то ответить следует так : "Деятельность, выполненная с посвящением ее результатов Шиве становится причиной удовлетворения". 15. Имея Шиву в виду, преданный должен почитать фаллический или воплощенный (мурти) образ Шивы или же Его преданного. Он (поклоняющийся) должен почитать Его преданных своим телом, умом, речью и денежными дарами. 16. Шива, Великий Господь, который превыше Пракрити, удовлетворяется таким служением и особо благославляет поклоняющегося. 17-19. Карма и т.п. приходят под контроль уверенно вследствие (благодаря) милости Шивы. Начиная с кармы и кончая Пракрити, когда все приходит под контроль, джива становится освобожденной и сияет как самореализованная личность. По милости Шивы, когда это тело - результат деятельности (кармадеха) - приходит под контроль, преданный достигает обители Шивалоки. Такая форма Освобождения известна как салокья ("того же места, мира"). Когда тонкие элементы приходят под контроль, преданный достигает приближенности к Шиве. 20. Затем он (преданный) достигает уподобления Шиве по всем признакам и атрибутам. Это назавается Освобождение Сарупья ("той же формы"). Когда преданный обретает великую благосклонность, космический интеллект (Буддхи) также становится подконтрольным. 21. Космический интеллект (Буддхи) - единственная сила (действие, эффект) Пракрити. Контроль интеллекта называется Саршти - форма Освобождения, при котором преданный становится равным Шиве по положению и могуществу. Затем, благодаря последующей великой милости Шивы, Пракрити становится подконтрольной. 22-23. Ментальная мощь Шивы становится тогда его без какой-либо трудности. Обретая вездесущность и процветание (благополучие) Шивы, преданный становится великолепным (сияющим) в Атмане. Это Освобождение называется Саюджья ("Полное отождествление") людьми, хорошо сведующими в Ведах и Агамах (Тантрах). Вот в каком порядке (последовательности) преданный обретает Спасение посредством почитания Лингама Шивы. 24. Потому преданный должен поклоняться (служить) Шиве, совершая священные обряды и т.д. для снискания милости Шивы: священные ритуалы Шиввы, тапасьи (аскезы) во имя Шивы и джапу мантр Шивы постоянно. 25. Знание Шивы и медитация на Него должны практиковаться все больше и больше (интенсивнее). Время вплоть до отхода ко сну, время вплоть до самой смерти доложны быть заняты (задействованны, прводиться) в созерцании (медитации на) Шивы. 26-27. Он должен почитать Шиву мантрами "Садьо..." и цветами. Он обретет благополучие (процветание, благо). Мудрецы (риши) сказали: "О превосходный, приверженный благим правилам (поведения, образа жизни), пожалуйста разъясни правила совершения поклонения Шиве в образе Лингама и других формах". Сута сказал: "Я объясню, о брахманы, ритуал служения образу Лингама. Пожалуйста, слушайте. Первый Лингам - это Пранава, что исполняет все желания. 28. Она (Пранава) называется Сукшма Пранава (тонкая Пранава), если Она Нишкала (...). Стхула (грубая) Пранава - Сакала (...) и состоит она из пяти слогов ("НА-МА-ШИ-ВА-ЙА"). 29. Служение с использованием этих двух (Пранав) называется тапасьей (аскезой, покаянием). Обе они обеспечивают Спасение. Существует множество фаллических символов Пауруша Пракрити. 30. Один лишь Шива может разъяснить их в деталях. И ни кто-либо еще. Те же (Лингамы), что развились (образовались, возникли) из земного материала известны мне и я разъясню вам их все. 31. Они бывают пяти типов: 1)Сваямбху, 2)Бинду, 3)Пратиштхита, 4)Чара (передвижной, мобильный), 5)Гуру Линга (Тело Учителя как Линга). (прим.переводчика: Сваямбху (Саморожденный) - самовозникшие в природе Линги (из камня, вулканической лавы, льда и т.п.); также см. последующие шлоки) 32-33. Когда Он удовлетворен (обрадован, ублажен) аскетизмом богов и мудрецов (риши), Шива в форме Нада принимает форму семени над поверхностью земли и, неожиданно прорезая (пробивая) верхнее пространство (поверхность) как растущий побег (проросток), расространяет (проявляет) Себя вовне и так делает Свое присутствие ощутимым (переживаемым, воспринимаемым). Поэтому такой самовозникший символ называется Сваямбху. 34-35. Почитая его, преданый автоматически (немедленно) обретает возрастающее знание. На золотой или серебренной пластине (блюде, подносе) или на земле, или же на алтаре преданный рисует изображение Лингама, чистую Пранава-мантру и должен призвать его (т.е. Лингам) обрядами (ритуалами) Пратиштха и Авахана. 36. Бинду и Нада формы, станционарные или мобильные, постижимы (воспринимаемы), но, несомненно, принадлежат Шиве. 37-38. Где бы искренне не внрили, что Шива присутствует, Господь немедленно изливает туда на преданного благословение (благо) уже только поэтому. Преданный может призвать ("пригласить") Господа в природный неподвижный предмет - камень или пень (обломок-?, валун-?) - или же в изображение (плоское) и служить Шиве 16-ю упачарами (предметами Богопочитания). Он (преданный) обретет высшую силу Господа и благодаря практике достигнет знания. 39-40. Если образ установлен с чистым умом на чистом алтаре как богами, так и мудрецами (риши) ради самореализации Атмана, он (образ) называется Пауруша и относится к числу (категории) установленных Лингамов Шивы. 41-42. Благодаря регулярному служению такому Лингаму преданный обретает все пауруша айшварья ("человеческие богатства, блага"). Если великие брахманы или богатые цари устанавливают Лингам, изготовленный искусными мастерами (ремесленниками, скульпторами), то он называется Пратиштхита и Пракрита. Он обеспечивает наслаждение естественными (природными) богатствами (Пракрита айшварья) поклоняющемуся. 43. Тот (Лингам), который силен (могущественен, полон силы) и постоянен, называется Пауруша ("Имеющий отношение к Пуруше"). Тот же, который слаб и временный (непостоянный), называется Пракрита ("Имеющий отношение к Пракрити"). 44. Духовная подвижная форма (Лингама) представлена как тело, состоящее из различных частей тела, особенно таких как пенис, кончик носа, язык и др. 45. Горы относятся ко классу Пауруша (Лингамов), а поверхность земли - ко классу Пракрита. Деревья и т.п. - ко классу Пауруша, а ползучие растения - ко классу Пракрита. 46. Рис сорта Шаштика - Пракрита, а рис сорта Шали и пшеница - Пауруша. Айшварья (?- букв. "богатство") - Пауруша. Он дарует ашта-сиддхи (восемь сиддхи, мистических сил): анима и другие. 47. Пракрита Линга дарует хороших женщин, богатства и т.п. верующим. Теперь же, прежде всего, я особо отмечу Расалинга среди прочих Чара (мобильных) Лингамов. (прим. переводчика: Расалинга считается лучшим среди мобильных Лингамов.) 48. Расалинга - податель всего желаемого для брахманов. Благоприятный Баналинга дарует кшатриям утраченые владения (царство). 49. Золотой Лингам дарует вновь в собственность утраченое богатство вайшьям. Шилалинга (изготовленый из камня) дарует великую чистоту шудрам. 50. Хрустальный (из горного хрусталя) Лингам и Баналинга даруют все виды желаемого всем. Если преданный не имеет своего собственного Лингама, то нет ничего ужасгного в том, чтобы использовать чужой Лингам с целью служения. 51. Земной Лингам должен использоваться женщинами - особенно вдовами. Что же касается вдов, вовлеченых в мирские и священные обряды, то рекомендуется хрустальный (из горного хрусталя) Лингам. 52. О мудрецы благого образа поведения, в отношении вдов - будь они в детском, юном или старом возрасте - Расалинга особенно рекомендуется (для служения), если они продолжают придерживаться ритуалов. 53. Линга из чистого горного хрусталя дарует все виды мирского наслаждения женщинам. Служение питхе (пьедесталу, символизирующему Йони) дарует поклоняющемуся исполнение всех заветных желаний в этом мире. 54. Ритуалист (совершающий ритуал) должен совершать все служение в (специальном) сосуде. По окончании Абхишеки (ритуального омовения святыни) следует предложить найведью, состоящую из вареного риса сорта Шали. 55. Когда служение закончено, Лингам убирается в ковчег (шкатулку) и хранится отдельно (от других вещей) в доме. (прим. переводчика: это предписание касается некоторых видов т.н. "мобильных", т.е. не прикрепленных к какому-либо конкретному месту Лингамов. ТакиеТакие Линги можно лицезреть только во время поклонения. В другое время они хранятся вне каких-либо алтарей и т.п. Типичным примером подобного рода Лингамов являются персональные Линги вирашайвов-лингаятов. Как правило, такие Линги лишены питхи и лишь в сам момент поклонения питху символизирует сосуд, в который ставится Лингам.) Люди, совершающие служение таким личным Лингамам, должны, после того, как совершат служение, предложить в качестве найведьи те продукты, которые сами же и употребляют (естественно, по окончании служения, когда пища будет освящена - прим. переводчика) 56. Все не-ритуалисты должны почитать тонкий Лингам. Вместо цветов в качестве подношений они должны использовать пепел и пищу. 57. Они должны "удерживать" Лингам после служения на своей голове постоянно. (Используемый) пепел бывает трех видов: взятый из обычного огня, Ведийского огня и Огня Шивы. 58. Пепел, взятый из обычного огня, должен использоваться для очищения предметов от грязи - деревянных или металлических и даже для (очищения) зерна (цельных зерен, используемых в служении). 59. Предметы служения - такие как кунжутные зерна, одежды (ткани) и металлическая (стальная) утварь - очищаются пеплом. 60. Таким же образом и предметы, оскверненные (испачканные) собаками и т.п. Пепел может использоваться с водой или без нее - по необходимости. 61. Пепел, полученный из Огня ведических обрядов, должен использоваться для нанесения на лоб в конце обрядов. Поскольку (такой) пепел очищен мантрами, сам обряд становится формой пепла. 62-65. Поэтому, нанесение пепла равнозначно уподоблению священному в своем собственном Атмане. Поленья Бильвы (священного растения Шивы) должны сжигаться с повторением Атма-мантры Агхора (Шивы). Такой Огонь называется Шивагни. пепел, полученный от него, называется Шивагниджа. Помет коровы, особонно коровы "капила", должен сжигаться первым, а затем - поления деревьев Шами, Ашваттха, Палаша, Вата, Арагвадха или Бильва. Пепел, полученный от этого, также называется Шивагниджа. Или же поленья сжигаются в огне из травы дарбха с повторением мантры Шивы. После просеивания пепла через ткань (типа марли), его (пепел) следует поместить в специальный сосуд. 66. Ради снискания великолепия пепел должен собираться и использоваться. Слово "Бхасма" ("пепел") означает "то, что украшает и прославляет". Шива прежде (в давние времена) сделал (установил) это. 67. Царь (правитель), принимает сущность богатсва путем налогов, в своем царстве (государстве). Люди же, сжигая растения, забирают себе их содержимое (суть). 68. Огонь пищеварения сжигает различные виды продуктов питания, а их сущностью питает все тело. 69. Подобным же образом Великий Господь Шива, Создатель Вселенной, сжигает Вселенную, которой Он повелевает, и вбирает в Себя ее сущность. 70. После сжигания Вселенной Он покрывает Свое тело ее пеплом. Под предлогом уничтожения (разрушения) Он извлекает сущность из нее (т.е. Вселенной). 71. Он соотносит эту сущность со Своим собственным телом. Сущность акаши (эфира) составляет Его волосы, сущность воздуха - Его лицо. 72. Сущность элемента огня составляет Его сердце, элемент воды - Его бедра, а элемент земли - колени. Также и остальные части тела. 73. Трипундрака (три параллельных горизонтальных линии на лбу, наносимые пеплом) - сущность Тримурти (Божественной Триады): Брахмы - Вишну - Рудры. Подобным образом Махешвара сохраняет сущность всего в форме тилаки на Своем лбу. 74. Слово "Бхасма" означает то, что контролирует сущность всей Вселенной. ("Бха" - Вриддхи - "процветающая сущность". "Сма-Сваям" - Маньяте - "воспринимая как Свое") 75-77. Слово "Шива" означает Того, кто контролирует все, и над Кем никто не имеет контроля, (Шива - Ваши, т.е. "Контролирующий") подобно тому, как Симха ("лев") означает создание, которое нападает на всех прочих животных и на кого другие животные не могут нападать (Симха - Химса). Слово "Шива" имеет и другую интерпретацию: Буква "Ш" означает "Нескончаемое Блаженство", "И" означает Пурушу (изначальный мужской приецип бытия), "ВА" означает Шакти (изначальную женскую энергию бытия). Гармоничное соединение этих букв (слогов) образует слово "Шива". Преданный должен таким же образом сделать свою душу полностью гармоничной и служить Шиве. 78. Пепел должен наноситься (на тело) сначала в форме (размазываемой) пыли, а затем в форме Трипундраки. Во время служения пепел смачивается водой. Для нужд освящения (чего-либо) как такового пепел используется без воды. 79. Преданный, будь-то днем или ночью, будь он мужчиной или женщиной, должен использовать воду с пеплом и наносить Трипундру во время одевания (перед служением). 80. Тот, кто носит Трипундру из пепла с водой и совершает служение, обретает полную заслугл от этого, и ни кто-либо еще (т.е. кто-то, кто совершает служение или "медитацию" и т.п. на Шиву без Трипундры). 81. Нанося пепел с мантрой Шивы, он становится вне различий "ашрам" (кастовых и социальных). Он называется Шивашрами, поскольку он полностью предан Шиве. Одному. 82-83. Будучи преданным Шивы и приверженным Его священным обрядам, он не становится ритуально нечистым, если кто-то вдруг умрет или родится в его семье. Характерный признак преданного Шивы - то, что он имеет (носит) точку из белого пепла или пасты (сандаловой и т.п.), нанесенную им самим или его учителем на середину его лба. Слово "Гуру" означает человека, который устраняет прочь все дурные качества. 84-85. Он (Гуру) устраняет все болезненные (нездоровые) эффекты раджасических качеств. Он - Сам Парама Шива. он - вне трех гун и делает ученика способным понять (постичь) Шиву. Потому он - учитель учеников, имеющих веру. 86. Поэтому разумный преданный должен знать, что физическое тело учителя известно как Гурулинга, служение которому состоит в служении учителю. 87-88. Слово "служение" означает подчинение приказу (воле) телом, умом и речью. Ученик с чистой душой должен при необходимости следовать приказанию (воле) учителя, (даже) рискуя свокй жизнью и делая все возможное, даже если задание (упражнение) ему не по силам. Слово "шишья" (ученик) означает того, кто достоин быть наставляемым. 89. Посвящая все, что он имеет - даже свое тело - учителю, ученик должен сначала (сперва) предлагать свою пищу учителю, а затем вкушать ее (эту пищу) с его (учителя) разрешения. 90-92. Воистину ученик, преданный добродетели и Учению, сын для учителя. Более того, своим языком (как пенисом) он (Гуру) влагает семя-мантру в лоно ушей (ученика) и порождает мантрапутру (мантру-дитя) в ученике. Поэтому ученик должен почитать наставника как своего отца. Настоящий отец, физический родитель, ввергает сына в океан мирского (сансарического) существования. Но учитель, податель знания, отец обучающегося (у него), помогает ему (ученику) пересечь этот океан. Ученик должен реализовать различие между двумя и искренне служить учителю. 93-94. Правила служения учителю многочисленны. Он может быть одарен деньгами. Ему можно служить физически, но деньги обязательно должны быть заработаны самим учеником. поскольку каждый член (часть) тела учителя - от ступней и до макушки - Лингам, то массирование его стоп, представляющих его вместе с сандалиями, омовение его, поднесение пищи и денег, а также подобные обряды должны совершаться, чтобы удовлетворить его. 95-96. Поистине, служение учителю - служение Самому Шиве, Высшему Атману. Что остается после использования учителем - попробованная им пища и т.п. - должно приниматься учеником. Это очищает его. Подобно тому, как пища, оставшаяся после Шивы, принимается (в качестве прасады) преданными Шивы, так же и ученик должен принимать остатки (трапезы) учителя. Даже воду и пищу, о брахманы. 97. Без разрешения учителя все взятое - укараденное. Следует принимать в качестве своего учителя человека, знающего многие специальные вещи. 98-99. Освобождение от неведения - вот цель. Только немногие достигают ее. Чтобы успешно совершить упражнение, или священный обряд препятствия должны быть устранены. Обряд совершаемый без помех в середине, может быть благотворным (результативным). Сопутствующие обряды также должны совершаться. Поэтому в начале священных обрядов разумный преданный должен почтить (сперва) Ганешу. 100. Разумный человек должен служить всем божествам по порядку, чтобы устранить любые виды помех (препятствий). (Существуют три виды помех): Первая - адхьятмика - представляет собой недуг (болезнь) тела, будь то лихорадка (жар, нервное возбуждение) или тремор (дрожание, озноб) илидругой вид заболевания. 101-106. Второй тип помех - адхибхаутика (вызванная каким-то посторонним существом). Появление пишач (ведьм, демонов), нашествие муравьев или заползание черепахи в дом, нападение ящериц или насекомых, змей, неожиданное опадание цветов с деревьев, передача (доставка чего-либо: посланий, подарков, почты и т.д.) чего либо в неблагоприятные часы и другие вещи означают некоторое возможное (в будущем) страдание. Поэтому они называются помехами типа "адхибхаутика". Третий тип помех - адхидайвика (вызванные сущностями божественной природы). Когда появляются неожиданные удары, вспыхивают венерические заболевания, холера, чума, тиф и лихорадка и другие подобные инфекции распространяются, когда сны предвещают дурное, а неблагоприятные планеты влияют на звезду (свати-?) и на раши (знак зодиака), связанные с рождением, то такие помехи называются "адхидайвика". Чтобы устранить эти помехи и в случаях, когда кто-либо касается трупа, чандалы (неприкасаемого) или падшего человека и идет внутрь (помещения) без омовения, ......... 107-109. Прилегающая к храму территория, коровий загон, святилище или собственный двор должны избираться для проведения жертвоприношения (священнодействия). Это должно быть возвышенное место хотя бы 2 хасты ( ) высотой. Его следует хорошо украсить. Рис весом в "бхара" ( ) должен разбросаться по земле, чтобы выделить (отметить) большой круг. Изображение лепестков лотоса следует сделать в середине круга и в восьми частях его внешней стороны. Большой сосуд следует установить в середине и обвязать вокруг него шнур, а в восемь небольших сосудов - в восьми частях (направлениях). 110. В восьми сосудах должны быть установленны (помещены) пучки листьев манго с травой дарбха. Они (сосуды) должны быть наполненны водой, очищенны мантрами и пятью видами предметов (служения). 111. Драгоценные камни следует поместить (опустить) в девять сосудов - по одному в каждый. Чувствительный (тонко чувствующий) преданный должен попросить своего учителя возглавить церемонию в качестве главного жреца. Главный жрец пусть присутствует вместе с супругой. Он должен быть хорошо сведущим в ритуалах. 112. Золотые мурти (образы) "охранителей сторон" (вероятно локапал - Божеств-охранителей сторон света - прим.переводчика) и Вишну следует разместить в разных сосудах. Вишну следует призывать и почитать в центральном сосуде. 113. Почитаемые "охранители сторон" должны почитаться в соответствующих им сосудах с использованием их имен в дательном падеже и оканчивая на "намах". 114. Авахана (призыв Божественного Присутствия) должна совершаться главным жрецом. Вместе с Ритвиками (знатоками Ригведы) он должен повторить мантры сто раз. 115-116. По окончании джапы, Хому (огненное жертвоприношение) следует совершить в западной части по отношению к сосуду. В соответствии с временем, местом и обстоятельствами число подношений в Огонь может равняться крору (), 100 тысячам, тысяче, сотне или восьми. Это (жертвоприношение, священнодействие) может проводиться один, девять или сорок дней. 117. Жертвенные поленья должны быть из древесины Шами, если обряд предназначен для Шанти (умиротворения гнева Божеств и преодоления дурных влияний) или из дерева Палаша, если обряд совершается ради увеличения жизненной силы. вареный рис и гхи также можно использовать. Подношения следует делать, повторяя имена Божеств или мантры. 118. Предметы, задействованные в служении, должны использоваться вплоть до его окончания. В завершение следует совершить Пуньяхавачану ("очередное возглашение") и окропить святой водой всех присутствующих. 119. Брахманы - число которых должно равняться числу делаемых подношений - должны быть одарены, а учитель и главный жрец, о ученые мужи, должны получить лишь долю из жертвенной пищи. 120. Весь обряд должен завершиться служением девяти планетам. Драгоценный камень вместе с дакшиной (денежным даром) следует дать каждому из Ритвиков (жрецов, читавших Ригведу). 121-122. Различные виды подарков должны быть поднесены достойным того людям - мальчикам, носящим священный шнур, домохозяевам, мудрецам (риши), девушкам, женщинам и вдовам. Предметы, ......... 123. Яма - гсподствующее Божество над всеми препятствиями, создающий страдания и т.п. Пэтому для удовлетворения Ямы каладана должна быть совершена. 124-125. Изображение Калы (Бога смерти и вечности) в образе человека, держащего петлю и стрекало, должно быть сделано из золота с использованием сотни или десяти "нишка" (золотых зерен). Этот (образ) должен быть отдан вместе с жертвенным даром. Зерна кунжута должны быть пожертвованны ради долголетия. 126-127. Гхи или зеркало следует подарить ради устранения недугов (болезней). Богатые люди должны одарить тысячу брахманов. Бедные (небогатые) должны одарить сотню брахманов. Нуждающиеся (нищие, обездоленные) пусть совершают обряды в соответсвии с их возможностями. Для изгнания злых духов великое поклонение Бхайраве должно быть совершено. 128.По завершении Махабхишека ("великое омовение") и найведья должны быть предложены Шиве. Затем следует публично одарить брахманов. 129. Совершением жертвоприношения подобным образом достигают облегчения (смягчения) всех дефектов (напастей) и зол. Такая Шанти Яджня должна совершаться ежегодно в месяце Пхальгуна. 130. В случае дурных снов и неблагоприятных предзнаменований это (жертвоприношение) должно немедленно тотчас же совершаться в течение месяца. Когда кто-либо поражен великим грехом, то служение Бхайраве должно совершаться. 131. Что касается великих болезней - таких как проказа и т.д. - то сначала следует дать обет, а жертвоприношение провести потом. Неимущие люди, желающие всех этих вещей (т.е. благих результатов от совершения "умиротворяющих обрядов") должны поднести Божеству в дар светильник. 132. Если он не может сделать и этого, то пусть, совершив омовение даст любой дар. Или же пусть он совершает поклонение Богу Сурье (Солнцу) 108 раз, повторяя мантры. 133. Преданный должен совершать распростирания и поклоны тысячу, 10 тысяч, 100 тысяч или крор (10 млн.) раз. Все Божества удовлетворяются таким поклонением. 134-135. Поклонение совершается с молитвой: "О Господь! Ты - велик, и я смиряюсь пред Тобой. Посвящаю свой разум Тебе. Пустая вещь (предмет) ничего не значит для Тебя. Я не хочу больше быть бесполезным и пустым. Я - теперь Твой слуга (раб). Какой бы последний след эгоизма не остался во мне,- пусть он рассеется при созерцании Тебя!" 136. Намаскара (поклонение) и атма-ниведана (жертвование своей души) должны совершаться по возможности. Жертвенная пища и листья бетеля должны быть предложены Шиве. 137. Сам преданный должен совершить 108 парикрам (обходов по часовой стрелке) Шивы. Такие парикрамы, совершенные им (преданным) 1000, 10 000, 100 000 или крор раз, станут причиной того, что их будут совершать и другие. 138. Все грехи немедлено пропадают при совершении парикрам. Болезнь - причина страдания, а грех - причина болезненности. 139. Грехи, говорится, устраняются (побеждаются, преодолеваются) добродетелью. Священный обряд, посвященный Шиве, в состоянии устранить все грехи. 140. Среди священных обрядов Шивы парикрама превосходит остальные. Повторение джапы Пранавы и парикрама - это физический обряд. 141. Чередование рождений и смертей образуют иллюзорный ....... 142-143. Начиная от питхи (пьедестала), преданный должен обойти вокруг святыни половину пути и вернуться к пьедесталу (и двигаться против часовой стрелки к месту, где он остановился ранее и возвратиться к пьедесталу, завершив полный круг). Такова процедура парикрамы. Когда рождение произошло, поклонение, которое суть жертвование (посвящение) своей души, предотвращает последующие перерождения. 144. Чередование рождений и смертей происходит от Майи Шивы. После подобного посвящения (себя служению) преданный не рождается вновь. 145. Пока тело существует, джива зависит от кармы (деятельности) и о ней говорят как о "пребывающей в состоянии связанности". Но когда все три формы тела попадают под контроль (Сознания), это называется Спасением мудрыми. 146. Шива, изначальная Причина всех причин,- Создатель Майячакры. Он удаляет прочь двандву (дуальность, дуаду) рожденья и смерти, что происходит от Его Майи. 147. Двандва предусмотрена и сотворена Шивой. (Поэтому) Она должна быть посвящена Шиве. О ученые мужи! Это должно быть известно, что парикрама в высшей степени приятна Шиве. (прим.переводчика: т.к. преодоление двандвы символизируется именно совершением парикрамы - ритуального обхода святыни по часовой - и отчасти против часовой стрелки, что означает символическое преодоление круговорота рождений и смертей, основная характеристика которого - двойственность, или двандва: жизнь-смерть, добро-зло, дух-материя, жар-холод и т.п.) 148. Парикрама и поклонение Шиве, Великому Атману и поднесение 16-и "упачара", обеспечивают все блага (заслуги). 149. Не существует в мире греха, который нельзя было бы преодолеть (устранить, уничтожить) парикрамой. Поэтому следует рассеивать все грехи совершением парикрамы. 150. Человек, совершающий служение Шиве, должен соблюдать молчание и проводить (совершать) что-либо одно из этих практик - священный обряд, аскезу (покаяние), джапу, поддержание знания или медитацию. Он должен следовать правдивости и др. (яма-нияма) 151. Все виды богатства, божественное тело, знание, устранение неведения и близость (приближение) к Шиве - результаты священных обрядов и т.д. 152. Священный обряд обеспечивает заслугу (благую карму) проведения. Он устраняет тьму неведения. Он предотвращает последующие перерождения. Когда достигается истинное знание, страдания воспринимаются как несуществующие вообще (вовсе). 153. Истинный преданный Шивы должен соблюдать священные обряды и т.д. в соответствии с временем, местом, физической возможностью, своим благосостоянием как приличествует (подобает) его положению (состоянию). 154. Разумный преданный должен стремится обитать в святом месте Шивы, воздерживаться от насилия над живыми существами, без выставления себя напоказ и жертвуя столько, сколько он заработал (добыл) законными (честными) путями (способами). 155. Даже вода, освященная пятислоговой мантрой, способствует счастью подобно приготовленной пище. Даже милостыня, просимая и собираемая нищими преданными, способствует совершенному знанию. 156. Щедро подаваемая преданным Шивы пища увеличивает преданность Шиве. Шивайогины называют подобную пищу священным жертвоприношением Шиве. 157. Преданный Шивы должен быть скурпулезным в отношении ..... 158. Преданным же он должен разъяснять (раскрывать) величие Шивы. Только Шива один знает тайну Шива-мантры. И ни кто-либо еще. 159. Преданный Шивы всегда должен прибегать к Лингаму Шивы. О брахманы, кто-либо становиться Шивой, прибегая к станционарному (установленному) Лингаму Шивы. 160. При служении мобильному (переносному) Лингаму Освобождение уверенно и постепенно (достигается). Так я поведал возможные и доступные методы (пути) обретения (благих заслуг и Освобождения). 161. Все, что я слышал ранее от Вьясы, я поведал вам. Благо да будет всем! Пусть наша преданность Шиве будет постоянной и твердой. 162. О ученые мужи, кто бы ни читал эту главу по милости Шивы и кто бы ни услышал ее, всегда обретет знание Шивы". Так в священной "ШИВА МАХАПУРАНЕ", в разделе "ВИДЬЕШВАРА САМХИТА" (Раздел "Владыки Знания") заканчивается 18-я глава, рассказывающая о природе связанности и путях Освобождения, о величии Лингама Шивы и др. Глава 19-я. (Прославление почитания земного Шивалингама) Мудрецы (риши) сказали: 1-2. "О Сута, Сута, будь живущим долго (живи долго). Ты - благословенный преданный Шивы. Величие

В И Ш Н У - П У Р А Н А книга первая Перевод с санскрита Посовой Т. К. ГЛАВА I Слава досточтимому Ганеше! 1. Победы тебе, о лотосоокий, слава тебе, о обитель вселенной, славься, о Хришикеша, о великий Пуруша, о рожденный до (творения)! 2. Да дарует нам Вишну, он — существующий нетленный Брахман, Правитель, дух-пумс, тот, кто будучи побуждаем качествами, (устанавливает) периоды творения, сохранения и разрушения (мира), прародитель предматерии, сознания и прочих (составляющих мира), — ум, благополучие и Освобождение! 3. Поклонившись Вишну, почтив Владыку всего Брахму и других (богов) я поведаю Пурану, равную (по значимости) Ведам. 4—5. Майтрея поклонился лучшему из избранных отшельников, счастливому риши Парашаре, внуку Васиштхи, знатоку традиционной истории и Пуран, полностью изучившему Веды и Веданги, законы и иные предметы и почтительно обратился к нему: 6. "О гуру, от тебя я познал всю науку Вед, шаг за шагом (изучил) все законы и все Веданги. 7. По твоей милости, о лучший их отшельников, многие люди, даже враги, говорят, что я прилежно изучил все Веды. 8. О знаток дхармы, я хочу услышать от тебя, о наделенный великой долей, каким был мир и каким он вновь станет? 9. Из чего, о брахман, состоит мир, откуда (произошел) движущийся и недвижущийся (мир)? Где произошло разрушение (мира) и где (вновь) наступит его гибель? 10. Каково явление первоэлементов, происхождение богов и иных (созданий), расположение и природа гор и океанов? 11. (Каково),о благочестивейший из отшельников, расположение и размеры Солнца и прочих (небесных светил), (каковы) семьи богов и прочих (созданий), Ману, и манвантары, 12. кальпы и подразделения кальп, (как) делается чатуръюга, (какова) природа конца кальп, а также концов всех юг? 13. (Каковы), о великий отшельник, жизнеописания богов, риши и царей, (как) возникли ведийские школы, созданные Вьясой? 14. (Какова) дхарма брахманов и прочих (сословий), а также обитающих в пустынях? Все это я хочу услышать от тебя, о потомок Васиштхи. 15. О брахман, милостиво обрати ко мне свой разум, чтобы я, о великий отшельник, по твоей милости познал то, что хочу узнать. Парашара сказал: 16. О праведный Майтрея, знаток дхармы! Ты вызвал в моей памяти (слова), сказанные в давние времена отцом моего отца божественным Васиштхой. 17. Я прослышал, что ракшас, посланный Вишвамитрой, сожрал (моего) отца, и меня обуял безмерный гнев, о Майтрея! 18. И тогда я приступил к жертвоприношению, которое приносит гибель ракшасам. Это жертвоприношение обратило в пепел сотни блуждающих в ночи (духов). 19. Когда, о наделенный великой долей, эти ракшасы были на грани окончательной гибели, мой великий отец Васиштха сказал мне: 20. "Довольно неистовой ярости, о сынок, умерь свою страсть! Ракшасы неповинны. Так было предначертано твоему отцу. 21. Гнев присущ глупцам, он не пристал мудрым. (Если рассудить), о сынок, кто кем убит, то (выяснится), что (каждый) человек пожинает плоды своих действий. 22. О дитя, даже для великого, сосредоточившего свои мысли (подвижника), гнев — главное, что губит славу и аскезу, которые люди (обретают) тяжким трудом, 23. главная причина, препятствующая (достижению) неба и избавления. Риши, о сынок, всегда избегают гнева. Не будь ему подвластен! 24. Довольно, прекрати жертвоприношение, сжигающее безвинных, блуждающих в ночи (духов)! Ведь праведники милосердны! " 25. Такое наставление получил я от великого духом отца и, чтя его слова, немедленно прекратил жертвоприношение. 26. И возрадовался лучший из отшельников божественный Васиштха. Затем туда прибыл сын Брахмы Пуластья. 27. Великий отец почтил его подношением, усадил и заключил в объятия. И сказал мне великий духом старший брат Пулахи, о Майтрея: 28. "(Пылая) неистовой ненавистью, ты все же послушался слов гуру и был милосерден. Поэтому ты познаешь все шастры. 29. Несмотря на гнев, ты воздержался от уничтожения моих потомков, поэтому я приношу тебе, о наделенный великой долей, и другой великий дар — 30. ты, о дитя, станешь автором свода Пуран. Ты познаешь, каково высшее предназначение богов. 31. В делах религии и в мирских делах твой разум, о дитя, по моей милости станет светлым и лишенным сомнений". 32. И тогда мой великий отец божественный Васиштха сказал: "Исполнится все то, что сказал Пуластья!" 33. Твой вопрос вызвал в моей памяти все, что поведали в давние времена Васиштха и мудрый Пуластья. 34. Я расскажу тебе, о Майтрея, все, о чем ты спрашиваешь. Внимай же последовательно полному своду Пуран. 35. Мир возник от Вишну и пребывает в нем. (Вишну) — творец существования и предбытия мира, он — мир. Такова в первой книге (досточтимой) Вишну-пураны первая глава. ГЛАВА II Парашара сказал: 1. Слава неизменному, чистому, непреходящему Высшему Атману, всегда имеющему единый образ, всепобеждающему Вишну, 2. Золотому зародышу Хари и Шанкаре, защитнику Васудеве, причине творения, существования и конца (мира)! 3. Слава тому, чей исконный образ и един и многообразен, тому, кто по своей сущности и грубый и тончайший, тому, чей образ и явленный и неявленный, Вишну, который является причиной Освобождения! 4. Слава высшему Атману, Вишну, тому, кто является (причиной) творения, существования и гибели мира, тому, из кого состоит мир, источнику существ! 5. Поклонившись опоре вселенной, мельчайшему из мельчайших, пребывающему во всех существах, Ачьюте, высшему Пуруше, 6. тому, чей исконный образ — Знание, совершенно незапятнанному, тому, чей исконный образ пребывает в видимых образах, вызванных Заблуждением, 7. Вишну, поглотителю. Владыке существования и творения вселенной! Поклонившись Властелину миров, нерожденному, невыразимому, вечному, 8. я расскажу то, что в давние времена поведал великий Отец, лотосорожденный Бхагаван (Брахма) в ответ на вопросы Дакши и других лучших мудрецов. 9. Они рассказали (это) (правившему) на берегах Нармады царю Пурукутсе, он — Сарасвате, а Сарасвата — мне. 10. Кто сможет описать недоступного чувствам Пурушу, высшего Атмана, пребывающего в (каждом индивидуальном) атмане, лишенного отличительных признаков формы, цвета и прочего, 11. не подверженного гибели, свободного от старения, роста и рождения, существующего всегда и единственного?! 12. Он — везде, и здесь (в этом мире) живет во всем — оттого знающие называют его Васудевой. 13. Он — высший Брахма, непреходящий, нерожденный, нетленный, вечный, его исконный образ един, будучи всегда свободным от исчезновения, он незапятнан! 14. Он — все, его исконный образ — явленная и неявленная (первичная материя), он пребывает в образе Пуруши и в образе Калы. 15. Первый образ высшего Брахмы, о дваждырожденный, — Пуруша, два других его образа — явленная и неявленная (первичная материя), и еще один — образ Калы. 16. Этот высший (совокупный образ) — предматерию, Пурушу, явленную (первичную материю) и Калу, — ученые люди считают совершенным и высшим состоянием Вишну. 17. Эти образы — предматерия, Пуруша, явленная (первичная материя), Кала, разворачиваясь (как внешний мир), служат причинами существования, творения и конца мира, высшей манифестацией (Атмана) и бытия. 18. Вишну, будучи явленной и неявленной (первичной материей), Пурушей, и Калой, шалит, как резвый мальчик. Слушай же об его игре. 19. Лучшие из риши называют предматерию, являющуюся причиной неявленной (первичной материи) — первичной материей; (предматерия) — тончайшая, непреходящая, по своей сущности и существующая и несуществующая. 20. Она нетленная, сама себе служит опорой, безгранична, не подвержена старению, прочна, лишена (признаков) звука и осязания, не обладает (признаками) формы и прочего. 21. Она — лоно мира, наделена тремя качествами, не имеет начала, она — источник и прибежище мира, она порождает все в начале (творения) и поглощает при гибели (мира). 22. Брахманы, искушенные в обсуждении Вед, обуздавшие свои чувства, славящие Брахму, так объясняют (содержание) понятия "предматерия": 23. Не существовало ни дня, ни ночи, ни неба, ни земли, ни тьмы, ни света и ничего иного, постижимого слухом и прочими (органами чувств), сознания и прочего, а была тогда единая (триада) — предматерия, Брахма и дух-пумс. 24. Предматерия и Пуруша — два другие образа Вишну, иные, чем его исконный образ, о брахман; и еще был один его образ, который объединяет и разъединяет эти два (образа) и наделен формой и прочим — его называют Калой, о дваждырожденный! 25. Когда (неявленная) первичная материя утвердилась в явленной (первичной материи), как это уже было при предшествующем конце мира, — тогда это разрушение мира стали называть "сопряженным с первичной материей". 26. Безначален божественный Кала, о дваждырожденный, и конец его неизвестен, от него (происходят) беспрерывные творения, существования и предбытия мира. 27. Тогда в нем существует равновесие Качеств и дух-пумс пребывает отдельно (от первичной материи). 28. Тогда он (предстает как) высший Брахма, высший Атман, заключающий в себе мир, всепроникающий Властитель всех существ, Атман всего, высший Правитель, 29. Хари, который, войдя по своему желанию в предматерию и в Пурушу, при наступлении периода творения, привел в движение вечный и невечный (мир). 30. Как запах побуждает разум одной лишь своей близостью, а не (каким-либо) иным воздействием, так и высший Правитель. 31. Он, о брахман, и приводящий в движение и приводимый в движение, он, высший Пуруша, пребывает в предматерии, находящейся как в состоянии покоя, так и в состоянии развития. 32. Его исконный образ состоит из компонентов развертки первичной материи и тончайшей субстанции, он имеет образ Брахмы и других богов, его исконный образ — явленная (первичная материя), он — Вишну, Правитель всех правителей. 33. Затем, о отшельник, из этого равновесия Качеств, над которым стоит Познавший поле, в период творения происходит манифестация Качеств, о лучший из дваждырожденных! 34. Затем из сущности предматерии появляется великий принцип творения, имеющий три аспекта: благостный, страстный и косный. 35. Великий принцип творения окутан сущностью предматерии и как зерно (оболочкой); от великого (принципа творения) рождается самосознание, имеющее три аспекта: благостный, страстный и (аспект) источника первоэлементов, наделенный свойствами Косности. 36. (Самосознание) является причиной (возникновения) первоэлементов и органов чувств, оно наделено тремя Качествами, о великий отшельник, и окутано великим принципом творения, подобно тому, как великий принцип творения (окутан) предматерией. 37. Источник первоэлементов, побужденный к творению, обладает танматрой творения; затем от танматры звука родилось пространство, наделенное (отличительным) признаком звука. Источник превоэлементов окутал танматру звука и пространство. 38. Пространство, побужденное к творению, породило танматру осязания, — и появился могущественный воздух, сопряженный с качеством осязания. 39. Пространство вместе с танматрой звука окутало танматру осязания, — и вот воздух, побуждаемый к творению, породил танматру образа. 40. (Потом) от воздуха возник свет, (отличительным) качеством которого считается образ; танматра осязания и воздух окутали танматру образа. 41. Свет, побуждаемый к творению, породил танматру вкуса, а затем появились воды, в которых присутствует вкус. 42. Танматра образа окутала воды, наделенные танматрой вкуса; воды, побуждаемые к творению, дали рождение танматре запаха. 43. Далее от них произошла совокупность (первоэлементов), высшим качеством которой является запах; в каждом (первоэлементе) содержится присущая ему танматра, оттого по преданию считается, что (первоэлементы) наделены признаком танматры. 44. Танматры лишены различительных свойств, и поэтому они, лишенные различительных свойств, не являются ни умиротворяющими, ни ужасающими и ни отупляющими. 45. Творение — это танматра первоэлементов, она (происходит) от косного аспекта самосознания, говорят, что от страстного аспекта самосознания происходят органы чувств, а от благостного аспекта — десять божеств 46. и одиннадцатый — разум; и боги по преданию считаются наделенными благостным аспектом; различают пять (органов) чувств: кожа, глаз, язык, нос, ухо, — объединившись с сознанием, они воспринимают звук и прочее, о дваждырожденный! 47. (Другая группа): выделительный и детородный органы, руки, ноги и, пятый, голос, о Майтрея; их функциями называют выделение (и деторождение), рукоремесло, ходьбу и речь. 48. Пространство, воздух, огонь, земля, вода наделены, о брахман, каждый последовательно, качествами звука и прочими. 49. По преданию считается, что они наделены различительными свойствами, они умиротворяющи и ужасающи и отупляющи. 50. Но первоэлементы наделены различными силами (к творению); и по отдельности, не будучи соединены, о брахман, не слившись полностью (друг с другом), они не могут творить живые существа. 51. Объединившись один с другими в (единое) соединение, они, основываясь друг на друге, приобретают признак единого целого и достигают полного единства. 52. По велению Пуруши и по милости предматерии от великого принципа творения и прочих (компонентов развертки Атмана), от наделенных различительными свойствами (первоэлементов) возникает яйцо Брахмы. 53. Оно постепенно разрастается как круги на воде; это огромное яйцо, (составленное из) первоэлементов, покоящееся на водах и наделенное первичной материей (считается) явлением Вишну в образе Брахмы. 54. Властелин мира Вишну, исконный образ которого неявленный, (обретает) здесь явленный образ и сам пребывает в исконном образе Брахмы. 55. Внутренней оболочкой наделенного великим Атманом (мирового яйца) была (гора) Меру, а внешней оболочкой — горы; околоплодные воды образованы океанами. 56. И в этом яйце, о брахман, были горы, континенты, океаны, планеты, миры, боги, асуры и люди. 57. С внешней стороны яйцо окутано водой, огнем, воздухом, пространством, а также источником первоэлементов, первоэлементами, наделенными десятью качествами и великим принципом творения. 58. И еще оно окутано неявленной (первичной материей), о брахман, — (окутано) всеми ими вместе с великим принципом творения; эти семь оболочек, наделенные свойствами первичной материи, окутывают яйцо как слои скорлупы ядро кокосового ореха. 59. И здесь (в яйце) сам вечный Правитель вселенной Хари, входя в Качество Страстности, становится Брахмой, приступает к творению этого мира. 60. Неизмеримо мощный Бхагаван Вишну, обладая Благостью, направляет сотворенное в соответствии с югами вплоть до конца кальпы. 61. Джанардана, побуждаемый Косностью, принимает в конце кальпы образ Рудры, о Майтрея, (становится) грозным и пожирает все существа. 62. Пожрав существа и обратив мир в единый океан, высший Правитель возлежит на ложе из змея, а пробудившись, он, носящий образ Брахмы, вновь вершит творение. 63. Так единый Бхагаван Джанардана выполняет предназначение Брахмы, Вишну и Шивы, — творя, сохраняя и разрушая Мир. 64. Как творец, Вишну сотворяет себя, он и защищаемое и защитник, и как поглотитель, он, Владыка, поглощает себя в конце. 65. Этот мир, состоящий из земли, воды, огня, воздуха и пространства, всех органов чувств и внутренних сущностей называется Пурушей. 66. Властелин всех существ, он, вечный, имеет все образы, так от него происходит творение и прочее, его милостью пребывают существа. 67. Он сотворенное и вершитель творения, он и сохраняемое, и сохраняющий, он — вкуситель (мира); Вишну, как Брахма и прочие (боги), имеет все воплощения, он — желанный податель даров, лучший из избранных. Такова в первой книге досточтимой Вишну-пураны вторая глава. ГЛАВА III Майтрея сказал: 1. Так возникла способность к творению и прочему у Брахмы, который лишен Качеств, неизмерим, чист и безупречен по своей сущности. Парашара сказал: 2. Силы всего существующего являются объектами Знания, но они не постижимы (разумом), оттого, что эти силы существования, наделенные (способностью к) творению и прочему, присущи Брахме, как жар огню, о лучший из подвижников! 3. Внимай же, как отец миров, Бхагаван Брахма, именуемый Нараяной, свершил творение. Говорят, о знающий, что (Брахма) был рожден, — таково обычное выражение (для обозначения его манифестации). 4. Мерой присущей ему жизни, по традиции, считается сотня лет. Этот период также называют парой, а половина его известна как парардха. 5. Я уже говорил тебе, о безгрешный, что Кала является исконным образом Вишну; (им) измеряется период бодрствования (Брахмы) 6. и других существ, движущихся и неподвижных, а также земли, всех гор, морей и прочего, о лучший из лучших! 7. Пятнадцать нимеша, о лучший из отшельников, — это каштха, тридцать каштха — это кала, а тридцать кала — это мухурта. 8. Столько же (тридцать) мухурт по традиции считаются днем и ночью людей, а столько же (тридцать) таких дней и ночей образуют месяц, имеющий две половины. 9. Шесть (месяцев) составляют вяну, а две аяны, южная и северная, составляют год; южная аяна — это ночь богов, а северная аяна — это день богов. 10. Двенадцать тысяч лет богов составляет чатуръюгу, которая подразделяется на Криту, Трету и прочие. 11. Крита и прочие (юги) (состоят) соответственно из четырех, трех, двух, и одной тысячи (лет богов); (всего) юги (содержат) восемь тысяч (лет) богов, так говорят знатоки древности. 12. (Чатуръюге) предшествует (период) известный как сандхья, в нем столько сотен (лет богов), сколько тысяч (лет богов) содержатся в чатуръюге; за непрерывной югой идет (период), называемый сандхьяншака, он равен (периоду) сандхья. 13. Период между сандхьей и сандхьяншей, о лучший из отшельников, называется (чатур)югой; его же должно знать под именем Крита, Трета и другие. 14. Крита, Трета, Двапара и Кали называются чатуръюгой, а тысяча (чатуръюг), о отшельник, — это день Брахмы. 15. В течение дня Брахмы существуют, о брахман, четырнадцать Ману; слушай же, как измеряются периоды их (правления). 16. Издавна семь риши, боги, Шакра, Ману и его сыновья цари рождаются и умирают в один период. 17. Период Ману, богов и прочих — это манвантара, она превышает, о лучший из лучших, семьдесят одну чатуръюгу. 18. Считается, по преданию, что (манвантара) превышает 852 тысячи (лет) богов. 19—20. Манвантара, о дваждырожденный, состоит, о многомудрый, из 306752 тысячи лет богов без добавочного периода, о дваджырожденный! 21. Четырнадцать таких периодов по традиции считаются брахмическим днем; название (брахмический объясняет) причину (этого дня); в конце этого (дня) наступает гибель мира. 22. Тогда пылают все три мира, земля, мир солнца и луны и другие (миры), а обитатели мира патриархов от жара бегут в мир сыновей Брахмы. 23. Когда все три мира обращаются в единый океан, Брахма, являющийся по своей сущности Нараяной, наслаждаясь, возлежит на ложе, насытившийся поглощением трех миров. 24. В течение ночи, равной по протяженности дню, в конце которой лотосоокий бог, на ком сосредоточили свои мысли пребывающие в мире сыновей Брахмы йогины, вновь приступает к творению. 25. Так (проходит) и год Брахмы, и сотня его лет, а сотня лет (составляет) целую жизнь этого великого духом. 26. Когда истекает первая парардха Брахмы, о безгрешный, в конце ее (имеется) великая кальпа, известная как Падма. 27. А в наступившей второй парардхе, о дваждырожденный, первая кальпа называется Вараха. Такова в первой книге досточтимой Вишну-пураны третья глава. ГЛАВА IV Майтрея сказал: 1. Расскажи, о великий отшельник, как в начале (нашей) кальпы Бхагаван Брахма, именуемый Нараяной, сотворил все существа. Парашара сказал: 2. Выслушай от меня, как Бхагаван Брахма, являющийся по своей сущности Нараяной, бог, Господин патриархов, сотворил созданья. 3. По истечении минувшей кальпы Владыка Брахма, в котором возобладала Благость, восстал от ночного сна и увидел мир пустым. 4. Он, Нараяна, превосходящий (пределы) мысли. Владыка высших властителей, имеющий исконный образ Брахмы, Бхагаван безначальный, источник всего! 5. Приведем такой стих о Нараяне, боге, имеющем исконный образ Брахмы, источнике рождения и поглощения мира: 6. "Воды именуются "нара", потому что воды — потомки Нары; (Брахма) по традиции зовется Нараяной, потому что (в водах — "нара") в древности (произошло) его (первое) побуждение (к творению) — аяна". 7. Когда мир был единым океаном Владыка познал, что в водах (находится) Земля. Поразмыслив, Праджапати захотел ее поднять 8. и принял иное тело; — подобное тому, как и прежде в начале кальп он (перевоплощался) в рыбу, черепаху и прочих, так и (теперь) он предстал в обличье (вепря) Варахи. 9. Великий Атман, Атман всего, высший Атман, Праджапати для сохранения всех миров принял образ, состоящий из ведийских жертвоприношений. 10. Прославляемый Санакой и другими праведниками, ушедшими в мир сыновей Брахмы, держатель Земли, служащий сам себе опорой, вошел в воду. 11. Богиня Земля увидела, что он прикоснулся к крыше подземного мира и, склонившись в поклоне, с любовью-бхакти прославила его: Земля сказала: 12. Слава тебе, кто является всеми существами, о Держатель раковины и палицы! Подними меня сейчас из нашего (подземного мира) как ты поднимал меня в прежние времена. 13. О Джанардана, из тебя я возникла в прежние времена, из тебя я состою, — как и другие существа, как небеса и все иное. 14. Слава тебе, Атману в высшем Атмане, Атману в Пуруше, слава тебе, являющемуся предматерией и явленной (первичной материей), являющемуся Калой! 15. Ты — творец всех существ, ты — защитник, ты — разрушитель; в (периоды) творения и в прочие ты, о Владыка, носишь исконные образы Брахмы, Вишну и Шивы. 16. Поглотив все, ты, о Говинда, на ком сосредоточили свои мысли разумные, возлежишь в едином океане. 17. Никто не знает твоего высшего образа, и небожители чтят тот твой образ, который (ты принимаешь) в аватарах. 18. Почитая тебя, о высший Брахма, жаждущие освободиться грядут к Освобождению. Кто обретет Освобождение, не почитая Васудеву?! 19. Все, что воспринимает разум, воспринимает глаз и другие (органы чувств), а также все, что различается сознанием, — (все) это твой образ! 20. Я состою из тебя, я опираюсь на тебя, я сотворена тобой, я прибегаю к тебе, — оттого меня в этом мире называют Мадхави. 21. Одержи победу, о состоящий из всего Знания, одержи победу, о состоящий из грубых (субстанций), о непреходящий, одержи победу, о Ананта, являющийся неявленной (первичной материей), одержи победу, о Владыка, состоящий из явленной (первичной материи)! 22. О Атман, (заключающий в себе) причину и следствие, о Атман вселенной, одержи победу, о повелитель жертвоприношений, о безгрешный! Ты — жертвоприношение, ты — вашаткара, ты — слог "ом", ты — (жертвенные) огни! 23. Ты — Веды, ты — Веданги, ты, о Хари, жертвенный Пуруша. Солнце и прочие (светила), планеты, звезды и целая (вселенная), 24. (все) имеющее форму и не имеющие форму, (все) видимое и невидимое, о высший Пуруша, (все) сказанное и не сказанное здесь мною, о высший Правитель, — 25. все это ты! Слава тебе, слава, слава вновь и вновь! Прославленный так Землей досточтимый Держатель Земли испустил низкий, рокочущий звук, подобный пению (стихов) Самаведы. 26. Тут великий Вараха, — его глаза были, как распустившиеся лотосы, а телом он был (темный), как листья лотоса, — бивнями поднял из подземного мира землю и встал, огромный, как гора Нила. 27. Когда он воздел морду, поток (воды, хлынувшей) с его бровей, очистил Санандану и других безгрешных блистательных отшельников, пребывающих в мире высших услад. 28. Подняв Землю, промокший могучий великий Вараха встал, и отшельники насладились (созерцанием) его тела со вздыбленными волосками, — оно было составлено из Вед. 29. Сквозь вмятины от кончиков его копыт в подземный мир хлынули воды, издавая (громоподобный) звук "дхах", ветер его дыхания разметал по сторонам обуздавших чувства праведников, обитателей мира Брахмы. 30. Возрадовались обитатели мира сыновей Брахмы — йогины, Санандана и другие (мудрецы), и, низко склонив головы, высоким слогом они прославили поднявшего свой взор спасителя, Держателя Земли: 31. "Победы высшему Властелину (всех) правителей, Владыке Кешаве, Носителю палицы, раковины, меча и диска, причине рождения, гибели и сохранения (мира)! Ты — Правитель, кроме тебя нет высшей обители! 32. Ты, о Владыка, воистину, дух-пумс жертвоприношений, (твои) ноги — Веды, клыки — жертвенные столбы, зубы — жертвоприношения, рот — алтарь, язык — жертвенный огонь, волоски на теле — (стебли травы) дарбха! 33. (Твои) глаза, о великий Атман, — день и ночь; твоя голова — прибежище для всех, высшая (обитель) Брахмы; завитки гривы — все (ведийские) гимны; ноздри, о бог, — все (жертвоприношения) хавис! 34. (Твоя) морда — жертвенный ковш, низкий рык — напев (стихов) Самаведы, тело — навес над жертвенным алтарем, суставы — все жертвенные церемонии, уши — исполненная и желаемая (быть исполненной) дхарма; о бог, о вечный Атман, о Бхагаван, будь милостив! 35. О нетленный облик всего, тот, кто пересек шагами миры, кто есть конец, сохранение и начало всего, ты — Знание вселенной, высший Правитель, смилуйся, о Покровитель движущегося и неподвижного мира! 36. На кончиках твоих бивней, о Покровитель, виднеется, насаженный, весь круг Земли, как если бы ты купался в пруду, (заросшем лотосами) и к ним пристал запятнанный лист лотоса. 37. Пространство между небом и землей занято твоим телом. О Властитель, ты, блистая способностью охватывать мир, да пребудешь на благо вселенной! 38. О Повелитель мира, ты, воистину, высшая цель, нет (ничего) иного кроме тебя! Твоею майей охвачен движущийся и неподвижный мир! 39. Тот твой облик, который видим, является по своей сути Знанием тебя; те, кто не практикует йогу, из-за ошибочного Знания, не видят (истинного) образа мира. 40. Те, кто не наделен (высшим) сознанием, (не видят, что) весь этот мир является исконным образом Знания, (но) видят его исконный образ (лишь) как объект (чувственного) восприятия, — они странствуют в океане Заблуждения. 41. Те же, кто постиг Знание и наделен очищенным рассудком, прозревают, что весь мир является по своей сути Знанием, твоим образом, о высший Правитель! 42. Будь милостив, о Атман всего, на благо этих миров подними Землю! О неизмеримый Атман, даруй нам счастье, о лотосоокий! 43. Ты наделен Благостью, о Бхагаван! Подними на благо, о Говинда, эту землю! О Властелин, даруй нам счастье, о лотосоокий! 44. Да послужит твоя способность к творению наградой для миров! Слава (тебе)! Даруй нам счастье, о Лотосоокий!" 45. Прославляемый так высший Атман, Держатель Земли, быстро поднял землю и поместил ее в полноводный океан. 46. Земля, подобно огромной ладье, плавала на поверхности этого разлива вод, не погружаясь, благодаря своему обширному телу. 47. Затем Бхагаван, безначальный высший Пуруша выровнял почву (на поверхности) земли и горами разделил (землю) на части. 48. Он, чьи желания свободны от Заблуждения, своей лишенной Заблуждения волей сотворил на поверхности земли все горы, сгоревшие при прошлом творении. 49. Затем, разделив землю должным образом на семь материков, он создал, как это (уже) было прежде, землю и прочее, и четыре мира. 50. Так бог, носящий образ Брахмы, наделенный Страстностью четырехликий Бхагаван Хари свершил творение. 51. Но (Брахма) — лишь причина сотворяемого при совершении творения, и (от него исходят) энергии-шакти сотворенного, становясь причиной (возникновения) предматерии. 52. За исключением этой единственной причины, нет иной, которой бы (мир был) обязан (своим существованием); о лучший из подвижников, при помощи своей энергии-шакти вещь (обретает свою суть) как вещь. Такова в первой книге досточтимой Вишну-Пураны четвертая глава ГЛАВА V Майтрея сказал: 1. Как этот бог сотворил богов, риши, питаров, данавов, людей, животных и прочих, кто обитает на земле, в небе и в воде? 2. Поведай мне подробно, о дваждырожденный, как в начале творения Брахма сотворил мир, с его Качествами, (их) естеством и образами? Парашара сказал: 3. О Майтрея, слушай внимательно, я расскажу тебе, как этот вездесущий (бог) сотворил богов и все остальное. 4. В начале кальп, как это уже было прежде, от сосредоточившегося на творении (Брахмы) появилось творение, начинающееся с отсутствия сознания (состоящее из) Косности. 5. От наделенного великим Атманом (Брахмы) произошло Неведенье; (состоящее из) Косности, Заблуждения, великого Заблуждения, тьмы и кромешной тьмы. 6. От сосредоточившегося на творении (Брахмы) возникло пятеричное творение, лишенное сознания, лишенное внешних и внутренних ощущений, по своей сущности — скрытое, по своей сущности — неподвижное. 7. Как известно, неподвижные предметы (были сотворены) первыми — это (считается) первичным творением. (Брахма) увидел, что оно несовершенно и задумал другое творение. 8. От сосредоточившегося (Брахмы) произошло творение "горизонтальный канал"; оно известно как "горизонтальный канал", потому что (у животных) канал (для прохождения пищи) расположен горизонтально. 9. Они называются животными и прочими, им свойственна Косность, они лишены (истинного) Веденья, следуют неверным путем и принимают Незнание за Знание. 10. Им присущ эгоизм и самомнение, а также двадцать восемь видов несовершенств, все они наделены внутренними ощущениями и не общаются друг с другом. 11. Брахма счел и это (творение) несовершенным, (вновь) предался сосредоточению, и от него возникло иное, третье (творение) "внешний канал", наделенное Благостью. 12. Те (существа), в ком преобладают счастье и радость, те, кто извне и изнутри не окутаны (пеленой Незнания), те, кто наделены и внешними и внутренними ощущениями — они, по преданию, называются (существами, возникшими при творении) "внешний канал". 13. Брахма возрадовался третьему творению, сущность которого — удовлетворение, по преданию оно (содержит) все восхваления богов. 14. Затем, познав, что все (предшествующие творения — первичное и прочие) по своей природе несовершенны, он совершил иное, высшее творение. 15. Так, от размышляющего об истине, сосредоточившегося (Брахмы) явилось совершенное (творение), (происходящее) от неявленной (первичной материи) — оно называется "вертикальный канал". 16. (Те, кто возник при этом творении называются существами) с "вертикальным каналом", т.к. (пища у них) проходит вертикально, они наделены многими внешними и внутренними ощущениями, в них присутствует Косность и преобладает Страстность. 17. Оттого они подвержены многим страданиям и вновь и вновь побуждаемы к действию, они — люди, наделенные внешними и внутренними ощущениями, воистину совершенны. 18. Я поведал тебе здесь, о лучший из отшельников, шесть творений — первое из них сотворение великого (принципа творения), которое также называют творением Брахмы. 19. Второе — (творение) танматр, которое известно и как творение первоэлементов; третье (творение) — вайкарика, которое слывет как творение, сопряженное с органами чувств. 20. Это творение, сопряжено с первичной материей, ему предшествует отсутствие сознания; и четвертое (творение) — также первичное творение, т.к. неподвижные (предметы) считаются сотворенными первыми. 21. Пятое творение, которое называется "горизонтальный канал", это (творение) известно как (творение существ) с горизонтально расположенной утробой; шестое творение (существ с "внешним каналом") считается творением богов. 22. Седьмое творение — существ с "вертикальным каналом" — это (творение) человека; восьмое творение называется "польза", ему присущи Благость и Косность. 23. (Из них) пять творений считаются творениями вайкрита, а три — творениями, сопряженными с первичной материей. Девятым считается "юношеское" (творение), оно и вайкарика, и сопряжено с первичной материей. 24. Таковы перечисленные девять творений Праджапати: и вайкрити, и сопряженные с первичной материей, они — коренные причины мира и сотворены Властелином мира. Что еще ты хочешь услышать? Майтрея сказал: 25. О отшельник, ты кратко поведал мне о творении богов и прочих (существ), я хочу услышать от тебя о нем подробно, о лучший из избранных отшельников. Парашара сказал: 26. (Людям) сопутствуют их деяния, благие и дурные, совершенные прежде. Во время гибели мира (люди) гибнут, но не освобождаются от последствий (деяний). 27. От творящего Брахмы рождается, о брахман, сопряженное с разумом (творение); известно, что оно подразделяется на четыре вида: неподвижные предметы и прочее, боги и другие высшие существа, а также люди. 28. Так (Брахма), желая сотворить четыре вида (существ) — богов, асуров, питаров и людей, сосредоточил свой разум на самом себе. 29. У сосредоточившего разум Праджапати возобладала танматра Косности, и оттого у желающего творить (бога) первыми родились из его бедра асуры. 30. Затем он покинул это тело, сущность которого составляла (тан)матра Косности, и оставленный им образ превратился в ночь, о Майтрея. 31. Желая творить, (Брахма) обрел иное тело и возрадовался, — так как их его рта появились боги, в которых преобладает Благость, о дваждырожденный. 32. Это оставленное им тело превратилось в день, в котором проявляется Благость, оттого асуры сильны ночью, а боги — днем. 33. Затем он обрел другое тело, сущность которого составляла танматра Благости, и от (Брахмы), мыслящего себя питаром, родились питары. 34. Сотворив питаров, Владыка покинул это (тело), и оставленное им (тело) стало (вечерними) сумерками, промежутком между днем и ночью. 35. Затем (бог) принял иное тело, сущность которого составляет (тан)матра Страстности, — так, о лучший из дваждырожденных, были созданы люди и прочие, кто в избытке наделен (тан)матрой Страстности. 36. Праджапати быстро оставил это тело и стал рассветом, который называется (утренними) сумерками на востоке. 37. Оттого, о Майтрея, с наступлением рассвета становятся сильными люди, а в период сумерек — питары. 38. Таким образом, рассвет, ночь, день и (вечерние) сумерки — это четыре тела Властителя Брахмы, основанные на трех Качествах. 39. Затем от Брахмы, принявшего иное тело, сущность которого составляла (тан)матра Страстности, родился голод, а от него был рожден гнев. 40. И тогда Бхагаван выпустил вперед в темноту терзаемых голодом (существ), и эти порожденные (существа), безобразные, с бородами, подбежали к владыке. 41. Те (из них), кто говорил: "О, не надо, пощадите (ракшатам) его!", — (стали называться) ракшасами, а другие, кто говорил: "Сожрите (якшатам) его!", — якшами от (слова) "пожирание" (якшана). 42. (Когда) Ведхаса увидел эти отвратительные (существа), у него (с головы) упали волосы, но, выпав, они вновь выросли на голове. 43. По преданию они стали называться змеями, потому что ползают, о почтенный, и пресмыкающимися, потому что упали с головы. Затем разгневанный Творец мира создал (существа), 44. сущность которых составлял гнев — ужасных своей обезьяньей окраской бхутов и пожирателей плоти. Сразу же после этого от (Брахмы) родились, всасывая песню, гандхарвы. 45. Они (называются) гандхарвами, о дваждырожденный, оттого, что родились, впитывая (песни) от (богини речи) Вач. Эти существа Бхагаван Брахма сотворил, побуждаемый их творческими силами. 46. Затем от своего желания (он сотворил) другие (создания). От своей жизненной силы он сотворил птиц, из груди он создал овец, из рта сотворил коз. 47. Из живота и боков Праджапати создал коров, из ног — лошадей, слонов, ослов, гаялов, ланей, 48. верблюдов, мулов, антилоп и прочих (копытных), из волос на его теле произошли растения, плоды и корни. 49. Сотворив в начале кальпы животных и растения, Брахма, о лучший из дваждырожденных, должным образом использовал их при жертвоприношении в начале Третаюги. 50. Корова, коза, овца, лошадь, мул, осел называются домашними животными. (Далее) я расскажу о диких. 51. (Это) — животные для охоты, животные с раздвоенными копытами, слоны, обезьяны, птицы (составляют) пятый (разряд); животные, обитающие в воде — шестой; ползающие — седьмой. 52. Из своего восточного рта (Брахма) создал (размер) гаятри, Ригведу, (свод гимнов) Триврит, (часть) Самаведы, (под названием) Ратхантара и жертвоприношение агништома. 53. Из своего южного рта он сотворил Яджурведу, (размер) трайштубха, (свод) гимнов Панчадаша, Брихатсаман и (часть Самаведы под названием) Уктха. 54. Из своего западного рта он сотворил Самаведу, размер джагати, (свод) гимнов Саптадаша, (часть самана) вайрупа и (жертвоприношение) атиратра. 55. Из своего северного рта он сотворил (свод гимнов) Экавинша, Атхарваведу, (жертвоприношение) апторьямана, размер ануштбух и (часть Самаведы под названием) Вайраджа. 56. (Так) из его членов родились существа, большие и малые. Сотворив богов, асуров, питаров и людей, великий отец Праджапати затем вновь в начале Кальпы сотворил 57. якшей, пишачей, гандхарвов, сонмы апсар, а также наров, киннаров, ракшасов, птиц, животных, ланей и змей. 58. Так первотворец, Властитель, Бхагаван Брахма создал (все) вечное и преходящее, движущееся и неподвижное. 59. Творимые (созданья) вновь обретали те функции, которые были им присущи при прежнем творении — 60. (они) злые и добрые, нежные и жестокие, добродетельные и прочие, — и в соответствии с тем, какими (функциями) они побуждаемы, (существа) так и ведут себя. 61. Владыка-творец создал и распределил (все) разнообразие объектов чувств, органов чувств, существ и тел. 62. (Основываясь) на словах Вед, он вначале определил имена, образы и поведение для (всех) существ и созданий, для богов и прочих (высших) существ, 63. а также определил соответственно и имена для всех риши, как они известны в Ведах. 64. Как (каждый) сезон обозначается разнообразными (регулярно) повторяющимися (основными) приметами, так и начала юг (характеризуются) своими признаками. 65. Так в начале (каждой) кальпы (Вишну) вновь и вновь вершит подобное творение, — он наделен энергией-шакти, желанием творить и побуждаем энергией-шакти того, что сотворяемо. Такова в первой книге досточтимой Вишну-пураны пятая глава. ГЛАВА VI Майтрея сказал: 1. Ты рассказал мне о (творении) "вертикальный канал", — оно же (творение) людей. Поведай подробно, о брахман, как его совершил Брахма. 2. Расскажи, о великий отшельник, как он сотворил сословия (людей) и с какими качествами, какая карма предписана брахманам и прочим. Парашара сказал: 3. Когда сосредоточившийся на истинном Брахма возжаждал творить мир, от его рта, о лучший из двадырожденных, родились люди, в которых преобладала Благость. 4. От груди Брахмы возникли другие — в них преобладала Страстность, а те, в ком преобладали как Страстность, так и Косность, возникли от его бедра. 5. Прочих людей, о лучший из двадырожденных, Брахма сотворил от своих ног, — в них главенствует Косность; таковы все четыре сословия. 6. Брахманы, кшатрии, вайшьи и шудры, о лучший из дваждырожденных, произошли (соответственно) ото рта, поверхности груди, от бедер и ног (Брахмы). 7. Все эти (сословия) Брахма создал для совершения жертвоприношений; (эти) четыре сословия, о наделенный великой долей, — лучший инструмент для (совершения) жертвоприношений. 8. Боги питаются жертвоприношениями, а люди (плодами), растущими (благодаря) изливающимся дождям, которые творят (боги); жертвоприношения, о знаток дхармы, являются источником счастья. 9. Их совершают люди, исполняющие свою дхарму, избегающие (скверных) поступков, праведники, следующие праведным путем. 10. Совершая жертвоприношения, о отшельник, люди, вследствие своей человеческой природы, достигают неба и избавления, люди, о дваждырожденный, идут в то место, которое им желанно. 11. Сотворенным Брахмой людям было присуще (деление) на четыре сословия, они были привержены, о лучший из отшельников, к должной вере и добродетели. 12. Они жили, где хотели, безмятежные, избавленные ото всех трудностей, чистые в своей внутренней сущности, чистые и незапятнанные, т.к. они следовали религиозным установлениям. 13. В глубине их чистого рассудка и чистых сердец пребывал Хари, они прозревали чистое Знание, то, что зовется (высшим) состоянием Вишну. 14. Затем та часть Хари, которая описывается, согласно ее сущности, как Кала, посеяла (в людях) хоть ничтожное и крохотное, но грозное 15. зерно нечестья, которое называют Косностью, оно породило вожделение, о Майтрея, послужило средством к (пробуждению) в этих людях любовных страстей и прочих (греховных порывов). 16. Врожденное совершенство (людей) более не торжествовало; рассоласа и все прочие восемь видов совершенств 17. гибли, возрастал грех, и люди стали страдать от болей и горестей, возникающих от (резко) противоположных ощущений. 18. Тогда (люди) соорудили укрепления, (защищенные) горами, водой и деревьями, (окружили их) рвом и крепостной стеной и (построили там) города, деревни и прочее. 19. В этих городах (и деревнях) они возвели различные жилища для защиты от холода, жары и иных бедствий, о великомудрый. 20. Поставив такую преграду (стихии), люди вновь занялись ручным трудом, дающим средства к существованию, порождающим карму. 21—22. Известны семнадцать (видов зерновых): рис, ячмень, пшеница, просо, сезам, приянгу, удара, корадуша, чинака, маша, мудга, масура, нишпава, кулаттхака, адхаки, чанака и шана. 23. Эти виды растений (считаются) культурными, о отшельник; четырнадцать видов растений, как культурных, так и дикорастущих пригодны для жертвоприношений: 24. рис, ячмень, маша, пшеница, просо, сезам, седьмое — приянгу, восьмое — кулаттхака, 25. а также шьямака, нивара, джартила, гаведхука, (растение), называемое венуява, и маркатака, о отшельник. 26. Эти четырнадцать (видов) культурных и дикорастущих растений используется при совершении жертвоприношения, а жертвоприношение — высшая причина их (существования). 27. Эти же (растения) вместе с жертвоприношениями — высшая причина (существования) людей; мудрецы, знающие причину и следствие, совершают установленные жертвоприношения. 28. Жертвоприношения, о лучший из отшельников, совершались ежедневно, они приносили людям благо и избавляли от прегрешений тех, кто их совершил. 29. Те же, о великомудрый, в чьих рассудках пышно разрослось семя греха, сотворенное Калой, не обращали свой разум к жертвоприношениям. 30. Они презирали все: последователей Вед и Веды, карму, (возникающую от совершения) жертвоприношений и прочее, и препятствовали совершению жертвоприношений. 31. (Эти) хулители Вед отступили от пути странствий, они дурны, преисполнены тщетных надежд. 32. Сотворив для людей средства к существованию, Праджапати установил (для них) законы в соответствии с их местом (в системе сословий) и с их Качествами, 33. дхарму для сословий и ашрам, о избранный из исполняющих дхарму, и (определил соответствующие) миры для всех сословий, должным образом соблюдающих дхарму. 34. Мир Праджапати предназначен для приносящих жертвы брахманов, мир Индры — для стойких в битве кшатриев, 35. мир марутов — для следующих своей дхарме вайшьев, (мир) гандхарвов — для каст отменно услужливых шудр. 36. Мир восьмидесяти восьми тысяч обуздавших чувства целомудренных (аскетов) предназначен для брахманов, живущих у гуру, 37. мир семи риши предназначен для лесных отшельников, (мир) Праджапати — для глав семейств, (мир) Брахмы — для (странствующих) аскетов. 38. Бессмертный мир йогинов — высшая обитель Вишну, эти йогины, (размышляющие) об одном, всегда сосредоточивают (свои помыслы) на Брахме; на их высший мир взирают боги. 39. Вновь и вновь закатываются и возвращаются (в мир) луна, солнце и иные планеты, но не возвращаются (в мир) те, кто про себя повторяют двенадцатисложную (хвалу Богу). 40 — 41. Для тех же, кто презирает Веды, препятствует жертвоприношениям и оставляет свою дхарму, предназначен мир тьмы, (мир) кромешной тьмы, (миры) ужаса и великого ужаса, грозный (мир) бесчисленных остриев мечей, а также мир плетей Калы и (мир), в котором нет волн. Такова в первой книге досточтимой Вишну-пураны шестая глава. ГЛАВА VII Парашара сказал: 1. Затем от сосредоточившегося (Брахмы) родились наделенные разумом потомки — их тела и способности возникли от телесной (сущности Брахмы). 2. От членов мудрого (бога) появились "познавшие поле". Это я уже поведал ранее. Все они, 3. боги и другие существа, а также неподвижные (предметы) пребывали как вместилище трех Качеств. 4. Но, поскольку эти существа — движущиеся и неподвижные, не размножались, мудрый (бог) сотворил иных, наделенных разумом сынов, подобных себе. 5. (Эти) — наделенные разумом Бхригу, Пуластья, Пулака, Крату, а также Ангирес, Маричи, Дакша, Атри и Васиштха. 6. Они, как утверждает Пурана, (являются) девятью (новыми) брахмами; а Санандану и прочих (сыновей) Брахма сотворил (еще) прежде. 7. Но все они были равнодушны к мирским (делам), безразличны к продолжению рода, наделены Знанием, лишены страстей и свободны от зависти. 8. (Поняв), что они равнодушны к творению в мирах, Брахма, наделенный великим Атманом, пришел в ярость, он был способен сжечь три мира. 9. От гнева Брахмы вспыхнула гирлянда огня, — и засверкали целиком все три мира, о отшельник. 10. Из его пышущего гневом лба, (испещренного) морщинами, (возникшими от) 11. нахмуренных бровей, возник Рудра, сияющий, как полуденное солнце, громадный и свирепый, телом полуженщина-полумужчина. "Разделись", — сказал ему Брахма и вновь скрылся. 12. (Выслушав его слова), (Рудра) раздвоился, отделив свое женское естество от мужского, а затем мужское естество он разделил на одиннадцать частей, — 13. нежные и грубые, мирные и беспокойные; и женское естество божественный владыка разделил на многие части — темные и светлые, своим исконным обликом. 14. Потом (Брахма) для защиты людей сотворил, о дваждырожденный, владыку Ману (по имени) Сваямбхува, — он был идентичен с исходной сущностью Брахмы. 15. Божественный властитель Ману Сваямбхува взял в жены женщину (по имени) Шатарупа, очищенную аскезой от греха. 16. От этого мужа божественная Шатарупа родила двух (сыновей по имени) Приямврата и Уттнапада и двух дочерей (по имени Прасути и Акути, 17. знающих дхарму и миловидных, наделенных благородными качествами; (Сваямбхува) отдал Прасути (в жены патриарху) Дакше, после того, как отдал Акути (патриарху) Ручи. 18. Патриарх (Ручи) взял ее в жены и родил от нее (близнецов): (дочь по имени) Дакшина (Дарение) и наделенного великой силой сына по имени Яджна (Жертвоприношение), которые впоследствии вступили в супружество. 19. Дакшина и Яджна породили двенадцать сыновей, которые в (манвантаре) Ману Сваямбхувы назывались ямами. 20. Дакша и Прасути дали рождение двадцать четырем дочерям; выслушай от меня по порядку их имена: 21. Шраддха (Вера), Лакшми (Счастье), Дхрити (Устойчивость), Тушти (Удовлетворенность), Пушти (Процветание), Медха (Умственная энергия), Крийя (Ритуальное действие), Буддхи (Сознание), Ладджа (скромность), Вапус (Тело), Шанти (Умиротворенность), Риддхи (Возрастание), Кирти (Слава), — этих тринадцать 22. дочерей Дакши взял в жены владыка Дхарма, а остальные одиннадцать прекрасных младших дочерей 23. (носили имена): Кхьяти (Прославление), Сати (Верность), Самбхути (Сотождественность), Смрити (Предание), Прити (Приятность) Кшама (Терпимость), Саннати (Покорность), Анусуя (Кротость), Урджа (Бодрость), Сваха (Жертва богам), Свадха (Жертва питарам). 24. Отшельники Бхиру, Бхава, Маричи, отшельник Ангирас, Пуластья, Пулаха и избранный риши Крату, 25. Артри, Васиштха, Вахни (огонь) и питары вступили в брак соответственно с Кхьяти и прочими (девами), о лучший из отшельников. 26. От (дочерей Дакши) Дхарма породил сыновей: от Шраддхи — 27. (сына по имени) Кама (Желание), от Лакшми — (сына по имени) Дарпа (Гордость), от Дхрити — сына (по имени) Нияма (Сдержанность), от Тушти — (сына по имени) Сантоша (Довольство), от Пушти — (сына по имени) Лобха (Алчность), от Медхи — (сына по имени) Шрута (Предание), от Крийи — (сыновей по имени) Данда (Власть), Ная (Благое поведение), и Виная (Послушание), от Буддхи — (сына по имени) Бодха (Озарение), от Ладджи — (сына по имени) Виная (Послушание), от Вапус — 28. (сына по имени) Вьявасая (Настойчивость), от Шанти родился Кшема (Безмятежность), от Сиддхи (Совершенство) — Сукха (Счастье), и от Кирти — Яшас (Почет). 29. (Из них) Кама родил от (своей жены) Нанди (Радость) внука Дхармы (по имени) Харша (Веселье); женой Адхармы (Нечестья) была Химса (Насилие), от нее он породил (сына по имени) Анрита (Ложь), 30. и деву Никрити (Бесчестье); от них (родились сыновья) Бхая (Страх) и Нарака (Ад) и (дочери) Майя (Наважденье) и Ведана (Боль); они вступили в супружество (со своими братьями). 31. (От Бхаи) Майя родила губителя живых существ (сына по имени) Мритью (Смерть), а Ведана родила (от своего мужа по имени) Раурава (Ад) сына (по имени) Духкха (Страданье), детьми Мритью были Вьядхи (Болезнь), Джара (Старость), Щока (Печаль), Тришна (Жажда) и Кродха (Гнев). 32. Все они считаются приносящими страданье и отмечены нечестьем; все они без жен, без детей, без способности воспроизводить потомство. 33. Они, о сын избранного из отшельников, — грозные образы Вишну, вечно действующие причины гибели мира. 34. Правители людей, наделенные великой долей Дакша, Маричи, Атри, Бхригу и другие — причины вечного творения (мира). 35. А Ману и их сыновья, доблестные и богатые цари, — герои, следующие путем бытия, — причины постоянного сохранения (мира). Майтрея сказал: 36. Поведай мне, о брахман, (каков) исконный образ непрестанных сохранений, непрестанных творений и непрестанных разрушений (мира), о которых ты поведал. Парашара сказал: 37. Бхагаван губитель Мадху, Властитель, чья сущность непознаваема, беспрестанно вершит эти творения, сохранения и гибели мира в образах этих (патриархов) и Ману. 38. Гибель всех созданий, о дваждырожденный, бывает четырех родов: периодическая, связанная с первичной материей, абсолютная и непрестанная. 39. Периодическая (гибель), называемая также брахмической, (наступает) тогда, когда Господин мира (Брахма) отходит ко сну; связанная с первичной материей гибель происходит тогда, когда мировое яйцо растворяется в первичной материи; 40. абсолютная гибель (наступает) тогда, когда йогин (путем) Знания (растворяется) в высшем Атмане; непрестанная гибель (являет собой) непрестанное разрушение всего рожденного — (это смена) дня и ночи. 41. То творение, которое зарождается в первичной материи, считается связанным с первичной материей, то (творение), которое (наступает) после промежуточной гибели мира, называется преходящим, 42. а творение, при котором, о лучший из отшельников, ежедневно рождаются живые существа, прозревающие смысл Пуран, называют непрестанным. 43. Так пребывающий во всех телах, обитель всех существ Бхагаван Вишну творит рождение, сохранение и разрушение (мира). 44. И тот, кто превосходит эти три брахмические энергии шакти Брахмы, состоящие из трех Качеств, идет в высшую обитель и не возвращается вновь (в сансару). Такова в первой книге досточтимой Вишну-пураны седьмая глава. ГЛАВА VIII Парашара сказал: 1. Я поведал тебе, о великий отшельник, о творении Брахмы, в котором (преобладает) Страстность. Теперь я расскажу тебе о творении Рудры. Слушай мои слова. 2. В начале кальпы Владыка (Брахма) вознамерился (сотворить) сына, подобного себе, — и от него возник черно-красный юноша. 3. Он, о лучший из дваждырожденных, бегал и ревел. "Что ты ревешь?" — обратился к крикуну Брахма. 4. "Дай (мне) имя!", — ответил он Праджапати. "Ты наречен божественным именем Рудра! Не плачь, будь тверд!" 5. Но, выслушав это, (Рудра) испустил еще семь криков, — и потому Владыка дал ему (еще) семь других имен. 6. Этим семи (рудрам), — им принадлежат, о дваждырожденный, царства, жены и потомство, — Владыка дал имена: Бхава, Шарва, Ишана, Пашупати, 7. Бхима, Угра, Махадева; и он, великий отец, определил для них царства. 8. Солнце, вода, земля, воздух, огонь, пространство, исполняющий свои обязанности брахман и Луна, — (вот), соответственно, тела (восьми рудр). 9. Суварчала, Уша, Викеши, Шива, Сваха, Дишас, Дикша и Рохини 10. считаются, о лучший из людей, женами Солнца и прочих, именуемых рудрами. Выслушай же от меня, о наделенный великой долей, об их потомках, 11. сыновья которых заполнили этот мир. Шанайшчара (Сатурн), Шукра (Венера), Лохитанга (Марс), Маноджава (Химават), 12. Сканда, Сварга (Небо) Сантана и Будха (Меркурий) — вот, соответственно, (их имена). И подобный рудра взял в жены Сати, 13. которая покинула свое тело из-за гнева Дакши, а затем, о лучший из дваждырожденных, обрела рожденье как дочь Химавата и Мены. 14. И уже как Уму божественный Бхава вновь взял ее в ясены. Кхьяти породила от Бхригу двух божеств — Дхатри и Видхатри, а также (дочь) Шри, супругу бога богов Нараяны. Майтрея сказал: 15. Как известно, Шри появилась в давние времена из молочного океана, когда его пахтали боги, чтобы получить нектар бессмертяя. Как же ты говоришь: "Она родилась от Бхригу и Кхьяти?" Парашара сказал: 16. Вечна и непреходяща мать мира Шри, (супруга) Вишну. Как Вишну проникает повсюду, так и она, о высший из дваждырожденных. 17. Вишну — смысл (слова), она — его звучание, Хари — руководство, она — благое поведение, Вишну — вразумление, она — (осознание, он — дхарма, она — благое деяние. 18. Вишну — творец, она — творение; Хари — Держатель земли, она — земля; Бхагаван — радость, а Лакшми — постоянная удовлетворенность, о Майтрея. 19. Шри — желание, а Бхагаван — любовь, он — жертвоприношение, она — жертвенный дар; богиня — приношение в жертву очищенного масла, Джанардана — (жертвенная) лепешка из молотого риса. 20. Лакшми, о отшельник, — храм для женщин, а Губитель Мадху — храм для мужей; Лакшми — (жертвенный) алтарь, Хари — столб, (к которому привязывают жертву); Шри — топливо, а Бхагаван — (трава) куша. 21. Бхагаван — воплощенная Самаведа, а Пребывающая в лотосе — ритм (стихов Самаведы), Лакшми — жертва богам, а Покровитель мира Васудева — (жертвенный огонь). 22. Бхагаван Шаури есть Шанкара, а Шри — (его супруга) Гаури; Кешава — солнце, о Майтрея, а Пребывающая в лотосе — его свет. 23. Вишну — сонм питаров, а Падме (их супруга) — жертва питарам, постоянная дарительница питания; Шри — небо, а Вишну, явленная сущность всего — широко раскинувшееся пространство. 24. Покровитель Шри — месяц, а Шри — его вечное сияние; Лакшми — опора мира, Хари — всюду проникающий воздух. 25. Говинда — океан, о дваждырожденный, а Пребывающая в лотосе — его берег; Губитель Мадху — предводитель богов (Индра), а Лакшми — (его супруга), воплощенная Индрани. 26. Держатель диска — Яма, а Пребывающая в лотосе — находящаяся перед ним (его супруга) Дхуморна; бог Повелитель Шри — сам Дханешвара (Владыка богатств), а Шри — (его супруга) Риддхи (Возрастание). 27. Лакшми — Гаури, о наделенный великой долей, Кешава — сам Варуна; Шри — войско богов, Хари — предводитель войска богов, его защитник. 28. Держащий в руке палицу — дух бытия, а Лакшми — энергия-шакти, о лучший из дваждырожденных, Лакшми есть каштха, он — нимеше; он — мухурта, она — кала. 29. Лакшми — лунный свет, а Хари (являющий собой) все и Правитель всего — светильник; мать мира Шри — лиана, Вишну — дерево, (вокруг которого) она обвивается. 30. Шри — ночь, а бог, Держатель диска и палицы — день; наделяющий дарами Вишну — жених, в Пребывающая между лотосов — невеста. 31. Исконный образ Бхагавана — реки (персонифицированные как мужчины), а исконный образ Шри — реки, (персонифицированные как женщины); лотосоокий — древко, а Пребывающая в лотосе — знамя. 32. Лакшми есть жажда (наслаждений), а Хозяин мира, высший Нараяна — (удовлетворение) вожделения, Лакшми и Говинда подобны наслаждению и (любовной) страсти, о знаток дхармы. 33. Но к чему много слов?! Короче говоря, Бхагаван Хари есть (все), что среди богов, животных, людей и прочих именуется мужчиной, а Лакшми — (все), что именуется женщиной. И, кроме них, о Майтрея, нет ничего нового. Такова в первой книге досточтимой Вишну-пураны восьмая глава. ГЛАВА IX Парашара сказал: 1. Слушай же, о Майтрея, то, о чем ты спрашивал меня — (историю) о Шри, как ее поведал мне Маричи. 2. Риши Дурвасас, странствуя по земле как (воплощенная часть) Шанкары, увидел в руках у девы воздуха небесную гирлянду 3. из (цветов) небесного дерева — ее аромат, о брахман, окутывал весь лес и обитателей леса. 4. Когда брахман, исполняющий обет безумства, увидел эту блистающую гирлянду, он попросил (ее в дар) у пышнобедрой юной девы воздуха. 5. По его просьбе большеглазая стройная дева воздуха тотчас же, с почтительным поклоном, подала ему цветочную гирлянду. 6. Брахман, носящий обличье безумца, взял гирлянду, возложил ее себе на голову и продолжил свой путь по земле, о Майтрея. 7. Странствуя, он увидел бога. Супруга Шачи; владыка трех миров в окружении богов приближался верхом на яростном (слоне) Айравате. 8. Неистовый отшельник снял со своей головы гирлянду — (в ней жужжали) опьяненные нектаром пчелы, и бросил ее царю бессмертных. 9. Царь бессмертных поднял гирлянду, возложил ее на лоб Айраваты, где она блистала подобно (реке) Джахнави на вершине горы Кайласы. 10. Слон, с потемневшими от ярости глазами, почуяв аромат гирлянды, схватил ее хоботом и швырнул на землю. 11. Тут лучший из отшельников божественный Дурвасас рассвирепел и в гневе сказал царю богов: 12. "О злодей, опьяненный властью, ты слишком горд, о Васава! Ты не чтишь данную тебе гирлянду — обитель (богини) Шри! 13. Склонившись в поклоне, ты не сказал: — "Это милость!", ты не возложил себе (гирлянду) на голову с радостной улыбкой. 14. Ты, о глупец, не оказал высокий почет той гирлянде, что я дал тебе — оттого наступит конец твоему счастью, (воплощенному в богине Шри), — (она дает власть) над тремя мирами. 15. Ты, о Шакра, считал, что я подобен другим дваждырожденным, оттого ты, высокомерный, и нанес мне оскорбление. 16. Подобно тому, как ты швырнул на землю данную мною гирлянду, так же погибнет твоя власть над тремя мирами. 17. Ты, о царь богов, оскорбил ту, чьего вспыхнувшего гнева страшится весь движущийся и неподвижный мир и даже я!" Парашара сказал: 18. Тут великий Индра поспешно сошел со слона, чтобы умилостивить безгрешного Дурвасаса. 19. Он склонился перед благодетелем. И ответил Тысячеглазому Дурвасас, лучший из отшельников: 20. "Нет жалости в моем сердце, и не привык я прощать! Пусть другие отшельники (будут милостивы) к тебе! Знай, о Шакра, меня, Дурвасаса! 21. Гаутама и другие (подвижники) напрасно споспешествовали твоему высокомерию, но (я) — Дурвасас, сердце которого безжалостно ко всему! 22. Ты возгордился благодаря Васиштхе и другим мягкосердечным (подвижникам), которые громко восхваляли тебя гимнами — оттого сейчас ты и нанес мне оскорбление. 23. Кто в тех мирах не устрашится при взгляде на мое лицо, с нахмуренными бровями, (в ореоле) сверкающих волос, собранных в узел?! 24. К чему много слов?! О совершитель ста жертвоприношений, я не дам тебе прощения, какой бы смиренный вид ты ни принял!" Парашара сказал: 25. Сказав так, брахман продолжил свой путь, а царь богов, о брахман, опять сел верхом на Айравату и направился в (свою столицу) Амаравати. 26. С тех пор, о Майтрея, настал конец счастью трех миров и Шакры, увяли растения и травы, 27. не приносились жертвы, подвижники не творили аскезу, люди отвратили свой разум от дарений (брахманам), а также от прочих (благостных деяний) и от дхармы. 28. Они утратили Благость, их органы чувств притупились, (благодаря соприкосновению) со всеми мирскими укладами, они стали стремиться к ничтожнейшим (целям), о лучший из дваждырожденных. 29. Где Благость — там и Лакшми; Благость основывается на благополучии. У лишенного счастья — откуда Благость? А без нее (что же говорить о) Качествах? 30. Без Качеств у мужей нет силы, доблести и прочих (достоинств), (муж), лишенный силы и доблести, попираем всеми. 31. А униженный муж считается утратившим разум. Так, в трех мирах, полностью лишенных счастья и покинутых Благостью, данавы и сыновья Дити попытались одолеть богов. 32. Охваченные алчностью, лишенные счастья, оставленные Благостью, дайтьи вступили в сражение с покинутыми Шри, лишенными Благости богами. 33. Потерпев поражение от дайтьев, тридцать (богов), Индра и прочие, в поисках защиты отправились к наделенному великой долей великому Отцу, предводительствуемые Пожирателем жертвоприношений. 34. Выслушав рассказ богов, Брахма обратился к богам. Брахма сказал: Прибегните к защите Властителя предельного и беспредельного Губителя асуров! 35. Он — не имеющий причины (возникновения) Правитель, являющийся причиной рождения, сохранения и разрушения (мира), он Господин патриархов, бесконечный, непобедимый Вишну! 36. Причина предматерии и духа-пумс, причина и следствие (всех) существ, Вишну устраняет невзгоды тех, кто поклоняется ему. Он ниспошлет на нас благо. 37. Так сказал всем богам великий Отец Брахма и отправился на северный берег молочного океана — а они сопровождали его. 38. Придя (туда) великий Отец,, — он был окружен тридцатью (богами), умоляющими словами восславил Господина предельного и беспредельного Хари. Брахма сказал: 39. Я славлю того, кто есть все. Властелина всего, бесконечного нерожденного, опору тех, кто является опорой в мирах, непостижимого, нераздельного, 40. Нараяну, мельчайшего из всего самого мелкого, обширнейшего из всего самого обширного, из первоэлементов и прочего! 41. Он — тот, кто есть все, от кого возник этот (мир), тот, кто (возник) раньше меня; он — бог всех богов, он — высшее (прибежище) высших целей! 42. Он выше Пуруши и неявленной (первичной материи), он носит исконный образ высшего Атмана, о нем размышляют йогины, жаждущие Освобождения, как о причине Освобождения! 43. Во Властелине нет Благости и прочих Качеств, присущих первичной материи. Да будет милостив сегодня (к нам) дух-пумс, (самый) чистый изо всех чистых! 44. Да будет милостив к нам Хари, чистая энергия-шакти которого не подвержена течению калы, каштхи, нимеши и прочих отрезков времени! 45. Да будет милостив к нам тот Вишну, кто зовется высшим Властелином, кто не нуждается (ни в каком) содействии, кто является Атманом всех имеющих тело! 46. Да будет милостив к нам Хари, тот, кто является следствием причины, причиной причины и следствием следствия! 47. Мы склоняемся перед тем, кто является следствием последовательной цепи следствий, имеющим своим следствием первоэлементы, а следствие его самого — он сам! 48. Мы склоняемся перед тем, кто является причиной последовательной цепи причин, перед высшим Правителем, кто есть (высшая) причина (этих) причин! 49. Мы склоняемся перед высшей сущностью (Вишну), перед тем, кто имеет исконный образ и вкусителя и вкушаемого, перед творцом и творимым, перед деятелем и содеянным! 50. Высшая сущность Вишну чиста, просветлена, непреходяща, нерожденна, нетленна, вечна, еявленна, неизменна. 51. Она ни груба, ни тончайша, (она) неизъяснима; мы склоняемся перед этой вечно незапятнанной высшей сущностью Вишну! 52. Мы склоняемся перед вечным, имеющим исконный образ высшего Брахмана, перед тем, чья энергия-шакти (творить) вселенную (составляет) одну миллиардную часть его самого! 53. Высшая сущность высшего Правителя Вишну непознаваема ни для богов, ни для отшельников, ни для меня, ни для Шанкары! 54. Высшая сущность Вишну та, которую, как достойную размышления, прозревают в слоге "ом" вечно усердные йогины, чуждые добродетели и греха! 55. Высшая сущность единственного изначального Вишну та, чьи энергии-шакти отождествлены с Брахмой, Вишну и Шивой! О всеобщий Властелин, о Атман всего существующего, о опора всего, о Ачьюта(высший пуруша – универсалний верховний дух, высший непраивлений –вишну-нараяна), смилуйся, о Вишну, над твоими почитателями-бхактами, явись нашему взору! Парашара сказал: 57. Выслушав слова Брахмы, тридцать (богов) склонились и сказали: "Смилуйся, явись нашему взору! 58. О Ачьюта, о прибежище всего, мы склоняемся перед твоей высшей сущностью, которую не знает даже Бхагаван Брахма!" 59. Когда Боги и Брахма окончили свои речи, божественные риши, во главе с Брихаспати, сказали: 60. "Мы склоняемся перед изначальным, перед жертвоприношением, перед тем, кого должны почитать люди, перед рожденным прежде всего, перед творцом творца, перед неизъяснимым! 61. О Бхагаван, Властелин существующего и того, что будет существовать, о имеющий образ жертвоприношения, о вечный, смилуйся над всеми склонившимися (перед тобой), даруй нам дар! 62. Вот Брахма, вот Трехглазый (Шива) вместе со всеми рудрами и адитьями, Пушан, Павака вместе со (всеми своими) огнями, 63. вот ашвины и васу со всеми полчищами, садхьи, вишвадевы, (вот) царь богов Властитель (Индра). 64. Все мы низко кланяемся (тебе). Все сонмы богов, побежденные войском дайтьев, прибегают к тебе как к прибежищу". Парашара сказал: 65. Прославленный так высший Правитель, Бхагаван, Держатель раковины и диска явился их взорам, о Майтрея. 66. Когда боги увидели Держателя раковины, диска и палицы, имеющего предначальный образ, наделенного огромной Страстностью, 67. они склонились в поклоне, а их лотосоподобные очи увлажнились от волнения, — и во главе с великим Отцом восславили Лотосоокого. Боги сказали: 69. Слава тебе, о не имеющий различий! Ты Брахма, ты — обладатель Пинаки, ты — Индра, Агни, Павана, Варуна, Савитар и Яма, ты — сонмы васу, марутов, вишвадевы и садхьи. 69. Весь этот сонм божеств, пришедших к тебе — это ты, творец мира, та проникаешь повсюду! 70. Ты — жертвоприношение, ты — вашаткара, ты — праджапати, (ты) — слог "ом", (ты), что должно быть знаемо и то, что не должно быть знаемо, ты, о Атман всего, — весь мир! 71. Будучи в горе, побежденные дайтьями.мы, о Вишну, прибегаем к тебе как к прибежищу. Смилуйся, о Атман всего, защити нас своей Страстностью! 72. До тех пор (будут существовать) горе, желание, а также Заблужденье и несчастье, пока (существа) не прибегнут к твоей защите, ты — поглотитель всех грехов! 73. Так ниспошли милость на нас, прибегающим к тебе, о светлый Атман, защити (нас), о Покровитель всей своей Страстностью, а также своей энергией-шакти! Парашара сказал: 74. Восславленный так склонившимися бессмертными, творец вселенной Бхагаван Хари, — а взор его был приветлив, сказал: 75. "О боги, я увеличу вашу Страстность, (дающую силу). Делайте так, как я скажу, о боги! 76. О боги, с помощью дайтьев соберите в молочный океан все (лекарственные) травы, сделайте мутовкой (гору) Мандару, а веревкой — (великого змея) Васуки, и пахтайте нектар бессмертия, уповая на мою помощь. 77. Чтобы заручиться в этом (деле) помощью сынов Дити (скажите им): "Вы получите равную долю от трудов. 78. Испив нектар бессмертия, полученный при пахтании океана, вы станете могучими и бессмертными". 79. А потом, о боги, я сделаю так, что враги тридцати (богов) не получат нектар бессмертия, а лишь разделят (тягостные) труды ". Парашара сказал: 80. Затем, выслушав бога богов, все боги, о почтенный, заключили союз с асурами, чтобы добыть нектар бессмертия. 81. Боги, сыновья Дити и данавы собрали разные (лекарственные) травы и бросили их в воды молочного океана, блистающие как осенние облака. 82. Сделав мутовкой Мандару, а веревкой Васуки, они начали усердно пахтать океан, (чтобы получить) нектар бессмертия, о Майтрея. 83. Кришна поставил всех собравшихся (вместе) мудрых (богов) у хвоста Васуки, а дайтьев — у его головы. 84. От огненного дыхания капюшона этого неизмеримо блистательного (змея) все асуры лишились Страстности, (дающей силу). 85. Его пасть изрыгала ураган — и от того хвоста (великого змея) излились дожди и освежили богов. 86. Посреди молочного океана сам Бхагаван Хари в образе черепахи служил опорой для Медары (во время) вращения, о великий отшельник. 87. В другом образе Держатель диска и палицы (присутствовал) среди богов, а в (третьем) образе он был между дайтьев и тянул царя нагов. 88. (Еще) в ином, огромном образе Кешава сидел верхом на горе — этот (образ), о Майтрея, не видим ни для богов, ни для асуров. 89. Одной частью своей Страстности, (дающей силу). Владыка Хари удерживал царя нагов, а другой частью — увеличивал (силы) богов. 90. (Во время) пахтанья богами и данавами молочного океана первой появилась почитаемая богами (корова) Сурабхи, (дающая) молоко и простоквашу для жертвоприношений. 91. Тут, о великий отшельник, возрадовались боги и данавы, их ум смутился, а глаза увлажнились. 92. (И пока) сиддхи на небе думали: "Что это?", — появилась богиня Варуни, в опьянении она вращала глазами. 93. Затем из вращающегося молочного океана появилась услада божественных дев — (небесное) дерево Париджата, — его аромат наполнял мир благоуханием. 94. Из молочного океана родился сонм дивных апсар, наделенных красотой, благородством и достоинствами, о Майтрея. 95. Потом появилась (блистающая) холодными лучами (луна), — ее взял Махешвара, а яд, появившийся из молочного океана, взяли наги. 96. Потом появился сам бог Дханвантари, одетый в белые одежды, он держал чашу, наполненную нектаром бессмертия. 97. Тогда удовлетворился разум всех сынов Дити и данавов и возрадовались они в тот же час вместе в риши, о Майтрея. 98. Затем из вод, блистая красотой, поднялась, смущая помыслы, богиня Шри, она стояла в сияющем лотосе, в руках у нее был лотос. 99. Охваченные радостью великие риши славили ее гимном, посвященным Шри, впереди (богини) были вишвадевы и пели гандхарвы. 100. Перед ней, о брахман, танцевали гхритачи и сонмы апсар; Ганга и другие (священные) реки своими водами служили ей при омовении. 101. Небесные слоны, взяв золотые кувшины с чистейшей водой, омывали богиню, великую Правительницу всех миров. 102. (Бог), носящий образ молочного океана, дал ей гирлянду из неувядающих цветов, а Вишвакарман изготовил ей украшения для тела. 103. В одеждах, с небесной гирляндой, омытая, убранная украшениями, она на виду у всех богов прильнула к груди Хари. 104. От взгляда прильнувшей к груди Хари Лакшми, боги обрели высшую радость, о Майтрея. 105. (Когда) Вишну отвернулся от дайтьев, а Лакшми покинула их, они, во главе с Випрачитти, сильно заволновались, о наделенный великой долей. 106. Затем, о дваждырожденный, наделенные великой доблестью дайтьи завладели чашей с нектаром бессмертия, которая была в руке у Дханвантари. 107. Тогда Владыка Вишну принял образ женщины, ввел данавов в заблуждение при помощи майи, взял у них (чашу) и отдал ее богам. 108. Тут этот нектар бессмертия стали пить сонмы богов, Шакра и другие (боги), а дайтьи, с воздетым оружием ринулись на них. 109. Испив нектар бессмертия, боги стали сильными и одолели войска дайтьев, а (дайтьи) промчались через (все) части света и низринулись в ад. 110. Затем радостные боги, поклонившись Носителю раковины, диска и палицы, как прежде стали править тремя мирами. 111. Тут сияющее от радости Солнце (вновь) взошло на свою орбиту, а небесные светила также продолжили свой путь, о лучший из отшельников. 112. Ярко, чарующим блеском запылал божественный огонь, и в помыслах всех существ возродилась дхарма. 113. От счастья, о лучший из дваждырожденных, возликовали три мира, а Шакра, лучший из тридцати (богов), вновь обрел почет. 114. Взойдя на трон, вновь обретя три мира и власть над богами, Шакра восславил богиню, (держащую) лотос в руке: Индра сказал: 115. Я оказываю почет матери всех существ, возникшей из лотоса Шри, — ее глаза подобны распустившимся после сна лотосам, — она прильнула к груди Вишну! 116. Ты — чудесная сила, ты — жертва богам и жертва питарам, ты — мать, очистительница миров, (ты) — (утренние и вечерние) сумерки и ночь, власть, благополучие, жертвоприношение, вера, Сарасвати! 117. (Ты), о блистательная, — знание жертвоприношений, великое знание, тайное знание, знание Атмана. Ты, — о богиня, даруешь плод Освобождения! 118. Ты — логика, три (Веды), науки и искусства, наука политики. Ты, о богиня, в приятных и ужасных образах заполняешь этот мир! 119. Кто иной, кроме тебя, о богиня, возвышается над богом богов, над Носителем палицы, — о нем размышляют йогины, а его тело состоит из всех жертвоприношений! 120. О богиня, все три мира, покинутые тобою, пришли к гибели и смерти, но сегодня ты вдохнула в них жизнь! 121. О наделенная великой долей, от твоего (благостного) взгляда мужи всегда обретают жен, детей, жилище, зерно, богатство и прочее! 122. О богиня, осененным твоим взором мужам легко достается телесная сила, здоровье, власть, гибель врагов и счастье! 123. О богиня, ты — мать всех существ, а бог богов Хари — отец! О мать, тобою и Вишну заполнен этот движущийся и неподвижный мир! 124. О очистительница всего, не оставь ни наши сокровищницы, ни амбары, ни жилища, не лиши нас телесной силы и супруг! 125. О нашедшая прибежище на груди у бога богов Вишну, не покинь ни наших детей, ни друзей, ни общины, ни скот, ни драгоценные украшения! 126. О безупречная, тех людей, кого ты покинула, тотчас же оставляют Благость, правда, чистота, нравственность и прочие достоинства! 127. Под твоим взглядом даже лишенные достоинства мужи тотчас же обретают нравственность и прочие достоинства! 128. Тот, на кого упал твой взгляд, о богиня, наделен честью, достоинствами, богатством, семьей, мудростью, героизмом и храбростью. 129. Но, о возлюбленная Вишну, нравственность и прочие достоинства мужа становятся бесполезными, если ты, Держательница мира, отворачиваешь (от него) свое лицо! 130. Описать твои достоинства не в силах даже языки Ведхасы! Смилуйся, о лотосоокая богиня, никогда не покидай нас!" Парашара сказал: 131. Восславленная как подобает, возрадовавшаяся Шри, которая пребывает во всех существах, ответила Совершителю ста жертвоприношений, — ей внимали все боги: Шри сказала: 132. "О властелин богов Хари! Я довольна твоим гимном. Выбирай дар, который пожелаешь. Я пришла к тебе как дарительница даров". Индра сказал: 133. Если богиня дарит мне дар и если я достоин дара, то "Да не оставишь ты никогда три мира!" — вот первый дар для меня. 134. О рожденная в океане, не оставь того, кто восславит тебя этим гимном! — вот второй дар для меня". Шри сказала: 135. О лучший из тридцати (богов), я не оставлю три мира, о Васава. Я довольна хвалебным гимном и дарую тебе этот дар. 136. Я не отвращу свое лицо от того человека, кто будет вечером и утром прославлять меня этим гимном. Парашара сказал: 137. Так, о Майтрея, в давние времена наделенная великой долей, довольная хвалебным гимном богиня Шри даровала дар царю богов. 138. Вначале Шри родилась от Бхригу и Кхьяти, а (затем) вновь родилась из океана, когда боги и данавы усердно пахтали нектар бессмертия. 139. Подобно тому, как Хозяин мира, царь богов Джанардана рождается (в образах различных) аватар, так и его подруга Шри. 140. Когда Хари был сыном Адити, она была рождена из лотоса; когда он был (рожден) как Рама из рода Бхригу, она была Дхарани. 141. Он был рожден как Рагхава, она — как Сита; когда он был (рожден как) Кришна, она была (рождена как) Рукмини, и в других аватарах Вишну она была его подругой. 142. Какое обличье ни принимал Вишну, — божественное или человеческое, она также принимала соответствующий ему образ. 143. Жилище того человека, кто выслушал и кто прочел эту историю о рождении Лакшми, на протяжении трех поколений не покинет Шри. 144. В те дома, о отшельник, где читают этот гимн, (посвященный Шри), никогда не проникнет (богиня несчастья) Алакшми, источник ссор. 145. Вот я рассказал тебе, о брахман, то, о чем ты меня спрашивал, — как Шри, ранее дочь Бхригу, родилась из молочного океана. 146. Алакшми никогда не утвердится в помыслах тех мужей, кто ежедневно читает этот гимн Лакшми, изошедший из уст Индры; (этот гимн) является источником всяческого благополучия. Такова в первой книге досточтимой Вишну-пураны девятая глава. ГЛАВА X Майтрея сказал: 1. О великий отшельник, ты поведал мне все, о чем я спрашивал. Еще расскажи мне о творении, начиная с сотворения Бхригу. Парашара сказал: 2. Лакшми, супруга Вишну, произошла от Бхригу и Кхьяти; Бхригу также породит от Кхьяти двух сыновей Дхатри и Видхатри. 3. Аяти и Нияти — благородные дочери великого духом Меру, родили от Дхатри и Видхатри двух сыновей, — 4. (соответственно носящих имена) Прана и Мриканду, а Маркандея — (сын) Мриканду; затем от (Маркандеи) родился Ведаширас. Слушай же о сыне Праны. 5. У Праны был сын Дьютимат, а также сын Раджават, — от них разросся наделенный великой долей род потомков Бхригу. 6. Самбхути, супруга Маричи, дала рождение (сыну по имени) Паурнамаса, сыновья этого великого духом — Вираджас и Сарвага. 7. Описывая этот род, я расскажу (далее) об их сыновьях, о лучший из дваждырожденных. Смрити родила от Ангираса сыновей, а также дочерей 8. (по имени) Синивали, Куху, Рака и Анумати. Анусуя родила от Атри не имеющих грехов сыновей 9. (по имени) Сома и Дурвасас, а также йогина (по имени) Даттатрея. От благородной Прити у Пуластьи был сын Дамбхоли. 10. В прежнем рождении, в манвантаре Сваямбхувы, он носил имя Агастья. Трех сыновей (по имени) Кардама, Арвариват и Сахишну 11. родила Кшама, жена патриарха Пулахи. Супруга Крату Саннати родила валлакхальев, — 12. шестьдесят тысяч высокородных мудрецов, размером с большой палец,, сияющих блеском солнца. 13. Васиштха породил от Урджи семерых сыновей (по имени) Раджас, Гатра, Урдхвабаху, Савана, Анагха, 14. Сутапас и Шукра, — все эти семь риши не имели изъянов. Агни, (называемый) Абхиманином, был старшим сыном Брахмы. 15. От него, о дваждырожденный, Сваха имела трех блистательных сыновей (по имени) Павака, Павамана и Шучи, — (последний) пил воду. 16. У них было сорок пять потомков, называемых огнями; они (считая) вместе с Агни, сыном (самого) Отца (Брахмы) и тремя сыновьями (Агни), 17. именовались сорока девятью огнями. Питары, сотворенные Брахмой, как уже говорил тебе, 18. назывались агнишваттами и бархишадами, — первые были лишены огней, а вторые наделены огнями. От (бархишадов) Свадха родила дочерей (по имени) Мена и Дхарани. 19. Обе они, о дваждырожденный, были йогини, знали Веды, обладали высшим Знанием и были наделены всеми достоинствами. 20. Таков рассказ о потомках дочерей Дакши. Тот, кто с верой вспоминает (его), (никогда) не захочет потомства. Такова в первой книге досточтимой Вишну-пураны десятая глава. ГЛАВА XI Парашара сказал: 1. Как уже говорилось, у Ману Сваямбхувы было два высокодоблестных сына, знатока дхармы — Прияврата и Уттанапада. 2. Из них двух у Уттанапады от желание и (супруги) Суручи был, о брахман, горячо любимый сын Уттама. 3. У царя была также нелюбимая жена, о царь, царица по имени Сунити — от нее, о дваждырожденный, он имел сына Дхруву. 4. (Однажды) Дхрува увидел брата Уттаму на коленях у отца, а тот сидел на троне, и также захотел туда забраться. 5. Но там присутствовала Суручи, и царь не удовлетворил горячего желания почтительно подошедшего сына, (не позволил ему) взобраться к себе на колени. 6. Увидев, что сын другой жены хочет взобраться на колени, (в то время как ее сын) уже сидит у отца, Суручи промолвила (такие) слова: 7. "Зачем, о дитя, ты напрасно изъявляешь такое высокое желание? Ты рожден другой женщиной и не был в моем лоне. 8. А ты неразумно хочешь того, что доступно (лишь) превосходному Уттаме. Ты, воистину, сын царя, но я не носила тебя. 9. Этот царский трон, место прибежища всех царей, подобает только моему сыну. Зачем же ты причиняешь себе огорченье? 10. Зачем напрасно (выражать) подобное высокое желание, как будто ты мой сын? Разве ты не знаешь, что ты сын Сунити?" Парашара сказал: 11. Выслушав слова своей (второй) матери, мальчик оставил отца и, разгневанный, пошел в покои своей родной матери, о дваждырожденный. 12. Увидев, как у рассерженного сына чуть-чуть подрагивают губы, Сунити, о Майтрея, посадила его себе на колени и спросила: 13. "О дитя, в чем причина твоего гнева? Кто не угодил тебе? Кто, не зная, кто твой отец, оскорбил тебя?" 14. В ответ он поведал все, что сказала в присутствии царя высокомерная Суручи. 15. Рассказ сына глубоко расстроил благую Сунити, ее взор исполнился сострадания и печали, и она произнесла такие слова: Сунити сказала: 16. Суручи сказала правду. Твоя судьба, о сынок, ничтожна. Тот, кто имеет заслуги, о дитя, не подвергается (оскорблениям) других жен. 17. Но не огорчайся, малыш! Кто сможет вычеркнуть то, что предстоит тебе сделать, и то, что ты (уже) сделал прежде?! Кто сможет предписать (тебе) несделанное тобою?! 18. Царский трон и зонтик, лучшие слоны и лучшие лошади (принадлежат) тому, кто имеет заслуги. Помни это, сынок, и успокойся. 19. Царь расположен к Суручи за ее заслуги в прежних рождениях, а я ношу имя жены, но других заслуг лишена. 20. Ее сын, наделенный множеством заслуг (рожден как) Уттама, а ты, мой сын, рожден с незначительными заслугами (как) Дхрува. 21. Поэтому ты не должен огорчаться, о сынок. Разумный довольствуется своей участью. 22. Но если тебя все же огорчают слова Суручи, то приложи усилия, чтобы (иметь) множество заслуг, приносящих все (благие) плоды. 23. Будь привержен к праведному поведению, дхарме, дружелюбен, пекись о благе живых существ. Как воды стекают на низменность, так и благополучие (нисходит) на достойного. Дхрува сказал: 24. О мать, твои слова сказана мне в утешенье, (но) им нет места в моем сердце, уязвленном злой речью. 25. Я буду стремиться достичь такого величия, высочайшего из всех высочайших, которое будет глубоко почитаться всеми мирами. 26. Я рожден не из лона любимой царем Суручи, но ты, о мать, узришь мою мощь, (того, кто) взрос в твоем чреве. 27. Пусть мой брат Уттама, выношенный ею, получит от отца царский трон. 28. О мать, не данного другим, — я хочу достичь величия своими деяниями. Я желаю такого вечного величия, какое не обрел даже мой отец. Парашара сказал: 29. Так сказал матери Дхрува, покинул материнский дом, вышел из города и пошел в близлежащую рощу. 30. Там Дхрува увидел семерых отшельников, — они пришли туда раньше и расположились на снятых с себя шкурах черной антилопы. 31. Сын царя поклонился всем им, почтительно приветствовал их, как подобает, и сказал: 32. "О благие, знайте, что я сын Уттанапады, рожденный от Сунити. Я предстал перед вами, причиной тому — мое горе". Риши сказали: 33. Ты — царский сын, мальчик всего лишь пяти лет. Неясно, что (может служить) сейчас причиной твоего горя? 34. Пока правит царь, твой отец, ты не можешь в чем-либо нуждаться, и не кажется нам, о мальчик, что ты разлучен с тем, что желаешь, а также с прочим. 35. И не обнаруживаем мы в тебе телесного недуга. Скажи, если знаешь, в чем причина твоего горя? Парашара сказал: 36. Тут Дхрува передал им слова Суручи. Отшельники успокоили его и сказали друг другу: 37. О, как высок пыл кшатриев, что нетерпимость (выказывается) даже в мальчике, — он не может выбросить из сердца слова другой жены (царя)! 38. Скажи нам, если пожелаешь, о сын кшатрия, что ты намерен теперь предпринять, (чтобы помочь) своему горю? 39. Если хочешь, чтобы мы помогли тебе в этом деле, то скажи это. Мы же видим, что ты жаждешь говорить. Дхрува сказал: 40. О лучшие из дваждырожденных, я не стремлюсь ни к богатству, ни к царской власти. Я хочу обладать таким величием, какого никто до меня не обретал. 41. Скажите, как подобает, что мне следует делать, чтобы достичь такого величия, которое выше всех других величий, о лучшие из дваждырожденных? Маричи сказал: 42. Наилучшее иэ величий не обретается теми людьми, кто не почитает Говинду. Поэтому, о сын царя, почитай Ачьюту! Атри сказал: 43. Тот, кем доволен высший из высших — Пуруша, Джанардана, достигает нетленного величия. Я говорю истину. Ангирас сказал: 44. Если ты желаешь высшего величия, то почитай Говинду, в нем, невыразимом Ачьюте непреходящем Атмане (заключено) все. Пуластья сказал: 45. Тот, кто высший Брахман, высшая обитель, — он высший Брахма! Почитанием бога Хари обретается труднодостижимое Освобождение! Крату сказал: 46. Когда доволен Джанардана, — в жертвоприношении он — Пуруша жертвоприношения, а в йоге — высший духпуме, — что может быть недостижимо?! Пулаха сказал: 47. Почитая Господина мира, Индра достиг высшего небесного величия. Так почитай, о ревностно выполняющий обет, Господина жертвоприношений Вишну! Васиштха сказал: 48. Почитая Вишну, ты обретешь все, чего бы ни пожелал разумом, даже высочайшее из величий в трех мирах, о дитя! Дхрува сказал: 49. Вы поведали мне, — а я почтительно склонился, — какого бога следует почитать. Скажите же, какой молитвой подобает мне ублаготворять его? 50. Пусть наделенные великим духом риши милостиво, с просветленными ликами скажут мне, как почитать его? Риши сказали: 51. О сын царя, ты должен услышать от нас, каким образом почитают Вишну те высшие мужи, которые посвятили себя его почитанию. 52. Во-первых, муж (должен) отбросить помыслы о всех предметах (и явлениях) внешнего (мира), а затем непоколебимо сосредоточиться на том, в ком пребывает мир. 53. Познай от нас, о сын владыки земли, эту молитву, — ее (следует читать) сосредоточив мысль на одном (Вишну), будучи (полностью) заполненным им, обуздав себя. 54. "0м, слава Васудеве, имеющему образ Золотого зародыша, Пуруши, неявленной предматерии, тому, кто есть чистое Знание, самосущему!" 55. Эту молитву прочел божественный Ману Сваямбхува. В давние времена великий Отец, ублаготворенный Джанардана 56. даровал ему то богатство, труднодостижимое в трех (мирах), какого он хотел. Поэтому и ты, постоянно читая эту (молитву), ублаготворяй Говинду. Такова в первой книге досточтимой Вишну-пураны одиннадцатая глава. ГЛАВА XII Парашара сказал: 1. Выслушав это полностью, о Майтрея, сын царя поклонился риши и пошел из леса. 2. Всеми помыслами стремясь к своей цели, он, о дваждырожденный, отправился на берег Ямуны, в священное (место) под названием Мадху. 3. Прежде там обитал дайтья по имени Мадху, оттого на земле оно получило название Мадхувана. 4. Убив могучего ракшаса Лавану, сына Мадху, Шатругхна основал там город, по названию Матхура. 5. И в этом священном месте паломничества, очищающем ото всех грехов, вблизи бога богов Хари Медхасы, он стал совершать аскезу, — 6. как ему было указано Маричи и (другими) отшельниками. Он размышлял о пребывающем в нем Владыке всех богов Вишну. 7. И в нем, чей разум был безраздельно погружен в сосредоточение, пребывал Бхагаван Хари, о брахман, проникающий во все существа, наделенный всеми долями. 8. И земля, опора существ, не смогла, о Майтрея, вынести груза этого йогина, в разуме которого пребывал Вишну. 9. Когда он стоял на левой ноге — наклонялась одна половина земли, когда он стоял на правой — наклонялась вторая половина земли. 10. Когда он стоял и носками ног надавливал на землю, тогда двигалась вся земля вместе с горами, 11. сильно волновались все реки и моря, и от этого волнения, о великий отшельник, очень взволновались бессмертные (боги). 12. Тогда, о Майтрея, сильно встревожились божества, именуемые ямами, и стали держать совет с Индрой, как прервать (это) сосредоточение. 13. А разноликие асуры кушманды вместе с великим Индрой начали предпринимать отчаянные (попытки) прервать это сосредоточение. 14. (И вот) пред ним (предстало) виденье (в образе) его матери, именуемой Сунита. Рыдая, она жалобно сказала: "О сын! 15. О сынок, прекрати этот разрушающий тело подвиг — (ведь) я обрела тебя после многих чаяний! 16. Ты не должен покидать меня несчастную, одинокую, беззащитную из-за слов другой жены. Ты, о сынок, мое прибежище! 17. Зачем, зачем тебе, пятилетнему, эта суровая аскеза? Да отвратится твой разум от этого тяжкого подвига, не приносящего (благих) плодов! 18. (В начале) идет время твоих игр, затем — ученья, потом — (наслажденья) всеми (мирскими) благами, а в конце — аскеза. 19. (Сейчас) время твоих детских игр, о сынок. Так зачем же ты губишь себя такой аскезой? 20. Любовь ко мне — твоя высшая дхарма. Обязанности соответствуют возрасту. Послушай меня, отвратись от этого нечестья. 21. Если ты, о дитя, не прервешь сейчас эту аскезу, ты увидишь, как жизненные дыхания разлучатся со мной". 22. Но его разум был сосредоточен на Вишну, и даже взирая, он не видел своей стенающей (матери), чьи глаза помутнели от слез. 23. "О дитя, о дитя! Спасайся! Жуткие ракшасы с воздетым грозным оружием собираются в этом страшном лесу! Беги прочь!" 24. Она сказала так и удалилась, и тут появились ракшасы с воздетым грозным оружием, их свирепые лица пламенели. 25. Ночные духи испускали перед сыном царя ужасные крики и вращали сверкающим оружием. 26. Сотни шакалов, — их пасти пламенели отсветом (пожираемой) добычи, выли со всех сторон, пугая этого мальчика, предавшегося йоге. 27. "Убейте, убейте его! Режьте, режьте его на куски! Пожирайте, пожирайте его!" — ревели эти ночные духи. 28. Ночные духи с мордами львов, верблюдов и крокодилов рычали и всевозможными воплями устрашали царевича. 29. Но он, чья мысль была погружена в Говинду, не ощущал ни этих ракшасов, ни страшных криков, ни оружия. 30. Сын покровителя земли, обуянный одной мыслью, непрестанно созерцал Вишну, пребывающего в нем самом, и (не видел) ничего иного. 31. Тут ото всех этих обманных наваждений боги, опасаясь пораженья, вновь крайне встревожились, обеспокоенные (чудесной) силой (Дхрувы). 32. Тогда боги, терзаемые его аскезой, (вновь) прибегли к защите Хари, он — лоно мира, он — не-имеет начала и конца, он дает прибежище. Боги сказали: 33. О бог богов. Покровитель мира, высший Владыка, высший Пуруша! Измученные аскезой Дхрувы, мы прибегаем к твоей защите. 34. Как день за днем возрастает диск луны, так и он при помощи аскезы ежедневно продвигается в божественной мощи. 35. Мы напуганы, о Джанардана, аскезой потомка Уттанапады и прибегаем к тебе за защитой. Прерви эту аскезу! 36. Мы не знаем, к чему он стремится — к власти Шакры (или) к власти Сурьи, чего он жаждет — власти Владыки богатств, Владыки вод (или) Сомы? 37. Так смилуйся над нами, о Владыка, вырви терний из наших сердец! Прерви аскезу сына Уттанапады! Шри Бхагаван сказал: 38. Он не хочет ни власти Индры, ни власти Сурьи, Варуны или Повелителя богатств. О боги, я исполню все, что он пожелает. 39. Поэтому, о боги, спокойно, не тревожась, возвращайтесь в свои обители. Я остановлю этого мальчика, чьи помыслы погружены в аскезу. Парашара сказал: 40. Выслушав бога богов и поклонившись, тридцать (богов) во главе с Совершителем ста жертвоприношений отправились в свои владенья. 41. А Бхагаван Хари, Атман всего, довольный тем, что Дхрува отождествил себя с ним, в четырехруком образе приблизился к нему и сказал так: 42. О сын Уттанапады, благо тебе! Я доволен твоей аскезой и явился как податель даров. Избери дар, о ревностно исполняющий обет! 43. Я доволен, что ты безразличен к предметам (и явлениям) внешнего (мира) и сосредоточил свою мысль на мне. Поэтому получай высший дар! 44. Мальчик услышал слова бога богов, открыл глаза и узрел Хари, которого прежде он видел в (состоянии) сосредоточения. 45. Он взглянул на Ачьюту, держащего раковину, диск, палицу, Шарнгу, превосходный меч и увенчанного тиарой, и склонил голову до земли. 46. Волоски на теле Дхрувы встали дыбом, его внезапно охватил сильный трепет, и он стал думать, как восславить бога богов: 47. "Что я скажу в его восхваленье? Какими словами восславить его?" — он растерялся и прибегнул к защите этого бога. 48. "Если Бхагаван очень доволен моей аскезой, то дай мне такой дар — прославить тебя как я хочу. 49. Как я, мальчик, могу восславить тебя, бога, чей путь неизвестен для Брахмы, а также для других знатоков Вед?! 50. Мой разум переполнен любовью-бхакти к тебе, о высший Правитель, научи, как возложить к твоим стопам восхваление!" Парашара сказал: 51. И Господин мира Говинда острием раковины коснулся сложившего ладони сына Уттанапады, о избранный из дваждырожденных. 52. И в тот же миг сын царя с просветленным лицом склонился и восславил опору существ Ачьюту. Дхрува сказал: 53. Я славлю того, чей образ — земля, вода, огонь, воздух, небо, разум, сознание, источник первоэлементов и прочее и первичная материя. 54. Я славлю того Пурушу, поглотителя Качеств, чей образ — чистый, тончайший, всеохватывающий высший дух-пумс, превосходящий предматерию, 55. того, кто властвует над землей и всеми прочими (первоэлементами), над запахом, и прочими (танматрами), над сознанием и прочим, того, кто превышает предматерию и Пурушу! 56. О высший Правитель, я прибегаю как к прибежищу к твоему чистому образу, который является по сути своей Брахмой, Атманом, который превышает весь мир! 57. Я славлю тот (твой) образ, о Атман всего, неизменный, поддерживающий и охватывающий все, тот, который понимается как Брахма, тот, о котором размышляют йогины! 58. (Ты) — Пуруша, с тысячью голов, с тысячью глаз, с тысячью ног, тот, который охватывает все, кто возвышается над землей на расстояние в десять пальцев! 59. (Все), что было и что будет — это ты, о высший Пуруша, от тебя (происходят) Вирадж, Сварадж, Самрадж, и от тебя — Адхипуруша! 60. (Ты) неотделим от нижних, средних и верхних (зон) земли, от тебя — эта вселенная, от тебя — то, что было и то, что будет, 61. от тебя — этот мир, имеющий образ, со всем сущим! 62. От тебя — жертвоприношение и все жертвенные возлияния, кислое молоко, очищенное масло и жертвенные животные двух видов; от тебя порождены гимны Ригведы и Самаведы и (ведийские) ритмы! 63. От тебя порождены гимны Яджурведы, и от тебя — лошади, коровы с зубами в одной челюсти, от тебя возникли козы, овцы, антилопы! 64. От твоего рта порождены брахманы, от рук — кшатрии, вайшьи происходят от твоих бедер, а шудры возникли от твоих ног! 65. От глаз (порождено) солнце, от жизненного дыхания — ветер, а Луна — от твоего разума, (твои) жизненные дыхания рождены от главной силы, ото рта порожден огонь! 66. От пупка произошел небосвод, от головы — небеса, стороны света — от ушей, земля — от ног. От тебя возник весь этот (мир)! 67. Как огромная ньягродха помещается в маленьком зерне, так и во время предбытия (мира) вся вселенная заключается в тебе, источник жизни! 68. Как из зерна выпускает первый побег, а затем разрастается ньягродха, так и от тебя во время творения разрастается мир! 69. Как сквозь кору и листья платана виднеется его ствол, так и ты — ствол вселенной, сквозь тебя виднеется Правитель сохранения (мира)! 70. В тебе, как в едином со всем существующим, (пребывают способности разума, являющиеся причиной) наслаждения и прочих (чувственных ощущений), но в тебе, (когда) ты лишен Качеств, отсутствуют как источники наслаждения, так и мученья вместе с (самими наслаждениями и мученьями)! 71. Слава тебе, разделяющемуся (на многие части) и единому по своей сущности, являющемуся по своей сущности тончайшими (танматрами); слава тебе, являющемуся по своей сущности первоэлементами и являющемуся по своей сущности всем сущим! 72. Ты считаешься явленной (первичной материей), предматерией, Пурушей, Вираджем, Самраджем и Свараджем, а среди пурушей во внутренней сущности — нетленным! 73. (Ты) — во всем, ты — все сущее, (ты) — все, (ты) носишь исконный образ всего, от тебя — все и от тебя — ты (сам). Я поклоняюсь Атману всего! 74. Ты — сущность всего, (ты) пребываешь во всем сущем! Что я скажу тебе — ты же знаешь все, что находится в сердце?! 75. О Атман всего, о Владыка всего сущего, о источник всего существующего, ты, кто есть все сущее, ведаешь чаяния всего существующего! 76. О Покровитель, ты удовлетворил мое желание, — сотворенная аскеза принесла плод, что я (воочию) вижу Господина мира! Шри Бхагаван сказал: 77. О Дхрува, плод аскезы — тот, что ты видишь меня. А взгляд на меня, о сын царя, не бывает бесплодным. 78. Поэтому избери дар, какой сам пожелаешь. Мужи, пред чьим взором предстаю я, обретают все. Дхрува сказал: 79. О Бхагаван, о Владыка всего сущего, ты пребываешь в сердце каждого. Разве желание моего разума неизвестно тебе, о Хозяин? 80. Я скажу тебе, о Владыка богов, к чему я стремлюсь (своим) тщеславным сердцем, — это трудно достижимо. 81. Но что труднодостижимо, когда доволен ты. Творец всех миров?! Даже владычество Магхавана над тремя мирами — плод твой милости. 82. Первая жена царя сказала мне громко и высокомерно: "Этот царский трон не для того, кто рожден не из моего лона". 83. Я прошу, о Властитель, по твоей милости дай мне величие, составляющее опору мира, высшее из высших, вечное. Шри Бхагаван. сказал: 84. Ты получишь то величие, о котором просишь. Я был доволен тобой, о мальчик, еще раньше, в другом (твоем) рождении. 85. Прежде ты был брахманом, чьи помыслы всегда были устремлены на меня, был почтителен к родителям и следовал своей дхарме. 86. Шло время, и ты подружился с сыном царя. В молодые годы он бурно предавался всем наслаждениям, был красив и пригож. 87. Общаясь с ним, ты видел его труднодостижимое благоденствие, и ты пожелал: "Да буду я царским сыном!" 88. И затем в исполненье своего желания ты, о Дхрува, обрел положение царского сына, родившись в труднодосягаемом доме Уттанапады. 89. Но это величие — (рождение) в доме Сваямбхувы, которое было бы (избранным) даром для других, не было даром для тебя, о мальчик. И я доволен этим. 90. Почитая меня, человек незамедлительно обретает Освобождение. Что достижение неба и прочего для предавшего свой разум мне, о мальчик?! 91. Ты, о Дхрува, без сомнения, моей милостью обретешь (великое) место, возвышающееся над тремя мирами, оно будет (служить) опорой для всех звезд и планет. 92. О Дхрува! Над Солнцем, Луной, Марсом, Сыном Луны (Меркурием), Юпитером, Сыном Солнца (Сатурном), и другими (небесными) светилами, 93. над Семью риши (Большой Медведицы) и над богами, летающими в воздушных колесницах будет возвышаться то (великое) место, которое я дам тебе, о Дхрува. 94. Иные боги существуют четыре юги, иные — манвантару, тебе же я дам существование в пределах кальпы. 95. Твоя мать, благочестивая Сунити, став звездой в твоей воздушной колеснице, пребудет близ тебя такое же время. 96. Те люди, которые, полностью сосредоточившись, будут прославлять тебя на рассвете и закате, обретут великую заслугу. Парашара сказал: 97. Так, о великий отшельник, в давние времена Дхрува получил дар от Покровителя мира, бога богов Джанарданы и вознесся к величию. 98. Видя его горделивое и величественное возвышение, гуру богов и асуров Ушанас прочел здесь такой стих: 99. "О, какова мощь этой аскезы и как велик ее плод, что Дхрува стал предводительствовать над Семью риши! 100. А его благочестивая родительница по имени Сунити, — кто на земле способен описать ее величье?! 101. Дав рождение Дхруве, она достигла высшего величия, стала надежным прибежищем для трех миров, обрела избранное величье". 102. Тот, кто непрестанно прославляет это вознесение Дхрувы на небо, освобождается от всех грехов и обретает небесный мир. 103. (Дхрува) никогда не утратит это величие, будь то на небе или на земле, но будет существовать долго и очень счастливо. Такова в первой книге досточтимой Вишну-пураны двенадцатая глава. ГЛАВА XIII Парашара сказал: 1. У счастливого Дхрувы от (его жены) Шамбху родились (сыновья) Шлишти и Бхавья. Шлишти зачал от (своей супруги по имени) Суччхая пятерых беспорочных сынов, 2. (их звали) Рипу, Рипунджая, Випре, Врикала, Врикатеджас. Рипу зачал от (своей жены) Брихати блистательного (сына по имени) Чакшуша, 3. который породил от Пушкарини, из рода Варуны, дочери мудрого патриарха Ананьи, Ману. 4. Блистательный Ману (от своей жены по имени) Надвала, которая была дочерью патриарха Вайраджи, тигра среди дваждырожденных, породил десять блистательных (сынов). 5. (Первые) девять: (Уру, Пуру, Шатадьюмна, Тапасвин, Сатьявач, Шучи, Агништуда, Атиратра, Судьюмна, 6. и десятый Абхиманью — (таковы рожденные) от Надвалы блистательные (сыны). Уру от (своей супруги по имени) Агнейи породил шестерых могущественных сынов, 7. (их звали): Анга, Суманас, Кхьяти, Крату, Ангирас и Аушиджа. Анга от (своей жены по имени) Сунитха породил только одного сына (по имени) Вена, 8. правую руку которого потерли риши, чтобы от него родилось потомство. Из руки Вены, которую потерли (риши), возник высокомудрый 9. царь, из рода Вены, славившийся как Притху, — в давние времена он подарил Землю на благо людям. Майтрея сказал: 10. А зачем высшие риши потерли руку Вены, что и стало причиной рождения высокодоблестного царя Притху? Парашара сказал: 11. Дева по имени Сунитха была старшей дочерью Мритью; отданная в жены Анге, она родила Вену. 12. Будучи внуком Мритью по матери, он унаследовал от него, о Майтрея, великие пороки, и по натуре он был порочным. 13. Когда высшие риши нарекли Вену на царство, тогда он, владыка земли, объявил по (всей) земле: 14. "Запретно когда бы то ни было приносить жертвы, даровать дары брахманам и совершать жертвоприношения. Кто иной, кроме меня (может) вкушать жертвоприношения? — ведь владыка жертвоприношений — я!" 15. Тут, о Майтрея, все риши, почтив владыку земли, приблизились и сказали ему как подобает, мягко: Риши сказали: 16. О царь, выслушай, о Властитель, что мы тебе скажем. Ради сохранения царства и своего тела и для высшего блага людей 17. да почтим мы Владыку богов. Правителя всех жертвоприношений длительным жертвоприношением, — часть от его (плода) будет твоя. Благо тебе! 18. Ублаготворенный нашим жертвоприношением, Пуруша жертвоприношений, всесущий Вишну исполнит все твои желания. 19. О царь, Правитель жертвоприношений Хари дарует все то, что они пожелают, тем владыкам земли, в чьих царствах его почитают жертвоприношениями. Вена сказал: 20. Кто выше меня? Кто иной, кроме меня, достоин почитания? Кто этот Хари, кого вы считаете Правителем жертвоприношений? 21. Брахма, Джанардана, Рудра, Индра, Ваю, Яма, Рави, Вкуситель жертв (Огонь), Варуна, Дхатри, Пушан, Земля, Луна, — 22. эти и другие боги, посылающие проклятья или благословения, — (все) они пребывают в теле царя, царь вмещает в себя всех богов. 28. Зная это, исполняйте так, как приказано: вы, о дваждырожденные, не должны даровать дары (брахманам), совершать жертвоприношения и приносить жертвы. 24. Как и наивысшая дхарма для женщин — повиноваться супругу, так и ваша дхарма, о дваждырожденные, исполнять мои повеления. Риши сказали: 25. Отдай приказание, о великий царь, дхарма не должна погибнуть! Весь этот мир — плод жертвоприношения. Если придет к гибели дхарма — погибнет весь мир! Парашара сказал: 26. Так, повторяя вновь и вновь, высшие риши увещевали Вену, но и тогда он не отдал приказания. 27. Тут все разгневанные и возмущенные отшельники сказали друг другу: "Да будет убит, да будет убит (этот) грешник! 28. Не пристало быть владыкой земли тому, кто не блюдет дхарму, тому, кто порицает Пурушу жертвоприношений, бога, не имеющего начала и конца. Властителя". 29. Сказав так, толпы отшельников (стеблями травы) куша, заострившимися благодаря мантре, убили царя. Он — первый, кто был убит из-за своей хулы и прочих (прегрешений) против Бхагавана. 30. Затем, о дваждырожденный, отшельники увидели (взвившуюся со всех сторон пыль и спросили у (стоящих) вблизи людей: ("Что это?"). 31. И ответили им люди: "В царстве без царя порочные люди с воровскими наклонностями затеяли грабеж. 32. Густая пыль, что видна, о лучшие из отшельников, поднята этими ворами, в возбуждении и в спешке они грабят (чужое добро) ". 33. Тут все отшельники посоветовались и начали усердно тереть бедро царя, который не оставил потомства с целью обрести (от него) сына. 34. Когда они потерли его бедро, оттуда восстал муж, видом как горелая головешка, с приплюснутыми чертами лица, сложенный как карлик. 35. "Что я (должен) делать?" — обратился этот несчастный ко всем брахманам. "Сядь (нишида)!" — сказали они ему, и оттого он стал (называться) нишадой. 36. И его потомки, о тигр среди отшельников, обитатели гор Виндхья, нишады, отмечены знаком греховной кармы. 37. Через них вышел грех этого владыки земли, (т.к.) эти нишады были порожденьем пороков Вены. 38. Затем они, о дваждырожденный, потерли правую руку (царя), и оттуда возник блистающий Притху, сын Вены. 39. Сияя телом, подобно пылающему Агни, он (предстал) перед их взором; тут с неба упал лук, называемый Аджагава. 40. С небес упали также небесные стрелы и кольчуга. Когда он родился, возрадовались все существа. 41. Родив этого сына, наделенного величайшим духом, Вена обрел небо питаров и спасся от ада (для бездетных), называемого "пут". 42. (На церемонию) помазания (Притху) на царство собрались все реки и моря, захватив все яхонты и все воды. 43. (И пришел) Бхагаван великий Отец (Брахма) вместе с богами и потомками Ангираса, и все неподвижные и движущиеся созданья. 44. (Все) собрались (на церемонию) помазания на царство этого властелина людей, сына Вены. Великий отец увидел на его правой руке (знак) чакры 45. и, узнав в Притху часть Вишну, обрел высшую радость, — 46. ведь знак Вишну — чакра — имеется на руке каждого (царя мира) чакравартина, того, чья мощь неодолима даже для тридцати (богов). 47. Могущественный Притху, сын Вены, будучи поставлен властвовать над великим царством знатоками дхармы, теми, кто искусен в жертвоприношениях, 48. устранил печали подданных, притесненных его отцом, и благодаря их любви, завоевал титул царя. 49. Когда он пускался в путь по морю, утихали воды, горы уступали ему дорогу, его знамя не ломалось на труднопроходимых тропах. 50. Земля не нуждалась в пахоте и приносила плоды, пищу приготовляли при помощи (одной лишь) мысли, все коровы были как (чудесная корова) Камадудха, в каждом сосуде находился мед. 51. На блистательном жертвоприношении, (посвященном) рождению Притху, — его совершал великий отец, — в соке, (выжатом) из сомы родился мудрый Сута, в день, предназначенный для выжимания сомы. 52. При этом великом жертвоприношении был рожден и мудрец Магадха. И тогда избранные из отшельников сказали им обоим, Суте и Магадхе: 53. "Да будет прославлен Владыка людей Притху, могущественный сын Вены. Это соответствует (вашей) карме, это достойно вашего восхваления". 54. Тогда они, сложив ладони, ответили всем брахманам: "Неизвестна карма этого владыки земли, — (ведь) он родился сегодня, 55. неизвестны его достоинства и слава о нем не разнеслась. Скажите, за какие деяния нам петь ему хвалу?" 56. Риши сказали: "Да будет прославлен этот царь за деяния, которые он, могучий чакравартин, совершит (в будущем), за будущие достоинства и за другое". Парашара сказал: 57. Услышав это, царь обрел высшую радость (и сказал): "Благие достоинства (должны быть) восславлены. Да восхвалите вы мои достоинства! 58. Поэтому те благие достоинства, за которые они меня сейчас прославят в гимне, я претворю в жизнь, — таково мое намерение. 59. А всего, чего они мне сейчас посоветуют избегать, я стану избегать", — вот так решил царь. 60. Тут сладкоголосые Сута и Магадха спели, как подобает, гимн грядущим деяниям Притху, мудрого сына Вены: 61. "Правдив в речах правитель людей, щедр, держит свое слово, мудр, дружелюбен, терпелив, доблестен, он — гроза злодеев, 62. знаток дхармы, знаток жертвенных обрядов, сострадателен, почитает жертвоприношения и брахманов, благочестив, чадолюбив. 63. Верша правосудие, о царь, он ровен к другу и врагу!" Эти достоинства, воспетые так Сутой и Магадхой, 64. он сохранил в сердце и совершил соответствующие им деяния. Защитник земли, он защищал эту землю, 65. совершая различные великие жертвоприношения, сопровождаемые обильными дарениями (брахманам). (Но вскоре) к покровителю земли пришли люди — их терзал голод. 66. "В то время, пока не было царя, погибли все растения", — с поклоном сказали они ему в ответ на вопрос о причине прихода. Люди сказали: 67. В то время, как земля была без царя, о лучший из защитников земли, все растения были истреблены, и оттого, о правитель подданных, все люди гибнут. 68. Ты — кормилец, творец, воплощенный защитник людей. Дай же нам, страждущим от голода людям, дающие жизнь растения! Парашара сказал: 69. Тогда царь взял небесный лук-аджагаву и небесные стрелы и в гневе ринулся на Хранительницу богатств (Землю), 70. чтобы убить ее. Тут Хранительница богатств обернулась коровой, задрожала от страха и помчалась через небесный мир, мир Брахмы и другие (миры). 71. Но куда бы ни устремлялась богиня Опора существ (Земля), везде она видела сына Вены с воздетым оружием. 72. Тут трепещущая Владычица богатств (Земля), стремясь избегнуть его стрел, обратилась к высокодоблестному Притху: 73. "О предводитель людей, разве тебе не ведомо, что убивать женщину — великий грех? Отчего же ты, о царь, так стремишься убить меня?" Притху сказал: 74. Если гибель одного злодея дает облегчение многим, его убиение приносит заслугу. Земля сказала: 75. Если на благо людям ты убьешь меня, кто будет служить опорой для твоих подданных, о лучший из царей? Притху сказал: 76. О Владычица богатств, я убью тебя стрелами, — ты не подчиняешься моей власти, — и буду поддерживать людей силой своей йоги. 77. Тогда Владычица богатств, дрожа всем телом, охваченная крайним страхом, поклонилась и вновь обратилась к царю: 78. "Все начинания успешны, (если для них используются) верные средства. Поэтому я назову тебе средство. Примени (его), если пожелаешь. 79. О покровитель людей, я состарила все великие растения. Но, если пожелаешь, я (вновь) дарую их как происходящие из (моего) молока. 80. Поэтому, о лучший из исполняющих дхарму, ради блага людей, дай мне такого теленка, при помощи которого (я), чадолюбивая, дам молоко. 81. И выровняй всю землю, о герой, чтобы молоко, являющееся по своей сущности семенем лучших растений, равномерно растекалось повсюду. 82. Тогда сын Вены стал вырывать горы сотнями и тысячами на протяжении мириадов верст, и они нагромождались одна на другую. 83. В давние времена при прошлом творении на неровной поверхности земли не были разграничены города или деревни. 84. Не было ни выращивания злаков, ни скотоводства, ни земледелия, ни дорог для купцов. Все это, о Майтрейя, возникло, начиная с сына Вены. 85. Повсюду, где земля стала ровной благодаря царю, везде властитель подданных велел заложить жилища. 86. Поскольку (до правления Притху) погибли все растения, а плоды и корни, служащие людям пищей, обретались с великим трудом, 87. то покровитель земли Притху сделал теленком Ману Сваямбхуву и стал в свою руку доить Землю. 88. (От этого) на благо людям и произошли все злаки (и плоды), и этой пищей люди существуют вечно. 89. Дав жизненной дыхание Земле, Притху стал ее отцом, и вся Земля стала зваться дочерью Притху — Притхиви. 90. Затем боги, отшельники, дайтьи, ракшасы, горы, гандхарвы, ураги, якши, питары и деревья 91. взяли, каждый подобающий своей группе, сосуд и стали, о отшельник, выдаивать (подобающее) каждому (из них) молоко, причем, как теленок, так и дояр были особые для каждой группы. 92. Так дочь Притху — Притхиви, основательница, творец, опора и кормилица всего мира возникла от подошвы ноги Вишну. 93. И так был рожден владыка земли доблестный Притху, сын Вены, первый, кто стал (называться) царем благодаря признательности людей. 94. Тот человек, который восславит эту (повесть) о жизни Притху, сына Вены, не обретет дурного плода, что бы дурное он ни совершил. 95. И эта прекрасная (повесть) о рождении могучего Притху прогоняет дурные сны у тех мужей, которые постоянно ей внимают. Такова в первой книге досточтимой Вишну-пураны тринадцатая глава. Окончено жизнеописание Притху. ГЛАВА XIV Парашара сказал: 1. У Притху было двое сыновей, знатоков дхармы — Антардхи и Палин; у Антардханы от (его жены) Шикхандини родился Хавирдхана. 2. У Хавирдханы от (его жены по имени) Дхишана, из рода Агни, было шестеро сыновей: Прачинабархис, Шукра, Гая, Кришна, Враджа и Аджина. 3. Божественный Прачинабархис был великим патриархом; после великого царя Хавирдханы он приумножил род людской. 4. Он, могучий, стал известен на земле под именем Прачинабархис, потому, о отшельник, что (при совершении обрядов он клал на землю траву) куша (остриями) на восток. 5. По окончании великой аскезы этот властитель земли женился на дочери Океана (по имени) Саварна. 6. Дочь Океана Саварна породила от властителя земли Прачинабархиса десять (сыновей); все они, названные Прачетасами, были искусны в воинской науке. 7. Исполняя совместно религиозные обязанности, они совершили великую аскезу и пребывали в водном ложе океана десять тысяч лет. Майтрея сказал: 8. О великий отшельник, ты должен рассказать мне, с какой целью великие духом Прачетасы совершали аскезу в водах океана. Парашара сказал: 9. Перед (началом аскезы) их отец, поставленный патриархом, — он был безраздельно предан цели увеличения рода людского, сказал им: 10. "О сыны, бог богов Брахма приказал мне: "Приумножь род людской!" — и я ответил: "Да будет так!" 11. И потому, о сыны, чтобы уважить меня, неустанно приумножайте род людской, — ведь приказ Праджапати следует должным образом почитать". 12. Выслушав слова отца, сыновья царя сказали: "Да будет так!" — и опять задали ему вопрос, о отшельник. Прачетасы сказали: 13. О батюшка, каким деянием мы сможем достичь цели — приумножить род людской? Ты должен объяснить нам все, что нужно делать. Прачинабархис сказал: 14. Тот, кто почитает подателя даров Вишну, без сомнения, обретает (исполнение) желаний. Нет иного пути для смертного. Что я еще могу вам сказать?! 15. Поэтому, если вы хотите преуспеть в приумножении рода людского, почитайте Владыку всех существ Хари, Говинду. 16. Тот, кто хочет (обрести) дхарму, наслаждение и Освобождение, должен всегда почитать Бхагавана, безначального высшего Пурушу. 17. Он, Праджапати, в начале (кальпы) совершил творение, — почитайте его, Ачьюту, и вы приумножите род людской. 18. Выслушав слова отца, десять сыновей Прачетасов погрузились в воды океана и, сосредоточившись, стали совершать аскезу. 19. Десять тысяч лет, о лучший из отшельников, устремив свои помыслы на Господина мира Нараяну, превышающего все в мире, 20. стояли они там, обратив свой разум к единому богу и прославляли Хари, — прославленный (гимном), он дарует исполнение желаний прославившему его. Майтрея сказал: 21. О лучший из отшельников, ты должен поведать мне ту прекрасную хвалу Вишну, которую провозглашали Прачетасы, стоя в водах океана. Парашара сказал: 22. Слушай, о Майтрея, как в давние времена Прачетасы, пребывая в водном лоне океана, восславили Говинду, будучи по своей сущности едины с ним. Прачетасы сказали: 23. Мы славим того, кто является вечной темой всех речей, того, кто является началом и концом (мира), высшего Властителя всего мира! 24. Того, кто является изначальным светом, кто несравненен, беспрерывен и является по своей сути лоном всего неподвижного и движущегося! 25. Слава тому единому с Калой высшему Правителю, не имеющему образа, чьим первым образом является день, а также ночь и сумерки! 26. Слава тому, единому с луной, кто по своей сущности является нектаром, который вкушают боги и питары! 27. Слава тому, единому с солнцем, кто порождает жару, холод и влагу, кто, жгучий, поглощает тьму и своим сиянием освещает небо! 28. Слава тому, единому с землей, (все) охватывающему, прибежищу звука и прочих (танматр), тому, кто своей стойкостью поддерживает этот мир! 29. Мы славим Хари, Медхасу, Владыку, имеющего образ воды, того, кто по своей сущности является лоном мира, и того, кто является семенем всех имеющих тело! 30. Слава тому, единому с огнем Вишну, кто, как пожиратель жертвы, предназначенной для богов, является ртом всех богов, и как пожиратель жертвы, предназначенной для питаров, является (ртом) питаров! 31. Слава тому, единому с воздухом Бхагавану, кто порождает пространство, кто пребывает в теле как (жизненные дыхания) пяти видов и кто непрестанно порождает движение! 32. Слава тому, единому с небом чистому, имеющему бесконечные воплощения, кто простирает пространство и все прочие первоэлементы! 33. Слава Кришне, Ведхасе, имеющему образ звука и прочих (танматр), тому, кто всегда является высшим местом пребывания всех органов чувств! 34. Мы славим Хари, Медхасу, являющегося по своей сущности Знанием, того, кто воспринимает объекты чувств, кто вечен, един с органами чувств, тленного и нетленного! 35. Слава единому со вселенной, являющемуся по своей сущности внутренней сущностью человека, доносящей до Атмана (ощущения) от предметов, воспринятые органами чувств! 36. Слава наделенному свойствами первичной материи, тому, в ком, Ананте, (пребывает) целая вселенная, от кого исходит (вселенная) и кто является местом гибели (вселенной)! 37. Мы поклоняемся высшему Пуруше, богу, имеющему образ Атмана, чистому, кто, будучи лишен Качеств, по ошибке, считается отмеченным Качествами! 38. Мы прославляем то высшее состояние Вишну, которое есть высший Брахма, неизменное, нерожденное, чистое, лишенное Качеств, незапятнанное! 39. Оно ни длинное, ни короткое, ни грубое, ни тончайшее, без крови, без нежности, без тени, без тела, без привязанности, без телесных (особенностей), 40. без пространства, без осязания, без запаха, без вкуса, без глаза, без уха, без движения, без речи, без обоняния, без разума, 41. без имени, без рода, без счастья, без блеска, без причины, без страха, без ошибки, без блага, без возраста, без старения, бессмертное, 42. без страстности, без звука, неявленное, без движения, недостижимое, без времени и места, — вот высшее состояние Вишну! 43. Оно — высшая власть, наделено Качествами и есть опора всех существ; мы прославляем то высшее состояние Вишну, которое нельзя выразить языком и увидеть взором! 44. Так, прославляя Вишну и сосредоточив на нем (свой) разум, Прачетасы десять тысяч лет совершали аскезу в великом океане. 45. И тогда довольный Бхагаван Хари явился им посреди вод, а цвет его лица (был подобен) лепестку распустившегося лотоса. 46. Увидев его верхом на царе птиц, Прачетасы склонили перед ним головы, отягощенные бременем любви-бхакти. 47. И тогда Бхагаван сказал им: "Избирайте желанный дар! Я пришел как Податель даров, и мой лик милостиво (обращен) к вам". 48. Склонившись, Прачетасы сказали Подателю даров, что причиной (их аскезы) послужило приказанье их отца приумножить род людской. 49. Потом бог дал им желанный дар и быстро исчез, а они вышли из вод. Такова в первой книге досточтимой Вишну-пураны четырнадцатая глава. ГЛАВА XV Парашара сказал: 1. Пока Прачетасы совершали аскезу, огромные деревья (разрослись и) заслонили землю, к людям пришла гибель. 2. Не могли веять ветры, небо было закрыто деревьями, и люди не могли трудиться десять тысяч лет. 3. Когда, выйдя из вод, все Прачетасы увидели это, они разгневались и в ярости исторгли из уст ветер и огонь. 4. Ветер вырвал с корнем и иссушил эти деревья, а свирепый огонь сжег их, и деревья погибли. 5. Увидев, что (все) деревья, за исключением нескольких уцелевших побегов, погибли, царь (растений) Сома пришел (к Прачетасам) и сказал этим патриархам: 6. "Смирите гнев, о цари, и выслушайте мои слова. Я заключу союз между вами и этими деревьями. 7. Эту драгоценную деву, дочь деревьев, я, зная будущее, еще прежде вырастил своими лучами. 8. Она, дочь деревьев, наречена именем Мариша. Да станет она, наделенная великой долей, вашей супругой, продолжательницей рода Дхрувы. 9. От нее родится мудрый патриарх Дакша, состоящий наполовину из вашего и наполовину из моего жизненного пыла. 10. (Он), наделенный частицей меня и состоящий из вашего жизненного пыла, пламенеющий как огонь, вновь увеличит род людской. 11. В давние времена жил отшельник по имени Канду, лучший из знатоков Вед. Он совершал великую аскезу на прекрасном берегу Гомати. 12. Чтобы нарушить эту (аскезу), предводитель богов послал лучшую из апсар по имени Прамлоча, и светлоулыбающаяся (красавица) нарушила аскезу этого риши. 13. Нарушив (аскезу), он провел с нею более ста и пятидесяти лет в долине Мандара, а его разум был погружен в наслаждения. 14. И она сказала наделенному великой долей (отшельнику): "Я хочу отправиться на небо. Ты, о милостиволикий брахман, должен дать (мне) позволенье". 15. Выслушав ее слова, отшельник, — а его разум был привержен к ней, ответил: "Побудь, о благая, (еще) несколько дней! " 16. Так, вняв его словам, стройная (дева) услаждала этого великого духом (отшельника) еще сто пятьдесят лет. 17. (Затем) она сказала ему: "О божественный (мудрец), дай позволенье, я пойду в обитель тридцати (богов)". Но он вновь ответил: "Побудь (еще)!" 18. Когда вновь истекло более сотни лет, (апсара), чей лик блистал, сказала: "О брахман, я ухожу на небо. Милостиво разреши это сияющей улыбкой (красавице)". 19. В ответ отшельник обнял (красавицу) с удлиненными очами и сказал: "Погоди немного, о прекраснобровая, а потом ты уйдешь надолго". 20. Страшась его проклятья, прекраснобедрая (дева) провела с этим риши еще немногим менее двух сотен лет. 21. Вновь и вновь стройная (красавица) просила у наделенного великой долей (отшельника) (позволенья) отправиться в прибежище царя богов, но он отвечал: "Побудь (еще)!" 22. Она же, нежная в обращении, опасаясь его проклятья, зная боль, которую причиняет разлука с любимыми, не покидала отшельника. 23. А разум высшего риши день и ночь обуревала усиливающаяся и все новая страсть к этой (красавице). 24. Однажды отшельник, сильно спеша, вышел из хижины, и блистательная (дева) спросила его: "Ты вышел и куда идешь?" 25. В ответ на ее слова он сказал: "День оканчивается, о блистательная. Я совершу обряд сандхья, иначе я не выполню своих обязанностей". 26. Тогда, весело улыбаясь, она сказала великому отшельнику: "О знаток всей дхармы, разве сегодня оканчивается твой день? 27. Твой день, о брахман, состоит из многих лет. Кто же не удивится, что он проходит? Объясни, (как это)?" Отшельник сказал: 28. На рассвете ты пришла, о благая, на этот прекрасный берег реки. Я увидел тебя, о стройная, и ты вошла з мою обитель. 29. Наступают сумерки и день близится к концу. Что обозначает твой смех? Скажи мне правду. Прамлоча сказала: 30. О брахман, истинно, и ты не лжешь, — я пришла на рассвете. Но со времени моего прихода и по нынешний день прошли сотни лет. Сома сказал: 31. Тогда брахман, трепеща, спросил (красавицу) с удлиненными очами: "Скажи, о робкая, как долго я предавался любви с тобой?" Прамлоча сказала: 32. Для тебя прошло девять сотен и семь лет, и еще пробежало семь месяцев и три дня. Риши сказал: 33. О робкая, ты говоришь истину, или это шутка? Мне кажется, что я провел здесь с тобой один (лишь) день. Прамлоча сказала: 34. О брахман, как я скажу неправду здесь, перед тобой?! Особенно сегодня, когда меня спросил (об этом ты), досточтимый (отшельник), следующий праведным путем?! Сома сказал: 35. Услышав ее слова, о принцы, отшельник стал горестно поносить сам себя: "Позор, позор мне!" Отшельник сказал: 36. Погибла моя аскеза, разрушено сокровище знания Брахмана, утрачено различие (между истинным и ложным)! Кто же сотворил эту женщину, чтобы ввести меня в заблужденье? 37. Я обуздал себя и (готовился обрести) знание Брахмана, (доступное лишь для тех, кто) не подвержен шести волнам (превратностей и страстей). И этот путь напрасен! Увы этой сильной страсти! 38. И все (священные) обеты, коими обретается знание Вед, стали напрасными из-за моей привязанности, ведущей в ад. 39. Так, порицая сам себя, знаток дхармы обратился к сидящей поблизости апсаре с такими словами: 40. Ступай, о грешница, куда пожелаешь. Ты выполнила дело, порученное тебе царем богов — нарушила (мою) аскезу (своими) обольщеньями. 41. Я не обращу тебя в пепел жгучим пламенем гнева. Семи (сделанных совместно) шагов (достаточно) для дружбы благих, а (ведь) я жил с тобой! 42. Да и в чем твой грех? И отчего мне гневаться на тебя?! Воистину, грех целиком мой, что я не обуздал чувств. 43. (Но) ты, чтобы ублажить Шакру, сделала напрасной мою аскезу. Позор тебе, гнусному скопищу великого Заблуждения! Сома сказал: 44. Пока брахман-риши говорил так обладательнице тончайшего стана, она сильно задрожала и (покрылась) крупными каплями пота. 45. "Ступай, ступай!" — гневно сказал лучший из отшельников трепещущей (апсаре), чьи члены, (подобные) лианам, были покрыты потом. 46. Тогда она, поруганная им, покинула обитель и вознеслась в воздух, утирая пот побегами деревьев. 47. Эта дева перелетала от дерева к дереву и их верхними красновато-коричневыми побегами вытирала (свои) члены, (покрытые) крупными каплями пота. 48. И тогда зародыш, который вложил в ее тело риши, в образе пота вышел из пор (кожи) на ее членах. 49. Деревья подхватили зародыш, а маруты (собрали его) воедино, он вызрел под моими лучами, и затем увеличился в размерах. 50. И статная (дева) происходящая из зародыша с верхушек деревьев, была наречена именем Мариша. Деревья отдадут вам ее (в жены). Да утихнет ваш гнев! 51. Она — дочь Канду, (она) возникла от деревьев, (она) — моя дочь и Ваю, и дочь Прамлочи". 52. А божественный Канду, о благие, после того, как он прервал аскезу, отправился, о Майтрея, в прибежище Вишну, называемое высший Пуруша. 53. Там, сосредоточив свою мысль, он предался почитанию Хари, сосредоточив свой разум на одном (Вишну), он читал молитву, состоящую из (гимна) "брахмапара". 54. И этот великий йогин, о принцы, стоял с воздетыми руками. Прачетасы сказали: 55. Мы хотим услышать, о отшельник, высший гимн "брахмапара", читая который Канда почитают бога Кешаву. 56. "Вишну — за пределами (всех) пределов, он за пределами беспредельного, он превышает высшее, он имеет образ высшей истины, он — сущность Брахмана, он — предел (всего), состоящего из первоэлементов, он — высший над объектами, недоступными органам чувств, он — предел пределов! 57. Он — причина причин, он — причина цепи причин, он — причина высшей причины, и при деяниях он, (выступая) во всех обличьях (одновременно) и как содеянное и как деятель, приводит в движение весь (мир)! 58. Он — Владыка Брахма, Брахма, являющийся всеми существами, Брахма — повелитель людей, он Ачьюта, (он) — вечный, непреходящий, нерожденный Брахма, он — Вишну, не подверженный (разрушению и росту), не связанный никакими (узами кармы). 59. Он — непроизносимый, нерожденный, непреходящий Брахма, он — высший Пуруша! (Его милостью) да сгинут мои страсти и другие (пороки)! " 60. Так, повторяя эту высшую молитву, гимн, называемый "брахмапара", почитая Кешаву, он достиг высшего совершенства. 61. Я также поведаю вам, кем прежде была эта Мариша, — рассказ о ее благородных деяниях принесет вам (благие) плоды. 62. О благие, в прежние времена она, наделенная великой долей, оставшись по смерти мужа бездетной царицей, с любовью-бхакти прославляла Вишну. 63. Почтенный ею Вишну явился перед ее взором и сказал: "Избери дар!" — и она, блистательная, поведала свое желание: 64. "О Бхагаван, я с детства вдова, (мое) рождение напрасно, (моя) доля горестна, и я не (принесла) плода, о Господин мира! 65. Твоею милостью да будут у меня в последующих рождениях достославные мужья и да будет у меня сын равный патриарху! 66. (Да буду) я наделена красотою и властью, и да буду я твоею милостью рождена не из лона (женщины), о всевидящий! Сома сказал: 67. Выслушав ее, Властелин богов, Податель даров, высший Правитель Хришикеша, поднял склонившуюся в поклоне (царицу) и сказал ей: Бог сказал: 68. В другом рождении у тебя будет десять великодоблестных мужей, которые прославятся высокими деяниями. 69. И ты, о блистающая, обретешь сына, наделенного величайшим духом, крайне доблестного и храброго, с достоинствами патриарха. 70. От него в этом мире произойдут (различные) кланы людей, а его потомки заполнят все три мира. 71. Ты же моею милостью будешь рождена не из лона (женщины), будешь добродетельна, наделена красотой и высокими достоинствами и будешь восхищать разум мужчин. 72. Так сказал большеглазой (красавице) бог и исчез. И она была рождена как ваша супруга Мариша, о сыновья царей. Парашара сказал: 73. Затем, (следуя) словам Сомы, Прачетасы согласно дхарме взяли в жены Маришу, перестав гневаться на деревья. 74. У десяти Прачетасов от Мариши родился наделенный великой долей патриарх Дакша, который прежде был (сыном) Брахмы. 75. Этот наделенный великой долей Дакша с целью творения, о великомудрый, (задавшись) целью творить людей, породил детей. 76. По приказанию Брахмы он, достигнув высокой степени сосредоточения, сотворил низших и высших, двуногих и четвероногих. 77. Дакша сотворил (их) при помощи разума, а затем сотворил женщин, — десять (из них) он отдал (в жены) Дхарме, тридцать — Кашьяпе, 78. а двадцать семь, — они ведали течением времени — Луне. Боги и дайтьи, наги, скоты и птицы, 79. гандхарвы и апсары родились от них, а также данавы и прочие. С той поры, о Майтрея, люди стали рождаться от плотского единения. 80. Прежде люди возникали от воли, взгляда, прикосновенья, от различных аскез, (совершаемых) ревностными аскетами, наделенными чудесной силой. Майтрея сказал: 81. Дакша, так я слышал, был рожден из правого большого пальца (Брахмы). Каким же образом, о великий отшельник, он вновь родился как сын Прачетасов? 82. О брахман, величайшее сомнение поселилось в моем сердце, — как он, внук Сомы, (мог) стать также его свекром? Парашара сказал: 83. Рождение и разрушение непреходящи во всех существах, (но это) не вводит в Заблужденье риши и иных, наделенных божественным виденьем. 84. В каждой юге существует Дакши и иные избранные отшельники, а (в периоды) разрушения (мира) они исчезают. Это не вводит в Заблужденье знающего (истину). 85. В прежние времена, о лучший из дваждырожденных, среди них не было ни самых младших, ни самых старших (по положению), — аскеза и (приобретенная ею) чудесная власть, — вот, что было причиной их могущества. Майтрея сказал: 86. Поведай мне подробно, о брахман, о рождении богов, данавов, гандхарвов, урагов и ракшасов. Парашара сказал: 87. "Твори созданья!" — так в прежние времена приказал Дакше Самосущий (Брахма). Слушай же о том, о великий отшельник, как он сотворил существа. 88. В прежние времена Дакша сначала сотворил существа, порожденные от разума: богов, риши, гандхарвов, асуров и ползучих (тварей). 89. Когда патриарх узнал, о брахман, что эти порожденные от разума созданья не размножаются, он вновь с целью творения 90. установил, чтобы созданья размножались согласно закону плотского единения и (для этого) женился на Асикни, дочери патриарха (по имени) Вирана, 91. приверженной к суровой аскезе, великой держательнице мира. Пять тысяч доблестных сынов 92. породил патриарх, (задавшись) целью творения от Асикни, дочери Вираны. Увидев, что они хотят приумножить род людской, божественный риши Парада приблизился к ним, о брахман, и обратился с такой приветливой речью: 93. "О великодоблестные Харьяшвы, вы собираетесь творить людей, таково, по-видимому, ваше намерение. Но выслушайте вот что. 94. Вы несмышленыши (и) не ведаете середины, высоты и глубины земли, как же вы хотите творить людей?! 95. Когда ваш путь (в жизни) больше не будет ограничен высотой, протяженностью и глубиной земли, тогда разве вы, несмышленыши, не узрите всего конца земли?" Парашара сказал: 96. Выслушав эти слова, они отправились во все стороны света и не вернулись и по сию пору, (исчезнув), как реки, (влившиеся) в море. 97. После гибели Харьяшвов владыка Дакша, сын Прачетасов, вновь породил от дочери Вираны тысячу сыновей. 98. Они же, Шабалашвы, также захотели увеличить род людской, о брахман, но Нарада обратился к ним с такой же речью, что и прежде. И все они сказали друг другу: "Правильно изрек великий отшельник. 99. Воистину, мы должны последовать по стопам наших братьев. В том нет сомненья. Мы познаем размер(ы) земли, а потом сотворим людей". 100. Следуя именно этим путем, они отправились во все стороны света и не вернулись и по сию пору, (исчезнув), как реки, (влившиеся) в море. 101. С тех пор, о дваждырожденный, брат, отправляясь на поиски брата, погибает, не достигнув результата. 102. Наделенный великой долей патриарх Дакша узнал, что его сыновья погибли, разгневался и проклял Нараду. 103. Затем, как дошло до нас, о Майтрея, мудрый патриарх, обуянный желанием творить, породил от дочери Вираны шестьдесят дочерей. 104. Десять (из них) он отдал (в жены) Дхарме, тринадцать — Кашьяпе, а двадцать семь — Соме, четырех — Ариштанеми, 105. двух — Бахупутре, и двух — Ангирасу, а также двух — Кришашве. О мудрый, выслушай от меня их имена. 106. Арундхати, Васу, Ями, Ламба, Бхану, Марутвати, Самкальпа, Мухурта, Садхья, Вишва — (вот) десять, — 107. десять жен Дхармы. Выслушай от меня об их потомках: от Вишвы родились вишвадевы, от Садхьи — садхьи, 108. от Марутвати — марутваты, от Васу — васу, — так гласит преданье. Сыновья Бхану — бхану, а мухуртаджи — (сыновья) Муху рты. 109. Гхоша (эхо) — (сын) Ламбы (Небосвода), а Навагатхи (Млечный путь) — (дочь) Ями (Ночи). Все предметы (и существа) на земле рождены от Арундхати. 110. От Самкальпы (Благое намерение) родился атман всего Самкальпа. А тех нескольких васу, которым предшествуют жизненное дыхание и свет, 111. называют восемью васу. Я расскажу о них подробно. Ана (Вода), Дхрува (Полярная звезда), Сома (Луна), Дхара (Лоно), Анила (Ветер), Анапа (Огонь), 112. Пратьюша (Рассвет), Прабхаса (Свет) — таковы, по преданию, имена васу. У Апы был сын Вайтандья, а также (сыновья) Шрама (Усталость), Шанта (Умиротворенность) и Дхвани (Знак). 113. Сын Дхрувы — божественный хранитель мира Кала. (Сын) Сомы — божественный Варчас (Сияние), породивший Варчасвина (Излучение). 114. У Дхары от (его жены) Манохары был сын Дравина, а также (сыновья) Хутахавьяваха, Шишира, Прана и Рамана. 115. У Анилы от его жены Шивы были два сына — Маноджава и Авиджнягати. 116. Сын Агни Кумара был рожден в зарослях тростника — шара, его (сыновьями) были Шакха и Вишакха, Найгамея и Приштхаджня. Потомки Криттиков (Плеяд) был Карттикея, — так (гласит) предание. 117. Как известно, у Пратьюши был сын, риши по имени Девала, а два сына Девалы были наделены терпеньем и разумом. 118. Сестра Брихаспати, лучшая из женщин, прелестная дочь Вираны Йогасиддха, — она объемлет (мыслью) весь мир, не будучи привязана к нему, — 119. была женой Прабхасы, восьмого из васу. У нее родился наделенный великой долей патриарх Вишвакарман — 120. творец тысяч искусств, механик тридцати (богов), создатель всех украшений, лучший из умельцев, 121. Тот, кто создал все воздушные колесницы, принадлежащие богам; с помощью искусства, наделенного великим духом (Вишвакармана), люди добывают себе средства к существованию. 122. (Одиннадцать божеств): Аджаекапад, Ахирбундхья и доблестный рудра Тваштри, — родным сыном Тваштри был Вишварупа, совершавший великую аскезу, — 123. Хара, Бахурупа, Тръямбака, Апараджита, а также Вришакапи, Шамбху, Капардин и Райвата 124. зовутся одиннадцатью рудрами, правителями трех миров. Но (всего) насчитывают сто неизмеримо блистательных РУДР- 125. Дочери Дхармы: Адити, Дити, Дану, Кала, Аришта, Сураса, Васа, Сурабхи, ,Вината и Тамра, Кродхаваша, Ира, Кадру и Муни. Выслушай от меня об их потомках. 126. В прошлой манвантаре было двенадцать лучших превосходных божеств. Их звали тушитами. Накануне (текущей в настоящее время) (манв)антары Вайвасваты, 127. в (прошедшей) (манв)антаре прославленного Ману Чакшуши, все они собрались вместе и сказали друг другу: 128. "О боги, давайте быстро проникнем в (лоно) Адити и родимся в (следующей) манвантаре, — так мы обретем счастье". 129. Так сказали все они в (манв)антаре Ману Чакшуши и (затем) родились (в манвантаре Вайвасваты) от Кашьяны, сына Маричи, и Адити, дочери Дакши. 130. Так, по преданию, вновь родились двенадцать ослепительных блистающих адитьев: Вишну и Шакра, Арьяман и Дхатри, Тваштри, а также Пушан, 131. Вивасван и Савитар, Митра и Варуна, Амша и Бхага. 132. Те, кто прежде в (манв)антаре Чакшуши, согласно преданию (считались) тушитами, в (манв)антаре Вайвасваты, согласно преданию, (стали) двенадцатью адитьями. 133. Двадцать семь (дочерей патриарха Дакши) известны как ревностно выполняющие обет супруги Сомы. Их потомки сияют ослепительным блеском. 134. Ариштанеми от своих жен имел шестнадцать детей. А дочерьми мудрого Бахупутры, по преданию, были четыре молнии. 135. Превосходные (божества мантр) ричи, рожденные от Алгираса, сотворены этим брахмическим риши. Сыновья божественного риши Кришашвы — божества оружия. 136. Все эти тридцать три сонма божеств вновь (и вновь) рождаются согласно своему желанию в конце каждой тысячи юг. 137. И их постоянное исчезновение и появление можно здесь уподобить (постоянному) восходу и заходу солнца. 138. Эти сонмы божеств существуют из юги в югу. Дошло до нас, что Дити родила от Кашьяпы двух сыновей — 139. Хираньякашипу и трудноодолимого Хираньякшу, и (еще) была у нее дочь Симхика, — она вышла замуж за Випрачитти. 140. У Хираньякашипу было четверо наделенных огромной отвагой сына: Анухлада, Хлада, приверженный к дхарме Прахлада 141. и великодоблестный Самхлада, приумноживший род дайтьев. Из них, наделенный великой долей, равно на все взиравший, 142. Прахлада посвятил свою высшую любовь-бхакти Джанардане. Огонь, зажженный предводителем дайтьев, опалил все члены (Прахлады), о дваждырожденный, 143. но этот огонь не сжег того, в чьем сердце пребывал Васудева; и от движений мудрого (Прахлады) — он, связанный путами, стоял в водах великого океана, — 144. колебалась вся земля. Предводитель дайтьев обрушил на него разное оружие, но оно не могло поразить 145. твердокаменное сердце того, чье сердце было заполнено Ачьютой. Дайтьи наслали на него 146. повелителей змеев, изрыгающих из пастей ядовитое пламя, но они не смогли погубить (Прахладу), наделенного высоким пылом. Даже придавленный скалами он, помня о высшем Пуруше, 147. не испустил жизненного дыхания, защищенный броней помыслов о Вишну. Великий мыслью (Прахлада) был сброшен сверху 148. обитающим на небе владыкой дайтьев, но (Земля) подхватила его, и он (остался) невредим. Предводитель дайтьев наслал на его тело иссушающий ветер, 149. но он, в чьем сердце пребывал Губитель Мадху, тотчас же поглотил этот (ветер). Небесные слоны сломали о его мощную грудь бивни и сокрушили свою бешеную гордыню, (ринувшись на Прахладу) по приказу предводителей дайтьев. 150. Напрасными стали жертвоприношения, которые совершили жрецы царя дайтьев, чтобы уничтожить 151. того, чье сердце издавна было привержено к Говинде. Шамбара наслал на него тысячу одурманивающих мысль наваждений, 152. но они были (рассечены) диском Кришны и обезврежены. Слуги предводителя дайтьев дали мудрому (Прахладе) смертельный яд. Не колеблясь, (Прахлада) съел яд, 153. но (яд) не произвел в нем изменений. Прахлада, исполненный высшего дружелюбия, равно взирал на этот мир и на все существа (как на сотождественные с ним самим). 154. Он был привержен к дхарме и являлся высшим кладезем правдивости, чистоты и прочих достоинств и всегда служил примером для других праведников. Такова в первой книге досточтимой Вишну-пураны пятнадцатая глава. ГЛАВА XVI Майтрея сказал: 1. О великий отшельник, ты поведал о кланах людских о и вечном Вишну, причине этого мира. 2. Кто же этот Прахлада, лучший из дайтьев, о котором (ты), божественный, (уже) говорил, — его не сжигает огонь и не поражает насмерть оружие? 3. Когда связанный путами (Прахлада) стоял в водах океана, от движений его израненных членов колебалась земля. 4. В древние времена его забросали скалами, но он не умер, — он тот, мудрый, прекрасную песнь о ком ты (уже) поведал. 5. О отшельник, я хочу услышать рассказ о житии этого бхакта — страстного почитателя Вишну, и о его несравненной мощи. 6. По какой причине, о отшельник, в него метали оружие сыны Дити? Отчего такой праведник был брошен в воды океана? 7. Почему его забросали горами? Почему его изжалили великие ураги? Отчего его сбросили с вершины горы? И как он попал в бушующее пламя? 8. Почему он стал мишенью для бивней небесных слонов? Отчего великие асуры наслали на него иссушающий ветер? 9. Зачем, о отшельник, гуру дайтьев совершали там жертвоприношения (с целью погубить его)? Зачем Шамбара наслал (на него) тысячу привидений? 10. Почему прислужники великого дайтьи дали на погибель великому духом (Прахладе) смертельный яд, — с помощью своего жизненного пыла (Прахлада) переварил его, как пищу. 11. Я хочу, о наделенный великой долей, немедля услышать все это — назидательную повесть о великом духом Прахладе. 12. И не то удивительно, что его не сумели убить дайтьи, — кто сможет погубить (человека), чей разум погружен в Вишну и ни во что иное?! 13. (Но странно, что) дайтьи, родичи из его клана, проявили (подобную) лютую ненависть к приверженному к дхарме (Прахладе), непрестанно подвизающемуся в почитании Кешавы. 14. Ты должен объяснить мне, почему сыны Дити схватили этого наделенного великой долей, преданного дхарме, лишенного зависти бхакти-почитателя Вишну. 15. Великие духом, даже недруги, не нападают на подобного (ему), наделенного достоинствами праведника, тем паче, если это сын! 16. Так расскажи все это подробно, о бык среди отшельников, я хочу полностью услышать о житии правителя дайтьев. Такова в первой книге досточтимой Вишну-пураны шестнадцатая глава, (повествующая) о жизни Прахлады. ГЛАВА XVII Парашара сказал: 1. Поведаю, о Майтрея, как должно, повесть о мудром духом Прахладе, чья жизнь вечно возвышенна. 2. В давние времена доблестный Хираньякашипу, сын Дити, наделенный даром Брахмы, подчинил своему владычеству три мира. 3. Этот дайтья овладел властью Индры и сам стал исполнять обязанности Самитара, (этот) великий асура стал (править как) Ваю, Агни, Покровитель вод и Сома. 4. Он сам стал Царем богатств, а также Ямой; асура сам вкушал (все) без остатка доли жертвоприношений, (предназначенные другим богам). 5. Все боги в страхе покинули небо, о лучший из отшельников, и блуждали по земле, приняв обличье смертных. 6. А он, одержав победу над тремя мирами, облеченный властью над всеми тремя мирами, воспеваемый гандхарвами, вкушал наслаждения. 7. Все сиддхи, гандхарвы и наги прислуживали великому духом Хираньякашипу, когда он пировал: 8. (одни) играли (на музыкальных инструментах), другие пели, а иные славили (его); исполненные радостью сиддхи стояли перед царем дайтьев. 9. Апсары танцевали (перед ним) в хрустальном дворце, и довольный асура, (восседая) на прекрасном троне, пил из чаши. 10. А его наделенный великой долей юный сын, нареченный именем Прахлада, удалившись в жилище своего гуру, изучал писания, подобающие мальчикам. 11. Однажды этот праведник вместе с гуру предстал перед своим отцом, владыкой дайтьев, — а тот пировал. 12. Отец Хираньякашипу поднял склонившегося к его стопам сына и сказал неизмеримо доблестному Прахладе: Хираньякашипу сказал: 13. Расскажи, о дитя, должным образом самую суть того, что ты познал за все время обучения. Прахлада сказал: 14. О отец, слушай внимательно, я поведаю, согласно твоему приказу, самую суть того, чем занят мой ум. 15. Я преклоняюсь перед Ачьютой, не имеющим начала, середины и конца, нерожденным, не (подверженным) росту и разрушению, источнику свертывания и развертывания мира, причине всех причин. Парашара сказал: 16. Услышав это, предводитель дайтьев, — а его глаза покраснели от гнева и нижняя губа затряслась, взглянул на пришедшего (с сыном гуру) и сказал: 17. "О подлый брахман, что это за нелепая хвала (моему) врагу, которой ты, злонамеренный, мне в поношенье, обучил мальчика?" Гуру сказал: 18. О правитель дайтьев, ты не должен давать волю своему гневу. То, что говорит твой сын, он узнал не из моих наставлений. Хираньякашипу сказал: 19. Прахлада, о дитя, скажи, кто научил тебя подобному? Твой гуру говорит: "Я не учил (этому)". Прахлада сказал: 20. (Меня) обучил Вишну, тот, кто пребывает в сердце каждого в этом мире. О отец, кто и кого способен обучить, кроме высшего Атмана?! Хираньякашипу сказал: 21. Болван! Кто этот Вишну, чье имя ты вновь и вновь настойчиво повторяешь здесь передо мной, правителем миров? Прахлада сказал: 22. Высшее состояние (Вишну), на котором сосредоточивают (свои) мысли йогины, не описуемо словами; он, Вишну, высший Правитель, от которого (происходит все) и который сам является вселенной. Хираньякашипу сказал: 23. Разве ты хочешь смерти, что вновь и вновь называешь высшим Правителем другого, пока здравствую я? Прахлада сказал: 24. О отец! Вишну, который есть Брахма, является созидателем и творцом не только меня, но и (всех) людей и тебя (тоже). Он — высший Правитель. Смилуйся! Зачем же ты гневаешься? Хираньякашипу сказал: 25. Что за злой дух вселился в сердце этого глупца, который (как) одержимый говорит подобные неправедные (речи)? Прахлада сказал: 26. Вишну проник не только в мое сердце. Он пребывает во всех мирах. Он, проникающий во все, направляет все поступки всех (существ) — и мои, о отец, и твои и всех прочих. Хираньякашипу сказал: 27. Вывести этого негодяя! Пусть он обучается в доме своего гуру. Кто научил его злому умыслу — лживо восхвалять (моего) врага? Парашара сказал: 28. (Прахлада) выслушал сказанное, и дайтьи опять отвели его в дом гуру, где он непрестанно постигал науки и подвизался в услужении гуру. 29. По истечении долгого времени правитель асуров (вновь) призвал Прахладу и сказал: "О сынок, прочти какой-нибудь стих! " Прахлада сказал: 30. Да смилуется надо мной Вишну, тот, от кого (происходит) предматерия и Пуруша, тот, от кого (возник) движущийся и неподвижный мир, тот, кто является причиной всего! Хираньякашипу сказал: 31. Пусть будет убит этот нечестивец! Какой смысл ему жить?! Сегодня он предал своих соплеменников и стал пылающей головней среди своих родичей! Парашара сказал: 32. Тут, повинуясь его приказу, сотни и тысячи дайтьев схватили мощное оружие и ринулись убивать (Прахладу). Прахлада сказал: 33. О дайтьи, как (истинно) то, что Вишну пребывает в вашем оружии, так же истинно и то, что это оружие не поразит меня. Парашара сказал: 34. Затем, несмотря на то, что сотни дайтьев рубили его грозным оружием, он не ощутил ни малейшей боли и как бы обновил (свои силы). Хираньякашипу сказал: 35. Глупец, прекрати настойчиво восхвалять врагов, не будь слишком неразумным, и я уберегу тебя от страха! Прахлада сказал: 36. Откуда у меня (возьмется) страх, о отец, (пока) в моем разуме пребывает Гонитель страхов Ананта, думы о котором устраняют все страхи, появляющиеся в результате рождения или старости?! Хираньякашипу сказал: 37. О змеи! Тотчас же своими жалами, напоенными ядом, изжальте до смерти этого ослушника, вставшего на скверный путь! Парашара сказал: 38. Выслушав его, брызжущие ядом змеи Кухака, Такшака и Андхака стали жалить (Прахладу) во все члены. 39. Его ужалили великие ураги, но он не ощутил ни малейшей боли в своих членах — (ведь) он был привержен мыслями к Кришне и утвердился в восторженных думах о нем. Змеи сказали: 40. (Наши) ядовитые зубы сломаны, яхонты (на наших головах) раздроблены, в (наших) капюшонах — жар, в (наших) сердцах — дрожь. А его кожа ничуть не повреждена. О правитель дайтьев, прикажи сделать (что-нибудь) иное! Хираньякашипу сказал: О небесные слоны! Сомкните вместе бивни и убейте его, он откололся от нас и (встал) на сторону врага. (Часто) сыновья становятся причиной гибели отцов, (подобно тому), как огонь сжигает деревянный брусок (от которого он возгорелся путем трения). 42. Тут небесные слоны, подобные горным вершинам, повергли мальчика на поверхность земли и стали пронзать его бивнями. 43. (Но) тысячи бивней сломались о грудь того, кто помнил о Говинде. И тогда он сказал отцу: 44. "Бивни слонов, твердые как острия копий, сломались. Но это (случилось) не благодаря моей силе. Приверженность к помыслам о Джанардане — вот моя защита от погибели в этом великом бедствии". Хираньякашипу сказал: 45. Пусть сожжет его огонь! О асуры, уведите небесных слонов! Ты, о Ваю, раздуй огонь! Пусть сгорит этот грешник! Парашара сказал: 46. Тогда дайтьи набросали вокруг сына предводителя асуров огромную кучу дров, чтобы сжечь его, и зажгли огонь, повинуясь словам своего господина. Прахлада сказал: 47. О отец! Этот огонь, хоть его и раздувает ветер, не жжет меня. Здесь, вокруг меня, я вижу освежающие лики всех сторон света, покрытые кущами лотосов. 48. Тогда дваждырожденные сыновья Бхаргавы, великие духом жрецы, сладкоголосые певцы стихов Самаведы, сказали правителю дайтьев: 49. "О царь! Не гневайся на мальчика, своего родного сына! Гнев не принесет тебе (благих) плодов в божественных обителях. 50. Мы научим твоего мальчика, как послушно вести себя, чтобы погубить твоих врагов. 51. Детство — время многих ошибок, о царь дайтьев, поэтому ты не должен чрезмерно гневаться на ребенка. 52. (Но), если он ослушается нас и не свернет с пути Хари, мы применим надежные средства, чтобы убить его". Парашара сказал: 53. Так жрецы увещевали царя дайтьев, и дайтьи вывели (царского) сына из смертоносного огня. 54. Затем, пребывая в доме гуру, мальчик, в перерывах между уроками гуру, (сам) стал учить детей данавов. Прахлада сказал: 55. О дайтьи, сыновья потомков Дити, выслушайте от меня высшую истину. Ничто иное не достойно внимания, нет иной причины алчности и прочих (пороков). 56. Все существа имеют рожденье, детство и юность. Затем приходит неизбежное и постепенное старение. 57. А потом, о сыновья правителя дайтьев, для всех существ наступает смерть. Это явственно видно и мне, и вам. 58. Мертвые обретают новые рождения, и это не может быть иначе, — так утверждают Агамы. Но нет возрожденья без причины. 59. Пока зачатье, роды и прочее (являются) причиной новых рождений, до тех пор каждый период жизни (сопряжен) со страданием, — так считается. 60. По недомыслию полагают, что удовлетворение голода и жажды, устранение холода и прочего — есть счастье, а это, воистину, опять страдание. 61. (Даже страдание от) удара — счастье для тех, чей взор затуманен ошибочным знанием, чьи чрезмерно изнуренные члены ищут счастья и движения. 62. Тело — огромное скопище слизи и прочих (мокрот). Где же его прелесть, блеск, аромат и прочие приятные качества? 63. Тот глупец, кому приятно это тело, состоящее из плоти, крови, гноя, экскрементов, жил, (костного) мозга и костей, отправляется в ад. 64. Огонь приносит удовольствие благодаря холоду, вода — благодаря жажде, пища — благодаря голоду, а (при других обстоятельствах) вещи, им противоположные (также приносят удовольствие) благодаря (именно) им. 65. О сыны Дити, в какой мере приобретается любовь, в той же мере привносится в сердце страдание. 66. И потому в какой мере существо обретет приятные для разума привязанности, в равной мере тернии печали впиваются в его сердце. 67. (Человек), в чьем доме (имеется объект привязанности — имущество и прочее), куда бы он ни отправился, опасается, как бы тот не пропал, не сгорел, не был украден. 68. Великое страдание (заключено) в рожденьи. Для умирающего (уготованы) страшные муки (в царстве) Ямы и (мученья) (новых) вхождений в утробу. 69. Если ты считаешь, что мало радости даже в (состоянии) зародыша, то да будет сказано, что этот мир состоит из всяческих страданий. 70. Истину говорю я вам: в этом океане существований, в этой обители тяжких страданий, Вишну: — единственное высшее прибежище. 71. Не думайте так: "Мы — дети, (а потому не можем судить об этом)", — (ведь) воплощенный дух вечен в телах; старость, юность, рожденье и прочее — законы тела, а не Атмана. 72. (Мы заблуждаемся, рассуждая так): "Я (еще) дитя, я буду стремиться к благу, когда стану юношей. Я (еще) юноша, когда достигну старости, я сделаю (то, что необходимо; для своего благополучия. 73. Я стар, а все мои дела невыполнены. Как же я (теперь) выполню то, что оставил несделанным в расцвете сил?" 74. Так, человек, чей разум отвлечен (чувственными) порочными страстями, всегда стремится к благу, но никогда не (достигает его). Он жаждет. 75. Предаваясь в детстве играм, а в юности (чувственным) удовольствиям, (такие люди) встречают старость в невежестве и немощи. 76. А потому, (даже) в детстве, тот, кто наделен различающим (знанием), пусть всегда стремится к благу, свободный от сопряженных с телом состояний детства, юности, старости и прочих. 77. Вот то, что я заявляю вам. Если вы знаете, что это не неправда, то на радость мне призовите в помыслах Вишну, Дарителя Освобождения ото (всех) уз! 78. Разве трудно призвать его в помыслах?! Призванный в помыслах, он дарует процветание. Ежедневный мысленный призыв к нему очищает от греха. 79. Да обратятся денно и нощно ваши мысли и дружественные чувства к нему, (пекущемуся) о благополучии всех существ, и вы будете смеяться над всеми превратностями! 80. Весь этот мир страждет от тройного бедствия; поэтому кто же, знающий (истину), будет испытывать ненависть к существам, достойным сострадания?! 81. Если существа благоденствуют, а я — нет, то и тогда мне следует радоваться, так как отказ от ненависти является (благим) плодом. 82. Если существа враждебны и вызывают ненависть, то для (людей), наделенных разумом, они достойны крайнего сострадания, как пребывающие в глубоком Заблужденьи. 83. Таковы, о дайтьи, приведенные мною доводы (как усмирить ненависть). Выслушайте же от меня в нескольких словах, (что влияет) на приблизившихся к (истине). 84. (Весь) этот мир — лишь распростертый Вишну, поэтому прозорливый должен взирать на него как на отождествленного с собой, как на неотделимого от себя. 85. Отбросив (темные) страсти асуров, вы и мы будем стремиться достигнуть пути возврата — 86. его не могут сокрушить ни Агни, ни Арка, ни Луна, ни Ваю, ни Парджанья (Дождь), ни Варуна, ни сиддхи, ни ракшасы, 87. ни якши, ни предводители дайтьев, ни ураги, ни киннары, ни люди, ни скоты, ни прегрешенья; ни (возрастные) состояния (человека) — 88. (такие как) старость и прочие; ни болезни: лихорадка, заболевания кишечника, селезенки, печени и прочие; ни ненависть, ни зависть, ни злоба и прочее, ни страсть, ни алчность, 89. а также ничто иное. Человек, утвердивший свое сердце в Кешаве, достигает этого вечного, чистейшего, незапятнанного (пути возврата). 90. Истинно я говорю — вы не обретете удовлетворения в тщетных коловращениях сансары, (но), дайтьи, повсюду вы обретете покой, (почитая) Ачьюту, поклонение которому (и есть полный) покой. 91. Что труднодостижимо, когда доволен он?! Дхарма, богатство и наслаждение — мимолетные услады. Мы, без сомнения, обретем великий плод от вечной опоры — брахмического дерева. Такова в первой, книге досточтимой Вишну-пураны семнадцатая глава под названием "Наставление Прахлады". ГЛАВА XVIII Парашара сказал: 1. Данавы увидели, как ведет себя (Прахлада) (и), страшась повелителя дайтьев, сообщили (ему) об этом. Он поспешно позвал слуг и сказал: Хираньякашипу сказал: 2. О слуги, мой злонамеренный сын направляет других на ложный путь. Да будет незамедлительно убит злодей! 3. Подложите во всю его пищу смертельный яд, — так, чтобы он не знал. Да будет уничтожен этот грешник! Не сомневайтесь! Парашара сказал: 4. Затем они так и сделали — дали яд великому духом Прахладе, как приказал его великий духом отец. 5. И тогда, он, возглашая имя Ананты, съел вместе с пищей смертельный грозный яд, о Майтрея! 6. И съев его без вреда (для себя), Прахлада (остался) в (добром) здравии и трезвом разуме, так как яд утратил свою силу, благодаря прославлению Ананты. 7. Увидев, как он переварил сильнейший яд, дрожащие от страха слуги пришли к правителю дайтьев и, пав ниц, сказали так: 8. "О царь дайтьев, мы дали (ему) смертельный яд, (но) твой сын Прахлада переварил его вместе с пищей". Хираньякашипу сказал: 9. О жрецы дайтьев, поспешите, сейчас же! Немедленно совершите жертвоприношения с целью погубить его! Парашара сказал: 10. Тогда жрецы приблизились к Прахладе и ласково обратились к почтительному Прахладе. Жрецы сказали: 11. О вековечный, ты рожден в роде Брахмы, прославленном в трех мирах, (ты) сын Хираньякашипу, царя дайтьев. 12. Почему же ты должен зависеть от богов, почему — от Ананты? Почему — от других? Твой отец — (опора) всех миров, и ты также станешь (их опорой). 13. А потому прекрати восхвалять недругов, — (ведь) твой отец — высший гуру изо всех гуру! Прахлада сказал: 14. Воистину так, наделенные великой долей! Великий род Маричи славится во всех трех мирах. Кто может сказать вам иное? 15. И мой отец правит этим миром. Это истинно, я признаю. Здесь нет неправды. 16. Нет также ни малейшей ошибки в том, что сказано: кто изо всех гуру превышает моего отца?! 17. Отец, как гуру, без сомненья достоин ревностного почитания. На это я не возражаю. Эта же (мысль) пребывает и в моем разуме. 18. (Но) когда вы говорите такое: Зачем (нужен) Ананта? — кто скажет, что это великое утверждение? Ведь эти слова лишены смысла. 19. Сказав так, он помолчал, остановившись из уважения к этим (жрецам). Затем он улыбнулся и продолжал: Зачем (нужен) Ананта? — Прекрасно! 20. Да, прекрасно! Зачем (нужен) Ананта? Прекрасно, о мои гуру! Слушайте же, для чего (нужен) Ананта, если это не доставит вам огорченья. 21. Дхарма, богатство, наслаждение и Освобождение считаются целями людей. И разве бесполезен тот, кто является источником этой четверичной (цели)?! 22. (Патриархи) Маричи, Дакша и другие обрели дхарму от Ананты, богатство было обретено иными, а наслаждение — прочими. 23. Те же люди, которые с помощью сосредоточенного размышления о Знании, познают его сущность, обретают Освобождение и навсегда избавляются от уз (кармы). 24. Почитание Хари — корень благосостояния, власти, величия духа, Знания, потомства, (благочестивых) деяний и Освобождения. Что не достижимо (когда почитают Хари)?! 25. Поэтому, о дваждырожденные, дхарма, богатство, наслаждение и Освобождение — плод, дарованный им. Так разве можно говорить: Зачем (нужен) Ананта?! 26. (Но) к чему много говорить?! Вы мои гуру. Праведны или неправедны ваши речи — я мало смыслю. Жрецы сказали: 27. Когда тебя сжигали, о мальчик, мы спасли тебя от огня и думали, что ты не будешь говорить такое. Не знали (мы), что (ты) так неразумен. 28. Если ты не послушаешься нас и не оставишь это Заблужденье, то мы, о злонамеренный, совершим жертвоприношения, которые погубят тебя. Прахлада сказал: 29. Какое существо убивает или бывает убиваемо? Какое существо спасает или бывает спасаемо? Каждый убивает или спасает сам себя в зависимости от того, следует он злу или благому. Парашара сказал: 30. Выслушав его, разгневанные жрецы царя дайтьев совершили жертвоприношения, — и (появилась) демоница, окутанная сверкающим пламенем. 31. Под ее ногами прогибалась земля, она, устрашающая, подошла к (Прахладе) и нанесла стремительный удар копьем в грудь. 32. Но блещущее копье достигло сердца мальчика и упало на землю, расколовшись на сотню кусков. 33. И ваджра разобьется о сердце, где пребывает неизменный Правитель Бхагаван Хари. Что же говорить о копье?! 34. Демоницы, сотворенные греховными жрецами дайтьев, набросились (на жрецов), быстро убили их и удалились. 35. Великий разумом (Прахлада), видя, как (жрецов) сжигают демоницы, прибег к (Вишну), говоря: "О Кришна, о Ананта, защити (их)! 36. Всеохватывающий Покровитель мира. Творец мира, Джанардана, спаси этих брахманов от моего жаркого, невыносимого огня, (зажженного) мантрой! 37. Ведь (ты) — Вишну, (пребывающий) во всех существах, всеохватывающий наставник мира, — так пусть останутся жить все эти жрецы! 38. Поскольку мои помыслы заняты проникающим во все Вишну, я не питаю злых чувств даже к (моим) врагам, — так пусть останутся жить эти дваждырожденные! 39. Тех, кто пришел меня убить, тех, кто дал (мне) яд, (тех, кто разжег для меня) огонь, тех, кто (понаслал) небесных слонов растоптать меня и тех, кто (наслал) змеев, чтобы изжалить меня, — 40. (всех) я считаю друзьями. Если во мне нет греха, если это истинно, пусть сейчас останутся жить жрецы асуров!" Парашара сказал: 41. Когда он так сказал, все дваждырожденные восстали (из огня), здоровые и радостные, и, почтительно склонившись, вновь обратились к нему. Жрецы сказали: 42. О лучший из детей! Долгой жизни (тебе)! Неодолимой мощи и доблести! Да будешь ты наделен потомством, богатством и властью! 43. Так сказали ему жрецы, о великий отшельник, а затем пошли и поведали царю дайтьев все, как случилось. Такова в первой книге досточтимой Вишну-пураны восемнадцатая глава. ГЛАВА XIX Парашара сказал: 1. Прослышав, что демоницы были сотворены напрасно, Хираньякашипу призвал сына и спросил его о причине его (силы). Хираньякашипу сказал: 2. О Прахлада, ты наделен могучей силой. Откуда она взялась у тебя? Порождена она мантрами и прочей (магией) или же присуща тебе от рождения? Парашара сказал: 3. В ответ на этот вопрос Прахлада, дитя асура, поклонился в ноги отцу и изрек такие слова. Прахлада сказал: 4. Она не сотворена мантрами или иным и не сопутствует мне с рожденья; подобной же силой наделен каждый, в чьем сердце (пребывает) Ачьюта. 5. Тот, кто думает о грехах других, (но) считает других подобными себе, свободен, о отец, от последствий греха, т.к. причина (будущих рождений в таком случае) не существует. 6. Тот же, кто деянием, разумом или речью причиняет другим страдания, сеет зерно (будущих) рождений, и его возрождение не благостно. 7. Я никому не желаю, не причиняю и не предрекаю зла, я считаю, что Кешава пребывает во всех существах, равно как и во мне. 8. Откуда у меня, чьи помыслы полностью очищены им, возьмутся страдания, причиняемые телом, разумом, богами и первоэлементами?! 9. Поэтому пандиты, познавшие, что Хари есть все существа, должны проявлять любовь-бхакти ко всем существам. Парашара сказал: 10. Выслушав это, предводитель дайтьев, — он находился на вершине дворца, — с потемневшим от гнева лицом обратился к (своим) слугам, потомкам Дити: 11. "Да будет сброшен этот злодей с (крыши) моего дворца, (высотой) в сто йоджан, пусть упадет он на горный хребет и сломает себе кости о камни. 12. Тут все слуги, сыновья Дити, сбросили мальчика; сброшенный, он полетел вниз, неся в (своем) сердце Хари. 13. Когда (Прахлада), наделенный любовью-бхакти к Держателю мира Кешаве, упал, его подхватила (в свои объятья) Держательница мира Земля. 14. Тут Хираньякашипу увидел, что (Прахлада) жив, а его кости и ребра целы, и сказал Шамбаре, лучшему из магов. Хираньякашипу сказал: 15. Мы не в силах убить этого мальчика, (вступившего) на дурной путь. Ты сведущ в магических чарах, уничтожь его с помощью магических чар! Шамбара сказал: 16. Я изничтожу его, о предводитель дайтьев! Узри силу моей магии! Узри сотни мириадов магических чар! Парашара сказал: 17. И злонамеренный асура Шамбара, желая погубить Прахладу, который взирал на все бесстрастно, вызвал магические чары. 18. Но Прахлада, не питая ненависти даже к Шамбаре, сосредоточил (свой) разум, о Майтрея, и обратил помыслы к Губителю Мадху. 19. И тут на защиту (Прахлады) по приказу Бхагавана явился в ореоле пламени великолепный диск Сударшана. 20. Поспешно прибыв, этот защитник мальчика уничтожил каждую из тысяч магических чар Шамбары. 21. Тогда предводитель дайтьев сказал иссушающему Ваю: "По моему приказу тотчас же погуби этого злодея!" 22. Так, выслушав его слова, Ветер легко проник в (Прахладу), — холодный, пронизывающий, нестерпимый, он иссушал тело (мальчика). 23. Дитя дайтьев понял, что (Ветер) проник ему внутрь, (и) укрепил свое сердце (думами о) великом духом Держателе Земли. 24. И тогда пребывающий в его сердце гневный Джанардана вобрал в себя обжигающего Ваю, и Ветер нашел свою гибель. 25. После того, как сгинули все магические чары и Ветер встретил свою погибель, великий помыслами (Прахлада) отправился в жилище своего гуру. 26. День за днем учитель обучал мальчика (науке) политики, приносящей (благие) плоды для государства, — Ушанас составил ее для царей. 27. Когда гуру увидел, что прилежный (ученик) усвоил науку политики, он сообщил его отцу об изученном. Учитель сказал: 28. Знай, о господин дайтьев, твой сын Прахлада усвоил основы науки политики, как она изложена потомком Бхригу. Хираньякашипу сказал: 29. О Прахлада, как царь должен относиться к друзьям и к врагам и как (он должен править во время) трех периодов и в промежутках между (ними)? 30. Как (обходиться) с министрами, с советниками, с посторонними, с домашними, с (тайными) посланцами, с горожанами, с (царями) сомнительного поведения и с иными? 31. О Прахлада, поведай должным образом, с кем заключать и с кем не заключать союз, как строить крепости, как обращаться с пулиндами и млеччхами и как искоренять внутренние неурядицы? 32. Расскажи мне все это и все прочее, так, как ты все выучил, — я хочу знать, как ты мыслишь. Парашара сказал: 33. И тогда украшенный повиновением Прахлада склонился к стопам отца и, стоя со сложенными ладонями, ответил предводителю дайтьев. Прахлада сказал: 34. Несомненно, всему обучил меня гуру, и я выучил все, но я никогда не мыслил так, как (он). 35. Считается, что примиренье и дар(ы), а также разделение и наказание — вот средства воздействия: (первые) на друзей, а вторые — на прочих (т.е. на врагов). 36. Но не гневайся, о отец, я ведь не делаю различия между друзьями и иными. О могучерукий, когда нет цели (к которой должно стремиться), к чему средства?! 37. О отец, как (можно) говорить о друге и недруге в высшем Атмане Говинде, он — Атман всех существ. Покровитель мира, из него состоит мир. 38. Бхагаван Вишну присутствует в тебе и во мне, и повсюду — в других, оттого как же я (могу говорить) о друге и враге, как об отдельных (от меня самого)?! 39. Довольно (говорить об) этих крайне зловредных вещах — это неведенье; а внутреннее усилие, о отец, должно быть направлено к блистательной (цели). 40. Неразумное веденье, о отец, рождается от ложного знания ложных наук. Разве ребенок не думает, что светлячок — это огонь, о правитель дайтьев! 41. (Разумно) то действие, которое не (порождает) привязанность, та наука, которая (ведет) к Освобождению. Другие действия — (лишь) тщетные усилия, другие науки — (лишь) мастерство искусника. 42. Познав это, я (считаю любое иное) несущественным. Выслушай же, о наделенный великой долей, о той высшей цели, (к которой должно стремиться), — склонившись, я поведаю тебе. 43. Тот человек, кто не думает о власти, кто не жаждет богатства, воистину обретает и то, и другое в будущих (рождениях). 44. О наделенный великой долей, все домогаются величья, но ведь судьбы людей, а не их усилия являются причинами (их благого) существования. 45. О владыка, царства — подарки судьбы, их обретают и скудоумные люди, и трусы, а также те, кто несведущ в науке политики. 46. Поэтому тот, кто хочет великого счастья, должен усердствовать (в достижении) благих заслуг, — жаждущий желанного Освобождения (должен взирать на все) как на равное (и сотождественное себе). 47. Боги, скоты, птицы, деревья, ползучие, — (все это) образ Вишну-Ананты, пребывающий отдельно (от него самого). 48. Знающий это должен смотреть на весь мир, неподвижный и движущийся, как на тождественный с собой, как на происходящий от Вишну, который имеет образ вселенной. 49. Если познано это, то доволен Бхагаван, безначальный высший Пуруша, Ачьюта, если он доволен — конец скорбям. Парашара сказал: 50. Услышав это, Хираньякашипу в гневе поднялся с великолепного трона и пнул сына ногой в грудь. 51. Пылая яростью, он сцепил руки, как (бы) желая уничтожить мир, и гневно воскликнул: 52. "О Вайпрачитти! О Раху! О Бали! Свяжите его крепкими путами из нагов и бросьте в огромный океан. Не раздумывайте! 53. Иначе все миры, а также дайтьи и данавы последуют учению этого злодея. 54. Мы много раз удерживали его от этого греха, и все же он восхваляет врага. Смерть — вот награда негодяям!" Парашара сказал: 55. Тут дайтьи быстро связали его путами из нагов и, повинуясь приказу своего повелителя, бросили в лоно вод. 56. От рывков (бьющегося) Прахлады заходил великий океан, сильно разбушевался, повсюду вышел из берегов. 57. Хираньякашипу увидел, о великий отшельник, что огромные (потоки) вод заливают весь земной мир, и так сказал дайтьям: 58. "Пусть все потомки Дити со всех сторон швыряют туда, в лоно вод, любые камни! Пусть закидают этого злонамеренного, 59. которого не сжигает огонь, не поражает оружие, не (могут) погубить ни ураги, ни ветер, ни яд, ни демоница, 60. ни магические чары, ни падение с высоты, ни небесные слоны! Этому мальчику, крайне порочному сердцем, незачем больше жить! 61. Находясь здесь, в океане, заваленный скалами, пусть этот злонамеренный в конце тысячелетия испустит жизненные дыхания!" 62. Тут дайтьи и данавы забросали его горами в огромном океане и воздвигли (над ним) холм высотой в тысячи йоджан. 63. Но он, многомудрый, в глубинах океана, заваленный горами, сосредоточил свой разум на одном (Вишну) и в (ту пору, когда совершают) ежедневные дневные обряды, восславил Ачьюту: 64. "Слава тебе, о лотосоокий, слава тебе, о высший Пуруша! Слава тебе, о Атман всех миров, слава тебе, о (обладатель) острого диска! 65. Слава лучшему из брахманов, дружественному к роду брахманов! Слава, слава Держателю мира, Кришне, Говинде! 66. Слава тому, кто будучи Брахмой, сотворяет вселенную, а в (период) сохранения (вселенной) защищает (ее)! Слава тебе, тому, кто в конце кальпы принимает образ Рудры, тому, кто имеет тройственное обличье! 67. То, что есть боги, якши, асуры, сиддхи, наги, гандхарвы, киннары, пишачи и ракшасы, а также люди и скоты, 68. птицы, неподвижные (предметы), насекомые, ползучие, земля, вода, огонь, небо, воздух, звук, осязанье и вкус, 69. образ, запах, разум, сознанье, Атман, Кала и Качества, — высшее назначение (всего этого) и весь этот (мир) — ты, о Ачьюта! 70. Ты — веденье и неведенье, правда и неправда, яд и нектар бессмертия, ты — предписываемые Ведами деяния на пути скитаний и на пути возврата! 71. (Ты) — вкуситель (плодов) всех деяний, а также всех средств (осуществления) (этих) деяний, ты, о Вишну, воистину, — тот, кто является плодом всех своих деяний! 72. Твои объятия, о Владыка, отмеченные Качеством владычества, (охватывают) меня и иное, все существа и миры! 73. О тебе размышляют йогины, тебе приносят жертвы приносители жертв, ты, носящий образ питаров и богов, один вкушаешь жертву, предназначенную для богов и жертву, предназначенную для питаров! 74. О Властелин, вселенная пребывает в твоем образе великого принципа творения, а затем от него происходит мир тончайшей (энергии); тончайшие образы, (присутствующие) в раздельном (виде) (во всех) существах — (все это ты), тончайший (принцип), называемый внутренним Атманом! 75. Поэтому тот образ, который является высшим назначением всех объектов чувств, определяемых как тончайшие и иные — ведь этот твой образ вне пределов мысли! Слава тебе, высшему Пуруше! 76. О Атман всего, я славлю ту твою беспредельную вечную энергию-шакти, — она прибежище Качеств, которая пребывает во всех существах, о Правитель богов! 77. Я воспеваю ее, высшую Правительницу, находящуюся вне пределов объектов чувств, ту, которую не могут определить ни речь, ни разум, — ее может различить (лишь) знающий с помощью Знания. 78. Ом, вечная слава Васудеве, Бхагавану, тому, кто не отличается (ото всего) и кто отличается от всего (мира)! 79. Слава ему, слава ему, слава ему, великому Атману, тому, кто не имеет имени и образа, кто единственный достигается лишь (любовью-бхакти)! 80. Слава тому высшему Атману, кого в образах (различных) аватар почитают небожители, — (ведь) они не видят его высшего образа! 81. Слава высшему Правителю, всевидящему Вишну, тому Властелину, который пребывает внутри и видит добро и зло всего! 82. Слава тому Вишну, кто неотделим от этого мира! О нем следует размышлять (как) о начале миров! Да смилуется надо мной вечный! 83. Да смилуется надо мной Хари, — он опора всего, канва вселенной, нетленный, вечный! 84. Ом, слава Вишну! Слава вновь и вновь тебе, тому, в кого уходит все, тому, от кого происходит все, тому, кто есть все, тому, кто есть прибежище всего! 85. (Слава) тому, кто вошел во все, Ананте, тому, кто стал мною, — и от меня (происходит) все, я есть все, во мне, вечном (заключено) все! 86. Я, воистину, нетленный, непреходящий, прибежище духа высшего Атмана, меня зовут Брахмой, тем, кто в начале и в конце (мира) (является как) высший дух-пумс! Такова в первой книге досточтимой Вишну-пураны девятнадцатая глава. ГЛАВА XX Парашара сказал: 1. Так, размышляя о Вишну, как о неотделимом от себя и уподобившись ему, он, о дваждырожденный, стал считать себя прежде всего Ачьютой. 2. Забыв о себе (как о личности), он не знал (уже) ничего иного и думал так: "Я, воистину, вечный Ананта, высший Атман!" 3. И в результате такой его йоги в его очищенной внутренней сущности, — а он был свободен от грехов, — утвердился Вишну, состоящий из Знания Ачьюта. 4. Как (только) в Прахладе силою йоги родился состоящий из Вишну бог, в тот же миг, о Майтрея, тотчас лопнули обвивавшие его путы из урагов. 5. Заметались стаи морских чудовищ, покрылся волнами и забушевал великий океан, задрожала земля с горами, рощами и лесами. 6. И многомудрый (Прахлада) скинул с себя груду скал, набросанную сверху дайтьями, и вышел из вод. 7. Увидев мир, с землей, небом и прочим, он вновь вспомнил себя: "(Ведь) я — Прахлада!" 8. И он, мыслитель, вновь восславил безначального высшего Пурушу, сосредоточив мысль на одном (Вишну), полностью обуздав речь, деяния и разум. Прахлада сказал: 9. Ом, слава высшей цели, о грубый и тончайший, произносимый и непроизносимый, явленный и неявленный, разделимый и нераздельный, о незапятнанный Властелин! 10. О подвластный Качествам и основа Качеств, о Атман, лишенный Качеств и превышающий Качества, воплощенный и невоплощенный, огромный в своем воплощении и тончайший в своем воплощении, о открытый и закрытый! 11. О Атман, и страшный обликом и прекрасный, о состоящий из веденья и неведенья Ачьюта, о имеющий образ существующего и несуществующего, о существующий, о источник благого и неблагого существования! 12. О непреходящий и преходящий, о развертывающийся Атман, (о Атман), покоящийся на не подлежащих развертке чистых (субстанциях)! Слава тебе, о единый и не единый, о Васудева, о первопричина (всего)! 13. Слава тому высшему Пуруше, кто грубый и тончайший, тому, кто явный и незримый, тому, кто не является и (вместе с тем) является всеми первоэлементами, тому, от кого (произошла) вселенная и тому, кто отличается ото (всех) причин вселенной! Парашара сказал: 14. Пока он, (предавшись) сердцем (Вишну) таким гимном прославлял бога, перед ним воочию предстал Бхагаван Хари, облаченный в желтые одежды. 15. С изумлением взглянул на него (Прахлада), встал и, запинаясь, начал, о дваждырожденный, вновь и вновь восклицать так: "Слава Вишну!" Прахлада сказал: 16. О бог, о устранитель печалей (всех) прибегающих (к тебе), будь милостив, о Кешава, вновь очистить меня даром своего взгляда, о вечный! Шри Бхагаван сказал: 17. Я доволен незыблемой любовью-бхакти, которую ты проявил. О Прахлада, избери от меня дар, какой пожелаешь! Прахлада сказал: 18. О Покровитель, за все те тысячи рождений, что мне предстоит пройти, да пребудет (во мне) всегда неколебимая любовь-бхакти к тебе, о Ачьюта! 19. Пусть неизбывная радость, (подобная той), что (испытывают люди), не знающие различия (между истинным и ложным знанием) по отношению к объектам чувств, (возникшая) (у меня) при мыслях о тебе, (никогда) не покидает моего сердца! Шри Бхагаван сказал: 20. У тебя есть любовь-бхакти ко мне, и она, воистину, вечно пребудет (в тебе). О Прахлада, избери от меня дар, какой хочешь. Прахлада сказал: 21. Меня возненавидели за то, что я прославлял тебя. Прости, о бог, тот грех, что совершил мой отец. 22. Из ненависти (мои) члены рубили оружием, (меня) бросали в бушующее пламя, (меня) жалили ураги, в мою пищу подкладывали яд. 23. (Меня) связали и бросили в море, на меня навалили груду скал, против меня применяли и всякие иные средства, — 24. но я, твой почитатель-бхакт остался невредим. (От греха всего) этого твоим могуществом, о Владыка, избавь сейчас моего отца. Шри Бхагаван сказал: 25. О Прахлада, по моей милости все это сбудется для тебя. Я дарую тебе еще один дар. Избирай, о сын асуры! Прахлада сказал: 26. О Бхагаван, я удовлетворен таким твоим даром: по твоей милости (моя) любовь-бхакти к тебе в будущем (да пребудет) незыблемой. 27. К чему дхарма, богатство и наслаждение, — ведь Освобождение в руке того, кто тверд в любви-бхакти к тебе, о корень всех миров! Шри Бхагаван сказал: 28. Раз твое сердце непоколебимо в любви-бхакти ко мне, то моею милостью ты обретешь высшее Освобождение! 29. Сказав так, Вишну исчез у него из взора, о Майтрея, а (Прахлада) опять пошел и припал к стопам отца. 30. Отец приложился к его лбу и обнял мученика. "Ты жив, о дитя", — сказал он, о дваждырожденный, проливая горькие слезы. 31. Великий асура был благосклонен к нему и не терзал (больше сына). А знаток дхармы (Прахлада) стал (выполнять свои обязанности), служа гуру и отцу. 32. И когда Вишну в исконном образе Нарасимхи погубил его отца, он стал Господином дайтьев, о Майтрея. 33. Затем, о дваждырожденный, он достиг блеска величия и, блюдя чистоту деяний, (обрел) потомство и новую величайшую власть. 34. По истечении (срока) своего владычества, он, освободившись от (последствий) заслуг и грехов (путем) сосредоточения на Бхагаване, обрел высшее Освобождение. 35. Таков был, о Майтрея, могучий дайтья, многомудрый Прахлада, почитатель-бхакт Бхагавана, о котором ты меня спрашивал. 36. Тот, кто слушает эту повесть о житии великого духом Прахлады, тотчас же освобождается от грехов. 37. Человек, слушающий и читающий повесть о житии Прахлады, без сомнения, смывает грех, совершенный днем или ночью, о Майтрея. 38. Читающий эту (повесть о житии Прахлады) в полнолуние, в новолуние, на восьмой или двенадцатый (день светлой половины лунного месяца) обретает плод, (равный) дарению коровы, о дваждырожденный. 39. Как Хари защищал Прахладу во всех бедствиях, так защитит он того, кто всегда слушает повесть о его житии. Такова в первой книге досточтимой Вишну-пураны двадцатая глава. ГЛАВА XXI Парашара сказал: 1. Сыновьями Самхлады были Аюшман, Шиби и Башкала. У Прахлады был сын Вирочана, а от Вирочаны родился Бали. 2. У Бали была сотня сыновей. Хираньякши были наделены великой силой: 3. Уткура, Шакуни и Бхутасантапана, а также могучерукий Маханабха, и Каланабха, и еще другие. 4. Сыновья Дану были Двимурдхан, Шанкара, а также Айомукха, Шанкуширас, Капила и Шамбара. 5. И могучерукий Екачакра, и наделенный великой силой Тарака, а также Сварбхану, Вришапарван и великий асура Пуломан. 6. Они, а также доблестный Випрачитти были известны как сыновья Дану. У Сварбхану была дочь Прабха, а Шармиштха была дочерью Вришапарвана. 7. Лучшие из дев, названные Упаданави и Хаяширас, а также Пулома и Калака, были дочерьми Вайшванары. 8. Две (последние), наделенные великой долей, вышли замуж за (Кашьяпу), отпрыска Маричи. У них было шестьдесят тысяч сыновей, прекрасных данавов, 9. которые, по преданию, (известны как) Пауломы и Калаканджи, отпрыски Маричи. Эти и еще другие были доблестные и яростные данавы. 10. Сыновьями Випрачитти от Симхики были Вьямша, сильный Шалья и могучий Набха, 11. Ватапи, Намучи, Илвала и Кхасрима, а также Анджака, Нарака и Каланабха, 12. доблестный Свабхану и могучий Чакрайодхин. Эти превосходные данавы приумножили род Дану 13. Их потомки исчислялись сотнями и тысячами. В роде дайтьи Прахлады были рождены Ниватакавачи, — 14. их души были очищены суровой аскезой. У Тамры было шесть дочерей, наделенных великой Благостью, славившихся как 15. Щуки, Шьени, Бхаси, Сугриви, Щучи, Гридхрика. От Щуки произошли попугаи, совы и вороны. 16. Шьени родила соколов, Бхаси — коршунов, Гридхрья же — грифов, Щучи — стаи водоплавающих птиц, Сугриви — 17. лошадей, верблюдов и ослов, — (эти матери) славились как принадлежащие к роду Тамры. И Винаты было двое сыновей, названных Гаруда и Аруна. 18. Супарна был лучшим из летающих и свирепым пожирателем змеев. (Детьми) Сурасы была тысяча змеев, наделенных неизмеримой мощью, 19. Многоголовых, летающих по небу, великих духом, о брахман. И была рождена тысяча потомков Кадру, сильных, 20. наделенных неизмеримой мощью, подвластных Супарне, о брахман, имеющих много голов. Из них главными были Шеша, Васуки и Такшака, 21. Шанкха, Швета, Махападма, Камбала, а также Ашватара, Элапатра и Нага, Каркотака и Дхананджая, — 22. эти и многие другие кусачие и смертельно ядовитые змеи. Знай также о роде Кродхаваши, от этого (рода) пошли все зубастые (хищники), 23. обитающие на земле, птицы, обитающие в водах, свирепые пожиратели плоти. Сурабхи породила коров и буйволов; 24. Ира — деревья, лианы, ползучие растения и все виды трав; Кхаса — якшей, ракшасов, а Муни — апсар. 25. Аришта дала рождение гандхарвам, наделенным великой Благостью, — (все) эти неподвижные и движущиеся были известны как потомки Кашьяпы. 26. У них были сотни и тысячи потомков. Таково, о брахман, по преданию, творение в манвантаре Сварочищи. 27. А в (манвантаре) Вайвасваты творение существ (произошло), как считается, когда Брахма принял участие в ритуальных действах при великом жертвоприношении, (совершаемом) Варуной. 28. Семерых риши, прежде порожденных им как семь духовных (сыновей), великий отец (Брахма) (вновь) создал как своих сыновей. 29. (В битве) гандхарвов, .змеев, богов и данавов, о лучший из лучших, погибли сыновья Дити; и она стала ублаготворять Кашьяпу. 30. Почтенный ею как подобает, избранный из подвижников Кашьяпа вознаградил ее даром, и она избрала в дар 31. сына, наделенного великой отвагой, способного убить Индру; и лучший из отшельников дал этот дар (своей) супруге. 32. Даровав этот крайне грозный дар, Кашьяпа сказал ей: "Твой сын убьет Шакру при условии, что ты будешь сто лет носить (во чреве) зародыш сына, 33. сосредоточив (свой разум на Вишну); будешь полностью обуздана (в своих чувствах) и чиста". Сказав так богине, отшельник Кашьяпа сблизился с ней. 34. И она стала носить этот зародыш, блюдя должную чистоту. Магхаван, узнав об этом зародыше, который должен был убить его самого, 35. пришел и стал смиренно услужать ей, — царь бессмертных, Каратель Паки искал у нее слабое место. 36. (Наконец), в последний год столетия, такой случай представился. Дити прилегла на ложе, не совершив омовения ног, 37. и уснула, а Держатель ваджры проник в ее лоно и рассек наделенный великой долей (зародыш) на семь частей. 38. Рассекаемый ваджрой (зародыш) ужасно взревел. "Не реви!" — опять и опять повторял ему Шакра. 39. Тут Индра вновь разгневался на этот (уже разрубленный) на семь частей зародыш, и ваджрой, рассекающей врагов, разрубил каждую часть еще на семь частей. 40. Так возникли стремительные боги, именуемые марутами. Они стали (называться) марутами оттого, что Магхаван сказал: "Ма роди (не реви)!" И они сделались сорока девятью богами, спутниками Держателя ваджры. Такова в первой книге досточтимой Вишну-пураны двадцать первая глава. ГЛАВА XXII Парашара сказал: 1. Когда в давние времена риши поставили Притху на (земное) царство, великий отец миров последовательно создал (другие) царства. 2. Владычество над звездами, планетами, брахманами и над всеми растениями, а также над жертвоприношениями и аскезой Брахма отдал Соме. 3. Власть над царями (получил) Вайшравана, а над водами — Варуна, Вишну стал господином адитьев, а Павака — васу. 4. Власть над патриархами была дана Дакше, над марутами — Васаве, а над дайтьями и данавами — Прахладе. 5. Управлять питарами был поставлен царь дхармы Яма, а Айравата получил господство над всеми небесными слонами. 6. (Власть над) птицами (получил) Гаруда, а над богами — Васава, Уччайхшравас — над конями, а Вришабха — над коровами. 7. Шеша был поставлен царем над нагами, лев стал правителем диких зверей, а фиговое дерево — царем деревьев. 8. Распределив таким образом царства, Господин патриархов Брахма тут же назначил хранителей сторон света, строго выполняющий обет. 9. (Сына) патриарха Вайраджи (по имени) Судханвана он поставил царем-хранителем сторон света на восточной стороне. 10. Сына патриарха Кардамы по имени Шанкхапада он поставил царем на южной стороне. 11. Великий духом Кетумат, нетленный сын (патриарха) Раджаса был поставлен царем на западной стороне. 12. Хираньяроман, (сын) патриарха Паржаньи, был поставлен царем на труднодоступной северной стороне. 13. И они, согласно указанию (Брахмы), в соответствии с дхармой и по сей день охраняют всю землю с ее континентами и городами. 14. Всех этих царей и иных великий Атман Вишну поставил на пути бытия как пособников сохранения бытия, о лучший из отшельников. 15. Те правители существ, которые были, и все те, которые ушли, о дваждырожденный, все они — (лишь) части Вишну, который есть все существа, о лучший из дваждырожденных. 16. И те, кто цари богов, и те, кто цари дайтьев, и те, кто владыки данавов и владыки пожирателей плоти, 17. и те, кто главные среди скотов, и те, кто главные среди пернатых, и те, кто цари людей, змеев и нагов, 18. и те, кто цари деревьев, и гор, и планет, кто ушли и те, кто (ныне) правит, и иные, кто будут (править), — 19. все они возникли как части бога Вишну. И никто иной, кроме Правителя вселенной Хари, не способен 20. защитить существующий мир при его сохранении, о наделенный великим познанием. 21. При творении (мира) он творит мир, при сохранении он, вечный, охраняет мир, при кончине (мира) он разрушает его, основываясь соответственно на Страстности, Благости и иных (Качествах). 22. Джанардана, (состоящий) из четырех частей, присутствует при творении (мира), и в четверичном (обличье) — при сохранении (мира), и в конце он вершит разрушение (мира), будучи разделен на четыре (образа). 23. В одной своей части он, (как) Брахма, из неявленного (состояния) становится воплощенным (миром), в другой своей части он — Маричи и остальные главные (патриархи), 24. Кала — его третья часть, а другая (четвертая часть) — все существа, — так, наделенный Качеством Страстности, он становится четверичным при творении. 25. При сохранении (мира) он осуществляет защиту (мира): одной своей частью (как) Вишну, другой (своей частью) в образе Ману и других (патриархов) и (третьей своей частью) в образе Калы, 26. и другой (четвертой своей частью) он пребывает во всех существах, — (так), основываясь на Качестве Благости, высший Пуруша вершит сохранение мира. 27. Во время конца (мира) Владыка, нерожденный Бхагаван, основываясь на природе Косности, в одной своей части имеет исконный образ Рудры, 28. другой своей частью он принимает образ Агни, Антаки и прочих (богов-разрушителей), иная (третья) его часть — исконный образ Калы, а другая (четвертая) — все существа. 29. (Так), в четверичном (образе) великий Атман (Вишну) вершит погибель (мира), — (таково), о брахман, как рассказывают, (четверичное) состояние (Вишну) во всех периодах. 30. Брахма, Дакша и прочие (патриархи), Кала, а также все живые создания — (это) чудесные силы Хари, являющиеся причинами творения мира. 31. Вишну, Ману и прочие (патриархи). Кала, а также все живые существа, о дваждырожденный, — это чудесные силы Вишну, причина сохранения (мира). 32. Рудра, Кала, Антака и прочие (боги-разрушители), а также все живые создания — это четырех (родов) чудесные силы Джанарданы, (направленные на) разрушение (мира). 33. В начале мира и в его середине, вплоть до его разрушения, творение, о дваждырожденный, вершат Дхатри, Маричи и прочие патриархи, а также (все) живые созданья. 34. Брахма творит в период начала (мира), затем (патриархи), начиная с Маричи, (порождают существа), а потом живые создания непрестанно производят потомство. 35. Верша творение, о дваждырожденный, ни Брахма, ни все патриархи, ни все живые созданья не свободны от Калы. 36. Таков, о Майтрея, как считается, четверичный (образ) бога богов при сохранении, а также при разрушении (и творении мира). 37. Если порожденное Благостью (существо) творит что-либо, о дваждырожденный, то в бытии этого сотворенного будет присутствовать Благость — это тело Хари. 38. А если кто-либо убивает какое-либо неподвижное или движущееся (созданье), — это, о Майтрея, происходящее от Рудры, смертоносное тело Джанарданы. 39. Так Джанардана, воистину, является творцом мира и хранителем мира, а также пожирателем целого мира. 40. Он принимает тройной (образ) в периоды творения, сохранения и конца мира, будучи наделен (соответствующим) Качеством (как преобладающим), а его великое высшее состояние лишено Качеств. 41. Ибо исконный образ высшего Атмана — четырех видов, он состоит из Знания (четверичной) сущности (Вишну), познаваем только им самим, несравненен. Майтрея сказал: 42. О отшельник, расскажи же мне подробно о четырех видах бытия Брахмы и поведай о его высшем состоянии. Парашара сказал: 43. О Майтрея, то, что есть причина всех вещей, называется средством (достижения цели), а стремление достигнуть Атмана (называется) целью, (которую следует достичь). 44. Для йогина, жаждущего Освобождения, обуздание жизненных дыханий и другие (йогические приемы) служат средством (достижения цели), а целью является высший Брахма, откуда (йогин) не возвращается вновь (в сансару). 45. Знание йогином средств к Освобождению — (вот) первый вид (знания Брахмы), единого со Знанием, о отшельник. 46. Познание йогинами, обуздавшими (свои чувства) и (стремящимися к) Брахме, средств, ведущих к освобождению от горестей — (вот) вторая часть (Знания), о великий отшельник. 47. С помощью этих двух видов (Знания) (постигается идентичность) средств и цели, — т.е. познание недвойственности, — это, как я сказал, (третий) раздел (Знания). 48. И путем устранения (всех) различий, (еще имеющихся) у этого тройного Знания, о великий отшельник, (постигается) (четвертая ступень) — видение исконного образа Атмана. 49. (То Знание), которое не требует усилий, неизъяснимо, (все)охватывающе, несравненно, (то Знание), предметом которого служит осознание (сущности) Атмана, (Знание), не зависимое от бытия, не имеющее характеристик, 50. умиротворяющее, лишенное страха, чистое, не являющееся предметом для логического размышления, не нуждающееся в опоре, состоящее из Знания Вишну, — это Знание есть высшее состояние (Вишну). 51. Те йогины, которые отбросили (все) иные знания, уходят (из сансары) и теряют способность сеять свое семя на вспаханной ниве сансары, о дваждырожденный. 52. Таково наивысшее состояние, называемое Вишну, — оно незапятнано, непреходяще, (все)охватывающе, вечно, лишено всех различий. 53. Йогин, достигший этого высшего Брахмы, не возвращается оттуда вновь (в сансару), в этом наивысшем (состоянии) он свободен от добра и зла, от страданий, сверхсовершенен. 54. (Различают) два образа Брахмы — воплощенный и невоплощенный, два его исконных образа — тленный и нетленный, — эти (образы) присутствуют во всех существах. 55. Нетленный (образ) — (это) высший Брахма, тленный — (это) весь этот мир. (Подобно тому), как свет распространяется от находящегося в одном месте огня 56. и становится сильнее или слабее (в зависимости от) близости или удаленности (от огня), таким же образом, о Майтрея, как известно, (изменяется) и энергия-шакти (Брахмы) (в существах и субстанциях). 57. Брахма, Вишну и Шива — главные движущие энергии-шакти Брахмы, затем (идут) боги, о Майтрея, ниже их (стоят) Дакша и другие (патриархи). 58. Потом (идут) люди, скоты, дикие звери, птицы и ползучие, еще ниже (по степени содержания в них энергии-шакти) — деревья, кустарники и прочие (растения). 59. Таков весь этот нетленный, непреходящий мир, о избранный из отшельников, он то появляется, то исчезает, (как если бы) он был подвержен рождению и гибели. 60. Высший исконный воплощенный образ Брахмы, — о нем размышляли в древние времена йогины в начале их йоги, — это Вишну, состоящий изо всех энергий-шакти. 61. И сопряженная с этим великая йога — ее сопровождают мантрами, — достигается (йогином), чей разум должным образом обращен на это, о отшельник. 62. Хари — высшая и ближайшая (от Брахмы) из энергий-шакти Брахмы, он — воплощенный Брахма, он наделен великой долей и состоит из всего Брахмы. 63. Он — канва всего мира целиком, от него (произошел) мир и в нем (пребывает) мир, он — целый мир, о отшельник. 64. Он — Вишну, состоящий из тленного и нетленного, Правитель, который носит на себе целый (мир), состоящий из Пуруши и неявленной (предматерии), его исконный образ (характеризуется) украшениями и оружием. Майтрея сказал: 65. Ты должен рассказать мне, как Бхагаван Вишну носит (на себе) весь этот мир, пребывающий в исконном образе его украшений и оружия. Парашара сказал: 66. Благословив неизмеримого Вишну, Владыку Вишну, я поведаю (тебе) (так), как было рассказано мне Васиштхой. 67. Бхагаван Хари носит (на себе) Атман этого мира, незагрязненный, лишенный Качеств, незапятнанный, в исконном образе яхонта Кауштубхи. 68. предматерия покоится на Ананте как знак шриватса, а сознание покоится на Мадхаве в образе палицы. 69. Правитель носит (на себе) самосознание, (состоящее из) двух аспектов — первоэлементов и прочего, органов чувств и прочего в образе раковины и Шарнги. 70. В своей руке Вишну держит разум в исконном образе диска — (исходящие из него мысли) летят стремительно, опережая ветер. 71. Ожерелье Вайджаянти, (принадлежащее) Носителю палицы, — оно составлено из пяти видов (драгоценных камней), — представляет собой собрание причин (пяти) первоэлементов, и оно же, воистину, ожерелье из (пяти) первоэлементов, о дваждырожденный. 72. В образе всех своих стрел Джанардана держит все органы чувств, которые связаны как с сознанием, так и с действием. 73. Сверхнезапятнанный драгоценный меч, который носит Ачьюта, состоит из веденья, но это Знание прикрыто щитом неведенья. 74. Таким образом дух-пумс, предматерия, сознание и самосознание, первоэлементы, разум, все органы чувств, а также веденье и неведенье, — все это, о Майтрея, покоится на Хришикеше. 75. Хари принял на благо дышащих (существ) обличье майи (и), будучи лишен образа, (предстал) в исконном образе (своего) оружия и украшений. 76. Так лотосоокий высший Правитель носит (на себе) предматерию со (всеми ее) изменениями, дух-пумс и целый мир. 77. То, что есть веденье, и то, что есть неведенье, то, что есть существующее и то, что есть несуществующее, вечное — все это (заключено) во Властителе всех существ Губителе Мадху. 78. Беспредельный, вечный Бхагаван Хари (имеет) исконный образ Калы с его (подразделениями) на кала, каштха, нимеша и прочее, на дни, сезоны, полугодия и годы. 79. О лучший из отшельников, он, вездесущий, есть семь миров: земной мир, воздушный мир, небесный мир, (мир) патриархов, (мир) истины. 80. Сам Хари пребывает как воплощенный Атман миров, перворожденный изо всех перво(рожденных), опора всех ведений. 81. Вездесущий пребывает во многих своих образах — как боги, люди, скоты и прочие. Правитель всего Ананта, сам не имея воплощенного (образа), пребывает в воплощенном образе (всех) существ. 82. Он известен в Веданте как (стихи) Ригведы, Яджурведы, Самаведы и Атхарваведы, как традиционная история и священная наука. 83. Все Веданги (сборники законов), изложенные Ману и другими (авторами), все Пураны, Шастры и любые ритуальные сборники, 84. все поэты и славо(словия) и все песнопения — это тело великого Атмана Вишну, воплотившегося в звуке. 85. Те вещи (и субстанции), которые имеют и не имеют формы, где бы они ни находились, там и тут, все они — его тело. 86. "Я есть Хари. Весь этот (мир) есть Джанардана. Ни от кого иного не возникает причина и следствие". Тот, кто думает так, не возродится вновь, его не коснутся страдания новых рождений. 87. Так, о дваждырожденный, тебе должным образом поведана первая книга Пураны. Слушанье Пураны избавляет от грехов. 88. Человек, слушающий эту (Пурану) обретает весь тот плод, который (достигается) путем омовения в (озере) Пушкара в (месяце) карттика в течении двенадцати лет. 89. Боги и прочие одаряют мужа, слушающего о происхождении богов, риши, гандхарвов, якшей и прочих, о отшельник. Такова в первой книги достопочтимой Вишну-Пураны двадцать вторая глава. КОНЕЦ ПЕРВОЙ КНИГИ

Евангелие от Фомы апокриф 1. Это тайные слова, которые сказал Иисус живой и которые записал Дидим Иуда Фома. И он сказал: Тот, кто обретает истолкование этих слов, не вкусит смерти. Иисус сказал: Пусть тот, кто ищет, не перестает искать до тех пор, пока не найдет, и, когда он найдет, он будет потрясен, и, если он потрясен, он будет удивлен, и он будет царствовать над всем. 2. Иисус сказал: Если те, которые ведут вас, говорят вам: Смотрите, царствие в небе! - тогда птицы небесные опередят вас. Если они говорят вам, что оно - в море, тогда рыбы опередят вас. Но царствие внутри вас и вне вас. 3. Когда вы познаете себя, тогда вы будете познаны и вы узнаете, что вы - дети Отца живого. Если же вы не познаете себя, тогда вы в бедности и вы - бедность. 4. Иисус сказал: Старый человек в его дни не замедлит спросить малого ребенка семи дней о месте жизни, и он будет жить. Ибо много первых будут последними, и они станут одним. 5. Иисус сказал: Познай то, что [или того, кто] перед лицом твоим, и то, что скрыто [или тот, кто скрыт] от тебя,- откроется тебе. Ибо нет ничего тайного, что не будет явным. 6. Ученики его спросили его; они сказали ему: Хочешь ли ты, чтобы мы постились, и как нам молиться, давать милостыню и воздерживаться в пище? Иисус сказал: Не лгите, и то, что вы ненавидите, не делайте этого. Ибо все открыто перед небом. Ибо нет ничего тайного, что не будет явным, и нет ничего сокровенного, что осталось бы нераскрытым. 7. Иисус сказал: Блажен тот лев, которого съест человек, и лев станет человеком. И проклят тот человек, которого съест лев, и лев станет человеком. 8. И он сказал: Человек подобен мудрому рыбаку, который бросил свою сеть в море. Он вытащил ее из моря, полную малых рыб; среди них этот мудрый рыбак нашел большую [и] хорошую рыбу. Он выбросил всех малых рыб в море, он без труда выбрал большую рыбу. Тот, кто имеет уши слышать, да слышит! 9. Иисус сказал: Вот, сеятель вышел, он наполнил свою руку, он бросил [семена] . Но иные упали на дорогу, прилетели птицы, поклевали их. Иные упали на камень, и не пустили корня в землю, и не послали колоса в небо. И иные упали в терния, они заглушили семя, и червь съел их. И иные упали на добрую землю и дали добрый плод в небо. Это принесло шестьдесят мер на одну и сто двадцать мер на одну. 10. Иисус сказал: Я бросил огонь в мир, и вот я охраняю его, пока он не запылает. 11. Иисус сказал: Это небо прейдет, и то, что над ним, прейдет, и те, которые мертвы, не живы, и те, которые живы, не умрут. 12. В [те] дни вы ели мертвое, вы делали его живым. Когда вы окажетесь в свете, что вы будете делать? В этот день вы - одно, вы стали двое. Когда же вы станете двое, что вы будете делать? 13. Ученики сказали Иисусу: Мы знаем, что ты уйдешь от нас. Кто тот, который будет большим над нами? Иисус сказал им: В том месте, куда вы пришли, вы пойдете к Иакову справедливому, из-за которого возникли небо и земля. 14. Иисус сказал ученикам своим: Уподобьте меня, скажите мне, на кого я похож. Симон Петр сказал ему: Ты похож на ангела справедливого. Матфей сказал ему: Ты похож на философа мудрого. Фома сказал ему: Господи, мои уста никак не примут сказать, на кого ты похож. Иисус сказал: Я не твой господин, ибо ты выпил, ты напился из источника кипящего, который я измерил. И он взял его, отвел его [и] сказал ему три слова. Когда же Фома пришел к своим товарищам, они спросили его: Что сказал тебе Иисус? Фома сказал им: Если я скажу вам одно из слов, которые он сказал мне, вы возьмете камни, бросите [их] в меня, огонь выйдет из камней [и] сожжет вас. 15. Иисус сказал: Если вы поститесь, вы зародите в себе грех, и, если вы молитесь, вы будете осуждены, и, если вы подаете милостыню, вы причините зло вашему духу. И если вы приходите в какую-то землю и идете в селения, если вас примут, ешьте то, что вам выставят. Тех, которые среди них больны, лечите. Ибо то, что войдет в ваши уста, не осквернит вас, но то, что выходит из ваших уст, это вас осквернит. 16. Иисус сказал: Когда вы увидите того, который не рожден женщиной, падите ниц [и] почитайте его; он - ваш Отец. 17. Иисус сказал: Может быть, люди думают, что я пришел бросить мир в мир , и они не знают, что я пришел бросить на землю разделения, огонь, меч, войну. Ибо пятеро будут в доме: трое будут против двоих и двое против троих. Отец против сына и сын против отца; и они будут стоять как единственные. 18. Иисус сказал: Я дам вам то, чего не видел глаз, и то, чего не слышало ухо, и то, чего не коснулась рука, и то, что не вошло в сердце человека. 19. Ученики сказали Иисусу: Скажи нам, каким будет наш конец. Иисус сказал: Открыли ли вы начало, чтобы искать конец? Ибо в месте, где начало, там будет конец. Блажен тот, кто будет стоять в начале: и он познает конец, и он не вкусит смерти. 20. Иисус сказал: Блажен тот, кто был до того, как возник. 21. Если вы у меня ученики [и] если слушаете мои слова, эти камни будут служить вам. 22. Ибо есть у вас пять деревьев в раю, которые неподвижны и летом и зимой, и их листья не опадают. Тот, кто познает их, не вкусит смерти. 23. Ученики сказали Иисусу: Скажи нам, чему подобно царствие небесное. Он сказал им: Оно подобно зерну горчичному, самому малому среди всех семян. Когда же оно падает на возделанную землю, оно дает большую ветвь [и] становится укрытием для птиц небесных. 24. Мария сказала Иисусу: На кого похожи твои ученики? Он сказал: Они похожи на детей малых, которые расположились на поле, им не принадлежащем. Когда придут хозяева поля, они скажут: Оставьте нам наше поле. Они обнажаются перед ними, чтобы оставить это им и дать им их поле. 25. Поэтому я говорю: Если хозяин дома знает, что приходит вор, он будет бодрствовать до тех пор, пока он не придет, и он не позволит ему проникнуть в его дом царствия его, чтобы унести его вещи. Вы же бодрствуйте перед миром, препояшьте ваши чресла с большой силой, чтобы разбойники не нашли пути пройти к вам. Ибо нужное, что вы ожидаете, будет найдено. 26. Да был бы среди вас знаюший человек! Когда плод созрел, он пришел поспешно,- его серп в руке его,- [и] он убрал его. Тот, кто имеет уши слышать, да слышит! 27. Иисус увидел младенцев, которые сосали молоко. Он сказал ученикам своим: Эти младенцы, которые сосут молоко, подобны тем, которые входят в царствие. Они сказали ему: Что же, если мы - младенцы, мы войдем в царствие? Иисус сказал им: Когда вы сделаете двоих одним, и когда вы сделаете внутреннюю сторону как внешнюю сторону, и внешнюю сторону как внутреннюю сторону, и верхнюю сторону как нижнюю сторону, и когда вы сделаете мужчину и женщину одним, чтобы мужчина не был мужчиной и женщина не была женщиной, когда вы сделаете глаза вместо глаза, и руку вместо руки, и ногу вместо ноги, образ вместо образа,- тогда вы войдете в [царствие] . 28. Иисус сказал: Я выберу вас одного на тысячу и двоих на десять тысяч, и они будут стоять как одно. 29. Ученики его сказали: Покажи нам место, где ты, ибо нам необходимо найти его. Он сказал им: Тот, кто имеет уши, да слышит! Есть свет внутри человека света, и он освещает весь мир. Если он не освещает, то - тьма. 30. Иисус сказал: Люби брата твоего, как душу твою. Охраняй его как зеницу ока твоего. 31. Иисус сказал: Сучок в глазе брата твоего ты видишь, бревна же в твоем глазе ты не видишь. Когда ты вынешь бревно из твоего глаза, тогда ты увидишь, как вынуть сучок из глаза брата твоего. 32. Если вы не поститесь от мира, вы не найдете царствия. Если не делаете субботу субботой, вы не увидите Отца. 33. Иисус сказал: Я встал посреди мира, и я явился им во плоти. Я нашел всех их пьяными, я не нашел никого из них жаждущим, и душа моя опечалилась за детей человеческих. Ибо они слепы в сердце своем и они не видят, что они приходят в мир пустыми; они ищут снова уйти из мира пустыми. Но теперь они пьяны. Когда они отвергнут свое вино, тогда они покаются. 34. Иисус сказал: Если плоть произошла ради духа, это - чудо. Если же дух ради тела, это - чудо из чудес. Но я, я удивляюсь тому, как такое большое богатство заключено в такой бедности. 35. Иисус сказал: Там, где три бога, там боги. Там, где два или один, я с ним. 36. Иисус сказал: Нет пророка, принятого в своем селении. Не лечит врач тех, которые знают его. 37. Иисус сказал: Город, построенный на высокой горе, укрепленный, не может пасть, и он не может быть тайным. 38. Иисус сказал: То, что ты услышишь твоим ухом, возвещай это другому уху с ваших кровель. Ибо никто не зажигает светильника [и] не ставит его под сосуд и никто не ставит его в тайное место, но ставит его на подставку для светильника, чтобы все, кто входит и выходит, видели его свет. 39. Иисус сказал: Если слепой ведет слепого, оба падают в яму. 40. Иисус сказал: Невозможно, чтобы кто-то вошел в дом сильного и взял его силой, если он не свяжет его руки. Тогда [лишь] он разграбит дом его. 41. Иисус сказал: Не заботьтесь с утра до вечера и с вечера до утра о том, что вы наденете на себя. 42. Ученики его сказали: В какой день ты явишься нам и в какой день мы увидим тебя? Иисус сказал: Когда вы обнажитесь и не застыдитесь и возьмете ваши одежды, положите их у ваших ног, подобно малым детям, растопчете их, тогда [вы увидите] сына того, кто жив, и вы не будете бояться. 43. Иисус сказал: Много раз вы желали слышать эти слова, которые я вам говорю, и у вас нет другого, от кого [вы можете] слышать их. Наступят дни - вы будете искать меня, вы не найдете меня. 44. Иисус сказал: Фарисеи и книжники взяли ключи от знания. Они спрятали их и не вошли и не позволили тем, которые хотят войти. Вы же будьте мудры, как змии, и чисты, как голуби. 45. Иисус сказал: Виноградная лоза была посажена без Отца, и она не укрепилась. Ее выкорчуют, [и] она погибнет. 46. Иисус сказал: Тот, кто имеет в своей руке,- ему дадут; и тот, у кого нет, то малое, что имеет,- у него возьмут. 47. Иисус сказал: Будьте прохожими. 48. Ученики его сказали ему: Кто ты, который говоришь нам это? [Иисус сказал им]: Из того, что я вам говорю, вы не узнаете, кто я? Но вы стали как иудеи, ибо они любят дерево [и] ненавидят его плод, они любят плод [и] ненавидят дерево. 49. Иисус сказал: Тот, кто высказал хулу на Отца, - ему простится, и тот, кто высказал хулу на Сына,- ему простится. Но тот, кто высказал хулу на Духа святого,- ему не простится ни на земле, ни на небе. 50. Иисус сказал: Не собирают винограда с терновника и не пожинают смокв с верблюжьих колючек. Они не дают плода. Добрый человек выносит доброе из своего сокровища. Злой человек выносит плохое из своего дурного сокровища, которое в его сердце, [и] он говорит плохое, ибо из избытка сердца он выносит плохое. 51. Иисус сказал: От Адама до Иоанна Крестителя из рожденных женами нет выше Иоанна Крестителя. [...] Но я сказал: Тот из вас, кто станет малым, познает царствие и будет выше Иоанна. 52. Иисус сказал: Невозможно человеку сесть на двух коней, натянуть два лука, и невозможно рабу служить двум господам: или он будет почитать одного и другому он будет грубить. Ни один человек, который пьет старое вино, тотчас не стремится выпить вино молодое. И не наливают молодое вино в старые мехи, дабы они не разорвались, и не наливают старое вино в новые мехи, дабы они не испортили его. Не накладывают старую заплату на новую одежду, ибо произойдет разрыв. 53. Иисус сказал: Если двое в мире друг с другом в одном и том же доме, они скажут горе: Переместись! - и она переместится. 54. Иисус сказал: Блаженны единственные и избранные, ибо вы найдете царствие, ибо вы от него [и] вы снова туда возвратитесь. 55. Иисус сказал: Если вам говорят: Откуда вы произошли? - скажите им: Мы пришли от света, от места, где свет произошел от самого себя. Он... в их образ. Если вам говорят: Кто вы? - скажите: Мы его дети, и мы избранные Отца живого. Если вас спрашивают: Каков знак вашего Отца, который в вас? - скажите им: Это движение и покой. 56. Ученики его сказали ему: В какой день наступит покой тех, которые мертвы? И в какой день новый мир приходит? Он сказал им: Тот [покой], который вы ожидаете, пришел, но вы не познали его. 57. Ученики его сказали ему: Двадцать четыре пророка высказались в Израиле, и все они сказали о тебе. Он сказал им: Вы оставили того, кто жив перед вами, и вы сказали о тех, кто мертв. 58. Ученики его сказали ему: Обрезание полезно или нет. Он сказал им: Если бы оно было полезно, их отец зачал бы их в их матери обрезанными. Но истинное обрезание в духе обнаружило полную пользу. 59. Иисус сказал: Блаженны бедные, ибо ваше - царствие небесное. 60. Иисус сказал: Тот, кто не возненавидел своего отца и свою мать, не сможет быть моим учеником, и тот, кто не возненавидел своих братьев и своих сестер и не понес свой крест, как я, не станет достойным меня. 61. Иисус сказал: Тот, кто познал мир, нашел труп, и тот, кто нашел труп - мир недостоин его. 62. Иисус сказал: Царствие Отца подобно человеку, у которого [хорошие] семена. Его враг пришел ночью, высеял плевел вместе с хорошими семенами. Человек не позволил им [служителям] вырвать плевел. Он сказал им: Не приходите, чтобы, вырывая плевел, вы не вырвали пшеницу вместе с ним! Ибо в день жатвы плевелы появятся, их вырвут и их сожгут. 63. Иисус сказал: Блажен человек, который потрудился: он нашел жизнь. 64. Иисус сказал: Посмотрите на того, кто жив, пока вы живете, дабы вы не умерли,- ищите увидеть его! И вы не сможете увидеть самаритянина, который несет ягненка [и] входит в Иудею. Он сказал ученикам своим: [Почему] он с ягненком? Они сказали ему: Чтобы убить его и съесть его. Он сказал им: Пока он жив, он его не съест, но [только] если он убивает его, [и] он [ягненок] становится трупом. Они сказали: Иначе он не сможет ударить. Он сказал им: Вы также ищите себе место в покое, дабы вы не стали трупом и вас не съели. 65. Иисус сказал: Двое будут отдыхать на ложе: один умрет, другой будет жить. Саломея сказала: Кто ты, человек, и чей ты [сын]? Ты взошел на мое ложе, и ты поел за моим столом. Иисус сказал ей: Я тот, который произошел от того, который равен; мне дано принадлежащее моему Отцу. [Саломея сказала:] Я твоя ученица. [Иисус сказал ей:] Поэтому я говорю следующее: Когда он станет пустым, он наполнится светом, но, когда он станет разделенным, он наполнится тьмой. 66. Иисус сказал: Я говорю мои тайны... тайна. То, что твоя правая рука будет делать,- пусть твоя левая рука не знает того, что она делает. 67. Иисус сказал: Был человек богатый, у которого было много добра. Он сказал: Я использую мое добро, чтобы засеять, собрать, насадить, наполнить мои амбары плодами, дабы мне не нуждаться ни в чем. Вот о чем он думал в сердце своем. И в ту же ночь он умер. Тот, кто имеет уши, да слышит! 68. Иисус сказал: У человека были гости, и, когда он приготовил ужин, он послал своего раба, чтобы он пригласил гостей. Он пошел к первому, он сказал ему: Мой господин приглашает тебя. Он сказал: У меня деньги для торговцев, они придут ко мне вечером, я пойду [и] дам им распоряжение: Я отказываюсь от ужина. Он пошел к другому, он сказал ему: Мой господин пригласил тебя. Он сказал ему: Я купил дом, и меня просят днем. У меня не будет времени. Он пошел к другому, он сказал ему: Мой господин приглашает тебя. Он сказал ему: Мой друг будет праздновать свадьбу, и я буду устраивать ужин. Я не смогу прийти. Я отказываюсь от ужина. Он пошел к другому, он сказал ему: Мой господин приглашает тебя. Он сказал ему: Я купил деревню, я пойду собирать доход. Я не смогу прийти. Я отказываюсь. Раб пришел, он сказал своему господину: Те, кого ты пригласил на ужин, отказались. Господин сказал своему рабу: Пойди на дороги, кого найдешь, приведи их, чтобы они поужинали. Покупатели и торговцы не войдут в места моего отца. 69. Он сказал: У доброго человека был виноградник; он отдал его работникам, чтобы они обработали его и чтобы он получил его плод от них. Он послал своего раба, чтобы работники дали ему плод виноградника. Те схватили его раба, они избили его, еще немного - и они убили бы его. Раб пришел, он рассказал своему господину. Его господин сказал: Может быть, они его не узнали [в оригинале: Может быть, он их не узнал]. Он послал другого раба. Работники побили Этого. Тогда хозяин послал своего сына. Он сказал: Может быть, они постыдятся моего сына. Эти работники, когда узнали, что он наследник виноградника, схватили его, они убили его. Тот, кто имеет уши, да слышит! 70. Иисус сказал: Покажи мне камень, который строители отбросили! Он - краеугольный камень. 71. Иисус сказал: Тот, кто знает все, нуждаясь в самом себе, нуждается во всем. 72. Иисус сказал: Блаженны вы, когда вас ненавидят [и] вас преследуют. И не найдут места там, где вас преследовали. 73. Иисус сказал: Блаженны те, которых преследовали в их сердце; это те, которые познали Отца в истине. Блаженны голодные, потому что чрево того, кто желает, будет насыщено. 74. Иисус сказал: Когда вы рождаете это в себе, то, что вы имеете, спасет вас. Если вы не имеете этого в себе, то, чего вы не имеете в себе, умертвит вас. 75. Иисус сказал: Я разрушу [этот] дом, и нет никого, кто сможет построить его [еще раз]. 76. [Некий человек сказал] ему: Скажи моим братьям, чтобы они разделили вещи моего отца со мной. Он сказал ему: 0 человек, кто сделал меня тем, кто делит? Он повернулся к своим ученикам, сказал им: Да не стану я тем, кто делит! 77. Иисус сказал: Жатва обильна, работников же мало. Просите же господина, чтобы он послал работников на жатву. 78. Он сказал: Господи, много вокруг источника, но никого нет в источнике. 79. Иисус сказал: Многие стоят перед дверью, но единственные те, которые войдут в брачный чертог. 80. Иисус сказал: Царствие Отца подобно торговцу, имеющему товары, который нашел жемчужину. Этот торговец - мудрый: он продал товары [и] купил себе одну жемчужину. Вы также - ищите его сокровище, которое не гибнет, которое остается там, куда не проникает моль, чтобы съесть, и [где] не губит червь. 81. Иисус сказал: Я - свет, который на всех. Я - все: все вышло из меня и все вернулось ко мне. Разруби дерево, я - там; подними камень, и ты найдешь меня там. 82. Иисус сказал: Почему вы пошли в поле? Чтобы видеть тростник, колеблемый ветром, и видеть человека, носящего на себе мягкие одежды? [Смотрите, ваши] цари и ваши знатные люди - это они носят на себе мягкие одежды и они не смогут познать истину! 83. Женщина в толпе сказала ему: Блаженно чрево, которое выносило тебя, и [груди], которые вскормили тебя. Он сказал ей: Блаженны те, которые услышали слово Отца [и] сохранили его в истине. Ибо придут дни, вы скажете: Блаженно чрево, которое не зачало, и груди, которые не дали молока. 84. Иисус сказал: Тот, кто познал мир, нашел тело, но тот, кто нашел тело,- мир недостоин его. 85. Иисус сказал: Тот, кто сделался богатым, пусть царствует, и тот, у кого сила, пусть откажется. 86. Иисус сказал: Тот, кто вблизи меня, вблизи огня, и кто вдали от меня, вдали от царствия. 87. Иисус сказал: Образы являются человеку, и свет, который в них, скрыт. В образе света Отца он [свет] откроется, и его образ скрыт из-за его света. 88. Иисус сказал: Когда вы видите ваше подобие, вы радуетесь. Но когда вы видите ваши образы, которые произошли до вас,- они не умирают и не являются - сколь великое вы перенесете? 89. Иисус сказал: Адам произошел от большой силы и большого богатства, и он недостоин вас. Ибо... смерти. 90. Иисус сказал: [Лисицы имеют свои норы], и птицы имеют [свои] гнезда, а Сын человека не имеет места, чтобы преклонить свою голову [и] отдохнуть. 91. Иисус сказал: Несчастно тело, которое зависит от тела, и несчастна душа, которая зависит от них обоих. 92. Иисус сказал: Ангелы приходят к вам и пророки, и они дадут вам то, что ваше, и вы также дайте им то, что в ваших руках, [и] скажите себе: В какой день они приходят [и] берут то, что принадлежит им? 93. Иисус сказал: Почему вы моете внутри чаши [и] не понимаете того, что тот, кто сделал внутреннюю часть, сделал также внешнюю часть? 94. Иисус сказал: Придите ко мне, ибо иго мое - благо и власть моя кротка, и вы найдете покой себе. 95. Они сказали ему: Скажи нам, кто ты, чтобы мы поверили в тебя. Он сказал им: Вы испытываете лицо неба и земли; и того, кто [что?] перед вами,- вы не познали его; и это время - вы не знаете, [ как] испытать его. 96. Иисус сказал: Ищите и вы найдете, но те [вещи], о которых вы спросили меня в те дни,- я не сказал вам тогда. Теперь я хочу сказать их, и вы не ищете их. 97. Не давайте того, что свято, собакам, чтобы они не бросили это в навоз. Не бросайте жемчуга свиньям, чтобы они не сделали это... 98. Иисус [сказал]: Тот, кто ищет, найдет, [и тот, кто стучит], ему откроют. 99. [Иисус сказал:] Если у вас есть деньги, не давайте в рост, но дайте... от кого вы не возьмете их. 100. Иисус [сказал: Царствие] Отца подобно женщине, которая взяла немного закваски, [положила] это в тесто [и] разделила это в большие хлебы. Кто имеет уши, да слышит! 101. Иисус сказал: Царствие [Отца] подобно женщине, которая несет сосуд, полный муки, [и] идет удаляющейся дорогой. Ручка сосуда разбилась, мука рассыпалась позади нее на дороге. Она не знала [об этом], она не поняла, [как] действовать. Когда она достигла своего дома, она поставила сосуд на землю [и] нашла его пустым. 102. Иисус сказал: Царствие Отца подобно человеку. который хочет убить сильного человека. Он извлек меч в своем доме, он вонзил его в стену, дабы узнать, будет ли рука его крепка. Тогда он убил сильного. 103. Ученики сказали ему: Твои братья и твоя мать стоят снаружи. Он сказал им: Те, которые здесь, которые исполняют волю моего Отца,- мои братья и моя мать. Они те, которые войдут в царствие моего Отца. 104. Иисусу показали золотой и сказали ему: Те, кто принадлежит Цезарю, требуют от нас подати. Он сказал им: Дайте Цезарю то, что принадлежит Цезарю, дайте Богу то, что принадлежит Богу, и то, что мое, дайте это мне! 105. Тот, кто не возненавидел своего отца и свою мать, как я, не может быть моим [учеником], и тот, кто [не] возлюбил своего [отца и] свою мать, как я, не может быть моим [учеником]. Ибо моя мать... но поистине она дала мне жизнь. 106. Иисус сказал: Горе им, фарисеям! Ибо они похожи на собаку, которая спит на кормушке быков. Ибо она и не ест и не дает есть быкам. 107. Иисус сказал: Блажен человек, который знает, [в какую пору] приходят разбойники, так что он встанет, соберет... и препояшет свои чресла, прежде чем они придут. 108. Они сказали [ему]: Пойдем помолимся сегодня и попостимся. Иисус сказал: Каков же грех, который я совершил или которому я поддался? Но когда жених выйдет из чертога брачного, тогда пусть они постятся и пусть молятся! 109. Иисус сказал: Тот, кто познает отца и мать,- его назовут сыном блудницы. 110. Иисус сказал: Когда вы сделаете двух одним, вы станете Сыном человека, и, если вы скажете горе: Сдвинься, она переместится. 111. Иисус сказал: Царствие подобно пастуху, у которого сто овец. Одна из них, самая большая, заблудилась. Он оставил девяносто девять [и] стал искать одну, пока не нашел ее. После того как он потрудился, он сказал овце: Я люблю тебя больше, чем девяносто девять. 112. Иисус сказал: Тот, кто напился из моих уст, станет как я. Я также, я стану им, и тайное откроется ему. 113. Иисус сказал: Царствие подобно человеку, который имеет на своем поле тайное сокровище, не зная о нем. И [он не нашел до того, как] умер, он оставил его своему [сыну]. Сын не знал, он получил это поле [и] продал его. И тот, кто купил его, пришел, раскопал [и] [нашел] сокровище. Он начал давать деньги под проценты [тем, кому] он хотел. 114. Иисус сказал: Тот, кто нашел мир [и] стал богатым, пусть откажется от мира. 115. Иисус сказал: Небеса, как и земля, свернутся перед вами, и тот, кто живой от живого, не увидит смерти. Ибо [?] Иисус сказал: Тот, кто нашел самого себя, - мир не достоин его. 116. Иисус сказал: Горе той плоти, которая зависит от души; горе той душе, которая зависит от плоти. 117 Ученики его сказали ему: В какой день Царствие приходит? [Иисус сказал]: Оно не приходит, когда ожидают. Не скажут: Вот, здесь! - или: Вот, там! - Но Царствие Отца распростаняется по земле, и люди не видят его. 118. Симон Петр сказал им: Пусть Мария уйдет от нас, ибо женщины недостойны жизни. Иисус сказал: Смотрите, я направлю ее, чтобы сделать ее мужчиной, чтобы она также стала духом живым, подобным вам, мужчинам. Ибо всякая женщина, которая станет мужчиной, войдет в Царствие Небесное. რუსულ ინტერნეტ სივრცეში მოიძია ღვთისავარ ჩაბრავამ ანუ შანკარადევამ

Дхаммапада (Ю.Н.Рерих) Приводится по изданию: Дхаммапада / Перевод с пали, введение и комментарии В.Н.Топорова. Ответственный редактор Ю.Н.Рерих. - М., 1960. Предисловие Дхаммапада относится к числу тех произведений, которые, как говорит традиция, составлены из изречений, приписываемых Будде и произносившихся им по поводу того или иного случая. Если же еще учесть, что в Дхаммападе весьма полно и широко изложены основные принципы морально-этической доктрины раннего буддизма, то станет понятным авторитет, которым она пользовалась и пользуется до сих пор у последователей буддизма, справедливо видящих в ней компендиум буддийской мудрости, произведение, претендующее на роль учебника жизни. Для нашего времени значение Дхаммапады состоит, пожалуй, прежде всего в том, что она является одним из самых высоких достижений древнеиндийской и мировой художественной литературы. Прелесть Дхаммапады заключается в необыкновенном изяществе ее сутр, каждая из которых представляет собой законченный афоризм, поражающий ёмкой краткостью и образностью. Каждая сутра Дхаммапады - это маленькое рассуждение на заданную тему, в котором тот или иной штрих из древнеиндийской повседневной жизни или необыкновенно конкретное сравнение, поясняя определенную мысль, переводят её в план житейского комментария, притчи, оттесняя дидактическую сторону на задний план. Может быть, именно в таких случаях и следует в первую очередь видеть фольклорные связи Дхаммапады, впитавшей в себя и лучшие традиции древнеиндийского народного творчества и многие достижения чисто литературных жанров. I. Глава парных строф 1 Дхаммы обусловлены разумом, их лучшая часть - разум, из разума они сотворены. Если кто-нибудь говорит или делает с нечистым разумом, то за ним следует несчастье, как колесо за следом везущего. 2 Дхаммы обусловлены разумом, их лучшая часть - разум, из разума они сотворены. Если кто-нибудь говорит или делает с чистым разумом, то за ним следует счастье, как неотступная тень. 3 «Он оскорбил меня, он ударил меня, он одержал верх надо мной, он обобрал меня». У тех, кто таит в себе такие мысли, ненависть не прекращается. 4 «Он оскорбил меня, он ударил меня, он одержал верх надо мной, он обобрал меня». У тех, кто не таит в себе такие мысли, ненависть прекращается. 5 Ибо никогда в этом мире ненависть не прекращается ненавистью, но отсутствием ненависти прекращается она. Вот извечная дхамма. 6 Ведь некоторые не знают, что нам суждено здесь погибнуть. У тех же, кто знает это, сразу прекращаются ссоры. 7 Того, кто живет в созерцании удовольствий, необузданного в своих чувствах, неумеренного в еде, ленивого, нерешительного, - именно его сокрушает Мара, как вихрь - бессильное дерево. 8 Того, кто живёт без созерцания удовольствий, сдержанного в своих чувствах и умеренного в еде, полного веры и решительности, - именно его не может сокрушить Мара, как вихрь не может сокрушить каменную гору. 9 Кто облачается в жёлтое одеяние, сам не очистившись от грязи, не зная ни истины, ни самоограничения, тот недостоин жёлтого одеяния. 10 Но кто избавился от грязи, кто стоек в добродетелях, исполнен истины и самоограничения, именно тот достоин желтого одеяния. 11 Мнящие суть в несути и видящие несуть в сути, они никогда не достигнут сути, ибо их удел - ложные намерения. 12 Принимающие суть за суть и несуть за несуть, они достигнут сути, ибо их удел - истинные намерения. 13 Как в дом с плохой крышей просачивается дождь, так в плохо развитый ум просачивается вожделение. 14 Как в дом с хорошей крышей не просачивается дождь, так в хорошо развитый ум не просачивается вожделение. 15 В этом мире сетует он и в ином - сетует. В обоих мирах злочинец сетует. Он сетует, он страдает, видя зло своих дел. 16 В этом мире радуется он и в ином - радуется. В обоих мирах творящий добро радуется. Он радуется – не нарадуется, видя непорочность своих дел. 17 В этом мире страдает он и в ином - страдает, в обоих мирах злочинец страдает. «Зло сделано мной», - страдает он. Ещё больше страдает он, оказавшись в беде. 18 В этом мире ликует он и в ином - ликует, в обоих мирах творящий добро ликует. «Добро сделано мной!» - ликует он. Ещё больше ликует он, достигнув счастья. 19 Если даже человек постоянно твердит Писание, но, нерадивый, не следует ему, он подобен пастуху, считающему коров у других. Он непричастен к святости. 20 Если даже человек мало повторяет Писание, но живет, следуя дхамме, освободившись от страсти, ненависти и невежества, обладая истинным знанием, свободным разумом, не имея привязанностей ни в этом, ни в ином мире, - он причастен к святости. II. Глава о серьёзности 21 Серьёзность - путь к бессмертию. Легкомыслие - путь к смерти. Серьёзные не умирают. Легкомысленные подобны мертвецам. 22 Отчетливо понимая это, мудрые - серьёзны. В серьёзности они черпают радость. На ниве благородных радуются они. 23 Вдумчивые, упорные, всегда стойкие и мудрые, они достигают Нирваны, свободной от привязанностей и несравненной. 24 У энергичного, полного мыслей, действующего осмотрительно, ограничивающего себя, серьёзного, у того, чьи дела чисты и кто живет, следуя дхамме, - у того возрастает слава. 25 Пусть мудрец усилием, серьёзностью, самоограничением и воздержанием сотворит остров, который нельзя сокрушить потоком. 26 Невежды, глупые люди привержены к легкомыслию. Мудрец же хранит серьёзность, как драгоценное сокровище. 27 Избегайте легкомыслия, чуждайтесь страсти и наслаждения, ибо лишь серьёзный и вдумчивый достигнет великого счастья. 28 Когда мудрый серьёзностью прогонит легкомыслие, он, беспечальный, подымаясь на вершины мудрости, смотрит на больное печалью человечество, как стоящий на горе на стоящего на равнине, как мудрый на глупого. 29 Серьёзный среди легкомысленных, многободрствующий среди спящих, мудрец выделяется, как скакун, опередивший клячу. 30 Серьёзностью достиг Магхаван первенства среди богов. Серьёзность хвалят, легкомыслие же всегда проклинается. 31 Бхикшу, находящий удовольствие в серьёзности или со страхом взирающий на легкомыслие, пролагает путь, как огонь, пожирающий узы, большие или малые. 32 Бхикшу, находящий удовольствие в серьёзности или со страхом взирающий на легкомыслие, неспособен к падению: ведь он близок к Нирване. III. Глава о мысли 33 Трепещущую, дрожащую мысль, легко уязвимую и с трудом сдерживаемую, мудрец направляет, как лучник стрелу. 34 Как рыба, вырванная из своей стихии и брошенная на сушу, дрожит эта мысль: лишь бы вырваться из-под власти Мары. 35 Обуздание мысли, едва сдерживаемой, легковесной, спотыкающейся где попало, - благо. Обузданная мысль приводит к счастью. 36 Пусть мудрец стережёт свою мысль, трудно постижимую, крайне изощрённую, спотыкающуюся где попало. Стережённая мысль приводит к счастью. 37 Те, которые смирят свою мысль, блуждающую вдалеке, бредущую в одиночку, бестелесную, скрытую в сердце, освободятся от Мары. 38 У того, чья мысль нестойка, кто не знает истинной дхаммы, чья вера колеблется, - мудрость не становится совершенной. 39 В непорочной мысли, в невсполошенной мысли, отказавшейся от добра и зла, в бодрствующей нет страха. 40 Зная, что это тело подобно скудели, превратив эту мысль в подобие крепости, пусть он с оружием мудрости нападет на Мару, и да сохранит он победу и да будет он свободен от привязанностей. 41 Увы! Недолго это тело проживёт на земле, отверженное, бесчувственное, бесполезное, как чурбан. 42 Что бы ни сделал враг врагу или же ненавистник ненавистнику, ложно направленная мысль может сделать еще худшее. 43 Что бы ни сделали мать, отец или какой другой родственник, истинно направленная мысль может сделать еще лучшее. IV. Глава о цветах 44 Кто победит эту землю и мир Ямы и этот мир богов? Кто найдет хорошо преподанную стезю дхаммы, как мудрец - цветок? 45 Ученик победит землю, мир Ямы и этот мир богов. Ученик найдет хорошо преподанную стезю дхаммы, как мудрец - цветок. 46 Знающий, что это тело подобно пене, понимающий его призрачную природу, сломавший украшенные цветами стрелы Мары, пусть он пройдёт невидимый для царя смерти. 47 Человека же, срывающего цветы, чей ум в шорах, похищает смерть, как наводнение - спящую деревню. 48 Человека же, срывающего цветы, чей ум в шорах, ненастного в чувственных утехах, смерть делает подвластным себе. 49 Как пчела, набрав сока, улетает, не повредив цветка, его окраски и запаха, так же пусть мудрец поступает в деревне. 50 Пусть смотрит он не на ошибки других, на сделанное и несделанное другими, но на сделанное и несделанное им самим. 51 Хорошо сказанное слово человека, который ему не следует, столь же бесплодно, как и прекрасный цветок с приятной окраской, но лишенный аромата. 52 Хорошо сказанное слово человека, следующего ему, плодоносно, как прекрасный цветок с приятной окраской и благоухающий. 53 Как из вороха цветов можно сделать много венков, так и смертный, когда он родится, может совершать много добрых дел. 54 У цветов аромат не распространяется против ветра, также - у сандалового дерева, у тагары или жасмина. Аромат же добродетельных распространяется и против ветра. Благой человек проникает во все места. 55 Сандаловое дерево или тагара, лотос или вассика - среди их ароматов аромат благих дел - непревзойдённейший. 56 Слаб этот аромат, испускаемый тагарой и сандаловым деревом. Аромат же благих дел, веющий среди богов, - самый лучший. 57 Мара не находит тропы тех, кто благороден, кто живет исполненный серьезности и кто свободен благодаря совершенному знанию. 58-59 Как на куче мусора, выброшенного на большую дорогу, может вырасти лотос, сладкопахнущий и радующий ум, так ученик поистине просветлённого выделяется мудростью среди слепых посредственностей, среди существ, подобных мусору. V. Глава о глупцах 60 Длинна ночь для бодрствующего, длинна йоджана для уставшего, длинна сансара для глупцов, не знающих истинной дхаммы. 61 Если странствующий не встретит подобного себе или лучшего, пусть он укрепится в одиночестве: с глупцом не бывает дружбы. 62 «Сыновья - мои, богатство – мое», - так мучается глупец. Он ведь сам не принадлежит себе. Откуда же сыновья? Откуда богатство? 63 Глупец, который знает свою глупость, тем самым уже мудр, а глупец, мнящий себя мудрым, воистину, как говорится, «глупец». 64 Если глупец связан с мудрым даже всю свою жизнь, он знает дхамму не больше, чем ложка - вкус похлебки. 65 Если хотя бы мгновение умный связан с мудрым, быстро знакомится он с дхаммой, как язык с вкусом похлебки. 66 Не имея разума, глупцы поступают с собой, как с врагами, совершая злое дело, которое приносит горькие плоды. 67 Нехорошо сделано то дело, совершив которое раскаиваются, чей плод принимают с заплаканным лицом, рыдая. 68 Но хорошо сделано то дело, сделав которое не раскаиваются, чей плод принимают радостно и удовлетворенно. 69 Пока зло не созреет, глупец считает его подобным мёду. Когда же зло созреет, тогда глупец предается горю. 70 Пусть глупец месяц за месяцем ест пищу с кончика травинки куса, все-таки он не стоит и шестнадцатой части тех, кто знает дхамму. 71 Ибо, как не сразу свёртывается молоко, так содеянное злое дело не сразу приносит плоды; тлея подобно огню, покрытому пеплом, оно следует за этим глупцом. 72 Когда же глупец на свое несчастье овладеет знанием, оно уничтожает его удачливый жребий, разбивая ему голову. 73 Он может возжелать неподобающего ему положения и первенства среди бхикшу, и власти в монастырях, и почитания среди других родов. 74 «Пусть думают и миряне, и отшельники, что это сделано мной. Пусть они зависят от меня во всех делах», - таково намерение глупца; его желание и гордость возрастают. 75 Ибо одно средство ведет к приобретению богатства, другое - к Нирване. Зная же это, бхикшу, ученик Будды, не возрадуется почестям, но возлюбит одиночество. VI. Глава о мудрых 76 Если кто увидит мудреца, указывающего недостатки и упрекающего за них, пусть он следует за таким мудрецом, как за указывающим сокровище. Лучше, а не хуже будет тому, кто следует за таким. 77 Пусть он советует, поучает и удерживает от зла. Он ведь приятен доброму и непротивен злому. 78 Пусть никто не соединяется с плохими друзьями, пусть никто не соединяется с низкими людьми. Привяжитесь к хорошим друзьям, привяжитесь к благородным людям. 79 Вкушающий дхамму живёт счастливо; с чистым умом, мудрец всегда восхищается дхаммой, возвещённой Благородным. 80 Строители каналов пускают воду, лучники подчиняют себе стрелу, плотники подчиняют себе дерево, мудрецы смиряют самих себя. 81 Как крепкая скала не может быть сдвинута ветром, так мудрецы непоколебимы среди хулений и похвал. 82 Услышав дхаммы, мудрецы становятся чистыми, как пруд, глубокий, чистый и незамутнённый. 83 Добродетельные продолжают свой путь при любых условиях. Благие, даже томясь желанием, не болтают. Тронутые счастьем или же горем, мудрецы не позволяют ни того, ни другого. 84 Ни ради самого себя, ни ради другого не возжелает он ни сына, ни богатства, ни царства. На незаконной стезе не возжелает он себе успеха. Да будет он благороден, мудр и справедлив. 85 Немногие среди людей достигают противоположного берега. Остальные же люди только суетятся на здешнем берегу. 86 Те же люди, которые, действительно, следуют дхамме, когда дхамма хорошо возвещена, достигнут противоположного берега, минуя царство смерти, хотя его и трудно избежать. 87-88 Покинув тёмную дхамму, пусть мудрец пестует светлую. Уйдя из дома в бездомность, в одиночестве, казалось бы малоподходящем для радости, пусть ищет он удовлетворения. Отказавшись от желаний, избавившись от собственности, пусть мудрец очистит от скверны свой ум. 89 Те, чей ум должным образом опирается на начала просветления, отказавшиеся от привязанностей, радующиеся освобождению, с уничтоженными желаниями, полные блеска, они в этом мире достигли Нирваны. VII. Глава об Архатах 90 У совершившего странствие, у беспечального, у свободного во всех отношениях, у сбросившего все узы нет лихорадки страсти. 91 Мудрые удаляются; дома для них нет наслаждения. Как лебеди, оставившие свой пруд, покидают они свои жилища. 92 Они не делают запасов, у них правильный взгляд на пищу, их удел - освобождение, лишенное желаний и необусловленное. Их путь, как у птиц в небе, труден для понимания. 93 У него уничтожены желания, и он не привязан к пище; его удел - освобождение, свободное от желаний и условий. Его стезя, как у птиц в небе, трудна для понимания. 94 Чувства у него спокойны, как кони, обузданные возницей. Он отказался от гордости и лишен желаний. Такому даже боги завидуют. 95 Подобный земле, он не знает смятения; такой добродетельный подобен столпу Индры; он как пруд без грязи. У такого нет сансар. 96 У него спокойная мысль, и слово спокойно и деяние. У такого спокойного и освобождённого - совершенное знание. 97 Человек, который не верует и знает несозданное, разорвал привязанности, положил конец случаю, отказался от желаний, - поистине благороднейший человек. 98 В деревне или в лесу, в долине или на холме, - где бы ни жили Архаты, любая земля там приятна. 99 Приятны леса. Где не радуются прочие люди, возрадуются лишённые страсти, ибо они не ищут чувственных удовольствий. VIII. Глава о тысяче 100 Одно полезное слово, услышав которое становятся спокойными, лучше тысячи речей, составленных из бесполезных слов. 101 Одно полустишие, услышав которое становятся спокойными, лучше тысячи стихов, составленных из бесполезных слов. 102 Одно полустишие, услышав которое становятся спокойными, лучше чем если бы кто-нибудь продекламировал сто стихов, составленных из бесполезных слов. 103 Если бы кто-нибудь в битве тысячекратно победил тысячу людей, а другой победил бы себя одного, то именно этот другой - величайший победитель в битве. 104 Поистине, победа над собой человека, живущего в постоянном самоограничении, смирившего себя, лучше, чем победа над другими людьми. 105 Ни Мара с Брахмой, ни гандхарва, ни даже сам бог не смогут превратить у такого человека победу в поражение. 106 Пусть некто месяц за месяцем тысячекратно в течение ста лет совершает жертвоприношения, и пусть другой воздаст честь - хотя бы на одно мгновение, - совершенствующему себя. Поистине, такое почитание лучше столетних жертвоприношений. 107 Пусть человек сто лет ухаживает за огнем в лесу и пусть он воздаст честь, - хотя бы на одно мгновение, - совершенствующему себя. Поистине, такое почитание лучше столетних жертвоприношений. 108 Что бы ни пожертвовал в этом мире в течение года добродетельный как милостыню или приношение, все это не стоит и ломанного гроша. Уважение к ведущим праведную жизнь - лучше. 109 У того, кто почтителен и всегда уважает старых, возрастают четыре дхаммы: жизнь, красота, счастье, сила. 110 Один день жизни добродетельного и самоуглублённого лучше столетнего существования порочного и распущенного человека. 111 Один день жизни умудрённого и самоуглублённого лучше столетнего Существования невежественного и распущенного человека. 112 Один день жизни обладающего кипучей энергией лучше столетнего существования ленивого и лишённого энергии человека. 113 Один день жизни видевшего начало и конец лучше столетнего существования человека, не видящего начала и конца. 114 Один день жизни видевшего бессмертную стезю лучше столетнего существования человека, не видящего бессмертной стези. 115 Один день жизни видевшего высшую дхамму лучше столетнего существования человека, не видящего высшей дхаммы. IX. Глава о зле 116 Пусть он спешит совершить благое; от зла пусть он удерживает свой ум. Ибо ум того, кто не спешит делать добро, находит удовольствие в зле. 117 Если даже человек сделал зло, пусть он не делает его снова и снова, пусть не строит на нём свои намерения. Накопление зла - горестно. 118 Если человек сделал добро, пусть он делает его снова и снова, пусть строит на нём свои намерения. Накопление добра - радостно. 119 Даже злой видит счастье, пока зло не созрело. Но когда зло созреет, тогда злой видит зло. 120 Даже благой видит зло, пока благо не созрело. Но когда благо созреет, тогда благой видит благо. 121 Не думай легкомысленно о зле: «Оно не придет ко мне». Ведь и кувшин наполняется от падения капель. Глупый наполняется злом, даже понемногу накапливая его. 122 Не думай легкомысленно о добре: «Оно не придет ко мне». Ведь и кувшин наполняется от падения капель. Умный наполняется добром, даже понемногу накапливая его. 123 Пусть избегает он зла, как купец, без спутников, но с большим богатством, - опасной дороги, как желающий жить - яда. 124 Если рука не ранена, можно нести яд в руке. Яд не повредит не имеющему ран. Кто сам не делает зла, не подвержен злу. 125 К тому, кто обижает безвинного человека, чистого и безупречного человека, именно к такому глупцу возвращается зло, как тончайшая пыль, брошенная против ветра. 126 Одни возвращаются в материнское лоно, делающие зло попадают в преисподнюю, праведники - на небо, лишённые желаний достигают Нирваны. 127 Ни на небе, ни среди океана, ни в горной расселине, если в неё проникнуть, не найдётся такого места на земле, где бы живущий избавился от последствий злых дел. 128 Ни на небе, ни среди океана, ни в горной расселине, если в неё проникнуть, не найдётся такого места на земле, где бы живущего не победила смерть. X. Глава о наказании 129 Все дрожат перед наказанием, все боятся смерти - поставьте себя на место другого. Нельзя ни убивать, ни понуждать к убийству. 130 Все дрожат перед наказанием, жизнь приятна для всех - поставьте себя на место другого. Нельзя ни убивать, ни понуждать к убийству. 131 Кто, ища счастья для себя, налагает наказание на существа, желающие счастья, тот после смерти не получит счастья. 132 Кто, ища счастья для себя, не налагает наказания на существа, желающие счастья, тот после смерти получит счастье. 133 Ни с кем не говори грубо; те, с кем ты говорил грубо, ответят тебе тем же. Ведь раздражённая речь - неприятна, и возмездие может коснуться тебя. 134 Если ты успокоился, подобно разбитому гонгу, ты достиг Нирваны; в тебе нет раздражения. 135 Как пастух палкой гонит коров на пастбище, так старость и смерть гонят жизнь живых существ. 136 Совершая злые дела, глупец не понимает этого. Неразумный мучается из-за своих дел подобно снедаемому огнем. 137 Кто налагает наказание на безвинных и неиспорченных, тот быстро приходит к одному из десяти состояний. 138-139-140 Его может постигнуть: острое страдание, повреждение тела и тяжёлое мучение или же болезнь, безумие; или царская немилость, или тяжкое обвинение, или потеря родных, или утрата богатств, или же дома его спалит пламенный огонь. Когда разрушается тело, глупый попадает в перисподнюю. 141 Ни хождение нагим, ни спутанные волосы, ни грязь, ни пост, ни лежанье на сырой земле, ни пыль и слякоть, ни сиденье на корточках не очистят смертного, не победившего сомнений. 142 Пусть он даже украшен, но если он живет в мире, спокойный, смиренный, воздержанный, ведущий праведную жизнь, отвергающий применение наказания ко всем существам, - он брахман, он отшельник, он бхикшу. 143 Найдется ли в мире какой-либо человек, смиривший себя скромностью, который не нуждается в понукании, как хорошо тренированная лошадь - в кнуте? 144 Подобно хорошо тренированной лошади, тронутой кнутом, будьте энергичными и одушевлённым. С помощью веры, добродетели и энергии, самоуглубления и изучения дхаммы вы, вдумчивые, исполненные знания и безупречные в поведении, освободитесь от этого великого зла. 145 Строители каналов пускают воду, лучники подчиняют себе стрелу, плотники подчиняют себе дерево, добродетельные смиряют сами себя. ХI. Глава о старости 146 Что за смех, что за радость, когда мир постоянно горит? Покрытые тьмой, почему вы не ищете света? 147 Взгляни на сей изукрашенный образ, на тело, полное изъянов, составленное из частей, болезненное, исполненное многих мыслей, в которых нет ни определённости, ни постоянства. 148 Изношено это тело, гнездо болезней, бренное; эта гнилостная груда разлагается, ибо жизнь имеет концом - смерть. 149 Что за удовольствие видеть эти голубоватые кости, подобные разбросанным тыквам в осеннюю пору? 150 Из костей сделана эта крепость, плотью и кровью оштукатурена; старость и смерть, обман и лицемерие заложены в ней. 151 Изнашиваются даже разукрашенные царские колесницы, также и тело приближается к старости. Но дхамма благих не приближается к старости, ибо добродетельные поучают ей добродетельных. 152 Малозначащий человек стареет, как вол: у него разрастаются мускулы, знание же у него не растет. 153 Я прошел через сансару многих рождений, ища строителя дома, но не находя его. Рожденье вновь и вновь - горестно. 154 О строитель дома, ты видишь! Ты уже не построишь снова дома. Все твои стропила разрушены, конек на крыше уничтожен. Разум на пути к развеществлению достиг уничтожения желаний. 155 Те, кто не вел праведной жизни, не достиг в молодости богатства, гибнут, как старые цапли на пруду, в котором нет рыб. 156 Те, кто не вёл праведной жизни, не достиг в молодости богатства, лежат, как сломанные луки вздыхая о прошлом. ХII. Глава о своём я 157 Знающий, что своё я - приятно, пусть бдительно охраняет себя. Мудрец должен бодрствовать в течение одной из трех страж. 158 Пусть он сначала себя приведет в надлежащее состояние. Потом можно поучать и другого. Мудрый не собьётся с пути. 159 Как он поучает другого, так пусть поступает и сам. Полностью смирив себя, он может смирить и других. Поистине, смирение самого себя - трудно. 160 Ведь свое я - господин себе. Кто же ещё может быть господином? Полный смирением своего я человек находит господина, которого трудно найти. 161 Самим сделано зло, саморождённое, самовозникшее. Оно побеждает глупца, как алмаз - драгоценный камень. 162 Тот, у кого совсем дурной нрав, поступает с собой так, как мог бы пожелать ему враг. Он напоминает малуву, обвивающую дерево сал. 163 Плохие и вредные для себя дела - делать легко. То же, что хорошо и полезно, - делать в высшей степени трудно. 164 Глупец, который из-за порочного взгляда презирает учение Архатов, благородных, живущих согласно дхамме, приносит плоды, как каттхака, лишь уничтожая себя. 165 Ибо сам человек совершает зло, и сам оскверняет себя. Не совершает зла он тоже сам, и сам очищает себя. Чистота и скверна связаны с самим собой. Одному другого не очистить. 166 Пусть он не пренебрегает своим собственным благом, как бы ни было велико благо другого. Познав свое благо, пусть он будет привержен высшему благу. XIII. Глава о мире 167 Не следуй низменной дхамме! Не живи легкомысленно! Не следуй фальшивым взглядам! Не увеличивай существования! 168 Встань! Не будь легкомысленным! Следуй добродетельной дхамме! Соблюдающий дхамму живёт счастливо в этом мире и даже в ином. 169 Следуй добродетельной дхамме, но не следуй порочной! Соблюдающий дхамму живёт счастливо в этом мире и даже в ином. 170 Кто смотрит на мир, как смотрят на пузырь, как смотрят на мираж, того не видит царь смерти. 171 Идите, смотрите на сей мир, подобный пёстрой царской колеснице! Там, где барахтаются глупцы, у мудрого нет привязанности. 172 Кто, прежде будучи легкомысленным, потом стал серьёзным, тот освещает этот мир, как луна, освобождённая от облаков. 173 Кто добрым делом искупает сделанное зло, тот освещает этот мир, как луна, освобождённая от облаков. 174 Слеп этот мир. Немногие в нем видят ясно. Подобно птице, освобождённой из сети, лишь немногие попадают на небеса. 175 Лебеди путешествуют тропой солнца; они путешествуют по небу с помощью иддхи. Мудрые уходят из мира, победив Мару с его воинством. 176 Нет зла, которое не мог бы совершить человек, говорящий ложь, отказывающийся от иного мира, пренебрегший единой дхаммой. 177 Истинно, скаредные не попадают в мир богов; глупцы, действительно, не восхваляют даяния. Мудрый же, давая, радуется: ведь благодаря этому он счастлив в другом мире. 178 Плод сотапатти лучше, чем земное единовластье, или восхождение на небо - чем власть над всем миром. ХIV. Глава о просветлённом 179 Какой тропой поведёте вы этого бестропого, просветлённого, владеющего безграничными сферами, у которого победа не превращается в поражение и чья побеждённая страсть уже не продолжается в этом мире? 180 Какой тропой поведете вы этого бестропого, просветлённого, обладающего безграничными сферами, у которого нет завлекающей в ловушку привязанности, желанья, сбивающего с пути? 181 Даже боги завидуют тем просветлённым, исполненным глубоких мыслей, которые наслаждаются спокойствием освобождения, преданы размышлениям, мудры. 182 Трудно стать человеком; трудна жизнь смертных; трудно слушать истинную дхамму; трудно рождение просветлённого. 183 Неделание зла, достижение добра, очищение своего ума - вот учение просветлённых. 184 Выдержка, долготерпение - высший аскетизм, высшая Нирвана, - говорят просветлённые, - ибо причиняющий вред другим - не отшельник, обижающий другого - не аскет. 185 Неоскорбление, непричинение вреда и воздержанность в согласии с Пратимокшей, и умеренность в еде, и уединённое существование, и преданность возвышенного мыслям - вот учение просветлённых. 186 Даже ливень из золотых монет не принесет удовлетворения страстям. Мудр тот, кто знает: страсти болезненны и мало от них радости. 187 Он не находит удовлетворения даже в небесных удовольствиях. Полностью просветлённый ученик радуется только уничтожению желания. 188 Ко всякому прибежищу обращаются люди, мучимые страхом: к горам и к лесам, к деревьям в роще, к гробницам. 189 Но ведь и такое прибежище не безопасно, и такое прибежище не из лучших. Достигший такого прибежища не освобождается от всех горестей. 190 Тот же, кто нашел прибежище в Будде, в Дхамме и в Сангхе, кто владеет подлинным знанием, - видит Четыре благородные истины. 191 Зло, происхождение зла и преодоление зла, и Благородный восьмеричный путь, ведущий к прекращению зла. 192 Вот такое прибежище безопасно, такое прибежище - лучшее. Достигший такого прибежища освобождается от всех горестей. 193 Трудно найти благородного человека: не везде он рождается. Но где рождается такой мудрый, так процветает счастливый род. 194 Благословенно рождение просветлённых, благословенно ученье истинной дхаммы, благословенно согласие сангхи, благословен аскетизм живущих в согласии. 195-196 Никому невозможно перечислить достоинства («такие, мол, да этакие») такого, кто почитает достойных почтенья (будь то просветлённые или ученики), преодолевших препятствия, освободившихся от печали и жалоб, того, кто почитает таких достигших освобождения и не знающих страха. XV. Глава о счастье 197 О! Мы живем очень счастливо, невраждующие среди враждебных; среди враждебных людей живем мы, невраждующие. 198 О! Мы живем очень счастливо, небольные среди больных; среди больных людей живем мы, небольные. 199 О! Мы живем очень счастливо, нетомящиеся среди томящихся; среди томящихся людей живем мы, нетомящиеся. 200 О! Мы живем очень счастливо, хотя у нас ничего нет. Мы будем питаться радостью, как сияющие боги. 201 Победа порождает ненависть; побеждённый живет в печали. В счастье живет спокойный, отказывающийся от победы и поражения. 202 Нет огня большего, чем страсть; нет беды большей, чем ненависть; нет несчастья большего, чем тело; нет счастья, равного спокойствию. 203 Голод - величайший недуг, санкхары - величайшее зло; для того, кто доподлинно знает об этом, Нирвана - величайшее благо. 204 Здоровье - величайшая победа; удовлетворение - величайшее богатство; доверие - лучший из родственников; Нирвана - величайшее благо. 205 Вкусив сладость одиночества и сладость успокоения, освобождается от страха и от греха тот, кто вкушает сладость блаженства дхаммы. 206 Приятно смотреть на благородных; быть в их обществе - благо. Да будет всегда счастлив тот, кто не видит глупцов. 207 Ибо странствующий в обществе глупцов страдает долгое время. Пребывание с глупцами, как с врагом, всегда приносит несчастье, а пребывание с мудрыми - счастье, как встреча с родственниками. 208 Поэтому: как луна следует звёздным путем, так нужно следовать за мудрым, знающим и многоучёным, многоперенёсшим, благочестивым, благородным - за таким хорошим и умным человеком. ХVI. Глава о приятном 209 Посвятивший себя суете и не посвятивший себя размышлению, забывший цель, цепляющийся за удовольствие завидует самоуглубленному. 210 Не привязывайся к приятному и никогда - к неприятному. Не видеть приятное и видеть неприятное - зло. 211 Поэтому не делайте приятного, ибо расставание с приятным - болезненно. Нет уз для тех, у которых нет приятного или неприятного. 212 Из приятного рождается печаль, из приятного рождается страх; у того, кто освободится от приятного, нет печали, откуда страх? 213 Из склонности рождается печаль, из склонности рождается страх; у того, кто освободился от склонности, нет печали, откуда страх? 214 Из привязанности рождается печаль, из привязанности рождается страх; у того, кто освободился от привязанности, нет печали, откуда страх? 215 Из страсти рождается печаль, из страсти рождается страх; у того, кто освободился от страсти, нет печали, откуда страх? 216 Из желания рождается печаль, из желания рождается страх; у того, кто освободился от желания, нет печали, откуда страх? 217 Исполненного добродетели и проницательности, стойкого в дхамме, говорящего правду, исполняющего свой долг - такого считает народ приятным. 218 Тот, у кого мысль не привязана к удовольствиям, в ком родилось желание неизречённого (и пусть он исполнен разума), зовется уддхамсота. 219 Родственники, друзья и доброжелатели радуются, приветствуя человека, долго отсутствующего и пришедшего издалека невредимым. 220 Добрые дела встречают добродетельного человека, ушедшего из этого мира в другой, как родственники - своего близкого при его возвращении. ХVII. Глава о гневе 221 Пусть он откажется от гнева, пусть он оставит самодовольство, пусть он превозможет все привязанности. Никакие несчастья не случаются с тем, кто не привязан к имени и форме. 222 Кто сдерживает пробудившийся гнев, как сошедшую с пути колесницу, того я называю колесничим; остальные - просто держат вожжи. 223 Да победит он гнев отсутствием гнева, недоброе - добрым, да победит он скупость щедростью, правдой - лжеца. 224 Говори правду, не поддавайся гневу; если тебя просят, - пусть о немногом, - дай. С помощью этих трех условий можно приблизиться к богам. 225 Мудрецы, которые никого не обижают, чья плоть всегда смирена, идут в неизменяемое место, и, придя туда, они страдают. 226 У тех, кто постоянно бодрствует, денно и нощно учится и стремится к Нирване, исчезают желания. 227 Старо это присловье, о Атула, и в ходу оно не только в наше время: «Они порицают сидящего спокойно, они порицают многоречивого, и того, кто говорит в меру, порицают они». Нет ничего в мире, что бы они не порицали. 228 И не было, и не будет, и теперь нет человека, который достоин только порицания или только похвалы. 229 Кто безупречен в поведении, мудр, исполнен знания и добродетели, того, наблюдая его день за днем, восхваляют мудрые. 230 Кто решится порицать того, кто подобен монете, сделанной из золота реки Джамбу? Даже боги восхваляют его: самим Брахмой прославлен он. 231 Остерегайся грехов тела, будь сдержан во всем, что касается тела; избавившись от грехов тела, будь безгрешен телом. 232 Остерегайся грехов слова, будь сдержан во всем, что касается слова; избавившись от грехов слова, будь безгрешен словом. 233 Остерегайся грехов ума, будь сдержан во всем, что касается ума; избавившись от грехов ума, будь безгрешен умом. ХVIII. Глава о скверне 235 Как увядший лист ты теперь, и посланцы Ямы пришли за тобой. И ты стоишь у порога смерти, и у тебя нет даже запаса на дорогу. 236 Сотвори себе остров, борись энергично, будь мудрым. Очищенный от скверны, безупречный, ты достигнешь небесного царства благородных. 237 И вот твоя жизнь подошла к концу. Ты приблизился к Яме, а между тем у тебя нет даже дома, и нет у тебя даже запаса на дорогу. 238 Сотвори себе остров, борись энергично, будь мудрым! Очищенный от скверны, безупречный, ты не придешь больше к рожденью и старости. 239 Постепенно, мало-помалу, время от времени, мудрец должен стряхивать с себя грязь, как серебряных дел мастер - с серебра. 240 Как ржавчина, появившаяся на железе, поедает его, хотя она из него и возникла, так и собственные поступки приводят к несчастью того, кто преступил дхону. 241 Писание загрязняется, если его не повторять: дома загрязняются, если за ними не следить; красота загрязняется леностью; легкомыслие у бдительного - грязь. 242 Плохое поведение женщины - грязь; скаредность дающего - грязь; и в этом и в том мире злые дхаммы - грязны. 243 Но грязнее всего грязь невежества, худшая грязь; избавившись от этой грязи, вы, о бхикшу, будьте свободными от грязи! 244 Легко жить тому, кто нахален, как ворона, дерзок, навязчив, безрассуден, испорчен. 245 Но трудно жить тому, кто скромен, кто всегда ищет чистое, кто беспристрастен, хладнокровен, прозорлив, чья жизнь чиста. 246-247 Кто разрушает жизнь и произносит ложь, хватает то, что не дано ему в этом мире, и ходит к жене другого, человек, который предается пьянству, - подрывает себе корень здесь, в этом мире. 248 Знай это, о человек! Злые дхаммы не имеют границ. И пусть скаредность и отсутствие дхаммы не сделают тебя надолго подвластным злу. 249 Люди дают в согласии со своей верой и столько, сколько они считают нужным. А кто завидует еде и питью, полученным другими, тот ни днем ни ночью не может достичь сосредоточенности. 250 А у кого зависть уничтожена, с корнем вырвана, устранена, тот и днем и ночью может достичь сосредоточенности. 251 Нет огня подобного страсти, нет спазмы подобной гневу, нет сети подобной обману, нет реки подобной желанию. 252 Легко увидеть грехи других, свои же, напротив, увидеть трудно. Ибо чужие грехи рассеивают, как шелуху; свои же, напротив, скрывают, как искусный шулер несчастливую кость. 253 У того, кто высматривает чужие грехи и постоянно раздражён, увеличиваются желания; он далек от уничтожения желаний. 254 В небе нет пути; нет отшельника вне нас. Люди находят радость в иллюзиях, Татхагаты свободны от иллюзий. 255 В небе нет пути; нет отшельника вне нас. Нет вечной санкхары; у просветлённых нет непостоянства. ХIХ. Глава о соблюдающем дхамму 256 Не тот соблюдает дхамму, кто с поспешностью преследует свою цель. Мудрый же взвешивает и то и другое: правое и неправое. 257 Он ведет других, не прибегая к насилию, в соответствии с дхаммой, бесстрастно. Охраняющего дхамму, мудрого называют «соблюдающим дхамму». 258 Не потому он мудр, что много говорит. Спокойного, свободного от ненависти, не знающего страха называют «мудрым». 259 Не потому он сведущ в дхамме, что много говорит. Кто не пренебрегает дхаммой, кто - пусть он малоучен - ощущает её всем своим телом, тот поистине, сведущ в дхамме. 260 Не потому он старший, что его голова седа. Он в преклонном возрасте, но называют его «состарившимся напрасно». 261 Тот, в ком истина и дхамма, ненасилие, самоограничение, смирение, кто безупречен и мудр, того называют «старшим». 262 Завистливый, жадный, изворотливый человек не становится привлекательным только из-за красноречия или красивого лица. 263 Тот, у кого это уничтожено, с корнем вырвано, устранено, кто мудр и отказался от ненависти, того называют «привлекательным». 264 Непослушный и лживый не становится отшельником только благодаря бритой голове. Что это за отшельник, если он скареден и исполнен желаний?! 265 Но кто полностью подчиняет зло, - большое или малое, - того называют «отшельником», ибо он успокоил зло. 266 Не потому он бхикшу, что просит у других милостыню. Бхикшу становятся не иначе, как усвоив всю дхамму. 267 Кто стоит в этом мире выше добра и зла или ведёт праведную жизнь, кто живёт здесь, обладая знанием, именно такого называют «бхикшу». 268-269 Глупый, невежественный не становится муни, даже если он соблюдает молчание. Тот же мудрец, который, как бы имея весы, отбирает хорошее и избегает плохого, и есть муни; поэтому-то он муни. Кто взвешивает в этом мире и то и другое, тот как раз и называется «муни». 270 Он не благороден, если совершает насилие над живыми существами. Его называют благородным, если он не совершает насилия ни над одним живым существом. 271-272 Только послушанием и ритуалами или также многоученостью, или же достижением самоуглубления, или одиноким ночлегом - я не достигну счастья архатства, недостижимого для простых мирян! О бхикшу! Разве вы были довольны, не достигнув уничтожения желаний? ХХ. Глава о пути 273 Лучший из путей - восьмеричный, лучшая из истин - четыре слова; лучшая из дхамм - уничтожение страстей; лучший из двуногих - тот, кто прозорлив. 274 Вот путь, и нет другого для очищения зрения. Следуйте по нему. Все иное - наваждение Мары. 275 Следуя по нему, вы положите конец страданию. Это путь был провозглашен мной, когда я узнал, как удалять тернии. 276 Вы сами должны сделать усилие. Татхагаты - единственные учителя. Те, кто следует этим путем и самоуглублён, освободится от оков Мары. 277 «Все санкхары преходящи». Когда мудро смотрят на это, тогда испытывают отвращение ко злу. Вот путь к очищению. 278 «Все санкхары горестны». Когда мудро смотрят на это, тогда испытывают отвращение ко злу. Вот путь к очищению. 279 «Все санкхары лишены души». Когда мудро смотрят на это, тогда испытывают отвращение ко злу. Вот путь к очищению. 280 Кто не встает, когда время вставать; кто исполнен лени, несмотря на молодость и силу; у кого решимость и мысль подавлены, - тот, беспечный и ленивый, не найдёт пути к мудрости. 281 Внимательный к слову, вполне смиривший свой ум, пусть он не делает ничего дурного телом, пусть он очистит эти три пути действия, пусть он достигнет тропы, указанной мудрецами. 282 Истинно: из размышления рождается мудрость; из отсутствия размышления - уничтожение мудрости. Зная этот двойной путь к жизни и к уничтожению жизни, пусть он сделает так, чтобы мудрость увеличивалась. 283 Вырубите лес, а не одно дерево. Из леса рождается страх. Вырубив и лес, и чащу, вы, о бхикшу, станете свободными. 284 Пока у мужчины не искоренено желание к женщинам, - пусть даже самое малое, - до тех пор его ум на привязи подобно теленку, сосущему молоко у матери. 285 Вырви свое желание, как вырывают рукой осенний лотос. Следуй по пути спокойствия к Нирване, указанной Сугатой. 286 «Здесь я буду жить во время дождей, здесь - зимой и летом», - так рассуждает глупец. Он не думает об опасности. 287 Такого человека, помешавшегося на детях и скоте, исполненного желаний, похищает смерть, как наводнение - спящую деревню. 288 Ни дети, ни отец, ни даже родственники не могут быть защитой тому, кого схватила смерть. У родных не найти защиты. 289 Зная эту истину, пусть мудрец, внутренне сдержанный, быстро очистит себе путь, ведущий к Нирване. ХХI. Глава о разном 290 Если отказ от маленького счастьица позволяет увидеть большое счастье, пусть мудрый откажется от маленького счастьица, размышляя о большом счастье. 291 Тот, кто ищет себе счастье, причиняя страдания другим, запутавшись в тенетах ненависти, не освобождается от ненависти. 292 Ведь что должно быть сделано, откладывается; что не нужно делать, наоборот, делается. У таких беспечных и заносчивых увеличиваются желания. 293 Но те, чей вполне сосредоточенный ум постоянно направлен на тело, не следуют за тем, что не должно быть сделано, упорно делая то, что должно быть сделано. У таких мудрых и внимательных желания исчезают. 294 Убив мать и отца и двух царей из касты кшатриев, уничтожив царство вместе с его подданными, брахман идёт невозмутимо. 295 Убив мать и отца и двух царей из касты брахманов, убив пятым человека-тигра, брахман идет невозмутимо. 296 Ученики Гаутамы, наделенные великой бдительностью, всегда бодрствуют. И днем и ночью, все время их мысль устремлена к Будде. 297 Ученики Гаутамы, наделенные великой бдительностью, всегда бодрствуют. И днем и ночью, все время их мысль устремлена к Дхамме. 298 Ученики Гаутамы, наделенные великой бдительностью, всегда бодрствуют. И днем и ночью, все время их мысль устремлена к Сангхе. 299 Ученики Гаутамы, наделенные великой бдительностью, всегда бодрствуют. И днем и ночью, все время их мысль устремлена на тело. 300 Ученики Гаутамы, наделенные великой бдительностью, всегда бодрствуют. И днем и ночью их ум радуется ненасилию. 301 Ученики Гаутамы, наделенные великой бдительностью, всегда бодрствуют. И днем и ночью их ум радуется размышлению. 302 Трудно оставить мирской уклад, трудно радоваться; трудна и несчастна жизнь в доме, трудно жить с иными, чем ты. Несчастье преследует странника. Поэтому не будь странником и пусть несчастье не преследует тебя. 303 Того, кто исполнен веры и добродетели, наделен славой и богатством, в каком бы месте он ни оказался, чтут повсюду. 304 Благие сияют издалека, как Гималайские горы. Злых же и вблизи не видно, как не видно стрел, пущенных ночью. 305 Тот, кто сидит в одиночестве, спит в одиночестве, бродит в одиночестве, тот, кто деятелен и сдерживает себя сам, пусть радуется в лесной чаще. ХХII. Глава о преисподней 306 Кто говорит ложь, а также тот, то, сделав, говорит: «Я не делал», - попадают в преисподнюю. Ведь и тот и другой после смерти равны; люди низких деяний равны в том мире. 307 Многие из тех, чьи шеи укутаны в желтое, плохо соблюдают дхамму и невоздержаны. Низкие из-за своих низких деяний, они рождаются в преисподней. 308 Лучше проглотить раскаленный железный шар, подобный огненному пламени, чем нечестивому и невоздержанному воспользоваться благотворительностью страны. 309 Беспечный человек, желающий чужую жену, получит четыре вещи: достижение бесчестья, нарушенный покой, в-третьих, осуждение, в-четвертых, преисподнюю. 310 И достижение бесчестья, и плохая судьба у него; и кратковременна любовь испуганного с испуганной, и царь налагает тяжёлое наказание. Поэтому пусть человек не ищет связи с чужой женой. 311 Как трава куса, если за нее неумело ухватиться, режет руку, так и отшельническая жизнь, если ее неверно вести, увлекает в преисподнюю. 312 Что-либо сделанное небрежно, попранный долг, сомнительное благочестие - все это не приносит большого вознаграждения. 313 Если что-либо должно быть сделано, - делай, совершай с твердостью. Ибо расслабленный странник только больше поднимает пыли. 314 Несделанное лучше плохо сделанного; ведь плохо сделанное потом мучит. Но лучше сделанного хорошо сделанное, ибо, сделав его, не испытываешь сожаления. 315 Как пограничный город, охраняемый изнутри и снаружи, так охраняй себя. Не упускай же времени, ибо упустившие время предаются печали, обреченные на жизнь в преисподней. 316 Придерживающиеся ложный взглядов, стыдящиеся того, чего нее должно стыдиться, и не стыдящиеся того, что постыдно, такие люди идут дурной тропой. 317 Придерживающиеся ложных взглядов, видящие опасность, когда не должно бояться, и не видящие опасности, когда должно бояться, эти люди идут дурной тропой. 318 Придерживающиеся ложных взглядов, различающие зло там, где зла нет, и не видящие зла там, где зло есть, эти люди идут дурной тропой. 319 Придерживающиеся правильных взглядов, знающие, что зло - зло, а незло - незло, эти люди идут хорошей тропой. ХХIII. Глава о слоне 320 Многие люди порочны, и я буду терпеть оскорбления, как слон в битве - стрелу, выпущенную из лука. 321 Укрощенного ведут в бой; царь поднимается на укрощенного. Укрощенный, который терпит оскорбления, - лучший из людей. 322 Укрощенные мулы, и благородные синдхские лошади, и большие слоны - благо. Но лучше этого тот, кто смирил себя. 323 Ибо с этими животными не достичь недоступной страны, куда придет человек, смиривший себя самоограничением и упражнением. 324 Слона по имени Дханапалака трудно сдержать, когда у него из висков выделяется едкая жидкость. Связанный, он не ест ни куска: слон грезит о слоновом лесе. 325 Если кто лентяй, обжора и соня, если кто, лёжа, вертится, как большой боров, накормленный зерном, - тот, глупый, рождается снова и снова. 326 Этот ум бродил прежде, блуждая, как ему хочется, как ему нравится, как ему угодно. Теперь я его полностью сдержу, как погонщик - взбесившегося слона. 327 Радуйтесь серьезности, охраняйте свой ум! Выбирайтесь с плохого пути, как слон, застрявший в грязи. 328 Если найдешь разумного друга, готового идти вместе, праведно живущего, мудрого, превозмогающего все невзгоды, - иди с ним, радостный и вдумчивый. 329 Если не найдешь разумного друга, готового идти вместе, праведно живущего, мудрого, - иди один, как царь, отказавшийся от завоеванного царства, или как слон в слоновом лесу. 330 Лучше жить одному. Нет дружбы с дураком. Ты, имеющий мало желаний, иди один и не делай зла, как слон в слоновом лесу. 331 Друзья приняты, когда в них возникает потребность. Приятно удовольствие, если оно взаимно. В смертный час приятна добродетель. Отказ от всех зол - приятен. 332 Приятно материнство в этом мире; отцовство также приятно; приятно отшельничество в этом мире; также приятно брахманство. 333 Добродетель приятна вплоть до старости; приятна стойкая вера; приятно достижение мудрости; приятно воздержание от зла. ХХIV. Глава о желании 334 Желание беспечно живущего человека растёт, как малува. Он мечется из существования в существование, как обезьяна в лесу, ищущая плод. 335 Как плодовитая трава бирана, растут печали у того, кого побеждает это несчастное желание - привязанность к миру. 336 Кто в этом мире побеждает это несчастное, трудно победимое желание, у того исчезают печали, как капля воды с листа лотоса. 337 Вот что говорю я вам: "Благо вам, сколько вас здесь ни собралось! Вырывайте корень желания, как вырывают бирану, чтобы найти благовонный корень усиру! И да не сможет победить вас Мара, как поток - тростник". 338 Как дерево, хотя и вырванное, продолжает расти, если корень его не повреждён и крепок, так и страдание рождается снова и снова, если не искоренена склонность к желанию. 339 У кого сильны тридцать шесть потоков, устремленных к удовольствиям, и мысли направлены на страсть, того, отклонившегося от правильных взглядов, уносят потоки. 340 Потоки текут везде. Лата буйно разрастается. Увидев эту расцветшую лату, вырежьте её корень с помощью мудрости. 341 Бывает, что на человека нахлынут плотские вожделения. Привязанные к удовольствиям, ищущие счастья, такие люди, поистине, подвержены рождению и старости. 342 Люди, гонимые желанием, бегают вокруг, как бегает перепуганный заяц. Связанные путами и узами, они снова и снова в течении долгого времени возвращаются к страданию. 343 Люди, гонимые желанием, бегают вокруг, как бегает перепуганный заяц. Поэтому бхикшу, если он хочет уничтожить страсть, пусть изгонит желание. 344 Он свободен от желаний, свободен от страстей, предан жизни в лесу - и все-таки бежит в чащу желаний. Смотрите на этого человека: свободный, он бежит в ярмо. 345 Мудрые не говорят: крепки эти путы, сделанные из железа, дерева или травы бабба. Ведь страстная-страстная привязанность к женщинам, детям или серьгам из драгоценных камней - крепче. 346 Мудрые говорят: крепки эти путы, тянущие вниз, коварные, из которых трудно освободиться. Разрубив их, они странствуют, отказавшись от страсти и удовольствия, без желания. 347 Возбужденные страстью попадают в поток, как паук в сотканную им самим паутину. Мудрые же, уничтожив поток, отказавшись от всех зол, странствуют без желаний. 348 Пересекая поток существования, откажись от прошлого, откажись от будущего, откажись от того, что между ними. Если ум освобождён, то, что бы ни случилось, ты не придешь снова к рождению и старости. 349 У человека со смущенной мыслью, с сильной страстью, видящего лишь удовольствие, - желание все возрастает: поистине, он делает путы крепкими. 350 Кто находит удовлетворение в спокойной мысли, постоянно размышляет, думает о неприятном, именно тот положит конец желаниям, тот уничтожит путы Мары. 351 Он достиг совершенства, он бесстрашен, и у него нет желаний; безупречный, он уничтожил тернии существования; это его тело - последнее. 352 У него нет желаний, он свободен от привязанностей, искусен в словах и в их объяснении; он знает порядок букв (какие идут прежде и какие потом); его называют великим мудрецом и великим человеком. Это его тело - последнее. 353 Я всё победил, я всё знаю; при любых дхаммах я не запятнан. Я отказался от всего, с уничтожением желаний я стал свободным. Учась у самого себя, кого назову учителем? 354 Дар дхаммы превосходит всякий дар; сладость дхаммы превосходит всякую сладость; радость дхаммы превосходит всякую радость; уничтожение желаний побеждает любую печаль. 355 Богатства убивают глупого, а не тех, кто ищет другого берега. Желая богатства, глупый убивает себя, как других. 356 Плевелы портят поля, страсть портит этих людей. Поэтому то, что дано освободившимся от страсти, приносит великий плод. 357 Плевелы портят поля, ненависть портит этих людей. Поэтому то, что дано освободившимся от ненависти, приносит великий плод. 358 Плевелы портят поля, глупость портит этих людей. Поэтому то, что дано освободившимся от глупости, приносит великий плод. 359 Плевелы портят поля, желание портит этих людей. Поэтому то, что дано освободившимся от желания, приносит великий плод. ХХV. Глава о бхикшу 360 Сдержанность зрения - хороша, сдержанность слуха - хороша, сдержанность обоняния - хороша, сдержанность языка - хороша. 361 Сдержанность тела - хороша, сдержанность речи - хороша, сдержанность мысли - хороша, сдержанность во всем - хороша. Бхикшу, сдержанный во всем, освобождается от всех печалей. 362 Кто управляет рукой, управляет ногой, управляет речью, управляет в совершенстве, ибо внутренне радостен, сосредоточен, одинок и удовлетворен, - вот такого называют бхикшу. 363 У бхикшу, который сдержан в слове, мудро рассуждает, не надменен и объясняет значение и дхамму, речь сладка. 364 Бхикшу, который находит удовольствие в дхамме, восхищен дхаммой, размышляет о дхамме, помнит дхамму, - не отпадет от истинной дхаммы. 365 Пусть он не презирает то, что он сам получил; пусть он не завидует другим. Ибо не достиг сосредоточенности бхикшу, завидующий другим. 366 Если бхикшу не презирает то, что он сам получил (пусть даже малое), его, ведущего чистую жизнь и усердного, прославляют боги. 367 У кого совсем нет отождествления себя с именем и формой и кто не печалится, не имея ничего, именно такого называют бхикшу. 368 Пусть бхикшу, живущий в дружбе, верящий в учение Будды, достигнет спокойного места, счастья, прекращения санкхар. 369 О бхикшу! Опорожни этот корабль; опорожненный тобой, он будет легко двигаться. Уничтожив страсть и ненависть, ты достигнешь Нирваны. 370 Отсеки пять, откажись от пяти, стань выше пяти! Бхикшу, преодолевший пять привязанностей, называется «пересекшим поток». 371 Размышляй, о бхикшу, и не будь легкомыслен; не давай мысли вращаться в потоках чувственных удовольствий, чтобы тебе, беспечному, не пришлось глотать железный шар и, горя в огне, кричать: «Вот страдание!» 372 Нет размышления у того, кто не знает; нет знания у того, кто не размышляет. У кого же и размышление и знание, тот, действительно, близок к Нирване. 373 Бхикшу с успокоенным умом, удалившийся в одиночество, испытывает сверхчеловеческое наслаждение: он отчетливо видит дхамму. 374 Всякий раз, когда он во всей полноте познает возникновение и разрушение элементов, он, знающий это бессмертие, достигает радости и счастья. 375 Здесь вот начало для мудрого бхикшу; наблюдение за чувствами, удовлетворение и воздержанность в согласии с Пратимокшей. Следуй за благородным другом, ведущим чистую жизнь и усердным. 376 Пусть он будет благосклонен в жизни и праведен в поведении. Тогда, исполненный радости, он положит конец страданию. 377 Как вассика сбрасывает увядшие цветы, так и вы, о бхикшу, должны освободиться от страсти и ненависти. 378 Бхикшу называют спокойным, если его тело спокойно, речь спокойна, ум спокоен, если он сосредоточен и отказался от мирских благ. 379 Сам себя побуждай, сам себя проверь. Такой бхикшу, следящий за собой, сосредоточенный, будет счастливо жить. 380 Ибо ты сам себе господин, ибо ты сам себе путь. Поэтому смири себя, как купец хорошую лошадь. 381 Пусть бхикшу, исполненный счастья, верящий в учение Будды, достигнет спокойного места, счастья, прекращения санкхар. 382 Бхикшу, который, хотя и молод, обращается к учению Будды, освещает этот мир, как луна, освободившаяся от облака. ХХVI. Глава о брахманах 383 Прекрати поток, или вперед, гони прочь желания, о брахман! Познавая уничтожение санкхар, ты узнаешь несозданное, о брахман! 384 Когда брахман в двух дхаммах достигает другого берега, тогда с него, знающего, спадают все путы. 385 Я называю брахманом того, для кого не существует ни этого берега, ни того берега, ни этого и того вместе, кто бесстрашен и свободен от привязанностей. 386 Я называю брахманом того, кто размышляет, свободен от страстей, спокоен, кто делает свое дело, преодолевает желания, кто достиг высшего блага. 387 Солнце сияет днем, луна светит ночью. Воин сияет в доспехах, брахман сияет при размышлении. Но день и ночь напролёт ярким блеском сияет просветленный. 388 Тот, кто отбросил зло, зовется брахманом; тот, кто живет в покое, - отшельником; отбросивший свою грязь называется «очистившимся». 389 Нельзя ударить брахмана, но и брахман пусть не изливает свой гнев на обидчика. Позор тому, кто ударил брахмана, и еще больший позор излившему гнев на обидчика. 390 Для брахмана нет ничего выше, чем удерживать свой ум от приятного. Где исчезает желание уничтожать, там прекращается страдание. 391 Я называю брахманом того, кто не совершил зла ни телом, ни словом, ни мыслью - кто сдерживает себя в трех вещах. 392 От кого бы мы ни узнали дхамму, указанную совершенно просветленным, с благодарностью нужно почтить его, как брахман - жертвенный огонь. 393 Брахманом становятся не из-за спутанных волос, родословной или рождения. В ком истина и дхамма, тот счастлив и тот брахман. 394 Что за польза тебе в спутанных волосах, о глупец! Что за польза тебе в одежде из шкуры! Ведь внутри тебя - джунгли, ты заботишься только о внешности. 395 Человека, который носит пыльные одежды, истощенного, с просвечивающими венами, одинокого, размышляющего в лесу, я называю брахманом. 396 Но я не называю человека брахманом только за его рождение или за его мать. У кого есть привязанности, имя тому «говорящий бхо». Я же называю брахманом того, кто свободен от привязанностей и лишен благ. 397 Я называю брахманом того, кто разорвал путы и кто, действительно, не дрожит от страха, кто преодолел привязанности и отрешился от мира. 398 Я называю брахманом того просветленного, который устранил препятствия и разорвал ремень, плеть и цепь с уздой. 399 Я называю брахманом того, кто, не будучи виноватым, сносит упреки, наказания, заточение, у кого терпение - сила, а сила - войско. 400 Я называю брахманом того, кто, свободен от гнева, соблюдает свои обязанности, добродетелен и лишен похоти, кто сдержан и для кого это тело - последнее. 401 Я называю брахманом того, кто не льнет к чувственным удовольствиям, подобно воде на листе лотоса или горчичному зерну на острие шила. 402 Я называю брахманом того, кто отрешился от мира и сбросил ношу, кто даже в этом мире знает уничтожение своего страдания. 403 Я называю брахманом того, кто достиг высшего блага, кто знает правый путь и ложный путь, мудреца, чьи знания глубоки. 404 Я называю брахманом того, у кого мало желаний, кто не имеет дома и не связан ни с домовладельцами, ни с бездомными. 405 Я называю брахманом того, кто не убивает и не заставляет убивать, кто не поднимает палку на живые существа, трусливые они или храбрые. 406 Я называю брахманом того, кто среди взволнованных остается невзволнованным, среди подымающих палку - спокойным, среди привязанных к миру - свободным от привязанностей. 407 Я называю брахманом того, с кого страсть, и ненависть, и гордыня и лицемерие спадают столь же легко, как горчичное зерно с острия шила. 408 Я называю брахманом того, кто говорит правдивую речь, поучительную, без резкостей, никого не обижающую. 409 Я называю брахманом того, кто здесь, в этом мире, не берет того, что не дано, будь оно длинным или коротким, малым или большим, добрым или злым. 410 Я называю брахманом того, у кого ни в этом мире, ни в том нет желаний, кто отрешен и не имеет склонностей. 411 Я называю брахманом того, у кого нет желаний, кто с помощью знания освободился от сомнений и достиг погружения в бессмертие. 412 Я называю брахманом того, кто здесь избежал привязанности и к доброму и к злому, кто беспечален, бесстрастен и чист. 413 Я называю брахманом того, кто, как луна без пятен, чист, безмятежен, невзволнован у кого угасла радость существования. 414 Я называю брахманом того, кто преодолел эту грязную, трудную дорогу, сансару, обман, кто переплыл и достиг другого берега, кто вдумчив, свободен от желаний и лишен сомнений, не имеет привязанностей и спокоен. 415 Я называю брахманом того, кто здесь, отказавшись от страсти, бездомный, бродит вокруг, в ком угасло желание существовать. 416 Я называю брахманом того, кто здесь, отказавшись от желания, бездомный, бродит вокруг, в ком угасло желание существовать. 417 Я называю брахманом того, кто, оставив привязанность к человеческому, преодолел и небесные привязанности, кто отрешился от всех привязанностей. 418 Я называю брахманом мужа, победившего все миры, того, кто отказался от приятного и неприятного, кто хладнокровен и отрезает себе путь к новому рождению. 419 Я называю брахманом того, кто знает все о смерти и рождении живых существ, кто свободен от привязанностей и просветлен, кто Сугата. 420 Я называю брахманом того, чью стезю не знают ни боги, ни гандхарвы, ни люди; Архата, у которого исчезли желания. 421 Я называю брахманом того, кто свободен от привязанностей и ничего не имеет, для кого ничего нет ни в прошлом, ни в будущем, ни в настоящем. 422 Я называю брахманом того, кто мощен, как бык, благороден, мужественен, победоносен, обладает великой мудростью, свободен от желаний, совершенен и просветлен. 423 Я называю брахманом того, кто знает свое прежнее существование и видит небо и преисподнюю; кто, будучи мудрецом, исполненным совершенного знания, достиг уничтожения рождений; кто совершил все, что возможно совершить.

,,ამ ყველაფერს უკან დგას საპატრიარქო და პატრიარქი, რომლის ერთ სიტყვაზედაც ხალხს შეუძლია, ბიძინა ივანიშვილის მთავრობაც ხვალვე გადმოაყირაოს” სკანდალური ინტერვიუ თეა თუთბერიძესთან ცოტაც და, შემდეგი გაჩერება თეოკრატია იქნება. 90-იან წლებში, უნივერსიტეტში, სამართლის ისტორიას ერთი ღირსეული პროფესორი გვასწავლიდა. ერთ-ერთ ლექციაზე ვრცლად გვესაუბრებოდა, თუ როგორ და რა ფორმებით ცდილობდა ქრისტიანული ეკლესია კაცობრიობის ისტორიის მანძილზე ხალხზე, სახელმწიფოზე გავლენის მოხდენას, იდეოლოგიის თავს მოხვევას, გვიყვებოდა ინკვიზიციაზე და ა.შ. პროფესორი საუბრობდა ზოგადად ქრისტიანულ ეკლესიაზე, ვთხოვე დაეკონკრეტებინა, რომ კათოლიკური ეკლესია იყენებდა ამ მეთოდებს და არ იყენებდა მართლმადიდებელი ეკლესია. მახსოვს, მომიახლოვდა და აუღელვებლად მითხრა – მართლმადიდებელ ეკლესიას არ ჰქონდა ის ძალა, რაც ჰქონდა კათოლიკურს, თორემ მერწმუნე, იგივეს განახორციელებდა”. მაშინ არ დავუჯერე, მხოლოდ ზრდილობიანად გავჩუმდი. დღეს უკვე მჯერა – ვნახე რა ,,ტაბურეტკებით’‘ ამხედრებული მამაოები, მხოლოდ საკუთარ მრევლს კი არა, ყველას რომ უდგენენ ცხოვრების წესს, მონოპოლიას აცხადებენ სიკეთეზე, ქველმოქმედებაზე და ხელისუფლებაც მორჩილად უქნევს თავს. ამ დღეებში კიევის პატრიარქმა ფილარეტიმ გაავრცელა უკრაინის ევროინტეგრაციის მხარდამჭერი მიმართვა. უკრაინის მართლმადიდებელი ეკლესია ღიად აფიქსირებს თავის პოზიციას - მხარს უჭერს ევროინტეგრაციას. ეკლესიისა და სახელმწიფოს ურთიერთობის საკითხებზე საუბარი, თეა თუთბერიძესთან სწორედ ამ მიმართვაზე საუბრით დავიწყეთ, რადგან პოზიციის პროგრესულობის მიუხედავად, იგი მაინც წარმოადგენს ეკლესიის ჩარევას სახელმწიფოს საქმეებში. _ ყველა, ვინც ადეკვატურად აღიქვამს რეალობას, ხედავს, რომ აბსოლუტურად განსხვავებულია კიევის პატრიარქისა და ჩვენი პატრიარქის მიდგომები. სამწუხაროდ, განსხვავებით უკრაინისგან, ჩვენს ქვეყანაში ეკლესია ქვეყნის ინტერესების საწინააღმდეგო განცხადებების კეთებით არის დაკავებული. გავიხსენოთ საქართველოს პატრიარქის ბოლოდროინდელი განცხადებები _ ომიდან ერთი წლის თავზე ხომ სწორედ მან განაცხადა, რომ თურმე საქართველოს ბრალი ყოფილა ომის დაწყება, რომ როდესაც გემის კაპიტანი ხედავს კლდეს, არ უნდა შეეჯახოს, გვერდი უნდა აუაროს, გასასვლელი იპოვოს და ა.შ. მე ძალიან კარგად ვიცი, რომ სანამ ქვეყნის უმაღლესი მთავარსარდალი გადაწყვეტილებას მიიღებდა, ჩვენი ქვეყნის ჯარის ნაწილების ჩვენივე ქვეყნის ტერიტორიაზე, ჩვენივე ქვეყნის მოქალაქეების დასაცავად შეყვანის შესახებ, იგი კონსულტაციებს გადიოდა ოპოზიციის წარმომადგენლებთან. როგორც ვიცი, ილია მეორესთანაც იმყოფებოდნენ დეპუტატები ამ თემებზე სასაუბროდ, რჩევაც ჰკითხეს, თუმცა მას არ მიუთითებია, სად იყო კლდე და სად _ გასასვლელი. ამ გამოსავალში თუ ილია მეორე თბილისის თავზე რუსული დროშის აფრიალებას გულისხმობდა, არ ვიცი, თორემ გამოსავალი, სამწუხაროდ, არ იყო. თუ იყო და მან ეს იცოდა, მაშინვე შეეთავაზებინა. საზოგადოების ნაწილი ფანატიზმშია გადავარდნილი და პატრიარქის ნებისმიერი განცხადება, როგორი ანტისახელმწიფოებრივიც არ უნდა იყოს, სათანადოდ არ არის აღქმული, რაც კიდევ უფრო დიდი პრობლემაა ჩვენი ქვეყნისთვის. _ კიევის პატრიარქის პოზიცია უდავოდ პროგრესულია, თუმცა ესეც ხომ პოლიტიკურ პროცესებში ჩარევაა, უნდა ჩაერიოს ეკლესია პოლიტიკურ პროცესებში? _ არ ვარ მომხრე, ეკლესია ერეოდეს სახელმწიფოს საქმეებში ისევე, როგორც სახელმწიფო არ უნდა ერეოდეს ეკლესიის შიდა საქმეებში. ჩარევა გამართლებულია მხოლოდ მაშინ, როდესაც ქვეყნის ბედი წყდება და ყოფნა-არყოფნის საკითხი დგას. _ ნებისმიერი ჩარევის დროს საეკლესიო პირებიც სწორედ მაგ არგუმენტს იშველიებენ, იგივე თქვეს 17 მაისსაც _ აცხადებდნენ, რომ ახალგაზრდობა ირყვნება და არ დაუშვებდნენ და ა.შ. _ მათ ძალიან კარგად ესმით, რასაც აკეთებენ. აქცია, რომელიც საზოგადოებას მიაწოდეს სხვა კუთხით, ჰომოფობიის წინააღმდეგ იყო მიმართული, მათ კი მრევლს აუხსნეს რომ ეს იყო ,,გეიპარადი’‘. ეს იყო არა რამდენიმე ათეული ახალგაზრდის წინააღმდეგ ბრძოლა, არამედ კუნთების ჩვენება სახელმწიფოსთვის _ ვინ უფრო ძლიერია და რეალურად ვის უფრო მეტი გავლენა აქვს ქვეყანაში ეკლესიას თუ ხელისუფლებას. ანალოგიური მცდელობები წინა ხელისუფლების დროსაც იყო და, სამწუხაროდ, ვერც მან მიუჩინა თავისი ადგილი ეკლესიას. 2009 წლის აქციებზე, ტელევიზიასთან, რამდენიმე ხულიგანმა ფიზიკური შეურაცხყოფა მიაყენა ჟურნალისტსა და ოპერატორს. მაშინ მთელი საპატრიარქო ფეხზე დადგა, რათა დამნაშავეები გამოეშვათ. ცხადია, პრობლემაა როდესაც მსგავსი განცხადებები კეთდება ეკლესიის მიერ, მაგრამ უფრო დიდი პრობლემაა, როდესაც სახელმწიფო ამ ულტიმატუმებს ემორჩილება და დგამს იმ ნაბიჯებს, რაც საბოლოოდ ამ ქვეყნის სახელმწიფოებრიობას უთხრის ძირს. მთელი ის ხუხულა, რაც აგებულია ქართულ მართლმადიდებელ ეკლესიაში, მთელი ეს შუშის კოშკი დამყარებულია ფანატიზმზე და არა რწმენაზე. ესაა რაღაც ერთობა, რომელიც დგას შუშის ფეხებზე და ერთ პატარა კენჭს შეუძლია მარტივად დაფშვნას. მართლმადიდებლობასა და ეკლესიას ებრძვის არა თეა თუთბერიძე და რამდენიმე ათეული ადამიანი, რომელიც ხედავს პრობლემებს ეკლესიის შიგნით, არამედ ის სიბნელე, რომელიც გამეფებულია ეკლესიის შიგნით და რასაც თავად საპატრიარქო უწყობს ხელს, ნაცვლად იმისა, რომ ებრძოდეს. _ ვინც დღეს ეკლესიას აკრიტიკებს, შეიძლება პირობითად ორი ნაწილად დავყოთ _ ვინც გულშემატკივრის პოზიციიდან აკრიტიკებს და მეორე _ საერთოდ შორს რომ დგას ყოველგვარი რწმენისგან, ათეისტია და აგდებულად მოიხსენიებს, ანეგდოტებს ჰყვება ღვთისმშობელზე, ქრისტეზე... ეს ადამიანები რეალურად არღვევენ სხვათა უფლებებს, სხვის რელიგიურ გრძნობებს აყენებენ შეურაცხყოფას. _ მესმის, ეს შეიძლება ასედაც იყოს აღქმული, თუმცა ასევე არის იმ ადამიანის გამოხატვის თავისუფლება, ისინი ასე მიიჩნევენ საჭიროდ თავისი დამოკიდებულების გამოხატვას. _ შენი უფლება მთავრდება იქ, სადაც სხვისი იწყება. _ ადამიანის უფლებათა პირამიდაში, სიტყვისა და გამოხატვის თავისუფლება გაცილებით მაღლა დგას სხვა უფლებებზე. თუ გახსოვთ, ძალიან დიდი ვნებათაღელვა მოჰყვა მუჰამედის კარიკატურებს, მაგრამ ის ადამიანი არ დასჯილა და ვერც დაისჯებოდა იმ მარტივი მიზეზის გამო, რომ ეს არის მისი სიტყვისა და გამოხატვის თავისუფლება. ვიღაცამ თავისი რელიგიური გრძნობების შეურაცხყოფად შეიძლება ისიც აღიქვას, მე რომ ილია მეორეს ვაკრიტიკებ, მაგრამ მე მაქვს კრიტიკის სრული უფლება. ეს ძალიან პირობითია, და თუ ჩვენ დავუშვებთ სიტყვისა და გამოხატვის თავისუფლების შეზღუდვას იმის გამო, რომ ვინმეს რელიგიური გრძნობები ილახება, ეს ძალიან ცუდ შედეგამდე მიგვიყვანს. დავანებოთ თავი იმას, ვინც აქილიკებს რწმენას _ როგორ იღებს იმათ, ვინც გულშემატკივრის პოზიციიდან აკრიტიკებს ეკლესიას? პირველად ვინც ეკლესიის შიდაპრობლემებზე ალაპარაკდა, სწორედ მისი გულშემატკივარი იყო... 2009 წელს კითხვები გავუგზავნეთ ილია მეორეს, 30-მდე კაცი ვმუშაობდით ამ კითხვებზე მიუხედავად იმისა, რომ ხელთ კონკრეტული დოკუმენტები და მტკიცებულებები გვქონდა, საკითხები ჩამოვაყალიბეთ არა მტკიცებითი ფორმით, არამედ კითხვების ფორმით. მას ერთ დღეღამეში ხელი მოაწერა 235 ადამიანმა და გავაგზავნეთ საპატრიარქოში, რაზეც გვიპასუხეს, რომ ამ 235 ადამიანს არ თვლიდნენ საზოგადოების ნაწილად. რა უფლება აქვს საპატრიარქოს ან პატრიარქს ჩამოგვართვას საზოგადოების წევრის სტატუსი ან მე, ან იმ 234 ადამიანს? საერთოდ, რამდენად ემსახურებიან რეალურად მართლმადიდებლობასა და ეკლესიას ისინი, ვისაც ანაფორა აცვია? ხშირად ხომ ისინი არიან ანაფორაგადაცმული კრიმინალური აზროვნებისა და მენტალიტეტის პირები და საბოლოოდ, თუ ვინმე მართლაც ებრძვის ეკლესიას სწორედ ისინი და არა ათეისტები ან გულშემატკივრები, რომლებიც აკრიტიკებენ. _ საეკლესიო პირები ღიად მოითხოვენ, ცალკე ფრაქციას პარლამენტში, მეტიც, თურმე ბიძინა ივანიშვილს მიმართავდნენ კიდეც, სახალხო დამცველად მეუფე იობი დაენიშნა. _ მადლობა ბიძინა ივანიშვილს, რომ მათი ეს თხოვნა არ გაითვალისწინა, ეს იმდენად ცდება ადეკვატური აზროვნების ჩარჩოებს, რომ თვით ივანიშვილიც კი ვერ აუხდენდა მათ ამ ოცნებას. იმედი მაქვს, არც მომავალში უწერია ახდენა. ამ ქვეყანაში მე არაფერს გამოვრიცხავ, უბრალოდ, ვიტოვებ იმედს, რომ მსგავსი არაფერი მოხდება. _ თუმცა ბოლო დროს კონსტიტუციური მონარქიაზე ალაპარაკდნენ და... (არ მამთავრებინებს, _ რ.შ) _ მე მაინტერესებს რაინდი სად იყო ჩვენს ისტორიაში, იქნებ ეს აგვიხსნას ვინმემ და მერე აღვადგინოთ მონარქია. _ ამ პროექტს ეკლესია ლობირებს და ხომ არაა ეს ისევ და ისევ გავლენის გასაძლიერებლად, ხომ არ მივიღებთ კონსტიტუციურ მონარქიის ნიღაბს ამოფარებულ თეოკრატიულ მონარქიას? _ ეს არ არის მხოლოდ საპატრიარქოს სცენარი, ეს არის რუსული სპეცსამსახურების ერთ-ერთი სცენარი და სწორედ მათი მხრიდანაა ყველაფერი ხელშეწყობილი. ახლა ამ ყველაფერს ძალზე არასერიოზულად კი ვუყურებთ და გვეცინება, მაგრამ ივანიშვილსაც ძალიან არასერიოზულად უყურებდნენ, მაგრამ საბოლოოდ აღმოჩნდა, რომ ფულმა ძალიან დიდი როლი ითამაშა. მე ამ ყველაფერს შიშით ვიყურებ, რადგან აქ მარტო ბაგრატიონები არ არიან, ამ ყველაფრის უკან დგას ძალიან დიდი რუსული ფული, საპატრიარქო და პატრიარქი, რომლის ერთ სიტყვაზედაც ხალხს შეუძლია, ხვალვე გადმოაყირავოს ბიძინა ივანიშვილის მთავრობაც კი. _ თავის დროზე, მერაბიშვილიც საუბრობდა, რომ ბაგრატიონები პრიმაკოვის პროექტი იყო, მაშინ ამ ვერსიას ლოგიკა გააჩნდა - რუსეთს სააკაშვილის ხელისუფლებიდან ჩამოშორება სურდა და თუკი ბაგრატიონები ავიდოდნენ ტახტზე, სააკაშვილი ხავერდოვნად დარჩებოდა განზე. რაღატომ გახდა ეს აქტუალური ინაუგურაციის წინა დღეებში, ისევ კუნთების დემონსტრირებაა? _ არა მხოლოდ. თუ ვინმეს აქვს იმის ილუზია, რომ საპატრიარქოში, მათ შორის სინოდში, აღარ არიან რუსული სპეცსამსახურების დასაყრდენები, ძალიან ცდება. რუსულმა სპეცსამსახურებმა ძალიან კარგად იციან, რომ ვერც ივანიშვილი და ვერც მის მიერ დანატოვარი გუნდი საბოლოოდ ვერ შეინარჩუნებს იმ მხარდაჭერას, რომელიც ამ ეტაპზე აქვთ. ყველა ძალიან მალე საბოლოოდ დარწმუნდება, რომ მათ ოცნებებს ახდენა არ უწერია და ამ ხელისუფლებას დიდი პერსპექტივა არ გააჩნია, ამიტომაც რამოდენიმე სცენარი არსებობს, მათ შორის ერთ-ერთი სწორედ ბაგრატიონების ტახტზე აყვანაა. _ ამბობ, რომ პასუხისმგებლობას აკისრებ, პასუხს ითხოვ სახელმწიფოსგან, რომელიც არ აჩერებს ეკლესიას. არადა, იგივე მოხდა უსახლკაროთა თავშესაფრის თემაზე, როცა ეკლესია წინ აღუდგა ,,იდენტობის’‘ ამ ინიციატივას. კიდევ უფრო გაუგებარი იყო სერგეენკოს პოზიცია, რომელიც პასუხისმგებელი საზოგადოების წინაშე. საზოგადოებამ ეს ხელისუფლება აირჩია და არა საპატრიარქო. ფაქტია, სახელმწიფო ვერ უძლებს ეკლესიის ზეწოლას, სადამდე შეიძლება მივიდეს ეს? _ სადამდეც მივედით და კიდევ უარესამდეც. მე ამ პრობლემას ვერ დავაბრალებ ამ ხელისუფლებას, ეკლესია წინა ხელისუფლებამ გაათავხედა. _ და იმის წინამ? _ ძალიან კარგად იცით ჩემი დამოკიდებულება შევარდნაძის მიმართ, მაგრამ მან ზუსტად იცოდა, როგორ მოქცეულიყო ეკლესიასთან. 1995 წლის 25 დეკემბერს, ოპერის თეატრში, ილია მეორის აღსაყდრებისადმი მიძღვნილ ღონისძიებაზე, შევარდნაძემ ღიად განაცხადა, რომ მას მიუძღვის ძალიან დიდი წვლილი ილია მეორის პატრიარქად კურთხევაში. კადრები მაქვს ნანახი, როგორ მოდიან შევარდნაძე და ილია მეორე, შევარდნაძე მხარზე ხელს ურტყამს და ,,მღვდელი გამოატარეთ, მღვდელიო’‘, ირონიული სახით ამბობს. ეს კადრები დღესაც ინახება საზმაუწყებლის არქივში. ვერ ვიტყვი, რომ შევარდნაძის გათავხედებულია ეკლესია ან მის დროს იმდენს ბედავდნენ, რამდენიც სააკაშვილის დროს გაბედეს. შევარდნაძე იყენებდა ეკლესიას იმ დოზით, რა დოზითაც სჭირდებოდა, მიხეილ სააკაშვილს მოუვიდა მეტისმეტი, რაც უკან მოუბრუნდა ძალიან ცუდად. მიხეილ სააკაშვილს ვარდების რევოლუციის შემდეგ ჰქონდა ძალიან დიდი ლეგიტიმაცია, დიდი მხარდაჭერა და მაშინ უნდა დაეწყო ამ ინსტიტუტთან იმ ფორმით ურთიერთობა, როგორც ეს სახელმწიფოს ვალდებულებაა _ დაეჭირა მღვდლები, რომლებსაც ნარკოტიკები შეჰქონდათ ციხეებში პატიმრებთან, არ გამოეშვათ, არ მიეჩქმალათ ეს ფაქტები და ა.შ. მაშინ ჩვენ ამ რეალობის წინაშე არ აღმოვჩნდებოდით. სამწუხაროდ, ეს ჯერ არ გააკეთა და მერე უკვე ვეღარ გააკეთა და ივანიშვილის ხელისუფლებას ძალიან ცუდი მემკვიდრეობა ერგო. იგი ვერც შეძლებს ამის წინააღმდეგ ბრძოლას და ბევრს არც ექნება სურვილი, წინააღმდეგობა გაუწიოს ეკლესიის მსგავს გამოვლინებებს. _ ამ ინტერვიუს შემდეგ, როგორც მინიმუმ, ბართლომეს წყევლა გელის! _ ეს ძალიან სასაცილოდ მეჩვენება. მე არ ვთვლი ამ ადამიანებს სასულიერო პირებად, ისინი ჩემთვის სხვა რაღაცასთან ასოცირდება და არა იმ ანაფორიან კრიმინალებთან, რომლებიც დღეს ეკლესიას აფარებენ თავს. იმ მიდგომებით, რომელიც ქართულ მართლმადიდებელ ეკლესიას აქვს, იგი დღეს თუ ხვალ აუცილებლად ჩამოიშლება. რამდენადაც არ უნდა ცდილობდეს, ჰყავდეს ბნელი მრევლი, ტექნოლოგიები, პროგრესი თავისას გაიტანეს. საერთოდ, ჩემთვის ყველაზე მნიშვნელოვანია განათლების პრობლემა და, მგონი, სააკაშვილიც მიხვდა, რომ დაუშვა ძალიან დიდი შეცდომა, განათლებაში რომ არ ჩადო იმაზე მეტი, ვიდრე დებდა სახელმწიფო. ძალიან მნიშვნელოვანია თითოეული ახალგაზრდა განათლებას იღებდეს არა მხოლოდ ქვეყნის შიგნით, სადაც არა გვაქვს კარგი სისტემა, არამედ ქვეყნის გარეთ. მაინც ვფიქრობ, რომ მიხეილ სააკაშვილს არ დაუსრულებია თავისი პოლიტიკური კარიერა და გარკვეული პერიოდის შემდეგ კვლავ შეძლებს ამ ქვეყნისთვის მნიშვნელოვანი საქმის კეთებას. ვფიქრობ, მთელი ის შეცდომები... _ არ გამორიცხავ ხელისუფლებაში მიხეილ სააკაშვილის მობრუნებას? _ რა თქმა უნდა, არ გამოვრიცხავ, მაგრამ, ვფიქრობ, იგი იმ გუნდთან ერთად, რომელი ჰყავდა, არ უნდა მობრუნდეს. _ ვისთან გაქვს პრეტენზია? _ ძალიან ბევრთან, შაშკინით დაწყებული და ბევრი სხვა ადამიანით დამთავრებული, ვინც კახა ლომაიას შემდეგ, განათლების რეფორმა აქცია ფასადურ რეფორმად. შეცდომა იყო იმათი გვერდით დაყენება, ვინც მხოლოდ შემსრულებელი იყო და საკუთარი ტვინი ნაკლებად ჰყოფნიდა, საკუთარ უწყებაში საქმე დამოუკიდებლად ეკეთებინა. ასეთი მონური მენტალიტეტის ადამიანები არ უნდა იდგნენ სააკაშვილის გვერდით, რადგან სწორედ ამან დაღუპა. _ თქვენც ეთანხმებით მოსაზრებას, რომ სააკაშვილი დაიღუპა? სად ჩანს, რომ დაღუპულია, ორი ვადა მოათავა მშვიდობიანად და თანაც ვამბობთ რომ აქვს ხელისუფლებაში მობრუნების შანსიო?! _ არა, მე ვსაუბრობ იმაზე, რომ მისმა ხელისუფლებამ ვერ შეინარჩუნა პოლიტიკური ძალაუფლება ქვეყანაში. _ გამოდის, რომ დაიღუპა მისი გარემოცვა და არა თავად სააკაშვილი, რომელსაც ადგილი განაღდებული აქვს ისტორიაში. _ დაიღუპა გარემოცვა და რეალურად ქვეყანა, თორემ მართალი გითხრათ, ეგ გარემოცვაც ნაკლებად მაინტერესებს. ჩემთვის მთავარია ქვეყნის ინტერესები და ის საფრთხე, რომლის წინაშეც ქვეყანა დგას, თორემ სააკაშვილი მსოფლიოში დარჩა, როგორც დემოკრატიული ლიდერი. ამ საფრთხეების თავიდან აცილება შესაძლებელი იყო, თუ სწორად გატარდებოდა რეფორმები და შეირჩეოდა კადრები. სამწუხაროდ, სააკაშვილის გარემოცვიდან ჩამოაშორეს ბაჩო ახალაიას გარდა, ყველა ის მინისტრი, რომელიც დამოუკიდებელი მოთამაშე, ფიგურა იყო დაწყებული კახა ლომაიადან დამთავრებული კახა ბენდუქიძით, ყველა, ვინც გადაწყვეტილებას იღებდა და აქედან დაიწყო ხელისუფლების ჩამოშლა, რეალურად კი მივიდა იმ ლოგიკურ დასასრულამდე, სადაც მივიდა. რეზო შატაკიშვილი http://chiti.ge/news/manimanimanimastbifaninemamaosvorld “ტაძარი, ფული და ერთი შანსი” – ახალი შოუ “TV კვირიკეზე” თბილისი, 11 ივლისი – სამების საკათედრო ტაძრის ეზოში “ლაღიძის კაფის” გახსნის შემდეგ საქართველოს საპატრიარქოს დამატებითი შემოსავალი გაუჩნდა, რის შედეგადაც ორგანიზაციაში ამ ფულის ტაძრების მშენებლობაზე დახარჯვის გადაწყვეტილება მიიღეს. როგორც საპატრიარქოში იუწყებიან, წლიური 25 მლნ. დაფინანსება და ხატებისა და საეკლესიო ნივთების ბიზნესიდან შემოსული თანხები ტაძრების აშენებისათვის საკმარისი არ იყო და მხოლოდ გასტრონომიულ ბიზნესს შეუძლია ქართველთა სულიერ სამყაროს შეეხიდოს. “საქართველოში დღეს ძალიან ბევრი ტაძარი შენდება და დამატებითი შემოსავლის მიუხედავად ყველას დაფინანსება შეუძლებელი იქნება” – განაცხადა საპატრიარქოს პრეს-სპიკერმა მამა მიხეილ ბოტკოველმა. მისი თქმით, ბიუჯეტის გადანაწილება მხოლოდ რამდენიმე ტაძარზე იქნება შესაძლებელი, ხოლო რომელი ტაძარი იქნება ეს ამას “TV კვირიკეზე” გასულ გადაცემაში სპეციალურად შერჩეული ჟიური გადაწყვეტს. “ჟიურის წევრების ვინაობა ჯერ უცნობია, გეტყვით მხოლოდ იმას, რომ რამდენიმე ადამიანთან – როგორც სასულიერო, ისე საერო პირებთან, მიმდინარეობს მოლაპარაკება.” განცხადა “TV კვირიკეს” გენერალურმა დირექტორმა დეკანოზმა გიორგი ყიფშიძემ. როგორც ჩიტისთვის გახდა ცნობილი, ჟიურში შესაძლებელია ვიხილოთ მარინა ბერიძე, რომელიც დასაფინანსებელი ტაძრის მგალობელთა გუნდს შეაფასებს. გადაცემის ფორმატის მიხედვით ჟიურის წინაშე ტაძრის წარმომადგენლები წარსდგებიან, რომლებიც შეეცდებიან დაამტკიცონ, რომ მათი ტაძარი ყველაზე პრიორიტეტულია ერის სულიერი განვითარების ამ ეტაპზე. ჟიურის წევრები გაითვალისწინებენ ისეთ მაჩვენებლებს როგორიცაა: ზარის ხმის გავრცელების რადიუსი, გუმბათის სიმაღლე, დარბაზის ფართი და სხვ. ექსპერტების რჩევით, კონკურსანტები პრეზენტაციისას ზუსტად ისეთივე სათნო ხმით უნდა მოყვნენ ტაძრის შესახებ, როგორც ამას სატელევიზიო რეკლამებისას აკეთებენ. აღნიშნულის გამო უკვე დაწყებულია სათნო ხმების კასტინგი საქართველოს სხვადასხვა ტაძრებში. “TV კვირიკესა” და საპატრიარქოს მესვეურებს იმედი აქვთ, რომ ეს პროექტი საქართველოში ახალ სასულიერო ეპოქას ჩაუყრის საფუძველს და ტაძრების მშენებლობას საშველი ბოლოს და ბოლოს დაადგება. პროექტის წარმატების შემთხვევაში ტელევიზია სხვა გადაცემების ამუშავებასაც აპირებს. მაგალითად, ერთ-ერთი იქნება “იქადაგე და მოიგე” – რომელშიც სასულიერო პირები, რომელთა სახელფასო ბიუჯეტზე საპატრიარქოს 2 მილიარდიანი ქონება არ ჰყოფნის, შეეცდებიან ჟიურის წევრებს უქადაგონ და თუ მათ რწმენას 1 წუთის განმავლობაში გააღრმავებენ ფულად ჯილდოს მიიღებენ. თუმცა, ახალი პროექტისთვის უკვე სხვა კაფის ან “ზავიძეენიის” გახსნა იქნება საჭირო. ტეგები: კვირიკე, საპატრიარქო, ტელევიზია - See more at: http://chiti.ge/news/manimanimanimastbifaninemamaosvorld#sthash.smhFWz7A.dpuf More Sharing ServicesShare|Share on facebookShare on mymailruShare on ketnooiShare on twitter საპატრიარქო ბიუჯეტიდან მიღებული 25 მილიონი ლარის ხარჯვაზე განცხადებას ავრცელებს ორშაბათი, 01 აპრილი 2013 11:19 საქართველოს საპატრიარქო ბიუჯეტიდან მიღებული 25 მილიონი ლარის ხარჯვაზე განცხადებას ავრცელებს. საპატრიარქოს ინფორმაციით, მართლმადიდებელი ეკლესიის დაფინანსების შესახებ და იყო მცდელობა, რომ საზოგადოებას უარყოფითი განწყობა შექმნოდა ამ თანხის გამოყოფის გამო. განცხადებას უცვლელად გთავაზობთ: „სხვადასხვა საინფორმაციო საშუალებებით რამდენიმე დღე მიმდინარეობდა მსჯელობა სახელმწიფოს მხრიდან 25 მილიონი ლარით საქართველოს მართლმადიდებელი ეკლესიის დაფინანსების შესახებ და იყო მცდელობა იმისა, რომ საზოგადოებას უარყოფითი განწყობა შექმნოდა ამ თანხის გამოყოფის გამო. აღნიშნულ საკითხთან დაკავშირებით გვინდა განვაცხადოთ შემდეგი: 1. საერთოდ, სახელმწიფოს მხრიდან რელიგიური გაერთიანებების პრდაპირი ან ირიბი (ხელფასები სასულიერო პირებისათვის, ზრუნვა მათ საყოფაცხოვრებო პირობებზე, გრანტები, ფინანსური შეღავათები და სხვ.) დაფინანსება ჩვეულებრივი პრაქტიკაა დემოკრატიული ქვეყნების და, მათ შორის, ევროკავშირის წევრი სახელმწიფოებისთვის. ამასთან, ამ მიზნით იქ გაცილებით დიდი ფინანსები გაიცემა და ეს ხდება, მიუხედავად იმისა, რომ დასავლეთ ევროპაში არც აგრესიულ ათეიზმს და არც კომუნისტურ ეპოქას ადგილი არ ჰქონია. 2. 2002 წლის 14 ოქტომბერს, საქართველოს მართლმადიდებელი ეკლესიისა და სახელმწიფოს შორის გაფორმებული კონსტიტუციური შეთანხმებით (XI მუხლი), სახელმწიფო აღიარებს XIX და განსაკუთრებით XX საუკუნეში, კომუნისტური რეპრესიების დროს, ეკლესიისთვის მიყენებული ზარალის ანაზღაურების ვალდებულებას. ჩვენის მხრიდანაც არაერთხელ იქნა განმარტებული, რომ საპატრიარქო სახელმწიფოსგან თანხას სწორედ ამ სახით იღებს. ამდენად იგი არ წარმოადგენს დახმარებას, როგორც ეს გაფორმდა წინა ხელისუფლების მიერ, არამედ, – მიყენებული ზარალის ნაწილობრივ ანაზღაურებას; ვიმედოვნებთ, ხელისუფლება მომავალში სწორედ ამ ფორმულირებას მიანიჭებს მას. 3. მიუხედავად იმისა, რომ ეს თანხა არ არის მიზნობრივი და მის განკარგვაში ეკლესია თავისუფალია, ჩვენ, გავითვალისწინეთ რა, ქვეყანაში არსებული მდგომარეობა, არ მოვიხმარეთ იგი საკუთარი საჭიროებისათვის (თუმცა სოფლად, განსაკუთრებით მთის რეგიონში, მოღვაწე სასულიერო პირების შემოსავალი მეტად მწირია, ასევე საპატრიარქოს თანამშრომლების ხელფასებიც მიზერული, – 180 ლარიდან 220 ლარამდე) და ვამჯობინეთ გადასახადის გადამხდელთა თანხები, ჩვენის აზრით, მეტად მნიშვნელოვანი ორი მიმართულებით, - სოციალური და საგანმანათლებლო საქმიანობით, – ისევ ხალხისთვის დაგვებრუნებინა. 4. რატომღაც იქმნება შთაბეჭდილება, თითქოს ეკლესია ასაიდუმლოებს 25 000 000 ლარის განკარგვას, მაშინ, როდესაც დაინტერესებულ პირთ ისედაც შეუძლიათ მასალა იხილონ ფინანსთა სამინისტროს ვებ-გვერდზე. შევნიშნავთ იმასაც, რომ ფული ხელზე არავის მიეცემა, არამედ ერიცხებათ კონკრეტული დანიშნულებით, ნაწილ-ნაწილ, წინასწარ გაწერილი გეგმის მიხედვით და ეს პროცესი სახელმწიფოს მხრიდან კონტროლდება. 5. სულ საქართველოს სამოციქულო მართლმადიდებელ ეკლესიასთან არსებულ 90-მდე სასწავლო დაწესებულებაში 17 918 მოსწავლეა, რომელთაგან 856 მუდმივად ცხოვრობს პანსიონში, 525 ბავშვთა სახლებშია, 130 მოხუცებულთა თავშესაფარში, ამათ ყველას 2119 თანამშრომელი ემსახურება, რომელთგან 1364 პედაგოგია. თუ გავითვალისწინებთ, რომ ხელფასების გარდა, ეკლესიამ უნდა უზრუნველყოს სათანადო შენობების აგება, მათი კეთილმოწყობა და მოვლა-პატრონობა, კომუნალური ხარჯების დაფარვა და სათანადო კვება, ბუნებრივია, რომ გამოყოფილი თანხა ამას არ ეყოფა და არც ყოფნის. ამიტომაც რიგი სასწავლებლები მხოლოდ ნაწილობრივ ფინანსდება და ისინი იძულებულნი არიან, შემოსავლის სხვა წყაროები მოიძიონ. 6. წარმოგიდგენთ 25 000 000 ლარის განაწილების ცხრილს: 2013 წელს საქართველოს სახელმწიფო ბიუჯეტიდან დაფინანსებული საპატრიარქოს ორგანიზაციების სია : გელათის სასულიერო აკადემია, ქუთაისის სასულიერო სასწავლებელი, ქუთაისის სასულიერო სემინარია, ახალციხის სასულიერო სემინარია, მ.შ. სასულიერო სემინარია საფარაში, სამრევლო სკოლები: ასპინძაში, ვალეში, სოფ. უდეში, სოფ. არალი, სოფ. ივლიტი, სოფ. ბენარი, სოფ. მოხი. გელათის მეცნიერებათა აკადემია, თბილისის სასულიერო აკადემია და სემინარია, მ.შ. სასულიერო აკადემია-სემინარია, საღვთისმეტყველო ინსტიტუტი , საქართველოს საპატრიარქოს წმ.ილია მართლის სახ. თბილისის სკოლა, ა(ა)იპ – მესტიის ქრისტიანული განათლების ცენტრი, მ.შ. ქრისტიანული კულტურის ცენტრი, გიმნაზია, საქ. ნიკო ბაგრატიონის (ნიკო ბურის) კავშირი (ნიკო ბაგრატიონის სახელობის თავად-აზნაურთა სკოლა-ლიცეუმი) (თბილისში), ა(ა)იპ საქართველოს საპატრიარქოს წმ. მიტროპოლიტ ნაზარი ლეჟავას სახელობის სამტრედიის მართლმადიდებლური სკოლა, ა(ა)იპ საქართველოს საპატრიარქოს წმიდა კეთილმსახური მეფე თამარის სახ. სკოლა-პანსიონი (თბილისში), ა(ა)იპ ალავერდის ეპარქიასთან არსებული წმიდა ბიძინა, შალვა და ელიზბარის სახელობის ზოგადსაგანმანათლებლო სკოლა, ა(ა)იპ საქართველოს საპატრიარქოს წმიდა ამბროსი ხელაიას სახ. ზოგადსაგანმანათლებლო სკოლა (მარტვილში) (სკოლა-პანსიონი) , ა(ა)იპ წმიდა გაბრიელ ეპისკოპოსის სახ. წყალტუბოს სასულიერო გიმნაზია, ა(ა)იპ ჩოხატაურის ყოვლადწმიდა ღვთისმშობლის სახ. სამრევლო სკოლა (ზოგადსაგანმანათლებლო სკოლა), ა(ა)იპ საქართველოს საპატრიარქოს წმიდა იოანე ბოლნელის სახ. სკოლა (ბოლნისში), ა(ა)იპ წმინდა ექვთიმე და გიორგი მთაწმიდელების სახ. მართლმადიდებლური ზოგადსაგანმანათლებლო საშ. სკოლა (თბილისში), ა(ა)იპ საქართველოს საპატრიარქოსთან არსებული მოძრაობა დავითიანნი, ა(ა)იპ ”წმინდა ნინოს სახელობის საირხის სასულიერო სკოლა-პანსიონი” (საჩხერის რ-ნ), ა(ა)იპ ”წმინდა ანდრია პირველწოდებულის სახელობის ჭიათურის მართლმადიდებლური სკოლა”, ა(ა)იპ წმინდა ილია მართლის სახელობის ყვარლის გიმნაზია, ა(ა)იპ საქართველოს საპატრიარქოს წმიდა ნინოს სახ. სამრევლო სკოლა (ოზურგეთში), ა(ა)იპ საქართველოს საპატრიარქოს ლანჩხუთის წმიდა იოანე ნათლოსმცემლის სახელობის სასულიერო გიმნაზია, ა(ა)იპ საქართველოს საპატრიარქოს ზუგდიდის წმ.გიორგის სახ. გიმნაზია, ა(ა)იპ სტეფანწმიდის წმინდა ილია მართლის სახ. გიმნაზია-პანსიონი, ა(ა)იპ ყვარლის წმ. აბიბოს ნეკრესელის სახ. სასულიერო სემინარია (ყვარელში), ა(ა)იპ საქართველოს საპატრიარქოს წმიდა თამარ მეფის სახელობის სასწავლო უნივერსიტეტი (სამედიცინო) (თბილისში), ა(ა)იპ საქართველოს საპატრიარქოს წმინდა ნინოს სახ. მართლმადიდებლური სკოლა (თბილისში), ა(ა)იპ საქართველოს საპატრიარქოს საქველმოქმედო ფონდი ლაზარე, ა(ა)იპ წმინდა ალექსანდრე ოქროპირიძის სახ. სკოლა (ნიქოზში), ა(ა)იპ ცაგერისა და ლენტეხის საგანმანათლებლო და კულტურულ-გამაჯანსაღებელი ცენტრი, გიმნაზიები: ცაგერში, ლენტეხში, სემინარია, საღვთისმეტყველო ინსტიტუტი , ა(ა)იპ მცხეთის წმინდა ათორმეტ მოციქულთა სახელობის მართლმადიდებლური საშუალო სკოლა, ა(ა)იპ სულიერებისა და კულტურის ცენტრი (გორში), მ.შ. გიმნაზია გორში, საბავშვო ბაგა-ბაღი, კულტურისა და სულიერების ცენტრი, კასპის სამრევლო სკოლა, სობისის სამრევლო სკოლა, უპოვართა სასადილო კარალეთში, უმწეოთა თავშესაფარი, ა(ა)იპ წმინდა მეფე ვახტანგ გორგასლის სახელობის სკოლა-ინტერნატი (დედოფლისწყაროში), ა(ა)იპ საქართველოს საპატრიარქოს წმიდა გაბრიელ ეპისკოპოსის სახელობის სამრევლო სკოლა (ოზურგეთი), ა(ა)იპ წმინდა ალექსი შუშანიას სახელობის მართლმადიდებლური სკოლა-გიმნაზია (სენაკში), ა(ა)იპ რუსთავისა და მარნეულის ეპარქიასთან არსებული სახელობო სკოლა, ა(ა)იპ წმიდა ექვთიმე ღვთისკაცის სახელობის პროფესიული საგანმანათლებლო კოლეჯი (თბილისში), ა(ა)იპ საქართველოს საპატრიარქოს ურბნისისა და რუისის ეპარქიის ქარელის წმ.გიორგი მთაწმინდელის სახ. გიმნაზია, ა(ა)იპ საქართველოს საპატრიარქოს დიმიტრი ყიფიანის სახელობის სკოლა-პანსიონი (ხაშურში), ა(ა)იპ საქართველოს საპატრიაროსთან არსებული წმ. კვირიკესა და ივლიტას სახელობის დედათა და ბავშვთა თავშესაფარი (წავკისში) , ა(ა)იპ საქართველოს საპატრიარქოს წმინდა მოციქულთა სწორის ნინო ქართველთგანმანათლებლის სახელობის ვანის მართლმადიდებლური გიმნაზია, ა(ა)იპ თიანეთისა და ფშავ-ხევსურეთის ეპარქიის განვითარების ფონდი, სამრევლო სკოლა თიანეთში , სამრევლო სკოლა შატილში, ა(ა)იპ ქართული საგალობლისა და სიმღერის საერთაშორისო ცენტრი, სრულიად საქართველოს საპატრიარქო, მ.შ. დასავლეთ ევროპის ეპარქიის განათლების ცენტრი (11 სამრევლო სკოლა ევროპის სხვადასხვა ქვეყანაში), საპატრიარქოს განათლების ცენტრი, ა(ა)იპ საქართველოს საპატრიარქოს გიორგი მთაწმინდელის სახელობის სასწავლო უნივერსიტეტი (მგალობელთა და ლოტბართა) (თბილისში), მ.შ. სასწავლო უნივერსიტეტი, საპატრიარქოს სამრევლო სკოლა, სამების ტაძრის მგალობელთა გუნდი, ა(ა)იპ საქართველოს საპატრიარქოს დეკორატიული მებაღეობის საზოგადოებრივი კოლეჯი (თბილისში), ა(ა)იპ საქართველოს საპატრიარქოსთან არსებული ახალგაზრდობის სულიერი და ინტელექტუალური განვითარების ცენტრი, ა(ა)იპ საქართველოს საპატრიარქოს ფერისცვალების დედათა მონასტერთან არსებული მოწყალების ცენტრი , ა(ა)იპ "საქართველოს საპატრიარქოს კახათის წმიდა გიორგის სახელობის სასულიერო გიმნაზია" (ზუგდიდის რ-ნ), ა(ა)იპ "საქართველოს მართლმადიდებელ ეკლესიათან არსებული ქრისტიანული კვლევის საერთაშორისო ცენტრი", საქართველოს საპატრიარქოს წმინდა სიმონ კანანელის სახელობის სასულიერო სწავლების ცენტრისათვის გადასაცემი გრანტი, მ.შ. მზრუნველობამოკლებულ ბავშვთა სახლი ზესტაფონში, საბავშვო ბაგა-ბაღი ზესტაფონში , გიმნაზია ხარაგაული, ა(ა)იპ – ბათუმისა და ლაზეთის ეპარქიის საგანმანათლებლო ცენტრისათვის გადასაცემი გრანტი, მ.შ. მზრუნველობამოკლებულ ბავშვთა გიმნაზია-პანსიონი (ბავშვთა სახლი), გიმნაზიები: ბათუმში, ჩაქვში, ქობულეთში, სემინარია ბათუმში. საბავშვო ბაღები: ბათუმში, ქობულეთში , ჩაქვში, მართლმადიდებლური ცენტრი ქობულეთში, საზაფხულო ბანაკი ქობულეთში, საქართველოს საპატრიარქოს წმიდა ნინოს სახელობის ობოლ, უპატრონო და მზრუნველობამოკლებულ ბავშვთა პანსიონატისათვის გადასაცემი გრანტი (ჯავახეთში), საქართველოს საპატრიარქოს ბათუმის წმინდა მოწამე ეკატერინეს სახელობის სათნოების სავანისათვის გადასაცემი გრანტი (მოხუცთა თავშესაფარი), საქართველოს საპატრიარქოს წმინდა ანდრია პირველწოდებულის სახელობის სასულიერო სწავლების ცენტრისათვის გადასაცემი გრანტი (ხულოში), მ.შ. გიმნაზიები: ხულოში , ხიჭაურში, საბავშვო ბაღი ხულოში, წმინდა გიორგი მთაწმინდელის მონასტერთან არსებული სარეაბილიტაციო ცენტრისათვის გადასაცემი გრანტი, მ.შ. ძეგვის ბავშვთა სახლი, ბედიანის ბავშვთა სახლი, საქართველოს საპატრიარქოს წმინდა ანდრია პირველწოდებულის სახელობის ქართული უნივერსიტეტისათვის გადასაცემი გრანტი (თბილისში), საქართველოს საპატრიარქოს ა(ა)იპ – ტბელ აბუსერისძის სახელობის უნივერსიტეტისათვის გადასაცემი გრანტი (ზემო აჭარაში), ა(ა)იპ – სმენადაქვეითებულ ბავშვთა რეაბილიტაციის და ადაპტაციის ცენტრისათვის გადასაცემი გრანტი (ბათუმში), საქართველოს საპატრიარქოს ტელევიზიის სუბსიდირების ღონისძიებები, ა(ა)იპ – ახალქალაქისა და კუმურდოს ეპარქიის სასწავლო ცენტრისთვის გადასაცემი გრანტი, მ.შ. სახელობო სასწავლებელი, საღვთისმეტყველო სასწავლებელი, ა(ა)იპ ფოთის საგანმანათლებლო და კულტურულ-გამაჯანსაღებელი ცენტრი, მ.შ. სემინარია, გიმნაზია, ახალგაზრდული ცენტრი. ზემოთ აღნიშნული აქტიურობების გარდა და მწირი შემოსავლის მიუხედავად, ჩვენ არაერთ სხვა საქველმოქმედო საქმიანობასაც ვეწევით, მაგრამ სახარებისეული პრინციპიდან გამომდინარე, – ,,მარჯვენამ არა იცოდეს, რასა იქმს მარცხენა," ხმაურს არასოდეს ვტეხდით; თუმცა, ბოლო დროინდელმა მოვლენებმა დაგვანახა, რომ „ზოგჯერ თქმა სჯობს არათქმასა." და ბოლოს, კამპანია, რომელიც აგორდა მუსლიმურ ოჯახში დაბადებული გოგიტა აბაშიძის გარდაცვალების გამო, კარგია რომ საზოგადოებამ გაითავისა, მაგრამ შხამიანი ისრების დამიზნება, რატომღაც ძირითადად საპატრიარქოსთვის უნდოდათ. საქართველოში ყველა ბუნებრივი პირობაა იმისათვის, რომ შიმშილით არც ბავშვი გარდაიცვალოს და არც მოხუცებული, არც სანაგვეში ეძებოს ვინმემ ლუკმა-პური. საყოველთაო გაჭირვების მიზეზი რომ ეკლესიისთვის გადმორიცხული და სახელმწიფო ბიუჯეტისთვის „დაკლებული" 25 მილიონი ლარი არ არის, ვგონებთ, ცხადზე ცხადია; ცხადია ისიც, რომ ეს ყველაფერი ეკლესიის წინააღმდეგ დაწყებული მორიგი შემოტევის ნაწილია, სამწუხაროდ, საზოგადოებრივი მაუწყებელი, როგორც ყოველთვის, ახლაც „მოწოდების სიმაღლეზე" აღმოჩნდა“. http://www.netgazeti.ge/GE/105/News/17714/ პრეზიდენტის ურთიერთობა ეკლესიასთან ეთერ თურაძე გაზეთი ბათუმელები მიხეილ სააკაშვილმა საქართველოს მართლმადიდებლურ ეკლესიას ბოლო ექვის წლის განმავლობაში, პრეზიდენტის სარეზერვო ფონდიდან 10 401 087 ლარი გამოუყო. იურისტ სულხან სალაძის აზრით, პრეზიდენტის ეს გადაწყვეტილება კანონიერია, მაგრამ მიზანშეწონილობის თვალსაზრისით კითხვები არსებობს. მართლმადიდებლურ ეკლესიას, კონსტიტუციურად აღიარებული განსაკუთრებული მნიშვნელობის გამო, 2006 წლიდან დღემდე თანხა - 91 137 000 ლარი ბიუჯეტიდანაც შეხვდა. ყველაზე გულუხვი პრეზიდენტის ფონდი ეკლესიის მიმართ 2008 წლის დასაწყისში იყო. საპრეზიდენტო არჩევნებამდე 2 დღით ადრე ამ ფონდიდან პრეზიდენტის მოვალეობის შემსრულებელმა ნინო ბურჯანაძემ ეკლესიას 1,7 მილიონი ლარი გამოუყო. ამ წლებში პრეზიდენტის ფონდიდან ეკლესიებისთვის ავტომანქანების შესაძენად 2 170 290 ლარი დაიხარჯა. პატრიარქის დაბადებისა და აღსაყდრების დღესასწაულებთან დაკავშირებით - 1 741 010 ლარი; სარფში ეკლესიის ასაშენებლად - 1,450 მილიონი, შუახევში ეკლესიის მშენებლობის და საგანმანათლებლო მიზნებისთვის 600 ათასი ლარი; ფოთში ტაძრის მშენებლობისთვის 1 მილიონი ლარი, საიდანაც 600 ათასი ლარი ტაძრის გუმბათის მოოქროვებისთვის გამოიყო. თანხები წლების მიხედვით შემდეგ საქმიანობაზე გადანაწილდა: 2007 წელი - 1 435 644 ლარი 21 იანვარი: სოფელ წავკისში მდებარე საპატრიარქოს უმწეოთა თავშესაფრის საყოფაცხოვრებო პირობების გაუმჯობესებისთვის სარეზერვო ფონდიდან გამოიყოს 20 ათასი ლარი. 17 აპრილი: წმინდა სამების საკათედრო ტაძრის გუმბათის ნაწილების მოოქროვების დაფინანსების მიზნით, ფონდიდან გამოიყოს 667 644 ლარი. 28 სექტემბერი: ილია II დაბადების 75, მღვდელმთავრობის 45, და აღსაყდრების 30 წლისთავისადმის მიძღვნილი საიუბილეო ღონისძიების დასაფინანსებლად ფონდიდან გამოიყოს 700 000 ლარი. 16 ოქტომბერი: ანანურის ღვთისმშობლის ეკლესიაში გათბობის სისტემის უზრუნველყოფისთვის, სარეზერვო ფონდიდან გამოიყოს 48 000 ლარი. 13 დეკემბერი: მცხეთის მუნიციპალიტეტის სოფელ ძეგვის ბავშვთა სახლის აღსაზრდელების - რომან, ტრისტან, ტარიელ და სოფო ც-სისთვის საცხოვრებელი სახლის შეძენა-საკუთრებაში გადაცემის, საწყის ეტაპზე მათი მატერიალური უზრუნველყოფის მიზნით, ფონდიდან გამოიყოს 8 ათასი დოლარის ეკვივალენტი ლარი. ამ დოკუმენტსაც ხელს ნინო ბურჯანაძე აწერს. 2008 წელი - 5 484 800 ლარი 3 იანვარი: სოფელ სარფში ანდრია პირველწოდებულის სახელობის ეკლესიის მშენებლობისთვის საჭირო ხარჯების დაფინანსების მიზნით, საქართველოს პრეზიდენტის სარეზერვო ფონდიდან გამოიყოს 1 000 000 ლარი. პრეზიდენტი მიხეილ სააკაშვილი 2007 წლის 7 ნოემბრის მოვლენების შემდეგ გადადგა, შესაბამისად, ამ დოკუმენტს ხელს პრეზიდენტის მოვალეობის შემსრულებელი ნინო ბურჯანაძე აწერს. ცაგერის წმინდა მაქსიმე აღმსარებლის სახელობის საკათედრო ტაძრის მშენებლობის დაფინანსების მიზნით, სარეზერვო ფონდიდან გამოიყოს 700 ათასი ლარი. დოკუმენტს ხელს აწერს ნინო ბურჯანაძე. 10 იანვარი: ახალქალაქისა და კუმურდოს ეპარქიაშია არსებული ეკლესია-მონასტრების შეშითა და ქვანახშირით უზრუნველყოფის დაფინანსებისთვის ფონდიდან 10 200 ლარი გამოყო. ხელს აწერს ნინო ბურჯანაძე. შეშითა და ქვანახშირით უზრუნველყოფის მიზნით, სარეზერვო ფონდმა ფოკის წმინდა ნინოს სახელობის დედათა მონასტერს 18 ათასი დოლარის ექვივალენტი ლარი გამოეყო. ხელს აწერს ნინო ბურჯანაძე. 14 იანვარი: ავტომანქანების შეძენისთვის საჭირო ხარჯების მიზნით... სარეზერვო ფონდიდან გამოიყოს 1 693 300 ლარი. ეს ავტომანქანები გადაცეს საქართველოს საპატრიარქოს დანართის შესაბამისად ეპარქიებისთვის გადანაწილების მიზნით. დოკუმენტს ხელს ნინო ბურჯანაძე აწერს. 15 იანვარი: რეზიდენციის ასაშენებლად საჭირო ხარჯების დაფინანსების მიზნით სარეზერვო ფონდიდან ცხუმ-აფახაზეთის ეპარქიას გამოუყოს 100 ათასი ლარი. დოკუმენტს ხელს აწერს ნინო ბიურჯანაძე. რეზიდენციის ასაშენებლად სარეზერვო ფონდიდან ახალქალაქისა და კუმორდის ეპარქიას გამოეყოს 100 ათასი ლარი. დოკუმენტს ხელს აწერს ნინო ბიურჯანაძე. 21 იანვარი: საპატრიარქოსთვის ავტომანქანის შეძენა-გადაცემისთვის საჭირო ხარჯების დაფინანსების მიზნით, სარეზერვო ფონდიდან გამოიყოს 96 900 ლარი. 31 მარტი: დარიალის ხეობაში სამონასტრო კომპლექსის მშენებლობისთვის საჭირო ხარჯების ნაწილობრივი დაფინანსების მიზნით, ფონდიდან გამოიყოს 200 ათასი ლარი. 17 აპრილი: ხარაგაულის ტერიტორიაზე ეკლესიის მშენებლობისთვის საჭირო ხარჯების დაფინანსების მიზნით, ფონდიდან გამოიყოს 20 ათასი ლარი. 2 მაისი: კათოლიკოს პატრიარქის ილია II დაბადების 75, მღვდელმთავრობის 45 და აღსაყდრების 30 წლისთავისადმი მიძღვნილი საიუბილეო ღონისძიების დამატებითი დაფინანსების მიზნით, პრეზიდენტის სარეზერვო ფონდიდან გამოიყოს 300 000 ლარი. 13 მაისი: შუახევის მუნიციპალიტეტის ტერიტორიაზე ივერიის ყოვლადწმინდა ღვთისმშობილის ხატის ტაძრის მშენებლობისა და საეკლესიო სასწავლო-საგანმანათლებლო კომპლექსის რეაბილიტაციისთვის, სარეზერვო ფონდიდან გამოიყოს 200 000 ლარი. 18 ივლისი: ფოთის ყოვლადწმინდა ღვთისმშობილის შობის საკათედრო ტაძრის რეაბილიტაცია-რეკონსტრუქციის სამუშაოების შეუფერხებლად განხორციელების საჭირო ხარჯების მიზნით, სარეზერვო ფონდიდან გამოიყოს 300 000 ლარი. 16 სექტემბერი: შუახევში ივერიის ყოვლადწმინდა ღვთისმშობილის ხატის ტაძრის მშენებლობისა და საეკლესიო სასწავლო-საგანმანათლებლო კომპლექსის რეაბილიტაციისთვის დამატებითი დაფინანსების მიზნით, სარეზერვო ფონდიდან გამოიყოს 200 000 ლარი. 31 ოქტომბერი: სალხინოს დადიანისეული სახლის რესტავრაციისა და კარის ეკლესიისა და დადიანისეული მარნის აღსადგენის მიზნით, ფონდიდან გამოიყოს 200 000 ლარი. 16 დეკემბერი: ბოდბის წმინდა ნინოს დედათა მონასტრის კეთილმოწყობის მიზნით, სარეზერვო ფონდიდან გამოიყოს 62 000 ლარი. 25 დეკემბერი: საპატრიარქოსთვის გადაცემის მიზნით „ტოიატა ლენდკრუიზერი პრადოს“ (6 ერთეული) შესაძენად სარეზერვო ფონდიდან გამოიყოს 302 400 ლარი. პატრიარქი და პრეზიდენტი 2009 წელი - 280 210 ლარი 3 თებერვალი: საპატრარქოსათვის ავტომანქანის შეძენა-გადაცემისთვის საჭირო ხარჯების დასაფინანსებლად ფონდიდან გამოიყოს 30 600 ეკვივალენტი დოლარის ლარი. 13 აპრილი: შუახევში ივერიის ყოვლადწმინდა ღვთისმშობილის ხატის ტაძრის მშენებლობისა და საეკლესიო სასწავლო კომპლექსის მშენებლობის დასაფინანსებლად სარეზერვო ფონდიდან გამოიყოს 200 000 ლარი. 3 ივლისი: საპატრიარქოსთვის გადაცემის მიზნით „ტოიატა ლენდკრუიზერი პრადოს 2,7“-ის შესაძენად სარეზერვო ფონდიდან გამოიყოს 47 090 ლარი. 21 სექტემბერი: წმინდა მღვდელმოწამე არქიმანდრიტ გრიგოლ ფერაძის მიერ დაწერილი სირია-პალესტინაში მოგზაურობის დღიურის „იერიქონის ვარდები“ ინგლისურ და ქართუულ ენაზე თარგმნისა და რედაქტირებისთვის სჭირო ხარჯების დასაფინანსებლად სარეზერვო ფონდიდან გამოიყოს 2 520 ლარი. 2010 წელი - 20 000 ლარი 24 მარტი: აღდგომის ბრწყინვალე დღესასწაულთან დაკავშირებით კათოლიკოს-პატრიარქის უწმინდესისა და უნეტარესის ილია II-ის დაწერილი საეკლესიო საგალობლების კომპაქტ დისკის „ლოცვები სამშობლოსათვის“ გამოსაცემად სარეზერვო ფონდიდან გამოიყოს 20 000 ლარი. 2011 წელი - 1 674 423 ლარი 29 მარტი: სოფელ სარფში წმინდა ანდრია პირველწოდებულის სახელობის ტაძრის მშენებლობისთვის დასრულებისთვის სარეზერვო ფონდიდან გამოიყოს 200 000 ლარი. 16 მაისი: თბილისის მთავარანგელოზ მიქაელის სახელობის ეკლესიის შიდა მოსაპირკეთებელი სამუშაოებისთვის სარეზერვო ფონდიდან გამოიყოს 290 000 ლარი. 6 ივლისი: 2011 წლის 10-15 ივლისს საქართველოში სომხეთის ეკლესიის მეთაურის გარეგინ II-ის სტუმრობასთან დაკავშირებით დაგეგმილი ღონისძიებების დაფინანსების მიზნით, სარეზერვო ფონდიდან გამოიყოს 30 000 ლარი. 25 ნოემბერი: წმინდა ნინოს სახელობის ობოლ, უპატრონო და მზრუნველობამოკლებულ ბავშვთა პანსიონატის აღსაზრდელებისთვის სახელმძღვანელო წიგნების შეძენის მიზნით, ფონდიდან გამოიყოს 4423 ლარი. 1 დეკემბერი: სხალთის ეპარქიაში საგანმანათლებლო საქმიანობისა და საეკლესიო მშენებლობისთვის ფონდიდან გამოიყოს 200 000 ლარი. 26 დეკემბერი: სარფში წმინდა ანდრია პირველწოდებულის სახელობის ტაძრის მშენებლობის დაფინანსების მიზნით, სარეზერვო ფონდიდან გამოიყოს 250 000 ლარი. 28 დეკემბერი: ფოთის ყოვლადწმინდა ღვთისმშობილის შობის საკათედრო ტაძრის რეაბილიტაცია-რეკონსტრუქციისთვის საჭირო ხარჯების დაფინანასების მიზნით, ფონდიდან გამოიყოს 700 000 ლარი. აქედან 600 ათასი ლარი ტაძრის გუმბათის მოოქროვებისთვის, ხოლო 100 ათასი ლარი - ტაძრის რეაბილიტაციისთვის. 2012 წელი - 1 506 010 ლარი 27 ივლისი: თბილისის მთავარანგელოზ მიქაელის სახელობის ეკლესიის გარე ფასადის მოპირკეთებისა და ეზოს მოწესრიგებისთვის გამოიყოს 60 000 ლარი. 31 ივლისი: ჩხოროწყუში ეკლესიის მშენებლობის დასამთავრებლად გამოიყო 105 000 ლარი. 15 აგვისტო: კათოლიკოს პატრიარქის ილია II-ის აღსაყდრებიდან 35 წლისთავის აღნიშვნასთან დაკავშირებით დაგეგმილი ღონისძიების უზრუნველსაყოფად სარეზერვო ფონდიდან გამოიყოს 374 225 ლარი. 21 აგვისტო: ცაგერში წმინდა მაქსიმე აღმსარებლის სახელობის საკათედრო ტაძრის მშენებლობის გასაგრძელებლად სარეზერვო ფონდიდან გამოიყოს 150 000 ლარი. 24 აგვისტო: სამტრედიაში წმინდა დავით აღმაშენებლის სახელობის საკათედრო ტაძრის მშენებლობის გასაგრძელებლად სარეზერვო ფონდიდან გამოიყოს 50 000 ლარი. 17 სექტემბერი: ქალაქ ფოთის საკათედრო ტაძრის რეაბილიტაციისთვის საჭირო ხარჯების დაფინანსების მიზნით, სარეზერვო ფონდიდან გამოიყოს 400 000 ლარი. 17 ოქტომბერი: კათოლიკოს-პატრიარქის ილია II-ის აღსაყდრებიდან 35 და დაბადებიდან 80 წლისთავის აღნიშვნასთან დაკავშირებით დაგეგმილი საერთაშორისო კონფერენციის „შემობრუნება სულიერებისკენ“ უზრუნველსაყოფად ფონდიდან გამოიყოს 230 565 ლარი. 24 ოქტომბერი: ილია II-ის აღსაყდრებიდან 35 და დაბადებიდან 80 წლისთავის აღნიშვნასთან დაკავშირებით დაგეგმილია ქართულ-ბერძნული ხელნაწერის ფაქსიმილური ვარიანტისა (ათასი ცალი) და ალბომის ქართული ხელნაწერი წიგნის (ათასი ცალი) გამოცემისთვის საჭირო დაფინანსების მიზნით, ფონდიდან გამოიყოს 136 220 ლარი.

ФИЛОСОФИЯ ШАКТИ-ЙОГИ свами шивананда Сила, или активный аспект имманентного Бога, и есть Шакти. Шакти — воплощение силы. Она поддерживает целую вселенную. Она — Та Высшая Сила, которая является Матерью вселенной. Она — Дурга, Кали, Чанди, Чамунди, Трипурасундари, Раджараджешвари. Нет различия между Богом и Его Шакти, так же как нет различия между огнем и его сжигающей силой. Тот, кто почитает Шакти, которая есть Бог в форме Матери, как высшую Силу, которая творит, поддерживает и снова вбирает в Себя всю вселенную, называется шактой. Все женщины являются формами Божественной Матери. Шива — неизменное Сознание. Шакти — Его изменчивая Сила, которая проявляется как ум и материя. Шакти-вада, или шакта-даршана, представляет собой форму монизма, или адвайтавады. Шакта выполняет садхану, которая помогает пережить единство Шивы и Шакти через пробуждение сил внутри тела. Он становится сиддхой в садхане, когда он в состоянии пробудить кундалини и пронзить шесть чакр. Это должно быть сделано совершенно практическим способом под руководством гуру, который сам стал совершенным. Шакти должна быть пробуждена дхьяной, бхавой, джапой и мантра-шакти. Мать, воплощение пятидесяти букв, присутствует в форме различных букв в определенных чакрах. Замечательная музыка возникает от гармоничного удара по струнам музыкального инструмента. Подобно этому, когда ряды букв подвергаются воздействию по порядку, Мать, которая движется в шести чакрах и является самой Самостью букв, пробуждается. Садхака легко достигает сиддхи, когда Она пробуждена. Трудно сказать, когда и как именно Она покажет Себя тому садхаке. Садхана означает подъем или пробуждение силы Шакти. Характер садханы зависит от наклонностей и возможностей садхаки. Шакти может быть определена как то, чем мы живем и существуем в этой вселенной. В этом мире все желания и нужды ребенка удовлетворяются Матерью. Мать присматривает за его ростом, развитием и поддержанием. Даже все потребности жизни и ее проявления в этом мире зависят от Шакти, или Вселенской Матери. Ни один не может избавить себя от тирании ума и материи без милости Матери. Оковы майи слишком тяжело разбить. Если вы почитаете Ее как Великую Мать, вы сможете очень легко подняться выше пракрити, благодаря Ее благотворной милости и благословениям. Она устранит все препятствия на пути и безопасно приведет вас в бескрайнюю обитель вечного Блаженства и сделает вас абсолютно свободными. Когда Она удовлетворена и дарует Свои благословения вам, только тогда вы сможете избавить себя от ограничений этой труднопреодолимой сансары. Первый звук, который произносит новорожденный ребенок или детеныш зверей, это имя возлюбленной Матери. Есть ли хотя бы один ребенок, который не был бы обязан всем привязанности и любви своей Матери? Это Мать — Та, кто защищает вас, утешает вас, поощряет вас и лелеет вас. Она — ваш друг, философ, наставник и руководитель по жизни. Человеческая мать — это проявление Вселенской Матери. Всевышний Господь предстает как Шива, а Его Сила предстает как Его супруга — Шакти, Дурга или Кали. Подобно тому, как муж и жена присматривают за благополучием семьи, также и Господь Шива и Его Шакти увлеченно наблюдают за делами этого мира. Радха, Дурга, Лакшми, Сарасвати и Савитри — пять первичных форм Богини, или высшей Пракрити. Дурга уничтожила Мадху и Кайтабху через Вишну. Как Махалакшми Она уничтожила Махишасуру, и как Сарасвати Она уничтожила Шумбху и Нишумбху с их соратниками Дхумралочаной, Чандой, Мундой и Рактабиджей. Когда Вишну и Махадева уничтожали различных асуров, сила Деви была в Них. Деви призвала Брахму, Вишну и Рудру и дала им силу, необходимую для трудов по созданию, сохранению и разрушению. Она находится в центре вселенной. Она — в муладхара-чакре нашего тела. Она наполняет жизнью наше тело, двигаясь по сушумне. С вершины горы Меру Она наполняет жизнью вселенную. В этой системе шактистской философии Шива является вездесущим, безличным, недействующим. Он — чистое Сознание (Чит). Шакти динамична. Шива и Шакти связаны как пракаша и вимарша. Шакти (вимарша) — это Сила, непроявленно присутствующая в чистом Сознании. Вимарша производит мир, основанный на различиях. Шива — Сознание (Чит), Шакти — Форма Сознания (Чидрупини). Послушные Шакти, Брахма, Вишну и Шива выполняют свои обязанности по творению, сохранению и разрушению. Шакти наделена иччхой (волей), джняной (знанием) и крийей (действием). Шива и Шакти едины. Шива-таттва и Шакти-таттва неразделимы. Шива всегда с Шакти. Шактистская философия насчитывает тридцать шесть таттв. Шакти присутствует в Шакти-таттве, нада — в Садакхья-таттве, бинду — в Ишвара-таттве. Творческий аспект Высшего Шивы называется Шива-таттвой. Это — первое творческое движение. Шакти-таттва есть воля Шивы. Это семя и лоно всего мира. Первое проявление называется Садакхья, или Садашива-таттва. В этой таттве начинается формирование идей. В ней находится нада-шакти. Далее следует Ишвара-таттва. Эта таттва называется бинду. Четвертая таттва — видья, или шуддхавидья. Затем пракрити преобразуется в таттвы ума, чувств, материи, из которых состоит мир. Нада и бинду — названия различных проявлений Шакти. На самом деле нада —это Шива-шакти. Шива имеет два аспекта. В одном из них Он — высший и неизменный Саччидананда. Это — Парасамвит. В другом аспекте Он видоизменяется в целый мир. Причиной изменений является Шива-таттва. Шива-таттва и Шакти-таттва неразделимы. Шакти-таттва — первый динамический аспект Брахмана. Нишкала-Шива — это Ниргуна-Шива. Он не соединен с творческой шакти. Сакала-Шива связан с творческой шакти. Майя (пракрити) находится в лоне Шакти. Майя —- это матка мира. Она потенциальна в период растворения и динамична в период творения. Под руководством Шакти майя развивается в различные материальные элементы и другие физические составляющие всех чувствующих существ. В шактистской философии рассматриваются тридцать шесть таттв. В шактистской философии мы встречаем понятия Брахман, Шакти, нада, бинду и шуддхамайя. В философии шайва-сиддханты — Шива, Шакти, Садакхья и шуддхамайя. Дальнейшее развитие в философии шактизма описывается так же, как в шайва-сиддханте. Познание Шакти ведет к спасению. «Шактиджнянам вина деви нирванам найва джаяте» — (Ишвара сказал «О Деви, без познания Шакти нельзя достигнуть освобождения». Находясь под влиянием майи, джива (индивидуальная душа) считает себя действующей и пожинающей плоды действий, идентифицирует себя с телом. Милостью Шакти и с помощью садханы (самовоспитания), индивидуальная душа освобождает себя от всех уз, достигает духовного прозрения и погружается в Высшее. В действительности существует лишь Единое Я. Познаваемое есть лишь познающий. Брахман кажется миром лишь в зеркале ума (майи). Любой объект есть ни что иное, как Единое Я, которое из-за действия майи кажется не-Собой Самому Себе как субъекту. Трипути (познающий, познание и познаваемое) исчезает в нирвикальпа-самадхи. Существует лишь Высший Шива (Брахман). В «Кенопанишад» сказано, что боги возгордились, одержав победу над асурами. Они ошибочно приписали свой успех собственной доблести и отваге. Господь решил проучить их. Он возник перед ними в образе якши, огромный, не имеющий ни конца, ни края. Девы никак не могли понять, что это такое, и послали Агни, чтобы он это выяснил. Якша спросил Агни: «Кто ты такой и какова твоя сила?». «Я — Агни, Джатаведас, — ответил Агни. Я могу в мгновение ока сжечь всю вселенную». Якша положил перед Агни сухую травинку и попросил ее сжечь. Агни не смог сделать это. Он, устыдясь, бежал от якши. Тогда боги отправили Вайю разузнать, кто такой якша. Якша сказал Вайю: «Кто ты и какова твоя сила?». Вайю ответил: «Я — бог ветра. Я могу сдуть прочь весь мир». Тогда якша положил перед Вайю травинку и попросил ее сдуть. Но Вайю не мог даже сдвинуть ее с места. Он убежал, полный стыда. Последним отправился сам Индра. Придя, он обнаружил что якша исчез. Тогда явилась к нему Ума и открыла ему, кто такой на самом деле якша. «Сила Божественной Матери, — сказала Она, — а не сила богов увенчала вас победой. Это Шакти, или Ума, или Хаймавати, сестра Кришны, — источник силы всех богов». Шакти — великий учитель джняны. Она изливает мудрость на своих преданных. Да удостоитесь все вы милости Шакти, Вселенской Матери, и да насладитесь блаженством конечного освобождения! Шакти — Чидрупини. Она — чистое, блаженное Сознание. Она — Мать всей природы, Она — сама Природа. Она — Cила Господа Шивы, Брахмана. Она — режиссер мирового представления. Она помогает Господу развлекаться игрой (лилой). Она — Джагаджджанани (Создательница мира), Махишасурамардини (Убийца Махишасуры), Бхрантинашини (уничтожающая иллюзию, авидью), Даридрьянашини (уносящая бедность). Деви — это Шакти Господа Шивы. Она — джада-шакти и чит-шакти. Она — иччха-шакти, крия-шакти и джняна-шакти. Она — майя-шакти. Шакти — это пракрити, майя, махамайя, Шри Видья. Шакти — это сам Брахман. Она — Лалита, Кундалини, Раджешвари, Трипурасундари, Сати и Парвати. Сати проявила себя Господу Шиве в десяти формах, десяти Махавидья. Это — Кали, Багаламукхи, Чхиннамаста, Бхуванешвари, Матанги, Шодаши, Дхумавати, Трипурасундари, Тара и Бхайрави. Шактизм (поклонение Шакти) — одна из самых древних и самых распространенных в мире религий. В этом мире каждый желает силы и любит ею обладать. Все одержимы силой, и хотят с ее помощью взять власть над другими. Война — это открытое проявление жажды власти. Шактистами являются все ученые. Тот, кто стремится покорять силой воли и обаянием, тоже шактист. В действительности каждый человек в этом мире шактист. Сейчас ученые утверждают, что все есть энергия, и что энергия лежит в основе всех форм материи. Последователи философской школы шакта говорят об этом с незапамятных времен. Они считают также, что эта энергия — лишь ограниченное проявление Бесконечной Высшей Силы, Махашакти. Шакти всегда с Шивой. Они неразлучны, как огонь и жар. Шакти преобразуется в нада, и нада — в бинду. Мир есть проявление Шакти. Шуддхамайя — это чит-шакти. Пракрити — это джада-шакти. Нада, бинду и все прочее суть лишь названия различных аспектов Шакти. Бессчетные вселенные — лишь пылинки у святых стоп Божественной Матери. Ее слава невыразима. Ее великолепие несказанно. Ее величие неописуемо. Она изливает Свою милость на тех, кто искренне предан Ей. Она ведет индивидуальную душу от чакры к чакре, от уровня к уровню и соединяет ее с Господом Шивой в сахасраре. Тело есть Шакти. Нужды тела — Ее нужды. Когда человек наслаждается, это Шакти наслаждается через него. Ей принадлежат его глаза, уши, руки и ноги. Она видит его глазами, слышит его ушами. Тело, ум, прана, чувство «я», интеллект, все органы и все процессы суть Ее проявления. Шактизм говорит о личностном и безличном аспектах Божества. Брахман может быть нишкала (без пракрити) или сакала (с пракрити). Последователь веданты расскажет вам о Нирупадхика-Брахмане (чистом Ниргуна-Брахмане, лишенном майи) и Сопадхика-Брахмане (с упадхи, майей). По сути это одно и то же. Разница только в названиях. Все это — игра слов, шабда-джалам. Люди спорят друг с другом из-за слов, ведут словесные войны, ссорятся из-за мелочей, занимаются логическими упражнениями и интеллектуальной гимнастикой. На самом же деле сущность едина. Только глина представляет собой истинную реальность; вещи, которые из нее сделаны — горшки и все прочее, — различаются лишь названиями. Шакти в Ниргуна-Брахмане потенциальная, тогда как в Сагуна-Брахмане она кинетическая (динамическая). Основа шактизма — Веды. Шактизм утверждает, что единственный источник и авторитет (прамана) в том, что касается трансцендентальных или сверчувственных явлений, таких, например, как природа Брахмана, — это Веды. Шактизм — это всего лишь практическая веданта. Духовный опыт шакты идентичен опыту ведантиста. «Деви-сукта», «Шри-сукта», «Дурга-сукта», «Бху-сукта» и «Нила-сукта» Ригведы, наряду с особыми шактистскими Упанишадами, такими как «Трипуратапини Упанишад», «Ситопанишад», «Деви Упанишад», «Саубхагья-Лакшми Упанишад», «Сарасвати Упанишад», «Бхаванопанишад», «Бахвричопанишад» и др., прямо указывают на материнский аспект Бога. «Кена Упанишад» также повествует об Уме (Хаймавати), которая открыла знание Себя Индре и девам. Божественная Мать повсюду тройственна. Она обладает тремя гунами — саттвой, раджасом и тамасом. Она проявляется как воля (иччха-шакти), действие (крия-шакти) и знание (джняна-шакти). Соединенная с Брахмой, Она — Брахма-шакти (Сарасвати), с Вишну — Вишну-шакти (Лакшми), и Шива-шакти (Гаури) в соединении с Шивой. Поэтому Она зовется Трипурасундари (Прекраснейшая в трех мирах). Обитель Трипурасундари, Божественной Матери, называется Шри-Нагара. Это великолепное жилище окружено двадцатью пятью крепостными валами, представляющими собой двадцать пять таттв. Посредине расположен ослепительный дворец Чинтамани. В Шри-Чакре этого чудесного дворца, в бинду-питхе, восседает Божественная Мать. Такое же Ее обиталище находится и в теле человека. Весь мир — Ее тело. Горы — Ее кости, реки — Ее вены, океан — мочевой пузырь. Солнце и луна — Ее глаза. Ее дыхание — ветер, Ее рот — Агни. Шакти испытывает бхукти (наслаждение миром) и наслаждается мукти (конечным освобождением). Сам Шива является в образе человека, наделенного жизнью — смесью боли и радости. Если вы всегда будете помнить это, то любая двойственность, ненависть, ревность, гордость развеются как дым. Вы должны рассматривать любую человеческую деятельность как поклонение, религиозный акт. Удовлетворение естественных потребностей, общение, еда, ходьба, видение, слышание — становится поклонением Господу, если вы правильно ко всему относитесь. Это Сам Шива действует в человеке и через него. О каком же тогда эгоизме или индивидуализме может идти речь? Все действия человека божественны. Пульс единой вселенской жизни бьется во всех сердцах, видит любым глазом, действует любой рукой, слышит каждым ухом. Какой потрясающий опыт приобретает тот, кто почувствует это, сокрушив свое крошечное «я»! Прошлые самскары, прежние васаны, привычка думать по-старому — вот препятствия на вашем пути к этому ощущению Единого Целого. Обучающийся должен считать мир идентичным Божественной Матери. Что бы он ни делал, он всегда чувствует себя образом Божественной Матери, и таким образом утверждает это тождество. Он чувствует также, что Божественная Мать едина с Парабрахманом. Вот что чувствует продвинутый садхака: «Я — Деви, и Деви — во мне». Он почитает себя как Деви, вместо того, чтобы обожествлять внешние предметы. «Са’хам — Я есть Она», — говорит он. Шактизм — это не просто теория или философская система. Он предусматривает систематическую садхану, йогу, постоянное обучение, соответствующее темпераменту, способностям и степени продвинутости садхаки. Все это помогает обучающемуся пробудить кундалини и соединить ее с Господом Шивой, и насладиться высшим блаженством нирвикальпа-самадхи. Когда кундалини спит, человек пробужден для мира. Он обладает предметным сознанием. Когда же Она пробуждена — он спит. Он теряет всякое осознание мира и становится единым целым с Господом. Во время самадхи тело сохраняет жизнь благодаря потоку нектара от соединения Шивы и Шакти в cахасраре. Нельзя практиковать шакти-йога-садхану без гуру. Он инициирует обучающегося и передает ему божественную шакти. Физическое совокупление с женщиной — это грубая майтхуна. Она происходит из-за пашу-бхавы, животной природы (грубого инстинкта). Мать Кундалини Шакти соединяется с Господом Шивой в сахасраре во время нирвикальпа-самадхи. Это — настоящая майтхуна, блаженное слияние. Оно происходит благодаря дивья-бхаве, божественной природе. Вы должны прийти от пашу-бхавы к дивья-бхаве с помощью сатсанги, служения гуру, отречения и бесстрастия, неразличения, джапы и медитации. Почитание Божественной Матери, совершаемое с сильной верой, совершенной преданностью и самоотдачей, поможет Вам обрести Ее милость. Только Ее милостью можете вы достичь знания Непреходящего. Слава Трипурасундари, Матери Мира, Кто известна также как Раджараджешвари и Лалита Деви! Да благословит Она всех вас! შაკტიზმის ფილოსოფია ფრაგმენტი სვამი შივანანდას წიგნიდან – ტანტრა იოგა თარგმნილია რუსულიდან სტუდენტის, თეოსოფის და სქოლასტიკოსის ღვთისავარ ჩაბრავას მიერ ძალა ანუ იმანენტური ღმერთის აქტიური ასპექტი არის კიდეც შაკტი. შაკტი - ესაა განხორციელებული ძალები. ის არის სამყაროს სიცოცხლის უზრუნვემყოფი ძალა. ისაა - ის უმაღლესი ძალა, რომელიც წარმოადგენს სამყაროს დედას. ისაა - დურგა, კალი, ჩანდიკა, ჩამუნდა, ტრიპურასუნდარი, რაჯარაჯეშვარი. არ არსებობს განსხვავება ღმერთსა და მის შაკტი შორის, ისევე როგორც არაა განსხვავება ცეცხლსა და მის მწველ ძალას შორის. ის ვინც ეთაყვანება შაკტის, არის ღმერთი დედის ფორმით, როგორც უზენაესი ძალა, რომელიც ქმნის, იცავს და კვლავ საკუთარ თავში აბრუნებს მთელ სამყაროს, ძალა, რომელიც შაკტიდ იწოდება. ყველა ქალი შაკტის , ღვთაებრივი დედის ფორმებია. შივა ესაა - მარადიული არაცვალებადი ცნობიერება. შაკტი - მისი ცვალებადი ძალა, რომელიც ვლინდება როგორც გონება და მატერია. შაკტი-ვადა ანუ შაკტი-დარშანა, წარმოადგენს მონიზმის, ადვაიტავადას განსაკუთრებუ ფორმას. შაკტა ასრულებს სადჰაკას, რომელიც ეხმარება განიცადოს შივასა და შაკტის ერთიანობა სხეულის წიაღში ძალების გამოღვიძების მეშვეობით. ის ხდება სიდხი სადხანაში, როდესაც მას ძალუძს კუნდალინის გამოღვიძება და ექვსი ჩაკრის განჭოლვა. ეს უნდა განხორციელდეს სრულებით პრაქტიკული მეთოდით გურუს ხელმძღვანელობით, რომელიც თავად გახდა სრულყოფილი. შაკტი უნდა იქნეს გამოღვიძებული დხიანას, ბჰავას, ჯაპას და მანტრაშაკტის მეშვეობით. დედა, განხორციელებული როგორც ორმოცდაათი ასობგერა, სუფევს სხვადასხვა ასობგერათა ფორმებში გარკვეულ ჩაკრებში. ამის მსგავსად როდესაც ასობგერათა მთელი რიგი ექვემდებარებიან თანმიმდევრულად, დიადი დედა რომნელიც მოძრაობს ექვს ჩაკრაში და წარმოადგენს თავად ასობგერათა მეობასა და თვითმყოფადობას ირღვიძებს. სადხაკა იოლად აღწევს სიდხის როდესაც ის გამოღვიძებულია. რთული სათქმელია როდის და როგორ აჩვენებს ის თავის თავს სადხაკას. სადხანა ნიშნავს ძალის ანუ შაკტის ამაღლებას. სადხანას ხასიათი დამოკიდებულია სადხაკის მიდრეკილებასა და შესაძლებლობებზე. შაკტი შეიძლება განსაზღვრული იქნეს, როგორც ის, რითიც ჩვენს ვცოცხლობთ და ვარსებობთ ამ სამყაროში. ამ სამყაროში ყველა სურვილი და მოთხოვნილება ბავშვისა, კმაყოფილდება დედის მიერ. დედა თვალყურს ადევნებს მის ზრდაგანვითარებას და სიცოცხლის უზრუნველყოფას. თვით სიციცხლეში ყველა მოთხზობნილებაცა და გამოვლინებებიც კი დამოკიდებულნი არიან შაკტიზე - სამყაროულ დედაზე . არავის არ შეუძლია განთავისუფლდეს გონებისა და მატერიის ტირანიისაგან დედის მოწყალების გარეშე. მაიას ბორკილების დამსხვრევა ძალიან ძნელია. თუ თქვენ ეთაყვანებით დიად დედას, თქვენ შეგიძლიათ ძალიან იოლად ამაღლდეთ პრაკრიტიზე, მისი კეთილშობილი მოწყალებისა და კურთხევის მეოხებით. ის მოაშორებს ყოველგვარ წინააღმდეგობას გზიდან და უსაფრთხოდ მიგიყვანთ თქვენ მარადიული ნეტარების უსაზღვრო სავანეში და გაგხდით თქვენ აბსოლუტურად თავისუფლებს. როდესაც ის დაკმაყოფილებულია და გჩუქნით თავის კურთხევას თქვენ, მხოლოდ მაშინ შეგეძლებათ თქვენ ამ ძნელად გადასალახი სანსარას შეზღუდვებისაგან თავის დაღწევა. პირველი ბგერა რომელსაც ადამიანისა თუ ცხოველის ახალშობილი გამოცემს ესაა საყვარელი დედის სახელი. არის კი თუნდაც ერთი ბავშვი რომელიც კი არ იყოს ყველაფრით ვალში საკუთარ დედასთან და დაკავშირებული მასთან სიყვარულით? ეს დედა - ის, ვინც გიცავთ თქვენ, განუგეშებთ თქვენ, გაქეზებთ და გიყვავებთ თქვენ. ის - თქვენი მეგობარია, ფილოსოფოსი, მოძღვარ-დამრიგებელი და ხელმძღვანელი ცხოვრების მანძილზე. ადამიანური დედა - ესაა სამყაროული დედის გამოვლინება. უზენაესი უფალი წარმოდგენილია როგორც შივა, ხოლო მისი ძალა როგორც მისი მეუღლე - შაკტი, დურგა, ანუ კალი. მსგავსად იმისა როგორც ქმარი და ცოლი ადევნებენ თვალყურს ოჯახის კეთილდღეობას, ასევე უფალი შივა და დედ უფალი შაკტი ადევნებენ თვალყურს ამ სამყაროს საქმეებს. რადხა, დურგა, ლაკშმი, სარასვატი და სავიტრი - ესენია ქალღმერთის ანუ უმაღლესი ხუთი პირველადი ფორმა. დურგამ გაანადგურა დემონები მადხუ და კაიტაბჰა ვიშნუს ხელით. როგორც მაჰალაკშმიმ მან გაანადგურა მაჰიშასურა დემონი და როგორც სარასვატიმ მან გაანადგურა დემონები შუმბხა და ნიშუმბხა მათ თანამებრძოლებთან დხუმრალოჩანასთან, ჩანდასთან, მუნდასთან და რაკტაბიჯასთან ერთად. როდესაც ვიშნუ და მაჰადევა ანადგურებდნენ სხვადასხვაგვარ დემონებს, დევის ძალას იყო მათში. დევიმ (ქალღმერთმა) იხმო ბრაჰმა, ვიშნუ და რუდრა და მისცა მათ ძალა, რომელიც აუცილებელია მათი სამუშაოსათვის, შემოქმედების, დაცვისა და განადგურებისათვის. ის იმყოფება სამყაროს ცენტრში. ისაა - მულადხარაჩაკრაში. ის ავსებს სიცოცხლით მთელს სხეულს, მოძრაობს რა სუშუმნას არხში. მერუს მთის მწვერვალიდან ის სიცოცხლით ავსებს სამყაროს. შაკტიზმის ამ ფილოსოფიურ სისტემაში შივა წარმოადგენს ყველგანმსუფევს, უპიროვნოსა და უმოქმედოს. ისაა - სუფთა ცნობიერება - ჩაიტანიამ. შაკტი დინამიკურია. შივა და შაკტი დაკავშირებულნი არიან როგორც პრაკაშა და ვიმარშა. შაკტი (ვიმარშა) - ესაა ძალა, რომელიც გამოუვლენელად სუფევს და მყოფობს სუფთა ცნობიერებაში. ვიმარშა წარმოშობს სამყაროს, რომელიც დაფუძნებულია დიფერენციაციებზე. შივა - ესაა ცნობიერება (ჩიტ), შაკტი - ცნობიერების ფორმა (ჩიტრუპინი). შაკტის ერთგულები, ბრაჰმა, ვიშნუ და შივა ახორციელებენ თავის მოვალეობებს შემოქმედების(პროექციის), დაცვისა (პროტექციის) და განადგურების (ანიჰილაციის). შაკტი დაჯილდოვებულია ნებელობით (იჩხა), ცოდნით (ჯნანათი), და აზრით (კრია). შივა და შაკტი ერთნი არიან. შივა-ტატვა და შაკტი-ტატვა განუყოფელნი არიან. შივა მუდამ შაკტისთან ერთადაა. შაკტისტურ ფილოსოფიაში მოითვლიან 36 ტატვას. შაკტი მყოფობს შაკტი-ტატვაში, ნადა - სადხანა-ტატვაში, ბინდუ - იშვარა-ტატვაში. უმაღლესი შივას შემოქმედებითი ასპექტი იწოდება - შივა-ტატვად. ესაა - პირველი შემოქმედებითი მოძრაობა. შაკტი-ტატვა ესაა შივას ნება. ესაა თესლი და საშო მთელი სამყაროსი. პირველი გამოვლინება იწოდება სადაკხიად ანუ სადაშივა ტატვად. ამ ტატვაში იწყება იდეის ფორმირება. მასში იმყოფება ნადა-შაკტი, შემდეგ მოდის იშვარა-ტატვა. ეს ტატვა იწოდება ბინდუდ. მეოთხე ტატვა - ესაა ვიდია ანუ შუდხავიდია, შემდეგ პრაკრიტი ტრანსფორმირდება გონების, გრძნობათა და მატერიის ტატვებად, რომელთაგანაც შედგება სამყარო. ნადა და ბინდუ - შაკტის სხვადასხვა გამოვლინებათა სახელი. სინამდვილეში ნადა - ესაა შივა-შაკტი. შივას გააჩნია ორი ასპექტი. ერთში ის არის - უმაღლესი და უცვლელი მარადიული სატჩიტანანდა. ესაა - პარასამვიტი. მეორე ასპექტში ის ტრანსფორმირდება სამყაროდ. ცვლილებათა მიზეზი ესაა შივა-ტატვა. შივა-ტატვა და შაკტი-ტატვა განუყოფელნი არიან. შაკტი-ტატვა - ესაა ბრაჰმანის პირველი დინამიკური ასპექტი. ნიშკალა-შივა - ესაა ნირგუნა-შივა. ის არ არის შეერთებული შაკტის შემოქმედებით ძალასთან, საკალა-შივა შეერთებულია შემოქმედებით შაკტისთან. მაია (აპარაპრაკრიტი) იმყოფება შაკტის წიაღში. მაია - ესაა სამყაროს საშო. ისაა პოტენციური განმქვრევის ანუ ანიჰილაციის დროს და დინამიური შემოქმედების (პროექციის) დროს. შაკტის ხელმძღვანელობით მაია ვითარდება სხვადასხვაგვარ მატერიალურ ელემენტებში და სხვა ფიზიკურ შემადგენლებში. შაკტისტურ ფილოსოფიაში როგორც უკვე ითქვა არის 36 ტატვა, შაკტისტურ ფილოსოფიაში ჩვენ ვხდებით ბრაჰმანის, შაკტის, ნადას, ბინდუს და შუდხა მაიას ცნებებს. შაივა-სიდხანტას ფილოსოფიაში - შივა, შაკტი, სადაკხია და შუდხამაია. შაკტიზმის ფილოსოფიის შემდგომი განვითარება ასევე აღიწერება შაივა-სიდხანტას სწავლებაში. შაკტის შემეცნებას მივყავართ გადარჩენისაკენ. „შაკტიჯნანამ ვინა დევი ნირვანამ ნაივა ჯაიატე“ – (იშვარამ თქვა „ო დევი, შაკტის შემეცნების გარეშე არ შეიძლება ხსნის მიღწევა“. იმყოფება რა მაიას ზეგავლენის ქვეშ, ჯივა (ინდივიდუალური სული) თვლის თავს მოქმედად და მოქმედების ნაყოფების მომწევად, ახდენს რა საკუთარი თავის იდენტიფიცირებას სხეულთან. შაკტის წყალობით და სადხანას მეშვეობით, ინდივიდუალური სული ანთავისუფლებს თავს ყოველგვარი ბორკილებისაგან, აღწევს სულიერ გასხივოსნებას და იძირება უზენაესში. სინამდვილეში არსებობს მხოლოდ ერთიანი მე. შემეცნებადი არის მხოლოდ შემმეცნებელი. ბრაჰმანი გვეჩვენება სამყაროდ მარტო გონების სარკეში (მაიაში). ნებისმიერი ობიექტი არის სხვა არაფერი თუ არა ერთიანი მე, რომელიც მაიას ზემოქმედების გამო საკუთარივე თავს ეჩვენება როგორც არა-საკუთარი ჭეშმარიტი ბუნება როგორც სუბიექტს. ტრიპუტი (შემმეცნებელი, შემეცნება და შეცნობადი) ქრება ნირვიკალპა-სამადხიში. არსებობს მხოლოდ უმაღლესი შივა (ბრაჰმანი). კენა უპანიშადაში ნათქვამია, რომ ღმერთები გაამპარტავდნენ და გაამაყდნენ, როდესაც დემონებზე გაიმარჯვეს. მათ შეცდომით თავიანთი გამარჯვება საკუთარ კეთილშობილებასა და სიმამაცეს მიაწერეს. ხოლო უფალმა გადაწყვიტა ჭკუა ესწავლებინა მათთვის. ის მათ წინაშე იაკშინის (ზებუნებრივი არსების) სახით გაჩნდა, რომელიც იმდენად უზარმაზარი იყო რომ არც თავი უჩანდა და არც ბოლო. დევებმა (დაივებმა) ვერაფრით ვერ გაიგეს თუ ვინ ან რა იყო ეს და გაგზავნეს აგნი, ცეცხლის ღმერთი, რათა გაერკვია თუ ვინ იყო. იაკშინიმ კითხა აგნის: „ვინა ხარ და როგორია შენი ძალა?“. „მე - აგნი ვარ, ჯატავედასი, - უპასუხა აგნიმ. მე შემიძლია თვალის დახამხამებაში დავწვა მთელი სამყარო“. იაკშინიმ დადო აგნის წინ მშრალი ბალახი და სთხოვა დაეწვა იგი. აგნიმ ვერ შეძლო ამის გაკეთება. მას შერცხვა და გაშორდა იაკშინის. მაშინ ღმერთებმა ვაიუ გააგზავნეს რათა მას გაეგო თუ ვინაა იაკშინი. იაკშინიმ უთხრა ვაიუს: „ვინა ხარ და როგორია შენი ძალა?“ ვაიუმ უპასუხა: „მე ქარის ღმერთი ვარ. მე შემიძლია მთელი სამყარო წამში გავფანტო“. მაშინ იაკშინიმ ვაიუს წინ დადო ბალახი და სთხოვა შეებერა მისთვის. მაგრამ ვაიუმ ვერ შეძლო მისი ოდნავ გადაადგილებაც კი. ის გაიქცა, სირცხვილით აღვსილი. სულ ბოლო იაკშინისთან მივიდა თავად ინდრა. მივიდა და ნახა რომ იაკშინი გაქრა. მაშინ გამოეცხადა მას უმა და გაუმხილა მას თუ ვინ იყო სინამდვილეში იაკშა (იაკშინი). „ღვთაებრივი დედის ძალამ, - უთხრა მან (ქალღმერთმა), - და არა ღმერთების ძალამ გაგამარჯვებინათ თქვენ. ეს შაკტი ანუ უმა ან ხაიმავატი, კრიშნას და, - არის წყარო ღმერთების ძალებისა“. შაკტის ჯნანას დიადი მასწავლებელია, რომელიც უხვად აფრქვევს სიბრძნეს თავის ერთგულებზე. დაე გახდეთ თქვენ შაკტის წყალობის ღირსნი, სამყაროული დედისა და დატკბით საბოლოო განთავისუფლების ნეტარებით! შაკტი - ჩიტრუპინი. ისაა - სუფთა, ნეტარი ცნობიერება. ისაა - მთელი ბუნების დედა, ისაა - თავად ბუნება. ისაა - უფალ შივას ძალა, ძალა ბრაჰმანისა. ისაა - სამყაროული წარმოდგენის რეჟისორი. ის ეხმარება უფალს თამაშით გართობაში. ისაა ჯაგადჯანანი (სამყაროს შემოქმედი), მახიშასურამარდინი (მახიშასურას მკვლელი), ბხრანტინაშინი (ილუზიისა და ავიდიის გამანადგურებელი), დარიდრიანაშინი (სიღარიბის განმშორებელი). დევი - ესაა უფალ შივას შაკტი. ისაა - ჯადა შაკტი და ჩიტ შაკტი. ისაა - იჩხა შაკტი, კრიაშაკტი და ჯნანაშაკტი. ისაა - მაია შაკტი. შაკტი - ესაა პრაკრიტი (მატერიალური, ფშივინიერი, სულიერი და ზესულიერი ბუნება), მაია, მაჰამაია, შრი ვიდია. შაკტი ესაა თავად ბრაჰმანი. ისაა ლალიტა, კუნდალინი, რაჯეშვარი, ტრიპურასუნდარი, სატი და პარვატი. სატი სატიმ უფალ შივასთან თავი გამოავლინა ათ ფორმაში, ათი მაჰავიდია. ესაა - კალი, ბაგალამუკხი, ჩხინამასტა, ბჰუვანეშვარი, მატანგი, შოდაში, დხუმავატი, ტრიპურასუნდარი, ტარა და ბჰაირავი. შაკტიზმი (შაკტის თაყვანისცემა) - ესაა ერთერთი უძველესი და ყველაზე ფართოდ გავრცელებული სწავლება მსოფლიოში. ამ სამყაროში ყველას სწადია ძალა და უყვარს მისი ფლობა. ყველა შეპყრობილია ძალის ქონის სურვილით და სურთ მისი მეშვეობით სხვების დამორჩილება. ომი - ესაა ძალაუფლების მოპოვების სურვილის აშკარა გამოვლინება. შაკტისტები არიან ყველა მეცნიერი. ის, ვინც ისწრაფვის დაიპყროს ნებისყოფის ძალითა და მიმზიდველობით აგრეთვე შაკტისტია. სინამდვილეში ყოველი ადამიანი მსოფლიოში შაკტისტია. ახლა ამტკიცებენ რომ ყველაფერი ენერგიაა და რომ მთელი ეს ენერგია არის მატერიის ყველა ფორმების საფუძველი. შაკტას ფილოსოფიური სკოლის მიმდევრები ამაზე უხსოვარი დროიდან ამბობენ. ისინი თვლიან ასევე, რომ ეს ენერგია - არის მხოლოდ შეზღუდული და უხეში ფიზიკური უმდაბლესი გამოვლინება უსასრულო უმაღლესი ძალისა, მაჰაშაკტის. შაკტი მუდამ ერთია შივასთან. ისინი განუყოფელნი არიან, როგორც ცეცხლი და სიმხურვალე. შაკტი გარდაისახება ნადად, ხოლო ბადა - ბინდუდ. სამყარო არის შაკტის გამოვლინება, შუდხამაია - ესაა ჩიტ შაკტი. პრაკრიტი - ესაა ჯადა შაკტი, ნადა, ბინდუ და ყველაფერი სხვა მხოლოდ მისი ასპექტების სხვადასხვა სახელები. ურიცხვი სამყაროები - მხოლოდ მთვრის ნაწილაკები არიან ღვთაებრივი დედის ლოტოსის ტერფებთან. მისი დიდება განუზომელია. მისი მბრწყინვალება გამოუთქმელია. მისი სიდიადე აღუწერელია. ის თავის წყალობას აფრქვევს მათზე, ვინც მისი ჭეშმარიტი ერთგულები არიან. ის ინდივიდუალურ სულს ჩაკრიდან ჩაკრამდე მიაცილებს, დონიდან დონემდე და აერთიანებს უფალ შივასთან საჰასრა ბრახმარანდხრა ჩაკრაში. სხეული არის შაკტი. მისი სურვილები და მოთხოვნილებები ესაა შაკტის მოთხობნილებები. როდესაც ადამიანი ტკბება, ეს შაკტის მისი შუამავლობით ტკბება. მას ეკუთვნის თვალები, ყურები, ხელები და ფეხები. ის ხედავს მისი თვალებით, ისმენს მისი ყურებით. სხეული. გონება, პრანა, ეგო, ინტელექტი და ყველა ორგანო და პროცესები ესენია მისი გამოვლინებები. შაკტიზმი საუბრობს ღვთაების პიროვნულ და უპიროვნო ასპექტებზე. ბრაჰმანი შეიძლება იყოს ნიშკალა (პრაკრიტის გარეშე) ან საკალა (პრაკრიტით). ვედანტას მიმდევარი თქვენ მოგიყვებათ ნირუოადხიკა - ბრაჰმანზე (მაიას არმქონე სუფთა ნირგუნა ბრაჰმანზე) და საროპადხიკა - ბრაჰმანზე (უპადხითი, მაიათი). რეალურად ეს ერთი და იგივეა. განსხვავება მხოლოდ სახელებშია. ყველაფერი ეს სიტყვების თამაშია, შაბდა - ჯალამ. ადამიანები კამათობენ ერთმანეთთან სიტყვების გამო, აწყობენ სტყვიერ ომებს, წვრილმანების გამო ჩხუბობენ, დაკავებული არიან ლოგიკური წვრთვნებით და ინტელექტუალური გიმნასტიკით. სინამდვილეში არსი ერთიანია. მარტო თიხა წარმოადგენს ჭეშმარიტ რეალობას, ხოლო საგნები რომლებიც მისგან არიან გაკეთებული - მხოლოდ სხვადასხვა სახელებია. შაკტი და ნირგუნა ბრაჰმანში პოტენციურია, მაშინ როდესაც საგუნა ბრაჰმანში ის კინეტიკურია (დინამიკური). შაკტიზმის საფუძველი ესაა - ვედები. შაკტიზმი ამტკიცებს რომ ერთადერთი წყარო და ავტორიტეტი იმაშია, რაც ეხება ტრანსცენდენტალურ და ზეგრძნობად მოვლენებს, მაგ, როგორიცაა ბრაჰმანის ბუნება, - ესაა ვედები. შაკტიზმი მხოლოდ პრაქტიკული ვედანტაა. შაკტისტის სულიერი გამოცდილება იდენტურია ვედანტისტის გამოცდილებისა. „დევი სუკტა“, „შრი სუკტა“, „დურგა სუკტა“, „ბჰუ სუკტა” და“ნილა სუკტა“ რიგვედისა, განსაკუთრებულ შაკტისტურ უპანიშადბთან ერთად, როგორებიცაა „ტრიპურასუნდარი უპანიშადი“, „სიტუპანიშადი“, „დევი უპანიშადი“, საუბჰაგია - ლაკშმი უპანიშადი“, „სარასვატი უპანიშადი“, „ბჰავანუპანიშადი“, „ბახვრიჩოპანიშადი“ და ა.შ. პირდაპირ უთითებენ ღმერთის დედობრივ ასპექტზე. „კენა უპანიშადი“ ასევე მოგვითხრობს უმას შესახებ, რომელმაც თავისი ცოდნა გაუმხილა ინდრას და სხვა დევებს. ღვთაებრივი დედა სამსახოვანია. ის ფლობს სამ გუნას - სატვას, რაჯასსა და ტამასს. ის ვლინდება როგორც ნებისყოფა (იჩხაშაკტი), მოქმედება (კრიაშაკტი) და ცოდნა (ჯნანაშაკტი). ბრაჰმასთან შეერთებული, ისაა - ბრაჰმა-შაკტი (სარასვატი), ვიშნუსთან - ვიშნუ-შაკტი (ლაკშმი) და შივა-შაკტი (გაური) შეერთებული შივასთან. ამიტომაც ის იწოდება ტრიპურასუნდარიდ (სამ სამყაროში უმშვენიერესი). ტრიპურასუნდარის, ღვთაებრივი დედის სავანე იწოდება შრი-ნაგარად. ეს დიადი საცხოვრისი გარშემორტყმულია 25 საგალავნე ბარიერებით, რომლებიც განასახიერებენ 25 ტატვას. შუაში მდებარეობს მშვენიერი სასახლე ჩინტამანი. ამ სასახლის შრი ჩაკრაში, ბინდ-პიტხაში, იმყოფება ღვთაებრივი დედა. მისი ასეთივე სავანე იმყოფება ადამიანის სხეულში. მთელი სამყარო - მისი სხეულია. მთები - მისი ძვლებია, მდინარეები - მისი ძარღვები, ოკეანე - საშარდე ბუშტი. მზე და მთვარე - მისი თვალები. მისი სუნთქვაა - ქარი, მისი პირი - აგნი. შაკტი განიცდის ბჰუკტის (სამყაროთი ტკბობას) და მუქტის (საბოლოო განთავისუფლებას). თვით შივა ვლინდება ადამიანის ფორმით, რომელიც დაჯილდოვებულია სიცოცხლის ენერგიით - ტკივილისა და სიხარულის შენარევით. თუ თქვენ მუდმივად გეხსომებათ ეს, მაშინ ნებისმიერი დუალურობა, სიძულვილი, შური, სიამაყე განიმქვრევიან როგორც კვამლი. თქვენ ნებისმიერი ადამიანური მოქმედება უნდა განიხილოთ როგორც, თაყვანისცემა, რელიგიური აქტი. ბუნებრივი მოთხოვნილებების დაკმაყოფილება, ურთიერთობა, საკვები, სიარული, ხედვა, სმენა - ხდება უფლის თაყვანისცემა, თუ თქვენ მართებულად მიმართავთ მას. ეს თვით შივა მოქმედებს ადამიანში მის შუამავლობით. რომელ ეგოიზმსა და ინდივიდუალურზე არის საუბარი? ადამიანის ყველა მოქმედებაღვთაებრივია. ერთიანი სამყაროული სიცოცხლის პულსი ცემს ყველა გულში, ხედავს ნებისმიერი თვალით, მოქმედებს ნებისმიერი ხელით, ისმენს ნებისმიერი ყურით. რომელ გასაოცარ გამოცდილებას შეიძენს ის, ვინც მიხვდება ამას, დაანგრევს თავის ცეროდენა პიროვნულ მე-ს! წარსულის სამსკარები, გარდასულდროთა ვასანები, ძველებურად აზროვნების ჩვევა - აი წინაღობები ამ ერთიანი მთლიანის შეგრძნების გზაზე. მოსწავლემ სამყარო უნდა ჩათვალოს ღვთაებრივ დედის იდენტურად. რასაც არ უნდა აკეთებდეს იგი მუდამ გრძნობს საკუთარ თავში ღვთაებრივი დედის ხატსახებას და ასე და ამგვარად ამტკიცებს იდენტობას. ის აგრეთვე გრძნობს რომ ღვთაებრივი დედა ერთიანია პარაბრაჰმანთან. აი რას გრძნობს სადხაკი: „მე - ვარ დაივი და დაივი ჩემშია“. ის თაყვანს ცემს საკუთარ თავს როგორც დევის (დაივის), იმის მაგივრად რომ გარეგანი საგნები გააღმერთოს (ის აცნობიერებს საკუთარი სულიერი ბუნებისა და აბსოლუტის - კოსმიური ქალღმერთის იდენტურობას). „სა ხამ - მე ვარ ის“, - ამბობს ის. შაკტიზმი - ეს უბრალოდ თეორია ან ფილოსოფია კი არ არის. ის გულისხმობს სისტემატიურ სადხანას, იოგას, მუდმივ განსწავლას, სადხაკის მიდრეკილებათა და ტემპერამენტის შესაბამისად. ყველაფერი ეხმარება მოსწავლეს კუნდალინის გამოღვიძებასა და მის უფალ შივასთან შეერთებას, ნირვიკალპასამადხის უმაღლესი ნეტარებით დატკბობას. როდესაც კუნდალინის ძინავს, ადამიანი ფხიზლობს (ფიზიკურად). ის ფლობს საგნობრივ (ფენომენურ, ფიზიკურ) ცნობიერებას. ხოლო როდესაც ის გამოღვიძებულია - მას ძინავს. ის კარგავს ფენომენური სამყაროს ყოველგვარ აღქმადობას და ხდება ერთიანი უფალთან. სამადხის დროს სხეული ინარჩუნებს სიცოცხლეს საჰასრა ჩაკრაში შივასა და შაკტის შეერთებით მიღებული ნექტარის მეოხებით. არ შეიძლება შაკტი-იოგას პრაქტიკაში განხორციელება გურუს გარეშე. ის ახდენს მოსწავლის ინიციირებას გადასცემს რა მას ღვთაებრივ შაკტის. ქალთან ფიზიკური შეერთება - ესაა უხეში მაიტხუნა. ის ჩნდება პაშუ-ბჰავას - ცხოველური ბუნების (უხეში ინსტინქტის) წიაღიდან. დედა კუნდალინი უერთდება უფალ შივას საჰასრა ჩაკრაში ნირვიკალპა სამადხის დროს. ესაა - ჭეშმარიტი მაიტხუნა, ნეტარი შეერთება. ის ხდება დივია-ბჰავას, ღვთაებრივი ბუნების გამო. თქვენ უნდა ახვიდეთ პაშუ-ბჰავადან დივია-ბჰავამდე სატსანგას მეშვეობით, გურუს მსახურებით, თვითგანდგომისა და უვნებობის, ჯაპას და მედიტაციის მეშვეობით. ღვთაებრივი დედის თაყვანისცემა ძლიერი რწმენით შესრულებული, სრული ერთგულებითა და თვითგანწირვით, დაგეხმარებათ მისი წყალობის მიღებაში. მხოლოდ წყალობის შეგიძლიათ მიაღწიოთ წარუვალის ცოდნას. ტრიპურასუნდარის დიდება, სამყაროს დედის, რომელიც ცნობილია როგორც რაჯარეშვარი და ლალიტა დევი! დაე დაგლოცოთ მან თქვენ ყველა!

მსურს მივიღო ზუსტი პასუხები შემდეგ საკითხებზე: 1. შეიძლება თუ არა სამოთხეში რაიმე ახლის სწავლა? მაგალითად ადამიანმა სააქაო ცხოვრებში არ იცოდა ფრანგული ენა, შეძლებს იგი ამ ენის სწავლას საიქიოში? ვთქვათ მოძებნა რომელიმე ფრანგი ეროვნების ადამიანის სული და სთხოვა შენი ენა მასწავლეო, გამოვა ეს ამბავი? 2. სამოთხეში როგორ ვიცნობთ ჩვენს სააქაო ნაცნობებს? სულს გარეგნობა იგივე ექნება რაც სიკვდილის მომენტში ჰქონდა იმ პიროვნებას? 3. სამოთხე და ჯოჯოხეთი ფიზიკურად გვერდიგვერდ მდებარეობენ? შეიძლება რომ სამოთხიდან „გადმოიხედო“ და ჯოჯოხეთში „ჩაიხედო“? 4. სამოთხიდან დროებით გასვლა და სადმე გასეირნება შეიძლება? ერთიც ვნახოთ და მოგწყინდა სულ სიამტკბილობაში ყოფნა............ 5. სამოთხეში მყოფებმა რამე იციან სააქაო ცხოვრებაზე? მაგალითად თუ რას აკეთებენ მათი ჯერ კიდევ ცოცხალი ნათესავები დედამიწაზე, რა ხდება ჩვენს მიწიერ სამყაროში საერთოდ და ა.შ. 6. თუ კაცს ორი ცოლი ჰყავდა (ცხადია სხვადასხვა დროს) და საბოლოო ჯამში სამივე სამოთხეში მოხვდა მაშინ როგორ გადაწყდება მათი თანაცხოვრების საკითხი? კაცის სული ორივე ცოლის სულთან ერთად „იცხოვრებს“? ეს ვითომ არ გამოიწვევს ეჭვიანობას? წესით ეჭვიანობით შეპყრობილი ადამიანი სამოთხეში კი არ უნდა მოხვდეს, მაგრამ ქორწინება ხომ მხოლოდ ორ ადამიანს შორისაა და მესამე მანდ რაღაც ვერ „ეწყობა“. ან იქნებ სამოთხეში საერთოდ შეუძლებელია უარყოფითი და უარყოფითთან ახლოს მდგომი (იგივე ეჭვიანობა მაგალითად. სიყვარული ხომ ეგოისტური გრძნობაა და ეს არა მგონია ცუდი იყოს, ჰოდა ორივე ცოლს მოუნდება რომ მხოლოდ მას ჰყავდეს ქმარი და არა კონკურენტ ცოლს) გრძნობების არსებობა და ასეთი სამეული მშვენივრად იგრძნობს თავს? 7. შეიძლება სამოთხეში მეცნიერული ცდების ცატარება და ბუნების/საიქოს კანონების შეცნობა? ახალი კინოს ყურება ან წიგნის წაკითხვა შემეძლება? ან მე რომ წიგნი დავწერო და სამოთხეში არსებულ სხვა სულებს გავაცნო შემეძლება? 8. საიქიოს რაიმე კანონი მართავს საერთოდ? ამ კანონებს რაიმე საერთო აქვს ფიზიკის კანონებთან? მაგალითად სამოთხეში შუქი რომ ავანთო (მგონი ისედაც ნათელია მანდ, მაგრამ მაინც) იგი რაიმე განსაზღვრული სიჩქარით გავრცელდება? როგორ ბუნება ექნება ამ სინათლეს, ტალღური თუ ნაწილაკური? შეიძლება სამოთხის და ჯოჯოხეთის აღწერა მეცნიერული მეთოდებით? 9. საერთოდ, სამოთხეში სულმა რა უნდა აკეთოს? სულ ნეტარებაში უნდა იყოს? ღმერთს ნახავს იქ? თუ ნახავს შეეძლება მასთან გასაუბრება და სამყაროს არსის უკეთ შეცნობა? 10. რამდენი ეცოდინება სულს? რა კავშირშია მისი სააქაური ცოდნა საიქიურ ცოდნასთან? იგი მანდ ყველაფერს გაიგებს რაც აინტერესებს? 11. სამოთხე უფრო დიდია თუ ჯოჯოხეთი? საერთოდ, მათ აქვთ რაიმე კონკრეტული ზომა და ფორმა? თუ რომელიმე მაინც უსასრულოა? 12. სად უნდა მოხვდნენ შემდეგი კატეგორიის ადამიანები: ა) ბიოლოგიურად/გონებრივად ჩამორჩენილები (დაუნის სინდომით დაავადებულები მაგალითად). მათ ხომ არავითარი წარმოდგენა არ აქვთ რელიგიაზე და ვერც ცოდვას ჩაიდენენ. ესე იგი ჯოჯოხეთში არ უნდა მოხვდნენ, მაგრამ სამოთხეში რა დამსახურების გამო უნდა შეუშვან? ბ) ბიოლოგიურად/ანატომიურად გაუგებარი სქესის ადამიანები (რამდენიმე ათეულ ათასში ერთხელ იბადებიან) რომლებიც მამაკაცებიც არიან და ქალებიც და სრულიად გაუგებარია რომელ სქესთან უნდა იცხოვრონ/ჯვარი დაიწერონ რომ ეს ცოდვად არ ჩაეთვალოთ. 13. სამოთხეში რისი გაკეთება შეეძლება ადამიანს პრინციპულად? მისი ნება, უფლებები და შესაძლებლობები არსებითად შეზღუდულია თუ არა? 14. სამოთხეში სულს შეეძლება ხანგამოშვებით დაიძინოს? თუ სული/ცნობიერება სულ აქტიურობაშია? არ დაიღლება ვითომ? 15. იქნება თუ არა სამოთხეში სულების რაიმე დაყოფა ენების, ერების, რასების და სოციალური ჯგუფების მიხედვით? ვთქვათ, ქართველები ცალკე იქნებიან და პორტუგალიელები ცალკე? თუ აღრევაა ყველანაირი? თუ ვთქვათ ომის დროს დაიღუპნენ სამხედრო მეთაური და რიგითი ჯარისკაცი და ორივე სამოთხეში მოხვდა მაშინ ორივე თანაბარი იქნება? თუ ჯარისკაცს მაინც მოუწევს თავისი უფროსის ბრძანებების შესრულება? 16. შეიძლება ერთი ადამიანის სულს შეუყვარდეს მეორე ადამიანის სული რომელსაც სამოთხეში შეხვდება? შეეძლებათ მათ დაქორწინება და ერთად ცხოვრება? 17. პრინციპულად შესაძლებელია რომ სამოთხეში სულს ცუდი აზრები მოუვიდეს თავში? აი ვთქვათ უცებ სხვა სულზე რომ ცუდი გაიფიქროს, თუ სამოთხეში უბრალოდ არ შეიძლება ცუდი აზრების არსებობაც კი? თუ ასეა, ესე იგი სული გარკვეუწილად შეზღუდულია აზრებში და მოქმედებებში? ჯოჯოხეთში მყოფ სულს შეუძლია თავში კარგი აზრი მოუვიდეს და ვთქვათ სხვა ცოდვილის დახმარება სცადოს? 18. ადამიანის სული საიქიოში შეინარჩუნებს მის სააქაურ ცოდნას და ინტელექტს? 19. სამოთხეში მყოფმა სულებმა ღმერთს ძალიან რომ სთხოვონ რომელიმე არც ისე ცოდვილი სულის ამოყვანა ჯოჯოხეთიდან სამოთხეში ღმერთი ამ თხოვნას შეუსრულებს მათ?

სტუდენტი, თეოსოფი და სქოლასტიკოსი ღვთისავარ ჩაბრავა ბიბლიის თეოსოფიური ანალიზი ნაწილი 1 პროლოგი დასაბამშივე, ჩასახვის დღიდანვე ქრისტიანული მოძღვრება სავსე იყო მძლავრი ვნებათაღელვებითა და ინტერესთა კონფლიქტებით, რამაც განაპირობა მისი მრავალფეროვნება. თავიდანვე, ჩვენი ერის პირველი საუკუნიდანვე ქრისტიანული მოძღვრება განვითარდა როგორც მრავალი, სხვადასხვა სახისა და ფორმის რელიგიურ–ფილოსოფიური კონფესიის ერთობლიობა, რომელთა წარმომადგენლებს ძალზე ხშირად გააჩნდათ ერთმანეთთან მიმართებაში ძლიერი ინტერესთა კონფლიქტები და ანტიპათიები, ქრისტეს დოქტრინების სხვადასხვაგვარი ინტერპრეტაციის გამო, იმიტომ რომ თითოეული მათგანი, რაც არ უნდა გამჭრიახი გონება ჰქონოდა, თითოეული მოციქული და მოციქულთა მოწაფე და მოწაფეთა მოწაფე, ფლობდა მეტნაკლებად განსხვავებულ და თავისებურ ხედვას, კონკრეტულად ქრისტეს ქადაგებებისა. ადრექრისტიანულ ეპოქაშივე მოხდა ქრისტეს მოძღვრების მიმდევართა დიფერენციაცია, გამოიკვეთენ ისეთები რომლებიც შედარებით უფრო კარგად იგებდნენ ქრისტეს ქადაგებათა ჭეშმარიტ არსს და ისეთებიც რომლებიც ან ცუდად იგებდნენ ან საერთოდაც არ ესმოდათ იგი. ის ადამიანები რომლებიც ყველაზე ახლოს იყვნენ ქრისტეს ქადაგებათა ჭეშმარიტ არსთან, საკუთარ თავს გნოსტიკოსებს უწოდებდნენ, რაც ნიშნავს შემმეცნებელს. მათი ორი მთავარი თვისება იყო, პანენთეისტური სუპერპერსონალიზმი და ებრაელთა რელიგიისა და მათი ღმერთის – იაჰვეს მიმართ კრიტიკული და მტკიცედ უარყოფითი, ანტაგონისტური დამოკიდებულება, რაც ვგონებ საკმაოდ ობიექტური იყო მათი მხრიდან, თუ მხედველობაში მივიღებთ ყველა ფაქტს. გნოსტიკოსთა მთავარი არგუმენტი იაჰვეს წინააღმდეგ, იყო მისი მძიმე ხასიათი, რაც გამოიხატებოდა, ტირანიულ და დიქტატორულ ნარცისიზმში, სადიზმში, ნაციზმში, რასიზმში, ქსენოფობიაში, სოციოპათურ ექსცენტრიზმში, რადიკალურ სიმკაცრეში, თანაგრძნობისა და მოწყალების უნარის არქონაში, ეჭვიანობასა და შურიანობაში, რომელიც ძველი აღთქმის თითქმის ყოველ სტროფში ვლინდება. გნოსტიკოსები მიუთითებდნენ ებრაელთა იაჰვესა და სახარებისეული მამაზეციერის ანტაგონიზმსა და დიალექტიკაზე ანუ იმაზე, რომ ამ ორი არსების ხასიათი იმდენად განსხვავდება ერთმანეთისაგან, ფაქტობრივად თავისუფლად შეგვიძლია ვამტკიცოთ ის, რომ ებრაული იაჰვე და სახარებისეული მამაზეციერი ორი სრულებით განსხვავებული არსება არიან. გნოსტიკოსთა საპირისპიროდ ადრექრისტიანულ ეპოქაში ჩვენდა საუბედუროდ ჩაისახა ერთი მეტად რადიკალური და ექსცენტრიული ტერორისტული ბუნების მქონე სექტანტური მიმდინარეობა, რომელიც აცხადებდა პრეტენზიას იმაზე, რომ წარმოადგენდა ქრისტიანობის ერთადერთ ჭეშმარიტ ფორმას, ხოლო სხვა მიმდინარეობებს ერეტიკულად ანუ მწვალებლურად, მცდარად აცხადებდა. ამ მიმდინარეობისათვის დამახასიათებელი იყო ორი რამ, კერძოდ მისი ჰიბრიდული ნახევრადქრისტიანული და ნახევრადიუდევლური (ებრაული ანუ იაჰვისტური) ბუნება და სადისტურ–სოციოპათიური და ექსტრემისტულ ტერორისტული ხასიათი. უფრო კონკრეტულად რომ ვთქვათ ეს მიმდინარეობა, თავის აბრაამულ ალუზიებში სახარებისეულ მამაზეციერს ებრაულ იაჰვეში აიგივებდა, იაჰვეს ჭეშმარიტი მამაღმერთის ერთერთ სახელად მიიჩნევდა და ამით, ორ სრულებით შეუთავსებად ლიტერატურას, ქრისტიანულ სახარებებსა და ებრაულ იაჰვისტურ წიგნებს ერთმანეთში ურევდა, იმისათვის რათა ებრაული და ქრისტიანული ლიტერატურის სინთეზი წარმატებით განეხორციელებინათ, ისინი ქრისტიანულ სახარებებში ხელოვნურად უმატებდნენ იაჰვისტურ ალუზიებსა და სხვა სახის ინტერპოლაციებს, რომლებიც ანგრევდნენ სახარებათა არაიაჰვისტურ თვისებრივად ნოვატორულ იდეურ საფუძველს. ეს სექტა მკაცრად და თან ერთობ დიდი წარმატებით უსწორდებოდა ქრისტესთან იდეურად უახლოს კონფესიებს, გნოსტიკურ დენომინაციებს, ხოცავდა რა მათ წარმომადგენლებს და ამას აკეთებდა საიმპერატორო კარის დიდი მხარდაჭერით, საუკუნეთა მანძილზე ეს სექტა დაკავებული იყო სამი რამით: ხოცვით, ძარცვითა და ფაქტების პროფანაციით, სწორედ განადგურებულ გნოსტიკურ და სხვა რელიგიური კონფესიების ქონების კონფისკაციამ უსაშველოდ გააფართოვა აგრესორ სექტანტთა ფინანსები. ამ სექტანტების სახელი იყო – კათოლიკე მართლმადიდებელი სამოციქულო ეკლესია. ეს ნაშრომი მიზნად ისახავს ამხილოს მართლმადიდებლური იუდეოქრისტიანობა ბიბლიისა და გნოსტიკური აპოკრიფების შინაარსის მცდარ ინტერპრეტაციაში და დაგვანახოს გნოსტიკური და მანიქევლური (ასევე ბოგომილური) სწავლებების ჭეშმარიტი ბუნება. ბუნებრივია კითხვა იმის შესახებ თუ საიდან გამოჩნდა ილდაბაოთის არსება, გნოსტიკურ სწავლებაში მოცემული ცნობა ილდაბაოთის წარმომავლობის შესახებ ბოლომდე დამაკმაყოფილებელი არაა. ზემოთ ჩემს მიერ მოყვანილი ჰიპოთეზა წარმოადგენს, გნოსტიკური, ბოგომილური, მანიქევლური და ბუდისტური სწავლებების სინკრეტისტული ანალიზის რეზულტატს. მსოფლიოს მოძღვრებათა შედარებითი სინკრეტული ანალიზის საფუძველზე, ვასკვნი, რომ გნოსტიკოსთა დემიურგი, რომლის სახელებია: ილდაბაოთი, საკლასი, არიელი და ნებროთი ა.შ. იგივეა რაც მაზდეანური არიმანი, ბუდისტური მარა, ბოგომილური სატანაილი და მანიქევლური დემონი მეფე - აშკალუნი. დედამიწის ყველა ხალხებს, უკლებლივ ყველას, სიკეთისა და სინათლის ანტიპოდის - ბნელეთისა და ბოროტების სულის შესახებ ძალიან მსგავსი და ანალოგიური სწავლებები გააჩნიათ, განსხვავებები კი არსებობენ წარმომავლობასთან დაკავშირებით, მაგრამ ისინი იმდენად უმნიშვნელონი არიან რომ უნებურად მსგავსებებზე უფრო გაგექცევა თვალი ვიდრე განსხვავებებზე. ბოგომილური სწავლებით სატანა ანუ სატანაილი ყოველთვის არ იყო ბოროტი ანგელოზი და დემონი, არამედ ოდესღაც ის კეთილი ანგელოზი გახლდათ, მაგრამ ძალაუფლების წყურვილმა და ამპარტავნებამ დააბრმავა და შეცვალა მისი ბუნება, იგი დაეცა. ბოგომილური სწავლებით ქრისტე და სატანა ძმები არიან (ან იყვნენ) რამეთუ სატანაც იმავე ზეციური მამის შვილია, რომლისაც ქრისტე. თუ კარგად ჩავუკვირდებით მაზდეანურ სწავლებაში ნათქვამია რომ სიკეთისა და სინათლის ღმერთი ორმუზდი და არიმანი - ბოროტებისა და წყვდიადის სული, ტყუპისცალი ძმები არიან, არიმანი თავიდანვე ბოროტი არ იყო, უბრალოდ გარკვეული დროის შემდეგ მასში წარმოიშვა და გამოვლინდა ბოროტება და სიბნელე, მასში შური და ბოღმა, სიძულვილი აინთო, ძმის - ორმუზდის მიმართ, თავიდან ორმუზდი და არიმანი თანხმობაში მყოფი ძმები იყვნენ რომელთაც დათქმული ქონდათ ქვეყნიერების შექმნა, ორმუზდს უნდა შეექმნა სულიერი სამყარო, უხილავი სამყარო, ხოლო არიმანს ხორციელი, ხილული, მაგრამ არიმანი ისე გაბოროტდა რომ ხორციელი სამყარო ცოცხალ არსებათათვის ნამდვილ სატანჯველად აქცია, შექმნა საშინელი და მახინჯი მხეცები და დემონური არსებები რათა დაენახვებინა თავისი ძმისთვის თავისი ძალა და ზიანი მიეყენებინა მისი ღვთიური შვილებისათვის, სწორედ არიმანმა შექმნა ჯოჯოხეთი, არიმანმა დაიწყო ზეციდან ყველაზე სუსტი კეთილი ანგელოზების მოტაცება და მათი მიწიერ ხორციელ სხეულებში ჩამწყვდევა და დატყვევება. გნოსტიკური მოძღვრება ილდაბაოთის წარმომავლობის შესახებ არასრული მიმაჩნია, რადგანაც მე ვიცი რომ ფსიქიკურ საფშვინფელს და არაორგანიზებულ ასტრალურ მატერიასა და ენერგიას გონება და ინტელექტი არ გააჩნია და მას ძალიან გაუჭირდებოდა სამყაროების შექმნა, თუმცაღა გნოსტიკურ მოძღვრებაში ნათქვამია რომ ილდაბაოთი ქმნიდა მასში არსებული დედისეული ე.ი. ახამოტისაგან დარჩენილი სულიერი ნათლის მეოხებით და არა მარტო თავისი ფსიქიკური ძალით, მაგრამ მე უფრო მიმაჩნია რომ ილდაბაოთი ამას აკეთებდა ბოროტების ენერგიად გარდასახული ადრინდელი ღვთაებრივი ძალით. მოკლედ რომ ვთქვათ არიმანი ესაა სიკეთის გარდასახვა ანუ ინვერსია, სინათლის ტრანსმუტაცია, რეზულტატი სინათლის საფშვინველის ენერგეტიკული მატრიცის ინვერსიული ტრანსმუტაციისა, რისი მიზეზიც იყო სინათლის პირველწყაროდან (მამაღმერთიდან, პარაბრაჰმანიდან) ზედმეტი დაშორება. თეოსოფების და ოკულტისტების მტკიცებით 600 მილიონი წლის წინათ, თეოსოფიური სწავლების თანახმად, ჩვენს პლანეტა დედამიწაზე, რომელიც ბრუნავს მზე - ჰელიოსის გარშემო, უსაზღვრო სინათლისა და სიკეთის კეთილმა, სოლარულმა ანგელოზებმა ანუ ეონებმა, უზენაეს კეთილ ეონთან - მზიურ ლოგოს - იესო ქრისტე ნაზარეველთან ერთად და უსაზღვრო ბნელეთისა და ბოროტების ბოროტმა, ლუნარულმა ანგელოზებმა ანუ ეონებმა, უზენაეს ბოროტ ანგელოზთან ანუ ეონთან - იეღოვა-სატანაილ-ილდაბაოთთან, მძლავრ არხედემონთან ერთად, წარმოშვეს ღვთაებრივი ანდროგენი ანუ გერმაფროდიტი - ადამ კადმონი, არსება მამრობით-მდედრობითი, ორსქესიანი, რომელიც იყო ჯერ ასტრალური არსება, ხოლო მერე ფიზიკური, ხორციელი, იყო იგი ვასუდევას (ქრისტე-ლოგოსი) და შრი ლაკშმის (ზოეს ანუ სიცოცხლის, ზეციური ევას) ორმაგი, ბინარული განსხეულება, შემდეგ ეონებმა ანუ ელოჰიმებმა გაყვეს ორად ეს ანდროგენი არსება და წარმოშვეს ორი ერთსქესიანი ადამიანური არსება, მამრობითი - ადამი და მდედრობითი - ლილიტი, ისინი ორივენი სრულყოფილნი, სრულფასოვანნი, უნაკლონი, გონიერნი და სულიერნი, საოცრად ღვთაებრივნი იყვნენ, ისე რომ მათი სხეულები ანათებდა სულიერი სინათლით და ერთმანეთი უზომოდ უყვარდათ და დაინახეს რა ეს ბოროტმა ანგელოზებმა და აღშფოთდნენ და შეშურდათ მათი საოცარი სიყვარულის და მათგან უმთავრესმა - სატანაილმა, მოიწადინა ლილიტის შეცდენა და მისი ადამისათვის წართმევა და საკუთარ ცოლად დასმა, მისი ღვთაებრიობის გარდასახვა ბოროტებად, აღამხედრა სატანაილმა ადამი მშვენიერი ლილიტის წინააღმდეგ, ადამი წაეჩხუბა ლილიტს და შეურაცყოფა მიაყენა მას, თვალცრემლიანმა ლილიტმა წარმოთქვა სატანაილის ჭეშმარიტი სახელი და უზენაესი უფლის ქრისტე სოლარისის ჭეშმარიტი სახელი რაც აკრძალული იყო და მტირალი განეშორა ადამს, ხოლო იეღოვამ დასწყევლა იგი, წყევლა ლილიტს თავს დაატყდა და იმდენად გაუსაძლისი გახადა მისი სიცოცხლე რომ მთელი მისი ღვთაებრივი ბუნება დემონურად გარდასახა, ამის შემდეგ უდროსმა სამაელმა ანუ იეღოვამ მოთაფლა რა მაცდური და მატყუარა სიტყვებით ლილიტი, ჯოჯოხეთში, წყვდიადის ქვესკნელის სამეფოში დედოფლად დაისვა. ლილიტს ადამისაგან ყავდა ნაშობი შვილები, მაგრამ ისინი ლილიტთან ერთად განიდევნენ ედემის ბაღიდან სატანაილის მიერ. ლილიტის განდევნის შემდეგ ძალზედ დამწუხრდა ადამი, შემდეგ კი ძალები მოიკრიბა და სატანაილზე განრისხებულმა ზეციურ კეთილ ეონებს ლოცვა აღუვლინა და მხოლოდშობილი ძის, ქრისტე ლოგოსის ბუნების ჭვრეტა იწყო, იხილეს რა ეს სატანაილის ეონებმა დააძინეს ადამი მოგვარეს რა მას ძილბურანი უმეცრებისა და ბნელეთისა, ძილქუში უცნობლობისა, გამოართვეს ადამს მისი სულიერი ნათელი და მხრის ბეჭის ძვლის ნაწილიდან შექმნეს ხორციელი ქალი, სახელად - ევა, მოიხმეს რა პირველი ცის ანგელოზი და ჩაამწყვდიეს ხორციელ სხეულში, ხოლო ადამის სხეულში ჩაამწყვდიეს მეორე ცის ანგელოზი. გამოხდა ხანი და ევასთან თავად ღვთაებრივ ეონთაგან უზენაესი ოფის-ქრისტე ჩამოვიდა და დააორსულა იგი და შვა ევამ ვაჟი კაენი და ქალიშვილი კალმენა და შვა ევამ ისინი ქრისტს სულიერ წიაღში მცხოვრები საუკუნო სიცოცხლის, ეონი ზოეს ანუ ენერგია-შაკტის - შრი ლაკშმის ანუ ისკუროტერა დინამის მეოხებით. შემდეგ მიუდგა ადამი ევას და მათში შევიდა ისტერა ასგანესტერა დინამი, ბნელეთის ძალა გამოსული სატანაილისა და მისი ბოროტი ანგელოზებისაგან და შვა ევამ აბელი. ადამი და ევა გახდნენ გონებადაბინდული თაყვანისმცემლები ბოროტი ეიღოვასი, ქვეყნიერების შემოქმედი ბოროტი ეონისა, აგრეეთვე აბელიც და შესწირა აბელმა მთელი გულით უგუნურ ბნელ სატანაილს მსხვერპლი და კაენს კი არ სურდა სატანაილისათვის მსხვერპლის შეწირვა, რადგანაც უწყოდა მისი ბნელი ბუნება, მაგრამ მშობლებმა აიძულეს, მანაც იძულებულმა შეწირა მსხვერპლი იეღოვა სატანაილს, რაღათქმაუნდა აბელის მსხვერპლი მიიღო სატანაილმა, ხოლო კაენისა არ მიიღო, ამიტომაც გაბრაზდა კაენი ბოროტ აბელზე და მოკლა იგი, რის გამოც განიდევნა იგი ედემიდან თავის ტყუპისცალ დასთან ერთად რომელიც მას ცოლად ყავდა. იხილეს რა შუასამეფოს მბრძანებელმა სოფია ახამოტმა და მისმა დედამ ზეციურმა პისტოს სოფიამ რომ ადამმა და ევამ დაკარგეს სულიერი ნათელი და სატანაილის მონებად შეიქმნენ, ხოლო კაენი განიდევნა უსამართლოდ, სთხოვეს ეონ ქრისტეს ჩამოსულიყო დედამიწაზე და ეხსნა ისინი სატანაილისაგან, ქრისტემაც გააკეთა ეს და მიიღო მშვენიერი დრაკონის სახე, ამცნო ადამსა და ევას ჭეშმარიტება, აგემა მათ ცნობადის ხიდან ნაყოფი და მყისვე გაეხსნათ ადამსა და ევას გონება და იხილეს რა რომ შიშველნი იყვნენ შერცხვათ და დაემალნენ სატანაილს, ხოლო ქრისტე დაბრუნდა თავის სამეფოში. გაოგეს ბოროტმა ანგელოზებმა ეს განრისხდნენ მათზე და განდევნეს ედემიდან. გამოხდა ხანი და იწყო გამრავლება კაცობრიობამ, შეეძინათ მშვენიერი ასულები ადამიანებს და იხილეს რა ეს კეთილმა და ბოროტმა ანგელოზებმა ანუ ულტრაპლანეტელებმა, ჩამოდიოდნენ დედამიწაზე და აორსულებდნენ მიწიერ გოგონებს და ისინიც მათ გიგანტებს უშობდნენ, ბოროტ ანგელოზებს ჩაფიქრებული ქონდათ რომ გიგანტები სატანაილის სამეფოში წაეყვანათ, რათა მათ ემსახურათ სატანაილისათვის, მაგრამ გიგანტებმა და ადამიანებმა ამბოხება მოაწყვეს სატანაილისა და მისი ბნელი ეონების წინააღმდეგ, რის გამოც ბნელმა ანგელოზებმა წარღვნა მოავლინეს და დატბორეს ქვეყნიერება, გადარჩა მარტო ნოე რომელიც მონაწილეობას არ იღებდა ბუნტში. ისრაელის ღმერთის შესახებ იოანეს სახარებაში წერია: „ფარისევლებმა უთხრეს: შენ თვითონ მოწმობ შენს თავზე. შენი მოწმობა არაა ჭეშმარიტი“ (იოანეს სახარება, თავი 8, სტროფი 13). „იესომ მიუგო მათ პასუხად: მე თუ ჩემ თავზე ვმოწმობ, ჩემი მოწმობა ჭეშმარიტია, რადგან ვიცი, საიდან მოვედი და სად მივდივარ. თქვენ კი არ იცით, საიდან მოვედი და სად მივდივარ“ (იოანეს სახარება, თავი 8, სტროფი 14). „თქვენ ხორცის მიხედვით განსჯით, მე კი არავის არ განვსჯი“ (იოანე სახარება, თავი 8, სტროფი 15). „მე თუ განვსჯი, ჩემი მსჯავრი ჭეშმარიტია, რადგან მე მარტო კი არ ვარ, არამედ მე და მამა, რომელმაც მე (ga)მომავლინა“ (იოანეს სახარება, თავი 8 სტროფი 16). „თქვენს სჯულში (მოსეს ხუთწიგნეულში) წერია, რომ ორი ადამიანის მოწმობა ჭეშმარიტია“ (იოანეს სახარება, თავი 8 სტროფი 17). „მე ჩემს თავზე ვმოწმობ და ჩემზევე მოწმობს მამა რომელმაც მე მომავლინა“ (იოანეს სახარება, თავი 8, სტროფი 18). „მაშინ კითხეს მას: სად არის მამაშენი? იესომ უთხრა: არც მე მიცნობთ, არც მამაჩემს. მე რომ მიცნობდეთ, მამაჩემიც გეცნობებოდათ“ (იოანეს სახარება, თავი 8, სტროფი 19). „ეს სიტყვები წარმოთქვა იესომ საგანძურთან, როცა ტაძარში ასწავლიდა. ვერავინ შეიპყრო იგი, რადგან ჯერ არ დამდგარიყო მისი ჟამი“ (იოანეს სახარება, თავი 8, სტროფი 20). „მან კვლავ უთხრა მათ: მე მივდივარ. თქვენ ძებნას დამიწყებთ, მაგრამ თქვენს ცოდვაში დაიხოცებით. სადაც მივდივარ, თქვენ ვერ მოხვალთ“ (იოანეს სახარება, თავი 8, სტროფი 21). „იუდეველებმა (ებრაელებმა) თქვეს: თავი ხომ არ უნდა მოიკლას, რომ ამბობს: სადაც მე მივდივარ, თქვენ ვერ შეძლებთ მოსვლასო?“(იოანეს სახარება, თავი 8, სტროფი 22). „უთხრა მათ: თქვენ ქვენანი ხართ, მე კი ზემოთიდან ვარ; თქვენ კი წუთისოფლისანი ხართ, მე კი წუთისოფლისა არა ვარ“ (იოანეს სახარება, თავი 8, სტროფი 23). „ამიტომ გითხარით: თქვენ ცოდვებში დაიხოცებით მეთქი. რადგან თუ არ იწამებთ, რომ მე ვარ, თქვენსავე ცოდვებში დაიხოცებით“ (იოანეს სახარება, თავი 8, სტროფი 24). „მაშინ უთხრეს მას: ვინა ხარ შენ? იესომ უთხრა მათ: რას გეუბნებოდით თავიდანვე“ (იოანეს სახარება, თავი 8, სტროფი 25). „ბევრი მაქვს თქვენზე სალაპარაკო და სამსჯავრო, მაგრამ ვინც მე მომავლინა, ჭეშმარიტია, და რაც მისგან მოვისმინე, იმას ვლაპარაკობ წუთისოფელზე“ (იოანეს სახარება, თავი 8, სტროფი 26). „ვერ მიხვდნენ რომ მამაზე ეუბნებოდა მათ“ (იოანეს სახარება, თავი 8, სტროფი 27). „ამიტომ უთხრა მათ იესომ: როცა კაცის ძეს აამაღლებთ, მაშინ გაიგებთ, რომ ეს მე ვარ და არაფერს ვაკეთებ ჩემით, არამედ, რაც მამამ მასწავლა, იმას ვლაპარაკობ“ (იოანეს სახარება, თავი 8, სტროფი 28). „ვინც მე მომავლინა ჩემთანაა, მარტო არ დამტოვა, რადგან მუდამ იმას ვაკეთებ, რაც მისთვის არის სათნო“ (იოანეს სახარება, თავი 8, სტროფი 29). „როცა ამბობდა ამას ბევრმა ირწმუნა მისი“ (იოანეს სახარება, თავი 8, სტროფი 30). „მაშინ იესომ უთხრა იმ იუდეველებს რომლებმაც იგი ირწმუნეს: თუ ჩემს სიტყვაში დარჩებით, ჭეშმარიტად ჩემი მოწაფეები ხართ“ (იოანეს სახარება, თავი 8, სტროფი 31). „შეიცნობთ ჭეშმარიტებას და ჭეშმარიტება გაგანთავისუფლებთ თქვენ“ (იოანეს სახარება, თავი 8, სტროფი 32). „მიუგეს მას: ჩვენ აბრაამის შთამომავალნი ვართ და არასოდეს არავისი მონები არ ვყოფილვართ. როგორღა ამბობ, თავისუფლები გახდებითო?“(იოანეს სახარება, თავი 8, სტროფი 33). „იესომ უთხრა: ჭეშმარიტად, ჭეშმარიტად გეუბნებით თქვენ: ყველა ცოდვის ჩამდენი ცოდვის მონაა“ (იოანეს სახარება, თავი 8, სტროფი 34). „მაგრამ მონა არ რჩება სახლში საუკუნოდ, ძე რჩება საუკუნოდ“ (იოანეს სახარება, თავი 8, სტროფი 35). „ამიტომ თუ ძე გაგანთავისუფლებთ, ნამდვილად თავისუფლები იქნებით“ (იოანეს სახარება, თავი 8, სტროფი 36). „ვიცი რომ ბრაამის შთამომავალნი ხართ, აგრამ ჩემს მოკვლას ცდილობთ, რადგან ჩ ე მ ი ს ი ტ ყ ვ ა ვ ე რ ე ტ ე ვ ა თ ქ ვ ე ნ შ ი“ (იოანეს სახარება, თავი 8, სტროფი 37). „მე იმას ვლაპარაკობ რაც მამაჩემთან ვნახე, თქვენ კი აკეთებთ იმას, რაც მამათქვენთან მოისმინეთ (ე.ი. იაჰვეს წინასწარმეტყველთაგან)“ (იოანეს სახარება, თავი 8, სტროფი 38). „მიუგეს და უთხრეს მას: ჩვენი მამა აბრაამია! იესომ უთხრა: თქვენ რომ აბრაამის შვილები იყოთ, აბრაამის საქმეებს გააკეთებდით“ (იოანეს სახარება, თავი 8, სტროფი 39). „ახლა კი ჩემს მოკვლას ცდილობთ, კაცისას, რომელმაც გითხრათ ჭეშმარიტება, რაც ღვთისგან მოვისმინე. აბრაამს ასეთი რამ არ გაუკეთებია“ (იოანეს სახარება, თავი 8, სტროფი 40). „თქვენ მამათქვენის საქმეებს აკეთებთ. უთხრეს მას: ჩვენ სიძვით შობილნი როდი ვართ, ჩვენ გვყავს ერთი მამა- ღმერთი“ (იოანეს სახარება, თავი 8, სტროფი 41). „იესომ უთხრა: ღმერთი რომ მამა იყოს თქვენი, მაშინ გეყვარებოდით, რადგან მე გამოვედი და მოვედი ღვთისგან, ვინაიდან ჩემით კი არ მოვსულვარ, არამედ მან (გა)მომავლინა“ (იოანეს სახარება, თავი 8, სტროფი 42). „რატომ ვერ იგებთ ჩემს ნათქვამს? იმიტომ რომ არ შეგიძლიათ მოისმინოთ ჩემი სიტყვა“ (იოანეს სახარება, თავი 8, სტროფი 43). „თქვენი მამა არის ეშმაკი და მამათქვენის გულისთქმის შესრულება გწადიათ. ის კაცის მკვლელი იყო დასაბამითგან და ჭეშმარიტებაში ვერ დადგა, რადგან არაა მასში ჭეშმარიტება. როცა სიცრუეს ამბობს, თავისას ამბობს, რადგან ცრუა იგი და სიცრუის მამაა“ (იოანეს სახარება, თავი 8, სტროფი 44). „ვინც ღვთისგანაა, ღვთის სიტყვებს ისმენს. თ ქ ვ ე ნ ი მ ი ტ ო მ ა რ ი ს მ ე ნ თ რ ო მ ღ ვ თ ი ს გ ა ნ ა რ ა ხ ა რ თ“ (იოანეს სახარება, თავი 8, სტროფი 47). “თქვა უფალმა ღმერთმა: აჰა, გახდა ადამი როგორც ერთ ერთი ჩვენთაგანი, შემცნობი კეთილისა და ბოროტისა. არ გაიწოდოს ახლა ხელი და არ მოსწყვიტოს სიცოცხლის ხის ნაყოფიც, არ შეჭამოს და მარადიულად არ იცოცხლოს“ (დაბადება, თავი 3, სტროფი 22). იოანეს სახარებიდან, რომელიც აშკარად გნოსტიკურ ხასიათს ატარებს, ნათლად ჩანს, რომ იესო ქრისტე იუდეველთა ღმერთს, ისრაელის ღმერთს, ბოროტ სულად მიიჩნევს. ძველ აღთქმაში არსებობს საკმაოდ მრავალი ფაქტობრივი მტკიცებულება იმისა, რომ ისრაელიანთა ღვთაება - იეღოვა (იაჰვე), ბოროტი სულია და არა სინათლისა და სიკეთის ღმერთი, “გამოვიდა სიხონი მთელი თავისი ხალხით იაჰცაში ჩვენს წინააღმდეგ საბრძოლველად“ (ძველი აღთქმა, მეორე რჯული, თავი 2, სტროფი 32). „ხელში ჩაგვაგდებინა იგი უფალმა, ჩვენმა ღმერთმა და ჩვენც დავამარცხეთ იგი, მათი შვილები და მთელი მისი ხალხი“ (ძველი აღთქმა, მეორე რჯული, თავი 2, სტროფი 33). „ მაშინ დავიპყარით მისი ყველა ქალაქი, ავაოხრეთ ქალაქები და გავწყვიტეთ მცხოვრებნი დიდიან-პატარიანად. არავინ დაგვიტოვებია ცოცხალი“ (ძველი აღთქმა, მეორე რჯული, თავი 2, სტროფი 34). „ჩაგვაგდებინა ხელში უფალმა, ჩვენმა ღმერთმა, ყოგიც, ბაშანის მეფე, მთელი მისი ხალხითურთ და ჩვენც დავამარცხეთ იგი, ისე რომ არავინ დარჩენილა ცოცხალი“ (ძველი აღთქმა, მეორე რჯული, თავი 3, სტროფი 3). „გავანადგურეთ ისინი, როგორც მოვექეცით სიხონს, ხეშბონის მეფეს, როცა გავუნადგურეთ ყველა ქალაქი - მამრი, დედრი და ბავშვი“ (ძველი აღთქმა, მეორე რჯული, თავი 3, სტროფი 6).“თუ იდუმალ წაგაქეზებს შენი ძმა, დედაშენის შვილი, ან შენი ვაჟი, ან ასული, ან შენს გვერდით მწოლი ცოლი, ან მეგობარი, რომელიც საკუთარი სულივითა გყავს და გეტყვის: წამო ვემსახუროთ სხვა ღმერთებს, რომლებსაც არ იცნობთ არც შენ და არც შენი მამა-პაპა“ (ძველი აღთქმა, მეორე რჯული, თავი 13, სტროფი 6). „იმ ხალხთა ღმერთებს, თქვენს გარშემო რომ არიან, შენთან ახლოს მყოფთა თუ შენგან შორს მყოფთა, ქვეყნის კიდიდან კიდემდეო“ (ძვ. აღთქმა, მეორე რჯული, თავი 13, სტროფი 7). „ნუ დაყვები მას და ნუ გაუგონებ, ნუ დაგენანება იგი, ნუშეიბრალებ, ხელს ნუ დააფარებ“ (ძვ. აღთქმა, მეორე რჯული, თავი 13, სტროფი 8). „არამედ მოკალი იგი. პირველად შენი ხელი უნდა აღიმართოს მის მოსაკლავად, მერე კი მთელი ერისა“ (ძვ. აღთქმა, მეორე რჯული, თავი 13, სტროფი 9). „ჩაქოლე იგი, რომ მოკვდეს“ (ძვ. აღთქმა, მეორე რჯული, თავი 13 სტროფი 10). „გამოჩნდა უგვანი ხალხი შენი წრიდან და აცდუნებს თავისი ქალაქის მკვიდრთ, ეუბნება: წამო ვემსახუროთ სხვა ღმერთებს, რომლებსაც არ იცნობდითო“ (ძვ. აღთქმა, მეორე რჯული, თავი 13, სტროფი 13) . „ხოლო შენ გამოიძიე, გაარკვიე, კარგად გამოიკითხე და აჰა, ყველაფერი სრული სიმართლე გამოდგა, ჩადენილია ასეთი საძაგლობა შენ წიაღში“ (ძვ. აღთქმა, მეორე რჯული, თავი 13 სტროფი 14). „მახვილით დახოცე იმ ქალაქის მცხოვრებნი, დაარისხე ქალაქი და ყველაფერი რაც მასშია, მისი საქონელიც მახვილით ამოხოცე“ (ძვ. აღთქმა, მეორე რჯული, თავი 13, სტროფი 15). „ხელში ჩაგიგდებს მას უფალი, შენი ღმერთი და მახვილით გაწყვეტ მამროვანს“ (ძვ. აღთქმა, მეორე რჯული, თავი 20, სტროფი 13). „მხოლოდ ქალები, ბავშვები, პირუტყვი და ყველაფერი რაც ქალაქში იქნება - მთელი ნადავლი დაიტაცე. ჭამე შენი მტრების ნადავლი, რომლებიც უფალმა, შენმა ღმერთმა ჩაგიგდო ხელში“ (ძვ. აღთქმა, მეორე რჯული, თავი 20, სტროფი 14). „ოღონდ ამ ხალხთა ქალაქებიდან, რომლებიც უფალმა შენმა ღმერთმა მოგცა წილად, ერთი სულიც არ დატოვო ცოცხალი“ (ძვ. აღთქმა, მეორე რჯული, თავი 20, სტროფი 16). „პირწმინდად გაანადგურე ისინი: ხეთელნი, ამორეველნი, ქანაანელები, ფერიზეველები, ხივიელები და იებუსეველნი, როგორც გიბრძანა უფალმა, შენმა ღმერთმა (ძვ. აღთქმა, მეორე რჯული, თავი 20, სტროფი17). ჩემი აზრით, ძველი აღთქმა, საქვეყნოდ იმის მანიფესტირებას ახდენს, რომ „რჩეულ ერს“ ყველაფრის უფლება ჰქონია თურმე. მათ შორის, მთელი რიგი ეთნოსების გენოციდისა და მათი მიწების ოკუპაციისა! კარგად დააკვირდით ძველ აღთქმას და გულახდილად თქვით, თქვენ მართლაც გგონიათ, რომ ებრაელები „რჩეული ერი“ არიან? რომ იეღოვა „კეთილი და ნათელი ღმერთია“? რომ ის, რასაც ისრაელიანები ჩადიოდნენ, გამართლებულია??! გამოფხიზლდით ხალხნო, გამოფხიზლდით ადამიანებო! მთელი ძველი აღთქმა ესაა მესიანიზმისა და რჩეულობის იდეებზე, რელიგიურ ფანატიზმზე დაფუძნებული ტოტალური ეთნიკური გენოციდის, სისხლისმღვრელი დაპყრობითი ომებისა და მთელი რიგი ეთნოსების დამონების ქრონიკები, რომელშიც ცხადად ჩანს, რომ ებრაელთა ღმერთი - იეღოვა აშკარად და დაუფარავად ერთი ერის, ებრაელი ერის მიერ სხვა ერების ტოტალური ეთნიკური გენოციდის, სისხლისმღვრელი დაპყრობითი ომებისა და ერების დამონების ინიციატორი, აგიტატორი, პროპაგანდისტი და სულისჩამდგმელია. იეღოვა აშკარად არის აგრესიული,მრისხანე, შურისმაძიებელი, გულქვა, ბოროტი, ავზნიანი, მკაცრი, შეუწყნარებელი და სადისტი არსება, რომელსაც ღვთაებრიობის ცნებასთან არაფერი აქვს საერთო. იეღოვას თვისებები, ის მოწოდებები ტოტალური გენოციდისაკენ, დაპყრობითი ომებისაკენ და ა.შ. რაც არის ძველ აღთქმაში, არანაირად არ ჯდება სინათლისა და სიკეთის ღმერთის და საერთოდ ღვთაებრიობის ცნებაში, ჭეშმარიტი ღმერთი, არის არა ომის ღმერთი, არამედ მშვიდობის, არა სადისტი, არამედ ჰუმანისტი, არა შეუწყნარებელი, არამედ მოწყალე... იეღოვას ნიშან-თვისებები და ხასიათი ვერ ჯდება სიკეთისა და ჰუმანიზმის საზღვრებში. ამ სამყაროში არცერთ არსებას და არცერთ ერს არ აქვს ერების ტოტალური გენოციდის, დაპყრობითი ომების წარმოების და ერთი ერისათვის სხვათა დამონების უფლება. ოფიციალური, ყოველ შემთხვევაში ქრისტიანულ ორთოდოქსიასა და კრეაციონისტულ ფსევდომეცნიერულ წრეებში გაბატონებული აზრის თანახმად, ებრაელები ეგვიპტეში, ეგვიპტის სამეფოში, ცხოვრობდნენ როგორც მონები, რამეთუ დამონებულნი იყვნენ ეგვიპტის ფარაონის მიერ და ცხოვრობდნენ გაუსაძლის პირობებში. ერთხელაც ეგვიპტის ფარაონს გრძნეულებმა აცნობეს, რომ ისრაელიანთა მოდგმაში დაიბადებოდა კაცი, რომელიც საშინელ საფრთხეს შეუქმნიდა მთელ ეგვიპტეს. ამიტომაც ფარაონმა ამოწყვიტა ისრაელიანთა ყველა პირმშო, მაგრამ მოსე, ის რჩეული პირმშო სასწაულებრივად გადარჩა, ის მდინარეში მცურავ კალათაში იპოვა, ეგვიპტელმა დედოფალმა და გაზარდა როგორც შვილი. როცა წამოიზარდა მოსე, მას გამოეცხადა იეღოვა და ამცნო ღვთაებრივი მისიის შესახებ, რომლის თანახმადაც მას (მოსეს) ებრაელები ფარაონის ტყვეობისაგან უნდა გაენთავისუფლებინა. მოსემ დაუჯერა იეღოვას და მისით გამხნევებულმა ეგვიპტელ ფარაონს მოსთხოვა ებრაელთა განთავისუფლება, მაგრამ ფარაონმა უარი უთხრა. ამიტომაც მოსეს მოუწია მთელი რიგი სასწაულების ჩატარება, რაც 10 წყევლის ეგვიპტელთა თავზე დატეხვაში გამოიხატა და ყველაფერ ამას მოსე აკეთებდა იეღოვას დახმარებით. საბოლოოდ ფარაონს მოუწია ებრაელთა განთავისუფლება, მაგრამ როდესაც ებრაელები წითელ ზღვაზე გადადიოდნენ, ფარაონმა კვლავ გადაიფიქრა და ჯარი დაადევნა ებრაელებს, მაგრამ მოსემ იეღოვას ძალით ზღვაში ჩაძირა და ჩანთქა ეგვიპტელთა ჯარი. შემდეგ კი უფაბნოში 40 წლიანი ხეტიალის შემდეგ მიაღწიეს აღთქმულ ქვეყანას და იქ დასახლდნენ. მაგრამ უკანასკნელი თანამედროვე მეცნიერული გამოკვლევების თანახმად (რომლებიც ჩაატარეს მეცნიერებმა - მარკ შვარცმა, რიჩარდ გებრიელმა, დევიდ ჯორჯმა, აარონ შუგარმა, სტივენ ვაიგარტნერმა, ბილ ბრაუნმა, დევიდ ერიქსონმა, ჰელენ ბონდმა და ა.შ.), ებრაელნი არ ყოფილან მონები (!), არამედ დაქირავებული მუშაკები, ისინი იყვნენ სრულებით თავისუფალი ადამიანები რომლებიც იღებდნენ საკმაოდ დიდ ხელფასს ეგვიპტის ხელისუფლებისაგან. მრავალი ებრაელი მაღალ სახელმწიფო პოსტებსაც კი იკავებდა, ეს დამტკიცებულია მეცნიერულად. ერთ დღესაც ებრაელები უბრალოდ აჯანყდნენ და კბილებამდე შეიარაღებულებმა ააოხრეს და გადაწვეს, სრულებით გაძარცვეს მთელი ჩრდილოეთი ეგვიპტე, ისე რომ მოსახლეობის უმეტესობა ამოწყვიტეს, რაღა თქმა უნდა განრისხებულმა ფარაონმა ჯარის გადარჩენილი ნაწილი დაადევნა. აქ უკვე საქმეში ერთვება ეზოთერიკა. თუ მას დავუჯერებთ, ის „სასწაული“ რაც მოსემ მოახდინა; ეგვიპტელთა ჯარის ჩაძირვა, მან მოახერხა ლუნარული დემონის, ბოროტი ანგელოზის, კოსმიური დემონი დემიურგის - იეღოვა-ილდაბაოთის ანუ სატანაილის ბნელი ძალის მეშვეობით. მაგრამ მოდით ჯერ ცოტა უკან გადავინაცვლოთ და ეგვიპტის თავზე დამტყდარი წყევლების შესახებ ვისაუბროთ, გავარკვიოთ ეს საკითხი, უკანასკნელ მეცნიერულ აღმოჩენებთან დაკავშირებით. ჩვენ შეგვიძლია დავასკვნათ, რომ მოსემ ილდაბაოთ-სატანაილის ძალით, მოწამლა ეგვიპტის წყალი, წყალში მიკრობული წითელი წყალმცენარეების გამრავლება იწვევს; წყლის გაწითლებას და თევზების დახოცვას და გომბეშოთა კატასტროფულ გამრავლებას, შემდეგ ისინიც იხოცებიან და რადგან მწერებს არავინ ჭამს ისინი კატასტროფულად მრავლდებიან, მათ მოაქვთ სნეულება. ჭირმა მოკლა ეგვიპტელები, რადგან დაინფიცირებული ხორბალი ჭამეს, ხორბალი რაღა თქმა უნდა მოსემ მოაჯადოვა ე.ი. მოწამლა იეღოვას ძალის გამოყენებით. აგრეთვე უნდა აღინიშნოს რომ ეგვიპტელნი პირველშობილ ყრმებს უფრო მეტს აჭმევდნენ ვიდრე დანარჩენ ბავშვებს. ამიტომაც მოწამლული ხორბლით დაიხოცნენ პირველშობილნი. შემდეგ კი ებრაელთა ბარბაროსულმა ურდომ გაანადგურა არც მეტი არც ნაკლები 10 ეთნოსი, 10 ერი; ამორეველნი, მოებელნი, ედუმელნი, ხეთელნი, ფერიზეველნი, იებუსეველნი, ქანაანელნი, ხივიელნი, გირგაშეველნი და მიდიანელნი. მათ ამ ხალხთა 90 % -ზე მეტი გაწყვიტეს, ხოლო რაც გადარჩა დაიმონეს, ებრაელი მამაკაცები ტყვედ ჩაგდებულ ქალებს აიძულებდნენ მათთან სექსუალური კავშირის განხორციელებას, რათა ებრაელი ერი გაემრავლებინათ. „გაილაშქრეს მიდიანზე, როგორც ნაბრძანები ქონდა მოსესთვის უფალს და დახოცეს ყველა მამრი“ (რიცხვნი, თავი 31, სტროფი 7). „დახოცილებში იყვნენ მიდიანის მეფეები: ევი, რეკემი, ცური, ხური და რება - ხუთი მიდიანელი მეფე. აგრეთვე მოკლეს მახვილით ბალაამი, ბეყორის ძე“ (რიცხვნი, თავი 31, სტროფი 8). „ტყვედ წაიყვანეს ისრაელიანებმა მიდიანელი ქალები და ბავშვები და მთელი მათი საქონელი. მოიალაფეს მთელი მათი ქონება და დოვლათი“ (რიცხვნი, თავი 31, სტროფი 9). „ცეცხლს მისცეს ყველა მათი ქალაქი მათ საზღვრებში და ყველა დაბა“ (რიცხვნი, თავი 31, სტროფი 10). „აიღეს მთელი ნადავლი და მთელი ნაალაფარი კაციდან პირუტყვამდე“ (რიცხვნი, თავი 31, სტროფი 11). შემდეგ მივიდნენ ებრაელი ტერორისტები და ყაჩაღები თავიანთ უფროსთან მოსესთან და „განურისხდა მოსე ჯარის უფროსებს, ათასისთავებს და ასისთავებს, რომლებიც ბრძოლის ველიდან მობრუნდნენ“(რიცხვნი, თავი 31, სტროფი 14). „უთხრა მათ მოსემ: ცოცხალი დატოვეთ ყველა ქალი?“ (რიცხვნი, თავი 31, სტროფი 15).„განა მათი მიზეზით არ განუდგნენ ისრაელიანები უფალს, როგორც თქვა ბალაამმა და გადაამეტეს ფეღორის ცოდვას, რის გამოც მოხდა განადგურება უფლის საზოგადოებაში?“ ( რიცხვნი, თავი 31, სტროფი 16). „ახლა გაწყვიტეთ ბავშვებში ყველა მამროვანი, ყოველი ქალი რომელსაც შეცნობილი ყავს მამაკაცი მამრის საწოლზე, მოკალით“ (რიცხვნი, თავი 31, სტროფი 17). „იმავე დღეს აიღო იესომ მაკედა, მახვილით მოსრა იგი და მისი მეფე, მუსრი გაავლო მათ და ყველა სულიერს, რაც კი იქ იყო, არავინ დაუტოვებია ცოცხალი. ისევე მოექცა მაკედას მეფეს როგორც იერიქონის მეფეს მოექცა“ (იესო ნავეს ძე, თავი 10, სტროფი 28). „ჩაუგდო ხელში უფალმა ისრაელს ლიბნაც და მისი მეფეც. მოსრა მახვილით ის და ყველა სულიერი, რაც კი იქ იყო, არავინ დაუტოვებია ცოცხალი. ისევე მოექცა მის მეფეს, როგორც იერიქონის მეფეს მოექცა“ (იესო ნავეს ძე, თავი 10, სტროფი 30). „ხელში ჩაუგდო უფალმა ისრაელს ლაქიში და მან მეორე დღესვე აიღო ლაქიში, მახვილით მოსრა იგი და ყველა სულიერი რაც კი იქ იყო.ისევე მოექცა როგორც ლიბნას“ (იესო ნავეს ძე, თავი 10, სტროფი 32).“მაშინ აიძრა ჰორამი, გეზერის მეფე, ლაქიშის საშველად, მაგრამ მუსრი გაავლეს მათ იესომ და მისმა ხალხმა. არავინ დაუტოვებიათ ცოცხალი“ (იესო ნავეს ძე, თავი 10, სტროფი 33). „აიღო ყეგლონი იმავე დღეს და მახვილით მოსრა იგი. ყოველი სულიერი, რაც კი იქ იყო, ამავე დღეს ამოწყვიტა, ისევე მოექცა, როგორც ლაქიშს“ (იესო ნავეს ძე, თავი 10, სტროფი 35). „აიღო ხებრონი და მოსრა იგი მახვილით მისი მეფითურთ, ყველა მისი ქალაქი და ყოველი სულიერი, რაც კი იქ იყო. არვინ დაუტოვებია ცოცხალი. ისევე მოექცა, როგორც ყეგლონს, გაანადგურა იგი და ყოველი სულიერი, რაც კი იქ იყო“ (იესო ნავეს ძე, თავი 10, სტროფი 37). „ხელში ჩაიგდო იგი და მისი მეფე და მისი ყველა ქალაქი, მახვილით მოსრა და ამოწყვიტა ყოველი სულიერი, რაც კი იქ იყო. არაფერი დაუტოვებია ცოცხალი, როგორც მოექცა ხებრონს, ასევე მოექცა დაბირს და მის მეფეს, ასევე მოექცა ლიბნას და მის მეფეს“ (იესო ნავეს ძე, თავი 10, სტროფი 39). „მახვილით მოსრა იესომ მთიანეთი, სამხრეთი მხარე, შეფელა და მთის ძირები და ყველა მათი მეფე. არვინ დაუტოვებია ცოცხალი, ყველა სულდგმული მოსპო, როგორც ბრძანა უფალმა, ისრაელის ღმერთმა“ (იესო ნავეს ძე, თავი 10, სტროფი 40). „მუსრი გაავლო მათ იესომ კადეშ-ბარნეადან ღაზამდე, მთელს გოშენის მხარეს გაბაონამდე“ (იესო ნავეს ძე, თავი 10, სტროფი 41). „ყველა ეს მეფე და მათი ქვეყნები ერთ ჯერზე ჩაიგდო ხელში იესომ, რადგან უფალი, ისრაელის ღმერთი იბრძოდა მისთვის“ (იესო ნავეს ძე, თავი 10, სტროფი 42). „უთხრა უფალმა იესოს: ნუ შეგეშინდება მათი, რადგან ხვალ ამ დროისათვის ყველას შევმუსრავ ისრაელის წინაშე. მათ ცხენებს ძარღვები გადაუსერე და ცეცხლს მიეცი მათი ეტლები“ (იესო ნავეს ძე, თავი 11, სტროფი 6). „მოულოდნელად მიადგა მათ იესო მეომრებითურთ მერომის წ####ბთან და დაესხა თავს“ (იესო ნავეს ძე, თავი 11, სტროფი 7). „ხელში ჩაუგდო ისინი უფალმა ისრაელიანებს. შეუტიეს და სდიეს დიდ ციდონამდე,მისრეფოთ-მაიმამდე და მიცფას ველამდე, აღმოსავლეთისკენ, მუსრი გაავლეს, ისე რომ ცოცხალი არვინ დაუტოვებიათ“ (იესო ნავეს ძე, თავი 11, სტროფი 8). „ისე მოექცა მათ იესო, როგორც ნაბრძანები ქონდა მისთვის უფალს. მათ ცხენებს ძარღვები გადაუსერა და ცეცხლს მისცა ეტლები“ (იესო ნავეს ძე, თავი 11, სტროფი 9). „მაშინვე გამობრუნდა იესო და აიღო ხაცორი და მახვილით განგმირა მისი მეფე, რადგან წინათ ხაცორი ყველა ამ სამეფოს თავი იყო“ (იესო ნავეს ძე, თავი 11, სტროფი 10). „ მახვილით მოსრეს ყოველი სულიერი, რაც კი იქ იყო. არცერთი სულდგმული არ დაუტოვებიათ. ხაცორს კი ცეცხლი წაუკიდეს“ (იესო ნავეს ძე, თავი 11, სტროფი 11). „ამ ქალაქის ნადავლი და პირუტყვი წამოასხეს თავისთვის ისრაელიანებმა, მთელი ხალხი კი მოსრეს მახვილით, ისე რომ მთლიანად ამოწყვიტეს, ერთი სულიც არ დაუტოვებიათ“ ( იესო ნავეს ძე, თავი 11, სტროფი 14). „ისინიც გამოვიდნენ ქალაქიდან მათ დასახვედრად და ისრაელს შორის მოექცნენ ჰაღაელები. დასცხეს მათ და არავინ გაუშვიათ ცოცხალი“ (იესო ნავეს ძე, თავი 8, სტროფი 22). „ხოლო ჰაღაელთა მეფე ცოცხლად შეიპყრეს და იესოს მიგვარეს“ (იესო ნავეს ძე, თავი 8, სტროფი 23). „როცა მოათავა ისრაელმა ჰაღაის მცხოვრებთა ხოცვა-ჟლეტა ველზე უდაბნოში, სადამდეც მორეკეს ისინი და ყველანი უკლებლივ დაეცნე მახვილისაგან, მაშინ გაბრუნდა მთელი ისრაელი ჰაღაიში და მახვილით ამოწყვიტა დანარჩენი ხალხი“ (იესო ნავეს ძე, თავი 8, სტროფი 24). „ამოწყდა იმ დღეს ჰაღაის მცხოვრებთაგან სულ თორმეტი ათასი სული - კაცი და ქალი“ (იესო ნავეს ძე, თავი 8, სტროფი 26). „იესოს არ ჩამოუღია ხელი, რომლითაც შობი ქონდა მოღერებული, ვიდრე არ ამოწყვიტა მთელი ჰაღაი“ (იესო ნავეს ძე, თავი 8, სტროფი 26). „გადაწვა იესომ ჰაღაი და სამარადისო ნანგრევებად უკაცრიელ ადგილად აქცია დღევანდლამდე“ (იესო ნავეს ძე, თავი 8, სტროფი 28). „გაანადგურეს ქალაქში(იერიქონში) ყველაფერი რაც დასარისხებელი იყო: კაცი თუ ქალი, ყმაწვილი თუ მოხუცებული, ცხვარ-ძროხა თუ სახედარი“ (იესო ნავეს ძე, თავი 6, სტროფი 21). თქვენი აზრით, რას უნდა ნიშნავდეს იესო ნავეს ძის, ებრაელთა მხედართმთავრის შესახებ ძველი აღთქმაში ნათქვამი შემდეგი სიტყვები : „მახვილით მოსრა იესომ მთიანეთი, სამხრეთი მხარე, შეფელა და მთის ძირები და ყველა მათი მეფე. არვინ დაუტოვებია ცოცხალი, ყველა სულდგმული მოსპო, როგორც ბრძანა უფალმა, ისრაელის ღმერთმა“? კარგად დაუკვირდით, ე.წ. „უფალმა, ისრაელის ღმერთმა“ პირდაპირ და აშკარად, გარკვევით, ყოველგვარი მიკიბ მოკიბვის გარეშე, ისრაელიანებს უბრძანა, რომ ამოეწყვიტათ და სულმთლად გაენადგურებინათ, სამხრეთ მთიანეთის, შეფელას მიდამოების ყველა მაცხოვრებელი! მან ფაქტობრივად ებრაელებს მისცა ნებართვა უდანაშაულო მოსახლეობის ტოტალური ეთნიკური გენოციდისა, თქვენი აზრით რას ნიშნავს სიტყვები: „არვინ დაუტოვებია ცოცხალი, ყველა სულდგმული მოსპო“? თქვენ ფიქრობთ რომ აქ უბრალოდ მტრის ჯარის შემუსრვაზეა საუბარი? ჰოო? აბა კიდევ ერთხელ ყურადღებით წაიკითხეთ რა წერია, აქ გარკვევითაა ნათქვამი, რომ ისრაელის „ღმერთმა“, საბაოთ უფალმა ანუ იეღოვამ, ისრაელის ხალხს ე.ი. ებრაელებს ამოაჟლეტინა და ამოაწყვეტინა მთელი ეთნოსი, კაცები, ქალები, ბავშვები, მოხუცები, ცხოველებიც კი! აი, რა იგულისხმება სიტყვებში „ყოველი სულდგმული“, რამეთუ „ყოველი სულდგმული“, ესაა კაციც, ქალიც, ბავშვიც, მოხუციც და პირუტყვიც. განა შეიძლება არსება რომელიც ამგვარ ბრძანებას გასცემს, ბრძანებას მთელი ერის, უკლებლივ ყველა ადამიანის ამოწყვეტის შესახებ, იყოს ჭეშმარიტი ღმერთი? სინათლისა და სიკეთის, სიყვარულისა და ჰარმონიის ღმერთი? მე როგორც ჭეშმარიტ სულიერ მეცნიერს, თეოსოფს და ჰუმანისტს, მიმაჩნია, რომ არასგზით!! გაუგებარია თუ იეღოვა, ისრაელის ღმერთი, ჭეშმარიტი ღმერთია, ყოველგვარი სათნოების, სინათლის, სიკეთის, სიყვარულის, ჰარმონიის, მოწყალების, თანაგრძნობის, მშვიდობის, მშვენიერების, უშფოთველობის და ყველა სხვა სათნოების უნივერსალური დასაბამი, მათი კრებითი სახე და აბსოლუტური იდეალი, მაშინ ასეთ არსებას რად სჭირდება სისხლისღვრა ? რატომ უჭერს ისრაელის ღმერთი მხარს მხოლოდ ერთ ერს, რატომ ირჩევს მხოლოდ ერთ ერს? რატომ აღუთქვამს თავის რჩეულ ერს იმ მიწას, ქვეყანას, რომელიც ცოცხალი ადამიანებით, აბორიგენი მოსახლეებითაა დასახლებული, რომელნიც იმ მიწას რომელზედაც სახლობენ, კანონიერად და სამართლიანად ფლობენ? რა უფლება აქვს ისრაელის უფალს, თუ ის ასეთი კარგი და მშვენიერია, როგორც ამას ცდილობენ წარმოგვიდგინონ მართლმადიდებელი დოგმატიკოსები, მისცეს წინდაწინ ე.ი. დაპირდეს ერთ ერს, ე.წ. თავის მიერ ამორჩეულ ერს, სრულებით უცხო ხალხების მიწები? რა კრიტერიუმებით ამოარჩია ისრაელის უფალმა ებრაელები? განა რა სხვა ხალხებსაც რომ გამოცხადებოდა და მათთვისაც ემცნო ჭეშმარიტება არ აჯობებდა? რატომ წააქეზა ისრაელის უფალმა ისრაელის ხალხი, სხვა ერების წინააღმდეგ და ამოაჟლეტინა ისინი და თან უსასტიკესი ფორმით, უკლებლივ ყველა, კაცი, ქალი, ქალწული, ვაჟიშვილი, მოხუცი, ბავშვი და პირუტყვი? განა არსება რომელიც წამდაუწუმ განადგურებითა და გაცამტვერებით ემუქრება თავის ე.წ. „რჩეულ ერს“ და ძალითა და დაშინებით აიძულებს თაყვანისცემას და უკრძალავს სხვა ღმერთებისაკენ გახედვას ჭეშმარიტი კეთილი ღმერთია? „არ გადახვიდეთ არც მარცხნივ არც მარჯვნივ!“ ეს ისრაელის ღმერთის სიტყვებია და მერე ამ სიტყვებს მოყვება საზარელი და საშინელი წყევლა-მუქარა იმ შემთხვევაში თუ „რჩეული ერი“ განუდგება მას, რად ემუქრება ისრაელის ღმერთი ათასგვარი ავადმყოფობებით, კლიმატური კატაკლიზმებითა და სხვა უბედურებებით თავის „რჩეულ ერს“ რომელიც „ასე უყვარს“? რად სურს რომ ერთ ერს დაუმორჩილოს სხვა ერები? და საერთოდაც რად აწარმოებს ომს, სასტიკ სისხლისმღვრელ ომს ე.წ. „წარმართ ხალხებთან“? რად ესაჭიროება ისრაელის ღმერთს ომის წარმოება და ერთი ერის ხელით სხვა ერების მოშთობა და მონადუღება? რად არის ისრაელის უფალი ასეთი სასტიკი? რატომაა რომ ძველ აღთქმაში საერთოდ არ ჩანს არც სიყვარული, არც ჰარმონია, არც სიკეთე, არც მოწყალება, არც თანაგრძნობა, არამედ მარტოოდენ აგრესია, რისხვა, მრისხანება, ეგოიზმი, მესიანიზმი, რასიზმი და ქსენოფობია? ხოლო ახალ აღთქმაში; სახარებებსა და მოციქულთა წერილებში საპირისპირო? „ცეცხლს წავუკიდებ დამასკოს გალავანს და შეჭამს იგი ბენ-ჰადადის პალატებს“ (იერემია წინასწარმეტყველი, თავი 49, სტროფი 27), ამბობს ისრაელის „ღმერთი“! ხედავთ რას ამბობს? განა რად ამბობს ამას ისრაელის „ღმერთი“? „ელამში დავიდგამ ტახტს და აღვგვი იქიდან მეფეებს და მთავრებს, ამბობს უფალი“ (იერემია, თავი 49, სტროფი 38), ერთი ეს მითხარით „მართალ მადიდებელო“ დოგმატიკოსებო, რად უნდა ზეციურ უფალს რომლის ტახტსაც წარმოადგენს ცა და მიწა, ღმერთს რომელიც მთელი ქვეყნიერების მყრობელია, მიწიერი ტახტი, მიწიერ სამყაროში? მიწიერი ძალაუფლება? მოდით ერთი გავიხსენოთ რას ამბობს ჭესმარიტად ჭეშმარიტი უფალი ღმერთი ჭეშმარიტებისა - იესო ქრისტე ნაზარეველი ლოგოსი, „თქვენ ქვენანი ხართ, მე კი ზემოთიდან ვარ; თქვენ წუთისოფლისა ხართ, მე კი წუთისოფლისა არა ვარ“ (იოანეს სახარება, თავი 8, სტროფი 23), აგრეთვე „ჩემი სამეფო არ არის წუთისოფლისა“ (იოანეს სახარება, თავი 18, სტროფი 36), მაშინ როდესაც ისრაელის ღმერთი ცდილობს კაცობრიობის დამონებას და ამსოფლიური ძალაუფლების მოპოვებას, ქრისტე პირიქით უარყოფს მას და სააშკარაოზე გამოყავს ისრაელის ღმერთი. აბა ახლა კარგად დაფიქრდით, კარგი იყო, როდესაც არაბმა ტერორისტებმა ნიუ იორკში ტყუპი ცათამბჯენები ააფეთქეს?! კარგი იყო, როდესაც რუსეთის ჯარმა კინაღამ რომ დაღუპა საქართველო და მოაოხრა ჩვენი ქვეყანა?! განა იგივე მესიანიზმის იდეით შეპყრობილი და დაავადებული რუსი პოლიტიკოსები დაზომბირებულ რუს ჯარისკაცებს საქართველოში რომ აგზავნიდნენ?! ჰა??! ვის მოსწონს ეს?! პირადად მე არა! ნუთუ არავის აქვს წაკითხული ყურადღებით ძველი აღთქმა? ნუთუ დღესდღოებით მოიძებნება ნორმალური ადამიანი, რომელიც გაბედავს და გაამართლებს ისრაელიანთა მიერ წარსულში ჩადენილ მხეცობებს?!! თუ ეს ასეა, მაშინ უკვე მესმის თუ რატომ არის კაცობრიობა მორალური და ეთიკური გადაგვარების პირას! „უთხრა უფალმა მოსეს: ახლა მიდიხარ და იცოდე, როცა დაბრუნდები ეგვიპტეში, ფარაონის წინაშე მოახდენ ყველა სასწაულს, რომელიც ხელში ჩაგიდევი. გულს გავუსასტიკებ ფარაონს და არ გაუშვებს ხალხს“ (გამოსვლა, თავი 4, სტროფი 21). „გულს გავუსასტიკებ ფარაონს, გავამრავლებ ნიშნებსა და სასწაულებს ეგვიპტის ქვეყნად“ (გამოსვლა, თავი 7, სტროფი 3). „გაუსასტიკა გული უფალმა ფარაონს და არ უსმინა მათ, როგორც ნათქვამი ქონდა უფალს“ (გამოსვლა, თავი 7, სტროფი 13). „უთხრეს გრძნეულებმა ფარაონს: ეს ღვთის ხელია! გაუსასტიკდა გული ფარაონს და არ შეისმინა მათი, როგორც ნათქვამი ქონდა უფალს“ (გამოსვლა, თავი 8, სტროფი 19). „გაუსასტიკა გული უფალმა ფარაონს და არ უსმინა მათ ფარაონმა, როგორც ნათქვამი ქონდა მოსესთვის უფალს“ (გამოსვლა, თავი 9, სტროფი 12). „გაუსასტიკდა გული ფარაონს“ (გამოსვლა, თავი 9, სტროფი 35). „უთხრა უფალმა მოსეს: მოუღერე ხელი ეგვიპტის ქვეყანას კალიის გამოსახმობად და შეესიოს კალია ეგვიპტის ქვეყანას; გადაჭამოს ქვეყნის მთელი ბალახი, რაც სეტყვას გადაურჩა“ (გამოსვლა, თავი 10, სტროფი 12). „გაუსასტიკა უფალმა გული ფარაონს“ (გამოსვლა, თავი 10, სტროფი 20). „გაუსასტიკა უფალმა გული ფარაონს“ (გამოსვლა, თავი 10, სტროფი 27). აქედან გამომდინარე ცხადია ერთადერთი რამ, კერძოდ ის რომ იეღოვა ესაა არაადეკვატური სადისტი არსება, იმის მაგივრად რომ ფარაონს გული მოულბოს და სიკეთე და სიყვარული გაუღვიძოს გულში, ის უსასტიკებს, გულს მას! და რისთვის? რისთვის და თუ ძველ აღთქმას დავუჯერებთ საკუთარი ძალის, ძლევამოსილების დემოსტრირებისათვის თავისი ხალხისა და ეგვიპტელთა წინაშე. აშკარაა რომ ლოგიკური და რაციონალური იქნებოდა სხვაგვარი პოლიტიკა, ჯერ ერთი იეღოვა გულს უსასტიკებს ფარაონს და ამას საკუთარი პირით აღიარებს ე.ი. ის რომ ეგვიპტის ფარაონი არ ეპუება მოსეს და არ უშვებს ისრაელიანებს, არის არა ფარაონის. არამედ იეღოვას ბრალი. მესამეც ის ისრაელიანებს აღუთქვამს იმ მიწას, რომელიც მათ არ ეკუთვნით და სადაც სულ სხვა ხალხები ცხოვრობენ, ისრაელიანებმა იეღოვას და მისი ყურმოჭრილი მონის, მოსეს წაქეზებით 10 ერი მოსპეს(!). იეღოვა და მოსე არიან არაადეკვატური სადისტი სოციოპათი, ფსიქოპათი, რასისტი, ქსენოფობები. იესო ქრისტე იეღოვაზე ამბობს: “მთავარი ამ წუთისოფლისა მსჯავრდებულია“ (იოანეს სახარება, თავი 16, სტროფი 11). „ბევრს აღარ ვილაპარაკებ თქვენთან, რადგან წუთისოფლის მთავარი მოდის და მას ჩემში არაფერი ეკუთვნის“ (იოანეს სახარება, თავი 14, სტროფი 30). „ახლაა ამ წუთისოფლის სამსჯავრო. ამ წუთისოფლის მთავარი ახლა გარეთ განიდევნება“ (იოანეს სახარება, თავი 12, სტროფი 31). სწორედ ეს წუთისოფლის მთავარი არის ბოროტი დემიურგი, ქვეყნიერების შემოქმედი ბოროტი ანგელოზი, რომელსაც აგრეთვე ჰქვია ისრაელის ღმერთი და რომელსაც აბრაამიტები შეცდომით აღმერთებენ, არ იციან რა რომ ის ბოროტი ეშმაკია. იესო ქრისტე მოვიდა იმისათვის რათა დაერღვია ისრაელის „ღმერთის“ მიერ მოცემული რჯული და ხალხი გაეთავისუფლებინა რჯულის წყევლისაგან. კოსმოსს ბოროტი დემონი მართავს, ის არის ცრუ ღმერთი, რომელიც საკუთარ თავს ერთადერთ ჭეშმარიტ ღმერთად თვლის და მუქარის ძალით აიძულებს ადამიანებს ეთაყვანონ. დემიურგი და მისი ბოროტი ანგელოზები საზარელი ტირანები არიან, რომლებიც მართავენ სამოცდაცამეტ ცას, მათ შორის ჩვენ პირველ ცასაც. დემიურგისა და ტირანი ანგელოზების მმართველობას ეწოდება - ეიმარმენე ანუ სამყაროული ბედისწერა. 73 ცის კოსმოსის მმართველ ანგელოზებს ეწოდებათ არქონტები ანუ მთავრები. „აიყვანა იგი მაღალ მთაზე, უჩვენა წამში ქვეყნიერების ყველა სამეფო“ (ლუკას სახარება, თავი 4, სტროფი 5). „უთხრა მას ეშმაკმა: მოგცემ მთელს ამ ხელმწიფებას და მათ დიდებას, ვინაიდან მე მაქვს მოცემული და ვისაც მინდა, იმას ვაძლევ“ (ლუკას სახარება, თავი 4, სტროფი 6). „ჰოდა თუ თაყვანს მცემ, შენი იქნება ყოველივე!“ (ლუკას სახარება, თავი 4, სტროფი 7). „ოღონდ სიბრძნეს ვლაპარაკობთ სულიერად მოწიფულთა შორის, არა წუთისოფლის სიბრძნეს, არც წუთისოფლის მთავართა, რომელნიც წარმავალნი არიან“ (პავლე, 1 კორინთელთა მიმართ, თავი 2, სტროფი 6). „რაც ვერავინ შეიცნო წუთისოფლის მთავართაგან. ვინაიდან რომ შეეცნოთ, ჯვარს არ აცვამდნენ დიდების უფალს“ (პავლე, 1 კორინთელთა მიმართ, თავი 2, სტროფი 8). „რომლებითაც ოდესღაც იარებოდით ამ წუთისოფლის წესისამებრ, ჰაერის ძალთა მთავრის, იმ სულის ნებით, ამჟამად ურჩ შვილებში რომ მოქმედებს“ (ეფესელთა მიმართ, პავლე, თავი 2, სტროფი 2). ისრაელის ღმერთი, იეღოვა ომის ღმერთია და არა მშვიდობის, სისხლისღვრის და არა ჰარმონიის, სიძულვილის და არა სიყვარულის, ისაა შფოთის ამტეხი მსოფლიოში, თავისი ბნელი ძალებით, როგორც მოეპრიანება ისე ავითარებს მოვლენებს მსოფლიოში, ის იწვევს ომებსა და სისხლისღვრას, ის გონებას უბრმავებს, გულს უხშობს და ერთმანეთს აბრძოლებს დედამიწის ხალხებს, ის სიძულვილით, ამპარტავნობითა და ნარცისიზმითაა აღსავსე, ის წყევლის და კრულავს ყველას ვინც მას არ ეთაყვანება და არ ემორჩილება. „იუდას მთავრებს და იერუსალიმის მთავრებს, კარისკაცებს და მღვდლებს, ქვეყნის მთელ ხალხს, რომლებმაც გაიარეს ხბოს ნაწილებს შორის,“ (იერემია, თავი 34, სტროფი 19). „ჩავაგდებ მათ მათი მტრებისა და მათი მესისხლეების ხელში და მათი გვამები ცის ფრინველთა და მიწის მხეცთა საჯიჯგნი გახდება“ (იერემია, თავი 34, სტროფი 20). „ხოლო ციდკიას, იუდას მეფეს და მის მთავრებს ჩავაგდებ მათი მტრებისა და მესისხლეების ხელში, ბაბილონის მეფის ლაშქრის ხელში, რომელმაც ახლა დაგანებათ თავი და მოხსნა ალყა“ (იერემია, თავი 34, სტროფი 21). „აჰა, ვბრძანებ, ამბობს უფალი, და მოვაბრუნებ მათ ამ ქალაქისაკენ, შეუტევენ და აიღებენ მას და ცეცხლში დასწვავენ. უდაბნოდ ვაქცევ იუდას ქალაქებს და გავაუკაცურებ“ (იერემია, თავი 34, სტროფი 22). „აჰა ასე ამბობს უფალი, საბაოთ ღმერთი, ისრაელის ღმერთი: აჰა მოვუვლენ იუდას და იერუსალიმის მაცხოვრებლებს ყველა ბოროტებას, რითაც დავემუქრე მათ, იმის გამო რომ ველაპარაკებოდი და არ მიგონებდნენ, ვუხმობდი და ხმას არ მცემდნენ“ (იერემია, თავი 35, სტროფი 17). „უთხარი მათ: ასე ამბობს საბაოთ უფალი, ისრაელის ღმერთი: აჰა, ვაგზავნი, რომ მოვაყვანინო ნაბუქოდონოსორი, ბაბილონის მეფე, ჩემი მორჩილი, რომ დავუდგა ტახტი ამ ქვებზე, რომლებიც მე ჩავმარხე. მის ზემოთ გადაშლის იგი თავის ჩარდახს“ (იერემია, თავი 43, სტროფი 10). „მოვა და დაამარცხებს ეგვიპტის ქვეყანას. ვინც სასიკვდილოა, მოკვდება; ვინც ტყვედ წასაყვანია, ტყვედ წაიყვანენ; ვინც მახვილის წერაა, მახვილს მიეცემა“ (იერემია, თავი 43, სტროფი 11). „ამიტომ ასე ამბობს საბაოთ უფალი, ისრაელის ღმერთი: აჰა, საუბედუროდ და ამოსაძირკვად მივაქცევ პირს მთელი იუდასკენ“ (იერემია, თავი 44, სტროფი 11). „ავიყვან იუდას ნატამალს, რომელმაც პირი მოაქცია ეგვიპტეში წასასვლელად და იქ საცხოვრებლად და გაწყდება ყველა ეგვიპტის ქვეყანაში. დაეცემიან მახვილით და შიმშილით გაწყდებიან; დიდიან პატარიანად მახვილით და შიმშილით დაიხოცებიან; შესაჩვენებელი, შესაზარებელი, შესაგინებელი და შესარცხვენელი გახდებიან“ (იერემია, თავი 44, სტროფი 12). „დავსჯი ეგვიპტის ქვეყანაში მცხოვრებლებსაც, როგორც იერუსალიმი დავსაჯე მახვილით, შიმშილით და შავი ჭირით“ (იერემია, თავი 44, სტროფი 13). „ასე თქვა უფალმა: აჰა, ჩავაგდებ ფარაონ ხოფრას, ეგვიპტის მეფეს, მისი მტრებისა და მესისხლეების ხელში, როგორც ციდკია იუდას მეფე ჩავაგდე ნაბუქოდონოსორის, ბაბილონის მეფის - მისი მტრისა და მესისხლის ხელში“ (იერემია, თავი 44, სტროფი 30). „მიადგება გამანადგურებელი ყოველ ქალაქს, არცერთი ქალაქი არ გადარჩება, დაიღუპება ველ-მინდორი, განადგურდება ვაკეები, როგორც ნათქვამი აქვს უფალს“ (იერემია, თავი 48, სტროფი 8). „ამიტომაც, აჰა, დადგება ჟამი, ამბობს უფალი, როცა ომის ყიჟინას გავაგონებ ყამონიანთა რახათს და უკაცრიელ ბორცვად გადაიქცევა; მისი დაბა-სოფლები ცეცხლში გადაიბუგება. ისრაელი დაიმკვიდრებს მათ სამკვიდრებელს, ამბობს უფალი“ (იერემია, თავი 49, სტროფი 2). „რადგან ჩემს თავს ვფიცავ, ამბობს უფალი, რომ შესაზარი, სამარცხვინო, უკაცრიელი და შესაჩვენებელი გახდება ბოცრა და უდაბნოდ გადაიქცევიან მისი დაბა-სოფლები სამარადისოდ“ (იერემია, თავი 49, სტროფი 13). „დაიტაცებენ მათ აქლემებს და ნადავლად წაასხამენ ურიცვხ საქონელს; ოთხივ ქარისკენ გავფანტავ საფეთქეშეკრეჭილებს და ყოველ მხრიდან მოვუვლენ უვედურებას, ამბობს უფალი“ (იერემია, თავი 49, სტროფი 32). „შიშის ზარს დავცემ მათ მტრებისა და მესისხლეთა წინაშე, მოვუვლენ უბედურებას, ჩემს ცეცხლოვან რისხვას, ამბობს უფალი. მახვილს დავადევნებ უკან, ვიდრე არ მოვუღებდი ბოლოს“ (იერემია, თავი 49, სტროფი 37). „თუმცა ცად აღზევდა ბაბილონი, თუმცა ზესკნელში დაამყარა თავისი სიმაგრე, ჩემგან მიუვლენ მაოხარნი, ამბობს უფალი“ (იერემია, თავი 51, სტროფი 53). „რადგან მოაოხრებს უფალი ბაბილონს“ (იერემია, თავი 51, სტროფი 55). „რადგან დაეცემა მას, მაოხარნი და შეპყრობილ იქნებიან მისი მეომრები; დაილეწება მათი მშვილდები, რადგან შურისგების (შურისძიების) ღმერთია უფალი, მიუზღავს საზღაურს“ (იერემია, თავი 51, სტროფი 56). „როგორ დანისლა უფალმა სიონის ასული თავისი რისხვით! ციდან მიწაზე ჩამოამხო ისრაელის მშვენება და არ გახსენებია თავისი კვარვხლბეგი თავის რისხვის დღეს“ (გოდება იერემიასი, თავი 2, სტროფი 1). „ შემუსრა, არ დაინდო უფალმა იაკობის სამკვიდრებელნი, დააქცია თავისი წყრომით იუდას ასულის ციხე-სიმაგრენი, მიწასთან გაასწორა; უპატიომყო სამეფო და მისი მთავრები“ (გოდება იერემიასი, თავი 2, სტროფი 2). „როგორც მტერმა, მოზიდა მშვილდი, აღმართა მარჯვენა დუშმანივით და მოკლა მისი თვალის სიხარული; ცეცხლივით დაანთხია თავისი რისხვა სიონის ასულის კარავში“ (გოდება იერემიასი, თავი 2, სტროფი 4). „დაანგრია ბაღი და კარავი, დააქცია მისი სადღესასწაულო ადგილი; დაავიწყებინა უფალმა სიონში დღესასწაული და შაბათი, შეიძულა თავის მძვინვარე რისხვაში მეფე და მღვდელი“ (გოდება იერემიასი, თავი 2, სტროფი 6). „შერისხა უფალმა თავისი სამხვერპლო, შეაჩვენა თავისი საწმინდარი, მტერს ჩაუგდო ხელში თავისი პალატების კედლები; ხმა გაიღეს უფლის სახლში, როგორც დღესასწაულზე“ (გოდება იერემიასი, თავი 2, სტროფი 7). „მოიხედე უფალო და დაინახე, ვის მოექეცი ასე? თუ უჭამიათ დედაკაცებს თავიანთი ნაყოფი, ნალოლიავები ბავშვები? თუ დახოცილან უფლის საწმინდარში მღვდელი და წინასწარმეტყველი? (გოდება იერემიასი, თავი 2, სტროფი 20). „ყრიან ქუჩის მტვერში ყმაწვილი და მოხუცი, ჩემი ქალწულები და მოყმეები მახვილით დაეცნენ; დახოცე შენი რისხვის დღეს, დაკალი, არ დაინდე“ (გოდება იერემიასი, თავი 2, სტროფი 21). „შენ მიწვიე როგორც რესასწაულზე, ჩემი შიშისზარნი ყოველი მხრიდან; და არავინ გაქცეულა, არავინ გადარჩენილა უფლის რისხვის დღეს; ვინც მე ვამებივრე და გავზარდე, მტერმა მოუღო მას ბოლო (გოდება იერემიასი, თავი 2, სტროფი 22). „ამიტომ ცოცხალი ვარ! აცხადებს უფალი: იმის გამო, რომ გააუწმიდურეთ ჩემი საწმიდარი ყოველი თქვენი სისაძაგლით და ყოველი თქვენი სიბილწით, მეც გაგწყვეტ შენ. არ შეგიბრალებს ჩემი თვალი და მეც არ დაგინდობ“ (ეზეკიელი, თავი 5, სტროფი 11). „შენი მესამედი ჭირისაგან დაიხოცება და შიმშილით გაწყდება შენს შორის; მესამედი მახვილით დაეცემა შენს გარშემო; მესამედს ყველა ქარის მიმართ გავფანტავ და მახვილს ვიშიშვლებ მათ კვალზე“ (ეზეკიელი, თავი 5, სტროფი 12). „ამოიწურება ჩემი რისხვა და დაცხრება ჩემი წყრომა მათდამი და დავმშვიდდები; მაშინ მიხვდებიან რომ მე, უფალი ვლაპარაკობდი შურით, როცა ამოვწურავ ჩემს წყრომას მათდამი“ (ეზეკიელი, თავი 5, სტროფი 13). „მიგცემ გასაოხრებლად და შესარცხვენად ხალხებში, შენს გარშემო რომ არიან და ყოველი გამვლელის თვალში“ (ეზეკიელი, თავი 5, სტროფი 14). „როცა მოვავლენ თქვენზე შიმშილის ბოროტ ისრებს, რომლებიც დამღუპველი იქნება, რადგან თქვენს დასაღუპავად მომავლენ მათ, გავასასტიკებ თქვენზე შიმშილს და პურის კვერთხს გადაგიმტვრევთ“ (ეზეკიელი, თავი 5, სტროფი 16). „მოგივლენთ შიმშილს და სასტიკ მხეცებს და შვილმკვდარი იქნებით; ჭირი და სისხლი ჩაივლის შენში და მახვილს მოვიღებ შენზე. მე, უფალი, ვლაპარაკობ ამას“ (ეზეკიელი, თავი 5, სტროფი 17). „უთხარი: ისრაელის მთებო, ისმინეთ უფალი ღმერთის სიტყვა: ასე ეუბნება უფალი ღმერთი მთებსა და ბორცვებს, ხრამებს და ხეობებს: აჰა, მოვავლენ თქვენზე მახვილს და გავანადგურებ თქვენს გორაკებს;“(ეზეკიელი, თავი 6, სტროფი 3). იეღოვა არის მსოფლიოს ეჭვიანი და ამპარტავანი მბრძანაბელი, იეღოვა, ისრაელის ღმერთი, დედამიწის ხალხებს ერთმანეთს აბრძოლებს და გონებას ურევს, მარჯვნივ მარცხნივ წყევლის და ხოცავს ყველას ვინც არ ემორჩილება, იესო ქრისტე კი პირიქით, მშვიდობისა და ჰარმონიის, მოწყალებისა და თანაგრძნობის კეთილი ღმერთია, ის ქადაგებს მშვიდობას, არ იწყევლება და არ სჯის. „მიუგო პილატემ: განა მე იუდეველი ვარ? შენმა ერმა და მღვდელთავრებმა გადმომცეს შენი თავი. რა ჩაიდინე ?“ (იოანეს სახარება, თავი 18, სტროფი 35). „მიუგო მას იესომ: „ჩემი სამეფო არ არის ამ წუთისოფლისა. ჩემი სამეფო რომ ამ წუთისოფლისა ყოფილიყო ჩემი მსახურნი იბრძოლებდნენ, რომ იუდეველებს ხელში არ ჩავვარდნოდი. არა ჩემი სამეფო არ არის სააქაო“ (იოანეს სახარება, თავი 18, სტროფი 36). იეღოვა საკუთარ თავს იფიცებს, ხოლო ქრისტე ამბობს: „მე კი გეუვნებით თქვენ: სულ არ დაიფიცოთ არც ცა, რადგან ღვთის ტახტია იგი;“ (მათეს სახარება, თავი 5, სტროფი 34). „არც ქვეყანა, რადგან მის ფერხთა კვარცხლბეგია იგი; არც იერუსალიმი, რადგან დიდი მეფის ქალაქია იგი“ (მათეს სახარება, თავი 5, სტროფი 35). „არც საკუთარი თავი დაიფიცო, რადგან ერთი ღერი თმის გათეთრება ან გაშავება არ შეგიძლია“ (მათეს სახარება, თავი 5, სტროფი 36). „არამედ იყოს თქვენი სიტყვა: ჰო - ჰო, არა - არა. რაც ამაზე მეტია, ის ბოროტისგანაა“ (მათეს სახარება, თავი 5, სტროფი 37). იეღოვა ღუპავს ურჩებს, ხოლო ქრისტე არა, ის მოწყალეა და მოსიყვარულე, განსხვავებით იეღოვასგან: „როცა მოახლოვდა ამაღლების დღეები, იბრუნა პირი იერუსალიმში ასასვლელად“ (ლუკას სახარება, თავი 9, სტროფი 51). „წინდაწინ მიავლინა მაცნეები. ისინი გაემგზავრნენ და შევიდნენ სამარიელთა სოფელში, რათა გაემზადებინათ მისთვის“(ლუკას სახარება, თავი 9, სტროფი 52). „მაგრამ არ მიიღეს იგი, რადგან პირი იერუსალიმისაკენ ქონდა მიმართული“(ლუკას სახარება, თავი 9, სტროფი 53). „ეს რომ დაინახეს მისმა მოწაფეებმა, იაკობმა და იოანემ, უთხრეს: უფალო თუ გნებავს, ვიტყვით რომ ცეცხლი ჩამოვიდეს ციდან და მოსპოს ისინი, როგორც ელიამ გააკეთა“(ლუკას სახარება, თავი 9, სტროფი 54). „მაგრამ ის მიბრუნდა მათკენ, გაუწყრა და უთხრა: არ იცით ვისი სულისანი ხართ?“(ლუკას სახარება, თავი 9, სტროფი 55). „ვინაიდან კაცის ძე მოვიდა არა ადამიანთა სულების დასაღუპავად, არამედ სახსნელად! და წავიდნენ სხვა სოფელში“ (ლუკას სახარება, თავი 9, სტროფი 56). „თუ წინასწარმეტყველი ჩავარდა ცდუნებაში და ალაპარაკდა, მე უფალი, ვიქნები ამ წინასწარმეტყველის მაცდუნებელი; ხელს მოვუღერებ და ჩემი ერიდან, ისრაელიდან ამოვძირკვავ მას“ (ეზეკიელი, თავი 14, სტროფი 9). მაშ ასე, ისრაელის ღმერთი არის მაცდუნებელი სული, ის თავის წინასწარმეტყველებს ტყუილს ალაპარაკებს. „ყველაფერს ავხვეტავ მიწის პირიდან, ამბობს უფალი“ (სოფონია, თავი 1, სტროფი 2). „ავხვეტავ კაცსა და პირუტყვს, გავხვეტავ ცის ფრინველს და ზღვის თევზებს, ცდუნებებს ბოროტეულებთან ერთად. მოვკვეთ კაცთა მოდგმას მიწის პირიდან, ამბობს უფალი“ (სოფონია, თავი 1, სტროფი 3). „ხელს მოვუღერებ იუდას და იერუსალიმის ყველა მკვიდრს; მოვკვეთ ამ ადგილიდან ბაალის ნატამალს, ქურუმთა სახსენებელს მღვდლებთან ერთად“ (სოფონია, თავი 1, სტროფი 4). „მესმოდა როგორ ილანძღებოდა მოაბი და როგორ ავსიტყვაობდნენ ყამონელები, როგორ ლანძღავდნენ ჩემს ერს (ებრაელებს) და დიდგულობდნენ მის საზღვრებთან“(სოფონია, თავი 2, სტროფი 8). „ამიტომაც ვფიცავ, ამბობს საბაოთ უფალი, ისრაელის ღმერთი, რომ დაემსგავსება მოაბი სოდომს და ყამონელები - გომორას, ჭინჭრიან ადგილს, მარილის ორმოს და უდაბნოს უკუნისამდე. ჩემი ერის ნატამალი გაძარცვავს მათ და ჩემი ხალხის დანაშთენი დაიმკვიდრებს მათ“(სოფონია, თავი 2, სტროფი 9). „ეს მოელით მათი ამპარტავნობის გამო, რომ ილანძღებოდნენ და ედიდგულებოდნენ საბაოთ უფლის ერს“(სოფონია, თავი 2, სტროფი 10). „საშინელი იქნბა მათთვის უფალი, რადგან გააცამტვერებს ქვეყნიერების ყველა ღმერთს და მას დაუწყებს თაყვანისცემას ყოველი კაცი თავისი ქვეყნიდან, ხალხების ყოველი კუნძული“(სოფონია, თავი 2, სტროფი 11). „თქვენც ქუშელები, დაილახვრებით ჩემი მახვილით“(სოფონია, თავი 2, სტროფი 12). „ამიტომაც მელოდეთ მე, ამბობს უფალი, იმ დღემდე, როცა მოწმედ დავდგები, რადგან ჩემი განგებით მიყრიან თავს ხალხები, შეიკრიბებიან სამეფოები, რომ დავანთხიო ჩემი რისხვა, მთელი ჩემი წყრომა, რადგან ჩემი შურის ცეცხლში უნდა შთაინთქას მთელი ქვეყანა“ (სოფონია, თავი 3, სტროფი 8). ზემოთთქმულიდან გამომდინარე ნათლად ჩანს რომ იეღოვა ანუ ისრაელის ღმერთი არის ბოროტი, მზაკვარი, ვერაგი, როგორც თავად ამბობს ეჭვიანი და შურიანი, შურისმაძიებელი, აგრეთვე თავკერძა, თავხედი, ამპარტავანი, სიძულვილით, ზიზღით, ღვარძლით, ბოღმით და მთელი მსოფლიოს კაცთა მოდგმის ხალხების დამონებისა და დამორჩილების მძაფრი სურვილით აღსავსე, მაწყევარი და შეუბრალებელი, ფსიქიკურად არასტაბილური სადისტი ბოროტი სული, რომელსაც სურს გაანადგუროს სხვა ღმერთები, რომელთა არსებობას საკუთარი პირით აღიარებს, სურს, რომ მთელი მსოფლიოს ხალხებმა მხოლოდ ის ადიდონ, მიუხედავად იმისა რომ თავადაც ძალიან კარგად იცის, ერთადერთი ღმერთი რომ არაა, რაც დასტურდება მოციქულ პავლეს სიტყვებში: „არის მრავალი ღმერთი და მრავალი უფალი“ (პავლე მოციქულის პირველი წერილი კორინთელთა მიმართ, თავი 8, სტროფი 5). ისრაელის „ღმერთი“ საკუთარი პირით ამბობს რომ მისი განგებით ე.ი. მისი ნებით მსოფლიოს ხალხები შეიკრიბებიან და მისი შურის ცეცხლში დაინთხევიან! ის აცხადებს რომ ისაა მიზეზი ომებისა და მომავალშიც არ მოიშლის თავისას! ის მსოფლიო ომით იმუქრება! იეღოვას სურს ნებისმიერ ფასად მოიპოვოს აბსოლუტური ძალაუფლება ადამიანებზე და მათი უპირობო და სრული აღიარება, ამისათვის ის მზადაა სამეფოები ერთმანეთს შეაჯახოს და სისხლი დაღვაროს, მაშ ასე, მას სისხლი წყურია! ხედავთ? ისრაელის ღმერთი აღსავსეა ყოველგვარი ბოროტებითა და სიძულვილით, ის სწორედ ის კაცისმკვლელია რომელზედაც იესო ქრისტე ლაპარაკობს იოანეს სახარებაში: „თქვენი მამა არის ეშმაკი და მისი გულისთქმის შესრულება გწადიათ, ის კაცისმკვლელი იყო დასაბამიდან და ვერ დადგა ჭეშმარიტებაში, რადგან არაა მასში ჭეშმარიტება, როცა სიცრუეს ამბობს თავისას ამბობს რადგან ცრუა იგი და სიცრუის მამაა“ (იოანეს სახარება, თავი 8, სტროფი 44). ამას ამბობს ქრისტე და ის მართალია, ეს დასტურდება ამგვარად: „თქვა მოსემ: ასე ამბობს უფალი: შუაღამისას გამოვალ შუაგულ ეგვიპტეში“ (გამოსვლა, თავი 11, სტროფი 4). „მოკვდება ყოველი პირმშო ეგვიპტის ქვეყნად ტახტზე მჯდომარე ფარაონის პირმშოდან პირმშომდე მხევლისა, ხელსაფქვავებს რომ უზის; მოკვდება ყოველი პირუტყვის პირველმოგებული“ (გამოსვლა, თავი 11, სტროფი 5). „ ატყდება დიდი გლოვა მთელს ეგვიპტეში, რომლის მსგავსი არ ყოფილა და არც იქნება“ (გამოსვლა, თავი 11, სტროფი 6). „შუაღამისას მოაკვდინა უფალმა ყოველი პირმშო ეგვიპტის ქვეყანაში, ტახტზე მჯდომარე ფარაონის პირმშოდან დილეგში მჯდარი პატიმრის პირმშომდე და პირუტყვის ყოველი პირველმოგებული“ (გამოსვლა, თავი 12, სტროფი 29). „ფეხზე დადგა იმ ღამით ფარაონი, მისი მორჩილები და მთელი ეგვიპტე; შეიქნა დიდი გლოვა ეგვიპტეში, რადგან არ იყო სახლი, სადაც მკვდარი არ ყოლოდათ“ (გამოსვლა, თავი 12, სტროფი 30). „როცა იძულებით გვაკავებდა ფარაონი, მოაკვდინა უფალმა ყოველი პირმშო ეგვიპტის ქვეყანაში, კაცის პირმშოდან პირუტყვის პირმშომდე.“ (გამოსვლა, თავი 13, სტროფი 15). ხოლო ქრისტეს ბავშვები უყვარს, მათ ლმობიერად ექცევა, იფარავს და ქადაგებს: „უთხრა „ჭეშმარიტად გეუბნებით თქვენ: თუ არ მოიქცევით და არ იქნებით, როგორც ბავშვები, ვერ შეხვალთ ცათა სასუფეველში“ (მათეს სახარება, თავი 18, სტროფი 3). „შეხედეთ აბუჩად არ აიგდოთ არც ერთი ამ ცირეთაგანი, გეუბნებით თქვენ, რომ მათი ანგელოზები ზეცაში ყოვეკთვის ხედავენ ჩემი ზეციური მამის სახეს“ (მათეს სახარება, თავი 18, სტროფი 10). „მაშინ მიიყვანეს მასთან ბავშვები, რომ ხელი დაედო და ელოცა მათთვის, მოწაფეები კი კიცხავდნენ მათ“ (მათეს სახარება, თავი 19, სტროფი 13). „ხოლო იესომ უთხრა: „გამოუშვით ბავშვები და ნუ აბრკოლებთ მათ ჩემთან მოსასვლელად, ვინაიდან მაგათნაირებისათვისაა ცათა სასუფეველი“ (მათეს სახარება, თავი 19, სტროფი 14). ახლა მაინც ხვდებით ადამიანებო რას ვცდილობ რომ გამცნოთ? ახლა მაინც არ გჯერათ ჩემი? განა რა ხალხი ხართ ასეთი, ამგვარი გულქვა და ბოროტი კაცისმკვლელი „ღმერთისა“ რომ გწამთ?! ქრისტე ამბობს რომ იუდეველთა, ისრაელის ხალხთა, ებრაელთა ღმერთი არის არა ღმერთი არამედ ცრუღმერთი, სიცრუისა და ბოროტების სული, სატანა ანუ ეშმაკი, ის ამბობს რომ ისაა კაცისმკვლელი და რომ მასში არაა ჭეშმარიტება, მეტი რაღა გინდათ?! ნუთი ასე ძნელია ფაქტების გაანალიზება და მათი ერთმანეთთან დაკავშირება? „შორსმყოფი ჭირისაგან მოკვდება და ახლოსმყოფი მახვილით დაეცემა; დარჩენილი და ალყაშემორტყმული შიმშილით მოკვდება. ასე ამოვწურავ მათზე ჩემს რისხვას“ (ეზეკიელი, თავი 6, სტროფი 12). „და მიხვდებიან, რომ მე უფალი ვარ, როცა მათი მკვდრები ეყრებიან მათ კერპებს შორის, მათ სამსხვერპლოთა შორის, ყოველ მაღალ ბორცვზე, მთათა ყოველ მწვერვალზე, ყოველი ხემხვიანის ქვეშ, ყოველი რტომრავალი მუხის ქვეშ, ადგილებში, სადაც უკმევდნენ თავიანთ კერპებს“ (ეზეკიელი, თავი 6, სტროფი 13). „ამიტომ ასე ამბობს უფალი ღმერთი: ხელს მოვუღერებ ედომს და გავუწყვეტ კაცსა და პირუტყვს, და უდაბნოდ ვაქცევ; თემანიდან დედანამდე მახვილით დაეცემიან“ (ეზეკიელი, თავი 25, სტროფი 13). „აღვასრულებ შურისგებას ედომზე ჩემი ერის, ისრაელის ხელით და მოექცევიან ედომს ჩემი რისხვისა და გულისწყრომისამებრ; მაშინ მიხვდებიან ჩემს შურისგებას, ამბობს უფალი ღმერთი“ (ეზეკიელი, თავი 25, სტროფი 14). „ამიტომ ასე ამბობს უფალი ღმერთი: აჰა, ხელს მოვუღერებ ფილისტიმელებს, ამოვძირკვავ კრეტელებს და მოვსპობ მათ ნატამალს ზღვის ნაპირზე“ (ეზეკიელი, თავი 25, სტროფი 16). „აღვასრულებ მათზე დიდ შურისგებებს რისხვის სასჯელით და მიხვდებიან, როცა მე, უფალმა დავატეხე ჩემი შურისგება“ (ეზეკიელი, თავი 25, სტროფი 17). „ამიტომ ასე ამბობს უფალი ღმერთი: აჰა მოვავლენ შენზე მახვილს და ამოგიწყვეტ კაცსა და პირუტყვს“ (ეზეკიელი, თავი 29, სტროფი 8). „ამიტომ, აჰა, შენზე ვარ და შენს მდინარეზე, ოხრად ვაქცევ ეგვიპტის ქვეყანას და გავაუდაბურებ სევენეს ციხე-სიმაგრიდან ქუშის საზღვრამდე“ (ეზეკიელი, თავი 29, სტროფი 10). „გაუდაბურდება გაუდაბურებულ ქვეყანათა შორის და მისი ქალაქები ნაოხარ ქალაქთა შორის იქნებიან“ (ეზეკიელი, თავი 30, სტროფი 7). „მიხვდებიან, რომ მე უფალი ვარ, როცა ცეცხლს წავუკიდებ ეგვიპტეს და ყოველი მისი შემწე გაცამტვერდება“ (ეზეკიელი, თავი 30, სტროფი 8). „ამოვაშრობ მდინარეებს და ბოროტეულთა ხელში ჩავაგდებ ქვეყანას, გავაუდაბურებ ქვეყანას და მის სისავსეს უცხოთა ხელით; მე უფალმა, ვთქვი“ (ეზეკიელი, თავი 30, სტროფი 12). „ასე ამბობს უფალი ღმერთი: გავანადგურებ კერპებს და აღვგვი ღმერთუკეებს ნოფიდან, აღარ იქნებიან მთავარნი ეგვიპტის ქვეყნიდან და შიშისზარს დავცემ ეგვიპტის ქვეყანას“ (ეზეკიელი, თავი 30, სტროფი 13). „გავაუდაბურებ ფათროსს, ცეცხლს წავუკიდებ ცოყანს და მსჯავრს დავდებ ნოს“ (ეზეკიელი, თავი 30, სტროფი 14). „გადმოვანთხევ ჩემს რისხვას სინზე, ეგვიპტის ციხე-სიმაგრეზე და მოვსპობ ნოს სიმრავლეს“ (ეზეკიელი, თავი 30, სტროფი 15). „ცეცხლს წავუკიდებ ეგვიპტეს, ჭირი დაადგება სინს, გასანგრევად გახდება ნო და ნოფს მტერი ეყოლება მარადდღე“ (ეზეკიელი, თავი 30, სტროფი 16). „ონის და ფი-ბესეთის ჭაბუკები მახვილით დაეცემიან და ქალწულები ტყვეობაში წავლენ“ (ეზეკიელი, თავი 30, სტროფი 17). „ადამის ძევ! მკლავი გადავუმტვრიე ფარაონს, ეგვიპტის მეფეს და აჰა, არ შეხვეულა სამკურნალოდ, არ შეკრულა არტახებში, რომ მომაგრებულიყო მახვილის დასაჭერად“ (ეზეკიელი, თავი 30, სტროფი 21). „ამიტომ ამბობს უფალი ღმერთი: აჰა, ფარაონზე ვარ, ეგვიპტის მეფეზე: გადავუმტვრევ მას მკლავებს - მრთელს და მოტეხილს და ხელიდან მახვილს გავაგდებინებ“ (ეზეკიელი, თავი 30, სტროფი 22). ყოველივე ამას ამბობს ისრაელის ღმერთი, ებრაელთა ღმერთი და ყოველივე ამის შემდეგ მართლმადიდებელ დოგმატიკოსებს უნდათ დაგვაჯერონ რომ ეს „უფალი“ რომელიც ცეცხლს უკიდებს ეგვიპტეს, ეს „უფალი“ რომელიც ანადგურებს ამორეველებს, ედუმელებს, მოაბელებს, ფერიზეველებს, იებუსეველებს, ხივიელებს, ქანაანელებს, გირგაშეველებს, ხეთელებს და მიდიელებს ანადგურებს ე.წ. „რჩეული ერის“ ხელით და მათ აძლევს მიწას რომელიც მათი არაა და არცა არასდროს ყოფილა, „უფალი“ რომელიც მხოლოდ და მხოლოდ საკუთარი ძალის დემოსტრირებისათვის ჟლეტს ეგვიპტის ქვეყანაში ყველა სულიერის პირმშოს, ყოველ პირველშობილ ყრმას, „უფალი“ რომელიც წაღმა-უკუღმა, მარჯვნივ-მარცხნივ ჟლეტს და ხოცავს, წყევლის და კრულავს ყველას ვინც მას არ ეთაყვანება, „უფალი“ რომელიც ძალითა და დაშინებით აიძულებს ხალხებს სცენ თაყვანი, „უფალი“ რომელიც საკუთარი პირით აღიარებს რომ მსოფლიო ომებს აწყობს, არის ჭეშმარიტი ღმერთი! არა! მე გადაჭრით ვაცხადებ ამგვარი აბსურდული იდეის მიღებაზე უარს! რამეთუ ჩემი ღმერთი მშვიდობის ღმერთია და არა ომისა, მას არ ყავს ერთი ერი ამორჩეული სიყვარულისათვის, მას ყველა უყვარს, ყველა და ყველაფერი უყვარს და თან უანგაროდ! ჩემი ღმერთი არავის არ წყევლის, ის არ წყევლის მათ ვინც მას არ აღიარებს და არ ეთაყვანება! ახალი აღთქმის მამაღმერთი იესო ქრისტეს მამა, არ მართავს ადამიანთა ნებას, მათ აძლევს სრულ ნების თავისუფლებას, მის ურჩ შვილებს არ აავადებს კეთრით! ის არ იმუქრება იმით რომ „გააუდაბურებს ქვეყანას“ ან ვინმეს „პურის კვერთხს გადაუმტვრევს“, მარტო იმიტომ რომ ის ვიღაცა მას არ ადიდებს! მე უარს ვაცხადებ მივიღო ღმერთი რომელიც იწყევლება და იკრულება და არ მაინტერესებს რა მიზეზით! მე უარს ვაცხადებ მივიღო ყრმათა მკვლელი არსება „ჭეშმარიტ ღმერთად“! მე უარს ვაცხადებ „ჭეშმარიტ ღმერთად“ მივიღო ის ვინც აწყობს ომებს და ხალხებს ერთმანეთთან აბრძოლებს, ვინც ხალხებით ისე თამაშობს როგორც მოჭადრაკე ჭადრაკის ფიგურებით! მე უარს ვაცხადებ მივიღო არსება, რომელიც ციდან ადამიანებს ქვებს უშენს, „კეთილ და ჭეშმარიტ ღმერთად“! მე უარს ვაცხადებ მივიღო „ღმერთი“ რომელიც იმუქრება რომ ქვეყნიერების სისხლიან აღსასრულს მოაწყობს! მე უარს ვაცხადებ მივიღო „ღმერთი“ რომლის სახელია შურისმაძიებელი! მე უარს ვაცხადებ მივიღო „ღმერთი“ რომლის სახელით ე.წ. „რჩეულები“ კლავენ ე.წ. „არარჩეულებს“! ბიბლიაში, განსაკუთრებით ძველ აღთქმაში, მრავალი ღმერთის, მრავალი ღვთაების არსებობა უკვე დადასტურებულია. დადასტურებულია ისიც რომ ბიბლია გენოთეიზმსა და სუპრამონოთეიზმს ქადაგებს, ძველი აღთქმაც და ახალი აღთქმაც, თეოსოფებმა, ეზოთერიკოსებმა, ოკულტისტებმა, ანთროპოსოფებმა და ბიბლიის დამოუკიდებელმა მკვლევარებმა კარგა ხანია გამოიკვლიეს და გამოიტანეს დასკვნა რომ ბიბლია შეიცავს არა ერთი არამედ მრავალი ღმერთის არსებობის შესახებ მტკიცებულებებს, რომლებიც ჩანან როგორც რაღაც გამოუცნობი ერთიანი კოსმიური, სამყაროული ღვთაების ფრაგმენტები ანუ იპოსტასები, მოდუსები(ასოები). მოვიყვან მტკიცებულებებს ამის დასადასტურებლად, აი, ინებეთ: „ახლა კი ვიცი, რომ ყველა ღმერთზე დიდია უფალი“ (გამოსვლა, თავი 18, სტროფი 11). „შენ შთანთქავ ყველა ხალხს, რომელსაც გაძლევს უფალი, შენი ღმერთი. ნუ შეიწყნარებს მათ შენი თვალი. არ სცე თაყვანი მათ ღმერთებს“ (მეორე რჯული, თავი 7, სტროფი 16). „თუ დაივიწყებ უფალს, შენს ღმერთს, თუ გაყვები უცხო ღმერთებს“ (მეორე რჯული, თავი 8, სტროფი 19). „რადგან უფალი, თქვენი ღმერთი, არის ღმერთთა ღმერთი და მეუფეთა მეუფე, დიდი, ძლიერი და საშინელი ღმერთი“ (მეორე რჯული, თავი 10, სტროფი 17). „უარყავით ღმერთები, რომლებსაც ემსახურებოდა თქვენი მამა-პაპა“ (იესო ნავეს ძე, თავი 24, სტროფი 14). „არ იქნება ჩვენგან უფლის დავიწყება, უცხო ღმერთების სამსახური“ (იესო ნავეს ძე, თავი 24, სტროფი 16). „თუ მიატოვებთ უფალს და უცხო ღმერთების სამსახურსშეუდგებით, უბედურებას დაგათევთ უფალი“ (იესო ნავეს ძე, თავი 24, სტროფი 20). „მაშ უარყავით უცხოთა ღმერთები თქვენს შორის რომ არიან, და გული მიაბრუნეთ უფლის, ისრაელის ღმერთისაკენ“ (იესო ნავეს ძე, თავი 24, სტროფი 23). „უფალი ჩადგა საღვთო კრებულში, ღმერთებს შორის ქმნა სამართალი“ (ფსალმუნნი, ფსალმუნი ასაფისა, თავი 81, სტროფი 1). „მე ვთქვი: თქვენ ხართ ღმერთები და უზენაესის ძენი ხართ ყველანი“ (ფსალმუნნი, ფსალმუნი ასაფისა, თავი 81, სტროფი 6). „არ არსებობს შენი მსგავსი ღმერთებს შორის, უფალო“ (ფსალმუნნი, ლოცვა დავითის, თავი 85, სტროფი 8). „რადგან დიდია უფალი და ღირსსაქებარი მეტად, ყველა ღმერთებზე საშიშია ის“ (ფსალმუნნი, თავი 95, სტროფი 4). „არის მრავალი ღმერთი და მრავალი უფალი“ (პავლე, 1 კორინთელთა მიმართ, თავი 8, სტროფი 5). ძველ აღთქმაში არაერთხელაა ნახსენები სიტყვა ღმერთი, რაც ორიგინალში წერია როგორც „ელოჰიმ“, მაგრამ პრობლემა იმაშია, რომ ეს სიტყვა არ ნიშნავს „ღმერთს“, სიტყვა „ელოჰიმს“ ამგვარად თარგმნიან ორთოდოქსი აბრაამიტი დოგმატიკოსები, ასეთია ამ სიტყვის მათეული ტრადიციული გაგება, სინამდვილეში კი სიტყვა „ელოჰიმ“ ითარგმნება როგორც „ღმერთები“, სწორედ ასე ფიქრობს მრავალი მეცნიერი, მაგალითად, ერიხ ფონ დანიკენი, კრისტოფერ დანი, გრემ ჰენკოკი, ფილიპ კოპენსი, დევიდ აიკი და ა.შ. ებრაული ელოჰიმები იგივე არსებები არიან, რაც შუმერული ანუნაქები, თუ კარგად დავაკვირდებით ანალოგია გამაოგნებლად აშკარაა. აგრეთვე საოცრად ჰგვანან ერთმანეთს ებრაული იაჰვე, რომელიც არის მთვარის „ღმერთი“ და შუმერული „ანუმი“ იგივე „ანუ“, რომელიც ითვლება „ცის ღმერთად“. შუმერული მითოლოგიის თანახმად ე.წ. ღმერთებმა ადამიანები თიხისაგან იმისათვის შექმნეს რათა მათთვის ეშრომათ. ებრაულ წყაროებში განსხვავებით შუმერთაგან, არაა მითითებული თუ რატომ შექმნეს ელოჰიმებმა ადამიანები, მაგრამ ვვარაუდობ, რომ მიზეზი იგივეა. იეღოვა სასტიკი და სისხლისმსმელი არსებაა, რომელიც ადამიანებს სისხლისღვრისაკენ აქეზებს და რელიგიურ შეუწყნარებლობას ქადაგებს, ის ვერ იტანს როდესაც მას არ ეთაყვანებიან და სჯის ყველას ვინც მას უარყოფს. ის არ აძლევს ადამიანებს თავისუფალ არჩევანს არამედ ართმევს და აშინებს. იეღოვა ძმათამკლვლელობას, ახლობლის მიერ ახლობლის მოკვდინებას ბრძანებს. „ჩადგა მოსე ბანაკის ჭიშკარში და თქვა: ვინც უფლისაა ჩემთან! და შეგროვდნენ მასთან ლევიანები“ (გამოსვლა, თავი 32, სტროფი 26). „უთხრა მათ: ასე ამბობს უფალი, ისრაელის ღმერთი: მახვილი შეიბას ყველამ მოიარეთ ბანაკი ჭიშკრიდან ჭიშკრამდე და მოკალით ძმამ ძმა, მეგობარმა მეგობარი, ნათესავმა ნათესავი“ (გამოსვლა, თავი 32, სტროფი 27). „მოსეს სიტყვისამებრ მოიქცნენ ლევიანები, სამი ათასამდე კაცი გაწყდა იმ დღეს“ (გამოსვლა, თავი 32, სტროფი 28). ხოლო ქრისტე ძმათასიყვარულს, მოყვასის სიყვარულს ქადაგებს, მეტიც, ის მტრის სიყვარულსაც კი ქადაგებს. „თქვენ გსმენიათ, რომ თქმულა: „შეიყვარე მოყვასი შენი და შეიძულე მტერი შენი“ (მათეს სახარება, თავი 5, სტროფი 43). „მე კი გეუბნებით“ გიყვარდეთ თქვენი მტრები, დალოცეთ თქვენი მაწყევრები, სიკეთე უყავით თქვენს მოძულეებს და ილოცეთ მათთვის, ვინც თქვენ გავიწროებთ და გდევნით“ (მათეს სახარება, თავი 5, სტროფი 44). იეღოვა ცოდვის ჩამდენის მოკვლას ბრძანებს, არავის არ პატიობს ცოდვას, მან არ იცის შენდობა და ამიტომაც ქადაგებს: „ვინც თავის მამას და დედას შეურაცყოფს, უნდა მოკვდეს. თავისი მამა და თავისი დედა შეურაცყო, მასზეა მისი სისხლი“ (ლევიანნი, თავი 20, სტროფი 9). „ვინც გათხოვილ ქალთან იმრუშებს, ვინც თავისი ახლობლის ცოლთან იმრუშებს, უნდა მოკვდეს, როგორც მემრუშე კაცი, ისე მემრუშე ქალი“ (ლევიანნი, თავი 20, სტროფი 10). „ვინც მამის ცოლთან დაწვება, თავის მამას სიშიშვლეს ახდის, ორივენი უნდა მოკვდნენ. მათზეა მათი სისხლი“ (ლევიანნი, თავი 20, სტროფი 11). „ვინც თავის რძალთან დაწვება. ორივენი უნდა მოკვდნენ“ (ლევიანნი, თავი 20, სტროფი 12). „ვინც მამაკაცთან დაწვება ისე, როგორც ქალთან წვებიან... უნდა მოკვდნენ“ (ლევიანნი, თავი 20, სტროფი 13). „ვინც ცოლად ითხოვს ქალიშვილს და მის დედას, ეს გარყვნილება იქნება. ცეცხლში უნდა დაიწვან კაციცა და ქალებიც...“ (ლევიანნი, თავი 20, სტროფი 14). ხოლო ქრისტე სრულებით საპირისპიროს ქადაგებს, ცოდვილთ შეუნდობს ცოდვებს და არ სჯის, ის მოწყალე უფალია. „მწიგნობრებმა და ფარისევლებმა მიიყვანეს ქალი რომელიც მრუშობაზე წაესწროთ და შუაში ჩააყენეს“ (იოანეს სახარება, თავი 8, სტროფი 3). „უთხრეს მას: „მოძღვარო, ეს ქალი მრუშობაზეა წასწრებული“ (იოანეს სახარება, თავი 8, სტროფი 4). „მოსემ კი რჯულში მცნებად დაგვიდო ასეთების ჩაქოლვა. შენ რაღას იტყვი?“ (იოანეს სახარება, თავი 8, სტროფი 5). „უთხრა მათ: „ვინც თქვენ შორის უცოდველია, პირველად მან ესროლოს ქვა!“ (იოანეს სახარება, თავი 8, სტროფი 7). იეღოვა ბრძანებს კაცისკვლას, მას მხოლოდ ისრაელის ერი უყვარს და ისიც მახინჯი სიყვარულით, ის თავის ერს ყველაფრის უფლებას აძლევს და ყოველგვარი ბოროტმოქმედების ჩადენის ნებართვას აძლევს. „გაგზავნა მათთან საზოგადოებამ თორმეტი ათასი კაცი, მაგარი ვაჟკაცები, უბრძანა: წადით და დედაწულიანად მახვილით მოსრეთ გალაადის იაბეშის მკვიდრნი“ (მსაჯულნი, თავი 21, სტროფი 10). „ასე ჰქენით: ყოველი მამაკაცი და მამაკაცთან ნაწოლი ყოველი ქალი მოკალით“ (მსაჯულნი, თავი 21, სტროფი 11). „ნახეს გალაადის მკვიდრთა შორის მამაკაცის საწოლის უნახავი ოთხასი ქალწული და მიიყვანეს ბანაკში, სილოამში, რომელიც ქანაანის მხარეშია“ (მსაჯულნი, თავი 21, სტროფი 12). „თვალი გეჭიროთ და, როცა საფერხულოდ გამოვლენ სილოემელი ქალიშვილები, თქვენც გამოდით, თითოეულმა თითო საცოლე გაიტაცეთ სილოამელ ქალიშვილთაგან და დაბრუნდით ბენიამინის მხარეში“ (მსაჯულნი, თავი 21, სტროფი 21). იეღოვა მოუწოდებს ისრაელის მეფეს, საულს: „ახლა წადი და სძლიე ყამალეკს და გაუნადგურე მთელი საბადებელი. ნუ დაინდობ, გაწყვიტე კაცი და ქალი, ყრმა და ძუძუთა ბავშვი, ხარი და ცხვარი, აქლემი და სახედარი“ (პირველი მეფეთა, თავი 15, სტროფი 3). „ედომში დავითის ყოფნისას, როცა მხედართმთავარი იობი ამოვიდა დახოცილთა დასამარხავად და ერთიანად გ ა წ ყ ვ ი ტ ა მამაკაცები ედომში“(მესამე მეფეთა, თავი 11, სტროფი 15). „რადგან ექვს თვეს დარჩნენ იქ იობი და ისრაელიანები, ვიდრე არ მ ო ს პ ე ს მამაკაცის სახსენებელი ედომში“ (მესამე მეფეთა, თავი 11, სტროფი 16). იეღოვას ხელდასმული დავით მეფე მრუში და ეგოისტი, ანგარებიანი პირუტყვია და ამიტომაც იეღოვას უყვარს იგი. ცნება „არა იმრუშო“ აქ რატომღაც სადღაც გაქრა, ე.ი. სხვა თუ იმრუშებს უნდა მოკვდეს, ხოლო თუ „რჩეული“ მეფე დავითი იმრუშებს, მას უნდა ეპატიოს და საერთოდ, ცოდვადაც კი არ ჩაეთვალოს, რადგან იაჰვეს საყვარელი მეფეა. „ადგა დავითი საღამოჟამს თავისი საწოლიდან და სამეფო სახლის ბანზე იწყო სიარული. ბანიდან მობანავე ქალი დაინახა; ქალი ძალზე ლამაზი იყო სახით“ (მეორე მეფეთა, თავი 11, სტროფი 2). „გააგზავნა დავითმა ქალის ამბის გასაგებად. უთხრეს: ეს ხომ ბარშებაყია, ელიყამის ასული, ურია ხეთელის ცოლი“ (მეორე მეფეთა, თავი 11, სტროფი 3). „გაგზავნა დავითმა მოციქულები ქალის მოსაყვანად. მოვიდა ქალი და დაწვა მასთან დავითი. როცა განიწმინდა თავისი წვირისაგან, დაბრუნდა ქალი თავის სახლში“ (მეორე მეფეთა, თავი 11, სტროფი 4). „როცა ქალი დაორსულდა, შეუთვალა დავითს: ორსულად ვარ“ (მეორე მეფეთა, თავი 11, სტროფი 5). და მოისურვა დავით „მეფემ“ ურია ხეთელის თავიდან მოშორება, რათა მისი ცოლი ხელში ჩაეგდო. „წერილში (დავითმა) ასე დაწერა: დააყენეთ ურია იქ, სადაც სასტიკი ბრძოლა მოგელით და მერე მიატოვეთ, რომ გაიგმიროს და მოკვდეს“ (მეორე მეფეთა, თავი 11, სტროფი 15). როგორ მოგწონთ მართლმადიდებელ მღვდელთაგან ნაქებ ნადიდები დავით მეფის „საგმირო საქმენი“? მართლმადიდებლები ამბობენ რომ ებრაელი წინასწარმეტყველნი დიადი ადამიანები იყვნენ, წმინდანები და უბიწონი, ჰოდა აი ინებეთ ერთი ასეთი „წმინდანის“ ნამოქმედარის შესახებ „კარგი“ ამბავი: „იქიდან ბეთელისაკენ დაიძრა. აღმართს რომ შეუყვა, პატარა ბიჭები გამოვიდნენ ქალაქიდან, დასცინოდნენ და მისძახოდნენ: წადი ქაჩალო! წადი ქაჩალო!“ (მეოთხე მეფეთა, თავი 2, სტროფი 23). „უკან მოიხედა, დაინახა ისინი და უფლის სახელით შეაჩვენა. გამოვიდა ტყიდან ორი დათვი და დაგლიჯეს მათგან ორმოცდაორი ბავშვი“ (მეოთხე მეფეთა, თავი 2, სტროფი 24). მაშ ასე! იეღოვას წინასწარმეტყველი წყევლის ძალით ხოცავს 42 ბავშვს, რომლებმაც გასცინეს უბრალოდ, ქრისტე კი სრულებით საპირისპიროს ქადაგებს: „მე კი გეუბნებით: „გიყვარდეთ თქვენი მტრები, დალოცეთ თქვენი მაწყევრები, სიკეთე უყავით თქვენს მოძულეებს და ილოცეთ მათთვის, ვინც თქვენ გავიწროებთ და გდევნით“ (მათეს სახარება, თავი 5, სტროფი 44). რატომ არის იეღოვა ასეთი ბოროტი და განსხვავებული ქრისტესაგან? აი რატომ: „რადგან მშთანთქმელი ცეცხლია უფალი, თქვენი ღმერთი, შურისძიების ღმერთია“ (მეორე რჯული, თავი 4, სტროფი 24). იეღოვა რელიგიურ შეუწყნარებლობას ქადაგებს, ის ეუბნება თავის ერს: „ასე მოექეცით მათ: დაუნგრიეთ სამხვერპლოები, დაულეწეთ სვეტები, გაუჩეხეთ ხემხვიანები და ცეცხლში დაწვით მათი კერპები“ (მეორე რჯული, თავი 7, სტროფი 5). ის ასე აგულიანებს ისრაელის ხალხს: „შენ შთანთქავ ყველა ხალხს, რომელსაც გაძლევს უფალი, შენი ღმერთი. ნუ შეიწყალებს მათ შენი თვალი“ (მეორე რჯული, თავი 7, სტროფი 16). „კრაზანას მიუსევს უფალი, შენი ღმერთი, ვიდრე არ გაანადგურებს ყველას, ვინც გადაგირჩება და დაგემალება“ (მეორე რჯული, თავი 7, სტროფი 20). „შენი ღმერთია შენს შორის, დიადი და ს ა შ ი ნ ე ლ ი ღმერთი“ (მეორე რჯული, თავი 7, სტროფი 21). ქრისტე კი ქადაგებს: „მე კი გეუბნებით: „ გიყვარდეთ თქვენი მტრები, დალოცეთ თქვენი მაწყევრები, სიკეთე უყავით თქვენს მოძულეებს და ილოცეთ მათთვის, ვინც თქვენ გავიწროებთ და გდევნით“ (მათეს სახარება, თავი 5, სტროფი 44). ისრაელის ღმერთი წყევლის ყველას ვინც არ ეთაყვანება. „თუ არ გაიგონებ უფლის, შენი ღმერთის სიტყვას, არ დაიცავ და არ შეასრულებ ყველა მის მცნებას და წესებს, რომელთაც გიცხადებ დღეს, გადმოვა შენზე ყველა ეს წყევლა და გეწევა:“( მეორე რჯული, თავი 48, სტროფი 15). „წყეულიმც ხარ ქალაქად და წყეულიმც ხარ ველად!“ (მეორე რჯული, თავი 48, სტროფი 16). „წყეულიმც იყოს შენი მუცლის ნაყოფი, შენი მიწის ნაყოფი, შენი ნახირის მონაშენი და შენი ფარის ნამატი!“ (მეორე რჯული, თავი 48, სტროფი 18). „მოგივლენს უფალი წყევლას, ფეთებას, შეჩვენებას შენი ხელის ყოველ ნამუშაკევში, რასაც კი გააკეთებ ვიდრე არ განადგურდები, ვიდრე მალე არ დაიღუპები, შენი ბოროტი საქმეებისათვის, იმისათვის რომ მიმატოვე“ (მეორე რჯული, თავი 48, სტროფი 20). „მოგაწებებს უფალი შავ ჭირს“ (მეორე რჯული, თავი 48, სტროფი 21). „მოგწყალვს უფალი ჭლექით, ციებ-ცხელებით, ანთებით, ხურვებით, გვალვით, ხორშაკით და სიყვითლით; დაგიწყებენ დევნას, ვიდრე არ დაიღუპები“ (მეორე რჯული, თავი 48, სტროფი 22). „დაგამხობს უფალი შენი მტრების წინაშე, ერთი გზით წახვალ მისკენ და შვიდი გზით გაექცევი მას“ (მეორე რჯული, თავი 48, სტროფი 25). „მოგწყალვს უფალი სიგიჟით, სიბრმავით და შეშლილობით“ (მეორე რჯული, თავი 48, სტროფი 28). „შენი ვაჟები და ასულები უცხო ხალხს ჩაუცვივდებიან ხელში, თვალები დაგევსება მათი ყურებით მთელი დღე დამკლავში აღარ გექნება ძალა“ (მეორე რჯული, თავი 48, სტროფი 32). „დაძრავს უფალი ხალხს შენს წინააღმდეგ შორეთიდან, ქვეყნის კიდიდან, არწივივით მოფრინდება ხალხი, რომლის ენას ვერ გაიგებ“ (მეორე რჯული, თავი 48, სტროფი 49). „მოძალადე ხალხი რომელიც მოხუცს პატივს არ სცემს და ყმაწვილკაცს არ იბრალებს“ (მეორე რჯული, თავი 48, სტროფი 50). აი ასე წყევლის იეღოვა მათ ვინც არ ეთაყვანება. ქრისტე სახარებაში ამბობს: „ყოველივე ჩემი მამის მიერ გადმომეცა და არავინ იცნობს ძეს, გარდა მამისა. არც მამას იცნობს ვინმე, გარდა ძისა, და იმისა, ვისაც ძეს სურს, განუცხადოს“ (მათეს სახარება, თავი 11, სტროფი 27). „ბოროტი და მრუში მოდგმა ეძებს ნიშანს, მაგრამ ნიშანი არ მიეცემა მას“ (მათეს სახარება, თავი 16, სტროფი 4) "მაგრამ ყოველივე ამას ჩემი სახელის გამო გიზამენ, რადგან არ იცნობენ ჩემს მომავლინებელს“ (მათეს სახარება, თავი 15, თავი 21). „მაშინ იესომ, ასწავლიდა რა ტაძარში, შესძახა და თქვა:“მეც მიცნობთ და ჩემი წარმომავლობაც იცით. ჩემით არ მოვსულვარ. მაგრამ ჭეშმარიტია ჩემი მომავლინებელი, რომელსაც თქვენ არ იცნობთ“ (იოანეს სახარება, თავი 7, სტროფი 28). ქრისტეს ეს სიტყვები ადასტურებენ იმას რომ იუდეველები ქრისტეს ზეციურ მამას, სახარებისეულ მამაღმერთს არ იცნობდნენ, ესაა საბუთი იმისა რომ იუდეველთა იაჰვე და ქრისტესმიერი მამაღმერთი სრულებით სხვადასხვა არსებები არიან. ებრაელები არ იცნობენ სახარებისეულ მამაღმერთს! ხედავთ რა ხდება? რა გამოდის? თუ ებრაელები არ იცნობდნენ მამაღმერთს, მაშინ ის ისრაელის ღმერთი - იეღოვა, რომელსაც ისინი ეთაყვანებოდნენ ვინღაა? ლოგიკურად და რაციონარულად რომ ვიაზროვნოთ აქედან გამომდინარე მართლმადიდებელ დოგმატიკოსთა მტკიცებები იმის შესახებ, რომ ისრაელის ღმერთი და მამაღმერთი ერთი და იგივეა, მცდარია ძირშივე. მე კიდევ ერთხელ დავამტკიცებ რომ ისრაელის ღმერთი არაა სინამდვილეში ღმერთი! „ერთპირი იყო მთელი ქვეყანა და ერთ ენაზე მეტყველი“ (დაბადება, თავი 11, სტროფი 1). „როცა დაიძრნენ აღმოსავლეთისაკენ, ჰპოვეს ველი შინყარის ქვეყანაში და იქ დამკვიდრდნენ“(დაბადება, თავი 11, სტროფი 2). „უთხრეს ერთმანეთს: მოდი მოვზილოთ თიხა და გამოვწვათ. ქვის მაგივრად აგური ქონდათ, კირის მაგივრად ფისი“ (დაბადება, თავი 11, სტროფი 3). „თქვეს: აბა ავაშენოთ ქალაქი და გოდოლი და ცას მივუწვდინოთ მისი თხემი. აღვმართოთ ნიშანსვეტი, რომ არ გავიფანტოთ დედამიწის ზურგზე“ (დაბადება, თავი 11, სტროფი 4). „ ჩამოვიდა უფალი, რომ ენახა ქალაქი და გოდოლი რომელსაც ადამიანები აშენებდნენ“ (დაბადება, თავი 11, სტროფი 5). „თქვა უფალმა: აჰა, ერთი ხალხია ეს და ერთი ენა აქვს ყველას; რაკი ეს საქმე წამოუწყიათ, ამიერიდან დაუბრკოლებლივ გააკეთებენ ყველაფერს, რასაც კი განიზრახავენ“ (დაბადება, თავი 11, სტროფი 6). „აბა ჩავალ და ენას ავურევ რომ ვერაფერი გააგებინონ ერთმანეთს“ (დაბადება, თავი 11, სტროფი 7). „გაფანტა ისინი უფალმა იქიდან დედამიწის ზურგზე და მათაც შეწყვიტეს ქალაქისა და გოდლის შენება“ (დაბადება, თავი 11, სტროფი 8). „ამიტომაც ეწოდა სახელად ბაბილონი, რადგან სწორედ აქ აღრია უფალმა მთელი დედამიწის ენა და აქედან გაფანტა ისინი უფალმა დედამიწის ზურგზე“ (დაბადება, თავი 11, სტროფი 9). ცხადზე ცხადია რომ იეღოვა; ისრაელის უფალი ღმერთი არაა სინამდვილეში ჭეშმარიტი ღმერთი, ეს ერთი და მეორეც აშკარაა რომ მას საძაგელი და მზაკვრული, ბოროტი მიზნები ამოძრავებს, კერძოდ კი კაცობრიობისათვის მაქსიმალური ზიანის მიყენება, ენის აღრევა არის ერთ-ერთი, მე ვიტყოდი უძლიერესი და უბოროტესი მეთოდი ზიანის მიყენებისა, ისრაელის ღმერთი ბოროტი დემონია, საძაგელი და მზაკვარი, ღვარძლიანი და ბოღმიანი, ნარცისიზმითა და მანიაკალური ქედმაღლობით, სოციოპათიითა და ფსიქოპათიით დაავადებული სადისტი, მას არავითარი მიზეზი არ ქონდა აერია კაცთა მოდგმისათვის ენა და გაეფანტა ისინი დედამიწის ზურგზე, მისი სიტყვებიდანვე ჩანს რომ მას ერთდროულად ეშინია კიდეც და შურს კიდეც ადამიანებისა და პირდაპირ კბილებს ილესავს ისე უცქერს ადამიანთა საქმიანობას, განა რა იყო ცუდი იმაში რომ ერთი იყო კაცობრიობა, ქონდა ერთი ენა და რასაც განიზრახავდნენ გამოუვიდოდათ? ა? რა იყო ამაში ცუდი? დაბადების წიგნში მეტი არაფერია ნათქვამი და ამის გამო მართლმადიდებელი დოგმატიკოსები ათას ზღაპარს თხზავენ ბაბილონის გოდოლზე! რა სიბრიყვეა მათი მხრიდან!! ე.წ. „უფალი“ უბრალოდ ჩამოვიდა, დახედა ხალხს, ნახა რომ ერთპირნი იყვნენ და რატომღაც გადაწყვიტა რომ ხელი შეეშალა მათთვის! ისმის კითხვა: რატომ? ისმის ლოგიკური და რაციონალური პასუხი: იმიტომ რომ ისრაელის უფალი - ბოროტების განსახიერებაა! ე.ი. ის არაა ნამდვილი ღმერთი! ამას გონიერი ბავშვიც კი მიხვდება. აი „მართალი მადიდებლები“ კი რატომღაც ვერ (ან არ) ხვდებიან... იეღოვა არის ბოროტი სული რომელიც კაცობრიობის პროგრესის წინააღმდეგია, იეღოვა არის ბოროტი სული რომელიც კაცობრიობის ერთსულოვნების წინააღმდეგია, იეღოვა არის ბოროტი სული რომელიც აწყობს ომებს და ისე თამაშობს ადამიანებით როგორც მოჭადრაკე ფიგურებით, იეღოვა ბოროტებაა, ჩვენი ჭეშმარიტ ეზოთერიკოს ქრისტიანთა ღმერთი, რომლის ღვთიური წიაღიდანაც გამოვლინდა ჩვენი გადამრჩენელი იესო ქრისტე, გვემული იეღოვას მიმდევართა მიერ, აბსოლუტური სიკეთისა და სინათლის, სიყვარულისა და ჰარმონიის, მოწყალებისა და თანაგრძნობის, მარადიული მშვიდობის აბსოლუტური იდეალია და განსახიერება, რომელიც თითოეული ჩვენგანის წიაღში სუფევს.

თეოსოფიური კონტრარგუმენტები (დჰარმული მოძღვრებებისა და თეოსოფიის საერთო ანტიაბრაამული აპოლოგია) ავტორი სტუდენტი ღვთისავარ ჩაბრავა მართლმადიდებლური არგუმენტი: „ამდენად, ადამიანის ინდივიდუალობაც ილუზიაა. მაშ, ვინაა სიყვარულის სუბიექტი? თუ მოყვარული სხეულებრივი ადამიანია, მაშინ გამოდის, რომ უყვარს ილუზიას, ხოლო თუ მოყვარული ატმანია მაშინ საკუთარ სიყვარულთან ანუ ეგოცენტიზმთან და თვითგაღმერთებასთან გვაქვს საქმე, ე.ი. თუ ადამიანს უყვარს სხვა ადამიანი, როგორც ინდივიდუმი, მას უყვარს მირაჟი და ილუზია, ხოლო, თუ ადამიანს ატმანი უყვარს, მაშინ, რადგან ატმანი ერთია, ამიტომ მას საკუთარი თავი უყვარს. ინდუიზმის უმთავრესი „დოგმატია“: „შენ ხარ ის“ (სანსკ. „ტატ ტვამ ასი“). რა სიყვარულზე შეიძლება ამ შემთხვევაში ვილაპარაკოთ, როცა სიყვარულის ობიექტი და სუბიექტი ერთი და იგივეა: ატმანს უყვარს საკუთარი თავი ბრაჰმანის სახით და პირიქით. მაშ ვინ უყვარს და ვის ერწყმის იოგი, თუ ყოველივე ილუზიაა, ხოლო მისი ატმანი აბსოლუტის იგივეობითია? ამის გამოა, რომ იოგი სიყვარულსაც ისეთივე დამღუპველ ვნებად მიიჩნევს, როგორც სიძულვილს, რადგან იგი მას მატერიალურ ე.ი. ილუზორულ სამყაროზე აჯაჭვავს.“ (წყარო: მართლმადიდებელი აპოლოგეტის ზურაბ ეკალაძის მართლმადიდებლური სტატია - „რეინკარნაცია და ქრისტიანობა“ www.orthodoxy.ge) კონტრარგუმენტი #1: ჯერ ეს ერთი დავიწყოთ იმით, რომ ადამიანის ინდივიდუალობა ილუზია არაა, ადამიანის ინდივიდუალობა ორნაირი არსებობს: სულიერი ანუ ჯივატმიკური და ფშვინიერი ანუ ბუდჰიკურ-მანასიკურ-კაუზიური, სულიერი ინდივიდუალობა, ესაა ზესულიერი, უსახო, უსაწყისო, უსასრულო და უფორმო, ყოვლისმომცველი ზეცნობიერი არსი. ატმანი ანუ ეს არსი, სხვა არაფერია თუ არა ერთიანი და არადიფერენცირებული სულიერი ცნობიერება, ყოვლისგამჭოლი და ყოვლისმომცველი, იმანენტური და ტრანცენდენტური, ისაა სიყვარულისა და ჰარმონიის, სიკეთისა და სინათლის აბსოლუტური პირველარსი და დასაბამი, სიცოცხლის, მარადიული არამატერიალური ზესულიერი სიცოცხლის ზეკოსმიური ზესამყაროული არსი, რომელიც არის ყოველივე ცოცხალის ერთიანი და განუყოფელი არადისკრეტული საფუძველი. სიყვარულის სუბიექტი ეს ატმანი ვერ იქნება, ეს გასაგებია. მაგრამ ისიც გასაგებია, რომ სიყვარულის სუბიექტი შესაძლოა იყოს კაუზიური საფშვინველი როგორც მეორადი არსი, რეზულტატი და შედეგი პირველარსისა. კაუზიური საფშვინველი - ბუდჰი-მანასი ანუ ტაიჯასა ესაა ცოცხალი, მოაზროვნე არსება, რომელიც გრძნობს, ფიქრობს, აზროვნებს, გააჩნია მისწრაფებები და იმედები, ფსიქომენტალური ფუნქციები, თვისებები და ატრიბუტები. კაუზიური (ბინარული) საფშვინველი განსხვავებით მარადიული ატმანისაგან მრავალია და არა ერთი. ატმანი ანუ სული, ბუდისტური ტერმინოლოგიით პარანიშპანა სვაბჰავა იგივე კაბალისტური ეინ სოფი იგივე ზოროასტრული ზარვან აკარანა ანუ ვედანტური ნირგუნა ბრაჰმანი იგივე დაო– ერთადერთია და მოიცავს ყოველივეს და განმსჭვალავს, ხოლო საფშვინველი ბევრია. ყველა ცოცხალ არსებას საკუთარი პერსონალური საფშვინველი გააჩნია. საფშვინველი სამია: ღვთაებრივი, ადამიანური და ცხოველური ანუ ფსიქიკური. ამათგან მესამე ფსიქოასტრალური მატერიალური ელემენტებისაგან შედგება და არააბსოლუტურია და ამიტომაც მოკვდავია და წარმავალი, ეფემერული, ისაა წყარო მატერიალური ვნებებისა და სურვილებისა, ადამიანური და ღვთაებრივი საფშვინველები მარადიულნი და უკვდავნი არიან, მაგრამ მატერიალურ ენერგიებთან და მატერიის ნაწილაკებთან შეხებისას განიცდიან მოქცევით დეფორმაციებსა და გამრუდებებს, ადამიანური საფშვინველის - მანასის და ღვთაებრივი საფშვინველის - ბუდჰის ჭეშმარიტი ბუნება არის - მარადისობა, ცნობიერება და ნეტარება (სატ-ჩიტ-ანანდა), ანანდას თვისება მატერიასთან შეხების გამო გამოწვეული დეფორმაციებით ხანაც ლებულობს და ხანაც ისევ ნორმაში მოდის. სიყვარულის სუბიექტი არის ცოცხალი გონება - ადამიანური საფშვინველი და ცოცხალი ინტელექტი - ღვთაებრივი საფშვინველი, სხეული ილუზიაა, ხოლო საფშვინველი არა! აი ასე! ბუდჰის უყვარს ბუდჰი, მანასს უყვარს მანასი და არა ატმანს ატმანი, ბუდჰი აზროვნებს, მანასი აზროვნებს და არა ატმანი, ატმანი არის საფუძველი ანუ თესლი, საფშვინველი არის ყლორტი, ხოლო სხეული ნაყოფი. ატმანი არის თესლი უქმნელი და უშობელი, მარადის არსებული, დაუბადებელი... საფშვინველი ყლორტი ტანჯული, დატყვევებული, მოაზროვნე და მოსიყვარულე, სამსახოვანი, საგვამოვანი; ფსიქიკური, მენტალური და სულიერი (უგუნური, გონიერი და სულიერ-ინტელექტუალური), სხეული ესაა - მატერია სამსახოვანი, სამგვამოვანი; სულიერი, მშვინვიერი და ხორციელი (კაუზიური, ასტრალური და ფიზიკური), უსასრულოდ და უსაზღვროდ დაყოფადი, დისკრეტული და დიფერენცირებული ილუზორული სტრუქტურა. მატერია არის ბრაჰმანის უმდაბლესი რეზულტატი. პიროვნულობის ილუზია იბადება ფსიქიკური ეგოს – ახამკარას წიაღში და აღწევს გონებაში, ამრუდებს რა მის მენტალურ იდენტობას. პიროვნულობა წარმოადგენს ილუზიას რომელიც იქმნება ჯივას ანუ ცოცხალი არსების პოტენციური ენერგიის, უმეცრების ენერგიის, გონების, ინტელექტისა და ცნობიერების დამჩრდილავი, ჭეშმარიტი სულიერი მე–ს დამფარავი ძალის – ავარანა შაკტის და იშვარას ანუ უფლის პოტენციური ღვთაებრივი ენერგიის, ვირტუალური პროექციის ენერგიის – იოგა-მაიას ანუ ვიკშიპა შაკტის სინერგიული ზეგავლენით, ჯივას გონებაზე (მანასზე) და ინტელექტზე (ბუდჰიზე). იშვარას პოტენციური იოგა–მაია ესაა პროექციის ენერგია, რომლის მეშვეობითაც ხდება მატერიალური კოსმოსის პროექცია, როგორც ვირტუალური მატრიცისა, ეს ენერგია ნეგატიურად მოქმედებს ჯივაზე და ფარავს არა მარტო იშვარას და მის ჭეშმარიტ სიდიადეს, არამედ მთელი ყოფიერებისა და თითოეული ჯივას ჭეშმარიტ უმაღლეს მე–ს, მაგრამ იშვარაზე ეს ენერგია არანაირ ზეგავლენას არ ახდენს, რაც შეეხება ავარანა შაკტის, ეს არის ენერგია რომელიც გავს იოგა–მაიას, მაგრამ ჯივას არ შეუძლია მისი მართვა და მისი მეოხებით კოსმოსის განზომილებათა პროექცია, მსგავსად იშვარასი (უფლისა). ჯივას შეუძლია განთავისუფლდეს საკუთარი ავარანასა და უფლის მაიას ზეგავლენისაგან და შეიცნოს ჭეშმარიტება, მოიპოვოს ზე–კოსმიური სულიერი ნეტარება, მაგრამ ამას კოლოსალური ძალისხმევა სჭირდება, სწორედ ამიტომ რათა დაეხმაროს ჯივებს, იშვარა იცის რა მათი გასაჭირი, დროდადრო ეშვება მატერიალურ კოსმოსში, როგორც ღვთიური გონი განსხეულებული ადამიანის ფორმით და ქადაგებს სულიერ მეცნიერებას – ბრაჰმავიდიას, სწორედ ამისათვის არსებობენ წმინდანები, მაჰათმები, რიშები, ბოდჰისატვები და სხვა ღვთაებრივი არსებები. ადამიანს შეუძლია ისწავლოს თავისი ავარანა შაკტის, კაუზიური სხეულის ენერგიის მართვა, ასეთნი არიან წმინდანები და მოგვები. პიროვნულობის ილუზიას ბადებს ორი რამ: ინდივიდუალური უმეცრება (განპირობებული არაკონტროლირებადი ავარანასა და იოგა–მაიას ზეგავლენით) – ვიაშტა აჯნანა და ექსტრაპოლირებული და სინერგიული, გეომეტრიული პროგრესიით გაასმაგებული კოლექტიური უმეცრება – სამაშტი აჯნანა. პიროვნულობა ეს არის ახამკარას პრინციპი ადამიანში, მას აგრეთვე ეწოდება ფსიქიკური ეგო (აქედან მოდის ეგოიზმი), პიროვნულობას ბადებს არაკონტროლირებადი ახამკარა, გაძლიერებული ავარანასა და ვიკშიპას სინერგიული ზემოქმედებით. შუდხა მანასი ანუ სუფთა გონება და შუდხა ბუდჰი ანუ სუფთა ინტელექტი საკუთარ არსში არ შეიცავენ პიროვნული ეგოიზმის ნასახსაც კი. შუდხა მანასი და შუდხა ბუდჰი წარმოადგენენ სუფთა სულიერ ინდივიდუალობას სწორი იდენტიფიკაციური ასოციაციით, იდენტიფაკაციური ასოციაცია ანუ ლინგა ესაა გონების ერთერთი უნარი. გონებას გააჩნია რამოდენიმე ასოციაციური უნარი: იდენტიფიკაციური ასოციაცია – ლინგა, მახასიათებელი ასოციაცია – ლიაკშანა, თანმიმდევრობითი ასოციაცია – ანტარია და ინტენსიური ასოციაცია – ატიშაია, გონებას გააჩნია აგრეთვე დისფუნქციური ანუ დისოციაციური უნარი – ვიროდხა, მენტალური ფრაგმენტაცია – ვიიოგა და მრავალი სხვა უნარი. გონების რვა მთავარი იპოსტასი–ფუნქციაა: ჯიოტირმანას ანუ დეივამანას – ფუნქცია, რომელიც აცოცხლებს და აფხიზლებს, ააქტიურებს გრძნობით ორგანოებს გამოღვიძებისას და რომელიც საკუთარ თავში ისრუტავს დღის მანძილზე შთაბეჭდილებებს და ამ შთაბეჭდილებებით დატვირთული აქტიურდება ძილის დროს და ეხმარება ტვინს (გონებას) მუშაობაში, მანიშანახმანასი – რაციონალობის პრინციპი, რომელიც ანსხვავებს სინათლეს სიბნელისაგან, სიკეთეს ბოროტებისაგან, მართალს არამართალისაგან, სწორს არასწორისაგან, დიფერენციაციული დუალისტური დიალექტიკური შემეცნების ფუნქცია, პრაჯნანამანას – სიბრძნის საცავი, ჩეტასმანასი – მეხსიერების ბლოკი, მენტალური რეგისტრატორი, ინფორმაციული ბანკი, დხრიტიმანას – შთაგონებისა და სულიერი, მენტალური სიმტკიცის პრინციპი, სიმამაცე და სიმედგრე, ძალა რომელიც ადამიანს ეხმარება წინაღობათა გადალახვაში, საპტა ხოტრი ვისტარაკა მანას – ათი პრანას და ჯივატმანის (სულისა) და პრაკრიტის დამაკავშირებელი ძალა, ტრი კალია პარიგრიხიტრი მანას – წარსულის, აწმყოსა და მომავლის მაინტეგრირებელი, დროისა და სივრცის მაინტეგრირებელი ძალა და ბოლოს ხრიდ პრატიშტხა იავიშტხა მანას – გრძნობათა და სასიცოცხლო ენერგიათა მაკონტროლებელი ცენტრი, გულის ცენტრი. როდესაც პიროვნულობის ეგოისტური პრინციპი მძლავრობს, გონების ზემოთხსენებული ფუნციები ხარვეზებით მუშაობენ. მართლმადიდებლური არგუმენტი: „ინდუიზმში აბსოლუტი ერთადერთ ყოფიერებად, ერთადერთ ჭეშმარიტად არსებულ არსად მოიაზრება. ინდუიზმისათვის პიროვნება თვითგამოხატვა კი არ არის, არამედ თვითშეზღუდვაა. ინდური ტრიმურტი სამი პიროვნება კი არ არის, არამედ იგი აბსოლუტის მყოფობის სამ მოდუსს წარმოადგენს - ბრაჰმას, ვიშნუსა და შივას (შექმნა, შენახვა, მოსპობა) მათი მრავალნაირი ავატარების (გამოვლინებების) სახით. ამდენად, ამგვარი ღვთაების სიყვარული - ესაა უპიროვნო ძალის, ან ნიღბის სიყვარული“ (წყარო: მართლმადიდებელი აპოლოგეტის ზურაბ ეკალაძის მართლმადიდებლური სტატია - „რეინკარნაცია და ქრისტიანობა“ www.orthodoxy.ge) კონტრარგუმენტი #2: ჭეშმარიტად მართალია ის რომ ინდუიზმში, კონკრეტულად კი ვედანტაში, უფრო კონკრეტულად კი ადვაიტა და შუდხა ადვაიტა ვედანტაში ერთადერთ ჭეშმარიტ ყოფიერებას წარმოადგენს აბსოლუტი ანუ ბრაჰმანი, მაგრამ მართლმადიდებელ აპოლოგეტებს ავიწყდებათ რომ ეს ბრაჰმანი იგივეა რაც თითოეული ცოცხალი არსების ატმანი ანუ სული, სულიერი ცნობიერება, ღვთაებრივი სუბსტანცია, საფუძველი ყოველგვარი არსებობისა და ყოფიერებისა, ეს აბსოლუტი არის არც არსებული, არც არ არსებული, არც არ არსებული და არ არ არსებული ერთდროულად, არც არსებული და არ არსებული ერთდროულად, მოკლედ რომ ვთქვათ ეს აბსოლუტი არის თავად გადაუჭრელი განუსაზღვრელი პარადოქსი, ის შეუცნობადია და უხილავი, ისაა ყველა ჩვენთაგანის უმაღლესი მე. ადამიანის არსება ბინარულია და შედგება ორი საწყისისაგან სინათლისა და წყვდიადისაგან ანუ სულიერი (სულიერ-ფშვინიერი, უმაღლესი) საწყისისაგან და მატერიალური (ფშვინიერ-მატერიალური, უმდაბლესი) საწყისისაგან, პიროვნულობა განეკუთვნება მატერიალურ საწყისს, ხოლო ინდივიდუალობა სულიერს და არა პირიქით, ჩვენ თეოსოფებმა ეს ძალიან კარგად ვიცით, მართლმადიდებლებს საუბედუროდ ეს სრულებით უკუღმა ესმით, უმდაბლესი მატერიალური საწყისი ადამიანისა ესაა - ფსიქიკური საფშვინველი - ფსიხეია ანუ ნეფეში, ასტრალური სხეული, ეთერული სხეული და ფიზიკური სხეული, ის მოკვდავია, დისკრეტული, დიფერენცირებული და დეტერმინირებული, უსასრულოდ დაყოფადი, არარაობამდე დაყვანით, ხოლო სულიერი საწყისი მარადიულია და არადიფერენცირებული, არადეტერმინირებული და არადისკრეტული, ინდივიდუალობა სწორედ რომ მას განეკუთვნება, ბრაჰმა, ვიშნუ და შივა, ისევე როგორც მათი მეწყვილე ქალღმერთები - მაჰასარასვატი, მაჰალაკშმი და მაჰაკალი, ეს უბრალოდ მოდუსები კი არაა არამედ ცოცხალი საფშვინველები, ცოცხალი და გონიერი არსებები, აღვსილნი ღვთაებრივი ძალითა და სიყვარულით, ავატარები ესენია ღვთაებრივი განსხეულებები ამ ღვთაებათა (ღვთაებრივ საფშვინველთა), ეს ღვთიური ინდივიდუუმები რეალურები და ნამდვილები არიან. არსებობს მულტისამყაროების უსასრულო მირიადები, ალტერნატიულ და პარალელურ რეალობათა უსასრულო მირიადები, ერთი და იგივე ღვთაებას, მაგალითისათვის შაკტის (ან ნებისმიერ სხვა ღვთაებას), შეუძლია იარსებოს, ერთდროულად ყველა სამყაროში, ყველა განზომილებაში, ყველა რეალობაში, აურაცხელი რაოდენობის და სხვადასხვა კლასის (კოსმიური, სოლარული, ლუნარული, პლანეტარული და ადამიანური) ღვთაებრივი (და ნახევრადღვთაებრივი) ავატარების სახით, რომელთაგან თითოეული მისი სულიერი ინდივიდუალობის უნიკალურ და განუმეორებელ, ღვთაებრივ იპოსტასთაგან ერთერთს წარმოადგენს, თითოეული ავატარა ქალღმერთი შაკტისა, ისევე როგორც ნებისმიერი სხვა ღვთაებისა, ესაა ერთიანი ბრაჰმანის, მარადიული სულიერი ცნობიერების და უმაღლესი შაკტის; დასაბამიერი ძალის, ზესულიერი მარად ქალური ენერგიის, ერთერთ ღვთაებრივ გამოვლინებას, იმაგინაციას, იდეაციას, ინსპირაციას და სუპრამენტალურ-სულიერ-ფსიქიკურ იპოსტასს, ასპექტს. კონკრეტული ღვთაება ესაა უმაღლესი ბრაჰმანისა და მისი მეორე მხარის - უზენაესი შაკტის ერთ ერთი გამოვლინება, იპოსტასი ასევთქვათ, რომელთაგან თითოეულს გააჩნია ავატარების ანუ მატერიალური ინკარნაციების, ფშვინიერი იმაგინაციების, იდეაციების, ინსპირაციების და იპოსტასების უსასრულო მირიადები, თითოეული კონკრეტული ავატარა ესაა კონკრეტული ღვთაების, უმაღლესი ბრაჰმანის გამოვლინების (სარგუნა ბრაჰმანის) ცოცხალი იპოსტასი, კოსმიური გონი, ცოცხალი გონი, ცოცხალი და უნიკალური ფშვინიერი მონადა. ვიმეორებ კიდევ ერთხელ, თითოეული ღვთაება, ქალღმერთი თუ კაცღმერთი, ერთდროულად ყველა მულტისამყაროში იმყოფება ავატარების მთელი მირიადების სახით, რომელთაგან თითოეული თან იდენტურიცაა და თან სრულებით განსხვავებულიც, თითოეული მათგანი ესაა პირველადი ინდივიდუუმის (უფრო ზუსტად მულტივიდუუმის) ერთერთი მეტაფიზიკური ჰიპერკვანტური ვარიაცია და კომბინაცია და აბსოლუტური სულის ერთერთი იპოსტასური დესიგნაცია. ავატარა იგივეა ღვთაებისათვის, რაც სხივი მზისათვის, მზეს უამრავი სხივი გააჩნია და თითოეული მათგანი მისი განუყოფელი ნაწილია, ჩვენ ვერ ვიტყვით რომ ვთქვათ ესა თუ ის სხივი მზის სხეულის ნაწილი არაა მარტო იმიტომ რომ მზიდან შორსაა წამოსული სივრცეში, მაგრამ ამავდროულად ვერც იმას რომ სხივი ესაა მზე, პირდაპირი გაგებით და აგრეთვე მესამე სრულებით პარადოქსალური რამის თქმაც შეგვიძლია, კერძოდ იმისა, რომ სხივი მზიდან წამოსული, ერთდროულად მზეცაა და მისგან გამომავალი ობიექტი და თან იმავდროულად არც ერთია და არც მეორე, აი ასე! კარლ გუსტავ იუგის მოძღვრების და აგრეთვე თანამედროვე კვანტური ფიზიკის ეგზოტიკური თეორიების თანახმად, თითოეული ცოცხალი არსება, თითოეული ადამიანი შედგება პიროვნულობებისა და ინდივიდუალობების, არქეტიპების უსასრულო მირიადებისაგან. თითოეული არქეტიპი ესაა კონკრეტული პიროვნებისა და ინდივიდის ზესულიერი მე-ს - ატმანის ერთერთი იპოსტასი, უნიკალური და განუმეორებელი ვარიაცია-ალტერმირა. თითოეული ავატარა ესაა ღვთაების ალტერ-მირა და ალტერ-ეგო. ყველა საფშვინველი, ესაა უმაღლესი სულის ღვთაებრივი გამოვლინება, სამყაროული ყოფიერების საფეხურების გამოვლინების სქემა ამგვარია: თავდაპირველად არ არსებობს არაფერი გარდა არაფრისა და არა-რაობისა, რომელიც აგრეთვე არის ყველაფერი და სუპერ-რაობა, ის არც არსებობს და არც არ არსებობს, არც ერთი და არც მეორე, არც მარტო პირველი, არც მარტო მეორე და არც ორივე ერთად, აგრეთვე არც არ არსებობს და არც არ არ არსებობს, მარტო პირველი, მარტო მეორე ან ორივე ერთად, ის უფორმოა, უსახელო, უსახო და იმპერსონალური, ჰიპერუნივერსალური, დრო დროის გარეშე, დრო დროის მიღმა, მარადისობა სადაც არ არის დროის მდინარება,ისაა უზენააესი სულიერი ცნობიერება და მამრობითი საწყისი, მას ყავს მეუღლე და მეწყვილე; ქალური იპოსტასი რომელიც მისგან განუყოფელია, ესაა უზენაესი, არადიფერენცირებული, არადეტერმინირებული და არადისკრეტული, არამატერიალური, უსახო და იმპერსონალური პირველძალი, პირველენერგია, თუ მამრობითი იპოსტასი ესაა ზე-ცნობიერება, მაშინ ქალური (ზე შაკტი) ესაა არაცნობიერი არამატერიალური მეტაფიზიკური ჰიპერ-ენერგია. უმაღლესი ორსქესიანი ყოფიერება, საკუთარ თავში შეიცავს ორ ლატენტურ, ფარულ, გონიერ და მოაზროვნე ინტრა-სუბსტანციას; უნივერსალურ კოსმიურ სულიერ საფშვინველს და უნივერსალურ კოსმიურ მენტალურ საფშვინველს, როგორც პირველს, ასევე მეორეს გააჩნია ორი ასპექტი, ზედა და ქვედა, ზედა ასპექტი არის აბსოლუტურად არადიფერენცირებული და ერთიანი, ხოლო ქვედა ასპექტი დიფერენცირებული მაგრამ კოლექტიური, კოალიციური, სხვაგვარად რომ ვთქვათ მაკროკოსმიური და მიკროკოსმიური, პირველძალის როგორც ენერგეტიკული მატრიცის წიაღში არსებობს ციკლური გამოვლინების ანუ ილუზორული შემოქმედების მარადიული და უქმნელი, უშობელი ჰიპერპროგრამა, რომელიც დაკავშირებულია ცნობიერებასთან, მამრობით საწყისთან, მამრობითი საწყისი და მდედრობითი საწყისი „ერთდებიან“ ანუ ერთმანეთს „ეხებიან“ და მათ შორის იწყება რექცია, ენერგეტიკული და სუპრამენტალური ჰიპერრეაქცია, შედეგად აბსოლუტურად გამოუვლენელი და უსახო ყოფიერებიდან, ვლინდება ჯერ უნივერსალური კოსმიური სულიერი საფშვინველი - ბუდჰი-პურუშა იგივე ღვთაებრივი ინტელექტი (ორივე ასპექტითურთ), მერე კი უნივერსალური კოსმიური მენტალური საფშვინველი იგივე ღვთაებრივი გონი, ეს ორი კოსმიური პრინციპი, უნივერსალური სულიერი საფშვინველი (კოსმიური ინტელექტი) და უნივერსალური მენტალური საფშვინველი (კოსმიური გონი), მათი ზედა და ქვედა ასპექტები ანუ ერთიანი სუბსტანცია და მისი ემანაციები, ინდივიდუალური ღვთაებრივი და მოაზროვნე გონიერი საფშვინველები, ანიმები ანუ მონადები, ახდენენ სულიერი სამყაროების ფორმირებას ილუზორული (ვირტუალური) შემოქმედებითი ენერგიების, უმაღლესი პირველძალის მოდიფიკაციების მეოხებით. თანდათან აბსოლუტური სიკეთის სულიერი სინათლის პირველწყაროსაგან ანიმები, მონადები ანუ ეონები უფრო და უფრო შორს მიდიან, თანდათან მათში ვითარდება მენტალური დეფორმაციები, რაც ბადებს აზრს აბსოლუტისაგან დამოუკიდებელი არსებობით ტკბობის შესახებ, მაგრამ ამას თავისი ფასი აქვს, ეონებს თანდათან აკლდებათ ძალები, მათი სულიერი სინათლე და ძალა, პირველწყაროსაგან განშორების ე.ი. უფრო და უფრო დაბალ განზომილებებში ჩაშვების პარალელურად უფრო და უფრო კლებულობს, საბოლოოდ პირველწყაროსაგან, აბსოლუტური სინათლის ორმაგი პირველეონისაგან ძალიან დაშორებული ეონების საფშვინველთა წიაღში ხდება სიკეთისა და სინათლის ინვერსია (ინვერსიული დეფორმაცია) და სიკეთე და სინათლე გარდაისახებიან ბოროტებად და წყვდიადად, არასუბსტანციურ ილუზიად, ისინი ხდებიან ბოროტები და ემტერებიან უმაღლეს კეთილ ეონებს, ცდილობენ ხელში ჩაიგდონ ძალაუფლება, შექმნან საკუთარი სამყარო, რასაც საბოლოოდ აკეთებენ კიდეც, ისინი ქმნიან უმდაბლეს, ყოველგვარ სინათლესა და სიკეთეს, ჰარმონიასა და სიმშვიდეს მოკლებულ სამყაროებს (ჯოჯოხეთსა და ადამიანთა სამყაროს), ატყვევებენ ზეციურ ეონთაგან, კეთილ ეონთაგან ყველაზე სუსტებს და ამწყვდევენ უმდაბლეს მატერიალურ სხეულებში, ამასთან უშლიან მეხსიერებას და აიძულებენ სხეულიდან სხეულში გადასვლას ანუ გადანაცვლებას მილიონობით და მილიარდობით წლის განმავლობაში, ამისათვის ისინი იყენებენ ანანკეს ანუ კარმის უნივერსალურ კანონს, რომლის თანახმადაც დაცემა აუცილებელია და საჭირო, რათა ეონმა გამოცადოს რა არის აბსოლუტისაგან განყენებული და განცალკევებული მდგომარეობა, რა არის ტანჯვა და ბოროტება, გააცნობიეროს მისი სიცრუე და ილუზორულობა, სძლიოს მას, დათრგუნოს მატერია, მიიღოს უფრო მეტი ენერგია, გამოანთავისუფლოს შინაგანი ენერგიები და შეუერთოს ინდივიდუალური საფშვინველი მსოფლიო საფშვინველს, ხოლო მსოფლიო საფშვინველი უმაღლეს სულს. ბრაჰმანი, შაკტი და იშვარა, არის მარადიული ერთარსება, მარადიული ერთიანი ღვთაება, ამ სამების სამივე იპოსტასი განუყოფელია ერთმანეთისაგან და დაკავშირებულია ერთმანეთთან, სამივე იპოსტასი, ერთიანია და შეურევნელი, განუყოფელი და შეურწყმელი. ეს სამი იპოსტასი არის ერთი ღმერთისა და უფლის სამი ასპექტი, სამი მხარე. ერთიანი უფალი ღმერთი - ბრაჰმაშაკტიშვარა (ტრიბუდა), არის მარადიული - სატ, უცვლელი - ნირვიკარა, უსახო - ნირაკარა, შეუზღუდავი - ნირუპადხიკა, სხეულებრივი - სარუპადხიკა, უთვისებო და უატრიბუტო(გამოუვლენელი) - ნირგუნა, თვისებებისა და ატრიბუტების მქონე(გამოვლენილი) - სარგუნა, არადიფერენცირებული ცნობიერება - ნირვიშეშაჩიტმატრა, დიფერენცირებული ცნობიერება - სავიშეშაჩიტმატრა, სუფთა ცნობიერება - ჩაიტანია, ცნობიერების ფორმა - ჩიტრუპინი, ღვთაებრივი გამოვლინება - ავატარა (იშვარა), გასხივოსნებული - ავეშა, მოჩვენებითი ილუზორული ძილბურანი - ვივარტასვაპნამაია, მოჩვენებითი კოსმიური განზომილება - ვივარტალოკა, მოჩვენებითისამყარო - ვივარტაბჰუვანა, მოჩვენებითი უმდაბლესი ბუნება - ვივარტა აპარა პრაკრიტი, უცვლელი დამოუკიდებელი თვითმყოფადი ბუნება - ნირვიკარა სვატანტრა სვაიამბჰუ პრაკრიტი (სვაბჰავა), დამოკიდებული (სულიერ-ფშვინიერი) ბუნება - პარატანტრა სვაბჰავა და მოჩვენებითი ბუნება - პარიკალპიტა სვაბჰავა. სამყაროში ყველაფერი ბრაჰმანია, ბრაჰმანია არის ყველაფერი რაც არსებობს, ბრაჰმანია ყოველივე და ყოველივეში. იმდენად რამდენადაც ინვოლუციის ძალის - ავიდიას ზეგავლენით ინდივიდუუმებში, მიკროკოსმიურ იშვარებში, ინდივიდუალურ საფშვინველებში ჯივა ანიმებში ანანდას თვისება (ნეტარების ბუნება) შეშუსტებულია, ჩვენ ბრაჰმანის მაგივრად ვხედავთ მატერიალურ სამყაროს, მატერიალურ კოსმოსს, იქ სადაც სინამდვილეში არაფერია, გარდა მარადიული ბრაჰმანისა, ჩვენ რომ სულიერი მხედველობა გვქონდეს, საითაც კი არ გავიხედავდით, ყველგან და ყველაფერში კაშკაშა მარადიულ ბრაჰმანს დავინახავდით და არა მატერიალურ ობიექტებსა და სუბიექტებს, ჩვენი მიწიერი გრძნობითი ორგანოები მყისვე გაითიშებოდნენ და გაქრებოდნენ. სამყარო ეს არის ბრაჰმანი ოღონდაც არასწორად აღქმული ბრაჰმანი შეშუსტებული ანანდას მქონე ჯივების მიერ ავიდიას ძალის გამო. ათეისტი მატერიალისტი ფიზიკოსები ამბობენ რომ მატერიის ნაწილაკი არის სივრცესა და დროში უსასრულოდ გაწელილი სიმი, ხოლო სიმი ესაა ვიბრაცია, მაგრამ ისინი ვერ აკონკრეტებენ თუ რა ვიბრაციაა ეს, მე კი ვიცი, თეოსოფიური სწავლება გვინმარტავს რომ ვიბრაცია არის ხმა, ხოლო ხმა არის სიტყვა ანუ ლოგოსი, გამოუვლენელი იმპერსონალური ტრანცენდენტური და იმანენტური აბსოლუტის, აბსოლუტური უნივერსალური სულის ღვთაებრივი გამოვლინება, ესაა უფალი ანუ იშვარა, „ქრისტეა ყოველივე და ყოველივეში“ (პავლე, კოლასელთა მიმართ, თავი 3, სტროფი 11). სიმი არის ვიბრაცია, ხოლო იესო ქრისტეს ერთერთი ეპითეტი არის - ლოგოსი, რაც ნიშნავს სიტყვას, ფილონ ალექსანდრიელი, გამოჩენილი გნოსტიკოსი აცხადებდა რომ ლოგოსი არის უმაღლესი ღვთაების ძე, მისი გამოვლინება, შუამავალი მამაღმერთსა და ადამიანებს შორის, თუ ჩვენ სიმების თეორიას მივიღებთ გამოვა რომ მთელი მატერიაალური სამყარო, მთელი მატერია, ესაა ვიბრაცია, ვიბრაცია როგორც უკვე ვიცით არის ხმა, ხოლო ხმა არის - ლოგოსი, ღვთის სიტყვა, „თავდაპირველად იყო სიტყვა და სიტყვა იყო ღმერთთან, და სიტყვა იყო ღმერთი“ (იოანეს სახარება, თავი 1, სტროფი 1). „ის იყო თავდაპირველად ღმერთთან“ (იოანეს სახარება, თავი 1, სტროფი 2). „ყოველივე მის მიერ შეიქმნა და მის გარეშე არაფერი შექმნილა, რაც კი შექმნილა“ (იოანეს სახარება, თავი 1, სტროფი 3). „სიტყვა გახდა ხორცი და დამკვიდრდა ჩვენ შორის“ (იოანეს სახარება, თავი 1, სტროფი 14). აქ გვახსენდება შუდხა ადვაიტა ვედანტას უმთავრესი დოქტრინა, რომლის თანახმადაც მთელი მატერიალური ბუნება სხვა არაფერია თუ არა არასწორად აღქმული და არასწორად გაგებული ბრაჰმანი ანუ აბსოლუტი, ღვთაებრივი სულიერი ცნობიერება. მთელი მატერიალური ბუნება ესაა ჩვენი საკუთარი გონების მიერვე წარმოშობილი წარმოსახვითი ილუზია, მენტალური აღქმის დეფექტი. მართლმადიდებლური არგუმენტი: „ქრისტიანობაში ღვთისადმი სიყვარულს პიროვნული ხასიათი აქვს. ადამიანის პიროვნებას უყვარს ღვთაებრივი პიროვნება. ადამიანის პიროვნება ქრისტიანობის მიხედვით, ესაა ხატი ღვთისა, რომელსაც გააჩნია სიყვარული, სიბრძნე, თვითშემეცნება, შემოქმედებითი ძალა და თავისუფლება. ღვთის პიროვნება კი აბსოლუტური არსია“ (წყარო: მართლმადიდებელი აპოლოგეტის ზურაბ ეკალაძის მართლმადიდებლური სტატია - „რეინკარნაცია და ქრისტიანობა“ www.orthodoxy.ge) კონტრარგუმენტი #3: ვიმეორებ კიდევ ერთხელ, პიროვნულობა არის წარმავალი და მოკვდავი ცნება-განსაზღვრება, რომელიც ადამიანის უმდაბლეს ბნელ მატერიალურ საწყისს განეკუთვნება, პიროვნულობა ესაა სკანდხა-ვიჯნანა - ფსოქოფიზიკური ცნობიერება, უმდაბლესი ცნობიერება, ხოლო ინდივიდუალობა გაანეკუთვნება სულიერ საწყისს - სინათლეს ანუ ატმანს; ალაია-ვიჯნანას - სულიერ ცნობიერებას, ესაა სულიერი ინდივიდუალობა, ხოლო რაც შეეხება სუბიექტთა შორის სიყვარულს, ადამიანის პიროვნებას კი არ უყვარს ღვთის პიროვნება, არამედ ადამიანის ფშვინიერ ინდივიდუუმს უყვარს მაკროკოსმიური ზე-ადამიანის ანუ უფლის - იშვარას ღვთიური ზე-ფშვინიერი ინდივიდუუმი, თუ ადამიანი ესაა ინდივიდუალური ფშვინიერი ცნობიერება, უფალი ანუ იშვარა ესაა ინდივიდუალურ ცნობიერებათა უსასრულო მირიადების კრებითი სახე, კოლექტიური ცნობიერება, ადამიანი არაა ღვთის ხატი, ერთის მხრივ ადამიანი ესაა თავად უმაღლესი აბსოლუტი - პარაბრაჰმანი, ხოლო მეორეს მხრივ თავად ამ აბსოლუტის ღვთაებრივი გამოვლინება - ღვთიური სამშვინველი (საფშვინველი), უმაღლესი აბსოლუტი ესაა ნირგუნა ბრაჰმანი ანუ ნირუპადხიკა ბრაჰმანი, ხოლო გამოვლინება ესაა სარგუნა ბრაჰმანი ანუ სარუპადხიკა ბრაჰმანი, ამასთან აღსანიშნავია რომ არსებობს სარგუნების ანუ სარუპადხების უსასრულო მირიადები, თანაც თითოეული სარგუნი (ინდივიდუუმი) არსებობს დუბლიკატების ანუ ორეულების უსასრულო ფორმების სახით, არსებობენ ალტერნატიული და პარალელური განზომილებების უსასრულო ფორმები და არსებობენ ინდივიდუალური საფშვინველების უსასრულო ფორმები, თითოეული საფშვინველი არსებობს ორეულების ანუ ავატარების უსასრულო ფორმების სახით, ერთი და იგივე საფშვინველი-ინდივიდი ერთდროულად ყველა სამყაროში, ყველა განზომილებაში არსებობს. ადამიანის ორივე უზენაესი საფშვინველი შეუქმნელია და უშობელი, სული მითუმეტეს, ცხოველური საფშვინველი კი ქმნილია და ქმნილია იგი 73 მატერიალური ასტრალური ელოჰიმის ფშვინიერი ენერგიით, იეღოვა ელოჰიმმა დანარჩენ 72 ელოჰიმთან ერთად ადამს შთაბერა ცოცხალი ანუ ცხოველური საფშვინველი - ნეფეშ, მაგრამ არა ღვთიური საფშვინველი ან ადამიანური ანდა მითუმეტეს უკვდავი სული, რადგან ნეფეშ არ ნიშნავს სულს, სული ესაა - რუახ, ებრაულად და არა ნეფეშ! მართლმადიდებლური არგუმენტი: „პლატონურ ჰილეფობიას და ინდუისტურ აკოსმიზმს ქრისტიანობა უპირისპირებს მოძღვრებას ადამიანის მატერიალური სხეულის, როგორც სულის საოცარი ინსტრუმენტის შესახებ. ქრისტიანული ანთროპოლოგიის ცენტრალური ცნება პიროვნებაა, რომელიც სულისა და სხეულის ერთიანობაა. სული და სხეული ერთდროულად წარმოიშობიან და ერთდროულად თანაარსებობენ სიკვდილამდე. სიკვდილი მათი დროებითი განშორებაა, რომელიც საყოველთაო აღდგომამდე გრძელდება, რომლის დროსაც მოხდება ადამიანის ერთადერთი ჭეშმარიტი რეინკარნაცია, ანუ მისი სული კვლავ შეიმოსავს ახალ, უხრწნელ, გასულიერებულ და ფერნაცვალებ სხეულს მარადიული ასიცოცხლისათვის“(წყარო: მართლმადიდებელი პოლოგეტის ზურაბ ეკალაძის მართლმადიდებლური სტატია - „რეინკარნაცია და ქრისტიანობა“ www.orthodoxy.ge) კონტრარგუმენტი #4: სული და სხეული ერთდროულად არ წარმოიშობიან, იმ მარტივი მიზეზისდა გამო რომ სულს სხეულისაგან განსხვავებით საწყისი არ გააჩნია, სული არც იბადება და არც ნადგურდება, სულს ვერავინ ვერ „შექმნის“, სხეული შეიძლება შეიქმნას, მაგრამ არა სული, სული ესაა უსაწყისო და უქმნელი სუბსტანცია, არსი, მარადიული არსობრიობა, სხეული ნაწილაკობრივია და ხრწნადი და როგორც მოციქული პავლე ამბობს სახარებაში, ხრწნილი უხრწნელებას ვერ დაიმკვიდრებს ე.ი. ხორცი ვერ გახდება უკვდავი, უკვდავი მარტოოდენ სულია, როგორც მოციქული პავლე ამბობს; არსებობს სამი სხეული, ადამიანს სამი სხეული აქვს - სულიერი სხეული (კაუზიური), ფშვინიერი სხეული (ასტრალური) და ხორციელი სხეული (ფიზიკური), მოციქული პავლე ზუსტად იმავეს ამბობს რასაც ტარაკა რაჯა იოგას აღმოსავლური სწავლება, რომ არის სამი სხეული, კარანოპადხი - მიზეზთა სხეული, სუკშმოპადხი - ნატიფი სხეული და სტხულოპადხი - უხეში ფიზიკური სხეული, ის აღდგომა რომელზედაც საუბარია სახარებაში, ესაა არა ხორციელი სხეულით აღდგომა, არამედ სულიერით, კაუზიურით, მაგრამ უნდა აღინიშნოს რომ თვით ეს სხეულიც კი არაა მარადიული, ასე რომ კიდევ ერთი შეცდომა მართლმადიდებელთა მრუდე გონებაში(!!). მატერია არაა მარადიული, მარადიულია მხოლოდ სული (და საფშვინველი), ხოლო სხეულებრივი ხორციელი აღდგომის აღიარებას ჩვენ მივყავართ მატერიისა და ზოგადად მატერიალური კოსმოსის მარადიულობის აბსურდულ იდეამდე, რაც ეწინააღმდეგება დედამიწის ფილოსოფიურ სისტემათა 80%-ს, ეზოთერიკულ, ოკულტურ, თეოსოფიურ, ანთროპოსოფიურ და ტანტრისტულ ფილოსოფიურ-მეტაფიზიკურ დოქტრინებს. ხოლო თუ მატერიის, მატერიალური სხეულის მარადიულობას ვაღიარებთ ე.წ. აღდგომის შემდეგ, თუ ჩვენ მიუხედავად იმისა რომ ვიცით; სხეული ქმნადია და მას გააჩნია საწყისი, იმას კი რასაც საწყისი გააჩნია სასრულიც გააჩნია, მისი (სხეულის) მომავალ მარადიულობაზე დავიწყებთ თავის გამოდებას, კიდევ უფრო დიდი აბსურდი გამოვა. განა რა აღდგომა უნდა მოხდეს ასეთი, რა მუტაცია უნდა განიცადოს ხორციელმა სხეულმა ასეთი, რომ ე.წ. აღდგომის შემდეგ მარადიულად იარსებოს და თუნდაც მან შეიძინოს ეს უნარი , მარადიული არსებობისა, მატერიალური კოსმოსი მაინც ვერ გაუკვდავდება, რამეთუ ეს ბუნების კანონებს ეწინააღმდეგება, როგორც სულიერისას, აგრეთვე მატერიალურისას, ხოლო თუ ვინმე იდიოტი იმის მტკიცებას დაიწყებს რომ ახალი გაუკვდავებული აღმდგარი ხორციელი სხეულით ადამიანი სამოთხეში წავა, კიდევ უფრო დიდ სიბრიყვეს დააბრეხვებს, რადგან ჯერ ერთი სამოთხე არაფიზიკური ჰიპერსამყაროების მთელი სისტემაა და იქ ფიზიკურ ობიექტებს არსებობა არ შეუძლიათ და მეორეც არც სამოთხეა მარადიული, რადგან ისიც მატერიალური სამყაროული სისტემაა, როგორც ჩვენი მიწიერი, უბრალოდ ვიბრაციის სხვა სიხშირით, სამოთხისა და ჯოჯოხეთის სამყაროები უბრალოდ მატერიისა და ენერგიის სხვა ვიბრაციული სიხშირეებია. სამივე სამყაროული სისტემა, სამოთხეც, ჯოჯოხეთიცა და ადამიანთა სამყაროც ესაა ჩაკეტილი სისტემა, რომელსაც ეწოდება სამსარა, სამსარა ესაა მატერიალური ბუნება, რომელშიც ცოცხალი არსება იძულებულია იბრუნოს, როგორც ციყვმა ბორბალში, ოღონდ განსხვავებით ციყვისაგან რომელიც ბორბალში ბრუნავს, სამსარას წრეში „მრბოლელი“ სულიერ არსება სხეულიდან სხეულში გადადის და თან ყოველი ახალი განსხეულების დროს ახლიდან იწყებს ცხოვრებას და ძველი ინკარნაციის მეხსიერება იკარგება. ადამიანის და არამარტო ადამიანის არსება, შედგება სამი ნაწილისაგან, ესაა სული, საფშვინველი და სხეული, სული მარადიული და უცვლელი სუბსტანციააა, რომელიც სამსარას ფარგლებს გარეთ იმყოფება, საფშვინველი ჩამწყვდეულია სამსარაში და ბრუნავს, ჩამწყვდეულია სხეულში, ხოლო სხეული ესაა თავად სამსარა, მატერიალური ბუნება, მატერიალური ბუნება ესაა ილუზორული ცრურეალობა.გულახდილად რომ ვთქვათ, სამყაროს „შექმნის“ ბიბლიური ვერსიის, წმინდა მართლმადიდებლური ინტერპრეტაცია, პირდაპირ წინააღმდეგობაში მოდის ფიზიკის ფუნდამენტურ კანონთან - ენერგიის შენახვის კანონთან, რომლის თანახმადაც არაფერი არ იქმნება არაფრიდან არავის მიერ და არ ნადგურდება აბსოლუტურად და არ ქრება უკვალოდ, არამედ ყოველივე რაც არსებობს, უბრალოდ ყოფიერების, მარადიული კოსმიური ყოფიერების ერთი ფორმიდან მეორეში გადადის ე.ი. არ შეიძლება არაფრიდან შექმნა და არ შეიძლება არაფრად ქცევა უკვე არსებულისა სრული განადგურების გზით. ამ კანონი, ამ დოქტრინას სხვათაშორის სხვათაშორის იზიარებს ბუდისტური მოძღვრებაც. მე ვემხრობი დინამიკური კოსმოსის მოდელს, როგორც ფიზიკოსები, ბუდისტები, ინდუისტები, ძველი ბერძენი ეზოთერიკოსები (მაგ. ემპედოკლე, დემოკრიტე, ანაქსიმანდრე და სხვანი), აგრეთვე თეოსოფები, ანთროპოსოფები და ა.შ. და არა სტატიკური კოსმოსის მოდელს როგორც მართლმადიდებლები, ისლამისტები, იუდაისტები და ა.შ. მე მჯერა მარადიული მუდმივად ცვალებადი ანუ დინამიკური კოსმოსისა, რომელსაც გააჩნია ორი უნივერსალური პირველსაწყისი, ორი სუპრაუნივერსალური დასაბამი - ბრაჰმანი და მისი შაკტი. მართლმადიდებლური არგუმენტი: „რეინკარნაციის თეორია ოჯახის ცნების პროფანაციას ახდენს. უბიწოება უფრო სულის მდგომარეობაა, ვიდრე სხეულისა, მაგრამ სადაა იგი, რა ფასი აქვს ქალწულობას, თუკი პატარა გოგონას სულმა წარსულ ცხოვრებაში უკვე ყველა სახის ცოდვა იგემა? სადაა მეუღლეთა ერთგულება, თუკი თითოეულმა მათგანმა უწინ უკვე მრავალგზის იქორწინა სხვებთან და მომავალშიც სხვაზე იქორწინებს?“(წყარო: მართლმადიდებელი აპოლოგეტის ზურაბ ეკალაძის მართლმადიდებლური სტატია - „რეინკარნაცია და ქრისტიანობა“ www.orthodoxy.ge) კონტრარგუმენტი #5: ცოდვა სულს კი არა საფშვინველს ეხება, სული კიდევ ვიმეორებ ესაა - უსაწყისო და უსასრულო, არადიფერენცირებული, არადეტერმინირებული, არადისკრეტული, უპრედიკატო, შეუცნობადი და განუსაზღვრელი აბსოლუტური ღვთაებრივი ცნობიერების მარადიული ოკეანე, აბსოლუტურად ხელშეუხებელი საფუძველი ყოფიერებისა, საფშვინველი ესაა მისი გამოვლინება და ემანაცია, როგორც უკვე ზემოთ ითქვა ღვთაებრივი საფშვინველი და ადამიანური საფშვინველი განიცდიან დეფორმაციას მატერიისა და მატერიალური ენერგიის ნაწილაკებთან კონტაქტის შედეგად, არიმანის - ბოროტების ანტისულის ზეგავლენით მრუდდება, მაგრამ იოგას ხელოვნების მეოხებით შეიძლება მისი გაწმენდა და განთავისუფლება მატერიის ტყვეობისაგან, ცოდვა ახდენს საფშვინველის დეფორმაციას, მაგრამ ამ დეფორმაციის კორექტირება სულ მუდამ არის შესაძლებელი, სწორედ ესაა მუქტი - ხსნა, გასანთავისუფლებელია საფშვინველი და არა სული, სული მუდამ თავისუფალია, რათა საბოლოოდ გააცნობიერონ ზოგ ზოგიერთებმა, ვაცხადებ, სული ესაა ლატენტური და პასიური გამოუვლენელი, პერიოდულად აქტიური და პერიოდულად არააქტიური ცნობიერი სუბსტანცია, მისი წიაღიდან ცოცხალი არსებების გამოვლინება შესაძლებელი ხდება მხოლოდ მისი არაცნობიერ სუბსტანციასთან, მარად ქალურ სულთან - პრადხანასთან ანუ მულაპრაკრიტისთან შეერთებით. აბსოლუტური ღვთაებრივი ცნობიერების მარადიული ოკეანე , რომელსაც ინდუიზმში პარაბრაჰმანი, ადი პურუშა, ნირგუნა ბრაჰმანი და უმაღლესი შივა ეწოდება იგივეა რაც ტანტრისტული ბუდიზმის - ადიბუდა სამანტაბჰადრა, აგრეთვე აბსოლუტური და ღვთაებრივი ძალის, არამატერიალური პირველენერგიის მარადიული ოკეანე; ინდუიზმის უმაღლესი შაკტი ანუ მულაპრაკრიტი იგივე პარა ვაკი ზუსტად იგივეა რაც ტანტრისტული ბუდიზმის - ადიბუდა სამანტაბჰადრი (ქალური უზენაესი ბუდა), პარაბრაჰმანი ანუ იგივე სამანტაბჰადრა ადიბუდა ზუსტად შეესაბამება კაბალისტურ - ეინ სოფს, ხოლო უმაღლესი შაკტი ანუ სამანტაბჰადრი ადიბუდა კაბალისტურ - შეხინას ანუ შეკინას (რაც ნიშნავს განათებას, გასხივოსნებას, სულიერ სინათლეს). მარტივად რომ ვთქვათ და ცოტათი უფრო ოპტიმისტურადაც, სამსარა ანუ მატერიალურ სამყაროებში სხეულიდან სხეულში ბრუნვა ე.ი. რეინკარნაცია სხვა არაფერია თუ არა დიდი კოსმიური მოგზაურობა და თავგადასავალი, დიახ! ესაა საოცარი და განმაცვიფრებელი თავგადასავალი... ინდივიდუალური საფშვინველი სხეულიდან სხეულში, სამყაროდან სამყაროში, სივრცითი განზომილებიდან სივრცით განზომილებაში გადასვლით იღებს უზარმაზარ გამოცდილებას, ის იბრძმედება და უმტკიცდება ნებისყოფა, ესაა მოგზაურობა საკუთარი შინაგანი მე-ს აღმოჩენისაკენ, საფშვინველმა შეიძლება მილიონი ან მილიარდი სხეული გამოიცვალოს, მილიონჯერ ან მილიარდჯერ იცხოვროს სხვადასხვა ცხოვრებით სხვადასხვა პლანეტაზე, სხვადასხვა სამყაროში და მიუხედავად იმისა რომ ადამიანის ფსიქოფიზიკური საწყისი; ფსიქიკური საფშვინველი და ასტრალური და ფიზიკური სხეულები მოკვდავნი არიან და ნადგურდებიან გარკვეული პერიოდის გასვლის შემდეგ, იქმნებიან და ნადგურდებიან, მაგრამ არცერთი ადამიანის სხეულებრივი მატერიალური ცხოვრების არცერთი წამი, არცერთი წუთი, არცერთი მომენტი მისი მატერიალური ყოფიერებისა, არსად არ ქრება და არ ნადგურდება, არამედ პირიქით(!), აღიბეჭდება რა ინდივიდუალურ საფშვინველში; მენტალურ და სულიერ საფშვინველებში და აგრეთვე ატმანში - მარადიულ სულში, მათ წიაღში მარადიულად ინახება, ასე და ამრიგად ადამიანი საბოლოოდ თავისი მატერიალური ყოფიერების საბოლოო ამოწურვის შემდგომ განაგრძობს არსებობას მარადიულად ორი სახით, ორნაირად, ორგვარად; როგორც ავტონომიური ინდივიდუალური საფშვინველი, ღვთიური ნაპერწკალი და როგორც ერთიანი და საყოველთაო არადიფერენცირებული სული, ის არსებობს როგორც კონკრეტული ფშვინიერი მოაზროვნე სუბსტანცია, ინდივიდუალური და ავტონომიური არსი და აგრეთვე როგორც უპიროვნო იმპერსონალური უსახო და არადიფერენცირებული მარადიული ზეცნობიერი სუბსტანცია, მკვეთრად ჰომოგენური და უნიტარული. ჭეშმარიტი ადამიანი ესაა მხოლოდ ღვთიური საფშვინველი და ღვთიური სული, სხეული მარტოოდენ ჰოლოგრაფიული ეფემერული ილუზორული გარსია და მეტი არაფერი. მატერიალური კოსმოსი ესაა ერთდროულად სვაპნამაია ანუ ილუზორული ძილბურანი, ძილქუში და აგრეთვე ვიბჰუტი ანუ უმაღლესი კოსმიური ღვთაების გამოვლინება და ემანაცია. რეინკარნაციის ანუ სამსარას დოქტრინის დამამტკიცებელი საბუთები მრავლადაა სახარებაში, ოღონდაც მართლმადიდებელი დოგმატიკოსები თავიანთი განუვითარებლობისა და სულიერი სიბეცის გამო მათ ვერ ხედავენ, ან არ უნდათ რომ დაინახონ, ისინი აბსურდულ და სასაცილო ახსნა-განმარტებებს იძლევიან იმ მონაკვეთების შესახებ, რომლებშიაც ძევს რეინკარნაციის შესახებ აშკარა თუ ცალსახა მინიშნებანი. „როცა ისინი მოდიოდნენ იესომ დაუწყო ლაპარაკი ხალხს იოანეზე: „რის სანახავად გახვედით უდაბნოში? ქარისაგან შერხეული ლერწმისა?“ (მათეს სახარება, თავი 11, სტროფი 7). „ვინაიდან ეს ის არის, ვისზედაც დაწერილია: აჰა, მე ვგზავნი შენს წინაშე ჩემს ანგელოზს, რომელიც განამზადებს შენს გზას შენს წინაშე“ ((მათეს სახარება, თავი 11, სტროფი 10). „ჭეშმარიტად გეუბნებით თქვენ: დედაკაცთაგან ნაშობთა შორის არ აღმდგარა იოანე ნათლისმცემელზე უფრო დიდი; მაგრამ ცათა სასუფეველში უმცირესი მასზე დიდია“ (მათეს სახარება, თავი 11, სტროფი 11). „თუ მიღება გსურთ, იგია ელია რომელიც უნდა მოვიდეს“ (მათეს სახარება, თავი 11, სტროფი 14). „ჰკითხეს მას მოწაფეებმა: რატომ ამბობენ მწიგნობრები რომ პირველად ელია უნდა მოვიდესო?“ (მათეს სახარება, თავი 17, სტროფი 10). „ხოლო მან მიუგო პასუხად: „ელია ნამდვილად მოვა და აღადგენს ყოველივეს“ (მათეს სახარება, თავი 17, სტროფი 11). „მაგრამ თქვენ გეუბნებით, რომ ელია უკვე მოვიდა, მაგრამ ვერ იცნეს იგი და ისე მოექცნენ როგორც უნდოდათ; კაცის ძესაც ასევე მოელის მათგან ტანჯვა“ (მათეს სახარება, თავი 17, სტროფი 12). „მაშინ მიხვდნენ მოწაფეები, რომ ის იოანე ნათლისმცემელზე ელაპარაკებოდა“ (მათეს სახარება, თავი 17, სტროფი 13). „ის ივლის მის წინაშე ელიას სულით და ძალით“ (ლუკას სახარება, თავი 1, სტროფი 17). „ჰკითხეს მას: რატომ ამბობენ მწიგნობრები რომ პირველად ელია უნდა მოვიდესო?“ (მარკოზის სახარება, თავი 9, სტროფი 11). „მან უპასუხა მათ: „მართალია, პირველად ელია უნდა მოვიდეს და აღადგინოს ყოველივე. კაცის ძეზე კი როგორღაა დაწერილი, რომ მას მართებს ბევრი ტანჯვა და დამცირება?“ (მარკოზის სახარება, თავი 9, სტროფი 12). „მაგრამ თქვენ გეუბნებით, რომ ელია უკვე მოვიდა და მას ისე მოექცნენ როგორც უნდოდათ და როგორც დაწერილია მასზე“ (მარკოზის სახარება, თავი 9, სტროფი 13). „როცა მოდავესთან ერთად მთავართან მიდიხარ, ეცადე გზაშივე გათავისუფლდე მისგან, რომ მან არ მიგიყვანოს მოსამართლესთან, მოსამართლემ არ მიგცეს ბოქაულს და ბოქაულმა არ ჩაგაგდოს საპყრობილეში“ (ლუკას სახარება, თავი 12, სტროფი 58). „გეუბნები: იქიდან ვერ გამოხვალ, ვიდრე უკანასკნელ გროშს არ გადაიხდი“ (ლუკას სახარება, თავი 12, სტროფი 59). „შეურიგდი შენს მეტოქეს სასწრაფოდ, ვიდრე მასთან ერთად გზას ადგახარ, რომ მეტოქემ არ გადაგცეს მსაჯულს, ხოლო მსაჯულმა არ გადაგცეს მსახურს და არ ჩაგაგდონ საპყრობილეში“ (მათეს სახარება, თავი 5, სტროფი 25). „ჭეშმარიტად გეუბნები შენ: იქიდან ვერ გამოხვალ ვიდრე უკანასკნელ კოდრანტს არ გადაიხდი“ (მათეს სახარება, თავი 5, სტროფი 26). ზემოთთქმულიდან აშკარაა რომ ა) იოანე ნათლისმცემელი იყო ელია წინასწარმეტყველის რეინკარნაცია რამეთუ ეს სავსებით აშკარაა და პირდაპირაა ნათქვამი ფაქტობრივად და ბ) მეტოქე იგავიდან ესაა ინდივიდუალური კარმა ანუ გატრა კარმა, რომელიც შედგება სამი კარმისაგან, კარმული ე.ი. ბედისწერის ენერგიის სამი სახეობისაგან; წარსულის კარმა - პრარაბდხა კარმა, კარმა, რომლის ნაყოფები უკვე მოცემულია, აწმყოს კარმა - სანჩიტა კარმა, კარმა რომლის ნაყოფები ჯერ მიუმწიფებელია, მაგრამ ახლა ახლა იწყებს მომწიფებას და მომავლის კარმა - აგამინ კარმა, კარმა, რომელიც მომავალში მოიღებს ნაყოფებს, შემდეგ ინკარნაციაში, გზა ესაა რეინკარნაციის ბორბალი, ადამიანის ინდივიდუალური საფშვინველის კოსმიური გზა, მსაჯული ესაა მატერიის მეუფე, ბოროტი დემიურგი, მატერიის, ბნელეთისა და წყვდიადი ანტიღმერთი, ქვეყნიერებისა და ქვესკნელის შემოქმედი ბოროტი ანგელოზი - არიმანი ანუ იეღოვა, მსახური ესაა არქონტი ანუ ბნელი ანგელოზი, რომელიც არიმანს ემსახურება, საპყრობილე ესა არის ხირციელი ფიზიკური მატერიალური სხეული, ხოლო უკანასკნელი კოდრანტის გადახდა ეს არის კარმული ვალის სრულად აღსრულება, კარმული ენერგიის ნაკადის შეჩერება - სამვარა და კარმული ენერგიის ნატიფი გარსის - სამსკარას ჩამოცილება - ნირჯარა. მართლმადიდებლური არგუმენტი: უმთავრესი ისაა, რომ მეტემფსიქოზის აღიარება ამახინჯებს ადამიანის ზნეობრივ ცხოვრებას. ქრისტიანული მოძღვრების მიხედვით, ცოდვა ყველაზე დიდი უბედურებაა, რომელიც თუ სინანულით არ წარიხოცა, მარად რჩება ადამიანის სულში. ცოდვა ღვთისგან განდგომა და დემონთან საიდუმლო კავშირია. რეინკარნაციის მომხრენი საპირისპიროს ამტკიცებენ. მათი აზრით, ცოდვა სვლის შეფერხებაა სულის მოგზაურობის გზაზე, რომელსაც სასჯელად გარდასხეულება მოსდევს. ამდენად, სწორედ ცოდვაა ის ძალა, რომელიც „რეინკარნაციის ბორბალს“ ატრიალებს(წყარო: მართლმადიდებელი აპოლოგეტის ზურაბ ეკალაძის მართლმადიდებლური სტატია - „რეინკარნაცია და ქრისტიანობა“ www.orthodoxy.ge) კონტრარგუმენტი #6: სული არ მოგზაურობს, მოგზაურობს საფშვინველი, ცოდვა ესაა ის რაც ადამიანის მატერიალურ საწყისშია ჩაბუდებული, ცოდვის განადგურება საფშვინველის განთავისუფლების საწინდარია, ცოდვა ესაა სკანდხა-ვიჯნანა - ფსიქომატერიალური ცნობიერება(არიმანი), ხოლო სიკეთე და სათნოება ესაა - სულიერი საწყისი (ორმუზდი). ცოდვა სულს საერთოდ არ ეხება, ის ეხება საფშვინველს, რომელიც სამსარაში ჩამწყვდეული, ბრუნავს იქამდე და ერთი სხეულიდან მეორეში გადადის სანამ არ გააცნობიერებს თავის ღვთაებრიობას და კავშირს უზენაეს სულთან - ბრაჰმანთან, არ განუდგება ამსოფლიურ ყოფიერებას და არ მიაღწევს გასხივოსნებას და არ შეუერთდება უზენაეს სულს, ისე რომ არ დაკარგავს თავის მშვინვიერ ავტონომიურობას. ცოდვა ესაა ნეგატიური კარმული ენერგია აღბეჭდილი და დალექილი ინდივიდუალური საფშვინველის ნატიფ სუპრაენერგეტიკულ გარსზე - სამსკარაზე, მაგრამ არა მარტო ცოდვა აკავებს ცოცხალ არსებას სამსარას კვაზიჩაკეტილ სუპერსისტემაში და აიძულებს ნების საწინააღმდეგოდ სხეულიდან სხეულში გადასვლას, არამედ კეთილი საქმეებით გამოწვეული დადებითი კარმული ენერგიის ანაბეჭდებიც, განსხვავება ბუდასა და ჩვეულებრივ ადამიანს შორის ისაა რომ ბუდა სრულად უფლობს და ბრძანებლობს საკუთარ არსებაზე, საკუთარ სულზე, საფშვინველზე და სხეულზე, საკუთარი არსების შინაგან ენერგიებზე, ის არათუ თავისუფალია კარმული ოკეანის დინებების გავლენისაგან, არამედ მეუფებს და მბრძანებლობს კიდეც მასზე, ხოლო ჩვეულებრივი ადამიანი პირიქით, საკუთარ არსებაზე, საკუთარ სულზე, საფშვინველზე და სხეულზე, საკუთარ ენერგიებზე და მით უმეტეს კარმულ ოკეანეზე ვერ მეუფებს, არამედ პირიქით კარმული ოკეანე მეუფებს მასზე და მართავს მას, მაშინაც კი როდესაც ადამიანს გონია რომ საკუთარ ბედს თვითონ მართავს და რომ აბსოლუტურად დამმოუკიდებელი და თავისუფალია ყველაფრისაგან, რაღათქმაუნდა ადამიანს აქვს არჩევანი, სამი არჩევანი; ან სიკეთე ქმნასმხოლოდ, ან ბოროტება, ანდა საერთოდაც არაფერი არ ქმნას; განუდგეს ამსოფლიურ მიწიერ ყოფიერებას და მკაცრი ბერმონაზვნური იოგინური ასკეზის ძალით მიაღწიოს თვითსრულყოფილებასა და გასხივოსნებას, საკუთარ არსებაში ჩაღრმავების გზით, აი მაშინ უკვე ბუდად გამხდარ არსებას შეეძლება ადამიანთა დახმარება და სიკეთის ქმნა, მაგრამ ეს მის სამსკარაზე აღარანაირ კვალს აღარ დატოვებს და მის საფშვინველს არ დააბინძურებს კარმული ენერგიით, რამეთუ სამსკარა (საფშვინველის გარსი) საერთოდაც აღარ იარსებებს, ბუდა ესაა არსება რომელიც მეუფებს კარმის მსოფლიო ოკეანეზე და არა პირიქით. გასხივოსნება მიიღწევა პირადი ნებელობის, ნებისყოფის განმტკიცება-გაძლიერებით და მისი მეოხებით მკაფიო მიზნის დასახვით. თუმცაღა ბუდებსა და ბოდჰისატვებს და ზოგადად ბუდისტურ მოძღვრებას მოჩვენებით ყალბ ფსევდოჰუმანიზმსა და ამორალურ პესიმიზმში ადანაშაულებენ (მართლმადიდებელი აპოლოგეტები განსაკუთრებით) მაგრამ სინამდვილეში მთელი ბუდისტური ფილოსოფია და მეტაფიზიკა მიმართულია ერთადერთი მიზნისაკენ - სამსარას ჩაკეტილ კარმულ სისტემაში დატყვევებული ცოცხალი არსებების განთავისუფლებისაკენ, ბუდას ფილოსოფიის მთელი არსი და აზრი, მნიშვნელობა ძევს იმაში რომ იგი მთელი ძალით ილტვის, ცოცხალ არსებათა (და არა მარტო ადამიანთა) ილუზორული ამსოფლიური ამაო ყოფიერების ბორკილებისაგან განთავისუფლებისა და მათი უმაღლეს სულიერ ყოფიერებასთან - ადიბუდასთან ანუ ალაია-ვიჯნანასთან ზიარებისაკენ, ინდივიდუალური დამოუკიდებლობისა და პირადი თავისუფლების წარუშლელად. არსებობს ასეულობით ბუდა და ბოდჰისატვა და ყველა იღწვის ერთდერთი მიზნისათვის, ცოცხალ არსებათა გამოსაღვიძებლად ცრუ ყოფიერებიდან. მართლმადიდებლური არგუმენტი: „უნდა აღინიშნოს, რომ ორიგენე სულაც არ იზიარებდა რეინკარნაციის თეორიას, ის მხოლოდ სულთა წინასწარ არსებობას აღიარებდა და ამტკიცებდა, რომ სულის სხეულთან დაკავშირება მათი (სულების) დაცემის შედეგია და რომ მეორედ მოსვლისას აღდგება და ცხონდება ყველა სული თვით ცოდვილთა და დემონთა ჩათვლით (ე.წ. აპოკატასტასისის თეორია). სწორედ ეს გაუკუღმართებული სწავლება დაიგმო ეკლესიის მიერ და თანაც მრავალგზის და ბევრად უფრო ადრე, ვიდრე V მსოფლიო საეკლესიო კრება შედგებოდა“ (წყარო: მართლმადიდებელი აპოლოგეტის ზურაბ ეკალაძის მართლმადიდებლური სტატია - „რეინკარნაცია და ქრისტიანობა“ www.orthodoxy.ge) კონტრარგუმენტი #7: ჯერ ეს ერთი ორიგენიც იზიარებდა რეინკარნაციის დოქტრინას, მეორეც რეინკარნაციის ანუ მეტემფსიქოზის დოქტრინის მომხრენი იყვნენ ძველი საბერძნეთი ყველაზე გამოჩენილი ფილოსოფოსები - პლატონი, პითაგორა, ემპედოკლე და ჰერაკლიტე, აგრეთვე პლუტარქე, მესამეც ის რომ რეინკარნაციის გარეშე ყველაფერი აზრს კარგავს, არსებობს სამი ხარვეზი, სამი პრობლემა რომელთა გამოც მართლმადიდებლური სწავლება ეწინააღმდეგება სამსარას ანუ რეინკარნაციის დოქტრინას, პირველი ისაა რომ მართლმადიდებელმა დოგმატიკოსებმა არ იციან რა არის სული, რა არის საფშვინველი და რამდენი სხეული გააჩნია ადამიანს, ისინი (მართლმადიდებელნი) ალოგიკურად და ირაციონალურად უდგებიან სპირიტოლოგიის საკითხს, მათი დოქტრინები სულისა და საფშვინველის ბუნებასთან მიმართებაში ძირშივე მცდარია. სული არაფერთან არაა დაკავშირებული, ცოდვა ეხება არა სულს არამედ საფშვინველს და სხეულს (სხეულებს), როდესაც ადამიანი ცოდვებს ჩადის და ნეგატიურ კარმულ ენერგიას იგროვებს, ეს ნეგატიური ენერგია სადღაც უნდა წავიდეს, გაქრეს, რადგანაც ნეგატიური კარმული ენერგია, საფშვინველის მეტაფიზიკურ გარსზე ბნელი კარმის ანაბეჭდები იწვევენ საფშვინველისა და მისი შინაგანი პოტენციური ენერგიის მოქცევით დეფორმაციას, ეს ერთი და მეორეც არა მარტო ნეგატიური კარმა, არამედ ზოგადად მთლიანად კარმა, კარმული ენერგია და მისი ანაბეჭდი განაპირობებს, იმას რომ საფშვინველი მატერიის ტყვეობისაგან საბოლოოდ ვერ აღწევს თავს, არამედ კვლავ და კვლავ ხორციელდება. სამყაროში არსებობს მეტაფიზიკური კარმული ენერგიის უნივერსალური მაკროკოსმიური ოკეანე, ადამიანური არსებები ესენი არიან ენერგიის ცენტრები, ფოკუსები, რომელთაც გააჩნიათ მეტაფიზიკური გრავიტაცია და სივრცისა და დროის გამრუდების უნარი, საფშვინველი პულსირებს, ხან იკუმშება (სანკუჩიტა) და ხანაც ფართოვდება (ვაკასა) და გააჩნია პირადი ინდივიდუალური ნებელობა (სანკალპადევა), ის არის ჯნატა - თვითშემცნობი იდეალური მეტაფიზიკური სუბიექტი, სამყაროში ყველაფერი იდეაა, თითოეულ საგანს, მატერიის თითოეულ ნაწილაკს გააჩნია საკუთარი პერსონალური იდეა ანუ ეონი, ეიდოსი, ეიდოსების რიცხვი უსასრულოა, მაგრამ ყველა ამ იდეას გააჩნია საერთო უნივერსალური პირველსაწყისი - ალაია-ვიჯნანა ანუ დაო, უმაღლესი პირველეიდოსი - აგაფონი ანუ პირველერთიანი (ადიეკა), საფშვინველი მატერიალური ძალების ზეგავლენით კარგავს თავის პირვანდელ სინათლეს, საფშვინველი იქამდე იმოგზაურებს ერთი სხეულიდან მეორეში და დაიტანჯება, სანამ მთელი კარმული ენერგია, მთელი კარმული ანაბეჭდები, სამსკარები ანუ ვასანები არ განადგურდებიან ასკეზის მეოხებით, იქამდე სანამ ადამიანი არ მიაღწევს ავატარას და მაჰასიდხის მდგომარეობას ანუ არ გახდება ბუდა, ვერ განთავისუფლდება სამსარასაგან, ნებისმიერი ქმედება ადამიანისა წარმოშობს კარმას, დადებითსა თუ უარყოფითს და ეს კარმული ანაბეჭდები იწვევენ საფშვინველის დეფორმაციას და გამრუდებას რასაც რაღათქმაუნდა თან ახლავს ადამიანის მიერ საკუთარი ჭეშმარიტი ღვთაებრივი ბუნების დავიწყება, უარყოფითი კარმის გამო ადამიანი საშინლად ისჯება მიწიერ სამყაროშიც და გარდაცვალების შემდეგ ჯოჯოხეთის სფეროებშიც, ხოლო დადებითი კარმის გულისათვის ეძლევა ჯილდო, ის ჯილდოვდება, როგორც მიწიერ სამყაროში, ასევე გარდაცვალების შემდეგაც, ბოროტი ქმედებები განსაზღვრავენ იმას თუ რა სახის და რამდენი რაოდენობით უბედურებები დაემართება ადამიანს ფიზიკურ სამყაროში და რამდენი ხანი დარჩება იგი ჯოჯოხეთში, ე.ი. რამდენი ხანი მოუწევს მას ჯოჯოხეთის სფეროებში ტანჯვა-პატიმრობა, ხოლო დადებითი კარმა განაპირობებს იმას თუ რა სახის და რამდენი სიკეთე და ბედნიერება დაემართება ადამიანს მიწიერ სიცოცხლეში და გარდაცვალების შემდეგ, მაგრამ პრობლემა იმაშია რომ არც სამოთხეში და არც ჯოჯოხეთში და არც ადამიანთა სამყაროში ადამიანის არსება მარადიულად და მუდმივად არ რჩება და ასე უსასრულოდ ქვეყნიერების აღსასრულამდე სხეულიდან სხეულში, სამყაროდან სამყაროში ხეტიალისათვისაა განწირული, საბოლოო განთავისუფლება მარტო იოგას ასკეტურ ბერმონაზვნური ხელოვნების ძალისხმევით არის შესაძლებელი, როდესაც ადამიანი საბოლოოდ თავისუფლდება, ის ხდება ბუდა ანუ ავატარა, ჯივანმუქტა, სამუდამოდ ტოვებს მატერიალურ ბუნებას და შედის ზესულიერი მარადისობის ოკეანის წიაღში, სადაც ყველგან და ყოველთვის მარტო მარადისობა, ცნობიერება, უსაზღვრო ნეტარება, სინათლე, სიმშვიდე, ჰარმონია, სიყვარული და თანაგრძნობაა, ყველა სათნოება ერთში გაერთიანებული და იძენს აბსოლუტურ და უსასრულო ნეტარებას და ამასთან არასდროს არ რჩება მარტო, არამედ მის გვერდით მუდამ იმყოფებიან გასხივოსნებული ღვთაებრივი საფშვინველები და მასთან ერთად ნეტარებენ. რაც შეეხება აპოკატასტასისს, ბოროტების საბოლოო განადგურება მარტო მისი აბსოლუტური გარდასახვით ანუ ტრანსფორმაციით, სრული ინვერსიით არის შესაძლებელი, იდენად რამდენადაც ბოროტება ესაა სიკეთის ინვერსია და გარდასახვა, აქედან - საყოველთაო ცხონების ანუ აპოკატასტასისის დოქტრინა და თუ ჯოჯოხეთი მარადიულია, ესე იგი უსასრულოა და აბსოლუტური და თუ ეს ასეა მაშინ ბოროტება ყოფილა მარადიული, უსასრულო და აბსოლუტური, ეს კი ეწინააღმდეგება არა მარტო ზოგადად ოკულტურ-ეზოთერიკული თეოსოფიური სწავლების ძირეულ პრინციპებს არამედ კონკრეტულად ქრისტიანულ ეზოთერიკასაც. ორიგენე ამტკიცებდა რომ ნებისმიერი სული, მათ შორის ადამიანისაც, უქმნელია და უსაწყისო და ეს ჭეშმარიტებაა, ქრისტიანული მოძღვრება ადასტურებს სულის წინარეარსებობას; „როგორც ამოგვარჩია ჩვენ მასში სოფლის შექმნამდე, რათა წმიდანი და უბიწონი ვყოფილიყავით მის წინაშე სიყვარულით“ (ეფესელთა მიმართ, თავი 1, სტროფი 4). „ქრისტეა ყოველივე და ყოველივეში“ (კოლასელთა მიმართ, თავი 3, სტროფი 11). „ერთია ღმერთი და მამა ყოველთა, რომელიც ყოველთა ზედაა, ყველას მიერ და ყველა ჩვენგანში“ (ეფესელთა მიმართ, თავი 4, სტროფი 6). „ნუთუ არ იცით რომ ღვთის ტაძარი ხართ და ღვთის სული ცოცხლობს თქვენში?“ (პავლე, 1 კორინთელთა, თავი 3, სტროფი 16). „ნუთუ არ იცით რომ თქვენი სხეულები ტაძარია თქვენში მცხოვრები სულიწმინდისა“ (პავლე, 1 კორინთელთა, თავი 6, სტროფი 19). „იმ დღეს გაიგებთ რომ მე მამაჩემში ვარ და თქვენ ჩემში და მე თქვენში“ (იოანეს სახარება, თავი 14, სტროფი 20). „მერწმუნეთ რომ მე მამაში ვარ და მამა ჩემში“ (იოანეს სახარება, თავი 14, სტროფი 11). „უთხრა მათ იესომ: „ჭეშმარიტად, ჭეშმარიტად გეუბნებით თქვენ: სანამ აბრაამი იქნებოდა მე ვიყავი“ (იოანეს სახარება, თავი 8, სტროფი 58). „თვითონ თქვენშია ღვთის სასუფეველი“ (ლუკას სახარება, თავი 17, სტროფი 21). ყოველივე ზემოთთქმული ამტკიცებს ადამიანის სულის, ინტელექტისა და გონების უქმნადობას და უსაწყისობას და ადამიანის სულიერი არსების ღვთაებრიობას. რეინკარნაციის შესახებ სახარებებში უამრავი ინფორმაცია არის, მაგრამ ყველაფერს დანახვა უნდა უბრალოდ, „ძველ ტანისამოსს არავინ დაადებს ახალი ქსოვილის საკერებელს, ვინაიდან ახლად დაკერებული მოიხევა სამოსელისაგან და ნახვრეტი უარესი გახდება“ (მათეს სახარება, თავი 9, სტროფი 16). „არც ახალ ღვინოს ჩაასხამენ ძველ ტიკებში, თორემ ტიკები დასკდება, ღვინოც დაიღვრება და ტიკებიც დაიღუპება; არამედ ახალ ღვინოს ახალ ტიკებში ასხამენ და ორივე ინახება“ (მათეს სახარება, თავი 9, სტროფი 17). „ძველ ტანსაცმელს არავინ დაადებს საკერებელს ახალი ქსოვილისგან; თორემ ახალი დაკერებული მოხევს ძველს და უარესად გაიგლიჯება“ (მარკოზის სახარება, თავი 2, სტროფი 21). „არავინ ჩაასხამს ახალ ღვინოს ძველ ტიკებში, თორემ ღვინო ტიკებს დახეთქავს და ღვინოც დაიკარგება და ტიკებიც. არამედ ახალ ღვინოს ახალ ტიკებში ასხამენ“ (მარკოზის სახარება, თავი 2, სტროფი 22). „იგავიც უთხრა მათ: „არავინ მოხეცს საკერებელს ახალ სამოსელს და არ დაადებს ძველ სამოსელს, თორემ ახალსაც დაგლეჯს და ძველსაც არ გამოადგება ახალი სამოსლის საკერებელი“ (ლუკას სახარება, თავი 5, სტროფი 36). „არავინ ჩაასხამს ახალ ღვინოს ძველ ტიკებში, თორემ ახალი ღვინო ტიკებს დახეთქავს და ღვინოც დაიკარგება და ტიკებიც“ (ლუკას სახარება, თავი 5, სტროფი 37). „არამედ ახალი ღვინო ახალ ტიკებში უნდა ჩაისხას“ (ლუკას სახარება, თავი 5, სტროფი 38). „არც ერთი ძველის მსმელი არ მოისურვებს ახალს, რადგან იტყვის: ძველი სჯობიაო“ (ლუკას სახარება, თავი 5, სტროფი 39). ეს სიტყვები მათეს, მარკოზისა და ლუკას სახარებებიდან ამტკიცებენ რეინკარნაციის არსებობას და განიმარტებიან შემდეგნაირად: ბუდისტური ეზოთერიკული, მაჰაიანური და ვაჯრაიანური ანთროპოლოგიის თანახმად, ადამიანის არსება შედგება რვა ელემენტისაგან, აქედან სამი სულიერია, ხოლო ხუთი მშვინვიერი და მატერიალური ანუ ხორციელი, ესენია; ყოველთა არსებათა, ყოველთა ცოცხალთა აბსოლუტური და უნივერსალური სუპრაცნობიერება, ცნობიერება-საცავი - ალაია-ვიჯნანა ანუ ადიბუდა, იგივე დჰარმატა - სამყაროს და ყოველთა არსებათა უსასრულო მირიადების უზენაესი ღვთაებრივი არსი, აბსოლუტური არსი ყველასა და ყველაფრისა, გამაერთიანებელი ყველასა და ყველაფრისა, არადიფერენცირებული, არადეტერმინირებული, არადისკრეტული, არამატერიალური, მარადიული სულიერი არსი, შემდეგ; ღვთაებრივი კოსმიური ინტელექტი - ბუდჰი, შემდეგ; მარადიული გონება - მანასი, კაუზიურ-ფსიქიკურ-ფიზიკური ანუ ფსიქომატერიალური დისკრეტული და დიფერენცირებული უმდაბლესი მოდიფიცირებული ცნობიერება - სკანდხა-ვიჯნანა ანუ კამა-მანასი იგივე კამა-რუპა, ფსიქომენტალური უმდაბლესი ინსტინქტური იმულსების ელემენტების კომბინაცია ანუ კარმული დანალექების ერთობლიობა და კარმული ნალექის დამაგროვებელი ნატიფი ენერგეტიკული გარსი (ჭუპრი გონებისა) - სამსკარა-სკანდხა, უმდაბლესი მენტალური ელემენტების კომბინაცია, ფსიქოფიზიკური გონება - სამჯნა-სკანდხა, ფსიქიკური გრძნობების ელემენტების კომბინაცია - ვედანა-სკანდხა და ბოლოს სამი მატერიალური სხეულის, კაუზიური, ფსიქიკური და ფიზიკური სხეულების ფორმის ე.ი. ფორმაწარმომქმნელი ელემენტების კომბინაცია - რუპა-სკანდხა, თეოსოფიურ მოძღვრებაში ანთროპოლოგია შემდეგნაირია: აბსოლუტური ღვთაებრივი სული ანუ ღვთაებრივი ცნობიერება - ატმანი, ღვთაებრივი ინტელექტი ანუ სულიერი საფშვინველი - ბუდჰი, მენტალური საფშვინველი ანუ გონება - მანასი, ფსიქიკური საფშვინველი ანუ პიროვნული მე, ეგო - კამა-რუპა ანუ ფსიხეია (კამა-მანასი), კაუზიური სხეული, ასტრალური (ფსიქიკური) სხეული და ფიზიკური სხეული, ალაია-ვიჯნანა ანუ ატმანი, ბუდჰი და მანასი მარადიული სულიერი ელემენტებია, რომელთაც არ გააჩნიათ არც საწყისი და არც სასრული, ისინი დროისა და სივრცის მიღმა იმყოფებიან, ისინი წარმოადგენენ ადამიანის არსების სულიერ ინდივიდუალობას, უზენაეს პრინციპს, ხოლო დანარჩენი ელემენტები განასახიერებენ ადამიანის უმდაბლეს მოკვდავ ხრწნად პიროვნულ ეგოისტურ ბუნებას, რომელიც ქმნად-დაშლადი, არასტაციონარული ფსიქომატერიალური ელემენტებისაგან - დჰარმებისაგან და სკანდხებისაგან შედგება, უზენაესი ბუნება არის ინდივიდუალობა, ხოლო უმდაბლესი ბუნება პიროვნულობა, რაც იგივეა რაც ეგოიზმი, რადგანაც პიროვნულობის ანუ ეგოიზმის მოვლენა სწორედაც რომ ეგოდან ანუ ფსიქიკური საფშვინველიდან მოდის, ე.წ. დჰარმები, ესენია მატერიალური და ფსიქიკური ყოფიერების არასტაბილური ელემენტები, რომელნიც საერთო ჯამში ცარიელნი არიან, მათ არ გააჩნია არსი, მეტიც ისინი მარადისობის საპირისპირონი არიან, მარადისობა ანუ ალაია იგივე ადიბუდა უკვდავია, უხრწნადი და უქმნელი, აბსოლუტური, ხოლო ეს მატერიალური დჰარმები არა, დჰარმები ერთიანდებიან უფრო დიდ ჯგუფებად, რომელთაც ეწოდებათ სკანდხები, არის 72 დჰარმა და სამოცდათორმეტივე დაჯგუფებულია 5 სკანდხად, ესენია ადამიანის ფსიქომატერიალური ელემენტები, მათი ერთობლიობა არის კიდეც პიროვნულობა, განსხვავებით ინდივიდუალობისაგან რომელიც უხრწნადია, არადაშლადი, უკვდავი და არამატერიალური, შედგება ხრწნადი და დაშლადი, დაყოფადი, მატერიალური ელემენტებისაგან, რომელთაც ძალიან უჭირთ ერთობის შენარჩუნება და წამდაუწუმ ხან ერთიანდებიან და ხანაც იშლებიან, მერე ისევ ერთიანდებიან და კვლავ იშლებიან და ა.შ., სწორედ ესაა რეინკარნაცია, ამ დროს ადამიანის სულიერი გონება და ინტელექტი ამ ე.წ. სკანდხებს ისე იცილებენ და იცვლიან როგორც ადამიანი შესამოსელს, პიროვნულობის ელემენტები ხან ერთიანდებიან და ქმნიან გარკვეულ კომბინაციას და ხან კიდევ იშლებიან, მერე კვლავ ერთიანდებიან ახალი კომბინაციით და ასე იქამდე ვიდრე ადამიანი არ განუდგება სამყაროს მატერიალურ ყოფიერებას, არ მიაღწევს გასხივოსნებას, ბერმონაზვნური ასკეტური გმირობებით, არ გაეხსნება ყოვლისმჭვრეტელობის სულიერი უნარი, არ გააცნობიერებს მატერიალური ყოფიერების ილუზორულობასა და ამაოებას, არ გავა ილუზორული ვირტუალური რეალობიდან - სამსარადან, დაამსხვრევს კარმული ენერგიის ბორკილებს და არ შეუერთდება უზენაეს სუფთა ყოფიერებას, სულიერ მარადისობას და უკბდავ ცნობიერებას, აბსოლუტურ სულს - ალაია-ვიჯნანას, ადიბუდას იგივე ატმანს ანუ სარვასატვას. ყოველი ახალი პიროვნულობა სახლდება ახალ სხეულში და უერთდება სულიერ ინდივიდუალობას, კონკრეტულად კი გონებას და ინტელექტს, იგავიც სწორედ ასე განიმარტება, ძველი სამოსელი არის ძველი სხეული, ახალი ქსოვილი კი ახალ სხეული, ასევე ძველი ტიკი ღვინისა არის ძველი სხეული, ხოლო ახალი ტიკი ახალი სხეული, ადამიანის გონება და ინტელექტი რომელნიც მარადიულნი არიან გადადიან სხეულიდან სხეულში და ყოველი ახალი ინკარნაციისას მათ უერთდება ახალი პიროვნულობა შექმნილი ძველის ნარჩენებისაგან, ასევთქვათ მოდოფიცირებული და „ისხმება“ როგორც ღვინო ახალ „ტიკში“ უფრო ზუსტად სხეულში. მართლმადიდებლური არგუმენტი: „ბოროტება არ ისპობა, პირიქით, სულ უფრო და უფრო მრავლდება. აქედან კი ლოგიკურად გამომდინარეობს ბუდიზმის უმთავრესი დასკვნა, რომლის თანახმადაც ამგვარი მდგომარეობიდან საუკეთესო გამოსავალა სამყაროდან გაქცევა, სიცოცხლის სურვილის მოსპობა - ნირვანაა. რეინკარნაციის აღიარება გულისხმობს, როგორც სულის არსებობის მაღალი ფორმებიდან დაღმასვლის შესაძლებლობას, ისე მის პირუკუ პროცესსაც“ (წყარო: მართლმადიდებელი აპოლოგეტის ზურაბ ეკალაძის მართლმადიდებლური სტატია - „რეინკარნაცია და ქრისტიანობა“ www.orthodoxy.ge) კონტრარგუმენტი #8: რა სიცოცხლეზეა საუბარი მატერიალურ ბუნებაში?! თუ მატერია უსასრულოდ იყოფა შემადგენელ ელემენტარულ ნაწილაკებად, მაშინ სადღაა თავად მატერია? მატერია დისკრეტულია და უსასრულოდ დიფერენცირებული, განსხვავებით სულისაგან რომელიც უსასრულოდ არადიფერენცირებულია, მატერია შედგება მოლეკულებისაგან, მოლეკულები ატომებისაგან, ხოლო ატომები სუბატომებისაგან, ისინი კიდევ უფრო მცირე ნაწილაკებისაგან და ასე უსასრულოდ, ამასთან არ უნდა დაგვავიწყდეს რომ ფიზიკის თანახმად, ატომის მასის მთელი 99 % სრული ვაკუუმი და სიცარიელეა სადაც ერთი წვეთი მატერიაც კი არაა და აქედან გამომდინარე გამოდის რომ მთელი მატერიალური კოსმიური ბუნების 99 % არის სრული ვაკუუმი და არარაობა - ნიჰილო, შუნია, ეინ სოფ. რაღათქმაუნდა ადვაიტა ვედანტა მართალია როდესაც ამტკიცებს რომ ერთადერთ ჭეშმარიტ რეალობას წარმოადგენს არამატერიალური ბრაჰმანი. ნირვანა არ ნიშნავს სიცოცხლის სურვილის მოსპობას ან ჩაქრობას, როგორც ამას ეგზოთერიკი, საქმეში ჩაუხედავი პირები განმარტავენ, ნირვანა ნიშნავს აბსოლუტთან შეერთებას, ზეცნობიერ მდგომარეობას, ინდივიდუალური საფშვინველის გასხივოსნებას, უმაღლეს აბსოლუტურ სულთან შეერთების გზით, ინდივიდუალური საფშვინველის ცნობიერების, უმაღლესი აბსოლუტური სულის ზეცნობიერებასთან დაკავშირებას. როდესაც ინდივიდუალური საფშვინველი აცნობიერებს თავის კავშირს აბსოლუტურ სულთან, სამსარას ბორკილები იმსხვრევა და არსება ხდება ბუდა - საკუთარი არსების, საკუთარი ბედისწერის სრული ბატონპატრონი და სრულად თავისუფლდება კარმული ენერგიის დანალექებისაგან. სამსარა (ანუ სანსარა) ესაა სამი სამყაროული სისტემის კვაზიჩაკეტილი სუპერსისტემა - უსასრულო სინათლისა და სიკეთის, უსასრულო წყვდიადისა და ბოროტების და სასრული სინათლისა და სასრული წყვდიადის, ბინარული ორბუნებიანი შუალედური შუასამეფო (ინტერგანზომილება), რომელიც იყოფა ზემო და ქვემო სივრცეებისაგან, ქვემო სივრცე ესაა ადამიანთა სამყარო, შუასამეფო ესაა განზომილება სადაც სინათლე და წყვდიადი შეერთებულია და გაერთიანებული, ცოცხალ არსებას ამ კვაზიჩაკეტილ სუპერსისტემაში ბრუნვას აიძულებენ ერთიანი კარმული ენერგიის სამყაროული მსოფლიო დინებები. ჩვენს მომავალს განსაზღვრავენ ჩვენივე საკუთარი მოქმედებები, რომლის გამოც საფშვინველის ნატიფ სუპრაენერგეტიკულ გარსზე ილექებიან პოზიტიური და ნეგატიური კარმული ენერგიები, გარსს ეწოდება - სამსკარა. ჩვენი ქმედებები; კეთილიცა და ბოროტიც, მაგნიტივით იზიდავენ კარმულ დინებებს და ახდენენ სამსკარას ზედაპირზე და მის წიაღში ანაბეჭდებისა და დანალექების ფორმირებას. სამყაროში არსებობს ორი ძალა; უმაღლესი ღვთაებრივი შაკტი ანუ „ისკუროტერა დინამი“ და მისი ანტითეზა და ანტიპოდი; დემონური ბნელი უმდაბლესი ანტიძალა - „ისტერა ასგანესტერა დინამი“, პირველი ესაა ღვთაებრივი საწყისი უზენაესი ზესულიერი პირველძალა, სიკეთისა და სინათლის საწყისი, სულიერი სამყაროს შემოქმედი, ძალა რომელმაც ღვთაებრივი ანგელოზები წარმოშვა, ხოლო მეორეა დემონური, ეშმაკეული (აშმოგური) ბოროტებისა და წყვდიადის ძალა, სუბასტრალური ჯოჯოხეთისა და ადამიანთა ფიზიკური ხორციელი სამყაროს შემქმედი ძალა, ძალა რომელმაც უმდაბლესი ასტრალური ანგელოზები, წუთისოფლის ბოროტი ანგელოზები შექმნა. პირველი ძალა ეხმარება ადამიანს სულიერ ევოლუციაში და მუდამ დამხმარეებს უგზავნის, რადგან ყოველი სიკეთე მისგან გამოდის, ხოლო მეორე პირიქით ყოველმხრივ უშლის ხელს ადამიანს სულიერ ევოლუციაში და მტანჯველ ანგელოზებს უგზავნის, მისგანაა ყოველგვარი ბოროტება. პირველი ძალა, ძალა ღვთიური, გნოსტიკოსთა - ისკუროტერა დინამი იგივეა რაც ბუდისტების ადიბუდა სამანტაბჰადრი, ხოლო მეორე ძალა, ბოროტი ძალა ისტერა ასგანესტერა დინამი იგივეა რაც ჯოჯოხეთის დედოფალი; დემონი - ნამრაელი(მანიქევლობაში). დანართი: (ტაბულა) ადამიანის არსების თეოსოფიური ანატომია: ატმანი, აჰურა ანუ პურუშა იგივე ალაია-ვიჯნანა, შუნია, ადიბუდა (metaspace spirit) - თავდაპირველი სულიერი ცნობიერება (initial spiritual consciousness), არადიფერენცირებული, არადეტერმინირებული, არადისკრეტული, უსახო, უფორმო, უსაზღვრო, უსაწყისო და უსასრულო, უქმნელი, უშობელი, მატერიალური დროისა და სივრცის წიაღში და იმავდროულად მის მიღმა მყოფი, მარადიული, უკვდავი აბსოლუტური და ერთიანი, მარადიულად განუყოფელი, ყველგან, ყველასა და ყველაფერში მყოფი, იმანენტურ-ტრანსცენდენტური, გონებისათვის (როგორც სულიერისათვის ასევე ფიზიკურისათვის) მარად მიუწვდომელი და ბოლომდე შეუცნობადი ღვთაებრივი სუბსტანცია, უმაღლესი ღვთაებრივი სულიერი ცნობიერების ინტრაკოსმიური ოკეანე. ერთადერთი და განუმეორებელი. პირველი ყოფიერება, უზენაესი რეალობა. პირველეიდოსი, პირველერთიანი. ბუდჰი, ატმაბუდჰი, ნეშამა (space intelligence) - სულიერი საფშვინველი, სულიერი ინტელექტი, შეურყვნელი და დაუბინძურებელი, სულიერი ენერგიით გაბრწყინებული ინდივიდუალური სუპრამენტალური საფშვინველი. უქმნელი და უშობელი მანათობელი პულსირებადი სუბსტანცია-ეიდოსი, მეორე ყოფიერება. მანუ, მანასი, კშეტრაჯნა (Space mind) - მოაზროვნე მე, გონიერი საფშვინველი, მენტალური საფშვინველი, მანათობელი და პულსირებადი, უქმნელი და უშობელი ფშვინიერი სუბსტანცია-ეიდოსი. მესამე ყოფიერება. კამა-რუპა ანუ ახამკარა, ფსიხეია (Space it, Psychic I) - ფსიქიკური მე, ფსიქიკური ინსტინქტური უგუნური საფშვინველი, ცხოველური საფშვინველი, ცხოველური ვნებებისა და სურვილების ბუნაგი, სუბსტანცია შექმნილი და შობილი მამაკაცისა და ქალის ხორციელი შეერთების დროს, მენტალური და ფსიქიკური ენერგეტიკული ველების სინერგიისა და ფრაგმენტარული სინკრეტ-სინთეზის შედეგად, აწყობილი მამაკაცისა და ქალის სკანდხა-ვიჯნანას და მენტალური საფშვინველი უმდაბლესი ენერგიის ელემენტებისგან, ფაქტობრივად შექმნილი ამ სიტყვის პირდაპირი მნიშვნელობით ფსიქიკური ელემენტების მეტაბირთვული სინთეზის შედეგად(ფსიქიკურ მეტაბირთვულ სინთეზს მართავენ ლუნარული დემონები ანუ ბოროტი ანგელოზები - ბარჰიშადები). მეოთხე ყოფიერება. კაუზიური სხეული, კარანოპადხი, კარანაშარირა (causal body) - არადიფერენცირებული მაია, არადიფერენცირებული კაუზიური მატერია და ენერგია(უფორმო პლანი). მეხუთე ყოფიერება. ასტრალური სხეული, სუკშმოპადხი, სუკშმა შარირა (astral body) - სუსტად დიფერენცირებული მაია, სუსტად დიფერენცირებული ასტრალური მატერია და ენერგია(ნატიფი ფორმების პლანი). მეექვსე ყოფიერება. ფიზიკური სხეული, სტხულოპადხი, სტხულა შარირა (physical body) - მკვეთრად დიფერენცირებული ფიზიკური მატერია და ენერგია(ვნებების პლანი). მეშვიდე ყოფიერება.

89 შეკითხვა ქრისტიანულ სამღვდელოებას და სამრევლოს ავტორი ღვთისავარ ჩაბრავა – თეოსოფი და სქოლასტიკოსი დამიკავშირდით ნომერზე 2528393 1. ქრისტიანი და იუდაისტი სამღვდელოების და სამრევლოს მტკიცებით „ღმერთმა“ სამყარო არაფრისგან შექმნა. ისმის კითხვა: რა სახის სუბსტანციას წარმოადგენს ეს „არაფერი“? 2. სად მდებარეობს ეს არაფერი? 3. გააჩნია თუ არა დასაბამი და დასასრული ამ არაფერს, თუ იგი მარადიული, უსაწყისო და უსასრულოა? 4. რა ძალის მეოხებით „შექმნა“ „ღმერთმა“ სამყარო? 5. შეიცავს თუ არა რამეს ეს არაფერი? 6. დიფერენცირებული, დეტერმინირებული, დისკრეტული და მატერიალურია ეს არაფერი? თუ პირიქით არადიფერენცირებული, არადეტერმინირებული, არადისკრეტული და არამატერიალური? 7. რა სახის კონტაქტში იყო იგი ამ არაფერთან და როგორ შეიძლებოდა მისგან რაღაცის შექმნა თუ მასში თავიდანვე არ იყო ან ჩანასახი ან პროტოფორმა ან რაღაც მატრიცის, ინფორმაციული ან ენერგეტიკული მატრიცის მსგავსი? როგორ და რა ძალის ან ძალების მეშვეობით აიძულა „ღმერთმა“ სამყაროს წარმოქმნა? 8. როგორ მართავდა ქრისტიანების და იუდაისტების ბიბლიური „ღმერთი“, არაფერს და მისგან ქმნიდა 6 დღის განმავლობაში მთელ ხილულ და უხილავ სამყაროს, მათ შორის სამოთხესაც? 9. დაბადების პირველ სტროფში წერია: ץדאה חאו םימשה חאמיהלא אדבחישאדב, ინგლისურად ასეა: «B’rashith bara Elohim eth hashamayim v’eth h’areths, რუსულად ასეა: «из вечносуществующей Сущности Боги сформировали двойные небеса», „მარადიულად არსებული არსიდან (სუბსტანციიდან) ღმერთებმა (ელოჰიმებმა) წარმოქმნეს ორმაგი ცა“(„ბარაშიტ ბარა ელოხიმ ეთ ხაშამაიმ ვეთ ხარეთს“),სწორედაც რომ! ახლა კი მოდით დავაზუსტოთ, პლატონის ფილოსოფიაში უმაღლეს პირვალსაწყის არაფერს ანუ არარაობას ეწოდება - ნეონი რომელიც იგივეა რაც აგაფონი (უმაღლესი ღვთაებრივი სუბსტანცია), მაგრამ ეს არარაობა და არაფერი უბრალოდ არაფერი კი არ არის, არამედ ყოფიერების გარკვეულ ფორმას წარმოადგენს, ესაა არა უბრალოდ არაფერი, არამედ არაფერი როგორც უმაღლესი ღვთაებრივი სუბსტანცია, ყოფიერების უმაღლესი განზომილება, თუმცაღა არსებობს არაფრის კიდევ ერთი განსაზღვრება - უკონი, რაც ნიშნავს საერთოდ აბსოლუტურ არაფერსა და არარაობას, ამ ცნებას აბსოლუტურად შეესაბამება შუნიავადინი ბუდისტების - შუნიატა - აბსოლუტური არარაობა, არაფერი და სიცარიელე. ეს სიცარიელე არც არსებობს და არც არ არსებობს, არც არ არსებობს და არც არ არ არსებობს, არც ერთდროულად და არც ცალ-ცალკე, არც ერთი, არც მეორე, არც მესამე და არც მეოთხე განსაზღვრებები მას არ შეესაბამება, შუნიატა ესაა დადებითი ანუ პოზიტიური დასაბამი, არაფრის პოზიტიური განსაზღვრება. შუნია ესაა მუდმივი დასაბამი, ესაა აბსოლუტი - როგორც არაფერი, რამეთუ მის მიმართ ყოვლად გამოუსადეგარია ფენომენური, მიწიერი სამყაროს ყველა კატეგორია. ის არაფერი რომელსაც ადიდებენ შუნიავადინი მადხიამიკელი ბუდისტები და რომელზედაც საუბრობენ მართლმადიდებლები (და რომელზედაც სასხვათაშორისოდ, ბიბლიაში სიტყვაც არაა ნათქვამი!) იგივეა რაც სპინოზას სუბსტანცია, ჰერბერტ სპენსერის შეუცნობადი ძალა, ჰამილტონის უპირობო, შელინგის - ნეიტრუმი და კაბალისტების - ეინ სოფი, ეინ სოფი ნიშნავს - არაფერს, არარაობასა და სიცარიელეს, ისაა უზენაესი სუბსტანცია. დგას თუ არა ეს არაფერი ამ „ღმერთზე“ მაღლა თუ ღმერთმა ეს არაფერი კიდევ სხვა არაფრისგან შექმნა რათა ამ არაფრისგან შეექმნა რაღაცა ანუ სამყარო? 10. სად იყო ღმერთი სანამ სამყაროს შექმნიდა? 11. რატომ შექმნა ღმერთმა სამყარო? 12. იყო თუ არა სხვა სამყარო ჩვენს სამყარომდე? 13. სად იყვნენ ანგელოზები სანამ გაჩნდებოდა სამოთხე? 14. სად იყვნენ ადამიანები სანამ გაჩნდებოდა სამყარო? 15. სად იყვნენ დემონები სანამ გაჩნდებოდა სამყარო? 16. როდის შეიქმნა სამოთხე? 17. ვინ შექმნა ჯოჯოხეთი? 18. თუ ჯოჯოხეთი ღმერთმა შექმნა, მაშინ რატომ? 19. რატომაა ჯოჯოხეთი მარადიული? 20. რატომ სწირავს ღმერთი ცოდვილებს ჯოჯოხეთში მარადიული ტანჯვისათვის? 21. რატომ თარგმნიან ორთოდოქსი აბრაამული ქრისტიანები ბიბლიაში არსებულ სიტყვა „ელოჰიმს“ მხოლობითში, როგორც ღმერთს და არა მრავლობითში, როგორც ღმერთებს? 22. რას ნიშნავს ბიბლიის პირველ წიგნში არსებული სიტყვები „ბნელი იდო უფსკრულზე და სული ღვთისა იძრვოდა წ####ბს ზემოთ“? 23. რა ბნელი არსებობდა მაშინ? რა იყო ის „ბნელი“ და სად იყო? 24. რა იყო ის უფსკრული და სად იყო და ახლა სადაა? 25. რა არის „ღვთის სული და სად არის“? რას ნიშნავს „წ####ბს ზემოთ“ ანუ რა წ####ბზეა საუბარი ბიბლიის მეორე სტროფში? 26. რა ცამყარზეა საუბარი ბიბლიის პირველი წიგნის პირველ თავში? როდესაც წერია „გააჩინა ღმერთმა მყარი“, რაზეა საუბარი? 27. როდესაც წერია „გაყარა წ####ბი“ რაზეა საუბარი? 28. რატომ წერია რომ მცენარეები შექმნა ღმერთმა მესამე დღეს ხოლო მზე მეოთხე დღეს? ეს ხომ შეცდომაა? მცენარეები იკვებებიან მზის ელექტრომაგნიტური ენერგიით, მის გარეშე ისინი ვერ იარსებებენ, მაშინ რატომ წერია ასე? 29. რატომ ამბობენ „მორწმუნე ორთოდოქსი ქრისტიანები“ რომ ღმერთს შეუძლია ფიზიკის კანონების დარღვევა? 30. რატომ მეორდება სამყაროსა და ადამიანის შექმნის ისტორია ბიბლიის პირველ წიგნში ორჯერ? 31. რატომ თარგმნიან ორთოდოქსი ქრისტიანები ებრაულ სიტყვას ნეფეშ, ნახსენებს დაბადების წიგნის მეორე თავში, სადაც აღწერილია თუ როგორ შთაბერა ღმერთმა ადამს ეს „ნეფეშ“, როგორც სულს და არა ფსიქიკურ (ცხოველურ) საფშვინველს? 32. რატომ აუკრძალა ღმერთმა ადამსა და ევას შემეცნება, ანუ შეცნობის ხიდან ნაყოფის მოწყვეტა და შეჭმა? 33. რატომ მოატყუა ღმერთმა ადამი და ევა, თუ შეცნობის ხიდან ნაყოფს შეჭამთ მოკვდებითო და რატომ დემაგოგობენ ამასთან დაკავშირებით ქრისტიანები? 34. რატომ დემაგოგობენ და ამტკიცებენ ქრისტიანები, რომ ძველ აღთქმაში ნახსენებია წმინდა სამება და ამის დასადასტურებლად არასწორად რატომ თარგმნიან მას? 35. ბიბლიაში წერია რომ ადამმა მსოფლიოს ფლორისა და ფაუნის ყველა სახეობას თავისი სახელი დაარქვა, მას მერე რაც მთელი ცხოველთა სამყარო ედემის ბაღში მის წინაში წარდგა, ცხოველთა სამყარო შეიცავს 8 700 000 სახეობას, როგორ შეძლო ადამმა ყველა მათგანის ნახვა და აღრიცხვა? 36. როგორ წარდგნენ მსოფლიოს ფლორისა და ფაუნის 8 700 000 სახეობის წარმომადგენელი ინდივიდები ედემის ბაღში ანუ როგორ დაეტივნენ ედემის ბაღში ყველანი? 37. რამდენი დრო დახარჯა ადამმა სახელების დარქმევაში? 38. როგორ წარდგენ ხმელეთზე მდებარე ედემის ბაღში ადამთან, მარილიანი მსოფლიო ოკეანის წიაღში მცხოვრები თევზები და დელფინები და ვეშაპები? თუ ქრისტიანები და იუდაისტები დაიწყებენ იმის მტკიცებას რომ ისინი ედემის გარშემო მდებარე მდინარეებით მივიდნენ ადამთან, მაშინ ისმის კიდევ ერთი კითხვა: მდინარეების მტკნარ წყალში როგორ შეძლეს მარილიანი წყლის წიაღში მცხოვრებმა არსებებმა არსებობა? 39. თუ თევზები და დელფინები და ვეშაპები ფრენით ან ხმელეთზე ფორთხვით მივიდნენ ადამთან? 40. საიდან გაიგეს მსოფლიოს ფლორისა და ფაუნის წარმომადგენლებმა რომ ადამთან ედემის ბაღში უნდა მიბრძანებულიყვნენ? 41. და საერთოდ რა ენაზე საუბრობდა ადამი? 42. რა ასაკის შეიქმნა ადამი? 43. როგორ დაელაპარაკა გველი ადამსა და ევას თუ გველებმა საუბარი არ იციან და საერთოდ ადამიანური ინტელექტი არც კი აქვთ და რატომ დემაგოგობენ ქრისტიანები რომ გველში სატანა იყო შესული, როდესაც ეს ბიბლიაში საერთოდ არ წერია? 44. რატომ დაწყევლა ღმერთმა გველი „მუცელზე იხოხე და მტვერი ჭამე მთელი სიცოცხლეო“ თუ გველები ისედაც მუცელზე დახოხავენ? გველს მანამდე ფეხები ქონდა? 45. კონკრეტულად რა სახეობის გველმა აცდუნა ადამი და ევა? 46. იქნებ ადამი და ევა გველმა კი არა დრაკონმა აცდუნა? 47. რატომ მიიღო ღმერთმა მეცხვარე აბელის მიერ მირთმეული სისხლიანი ძღვენი; მოკლული ცხვარი და რატომ უარყო მიწისმუშაკი კაენის მიერ მირთმეული პურეული? რატომ დემაგოგობენ ქრისტიანები და იძახიან რომ კაენის ძღვენი ღმერთმა მისი ამპარტავნობისა და ქედმაღლობის გამო არ მიიღო, თუ ეს ბიბლიაში საერთოდ არსად არ წერია? 48. რატომ უარყოფენ ქრისტიანი სასულიერო პირები გიგანტების არსებობას, ბიბლიაში ხომ ბევრგან არიან ნახსენები გიგანტები ანუ ბუმბერაზები (რეფაიმები, ემიელები, ზამზუმიელები, ნიფილიმები, გიბორიმები)? 49. ბიბლიაში წერია რომ როდესაც დედამიწაზე გამრავლდნენ ადამიანები და შეეძინათ ქალიშვილები, ე.წ. ღვთისშვილები ჩამოვიდნენ დედამიწაზე და შეირთეს ცოლად ადამიანთა ქალიშვილები, რომლებმაც მათ უშვეს გიგანტები (ბუმბერაზები), ეზოთერიკის (ენოქის აპოკრიფული წიგნების) მიხედვით ეს ღვთისშვილები (ბიბლია, დაბადება, თავი 6, სტროფები 1–3) არიან დაცემული ანგელოზები, რატომ უარყოფენ ქრისტიანი დოგმატიკოსები ამას და ღვთისშვილებს უწოდებენ სეითის შთამომავლებს? 50. რატომ დაანგრია ღმერთმა ბაბილონის გოდოლი, როდესაც ადამიანები არაფერს ცუდს არ აკეთებდნენ? 51. ბიბლიაში არაფერი წერია იმის შესახებ რომ ბაბილონის გოდოლის მშენებლებს ბოროტი მიზნები ამოძრავებდათ, მაშინ რატომ ამტკიცებენ საპირისპიროს ქრისტიანი მღვდლები და რატომ აურია მათმა ღმერთმა ადამიანებს ენა? 52. რატომ დაღუპა ღმერთმა სოდომი და გომორა, როდესაც ისინი ცუდს არაფერს აკეთებდნენ და რატომ არის რომ სოდომელებსა და გომორელებს ქრისტიანი მღვდლები და მორწმუნეები არატრადიციულ სექსუალურ ორიენტაციაში, პროსტიტუციასა და ნარკომანიაში და აგრეთვე კერპთაყვანისმცემლობაში დებენ ბრალს, როდესაც რეალურად ბიბლიაში არაფერი არ წერია კონკრეტულად? 53. რატომ ხოცავდა ბიბლიური ღმერთი ეგვიპტიდან გამოსვლის შემდეგ, აღთქმული ქვეყნისკენ მიმავალ გზაზე, ებრაელ ხალხს, მცირეოდენი უკმაყოფილების გამოთქმის შემთხვევაშიც კი და რატომ ვერ იტანდა იგი კრიტიკას და თავისუფალ აზრს? 54. რატომ აიძულებს ბიბლიური ღმერთი ადამიანებს მხოლოდ მის აღიარებას ჭეშმარიტ ღმერთად, და მხოლოდ მის თაყვანისცემას და რატომ ვერ იტანს იგი სხვა ღმერთებს და აცხადებს მათ ეშმაკებად? 55. როგორ გამრავლდა კაცობრიობა თუ ადამის, ევას, კაენისა და სეითის გარდა ქვეყნად არავინ იყო? 56. რატომ უარყოფენ ქრისტიანი სასულიერო პირები ატლანტიდის არსებობას? 57. რატომ აქვს იესოს მათეს სახარებაში და იესოს ლუკას სახარებაში განსხვავებული გენეოლოგია? 58. სახარებაში წერია რომ იესო ქრისტე ქადაგებდა სინაგოგებში, კონსპიროლოგი მეცნიერები ამბობენ რომ იესოს ყავდა ცოლ–შვილი, ქრისტიანი მღვდლები და მორწმუნეები ამას უარყოფენ, მაგრამ სინაგოგებში ქადაგების უფლება ხომ არ ქონდათ უცოლშვილო მამაკაცებს? თუ იესოს არ ყავდა ცოლშვილი, მაშინ როგორ შედიოდა იგი სინაგოგებში (ტაძრებში), თუ ებრაული ტრადიციის თანახმად უცოლო და უშვილო მამაკაცს სინაგოგაში არ შეუშვებდა არავინ? 59. რატომ გამოეცხადა პირველად აღმდგარი იესო ქრისტე მარიამ მაგდალინელს, თუ ის მისი ცოლი არ იყო? 60. რატომ დაუდგინა ადამიანებს ღმერთმა ასოცი წელი სიცოცხლის ხანგრძლივობა? 61. და თუ სიცოცხლის ხანგრძლივობა 120 წელი იყო ჯერ კიდევ წარღვნამდე, თუ წარღვნის შემდეგ ნოე და მისი შთამომავლები ასოც წელზე მეტხანს ცხოვრობდნენ? ცნობილია რომ წარღვნის შემდეგ ნოემ 350 წელი იცოცხლა, საერთო ჯამში კი 950 წელი, სემმა 620 წელი, აბრაამმა 175 წელი იცოცხლა, ისააკმა 180 წელი იცხოვრა, სარამ, აბრაამის ცოლმა იცხოვრა 127 წელი და ა.შ. რატომ მოხდა ასე? 62. ქრისტიანი მღვდლები ამტკიცებენ რომ ნოეს სამი შვილისგან: სემისგან, ქამისგან და იაფეტისგან, წარმოიშვა მთელი კაცობრიობა, სემისგან ებრაელები და არაბები, ქამისგან აფრიკელი ნეგროიდები და იაფეტისგან ევროპეიდები, კი მაგრამ, ვიღასგან წარმოიშვნენ ამერიკელი წითელკანიანი ინდიელები, ავსტრალიელი ავსტრალოიდები და აზიელი მონღოლოიდები? 63. ბიბლიის მიხედვით როდესაც აბრაამი თავის ცოლთან, სარასთან ერთად ეგვიპტეში წავიდა, იგი შეხვდა ფარაონს და მის ხალხს, აბრაამმა სარა თავის დად გაასაღა იმიტომ რომ ეშინოდა არ მომკლან ლამაზი ცოლის გამოო, ფარაონმა სარა თავის ჰარამჰანაში წაიყვანა და აბრაამს სარას ფასად საგანძური და მონები აჩუქა და როდესაც სქესობრივი კავშირის დამყარება მოისურვა აბრაამის ღმერთმა ფარაონს თავზე სასჯელი დაატეხა, ფარაონმა შესჩივლა აბრაამს რატომ მომატყუეო, ისმის კითხვა: რატომ დასაჯა „ღმერთმა“ ფარაონი და არა ლაჩარი და მხდალი აბრაამი რომელმაც ცოლი ფაქტობრივად გაყიდა? 64. ბიბლიაში წერია რომ როდესაც ლოტი თავის ქალიშვილებთან ერთად სოდომ–გომორას მიდამოებიდან გადაიხვეწა, ქალიშვილებმა გადაწყვიტეს რომ მათი მამის თესლის გაგრძელებას საფრთხე ემუქრებოდა და რადგან გარშემო არავინ იყო რომ ისინი დაეორსულებინა, ქალიშვილებმა გადაწყვიტეს ლოტთან, თავიანთ მამასთან დაწოლილიყვნენ და მისგან დაორსულებულიყვნენ, მათ დაათვრეს ლოტი და მასთან სექსუალური კავშირი დაამყარეს, ისინი დაორსულდნენ... ისმის კითხვა: რეალურად არ იყო მათ გარშემო არავინ? ნუთუ დედამიწაზე იმ დროს არავინ არ იყო? რატომ ქადაგებს ბიბლია ინცესტს და რატომ არავინ უყურებს ამ ბიბლიურ პასაჟს სერიოზულად? 65. ბიბლიაში (გამოსვლაში, რიცხვთა წიგნში, მსაჯულთა წიგნში და იესო ნავინის წიგნში) წერია რომ ებრაელებმა ჯერ მოსეს და შემდეგ იესო ნავინის და გედეონის თაოსნობით გაანადგურეს ათი ეთნოსი: მიდიელები, ქანაანელები, ხეთელები, ამონელები, ედომელები, მოაბელები, ფერიზეველები, იებუსეველები, გირგაშეველები და რეფაიმელები, მას მერე რაც ეს ხალხები მოსპეს ებრაელებმა დაიკავეს მათი ქვეყნები და შექმნეს თავიანთი სამეფო, ისმის კითხვა: ყოველივე ეს არის დიდებული და კარგი საგმირო საქმეები თუ ტერორიზმი და ფაშისტური გენოციდი? ქონდათ კი ებრაელებს ამ ხალხების მოსპობის უფლება? 66. რატომ არ არის ძველ აღთქმაში მოცემული იაფეტისა და ქამის შთამომავალთა სრული ისტორია? 67. რატომ დახოცა უმოწყალოდ და საოცარი სისასტიკით, ბიბლიურმა ღმერთმა ეგვიპტის უკლებლივ ყველა პირმშო? 68. რას ნიშნავს გამოსვლის წიგნში არაერთხელ ნახსენები ფრაზა: „გაუსასტიკა გული უფალმა ფარაონს“ და თუ ბიბლიურ ღმერთს სურდა რომ ეგვიპტელებს გაეშვათ ებრაელები, რატომ უსასტიკებდა იგი გულს ფარაონს, იმის მაგივრად რომ მისთვის სიყვარული და მშვიდობა შთაეგონებინა? 69. თუ ბიბლიური ღმერთი არის ყოვლისმცოდნე და ყოვლისშემძლე, იცის წარსული, აწმყო და მომავალი და აქვს ყველაფრის უნარი, რატომ არ გაანადგურა სიკეთისა და ბოროტების შეცნობის ხე თავიდანვე, სანამ ადამი და ევა შეჭამდნენ მის ნაყოფს და დაარღვევდნენ მისთვის მიცემულ პირობას? ან რატომ არ შთააგონა ადამსა და ევას რომ არ მიკარებოდნენ ცნობადის ხეს? ან რატომ არ შეუცვალა ადამსა და ევას ცნობიერება და მეხსიერება იმწამსვე როგორც კი მათ დაარღვიეს აღთქმა და იგემეს აკრძალული ნაყოფი, ამის მაგივრად კი დაწყევლა? 70. რატომ არაფერი არ წერია ბიბლიაში, თუ საიდან და როგორ წარმოიშვნენ ანგელოზები? 71. თუ ბიბლიური ღმერთი ყოვლისშემძლეა, მაშინ რატომ დაუშვა მან სატანის და მისი მომხრე ანგელოზების განდგომა და დაცემა? 72. თუ ბიბლიური ღმერთი ყოვლისმცოდნეა და იცის წარსული, აწმყო და მომავალი, ესე იგი მან წინასწარ იცოდა რომ სატანა და ზეციური ანგელოზების გარკვეული ნაწილი მას განუდგებოდნენ და „დაეცემოდნენ“, იბადება ლოგიკური კითხვა: ბიბლიურმა ღმერთმა, სატანა და ანგელოზების ნაწილი, სპეციალურად იმისათვის შექმნა, რომ მომავალში ისინი აჯანყებულიყვნენ მის წინააღმდეგ და დაცემულიყვნენ თუ არა? ანუ ბიბლიურმა ღმერთმა, თუ ის ყოვლისმცოდნეა, სატანა და ანგელოზთა ნაწილი, წინასწარ დააპროგრამა იმაზე, რომ მათ მოეწყოთ ამბოხი თუ არა? თუ მან იცოდა მომავალი ამბოხის შესახებ, რატომ არაფერი მოიმოქმედა? 73. თუ ღმერთმა შექმნა ჯოჯოხეთი, იცოდა თუ არა მან წინასწარ, რომ მოხდებოდა „ცოდვით დაცემა“ და ათასობით და მილიონობით ადამიანი ჯოჯოხეთში წავიდოდა გარდაცვალების შემდეგ? ნიშნავს თუ არა ეს იმას, რომ ღმერთმა წინასწარ გაწირა ადამიანები ცოდვით დაცემისთვის და ჯოჯოხეთში მოხვედრისთვის? ესე იგი ღმერთმა სპეციალურად დაუშვა ადამიანთა ცოდვით დაცემა, რათა ჯოჯოხეთი ცარიელი არ დარჩენილიყო? 74. რატომ ამტკიცებენ ქრისტიანები, რომ იესო მეფე დავითის შთამომავალი იყო, თუ იგი არ გახლდათ დედამისის, მარიამის ქმრის, იოსების ხორციელი შვილი, არამედ სულიწმინდისგან უბიწოდ ჩაისახა? დავითის შთამომავალი იყო იოსები, მაგრამ თუ ლაპარაკია უბიწოდ ჩასახვაზე, რა კავშირშია დავით მეფესთან და მის შთამომავალ იოსებთან იესო? 75. წარღვნის დამთავრებისთანავე, კიდობნიდან გამოსვლის შემდეგ, რატომ მოკლა ნოემ ცხოველთა ნაწილი და მათი გვამები შესწირა ბიბლიურ ღმერთს? ბიბლიაში წერია რომ ღმერთმა იყნოსა გვამების სუნი და ესიამოვნა, რატომ სიამოვნებს ბიბლიურ ღმერთს სისხლის სუნი და საერთოდ ღმერთია თუ არა იგი? 76. მოსეს ხუთწიგნეულში წერია, რომ ერთხელ მოსეს ხალხის ნაწილი, ვინმე დათანისა და კორახის თაოსნობით აუჯანყდა და მათ ეგვიპტეში დაბრუნება ინდომეს, მაგრამ მოსემ შესჩივლა თუ არა ეს „ღმერთს“ მან მყისვე გაანადგურა მეამბოხეები, აჯანყებულთა ქვეშ მიწა ჩაინგრა და ჩაიტანა ყველანი: კაცები, ქალები, ბავშვები და და პირუტყვი (რიცხვნი, თავები 16 და 17), ბიბლიის მიხედვით 700 კაცზე მეტი დაიხოცა იმ დღეს, ისმის ლოგიკური კითხვა: რატომ გააკეთეს ეს მოსემ და მისმა „ღმერთმა“? რატომ გამოიჩინეს ამგვარი მხეცური სისასტიკე? იქნებ შესაძლოა, რომ მოსეს „ღმერთი“ სინამდვილეში არის არა ღმერთი, არამედ შენიღბული დემონი? 77. მოსეს ხუთწიგნეულში წერია რომ ერთხელ უდაბნოში ხეტიალისას, ებრაელებს ძალიან მოშივდათ ხორცი და მათ დაიწყეს გმინვა და გოდება, იმ დროის გახსენება როდესაც ეგვიპტეში ცხოვრობდნენ და მოსეს და მის „ღმერთს“ საყვედური გამოუცხადეს, ისურვეს რა უკან დაბრუნება (რიცხვნი, თავი 11, სტროფები 1–35), მოსემ ისინი არ გაუშვა, მოკლე დროში მოსეს „ღმერთმა“ მოუვლინა დამშეულებს ხორცი, ციდან ჩამოცვენილი მკვდარი მწყერების სახით, დამშეულებმა იწყეს შეგროვება და ჭამა, მაგრამ ჯერ მონელებული არ ქონდათ, რომ ბიბლიურმა „ღმერთმა“ დამშეულებს კეთრი შეყარა და ერთიანად გაავლო მუსრი დათვლილ წუთებში, ეს მშვენივრადაა აღწერილი ხუთწიგნეულში, სამღვდელოება და ბიბლია ამბობენ, რომ ამ ადამიანებს ეს სიხარბის გამო დაემართათ, მაგრამ რა შუაშია აქ სიხარბე და რა საჭიროა ეს დემაგოგია? როდესაც ადამიანები უბრალოდ იტანჯებოდნენ და დამშეულები იყვნენ და შიმშილით სიკვდილი ემუქრებოდათ უდაბნოში, ხოლო მოსეს „ღმერთმა“ ჯერ ფუჭი იმედი მისცა და „გაახარა“ მშივრები, ხოლო როდესაც ხალხი ჭამდა, კეთრი მოსდო და მუსრი გაავლო და დახოცა ყველა: კაცები, ქალები და ბავშვები? რატომ?! საიდან ასეთი უსამართლო სისასტიკე?! 78. ბიბლიაში წერია რომ როდესაც ებრაელები ქანაანის დაპყრობის პროცესში იყვნენ, მათ იერიში მიიტანეს მიდიელებზეც და მოკლეს რა ყველა მამაკაცი, ქალები ტყვედ ჩაიგდეს და მათზე სექსუალური ძალადობა განახორციელეს, აიძულეს რა სექსუალური კავშირის დამყარება, მიდიანელ ქალებს ეყოლათ ბავშვები, მაგრამ როდესაც ეს მოსემ გაიგო, ის განრისხდა და ბრძანა მიდიელი ქალების შვილებიანად განადგურება, რაც ებრაელმა ჯარისკაცებმა შეასრულეს (რიცხვნი, თავი 31, სტროფები 1–54), ისმის კითხვა: რატომ ჩაიდინეს ებრაელებმა ასეთი ფსიქოპათური სისასტიკე უდანაშაულო ქალების და ბავშვების მიმართ, რომლებიც ისედაც ძალადობის მხვერპლნი იყვნენ? და ეს ხალხია „ღვთის რჩეული“?! ესე იგი „ღმერთმა“ მათ უდანაშაულო ქალების და ბავშვების მოკვლის უფლება მიანიჭა?! 79. მოსეს ხუთწიგნეულში წერია რომ ერთხელ ებრაელებმა იპოვეს შეშის შემგროვებელი კაცი რომელსაც შეშა მიქონდა სახლში, მათ ის დაიჭირეს და ციხეში ჩააგდეს, ხოლო როდესაც მოსეს და „ღმერთს“ დაეკითხნენ რა ექნათ, ორივემ ერთხმად შეშის შემგროვებელი კაცის მოკვლა ბრძანეს, რაც აღსრულდა კიდეც, რადგანაც იმ დღეს შაბათი იყო, „წმინდა დღესასწაული“, როდესაც „ღმერთმა“ უსაქმურობა ბრძანა (რიცხვნი, თავი 15 სტროფები 32–35), ისმის კითხვა რატომ მოკლეს ებრაელებმა უდანაშაულო კაცი და რატომ ბრძანა მოსეს „ღმერთმა“ მისი მოკვლა თუ იგი არის ღმერთი და არა შენიღბული დემონი? 80. გამოსვლის წიგნში წერია, რომ როდესაც მოსე დიდი ხნით განმარტოვდა მთაზე ე. წ. „ღმერთის“ წინაშე, ებრაელებმა ვეღარ მოითმინეს, ყელში ამოუვიდათ მოსეს ლოდინი და აარონს თხოვეს კერპების გაკეთება, აჯანყდა მხოლოდ ებრაელთა გარკვეული ნაწილი, მას მერე რაც „ღმერთმა“ დაინახა ეს, მან ხალხის მთლიანად მოსპობა გადაწყვიტა (ჭეშმარიტად საოცარი და უნიკალური შეუწყნარებლობაა „ღმერთისთვის“, ამჯერადაც მოსეს „ღმერთმა“ გამოავლინა თავისი ბარბაროსული და პირსისხლიანი ნატურა), მოსემ დიდი ხვეწნა-ვედრებით გადაათქმევინა მას ეს, მაგრამ მას მერე რაც მთიდან ჩამოვიდა, მოხდა არანაკლებ საზარელი ფაქტი, მოსემ შეკრიბა ლევიანები („ისრაელის ღმერთის“ პირადი მონები) და მათი მახვილით, იმ დღეს ამოხოცა და გაჟლიტა 3000 ადამიანი (გამოსვლა, თავი 32, სტროფები 1–35), ისმის ლოგიკური კითხვა: რატომ აიძულებს მოსეს „ღმერთი“ ადამიანებს მორჩილ თაყვანისცემას და ერთადერთ ჭეშმარიტ ღმერთად აღიარებას და რატომ ანადგურებს უმოწყალოდ იმ ადამიანებს რომლებსაც არ სურთ მისი თაყვანისცემა? რატომ გაჟლიტეს ლევიანებმა მოსეს თაოსნობით იმ დღეს 3000 ადამიანი?! 81. მოსეს ხუთწიგნეულში წერია რომ ერთხელ ერთი ქალი აგინებდა მოსეს „ღმერთს“, ის კი შეიპყრეს და ქვებით ჩაქოლვის რიტუალით სიცოცხლეს გამოასალმეს, ისმის ლოგიკური კითხვა: რატომ გამოიჩინეს ებრაელებმა ასეთი სისასტიკე და რა უფლება ქონდათ მათ? 82. დაბადების წიგნის მეექვსე, მეშვიდე და მერვე თავებში ნახსენებია, რომ ნოემ ბიბლიური „ღმერთის“ ბრძანებით ააგო კიდობანი, რათა გადარჩენილიყო წარღვნას, მან კიდობანში შეიყვანა და დააბინავა თავისი სამი შვილი, სემი, ქამი და იაფეტი და მათი ცოლები, აგრეთვე მან „გამოარჩია“ დედამიწის ყველა პირუტყვიდან თითო წყვილი და ისინიც თავის მიერ აგებულ კიდობანში დააბინავა, მაგრამ აქ არის ერთი პატარა პრობლემა; მეცნიერებამ დაადგინა, რომ ამჟამად მსოფლიოში არსებობს ცოცხალი არსებების არც მეტი არც ნაკლები 8 700 000 სახეობა, რომელთაგან 2 200 000 ცხოვრობს მსოფლიო ოკეანეში, ხოლო 6 500 000 ხმელეთზე (მათ შორის მცენარეთა 300 000 სახეობა), ხოლო მრავალი ათასი წლის წინ არსებობდა კიდევ უფრო მეტი სახეობა და აქ ისმის ლოგიკური კითხვა: როგორ დაატია ნოემ თავის კიდობანში, რომელიც ზომით მეცხრამეტე საუკუნეში აგებულ ტრანსატლანტიკურ გემ „ტიტანიკზე“ რამოდენიმეჯერ უფრო მცირე იყო, კერძოდ კი სიგრძით 300 წყრთა, სიგანით 50, ხოლო სიმაღლით 30, ცხოველთა სამყაროს 17 000 000 წარმომადგენელი?! და ესეც იმ შემთხვევაში თუ არ მივათვლით მცენარეთა 300 000 სახეობას(!), თუ წარმოუდგენია ვინმეს, რამხელა უნდა ყოფილიყო კიდობანი, რომელიც 17 000 000 ინდივიდს დაიტევდა? და თქვენ გჯერათ რომ „ტიტანიკზე“ გაცილებით მცირე „გემმა“ და თან ისიც ხისგან გაკეთებულმა (თუნდაც ე.წ. „გოფერისგან“) დაიტია 17 000 000 ინდივიდი ნოეს ოჯახის ჩათვლით, თუ იმას მივიღებთ მხედველობაში, რომ ამჟამად ცოცხალი არსებების სახეობათა მხოლოდ სულ რაღაც 15% არის აღწერილი და აღრიცხული? თუ ჰიპოთეტიკურად, თეორიულად მათემატიკურად გამოვიანგარიშებთ, საერთო ჯამში შესაძლოა არსებობდეს არანაკლებ 59 500 000 სახეობა და ისიც მცენარეთა გამოკლებით, ხოლო მცენარეთა ჩათვლით 61 600 000 სახეობა და თქვენ კიდევ გჯერათ ნოეს ბიბლიური ისტორიის? კიდევ გჯერათ რომ ნოეს კიდობანი დაიტევდა 61 600 000 სახეობას ანუ 123 200 000 ინდივიდს?! 83. დაბადების წიგნში წერია რომ წარღვნა, მიმდინარეობდა პრაქტიკულად 10 თვე ანუ არც მეტი არც ნაკლები 300 დღე (დაბადება თავი 7, სტროფები 12–24, დაბადება თავი 8 სტროფები 1–5), მეცნიერულად დამტკიცებულია, რომ არათუ 300 დღე, არამედ 30 დღეც კი ვერ გაუძლებდა ვერანაერი ხის ნაკეთობა წყალში და ისიც აბობოქრებულ და აზვირთებულ ოკეანეში ცურვას, ეს პრაქტიკულად გამორიცხულია (!), აქედან გამომდინარე რაც დაბადების წიგნში წერია შეცდომაა ან გაცნობიერებული სიცრუე, ისმის ლოგიკური კითხვა: მაშინ რატომ წერია ეს ბიბლიაში და რატომ არიან ადამიანები დაბადებაში ნოეს კიდობნის შესახებ მოცემული „მონაცემების“ სისწორეში ფანატიკურ სიგიჟემდე „დარწმუნებულნი“? 84. დაბადების წიგნში წერია, რომ ნოემ როდესაც წ####ბმა კლება იწყეს და წარღვნა დასრულდა, კიდობნიდან მტრედი გაუშვა რათა გაეგო, დაიკლო თუ არა წყალმა, ორჯერ გაუშვა და მხოლოდ მეორედ გაუმართლა, მეორე გაშვების შემდეგ მტრედი ნისკარტში ზეთისხილის რტოთი დაბრუნდა კიდობანში (დაბადება, თავი 8, სტროფი 11), აქ აშკარად იმაზეა ლაპარაკი, რომ მტრედმა აღმოაჩინა მცენარე, ზეთისხილი არის მცენარე, მაგრამ აქ არის ერთი პატარა პრობლემა: დაბადებაში წერია რომ წარღვნის დროს წყალმა დაფარა თვით ყველაზე მაღალი მთები (თავი 7, სტროფები 19–20), ამგვარ პირობებში კი მცენარეთა სამყარო სრულიად განადგურდებოდა და ვერანაირად ვერ გადარჩებოდა, ისმის ლოგიკური კითხვა: საიდან გაჩნდა ის ზეთისხილის მცენარე, რომელსაც მტრედმა მიაგნო? 85. რა სქესის არიან ანგელოზები ანუ გააჩნიათ თუ არა სქესი ანგელოზებს? 86. რა სქესის არიან დემონები ანუ გააჩნიათ თუ არა სქესი დემონებს? 87. რატომ წერია ბიბლიაში, რომ ქალს არ აქვს სწავლის უფლება(პავლე, პირველი ეპისტოლე კორინთელთა მიმართ, თავი 14, სტროფები 34–35)? 88. რატომ წერია ბიბლიაში, რომ თუ ადამიანი უმეცარია სჯობს ბოლომდე უმეცრად დარჩეს (პავლე, 1 წერილი კორინთელთა მიმართ, თავი 14, სტროფი 38)? 89. მეცნიერულად დამტკიცებულია, რომ იმისათვის რათა დედამიწაზე მომხდარიყო იმგვარი წარღვნა, რომელიც ბიბლიაში არის აღწერილი, სადაც წერია რომ წყალმა დაფარა ყველაზე მაღალი მთებიც კი, საჭირო იქნებოდა სამი მსოფლიო ოკეანის მასის წყალი, ისმის ლოგიკური და რაციონალური კითხვა: უპირველეს ყოვლისა საიდან გაჩნდა ამდენი წყალი და მეორე რიგში კი სადღა გაქრა წარღვნის შემდეგ ამხელა წყლის მასა?