- - - შენ ამერიდე დაფეთებული წინანდებურად ვარდის ფერითა, ნუთუ ისე ვარ დაბერებული, რომ ვეღარ მიცან და ამერიდე... ჩამომიქროლე, წამოიხვეტე ქარი და ქარში გაქრი ქარულად, ერთხელ ირიბად გადმოიხედე და გაიღიმე თითქოს ფარულად. და გაქრი, ქუჩას თოვლი აცვივა, გარშემო თეთრი ფერის ჟინია, ნუთუ მე მართლა ბერიკაცი ვარ და შენ ამ თეთრი თმის გეშინია. გიყვარდა თეთრი ფერი ყოველთვის, ჩემთან ღამეებს თეთრად ათევდი, თუმცა დამთრთვილა ცამ ჩრდილოეთის და ადრეულად ოდნავ გავთეთრდი ნუ გეშინია, გულში არ ცივა, გარშემო თეთრი ფერის ჟინია, მე ახალგაზრდა ბერიკაცი ვარ, შენ ამ თეთრი თმის ნუ გეშინია!...