Search the Community

ბიბლიური "ღმერთი" იაჰვე-საბაოთი: მე მარტო ვწურავდი ღვინოს და ხალხთაგან არავინ იყო ჩემთან. ვწურავდი ჩემი რისხვისას და ვწნეხავდი ჩემი მძვინვარებისას, და მისი სისხლი მოესხურა ჩემს სამოსელს და შევბღალე ჩემი ტალავარი. რადგან შურისგების დღე ჩემს გულშია და ჩემ გამოსყიდულთა წელიწადი დამდგარია. მიმოვიხედე და არ იყო შემწე, დავიქანცე და არ იყო მშველელი: ჩემმა მკლავმა მიხსნა მე და ჩემმა რისხვამ მიშველა მე. დავთრგუნე ხალხები მძვინვარებით და დავათვრე ჩემი რისხვით, მიწაზე დავღვარე მათი სისხლი. ძველი აღთქმა. ესაია 63:3-6).

„ძველი აღთქმის ღმერთი სავარაუდოდ ყველაზე უსიამოვნო პერსონაჟია მთელ მხატვრულ ლიტერატურაში: ეჭვიანი და ამით ამაყი; მეწვრილმანე, უსამართლო, პატიების უნარის არმქონე დესპოტი; შურისმაძიებელი, სისხლის მოშურნე და ეთნიკური წმენდის შემოქმედი; ქალთმოძულე, ჰომოფობი, რასისტი, ბავშვების მკვლელი, გენოციდების მოყვარული, შვილების შემომწირველი, ნათესებისა და საქონლის გამნადგურებელი, განდიდების მანიით შეპყრობილი, სადო-მაზოხისტი, ახირებული და ღვარძლიანი მოძალადე.“ რიჩარდ დოკინსი „ღმერთი როგორც ილუზია“

ბიბლიაში, დაბადების წიგნის (ბერეშიტის) მეთერთმეტე თავის 28 და 31-ე მუხლებში და მეთხუთმეტე თავის მეშვიდე მუხლში ნათქვამია, რომ აბრამი (აბრაამი) და მისი მთელი ოჯახობა სახლობდა ქალდეველთა (ქალდეელთა) ქალაქ ურში. ქალდები იყვნენ არაბეთის ნკ-ს ჩრდილო-აღმოსავლეთში, შუმერების ქვეყანასთან ახლოს მცხოვრები ხალხი. მეცნიერულად დამტკიცებულია, რომ ქალდებმა ძვ.წ. მეცხრე საუკუნეში დაიწყეს მასირებული შეტევები მესოპოტამიაზე და ძვ.წ. 625 წელს (მეშვიდე საუკუნეში) შეძლეს კიდეც მესოპოტამიის ხელში ჩაგდება და ქალდეური იმპერიის შექმნა, რომლის სათავეში იდგა ქალდეური სამეფო დინასტია და მისი ბოლო მეფე იყო ნაბონიდი, რომელიც სპარსეთის მეფემ დაამარცხა, მაგრამ დაინდო, არ მოკლა და აღმ. ირანში სატრაპად დანიშნა. პირველი ქალდეელი მეფე იყო ნაბოპალასარი. ნაბოქოდონოსორი რომელმაც თურმე დააწიოკა იუდეველები, იყო ქალდეელი მეფე. ბიბლიური ლოგიკით აბრაამი, იუდეველთა წინაპარი იყო ქალდეელი. დასკვნა: ბიბლიაში მოცემულია ანაქრონიზმი. აბრაამი ვერ იცხოვრებდა ძვ.წ. 1800-1646 წლებში, როგორც ოფიციალური ვერსია ამბობს. შუმერული ქალაქი ური გახდა ქალდეური (სემიტური) ძვ.წ. მეშვიდე საუკუნეში. ქალდები იყვნენ სემიტები. შესაბამისად ვერანაირი იუდეა ვერ იარსებებდა მაშინ. მეფე სოლომონიც ვერ იცხოვრებდა ძვ.წ. მეცხრე საუკუნეში. P.S. ის აზრი (კონცეფცია) რომ სამყაროს ასაკი სულ რაღაც 7 - 8 ათასი წელია, აღებულია ზოროასტრიზმიდან, ის რომ დრო სწორხაზოვანია, ეგეც მაქედანაა აღებული. ამას ადასტურებს მკვლევარი - ჯონ დეი. არქეოლოგი ზაევ ჰერცოგიც ეჭვქვეშ აყენებს ბიბლიურ ისტორიებს. ამ მიდგომას ეწოდება "ბიბლიური მინიმალიზმი".

იაჰვეს სადიზმი ძველი აღთქმა გამოსვლა თავი მეთერთმეტე 4. თქვა მოსემ: ასე ამბობს უფალი: შუაღამისას გამოვალ შუაგულ ეგვიპტეში. 5. მოკვდება ყოველი პირმშო ეგვიპტის ქვეყნად ტახტზე მჯდომარე ფარაონის პირმშოდან პირმშომდე მხევლისა, ხელსაფქვავებს რომ უზის; მოკვდება ყოველი პირუტყვის პირველმოგებული. 6. ატყდება დიდი გლოვა მთელს ეგვიპტეში, რომლის მსგავსი არ ყოფილა და არც იქნება. 7. ხოლო ისრაელიანებს - კაციდან პირუტყვამდე - ძაღლიც არ შეუყეფს, რათა გეცოდინოთ, რომ ზღვარი დასდო უფალმა ეგვიპტელთა და ისრაელიანთა შორის. 8. ჩამოვლენ ჩემთან ეგ შენი მორჩილნი, თაყვანს მცემენ და მეტყვიან: გადით შენ და მთელი შენი ხალხი, შენს კვალზე მავალი. მხოლოდ ამის მერე გავალ. და გავიდა ფარაონისგან მოსე, განრისხებული. 9. უთხრა უფალმა მოსეს: იმიტომ არ მოგისმენთ ფარაონი, რომ გამრავლდეს ჩემი სასწაულები ეგვიპტის ქვეყნად. 10. მოახდინეს ეს სასწაულები მოსემ და აარონმა ფარაონის თვალწინ, მაგრამ გაუსასტიკა უფალმა გული ფარაონს და არ გაუშვა მან ისრაელიანები თავისი ქვეყნიდან. [Исх.] Вторая книга Моисея. Исход Глава 11 4 И сказал Моисей: так говорит Господь: в полночь Я пройду посреди Египта, 5 и умрет всякий первенец в земле Египетской от первенца фараона, который сидит на престоле своем, до первенца рабыни, которая при жерновах, и всё первородное из скота; 6 и будет вопль великий по всей земле Египетской, какого не бывало и какого не будет более; 7 у всех же сынов Израилевых ни на человека, ни на скот не пошевелит пес языком своим, дабы вы знали, какое различие делает Господь между Египтянами и между Израильтянами. 8 И придут все рабы твои сии ко мне и поклонятся мне, говоря: выйди ты и весь народ [твой], которым ты предводительствуешь. После сего я и выйду. И вышел [Моисей] от фараона с гневом. 9 И сказал Господь Моисею: не послушал вас фараон, чтобы умножились [знамения Мои и] чудеса Мои в земле Египетской. 10 Моисей и Аарон сделали все сии [знамения и] чудеса пред фараоном; но Господь ожесточил сердце фараона, и он не отпустил сынов Израилевых из земли своей. ძველი აღთქმა იობი თავი პირველი 6. ერთ დღეს მივიდნენ ღვთისშვილები უფლის წინაშე წარსადგომად. სატანაც მივიდა მათ შორის. 7. უთხრა უფალმა სატანას: საიდან მოდიხარ? მიუგო სატანამ უფალს და უთხრა: ქვეყნად წანწალიდან და ხეტიალიდან. 8. უთხრა უფალმა სატანას: თუ შეგინიშნავს ჩემი მორჩილი იობი? ხომ არავინ არის მისი მსგავსი ამ ქვეყანაზე? ალალი, წრფელი, ღვთისმოშიში კაცია, ბოროტებას განრიდებული. 9. მიუგო სატანამ უფალს და უთხრა: მერედა ტყუილუბრალოდ არის იობი ღვთისმოშიში? 10. განა შენ არ გყავს დაცული მთელი მისი სახლ-კარითა და საბადებლითურთ? მისი ხელით ნაქმნარი შენგან არის კურთხეული, მისი საქონელი გამრავლებულია ქვეყნად. 11. აბა, გაიწოდე ხელი და შეეხე მთელს მის საბადებელს, თუ პირში არ დაგიწყოს გმობა. 12. უთხრა უფალმა სატანას: აჰა, შენს ხელთ იყოს მთელი მისი საბადებელი! ოღონდ თავად მას ნუ შეეხები. და გავიდა სატანა უფლისგან. 13. ერთ დღეს, როცა მისი ვაჟები და ასულები ჭამდნენ და ღვინოს სვამდნენ უფროსი ძმის სახლში, 14. მოვიდა მაცნე იობთან და უთხრა: ხარები ხნავდნენ, სახედრები კი ძოვდნენ მის გვერდით; 15. დაეცნენ შებაელები და გაირეკეს, მსახური ბიჭები კი მახვილით ამოხოცეს. მე ერთი გადავრჩი ამბის მომტანი. 16. ამის ლაპარაკში იყო, რომ მოვიდა სხვა და ამბობს: ღვთის ცეცხლი ჩამოვარდა ციდან, გადაწვა ცხვარი და მსახური ბიჭები; შთანთქა ისინი. მე ერთი გადავრჩი ამბის მომტანი. 17. ამის ლაპარაკში იყო, რომ მოვიდა სხვა და ამბობს: ქალდეველები დაეწყვნენ სამ რაზმად, დაეცნენ აქლემებს და წაასხეს, და მახვილით ამოხოცეს. მე ერთი გადავრჩი ამბის მომტანი. 18. ამის ლაპარაკში იყო, რომ მოვიდა სხვა და ამბობს: შენი ვაჟები და ასულები ჭამდნენ და ღვინოს სვამდნენ უფროსი ძმის სახლში. 19. ამ დროს დაბერა უდაბნოდან დიდმა ქარმა, ეძგება სახლის ოთხსავე კუთხეს, ჭერი თავზე დაემხო ყმაწვილებს და დაიხოცნენ. მე ერთი გადავრჩი ამბის მომტანი. 20. ადგა იობი, შემოიხია მოსასხამი, გადაიპარსა თავი, დაეცა მიწაზე და თაყვანი სცა. 21. თქვა: შიშველი გამოვედი დედის მუცლიდან და შიშველი დავბრუნდები იქ. უფალმა მომცა, უფალმა წაიღო. კურთხეულ იყოს უფლის სახელი. 22. მაინც არ შეუცოდავს იობს და ღვთის აუგი არ დასცდენია. [Иов] Книга Иова Глава 1 6 И был день, когда пришли сыны Божии предстать пред Господа; между ними пришел и сатана. 7 И сказал Господь сатане: откуда ты пришел? И отвечал сатана Господу и сказал: я ходил по земле и обошел ее. 8 И сказал Господь сатане: обратил ли ты внимание твое на раба Моего Иова? ибо нет такого, как он, на земле: человек непорочный, справедливый, богобоязненный и удаляющийся от зла. 9 И отвечал сатана Господу и сказал: разве даром богобоязнен Иов? 10 Не Ты ли кругом оградил его и дом его и все, что у него? Дело рук его Ты благословил, и стада его распространяются по земле; 11 но простри руку Твою и коснись всего, что у него, — благословит ли он Тебя? 12 И сказал Господь сатане: вот, все, что у него, в руке твоей; только на него не простирай руки твоей. И отошел сатана от лица Господня. 13 И был день, когда сыновья его и дочери его ели и вино пили в доме первородного брата своего. 14 И вот , приходит вестник к Иову и говорит: 15 волы орали, и ослицы паслись подле них, как напали Савеяне и взяли их, а отроков поразили острием меча; и спасся только я один, чтобы возвестить тебе. 16 Еще он говорил, как приходит другой и сказывает: огонь Божий упал с неба и опалил овец и отроков и пожрал их; и спасся только я один, чтобы возвестить тебе. 17 Еще он говорил, как приходит другой и сказывает: Халдеи расположились тремя отрядами и бросились на верблюдов и взяли их, а отроков поразили острием меча; и спасся только я один, чтобы возвестить тебе. 18 Еще этот говорил, приходит другой и сказывает: сыновья твои и дочери твои ели и вино пили в доме первородного брата своего; 19 и вот, большой ветер пришел от пустыни и охватил четыре угла дома, и дом упал на отроков, и они умерли; и спасся только я один, чтобы возвестить тебе. 20 Тогда Иов встал и разодрал верхнюю одежду свою, остриг голову свою и пал на землю и поклонился 21 и сказал: наг я вышел из чрева матери моей, наг и возвращусь. Господь дал, Господь и взял; [как угодно было Господу, так и сделалось;] да будет имя Господне благословенно! 22 Во всем этом не согрешил Иов и не произнес ничего неразумного о Боге.

როდესაც ვამბობ რომ იოგა და ვედანტა მთელ კაცობრიობას ეკუთვნის, ბევრი უცოდინარი ხეპრე მიბრაზდება და მეტლიკინება: "იოგა და ეგეთები ეგ მხოლოდ ინდოეთის რელიგიური დოგმატებია და დანარჩენ მსოფლიოსთან არავითარი კავშირი არ აქვს". ასე იქცევიან ჩვეულებრივად ავეიდიკა-პაშუ იგივე მაჰა-პაშუ რომლებიც ქადაგებენ ჩარვაკა-ლოკაიატას ურჯულოებას. ზოგჯერ ასე ფიქრობენ აბრაამიტი მონოთეისტებიც. მინდა ვუთხრა ყველას; შტერებსაც და ჭკვიანებსაც, იოგა და ვედანტა ესაა სრულიად ადამიანური რასის კოსმიური სიბრძნე და ცოდნა. იოგა და ვედანტა ესაა ადამიანთა სულიერი საგანძური. რა შუაშია აქ ინდოეთი? უბრალოდ ინდოელებმა დანარჩენი ერებისგან განსხვავებით შეძლეს იოგას და ვედანტას შენახვა და განვითარება. სხვა ერებმა ინდოელებისგან განსხვავებით ატლანტიდის კატასტროფის შემდეგ დაკარგეს იოგა და ვედანტა, შესაძლოა არა მთლიანად, მაგრამ იოგას და ვედანტას ყველაზე სრულად შემონახვა შეძლეს ინდოელებმა. განსაკუთრებით კი აქცენტს ვაკეთებ ადვაიტა ვედანტაზე და ტანტრა იოგაზე. უნივერსალურ კოსმიურ ცოდნას საზღვრები არ გააჩნია. უნივერსალური ცოდნა მთელ სამყაროშია განფენილი. იოგა და ვედანტა მხოლოდ ინდოელებს არ ეკუთვნით. მეორეც ის რომ ევროპელები სულ სხვა გზით წავიდნენ სულაც არ ნიშნავს იმას, რომ მათი "გზა" სწორია. ევროპაში მისტიკური შემეცნება და ღმერთის იდეა მოკვდა, ამერიკაში მით უმეტეს, ხოლო აზიამ დაიცვა ძველი, უფრო ზუსტად მარადიული ცოდნა, მარადიული ჭეშმარიტება. კოსმიურმა სიბრძნემ გეოგრაფია არ იცის. დედამიწა ანუ ბჰუმანდალა შეიქმნა იმ არსებების მიერ, რომლებმაც ადამიანებს გადასცეს იოგა და ვედანტა. ბრაჰმანის ცოდნა არსებობს ყველა რელიგიაში. ის ცოდნა რაც იოგაში და ვედანტაშია ეხება მთელ სამყაროს. ყველაფერს რომ თავი დავანებოთ, ჯერ ერთი ევროპასა და ამერიკაში არიან ინდუისტები და ბუდისტები და მეორეც; რატომ არ უნდა მიიღოს ევროპამ და ამერიკამ "ინდური სიბრძნე"? რა ჰგონიათ თავი ევროპელებს და ამერიკელებს? ხისთავიან ურჯულო მატერიალისტებს თავი ღმერთები ჰგონიათ? აბრაამულ მონოთეისტებზე ხომ საერთოდ ლაპარაკიც ზედმეტია, მათი ბრიყვული ეგზოთერიზმი უკვე ყოველგვარ ზღვარს სცილდება. რა უნდა ვთქვა? ახლა დგას კალი-იუგა. მიხვდით აწი. საქმე იმაშია, რომ ათეისტურ "მეცნიერებას" და ეზოთერულ პარამეცნიერებას რადიკალურად განსხვავებული მიდგომები აქვთ. ათეისტური უარყოფს მისტიკურ რეალობას ანუ სულიერ ძალებს, ხოლო ეზოთერული აღიარებს. ათეისტური მეცნიერება ამბობს რომ მუდმივად კითხვები უნდა ვსვათ და არ მივიღოთ მისტიკა. ათეიზმის პოზიციაა მისტიკის უარყოფა და მუდმივად კითხვების დასმა და ამით უსასრულო "ევოლუცია". ათეიზმისთვის არ არსებობს მარადიული ჭეშმარიტება ზეციდან მონაბერი. ეზოთერიკა პირიქით, არ სვამს ზედმეტ კითხვებს და არათუ აღიარებს და იღებს მისტიკას, არამედ გვთავაზობს მზამზარეულ და გამზადებულ რეცეპტს მარადიული ზეცით მონაბერი ჭეშმარიტებისა. არის მისტიკური დოგმა და შენ ის უნდა შეიცნო. მორჩა, სხვა არაფერი გევალება. თავისუფლება არ არსებობს. ყველაფერს მართავს იშვარა ანუ უფალი და კარმული კანონი. ადამიანის მიზანია ზემიწიერი ზეადამიანური ზეციური ჭეშმარიტების შეცნობა. ამიტომაც რომ დაუწყო ლაპარაკი მორწმუნე ინდუისტს "განმანათლებლობის" ეპოქაზე, "რენესანსზე", ბიბლიაზე და დარვინზე, ის პირში გეტყვის რომ ეგ ყველაფერი არის კალი-იუგაში გაჩენილი "ასურა-დჰარმა", "ადჰარმა" და ნასტიკა" ანუ ერესი, გადახვევა ჭეშმარიტებიდან. ინდუისტისთვის არსებობს მხოლოდ "სანატანა დჰარმა" ანუ მარადიული ჭეშმარიტება მოცემული ტრიმურტის მიერ. სხვა ინდუსს არ ანაღვლებს. კანტიც და თომა აქვინელიც, დარვინიც და დოსტოევსკიც, ინდუსის თვალში არის ნასტიკა-ერესი. დღეს რელიგიის ფილოსოფიის სემინარზე მოხსენება წავიკითხე გნოსტიციზმზე, 10 მსმენელიდან 3 სიცილით კვდებოდა... მე მგონი უკვე მიხვდით რაში იყო საქმე. ასე ვფიქრობ რომ ის ვინც სერიოზულ ეზოთერულ საკითხზე იჯღანება და იცინის, ფსიქიურად ჯანმრთელი ვერ უნდა იყოს. პრინციპში ძალიან კარგად ვიცი რა ჰქონდათ თავში იმ სამს. რა არის სასაცილო ეზოთერულ ფილოსოფიაში? ცხადია ეს იყო დაცინვა, ისიც გასაგებია რომ ასეთი ადამიანები უთავო იდიოტები და ხეპრეები არიან, რომლებსაც ბინძური გენეტიკა აქვთ. აბა ბინძური გენეტიკის მქონე ცინიკოსმა რა უნდა გაიგოს? ცხადია არაფერი... რა მაგარი ხისთავიანი შოვინისტები არიან ასეთები... ესაა თავისებური ამპარტავნება, რადგანაც შეუძლებელია დასცინო ვიღაცას, თუ საკუთარი თავი მასზე მაღლა მდგომი არ გგონია. ესაა ამპარტავანი უვიცის პოზიცია. გულახდილად გეტყვით მომენტებში მიჩნდება სურვილი ეს ხეპრეები ძვლებში დავამტვრიო და ორგანოები სათითაოდ დავაძრო, სამწუხაროდ სსკ ამას კრძალავს. სიქჰიზმი ესაა ისლამისა და ვიშნუიზმის სინთეზი. ისლამი და ვიშნუიზმი ტანტრას მიხედვით ესენია ვაიშნავაჩარას დონის რელიგიები ანუ პაშუ-ბჰავა. აქედან დასკვნა: სიქჰები არიან პაშუ. სიქჰიზმი ესაა ვაიშნავ-აჩარა. ვაიშნავაჩარას დონეზე არის მხოლოდ ერთი უზენაესი ღმერთი და მხოლოდ უსასრულო სიყვარული მის მიმართ. მაგრამ ამის გარდა არ არის სხვა არაფერი; ღმერთის მხოლოდ ნათელ მხარეს ეთაყვანებიან, ბნელი და მრისხანე იპოსტასები უარყოფილია, არ არის სექსუალური კულტი და ფეტიში და რაც ყველაზე მთავარია არ არის ც ო დ ნ ა. ცოდნა იწყება შაივაჩარას დონიდან, ხოლო სხვა ყველაფერი – დაკშინაჩარადან. აქტიურ ფაზაში შედის ვამაჩარაში და პიკს აღწევს კულაჩარაში. ადამიანის აზროვნებაში მთავარია სწორი რაკურსი და მასშტაბი. ფაქტი ისაა, რომ ადამიანთა უმეტესობას არ შეუძლია დიდი მასშტაბით აზროვნება. ადამიანთა მინიმუმ 55% აზროვნებს ძალიან ვიწროდ და მცირე მასშტაბებში. ეს ნიშნავს იმას, რომ არქონტული ძალების ზეგავლენით ადამიანთა უდიდესი ნაწილის "აზროვნება" არ სცილდება საკუთარი სახლის, უბნის ან საუკეთესო შემთხვევაში ქალაქის საზღვრებს. ზოგიერთი ოდნავ უფრო შორს მიდის და მსჯელობს დიდი დიდი ერთი კონკრეტული "სახელმწიფოს" ფარგლებში. ცოტას თუ უჩნდება ნიჭი და უნარი რომ იაზროვნოს პლანეტარული მასშტაბით და კიდევ უფრო ცოტას რომ იაზროვნოს ინტერპლანეტარული ან გალაქტიკური მასშტაბით და ასეთები ერთეულები ან ათეულები თუ არიან, მეტაგალაქტიკურ და მეტასივრცულ დონეებზე და მასშტაბებზე ხომ ლაპარაკიც ზედმეტია. ისინი ამბობენ "მე ზედმეტად დაკავებული და ჩაფლული ვარ მიწიერ საქმეებში რომ სამყაროებზე ვიფიქრო და საერთოდ ეგ მე საერთოდ არანაირად არ მეხება" და სწორედ აქ ისინი ცდებიან. როგორ არ ეხებათ ეს მათ? ჯერ ერთი ის რომ ჩაფლულნი არიან მიწიერ რუტინაში სულაც არაა კარგი და მეორეც; სამყაროები პირდაპირ კავშირში არიან ადამიანთან, რომელიც კოსმიური მასშტაბებით წერტილზე ნაკლებია, მეტაგალაქტიკაში რამე კატასტროფა რომ მოხდეს, დედამიწაზე მცხოვრებ ადამიანებს რა არაფერი დააკლდებათ და არაფერი დაემართებათ? ადამიანთა უმეტესობა არის ლენჩი ბაბუინი. დროა აიხედოთ ცაში და დაინახოთ ვარსკვლავები. ნუ ხართ მიწიერ ჩარჩოებში მოქცეულნი. უხარისხო ბიომასა ჰყვირის რომ აქვს "უფლებები" რადგანაც ნერვული სისტემა გააჩნია... უკაცრავად მაგრამ ეგ არაფერს არ ნიშნავს... ადამიანი რომელიც არ იყენებს ინტელექტს და ცხოვრობს ცხოველივით იმსახურებს მხოლოდ ერთს – სიკვდილს. დედამიწაზე მილიონობით უჯიშო ბიონაგავია რომლებიც ქორწინდებიან და ქმნიან ოჯახებს, ტყნაურობენ და ყრიან ლეკვებს ანუ "აჩენენ ბავშვებს", ოცნებობენ კარგ სამუშაოზე და დროსტარებაზე, მაგრამ თავში მხოლოდ ნახერხი უყრიათ და გეოგრაფიის, ისტორიის, ფიზიკის, ბიოლოგიის და რელიგიის ფილოსოფიის მარტივი საფუძვლებიც კი არ იციან. თქვენ გინდათ მითხრათ რომ ადამიანის უფლებები ცოდნით არ იზომება და ამ ბიომასას უვიცს აქვს რაიმეს "უფლება"? და... საშუალება რომ მქონდეს იმაზე უფრო დიდ "საშინელ რეპრესიებს" მოვუწყობდი რაც თავის დროზე ჰიტლერმა და მუსოლინიმ ჩაუტარეს ოპონენტებს და მოწინააღმდეგეებს. და საერთოდაც არ მრცხვენია და არც არასოდეს "მოვინანიებ" ამას. მე სწორს ვამბობ. იცოცხლოს მხოლოდ იმან ვინც ამას ცოდნით დაიმსახურებს, თორემ ისედაც გვიჭირს 7 000 000 000 ხორცის ნაჭრის გამოკვება რადგანაც რესურსები არ გვყოფნის. მოვიშოროთ დაბალი გონების "ხალხი" და რესურსებიც გვეყოფა. რასიზმი და ნაციზმი სისულელეა, მაგრამ უცოდინართა და ურწმუნოთა ლიკვიდაცია სულაც არაა "აღმაშფოთებელი".

ყველაფერი მოხდა ასე; იუდაიზმიდან წარმოიშვა იუდეო-ქრისტიანობა ანუ "ორთოდოქსია", შემდეგ იყო "რენესანსის" ეპოქა, შემდეგ კი უფრო უარესი, მას მერე რაც ევროპამ აირჩია ეგზოთერიზმი და ორთოდოქსია, დადგა რეპრესიების და ბნელი შუასაუკუნეების პერიოდი. ამან გამოიწვია რენესანსის ეპოქის დადგომა, რენესანსის შემდეგ დადგა ფილოსოფიური აზრის და ღმერთის სიკვდილის ეპოქა ანუ ე.წ. "განმანათლებლობა", "განმანათლებლობის" ფილოსოფოსებმა უკვე მთლიანად უარყვეს და სამუდამოდ დამარხეს საფლავში მეტაფიზიკაც და ეზოთერული მისტიკაც. ცხადია "განმანათლებლობის" დროს და შემდეგაც, იყვნენ მისტიკოსებიც, მაგალითად, ემანუელ სვედენბორგი, მაისტერ ეკჰარტი, იაკობ ბიომე, რუდოლფ შტაინერი, ელენა ბლავატსკაია, ბერნარდ ტრევიზანი, ბასილი ჯოვანი პიკო დელა მირანდოლა, აგრიპა ნეტესგეიმელი, მაქს ჰენდელი, პარაცელსი, ნოსტრადამუსი, ჯონ დი, ჯამბატისტა დელა პორტა, ალექსანდრე სეტონ-კოსმოპოლიტი, მიხეილ სენძივოი, ჯორდანო ბრუნო, რობერტ ფლადი, იოჰან ანდრეე, სენ-ჟერმენი, დომ პერნეტი, მარტინეს დე პასკუალისი, ჟან ბატისტ ვილერმოზი, აბატი პერი, გრაფი კალიოსტრო, ლიუ კლოდ დე სენ-მარტენი, ანტუან ფაბრ დ ოლივე, ელიფას ლევი, კილიანი, პაპიუსი, კარლ გუსტავ იუნგი, რენე გენონი, ფულკანელი და ეჟენ კანსელიე. თუმცაღა მათ მაინც არავინ აქცევდა დიდ ყურადღებას და იდეური ლიდერები და წამყვანები მაინც იყვნენ კანტის, დეკარტის და ჰეგელის მსგავსი იდიოტები და პროფანი ეგზოთერიკები. "განმანათლებლობის პრობლემა ის იყო რომ მათ ამოჩემებული ჰქონდათ იუდეო-ქრისტიანული თეოლოგია და სხვა არაფერი აინტერესებდათ. "გონების მიერ რელიგიის კრიტიკაც" და ათეიზმიც გაჩნდა აბრაამული თეოლოგიის საფუძველზე. "განმანათლებლები" აკრიტიკებდნენ მხოლოდ ბიბლიურ თეოლოგიას და სხვაზე არაფერზე არ მსჯელობდნენ, ანუ ისინი ვიწრო აზროვნების იყვნენ და მათი მსჯელობა შემოისაზღვრებოდა ბიბლიით. მათთვის არსებობდა მხოლოდ ქრისტიანული რელიგია. ათეიზმიც გაჩნდა როგორც ბიბლიურ თეოლოგიასთან დაპირისპირებული იდეოლოგია და შემდგომში გადასწვდა სხვა რელიგიებსაც. სხვაგვარად რომ ვთქვათ ათეისტური ვირუსი შვა ბიბლიურმა ეგზოთერულმა ვირუსმა, ხოლო ბიბლიური ვირუსი შვა რომის იმპერატორმა კონსტანტინემ ახ. წ. 314 წელს მილანის ედიქტით. სწორედ მაშინ კაცობრიობა არასწორი გზით წავიდა და კალი-იუგა აქტიურ ფაზაში შევიდა. ევროპელ "განმანათლებლებს" საერთოდ არ აინტერესებდათ არც ელინისტური და არც აზიური მისტიციზმი და ეზოთერიზმი და სწორედ აქ დაუშვეს მათ ფუნდამენტური შეცდომა. ისინი დაშორდნენ ეზოთერულ ჭეშმარიტებას და შექმნეს მრავალი ერესი. ამჟამად დგას ეგზოთერული ანუ პაშუ პროფანიზმის და ჩარვაკა-ლოკაიატას დარვინისტულ-ათეისტური ვირუსის დომინაციის ეპოქა. "ბოლო ჟამი" ახლოვდება. კალი-იუგას ბოლოს მთელი სულიერება და ეზოთერიზმის დაეცემა და დადგება სრული უმეცრების ეპოქა, რის შემდეგაც მოვა უფალი ვიშნუ როგორც დამსჯელი ავატარა, დახოცავს ბოროტ ადამიანებს და იხსნის კეთილებს. მაშინ დადგება ახალი სატია-იუგა.

მინდა ვუთხრა მორწმუნე ხალხს რომ ყველაზე საზარელი საიდუმლო ამოვხსენი და ახლა დაუყოვნებლივ გაგანდობთ; არის მრავალი რელიგია და არის ურჯულოება და ლიბერასტია, მორწმუნეები უკვე საუკუნეებია უფლის რწმენის ვცოცხლობთ, ზოგნი ვადიდებთ კრიშნას, ზოგნი ბუდას, ზოგნი ალლაჰს, ზოგნი იესო ნაზარეველს, ზოგნი კი საერთოდ უცხოპლანეტელ ელოჰიმებს, ყველას ჩვენ გულში და გონებაში გვაქვს უფლის რწმენა და ცოდნა, ჩვენ ვაღიარებთ სულიერ სამყაროს და სულიერ ძალებს და გვჯერა მაცხოვრის, გვჯერა ბჰაგავანი ბუდასი, გვჯერა ალლაჰის და გვჯერა უფალი კრიშნასი და ა.შ. იაპონელი შამანები, ინდუსი იოგები, ბუდისტი ლამები, ქრისტიანი ბერები, მუსულმანი იმამები, იუდეველი რაბინები, აფრიკელი შამანები და ნეოწარმართი მაგები... ყველანი ვადიდებთ სულიერ ძალებს და ვაღიარებთ რომ არის სულიერი სასუფეველი, ვიცით რომ არსებობს კარმა და ნირვანა, ვიცით რომ არის ჯოჯოხეთი და არის სული ან ვიჯნანა, ვიცით რომ არსებობენ უპა-დევები, ჯინები და ანგელოსები. მიუხედავად იმისა რომ ჩვენ ყველანი ვგრძნობთ სულიერ სიახლოვეს სულიერ ძალთა და ვაცნობიერებთ რომ არიან კეთილი და ბოროტი სულები, ვართ სულიერად დაბრმავებულნი და უფალს დაშორებულნი, რადგანაც მუდმივად ვებრძვით, ვპუტავთ და ვგლეჯთ ერთმანეთს დოგმატური განსხვავებების გამო და ურჯულო ეშმაკეულთა წისქვილზე ვასხამთ წყალს, დგას გვერდით ურჯულო, გვიყურებს მოჩხუბარ მორწმუნეებს და იცინის და თავისთვის ფიქრობს "ესენი ან დახოცავენ ერთმანეთს ან დაბეგვავენ გემრიელად, დასუსტდებიან და მერე კი მე მივალ, იოლად შევმუსრავ და საბოლოოდ დედამიწაზე მარტო მე დავრჩები". ნუ გგონიათ რომ ურჯულო ლიბერალისტები ქადაგებენ თანასწორობას, სიყვარულს და მშვიდობას, სანამ ჩვენ ერთმანეთს ალლაჰის, ბუდას, იესოს, კრიშნას და ა.შ. სახელით ვგლეჯთ და ვაგინებთ, ურჯულო ეშმაკეულნი დღითიდღე ძლიერდებიან და თავიანთ მზაკვრულ გეგმას წარმატებით ახორციელებენ. ურწმუნო სეკულარისტებს და ლიბერალისტებს აწყობთ "დაყავი და იბატონეს" პრინციპი მორწმუნეთა საზოგადოებაში, აწყობთ ჩვენი შუღლი და ისიც რომ რელიგია და სახელმწიფო განაცალკევონ ერთმანეთისგან, რატომ? იმიტომ რომ ურჯულონი ასე ცდილობენ დედამიწის რელიგიები და მათი მიმდევარი მორწმუნე ხალხი დაამარცხონ. ბევრი მორწმუნე ვერა ხედავს რომ ის სუპერეკუმენიზმი რაც სძულს და არ მოსდის თვალში, არის სწორედ ის სამაშველო რგოლი, რომელიც ურჯულოთა მიერ გაწამებულ და ნაჯიჯგნ წყალწაღებულ რელიგიურ საზოგადოებას ჯოჯოხეთური ურჯულოებისგან ერთხელ და სამუდამოდ იხსნის. დადგა კალი-იუგა და ბოროტმა სულებმა წაბილწეს ადამიანთა გულები და ტვინები. ისლამში მათ ჰქვიათ ჯინები, ეგვიპტურ რელიგიაში აფრიტები, იაპონიაში მაგაცუჰი, ინდურში ასურები, ბუდისტურში მარები და ქრისტიანულში ეშმაკები, არსი კი ერთია – ესენია ბნელი ძალები რომლებიც ურჯულოთა მიღმა დგანან და მიზნად აქვთ დასახული ერთიანი უფლის სიტყვის და რწმენის გაქრობა დედამიწიდან, რაც უკვე ხდება. ბერი პაისი ათონელი ამბობდა რომ ბოლო ჯამს ურჯულოება ძლევს უფლის სიტყვას და ცოცხალი ეშმაკები ადამიანთა შორის დაბინავდებიან, ხოლო მორწმუნე ხალხი ანტიქრისტესგან დევნილი იქნება. ურჯულო ლიბერალისტების და დარვინისტების მიერ რელიგიური ხალხების ერთმანეთთან შეჯახება ანტიქრისტეს გეგმის მზაკვრული ნაწილია. ანტიქრისტეს ანუ ანტიბუდას, მარა დევარაჯას, განზრახული აქვს გააქროს ყოველგვარი სულიერება დედამიწის ზედაპირიდან და დაეპატრონოს ხალხის გულსა და გონებას. ჩვენი მორწმუნე ხალხის ყველაზე მთავარი შეცდომა გახლავთ არა მხოლოდ ის რომ ვებრძვით ერთმანეთს, არამედ ისიც რომ ლგბტ ადამიანები და ანიმეს მოყვარულები გადავიმტერეთ ჩვენი მწარე და შტერი ენით. ჩვენ ცოდვილებად შევრაცხეთ ლგბტ ხალხი მხოლოდ იმიტომ რომ მათ სხვა ორიენტაცია აქვთ და ეშმაკეულ ხელოვნებად მოვნათლეთ იაპონური ანიმე და შედეგად მივიღეთ ურჯულოებისა და ანტიქრისტეს მანქანების კიდევ უფრო გაძლიერება. იმის მაგივრად რომ გველანძღა და ქვების სროლა დაგვეწყო ლგბტ თემისთვის და ანიმეშნიკებისთვის, სჯობდა მათთვის დაგვენახებინა ჩვენი ეკუმენისტური ერთსულოვნება და უფლის სიყვარული და სიბრძნე. ანიმე არაა ანტიქრისტესგან ძვირფასო სულის ხალხო და არც ლგბტ ადამიანები სცოდავენ, ეს ჩვენ შევცდით და ამითი ურჯულოების საშინელი მანქანა კიდევ უფრო გავაძლიერეთ. რას აკეთებთ უფლის ხალხებო? ერთმანეთს პუტავთ ბუდას, ალლაჰის, იესოს და კრიშნას სახელით? ნუთუ არ გესმით რომ უღვთოთა ლაშქარს ამითი კიდევ უფრო მატებთ ეშმაკეულ ძალებს და აახლოვებთ უფლის რწმენის აღსასრულს დედამიწაზე? ნუთუ არ იცით რომ უფალი ერთია, მაგრამ გააჩნია ურიცხვი სულიერი და ხორციელი ფორმები და ჰიპოსტასები? შეიცანით რომ ყველა რელიგიის ყველა უფალი სინამდვილეში ერთი დიადი ღვთიური სულია და რომ ჩვენ ყველანი სულისა და რწმენისმიერი ცოდნის გზით მივდივართ ერთი უფლისკენ და მაშინ დასუსტდება ლიბერალისტურ-დარვინისტული ურჯულოების მანქანა და უფლის რწმენა აღორძინდება. ნუ ებრძვით ნურც ხელოვნებას და ნურც სექსუალურ ენერგიას და ნურც ერთმანეთის რწმენას, ამით კიდევ უფრო აახლოვებთ ანტიქრისტეს ეპოქას, როცა სიტყვა ღვთისა საერთოდ აღიგვება პირისაგან მიწისა და ყველა ადამიანი ურჯულო გვამი გახდება, ეშმაკის მარიონეტი. უფოლოგებიც კი უფლის მხარეს იბრძვიან და მის საქმეს აკეთებენ რადგან აღიარებენ სხვა რასების არსებობას კოსმოსში და სცნობენ სხვა სამყაროთა რეალურობას. ზოგისთვის უცხოპლანეტელი ზოგისთვის კი ანგელოზი, არსი კი ერთია. დადგა დრო გავერთიანდეთ მორწმუნეები ყველა რელიგიისა, ბუდიზმით დაწყებული ქრისტიანობით დამთავრებული და ერთიანი ძალებით შევმუსროთ რწმენის და სულიერი ცოდნის მტრები. ჩვენ შევძლებთ ერთად დავამარცხოთ ანტიქრისტეს და ანტიბუდას ეშნაკეული მანქანა რწმენის ფარით და ცოდნის მახვილით. დაე ჩვენთან იყოს კოსმიური უფალი. ამინ.

„ძველი აღთქმის ღმერთი სავარაუდოდ ყველაზე უსიამოვნო პერსონაჟია მთელ მხატვრულ ლიტერატურაში: ეჭვიანი და ამით ამაყი; მეწვრილმანე, უსამართლო, პატიების უნარის არმქონე დესპოტი; შურისმაძიებელი, სისხლის მოშურნე და ეთნიკური წმენდის შემოქმედი; ქალთმოძულე, ჰომოფობი, რასისტი, ბავშვების მკვლელი, გენოციდების მოყვარული, შვილების შემომწირველი, ნათესებისა და საქონლის გამნადგურებელი, განდიდების მანიით შეპყრობილი, სადო-მაზოხისტი, ახირებული და ღვარძლიანი მოძალადე.“ რიჩარდ დოკინსი „ღმერთი როგორც ილუზია“

ისრაელის „ღმერთი“ წყევლის ყველას ვინც არ ეთაყვანება: „თუ არ გაიგონებ უფლის, შენი ღმერთის სიტყვას, არ დაიცავ და არ შეასრულებ ყველა მის მცნებას და წესებს, რომელთაც გიცხადებ დღეს, გადმოვა შენზე ყველა ეს წყევლა და გეწევა: “ (მეორე რჯული, თავი 28, სტროფი 15). „წყეულიმც ხარ ქალაქად და წყეულიმც ხარ ველად!“ (მეორე რჯული, თავი 28, სტროფი 16). „წყეულიმც იყოს შენი მუცლის ნაყოფი, შენი მიწის ნაყოფი, შენი ნახირის მონაშენი და შენი ფარის ნამატი!“ (მეორე რჯული, თავი 28, სტროფი 18). „მოგივლენს უფალი წყევლას, ფეთებას, შეჩვენებას შენი ხელის ყოველ ნამუშაკევში, რასაც კი გააკეთებ ვიდრე არ განადგურდები, ვიდრე მალე არ დაიღუპები, შენი ბოროტი საქმეებისათვის, იმისათვის რომ მიმატოვე“ (მეორე რჯული, თავი 28, სტროფი 20). „მოგაწებებს უფალი შავ ჭირს“ (მეორე რჯული, თავი 28, სტროფი 21). „მოგწყლავს უფალი ჭლექით, ციებ-ცხელებით, ანთებით, ხურვებით, გვალვით, ხორშაკით და სიყვითლით; დაგიწყებენ დევნას, ვიდრე არ დაიღუპები“ (მეორე რჯული, თავი 28, სტროფი 22). „დაგამხობს უფალი შენი მტრების წინაშე, ერთი გზით წახვალ მისკენ და შვიდი გზით გაექცევი მას“ (მეორე რჯული, თავი 28, სტროფი 25). „მოგწყალვს უფალი სიგიჟით, სიბრმავით და შეშლილობით“ (მეორე რჯული, თავი 28, სტროფი 28). „შენი ვაჟები და ასულები უცხო ხალხს ჩაუცვივდებიან ხელში, თვალები დაგევსება მათი ყურებით მთელი დღე და მკლავში აღარ გექნება ძალა“ (მეორე რჯული, თავი 28, სტროფი 32). „დაძრავს უფალი ხალხს შენს წინააღმდეგ შორეთიდან, ქვეყნის კიდიდან, არწივივით მოფრინდება ხალხი, რომლის ენას ვერ გაიგებ“ (მეორე რჯული, თავი 28, სტროფი 49). „მოძალადე ხალხი რომელიც მოხუცს პატივს არ სცემს და ყმაწვილკაცს არ იბრალებს“ (მეორე რჯული, თავი 28, სტროფი 50). აი ასე წყევლის ძველი აღთქმის „ღმერთი“ მათ, ვინც არ ეთაყვანება. ძველი აღთქმის „უფლის“ ამგვარი „მჭერმეტყველება“ არის დჰარმულ სწავლებებში არსებული ერთდროულად სამი მცნების, სამი კანონის დარღვევა, ესენია აჰიმსა-ვრატა ანუ არაძალადობა, ცოცხალ არსებათათვის ზიანი არ მიყენება, ვაჩანა-გუპტი ანუ სიტყვების კონტროლი, რომლის არსი მდგომარეობს წყევლისგან, მუქარისგან, ლანძღვა-გინებისგან და სიტყვიერი დაშინებისგან თავის შეკავებაში და მანო-გუპტი ანუ გონების კონტროლი, რომლის არსი მდგომარეობს ბოროტი აზრების უარყოფაში. ბიბლიური „უფლისგან“ განსხვავებით ბუდა სავსეა უკიდეგანო თანაგრძნობითა და სიყვარულით და არავის არ წყევლის. ბიბლიური „უფლისგან“ განსხვავებით, ბუდას თვითმიზანი არის ცოცხალი არსებების ტანჯვისგან დახსნა.

სამყაროში უამრავი ღმერთი და ქალღმერთი არსებობს, მარტო ინდუიზმში არის 333 000 000 ღმერთი და ქალღმერთი(!). მიუხედავად ამისა იუდეველთა „უფალი ღმერთი“ იმდენად ამპარტავანი და ქედმაღალია, რომ საკუთარი თავი ერთადერთ ჭეშმარიტ ღმერთად მიაჩნია და დასცინის სხვა ღმერთებს. იუდეველთა „უფალი“ ქედმაღლურად იძახის: „მე ვარ უფალი, ეს არის ჩემი სახელი; ჩემს დიდებას არ მივცემ სხვას და ჩემს ქებას -გამოქანდაკებულ კერპებს.“ (ესაია 42-8). „თქვენა ხართ ჩემი მოწმენი, ამბობს უფალი და ჩემი მორჩილნი, რომელნიც ავირჩიე, რომ გცოდნოდათ და გერწმუნათ ჩემი, მიმხვდარიყავით, რომ მე ვარ ეს. ჩემამდე არ გამოსახულა ღმერთი და ჩემს შემდეგაც არ იქნება.“ (ესაია 43-10). „მე ვარ, მე ვარ უფალი და არავინაა ჩემს გარდა მაცხოვარი!“ (ესაია 43-11). „ასე ამბობს უფალი, ისრაელის მეუფე და მისი მხსნელი, ცაბაოთ უფალი: მე ვარ პირველი და მე ვარ უკანასკნელი, და ჩემს გარდა არ არის ღმერთი.“ (ესაია 44-6). „ვინ არის ჩემი მსგავსი? თქვას და გამოაცხადოს, გადმომილაგოს, რა მოხდა მას შემდეგ, რაც ძველი ხალხი დავამკვიდრე; გამოუცხადონ მომავალი და მოწევნადი.“ (ესაია 44-7). „ჩემკენ მოიქეცით და გადარჩებით, ქვეყნის ყოველი კუთხისანო, რადგან მე ვარ ღმერთი და სხვა არავინაა.“ (ესაია 45-22). „გაიხსენეთ წინანდელნი, დასაბამიერნი, რადგან მე ღმერთი ვარ და არ არის სხვა ღმერთი, არავინაა ჩემი მსგავსი.“ (ესაია 46-9). ბიბლიური „უფალი“ დაჟინებით იმეორებს, რომ ჭეშმარიტი ღმერთია, რაც სიცრუეა. რუთის წიგნში წერია, რომ „უფალმა“ 50 070 ადამიანი დახოცა „რჯულის“ კიდობანში ჩახედვის გამო. იქ წერია: „მოსრა უფალმა ბეთ-შემეშელნი, რადგან ჩაიხედეს მათ უფლის კიდობანში; ორმოცდაათიათას სამოცდაათი კაცი მოსრა უფალმა; მოთქვამდა მთელი ბეთ-შემეში, რადგან დიდად დააზარალა უფალმა ხალხი.“ (რუთი 6-19). მეოცე საუკუნის მეორე ნახევარში, მეცნიერებმა – გრემ ჰენკოკმა, ჯიორჯიო ცუკალოსმა, ერიხ ფონ დანიკენმა, დევიდ ჩაილდრესმა და სხვებმა, გამოთქვეს მოსაზრება, რომ ე.წ. „რჯულის კიდობანი“ წარმოადგენს ბირთვული ენერგიის გენერატორს, რომელიც სასიცოცხლოდ სახიფათო რადიაციას ასხივებს, რაც გახდა კიდეც მისი მიზეზით ათასობით ადამიანის რადიაციული დაავადებით დაღუპვის მიზეზი. ცხადია, რომ ეს გენერატორი უცხოპლანეტელმა იეღოვამ ებრაელებს გადასცა, მაგრამ რა მიზნით უცნობია.

ბიბლიაში არის ინვალიდების ანუ შეზღუდული შესაძლებლობების მქონე ადამიანები ამაზრზენი და სასტიკი დისკრიმინაცია. ბიბლიაში ინვალიდებს არ გააჩნიათ ღვთისმსახურების, უფლისათვის მსხვერპლის შეწირვის და ტაძარში შესვლის უფლება. ბიბლიის თანახმად ფსიქიკური და ფიზიკური ნაკლის მქონე ადამიანებს არ გააჩნიათ მთელი რიგი უფლებები, რომლებიც გააჩნიათ ე.წ. „ჯანმრთელ“ ადამიანებს, აი სწორედ აქედან იწყება სოციალური უთანასწორობა და ანტიჰუმანიზმი. ბიბლიაში წერია: ლევიანნი თავი ოცდამეერთე „ასე უთხრა უფალმა მოსეს:“ (ლევიანნი 21-16) „ასე უთხარი აარონს: ნაკლის მქონე კაცმა შენს შთამომავალთაგან არ შესწიროს თავისი ღვთის პური.“ (ლევიანნი 21-17) „რადგან არავის, ვისაც რამე ნაკლი აქვს, არა აქვს შეწირვის უფლება - არც ბრმას, არც კოჭლს, არც ცხვირჩაჭ####ტილს, არც ცხვირწაშვერილს,“ (ლევიანნი 21-18) „არც ფეხმოტეხილს, არც ხელმოტეხილს,“ (ლევიანნი 21-19) „არც კუზიანს, არც დამჭლევებულს. არც თვალლიბრიანს, არც მუნიანს, არც ქეციანს, არც კვერცხებჩაჭ####ტილს,“ (ლევიანნი 21-20) „არავის, ვისაც რამე ნაკლი აქვს აარონ მღვდლის შთამომავლობაში, არა აქვს უფლება უფლის საცეცხლო მსხვერპლის შეწირვისა; ნაკლია მასში. არა აქვს უფლება თავისი ღვთის პურის შეწირვისა.“ (ლევიანნი 21-21) „თავისი ღვთის პური წმიდათა წმიდიდან და წმიდიდან შეუძლია ჭამოს.“ (ლევიანნი 21-22) „ოღონდ კრეტსაბმელთან ვერ მივა და სამსხვერპლოს ვერ მიეკარება, რადგან ნაკლი აქვს. არ უნდა წაბილწოს ჩემი საწმიდარი, რადგან მე ვარ უფალი, მათი წმიდამყოფელი.“ (ლევიანნი 21-23) „ელაპარაკა მოსე აარონს, მის შვილებს და მთელს ისრაელობას.“ (ლევიანნი 21-24) თავი ოცდამეორე „ასე უთხრა უფალმა მოსეს:“ (ლევიანნი 22-1) „უთხარი აარონს და მის შვილებს, ეკრძალონ ისრაელიანთა საწმიდარებს და არ შეურაცხყონ ჩემი წმიდა სახელი. ისინი არიან ჩემი შემომწირველნი. მე ვარ უფალი.“ (ლევიანნი 21-2) „უთხარი მათ: ყველა, ვინც კი თქვენი თესლთაგანი თქვენს მოდგმაში გაუწმიდურებული მიუახლოვდება საწმიდარებს, რომლებსაც ისრაელიანები სწირავენ უფალს, უნდა მოიკვეთოს ჩემი პირიდან. მე ვარ უფალი.“ (ლევიანნი 21-3) „კეთროვანი ან გამონადენიანი აარონის შთამომავალთაგან ვერ შეჭამს საწმიდარებს, ვიდრე არ გაწმიდავდება. ის, ვინც მიეკარება რაიმეს, მკვდრისგან გაუწმიდურებულს, ან ვისაც თესლის დენა აქვს,“ (ლევიანნი 21-4) მეორე მეფეთა თავი მეხუთე „გაილაშქრეს დავითმა და მისმა კაცებმა იერუსალიმისკენ იებუსეველთა, ქვეყნის მკვიდრთა წინააღმდეგ. ხოლო მათ ასე უთხრეს დავითს: ვერ შემოხვალ, რადგან ბრმები და კოჭლები გაგაქცევენ უკან. ამბობდნენ: ვერ შემოვაო დავითი.“ (მეორე მეფეთა 5-6) „მაგრამ აიღო დავითმა სიონის ციხე-სიმაგრე. ეს არის დავითის ქალაქი.“ (მეორე მეფეთა 5-7) „თქვა იმ დღეს დავითმა: იებუსეველებთან შებრძოლებულმა მახვილით მოსრას კოჭლი და ბრმა, დავითის მოძულე. ამიტომაც ამბობენ, კოჭლი და ბრმა არ შევიდესო ტაძარში.“ (მეორე მეფეთა 5-8) ბიბლია გვეუბნება, რომ ინვალიდები და არაინვალიდები თანასწორები არ არიან. განსხვავებით ქრისტიანული და იუდაისტური რელიგიებისგან, განსხვავებით ბიბლიური აბრაამული რჯულისგან, ბუდისტურ მოძღვრებაში უკლებლივ ყველა ცოცხალი არსება, ჯანმრთელიცა და სნეულიც, უკლებლივ ყველა, აბსოლუტურად თანასწორია და თანაბარ უფლებებს ფლობს. ბუდას მოძღვრებით უკლებლივ ყველა ცოცხალი არსება თანაბრად და ერთნაირად იმყოფება კარმული ძალის ზეგავლენის ქვეშ. ბუდას სწავლებით ბუდად გადაქცევა და ნირვანაში გადასვლა ყველა ცოცხალ არსებას შეუძლია. ბუდას სწავლების თანახმად ხსნა ყველას შეუძლია.

თავი მეთვრამეტე 9. არ აჰხადო სიშიშვლე შენს დას, მამაშენის ასულს ან დედაშენის ასულს, შინ დაბადებულს ან გარეთ დაბადებულს. 22. არ დაწვე მამაკაცთან დედაკაცური წოლით. ეს სისაძაგლეა. 23. არანაირ ცხოველთან არ იქონიო კავშირი, რათა არ გაუწმიდურდე მისგან. არც ქალი არ უნდა დადგეს ცხოველის წინ სამაკინტლოდ; ეს სიბილწეა. თავი მეოცე 13. ვინც მამაკაცთან დაწვება ისე, როგორც ქალთან წვებიან, სიბილწეს ჩაიდენენ ორივენი. უნდა მოკვდნენ. მათზეა მათი სისხლი. 14. ვინც ცოლად ითხოვს ქალიშვილს და მის დედას, ეს გარყვნილება იქნება. ცეცხლში უნდა დაიწვან კაციც და ქალებიც, რომ არ იყოს გარყვნილება თქვენს შორის. 15. ვინც საქონელთან დაიჭერს კავშირს, უნდა მოკვდეს და საქონელიც უნდა მოკლათ. 16. თუ ქალი საქონელთან სამაკინტლოდ მივა, მოკალი ქალიც და საქონელიც. უნდა დაიხოცონ. მათზეა მათი სისხლი. 17. ვინც წაიყვანს თავის დას, თავისი მამის ასულს, ან თავისი დედის ასულს, და ორივენი დაინახავენ ერთმანეთის სიშიშვლეს, სამარცხვინოა და უნდა მოიკვეთონ თავიანთი ხალხის თვალწინ. თავის დას სიშიშვლე აჰხადა. ცოდვა აწევს. კომენტარი: ააა... თურმე საიდან მოდის ეს „გენიალური აკრძალვები“, გასაგებ არს! უკაცრავად მაგრამ ეს იდიოტიზმი რატომ უნდა მიგვაჩნდეს მორალურ ჭეშმარიტებად? რატომ იდიოტიზმი? ჰა!... ეს წესები არის „ღმერთისგან“ ხომ? ასეა! და მას სურს რომ ჩვენ ისინი დავიცვათ და სწორედ ამიტომ უამრავ ადამიანს ეს მიაჩნია უდიადეს ჭეშმარიტებად და სძულს მათი დამრღვევნი ხომ? უკაცრავად მაგრამ, ჯერ ერთი რა იცის ამ „ღმერთმა“ რომ ეს წესები სწორია, მეორეც რა ვიცით ჩვენ რომ ეს სწორია და მესამეც – რატომ უნდა დავემორჩილოთ ამ წესებს? ა, თუ არ დავიცავთ მათ „ყოვლადმოწყალე ღმერთი“ ჯოჯოხეთში გვიკრავს თავს ხომ? და ესაა „ღმერთი“? გამოსულელდით სულმთლად?! ზოოფილია, ინცესტი და ინცუხტი და ჰო კიდევ ჰომოსექსუალიზმიც არის ცუდი იმიტომ რომ ასე თქვა „დიდებულმა ზეციურმა მამიკომ“ (ასე სჯერა მილიონობით „ჭკვიან“ ადამიანს უკვე საუკუნეები!)? და მერე მე რა აქედან? რატომ უნდა დავუჯეროთ მას? მით უმეტეს თუ ის ჯოჯოხეთით იმუქრება? რა ეს სწორედ იმას არ ნიშნავს რომ აბრაამისეული „უფალი“ არის – სადისტი და ფაშისტი მოძალადე? და ეს უნდა გვიყვარდეს? და ჯანდაბაშიც წასულა ეს „ღმერთი“ საერთოდ!!!!!!... შეიტენოს ერთ ადგილას თავისი „მორალი“!!!!!!...

პრაქტიკულად ყველა რელიგიას გააჩნია ეთიკურ-მორალური დირექტივები ანუ „მცნებები“ და ქრისტიანული ფუნდამენტალისტური მარაზმი არაა გამონაკლისი. არსებობენ სწორი (დჰარმული) რელიგიები, რომლებშიც კოლოსალური ეზოთერული სიბრძნეა და არასწორი (აბრაამული) რელიგიები – აღსავსე ფუნდამენტალისტური მარაზმით, რომელიც წინააღმდეგობაში მოდის პოსტმოდერნისტულ პროგრესულ ტენდენციებთან და რაციონალისტურ მეცნიერებასთან! ახლა ჩვენი მიზანია ქრისტიანული ბიბლიური „მცნებების“ კრიტიკა. იხილეთ ქრისტიანობის დირექტივები: 1. არ გაიჩინოთ ჩემს გარდა სხვა ღმერთები. კომენტარი: უკაცრავად მაგრამ ისმის კითხვა; რატომ არ უნდა გავიჩინო ბიბლიური „მამაღმერთი“ იაჰვეს გარდა სხვა ღმერთები ანუ რატომ არ უნდა ავირჩიო პოლითეიზმი და არა ბიბლიური მონოთეიზმი? კი, მე მესმის რომ ქრისტიანულ სწავლებას აქვს თავისი „არგუმენტები“ იმის დასამტკიცებლად რომ თურმე ადამიანები ვალდებულნი არიან ეთაყვანებოდნენ მხოლოდ ბიბლიურ „ღვთაებას“, მაგრამ საიდან ვიცით რომ ის რასაც გვეუბნება ბიბლია არის რაციონალური ჭეშმარიტება და ლოგიკური ცოდნა? არსაიდან! იმიტომ რომ ბიბლიაში არაა არც რაციონალიზმი და არც ლოგიკა! მართლა, მითხარით ერთი, რითი სჯობია ბიბლიური „უფალი“ ვთქვათ – ბერძნულ ზევსს, ინდურ კრიშნას, სკანდინავიურ ოდინს ან იაპონურ ამატერასუს? ვთქვათ მე არ მომწონს ბიბლიური „უფალი“ და მომწონს და მეტიც, მიყვარს – ამატერასუ(იაპონური მზის ქალღმერთი)? უჰ, ძალიანაც მანაღვლებს ეხლა რომ ბიბლიურ „სამოთხეში“ ვერ მოვხდები! ვთქვათ საერთოდაც დემონები მიყვარს და ავირჩიე მათი გზა და მოვხვდი ჯოჯოხეთში, მერე რა? ნუთუ არ მაქვს უფლება არ ავირჩიო ეს ბიბლიური „ღვთაებრივი“ მონსტრი?! უკაცრავად, მაგრამ ბიბლიურმა „უფალმა“ მე ვერ დამარწმუნა, ჩემი ინტელექტი უფრო მაღლა დგას ვიდრე ეს ბიბლიური მარაზმი! და ბოლოს, თავად ამ „უფლის“ სიტყვებიდანვე ჩანს რომ ღვთაებრივ ბუნებას მარტო თავად არ ფლობს, ასე რომ მე ჩემი გზით მივდივარ! 2. არ გაიკეთო კერპები, არც რამე ხატი იმისა, რაც არის მაღლა ცაში, დაბლა მიწაზე და წყალში მიწის ქვეშ. არ სცე თაყვანი მათ, არც ემსახურო, რადგან მე ვარ უფალი, თქვენი ღმერთი, შურისმგებელი ღმერთი, რომელიც მამათა ცოდვას შვილებს მოვკითხავ, ჩემს მოძულეებს, მესამე და მეოთხე თაობაში. ათასწილ სიკეთის მზღველი ჩემს მოყვარულთათვის და ჩემი მცნებების დამმარხველთათვის. კომენტარი: ჯერ ერთი – მე მაქვს პიროვნული თავისუფლება და თუ მომეპრიანება გავიკეთებ კიდევაც ციურ და მიწიერ სხეულთა და არსებათა „კერპებს“ და ვეთაყვანები კიდეც! მეორეც – მე უარს ვაცხადებ შურისძიების პრიმიტიული ვნებით შეპურობილი ფსევდოღმერთის მხევალი გავხდე! მესამეც – მესამე და მეოთხე თაობებში უდანაშაულო ადამიანებს სთხოვს პასუხს მათი წინაპრების გამო?! ეს რა ბოროტი ხუმრობაა შავი იუმორის კოლექციიდან თუ რა?! მე უარვყოფ ამ სიდებილეს, რომელიც ოცდამეერთე საუკუნის ინტელექტუალისთვის არაფრად ღირს! 3. არ დაიფიცო ფუჭად უფლის, შენი ღვთის სახელი, რადგან დაუსჯელი არ გადაურჩება უფალს მისი სახელის ფუჭად მოფიცარი. კომენტარი: ბიბლიური „უფლის“ სახელი ჩემნაირი ინტელიგენტებისთვის არაფერს ნიშნავს და უკიდურეს შემთხვევაში ის შესაძლოა ვახსენო კიდეც და გავაკრიტიკო კიდეც მეცნიერული პოზიციიდან და რადგანაც მეცნიერება დაუმტკიცებელ რელიგიურ სიგიჟეზე მაღლა დგას, ამ მცნებასაც სანაგვეში ვაგზავნი! 4. გახსოვდეს შაბათი დღე, რომ წმიდა ჰყო იგი. ექვს დღეს იმუშავე, და აკეთე შენი საქმეები; მეშვიდე დღე კი უფლის, შენი ღვთის შაბათია. არა საქმე არ გააკეთოთ, არც შენ, არც შენმა ვაჟმა, არც შენმა ასულმა, არც შენმა ყმამ, არც შენმა მხევალმა, არც შენმა პირუტყვმა, არც შენმა მდგმურმა, სახლში რომ გყავს. რადგან ექვს დღეში შექმნა უფალმა ცა და მიწა, ზღვა და ყველაფერი, რაც მასშია, და მეშვიდე დღეს შეისვენა; ამიტომაც აკურთხა უფალმა შაბათი დღე და წმიდაჰყო იგი. კომენტარი: შაბათი დღე ხომ? უკაცრავად მაგრამ ეს ლეგენდა შაბათ დღეზე დაფუძნებულია უფრო ანტიმეცნიერულ ლეგენდაზე „ღმერთის“ მიერ მთელი მეტაგალაქტიკის (!) 6 დღეში შექმნის შესახებ, თუ იმასაც გავითვალისწინებთ, რომ ბიბლიის მიხედვით მცენარეები მზეზე ადრე შეიქმნენ „უფლის“ მიერ და ამას გარდა „დღე-ღამის“ მონაცვლეობა მზის გარეშე მიდიოდა!! და ახლა ნურავინ დამიწყებს პათეტიკურ ბუზღუნსა და ტლიკინს იმაზე, რომ „ღმერთს“ ყველაფერი შეუძლია! ჯერ ერთი ეს ასე არაა! და მეორეც მე უარს ვაცხადებ მივიღო ის რასაც მეცნიერება ვერ ხსნის და მის წესებში არ ჯდება!!! 5. პატივი ეცი მამას და დედას, რათა დღეგრძელი იყო მიწაზე, რომელიც უფალს, შენს ღმერთს მოუცია შენთვის. კომენტარი: მშობლების დიდი ნაწილი არის ფაშისტურ-სადისტური და ულტრაკონსერვატიული მიდრეკილებების მქონე გიჟები, რომლებიც ძალადობენ შვილებზე და არაფრად აგდებენ მათ პიროვნულ თავისუფლებას! ასეთი მშობლების მქონეს მტრები აღარ გჭირდება! და მეორეც – დედამიწა მე „უფალმა“ კი არა 14 000 000 000 წლის წინ დიდმა აფეთქებამ და მატერიის ბუნებრივმა ევოლუციამ მომცა! 6. არა კლა. კომენტარი: კი, ნებისმიერი სიცოცხლე წმინდაა და წარმოადგენს სულიერ საგანძურს, მაგრამ ის ადამიანები (და არა მარტო ადამიანები), რომლებიც ამას არაფრად აგდებენ და ფეხებზე იკიდებენ არ იმსახურებენ სიცოცხლეს და ასეთები უნდა ისჯებოდნენ სიკვდილით! ასე რომ „არა კლა“ არ მოქმედებს ყოველთვის, არის მომენტები როდესაც უბრალოდ უნდა ჩააძაღლო სადისტი მანიაკი და მორჩა! სექსუალური მანიაკები, სერიული მკვლელები, ნარკომოვაჭრეები, რელიგიური ფუნდამენტალისტები, მილიტარისტი მეცნიერები, ტერორისტები (მაგ. ჯიჰადისტები) და მათი მსგავსი მონსტრი სადისტები უნდა ისჯებოდნენ სიკვდილით და არა ციხეში მყუდრო ოთახში გამოკეტვით და დღეში სამჯერადი კვებით! მართალია სიცოცხლე წმინდაა, მაგრამ ყველა არ იმსახურებს მას! ისინი ვინც მე არ მლანძღავენ, არ მაგინებენ, არ მცემენ, არ მწყევლიან და არ ცდილობენ ჩემ შეჭმას ან შუბლში ტყვიის დაჭედებას ჩემთვის მტრები არ არიან და მათ მიმართ მე მხოლოდ თბილ გრძნობებს განვიცდი რადგან ესენი არიან მშვიდობის მომხრენი, ზოგადად მშვიდობიანი არსებები იმსახურებენ კეთილ მოპყრობას, მაგრამ სიცოცხლის ყოველგვარი აგრესიული ფორმა, რომელიც უმიზეზოდ ესხმის თავს სხვას და ცდილობს ზიანის მიყენებას ჩემი აზრით კარგავს უფლებას იცოცხლოს! გააჩნია სიტუაციას, ვსო! 7. არ იმრუშო. კომენტარი: ჯერ ერთი გააჩნია რას თვლი „მრუშობად“, მეორეც – სექსუალურობა და ჰედონიზმი ბოროტება არაა და არის ადამიანის სავსებით ბუნებრივი ინსტინქტი, რომლის დახმარებითაც ჩვენ ვმრავლდებით და ვიღებთ სიამოვნებას რაც აგრეთვე სრულებით ბუნებრივია! მესამეც – მე არ ვარ ვალდებული დავემორჩილო კონკრეტულ რელიგიურ წესებს რომლებსაც არავითარი იურიდიული ძალა არ აქვთ და ზღუდავენ ბუნებრივ ინსტინქტებზე დაფუძნებულ პიროვნულ თავისუფლებას! და ბოლოს – ქალკედონიის მეოთხე საეკლესიო კრებამ 451 წელს „,ორგაზმი“ მომაკვდინებელ ცოდვად გამოაცხადა და ქალი, რომელიც შემჩნეული იქნებოდა „ორგაზმის“ განცდის დროს, მას სჯიდნენ „გაძუყვნით“ ანუ სახალხოდ წამოხდიდნენ კაბას და ტრაკზე დასცხებდნენ „როზგს“! იმდენად შესძულდათ ქალებს ორგაზმი,რომ შვილებსაცკი ფსიქიურად ინვალიდებად ზრდიდნენ ანუ ქმართან არ გაბედო და არასოდეს არ გამოამჟღავნო სექსის დროს სიამოვნებაო! ასე იზრდებოდნენ „ინვალიდი“ თაობები და დღემდე ასე გრძელდება! ქართველი ქალების 90-% სექსი შინაგანად სძულს და მხოლოდ იმიტომ „აძლევს“ კაცს, რომ ის კაცი მას „უყვარს“! (ეს არის დაკანონებული პროსტიტუცია, როცა რაღაცის გამო ჟიმაობ)! და თქვენ გგონიათ ყველა ქართველი ქალი ასეთი „ფსიტიანი მშიშარა“ იყო? ნურას უკაცრავად! იყვნენ უშიშარი, ნამდვილი ვნებიანი ქალები,რომელბიც ჩუმად მასტრუბირებდნენ და ,,ორგაზმს"აღწევდნენ! და როცა უნდოდადთ ქალისთვის ყველაზე დიდი ბედნიერება ესურვათ-მას მიმართავდნენ ასე:გისურვებ,,ქალურ ბედნიერებასო'! აი აქედან გაჩნდა ეს უნიკალური სურვილი,რომელსაც სუფრაზე ეუბნებოდნენ ქალებს,,ვნებიანი"ქალები და ზუსტადაც, რომ „ორგაზმს“ უწოდეს „ქალური ბედნიერება“ და არა ქმარშვილის ყოლას,როგორც ეკლესია უჩიჩინებს დღემდე ქალებს! ადამიანებს ისევე როგორც სხვა ცოცხალ არსებებს აქვთ უფლება დაიკმაყოფილონ სექსუალური სურვილები და მიიღონ სიამოვნება!!! 8. არ იქურდო. კომენტარი: რაღა თქმა უნდა ქურდობა ცუდია და წარმოადგენს კრიმინალს, მაგრამ ეს არ ნიშნავს იმას, რომ თუ მშიერმა ადამიანმა სნიკერსის შოკოლადის ან პურის მოპარვის გამო ციხეში ან საფლავში უნდა ამოჰყოს თავი! მეორეც – არსებობენ ბიზნესმენები და პოლიტიკოსები, რომლებიც არიან კორუმპირებულნი და ისე ოსტატურად იპარავენ გადასახადების გადამხდელთა ფინანსებს რომ არც კი ისჯებიან, აქვთ რა უზარმაზარი პოლიტიკური გავლენა და ავტორიტეტი! თუ ღარიბმა მაგრამ სამართლიანმა ადამიანმა მდიდარ კორუმპირებულ პოლიტიკანს ან ბიზნესმენს მოპარა რაღაც ეს არ ნიშნავს იმას, რომ ესეთი ადამიანი არის ცოდვილი და კრიმინალი და უნდა დაისაჯოს! ამას გარდა – არის შემთხვევები როცა ბოროტი ადამიანები უდანაშაულო ადამიანებს ქურდობაში დებენ ბრალს, ამას რაღა ვუყოთ? ასე რომ „არა იქურდო“ არის მცნება, რომელიც არაა აბსოლუტური კონსტანტა. 9. არ გამოხვიდე ცრუ მოწმედ შენი თვისტომის წინააღმდეგ. კომენტარი: ჯერ ერთი – ცრუ მოწმედ არა მხოლოდ შენი თვისტომის არამედ არავის წინაშე არ უნდა გამოხვიდე, იმდენად რამდენადაც მორალს რომ შევეშვათ, ტყუილს მოკლე ფეხები აქვს! მეორეც – თუ ცრუ მოწმედ გამოსვლა დაგეხმარება ბოროტმოქმედის დასჯაში და ეს არცერთ უდანაშაულოს ზიანს არ მიაყენებს და თუ კარგად გათვლი მოქმედებებს ისე რომ ტყუილი არ გამჟღავნდება, შენ გაქვს უფლება ცრუ მოწმეობისა, გააჩნია სიტუაციას. 10. არ ინდომო შენი თვისტომის სახლი; არ ინდომო შენი თვისტომის ცოლი, არც მისი ყმა, არც მისი მხევალი, არც მისი ხარი, არც მისი სახედარი, არც არაფერი მისი ქონებიდან. კომენტარი: მე ვეთანხმები იმას, რომ მოყვასის ცოლი, მსახური ან რაიმე სახის მატერიალური უძრავი ან მოძრავი ქონება არ უნდა მოიპარო და არ უნდა შეგშურდეს ისე, რომ ზიანი მიაყენო ე.ი. არ უნდა შეგძულდეს მოყვასი ისე, რომ იძალადო მასზე, მაგრამ ჯანმრთელი შური და ინტერესი შეიძინო იგივე რაც გააჩნია შენს მოყვასს და აგრეთვე გყავდეს მის მსგავსად ლამაზი ცოლი (ან ცოლები) და მსახურები, არის სავსებით ბუნებრივი და ამაში არაფერია ცუდი! ჯანსაღი შური არის ეკონომიკის მამოძრავებელი ძალა! ამგვარად ჩვენ დავადგინეთ ბიბლიური დირექტივების აბსურდულობა და მარაზმულობა.

დემონოლოგია არის ბუნების დემონების შემსწავლელი ეზოთერულ–მისტიკური მეცნიერება, ხოლო დემონოლატრია ესაა – ბუნების დემონების თაყვანისცემა (ერთგვარი კულტი ან რელიგია), მაგალითად ძველი ბერძნული, ირანული და ინდური პოლიდემონიზმი. დავიწყოთ იმით, რომ სიტყვა დემონი მომდინარეობს ძველი ბერძნული სიტყვიდან დეიმონ ან დაიმონ (დემოს), რაც ნიშნავს ბუნების სტიქიებში დავანებულ სულიერ (მისტიკურ) არსებას, თუმცაღა ძველი ბერძნები სიტყვით – „დაიმონ“ მოიხსენიებდნენ პრაქტიკულად ყველა მისტიკურ არსებას ანუ დაიმონები ეწოდებოდათ უკლებლივ ყველა მისტიკურ არსებას, მათ შორის ოლიმპოელ ღმერთებსაც და ურანოსისა და კრონოსის თაობის ტიტანებსა და ტიტანიდებს. არსებობდნენ აგრეთვე დაიმონების ყველაზე დაბალი სახეობა და ფორმა – ელემენტალები (ინდუიზმში – ბჰუტები). ელემენტალები არიან ბუნების ოთხი სტიქიის: ცეცხლის, ჰაერის, წყლისა და მიწის ასტრალური ფანტომები („სულები“). ძველ ბერძნულ ეზოთერიულ მითოსში და თანამედროვე ოკულტურ სკოლებში მოიაზრებიან შემდეგი ტიპის ელემენტალები: 1) ცეცხლის ელემენტალები – სალამანდრები, 2) ჰაერის ელემენტალები – სილფიდები, 3) წყლის ელემენტალები – უნდინები და 4) მიწის ელემენტალები – გნომები. არსებობენ მაგიური ძალების მქონე ზე–ადამიანები (მაგები, ძირითადად გოგონები), რომლებსაც ეწოდებათ ელემენტალისტები, შეუძლიათ ასტრალური სიბრტყიდან სტიქიური „სულების“ გამოხმობა და მათთან ასტრალური კავშირის დამყარების გზით ასტრალური კონტრაქტის გაფორმება და ამ ელემენტალთა ძალების გამოყენება, შედეგად ვიღებთ ელემენტალისტისა და ელემენტალის უცნაურ ასტრალურ სიმბიოზს (იხ. „სემიაზას წიგნი“, ე.პ. ბლავატსკაიას – „საიდუმლო დოქტრინა“, ე.პ ბლავატსკაიას – „ელემენტალები“, რ. შტაინერის – „ვარდისა და ჯვრის საიდუმლოება“). ბუნების დაიმონები (daimon) ანუ როგორც მათ იაპონურად ეწოდებათ იოკაი ან აიაკაში (yokai, ayakashi), არსებობენ როგორც კეთილები ანუ ჰუმანურები ასევე ბოროტები ანუ სადისტური მიდრეკილებების მქონეები. სრული აბსურდი და სისულელეა უკლებლივ ყველა დაიმონს და ელემენტალს ერთი ხელის მოსმით უწოდო ბოროტი სული და უფრთხოდე, იმდენად რამდენადაც, დაიმონები და ელემენტალები ეზოთერული თვალსაზრისით ადამიანებივით არიან პრაქტიკულად, სხვაგვარად რომ ვთქვათ, არსებობენ სხვადასხვაგვარი ხასიათების და ინტერესების მქონე დაიმონები და ელემენტალები ანუ აიაკაში. აიაკაშისთან ანუ დაიმონებთან და ელემენტალებთან მშვიდობიანი თანაარსებობა და მეგობრობა სავსებით შესაძლებელია, თუ გვეცოდინება ეზოთერული საიდუმლოებანი. ბერძნულში სიტყვა დაიმონი და აქედან უკვე ნაწარმოები სიტყვა დემონი არსებობდა და არსებობს, იაპონურში სიტყვა იოკაი და აიაკაში, ხოლო ქართულში სიტყვა ეშმაკი, რას ნიშნავს სიტყვა ეშმაკი? ეშმაკი არაა ქართული სიტყვა (ისევე როგორც სიტყვა დევი), ესაა ირანული სიტყვა აღებული მაზდეანობიდან, რამეთუ მაზდეანობაში არსებობდა სინათლის ღმერთი, რომელიც გადაიქცა წყვდიადის და სექსუალური ვნების დემონად და მას ერქვა – აშმა დევა ანუ ეშმა დეივა (!). სწორედ მაზდეანობიდან გადმოვიდა ქართულში სიტყვა ეშმა როგორც დემონ ეშმა დეივას სახელის პირველი ნაწილი და ჩამოყალიბდა როგორც ეშმა–კი ანუ ეშმაკი, რაც ქართულში აღნიშნავს პრაქტიკულად ყველა დემონურ არსებას და აგრეთვე დაცემულ ანგელოზებს, რადგანაც ქართველი ქრისტიანი სამღვდელო პირები და თეოლოგები და ზოგადად აბრაამული მონოთეიზმის მიმდევრები საკუთარი კრეტინიზმიდან და დილეტანტური არაპროფესიონალიზმიდან გამომდინარე, იქიდან გამომდინარე, რომ საერთოდ ვერ ერკვევიან ვერც ანგელოლოგიაში, ვერც დემონოლოგიაში და საერთოდ ვერცერთ ეზოთერული დისციპლინაში, არ გააჩნიათ არავითარი უნარი გაარჩიონ ერთმანეთისაგან დაცემული ანგელოზები (იაპ. „სორა ნო ოტოშიმონო კუროტენში“) და დემონები (იაპ. „აიაკაში“), ქართველი ქრისტიანი რელიგიური იერარქები და რიგითი მორწმუნეები საერთოდ არ ფლობენ სიტყვა ეშმაკის ეტიმოლოგიური და სემანტიკური ბუნების შესახებ ზუსტ ინფორმაციას. მაზდეანური სახელი აშმა დევა ანუ ეშმა დეივა ლათინურში გადავიდა როგორც ასმოდეუსი, დემონი ასმოდეუსი ნახსენებია ბიბლიაში, კერძოდ ძველ აღთქმაში, ტობითის წიგნში, მაგრამ არასწორად, დამახინჯებული ფორმით – ასმოდავსი. არსებობს დემონების ათასობით რასა, მათი ნაწილი დედამიწაზე ცხოვრობს, ხოლო ნაწილი სხვა განზომილებებში. ინდუიზმის მიხედვით დემონების წარმომავლობა შემდეგნაირია: დროთა დასაბამში, ჯერ კიდევ ფიზიკური, ასტრალური და სულიერი სამყაროების ფორმირებამდე, არსებობდა მხოლოდ უნივერსალური თვითცნობიერი ზესული – პარაბრაჰმანი, რომლის წიაღშიც იყო მდედრობითი დინამიკური ენერგია (პოტენციური ძალა) – შაკტი, ბრაჰმანის და შაკტის სულიერი ინტერაქციის შედეგად ბრაჰმანის წიაღიდან წარმოიშვა ექვსი მამრობითი და მდედრობითი ღვთაება, სამ დიადად დაჯგუფებული, უპიროვნო ბრაჰმანის პიროვნული, ინდივიდუალიზირებული ემანაციები: ბრაჰმა და მაჰასარასვატი (ჯნანაშაკტი), ვიშნუ და მაჰალაკშმი (იჩხაშაკტი) და ბოლოს შივა-რუდრა და მაჰაკალი (კრიაშაკტი). ბრაჰმამ და სარასვატიმ წარმოშვეს მაბაჰრაჰმები მდედრობით პარტნიორებთან ერთად: ბხრიგუ, პულასტია, პულაკა, კრატუ, ანგირასი, მარიჩი, დაკშა, ატრი და ვასიშტხა და აგრეთვე 7 რიში ანუ კოსმიური ბრძენი: კაშიაპა, ჯამადაგნი, გაუტამა, ბჰარადვაჯა, ვიშვამიტრა, ატრი და ვასიშტხა. დაკშამ წარმოშვა 41 ქალიშვილი, რომელთაგან 13 ცოლად მიათხოვა რიში კაშიაპას, ეს ასულები იყვნენ: ადიტი, დიტი, დანუ, კალა, ანაიუსი, სინხიკა, მუნი, კროდხა, პრავა, არიშტა, ვინატა, კაპილა და კადრუ. ადიტიმ შვა ღმერთები ანუ დაივები, ხოლო დიტიმ და დანუმ ასურები ანუ დემონები, კერძოდ – დაიტიები და დანავები. ქალღმერთმა კადრუმ აგრეთვე შვა დემონი სერპენტოიდები – ნაგები. თეოსოფი ელენა ბლავატსკაია ჯერ კიდევ მეცხრამეტე საუკუნეში თავის ნაშრომში – „საიდუმლო დოქტრინა“, წერდა, რომ ინდუისტური წმინდა ტექსტების თანახმად ლეგენდარული ატლანტიდის ანუ სანსკრიტულად – „რომაკა–პურას“ მიწა–წყალზე ადამიანებთან და ნახევარღმერთებთან ერთად ცხოვრობდნენ დემონებიც, კერძოდ დაიტიები და დანავები (ასურები), ბლავატსკაიას მიხედვით რომაკა–პურას არქიტექტორი იყო ვინმე – ასურამაია რაც თარგმანში სანსკრიტიდან ნიშნავს – „ილუზიის დემონს“. ბუდიზმში ასურებს საკუთარი სამყარო აქვთ და ითვლებიან დაცემულ ღმერთებად, მეამბოხეებად, რომლებიც მერუს ღვთაებრივი მთიდან გამოძევებულნი იქნენ ლოთობის და დებოშის ატეხვის გამო. ღმერთთა და დემონთა შესახებ ძველი სლავური პოლითეიზმი მოგვითხრობს: ალატირი ჯადოსნური ქვა გამოვლინდა ყოფიერების დასაბამში. ალატირი რძის კოსმიური ოკეანის ფსკერიდან ამოიტანა მისტიკურმა იხვმა. ალატირი პატარა იყო და იხვს მისი ნისკარტში დამალვა უნდოდა, მაგრამ სვაროგმა წარმოთქვა მაგიური სიტყვა და ქვამ ზრდა იწყო. იხვმა ვერ შეძლო მისი დაკავება და გაუვარდა. იქ სადაც დაეცა ქვა გაჩნდა მაგიური მთა. ალატირის მაგიური ქვა ესაა ვედური ცოდნის საგანძური და კრებითი სახე. როდესაც სვაროგი დაჰკრავდა ალატირის მაგიურ ქვას, ცეცხლოვანი ნაპერწკლებიდან იბადებოდნენ ღმერთები და ქალღმერთები. ალატირის მთაზე აშენდა უზენაესი სულის წმინდა ტაძარი. ტაძარში აღიმართა სამსხვერპლო რომელზედაც უზენაესი ღმერთი საკუთარ თავს სწირავს მსხვერპლად და იქცევა ალატირის ქვად. სხვა ლეგენდის მიხედვით ალატირი ციდან ჩამოვარდა და მასზე ამოიკვეთა სვაროგის მისტიკური კანონები. ლეგენდის თანახმად ალატირმა შეაკავშირა ხილული და უხილავი სამყაროები. სამყაროთა შორის დამაკავშირებელი ძალა იყო აგრეთვე წმინდა ვედების წიგნი და მისტიკური ფრინველი გამაიუნი. დროთა დასაბამში, როდესაც სვაროგმა მაგიური გრდემლით დაჰკრა ალატირის ჯადოსნურ ქვას, გაჩენილი ნაპერწკლებისგან გაჩნდა ცეცხლოვანი ღმერთი სამარგლი და აგრეთვე ზეციური რატიჩები (ზეციური მებრძოლი გმირები) – სვაროგის მეომრები. სხივგამჭოლი (შუქმფენი) ცეცხლოვანი სამარგლი წარმოჩინდა ცეცხლოვანი ურაგანის სახით, რომელიც ასუფთავებს ყოველგვარი სიბინძურისაგან. სამარგლმა როგორც მზემ ისე გაანათა მულტისამყარო. სამარგლ ცეცხლის უფალს ყავს ოქროსფერი და ვერცხლისფერფაფრიანი მაგიური ცხენი. სადაც სამარგლი გაივლიდა ყველგან ცეცხლოვანი ალი აგიზგიზდებოდა ხოლმე და ყველაფერი იბუგებოდა. მაშინ სვაროგის დიადი ცეცხლისგან გაჩნდა ღვთიური ქარი (ქარიშხალი) და იშვა ქარების ღმერთი – სტრიბოგი. მან იწყო სვაროგის და სვაროჟიჩი სამარგლის ცეცხლის გაღვივება. დიადმა შავმა გველმა, რომელიც სამყაროულმა იხვმა შვა, ჩაიფიქრა მიებაძა სვაროგისთვის. ის მიფორთხდა ალატირთან და გრდემლით დაჰკრა. ამ დარტყმისგან მთელს სამყაროში შავი ნაპერწკლები – ასე გაჩნდნენ ბნელი ძალები, დემონები ანუ დასუნები. მაშინ სამარგლი შეებრძოლა დიად შავ გველსა და მის ლაშქარს. მაგრამ არ ეყო ძალები სამარგლ სვაროჟიჩს და ჩაბნელდა წითელი მზე. შავმა გველმა წყვდიადში ჩაძირა სამყარო. სამარგლი ავიდა ზეცაში და წარდგა სვაროგის წინაშე. შავი გველიც აფრინდა სვარგასკენ (ზეციური სამეფოსკენ) მან დააზიანა სამი ზეციური სვეტი და შეძვრა ზეციურ სამჭედლოში. მაშინ სვაროგმა და სამარგლმა ხელი სტაცეს გველის ენას, შეაბეს უღელში, ამ უღლით გააცალკევეს იავი და ნავი ანუ ხიული და უხილავი სამყაროები. იავის მმართველები გახდნენ სვაროგი და სამარგლი, ხოლო ნავიში გამეფდა შავი გველი. ღმერთებისა და დემონების თაობაზე ცოდნა მოიძებნება მანდეიზმშიც, ადრექრისტიანული ეპოქის დროინდელ სინკრეტული ოკულტურ გნოსტიკურ მოძღვრებაში. მანდეიზმის მთელი რელიგიურ-ფილოსოფიური და მითოლოგიური სისტემა გადმოცემულია ერთ მნიშვნელოვან წიგნში, რომელსაც ისინი უწოდებენ „სიდრა რაბას“ (დიადი წიგნი) ან „გინზას“ (საგანძური). ის შედგება ორი ნაწილისაგან, ესენია მარჯვენა და დიდი, რომელსაც ეწოდება „ჯამინა“ (მარჯვენა) და მეორე და მცირე – „სმალა“; „მარჯვენა“ – ცოცხალთათვისაა, ხოლო „მარცხენა“ – მკვდართათვის. „სიდრა რაბა“ – ეს არის მრავალი ავტორისა და სხვადასხვა დროში დაწერილი რელიგიურ-ფილოსოფიური და ძირითადად მითოლოგიური ტექსტების ჭრელი კრებული. ადრექრისტიანულ ეპოქას განეკუთვნებიან მანდეიზმის გვიანდელი ტექსტები, რომლებშიც იგრძნობა ქრისტიანული ფოკლორის ძლიერი ზეგავლენა, მათ შორის არის ტრაქტატი სახელად „ქვეყნიერების ღვთაების დაცემის შესახებ“ და ნაწილი ნაშრომისა „იოანეს გამოსვლის შესახებ“. „გინზას“ ანუ „სიდრა რაბას“ ყველაზე გვიანდელ ტექსტებში ქრისტიანობის კვალი საერთოდ არ შეინიშნება, იმდენად რამდენადაც ისინი დაიწერა წინარექრისტიანულ ანტიკურ ეპოქაში, ახალი წელთაღრიცხვის დაწყებამდე. ყველაზე საინტერესოა წმინდა თეოგონიური და კოსმოგონიური მნიშვნელობით, „მარჯვენა“ ნაწილის მეექვსე, მერვე და ოცდამერვე ტრაქტატები. ერთ არცთუ ისე დიდ ტრაქტატში წარმოდგენილია თეოგონიის სამი სხვადასხვა ვარიანტი, პირველი ორი თქმულების მიხედვით წარმოჩენილნი არიან სამი პირველი არსება: პირა (ნაყოფი), ახარი (ეთერი) და დიადი მანა (მსოფლიო საფშვინველი). მანა მანდეისტური მეტაფიზიკის მიხედვით სუფევს პირას და ახარას წიაღში, რომლებიც ყოვლისმომცველები და თვითმყოფადები არიან. ამიტომაც პირა (ნაყოფი) და ახარი (ეთერი) ძველ მანდეელთა მსოფლმხედველობაში წარმოადგენდა უნივერსუმს, ყოველივე არსებულის სივრცულ და მატერიალურ საფუძველს, ხოლო მანა (მსოფლიო საფშვინველი) – უმაღლესი განსახიერებული არსება, რამეთუ მხოლოდ ის მოქმედებს აქტიურად (კინეტიკურად) და ცნობიერად. პირასგან გამომდინარეობენ „ურიცხვი და უსასრულო“ ემანაციები. განსაკუთრებულ ადგილს იკავებს მდინარე იორდანე, რომლიდანაც გამომდინარეობს პირველი სიცოცხლე და მრავალი სხვა მდინარე, რომლებიც ჩაედინებიან ეთერის სამეფოში. პირველი სიცოცხლიდან გამომდინარეობს „მეორე სიცოცხლე“, რომელიც არის „ქმნილი უტრა“, დემიურგი და პირველი ანგელოზი. შემდეგ „მეორე სიცოცხლისგან“ ჩნდებიან სხვა უტრები. მათ ებადებათ სამყაროს შემოქმედების სურვილი და შესთხოვენ ამას თავიანთ „მამას“, „მეორე სიცოცხლეს“. ეს უკანასკნელიც თანხმდება. მაგრამ შემოქმედება არ სურს პირველ სიცოცხლეს; მან შეატყობინა მანას (მსოფლიო საფშვინველს) უტრების ჩანაფიქრი. მანამ (მსოფლიო საფშვინველმა), სურდა რა ხელი შეეშალა უტრებისთვის, შექმნა კბარი ანუ მანდა დხაია. იმავდროულად გაუგებარია საიდან, გაჩნდა წყვდიადი, დიადი უსაზღვრო ზღვა, ხმაურიანი უფსკრული, დამღუპველი, ყოვლისმშთანთქმელი წ####ბი – ყველა ბოროტმოქმედის სავანე და დამფერფლავი ცეცხლი. ამ ბოროტებისა და წყვდიადის სამეფოში იგზავნება მანდა დხაია, რათა შემუსროს და დააშოშმინოს წყვდიადის მეამბოხე ძალები (ენერგიები). წყვდიადში მეფობს ბოროტებისა და სიბნელის დედოფალი რუხა და მისი ვაჟიშვილი – ური. მერვე ტრაქტატში წერია რომ ბნელეთის ენერგიების დამარცხების მისია დაეკისრა მანდა დხაიას ძეს – ხიბილ-ზივას და აღწერილია სიბნელის ძალებზე მისი მრავალრიცხოვანი გამარჯვებების აღწერა. დემონოლოგია და დემონოლატრია გვამცნობენ, რომ დემონები არიან ქაოსისა და სიბნელის სულები, ამასთან ოკულტიზმის მიხედვით (ბნელი რელიგიების თანახმად) ჯერ კიდევ მაშინ როცა სინათლის ღვთაებები და ანგელოზები არ არსებობდნენ, იყვნენ წყვდიადის დემონური ღმერთები, ამ იდეის თანახმად წყვდიადის ღვთაებები სინათლის სულებზე უფრო ძველი არსებები არიან. ეგვიპტის ქალაქ ჰერმოპოლისის ქურუმთა სწავლებით თავდაპირველად იყო ქაოსი. ქაოსში მეფობდნენ განადგურების ძალები: უსასრულობა, არაფერი, არ-ყოფნა და სიბნელე. ზოგიერთ წყაროებში „უარყოფით“ თავდაპირველ ძალებად ითვლებიან ღვთაებათა სამი წყვილი: ტენემუ (სიბნელე) და მისი მდედრობითი პარალელი ტენემუიტი (გაქრობა), ნიაუ (სიცარიელე) და ნიაუტი (არაფერი), გერეხი (არყოფნა) და გერეხტი (ღამე). ქაოსის ამ დამანგრეველი ძალების ანტიპოდები იყვნენ შემოქმედებითი ძალები, ოთხი წყვილი: ნუნი და ნაუნეტი (უსასრულო პირველყოფილი ოკეანე), ხუხი და ხაუხეტი (უსასრულო სივრცე), კუკი და კაუკეტი (სიბნელე), ამონი და ამონეტი (საიდუმლოება). მათ შვეს კოსმიური ყოფიერება. მსოფლიოს ხალხთა რელიგიებში და მითოსში დაფიქსირებულნი არიან უთვალავი დემონური არსებები, რომელთა შორისაც პარალელის გავლება შეიძლება. ჩამოვთვალოთ დემონები მსოფლიოს ხალხთა რელიგიურ ტრადიციებში: აბადონი – დამანგრეველი დემონი ძველ ებრაულ მითოსში (თვით მისი სახელიც დამანგრეველს ნიშნავს), ადრამელექი – შუმერული დემონი, აპუჰი – მაიას ხალხის დემონი, აჰრიმანი – მაზდეანური არქედემონი, ამონი – სიცოცხლისა და რეპროდუქციის დაიმონი ძველ ეგვიპტეში, აპოლონი – სატანის ძველ ბერძნული სინონიმი, ასმოდეუსი (აშმოდაი, ეშმა დევა) – ფუფუნებისა და გრძნობითი განცხრომის დემონი, ექს-სინათლის ღმერთი, ასტარტე – ვნებისა და სექსუალურობის ფინიკიური ქალღმერთი, რომელიც ქრისტიანობაში იქცა დემონად, აზაზელი – ძველ ებრაულ მითოსში მეტალურგიისა და კოსმეტიკის დემონი, ბაალბერიტი – ქანაანურ კულტურაში თანხმობის მეუფე, ქრისტიანულ კულტურაში კი – დემონი, ვალაამი – ავარიციას ანუ სიხარბის ცოდვის იუდეური დემონი, ბაფომეტი – ტამპლიერები მას ეთაყვანებოდნენ როგორც სატანას, ბასტეტი – სიამოვნების ეგვიპტური კატა-ქალღმერთი, ბაალზებუბი ანუ ბელზებელი – მწერების მეუფე, რაღაცით ეგვიპტური ხეპრის – ხოჭო-ღვთაების ანალოგიური, ბეჰემოთი ანუ ბაჰამუტი – სატანის იუდეური პერსონიფიკაცია სპილოს სახით, ბეჰერიტი – სატანის სირიული სახელი, ბილი ანუ ვილი – ჯოჯოხეთის კელტური ღმერთი, ჩემოში – მოაბელთა ნაციონალური ღმერთი, იუდაიზმში დემონად ქცეული, კიმერისი – შავ ცხენზე ამხედრებული აფრიკის მეუფე, კოიოტი – ამერიკელი ინდიელების დემონი, დაგონი – ფილისტიმელთა ზღვის შურისმაძიებელი უფალი, დამბალა – ვუდუიზმის გველეშაპი ღვთაება, დემოგორგონი – სატანის ბერძნული სახელი, რომელიც დიდხანს უცნობი იყო ადამიანთათვის, დიაბულუს იგივე დიაბლო – რაც ძველ ბერძნულად ნიშნავს ქვემოთ მდინარეს, დრაკულა – რუმინული დემონი ვამპირი ანუ სტრიგოი, ემმა-ო – ჯოჯოხეთის მმართველი ბნელი უფალი იაპონურ შამანიზმში, ევრონიმუსი – ძველი ბერძნული სიკვდილის პრინცი, ფენრირი – ლოკის ძე, მგლის სახით, ჰაბორიმი – იუდეური სინონომი სატანისა, ჰეკატე – ქვესკნელისა და მაგიის ძველ ბერძნული ქალღმერთი, კალი მა – ტუგიების უმაღლესი ქურუმი და ბნელი ქალღმერთი, შივას ასული, ლილიტი – იუდეური დემონესა, ადამის პირველი ცოლი, ლოკი – ტევტონური დემონიკუსი, მანია – ჯოჯოხეთის ქალღმერთი ეტრუსკებში, მელექ ტაუსი – იეზიდური დემონიკუსი, მასტემა – სატანის იუდეური სინონიმი, მეტცტლი – აცტეკთა ღამის ქალღმერთი, მილკომი – ამონელთა დემონიკუსი, მოლოქი – ფინიკიურ-ქანაანური დემონიკუსი, ნაამაჰი ანუ ნაჰემა იგივე ნეჰემოთი – სექსუალური ცდუნების იუდეური დემონესა (შემეცნების ხის პირველი კლიფოტი ბნელ კაბალაში), ნერგალი – საიქიოს ბაბილონური უფალი, ნიხაზა – ამერიკელ ინდიელთა დემონიკუსი, ნიძა – ქვესკნელის პოლონური უფალი, ო-იამა – სატანის იაპონური სახელი, აკუმა – იაპონურად დემონიკუსი, მაო – იაპონურად დემონიკუსი, პანი – ძველ ბერძნული სექსუალური აღგზნების ღმერთი, ქრისტიანობაში დემონიზირებული, პროზერპინა – ძველი ბერძნული ჯოჯოხეთის დედოფალი, რიმონი – სირიული დემონი, რომელსაც დამასკოში ეთაყვანებოდნენ, საბაზიოსი – ფრიგიული გველ-ღმერთი, საიტანი – სატანის ენოქიანური ეკვივალენტი, სამაელი – ივრითზე „უფლის ბრაზი“, სამნუ – ცენტრალური აზიის ხალხთა დემონიკუსი, სედიტი – მეზოამერიკული დემონიკუსი, სეხმეტი – შურისძიების ეგვიპტური ქალღმერთი, შაიტან – სატანის არაბული სახელი, შივა მაჰადევა მაჰაასურა – ინდუიზმში დიადი ღმერთი და დიადი დემონი, მატერიის დამანგრეველი, სუპაი – ქვესკნელის ინდური უფალი, ტეცკატლიპოკი – აცტეკების რელიგიაში ქვესკნელის ანუ ჯოჯოხეთის ინფერნალური ღვთაება, იაოცინი – აცტეკური ინფერნალური უფალი, ტაიფუნი – სატანის ძველი ბერძნული ეკვივალენტი, იან ლო ვანგი – ჩინურ შამანიზმში ჯოჯოხეთის მეფე, ტუნრიდა – სკანდინავიური დემონესა. ტიტანების ტარტაროზში დაცემა ბერძნულ მითოსში, მერუს მთიდან გაძევებული ასურები ინდურ კულტურაში და ზეცის ანგელოზთა დაცემა ბიბლიურ მონოთეიზმში, სინამდვილეში წარმოადგენენ ერთი და იგივე ისტორიის და ეზოთერული ლეგენდის სხვადასხვა ვარიაციებს, რომელთა შორის კავშირი და მსგავსება აშკარაა. ძველი მსოფლიოს ხალხთა ეზოთერული ლეგენდები მოგვითხრობენ ზეცაში მომხდარი ომის შესახებ. რას გვეუბნება დემონოლატრია იმ ადამიანთა ხვედრის შესახებ, რომლებმაც დემონებთან კონტრაქტები გააფორმეს? განსხვავებით აბრაამული რელიგიებისგან, რომლებიც ასეთ ადამიანთა ბედს სიკვდილის შემდეგ მუქ ფერებში ხატავენ და ამტკიცებენ, რომ ცოდვილი (ე.ი. დემონთან წილნაყარი) ადამიანები ქვესკნელში ანუ „ჯოჯოხეთში“ ცეცხლში იხრუკებიან და იტანჯებიან, დემონოლატრია სულ სხვა ვერსიას გვთავაზობს. მოდით დავფიქრდეთ, კონკრეტული ადამიანები იძახებენ დემონებს და აფორმებენ მათთან კონტრაქტებს, ასეა ხომ? დიახ, ეს ასეა, მაგრამ თუნდაც რომელიმე მორწმუნე აბრაამიტს მოსვლია თავში კითხვა, თუ რა პროცესია ეს კონტრაქტი და გამოძახება? პრობლემა იმაშია, რომ აბრაამიტების მტკიცებით დემონი ითხოვს ადამიანის სულს და მის ფასად იძლევა მატერიალურ კეთილდღეობას ან მაგიურ ძალას, მაგრამ ნუთუ ეს სინამდვილეში ასეა? და რატომაა ეს ცუდი? მთავარი პრობლემა არის დემონთან წილნაყარი ადამიანის სიკვდილის შემდგომი ხვედრის შესახებ ცნობების დამახინჯება. უპირველეს ყოვლისა ადამიანმა, რომელიც იძახებს დემონს, უნდა გაარკვიოს საკუთარი ეთერული და სულიერი ძალების დონე, შემდეგ მან უნდა გამოიძიოს თუ რა დონის ენერგიას ფლობს დემონი, რომელსაც იძახებს, რა იერარქიისაა, რომელ დემონურ რასას განეკუთვნება იგი, რა სქესისაა, რომელი ოჯახიდან ანუ კლანიდან არის, რომელ სტიქიას ან სტიქიებს მართავს და საერთოდ ძირისძირობამდე გამოიკვლიოს მის შესახებ ყველაფერი. ამის გარდა ადამიანს უნდა ესმოდეს, რომ სამყაროში არავინ არაფერს არ იძლევა უფასოდ, დემონები სულს არ ითხოვენ ადამიანისგან, მაგრამ ისინი ითხოვენ საფასურს ანუ გასამრჯელოს კონკრეტული სერვისის სანაცვლოდ, კერძოდ – კონკრეტული რაოდენობის სულიერ ენერგიას („რი“) და ეთერულ ენერგიას („კი“), აღსანიშნავია აგრეთვე, რომ ადამიანი სიფრთხილეს უნდა ინარჩუნებდეს როცა დემონს თხოვს რაიმეს, რატომ? იმიტომ, რომ ზოგიერთი თხოვნა ადამიანისგან მოითხოვს ზომიერი რაოდენობის ენერგიებს, ზოგიერთი მინიმუმს, ზოგიერთი კი უზარმაზარი რაოდენობის სულიერ და ეთერულ ენერგიას, ჩვეულებრივ ასეთი დიდი ოდენობის ენერგიების გაცემის შედეგად ან დროებით ცნობიერებას კარგავენ ანუ გული უღონდებათ და ღრმა ძილში ვარდებიან გარკვეული დროით (მინიმუმ 1 საათიდან მაქსიმუმ 10 წლამდე!) ან მსუბუქი ფიზიოლოგიური სისუსტე სძლევთ გარკვეული დროით, ხოლო უარეს შემთხვევაში ძლიერ ავად ხდებიან ან საერთოდაც მყისიერად კვდებიან (!). აი რაშია საქმე, ამიტომაც სიფრთხილე არასოდესაა ზედმეტი, ჩვეულებრივ დემონი აქ არაფერ შუაშია, ტრაგიკული ანუ ფატალური რეზულტატის შემთხვევაში დამნაშავე თვითონ ადამიანია. ადამიანმა აგრეთვე არ უნდა სთხოვოს დემონს ის რაც ამ უკანასკნელის ძალებს აღემატება. არიან სუსტი დემონები, ძლიერები და საშუალო ძალის დემონები. რაღა თქმა უნდა არსებობენ შარლატანი დემონებიც, რომლებიც ენერგიასაც იღებენ ადამიანისგან და თხოვნასაც არ ასრულებენ. არსებობენ ადამიანები, რომლებიც სიცოცხლეშივე ფიზიკურად ხვდებიან დემონთა სამყაროებში, ცნობები მისტიკური მიზეზებით სხვა სამყაროებში გადაკარგული ადამიანების შესახებ იყო ყოველთვის (მით უმეტეს თანამედროვე ტექნოტრონულ ერაში). ადამიანები, რომლებიც სიცოცხლეშივე ხდებიან დემონთა მსახურები და მეგობრები და აინტერესებთ არა პირადი სარგებელი, არამედ მთელი გულით უყვართ ინფერნალური დაიმონები, აქტიურ კავშირში იმყოფებიან დემონებთან და ასეთებს ეწოდებათ – დემონოლატრისტები (სიტყვა „ლატერია“ ძველ ბერძნულად ნიშნავს მსახურებას). თქვენი აზრით როგორ იბადებიან ნახევრად დემონები და ნახევრად ადამიანები ანუ დემონთა და ადამიანთა ჰიბრიდები? გახსოვთ ლერმონტოვის დემონი? და ენოქის პირველი წიგნის მეორე თავი? თუ თქვენ საქმის კურსში ხართ, გეცოდინებათ, რომ დემონებსა და ადამიანებს შორის რომანტიკული და სექსუალური ურთიერთობები ოკულტური სამყაროსთვის საკმაოდ ხშირი და ჩვეულებრივი მოვლენაა (თუმცაღა როგორც ადამიანთა მხრიდან ისევე დემონებშიც არიან ამ ფენომენის მოწინააღმდეგენი). თეორიაში დედამიწაზე ოდითგანვე მკვიდრობდნენ დემონთა და ადამიანთა შეჯვარების შედეგად შობილნი (იხ. მაჰაბჰარატა). დემონოლატრიის თანახმად სწორედ დემონთა მსახური გამოდის გამარჯვებულის როლში და არა ე.წ. „ღვთისნიერი და მართალი ადამიანი“, რატომ ასე? იმიტომ, რომ სინათლის ღმერთის, აბრაამის ელოჰიმი იაჰვეს და მისი ანგელოზების მიერ ადამიანთათვის დადგენილი წესები და შეზღუდვები, რათა მან „მოიპოვოს ზეციური ნეტარება“, არის ზედმეტად მკაცრი, სასტიკი და ხშირ შემთხვევაში შეუსრულებელი, ბოლოს და ბოლოს ადამიანები მიწიერი არსებები ვართ! ხოლო დემონები ასეთ არაფერს გვთხოვენ, ამასთან, როცა აბრაამის გზაზე მიმავალ ადამიანს ფეხი დაუცდება და თუნდაც რომელიმე ერთ წესს მაინც ვერ შეასრულებს, სავალალო მდგომარეობაში ხვდება, იაჰვე მას არ პატიობს, რაც ბიბლიით დასტურდება, იესო ნავეს წიგნში, 24 თავის 19-ე მუხლში წერია: „წმინდა ღმერთია იგი, შურიანია იგი, არ გაპატიებთ დანაშაულს და ცოდვებს“, ხედავთ? ეს არსება არ პატიობს „ცოდვებს“ და სწორედ ასეთი „ცოდვილები“ ხვდებიან ჯოჯოხეთის იმ მიდამოებში, სადაც მათი ხვედრი ტანჯვაა, ხოლო ის ადამიანები, რომლებმაც თავიდანვე დემონთა ანუ ასურების გზა აირჩიეს, ჯოჯოხეთში მოხვედრის შემთხვევაში არაფერს კარგავენ, მათთვის ეს არაა ფატალური, არამედ პირიქით, დემონთა სამყაროში ძალიან კარგ პირობებში ცხოვრობენ და უკვე იქ აგრძელებენ თავიანთი ბნელი ღვთაებების მსახურებას. რაღა თქმა უნდა არსებობენ ისეთი ტიპის დემონთა სამყაროებიც სადაც ქედმაღალ დემონებს ადამიანები დამონებული ყავთ, მაგრამ ყველგან ასე არ არის. რაც შეეხება მორალს და დანაშაულს, აღმოსავლური სიბრძნის გათვალისწინებით ცხადია, რომ არა აბრაამის იაჰვეს მსახურებაზე ან მის უარყოფაზეა დამოკიდებული შენ ზეცაში მოხვდები თუ ქვესკნელში და როცა სხვა სამყაროში აღმოჩნდები ვინ როგორ მოგექცევა, არამედ მარტივ კეთილ და ბოროტ ქმედებებზე, დადებით კარმას წარმოშობს კეთილი საქციელი, ხოლო უარყოფითს – ბოროტი. მთავარია ადამიანის შინაგანი კეთილშობილება და პატიოსნება და არა აბრაამის „ღმერთისთვის“ ფსალმუნთა გალობა ან პირიქით. თვით ათეისტმაც კი შეიძლება მიიღოს საიქიოში სულიერი ჯილდო, თუ ის სიკეთეს დათესავს ხორციელი ცხოვრებისას და არავითარი ფსალმუნები და რიტუალები მას არ ესაჭიროება. თეოსოფიური თვალსაზრისით (რომელსაც არ ეთანხმება „ტრადიციული“ დარვინისტული მატერიალისტური „მეცნიერება“) სამყარო, ისევე როგორც თითოეული ცოცხალი არსება (თითოეული ობიექტი ან სუბიექტი) ფლობს ორ ბუნებას: 1) ფიზიკურს და 2) მეტაფიზიკურს. მეტაფიზიკურ ბუნებას განეკუთვნება ინდუიზმში ადამიანის კარმული გარსები: პრანამაიაკოშა, მანომაიაკოშა, ვიჯნანამაიაკოშა და ანანდამაიაკოშა, რითი განსხვავდებიან ეს გარსები ფიზიკურისგან? რითი და ისინი შედგებიან მატერიისა და ენერგიის არაფიზიკური ფორმებისგან. ეს მეტაფიზიკური სხეულები შეიცავენ ფსიქიკური ენერგიის ნაწილაკებს (კვანტებს) – ფსიონებს. რას წარმოადგენენ ფსიონები? ესენია დამატებით განხომილებებში, მეოთხე და მეხუთე განზომილებებში მყოფი კვანტური ნაწილაკები, რომლებსაც გადააქვთ გრძნობები და აზრები. პრაქტიკულად ფსიონებისგან შემდგარი ფსიონური ენერგია ესაა – აზრისა და გრძნობის (ემოციის) ენერგეტიკული სუბსტანცია. მიუხედავად მრავალი „ტრადიციული მეცნიერის“ დაჟინებული მტკიცებისა, ეს ნაწილაკები გარკვეულ დონეზე უკვე აღმოჩენილნი არიან და მათი არსებობა დადასტურებულია ისეთი მეცნიერების მიერ, როგორებიცაა: რობერტ მონრო, ანატოლი ოხატრინი, მაიკლ კრემო, იან სტივენსონი (კარლსონოვსკის უნივერსიტეტიდან), ფილიპ კოპენსი, სიმიონ კირლიანი და ა.შ. სწორედ რომ ფსიონების დახმარებით ხდება დემონთან კონტაქტის დამყარება და კონტრაქტის გაფორმება და სწორედ ფსიონებისგან შემდგარი სტრუქტურა არის ის სუბსტანცია, რომელსაც თეისტები და ოკულტისტები უწოდებენ სულიერ არსებას ან ცნობიერების მატრიცას და რომელიც ფიზიკური სხეულის „სიკვდილის“ შემდეგ გადაინაცვლებს ან ზესკნელში ან ქვესკნელში ანდა სადმე სხვაგან. დემონები ადამიანებს ეხმარებიან კუნდალინი-შაკტის ანუ სექსუალური ენერგიის და მასთან დაკავშირებული სექსუალური ცენტრების; სქესობრივი ჩაკრების: მულადჰარას და სვადჰისტანას პოტენციალის რეალიზაციასა და განვითარებაში, ასეთი დემონები უმეტეს წილად არიან სუკუბები და ინკუბები. სექსუალური ენერგიის ანუ კუნდალინის განმავითარებელ დემონებს განეკუთვნებიან: ასმოდეუსი, ლილიტი, ნაჰემა (იგივე ნეჰემოთი), ასტარტე და ასტაროტი. ჰომინუს ნოქტურნუსები (ლათ. „ღამის ადამიანი“) ანუ ვამპირები (იაპ. „კიუკეცკი“, სანსკრიტ. „რაკშასები“, სომხ. „დაჰანავარები“ ან „დაშნავარები“ Դախանավար) არიან დემონები რომლებიც იკვევებიან ძირითადად ადამიანების და ზოგ შემთხვევაში ცხოველების სისხლით. ვამპირების ფიზიკური და ასტრალური ბუნების შესახებ არსებობს რამოდენიმე სხვადასხვაგვარი მოსაზრება, ერთი მოსაზრებით ვამპირებს არ შეუძლიათ მზის შუქზე სიარული, რადგანაც ულტრაიისფერი სხივები წვავს მათ ფიზიკურ სხეულს, მეორე მოსაზრების მიხედვით ეს ასე არაა და ვამპირებს აქვთ უნარი იარსებონ მზის შუქზე, აგრეთვე სხვა მოსაზრებით ვამპირები ფლობენ მაგიურ ძალებს, მაგალითად მათ ასტრალურ სხეულში ინტეგრირებულნი არიან დამანგრეველი მაგიური ძალის ნახევრადგონიერი ასტრალური ფანტომები, რომლებიც მათთან ასტრალური არხით არიან დაკავშირებულნი, აგრეთვე ისინი ფლობენ გარკვეულ სტიქიურ მისტიკურ ძალებს და გააჩნიათ ტელეპატიის და რემინესცენციის (ნათელხილვის) უნარები, სხვა მოსაზრებით მათ ეს უნარები არ გააჩნიათ. რატომ იკვებებიან ვამპირები სისხლით? საქმე იმაშია, რომ უპირველეს ყოვლისა ვამპირები იკვებებიან მხოლოდ წითელი სისხლით ანუ სისხლით, რომელშიც არის რკინა და ჰემოგლობინი, მათ არ შეუძლიათ მიირთვან ცისფერი სისხლი, სადაც რკინის და ჰემოგლობინის მაგივრად არის სპილენძი და ჰემოციანინი ან მწვანე სისხლი რომელშიც არის რკინის ორჟანგი. ვამპირებს სისხლში თითქმის არ გააჩნიათ ჰემოგლობინი და რკინა, რაც მათი უნიკალური გენეტიკური მუტაციის შედეგია. ვამპირებს აგრეთვე ესაჭიროებათ არა მხოლოდ ჰემოგლობინი, არამედ ე.წ. „სიცოცხლის სუნთქვა“ ანუ ეთერული ენერგია იგივე „კი“ (ჩი, პრანა, კა), რომელიც არის ადამიანის სისხლში. ვამპირებს შეუძლიათ ბგერის სიჩქარით გადაადგილება, როგორც მიწაზე ასევე ჰაერში და წყალში (თუმცაღა ზოგის აზრით ვამპირები სუფთა წყალს ვერ იტანენ), მათი სხეულის ტემპერატურა მერყეობს ცელსიუსით 0 გრადუსიდან – 37 გრადუსამდე, აქედან გამომდინარე ვამპირის სხეული არის ცივი და ყინულოვანი, ვამპირების სხეულში თითქმის არ ხდება სისხლის ცირკულაცია, აგრეთვე ვამპირებს გააჩნიათ ქსოვილების ჰიპერრეგენერაციის უნარი. ვამპირები არ სუნთქავენ ანუ მათი ორგანიზმის რესპირატორული სისტემა ბლოკირებულია, მათ აქვთ ფილტვები, მაგრამ ისინი წარმოადგენენ ერთგვარ რუდიმენტულ ატავიზმს. ვამპირები ცოცხალი მკვდრები არიან, რადგანაც მათი სხეული სანახევროდ მკვდარია და სანახევროდ ცოცხალი, სხვაგვარად რომ ვთქვათ მათ არ გააჩნიათ ადამიანური ფიზიოლოგიური ფუნქციების 50%. არსებობენ ორი სახის ვამპირები: ჰუმანური ბუნების და სადისტური ბუნების, პირველებთან მშვიდობიანი თანაარსებობა და კომუნიკაცია შესაძლებელია, მეორეებთან კი გამორიცხული. ვამპირთა ფსიქოლოგია არაა ჰომოგენური და იზოტროპული, თითოეულ მათგანს საკუთარი ინდივიდუალური ფსიქომენტალური ნიშანთვისებები აქვს. ვამპირების სისხლის წყურვილი პრობლემაა თავად ვამპირებისთვისაც და არა მარტო ადამიანთათვის, მაგრამ ამ პრობლემის გადაწყვეტა შესაძლებელია, არსებობს ამის რამოდენიმე გზა: 1) კლონირებული (ადამიანური და ცხოველური, წითელი) სისხლის მასობრივი წარმოება, 2) ადამიანური და ცხოველური წითელი სისხლის რეპლიცირება სპეციალური მატერიალიზატორი აპარატების – რეპლიკატორების დახმარებით (იხ. სამეც. ფანტასტიკური საგა – „ვარსკვლავური გზა“) და 3) ადამიანებს აგრეთვე შეუძლიათ გაუზიარონ სისხლის ბანკში არსებული ადამიანური სისხლი ვამპირებს, შესაძლებელია აგრეთვე ვამპირისთვის სისხლის ინტროვენურად გაზიარება (თუმცაღა გააჩნია ვამპირს). მრავალ ვამპირს გააჩნია სხვადასხვა (მათ შორის უმძიმესი) დაავადებებისგან ადამიანთა განკურნების მაგიური უნარი. ქართულ მითოლოგიაში ვამპირებს ეწოდებათ ქაჯები. ქაჯების მუდმივ საცხოვრებელ ადგილს ქაჯეთი ეწოდება (ინდუიზმში სანსკრიტ. რაკშასალოკა). ქაჯებს შეუძლიათ დღის - ღამედ, ღამის კი - დღედ ქცევა, ზღვაზე ქარიშხლის გამოწვევა, ისინი ძირავენ ხომალდებს, თავისუფლად გადაადგილდებიან წყლის ზედაპირზე, გადაქცევის და გაუჩინარების უნარი აქვთ. განარჩევენ მიწიერ და წყლის ქაჯებს. მიწიერი ქაჯები ტყეებში და მიუვალ კლდეებში ცხოვრობენ, მტრობენ ადამიანებს, სასიკვდილოდ სცემენ ან აგიჟებენ მათ. წყლის ქაჯები მდინარეებსა და ტბებში ცხოვრობენ. ისინი ნაკლებ ბოროტები არიან და ხშირად ეხმარებიან მეთევზეებს. ქალი-ქაჯები სილამაზით გამოირჩევიან, ადამიანებთან სასიყვარულო ურთიერთობებს ამყარებენ, ხშირად უბედურებისაგან იხსნიან მათ, მიყვებიან ცოლად გმირებს. ეზოთერულად ქაჯები იგივენი არიან რაც ინდუისტური რაკშასები, რომლებიც ისეთივე ბუნების არიან, როგორისაც ქართული ქაჯები, მათი აღწერა გამაოგნებლად ემთხვევა ერთმანეთს. ანთროპოსოფი ზვიად გამსახურდია თავის წიგნში „ვეფხისტყაოსნის სახისმტყველება“ წერს: „თავად ქაჯები კი ქტონური დემონებია, მათ შეესაბამება ინდური რაკშასები, არაბული ჯინები, გერმანული ელფები და ვალკირიები“. ინდუისტურ ეპოსში „რამაიანა“ რაკშასი ქალი შურპანაკხა რამას ეცხადება ლამაზი ქალის სახით და მის მოხიბლვას ცდილობს, მაგრამ რამა მის ცოლად მოყვანაზე უარს ამბობს, რადგან უკვე სიტაა მისი ცოლი, ხოლო მან დაიფიცა, რომ მხოლოდ ერთი ცოლი ეყოლებოდა, შურპანაკხა რამას სიტას მოკვლით ემუქრება, ხოლო რამას უმცროსი ძმა ლაკშმანა მას ცხვირსა და ყურებს აჭრის, რის შემდეგაც რაკშასი ქალი თავის ძმასთან კხარასთან საჩივლელად მიდის, განრისხებული კხარა თავის რაკშასების არმიასთან ერთად თავს ესხმის რამას, ლაკშმანას და სიტას, მაგრამ რამა და ლაკშმანა ამარცხებენ რაკშასების არმიას, ხოცავენ კაციჭამია ჯადოქარ დემონებს და იცავენ სიტას. რამაიანაში წერია რომ რამა და ლაკშმანა მოგზაურობდნენ მთელ დედამიწაზე და სხვადასხვა მიდამოებში ხოცავდნენ კაციჭამია რაკშასებს და ეხმარებოდნენ მშვიდობიან მოსახლეობას და იოგ ასკეტებს, რომლებსაც რაკშასები ყოველმხრივ ავიწროებდნენ და ხელს უშლიდნენ ცხოვრებაში. მაჰაბჰარატას პირველ წიგნში წერია, რომ ერთხელ, როდესაც მზაკვარი და ბოროტი კაურავების მიერ ტყეში განდევნილი დედოფალი კუნტი და მისი შვილები იუდხიშტხირა, არჯუნა, ნაკულა, სახადევა და ბჰიმა დაბანაკებულნი არიან ერთგან და სძინავთ, კაციჭამია რაკშასი მამაკაცი ხიდიმბა, თავის დას სახელად აგრეთვე ხიდიმბას აგზავნის მათ დასაღუპად, მაგრამ რაკშას ქალ ხიდიმბას უყვარდება ძმებიდან ერთ-ერთი, კერძოდ ბჰიმა ანუ ბჰიმასენა და სიყვარულს უხსნის მას, ბჰიმასენა გარკვეული ფიქრის და რაკშას ქალთან საუბრის შემდეგ თანხმდება ცოლად შეირთოს იგი, იგებს რა დის ღალატის შესახებ მისი ძმა რაკშასი მრისხანებისაგან ცოფებს ყრის და თავს ესხმის ძმებს, მაგრამ ბჰიმასენა ამარცხებს მას, რის შემდეგაც ის და რაკშასი ქალი ხიდიმბა ქორწინდებიან და ხიდიმბა შობს ნახევრად ადამიანს და ნახევრად რაკშასს, ყმაწვილს, სახელად გხატოტკაჩს, რომელიც ფლობს გასაოცარ მაგიურ ძალებს და ძალიან სათნო და კეთილი ბუნებისაა, ლეგენდის თანახმად გხატოტკაჩი ხდება სიყვარულის, ჰარმონიისა და ევოლუციის ღმერთის – ვიშნუს ერთ-ერთი ღვთაებრივი განსხეულების (ავატარას), ავატარა შრი კრიშნას ერთგული მეგობარი. ქაჯების ანუ რაკშასების შესახებ მითებითა და ლეგენდებით სავსეა ინდუისტური წმინდა წიგნები. ვამპირებს ადამიანთან შედარებით ბევრად მახვილი სმენა და მხედველობა აქვთ. ვამპირის მიერ ნაკბენი ცოცხლად გადარჩენილი ადამიანი მაგიური ბუნების არბოვირუსით ინციფირების შემდეგ თავადაც ვამპირი ხდება, ოღონდაც მხოლოდ იმ შემთხვევაში თუ მის სხეულში მოხვდება ვამპირის სისხლი. ბუნებით ყველა ჰომინუს ნოქტურნუსი არ არის კანიბალი. ზოგიერთ ვამპირებს ანუ რაკშასებს ჰყავთ ე.წ. „მიახლოებულნი“ ანუ ადამიანები, რომლებიც მათ ემსახურებიან და თავიანთ სისხლს უზიარებენ. სუკუბები არიან სექსუალური ვნების ენერგიის – კუნდალინი–შაკტის (მულადჰარა ჩაკრის ენერგიის) მდედრობითი დემონოიდები. იუდაიზმში ცნობილია ორი სუკუბი – უფროსი ლილიტი (ბიბლიური ადამის პირველი ცოლი, რომელიც შექმნილი იყო შავი სინათლისგან და ადამთან განშორების შემდეგ გახდა დემონი), რომელიც მიიჩნევა სამაელის ანუ დაცემული ანგელოზი – სატანის (ლუციფერის) ცოლად და უმცროსი ლილიტი – სექსუალური ვნების დემონის (სავარაუდოდ ინკუბის) ასმოდეუსის ანუ ეშმა დეივას ცოლი. სუკუბების პროფილია: რომანტიკა, ეროტიკა და პორნოგრაფია. სუკუბები ჰიპერსუქსუალური დემონები არიან. იუდაიზმში არსებობს რწმენა იმისა რომ ღამღამობით სუკუბებს უყვართ მარტოხელა მამაკაცებზე და ვაჟებზე ნადირობა და მათი შეცდენა. სუკუბებს ძირითადად უყვართ პოლიანდრია და ცდილობენ შექმნან რაც შეიძლება დიდი ჰარემი სხვადასხვა სახეობის და რასის მამრებისგან, თუმცაღა არიან ისეთებიც რომლებსაც ჰყავთ მხოლოდ ერთი პარტნიორი. ზოგ შემთხვევაში როდესაც სუკუბი ორსულდება ადამიანისგან, ის უჩინარდება, მამაკაცისგან მალულად აჩენს ბავშვს – ადამიანის და დემონის ჰიბრიდს და ზრდის როგორც დემონს ანდა პირიქით მიუგდებს მამას და ქრება თვალსა და ხელს შუა. სუკუბებს შეუძლიათ დიდი შთამომავლობის მოცემა, ძირითადად მდედრობითი სქესისა. სუკუბებს კარგად აქვთ დამუშავებული ორგაზმისა და ექსტაზის გამოწვევის სექსოლოგიური მეთოდიკა. კეთილი სუკუბები უშვილობით დაავადებულ, რეპროდუქციული პრობლემების მქონე ქალებს ეხმარებიან და შვილიერების უნარს ანიჭებენ. სუკუბების ფიზიკური ძალა აღემატება ადამიანისას მრავალ ათეულჯერ. სუკუბებს აქვთ ქერცლოვანი დრაკონისებრი ფრთები და სამკუთხა დაბოლოების კუდი. ინკუბები არიან თითქმის იგივე რაც სუკუბები, ოღონდაც მამრები, ისინი მართავენ სექსუალურ ენერგიას და არიან ძირითადად პოლიგამები და ჰყავთ სხვადასხვა რასის მრავალი სექსუალური პარტნიორისგან შემდგარი ჰარემი. ინკუბების გარკვეული ფსიქოტიპი იქცევა შემდეგნაირად: ნადირობენ გოგონებზე (ძირითადად ქალწულებზე), ხიბლავენ მათ, ანაყოფიერებენ, აორსულებენ და ჰიბრიდულ ბავშვს დაბადებისთანავე იტაცებენ, ქრებიან ისე, რომ მათი კვალიც აღარ რჩება. კეთილი ინკუბები აგრეთვე ეხმარებიან უშვილობის და იმპოტენციის პრობლემების მქონე მამაკაცებს და ანაყოფიერებენ უშვილო ქალებს. ინკუბების ფიზიკური გამძლეობა და ძალა ბევრად აღმატებულია ვიდრე ადამიანისა. ინკუბებს აგრეთვე აქვთ დრაკონისებრი ფრთები და კუდი. ბაკენეკო და ნეკომატე (იაპ. „ბაკენეკო“ – „ბაკემონო“ რაც ნიშნავს მონსტრს და „ნეკო“ რაც ნიშნავს კატას) არიან ტრანსფორმერი ნახევრადანთროპომორფული კატისებრი დემონოიდები, რომლებსაც აქვთ ტელეპორტაციის, ბგერის სიჩქარით მოძრაობის და სფერული ელვებით ბრძოლის უნარები. ზოგიერთი ბაკენეკოები და ნეკომატეები ვამპირების მსგავსად იკვებებიან ადამიანის სისხლით. ზოგიერთი მათგანი ფლობს რეგენერაციის უნარს. ბაკენეკოებსა და ნეკომატეებს აქვთ სანახევროდ ადამიანური და სანახევროდ კატისებრი ფსიქოლოგია (ფსიქოლოგიური ნიშანთვისებები და რეფლექსია). ევროპაში საუკუნეთა მანძილზე მიიჩნევდნენ რომ ჯადოქრებს ჰყავდათ ტრანსფორმერი ჯადოსნური კატები, რომლებსაც შეეძლოთ ადამიანის ფორმის მიღება პერიოდულად და მათ ერქვათ – ფამილიარები (თუმცაღა იყვნენ სხვა ფორმის ფამილიარებიც). ძველ ეგვიპტურ პოლითეისტურ მითოლოგიაში არსებობდა ორი დემონიკური ქალღმერთი: კატა–ქალღმერთი – ბასტეტი და ლომი–ქალღმერთი – სეხმეტი (დამსჯელი ქალღმერთი). ძველ ეგვიპტეში ძლიერი იყო კატების და კატისებრი დემონოიდების კულტი (თაყვანისცემა), როდესაც სახლში იყო ხანძარი, პირველად კატების გადარჩენას ცდილობდნენ და შემდეგ ადამიანის. თოვლის დედოფლები (და თოვლის პრინცები) ანუ იუკი–ონა ესენია ყინულისა და თოვლის დემონესები და დემონები. ამ არსებებს აქვთ თოვლისა და ყინულის მართვის მაგიური ძალა და შეუძლიათ ნებისმიერი საგნის ან არსების მყისიერი გაყინვა. მათთვის ყველაზე კომფორტულია ცივი და ყინულოვანი გარემო ტემპერატურით ცელსიუსით 0 გრადუსიდან – 100 გრადუსამდე. მაქსიმალური ტემპერატურა რომლის გაძლებაც შეუძლიათ ესაა + 30–35 გრადუსი ცელსიუსით. ნაგები ანუ ლამიები ინდურ და ბერძნულ მითოლოგიაში და დემონოლოგიაში და აგრეთვე იგივე იაპონური – ჰები, ესენი არიან დემონი გველები, ნახევრად გველები და ნახევრად ადამიანები. ნაგებს აქვთ წელს ქვემოთ გველის ვეებერთელა კუდი და წელს ზემოთ კი ადამიანური სხეული. ნაგებს შეუძლიათ სრული ადამიანური ფორმის მიღება და კუდის შეცვლა ადამიანის ფეხებით. ნაგებს მრავალი მაგიური უნარი აქვთ. ოკამი (იაპ. „მგელი“ ან „მგლისებრი დემონი–სული“) იგივე „ოოგამი“ ანუ ლიკანთროპები (ლათ. „ლიკანუს“ – მგელი, „ანთროპოს“ – ადამიანი), ესენი არიან ნახევრად მგლები და ნახევრად ადამიანები, ტრანსფორმერი დემონები და დემონესები, რომლებსაც შეუძლიათ ადამიანურო ფორმის მიღება და აგრეთვე ერთი შეხედვით ჩვეულებრივ მგლის სახის მიღება, ძირითადად ადამიანისა ფორმაშიც აქვთ მგლის კუდი და ყურები. მათ გააჩნიათ უზარმაზარი სიჩქარით მოძრაობის უნარი და რეგენერაციის უნარი (მთვარის ფაზებთან მიმართებაში). აქვთ ადამიანთან შედარებით ბევრად მახვილი სმენა და მხედველობა. ოკამის ანუ ლიკანთროპის მიერ ნაკბენი ცოცხლად გადარჩენილი ადამიანი მაგიური ბუნების არბოვირუსით ინციფირების შემდეგ თავადაც ლიკანთროპი ხდება. ბუნებით ყველა ლიკანთროპი არ არის კანიბალი. კიცუნე (იაპ. „მელია“ ან „მელია დემონესა“) ესენი არიან მელიის ფორმის დემონები და დემონესები, რომლებიც ხან მელიის ფორმას იღებენ და ხან ადამიანის ფორმას, ფლობენ სტიქიურ მაგიას და მათი სმენა, სიჩქარე და მხედველობა მრავალჯერ აღემატება ადამიანისას. ბუნებაში კიდევ მრავალი დემონური რასა არსებობს, მაგრამ ახლა არ დავიწყებ ყველა მათგანის აღწერას, მთავარი ისაა, რომ ისინი არსებობენ და მათ უმეტესობასთან ჰარმონიული თანაარსებობა შესაძლებელია. პოლიდემონიზმი და დემონოლატრია რთულია ფენომენებია და მათ გასაგებად მახვილი გონება და ეზოთერული დოქტრინების ცოდნა არის საჭირო. მაზდეანური პოზიციიდან პოლიდემონიზმი და დემონოლატრია არის ინდუიზმი, ხოლო ინდუიზმის პოზიციიდან პირიქით – მაზდეანობა, რადგანაც მაზდეანობაში დეივა არის დემონი და ასურა ღმერთი, ხოლო ინდუიზმში პირიქით. ძველი სლავური პოლითეიზმის მიხედვით არსებობს სამი სამყარო: 1) „პრავი“ – ზეციურ ღმერთთა სამყარო, 2) „იავი“ – ადამიანთა სამყარო და 3) „ნავი“ – დემონთა სამყარო ანუ ქვესკნელი. დემონოლოგია და დემონოლატრია რთული საკითხია, მაგრამ ერთი რამ აშკარაა: მონოთეისტურმა კულტურამ სერიოზულად დაამახინჯა წარმართული ეზოთერიზმი და ინფერნალური დაიმონები ბოროტ ძალებად შერაცხა, დემონთა და ღმერთთა დაპირისპირება მრავალი ეონი გრძელდება და ოდესმე ის ან მშვიდობით დასრულდება ან ერთ-ერთი მხარის განადგურებით, შესაძლოა ომში ორივე ფრაქცია მოისპოს, ასე რომ კაცობრიობა დღეს არჩევანის პირას დგას: ან დემონებს ამოუდგეს მხარში, ან ზეცის ღმერთთა და ანგელოზთა მხარე აირჩიოს ანდა საერთოდაც ნეიტრალიტეტი გამოაცხადოს. სამწუხარო ფაქტად რჩება ისიც, რომ მრავალი ადამიანი მისტიკურ არსებათა რეალურობას დღემდე არ ცნობს, რაც აფერხებს კაცობრიობის ევოლუციას.

ტრადიციონალისტი ფუნდამენტალისტი ქრისტიანები ამტკიცებენ, რომ ბიბლიურმა მამაღმერთმა ერთხელაც დაინახა, რომ კაცობრიობა აივსო და გაირყვნა და გადაწყვიტა მისი განადგურება მსოფლიო წარღვნით, ფუნდამენტალისტების თანახმად მთელ დედამიწაზე მხოლოდ ნოე იყო მართალი და წმინდა კაცი, რომელიც ღმერთს ძალიან უყვარდა. ნოეს ჰყავდა ცოლი და სამი ვაჟიშვილი: სემი, ქამი და იაფეტი, რომლებსაც ჰყავდათ ცოლები. ბიბლიურმა ღმერთმა ნოეს კიდობნის აშენება უბრძანა, სადაც მას და მის ოჯახს შეეძლებოდა გადარჩენა, როდესაც ღმერთი დედამიწაზე ყველაფერ ცოცხალს დაღუპავდა, ღმერთმა აგრეთვე მას უბრძანა კიდობანში შეეყვანა ცოცხალი არსებების (ცხოველების) გარკვეული ნაწილი. ნოემ გააკეთა ის როგორც ღმერთმა უბრძანა, როდესაც წარღვნა დასრულდა ნოე და მისი ოჯახი კიდობნიდან გამოვიდა, ნოემ ღმერთს სამადლობელოდ მსხვერპლი შესწირა და ასე დასრულდა მათი თავგადასავალი. მაგრამ ყველაფერი ეს საზარელი და ბინძური ტყუილია, რომელიც ფუნდამენტალისტმა ქრისტიანებმა შეთითხნეს, რათა ჭეშმარიტება დაემალათ და ჩაენაცვლებინათ იგი თავიანთი აბსურდული იდეებით, რომლებიც სამწუხაროდ დღესდღეობით ადამიანთა დიდ ნაწილს კვლავაც გულუბრყვილოდ სჯერა. ბიბლიაში კონკრეტულად არაფერი წერია იმის შესახებ, თუ რა მიზეზით დაღუპა ღმერთმა კაცობრიობა (და ყველა ცოცხალი არსება დედამიწაზე ზოგადად) წარღვნით, დაბადების წიგნის მეექვსე თავში ძალიან ბუნდოვნად არის ნახსენები კაცობრიობის ე.წ. „ცოდვები“, რაც კონკრეტული დასკვნების გამოტანის საშუალებას არ იძლევა. შუმერული მითოლოგიის თანახმად (რომლის დამახინჯებულ პლაგიატს წარმოადგენს ებრაული ბიბლიური მითოლოგია) მსოფლიო წარღვნა მოაწყო ადამიანთა ხმაურისაგან შეწუხებულმა ჰაერის ღმერთმა – ანუნაქმა ენლილმა. ენლილმა მოისურვა მთელი კაცობრიობის განადგურება, მაგრამ სიბრძნის და მეცნიერების ღმერთს – ანუნაქ ენქის შეეცოდა კაცობრიობა და განიზრახა მისი თუნდაც რაღაც ნაწილის გადარჩენა. ის გამოეცხადა შუმერის ერთ-ერთი ქალაქ-სახელმწიფოს მეფე ზიუსუდრას, ამცნო რომ ენლილი წარღვნით კაცობრიობის დაღუპვას აპირებდა, დაავალა აეგო კიდობანი (გემი), შესულიყო შიგ თავის ოჯახთან ერთად, შეეყვანა შიგ სხვადასხვა სახეობის ცხოველები და დალოდებოდა გლობალურ კატასტროფას. ებრაელებმა იმგვარად დაამახინჯეს შუმერული მითოლოგია, რომ ენლილისა და ენქის პერსონები გააერთიანეს. მსოფლიო წარღვნის შესახებ ებრაული მითი არის შუმერული ორიგინალის დამახინჯებული პლაგიატი და სხვა არაფერი. იუდაისტები და ქრისტიანები აცხადებენ, რომ „მოსეს ხუთწიგნეული“ (თორა) და მასში არსებული მითები, მათ შორის მითი წარღვნის შესახებ, დაიწერა „ღმერთის“ კარნახით და ჩაგონებით და რომ მას ანალოგი არ გააჩნია, მაგრამ სინამდვილეში, მეცნიერული კვლევების თანახმად ეს არის მტკნარი სიცრუე, დემაგოგია და კილაოზნიკობა. სინამდვილეში ებრაელებს ე.წ. „ღვთაებრივი კარნახით“ სულაც არ დაუწერიათ თავიანთი „მოსეს ხუთწიგნეული“, არამედ ყველაფერი რაც დაწერეს, შუმერებისგან და ბაბილონელებისგან გადაიღეს. ბიბლიაში წერია: „დაინახა უფალმა ღმერთმა, რომ იმატა ადამიანთა უკეთურებამ ამქვეყნად, რომ უკეთური იყო მუდამჟამს მათი ყოველი გულისთქმა“ (დაბადება, თავი 6, სტროფი 5). „ინანა უფალმა რომ შექმნა ადამიანი ამქვეყნად და შეწუხდა“ (დაბადება, თავი 6 , სტროფი 6). „თქვა უფალმა: მიწის პირისაგან აღვგვი ადამიანს, რომელიც შევქმენი, ადამიანიდან დაწყებული პირუტყვამდე, ქვეწარმავლამდე, ცის ფრინველამდე, რადგან ვნანობ რომ გავაჩინე“ (დაბადება, თავი 6, სტროფი 7). „მხოლოდ ნოეს ეპოვა მადლი უფლის თვალში“ (დაბადება, თავი 6, სტროფი 8). „ეს არის ამბავი ნოესი: მართალი, სრული კაცი იყო ნოე თავის თაობაში; ღმერთთან დადიოდა ნოე“ (დაბადება, თავი 6, სტროფი 9). „შვა ნოემ სამი ვაჟი: სემი, ქამი და იაფეტი“ (დაბადება, თავი 6, სტროფი 10). „წაირყვნა ქვეყანა ღვთის წინაშე და აივსო ქვეყანა უსამართლობით“ (დაბადება, თავი 6, სტროფი 11). „გადმოხედა ღმერთმა ქვეყანას და აჰა, წარყვნილიყო იგი, რადგან გაეყვნა ყოველ ხორციელს თავისი ზნე ამ ქვეყანაზე“ (დაბადება, თავი 6, სტროფი 12). როგორც ხედავთ დაბადების წიგნის ამ შვიდ სტროფში , რომლებშიც არის ინფორმაცია იმის შესახებ, თუ როგორი იყო კაცობრიობა წარღვნის წინ და რა ხდებოდა დედამიწაზე მაშინ, საერთოდ არ არის კონკრეტული ფაქტები იმაზე, თუ კონკრეტულად რა ხდებოდა მაშინდელი ადამიანების საზოგადოებაში, როგორ აზროვნებდნენ ადამიანები და რაში მდგომარეობდა მათი გარყვნილება და ღმერთისგან განდგომილება, მოკლედ რომ ვთქვათ კონკრეტულად რა დააშავეს ადამიანებმა, რისთვის დაისაჯნენ ისინი, ჩვენ ეს არ ვიცით ბიბლიის ამ სტროფებიდან გამომდინარე და აქედან გამომდინარე ფუნდამენტალისტი ქრისტიანების თითიდან გამოწოვილი ზღაპრები ამ ამბავთან დაკავშირებით სრული აბსურდია და არავითარ ყურადღებას არ იმსახურებს. ეზოთერიკასა და პალეოუფოლოგიაში არსებობს ვერსია იმის შესახებ, რომ შორეულ წარსულში დედამიწაზე მოვიდნენ უცხოპლანეტელი ანგელოზები, რომლებმაც დედამიწაზე მოიტანეს უზარმაზარი ცოდნა და სიბრძნე, ისინი დაეშვნენ ჩვენს პლანეტაზე, ცოლად შეირთეს დედამიწელი ქალიშვილები, რომლებმაც ანგელოზებისგან შვეს ჰიბრიდები ანუ ნარევსისხლები, ნახევრად ანგელოზები და ნახევრად ადამიანები ანუ ნიფილიმები. ეს არსებები იყვნენ გიგანტები და ფლობდნენ უზარმაზარ ცოდნას და ინტელექტუალურ განვითარებას, ზოგიერთი ვერსიით ისინი ფლობდნენ ზებუნებრივ ფსიქიკურ ძალებს და გააჩნდათ კვანტური ტექნოლოგიების შექმნის უნარი. „როდესაც ადამიანებმა გამრავლება იწყეს დედამიწაზე და ასულები შეეძინათ,“ (დაბადება, თავი 6, სტროფი 1). „დაინახეს ღვთისშვილებმა, რომ მშვენიერნი იყვნენ ადამიანთა ასულები და მოჰყავდათ ცოლად, ვისაც ვინ მოეწონებოდა“ (დაბადება, თავი 6, სტროფი 2). „ბუმბერაზები იყვნენ იმ ხანებში ქვეყნად და მას მერეც როცა ღვთისშვილები შედიოდნენ ადამიანის ასულებთან, რომელნიც უშობდნენ მათ. ძლიერები იყვნენ ისინი, ძველთაგან სახელოვანი ხალხი“ (დაბადება, თავი 6, სტროფი 4). ფუნდამენტალისტები ამტკიცებენ, რომ ღვთისშვილები ნახსენები დაბადებაში არიან სეითის შთამომავალნი, ხოლო ადამიანები კაენის შთამომავლები, მაგრამ ეს კრიტიკას ვერ უძლებს და წარმოადგენს აბსურდულ სიცრუეს. დაბადებაში გარკვევითაა ნახსენები ორი ერთმანეთისაგან განსხვავებული სიტყვა, „ღვთისშვილები“ და „ადამიანთა“, ეს ნიშნავს იმას, რომ ღვთიშვილები ნახსენები დაბადებაში არ იყვნენ ადამიანები, აქ ცხადად არიან ერთმანეთისაგან გაცალკევებულნი „არა-ადამიანები“ ანუ „ღვთიშვილები“ და „ადამიანები“. ორი ებრაული სიტყვა ბიბლიაში, სიტყვა „ელოჰიმი“, რომელსაც ფუნდამენტალისტი ქრისტიანები თარგმნიან მხოლობითში და მამრობითი სქესის არსებით სახელად, როგორც „ღმერთს“ და „ბენ-ელოჰიმი“, რომელსაც ისინი თარგმნიან, როგორც „ღვთისშვილებს“, სინამდვილეში წარმოადგენენ ძველ იუდაისტურ და კაბალისტურ მისტიციზმში კოსმიური ენერგეტიკული არსებების იერარქიებიდან ორი იერარქიის სახელწოდებებს და სხვა არაფერს, „ელოჰიმ“ ითარგმნება როგორც „ქალღმერთები“, ქალური სქესის არსებითი სახელი მრავლობით რიცხვში, ხოლო „ბენ-ელოჰიმ“ ითარგმნება როგორც „ქალღმერთების ვაჟიშვილები“, გამოჩენილი იუდაისტი მისტიკოსების, ებრაელი რაბინების, მოშე მაიმონიდის წიგნში „მიშნე თორა“ და იად-გა ხაზაკას წიგნში „იასოდა-გა თორა“ მოცემულია ენერგეტიკული (ზეციური) არსებების შემდეგნაირი იერარქიები: ხაიოტ ხა კოდეშები, აუფანიმები, არელიმები, ხაშმალიმები, სერაფიმები, მალახიმები, ელოჰიმები, ბენ ელოჰიმები, ქერუბიმები და იშიმები, ხოლო კაბალისტურ ტრადიციებში მოცემულია შემდეგნაირი იერარქიები: არელიმები, იშიმები, ბენ ელოჰიმები, მალაჰიმები, ხაშმალიმები, ტარშიშიმები, შინანიმები, ქერუბიმები, ოფანიმები და სერაფიმები. როგორც ვხედავთ, ელოჰიმები (არასწორად თარგმნილი როგორც „ღმერთი“) და ბენ ელოჰიმები (არასწორად თარგმნილი როგორც „ღვთისშვილები“), არიან ზეციური, კოსმიური, ენერგეტიკული ზეარსებები, რომლებიც იმყოფებიან კოსმიურ სივრცეში. ნიფილიმების შესახებ წერია ენოქის ძველ იუდაისტურ აპოკრიფულ წიგნშიც, ენოქის პირველ წიგნში (ენოქმა დაწერა 79 წიგნი). სატანისტურ წიგნში „სემიაზას წიგნი“ მოცემულია ტრადიციული ბიბლიური ვერსიისგან რადიკალურად განსხვავებული ვერსია.სემიაზას წიგნის თანახმად ლუციფერი ანუ სატანა არის ბოროტი, უსამართლო, სასტიკი და ამპარტავანი შემოქმედი ცრუღმერთის წინააღმდეგ აჯანყებული სიკეთისა და სინათლის, თავისუფლებისათვის მებრძოლი ღვთაებრივი ანგელოზი და ჭეშმარიტი ღმერთი. სატანიზმის მიხედვით შემოქმედი არის ბოროტი, უსამართლო, სასტიკი და ამპარტავანი, ხოლო ლუციფერი ანუ სატანა კეთილი და ბრძენი, ლუციფერი არის სიბრძნის, ცოდნის, სიყვარულის და მშვიდობის ღმერთი. სატანიზმის მიხედვით სატანა-ლუციფერი იყო ის ვინც ზეციური ანგელოზების ერთი მესამედი გაანთავისუფლა ტირანი შემოქმედის დესპოტური კლანჭებისგან და ის ვინც კაცობრიობას მოუტანა ცოდნა (გველის სახით ედემის ბაღში და შემდეგაც არაერთხელ). სემიაზა და დანარჩენი 199 ანგელოზი ჩამოვიდნენ დედამიწაზე რათა ადამიანთათვის ცოდნა მოეტანათ და დემიურგის მზაკვრული კლანჭებისგან ეხსნათ. ეზოთერიკისა და სატანიზმის მიხედვით ბიბლიურმა დემიურგმა კაცობრიობა ნიფილიმების გამო დაღუპა, რადგანაც ადამიანები, ნიფილიმები და ანგელოზები ბიბლიურ დემიურგს აღარ ემორჩილებოდნენ.როდესაც ნოე კიდობნიდან გამოვიდა, მან სისხლიანი მსხვერპლი აღუვლინა ბოროტ დემიურგს, ბიბლიურ მამაღმერთს, რომელიც სინამდვილეში ბოროტი დემონია და არა ღვთაება. ნოემ მოკლა ცხოველების გარკვეული ნაწილი, დაანთხია მათი სისხლი და შეუკეთა სამსხვერპლო ცეცხლი, რაც ბიბლიურ დემიურგს ძალიან ესიამოვნა. „აუგო ნოემ სამსხვერპლო უფალს, თითო-თითო ამოარჩია ყოველი წმინდა პირუტყვიდან და ყოველი წმინდა ფრინველიდან და აღსავლენად მიიტანა სამსხვერპლოზე“ (დაბადება, თავი 8, სტროფი 20). „იყნოსა უფალმა კეთილსურნელება და თქვა უფალმა თავისთვის: ამიერიდან აღარ დავწყევლი მიწას ადამიანის გამო, რადგან ბოროტისკენაა მიდრეკილი ადამიანის გულისთქმა მისი სიყრმიდანვე. მეტად აღარ გავანადგურებ ცოცხალ არსებას, როგორც მოვიქეცი“ (დაბადება, თავი 8, სტროფი 21). დაბადების ამ სტროფებში პირდაპირ ჩანს ნოეს და მისი „ღმერთის“ ბუნება. ნოე არის მკვლელი, ხოლო მისი „ღმერთი“ საზიზღარი ტირანი და სადისტი. გნოსტიკურ ქრისტიანობაში, ჰერმეტიზმში, თეოსოფიურ მოძღვრებაში, ანთროპოსოფიურ სწავლებაში, ეზოთერიკაში, ოკულტიზმში და აღმოსავლურ დჰარმულ მოძღვრებებში (მაგ. ინდუიზმში, ჯაინიზმში და ბუდიზმში) ცოცხალი არსებებისათვის ზიანის მიყენება და მოკვლა ითვლება საზარელ უზარმაზარ ცოდვად. ბუდიზმში და ჯაინიზმში აჰიმსას ანუ არაძალმომრეობის, არაძალადობის დოქტრინა ყველაზე ძლიერად არის განვითარებული, ჯაინიზმი და ბუდიზმი მთელ მსოფლიოში ორად-ორი მოძღვრებაა, რომლებშიც აჰიმსას დოქტრინა უმთავრესი და უმნიშვნელოვანესია, ამ ორ სწავლებაში აჰიმსას იდეა ყველაზე მკვეთრად არის გამოხატული და ყველაზე კარგად და ცხადად არის გაგებული და აღქმული. ჯაინიზმისა და ბუდიზმის თანახმად აჰიმსას საპირისპირო ქმედება, ჰიმსა ანუ ძალმომრეობა, ძალადობა, ადამიანის ცნობიერებაში იწვევს ნეგატიური კარმული ენერგიის დაგროვებას, ცნობიერებაში დალექილი ნეგატიური კარმული ენერგიის გამო, ადამიანი იძულებულია განიცადოს რეინკარნაცია, გარდაცვალების შემდეგ, თავისი ნეგატიური კარმული დანალექებით განპირობებული, ადამიანი ფსიქიკური სხეულით იბადება ჯოჯოხეთში (ჯოჯოხეთის ერთ-ერთ სამყაროში), სადაც იგი რჩება რამოდენიმე საუკუნიდან რამოდენიმე მილიარდი წელი ჯოჯოხეთის დროით, მაშინ, როდესაც დედამიწაზე ამ დროს შეიძლება გავიდეს ერთი, ათი ან ასი წელი, ჯოჯოხეთში შეიძლება გავიდეს ათასი, ასიათასი, მილიონი ან მილიარდი წელი და ყველაზე დიდი ტრაგედია მდგომარებს იმაში, რომ ადამიანი იმ დონეზე გრძნობს ჯოჯოხეთში გატარებულ თითოეულ წამს, რომელიც აღსავსეა ტანჯვა-წამებით, რომ ჯოჯოხეთში გატარებული დრო უსასრულობად და მარადისობად ეჩვენება, მაგრამ ამასაც საბედნიეროდ აქვს დასასრული, როდესაც ნეგატიური კარმისგან განპირობებული დადგენილი სასჯელი ამოიწურება, ადამიანი ჯოჯოხეთიდან ამოდის კვლავ დედამიწაზე და ხელახლა იბადება ახალ ფიზიკურ სხეულში. ჯოჯოხეთში ყოფნა კი სრულდება, მაგრამ ხელახალი ფიზიკური განხორციელების შემდეგ ადამიანის ტანჯვა-წამება არ სრულდება, ის უბრალოდ მცირდება და მეტი არაფერი, ტანჯვა გრძელდება და ადამიანი ახალ ფიზიკურ ინკარნაციაშიც განაგრძობს კარმული სასჯელის მიღებას, ის კი თავისუფლდება ჯოჯოხეთისგან, მაგრამ კარმული სასჯელი არ იწურება, იმიტომ რომ კარმა განაგრძობს არსებობას. თუ ახალი ფიზიკური ინკარნაციის დროს ადამიანი განაგრძობს კარმის (ნეგატიური კარმის) დაგროვებას, ყველაფერი მეორდება, კარმული სასჯელის კასკადი უსასრულოდ გრძელდება, იქამდე სანამ ადამიანი არ განუდგება მატერიას, არ განახორციელებს ჯნანა-იოგას და ტანტრა-იოგას, მათი მეოხებით არ მიაღწევს სულიერ გასხივოსნებას და არ გახდება დჰიანა ბუდა ან დჰიანა ბოდჰისატვა, ზეგანღმრთობილი წმინდა ზეარსება, რომელმაც შეძლო და მოსპო საკუთარი კარმა. დჰიანა ბუდები და დჰიანა ბოდჰისატვები არიან გასხივოსნებული ზეარსებები, რომლებიც უკვე აღარ განიცდიან რეინკარნაციას და მეტი აღარასოდეს დაიბადებიან, არც ჯოჯოხეთში (ნეგატიური კარმით განპირობებული), არც ფიზიკურ კოსმოსში (დადებითი და უარყოფითი კარმის გამო), არც სამოთხეში (დადებითი კარმით განპირობებული). ჯაინისტური და ბუდისტური ფილოსოფიის თვალსაზრისით თუ შევხედავთ, ნოე არის ბოროტი და ცოდვილი ადამიანი, პირისხლიანი მკვლელი, სადისტი და არა მადლმოსილი და მართალი კაცი, როგორც ამას ბიბლია ამტკიცებს. ნოე ისეთივე ბოროტმოქმედი სადისტია როგორიც მისი „ღმერთი“. ბიბლიური ღმერთი ნოეს ეუბნება: „თქვენი შიში და ძრწოლა ჰქონდეს მიწის ყველა მხეცს, ცის ყველა ფრინველს, ყოველ სულდგმულს, რაც კი იძვრის დედამიწაზე, და ზღვის ყველა თევზს. თქვენს ხელთ არიან ისინი“ (დაბადება, თავი 9, სტროფი 2). „ყველი იძვრისი, რაც კი ცოცხლობს, საჭმელად გქონდეთ, როგორც მწვანე ბალახს, ისე გაძლევთ ყველაფერს“ (დაბადება, თავი 9, სტროფი 3). ბიბლიური ღმერთი რომელიც არის სადისტი და ტირანი, აქ ნოეს და მის შთამომავლობას პრაქტიკულად აძლევს უდანაშაულო ცოცხალ არსებათა, ცხოველთა, ფრინველთა და ზღვის არსებათა ლეშის ჭამის უფლებას, ის აძლევს ნოეს და მის შთამომავლებს იმაზე კურთხევას, რომ მათ ინადირონ საბრალო ცხოველებზე, ფრინველებზე, თევზებზე და სხვა ცოცხალ არსებებზე, გულგრილად და უმოწყალოდ მოკლან ისინი და ჭამონ მათი გამოშიგნული ლეში. ბიბლიური ღმერთი ნოეს და მის შთამომავლებს ეუბნება, რომ მათ აქვთ სრული უფლება და თავისუფლება იყვნენ ლეშიჭამია მკვლელები და ამითი ადამიანებს ნეგატიურ კარმულ მოქმედებებზე აქეზებს, რადგანაც მან, როგორც მატერიალური ვნებებისა და სურვილების მმართველმა ბოროტმა სულმა იცის, რომ კარმული ენერგიის დაგროვების შედეგად ადამიანები ჩათრეული იქნებიან რეინკარნაციის წრეში. ნოეს „ღმერთი“ აშკარად ჰიმსას (ძალმომრეობის) მომხრე შავბნელი არსებაა. ეს არის აჰიმსა-ვრატას (არაძალადობის, არაძალმორეობის, ზიანის არმიყენების აღთქმის) პირდაპირი დარღვევა რაჯასის (ვნების, აგრესიის) და ტამასის (უმეცრების) მოდუსების ზეგავლენით. ბიბლიური ღმერთი ქადაგებს იმას (უდანაშაულო პირუტყვთა კვლას და მათი ლეშის ხარბად ნთქმას), რასაც ჯაინისტები და ბუდისტები (და არა მარტო ისინი) აგერ უკვე 4000 წელია ებრძვიან და ცდილობენ დათრგუნონ. ჯაინისტები და ბუდისტები ცდილობენ არავის (არცერთ ცოცხალ არსებას) არ მიაყენონ ზიანი, სულიერად განიწმინდონ სათნოებაში, იყვნენ მოწყალენი და თანაგრძნობით აღსავსენი ყველა ცოცხალი არსების მიმართ და მიაღწიონ სულიერ გასხივოსნებას, რათა დაძლიონ რეინკარნაციის წრებრუნვა და გადავიდნენ ყოფიერების უმაღლეს განზომილებაში, ხოლო ბიბლიური ღმერთი ამის საპირისპიროდ ქადაგებს ძალმორეობას და მტაცებლობას, იგი ადამიანებს ურჩევს იმის საპირისპირო ქმედებების შესრულებას, რომლებსაც აქვთ ადამიანის რეინკარნაციის წრებრუნვისგან გამოსხნის უნარი და ამით პირიქით ითრევს უსასრულო გარდასხეულებებში, იმის მაგივრად, რომ დაეხმაროს მისგან თავის დაღწევაში. ბუდას განსხვავებით ბიბლიური „უფლისგან“ არ სიამოვნებს მოკლული ცხოველის გვამის სურნელი.

ოფიციალური, ყოველ შემთხვევაში ქრისტიანულ ორთოდოქსიასა და კრეაციონისტულ ფსევდომეცნიერულ წრეებში გაბატონებული აზრის თანახმად, ებრაელები ეგვიპტეში, ეგვიპტის სამეფოში, ცხოვრობდნენ როგორც მონები, რამეთუ დამონებულნი იყვნენ ეგვიპტის ფარაონის მიერ და ცხოვრობდნენ გაუსაძლის პირობებში. ერთხელაც ეგვიპტის ფარაონს გრძნეულებმა აცნობეს, რომ ისრაელიანთა მოდგმაში დაიბადებოდა კაცი, რომელიც საშინელ საფრთხეს შეუქმნიდა მთელ ეგვიპტეს. ამიტომაც ფარაონმა ამოწყვიტა ისრაელიანთა ყველა პირმშო, მაგრამ მოსე, ის რჩეული პირმშო სასწაულებრივად გადარჩა, ის მდინარეში მცურავ კალათაში იპოვა, ეგვიპტელმა დედოფალმა და გაზარდა როგორც შვილი. როცა წამოიზარდა მოსე, მას გამოეცხადა იეღოვა და ამცნო ღვთაებრივი მისიის შესახებ, რომლის თანახმადაც მას (მოსეს) ებრაელები ფარაონის ტყვეობისაგან უნდა გაენთავისუფლებინა. მოსემ დაუჯერა იეღოვას და მისით გამხნევებულმა ეგვიპტელ ფარაონს მოსთხოვა ებრაელთა განთავისუფლება, მაგრამ ფარაონმა უარი უთხრა. ამიტომაც მოსეს მოუწია მთელი რიგი სასწაულების ჩატარება, რაც 10 წყევლის ეგვიპტელთა თავზე დატეხვაში გამოიხატა და ყველაფერ ამას მოსე აკეთებდა იეღოვას დახმარებით. ჩვენ შეგვიძლია დავასკვნათ, რომ მოსემ ილდაბაოთ-სატანაილის ძალით, მოწამლა ეგვიპტის წყალი, წყალში მიკრობული წითელი წყალმცენარეების გამრავლება იწვევს; წყლის გაწითლებას და თევზების დახოცვას და გომბეშოთა კატასტროფულ გამრავლებას, შემდეგ ისინიც იხოცებიან და რადგან მწერებს არავინ ჭამს ისინი კატასტროფულად მრავლდებიან, მათ მოაქვთ სნეულება. ჭირმა მოკლა ეგვიპტელები, რადგან დაინფიცირებული ხორბალი ჭამეს, ხორბალი რაღა თქმა უნდა მოსემ მოაჯადოვა ე.ი. მოწამლა იეღოვას ძალის გამოყენებით. აგრეთვე უნდა აღინიშნოს რომ ეგვიპტელნი პირველშობილ ყრმებს უფრო მეტს აჭმევდნენ ვიდრე დანარჩენ ბავშვებს. ამიტომაც მოწამლული ხორბლით დაიხოცნენ პირველშობილნი. ბიბლიაში წერია: „უთხრა უფალმა მოსეს: ახლა მიდიხარ და იცოდე, როცა დაბრუნდები ეგვიპტეში, ფარაონის წინაშე მოახდენ ყველა სასწაულს, რომელიც ხელში ჩაგიდევი. გულს გავუსასტიკებ ფარაონს და არ გაუშვებს ხალხს“ (გამოსვლა, თავი 4, სტროფი 21). „გულს გავუსასტიკებ ფარაონს, გავამრავლებ ნიშნებსა და სასწაულებს ეგვიპტის ქვეყნად“ (გამოსვლა, თავი 7, სტროფი 3). „გაუსასტიკა გული უფალმა ფარაონს და არ უსმინა მათ, როგორც ნათქვამი ქონდა უფალს“ (გამოსვლა, თავი 7, სტროფი 13). „უთხრეს გრძნეულებმა ფარაონს: ეს ღვთის ხელია! გაუსასტიკდა გული ფარაონს და არ შეისმინა მათი, როგორც ნათქვამი ქონდა უფალს“ (გამოსვლა, თავი 8, სტროფი 19). „გაუსასტიკა გული უფალმა ფარაონს და არ უსმინა მათ ფარაონმა, როგორც ნათქვამი ქონდა მოსესთვის უფალს“ (გამოსვლა, თავი 9, სტროფი 12). „გაუსასტიკდა გული ფარაონს“ (გამოსვლა, თავი 9, სტროფი 35). „უთხრა უფალმა მოსეს: მოუღერე ხელი ეგვიპტის ქვეყანას კალიის გამოსახმობად და შეესიოს კალია ეგვიპტის ქვეყანას; გადაჭამოს ქვეყნის მთელი ბალახი, რაც სეტყვას გადაურჩა“ (გამოსვლა, თავი 10, სტროფი 12). „გაუსასტიკა უფალმა გული ფარაონს“ (გამოსვლა, თავი 10, სტროფი 20). „გაუსასტიკა უფალმა გული ფარაონს“ (გამოსვლა, თავი 10, სტროფი 27). აქედან გამომდინარე ცხადია ერთადერთი რამ, კერძოდ ის რომ ბიბლიური მამაღმერთი ესაა არაადეკვატური სადისტი არსება, იმის მაგივრად რომ ფარაონს გული მოულბოს და სიკეთე და სიყვარული გაუღვიძოს გულში, ის უსასტიკებს, გულს მას! და რისთვის? რისთვის და თუ ძველ აღთქმას დავუჯერებთ საკუთარი ძალის, ძლევამოსილების დემოსტრირებისათვის თავისი ხალხისა და ეგვიპტელთა წინაშე. აშკარაა რომ ლოგიკური და რაციონალური იქნებოდა სხვაგვარი პოლიტიკა, ჯერ ერთი იეღოვა (ბიბლიური უფალი ღმერთი) გულს უსასტიკებს ფარაონს და ამას საკუთარი პირით აღიარებს ე.ი. ის რომ ეგვიპტის ფარაონი არ ეპუება მოსეს და არ უშვებს ისრაელიანებს, არის არა ფარაონის, არამედ ბიბლიური უფალი ღმერთის ბრალი. მესამეც ის ისრაელიანებს აღუთქვამს იმ მიწას, რომელიც მათ არ ეკუთვნით და სადაც სულ სხვა ხალხები ცხოვრობენ, ისრაელიანებმა იეღოვას (ბიბლიური მამაღმერთის) და მისი ყურმოჭრილი მონის, მოსეს წაქეზებით 10 ერი მოსპეს(!). ელოჰიმი იეჰოვა და მოსე არიან არაადეკვატური სადისტი სოციოპათი, ფსიქოპათი, რასისტი, ქსენოფობები. ბიბლიურმა ღმერთმა ფარაონს გული იმიტომ გაუსასტიკა და თან არაერთხელ, რომ მას სურდა თავისი შემზარავი ძალისა და მრისხანების დემონსტრირება ეგვიპტელთა წინაშე, ეს იყო უბრალო „მარიაჟობა“ და მეტი არაფერი! ბიბლიურ უფალ ღმერთს სურდა დათრგუნულ და გვემულ ეგვიპტელთა წინაშე წარმოჩენილიყო როგორც შემზარავი, მრისხანე და ძლევამოსილი ტირანი, დესპოტი და დიქტატორი, მას სურდა ეგვიპტელთათვის ტკვილისა და ტანჯვის მიყენება და მათი ტანჯვა-წამებით დატკბობა და გართობა. ბიბლიურ „ღმერთს“ არ აინტერესებდა პრობლემის გადაჭრის მარტივი გზები, მას არ შეეძლო ფარაონისთვის შთაეგონებინა სიყვარული, ჰარმონია, მოწყალება და თანაგრძნობა, რადგანაც ყველაფერი ეს მას უბრალოდ არ გააჩნია! მას არ შეეძლო ფარაონისთვის გული მოელბო, რადგანაც თავად ის არის უგულო და შემზარავად სასტიკი. ბიბლიურ ღმერთს უნდოდა რაც შეიძლება დაეტანჯა ეგვიპტელები და გაეწვალებინა ებრაელებიც, იმ მიზეზის გამო, რომ ეს „პროცესი“ მას „ართობდა“ და „ახარებდა“. ბუნებრივია რომ ნარცისიზმით შეპყრობილ სადისტს არ შეეძლო მოქცეულიყო სხვაგვარად, რადგანაც იგი (ბიბლიური „ღმერთი“) მიიჩნევდა, რომ ეგვიტელთა დატანჯვა და გაწამება წარმოადგენდა მისი ერთადერთ ჭეშმარიტ ღმერთად დეკლარილებისა და მანიფესტირების ყველაზე საუკეთესო და ერთადერთ გზას. ამ არსებამ საკუთარი თავის ერთადერთ ჭეშმარიტ ღმერთად დეკლარაცია და მანიფესტაცია მოახდინა ეგვიპტელი ხალხის დაჯოჯოხეთებით და ფარაონის აზრებითა და ფსიქიკით სადისტურ-სოციოპათიური მანიპულირებით. ბიბლიურ „შემოქმედს“ უნდოდა რომ თავისი „ძლიერება და დიდებულება“ შემზარავი ქმედებებით წარმოეჩინა, ის მიიჩნევდა, რომ ეგვიტელთა დაშინება და გაწვალება იყო საუკეთესო გზა, რათა მათ იგი ჭეშმარიტ ღვთაებად ეღიარებინათ. ამ არსებისთვის უდანაშაულო ხალხის დატანჯვა იყო თვითდამკვიდრების მეთოდი. ბუდა არ უსასტიკებს ადამიანებს გულს, როგორც ამას ბიბლიური „უფალი“ აკეთებს, ბუდა თითოეულ ცოცხალ არსებას შთააგონებს სიყვარულსა და თანაგრძნობას, ერთხელ ბუდამ კაციჭამია ყაჩაღი თავისი სათნოებით ბუდისტ ბერად მოაქცია, ბუდამ მას სიკეთე შთააგონა და მისი ცნობიერება განკურნა, ბიბლიური „ღმერთი“ რას აკეთებს? ის „გულს უსასტიკებს“ და ეს არსება არის ღმერთი? ბიბლიური ელოჰიმები: იეჰოვა, საბაოთი, ადონაი და ა.შ. სინამდვილეში არიან სივრცეთაშორის სივრცეში, სუბასტრალურ სამყაროში მცხოვრები რეფტილოიდი-მანიპულატორები, რომლებსაც გნოსტიკოსები კენომას არქონტებს (წყვდიადის მთავრებს) უწოდებდნენ, ამ ელოჰიმებს არ გააჩნიათ პოზიტიური აზრები და ემოციები, მათ არ გააჩნიათ თანაგრძნობა, მოწყალება, უანგარო სიყვარული, ჰარმონია, ემპათია, შემწყნარებლობა, მიმტევებლობა, თავმდაბლობა, სინაზე, სიმშვიდე და სხვა დადებითი ემოციური ენერგოვიბრაციები, ბიბლიაში პირდაპირ ჩანს, რომ ეს არსებები ფლობენ მხოლოდ ნეგატიურ ემოციურ ენერგოვიბრაციებს, უარყოფით აზრებსა და ემოციებს, მათ გააჩნიათ მხოლოდ დაბალი ფსიქომენტალური ენერგოვიბრაციული ველი, ეს არსებები არიან სუბასტრალური სივრციდან (განზომილებიდან) მოსული ენერგოვამპირები, ფსიქომენტალური, ფსიქოფიზიოლოგიური და ფსიქოემოციური ენერგეტიკული პარაზიტები და წურბელები! რატომ „გაუსასტიკა გული“ ელოჰიმმა იეჰოვამ ფარაონს? რატომ მოუვლინა მან თავისი ერთგული მონის მოსეს თანამონაწილეობით ეგვიპტელებს ათი წყევლა? რატომ გაწყვიტა და ამოხოცა ბიბლიურმა ელოჰიმმა ათასობით უდანაშაულო პირმშო ეგვიპტის ქვეყანაში? რა იყო ამისი მიზეზი? ნუთუ არ არსებობდა სხვა გზა? არ შეიძლებოდა, რომ სხვაგვარად მოქცეულიყო? პასუხი მარტივია! რაღა თქმა უნდა არ შეეძლო! რადგანაც ეს მისი ბუნების საწინააღმდეგო იქნებოდა! მან გააკეთა ის, რაც შეეძლო და არა ის რაც შესაძლებელი იყო და იქნებოდა პრობლემის გადაწყვეტის საუკეთესო ვარიანტი! ბიბლიაში წერია: „შუაღამისას მოაკვდინა უფალმა ყოველი პირმშო ეგვიპტის ქვეყანაში, ტახტზე მჯდომარე ფარაონის პირმშოდან დილეგში მჯდარი პატიმრის პირმშომდე და პირუტყვის ყოველი პირველმოგებული“ (გამოსვლა, თავი 12, სტროფი 29). რას ნიშნავს ეს? ეს ნიშნავს იმას რომ ის ელოჰიმი, ის „უფალი ღმერთი“ რომელიც მოსეს „ეხმარებოდა“, წარმოადგენს უმდაბლესი ფსიქომენტალური ენერგოვიბრაციის არსებას, მოსულს სუბასტრალური სივრცეთაშორისი სივრციდან! რატომ გააკეთა მან ეს? იმიტომ, რომ მას განზრახული ჰქონდა ეგვიპტელთათვის მიეყენებინა მაქსიმალური ტკივილი და ფიზიკური და ფსიქოემოციური ტანჯვა-წამებით ისინი ჩაემწყვდია ფიზიკური ცნობიერების ჭუპრში, უმდაბლესი ენერგოვიბრაციის ციხეში, მასობრივი ხოცვა-ჟლეტით ანუ გენოციდით მოეწყვიტა ეგვიპტელები თავდაპირველ სულიერ ცნობიერებას, ერთიან სულიერ ცნობიერებას! გადაეყვანა ეგვიპტელები მაღალი ენერგოვიბრაციული ფაზიდან უმდაბლესში! როგორ? როდესაც ადამიანი განიცდის დადებით ემოციებს, როდესაც ადამიანი ახდენს მხოლოდ პოზიტიური აზრების გენერაციას, აკუმულირებას და კულტივირებას, როდესაც ადამიანი ავითარებს საკუთარ თავში შემწყნარებლობას და მოთმინებას, როდესაც იგი ფიზიკურად და სიტყვიერად ეხმარება გასაჭირში მყოფ სხვა ცოცხალ არსებებს და შესტკივა მათ ტანჯვაზე გული, ასეთ დროს ადამიანი გადადის ამაღლებულ პოზიტიურ სულიერ ენერგოვიბრაციულ მდგომარეობაში და მისი ინდივიდუალური გონება, ინტელექტი და მენტალური ცნობიერება სცილდება მატერიის, ფიზიკური მატერიალური სხეულის დაბალ ენერგოვიბრაციულ ცნობიერებას, გონების ენერგოვიბრაციულ ციხეს, ამ დროს მისი სხეული და გონება გამოჰყოფენ დადებით ენერგიას, რომელიც ზეგავლენას ახდენს გარშემომყოფ ადამიანებზე და სხვა ცოცხალ არსებებზე, ასეთ შემთხვევაში იქმნება დადებითი ენერგიის ვიბრაციული მატრიცა, ვიბრაციული კოლექტიური ველი, მაგრამ როდესაც ადამიანი ახდენს უარყოფითი ემოციების და აზრების გენერაციას, აკუმულირებას და კულტივირებას, როდესაც ადამიანი იტანჯება და განიცდის ტკივილს, როდესაც ადამიანი ილანძღება, იგინება, წუწუნებს, კვნესის, ოხრავს განუწყვეტლივ, ცდილობს მიაყენოს ფიზიკური და სიტყვიერი ზიანი სხვა ცოცხალ არსებებს, როდესაც მისთვის სულერთია სხვისი ტკივილი და ტანჯვა და ავითარებს საკუთარ არსებაში ცრუ ეგოს ანუ პიროვნულ ეგოიზმს, ასეთ დროს ადამიანი ახშობს თავის სულიერ ცნობიერებას, ერთიან ღვთაებრივ ცნობიერებას, ის წყდება ღვთაებრივ ცნობიერებას, რომელიც იმანენტურია კოსმოსთან მიმართებაში და ჩაქსოვილია მის თითოეულ სუბატომსა და კვანტში, ადამიანი მაღალი სულიერი ღვთაებრივი ენერგოვიბრაციული მდგომარეობიდან ეშვება ძირს წუილ-წუილით, როგორც მეტეორიტი, ეშვება და იძირება, ემწყვდევა და იკეტება ფიზიკურ ცნობიერებაში, სხეულის ცნობიერებაში, უმდაბლეს ფსიქოფიზიკურ ენერგოვიბრაციულ მდგომარეობაში. როდესაც ადამიანი ხდება უმდაბლეს ენერგოვიბრაციულ რეჟიმში ჩამწყვდეული და ჩაკეტილი, როდესაც იგი იტანჯება და განიცდის ფიზიკურ და ფსიქიკურ ტკივილს, ის საკუთარი სხეულიდან და გონებიდან გამოჰყოფს და ასხივებს ტანჯვისა და ტკივილის ენერგიას – გავახს, ეს არის ის უმდაბლესი ენერგოვიბრაციული ენერგია, ის ფსიქოფიზიკური და ფსიქომენტალური ენერგია, ცხოველური, უმდაბლესი ნეგატიური ემოციების და აზრების ენერგია, რომელიც შეესაბამება და შეესატყვისება ბიბლიური ელოჰიმების ენერგოვიბრაციულ კვანტურ ველს და რომლითაც ეს არსებები იკვებებიან, როგორც ენერგეტიკული ფსიქომენტალური პარაზიტები! აი რაშია საქმე! სასიკვდილო აგონიაში მყოფი მომაკვდავი ადამიანი და ადამიანი რომელიც დასტირის სასიკვდილო აგონიაში ჩავარდნილ, მომაკვდავ, თავის ოჯახის წევრს და ახლობელს, გამოჰყოფს და ასხივებს გავახს (ტანჯვისა და ტკივილის ფსიქიკურ ენერგიას)! ხვდებით მაინც რა ფსიქიკური და მენტალური ზეგავლენა მოახდინა ეგვიპტელებზე ათმა წყევლამ? ხვდებით მაინც თუ რა ფსიქიკურ და მენტალურ მდგომარეობაში იქნებოდნენ ეგვიპტელები? ჯერ იყო და წყალი იქცა სისხლად (გამოსვლა 7-17), შემდეგ ამოწყდნენ თევზები (გამოსვლა 7-18), შემდეგ მთელ ეგვიპტეს გომბეშოები შეესივნენ (გამოსვლა 8-2), შემდეგ მთელ ეგვიპტეს მუმლი შეესია (გამოსვლა 8-16), შემდეგ მთელ ქვეყანას ბუზანკალი შეესია (გამოსვლა 8-24), შემდეგ მთელ ეგვიპტეს დაემართა ჭირი (გამოსვლა 9-3), შემდეგ იყო სეტყვა (გამოსვლა 9-18), შემდეგ იყო კალიების შესევა (გამოსვლა 10-4), შემდეგ ეგვიპტეში რამოდენიმე დღიანი წყვდიადი ჩამოდგა, ისეთი, რომ ადამიანები ერთმანეთს ვერ ხედავდნენ (გამოსვლა 10-22), საბოლოოდ კი პირმშოების ამოხოცვა (გამოსვლა 12-29), და თქვენ გგონიათ, რომ ეს ეგვიპტელების ფსიქიკაზე, მათ აურაზე და მენტალურ მეზე არავითარ ზეგავლენას არ მოახდენდა? გამოფხილზდით! ამ ათმა წყევლამ, განსაკუთრებით კი მეათემ, მთელი ეგვიპტე ტანჯვითა და ტკივილით აავსო და დააჯოჯოხეთა! წარმოგიდგენიათ მაინც რამდენ, რამხელა მოცულობის, რა რაოდენობის უარყოფით (ნეგატიურ) ფსიქომენტალურ ენერგიას ანუ გავახს გამოჰყოფდნენ და გამოასხივებდნენ ისინი?! უზარმაზარი რაოდენობით გავახი გამოიყო მაშინ! და ეს უზარმაზარი ენერგია შთანთქეს ბიბლიურმა ელოჰიმებმა ანუ არქონტებმა! ელოჰიმმა იეჰოვამ სპეციალურად დაავალა მოსეს მოევლინებინა ეგვიპტელთათვის ათი წყევლა და ყოველმხრივ ეხმარებოდა კიდეც, ამის მიზეზი ის იყო, რომ მას და დანარჩენ ელოჰიმებს განზრახული ჰქონდათ „მოეწველათ“ ეგვიპტელები ანუ მიეყენებინათ მათთვის ტანჯვა და ტკივილი რათა მათ გამოეყოთ გავახი, რომელიც იყო მათი საკვები! ბიბლიური ელოჰიმებისთვის კაცობრიობა არის გავახის (ტანჯვის ენერგიის) მწარმოებელი ფერმა და სხვა არაფერი! გავახს, როგორც ცნობილია, აწარმოებენ რაჯასის და ტამასის მოდუსების ზეგავლენის ქვეშ მყოფი ადამიანები, მაგრამ რაჯასი და ტამასი არ არის ადამიანის ბუნებრივი მდგომარეობა, ადამიანის ბუნებრივი მდგომარეობა არის სატვა ანუ ჰარმონია, თანაგრძნობა, მოწყალება, სიყვარული, სიმშვიდე და ა.შ. ადამიანი და ბრაჰმანი (კოსმიური ღმერთი) არის ერთი და იგივე, ადამიანი და ბრაჰმანი განუყოფელნი არიან, ადამიანის ჭეშმარიტი მე არის ბრაჰმანი. საბოლოოდ ფარაონს მოუწია ებრაელთა განთავისუფლება, მაგრამ როდესაც ებრაელები წითელ ზღვაზე გადადიოდნენ, ფარაონმა კვლავ გადაიფიქრა და ჯარი დაადევნა ებრაელებს, მაგრამ მოსემ იეღოვას ძალით ზღვაში ჩაძირა და ჩანთქა ეგვიპტელთა ჯარი. შემდეგ კი უფაბნოში 40 წლიანი ხეტიალის შემდეგ მიაღწიეს აღთქმულ ქვეყანას და იქ დასახლდნენ. მაგრამ უკანასკნელი თანამედროვე მეცნიერული გამოკვლევების თანახმად (რომლებიც ჩაატარეს მეცნიერებმა - მარკ შვარცმა, რიჩარდ გებრიელმა, დევიდ ჯორჯმა, აარონ შუგარმა, სტივენ ვეინგარტნერმა, ბილ ბრაუნმა, დევიდ ერიქსონმა, ჰელენ ბონდმა და ა.შ.), ებრაელნი არ ყოფილან მონები (!), არამედ დაქირავებული მუშაკები, ისინი იყვნენ სრულებით თავისუფალი ადამიანები რომლებიც იღებდნენ საკმაოდ დიდ ხელფასს ეგვიპტის ხელისუფლებისაგან. მრავალი ებრაელი მაღალ სახელმწიფო პოსტებსაც კი იკავებდა, ეს დამტკიცებულია მეცნიერულად. ბიბლიის თანამედროვე თარგმანში ებრაელები მოხსენიებული არიან როგორც მონები, მაგრამ ორიგინალში წერია სიტყვა „ავადიმ“, რაც ნიშნავს არა მონას, არამედ დაქირავებულ მუშას. ერთ დღესაც ებრაელები უბრალოდ აჯანყდნენ და კბილებამდე შეიარაღებულებმა ააოხრეს და გადაწვეს, სრულებით გაძარცვეს მთელი ჩრდილოეთი ეგვიპტე, ისე რომ მოსახლეობის უმეტესობა ამოწყვიტეს, რაღა თქმა უნდა განრისხებულმა ფარაონმა ჯარის გადარჩენილი ნაწილი დაადევნა. ბიბლიაში წერია: „დარაზმულები ამოვიდნენ ისრაელიანები ეგვიპტიდან“ (გამოსვლა 13-18). ბიბლიაში გარკვევით წერია თუ როგორ გაძარცვეს კბილებამდე შეიარაღებულმა ებრაელებმა ეგვიპტელები, გამოსვლის წიგნი მოგვითხრობს: „მოსეს სიტყვისამებრ მოიქცნენ ისრაელიანები: ინათხოვრეს ეგვიპტელთაგან ვერცხლისა და ოქროს ჭურჭელი და სამოსელი.“ (გამოსვლა 12-35), „მადლი აპოვნინა უფალმა ხალხს ეგვიპტელთა თვალში და მათაც ათხოვეს. ასე გაძარცვეს მთელი ეგვიპტე.“ (გამოსვლა 12-36), უკაცრავად, მაგრამ რას ნიშნავს „მადლი აპოვნინა უფალმა ხალხს ეგვიპტელთა თვალში“? ეს არის აშკარა რელიგიური დემაგოგია, თუ კარგად დავფიქრდებით და ლოგიკურად და რაციონალურად გავაანალიზებთ, მიხვდებით, რომ ეგვიპტელები, რომლებსაც ჭირის დღესავით ეზიზღებოდათ ებრაელები, მათ არაფერს არ „ათხოვებდნენ“, ჯერ ერთი რას ნიშნავს „ათხოვეს“? მეორეც როგორ „ათხოვეს“ ეგვიპტელებმა ებრაელებს ოქროსა და ვერცხლის ჭურჭელი და სამოსი? ხვდებით მაინც რა სისულელე წერია? მესამეც, ებრაელები სამუდამოდ მიდიოდნენ ეგვიპტიდან და რანაირ „თხოვებაზე“ იყო საუბარი საერთოდ? თხოვება არის როდესაც მეგობარს ან მეზობელს ათხოვებ მცირე ხნით რაღაც ნივთს ან ფულად თანხას ასესხებ, ხოლო როდესაც ადამიანთა მთელი ჯგუფი, რომელიც ქვეყნიდან მიდის, ქვეყნის მოსახლეებს თხოვს ოქროს და ვერცხლის ჭურჭელს და სამოსელს, ეს უკვე „თხოვება“ აღარაა, მეოთხეც, ორიგინალში წერია ებრაული სიტყვა „ნიცაელ“, რაც ითარგმნება, როგორც „გაძარცვა“, ეს იმას ნიშნავს, რომ ებრაელებმა გაძარცვეს ეგვიპტელები და როგორ მოახერხებდნენ ისინი ამას? შიშველი ხელებით? რაღა თქმა უნდა არა! ისინი შეიარაღებულნი იყვნენ! აი როგორ შეძლეს ეს! ყველაფერს თავი რომ დავანებოთ, ბიბლიის გამყალბებელს აშკარად გამოეპარა სიტყვა „გაძარცვეს“, ჯერ წერია, რომ მათ ინათხოვრეს, მერე კი პირდაპირ წერია რომ: „ასე გაძარცვეს მთელი ეგვიპტე.“, კი მაგრამ ეს რას უნდა ნიშნავდეს? ხვდებით რამეს მაინც „პატივცემულო“ ფანატიკოსებო? ჭეშმარიტება მარტივია! ებრაელებმა გაძარცვეს ეგვიპტელები, როგორც ამას მეცნიერები ამბობენ! ბიბლიაში წერია, რომ ებრაელები ეგვიპტეში ოთხას ოცდაათი წელი ცხოვრობდნენ, ბიბლია ამბობს: „ოთხას ოცდაათი წელი ცხოვრობდნენ ისრაელიანები ეგვიპტეში.“ (გამოსვლა 12-40), მეცნიერთა კვლევების თანახმად, ებრაელები ანუ „ისრაელიანები“ ეგვიპტეში, კერძოდ ჩრდილო-აღმოსავლეთით მდებარე გოშანის დაბლობში მივიდნენ ქანაანის ჩრდილო-აღმოსავლეთით მდებარე პატარა ქალაქი სახელმწიფოდან, ჯერ კიდევ აბრაამის დროს, ხოლო თავად აბრაამი და მისი ხალხი ქანაანის ჩრდილო-აღმოსავლეთ რეგიონში მივიდნენ ქალდეადან, ქალდეველთა ქვეყნიდან (ძვ. წ. – ით 500-400 წლებში), რომელიც მდებარეობდა თანამედროვე ერაყის სამხრეთ-აღმოსავლეთ რეგიონში, ქუვეითთან ახლოს. მეცნიერთა კვლევებით, ებრაელები ეგვიპტეში ცხოვრობდნენ როგორც ე.წ. „ხაბირუები“, ესენი იყვნენ დაქირავებული ჯარისკაცები, აგრეთვე ფერმერები და მშენებლები, უმეტეს წილად ჯარისკაცები, მაგრამ როდესაც ეგვიპტეში გამეფდა რამზეს მეორე, მან ებრაელებში დაინახა სამხედრო საფრთხე, მან იფიქრა, რომ ისინი არ იყვნენ საიმედო ხალხი, მან იფიქრა, რომ როდესაც მტერი ეგვიპტეში შემოიჭრებოდა, იყო იმის დიდი შანსი, რომ ებრაელები უღალატებდნენ ეგვიპტელებს, პირს შეკრავდნენ მტერთან და გაანადგურებდნენ ეგვიპტეს და ამის გამო „ხაბირუები“ ჩამოაქვეითა და რიგით მშენებელ მუშებად განაწესა, რაც რაღა თქმა უნდა ამაყ ებრაელებს არ მოეწონათ, თავიდან ისინი ბოღმას გულში იმარხავდნენ მაგრამ საბოლოოდ გადაწვეს და გაძარცვეს მთელი ჩრდილოეთი ეგვიპტე, ამოხოცეს მოსახლეობის უდიდესი ნაწილი და ნაქურდალით სინაის უდაბნოში გაიქცნენ.

მსაჯულთა წიგნში, რომელიც შედის ძველ აღთქმაში, წერია იმის შესახებ, თუ როგორ ხოცავდნენ და იმონებდნენ ე.წ. „ღვთის რჩეული ერი“ ანუ ებრაელები (ისრაელიანები) სხვა ხალხებს ანუ მათი პრიმიტიული მონოთეისტურ-სადისტური გაგებით ე.წ. „წარმართებს“. მაგალითაც მსაჯულთა წიგნის პირველ თავში ნახსენებია თუ როგორ დახოცეს ებრაელებმა 10 000 ქანაანელი და ფერიზეველი, ხოლო მესამე თავში წერია თუ როგორ გაჟლიტეს 10 000 მოაბელი და ა.შ. მსაჯულთა წიგნში პირდაპირ არის ნათქვამი, რომ ებრაელებს მათი „ღმერთისგან“ ჰქონდა აღებული ქანაანში და მის შემოგარენში მცხოვრები „წარმართი“ ხალხების დახოცვის ან აყრის „ნებართვა“. ბიბლიური „უფალი“ ებრაელებს აქეზებდა და შთააგონებდა არ მიეღოთ თავიანთ გარშემო მცხოვრები „წარმართების“ ღმერთები და დაენგრიათ მათი „წარმართული“ ტაძრები, დაემსხვრიათ მათი „კერპები“ და მოესპოთ მათი სამსხვერპლოები. ქანაანელები და სხვანი იმიტომ იყვნენ „ცუდები“ და „ბოროტები“ თურმე, რადგანაც „სხვები“ იყვნენ და ებრაელთა ციურ ეგომანიაკს არ უმღეროდნენ დითირამბებს. ბიბლიაში წერია: „იესოს სიკვდილის შემდეგ ჰკითხეს ისრაელიანებმა უფალს: რომელი ჩვენგანი გავიდეს პირველი ქანაანელებთან საომრად?“ (მსაჯულთა წიგნი 1-1). „თქვა უფალმა: იუდა გავიდეს. აჰა, ხელში ჩამიგდია მისთვის ეგ მიწა.“ “ (მსაჯულთა წიგნი 1-2). „უთხრა იუდამ თავის ძმას სიმონს: გამომყევი ჩემს წილხვდომილში, ერთად ვეომოთ ქანაანელებს. მერე მე გამოგყვები შენს წილხვდომილში. და გაჰყვა სიმონი.“ (მსაჯულთა წიგნი 1-3). „გავიდა იუდა და უფალმა ხელში ჩაუგდო ქანაანელები და ფერიზელები. ამოხოცეს ისინი ბეზეკში - ათი ათასი კაცი.“ (მსაჯულთა წიგნი 1-4). ბეზეკშივე შეეყარნენ ადონი-ბეზეკს. შეებნენ და დაამარცხეს ქანაანელები და ფერიზელები.“ (მსაჯულთა წიგნი 1-5). „უკუიქცა ადონი-ბეზეკი, დაედევნენ, შეიპყრეს და ხელებზე და ფეხებზე ცერები დააჭრეს.“ (მსაჯულთა წიგნი 1-6). „თქვა ადონი-ბეზეკმა: სამოცდაათი მეფე, ხელებზე და ფეხებზე ცერები რომ დავაჭერი, ჩემი სუფრის ქვეშ აგროვებდა ნამვსრევს. რასაც ჩავდიოდი, იგივე მომაგო ღმერთმა. წაიყვანეს იგი იერუსალიმში და იქ მოკვდა.“ “ (მსაჯულთა წიგნი 1-7). „შეუტიეს იუდიანებმა იერუსალიმს, აიღეს, მახვილით მოსრეს და ცეცხლს მისცეს ქალაქი.“ (მსაჯულთა წიგნი 1-8). „მერე ჩავიდნენ იუდიანები მთის, სამხრეთისა და ბარის ქანაანელებთან საომრად.“ (მსაჯულთა წიგნი 1-9). „გაილაშქრა იუდამ ხებრონში მცხოვრებ ქანაანელებზე (უწინ ჰებრონს კირიათ-არბა ერქვა); დაამარცხეს შეშაი, ახიმანი და თალმაი.“ (მსაჯულთა წიგნი 1-10). „იქიდან დაბირის მცხოვრებლებზე გაილაშქრა (უწინ დაბირს კირიათ-სეფერი ერქვა).“ (მსაჯულთა წიგნი 1-11). „თქვა ქალებმა: ვინც დაამარცხებს და აიღებს კირიათ-სეფერს, ცოლად მიმიცია მისთვის ჩემი ასული ყაქსა.“ (მსაჯულთა წიგნი 1-12). „ღოთენიელმა, ქალების უმცროსი ძმის კენაზის ძემ, აიღო ქალაქი და ქალებმა ცოლად მისცა მას თავისი ასული ყაქსა.“ (მსაჯულთა წიგნი 1-13). „ვიდრე შინ გაემგზავრებოდნენ, ცოლმა დაარიგა ღოთენიელი და თავისი მამისაგან მიწა გამოათხოვინა. თვითონ კი ჩამოხდა სახედრიდან და როცა ქალებმა ჰკითხა, რა გინდაო,“ (მსაჯულთა წიგნი 1-14). „მიუგო: მომეცი კურთხევა, რაკი ურწყავ მიწას მაძლევ, ბარემ წყალსატევვბიც მომეცი. შეუსრულა სათხოვარი. მისცა ქალებმა ზემო წყალსატევები და ქვემო წყალსატევები.“ (მსაჯულთა წიგნი 1-15). „მოსეს სიმამრის, იოთორ კენიელის შთამომავლებიც თან ამოჰყვნენ იუდიანებს ფინიკთა ქალაქიდან იუდას უდაბნოში, რომელიც არადის სამხრეთით მდებარეობს. მოვიდნენ და ადგილობრივ ხალხში ჩასახლდნენ.“ (მსაჯულთა წიგნი 1-16). „გავიდა იუდა თავის ძმასთან სიმონთან ერთად. დაამარცხეს ცეფათის ქანაანელები, ააოხრეს ქალაქი და უწოდეს ხორმა (ნაოხარი).“ (მსაჯულთა წიგნი 1-17). „აიღო იუდამ ღაზა და მისი შემოგარენი, ასკალონი და მისი შემოგარენი, ყეკრონი და მისი შემოგარენი, აშდოდი და მისი შემოგარენი.“ (მსაჯულთა წიგნი 1-18). „უფალი იყო იუდასთან და მან მთიანეთი დაიმკვიდრა, ბარელები კი ვერ აჰყარა, რადგან მათ რკინის ეტლები ჰქონდათ.“ (მსაჯულთა წიგნი 1-19). „მისცეს ხებრონი ქალებს, როგორც მოსესაგან იყო დანაბარები. დაიმკვიდრა მან ყანაკის ძეთა სამი ქალაქი და ყანაკის სამივე ძე აჰყარა იქიდან.“ (მსაჯულთა წიგნი 1-20). „მაგრამ იებუსეველები - იერუსალიმის მკვიდრნი ვერ აჰყარეს ბენიამინიანებმა და იებუსეველები დღემდე ცხოვრობენ იერუსალიმში ბენიამინიანთა გვერდით.“ (მსაჯულთა წიგნი 1-21). „იოსების სახლიც გავიდა ბეთელის წინააღმდეგ და უფალი იყო მასთან.“ (მსაჯულთა წიგნი 1-22). „შეჩერდა და ზვერავდა იოსების სახლი ბეთელს (უწინ ამ ქალაქს ლუზი ერქვა).“ (მსაჯულთა წიგნი 1-23). „დაინახეს მზვერავებმა ქალაქიდან გამომავალი კაცი, შეიპყრეს და უთხრეს: გვიჩვენე ქალაქში შესასვლელი და წყალობას გიზამთ.“ (მსაჯულთა წიგნი 1-24). „უჩვენა კაცმა ქალაქში შესასვლელი. მახვილით მოსრეს ქალაქი, ხოლო ის კაცი და მთელი მისი სახლობა გაუშვეს.“ (მსაჯულთა წიგნი 1-25). „წავიდა ის კაცი ხეთელების ქვეყანაში. ააშენა იქ ქალაქი და უწოდა ლუზი. ეს სახელი ჰქვია მას დღემდე.“ (მსაჯულთა წიგნი 1-26). „მენაშემ ვერ აჰყარა ბეთ-შეანი თავისი სოფლებითურთ, ვერც თაყანაქი თავისი სოფლებითა და მცხოვრებლებითურთ, ვერც დორი თავისი სოფლებითა და მცხოვრებლებითურთ, ვერც იბლეყამი თავისი სოფლებითა და მცხოვრებლებითურთ, ვერც მეგიდო თავისი სოფლებითურთ. დარჩნენ და ცხოვრობდნენ ქანაანელები ამ მიწაზე.“ (მსაჯულთა წიგნი 1-27). „როცა მომძლავრდა ისრაელი, დახარკა ქანაანელები, აყრით კი ვერ აჰყარა.“ (მსაჯულთა წიგნი 1-28). „ეფრემმა ვერ აჰყარა გაზერის ქანაანელები, ცხოვრობდნენ ქანაანელები გაზერში მათ გვერდით და ხარკს უხდიდნენ.“ (მსაჯულთა წიგნი 1-29). „ზაბულონმა ვერ აჰყარა კიტრონელები და ნაქლოლელები, ცხოვრობდნენ ისინი მათ გვერდით და მისი მოხარკენი შეიქნენ.“ (მსაჯულთა წიგნი 1-30). „აშერმა ვერ აჰყარა ყაქოელები, რომლებიც ხარკს უხდიდნენ, ვერც დორელები და სიდონელები, ვერც ახლაბელები, აქზიბელები, ქელბელები, აფიკელები და რექობელები.“ (მსაჯულთა წიგნი 1-31). „ცხოვრობდა აშერი იქაურ ქანაანელებს შორის, რადგან ვერ აჰყარა ისინი.“ (მსაჯულთა წიგნი 1-32). „ნაფთალიმ ვერ აჰყარა ბეთ-შემეში და ბეთ-ანათი; ცხოვრობდა იქაურ ქანაანელებს შორის. ბეთ-შემეშელებიც და ბეთ-ანათელებიც მისი მოხარკენი შეიქნენ.“ (მსაჯულთა წიგნი 1-33). „ამორეველებმა მთებში შეიმწყვდიეს დანელები და ბარად არ ჩამოუშვეს.“ (მსაჯულთა წიგნი 1-34). „დარჩნენ და ცხოვრობდნენ ამორეველები ქარ-ქერესში, სადაც დათვები და მელებია, აიალონში და შაყალბიმში, მაგრამ იოსების სახლის ხელი მძიმედ დააწვა ამორეველებს და მოხარკედ გაუხდნენ ისინი.“ (მსაჯულთა წიგნი 1-35). „ამორეველების საზღვარი ყაკრაბიმის მაღლობზე, სელაზე და მის მაღლა გადიოდა.“ (მსაჯულთა წიგნი 1-36). „მოვიდა უფლის ანგელოზი გილგალიდან ბოქიმში და ბეთელში ისრაელის სახლთან და თქვა: ასე ამბობს უფალი: გამოგიყვანეთ ეგვიპტიდან და მოგიყვანეთ ამ ქვეყანაში, რომელიც თქვენს მამა-პაპას აღვუთქვი. ვუთხარი, არ დავარღვევ-მეთქი თქვენთან დადებულ აღთქმას უკუნისამდე.“ (მსაჯულთა წიგნი 2-1). „ოღონდ ნუ შეკრავთ-მეთქი კავშირს ამ ქვეყნის ხალხთან, ნუ იწამებთ მათ ღმერთებს, დაამსხვრიეთ მათი კერპები, დაანგრიეთ-მეთქი მათი სამსხვერპლოები. თქვენ კი არ ისმინეთ ჩემი. ეს რა ჩაიდინეთ!“ (მსაჯულთა წიგნი 2-2). „ამიტომაც გეუბნებით: მათ, ვის აყრასაც ვაპირებდი, აღარ ავყრი. აღარ ავყრი მათ თქვენგან, რომ ხუნდებად გექცნენ ისინი, მახედ გექცნენ მათი ღმერთები.“ (მსაჯულთა წიგნი 2-3). „როცა უფლის ანგელოზები ამ სიტყვებს ეუბნებოდა ისრაელიანებს, ხმამაღლა ატირდა ხალხი.“ (მსაჯულთა წიგნი 2-4). „ამიტომ უწოდეს იმ ადგილს სახელად ბოქიმი (მოტირალნი). მსხვერპლი შესწირეს იქ უფალს.“ (მსაჯულთა წიგნი 2-5). „დაითხოვა იესომ ხალხი და წავიდ-წამოვიდნენ ისრაელიანები თავ-თავიანთ სახლებში, თავ-თავიანთ წილხვდომილ ქვეყნებში, რათა დაემკვიდრებინათ იგი.“ (მსაჯულთა წიგნი 2-6). „უფალს ემსახურებოდა ერი იესოს მთელ სიცოცხლეში და უხუცესთა მთელ სიცოცხლეში, რომლებიც იესოს შემდგომ იყვნენ და ნანახი ჰქონდათ ყველა დიადი საქმე, ისრაელისათვის რომ აღასრულა უფალმა.“ (მსაჯულთა წიგნი 2-7). „მოკვდა იესო, ნავეს ძე, უფლის მორჩილი, ას ათი წლისა,“ (მსაჯულთა წიგნი 2-8). „და დამარხეს თავის წილხვდომილში, თიმნათ-სერახში, ეფრემის მთაზე, გაყაშის მთის ჩრდილოეთით.“ (მსაჯულთა წიგნი 2-9). „მთელი ის თაობაც გადავიდა მამა-პაპასთან. მოვიდა სხვა თაობა რომელსაც არ გაეგონა უფალი, არც მისი საქმენი, ისრაელისთვის რომ აღასრულა.“ (მსაჯულთა წიგნი 2-10). „უკუღმართად იქცეოდნენ ისრაელიანები უფლის თვალში და ემსახურებოდნენ ბაალებს.“ (მსაჯულთა წიგნი 2-11). „დაივიწყეს უფალი, თავიანთი მამა-პაპის ღმერთი, რომელმაც ეგვიპტის ქვეყნიდან გამოიყვანა ისინი, მიიქცნენ უცხო ღმერთებისკენ, მეზობელ ხალხთა ღმერთებისაკენ და თაყვანს სცემდნენ მათ.“ (მსაჯულთა წიგნი 2-12). „დაივიწყეს უფალი და ემსახურებოდნენ ბაალებსა და აშთორეთებს.“ (მსაჯულთა წიგნი 2-13). „აღიგზნო უფლის რისხვა ისრაელიანთა მიმართ, ხელში ჩაუგდო ისინი მძარცველებს და აძარცვინა. ხელში ჩაუგდო გარშემორტყმულ მტერს და ვეღარ უმკლავდებოდნენ მათ.“ (მსაჯულთა წიგნი 2-14). „სადაც არ უნდა წასულიყვნენ, ავბედითად წარმართავდა მათ უფლის ხელი, როგორც უთხრა მათ უფალმა და დაემუქრა მათ უფალი. დიდად შეაჭირვა ისინი.“ (მსაჯულთა წიგნი 2-15). „დაუდგინა მათ უფალმა მსაჯულები, რომლებიც მძარცველებისაგან იფარავდნენ მათ.“ (მსაჯულთა წიგნი 2-16). „მაგრამ არც მსაჯულებს უჯერებდნენ, უზნეობდნენ უცხო ღმერთების კვალზე, თაყვანს სცემდნენ მათ და მალევე უხვევდნენ იმ გზიდან, რომლითაც დადიოდა მათი მამა-პაპა, უფლის მცნებათა მორჩილი. ესენი იმათ მსგავსად არ იქცეოდნენ.“ (მსაჯულთა წიგნი 2-17). „მას შემდეგ, რაც მსაჯულები დაუდგინა მათ უფალმა, უფალი იყო მსაჯულთან და მტრებისაგან იფარავდა მათ მსაჯულის სიცოცხლეში. რადგან ებრალებოდა ისინი უფალს, როცა ესმოდა, როგორ გმინავდნენ მჩაგვრელთა და შემავიწროებელთა ხელში.“ (მსაჯულთა წიგნი 2-18). „მაგრამ მოკვდებოდა თუ არა მსაჯული, მამებზე უარესს ჩადიოდნენ, მიიქცეოდნენ უცხო ღმერთებისკენ, ემსახურებოდნენ და თაყვანს სცემდნენ მათ. არ ეშვებოდნენ თავიანთ ბოროტ საქმეს და ურჩობის გზას არ სტოვებდნენ.“ (მსაჯულთა წიგნი 2-19). „აღიგზნო უფლის რისხვა ისრაელის მიმართ და თქვა მან: რაკი ამ ერმა უღალატა ჩემსა და მათ მამაპაპას შორის დადებულ აღთქმას და აღარ მიჯერებს,“ (მსაჯულთა წიგნი 2-20). „აღარ ავყრი მათგან აღარცერთ ამ ხალხს, რომელიც აუყრელი დარჩა იესოს, როცა მოკვდა,“ (მსაჯულთა წიგნი 2-21). „რათა გამოვცადო ისრაელი მათით, დაადგებიან თუ არა უფლის გზას და ივლიან თუ არა იმ გზით, როგორც მათი მამა-პაპა დადიოდა.“ (მსაჯულთა წიგნი 2-22). „ამიტომ იყო, აუყრელი რომ დატოვა ეს ხალხები უფალმა, თავიდანვე რომ არ აჰყარა და არ ჩაუგდო ხელში იესოს.“ (მსაჯულთა წიგნი 2-23). „აი, ის ხალხები, აუყრელი რომ დატოვა უფალმა, რათა გამოეცადა მათით ისრაელიანება, ყველანი, ვინც ვერცერთ ქანაანურ ომს ვერ შეესწრო.“ (მსაჯულთა წიგნი 3-1). „მხოლოდ იმისთვის, რომ შესწრებოდნენ და ესწავლათ ომი ისრაელიანთა შემდგომ თაობებს, რომლებიც უწინდელ ომებს ვერ შეესწრნენ:“ (მსაჯულთა წიგნი 3-2). „ფილისტიმელთა ხუთი სამთავრო და ყველა ქანაანელი, ციდონელი და ხივიელი, ლიბანის მთიანეთში რომ ცხოვრობენ, ბაალ-ხერმონის მთიდან ხამათამდე.“ (მსაჯულთა წიგნი 3-3). „სურდა გამოეცადა ისრაელიანები მათით, ენახა დაიცავდნენ თუ არა უფლის მცნებებს, მოსეს პირით რომ ამცნო მათ მამა-პაპას.“ (მსაჯულთა წიგნი 3-4). „ცხოვრობდნენ ისრაელიანები ქანაანელთა, ხეთელთა, ამორეველთა, ფერიზელთა, ხივიელთა და იებუსეველთა შორის.“ (მსაჯულთა წიგნი 3-5). „ირთავდნენ მათ ქალებს, ათხოვებდნენ თავიანთ ქალებს მათ ვაჟებზე და ემსახურებოდნენ მათ ღმერთებს.“ (მსაჯულთა წიგნი 3-6). „უკუღმართად იქცეოდნენ ისრაელიანები უფლის თვალში, დაივიწყეს უფალი, თავიანთი ღმერთი, და ემსახურებოდნენ ბაალებსა და აშერებს.“ (მსაჯულთა წიგნი 3-7). „რისხვით აღიგზნო უფალი ისრაელის მიმართ, ხელში ჩაუგდო ისინი ქუშან-რიშთაიმს, არამის ორმდინარეთის მეფეს, და მორჩილებდნენ ისრაელიანები ქუშან-რიშთაიმს რვა წელი.“ (მსაჯულთა წიგნი 3-8). „მაშინ შეჰღაღადეს ისრაელიანებმა უფალს და უფალმა გამოუჩინა მათ მხსნელი, რომელმაც იხსნა ისინი: ღოთენიელი, ქალების უმცროსი ძმის, კენაზის ძე.“ (მსაჯულთა წიგნი 3-9). „უფლის სული იყო მასზე და გახდა იგი ისრაელის მსაჯული. გავიდა სალაშქროდ და ხელში ჩაუგდო უფალმა ქუშან-რიშთაიმი, არამის მეფე. სძლია მისმა ხელმა ქუშან-რიშთაიმს.“ (მსაჯულთა წიგნი 3-10). „დაისვენა ქვეყანამ ორმოცი წელი. მერე მოკვდა ღოთენიელი, კენაზის ძე.“ (მსაჯულთა წიგნი 3-11). „კვლავ უკუღმართად იქცეოდნენ ისრაელიანები უფლის თვალში და ამძლავრა უფალმა ისრაელზე ყეგლონი, მოაბის მეფე, რადგან უკუღმართად იქცეოდნენ ისინი უფლის თვალში.“ (მსაჯულთა წიგნი 3-12). შემოიკრიბა მთელი ყამონი და ყამალეკი, დაიძრა, დაამარცხა ისრაელი და აიღო ფინიკ-ქალაქი.“ (მსაჯულთა წიგნი 3-13). „მორჩილებდნენ ისრაელიანები ყეგლონს, მოაბის მეფეს თვრამეტი წელი.“ (მსაჯულთა წიგნი 3-14). „მაშინ შეჰღაღადეს ისრაელიანებმა უფალს და გამოუჩინა მათ უფალმა მხსნელი აჰუდ გერას ძე, ბენიამინელი, ცაცია კაცი. ხარკი გაატანეს მას ისრაელიანებმა ყეგლონთან, მოაბის მეფესთან.“ (მსაჯულთა წიგნი 3-15). „ორლესული ერთწყრთიანი მახვილი გააკეთებინა აჰუდმა და წამოსასხამქვეშ შეიბა მარჯვენა თეძოსთან.“ (მსაჯულთა წიგნი 3-16). „მივიდა და მიართვა ხარკი ყეგლონს, მოაბის მეფეს. ძალზე მსუქანი კაცი იყო ყეგლონი.“ (მსაჯულთა წიგნი 3-17). „როგორც კი ძღვენი მოართვეს, უკან გაისტუმრა ძღვენის მომტანნი.“ (მსაჯულთა წიგნი 3-18). „თავად გილგალის საკერპოდან გამობრუნდა და უთხრა: საიდუმლო სიტყვა მაქვს შენთან, მეფეო! ბრძანა ყეგლონმა: ჩუმად! და ყველა კარისკაცი გარეთ გაიკრიფა.“ (მსაჯულთა წიგნი 3-19). „შევიდა აჰუდი მასთან. საგრილობელ ოთახში იჯდა, ცალკე რომ ჰქონდა ზემო სართულზე. უთხრა აჰუდმა: უფლის სიტყვა მაქვს სათქმელი შენთვის! და წამოიმართა ტახტიდან ყეგლონი მის დანახვაზე.“ (მსაჯულთა წიგნი 3-20). „და როგორც კი წამოიმართა, გაიკრა აჰუდმა მარცხენა ხელი, იძრო მარჯვენა თეძოსთან შებმული მახვილი და მუცელში აძგერა.“ (მსაჯულთა წიგნი 3-21). „ვადიანად ჩაეფლო შიგ მახვილი და ქონმა გადაფარა ვადა, რადგან მუცელშივე ჩაატოვა მახვილი, რომელსაც მეორე მხარეს გაეწვერა.“ (მსაჯულთა წიგნი 3-22). „მერე ტალანში გამოვიდა აჰუდი, გამოიხურა და ჩაკეტა ოთახის კარი.“ (მსაჯულთა წიგნი 3-23). „როგორც კი გავიდა, მოვიდნენ მისი მსახურებიც და, აჰა, ჩაკეტილი დახვდათ ოთახის კარი. თქვეს: მოსასაქმებლად შეიკეტებოდაო საგრილობელ ოთახში.“ (მსაჯულთა წიგნი 3-24). „კარგა ხანს უცადეს და, როცა ნახეს, არავინ აღებდა ოთახის კარს, კლიტე მოარგეს, გააღეს და რას ხედავენ: მკვდარი აგდია ძირს მათი ბატონი.“ (მსაჯულთა წიგნი 3-25). „სანამ გონს მოეგებოდნენ, აჰუდმა სამშვიდობოს გამოაღწია, არავის გახსენებია იგი. გამოსცდა საკერპოს და თავი სეყირს შეაფარა.“ (მსაჯულთა წიგნი 3-26). „მოსვლისას ბუკსა ჰკრა ეფრემის მთაში, ჩამოიყვანა მთიდან ისრაელიანები და წინ წაუძღვა.“ (მსაჯულთა წიგნი 3-27). „უთხრა: მომყევით, რადგან ხელში ჩაგიგდოთ უფალმა მოაბელები, თქვენი მტრები! გაჰყვნენ და გადაუჭრეს მოაბელებს იორდანეზე გადასასვლელი ფონი და არავინ გაატარეს.“ (მსაჯულთა წიგნი 3-28). „ათი ათასამდე მოაბელი დახოცეს იმჟამად, ყველანი ბრგე და ძლიერნი, თავს ვერავინ უშველა.“ (მსაჯულთა წიგნი 3-29). „დაემორჩილა იმ დღეს მოაბი ისრაელს და დაისვენა ქვეყანამ ოთხმოცი წელი. სიკვდილამდე ისრაელის მსაჯული იყო აჰუდი.“ (მსაჯულთა წიგნი 3-30). „მის შემდეგ იყო შამგარი, ყანათის ძე, სახრით რომ დახოცა ექვსასი ფილისტიმელი, და მანაც იხსნა ისრაელი.“ (მსაჯულთა წიგნი 3-31). მსაჯულთა წიგნში წერია, თუ როგორ დაესხნენ თავს დანის ტომელი ებრაელები ქალაქ ლაიშის მაცხოვრებლებს და დახოცეს ისინი: „დაეცნენ ლაიშში წყნარ და უზრუნველ ხალხს, მახვილით მოსრეს და ცეცხლს მისცეს ქალაქი.“ (მსაჯულთა წიგნი 18-27). ხედავთ რა ბოროტება და სიბრიყვე წერია? ხედავთ რა ბოროტებას ჩადიოდნენ ე.წ. „ღვთის რჩეული ერი“? თუ ხვდებით მაინც რომ ებრაელებმა უდანაშაულო ადამიანები უმოწყალოდ დახოცეს და ისე „დაიმკვიდრეს აღთქმული ქვეყანა“? აქ არის ერთი საინტერესო მომენტი, მას მერე რაც ებრაელები დასახლდნენ ქანაანში, ისინი კულტურულ და სოციალურ ურთიერთობაში შევიდნენ ქანაანის და მის შემოგარენში ცოცხლად დარჩენილ ხალხებთან, ცოლებს თხოულობდნენ მათგან და თავადაც ათხოვებდნენ მათზე ქალებს და აგრეთვე რაც ყველაზე მნიშვნელოვანია მათ ღმერთებს დაუწყეს თაყვანისცემა, ბიბლიური თვითგამოცხადებული „ღმერთისთვის“ რაღა თქმა უნდა ეს „ერესი“ და „ბოროტება“ იყო, ბიბლია ებრაელთა შესახებ მოგვითხრობს: „მიიქცეოდნენ უცხო ღმერთებისკენ, ემსახურებოდნენ და თაყვანს სცემდნენ მათ“, მართლაც საინტერესო სიტყვებია, ვერაფერს იტყვი... მაგრამ უფრო საინტერესოა თუ როგორ სჯის „უფალი“ ებრაელებს და რას ამბობს, ის ბობოქრობს და გაიძახის: „აღარ ავყრი მათგან აღარცერთ ამ ხალხს, რომელიც აუყრელი დარჩა იესოს, როცა მოკვდა, რათა გამოვცადო ისრაელი მათით, დაადგებიან თუ არა უფლის გზას და ივლიან თუ არა იმ გზით, როგორც მათი მამა-პაპა დადიოდა.“, ბიბლიური „უფლის“ ამ საქციელის შესახებ აგრეთვე წერია: „სურდა გამოეცადა ისრაელიანები მათით, ენახა დაიცავდნენ თუ არა უფლის მცნებებს“, უკაცრავად? რა ბრძანეთ?! რას ნიშნავს „რათა გამოვცადო ისრაელი“? რას ნიშნავს „სურდა გამოეცადა ისრაელიანები“ და რას ნიშნავს სიტყვა „ენახა“? ქრისტიანები და იუდაისტები ამტკიცებენ რომ მათი „ღმერთი“ ყოვლისმცოდნეა და იცის წარსული, აწმყო და მომავალი, ისინი ამტკიცებენ რომ მან მომავალი წინასწარ იცის! და უცბად გვხვდება სიტყვები: „სურდა გამოეცადა“? ეს რა ხუმრობაა? ხვდებით ეს რას ნიშნავს? ეს ნიშნავს იმას, რომ თქვენი „ღმერთი“ იუდაისტებო და ქრისტიანებო „ყოვლისმცოდნე“ არ არის! აგრეთვე მინდა ავღნიშნო, რომ აქ არაერთხელ არის ნახსენები სიტყვები: „ვერ აჰყარა“ და „აჰყარა“, ეს სიტყვები არის ნახსენები „არაებრაელ“ ხალხებთან მიმართებაში, რომელთა დახოცვა თუ არა, განდევნა მაინც ევალებოდათ ებრაელებს, ჩამოთვლილი არიან ისრაელის წინამძღოლები „არაებრაელებთან“ ომში, მაგ. იუდა, ეფრემი, ზაბულონი და ა.შ. და იქვე ჩამოთვლილია ხალხები რომლებიც მათ „ვერ აჰყარეს“, ხვდებით ეს რას ნიშნავს? კარგი იქნება, თქვენს ქვეყანაში რომ მოვიდეს უცხო ხალხი და მოინდომოს თქვენი აყრა თქვენი საკუთარი მიწიდან? არა? ჰოდა არც ქანაანელებს და სხვა „არაებრაელებს“ ულხინდათ იმ დღეს, როდესაც ვანდალი და ბარბაროსი ებრაელები შეეთრნენ ქანაანში და დაიწყეს ყველაფრის თავდაყირა დაყენება! მსაჯულთა წიგნში (ბიბლიაში) ისიც არის ნახსენები, რომ ებრაელებმა დახარკეს და მონად გაიხადეს ქანაანელები და მოსაზღვრე ხალხები... ისინი, ვინც გადაურჩა მათი ურდოს შემოსევას...

სოდომისა და გომორას ცნობილი ტრაგედიის შესახებ ბიბლიაში წერია: „თქვა უფალმა: გახშირდა სამდურავი სოდომსა და გომორზე, მეტისმეტად დაუმძიმდათ ცოდვები“ (დაბადება, თავი 18, სტროფი 20). „ჩავალ და ვნახავ, საქმით დაიმსახურეს თუ არა სამდურავი ჩემამდე რომ მოაღწია“ (დაბადება, თავი 18, სტროფი 21). რას უნდა ნიშნავდეს ეს გონების დამაბნეველი სიტყვები? მოდით თავიდანვე უკუვაგდოთ პრიმიტიული და ბარბაროსული, ფანატიკური რელიგიურ-ეკლესიური გალიმატია და აბდაუბდა, ჩვენ არ უნდა მივაქციოთ ყურადღება ანტიმეცნიერულ რელიგიურ ბოდვებს „ღვთის სასწაულის“ და „ღვთის რისხვის“ შესახებ და ვიაზროვნოთ რაციონალურად და მეცნიერულად, თუ მეცნიერულად ვიაზროვნებთ, მიხვდებით, რომ არსება რომელიც აქ არის ნახსენები, არ არის „ღმერთი“ ამ სიტყვის რეალური მნიშვნელობით, ღმერთი უნდა იყოს ყოვლისმცოდნე (როგორც ამას ფანატიკოსები ამტკიცებენ), ეს არსება კი არ არის ყოვლისმცოდნე, იგი საკუთარი პირით ამბობს, რომ მან არ იცოდა თუ რას აკეთებდნენ სოდომელები და გომორელები, ის ამბობს: „ჩავალ და ვნახავ“, ესე იგი ის მან არ იცოდა წინასწარ ყველაფერი, წინააღმდეგ შემთხვევაში მას არ დასჭირდებოდა „ჩასვლა და ნახვა“, აგრეთვე საინტერესოა კიდევ ერთი რამ, რა სამდურავი მისდიოდა და ვისგან მისდიოდა ეს სამდურავი ამ ე.წ. „უფალს“? ეს დღემდე გამოცანაა. თანამედროვე მეცნიერები (ძირითადად პალეოუფოლოგები), მაგალითად გამოჩენილი ევროპელი მეცნიერი, ისტორიკოსი და პალეოუფოლოგი ერიხ ფონ დანიკენი, ამტკიცებენ, რომ ბიბლიური ღმერთი, სინამდვილეში არის არა ღმერთი, არამედ უბრალოდ უცხოპლანეტელი არსება, რომელიც ფლობს კვანტურ ტექნოლოგიებს და ის „სასწაულები“ რომლებსაც იგი ახდენდა ებრაელთა (და სხვა ხალხთა) წინაშე, სინამდვილეში უცხოპლანეტური ფენომენები იყო. ბიბლიური „ღმერთი“ არის უცხოპლანეტელი არსება, რომელიც საუკუნეთა მანძილზე უხეშად ერეოდა კაცობრიობის ისტორიაში. „აწვიმა უფალმა ციდან სოდომს და გომორს გოგირდი და ცეცხლი უფლისაგან“ (დაბადება, თავი 19, სტროფი 24). „დაამხო ეს ქალაქები და მთელი მხარე, ამ ქალაქების მთელი მოსახლეობა და დედამიწის აღმონაცენი“ (დაბადება, თავი 19, სტროფი 25). ზემოთხსენებული ორი ციტატა გვეუბნება იმას, რომ უცხოპლანეტელმა არსებამ ცაში „გამოკიდებული“ კოსმიური ხომალდიდან, ენერგეტიკული ქვემეხებით და რაკეტებით დაბომბა სოდომი და გომორა. არავითარ „ღმერთს“ არ გაუნადგურებია სოდომი და გომორა, როგორც ამას გაუნათლებელი „მორწმუნე“ ფანატიკოსები ამტკიცებენ, სოდომის და გომორას ბომბარდირება სულაც არ ყოფილა „ღვთის რისხვა“. ბიბლია მოგვითხრობს რომ მთელ სოდომსა და გომორაში მხოლოდ ლოტი და მისი ოჯახი აღმოჩნდა მართალი და ღვთისმოშიში, რომელიც „ღმერთმა“ დაღუპვისაგან იხსნა: „როცა ამხობდა ღმერთი იმ მხარის ქალაქებს, გაიხსენა ღმერთმა აბრაამი და გაარიდა ლოტი ნგრევას, როცა ანგრევდა იმ ქალაქებს, სადაც ცხოვრობდა ლოტი“ (დაბადება, თავი 19, სტროფი 29). „აიყარა ლოტი ცოღარიდან და მთაში დასახლდა თავის ორ ქალიშვილთან ერთად, რადგან ცოღარში ცხოვრების ეშინოდა. ერთ გამოქვაბულში დასახლდა თავის ორ ქალიშვილთან ერთად“ (დაბადება, თავი 19, სტროფი 30). „უთხრა უფროსმა უმცროსს“ მოხუცია მამაჩვენი და კაცი არ არის ამ ქვეყანაში, რომ შემოვიდეს ჩვენთან როგორც ქვეყნის წესი და რიგია“ (დაბადება, თავი 19, სტროფი 31). „მოდი, დავალევინოთ ღვინო მამაჩვენს და მივუწვეთ, შთამომავლობა აღვუდგინოთ მამაჩვენს“ (დაბადება, თავი 19, სტროფი 32). „შეასვეს ღვინო მამას იმ ღამით; მივიდა უფროსი და მიუწვა მამას, ხოლო მამამ ვერც დაწოლა გაიგო მისი და ვერც ადგომა“ (დაბადება, თავი 19, სტროფი 33). „მეორე დღეს უფროსი ეუბნება უმცროსს: აჰა, ვიწექი წუხელ მამაჩემთან, შევასვათ ღვინო ამაღამაც, მიდი და მიუწექი. შთამომავლობა აღვუდგინოთ მამაჩვენს“ (დაბადება, თავი 19, სტროფი 34). „შეასვეს ღვინო იმ ღამითაც მამას; ადგა უმცროსი და მიუწვა, ხოლო მან ვერც დაწოლა გაიგო მისი და ვერც ადგომა“ (დაბადება, თავი 19, სტროფი 35). „დაორსულდა ლოტის ორი ასული მამისაგან“ (დაბადება, თავი 19, სტროფი 36). „ძე შვა უფროსმა და უწოდა სახელად მოაბი. იგი არის მოაბელთა მამა დღევანდლამდე“ (დაბადება, თავი 19, სტროფი 37). „უმცროსმაც შვა ძე და უწოდა სახელად ბენ-ყამი. იგი არის ყამონიანთა მამა დღევანდლამდე“ (დაბადება, თავი 19, სტროფი 38). ბიბლია გვაუწყებს, რომ ლოტი „ღმერთმა“ სოდომსა და გომორას გაარიდა და ქალაქ ცოღარში გადაასახლა, ლოტი დასახლდა ცოღარში, რომელიც სოდომისა და გომორას შორიახლოს მდებარეობდა. მაგრამ ბიბლიაში კვლავ გვხდება კიდევ ერთი აბსურდი და უაზრობა, დაბადების წიგნში წერია, რომ ლოტს ცოღარში ცხოვრების ეშინოდა, ისმის კითხვა, რატომ? არის კიდევ ერთი აბსურდი, ლოტის ქალიშვილები ერთმანეთს ეუბნებიან, რომ მთელ ქვეყნიერებაზე, მათ გარშემო კაცი არ მოიპოვება, რომ დააორსულოს ისინი და შთამომავლობა გაუგრძელონ მამას (ლოტს), რის გამოც ისინი გადაწყვეტენ სექსუალური კავშირი დაამყარონ მამასთან (ლოტთან), მაგრამ ის რასაც ისინი ამბობენ აბსოლუტური სიგიჟე და სრული უაზრობაა! ჯერ ერთი მთელ ქვეყნიერებაზე ნუთუ ერთი ქალაქი მაინც არ იყო, სადაც მამაკაცები იქნებოდნენ? მთელ ქვეყანაზე ორი კაცი ვერ მოძებნეს? ეს სრული სისულელეა, იმას თუ გავითვალისწინებთ, რომ სულ ცოტა ხნის წინ ლოტი და მისი ქალიშვილები ცხოვრობდნენ ქალაქ ცოღარში, სადაც უცოლო მამაკაცები ნამდვილად იქნებოდნენ, მაგრამ ლოტმა რატომღაც გადაწყვიტა აბარგებულიყო ქალაქიდან და პრეისტორიული ჰომონიდივით გამოქვაბულში დაბინავებულიყო ქალიშვილებთან ერთად. ბიბლიაში წერია, რომ ქალიშვილებმა ლოტი, თავიანთი მამა, ღვინით დაათვრეს და ისე დაორსულდნენ, თან ლოტმა ვერც კი შეამჩნია თუ როგორ დაამყარეს მათ მასთან სქესობრივი კონტაქტი, ნუთუ ლოტი ასეთ დონეზე გამოთვრა, რომ საკუთარი ქალიშვილები ვერ შეამჩნია? კი მაგრამ როგორ და რა სინდისით დაათვრეს ლოტის ქალიშვილებმა საკუთარი მამა? თუ ხვდებით, რომ აქ საუბარია სისხლის აღრევაზე ანუ ინცესტზე?! არადა ლოტსა და მის ქალიშვილებს ტრადიციონალისტი ქრისტიანი დოგმატიკოსები და მორწმუნეები აქებენ, ადიდებენ და ხოტბას ასხამენ, როგორც მართალ ხალხს! აქ ვლინდება ლოტისა და მისი ქალიშვილების სრული სირეგვნე და გარყვნილება (არადა თუ ბიბლიას დავუჯერებთ, „ღმერთმა“ ისინი სწორედ ღვთისმოშიშობისა და სიწმინდის გამო გამოარჩია და გადაარჩინა, როდესაც სოდომსა და გომორას გარყვნილების გამო ღუპავდა). ტრადიციონალისტი ფუნდამენტალისტი ქრისტიანები ამტკიცებენ, რომ „ღმერთმა“ სოდომი და გომორა გარყვნილების გამო დასაჯა და ისინი ასახელებენ შემდეგ ცოდვებს, ესენია: ჰომოსექსუალიზმი, ბისექსუალიზმი, ლესბისზმი, ტრანსსექსუალიზმი, ინცესტი ანუ სისხლის აღრევა, სექსუალური პარტნიორების ხშირი ცვლა, ქორწინების გარეშე სექსი და ა.შ., ისინი ასახელებენ მთელ სიას იმ ცოდვებისა, რომლებსაც ვითომდა სოდომელები და გომორელები ჩადიოდნენ, მაგრამ სინამდვილეში ბიბლიაში ამის შესახებ კონკრეტულად არაფერი წერია! იქ არაა მოცემული სოდომელთა და გომორელთა დანაშაულებების კონკრეტული სია და მათი აზროვნების სტილის აღწერა, იქ არ წერია თუ კონკრეტულად რას აკეთებდნენ ამ ორი ქალაქის მოსახლეები, არის უბრალოდ რამოდენიმე ბუნდოვანი და არაკონკრეტული სიტყვა და მორჩა! დაბადების წიგნი ჩვენ არ გვაწვდის კონკრეტულ ფაქტებს, იმის შესახებ თუ რეალურად რა დააშავეს სოდომელებმა და გომორელებმა, რის საფუძველზეც ქრისტიანები (და იუდაისტები და მუსულმანები აგრეთვე) უსინდისოდ სპეკულირებენ. ბიბლიაში წერია, რომ ლოტმა (იქამდე სანამ სოდომი და გომორა განადგურდებოდნენ), საღამოჟამს სოდომის კარიბჭესთან შენიშნა ორი ანგელოზი, თაყვანი სცა და მიიპატიჟა სახლში. მაგრამ სოდომელებმა შეიტყვეს მათი მოსვლის შესახებ და იცოდნენ რა, მათი განზრახვა, მათ ლოტს მოსთხოვეს გამოეყვანა სახლიდან სტუმრები რათა დაესაჯათ ისინი, მაგრამ ლოტმა უარი სტკიცა, აი რა მოხდა: „ვიდრე დასაძინებლად დაწვებოდნენ, გარს შემოადგნენ სახლს ქალაქის მკვიდრნი, სოდომელი კაცები, – ჭაბუკი თუ მოხუცი, მთელი ხალხია მოადგა ყოველი მხრიდან“ (დაბადება, თავი 19, სტროფი 4). „დაუძახეს ლოტს და უთხრეს: სად არიან ის კაცები, წუხელ რომ გესტუმრნენ? გამოიყვანე ჩვენთან უნდა შევიცნოთ“ (დაბადება, თავი 19, სტროფი 5). „გამოვიდა მათთან ლოტი კარის ზღურბლზე და გამოიხურა კარი“ (დაბადება, თავი 19, სტროფი 6). „უთხრა: ნუ იზამთ ბოროტებას ძმებო!“ (დაბადება, თავი 19, სტროფი 7). „აჰა, ორი ქალიშვილი მყავს, რომელთაც მამაკაცი არ იციან; მათ გამოგიყვანთ და უყავით, რაც გენებოთ. ოღონდ ამ კაცებს არაფერი ავნოთ, რადგან ჩემ ჭერქვეშ არიან შემოსულნი“ (დაბადება, თავი 19, სტროფი 8). პირდაპირ გამაოგნებელია, თუ რა დონის უსინდისობა, უსირცხვილობა, სირეგვნე, სადიზმი და სისასტიკე გამოიჩინა და გამოამჟღავნა ლოტმა თავისი უბიწო ქალიშვილების მიმართ, ის მზად იყო გასაუპატიურებლად საკუთარი უმანკო ქალიშვილები „მიეცა“ სოდომელებისთვის, ოღონდაც ორი სტუმარი, ორი ანგელოზი, „გადაერჩინა“, სოდომელთაგან „ეხსნა“ სტუმრები, რომელთა შესახებაც არაფერი არ იცოდა და არც კი იცნობდა მათ იმ მომენტამდე. სრულიად უცხო არსებების (თუგინდ ანგელოზთათვის, არ აქვს ამას მნიშვნელობა!) ლოტი სწირავდა საკუთარ ქალიშვილებს, ქალწულებს, რომლებმაც, როგორ იგი საკუთარი პირით ამბობს „მამაკაცი არ იცოდნენ“, ვერაფერს იტყვი, პრიორიტებების მშვენიერი სისტემა ჰქონია ბიბლიურ „წმინდა კაცს“, ჯანსაღად მოაზროვნე, ლოგიკურად და რაციონალურად მოაზროვნე ადამიანი, რომელსაც მთელი გულით უყვარს საკუთარი შვილები და მათი გულისათვის არათუ ყველაფერს დათმობს, საკუთარ სიცოცხლესაც კი გასწირავს, ადამიანი, რომელსაც ურჩევნია დაიღუპოს ტანჯვა-წამებაში, ოღონდაც საკუთარი შვილები იხსნას უბედურებისაგან, ადამიანი რომელიც ყველაფერს იღონებს საკუთარი შვილების ფიზიკური და სულიერი კეთილდღეობისათვის, ლოტის ადგილას სრულებით სხვაგვარად მოიქცეოდა. ლოტის ადგილას ასეთი ადამიანი სულ წიხლისკვრით გაგდებდა იმ „სტუმრებს“, აი როგორ მოიქცეოდა ჭკუათმყოფელი ადამიანი, ის არავითარ შემთხვევაში არ დაუშვებდა რომ მისი უმანკო ქალიშვილებისთვის ვინმეს ზიანი მიეყენებინა და არასგზით არ წამოროშავდა: „აჰა, ორი ქალიშვილი მყავს, რომელთაც მამაკაცი არ იციან; მათ გამოგიყვანთ და უყავით, რაც გენებოთ. ოღონდ ამ კაცებს არაფერი ავნოთ“, შეხედეთ ბრმადმორწმუნენო! ის ამბობს „უყავით რაც გენებოთ“, ხვდებით საით ქრის სიმართლის ნიავი? ლოტს რომ თანამედროვე ეპოქაში ეცხოვრა, მას გიჟად გამოაცხადებდნენ და ფსიქიატრიულ კლინიკაში გამოკეტავდნენ სიცოცხლის ბოლომდე.

მას შემდეგ რაც ებრაელები შევიდნენ ქანაანის მიწაზე, მათმა ბარბაროსულმა ურდომ გაანადგურა არც მეტი არც ნაკლები 10 ეთნოსი, 10 ერი; ამორეველნი, მოებელნი, ედუმელნი, ხეთელნი, ფერიზეველნი, იებუსეველნი, ქანაანელნი, ხივიელნი, გირგაშეველნი და მიდიანელნი. მათ ამ ხალხთა 90 % -ზე მეტი გაწყვიტეს, ხოლო რაც გადარჩა დაიმონეს, ებრაელი მამაკაცები ტყვედ ჩაგდებულ ქალებს აიძულებდნენ მათთან სექსუალური კავშირის განხორციელებას, რათა ებრაელი ერი გაემრავლებინათ. ბიბლიაში წერია: „გაილაშქრეს მიდიანზე, როგორც ნაბრძანები ქონდა მოსესთვის უფალს და დახოცეს ყველა მამრი“ (რიცხვნი, თავი 31, სტროფი 7). „დახოცილებში იყვნენ მიდიანის მეფეები: ევი, რეკემი, ცური, ხური და რება - ხუთი მიდიანელი მეფე. აგრეთვე მოკლეს მახვილით ბალაამი, ბეყორის ძე“ (რიცხვნი, თავი 31, სტროფი 8). „ტყვედ წაიყვანეს ისრაელიანებმა მიდიანელი ქალები და ბავშვები და მთელი მათი საქონელი. მოიალაფეს მთელი მათი ქონება და დოვლათი“ (რიცხვნი, თავი 31, სტროფი 9). „ცეცხლს მისცეს ყველა მათი ქალაქი მათ საზღვრებში და ყველა დაბა“ (რიცხვნი, თავი 31, სტროფი 10). „აიღეს მთელი ნადავლი და მთელი ნაალაფარი კაციდან პირუტყვამდე“ (რიცხვნი, თავი 31, სტროფი 11). შემდეგ მივიდნენ ებრაელი ტერორისტები და ყაჩაღები თავიანთ უფროსთან მოსესთან და ტერორისტი მოსე გაცოფდა: „განურისხდა მოსე ჯარის უფროსებს, ათასისთავებს და ასისთავებს, რომლებიც ბრძოლის ველიდან მობრუნდნენ“ (რიცხვნი, თავი 31, სტროფი 14). „უთხრა მათ მოსემ: ცოცხალი დატოვეთ ყველა ქალი?“ (რიცხვნი, თავი 31, სტროფი 15). „განა მათი მიზეზით არ განუდგნენ ისრაელიანები უფალს, როგორც თქვა ბალაამმა და გადაამეტეს ფეღორის ცოდვას, რის გამოც მოხდა განადგურება უფლის საზოგადოებაში?“ (რიცხვნი, თავი 31, სტროფი 16). „ახლა გაწყვიტეთ ბავშვებში ყველა მამროვანი, ყოველი ქალი რომელსაც შეცნობილი ყავს მამაკაცი მამრის საწოლზე, მოკალით“ (რიცხვნი, თავი 31, სტროფი 17). „იმავე დღეს აიღო იესომ მაკედა, მახვილით მოსრა იგი და მისი მეფე, მუსრი გაავლო მათ და ყველა სულიერს, რაც კი იქ იყო, არავინ დაუტოვებია ცოცხალი. ისევე მოექცა მაკედას მეფეს როგორც იერიქონის მეფეს მოექცა“ (იესო ნავეს ძე, თავი 10, სტროფი 28). „ჩაუგდო ხელში უფალმა ისრაელს ლიბნაც და მისი მეფეც. მოსრა მახვილით ის და ყველა სულიერი, რაც კი იქ იყო, არავინ დაუტოვებია ცოცხალი. ისევე მოექცა მის მეფეს, როგორც იერიქონის მეფეს მოექცა“ (იესო ნავეს ძე, თავი 10, სტროფი 30). „ხელში ჩაუგდო უფალმა ისრაელს ლაქიში და მან მეორე დღესვე აიღო ლაქიში, მახვილით მოსრა იგი და ყველა სულიერი რაც კი იქ იყო. ისევე მოექცა როგორც ლიბნას“ (იესო ნავეს ძე, თავი 10, სტროფი 32).“მაშინ აიძრა ჰორამი, გეზერის მეფე, ლაქიშის საშველად, მაგრამ მუსრი გაავლეს მათ იესომ და მისმა ხალხმა. არავინ დაუტოვებიათ ცოცხალი“ (იესო ნავეს ძე, თავი 10, სტროფი 33). „აიღო ყეგლონი იმავე დღეს და მახვილით მოსრა იგი. ყოველი სულიერი, რაც კი იქ იყო, ამავე დღეს ამოწყვიტა, ისევე მოექცა, როგორც ლაქიშს“ (იესო ნავეს ძე, თავი 10, სტროფი 35). „აიღო ხებრონი და მოსრა იგი მახვილით მისი მეფითურთ, ყველა მისი ქალაქი და ყოველი სულიერი, რაც კი იქ იყო. არვინ დაუტოვებია ცოცხალი. ისევე მოექცა, როგორც ყეგლონს, გაანადგურა იგი და ყოველი სულიერი, რაც კი იქ იყო“ (იესო ნავეს ძე, თავი 10, სტროფი 37). „ხელში ჩაიგდო იგი და მისი მეფე და მისი ყველა ქალაქი, მახვილით მოსრა და ამოწყვიტა ყოველი სულიერი, რაც კი იქ იყო. არაფერი დაუტოვებია ცოცხალი, როგორც მოექცა ხებრონს, ასევე მოექცა დაბირს და მის მეფეს, ასევე მოექცა ლიბნას და მის მეფეს“ (იესო ნავეს ძე, თავი 10, სტროფი 39). „მახვილით მოსრა იესომ მთიანეთი, სამხრეთი მხარე, შეფელა და მთის ძირები და ყველა მათი მეფე. არვინ დაუტოვებია ცოცხალი, ყველა სულდგმული მოსპო, როგორც ბრძანა უფალმა, ისრაელის ღმერთმა“ (იესო ნავეს ძე, თავი 10, სტროფი 40). „მუსრი გაავლო მათ იესომ კადეშ-ბარნეადან ღაზამდე, მთელს გოშენის მხარეს გაბაონამდე“ (იესო ნავეს ძე, თავი 10, სტროფი 41). „ყველა ეს მეფე და მათი ქვეყნები ერთ ჯერზე ჩაიგდო ხელში იესომ, რადგან უფალი, ისრაელის ღმერთი იბრძოდა მისთვის“ (იესო ნავეს ძე, თავი 10, სტროფი 42). „უთხრა უფალმა იესოს: ნუ შეგეშინდება მათი, რადგან ხვალ ამ დროისათვის ყველას შევმუსრავ ისრაელის წინაშე. მათ ცხენებს ძარღვები გადაუსერე და ცეცხლს მიეცი მათი ეტლები“ (იესო ნავეს ძე, თავი 11, სტროფი 6). „მოულოდნელად მიადგა მათ იესო მეომრებითურთ მერომის წ####ბთან და დაესხა თავს“ (იესო ნავეს ძე, თავი 11, სტროფი 7). „ხელში ჩაუგდო ისინი უფალმა ისრაელიანებს. შეუტიეს და სდიეს დიდ ციდონამდე, მისრეფოთ-მაიმამდე და მიცფას ველამდე, აღმოსავლეთისკენ, მუსრი გაავლეს, ისე რომ ცოცხალი არვინ დაუტოვებიათ“ (იესო ნავეს ძე, თავი 11, სტროფი 8). „ისე მოექცა მათ იესო, როგორც ნაბრძანები ქონდა მისთვის უფალს. მათ ცხენებს ძარღვები გადაუსერა და ცეცხლს მისცა ეტლები“ (იესო ნავეს ძე, თავი 11, სტროფი 9). „მაშინვე გამობრუნდა იესო და აიღო ხაცორი და მახვილით განგმირა მისი მეფე, რადგან წინათ ხაცორი ყველა ამ სამეფოს თავი იყო“ (იესო ნავეს ძე, თავი 11, სტროფი 10). „მახვილით მოსრეს ყოველი სულიერი, რაც კი იქ იყო. არცერთი სულდგმული არ დაუტოვებიათ. ხაცორს კი ცეცხლი წაუკიდეს“ (იესო ნავეს ძე, თავი 11, სტროფი 11). „ამ ქალაქის ნადავლი და პირუტყვი წამოასხეს თავისთვის ისრაელიანებმა, მთელი ხალხი კი მოსრეს მახვილით, ისე რომ მთლიანად ამოწყვიტეს, ერთი სულიც არ დაუტოვებიათ“ (იესო ნავეს ძე, თავი 11, სტროფი 14). „ისინიც გამოვიდნენ ქალაქიდან მათ დასახვედრად და ისრაელს შორის მოექცნენ ჰაღაელები. დასცხეს მათ და არავინ გაუშვიათ ცოცხალი“ (იესო ნავეს ძე, თავი 8, სტროფი 22). „ხოლო ჰაღაელთა მეფე ცოცხლად შეიპყრეს და იესოს მიგვარეს“ (იესო ნავეს ძე, თავი 8, სტროფი 23). „როცა მოათავა ისრაელმა ჰაღაის მცხოვრებთა ხოცვა-ჟლეტა ველზე უდაბნოში, სადამდეც მორეკეს ისინი და ყველანი უკლებლივ დაეცნე მახვილისაგან, მაშინ გაბრუნდა მთელი ისრაელი ჰაღაიში და მახვილით ამოწყვიტა დანარჩენი ხალხი“ (იესო ნავეს ძე, თავი 8, სტროფი 24). „ამოწყდა იმ დღეს ჰაღაის მცხოვრებთაგან სულ თორმეტი ათასი სული - კაცი და ქალი“ (იესო ნავეს ძე, თავი 8, სტროფი 26). „იესოს არ ჩამოუღია ხელი, რომლითაც შობი ქონდა მოღერებული, ვიდრე არ ამოწყვიტა მთელი ჰაღაი“ (იესო ნავეს ძე, თავი 8, სტროფი 26). „გადაწვა იესომ ჰაღაი და სამარადისო ნანგრევებად უკაცრიელ ადგილად აქცია დღევანდლამდე“ (იესო ნავეს ძე, თავი 8, სტროფი 28). „გაანადგურეს ქალაქში (იერიქონში) ყველაფერი რაც დასარისხებელი იყო: კაცი თუ ქალი, ყმაწვილი თუ მოხუცებული, ცხვარ-ძროხა თუ სახედარი“ (იესო ნავეს ძე, თავი 6, სტროფი 21). ყოველივე ზემოთხსენებული აშკარად რაჯასის და ტამასის მოდუსების მოქმედების ნათელი მაგალითია, ყველაფერი ზემოთხსენებული რაც ებრაელებმა ჩაიდინეს, მათ ჩაიდინეს რაჯასის და ტამასის მოდუსების ზეგავლენის ქვეშ, თუმცაღა ეს არცაა გასაკვირი, რადგანაც ის ვინც მათ „წინ მიუძღოდა“, ის „წინასწარმეტყველი“, „წინასწარმეტყველი“ მოსე, რომელიც მათ მოუწოდებდა უდანაშაულო ადამიანების განადგურებისკენ, თავად რაჯასის და ტამასის მოდუსების ზეგავლენის ქვეშ იმყოფებოდა, რატომ? იმიტომ, რომ მოსე ენერგეტიკულ სუპერვიბრაციულ კონტაქტში იმყოფებოდა ბოროტ დემიურგთან ანუ ე.წ. „უფალ ღმერთთან“, რომელიც სინამდვილეში არის არა ღმერთი, არამედ სუბასტრალური სივრცეთაშორისი სივრციდან მოსული უმდაბლესი ფსიქომენტალური ენერგოვიბრაციის მულტიფაზური არსება. მოსეს დაბალი ენერგოვიბრაციის ფსიქომენტალური კავშირი ჰქონდა ე.წ. „უფალთან“, მოსესა და ამ „უფალს“ შორის არსებობდა ენერგეტიკული კავშირის არხი, ენერგეტიკული დერეფანი, რომლის დახმარებითაც ხდებოდა რაჯასიკური და ტამასიკური ენერგიის ორმხრივი ცირკულაცია მოსეს და ისრაელის „უფალს“ შორის. მოსე იყო ე.წ. „უფლის“ ანუ სუბასტრალური რეფტილოიდი-მანიპულატორის მონა, ამ სიტყვის ყველა მნიშვნელობით. ძველ აღთქმაში არსებობს საკმაოდ მრავალი ფაქტობრივი მტკიცებულება იმისა, რომ ისრაელიანთა ღვთაება - იეღოვა (იაჰვე), ბოროტი სულია და არა სინათლისა და სიკეთის ღმერთი, ბიბლიაში ამასთან დაკავშირებით წერია: “გამოვიდა სიხონი მთელი თავისი ხალხით იაჰცაში ჩვენს წინააღმდეგ საბრძოლველად“ (ძველი აღთქმა, მეორე რჯული, თავი 2, სტროფი 32). „ხელში ჩაგვაგდებინა იგი უფალმა, ჩვენმა ღმერთმა და ჩვენც დავამარცხეთ იგი, მათი შვილები და მთელი მისი ხალხი“ (ძველი აღთქმა, მეორე რჯული, თავი 2, სტროფი 33). „მაშინ დავიპყარით მისი ყველა ქალაქი, ავაოხრეთ ქალაქები და გავწყვიტეთ მცხოვრებნი დიდიან-პატარიანად. არავინ დაგვიტოვებია ცოცხალი“ (ძველი აღთქმა, მეორე რჯული, თავი 2, სტროფი 34). „ჩაგვაგდებინა ხელში უფალმა, ჩვენმა ღმერთმა, ყოგიც, ბაშანის მეფე, მთელი მისი ხალხითურთ და ჩვენც დავამარცხეთ იგი, ისე რომ არავინ დარჩენილა ცოცხალი“ (ძველი აღთქმა, მეორე რჯული, თავი 3, სტროფი 3). „გავანადგურეთ ისინი, როგორც მოვექეცით სიხონს, ხეშბონის მეფეს, როცა გავუნადგურეთ ყველა ქალაქი - მამრი, დედრი და ბავშვი“ (ძველი აღთქმა, მეორე რჯული, თავი 3, სტროფი 6). ბიბლიური „უფალი“ ეუბნება ებრაელებს: „თუ იდუმალ წაგაქეზებს შენი ძმა, დედაშენის შვილი, ან შენი ვაჟი, ან ასული, ან შენს გვერდით მწოლი ცოლი, ან მეგობარი, რომელიც საკუთარი სულივითა გყავს და გეტყვის: წამო ვემსახუროთ სხვა ღმერთებს, რომლებსაც არ იცნობთ არც შენ და არც შენი მამა-პაპა“ (ძველი აღთქმა, მეორე რჯული, თავი 13, სტროფი 6). „იმ ხალხთა ღმერთებს, თქვენს გარშემო რომ არიან, შენთან ახლოს მყოფთა თუ შენგან შორს მყოფთა, ქვეყნის კიდიდან კიდემდეო“ (ძვ. აღთქმა, მეორე რჯული, თავი 13, სტროფი 7). „ნუ დაყვები მას და ნუ გაუგონებ, ნუ დაგენანება იგი, ნუ შეიბრალებ, ხელს ნუ დააფარებ“ (ძვ. აღთქმა, მეორე რჯული, თავი 13, სტროფი 8). „არამედ მოკალი იგი. პირველად შენი ხელი უნდა აღიმართოს მის მოსაკლავად, მერე კი მთელი ერისა“ (ძვ. აღთქმა, მეორე რჯული, თავი 13, სტროფი 9). „ჩაქოლე იგი, რომ მოკვდეს“ (ძვ. აღთქმა, მეორე რჯული, თავი 13 სტროფი 10). „გამოჩნდა უგვანი ხალხი შენი წრიდან და აცდუნებს თავისი ქალაქის მკვიდრთ, ეუბნება: წამო ვემსახუროთ სხვა ღმერთებს, რომლებსაც არ იცნობდითო“ (ძვ. აღთქმა, მეორე რჯული, თავი 13, სტროფი 13). „ხოლო შენ გამოიძიე, გაარკვიე, კარგად გამოიკითხე და აჰა, ყველაფერი სრული სიმართლე გამოდგა, ჩადენილია ასეთი საძაგლობა შენ წიაღში“ (ძვ. აღთქმა, მეორე რჯული, თავი 13 სტროფი 14). „მახვილით დახოცე იმ ქალაქის მცხოვრებნი, დაარისხე ქალაქი და ყველაფერი რაც მასშია, მისი საქონელიც მახვილით ამოხოცე“ (ძვ. აღთქმა, მეორე რჯული, თავი 13, სტროფი 15). „ხელში ჩაგიგდებს მას უფალი, შენი ღმერთი და მახვილით გაწყვეტ მამროვანს“ (ძვ. აღთქმა, მეორე რჯული, თავი 20, სტროფი 13). „მხოლოდ ქალები, ბავშვები, პირუტყვი და ყველაფერი რაც ქალაქში იქნება - მთელი ნადავლი დაიტაცე. ჭამე შენი მტრების ნადავლი, რომლებიც უფალმა, შენმა ღმერთმა ჩაგიგდო ხელში“ (ძვ. აღთქმა, მეორე რჯული, თავი 20, სტროფი 14). „ოღონდ ამ ხალხთა ქალაქებიდან, რომლებიც უფალმა შენმა ღმერთმა მოგცა წილად, ერთი სულიც არ დატოვო ცოცხალი“ (ძვ. აღთქმა, მეორე რჯული, თავი 20, სტროფი 16). „პირწმინდად გაანადგურე ისინი: ხეთელნი, ამორეველნი, ქანაანელები, ფერიზეველები, ხივიელები და იებუსეველნი, როგორც გიბრძანა უფალმა, შენმა ღმერთმა“ (ძვ. აღთქმა, მეორე რჯული, თავი 20, სტროფი 17). ყველაფერი ეს არის რაჯასის და ტამასის მოდუსების გამოვლინება. ადამიანების დახოცვა, გაძარცვა და შეურაცყოფა არის რაჯასის და ტამასის მოდუსების მოქმედება მოძალადე ადამიანის მხრიდან. აქ ძველი აღთქმის „უფალი“ აქეზებს ებრაელებს დაარღვიონ სამი ძირითადი სულიერი აღთქმა და მცნება: ძალადობისგან თავშეკავება და არაძალადობის პრაქტიკა – აჰიმსა-ვრატა, ქურდობისგან თავის შეკავება – ასტეია-ვრატა, არამომხვეჭელობა – აპარიგრაჰა, რაც აგრეთვე გულისხმობს სამი შუამავლის: გონების, სიტყვების და სხეულის კონტროლის დაკარგვას. სიტყვები: „მახვილით დახოცე იმ ქალაქის მცხოვრებნი, დაარისხე ქალაქი და ყველაფერი რაც მასშია, მისი საქონელიც მახვილით ამოხოცე“ და „ოღონდ ამ ხალხთა ქალაქებიდან, რომლებიც უფალმა შენმა ღმერთმა მოგცა წილად, ერთი სულიც არ დატოვო ცოცხალი“ არის აჰიმსა-ვრატას (არაძალადობის აღთქმის) და ვაჩანა-გუპტის (სიტყვების კონტროლის პრაქტიკის) აშკარა დარღვევა, ხოლო სიტყვები: „მხოლოდ ქალები, ბავშვები, პირუტყვი და ყველაფერი რაც ქალაქში იქნება - მთელი ნადავლი დაიტაცე. ჭამე შენი მტრების ნადავლი, რომლებიც უფალმა, შენმა ღმერთმა ჩაგიგდო ხელში“ არის ასტეია-ვრატას (ქურდებისგან ანუ ძარცვისგან თავის შეკავების აღთქმის) და აპარიგრაჰას (არამომხვეჭელობის, არასიხარბის აღთქმის) აგრესიული დარღვევა. ბიბლიური „უფლისგან“ განსხვავებით ბუდა არ ბრძანებს უდანაშაულო ადამიანების დახოცვას. შაკტისტურ დევიბჰაგავატაპურანაში წერია: „Мудрыми сказано, что предметы для слушания делятся на три вида: Саттвические, раджасические и тамасические.“ (ДЕВИБХАГАВАТА-ПУРАНА, КНИГА ПЕРВАЯ 6-10) „Веды, Шастры и тому подобное саттвичны, любовная поэзия - раджасична, А слухи о войнах и повествования о греховном поведении тамасичны.“ (ДЕВИБХАГАВАТА-ПУРАНА, КНИГА ПЕРВАЯ 6-11) „Саттвические предметы для слушания мудрые пандиты, [в свою очередь], разделили На три вида: высшие, средние и низшие.“ (ДЕВИБХАГАВАТА-ПУРАНА, КНИГА ПЕРВАЯ 6-12) „Высшие - это те, которые даруют плод освобождения, средние - это те, которые даруют рай, И низшие - те, которые даруют мирские наслаждения, так установлено озаренными.“ (ДЕВИБХАГАВАТА-ПУРАНА, КНИГА ПЕРВАЯ 6-13) „Любовная поэзия тоже бывает трех видов: высшая, Средняя и низшая.“ (ДЕВИБХАГАВАТА-ПУРАНА, КНИГА ПЕРВАЯ 6-14) „Тамасические предметы для слушания мудрыми знатоками Шастр разделены на три вида, Из них [повествования] о сражении с врагами, намеревающимися убить, относятся к высшему,“ (ДЕВИБХАГАВАТА-ПУРАНА, КНИГА ПЕРВАЯ 6-15) „О борьбе с врагами из ненависти, как в случае Пандавов - к среднему, И о беспричинных ссорах - к низшему.“ (ДЕВИБХАГАВАТА-ПУРАНА, КНИГА ПЕРВАЯ 6-16), აქედან გამომდინარე ბიბლია (უმეტესწილად) წარმოადგენს რაჯასიკურ-ტამასიკურ თქმულებას, გაჟღენთილს სისხლითა და გარყვნილებით. თქვენი აზრით, რას უნდა ნიშნავდეს იესო ნავეს ძის, ებრაელთა მხედართმთავრის შესახებ ძველი აღთქმაში ნათქვამი შემდეგი სიტყვები : „მახვილით მოსრა იესომ მთიანეთი, სამხრეთი მხარე, შეფელა და მთის ძირები და ყველა მათი მეფე. არვინ დაუტოვებია ცოცხალი, ყველა სულდგმული მოსპო, როგორც ბრძანა უფალმა, ისრაელის ღმერთმა“? კარგად დაუკვირდით, ე.წ. „უფალმა, ისრაელის ღმერთმა“ პირდაპირ და აშკარად, გარკვევით, ყოველგვარი მიკიბ მოკიბვის გარეშე, ისრაელიანებს უბრძანა, რომ ამოეწყვიტათ და სულმთლად გაენადგურებინათ, სამხრეთ მთიანეთის, შეფელას მიდამოების ყველა მაცხოვრებელი! მან ფაქტობრივად ებრაელებს მისცა ნებართვა უდანაშაულო მოსახლეობის ტოტალური ეთნიკური გენოციდისა, თქვენი აზრით რას ნიშნავს სიტყვები: „არვინ დაუტოვებია ცოცხალი, ყველა სულდგმული მოსპო“? თქვენ ფიქრობთ რომ აქ უბრალოდ მტრის ჯარის შემუსრვაზეა საუბარი? ჰოო? აბა კიდევ ერთხელ ყურადღებით წაიკითხეთ რა წერია, აქ გარკვევითაა ნათქვამი, რომ ისრაელის „ღმერთმა“, საბაოთ უფალმა ანუ იეღოვამ, ისრაელის ხალხს ე.ი. ებრაელებს ამოაჟლეტინა და ამოაწყვეტინა მთელი ეთნოსი, კაცები, ქალები, ბავშვები, მოხუცები, ცხოველებიც კი! აი, რა იგულისხმება სიტყვებში „ყოველი სულდგმული“, რამეთუ „ყოველი სულდგმული“, ესაა კაციც, ქალიც, ბავშვიც, მოხუციც და პირუტყვიც. განა შეიძლება არსება რომელიც ამგვარ ბრძანებას გასცემს, ბრძანებას მთელი ერის, უკლებლივ ყველა ადამიანის ამოწყვეტის შესახებ, იყოს ჭეშმარიტი ღმერთი? სინათლისა და სიკეთის, სიყვარულისა და ჰარმონიის ღმერთი? მე როგორც ჭეშმარიტ სულიერ მეცნიერს, თეოსოფს და ჰუმანისტს, მიმაჩნია, რომ არასგზით!! გაუგებარია თუ იეღოვა, ისრაელის ღმერთი, ჭეშმარიტი ღმერთია, ყოველგვარი სათნოების, სინათლის, სიკეთის, სიყვარულის, ჰარმონიის, მოწყალების, თანაგრძნობის, მშვიდობის, მშვენიერების, უშფოთველობის და ყველა სხვა სათნოების უნივერსალური დასაბამი, მათი კრებითი სახე და აბსოლუტური იდეალი, მაშინ ასეთ არსებას რად სჭირდება სისხლისღვრა? რატომ უჭერს ისრაელის ღმერთი მხარს მხოლოდ ერთ ერს, რატომ ირჩევს მხოლოდ ერთ ერს? რატომ აღუთქვამს თავის რჩეულ ერს იმ მიწას, ქვეყანას, რომელიც ცოცხალი ადამიანებით, აბორიგენი მოსახლეებითაა დასახლებული, რომელნიც იმ მიწას რომელზედაც სახლობენ, კანონიერად და სამართლიანად ფლობენ? რა უფლება აქვს ისრაელის უფალს, თუ ის ასეთი კარგი და მშვენიერია, როგორც ამას ცდილობენ წარმოგვიდგინონ მართლმადიდებელი დოგმატიკოსები, მისცეს წინდაწინ ე.ი. დაპირდეს ერთ ერს, ე.წ. თავის მიერ ამორჩეულ ერს, სრულებით უცხო ხალხების მიწები? რა კრიტერიუმებით ამოარჩია ისრაელის უფალმა ებრაელები? განა რა სხვა ხალხებსაც რომ გამოცხადებოდა და მათთვისაც ემცნო ჭეშმარიტება არ აჯობებდა? რატომ წააქეზა ისრაელის უფალმა ისრაელის ხალხი, სხვა ერების წინააღმდეგ და ამოაჟლეტინა ისინი და თან უსასტიკესი ფორმით, უკლებლივ ყველა, კაცი, ქალი, ქალწული, ვაჟიშვილი, მოხუცი, ბავშვი და პირუტყვი? განა არსება რომელიც წამდაუწუმ განადგურებითა და გაცამტვერებით ემუქრება თავის ე.წ. „რჩეულ ერს“ და ძალითა და დაშინებით აიძულებს თაყვანისცემას და უკრძალავს სხვა ღმერთებისაკენ გახედვას ჭეშმარიტი კეთილი ღმერთია? „არ გადახვიდეთ არც მარცხნივ არც მარჯვნივ!“ ეს ისრაელის ღმერთის სიტყვებია და მერე ამ სიტყვებს მოყვება საზარელი და საშინელი წყევლა-მუქარა იმ შემთხვევაში თუ „რჩეული ერი“ განუდგება მას, რად ემუქრება ისრაელის ღმერთი ათასგვარი ავადმყოფობებით, კლიმატური კატაკლიზმებითა და სხვა უბედურებებით თავის „რჩეულ ერს“ რომელიც „ასე უყვარს“? რად სურს რომ ერთ ერს დაუმორჩილოს სხვა ერები? და საერთოდაც რად აწარმოებს ომს, სასტიკ სისხლისმღვრელ ომს ე.წ. „წარმართ ხალხებთან“? რად ესაჭიროება ისრაელის ღმერთს ომის წარმოება და ერთი ერის ხელით სხვა ერების მოშთობა და მონადუღება? რად არის ისრაელის უფალი ასეთი სასტიკი? რატომაა რომ ძველ აღთქმაში საერთოდ არ ჩანს არც სიყვარული, არც ჰარმონია, არც სიკეთე, არც მოწყალება, არც თანაგრძნობა, არამედ მარტოოდენ აგრესია, რისხვა, მრისხანება, ეგოიზმი, მესიანიზმი, რასიზმი და ქსენოფობია? ხოლო ახალ აღთქმაში; სახარებებსა და მოციქულთა წერილებში საპირისპირო? „ცეცხლს წავუკიდებ დამასკოს გალავანს და შეჭამს იგი ბენ-ჰადადის პალატებს“ (იერემია წინასწარმეტყველი, თავი 49, სტროფი 27), ამბობს ისრაელის „ღმერთი“! ხედავთ რას ამბობს? განა რად ამბობს ამას ისრაელის „ღმერთი“? „ელამში დავიდგამ ტახტს და აღვგვი იქიდან მეფეებს და მთავრებს, ამბობს უფალი“ (იერემია, თავი 49, სტროფი 38), ერთი ეს მითხარით „მართალ მადიდებელო“ დოგმატიკოსებო, რად უნდა ზეციურ უფალს რომლის ტახტსაც წარმოადგენს ცა და მიწა, ღმერთს რომელიც მთელი ქვეყნიერების მყრობელია, მიწიერი ტახტი, მიწიერ სამყაროში? მიწიერი ძალაუფლება? ყველაფერი მარტივადაა, იმიტომ, რომ ეს „უფალი“ არის რაჯასიკურ-ტამასიკური დემონი! მოდით ერთი გავიხსენოთ რას ამბობს ჭეშმარიტად ჭეშმარიტი უფალი ღმერთი ჭეშმარიტებისა - იესო ქრისტე ნაზარეველი ლოგოსი, „თქვენ ქვენანი ხართ, მე კი ზემოთიდან ვარ; თქვენ წუთისოფლისა ხართ, მე კი წუთისოფლისა არა ვარ“ (იოანეს სახარება, თავი 8, სტროფი 23), აგრეთვე: „ჩემი სამეფო არ არის წუთისოფლისა“ (იოანეს სახარება, თავი 18, სტროფი 36), მაშინ როდესაც ისრაელის ღმერთი ცდილობს კაცობრიობის დამონებას და ამსოფლიური ძალაუფლების მოპოვებას, ქრისტე პირიქით უარყოფს მას და სააშკარაოზე გამოყავს ისრაელის

ბიბლია ქადაგებს, რომ ქალი არის არარაობა, რომ ქალი არის უმდაბლესი, ცოდვილი და უწმინდური არსება, რომ ქალს პრაქტიკულად თითქმის არაფრის უფლება არ გააჩნია და მუდამ ქმრის ან მამის ან ძმის მორჩილებაში უნდა იყოს რაც წარმოადგენს ქალთა პატრიარქალურ დისკრიმინაციას და აღმაშფოთებელია. ბიბლიის მიხედვით თუ გოგონა გათხოვებისას ქალწული არ აღმოჩნდა უნდა მოიკლას ან ქვებით ჩაქოლვით ან ცეცხლში ცოცხლად დაწვით, თუნდაც ორსული იყოს მაინც უნდა დაიწვას ცეცხლში ან ჩაიქოლოს ე.წ. „გარყვნილების“ გამო. ბიბლია ქადაგებს, რომ ომის დროს დასაშვებია მოწინააღმდეგე მხარის ანუ მოქიშპე ხალხის ქალების გატაცება, დატყვევება და იძულებით „ცოლად მოყვანა“. ბიბლია გვეუბნება რომ ქალმა არ უნდა ილაპარაკოს ეკლესიაში და მას აგრეთვე არ გააჩნია უფლება იყოს მასწავლებელი. საუკუნეების მანძილზე აბრაამულ რელიგიებში: იუდაიზმში, ქრისტიანობასა და ისლამში და აგრეთვე აღმოსავლურ რელიგიებში: მაგ, ინდუიზმში, დომინირებდა და ზოგან დღემდე დომინირებს ქალთა რელიგიური დისკრიმინაცია დაფუძნებული უსაფუძვლო პატრიარქატზე. ბიბლიაში მრავალგან არის მითითებული, თუ რისი უფლება არ გააჩნია ქალს, რა უნდა აკეთოს მან და რომ ის არის უწმინდური არსება, მაგრამ რატომღაც არსად არ არის მითითებული კონკრეტული ლოგიკური და რაციონალური მიზეზები, იმისა თუ რატომ არის ქალი უწმინდური არსება და რატომ არ გააჩნია მას მთელი რიგი უფლებები, რომლებიც გააჩნია მამაკაცს. აბრაამული (ბიბლიური) რელიგიების ფაშისტური და ალოგიკური ბუნებიდან გამომდინარე, მათი მიმდევრებიდან ანუ ე.წ. „მორწმუნეებიდან“ არცერთი არასოდეს არ უსვამს საკუთარ თავს შეკითხვას: იქნებ მე ვცდები? იქნებ ბიბლია ცდება? იქნებ ჩემი რელიგია ცდება? იქნებ ის რაც მე მწამს არ არის სწორი და მართალი? რა იქნება, თუ შეცდომას ვუშვებ? ეს უბრალოდ არ შედის მათ ყოველდღიურ რეპერტუარში და მგონი ესაა მთავარი პრობლემა. ჩვეულებრივ ბიბლიისთვის დამახასიათებელია სრულებით უმიზეზო, ამაზრზენი და შემზარავი, გაუგონარი სისასტიკე და უსამართლო მოპყრობა ქალთა მიმართ, რაც დღემდე პრობლემას წარმოადგენს. დაბადების წიგნში, „მოსეს ხუთწიგნეულის“ პირველი წიგნის ოცდამეთვრამეტე თავში წერია, რომ ქალი თავისუფალი სექსის ანუ ე.წ. „მეძავობის“ გამო ცეცხლში ცოცხლად უნდა დაიწვას. ეს არის ქალების უსაფუძვლო დისკრიმინაცია. დაბადებაში წერია: „გავიდა სამიოდე თვე და ემცნო იუდას, გაბოზდაო თამარი, შენი რძალი, და დაორსულდაო კიდეც ბოზობით. თქვა იუდამ: გამოიყვანეთ, რათა დაიწვას.“ (დაბადება 38-24). პავლეს პირველ ეპისტოლეში კორინთელთა მიმართ, მეთერთმეტე თავში წერია, რომ მამაკაცი არის ქალის მბრძანებელი, ქალს არ აქვს წინასწარმეტყველების და თავსაბურავის გარეშე ეკლესიაში ლოცვის უფლება, თუ ქალი თავსაბურავს არ იკეთებს, მაშინ თმა უნდა გადაიპარსოს ან დაიმოკლოს, მხოლოდ მამაკაცი არის ღმერთის ხატი და დიდება და არა ქალი, ქალი არის შექმნილი მამაკაცისგან მამაკაცის სადიდებლად, პავლე კრძალავს ამ საკითხზე დავას და კამათს. ეს არის ქალების უსაფუძვლო დისკრიმინაცია. ეპისტოლეში წერია: „მე მომბაძეთ, როგორც მე ვბაძავ ქრისტეს.“ (პავლეს პირველი ეპისტოლე კორინთელთა მიმართ 11-1). „იმისთვის გაქებთ, ძმანო, რომ ჩემი ყველაფერი გახსოვთ და, როგორც გადმოგეცით, ისე ინახავთ გადმოცემას.“ (პავლეს პირველი ეპისტოლე კორინთელთა მიმართ 11-2). „ისიც მინდა გაუწყოთ, რომ ყოველი კაცის თავი ქრისტეა, ქალის თავი - კაცი, ხოლო ქრისტეს თავი - ღმერთი.“ (პავლეს პირველი ეპისტოლე კორინთელთა მიმართ 11-3). „ყოველი კაცი, რომელიც თავდაბურული ლოცულობს ან წინასწარმეტყველებს, თავს ირცხვენს.“ (პავლეს პირველი ეპისტოლე კორინთელთა მიმართ 11-4). „და ყოველი ქალი, რომელიც თავდაუბურავი ლოცულობს ან წინასწარმეტყველებს, თავს ირცხვენს, რადგანაც ეს იგივეა, რომ თავგადაპარსული იყოს.“ (პავლეს პირველი ეპისტოლე კორინთელთა მიმართ 11-5). „ხოლო თუ ქალი თავს არ იბურავს, თმა შეიკვეცოს; მაგრამ თუ ქალს თმის შეკვეცა ან გაპარსვა ერცხვინება, თავი დაიბუროს.“ (პავლეს პირველი ეპისტოლე კორინთელთა მიმართ 11-6). „ამრიგად, კაცი თავდაუბურავი უნდა იყოს, ვინაიდან ხატია და დიდება ღვთისა, ხოლო ქალი ქმრის დიდებაა.“ (პავლეს პირველი ეპისტოლე კორინთელთა მიმართ 11-7). „რადგანაც კაცი კი არ არის ქალისაგან, არამედ ქალი - კაცისაგან.“ (პავლეს პირველი ეპისტოლე კორინთელთა მიმართ 11-8). „და კაცი კი არ შეიქმნა ქალისთვის, არამედ ქალი - კაცისთვის.“ (პავლეს პირველი ეპისტოლე კორინთელთა მიმართ 11-9). „ამიტომაც მართებს ქალს ფლობის ნიშანი ჰქონდეს თავზე ანგელოზების გულისთვის.“ (პავლეს პირველი ეპისტოლე კორინთელთა მიმართ 11-10). „თუმცა არც კაცია ქალის გარეშე და არც ქალი კაცის გარეშე უფალში.“ (პავლეს პირველი ეპისტოლე კორინთელთა მიმართ 11-11). „ვინაიდან როგორც ქალია კაცისგან, ასევეა კაციც ქალისგან, ხოლო ყველაფერი ღვთისაგან არის.“ (პავლეს პირველი ეპისტოლე კორინთელთა მიმართ 11-12). „თავად განსაჯეთ, განა შეშვენის ქალს, თავდაუბურავად ლოცულობდეს ღვთის წინაშე? (პავლეს პირველი ეპისტოლე კორინთელთა მიმართ 11-13). „განა თვით ბუნება არ გასწავლით, რომ თუ კაცი გრძლად უშვებს თმას, ეს საძრახისია მისთვის? (პავლეს პირველი ეპისტოლე კორინთელთა მიმართ 11-14). „ხოლო თუ ქალი უშვებს დიდებაა მისთვის, რადგანაც თმა საბურავად მიეცა. (პავლეს პირველი ეპისტოლე კორინთელთა მიმართ 11-15). „მაგრამ თუ ვინმე დავას აპირებს, ეს არც ჩვენ გვჩვევია და არც ეკლესიებს ღვთისას. (პავლეს პირველი ეპისტოლე კორინთელთა მიმართ 11-16). პავლეს პირველ ეპისტოლეში კორინთელთა მიმართ, მეთოთხმეტე თავში წერია, რომ ეკლესიაში ქალებს არ აქვთ საუბრის უფლება და თუ რაიმე აინტერესებთ ქმრებს სახლში უნდა ჰკითხონ, ისინი უნდა დაემორჩილონ თავიანთ ქმრებს და მათზე იყვნენ დამოკიდებულები, თავად არაფერი გამოიკვლიონ და გამოიძიონ და ეს არის ქალთა რელიგიური დისკრიმინაცია. ეპისტოლეში წერია: „ქალები ეკლესიაში დუმდნენ, რადგანაც ლაპარაკის ნება კი არა აქვთ, არამედ მორჩილება მართებთ, როგორც გვიწესებს რჯულიც.“ (პავლეს პირველი ეპისტოლე კორინთელთა მიმართ 14-34). „ხოლო თუ რისიმე სწავლა სურთ, ქმრებს ჰკითხონ სახლში, რადგანაც ქალისთვის საძრახისია ეკლესიაში ლაპარაკი.“ (პავლეს პირველი ეპისტოლე კორინთელთა მიმართ 14-35). პავლეს პირველ ეპისტოლეში ტიმოთეს მიმართ, მეორე თავში წერია, რომ ქალებს არ აქვთ საკუთარი თავის გალამაზების და შემკობის უფლება და უნდა აკეთონ „კეთილი საქმეები“, ხოლო „კეთილი საქმეები“ ესაა ქმრების და მამების, ზოგადად მამაკაცების უტყვი მორჩილება. ნათქვამია რომ პირველად შესცოდა ქალმა და თუ მამაკაცის მორჩილებაში არ იქნება და შვილებს არ გაუჩენს ქმარს, ვერ ცხონდება. ეპისტოლე გვეუბნება, რომ ქალს არ აქვს სწავლების ანუ მასწავლებლობის უფლება. ეს უცილობლად არის რელიგიური ფაშიზმი და დისკრიმინაცია. ეპისტოლეში წერია: „ასევე ქალებიც, ღირსეუღად მოსილნი, კდემითა და უმანკოებით იმკობდნენ თავს; არა თმაწნულობით, არც ოქროთი თუ მარგალიტით, ანდა ძვირფასი სამოსით,“ (პავლეს პირველი ეპისტოლე ტიმოთეს მიმართ 2-9). „არამედ კეთილი საქმით, როგორც შეშვენის ქალებს, რომლებმაც ღვთისმოსაობას მიუძღვნეს თავი.“ (პავლეს პირველი ეპისტოლე ტიმოთეს მიმართ 2-10). „ქალი სწავლობდეს მდუმარედ, სრული მორჩილებით.“ (პავლეს პირველი ეპისტოლე ტიმოთეს მიმართ 2-11). „მე არა ვრთავ ქალს სწავლების ნებას, და არც ქმარზე მბრძანებლობისას, არამედ რათა იყოს მდუმარედ.“ (პავლეს პირველი ეპისტოლე ტიმოთეს მიმართ 2-12). „ვინაიდან პირველად ადამი შეიქმნა და მერე ევა. (პავლეს პირველი ეპისტოლე ტიმოთეს მიმართ 2-13). „ადამი კი არ შემცდარა, არამედ ქალი შეცდა და სცოდა. (პავლეს პირველი ეპისტოლე ტიმოთეს მიმართ 2-14) „თუმცაღა მაინც ცხონდება, რადგანაც შვილებს გააჩენს, თუკი რწმენაში, სიყვარულსა და სიწმიდეში დარჩება კდემით. (პავლეს პირველი ეპისტოლე ტიმოთეს მიმართ 2-15). ლევიანთა წიგნის მეთორმეტე თავში წერია, რომ ორსულობის გამო ქალი გარკვეული დროით შეიძლება უწმინდური გახდეს, თუ ბიჭს გააჩენს შვიდი დღე იქნება უწმინდური, ხოლო გოგოს გაჩენის შემთხვევაში თოთხმეტი დღე ანუ ორჯერ მეტი. ქალი მშობიარობის შემდეგ 66 დღე სპეციალურ დაწესებულებაში უნდა იყოს იზოლირებული, ხოლო შემდეგ ე.წ. „ცოდვის“ გამოსასყიდად უნდა შესწიროს ე.წ. „ღმერთს“ ცხოველი ან ფრინველი. ეს არის ქალთა რელიგიური დისკრიმინაცია. ლევიანთა წიგნში წერია: „ელაპარაკა უფალი მოსეს და უთხრა: (ლევიანნი 12-1). „ელაპარაკე ისრაელიანებს: თუ დედაკაცი დაორსულდება და ვაჟს გააჩენს, შობის შემდეგ შვიდ დღეს უწმიდურია იგი. როგორც წიდოვანების დროს, ისე უწმიდურდება.“ (ლევიანნი 12-2). „მეშვიდე დღეს უნდა წააჭრან ბავშვს ჩუჩა.“ (ლევიანნი 12-3). „ოცდაცამეტი დღის მანძილზე უნდა დარჩეს ქალი განწმედის სისხლში; წმიდას არაფერს შეეხოს, არც ტაძარში არ შევიდეს, ვიდრე განწმედის ვადა არ გავა.“ (ლევიანნი 12-4). „თუ გოგო შვა, ორ კვირას იქნება გაუწმიდურებული, როგორც წიდოვანების დროს. სამოცდაექვსი დღის მანძილზე უნდა დარჩეს განწმედის სისხლში.“ (ლევიანნი 12-5). „როცა გავა ვადა განწმედისა ვაჟისათვის თუ გოგოსათვის, მიუყვანოს მღვდელს სადღესასწაულო კარავთან ერთწლიანი ბატკანი აღსავლენად და მტრედის ხუნდი ან გვრიტი ცოდვის გამოსასყიდად.“ (ლევიანნი 12-6). „მღვდელი შესწირავს ამას უფლის წინაშე, გამოითხოვს მისთვის შენდობას და განიწმიდება ქალი წიდოვანვბისგან. ეს არის ვაჟისა თუ გოგოს შობის წესი.“ (ლევიანნი 12-7). „თუ ბატკანზე არ მიუწვდება ხელი, მიიყვანოს ორი გვრიტი ან ორი ხუნდი; ერთი აღსავლენად, მეორე ცოდვის გამოსასყიდად; მღვდელი შენდობას გამოითხოვს მისთვის და გაწმიდავდება ქალი.“ (ლევიანნი 12-8). მეორე რჯულის ოცდამეერთე თავში წერია თუ როგორ უნდა გაიტაცოს და დაატყვევოს მამაკაცმა ქალი და იძულებით გაიხადოს ცოლად. მეორე რჯულში წერია: „როცა შენს მტრებთან საომრად გახვალ და ხელში ჩაგიგდებს მათ უფალი, შენი ღმერთი, წამოასხამ ტყვეებს,“ (მეორე რჯული 21-10). „და დაინახავ ტყვეებში ლამაზ ქალს, შეგიყვარდება და მოინდომებ მის ცოლად წაყვანას,“ (მეორე რჯული 21-11). „მიიყვანე შენს სახლში, გადაიპარსოს თმა და დაიჭრას ფრჩხილები,“ (მეორე რჯული 21-12). „გაიხადოს ტყვეობის ტანსაცმელი, იცხოვროს შენს სახლში და ერთ თვეს იტიროს თავისი დედ-მამა; ამის მერე შედი მასთან, შეეუღლე და გახდება შენი ცოლი.“ (მეორე რჯული 21-13). მეორე რჯულის ოცდამეორე თავში წერია, რომ გათხოვილი ქალი რომელიც სხვა კაცთან დაწვება უნდა მოიკლას, აგრეთვე უნდა მოიკლას გოგონა, რომელიც გათხოვების შემდეგ საქორწინო ღამეს ქალწული არ აღმოჩნდა, კერძოდ საჯაროდ ჩაიქოლოს ქვებით. ეს არის ქალთა შემზარავი რელიგიური დისკრიმინაცია დაფუძნებული პატრიარქატზე. მეორე რჯულში წერია: „თუ ვინმე ცოლს ითხოვს, შევა მასთან და მერე შეიძულებს მას,“ (მეორე რჯული 22-13). „ცილს დასწამებს და ცუდ ხმებს დაუყრის, იტყვის: მე ვითხოვე ეს ქალი, დავუახლოვდი მას და ქალწული არ აღმოჩნდაო,“ (მეორე რჯული 22-14). „ადგეს ამ ყმაწვილი ქალის დედ-მამა და გამოუტანოს მისი სიქალწულე ქალაქის უხუცესებს კარიბჭესთან.“ (მეორე რჯული 22-15). „უთხრას ყმაწვილი ქალის მამამ უხუცესებს: ეს ჩემი ასული ამ კაცს მივათხოვე ცოლად, მან კი შეიძულა.“ (მეორე რჯული 22-16). „აჰა, ცილს სწამებს მას, ამბობს: ქალწული არ აღმოჩნდაო შენი ქალიშვილი. აჰა, ჩემი ასულის სიქალწულე. და გაუშლიან სამოსელს ქალაქის უხუცესების წინ.“ (მეორე რჯული 22-17). „ადგნენ ქალაქის უხუცესები და დასაჯონ ეს კაცი.“ (მეორე რჯული 22-18). „ასი ვერცხლით დააჯარიმონ და გადაუხადონ ყმაწვილი ქალის მამას, რადგან ცუდი ხმები დაუყარა ისრაელიან ქალწულს. ქალი მის ცოლადვე დარჩება, ვერ გაუშვებს მას თავის სიცოცხლეში.“ (მეორე რჯული 22-19). „თუ ეს ნათქვამი მართალი გამოდგა, ყმაწვილი ქალი ქალწული არ აღმოჩნდა,“ (მეორე რჯული 22-20). „გამოიყვანონ ყმაწვილი ქალი მამამისის სახლის კართან და ჩაქოლონ მისი ქალაქის კაცებმა, მოკვდეს, რადგან სააუგო საქმე ჩაიდინა ისრაელში: იმრუშა მამისეულ სახლში. აღმოფხვრი ბოროტებას შენი კრებულიდან.“ (მეორე რჯული 22-21). „თუ კაცს გათხოვილ ქალთან მწოლარეს წაუსწრეს, ორივე უნდა მოიკლას: ქალთან მწოლარე კაციცა და ქალიც. აღმოფხვრი ბოროტებას ისრაელიდან.“ (მეორე რჯული 22-22). „თუ კაცზე დანიშნულ ყმაწვილ ქალს, ქალწულს, ქალაქში ვინმე შეხვდა და დაწვა მასთან,“ (მეორე რჯული 22-23). „გაიყვანონ ორივენი ამ ქალაქის კარიბჭესთან და ჩაქოლონ სასიკვდილოდ - ყმაწვილი ქალი იმის გამო, რომ ხმა არ გაიღო ქალაქში, კაცი კი იმის გამო, რომ ძალა იხმარა მოყვასის ცოლზე. აღმოფხვრი ბოროტებას შენი წიაღიდან.“ (მეორე რჯული 22-24). ლევიანთა წიგნის ოცდამეერთე თავი გვიქადაგებს, რომ მღვდლის ქალიშვილი თავისუფალი სექსის ანუ ე.წ. „მეძავობის“ გამო ცეცხლში უნდა დაიწვას ცოცხლად. ლევიანთა წიგნში წერია: „მღვდლის ქალიშვილი, რომელმაც ბოზობით თავი შეირცხვინა, მამამისის შემარცხვენელია იგი. ცეცხლში უნდა დაიწვას.“ (ლევიანნი 21-9). მეფეთა მეოთხე წიგნში წერია: „მაშინ მოსრა მენახემმა თიფსახი და ყველაფერი, რაც მასში იყო; მოსრა მთელი მხარე თირცადან მოყოლებული, რადგან არ გააღეს კარიბჭეები. შუაზე გააპო ყველა ორსული ქალი.“ (მეოთხე მეფეთა 15-16). მეორე რჯულში წერია: „თუ კაცები ერთმანეთში ჩხუბობენ და ერთერთის ცოლი ახლოს მივა თავისი ქმრის დასახსნელად მისი მცემელის ხელიდან, გაიწვდის ხელს და კაცის სარცხვინელს მოეჭიდება,“ (მეორე რჯული 25-11). „ხელის მტევანი მოკვეთე მას, არ შეიწყალოს იგი შენმა თვალმა.“ (მეორე რჯული 25-12). ქრისტიანული ბიბლია ეწევა პატრიარქატზე დაფუძნებული სოციალური დესპოტიზმის საფუძველზე ქალების გენდერული დისკრიმინაციის დაუფარავ და პირდაპირ აგიტაციას და პროპაგანდას. ძველ აღთქმაში, კერძოდ მსაჯულთა წიგნის მეცხრამეტე თავში მოთხრობილია ერთი ებრაელი ლევიანის ანუ იუდაისტი ღვთისმსახურის ისტორია, რომელიც ეფრემის ქვეყანაში ცხოვრობდა. ამ ლევიანმა მოიყვანა ე.წ. ხარჭა იუდეის ბეთლემიდან, თუ თქვენ დღემდე არ გაგიგიათ ეს სიტყვა და არც კი იცით მისი მნიშვნელობა, სიამოვნებით განგიმარტავთ ძვირფასო მკითხველებო, სიტყვა „ხარჭა“ თანამედროვე ქართულ ენაზე შეიძლება განიმარტოს, როგორც მამაკაცის სექსუალურ მონობაში მყოფი ქალი, აი რა არის „ხარჭა“. ხარჭები ესენი არიან მონაქალები, სექსუალური მონები, მდიდარი მამაკაცების მიერ შესყიდულები, როგორც ფუფუნების საგნები, რომელთა მოვალეობაა მონათმფლობელი ბატონისთვის სექსუალური სიამოვნების მინიჭება. ხარჭები ფართოდ იყვნენ გავრცელებულნი მსოფლიოში ახალი ერის მეცხრამეტე საუკუნის ბოლომდე. ხარჭებს არ ჰქონდათ სწავლა-განათლების უფლება, არ ჰქონდათ პირადი საკუთრების ქონის უფლება, ყოველშემთხვევაში მონათმფლობელი ბატონის ნებართვის გარეშე, არ ჰქონდათ ბატონის ნებართვის გარეშე თავისუფლად გადაადგილების უფლება და ა.შ. ეს ლევიანიც პრაქტიკულად იყო მონათმფლობელი, რომელსაც ჰყავდა ხარჭა. ერთ მშვენიერ დღეს ადგა ეს ხარჭა, გაექცა ამ ლევიანს და დაბრუნდა იუდეის ბეთლემში საკუთარი მამის სახლში. ამ ლევიანმა მაინც არ დაანება თავი ამ საცოდავ მონაქალს, ჩააკითხა სახლში და შეეცადა დაებრუნებინა, რაღა თქმა უნდა ის არავითარ შემთხვევაში არ მისცემდა ქალს და თან ხარჭას, უფლებას მისგან წასულიყო. ლევიანს მიაჩნდა, რომ ეს ქალი, ეს ხარჭა, იყო მისი პირადი საკუთრება და მის დაკარგვას არ აპირებდა. ქალის მამა შეეცადა დრო გაეყვანა და რაიმე მოემოქმედებინა, რათა ქალიშვილი დაეხსნა, მაგრამ არაფერი გამოუვიდა. ლევიანი მიხვდა, თუ რას აკეთებდა ქალის მამა, დაავლო ხელი ქალს და მისი სახლიდან ტყვიასავით გავარდა. ლევიანი მონაქალთან და მსახურ ბიჭთან ერთად გზას გაუდგა ეფრემის მთიანეთისკენ, სადაც სახლობდა. სანამ ეფრემამდე მიაღწევდნენ, მათ ბენიამინის ხალხის ქალაქ გიბყაში შეისვენეს, ისინი სახლში არავინ შეიპატიჟა, გარდა ერთი მოხუცი კაცისა. როდესაც ამ მოხუცის სახლში ჭამდნენ და სვამდნენ, სახლს მოადგა ქალაქის მოსახლეობა და სახლის პატრონს მოსთხოვეს მათთან გარეთ გამოეყვანა სტუმარი მამაკაცი, ეს ეფრემელი ლევიანი, რათა გაეუპატიურებინათ, ეტყობა ქალაქის მაცხოვრებლები რაღაცის გამო იმდენად იყვნენ განრისხებულნი ამ ლევიანზე, რომ მზად იყვნენ სექსუალურად ეძალადათ მასზე. ეს რაღა თქმა უნდა ცუდი იყო, მე არ ვამბობ, რომ ვამართლებ ქალაქელთა საქციელს, ეს ასე არ არის, მაგრამ ის, რაც გააკეთეს იმ ლევიანმა და სახლის მოხუცმა პატრონმა, უფრო დიდი ბოროტება იყო, სახლის პატრონმა, რაღა თქმა უნდა სტუმარ ლევიანთან შეთანხმებით, კართან მომდგარ განრისხებულ კაცებს შესთავაზა გაეუპატიურებინათ საკუთარი ქალიშვილი, რომელიც ქალწული იყო და სტუმარი ლევიანის ხარჭა ანუ მონაქალი. მოკლე ხანში ლევიანმა და მისმა მასპინძელმა დაავლეს ხელი ამ საბრალო ხარჭას (სექსუალურ მონაქალს) და გაათრიეს განრისხებულ მამაკაცებთან. ლევიანზე გაბრაზებული მამაკაცები ეცნენ საბრალო ხარჭას და მთელი ღამე ჯგუფურად აუპატიურებდნენ მას. მეორე დილას როცა კარები გააღეს და გარეთ გაიხედეს, დაინახეს, რომ ლევიანის ხარჭა გონდაკარგული (სავარაუდოდ მკვდარი, ზუსტად არაა ნათქვამი) იპოვეს სახლის ზღურბლთან მიწაზე დავარდნილი. ლევიანმა ერთი შეუძახა ხარჭას, პასუხი რომ ვერ მიიღო აჰკიდა თავის ვირს, როცა თავის სახლში მივიდა, აიღო მახვილი, საბრალო ქალი თორმეტ ნაწილად დაჩეხა და მისი სხეულის ნაწილები ისრაელის ყველა მხარეში დაგზავნა (საინტერესოა როგორ? და ვის გაუგზავნა?). როგორ მოგწონთ ეს ყველაფერი პატივცემულო მორწმუნეებო? თქვენი აზრით ეს რა არის? მოდით მე აგიხსნით, საქმე იმაშია, რომ მთელს მსოფლიოში, ჩვენი წელთაღრიცხვის მეცხრამეტე საუკუნემდე (ყოველ შემთხვევაში მეთხუთმეტე საუკუნემდე უდავოდ), ქალი როგორც ასეთი, ქალი როგორც ცოცხალი არსება, ითვლებოდა არაფრად, არარაობად და არც მეტი არც ნაკლები ფუფუნების საგნად, რომელიც შეიძლება იყიდო და გაყიდო. ქალი იყო არსება, რომელსაც სულიც კი არ გააჩნდა ქრისტიანთა გაგებით. ქალი იყო არსება, რომელსაც არ ჰქონდა საკუთრების ქონის და სწავლა-განათლების უფლება. ყველა ქალი ასეთ მდგომარეობაში იყო, თვით დიდგვაროვანი და მდიდარი ქალებიც კი. ზოგიერთებმა შეიძლება თქვან, რომ დიდგვაროვანი ქალები ფლობდნენ პირად საკუთრებას, სიმდიდრეს, მაგრამ დროა გამოერკვათ ძილისგან და გამოფხიზლდეთ, თვით დიდგვაროვანი ქალებიც კი არ ფლობდნენ ქონებას, არამედ მთელ საოჯახო სიმდიდრეს ყოველთვის ფლობდნენ, მართავდნენ და აკონტროლებდნენ საგვარეულოს მამაკაცები: ქმრები, ძმები, ბიძები, ბაბუები, ვაჟიშვილები და ა.შ. წარსულში იყო დრო, როდესაც ქალს არ ჰქონდა უფლება მემკვიდრეობით მიეღო გარდაცვლილი მამის ქონება, მთელი ქონება ეძლეოდა მამრობითი სქესის შთამომავალს, ან ვაჟიშვილს ან შვილიშვილს. თანამედროვე მსოფლიოშიც კი ზოგიერთ ქვეყნებში და სოფლებში დღემდე არსებობს ეს დისკრიმინაციული და პატრიარქალური „ტრადიცია“. მოდით გადავავლოთ თვალი ბიბლიას, კერძოდ მსაჯულთა წიგნს. მსაჯულთა წიგნში (ბიბლიაში) წერია: „იმ ხანებში, როცა ისრაელს მეფე არ ჰყავდა, ერთი ლევიანი მდგმურობდა ეფრემის მთის კალთაზე. ხარჭა მოიყვანა ცოლად იუდას ბეთლემიდან.“ (მსაჯულთა წიგნი 19-1). „გაშორდა მას ხარჭა, მამის სახლში წაუვიდა, იუდას ბეთლემში, და ოთხი თვე იქ იყო.“ (მსაჯულთა წიგნი 19-2). „ადგა მისი ქმარი და ჩააკითხა, რომ შემოერიგებინა და შინ დაებრუნებინა. მსახური ბიჭი და ორი ვირი ახლდა თან. ხარჭამ იგი მამის სახლში შეიწვია. დაინახა ის ყმაწვილი ქალის მამამ და გახარებული შეეგება.“ (მსაჯულთა წიგნი 19-3). „არ გაუშვა იგი სიმამრმა, ყმაწვილი ქალის მამამ, და დარჩა იქ კაცი სამი დღე. ჭამდნენ, სვამდნენ და იქვე ათევდნენ ღამეს.“ (მსაჯულთა წიგნი 19-4). „მეოთხე დღეს დილაადრიანად ადგნენ. ადგა კაციც შინ წასასვლელად. უთხრა ყმაწვილი ქალის მამამ თავის სიძეს: ჯერ პური გატეხე, დანაყრდი და მერე წადი.“ (მსაჯულთა წიგნი 19-5). „დასხდნენ ერთად ორივენი, ჭამეს და სვეს. უთხრა კაცს ყმაწვილი ქალის მამამ: დარჩი ამაღამ და მოილხინოს შენმა გულმა.“ (მსაჯულთა წიგნი 19-6). „ადგა წასასვლელად, მაგრამ არ მოეშვა სიმამრი და იმ ღამითაც დარჩა კაცი.“ (მსაჯულთა წიგნი 19-7). „მეხუთე დღეს დილაადრიან ადგა წასასვლელად. უთხრა ყმაწვილი ქალის მამამ: ჯერ დანაყრდით, შეიცადეთ, ვიდრე დღე გადაიხრებოდეს. ჭამეს ორთავემ და სვეს.“ (მსაჯულთა წიგნი 19-8). „ადგა კაცი, რომ შინ წასულიყო თავის ხარჭასთან და მსახურ ბიჭთან ერთად. უთხრა სიმამრმა, ყმაწვილი ქალის მამამ: აჰა, დღე საღამოსკენ გადაიხარა, ამაღამაც დარჩით, დამდეთ ხათრი. დღე სადაცაა მიილევა. ეს ღამეც აქ გაითიე და მოილხინოს შენმა გულმა. დილით ადრიანად გაუდგებით გზას და მიხვალთ შინ.“ (მსაჯულთა წიგნი 19-9). „მაგრამ კაცმა აღარ ისურვა ღამით დარჩენა, ადგა და წავიდა. იარა იებუსამდე, ახლა რომ იერუსალიმია. მიჰყავდა წყვილი კეხდადგმული ვირი და თავისი ხარჭა.“ (მსაჯულთა წიგნი 19-10). „იებუსს რომ მიადგნენ, კარგა შესაღამოებული იყო. უთხრა მსახურმა ბიჭმა თავის ბატონს: შევიდეთ იებუსეველთა ქალაქში და ღამე მანდ გავათიოთ.“ (მსაჯულთა წიგნი 19-11). „უთხრა ბატონმა: არა, ნუ შევალთ უცხო ქალაქში, სადაც ისრაელიანები არ სახლობენ. გიბყამდე მივიდეთ.“ (მსაჯულთა წიგნი 19-12). „უთხრა თავის მსახურ ბიჭს: რომელიმე სხვა ადგილამდე მივიდეთ, გიბყაში ან რამაში გავათიოთ ღამე.“ (მსაჯულთა წიგნი 19-13). „განაგრძეს გზა, იარეს და ბენიამინის გიბყის მახლობლად დაუღამდათ.“ (მსაჯულთა წიგნი 19-14). „გაუხვიეს, რომ გიბყაში შესულიყვნენ და ღამე იქ გაეთიათ. მივიდა და ქალაქის მოედანზე დაჯდა, მაგრამ არავინ შეიპატიჟა შინ ღამის გასათევად.“ (მსაჯულთა წიგნი 19-15). „აჰა, ერთი ბერიკაცი საღამოხანს ბრუნდება სამუშაოდან, ყანიდან; ეფრემის მთაში იყო დაბადებული და გიბყაში ცხოვრობდა. იმ ადგილის მკვიდრნი კი ბენიამინიანები იყვნენ.“ (მსაჯულთა წიგნი 19-16). „გაიხედა და ქალაქის მოედანზე მგზავრი დაინახა. ჰკითხა ბერიკაცმა: საიდან მოსულხარ და სად მიდიხარ?“ (მსაჯულთა წიგნი 19-17). „მან მიუგო: იუდას ბეთლემიდან ეფრემის მთაში მივდივართ, იქაური ვარ. სტუმრად ვიყავი იუდას ბეთლემში, ახლა კი უფლის სახლისაკენ მიდევს გზა, მაგრამ არავინ შემიპატიჟა შინ.“ (მსაჯულთა წიგნი 19-18). „ჩალაც გვაქვს და საჭმელიც ჩვენი სახედრებისთვის. აგრეთვე პურ-ღვინო ჩემთვისაც და ამ შენი მხევლისთვისაც და ამ მსახური ბიჭისთვისაც, რომელიც შენს მორჩილთ გვახლავს. არაფერი გვჭირდება.“ (მსაჯულთა წიგნი 19-19). „ბერიკაცმა უთხრა: მშვიდობა შენდა! ჩემზე იყოს, რაც გჭირდება, ოღონდ ქუჩაში ნუ გაათევ ღამეს.“ (მსაჯულთა წიგნი 19-20). „შინ შეიყვანა და სახედრებს საკვები დაუყარა. მათ კი ფეხი დაიბანეს, ჭამეს და სვეს.“ (მსაჯულთა წიგნი 19-21). „როცა გუნებაზე მოვიდნენ, აჰა, ქალაქის მცხოვრებნი, გარყვნილი ხალხი, გარს შემოერტყნენ სახლს, კარზე აბრახუნებდნენ და ეუბნებოდნენ ბერიკაცს, სახლის პატრონს: გამოგვიყვანე, შენს სახლში რომ კაცია მოსული, უნდა შევიცნოთო.“ (მსაჯულთა წიგნი 19-22). „გავიდა მათთან სახლის პატრონი და უთხრა: არა, ძმებო, ნუ უზამთ ბოროტებას. ეს კაცი ჩემს სახლში სტუმრად შემოვიდა, ნუ ჩაიდენთ ამ უზნეობას.“ (მსაჯულთა წიგნი 19-23). „აჰა, გასათხოვარი ქალი მყავს შინ, ამ კაცსაც ხარჭა ახლავს. გამოგიყვანთ, დაიმორჩილეთ და უყავით, რაც გენებოთ. ამ კაცთან ნუ ჩაიდენთ ამ უზნეობას.“ (მსაჯულთა წიგნი 19-24). „მაგრამ მათ მისი გაგონებაც არ უნდოდათ. მაშინ ადგა კაცი და გამოუყვანა ქუჩაში თავისი ხარჭა. შეიცნეს იგი, მთელი ღამე დილამდე აუპატიურებდნენ მას. და ცისკარზე გაუშვეს.“ (მსაჯულთა წიგნი 19-25). „წამოვიდა ქალი დილით, დაეცა იმ კაცის სახლის კართან, ვისთანაც მისი პატრონი იდგა, და დილამდე ეგდო.“ (მსაჯულთა წიგნი 19-26). „ადგა დილით მისი პატრონი, გააღო სახლის კარი, გამოვიდა, რომ გზას გასდგომოდა, და, აჰა, კართან მისი ხარჭა აგდია, ზღურბლზე ხელებდაყრილი.“ (მსაჯულთა წიგნი 19-27). „უთხრა: ადექი, წავიდეთო. მაგრამ პასუხი ვერ მიიღო. გადაჰკიდა სახედარს, ადგა და შინ წავიდა.“ (მსაჯულთა წიგნი 19-28). „შინ რომ მივიდა, აიღო თავისი ხარჭა, თორმეტ ნაწილად, ასო-ასო დაჭრა და დაგზავნა ისრაელის ყველა კუთხეში.“ (მსაჯულთა წიგნი 19-29). „ყოველი, ამის მნახველი, ამბობდა: მსგავსი არაფერი მომხდარა და არაფერი ნახულა ისრაელში იმ დღიდან მოკიდებული, რაც ისრაელიანები ეგვიპტიდან გამოვიდნენ, დღევანდელ დღემდეო. ჩაუკვირდით, ითათბირეთ და თქვით.“ (მსაჯულთა წიგნი 19-30). ერთხელაც ებრაელთა ტომებს შორის ატყდა ომი, ბენიამინების ტომი გამოეყო დანარჩენ ტომებს და მათ წინააღმდეგ აჯანყდა, მაგრამ ისრაელიანებმა ეს არ მოითმინეს და ბენიამინებს თავს დაესხნენ, მათ ბენიამინების ზედიზედ ორი ქალაქი გაანადგურეს, და ბენიამინებს შეუთვალეს რომ მიცფაში ტომთა საკრებულოზე გამოცხადებულიყვნენ, მაგრამ ბენიამინებმა უარი განაცხადეს, რის გამოც ისრაელიანებმა მესამედ გაილაშქრეს ბენიამინებზე და დაიმონეს ისინი, ისრაელიანთა თავკაცებმა გალაადის იაბეშში გაგზავნილ მებრძოლებს უბრძანეს დაეხოცათ ქალები და ბავშვები. ბიბლიაში ამის შესახებ წერია: „გაგზავნა მათთან საზოგადოებამ თორმეტი ათასი კაცი, მაგარი ვაჟკაცები, უბრძანა: წადით და დედაწულიანად მახვილით მოსრეთ გალაადის იაბეშის მკვიდრნი“ (მსაჯულნი, 21-10). „ასე ჰქენით: ყოველი მამაკაცი და მამაკაცთან ნაწოლი ყოველი ქალი მოკალით“ (მსაჯულნი, 21-11). „ნახეს გალაადის მკვიდრთა შორის მამაკაცის საწოლის უნახავი ოთხასი ქალწული და მიიყვანეს ბანაკში, სილოამში, რომელიც ქანაანის მხარეშია“ (მსაჯულნი, 21-12). „თვალი გეჭიროთ და, როცა საფერხულოდ გამოვლენ სილოემელი ქალიშვილები, თქვენც გამოდით, თითოეულმა თითო საცოლე გაიტაცეთ სილოამელ ქალიშვილთაგან და დაბრუნდით ბენიამინის მხარეში“ (მსაჯულნი, 21-21). ებრაელთა ბარბაროსულმა ურდომ გაანადგურა არც მეტი არც ნაკლები 10 ეთნოსი, 10 ერი; ამორეველნი, მოებელნი, ედუმელნი, ხეთელნი, ფერიზეველნი, იებუსეველნი, ქანაანელნი, ხივიელნი, გირგაშეველნი და მიდიანელნი. მათ ამ ხალხთა 90 % -ზე მეტი გაწყვიტეს, ხოლო რაც გადარჩა დაიმონეს, ებრაელი მამაკაცები ტყვედ ჩაგდებულ ქალებს აიძულებდნენ მათთან სექსუალური კავშირის განხორციელებას, რათა ებრაელი ერი გაემრავლებინათ. ბიბლიაში წერია: „გაილაშქრეს მიდიანზე, როგორც ნაბრძანები ქონდა მოსესთვის უფალს და დახოცეს ყველა მამრი“ (რიცხვნი, 31-7). „ტყვედ წაიყვანეს ისრაელიანებმა მიდიანელი ქალები და ბავშვები და მთელი მათი საქონელი. მოიალაფეს მთელი მათი ქონება და დოვლათი“ (რიცხვნი, 31-9). „ცეცხლს მისცეს ყველა მათი ქალაქი მათ საზღვრებში და ყველა დაბა“ (რიცხვნი, 31-10). „აიღეს მთელი ნადავლი და მთელი ნაალაფარი კაციდან პირუტყვამდე“ (რიცხვნი, 31-11). შემდეგ მივიდნენ ებრაელი ტერორისტები და ყაჩაღები თავიანთ უფროსთან მოსესთან და ტერორისტი მოსე გაცოფდა, რადგანაც ებრაელმა მებრძოლებმა ქალები და ბავშვები ცოცხლები დატოვეს, მოსეს ეს არ მოეწონა და ბრძანა დაეხოცათ ქალები და მამრობითი სქესის ბავშვები. ბიბლიაში ამის შესახებ წერია: „განურისხდა მოსე ჯარის უფროსებს, ათასისთავებს და ასისთავებს, რომლებიც ბრძოლის ველიდან მობრუნდნენ“ (რიცხვნი, 31-14). „უთხრა მათ მოსემ: ცოცხალი დატოვეთ ყველა ქალი?“ (რიცხვნი, 31-15). „განა მათი მიზეზით არ განუდგნენ ისრაელიანები უფალს, როგორც თქვა ბალაამმა და გადაამეტეს ფეღორის ცოდვას, რის გამოც მოხდა განადგურება უფლის საზოგადოებაში?“ (რიცხვნი, 31-16). „ახლა გაწყვიტეთ ბავშვებში ყველა მამროვანი, ყოველი ქალი რომელსაც შეცნობილი ყავს მამაკაცი მამრის საწოლზე, მოკალით“ (რიცხვნი, 31-17). ერთხელ ერთი ქალი ნახევრადებრაელი და ნახევრადეგვიპტელი ქალი მთელი ხალხის წინაშე აგინებდა ბოროტ დემიურგს, უცხოპლანეტელ ბოროტ რეფტოიდს, რომელიც იუდაისტებს, ქრისტიანებსა და მუსულმანებს „ღმერთი“ ჰგონიათ. შეიპყრეს ეს ქალი ებრაელებმა და ჩააგდეს დილეგში, ელაპარაკა რეფტოიდი „უფალი“ ებრაელებს და ბრძანა მისი ჩაქოლვით მოკვლა. გაიყვანეს ებრაელებმა მეამბოხე ქალი ბანაკის გარეთ, ჩაქოლეს და მოკლეს. ბიბლიაში წერია: „მოვიდა ისრაელიანთა შორის ისრაელიანი დედაკაცის და ეგვიპტელი კაცის შვილი და წაეკიდნენ ბანაკში ისრაელიანი დედაკაცის შვილი და ისრაელიანები.“ (ლევიანნი 24-10). „აგინებდა ისრაელიანი დედაკაცის შვილი უფლის სახელს და ილანძღებოდა. მიუყვანეს იგი მოსეს (დედა მისი იყო შელომითი, დიშრის ასული, დანის ტომიდან).“ (ლევიანნი 24-11). „და ჰყავდათ საპყრობილეში, ვიდრე უფლის განაჩენს გაიგებდნენ.“ (ლევიანნი 24-12). „ელაპარაკა უფალი მოსეს და უთხრა:“ (ლევიანნი 24-13). „გაიყვანეთ მაგინებელი ბანაკის გარეთ და ყველამ ვინც გაიგონა, დაადოს ხელი თავზე და ქვით ჩაქოლოს მთელმა საზოგადოებამ.“ (ლევიანნი 24-14). „ისრაელიანებს კი ასე უთხარი: ყველა, ვინც თავის ღმერთს ლანძღავს, ცოდვას იდებს.“ (ლევიანნი 24-15). „უფლის სახელის მაგინებელი უნდა მოკვდეს, ქვებით უნდა ჩაქოლოს მთელმა საზოგადოებამ, მდგმური იქნება თუ მკვიდრი, უფლის სახელის შეგინებისათვის უნდა მოკვდეს.“ (ლევიანნი 24-16). ბიბლია მოგვითხრობს, რომ როდესაც აბრაამის ქვეყანაში დადგა დიდი შიმშილობა, ის თავის ცოლთან ერთად გაემართა ეგვიპტეში, გზაში მან ცოლი დაარიგა, არ ეთქვა რომ ცოლი იყო, ხოლო როდესაც ეგვიპტეში ჩავიდა ცოლი დად გაასაღა, აბრაამის ცოლი ეგვიპტის ფარაონს ძალიან მოეწონა და თავისთან ჰარამჰანაში წაიყვანა, მაგრამ აბრაამის ღმერთმა აიძულა იგი გაეშვა და აბრაამისათვის დაებრუნებინა. ამის შესახებ ბიბლიაში წერია: „შიმშილი იყო ქვეყანაში და წავიდა აბრამი ეგვიპტეში საცხოვრებლად, რადგან მძვინვარებდა შიმშილი ქვეყანაში“ (დაბადება, 12-10). „როცა მიუახლოვდა ეგვიპტეს, უთხრა სარაის, თავის ცოლს: ვიცი ლამაზი შესახედავი ქალი ხარ“ (დაბადება, 12-11). „დაგინახავენ ეგვიპტელები და იტყვიან, ამ კაცის ცოლიაო, მე მოკლავენ, შენ კი ცოცხალს დაგტოვებენ“ (დაბადება, 12-12). „თქვი, რომ და ხარ ჩემი, რათა კარგად მომეპყრან შენი გულისათვის და გადავრჩე შენი წყალობით“ (დაბადება, 12-13). „როცა ჩავიდა აბრამი ეგვიპტეში, დაინახეს ეგვიპტელებმა, რომ ძალიან ლამაზი იყო მისი ცოლი“ (დაბადება, 12-14). „დაინახეს იგი ფარაონის დიდებულებმა და შეუქეს ფარაონს და წაიყვანეს ქალი ფარაონის სახლში“ (დაბადება, 12-15). „ხოლო აბრამს კარგად მოექცნენ მისი გულისათვის, ჰყავდა აბრამს ცხვარ-ძროხა, სახედრები, ყმები და ყმაქალები და ჯორ-აქლემები“ (დაბადება, 12-16). „დიდად შეაჭირვა უფალმა ფარაონი და მისი სახლი აბრამის ცოლის სარაის გამო“ (დაბადება, 12-17). „მაშინ დაიბარა ფარაონმა აბრამი და უთხრა: ეს რა მიყავი, რატომ არ გამიმხილე, შენი ცოლი თუ იყო ეს ქალი?“ (დაბადება, 12-18). „რატომ თქვი და არისო ჩემი? მე კი მის ცოლად შერთვას ვაპირებდი. აჰა, შენი ცოლი, წაიყვანე და წადი!“ (დაბადება, 12-19). „მიუჩინა ფარაონმა ხალხი და მათაც გაამგზავრეს იგი მისი ცოლითა და მთელი მისი საბადებლითურთ“ (დაბადება, 12-20). ბიბლია პრაქტიკულად გვეუბნება, რომ აბრაამს, რომელსაც მაშინ ჯერ კიდევ აბრამი ერქვა (აბრაამი მას მერე დაარქვა ღმერთმა), შეეშინდა ეგვიპტელებს არ მოეკლათ და სიმხდალე გამოიჩინა, მან გადაწყვიტა ეთქვა ტყუილი, მან იცრუა და საკუთარი ცოლი ფაქტობრივად გაყიდა დიდძალი ქონების ფასად, აბრაამს სურდა საკუთარი ცოლის ფასად გადარჩენილიყო, ის ცოლს ამოეფარა და მისი სილამაზით დაიწყო მანიპულირება. აბრაამს ფარაონმა, რომელსაც ძალიან მოეწონა მისი ცოლი, რომელიც და ეგონა, მის ფასად დიდძალი ქონება გადასცა, ხოლო მას მერე რაც სარაის იგივე სარას ცოლად შერთვა დააპირა, ბიბლიურმა ღმერთმა, იმის მაგივრად რომ სიცრუისთვის აბრაამი დაესაჯა, რადგანაც სწორედ აბრაამმა გაყიდა ცოლი, დასაჯა ფარაონი, რომელსაც არავითარი ბრალი არ მიუძღოდა არც აბრაამის და არც სარას (სარაის) წინაშე. მართლაც, ლოგიკურად და რაციონალურად თუ ვიმსჯელებთ გამოდის სრული უაზრობა, აბრაამი ცრუობს, ცოლს დად ასაღებს, ცოლს ჰყიდის ფარაონზე და ამის ფასად იხვეჭს დიდ სიმდიდრეს და მის მიგივრად „ღმერთი“ სჯის ფარაონს, აქ აშკარად სრულ აბსურდთან გვაქვს საქმე, სად არის აქ სამართლიანობა? ნათელია რომ აქ არაა სამართლიანობა. ბიბლიური ღმერთი კიდევ ერთხელ ავლენს თავის ირაციონალურ და უსამართლო ბუნებას. აბრაამი იმდენად უსინდისო და უსირცხვილო იყო, რომ მას მერე რაც მისი ტყუილი გამჟღავნდა, სულაც არ ინება, რომ ფარაონისათვის დაებრუნებინა ის დიდძალი ქონება, რომელიც მან უწყალობა ცოლის ფასად (რომელიც ფარაონს და ეგონა), პირიქით აბრაამმა ხელს გააყოლა ის სიმდიდრე რაც მოტყუებით მოიპოვა, რაც დასტურდება ბიბლიაში. პრინციპში გასაგებია ისიც, რატომ არ მოსთხოვა ფარაონმა აბრაამს ქონება უკან, აშკარაა, რომ ფარაონს შეეშინდა აბრაამის ღმერთის, რომელმაც როგორც ჩანს საშინლად დააფრთხო ფარაონი, იმდენად, რომ ფარაონს აბრაამთან დავა-კამათის ყოველგვარი ხალისი გაუქრა და არათუ ენას კბილი დააჭირა, არამედ ერთი სული ჰქონდა სანამ აბრაამს თავისი ქვეყნიდან გაისტუმრებდა და თავიდან მოიშორებდა მისი „ღმერთის“ მახვილ მზერასა და მრისხანებას, რომელიც მის თავზე დამოკლეს მახვილივით ეკიდა, სანამ აბრაამი მის სიახლოვეს რჩებოდა. ბიბლიაში წერია: „ძალზე მდიდარი იყო აბრამი ჯოგითა და ოქრო-ვერცხლით“ (დაბადება, 13-2). ჰოი საოცრებავ! ბიბლია საკუთარი პირით აღიარებს, რომ აბრაამი გამდიდრდა საბრალო ეგვიპტელი ფარაონის გაპამპულებით. აბრაამის ამგვარი მოპყრობა ცოლის მიმართ არის ქალის გენდერული დისკრიმინაცია, აბრაამი საკუთარ ცოლს ისე მოეპყრა, როგორც ნივთს და ფარაონს დიდძალი ქონების ფასად მიჰყიდა, ის იმდენად მხდალი აღმოჩნდა, რომ ქალის, საკუთარი ცოლის კალთას ამოეფარა და მისი დად გასაღებით თავი დაიზღვია. ახ. წ. 591 წელს მართლმადიდებელმა ფანატიკოსებმა და შოვინისტებმა შეთხზეს დოგმატი, რომლის თანახმადაც თითქოსდა მარიამ მაგდალინელი (იესო ქრისტეს ცოლი) იყო მეძავი, მაგრამ ეს სიცრუეა. განსხვავებით მსოფლიოს სხვა რელიგიებისგან, განსაკუთრებით აბრაამული რელიგიებისგან, ბუდიზმში, ბუდას მოძღვრებაში ქალი და კაცი თანასწორია. ბუდას სწავლებაში ქალს შეუძლია საეკლესიო იერარქიაში დაიკავოს ნებისმიერი ჩინი, ქალს შეუძლია გახდეს დალაი-ლამა, ქალს შეუძლია გახდეს არჰატი, ბოდჰისატვა და ბუდა, ქალს შეუძლია გადავიდეს ნირვანაში და მოიპოვოს ღვთაებრივი ნეტარება.

89 შეკითხვა ქრისტიანულ სამღვდელოებას და სამრევლოს ავტორი ღვთისავარ ჩაბრავა – თეოსოფი და სქოლასტიკოსი 1. ქრისტიანი და იუდაისტი სამღვდელოების და სამრევლოს მტკიცებით „ღმერთმა“ სამყარო არაფრისგან შექმნა. ისმის კითხვა: რა სახის სუბსტანციას წარმოადგენს ეს „არაფერი“? 2. სად მდებარეობს ეს არაფერი? 3. გააჩნია თუ არა დასაბამი და დასასრული ამ არაფერს, თუ იგი მარადიული, უსაწყისო და უსასრულოა? 4. რა ძალის მეოხებით „შექმნა“ „ღმერთმა“ სამყარო? 5. შეიცავს თუ არა რამეს ეს არაფერი? 6. დიფერენცირებული, დეტერმინირებული, დისკრეტული და მატერიალურია ეს არაფერი? თუ პირიქით არადიფერენცირებული, არადეტერმინირებული, არადისკრეტული და არამატერიალური? 7. რა სახის კონტაქტში იყო იგი ამ არაფერთან და როგორ შეიძლებოდა მისგან რაღაცის შექმნა თუ მასში თავიდანვე არ იყო ან ჩანასახი ან პროტოფორმა ან რაღაც მატრიცის, ინფორმაციული ან ენერგეტიკული მატრიცის მსგავსი? როგორ და რა ძალის ან ძალების მეშვეობით აიძულა „ღმერთმა“ სამყაროს წარმოქმნა? 8. როგორ მართავდა ქრისტიანების და იუდაისტების ბიბლიური „ღმერთი“, არაფერს და მისგან ქმნიდა 6 დღის განმავლობაში მთელ ხილულ და უხილავ სამყაროს, მათ შორის სამოთხესაც? 9. დაბადების პირველ სტროფში წერია: ץדאה חאו םימשה חאמיהלא אדבחישאדב, ინგლისურად ასეა: «B’rashith bara Elohim eth hashamayim v’eth h’areths, რუსულად ასეა: «из вечносуществующей Сущности Боги сформировали двойные небеса», „მარადიულად არსებული არსიდან (სუბსტანციიდან) ღმერთებმა (ელოჰიმებმა) წარმოქმნეს ორმაგი ცა“(„ბარაშიტ ბარა ელოხიმ ეთ ხაშამაიმ ვეთ ხარეთს“),სწორედაც რომ! ახლა კი მოდით დავაზუსტოთ, პლატონის ფილოსოფიაში უმაღლეს პირვალსაწყის არაფერს ანუ არარაობას ეწოდება - ნეონი რომელიც იგივეა რაც აგაფონი (უმაღლესი ღვთაებრივი სუბსტანცია), მაგრამ ეს არარაობა და არაფერი უბრალოდ არაფერი კი არ არის, არამედ ყოფიერების გარკვეულ ფორმას წარმოადგენს, ესაა არა უბრალოდ არაფერი, არამედ არაფერი როგორც უმაღლესი ღვთაებრივი სუბსტანცია, ყოფიერების უმაღლესი განზომილება, თუმცაღა არსებობს არაფრის კიდევ ერთი განსაზღვრება - უკონი, რაც ნიშნავს საერთოდ აბსოლუტურ არაფერსა და არარაობას, ამ ცნებას აბსოლუტურად შეესაბამება შუნიავადინი ბუდისტების - შუნიატა - აბსოლუტური არარაობა, არაფერი და სიცარიელე. ეს სიცარიელე არც არსებობს და არც არ არსებობს, არც არ არსებობს და არც არ არ არსებობს, არც ერთდროულად და არც ცალ-ცალკე, არც ერთი, არც მეორე, არც მესამე და არც მეოთხე განსაზღვრებები მას არ შეესაბამება, შუნიატა ესაა დადებითი ანუ პოზიტიური დასაბამი, არაფრის პოზიტიური განსაზღვრება. შუნია ესაა მუდმივი დასაბამი, ესაა აბსოლუტი - როგორც არაფერი, რამეთუ მის მიმართ ყოვლად გამოუსადეგარია ფენომენური, მიწიერი სამყაროს ყველა კატეგორია. ის არაფერი რომელსაც ადიდებენ შუნიავადინი მადხიამიკელი ბუდისტები და რომელზედაც საუბრობენ მართლმადიდებლები (და რომელზედაც სასხვათაშორისოდ, ბიბლიაში სიტყვაც არაა ნათქვამი!) იგივეა რაც სპინოზას სუბსტანცია, ჰერბერტ სპენსერის შეუცნობადი ძალა, ჰამილტონის უპირობო, შელინგის - ნეიტრუმი და კაბალისტების - ეინ სოფი, ეინ სოფი ნიშნავს - არაფერს, არარაობასა და სიცარიელეს, ისაა უზენაესი სუბსტანცია. დგას თუ არა ეს არაფერი ამ „ღმერთზე“ მაღლა თუ ღმერთმა ეს არაფერი კიდევ სხვა არაფრისგან შექმნა რათა ამ არაფრისგან შეექმნა რაღაცა ანუ სამყარო? 10. სად იყო ღმერთი სანამ სამყაროს შექმნიდა? 11. რატომ შექმნა ღმერთმა სამყარო? 12. იყო თუ არა სხვა სამყარო ჩვენს სამყარომდე? 13. სად იყვნენ ანგელოზები სანამ გაჩნდებოდა სამოთხე? 14. სად იყვნენ ადამიანები სანამ გაჩნდებოდა სამყარო? 15. სად იყვნენ დემონები სანამ გაჩნდებოდა სამყარო? 16. როდის შეიქმნა სამოთხე? 17. ვინ შექმნა ჯოჯოხეთი? 18. თუ ჯოჯოხეთი ღმერთმა შექმნა, მაშინ რატომ? 19. რატომაა ჯოჯოხეთი მარადიული? 20. რატომ სწირავს ღმერთი ცოდვილებს ჯოჯოხეთში მარადიული ტანჯვისათვის? 21. რატომ თარგმნიან ორთოდოქსი აბრაამული ქრისტიანები ბიბლიაში არსებულ სიტყვა „ელოჰიმს“ მხოლობითში, როგორც ღმერთს და არა მრავლობითში, როგორც ღმერთებს? 22. რას ნიშნავს ბიბლიის პირველ წიგნში არსებული სიტყვები „ბნელი იდო უფსკრულზე და სული ღვთისა იძრვოდა წ####ბს ზემოთ“? 23. რა ბნელი არსებობდა მაშინ? რა იყო ის „ბნელი“ და სად იყო? 24. რა იყო ის უფსკრული და სად იყო და ახლა სადაა? 25. რა არის „ღვთის სული და სად არის“? რას ნიშნავს „წ####ბს ზემოთ“ ანუ რა წ####ბზეა საუბარი ბიბლიის მეორე სტროფში? 26. რა ცამყარზეა საუბარი ბიბლიის პირველი წიგნის პირველ თავში? როდესაც წერია „გააჩინა ღმერთმა მყარი“, რაზეა საუბარი? 27. როდესაც წერია „გაყარა წ####ბი“ რაზეა საუბარი? 28. რატომ წერია რომ მცენარეები შექმნა ღმერთმა მესამე დღეს ხოლო მზე მეოთხე დღეს? ეს ხომ შეცდომაა? მცენარეები იკვებებიან მზის ელექტრომაგნიტური ენერგიით, მის გარეშე ისინი ვერ იარსებებენ, მაშინ რატომ წერია ასე? 29. რატომ ამბობენ „მორწმუნე ორთოდოქსი ქრისტიანები“ რომ ღმერთს შეუძლია ფიზიკის კანონების დარღვევა? 30. რატომ მეორდება სამყაროსა და ადამიანის შექმნის ისტორია ბიბლიის პირველ წიგნში ორჯერ? 31. რატომ თარგმნიან ორთოდოქსი ქრისტიანები ებრაულ სიტყვას ნეფეშ, ნახსენებს დაბადების წიგნის მეორე თავში, სადაც აღწერილია თუ როგორ შთაბერა ღმერთმა ადამს ეს „ნეფეშ“, როგორც სულს და არა ფსიქიკურ (ცხოველურ) საფშვინველს? 32. რატომ აუკრძალა ღმერთმა ადამსა და ევას შემეცნება, ანუ შეცნობის ხიდან ნაყოფის მოწყვეტა და შეჭმა? 33. რატომ მოატყუა ღმერთმა ადამი და ევა, თუ შეცნობის ხიდან ნაყოფს შეჭამთ მოკვდებითო და რატომ დემაგოგობენ ამასთან დაკავშირებით ქრისტიანები? 34. რატომ დემაგოგობენ და ამტკიცებენ ქრისტიანები, რომ ძველ აღთქმაში ნახსენებია წმინდა სამება და ამის დასადასტურებლად არასწორად რატომ თარგმნიან მას? 35. ბიბლიაში წერია რომ ადამმა მსოფლიოს ფლორისა და ფაუნის ყველა სახეობას თავისი სახელი დაარქვა, მას მერე რაც მთელი ცხოველთა სამყარო ედემის ბაღში მის წინაში წარდგა, ცხოველთა სამყარო შეიცავს 8 700 000 სახეობას, როგორ შეძლო ადამმა ყველა მათგანის ნახვა და აღრიცხვა? 36. როგორ წარდგნენ მსოფლიოს ფლორისა და ფაუნის 8 700 000 სახეობის წარმომადგენელი ინდივიდები ედემის ბაღში ანუ როგორ დაეტივნენ ედემის ბაღში ყველანი? 37. რამდენი დრო დახარჯა ადამმა სახელების დარქმევაში? 38. როგორ წარდგენ ხმელეთზე მდებარე ედემის ბაღში ადამთან, მარილიანი მსოფლიო ოკეანის წიაღში მცხოვრები თევზები და დელფინები და ვეშაპები? თუ ქრისტიანები და იუდაისტები დაიწყებენ იმის მტკიცებას რომ ისინი ედემის გარშემო მდებარე მდინარეებით მივიდნენ ადამთან, მაშინ ისმის კიდევ ერთი კითხვა: მდინარეების მტკნარ წყალში როგორ შეძლეს მარილიანი წყლის წიაღში მცხოვრებმა არსებებმა არსებობა? 39. თუ თევზები და დელფინები და ვეშაპები ფრენით ან ხმელეთზე ფორთხვით მივიდნენ ადამთან? 40. საიდან გაიგეს მსოფლიოს ფლორისა და ფაუნის წარმომადგენლებმა რომ ადამთან ედემის ბაღში უნდა მიბრძანებულიყვნენ? 41. და საერთოდ რა ენაზე საუბრობდა ადამი? 42. რა ასაკის შეიქმნა ადამი? 43. როგორ დაელაპარაკა გველი ადამსა და ევას თუ გველებმა საუბარი არ იციან და საერთოდ ადამიანური ინტელექტი არც კი აქვთ და რატომ დემაგოგობენ ქრისტიანები რომ გველში სატანა იყო შესული, როდესაც ეს ბიბლიაში საერთოდ არ წერია? 44. რატომ დაწყევლა ღმერთმა გველი „მუცელზე იხოხე და მტვერი ჭამე მთელი სიცოცხლეო“ თუ გველები ისედაც მუცელზე დახოხავენ? გველს მანამდე ფეხები ქონდა? 45. კონკრეტულად რა სახეობის გველმა აცდუნა ადამი და ევა? 46. იქნებ ადამი და ევა გველმა კი არა დრაკონმა აცდუნა? 47. რატომ მიიღო ღმერთმა მეცხვარე აბელის მიერ მირთმეული სისხლიანი ძღვენი; მოკლული ცხვარი და რატომ უარყო მიწისმუშაკი კაენის მიერ მირთმეული პურეული? რატომ დემაგოგობენ ქრისტიანები და იძახიან რომ კაენის ძღვენი ღმერთმა მისი ამპარტავნობისა და ქედმაღლობის გამო არ მიიღო, თუ ეს ბიბლიაში საერთოდ არსად არ წერია? 48. რატომ უარყოფენ ქრისტიანი სასულიერო პირები გიგანტების არსებობას, ბიბლიაში ხომ ბევრგან არიან ნახსენები გიგანტები ანუ ბუმბერაზები (რეფაიმები, ემიელები, ზამზუმიელები, ნიფილიმები, გიბორიმები)? 49. ბიბლიაში წერია რომ როდესაც დედამიწაზე გამრავლდნენ ადამიანები და შეეძინათ ქალიშვილები, ე.წ. ღვთისშვილები ჩამოვიდნენ დედამიწაზე და შეირთეს ცოლად ადამიანთა ქალიშვილები, რომლებმაც მათ უშვეს გიგანტები (ბუმბერაზები), ეზოთერიკის (ენოქის აპოკრიფული წიგნების) მიხედვით ეს ღვთისშვილები (ბიბლია, დაბადება, თავი 6, სტროფები 1–3) არიან დაცემული ანგელოზები, რატომ უარყოფენ ქრისტიანი დოგმატიკოსები ამას და ღვთისშვილებს უწოდებენ სეითის შთამომავლებს? 50. რატომ დაანგრია ღმერთმა ბაბილონის გოდოლი, როდესაც ადამიანები არაფერს ცუდს არ აკეთებდნენ? 51. ბიბლიაში არაფერი წერია იმის შესახებ რომ ბაბილონის გოდოლის მშენებლებს ბოროტი მიზნები ამოძრავებდათ, მაშინ რატომ ამტკიცებენ საპირისპიროს ქრისტიანი მღვდლები და რატომ აურია მათმა ღმერთმა ადამიანებს ენა? 52. რატომ დაღუპა ღმერთმა სოდომი და გომორა, როდესაც ისინი ცუდს არაფერს აკეთებდნენ და რატომ არის რომ სოდომელებსა და გომორელებს ქრისტიანი მღვდლები და მორწმუნეები არატრადიციულ სექსუალურ ორიენტაციაში, პროსტიტუციასა და ნარკომანიაში და აგრეთვე კერპთაყვანისმცემლობაში დებენ ბრალს, როდესაც რეალურად ბიბლიაში არაფერი არ წერია კონკრეტულად? 53. რატომ ხოცავდა ბიბლიური ღმერთი ეგვიპტიდან გამოსვლის შემდეგ, აღთქმული ქვეყნისკენ მიმავალ გზაზე, ებრაელ ხალხს, მცირეოდენი უკმაყოფილების გამოთქმის შემთხვევაშიც კი და რატომ ვერ იტანდა იგი კრიტიკას და თავისუფალ აზრს? 54. რატომ აიძულებს ბიბლიური ღმერთი ადამიანებს მხოლოდ მის აღიარებას ჭეშმარიტ ღმერთად, და მხოლოდ მის თაყვანისცემას და რატომ ვერ იტანს იგი სხვა ღმერთებს და აცხადებს მათ ეშმაკებად? 55. როგორ გამრავლდა კაცობრიობა თუ ადამის, ევას, კაენისა და სეითის გარდა ქვეყნად არავინ იყო? 56. რატომ უარყოფენ ქრისტიანი სასულიერო პირები ატლანტიდის არსებობას? 57. რატომ აქვს იესოს მათეს სახარებაში და იესოს ლუკას სახარებაში განსხვავებული გენეოლოგია? 58. სახარებაში წერია რომ იესო ქრისტე ქადაგებდა სინაგოგებში, კონსპიროლოგი მეცნიერები ამბობენ რომ იესოს ყავდა ცოლ–შვილი, ქრისტიანი მღვდლები და მორწმუნეები ამას უარყოფენ, მაგრამ სინაგოგებში ქადაგების უფლება ხომ არ ქონდათ უცოლშვილო მამაკაცებს? თუ იესოს არ ყავდა ცოლშვილი, მაშინ როგორ შედიოდა იგი სინაგოგებში (ტაძრებში), თუ ებრაული ტრადიციის თანახმად უცოლო და უშვილო მამაკაცს სინაგოგაში არ შეუშვებდა არავინ? 59. რატომ გამოეცხადა პირველად აღმდგარი იესო ქრისტე მარიამ მაგდალინელს, თუ ის მისი ცოლი არ იყო? 60. რატომ დაუდგინა ადამიანებს ღმერთმა ასოცი წელი სიცოცხლის ხანგრძლივობა? 61. და თუ სიცოცხლის ხანგრძლივობა 120 წელი იყო ჯერ კიდევ წარღვნამდე, თუ წარღვნის შემდეგ ნოე და მისი შთამომავლები ასოც წელზე მეტხანს ცხოვრობდნენ? ცნობილია რომ წარღვნის შემდეგ ნოემ 350 წელი იცოცხლა, საერთო ჯამში კი 950 წელი, სემმა 620 წელი, აბრაამმა 175 წელი იცოცხლა, ისააკმა 180 წელი იცხოვრა, სარამ, აბრაამის ცოლმა იცხოვრა 127 წელი და ა.შ. რატომ მოხდა ასე? 62. ქრისტიანი მღვდლები ამტკიცებენ რომ ნოეს სამი შვილისგან: სემისგან, ქამისგან და იაფეტისგან, წარმოიშვა მთელი კაცობრიობა, სემისგან ებრაელები და არაბები, ქამისგან აფრიკელი ნეგროიდები და იაფეტისგან ევროპეიდები, კი მაგრამ, ვიღასგან წარმოიშვნენ ამერიკელი წითელკანიანი ინდიელები, ავსტრალიელი ავსტრალოიდები და აზიელი მონღოლოიდები? 63. ბიბლიის მიხედვით როდესაც აბრაამი თავის ცოლთან, სარასთან ერთად ეგვიპტეში წავიდა, იგი შეხვდა ფარაონს და მის ხალხს, აბრაამმა სარა თავის დად გაასაღა იმიტომ რომ ეშინოდა არ მომკლან ლამაზი ცოლის გამოო, ფარაონმა სარა თავის ჰარამჰანაში წაიყვანა და აბრაამს სარას ფასად საგანძური და მონები აჩუქა და როდესაც სქესობრივი კავშირის დამყარება მოისურვა აბრაამის ღმერთმა ფარაონს თავზე სასჯელი დაატეხა, ფარაონმა შესჩივლა აბრაამს რატომ მომატყუეო, ისმის კითხვა: რატომ დასაჯა „ღმერთმა“ ფარაონი და არა ლაჩარი და მხდალი აბრაამი რომელმაც ცოლი ფაქტობრივად გაყიდა? 64. ბიბლიაში წერია რომ როდესაც ლოტი თავის ქალიშვილებთან ერთად სოდომ–გომორას მიდამოებიდან გადაიხვეწა, ქალიშვილებმა გადაწყვიტეს რომ მათი მამის თესლის გაგრძელებას საფრთხე ემუქრებოდა და რადგან გარშემო არავინ იყო რომ ისინი დაეორსულებინა, ქალიშვილებმა გადაწყვიტეს ლოტთან, თავიანთ მამასთან დაწოლილიყვნენ და მისგან დაორსულებულიყვნენ, მათ დაათვრეს ლოტი და მასთან სექსუალური კავშირი დაამყარეს, ისინი დაორსულდნენ... ისმის კითხვა: რეალურად არ იყო მათ გარშემო არავინ? ნუთუ დედამიწაზე იმ დროს არავინ არ იყო? რატომ ქადაგებს ბიბლია ინცესტს და რატომ არავინ უყურებს ამ ბიბლიურ პასაჟს სერიოზულად? 65. ბიბლიაში (გამოსვლაში, რიცხვთა წიგნში, მსაჯულთა წიგნში და იესო ნავინის წიგნში) წერია რომ ებრაელებმა ჯერ მოსეს და შემდეგ იესო ნავინის და გედეონის თაოსნობით გაანადგურეს ათი ეთნოსი: მიდიელები, ქანაანელები, ხეთელები, ამონელები, ედომელები, მოაბელები, ფერიზეველები, იებუსეველები, გირგაშეველები და რეფაიმელები, მას მერე რაც ეს ხალხები მოსპეს ებრაელებმა დაიკავეს მათი ქვეყნები და შექმნეს თავიანთი სამეფო, ისმის კითხვა: ყოველივე ეს არის დიდებული და კარგი საგმირო საქმეები თუ ტერორიზმი და ფაშისტური გენოციდი? ქონდათ კი ებრაელებს ამ ხალხების მოსპობის უფლება? 66. რატომ არ არის ძველ აღთქმაში მოცემული იაფეტისა და ქამის შთამომავალთა სრული ისტორია? 67. რატომ დახოცა უმოწყალოდ და საოცარი სისასტიკით, ბიბლიურმა ღმერთმა ეგვიპტის უკლებლივ ყველა პირმშო? 68. რას ნიშნავს გამოსვლის წიგნში არაერთხელ ნახსენები ფრაზა: „გაუსასტიკა გული უფალმა ფარაონს“ და თუ ბიბლიურ ღმერთს სურდა რომ ეგვიპტელებს გაეშვათ ებრაელები, რატომ უსასტიკებდა იგი გულს ფარაონს, იმის მაგივრად რომ მისთვის სიყვარული და მშვიდობა შთაეგონებინა? 69. თუ ბიბლიური ღმერთი არის ყოვლისმცოდნე და ყოვლისშემძლე, იცის წარსული, აწმყო და მომავალი და აქვს ყველაფრის უნარი, რატომ არ გაანადგურა სიკეთისა და ბოროტების შეცნობის ხე თავიდანვე, სანამ ადამი და ევა შეჭამდნენ მის ნაყოფს და დაარღვევდნენ მისთვის მიცემულ პირობას? ან რატომ არ შთააგონა ადამსა და ევას რომ არ მიკარებოდნენ ცნობადის ხეს? ან რატომ არ შეუცვალა ადამსა და ევას ცნობიერება და მეხსიერება იმწამსვე როგორც კი მათ დაარღვიეს აღთქმა და იგემეს აკრძალული ნაყოფი, ამის მაგივრად კი დაწყევლა? 70. რატომ არაფერი არ წერია ბიბლიაში, თუ საიდან და როგორ წარმოიშვნენ ანგელოზები? 71. თუ ბიბლიური ღმერთი ყოვლისშემძლეა, მაშინ რატომ დაუშვა მან სატანის და მისი მომხრე ანგელოზების განდგომა და დაცემა? 72. თუ ბიბლიური ღმერთი ყოვლისმცოდნეა და იცის წარსული, აწმყო და მომავალი, ესე იგი მან წინასწარ იცოდა რომ სატანა და ზეციური ანგელოზების გარკვეული ნაწილი მას განუდგებოდნენ და „დაეცემოდნენ“, იბადება ლოგიკური კითხვა: ბიბლიურმა ღმერთმა, სატანა და ანგელოზების ნაწილი, სპეციალურად იმისათვის შექმნა, რომ მომავალში ისინი აჯანყებულიყვნენ მის წინააღმდეგ და დაცემულიყვნენ თუ არა? ანუ ბიბლიურმა ღმერთმა, თუ ის ყოვლისმცოდნეა, სატანა და ანგელოზთა ნაწილი, წინასწარ დააპროგრამა იმაზე, რომ მათ მოეწყოთ ამბოხი თუ არა? თუ მან იცოდა მომავალი ამბოხის შესახებ, რატომ არაფერი მოიმოქმედა? 73. თუ ღმერთმა შექმნა ჯოჯოხეთი, იცოდა თუ არა მან წინასწარ, რომ მოხდებოდა „ცოდვით დაცემა“ და ათასობით და მილიონობით ადამიანი ჯოჯოხეთში წავიდოდა გარდაცვალების შემდეგ? ნიშნავს თუ არა ეს იმას, რომ ღმერთმა წინასწარ გაწირა ადამიანები ცოდვით დაცემისთვის და ჯოჯოხეთში მოხვედრისთვის? ესე იგი ღმერთმა სპეციალურად დაუშვა ადამიანთა ცოდვით დაცემა, რათა ჯოჯოხეთი ცარიელი არ დარჩენილიყო? 74. რატომ ამტკიცებენ ქრისტიანები, რომ იესო მეფე დავითის შთამომავალი იყო, თუ იგი არ გახლდათ დედამისის, მარიამის ქმრის, იოსების ხორციელი შვილი, არამედ სულიწმინდისგან უბიწოდ ჩაისახა? დავითის შთამომავალი იყო იოსები, მაგრამ თუ ლაპარაკია უბიწოდ ჩასახვაზე, რა კავშირშია დავით მეფესთან და მის შთამომავალ იოსებთან იესო? 75. წარღვნის დამთავრებისთანავე, კიდობნიდან გამოსვლის შემდეგ, რატომ მოკლა ნოემ ცხოველთა ნაწილი და მათი გვამები შესწირა ბიბლიურ ღმერთს? ბიბლიაში წერია რომ ღმერთმა იყნოსა გვამების სუნი და ესიამოვნა, რატომ სიამოვნებს ბიბლიურ ღმერთს სისხლის სუნი და საერთოდ ღმერთია თუ არა იგი? 76. მოსეს ხუთწიგნეულში წერია, რომ ერთხელ მოსეს ხალხის ნაწილი, ვინმე დათანისა და კორახის თაოსნობით აუჯანყდა და მათ ეგვიპტეში დაბრუნება ინდომეს, მაგრამ მოსემ შესჩივლა თუ არა ეს „ღმერთს“ მან მყისვე გაანადგურა მეამბოხეები, აჯანყებულთა ქვეშ მიწა ჩაინგრა და ჩაიტანა ყველანი: კაცები, ქალები, ბავშვები და და პირუტყვი (რიცხვნი, თავები 16 და 17), ბიბლიის მიხედვით 700 კაცზე მეტი დაიხოცა იმ დღეს, ისმის ლოგიკური კითხვა: რატომ გააკეთეს ეს მოსემ და მისმა „ღმერთმა“? რატომ გამოიჩინეს ამგვარი მხეცური სისასტიკე? იქნებ შესაძლოა, რომ მოსეს „ღმერთი“ სინამდვილეში არის არა ღმერთი, არამედ შენიღბული დემონი? 77. მოსეს ხუთწიგნეულში წერია რომ ერთხელ უდაბნოში ხეტიალისას, ებრაელებს ძალიან მოშივდათ ხორცი და მათ დაიწყეს გმინვა და გოდება, იმ დროის გახსენება როდესაც ეგვიპტეში ცხოვრობდნენ და მოსეს და მის „ღმერთს“ საყვედური გამოუცხადეს, ისურვეს რა უკან დაბრუნება (რიცხვნი, თავი 11, სტროფები 1–35), მოსემ ისინი არ გაუშვა, მოკლე დროში მოსეს „ღმერთმა“ მოუვლინა დამშეულებს ხორცი, ციდან ჩამოცვენილი მკვდარი მწყერების სახით, დამშეულებმა იწყეს შეგროვება და ჭამა, მაგრამ ჯერ მონელებული არ ქონდათ, რომ ბიბლიურმა „ღმერთმა“ დამშეულებს კეთრი შეყარა და ერთიანად გაავლო მუსრი დათვლილ წუთებში, ეს მშვენივრადაა აღწერილი ხუთწიგნეულში, სამღვდელოება და ბიბლია ამბობენ, რომ ამ ადამიანებს ეს სიხარბის გამო დაემართათ, მაგრამ რა შუაშია აქ სიხარბე და რა საჭიროა ეს დემაგოგია? როდესაც ადამიანები უბრალოდ იტანჯებოდნენ და დამშეულები იყვნენ და შიმშილით სიკვდილი ემუქრებოდათ უდაბნოში, ხოლო მოსეს „ღმერთმა“ ჯერ ფუჭი იმედი მისცა და „გაახარა“ მშივრები, ხოლო როდესაც ხალხი ჭამდა, კეთრი მოსდო და მუსრი გაავლო და დახოცა ყველა: კაცები, ქალები და ბავშვები? რატომ?! საიდან ასეთი უსამართლო სისასტიკე?! 78. ბიბლიაში წერია რომ როდესაც ებრაელები ქანაანის დაპყრობის პროცესში იყვნენ, მათ იერიში მიიტანეს მიდიელებზეც და მოკლეს რა ყველა მამაკაცი, ქალები ტყვედ ჩაიგდეს და მათზე სექსუალური ძალადობა განახორციელეს, აიძულეს რა სექსუალური კავშირის დამყარება, მიდიანელ ქალებს ეყოლათ ბავშვები, მაგრამ როდესაც ეს მოსემ გაიგო, ის განრისხდა და ბრძანა მიდიელი ქალების შვილებიანად განადგურება, რაც ებრაელმა ჯარისკაცებმა შეასრულეს (რიცხვნი, თავი 31, სტროფები 1–54), ისმის კითხვა: რატომ ჩაიდინეს ებრაელებმა ასეთი ფსიქოპათური სისასტიკე უდანაშაულო ქალების და ბავშვების მიმართ, რომლებიც ისედაც ძალადობის მხვერპლნი იყვნენ? და ეს ხალხია „ღვთის რჩეული“?! ესე იგი „ღმერთმა“ მათ უდანაშაულო ქალების და ბავშვების მოკვლის უფლება მიანიჭა?! 79. მოსეს ხუთწიგნეულში წერია რომ ერთხელ ებრაელებმა იპოვეს შეშის შემგროვებელი კაცი რომელსაც შეშა მიქონდა სახლში, მათ ის დაიჭირეს და ციხეში ჩააგდეს, ხოლო როდესაც მოსეს და „ღმერთს“ დაეკითხნენ რა ექნათ, ორივემ ერთხმად შეშის შემგროვებელი კაცის მოკვლა ბრძანეს, რაც აღსრულდა კიდეც, რადგანაც იმ დღეს შაბათი იყო, „წმინდა დღესასწაული“, როდესაც „ღმერთმა“ უსაქმურობა ბრძანა (რიცხვნი, თავი 15 სტროფები 32–35), ისმის კითხვა რატომ მოკლეს ებრაელებმა უდანაშაულო კაცი და რატომ ბრძანა მოსეს „ღმერთმა“ მისი მოკვლა თუ იგი არის ღმერთი და არა შენიღბული დემონი? 80. გამოსვლის წიგნში წერია, რომ როდესაც მოსე დიდი ხნით განმარტოვდა მთაზე ე. წ. „ღმერთის“ წინაშე, ებრაელებმა ვეღარ მოითმინეს, ყელში ამოუვიდათ მოსეს ლოდინი და აარონს თხოვეს კერპების გაკეთება, აჯანყდა მხოლოდ ებრაელთა გარკვეული ნაწილი, მას მერე რაც „ღმერთმა“ დაინახა ეს, მან ხალხის მთლიანად მოსპობა გადაწყვიტა (ჭეშმარიტად საოცარი და უნიკალური შეუწყნარებლობაა „ღმერთისთვის“, ამჯერადაც მოსეს „ღმერთმა“ გამოავლინა თავისი ბარბაროსული და პირსისხლიანი ნატურა), მოსემ დიდი ხვეწნა-ვედრებით გადაათქმევინა მას ეს, მაგრამ მას მერე რაც მთიდან ჩამოვიდა, მოხდა არანაკლებ საზარელი ფაქტი, მოსემ შეკრიბა ლევიანები („ისრაელის ღმერთის“ პირადი მონები) და მათი მახვილით, იმ დღეს ამოხოცა და გაჟლიტა 3000 ადამიანი (გამოსვლა, თავი 32, სტროფები 1–35), ისმის ლოგიკური კითხვა: რატომ აიძულებს მოსეს „ღმერთი“ ადამიანებს მორჩილ თაყვანისცემას და ერთადერთ ჭეშმარიტ ღმერთად აღიარებას და რატომ ანადგურებს უმოწყალოდ იმ ადამიანებს რომლებსაც არ სურთ მისი თაყვანისცემა? რატომ გაჟლიტეს ლევიანებმა მოსეს თაოსნობით იმ დღეს 3000 ადამიანი?! 81. მოსეს ხუთწიგნეულში წერია რომ ერთხელ ერთი ქალი აგინებდა მოსეს „ღმერთს“, ის კი შეიპყრეს და ქვებით ჩაქოლვის რიტუალით სიცოცხლეს გამოასალმეს, ისმის ლოგიკური კითხვა: რატომ გამოიჩინეს ებრაელებმა ასეთი სისასტიკე და რა უფლება ქონდათ მათ? 82. დაბადების წიგნის მეექვსე, მეშვიდე და მერვე თავებში ნახსენებია, რომ ნოემ ბიბლიური „ღმერთის“ ბრძანებით ააგო კიდობანი, რათა გადარჩენილიყო წარღვნას, მან კიდობანში შეიყვანა და დააბინავა თავისი სამი შვილი, სემი, ქამი და იაფეტი და მათი ცოლები, აგრეთვე მან „გამოარჩია“ დედამიწის ყველა პირუტყვიდან თითო წყვილი და ისინიც თავის მიერ აგებულ კიდობანში დააბინავა, მაგრამ აქ არის ერთი პატარა პრობლემა; მეცნიერებამ დაადგინა, რომ ამჟამად მსოფლიოში არსებობს ცოცხალი არსებების არც მეტი არც ნაკლები 8 700 000 სახეობა, რომელთაგან 2 200 000 ცხოვრობს მსოფლიო ოკეანეში, ხოლო 6 500 000 ხმელეთზე (მათ შორის მცენარეთა 300 000 სახეობა), ხოლო მრავალი ათასი წლის წინ არსებობდა კიდევ უფრო მეტი სახეობა და აქ ისმის ლოგიკური კითხვა: როგორ დაატია ნოემ თავის კიდობანში, რომელიც ზომით მეცხრამეტე საუკუნეში აგებულ ტრანსატლანტიკურ გემ „ტიტანიკზე“ რამოდენიმეჯერ უფრო მცირე იყო, კერძოდ კი სიგრძით 300 წყრთა, სიგანით 50, ხოლო სიმაღლით 30, ცხოველთა სამყაროს 17 000 000 წარმომადგენელი?! და ესეც იმ შემთხვევაში თუ არ მივათვლით მცენარეთა 300 000 სახეობას(!), თუ წარმოუდგენია ვინმეს, რამხელა უნდა ყოფილიყო კიდობანი, რომელიც 17 000 000 ინდივიდს დაიტევდა? და თქვენ გჯერათ რომ „ტიტანიკზე“ გაცილებით მცირე „გემმა“ და თან ისიც ხისგან გაკეთებულმა (თუნდაც ე.წ. „გოფერისგან“) დაიტია 17 000 000 ინდივიდი ნოეს ოჯახის ჩათვლით, თუ იმას მივიღებთ მხედველობაში, რომ ამჟამად ცოცხალი არსებების სახეობათა მხოლოდ სულ რაღაც 15% არის აღწერილი და აღრიცხული? თუ ჰიპოთეტიკურად, თეორიულად მათემატიკურად გამოვიანგარიშებთ, საერთო ჯამში შესაძლოა არსებობდეს არანაკლებ 59 500 000 სახეობა და ისიც მცენარეთა გამოკლებით, ხოლო მცენარეთა ჩათვლით 61 600 000 სახეობა და თქვენ კიდევ გჯერათ ნოეს ბიბლიური ისტორიის? კიდევ გჯერათ რომ ნოეს კიდობანი დაიტევდა 61 600 000 სახეობას ანუ 123 200 000 ინდივიდს?! 83. დაბადების წიგნში წერია რომ წარღვნა, მიმდინარეობდა პრაქტიკულად 10 თვე ანუ არც მეტი არც ნაკლები 300 დღე (დაბადება თავი 7, სტროფები 12–24, დაბადება თავი 8 სტროფები 1–5), მეცნიერულად დამტკიცებულია, რომ არათუ 300 დღე, არამედ 30 დღეც კი ვერ გაუძლებდა ვერანაერი ხის ნაკეთობა წყალში და ისიც აბობოქრებულ და აზვირთებულ ოკეანეში ცურვას, ეს პრაქტიკულად გამორიცხულია (!), აქედან გამომდინარე რაც დაბადების წიგნში წერია შეცდომაა ან გაცნობიერებული სიცრუე, ისმის ლოგიკური კითხვა: მაშინ რატომ წერია ეს ბიბლიაში და რატომ არიან ადამიანები დაბადებაში ნოეს კიდობნის შესახებ მოცემული „მონაცემების“ სისწორეში ფანატიკურ სიგიჟემდე „დარწმუნებულნი“? 84. დაბადების წიგნში წერია, რომ ნოემ როდესაც წ####ბმა კლება იწყეს და წარღვნა დასრულდა, კიდობნიდან მტრედი გაუშვა რათა გაეგო, დაიკლო თუ არა წყალმა, ორჯერ გაუშვა და მხოლოდ მეორედ გაუმართლა, მეორე გაშვების შემდეგ მტრედი ნისკარტში ზეთისხილის რტოთი დაბრუნდა კიდობანში (დაბადება, თავი 8, სტროფი 11), აქ აშკარად იმაზეა ლაპარაკი, რომ მტრედმა აღმოაჩინა მცენარე, ზეთისხილი არის მცენარე, მაგრამ აქ არის ერთი პატარა პრობლემა: დაბადებაში წერია რომ წარღვნის დროს წყალმა დაფარა თვით ყველაზე მაღალი მთები (თავი 7, სტროფები 19–20), ამგვარ პირობებში კი მცენარეთა სამყარო სრულიად განადგურდებოდა და ვერანაირად ვერ გადარჩებოდა, ისმის ლოგიკური კითხვა: საიდან გაჩნდა ის ზეთისხილის მცენარე, რომელსაც მტრედმა მიაგნო? 85. რა სქესის არიან ანგელოზები ანუ გააჩნიათ თუ არა სქესი ანგელოზებს? 86. რა სქესის არიან დემონები ანუ გააჩნიათ თუ არა სქესი დემონებს? 87. რატომ წერია ბიბლიაში, რომ ქალს არ აქვს სწავლის უფლება(პავლე, პირველი ეპისტოლე კორინთელთა მიმართ, თავი 14, სტროფები 34–35)? 88. რატომ წერია ბიბლიაში, რომ თუ ადამიანი უმეცარია სჯობს ბოლომდე უმეცრად დარჩეს (პავლე, 1 წერილი კორინთელთა მიმართ, თავი 14, სტროფი 38)? 89. მეცნიერულად დამტკიცებულია, რომ იმისათვის რათა დედამიწაზე მომხდარიყო იმგვარი წარღვნა, რომელიც ბიბლიაში არის აღწერილი, სადაც წერია რომ წყალმა დაფარა ყველაზე მაღალი მთებიც კი, საჭირო იქნებოდა სამი მსოფლიო ოკეანის მასის წყალი, ისმის ლოგიკური და რაციონალური კითხვა: უპირველეს ყოვლისა საიდან გაჩნდა ამდენი წყალი და მეორე რიგში კი სადღა გაქრა წარღვნის შემდეგ ამხელა წყლის მასა?

სტუდენტი ღვთისავარ ჩაბრავა ბიბლიის კრიტიკული თეოსოფიური ანალიზი ნაწილი 1 პროლოგი დასაბამშივე, ჩასახვის დღიდანვე ქრისტიანული მოძღვრება სავსე იყო მძლავრი ვნებათაღელვებითა და ინტერესთა კონფლიქტებით, რამაც განაპირობა მისი მრავალფეროვნება. თავიდანვე, ჩვენი ერის პირველი საუკუნიდანვე ქრისტიანული მოძღვრება განვითარდა როგორც მრავალი, სხვადასხვა სახისა და ფორმის რელიგიურ–ფილოსოფიური კონფესიის ერთობლიობა, რომელთა წარმომადგენლებს ძალზე ხშირად გააჩნდათ ერთმანეთთან მიმართებაში ძლიერი ინტერესთა კონფლიქტები და ანტიპათიები, ქრისტეს დოქტრინების სხვადასხვაგვარი ინტერპრეტაციის გამო, იმიტომ რომ თითოეული მათგანი, რაც არ უნდა გამჭრიახი გონება ჰქონოდა, თითოეული მოციქული და მოციქულთა მოწაფე და მოწაფეთა მოწაფე, ფლობდა მეტნაკლებად განსხვავებულ და თავისებურ ხედვას, კონკრეტულად ქრისტეს ქადაგებებისა. ადრექრისტიანულ ეპოქაშივე მოხდა ქრისტეს მოძღვრების მიმდევართა დიფერენციაცია, გამოიკვეთენ ისეთები რომლებიც შედარებით უფრო კარგად იგებდნენ ქრისტეს ქადაგებათა ჭეშმარიტ არსს და ისეთებიც რომლებიც ან ცუდად იგებდნენ ან საერთოდაც არ ესმოდათ იგი. ის ადამიანები რომლებიც ყველაზე ახლოს იყვნენ ქრისტეს ქადაგებათა ჭეშმარიტ არსთან, საკუთარ თავს გნოსტიკოსებს უწოდებდნენ, რაც ნიშნავს შემმეცნებელს. მათი ორი მთავარი თვისება იყო, პანენთეისტური სუპერპერსონალიზმი და ებრაელთა რელიგიისა და მათი ღმერთის – იაჰვეს მიმართ კრიტიკული და მტკიცედ უარყოფითი, ანტაგონისტური დამოკიდებულება, რაც ვგონებ საკმაოდ ობიექტური იყო მათი მხრიდან, თუ მხედველობაში მივიღებთ ყველა ფაქტს. გნოსტიკოსთა მთავარი არგუმენტი იაჰვეს წინააღმდეგ, იყო მისი მძიმე ხასიათი, რაც გამოიხატებოდა, ტირანიულ და დიქტატორულ ნარცისიზმში, სადიზმში, ნაციზმში, რასიზმში, ქსენოფობიაში, სოციოპათურ ექსცენტრიზმში, რადიკალურ სიმკაცრეში, თანაგრძნობისა და მოწყალების უნარის არქონაში, ეჭვიანობასა და შურიანობაში, რომელიც ძველი აღთქმის თითქმის ყოველ სტროფში ვლინდება. გნოსტიკოსები მიუთითებდნენ ებრაელთა იაჰვესა და სახარებისეული მამაზეციერის ანტაგონიზმსა და დიალექტიკაზე ანუ იმაზე, რომ ამ ორი არსების ხასიათი იმდენად განსხვავდება ერთმანეთისაგან, ფაქტობრივად თავისუფლად შეგვიძლია ვამტკიცოთ ის, რომ ებრაული იაჰვე და სახარებისეული მამაზეციერი ორი სრულებით განსხვავებული არსება არიან. გნოსტიკოსთა საპირისპიროდ ადრექრისტიანულ ეპოქაში ჩვენდა საუბედუროდ ჩაისახა ერთი მეტად რადიკალური და ექსცენტრიული ტერორისტული ბუნების მქონე სექტანტური მიმდინარეობა, რომელიც აცხადებდა პრეტენზიას იმაზე, რომ წარმოადგენდა ქრისტიანობის ერთადერთ ჭეშმარიტ ფორმას, ხოლო სხვა მიმდინარეობებს ერეტიკულად ანუ მწვალებლურად, მცდარად აცხადებდა. ამ მიმდინარეობისათვის დამახასიათებელი იყო ორი რამ, კერძოდ მისი ჰიბრიდული ნახევრადქრისტიანული და ნახევრადიუდევლური (ებრაული ანუ იაჰვისტური) ბუნება და სადისტურ–სოციოპათიური და ექსტრემისტულ ტერორისტული ხასიათი. უფრო კონკრეტულად რომ ვთქვათ ეს მიმდინარეობა, თავის აბრაამულ ალუზიებში სახარებისეულ მამაზეციერს ებრაულ იაჰვეში აიგივებდა, იაჰვეს ჭეშმარიტი მამაღმერთის ერთერთ სახელად მიიჩნევდა და ამით, ორ სრულებით შეუთავსებად ლიტერატურას, ქრისტიანულ სახარებებსა და ებრაულ იაჰვისტურ წიგნებს ერთმანეთში ურევდა, იმისათვის რათა ებრაული და ქრისტიანული ლიტერატურის სინთეზი წარმატებით განეხორციელებინათ, ისინი ქრისტიანულ სახარებებში ხელოვნურად უმატებდნენ იაჰვისტურ ალუზიებსა და სხვა სახის ინტერპოლაციებს, რომლებიც ანგრევდნენ სახარებათა არაიაჰვისტურ თვისებრივად ნოვატორულ იდეურ საფუძველს. ეს სექტა მკაცრად და თან ერთობ დიდი წარმატებით უსწორდებოდა ქრისტესთან იდეურად უახლოს კონფესიებს, გნოსტიკურ დენომინაციებს, ხოცავდა რა მათ წარმომადგენლებს და ამას აკეთებდა საიმპერატორო კარის დიდი მხარდაჭერით, საუკუნეთა მანძილზე ეს სექტა დაკავებული იყო სამი რამით: ხოცვით, ძარცვითა და ფაქტების პროფანაციით, სწორედ განადგურებულ გნოსტიკურ და სხვა რელიგიური კონფესიების ქონების კონფისკაციამ უსაშველოდ გააფართოვა აგრესორ სექტანტთა ფინანსები. ამ სექტანტების სახელი იყო – კათოლიკე მართლმადიდებელი სამოციქულო ეკლესია. ეს ნაშრომი მიზნად ისახავს ამხილოს მართლმადიდებლური იუდეოქრისტიანობა ბიბლიისა და გნოსტიკური აპოკრიფების შინაარსის მცდარ ინტერპრეტაციაში და დაგვანახოს გნოსტიკური და მანიქევლური (ასევე ბოგომილური) სწავლებების ჭეშმარიტი ბუნება. ბუნებრივია კითხვა იმის შესახებ თუ საიდან გამოჩნდა ილდაბაოთის არსება, გნოსტიკურ სწავლებაში მოცემული ცნობა ილდაბაოთის წარმომავლობის შესახებ ბოლომდე დამაკმაყოფილებელი არაა. ზემოთ ჩემს მიერ მოყვანილი ჰიპოთეზა წარმოადგენს, გნოსტიკური, ბოგომილური, მანიქევლური და ბუდისტური სწავლებების სინკრეტისტული ანალიზის რეზულტატს. მსოფლიოს მოძღვრებათა შედარებითი სინკრეტული ანალიზის საფუძველზე, ვასკვნი, რომ გნოსტიკოსთა დემიურგი, რომლის სახელებია: ილდაბაოთი, საკლასი, არიელი და ნებროთი ა.შ. იგივეა რაც მაზდეანური არიმანი, ბუდისტური მარა, ბოგომილური სატანაილი და მანიქევლური დემონი მეფე - აშკალუნი. დედამიწის ყველა ხალხებს, უკლებლივ ყველას, სიკეთისა და სინათლის ანტიპოდის - ბნელეთისა და ბოროტების სულის შესახებ ძალიან მსგავსი და ანალოგიური სწავლებები გააჩნიათ, განსხვავებები კი არსებობენ წარმომავლობასთან დაკავშირებით, მაგრამ ისინი იმდენად უმნიშვნელონი არიან რომ უნებურად მსგავსებებზე უფრო გაგექცევა თვალი ვიდრე განსხვავებებზე. ბოგომილური სწავლებით სატანა ანუ სატანაილი ყოველთვის არ იყო ბოროტი ანგელოზი და დემონი, არამედ ოდესღაც ის კეთილი ანგელოზი გახლდათ, მაგრამ ძალაუფლების წყურვილმა და ამპარტავნებამ დააბრმავა და შეცვალა მისი ბუნება, იგი დაეცა. ბოგომილური სწავლებით ქრისტე და სატანა ძმები არიან (ან იყვნენ) რამეთუ სატანაც იმავე ზეციური მამის შვილია, რომლისაც ქრისტე. თუ კარგად ჩავუკვირდებით მაზდეანურ სწავლებაში ნათქვამია რომ სიკეთისა და სინათლის ღმერთი ორმუზდი და არიმანი - ბოროტებისა და წყვდიადის სული, ტყუპისცალი ძმები არიან, არიმანი თავიდანვე ბოროტი არ იყო, უბრალოდ გარკვეული დროის შემდეგ მასში წარმოიშვა და გამოვლინდა ბოროტება და სიბნელე, მასში შური და ბოღმა, სიძულვილი აინთო, ძმის - ორმუზდის მიმართ, თავიდან ორმუზდი და არიმანი თანხმობაში მყოფი ძმები იყვნენ რომელთაც დათქმული ქონდათ ქვეყნიერების შექმნა, ორმუზდს უნდა შეექმნა სულიერი სამყარო, უხილავი სამყარო, ხოლო არიმანს ხორციელი, ხილული, მაგრამ არიმანი ისე გაბოროტდა რომ ხორციელი სამყარო ცოცხალ არსებათათვის ნამდვილ სატანჯველად აქცია, შექმნა საშინელი და მახინჯი მხეცები და დემონური არსებები რათა დაენახვებინა თავისი ძმისთვის თავისი ძალა და ზიანი მიეყენებინა მისი ღვთიური შვილებისათვის, სწორედ არიმანმა შექმნა ჯოჯოხეთი, არიმანმა დაიწყო ზეციდან ყველაზე სუსტი კეთილი ანგელოზების მოტაცება და მათი მიწიერ ხორციელ სხეულებში ჩამწყვდევა და დატყვევება. გნოსტიკური მოძღვრება ილდაბაოთის წარმომავლობის შესახებ არასრული მიმაჩნია, რადგანაც მე ვიცი რომ ფსიქიკურ საფშვინფელს და არაორგანიზებულ ასტრალურ მატერიასა და ენერგიას გონება და ინტელექტი არ გააჩნია და მას ძალიან გაუჭირდებოდა სამყაროების შექმნა, თუმცაღა გნოსტიკურ მოძღვრებაში ნათქვამია რომ ილდაბაოთი ქმნიდა მასში არსებული დედისეული ე.ი. ახამოტისაგან დარჩენილი სულიერი ნათლის მეოხებით და არა მარტო თავისი ფსიქიკური ძალით, მაგრამ მე უფრო მიმაჩნია რომ ილდაბაოთი ამას აკეთებდა ბოროტების ენერგიად გარდასახული ადრინდელი ღვთაებრივი ძალით. მოკლედ რომ ვთქვათ არიმანი ესაა სიკეთის გარდასახვა ანუ ინვერსია, სინათლის ტრანსმუტაცია, რეზულტატი სინათლის საფშვინველის ენერგეტიკული მატრიცის ინვერსიული ტრანსმუტაციისა, რისი მიზეზიც იყო სინათლის პირველწყაროდან (მამაღმერთიდან, პარაბრაჰმანიდან) ზედმეტი დაშორება. თეოსოფების და ოკულტისტების მტკიცებით 600 მილიონი წლის წინათ, თეოსოფიური სწავლების თანახმად, ჩვენს პლანეტა დედამიწაზე, რომელიც ბრუნავს მზე - ჰელიოსის გარშემო, უსაზღვრო სინათლისა და სიკეთის კეთილმა, სოლარულმა ანგელოზებმა ანუ ეონებმა, უზენაეს კეთილ ეონთან - მზიურ ლოგოს - იესო ქრისტე ნაზარეველთან ერთად და უსაზღვრო ბნელეთისა და ბოროტების ბოროტმა, ლუნარულმა ანგელოზებმა ანუ ეონებმა, უზენაეს ბოროტ ანგელოზთან ანუ ეონთან - იეღოვა-სატანაილ-ილდაბაოთთან, მძლავრ არხედემონთან ერთად, წარმოშვეს ღვთაებრივი ანდროგენი ანუ გერმაფროდიტი - ადამ კადმონი, არსება მამრობით-მდედრობითი, ორსქესიანი, რომელიც იყო ჯერ ასტრალური არსება, ხოლო მერე ფიზიკური, ხორციელი, იყო იგი ვასუდევას (ქრისტე-ლოგოსი) და შრი ლაკშმის (ზოეს ანუ სიცოცხლის, ზეციური ევას) ორმაგი, ბინარული განსხეულება, შემდეგ ეონებმა ანუ ელოჰიმებმა გაყვეს ორად ეს ანდროგენი არსება და წარმოშვეს ორი ერთსქესიანი ადამიანური არსება, მამრობითი - ადამი და მდედრობითი - ლილიტი, ისინი ორივენი სრულყოფილნი, სრულფასოვანნი, უნაკლონი, გონიერნი და სულიერნი, საოცრად ღვთაებრივნი იყვნენ, ისე რომ მათი სხეულები ანათებდა სულიერი სინათლით და ერთმანეთი უზომოდ უყვარდათ და დაინახეს რა ეს ბოროტმა ანგელოზებმა და აღშფოთდნენ და შეშურდათ მათი საოცარი სიყვარულის და მათგან უმთავრესმა - სატანაილმა, მოიწადინა ლილიტის შეცდენა და მისი ადამისათვის წართმევა და საკუთარ ცოლად დასმა, მისი ღვთაებრიობის გარდასახვა ბოროტებად, აღამხედრა სატანაილმა ადამი მშვენიერი ლილიტის წინააღმდეგ, ადამი წაეჩხუბა ლილიტს და შეურაცყოფა მიაყენა მას, თვალცრემლიანმა ლილიტმა წარმოთქვა სატანაილის ჭეშმარიტი სახელი და უზენაესი უფლის ქრისტე სოლარისის ჭეშმარიტი სახელი რაც აკრძალული იყო და მტირალი განეშორა ადამს, ხოლო იეღოვამ დასწყევლა იგი, წყევლა ლილიტს თავს დაატყდა და იმდენად გაუსაძლისი გახადა მისი სიცოცხლე რომ მთელი მისი ღვთაებრივი ბუნება დემონურად გარდასახა, ამის შემდეგ უდროსმა სამაელმა ანუ იეღოვამ მოთაფლა რა მაცდური და მატყუარა სიტყვებით ლილიტი, ჯოჯოხეთში, წყვდიადის ქვესკნელის სამეფოში დედოფლად დაისვა. ლილიტს ადამისაგან ყავდა ნაშობი შვილები, მაგრამ ისინი ლილიტთან ერთად განიდევნენ ედემის ბაღიდან სატანაილის მიერ. ლილიტის განდევნის შემდეგ ძალზედ დამწუხრდა ადამი, შემდეგ კი ძალები მოიკრიბა და სატანაილზე განრისხებულმა ზეციურ კეთილ ეონებს ლოცვა აღუვლინა და მხოლოდშობილი ძის, ქრისტე ლოგოსის ბუნების ჭვრეტა იწყო, იხილეს რა ეს სატანაილის ეონებმა დააძინეს ადამი მოგვარეს რა მას ძილბურანი უმეცრებისა და ბნელეთისა, ძილქუში უცნობლობისა, გამოართვეს ადამს მისი სულიერი ნათელი და მხრის ბეჭის ძვლის ნაწილიდან შექმნეს ხორციელი ქალი, სახელად - ევა, მოიხმეს რა პირველი ცის ანგელოზი და ჩაამწყვდიეს ხორციელ სხეულში, ხოლო ადამის სხეულში ჩაამწყვდიეს მეორე ცის ანგელოზი. გამოხდა ხანი და ევასთან თავად ღვთაებრივ ეონთაგან უზენაესი ოფის-ქრისტე ჩამოვიდა და დააორსულა იგი და შვა ევამ ვაჟი კაენი და ქალიშვილი კალმენა და შვა ევამ ისინი ქრისტს სულიერ წიაღში მცხოვრები საუკუნო სიცოცხლის, ეონი ზოეს ანუ ენერგია-შაკტის - შრი ლაკშმის ანუ ისკუროტერა დინამის მეოხებით. შემდეგ მიუდგა ადამი ევას და მათში შევიდა ისტერა ასგანესტერა დინამი, ბნელეთის ძალა გამოსული სატანაილისა და მისი ბოროტი ანგელოზებისაგან და შვა ევამ აბელი. ადამი და ევა გახდნენ გონებადაბინდული თაყვანისმცემლები ბოროტი ეიღოვასი, ქვეყნიერების შემოქმედი ბოროტი ეონისა, აგრეეთვე აბელიც და შესწირა აბელმა მთელი გულით უგუნურ ბნელ სატანაილს მსხვერპლი და კაენს კი არ სურდა სატანაილისათვის მსხვერპლის შეწირვა, რადგანაც უწყოდა მისი ბნელი ბუნება, მაგრამ მშობლებმა აიძულეს, მანაც იძულებულმა შეწირა მსხვერპლი იეღოვა სატანაილს, რაღათქმაუნდა აბელის მსხვერპლი მიიღო სატანაილმა, ხოლო კაენისა არ მიიღო, ამიტომაც გაბრაზდა კაენი ბოროტ აბელზე და მოკლა იგი, რის გამოც განიდევნა იგი ედემიდან თავის ტყუპისცალ დასთან ერთად რომელიც მას ცოლად ყავდა. იხილეს რა შუასამეფოს მბრძანებელმა სოფია ახამოტმა და მისმა დედამ ზეციურმა პისტოს სოფიამ რომ ადამმა და ევამ დაკარგეს სულიერი ნათელი და სატანაილის მონებად შეიქმნენ, ხოლო კაენი განიდევნა უსამართლოდ, სთხოვეს ეონ ქრისტეს ჩამოსულიყო დედამიწაზე და ეხსნა ისინი სატანაილისაგან, ქრისტემაც გააკეთა ეს და მიიღო მშვენიერი დრაკონის სახე, ამცნო ადამსა და ევას ჭეშმარიტება, აგემა მათ ცნობადის ხიდან ნაყოფი და მყისვე გაეხსნათ ადამსა და ევას გონება და იხილეს რა რომ შიშველნი იყვნენ შერცხვათ და დაემალნენ სატანაილს, ხოლო ქრისტე დაბრუნდა თავის სამეფოში. გაოგეს ბოროტმა ანგელოზებმა ეს განრისხდნენ მათზე და განდევნეს ედემიდან. გამოხდა ხანი და იწყო გამრავლება კაცობრიობამ, შეეძინათ მშვენიერი ასულები ადამიანებს და იხილეს რა ეს კეთილმა და ბოროტმა ანგელოზებმა ანუ ულტრაპლანეტელებმა, ჩამოდიოდნენ დედამიწაზე და აორსულებდნენ მიწიერ გოგონებს და ისინიც მათ გიგანტებს უშობდნენ, ბოროტ ანგელოზებს ჩაფიქრებული ქონდათ რომ გიგანტები სატანაილის სამეფოში წაეყვანათ, რათა მათ ემსახურათ სატანაილისათვის, მაგრამ გიგანტებმა და ადამიანებმა ამბოხება მოაწყვეს სატანაილისა და მისი ბნელი ეონების წინააღმდეგ, რის გამოც ბნელმა ანგელოზებმა წარღვნა მოავლინეს და დატბორეს ქვეყნიერება, გადარჩა მარტო ნოე რომელიც მონაწილეობას არ იღებდა ბუნტში. ისრაელის ღმერთის შესახებ იოანეს სახარებაში წერია: „ფარისევლებმა უთხრეს: შენ თვითონ მოწმობ შენს თავზე. შენი მოწმობა არაა ჭეშმარიტი“ (იოანეს სახარება, თავი 8, სტროფი 13). „იესომ მიუგო მათ პასუხად: მე თუ ჩემ თავზე ვმოწმობ, ჩემი მოწმობა ჭეშმარიტია, რადგან ვიცი, საიდან მოვედი და სად მივდივარ. თქვენ კი არ იცით, საიდან მოვედი და სად მივდივარ“ (იოანეს სახარება, თავი 8, სტროფი 14). „თქვენ ხორცის მიხედვით განსჯით, მე კი არავის არ განვსჯი“ (იოანე სახარება, თავი 8, სტროფი 15). „მე თუ განვსჯი, ჩემი მსჯავრი ჭეშმარიტია, რადგან მე მარტო კი არ ვარ, არამედ მე და მამა, რომელმაც მე (ga)მომავლინა“ (იოანეს სახარება, თავი 8 სტროფი 16). „თქვენს სჯულში (მოსეს ხუთწიგნეულში) წერია, რომ ორი ადამიანის მოწმობა ჭეშმარიტია“ (იოანეს სახარება, თავი 8 სტროფი 17). „მე ჩემს თავზე ვმოწმობ და ჩემზევე მოწმობს მამა რომელმაც მე მომავლინა“ (იოანეს სახარება, თავი 8, სტროფი 18). „მაშინ კითხეს მას: სად არის მამაშენი? იესომ უთხრა: არც მე მიცნობთ, არც მამაჩემს. მე რომ მიცნობდეთ, მამაჩემიც გეცნობებოდათ“ (იოანეს სახარება, თავი 8, სტროფი 19). „ეს სიტყვები წარმოთქვა იესომ საგანძურთან, როცა ტაძარში ასწავლიდა. ვერავინ შეიპყრო იგი, რადგან ჯერ არ დამდგარიყო მისი ჟამი“ (იოანეს სახარება, თავი 8, სტროფი 20). „მან კვლავ უთხრა მათ: მე მივდივარ. თქვენ ძებნას დამიწყებთ, მაგრამ თქვენს ცოდვაში დაიხოცებით. სადაც მივდივარ, თქვენ ვერ მოხვალთ“ (იოანეს სახარება, თავი 8, სტროფი 21). „იუდეველებმა (ებრაელებმა) თქვეს: თავი ხომ არ უნდა მოიკლას, რომ ამბობს: სადაც მე მივდივარ, თქვენ ვერ შეძლებთ მოსვლასო?“(იოანეს სახარება, თავი 8, სტროფი 22). „უთხრა მათ: თქვენ ქვენანი ხართ, მე კი ზემოთიდან ვარ; თქვენ კი წუთისოფლისანი ხართ, მე კი წუთისოფლისა არა ვარ“ (იოანეს სახარება, თავი 8, სტროფი 23). „ამიტომ გითხარით: თქვენ ცოდვებში დაიხოცებით მეთქი. რადგან თუ არ იწამებთ, რომ მე ვარ, თქვენსავე ცოდვებში დაიხოცებით“ (იოანეს სახარება, თავი 8, სტროფი 24). „მაშინ უთხრეს მას: ვინა ხარ შენ? იესომ უთხრა მათ: რას გეუბნებოდით თავიდანვე“ (იოანეს სახარება, თავი 8, სტროფი 25). „ბევრი მაქვს თქვენზე სალაპარაკო და სამსჯავრო, მაგრამ ვინც მე მომავლინა, ჭეშმარიტია, და რაც მისგან მოვისმინე, იმას ვლაპარაკობ წუთისოფელზე“ (იოანეს სახარება, თავი 8, სტროფი 26). „ვერ მიხვდნენ რომ მამაზე ეუბნებოდა მათ“ (იოანეს სახარება, თავი 8, სტროფი 27). „ამიტომ უთხრა მათ იესომ: როცა კაცის ძეს აამაღლებთ, მაშინ გაიგებთ, რომ ეს მე ვარ და არაფერს ვაკეთებ ჩემით, არამედ, რაც მამამ მასწავლა, იმას ვლაპარაკობ“ (იოანეს სახარება, თავი 8, სტროფი 28). „ვინც მე მომავლინა ჩემთანაა, მარტო არ დამტოვა, რადგან მუდამ იმას ვაკეთებ, რაც მისთვის არის სათნო“ (იოანეს სახარება, თავი 8, სტროფი 29). „როცა ამბობდა ამას ბევრმა ირწმუნა მისი“ (იოანეს სახარება, თავი 8, სტროფი 30). „მაშინ იესომ უთხრა იმ იუდეველებს რომლებმაც იგი ირწმუნეს: თუ ჩემს სიტყვაში დარჩებით, ჭეშმარიტად ჩემი მოწაფეები ხართ“ (იოანეს სახარება, თავი 8, სტროფი 31). „შეიცნობთ ჭეშმარიტებას და ჭეშმარიტება გაგანთავისუფლებთ თქვენ“ (იოანეს სახარება, თავი 8, სტროფი 32). „მიუგეს მას: ჩვენ აბრაამის შთამომავალნი ვართ და არასოდეს არავისი მონები არ ვყოფილვართ. როგორღა ამბობ, თავისუფლები გახდებითო?“(იოანეს სახარება, თავი 8, სტროფი 33). „იესომ უთხრა: ჭეშმარიტად, ჭეშმარიტად გეუბნებით თქვენ: ყველა ცოდვის ჩამდენი ცოდვის მონაა“ (იოანეს სახარება, თავი 8, სტროფი 34). „მაგრამ მონა არ რჩება სახლში საუკუნოდ, ძე რჩება საუკუნოდ“ (იოანეს სახარება, თავი 8, სტროფი 35). „ამიტომ თუ ძე გაგანთავისუფლებთ, ნამდვილად თავისუფლები იქნებით“ (იოანეს სახარება, თავი 8, სტროფი 36). „ვიცი რომ ბრაამის შთამომავალნი ხართ, აგრამ ჩემს მოკვლას ცდილობთ, რადგან ჩ ე მ ი ს ი ტ ყ ვ ა ვ ე რ ე ტ ე ვ ა თ ქ ვ ე ნ შ ი“ (იოანეს სახარება, თავი 8, სტროფი 37). „მე იმას ვლაპარაკობ რაც მამაჩემთან ვნახე, თქვენ კი აკეთებთ იმას, რაც მამათქვენთან მოისმინეთ (ე.ი. იაჰვეს წინასწარმეტყველთაგან)“ (იოანეს სახარება, თავი 8, სტროფი 38). „მიუგეს და უთხრეს მას: ჩვენი მამა აბრაამია! იესომ უთხრა: თქვენ რომ აბრაამის შვილები იყოთ, აბრაამის საქმეებს გააკეთებდით“ (იოანეს სახარება, თავი 8, სტროფი 39). „ახლა კი ჩემს მოკვლას ცდილობთ, კაცისას, რომელმაც გითხრათ ჭეშმარიტება, რაც ღვთისგან მოვისმინე. აბრაამს ასეთი რამ არ გაუკეთებია“ (იოანეს სახარება, თავი 8, სტროფი 40). „თქვენ მამათქვენის საქმეებს აკეთებთ. უთხრეს მას: ჩვენ სიძვით შობილნი როდი ვართ, ჩვენ გვყავს ერთი მამა- ღმერთი“ (იოანეს სახარება, თავი 8, სტროფი 41). „იესომ უთხრა: ღმერთი რომ მამა იყოს თქვენი, მაშინ გეყვარებოდით, რადგან მე გამოვედი და მოვედი ღვთისგან, ვინაიდან ჩემით კი არ მოვსულვარ, არამედ მან (გა)მომავლინა“ (იოანეს სახარება, თავი 8, სტროფი 42). „რატომ ვერ იგებთ ჩემს ნათქვამს? იმიტომ რომ არ შეგიძლიათ მოისმინოთ ჩემი სიტყვა“ (იოანეს სახარება, თავი 8, სტროფი 43). „თქვენი მამა არის ეშმაკი და მამათქვენის გულისთქმის შესრულება გწადიათ. ის კაცის მკვლელი იყო დასაბამითგან და ჭეშმარიტებაში ვერ დადგა, რადგან არაა მასში ჭეშმარიტება. როცა სიცრუეს ამბობს, თავისას ამბობს, რადგან ცრუა იგი და სიცრუის მამაა“ (იოანეს სახარება, თავი 8, სტროფი 44). „ვინც ღვთისგანაა, ღვთის სიტყვებს ისმენს. თ ქ ვ ე ნ ი მ ი ტ ო მ ა რ ი ს მ ე ნ თ რ ო მ ღ ვ თ ი ს გ ა ნ ა რ ა ხ ა რ თ“ (იოანეს სახარება, თავი 8, სტროფი 47). “თქვა უფალმა ღმერთმა: აჰა, გახდა ადამი როგორც ერთ ერთი ჩვენთაგანი, შემცნობი კეთილისა და ბოროტისა. არ გაიწოდოს ახლა ხელი და არ მოსწყვიტოს სიცოცხლის ხის ნაყოფიც, არ შეჭამოს და მარადიულად არ იცოცხლოს“ (დაბადება, თავი 3, სტროფი 22). იოანეს სახარებიდან, რომელიც აშკარად გნოსტიკურ ხასიათს ატარებს, ნათლად ჩანს, რომ იესო ქრისტე იუდეველთა ღმერთს, ისრაელის ღმერთს, ბოროტ სულად მიიჩნევს. ძველ აღთქმაში არსებობს საკმაოდ მრავალი ფაქტობრივი მტკიცებულება იმისა, რომ ისრაელიანთა ღვთაება - იეღოვა (იაჰვე), ბოროტი სულია და არა სინათლისა და სიკეთის ღმერთი, “გამოვიდა სიხონი მთელი თავისი ხალხით იაჰცაში ჩვენს წინააღმდეგ საბრძოლველად“ (ძველი აღთქმა, მეორე რჯული, თავი 2, სტროფი 32). „ხელში ჩაგვაგდებინა იგი უფალმა, ჩვენმა ღმერთმა და ჩვენც დავამარცხეთ იგი, მათი შვილები და მთელი მისი ხალხი“ (ძველი აღთქმა, მეორე რჯული, თავი 2, სტროფი 33). „ მაშინ დავიპყარით მისი ყველა ქალაქი, ავაოხრეთ ქალაქები და გავწყვიტეთ მცხოვრებნი დიდიან-პატარიანად. არავინ დაგვიტოვებია ცოცხალი“ (ძველი აღთქმა, მეორე რჯული, თავი 2, სტროფი 34). „ჩაგვაგდებინა ხელში უფალმა, ჩვენმა ღმერთმა, ყოგიც, ბაშანის მეფე, მთელი მისი ხალხითურთ და ჩვენც დავამარცხეთ იგი, ისე რომ არავინ დარჩენილა ცოცხალი“ (ძველი აღთქმა, მეორე რჯული, თავი 3, სტროფი 3). „გავანადგურეთ ისინი, როგორც მოვექეცით სიხონს, ხეშბონის მეფეს, როცა გავუნადგურეთ ყველა ქალაქი - მამრი, დედრი და ბავშვი“ (ძველი აღთქმა, მეორე რჯული, თავი 3, სტროფი 6).“თუ იდუმალ წაგაქეზებს შენი ძმა, დედაშენის შვილი, ან შენი ვაჟი, ან ასული, ან შენს გვერდით მწოლი ცოლი, ან მეგობარი, რომელიც საკუთარი სულივითა გყავს და გეტყვის: წამო ვემსახუროთ სხვა ღმერთებს, რომლებსაც არ იცნობთ არც შენ და არც შენი მამა-პაპა“ (ძველი აღთქმა, მეორე რჯული, თავი 13, სტროფი 6). „იმ ხალხთა ღმერთებს, თქვენს გარშემო რომ არიან, შენთან ახლოს მყოფთა თუ შენგან შორს მყოფთა, ქვეყნის კიდიდან კიდემდეო“ (ძვ. აღთქმა, მეორე რჯული, თავი 13, სტროფი 7). „ნუ დაყვები მას და ნუ გაუგონებ, ნუ დაგენანება იგი, ნუშეიბრალებ, ხელს ნუ დააფარებ“ (ძვ. აღთქმა, მეორე რჯული, თავი 13, სტროფი 8). „არამედ მოკალი იგი. პირველად შენი ხელი უნდა აღიმართოს მის მოსაკლავად, მერე კი მთელი ერისა“ (ძვ. აღთქმა, მეორე რჯული, თავი 13, სტროფი 9). „ჩაქოლე იგი, რომ მოკვდეს“ (ძვ. აღთქმა, მეორე რჯული, თავი 13 სტროფი 10). „გამოჩნდა უგვანი ხალხი შენი წრიდან და აცდუნებს თავისი ქალაქის მკვიდრთ, ეუბნება: წამო ვემსახუროთ სხვა ღმერთებს, რომლებსაც არ იცნობდითო“ (ძვ. აღთქმა, მეორე რჯული, თავი 13, სტროფი 13) . „ხოლო შენ გამოიძიე, გაარკვიე, კარგად გამოიკითხე და აჰა, ყველაფერი სრული სიმართლე გამოდგა, ჩადენილია ასეთი საძაგლობა შენ წიაღში“ (ძვ. აღთქმა, მეორე რჯული, თავი 13 სტროფი 14). „მახვილით დახოცე იმ ქალაქის მცხოვრებნი, დაარისხე ქალაქი და ყველაფერი რაც მასშია, მისი საქონელიც მახვილით ამოხოცე“ (ძვ. აღთქმა, მეორე რჯული, თავი 13, სტროფი 15). „ხელში ჩაგიგდებს მას უფალი, შენი ღმერთი და მახვილით გაწყვეტ მამროვანს“ (ძვ. აღთქმა, მეორე რჯული, თავი 20, სტროფი 13). „მხოლოდ ქალები, ბავშვები, პირუტყვი და ყველაფერი რაც ქალაქში იქნება - მთელი ნადავლი დაიტაცე. ჭამე შენი მტრების ნადავლი, რომლებიც უფალმა, შენმა ღმერთმა ჩაგიგდო ხელში“ (ძვ. აღთქმა, მეორე რჯული, თავი 20, სტროფი 14). „ოღონდ ამ ხალხთა ქალაქებიდან, რომლებიც უფალმა შენმა ღმერთმა მოგცა წილად, ერთი სულიც არ დატოვო ცოცხალი“ (ძვ. აღთქმა, მეორე რჯული, თავი 20, სტროფი 16). „პირწმინდად გაანადგურე ისინი: ხეთელნი, ამორეველნი, ქანაანელები, ფერიზეველები, ხივიელები და იებუსეველნი, როგორც გიბრძანა უფალმა, შენმა ღმერთმა (ძვ. აღთქმა, მეორე რჯული, თავი 20, სტროფი17). ჩემი აზრით, ძველი აღთქმა, საქვეყნოდ იმის მანიფესტირებას ახდენს, რომ „რჩეულ ერს“ ყველაფრის უფლება ჰქონია თურმე. მათ შორის, მთელი რიგი ეთნოსების გენოციდისა და მათი მიწების ოკუპაციისა! კარგად დააკვირდით ძველ აღთქმას და გულახდილად თქვით, თქვენ მართლაც გგონიათ, რომ ებრაელები „რჩეული ერი“ არიან? რომ იეღოვა „კეთილი და ნათელი ღმერთია“? რომ ის, რასაც ისრაელიანები ჩადიოდნენ, გამართლებულია??! გამოფხიზლდით ხალხნო, გამოფხიზლდით ადამიანებო! მთელი ძველი აღთქმა ესაა მესიანიზმისა და რჩეულობის იდეებზე, რელიგიურ ფანატიზმზე დაფუძნებული ტოტალური ეთნიკური გენოციდის, სისხლისმღვრელი დაპყრობითი ომებისა და მთელი რიგი ეთნოსების დამონების ქრონიკები, რომელშიც ცხადად ჩანს, რომ ებრაელთა ღმერთი - იეღოვა აშკარად და დაუფარავად ერთი ერის, ებრაელი ერის მიერ სხვა ერების ტოტალური ეთნიკური გენოციდის, სისხლისმღვრელი დაპყრობითი ომებისა და ერების დამონების ინიციატორი, აგიტატორი, პროპაგანდისტი და სულისჩამდგმელია. იეღოვა აშკარად არის აგრესიული,მრისხანე, შურისმაძიებელი, გულქვა, ბოროტი, ავზნიანი, მკაცრი, შეუწყნარებელი და სადისტი არსება, რომელსაც ღვთაებრიობის ცნებასთან არაფერი აქვს საერთო. იეღოვას თვისებები, ის მოწოდებები ტოტალური გენოციდისაკენ, დაპყრობითი ომებისაკენ და ა.შ. რაც არის ძველ აღთქმაში, არანაირად არ ჯდება სინათლისა და სიკეთის ღმერთის და საერთოდ ღვთაებრიობის ცნებაში, ჭეშმარიტი ღმერთი, არის არა ომის ღმერთი, არამედ მშვიდობის, არა სადისტი, არამედ ჰუმანისტი, არა შეუწყნარებელი, არამედ მოწყალე... იეღოვას ნიშან-თვისებები და ხასიათი ვერ ჯდება სიკეთისა და ჰუმანიზმის საზღვრებში. ამ სამყაროში არცერთ არსებას და არცერთ ერს არ აქვს ერების ტოტალური გენოციდის, დაპყრობითი ომების წარმოების და ერთი ერისათვის სხვათა დამონების უფლება. ოფიციალური, ყოველ შემთხვევაში ქრისტიანულ ორთოდოქსიასა და კრეაციონისტულ ფსევდომეცნიერულ წრეებში გაბატონებული აზრის თანახმად, ებრაელები ეგვიპტეში, ეგვიპტის სამეფოში, ცხოვრობდნენ როგორც მონები, რამეთუ დამონებულნი იყვნენ ეგვიპტის ფარაონის მიერ და ცხოვრობდნენ გაუსაძლის პირობებში. ერთხელაც ეგვიპტის ფარაონს გრძნეულებმა აცნობეს, რომ ისრაელიანთა მოდგმაში დაიბადებოდა კაცი, რომელიც საშინელ საფრთხეს შეუქმნიდა მთელ ეგვიპტეს. ამიტომაც ფარაონმა ამოწყვიტა ისრაელიანთა ყველა პირმშო, მაგრამ მოსე, ის რჩეული პირმშო სასწაულებრივად გადარჩა, ის მდინარეში მცურავ კალათაში იპოვა, ეგვიპტელმა დედოფალმა და გაზარდა როგორც შვილი. როცა წამოიზარდა მოსე, მას გამოეცხადა იეღოვა და ამცნო ღვთაებრივი მისიის შესახებ, რომლის თანახმადაც მას (მოსეს) ებრაელები ფარაონის ტყვეობისაგან უნდა გაენთავისუფლებინა. მოსემ დაუჯერა იეღოვას და მისით გამხნევებულმა ეგვიპტელ ფარაონს მოსთხოვა ებრაელთა განთავისუფლება, მაგრამ ფარაონმა უარი უთხრა. ამიტომაც მოსეს მოუწია მთელი რიგი სასწაულების ჩატარება, რაც 10 წყევლის ეგვიპტელთა თავზე დატეხვაში გამოიხატა და ყველაფერ ამას მოსე აკეთებდა იეღოვას დახმარებით. საბოლოოდ ფარაონს მოუწია ებრაელთა განთავისუფლება, მაგრამ როდესაც ებრაელები წითელ ზღვაზე გადადიოდნენ, ფარაონმა კვლავ გადაიფიქრა და ჯარი დაადევნა ებრაელებს, მაგრამ მოსემ იეღოვას ძალით ზღვაში ჩაძირა და ჩანთქა ეგვიპტელთა ჯარი. შემდეგ კი უფაბნოში 40 წლიანი ხეტიალის შემდეგ მიაღწიეს აღთქმულ ქვეყანას და იქ დასახლდნენ. მაგრამ უკანასკნელი თანამედროვე მეცნიერული გამოკვლევების თანახმად (რომლებიც ჩაატარეს მეცნიერებმა - მარკ შვარცმა, რიჩარდ გებრიელმა, დევიდ ჯორჯმა, აარონ შუგარმა, სტივენ ვაიგარტნერმა, ბილ ბრაუნმა, დევიდ ერიქსონმა, ჰელენ ბონდმა და ა.შ.), ებრაელნი არ ყოფილან მონები (!), არამედ დაქირავებული მუშაკები, ისინი იყვნენ სრულებით თავისუფალი ადამიანები რომლებიც იღებდნენ საკმაოდ დიდ ხელფასს ეგვიპტის ხელისუფლებისაგან. მრავალი ებრაელი მაღალ სახელმწიფო პოსტებსაც კი იკავებდა, ეს დამტკიცებულია მეცნიერულად. ერთ დღესაც ებრაელები უბრალოდ აჯანყდნენ და კბილებამდე შეიარაღებულებმა ააოხრეს და გადაწვეს, სრულებით გაძარცვეს მთელი ჩრდილოეთი ეგვიპტე, ისე რომ მოსახლეობის უმეტესობა ამოწყვიტეს, რაღა თქმა უნდა განრისხებულმა ფარაონმა ჯარის გადარჩენილი ნაწილი დაადევნა. აქ უკვე საქმეში ერთვება ეზოთერიკა. თუ მას დავუჯერებთ, ის „სასწაული“ რაც მოსემ მოახდინა; ეგვიპტელთა ჯარის ჩაძირვა, მან მოახერხა ლუნარული დემონის, ბოროტი ანგელოზის, კოსმიური დემონი დემიურგის - იეღოვა-ილდაბაოთის ანუ სატანაილის ბნელი ძალის მეშვეობით. მაგრამ მოდით ჯერ ცოტა უკან გადავინაცვლოთ და ეგვიპტის თავზე დამტყდარი წყევლების შესახებ ვისაუბროთ, გავარკვიოთ ეს საკითხი, უკანასკნელ მეცნიერულ აღმოჩენებთან დაკავშირებით. ჩვენ შეგვიძლია დავასკვნათ, რომ მოსემ ილდაბაოთ-სატანაილის ძალით, მოწამლა ეგვიპტის წყალი, წყალში მიკრობული წითელი წყალმცენარეების გამრავლება იწვევს; წყლის გაწითლებას და თევზების დახოცვას და გომბეშოთა კატასტროფულ გამრავლებას, შემდეგ ისინიც იხოცებიან და რადგან მწერებს არავინ ჭამს ისინი კატასტროფულად მრავლდებიან, მათ მოაქვთ სნეულება. ჭირმა მოკლა ეგვიპტელები, რადგან დაინფიცირებული ხორბალი ჭამეს, ხორბალი რაღა თქმა უნდა მოსემ მოაჯადოვა ე.ი. მოწამლა იეღოვას ძალის გამოყენებით. აგრეთვე უნდა აღინიშნოს რომ ეგვიპტელნი პირველშობილ ყრმებ