Morfius

„ანტიქრისტე“ სიტყვასიტყვით ნიშნავს „ქრისტეს მოწინააღმდეგეს“, წინსართი „ანტი“ შეიძლება გამოყენებული იყოს ორნაირი მნიშვნელობით “წინააღმდეგ“ ან „მაგიერ“. პირველი მნიშვნელობით „ანტიქრისტე“ შეიძლება ეწოდოს იმ წარმართ მეფეებსა და იმპერატორებს, რომლებიც დევნიდნენ და კლავდნენ ქრისტიანებს, ხელს უშლიდნენ მათ სახარების ქადაგებაში, ასევე იმ ერესთა შემოქმედებს და მიმდევრებს, რომლებიც ცდილობდნენ, ქრისტეს მიერ ნაქადაგები ჭეშმარიტი მოძღვრების შერყვნას მათ მიერ შეთხზული მოძღვრებების საშუალებით. აღსანიშნავია, რომ ეს მოძრაობა დღემდე მიმდინარეობს ანტიქრისტეს მოსვლა ღვთის დაშვებით მოხდება არა იმიტომ, რომ ღმერთი უსურვებს ბოროტებას ადამიანებს, არამედ იმიტომ, რომ ადამიანები თავად მიიყვანენ საკუთარ თავს აქამდე. ანტიქრისტე ჯერ არ მოსულა ხილულად, მაგრამ უხილავად უკვე არის სამყაროში. სიცრუე (ანუ ყოველივე ის, რაც ეწინააღმდეგება ღვთის სარწმუნოებას და რაც ამზადებს კაცობრიობას ანტიქრისტეს მისაღებად). ეს არის: ამქვეყნიური საზრუნავები, ძვირფასი ლითონების დაუნჯება, ამქვეყნიურ წვრილმან და უმნიშვნელო ამაოებაზე ზრუნვა, თავისი ასეთი მისწრაფებით ხორციელი ბიწისაკენ, ადამიანები საზიზღარნი იქნებიან ღმერთისათვის, ითაკილებს მათ ღმერთი, როგორც ითაკილა წარღვნამდელი ადამიანები. იოანე ოქროპირი წერდა: „ისე, როგორც მსოფლიო წარღვნის წინ კაცობრიობა ჩაიძირა თავის ცოდვებში, ასევე ისტორიის დასასრულს ადამიანები ჯერ განიმსჭვალებიან ანტიქრისტეს სულით, ხოლო შემდეგ კი მიიღებენ მის ბეჭედს იგი იშვება მაშინ, როცა განიძარცვება დედამიწა სულიწმიდის მადლისაგან და სათნოებათაგან . . . დაიკარგება სიყვარული, კეთილგონიერება, ერთსულოვნება. “სიონის ბრძენთა“ მიერ ინსპირირებული და მასონთა ხელით საყოველთაოდ გავრცელებული „მასობრივი ცნობიერების“ და (მათ მიერვე ხელოვნურად შექმნილი) მატერიალური სიდუხჭირის ზეგავლენით მსოფლიო ხალხები მიატოვებენ ღვთის სიტყვას, სულის გადარჩენაზე ზრუნვას. „ვერცხლისმოყვარეობა ანტიქრისტეს წინამორბედია. ყოველივე, რაც კაცთა მოდგმას გამოხსნის განგებულებითა და განჩინებით ამზადებდა და ამზადებს ადამიანებს რწმენისათვის და აქედან, უფლისათვის (უფლის მისაღებად) არის ჭეშმარიტება; პირიქით, ყველაფერი, რაც ამზადებს ადამიანს მაცხოვრის სჯულის კანონის უარყოფისათვის – სიცრუეა. ეს სიცრუე ამზადებს ანტიქრისტეს მოსვლას და კაცთა მოდგმის მიერ მის მიღებას . . . როგორც წინასწარმეტყველი სიტყვა იყო უწყება იმისა, რომ დადგებოდა ჟამი ხსნის განკაცებისა, ასევე გაშმაგებული სოფლიური ზრუნვა წინასწარ მაცნეა ადამიანთა დაღუპვის ხორცშესხმისა. როგორც (იოანე) წინამორბედი ქადაგებდა ნათლობას ჭეშმარიტებით და ამით ადამიანებს ხსნის გზაზე მოაქცევდა, ასევე მიწიერ კეთილდღეობაზე გამალებული ზრუნვა დააბნელებს ადამიანის გრძნობებს, რათა თავისი მხსნელის მიმართ უგრძნობი და საკუთარი სულის ცხონებისადმი გულგრილი გახადოს. ადამიანებს აღარც სურვილი ექნებათ საუკუნო ცხოვრებისა და აღარც შიში საუკუნო სატანჯველისა. როდესაც ადამიანებში მომხვეჭელობა გაბატობდება, ისინი ღვთის შიშს დაკარგავენ. ანტიქრისტე იქნება ებრაელი, დანის ტომიდან, როდესაც სათნეობებისაგან: სიყვარულისაგან, ერთსულოვნებისაგან, უმანკოებისაგან გაღატაკდება წუთისოფელი, ხოლო ეკლესია თითქმის მთლიანად გაღატაკდება სულიერ ხელისუფალთა მთავრობისაგან, „გახმება სიყვარული მრავალთა“ (მათე 24: 12), ხოლო ადამიანებს შორის გამრავლდება განკითხვა, შური, გულღრძოობა, რწმენის დავიწყება, მრუშობა, სიძვით სიამაყე, მაშინ დაიბადება ანტიქრისტე, როგორც უფალი იესო ქრისტე იშვა ყოვლადწმინდა ქალწულ მარიამისაგან, ამის საპირისპიროდ ანტიქრისტე იშვება საიდუმლო სიძვით (ხელოვნური ჩასახვის გზით), სატანური სიბილწით წაბილწული და ყოველგვარი მანკიერებით სავსე ებრაელი დედაკაცისაგან. ანტიქრისტეს ცხოვრების პირველი პერიოდი მისი დაბადებიდან სამოქმედო ასპარეზზე გამოსვლის მომენტამდე გაივლის საიდუმლოდ, შემდეგ იგი ხმაურით გამოვა სამოქმედო ასპარეზზე, თავისი მორჩილი საიდუმლო საზოგადოებების მეშვეობით ხელოვნურად შექმნის მსოფლიო ხალხებში მძიმე ეკონომიკურ მდგომარეობას (შესაძლოა, გააჩაღებს მსოფლიო ომს) და (როდესაც მსოფლიო უკიდურესობამდე გადაიღლება სისხლისღვრით და მისგან გამოწვეული მატერიალური სიდუხჭირისაგან) წამოაყენებს კაცობრიობის აღორძინების ყველაზე პერსპექტიულ გეგმას, მისი მომხრეები ანტიქრისტეს მთელ მსოფლიოში გაუწევენ რეკლამას და მსოფლიო ხალხების უმრავლესობაში დანერგავენ ამაღლებულ შეხედულებას მისი, როგორც გენიალური პიროვნების შესახებ. ისიც, ამ პერიოდში არანაირ ძალადობას არ მიმართავს და შეეცდება, ადამიანთა ნდობა და კეთილგანწყობა მოტყუებით მოიპოვოს. მოვა მდაბალი, მშვიდი, სიცრუის მოძულე, კეთილი, გლახაკთმოყვარე, კეთილსახიერი, ყოველ საქმეში მტკიცე და თანმიმდევრული, ყველასადმი მოწყალე, ალერსიანი, იგი არავისგან არ მიიღებს ძღვენს, ილაპარაკებს მშვიდად, რისხვის გარეშე, არავის არ აჩვენებს პირქუშ სახეს და გარეგნულად კეთილმსახური შეუდგება მთელი ქვეყნის ცდუნებას იქამდე, სანამ მთლიანად არ გაბატონდება მასზე. კაცობრიობა წარმოიდგენს, რომ ანტიქრისტე მშვიდი და მორჩილია გულით, სინამდვილეში კი გულით მელაა, ხოლო სულით – მგელი. მისი საკვები ხალხების შეშფოთება და კაცობრიობის ცოდვები იქნება. როგორც იესო ქრისტეს საკვები ზეციერი მამის ნების აღსრულება იყო, ასევე ანტიქრისტეს საზრდო მისი მამის – ეშმაკის ნების აღსრულება იქნება. ომით დაღლილი კაცობრიობა გადაწყვეტს, აირჩიოს ერთი, რომ მან მართოს მთელი მსოფლიო. გამოცხადდება საყოველთაო არჩევნები, რომელზეც აირჩევენ ანტიქრისტეს. ამ დროს ხმის მიცემა არ შეიძლება. „ანტიქრისტე კაცობრიობას დაატყვევებს იმავე ხერხით, რა ხერხიც გამოიყენა სატანამ, როცა თვით უფალს გამოსცდიდა (მათე 4: 3). ადამიანთა მატერიალური სულით აღზრდა ანტიქრისტეს განუსაზღვრელ ძალაუფლებას მიანიჭებს, ვინაიდან არსებობის ყველა საშუალება მის ხელში იქნება. თავის სიმდიდრეს ის გულუხვად გასცემს, ოღონდაც თვის მხოლოდ თავის მიმდევრებზე, და ის ადამიანი, ვისაც არ აღმოაჩნდება სულიერი სიმტკიცე და პრინციპულობა, იძულებული გახდება, დაემორჩილოს მას“. ეფრემ ასური ამბობს: „ანტიქრისტე უბრძანებს მთას, ზღვის ერთი მხრიდან მეორეზე გადავიდეს და მაყურებელ მოეჩვენება, რომ მთა მოდის, სინამდვილეში კი ძირი ოდნავაც არ შეერყევა“; წმ. კირილე იერუსალიმელი: „სიცრუის მამა, ტყუილითა და სიცრუით ისე მოაჩვენებს ადამიანებს, თითქოს აღმდგარ მიცვალებულებს ხედავდნენ, როცა ისინი არ იქნებიან აღმდგარნი; თითქოს ხედავდნენ კოჭლთ მოსიარულეებად, ბრმებს–თვალახელილებად, მაშინ როცა განკურნება არ იქნება“. მისი ეს სასწაულები იქნება თავისებური ფსიქოლოგიური ძალადობა, რაღაც მასობრივი ჰიპნოზის მსგავსი. პავლე მოციქული ამბობს, რომ ანტიქრისტე იქადაგებს ქრისტეს მხსნელი რწმენის საწინააღმდეგო ცრუ მოძღვრებას, რითაც გაიტაცებს ბევრ სუსტსა და უღირსს (2 თესალ. 2: 9–12). იგი ისე შეეწყობა ამ სოფლის სულს, რომ მრავალი ქრისტიანი ვერც კი მიხვდება საკუთარი ქრისტიანობის წარწყმედას, ისე სცემს მას თაყვანს. თავისი მოძღვრების დასამტკიცებლად ეშმაკის შეწევნით მოახდენს ტყუილ ნიშნებს და სასწაულებს, რათა მსოფლიო თავისი მამის – ეშმაკის მფლობელობაში მოაქციოს. ტელევიზორის მეშვეობით ანტიქრისტე თავს წარუდგენს მთელ კაცობრიობას. ანტიქრისტეს ყველა ცდას – მოძღვრებასა და გენიალური მოაზროვნის დიდებას, ყალბ სასწაულებს და ფარისევლურ მოჩვენებით ცხოვრებას – ერთი მიზანი ექნება: ხელში ჩაიგდოს ძალაუფლება მსოფლიოს ხალხებზე. მისი ფარისეველობა იქამდე მივა, რომ არათუ მტრობას გამოიჩენს ქრისტიანების მიმართ, არამედ მათ მფარველობასაც კი იკისრებს (გარკვეული დროის განმავლობაში), შეეცდება, გარეგნული წესით ქრისტეს მიბაძოს. იგი აცდუნებს ადამიანებს ყალბი ცდუნებებით, სანამ გამეფდება. როდესაც ადამიანები იხილავენ მის ასეთ სათნოებას და ძალას, მოინდომებენ მის გამეფებას. თავისი გამეფების შემდეგ ანტიქრისტე იმ დროისათვის აღდგენილ იერუსალიმის ტაძარში დაჯდება და საკუთარ თავს ღმერთად გამოაცხადებს, იგი ღმერთკაცის ცნებას მოხერხებულად შეცვლის კაცღმერთის კულტით და ღვთაებრივ თაყვანისცემას მოითხოვს . . . გამეფდების შემდეგ,, როდესაც იგი თავის ბატონობას განიმტკიცებს, განრისხებული გაანადგურებს სამ მეფეს (სახელმწიფოს) გამოაჩენს თავის ნამდვილ სახეს: ყველას შეავიწროვებს და დაიწყებს სულების წარწყმედას . . . იგი იმოქმედებს როგორც სასტიკი ადამიანი, მცაკრი, მრისხანე, დაუნდობელი, დამღუპველი, უსირცხვილო ანტიქრისტეს მეფედ კურთხევისას ებრაელების ნაწილი, რომლებიც უფლის მიერ საიდუმლოდ ემზადებიან მის სამხილებლად, მას არ მიიღებენ, მსოფლიოს მასშტაბით ყველას ამცნობენ რომ ეს არის სატანის ძე და მისი ძალაუფლებით მომქმედი მხეცი. ისინი გზას მოუმზადებენ ებრაელთა ორ წინასწარმეტყველს ელიასა და ენუქს, ებრაელთა ეს ნაწილი დაიხოცება დაიხოცებიან ანტიქრისტეს მიერ, მაგრამ სამწელიწად ნახევრის გასვლის შემდეგ აღსდგებიან და მრავალს გაუკვირდება მათი ეს აღდგომა. ანტიქრისტეს გამეფების შემდეგ დედამიწა გაუდაბურდება, ადამიანები უკეთესი საცხოვრებლის სანახავად დაიწყებენ მასიურ გადასახლებას დედამიწის ერთი ადგილიდან მეორეში. დაიწყება ბუნებრივი კატაკლიზმები დიდი სიცხის გამო (შესაძლოა ოზონის შრის გაქრობის შედეგად) დაშრება ზღვები, მიწაზე გახმება მცენარეები, ხეები, ზღვის მშრალი ორთქლი ყველაფერს გამოაშრობს, ცხოველები, ფრინველები და მწერები დაიღუპებიან. ამ დროს მკვდრეთით აღდგება ძველი აღთქმის ორი წმინდანი – ელია და ენუქი, რომლებიც ანტიქრისტეს სიცრუეში ამხელენ და ადამიანებს უქადაგებენ არ მიიღონ ანტიქრისტეს ბეჭედი და ყოველთვის გამოისახონ პირჯვარი. იტყვიან, რომ ვინც გამოიჩენს მოთმინებას და არ აღიბეჭდება ანტიქრისტეს ბეჭდით, გადარჩება, ღმერთი აუცილებლად მიიღებს მას სამოთხეში, თუნდაც მხოლოდ იმის გამო, რომ მან არ მიიღო ბეჭედი. დაე, გამოისახოს ყველამ პატიოსანი ჯვარი, ყოველ ჟამს გადაიწეროს პირჯვარი, რამეთუ ჯვრის ბეჭედი ათავისუფლებს ადამიანს ჯოჯოხეთური სატანჯველისაგან, ანტიქრისტეს ბეჭედი კი ჯოჯოხეთის სატანჯველში აგდებს. ანტიქრისტე მათ ორივეს საკუთარი ხელით დახოცავს, რომლებიც ანალოგიურად სამწელიწად ნახევრის გასვლის შემდეგ აღსდგებიან მკვდრეთით, ამის შემდეგ იგი ჩამოიხსნის ზნეობრიობის ნიღაბს. ანტიქრისტეს მეფობისას მხოლოდ ანტიქრისტეს ნიშნის მატარებელს შეეძლება საზრდოს თუ სხვა რამ საჭიროს შეძენა. იგი ზედამხედველებს დააყენებს მისი განკარგულებების შესასრულებლად. (ღირსი ეფრემ ასური). „ბეჭდით დაბეჭდილთათვის ანტიქრისტეს საკვები მხოლოდ 6 თვის განმავლობაში ეყოფა, შემდგომ კი მათთვისაც დაიწყება დიდი ვაება, სიკვდილს ინატრებენ, მაგრამ სიკვდილი არ მიეცემა მათ!“. შიშშილი იმდენად გაუსაძლისი იქნება, რომ ბეჭდის მიმღებნი დაიწყებენ გვამების ჭამას, რადგან მათი მოთხოვნილება საჭმლის მიმართ 7–ჯერ მომატებული იქნება, ხოლო ბეჭდის არმიმღებ ქრისტიანებს კი – პირიქით, შემცირებული. ამ დროს გარეგნულად იარსებებენ ქრისტიანული ტაძრები, მაგრამ არ შეიძლება იქ სიარული, რადგან იქ აღარ აღესრულება იქსო ქრისტეს უსისხლო მსხვრპლშეწირვა . . . და შიგ მადლი აღარ იქნება, ამ უსჯულოებისათვის მიწა შეწყვეტს შობას, გვალვისაგან ყველაფერი დასკდება და იმგვარი ნახეთქები გაჩნდება, რომ ადამიანი შეიძლება ჩავარდეს კიდეც . . . წყალიც განხმება, მდინარეები და ტბები დაშრება. ეს უბედურება გაგრძელდება სამ–წელიწად ნახევარი, მაგრამ თავის რჩეულთა გამო უფალი შეამოკლებს ამ დღეებს. გამრავლდება ეგვიფტური სასჯელები და ხორცშესხმულ დემონთა ლეგიონების თარეში და ძალადობა ადამიანთა შვილებზე და ეს გაგრძელდება უფლის იესო ქრისტეს მეორედ მოსვლამდე, რომელიც გაანადგურებს მას.

ეს ოქმები, რომლებსაც ქვემოთ წარმოგიდგენთ, მოპოვებულია სიონისტთა მთავარი კანცელარიის საიდუმლო საცავებიდან, რომელიც ახლა საფრანგეთის ტერიტორიაზე მდებარეობს. ისინი ხელმოწერილია სიონის 33–ე (უმაღლესი) ხარისხის განდობის წარმომადგენლების მიერ. ეს ოქმები საიდუმლოდ იქნა ამოღებული ოქმების მთელი წიგნიდან, როგორც ახლა ვიცით, სიონისტთა პირველი კონგრესიდან, რომელიც ჩატარდა ბაზელში 1897 წლის აგვისტოში. ამ ოქმებმა მხოლოდ როტშილდების მიერ თავიდან გადამუშავების შემდეგ მიიღეს განსაკუთრებული მნიშვნელობა. ისინი 1901 წელს ხელში ჩაუვარდა სერგი ნილუსს, რომელმაც ეს ოქმები გამოაქვეყნა სათაურით „ებრაული საშიშროება“. 1921 წელს ეს ოქმები გადაითარგმნა ინგლისურ ენაზე. „სიონის ბრძენები“ აცხადებენ, რომ სახელმწიფო მმართველობის ერთადერთი მიზანშეწონილი ფორმა არის თვითმპყრობელობა (ოქმი 1), და აპირებენ იუდეველთა მეფის ტახტის აღდგენას (ოქმი 24), ისინი ამბობენ: „ყველა ჯურის ეგრეთწოდებული ლიბერალი ანარქისტია“, ხოლო „როდესაც ჩვენ არაებრაელების, სახელმწიფო ორგანიზმში ლიბერალიზმი შევიყვანეთ, მთელი მისი პოლიტიკური აგებულება ძირფესვიანად შეიცვალა: (გოების) სახელმწიფოები მომაკვდინებელი სნეულებებით დაავადდნენ, მათ სისხლი გაეხრწნათ ჩვენ მხოლოდ ისღა დაგვრჩენია, რომ მათ აგონიას დაველოდოთ. ლიბერალიზმიდან იშვნენ კონსტიტუციური სახელმწიფოები, რომელთაც გოებისათვის მხსნელი თვითმპყრობელობა შეცვალეს. კონსტიტუცია კი თქვენც კარგად მოგეხსენებათ, სხვა არაფერია, თუ არა განხეთქილების, უთანხმოების, ურთიერთშეჯახების, უნაყოფო პარტიული აგიტაციის . . . შემომღები სკოლა, რომელიც . . . ძალას აკარგვინებს სახელმწიფოს საქმიანობას. ჩვენ გოებს ლიბერალიზმს ვუქადაგებთ, საკუთარი ერი კი, მათან ერთად ჩვენი აგენტებიც განუხრელ მორჩილებაში გვყავს მოქცეულნი, როცა ყველა უსიტყვოდ ასრულებს ბრძანებას . . . პოლიტიკური თავისუფლება – არის იდეა და არა ფაქტი. ეს იდეა საჭიროა გამოვიყენოთ, როდესაც საჭირო ხდება, იდეური სატყუარათი მივიზიდოთ სახალხო ძალები საკუთარ პარტიაში, თუკი ამან ჩაიფიქრა დაანგრიოს ძალაუფლებაში მყოფი პარტია. ეს ამოცანა იოლდება, თუკი მოწინააღმდეგე ავადდება თავისუფლების იდეით, ეგრეთწოდებული ლიბერალიზმით და ამ იდეისათვის შეელევა თავის ძალას. აქ კი გამოვლინდება ჩვენი თეორიის ძლევამოსილება: არსებობის კანონების თანახმად, ხელმძღვანელობის მიშვებული სადავეები მაშინვე ჩაუვარდება ხელში სხვებს, რადგან ხალხის ბრმა ძალას ერთი დღითაც კი არ შეუძლია გაძლოს ხელმძღვანელობის გარეშე და ახალი ხელისუფლება დაიკავებს ლიბერალიზმის მეშვეობით დაუძლურებული ძველი ხელისუფლების ადგილს. (ოქმი 1). ჩვენ ადრე ვცდილობდით, რომ გოებში გაგვეღვივებინა მეამბოხე სული, მათი სახელმწიფოების დასანგრევად. ამისათვის პრესაში და ჭკვიანურად შედგენილ (ანუ ფალსიფიცირებულ) ისტორიის სახელმძღვანელოებში შეთქმულთა მოწამეობას წარმოვაჩენდით, როგორც ხალხის სიკეთისათვის მიტანილ მსხვერპლს. ამ რეკლამამ გაამრავლა ლიბერალების კონტინგენტი და ასეთი გზით გოი აქცია ჩვენს ცოცხალ ინვენტარად. (ოქმი 19). არ იფიქროთ, რომ ჩვენი მტკიცება უსაფუძვლოა, ყურადღება მიაქციეთ ჩვენს მიერ შექმნილი დარვინიზმის, მარქსიზმის, ნიცშეიტმის წარმატებებს, ამ სწავლებების გამრხწნელი ძალა ჩვენთვის აშკარაა. თანამედროვე სახელმწიფოების ხელში უდიდესი ძალა არის პრესა. პრესის როლია მიუთითოს აუცილებელ მოთხოვნილებებზე, გადმოსცეს ხალხთა მოთხოვნები, გამოხატოს უკმაყოფილებები. პრესაში ზეიმობს თავისუფლების ღაღადისი, მაგრამ სახელმწიფოებს არ შეუძლიათ გამოიყენონ ეს ძალა და პრესა ჩვენს ხელში აღმოჩნდა. პრესის საშუალებით ჩვენ მოვახერხეთ ჩრდილში დარჩენით ჩვენი ზეგავლენის ქვეშ მოგვექცია მკითხველები. მისი წყალობით დავაგროვეთ ოქრო, მიუხედავად იმისა, რომ ჩვენ მას ვიღებდით სისხლისა და ცრემლის ნიაღვრიდან . . . მაგრამ ჩვენ მსხვერპლიც დიდი გავიღეთ ჩვენი ხალხიდან. როცა ბოლოს და ბოლოს გავმეფდებით მთელ მსოფლიოში, ერთსა და იმავე დროს მომხდარი სახელმწიფო გადატრიალებების საშუალებით, შევეცდებით, რომ ჩვენს წინააღმდეგ უკვე აღარ იყოს შეთქმულება. ჩვენ შეუბრალებლად დავხოცავთ ყველას, ვინც კი იარაღით შეხვდება ჩვენს გამეფებას. სიკვდილით დაისჯება ყველა საიდუმლო საზოგადოება, რომელიც (იმ დროისათვის) ჩამოყალიბდება, ჩვენთვის ცნობილ საზოგადოებებს კი ჩვენ გავასახლებთ ევროპიდან შორს, ასევე მოვექცევით იმ მასონებს გოებისაგან, რომლებმაც ბევრი იციან; ხოლო ისინი, რომლებსაც შევიწყალებთ, მუდმივად იქნებიან გადასახლების შიშში. (ოქმი 15). დღეს არსებული მთავრობა ხელმძღვანელობს ჩვენს მიერ დემორალიზებულ საზოგადოებას, რომელშიც ბობოქრობს ანარქიის ცეცხლი. ამ მთავრობის შემცვლელმა მეფემ უნდა გაანადგუროს ეს საზოგადოება, რომ შემდეგ აღადგინოს ორგანიზებული მხედრობის სახით, რომელიც შეგნებულად შეებრძოლება ყველანაირ გადამდებ სენს, რომელსაც შეეძლება სახელმწიფოს სხეული დააზიანოს (ოქმი 23). სიტყვას „თავისუფლება“ ადამიანთა საზოგადოებები ყოველგვარი ძალის წინააღმდეგ საბრძოლველად გამოჰყავს, ყოველგვარი ხელისუფლების წინააღმდეგ, დაე, თუნდაც ის ხელისუფლება ღვთაებრივი და ბუნებრივი იყოს. ამიტომ, ჩვენი გაბატონების შემდეგ ეს სიტყვა უნდა ამოვიღოთ ადამიანური ლექსიკონიდან, როგორც გამომხატველი ცხოველური ძალის პრინციპისა, რომელიც ხალხის ბრბოებს სისხლს მოწყურებულ მხეცებად აქცევს . . . გაიგე ძვირფასო სატურნ ლიბერალების ტაქტიკური მონახაზი?

და ვერც აკნინებს, მე დააკნინეს თქო კი არ დამიწერია, დავწერე რომ დაკნინებას შეეცადნენ. მე კი მჯერა ღმერთის, რომელიც მარტო იუდეველებისა კი არა ყველას ღმერთია და მისი ძისაც მჯერა. შენი კი არ მიკვირს დავით არ იცნობ და როგორ უნდა გჯეროდეს, ამიტომ ჯერ უნდა გაიცნო, გაიგო ვინ არის, თუმცა ამის სურვილიც უნდა გქონდეს.

როგორც წმ. მოციქულმა პავლემ იწინასწარმეტყველა (საქმე მოციქულთა 20: 30), საკუთარი ამპარტავნებითა და პატივმოყვარეობით სულიერად დაავადებულმა ადამიანებმა დემონთა დარწმუნებით და შეგონებით ქრისტიანთა შორის სარწმუნოებრივი დავა წამოიწყეს და ღვთივგანცხადებული ჭეშმარიტების ადგილზე, (რომელიც მხოლოდ ერთხელ და ისიც პირველ საუკუნეში გადაეცათ წმინდებს ქრისტიანებს – იუდა 1:3) საკუთარი, ადამიანური მსჯელობებისა და მოსაზრებების დაყენებით მრავალი ფსევდოქრისტიანული მოძღვრების მქონე სექტა წარმოშვეს. მათ შორის იყვნენ წარმათულ – „ქრისტიანული“ შეხედულებების მქონე მანიქეველები, ყოვადწმიდა სამების უარმყოფელი ანტიტრინიტარები, უფალ იესო ქრისტეს სრული ღვთაებრიობის უარმყოფელი იუდეველი „ებიონიტები“, ზოროასტრულ–ქანაანურ–თალმუდისტურ მოსაზრებათა მქონე „ჰილიასტები, რომლებიც დედამიწაზე მარადიული მესიანური სასუფეველის დამყარებას იმედოვდებდნენ, ასევე არიოზელები, ყოვლადწმიდა ღვთისმშობლის მგმობელი „ნესტორიანელები“, ხატმებრძოლები და ა. შ. ახალი წელთაღრიცხვის პირველი საუკუნიდან მოყოლებული, პალვე მოციქულის მიერ ხელდასხმული რომის ეპისკოპოსები (პაპები) რისტეს ეკლესიის ღირსეული წევრები და ქრისტეს მოძღვრების გულმხურვალე დამცველები იყვნენ, მაგრამ შემდგომში, იუდეველთა საიდუმლო მტავრობამ მათ გარემოცვაში ტავისი ადეპტები დანერგა, რომლებიც ხელობით კალატოზები იყვნენ და რომის პაპების დაკვეთით მრავალი ტაძარი და სამონასტრო კომპლექსი ააგეს. ზოგი მათგანი ახალ პროფესიას ითვისებდა და მის მიერ აგებულ ტაძარში თუ მონასტერში სასულიერო პირი ხდებოდა. დროთა განმავლობაში ისინი უახლოვდებოდნენ რომის პაპებს და ცდილობდნენ მათში პირადი ამბიციების გაღვიებას, რათა ისინი აღმოსავლეთის ეპისკოპოსებისაგან ჩამოეშორებინათ. 1054 წელს რომის საკრებულო მართლმადიდებელ დედა–ეკლესიას გაემიჯნა და საკუთარი, პაპისტური ეკლესია ჩამოაყალიბა, რომელიც შეცდომით იწოდება „კათოლიკურად“, (სიტყვა „კათოლიკე“ ქართულ ენაზე „საყოველთაოს“ ნიშნავს და ასეთი კი ჩვენი, მართლმადიდებელი ეკლესია არის – იხ. „მრწამსის“ მეათე წევრი). მოგვიანებით ე. წ. პაპისტური სწავლება ჩამოყალიბდა, რომელიც უფალ იესო ქრისტეს სწავლებისაგან საკმაოდ განსხვავდება. „უფლის ჯვარცმის შემდეგ იუდეველი მღვდელმთავრები და მწიგნობრები იმედოვნებდნენ, რომ მისი სწავლება დავიწყებას მიეცემოდა, მაგრამ მას შემდეგ, რაც თალმუდისტთა მიერ აღძრულმა დევნამ, ცილისწამებამ, დასმენებმა და ძალადობამ (იუდეველთა და წარმართთა მხრიდან) ვერ შეაჩერა ღვთაებრივი მოძღვრების სასწაულებრივი გავრცელება, თალმუდისტებმა შექმნეს მრავალი საიდუმლო სექტა ორდენი, რომლებსაც სხვადასხვა დროს სხვადასხვა სახელი ერქვათ: „სიონის საძმო“, მანიქეველები, კათარები, ალბიგოელები, ლუციფერიანელები, ვიგები, ასასინები და სხვა. ამ ორგანიზაციების მეშვეობით ისინი ცდილობდნენ, ქრისტიანული ეკლესიის და სარწმუნოების დარღვევას“ („კაბალა, მწვალებლობანი და საიდუმლო ორგანიზაციები“). პაპისტურ საკრებულოს მეთექვსმეტე საუკუნეში „ჰუმანიზმის“ ზეგავლენით რეფორმისტულ–პროტესტანტული მიმდინარეობები: ანგლიკანობა, ლუთერანობა და კალვინიზმი გამოეყო, ამ უკანასკნელს იგივე საუკუნეში „კონგრეგაციონალიზმი“ გამოეყო, რომელიც მრავალ განშტოებად დაიყო. ერთ–ერთი მათგანისაგან მეჩვიდმეტე საუკუნეში ბაპტიზმი აღმოცენდა. ბაპტისტმა უილიამ მილერმა მეცხრამეტე საუკუნეში „ადვენტიზმი“ ჩამოაყალიბა, ხოლო ადვენტისტების საკრებულოსაგან გასულმა ჩ. ტ. რასელმა კი – „ბიბლიის შემსწავლელი საზოგადეობა“, რომლებმაც 1931 წელს „იეღოვას მოწმეები“ დაირქვეს. მეცხრამეტე საუკუნეში „ხსნის არმიის“ სექტა შეიქმნა, ხოლო მეოცე საუკუნის დასაწყისში – ორმოცდაათიანელთა სექტა. იგივე მეოცე საუკუნეში მანიქეველ–მასონმა რუდოლფ შტაინერმა წარმართულ–თეოსოფიური სწავლებები ააღორძინა და მათ ბაზაზე საკუთარი მოძღვრება შექმნა, რომლის მიმდევრები საქართველოში გამოჩნდნენ. მათ გარდა მეთოთხმეტე–მეთვრამეტე საუკუნეების მანძილზე (ჰუმანიზმის აყვავების ეპოქაში) ევროპაში იმატა რელიგიურ–პოლიტიკური სახის საიდუმლო სექტებმა და საზოგადოებებმა, მათ შორის აღსანიშნავია: ვალდენსები, ბეგარდები, თავისუფალი სულის ძმები, პასტორელები, სპირიტუალისტები, ანაბაპტისტები, ჩეხიის საძმო, ალქიმიკოსები, სამი ვარდის საძმო და სხვა. ზოგიერთმა თეოლოგმა ისინი რელიგიურ–ერეტიკულ, სამეცნიერო და პოლიტიკურ ნაწილად დაჰყო, თუმცა, საბოლოოდ აღმოჩნდა, რომ სამივე ტიპის საზოგადოებები ერთი ანტიქრისტიანული იდეით იყვნენ შეპყრობილნი და სხვადასხვა მეთოდებით ებრძოდნენ მას. 1871 წლის 15 აგვისტოს სატანის უმაღლესმა ქურუმმა და უმაღლესი განდობის მასონმა ალბერტ პაიკმა თავისი ორდენის – „წმინდა პალადიუმის“ უმაღლეს ელიტასთან ერთად განიხილა და დაამტკიცა ამ სატანური სექტის პოლიტიკური ლიდერის ჯ. მაძინის წერილი, რომელიც ითვალისწინებდა სატანური ორდენის ბრძოლის მეთოდებს „ადონაის“ (ყოვლადწმიდა სამება) და მისი სარწმუნოების წინააღმდეგ. ამ სხდომაზე სატანისტები აღნიშნავდნენ, რომ ფსევდოქრისტიანული პროტესტანტების უმნიშვნელოვანესი ნაწილი მხოლოდ არამდგრადი „ღვთისმაძიებლები“ იყვნენ, რომლებიც სინამდვილეში მათი „კეთილი ღმერთის“ ერთგულები იყვნენ . . . მხოლოდ მართლმადიდებლები წარმოადგენდნენ „ბოროტი ღმერთის“ – „ადონაის“ (ასე უწოდებენ სატანისტი მასონები ჭეშმარიტ ღმერთს – ყოვლადწმიდა სამებას, ხოლო მოცემულ ტექსტში ყველაფერი წირიქით არის გასაგები) „ნადავლს“. პროტესტანტთა განათლება–განსწავლა ლუციფერის მოძღვრებით თანდათანობით, ეტაპობრივად უნდა განხორციელებულიყო, ხოლო პაპისტური საკრებულო ანტიქრისტეს მოსვლის წინა პერიოდში უნდა შეეერთებინათ „ჯიუტ“ მართლმადიდებლებთან, შემდეგ კი, (როდესაც ამ ორი მოძღვრების დოგმატები საკმარისად გაანეიტრალებდნენ ერთმანეთს და ისინიც გაერთიანდებოდნენ) ამ ორი ეკლესიის გაერთიანებული მრევლი ერთად უნდა შეერეკათ სატანურ საკრებულოში. ლუციფერისაგან გამოგზავნილი „წმინდა მეფის“ (ე. ი. ანტიქრისტეს) მოსვლის წინ უნდა მომხდარიყო „ადონაიზმის“ ძირფესვიანი აღმოფხვრა მსოფლიო მასშტაბით და მთელ დედამიწაზე „სიკეთისა და სინათლის ღმერთის“ – ლუციფერის „წმინდა სწავლების“ გავრცელება, მსოფლიოს ხალხების გაერთიანება ერთ მსოფლიო სახელმწიფოში ლუციფერის საყოველთაო რელიგიის იდეოლოგიით. სატანისტების რწმენით, ამ დროს მთელი დედამიწა უნდა გადაიქცეს ლუციფერის სამეფოდ, სადაც დასახლდებიან ამ „კეთილი ღმერთის“ მიმდევრები. ამის მსგავსი, მხოლოდ ოდნავ სახეშეცვლილი მოძღვრება აქვთ ე. წ. „იეჰოვას მოწმეებს“.

უფრო სწორედ მასონურად დამახინჯებული ღმერთის პროტოტიპი მათ რამე ახალი კი არ შეჰქმნეს, შემქმნელი ღმერთის დაკნინებას შეეცადნენ.

პროვოკაციული გამოხტომები უფრო ეფექტურად იქცევს საზოგადოების ყურადგებას ვიდრე დალაბებული წინადადებები.

წმ. წერილში ნახსენებია „ურჯულოების საიდუმლო“, რომელიც უკვე პირველ საუკუნეში არსებობდა და უკვე მაშინ ამზადებდა ნიადაგს ანტიქრისტეს მოსასვლელად (2 თესალონიკელთა 2: 7). თავიანთი მიზნის მისაღწევად – მსოფლიო ბატონიბის მოსაპოვებლად და თავიანთი ცრუ მესიისათვის გზის მოსამზადებლად „სიონის ბრძენებმა“ დაგეგმეს მსოფლიო ფინანსების ხელში ჩაგდება, მსოფლიოში არსებული ეროვნული სტრუქტურის მქონე ყველა სახელმწიფოს და ყველა რელიგიის (იუდაიზმის გარდა) სრული დაშლა–განადგურება და ამის წყალობით მთელი კაცობრიობის ერთ ებრაულ მსოფლიო ზესახელმწიფოში გაერთიანება ერთიანი ფულით და ერთი რელიგიური იდეოლოგიით. არადა ფარისევლების ამ გეგმას საკმაოდ ძველი ისტორიული ფესვები აქვს და ეპიზოდურად მიმოვიხილავ. თავიანთი მიზნის მისაღწევად „სიონის ბრძენებმა“ შექმნეს და დღემდე იყენებენ საიდუმლო ორგანიზაციებს – ე. წ. მასონურ ორდენებს. 1095 წელს რომის პაპმა ურბან მეორემ ჯვაროსნული ლაშქრობა გამოაცხადა და ევროპელი რაინდები წმინდა მიწის დასახსნელად დაიძრნენ. მათ დასახსნელად იქმნებოდნენ სამხედრო–სამონაზვნო ორდენები, რომელთა ფუნქცია დაჭრილი და ავადმყოფი მეომრების და პილიგრიმების მოვლა და მათთვის თავშესაფარის მიცემა იყო. 1113 წელს შეიქმნა ჰოსპიტალიელთა – წმ. იოანე იერუსალიმელის სახელობის ორდენი. ეს ორდენი პალესტინაში საომარი მოქმედებისას დაუკავშირდა სატანისტ – „ილუმინატური“ ორდენის „ღმერთის მეგობრების“ ერთ–ერთი განშტოების ებრაელ–კალატოზთა „სიონის ორდენს“. ევროპელი რაინდები მის შემადგენლობაში შევიდნენ და მას თავიანთი ორდენის სახელწოდება მისცეს. სამაგიეროდ, ეზიარნენ საიდუმლო სატანურ სწავლებას და რიტუალებს. იოანიტებმა სწრაფად შექმნეს თავიანთი წესდება და სტრუქტურა, რომელიც რომის პაპმა დაამტკიცა, ამიერიდან ისინი პაპის მფარველობით და პრივილეგიებით სარგებლობენ. 1119 წელს „იოანიტმა“ რაინდებმა დააარსეს „ტამპლიერთა“ (ლათ. ტემპლ–ტაძარი) „სოლომონის ტაძრის მაშენებელთა“ (იგივე მეტაძრეთა) ორდენი. ისინი ფლობდნენ უდიდეს სატანურ საიდუმლოებებს. მათი ფესვები მოდიოდა ძველი ეგვიპტიდან, ბაბილონიდან და ალექსანდრიიდან. ტამპლიერები თაყვანს სცემდნენ ბაბილონელთა „ბაალის“ ერთ–ერთი სახეობის „ბაფომეტის“ კერპს, ყაჩაღობდნენ, ეძლეოდნენ სოდომურ ცოდვას. ორდენის რიგებში რაინდად მიღებისათვის აუცილებელი რიტუალი ქრისტესაგან საჯაროდ განდგომა და ჯვარზე დანერწყვება იყო. ტამპლიერთა ორდენის მეორე, უფრო მაღალი და შესაბამისად უფრო საიდუმლო კურთხევისას „განდობილი“ „წოდებით აღმატებულს“ სამჯერ უნდა მთხვეოდა ტუჩებზე, ჭიპსა და საჯდომზე. ეს წესი ძალიან უახლოვდება სატანური შაბაშის ერთ–ერთ რიტუალს. პოლიტიკური შეთქმულების მოწყობის გამო. 1307 წელს პაპ კლიმენტი მეხუთის ბრძანებით ინკვიზიციამ და მეფე ფილიპე მეოთხემ (ლამაზმა) ორდენი გაანადგურეს. ორდენის უმაღლესი ხელმძღვანელი – „დიდი მაგისტრი“ ჟაკ დე მოლე 1314 წელს კოცონზე დაწვეს. დევნილი ტამპლიერები შოტლანდიაში გაიქცნენ და იქ ჩამოაყალიბეს შოტლანდიური (ფარული, ოკულტური) რიტუალის ორდენები. ზოგი ტამპლიერი შევიდა ჩვეულებრივ ქვისმთლელ–კალატოზთა (ფრანკ–მასონთა) ამქარში. ტამპლიერებმა ისინი აზიარეს თავიანთ საიდუმლო სატანურ რიტუალებს. ასე ამოეფარნენ სატანისტი ტამპლიერები მშვიდობიანი კალატოზების ფრანკ–მასონების სახელს. ტამპლიერთა ორდენიდან შემდგომში მრავალი დასახელების მასონური ორდენი წარმოიშვა. მეთექვსმეტე საუკუნეში მასონური ორდენებიდან მოხდა მასონური ლოჟების გამოყოფა. 1717 წელს რამოდენიმე ინგლისური ლოჟის ნებაყოფილობითი გაერთიანების შედეგად შეიქმნა „ინგლისის დიადი ლოჟა“ (მსოფლიოს დედა ლოჟა). ინგლისიდან მასონობა გავრცელდა ირლანდიაში, საფრანგეთში, ესპანეთში და ევროპის სხვა ქვეყნებში. 1731 წლიდან – რუსეთში, იქიდან – საქართველოში: ტფილისის და ქუთაისის გუბერნიებში. მასონების მიერ არის ორგანიზებული დასავლეთ ევროპის ქვეყნებში მომხდარი ყველა რევოლუცია და გადატრიალება. იგივე “სიონის ბრძენების“ ინიციატივით მოხდა პაპისტურ საკრებულოში პროტესტანტიზმის თესლის ჩათესვა, ხოლო მასონები ყოველთვის ხელს უწყობდნენ „ადამიანების უფლებების“ და პროტესტანტიზმის განვითარებას. უფრო მეტიც, ყოველი ლოჟა პასუხისმგებელი იყო პროტესტანტიზმის განვითარებაზე. ხოლო ებრაული კუდი რომ ყველა მსგავს სექტასა თუ ორდენს უნდა ამოეჩაროს ლაჯებში ამას თავად მასონ სატანისტებიც არ უარჰყოფენ. ცნობილი სატანისტი ელიფას ლევი ამტკიცებდა: „ეს ცოდნა – კაბალა ჩვენ გადმოვიღეთ ებრაელებისაგან, ხოლო მათ იგი მიიღეს ქამის შთამომავალი საბეისტი ქალდეველებისაგან“. ებრაული კაბალა წარმოადგნს ფრანკმასონობის ფილოსოფიურ საფუძველს და მის გასაღებს. ელიფას ლევი ამატებს: „ყველა ილუმინატის – იაკობ ძების, სვედენბორგის, სენ–მარტენის რელიგიური რიტუალები ნასესხებია კაბალიდან. იგივე კაბალიდან გადაიღეს თავიანთი ყველა სიმბოლოები და საიდუმლოებები ყველა მასონურმა საზოგადოებებმა“. სატანიზმისა და მასონობას უახლოეს კავშირს და მათ იდენტურობას ადასტურებს მათი საერთო ტიტულები: მაგალითად, სატანისტების (ცალკეული ჯგუფის) ხელძღვანელი იწოდება „დიდ ოსტატად“, იგივე ტიტული გააჩნია მასონური ორდენის ხელმძღვანელსაც, ხოლო იმ პირებს, ვინც მიაღწევს შავ მაგიაში უმაღლეს ცოდნას, უწოდებენ „ილუმინატებს“ (სწორედ ეს სახელი გააჩნია ერთ–ერთ უძველეს მასონურ ორდენს). აღსანიშნავია, რომ „აღმოსავლეთის ტამპლიერთა“ ორდენის ერთ–ერთი სახელგანთქმული წარმომადგენელი ალისტერ კროული თანამედროვე სატანიზმის იდეოლოგად არის აღიარებული, ხოლო „წმინდა პალადიუმის“ სატანური ორდენის ხელმძღვანელები იმავდროულად „დამსახურებული მასონები“ არიან. რაბინი ისააკ უაიზი წერდა: „მასონობა არის იუდაური დაწესებულება, რომლის ისტორიაც, ხარისხებიც, თანამდებობებიც, ლოზუნგებიც და კანონებიც თავიდან ბოლომდე იუდაურია.“ გენერალ ერიჰ ლუდენფორდის სიტყვით, მასონურ ლოჯაში შესული, ახალგანდობილი ადამიანი, რომელსაც მასონური რიტუალის თანახმად, „დიდი ოსტატის’ ადონარიმ – ქირამის სიმბოლურ კუბოში აწვენენ, კუბოდან წამოდგომის შემდეგ ხელოვნურ ებრაელად წარმმოდგება, ხოლო 1906 წელს გამოცემული „მასონური ენციკლოპედიის“ თანახმად, „თითოეული ლოჟა (მასონების შესაკრებელი ადგილი) არის იუდაური ტაძრის სიმბოლო, ისევე, როგორც „სკამის ყოველი ოსტატი“ (მასონური ტიტული) არის იუდეველთა მეფის წარმომადგენელი, ხოლო თითოეული ფრანკ–მასონი უნდა განასახიერებდეს იუდაურ მუშაკს.“ „სიონის ბრძენთა ოქმებში“ ისინი ამბობენ: „მხოლოდ ჩვენ წარვმართავთ მასონთა მოძრაობას, რადგან ვიცით მისი საბოლოო მიზანი“ შოტლანდიური რიტუალის მასონობის სისტემა 33 საფეხურისაგან შედგება და ისევე როგორც ფარისეველთა ორდენის სტრუქტურაში, დამწყებმა მასონებმა მასონობის ნამდვილი მოძღვრების, მათი ნამდვილი ღმერთის და ნამდვილი მიზნის შესახებ არაფერი იციან. ასეთ არაგანდობილ (პროფან) მასონებს „უფროსი ძმები“ ეუბნებიან: „მასონობა არც ეკლესიაა და არც რელიგია, და იმისათვის, რომ ნამდვილად რჯულსემწყნარებელი იყოს, მან თავი უნდა აარიდოს ქრისტეს სახელის ხსენებას“; შემდეგ მიუთითებენ, რომ მასონობა ნებისმიერ რელიგიაზე უფართოესია, რადგან ყველა რელიგიას თავს უყრის ერთ, საყოველთაო რელიგიაში; შემდეგ გადადიან ბუნების გაღმერთებაზე (ბაბილონურ–ქალდეურ პანთეისტური ფილოსოფია), რომლის უმაღლესი გამოვლინება – ადამიანია; მხოლოდ უმაღლეს ხარისხს მიღწეული მასონების (მასონების 90 პროცენტი ამ საფეხურზე ვერ ადის) წინაშე იხსნება იქამდე საგულდაგულოდ დაფარული სატანის კულტი. „ჩვენ, მასონები ლუციფერის მოდგმას მივეკუთვნებით“ წერს ლოჟა „ლესინგის „ალტმეისტერი“ (მასონური ხარისხი) ბროკლინი. 1912 წელს ჟურნალში „სპირიტისტთა კავშირი“ დაიბეჭდა ცნობილი მასონის, ოსვალდ ვირტის მოხსენება, სადაც იგი წერს: „მასონობის კავშირი ამბოხებულ ანგელოზთან სავსებით გასაგებია“, ვირტის აზრით, ლუციფერი „ღვთაებრივი ადმინისტრაციის აღმაშფოთებელი უსამართლობის გამო აღუდგა ღმერთს“. „არსებითად სინათლის ანგელოზი (ლუციფერი) წარმოადგენს თავისუფლების სულს და ამ მნიშვნელობით მასონობა სავსებით შეიწყნარებს ლუციფერიანელობას“, წერს იგი. თავიანთ გაბუნდოვნებულ ენაზე მასონები სატანას „სინათლის ღმერთს“, „უზენაეს არსებას“, ანდა „სამყაროს დიად არქიტექტორს“ ეძახიან, რასაც საგულდაგულოდ მალავენ პროფანებისაგან.

ჭეშმარიტი ღმერთის უარმყოფელმა და ქალდეური ფილოსოფიის მიმდევარმა ფარისეველებმა თალმუდში წარმოადგინეს მოძღვრება დამდაბლებული, სასაცილო და უცნაური ღმერთის შესახებ. კლასიკური მითების ღმერთების მსგავსად, რომლებიც ყოველთვის რაღაცას ფაციფუცობენ, თალმუდის მიხედვით, იაჰვე მთელი დღე–ღამის განმავლობაში დაკავებულია ფრიად აუცილებელი საქმეებით: აბაოდ ზარას თალმუდის თანახმად, დღეს გააჩნია თორმეტი საათი. პირველი სამი საათის განმავლობაში ღმერთი ზის და სწავლობს კანონს (თორას); შემდეგი სამი საათის განმავლობაში იგი განსჯის მსოფლიოს. როდესაც ხედავს, რომ მსოფლიო იმსახურებს განადგურებას, იგი დგება სამსჯავროს ტახტიდან და ჯდება მოწყალების ტახტზე. მესამე სამი საათის განმავლობაში იგი კვებავს მთელ მსოფლიოს. 9 საათიანი შრომის შემდეგ იგი, კმაყოფილი ჯდება, ეძახის გიგანტურ თევზების მეფე – ლებიაფანს და მასთან ერთად თამაშობს. იგი ღამეც არ არის უქმად: იგი ჯერ შეისწავლის თალმუდს ანგელოზებთან ერთად, მათთან საუბარში მონაწილეობას იღებს ბოროტი სულების მეფე – ასმოდეი, შემდეგ ღმერთი ცეკვავს ევასთან, ეხმარება მას ჩაცმაში და უვარცხნის თმებს. მაგრამ იერუსალიმის ტაძრის განადგურების შემდეგ ღმერთი აღარ თამაშობს ლებიაფანთან და აღარ ერთობა ევასთან, არამედ იგი დამწუხრებულია თავისი ცოდვის (იერუსალიმის ტაძრის განადგურების დაშვება) გამო. ეს ცოდვა ისე მძიმედ აწევს მის სინდისს, რომ თალმუდის თანახმად, ღმერთი ზის ღამის სამი საათის განმავლობაში, ლომივით ბდღვინავს და იძახის: „ვაი მე, მე დავუშვი ჩემი სახლის განადგურება. ცემი ტაძრის დაწვა და ჩემი შვილების ტყვეობაში წაყვანა“. მას დასამშვიდებლად უგალობენ სადიდებელ ჰიმნებს, მაგრამ იგი არ იღებს ნუგეშისცემას, ამ მწუხარებამ და დარდმა იგი ისე დააპატარავა, რომ თუკი ადრე ავსებდა მთელ სამყაროს, ახლა იკავებს მიწის ოთხ წყრთას. იგი ტირის მისი ცრემლები გრუხუნით ეცემიან ციდან და იწვევენ მიწისძვრებს. სასოწარკვეთისაგან იაჰვე ლომივით ღრიალებს. სავსებით გასაგებია, რომ ასეთი სახით გამოხატული ღმერთი მცირედ თუ იყო შთამბეჭდავი ხალხისათვის, ამიტომ თალმუდი მას აღწერს საყვედურებით ავსებულს. მთვარეც კი მას საყვედურობს იმის გამო, რომ ღმერთმა იგი შექმნა მზეზე პატარა და ღმერთიც მორჩილად აღიარებს თავის დაუდევრობას. ამასთანავე, ღმერთი ქარაფშუტულ და მოუფიქრებელ ფიცებს დებს. იმისათვის რომ იგი მათგან განთავისუფლდეს, არსებობს ძლიერი ანგელოზი სახელად მი, რომელიც ყოველთვის იმყოფება ცისა და დედამიწის შუა, მას მოაქვს ღვთისათვის განთავისუფლება მის მიერ დაუფიქრებლად აღებულ ვალდებულებებისაგან, მაგრამ ხდება ისე, რომ ეს ანგელოზი არ აღმოჩნდება თავის პოსტზე და მაშინ ღმერთი ვარდება დიდ გასაჭირში; ასე, ერთხელ ისრაელის ბრძენმა გაიგონა მისი ძახილი: „ვაი მე! ვინ განმანთავისუფლებს მე ჩემი ფიცისაგან?“ ბრძენი გაიქცა – მოეთხრო ეს თავისი ამხანაგი რაბინებისათვის, რომლებმაც მას სახედარი უწოდეს იმის გულისათვის, რომ მან თავად არ გაანთავისუფლა ღმერთი ფიცისაგან, რისი უფლებაც ნებისმიერ რაბინს აქვს. თალმუდი იაჰვეს მიაწერს ყველა ცოდვას რაც დედამიწაზე ხდება“ „ეს მან:, ამბობენ რაბინთა მწერლები „მისცა ადამიანებს გარყვნილი ნატურა“, აქედან გამომდინარე, მას არ შეუძლია უსაყვედუროს ადამიანებს ცოდვებში ჩავარდნა; მხოლოდ ღმერთია დამნაშავე მათ შეცოდებებში. თალმუდისტთა აზრით, ღმერთი იაჰვე წარმართთა მსგავსად სავსეა ვნებებით. ბარახოტის ტრაქტატი ამტკიცებს, რომ იაჰვე მხისხანებს და ამ დროს იგი არავის არ ინდობს, მრისხანების გარდა იაჰვე ხარობს, იცინის, ტირის. (სამყაროს შექმნისას) იაჰვე იხედებოდა თორაში და ისე ქმნიდა სამყაროს. ფარისეველთა შეხედულებით, ამ გამოგონილ სასაცილო, დამდაბლებულ „ღმერთს“ ებრაელებისათვის უნდა დაევიწყებინა ბიბლიის ჭეშმარიტი ღმერთი და დამდგარიყო მის ადგილზე.

შარზე ხომ არ ხარ? გეუბნები არ მრცხვენია თქო და გინდა თუ არა გრცხვენიაო, მრცხვენია ჰო ეხლა გავწითლდი აი მე-16 საუკუნეში გადაღებული სურათით რომ ამტკიცებთ მმკ-ელები სიმართლეს, მაშინ როდესაც ფოტოაპარატი მე-18 საუკუნეში გამოიგონეს იმიტომაც გქვიათ ბნელები. ორმოცდაათიანელს არა სამოცდაათიანელს ვგავარ კიდევ დასკვნებს დებ ქვას ხეთქავ ფოლადს აკვნესებ რა.

იტოგში ის რომ ყველა კონპლიქტის მოგვარება საომარი მოქმედებებით არ ხდება, ან თუ ხდება ეს ყველაფერი სესაფერის დროსა და პოლიტიკურ სიტუაციას მოითხოვს, იმ ლოგიკით თუ ვიმსჯელეთ ვინც სამხედრო თვალსაზრისით ძლიერია იმას ყველაფერი შეუძლია, მაშინ გეკითხები რად არ დაიბყრო მთლიანი საქართველო რუსეთმა? რაა არ შეეძლო? ჰო და როგორც რუსეთი დატორმუზდა რაღაც რაღაცეების გამო მიუხედავად იმისა რომ ძლიერია ისე ტორმუზდება აზერბაიჯანიც სასომხეთთან მიმართებაში მაგრამ ეს იმას არ ნიშნავს რომ გინდა ეკონომიკურად გინდაც სამხედრო თვალსაზრისით გაცილებით სუსტია მათზე, ეს პირიქითაა, მაგრამ ამ კონფლიქტის მოგვარებას დრო სჭირდება. ეხლა რაც შეეხება სომხებს მათ არა ჰყავთ არანაირი მოკავშირე მეზობელ ქვეყანათაგან არც ერთი არ დაუჭერს მას მხარს საქართველოსთან საომარი მოქმედებების წარმოებისას, თურქეთი და აზერბაიჯანი გამორიცხულია, შესაბამისად ირანიც ჰო და რჩება ერთი რუსეთი რომელიც მსგავსი კონფლიქტის დაწყებისას არა თუ არ ჩაერევა ამ კონფლიქტში ვერ ჩაერევა, იმიტომ რომ ასეთის მოხდენის შემთხვევაში საქართველოს მოკავშირეები გახდებიან თურქეთი და აზერბაიჯანი გარდა ამისა საერთაშორისო თანამეგობრობის მხარდაჭერა ექნება ქართველებს, ასე რომ ამ დროს შეიძლება სწორედ აზერბაიჯანმა დაიწყოს სომხეთზე შეტევა ყარაბაღის დასაბრუნებლად. იციან ეს ყველაფერი რუსებმაც და სომხებმაც ამიტომ თხზავენ დეზინფორმაციულ ლეგენდებს და ცდილობენ ამ დეზინფორმაციით არარსებული საფრთხით მანიპულირებას და პროვოკაციებს, ამ პროვოკაციების თავი კი სასომხეთში კი არა რუსეთში უნდა ვეძებოთ, სომხეთს დამოუკიდებლად არ შესწევს იმის უნარი საქართველოსთან საომარი მოქმედებები აწარმოოს და თუ ისეთი დონის უგუნური მთავრობა ყავთ რომ ამ ელემენტარულს არ გაითვალისწინებენ და რუსეთის იმედად დაიწყებენ კონფლიქტს დაემართებათ ქართული ანდაზის მსგავსად : "გააგიჟეს მურია შეაჭამეს მგლებსაო"

ქართული სასამართლოოოოოოოოო? ბევრი ცინიკური გამონათქვამი მსმენია მაგრამ ამ ორმა სიტყვამ ყველაფერს გადააჭარბა.

სარდელი უფასოდ

თავდაპირველად იყო მიშა, მიშა იყო სოროსთან და მიშა იყო სოროსებრივი. ყოველივი მის მიერ დაინგრა არც კი დაინგრა და არაფერია დანგრეული მის გარეშე. ევანგელია ჩემეული.

დანარჩენ საზოგადოებასა და პოლიციას შორის ურთიერთობა მაშინ დარეგულირდება, როდესაც ხელისუფლება სამართლიანობის პრინციპებიდან გამომდინარე იმოქმედებს, რას ერჩი პოლიციელს როდესაც ის ხელისუფლების ხელში ბრმა იარაღია, პოლიციელი ხელისუფლების სარკეა, ეტყვიან ანგელოზი იყავი? იქნება ანგელოზი, ეტყვიან დამსჯელი რაზმის კანიბალი იყავი? იქნება ასეთი, ასე რომ მათ საქციელს ზემოდან არეგულირებენ და მათზე არ არის დამოკიდებული მათი მოქმედების სამართლიანობა არასამარტლიანობა. იმის შემდეგ რაც საქართველოსი ხდება, საერთოდ რომ ნადირობა არაა პოლიციელებზე. მონადირეები სხედან ციხეში და ბიჭოლას ნადირობა ჯერ არ სმენია არავის დიდი დიდი ბალიში შეკეროს ახალი

რავიცი, შენი საქმისა შენ უკეთ იცი.

მეცხვენია არა ტოროლა მე ჩემი მიზეზი მაქვს რის გამოც არ ვიძახი და კიდევ გიმეორებ ეს ჩემი უფლებაა. რაც შეეხება გაპობილ სვეტს ზღაპარია და მეთექვსმეტე საუკუნეში გადაღებული სურათი ხო კიდევ უფრო დიდი ზღაპარი, ძალიან ბევრს არ ვინდომებ, გაურკვევლად ვწერ რამეს? შემიძლია იმ ცეცხლის გამოტანა და მარტო მე კი არა ყველა მამაკაცს. ასე რომ ეს ამბავი რომ იციან სულ ზევით ზევით იმიტომაც არავის უშვებენ აღდგომას სამარხში.

შეგეშალა სატურნ პიტიდისიატნიკელი ბონკე უნდა დაგეწწერა

ეხლა ეგ მადარდე კიდევ საუბარს გააგრძელებ თუ არა, ჩემი რელიგიური მრწამსის გამხელა არ გამხელა კი ჩემი უფლებაა და ჩემს უფლებას როგორც მინდა ისე გამოვიყენებ, ამ კონკრეტულ შემთხვევაში კი არ გეუბნები რელიგიურად რა აღმსარებლობის ვარ. 1549 წელს მომხდარი ეს ამბავი მასე არ გახლდათ, მონოფიზიტ პატრიარქზეც გადავიდა ის ცეცხლი და ეს ლეგენდა კი მართლმადიდებლებმა შეთხზეს რეალურად მომხდარი ფაქტის დასამალად, ამის შემდგომ აღარავის უშვებდნენ სამარხში, ჰო და ხომ დავწერე და კიდევ დავწერ ყველას გასაგონად: მომავალ აღდგომის დღესასწაულზე შემიშვან მე ქრისტეს სამარხში, ბერძნების პატრიარქზე წინ და მე გამოვიტან იქიდან იმ ზეციურ ცეცხლს.

ოცნებას კაცი არ მოუკლავს. მაგათ დედას შევაფსი მე ყოველ უზმოზზე, მაგრამ სახელმწიფოს პოლიტიკა სხვაა, ფორუმში ატეხილი ღლეების პანიკა სხვა.

მსგავსი მოქმედებით მხოლდ 2 შედეგის მიღწევა შეიძლება. 1. გარანტირებული ციხის 2. რუსეთში ახალი მტრების გაჩენის. ასე, რომ ხელისუფლების შეცვლამდე ნუ გადადგავ ამ ნაბიჯს.

დემონიზაცია დავივიწყოთ განყოფილებაში "საზოგადოება და პოლიტიკა" რეინკარნაციის შემდეგ ვპოსტამ ხოლმე

ჩემი რჩევა, ასეთი რამ არ გააკეთო.

ქალებიც?

არ ჩამოგიტყუონ!!!!!!!!

სომხები ქართველი პატრიოტებისგან თუ ურა პატრიოტებისგან განსხვავებით პრაგმატული ხალხია, მათ აქვთ კონკრეტული გეგმა თუ როგორ ჩაიგდონ ხელში ქართული ტერიტორიები, რომლის ასლიც შემთხვევით ჩაგივარდა ხელში?