Nukriko

იქმნა ახალი ფენა: ლიბერლი "მოწამეები". მოვა დრო და ორივე მხარე სანაგვეში აღმოჩნდება გვერდიგვერდ..

ჩემი შეკითხვა 1)არ გგონიათ რომ თქვენი და თქვენი მოწინააღმდეგეების დაპირისპირება, დაბადებს იმ ძალს, რომელიც ერთსაც და მეორესაც "თამაშ მიღმა" დაგტოვებთ? 2) რითია რელიგია ათეიზმზე უკეთესი? იქ სადაც მოსახლეობაში მეტი ათეისტია (შვედეთში 86% დანიაში 81% და ა.შ) ის ქვეყანები უფრო პროგრესულად ვითარდებიან ვიდრე რელიგიაზე ორიენტირებული საზოგადოებები.. 3)თქვენი და საპატრიარქოს დაპირისპირება, რომ მიივიჩნიოთ როგორც ხელისუფლების დადგმული სპექტაკლი, რომელსაც საზოგადოების ყურადღების გადატანა მნიშვნელოვან საკითხებიდან, ნაკლებ მნიშვნელოვან საკითხებზე უნდათ, რა არგუმენტი გექნებათ ამ აზრის გასაბათილებლად? 4)დარწმუნებული ხართ რომ თქვენზე არ მანიპულირებს ხელისუფლება? (ის ადამიანი რომელიც განიცდის მანიპულაციას, ხშირად ვერ ხვდება რომ მას იყენებენ) 5)რითია ქართული საპატრიარქო ესეთი გამორჩეული, რომელსაც ცვლილებები სჭირდება, ყველა რელიგია ესე არ არის? საჭიროა არა ეკლესიის შეცვლა, არამედ ეკლესიის გავლენების შეზღუდვა და მისი მარგინალიზება მერე მოხდება 6) მიგაჩნიათ რომ კაცობრიობის მომავალი ათეიზმზე გადის?

გილოცავ, მრავალს დაესწარი

არასწორად გაგიგია დიდი აფეთქების თეორია, ის მხოლოდ ჩვენი სამყაროს შექმნაზეა და არა ყველაფრის.თანაც არაფრისგან კი არა სამყაროს სინგულარული მდგომარეობიდან ამ მდგომარეობაში, რაშიც ახლა ვართ , გადასვლა. ასე რომ არაფრისგან რამე გაჩნდაო არავინ ამბობს. თუმცა იმას რაც სინგულარობაა არაფერიც შეგიძლია დაარქვა , რადგან ჩვენს სამყაროში ასეთი რაღაც არ არსებობს.

ლინკი ცალკე დადე და ვიდეო გამოჩნდება

რატომ? ესეც რატომ?

რა არის გარყვნილება?

მეგრული როკი შევუბეროთ.. ავოეეეეეეეეეეეეე http://www.youtube.com/watch?v=yJ9iOCZAZ14

http://i035.radikal.ru/1012/07/66ef272da92a.jpg

თუ რუსებს აწყობდათ ეს ომი ჩვენ რატომ არ ავიცილეთ ეს ომი? ანუ ჩვენ გავაკეთეთ რუსების საქმე

2008 წლის აგვისტოს ომი იყო თუ არა ღალატი?

გეოპოლიტიკურ დონეზე სააკაშვილის რეჟიმის დროს რუსეული პოზიციები საქართველოში და ზოგადად კავკასიაში გაძლიერდა თუ შესუსტდა?

არ უარვყოფ, რომ არსებობენ ირაციონალისტები, რომელთაც კაცობრიობა უყვართ, და რომ ირაციონალიზმის ყველა ფორმა არ წარმოშობს დანაშაულს. მაგრამ მიმაჩნია, რომ ის, ვინც გვასწავლის, რომ ჩვენ ცხოვრებას გონების ნაცვლად სიყვარული უნდა მართავდეს, გზას უხსნის მათ, ვინც სიძულვილით განაგებს. სოკრატე, ჩემი აზრით, რაღაც ამის მსგავსს გულისხმობდა, როდესაც წამოაყენა აზრი, რომ რომ დისკუსიის მიმართ უნდობლობა და სიძულვილი დაკავშირებულია ადამიანის მიმართ უნდობლობასა და სიძულვილთან კარლ პოპერი

Siknadmo არ ვაპირებ, იმიტომ რომ მომბეზრდა და იმიტომ რომ უკვე ახსნილი მაქვს და თავიდან აღარ დავიწყებ ერთი და იგივეს ახსნას.. რაც შეეხება ერთ-ერთ სტატიას, რომელიც ფეისბუქზე დადო ჩემმა უფროსმა მეგობარმა "ლიბერალური ფემინიზმის" კრიტიაკა.. საინტერესოა და აქ მარტო ფემინიზმი არ ჩანს, არამედ სხვა რამეებიც ჩანს.. კარგად დააკვირდი ლიბერალურ მიდგომებს, რა მარაზმატიკულია ხშირ შემთხვევაში.. ანდერსონი Gosta Esping-Anderson ი არის დანიელი სოციოლოგი და კეთილდღეობის სახელმწიფოს იკვლევს (Welfare State). ძლიერ ფიგურად ითვლება და ევროკაშირის სოაციალური პოლიტიკების დაგეგმვასი იღებდა მონაწილოებას, ამზადებდა ლისაბონის სამიტს, და ბაროზოს მრჩეველია ეხლა. მისი მთავარი წვლილი კეთილდღეობის სახელმწიფოს კონცეპტუალიზაციაშია არის ის, რომ კაპიტალისტური ქვეყენბის სოციალურ პოლიტკებს სამ ძირითად კლასტერად აანალიზებს რასაც დაარქვა კეთილდღეობის (Welfare–State) რეჟიმები. ყველაზე სასურველია ‘სოციალ დემოკრატიული’ რეჟიმი, მაგრამ როგორ მივედით აქამდე სკანდინავიის ქვეყნებში? სოციალ დემოკრატიის პრობლემა მთავარი პრობლემა სოციალ დემოკრატიისთვის ყოველთვის იყო პარლამენტარიზმი. ანუ კითხვა იდგა ესე – ემსახურებოდა თუ არა სპარლამენტო დემოკრატია მუშათა კლასის ემანსიპაციას? კაპიტალიზმის შინაგანი ლოგიკა იწვევს საზოგადოების ატომიზაციას და მშრომელების ინტერესებს ერთმანეთს უპირისპირებს, როგორც კონკურენტებისას. ამის გამო ბევრი ფიქრობდა ლენინური ტრადიციის მიხედვით, რომ პარლამენტი უბრალოდ სალაყბოა და მშრომელების ძალაუფლებას (power) ვერ გაზრდის. ეს პრობლემა უფრო მწვავე გახდა იმ ფონზე, რომ ტადიციული მრომელთა კლასმა განიცადა სტრატიფიკაცია, თეთრსაყელოინთა საშუალო კლასის ხარჯზე მუშათ აკლასი შემცირდა და, როგორც ამომრჩეველმა, ძალა დაკარგა. შესაბამისად სოციალ–დემოკრატიის ამოცანა გახდა ის, თუ როგრი სოციალური პოლიტიკებით უნდა მიეღწიათ ერთ მხრივ მშრომელების ისეთი მობილიზაცია, რომ საპარლამენტო მექნიზმით ძალაუფლება მოეპოვებინათ და მეორეს მხრივ მიერწიათა მშრომელების ემანსიპაციისათვის, ანუ შეექმნათ მათიძლაუფლების საფუძველი, რაც შეამცირებდა მათ დამოკიდებულებას ბაზარე შრომის გაყიდვიდან. დეკომოდიფფიკაცია მშრომელთა ემანსიპაციის ძირითად პროცესს ანდერსონი აანალიზებს, როგორც ‘დეკომოდიფიკაციას’. ანუ, თუ კაპიტალიზმი მშრომელს აქცევს უბრალო საქონლად, ყიდვა გაყიდვის საგნად, ‘კომოდითი’, მაშინ მისი განთვისუფლება იქნება ისეთი მდგომარეობა, როცა იგი ბაზრზე შრომის გაყიდვის გარეშეც გდაირჩენს თავს და თვისუფალი ქნება აირჩიოს უნდა თუ არა ბაზარზე მონაწილეობა. ერთ მხრივ, ამის მისაღწევად სჭიროა, რომ სოცალური დაცვა და სოციალური სერვის გახდეს მშომელის კანონიერი უფლება ისევე, როგრც საკუთრების უფლება, რომელიც ქმნის ძლაუფლების საფუძველს კაპიტალისტისთვის. მეორე მხრივ, სოციალური დაცვა ბაზრიდან უნდა იყოს მნიშვნელოვანი და არა სიმბოლური. ამას გარდა მშორმელთა სვადასხვა სტრატები თვს უნდა გრძნობდნენ ერთი ინტერესის ჯგუფად, რათა სოლიდარობამ მათ პოლიტიკური ძალუფლება შეძინოს სპარლამენტო გზით. საკნდინავიური გზა ამ ორი ამოცანის გდასაწყვეტად სკანდინავიური ( შვედური) მოდელი აკეთებს ორ რამეს სოციალური პოლიტიკის თვალსაზრისით. პირველი დონის დაცვა სახელმწიფო სოციალური სერვისების მხრიდან არის უნივერსალური და თანაბარი, რაც ყველას ეკუთვნის შრომითი გამოცდილების და შემოსავლების მიუხედავად. მეორე დონის დაცვა ითვალისწინებს ისეთ სერვისებს, რომლებიც ასევე უნივერსალურია მაგრამ დიფერენცირებული შემოსავლების მიხედვით. ეს მეორე დაცვა საშუალებას აძლევს საშუალო კლასს, რომ დაიკმაყოფილოს თავისი გაზრდილი მოთხოვნები სახელმწიფო სერვისის ხარჯზე და არ წავიდეს კერძო დაზღვევის სექტორში. ამგვარად ორივე ამოცანა მიღწეულია მშრომელები აღარ არიან ბაზარზე დამოკიდებულები სიცოცხლის შესანარჩუნებლად და ამავე დროს ‘მდიდრები’ არ გრძნობენ თავს ცალკე ჯგუფად, რამდენადაც შეუძლაით თავიანთი მოთხოვენბის დაკმაყოფილება იგივე სახელმწიფო სერვისების ხარჯზე. ეს მათ საშუალებას აძლევს ერთი ინტერესის ამომრჩევლად გამოვიდნენ და პარლამენტარიზმის გზით შეინარცუნონ ძლაუფლება. კეთილდღეობის რეჟიმები ამგვარად ანდერსონის სიმპატიებია სკანდინავიური ‘დეკომოდიფიკაციის’ პოლიტიკის მხარეს, რომელიც ქმნის კეთილდდღეობის სახელმწიფოს ‘სოციალ დემოკრატიულ’ რეჟიმს. სვა რეჟიმებია ’კორპორატისტულ–ეტატისტური’ (corporate-statist) , როგორიც გერმანიასი და საფრანგეთშია, და ‘ლიბერალური’, როგორიც ამერიკაში და ბრიტანეთშია. ‘ლიბერალური’ რეჟიმი ხელს უწყობს ბაზრის გაბატონებას რამდენიმე გზით – მხოლოდ მინიმლაურ დაცვას იძლევა და ამიტო მშომელს ბაზრისკენ ერეკება, აფინანსებს კერზო სოციალური დაზღვევის სქემებს და ქმნის შესაბამის ბაზარს, ხელს უწყობს გაჭირვებულთა ‘მიზნობრივი’ დახმარებით ამ ჯგუფების სტიგმატიზაციას და შედეგად მშრომელთა სტატიფიკაციას რაც მათ საშუალებას უსპობს სოლიდარულ საამომრჩევლო ძალად გამოვიდნენ. ეს ბოლო რეჟიმი კარგად აღწერს საქართელოში გატარებულ პოლიტიკებს. სხვათა შორის აქ ერთი რამეა საყურადღებო პოლტიკური თვალსაზრისით. სკანდინავიური რეჟიმი დიდ გადასახადებს მითხოვს, მაგრამ ეს გადასახადები საზოგადოების პროტესტს არ იწვევს განსხვავებით ლიბერალური რეჟიმისაგან, რომელსაც მცირე გადასახადები აქვს, მაგრამ ესენიც კი ძნელი შესანარჩუნებელია საპარლამენტო გზით, რამდენადაც მუდმივი პროტესტის ობიექტია. ფემინისტებთან დავა სოციალურ რეჟიმებს ანდერსონი აანალიზებს ასევე სახლემწიფოს, ოჯახის და ბაზრის ურთიერთმიმართებაში. კეთილდღეობის ‘სოციალ დემოკრატიული რეჟიმი’ იცავს ოჯახს როგორც სოციალური კეტილდღეობის წყაროს, მაგრამ არა ისე , როგრც ‘კორპორატისტული’ რეჟიმი, რომელიც ელოდება სანამ ოჯახი ამოწურავს თავის შესაზლებლობებს და მერე იძლევა სოციალურ დახმარებას. ამისგან განსხვავებით სკანდინავიური მოდელი წინასწარ ახდენს ‘ოჯახის ხარჯების’ ( ბავშვების მოვლა, მოხუცების და ა.შ.) სოციალიზაციას, რითაც ზრდის პიროვნების დამოუკიდებლობას და ამ მხრივ ბაზარსაც უწყობს ხელს ( პიროვნებას ბაზარზე გასვლის თავისუფლებაც ეზრდება, თუ მას ეს უნდა, როცა ვთქვათ მოხუცის მოვლა მის სახლსი ყოფნას აუცილებლობად აღარ აქცევს). ამგვარად ანდერსონი ამ მოდელს უყურებს როგორც სოციალიზმის და ლიბერალიზმის ერთგვარ შერწყმასაც. ის აგეთვე თვლის, რომ სახელმწიფო სოციალური სერვისები ზრდიან ეკონომიკის ხარჯეფექტურობასაც, მაგამ ჯერ შესაბამისი ტექსტები ვერ ვახე სადაც ამას ასაბუთებს. თუმცა ამას ყველაფერს შესავლის სახით ვამბობ, რათა გასაგები გახდეს ფემინისტებთან მისი საბრის ლოგიკა. კაროჩე 200 წლის ინტერვიუში სოციალური კეთილდღეობის მომავლის შესახებ ის ამბობს, რომ ფემინისტებმა გამაკრიტიკესო და აზრი შევიცვალეო. ამ ინტევიუს მიმაგრებული ფაილით გიგზავნით. რაში გააკრიტიკეს? იმაში, რომ სკანდინავიური მოდელი, რასაც ანდერსონი მხარს უჭერს, ქალს საშუალებას აძლევს, თუ უნდა, სახლში დარჩეს და ბავშვებს მოუაროს. რეალურად დანიაში ბევრი განათლებული ქალი სახლში დარჩენას და ბავშვების აღზრდას არჩევს, თუმცა სამუშაოს შოვნა ბაზარზე არ უჭირს. ფემინისტებს ეს არ აწყობთ იმიტომ, რომ კაპიტალისტები არიან და ქალს ბაზარზე მიერეკებიან რათა მუშა ხელი გააიაფონ. ანუ ეს კომოდიფიკაციის პოლიტიკის ფარგებსი, რასაც ადნერსონი პრინციპსი აკრიტიკებს. ხოდა მიხტნენ ამ შენ ანდერსონს და სულ დედა აგინეს, ეგ როგორ თქვი ქალმა სიზლება არ იმუშაოსო. ხოდა ადგა ეს შენი ანდერსონი და აზრი შეიცვალა. თანაც ეს აზრის შეცვლა დააკავშირა თავის სხვა იდეასთან – სახელმწიფო სოციალური სერვისები ეკონომიკის ხარჯებფექტურობას და ზრდას უწყობენ ხელსო. იდიოტობის ინტეგრაცია საღ აზრში ეხლა გეტყვი თუ რა თქვა კონკრეტულად. თქვა, რომ აღომოვაჩინეო, რომ ქალმა ჯობია იმუშაოს, ვიდრე სახლში დარჩესო, ესო ეკონომიკის ზრდას და დასაქმების ზრდას ყწობსო ხელსო. ყოველი 100 ქალი, რომელიც შრომის ბაზარზე გადის დამატებით 15 სამუშაო ადგილს ქმნისო. თანაცო დიდი ხანი თუ არ იმუშვა ქალმა მერე კონკურენტუნარიანობას კარგავსო და ეს სეიზლება ბავშვების სიღარიბეზე აისაოხოსო. ეხლა გეტყვი როგორ ხსნის დასაქმების ამ ‘პოზიტურ ეფექტს’. ქალი რო სახლიდან გავაო, მერე კაცსო საჭმელს არავინ გაუკეთებსო და კაციც იძულებული გახდებაო რესტორანში წავიდესო საჭმელადო რაც თავის მხრივ ოფიციენტებზე მოთხოვნილებას ქმნისო და ქალეითვის ახალ სამუშაო ადგილებსო, ესე იგიო. ეს ხუმრობა არ გეგონოთ. ანდერსონი აღიარებს რო ქალების სახლიდან გასვლას დასაქმების ზრდის ეფექტი აქვს მხოლოდ მომსახურების სფეროზე. სხვა კორელაციები არ ასებობს და ამაზე წუხილს გამოთქვამს. ამგვარად, ნახეთ რა გამოდის. ქალი უნდა გავიდეს შრომის ბაზარზე და დაიწყოს ოფიციანტად მიუშაობა რათა კცს სახლში საწმელი აღარ ქონდეს და ისიც წავიდეს რესტორანში, რაც ოფიციენტებზე მოთხოვნილებას კიდევ გაზრდის და დასაქმებას წაადგება. სახლში კაცმა არაფერი უნდა გაკეთოს, რამდენადაც ეს ოჯახს თვითკმარს გახდის და სამუშაო ადგილებს შეამცირებს ბაზარზე. სახლში რო არავინ დარჩება ბავშვებს უნდა მოუარონ უცხო ძიძებმა, რაც კიდევ გაზრდის მოსახურების სფეროში ქალების დასაქმების შანსებს. ჯამში რა მიიღო ოჯახმა, რომელმაც მიიღო დამატებითი შემოსავალი ქალის სამუშოდ გასვლიდან? ეს შემოსავალი ეხლა უნდა დაიხარჯოს ძიძაზე და ბავშვის სიღარიბეს ეს არ წაადგება, რა თქმა უნდა. ამასთანავე ბავშვები კარგავენ მშობლებთან ურთიერთობის გამოცდილებას და ეს ბავშვებზე ცუდად აისახება ბევრნაირად, პირველ რიგსი განათლების თვალსაზრისით. დამტკიცებული ფაქტია, რომ განათლების 90 პროცენტზე მეტს ბავშვები ოჯახიდან იღებენ და კერძოდ მშობლებთან ურთიერთობიდან. მაგრამ ანდერსონს ეს არ აინტერესებს. მისთვის მთავარია ფემინისტური არგუმენტი გააერთიანოს თავის თეორიასთან დასაქმების ზრდის და ეკონომიკის ზრდის ეფექტის შესახებ, რასაც სოციალური სერვისები ხელს უწყობენ. ამისთვის ის ამბობს, რომ ბავსვები კერძო ძიძამ კი არ უნდა გაზარდოს, არამედ უნდა იყოს სესაფეისი სახელმწიფო სერვისი. ასეთ შემთხვევაში გამოვა, რომ სახელმწფო სოციალური სერვისები ხელსშეუწყობს ქალის სამუშაოზე გასვლას, გაიზრდება დასაქმება, გაიზრდება ოჯახის შემოსავლებიც და დაიზევა ბავშვის სიღარიბეც. მერე რა რომ ბავშვებს მშობლები არ ეცოდინებათ და მათი განათლებაც დაზიანდება ნომინალური შემოსავლების ზრდის მიუხედავად, ამაზე თვალების დახუჭვა შეიზლება, რამდენადაც დანარჩენ ნაწილში თეორია ლამაზად მოჩანს. თანაც ეს ტიპი ხვდება, რომ მისი ეს სპეკულაციები მხოლოდ ოფიციანტებს ეხება და რომ ეს ზედმეტი ინტერესი დასაქმებასთან დაკავსირებით ცოტა არაჯანსაღად მოჩანს. ინტევიუში ერთ ადგილას იმასაც კი ამბობს ინტერვიუერი ეკონომიკის ციფრების გაუმჯობესებისათვის გამოდის, რომ თავი უნდა მოვიკლათ მუშაობითოJ პრინციპსი ეს კაცი იმის გულისთვის, რომ ფემინისტური არგუმენტის ინტეგრაცია მოახდინოს თავის თეორიაში ანგრევს, იმპლიციტურად, თავისავე თეორიის ბაზისური ცნების დისკრედიტაციას. ანუ, დეკომოდიფიკაციის ცნების დისკრედიტაციას. იმით, რომ ქალს ბაზარე გასვლისაკენ მოუწოდებს, ფაქტიურად ლიბერალი ფემინისტების მიზანს აკმაყოფილებს, რომ ქალი და ოჯახი უბრალო საქონლად, ‘კომოდითი’, გადააქციოს. მე დავწერ ცოტა ხნის მერე ამ სტატიის გაგრძელებას სადაც ვეცდები, რომ ვაჩვენო სიყალბე იმ არგუმენტების რაც ქალის ამგვარ კომოდიფიკაციას აკავსირეს ეკონომიურ ზრდასთან, ტანაც შევინარცუნებ არგუმენტს, რომ სოციალურ მომსახურებებს სახელმწიფოს ხელში ასვთ ეკონომიკის ზრდის მასტიმულირებელი ეფექტი. თუმცა ამაზე ცოტა დრო დამჭირდება. ეს სტატი უბრალოდ იმიტო დავწერე, რომ მეჩვენებინა თუ როგორ დაჩაგრა დომინანტურმა დისკურსმა საღი აზრი, რომელიც იყო ანდერსონის საწყის ანალიზში. თუ რამე კარგად ვერ ავხსენი და გაუგებარი ადგილებაი სტატიაში, მომწერეთ.

analgin კონკრეტულად რა შეურაცხყოფა მოგაყენე? მაჩევენ შეურაცხყოფელი პოსტი და მზად ვარ ეხლავე ბოდიში მოგიხადო არავარ არავის პატარა ბიჭი ეს ცნობისთვის :018: :018: :018: ეს შთაბეჭდილებები მაშინ ქრება, როცა აღმოაჩენ რომ სხვას სხვანაირი ფასეულობები და აზრები აქვს და როცა არ გეთანხმება, მაშინ აღმოჩნდება რომ ის ადამიანი სინამდვილეში "საზიზღარი" ადამიანი ყოფილა. ჩვეულებრივი ამბავია ეს

შენ თუ ფაქტების მოტანა არ გინდა, ეხლა ფანტასტიკებზე ვერ დაგელაპრაკები და აგერ არის სატურნი და ილაპარაკეთ ფანტასტიკურ მემარცხენეობაზე. ყველაფერში დაეთანხმებით ერთმანეთს და არც ერთ ისეთ ფაქტს არ მოიყვანთ, რომელიც აბსურდულს აქცევს თქვენს მსჯელობას.. მე დარწმუნებული ვარ შენ არ გინდა ამ თემაზე დიალოგი (რასაც დიალოგი ჰქვია) ასე რომ მე პას

ბოდიში მაგრამ გეჩვენება რაღაცა და რაზე, უმრავლესობით ვმანიპულირებ იმიტომ რომ პრივილეგიებში აღმოვჩნდე? ჩემ ოჯახში სხვანაირად იყო, ყველას თავის ოთახი აქვს და ყველა თავის გემოზე აწყობს ამ ოთახს, საერთო საქმეს კი ყველა ერთად ვწყვეტთ როგორ უნდა გავაკეთოთ და როგორც წესი იქამდე მივდივართ, რომ ყველა კმაყოფილი რჩება და არც ერთი ოჯახის წევრი არ რჩება უკმაყოფილო თუმცა ალბათ ყველგან არ არის ესეთი ოჯახური ურთიერთობები და ეს მესმის, თუ კი დესპოტი მამაა ოჯახში იქ სხვანაირად წყდება ოჯახური საქმეები.. სისულელეა რელიგიური უფლებებისა და სახელმწიფო ენისე ერთი და იგივე რანგში აყვანა, ამას კლასიკური გაგებით დემაგოგია ჰქვია მოაწყონ მერე რა? ჯერ ესერთი სიმართლე არ არის, ის რომ მართლმადიდებლობას ვლანძრავ.მაჩვენე ჩემი გალანძღილი ამრთლმადიდებლობა ამ თემაში. აქ თქვენი მხრიდან წამოვიდა შეურაცხყოფები და ათეიზმი რომ არაადამიანურად გამოიყვანეთ და ამაზე პასუხი მოვიდა არა მართლმადიდებლობის წინააღმდეგ, არამედ ხელშეუხებელ ადამიანთა წინააღმდეგ. არ ვფიქრობ, ვიცი რომ ღმერთი არ არსებობს.. და ეს არ არის დემაგოგია? ის რომ მინდოდეს რომ სხვებმა ტაში დამიკრან, ვიტყოდი მართლმადიდებლობა ერთადერთიო ჭეშმარიტი რელგიაათქო და უამრავი ადამიანი ტაშს ისე დამიკრავდა რომ ხელებს აიტკიებდა.. არ მიყვარს ბრბოს კუმირობა და არ მიმაჩნია ეს პოზიცია სწორედ.. პირიქით რაც უფრო მეტ წინაარმდეგობაში ხარ ბრბოს მარაზმებთან, მით უფრო ავლენ საკუთარ პიროვნებას, რადგან გაქვს იმის უნარი რომ არ შეგეშინდეს საკუთარი აზრის გამოთქმის. და ბოლშევიკი მე ვარ ამის შემდეგ?

სოციალ-დემოკრატიის აზრზე არ ხარ თორე ამას არ იტყოდი ნახე ის ქვეყნები სადაც სოციალ-დემოკრატია კარგა ხანი იყო და არის სათავეში, მაგალითად შვედეთი და მერე ვილაპარაკოთ რა გატარდა რეალურ ცხოვრებაში და რა არა..

მაგას ჰქვია პარანოია, ოღონდ მართლა ყოველგვარ დაცინვის გარეშე http://s44.radikal.ru/i105/1012/49/bbb0a7003527.jpg

კრიმინალური მორალი - ერთადერთი ჭეშმარიტი გზა, იყო "კაი ტიპი"

babuagiorgi კიდე ერთხელ ვრწმუნდები რომ შენთან საუბარს არანაირი აზრი არ აქვს. ერთადერთი ის არის კარგი, რომ შენნაირი მენტალობის ადამიანები წარსულს ბარდება და ის რაც მოდის, გაცილებით კარგია თაობა მოდის, რომლებსაც შენნაირ მენტალიტეტის ხალხთან საერთო არაფერი ექნება. რაც შეეხება ტრაბახს დაჩაგვრაზე, კარგად გაიხსენე ერთ-ერთ თემაში როგორ წაიტრაბახე, თუ როგორ წამოარტყი თავში ჰიპს თუ პანკს.. ეს იმ თემაში სადაც ბოლოს დაგელაპარაკე.. analgin ჯერ ესერთი თქვენმა პატრიარქმა დაიწყო ათეიზმის როგორც შეურაცხყოფელ და დამამცირებელ სიტყვის გამოყენება და პასუხიც თუ შესაბამისი იყო (არა და მე თუ მკითხავ, არ იყო შესაბამისი) მაშინ გაგფახსენდათ სიწმინდეები და ა.შ მეორეც მიტხარი ბოლო 20 წლის მანძილზე ტელევიზიით ან საჯაროთ, რონელმა ათეისტმა შეურაცხყო თქვენი სარწმუნოება და უწოდა ჭკუით დებილი და ბნელი? საჯარო სივცეში კი ათეიზმის შეურაცხყოფას მართლმადიდებელების მხრიდან არ წყდება. მაგალითად შენი რომ მოგწონს მღვდელი რომ არის გაგნიძე, ავადმყოფებს გვიწოდებს ერთ-ერთ ქადაგებაშI (ისე ავადმყოფი ვინ არის კარგად ჩანს ისედაც).. ასე რომ სანამ მართლმადიდებლების მხრიდან არ დამთავრდება შეურაცხყოფა, ყოველთვის იქნება პასუხი გაცემული შეურაცხყოფაზე. დიახ ბნელია ის ადამიანი ვინც ათეისტს ავადმყოფს უწოდებს. ბოლშევიზმის იდეოლოგიაა ეს მეტი კი არაფერი.. უმცირესობის უფლება არის ის რომ იყოს ისეთივე მდგომარეობაში როგორც უმრავლესობაა. თუ ამას ვერ ხვდები, მინდა გითხრა რომ ბოლშევიკებისგან დიდად არ განსხვავდება შენი მიდგომები

მწყინს? მეცინება მსგავს სისუსლელეზე. მაგრამ მაღიზიანებს როცა ყაჩაღობაში დამნაშავე ადამიანი, მე მასწავლის ჭკუა თუ რა არის მორალური. ქე მაინც არც ერთი ადამიანი არ დადის დედამიწის ზურგზე, მე რომ ცუდი საქმე გამიკეთებია.. არც იმიტომ არ მიმიყენებია შეურაცხყოფა სხვისთვის, რომ მე არ მეპიტნავებოდა, ამაზე შენ ხომ ამაყობდი, ვიღაცას წამოვარტყი რას ჰგავდაო და არც არავინ დამიყაჩაღებია და არც არავისთვის ცუდი არ გამიკეთებია.. უბრალოდ მაღიზიანებს ისეთი ადამიანები, რომლებიც სხვისი დაჩაგვრით და დამცრებით ტრაბახობენ, ის ადამიანები სულიერებაზე, მორალზე და ა.შ რომ ლაპარაკობენ კი აბა ჩემ ყველა პოსტის შემდეგ "სულიერად ფიდარასტს" რომ წერ ჩემ მიმართებით, დავბრმავდით თუ როგორ არის საქმე? ისე გპასუხობ, როგორც მომართავ.. ჩეხეთში შეიძლება არა, საქართველოში დგას რაც შეეხება სინდის, ნამუს და ა.შ ყველამ თავის გულში ჩაიხედოს და ისე ილაპარაკოს.. ;)

ბაბუაფსიქოლოგიის სახელით იქნები ცნობილი დღეიდან ამ ფორუმზე

ზოგადად დავწერე და ყველა კრიმინალს უნდა მიეღო საკუთარ თავზე კიდე მე მჭირს ფსიქიატრთან მისასვლელი, ყველა ჩემს მიერ გასხსნილ თემაში შემოდიხარ და ჩემ პოსტზე რეაგირებ და არაპირდაპირ, ჩემ პიროვნებას ეხები.. ისევ ჯობია შენ მიაკითხო, შენ უფრო გჭირდება.. სანამ რა? დამაყაჩაღებ?