Nukriko

ძველი აღთქმა: ესაია 11 12. დროშას აღუმართავს ხალხებს, შეკრებს გადახვეწილ ისრაელს და ქვეყნის ოთხივე კუთხიდან თავს მოუყრის გაფანტულ იუდას. ახალი აღთქმა: იოანეს გამოცხადება 7 1. შემდგომ ამისა, ვიხილე ოთხი ანგელოზი, ქვეყნის ოთხსავ კიდეზე მდგარი, და ეპყრათ ოთხი ქარი მიწისა, რათა არ ექროლა ქარს არც ხმელზე, არც ზღვაზე და არც რომელიმე ხის მიმართ. ახალი აღთქმა: მათე 4 8. კვლავ აიყვანა იგი ეშმაკმა ძალიან მაღალ მთაზე, და უჩვენა მას ქვეყნის ყველა სამეფო და დიდება მათი. ორივე აღთქმას მიაჩნია რომ დედამიწას ოთხი კუთხე აქვს, სწორედ აქედან მოდის შესაბამისი გამოთქმებიც, მაგრამ ბიბლიაში წერია რომ დედამიწას კიდეებიც აქვს? ძველი აღთქმა იობი 38 13. რომ ეპყრა ქვეყნის კიდეები და ბოროტეულნი განეფერთხა მისგან? იობი 37 3. მთელს ცისქვეშეთში აჭექებს მას და მისი ელვა ქვეყნიერების კიდეებს სწვდება; იობი 28 24. რადგან ის თვალს ავლებს ქვეყნის კიდეებს, მთელს ცისქვეშეთს ხედავს. იობი 11 9. დედამიწაზე გრძელია ზომით და ზღვაზე ვრცელი. ძველი აღთქმა იერემია 16 19. უფალო, ჩემო ძალავ და ძლიერებავ, ჩემო თავშესაფარო გასაჭირის ჟამს, შენთან მოვლენ ხალხები ქვეყნის კიდეებიდან და იტყვიან: მხოლოდ სიცრუე დაიმკვიდრა ჩვენმა მამა-პაბამ, მხოლოდ არარაობა, სარგებლობა რომ არ ჰქონია. ძველი აღთქმა დანიელი 4 17. ის ხე, რომელიც შენ ნახე, რომ იზრდებოდა, მაგრდებოდა, სიმაღლით ზეცას სწვდებოდა და მთელ დედამიწის ყოველი კიდედან რომ მოჩანდა, უფრო მეტიც, დედამიწა სულაც არ მოძრაობს? ძველი აღთქმა ფსალმუნნი 103 5. დააფუძნა დედამიწა თავის საძირკვლებზე, არ მოირყევა უკუნისამდე. ძველი აღთქმა ეკლესიასტე 1 5. აღმოხდება მზე და ჩადის იგი, უბრუნდება თავის ადგილს და კვლავ იქიდან ამობრწყინდება. გარდა ამისა არსებობს მოსაზრება, რომ თითქოსდა ესაიას 40:22 ში, წერია დედამიწის სფეროსებრიობის შესახებ, რაც ტყუილია, იმიტომ რომ ებრაული "ჰუგ" ნიშნავს წრეს და არა სფეროს, თუკი ესეიას ნამდვილად სფეროს დაწერა სურდა ის გამოიყენებდა სიტყვას "დურ" (რაც ბურთს ნიშნავს) Isaiah 40:22 He sits enthroned above the circle of the earth, and its people are like grasshoppers.

88 - რატომ ნიშნავს, ჰაილ ჰიტლერს? რატომ 88?

იბერიული ფრონტი 88 ჩვენი მოძრაობა - რეაქციაა იმ დამცირებაზე რასაც ქართველი ერი განიცდის განსაკუთრებით ბოლო 20 წლის განმავლობაში, აღარაფერს ვამბობთ იმ შეურაწყოფაზე რასაც განვიცდიდით მთელი ჩვენი არსებობის მანძილზე მთელი 30 საუკუნის განმავლობაში.. ათასი მახინჯი წარმონაქმნებისგან(!) - ჩვენ ქართული ნაცია, ქართველი ხალხი, თეთრი რასის უძველესი ტიპი, შთამომავლები დიადი არიელი კოლხების და ძლევამოსილი იბერიელების. შეხედო ერთხელ დღევანდელ მსოფლიოს, თუ როგორი გულისამრევია და ამორალური იგი, მსოფლიო რომელშიც ზეობს ფული, მსოფლიო რომელშიც სიმახინჯე ზეობს, ხოლო სილამაზე ქრება, მსოფლიო რომელშიც მულტირასობრივი წესრიგია დამყარებული და მიმდინარეობს თეთრი რასის გენოციდი - შეუძლებელია დარჩე გულგრილი და უცვლელი! შეხედო ერთხელ კერძოდ საქართველოს და ქართველი ხალხის ცხოვრებას, შეხედო როგორც მათ გასაჭირს, მათ დამცირებას და დაჩაგვრა-მოტყუებას, ასევე მათ მიერვე მიბაძვას ცუდისა, მათ დეგრადირებას, ყოველგვარი ქართულის დაკარგვას, სწორედ მათ ზოგადად დღევანდელი ქართველი ხალხის ვიტყოდი ნახირის, ბრბოს ქცევებს - შეუძლებელია დარჩე გულგრილი და უცვლელი! ყველაფრში რაც კი რამ საქართველოს ცუდი დაატყდა თავს განსაკუთრებით ეს ბოლო 5 საუკუნე, უპირველესი დამნაშავეები სწორედ ჩვენ ვართ!!! რამდენიც არ უნდა ვიძახოთ და ვაბრალოთ სხვებს ჩვენი ცუდ დღეშიდ ყოფნა, ისევ და ისევ ჩვენ ვართ ყველაფერში უპირველესი დამნაშავეები. ჩვენ ქართველებმა დავივიწყეთ და ვუარყავით ჩვენი ისტორია, წინაპრები, დავივიწყეთ ჩვენი ენა დავივიწყეთ უმთავრესი რისთვისაც ჩვენი მოძრაობა ჩამოყალიბდა - სისხლის სიწმინდე, სისხლის პატივისცემა! ჩვენი ისტორია ერთ-ერთი უმდიდრესი ევროპულ ისტორიის მატიანეში, ისტორია რომელიც მოიცავს დიად კოლხეთს, ისტორია რომელიც მოიცავს ფარნავაზს, ფარსმანს, ისტორია რომელიც მოიცავს ვახტანგს და მის გამარჯვებას ჩვენი - იბერიული რასის მასაზრდოებელ და მისი დედაფუძე კავკასიის ჩრდილოეთ მიწებზე!!! მატიანე რომელშიც გვხვდება დიდი დავითი და მისი ნახევრად იმპერია ორ ზღვას შუა გადაჭიმული საქართველო(!), მისი დიდგორი - ადგილი სადაც რასობრივმა აღმატებულებამ მოახდინა ის რაც უნდა მომხდარიყო. დიდი თამარი და გამაერთიანებელი გიორგი ბრწყინვალე, ისტრორია რომელიც გვიამბობს აღმოსავლეთ ევროპის მიწაზე მოვლენილ ზეადამიანზე - დიად გიორგი სააკაძეზე, ისტორია რომელშიც გვხვდება მეფე ირაკლი და მისი კრწანისი - სწორედ ეს ისტრიაა ჩვენს მიერ დღეს გათელილი და ფეხებზე დაკიდებული! ფეხებზე დავიკიდეთ ჩვენი წინაპრების დაღვრილი სისხლი, სიცოცხლის ფასად შეენარჩუნებინათ თავიანთი სახლ-კარი და ერი, ჩვენი მომავალი! და სწორედ ამიტომაც ვიღებთ და ვიმკით იმას რაც ლოგიკურია და რისი ღირსებიც ვართ! აზიიდან მოთესლილი სემიტური რასის წარმომადგენლები ანალოგი ციგნებისა თავიანთი ნიშანთვისებებით ოსები ჩვენს ქართლში პირდაპირ საქართველოს გულში თავიანთ წესრიგს ამყარებენ! ეგრეთწოდებული ’’აფხაზები’’ ჩრდილოეთ კავკასიიდან გადმოთესლილი აფსუები მსგავსნი აბაზგების რომლებიც ჯერ მარტო იმიტომ არიან გასანადგურებლები რომ ქართული ეთნიკური ჯგუფის აფხაზების სახელი დაირქვეს, ესეთ ფაქტს კი ანალოგი არ აქვს მსოფლიოში(!), ებრაელებსაც კი არ უკადრიათ მიუხედავად თავიანთი შინაგანი პარაზიტული მოწყობის, რომ თუნდაც გერმანიაში, რუსეთში ან ნებისმიერ ევროპულ ქვეყანაში, იმავე ნაციის ეთნიკური ჯგუფის სახელი აეღოთ და შემდეგ ესე აშკარად და თავხედურად გამოეტაცათ მიწები მისი ნამდვილი პატრონისთვის! აღარაფერს ვამბობ თვითონ კავკასიაში იბერიული რასის დომინირების შეწყვეტაზე და იმაზე, რომ კავკასიურ მიწაზე ათასი მახინჯი წარმონაქნია ყაბარდოელებით დაწყებული აზერებით დამთავრებული. სამცხე-ჯავახეთი ისტორიული მხარე და ქართული მატიანეს სახსარი დღეს ხაჩების ხელშია! სომხები ეს ებრაელების შემდეგ დედამიწის ზურგზე მეორე უდიდესი ხორცმეტები, სამცხე-ჯავახეთში სომხურ წესრიგს ამყარებენ! აჭარა, ადგილი რომელმაც დღემდე მოიტანა კოლხური სილამაზის სახე, ექსპანსიას და ოკუპირებას განიცდის! აღარაფერს ვამბობ დიად ტაო-კლარჯეთზე და ზემო ქართლზე, სადაც დღეს უკვე ჩვენი ფეხებზე დაკიდებული წინაპრების დანატოვარიც ნადგურდება და რომელიც ევროპის და ევროპული ცივილიზაციის უდიდესი მტრის თურქეთის ხელთაა, ქვეყნის რომელმაც დაყო და დაშალა ერთმორწმუნე სერბეთი, ამ ალტაური რასის ცხოველებმა შეაღწიეს ბულგარეთშიც და რუმინეთშიც, დღეს კი მათი დანატოვარი ბალკანეთში ალბანელი ნაბიჭვრების სახით გხვდება. ნუთუ არ არის საკმარისი ?? საკმარისია! დროა დღევანდელი დამამცირებელი სიტუაციიდან საქართველოს გამოყვანის. დროა შეწყდეს ქართველების გადაგვარება და გადაჯიშება. დღევანდელ დღეს ქართველი ხალხი ერთი ჩვეულებრივი გულისამრევი ბიომასაა, მსგავსი ნახირის, არაფრით გამორჩეული ისლამის ან იუდაიზმის მიმდევარ ცხოველებისგან. ZOG მანქანისგან დადებილებულმა ხალხმა დაკარგა ყველაფერი ღირებულისადმი პატივისცემა, დაკარგა კულტურა, ზნეობა და დაემსგავსა ცხოველების ფარას! დღეს ქართველი ერი თუშეიძლება საერთოდ ამ ბიომასას ერი ეწოდოს პირდაპირ გულისამრევია! დღეს ქართველი ერი და მთლიანად საქართველო დაცინვის ობიექტია. საკმარისია, ეს ყველაფერი უნდა შეწყდეს თუ რამე გვაქ გამოსასწორებელი პირველრიგში ჩვენიდან უნდა დავიწყოთ. სწორედ ამ ყველაფრის ფონზე შეიქმნა ჩვენი მოძრაობა - რომლის მთავარი მიზანიც ქართველი ხალხის გამოფხიზლებაა და გამოყვანა იმ ილუზიებიდან რაშიც მას ამყოფებს სიონისტური ოკუპაციური მთავრობა. ჩვენ მოძრაობა გმობს და არ დაუშვებს: დღევანდელ მონურ მულტირასობრივ და ინტერნაციონალურ მსოფლიო წესრიგს. ჰუმანიზმს და დეგენერატ ტოლერანტულ საზოგადოებას. დღევანდელ სიონისტთა მარიონეტ ანტიქართულ მართველობას. დემოკრატიული გაგების თავისუფლებას, რომელიც უარყოფს ბუნების კანონებს და შეიცავს ჰომოსექსუალიზმს, საზიანო პაციფიზმს, აბსურდულ ფემინიზმს, სიმახინჯეს და ჭუჭყს ხელოვნებაში - ერთი სიტყვით ყველაფერს არაბუნებრივს და ავადმყოფურს. სრულიად ჩვენი რასისთვის უცხო და მახინჯ მენტალიტეტებს (მსგავსს ქურდული შემოთესლილი მენტალიტეტისა), და ყოველგვარ სიმახინჯეს. ყველაფერს რაც საზიანოა თეთრი რასისთვის და საფრთხეს უქმნის მის არსებობას. ლიბერალური პროპაგანდის მანქანა, სიცრუის მანქანა დღე და დღე შესაშური გამაყრუებელი სიჯიუტით გვაფრთხილებს ჩვენ, ვიყოთ ტოლერანტულები, შემწყნარებლები და თავაზიანები მათ მიმართ ვინც ჩვენ არ მოგვწონს. მაგრამ ჩვენ არ გვინდა ვიყოთ თავაზიანები მათ მიმართ ვინც ჯერ კიდევ გუშინ კლავდა ქართველ ბიჭებს და აუპატიურებდა ქართველ გოგოებს. ჩვენ არ გვინდა თავაზიანები ვიყოთ და გულგრილად ვუყუროთ ნარკომანებს, პიდარასტებს და მსგავს დეგენერატებს. ჩვენ არ გვინდა ვიყოთ შემწყნარებლები და არ გვინდა გავჩუმდეთ, რადგანაც თუ დღეს ჩვენ გავჩუმდებით, ხვალე უკვე აღარავის ექნება მოსასმენი. ეს მსოფლიო უფროდაუფრო გულისამრევი ხდება, ამიტომაც არ ვაპირებთ მასთან ერთად დაცემას. ჩვენ გვსურს რომ ჩვენი შვილები დაქორწინდნენ ქართველ გოგოებზე, გვსურს რომ ჩვენი ქალიშვილები გათხოვდნენ ქართველ ბიჭებზე, რათა ჩვენი შვილიშვილები გაიზარდნონ ქართველ ადამიანებში. ქართველებად, ჯანსაღებად, ამაყებად - რათა ვერცერთმა უცხო არაევროპული რასის ნაბიჭვარმა ვერ შეძლოს დააღვიოს მათი საცხოვრისი. ჩვენ ვფიქრობთ ნებისმიერ ნორმალურ ადამიანს სურს იგივე. მაგრამ რატომღაც ზოგზოგიერთები ამას ფაშიზმს და ნაციზმს უწოდებენ. ქართველ კაცს რომელიც ისაზრებს დღევანდელ დღეს, ჩვენი ერის დღევანდელ ყოფას, უმალ ნაცისტად რაცხავენ.. ქართველ გოგონას რომელიც მოისურვებს გაყვეს ქართველ მამაკცს ცოლად და აღზარდოს ბევრი ჯამრთელი თეთრი ბავშვი რაცხავენ ფაშისტად. და ამ ყველაფერს მხარს უჭერს ჰუმანური ტოლერანტული საზოგადოება. და ყველა შესაძლო ხერხებით შეეცდება თავიდან აგვაცილოს ეს ასეთი ’’საშინელი’’ გამოვლინება ნაციზმის და ქსენოფობიის... და რა საზოგადოებაა ეს ?? პიდარასტები, დეგენერატი ფემინისტები, ნარკომანები, პოლიტიკოსები რონლებსაც გარდა ხმამაღალი განცხადებების არაფერი გაუკეთებიათ ამ ცხოვრებაში, უცხოელი მოთესლილები რომლებიც იკვებებიან ჩვენი უბედურებით. რატომ ვრთავთ ნებას ამ ჩვრებს ამ ნაბიჭვრებს გვიკარნახონ თუ როგორ უნდა ვიცხოვროთ?? ჩვენი წინაპრები სისხლით და ოფლით აშენებდნენ ამ ქვეყანას, აშენებდნენ ჩვენთვის და ჩვენი ბავშვებისთვის. მათთვის არ იყო ადვილი ყოველივე, მაგრამ აკეთებდნენ იმას რაც უნდა გაეკეთებინათ. ნუთუ გვაქვს უფლება ვიყოთ მომთმენები და ტოლერანტულები იმ ცხოველების მიმართ, რომელთა მთავარი მიზანიც ამ შემთხვევაში ქართველი ხალხის განადგურებაა?? და რომლებმაც მეტნაკლებად წარმატებით მიაღწიეს ამ ყოველივეს. არა ჩვენ არ გვაქ უფლება უგულველბელყოთ ჩვენი წინაპრების დაღვრილი სისხლი, ჩვენი წინაპრები არ განიცდიან თეთრი რასის სირცხვილს! დიახ ქართველი ერი დღეს მუხლებზეა დაჩოქებული - თუმცა არავის და არაფერს არ შეუძლია დიდი ხნით გაგვაჩეროს ამ მდგომარეობაში. თეთრი რასის კოლხურ-იბერიული სისხლი, რომელიც ჩვენს ვენებში მიედინება, კვინტენსენციაა დაუსრულებელი ძალის და ღვთიური ნების. ჩვენი მეტაფიზიკური, თქვენთვის სრულიად გაუგებარი ნაციონალური ფანატიზმი სისხლის ძახილითაა ნაკარნახევი. ჩვენში არ არის ადამიანური სურვილები და მოტივები. მხოლოდ დაუცხრომელი სურვილი - მხოლოდ ტერორი! ჩაიხედეთ ჩვენს სიძულვილით ავსებულ თვალებში: თქვენი აღსასრულია! დიდება საქართველოს! დიდება თეთრ ევროპას! http://iberianfront88.com/index/chvens_shesakheb/0-5 შეკითხვა მიჩნდება, მარა არ მინდა შეურაცხყოფის მიყენება დამაბრალონ და ისე სხვა სიტყვებით შეკითხვას ვერ ვსვავ..

ესეთი კლასთა უთანასწორობა თუ დიდი ხანი გაგრძელდა, საქართველოს ფარაონები მოევლინებიან ალბათ მალე პირამიდების აშენება დაგვჭირდება მიშიკოებითვის, ვანოებისთვის და ა.შ ოოო ნეტარო ფარაონნო იმხოტეპ სააკაშვილო :vedreba: :vedreba: :mubaraq:

Saturn georgekh13 შავი ბარონები

აქ რამდენი ყოფილა ცარიზმის ფანი კეთილი ცარისტები და უბოროტესი ბოლშევიკები! ოო დიადო ოლეგ!

1000000000000000000000000000000000000000000000000000000000000% ობიექტიურობა აი მასე უნდა! :nekro:

გაციმბირება არ იყო?? იდევნებოდა, ოღონდ არამართლმადიდებლური რელიგია-სექტები.. ხო და აბა ეკონომიკურად რომელი უფრო ძლიერი იყო სსრკ თუ ცარისტული რუსეთი რომელიც ვალებში იხრჩობოდა.. მიდი გააგრძელე.. ნაცისტურ-გერმანიასა და სსრკ-ს შორის სულ მცირე ერთი სხვაობაა, გერმანიაში განათლების დონე და წერა-კითხვის მცოდნენი გაცილებით მეტნი იყვნენ ვიდრე სსრკ-ს პირველ წლებში. სსრკ-ში 50-იან წლებში უკვე მოსახლეობის უმრავლესობამ 97% წერა-კითხვა უკვე იცოდა.. ტექნიკური და სამეცნიერო პროგრესიც სსრკს უფრო მძლავრი ჰქონდა.. მოდერნიზაციაც სსრკ-ს უკეთესი ჰქონდა, განსხვავება ის იყო რომ გერმანიაში ბაზა რსებობდა საამისოდ და ჰიტლერმა გამოიყენა ის ბაზა, სსრკ-მ კი 0-დან დაიწყო და შექმნა მძლავრი ინდუსტრიული ზესახელმწიფო.. და მეორეც უშუალო დაპირისპირებებმა აჩვენეს რომ სსრკ-ში უფრო გამართული სისტემა იყო ვიდრე ნაცისტურ-გერმანიაში..

აბა მითხარი ეს სხვადასხვა მოსაზრებები? აბა თქვენი გონებაგახსნილობის დასამტკიცებლად, გინდა შევადაროთ ცარისტული რუსეთი და საბჭოთა კავშირს სხვადასხვა სფეროებში, სახელმწიფო აპარატის მოდერნიზებაში, ტექნიკურ მეცნიერებების განვითარებაში, ტექნიკურ პროგრესში, ცხოვრების დონითაც.. რომელ სფეროში ჩამოვარდებოდა და წინ არ წავიდა სსრკ, ცარისტულ რუსეთისგან? ხოო ეს სერიოზული პრობლემაა :D :vedreba: დიადი მიშა 4 ევერ!

მე რომ მაინტერესებდეს თქვენნაირ დიდ ისტორიკოსების აზრები, გეტყოდით.. აბა რა იყო ოქტომრბის რევოლუცია? მაგრ მაინტერესებს, რას ფიქრობენ იდეოლოგიზირებულნი ამ საკითხზე.. რევოლუცია რომ იყო, ამას არც ერთი სერიოზული ევროპელი თუ ამერიკელი ისტორიკოსი არ უარყოფს.. ნუ თქვენ როგორც ჩანს ზე-ისტორიკოსები ხართ და ჩვენ არ გვესმის ამის.. :vedreba: ოო დიადნო ისტორიკოსნო..

ბოლშევიკური რევოლუცია ნამდვილი რევოლუცია იყო და რუსეთვის პროგრესული იყო.. იმიტომ რომ რევოლუცია მათზე ძლიერი აღმოჩნდებოდა...

ეჰ, რა დიდი იმედი მქონდა ეგვიპტის და რა სირობა აღმოჩნდა.. ეხლა წავიკითხე სტატია, სადაც ეწერა რომ ის რევოლუცია მოაწყო ეგვიპტურმა არმიამ, რადგან მუბარაკის შვილს უნდადა რეფორმების გატარება და არმიის თავის ადგილზე დაყენება... მუბარაკის დროს ხო არმია რულამდა რეალურად, ეხლაც იგივე იქნება..

ნუ აყენებ ჩემს სიტყვებს ეჭის ქვეშ მოკვდავო!

ქრისტიანობის რომელ კონფესისი მიმდევარი ხარ?

STALKERI შენ არ ხარ მართლმადიდებელი? Jonathan livingston არ ხარ მართალი!

რომელ გეოპოლიტიკურ სკოლის მიხედვით ხელმძღვანელობ? ჩემი აზრით, მე უფრო აზრზე ვარ ვიდრე შენ..

Jonathan livingston რა მიაპლიუსე, მართლმადიდებლურ თეოლოგიას ეწინააღმდეგება! მართლმადიდებლურ თეოლოგიით ბიბლია სულიწმინდის კარნახით არის დაწერილი და არ შეიძლება რომ ცდებოდეს.. ხო და ეხლა ამ მართლმადიდებლურ დოგმას აბრალებს იეჰოველებს, რომელნიც მგონი სულიწმინდას არ აღიარებენ... ნტუ, ნტუ, ნტუ...

საბჭოთა კავშირის დაშლამდე და ახალი დამოუკიდებელ ქვეყნების სუვერენიზაციამ ძირეულად შეცვალა მსოფლიოში არსებული წესრიგი, კარდინალურად შეიცვალა სიტუაცია კასპიის ზღვის რეგიონშიც. რუსეთს და ირანს, რომლებიც ასწლეულების განმავლობაში განსაზღვრავდნენ კასპიის რეგიონის ბედს, დაემატათ აზერბაიჯანი, თურქმენეთი და ყაზახეთი, რითაც საფუძველი დაედო რეგიონის განვითარების ახალ ისტორიულ ეტაპს. სსრ კავშირიდან გამოსული კავკასიისა და ცენტრალური აზიის ქვეყნები იმთავითვე წამყვან სახელმწიფოთა ყურადღების ცენტრში აღმოჩნდნენ. ეს ახლად ჩამოყალიბებული ქვეყნები, ისევე როგორც ირანი, თურქეთი და რუსეთი იწყებენ საკუთარი რეგიონალური პოლიტიკის გატარებას, თუმცა გეოპოლიტიკური ვაკუმი ჯერ კიდევ არსებობს, რადგან იმთავითვე თავის დომინირებულ პრეტენზიებზე მიანიშნა დასავლეთმა. ერთადერთი გამაერთიანებელი იდეა, რომელიც თითოეული ქვეყნის ყურადღებას იქცევდა და იქცევს, ეს არის ნავთობი და გაზი, რომლებიც წარმოადგენენ აბსოლუტურად ლიკვიდურ საქონელს და მოთხოვნით სარგებლობენ ნებისმიერი ეკონომიკური კონიუნქტურის პირობებში. ეს არის ნედლეული, რომელზეც დიდათ არის დამოკიდებული თანამედროვე ეკონომიკა. მათი მნიშვნელობა მსოფლიო პოლიტიკაში თავიანთი მარაგების ამოწურვასთან ერთად, სულ უფრო იზრდება. შესაბამისად, ნათელია ის მჭიდრო კავშირი, რომელიც არსებობს საერთაშორისო ურთიერთიობებსა და ენერგოუსაფრთხოების პრობლემას შორის. ჯერ კიდევ 10 წლის წინ კავკასია ცენტრალურ აზიის ქვეყნებთან ერთად მხოლოდ სსრკ-ის ნაწილი იყო. ტერიტორია, რომელზეც კონსოლიდირებულია დიდძალი ნედლეული, ექცევა სხვადასხვა რეგიონალური თუ დიდი სახელმწიფოების ინტერესების სფეროში. აშშ-მა ეს რეგიონი თავისი საგარეო პოლიტიკის ძირითად მიმართულებად გამოაცხადეს. სტრატეგიული გეგმების ჩარჩოებში აშშ აფართოებს თავის გავლენას როგორც მახლობელ აღმოსავლეთში, ასევე კავკასიაში და კასპიისპირეთში. აშშ-ის რეგიონში შეღწევა და საკუტარი პოზიციების გამყარება განისაზღვრება მრავალმხრივი თანამშრომლობითი პოლიტიკით როგორც საკუთრივ რეგიონის ქვეყნებთან, ისე მის მოსაზღვრე სახელმწიფოებთან (მაგალითად, აზერბაიჯანთან და საქართველოსთან. მართალია, საქართველოს არ გააჩნია გასასვლელი კასპიის ზღვაზე, მაგრამ საყურადღებოა მისი ხელსაყრელი სატრანზიტო გეოგრაფიული მდებარეობა). ამ მხრივ მნიშვნელოვანი ადგილი ეთმობა დიპოლომატიური და წარმომადგენლობითი დელეგაციების გაცვლებს. ამერიკის შეერთებულმა შტატებმა საკმაოდ მცირე დროში მოახერხა როგორც დიპლომატიური, ასევე ეკონომიკურ სფეროში თანამშრომლობის გაღრმავება რეგიონის სახელმწიფოებთან. უცხოურმა და უპირველყოვლისა, ამერიკულმა კაპიტალმა გამოაცოცხლა რეგიონის განვითარებადი ეკონომიკა, რომელიც გარკევულ ეტაპზე დამოიკდებული იყო რუსეთის ეკონომიკაზე. ეს უკანასკნელი მთელი 1990-იანი წლების განმავლობაში, სულ უფრო და უფრო კარგავდა თავის პოზიციებს. სსრკ კავშირის დაშლის შემდგომ პერიოდში, რუსეთი ძირითადად საკუთარი ეკონომიკური და პოლიტიკური პრობლემით იყო დაკავებული და, შესაბამისად, დიპოლომატიური სტრატეგიაში პირველობა დასავლეთს დარჩა. სწორედ ეს განსაზღვრავდა მოგვიანებით რეგიონში, ერთის მხრივ, შეღწევის (აშშ), მეორე ხმხრივ „თავდაცვით“ (რუსეთი) პოლიტიკას, რაც რიგი უსიამოვნო პრეცენტენტებით და ხშირად კონფლიქტებით მთავრდებოდა. (ამჟამად, აქ მოაქმედი კონფლიქტური კერებია ყარაბახი, აფხაზეთი, ცხინვალის რეგიონი, ჩეჩნეთი, რომლებიც ვაშინგტონის ყურადღების მიღმა არ რჩება). სწორედ რუსეთის უნიათო საგარეო პოლიტიკის წყალობით, აშშ იქცა კავკასიაში, ცენტრალურ აზიასა და კასპიის რეგიონში წამყვან გეოპოლიტიკურ სუბიექტად. რაც შეეხება ყოფილ საბჭოთა კავშირის რესპუბლიკებსა და რუსეთის ეკონომიკური და კულტურული კავშირების შესუსტებას, შესაბამისად, დასავლურ პოზიციების გაძლიერებას, ის ეტაპობრივად ხორციელდებოდა. ამის ერთ-ერთი ძირითად სტიმულატორად კი ამ ქვეყნებში მოსახლეობის ცხოვრების ეკონომიკის კატასტროფული დაცემა იქცა. ამ უკანასკნელმა ხელი შუეწყო რეგიონის ხალხებში პროდასავლური ხედვის გაძლიერებას - დასავლეთიდან ისინი გაცილებით დიდი დახმარებას იღებდნენ, ვიდრე იგივე რუსეთისგან. ამას დაემატა მრავალპარტიული სისტემის ფორმირება. და ბოლოს, ამ რეგიონში შექმნილია სიტუაცია, როდესაც ყველაფერი ეკონომიკურ ინტერესებით განისაზღვრება. ვაჭრობა, იმ სახით, რა სახითაც იგი არსებობს, ობიექტური გარემოებებით გამოწვეული მოვლენაა. უფრო მეტიც, ის არის საგარეო პოლიტიკის წარმოების მნიშვნელოვანი ფაქტორი. მთავარი კი ისაა, ვინ რით ივაჭრებს - საქართველოს აქვს ზღვა, აზერბაიჯანს ნავთობი და ა.შ. შეიძლება ითქვას, რომ ამერიკული პოზიციების გამყარებას დიდათ შეუწყო ხელი რუსეთის პასიურმა საგარეო პოლიტიკამ, რომელმაც ვაშინგტონს თავისი მიზნების წარმატებით რეალიზაციის საშუალება მისცა. მათი კლასიფიკაცია კი, ქართველი პოლიტოლოგის ვ. რჩეულიშვილის მიხედვით, შემდეგნაირად არის შესაძლებელი: 1) ამიერკავკასიისა და კასპიისპირა სახელმწიფოების სუვერენიტეტისა და დამოუკიდებლობის უზრუნველყოფა. მათი დისტანცირება რუსეთთან და აშშ-ზე დამოკიდებულების გაზრდა. 2) ენერგიის წყაროების საკუთარი პოტენციალის ზრდა და საჭიროების შემთხვევაში მისი დივერსიფიკაცია, შესაბამისად მართვისა და კონტროლის მაქსიმალური უზრუვნელყოფა. 3) ცალკეულ სახელმწიფოთა დასავლურ ორგანიზაციებში ინტეგრაციის უზრუნველყოფა, რაც ხშირად ეწინააღმდეგება რუსეთის ინტერესებს; 4) აქ მოქმედი ამერიკული ნავთობკომპანიების მხარდაჭერა. 5) არსებული სიტუაციის შეცვლის მიზნით ირანზე ზეწოლა. Fაქტობრივად, საუბარი არის რეგიონში აშშ-ის იმ პოლიტიკურ კურსზე, რომლის შემადგენელ ნაწილებს წარმოადგენს ეკონომიკური, ენერგეტიკული, გეოსტრატეგიული ინტერესები. როგორც გეოპოლიტიკური სკოლები გვასწავლიან, არ არსებობს იზოლირებული რეგიონი, ყველა რეგიონი ერთმანეთთან კავშირშია. შესაბამისად, საქართელოს გეოპოლიტიკური სიტუაცია არ უნდა განვიხილოდ სხვა რეგიონებისგან განცალკევებულად. ვფიქრობ, აშშ-სთვის საქართველო არის იმ დიდი გეოპოლიტიკური სტრატეგიის მნიშვნელოვანი ნაწილი, რომელსაც ერთის მხრივ, ის ახორციელებს „ჰართლენდის“ ირგვლივ რკალის შექმნის მიზნით, ხოლო მეორეს მხრივ, პლაცდარმს ქმნის საქართველოში ირანზე და მახლობელ აღმოსაცვლეთზე კონტროლის დასამყარებლად. მესამე ასპექტს, აშშ-ის პოლიტიკის საქართველოს მიმართ, წარმოადგენს ენერგომატარებლებისადმი ინტერესი, ანუ აშშ-ებს საქართველო სჭირდება როგორც სატრანსპორტო გზა, რომლის საშუალებითაც ის მოახდენს კასპიის ზღვის ენერგორესურსების ტრანსპორტირებას. აშშ-ს 1990-იან წლებამე არ გააჩნდათ განსაკუთრებული „კავკასიური პოლიტიკა“. ყველაფერი შეიცვალა სსრკ-ს დაშლის შემდეგ: აშშ-მა სუფთა ფურცლიდან დაიწყეს ურთიერთობის სისტემის შექმნა აზერბაიჯანთან, სომხეთთან და საქართველოსთან. ამისდა მიუხედავად შეერთებული შტატები დაკავებული იყო აღმოსავლეთ ევროპის ათვისებით და ნაკლებ ყურადღებას აქცევდა კავკასიის რეგიონს, რითაც რუსეთმა ისარგებლა. საბჭოთა კავშირის დაშლის შემდეგ რუსეთი ყველაფერს აკეთებდა რომ, ყოფილ საბჭოთა რესპუბლიკებზე გავლენა შეენარჩუნებინა. რუსეთი კარგად ხვდებოდა, თუ რა დიდი მნიშვნელობა ჰქონდა კავკასიისა და კასპიისზღვისპირა რეგიონებს. ამიტომ ის პირველ რიგში ცდილობდა, ამ ქვეყნებში აერია სიტუაცია, და ამ გზით გაეზარდა საკუთარი გავლენა მანდ. საქართველოს მიმართებაში შეგვიძლია მაგალითის სახით მოვიყვანოთ ოსური სეპარატისტული მოძრაობა, რომლებსაც რუსეთი აღვივებდა. მსგავსი სეპარატისტული მოძრაობები, რომელთა უკან იდგა რუსეთი, მოქმედებდნენ საბჭოთა კავშირის სხვა რესპუბლიკებშიც. ამის გარდა, რუსეთს ჰქონდა საკუთარი დასაყრდენი საქართველოს სახელმწიფო ორგანოებში – ეგრედწოდებული საკუთარი “მეხუთე კოლონა”. როგორც შემდგომ გაირკვა, ამ ძალების ერთ-ერთი წარმომადგენელი იყო ყოფილი თავდაცვის მინისტრი თენგიზ კიტოვანი. Nაწილობრივ რუსეთის მიერ ინსპირირებულმა ჯერ „თბილისის ომმა“ და შემდეგ ფართემასშტაბიანმა სამოქალაქო ომმა, საქართველოს სახელმწიფოებრიობა კინაღამ შეიწირა. პრეზიდენტი ედუარდ შევარდნაძე საკუთარ მეუმარებში იხსენებს, რომ თენგიზ კიტოვანმა მისგან უკითხავად შეიყვანა ჯარი აფხაზეთში, რასაც მოჰყვა ქართულ-აფხაზური კონფლიქტი. თავისთავად კონფლიქტის წამოწყება, რუსეთის ინტერესში შედიოდა, და ეს მან მოახერხა იმ ძალების მეშვეობით, რომლებიც გააჩნდა მას როგორც აფხაზურ ისე ქართულ სახელმწიფო თუ არასახელმწიფო სტრუქტურებში. 1991 წლის 8 დეკემბერს ბელარუსიაში რუსეთის, უკრაინისა და ბელარუსიის მეთაურების მონაწილეობით, ხელი მოეწერა დამოუკიდებელ სახელმწიფოთა თანამეგობრობის - „დსთ“ - შექმნას. მას იმავე წლის 10 დეკემბერს შეუერთდა 11 ყოფილი საბჭოთა რესპუბლიკა. არ შეუერთდნენ მას საქართველო, ლიტვა, ლატვია და ესტონეთი. დსთ უნდა გამხდარიყო (და ეს ასეც მოხდა) რუსული გავლენის ორგანიზაცია – რაღაც სახის ახალი ლიბერალური სსრკ. საქართველოს უარი, როგორც ეს მოსალოდნელი იყო, რუსეთისთვის მიუღებელი აღმოჩნდა. საჭირო იყო საქართველოში ახალი არეულობა და ზეწოლა. 1993 წელს, როდესაც აფხაზეთში სიტუაცია კრიტიკული იყო, სამეგრელოში ჩამოვიდა საქართველოს პირველი პრეზიდენტი ზვიად გამსახურდია. Aმან ახალი ბიძგი მისცა ქვეყანაში მიმდინარე სამოქალაქო ომს. Yველაფერი კი იმით დასრულდა, რომ 1993 წლის 27 სექტემბერს სოხუმი დაეცა და იმის შიშით, რომ ზვიადის მომხრეები თბილისში შემოვიდოდნენ, ედუარდ შევარდნაძემ 1993 წლის 3 დეკემბერს ხელი მოაწერა დსთ-ში შესვლას. მან მოგვიანებით, რუსული ჯარების დახმარებით, მოხერხდა ზვიადის მოხმრეების დამარცხება და სამოქალაქო ომის დამთავრება საქართველოში. 1991 წლიდან 1994 წლებში რუსეთი სრულიად მართავდა კავკასიის რეგიონში მიმდინარე პოლიტიკურ მოვლენებს. თუმცა ნელ-ნელა, რუსეთი კარგავდა მონოპოლისტის როლს კავკასიის რეგიონში. აშშ ინტენსიურად შეუდგა საქართველოს, სომხეთის და აზერბაიჯანის ჩაბმას დასავლეთის ქვეყნებთან თანამშრომლობის პროცესში. ეს ქვეყნები გახდნენ ეუთოს (ევროპის უსაფრთხოებისა და თანამშრომლობის ორგანიზაცია) წევრები, და ნატოს პროგრამის „პარტნიორობა მშვიდობისათვის“ მონაწილეები. ეს ნაბიჯები ისახავდა მიზნად რუსეთის გავლენის შემცირებას და ამიერკავკასიის ქვეყნების ჩართვას ევროინტეგრაციის პროცესში. ვკასიულ თუმცა ამერიკული პოლტიკა სამ ამიერკავკასიურ სახელმწიფოში განპირობებული იყო სხვადასხვა ფაქტორით: სომხეთთან ურთიერთობა გამყარებული იყო, ამერიკაში ძლიერი სომხური ლობის მეშვეობით. საქართველოსთან ურთიერთობაში - ედუარდ შევარდნაძისა ამერიკულ ელიტასთან ხელსაყრელი პოლიტიკური ურთიერთობებით. აზერბაიჯანთან ურთიერთობაში - ამერიკული ნავთობ კომპანიების დახმარებით, რომლებმაც დაიწყეს დიდი პროექტების განხორციელება ამ რესპუბლიკაში. ამასთან უნდა აღინიშნოს ისიც, რომ რუსეთის პოზიციების შესუსტება განპირობებული იყო ასევე, თავად რუსეთში და კერძოდ, ჩეჩნეთში დაწყებული ომით. ამ ომის პერიოდში, რუსეთმა მოადუნდა ყურადღება საქართველოს მიმართ, რითაც ისარგებლა ედუარდ შევარდნაძემ და მოიცილა ისეთი გავლენიანი პრორუსული ძალები, როგორებიც იყვნენ თენგიზ კიტოვანი, ჯაბა იოსელიანი და იგორ გიორგაძე. გარდა ამის სიტუაცია სრულიად შეიცვალა დასავლეთში, აშშ-მა მოახერხეს ლიტვა, ლატვია, ესტონეთის, ბულგარეთის, პოლონეთს, სლოვაკეთის, უნგრეთის და რუმინეთის შეყვანა ნატო-ში (ეს მოხდა 90-წლების დასასრულს). ამის შემდეგ შეერთებულ შტატებს მიეცათ საშვალება გააქტიურებულიყვნენ კავკასიაში და კასპიისზღვისპირა სახელმწიფოებში. ჯერ კიდევ 1994 წელს პრეზიდენტ ბილ კლინტონის ადმინისტრაციამ მოიწონა გეგმა, კასპიის ზღვის ენერგორესურსების საქართველოს გავლით დასავლეთში ტრანსპორტირების შესახებ, ხოლო 1998 წელს კი დაიწყო ბაქო-თბილისი-ჯეიჰანის ნავთობსადენის პროექტი. რუსეთი ცდილობდა ხელი შეეშალა ამისთვის, 1998 წლის 9 თებერვალს საქართველოს პრეზიდენტზე ედუარდ შევარდნაძეზე განხორციელებული ტერაქტის მეშვეობით. ტერაქტის შემდეგ, როგორც ედუარდ შევარდნაძე იხსენებს თავის მემუარებში, მას რუსეთის პრეზიდენტმა ბორის ელცინმა დაურეკა. ე.შევარდნაძე იხსნებეს „ ტერაქტის მეორე დღეს თათბირს ვატარებდი, როდესაც თანამშრომელმა მითხრა, პირველ სართულზე უნდა ჩაბრძანდეთ, ელცინი გირეკავთო. ჩავედი და გავესაუბრე - გადარჩენა მომილოცა, მადლობა ვუთხარი. თბილად მომიკითხა და როცა ის იყო, გამომშვიდობება დავაპირე, მითხრა: „მოიცადე, ნუ ჩქარობ, საქმე მაქვს“. საუბარი კასპიის ზღვის ენერგომატარებლებს შეეხო. მითხრა, „ვიცი, თქვენ დაინტერესებული ხართ კასპიის ზღვის ნავთობის და გაზის ტრანსორტირებით დასავლეთის მიმართულებით. იცოდე, რომ ეს არ მოხდება საქართველოზე გავლით“. როცა ვკითხე, რატომ მეთქი, მიპასუხა: „იმიტომ, რომ ენერგომატარებლების ტრანსპორტირება მოხდება რუსეთის და არა საქართველოს ტერიტორიით“. წმინდა პოლიტიკური თვალსაზრისით, ერთმანეთს ეწინააღმდეგება რუსეთის და შეერთებული შტატების პოლიტიკა რეგიონში. რუსეთს სურს ყოფილი საბჭოთა კავშირის რესპუბლიკებში გავლენის მოპოვება. ამასთან ერთად მისი სურვილია, კასპიის ზღვის ენერგორესურსების გატარება რუსეთის გავლით, რაც მას მონოპოლურ მდგომარეობაში ჩააყენებს და მისცემს საშვალებას, აწარმოოს „შანტაჟის პოლიტიკა“ დასავლეთის ქვეყნებთან მიმართებაში. სწორედ ამის დაშვება არ სურს აშშ-ს, რომელიც ყველაფერს აკეთებს რეგიონში რუსული გავლენის მაქსიმალურად შემცირებისთვის, რაც საბოლოო ჯამში იწვევს გარდაუვალ დაპირიპისრებას. 2001 წლის 11 სექტემბერმა ქართულ-ამერიკულ და რუსულ-ამერიკულ ურთიერთობებში დიდი გარდატეხა შეიტანა. აშშ-ში განმტკიცდა პატრიოტიზმი, ეროვნული სიამაყე, ერთიანობის შეგრძნება. ამავე დროს, შერთებულმა შტატებმა და მთელმა მსოფლიომ დაინახა, რომ თუ საერთაშორისო ტერორიზმს საგანგებოდ და გლობალურ დონეზე არ შეებრძოლე, ვერც უზარმაზარი სამხედრო ძალა, ვერც მსოფლიოში უძლიერესი ეკონომიკა და ვერც უმაღლესი ტექნოლოგიები დაგიცავენ. 11 სექტემბრის შემდეგ მოხდა მნიშვნელოვანი ძვრები აშშ-ის გეოპოლიტიკურ ხედვასა და სტრატეგიულ გეგმებში. ცივი ომის დასრულების შემდეგ აშშ-ს საერიოზული საზრუნავი გაუჩნდა საკუთარი ეროვნული უსაფრთხოების პრიორიტეტებისა და ზოგადათ ქვეყნის ეროვნულ ინტერესების ხელახლა განსაზღვრის თვალსაზრისით. ყველაზე აშკარა და გამოკვეთილი საფრთხე – სსრკ, გაქრა და უსაფრთხოების ახალ საერთაშორისო პირობებში საჭირო გახდა ქვეყნისთვის საფრთხის ახლებურად გაცნობიერება და შეფასება. Uკვე 90-იან წლების დასაწყისში საერთაშორისო ტერორიზმი ლამის ნომერ პირველ საფრთხედ იქნა აღიარებული, მაგრამ 11 სექტემბრის მოვლენებმა დააჩქარა ქვეყნის ეროვნული უსაფრთხოების ახლებურად შეფასების პროცესი. „ალ ქაიდასა“ და თალიბებთან ჭიდილმა აიძულა აშშ მეტი ყურადღებით მოკიდებოდა საკუთარ ინტერესებსა და მიზნებს ევრაზიის ცენტრალურ ნაწილში, აგრეთვე რუსეთთან მიმართებაში. ახალი ურთიერთობები ჩამოყალიბდა ცენტრალური აზიის სახელმწიფოებთან, გაძლიერდა ინტერესი კავკასიის მიმართ, კერძოდ, საქართველოსა და აზერბაიჯანის მიმართ. ავღანეთში რადიკალური, ექსტრემისტული ისლამისტური რეჟიმი დამხობილ იქნა და მიმდინარეობს, მართალია, დიდი სიძნელეებით, ახალი ავღანური სახელმწიფოს შექმნის პროცესი. საერთაშორისო უსაფრთხოების პრობლემათა ჩამონათვალში საერთაშორისო ტერორიზმმა უმნიშვნელოვანესი ადგილი დაიკავა. უნდა აღინიშნოს, რომ ცივი ომის დასრულების შემდეგ აშშ-ის ხელმძღვანელობა ყოველთვის აღნიშნავდა საერთაშორისო ტერორიზმის მზარდ საშიშროებას. ბევრს ეს გაფრთხილება გაზვიადებული და არარეალური ეჩვენებოდა, თუმცა 11 სექტემბერმა ამ შეხედულებების სისწორე აჩვენა. აშშ-ში ტრადიცულად არსებობს დაპირისპირება ე.წ იზოლაციონისტებსა და იმ ხალხს შორის, რომლებსაც მიაჩნიათ, რომ აშშ-მა საკუთარი ეროვნული უსაფრთხოებისთვის გლობალურ დონეზე უნდა იზრუნოს და აქტიურად იმოქმედოს საერთაშორისო ასპარეზზე. 11 სექტემბრის მოვლენებმა კიდევ ერთხელ დაგვანახა, რომ აშშ, ჭემარიტად გლობალური ძალისა და ავტორიტეტის მქონე სახელმწიფო, არ შეიძლება პროვინციული იზოლაციონიზმის შეხედულებებით ხელმძღვანელობდეს. შეერთებული შტატები წარმოადგენს მსოფლიოში ერთადერთ სუპერ-სახელმწიფოს და მას ევალება საერთაშორისო წესრიგის დამყარება. სხვა სახელმწიფოებს უბრალოდ ამის შესაძლებლობა არ გააჩნიათ. უახლოესმა მოვლენებმა განსაკუთრებით გააძლიერა აშშ-ის ინტერესი ცენტრალურ ევრაზიის მიმართ. ავღანეთი თავისთავად აშშ-ის ინტერესთა ცენტრში მოექცა. შეერთებული შტატები უდიდეს მნიშნველობას ანიჭებს პაკისტანსაც. ცენტრალური აზიის სახელმწიფოების მიმართ აშშ-ის ინტერესი ერთგვარად „გაცივდა 2000-2001 წლებში, რასაც რუსეთის მიერ რეგიონში საკუთარი გავლენის გაძლიერების მცდელობითაც იყო გამოწვეული, მაგრამ სექტემბრის მოვლენებმა და ავღანეთში ანტიტერორისტულმა ოპერაციამ ერთბაშად შეცვალა სტრატეგიული ბალანსი ცენტრალურ აზიაში, და რეგიონის ქვეყნების უმრავლესობა, განსაკუთრებით კი უზბეკეთი, აშშ-ის მოკავშირეთა წრეს მოექცა. არც ყაზახეთი, რომელიც ესაზრვრება რუსეთს და რომლის მოსახლეობის თითქმის ერთი მესამედი რუსულენოვანია არ დარჩა განზე და აშშ-ს აქტიური დახმარება შესთავაზა. ნუ დაგვავიწყდება, რომ ყაზახეთი უახლოეს 10 წლის განმავლობაში მსოფლიოს ნავთობისმომმარაგებელ ქვეყანათა პირველ ხუთეულში არის მოხვედრილი. რუსეთის რეაქცია აშშ-ის ცენტრალურ აზიაში გამოჩენასთან დაკავშირებით ბევრისთვის მოულოდნელი იყო. უნდა, ითქვას, რომ ეს იყო ის იშვიათი შემთხვევა, როდესაც რუსეთმა არა „ნულოვანჯამიანი“, არამედ რაციონალური, გაწონასწორებული მიდგომა დააფიქსირა და ცენტრალურ აზიაში აშშ-ის გამოჩენა მშვიდად მიიღო. კავკასიაში აშშ-ის გააქტიურება დაკავშირებულია მთლიანად ევრაზიული პოლიტიკის გააქტიურებასთან. თუმცა ევრაზიაში რუსეთი არ შეეგუა და არ ეგუება მშვიდად აშშ-ის გავლენის ზრდა. ეს გასაგებიცაა, რადგან კასპიის ზღვის ენერგორესურსების გატანა საქართველოს გარეშე დასავლეთში მხოლოდ რუსეთისა და ირანის მეშვეობით შეიძლება მოხდეს, ხოლო თუ კი საქართველოში რუსეთი მოახერხებს ამ პროგრამის ჩაშლას, მაშინ აშშ-ის კონტროლი ცენტრალურ აზიაზე მნიშვნელობას დაკარგავს. რუსეთის მთავარი მიზანი არის, დაანახოს ყველას საქართველოს არასტაბილურობა და შესაბამისად, მიზანშეუწონლობა და წამგებიანობა, განხორციელდეს ამ ქვეყნის გავლით დიდი საერთაშორისო ენერგოპროექტები. როგორც ზემოთ ავღნიშნე, აშშ-ის ქართული პოლიტიკა არის იმ დიდი პოლიტიკის ნაწილი, რომელსაც იგი აწარმოებს ცენტრალურ აზიაში. მას ამ პოლიტიკის გასატარებლად ესაჭიროება საქართველოში პროდასავლური ხელისუფლების არსებობა. შეერთებული შტატები ყოველთვის აკრიტიკებდნენ, საქართველოს ადამიანის უფლებების დარღვევასა და არჩევნების გაყალბებაში. შესაბამისად, აშშ-ის ყოველთვის შეეძლო გაკრიტიკებინა პრეზიდენტ ედუარდ შევარდნაძის ხელისუფლება. 2003 წლის 23 ნოემბერს საქართველოში განხორციელებულმა ვარდების რევოლუციამ, რომელიც დასრულდა პრეზიდენტ ედუარდ შევარდნაძის გადადგომით, მხარი დაუჭირა შეერთებული შტატების პრეზიდენტმა. 2003 წლიდან ახალი ეტაპი იწყება ქართულ-ამერიკულ ურთიერთობებში. იმისთვის, რომ ქვეყანა უფრო სტაბილური გახდეს და დაცული იყოს თავისი ჩრდილოელი მეზობლისგან, აშშ-ის ადმინისტრაცია ყველაფერს აკეთებს, რათAსაქართველო ნატო-ში გაწევრიანდეს. ვფიქრობ არსებობს რამდენიმე ფაქტორი, რომელთაც შეუძლიათ გამოიწვიონ აშშ-რუსეთის დაპირიპირება საქართველოში, მიმდინარე პოლიტიკური და გეოპოლიტიკური პროცესების ფონზე: 1) აშშ-ს სურს კასპიის ზღვის ენერგომატარებლების ხელში ჩაგდება და მისი ტრანსპორტირება დასავლეთით, რაც რუსულ ინტერესს ეწინააღმდება. რუსეთის მიზანია - ჰქონდეს მონოპოლური უფლება ენერგრორესურსების ტრანსპორტირებაზე. 2) აშშ-ის ინტერესებშია, რომ რეგიონში არსებული სახელმწიფოები იყვნენ ეკონომიკურად დამოუკიდებელნი. რუსეთს კი სურს, რომ კავკასია და ცენტრალური აზია, დამოკიდებულნი იყვნენ რუსეთზე. 3) აშშ-ის გეოპოლიტიკური ამოცანაა “ჰართლენდის“ სახელმწიფოს გარშემო ანაკონდისეული რკალის შეკვრა და ამ გზით რუსეთს გაფართოვების არ დაშვება. 4) ირანისა და რუსეთის დაახლოების არდაშვება, განსაკუთრებით კი უახლოეს დროში (ირანული ბირთულ პროექტი ამის კარგი მაგალითია). ირანი აშშ-თვის წარმოადგნეს დიდ თავის ტკივილს, ამიტომაც მას სჭირდება კონტროლის დამყარება კავკასიაზე.

აბა ბიბლია სულიწმინდის კარნახით არის დაწერილიო? სულიწმინდამ არ იცოდა ეს ამბავი?

კოლუმბიის უნივერსიტეტის პროფესორმა ჯონ მაკინდერმა შემოიღო „მსოფლიო კუნძულის “- ჭორლდ Iსლანდ - კონცეფცია, რომელმაც მოიცვა გაერთიანებული კონტინენტები, ევრაზია და აფრიკა და ასევე ოკეანეები, რომლებიც ამ კონტინენტებს გარს არტყია . ასევე აქ იყვნენ მათი სატელიტები: იაპონია, დიდი ბრიტანეთი, ჩრდილო და სამხრეთ ამერიკა და ავსტრალია. მაკინდერმა შემოიღო ასევე მეორე ცნება, ეს არის „ჰართლენდი“ (Hეარტლანდ), რომელიც წარმოადგენდა „მსოფლიო კუნძულის“ ცენტრს. „ჰართლენდი“ გარშემორტყმულია ორი ზონით: შიდა, კონტინენტური ზონით, რომელიც მოიცავს ევროპას, ხმელთაშუაზღვის აუზს, ახლო აღმოსავლეთს, ინდოეთს და ჩინეთს. ასევე მეორე ზონას, რომლშიც შედიან ზემოთ მოხსენიებული კუნძულები: დიდი ბრიტანეთი, ჩრდილო და სამხრეთ ამერიკა, ავსტრალია და იაპონია. ყველა დიდი ექსპანსიური ცივილიზაცია, მაკინდერის მიხედვით, აღმოცენდა „ჰართლენდის“ ზონაში, რომელსაც ყველაზე კარგი გეოგრაფიული მდგომარეობა აქვს იმისთვის, რომ ჩამოყალიბდეს დიდი ცივილიზაციები: ახლო აღმოსავლეთში, ევროპაში, ჩინეთში და ინდოეთში. მაკინდერის დასკვნის მიხედვით, იმ შემთხვევაში თუ „ჰართლენდში“ ჩამოყალიბებული სახელმწიფო იმორჩილებს ოკეანეს სანაპიროებს და გარე ზონას (სატელიტ კუნძულებს), მას უჩნდება შანსი აკონტროლოს მთელი მსოფლიო. მისი აზრით, პირველი მსოფლიო ომი გეოპოლიტიკური ფაქტორებით იყო გამოწვეული. 1919 წელს გამოცემულ წიგნში „დემოკრატიული იდეა და რეალობა“ მაკინდერმა ჩამოაყალიბა შემდეგი კონცეფცია: „ვინც მართავს აღმოსავლეთ ევროპას, ის მართავს „ჰართლენდს“ ვინც მართავს „ჰართლენდს“ - მართავს „მსოფლიო კუნძულს“. ვინც მართავს „მსოფლიო კუნძულს“ - ის მართავს მსოფლიოს“. მაკინდერის თეორიამ დიდი გავლენა მოიპოვა პირველი მსოფლიო ომის შემდეგი პერიოდის საერთაშორისო პოლიტიკაში. მშვიდობის გარანტი უნდა ყოფილიყო ცენტრალური და აღმოსავლეთ ევროპის ეკონომიკური და პოლიტიკური დაწინაურება, რის შედეგადაც გერმანიას და რუსეთს შორის არსებულ სივრცეზე უნდა შექმნილიყო დამოუკიდებელი და დემოკრატიული სახელმწიფოები, რომლებიც ითამაშებდნენ ბუფერის როლს გერმანიასა და რუსეთს შორის. ამ ქვეყნების დამოუკიდებლობის გარანტი უნდა გამხდარიყო დასავლეთ ევროპის ქვეყნები. ამის შედეგად უამრავი ახალი სახელმწიფო ჩამოყალიბდა ბალტიის, ადრიატიკისა და შავი ზღვებს შორის. როგორც შემდგომ სეშეკ მოჩულსკი აღნიშნავს თავის ნაშრომში „გეოპოლიტიკა - ძალა დროსა და სივრცეში“ (1999), მაკინდერის თეორიამ საფუძველი დაუდო ნატოს შექმნას და ასევე ბრეჟნევის დოქტრინას (“ინდოეთის ოკეანისკენ გაჭრა”). მაკინდერის მოსაზრებით, „ჰართლენდი“ მოიცავდა რუსეთი იმპერიის მნიშნელოვან ტერიტორიას და მას ესაზღვრებოდა მთელი რიგი საზღვაო სახელმწიფოები. იმის გამო, რომ „ჰართლენდი“მდიდარი იყო ბუნებრივი რესურსებით, მასზე კონტროლის დამყარებას დიდი მნიშვნელობა ენიჭებოდა. ზღვისპირა სახელმწფიოების ამოცანა უნდა ყოფილიყო, შეექმნათ რკალი „ჰართლენდში“ აღმოცენებულ იმპერიისათვის, ანუ რუსეთისთვის, რათა ის ვერ გასულიყო ზღვაზე, წინააღმდეგ შემთხვევაში, ის მსოფლიოზე ბატონობას მოიპოვებდა. მაკინდერს მიაჩნდა, რომ ფლოტის მნიშვნელობა, ნელ-ნელა კლებულობდა, ამის საპირისპიროდ იზრდებოდა რკინიგზის მნიშვნელობა, რომლის საშუალებითაც კონტინეტური სახელმწიფოებს უპირატესობას მოიპოვებდნენ საზღვაო სახელმწიფოებზე. ამიტომ ბრიტანეთისთვის აუცილებელი იყო, რაც შეიძლება მეტი კონტინენტური ქვეყანა გაეხადა თავის მოკავშირედ. მოგვიანებით, 1919 წელს, მან გადახედა „ჰართლენდის“ როლს და განაცხადა, რომ სწორედ აღმოსავლეთ ევროპის გამო დაიწყებოდა საზღვაო სახელმწიფოებსა და კონტინენტურ სახელმწიფოებს შორის ან დიდი კონფლიქტი (რაც გამართლდა, პოლონეთის გამო დაიწყო მეორე მსოფლიო ომი), ან დიდი თანამშრომლობა. 1943 წელს დაწერილ წიგნში „დედამიწის სიმრგვალე და მშვიდობის მოპოვება“ მაკინდერი აღნიშნავდა, რომ საბჭოთა კავშირმა „ჰართლენდზე“, ისევე როგორც ციმბირზე, სრული კონტროლი მოიპოვა. Aმის შემდეგ მას შეეძლო თავისი კონტროლის ქვეშ მოექცია საზღვაო სახელმწიფოებზი. იმისთვის, რომ ეს აცილებული ყოფილიყო, აუცილებელი იყო მისი აზრით, შექმნილიყო ჩრდილო ატლანტიკური სივრცე, რომელშიც ის მოიაზრებდა ჩრდილო ამერიკასა და დასავლეთ ევროპას. სწორედ ჩრდილო ატლანტიკური სივრცის და „ჰართლენდის“ სახელმწიფოს შორის მშვიდობიანი ურთიერთობები, უნდა გამხდარიყო მსოფლიოში სტაბილურობის საფუძველი. მომავალში მოხდა „ჰართლენდის“ როლის რევიზია. ეს გააკეთა ამერიკელმა გეოპოლიტიკოსმა ნიქსონ ჯონ სპაიკმენმა. მან გადაჭარბებულად მიიჩნია მაკინდერის თეორია „ჰართლენდის“ შესახებ. მას არ მიაჩნდა მართებულად ის დებულება, რომ „ჰართლენდზე“ კონტროლი ნიშნავს მსოფლიოზე კონტროლს. მან შემოიღო „რიმლენდის (ღიმლანდ)“ ცნება, რომელიც მოიცავდა „ჰართლენდის“ დასავლეთ, სამხრეთ და აღმოსავლეთ ტერიტორიებს. მისი აზრით სწორედ „რიმლენდის“ ტერიტორიაზე უნდა განევრცო აშშ-ს თავისი გავლენა და შეეზღუდა „ჰართლენდის“ სახელმწიფო ანუ საბჭოთა კავშირი. „ცივი ომის“ პერიოდში სპაიკმენის თეორიამ ამერიკულ პოლიტიკურ წრეებში ჰპოვა დიდი გავლენა. სწორედ მისი თეორიის შესაბამისად, ამერიკამ შექმნა უამრავი სამხედრო ბლოკი, როგორებიცაა ნატო, სენტო, სეატო. რომელებიც „ჰართლენდის“ ირგვლივ იყო მობილიზებული. კონვერტ.გე-დან გადავიტანე ჩემი ძველის-ძველი ესე-სავით მოძიებული თეორიები და თუ ხარვეზიანია, ბოდიშ სგიხდით, რადგან კონვერტ.გე-საც აქვს ნაკლოვანებები ჩემი აზრით Dრესაც ანაკონდისებური პოლიტიკას აწვება აშშ-ი რუსეთთან დაკავშირებით და არ მესმის, თუ რატომ არის ამერიკის გამარჯვება ამ გეგმის განუხორციელებლობა..

რატომ არის დედამიწა ბრტყელი ბიბლიის მიხედვით?

ეს არის რუსული ვერსია, რომელსაც საშინლად არ ვენდობი... და ამერიკის პრაგმატულ ინტერესებს ვერ ვხედავ, მხოლოდ თეორიულს, ხოლო რუსეთის მხრიდან კი პრაგმატულ ინტერესებს ვხედავ.. არ ჩანს ეს არაფერში, პირიქით. ამ ომმა გვაჩვენა რომ ამერიკის პოლიტიკამ კავკასიაში ამ ეტაპზე კრახი განიცადა.. და ეს ომი იმიტომ იყო საჭირო, რომ ამერიკა ამ რეგიონში დამარცხებულიყო.. დღეს აშშ-ის ფულის მეტი, არანაირი ბერკეტი არ აქვს საქართველოში, ხოლო ფულს ისინი რეალურად აძლევენ კგბ-შნიკ ქართველ პოლიტიკოსებს, რაც სრული დეგენერატიზმია.. კაროჩე ამერიკა თუ არ გააქტიურდა, საბოლოოდ დაერხევა საქართველოში.. მაგრამ მესმის ამერიკელების, ვერ დაუჭერს არსებულ ოპოზიციას მხარს, რადგან ისინიც კგბ-შDნიკები არიან, ამიტომ ამ ეტაპზე არ იცის რა ქნას და სტატუქ-ქვოს ინარჩუნებს..

არ ხარ მართალი... პატრიოტები არ არიან, ესენი არიან კოლაბორაციონისტები.. და აქ განათლება არაფერ შუაშია. როცა ფულს გიხდიან ის უნდა ილაპარაკო, რასაც გიბრძანებენ..

ეხლა ვაკვირდები, რაღაც შეთანხმებულად მოქმედებენსავით ისინი და ამიტომ ჩანან უფრო.. ერთბაშად 20 იუზერი რომ შემოვა და მოღალატის იარლიყს აგარტყავს, ზოგიერთები ზადნავს ხოლმე.. არ უნდა დაზადმო და იქით მიაჩმორო, უთხრა რომ ისინი არიან კგბ-შნიკები.. ოპო-იუზერებს სჭირდებათ უფრო მეტი ორგანიზებულობა, რათა ამ მანაქნაქს თავის პროპაგანდა არ გაატანინო..

ბოროტება არის სიკეთის ნაკლებობა - ქრისტიანული თეოლოგია.. რაც შეეხება შეკითხვებს, ვერ ქაჩავს... სერიოზული შეკითხვები შეიძლებოდა, უფრო ჩამჭრელი..