Search the Community

[*]ძველი სემიტების (ქანაანურ, ფინიკიურ, აქადურ და შუმერულ) მითოლოგიაში არსებობდნენ ბნელი ღვთაებები, სექსის და მაგიის ალისფერი ღვთაებები, რომლებსაც უყვარდათ ადამიანის სისხლი, ორგაზმი და ერქვათ - "ლილუ" იგივე "ლილიმ". აქედან მოდის დემონესა ლილიტის სახელიც. "ლილ" ნიშნავს ჰაერს, ხოლო "ლაილ" იგივე "ლეილ" ნიშნავს - ღამეს ან ღამის დეიმონს. ბევრს დღემდე ეგონა, რომ მხოლოდ ქალი "ლილუ" არსებობდნენ, მაგრამ ბოლო ხანებში გაირკვა, რომ ძველ სემიტურ თქმულებებში არსებობდნენ მამაკაცი "ლილუებიც". "ლილუ" შეიძლება იყოს მამრობითიც. ეს "ლილუ" ძლიერ ჰგვანან ინდუისტურ ბნელ ღმერთებს, რომლებიც კალის ლეგიონში (ბჰუტა-განა) შედიან და ეწოდებათ - "დაკა" (მამრობითის სქესის) და "დაკინი" (მდედრობითი). დაკა და დაკინი არიან ვნებიანი სულები და სვამენ ცხოველთა და ადამიანთა სისხლს. მათ ოდნავ ჰგვანან სუკუბები და ინკუბები, მაგრამ ეს მაინც არაა ერთი და იგივე. "ლილუ" იგივე "დაკა" და "დაკინი" პრაქტიკულად არიან ვამპირები ანუ "მათუშაილები". ასეთია ფაქტები. არის დევა-განა - ღმერთების ლეგიონი და არის ბჰუტა-განა - ბნელი დაიმონების და ელემენტალების ლეგიონი. "განა" სანსკრიტულად ნიშნავს ლეგიონს ან ჯგუფს. ერთი რამ ცხადია; ვამპირები (დაკინი) და სუკუბები ნათესავები არიან. ბევრ შიზოტერიკს ეს არ ესმის. [*]ტანტრა პირდაპირ გვეუბნება, რომ ფიზიკური სამყარო არის ილუზია. ჩვენ არასწორად ვუყურებთ სამყაროს. სამყარო ესაა შაკტი (ენერგია). ის რაც ჩვენ გვგონია ფიზიკური ობიექტების ერთობლიობა, სინამდვილეში ესაა ენერგიების ინტეგრალი. ტანტრა გვეუბნება რომ არ არსებობენ მშობლები და შვილები. მას ბევრი ვერ ხვდება მიჯაჭვულობის გამო. ილუზიაზე არიან მიჯაჭვულნი. ადამიანის ვიჯნანა (ცნობიერება) განიცდის რეინკარნაციას (სანსარა) და გადადის ერთი სხეულიდან მეორეში, უსაწყისოდ და უსასრულოდ. ასე, რომ "ტრადიციული ოჯახის" მატერიალისტური კონცეფცია სრული აბსურდია. რა აზრი აქვს კარმულ მიჯაჭვულობას, თუ მოკვდები და შემდეგ ცხოვრებაში საკუთარი შვილის შვილი ან ცოლი გახდები? ან საერთოდაც შეიძლება ძაღლად ან მცენარედ მოევლინო ქვეყნიერებას. რაღა აზრია უმეცრებაში? გამიგია ასეთი რეპლიკა: "ჩემ ქალიშვილს არ გაეკარო!", რას ნიშნავს "ჩემს"? უმეცარი ფიქრობს მხოლოდ ასე. ჩვენი შვილები არ არიან შვილები და მშობლები არ არიან მშობლები. ეს ყველაფერი მხოლოდ კარმაა და სხვა არაფერი. ჩვენ ყველანი შივას და შაკტის შვილები ვართ. ყველა არსება შივას და შაკტის ემანაცია და მანიფესტაციაა. კარმული მშობლები არაფერი არაა. რეალური მამა ესაა შივა, ხოლო დედა - შაკტი. ასე რომ აწიეთ თავი მაღლა, დადექით ორ ფეხზე და დაინახეთ ზეციური მამა და ზეციური დედა. შეიგნეთ რომ მატერია ილუზორულია, ხოლო სული რეალური. შეიგნეთ, თქვენ არ ხართ ადამიანები! თქვენ ენერგიები ხართ! შივას ენერგიები!... სანსარას დოგმა საფუძველშივე ამსხვრევს "ტრადიციული ოჯახის" მატერიალისტურ იდეას. ეს ასეცაა საჭირო. და საერთოდ, ყველა და ყველაფერი არის შუნია-ატმანი - სიცარიელე სულიერი, უპიროვნო. უნდა გაიგოთ, რომ პიროვნული ეგო მირაჟია. ჩვენი ჭეშმარიტი სული უ პ ი რ ო ვ ნ ო ა!... [*]ატიშა - ინდოელი ტანტრიკი ბუდისტი იოგინი. ცხოვრობდა ახ.წ. 982-1054 წლებში. დაიბადა ბენგალიაში. ტიბეტში დაარსა ფილოსოფიური სკოლა "კადამ". ატიშა ასწავლიდა, რომ არსებობენ სამი ტიპის ადამიანები: 1) უმაღლესი ადამიანები - რომლებიც მიილტვიან გასხივოსნებისკენ, რათა დაეხმარონ სხვა ცოცხალ არსებებს, 2) საშუალო ადამიანები - რომლებიც მიილტვიან ეგოისტური ნირვანასკენ ანუ სურთ გასხივოსნება მხოლოდ საკუთარი თავისთვის და სხვებზე არ ფიქრობენ... და 3) უმდაბლესი ადამიანები - რომლებიც ჰგვანან ცხოველებს, არიან მატერიის მონები და მიჯაჭვულნი არიან სანსარაზე. ეძებენ ბედნიერებას სანსარაში და უარყოფენ დჰარმას. ატიშას ამ მოძღვრებას ეწოდება - "ლამრიმ". [*]აბრაამული რელიგიების მიმდევრებს და სხვა დუალისტებს საფუძველშივე არასწორად ესმით კოსმოგონიური პროცესების რაობა. ჯერ ერთი აბრაამული თეიზმი დაფუძნებულია პროტო-სემიტურ პოლითეიზმზე, კერძოდ კი სემიტური ღვთაება შალიმუს იგივე იამმუს კულტზე. შალიმუ იგივე იამმუ ესაა ძველი სემიტების უზენაესი დემიურგის, ქაოსიდან შობილი - ელ-იონის უმცროსი ძე. "შემოქმედების" აბრაამული და მაზდეანური დოგმატები აბსოლუტურად მცდარია, რადგანაც დაფუძნებულია დვაიტაზე (დუალიზმზე). ადვაიტას რელიგიურ ფილოსოფიაში ყველაფერი სხვაგვარადაა. ნეოპლატონიზმი, ქაშმირული შივაიზმი და გნოსტიციზმი ეფუძნებიან ადვაიტას და მათში "შემოქმედება" ანუ "კრეაცია" ჩანაცვლებულია "ემანაციის" და "რადიაციის" დოქტრინებით. ადვაიტაში ასევე არის პარინამა-ვადა (გარდასახვის დოქტრინა) და მაია-ვადა (ილუზიის დოქტრინა). დუალისტური მონოთეიზმის პრობლემა ისაა, რომ მასში მატერიალური ბუნება განიხილება როგორც რეალურად არსებული, ისევე როგორც პერსონალური "ღმერთი" (იშვარა). ნეოპლატონიზმი ამბობს ამას: თავდაპირველი ერთიანი სულიდან ემანაციურად (გამოდინებით) და რადიაციურად (გამოსხივებით) იშვა მსოფლიო გონი (ნუსი), მსოფლიო გონიდან იშვა ოდნავ უფრო არასუფთა და დამძიმებული - მსოფლიო საფშვინველი (ანიმა მუნდი), მსოფლიო საფშვინველიდან იშვა მატერიალური კოსმოსი. გნოსტიციზმი ამბობს ასე: თავდაპირველმა სულმა წარმოშვა ეონები, სულიერმა ეონებმა შეადგინეს სულიერი სისავსის სამყარო (პლერომა) სადაც არის ნათელი (ლუმენ). ნათლიდან იშვა კერასმოსი - ნათლისა და ბნელის ნარევი, სადაც გამეფდა ეონი ახამოტი, პლერომას 33-ე ეონის პისტის-სოფიას ასული (ემანაცია). ახამოტმა შვა ქაოსი და სკოტოსი და ანტი-ეონი იალდაბაოთი, მან კი 6 ბოროტი ეონი. მათ შვეს ფიზიკური კოსმოსი და ბნელეთი (კენომა და კალიგო ექსტერნა). ესაა უკვე მესამე სამყარო. ქაშმირულ შივაიზმში არის ასე: პარამაშივამ (უზენაესმა ცნობიერებამ) და პარამაშაკტიმ (უმაღლესმა ენერგიამ) ემანაციურად და რადიაციურად შვეს შივა-ტატვა და შაკტი-ტატვა, შემდეგ იშვა სადაშივა-ტატვა, სადაშივადან იშვარა-ტატვა, იშვარადან შუდჰა-ვიდია-ტატვა (სუფთა ცოდნა სულიერი). ესენია სულიერი რეალობა (შუდჰა-ტატვები). შუდჰა-ვიდიამ შვა მაია-ტატვა (შუდჰა-აშუდჰა-ტატვებიდან პირველი), მაიადან იშვა კაალა, კაალადან იშვა ნიიატი-ტატვა, ნიიატიდან იშვა კალაა-ტატვა, კალაამ შვა ვიდია-ტატვა, ვიდიამ შვა რაგა-ტატვა, რაგამ შვა პურუშა-ტატვა (პიროვნული მსოფლიო საფშვინველი). ესენია დაბალი კაუზალური სამყარო და ასტრალური რეალობა (შუდჰა-აშუდჰა-ტატვები). პურუშამ შვა პრაკრიტი-ტატვა (ქაოსის პირველმატერია), პრაკრიტიმ შვა ბუდჰი (ინტელექტი), ბუდჰიმ - ახამკარა (პიროვნული ეგო), ახამკარამ გამოასხივა მანასი (გონება), მანასმა გამოასხივა ჯანენდრიები (შემეცნების ორგანოები), შემდეგ გაცნდნენ კარმენდრიები (მოქმედების ორგანოები), შემდეგ გაჩნდა 5 ტანმატრა ანუ პირველსტიქიები, რომლებმაც წარმოშვეს ხუთი ფიზიკური ელემენტი: 1) აკაშა - სივრცე, 2) ჰაერი 3) ცეცხლი 4) წყალი და ბოლოს იშვა 5) მიწა (პრიტჰვი). ყველა და ყველაფერი წარმოიშვა ემანაციურად (გამოდინებით) და რადიაციურად (გამოსხივებით) და არა ისე როგორც მონოთეისტებს ჰგონიათ. დემიურგის აბრაამული და ზოროასტრიული იდეა აბსურდია. [*]ინდუისტურ ადვაიტა ვედანტასა და ბუდისტურ სკოლებს შორის დავა საუკუნეებია გრძელდება, მაგრამ მოდით ჯერ გავიაზროთ: ინდუიზმიც, ჯაინიზმიც და ბუდიზმიც ამტკიცებენ, რომ მათი რელიგია უსაწყისოა და მუდამ არსებობდა, დაახლოებით იგივეს ამტკიცებენ აბრაამული რელიგიებიც და ჩინური რელიგიებიც. თუმცა აბრაამიზმს და ჯაინიზმს, ასევე ჩინურ ტრადიციას მე არ შევეხები, რადგან უინტერესოა. ყურადღება გავამახვილოთ ინდუიზმზე და ბუდიზმზე: ისტორიული გაგებით ვედური ტრადიცია უფრო ძველია, ვიდრე ბუდიზმი. ამასთან, ბუდისტებმა დაიწყეს ინდუისტური ლეგენდების დამახინჯება. ინდუიზმში არის სამი ფუნდამენტური დოქტრინა: 1. ტრიმურტი [ბრაჰმა-ვიშნუ-შივა] - რომელიც განასახიერებს ყოფიერების სამ მოდუსს: 1. ემანაციას, 2. არსებობას და 3. სიკვდილს, ასევე 2. ტრიდევი - ტრიმურტის ქალური ვერსია და 3. ატმან-ბრაჰმანი - მარადიული უპიროვნო ზესული, უპიროვნო ღმერთი, აბსოლუტური ცნობიერება-ენერგია, უმაღლესი მე. ბუდისტებმა დაამახინჯეს ინდუისტური დოგმატები. თჰერავადას ანუ ჰინაიანას ბუდიზმში ეს სამი დოქტრინა საერთოდ უარყოფილია. მაჰაიანას ორ სკოლაში: 1. შუნიავადაში და 2. ვიჯნანავადაში, ნაწილობრივ აღიარებულია ატმან-ბრაჰმანი, მაგრამ დამახინჯებულად. მაჰაიანელებს ჯიუტად არ სურთ იმის აღიარება, რომ მათი შუნია [ტონგპანი] და ალაია-ვიჯნანა [კიუნ ჯი] არის იგივე რაც ატმან-ბრაჰმანი. ვაჯრაიანას ბუდიზმი ესაა შივაიტური და შაკტისტური ტანტრიზმის დამახინჯებული ფორმა. ვაჯრაიანა უფრო ახლოსაა ადვაიტა ვედანტასთან და კლასიკურ ტანტრასთან, მაგრამ ტრიმურტის და ტრიდევის მაინც არ აღიარებს. აქ უკვე არის სვამბჰავიკა-კაი - ადი-ბუდას თვითმყოფი ანუ თვითარსი სხეული და დჰარმა-დჰატუ - აბსოლუტური სუბსტანცია, ბუდას ჭეშმარიტი ბუნება, ესაა უნივერსუმის ჭეშმარიტი არსი და უსასრულო დჰარმების ინტეგრალი. ძოგჩენში აბსოლუტს ეწოდება - რიგპა, რაც სანსკრიტზე ითქმის როგორც - ვიდია ანუ ცოდნა. ესაა სუფთა ცოდნა, სუფთა არსი, სუფთა ბუნება და სუფთა ენერგია. მიუხედავად ამისა ბუდისტებს მაინც არ სურთ ტრიმურტის და ტრიდევის აღიარება და აღიარება იმისა, რომ ინდუისტური ატმან-ბრაჰმანი და ბუდისტური შუნია იგივე რიგპა, ერთი და იგივეა. სიცარიელე ანუ შუნია არის ინდუიზმში, მაგალითად ტეჯაბინდუ უპანიშადაში და დევიკალოტარა აგამაში. ბუდისტურ მაჰაპარინირვანა-სუტრაში ცალყბად აღიარებულია ატმან-ბრაჰმანი. ბუდისტურ ტანტრაში ყველა ბუდა, ბოდჰისატვა, არჰატი, იიდამი, დაკინი, დჰარმაპალა და დევა ითვლება ადი-ბუდას ემანაციად. არის სამი ადი-ბუდა: 1. სამანტაბჰადრა 2. ვაჯრადჰარა და 3. დჰარმატა. არის ასევე 5 დჰიანა-ბუდა, რომელთაგან ცენტრალურია - მაჰავაიროჩანა. სხვა ოთხი დჰიანა-ბუდაა: აკშობჰია, რატნასამბჰავა, ამიტაბჰა და ამოგჰასიდჰი. აღსანიშნავია, რომ მაჰაიანა გაჩნდა ახ.წ. 300-იან წლებში ანუ მეოთხე საუკუნეში, ვაჯრაიანა და ძოგჩენი კი უფრო გვიან. არადა ბუდისტები ამტკიცებენ, რომ ეს ოთხი სკოლა არსებობდა თავიდანვე. საბოლოო ჯამში შექმნილია რთული ვითარება, გაუგებრობა. ბუდიზმი ამტკიცებს რომ ყველა არსებაში არის ე.წ. "ტატჰაგატა-გარბჰა" ანუ ბუდას ბუნება, მაგრამ განა ეს იმპერსონალური ატმანი არაა? ცხადია ერთი რამ: თვით ბუდა შაკიამუნი არის დამნაშავე რთული ვითარების შექმნაში, ისევე როგორც მის შემდეგ მცხოვრები ბერები, რომლებმაც კიდევ უფრო დაამახინჯეს ბუდა შაკიამუნის ისედაც დამახინჯებული დჰარმა. ბუდამ იქადაგა ჰინაიანა, მაჰაიანა და ვაჯრაიანა, მაგრამ ისე იქადაგა, რომ ყველა დააბნია. შაკიამუნიმ დააბნია ხალხი იმიტომ, რომ ან საერთოდ არ იძლეოდა პასუხს ზოგიერთ კითხვებზე ან იძლეოდა დამაბნეველ და რთულ პასუხებს. ცხადია ერთი: შაკიამუნი მალავდა უფრო მეტს, ვიდრე ამხელდა. უნდა გავიხსენოთ ასევე ისიც, რომ ინდუისტური ტანტრას მიხედვით, თვით ვიშნუც და შივაც კი მიმართავენ ხანდახან ეშმაკობას და ხრიკებს, რათა ზოგიერთი ადამიანები ჭეშმარიტ ტანტრა-დჰარმას დააშორონ. ეს იმიტომ ხდება, რომ პაშუები არ გაეკარონ კაულა დჰარმას. სასაცილოა ისიც, რომ ბუდიზმში ტრიმურტის ღმერთები ითვლებიან ბოდჰისატვა ავალოკიტეშვარას ავატარებად, ხოლო ავალოკიტეშვარა ძლიერ წააგავს ვიშნუ-ნარაიანას. [*]ჯაინიზმის მიხედვით სამყარო უსაწყისოა და უსასრულო. ყოფიერება იყოფა ციკლებად და ნახევარციკლებად. ამჟამინდელ ნახევარციკლში უკვე იყო 24 ტირტჰანკარა ანუ გასხივოსნებული ნეტარი სული, რომელთაგან ბოლო იყო ვარდჰამანა მაჰავირა მცხოვრები ძვ.წ. მეექვსე საუკუნეში. ამ ნეტარი სულების სახელებია: 1) რიშაბჰადევა 2) აჯიტანატჰა 3) სამბჰავანატჰა 4) აბჰინანდანა 5) სუმატინატჰა 6) პადმაპრაბჰა 7) სუპარშვანატჰა 8) ჩანდრაპრაბჰუ 9) პუშპადანტა 10) შიტალანატჰა 11) შრეიამსანატჰა 12) ვასუპუჯია 13) ვილამნატჰა 14) ანანტნატჰა 15) დჰარმანატჰა 16) შანტინატჰა 17) კუნტჰუნატჰა 18) არანატჰა 19) მალინატჰა 20) მუნისუვრატა 21) ნამინატჰა 22) ნემინატჰა 23) პარშვა და 24) მაჰავირა. შვეტამბარების მიხედვით მალინატჰა იყო ქალი, ხოლო დიგამბარები ამტკიცებენ რომ მალინატჰა იყო კაცი, რადგან მათი აზრით მხოლოდ კაცს შეუძლია გახდეს ჯინა და ტირტჰანკარა. ჯაინიზმის გახლეჩა დიგამბარებად და შვეტამბარებად მოხდა ახ.წ. 80 წელს. [*]ძვ.წ. 550 წელს ზოროასტრმა შექმნა მონოთეისტური რელიგია - ზოროასტრიზმი ე.ი. მაზდეანობა. მაზდეანობა არის ინდუიზმის და ბუდიზმის საპირისპირო იდეოლოგია. მაზდეანობა აბსოლუტურად უპირისპირდება და ეწინააღმდეგება ინდურ დჰარმულ რელიგიებს და მასში არაა პარაბრაჰმანის ადვაიტური კონცეფცია. მაზდეანობაში ნირგუნა ბრაჰმანი - უპიროვნო ღვთაება ატრიბუტების გარეშე, არ არსებობს. ინდუისტური დევები გამოცხადდნენ ბოროტ სულებად, ხოლო მათი მტრები - "ასურები" ე.ი. "აჰურები", გამოცხადდნენ კეთილ სულებად, რომელთა ლიდერიცაა - ასურა-მაზდა. ძვ.წ. 550 წლამდე ირანში დომინირებდა ინდუისტური სიდჰანტა ანუ მოგვების რელიგია, რომლის ქურუმებიც ეთაყვანებოდნენ დევებს, რომელთაგან მთავარი იყო - არიმანი. ანხრა-მაი-ნი ანუ აჰრიმანი ითვლებოდა ღვთაებად, ხოლო მისი ძმა - ასურა-მაზდა, მიჩნეული იყო ბოროტ სულად, ისევე როგორც მისი მსახურები. ზარატუსტრას რეფორმის შემდეგ ყველაფერი უკუღმა გადაბრუნდა და აიკრძალა მაგია. ყველაფერი უკუღმა დადგა და აჰრიმანი გამოცხადდა ბოროტ სულად. მაზდეანმა ქურუმებმა სათავე დაუდეს იუდაიზმს, ხოლო იუდაისტებმა გადააკეთეს ქანაანური, შუმერულ-აქადური და ფინიკიური რელიგიები და შექმნეს აბრაამული მონოთეიზმი. ეს გააკეთეს ეზდრამ და ნეემიამ. სხვათაშორის, აბრაამის რეალურობა მეცნიერულად არ დასტურდება. ერთადერთი წყარო, რომელიც გვამცნობს "ბიბლიურ პატრიარქებზე" ესაა ბიბლია, ხოლო ბიბლია სანდო არაა, რადგან ის დაფუძნებულია იუდაისტურ დოგმატებზე, რომელთა შემოქმედებმა დაამახინჯეს სემიტური პოლითეიზმი და სალიმის იგივე იამმუს გარდა ყველა სხვა ელოჰიმი უარჰყვეს. ეს იყო მაზდეანური ზეგავლენა. უეჭველად ეზდრა და ნეემია კავშირში იყვნენ ზარატუსტრასთან. ხუმრობა ხომ არაა? ზოროასტრმა ასურა ანუ ბოროტი სული შერაცხა "ერთადერთ ჭეშმარიტ შემოქმედ ღმერთად" და უარჰყო მაგიზმი და ადვაიტა-სიდჰანტა! [*]"ნაგები" ანუ გველეშაპი ღმერთები არიან ზე-ინტელექტუალური არსებები. ნაგები არიან ბრძენი და განსწავლული არსებები. ნაგებთან ჰქონდათ კონტაქტი ბუდა შაკიამუნის და მაჰასიდჰ ნაგარჯუნას, რომლებსაც გველებთან ერთად გამოსახავენ. ლამიები ელინიზმში იგივეა რაც ნაგები ინდუიზმში და ბუდიზმში. ნაგები ცხოვრობენ სამყაროში, რომელსაც ეწოდება ნაგა-ლოკა. ნაგებმა იციან ფიზიკა, მაგია და ალქიმია. ისინი შესანიშნავად ფლობენ ყველა მეცნიერებას და ფილოსოფიას. ბუდისტურ სუტრებში აღწერილია ნაგების და ბუდების საუბრები. ინდუისტურ ტექსტებში საუბარია ნაგებისა და დევების ურთიერთობებზე. გველი ესაა შივას სიმბოლო. ოფიტების გნოსტიკურ ქრისტიანობაში გველი ესაა ღვთაება ახამოტი ან თავად სულიწმინდა. ბარბელიოტებში გველი იყო უზენაესი ქალღმერთი ბარბელოსის სიმბოლო. ნაგებს გააჩნიათ სიდჰები ანუ მაგიური ძალები, რასაც არაბულად ჰქვია "სიჰრომ", ხოლო გერმანულ მითოლოგიაში "სეიდ". ნაგების ინტელექტის დონე ათასჯერ აღემატება ადამიანისას. ნაგებს შეუძლიათ ადამიანებზე გავლენის მოხდენა. ასე გვეუბნება დჰარმა. [*]ასმოდეუსი (იგივე აშმა-დევა) არაა "ბოროტი სული". ასმოდეუსის დემონიზაცია მოხდა ჯერ კიდევ ძველ ირანში, როცა ძვ.წ. 550 წელს დაემხო მიდიელთა დინასტია და ზარატუსტრას მიერ მოისპო მოგვების რელიგია - სიდჰანტა, რომლის მიმდევრებიც ეთაყვანებოდნენ ინდუისტურ დევებს ანუ დეივებს. აშმა-დევა იგივე ეშმა-დეივა იყო ღვთაება მოგვების რელიგიაში, ხოლო ზოროასტრიზმში გახდა ბოროტი სული ("დემონი"). ზოროასტრიზმიდან იუდაიზმში ძვ.წ. მეექვსე საუკუნეში გადავიდა დემონიზებული აშმა-დევა. იუდეველებიც ბოროტ სულად თვლიდნენ ასმოდეუსს ანუ ეშმა-დეივას. ზოგიერთი ეზოთერიკები ვარაუდობენ რომ არსებობს ქალი ასმოდეუსი და არის კაცი ასმოდეუსი. ზოგები ვარაუდობენ რომ ასმოდეუსს შეუძლია სქესის ცვლა. ზოგიერთნი თვლიან რომ ასმოდეუსი ესაა დემონური კლანის სახელი და რომ არიან ასმოდეუსებად წოდებული პრინცესები. "დეუს" ლათინურში და "ზეუს" ბერძნულში ნიშნავს ღმერთს. ეს კავშირშია სიტყვა ზევსთან. დეუსიდან მოდის სიტყვა "დიოს", რაც ნიშნავს "ღვთაებრივ უფალს". ირანული სიტყვა "ეშმა" ქართულში გადმოვიდა, როგორც ბოროტი და უწმინდური სულის ეპითეტი. "ეშმა-კი" ქართულში ესაა ბნელი სული. რეალურად ეშმა იყო ირანული ღვთაების სახელი. ხოლო სიტყვა "დემონი" ესაა იგივე "დაიმონი", რაც ელინიზმში ნიშნავს ღვთაებას. საუბარია ზევსსა და ადამიანებს შორის მდგარ შუალედურ არსებაზე. ასე რომ არც სიტყვა "დაიმონი", არც "ეშმა" და არც "დეივა" არ ნიშნავს "ბოროტ სულს". უბრალოდ ეზდრამ, ნეემიამ და ზარატუსტრამ ძვ.წ. მეექვსე და და მეხუთე საუკუნეებში, დეივები და დაიმონები გამოაცხადეს "ცრუ ღმერთებად" და "ბოროტ ძალებად". სულ ესაა. შუასაუკუნეების "დემონოლოგიაში" აბრაამულმა მარაზმმა თავის აბსურდულ აპოთეოზს მიაღწია. დღეისათვის აბრაამულ რელიგიებში ასმოდეუსის და სხვა "დემონების" ჭეშმარიტი არსი საერთოდ დაკარგულია. სხვათაშორის, დეივებს შორის არსებობს რთული იერარქია. [*]დემონესა ლილიტი იუდეური რელიგიური ტრადიციიდან, ესაა ადამაჰის ანუ პირველი მამაკაცის პირველი ცოლი. ლეგენდის მიხედვით არის ორი ლილიტი; უფროსი და უმცროსი. უფროსი იყო ადამაჰის ცოლი, მაგრამ ვეღარ გაუძლო მის სექსიზმს და გაექცა, რის შემდეგაც გახდა სამაელის ანუ სატანის ცოლი. საქმე იმაშია რომ სიტყვა ლილიტი მოდის სიტყვიდან "ლილ" რაც ნიშნავს ჰაერს და სიტყვიდან "ლაილ" რაც ნიშნავს ღამეს. ლილიტის ებრაული კონცეპტი თავიდან ბოლომდე დაფუძნებულია ძველ ქანაანურ და შუმერულ მითოლოგიაზე. ლილიტი ესაა შუმერული ლილუს, ლილიტუს და არდატ ლილის კომბინაცია. ეს სამი არსება არიან ძველი შუმერული ვამპირესები. ახლა მთავარი: სამივე აბრაამული რელიგია დაფუძნებულია ძველ სემიტურ პოლითეიზმზე. ბიბლიური "უფალი" ესაა ქანაანური უზენაესი ღმერთი ელის და დედაღმერთი აშერას შვილი. სამაელი ანუ სატანა ესაა მისი უფროსი ძმა - შაჰარი, რომელსაც ჰყავს ძე - ჰეილეილ ანუ მანათობელი (ლუციფეროსი). ელი და აშერა იგივეა რაც შუმერული აპსუ და ტიამატი. აპსუმ და ტიამატმა შვეს ლაჰმუ და ლაჰამუ, ანშარი და ქიშარი და ანუ და ანტუ. ანუმ და ანტუმ შვეს ენ-ლილი და ნინ-ლილი. ხვდებით? აქაც ნაწილაკი "ლილ"! ძველ ქალდეურ ოკულტიზმში არსებობენ მისტიკური არსებების (დემონესების) კლასი - "ლილიმ". "ლილიმ" ესენია მდედრი ვამპირები, რომელთაგანაც წარმოიშვა კიდეც ლილიტის სატანისტური კულტი და ებრაული ლეგენდები "ღამის დემონზე", რასაც აბრაამული ქრისტიანობა უარყოფს. ქრისტიანული მონოთეიზმი დაფუძნებულია იუდეიზმში და წარმოადგენს მის ადაპტირებულ ფორმას. თავისმხრივ იუდეიზმი წარმოადგენს ქანაანური და შუმერული რელიგიების ადაპტირებულ ვერსიას. მოკლედ: "ლილიმ" ესენია ბნელი ქალღმერთების მთელი კლასი სემიტური პოლითეიზმიდან. ლილ-იმ, მალაჰ-იმ, ელოჰ-იმ, ქერუბ-იმ, სერაფ-იმ, ოფან-იმ, ხაშმალ-იმ, არელ-იმ, ბენ-ელოჰ-იმ და იშ-იმ, ესენია ძველი სემიტური ღმერთები. კარგად დააკვირდით გრამატიკულ სუფიქსს. სუფიქსი აღნიშნავს მრავლობით რიცხვს. "lilim" ანუ "ლილიმ" ძველ სემიტურ მითოლოგიაში ერქვათ ბნელ ქალღმერთებს. აი საიდან მოდის ლილიტის კულტი. ქრისტიანული დემონოლოგია სრული სისულელეა, რადგანაც დაფუძნებულია იუდაიზმზე, რომელიც წარმოადგენს ფინიკიური, ქანაანური და აქადური პოლითეისტური რელიგიების გამრუდებას. იუდაიზმი ესაა სემიტური პოლითეიზმის ადაპტირებული გადაკეთებული ფორმა. ასე, რომ ლილიტის შესახებ ცნობები აბრაამულ რელიგიებში დამახინჯებულია. ლილიტი და სხვა ლილიმები, არიან ელის და აშერას ქალიშვილები. "ლილიმ" არაა "დემონი", ესაა ბნელი დაიმონი ანუ ნახევარღმერთი, ესაა ბნელი ღვთაება. არსებობენ ნათელი და ბნელი ღმერთები. "დაიმონ" ელინიზმში ნიშნავს ღვთაებას. დაიმონები ელინიზმში არიან შუამავალი ნახევარ-ღმერთები, რომლებიც დგანან უზენაეს სულებსა და ადამიანებს შორის. ლილიტი ესაა სემიტური პოლითეისტური ღვთაება. ცხადია მას მერე რაც იუდაისტებმა დაადგინეს მკაცრი მონოთეიზმი ანუ იაჰვეს კულტი, ყველა სხვა სემიტური ღვთაება გამოაცხადეს "დემონად" ანუ "შაიტანად", მათ შორის "ლილიმებიც". ლილიმები ისევე როგორც ელის და აშერას სხვა შვილები, ბაალი, შაჰარი, ჰეილეილი, დაგონი, აშტორეტი და ა.შ. მათ შორის თავად ელიც და აშერაც გამოაცხადეს "ბოროტ სულებად". ყველაზე აბსურდულია შუასაუკუნეების "დემონოლოგია". თუ გინდათ ჭეშმარიტება, შეისწავლეთ საწყისები... აბრაამული მონოთეიზმის ძველი სემიტური პოლითეისტური საწყისები. იაჰვე-ენლილ-ალლაჰი არის ღვთაებებიდან (ელოჰიმებიდან) ერთ-ერთი და არა ერთადერთი და "ჭეშმარიტი". მეცნიერული ანალიზი ბრმა რწმენაზე მაღლა დგას. [*]ეგვიპტური მითოლოგიის მიხედვით, კერძოდ კი ქალაქ ჰერმოპოლისის კოსმოგონიური მითის მიხედვით, თავდაპირველად იყო მხოლოდ ღმერთი ნუნი და ქალღმერთი ნაუნეტი (პირველყოფილი ოკეანე), მათგან იშვნენ ხუხი და ხაუხეტი (უსასრულო სივრცე), შემდეგ კუკი და კაუკეტი (უსასრულო ბნელეთი) და ბოლოს ამონი და ამონეტი (უსასრულო ცა და ჰაერი). მათ შვეს მზის უფალი რა და შემდეგ რამ შვა ყველაფერი სხვა. ბერძნული მითოლოგიის მიხედვით თავიდან იყო ქაოსი და სკოტოსი, შემდეგ იშვნენ გეა და ნიუკტა, შემდეგ ტარტაროსი და ერებუსი, ბოლოს ეროსი და ურანი. მათ შვეს ურანიდები, ურანიდებმა კრონიდები, ხოლო კრონიდებმა ოლიმპოელი ღმერთები. ელინური ზევსი ვედური ინდრას ანალოგიურია. ორივე ელვის უფალია და ორივე მთის წვერზე მდებარე ღმერთების სამეფოს მეფეა. ბერძნულ მითოსში მისტიკურ მთას ეწოდება ოლიმპო, ხოლო ვედურში მერუ. ურანოსი არის ცის უფალი. შუმერულ და აქადურ მითოლოგიაში მსგავსი სურათია: თავდაპირველად იყო აპსუ და მისი ცოლი ტიამატი, რომლებიც განასახიარებენ პირველყოფილი ქაოსის ოკეანეს, შემდეგ იშვნენ ლაჰმუ და ლაჰამუ, შემდეგ ანშარი და ქიშარი და ბოლოს ანუ და ანტუ - ცის უფალი და ცის დედოფალი. ანუმ და ანტუმ შვეს ენ-ლილი და ნინ-ლილი და ა.შ.შუმერულ-ბაბილონური მარდუქი წააგავს ინდრას და ზევსს. ახლა ყველაზე მთავარი: გნოსტიკური გაგებით ეს "ღმერთები" ბოროტი ეონები არიან ე.ი. ცრუღმერთები, შობილნი კენომაში (უმდაბლეს სამყაროში). ქაშმირული შივაიზმის გაგებით პირველყოფილი ქაოსის წ####ბი ესაა აშუდჰა-ტატვებიდან (არასუფთა ელემენტებიდან) ყველაზე პირველი. პირველი აშუდჰა-ტატვა ესაა პრაკრიტი ანუ ქაოსი. მისგან იშვა უმდაბლესი სამყარო. არის უფრო მაღალი რეალობები; შუდჰა-აშუდჰა-ტატვა (კერასმოსი) და შუდჰა-ტატვა (პლერომა). ბუდიზმში ამას შეესაბამება კამა-ლოკა. კამა-ლოკას უზენაესი "ღმერთია" მარა დევარაჯა - პარანიმიტრა-ვაშავარტინის ე.ი. მეექვსე ცის მეფე. ანუ მსურს ვთქვა, რომ პოლითეისტური რელიგიები და აბრაამული მონოთეიზმი, ეთაყვანებიან კამა-ლოკას უმდაბლეს სულებს (დევებს). მათთვის უცნობია სულიერი რეალობა. [*]ჰინდუქუშელთა პოლითეისტურ რელიგიებში სამყარო იყოფა სამ ნაწილად: 1) ურდეში - 7 ცისგან შემდგარი ზედა სამყარო 2) მიჩდეში - შუასამყარო (ადამიანთა) და 3) იურდეში - ქვედა სამყარო ე.ი. მიცვალებულთა სამყარო. ეს სამი სამყარო პირდაპირ ემთხვევა ბუდისტურ კამა-ლოკას ე.ი. ვნებების სამყაროს, რომელიც ასევე სამი ნაწილისგან შედგება და დასახლებულია უმდაბლესი ღვთაებებით. ნურისტანელი კაფირების უზენაესი "ღმერთი" იყო მარა იგივე იამრა. ის ითვლებოდა უზენაეს შემოქმედად. მან შექმნა ღმერთები და სამყარო. ბუდიზმში მარა ესაა კამა-ლოკას მეექვსე ცის - პარანიმიტრა-ვაშავარტინის მეფე და ბუდიზმის მტერი. მარა არის ხარბი და ბრიყვი. მარა და გნოსტიკური იალდაბაოთი ერთი და იგივეა. ის შეესაბამება ფინიკიურ ელს და შუმერულ აპსუს. ეზოთერულად ასეა. ტენგრიზმის მიხედვით ზედა სამყარო შედგება 13 ცისგან. ულგენი სახლობს მეცამეტე ცაზე. [*]ესაა ლალა იოგეშვარი [იოგეშვარი ლალეშვარი]. ცხოვრობდა 1320-1392 წლებში. იყო ერთდროულად შივაიტი ტანტრიკი და სუფისტი. ხშირად მოიხსენიებენ სუფისტურ და შივაიტურ ტექსტებში. იძულებით გაათხოვეს 12 წლის ასაკში. ქმარი საშინლად ექცეოდა. ქმრის ნათესავები სიძულვილით უყურებდნენ და აშიმშილებდნენ, ზოგჯერ ცემდნენ კიდეც. 24 წლის ასაკში დატოვა ოჯახი და გახდა ჰიმნოსოფისტი განდეგილი ასკეტი. დადიოდა შიშველი და ქადაგებდა შივას კულტს. იყო პოეტესა. თავის ლექსებში ადიდებდა შივას. დაიბადა შრინაგარასთან ახლოს. [*]არადუალიზმი ანუ პანთეისტური მონიზმი არის ყველა რელიგიაში. აბსოლუტური სულის იდეა არის ყველა რელიგიაში. ასე ამტკიცებენ თეოსოფები. მე მათ ვეთანხმები. აბსოლუტურ სულს აქვს ბევრი სახელი. აბსოლუტის იდეა ყველაზე განვითარებული არის კაბალაში, გნოსტიციზმში, ინდუიზმში, დაოსიზმში და ბუდიზმში. გნოსტიციზმში აბსოლუტურ სულს ეწოდება პროტო-პატორი ანუ "პირველმამა", ინდუისტურ ადვაიტა ვედანტაში და ადვაიტა ტანტრაში აბსოლუტს ეწოდება - პარა-ბრაჰმანი ან პარამა-შივა, დაოსიზმში აბსოლუტურ სულს ეწოდება - დაო, მაჰაიანას ბუდიზმში ითვლება რომ არსებობს სიცარიელის ე.ი. "შუნიას" 16 ფორმა. კაბალაში აბსოლუტი იყოფა ექვს ფორმად, ესენია: 1. ეინი - უსასრულობა 2. ეინ სოფი - უსასრულო არაფერი [უსასრულო არარაობა] და . ეინ სოფ აური - უსასრულო არაფრის სინათლე [უსასრულო სიცარიელის ნათელი], ესაა ნათელი საწყისები, ასევე არის სამი ბნელი ფორმა: 1. ტოჰუ - სიღრმე 2. ბოჰუ - ქაოსი და 3. ჰოშეჰ [ჰოშეკ] - აბსოლუტური წყვდიადი [აბსოლუტური უსასრულო ბნელეთი]. მაჰაიანას, ვაჯრაიანას და ძოგჩენის ბუდიზმში არის აბსოლუტის სამი კონცეფცია: 1. შუნია იგივე ტონგპანი - სიცარიელე 2. ალაია-ვიჯნანა იგივე კიუნ ჯი - თავდაპირველი აბსოლუტური ცნობიერება [ცნობიერება როგორც ყველაფრის საფუძველი], გამოუვლენელი არსი. 3. რიგპა იგივე ვიდია - სუფთა ცოდნა. რიგპას გააჩნია სამი თავდაპირველი სიბრძნე: 1. არსი 2. ბუნება [სვაბჰავატი] და 3. ენერგია [შაკტი]. ელინი ფილოსოფოსი ანაქსიმანდრე იონიელი აბსოლუტს უწოდებდა - აპეირონს. ახლა მთავარი: შუნია, ალაია-ვიჯნანა, ეინ სოფ აური, ჰოშეჰი, რიგპა, პარამა-შივა, დაო, აპეირონი და პარა-ბრაჰმანი, არის ერთი და იგივე. აბსოლუტი ესაა უსასრულო სიცარიელე, უსასრულო ენერგია და უსასრულო ცნობიერება. აბსოლუტი უპიროვნოა. აბსოლუტს არ გააჩნია პიროვნული მე. შუნია იგივე ბრაჰმანი ესაა უპიროვნო არსი. ეს უპიროვნო არსი სხვა არაფერია თუ არა უსასრულო არარაობა და აბსოლუტური ს ი ც ა რ ი ე ლ ე. ასე რომ კონფლიქტი ინდუისტ პანთეისტებსა და ბუდისტ პანთეისტებს შორის აბსურდულია. ძოგჩენი ესაა ანუტარა-იოგა-ტანტრას უმაღლესი ფორმა და ქადაგებს იგივეს, რასაც შივაიტური და შაკტისტური ადვაიტა-ტანტრა. არავითარი სხვაობა არაა ინდუისტურ პარაბრაჰმანსა და ბუდისტურ შუნიას შორის, რადგანაც ორივე არის უ პ ი რ ო ვ ნ ო ს ი ც ა რ ი ე ლ ე. ამასთან უნდა ითქვას, რომ შუნიას იდეა არის ინდუიზმშიც. გავიხსენოთ დევიკალოტარა აგამა და ტეჯაბინდუ უპანიშადა. ბრაჰმანი იგივე რიგპა ესაა აბსოლუტური ნეტარება [მაჰა-ბოდჰი-ნირვანა]. [*]ტაიიტირია უპანიშადას მიხედვით არსებობს მრავალი ტატვა ანუ ყოფიერების ელემენტი და ცნობიერების მრავალი დონე. არსებობენ სხვადასხვა არსებები, რომლებიც განვითარებით სხვადასხვა საფეხურზე იმყოფებიან. ეს საფეხურებია: 1. ჯაგად-ანანდა [ტურიატიტა] - პარამაშივა-ტატვა - პარამაშივა 2. ჩიდ-ანანდა - შივა-შაკტი-ტატვა - ა-კალები 3. მაჰანანდა - სადაშივა-ტატვა - მანტრამაჰეშვარები 4. ბრაჰმანანდა - იშვარა-ტატვა - მანტრეშვარები 5. პარანანდა - სადვიდია-ტატვა - მანტრეშვარები და ვიდეშვარები 6. ნირანანდა - სადვიდიას და მაიას შორის - ვიჯნანაკალები 7. ნიჯანანდა - კალაა-ტატვა [დედამიწა] - პრალაიაკალები და სა-კალები. სხვა დონეებია: 1. სუშუპტი - მაია-პრაკრიტი - პრალაიაკალები 2. სვაპნა - კალაა და ქვემოთ - სა-კალები 3. ჯაგრატ - კალაა და ქვემოთ - სა-კალები [*]ინდუისტური ტანტრას უმთავრესი დოქტრინაა - "საპტა-აჩარა". ეს ნიშნავს იმას, რომ მსოფლიო რელიგია იყოფა 7 საფეხურად 5 ბჰავად (პაშუ, პაშუ-ვირა, ვირა, ვირა-დივია და დივია). ვედაჩარა, ვაიშნავაჩარა

კოდი: მატერიალური სამყარო ილუზორულია

კოდი: კალი-იუგა და ადამიანური ცნობიერების დეგრადაცია

როდესაც ვამბობ რომ იოგა და ვედანტა მთელ კაცობრიობას ეკუთვნის, ბევრი უცოდინარი ხეპრე მიბრაზდება და მეტლიკინება: "იოგა და ეგეთები ეგ მხოლოდ ინდოეთის რელიგიური დოგმატებია და დანარჩენ მსოფლიოსთან არავითარი კავშირი არ აქვს". ასე იქცევიან ჩვეულებრივად ავეიდიკა-პაშუ იგივე მაჰა-პაშუ რომლებიც ქადაგებენ ჩარვაკა-ლოკაიატას ურჯულოებას. ზოგჯერ ასე ფიქრობენ აბრაამიტი მონოთეისტებიც. მინდა ვუთხრა ყველას; შტერებსაც და ჭკვიანებსაც, იოგა და ვედანტა ესაა სრულიად ადამიანური რასის კოსმიური სიბრძნე და ცოდნა. იოგა და ვედანტა ესაა ადამიანთა სულიერი საგანძური. რა შუაშია აქ ინდოეთი? უბრალოდ ინდოელებმა დანარჩენი ერებისგან განსხვავებით შეძლეს იოგას და ვედანტას შენახვა და განვითარება. სხვა ერებმა ინდოელებისგან განსხვავებით ატლანტიდის კატასტროფის შემდეგ დაკარგეს იოგა და ვედანტა, შესაძლოა არა მთლიანად, მაგრამ იოგას და ვედანტას ყველაზე სრულად შემონახვა შეძლეს ინდოელებმა. განსაკუთრებით კი აქცენტს ვაკეთებ ადვაიტა ვედანტაზე და ტანტრა იოგაზე. უნივერსალურ კოსმიურ ცოდნას საზღვრები არ გააჩნია. უნივერსალური ცოდნა მთელ სამყაროშია განფენილი. იოგა და ვედანტა მხოლოდ ინდოელებს არ ეკუთვნით. მეორეც ის რომ ევროპელები სულ სხვა გზით წავიდნენ სულაც არ ნიშნავს იმას, რომ მათი "გზა" სწორია. ევროპაში მისტიკური შემეცნება და ღმერთის იდეა მოკვდა, ამერიკაში მით უმეტეს, ხოლო აზიამ დაიცვა ძველი, უფრო ზუსტად მარადიული ცოდნა, მარადიული ჭეშმარიტება. კოსმიურმა სიბრძნემ გეოგრაფია არ იცის. დედამიწა ანუ ბჰუმანდალა შეიქმნა იმ არსებების მიერ, რომლებმაც ადამიანებს გადასცეს იოგა და ვედანტა. ბრაჰმანის ცოდნა არსებობს ყველა რელიგიაში. ის ცოდნა რაც იოგაში და ვედანტაშია ეხება მთელ სამყაროს. ყველაფერს რომ თავი დავანებოთ, ჯერ ერთი ევროპასა და ამერიკაში არიან ინდუისტები და ბუდისტები და მეორეც; რატომ არ უნდა მიიღოს ევროპამ და ამერიკამ "ინდური სიბრძნე"? რა ჰგონიათ თავი ევროპელებს და ამერიკელებს? ხისთავიან ურჯულო მატერიალისტებს თავი ღმერთები ჰგონიათ? აბრაამულ მონოთეისტებზე ხომ საერთოდ ლაპარაკიც ზედმეტია, მათი ბრიყვული ეგზოთერიზმი უკვე ყოველგვარ ზღვარს სცილდება. რა უნდა ვთქვა? ახლა დგას კალი-იუგა. მიხვდით აწი. საქმე იმაშია, რომ ათეისტურ "მეცნიერებას" და ეზოთერულ პარამეცნიერებას რადიკალურად განსხვავებული მიდგომები აქვთ. ათეისტური უარყოფს მისტიკურ რეალობას ანუ სულიერ ძალებს, ხოლო ეზოთერული აღიარებს. ათეისტური მეცნიერება ამბობს რომ მუდმივად კითხვები უნდა ვსვათ და არ მივიღოთ მისტიკა. ათეიზმის პოზიციაა მისტიკის უარყოფა და მუდმივად კითხვების დასმა და ამით უსასრულო "ევოლუცია". ათეიზმისთვის არ არსებობს მარადიული ჭეშმარიტება ზეციდან მონაბერი. ეზოთერიკა პირიქით, არ სვამს ზედმეტ კითხვებს და არათუ აღიარებს და იღებს მისტიკას, არამედ გვთავაზობს მზამზარეულ და გამზადებულ რეცეპტს მარადიული ზეცით მონაბერი ჭეშმარიტებისა. არის მისტიკური დოგმა და შენ ის უნდა შეიცნო. მორჩა, სხვა არაფერი გევალება. თავისუფლება არ არსებობს. ყველაფერს მართავს იშვარა ანუ უფალი და კარმული კანონი. ადამიანის მიზანია ზემიწიერი ზეადამიანური ზეციური ჭეშმარიტების შეცნობა. ამიტომაც რომ დაუწყო ლაპარაკი მორწმუნე ინდუისტს "განმანათლებლობის" ეპოქაზე, "რენესანსზე", ბიბლიაზე და დარვინზე, ის პირში გეტყვის რომ ეგ ყველაფერი არის კალი-იუგაში გაჩენილი "ასურა-დჰარმა", "ადჰარმა" და ნასტიკა" ანუ ერესი, გადახვევა ჭეშმარიტებიდან. ინდუისტისთვის არსებობს მხოლოდ "სანატანა დჰარმა" ანუ მარადიული ჭეშმარიტება მოცემული ტრიმურტის მიერ. სხვა ინდუსს არ ანაღვლებს. კანტიც და თომა აქვინელიც, დარვინიც და დოსტოევსკიც, ინდუსის თვალში არის ნასტიკა-ერესი. დღეს რელიგიის ფილოსოფიის სემინარზე მოხსენება წავიკითხე გნოსტიციზმზე, 10 მსმენელიდან 3 სიცილით კვდებოდა... მე მგონი უკვე მიხვდით რაში იყო საქმე. ასე ვფიქრობ რომ ის ვინც სერიოზულ ეზოთერულ საკითხზე იჯღანება და იცინის, ფსიქიურად ჯანმრთელი ვერ უნდა იყოს. პრინციპში ძალიან კარგად ვიცი რა ჰქონდათ თავში იმ სამს. რა არის სასაცილო ეზოთერულ ფილოსოფიაში? ცხადია ეს იყო დაცინვა, ისიც გასაგებია რომ ასეთი ადამიანები უთავო იდიოტები და ხეპრეები არიან, რომლებსაც ბინძური გენეტიკა აქვთ. აბა ბინძური გენეტიკის მქონე ცინიკოსმა რა უნდა გაიგოს? ცხადია არაფერი... რა მაგარი ხისთავიანი შოვინისტები არიან ასეთები... ესაა თავისებური ამპარტავნება, რადგანაც შეუძლებელია დასცინო ვიღაცას, თუ საკუთარი თავი მასზე მაღლა მდგომი არ გგონია. ესაა ამპარტავანი უვიცის პოზიცია. გულახდილად გეტყვით მომენტებში მიჩნდება სურვილი ეს ხეპრეები ძვლებში დავამტვრიო და ორგანოები სათითაოდ დავაძრო, სამწუხაროდ სსკ ამას კრძალავს. სიქჰიზმი ესაა ისლამისა და ვიშნუიზმის სინთეზი. ისლამი და ვიშნუიზმი ტანტრას მიხედვით ესენია ვაიშნავაჩარას დონის რელიგიები ანუ პაშუ-ბჰავა. აქედან დასკვნა: სიქჰები არიან პაშუ. სიქჰიზმი ესაა ვაიშნავ-აჩარა. ვაიშნავაჩარას დონეზე არის მხოლოდ ერთი უზენაესი ღმერთი და მხოლოდ უსასრულო სიყვარული მის მიმართ. მაგრამ ამის გარდა არ არის სხვა არაფერი; ღმერთის მხოლოდ ნათელ მხარეს ეთაყვანებიან, ბნელი და მრისხანე იპოსტასები უარყოფილია, არ არის სექსუალური კულტი და ფეტიში და რაც ყველაზე მთავარია არ არის ც ო დ ნ ა. ცოდნა იწყება შაივაჩარას დონიდან, ხოლო სხვა ყველაფერი – დაკშინაჩარადან. აქტიურ ფაზაში შედის ვამაჩარაში და პიკს აღწევს კულაჩარაში. ადამიანის აზროვნებაში მთავარია სწორი რაკურსი და მასშტაბი. ფაქტი ისაა, რომ ადამიანთა უმეტესობას არ შეუძლია დიდი მასშტაბით აზროვნება. ადამიანთა მინიმუმ 55% აზროვნებს ძალიან ვიწროდ და მცირე მასშტაბებში. ეს ნიშნავს იმას, რომ არქონტული ძალების ზეგავლენით ადამიანთა უდიდესი ნაწილის "აზროვნება" არ სცილდება საკუთარი სახლის, უბნის ან საუკეთესო შემთხვევაში ქალაქის საზღვრებს. ზოგიერთი ოდნავ უფრო შორს მიდის და მსჯელობს დიდი დიდი ერთი კონკრეტული "სახელმწიფოს" ფარგლებში. ცოტას თუ უჩნდება ნიჭი და უნარი რომ იაზროვნოს პლანეტარული მასშტაბით და კიდევ უფრო ცოტას რომ იაზროვნოს ინტერპლანეტარული ან გალაქტიკური მასშტაბით და ასეთები ერთეულები ან ათეულები თუ არიან, მეტაგალაქტიკურ და მეტასივრცულ დონეებზე და მასშტაბებზე ხომ ლაპარაკიც ზედმეტია. ისინი ამბობენ "მე ზედმეტად დაკავებული და ჩაფლული ვარ მიწიერ საქმეებში რომ სამყაროებზე ვიფიქრო და საერთოდ ეგ მე საერთოდ არანაირად არ მეხება" და სწორედ აქ ისინი ცდებიან. როგორ არ ეხებათ ეს მათ? ჯერ ერთი ის რომ ჩაფლულნი არიან მიწიერ რუტინაში სულაც არაა კარგი და მეორეც; სამყაროები პირდაპირ კავშირში არიან ადამიანთან, რომელიც კოსმიური მასშტაბებით წერტილზე ნაკლებია, მეტაგალაქტიკაში რამე კატასტროფა რომ მოხდეს, დედამიწაზე მცხოვრებ ადამიანებს რა არაფერი დააკლდებათ და არაფერი დაემართებათ? ადამიანთა უმეტესობა არის ლენჩი ბაბუინი. დროა აიხედოთ ცაში და დაინახოთ ვარსკვლავები. ნუ ხართ მიწიერ ჩარჩოებში მოქცეულნი. უხარისხო ბიომასა ჰყვირის რომ აქვს "უფლებები" რადგანაც ნერვული სისტემა გააჩნია... უკაცრავად მაგრამ ეგ არაფერს არ ნიშნავს... ადამიანი რომელიც არ იყენებს ინტელექტს და ცხოვრობს ცხოველივით იმსახურებს მხოლოდ ერთს – სიკვდილს. დედამიწაზე მილიონობით უჯიშო ბიონაგავია რომლებიც ქორწინდებიან და ქმნიან ოჯახებს, ტყნაურობენ და ყრიან ლეკვებს ანუ "აჩენენ ბავშვებს", ოცნებობენ კარგ სამუშაოზე და დროსტარებაზე, მაგრამ თავში მხოლოდ ნახერხი უყრიათ და გეოგრაფიის, ისტორიის, ფიზიკის, ბიოლოგიის და რელიგიის ფილოსოფიის მარტივი საფუძვლებიც კი არ იციან. თქვენ გინდათ მითხრათ რომ ადამიანის უფლებები ცოდნით არ იზომება და ამ ბიომასას უვიცს აქვს რაიმეს "უფლება"? და... საშუალება რომ მქონდეს იმაზე უფრო დიდ "საშინელ რეპრესიებს" მოვუწყობდი რაც თავის დროზე ჰიტლერმა და მუსოლინიმ ჩაუტარეს ოპონენტებს და მოწინააღმდეგეებს. და საერთოდაც არ მრცხვენია და არც არასოდეს "მოვინანიებ" ამას. მე სწორს ვამბობ. იცოცხლოს მხოლოდ იმან ვინც ამას ცოდნით დაიმსახურებს, თორემ ისედაც გვიჭირს 7 000 000 000 ხორცის ნაჭრის გამოკვება რადგანაც რესურსები არ გვყოფნის. მოვიშოროთ დაბალი გონების "ხალხი" და რესურსებიც გვეყოფა. რასიზმი და ნაციზმი სისულელეა, მაგრამ უცოდინართა და ურწმუნოთა ლიკვიდაცია სულაც არაა "აღმაშფოთებელი".

როდესაც ვამბობ რომ იოგა და ვედანტა მთელ კაცობრიობას ეკუთვნის, ბევრი უცოდინარი ხეპრე მიბრაზდება და მეტლიკინება: "იოგა და ეგეთები ეგ მხოლოდ ინდოეთის რელიგიური დოგმატებია და დანარჩენ მსოფლიოსთან არავითარი კავშირი არ აქვს". ასე იქცევიან ჩვეულებრივად ავეიდიკა-პაშუ იგივე მაჰა-პაშუ რომლებიც ქადაგებენ ჩარვაკა-ლოკაიატას ურჯულოებას. ზოგჯერ ასე ფიქრობენ აბრაამიტი მონოთეისტებიც. მინდა ვუთხრა ყველას; შტერებსაც და ჭკვიანებსაც, იოგა და ვედანტა ესაა სრულიად ადამიანური რასის კოსმიური სიბრძნე და ცოდნა. იოგა და ვედანტა ესაა ადამიანთა სულიერი საგანძური. რა შუაშია აქ ინდოეთი? უბრალოდ ინდოელებმა დანარჩენი ერებისგან განსხვავებით შეძლეს იოგას და ვედანტას შენახვა და განვითარება. სხვა ერებმა ინდოელებისგან განსხვავებით ატლანტიდის კატასტროფის შემდეგ დაკარგეს იოგა და ვედანტა, შესაძლოა არა მთლიანად, მაგრამ იოგას და ვედანტას ყველაზე სრულად შემონახვა შეძლეს ინდოელებმა. განსაკუთრებით კი აქცენტს ვაკეთებ ადვაიტა ვედანტაზე და ტანტრა იოგაზე. უნივერსალურ კოსმიურ ცოდნას საზღვრები არ გააჩნია. უნივერსალური ცოდნა მთელ სამყაროშია განფენილი. იოგა და ვედანტა მხოლოდ ინდოელებს არ ეკუთვნით. მეორეც ის რომ ევროპელები სულ სხვა გზით წავიდნენ სულაც არ ნიშნავს იმას, რომ მათი "გზა" სწორია. ევროპაში მისტიკური შემეცნება და ღმერთის იდეა მოკვდა, ამერიკაში მით უმეტეს, ხოლო აზიამ დაიცვა ძველი, უფრო ზუსტად მარადიული ცოდნა, მარადიული ჭეშმარიტება. კოსმიურმა სიბრძნემ გეოგრაფია არ იცის. დედამიწა ანუ ბჰუმანდალა შეიქმნა იმ არსებების მიერ, რომლებმაც ადამიანებს გადასცეს იოგა და ვედანტა. ბრაჰმანის ცოდნა არსებობს ყველა რელიგიაში. ის ცოდნა რაც იოგაში და ვედანტაშია ეხება მთელ სამყაროს. ყველაფერს რომ თავი დავანებოთ, ჯერ ერთი ევროპასა და ამერიკაში არიან ინდუისტები და ბუდისტები და მეორეც; რატომ არ უნდა მიიღოს ევროპამ და ამერიკამ "ინდური სიბრძნე"? რა ჰგონიათ თავი ევროპელებს და ამერიკელებს? ხისთავიან ურჯულო მატერიალისტებს თავი ღმერთები ჰგონიათ? აბრაამულ მონოთეისტებზე ხომ საერთოდ ლაპარაკიც ზედმეტია, მათი ბრიყვული ეგზოთერიზმი უკვე ყოველგვარ ზღვარს სცილდება. რა უნდა ვთქვა? ახლა დგას კალი-იუგა. მიხვდით აწი. საქმე იმაშია, რომ ათეისტურ "მეცნიერებას" და ეზოთერულ პარამეცნიერებას რადიკალურად განსხვავებული მიდგომები აქვთ. ათეისტური უარყოფს მისტიკურ რეალობას ანუ სულიერ ძალებს, ხოლო ეზოთერული აღიარებს. ათეისტური მეცნიერება ამბობს რომ მუდმივად კითხვები უნდა ვსვათ და არ მივიღოთ მისტიკა. ათეიზმის პოზიციაა მისტიკის უარყოფა და მუდმივად კითხვების დასმა და ამით უსასრულო "ევოლუცია". ათეიზმისთვის არ არსებობს მარადიული ჭეშმარიტება ზეციდან მონაბერი. ეზოთერიკა პირიქით, არ სვამს ზედმეტ კითხვებს და არათუ აღიარებს და იღებს მისტიკას, არამედ გვთავაზობს მზამზარეულ და გამზადებულ რეცეპტს მარადიული ზეცით მონაბერი ჭეშმარიტებისა. არის მისტიკური დოგმა და შენ ის უნდა შეიცნო. მორჩა, სხვა არაფერი გევალება. თავისუფლება არ არსებობს. ყველაფერს მართავს იშვარა ანუ უფალი და კარმული კანონი. ადამიანის მიზანია ზემიწიერი ზეადამიანური ზეციური ჭეშმარიტების შეცნობა. ამიტომაც რომ დაუწყო ლაპარაკი მორწმუნე ინდუისტს "განმანათლებლობის" ეპოქაზე, "რენესანსზე", ბიბლიაზე და დარვინზე, ის პირში გეტყვის რომ ეგ ყველაფერი არის კალი-იუგაში გაჩენილი "ასურა-დჰარმა", "ადჰარმა" და ნასტიკა" ანუ ერესი, გადახვევა ჭეშმარიტებიდან. ინდუისტისთვის არსებობს მხოლოდ "სანატანა დჰარმა" ანუ მარადიული ჭეშმარიტება მოცემული ტრიმურტის მიერ. სხვა ინდუსს არ ანაღვლებს. კანტიც და თომა აქვინელიც, დარვინიც და დოსტოევსკიც, ინდუსის თვალში არის ნასტიკა-ერესი. დღეს რელიგიის ფილოსოფიის სემინარზე მოხსენება წავიკითხე გნოსტიციზმზე, 10 მსმენელიდან 3 სიცილით კვდებოდა... მე მგონი უკვე მიხვდით რაში იყო საქმე. ასე ვფიქრობ რომ ის ვინც სერიოზულ ეზოთერულ საკითხზე იჯღანება და იცინის, ფსიქიურად ჯანმრთელი ვერ უნდა იყოს. პრინციპში ძალიან კარგად ვიცი რა ჰქონდათ თავში იმ სამს. რა არის სასაცილო ეზოთერულ ფილოსოფიაში? ცხადია ეს იყო დაცინვა, ისიც გასაგებია რომ ასეთი ადამიანები უთავო იდიოტები და ხეპრეები არიან, რომლებსაც ბინძური გენეტიკა აქვთ. აბა ბინძური გენეტიკის მქონე ცინიკოსმა რა უნდა გაიგოს? ცხადია არაფერი... რა მაგარი ხისთავიანი შოვინისტები არიან ასეთები... ესაა თავისებური ამპარტავნება, რადგანაც შეუძლებელია დასცინო ვიღაცას, თუ საკუთარი თავი მასზე მაღლა მდგომი არ გგონია. ესაა ამპარტავანი უვიცის პოზიცია. გულახდილად გეტყვით მომენტებში მიჩნდება სურვილი ეს ხეპრეები ძვლებში დავამტვრიო და ორგანოები სათითაოდ დავაძრო, სამწუხაროდ სსკ ამას კრძალავს. სიქჰიზმი ესაა ისლამისა და ვიშნუიზმის სინთეზი. ისლამი და ვიშნუიზმი ტანტრას მიხედვით ესენია ვაიშნავაჩარას დონის რელიგიები ანუ პაშუ-ბჰავა. აქედან დასკვნა: სიქჰები არიან პაშუ. სიქჰიზმი ესაა ვაიშნავ-აჩარა. ვაიშნავაჩარას დონეზე არის მხოლოდ ერთი უზენაესი ღმერთი და მხოლოდ უსასრულო სიყვარული მის მიმართ. მაგრამ ამის გარდა არ არის სხვა არაფერი; ღმერთის მხოლოდ ნათელ მხარეს ეთაყვანებიან, ბნელი და მრისხანე იპოსტასები უარყოფილია, არ არის სექსუალური კულტი და ფეტიში და რაც ყველაზე მთავარია არ არის ც ო დ ნ ა. ცოდნა იწყება შაივაჩარას დონიდან, ხოლო სხვა ყველაფერი – დაკშინაჩარადან. აქტიურ ფაზაში შედის ვამაჩარაში და პიკს აღწევს კულაჩარაში. ადამიანის აზროვნებაში მთავარია სწორი რაკურსი და მასშტაბი. ფაქტი ისაა, რომ ადამიანთა უმეტესობას არ შეუძლია დიდი მასშტაბით აზროვნება. ადამიანთა მინიმუმ 55% აზროვნებს ძალიან ვიწროდ და მცირე მასშტაბებში. ეს ნიშნავს იმას, რომ არქონტული ძალების ზეგავლენით ადამიანთა უდიდესი ნაწილის "აზროვნება" არ სცილდება საკუთარი სახლის, უბნის ან საუკეთესო შემთხვევაში ქალაქის საზღვრებს. ზოგიერთი ოდნავ უფრო შორს მიდის და მსჯელობს დიდი დიდი ერთი კონკრეტული "სახელმწიფოს" ფარგლებში. ცოტას თუ უჩნდება ნიჭი და უნარი რომ იაზროვნოს პლანეტარული მასშტაბით და კიდევ უფრო ცოტას რომ იაზროვნოს ინტერპლანეტარული ან გალაქტიკური მასშტაბით და ასეთები ერთეულები ან ათეულები თუ არიან, მეტაგალაქტიკურ და მეტასივრცულ დონეებზე და მასშტაბებზე ხომ ლაპარაკიც ზედმეტია. ისინი ამბობენ "მე ზედმეტად დაკავებული და ჩაფლული ვარ მიწიერ საქმეებში რომ სამყაროებზე ვიფიქრო და საერთოდ ეგ მე საერთოდ არანაირად არ მეხება" და სწორედ აქ ისინი ცდებიან. როგორ არ ეხებათ ეს მათ? ჯერ ერთი ის რომ ჩაფლულნი არიან მიწიერ რუტინაში სულაც არაა კარგი და მეორეც; სამყაროები პირდაპირ კავშირში არიან ადამიანთან, რომელიც კოსმიური მასშტაბებით წერტილზე ნაკლებია, მეტაგალაქტიკაში რამე კატასტროფა რომ მოხდეს, დედამიწაზე მცხოვრებ ადამიანებს რა არაფერი დააკლდებათ და არაფერი დაემართებათ? ადამიანთა უმეტესობა არის ლენჩი ბაბუინი. დროა აიხედოთ ცაში და დაინახოთ ვარსკვლავები. ნუ ხართ მიწიერ ჩარჩოებში მოქცეულნი. უხარისხო ბიომასა ჰყვირის რომ აქვს "უფლებები" რადგანაც ნერვული სისტემა გააჩნია... უკაცრავად მაგრამ ეგ არაფერს არ ნიშნავს... ადამიანი რომელიც არ იყენებს ინტელექტს და ცხოვრობს ცხოველივით იმსახურებს მხოლოდ ერთს – სიკვდილს. დედამიწაზე მილიონობით უჯიშო ბიონაგავია რომლებიც ქორწინდებიან და ქმნიან ოჯახებს, ტყნაურობენ და ყრიან ლეკვებს ანუ "აჩენენ ბავშვებს", ოცნებობენ კარგ სამუშაოზე და დროსტარებაზე, მაგრამ თავში მხოლოდ ნახერხი უყრიათ და გეოგრაფიის, ისტორიის, ფიზიკის, ბიოლოგიის და რელიგიის ფილოსოფიის მარტივი საფუძვლებიც კი არ იციან. თქვენ გინდათ მითხრათ რომ ადამიანის უფლებები ცოდნით არ იზომება და ამ ბიომასას უვიცს აქვს რაიმეს "უფლება"? და... საშუალება რომ მქონდეს იმაზე უფრო დიდ "საშინელ რეპრესიებს" მოვუწყობდი რაც თავის დროზე ჰიტლერმა და მუსოლინიმ ჩაუტარეს ოპონენტებს და მოწინააღმდეგეებს. და საერთოდაც არ მრცხვენია და არც არასოდეს "მოვინანიებ" ამას. მე სწორს ვამბობ. იცოცხლოს მხოლოდ იმან ვინც ამას ცოდნით დაიმსახურებს, თორემ ისედაც გვიჭირს 7 000 000 000 ხორცის ნაჭრის გამოკვება რადგანაც რესურსები არ გვყოფნის. მოვიშოროთ დაბალი გონების "ხალხი" და რესურსებიც გვეყოფა. რასიზმი და ნაციზმი სისულელეა, მაგრამ უცოდინართა და ურწმუნოთა ლიკვიდაცია სულაც არაა "აღმაშფოთებელი".

რა სულელი უნდა იყო მორწმუნე ადამიანი, რომ მოიფიქრო და თქვა ისეთი რამ როგორიცაა ის რომ "ქალმა შარვალი არ უნდა ჩაიცვას, რადგან უფალს სწყინს ეს" და ის რომ "წინდაცვეთის ანუ პენისის და ვაგინის ხორცის ნაწილის წაჭრით უფალს უნდა დაუმტკიცო ერთგულება"?? თქვენ, მორწმუნეებს საერთოდ გესმით რა არის ღმერთი? რა მასშტაბებისაა ღმერთი გესმით? ადამიანი უფალთან შედარებით წერტილის წერტილის წერტილია გიგანტურ სამყაროში რომელიც უფლის ემანაციაა და მის არსებას ეკუთვნის და გინდათ მითხრათ რომ ყოვლადძლიერ, უსასრულო და ყოვლადმოწყალე ზესულიერ ზესამყაროულ ღმერთს, რომელმაც სიცარიელიდან წარმოშვა 10 000 000 000 სინათლის წლის რადიუსის მეტაგალაქტიკების უსასრულო რაოდენობა მილიარდობით გალაქტიკით და ტრილიონობით ვარსკვლავით, ადარდებს ჩაიცვამს თუ არა მდედრობითი სქესის კოსმიური წერტილი შარვლად წოდებულ სამოსს და "ერთგულების" ნიშნად წაიჭრის თუ არა ფალოსის ან ვაგინის ნაწილს? შემთხვევით ხომ არ გაგიჟდით? ან რამე ხომ არ გაქვთ მოწეული? დედას ბავშვობაში ხელიდან გაუვარდით? მუსულმანები რომ იძახით რომ უსასრულო, ყოვლადძლიერ და არარაობიდან გიგანტური კოსმოსის შემოქმედ ზეუფალს ანუ ალლაჰს არ ესმის ქალის ლოცვა თუ მას ვაგინის ნაწილი არ აქვს წაჭრილი, სერიოზულად ამბობთ თუ მასხრობთ??? და ინდუსებთანაც მაქვს შეკითხვა; ფიქრობთ რომ უპიროვნო და უკიდეგანო ბრაჰმანს და ზეპიროვნულ ყოვლადძლიერ და აბსოლუტურ ზეგონიერ იშვარას ანუ უფალს, რომელმაც ემანაციურად წარმოშვა უსასრულო სამყაროები და ენერგიები, აინტერესებს ვინ რომელი "კასტიდან" ანუ "ვარნიდანაა"?? თქვენ გგონიათ რომ იშვარას ან ბრაჰმანს ადარდებს შუდრები და პარიები? თქვენ საერთოდ გესმით რა არის იშვარა? რა არის ბრაჰმანი? თამაშობთ იდიოტის როლს თუ მართლა იდიოტები ხართ? და თქვენ კიდევ გიკვირთ საიდან, როგორ და რატომ გაჩნდნენ ათეისტები და როგორ გადააქციეს ადამიანთა დიდი ნაწილი ურჯულოებად? გესმით თუ არა რომ ღმერთთან არანაირად არ დაკავშირებული ბრიყვული დოგმების შექმნით რელიგიურ ფილოსოფიას საკუთარი ხელით გაუთხარეთ სამარე? და კიდევ გიკვირთ რატომ დაგცინიან ათეისტები? სად წინდაცვეთა ან შარვალი და სად ღმერთი? სად "კასტები" და სად ღმერთი? გააფრინეთ?!

არ არსებობს არაფერი გარდა ვაჯრატმანბრაჰმანისა. ვაჯრატმანბრაჰმანი ერთნაირად სუფევს ყოველივე არსებულში, ყველა მატერიალურ ცოცხალ სუბიექტში და ობიექტში. ვაჯრატმანბრაჰმანმა ანუ ალმასივით მტკიცე სულმა ღვთიურმა არ იცის არც "ზანგი" და არც "ალბინოსი", არც "ჯუჯა" და არც "გოლიათი", არც "რუსი" და არც "ჩინელი", არც "ქართველი" და არც "ფრანგი", მან არ იცის არავითარი "ლიბერალი" და "კონსერვატორი", არავითარი "ბიოლოგი" და არავითარი "სანტექნიკოსი", არავითარი მილიონერი და არავითარი მათხოვარი. სული უფლისა უპიროვნო მტკიცე და სუფთა ალმასივით ერთნაირად სუფევს ყოველივე არსებულში და არ სცნობს ფიზიკურ შაბლონებსა და ილუზიებს. შივას და შაკტის ვაჯრატმანბრაჰმანი იგივე ადიბუდა ვაჯრადჰარა სუფევს მთელს სანსარაში და ნირვანაში და აღავსებს მადლითა და სიბრძნით ყოველ ფორმას და არსს. ერთიან არადუალისტურ ბუდას სულს არ გააჩნია არავითარი "ეროვნული იდენტობა". გსმენიათ რომ ადრე იტყოდნენ: "დაიცავ მამული, ენა და სარწმუნოება", მე კი გეტყვით: დაიცავით მხოლოდ სარწმუნოება ანუ ბუდჰა დჰარმა, რამეთუ სულერთია რა ენაზე საუბრობს და რომელი პოლიტიკოსის სამფლობელოში სახლობს სანსარული ფორმა უზენაესი ალმასისებრი ზესულიერი ზეცნობიერისა, რომლის არსი არის ბრძენი სიცარიელე და ნეტარება. არ არსებობს არც მამული და არც ენა, არის მხოლოდ უფალი ბუდას ანუ სადაშივას წმინდა დჰარმა. ჩემთვის სულერთია რა ენაზე განვადიდებ უფალ ბუდას და რომელ "ქვეყანაში" აღვავლენ წმინდა ლოცვას უზენაესი ერთიანის მიმართ. სადაც არ უნდა ვიყო და რა ენაზეც არ უნდა ვისაუბრო ჩემს გულში მუდამ იცხოვრებს დჰარმას, სანგჰას და ბუდას წმინდა სიყვარული და უპიროვნო მადლი მადლმოსილი და ნათელი ნათელმოსილი და ასევე პიროვნული ბოდჰისატვებისა და დჰარმაპალების ურიცხვი ლეგიონები ზეციური ზესულიერი განფენილი მოწყალებისა და სიყვარულის უკიდეგანო არსობრიობაში. მე განვადიდებ დჰარმას, მე განვადიდებ სანგჰას, მე ვადიდებ ბუდას. ომ მანი პადმე ჰუმ. და არ გაქრება ჩემი გულიდან სიყვარული უფალი ბუდას მიმართ და კრძალვა მისი სიბრძნის მიმართ. ჯაი მა კალი. ბუდა არის სიყვარულის სიბრძნე ყველაფერში.

იოგას და ვედანტას გარეშე ღმერთის შეცნობა შეუძლებელია. ევროპელ "ფილოსოფოსებს" ეს ავიწყდებათ და ექცევიან ჩიხში. ევროპული ტრადიცია არათუ ბოლო ორი საუკუნე, არამედ თვით პლატონის დროსაც კი გაცილებით უფრო ღარიბი და პრიმიტიული იყო ვიდრე აზიური. ჰეგელსაც, კანტსაც და სპინოზასაც ეს არ ესმოდათ და ამიტომაც ექცეოდა ჩიხში მათი "ფილოსოფიური" თეორიები და ინგრეოდა. ამიტომაც გაჩნდა დარვინიზმი და ანტითეიზმი. ეს კი რეზულტატი იყო იუსტინიანეს მიერ 529 წელს ნეოპლატონიზმის საბოლოო აკრძალვისა. ერთი მარტო პითაგორაც კი თავისი ფილოსოფიური დონით და ბრძნული სულიერებით აღემატება ბოლო 14 საუკუნის მანძილზე შობილ ყველა ფილოსოფოსს. არ გჯერათ? სულელი ადამიანი თავისი სიცოცხლის აზრს მხოლოდ ანთროპოცენტრიზმში ხედავს, ხოლო გონიერი – ბუდისტურ და ინდუისტურ ფილოსოფიაში. ადამიანურ რასას ახასიათებს პათოლოგიური სიძულვილი სხვა სიცოცხლის ფორების მიმართ და ამპარტავნული ანთროპოცენტრიზმი, რადგან სურს რომ იყოს ერთადერთი გონიერი რასა მთელ სამყაროში. ის ჯიუტად უარს აცხადებს აღიაროს სხვა გონიერი რასების არსებობა და მათი უფლებები. ადამიანური რასა ილუზიებშია და ჰგონია, რომ სამყაროს ცენტრია, რომ სამყაროში ერთადერთი გონიერი რასაა და მთელი მულტისამყარო მხოლოდ მისთვის "შექმნა უფალმა". ეს აბსურდია და ვისაც ჭკუა აქვს მიხვდება რომ ამ აბსურდის რეალურობა ნულის ტოლია. უცხოპლანეტელებით დაწყებული, რობოტებით დამთავრებული, ადამიანი ყველას მაღლიდან უყურებს და ბოდავს "ადამიანურ ღირსებაზე და ფასეულობებზე" არადა ეს მხოლოდ პრიმიტივისტული შოვინიზმი და უვიცობაა. ესაა ადამიანური ეგოცენტრიზმი. ცნობილი ევროპელი პანთეისტები ესენია: ჯორდანო ბრუნო, ბენედიქტე სპინოზა, ჯონ ტოლანდი, სკოტ ერიუგენი, მაისტერ ეკჰარტი, ნიკოლაი კუზანსკი, ლესინგ მოზეს მენდელსონი, შლერმახერი, ფიხტე, შელინგი, ლევ ტოლსტოი, რალფ ემერსონი, არნოლდ ტოინბი და ალბერტ აინშტაინი. მეცხრამეტე საუკუნეში ევროპაში გამოჩნდნენ თეოსოფები, ელენა ბლავატსკაიას და ჰენრი ოლკოტის მეთაურობით. პირადად მე ვემხრობი პანთეისტებს და თეოსოფებს. სხვათაშორის მაქს ვაინშტეინმა შექმნა პანდეიზმი, პანთეიზმის და დეიზმის სინთეზი. არსებობს სამი ტიპის პანთეიზმი: 1. მატერიალისტური, იდეალისტური და დუალისტური. 529 წლის შემდეგ ევროპაში ძირითადად მხოლოდ მატერიალისტური პანთეიზმი იყო. იდეალისტური პანთეიზმი ესაა ინდუიზმი, ბუდიზმი, დაოსიზმი და თეოსოფია. დუალისტურ პანთეიზმს განეკუთვნება სპინოზიზმი და ნეო-წარმართობა.

თუ მატერიალური კოსმოსი ანუ პრაკრიტი ილუზიაა მაშინ ეროვნული იდენტობაც ილუზორული ზმანებაა და თუ მატერია მაინც არსებობს და ფლობს არსს, მაშინ ეროვნული იდენტობა მაინც რაღა შუაშია? განა იცის ჩემი სხეულის სუბატომმა რომ "ქართველია"? ან იქნებ ჩემმა ჯივა ატმანმა იცის რომ "ქართველი სულია"? ჯივატმანს ვაფშე არ აქვს ეროვნული დამღა. მოიშორეთ ილუზიები. მე ვცნობ რეინკარნაციას და ეს ნიშნავს რომ ჩემი "ქართველობა" არაფერს არ ნიშნავს, რადგანაც შემდეგ ცხოვრებაში საერთოდ ძროხად, ხედ ან ფილიპინელად შეიძლება დავიბადო ან საერთოდაც ჯოჯოხეთის დემონიკუსად. მაშ რაღა აზრი აქვს ამ მატერიალურ ილუზიებს? ბუდა ამბობს რომ სატვა ანუ არსება არ ფლობს პიროვნულ არსს და მით უმეტეს არც ეროვნულ და რელიგიურ იდენტობას და როცა სატვა კვდება მისი ვიჯნანა ანუ ცნობიერება უკვე არც ადამიანია და ჯერ არც ახალი ფორმა აქვს მიღებული ახალ სხეულში, მაშინ რაღაა სატვა? თუ სატვას ვიჯნანა არის ცარიელი ფიზიკური რეალიებისგან, მაშინ ვინღა ვარ მე? მე აშკარად არავინ არ ვარ, მე ვარ მხოლოდ სუფთა ცნობიერება ანუ შუნია-სატვა. საერთოდაც ერთადერთი რაც არსებობს ესაა მაჰაშუნიატა ანუ დიდი სიცარიელე და თუნდაც პრაკრიტი რეალური იყოს მან მაინც არ იცის რა არის "გვარიშვილობა" და "ეროვნული სისხლი". ეროვნება ესაა პოლიტიკოსების მიერ ხელოვნურად შექმნილი დოგმა, როდესაც ხალხს შთააგონეს რომ ისინი არიან მხოლოდ დედამიწის ერთი კონკრეტული ნაგლეჯის შვილები და არა აბსოლუტური ზესულის ნაწილები და სამყაროს მოქალაქენი. მე არ ვარ "ქართველი", მე ვარ კოსმოსის მოქალაქე და უსასრულო სიცარიელის სინათლე ანუ "აინ სოფ აურ". მე ვარ უსასრულო არაფრის სიბნელე "ჰოშეჰ".

კრეტინი ათეისტი ლიბერასტები არიან რა ხეპრეები და უვიცები, დასცინიან ეზოთერიკებს. ისინი ბოდავენ "ადამიანის უფლებებზე", "აზრის თავისუფლებაზე" და "არჩევანზე"... უკაცრავად, მაგრამ ათეისტ ლიბერასტს არავითარი უფლებები არ აქვს და შეეშვით ბოდვას. ეზოთერულ ტრადიციას ვინც არ ცნობს იმას არაფრის უფლება არ უნდა ჰქონდეს. რატომ? იმიტომ რომ ეზოთერული მეცნიერება ჭეშმარიტებაა. არის ჭეშმარიტება და არის მცდარი აზრი. მცდარი აზრის მქონეს არავითარი უფლებები არ უნდა ჰქონდეს. რელიგიური ცრუმორწმუნე და ათეისტი ლიბერასტი ერთი ნაგავია. ორივე ერთნაირი მარაზმია, რადგანაც ორივე უპირისპირდება ეზოთერულ დოქტრინას. ათეისტებო, თქვენ და ცრუმორწმუნე დუალისტებს არავითარი უფლებები არ გაქვთ. უფლებებს უნდა დამსახურება და მათ იმსახურებს ის ვინც მისდევს დჰარმას და არაა უტვინო ხორცის ნაჭერი. ისიც ვინც ამახინჯებს სულიერ ცოდნას და ისიც ვინც სულიერებას მთლიანად უარყოფს საკუთარი სიბრიყვის გამო ერთნაირი პრიმიტივია. პრიმიტიული ბიოლოგიური არსება არის ის ვინც ვერ ხვდება რა არის სწორი გზა. შაკტი-ადვაიტა და გნოსტიციზმი არის სწორი გზა. ის ვინც ამას ვერ ხვდება არ უნდა საუბრობდეს არავითარ "უფლებებზე", რადგანაც ადამიანს უნდა ესმოდეს საკუთარი ბუნება და დანიშნულება. ადამიანი იმისათვის არ იბადება რომ "თავისუფალი" იყოს. თითოეული ინდივიდი იბადება კონკრეტული მისიისთვის, რომელიც მას კოსმოსმა დააკისრა. მისიას ვინც არ ასრულებს ის ექვემდებარება ანულირებას. ვიმეორებ, არავინ არაა "თავისუფალი", ჩვენ ყველას ჩვენი სულიერი მისია გვაქვს. ცინიკოსი და ირონისტი ათეისტები მიიღებენ სათავისოს და მერე ცინიზმის და ირონიის ხასიათზე აღარ იქნებიან. როცა საშუალო სტატისტიკურ უღმერთო გოიმს უყვები კარმაზე და რეინკარნაციაზე, მას ერღვევა შაბლონი, რადგანაც ვერ ხვდება რაზეა საუბარი. "მატერიალისტისთვის" კოსმოსი მკვდარი მატერიაა, ხოლო შაკტისტისთვის დედაღმერთის ფენომენური სხეული. ათეისტი გლობალურ კრიზისებში ხედავს მარტო პოლიტიკას და ეკონომიკას, ხოლო გნოსტიკოსი ხედავს არქონტების ზეგავლენას. უვიცი ყოველთვის დასცინებს მეცნიერს. ეს მუდამ ასე იყო. განსაკუთრებით ახლა, როცა კალი-იუგა დგას. კაცობრიობა დეგრადაციის გზას ადგას და სკეპტიკოსი "მატერიალისტები" ვირუსებივით მომრავლდნენ. სოკოებივით გამრავლდნენ ცრუმორწმუნეებიც. რა ვთქვა კიდევ? მსოფლიოს მართავს უმეცრება ანუ ცრუ-"მეცნიერება" და რელიგიური ცრურწმენა. პირდაპირ სასაცილოა როცა ჰოკინგი და ტაისონი "მეცნიერებაზე" საუბრობენ... ) "მეცნიერება"? რა, ათეისტური? როდის აქეთ გახდა ათეიზმი და მეცნიერება სინონიმები?... ვაი თქვენ რომელნიც იცინით... ათეისტის ცინიზმი მხოლოდ ღიმილის მომგვრელია, იმიტომ რომ გულში ხვდები რა რეგვენია ადამიანი რომელიც ეზოთერიზმის ხსენებაზე ყველის ვაჭარივით გიკრიჭავს კბილებს... გეცინებათ? იცინეთ სანამ გაძლევთ მაგის უფლებას კოსმოსი. არა უშავს, გარდაცვალების შემდეგ მიხვდებით ყველაფერს.

ინდუისტური კოსმოლოგიის თანახმად ჩვენ ვცხოვრობთ ბჰურ-ლოკაში (ფიზიკურ სამყაროში), შემდეგ მოდის ასტრალური სამყარო – ანტარ-ლოკა, მასზე მაღლა მდებარეობს კარანა-ლოკა ანუ შივა-ლოკა რომლის უმაღლესი განზომილებაა ბრაჰმა-ლოკა. კარანა-ლოკას მიღმა ძევს ახამკარას ანუ ეგოს განზომილება, ახამკარას შემდეგ მდებარეობს პრაკრიტი-ლოკა ანუ უზენაესი პრაკრიტის განზომილება (მაჰატ-ტატვა), სადაც ცოცხალ არსებას ხვდება სამი მოდუსი და ხუთი ელემენტი ყველაზე სუფთა სულიერი ფორმით. პრაკრიტი-ლოკას მიღმა არსებობს შინაგანი სივრცის პლანი – ურანტა-ლოკა. ურანტა-ლოკაში ქრება ყოველგვარი ეგოიზმი და დაყოფა სუბიექტად და ობიექტად, ქრება განცალკევებულობის შეგრძნება. აქ ჩნდება ადვაიტას ცნობიერება. ესაა სულიერი შერწყმის პლანი. შემდეგ მოდის ანანდა-ლოკა – სუფთა სულიერი ნეტარების სამყარო. შემდეგ მოდის რუდრა-ლოკა – რუდრას სამყარო. რუდრამ შექმნა ბრაჰმა, ვიშნუ და შივა, შემოქმედი, დამცველი და დამანგრეველი, შივა ანგრევს დაძველებულ მატერიას, უმეცრებას, ბოროტებას და ცრუ ეგოს, რათა ახალმა ბრაჰმამ წარმოშვას ახალი უკეთესი სამყარო. რუდრა იგივე შივა ესაა კოსმიური სიკეთე. ეს რეალობაც ანანდა-ლოკას მსგავსად შედგება ნეტარების ენერგიისგან. ესაა დიადი სილამაზის რეალობა. შემდეგ მოდის სულიერი ზეცა – ვაიკუნთჰა-ლოკა (ვიშნუს სამეფო). ვაიკუნთჰა ანუ ვიშნუს სამეფო, რუდრა-ლოკა ანუ რუდრას სამეფო და უზენაესი ბრაჰმა-ლოკა ერთ სიბრტყეზე ერთმანეთის პარალელურად მდებარეობენ. ესაა სამი უზენაესი დაევას სამი სამეფო. ამ სამეფოების მიღმა ძევს არუპა-ლოკა. არუპა-ლოკას მიღმა კი იმყოფება ადიბუდა ანუ ნირგუნა შივა და ნირგუნა შაკტი.

რა??! "აზრის თავისუფლება"?! ანუ "თავისუფალი არჩევანი"?! რასა და რას შორის? ეზოთერულ ჭეშმარიტებასა და ანტიეზოთერულ ილუზიას შორის? და ესაა თქვენი იდეალი? "დამოუკიდებელ ადამიანთა"? უკაცრავად მაგრამ "თავისუფალი არჩევანი" და "დამოუკიდებლობა" შეიძლება ადამიანს ჰქონდეს პირად ინტიმურ ცხოვრებაში, მაგრამ სამყაროს, ღმერთის და ადამიანის ბუნების შესახებ წარმოდგენები ყველას უნდა ჰქონდეს აბსოლუტურად ერთნაერი და შეესაბამებოდეს პრიმორდიალურ ტრადიციას ანუ მეტაეზოთერულ ჭეშმარიტებას! როგორ შეიძლება რომ იყოს "თავისუფალი არჩევანი"? კარმული კანონი უარყოფს ამ "არჩევანს"! არსებობს კარმა და არსებობს სანსარა! მორჩა! სხვა არაფერია საჭირო! ადამიანებს უნდა ჰქონდეთ სწორი სუპერეკუმენისტური სინკრეტული ეზოთერული იდეოლოგია. "არჩევანი" გულისხმობს იმას რომ ადამიანს აქვს არჩევანი ეზოთერულ ჭეშმარიტებასა და ანტიეზოთერულ ილუზიებს შორის და მას აქვს "უფლება" და "შესაძლებლობა" "აირჩიოს" ილუზიები. განა ეს კარგია? ბოდიში მაგრამ ეზოთერული ტრადიცია არავითარ "აზრის თავისუფლებას" და "არჩევანს" არ ცნობს. შენ უნდა იყო ეზოთერიკი, სხვა გზა არ გაქვს. ეს "აზრის თავისუფლება" = ქაოსი და ანარქია. და რას ნიშნავს "კრისტალიზდება ინტერესებიო"? რაებს ბოდავ მერაბ? კრისტალიზდება კი არა ათეისტმა ლიბერასტებმა რომ გაიმარჯვონ გლობალურ დონეზე, სულ რაღაც 48 საათში კაცობრიობისგან ბუნდღა არ დარჩება, ადამიანები 48 საათში მოუღებენ ბოლოს საკუთარ თავს. თქვენი აზრით თუ ეს "თავისუფლება" გლობალურ დონეზე გაიმარჯვებს რა გზით წავა კაცობრიობა??... ადამიანები წავლენ ნგრევის და დეგრადაციის გზით, მით უმეტეს რომ თანამედროვე ლიბერასტებს მხარს უჭერენ დარვინისტები რომლებსაც სასაცილოდ არ ჰყოფნით ეზოთერული ცოდნა. ჩვენ უნდა დავაბრუნოთ სატია იუგა ანუ ოქროს საუკუნე როცა ყველამ იცოდა ეზოთერული ჭეშმარიტება, არ იყო სიღარიბე და სნეულება, ყველა გემრიელად ერთობოდა, ადიდებდა უფალ ნარაიანას და ატლანტიდაც ყვაოდა. სხვა ვარიანტი არ არსებობს და არც იქნება. "აზრის თავისუფლება" ესაა პრიმიტიული მატერიალისტებიც დოგმა. ეს დოგმა = აბსურდი, რადგანაც ისინი უარყოფენ ოკულტურ დოგმებს რაც მაღიზიანებს ძლიერ.

ვეტყვი იმათ ვინც "ეროვნულ გენებზე" და "გვარიშვილობაზე" ტლიკინებენ: ჭეშმარიტი რეალობა ესაა – შუნია (სიცარიელე) იგივე პარაბრაჰმანი (უზენაესი ღმერთი), სხვა ყველაფერი მოჩვენებითია და ფორმალური. ცხადია არსებობს მატერია (პრაკრიტი), დრო (კალა) და სივრცე (აკაშა), არსებობენ უსასრულო რაოდენობის სულიერი არსებები (ჯივები), მაგრამ არავითარი ეროვნულობა და გვარიშვილობა არ არსებობს, რადგანაც არც პრაკრიტიმ, არც აკაშამ, არც კალამ, არც ჯივამ და მით უმეტეს არც შუნიამ არ იცის არავითარი "რასობრივი" და "ეთნიკური" ატრიბუტები და კატეგორიები. პრაკრიტი არის პრაკრიტი, აკაშა არის აკაშა, კალა არის კალა, ჯივა იგივე სატვა არის ჯივა, ხოლო შუნია–ბრაჰმანი არის შუნია (ბრაჰმანი). მეტეფმსიქოზის ანუ რეინკარნაციის და ზესულის (პარაბრამანის) იდეები გულში სცემენ ლახვარს რასობრივ და ეთნოლოგიურ თეორიებს. თუ რეინკარნაციის პროცესში ჯივა (სულიერი არსება, სულიერი ატომი) განიცდის გარდასახვებს, იცვლის ფორმებს და შეუძლია ნებისმიერი ფიზიკური და ასტრალური ფორმა მიიღოს მაშინ რაღა აზრიო აქვს "რასას" და "ეთნოსს"?? ვედანტას მიხედვით არსებობენ ღმერთები, დემონები, ფანტომები, ადამიანები, ცხოველები და ა.შ. მაგრამ არადუალისტური ტანტრას მიხედვით ყველაფრის საფუძველი ესაა არადუალისტური ზეცნობიერი (პარაშივა) და არადუალისტური ენერგია (პარაშაკტი), რომელთაგანაც იბადება ყველა მატერიალური სუბსტანცია, მათ შორის ე.წ. პრაკრიტიც. ეხლა გეკითხებით, მხოლოდ და მხოლოდ იმიტომ რომ პრაკრიტის ფრაგმენტები განსხვავდებიან ერთმანეთისგან, შეგვიძლია ვთქვათ რომ არსებობენ სხვადასხვა "ერები", "გვარები", "პარტიები" და "რასები"?... ცხადია არა! რასობრივი და ეთნიკური კატეგორიები და ატრიბუტები მოგონილია უვიცი ადამიანების მიერ რომლებმაც არ იციან ვედანტა და ტანტრა. ამის გარდა არსებობს გენოტიპი და არსებობს ფენოტიპი. გენოტიპი ესაა რასის დონეზე და ფენოტიპი განსხვავებები რასის შიგნით. მე შეიძლება თეთრი, შავი ან ყვითელი ვიყო მაგრამ ვედანტა მეუბნება რომ რა ფერის კანიც არ უნდა მქონდეს, მე ვარ: 1) ადამიანური რასის წარმომადგენელი 2) ერთიანი პრაკრიტი 3) ერთიანი აკაშა 4) ერთიანი კალა 5) ერთიანი შუნია. შეიძლება ფენოტიპურად კავკასიელი განსხვავდებოდეს ინდოჩინელისგან, მაგრამ საბოლოო ჯამში გენოტიპურად კავკასიელიც და ინდოჩინელიც ერთნაირი ადამიანია! შეიგნეთ! რაც შეეხება მატერიას (პრაკრიტი) მატერიამ საერთოდ არ იცის დაყოფა "ერებად" და "რასებად"... ეს უბრალოდ სასაცილოა. გენოტიპურად ყველა არსება იყოფა სამ კლასად: 1) სულიერი 2) ფსიქიკური და 3) ხორციელი. სულიერი განსხვავებით სხვა ორისგან არის რჩეული, რომელსაც ესმის სულიერი ცოდნა. აქედან გამომდინარე თანასწორობა ამ გაგებით არ არსებობს. ერთის მხრივ ჩვენ ყველანი ერთიანი მატერიის, ერთიანი დროის, ერთიანი სივრცის და ერთიანი ცნობიერების ნაწილები ვართ, მაგრამ მეორის მხრივ ინდივიდები სულიერი შეგნების დონის მიხედვით იერარქიულ კლასებად მაინც იყოფიან, ასე რომ დამშვიდდით. სულიერი რჩეული ყველა "ერში" არსებობს და ყველა "ერი" და "რასა" ესაა ერთიანი კოსმიური მატერია (პრაკრიტი). თითოეული ჯივას ანუ სატვას სულიერი ვიჯნანა (ცნობიერების არსი) განძარცვულია სოციალური და პოლიტიკური ატრიბუტებისგან და ცნებებისგან და ეს კარგად ვლინდება ფიზიკური სიკვდილის შემდეგ როცა მატერიალური ილუზიები ქრება. ჯივას სულიერ მეს არ გააჩნია ისეთი პოლიტიკური ატრიბუტი როგორიცაა "ეროვნული იდენტობა". ჯივა ანუ სატვა ესაა უსახო ნატიფი მატერია და ენერგია. ენერგიამ "რასა" და "ეროვნულობა" არ იცის. "ეროვნულობა", "პარტიულობა" და ა.შ. ესენია ვიჯნანას ზედაპირზე აღბეჭდილი და დალექილი სამსკარები (ფსიქიკური ანაბეჭდები წინა ცხოვრებებიდან) და კლეშა (ნეგატიური ფსიქოფიზიკური აფექტები). ისეთი კატეგორიები როგორებიცაა "ერი" და "გვარი" განეკუთვნება სანსარას ანუ მოჩვენებით უმდაბლეს რეალობას. ფიზიკური ილუზიის (მაჰამაიას) კატეგორიებს მიჯაჭვულია მხოლოდ უმეცარი სატვა. მაჰაკალი ესაა მრისხანე ქალღმერთი რომელიც ანგრევს ილუზიებს. ძველიაღთქმა დაბადება თავიმეთერთმეტე 1. ერთპირიიყომთელიქვეყანადაერთენაზემეტყველი. 2. როცადაიძრნენაღმოსავლეთიდან, ჰპოვესველიშინყარისქვეყანაშიდაიქდამკვიდრდნენ. 3. უთხრესერთმანეთს: მოდი, მოვზილოთთიხადაგამოვწვათ. ქვისმაგივრადაგურიჰქონდათ, კირისმაგივრადფისი. 4. თქვეს: აბა, ავიშენოთქალაქიდაგოდოლი, დაცასმივუწვდინოთმისითხემი. აღვმართოთნიშანსვეტი, რომარგავიფანტოთდედამიწისზურგზე. 5. ჩამოვიდაუფალი, რომენახაქალაქიდაგოდოლი, რომელსაცადამიანებიაშენებდნენ. 6. თქვაუფალმა: აჰა, ერთიხალხიაესდაერთიენააქვსყველას; რაკიესსაქმეწამოუწყიათ, ამიერიდანდაუბრკოლებლივგააკეთებენყველაფერს, რასაცკიგანიზრახავენ. 7. აბა, ჩავალდაენასავურევმათ, რომვერაფერიგააგებინონერთმანეთს. 8. გაფანტაისინიუფალმაიქიდანმთელსდედამიწისზურგზედამათაცშეწყვიტესქალაქისადაგოდლისშენება. 9. ამიტომაცეწოდასახელადბაბილონი, რადგანსწორედაქაღრიაუფალმამთელიდედამიწისენადააქედანგაფანტაისინიუფალმადედამიწისზურგზე. ბაბილონისგოდოლი — ძველიებრაულიმითისთანახმად, მსოფლიოწარღვნისშემდეგადამიანებმაგანიზრახესსენაარისმიწაზე (მესოპოტამია) ქალაქისადაისეთიკოშკისაშენება, რომელიცცასმისწვდებოდა. ადამიანისთავხედობითგანრისხებულმაღმერთმააურიამათენადაგაფანტამთელდედამიწაზე. დაუმთავრებელქალაქსეწოდაბაბილონი (სახელწოდებასლეგენდაუკავშირებსძველებრაულსიტყვასბალალ — არევას). მითშითავისებურადაისახაბაბილონისზიქურათების (სატაძრო-რელიგიურიდანიშნულებისგიგანტურიშენობები) მშენებლობადამასშისხვადასხვაეთნიკურიჯგუფისმონაწილეობა. გადატანით — უწესრიგოდმოფუსფუსებრბო, აურზაური, არეულობა. ბიბლიურიგადმოცემითბაბილონისკოშკიუზარმაზარინაგებობაიყო (დაბ. 11:1—9). ძველიბაბილონისადამისიმიმდებარეტერიტორიისნანგრევებშიაღმოაჩინესრამდენიმეზიკურათი, ანუსაფეხურებადაგებულისაკულტოკოშკი. აქედანერთ-ერთიიყოეთემენანქისზიკურათი, რომელიცბაბილონისგალავნისშიგნითიყომოქცეული. ასეთტაძრებთანდაკავშირებულძველჩანაწერებშიხშირადვხვდებითსიტყვებს: „მისიწვერიცასმისწვდება“. მეფენაბუქოდონოსორს ერთხელ უთქვამს: „ეთემენანქში მე აღვმართე საფეხურებიანი კოშკის თხემი, რათა მისი წვერი ცას უსწორდებოდეს“. ერთი ფრაგმენტი ასეთი ზიკურათის დანგრევას შემდეგი სიტყვებით გვაუწყებს: „ამ ტაძარმა ღმერთები გაანაწყენა. მათ ერთ ღამეში დასცეს ეს ნაგებობა, მთელი ქვეყნის პირზე გაფანტეს მშენებლები და ენა აურიეს, რათა შეეჩერებინათ მშენებლობა“*. „დიდი ხნის წინათ ყველა ხალხი ერთ დიდ სოფელში ცხოვრობდა და ერთ ენაზე ლაპარაკობდა“, — მოგვითხრობს მიანმაში მცხოვრები ერთი მთიელთა ტომის ლეგენდა. ლეგენდის თანახმად, მათ კოშკის აშენება დაუწყიათ, მაგრამ „თანდათანობით სხვადასხვა ქცევები და წესჩვეულებები შეუძენიათ და სხვადასხვა ენაზე დაუწყიათ ლაპარაკი, მერე ამდგარან და ნელ ნელა მთელ დედამიწაზე გაფანტულან“. მსგავსი ლეგენდები არსებობს აფრიკაში, აღმოსავლეთ აზიაში, მექსიკაში თუ სხვაგან ერთხელ ჩემს მასწავლებელს იაპონურის სპეციალისტს თათია მემარნიშვილს ჩემი სანუკვარი ოცნება გავუმხილე; ვუთხარი რომ მსურს მსოფლიოს გაერთიანება და "ერებს" შორის ილუზორული პოლიტიკური და ეთნიკური საზღვრებისა და ბარიერების წაშლა, პასუხად მივიღე: "ფუ, რა აბსურდია! ფუ რა საშინელებაა! ერებს შორის საზღვრების წაშლა გინდა? სიგიჟეა!"... იმ მომენტში მთელი გულით მინდოდა მისთვის თავის წაგლეჯა, მაგრამ ჭკუას მოვუხმე, სისხლის სამართალი და აჰიმსას კანონი გავიხსენე, მორჩილად სიმწრის ღიმილით გავუღიმე და "გასაგებია" ვუთხარი, იმის მერე სიტყვა აღარ მითქვამს მასთან ფედერაციის იდეაზე. მივხვდი რომ სულიერი ცოდნის არმქონე პოლიტიკური ცოდნის არმქონე ანტიგლობალისტი ღორი იყო. ერთ ერთი რამაც გამაჩერა და მაიძულა უარი მეთქვა მისი წაგლეჯილი ნაციონალ–პატრიოტული თავით ფეხბურთის თამაშზე, იყო იმის გახსენება, რაც ვიცი, კერძოდ ის რომ ადრე თუ გვიან გლობალისტური მოძრაობა გაიმარჯვებს და სწორედ მაშინ ეგ "ადამიანები" რომლებიც ჩაფრენილნი არიან ილუზიებზე და "ტრადიციებზე" მიიღებენ ნამდვილ ჯოჯოხეთს. ისინი დაისჯებიან ანტიგლობალისტური "ტრადიციული" იდეებისთვის დაახლოებით ისევე როგორც კომუნისტური რევოლუციის დროს ბოლშევიკებმა გვამებად აქციეს მილიონობით რელიგიური ნაბიჭვარი. არ ვარ კლასიკური კომუნისტი, მაგრამ ვემხრობი კაპიტალიზმის ლიკვიდაციის და რადიკალური ინტერნაციონალიზმის დოგმატებს. ეზოთერული ცოდნა და პოლიტიკური სიბრძნე რომელიც მაქვს მეუბნება იმას რომ დედამიწა და მერე კი მთელი მზის სისტემა ერთიან ზენაციონალურ და ზეპლანეტარულ სისტემად გაერთიანდება, მიუხედავად იმისა ცალკეულ უვიცებს და დეგენერატებს ეს უნდათ თუ არა. კოსმიური ფედერაციის იდეა საზარელ აბსურდად ეჩვენება მხოლოდ უწიგნურ ხეპრეს რომელმაც არ იცის არც ადვაიტა ვედანტა და არც პოლიტიკა. არ დაგვავიწყდეს ასევე დედამიწის ოკულტური ისტორია, მაგალითად ლეგენდა ბაბილონის გოდოლის შესახებ. წარსულში, კერძოდ სატია იუგას (ოქროს საუკუნის) დროს დედამიწაზე ერთიანი ზენაცია არსებობდა, ყველა უფალ ნარაიანას ადიდებდა, არ იყო დაყოფა ერებად, მდიდრებად და ღარიბებად, დემონებად, ღმერთებად და ადამიანებად, არ იყო კასტები და გილდიები, ყველა ერთიანი იყო, იყო გართობა და სიამოვნება და ყველას ყველა უყვარდა, მხოლოდ შემდეგ ეპოქებში სულიერი დეგრადაციის შედეგად გაჩნდა ის რასაც დღეს ვუწოდებთ "ერებს", "კასტებს", "სამეფოებს" და ა.შ. ადვაიტას მიხედვით უფალი ნარაიანა არის ჭეშმარიტი რეალობის – ბრაჰმანის მოდიფიკაცია და ემანაცია. ჭეშმარიტი რეალობა ესაა მხოლოდ ბრაჰმანი, მთელი სამყარო აღვსილია ერთიანი უპიროვნო ზესულით და მხოლოდ ის არსებობს. რეალობა ესაა არასწორად გაგებული ზესული და კოსმიური გონი. შუდჰაადვაიტას მიხედვით ჯივა (არსება), პრაკრიტი (მატერია) და კალა (დრო) რეალურია ისევე როგორც ბრაჰმანი რადგან მისი არსის ნაწილებს წარმოადგენენ, მაგრამ ეს სულაც არ ნიშნავს იმას რომ ბრაჰმანის, პრაკრიტის, აკაშას და კალას დანაწევრება "ნაციებად", "კასტებად" და "პარტიებად" შეიძლება. არსებობს რეალური ჯივების უსასრულო რაოდენობა, მაგრამ ჯივას (ინდივიდუალურ სულს) არ გააჩნია არავითარი "ეროვნება", "პარტიულობა" და "კასტა" ("გვარიშვილობა"). ეს ყოველივე ილუზიაა. რეალურია მხოლოდ ბრაჰმანი, ერთიანი ზესული, იშვარა, ერთიანი უფალი მრავალ ფორმაში, ერთიანი დრო (კალა), ერთიანი სივრცე (აკაშა) და მილიარდობით სატვა ანუ ჯივა (ინდივიდი), რომლებსაც არ გააჩნიათ ის ფიზიკური პრედიკატები და ატრიბუტები, როგორებიცაა "ეროვნება" და "გვარიშვილობა". "პარტია", "ეროვნება" და "გვარი" = სრული აბსურდი და ილუზია. ჩვენ შეგვიძლია ბრაჰმანის გარდა სხვა სუბსტანციების რეალურობა ვაღიაროთ, მაგრამ საიდან ვიცით რომ სულიერ არსებას (ჯივას) გააჩნია ისეთი ატრიბუტი და თვისება როგორიცაა "ეროვნულობა" და "გვარიშვილობა"? ორიდან ერთია; ან სისხლი და გენეტიკა = ილუზია ანდა მეორე ვარიანტი: ნებისმიერი ჯივა (ინდივიდი) არა მხოლოდ სულიერ დონეზე, არამედ სუბატომურ დონეზეც არის ერთიანი გლობალური სისტემის ნაწილი. მატერია (პრაკრიტი) ერთიანია თუმც მრავალი სუბატომისგან და ბიომოლეკულებისგან შედგება, ხოლო დრო, სივრცე, უფლის კოსმიური გონი და უმაღლესი სული ასევე ერთიანი სუბსტანციაა. პარაბრაჰმანის გარდა ყველა არსი სუფევს მრავალ ფორმაში, მაგრამ ყველა ფორმა მაინც ერთ კოსმიურ არსებას – ღმერთს ეკუთვნის და აქედან გამომდინარე სრული უაზრობა გამოდის როცა ჯივები ერთმანეთს ებრძვიან "ეროვნების", "პარტიის" და "გვარიშვილობის" ილუზორული იდეების გამო. თუნდაც ვაღიაროთ მატერიის რეალურობა, ანტიგლობალიზმი და ბაბილონის გოდოლის სინდრომი მაინც დებილიზმია. ღმერთი = ბუნება და ბუნება ესაა ერთიანი ორგანიზმი, რომლის უჯრედებიც ვართ ჩვენ. განა დებილიზმი არაა როცა ერთი უჯრედი მეორეს ემტერება იმიტომ რომ "განსხვავებულია? ყველა ატომი ერთნაირია და ერთიანი მატერიის ნაწილია. ყველა გონი ერთიანი გონის ნაწილია და უზენაესი არსი – ბრაჰმანი აერთიანებს ფიზიკური და მენტალური ფორმების მირიადებს. ნუ იქნებით ანტიგლობალისტები, შეისწავლეთ ვედანტა და ტანტრა და ეგებ ჭკუას შეგემატოთ იმბეცილებო. ვაჯრაიანას და არადუალისტური ვედანტას მიხედვით ეროვნულობის და რასობრიობის მსგავსი პოლიტიკური და სოციალური ცნებები = დიადი ილუზია.

ვეტყვი იმათ ვინც "ეროვნულ გენებზე" და "გვარიშვილობაზე" ტლიკინებენ: ჭეშმარიტი რეალობა ესაა – შუნია (სიცარიელე) იგივე პარაბრაჰმანი (უზენაესი ღმერთი), სხვა ყველაფერი მოჩვენებითია და ფორმალური. ცხადია არსებობს მატერია (პრაკრიტი), დრო (კალა) და სივრცე (აკაშა), არსებობენ უსასრულო რაოდენობის სულიერი არსებები (ჯივები), მაგრამ არავითარი ეროვნულობა და გვარიშვილობა არ არსებობს, რადგანაც არც პრაკრიტიმ, არც აკაშამ, არც კალამ, არც ჯივამ და მით უმეტეს არც შუნიამ არ იცის არავითარი "რასობრივი" და "ეთნიკური" ატრიბუტები და კატეგორიები. პრაკრიტი არის პრაკრიტი, აკაშა არის აკაშა, კალა არის კალა, ჯივა იგივე სატვა არის ჯივა, ხოლო შუნია–ბრაჰმანი არის შუნია (ბრაჰმანი). მეტეფმსიქოზის ანუ რეინკარნაციის და ზესულის (პარაბრამანის) იდეები გულში სცემენ ლახვარს რასობრივ და ეთნოლოგიურ თეორიებს. თუ რეინკარნაციის პროცესში ჯივა (სულიერი არსება, სულიერი ატომი) განიცდის გარდასახვებს, იცვლის ფორმებს და შეუძლია ნებისმიერი ფიზიკური და ასტრალური ფორმა მიიღოს მაშინ რაღა აზრიო აქვს "რასას" და "ეთნოსს"?? ვედანტას მიხედვით არსებობენ ღმერთები, დემონები, ფანტომები, ადამიანები, ცხოველები და ა.შ. მაგრამ არადუალისტური ტანტრას მიხედვით ყველაფრის საფუძველი ესაა არადუალისტური ზეცნობიერი (პარაშივა) და არადუალისტური ენერგია (პარაშაკტი), რომელთაგანაც იბადება ყველა მატერიალური სუბსტანცია, მათ შორის ე.წ. პრაკრიტიც. ეხლა გეკითხებით, მხოლოდ და მხოლოდ იმიტომ რომ პრაკრიტის ფრაგმენტები განსხვავდებიან ერთმანეთისგან, შეგვიძლია ვთქვათ რომ არსებობენ სხვადასხვა "ერები", "გვარები", "პარტიები" და "რასები"?... ცხადია არა! რასობრივი და ეთნიკური კატეგორიები და ატრიბუტები მოგონილია უვიცი ადამიანების მიერ რომლებმაც არ იციან ვედანტა და ტანტრა. ამის გარდა არსებობს გენოტიპი და არსებობს ფენოტიპი. გენოტიპი ესაა რასის დონეზე და ფენოტიპი განსხვავებები რასის შიგნით. მე შეიძლება თეთრი, შავი ან ყვითელი ვიყო მაგრამ ვედანტა მეუბნება რომ რა ფერის კანიც არ უნდა მქონდეს, მე ვარ: 1) ადამიანური რასის წარმომადგენელი 2) ერთიანი პრაკრიტი 3) ერთიანი აკაშა 4) ერთიანი კალა 5) ერთიანი შუნია. შეიძლება ფენოტიპურად კავკასიელი განსხვავდებოდეს ინდოჩინელისგან, მაგრამ საბოლოო ჯამში გენოტიპურად კავკასიელიც და ინდოჩინელიც ერთნაირი ადამიანია! შეიგნეთ! რაც შეეხება მატერიას (პრაკრიტი) მატერიამ საერთოდ არ იცის დაყოფა "ერებად" და "რასებად"... ეს უბრალოდ სასაცილოა. გენოტიპურად ყველა არსება იყოფა სამ კლასად: 1) სულიერი 2) ფსიქიკური და 3) ხორციელი. სულიერი განსხვავებით სხვა ორისგან არის რჩეული, რომელსაც ესმის სულიერი ცოდნა. აქედან გამომდინარე თანასწორობა ამ გაგებით არ არსებობს. ერთის მხრივ ჩვენ ყველანი ერთიანი მატერიის, ერთიანი დროის, ერთიანი სივრცის და ერთიანი ცნობიერების ნაწილები ვართ, მაგრამ მეორის მხრივ ინდივიდები სულიერი შეგნების დონის მიხედვით იერარქიულ კლასებად მაინც იყოფიან, ასე რომ დამშვიდდით. სულიერი რჩეული ყველა "ერში" არსებობს და ყველა "ერი" და "რასა" ესაა ერთიანი კოსმიური მატერია (პრაკრიტი). თითოეული ჯივას ანუ სატვას სულიერი ვიჯნანა (ცნობიერების არსი) განძარცვულია სოციალური და პოლიტიკური ატრიბუტებისგან და ცნებებისგან და ეს კარგად ვლინდება ფიზიკური სიკვდილის შემდეგ როცა მატერიალური ილუზიები ქრება. ჯივას სულიერ მეს არ გააჩნია ისეთი პოლიტიკური ატრიბუტი როგორიცაა "ეროვნული იდენტობა". ჯივა ანუ სატვა ესაა უსახო ნატიფი მატერია და ენერგია. ენერგიამ "რასა" და "ეროვნულობა" არ იცის. "ეროვნულობა", "პარტიულობა" და ა.შ. ესენია ვიჯნანას ზედაპირზე აღბეჭდილი და დალექილი სამსკარები (ფსიქიკური ანაბეჭდები წინა ცხოვრებებიდან) და კლეშა (ნეგატიური ფსიქოფიზიკური აფექტები). ისეთი კატეგორიები როგორებიცაა "ერი" და "გვარი" განეკუთვნება სანსარას ანუ მოჩვენებით უმდაბლეს რეალობას. ფიზიკური ილუზიის (მაჰამაიას) კატეგორიებს მიჯაჭვულია მხოლოდ უმეცარი სატვა. მაჰაკალი არის მრისხანე ქალღმერთი რომელიც ანადგურებს ილუზიებს.

სანკხიას ათეისტურ ფილოსოფიაში მატერიალური კოსმოსი, მატერიალური სამყარო, წარმოიშვა ორი უნივერსალური პირველდასაბამისგან, ორი ტატვასგან ანუ ყოფიერების ელემენტისგან, ესენია: მამრობითი უნივერსალური სული, უნივერსალური ცნობიერება – პურუშა და მდედრობითი უნივერსალური სული, არაცნობიერი სულიერი სუბსტანცია, მატერიალური, მენტალური და ფსიქიკური ელემენტების უნივერსალური პირველდასაბამი – პრაკრიტი. პრაკრიტის გააჩნია მყოფობის ანუ არსებობის სამი მოდუსი, სამი იპოსტასი ანუ გუნა, ესენია: რაჯასი – ვნების მოდუსი, სატვა – ჰარმონიისა და სათნოების მოდუსი და ტამასი – უმეცრებისა და შიშის მოდუსი. როდესაც პურუშა და პრაკრიტი „უახლოვდებიან“ ანუ ხდება ამ ორი პირველელემენტის (პირველტატვების) კონვერგენცია, იწყება სინერგია. როდესაც პრაკრიტი უკავშირდება პურუშას, მის შინაგან მოდუსებს ანუ გუნებს შორის ავტომატურად ირღვევა წონასწორობა, წონასწორობის დარღვევის შედეგად, მეორე ტატვას – პრაკრიტის წიაღიდან ვლინდება პირველი მოდიფიკაცია, კოსმიური ინტელექტი – ბუდჰი იგივე მაჰატ-ტატვა, მესამე ტატვა (ყოფიერების მესამე ელემენტი). მესამე ტატვადან ანუ ბუდჰიდან ვლინდება ახანკარა (ახამკარა) ანუ ფსიქიკური პიროვნული ეგო, ახანკარადან სატვას მოდუსში ვლინდება გონება – მანასი, მეხუთე ტატვა, კიდევ ათი ტატვა: ხუთი ჯანენდრია (ჯნანა ინდრია) ანუ შემეცნების ორგანოები და ხუთი კარმენდრია (კარმა ინდრია) ანუ მოქმედების ორგანოები, ტატვები მეექვსედან მეთხუთმეტემდე, ტამასის ასპექტში ახანკარადან ვლინდება ხუთი ტანმატრა ანუ პროტოსტიქია, ტატვები მეთექვსმეტედან ოცდამეერთემდე, რომელთაგან საბოლოოდ გარდასახვის ანუ მოდიფიკაციის გზით ვითარდება ხუთი უკანასკნელი ტატვა, ხუთი ფიზიკური სტიქია ანუ პანჩაბჰუტა (სივრცე – აკაშა, ცეცხლი – ტაიჯასი, ჰაერი – ვაიუ, წყალი – აპასი და მიწა – პრიტხვი). როგორც მოსჩანს, სანკხიას ფილოსოფიაში საერთოდ არ არსებობს „შემოქმედი“ ღმერთის კონცეფცია. სანკხიას ფილოსოფია „შემოქმედი“ ღმერთის გარეშეც მშვენივრად ხსნის სამყაროს წარმოშობას. ადვაიტა ვედანტას ფილოსოფიის თანახმად უნივერსალურ ღვთაებას გააჩნია ორი მთავარი ასპექტი: გამოუვლენელი (პოტენციური, ლატენტური) ასპექტი და გამოვლენილი (კინეტიკური) ასპექტი. კოსმიური ღმერთის გამოუვლენელი ასპექტი, ეს არის ნირგუნა ბრაჰმანი – ლატენტური აბსოლუტური სული, მარადიული ღვთაებრივი ცნობიერების უსასრულო კოსმიური ოკეანე. ნირგუნა ბრაჰმანი არის, უქმნელი და უსაწყისო, არადიფერენცირებული, არადეტერმინირებული და არადისკრეტული ცნობიერების თავდაპირველი მატრიცა – ნირ ვიშეშა ჩიტ მატრა. ნირგუნა ბრაჰმანი ესაა ღვთაება თვისებებისა და ატრიბუტების გარეშე. უნივერსალური ღმერთის გამოუვლენელი ასპექტი წარმოადგენს სუფთა ცნობიერებას, შემზღუდავი მატერიალური დანამატების გარეშე (ჩაიტანია, ნირ უპადხიკა ბრაჰმანი). უმაღლეს აბსოლუტურ სულს გააჩნია სამი სულიერი მახასიათებელი, სატ – მარადისობა, ჩიტ – ცნობიერება და ანანდა – ნეტარება. გამოვლენილი ასპექტი ეს არის სარგუნა ბრაჰმანი – ღვთაება, რომელიც ფლობს თვისებებსა და ატრიბუტებს. სხვა გაგებით იგია ღვთაებრივი არსებების უსასრულო მირიადების უსასრულო ერთობლიობა და კრებითი სახე. სარგუნა ბრაჰმანი არის იშვარა ანუ მატერიალური კოსმოსის უფალი. მას აგრეთვე ეწოდება სა ვიშეშა ჩიტ მატრა, რაც ნიშნავს ცნობიერების დიფერენცირებულ მატრიცას, ცნობიერებას შინაგანი განსხვავებებით, გამოვლენილ ცნობიერებას, კინეტიკურ ცნობიერებას. თუ სა ვიშეშა ჩიტ მატრა არის გამოვლენილი ცნობიერების დიფერენცირებული მატრიცა, მაშინ კოსმიური ღმერთის ლატენტური ანუ გამოუვლენელი, მთვლემარე ასპექტი არის ნირ ვიშეშა ჩიტ მატრა ანუ არადიფერენცირებული ცნობიერების მატრიცა, არადიფერენცირებული აბსოლუტური ცნობიერება დროისა და სივრცის მიღმა. იშვარა (უფალი, მენტალური მე) არის პარაბრაჰმანის ანუ ნირგუნა ბრაჰმანის (უმაღლესი ცნობიერების) გამოვლინება. უმაღლესი, უსაწყისო და უსასრულო ცნობიერების მარადიული ოკეანის – პარაბრაჰმანის წიაღში არსებობს ფარული, ლატენტური, გამოუვლენელი ძალა ანუ ენერგია – იოგა მაია ანუ პარაშაკტი (იგივე ვიკშიპა შაკტი), პარაბრაჰმანი არ განიცდის ევოლუციას, ყოველგვარი ევოლუცია და შესაბამისად ცვლილება განეკუთვნება პარაბრაჰმანის შინაგან პირველენერგია, მის პოტენციურ ენერგიას – იოგა მაიას (ილუზიას). იოგა მაია ანუ პარაშაკტი - ესაა შემოქმედებითი ენერგია, ენერგეტიკული სუბსტანცია (შემოქმედებითი ილუზია), რომელიც დასაწყისში არის გამოუვლენელი (ავიაკტა) და პასიური, ლატენტური, ხოლო შემდეგ გადადის დინამიკურ-კინეტიკურ ფაზაში, დიფერენცირდება ნატიფ ობიექტებში და საბოლოოდ საგნობრივ ნივთიერ ობიექტებად. ბრაჰმანი როგორც არადიფერენცირებული იოგა მაიას (ღვთაებრივი ენერგიის) მფლობელი, იწოდება - იშვარად (ანუ იშად) და ითვლება ყოვლისმცოდნედ და ყოვლისშემძლედ, ესაა პარაბრაჰმანის შინაგანი ენერგიის – იოგა მაიას გამოვლინების პირველი პლანი, მენტალური მეს პლანი (გონების – მანასის და ინტელექტის – ბუდჰის პლანი), ამ ფაზაში ჩნდება გონება და ინტელექტი. პარაბრაჰმანი რომელსაც გააჩნია სუსტად ნატიფად დიფერენცირებული იოგა მაია („შემოქმედებითი“ ენერგია), ეწოდება - ხირანიაგარბჰა (აგრეთვე სუტრატმა ან პრანა შაკტი). ამ შემთხვევაში ღმერთი იქნებოდა ყველა ნატიფი ობიექტის ერთობლიობა. ესაა ფსიქიკური მეს (ეგოს) პლანი. ბრაჰმანი რომელიც ფლობს კიდევ უფრო ძლიერად დიფერენცირებულ იოგა მაიას (შემოქმედებით ენერგიას), ნივთიერ შეგრძნობად ფიზიკურ საგნებში - ეწოდება ვაიშვანარა ანუ ვირაჯი იგივე ვაირატი. ესაა ფიზიკური (ხორციელი) მეს პლანი. ამ გაგებით ღმერთი არის ყველა ფიზიკური ობიექტის და სუბიექტის ერთობლიობა, მთელი გარემომცველი სამყაროსი, ყველა ინდივიდის (ჯივების) ჩათვლით. ადვაიტას მოძღვრებით ცოცხალი არსების კაუზიური სხეული შედგება ავიდიასგან ანუ ავარანა შაკტისგან, ავარანა შაკტი ესაა ცოცხალი არსების ინდივიდუალური „შემოქმედებითი“ ენერგია, პოტენციური და კინეტიკური ენერგია, რომელსაც აგრეთვე ეწოდება ცნობიერების დაჩრდილვის ენერგია. ავარანა შაკტი თითქმის ისეთივე ენერგიაა, როგორც იშვარას (უფლის) პოტენციური და კინეტიკური ღვთაებრივი ენერგია – იოგა მაია ანუ ვიკშიპა შაკტი. იშვარას ვიკშიპა შაკტი ახდენს მატერიალური კოსმოსის ვირტუალურ პროექციას, ცოცხალი არსების ავარანა შაკტისაც დაახლოებით იგივე ბუნება და უნარები აქვს, მაგრამ უფრო მცირე მასშტაბით. კაუზიური სამყარო ანუ მენტალური მეს პლანი ესაა ავარანა შაკტის პლანი, ასტრალური პლანი ესაა ფსიქიკური მეს პლანი ანუ პრანა შაკტის, ფსიქიკური მეს და ასტრალური სხეულის სასიცოცხლო ენერგიის პლანი, ხოლო ფიზიკური სამყარო არის გარდაქმნილი პრანას (პრანა შაკტის), უხეში ფიზიკური ენერგიების და ფიზიკური მეს პლანი. სანკხიას მსგავსად, ადვაიტა ვედანტაშიც სამყაროსა და ცოცხალი არსებების წარმოშობის კონცეფცია რადიკალურად განსხვავდება ქრისტიანული კონცეფციისგან. ადვაიტას არ სჭირდება „შემოქმედი“ ღმერთის ქრისტიანული იდეა, თვით იშვარაც კი არის პრაბრაჰმანის შინაგანი ენერგიის (იოგა მაიას) ვირტუალური გამოვლინება და მოდიფიკაცია, იშვარა საკუთარი „შემოქმედებითი“ ენერგიით თანმიმდევრობით წარმოშობს მატერიალური სამყაროს სამ პლანს: კაუზიურს, ასტრალურს და ფიზიკურს. ყველაფერი იბადება პროექციის და გარდასახვის გზით. შაივა-სიდჰანტას შივაიტური ტანტრიზმის თანახმად უფალი შივა არის სუფთა, უცვლელი, თვისებებისა და ატრიბუტებისგან განძარცვული, ყოვლისგამჭოლი ტრანსცენდენტური ცნობიერება. ის არის უმოქმედო პურუშა (ნიშკრია პურუშა). პრაკრიტი ცეკვავს მის მკერდზე და ახორციელებს შემოქმედების, დაცვისა და დანგრევის პროცესებს. როდესაც არ არის არც სინათლე, არც წყვდიადი, არც ფორმა, არც ენერგია, არც ბგერა, არც მატერია, მაშინ გრძნობების მიერ შეცნობადი ობიექტები გამოვლენილნი არ არიან, მაშინ არსებობს მხოლოდ შივა საკუთარ თავში. ისაა – დროისა და სივრცის გარეშე, არ არის მოქცეული დაბადების, სიკვდილის და ნგრევის ზეგავლენის ქვეშ. ის იმყოფება დიალექტიკის მიღმა. ისაა – უპიროვნო აბსოლუტი ბრაჰმანი. ის არ ექვემდებარება ტკბობას და ტანჯვას, სიკეთეს და ბოროტებას. მისი დანახვა ფიზიკური თვალებით შეუძლებელია, მაგრამ შესაძლებელია მისი გაცნობიერება გულში ერთგულების და მედიტაციის დახმარებით. პრალაიას ბოლოს უზენაესი უფალი ფიქრობს სამყაროს ხელახალ შემოქმედებაზე. მაშინ ის ცნობილია სადაშივას სახელით. ისაა შემოქმედების პირველმიზეზი. შემოქმედება გამომდინარეობს სადაშივადან. „მანუ-სმრიტიში“ მას ეწოდება სვაიამბჰუ. სადაშივა გამოუვლენელია, ის ანადგურებს ტამასს, რომელიც წარმოშვა პრალაიამ და ბრწყინავს როგორც თვითმნათი სინათლე, ყოფიერებისკენ იწვევს ხუთ ელემენტს და ა.შ. შივა თავის პირველ ფორმაში ტკბება პრაკრიტით როგორც კშეტრაჯნა-პურუშა. მეორე ფორმაში ისაა – ტატპურუშა, რომელიც დავანებულია სატვა-გუნაში, რომელიც სუფევს ბჰოგია-პრაკრიტიში, პრაკრიტის ფორმაში, რომელიც მისი ტკბობისთვის არის განკუთვნილი. მესამე ფორმაა – გჰორა, რვაშრიან ბუდჰიში მსუფევი როგორც დჰარმა და ა.შ. მეოთხე ფორმაში ისაა ვამადევა, მსუფევი აჰამკარაში, მეხუთე ფორმაში ისაა – სადიოჯატა, გონების მთავარი ღვთაება. შივას რვა ფორმაა – შარვა, ბჰავა, რუდრა, უგრა, ბჰიმა, პაშუპატი, იშანა და მაჰადევა; მათი სავანეებია შესაბამისად – დედამიწა, წყალი, ცეცხლი, ჰაერი, ეთერი, კშეტრაჯნა, მზე და მთვარე. ერთი ვერსიის მიხედვით არსებობს 36 ტატვა, რომელთაგან 24 ცნობილია როგორც ატმა-ტატვები, 7 – ვიდია-ტატვა და ბოლო 5 – შივა-ტატვები. 24 ატმა-ტატვა – ესენია 5 ელემენტი (ეთერი, ჰაერი, ცეცხლი, წყალი და მიწა), 5 ტანმატრა (ბგერა, შეხება, ფორმა, გემო და სუნი), 5 გრძნობის ორგანო (ყური, კანი, თვალი, ენა და ცხვირი), შინაგანი ორგანო, 5 მოქმედების ორგანო (ლაპარაკი, ხელები, ფეხები, ანუსი და სასქესო ორგანო), აგრეთვე ახამკარა, ბუდჰი და გუნა. 7 ვიდია-ტატვა – ესენია პურუშა, რაგა (სიყვარული), ვიდია (ცოდნა), კალაა (ფრაგმენტი), ნიიატი (წესრიგი), კაალა (დრო) და აშუდხა-მაია (არასუფთა მაია). 5 შივა-ტატვა: შუდხავიდია, იშვარა, სადა-შივა, შაკტი და შივა. ჭეშმარიტი ნადა, ბგერის ფესვი (საფუძველი), ევოლუციონირებს სუფთა მაიადან უფალი შივას ნებით. ნადადან იზრდება ჭეშმარიტი ბინდუ. მასში ისახება ჭეშმარიტი სადაშივა და წარმოშობს იშვარას. შიდხავიდია ვითარდება იშვარასგან. სამყაროს იღებს სათავეს ბინდუდან და ვითარდება სხვადასხვაგვარ ფორმებში. შივა-ტატვა და შაკტი-ტატვა განუყოფელნი არიან. ტანრიზმში მათი სრული ერთიანობის სიმბოლოა შივალინგამი. განცდაში მდგომარეობისა „მე ვარ ეს“, როცა „ეს“ არის ჯერ კიდევ არამკვეთრი (ასპხუტა) გამოცდილება და დომინირებს „მე“, საკუთარ თავს ავლენს სადაშივა-ტატვა (ან სადაკხია-ტატვა). იდეალური სამყარო შეიგრძნობა როგორც რაღაც არაცხადი ცნობიერების სიღმეში. ამ სამყაროულ გამოცდილებაში სუბიექტიცა და ობიექტიც არის ცნობიერება. ცნობიერება ამ ასპექტში იღებს უნარს აღიქვას თავი, აქედან სუბიექტიცა და ობიექტიც. ნება (იჩხა) ამტკიცებს სამყაროული გამოცდილების „ამ“ მხარეს და ცნობილია როგორც სადაშივა-ტატვა. აქ დომინირებს იჩხა (ნება). სადაშივა-ტატვა არის კოსმიური გამოცდილების პირველი გამოვლინება. ღვთაებრივი გამოცდილების შემდეგი მდგომარეობაა უფრო მკვეთრი განსაზღვრება საყოველთაო გამოცდილების „ამ“ მხარისა. ეს ცნობილია როგორც იშვარა -ტატვა (ან აიშ-ვარია-ტატვა). ესაა სამყაროს აშკარა გაფურჩქვნა ანუ „უნმეშა“. ამ მდგომარეობაში დომინირებს ჯნანა ანუ ცოდნა. სადაშივას გამოცდილებაა – „მე ვარ ეს“. იშვარას გამოცდილებაა – „ეს ვარ მე“. სადვიდია-ტატვაში (ან შუდხავიდია-ტატვაში) „მე“ და „ეს“ განცდაში გათანაბრებულნი არიან როგორც სასწორი. აქ დომინირებს „კრია-შაკტი“. „მე“ და „ეს“ აქ გაცნობიერებული არიან ერთნაირი სიცხადით, თუმცაღა „მე“ და „ეს“ კვლავ იდენტურნი არიან, მაგრამ მათი განსხვავება მაინც შესაძლებელია აზრობრივად. ამ მდგომარეობის განცდას შესაძლოა დავარქვათ „მრავალფეროვნება ერთიანობაში“. სადვიადია-ტატვედან ვლინდებიან ვიდია-ტატვები, ხოლო ვიდია-ტატვებიდან ატმა-ტატვები. შივაიზმში უფალ შივას მიერ სამყაროს „შემოქმედება“ საგრძნობლად განსხვავდება შემოქმედების ქრისტიანული კონცეფციისგან. შივა-მურტი (გამოვლინება) იმყოფება ფორმისაგან განძარცვულ ჭეშმარიტ შივაზე (პარაშივაზე) დაბლა. მეორე ვერსიის მიხედვით ყოფიერება შედგება 96 ტატვასგან. ესენია: 24 ატმა-ტატვა, 10 ნადა, 5 ავასტხა (ცნობიერების მდგომარეობები, ფიზიკური, ასტრალური, კაუზიური, სულიერი და ზესულიერი ცნობიერება), 3 მალა (კარმული დაბინძურება), 3 გუნა (სატვა, რაჯასი და ტამასი), 3 მანდალა (სურია – მზე, აგნი – ცეცხლი და ჩანდრა – მთვარე), 3 ტემპერამენტი (ვატა, პიტა და შლეშმა), 8 ვიკარა (მოდიფიკაციები) – კამა, კროდხა, ლობხა, მოხა, მადა, მატსარია, დამბხა და ასუია, 6 ადხარა, 7 დჰატუ, 10 ვაიუ, 5 კოშა (ანამაიაკოშა, პრანამაიაკოშა, მანომაიაკოშა, ვიჯნანამაიაკოშა და ანანდამაიაკოშა) და 9 კარიბჭე. 24 ტატვა ესენია – 5 ელემენტი (ბჰუტა), 5 ტანმატრა, 5 ჯნანა-ინდრია, 5 კარმა-ინდრია და 4 კარანა (მანასი ბუდჰი, ჩიტა და ახამკარა). ზემოთხსენებული ტატვები განეკუთვნებიან სხეულს, ხოლო მათ მაღლა იმყოფება 5 საფარველი. ესენია ნიიატი, კაალა, კალაა, რაგა და ვიდია. ეს ხუთი შედიან სხეულში და წარმოადგენენ მისი ტატვების გაცვეთის მიზეზს და აყენებენ მას ზიანს. შივაიზმში უფალი შივა არ „ქმნის“ სამყაროს არაფრისგან საკუთარი ნებით, შივაისტურ ეზოთერულ ფილოსოფიაში სამყარო არის პარაშივას ანუ უმაღლესი ღვთაებრივი ცნობიერების მარადიული ოკეანის შინაგანი პოტენციური პასიური და ლატენტური ენერგიის გამოვლენილი დინამიკურ-კინეტიკური ფორმა, უმაღლესი ცნობიერების დინამიკურ-კინეტიკური ენერგეტიკული პროექცია, უფალ შივას შინაგანი შემოქმედებითი ენერგიის ვირტუალური ილუზორული პროექცია. უმაღლესი შივას (თავდაპირველი ცნობიერების) პოტენციური ენერგია (შაკტი), რომელიც მის წიაღში სუფევს და მისგან განუყოფელია, გამოვლენისას, დინამიკურ-კინეტიკურ ფორმაში განიცდის ევოლუციას ანუ ვითარდება სადაშივა-ტატვადან ხუთ ფიზიკურ ელემენტამდე. შივა (ცნობიერება) და შაკტი (ენერგია) წარმოადგენენ ერთ მთლიანს და განუყოფელნი არიან ერთმანეთისგან, შივა საკუთარი ნებით შაკტის დახმარებით ახდენს მატერიალური სამყაროს პროექციას, მატერიალური სამყარო სავსეა უფლის ცნობიერებით და ენერგიით. შივაიზმში „შემოქმედების“ პროცესი აბსოლუტურად განსხვავებულია „ღმერთის“ მიერ სამყაროს „შემოქმედების“ ქრისტიანული ვერსიისგან. შივაიტური ფილოსოფიის თანახმად სამყარო და ცოცხალი არსება არის შივას (ღვთაებრივი ცნობიერების) ემანაცია. შივაიტური კოსმოგონია ქრისტიანულისაგან განსხვავებით არის ლოგიკური, რაციონალური და სამყაროს ეზოთერულ კანონებზე დაფუძნებული. შაკტისტური კოსმოგონია შივაიტურის ანალოგიურია, ოღონდაც არის ერთი პატარა განსხვავება, შაკტიზმში აქცენტი კეთდება ღმერთის ქალურ ასპექტზე (ენერგიაზე). შაკტისტური ფილოსოფიისა და მეტაფიზიკის თანახმად რეალობა შედგება 36 ტატვასგან (რეალობის ელემენტისგან). უმაღლესი შივას „შემოქმედებით“ ასპექტს ეწოდება - შივა-ტატვად. ესაა - პირველი შემოქმედებითი მოძრაობა. შაკტი-ტატვა ესაა შივას ღვთაებრივი ნება. ეს არის მულტისამყაროს ღვთაებრივი თესლი და საშო. პირველ გამოვლინებას ეწოდება სადაკხია ანუ სადაშივა ტატვა. ამ ტატვაში იწყება იდეის ფორმირება. მასში იმყოფება ნადა-შაკტი, შემდეგ მოდის იშვარა-ტატვა. ეს ტატვა იწოდება ბინდუდ. მეოთხე ტატვა - ესაა სადვიდია-ტატვა ანუ შუდხავიდია-ტატვა, შემდეგ პრაკრიტი (შივას შინაგანი ენერგია) ტრანსფორმირდება გონების, გრძნობათა და მატერიის ტატვებად, რომელთაგანაც შედგება სამყარო. შუდხავიდია-ტატვადან ხდება 7 ვიდია-ტატვას ემანაცია, ხოლო 7 ვიდია-ტატვადან ემანირდება 24 ატმა-ტატვა, რომელთაგან უკანასკნელი ხუთი ესაა – ხუთი ფიზიკური სტიქია: სივრცე – აკაშა, ჰაერი – ვაიუ, ცეცხლი – ტაიჯასი, წყალი – აპასი და მიწა – პრიტხვი. შაკტისტური ფილოსოფიისა და მეტაფიზიკის თანახმად არსებობს შივას შინაგანი ენერგიის – შაკტის 4 ფორმა, ესენია: პარა-ვაკი – უმაღლესი თავდაპირველი ენერგია (პოტენციური ძალა), პაშიანტი-ვაკი – კაუზიური ენერგია (ღვთაებრივი კოსმიური გონი და კოსმიური ინტელექტი), მადხიამი-ვაკი – ასტრალური ენერგია (მარადის ქალური, ღვთაებრივი კოსმიური გონის სულიერი მეტაფიზიკური რადიაცია) და ვაიკხარი-ვაკი – ფიზიკური ენერგია (დედაღმერთის კოსმიური მატერიალური სხეული). შაკტისტური ფილოსოფიის მიხედვით სამყარო არის შაკტის (ღვთაებრივი ენერგიის) ემანაცია, ცოცხალი არსება შაკტიზმში ითვლება შაკტის ემანაციად. ჯაინიზმის თანახმად სამყარო შედგება ექვსი სუბსტანციისაგან, ესენია: ჯივა დრავია – სული, დჰარმასტიკაია – მოძრაობის გამტარი, ადჰარმასტიკაია – უძრაობის გამტარი, კალა – დრო, აკაშა – სივრცე და აჯივა ანუ პუდგალა – მატერია, ეს სუბსტანციები მარადიულები, უსაწყისოები და უსასრულოები არიან, მათ არ გააჩნიათ არც დასაბამი და არც დასასრული. ჯაინიზმი უარყოფს „შემოქმედი ღმერთის“ იდეას. ჯაინიზმი აღიარებს მუდმივად არსებული მარადიული მატერიის და მარადიული სულის კონცეფციას, ჯაინის მოძღვრება ამტკიცებს, რომ ცოცხალი სული – ჯივა-დრავია შეუქმნელია და ყოველთვის არსებობდა, ისევე როგორც მატერია – პუდგალა. სანსარას ანუ ცოცხალი სულის რეინკარნაციას არ გააჩნია დასაწყისი, მაგრამ შეიძლება ჰქონდეს დასასრული, დასასრული კი ჩვენს ნებაზეა დამოკიდებული. უსასრულო ერთიანობის ერთიანი და აბსოლუტური ღვთაებრივი პრინციპი ეინ სოფი ანუ იგივე ზარვან აკარანა, მატერიალური კოსმიური ყოფიერების - მაჰაკალპას ციკლის დასაბამში საკუთარ თავს ზეგამოუვლენელ სუბსტანციას ავლენს სამი შაბდაბრაჰმანის, სამი ლოგოსის, უფრო ზუსტად სამი ქალურ-მამაკაცური შაბდაბრაჰმიკულ-ლოგოსური დიადის - მაჰასარასვატისა და მაჰაბრაჰმას, მაჰალაკშმისა და მაჰავიშნუს და მაჰაკალისა და მაჰადევას, როგორც ზმნის სახით. ინდუისტურ მოძღვრებაში (მაგ. დევიბჰაგავატაპურანას მესამე წიგნში) ნათქვამია, რომ თავდაპირველად, უმაღლესი სულიდან – პარაბრაჰმანიდან იშვა იშვარა ბრაჰმა ანუ უფალი ბრაჰმა (ძვ. ინდ. „ბრაჰმა“ – „ზრდა-გაფართოება“) იგივე შაბდაბრაჰმანი ანუ ლოგოსი, შაბდა ნიშნავს მისტიკურ ბგერას, მისტიკურ სიტყვას, ბრაჰმანი ნიშნავს ღმერთს, იგივეა ძველი ბერძნული სიტყვა ლოგოსი, შაბდაბრაჰმანიდან ანუ იშვარა ბრაჰმას სხეულის ნახევრიდან იშვა შივას და ვიშნუ-ნარაიანას პირველი მანვანტარაავატარა – მანუ სვაიამბჰუვა ანუ „თვითმყოფადი გონიერი მე“.

სანკხიას ათეისტურ ფილოსოფიაში მატერიალური კოსმოსი, მატერიალური სამყარო, წარმოიშვა ორი უნივერსალური პირველდასაბამისგან, ორი ტატვასგან ანუ ყოფიერების ელემენტისგან, ესენია: მამრობითი უნივერსალური სული, უნივერსალური ცნობიერება – პურუშა და მდედრობითი უნივერსალური სული, არაცნობიერი სულიერი სუბსტანცია, მატერიალური, მენტალური და ფსიქიკური ელემენტების უნივერსალური პირველდასაბამი – პრაკრიტი. პრაკრიტის გააჩნია მყოფობის ანუ არსებობის სამი მოდუსი, სამი იპოსტასი ანუ გუნა, ესენია: რაჯასი – ვნების მოდუსი, სატვა – ჰარმონიისა და სათნოების მოდუსი და ტამასი – უმეცრებისა და შიშის მოდუსი. როდესაც პურუშა და პრაკრიტი „უახლოვდებიან“ ანუ ხდება ამ ორი პირველელემენტის (პირველტატვების) კონვერგენცია, იწყება სინერგია. როდესაც პრაკრიტი უკავშირდება პურუშას, მის შინაგან მოდუსებს ანუ გუნებს შორის ავტომატურად ირღვევა წონასწორობა, წონასწორობის დარღვევის შედეგად, მეორე ტატვას – პრაკრიტის წიაღიდან ვლინდება პირველი მოდიფიკაცია, კოსმიური ინტელექტი – ბუდჰი იგივე მაჰატ-ტატვა, მესამე ტატვა (ყოფიერების მესამე ელემენტი). მესამე ტატვადან ანუ ბუდჰიდან ვლინდება ახანკარა (ახამკარა) ანუ ფსიქიკური პიროვნული ეგო, ახანკარადან სატვას მოდუსში ვლინდება გონება – მანასი, მეხუთე ტატვა, კიდევ ათი ტატვა: ხუთი ჯანენდრია (ჯნანა ინდრია) ანუ შემეცნების ორგანოები და ხუთი კარმენდრია (კარმა ინდრია) ანუ მოქმედების ორგანოები, ტატვები მეექვსედან მეთხუთმეტემდე, ტამასის ასპექტში ახანკარადან ვლინდება ხუთი ტანმატრა ანუ პროტოსტიქია, ტატვები მეთექვსმეტედან ოცდამეერთემდე, რომელთაგან საბოლოოდ გარდასახვის ანუ მოდიფიკაციის გზით ვითარდება ხუთი უკანასკნელი ტატვა, ხუთი ფიზიკური სტიქია ანუ პანჩაბჰუტა (სივრცე – აკაშა, ცეცხლი – ტაიჯასი, ჰაერი – ვაიუ, წყალი – აპასი და მიწა – პრიტხვი). როგორც მოსჩანს, სანკხიას ფილოსოფიაში საერთოდ არ არსებობს „შემოქმედი“ ღმერთის კონცეფცია. სანკხიას ფილოსოფია „შემოქმედი“ ღმერთის გარეშეც მშვენივრად ხსნის სამყაროს წარმოშობას. ადვაიტა ვედანტას ფილოსოფიის თანახმად უნივერსალურ ღვთაებას გააჩნია ორი მთავარი ასპექტი: გამოუვლენელი (პოტენციური, ლატენტური) ასპექტი და გამოვლენილი (კინეტიკური) ასპექტი. კოსმიური ღმერთის გამოუვლენელი ასპექტი, ეს არის ნირგუნა ბრაჰმანი – ლატენტური აბსოლუტური სული, მარადიული ღვთაებრივი ცნობიერების უსასრულო კოსმიური ოკეანე. ნირგუნა ბრაჰმანი არის, უქმნელი და უსაწყისო, არადიფერენცირებული, არადეტერმინირებული და არადისკრეტული ცნობიერების თავდაპირველი მატრიცა – ნირ ვიშეშა ჩიტ მატრა. ნირგუნა ბრაჰმანი ესაა ღვთაება თვისებებისა და ატრიბუტების გარეშე. უნივერსალური ღმერთის გამოუვლენელი ასპექტი წარმოადგენს სუფთა ცნობიერებას, შემზღუდავი მატერიალური დანამატების გარეშე (ჩაიტანია, ნირ უპადხიკა ბრაჰმანი). უმაღლეს აბსოლუტურ სულს გააჩნია სამი სულიერი მახასიათებელი, სატ – მარადისობა, ჩიტ – ცნობიერება და ანანდა – ნეტარება. გამოვლენილი ასპექტი ეს არის სარგუნა ბრაჰმანი – ღვთაება, რომელიც ფლობს თვისებებსა და ატრიბუტებს. სხვა გაგებით იგია ღვთაებრივი არსებების უსასრულო მირიადების უსასრულო ერთობლიობა და კრებითი სახე. სარგუნა ბრაჰმანი არის იშვარა ანუ მატერიალური კოსმოსის უფალი. მას აგრეთვე ეწოდება სა ვიშეშა ჩიტ მატრა, რაც ნიშნავს ცნობიერების დიფერენცირებულ მატრიცას, ცნობიერებას შინაგანი განსხვავებებით, გამოვლენილ ცნობიერებას, კინეტიკურ ცნობიერებას. თუ სა ვიშეშა ჩიტ მატრა არის გამოვლენილი ცნობიერების დიფერენცირებული მატრიცა, მაშინ კოსმიური ღმერთის ლატენტური ანუ გამოუვლენელი, მთვლემარე ასპექტი არის ნირ ვიშეშა ჩიტ მატრა ანუ არადიფერენცირებული ცნობიერების მატრიცა, არადიფერენცირებული აბსოლუტური ცნობიერება დროისა და სივრცის მიღმა. იშვარა (უფალი, მენტალური მე) არის პარაბრაჰმანის ანუ ნირგუნა ბრაჰმანის (უმაღლესი ცნობიერების) გამოვლინება. უმაღლესი, უსაწყისო და უსასრულო ცნობიერების მარადიული ოკეანის – პარაბრაჰმანის წიაღში არსებობს ფარული, ლატენტური, გამოუვლენელი ძალა ანუ ენერგია – იოგა მაია ანუ პარაშაკტი (იგივე ვიკშიპა შაკტი), პარაბრაჰმანი არ განიცდის ევოლუციას, ყოველგვარი ევოლუცია და შესაბამისად ცვლილება განეკუთვნება პარაბრაჰმანის შინაგან პირველენერგია, მის პოტენციურ ენერგიას – იოგა მაიას (ილუზიას). იოგა მაია ანუ პარაშაკტი - ესაა შემოქმედებითი ენერგია, ენერგეტიკული სუბსტანცია (შემოქმედებითი ილუზია), რომელიც დასაწყისში არის გამოუვლენელი (ავიაკტა) და პასიური, ლატენტური, ხოლო შემდეგ გადადის დინამიკურ-კინეტიკურ ფაზაში, დიფერენცირდება ნატიფ ობიექტებში და საბოლოოდ საგნობრივ ნივთიერ ობიექტებად. ბრაჰმანი როგორც არადიფერენცირებული იოგა მაიას (ღვთაებრივი ენერგიის) მფლობელი, იწოდება - იშვარად (ანუ იშად) და ითვლება ყოვლისმცოდნედ და ყოვლისშემძლედ, ესაა პარაბრაჰმანის შინაგანი ენერგიის – იოგა მაიას გამოვლინების პირველი პლანი, მენტალური მეს პლანი (გონების – მანასის და ინტელექტის – ბუდჰის პლანი), ამ ფაზაში ჩნდება გონება და ინტელექტი. პარაბრაჰმანი რომელსაც გააჩნია სუსტად ნატიფად დიფერენცირებული იოგა მაია („შემოქმედებითი“ ენერგია), ეწოდება - ხირანიაგარბჰა (აგრეთვე სუტრატმა ან პრანა შაკტი). ამ შემთხვევაში ღმერთი იქნებოდა ყველა ნატიფი ობიექტის ერთობლიობა. ესაა ფსიქიკური მეს (ეგოს) პლანი. ბრაჰმანი რომელიც ფლობს კიდევ უფრო ძლიერად დიფერენცირებულ იოგა მაიას (შემოქმედებით ენერგიას), ნივთიერ შეგრძნობად ფიზიკურ საგნებში - ეწოდება ვაიშვანარა ანუ ვირაჯი იგივე ვაირატი. ესაა ფიზიკური (ხორციელი) მეს პლანი. ამ გაგებით ღმერთი არის ყველა ფიზიკური ობიექტის და სუბიექტის ერთობლიობა, მთელი გარემომცველი სამყაროსი, ყველა ინდივიდის (ჯივების) ჩათვლით. ადვაიტას მოძღვრებით ცოცხალი არსების კაუზიური სხეული შედგება ავიდიასგან ანუ ავარანა შაკტისგან, ავარანა შაკტი ესაა ცოცხალი არსების ინდივიდუალური „შემოქმედებითი“ ენერგია, პოტენციური და კინეტიკური ენერგია, რომელსაც აგრეთვე ეწოდება ცნობიერების დაჩრდილვის ენერგია. ავარანა შაკტი თითქმის ისეთივე ენერგიაა, როგორც იშვარას (უფლის) პოტენციური და კინეტიკური ღვთაებრივი ენერგია – იოგა მაია ანუ ვიკშიპა შაკტი. იშვარას ვიკშიპა შაკტი ახდენს მატერიალური კოსმოსის ვირტუალურ პროექციას, ცოცხალი არსების ავარანა შაკტისაც დაახლოებით იგივე ბუნება და უნარები აქვს, მაგრამ უფრო მცირე მასშტაბით. კაუზიური სამყარო ანუ მენტალური მეს პლანი ესაა ავარანა შაკტის პლანი, ასტრალური პლანი ესაა ფსიქიკური მეს პლანი ანუ პრანა შაკტის, ფსიქიკური მეს და ასტრალური სხეულის სასიცოცხლო ენერგიის პლანი, ხოლო ფიზიკური სამყარო არის გარდაქმნილი პრანას (პრანა შაკტის), უხეში ფიზიკური ენერგიების და ფიზიკური მეს პლანი. სანკხიას მსგავსად, ადვაიტა ვედანტაშიც სამყაროსა და ცოცხალი არსებების წარმოშობის კონცეფცია რადიკალურად განსხვავდება ქრისტიანული კონცეფციისგან. ადვაიტას არ სჭირდება „შემოქმედი“ ღმერთის ქრისტიანული იდეა, თვით იშვარაც კი არის პრაბრაჰმანის შინაგანი ენერგიის (იოგა მაიას) ვირტუალური გამოვლინება და მოდიფიკაცია, იშვარა საკუთარი „შემოქმედებითი“ ენერგიით თანმიმდევრობით წარმოშობს მატერიალური სამყაროს სამ პლანს: კაუზიურს, ასტრალურს და ფიზიკურს. ყველაფერი იბადება პროექციის და გარდასახვის გზით. შაივა-სიდჰანტას შივაიტური ტანტრიზმის თანახმად უფალი შივა არის სუფთა, უცვლელი, თვისებებისა და ატრიბუტებისგან განძარცვული, ყოვლისგამჭოლი ტრანსცენდენტური ცნობიერება. ის არის უმოქმედო პურუშა (ნიშკრია პურუშა). პრაკრიტი ცეკვავს მის მკერდზე და ახორციელებს შემოქმედების, დაცვისა და დანგრევის პროცესებს. როდესაც არ არის არც სინათლე, არც წყვდიადი, არც ფორმა, არც ენერგია, არც ბგერა, არც მატერია, მაშინ გრძნობების მიერ შეცნობადი ობიექტები გამოვლენილნი არ არიან, მაშინ არსებობს მხოლოდ შივა საკუთარ თავში. ისაა – დროისა და სივრცის გარეშე, არ არის მოქცეული დაბადების, სიკვდილის და ნგრევის ზეგავლენის ქვეშ. ის იმყოფება დიალექტიკის მიღმა. ისაა – უპიროვნო აბსოლუტი ბრაჰმანი. ის არ ექვემდებარება ტკბობას და ტანჯვას, სიკეთეს და ბოროტებას. მისი დანახვა ფიზიკური თვალებით შეუძლებელია, მაგრამ შესაძლებელია მისი გაცნობიერება გულში ერთგულების და მედიტაციის დახმარებით. პრალაიას ბოლოს უზენაესი უფალი ფიქრობს სამყაროს ხელახალ შემოქმედებაზე. მაშინ ის ცნობილია სადაშივას სახელით. ისაა შემოქმედების პირველმიზეზი. შემოქმედება გამომდინარეობს სადაშივადან. „მანუ-სმრიტიში“ მას ეწოდება სვაიამბჰუ. სადაშივა გამოუვლენელია, ის ანადგურებს ტამასს, რომელიც წარმოშვა პრალაიამ და ბრწყინავს როგორც თვითმნათი სინათლე, ყოფიერებისკენ იწვევს ხუთ ელემენტს და ა.შ. შივა თავის პირველ ფორმაში ტკბება პრაკრიტით როგორც კშეტრაჯნა-პურუშა. მეორე ფორმაში ისაა – ტატპურუშა, რომელიც დავანებულია სატვა-გუნაში, რომელიც სუფევს ბჰოგია-პრაკრიტიში, პრაკრიტის ფორმაში, რომელიც მისი ტკბობისთვის არის განკუთვნილი. მესამე ფორმაა – გჰორა, რვაშრიან ბუდჰიში მსუფევი როგორც დჰარმა და ა.შ. მეოთხე ფორმაში ისაა ვამადევა, მსუფევი აჰამკარაში, მეხუთე ფორმაში ისაა – სადიოჯატა, გონების მთავარი ღვთაება. შივას რვა ფორმაა – შარვა, ბჰავა, რუდრა, უგრა, ბჰიმა, პაშუპატი, იშანა და მაჰადევა; მათი სავანეებია შესაბამისად – დედამიწა, წყალი, ცეცხლი, ჰაერი, ეთერი, კშეტრაჯნა, მზე და მთვარე. ერთი ვერსიის მიხედვით არსებობს 36 ტატვა, რომელთაგან 24 ცნობილია როგორც ატმა-ტატვები, 7 – ვიდია-ტატვა და ბოლო 5 – შივა-ტატვები. 24 ატმა-ტატვა – ესენია 5 ელემენტი (ეთერი, ჰაერი, ცეცხლი, წყალი და მიწა), 5 ტანმატრა (ბგერა, შეხება, ფორმა, გემო და სუნი), 5 გრძნობის ორგანო (ყური, კანი, თვალი, ენა და ცხვირი), შინაგანი ორგანო, 5 მოქმედების ორგანო (ლაპარაკი, ხელები, ფეხები, ანუსი და სასქესო ორგანო), აგრეთვე ახამკარა, ბუდჰი და გუნა. 7 ვიდია-ტატვა – ესენია პურუშა, რაგა (სიყვარული), ვიდია (ცოდნა), კალაა (ფრაგმენტი), ნიიატი (წესრიგი), კაალა (დრო) და აშუდხა-მაია (არასუფთა მაია). 5 შივა-ტატვა: შუდხავიდია, იშვარა, სადა-შივა, შაკტი და შივა. ჭეშმარიტი ნადა, ბგერის ფესვი (საფუძველი), ევოლუციონირებს სუფთა მაიადან უფალი შივას ნებით. ნადადან იზრდება ჭეშმარიტი ბინდუ. მასში ისახება ჭეშმარიტი სადაშივა და წარმოშობს იშვარას. შიდხავიდია ვითარდება იშვარასგან. სამყაროს იღებს სათავეს ბინდუდან და ვითარდება სხვადასხვაგვარ ფორმებში. შივა-ტატვა და შაკტი-ტატვა განუყოფელნი არიან. ტანრიზმში მათი სრული ერთიანობის სიმბოლოა შივალინგამი. განცდაში მდგომარეობისა „მე ვარ ეს“, როცა „ეს“ არის ჯერ კიდევ არამკვეთრი (ასპხუტა) გამოცდილება და დომინირებს „მე“, საკუთარ თავს ავლენს სადაშივა-ტატვა (ან სადაკხია-ტატვა). იდეალური სამყარო შეიგრძნობა როგორც რაღაც არაცხადი ცნობიერების სიღმეში. ამ სამყაროულ გამოცდილებაში სუბიექტიცა და ობიექტიც არის ცნობიერება. ცნობიერება ამ ასპექტში იღებს უნარს აღიქვას თავი, აქედან სუბიექტიცა და ობიექტიც. ნება (იჩხა) ამტკიცებს სამყაროული გამოცდილების „ამ“ მხარეს და ცნობილია როგორც სადაშივა-ტატვა. აქ დომინირებს იჩხა (ნება). სადაშივა-ტატვა არის კოსმიური გამოცდილების პირველი გამოვლინება. ღვთაებრივი გამოცდილების შემდეგი მდგომარეობაა უფრო მკვეთრი განსაზღვრება საყოველთაო გამოცდილების „ამ“ მხარისა. ეს ცნობილია როგორც იშვარა -ტატვა (ან აიშ-ვარია-ტატვა). ესაა სამყაროს აშკარა გაფურჩქვნა ანუ „უნმეშა“. ამ მდგომარეობაში დომინირებს ჯნანა ანუ ცოდნა. სადაშივას გამოცდილებაა – „მე ვარ ეს“. იშვარას გამოცდილებაა – „ეს ვარ მე“. სადვიდია-ტატვაში (ან შუდხავიდია-ტატვაში) „მე“ და „ეს“ განცდაში გათანაბრებულნი არიან როგორც სასწორი. აქ დომინირებს „კრია-შაკტი“. „მე“ და „ეს“ აქ გაცნობიერებული არიან ერთნაირი სიცხადით, თუმცაღა „მე“ და „ეს“ კვლავ იდენტურნი არიან, მაგრამ მათი განსხვავება მაინც შესაძლებელია აზრობრივად. ამ მდგომარეობის განცდას შესაძლოა დავარქვათ „მრავალფეროვნება ერთიანობაში“. სადვიადია-ტატვედან ვლინდებიან ვიდია-ტატვები, ხოლო ვიდია-ტატვებიდან ატმა-ტატვები. შივაიზმში უფალ შივას მიერ სამყაროს „შემოქმედება“ საგრძნობლად განსხვავდება შემოქმედების ქრისტიანული კონცეფციისგან. შივა-მურტი (გამოვლინება) იმყოფება ფორმისაგან განძარცვულ ჭეშმარიტ შივაზე (პარაშივაზე) დაბლა. მეორე ვერსიის მიხედვით ყოფიერება შედგება 96 ტატვასგან. ესენია: 24 ატმა-ტატვა, 10 ნადა, 5 ავასტხა (ცნობიერების მდგომარეობები, ფიზიკური, ასტრალური, კაუზიური, სულიერი და ზესულიერი ცნობიერება), 3 მალა (კარმული დაბინძურება), 3 გუნა (სატვა, რაჯასი და ტამასი), 3 მანდალა (სურია – მზე, აგნი – ცეცხლი და ჩანდრა – მთვარე), 3 ტემპერამენტი (ვატა, პიტა და შლეშმა), 8 ვიკარა (მოდიფიკაციები) – კამა, კროდხა, ლობხა, მოხა, მადა, მატსარია, დამბხა და ასუია, 6 ადხარა, 7 დჰატუ, 10 ვაიუ, 5 კოშა (ანამაიაკოშა, პრანამაიაკოშა, მანომაიაკოშა, ვიჯნანამაიაკოშა და ანანდამაიაკოშა) და 9 კარიბჭე. 24 ტატვა ესენია – 5 ელემენტი (ბჰუტა), 5 ტანმატრა, 5 ჯნანა-ინდრია, 5 კარმა-ინდრია და 4 კარანა (მანასი ბუდჰი, ჩიტა და ახამკარა). ზემოთხსენებული ტატვები განეკუთვნებიან სხეულს, ხოლო მათ მაღლა იმყოფება 5 საფარველი. ესენია ნიიატი, კაალა, კალაა, რაგა და ვიდია. ეს ხუთი შედიან სხეულში და წარმოადგენენ მისი ტატვების გაცვეთის მიზეზს და აყენებენ მას ზიანს. შივაიზმში უფალი შივა არ „ქმნის“ სამყაროს არაფრისგან საკუთარი ნებით, შივაისტურ ეზოთერულ ფილოსოფიაში სამყარო არის პარაშივას ანუ უმაღლესი ღვთაებრივი ცნობიერების მარადიული ოკეანის შინაგანი პოტენციური პასიური და ლატენტური ენერგიის გამოვლენილი დინამიკურ-კინეტიკური ფორმა, უმაღლესი ცნობიერების დინამიკურ-კინეტიკური ენერგეტიკული პროექცია, უფალ შივას შინაგანი შემოქმედებითი ენერგიის ვირტუალური ილუზორული პროექცია. უმაღლესი შივას (თავდაპირველი ცნობიერების) პოტენციური ენერგია (შაკტი), რომელიც მის წიაღში სუფევს და მისგან განუყოფელია, გამოვლენისას, დინამიკურ-კინეტიკურ ფორმაში განიცდის ევოლუციას ანუ ვითარდება სადაშივა-ტატვადან ხუთ ფიზიკურ ელემენტამდე. შივა (ცნობიერება) და შაკტი (ენერგია) წარმოადგენენ ერთ მთლიანს და განუყოფელნი არიან ერთმანეთისგან, შივა საკუთარი ნებით შაკტის დახმარებით ახდენს მატერიალური სამყაროს პროექციას, მატერიალური სამყარო სავსეა უფლის ცნობიერებით და ენერგიით. შივაიზმში „შემოქმედების“ პროცესი აბსოლუტურად განსხვავებულია „ღმერთის“ მიერ სამყაროს „შემოქმედების“ ქრისტიანული ვერსიისგან. შივაიტური ფილოსოფიის თანახმად სამყარო და ცოცხალი არსება არის შივას (ღვთაებრივი ცნობიერების) ემანაცია. შივაიტური კოსმოგონია ქრისტიანულისაგან განსხვავებით არის ლოგიკური, რაციონალური და სამყაროს ეზოთერულ კანონებზე დაფუძნებული. შაკტისტური კოსმოგონია შივაიტურის ანალოგიურია, ოღონდაც არის ერთი პატარა განსხვავება, შაკტიზმში აქცენტი კეთდება ღმერთის ქალურ ასპექტზე (ენერგიაზე). შაკტისტური ფილოსოფიისა და მეტაფიზიკის თანახმად რეალობა შედგება 36 ტატვასგან (რეალობის ელემენტისგან). უმაღლესი შივას „შემოქმედებით“ ასპექტს ეწოდება - შივა-ტატვად. ესაა - პირველი შემოქმედებითი მოძრაობა. შაკტი-ტატვა ესაა შივას ღვთაებრივი ნება. ეს არის მულტისამყაროს ღვთაებრივი თესლი და საშო. პირველ გამოვლინებას ეწოდება სადაკხია ანუ სადაშივა ტატვა. ამ ტატვაში იწყება იდეის ფორმირება. მასში იმყოფება ნადა-შაკტი, შემდეგ მოდის იშვარა-ტატვა. ეს ტატვა იწოდება ბინდუდ. მეოთხე ტატვა - ესაა სადვიდია-ტატვა ანუ შუდხავიდია-ტატვა, შემდეგ პრაკრიტი (შივას შინაგანი ენერგია) ტრანსფორმირდება გონების, გრძნობათა და მატერიის ტატვებად, რომელთაგანაც შედგება სამყარო. შუდხავიდია-ტატვადან ხდება 7 ვიდია-ტატვას ემანაცია, ხოლო 7 ვიდია-ტატვადან ემანირდება 24 ატმა-ტატვა, რომელთაგან უკანასკნელი ხუთი ესაა – ხუთი ფიზიკური სტიქია: სივრცე – აკაშა, ჰაერი – ვაიუ, ცეცხლი – ტაიჯასი, წყალი – აპასი და მიწა – პრიტხვი. შაკტისტური ფილოსოფიისა და მეტაფიზიკის თანახმად არსებობს შივას შინაგანი ენერგიის – შაკტის 4 ფორმა, ესენია: პარა-ვაკი – უმაღლესი თავდაპირველი ენერგია (პოტენციური ძალა), პაშიანტი-ვაკი – კაუზიური ენერგია (ღვთაებრივი კოსმიური გონი და კოსმიური ინტელექტი), მადხიამი-ვაკი – ასტრალური ენერგია (მარადის ქალური, ღვთაებრივი კოსმიური გონის სულიერი მეტაფიზიკური რადიაცია) და ვაიკხარი-ვაკი – ფიზიკური ენერგია (დედაღმერთის კოსმიური მატერიალური სხეული). შაკტისტური ფილოსოფიის მიხედვით სამყარო არის შაკტის (ღვთაებრივი ენერგიის) ემანაცია, ცოცხალი არსება შაკტიზმში ითვლება შაკტის ემანაციად. ჯაინიზმის თანახმად სამყარო შედგება ექვსი სუბსტანციისაგან, ესენია: ჯივა დრავია – სული, დჰარმასტიკაია – მოძრაობის გამტარი, ადჰარმასტიკაია – უძრაობის გამტარი, კალა – დრო, აკაშა – სივრცე და აჯივა ანუ პუდგალა – მატერია, ეს სუბსტანციები მარადიულები, უსაწყისოები და უსასრულოები არიან, მათ არ გააჩნიათ არც დასაბამი და არც დასასრული. ჯაინიზმი უარყოფს „შემოქმედი ღმერთის“ იდეას. ჯაინიზმი აღიარებს მუდმივად არსებული მარადიული მატერიის და მარადიული სულის კონცეფციას, ჯაინის მოძღვრება ამტკიცებს, რომ ცოცხალი სული – ჯივა-დრავია შეუქმნელია და ყოველთვის არსებობდა, ისევე როგორც მატერია – პუდგალა. სანსარას ანუ ცოცხალი სულის რეინკარნაციას არ გააჩნია დასაწყისი, მაგრამ შეიძლება ჰქონდეს დასასრული, დასასრული კი ჩვენს ნებაზეა დამოკიდებული. უსასრულო ერთიანობის ერთიანი და აბსოლუტური ღვთაებრივი პრინციპი ეინ სოფი ანუ იგივე ზარვან აკარანა, მატერიალური კოსმიური ყოფიერების - მაჰაკალპას ციკლის დასაბამში საკუთარ თავს ზეგამოუვლენელ სუბსტანციას ავლენს სამი შაბდაბრაჰმანის, სამი ლოგოსის, უფრო ზუსტად სამი ქალურ-მამაკაცური შაბდაბრაჰმიკულ-ლოგოსური დიადის - მაჰასარასვატისა და მაჰაბრაჰმას, მაჰალაკშმისა და მაჰავიშნუს და მაჰაკალისა და მაჰადევას, როგორც ზმნის სახით. ინდუისტურ მოძღვრებაში (მაგ. დევიბჰაგავატაპურანას მესამე წიგნში) ნათქვამია, რომ თავდაპირველად, უმაღლესი სულიდან – პარაბრაჰმანიდან იშვა იშვარა ბრაჰმა ანუ უფალი ბრაჰმა (ძვ. ინდ. „ბრაჰმა“ – „ზრდა-გაფართოება“) იგივე შაბდაბრაჰმანი ანუ ლოგოსი, შაბდა ნიშნავს მისტიკურ ბგერას, მისტიკურ სიტყვას, ბრაჰმანი ნიშნავს ღმერთს, იგივეა ძველი ბერძნული სიტყვა ლოგოსი, შაბდაბრაჰმანიდან ანუ იშვარა ბრაჰმას სხეულის ნახევრიდან იშვა შივას და ვიშნუ-ნარაიანას პირველი მანვანტარაავატარა – მანუ სვაიამბჰუვა ანუ „თვითმყოფადი გონიერი მე“.

მსოფლიოში ბევრი რელიგია არსებობს. რელიგიები იყოფიან ორ ჯგუფად: 1) აბრაამული და 2) მისტიკურ ოკულტური. ინდუიზმი და ბუდიზმი განეკუთვნებიან მისტიკურ ოკულტურ რელიგიათა კატეგორიას. ოკულტურ რელიგიებში აბრაამულისგან რადიკალურად განსხვავებული დოქტრინაა. როგორ ეს? ოკულტურ რელიგიებში უარყოფილია მონოთეიზმი. ინდუიზმში არის შემდეგი განშტოებები: 1) ვიშნუიზმი 2) შივაიზმი 3) ადვაიტა სმარტიზმი 4) საურიზმი 5) განაპატიზმი 6) შაკტიზმი და კიდევ რამდენიმე სკოლა. ბუდიზმში სამი ძირითადი მიმდინარეობა: 1) ჰინაიანა (ყველაზე მარტივი) 2) მაჰაიანა (უფრო რთული ფორმა) და 3) ვაჯრაიანა (ბუდიზმის ყველაზე ოკულტური ფორმა, ტანტრისტული ბუდიზმი). რაშია პრობლემა? რაში და იმაში რომ ეს სკოლები ერთმანეთს ებრძვიან! ეს სკოლები ვერ ხვდებიან რომ პრაქტიკულად ერთი და იგივე ჭეშმარიტებას ამბობენ, უბრალოდ სხვადასხვა მომენტებზე აკეთებენ აქცენტს. რას ნიშნავს ეს? მაგალითად ვიშნუიტები მიიჩნევენ რომ ყველაზე მთავარი და ძლიერი არის ვიშნუ, ისაა ყოფიერების ბატონი, შივაიტები მიიჩნევენ რომ შივა არის მთავარი, არა მხოლოდ როგორც პიროვნული უფალი (იშვარა) არამედ როგორც უპიროვნო სული (პარამაშივა ანუ პარაბრაჰმანი), ხოლო შაკტი არის მისი ძალა და მდედრობითი ასპექტი. შაკტისტები მიიჩნევენ რომ მთავარი არის შაკტი, ისაა ყველაფრის მბრძანებელი და ყოველივე მისგან მოდის და მისგან იმართება. საურები მზის უფალ სურიას ადიდებენ, განაპატიელნი უფალ განეშას. ჰინაიანელი ბუდისტები ნაკლებ ყურადღებას აქცევენ მისტიკურ ძალებს, ღმერთებს და ა.შ. მათთვის მთავარია ის რომ ბუდა იყო ადამიანი რომელიც გახდა განათებული და გადავიდა ნირვანაში, ჩვენც იგივე უნდა ვქნათ, სხვას არაფერს აქვს მნიშვნელობა. მაჰაიანაში და ვაჯრაიანაში არსებობს თითქმის ისეთივე რთული და დახვეწილი მეტაფიზიკური და მისტიკური თეორიები, როგორც ინდუიზმში. არსებობს უზენაესი ბუდა (ადიბუდა) და მას აქვს ორი ასპექტი; მამრობითი და მდედრობითი. ვლინდება იგი როგორც; დჰიანა ბუდა, დჰიანა ბოდჰისატვა და მანუში ბუდა და კიდევ მრავალი სხვა ფორმით. ყველა არსებაში არის შინაგანი ბუდა. ყველას შეუძლია გახდეს ბუდა, მაგრამ ადამიანისთვის ეს ყველაზე მარტივია. არსებობს ერთიანი უსაწყისო და უსასრულო მარადიული კინეტიკური ცნობიერება საცავი – ალაია ვიჯნანა იგივე სარვასატვა. სარვასატვა ესაა უმაღლესი მე ყველა ცოცხალი არსებისა. ალაია ვიჯნანა ესაა ერთიანობა უქმნელი ინდივიდუალური ცნობიერებებისა. ალაია ვიჯნანა ესაა კოლექტიური ზეცნობიერი. მე არ მესმის, რა აწუხებთ ამ ფილოსოფიურ სკოლებს? ნუთუ ვერ ხვდებიან ელემენტარულს? არ აქვს მნიშვნელობა ვისზე აკეთებ აქცენტს, არ აქვს მნიშვნელობა ვინ მიგაჩნია მთავრად და ყველაზე მეტად ვინ გიყვარს, ვიშნუ, შივა, შაკტი, განეშა თუ ვინმე სხვა... ამას არსებითი მნიშვნელობა არ აქვს. თქვენ უბრალოდ არ გესმით. ახლავე ავხსნი თუ როგორ მესმის მე ეს: ღმერთს გააჩნია მრავალი ასპექტი და ფორმა, უპიროვნო ღმერთი შედგება მამრობითი ასპექტისგან და მდედრობითი ასპექტისგან, ესაა ადიბუდა სამანტაბჰადრა და ადიბუდა სამანტაბჰადრი. სამანტაბჰადრა ესაა იგივე პარამაშივა ან უმაღლესი ვიშნუ და საერთოდაც ნირგუნა ბრაჰმანი ანუ ღმერთი თვისებებისა და ატრიბუტების გარეშე როგორც უპიროვნო საწყისი ესაა ყველა ცოცხალი არსების უმაღლესი მე როგორც მამრობითი საწყისი და მამრობითი ასპექტი ღმერთისა. ნირგუნა ბრაჰმანი ვლინდება როგორც პიროვნული ტრიმურტი ანუ სამი იშვარა – ბრაჰმა, ვიშნუ და შივა, რომელია თქვენთვის მთავარი თვითონ გადაწყვიტეთ, ისე კი სამივე თანასწორი და თანაბარია. მათ ჰყავთ მეუღლეეები ანუ მდედრობითი იპოსტასები. სამი დიადი ქალღმერთი: მაჰასარასვატი, მაჰალაკშმი და მაჰაკალი ესენია სამი ენერგია: სრიშტი შაკტი – ემანაციის ენერგია, სტხიტი შაკტი – დაცვის ენერგია და სამჰარა შაკტი – განადგურების ენერგია. სამი შაკტი ანუ სამი ქალღმერთი (ტრიდევი) ესენია უზენაესი შაკტის ანუ უპიროვნო ღმერთის მდედრობითი ასპექტის – პარამაშაკტის ემანაციები და პიროვნული ფორმები და სამივე თანასწორია. ყველა მდედრი ესაა ტრიდევის ავატარა, ხოლო ყველა მამრი ესაა ტრიმურტის ავატარა. ჩვენ ყველანი ღმერთის პიროვნული ფორმის მამრობითი და მდედრობითი ავატარები ვართ და ვფლობთ ბუდას პოტენციალს. არსებობენ სამი ტიპის ჯივები ანუ ცოცხალი არსებები: 1) შუდჰა ჯივა – მუდმივად განათებული და სუფთა 2) სანსარინ ჯივა – დაბნელებული და დაბინდული და 3) მუქტა ჯივა – განთავისუფლებული. ჯივა ესაა ბრაჰმანის ნაწილი და ჩნდება მაშინ როცა ბრაჰმანის მესამე თვისება "ანანდა" (ნეტარება) იბინდება და ბნელდება. მატერიალურ სამყაროში არსებობს მხოლოდ "სატ" ანუ ბრაჰმანის არსებობა, ხოლო დანარჩენი ორი თვისება "ჩიტ" (ცნობიერება) და "ანანდა" (ნეტარება) დაბინდულია და დეფორმირებული. ღმერთს აქვს სიბრძნე და მოქმედების უნარი. მატერიალური კოსმოსის წარმოშობა და განადგურება აიხსნება ღმერთის ენერგიით (შაკტი). არსებობს მრავალი გზა ღმერთისკენ მიმავალი, როგორც ცოდნის ისევე სიყვარულის და ა.შ. მატერიალური სამყარო აღვსილია ბრაჰმანით. მეტიც, მატერიალური სამყარო ღმერთის იდენტურია, ღმერთი არის თავად სამყარო. მატერიალური სამყარო არის არასწორად გაგებული ბრაჰმანი (ღმერთი). სინამდვილეში სივრცე, დრო, მატერია და ა.შ. არის ბრაჰმანის (ღმერთის) განუყოფელი ნაწილები და წარმოადგენენ ღმერთის არსის ნაწილებს. სინამდვილეში არსებობს მხოლოდ სუფთა ყოფიერება. ჩვენ დამახინჯებულად აღვიქვამთ სამყაროს. სამყარო ესაა რეალური და ნატიფი სულიერი ბრაჰმანი. ბრაჰმანისგან განცალკევებულად არაფერი არ არსებობს და ყველა და ყველაფერი არის ბრაჰმანი და ბრაჰმანში. არსებობს სამი შაკტი: პარაშაკტი, პარააპარაშაკტი და აპარაშაკტი ანუ სულიერი, საშუალო და ფიზიკური ენერგიები. არ აქვს მნიშვნელობა რას უწოდებთ უმაღლეს სულს მამრობით ასპექტში ან მდედრობით ასპექტში, ამას მნიშვნელობა არ აქვს. იშვარა შივა არის უპიროვნო შივას პიროვნული გამოვლინება, მაგრამ უმაღლესი შივა არის იმავდროულად უმაღლესი ვიშნუც. უზენაესი სული და უზენაესი ენერგია აერთიანებენ ყველა ცოცხალ არსებას, ყველაფერს რაც კი არსებობს.