verusi

ნაცების ჩინოვნიკს გვარი ასე უხდებოდეს... ))))

მაგრამ სამწუხაროდ ოპოზოციაც ხელისუფლების თამაშს არის აყოლილი და ხალხში მხოლოდ ნიჰოლიზმს თესავს იმის ნაცვლად, რომ წინააღმდეგობის სურვილი გაუღვივოს და ბრძოლისთვის განაწყოს მასა. 21 მაისს მოკვდება ოპოზიცია კარგა ხნით. ისინი ხომ ისედაც მკვდრებია ვინც აქციებს აწყობენ, ჩაკლავენ იმათაც ვინც ასე თუ ისე კიდო ხელისუფლებასთან ბრძოლობს. და რაც მთავარია ხალხში დაასუსტებს რწმენას რაღაც ცვლილებების მოხდენის და ხელისუფლების დაუმარცხებლობის მითის გაღვივებას შეუწყობს ხელს.

აი იგივე შეიძლება რუსებზეც ითქვას. რატო არა? და 100 წლის უკან ომში კი არა, სულ ახლახანს ვისაც დედა გაუჟიმეს, და, ცოლი, ნათესავი, მეგობარი, მოუკლეს, სახლიდან გამოუგდეს ცოცხლად დარჩენილი და მამა პაპის საფლავებიც გადაუთხარეს და ის რომ იტყვის კიდო რუსთან ახლობლობა მინდაო, ის თავიდან უნდა იხმარო უკვე და სულ თავში ურტყა ჩმორიკივით.

საკონტრაქტოს შემცირება კი არ მოახდინეს, კონტრაქტის გაგრძელების მსურველი აღარ იყო ბევრი. ძალიან ბევრი ასე თუ ისე გაწვრთნილი ჯარისკაცი, რომლებსაც 4 და მეტი წელი ქონდათ ნასახურები წავიდნენ ჯარიდან. მეორე ბრიგადა ფაქტიურად დაიშალა 2009 წელს, ბატალიონებს რიგრიგობით დაუმთავრდა კონტრაქტი ერთდროულად იანვარ, თებერვალ, მარტში. გაგრძელების სურვილი კი მხოლოდ 10დან 20% ქონდა. ისიც მხოლოდ უკიდურესად გაცჰირვებულებს, ვისაც ჯარის გარდა წასასვლელი არსად არ ქონდათ. კონტრაქტნიკების რაოდენობაზე კი არ არის საქმე, ის იყოს უნდა პირიქით მეტი და არ იყო საკმარისი ის 4 ბრიგადა როგორც საქმემ აჩვენა. არამედ კონტრაქტის პირობები, მერე კი ამ პირობების შესრულება და არა ჯარისკაცების მოტყუება კონტრაქტზე ხელის მოწერით, მათი შეტყუებით და კონტრაქტის პირობებით მძევლებად დატოვება ჯარში. აი ასე ხდებოდა და ხდება ჯერჯერობით. ზემოთ დავწერე რომ კონტრაქტის დარღვევის მოთხოვნისთვის ჯარისკაცებს სასამართლოთი ან უზარმაზარ თანხებს ახდევინებდენ, ან ციხეში უშვებდენ. ეგ სხვაგან სადმე თუ ხდება, არ ვიცი. ყოველ შემთხვევაში ამერიკულ ჯარში, რომელიც თითქოს მისაბაძი მაგალითია ამ მთავრობისთვის, ეგრე არ ხდება. იქ თავისუფლად შეუძლია კონტრაქტის დარღვევა ნებისმიერს და ამისთვის არავინ არავის არ სჟის. უბრალოდ კარგავენ კონტრაქტში ჩადობილ რაღაც მოგებას, რომელსაც მიიღებდენ მხოლოდ კონტრაქტის დამთავრების შემდეგ(გარკვეულ საკონტრაქტო თანხას) ნუ იქ ეს ძალიან დიდი თანხები იყო და თუ ჯარისკაცს 4 წლიანი ქონდა მოწერილი ხელი და 3 ქონდა ნამსახურები, კარიდან წასვლაზე რომ ფიქრობდა, იმით საზღვრავდა რომ დიდ თანხას დაკარგავდა, ან მიიგებდა ერთი წელი კიდო რომ გაეზლო. მაგრამ ციხეში ამისთვის არავინ უშვებდა და ფულს იქეთ არ ახდევინებდა როგორც ჩვენთანაა. რაც ვიმეორებ კიდო ბევრ ოფიცერს ამუხრუჭებდა მიეღო გადაწყვეტილება ჯარისკაცის გაშვების, თუ ის ვარგისი არ იყო სამსახურისთვის. ეცოდებოდათ უბრალოდ, ადამიანური ფაქტორი იყო უბრალო, რადგან ღუპავდენ ფაქტიურად გაშვებით და სწირავდენ ან გაბანკროტებით, ან საციხოდ. სავალდებულო სამსახური კი 2 წელი საქართველოში საკმარისი არ არის. ვფიქრობ რომ ის 3 წელი უნდა იყოს. აქედან 3 - 4 თვე მინიმუმ სწავლებისთვის და ჯარის სამსახურთან აკლიმატიზაციისთვის. კონტრაქტზე კი მკაცრი თუ არა, მინიმალური მოთხოვნების დაკმაყოფილებით აყვანა. ფიზიკური ჯამრთელობის გარდა გონებრივი შესაძლებლობების და ჯარისკაცის მორალური მდგომარეობის გათვალისწინებით. ამის შემდეგ კი კონტრაქტზე ყოფნა გაუსაძლისი არ უნდა იყოს. სამსახურის პირობები უნდა იყოს ისეთი, რომ სამსახურში ჯარისკაცი კი არ დაიტვირთოს ფსიქო ემოციური ფაქტორებით და მუდმივი დარღვევებით მისი განრიგის(შვებულებები არ მიცემა, დასვენების დღეების იგნორირება) არამედ მისთვის კარგი პირობების სექმნით სამსახურისთვის და დასვენებისთვის. რაც მაგალითი იქნებოდა წვევამდელებისათვის, სურვილის შემთხვევაში და სავალდებულო სამსახურის დამთავრების შემდეგ კონტრაქტზე წასვლის. გარდა ამისა სავალდებულოში სამსახურზე კანონი უნდა იყოს ცალკე, რომელიც სავალდებულო სამსახურის სტატუსს აწევდა მოქალაქის შემდეგ ცხოვრებაზე საზოგადოებაში. აკრძალული უნდა იყოს ნებისმიერ სახელმწიფო საბიუჯეტო სამსახურში წვევამდელების და იმათი მიღება, ვისაც სამსახური არა აქვს მოხდილი ჯარში. ხოლო კერძო ფირმებში ასეთი კონტიგენტის მიღებისთვის გარკვეული გადასახადის დაწესება. ამით სავალდებულო სამსახურს ფასი ექნება. მაგრამ არის ერთი პრობლემა კიდო. ქალები ჯარში არ მსახურობენ და არცაა საჭირო ისრაელივით მათი სავალდებულო სამსახურში აყვანა, ოღონდ რაღაც საზოგადოებრივი დატვირთვისთვის მათთვისაც 2 წლიანი სვალდებულო სამსახურის სემოღება, ოღონდ არა კაზარმული ცხოვრებით, არამედ სახლიდან სიარულით. სანიტრებად, მეეზოვეებად, რავი ათასი რამეთი დატვირთვა შეიძლება და მერიების სამსახურში უნდა იყოს მათი დატვირთვის პუნქტები და ეგ აუცილებელიცაა. რადგან მამაკაცები დაჩაგრული დარჩებიან ისეთ საკითხში როგორიცაა დასაქმება, უმაღლესებში სწავლის გაგრძელება, რადგან გარკვეული პერიოდი ჯარს უნდა დაუთმონ და ამ დროს ქალები კონკურენციის გარეშე იქნებიან, რაც შემდგომ ჯარიდან დაბრუნებულებს ხელს შეუშლის სამსახურის პოვნაში. მოკლედ სავალდებულო უნდა იყოს ყველასათვის და გარკვეულიმომზადება უნდა იყოს სავალდებულო სამსახურისთვის სკოლებში. ბოლო კლასში მაინც.

როგორ არ გვახვევს? პიდარასტებს თავისუფლება მიეცითო გვიჩიჩინებენ და გრანტებს ყოფენ ბოზების და პიდარასტების შესანახად. ეგ იმიტომ რომ გარყვნილი ხალხის მართვა იოლია. ერტი ელტონ ჯონის ან სტინგის კონცერტით დააზღობენ "სულიერად" და დამოზღვრავენ სათანადოდ ისე, რომ სულ არაა საჭირო ტანკისთვის სალიარკის ხარჯვა და ავტომატისთვის ვაზნის. მეთოდებია სხვადასხვა. ერთი გჟლეტს, მეორე გყრვნის და ეგაა.

რომ იყო ცივილიზაცია, რომლისკენაც ბევრი მიისწრაფოდა იმ დროს. მაგრამ ყველასთვის იქ ადგილი არ იყო "მეგობრული" ურთიერთობისთვის. ისე არც ჩვენთვის არის ჯერჯერობით ადგილი გარდა იმისა, რომ რაღაცას ისე გვპირდებიან სამომავლოდ. და ეს პირველ რიგში არაქმედითი და არა სანდო ხელისუფლების გამო ჩვენთან, ასევე დასავლური გარყვნილი პოლიტიკის გამოც.

ხელისუფლებამ რამდენიც არ უნდა მიპროპაგანდოს, ტვალი და ყური ჩემია. სუბარმა ჰოო - ამოიბურტყუნა, რუსეთისგან ველითო ლეგიმიტიზაციას რევოლუცია რომ მოვახდინოთო უსუფაშვილთან სატელევიზიო კამათის დროს. ამას ხელისუფლების პროპაგანდა რათ უნდა?

წარმოდგენილი მაქვს ახალაიას მინისტრობაში რა კონტიგენტით არჩევენ და ავსებენ ჯარს... )

რომაელების "მეგობრობა" გაიხსენეთ ))

პროვოკაციად. ასეთი აქციები კარგი და საჭირო იქნებოდა ოპოზიციური ძალების მხრიდან, რომლებიც რუსულ მე5ე კოლონასთან არ იგივდებიან. მაგრამ როდესაც ასეთ აქციას ატარებს რუსების მიერ დაქირავებული თუ მოხალისე რუსეთუმე პარტიები, დასაშლელია და ყველა დასაჭერი ასეთ პარტიებში წევრობისთვისაც, არა თუ აქციების მოწყობისთვის. ხელისუფლებას აქვს ტექნიკური საშუალებები იმისათვის აქცია რომ დაშალოს და უნდა გამოიყენოს. ამას ერთი, ორი პიკაპი ეყოფა რომლებზეც აკუსტიკური იარაღია დამონტაჟებული(აქვთ შეიარაღებაში) და ერთი ორი დაწრიპინებით დაფანტავენ ყველას. მაგრამ ამათი ამბავი რომ ვიცი ასე უბრალოდ არ მოიქცევიან. ხელისუფლება ამტკიცებს ყოველ ნაბიჯზე თავის არაადეკვატურობას და მოიქცევიან ალბათ ისე, როგორც იქცევიან ყოველთვის სიტუაციის ხელოვნური დაზაბვით, პროვოკაციებით და შემდეგ საჩვენებელი დასჯით ხშირ შემთხვევაში შემთხვევითი პირების და არა ორგანიზატორების. მოკლედ მორიგი პოლიტიკური შოუს მომსწრე გავხდებით.

თურქეთში კი არ მომწონს, დღევანდელი მდგომარეობა არ მომწონს რომელშიც ვართ. ამის გამოსწორებას კი მიზანმიმართული და სწორი პოლიტიკა სჭირდება მოკავშირის არჩევით, როდესაც მარტოს შენი პრობლემების გადაწყვეტა არ შეგიძლია. რითია ჩვენთვის მაგალითად აზერბაიჯანი ცუდი მეზობერლი? აზერბაიჯანლები არ მოგვწონს როგორც ერი? ეგ რა შუაშია პოლიტიკასთან და ეკონომიკასთან? ნავთი და გაზი მოგდის იქედან? მისივე ხელშეწყობით ის სატრანსპორტო დერეფნები გვაქვს? გვაქვს... ჰო და სანამ ის გაზი მოდის და ნავთი იმ მილში, რომელიც შენ გარგია, რა მნიშვნელობა აქვს შენთვის იქ ალიევი იქნება თუ მამედოვი? ჩვენ რას ვშვებით ამ დროს? ბოკერია იდიოტი კიდო რღაცაში გაება, იქაურ ოპოზიციასთან თამაში წამოიწყო. სომხეთთან სამხედრო თანამშრომლობაზე ხელს აწერენ მაშინ როდესაც იცი რომ ეგ ბუტაფორიაა უკვე, რუსების პირდაპირი მოკავშირეები არიან. რუსებს კი შენი ქვეყნის ნაწილი აქვს ოკუპირებული და მის განხორციელებაში სომხეთიც დაეხმარა მათ. არ თქვა ეხლა არაო.. გვერდით კი თურქეთია, რომლის წყალობით სრული ოკუპაცია ვერ მოხდა დასავლეთ საქართველოს. თორემ ეხლა აქ მართლაც რომ საფაშო იქნებოდა, ოღონდ თურქული კი არა, რუსული საფაშო დაბრუნებული ასლანით. და თუ თურქებს აქ რაღაც ზედმეტი უფლებები და შესაძლებლობები აქვთ და ვიღაცას მათი ქცევაც არ მოწონს, ჯერ სხვების ქცევასაც დააკვირდეს და მიხვდები, რომ ისევე იქცევიან ყველა, როგორ სახელმწიფოშიც ცხოვრობ. სადაც არანაირად არავინ დაცული არაა არანაირი კანონით არავისგან. საკუთარი თუ უცხოელი დამსაქმებლისგან ყველასგან ერთნაირად დაუცველი ხარ, როდესაც არჩევანის საშუალება არ გაქვს მზიმე ეკონომიკური მდგომარეობის გამო და ითმენ ყოველივეს. ამაში კი ბრალი მხოლოდ საკუთარ ხელისუფლებას აქვს და ხალხის სიბეჩეს, ასეთ ხელისუფლებას რომ ითმენს. გამოასწორე ეგ და ნახე სხვები როგორ გამოსწორდებიან ერთმანეთის მიყოლებით. ეს ქვეყნის შიგნით რაც ხდება ხომ მიბმულია იმაზეც, თუ როგორი საგარეო კურსი გვაქვს არებული. უფრო სწორად არანაირი კურსი არაა. არ დაიჯეროთ ნატოში მიექანებიანო, არსად არ მიდიან, ყველაფერს ერთმანეთის საწინააღმდეგოდ აკეთებენ, რის გამოც არც ნატოს უნდიხარ, არც იმ რუსეთს ამ ეტაპზე რომ ეხვეწო და არც თურქეთს შენ წარმოიდგინე.

არანაირი შეტაკება არ მოხდება ამდენი ხალხის გამოყვანაც რომ შეძლონ. რაშიც ეჭვი მეპარება ზალიან) მაგრამ თუ გამოვიდნენ და შეიკრიბა მასა, ერთი ორს დაუწივლებენ აკუსტიკურიდან და ვინ ვის გაასწრებს თავყრილობიდან ნახეთ მერე შეშინებული ხალხის სირბილი. სულ ერთმანეთის თავებზე ირბენენ.)))

გენმოდიფიცირებულ სიმინდს დაგითესავენ))

პირდაპირი. ის რომ შორსმჭვრეტელობიდან სიბეცემდე ერთი ნაბიჯია, როდესაც პრაგმატიზმს რაღაც არაფრის მომცემ ღირებულებებს ანაცვლებენ.

აი რუსეთთან ხომ მაგარი არგუმენტი გვაქვს ყვავილების მისატანად იმათ საფლავებზე, ვინც აფხაზეთში, ოსეთში, ზმათამკვლელ სამოქალაქო ომში დაიღუპა? მაგარი არგუმენტები გვაქვს კომუნისტების მიერ რეპრესირებულ განადგურებულ ოჯახებთან, იმათ საფლავებზე რომლებიც საფლავებადაც არ დარჩათ ცოცხლად გადარჩენილებს. თურქეთი რა იყო შუა საუკენებში? და რუსეთი რაა დღეს? არის ასეთი თამაში - იპოვეთ 5 განსხვავება(ან მეტი) ჰო და იპოვეთ ბატონებო.

მაგენმა ჰომო სხვანაირად გაიგეს და ეხლა ჰომო სექსუალები არიან. ბოდიშით ბატონებო, გეები ))) არ დამაბრალონ ეხლა არათანამედროვეობა და ადამიანის უფლებების დარღვევა. :viking: მემაგათი თანამედროვე დედების... :newstudio:

ეხლა საფაშოები იქ არაა, ვილაეთებია)) აქ საქმე ვინმეს ვილაეთად თუ გუბერნიად ან შტატად გაეღტიანებაზე არაა, არამედ დამოუკიდებელი პოლიტიკის გატარება და აწორად მოკავშირის არჩევა. რომ არ იყოს აფხაზეთისა და სამაჩობლოს პრობლემა, შეიზლება მე პირადად(ჩემი აზრია ეგ და სხვა არაფერი) განხილვაში მიმეღო მონაწილეობა როგორც ერთერთ ვარიანტად და რას მოგვცემდა ის. მაგრამ სანამ რუსის ჩექმა დააბოტებს ჩემს მიწაზე, ამის განხილვაც და ამაზე საუბარიც კი ამ საკითხების გადაჭრამდე მკრეხლებად მიმაჩნია და უბრალო თავმოყვარეობა მაინც უნდა ჰქონდეს ადამიანს, თუ პოლიტიკურად ბეცია და ვერ ხედავს ვერაფერს. მაგრამ რუსეთის მომხრეები არა მარტო პოლიტიკურ სიბეცეს იჩენენ, ამ ხალხს ელემენტარული თავმოყვარეობა, აქედან კი კაცობა არ გააჩნიათ და მათთან არა თუ ამ საკითხზე, საერთოდ არაფერზე საუბრის სურვილი არ მაქვს. ისე კი შევახსენებ ზოგიერთებს. სნგ ში საქართველოს შესვლას. როგორ შეგვათრიეს და მერე რა მოგვიტანა რუსეთთან ასეთმა კავშირმა? მხოლოდ ის, რომ მადა კიდო უფრო გაეზარდათ. დაგვიბრუნეს მაშინ აფხაზეთი? გეკითხებით, იქნებ მე გამომრჩა? ჰო და ეგრე დაგიბრუნებენ ეხლაც. გინდ სულ მათ გუბერნიად იქეცით. თოფით წართმეული უთოფოდ ჯერ არავის დაუბრუნებია, ეხლა რომ რუსებმა დააბრუნონ. თურქეთს კი აწყობს საქართველოს არ იყოს მყარი პოზიციები რეგიონში. მგონი ისიც უნდა აწყობდეს რომ სხვა ალტერნატიულ ბლოკში იყოს თავისი უსაფრთხოებისთვის და შემოიკრიბოს სხვა დაინტერესებული ქვეყნებიც. ისრაელთან მათმა კონფლიკტმა თურქეთისთვის ნატოს არაქმედითუნარიანობაც დაამტკიცა. ისრაელმა, რომელიც ნატოს წევრი არაა, რა გაუბედა თურქეთს იცით მგონი ნატოს წევრ ქვეყანას და უნდა ეხლა ასეთი კავშირი თურქეთს? ის რა თქმა უნდა არ იტყვის ნატოზე ჯერ უარს, მაგრამ არა მგონია იქ სააკაშვილივით უტვინოები მართავდენ იმ ქვეყანას და დარწმუნებული ვარ კულისებს მიღმა რაღაც ვარიანტსაც ამუშავებენ. აზერბაიჯანის პოზიციაც გასაგებია. მაგრამ აი ქართული პოზიცია რაა ვერ გავიგე. წაკუზულ პოზაში ყოფნა და ჩათლახივით ყველასათვის ფეხების შლა? მოდით მობრძანდის ძახილით. სომხეთთან სამხედრო თანამშრომლობაზე ხელშეკრულება ხომ რავი, რა დავარქვა არ ვიცი იმ ფონზე? როდესაც აზერბაიჯანს მეგობრობაში ვეფიცებით და თურქეთთან კარგი ურთიერთობა გვინდა. რადგან დღეს რეგიონში რუსეთისგან უსაფრთხოების წყარო მხოლოდ თურქეთია. ამ დროს კი ასე თუ ისე, რო რამე, თურქეთისგან რუსეთიც კი გვიცავს წარმოიდგინეთ. რადგან საკუთარ გავლენის სფეროდ მიგვიჩნევს და თურქეთის მხრიდან აგრესიის შემთხვევაში არ დარჩებიან გვერდიდან მოცქერალ პოზაში. ოღონდ ჩვენთვის კი არა, ისევ თავისთვის, თავის ლუკმას არ დაკარგავს. მოკლედ საქართველო ამ სააკაშვილის წყალობით რამდენის ტრაქზე ამოსული ძილმაგარაა ვინ იცის?... საქართველოს რომ ნორმალური მიზანმიმართული სტაბილური პოლიტიკა ჰქონდეს, აზერბაიჯანსაც არ ექნებოდა ის პრობლემები რაც აქვს და თქვენ წარმოიდგინეთ სომხებიც კი ჩვენი მოკავშირეები გახდებოდნენ აზერბაიჯანთან შერიგებულები. ერთად კი თურქეთით ზურგგამაგრებულები რეგიონში საკუთარ და სხვის უსაფრთხოებასაც დავიცავდით და რუსეთთანაც წაკუზულ მდგომარეობაში კი არა, წელგამართული დავილაპარაკებდით.

საინტერესო რაღაც ვნახე რუსულ საიტზე ) Оказывается вот кто, он "русский фашист" - Левон Арзуманян, его буквально через несколько дней нашли блоггеры Живого Журнала, оказалось, что он весьма активен в Интернете მოკლედ სომეხი გაჩითეს, რუს ფაშისტობას რომ იბრალებდა და მიტინგებზე კავკასიელების ჟუჟვას ითხოვდა))) არ დაგავიწყდეთ რომ სომხურმა დიასპორამ რუსების აქციებს მხარდაჭერა გამოუცხადეს. მერე ამ აზუმიანს მიყვენ მიყვენ და ბევრი რამ აღმოაჩინეს ისეთი, როგორ აწყობს პროვოკაციებს. ვრცლზდ აი აქ ნახეთ - ჩემი ბმული

და ერტადერთი ცხოველი, ძუძუმწოვარია, რომლის თავის ტვინიც ზომით ადამიანისას უტოლდება და როგორც მეცნიერები ამტკიცებენ, სექსიც კი აქვთ მხოლოდ სიამოვნებისთვისაც და არა მარტო გამრავლების მიზნით )))

ვიზიარებ აქ გამოთქმულ შეხედულებას და აზრს. მერე ჯარი რომ გამოიყვანონ და იმ ჯარმა მაგ 30 ლარიან მომიტინგეებს არ დაცხოს კონდახები მაგრად, მე იმ ჯარის დედაც... და მისი ასეთის შემქმნელის კიდო...

მე ვამბობდი? რომელ თემაში? პირიქით, სხვა თემებშიც ეგ მაქვს აღნიოშნული< მეტიც. მასშტაბები ასეთი ალიანსის უფრო დიდიც იყო "პერსპექტივაში" ))) მაგალითად ამ გაერთიანებაში ირანის ჩართვაც და შეძლებისდაგვარად ჩინეთის, თურქმენეთის... ამის გამო სომხების მიმართ ქსენოფობიაშიც დამადანაშაულეს)))

აი ერთ ასეთ სტატიას შევეჩეხე რუსულ საიტზე. საქართველო თურქეთის, თურქეთ რუსეთის ურთიერთობებზე და თურქეთის როლზე რეგიონში. ადრე მე აქ ვწერდი რომ ასეთი გაერთიანების მომხრე ვარ. ეტყობა რუსებიც დაფიქრდენ ამაზე, მომავალში ასეთი რამ თუ მოხდა, რას მოიტანს? და მგონი ზალიან სიხარულით არ ხვდებიან... მაგრამ არც წინააღმდეგი არიან ძალიან და შეიძლება ითქვას, სადღაც რუსეთის ინტერესებშიც არის. თუ თურქეთი მეტად დამოუკიდებელ პოლიტიკას აწარმოებს და იქნებ ნატოსაც გამოეთიშოს... რეგიონშიც რაღაც ბალანსი იქნება, მესამე ძალა, რომლის გარესეც ვერც რუსეთი, ვერც ნატო თავისი გავლენის მონოპოლიას ვერ მოიპოვებს სამხედრო თვალსაზრისით. ხოლო ეკონომიკაში პირიქით, ზრდის სტაბილურობას შეინარჩუნებს. რას ფიქრობთ? აი ქვემოთ სტატია კითხვა პასუხი ჟურნალისტების ექსპერტებთან Турция - страна, которая ведет свою кавказскую политику. Пока Евросоюз и США еще выступают как союзники Грузии, а Россия является стратегическим партнером Абхазии и Южной Осетии, Анкара умудряется "раздать всем сестрам по серьгам". Главный ее партнер - Баку, близкий союзник - Тбилиси. В Сухуме туркам есть что купить, а уж с Москвой они торгуют давно и много, постоянно наращивая товарообот. О том особом стиле, в котором выдержана внешняя политика Турции, корреспондент GeorgiaTimes побеседовал с российским экспертом-кавказоведом Владимиром Захаровым и грузинским политологом Александром Рондели. Турция, несмотря на всю свою мощь в той или иной степени является проводником интересов НАТО в регионе, считает наш первый собеседник, Владимир Захаров -руководитель Московского Института политических и социальных исследований Черноморско-Каспийского региона. - Турция ведет на Кавказе очень гибкую политику, которая позволяет ей в той или иной степени дружить и сотрудничать со всеми странами региона. Как ей это удается? - Анкара ведет, на первый взгляд, противоречивую политику. С одной стороны, она не отреагировала на фактическое упразднение Аджарской автономии, а когда-то это был очень важный вопрос. А с другой, турки не заняли прогрузинскую позицию в ходе войны 2008 года. Российско-турецкие отношения имеют громадное значение, и это первая причина ровности и стабильности турецкой политики в регионе. Во-вторых, хотя Анкара вела военное сотрудничество с Грузией и участвовала в модернизации грузинских вооруженных сил, тем не менее она не была готова позволить Тбилиси развязать новую войну, куда оказалась бы втянута Россия. И достаточно активно воспрепятствовала этому, запретив проход через свои проливы американским военным судам. - Можно ли назвать Турцию союзницей России на Кавказе? - Однозначно. Но тут превалирует экономическая выгода. Представьте себе, на конец военного 2008 года товарооборот между двумя странами достиг 25 миллиардов долларов. Это тот уровень, когда для Турции на первом месте в любом случае экономика, и она будет превалировать над дружбой с Грузией, над военным сотрудничеством. Турция была единственной страной, где после событий августа-2008 не началась антироссийская истерия. Всего лишь несколько дней в турецких газетах выходили статьи о "плохой" России и в поддержку Грузии, но потом это прекратилось. Турция справляется с дипломатическими задачами очень умело и ловко. Она сумела не испортить отношения с Россией, и более того, в какой-то степени стать медиатором в урегулировании кризисных ситуаций на Кавказе. - Турция - страна, которая когда-то контролировала весь Кавказ. Влияют ли ее амбиции и историческое прошлое на сегодняшнюю политику? - Амбиции остались, но сейчас они уже ни на чем не основываются. Турция не смогла стать центром притяжения для мусульман Северного Кавказа, хотя определенного продвижение все-таки добилась. На Кавказе достаточно много турецких учебных заведений, вплоть до исламских университетов, где преподается, в частности, турецкий язык. - В Турции проживают крупнейшие в мире диаспоры кавказских народов. Может ли Анкара использовать их в своих интересах? - Может и использует. Турецкое влияние в Абхазии, например, очень велико - и распространяется через абхазскую диаспору в Турции. Аналогичные процессы происходят на Северном Кавказе. Турецкие абхазы - мусульмане, в отличие от большинства "местных" абхазов - христиан. И именно через них Турция может очень серьезно влиять на абхазскую политику. Вкладываются деньги в молодежь, чтобы она приезжала учиться в Турцию, и не обязательно в исламских университетах, но и в гражданских вузах. - Сейчас идет ожесточенная борьба за влияние среди черкесских диаспор. Почему мощные черкесские организации Турции в большей степени симпатизируют России? - Турецкие черкесы более консолидированны и в определенном смысле более развиты, чем их соотечественники в других странах. Они представлены в армии, во власти, у них выходят газеты и книги на родном языке. У них больше связей с исторической родиной, у многих там бизнес, контакты, друзья, родственники. Есть у них связи и с Россией. Тут, я думаю, работает элементарный прагматизм: им выгодны контакты с Россией, и решать свои задачи они могут непосредственно в ней, поэтому и отдалились от радикальной антироссийской риторики. - Грузия очень жестко реагирует на связи Абхазии с внешним миром. Но при этом в Тбилиси как-то вяло выступают против абсолютно открытой работы турецкого бизнеса в Абхазии. Как Анкара этого добилась? - Турция вполне может позволить себе не озираться на Тбилиси и не учитывать его особые интересы. А для самой Анкары сегодня важнее отношения с Абхазией, чем с Грузией. У турок существует установка на то, что рано или поздно Грузия станет членом НАТО - через пять, или через десять лет, и там все решено. А вот в Абхазии Турция еще пока не закрепилась, ей только предстоит этим заняться. Возможно, роль транквилизатора для Тбилиси играет турецкая обходительность. У Грузии с Турцией особые отношения и постоянный диалог на абхазскую тему, поясняет второй наш собеседник - политог Александр Рондели. "Во всяком случае, нас ставят в известность... И видимо, эти вопросы не выносятся на поверхность, на суд общественного мнения", - предполагает эксперт. - Не так давно шел самый настоящий торг вокруг грузинских церквей на турецкой территории. Анкара готова разрешить восстановление этих церквей в обмен на строительство новых мечетей в Грузии. Не подпортило ли это двухсторонние взаимоотношения? - Я думаю, что нет. Этому договору сопротивлялась в основном Грузинская церковь, выступила категорически против такого обмена. А власти достигли полного взаимопонимания. Как мы знаем, Тбилиси принял предложения Анкары о строительстве и восстановлении нескольких мечетей на грузинской территории. - Живущие в Турции северокавказские диаспоры оказывают очень большое влияние на турецкую политику. Однако в Турции проживает и очень многочисленная грузинская диаспора. Почему она остается вне политики? - К сожалению, а может быть, и к счастью, грузинские диаспоры в основном аполитичны. Хотя в России в последнее время какая-то часть диаспоры проявляет политическую активность. Грузины, живущие в Турции - граждане этой страны, и они знают пределы и возможности своего участия в политической жизни, и требовать от них активности мы никак не можем. - У Грузии и Турции много общих экономических проектов, например, железная дорога в обход Армении. Как вам кажется, способно ли возможное улучшение турецко-армянских отношений нанести вред Грузии? - Я уверен, что армяно-турецкие отношения в ближайшее время принципиально не улучшатся, из-за Карабаха в первую очередь. Но сближение Анкары и Еревана никак не помешает Грузии. Возможно, в тактическом плане открытие дорог и границы между Арменией и Турцией несколько ухудшит положение Грузии, но в долгосрочном плане стабильность все же лучше.

ეგაა ამბიციები რომ ვერ დაზლიენ საკუთარი და მერე რას იზამენ ხელისუფლებაში რომ მოვლენ? მიშაზე უკეთესები რით არიან? ისიც თავის თავს თვლის ყველაზე უკეთ4ესად და ლამის მისიად და ესენიც...

დღევანდელ ვითარებაში პრორუსული ძალის ჩამოყალიბება ღალატის ტოლფასია. ის რაც არის დღეს, მართლაც არა ნორმალურია და მიმყარებს ჩემ ხედვას იმით რომ სააკაშვილიც უბრალოდ დებილია, მის გარშემო კი პრორუსული ძალებია შეყრილი ამ დებილს რომ იყენებს და ერთმანეთს ჭამენ თან მსუყე ლუკმა რომ გამორჩენ რეგვენს. ეგ მიკვირს ამერიკელებისსაც, ასე გოიმებივით რაფერ იქცევიან? ან იციან მათ დაგოიმებას რომ ცდილობენ კარგად, მაგრამ მათაც რაიმეს გამორჩენა უნდათ. ან პოზიციების გამყარება მომავლისთვის. მოკლედ ომია უხილავიც და ხილულიც.

აქ 4 პარტიაა. ხო მართლა სუბარამ ჩაუშვა ალასანია, ლავროვს ფულს თხოვდაო. არ ვიცი ჩაუშვა თუ დააბრალა ისე, მარა ალასანია არ მიმაჩნია რაიმე ძალად და მისი პარტია. მოკლედ ეს პარტიები ერთად აღებული არჩევნები რომ იყოს, ძველ ბარიერს 7% საც ვერ გადალახავდენ. 5% კი შეიძლება მოერიონ... მაგათზე დიდი რეიტინგი ექნებათ ქრისტიან დემოკრატებს და ლეიბორისტებს. შალვა კაი, ქართული ჟირინოვსკის პონტშია, მცირე, მაგრამ სტაბილური ამომრჩეველი ყავს და არავისთან არ ერთიანდება. მაგრამ ამ ქრისტიან დემოკრატებს რას ერჩიან სხვები? თუ მათ არ უნდათ ვინმესთან გაერტიანება? ისე მზარდი მაგრამ არა სტაბილური რეიტინგი აქვთ მაგათ და იმ რვიანიდან ცალცალკე ყველაზე დიდიც. ისე კი რა უბედურებაა ეს რვიანი და ცხრიანი? ერთ პარტიაში გაერთიანდენ არ ჯობია ერთი შეხედულებებით? მე მაგალითად ძველ პოლიტიკურ სახეებს მოვძებნიდი ისევ და შეხედულებების მიხედვით, კონსერვატორებად და დემოკრატებად ორ ძლიერ გაერთიანებას ჩამოვაყალიბებდი ახალ სახეებთან ერთად. ერთად აბა კონსერვატორი და დემოკრატი ვერ წარმომიდგენია, მაგრამ ერთ საქმეში ხელისუფლებასთან ბრძოლისთვის ერთად ყოფნა შეიძლება ცალ ცალკეც, მაგრამ ერთმანეთთან მოქმედებების კოორდინირებით და საკუთარი იდეოლოგიიდან გადახვევების გარეშე.