მაგ ლეგენდას სხვა მხრიადნ თუ შევხედავთ, არც ისე საზარელია, თანამედროვე ტერმინოლოგიით რომ ვთქვათ - ერთგავრი პროპაგანდაა თავგანწირვისა და საერთო საქმისათვის სიცოცხლის სამსხვერპლოზე დადების. შავბნელს რაც შეეხება, ეხლა რომ ვართ, ალბათ ასეთი შავბნელი იშვიათად ვყოფილვართ ისტორიაში ადრე. უბრალოდ ჩვენს გარშემო იყო ყოველთვის სასტიკად შავბნელი და დაუნდობელი სამყარო და ჩვენს ხალხს უბრალოდ სხვა ალტერნატივა არ გააჩნდა თავგანწირვის გარდა არსებობისთის, ეს ზურაბის ამბავიც ამის გამოძახილია სწორედ. ძალიან ცუდი შედარება რომ გავაკეთო - ძროხის დაკვლა უზომოდ სასტიკი საყურებელია, მაგრამ სამაგიეროდ კატლეტია ძალიან გემრიელი, მაგრამ ძროხას თუ არ დაკლავ, ისე კატლეტს ვერ მიიღებ. სწორედ ასეთი სასტიკი თავგანწირვები, შეიძლება დღეს ნაკლებ გასაგები და ნაკლებ ჰუმანური იყო ის ერთადერთი გზა, რითაც დღემდე მოვედით. ეხლა ვინმემ რომ მითხრას, წამო ნიუ-იორკამდე გავცუროთო და მე რომ ვუთხრა: არა, გმადლობთ მეთქი - ჩემი სიზარმაცეა ეს???