ინდუსტრიულმა ეპოქამ ჩამოაყალიბა ფსიქოლოგიური მისწრაფებები: 1) მაქსიმალური ჰედონიზმი - უნდა მიიღო მაქსიმალური სიმაოვნება (თუმცა ფილოსოფოსებმა იცან რომ ჰედონიზმი დამღუპველია) - ხოლო ჰედონიზმის წყაროდ კი საგნები, პროდუტების ქონა გახდა (ფეტიშიზმისთვის რაც დამახასიათებელია) 2) რადიკალური ეგოიზმი - რომ ყველაფერი მარტო შენთვის უნდა გინდოდეს და მეტი არავისთვის და მუდამ დაუკმაყოფილებელი უნდა იყო, რადგან სხვას რაც აქვს ის უნდა გინდოდეს (სხვას კი სულ შენზე მეტი ექნება) რადგან ჰედონიზმი დამღუპველია, ასევე მექანიკური შრომაც დამღუპველია - კაპიტალიზმის პირობებში შეიქმნა სიმბიოზი ერთი მხრივ ჰედონიზმსა და მეორე მხრივ მექანიკურ შრომას შორის - ეს სისტემა ძალიან კარგად არის მორგებული თანამედროვე ეკონომიკასეკო ეკონომიკის პრინციპი - რაც შეიძლება მეტი გაასაღო - მომხმარებლის ფსიქოლოგია, რაც შეიძლება მეტი იყიდო - რაც უფრო მეტი ნივთი გაქვს, მით უფრო "დიდი ადამიანი ხარ" თანამედროვე ეპოქაში მთავარი არის არა ის თუ რა არის კარგი ადამიანისთვის, არამე დთუ რა არის მთავარი სისტემისთვის - ხოლო მათი ლოგიკა კი გვეუბნება - რაც კარგია კორპორაციისთვის, ის კარგია ხალსითვისაც (რომელიც ესე არ არის)