ლ ი ც ი

Lo Janko ღმერთი, რჯული, მე არაფერ შუაში არ ვარ

newstudio რომელი საზოგადობა, ჩემო ბატონო არჩილ? საზოგადოება, ჩემო ბატონო, რომელიც დიდხანს ითმენს ხელისუფლების უსამართლობას, უზნეო ხდება

Lo Janko newstudio მართლა "გავიჭედე", მართლა არ ვიცი რა გითხრათ. Nუთუ არ შეგზარათ და შავი ფიქრები არ აღგიძრათ "ერის მომავალზე მოფიქრალი" ჯიგიტების პლებეურ-პროვინციული გულახდილობით და ავადმყოფური სიძულვილით გაჟღენთილმა სიტყვებმა?

vitaminC გილოცავ http://planeta.ge/index.php?showtopic=14210 იდენტური თემებია

ღმერთმა ნათელში ამყოფოს მისი სული

მაგენი ყოველთვის სსრკ-ს მუზეუმიდან იყვნენ, ჩემო ბატონო Lo Janko. გახსოვს ალბათ, გასული საუკუნის ოცდაათიანი წლების საბჭოთა მეცნიერების "ვარსკვლავის" აკადემიკოს ლისენკოს სიტყვები: "მე ადამიანად პარტიამ შემქმნა", ხოდა ესენი ამას არ ამბობენ, მაგრამ ესენიც პარტიამ შექმნა ადამიანებად

SHARI თემა დახურული იყო. 12 საათიდან სამსახურში ვარ, აქ კი მოდერის ფუნქციები არ მაქვს ჩართული, ესე იგი, თემის არც დახურვა შემიძლია და არც გახსნა.

მოწოდებები ინტელიგენტურად “19 დეკემბერი. სასტუმრო “პრიმა ვერა”. ქართული ინტელიგენციის დიდი ნაწილი მართავს შეხვედრას საქართველოში ბოლო დროს შექმნილი მდგომარეობის გამო. ქვეყნის ბედზე შეწუხებულ მამულიშვილებს, რომლებიც ვერც საკუთარ შეცდომებზე სწავლობენ და ვერც სხვისაზე, გადაუწყვეტიათ, ჩაფლავებულ ოპოზიციას კიდევ ერთხელ შეუძახონ და როგორმე გამოაღვიძონ. მართალია, ეს შეძახილება ხშირად ლანძღვა-გინებაში გადადის, მაგრამ ოპოზიციის ლიდერებმა უნდა აიტანონ, აბა, ვარდი, მიშას გარდა, უეკლოდ ვის მოუკრეფია? სამაგიეროდ ისინი მიხეილ სააკაშვილსაც თათხავენ და ამით იოხებენ გულს”, - წერს გაზეთი “კვირის ქრონიკა” სტატიაში სათაურით ექსკლუზიური რეპორტაჟი ინტელიგენციის სკანდალური შეხვედრიდან. “აქ ჟურნალისტებს გვიცხადებენ, როც დარბაზი უნდა დავტოვოთ. უკვე აღარ გვიკვირს, ბოლო დროს მოდური გახდა ასეთი რაღაცები, ჯერ დიდი ამბით გვიწვევენ, ჩვენი კრება გააშუქეთო და მერე ქუჩაში გვყრიან. ამიტომ ჩაფიქრებული მაქვს, დღეს ამ “კანონს” არ დავემორჩილო... ყველა ჟურნალისტი გასულია დარბაზიდან, გარეთ იცდიან. მე შორიახლოს მდგარ სავარძელში ვჯდები და რაკი ყურადღებას არავინ მაქვს, ჩემთვის წყნარად ყველაფერს ვიწერ”, - აღნიშნავს სტატიის ავტორი და გამომსვლელთა სიტყვები მოჰყავს. “რეზო ამაშუკელი: მე პირადად კატეგორიული წინააღმდეგი ვიყავი მთელი ჩემი ცხოვრება ყოველგვარი არჩევნების, ყოველგვარი ამათთან ლაი-ლუის, შეხვედრების, პრაიმერია თუ რაღაცა ოხრობა, მე ამაში მონაწილეობას არ მივიღებ, არავითარ შემთხვევაში! ამათთან არჩევნებზე ლაპარაკი არ შეიძლება, ყველა ვარიანტში წაგებული გვაქ, ტყუილია ამაზე ლაპარაკი! ის, რომ ჩვენ ოპოზიციაზე ვილაპარაკოთ, შეთანხმდითო და ერთი ვინმე ავირჩიოთო, მე ამაში მონაწილეობას ვერ მივიღებ! ისე, რასაც თქვენ გადაწყვიტავთ, თავიდან ბოლომდე თქვენ გვერდით ვდგავარ... ნუკრი ქანთარია: რა თქმა უნდა, ჩვენ ყველა გრძნობთ, რომ ქვეყანაში გვაქვს უმძიმესი მდგომარეობა, მაგრამ არჩევნების ალტერნატივა რა გვაქვს დღევანდელ გარემოში? გაზაფხულზე, როცა დაუმორჩილებლობა იყო წმინდა ტექნიკის აბავი, ეს ჩაიშალა, ვიცით და ამაზე ნუღარ დავიწყებთ საუბარს. ერთადერთი, თუ ჩვენ გავერთიანდებით დღეს, არის ის, რომ იქნება არჩევნები ვაქციოთ ჩვენ საბაბად სწორედ “ბუნტის” ასაწევად და მერე დიდი “ბუნტის” გასაკეთებლად, რის გარეშეც ეს კაცი არ წავა. ამიტომ, როცა აქ ლაპარაკია ხაფანგზე, შესაძლებელია, ეს ხაფანგი მართლაც არის, მაგრამ თუ თავი გვაქ, პირიქით, ამ ხაფანგში ისინი უნდა გამოვამწყვდიოთ. მე მიმაჩნია, რომ ულტიმატუმების ენით ისედაც არეულ ოპოზიციას ნუ დაველაპარაკებით... 30-პროცენტიანი არჩევნები ჩვენ შეგვიძლით ვაქციოთ “ბუნტის” მიზეზად. ზაზა პაპუაშვილი: სულ ერთი რაღაცა მიკვირს ხოლმე, ამდენი ადამიანი ვართ და ერთ კაცად ვერ გავერთიანდით. მუხტი აიწევაო, ეს არჩევნების წაგების შემთხვევაში კი არა, მანამდე უნდა იყოს, ყველაფრისთვის უნდა მოვემზადოთ. არც მე არა მაქვს ილუზია, რომ ასე იოლად გავიმარჯვებთ, მაგრამ რაღაცა შერკინება ხომ მოხდება, რაღაცა ჯახი ხომ მოხდება? 100 ათასი მოწამე რომ გამოდიოდა, ახლა გამოვიდეს 30 ათასი კაცი პირდაპირ საჩხუბრად! ამ ოპოზიციურ პარტიებთან ჩვენს არ გვაქვს სალოლიავო და ენის მოსაჩლექი, არ მაინტერესებს მაგათი პოლიტიკური შოვინიზმი, თუ ჩვენ გვინდა რომ ეს კაცი არ იყოს, უნდა ვიცოდე, რა პასუხისმგებლობა აქვთ. არ ვიცი, ეგება სამ კაცს უნდა ამის მოშორება და მარტო სამი კაცი გამოდის საჩხუბრად? ეგება 60 ათასი კაცი გამოვიდეს და კაცურად დავამთავროთ ეს ამბავი? ხალხი გაღიზიანებულიაო, მე არა ვარ გაღიზიანებული? ჩვენ იდიოტურ მდგომარეობაში ვართ, მეც გაღიზიანებული ვარ ამდენი არაფრის კეთებით! ბოლო-ბოლო, უნდა შევთანხმდეთ, მიდის საქმე ჯახამდე თუ არა?! ნინელი ჭანკვეტაძე: მოდი ვაღიაროთ, ჩვენ ოპოზიცია გვჭირდება, მაგრამ მათ უნდა ვუთხრათ, რომ ჩვენს პულსზე უნდა ეჭიროთ ხელი... ესენიც მოვლენ ხელისუფლებაში ადრე თუ გვიან და წინააღმდეგ შემთხვევაში შეიძლება უარესიც დაგვმართონ. დასაკარგი აღარაფერი არა გვაქვს, დამთავრდა... საქართველოს საქმეა დამთავრებული, თბილისს უყურებენ რაიონებიც და ბუნებრივია, ეს არის სამკვდრო-სასიცოცხლო ბრძოლა. ძალიან გვჭირდება თბილისის მოგება, თუ ვერ მოვიგეთ, მაშინ გვჭირდება მათი მოგების არმიღება. არ უნდა დავმარცხდეთ, ჩვენი არ უნდა დავხაროთ თავი! თუ ოპოზიცია ისევ გადაუხვევს გზას, მაშინ ჩვენ თითო-თითო კაცი ვიბრძოლებთ ჯოხით და თოხით, მერე როგორც დამთავრდება, დამთავრდეს, მათი სკამების გამო არავინ აღარ გამოვა ქუჩაში!” http://www.interpressnews.ge/ge/index.php/...ink/120724.html ლიცემერი: უზერებო, აი, ადამიანები სსრკ-ს მუზეუმიდან. პ.ს.დავიღალე ჩემი ქვეყნის ტრაგიზმით-თქვენ?

ყველაფერი კარგი, მაგრამ დახურული რატომ არის? ვერ ვხსნი თემას

ქართული პრესის მიმოხილვა 21.12.2009 21 / 12, 2009 11:46 • ქუთაისში პარლამენტის მშენებლობას წინ უკვე აღუდგნენ • ჰამარბერგის ღია და ხელისუფლების ფარული კონტაქტები სეპარატისტებთან, არაპოლიტიკურ საკითხებზე • თბილისში დღეს ხელისუფლებას 23% გაუხდა რეიტინგი, ოპოზიციას - 35% • ცხინვალში ნაბრძოლი 58-ე არმიის ოფიცრების დიდი ნაწილი სომხეთში გადაჰყავთ • მოწოდებები ინტელიგენტურად ქუთაისში პარლამენტის მშენებლობას წინ უკვე აღუდგნენ “ცნობილმა ფილოსოფოსმა, პროფესორმა მოისეი კოგანმაც კი აღიარა, რომ ქართველებს მერაბ ბერძენიშვილის სახით მსოფლიო ისტორიულ კულტურაში ერთ-ერთი დიდი მოქანდაკე-მონუმენტალისტი გვყავს. ჩვენ კი, რატომღაც მისი მარადიული ძეგლებისთვის ხელის ხლება გადავწყვიტეთ! “ხელისუფლებამ მემორიალი დაანგრია. ხელისუფლებამ ჩაიდინა გაუგონარი ბოროტება. ხელისუფლებამ დაუშვა შეცდომა, რადგან წარმოჩნდა მისი სიბეცე და ქვის ხანის აზროვნება. არც კი იციან, რას ამსხვრევენ. არც ის იციან, ამ ძეგლ-მემორიალს რა მხატვრული ღირებულება გააჩნია და რა რეზონანსი ჰქონდა. არც იციან, რომ საკუთარ შვილებს ძალადობა და სისასტიკე შთააგონეს...” - ეს სიტყვები თავად მემორიალის შემოქმედს ეკუთვნის”, - წერს გაზეთი “კვირის პალიტრა” სტატიაში სათაურით მერაბ ბერძენიშვილი: “ხელისუფლებამ საკუთარ შვილებს ძალადობა და სისასტიკე შთააგონა”. “ქუთაისში აფეთქების ტალღა იმდენად ძლიერი იყო, რომ ახლომდებარე კორპუსებში მინები ჩაიმსხვრა და კარადების კარებიც გაიღო. ბევრს მიწისძვრაც ეგონა, მაგრამ შინ დარჩენილები უკეთეს მდგომარეობაში აღმოჩნდნენ იმათთან შედარებით, ვინც პოლიციის მოთხოვნას დაემორჩილა და ქუჩაში უსაფრთხოების მიზნით გამოვიდა. ხალხი თავისი კორპუსების მახლობლად იყო შეყუჟული. იცოდნენ, რომ აფეთქების ტალღა ძლიერი იქნებოდა, მაგრამ იმას, რაც მოხდა, ვერც წარმოიდგენდნენ. ბეტონის ნამსხვრევები დაახლოებით 400-500 მეტრზე გადმოფრინდა და რამდენიმე კაცი დააშავა. მათ შორის ერთ მამაკაცს ხერხემალი დაუზიანდა”, - აღნიშნავს გამოცემა სტატიაში სათაურით სულსწრაფობის უდანაშაულო მსხვერპლი / ზედმეტი მუხტით აფეთქებულ “ბოროტებაზე გამარჯვება” და სამუდამოდ განადგურებული ოჯახი. “სოსო ჯინჭარაძე (ნინოს მამა) გაოგნებული იყო. ალბათ, ბოლომდე არც ჰქონდა გააზრებული თავს დატეხილი ტრაგედია: - პოლიციელმა არ გამიშვა, რომ იქნებ ცოლი მაინც გადამერჩინა. სამსახურში ვიყავი, როცა გავიგე, რაც მოხდა და გამოვიქეცი. შუა გზაში დამატოვებინეს მანქანა. ვერ მივეშველე დროზე ჩემს ანგელოზებს, იქნებ ეკა მაინც მენახა ცოცხალი... ცოტა ხნის წინ სოსო ჯინჭარაძეს მამა გარდაეცვალა და რაჭაში რომ მიასვენებდნენ, ავარია მოხდა, რომლის დროსაც მისი დედა და და დაიღუპნენ”, - წერს სტატიის ავტორი. “დაკავებულია ათამდე ადამიანი, გათავისუფლებულია იმერეთის გუბერნატორი და შეძრწუნებულია პრეზიდენტი, თუმცა არ იცვლება მთავარი - ქუთაისში პარლამენტის მშენებლობასა და გამარჯვების მემორიალის დემონტაჟს უდანაშაულო დედა-შვილი, მცირეწლოვანი ნინო ჯინჭარაძე და ეკა ცუცხვაშვილი შეეწირნენ... ასევე არ იცვლება ფაქტი, “ქუთაისში პარლამენტის მშენებლობას წინ ვერავინ დაუდგება” - ამბობს ქუთაისში პარლამენტის გადატანის ინიციატივის ერთ-ერთი ავტორი, საპარლამენტო უმრავლესობის წევრი აკაკი ბობოხიძე, რომელიც ტრაგედიაში მოსახლეობის ბრალეულობაზეც ამახვილებს ყურადღებას”, - წერს გაზეთი “მთელი კვირა” სტატიაში სათაურით პარლამენტს შეწირულები / აკაკი ბობოხიძე: ~ქუთაისში პარლამენტის მშენებლობას წინ ვერავინ დაუდგება”. “ავტოქარხნის დასახლებაში სამართალდამცავები 19 დეკემბერს, დაახლოებით 14:00 საათზე გამოჩნდნენ. ისინი აფრთხილებდნენ მემორიალის მიიმდებარე ტერიტორიაზე მცხოვრებ მოსახლეობას, რომ მათ სასწრაფოთ დაეცალათ საცხოვრებელი სახლები. 16:00 საათზე “საქფეთქმრეწვმა” 27-მეტრიანი ბეტონის კონსტრუქცია (რაც “გამარჯვების მემორიალის” ერთკვირიანი დემონტაჟის შედეგად დარჩა) ააფეთქა. აფეთქებისას ბეტონის ნამტვრევები რამდენიმე ასეული მეტრის მოშორებით, საცხოვრებელი სახლების მიმართულებით გადაცვივდა. სწორედ ამან გამოიწვია იქ მცხოვრები მოსახლეობის დაშავება და მსხვერპლი... დაკავებულია ათი ადამიანი. დაკავებულთაგან უმეტესობა “საქფეთქმრეწვის” თანამშრომლები არიან, მათ შორის პასუხისმგებელი პირები”, - აღნიშნავს გამოცემა. რვა პოლიტიკური პარტიის, ოცდარვა არასამთავრობო ორგანიზაციისა და საზოგადოების ათეულობის წარმომადგენელმა მოაწერა ხელი 18 დეკემბერს, საზოგადობის შეკრებაზე მიღებულ მიმართვას საქართველოს მოსახლეობისადმი, ქუთაისში “დიდების მემორიალის” დაგეგმილ აფეთქებასთან დაკავშირებით. “ეს გადაწყვეტილება ქვეყანას მომდევნო წელსვე 50 მილიონზე მეტი დაუჯდება და ამაზე მეტი შემდგომში ყოველწლიურად... ამ თანხით კი სულ 2-3 წლის განმავლობაში ქუთაისი შეიძლებოდა გამხდარიყო როგორც საუნივერსიტეტო და სტუდენტური, ასევე მძლავრი ეკონომიკური ცენტრი მოსახლეობის სრული დასაქმებით”, - ნათქვამია გაზეთ “ასავალ-დასავალში” გამოქვეყნებულ მიმართვის ტექსტში. “1. არ უნდა დავუშვათ სისხლზე სახელისუფლებო შენობის მშენებლობა, მით უფრო, რომ თბილისში, ქუთაისში, საქართველოს ყველა ქალაქსა და რაიონში სახელისუფლებო შენობები საჭიროზე მეტია და დღეს ქვეყანას ბიზნესი და სამუშაო ადგილების შექმნა სჭირდება და არა სათადარიგო პარლამენტის მშენებლობა. 2. დაიწყოს დიდი მოძრაობა, “დიდების მემორიალის” აღდგენისთვის და, როგორც ეს გათვალისწინებული იყო ქუთაისის განვითარების გენერალურ გეგმით, მემორიალის მიმდებარე ტერიტორიაზე საუნივერსიტეტო კომპლექსის მშენებლობისთვის, უდიდესი ისტორიის ქუთაისის საუნივერსიტეტო ქალაქად, მძლავრ ეკონომიკურ ცენტრად გადაქცევისთვის... 5. მხარი დაუჭიროს ინიციატივას სახალხო კრების მოწვევის თაობაზე. სახალხო კრებაზე კონსტიტუციის ალტერნატიული ვარიანტის მიღებას და საქართველოს კონსტიტუციის რეფერენდუმის მიღებას”, - ამგვარია საორგანიზაციო კომიტეტის მიმართვის შინაარსი აფეთქების შემდეგ. ჰამარბერგის ღია და ხელისუფლების ფარული კონტაქტები სეპარატისტებთან, არაპოლიტიკურ საკითხებზე “ზურაბ ნოღაიდელი, ვლადიმირ ლუკინი, პაატა ზაქარეიშვილი, ვახტანგ კომახიძე, მანანა მებუკე, თემურ შაშიაშვილი, გოჩა ძასოხოვი და თომას ჰამარბერგი! - ეს იმ ადამიანთა ნუსხაა, რომლებმაც 4 ნოემბერს “ოფიალური” ცხინვალის მიერ დაჭერილი ტირძნისელი მოზარდების გამოსახსნელად გარკვეული წილი გაიღეს. მართალია, აქედან ზოგიერთი მათგანი ბავშვების გათავისუფლებაში მარტო საკუთარ ღვაწლს ხედავს, მაგრამ ამ სიის ერთ-ერთი წარმომადგენელი პაატა ზაქარეიშვილი “მთელ კვირასთან” საუბრისას აცხადებს, რომ ტირძნისელი მოზარდების გათავისუფლება მხოლოდ და მხოლოდ ჰამარბერგის დამსახურებაა”, - წერს გამოცემა სტატიაში სათაურის ტირძნისელი ბავშვების გათავისუფლება მხოლოდ და მხოლოდ ჰამარბერგის დამსახურებაა! “ტირძნისელი ბავშვების გათავისუფლებაში უდიდესი ღვაწლის მიუძღვის მხოლოდ და მხოლოდ ჰამარბერგს, რადგან ყველაფერი დაიძრა მას შემდეგ, რაც ამ ადამიანმა მიაღწია, რომ საქართველოს ხელისუფლების მიერ უკანონო პატიმრობაში მყოფი ხუთი ეთნიკურად ოსი ადამიანი, პატიმრობიდან გათავისუფლებული, ცხინვალში ჩაიყვანა. როგორც კი საქართველოს წაართვეს ეს ხუთი უსინდისოდ დაპატიმრებული ადამიანი, ცხინვალმა მაშინვე გაათავისუფლა ორი ტირძნისელი მოზარდი, ორზე კი თქვა, რომ მერე გადაწყვეტდა მათ საკითხს. რომ არა ჰამარბერგის ძალისხმევით ამ ხუთი ეთნიკურად ოსი ადამიანის გათავისუფლება, ქართველი მოზარდების საკითხი დღემდე გადაწყვეტილი არ იქნებოდა. მე არ გამოვრიცხავ, რომ ამაზე რუსეთთან ნოღაიდელი მუშაობდა (მას მართლაც ჰქონდა საამისოდ კონტაქტები), მაგრამ პატიმრებთან ურთიერთობა ჰამარბერგის გარდა არავის ჰქონია. ჰამარბერგს რომ არ გაეთავისუფლებინა ქართული მხარისგან ეს ხუთი ოსი, ლუკინი კი არა, მთელი რუსეთი რომც ჩასულიყო, ქართველ ბავშვებს დღემდე არ გამოუშვებდნენ”, - აღნიშნავს გამოცემისთვის მიცემულ კომეტარში პაატა ზაქარეიშვილი. “ქართველები დაპატიმრებული არიან ცხინვალის ციხეშიც და ოსები არიან საქართველოს ციხეებში... ხელისუფლებაში თვითონ ერიდებათ მტერთან ღია საუბრის, თორემ ჩუმად კულუარული მოლაპარაკებები სულ არის”, - აცხადებს ექსპერტი მამუკა არეშიძე გაზეთ “ახალი თაობისთვის” მიცემულ ინტერვიუში, სათაურით სააკაშვილის ნებართვის გარეშე ცხინვალში ვერავინ შევა / ხელისუფლება რუსეთთან კულუარულ მოლაპარაკებებს აწარმოებს. გამოცემი კორესპონდენტის შეკითხვას - “ჩვენს ხელისუფლებას აქვს მოლაპარაკებები?” - მამუკა არეშიძე პასუხობს: “რასაკვირველია აქვს. არ ვსაუბრობ პოლიტიკურ მოლაპაკებებზე, მაგრამ მოლაპარაკებები არის სხვადასხვა თემებზე. თუნდაც ის, რომ პატიმრების გასათავისუფლებლად ხელისუფლება გაჩერებული არ ყოფილა და მუშაობა მიმდინარეობდა იმავე დავით სანაკოევთან, რომელიც ცხინვალში ადამიანის უფლებების დაცვის სტრუქტურის ხელმძღვანელია. მასთან სულ იყო კონტქტები. კარგად ვიცი, რომ რამდენიმე შემთხვევა იყო, ქართული სპეცსამსახურების თანამშრომლებმა მიიყვანეს გასაცვლელად ადამიანი, მაგრამ იქიდან არ მოუყვანიათ. იგივეა აფხაზებთან დაკავშირებითაც. აქამდე არ შემეძლო მეთქვა, მაგრამ ახლა შემიძლია ვთქვა, რომ ღორის გრიპი ვაქცინები აფხაზეთის ხელისუფლებამ საქართველოს ხელისუფლებისგან მიიღო, ამის შესახებ ოფიციალურად განაცხადა აფხაზეთის ჯანდაცვის მინისტრმა... კონტაქტები, რასაკვირველია, არსებობს. მინდა, რომ ამ კონტაქტების შესახებ საზოგადობამ იცოდეს, რათა საზოგადოება აბსოლუტურ უიმეობაში არ იყოს. ვერ ვხვდები, ხელისუფლება ამას რატომ მალავს. ეს, პირიქით, მისთვის არის სასიკეთო, მიუხედავად იმისა, რომ ჩვენთვის ყოველგვარი სეპარატიზმი მიუღებელია. საქართველოს ტერიტორიული მთლიანობას დათმობას არ ვაპირებთ. კონტაქტები უნდა იყოს, მეტიც, უნდა გაიზარდოს”. “არც ერთი წუთით არ დავიჯერებ, რომ პაატა ზაქარეიშვილისა და ამ ჯგუფის ცხინვალში ჩასვლის შესახებ ხელისუფლებამ არ იცოდა. ჩიტი ვერ შეფრინდება ხელისუფლების ნებართვის გარეშე. უბრალოდ, ხელისუფლების განსაზღვრული წრეები უგვანოდ მოიქცნენ, როცა ზაქარეიშვილს თავის დაესხნენ მათ მიერ კონტროლირებუდი ტელევიზიების ჟურნალისტები. ძალიანაც კარგად იცოდნენ, რომ მიდიოდნენ და ალბათ, ნებაც დართეს”, - განმარტავს მამუკა არეშიძე. “რუსეთი ცდილობს, მსოფლიოს აჩვენოს, რომ პრობლემა მხოლოდ საქართველოს დღევანდელ ხელისუფლებაშია. ყველა საერთაშორისო ფორუმზე რუსეთს ახსენებენ 6-პუნქტიან ხელშეკრულებას, რომელსაც არ ასრულებს. ამიტომაც პოლიტიკური აქცენტების სხვა საკითხზე გადატანას ცდილობენ და უნდათ მსოფლიოს დაანახონ, - ჩვენთვის დაბრკოლება მიხეილ სააკაშვილია, თორემ ქართველ ხალხთან, ექსპერტებთან, შემოქმედებით წრეებსა და საზოგადოებასთან შესანიშნავი ურთიერთობა გვაქვსო... ეს ბავშვები ნოღაიდელმა გაათავისუფლა?! არა, ის ამას იბრალებს”, - აცხადებს პარლამენტის წევრი ხათუნა ოჩიაური გაზეთი “კვირის პალიტრისთვის” მიცემულ ინტერვიუში, სათაურით “პრეზიდენტი ურმით ხომ არ ივლის?!” / “საზოგადოებას მაშინ გამოეხატა აღშფოთება, როდესაც ქანდაკებები ქრებოდა და ბრინჯაოდ ადნობდნენ”. “არავინ არის იმდენად გულუბრყვილო, რომ დაიჯეროს, მოსკოვში ქართველი ჟურნალისტები მხოლოდ აზრის გასაცვლელად მიიწვიესო. მედვედევთან ჟურნალისტების შეხვედრა რომ წინასწარ დაიგეგმებოდა, თქვენც მოგეხსენებათ... ორი თვის წინ მეცნიერების, განათლებისა და კულტურის საკითხებზე ორიენტირებული “ევრაზიის დიალოგის” შეკრებაზე ვიყავი თურქეთში. ჩემს გაოცებას საზღვარი არ ჰქონდა, როდესაც მალხაზ გულაშვილი დავინახე, რადგან ის ჩვენი დელეგაციის წევრი არ იყო. დავინტერესდი და გავიგე, რომ მალხაზ გულაშვილი რუსეთის დელეგაციას წარმოადგენდა. ჩემს თურქ მეგობარს ვთხოვე, დელეგაციების წევრთა სიები ამოებეჭდა. მაქვს ის ფურცელი, სადაც მალხაზ გულაშვილი რუსეთის დელეგაციის წევრად ფიგურირებს. “ევრაზიის დიალოგის” შეკრებაზე გულაშვილი პოლიტიკური და ჩვენს ხელისუფლებაზე კრიტიკული განცხადებებით გამოვიდა. მეორე დღეს მისი საქციელი დაიგმო, ეს არ არის პოლიტიკური ორგანიზაცია და საიდან მოხვდა ეს ადამიანი ამ შეკრებაზეო. მერე თვითონ რუსებმა აღარ შემოუშვეს გულაშვილი დარბაზში”, - განმარტავს ხათუნა ოჩიაური. თბილისში დღეს ხელისუფლებას 23% გაუხდა რეიტინგი, ოპოზიციას - 35% “სოციალურ კვლევისა და ანალიზის ინსტიტუტის” მიერ გამოკითხულთა 72% ამბობს, რომ გაზაფხულზე დაგეგმილ თვითმმართველობის არჩევნებში მონაწილეობას მიიღებს. თუმცა გამოცდილება უჩვენებს, რომ არჩევნებში მონაწილეობის განზრახვასა და მის აღსრულებას შორის კიდევ არსებობს განსაზღვრული ბარიერები. განზრახვა რომ ქცევად იქცეს, დამატებითი “სტიმულატორები” არის საჭირო. გამოკითხვის შედეგები აჩვენებს, რომ ადგილობრივ არჩევნებში არასაპარლამენტო ოპოზიციის მონაწილეობას მიესალმება თბილისელი ამომრჩევლების 80%. ქუჩის პროტესტი აქტუალური აღარ არის: ამ ეტაპზე თბილისელი ამომრჩეველი მოითხოვს, ქუჩური რადიკალიზმის ალტერნატივა მოიძებნოს”, - აცხადებს სოციოლოგი იაგო კაჭკაჭიშვილი გაზეთ “მთელი კვირისთვის” მიცემულ ინტერვიუში, სათაურით მომავალ არჩევნებს თბილისში ხელისუფლების გამარჯვების ელფერი დაჰკრავს / “დღეს ხელისუფლების პოლიტიკური წონა აგვისტოს ომამდელ ნიშნულს დაუბრუნდა. მერობის კანდიდატთა სიაში კი, თბილისის მასშტაბით, გიგი უგულავაა”. “ჩვენი ბოლო სოციოლოგიური კვლევის (რომელიც წლეულს ოქტომბერ-ნოემბრის მიჯნაზე მოეწყო) შედეგები, ფაქტობრივად, თანხვდება საერთაშორისო რესპუბლიკური ინსტიტუტის (IRI) მიერ წარმოდგენილ ზოგიერთ ყველაზე “ცხელ” მაჩვენებელს. შედეგებს შორის აცდენა დასაშვები ცდომილების ფარგლებშია... ჯერჯერობით ამომრჩევლისთვის არ არსებობს მუხტი, რომელიც მას ქუჩაში გამოსვლის გადაწყვეტილებას მიაღებინებს. ეს შეიძლება მხოლოდ მნიშვნელოვანმა პოლიტიკურმა ან სოციალურმა კატაკლიზმებმა, ხელისუფლების მიერ დაშვებულმა საბედისწერო შეცდომებმა განაპირობოს (რისგანაც ხელისუფლება, ცხადია, დაზღვეული არ არის). კვლევები აჩვენებს, რომ ხელისუფლებამ მოახერხა, თავი დაეღწვია მისთვის უღრმესი საგაზაფხულო კრიზისისთვის. დღეს ხელისუფლების პოლიტიკური წონა აგვისტოს ომამდელ ნიშნულს დაუბრუნდა. “ნაციონალური მოძრაობის” რეიტინგი თბილისში 23%-ია. 2009 წლის მაისში ხელისუფლებას 11%-იანი რეიტინგი ჰქონდა”, - განმარტავს იაგო კაჭკავიშვილი და დასძენს: “ოპოზიციას კი (ვგულისხმობ არასაპარლამენტო ოპოზიციას) მხარდამჭერები შეუთხელდა: მის მხარდამჭერთა ხვედრითი წილი გაზაფხულზე (მაისის მონაცემებით) იყო, სულ მცირე, ყოველი მეორე თბილისელი ამომრჩეველი (52%). დღეს კი ამგვარი პოლიტიკური პრეფერენციის მქონეთა საარჩევნო წონა 35%-ია. ასე რომ, ხელისუფლება თავს აღწევს პოლიტიკურ კრიზისს, ხოლო ოპოზიცია ნელ-ნელა თმობს პოზიციებს. თუმცა ოპოზიციამ უნდა გაითვალისწინოს, რომ ეს ჯერ კიდევ არ არის წაგებული ბრძოლა: 35% მეტია, ვიდრე 23%. თუკი 35% (ეს კი სხვადასხვა პარტიაში გაბნეული ხმებია) რაღაცნაირად მოიყრის თავს რომელიმე პოლიტიკურ სუბიექტში, არჩევნებზე ის მაინც აიღებს სახელისუფლებო პარტიასთან შედარებით მეტ ხმებს. ეს შესაძლებელია, თუმცა ძალიან ძნელად განსახორციელებელი სცენარია... პოლიტიკურ შეთანხმებას თუ მიაღწევენ, ეს იგივე პრაიმერია, ოღონდ - მისი გამართვის გარეშე. დღეს ამის რესურსს ვერ ვხედავ. როგორც უნდა მოახერხოს ალიანსმა, მაგალითად, ოპოზიციურ ძალებთან პოლიტიკური შეთანხმების მიწღევა, როცა ლეიბორისტული პარტია ალასანიას “მეორე მიშას” ეძახის, “ეროვნული ფორუმი” კი, მართალია, კბილებს არ ილესავს, მაგრამ არც ლოიალურია ალასანიასა და მისი ალიანსის მიმართ?.. საგულისხმოა ისიც, რომ თბილისელი ამომრჩევლები მერს ძირითადად სოციალური პრობლემების გადამჭრელის მნიშვნელობას ანიჭებენ”. ცხინვალში ნაბრძოლი 58-ე არმიის ოფიცრების დიდი ნაწილი სომხეთში გადაჰყავთ “მოსკოვში ევროპისა და აზიის ჟურნალისტთა საერთაშორისო ფორუმში მონაწილეობდა არაერთი ცნობილი რუსი ჟურნალისტი (ასევე უკრაინელი, შუააზიელი...), რომლებიც აგვისტოს ომის დროს საქართველოს ტერიტორიაზე შემოჭრილ რუსულ სამხედრო დანაყოფებს მოჰყვებოდნენ სტატიებისა თუ სატელევიზიო სიუჟეტების მოსამზადებლად. არაოფიციალურ საუბრებში მათ ძალიან ბევრი საინტერესო დეტალი გაიხსენეს, რომლებმაც გადამწყვეტი, საბედისწერო როლი ითამაშა ქართული მხარისთვის”, - წერს გაზეთი “კვირის პალიტრა” სტატიაში სათაურით “გვეშინოდა, რომ როკის გვირაბს ააფეთქებდით და ჯავას დაარტყამდით, თქვენ კი...” “ერთ-ერთმა ცნობილმა რუსმა ჟურნალისტმა გაიხსენა ომის პირველ საათებში თავისი საუბარი რამდენიმე რუს გენერალთან - “გვეშინოდა, რომ როკის გვირაბს ააფეთქებდით და ჯავას დაარტყამდით. თქვენ კი მთელი ძალები ცხინვალის ასაღებად გადაისროლეთ, ამაზე მეტ საჩუქარს ნამდვილად ვერ მოგვიძღვნიდით. ქართველებს როკის გვირაბი რომ აგეფეთქებინათ, ან იქიდან ერთადერთი გამოსასვლელი რთულად გასავლელი სერპანტინი რომ ჩაგეკეტათ, ჩვენი ჯავშანკოლონები უკიდურესად მძიმე მდგომარეობაში აღმოჩნდებოდნენ და ცხინვალამდე ჩამოსაღწევად საათები კი არა, შეიძლება ერთი-ორი კვირაც დასჭირვებოდათ. ნამდვილად დარწმუნებული ვიყავით, რომ ცხინვალს გვერდს აუვლიდით და მთავარ შეტევას ჯავაზე განახორციელებდით, სადაც ომამდე ერთი წლით ადრე საიდუმლო სამხედრო საცავების მოწყობა დავიწყეთ იმ შემთხვევისთვის, თუ როკის გვირაბს ჩაგვიკეტავდით”, - აღნიშნავს სტატიის ავტორი და დასძენს: “მოსკოვში ყოფნისას გავიგეთ, რომ რეფორმირების პროცესში მყოფი 58-ე არმიისა და, შესაბამისად, მასში შემავალი მე-19 მოტომსროლელი დივიზიის (ამ არმიის ბაზაზე ჩრდილოეთ კავკასიაში რამდენიმე ცალკეული ბრიგადა ყალიბდება) იმ ოფიცრების დიდი ნაწილი, ვინც აგვისტოს ომის დროს რეალური საბრძოლო გამოცდილება მიიღო, სომხეთში გადაჰყავთ. ჯერ ძნელი სათქმელია, ამ ომგამოვლილი ოფიცრებით გაძლიერებული გიუმრის 102-ე რუსული სამხედრო ბაზის დანაყოფების მთავარი მიზანი ისევ სამხრეთ-აღმოსავლეთიდან საქართველოს ტერიტორიაზე იერიშის მიტანის მზადება იქნება, თუ ამ რუს ოფიცრებს მთიან ყარაბაღში სომხებსა და აზერბაიჯანელებს შორის შეიარაღებული კონფლიქტის განახლების შემთხვევაში გამოიყენებენ”. “ავღანეთში ჩრდილოეთატლანტიკური ალიანსის ISAF-ის ძალებში რომ უკვე გავგზავნეთ ერთი გაძლიერებული ასეული და გაისად გაზაფხულისთვის ასევე გაძლიერებულ ბატალიონს ვგზავნით, ალბათ უკვე ყველამ იცის. თუმცა ამ დღეებში საქართველოს პრეზიდენტი უკვე გამოვიდა ინიციატივით, რომ ავღანეთში ქართველმა სამხედროებმა დიდი ბრიტანეთის სამხედრო კონტინგენტშიც უნდა იმსახურონ”, - აღნიშნავს გამოცემა სტატიაში სათაურით ავღანეთისკენ - ჯერ ასეული, მერე ბატალიონი, ბოლოს - ბრიგადა?! “ისე არ გამოგვივიდეს, რომ ავღანეთში ქართველი სამხედროების საერთო რაოდენობამ ბრიგადის დონეს გადააჭარბოს (როგორც ეს ერაყში იყო), არც NATO-ში მიგვიღონ და ვერც ჩვენი ბიჭების დროულად დაბრუნება მოვასწროთ ავღანეთიდან, თუკი სავარაუდო მოწინააღმდეგე განაახლებს სამხედრო აგრესიას ჩვენი სამშობლოს მთლიანად დასაპყრობად”, - აღნიშნავს სტატიის ავტორი. მოწოდებები ინტელიგენტურად “19 დეკემბერი. სასტუმრო “პრიმა ვერა”. ქართული ინტელიგენციის დიდი ნაწილი მართავს შეხვედრას საქართველოში ბოლო დროს შექმნილი მდგომარეობის გამო. ქვეყნის ბედზე შეწუხებულ მამულიშვილებს, რომლებიც ვერც საკუთარ შეცდომებზე სწავლობენ და ვერც სხვისაზე, გადაუწყვეტიათ, ჩაფლავებულ ოპოზიციას კიდევ ერთხელ შეუძახონ და როგორმე გამოაღვიძონ. მართალია, ეს შეძახილება ხშირად ლანძღვა-გინებაში გადადის, მაგრამ ოპოზიციის ლიდერებმა უნდა აიტანონ, აბა, ვარდი, მიშას გარდა, უეკლოდ ვის მოუკრეფია? სამაგიეროდ ისინი მიხეილ სააკაშვილსაც თათხავენ და ამით იოხებენ გულს”, - წერს გაზეთი “კვირის ქრონიკა” სტატიაში სათაურით ექსკლუზიური რეპორტაჟი ინტელიგენციის სკანდალური შეხვედრიდან. “აქ ჟურნალისტებს გვიცხადებენ, როც დარბაზი უნდა დავტოვოთ. უკვე აღარ გვიკვირს, ბოლო დროს მოდური გახდა ასეთი რაღაცები, ჯერ დიდი ამბით გვიწვევენ, ჩვენი კრება გააშუქეთო და მერე ქუჩაში გვყრიან. ამიტომ ჩაფიქრებული მაქვს, დღეს ამ “კანონს” არ დავემორჩილო... ყველა ჟურნალისტი გასულია დარბაზიდან, გარეთ იცდიან. მე შორიახლოს მდგარ სავარძელში ვჯდები და რაკი ყურადღებას არავინ მაქვს, ჩემთვის წყნარად ყველაფერს ვიწერ”, - აღნიშნავს სტატიის ავტორი და გამომსვლელთა სიტყვები მოჰყავს. “რეზო ამაშუკელი: მე პირადად კატეგორიული წინააღმდეგი ვიყავი მთელი ჩემი ცხოვრება ყოველგვარი არჩევნების, ყოველგვარი ამათთან ლაი-ლუის, შეხვედრების, პრაიმერია თუ რაღაცა ოხრობა, მე ამაში მონაწილეობას არ მივიღებ, არავითარ შემთხვევაში! ამათთან არჩევნებზე ლაპარაკი არ შეიძლება, ყველა ვარიანტში წაგებული გვაქ, ტყუილია ამაზე ლაპარაკი! ის, რომ ჩვენ ოპოზიციაზე ვილაპარაკოთ, შეთანხმდითო და ერთი ვინმე ავირჩიოთო, მე ამაში მონაწილეობას ვერ მივიღებ! ისე, რასაც თქვენ გადაწყვიტავთ, თავიდან ბოლომდე თქვენ გვერდით ვდგავარ... ნუკრი ქანთარია: რა თქმა უნდა, ჩვენ ყველა გრძნობთ, რომ ქვეყანაში გვაქვს უმძიმესი მდგომარეობა, მაგრამ არჩევნების ალტერნატივა რა გვაქვს დღევანდელ გარემოში? გაზაფხულზე, როცა დაუმორჩილებლობა იყო წმინდა ტექნიკის აბავი, ეს ჩაიშალა, ვიცით და ამაზე ნუღარ დავიწყებთ საუბარს. ერთადერთი, თუ ჩვენ გავერთიანდებით დღეს, არის ის, რომ იქნება არჩევნები ვაქციოთ ჩვენ საბაბად სწორედ “ბუნტის” ასაწევად და მერე დიდი “ბუნტის” გასაკეთებლად, რის გარეშეც ეს კაცი არ წავა. ამიტომ, როცა აქ ლაპარაკია ხაფანგზე, შესაძლებელია, ეს ხაფანგი მართლაც არის, მაგრამ თუ თავი გვაქ, პირიქით, ამ ხაფანგში ისინი უნდა გამოვამწყვდიოთ. მე მიმაჩნია, რომ ულტიმატუმების ენით ისედაც არეულ ოპოზიციას ნუ დაველაპარაკებით... 30-პროცენტიანი არჩევნები ჩვენ შეგვიძლით ვაქციოთ “ბუნტის” მიზეზად. ზაზა პაპუაშვილი: სულ ერთი რაღაცა მიკვირს ხოლმე, ამდენი ადამიანი ვართ და ერთ კაცად ვერ გავერთიანდით. მუხტი აიწევაო, ეს არჩევნების წაგების შემთხვევაში კი არა, მანამდე უნდა იყოს, ყველაფრისთვის უნდა მოვემზადოთ. არც მე არა მაქვს ილუზია, რომ ასე იოლად გავიმარჯვებთ, მაგრამ რაღაცა შერკინება ხომ მოხდება, რაღაცა ჯახი ხომ მოხდება? 100 ათასი მოწამე რომ გამოდიოდა, ახლა გამოვიდეს 30 ათასი კაცი პირდაპირ საჩხუბრად! ამ ოპოზიციურ პარტიებთან ჩვენს არ გვაქვს სალოლიავო და ენის მოსაჩლექი, არ მაინტერესებს მაგათი პოლიტიკური შოვინიზმი, თუ ჩვენ გვინდა რომ ეს კაცი არ იყოს, უნდა ვიცოდე, რა პასუხისმგებლობა აქვთ. არ ვიცი, ეგება სამ კაცს უნდა ამის მოშორება და მარტო სამი კაცი გამოდის საჩხუბრად? ეგება 60 ათასი კაცი გამოვიდეს და კაცურად დავამთავროთ ეს ამბავი? ხალხი გაღიზიანებულიაო, მე არა ვარ გაღიზიანებული? ჩვენ იდიოტურ მდგომარეობაში ვართ, მეც გაღიზიანებული ვარ ამდენი არაფრის კეთებით! ბოლო-ბოლო, უნდა შევთანხმდეთ, მიდის საქმე ჯახამდე თუ არა?! ნინელი ჭანკვეტაძე: მოდი ვაღიაროთ, ჩვენ ოპოზიცია გვჭირდება, მაგრამ მათ უნდა ვუთხრათ, რომ ჩვენს პულსზე უნდა ეჭიროთ ხელი... ესენიც მოვლენ ხელისუფლებაში ადრე თუ გვიან და წინააღმდეგ შემთხვევაში შეიძლება უარესიც დაგვმართონ. დასაკარგი აღარაფერი არა გვაქვს, დამთავრდა... საქართველოს საქმეა დამთავრებული, თბილისს უყურებენ რაიონებიც და ბუნებრივია, ეს არის სამკვდრო-სასიცოცხლო ბრძოლა. ძალიან გვჭირდება თბილისის მოგება, თუ ვერ მოვიგეთ, მაშინ გვჭირდება მათი მოგების არმიღება. არ უნდა დავმარცხდეთ, ჩვენი არ უნდა დავხაროთ თავი! თუ ოპოზიცია ისევ გადაუხვევს გზას, მაშინ ჩვენ თითო-თითო კაცი ვიბრძოლებთ ჯოხით და თოხით, მერე როგორც დამთავრდება, დამთავრდეს, მათი სკამების გამო არავინ აღარ გამოვა ქუჩაში!” http://www.interpressnews.ge/ge/index.php/...ink/120724.html

ძუკუ კიიი , რაც უფრო დაბალი რეიტინგი აქვს პარტიას, მით უფრო ნაგლები არიან

მერაბ ბერძენიშვილი: "ხელისუფლებამ საკუთარ შვილებს ძალადობა და სისასტიკე შთააგონა" ძალადობა და სისასტიკე შთააგონა" ცნობილმა ფილოსოფოსმა, პროფესორმა მოისეი კოგანმაც კი აღიარა, რომ ქართველებს მერაბ ბერძენიშვილის სახით მსოფლიო ისტორიულ კულტურაში ერთ-ერთი დიდი მოქანდაკე-მონუმენტალისტი გვყავს. ჩვენ კი, რატომღაც მისი მარადიული ძეგლებისთვის ხელის ხლება გადავწყვიტეთ! ჯერ იყო და დავით აღმაშენებლის ძეგლის თბილისის შემოსასვლელში გადატანამ კინაღამ მოინელა დიდოსტატი. 21 დეკემბერს (სტალინისა და მიხეილ სააკაშვილის დაბადების დღეს!) კი ქუთაისში "გამარჯვების მემორიალის" ("ბოროტებაზე გამარჯვება") აფეთქება იგეგმებოდა. სასოწარკვეთილი მოქანდაკე კი იმ იმედს ებღაუჭებოდა, რომ მემორიალის მკვიდრად ნაშენი თაღები აფეთქების ტალღას დიდხანს გაუძლებდა. ...დაძაბულობამ პიკს მიაღწია. "ვითარების განსამუხტად" მემორიალი 19 დეკემბერს, ნიკოლოზობის დღესასწაულზე ააფეთქეს. მაშინ, როცა ამას არავინ ელოდა. აფეთქებას სამწუხაროდ, მსხვერპლი მოყვა. ამ დღეების განმავლობაში მწერლები, პოეტები, მსახიობები, მუსიკოსები, მოქანდაკეები, მხატვრები მერაბ ბერძენიშვილთან მიდიან და მის მწუხარებას მდუმარედ იზიარებენ... თავად მერაბ ბერძენიშვილს კი სატანჯველის გამოსახატავად სიტყვები არ ჰყოფნის. დუმილი კი, მოგეხსენებათ, ხშირად ყვირილზე უფრო ძლიერი და შემზარავია. პაატა კოღუაშვილი, პოლიტოლოგი: "მოქანდაკე ვეღარ ამოძრავებს მარჯვენას, რომლითაც უზადოდ ძერწავდა "ტიხრებს"! ხელი გაჩერებული აქვს, გაყინული!…მერაბ ბერძენიშვილი ცუდად არის!" "ხელისუფლებამ მემორიალი დაანგრია. ხელისუფლებამ ჩაიდინა გაუგონარი ბოროტება. ხელისუფლებამ დაუშვა შეცდომა, რადგან წარმოჩნდა მისი სიბეცე და ქვის ხანის აზროვნება. არც კი იციან, რას ამსხვრევენ. არც ის იციან, ამ ძეგლ-მემორიალს რა მხატვრული ღირებულება გააჩნია და რა რეზონანსი ჰქონდა. არც იციან, რომ საკუთარ შვილებს ძალადობა და სისასტიკე შთააგონეს... როცა მემორიალი გაიხსნა, ბავშვებმა მტრედები ააფრინეს. მტრედებმა ცას მიაშურეს. მხოლოდ ორი მტრედი არ აფრენილა, ერთი ბრინჯაოს "მზეჭაბუკს" დაასკუპდა მხარზე, მეორე კი - მე. ეს იყო სასწაული. ამ დროს ჩემთან ერთად 20-30 კაცი იდგა... ტყუილად არაფერი ხდება. გახსოვდეთ: ბოროტსა სძლია კეთილმან, არსება მისი გრძელია!" - ეს სიტყვები თავად მემორიალის შემოქმედს ეკუთვნის. თავის დროზე (1981 წლის 5 ნოემბერს) "დიდების მემორიალი" ფაშიზმზე გამარჯვების ნიშნად აღიმართა, თუმცა მერაბ ბერძენიშვილს დღემდე სჯეროდა და სჯერა, რომ მონუმენტს უფრო გლობალური მნიშვნელობა ჰქონდა. გამარჯვებული მზეჭაბუკი სატევრით ხელში - სიკეთის ბოროტებასთან ბრძოლის სიმბოლოდ აღიქმებოდა, ხოლო თაღებზე გამოსახული გახლდათ ქართული ხალხური სიბრძნის ნიმუშები, როგორც ბოროტების ძლევის ზეიმის მანიშნებელი. სპილენძისა და ბრინჯაოსგან მემორიალის ძარცვა ადრეც მიმდინარეობდა. ბოლო სამი წელიწადია, რაც მზეჭაბუკს ჯერ სატევარი "გამოსტაცეს" ხელიდან, შემდეგ გულიც "ამოაგლიჯეს"... დიდოსტატმა კი დაიკვნესა: "ასე მგონია, ის გული მზეჭაბუკს კი არა, მე ამომიღეს მკერდიდან!" - ეროვნული ღირსებისა და პატივის აყრას სამოქალაქო საზოგადოების პროტესტი არ მოჰყოლია. მაგრამ, სადღა არის ეს ე.წ. სამოქალაქო საზოგადოება "ვარდივით ხავერდოვან" პერიოდში?! - კითხულობდნენ" ინტელიგენციის წარმომადგენლები, რომლებიც თავის თავს უკვე "ჩარეცხილებს" უწოდებენ. განა შარშან, ზუსტად ერთი წლის წინ მოქანდაკე ვახტანგ ონიანი არ წუხდა ძლევამოსილი "ამირანის" ხევში "გადაჩეხვის" გამო?! როცა უზარმაზარ მონუმენტს ძვრა ვერ უყვეს, ნაწილებად დაჭრეს და ისე გადაყარეს!.. განა მოქანდაკე "კვირის პალიტრასთან" საუბარში არ აცხადებდა, - მერაბ ბერძენიშვილის "მემორიალსაც" იგივე ბედი მოელისო?! თემურ ნანეიშვილი, ფილოსოფოსი: "პრომეთე რომ დაგვიდგეს ჯერ თბილისში და შემდეგ ბორჯომში გადაიტანეს, რად გვინდა პრომეთე, როცა ამირანი გვყავს!". რეზო ესაძე, კინორეჟისორი: "ხელისუფლების ყველა ქმედება, რისი მომსწრენიც გავხდით ამ ბოლო წლებში, სულ მაეჭვებდა. მაგრამ როდესაც ახლა "გამარჯვების მემორიალს" აფეთქება დაუპირეს, მივხვდი, ოცნებობენ, - ხალხი ისეთ მდგომარეობაში ჩააყენონ, ისე ააბობოქრონ, რომ მიზეზი იპოვონ მათთვის ტყვიების დასაშენად. საშინელი წინათგრძნობა მაქვს, - მთავრობა ყველაფერს აკეთებს იმისათვის, რათა უკიდურესობამდე მიიყვანოს დაძაბულობა! ქართველი ხალხი ან სიჩუმეში გაიხრწნება, ან ხმას ამოიღებს და ყველაფერი ცუდად დამთავრდება!". ჯანსუღ ჩარკვიანი, პოეტი: "ამათ ჩვენ იმიტომ ვეზიზღებით, რომ საკუთარი წარსული სძაგთ, რომელსაც ჩვენ მუდმივად ვახსენებთ!..". მერაბ ბერძენიშვილი: "სიტყვა ეროვნულობა ბევრს ღიმილსა ჰგვრის, - არ ესმით და არა აქვთ გაცნობიერებული მისი მნიშვნელობა. ეს ის ხალხია, რომელთა წყალობით მიმბაძველობამ წალეკა ყველაფერი. დღეს მსოფლიო ერთ ხმაში მღერის, მძვინვარებს უსახური, უღიმღამო ხელოვნების გაფეტიშება, განსაკუთრებით ჩვენში. ეს მწარე შეცდომა წარმოჩნდება მაშინ, როცა ამერიკელი თუ იაპონელი მომღერლისგან "შევისწავლით" ხასანბეგურასა და ჩაკრულოს, როგორც "უნიკალურს", უცხოეთიდან შემოტანილსა და ვაგლახ, აღარ გვეცოდინება, რომ ის ოდესღაც თავად გავაჩუქეთ". ქუთაისის ადგილობრივი ხელისუფლების წარმომადგენლები ირწმუნებოდნენ, რომ პარლამენტის შენობის განთავსების გამო ძეგლს სხვაგან გადაიტანდნენ. თუმცა, მხატვრებისა და სპეციალისტების აზრით, ეს შეუძლებელი იყო. სპილენძისა თუ ბრინჯაოს ფიგურებით გაწყობილი რკინაბეტონის თაღების აღდგენა, მარტივად რომ ვთქვათ, წინასაახალწლო "ზღაპარს" ჰგავდა. მხოლოდ "მზეჭაბუკის" სხვა ადგილზე გადატანა კი სრულყოფილ კომპოზიციას ვეღარ შექმნიდა. სხვათა შორის, ოფიციალური მოსკოვი ამ ფაქტს გამოეხმაურა და "მემორიალის" დანგრევა ცინიზმად შეაფასა.…კაცმა არ იცის, მტრულად განწყობილი სახელმწიფო ქართველთა ეროვნულ ღირსებებზე თამაშს როგორ გამოიყენებს.… დღეს კი ქართველი ინტელიგენციის წარმომადგენელთა გაფითრებული სახეების დანახვისას ვფიქრობ, - ნუთუ ასე ძნელია ამ ხალხის ნიჭის, უნარის, განათლების კვლავ ქვეყნის საკეთილდღეოდ გამოყენება?! ქართული კულტურის ძეგლების დადგმა საბჭოთა რეჟიმის პირობებში თუ ხერხდებოდა, დღეს რაღა დაგვემართა, ეროვნულ საგანძურს რად დავერიეთ?! ხომ შეიძლებოდა ამ (თუ სხვა) საკითხის ცოტა ხნით ადრე საზოგადოების სამსჯავროზე გამოტანა, განხილვა სხვადასხვა ვარიანტისა. იქნებ ყველაფერი ისეც წასულიყო, როგორც ძლიერთა ამა ქვეყნისათა ("დრონი მეფობენ და არა მეფენი") განუზრახავთ, მაგრამ რატომღაც ეს ავადმყოფობა არაფრად ჩაგდებისა და ანგარიშგაუწევლობისა, სულ უფრო იკიდებს ფეხს ჩვენი ხელისუფლების ტვინში რასაც, ერთი სიტყვით, "ცინიზმი" ჰქვია... ვფიქრობ და ვერ ამომიხსნია, ვის და რაში უნდა აძლევდეს ხელს ხალხთან ასეთი დამოკიდებულება. ეროვნული ფესვების, ძეგლების, ტრადიციების უარყოფა ღრმა უფსკრულისკენ მიგვაქანებს. იქიდან ამოსვლა კი თვით "მითური ამირანისთვისაც" ძნელია.… საქართველოს საგარეო უწყებამ მოსკოვის ზემოთ აღნიშნულ გამოხმაურებას შემდეგი შეფასება მისცა: - ეს მემორიალი საჭიროებს შესაბამის სარეაბილიტაციო სამუშაოს ჩატარებასო(!). როგორც ეტყობა, რეაბილიტაცია ჩატარებულია. გამოდის, ქართველი საზოგადოების პროტესტი არად ჩააგდეს და მხოლოდ მოსკოვის გამოხმაურება ემცხეთათ? რატომ, კრემლში უფრო ანგარიშგასაწევი ხალხი ზის, ვიდრე საკუთარი ხალხია?! - ასეთი უამრავი კითხვა გაჩნდა. თუმცა, საღამოს დატრიალებულმა ტრაგედიამ ყველას თავზარი დასცა. გავრცელებული ინფორმაციით, 11 წლის ნინო ჯინჭარაძე საცხოვრებელი სახლის ეზოში იყო, როცა აფეთქების შედეგად ასხლეტილმა ნამსხვრევმა იმსხვერპლა. დაიღუპა გოგონას დედაც, არიან მძიმედ დაშავებულებიც. კომპანია "საქმფეთქმრეწვის" წარმომადგენლებმა მემორიალთან ახლოს მცხოვრებთ ეზოში გამოსვლა ურჩიეს, თუმცა სწორედ ისინი დაშავდნენ, ვინც აფეთქების მომენტში სახლებიდან გამოიყვანეს. ლამის 75-მეტრიანი მონუმენტის რკინაბეტონის თაღების ნგრევა მხოლოდ აფეთქების უძლიერეს ტალღას თუ შეეძლო. სავარაუდოდ, უსაფრთხოების ზომების დაუცველობა სწორედ ამ ფაქტორმა განაპირობა. თემურ შაშიაშვილი: - ქუთაისიდან დამირეკეს და თავზარდამცემი რამ მითხრეს, ბავშვის ტვინი ასფალტზეა შერჩენილი. ჩემი ინფორმაციით, არცთუ დიდი ხნის წინ ამ გოგონას ოჯახი ავარიაში მოყვა და ბებია და მამიდა გარდაიცვალა, ახლა კი ერთად - დედა-შვილი. გამოდის, სულ დაიქცა ოჯახი... ეს წმინდა სისხლია, რომელმაც შეიძლება ხელისუფლება შეიწიროს. ჩანს, ეს სააკაშვილმაც იგრძნო და დანიაში ვიზიტი მომხდარი ტრაგედიის გამო შეწყვიტა, თითქოს მონუმენტის აფეთქების ბრძანებასთან დაკავშირებით ის არაფერ შუაში ყოფილიყო. მიხეილ ნიკოლოზის ძემ და ნიკოლოზის მამამ მიაღწია იმას, რომ წმინდა ნიკოლოზის დღესასწაულზე დაანგრია ქართულ ფილოსოფიურ ტრაქტატად წოდებული ძეგლი და სხვისი შვილი იმსხვერპლა. როგორც ცნობილია, მონუმენტის აფეთქება 21 დეკემბრისთვის იგეგმებოდა, ძეგლის აფეთქება სწორედ ჩვენი პროტესტის გამო დააჩქარეს... ტრაგედიის შემდეგ მერაბ ბერძენიშვილთან კიდევ ერთხელ დაკავშირებას შევეცადეთ. ბატონი მერაბი მომხდარს ათმაგად განიცდის და…მხოლოდ ამას ამბობს, - უმსხვერპლოდ ძეგლის აფეთქება სანატრელი დამირჩა და, სამწუხაროდ, ესეც ვერ მოახერხესო. ბატონი მერაბი დარწმუნებული იყო, "ბოროტებაზე გამარჯვების" ხელყოფას შედეგად კარგი არაფერი მოჰყვებოდა... - ბატონი მერაბი ბოდიშს უხდის მკითხველს, რადგან ცუდად არის და საუბარი აღარ შეუძლია, - გვითხრეს ბერძენიშვილების ოჯახში. დიდოსტატის ცხოვრებაში 19 დეკემბერი ყველაზე მძიმე წმინდა ნიკოლოზობის დღე აღმოჩნდა...… ”კვირის პალიტრა”09:48 / 21-12-2009 მერაბ ბერძენიშვილი: "ხელისუფლებამ საკუთარ შვილებს ძალადობა და სისასტიკე შთააგონა" ძალადობა და სისასტიკე შთააგონა" ცნობილმა ფილოსოფოსმა, პროფესორმა მოისეი კოგანმაც კი აღიარა, რომ ქართველებს მერაბ ბერძენიშვილის სახით მსოფლიო ისტორიულ კულტურაში ერთ-ერთი დიდი მოქანდაკე-მონუმენტალისტი გვყავს. ჩვენ კი, რატომღაც მისი მარადიული ძეგლებისთვის ხელის ხლება გადავწყვიტეთ! ჯერ იყო და დავით აღმაშენებლის ძეგლის თბილისის შემოსასვლელში გადატანამ კინაღამ მოინელა დიდოსტატი. 21 დეკემბერს (სტალინისა და მიხეილ სააკაშვილის დაბადების დღეს!) კი ქუთაისში "გამარჯვების მემორიალის" ("ბოროტებაზე გამარჯვება") აფეთქება იგეგმებოდა. სასოწარკვეთილი მოქანდაკე კი იმ იმედს ებღაუჭებოდა, რომ მემორიალის მკვიდრად ნაშენი თაღები აფეთქების ტალღას დიდხანს გაუძლებდა. ...დაძაბულობამ პიკს მიაღწია. "ვითარების განსამუხტად" მემორიალი 19 დეკემბერს, ნიკოლოზობის დღესასწაულზე ააფეთქეს. მაშინ, როცა ამას არავინ ელოდა. აფეთქებას სამწუხაროდ, მსხვერპლი მოყვა. ამ დღეების განმავლობაში მწერლები, პოეტები, მსახიობები, მუსიკოსები, მოქანდაკეები, მხატვრები მერაბ ბერძენიშვილთან მიდიან და მის მწუხარებას მდუმარედ იზიარებენ... თავად მერაბ ბერძენიშვილს კი სატანჯველის გამოსახატავად სიტყვები არ ჰყოფნის. დუმილი კი, მოგეხსენებათ, ხშირად ყვირილზე უფრო ძლიერი და შემზარავია. პაატა კოღუაშვილი, პოლიტოლოგი: "მოქანდაკე ვეღარ ამოძრავებს მარჯვენას, რომლითაც უზადოდ ძერწავდა "ტიხრებს"! ხელი გაჩერებული აქვს, გაყინული!…მერაბ ბერძენიშვილი ცუდად არის!" "ხელისუფლებამ მემორიალი დაანგრია. ხელისუფლებამ ჩაიდინა გაუგონარი ბოროტება. ხელისუფლებამ დაუშვა შეცდომა, რადგან წარმოჩნდა მისი სიბეცე და ქვის ხანის აზროვნება. არც კი იციან, რას ამსხვრევენ. არც ის იციან, ამ ძეგლ-მემორიალს რა მხატვრული ღირებულება გააჩნია და რა რეზონანსი ჰქონდა. არც იციან, რომ საკუთარ შვილებს ძალადობა და სისასტიკე შთააგონეს... როცა მემორიალი გაიხსნა, ბავშვებმა მტრედები ააფრინეს. მტრედებმა ცას მიაშურეს. მხოლოდ ორი მტრედი არ აფრენილა, ერთი ბრინჯაოს "მზეჭაბუკს" დაასკუპდა მხარზე, მეორე კი - მე. ეს იყო სასწაული. ამ დროს ჩემთან ერთად 20-30 კაცი იდგა... ტყუილად არაფერი ხდება. გახსოვდეთ: ბოროტსა სძლია კეთილმან, არსება მისი გრძელია!" - ეს სიტყვები თავად მემორიალის შემოქმედს ეკუთვნის. თავის დროზე (1981 წლის 5 ნოემბერს) "დიდების მემორიალი" ფაშიზმზე გამარჯვების ნიშნად აღიმართა, თუმცა მერაბ ბერძენიშვილს დღემდე სჯეროდა და სჯერა, რომ მონუმენტს უფრო გლობალური მნიშვნელობა ჰქონდა. გამარჯვებული მზეჭაბუკი სატევრით ხელში - სიკეთის ბოროტებასთან ბრძოლის სიმბოლოდ აღიქმებოდა, ხოლო თაღებზე გამოსახული გახლდათ ქართული ხალხური სიბრძნის ნიმუშები, როგორც ბოროტების ძლევის ზეიმის მანიშნებელი. სპილენძისა და ბრინჯაოსგან მემორიალის ძარცვა ადრეც მიმდინარეობდა. ბოლო სამი წელიწადია, რაც მზეჭაბუკს ჯერ სატევარი "გამოსტაცეს" ხელიდან, შემდეგ გულიც "ამოაგლიჯეს"... დიდოსტატმა კი დაიკვნესა: "ასე მგონია, ის გული მზეჭაბუკს კი არა, მე ამომიღეს მკერდიდან!" - ეროვნული ღირსებისა და პატივის აყრას სამოქალაქო საზოგადოების პროტესტი არ მოჰყოლია. მაგრამ, სადღა არის ეს ე.წ. სამოქალაქო საზოგადოება "ვარდივით ხავერდოვან" პერიოდში?! - კითხულობდნენ" ინტელიგენციის წარმომადგენლები, რომლებიც თავის თავს უკვე "ჩარეცხილებს" უწოდებენ. განა შარშან, ზუსტად ერთი წლის წინ მოქანდაკე ვახტანგ ონიანი არ წუხდა ძლევამოსილი "ამირანის" ხევში "გადაჩეხვის" გამო?! როცა უზარმაზარ მონუმენტს ძვრა ვერ უყვეს, ნაწილებად დაჭრეს და ისე გადაყარეს!.. განა მოქანდაკე "კვირის პალიტრასთან" საუბარში არ აცხადებდა, - მერაბ ბერძენიშვილის "მემორიალსაც" იგივე ბედი მოელისო?! თემურ ნანეიშვილი, ფილოსოფოსი: "პრომეთე რომ დაგვიდგეს ჯერ თბილისში და შემდეგ ბორჯომში გადაიტანეს, რად გვინდა პრომეთე, როცა ამირანი გვყავს!". რეზო ესაძე, კინორეჟისორი: "ხელისუფლების ყველა ქმედება, რისი მომსწრენიც გავხდით ამ ბოლო წლებში, სულ მაეჭვებდა. მაგრამ როდესაც ახლა "გამარჯვების მემორიალს" აფეთქება დაუპირეს, მივხვდი, ოცნებობენ, - ხალხი ისეთ მდგომარეობაში ჩააყენონ, ისე ააბობოქრონ, რომ მიზეზი იპოვონ მათთვის ტყვიების დასაშენად. საშინელი წინათგრძნობა მაქვს, - მთავრობა ყველაფერს აკეთებს იმისათვის, რათა უკიდურესობამდე მიიყვანოს დაძაბულობა! ქართველი ხალხი ან სიჩუმეში გაიხრწნება, ან ხმას ამოიღებს და ყველაფერი ცუდად დამთავრდება!". ჯანსუღ ჩარკვიანი, პოეტი: "ამათ ჩვენ იმიტომ ვეზიზღებით, რომ საკუთარი წარსული სძაგთ, რომელსაც ჩვენ მუდმივად ვახსენებთ!..". მერაბ ბერძენიშვილი: "სიტყვა ეროვნულობა ბევრს ღიმილსა ჰგვრის, - არ ესმით და არა აქვთ გაცნობიერებული მისი მნიშვნელობა. ეს ის ხალხია, რომელთა წყალობით მიმბაძველობამ წალეკა ყველაფერი. დღეს მსოფლიო ერთ ხმაში მღერის, მძვინვარებს უსახური, უღიმღამო ხელოვნების გაფეტიშება, განსაკუთრებით ჩვენში. ეს მწარე შეცდომა წარმოჩნდება მაშინ, როცა ამერიკელი თუ იაპონელი მომღერლისგან "შევისწავლით" ხასანბეგურასა და ჩაკრულოს, როგორც "უნიკალურს", უცხოეთიდან შემოტანილსა და ვაგლახ, აღარ გვეცოდინება, რომ ის ოდესღაც თავად გავაჩუქეთ". ქუთაისის ადგილობრივი ხელისუფლების წარმომადგენლები ირწმუნებოდნენ, რომ პარლამენტის შენობის განთავსების გამო ძეგლს სხვაგან გადაიტანდნენ. თუმცა, მხატვრებისა და სპეციალისტების აზრით, ეს შეუძლებელი იყო. სპილენძისა თუ ბრინჯაოს ფიგურებით გაწყობილი რკინაბეტონის თაღების აღდგენა, მარტივად რომ ვთქვათ, წინასაახალწლო "ზღაპარს" ჰგავდა. მხოლოდ "მზეჭაბუკის" სხვა ადგილზე გადატანა კი სრულყოფილ კომპოზიციას ვეღარ შექმნიდა. სხვათა შორის, ოფიციალური მოსკოვი ამ ფაქტს გამოეხმაურა და "მემორიალის" დანგრევა ცინიზმად შეაფასა.…კაცმა არ იცის, მტრულად განწყობილი სახელმწიფო ქართველთა ეროვნულ ღირსებებზე თამაშს როგორ გამოიყენებს.… დღეს კი ქართველი ინტელიგენციის წარმომადგენელთა გაფითრებული სახეების დანახვისას ვფიქრობ, - ნუთუ ასე ძნელია ამ ხალხის ნიჭის, უნარის, განათლების კვლავ ქვეყნის საკეთილდღეოდ გამოყენება?! ქართული კულტურის ძეგლების დადგმა საბჭოთა რეჟიმის პირობებში თუ ხერხდებოდა, დღეს რაღა დაგვემართა, ეროვნულ საგანძურს რად დავერიეთ?! ხომ შეიძლებოდა ამ (თუ სხვა) საკითხის ცოტა ხნით ადრე საზოგადოების სამსჯავროზე გამოტანა, განხილვა სხვადასხვა ვარიანტისა. იქნებ ყველაფერი ისეც წასულიყო, როგორც ძლიერთა ამა ქვეყნისათა ("დრონი მეფობენ და არა მეფენი") განუზრახავთ, მაგრამ რატომღაც ეს ავადმყოფობა არაფრად ჩაგდებისა და ანგარიშგაუწევლობისა, სულ უფრო იკიდებს ფეხს ჩვენი ხელისუფლების ტვინში რასაც, ერთი სიტყვით, "ცინიზმი" ჰქვია... ვფიქრობ და ვერ ამომიხსნია, ვის და რაში უნდა აძლევდეს ხელს ხალხთან ასეთი დამოკიდებულება. ეროვნული ფესვების, ძეგლების, ტრადიციების უარყოფა ღრმა უფსკრულისკენ მიგვაქანებს. იქიდან ამოსვლა კი თვით "მითური ამირანისთვისაც" ძნელია.… საქართველოს საგარეო უწყებამ მოსკოვის ზემოთ აღნიშნულ გამოხმაურებას შემდეგი შეფასება მისცა: - ეს მემორიალი საჭიროებს შესაბამის სარეაბილიტაციო სამუშაოს ჩატარებასო(!). როგორც ეტყობა, რეაბილიტაცია ჩატარებულია. გამოდის, ქართველი საზოგადოების პროტესტი არად ჩააგდეს და მხოლოდ მოსკოვის გამოხმაურება ემცხეთათ? რატომ, კრემლში უფრო ანგარიშგასაწევი ხალხი ზის, ვიდრე საკუთარი ხალხია?! - ასეთი უამრავი კითხვა გაჩნდა. თუმცა, საღამოს დატრიალებულმა ტრაგედიამ ყველას თავზარი დასცა. გავრცელებული ინფორმაციით, 11 წლის ნინო ჯინჭარაძე საცხოვრებელი სახლის ეზოში იყო, როცა აფეთქების შედეგად ასხლეტილმა ნამსხვრევმა იმსხვერპლა. დაიღუპა გოგონას დედაც, არიან მძიმედ დაშავებულებიც. კომპანია "საქმფეთქმრეწვის" წარმომადგენლებმა მემორიალთან ახლოს მცხოვრებთ ეზოში გამოსვლა ურჩიეს, თუმცა სწორედ ისინი დაშავდნენ, ვინც აფეთქების მომენტში სახლებიდან გამოიყვანეს. ლამის 75-მეტრიანი მონუმენტის რკინაბეტონის თაღების ნგრევა მხოლოდ აფეთქების უძლიერეს ტალღას თუ შეეძლო. სავარაუდოდ, უსაფრთხოების ზომების დაუცველობა სწორედ ამ ფაქტორმა განაპირობა. თემურ შაშიაშვილი: - ქუთაისიდან დამირეკეს და თავზარდამცემი რამ მითხრეს, ბავშვის ტვინი ასფალტზეა შერჩენილი. ჩემი ინფორმაციით, არცთუ დიდი ხნის წინ ამ გოგონას ოჯახი ავარიაში მოყვა და ბებია და მამიდა გარდაიცვალა, ახლა კი ერთად - დედა-შვილი. გამოდის, სულ დაიქცა ოჯახი... ეს წმინდა სისხლია, რომელმაც შეიძლება ხელისუფლება შეიწიროს. ჩანს, ეს სააკაშვილმაც იგრძნო და დანიაში ვიზიტი მომხდარი ტრაგედიის გამო შეწყვიტა, თითქოს მონუმენტის აფეთქების ბრძანებასთან დაკავშირებით ის არაფერ შუაში ყოფილიყო. მიხეილ ნიკოლოზის ძემ და ნიკოლოზის მამამ მიაღწია იმას, რომ წმინდა ნიკოლოზის დღესასწაულზე დაანგრია ქართულ ფილოსოფიურ ტრაქტატად წოდებული ძეგლი და სხვისი შვილი იმსხვერპლა. როგორც ცნობილია, მონუმენტის აფეთქება 21 დეკემბრისთვის იგეგმებოდა, ძეგლის აფეთქება სწორედ ჩვენი პროტესტის გამო დააჩქარეს... ტრაგედიის შემდეგ მერაბ ბერძენიშვილთან კიდევ ერთხელ დაკავშირებას შევეცადეთ. ბატონი მერაბი მომხდარს ათმაგად განიცდის და…მხოლოდ ამას ამბობს, - უმსხვერპლოდ ძეგლის აფეთქება სანატრელი დამირჩა და, სამწუხაროდ, ესეც ვერ მოახერხესო. ბატონი მერაბი დარწმუნებული იყო, "ბოროტებაზე გამარჯვების" ხელყოფას შედეგად კარგი არაფერი მოჰყვებოდა... - ბატონი მერაბი ბოდიშს უხდის მკითხველს, რადგან ცუდად არის და საუბარი აღარ შეუძლია, - გვითხრეს ბერძენიშვილების ოჯახში. დიდოსტატის ცხოვრებაში 19 დეკემბერი ყველაზე მძიმე წმინდა ნიკოლოზობის დღე აღმოჩნდა...… ”კვირის პალიტრა”09:48 / 21-12-2009

ძუკუ Gagi 67 მეც :yes2:

T_A_T აქციები მომიწყვე და გადავდგები

ნინო :hi: მე მწარედ მახსოვს ის დღე, მე იმ დღეს დუელში მომკლეს, შიგ მკერდში მომხვდა შენგან ნასროლი ტყვია, არ გავაგრძელებ და გეტყვი მოკლედ: სიკვდილით გული არ დამწყვეტია. აზრი არ ჰქონდა ჩემს გამარჯვებას, სისხლით შეღება სვავმა ნისკარტი, არც ამიღია ზემოთ მარჯვენა, თუმცა ვიცოდი შენი ღალატი. და რომ იცოდე: როგორც შენ თვალზე ცრემლი არ გქონდა, ისე არ მქონდა "პოსტი ზაპასში". ასეა ეს!

რას უწუნებთ ამ თემას?

T_A_T გამიშიფრეთ აბრევიატურა, გეთაყვა :lol:

T_A_T დასაწყისში ვარ, ასე რომ, ულამაზესი პანორამით ვერ ვსაზრდოობ

T_A_T გამიშიფრეთ აბრევიატურა, გეთაყვა

T_A_T ჩემს ოფისთან, არა?

T_A_T გამიყალბე?

lasha1997 მთავარი ის არის რომ საერთო კანდიდატზე შეთანხმდნენ. ისე კი , ალბათ ალასანიაზეა შეთანხმდებიან

ჭანო ქართული სოციუმის მენტალობა ძალიან რთული ფენომენია და მისი მყისიერი მეტამორფოზა , როგორც ეს მიშას უნდოდა ფანტასმაგორია , დროა საჭირო

ოპოზიციონერი ლიდერები ადასტურებენ, რომ არჩევნებში მერობის საერთო კანდიდატით წარდგენის შესახებ შეთახმება შედგა 20:58 - 20.12.2009 ადგილობრივ თვითმართველობის არჩევნებში მონაწილეობის მსურველი პოლიტიკური ჯგუფების ლიდერები ადასტურებენ, რომ არჩევნებში თბილისის მერობის საერთო კანდიდატით წარდგენის შესახებ შეთახმება შედგა. ჯერჯერობით უცნობია, კონკრეტულად ვინ იქნება ამმხრივ ოპოზიციის რჩეული და რა ფორმით მოხდება მისი გამოვლენა. როგორც ჟურნალისტებს "ხალხის პარტიის" ლიდერმა და მერობის ერთ-ერთმა კანდიდატმა კობა დავითაშვილმა განუცხადა, ოპოზიციური პარტიები ერთიანი კანდიდატის აუცილებლობის შესახებ შეთანხმდნენ. მისივე თქმით, ჯერჯერობით ძალაში რჩება პრაიმერის ჩატარების იდეა, თუმცა დავითაშვილმა განსხვავებული ინიციატივის გაზიარება არ გამორიცხა. ამასთან, როგორც სასტუმრო "პრიმა ვერაში" გამართული შეხვედრის დასრულების შემდეგ "ალიანსის საქართველოსთვის" ერთ-ერთმა ლიდერმა ზურა აბაშიძემ განაცხადა, შეხვედრაზე მან ალიანსის პოზიცია დააფიქსირა, რომელიც ხელისუფლების მხოლოდ და მხოლოდ არჩევნების გზით შეცვლას გულისხმობს. "ყველა ვთანხმდებით, რომ შეიქმნება ერთიანი სამოქმედო გეგმა, რომელიც ამავდროულად ერთიან კანდიდატს გამოკვეთავს, თუმცა სავარაუდო კანდიდატებზე საუბარი არ ყოფილა", - განაცხადა აბაშიძემ. შეგახსენებთ, რომ სამოქალაქო საზოგადოება დღეს არასაპარლამენტო ოპოზიციური პარტიების ლიდერებს და წარმომადგენლებს შეხვდა. შეხვედრის მთავარი განსახილველი საკითხი თბილისის მერის არჩევნებში ოპოზიციის ერთობა იყო. http://pirweli.com.ge/index.php?option=com...70&Itemid=1 ლიცემერი: გამარჯვების და პირველობის ჟინი განსაკუთრებული სიმძაფრითაა ქართულ ხასიათში . მეტოქეობის, ქიშპის, სხვაზე ამაღლების დაუოკებელი სურვილი, პირველობისკენ სწრაფვაც ქართული პონტია(არა მარტო ქართული, მაგრამ ჩვენში განსაკუთრებით მჟღავნდება) და აქედან გამომდინარე, ამ მანკიერი თვისების დაძლევა და არჩევნებში მერობის საერთო კანდიდატზე შეთანხმება ,ჩემი აზრით,ნამდვილად მისასალმებელი ფაქტია. საღოლ!!! რას იტყვით?