შემოკლებით არ ვიცი როგორი გამოვა რადგან ისეთი რამე შეიძლება ვერ დავწერო გასაგებად რომელიც მერე ისევ კითხვებს დაბადებს. :D/>. ნუ შევეცდები... მოკლედ კაცობრიობა ერთი მთლიანი სისტემაა როგორც ორგანიზმი თავისი სიმსივნეებით და ა.შ. ნებისმიერი სისტემა თუ დააკვირდები უნებლიედ მიისწრაფის ზრდისკენ, ცვლილებისკენ და სტაბილურობისკენ. ამის მაგალითია ევოლუცია ანუ ბუნების სისტემა და სამყაროს ჩამოყალიბება დიდი აფეთქებიდან დღემდე (კოსმოლოგების მოსაზრების მიხედვით), თუ ჩახედული ხარ ამ საკითხში მეტნაკლებად. ეს პროცესები ბუნებრივად ხდება სამყაროს წესებზე დაყრდნობით და თითქოს თავად სამყაროშია განსაზღვრული ის რომ ამ თვითგარდაქმნით, თვითგანვითარებით დადგეს რაღაც მომენტი. რა შუაშია ეხლა აქ ადამიანი... სამყაროში თვითწარმოქმნილი სისტემის ევოლუციის მწვერვალი (ყოველ შემთხვევაში ჩვენს პლანეტაზე) არის ადამიანი რომელსაც გაუჩნდა კითხვა თუ რატომ შეიქმნა ის. ეს კითხვა უკვე პასუხია... ამ და სხვა კითხვებს მოყვება ტრაკის თამაში, განვითარება, პროგრესი, მოკლედ ევოლუციის შემდგომი ეტაპები. თეორიაში ეს პროცესი იქამდე გაგრძელდება სანამ სამყარო არ დაასტუკებს, სამყარო კი მეცნიერების გარანტიით დაახლოებით 100 000 000 000 წელი კიდევ არ დასტუკდება. მოდი ეხლა დავუშვათ მთელი ამ ხნის განმავლობაში კაცობრიობა არ განადგურდა, წარმოგიდგენია რა დონეებზე ვიჯდებით? მე არა. მოკლედ ევოლუცია თავისი ხოდით წავა თავები გაგვიდიდდება რადგან დიდ ინფორმაციებთან გვექნება საქმე და ტვინიც შესაბამისად გაგვეზრდება. ეს ყველაფერი მარტო ადამიანის მაგალითზე. მე მიმაჩნია რომ ესეთი კაცუნები სამყაროს რეზერვშიც ეყოლება ბლომად ვაიდა ჩეპე რომ მოუვიდეთო. ამ ყველაფერს თუ გავითვალისწინებთ გამოდის რომ სამყარო ცდილობს თითქოს შეიცნოს საკუთარი თავი და ეს რომ შეძლოს ადამიანის პატარა ტვინი საკმარისი არ არის. ჯერ არაფრის ტრაკი არ გვაქვს და სამყაროს პასუხი ცხვირზე გვაკრია: "ჯერ განვითარდით, აყვავდით"... ეს არის ჯერჯერობით ერთადერთი ჩვენი აზრი რომ ვიარსებოთ. აყვავება მხოლოდ პოზიტიური აზროვნებითაა შესაძლებელი და აქ უკვე სიკეთის და ბოროტრბის ფენომენიც ერთვება რომელზეც აღარ დავწერ არაფერს :D/> ეს მოკლედ როგორც გინდოდა