Search the Community

რატომ არსებობს სამყაროში ბოროტება, თუ არსებობს ყოვლადძლიერი და ყოვლადკეთილი უფალი-ღმერთი? ამ კითხვაზე პასუხის გაცემა სცადა ფილოსოფოსმა ეპიკურემ. მან შეიმუშავა შემდეგი ვერსიები, თუ რატომ არის სამყარო ისეთი, როგორიც არის. ეს ვარიანტებია: #1 ღმერთს სურს გაანთავისუფლოს ხალხი ბოროტებისგან, მაგრამ არ შეუძლია (ყოვლადძლიერი არაა). #2 ღმერთს შეუძლია მოსპოს ბოროტება სამყაროში, მაგრამ არ სურს (არაა ყოვლადკეთილი). #3 ღმერთს არც შეუძლია და არც უნდა მოსპოს ბოროტება. #4 ღმერთს შეუძლია და უნდა კიდეც გაანთავისუფლოს მსოფლიო ტანჯვისგან, მაგრამ არ შეუძლია. სხვა ფორმულირება ასეთია: #1 ღმერთი არის #2 ღმერთი ყოვლადკეთილია #3 ღმერთი ყოვლადძლიერია #4 ბოროტება არსებობს ეპიკურე თვლიდა, რომ ან ბოროტების არსებობა უნდა ვაღიაროთ და უარვყოთ ღმერთის ან ვაღიაროთ რომ ღმერთი არის ბოროტი (ან არ არის ყოვლადძლიერი). ახლა მე შევეცდები აღმოსავლური და დასავლური წარმართული რელიგიების ფილოსოფიის და თეოლოგიის, მითოლოგიის და მეტაფიზიკის დახმარებით პასუხი გავცე კითხვას "რატომ არსებობს ბოროტება, თუ არსებობს ღმერთი ყოვლადძლიერი და ყოვლადკეთილი?". ჯერ ერთი სათქმელია ის, რომ არ არსებობს ერთი ყოვლადძლიერი აბსოლუტი, რომელიც ზის ღრუბელზე სამოთხეში და ყველაფერს მართავს, ასეთი რამ ბუნებაში არც იყო, არც არის და არც იქნება. სამყარო (მულტისამყარო) სავსეა სხვადასხვა იერარქიის, ძალისა და ბუნების მქონე ღმერთებით ანუ არსებობს მრავალი ღმერთი და მრავალი უფალი. ამის გარდა, ღმერთებს შორის არსებობს იერარქია, ასევე, ყველა ღვთაებას, ღმერთების რასას, გააჩნია საკუთარი პლანეტა ან სამყარო. ისინი არ არიან ყოვლისშემძლეები და ყოვლადკეთილები, ხშირ შემთხვევაში მათი ძალები შეზღუდულია მათი სამყაროთი და როდესაც შემოდიან ჩვენს სამყაროში, ჩვენი მხრიდან იაჯნებით (მსხვერპლშეწირვებით) და მანტრებით (ლოცვებით), ასევე რწმენით (შრადჰა) სერიოზული მხარდაჭერის გარეშე მათი სულიერი ძალა საგრძნობლად მცირდება, ხშირად მინიმუმამდე და საფრთხეს უქმნის მათ უკვდავებას ანუ მათი უკვდავება უმეტესად მხოლოდ მათ სამყაროში მოქმედებს სრული ძალით. ღმერთებს ხშირ შემთხვევაში აქვთ არასრული ცოდნა ანუ არ არიან ყოვლისმცოდნენი. ჩვეულებრივ რაც უფრო მაღლა დგას ღვთაება იერარქიულად, მით უფრო ნაკლებად არის დაკავშირებული ჩვენს ფიზიკურ სამყაროსთან და ზოგადად დაბალ სამყაროებთან. ღმერთებს, თითოეულ ღვთაებას გააჩნია ვიწრო სპეციალიზაცია, საკუთარი ინდივიდუალური პროფილი და პროფესია ასევთქვათ. მაგალითად ჰეფესტოსი პასუხს აგებს მჭედლობაზე, ჰერა - ქორწინებაზე, პოსეიდონი - წყალზე (ზღვაზე), აპოლონი - მზეზე და ხელოვნებაზე, აფროდიტე - სიყვარულზე და გამრავლებაზე, არესი - სამხედრო სფეროზე, დემეტრა - მაგიაზე და მიწათმოქმედებაზე (ზოგადად მიწის სტიქიაზე), ჰადესი - მიცვალებულთა სულებზე, ასკლეპიოსი - მედიცინაზე და ა.შ. ანუ ისინი არ არიან უნივერსალურები და განაწილებული აქვთ სხვადასხვა საქმეები, თითოეულ ღვთაებას შეუძლია პასუხი აგოს მხოლოდ საკუთარ სფეროზე და არა სამყაროულ საკითხებზე. ამის გარდა, ღმერთების უმეტესობა არის ლაუკიკა-დევა რაც ნიშნავს ამქვეყნიურ ღვთაებას, ეს ნიშნავს, რომ მათაც აქვთ პრობლემები და მათაც უდგებათ ცუდი ხასიათი, ისინი ძალიან ჰგვანან ადამიანებს. როგორც ჰერმეტისტები ამბობდნენ: "ადამიანები მოკვდავი ღმერთებია, ხოლო ღმერთები - უკვდავი ადამიანები". ეს ასეცაა. მთელი სამყარო და ყველა ცოცხალი არსება შედგება ღვთიური ენერგიისგან, მას ეწოდება - შაკტი. თითოეული კაცი არის შივას ავატარა, ხოლო ქალი - შაკტის ავატარა, როგორც წერია ტანტრებში (ტანტრიზმის წმინდა წიგნებში), მაგრამ როგორც უკვე ითქვა, ადამიანი ესაა მოკვდავი ღვთაება, ყველა პრობლემის დასაბამია ავიდია (არცოდნა) და აჰამკარა (ეგოიზმი). ეონები და ღმერთები დაჯგუფებულნი არიან მკაცრად იერარქიულ რანგებად. არსებობენ ჰიპერ-ურანიდები (ტრანსცენდენტური ღმერთები), რომლებიც ციურ ურანიდებზე მაღლა დგანან და არიან ეგკოსმიოი ანუ კოსმიური ღმერთები, რომელთაგან თითოეულ გააჩნია დაიმონების (ნახევარღმერთების) მთელი ლეგიონები, რომელთაგან თითოეულს თავისმხრივ ემორჩილება სტიქიის სულების ანუ ელემენტალების მთელი ლეგიონები, იგულისხმებიან წყლის, ჰაერის, ცეცხლის, მიწის და ეთერის სულები (უნდინები, სილფიდები, სალამანდრები, გნომები და ელვისმპყრობელნი). საქმე იმაშია, რომ ჩვენი დედამიწა, არის უნიკალური ზონა, სადაც ხდება ეპოქების ცვლა, რაც არ ხდება სხვა პლანეტებზე და სხვა განზომილებებში, დედამიწაზე ერთმანეთს ცვლის 5 ეპოქა: ოქროს საუკუნე, ვერცხლის საუკუნე, ბრინჯაოს საუკუნე, გმირების საუკუნე და რკინის საუკუნე, ეგოს და კარმული კანონის გამო ადამიანები თანდათან განიცდიან სულიერ და ფიზიკურ დეგრადაციას და ქმნიან არასწორ, დეგრადირებულ ცივილიზაციას, რკინის საუკუნეში ადამიანთა ტანჯვა აღწევს მაქსიმუმს. არსებობს უფლის მრავალი ენერგია, მათ შორის უმთავრესია ორი: იოგა-მაია - სულიერი ენერგია და მაჰამაია - მატერიალური ილუზიის ენერგია, როცა ადამიანი აღარ უგდებს პარამატმას (უფლის სულს) საკუთარ გულში მყოფს ყურს და სჩადის ვიკარმას (ეგოისტურ სუბიექტურ მოქმედებებს), ის შედეგად იღებს უგრაკარმას (სასჯელს) და ღმერთები სტოვებენ მას მარტო მის ტანჯვასთან, როგორც გვახსოვს, ღმერთებს არ აქვთ უსასრულო მოწყალება და მათაც შეუძლიათ გაბრაზება და კარის მიჯახუნება. როდესაც ადამიანი ბუნების კანონებთან თანხმობაში მოქმედებს, ამას ეწოდება - კარმა, ხოლო ეგოისტურ მოქმედებას განპირობებულს უმეცრებით და ეგოიზმით, ეწოდება - ვი-კარმა, ვიკარმას რეზულტატია - უგრა-კარმა. იოგა ეს არაა უბრალო ტანვარჯიში ან მისტიკური რელაქსაცია, ესაა "კავშირი ღვთაებასთან", იოგა არის დაკარგული კავშირების აღდგენა ღმერთებთან. ბჰაქტი-იოგა მაგალითად არის ღმერთებთან დაკავშირება სიყვარულით, ჯნანა-იოგა - ღმერთებთან დაკავშირება ცოდნით (შემეცნებით), არსებობს იოგას სხვა ფორმებიც, რომლებიც ადამიანს ეხმარებიან ღვთაებებთან დაკავშირებაში. მატერიალისტები ხშირად სვამენ კითხვას: "რატომ ვერ ვამტკიცებთ ღმერთების არსებობას?", საქმე იმაშია, რომ დადასტურება ღმერთების არსებობისა, რომლებსაც შეუძლიათ დროით და სივრცით მანიპულირება, პრაქტიკულად ნონსენსია, ადამიანთა უმრავლესობას გააჩნია მატერიალისტური ცნობიერება და რომც ჰქონდეთ ღმერთებს სურვილი, გამოეცხადონ ასეთ სულს, ასეთი ადამიანი მაინც ვერ შეძლებდა მათ დაფიქსირებას, პრობლემა მდგომარეობს ცნობიერების განვითარების დონეში. ამის გარდა, რაც უფრო დაბალია ვარნა, მით უფრო მაღალია მატერიალიზმი. ბრაჰმანები, ქშატრიები, ვაიშიები, შუდრები, მლეჩხები, იავანები, ჩანდალები და მაჰაპაშუ, ეს არაა "კასტები", როგორც ზოგიერთები ამტკიცებენ, ესენია ადამიანური ცნობიერების განვითარების საფეხურები(!). რაც უფრო დაბლა დგას ადამიანი, მით უფრო აბრმავებს მას ეგო და მატერიალური სურვილები, ესაა პრობლემა. რაც შეეხება რეინკარნაციის უნივერსალურ კანონს და კარმულ კანონს, ეს ღმერთებსაც ეხებათ, ღმერთების დიდი ნაწილი (დაბალი რანგის ღმერთები) ადამიანთა მსგავსად ემორჩილებიან კარმულ კანონს და განიცდიან რეინკარნაციას, ასეთ ღვთაებები შეიძლება ადამიანადაც იშვან დედამიწაზე და თუ რაიმე სერიოზულ დანაშაულს ჩაიდენენ - ცხოველადაც (ან დემონად). კარმა ხშირ შემთხვევაში მათაც ეხებათ. როცა ისმის ასევე კითხვა: "რატომ ხდება მსოფლიოში კატასტროფები? სადაა ღმერთი?", საჭიროა ითქვას, რომ როდესაც კონკრეტულ პლანეტაზე მცხოვრები ადამიანები დეგრადაციის განსაკუთრებულ ფორმებს აღწევენ, ღმერთები (დევები) ტოვებენ მათ და მიდიან. არსებობენ ასევე ღმერთები, რომლებიც თავისუფალნი არიან კარმული კანონის ზეგავლენისგან და არსებობენ ისეთი ღმერთებიც, რომელთა მოკვლაც სავსებით შესაძლებელია გარკვეული სპეციფიკური მეთოდებით. მოკლედ რომ ვთქვათ, ღმერთების საზოგადოება და მათი ბუნება, საკმაოდ რთული საკითხია, არაა იოლი მათ შესახებ მსჯელობა, ჩვენთვის. P.S. მთელი ჩვენი კოსმიური მულტი-სამყარო, არის ერთი დიდი ოჯახი (კაულა), ჩვენ ყველანი, მულტი-სამყაროს ბინადარნი, ვართ ერთი გიგანტური ოჯახი. იმედი მაქვს შევძელი გადმომეცა თეოდიციის ჩემი ვერსია. ომ ნამაჰ შივაია

გაუდია-ვაიშნავური (კრიშნაიდული) რელიგია ძალიან საინტერესოა და ლამაზია, რაღაცით წააგავს პლატონის დუალისტურ მეტაფიზიკურ იდეალიზმსაც. პლატონის ფილოსოფიაში ითვლებოდა, რომ არსებობს ორი სამყარო: სულიერი, ეიდოსების ანუ იდეების სუპერსამყარო, სადაც სუფევს კეთილი დემიურგი, უზენაესი უფალი, რომელმაც შექმნა ათენა, ზევსი, ჰერმესი და სხვები. პლატონი აღიარებდა გარდაუვალი ბედისწერის კანონს, რომელსაც ბერძნულად ერქვა - ანანკე. ეს ანანკე წააგავს კარმული კანონის პრინციპს. ვაიშნავური რელიგია ქადაგებს, რომ არსებობს ოთხი სახის კარმა და ეს კარმა არის ბუნების კანონი, შექმნილი იშვარას (უფლის) მიერ. პლატონის მსგავსი იდეები აქვთ ვაიშნავებსაც. 4 ტიპის კარმა: აკარმა - როდესაც სულიერი ასკეტიზმის შედეგად გადიხარ ფიზიკური სამყაროდან სულიერში, უფალთან, უზენაესთან. კარმა - როცა იცავ და არ არღვევ ბუნების კანონებს, არ ძალადობ ცოცხალ არსებებზე და არ ანადგურებ ეკოსისტემას. ვიკარმა - როცა მისდევ მხოლოდ საკუთარი ეგოიზმის ხმას, ძალადობ, სპობ ბუნებას, ბილწსიტყვაობ, ჩხუბობ და ა.შ. უგრაკარმა - კარმული რეაქცია ეგოიზმზე, სასჯელი. სხვაგვარად რომ ვთქვათ კარმული კანონი ესაა ნიუტონის მესამე კანონი - "ქმედება ბადებს უკუქმედებას". ეს არის ერთგვარი მიზეზ-შედეგობრიობის პრინციპი, ნებისმიერ მოქმედებას აქვს შესაბამისი რეზულტატი, ცუდს - ცუდი და კარგს - კარგი. არსებობს ასევე დჰარმის ანუ კულტურის 5 ფორმა: სანატანა-დჰარმა - მარადიული ჭეშმარიტება, ვედური კულტურა. უპა-დჰარმა - მარადიული ჭეშმარიტების იმიტაცია. ჩალა-დჰარმა - მენტალური სპეკულაციები. ასურა-დჰარმა - დემონური ათეიზმი, მატერიალიზმი. ადჰარმა - აბსოლუტური უკანონობა და უსამართლობა, ყოველგვარი ეთიკის და მორალის უარყოფა, ნარკოტიკები, ლოთობა, ცხოველების ხოცვა, დაცინვა და ა.შ. ვედების მიხედვით დჰარმა, ისევე როგორც კაცობრიობა, არის მარადიული, უსაწყისო და უსასრულო. ვედების მიხედვით დრო (ისტორია) არის ციკლური და არა სწორხაზოვანი ანუ "უკანასკნელი" სამსჯავრო ან "ქვეყნიერების დასასრული" არასოდეს არ იქნება. ყველაფერი მეორდება. არსებობენ ისტორიული ციკლები, მაგალითად 4 ეპოქა (იუგა): სატია-იუგა - ოქროს საუკუნე. ტრეტა-იუგა - ვერცხლის საუკუნე. დვაპარა-იუგა - ბრინჯაოს საუკუნე. კალი-იუგა - რკინის საუკუნე. ვედური მითების თანახმად დაახლოებით 10 000 წლის წინ დედამიწას მართავდა ვედისტი მეფე (მაჰარაჯა) ბჰარატა, რომლის შთამომავლებზეც დაიწერა წიგნი მაჰაბჰარატა, ბრძენი ვედა ვიასა დევას მიერ 5 000 წლის წინ, როცა უკვე იწყებოდა რკინის საუკუნე ანუ დეგრადაციის ეპოქა, როდესაც ადამიანები განუდგნენ ვედებს და დაივიწყეს ბრაჰმანები (ქურუმები). ვაიშნავური სწავლების მიხედვით არსებობენ 5 ტიპის ადამიანები: კარმა-კამი - მატერიალისტი ეგოისტი. სიდჰი-კამი - ადამიანი, რომელსაც სურს გახდეს ექსტრასენსი და ფლობდეს მაგიურ უნარებს. ბჰუქტი-კამი - ადამიანი, რომელსაც სურს ნეტარება მატერიალური სამყაროს ციურ პლანეტებზე. მუქტი-კამი - ადამიანი, რომელსაც სურს მატერიისგან განთავისუფლება ანუ მუქტი. ბჰაქტი-იოგი - უფლის ერთგული, რომელსაც უყვარს უფალი (შემოქმედი) და არ სურს არაფერი გარდა იმისა, რომ ემსახუროს უზენაესს. ესაა სუფთა სულიერი სიყვარული უფლის მიმართ. ვედების მიხედვით 427 000 წლის შემდეგ უნდა მოვიდეს დამსჯელი ავატარა - უფალი კალკი, რომელიც შემუსრავს დჰარმის მტრებს და აღადგენს სატია-იუგას, შეიქმნება ახალი გლობალური ვედური სამეფო და ადამიანთა სიცოცხლის ხანგრძლივობა მიაღწევს 80 000 წელს. ვიშნუიზმის ყველაზე მთავარი წიგნებია: ბჰაგავად-გიტა, ვასუდევა-უპანიშადა, შრიმად-ბჰაგავატამი, ვიშნუ-პურანა და ვიშნუ-სტოტრა.

სამსარა (სანსარა) და ნირვანა (ნიბანა) ესენია არა კონკრეტული ადგილები სამყაროში, არამედ სულის (ცნობიერების) მდგომარეობა. სამსარა (სანსარა) ესაა წრებრუნვა სამყაროში, კარმული კანონის ზეგავლენით სხეულიდან სხეულში გადასახლება, არაკონტროლირებადი უნებლიე რეინკარნაცია. რეინკარნაციას განაპირობებს აფექტებით სავსე ცნობიერება და კარმა. არის პოზიტიური კარმა (დადებითი მოქმედებები), არის კარგი პირობები (რეინკარნაცია კარგ პირობებში), არის ნეგატიური კარმა (უარყოფითი მოქმედებები), არის ცუდი პირობები (რეინკარნაცია ცუდ პირობებში). აფექტები განაპირობებენ კარმას, კარმა - რეინკარნაციას. არაკონტროლირებადი რეინკარნაციის ანუ ცნობიერების სხეულიდან სხეულში გადასვლის მიზეზია: ავიდია (უმეცრება, სულიერი კანონების არცოდნა) და აჰამკარა (ასმიტა-შაკტი - ეგოიზმი და ეგოცენტრიზმი). თუ არ არის ავიდია და აჰამკარა, არ არის კარმა, არ არის კარმა - არ არის რეინკარნაცია. ნირვანა (ნიბანა) ნიშნავს შეწყვეტას, წრებრუნვის, სხეულიდან სხეულში ხეტიალის შეწყვეტას კარმის და აფექტების ანულირების გზით. ომ მანი პადმე ჰუმ

რა??! "აზრის თავისუფლება"?! ანუ "თავისუფალი არჩევანი"?! რასა და რას შორის? ეზოთერულ ჭეშმარიტებასა და ანტიეზოთერულ ილუზიას შორის? და ესაა თქვენი იდეალი? "დამოუკიდებელ ადამიანთა"? უკაცრავად მაგრამ "თავისუფალი არჩევანი" და "დამოუკიდებლობა" შეიძლება ადამიანს ჰქონდეს პირად ინტიმურ ცხოვრებაში, მაგრამ სამყაროს, ღმერთის და ადამიანის ბუნების შესახებ წარმოდგენები ყველას უნდა ჰქონდეს აბსოლუტურად ერთნაერი და შეესაბამებოდეს პრიმორდიალურ ტრადიციას ანუ მეტაეზოთერულ ჭეშმარიტებას! როგორ შეიძლება რომ იყოს "თავისუფალი არჩევანი"? კარმული კანონი უარყოფს ამ "არჩევანს"! არსებობს კარმა და არსებობს სანსარა! მორჩა! სხვა არაფერია საჭირო! ადამიანებს უნდა ჰქონდეთ სწორი სუპერეკუმენისტური სინკრეტული ეზოთერული იდეოლოგია. "არჩევანი" გულისხმობს იმას რომ ადამიანს აქვს არჩევანი ეზოთერულ ჭეშმარიტებასა და ანტიეზოთერულ ილუზიებს შორის და მას აქვს "უფლება" და "შესაძლებლობა" "აირჩიოს" ილუზიები. განა ეს კარგია? ბოდიში მაგრამ ეზოთერული ტრადიცია არავითარ "აზრის თავისუფლებას" და "არჩევანს" არ ცნობს. შენ უნდა იყო ეზოთერიკი, სხვა გზა არ გაქვს. ეს "აზრის თავისუფლება" = ქაოსი და ანარქია. და რას ნიშნავს "კრისტალიზდება ინტერესებიო"? რაებს ბოდავ მერაბ? კრისტალიზდება კი არა ათეისტმა ლიბერასტებმა რომ გაიმარჯვონ გლობალურ დონეზე, სულ რაღაც 48 საათში კაცობრიობისგან ბუნდღა არ დარჩება, ადამიანები 48 საათში მოუღებენ ბოლოს საკუთარ თავს. თქვენი აზრით თუ ეს "თავისუფლება" გლობალურ დონეზე გაიმარჯვებს რა გზით წავა კაცობრიობა??... ადამიანები წავლენ ნგრევის და დეგრადაციის გზით, მით უმეტეს რომ თანამედროვე ლიბერასტებს მხარს უჭერენ დარვინისტები რომლებსაც სასაცილოდ არ ჰყოფნით ეზოთერული ცოდნა. ჩვენ უნდა დავაბრუნოთ სატია იუგა ანუ ოქროს საუკუნე როცა ყველამ იცოდა ეზოთერული ჭეშმარიტება, არ იყო სიღარიბე და სნეულება, ყველა გემრიელად ერთობოდა, ადიდებდა უფალ ნარაიანას და ატლანტიდაც ყვაოდა. სხვა ვარიანტი არ არსებობს და არც იქნება. "აზრის თავისუფლება" ესაა პრიმიტიული მატერიალისტებიც დოგმა. ეს დოგმა = აბსურდი, რადგანაც ისინი უარყოფენ ოკულტურ დოგმებს რაც მაღიზიანებს ძლიერ.

ტერმინი "არასრულწლოვანი" = უსამართლო შეზღუდვა ბუნებითი უფლების – თავისუფალი დამოუკიდებლობის და პიროვნული ავტონომიის. თუ ამბობთ რომ "არასრულწლოვნები" სულელები არიანო... რატომ არ ფიქრობთ იმას რომ იქნება თქვენი "აღზრდა–განათლების" სისტემაა დეფექტური და უვარგისი? რა იცით რომ პრობლემა "მცირეწლოვანის" "მოუმწიფარ ბუნებაშია"? იქნებ თქვენ არ ვარგიხართ? და მაგის გარდა "მომწიფება" ფიზიკური და სულიერი სხვადასხვა ინდივიდების სხეულში და ტვინში სხვადასხვა სიჩქარით მიმდინარეობს, ასე რომ კოლექტივისტური და უნივერსალისტური მასობრივი მიდგომა ადამიანთა მიმართ არასწორია. უნდა არსებობდეს ბიოლოგიური და მენტალური ტესტი რომელიც დაადგენს არის თუ არა კონკრეტული პირი "მომწიფებული". არიან ადამიანები რომლებიც 14 წლის ასაკში არიან 25 წლის ადამიანის სხეულით და 30 წლის ადამიანის ტვინით. ამათზე რაღას იტყვით? ამის გარდა, რატომ გძულთ 11–18 წლის "მოზარდები" რომლებსაც უნდათ სექსი და პიროვნული ავტონომია? რად დაგიშავათ თქვენ ამ "მოზარდებმა"? რატომ ხართ ასეთი გულქვები და სასტიკები? ვისი სულია თქვენში? უფლის სული თუ ეშმაკის? უფალი = სიყვარული. თქვენ რა ხართ? ნუთუ ეშმაკეულმა იალდაბაოთმა ასე დაგიხშოთ გული და გონება რომ პათოლოგიური სიძულვილი გიჩნდებათ "მოზარდის" მიმართ რომელსაც სავსებით ბუნებრივი ფიზიკური და სულიერი სურვილები და ინტერესები აქვს? გეკითხებით თქვენ რატომ ხართ ასეთი სასტიკები? სადაა სიყვარული და თანაგრძნობა თქვენში? ამბობთ "კანონიო"? ანუ თუ კანონი ამბობს რომ "მოზარდს" არ აქვს უფლება უნდოდეს პიროვნული ავტონომია და სექსი თქვენ გეძლევათ უფლება სულში ჩააფურთხოთ "კანონის ძალით" "მოზარდს" რომელიც უარს ამბობს დაემორჩილოს ეგოისტი და კორუმპირებული პოლიტიკანების მიერ შეთითხნულ სასტიკ და რეპრესიულ "კანონებს"? სადაა თქვენი სულიერი გონება? სადაა თქვენი მოწყალება? სადაა სხვისი პატივისცემა? იცოდეთ რომ კარმა არსებობს... ყველა თავისას მიიღებს... სხვათაშორის ვინც არ იცის რეპრესიულ აკრძალვებს თავისი მიზეზები აქვს და ეს მიზეზები სულაც არაა მხოლოდ ფიზიკური ხასიათის. ბევრი რეპრესიულს ვერაფერს ხედავს ანტიჰედონურ აკრძალვებში "მოზარდების" მიმართ. თუმცა ისინიც კი ვინც ხედავენ უსამართლობას; ლიბერალები, ლიბერტარისტები და ანარქო–ინდივიდუალისტები, ისინიც კი ვერ ხედავენ რეალურ მიზეზებს, რომლებიც ფსიქოფიზიკური სოციალური რეალობის მიღმა ძევს. ჯერ ერთი ფსიქიკური პლანი ეს არაა ქიმია ტვინში, ესაა ასტრალური (ფსიქიკური) საფშვინველი ანუ პიროვნული ეგო (ახამკარა) – კამა რუპა. კამა ნიშნავს სურვილს ან ვნებას, რუპა ნიშნავს ფორმას, ესაა კუნდალინი შაკტის ანუ ლიბიდოს და პიროვნული მეობის ლოკალიზაციის წერტილი. ეს სოციალური სისტემა მოწყობილია სოციალური პარაზიტების მიერ, მთავრობა, ეკლესია და "დედ–მამა" არის სამი ფუნდამენტური რეპრესიული მექანიზმი რომელთაგან პირველი ორი უშუალოდ ექვემდებარება ასტრალურ პარაზიტებს და კონკრეტულად პროტოარქონტ იალდაბაოთს. პარაზიტები იკვებებიან ადამიანთა ნეგატიური ენერგიებით, როგორიცაა: სასოწარკვეთა, სევდა, ბოღმა, არარეალიზებული ვნება, საკუთარი თავის ზიზღი, იმედგაცრუება, ფიზიკური ტკივილი, ბრაზი, სიძულვილი, წყენა და ა.შ. როდესაც ადამიანი ვერ იღებს იმას რაც სურს, განსაკუთრებით "მოზარდობის" ასაკში როცა კამა რუპა ყველაზე აქტიურია და კუნდალინის ცეცხლი ყველაზე ძლიერად იწვის მულადჰარა ჩაკრაში, როცა პიროვნება იტანჯება ან ბრაზობს, ის გამოჰყოფს ნეგატიური ასტრალურ ენერგიას (გავახას). ეს ენერგია მიდის კოსმოსში და კვებავს პარაზიტებს (არქონტებს). ვინც რა არ უნდა თქვას, პუბერტატის დროს ადამიანისთვის სექსის და თავისუფალი გადაადგილების აკრძალვა და სხვა მსგავსი ტაბუებიც ადამიანში იწვევს ნეგატივს და ეს ნეგატივი არის პარაზიტული სისტემის შექმნელი ზეფიზიკური არსებების საკვები. ვიმეორებ, აკრძალვებს მისტიკური მიზეზები აქვთ. სისტემა არაა იდეალური. სისტემის მიზანია დათრგუნვა. გახსოვდეთ ეს. ესაა ეშმაკური მანიპულაცია. "მოზარდის" კამა რუპას ჩახშობა არის ყველაზე დამანგრეველი და ესაა მზაკვრობა იალდაბაოთისა. საჭიროა არა ჩახშობა, არამედ განვითარება და სწორი მიმართულების მიცემა.

ამდენი რელიგია არსებობს მსოფლიოში და ყველა ურთიერთგამომრიცხავია. უფრო ზუსტად რომ ვთქვათ რელიგიები დაყოფილნი არიან ორ ჯგუფად: აბრაამულად და დჰარმულად. ცხადია დჰარმულ რელიგიებში არის ურთიერთდაპირისპირება და გარკვეული განსხვავებები, მაგრამ მათი გაერთიანება შესაძლებელია. პრინციპში აბრაამული რელიგიების გაერთიანებაც შესაძლებელია, მაგრამ ეს არაა მთავარი. მთავარი ისაა რომ აბრაამული რელიგიების მიმდევრები ახერხებენ ადამიანთა გაბითურებას და დარწმუნებას ისე რომ არ დაკარგონ კლიენტები. ზოგადად იუდაიზმი, ქრისტიანობა და ისლამი და კონკრეტულად ამ რელიგიებში არსებული განშტოებებიც ურთიერთგამომრიცხავნი არიან ერთმანეთთან მიმართებაში და მორწმუნე ადამიანებს კიდევ სჯერათ თავიანთი სიმართლის? დაფიქრდით; ამდენი ურთიერთგამომრიცხავი სწავლება არსებობს და არც ერთს არ აქვს საკუთარი სიმართლის მტკიცებულება და მიუხედავად ამისა მორწმუნეებს სამივე აბრაამული რელიგიის კონფესიებში იმ დონეზე სჯერათ საკუთარი სიმართლის რომ მზად არიან ერთმანეთი დახოცონ! (?)... რატომ და რანაერად ხდება ასე? პასუხი: ეფექტური ზომბირება! ადრექრისტიანულ ეპოქაში არსებობდა მრავალი მისტიკური სკოლა. როგორღა მოხდა ისე რომ გაიმარჯვა კათოლიკე ორთოდოქსულმა ეკლესიამ რომელიც იყო მხოლოდ ერთ ერთი მისტიკური სკოლა მრავალრიცხოვანი მისტიკური სკოლებიდან? პასუხი: იმპერატორი კონსტანტინეს არჩევანი! რომის იმპერატორმა კონსტანტინე, არჩევანი შეაჩერა ორთოდოქსებზე, მოაწყო კრება და ოფოციალური სტატუსი მიანიჭა მათ სკოლას. დანარჩენი მისტიკური სკოლები განადგურდნენ... ფიზიკურად! მოდით გავარკვიოთ, გნოსტიკოსები ამტკიცებდნენ რომ ფიზიკურ კოსმოსს მართავს ბოროტი დემიურგი იალდაბაოთი. იალდაბაოთს და მის ძმებს – არქონტებს აქვთ ფსიქიკური და მაგიური უნარები. მათ შეუძლიათ ადამიანის გონებაზე ზემოქმედება. ისინი უმთავრესად მოქმედებენ არა თვითონ არამედ ფიზიკური ადამიანების და ცხოველების ან ანგელოზების (მაცნეების) ხელით. ახლა დავსვათ კითხვა: განა არქონტებს ანუ ასტრალურ პარაზიტებს, რომლებსაც აქვთ გონებაზე ზემოქმედების უნარი და ძირითადად არ გააჩნიათ ფიზიკური ფორმა, არ შეეძლოთ ვითომ ჩასახლებულიყვნენ კათოლიკე ორთოდოქსების სხეულებში და მათი ხელით ფიზიკურად მოესპოთ სხვა სკოლები? ვითომ იმპერატორის სხეულში ვერ ჩასახლდებოდნენ პარაზიტები?? ამ ტიპის ადამიანებს ეწოდებათ შეპყრობილები. ახლა ხვდებით ვინ იყვნენ ის "ქრისტიანები" რომლებიც "ერეტიკოსებს" ანადგურებდნენ? და ვინ არიან დღევანდელი იერარქები და რიგითი დამრტყმელი ძალაც? ოფიციალური ეკლესია ამტკიცებს რომ ფიზიკური კოსმოსი დასახლებულია ბოროტი სულებით. გნოსტიკოსები ამტკიცებდნენ რომ კოსმოსი სატურნამდე დასახლებულია არქონტებით ანუ ასტრალური პარაზიტებით, რომლებსაც ეთაყვანებოდნენ იუდეველნი. მეოცე საუკუნეში ერთმა პარაფსიქოლოგმა რობერტ მონრომ აღწერა საკუთარი მოგზაურობა ასტრალში და ზეარსება რომელსაც შეხვდა და რომელსაც იმ ზეცაში მყოფი სულები მონურად ეთაყვანებოდნენ და ემორჩილებოდნენ. ამერიკელმა მართლმადიდებელმა ბერმა როუზმა მას უწოდა სატანა, მაგრამ პრობლემა იმაშია რომ მართლმადიდებლებმა არ იციან ქრისტეს რეალური მამა და ქრისტეს სრულყოფილ უცნობ მამას და ებრაულ იაჰვეს ერთმანეთში ურევენ. აბრაამიტების "ღმერთი" ესაა სწორედ ის "სატანა" რომელსაც შეხვდა მონრო. ის ზეარსება არავითარი "სატანა" არ იყო, არამედ ის იყო აბრაამის და მოსეს "ღმერთი". მონრომ აღწერა და ნახა ის არსება რომელიც აბრაამიტებს "უფალი" ჰგონიათ. აბრაამიტ "ქრისტიანებს" პარაზიტებმა აურიეს ტვინი და დააჯერეს რომ ბოროტი დემიურგი = კეთილი უფალი (ქრისტეს მამა). ასტრალურ პარაზიტებს აქვთ ადამიანებით მანიპულირების უნარი. ისინი მანიპულატორები არიან. იცით რატომ არის შეუძლებელი დედამიწის ყველა რელიგიის გაერთიანება? იმიტომ რომ რელიგიურ ფილოსოფიური სწავლებები იყოფიან ორ მთავარ ჯგუფად: 1) აბრაამული მონოთეიზმი და 2) არააბრაამული (არამონოთეისტური) სწავლებები. ყველა აბრაამულ რელიგიას აქვს ერთი საფუძველი და ესაა – იუდეველთა "ღმერთი" იაჰვე. თავის მხრივ ყველა არა აბრაამულ არა მონოთეისტურ რელიგიას ასევე აქვს ერთიანი საფუძველი და ესაა – უმაღლესი უპიროვნო ზესული; პანთეოსი, ადიბუდა, პარაბრაჰმანი, ვახიგურუ, დაო, ეინ სოფი, ზურვანი, ნუნი, აპეირონი, როდი, ქაოსი, კრონოსი, ტე კორე და ა.შ. არააბრაამული რელიგიები ეთაყვანებიან ერთიან უზენაეს სულს და მის ემანაციებს სხვადასხვა ფორმებში. აბრაამული რელიგიები თავის მხრივ ეთაყვანებიან ერთ და იგივე "ღვთაებას" და ეს "ღვთაება რადიკალურად განსხვავდება იმ ღმერთისგან რომელსაც ეთაყვანებიან არააბრაამიტები. როგორ? როგორ და აბრაამული "უფალი" ესაა უმდაბლესი სეფიროტი, უმდაბლესი პიროვნული ელოჰიმი. ის არაა უმაღლესი სული. ხოლო არააბრაამიტების ღმერთი არის უზენაესი უპიროვნო სული! აქედან გამომდინარე აბრაამული და ანტიაბრაამული რელიგიების სინთეზი შეუძლებელია პრინციპში. იმიტომ რომ საფუძველია სრულებით სხვადასხვა. აბრაამული რელიგიები მოდიან იაჰვედან, ხოლო არააბრაამული რელიგიები უმაღლესი სულიდან და ეს ორი ერთი და იგივე არაა!

მე თავიდანვე შემიყვარდა ჟაკ ფრესკო და მისი "პროექტი ვენერა" და პრინციპში ახლაც მიყვარს, მაგრამ ამ პიროვნებამ დამანახა მთელი რიგი მინუსები ფრესკოს ტექნოკომუნისტურ სოციალურ პროექტში. ალბათ ფრესკოს მიმდევრები დღემდე ვერ ხვდებიან ამას. შემდეგი მინუსები: 1) სოციალისტები და კომუნისტები, მათ შორის ფრესკო და მისი მიმდევრებიც უარყოფენ კარმულ ფაქტორს ანუ მისტიკას 2) ისინი უარყოფენ გენეტიკურ ანუ ბიოლოგიურ ფაქტორს 3) ისინი გამოდიან პირადი საკუთრების წინააღმდეგ 4) ისინი ამტკიცებენ რომ ადამიანი უნდა იყოს უნივერსალი და გამოდიან ვიწრო სპეციალიზაციის წინააღმდეგ ეს ყველაფერი არის აბსურდი. ადამიანი ვერ იქნება უნივერსალი, ეს ფიზიკურად შეუძლებელია, ჩვენ ყველანი განსხვავებულნი ვართ, თუნდაც გავხდეთ უნივერსალები, რა ერთ ადამიანს ერთდროულად 10 სამსახური უნდა ჰქონდეს? ეს აბსურდია. საჭიროა ვიწრო სპეციალიზაცია. აქ ვაწყდებით თავისუფალი ნების და ინდივიდუალობის ამბავს. პირადი საკუთრება უნდა არსებობდეს. რა ადამიანმა სპეციალურ ცენტრში ირბინოს ყოველ წამს თუ რაიმე ნივთი დასჭირდება? რატომ უნდა იყოს სხვადასხვა ნივთები საერთო სარგებლობის? ეს უაზრობაა. თითოეულ ინდივიდს უნდა ჰქონდეს საკუთარი პირადი ნივთები. საზიარო რომ იყოს ყველა ნივთი, ეს აბსურდია. რაც შეეხება კარმას და გენეტიკას, მემარცხენეები, მათ შორის ფრესკოს ხალხიც, უარყოფენ მათ! ეს აბსურდია! ისინი ამტკიცებენ რომ არსებობს მხოლოდ ფსიქო–სოციალური ფაქტორი და ამაზეა ყოველივე დაფუძნებული. ეს აბსურდია. არსებობს გენეტიკური ფაქტორი და კარმული ფაქტორი. გენეტიკა და კარმა ბევრ რამეს წყვეტენ. ფრესკოს მიმდევრებს არ გამოუვათ ხელოვნურად ადამიანების გადაპროგრამება. ეს იქნება არა უტოპია არამედ ცივი დიქტატი. არ იქნება თავისუფალი შემოქმედება. კონკურენციას რაც შეეხება, ის რაღაც დოზით საჭიროა, ფრესკოს ვეთანხმები იმაში, რომ სავალუტო სისტემა არ უნდა იყოს და რესურსები უფასო გახდეს ყველასათვის, მაგრამ მას მაინც აქვს პატარა შეცდომები. თანამედროვე მემარცხენეებს სჭირდებათ ეზოთერიკა და ტრანსჰუმანიზმი. სწორედ ამაშია პრობლემა. ისინი უარყოფენ ეზოთერიზმს და გენეტიკას, როგორც მეცნიერებას. ფრესკო და მისი მსგავსები უკვე ნახევარ საუკუნეზე მეტია რაც იგნორს უკეთებენ გენეტიკას და უჯრედულ ინჟინერიას, ეს ცუდია. უტოპიის შექმნა შესაძლებელია. მესმის რომ ბევრს კომუნიზმზე ახსენდება საბჭოთა ეკონომიკის კრახი, მაგრამ არა, შესაძლებელია იდეალური კომუნისტური სისტემის შექმნა, ოღონდ მხოლოდ ეზოთერიზმის და ტრანსჰუმანიზმის დახმარებით. საბედნიეროდ არიან ისეთი მემარცხენეებიც რომლებიც იღებენ ტრანსჰუმანიზმს და ეზოთერულ ფილოსოფიას. დასკვნები თვითონ გააკეთეთ. სოციალური ფაქტორი ყველაფერს არ წყვეტს. არის სხვა ფაქტორებიც. იცოდეთ ეს! მემარცხენეები სრულიად უარყოფენ გენეტიკურ ფაქტორს. მემარჯვენეები უარყოფენ სოციალურ ფაქტორს. ეს ცუდია. ორივენი ტენდენციურნი არიან.

ჯაინიზმის თანახმად სამყარო შედგება ექვსი სუბსტანციისაგან, ესენია: ჯივა დრავია – სული, დჰარმასტიკაია – მოძრაობის გამტარი, ადჰარმასტიკაია – უძრაობის გამტარი, კალა – დრო, აკაშა – სივრცე და აჯივა ანუ პუდგალა – მატერია, ეს სუბსტანციები მარადიულები, უსაწყისოები და უსასრულოები არიან, მათ არ გააჩნიათ არც დასაბამი და არც დასასრული. სამყაროს შემადგენელი სუბსტანციების შესახებ ჯაინიზმის ეს თეორია, ანალოგიურია ინდუიზმში, ბუდიზმში და სხვა დჰარმულ მოძღვრებებში არსებული თეორიებისა სამყაროს სტრუქტურასთან დაკავშირებით. ისევე როგორც ყველა დჰარმული მოძღვრება, ჯაინიზმიც ამტკიცებს, რომ არსებობს მრავალი ტატვა ანუ ყოფიერების ელემენტი, რომელთაგან არის აგებული მთელი სამყაროს ყოფიერება, პირველი ექვსი ტატვა ესენია: ჯივა – სული, აჯივა – მატერია, ასრავა – ნაკადი, ბანდჰა – შებოჭვა, სამვარა – შეჩერება, ნირჯარა – ჩამოცილება და მუქტი – განთავისუფლება. ისევე როგორც მსოფლიოს სხვა მოძღვრებებში, ჯაინიზმშიც არსებობს კონრეტული ეთიკურ-მორალური კოდექსი და გნოსეოლოგიური სისტემა. მართალი რწმენა – სამიაგ დარშანა, მართალი ცოდნა – სამიაგ ჯნანა და მართალი საქციელი – სამიაგ ჩარიტრა ერთად შეადგენენ გზას სულიერი ხსნისაკენ. მართალი რწმენა არის ორნაირი: ბუნებითი და შეძენილი. ჯაინიზმის თანახმად არსებობს სამოთხისა და ჯოჯოხეთის ურიცხვი სამყარო. ჯაინიზმის მიხედვით არსებობენ ოთხი სახის ღმერთები: ბჰავანავასა – სრასასახლეებში მცხოვრები ღმერთები, ვიანტარა – შუასამყაროს ღმერთები, ჯიოტიშკა – კოსმიურ სხეულთა, მზეების, პლანეტებისა და მთვარეების ღმერთები და ვიმანიკა – კოსმიურ ხომალდებში მცხოვრები ღმერთები. ისევე როგორც მსოფლიოს ყველა სულიერ მოძღვრებაში, ჯაინიზმშიც არსებობს სულის თეორია, რომელიც ჩემი აზრით გასხვავდება ყველ დანარჩენი თეორიებისაგან. ჯაინიზმის თანახმად ადამიანის ჯივა დრავიას ანუ სულს, რომელიც დასაზღვრულია სივრცესა და დროში, აქვს პულსირების, შეკუმშვისა და გაფართოების უნარი, სული ხან იკუმშება და ხანაც ფართოვდება, ამასთან ის სივრცე რომელსაც იკავებს სული, სულთან ერთად იკუმშება და ფართოვდება ანუ სულს აქვს დროსივრცული კონტინიუმის დავიაციის უნარი. ჯაინიზმის თანახმად მატერიის დაყოფა უსასრულოდ შეიძლება. მატერიასა და სივრცეში სივრცული წერტილების რაოდენობა უსასრულოა. ამ იდეის გამო ჯაინიზმი ნაწილობრივ შეგვიძლია მივიჩნიოთ მეტაფიზიკურ ატომიზმად. ისევე როგორც დანარჩენ დჰარმულ მოძღვრებებში (მაგ. ინდუიზმში, ბუდიზმში და ა.შ.) ჯაინიზმში არსებობს კარმის თეორია. ჯაინიზმის მიხედვით ადამიანი იბოჭება კარმული ენერგიის რვა ფორმით, ესენია: ცოდნის დაბინდვა – ჯნანა ვარანია, აღქმის დაბინდვა – დარშანა ვარანია, გრძნობათა წარმომშობი – ვედანია, შეცდომილებაში შემყვანი – მოხანია, კარმა რომელიც განსაზღვრავს ადამიანის ფიზიკური სიცოცხლის ხანგრძლივობას – აიუ, სტატუსის განმსაზღვრელი – გოტრა და წინააღმდეგობრივი – გატრა. დასავლური ეზოთერიკული და აღმოსავლური დჰარმული მოძღვრებების თანახმად ადამიანს გააჩნია რამოდენიმე სხეული, რასაც ამტკიცებს ჯაინიზმიც. ჯაინიზმის მიხედვით ადამიანს აქვს ხუთი სხეული: აუდარიკა შარირა – ფიზიკური სხეული, ვაიკრია შარირა – ტრანსფორმაციის სხეული, ახარაკა შარირა – ტელეპორტაციის სხეული, ტაიჯასა შარირა – ცეცხლის სხეული და კარმანა შარირა – კარმული ენერგიის სხეული. ყოველივე ზემოთთქმულიდან ვასკვნი, რომ ჯაინიზმი წარმოადგენს ლოგიკურ და რაციონალურ ფილოსოფიურ-მეტაფიზიკურ სისტემას, ნაწილობრივ იდეალისტური და ნაწილობრივ მატერიალისტური ელემენტებით. გამომდინარე ჯაინისტური მეტაფიზიკის ანალიზიდან, ჩემი აზრით ჯაინიზმი ესაა იდეალისტურ-მატერიალისტური ატომისტური ათეისტური ეტერნალიზმი, რომლის იდეები საკმაოდ დამაჯერებელია და პირდაპირ არის დაკავშირებული თანამედროვე ფიზიკის ფუნდამენტურ დოქტრინასთან, „ენერგიის შენახვის კანონთან“, რომლის თანახმადაც არაფერი არ იქმნება და არაფერი არ ნადგურდება, არამედ ყველა და ყველაფერი მხოლოდ გარდაიქმნება და უსაწყისოდ და უსასრულოდ გადადის ყოფიერების ერთი ფაზიდან მეორეში. ჯაინისტურ მოძღვრებაში არსებობს სამი მთავარი საგანძური: სამიაგ-ჯნანა – ჭეშმარიტი ცოდნა, სამიაგ-დარშანა – ჭეშმარიტი რწმენა და სამიაგ-ჩარიტრა – მართალი საქციელი. უფრო პრაქტიკულად ჭეშმარიტი ანუ მართალი რწმენა შეიძლება აღიწეროს შემდეგნაირად: 1. რწმენა იმისა, რომ სამყარო იყოფა ცოცხალ და არაცოცხალ ელემენტებად. 2. რწმენა იმისა, რომ სული და მატერია იმყოფებიან ურთიერთქმედებაში შვიდი საფუძველის პროცესის გავლით. 3. ტირთხანკარების, ჭეშმარიტი წმინდა წერილის და სულიერ მოძღვართა ჭეშმარიტების რწმენა. არსებობს იმ ადამიანების ხუთი განმასხვავებელი ნიშან-თვისება, რომელიც განსაზღვრავს მართალი რწმენის მფლობელს: 1. სულიერი სიმშვიდე (პრასანა) 2. სულიერი ხსნის ანუ განთავისუფლების სურვილი (სამვეგა) 3. სამყაროზე არმიჯაჭვულობა (ნირვედა) 4. თანაგრძნობა (ანუკამპა) 5. საფუძვლების რწმენა (ასტიკია) ადამიანი რომელიც ფლობს მართალ რწმენას, თავისუფალია სიამაყის რვა სახეობისგან: 1. სიამაყე ოჯახით 2. სიამაყე ძალით 3. სიამაყე სილამაზით 4. სიამაყე ცოდნით 5. სიამაყე სიმდიდრით 6. სიამაყე ძალაუფლებით 7. სიამაყე მატერიალურ სამყაროში არსებული კავშირებით 8. სიამაყე სულიერი წარმატებებით ის აგრეთვე უნდა აკმაყოფილებდეს რვა მოთხოვნას, რათა მიაღწიოს: 1. ეჭვებისგან თავისუფლებას 2. მატერიალური კომფორტის სურვილისგან თავისუფლებას 3. ჭეშმარიტი მორწმუნეების პატივისცემას 4. თავისუფლებას ლტოლვისა და შეზიზღებისგან 5. ცრუ გზისადმი მიდრეკილებისგან თავისუფლებას 6. ურწმუნოთა ხსნას 7. მართალი რწმენის გამოცხადებას 8. ჭეშმარიტი სწავლების გავრცელებას მართალი გზის მიმდევარი (მარგანუსარი): 1. გამოიმუშავებს ფულს პატიოსანი გზით 2. დიდად აფასებს იმათ ვინც სულიერი განვითარებით მასზე მაღლა დგანან და მიჰყვება მათ 3. შედის ქორწინებაში მხოლოდ თანასწორ და წესიერ ადამიანებთან 4. ერიდება ცოდვის ჩადენას 5. იცავს დროისა და ადგილის წეს-ჩვეულებებს 6. აუგად არ საუბრობს სხვებზე 7. ცხოვრობს კარგ მხარეში და უსაფრთხო საცხოვრებელში 8. მუდამ კარგ კამპანიაშია 9. პატივს სცემს მშობლებს 10. ტოვებს საფრთხის შემცველ და ცუდი რეპუტაციის მქონე ადგილებს 11. არ სჩადის ცუდ საქციელს 12. ცხოვრობს საკუთარი ფინანსური შესაძლებლობების ფარგლებში 13. იმოსება სტატუსისა და წეს-ჩვეულებების მიხედვით 14. ვითარდება ინტელექტუალურად 15. ყოველდღიურად ისმენს საუბრებს რელიგიურ თემაზე 16. იკვებება დადგენილ დროს 17. უარს ამბობს საკვებზე, როდესაც მოუნელებლობა აწუხებს 18. ახორციელებს სამ მიზანს: რელიგიას, სიმდიდრეს და სიამოვნების მოპოვებას სხვებისთვის ზიანის მიყენების გარეშე 19. აძლევს წყალობას ბერებს და ღატაკებს 20. თავისუფალია სიჯიუტისგან 21. კეთილშობილია 22. არ დადის აკრძალულ ადგილებში 23. მოქმედებს საკუთარი შესაძლებლობების შესაბამისად 24. პატივს სცემს ბრძენებს 25. ზრუნავს მათზე ვინც მასზეა დამოკიდებული 26. შორსმხედველია 27. სპეციალიზირებულია საკუთარ სფეროში 28. იმათი მადლობელია ვინც მას ეხმარება 29. კარგ ზეგავლენას ახდენს სხვებზე 30. თავშეკავებულია 31. მოწყალეა 32. ნათელი გონება აქვს 33. კეთილგანწყობილია 34. ებრძვის ექვს შინაგან მტერს: სურვილს, მრისხანებას, სიხარბეს, სიამაყეს, აღგზნებას და შურიანობას 35. აკონტროლებს ხუთ გრძნობას ჭეშმარიტი ჯაინი იცავს ხუთ აღთქმას: პირველი აღთქმა: ძალადობისგან თავშეკავება და არაძალადობის პრაქტიკა (აჰიმსა) მეორე აღთქმა: სიცრუისგან თავის შეკავება და სიმართლის თქმა (სატია-ვრატა) მესამე აღთქმა: ქურდობისგან თავის შეკავება (ასტეია-ვრატა) მეოთხე აღთქმა: მრუშობისგან თავშეკავება და უბიწოების დაცვა (ბრაჰმაჩარია-ვრატა) მეხუთე აღთქმა: არამომხვეჭელობა (აპარიგრაჰა) ჯაინმა ბერებმა უნდა განახორციელონ პრაქტიკაში კონტროლის სამი სახეობა (გუპტი): 1. გონების კონტროლი (მანო გუპტი) 2. სიტყვების კონტროლი (ვაჩანა გუპტი) 3. სხეულის კონტროლი (კაია გუპტი) ბერებმა პრაქტიკაში უნდა განახორციელონ დაკვირვებულობის ხუთი სახეობა (სამიტი): 1. დაკვირვებულობა სიარულისას 2. დაკვირვებულობა საუბრისას 3. დაკვირვებულობა ჭამისას 4. დაკვირვებულობა საგნების ხმარებისას 5. დაკვირვებულობა ბუნებრივი მოთხოვნილებების მოთავებისას ბერი აგრეთვე უნდა იცავდეს ათ კეთილშობილ მოვალეობას (დჰარმა): 1. შენდობის აბსოლუტური უნარი (უტამა კშამა) 2. მოკრძალებულობა (მარდავა) 3. პირდაპირობა (არჯავა) 4. ჭეშმარიტება (სატია) 5. სიწმინდე (შუჩი) 6. თვითკონტროლი (სამიანა) 7. ასკეზა (ტაპას) 8. განდგომილება (ტიაგა) 9. არმიჯაჭვულობა (აკინჩანია) 10. უბიწოება (ბრაჰმაჩარია) ხარისხობრივი აღთქმები (გუნავრატა) შეზღუდული ტერიტორიის აღთქმა (დიგავრატა), როდესაც მორწმუნე ათი მიმართულებით საზღვრავს თავის საცხოვრისს. საგნების შეზღუდული გამოყენების აღთქმა (ბჰოგა-უპაბჰოგა ვრატა), როდესაც მორწმუნე ზღუდავს მატერიალური საგნებით სარგებლობას. უმიზნო ცოდვებისგან თავის არიდების აღთქმა (ანარტჰა-დანდა ვრატა), როდესაც მორწმუნე აკონტროლებს საკუთარ აზრებს, სიტყვებს და საქციელს. დისციპლინური აღთქმები (შიკშავრატა) 1. სამაიიკა-ვრატა – როდესაც ადამიანი ერიდება ცოდვილ საქმიანობას და დაკავებულია მედიტაციით, ლოცვების კითხვით და წმინდა ტექსტების შესწავლით. 2. დევაშავაკაშიკა-ვრატა – როდესაც ადამიანი დებს აღთქმას და ზღუდავს საკუთარ საარსებო სივრცეს გარკვეული დრო. 3. პაუშადხა-ვრატა – როდესაც უბრალო მორწმუნე უახლოვდება ბერულ ცხოვრებას, იწყებს მარხვას და დაკავებულია მხოლოდ სულიერი პრაქტიკით. 4. ატიტხი-სამვიბჰაგა ვრატა – როდესაც ადამიანი მოწიწებით სთავაზობს ბერებს საკვებს, სამოსს და მედიკამენტებს. მართალი ასკეზა. მართალი ასკეზა შედგება თორმეტი პრაქტიკისგან. გარეგანი ასკეზა: 1. მარხვა (ანაშანა) 2. უფრო ნაკლები საკვების მიღება ვიდრე აუცილებელია (უნოდარი) 3. მათხოვრობით ცხოვრება (ბჰიკშაჩარი) 4. უგემური საკვების ჭამა (რასა პარიტიაგა) 5. სხეულებრივი ტკივილის ატანა და გაძლება (კაია კლეშა) 6. ამსოფლიური საქმიანობებისგან განრიდება და განმარტოება (სალლინატა) შინაგანი ასკეზა: 1. მონანიება (პრაიაშჩიტა) 2. ბერების პატივისცემა (ვინაია) 3. ბერების მსახურება (ვაიავრატია) 4. კვლევა-ძიება (სვადჰია) 5. მედიტაცია (დჰიანა) 6. განდეგილობა (ვიუტსარგა) ჯაინის სწავლებაში არსებობს თორმეტი სახეობა მედიტაციისა (ბჰავანა): ასკეზის ეს თორმეტი სახეობა სულს ეხმარება გასხივოსნების მიღწევასა და მატერიისაგან განთავისუფლებაში. 1. ფიქრი არამუდმივობის შესახებ (ანიტია ბჰავანა). აქ იგულისხმება ყოფიერების არამუდმივობა სამყაროში. 2. ფიქრი უმწეობის შესახებ (აშარანა ბჰავანა). აქ საუბარია იმაზე, რომ სულს არ გააჩნია სხვა საზრდო და თავშესაფარი გარდა რელიგიისა. 3. ფიქრი სანსარას შესახებ (სანსარა ბჰავანა). აქ აუცილებელია დაფიქრება დაბადებისა და სიკვდილის ციკლზე, რომელსაც სული გადის უსაწყისო დროიდან. 4. ფიქრი მარტოობის შესახებ (ეკატვა ბჰავანა). აქ ადამიანმა უნდა გააცნობიეროს რომ სული თავისი ევოლუციის გზას გადის სრულ მარტოობაშიმ მას არავინ ახლავს თან. 5. ფიქრი განსხვავებულობის შესახებ (ანიატვა ბჰავანა). აქ ადამიანი აცნობიერებს სულისა და სხეულის განსხვავებულობას. 6. ფიქრი სიბინძურის შესახებ (აშუჩი ბჰავანა). ადამინურ სხეულში საამაყო არაფერია, ის მუდამ ბინძურია და სავსეა სისხლითა და ძვლებით და აქვს მიდრეკილება სნეულებებისაკენ. 7. ფიქრი მოძალებული კარმული ნაკადის შესახებ (ასრავა ბჰავანა). აქ ადამიანი ფიქრობს კარმული მატერიის ნაკადის მოძალებაზე. 8. ფიქრი კარმული ნაკადის შეჩერების შესახებ (სამვარა ბჰავანა). 9. ფიქრი კარმისაგან გასუფთავების შესახებ (ნირჯარა ბჰავანა). 10. ფიქრი სამყაროს ბუნებაზე (ლოკა ბჰავანა). 11. ფიქრი იმაზე, რომ რთულია განთავისუფლების გზის პოვნა (ბოდჰი დურლაბჰა ბჰავანა). 12. ფიქრი დჰარმის შესახებ (დჰარმა ბჰავანა). არსებობს საზოგადოდ მიღებული ორი ჯგუფი, რომელთაგან თითოეული თვითკონტროლის 17 ქვედანაყოფისგან შედგება. პირველი ჯგუფი: თვითკონტროლი ხუთი სახის უძრავი ცოცხალი არსებების მიმართ: 1. ზიანის არ მიყენება მიწაზე მცხოვრები ცოცხალი არსებებისთვის 2. ზიანის არ მიყენება წყალში მცხოვრები ცოცხალი არსებებისთვის 3. ზიანის არ მიყენება ცეცხლში მცხოვრები ცოცხალი არსებებისთვის 4. ზიანის არ მიყენება ჰაერში მცხოვრები ცოცხალი არსებებისთვის 5. ზიანის არ მიყენება ბოსტნეულისათვის თვითკონტროლი ოთხი სახის მოძრავი ცოცხალი არსებების მიმართ: 6. ზიანის არ მიყენება ორი გრძნობითი ორგანოს მქონე ცოცხალი არსებებისათვის 7. ზიანის არ მიყენება სამი გრძნობითი ორგანოს მქონე ცოცხალი არსებებისათვის 8. ზიანის არ მიყენება ოთხი გრძნობითი ორგანოს მქონე ცოცხალი არსებებისათვის 9. ზიანის არ მიყენება ხუთი გრძნობითი ორგანოს მქონე ცოცხალი არსებებისათვის 10. ძვირფასი ნივთებისგან თავის შორს დაჭერა 11. ჯდომის, სიარულის და ძილის დროს დაკვირვებულობა 12. გულგრილობა მატერიალური საქმიანობების მიმართ 13. ფიზიოლოგიური მოთხოვნილებების მოთავებისთვის ადგილის დაკვირვებით შერჩევა 14. სამოსის და სხვა საგნების მოვლა-პატრონობა 15. გონების კონტროლი 16. სიტყვების კონტროლი 17. სხეულის კონტროლი მეორე ჯგუფი: ხუთი გრძნობის კონტროლი: 1. შეხების გრძნობის კონტროლი 2. გემოვნების კონტროლი 3. ყნოსვის კონტროლი 4. მხედველობის კონტროლი 5. სმენის კონტროლი ხუთი ცოდვისგან თავშეკავება: 6. ძალადობისგან თავშეკავება 7. სიცრუისგან თავშეკავება 8. ქურდობისგან თავშეკავება 9. მრუშობისგან თავშეკავება 10. მომხვეჭელობისგან თავშეკავება ოთხ ვნებაზე გამარჯვება: 11. გამარჯვება მრისხანებაზე 12. გამარჯვება სიამაყეზე 13. გამარჯვება ტყუილზე 14. გამარჯვება სიხარბეზე სამი შუამავლის კონტროლი 15. გონების კონტროლი 16. სიტყვების კონტროლი 17. სხეულის კონტროლი ჯაინები პრაქტიკაში ახორციელებენ თაყვანისცემის ხუთსახა ფორმულას, რომელიც ჯაინების ყველა სკოლის მიერ არის აღიარებული და ეწოდება ნამასკარა-მანტრა (ან პანჩა ნამასკარა). ეს მანტრა არის ჯაინისტური წმინდა წერილის სინთეზი. ესენია: ნამო არიხანტანამ – არხატების ანუ გასხივოსნებული სულების თაყვანისცემა. ნამო სიდჰანამ – სიდჰების ანუ განთავისუფლებული სულების თაყვანისცემა. ნამო აიჩარიანამ – აჩარიების ანუ რელიგიური მეთაურების თაყვანისცემა ნამო უვაჯჯხაიანამ – უპადხიების ანუ რელიგიური მასწავლებლების თაყვანისცემა. ნამო ლოე სავვა სახუნამ – მსოფლიოს ყველა ბერის თაყვანისცემა. მისდევს რა თავის ანალიტიკურ ტრადიციას ჯაინიზმი კარმას რამოდენიმე ჯგუფად ჰყოფს, გამოჰყოფს მათ განმასხვავებელ ნიშან-თვისებებს, რათა მისი გაგება გაიოლდეს. შესაბამისად კარმა იყოფა შემდეგ ჯგუფებად: 1. დრავია-კარმა და ბჰავა-კარმა (მატერიალური და აზრობრივი კარმა) 2. შუბჰა-კარმა და აშუბჰა-კარმა (ბედნიერი ანუ პოზიტიური და უბედური და უარყოფითი კარმა) 3. ირიაპატხიკა-კარმა და სამპრარაიიკა-კარმა (კარმა, რომელიც ითრევს და კარმა რომელიც არ ითრევს) 4. გჰატი-კარმა და აგჰატი-კარმა (დაბინდული კარმა და არადაბინდული კარმა) კარმა რომელიც განსაზღვრავს სტატუსს (გოტრა) ეს კარმა განსაზღვრავს იმას, თუ სად დაიბადება ცოცხალი არსება. ის იყოფა ორად: მაღალი სტატუსის კარმად და დაბალი სტატუსის კარმად, რომელთაგან თითოეული რვა ქვესახეობად იყოფა. 1. მაღალი სტატუსის კარმა (უჩხა-გოტრა) ადამიანს ანიჭებს მაღალ სოციალურ, ინტელექტუალურ და სულიერ სტატუსს. 2. დაბალი სტატუსის კარმა (ნიჩა-გოტრა) ადამიანს მართებს სრულიად საპირისპირო რამეს, ის ადამიანს ანიჭებს სოციალურ, ინტელექტუალურ და სულიერ სიღატაკეს და დაცემულ მდგომარეობას. წინააღმდეგობრივი კარმა (ანტარაია) ეს კარმა ხელს უშლის სასურველის მიღებას და მიზნების განხორციელებას და ფლობს ხუთ ქვესახეობას. 1. კარმა, რომელიც აფერხებს მოქმედებას (დანა-ანტარაია): ამ კარმის ზეგავლენით შეუძლებელი ხდება იმ ადამიანთათვის საგნების გადაცემა, რომლებიც იმსახურებენ ამას. 2. კარმა რომელიც აფერხებს მოგებას (ლაბდჰა-ანტარაია): ამ კარმის ზეგავლენით ყოველგვარი ძალისხმევის მიუხედავად შეუძლებელია მოგების მიღება. 3. კარმა რომელიც აფერხებს ტკბობას (ბჰოგა-ანტარაია): ამ კარმის გამო შეუძლებელი ხდება საკვებით, სასმელით და ა.შ. ტკბობა. 4. კარმა რომელიც ეწინააღმდეგება ხანგრძლივ ტკბობას (უპაბჰოგა-ანტარაია): ამ სახის კარმის ზეგავლენით შეუძლებელი ხდება იმ საგნებით ტკბობა, რომლებით ტკბობაც შეიძლება არაერთხელ. 5. ძალის შემაფერხებელი კარმა (ვირია-ანტარაია): ამ სახის კარმის ზეგავლენით შეუძლებელი ხდება საკუთარი ძალების მთლიანად და სრულფასოვნად გამოყენება. ანუპურვი-ნამა-კარმა ჯივას (ცოცხალ არსებას) აიძულებს, როდესაც მისი სიცოცხლის ხანგრძლივობა სრულდება, წავიდეს სიკვდილის ადგილიდან დადგენილ დროს ახალი დაბადების ადგილას. რამეთუ არსებობს ყოფიერების ოთხი მდგომარეობა (ღმერთები, ადამიანები, ცხოველები და ჯოჯოხეთის არსებები), აგრეთვე არსებობს ანუპურვი კარმას ოთხი სახეობა: 1. დევა-ანუპურვი ნამა-კარმა (ღმერთების კარმა) 2. მანუშია-ანუპურვი ნამა-კარმა (ადამიანების კარმა) 3. ტირიაგ-ანუპურვი ნამა-კარმა (ცხოველთა კარმა) 4. ნარაკა-ანუპურვი ნამა-კარმა (ჯოჯოხეთის არსებათა კარმა) მოძრაობა (გატი): 1. პრაშასტა-ვიჰაიოგატი ნამა-კარმა ცოცხალ არსებას აძლევს საშუალებას იმოძრაოს როგორც სიამოვნებს 2. აპრაშასტა-ვიჰაიოგი ნამა-კარმა იწვევს მოძრაობის უწესრიგო მანერას. პრატიეკა-პრაკრიტი: 1. პარაგჰატა-ნამა-კარმა ცოცხალ არსებას აძლევს სხვებზე უპირატესობას. ის ანიჭებს სხვებისთვის ზიანის მიყენების და განადგურების უნარს, სხვა მხრივ არ უშვებს მტრების გამარჯვებას და ზიანის მიყენებას ამ უპირატესობის მფლობელისთვის სხვების მხრიდან. 2. უჩხავასა-ნამა-კარმა ანიჭებს სუნთქვის უნარს. 3. ატაპა-ნამა-კარმა ცოცხალი არსების სხეულს, რომელიც თავისთავად არაა ცხელი, გამოასხივოს თბილი სიდიადე. 4. უდიოტა-ნამა-კარმა ღმერთების, ასკეტების, აგრეთვე მთვარის, ვარკვლავების, ძვირფასი ქვების, მცენარეების და მანათობელი მწერების სხეულებს იმ სახის ტრანსფორმაციის უნარს ანიჭებს, რომლის შედეგადაც მათ შეუძლიათ ცივი სინათლის გამოსხივება. 5. აგურულაგჰუ-ნამა-კარმა ცოცხალ არსებას ხდის არც მძიმედ და არც მსუბუქად ე.ი. მას ანიჭებს უნარს არ ფლობდეს არც აბსოლუტურ წონას და არც მის აბსოლუტურ არქონას. 6. ტირტხანკარა-ნამა-კარმას ცოცხალი არსება მიჰყავს ტირთხანკარას მდგომარეობაში. 7. ნირმანა-ნამა-კარმა განსაზღვრავს სხეულის ფორმაციას ე.ი. სხეულის ნაწილებს აყალიბებს ისე როგორც საჭიროა. 8. უპაგჰატა-ნამა-კარმა იწვევს თვითგვემას, ეს ხდება მაშინ როდესაც ცოცხალი არსების სხეულის რომელიმე ნაწილი იწვევს ტანჯვას. ტრასა-პრაკრიტი: 1. ტრასა-ნამა-კარმა სხეულს აძლევს უნარს იმოძრაოს ბუნებრივად 2. ბადარა-ნამა-კარმა იძლევა უხეშ სხეულს 3. პარიაპტა-ნამა-კარმა ორგანოებს და სხეულის უნარებს, გრძნობებს, სუნთქვას, სიტყვებს და აზრებს განვითარებაში ეხმარება 4. პრატიეკა-ნამა-კარმა ცოცხალ არსებას აძლევს საშუალებას ფლობდეს განცალკევებულ სხეულს 5. სტხირა-ნამა-კარმა კბილებს, ძვლებს და ა.შ. ანიჭებს უნარს იყვნენ მკვრივები 6. შუბჰა-ნამა-კარმა ჭიპის ზემოთ განლაგებულ სხეულის ნაწილებს ანიჭებს უნარს იყვნენ მშვენიერები 7. სუბჰაგა-ნამა-კარმა ცოცხალ არსებას აძლევს უნარს იყოს სიმპათიური იმის მიმართ ის წინაშეც ვალში არაა 8. სუსვარა-ნამა-კარმა ხმას მელოდიურს ხდის 9. ადეია-ნამა-კარმა ადამიანს ანიჭებს უნარს იყოს დამაჯერებელი 10. იაშკირტი-ნამა-კარმა არის ღირსების და დიდების გარანტია სტხავარა პრაკრიტი: 1. სტხავარა-ნამა-კარმა ცოცხალ არსებას აძლევს უძრავ სხეულს. 2. სუკშმა-ნამა-კარმა ელემენტარულ არსებებს აძლევს ფიზიკური გრძნობებით შეუცნობად ნატიფ სხეულს. 3. აპარიაპტა-ნამა-კარმა არ აძლევს ორგანოებს განვითარდნენ სრულყოფილად და ტოვებს მათ ჩამოუყალიბებლად. 4. სადჰარანა ცოცხალ არსებას აძლევს სხვა ცოცხალი არსებების მსგავს სხეულს. 5. ასტხირა-ნამა-კარმა ხელს უწყობს ყურების, წარბების და სხეულის სხვა ნაწილების მოქნილობას. 6. აშუბჰა-ნამა-კარმა წელს ქვემოთ მდებარე სხეულის ნაწილებს საგრძნობად მახინჯს ხდის. 7. დურბჰაგა-ნამა-კარმა ხდის ცოცხალ არსებას არასიმპათიურს. 8. დუხსავარა-ნამა-კარმა ცოცხალი არსების ხმას არამელოდიურს ხდის. 9. ანადეია-ნამა-კარმა ლაპარაკს ხდის არადამაჯერებლად. 10. აიიაშკირტი-ნამა-კარმას მივყავართ უღირსობისა და სირცხვილისკენ. კარმა რომელიც ჩრდილავს და ბინდავს ცოდნას (ჯნანავარანია-კარმა) 1. კარმა, რომელიც ჩრდილავს ცოდნას, მიღებულს გრძნობების შედეგად. 2. კარმა, რომელიც ჩრდილავს ცოდნას, მიღებულს მოსმენით. 3. კარმა, რომელიც ჩრდილავს ცოდნას, მიღებულს ნათელხილვით. 4. კარმა, რომელიც ჩრდილავს ცოდნას, მიღებულს ტელეპატიით. 5. კარმა, რომელიც ჩრდილავს ცოდნას, მიღებულს ყოვლისმცოდნეობით. კარმა რომელიც ჩრდილავს და ბინდავს აღქმას (დარშანავარანია-კარმა) სიტყვა დარშანა ითარგმნება როგორც „აღქმა“, რათა განვასხვავოთ იგი იმ შემთხვევათაგან როცა იგი ნიშნავს რწმენას ან ხედვას. აქედან გამომდინარე დარშანა ანუ აღქმა აქ ნიშნავს საგნების საერთო არასპეციფიკურ ცოდნას, რაც საპირისპიროა სპეციფიკური ცოდნისა, რომელსაც ეწოდება ჯნანა. ეს საერთო აღქმა არსებობს ოთხი სახის, აქედან კარმაც, რომელიც მას ჩრდილავს არის ოთხი სახის: 1. კარმა, რომელიც ჩრდილავს მხედველობით აღქმას. 2. კარმა, რომელიც ჩრდილავს არამხედველობით აღქმას (გონებით). 3. კარმა, რომელიც ჩრდილავს დისტანციურად მიღებულ ცოდნას. 4. კარმა რომელიც ჩრდილავს სრულყოფილ აღქმას. ამასთან დამატებით არსებობს კარმის კიდევ ხუთი ქვესახეობა, რომლებიც ჩრდილავენ აღქმას, რომლებიც დაკავშირებული არიან ძილის სიფხიზლეზე მბრძანებლობაზე. მათ ეწოდებათ „ვედანია“. 1. კარმა, რომელიც იწვევს ძილს, რომლიდანაც გამოფხიზლება მარტივია. 2. კარმა, რომელიც იწვევს ძილს, რომლისგანაც რთულია გამოფხიზლება. 3. კარმა, რომელიც იწვევს ძილს დგომისა და ჯდომის დროს. 4. კარმა, რომელიც იწვევს ძილს სიარულისას. 5. კარმა, რომელიც ძილში სხვადასხვა მოქმედებებს იწვევს (სომნამბულიზმი). კარმა რომელიც იწვევს შეგრძნებებს (ვედანია-კარმა) ეს კარმა იწვევს მატერიალურ შეგრძნებებს. 1. კარმა, რომელიც იწვევს სიამოვნებას და ბედნიერებას. 2. კარმა, რომელიც იწვევს ტკივილს და უბედურებას. კარმა რომელსაც შეცდომილებაში შეჰყავს ცოცხალი არსება (მოხანია-კარმა) ამ სახის კარმა ხელს უშლის სულის ძალისხმევას. ეს კარმა იმდენად ძლიერია, რომ თან მოაქვს სულის შებოჭვის ყველა სხვა ფორმა: უდისციპლინო ცხოვრება (ავირატი), მოურიდებლობა (პრამადა), ვნება (კეშაია) და იოგა (სულის ვიბრაციები). კარმის ეს ფორმა ამახინჯებს მართალ რწმენას და აღქმას. იგი ხელს უშლის მართალ საქციელს. ოთხი მთავარი ვნების გარდა არსებობს კიდევ ცხრა „პსევდოვნება“ ანუ „სუბვნებები“, რომლებიც თან ახლავან მრისხანებას, სიამაყეს, სიცრუეს და სიხარბეს და მიჰყავთ ისინი ინტენსიფიკაციისაკენ. ისინია: 1. სიცილი 2. სიმპათია 3. ანტიპათია 4. შიში 5. მწუხარება 6. უპატივცემლობა 7. ქალური სექსუალური ვნება 8. მამრობითი სექსუალური ვნება 9. საშუალო სქესის სექსუალური ვნება. კარმა რომელიც განსაზღვრავს ფიზიკურ აგებულებას (ნამა) ეს კარმა განსაზღვრავს ფიზიკურ სტრუქტურას ანუ სხეულს რომელიც სულმა უნდა დაიკავოს. ამ კარმის მრავალი კლასიფიკაცია არსებობს: 1. პინდა-პრაკრიტი: 14 კატეგორია, რომელიც შეიცავს 65 ქვესახეობას. 2. პრატიეკა-პრაკრიტი: 8 სახეობა. 3. ტრასა-პრაკრიტი: 10 სახეობა. 4. სტხავარა-პრაკრიტი: 10 სახეობა. ჯაინური სწავლებით არსებობს კარმის 42 მთავარი კლასი და 93 სუბკლასი, რომლებიც განსაზღვრავენ ფიზიკურ სტრუქტურას. პინდა პრაკრიტის 14 სახეობა და 65 ქვესახეობა. ყოფიერების მდგომარეობა (გატი): 1. დევა-გატი ნამა-კარმას მივყავართ ყოფიერების ღვთაებრივი მდგომარეობისკენ. 2. მანუშია-გატი ნამა-კარმას მივყავართ ყოფიერების ადამიანური მდგომარეობისკენ. 3. ტირიაგ-გატი ნამა-კარმას მივყავართ ყოფიერების ცხოველური მდგომარეობისკენ. 4. ნარაკა-გატი ნამა-კარმას მივყავართ ყოფიერების უმდაბლესი მდგომარეობისკენ. ცოცხალი არსებების კლასები (ჯატი): 1. ეკენდრია-ჯატი ნამა-კარმას მივყავართ ერთი გრძნობითი ორგანოს მქონე არსებად დაბადებისკენ. 2. დვინდრია-ჯატი ნამა-კარმას მივყავართ ორი გრძნობითი ორგანოს მქონე არსებად დაბადებისკენ. 3. ტრინდრია-ჯატი ნამა-კარმას მივყავართ სამი გრძნობითი ორგანოს მქონე არსებად დაბადებისკენ. 4. ჩატურინდრია-ჯატი ნამა-კარმას მივყავართ ოთხი გრძნობითი ორგანოს მქონე არსებად დაბადებისკენ. 5. პანჩენდრია-ჯატი ნამა-კარმას მივყავართ ხუთი გრძნობითი ორგანოს მქონე არსებად დაბადებისკენ. სხეულები (შარირა): 1. აუდარიკა-შარირა ნამა-კარმა ქმნის ფიზიკურ სხეულს, რომელიც დამახასიათებელია ადამიანებისა და ცხოველებისათვის. 2. ვაიკრია-შარირა ნამა-კარმა ქმნის „ტრანსფორმაციის სხეულს“, რომელიც შედგება ნატიფი მატერიისგან და ფორმაში და განზომილებებში. ბუნებით ამ სხეულს ფლობენ ღმერთები, უმდაბლესი არსებები და ზოგიერთი ცხოველები, ადამიანს მისი შეძენა შეუძლია უმაღლესი სრულყოფილების მდგომარეობაში. 3. ახარაკა-შარირა ნამა-კარმა ქმნის „გადაადგილების (ტელეპორტაციის) სხეულს“. ეს სხეული შედგება ნატიფი მატერიისა და სუფთა სუბსტანციისგან და ცოცხალ არსებას აძლევს უნარს ნებისმიერი სახის აქტიური ან პასიური წინააღმდეგობის გარეშე გადაადგილდეს. ის ასკეტებს საშუალებას აძლევს რთულ დოგმატურ საკითხებთან დაკავშირებული ინფორმაცია მიიღონ არხატებისგან, რომლებიც სამყაროს სხვა ნაწილში იმყოფებიან, მაშინ როცა მათი ფიზიკური სხეულები რჩება დედამიწაზე. 4. ტაიჯასა-შარირა ნამა-კარმა ქმნის „ცეცხლოვან სხეულს“. ეს სხეული შედგება ცეცხლოვანი პუდგალებისგან და მისი ფუნქციაა საკვების მონელება, ის აგრეთვე ასკეტების მიერ გამოიყენება ცოცხალი არსებების და საგნების დასაფერფლად. 5. კარმანა-შარირა ნამა-კარმა ქმნის კარმულ სხეულს. ის წარმოადგენს კარმული ნივთიერების სათავსოს. ის დინამიკურია და ყოველწამიერად იცვლება და გარდაისახება, რამეთუ ახალი კარმა მუდმივად ასიმილირდება სულის მიერ, ხოლო უკვე არსებული ქვრება. ა, სხეულის თანხლებით ჯივა ტოვებს ფიზიკურ სხეულს სიკვდილის მომენტში და თავისი ახალი დაბადების ადგილას გადაინაცვლებს, სადაც კარმული სხეული ახდენს დანარჩენი ახალი სხეულების ბაზისის ფორმირებას. სხეულის მთავარი და მეორეხარისხოვანი ნაწილები: ანგოპანგა-ნამა-კარმა საწყისს აძლევს სხეულის მთავარ და მეორეხარისხოვან ნაწილებს. ცეცხლოვანი და კარმული სხეულები ნაწილებს არ ფლობენ, ამიტომაც არსებობს მხოლოდ სამი სახის ამგვარი კარმა: 1. აუდარიკა-ანგოპანგა ნამა-კარმა ქმნის ფიზიკური სხეულის მთავარ და მეორეხარისხოვან ნაწილებს. 2. ვაიკრია-ანგოპანგა ნამა-კარმა ქმნის „ტრანსფორმაციის სხეულის“ მთავარ და მეორეხარისხოვან ნაწილებს. 3. ახარაკა-ანგოპანგა ნამა-კარმა ქმნის „გადანაცვლების სხეულის“ მთავარ და მეორეხარისხოვან ნაწილებს. კარმული შებოჭვის ხუთი სახეობა. ბანდჰანა-ნამა-კარმა ახალშთანთქმულ პუდგალებს აძლევს უნარს შეერთდნენ შეზღუდულ ერთიანობაში ადრე ასიმილირებულებთან, არის ამ კარმის ხუთი სახეობა, რომლებიც შეესაბამებიან ხუთ სხეულს: 1. აუდარიკა-ბანდჰანა-ნამა-კარმა ბოჭავს ფიზიკურ სხეულს. 2. ვაიკრია-ბანდჰანა-ნამა-კარმა ბოჭავს „ტრანსფორმაციის სხეულს“. 3. ახარაკა-ბანდჰანა-ნამა-კარმა ბოჭავს „გადანაცვლების სხეულს“. 4. ტაიჯასა-ბანდჰანა-ნამა-კარმა ბოჭავს „ცეცხლოვან სხეულს“. 5. კარმანა-ბანდჰანა-ნამა-კარმა ბოჭავს კარმულ სხეულს. შეერთებები: სანგჰატანა-ნამა-კარმა ეს კარმა აიძულებს სხვადასხვა სხეულების პუდგალებს ერთმანეთს დაუკავშირდნენ; ის „აგროვებს“ მათ. ხუთი სხეულის შესაბამისად არსებობს ამგვარი კარმის ხუთი სახეობა: 1. აუდარიკა-სანგჰატანა-ნამა-კარმა ერთად აგროვებს ფიზიკური სხეულის პუდგალებს. 2. ვაიკრია-სანგჰატანა-ნამა-კარმა ერთად აგროვებს „ტრანსფორმაციის სხეულის“ პუდგალებს. 3. ახარაკა-სანგჰატანა-ნამა-კარმა ერთად აგროვებს „გადაადგილების სხეულის“ პუდგალებს. 4. ტაიჯასა-სანგჰატანა-ნამა-კარმა ერთად აგროვებს „ცეცხლოვანი სხეულის“ პუდგალებს. 5. კარმანა-სანგჰატანა-ნამა-კარმა ერთად აგროვებს კარმული სხეულის პუდგალებს. სხეულის აგებულება: სამსტჰანა-ნამა-კარმა განსაზღვრავს ცოცხალი არსების სხეულის აგებულებას: 1. სამაჩატურაშრასამსტჰანა-ნამა-კარმა ქმნის მთლიანად სიმეტრიულ სხეულს 2. ნიაგროდჰა-პარიმანდალასამსტჰანა-ნამა-კარმა სიმეტრიულად აყალიბებს მხოლოდ სხეულის ზედა ნაწილს 3. სადი-სამსტჰანა-ნამა-კარმა სიმეტრიულად აყალიბებს მხოლოდ სხეულის ქვედა ნაწილს 4. კუბჯა-სამსტჰანა-ნამა-კარმა სხეულს ხდის კუზიანს, მაგრამ ხელები, ფეხები, თავი კისერი სიმეტრიულია 5. ვამანა-სამსტჰანა-ნამა-კარმა ქმნის ჯუჯა სხეულს 6. ხუნდა-სამსტჰანა-ნამა-კარმა სხეულს აყალიბებს არასიმეტრიულად