Search the Community

ბუდიზმი (ასევე დჰარმა ან ბუდა დჰარმა, დაახ. ნიშნავს: კანონი ან გაღვიძებულის კანონი) — რელიგია, პრაქტიკული ფილოსოფია, ასევე ზოგიერთი წარმოდგენით ფსიქოლოგია, რომელიც ემყარება ბუდა შაკიამუნის (სიდჰარტა გაუტამას) სწავლებას. მომდინარეობს ძველი ინდოეთიდან, დაახ. ძვ. წ. VI-V საუკუნეებიდან. ბუდიზმი ინდოეთის სუბკონტინეტზე გავრცელდა ხუთი საუკუნის განმავლობაში ბუდას გარდაცვალებიდან, შემდგომ ორ ათასწლეულში კი დომინანტური რელიგია გახდა ცენტრალურ, სამხრეთ-აღმოსავლეთ და აღმოსავლეთ აზიაში. ამჟამად ბუდიზმი იყოფა სამ ძირითად ტრადიციად: თერავადა (სანსკრ. შთავირავადა), მაჰაიანა და ვაჯრაიანა. მსოფლიოში დაახ. 708 მილიონი მიმდევარი ჰყავს და ერთ-ერთ მსოფლიო რელიგიად ითვლება. მიმდევართა რაოდენობით მეხუთეა მსოფლიოში ქრისტიანობის, ისლამის, ინდუიზმის და ტრადიციული ჩინური რელიგიის შემდეგ. ძვ. წ. V საუკუნეში თანამედროვე ნეპალში ინდოეთის საზღვართან, მდინარე განგის ხეობაში, სამეფო ოჯახში დაიბადა ვაჟი, რომელსაც სახელად სიდჰართა დაარქვს. ჯერ კიდევ შობამდე ბრძენებმა უწინასწარმეტყველეს, რომ თუ ბავშვი სასახლის კედლებსა და ეზოს გალავანს არ დატოვებდა, მსოფლიოს მბრძანებელი გახდებოდა, თუ არა და, მისგან დიდი წმინდანი, ახალი რელიგიის მოძღვარი გამოვიდოდა. როცა დაიბადა, ახალშობილი მოხუცებულმა ბრძენმა მოინახულა და დაადასტურა ბრაჰმანების წინასწარმეტყველება: ეს ბავშვი სწორედ ის არის, ვინც ქვეყანას ახალ რელიგიას მოუტანსო. ასიტამ გაიხარა მისი ხილვისგან, მაგრამ დანაღვლიანებული წავიდა, რადგან ძალზე მოხუცი იყო და იცოდა, რომ ვერ მოესწრებოდა ამ დღეს. მამა უფლისწულს განმარტოებაში ზრდიდა, რათა სასახლის გარდა ამ ქვეყანაზე სხვა ცხოვრების შესახებ არაფერი სცოდნოდა. ცდილობდა, წუთისოფლის ვაება და ბოროტება მას არ შეხებოდა. თექვსმეტი წლისას მეფის ასული შერთეს ცოლად და შვილიც შეეძინა. ერთ დღეს სიდჰართამ ეტლიდან ქუჩაში მშვილდივით მოხრილი ადამიანი დაინახა, რომელიც ძლივს მოძრაობდა ხელჯოხის დახმარებით, და განცვიფრდა, ეს რა არისო? მეეტლემ უთხრა: ნუ გიკვირს, ეს სიბერეა, რომელიც ყველა დაბადებულის ხვედრიაო. შინ დაბრუნებული სიდჰართა ნაღვლიან ფიქრებს მიეცა. ერთ დღესაც მან სნეულებისაგან დაუძლურებული კაცი დაინახა და გაიგო სნეულების შესახებ, რომელიც ყველა ადამიანს ემუქრება. მესამედ სიდჰართამ დაინახა გაუნძრევლად მწოლიარე ადამიანი, რომელიც სადღაც მიჰყავდათ. როდესაც იკითხა, უთხრეს ეს მკვდარია, ყველა დაბადებულის ხვედრი ეს არისო. ბოლოს სიდჰართამ თავგადაპარსული, ყვითელ სამოსელში გახვეული კაცი დაინახა და, როდესაც იკითხა, ეს ვინღა არისო, უთხრეს ეს არის ასკეტი (განდეგილი), რომელიც ხეტიალობს ამქვეყნად, რათა ჭეშმარიტებას მიაგნოს და ამ წუთისოფლის ცოდვა-ბრალის საიდუმლო ამოხსნასო, ადამიანები იხსნას ამქვეყნიური სატანჯველისაგანო. მიატოვა 29 წლის სიდჰართამ სასახლე, მშობლები, ცოლი, შვილი და მოხეტიალე ასკეტის გზას დაადგა. შვიდი წელი იხეტიალა სიდჰართამ, ბევრი მოძღვარი და ბრძენი მოინახულა, მაგრამ მათმა სიბრძნემ არ დააკმაყოფილა: ვერ დაინახა მათ ნააზრევში ჭეშმარიტება, რომელიც ადამიანებს ხსნას მოუტანდა. ვერც ასკეტურმა ცხოვრებამ ვერ დაანახა ხსნა. ბოლოს, ერთი ლეღვის ხის ძირას დაჯდა ფეხმორთხმული და ჭეშმარიტების გამოცხადებას დაელოდა. მართლაც, სიდჰართამ მიიღო ჭეშმარიტების გამოცხადება, რამაც სახე გაუსხივოსნა, სიდჰართას ბუნება სრულიად გარდაიქმნა — ეს გამოღვიძებას ჰგავდა. ამიტომ ეწოდა მას ბუდა, რაც ნიშნავს „გამოღვიძებულს“ და „გასხივოსნებულს“. ამის შემდეგ ორმოცი წლის განმავლობაში ბუდა დადიოდა ინდოეთის ქალაქებში და ქადაგებდა თავის მოძღვრობას. მას უამრავი მიმდევარი გამოუჩნდა და ინდოეთის ფარგლებს გასცდა. ღრმად მოხუცებული კი იგი გარდაიცვალა, მიაღწია რა ნირვანას. ბუდიზმის ძირითადი პრინციპები ბუდას მოძღვრების - ბუდიზმის საფუძველია ოთხი ჭეშმარიტება: ეს ქვეყანა სავსეა სულიერი და ფიზიკური ტანჯვით: ტანჯვაა დაბადება, სნეულება, სიყვარულიც და საყვარელ არსებასთან განშორებაც ტანჯვაა, ტანჯვაა სიბერე და, საბოლოოდ, სიკვდილი. არსებობს ტანჯვის მიზეზი. ეს არის სიცოცხლის, ყოფნის სურვილი, ლტოლვა ქონებისა და დიდების მოხვეჭისკენ. შესაძლებელია ტანჯვის თავიდან აცილება: ამისთვის ადამიანმა უარი უნდა თქვას ყოველგვარ სურვილზე. არსებობს ტანჯვის აცილების სხვა გზა, რაც ადამიანებს საბოლოო ხსნას მოუტანს. ხსნის გზა რვა საფეხურისგან შედგება: მართალი სარწმუნოება, რათა სწამდეს ეს ოთხი ჭეშმარიტება. მართალი განზრახვა, რათა ადამიანი იქცეოდეს იმ ოთხი ჭეშმარიტების თანახმად. მართალი ზრახვები, რათა უარი თქვას სიცრუეზე, ცილისწამებაზე... მართალი ქმედება, რათა არ ავნოს ცოცხალ არსებებს — არც ადამიანს, არც ცხოველს, არც მწერს. მართალი ცხოვრება, რათა პატიოსნებით მოიპოვებდეს ცხოვრების სარჩოს. მართალი ძალისხმევა, რათა მუდამ იშორებდეს ამაო ფიქრებსა და ცუდ გავლენებს. მართალი მეხსიერება, რათა მუდამ ახსოვდეს, თუ კიდე რა დარჩა შეუსრულებელი ჭეშმარიტი ცხოვრების გზაზე. მართალი თვითჩაღრმავება, რათა მიაღწიოს შინაგან სიმშვიდეს, აღარ აღელვებდეს მიწივრი ზრახვები, არც სიხარული სრულყოფილების მიღწევისა და საბოლოო გათავისუფლების გამო. მხოლოდ ხსნის გზის რვა საფეხურის გავლის შემდეგ მიაღწევს ადამიანი ხსნას, ბუდასავით გასხივოსნებას, გამოღვიძებას ცრუ ცხოვრებიდან, რომელიც ცუდი და მტანჯველი სიზმარია, ჭეშმარიტ ცხოვრებაში. ამ გამოღვიძებას ბუდიზმში ნირვანა ეწოდება: ეს არის სრული სიმშვიდე — არც სიცოცხლე, არც სიკვდილი. ბუდიზმის დაარსება ძველი წელთაღრიცხვის VI თუ V საუკუნეში თანამედროვე ნეპალისა და ინდოეთის საზღვარზე, მდინარე განგის ხეობაში, სამეფო ოჯახში დაიბადა ვაჟი, რომელსაც სახელად სიდჰართა დაარქვეს. ჯერ კიდევ შობამდე ბრძენებმა უწინასწარმეტყველეს, რომ თუ ბავშვი სასახლის კედლებსა და გალავანს არ დატოვებდა, მსოფლიოს მბრძანებელი გახდებოდა, თუ არა, მისგან დიდი წმინდანი, ახალი რელიგიის მოძღვარი გამოვიდოდა. როცა დაიბადა, ახალშობილი მოხუცმა ბრძენმა ასიტამ მოინახულა და დაადასტურა ბრაჰმანების წინასწარმეტყველება: ეს ბავშვი სწორედ ის არის, ვინც ქვეყანას ახალ რელიგიას მოუტანსო.ასიტამ გაიხარა მისი ხილვისას, მაგრამ დანაღვლიანებული წავიდა, რადგან ძალიან მოხუცი იყო და იცოდა, რომ ვერ მოესწრებოდა ამ დღეს. მამა უფლისწულს განმარტოებაში ზრდიდა, რათა სასახლის გარდა ამ ქვეყანაზე სხვა ცხოვრების შესახებ არაფერი სცოდნოდა. ცდილობდა, წუთისოფლის ვაება და ბოროტება მას არ შეხებოდა. თექვსმეტი წლისას მეფის ასული შეართვეს ცოლად და შვილიც შეეძინა. ერთ დღეს სიდჰართამ ეტლიდან ქუჩაში მშვილდივით მოხრილი ადამიანი დაინახა, რომელიც ძლივს მოძრაობდა ხელჯოხის დახმარებით, და განცვიფრდა, ეს რა არისო? მეეტლემ უთხრა: ნუ გიკვირს, ეს სიბერეა, რომელიც ყველა დაბადებულის ხვედრიაო. შინ დაბრუნებული სიდჰართა ნაღვლიან ფიქრებს მიეცა. ერთ დღეს მან სნეულებისგან დაუძლურებული კაცი დაინახა და გაიგო სნეულების შესახებ,რომელიც ყოველ ადამიანს ემუქრება. მესამედ სიდჰართამ დაინახა გაუნძრევლად მწოლიარე ადამიანი, რომელიც სადღაც მიჰყავდათ. როდესაც იკითხა, უთხრეს, ეს მკვდარია, ყველა დაბადებულის ხვედრი ეს არისო. ბოლოს სიდჰართამ თავგადაპარსული, ყვითელ სამოსელში გახვეული კაცი დაინახა და როდესაც იკითხა, ეს ვინღა არისო, უთხრეს: ეს არის ასკეტი, რომელიც ხეტიალობს ამქვეყნად, რათა ჭეშმარიტებას მიაგნოს და ადამიანები იხსნას ამქვეყნიური სატანჯველისგანო. და მიატოვა 29 წლის სიდჰართამ სასახლე, მშობლები, ცოლი და შვილი და მოხეტიალე ასკეტის გზას დაადგა. შვიდი წელი იხეტიალა სიდჰართამ, ბევრი მოძღვარი მოინახულა, მაგრამ მათმა სიბრძნემ არ დააკმაყოფილა: ვერ დაინახა მათ ნააზრევში ჭეშმარიტება, რომელიც ადამიანებს ხსნას მოუტანდა. ვერც ასკეტურმა ცხოვრაბამ ვერ დაანახა ხსნის გზა. ბოლოს, ერთი ლეღვის ძირში დაჯდა ფეხმორთმული და ჭეშმარიტების გამოცხადებას დაელოდა. მართლაც, სიდჰართამ მიიღო ჭეშმარიტების გამოცხადება, რამაც სახე გაუსხივოსნა, სიდჰართას ბუნება სრულიად გამოიცვალა- ეს გამოღვიძებას ჰგავდა, ამიტომ ეწოდა მას ბუდა, რაც ნიშნავს „გასხივოსნებულს“. ამის შემდეგ ორმოცი წლის განმავლობაში ბუდა დადიოდა ინდოეთის ქალაქებში და ქადაგებდა თავის მოძღვრებას. მას უამრავი მიმდევარი გამოუჩნდა და ინდოეთის ფარგლებს გასცდა. ბუდისტური კანონი და მისი კოდიფიკაცია ქრისტეს მსგავსად არც ბუდას დაუტოვებია ჩვენთვის რაიმე წერილობითი წყარო, თუმცა ძნელია იმის დაშვება, რომ იგი უწიგნური ყოფილიყო. იგი ასწავლიდა ზეპირი სიტყვით და ამგვარადვე გადაიცემოდა მისი სიტყვა ხალხშიც. მაგრამ ბუდას გარდაცვალების შემდეგ მისი მოწაფეების წინაშე მოძღვრების დადგენის საჭიროება გაჩნდა. სწორედ ამ მიზნით იქნა მოწვეული პირველი ბუდისტური კრება. ძვ.წ. დაახლოებით 480 წელს გამოქვაბულში ქალაქ რაჯაგრიჰას მახლობლად შეიკრიბნენ ბუდას უშუალო მოწაფეები. ითვლება, რომ ამ კრებაზე, რომელსაც კაშიაპა ხელმძღვანელობდა, ანანდას, ბუდას უსაყვარლესი მოწაფის, დახმარებით დადგინდა სუტა-პიტაკასა და აბჰიდჰამა-პიტაკას ტექსტები. მაგრამ მოძღვრება კვლავ ზეპირი გადმოცემით ვრცელდებოდა და საბოლოოდ ბუდისტური კანონი მხოლოდ IV ბუდისტურ კრებაზე ჩაიწერა, კუნძულ შრი-ლანკაზე. კრების ჩატარების ზუსტი თარიღი უცნობია. პირველი ბუდისტური ტრადიცია მას ძვ.წ. 29 წელს მიაკუთვნებს, ხოლო მეორე დიდი ბუდისტური მიმართულება, მაჰაიანა — ახ.წ. I ს.-ს. უცნობია იყო თუ არა იქამდე ბუდისტური კანონი სრულად ან ნაწილობრივ დაფიქსირებული წერილობითი სახით, ერთადერთი უძველესი წყარო, რომელიც გაგვაჩნია არის შრი-ლანკაზე ჩაწერილი ტექსტი. მას ტიპიტაკა ეწოდება. თჰერავადას ბერებმა ის პალმის ფოთლებზე ჩაწერეს. ტექსტი პალიზე (ძველ ინდურ სალაპარაკო ენაზე) დაიწერა, ამიტომ მას ხშირად პალის კანონის სახელითაც მოიხსენიებენ. სიტყვასიტყვით ტიპიტაკა ნიშნავს სამ კალათს და შეესაბამება ტექსტის დაყოფას სამ ძირითად ნაწილად: ვინაია-პიტაკა, რომელშიც შესულია მითითებები ბერებისა და მონაზვნებისთვის, მონასტრული ცხოვრების მომაწესრიგებელი ნორმები და სხვა. სუტა-პიტაკა გადმოგვცემს ბუდისტურ მოძღვრებას საერთოდ, ხოლო აბჰიდჰამა-პიტაკა ამ მოძღვრების ფილოსოფიურ დამუშავებას წარმოადგენს. სუტა-პიტაკაში დამატების სახით ასევე შესულია ორი კრებული: დჰამაპადა — აფორიზმებისა და ბრძნული გამონათქვამების შემცველი ტექსტი და ჯატაკა - მონათხრობები ბუდას წარსული დაბადებების შესახებ. ითვლება, რომ გასხივოსნებასთან ერთად ბუდამ მიიღო ჭეშმარიტი ცოდნა და შეიცნო სამყარო წარსულსა, აწმყოსა და მომავალში. შესაბამისად, მან შეიძინა ცოდნა თავისი წარსული და სხვათა წარსული თუ მომავალი დაბადებების შესახებ. მოწაფეებთან საუბრის დროს იგი ხშირად ყვებოდა სხვადასხვა ისტორიებს წარსული დაბადებებიდან და მათ მაგალითზე ხსნიდა ეთიკურ ნორმებს ან რაიმე სხვა საკითხებს. ორივე ეს კრებული, დჰამაპადა და ჯატაკა, ბუდისტური ლიტერატურის ერთ-ერთ ყველაზე პოპულარულ წიგნებს წარმოადგენენ. ხოლო სუტა-პიტაკას ძირითად ნაწილში გადმოცემულია ბუდისტური მოძღვრების ბირთვი: ოთხი კეთილშობილი ჭეშმარიტება და რვასაფეხურიანი გზა. ბუდიზმი არის იაპონიის ყველაზე გავრცელებული რელიგია, რომლის მიმდევარია იაპონიის მოსახლეობის უმრავლესობა. იაპონური ბუდიზმი არაერთგვაროვანია – ათასნახევრიანი ისტორიის განმავლობაში იაპონიაში შეიქმნა მრავალი ბუდიტური სკოლა და მიმდევრობა. ზოგი მათგანი ორიენტირებულია ფილოსოფიაზე, ზოგი კულტურაზე, ზოგი მედიტაციაზე, ზოგი რიტუალზე და ზოგიც მანტრების კითხვაზე. ბუდიზმის სხვადასხვა სკოლა პოპულარულია იაპონელთა სხვადასხვა შრეში – მეცნიერებში, სამურაებში, ჩვეულებრივ ხალხში. სკოლები ურთიერთობენ ერთმანეთთან, თუმცა ისტორიაში იყო მომენტები, როდესაც ბუდიზმის სხვადასხვა სკოლა ეომებოდა ერთმანეთს. ზოგი ბუდისტური სკოლა შეერწყა სხვას, ზოგიც კი გადარჩა მხოლოდ მცირე ტაძრებში. მიუხედავად იმისა, რომ იაპონური სკოლები წარმოიშვა კორეის, ინდოეთისა და ჩინეთის სკოლების საფუძვლებზე, იაპონიის კუნძულოვანი მდგომარეობის გამო მათ სულ სხვა გზა განვლეს. ზოგი სკოლა კი დარჩა მხოლოდ იაპონიაში და გაქრა ინდოეთსა თუ ჩინეთში. http://cdn.fishki.net/upload/post/2016/04/24/1930113/0001f72b.jpg http://gb.nakadashi.pw/pic.php?http://i.imgur.com/a6IlF.jpg http://4.bp.blogspot.com/-eqgAqulEdcI/VHWpLEbaeuI/AAAAAAAAAqU/YyZF9oiqVRg/s1600/Manjushri_2004A-print.jpg http://www.ckhuman.uni-eger.hu/public/pic/editor/37df3f4a1187ed42a19bf5a4325df896_1920.jpg

მაურიების იმპერია — სახელმწიფო ძველ ინდოეთში ძვ.წ. 317-180 წლებში დედაქალაქით პატალიპუტრაში (დღევ. პანტა) მაურიების სახელმწიფომ ისტორიული მნიშვნელობა შეიძინა ალექსანდრე მაკედონელის ლაშქრობების შემდეგ ნანდას იმპერიის მეფეებთან ჩანდრაგუპტა მაურიას ბრძოლის შედეგად. ჩანდრაგუპტა ბერძენი ავტორების მიერ მოხსენებულია, როგორც სანდრაკოტი წარუმატებლად ცდილობდა ალექსანდრე მაკედონელის ყურადღება მიეპყრო თავისკენ და საბოლოოდ ბერძენთა დაუხმარებლად შეძლო თავისი სამეფოდ გაფართოება. მის მიერ შექმნილი მაურიების იმპერია მუდმივ კონტაქტში იყო სელევკიდების სირიასთან და ბერძნულ-ბაქტრიულ სამეფოსთან. მაურიების იმპერიამ იმპერატორ აშოკას დროს უმაღლეს განვითარებას, როდესაც დაიქვემდებარა უზარმაზარი ტერიტორია და განავრცო ბუდიზმი. იმპერია დაეცა აშოკის გარდაცვალებიდან 50 წლის შემდეგ შუნგას აჯანყების შედეგად, როდესაც ქვეყანაში ახალი დინასტიის მმართველობა დამყარდა.

ავალოკიტეშვარა (მოწყალების და თანაგრძნობის უფალი, უფალი ზედამხედველი და მეთვალყურე) — ბუდისტურ მითოლოგიაში უსასრულო თანაგრძნობის ბოდჰისატვა. ავალოკიტეშვარა ამ საუკუნის ბოდჰისატვაა. ხშირად იგი გამოისახებოდა როგორც ლამაზი მამაკაცი რამდენიმე ხელით და თავით. ერთ-ერთი მითის თანახმად, ავალოკიტეშვარას არ შეეძლო ეცქირა ადამიანთა ტანჯვისათვის და მისი გული გაიხლიჩა. ამიტაბჰამ, რომლისგანაც შეიქმნა ავალოკიტეშვარა, შეაგროვა მისი გულის ნამცეცები და ახალი 9 თავი გაუკეთა. მას ადამიანთა დახმარება ისე სურდა, რომ ათასი ხელი გამოუვიდა, ხოლო ყველა ხელში - თვალი. ჩინეთში ავალოკიტეშვარა ტრანსფორმირდა ქალღმერთ კვან-ინში, იაპონიაში - კანონად, ინდუიზმში კი იგი შეიძლება ჩავთვალოთ განეშად, შივად ან ვიშნუდ. ტიბეტურად მას ეწოდება "ჩენრეზიგ". ითვლება ტიბეტელთა მითიურ წინაპრად. ავალოკიტეშვარა შეუღლდა მთის დემონ ქალთან და შვა ტიბეტელები.

ბუდა (სანსკრ. ბუდჰა, სიტყვასიტყვით „გასხივოსნებული“) — ბუდისტურ რელიგიაში არსება, რომელმაც მიაღწია უმაღლეს სიწმინდეს, ნირვანას. ბუდისტურ პანთეონში მრავალი ბუდა არსებობს, მაგრამ ამ სახელით უმეტესად მოიხსენიებენ ჩრდილოეთ ინდოეთში, თანამედროვე ნეპალის სამხრეთ საზღვარზე მცხოვრები შაკიების ტომის ბელადის ძეს სიდჰართა გაუტამას, რომელსაც ბუდიზმის შექმნას მიაწერენ.

სამსარა (სანსარა) და ნირვანა (ნიბანა) ესენია არა კონკრეტული ადგილები სამყაროში, არამედ სულის (ცნობიერების) მდგომარეობა. სამსარა (სანსარა) ესაა წრებრუნვა სამყაროში, კარმული კანონის ზეგავლენით სხეულიდან სხეულში გადასახლება, არაკონტროლირებადი უნებლიე რეინკარნაცია. რეინკარნაციას განაპირობებს აფექტებით სავსე ცნობიერება და კარმა. არის პოზიტიური კარმა (დადებითი მოქმედებები), არის კარგი პირობები (რეინკარნაცია კარგ პირობებში), არის ნეგატიური კარმა (უარყოფითი მოქმედებები), არის ცუდი პირობები (რეინკარნაცია ცუდ პირობებში). აფექტები განაპირობებენ კარმას, კარმა - რეინკარნაციას. არაკონტროლირებადი რეინკარნაციის ანუ ცნობიერების სხეულიდან სხეულში გადასვლის მიზეზია: ავიდია (უმეცრება, სულიერი კანონების არცოდნა) და აჰამკარა (ასმიტა-შაკტი - ეგოიზმი და ეგოცენტრიზმი). თუ არ არის ავიდია და აჰამკარა, არ არის კარმა, არ არის კარმა - არ არის რეინკარნაცია. ნირვანა (ნიბანა) ნიშნავს შეწყვეტას, წრებრუნვის, სხეულიდან სხეულში ხეტიალის შეწყვეტას კარმის და აფექტების ანულირების გზით. ომ მანი პადმე ჰუმ

ბუდიზმი (ბუდა დჰარმა) საკმაოდ საინტერესო და ლამაზი სწავლებაა, თუმცა ის არ მომწონს, რომ უარყოფს შემოქმედის არსებობას (ნირიშვარავადა) და სულის არსებობას (ანატმავადა). ბუდისტური ტექსტი ბუდჰავამსა გვეუბნება, იმას, რომ ბუდა გაუტამა (შაკიამუნი) არ იყო ერთადერთი ბუდა და მით უმეტეს სწავლების გამოგონებელი. ბუდას მიხედვით სამყარო ესაა სამსარა-ჩაკრა (წრებრუნვა ანუ ჩაკეტილი ციკლი). სამყარო არის მარადიული და არ ჰყავს შემოქმედი. მეტიც, არის მრავალი სამყარო და მრავალი დასახლებული პლანეტა და "შექმნა" როგორც ასეთი შეუძლებელია. ამას ეუბნებოდა ბუდა გაუტამა თავის მოწაფეებს. როცა ბუდას უსვამდნენ შეკითხვებს ღმერთზე ან სულზე ის ძირითადად "ინახავდა კეთილშობილ მდუმარებას". ბუდას სწავლების თანახმად დჰარმა მარადიულია და არ გააჩნია დასაბამი ან დასასრული, ისევე როგორც ადამიანთა მოდგმას. ბუდა უარყოფდა მონოთეიზმს და პანთეიზმს და ამბობდა, რომ ღმერთები ბევრნი არიან და არც თუ ისე ჭკვიანები არიან ჩვენთან შედარებით, ისინი ისეთივე მონები არიან კარმული კანონის (რომელიც ასევე უსაწყისოა), როგორც ყველა სხვა არსება. სული არ არის, სამაგიეროდ არსებობენ ე.წ. დჰარმები (მარადიული ატომები), რომელთაგანაც შედგება ყველა არსება. რეინკარნაცია ბუდას სწავლებაში არაა სულთა გადასახლება, ბუდიზმში რეინკარნაცია (სამსარა) ესაა დჰარმების კონტინიუმის, როგორც უსაწყისო და უსასრულო მდინარის მუდმივი რეპრეზენტაცია. არსებობს სამყაროების და ღმერთების მთელი იერარქია. არის ერთი არსება, სახელად მაჰაბჰრაჰმა (დიადი ბრაჰმა), რომელიც ამტკიცებდა, რომ მან შექმნა სამყარო, ბუდა მოწაფეებთან ერთად ავიდა მის ცაზე და დისპუტში დაუმტკიცა რომ ცდებოდა. ბუდა ხშირად გამოისახება როგორც ღმერთების, ადამიანების და დემონების მოძღვარი და დამრიგებელი. ბუდიზმის მიხედვით არსებობენ შემდეგი არსებები: ადამიანები, დამშეული აჩრდილები, დემონები, ჯოჯოხეთის სულები, ღმერთები და ცხოველები. მაგრამ არიან გასხივოსნებული არსებები ანუ სატვები, როგორც ბრძანა ქალბატონმა ნინომ, რომლებსაც ეწოდებათ; ბუდა, ბოდჰისატვა და არჰატა. ეს სამი იერარქია არის უმაღლესი, მათ ემსახურებიან განათლებული ღმერთები (მაგალითად მაჰაკალა, განეშა და ა.შ.). ნირვანა არის სამი სახის: ნირვანა - არასრული გასუფთავება. პარანირვანა - უფრო ძლიერი გასუფთავება (აფექტებისგან) და ბოლოს მაჰა-ბოდჰი-ნირვანა - უმაღლესი და აბსოლუტური ნირვანა. ბუდისტურ წიგნში უშნიშა ვიჯაია სტოტრა მოთხრობილია თუ როგორ გადაარჩინა ჯოჯოხეთში დაბადებისგან ბუდამ და განათლებულმა ქალღმერთმა უშნიშა ვიჯაიამ ცის მეფე შაკრა-ინდრა. ბუდას მიხედვით დაიბადო ღვთაებად არის ყველაზე ცუდი კარმა, რადგანაც ღმერთები განებივრებულნი და გაბრუებულნი არიან ციური ნეტარებით და კომფორტით და ადამიანთაგან განსხვავებით პრაქტიკულად არ შეუძლიათ მიაღწიონ ბოდჰის (გასხივოსნებას). ადამიანის სხეული არის ყველაზე იდეალური ბუდისტური იოგას პრაქტიკისთვის, რადგანაც დედამიწაზე ტანჯვა და სიამოვნება არის 50-50-ზე ანუ არის იდეალური გარემო ასკეტიზმისათვის. როცა ბუდა გაუტამა მედიტირება ბოდჰის ხის ძირში, მას ყოველმხრივ უშლიდა ხელს პრაქტიკაში ბოროტი ღმერთი მარა, რომელიც ცხოვრობს ერთ-ერთ უმაღლეს ცაზე. ბუდას მიხედვით ბუდას გააჩნია სამი სხეული: დჰარმაკაი - ჭეშმარიტების ანუ კანონის სხეული. სამ ბჰოგა კაი - ტკბობის სხეული, რომელშიც ბუდა ეცხადება ღმერთებს ცაში. ნირმანაკაი - ხორციელი სხეული, რომლის დახმარებითაც ბუდა ეცხადება მიწიერ ცოცხალ არსებებს. ბუდა ქადაგებდა, რომ ცნობიერება (ვიჯნანა) მუდმივად იცვლება და მას არ ჰყავს შექმნელი. არსებობს ასევე ბუდიზმში კოსმიური კოლექტიური ცნობიერება (ალაია ვიჯნანა) და სამი "ბუნება": პარანიშპანა სვაბჰავა - აბსოლუტური ბუნება. პარატანტრა სვაბჰავა - დამოკიდებული ბუნება და პარიკალპიტა სვაბჰავა - წარმოსახვითი მატერიალური რეალობა. არია-ვასუბანდჰუმ და არია-ნაგარჯუნამ სისტემურად უკუაგდეს სულის და შემოქმედის არსებობის იდეები, კონცეფციები.

დღეს მსურს განვიხილო ერთი მართლმადიდებელი აპოლოგეტის ნარკვევი ბუდიზმთან დაკავშირებით, რომელსაც გუშინ გადავაწყდი ერთ მართლმადიდებლურ ფორუმზე. ნარკვევი მიმართული იყო ბუდიზმის წინააღმდეგ და წარმოადგენს საკმაოდ დილეტანტურ და ტენდენციურ კრიტიკას. შევეცდები ვუპასუხო ამ აპოლოგეტს ბუდისტური არგუმენტებით და დავიცვა ბუდას სწავლება, მიუხედავად იმისა, რომ არ (აღარ) ვარ ბუდისტი და მივსდევ ინდუიზმს (შაკტიზმის ტრადიციას). შიგადაშიგ შევეცდები ჩავაკვეხო შაკტისტური ფილოსოფიის ელემენტებიც. იმასაც თუ გავითვალისწინებთ, რომ ვაჯრაიანას ბუდიზმში არის შაკტიზმის ელემენტები, არ უნდა გამიჭირდეს. მაშ ასე, დავიწყოთ. არგუმენტი ბუდიზმის წინააღმდეგ: ბუდიზმის ძირითადი პოსტულატები შემდეგია: იგი არ აღიარებს არც შემოქმედს და არც ქმნილებას. მისთვის ერთადერთი ჭეშმარიტად არსებული არის არარა, ანუ არყოფნა, რომელსაც მარადიული, დამოუკიდებელი და თვითმყოფადი არსებობა აქვს. ყველა სხვა არსებობა, რასაც საწყისი და დასასრული აქვს, ცვლილებას ექვემდებარება და დროითა და სივრცითაა შეზღუდული, მოკლებულია ჭეშმარიტ ყოფიერებას. ყოველივე არსებული არარასაგან წამოსდგა და კვლავ მას უბრუნდება, მაშასადამე, არყოფნა ყველაფრის თავი და ბოლოა. ამდენად, თუკი იგი ჭეშმარიტი არსი და სამყაროს ერთ-ერთი საფუძველია, მაშინ სამყარო, ყოველივე იმასთან ერთად, რაც მასში არსებობს და ცოცხლობს, უკანონო და არასაჭირო არსებობის შედეგია და, ამდენად, ბოროტებაა. კომენტარი: დავიწყოთ ყველაზე მნიშვნელოვანი ფაქტით; ბუდიზმში, ისევე როგორც სხვა დჰარმულ რელიგიებში გლობალური ისტორიული პროცესი, დრო, კოსმიური ყოფიერება, არის - ციკლური. ამასთან ერთად, ბუდიზმი და ჯაინიზმი განსხვავდებიან იმითი (ინდუიზმისგან და სიქჰიზმისგან), რომ ის არ ცნობს დემიურგის ანუ შემოქმედის (იშვარას) არსებობის იდეას, ამას ეწოდება ნირიშვარა-ვადა, რომელიც შეიმუშავა ბრძენმა ნაგარჯუნამ, ბუდას ქადაგებათა საფუძველზე. ბუდას ფილოსოფიის მიხედვით არსებობს ღვთაება, რომელსაც ჰქონდა პრეტენზია, რომ ის არის შემოქმედი-აბსოლუტი, მას ჰქვია მაჰაბრაჰმა, მაგრამ როცა ბუდამ და მისმა მოწაფეებმა მას აუხსნეს, რომ ის არაა დემიურგი, მაჰაბრაჰმამ მოინანია და აღიარა, რომ არ არის დემიურგი. ეს განხილულია ისეთ სუტრაში, რომელსაც ეწოდება ბრაჰმაჯალა-სუტრა. რატომ უარყოფს ბუდა შემოქმედს? იმიტომ, რომ ყოფიერება, უფრო ზუსტად მულტისამყარო (გიგაკოსმოსი) არის უსაწყისო და უსასრულო, ციკლური და სამყაროები ფორმირდებიან არა ღმერთის ენერგიის, არამედ ცოცხალ არსებათა კოლექტიური კარმის გავლენით. სამყაროს ყოფიერებას განაპირობებს ჩვენი კარმა, აფექტები და დაბინძურებული ცნობიერება. ამიტომაც ითვლება, რომ ყოფიერება ტანჯვაა. ბუდა არ ცნობს ქმნილებას? ბუდას ფილოსოფია გვეუბნება, რომ არავინაა ქმნილება, ცოცხალი არსება (სატვა) ესაა მოკვდავი და უკვდავი სუბატომების (დჰარმების) კლასტერების (სკანდჰების) უსაწყისო და უსასრულო, უქმნელი დისკრეტული ნაკადი, კონტინიუმი, მდინარე, რომელიც რეინკარნაციის გზით, კარმული ძალის ზეგავლენით, განიცდის რეპრეზენტაციას. „არარა“ ანუ შუნიატა არ არის „ჭეშმარიტად არსებული“ და მით უმეტეს თვითმყოფადი, თქვენ რომ სუტრები წაგეკითხათ, გაიგებდით, რომ შუნიას თვითმყოფადობა და არსობრიობა არ გააჩნია. შუნიატა (შუნია) არის შეუცნობელი სიცარიელე, რომელიც იგივე არაა რაც ინდუისტური პარაბრაჰმანი ან შაკტისტური ნირგუნა-შაკტი, ეს არაა არსი, აბსოლუტი ან ღმერთი. ეს არაა მსოფლიო სული. ესაა შეუცნობელი არაარსობრივი. საწყისი და დასასრული არ აქვს არაფერს, საქმე იმაშია, რომ ბუდას ფილოსოფიის მიხედვით, ბუდას ბუნება (ტატჰაგატაგარბჰა), რომელიც ყველა არსების ცნობიერებაშია, როგორც მეტაფიზიკური პოტენციალი, არაა მოკლებული ჭეშმარიტ ყოფიერებას. თითოეული ცოცხალი არსება სამყაროში არის პოტენციური ბუდა, ბოდჰისატვა ან არჰატი. ბუდას, ბოდჰისატვას ან არჰატის ყოფიერება არაა სიკვდილი, სამსარა ნიშნავს წრებრუნვას, ესაა არაკონტროლირებადი რეინკარნაცია, ხოლო ნირვანა ესაა ვნებების ცეცხლის ჩაქრობა და რეინკარნაციის შეწყვეტა. სამსარა და ნირვანა არაა ადგილები, ესენია ცნობიერების მდგომარეობები. ნირვანა ესაა მშვიდი და უშფოთველი ცნობიერება აღსავსე უსასრულო თანაგრძნობით და მოწყალებით, ხოლო სამსარა ესაა ეგოიზმი, სიძულვილი, ზიზღი, მესაკუთრეობა და ა.შ. სამსარა ესაა ნეგატიური და ვნებებით აღსავსე ცნობიერება. ბუდა არ მიდის არყოფნაში, ის უბრალოდ აცნობიერებს საკუთარ არსებაში ტატჰაგატაგარბჰას და მშვიდდება, წყვეტს ხეტიალს სხეულიდან სხეულში, ხდება საკუთარი თავის ბატონ-პატრონი. არ მესმის რა წაიკითხეთ, მაგრამ ჩანს რომ არაფერი კარგი, მოდით განვმარტოთ, უკანონო და არასაჭირო არაფერია მთელ მულტისამყაროში, მულტისამყარო არაა ბოროტება! ბოროტებაა ეგოიზმი, როგორც ყველა უბედურების მიზეზი! პრობლემა არის დაბინძურებული ცნობიერება, დაბინძურებული ეგოიზმით და არცოდნით და არა სამყარო (!). ვიმეორებ კიდევ ერთხელ, ნირვანა, ისევე როგორც სამსარა, არ არის კონკრეტული ადგილი! ნირვანა, პარანირვანა, მაჰა-ბოდჰი-ნირვანა და სამსარა ესენია ცოცხალი არსების (სატვას) ცნობიერების სხვადასხვა მდგომარეობები! შეიგნეთ ერთხელ და სამუდამოდ და გულით გთხოვთ, შეწყვიტეთ ქრისტიანი აპოლოგეტების ნაცოდვილარის კითხვას, დილეტანტიზმის და რელიგიური შოვინიზმის გარდა მათი ტექსტებიდან ვერაფერს აიღებთ. იმისათვის რათა გაიგო ბუდიზმი, უნდა იყო ბუდისტის ტყავში მინიმუმ 1 დღე მაინც. მე ეს შევძელი, ახლა ინდუისტი ვარ, მაგრამ ბუდას სწავლებას პატივს ვცემ, რადგან შევიმეცნე და დავასკვენი, რომ ყველა რელიგიას აქვს არსებობის უფლება, ესაა უფლის დაშვება, განგება. უბრალოდ უნდა ვიცხოვროთ ჰარმონიაში და აბსურდი არ დავაბრეხვოთ, როცა არ ვიცით რაზე ვსაუბრობთ. გინდა ბუდიზმი შეიცნო? ერთი დღით გახდი ბუდისტი, იყავი მოწყალე და პატივი ეცი სხვებს. არგუმენტი ბუდიზმის წინააღმდეგ: ბუდიზმს არ გააჩნია პასუხი კითხვაზე, თუ როგორ წარმოიშვა თავდაპირველად ყოველივე. იგი იყენებს სწავლებას უსასრულოდ მრავალი სამყაროსა და მათში არსებულ არსებათა შესახებ, რომლებიც აუცილებლად ისპობიან და სხვას უთმობენ ადგილს, რომელთაც თავის მხრივ იგივე ელით. კომენტარი: ბუდას ფილოსოფიის მიხედვით სამყარო არის ციკლური! რა არის გაუგებარი? დჰარმულ რელიგიებში, განსხვავებით აბრაამული თეიზმებისგან, დრო და სივრცე არის ციკლური და შესაბამისად არ არსებობს არც არავითარი „თავდაპირველი წარმოშობა“! მაგის გარდა, ბუდიზმში არის ნირიშვარავადა (დემიურგი არ არსებობს) და ქშანიკავადა (ყველაფერი იცვლება). არავინაც არ ისპობა! ცოცხალი არსება (სატვა) არის მარადიული. ისპობა მხოლოდ სხეული. ცნობიერება უკვდავია. ვიჯნანა (ცნობიერება), არც იბადება და არც კვდება და წარმოადგენს მთვლემარე მდგომარეობაში მყოფ პოტენციურ ბუდას (!). ნირვანა არაა სიკვდილი ან „გაქცევა“, ნირვანა (ნიბანა) ესაა გამოფხიზლება სიზმრიდან და არავნობიერი ძილიდან გაცნობიერებულ სიზმარში გადასვლა ანუ როცა უკვე აცნობიერებ, რომ სიზმარში ხარ, სწორედ მაშინ ხდები - ბუდა (ბუდჰა). ბუდას მიხედვით ჩვენი სამყაროს ასაკი მრავალი მილიარდი წელია, აბრაამიზმის მიხედვით მხოლოდ 7-8 ათასი წელი. ახლა გასაგებია, აინშტაინ? საქმე გვაქვს ორ რადიკალურად განსხვავებულ მეტაფიზიკასთან, რომელთაგან თითოეული განკუთვნილია ორი სხვადასხვა ტიპაჟის და ცნობიერების მქონე ხალხისთვის. არგუმენტი ბუდიზმის წინააღმდეგ: მაშასადამე, ბუდიზმი რელიგია კი არა, ფილოსოფიური აგნოსტიციზმი უფროა, რადგან რელიგია, კლასიკური გაგებით, კავშირს გულისხმობს, კავშირს ადამიანსა და ღმერთს შორის. ბუდიზმში კი არ არსებობს აბსოლუტური პიროვნების ცნება, არსებობა ბოროტებაა, ცხოვრება ტანჯვათა ჯაჭვია, ხოლო ბუდიზმის მიზანი ამ ტანჯვისგან გათავისუფლებაა. რადგან ტანჯვა თვით ყოფიერების ცნებას ერწყმის, ამიტომ მისგან გათავისუფლება თვით ყოფიერების მოსპობით უნდა მოხდეს. ტანჯვისგან გათავისუფლებისათვის თვითმკვლელობა უაზრობაა, რადგან ბუდიზმი, ისევე როგორც ინდუიზმი, რეინკარნაციას აღიარებს, რასაც კვლავ ახალი ტანჯვა მოჰყვება (3). ამიტომ ბუდა მიიჩნევს, რომ უნდა მოისპოს თვით სიცოცხლის სურვილი, რაც შემდგომი რეინკარნაციის შეწყვეტასა და სანსარისგან თავის დაღწევის საწინდარია. ასე გადადის ადამიანი ნირვანაში, რომელიც ღმერთთან ურთიერთობა კი არ არის, არამედ სიცოცხლიდან გაქცევა და სულიერი ვაკუუმის მდგომარეობაა. ნირვანა სიტყვასიტყვით ჩაქრობას ნიშნავს. იგი ბუდიზმში უდიდესი სიკეთე და ადამიანის საბოლოო მიზანია. იგი ტანჯვის, უბედურების და საერთოდ ყოფიერების ყოველგვარი გამოვლინების მოსპობაა. უკვდავება ბუდიზმს ესმის, როგორც აბსოლუტურ უმოქმედობასა და სრულ განურჩევლობაში გადასვლა. კომენტარი: ბუდიზმი არის მეტაფიზიკური ათეიზმი (აღიარებს პარანორმალური არსებების და სხვა სამყაროების არსებობას, მაგრამ არ იღებს შემოქმედის იდეას და თვლის, რომ სამსარული ღმერთების თაყვანისცემა უაზრობაა). ამ მხრივ ბუდას სწავლება ძლიერ წააგავს ეპიკურეიზმს. სიტყვა რელიგია ნიშნავს რწმენას, ნიშნავს ასევე დაკავშირებას, მაგრამ ბუდიზმის შემთხვევაში ადამიანი უკავშირდება ხუთ დჰიანა-ბუდას, რომლებიც სახლობენ ბუდჰა-ქშეტრაზე (ბუდების და ბოდჰისატვების სუფთა ველებზე). ბუდიზმში არსებობენ გასხივოსნებული კეთილი ღმერთები: იიდამები, დაკინი და დჰარმა-პალები, რომლებიც ემსახურებიან ბუდებს და ბოდჰისატვებს და ეხმარებიან ადამიანებს სულიერ გამოფხიზლებაში (ზოგიერთი თვითონაა ბოდჰისატვა, მაგალითად; ბოდჰისატვა-ქალღმერთი კანონი/კვან-ინი და ბოდჰისატვა-ქალღმერთი ბენტენი/ბენძაიტენი). ბუდისტურ პანთეონში არიან მეცნიერების, ხელოვნების და ბავშვების მფარველი ღმერთებიც. მაგალითად იაპონიაში ითვლება, რომ ქალღმერთი ამატერასუ, არის მზიური ბუდა ვაიროჩანას (მაჰავაიროჩანას) ავატარა, ინკარნაცია. ბუდიზმის მიხედვით ადამიანი, ისევე როგორც ნებისმიერი სხვა არსება, არის დჰამების დისკრეტული ნაკადი, ესაა ცოცხალი არსება. რეინკარნაციას განიცდის ყველა და არა მხოლოდ ადამიანი. „ტანჯვათა ჯაჭვია“ მხოლოდ სამსარული ცნობიერება, ნირვანული ცნობიერება არა. ტანჯვაა მხოლოდ უმეცრებაში და ეგოიზმში ცხოვრება, გამოფხიზლება ცუდი სიზმრიდან და ცნობიერების გასუფთავება აფექტებისგან - არა. ისპობა არა ყოფიერება, არამედ სამსარული მენტალიტეტი (ეგო, უმეცრება და სიძულვილი). სამსარა არის სიცოცხლე ტანჯვაში, ნირვანა - სიცოცხლე ბედნიერებაში, ნეტარებაში და ცოდნაში. განსხვავება მხოლოდ ესაა. ვიმეორებ კიდევ ერთხელ, ბუდიზმში არ არის დემიურგი, სამაგიეროდ არის ბრაჰმანისტული პოლითეიზმის ძლიერი ელემენტები. ბუდა აღიარებდა ღმერთების არსებობას, რმლებსაც ეწოდებათ - დევა და მათ შორის არის მკაცრი იერარქიულობა. ნირვანა არის არა განურჩევლობა და უმოქმედობა, არამედ რეინკარნაციის პროცესის შეწყვეტა. ბუდას ფილოსოფიის მიხედვით არის 6 „ლოკა“ ანუ სავანე, ესენია; დევა-ლოკა (ღმერთების სავანე), ასურა-ლოკა (დემონების სავანე), ნარაკა-ლოკა (ჯოჯოხეთის სულების სავანე), პრეტა-ლოკა (დამშეული აჩრდილების სავანე), მანუშია-ლოკა (ადამიანთა სავანე) და ტირიაგ-იონი-ლოკა (ცხოველთა სავანე). ამ ექვს სავანეში მყოფი არსებები განიცდიან რეინკარნაციას კარმული კანონის ზეგავლენით, ცხადია დევები ანუ ღმერთები ყველაზე დიდხანს ცოცხლობენ, მაგრამ მათ ზეციურ ნეტარებასაც აქვს დასასრული. ღმერთები ცდებიან, ბუდა - არა. არგუმენტი ბუდიზმის წინააღმდეგ: როგორც უკვე ვთქვით, ბუდისტისათვის ბოროტების სათავე თვით სიცოცხლე, ადამიანის არსებობა და მისი სურვილებია, სადაც სიცოცხლეა, იქ აუცილებლად ბოროტებაცაა, როგორც მისი ძირეული და არსებითი ნიშანი. შესაბამისად ბუდიზმის თანახმად სიცოცხლის გაქრობა სიკეთეა, მაგრამ, მეორე მხრივ, ბუდიზმი არ იძლევა პასუხს კითხვაზე, თუ რატომაა სიცოცხლის სურვილი ბოროტება. იგი მხოლოდ ფაქტების ემპირიულ მხარეს აფიქსირებს. კომენტარი: ბუდისტისათვის ბოროტებაა - ეგო (აჰამკარა)! ბუდა არასოდეს ამბობდა, რომ სიცოცხლეა ბოროტება, ცხოვრებას აქვს ორი ფაზა, ორი განზომილება: სამსარა (აფექტებით) და ნირვანა (აფექტების გარეშე). ბოროტებაა არა სიცოცხლის სურვილი, არამედ სხვისი ტკივილის ფასად, სხვის ხარჯზე, პარაზიტული და ეგოცენტრული ცხოვრების სურვილი. არგუმენტი ბუდიზმის წინააღმდეგ: ბოროტებაზე ამგვარი შეხედულება ბუდიზმს სოციალურ სფეროშიც გადააქვს. ოჯახური, ეროვნული და სხვა ურთირთობები, ბუდისტური მსოფლმხედველობის მიხედვით, ბოროტებაა, რომელთაგანაც ასევე აუცილებელია გათავისუფლება. კომენტარი: სრული აბსურდი! ვიმეორებ კიდევ ერთხელ იმათთვის, ვინც ვერ გაიგო და ვერ შეიგნო! ბოროტებაა ეგო და არა ოჯახი ან ზოგადად ურთიერთობები! ბოროტებაა ეგოიზმი და სამსარული ანუ ეგოცენტრული ცნობიერება! არგუმენტი ბუდიზმის წინააღმდეგ: თუ ქრისტიანი ასკეტისათვის უმთავრესი ამოცანა საკუთარ ვნებებთან ბრძოლაა და ამ ვნებათაგან გათავისუფლების შემდეგ იგი სიცოცხლისკენ ისწრაფვის, რათა ღირს იქნეს აბსოლუტთან თანაზიარებისა და მის სასუფეველში დამკვიდრებისა, ბუდისტი საწინააღმდეგო მიმართულებით მიდის, მისთვის მთავარი სიცოცხლის სურვილია და, ამის კვალობაზე, თავად სიცოცხლის გაქრობაა, ანუ როგორც მართებულად შენიშნავს ნ.ლოსკი: „სხეულებრივი სიკვდილით შეშინებული გაუტამა ხსნას აბსოლუტურ სიკვდილში, ყოფიერების სრულ მოსპობაში ეძიებს“, ხოლო გ.კ.ჩესტერტონი ამბობს: „ქრისტეს ეცოდება ადამიანები იმიტომ, რომ ისინი კვდებიან, ხოლო ბუდას ეცოდება იმიტომ, რომ ისინი ცოცხლობენ“. თუ მაცხოვარი ამბობს: „ნეტარ იყვნენ გლახაკნი სულითა, რამეთუ მათი არს სასუფეველი ცათა“ (მათე 5, 3), ბუდა ამ სიტყვების ამგვარ პერიფრაზს „ახდენს“: „ნეტარ იყვნენ გლახაკნი სულითა, რამეთუ მათ ელოდებათ არყოფნა“. კომენტარი: ჯერ ერთი; ნირვანა არ არის არყოფნა. მეორეც; ბუდიზმში არის ბუდების ველების კონცეფცია, რომლის თანახმადაც მორწმუნე ბუდისტი სიკვდილის შემდეგ მიდის იქ სადაც სახლობენ გასხივოსნებული არსებები (ბუდები, ბოდჰისატვები და არჰატები, პლიუს კეთილი და ბრძენი ღმერთები). თუ ბუდისტურ პრაქტიკას სწორად ახორციელებ, წახვალ ბუდების ველებზე ან უბრალოდ თავად გახდები ბუდა. წაიკითხეთ ლოტოსის სუტრა და მაჰავაიროჩანა სუტრა. არგუმენტი ბუდიზმის წინააღმდეგ: ქრისტიანსაც და ბუდისტსაც გრძნობადი ბუნებისაგან გათავისუფლება სწადიათ, მაგრამ თუ ბუდისტი ბიბლიური სამსონივით მტრების მოსპობით საკუთარ თავსაც სპობს, ქრისტიანი, რომელიც სძლევს მტერს, ნეტარი ცხოვრების ღირსი ხდება. კომენტარი: სრული ბოდვა, აბსურდი. ბუდისტი სპობს მხოლოდ ე გ ო ი ზ მ ს! არგუმენტი ბუდიზმის წინააღმდეგ: ბუდისტი, რომელიც არ ცნობს პიროვნულ ღმერთს, ვერ ახერხებს დადებითი შინაარსი შესძინოს საკუთარ ზნეობრივ თავისუფლებას. ამიტომ მისთვის თავისუფლება უმიზნო სიცოცხლის უარყოფაში მდგომარეობს. ამის გამო კი იქ, სადაც პოზიტიური მიზანი არ არსებობს, აუცილებლად ხდება ყოველგვარი მიზანშეწონილი მოქმედების პარალიზება. პასიური სათნოებანი (მოთმინება, დათმობა) ბუდიზმში ყოველთვის ჭარბობს აქტიურს. ბუდიზმში ვხედავთ თანაგრძნობისმიერ სიყვარულს, მაგრამ იქ არ მოიპოვება მოქმედი, განმათავისუფლებელი და შემოქმედებითი სიყვარული. უფრო მეტიც, თვით ეს პასიური სიყვარულიც კი, რომელიც მხოლოდ თანაგრძნობას გამოხატავს და სიხარულს არ ანიჭებს, უკანა პლანზე იწევს და ადგილს უთმობს თვითჭვრეტისა და თვითმოსპობის სურვილიდან გამომდინარე კვიეტიზმს. ასე რომ, ბუდიზმი თავისი არსით ნიჰილიზმია, და ამის გამო იყო, რომ მან ამგვარი ფორმით დიდხანს ვერ იარსება. ამიტომაც მას ყოველთვის შეცვლილი და შერბილებული სახით წარმოადგენდნენ ხოლმე: კერძოდ, ნირვანას რაღაც სამოთხის მსგავსი თვისებები მიანიჭეს, დააწესეს კულტი, წეს-ჩვეულებები, შემოიღეს თეორია უმაღლეს არსებათა მიერ ადამიანის შეწევნის შესახებ. ყოველივე ამან კი ბუდას თავდაპირველი, წმინდა ფილოსოფიურ-ეთიკური სწავლება რელიგიად აქცია. კომენტარი: ვიმეორებ, ბუდიზმი არის ბრაჰმანისტული პოლითეიზმის და მეტაფიზიკური ათეიზმის სინთეზი. ბუდიზმი არ ცნობს მხოლოდ მონოთეიზმს. პოლითეიზმი ბუდას რელიგიაში, იცოცხლე იმდენია. ბუდიზმი არის მერეოლოგიური ნიჰილიზმი და არა მორალური ნიჰილიზმი, ნუ გერევათ. ბუდისტებს არაფერიც არ მოუგონიათ, ყველაფერი რაც არის ბუდიზმში, მოცემულია ბუდების და ბოდჰისატვების მიერ, რომელთა რაოდენობა გიგაკოსმოსში - უსასრულოა. ბუდიზმი რელიგიაცაა და ფილოსოფიაც. ბუდიზმი დედამიწაზე ყველაზე რთული რელიგიყრ-ფილოსოფიური სწავლებაა და სწორედ ეს აბნევს პროფანებს და ქმნის სერიოზულ პრობლემებს მისი დოქტრინების შესწავლისას. ამის გარდა, ბუდიზმში არ არსებობს არც ერესი და არც დოგმა. არგუმენტი ბუდიზმის წინააღმდეგ: ასეთია მოკლედ ბუდიზმის შინაარსი. იგი ტანჯვის, უბედურების და ამდენად ბოროტების დაძლევისა და მისგან თავის დაღწევის თავისთავად კეთილშობილ მიზანს ისახავს, მაგრამ არ აღიარებს რა შემოქმედს, პიროვნულ ღმერთს, და ცხადია არ იცნობს ჭეშმარიტ მხსნელს - იესო ქრისტეს, ამ დიადი მიზნის მიღწევას გაუტამას გონების მიერ შექმნილი რეცეპტით - ნირვანათი აპირებს. ეს კი, როგორც უკვე ზემოთ აღვნიშნეთ, ამ მოძღვრებას არყოფნის, სიკვდილისა და ვოიდიზმის (4) მქადაგებლად აქცევს. კომენტარი: ბუდიზმი არც არის ვალდებული აღიაროს დემიურგის იდეა. სწორედ ამიტომაცაა ბუდიზმი მ ე ტ ა ფ ი ზ ი კ უ რ ი ათეიზმი! ბუდიზმში ასევე არის ტანტრული იდეებიც, რომელთა მიხედვითაც ქალური საწყისი ფლობს განსაკუთრებულ ძალას და მთელი ყოფიერება აგებულია მამრობითი საწყისის და დედრობითი საწყისის დუალიზმზე (იგულისხმება ადიბუდა სამანტაბჰადრა და ადიბუდა სამანტაბჰადრი). ბუდა ფლობს 4 სხეულს (ოთხ სამყაროულ სხეულს): მაჰასუკჰაკაი - დიდი ბედნიერების სხეული, რომელიც წარმოადგენს შუნიას გარკვეულ გამოვლინებას, დჰარმაკაი - ჭეშმარიტების სხეული, კაუზალური ვოიდური სხეული, სამბჰოგაკაი - თვითტკბობის სხეული, რომლის დახმარებითაც ბუდა ეცხადება ღმერთებს და სხვა ბოდჰისატვებს და ნირმანაკაი - ბუდას ხორცუელი მიწიერი სხეული. ბუდა ქადაგებს არა „სიკვდილს“, არამედ სამსარული აფექტების დაძლევას ტატჰაგატაგარბჰის გამონთავისუფლებით პრაქტიკის დახმარებით. ომ მანი პადმე ჰუმ

შორეულ წარსულში მსოფლიოს მართავდნენ ტიტანები. მსოფლიოს მართავდა ორი ტიტანი: ტიტანი ურანოსი - ცის ღმერთი და ტიტანიდა გეა - მიწის ქალღმერთი. ურანოსი და გეა იყვნენ ცოლ-ქმარი და და-ძმა. ისინი იყვნენ ტყუპები. მათ შეუყვარდათ ერთმანეთი და ჰქონდათ სექსი. ურანოსს და გეას გაუჩნდათ შვილები, მათ შორის - კრონოსი - დროის ღმერთი. მაგრამ ურანოსი გაბოროტდა და დაიწყო გეას ჩაგვრა, ურანოსი გეას საშვილოსნოში აბრუნებდა გაჩენილ შვილებს, რითიც საშინლად აწამებდა გეას, რადგანაც არსებობდა წინასწარმეტყველება, რომლის თანახმადაც ურანოსს დაამარცხებდა და ძალაუფლებას წაართმევდა მისი ერთ-ერთი შვილი. მაგრამ ერთხელაც გეამ მოიფიქრა განთავისუფლების გეგმა, მიწის სიღრმეში ჩუმად გააჩინა და დამალა შვილი - კრონოსი. გეამ კრონოსს მისცა ჯადოსნური ნამგალი და გააგზავნა ურანოსთან, როცა გეა და ურანოსი სექსით იყვნენ დაკავებულნი, გეას დარიგებით კრონოსმა ნამგლით წააჭრა ფალოსი ურანოსს და გადააქცია საჭურისად. კრონოსი გახდა ტიტანების მეფე. ურანოსის ფალოსიდან მსოფლიო ოკეანეში ჩაიღვარა სისხლი და სპერმა და შედეგად, ზღვის ქაფისგან იშვა ულამაზესი ვნებიანი ქალწული, სექსის და სექსუალური მაგიის ქალღმერთი - აფროდიტე. აფროდიტე დედამიწაზე მისტიკურ კუნძულზე გაიზარდა, მას იცავდნენ მისი ერთგული ტიტანიდები. საბოლოოდ აფროდიტე მოხვდა ოლიმპოზე და დაიწყო სხვადასხვა ღმერთებთან ჟიმაობა; არესთან, ჰერმესთან და ა.შ. ზევსმა აფროდიტე დააქორწინა ჰეფესტოზე, მაგრამ აფროდიტე იყო პოლიამური და ზევსი იძულებული გახდა დაეცხრო გაბრაზებული ჰეფესტოს რისხვა და გაეგდო აფროდიტე და მისი საყვარელი - არესი. სანამ ოლიმპოდან წავიდოდა, აფროდიტე დაწვა ჰერმესთან და მათი ვნების შედეგად იშვა ორსქესიანი ქალღმერთ-კაცღმერთი - ჰერმაფროდიტე ე.ი. ჰერმესის და აფროდიტეს შვილი. ჰერმაფროდიტე არის ერთდროულად გოგონაც და ბიჭიც, მას ორივე სასქესო ორგანო აქვს, ჰგავს ქალსაც და კაცსაც. ჰერმაფროდიტე არის ძველი ბერძნული ღვთაება, რომელიც საკუთარ თავში აერთიანებს ჰერმესის სიბრძნეს და აფროდიტეს ვნებას. მისი მსგავსი ღვთაებებია ინდუისტური არდჰანარიშვარა-შივა და კუბჯიკა-დევი. ომ შანტი ომ კურუკულე ჰრი სვაჰა ასურები (დემონები) მოქმედებენ ასე: დანგრეული ეკონომიკა + სასტიკი ცენზურა = მასების ზომბირება (დამონება). რუსეთშიც, საქართველოშიც და სხვა ქვეყნებშიც არის ერთი და იგივე სცენარი: ფინანსური მაქინაციებით დემონები ანგრევენ ეკონომიკას, ხოლო რათა ხალხი ვერ მიხვდეს, რომ ჭაობში არიან და ეს კოლაფსი და კრახი დემონების ბრალია და რათა ხალხმა არ გადააგდოს ტირანია, დემონები გამოდიან ტრიბუნებზე და ყვირიან მორალზე, ცრუ განგაშით აშინებენ ხალხს, ქმნიან მეამბოხეთაგან "ხალხის მტრების" ხატს, მიმართავენ მასების აგრესიას განტევების ვაცის წინააღმდეგ და "მორალის" და "რელიგიის" სახელით ნერგავენ ტოტალიტარულ დესტრუქციულ სუპერ-ცენზურას. ე.ი. ზღუდავენ რიგითი მოქალაქეების თავისუფლებას და აქცევენ მათ დამშეულ მონებად. იცოდეთ ეს. ომ შანტი სიტყვა "ქრისტე" არის ძველი ბერძნული სიტყვა და ნიშნავს კეთილ ადამიანს ან კეთილ ღვთაებას და იყო მზის ღმერთი აპოლონის ერთ-ერთი სახელი. ეს ეპითეტი ჰქონდა აპოლონის და ქალწული კრეუსას ძესაც - ღმერთ იანუსს. ქრისტეებს უწოდებდნენ ქალაქ ხრიზაში დაოსტატებულ იეროფანტებსაც, რომლებმაც გაიარეს მისტერიები და გახდნენ აპოლონის მსგავსნი, ეზიარენ რა მის მზიურ სინათლეს. ხოლო "ჯვარი" ეს იყო მზის კეთილი უფალი აპოლონის ასტროლოგიური სიმბოლო, როგორც ზოდიაქოს ცენტრი. ცხადია ბრმადმადიდებელმა გაუნათლებელმა კლოუნებმა ეს არ იციან. ქრისტე ესაა - აპოლონი. აპოლონის კიდევ ერთი ეპითეტი იყო "ფებოს", რაც ნიშნავს მანათობელს. 2000 წლის წინ ცხოვრობდა ერთი მოგვი, რომელმაც მთელ მაშინდელ ევრაზიაში და აფრიკაში იმოგზაურა, იყო ინდოელი ბრაჰმანების მოწაფე, იყო ღმერთის შვილი და ერქვა ა პ ო ლ ო ნ ი უ ს ტიანელი. აპოლონიუსი იყო ნეო-პითაგორული ფილოსოფიური მოძღვრების ფუძემდებელი. ცხოვრობდა 2-93 წლებში. მისი ბიოგრაფოსი იყო ფლავიუს ფილოსტრატე, რომელმაც განაცხადა, რომ იესო ქრისტე ეს იყო - აპოლონიუს ტიანელი. მილიტარიზმი და ნაციონალიზმი ესაა ასურა-დჰარმა. მილიტარული აზროვნება წინააღმდეგობაში მოდის ვედებთან. თანამედროვე "ჯარისკაცები" არიან დეგრადირებული ქშატრიები, რომლებიც ასურასების და რაკშასების დაკრულზე ცეკვავენ და ხალხს თვალებში ნაცარს აყრიან. სალდაფონი არაა "გმირი", სალდაფონი ესაა სიკვდილის მანქანა ე.ი. მკვლელი. სალდაფონები ყველანი ასურა-პოლიტიკოსების მარიონეტები არიან. ამას ვერ ხვდებიან მხოლოდ გოიმები და უვიცი კლოუნები. იყო ერთი ასეთი ცოფიანი "პატრიოტი" დედაკაცი, რომელმაც ფილოსოფიის ლექციაზე მიწასთან გამასწორა მილიტარიზმის და ნაციონალიზმის კრიტიკის გამო. რას ვიზამთ, მსოფლიო სავსეა ცოფიანი დეგრადანტებით და უვიცი გოიმებით. სიმართლის დანახვის უნარი უმეტესობას არ აქვს. გაუნათლებელია მასა. ასურებმა დაყვეს ერთიანი კაცობრიობა "ნაციებად" და აბრძოლებენ ერთმანეთს. სანამ იქნება ნაციონალიზმი და მილიტარიზმი, მშვიდობა არ იქნება, სამაგიეროდ იქნება ომი და სისხლი. ომს შობს მილიტარიზმი, მილიტარიზმს შობს - ნაციონალიზმი. ეს იმიტომ, რომ ნაციებს სძულთ ერთმანეთი და ახასიათებთ ეროვნული ეგოიზმი და ამპარტავნება, ეს მუდამ ასე იყო და სწორედ ამ ეგოისტური ანტიპათიის საფუძველზე ვითარდება მილიტარიზმი, მისგან კი - კონფლიქტი. უფალი შივა ამბობს: "როცა დჰარმის (რელიგიური მორალის) სახელით გაჩაღებული ტირანია ხდება უსამართლობისა და უთანასწორობის მიზეზი, მოვდივარ მე, რათა დავანგრიო იგი და გავანთავისუფლო მსოფლიო" წყარო: შივა მაჰა-პურანა არსებობენ ზომბი-მონები და არსებობენ გონიერი თავისუფალი ადამიანები, რომლებიც არ ემონებიან პურიტანულ ასურა-დჰარმას. პურიტანიზმი ესაა ასურა-დჰარმა. ქალის და მამაკაცის სასქესო ორგანოები საკრალურია. ასურები ცდილობენ საკრალური სასქესო ორგანოები გამოაცხადონ "სიბილწედ" და "სიბინძურედ". ლინგამი (ფალოსი) ესაა სამყაროს მამის - შივას სიმბოლო, ხოლო იონი (ვაგინა) ესაა - სამყაროს დედის - შაკტის გამოვლინება. ტერმინით "პორნო" ასურები და რაკშასები ცდილობენ დააკნინონ კუნდალინი-შაკტი (სექსუალური ენერგია) და ხალხს თვალებში ნაცარი შეაყარონ. ვისაც ყურები ასხია დაე ისმინოს. არის არიელთა იდეოლოგია და არის მონების იდეოლოგია. თანამედროვე ადამიანთა უმეტესობა არიან - შუდრები. ჩვენ ყველანი პრაქტიკულად ვართ ბიორობოტები, ასურები გვიწესებენ აკრძავებს და ახორციელებენ რეპრესიებს... რატომ? მიზეზი ორია: 1) ასურები სადისტები არიან. მათ სიამოვნებთ ადამიანთა წვალება, ისინი ასე ერთობიან. 2) ასურებს აქვთ გეგმა, მათ სურთ ვედური ცოდნის (მეხუთე ვედას) ლიკვიდაცია და ამით ინდრას ზეციურ ლეგიონებზე შურისძიება. გახსოვდეთ ეს. სექსის, სექსუალობის (ლიბიდოს/კუნდალინის) და შიშველი სხეულის (კონკრეტულად კი გენიტალიების) დემონიზაცია და დაკნინება დჰარმის ე.ი. "მორალის" სახელით და საიდუმლო საკრალური ვედური ცოდნის და სიბრძნის მასებისგან დამალვა ესაა რეალური სატანიზმი და მასონური დემონიზმი (ასურა-დჰარმა). ასურა-დჰარმა ესაა დემონური ცრუ "მორალი". ადამიანთა 99%-ს დღეს აქვს კოგნიტურ-სემანტიკურ-გნოსეოლოგიური ინვერსია ტვინში. რას ნიშნავს ეს? მეხუთე ვედა გვეუბნება ასე: ასეთ გოიმ ადამიანებს უკუღმა აქვთ გადაბრუნებული ცნობიერება; ისინი ფიქრობენ რომ სექსუალური ჰედონიზმი, ლიბერტენიზმი და ტანტრიზმი არის დემონური ცდუნება და სატანიზმი, დამღუპველი ცოდვა, ხოლო რელიგიური ფაშიზმი, ტაბუ, ცენზურა, რეპრესიები და პურიტანიზმი - "ღვთაებრივი ჭეშმარიტება". მათ დეგრადირებული ცნობიერება აქვთ და მათ გონებაში არ არის მისტიკური ჰედონიზმის და ვედიზმის ადგილი. სატანიზმი არაა ჰედონიზმი და პანთეიზმი, რეალური სატანიზმი ესაა პურიტანიზმი და მონოთეიზმი. "სეიტან" ნიშნავს ღმერთის მტერს და მოწინააღმდეგეს, მაგრამ რომელ ღმერთზეა საუბარი? ჭეშმარიტი ღმერთი ესაა ვედური ატმან-ბრაჰმანი + იშვარა. თუ ეს ასეა, მაშინ რეალური სატანიზმი ესაა ყველა ის "რელიგია", რომელიც აგინებს ჰედონურ სექსუალობას და აკნინებს წმინდა და საკრალურ სასქესო ორგანოებს. თვითონ ასურა-მასონები ჩუმად და მალულად ყირაზე გადადიან და კარგადაც ტკბებიან "გარყვნილი" სექსით, მაგრამ შემდეგ ტრიბუნაზე გამოდიან ხალხში და ქადაგებენ ულტრა-პურიტანულ "მორალს" და ჯოჯოხეთურ ცენზურას. ასეთია მათი პოლიტიკა. მათ ცბიერებას და ფარისევლობას საზღვარი არ აქვს. აღსანიშნავია ისიც, რომ ასურების დემონური მასონობის ქვაკუთხედია - აბრაამული რელიგიები. არ არსებობს მასონი, რომელიც არაა იუდაისტი, ქრისტიანი ან ისლამისტი. მასონებში ტანტრიზმი და ვედიზმი არ არსებობს. ისინი არც მაჰაიანას ცნობენ. მასონური და ბილდერბერგული "მორალი" და პროპაგანდა თავიდან ბოლომდე დაფუძნებულია აბრაამულ რელიგიურ დოგმატიკაზე. ხალხის ზომბირება ხდება ასე: "თეთრი - შავია და შავი - თეთრია" ასე უმრუდებენ ისინი მასებს ცნობიერებას, რათა ადამიანებმა შეიძულონ ლიბერტენიზმი, ჰედონიზმი და ტანტრიზმი და მიიღონ მონური იდეოლოგია (პურიტანიზმი). ასეთია რეალობა: ელიტისთვის სხვა მორალია და ბრბოსთვის კი - სულ სხვა. ესაა ორმაგი სტანდარტები. დეპუტატი, რომელიც ტრიბუნაზე ყვირის ეთიკაზე და გარყვნილებაზე, თვითონ ნომერ პირველი ცოდვილია. იცოდეთ ეს. თვით ფროიდიც კი აღიარებდა, რომ ეთიკაზე და ზნეობაზე ყველაზე ხმამაღლა ის ყვირის, ვისაც თავად არავითარი ეთიკა და ზნეობა არ გააჩნია და უბრალოდ სწყურია ძალაუფლება და მონები. ესაა ასურა-დჰარმა - დემონური კანონი. ჰიმნოფობია, სექსოფობია და ეროფობია ესაა ტამო-გუნა და სატანიზმი. პურიტანული ფობია წინააღმდეგობაში მოდის ტანტრიზმთან. ეს არაა სწორი კულტურა. სწორი კულტურა ესაა - ტანტრა. ომ შანტი ომ კურუკულე ჰრი სვაჰა ომ კალიკე სვაჰა აპოლონური ტიპის სექსუალური კულტურა, დამახასიათებელია ანტიკური საზოგადოებისთვის და თანამედროვე პერიოდში — იაპონიისთვის და წყნარი ოკეანის ზოგიერთი კუნძულების მაცხოვრებლებისთვის. ამ ტიპის კულტურაში, სექსუალობა განიხილება როგორც ჩვეულებრივი ადამიანური ფიზიოლოგიური მოთხოვნილება (ისეთივე როგორებიცაა: საკვები, ძილი და ა. შ.), არ არის სექსუალურ ურთიერთობებთან დაკავშირებული აკრძალვების და ტაბუების განვითარებული სისტემა. ზოგიერთი კომპონენტი ამ კულტურისა როგორც ნატურიზმის მოძრაობებში, ისევე, როგორც ზოგიერთ რელიგიურ სექტებში, მაგალითად ადამიტებში (Adamites). წყარო: რუსული ვიკიპედია რეპრესიული კულტურები, ესაა სისტემები, რომლებიც ცდილობენ სრულიად ჩაახშონ სექსუალობა, რაც ვლინდება როგორც ქორწინებამდე და ქორწინების გარეთ კავშირების სასტიკი აკრძალვა, სექსუალური განათლების სისტემის არარსებობა, სექსუალური ურთიერთობების შეზღუდვა და იმის თქმა, რომ ლეგალურია მხოლოდ სექსი ქორწინებაში მხოლოდ გამრავლების მიზნით. ეს კულტურები თრგუნავენ სექსუალობასთან დაკავშირებულ პიროვნების ასპექტებს და მათ შორის რომანტიკულ სიყვარულსაც. პურიტანული კულტურა არის უკიდურესი გამოხატულება ქრისტიანული რელიგიის ნორმების და დადგენილებებისა, ესაა უარის თქმა მიწიერი სიამოვნებებისგან, მათ შორის სექსუალურისგან. პურიტანული კულტურისთვის დამახასიათებელია აგრესიული აკრძალვები და ანტისექსუალური ცენზურა, სექსუალობასთან თუნდაც არაპირდაპირ დაკავშირებულ, ლიტერატურისა და ხელოვნების თემებს და მედიცინის სფეროშიც კი. სექსუალურ ურთიერთობებთან არასწორი მცდარი შეხედულებების გავრცელება (მაგალითად, რომ მასტურბაცია იწვევს იმპოტენციას, სიბრმავე, და თმების ამოსვლას ხელისგულებზე), სასტიკი (მათ შორის სადისტური) მეთოდები, მოზარდებში ბუნებრივი სექსუალური განცდების ლიკვიდაციისა და ჩახშობისა, კრიმინალიზაცია გარკვეული სახის სექსუალური პრაქტიკებისა. პურიტანული კულტურა გაჩნდა XVII საუკუნეში ინგლისში; მისი განვითარება დაკავშირებულია დედოფალი ვიქტორიას ზეობასთან XIX-ე საუკუნეში ("ვიქტორიანულ ეპოქაში"), მოგვიანებით კი გავრცელდა ევროპაში და ამერიკის შეერთებულ შტატებში. პოზიცია პურიტანული კულტურისა დასავლურ ცივილიზაციაში, იყო ძალიან დასუსტებული სექსუალური რევოლუციების გამო XX-ე საუკუნეში, მაგრამ ზოგიერთ ქვეყანაში მისი გავლენა კვლავ მაღალი რჩება. დემოკრიტე იყო ერთ-ერთი პირველი ანტი-თეისტი მატერიალისტი. ის იყო ასურა. ის იყო მლეჩხა. მლეჩხები ესენი არიან ბარბაროსები, რომლებიც არ მისდევენ ვედურ დჰარმას და კულტურას ე.ი. არ არიან "არია". ასურა-დჰარმა ნიშნავს - დემონურ რელიგიას, ხოლო ჩალა-დჰარმა - სეზონურ რელიგიურობას, დეგრადირებულს. ძველ ელინებს ჰქონდათ ვედური სიბრძნის ფრაგმენტი, მაგრამ მხოლოდ ფრაგმენტი, ეს კი არ იყო საკმარისი. ბჰავიშია-მაჰაპურამა მოგვითხრობს, რომ ბერძნები არიან მეფე ბჰარატას შთამომავალის, მაჰარაჯა იავანას შთამომავლები. მაჰარაჯა იავანა და მისი მიმდევრები თავიდან იყვნენ ვედური დჰარმის მიმდევარი ქშატრიები, მაგრამ შემდეგ განუდგნენ ვედებს და გახდნენ ბარბაროსები. პრაქტიკულად დედამიწის ხალხები, ყველანი არიან მეფე ბჰარატას და მისი ცოლების შთამომავლები. ბჰარატა იყო დედამიწის მეფე 10 000 წლის წინ. ასე გვეუბნებიან ვედები და პურანები. "პურანატ" ნიშნავს უძველესს. დემოკრიტემ უარჰყო ყველაფერი და გამოაცხადა, რომ სამყაროში არსებობს მხოლოდ ორი რამ: 1) ატომი და 2) სიცარიელე (ვაკუუმი). ის უარჰყოფდა ღმერთების და მსოფლიო სულის არსებობას. უარჰყოფდა ეიდოსების არსებობას. დემოკრიტეს მოძღვრება ესაა 100% ასურა-დჰარმა. მან სათავე დაუდო ათეისტურ მატერიალიზმს. ომ შანტი ომ კურუკულე ჰრი სვაჰა ელინი ფილოსოფოსი ეპიკურე იყო პირველი დეისტი მსოფლიოში. ის იყო დეიზმის ფუძემდებელი. მან შექმნა პოლიდეიზმი. ის თავხედურად საჯაროდ ქადაგებდა, რომ ღმერთები კი არსებობენ, მაგრამ არ ერევიან ადამიანთა ცხოვრებაში და ჩვენს სამყაროში არასოდეს არ შემოდიან. ის უარჰყოფდა მითებს და ლეგენდებს დაკავშირებულს ღმერთებთან. მისი მტკიცებით ღმერთები ("დეის") ცხოვრობენ სამყაროთაშორის ღვთაებრივ სივრცეებში - "მეტაკოსმიებში" და "ინტერმუნდიებში". ეს "ფილოსოფოსი" იყო ერთ-ერთი პირველი ერეტიკოსი. ეპიკურეს მოძღვრება ესაა ასურა-დჰარმა, საუკეთესო შემთხვევაში ჩალა-დჰარმა ან უპა-დჰარმა. "დეიზმი" არსებობს ორი სახის: 1) დეგრადირებული მონოთეიზმი და 2) დეგრადირებული პანთეიზმი - პანდეიზმი. მონოდეიზმი ამტკიცებს, რომ ღმერთი ესაა ტრანსცენდენტური შემოქმედი პიროვნება, რომელიც სამყაროს მიღმა დგას და არ ერევა სამყაროს შინაგან საქმეებში და მოვლენებში და არ ამყარებს კონტაქტს ადამიანთან. პანდეიზმი ამტკიცებს, რომ ღმერთი ესაა უპიროვნო მსოფლიო სული, რომელიც სამყაროშია განფენილი, მაგრამ არავითარი კავშირი არ აქვს ადამიანთან და არ გააჩნია პიროვნული ემანაციები. პანდეისტური ღმერთი ცალკეა და ადამიანი ცალკე. დეიზმი ესაა ასურა-დჰარმა. დეიზმი ეწინააღმდეგება ვედებს. ის უარჰყოფს ვედების ავტორიტეტს და არ აღიარებს ავატარების და პიროვნული ემანაციების არსებობას. დეიზმი ამახინჯებს მონოთეიზმსაც და პანთეიზმსაც. პანდეიზმი შექმნა ასურა მაქს ვაინშტეინმა 1910 წელს. მონოდეიზმის ავტორები კი იყვნენ ასურები ჟან ბოდენი და ჰერბერტ ჩერბერი. ვიტყვი კიდევ ერთხელ: ნებისმიერი იდეოლოგია, რომელიც ეწინააღმდეგება ვედურ ადვაიტა დჰარმას, ესაა - ასურა-დჰარმა! დეიზმიც, დარვინიზმიც და სხვა მსგავსი იდეოლოგიებიც ესენია კალი-იუგაში შექმნილი დემონური დესტრუქციული ნეო-რელიგიები. დეიზმის რეალური ავტორია გველი კალი. ომ შანტი ომ კალიკე სვაჰა დეიზმი სერიოზული პრობლემაა. მომდინარეობს სიტყვიდან "დეუს" იგივე "ზეუს", რაც ლათინურად და ძველ ელინურად ნიშნავს მამრობითი სქესის პიროვნულ ღმერთს (ღმერთკაცს). "დეუს" ესაა მამრობითი სქესის სიტყვა მხოლობითში. არის სიტყვა "დეა" რაც ნიშნავს - დედა-ღმერთს ანუ ქალ-ღმერთს, მხოლობითში და პიროვნულ ფორმაში. არის ასევე სიტყვა "დეის", რაც ლათინურად ნიშნავს - ღმერთებს (ე.ი. ღმერთს მრავლობითში). ასეთი ტერმინები ჰქონდათ რომაელ პოლითეისტებს. დეიზმი ესაა ფსევდო-რელიგიური ფილოსოფიური იდეოლოგია შექმნილი ჟან ბოდენის და ჰერბერტ ჩერბერის მიერ მეთექვსმეტე და მეჩვიდმეტე საუკუნეებში. დეიზმის მიმდევრები იყვნენ ვოლტერი და ჟან ჟაკ რუსო. დეიზმი საფუძველშივე ანგრევს რელიგიას და მისტიკურ ფილოსოფიას. დეისტები ამტკიცებენ, რომ სურთ რელიგიის და მეცნიერების შერიგება და იბრძვიან პიროვნული თავისუფლებისთვის, ებრძვიან რელიგიურ ფუნდამენტალიზმს, მაგრამ ეს სრული აბსურდია. ცხადია გამოუცდელი სულისთვის დეიზმი უებარი საშუალებაა და უნივერსალური წამალია ფანატიზმისგან, ჩანს ისე რომ თითქოსდა დოგმატური ფანატიზმის უარჰყოფით დეიზმი გვანთავისუფლებს, მაგრამ ეს ასე არაა. დეიზმი ესაა ასურა-დჰარმა, ისევე როგორც დარვინისტულ-აინშტაინისეული "მეცნიერული" ათეიზმი და მატერიალიზმი. ვედებში ნათქვამია, რომ თითოეული ეპოქა ანუ იუგა იყოფა სამ სანკჰიად ანუ ასტროლოგიურ პერიოდად და ამ ასტროლოგიურ პერიოდებში ასურები (დემონები) ე.ი. დაიტიები, დანავები, ნაგები და ურაგები მოდიან დედამიწაზე რათა ხელში ჩაიგდონ ჩვენი მსოფლიო, გაამრუდონ, გააყალბონ და დააკნინონ-დაამცირონ ვედები ე.ი. ვედური ცოდნა და შეცდომაში შეიყვანონ ადამიანები. დარვინიზმიც, აინშტაინიზმიც და დეიზმიც არის ასურების ე.ი. დემონების მიერ შექმნილი იდეოლოგიები, რომლებსაც აქვთ მხოლოდ ერთი მიზანი - ადამიანთა შეცდომაში შეყვანა და ვედებისგან განდგომა. დეიზმი უარჰყოფს მისტიკურ ზებუნებრივ მოვლენებს, სულიერ დოგმატებს და დოქტრინებს და რაც ყველაზე საშინელია: დეიზმი უარჰყოფს ადამიანსა და ღმერთს შორის კავშირს. დეიზმი უარჰყოფს ადამიანისა და ღმერთის კონტაქტს, ის უკუაგდებს აზრს, რომ ღვთაებრივი ატმანი სუფევს ადამიანში და სამყაროში. დეიზმი უარჰყოფს ვედების ავტორიტეტს. დეიზმთან ორგანულ წინააღმდეგობაში მოდის ადვაიტა-ტანტრა. დეისტები არიან ასურები და მათ არ აქვთ უნარი შეიმეცნონ და აღიქვან ადვაიტა და მაიავადა. დეიზმი ესაა დეგრადირებული მონოთეიზმი. იცოდეთ ეს და ფრთხილად იყავით. ომ შანტი ომ კალიკე სვაჰა ადამიანი, რომელიც საკუთარ თავს აწებებს მატერიალისტურ იარლიყს, დგება უმდაბლესი ასურას ან შუდრას დონეზე, ექცევა ცრუ ეგოს გავლენის ქვეშ და კარგავს კავშირს მაკრო-კოსმიურ ენერგიასთან, ვეღარ იღებს ენერგიას უზენაესი ღვთაებისგან (შაკტისგან). "თანამედროვე" მსოფლიო ესაა ასურების მოწყობილი შუდრიარქატი. შუდრა არაა არია ე.ი. კეთილ-სულიერი. დაბალი ვარნების ადამიანებს არ გააჩნიათ ბრაჰმანის ცნობიერება, ატმანის შეცნობის უნარი. ნაციონალიზმი და რასიზმი არის იმის ნიშანი, რომ კონკრეტული ადამიანი დაბალი ვარნიდან არის. ესაა ნიშანი იმისა, რომ კონკრეტული ადამიანი არის პაშუ, ასურა ან მაჰა-პაშუ. ასე გვეუბნება ვედური რელიგია, რომელიც თვითონ ინდოელებმაც კი უკვე საგრძნობლად დაამახინჯეს. სანატანა დჰარმას დეგრადაცია-დამახინჯება მიდის მთელ მსოფლიოში უკვე 5000 წელი. რასიზმი, ნაციზმი, სექსიზმი და ა.შ. მოდის ასურებისგან (დემონებისგან). ესაა მათი დუალისტური ერესი. იცოდეთ: ნებისმიერი ადამიანი, რომელიც ქადაგებს რასიზმს, საუბრობს ნაციებზე და "მორალზე", ესაა - ა ს უ რ ა (დემონი). ნებისმიერი იდეოლოგია და "მორალი", რომელიც წინააღმდეგობაში მოდის ვედურ რელიგიასთან, კონკრეტულად კი შაკტიზმთან და უპირისპირდება კაულა-დჰარმას, არის ასურა-დჰარმა (დემონური მორალი/რელიგია) და გამოგონილია ასურების მიერ, ადამიანთა დაჰყოფის და დამონების მიზნით. ადამიანი ასურებისთვის არის მხოლოდ ინსტრუმენტი, რომლის დახმარებითაც ვედების მტრები იმედოვნებენ შური იძიონ ღვთაებრივ ადიტიებზე და ხელში ჩაიგდონ დივია-სვარგა (ზეცა). დვაიტა (დუალიზმი) და ეგოიზმი არის ასურების ბუნება, რის გამოც ისინი კინწისკვრით და პანჩურით ისროლეს ღვთიურმა ადიტიებმა დივია-სვარგადან და ჩააგდეს ქვესკნელში. ადამიანთა დაჰყოფა რასებად და ნაციებად უყვართ ასურებს. რატომ? ეს იმისთვის რათა კარგად მართონ ბრიყვი და ბრმა მასები. ომ შანტი ომ კალიკე სვაჰა ასურები (დემონები) ნაციებად ჰყოფენ ერთიან ენერგიას (კაცობრიობას) და თესავენ განხეთქილებას. ესაა კალი-იუგა. კალი-იუგა ესაა ომი და განხეთქილება. კალი-იუგა ესაა ადვაიტას ცნობიერების დაკარგვა. გესმით? "პატრიოტიზმი" აბსურდია და მოდის ასურებისგან (დემონებისგან) და მისი მიზანია ადვაიტას ცნობიერების მოსპობა. ერთიანი სულის (ატმანის) დაყოფა "ერებად" და "ინდივიდებად" არის დემონური ერესი. ყველანი ერთნი ვართ. შეიგნეთ ეს. ომ კალიკე სვაჰა ნაციონალიზმი წარმოიშვა კალი-იუგაში, გველი კალის ზეგავლენით... ისევე როგორც მონოთეიზმი და პოლითეიზმი. ესაა ასურების პრინციპი: "დაჰყავი შაკტი და იბატონე კაცობრიობაზე". ყველანი ვართ ერთიანი შაკტი, დახლეჩილი ასურების მიერ. ამიტომაც გვყოფენ ერებად და თესავენ განხეთქილებას, ნაციონალურს და რელიგიურს. ასევე ებრძვიან ადვაიტას და ტანტრას, რეალურ ტანტრას და აყალბებენ დჰარმას. ომ შანტი ვედური რელიგია, კერძოდ კი შაკტიზმი გვეუბნება: "უმანკოება", "სათნოება" და "ცელო-მუდრიე" (ЦЕЛО-МУДРИЕ) ესაა არა ის რაც ჰგონიათ პურიტანებს და სექსოფობებს. სათნოებას არაფერი აქვს საერთო სექსთან და ქალიშვილობასთან. "ცელაია" + "მუდროსტ" რუსულად ესაა თარგმანში "სრული მთლიანი სიბრძნე". რა არის ეს მთელი სიბრძნე და სათნოება? მთლიანი სიბრძნის და სათნოების მქონე ქალი შაკტიზმის ტექსტების (ტანტრების) მიხედვით არის არა ის, ვინც იცავდა პურიტანულ კანონებს და "ინახავდა ქალწულობას", არამედ ის ვინც ახორციელებდა ტანტრა-იოგას და სიდჰა-იოგას და ფლობდა ძლიერ აურას + სიდჰებს ე.ი. მაგიურ ძალებს! მთლიანი სათნოების და სიბრძნის მფლობელი ქალი ესაა ადამიანი, რომელმაც ტანტრა-იოგას დახმარებით შეიცნო შივა მაჰადევა და დურგა დევი და არა პურიტანი მონა-ქალი(!). რაც შეეხება იუდაისტურ, ნეოიუდაისტურ და ბრაჰმანისტულ "მორალს", მაგას არაფერი აქვს საერთო მარადიულ ჭეშმარიტებასთან და წარმოადგენს დემონურ დივერსიას ე.ი. ესაა ასურა-დჰარმა (!). და საერთოდ, უმანკო და სათნო ე.ი. იოგინური ცოდნის და ძალის მქონე უნდა იყოს არა მხოლოდ ქალი, არამედ კაციც! და ამის გაგება ხდება ასე: ქალი ან კაცი, რომელიც არის უმანკო არიელი, ფიზიკურად არ ჰყარს! არც სიცოცხლეში და არც სიკვდილის შემდეგ! მისი სხეული არ იხრწნება! ასეთ ადამიანს უნდა ეკიდოს კისერზე ცოცხალი ყვავილების გირლიანდა და ეს გირლიანდა არ უნდა დაჭკნეს. ესაა ტესტი. აი ესაა რეალური სათნოება. ესაა ნიშანი იმისა, რომ ადამიანი განღმრთობილი არიელია და გააჩნია განსხვავებული ბიოლოგია. ომ შანტი ომ კალიკე სვაჰა ომ კურუკულე ჰრი სვაჰა ვედური რელიგია გვეუბნება, რომ შორეულ წარსულში დედამიწაზე იბადებოდნენ ღმერთკაცები. მაშინ გაჩნდა ტრადიცია: ქალიშვილები ღმერთკაცებს ჩუქნიდნენ თავიანთ ქალწულობას, მაგრამ არა ისე, უბრალოდ, არამედ სანაცვლოდ თხოვდნენ დალოცვას, ღვთაებრივ წყალობას ან ძალას და ღმერთკაცებიც ასეთ ქალწულებს უსრულებდნენ სანუკვარ სურვილებს და ყველა ბედნიერი იყო. როცა ღმერთკაცებმა შეწყვიტეს დედამიწაზე დაბადება, არიელებისგან ანუ კეთილშობილთაგან დარჩნენ მხოლოდ ბრაჰმანები და ქშატრიები. არია ანუ კეთილშობილი შეიძლება იყოს მხოლოდ ღმერთკაცი, ქალღმერთი, ჭეშმარიტი ბრაჰმანი და ჭეშმარიტი ქშატრია. ბრაჰმანმაც და ქშატრიამაც უნდა დაამტკიცოს, რომ პროფესიონალია, რომ კეთილშობილია და იცავს ვედებს და ეთაყვანება დედა-ღმერთს - დურგას. თუ დაამტკიცებს, ე.ი. არიელია. როცა დედამიწაზე არიებისგან დარჩნენ მხოლოდ ბრაჰმანები და ქშატრიები. მაგრამ ჭეშმარიტი ბრაჰმანი არია, არასოდეს არ იყო ვირგოფილი და არ აკნინებდა ქალის სექსუალურ თავისუფლებას, რაც დასტურდება მაჰაბჰარატას პირველი წიგნის 113-ე თავში, ბრძენი მეფე პანდუს სიტყვებით. იყო დრო, როცა ქალები იყვნენ თავისუფალნი პურიტანული რეპრესიული მორალისგან და ერთობოდნენ თავისუფლად, როგორც სურდათ. შაკტიზმი ასე გვეუბნება. როცა ღმერთები წავიდნენ და დარჩნენ მხოლოდ არია-ბრაჰმანები და არია-ქშატრიები, ქალწულები მათ ჩუქნიდნენ ქალიშვილობას და ისინიც ასაჩუქრებდნენ ასეთ ქალწულებს. ასეთია ვედური წესი. შაკტიზმი პირდაპირ გვეუბნება, რომ ქალწულობის ჩუქებას აზრი აქვს მხოლოდ არია-ბრაჰმანისთვის ან არია-ქშატრიასთვის, ვაიშიასთვის, შუდრასთვის ან საერთოდაც ვარნა-შანკარასთვის ქალიშვილობის ჩუქებას არავითარი აზრი არ აქვს. ბრაჰმანმაც და ქშატრიამაც უნდა საამტკიცოს, რომ შარლატანი არაა და მხოლოდ ამის შემდეგ შეუძლია მოთხოვოს ქალს ქალწულობა, ვაიშიებზე, შუდრებზე და ა.შ. საერთოდ საუბარიც კი ზედმეტია. და საერთოდ როგორც უკვე ითქვა; ჭეშმარიტი არიელი მამაკაცი არასოდეს არ დაჩაგრავს, არ დააკნინებს და არ დაიმონებს ქალს სექსუალურ დონეზე. არიელი მამაკაცი არაა აგრესიული ფაშისტი და არაა მორალისტი. და საერთოდაც, შაკტიზმის მიხედვით, ქალწულობას არაფერი აქვს საერთო მორალთან. ჭეშმარიტი მორალი ესაა არია-დჰარმა, ხოლო არია-დჰარმა ესაა ქალის პატივისცემა და დაცვა და არა დაკნინება არაფრის გამო. შაკტიზმში არ არსებობს ვირგოფილია და ქალწულობის კულტი. შაკტიზმში არაა სექსიზმი, დაფუძნებული "ქალიშვილობის" იდეაზე. შაკტიზმი პატივს მიაგებს და ეთაყვანება ქალის ლიბიდოს. ვირგოფილია და ქალის ლიბიდოს დაკნინება ახასიათებთ ასურებს (დემონებს) და მლეჩხებს (ბარბაროსებს). ომ შანტი ომ კურუკულე ჰრი სვაჰა ომ კალიკე სვაჰა კრიმ კალიკე კრიმ საბჭოთა კავშირი დაიშალა... თითქოს... მაგრამ საბჭოთა ცენზურა არსად არ გამქრალა. და როცა ეკითხები ცენზორებს: "რატომ აკეთებთ ასე?"... გპასუხობენ: "აბა მორალი ხომ უნდა დავიცვათ?". პოსტ-საბჭოთა ქვეყნების ცენზორი დიქტატორები მუდამ "მორალზე" გიწყებენ საუბარს როცა სურთ გაამართლონ თავიანთი დემონური ტირანია. არიან ასურები (დემონები) და უყვართ ცენზურა. ძალიან უყვართ. უყვართ მასებში პანიკის და შიშების დათესვა. ასეთია ასურების ბუნება. ასურებს ახასიათებთ მორალისტობა, სწორედ მათგან მოდის ცენზურა. განსაკუთრებით კი მათ უყვართ ცენზურა ტანტრიზმის წინააღმდეგ. ბრძენი ხალხი გამიგებს რას ვამბობ. ვისაც ყურები ასხია დაე ისმინოს! ომ შანტი ომ კურუკულე ჰრი სვაჰა თავდაპირველად ვიტყვი: მეზიზღება აბრაამული რელიგიები. მეორეც: ვარ ვედური ტანტრიზმის მიმდევარი. მესამეც: რუსეთის და საქართველოს ბრმადმადიდებლური ეკლესიები ებრძვიან ვედებს და იოგას. მეოთხეც: ვედური რელიგია გვეუბნება, რომ "ადამიანები", რომლებიც ვედებს ებრძვიან, არიან ასურები (დემონები). დასკვნა: რუსი და ქართველი ბრმადმადიდებლები არიან ასურები (დემონები). ამის გარდა: ტანტრიზმი გულისხმობს სექსუალურ ლიბერალიზმს და მისტიკურ ჰედონიზმს. რუსეთში და საქართველოში ბრმადმადიდებლები აკნინებენ მისტიკურ ჰედონიზმს და სექსუალური თავისუფლების იდეას. რუსეთშიც და საქართველოშიც არის ც ე ნ ზ უ რ ა და რეპრესიები. ასევე არის მკაცრი ტოტალიტარიზმი (ტოტალური კონტროლი). ესაა კარგი? ესაა დემონიზმი, დემონური ტირანია და დიქტატურა. ცენზურა ესაა დ ი ქ ტ ა ტ ი. ესაა ტანტრიზმის წინააღმდეგ წასვლა. ძირს ცენზურა! ომ შანტი ომ კურუკულე ჰრი სვაჰა ე.წ. "ველური ტომები", რომელთა წარმომადგენლებიც დადიან შიშვლები, სულაც არ არიან "ველურები" და "ბარბაროსები", უბრალოდ მათ ძლიერ შესუსტებული აქვთ სხეულის კონცეფცია, ბუნებასთან ჰარმონიაში იმყოფებიან და საერთოდაც გაცილებით უფრო ახლოს არიან კოსმიურ ღმერთთან (ბრაჰმანთან), ვიდრე ევროპელი და ამერიკელი, გაცხარებული მორალისტი მორწმუნე პურიტანები, რომლებიც დასცინიან აფრიკელ და ლათინო-ამერიკელ "ტიტლიკანა ველურებს". ისინი არ არიან ველურები, ისინი არიან დიგამბარები ე.ი. "ზეცით შემოსილნი". ევროპული და ამერიკული "ცივილიზაცია" და "კულტურა" არაფრით არ არის ე.წ. ველურების კულტურაზე უკეთესი და სულაც არ დგას "შიშველ ბარბაროსთა" კულტურაზე მაღლა. უბრალოდ ნეო-იუდაიზმით და დარვინიზმით მოწამლულ ვესტერნისტებს (დასავლეთის ხალხებს) საკუთარი თავი ჰგონიათ "უმაღლესი რასა", მხოლოდ იმიტომ, რომ გააჩნიათ ტექნოლოგიები და ფაშისტური "ზნეობა", რომელთაც ასე გაგიჟებით ეტრფიან. ეს უკვე აუტოეროტიზმში გადადის. იმ ე.წ. "ველურებს" აქვთ ის, რაც "ცივილიზებულ" ევროპელ და ამერიკელ დედაკაცუნებსა და

[*]ძველი სემიტების (ქანაანურ, ფინიკიურ, აქადურ და შუმერულ) მითოლოგიაში არსებობდნენ ბნელი ღვთაებები, სექსის და მაგიის ალისფერი ღვთაებები, რომლებსაც უყვარდათ ადამიანის სისხლი, ორგაზმი და ერქვათ - "ლილუ" იგივე "ლილიმ". აქედან მოდის დემონესა ლილიტის სახელიც. "ლილ" ნიშნავს ჰაერს, ხოლო "ლაილ" იგივე "ლეილ" ნიშნავს - ღამეს ან ღამის დეიმონს. ბევრს დღემდე ეგონა, რომ მხოლოდ ქალი "ლილუ" არსებობდნენ, მაგრამ ბოლო ხანებში გაირკვა, რომ ძველ სემიტურ თქმულებებში არსებობდნენ მამაკაცი "ლილუებიც". "ლილუ" შეიძლება იყოს მამრობითიც. ეს "ლილუ" ძლიერ ჰგვანან ინდუისტურ ბნელ ღმერთებს, რომლებიც კალის ლეგიონში (ბჰუტა-განა) შედიან და ეწოდებათ - "დაკა" (მამრობითის სქესის) და "დაკინი" (მდედრობითი). დაკა და დაკინი არიან ვნებიანი სულები და სვამენ ცხოველთა და ადამიანთა სისხლს. მათ ოდნავ ჰგვანან სუკუბები და ინკუბები, მაგრამ ეს მაინც არაა ერთი და იგივე. "ლილუ" იგივე "დაკა" და "დაკინი" პრაქტიკულად არიან ვამპირები ანუ "მათუშაილები". ასეთია ფაქტები. არის დევა-განა - ღმერთების ლეგიონი და არის ბჰუტა-განა - ბნელი დაიმონების და ელემენტალების ლეგიონი. "განა" სანსკრიტულად ნიშნავს ლეგიონს ან ჯგუფს. ერთი რამ ცხადია; ვამპირები (დაკინი) და სუკუბები ნათესავები არიან. ბევრ შიზოტერიკს ეს არ ესმის. [*]ტანტრა პირდაპირ გვეუბნება, რომ ფიზიკური სამყარო არის ილუზია. ჩვენ არასწორად ვუყურებთ სამყაროს. სამყარო ესაა შაკტი (ენერგია). ის რაც ჩვენ გვგონია ფიზიკური ობიექტების ერთობლიობა, სინამდვილეში ესაა ენერგიების ინტეგრალი. ტანტრა გვეუბნება რომ არ არსებობენ მშობლები და შვილები. მას ბევრი ვერ ხვდება მიჯაჭვულობის გამო. ილუზიაზე არიან მიჯაჭვულნი. ადამიანის ვიჯნანა (ცნობიერება) განიცდის რეინკარნაციას (სანსარა) და გადადის ერთი სხეულიდან მეორეში, უსაწყისოდ და უსასრულოდ. ასე, რომ "ტრადიციული ოჯახის" მატერიალისტური კონცეფცია სრული აბსურდია. რა აზრი აქვს კარმულ მიჯაჭვულობას, თუ მოკვდები და შემდეგ ცხოვრებაში საკუთარი შვილის შვილი ან ცოლი გახდები? ან საერთოდაც შეიძლება ძაღლად ან მცენარედ მოევლინო ქვეყნიერებას. რაღა აზრია უმეცრებაში? გამიგია ასეთი რეპლიკა: "ჩემ ქალიშვილს არ გაეკარო!", რას ნიშნავს "ჩემს"? უმეცარი ფიქრობს მხოლოდ ასე. ჩვენი შვილები არ არიან შვილები და მშობლები არ არიან მშობლები. ეს ყველაფერი მხოლოდ კარმაა და სხვა არაფერი. ჩვენ ყველანი შივას და შაკტის შვილები ვართ. ყველა არსება შივას და შაკტის ემანაცია და მანიფესტაციაა. კარმული მშობლები არაფერი არაა. რეალური მამა ესაა შივა, ხოლო დედა - შაკტი. ასე რომ აწიეთ თავი მაღლა, დადექით ორ ფეხზე და დაინახეთ ზეციური მამა და ზეციური დედა. შეიგნეთ რომ მატერია ილუზორულია, ხოლო სული რეალური. შეიგნეთ, თქვენ არ ხართ ადამიანები! თქვენ ენერგიები ხართ! შივას ენერგიები!... სანსარას დოგმა საფუძველშივე ამსხვრევს "ტრადიციული ოჯახის" მატერიალისტურ იდეას. ეს ასეცაა საჭირო. და საერთოდ, ყველა და ყველაფერი არის შუნია-ატმანი - სიცარიელე სულიერი, უპიროვნო. უნდა გაიგოთ, რომ პიროვნული ეგო მირაჟია. ჩვენი ჭეშმარიტი სული უ პ ი რ ო ვ ნ ო ა!... [*]ატიშა - ინდოელი ტანტრიკი ბუდისტი იოგინი. ცხოვრობდა ახ.წ. 982-1054 წლებში. დაიბადა ბენგალიაში. ტიბეტში დაარსა ფილოსოფიური სკოლა "კადამ". ატიშა ასწავლიდა, რომ არსებობენ სამი ტიპის ადამიანები: 1) უმაღლესი ადამიანები - რომლებიც მიილტვიან გასხივოსნებისკენ, რათა დაეხმარონ სხვა ცოცხალ არსებებს, 2) საშუალო ადამიანები - რომლებიც მიილტვიან ეგოისტური ნირვანასკენ ანუ სურთ გასხივოსნება მხოლოდ საკუთარი თავისთვის და სხვებზე არ ფიქრობენ... და 3) უმდაბლესი ადამიანები - რომლებიც ჰგვანან ცხოველებს, არიან მატერიის მონები და მიჯაჭვულნი არიან სანსარაზე. ეძებენ ბედნიერებას სანსარაში და უარყოფენ დჰარმას. ატიშას ამ მოძღვრებას ეწოდება - "ლამრიმ". [*]აბრაამული რელიგიების მიმდევრებს და სხვა დუალისტებს საფუძველშივე არასწორად ესმით კოსმოგონიური პროცესების რაობა. ჯერ ერთი აბრაამული თეიზმი დაფუძნებულია პროტო-სემიტურ პოლითეიზმზე, კერძოდ კი სემიტური ღვთაება შალიმუს იგივე იამმუს კულტზე. შალიმუ იგივე იამმუ ესაა ძველი სემიტების უზენაესი დემიურგის, ქაოსიდან შობილი - ელ-იონის უმცროსი ძე. "შემოქმედების" აბრაამული და მაზდეანური დოგმატები აბსოლუტურად მცდარია, რადგანაც დაფუძნებულია დვაიტაზე (დუალიზმზე). ადვაიტას რელიგიურ ფილოსოფიაში ყველაფერი სხვაგვარადაა. ნეოპლატონიზმი, ქაშმირული შივაიზმი და გნოსტიციზმი ეფუძნებიან ადვაიტას და მათში "შემოქმედება" ანუ "კრეაცია" ჩანაცვლებულია "ემანაციის" და "რადიაციის" დოქტრინებით. ადვაიტაში ასევე არის პარინამა-ვადა (გარდასახვის დოქტრინა) და მაია-ვადა (ილუზიის დოქტრინა). დუალისტური მონოთეიზმის პრობლემა ისაა, რომ მასში მატერიალური ბუნება განიხილება როგორც რეალურად არსებული, ისევე როგორც პერსონალური "ღმერთი" (იშვარა). ნეოპლატონიზმი ამბობს ამას: თავდაპირველი ერთიანი სულიდან ემანაციურად (გამოდინებით) და რადიაციურად (გამოსხივებით) იშვა მსოფლიო გონი (ნუსი), მსოფლიო გონიდან იშვა ოდნავ უფრო არასუფთა და დამძიმებული - მსოფლიო საფშვინველი (ანიმა მუნდი), მსოფლიო საფშვინველიდან იშვა მატერიალური კოსმოსი. გნოსტიციზმი ამბობს ასე: თავდაპირველმა სულმა წარმოშვა ეონები, სულიერმა ეონებმა შეადგინეს სულიერი სისავსის სამყარო (პლერომა) სადაც არის ნათელი (ლუმენ). ნათლიდან იშვა კერასმოსი - ნათლისა და ბნელის ნარევი, სადაც გამეფდა ეონი ახამოტი, პლერომას 33-ე ეონის პისტის-სოფიას ასული (ემანაცია). ახამოტმა შვა ქაოსი და სკოტოსი და ანტი-ეონი იალდაბაოთი, მან კი 6 ბოროტი ეონი. მათ შვეს ფიზიკური კოსმოსი და ბნელეთი (კენომა და კალიგო ექსტერნა). ესაა უკვე მესამე სამყარო. ქაშმირულ შივაიზმში არის ასე: პარამაშივამ (უზენაესმა ცნობიერებამ) და პარამაშაკტიმ (უმაღლესმა ენერგიამ) ემანაციურად და რადიაციურად შვეს შივა-ტატვა და შაკტი-ტატვა, შემდეგ იშვა სადაშივა-ტატვა, სადაშივადან იშვარა-ტატვა, იშვარადან შუდჰა-ვიდია-ტატვა (სუფთა ცოდნა სულიერი). ესენია სულიერი რეალობა (შუდჰა-ტატვები). შუდჰა-ვიდიამ შვა მაია-ტატვა (შუდჰა-აშუდჰა-ტატვებიდან პირველი), მაიადან იშვა კაალა, კაალადან იშვა ნიიატი-ტატვა, ნიიატიდან იშვა კალაა-ტატვა, კალაამ შვა ვიდია-ტატვა, ვიდიამ შვა რაგა-ტატვა, რაგამ შვა პურუშა-ტატვა (პიროვნული მსოფლიო საფშვინველი). ესენია დაბალი კაუზალური სამყარო და ასტრალური რეალობა (შუდჰა-აშუდჰა-ტატვები). პურუშამ შვა პრაკრიტი-ტატვა (ქაოსის პირველმატერია), პრაკრიტიმ შვა ბუდჰი (ინტელექტი), ბუდჰიმ - ახამკარა (პიროვნული ეგო), ახამკარამ გამოასხივა მანასი (გონება), მანასმა გამოასხივა ჯანენდრიები (შემეცნების ორგანოები), შემდეგ გაცნდნენ კარმენდრიები (მოქმედების ორგანოები), შემდეგ გაჩნდა 5 ტანმატრა ანუ პირველსტიქიები, რომლებმაც წარმოშვეს ხუთი ფიზიკური ელემენტი: 1) აკაშა - სივრცე, 2) ჰაერი 3) ცეცხლი 4) წყალი და ბოლოს იშვა 5) მიწა (პრიტჰვი). ყველა და ყველაფერი წარმოიშვა ემანაციურად (გამოდინებით) და რადიაციურად (გამოსხივებით) და არა ისე როგორც მონოთეისტებს ჰგონიათ. დემიურგის აბრაამული და ზოროასტრიული იდეა აბსურდია. [*]ინდუისტურ ადვაიტა ვედანტასა და ბუდისტურ სკოლებს შორის დავა საუკუნეებია გრძელდება, მაგრამ მოდით ჯერ გავიაზროთ: ინდუიზმიც, ჯაინიზმიც და ბუდიზმიც ამტკიცებენ, რომ მათი რელიგია უსაწყისოა და მუდამ არსებობდა, დაახლოებით იგივეს ამტკიცებენ აბრაამული რელიგიებიც და ჩინური რელიგიებიც. თუმცა აბრაამიზმს და ჯაინიზმს, ასევე ჩინურ ტრადიციას მე არ შევეხები, რადგან უინტერესოა. ყურადღება გავამახვილოთ ინდუიზმზე და ბუდიზმზე: ისტორიული გაგებით ვედური ტრადიცია უფრო ძველია, ვიდრე ბუდიზმი. ამასთან, ბუდისტებმა დაიწყეს ინდუისტური ლეგენდების დამახინჯება. ინდუიზმში არის სამი ფუნდამენტური დოქტრინა: 1. ტრიმურტი [ბრაჰმა-ვიშნუ-შივა] - რომელიც განასახიერებს ყოფიერების სამ მოდუსს: 1. ემანაციას, 2. არსებობას და 3. სიკვდილს, ასევე 2. ტრიდევი - ტრიმურტის ქალური ვერსია და 3. ატმან-ბრაჰმანი - მარადიული უპიროვნო ზესული, უპიროვნო ღმერთი, აბსოლუტური ცნობიერება-ენერგია, უმაღლესი მე. ბუდისტებმა დაამახინჯეს ინდუისტური დოგმატები. თჰერავადას ანუ ჰინაიანას ბუდიზმში ეს სამი დოქტრინა საერთოდ უარყოფილია. მაჰაიანას ორ სკოლაში: 1. შუნიავადაში და 2. ვიჯნანავადაში, ნაწილობრივ აღიარებულია ატმან-ბრაჰმანი, მაგრამ დამახინჯებულად. მაჰაიანელებს ჯიუტად არ სურთ იმის აღიარება, რომ მათი შუნია [ტონგპანი] და ალაია-ვიჯნანა [კიუნ ჯი] არის იგივე რაც ატმან-ბრაჰმანი. ვაჯრაიანას ბუდიზმი ესაა შივაიტური და შაკტისტური ტანტრიზმის დამახინჯებული ფორმა. ვაჯრაიანა უფრო ახლოსაა ადვაიტა ვედანტასთან და კლასიკურ ტანტრასთან, მაგრამ ტრიმურტის და ტრიდევის მაინც არ აღიარებს. აქ უკვე არის სვამბჰავიკა-კაი - ადი-ბუდას თვითმყოფი ანუ თვითარსი სხეული და დჰარმა-დჰატუ - აბსოლუტური სუბსტანცია, ბუდას ჭეშმარიტი ბუნება, ესაა უნივერსუმის ჭეშმარიტი არსი და უსასრულო დჰარმების ინტეგრალი. ძოგჩენში აბსოლუტს ეწოდება - რიგპა, რაც სანსკრიტზე ითქმის როგორც - ვიდია ანუ ცოდნა. ესაა სუფთა ცოდნა, სუფთა არსი, სუფთა ბუნება და სუფთა ენერგია. მიუხედავად ამისა ბუდისტებს მაინც არ სურთ ტრიმურტის და ტრიდევის აღიარება და აღიარება იმისა, რომ ინდუისტური ატმან-ბრაჰმანი და ბუდისტური შუნია იგივე რიგპა, ერთი და იგივეა. სიცარიელე ანუ შუნია არის ინდუიზმში, მაგალითად ტეჯაბინდუ უპანიშადაში და დევიკალოტარა აგამაში. ბუდისტურ მაჰაპარინირვანა-სუტრაში ცალყბად აღიარებულია ატმან-ბრაჰმანი. ბუდისტურ ტანტრაში ყველა ბუდა, ბოდჰისატვა, არჰატი, იიდამი, დაკინი, დჰარმაპალა და დევა ითვლება ადი-ბუდას ემანაციად. არის სამი ადი-ბუდა: 1. სამანტაბჰადრა 2. ვაჯრადჰარა და 3. დჰარმატა. არის ასევე 5 დჰიანა-ბუდა, რომელთაგან ცენტრალურია - მაჰავაიროჩანა. სხვა ოთხი დჰიანა-ბუდაა: აკშობჰია, რატნასამბჰავა, ამიტაბჰა და ამოგჰასიდჰი. აღსანიშნავია, რომ მაჰაიანა გაჩნდა ახ.წ. 300-იან წლებში ანუ მეოთხე საუკუნეში, ვაჯრაიანა და ძოგჩენი კი უფრო გვიან. არადა ბუდისტები ამტკიცებენ, რომ ეს ოთხი სკოლა არსებობდა თავიდანვე. საბოლოო ჯამში შექმნილია რთული ვითარება, გაუგებრობა. ბუდიზმი ამტკიცებს რომ ყველა არსებაში არის ე.წ. "ტატჰაგატა-გარბჰა" ანუ ბუდას ბუნება, მაგრამ განა ეს იმპერსონალური ატმანი არაა? ცხადია ერთი რამ: თვით ბუდა შაკიამუნი არის დამნაშავე რთული ვითარების შექმნაში, ისევე როგორც მის შემდეგ მცხოვრები ბერები, რომლებმაც კიდევ უფრო დაამახინჯეს ბუდა შაკიამუნის ისედაც დამახინჯებული დჰარმა. ბუდამ იქადაგა ჰინაიანა, მაჰაიანა და ვაჯრაიანა, მაგრამ ისე იქადაგა, რომ ყველა დააბნია. შაკიამუნიმ დააბნია ხალხი იმიტომ, რომ ან საერთოდ არ იძლეოდა პასუხს ზოგიერთ კითხვებზე ან იძლეოდა დამაბნეველ და რთულ პასუხებს. ცხადია ერთი: შაკიამუნი მალავდა უფრო მეტს, ვიდრე ამხელდა. უნდა გავიხსენოთ ასევე ისიც, რომ ინდუისტური ტანტრას მიხედვით, თვით ვიშნუც და შივაც კი მიმართავენ ხანდახან ეშმაკობას და ხრიკებს, რათა ზოგიერთი ადამიანები ჭეშმარიტ ტანტრა-დჰარმას დააშორონ. ეს იმიტომ ხდება, რომ პაშუები არ გაეკარონ კაულა დჰარმას. სასაცილოა ისიც, რომ ბუდიზმში ტრიმურტის ღმერთები ითვლებიან ბოდჰისატვა ავალოკიტეშვარას ავატარებად, ხოლო ავალოკიტეშვარა ძლიერ წააგავს ვიშნუ-ნარაიანას. [*]ჯაინიზმის მიხედვით სამყარო უსაწყისოა და უსასრულო. ყოფიერება იყოფა ციკლებად და ნახევარციკლებად. ამჟამინდელ ნახევარციკლში უკვე იყო 24 ტირტჰანკარა ანუ გასხივოსნებული ნეტარი სული, რომელთაგან ბოლო იყო ვარდჰამანა მაჰავირა მცხოვრები ძვ.წ. მეექვსე საუკუნეში. ამ ნეტარი სულების სახელებია: 1) რიშაბჰადევა 2) აჯიტანატჰა 3) სამბჰავანატჰა 4) აბჰინანდანა 5) სუმატინატჰა 6) პადმაპრაბჰა 7) სუპარშვანატჰა 8) ჩანდრაპრაბჰუ 9) პუშპადანტა 10) შიტალანატჰა 11) შრეიამსანატჰა 12) ვასუპუჯია 13) ვილამნატჰა 14) ანანტნატჰა 15) დჰარმანატჰა 16) შანტინატჰა 17) კუნტჰუნატჰა 18) არანატჰა 19) მალინატჰა 20) მუნისუვრატა 21) ნამინატჰა 22) ნემინატჰა 23) პარშვა და 24) მაჰავირა. შვეტამბარების მიხედვით მალინატჰა იყო ქალი, ხოლო დიგამბარები ამტკიცებენ რომ მალინატჰა იყო კაცი, რადგან მათი აზრით მხოლოდ კაცს შეუძლია გახდეს ჯინა და ტირტჰანკარა. ჯაინიზმის გახლეჩა დიგამბარებად და შვეტამბარებად მოხდა ახ.წ. 80 წელს. [*]ძვ.წ. 550 წელს ზოროასტრმა შექმნა მონოთეისტური რელიგია - ზოროასტრიზმი ე.ი. მაზდეანობა. მაზდეანობა არის ინდუიზმის და ბუდიზმის საპირისპირო იდეოლოგია. მაზდეანობა აბსოლუტურად უპირისპირდება და ეწინააღმდეგება ინდურ დჰარმულ რელიგიებს და მასში არაა პარაბრაჰმანის ადვაიტური კონცეფცია. მაზდეანობაში ნირგუნა ბრაჰმანი - უპიროვნო ღვთაება ატრიბუტების გარეშე, არ არსებობს. ინდუისტური დევები გამოცხადდნენ ბოროტ სულებად, ხოლო მათი მტრები - "ასურები" ე.ი. "აჰურები", გამოცხადდნენ კეთილ სულებად, რომელთა ლიდერიცაა - ასურა-მაზდა. ძვ.წ. 550 წლამდე ირანში დომინირებდა ინდუისტური სიდჰანტა ანუ მოგვების რელიგია, რომლის ქურუმებიც ეთაყვანებოდნენ დევებს, რომელთაგან მთავარი იყო - არიმანი. ანხრა-მაი-ნი ანუ აჰრიმანი ითვლებოდა ღვთაებად, ხოლო მისი ძმა - ასურა-მაზდა, მიჩნეული იყო ბოროტ სულად, ისევე როგორც მისი მსახურები. ზარატუსტრას რეფორმის შემდეგ ყველაფერი უკუღმა გადაბრუნდა და აიკრძალა მაგია. ყველაფერი უკუღმა დადგა და აჰრიმანი გამოცხადდა ბოროტ სულად. მაზდეანმა ქურუმებმა სათავე დაუდეს იუდაიზმს, ხოლო იუდაისტებმა გადააკეთეს ქანაანური, შუმერულ-აქადური და ფინიკიური რელიგიები და შექმნეს აბრაამული მონოთეიზმი. ეს გააკეთეს ეზდრამ და ნეემიამ. სხვათაშორის, აბრაამის რეალურობა მეცნიერულად არ დასტურდება. ერთადერთი წყარო, რომელიც გვამცნობს "ბიბლიურ პატრიარქებზე" ესაა ბიბლია, ხოლო ბიბლია სანდო არაა, რადგან ის დაფუძნებულია იუდაისტურ დოგმატებზე, რომელთა შემოქმედებმა დაამახინჯეს სემიტური პოლითეიზმი და სალიმის იგივე იამმუს გარდა ყველა სხვა ელოჰიმი უარჰყვეს. ეს იყო მაზდეანური ზეგავლენა. უეჭველად ეზდრა და ნეემია კავშირში იყვნენ ზარატუსტრასთან. ხუმრობა ხომ არაა? ზოროასტრმა ასურა ანუ ბოროტი სული შერაცხა "ერთადერთ ჭეშმარიტ შემოქმედ ღმერთად" და უარჰყო მაგიზმი და ადვაიტა-სიდჰანტა! [*]"ნაგები" ანუ გველეშაპი ღმერთები არიან ზე-ინტელექტუალური არსებები. ნაგები არიან ბრძენი და განსწავლული არსებები. ნაგებთან ჰქონდათ კონტაქტი ბუდა შაკიამუნის და მაჰასიდჰ ნაგარჯუნას, რომლებსაც გველებთან ერთად გამოსახავენ. ლამიები ელინიზმში იგივეა რაც ნაგები ინდუიზმში და ბუდიზმში. ნაგები ცხოვრობენ სამყაროში, რომელსაც ეწოდება ნაგა-ლოკა. ნაგებმა იციან ფიზიკა, მაგია და ალქიმია. ისინი შესანიშნავად ფლობენ ყველა მეცნიერებას და ფილოსოფიას. ბუდისტურ სუტრებში აღწერილია ნაგების და ბუდების საუბრები. ინდუისტურ ტექსტებში საუბარია ნაგებისა და დევების ურთიერთობებზე. გველი ესაა შივას სიმბოლო. ოფიტების გნოსტიკურ ქრისტიანობაში გველი ესაა ღვთაება ახამოტი ან თავად სულიწმინდა. ბარბელიოტებში გველი იყო უზენაესი ქალღმერთი ბარბელოსის სიმბოლო. ნაგებს გააჩნიათ სიდჰები ანუ მაგიური ძალები, რასაც არაბულად ჰქვია "სიჰრომ", ხოლო გერმანულ მითოლოგიაში "სეიდ". ნაგების ინტელექტის დონე ათასჯერ აღემატება ადამიანისას. ნაგებს შეუძლიათ ადამიანებზე გავლენის მოხდენა. ასე გვეუბნება დჰარმა. [*]ასმოდეუსი (იგივე აშმა-დევა) არაა "ბოროტი სული". ასმოდეუსის დემონიზაცია მოხდა ჯერ კიდევ ძველ ირანში, როცა ძვ.წ. 550 წელს დაემხო მიდიელთა დინასტია და ზარატუსტრას მიერ მოისპო მოგვების რელიგია - სიდჰანტა, რომლის მიმდევრებიც ეთაყვანებოდნენ ინდუისტურ დევებს ანუ დეივებს. აშმა-დევა იგივე ეშმა-დეივა იყო ღვთაება მოგვების რელიგიაში, ხოლო ზოროასტრიზმში გახდა ბოროტი სული ("დემონი"). ზოროასტრიზმიდან იუდაიზმში ძვ.წ. მეექვსე საუკუნეში გადავიდა დემონიზებული აშმა-დევა. იუდეველებიც ბოროტ სულად თვლიდნენ ასმოდეუსს ანუ ეშმა-დეივას. ზოგიერთი ეზოთერიკები ვარაუდობენ რომ არსებობს ქალი ასმოდეუსი და არის კაცი ასმოდეუსი. ზოგები ვარაუდობენ რომ ასმოდეუსს შეუძლია სქესის ცვლა. ზოგიერთნი თვლიან რომ ასმოდეუსი ესაა დემონური კლანის სახელი და რომ არიან ასმოდეუსებად წოდებული პრინცესები. "დეუს" ლათინურში და "ზეუს" ბერძნულში ნიშნავს ღმერთს. ეს კავშირშია სიტყვა ზევსთან. დეუსიდან მოდის სიტყვა "დიოს", რაც ნიშნავს "ღვთაებრივ უფალს". ირანული სიტყვა "ეშმა" ქართულში გადმოვიდა, როგორც ბოროტი და უწმინდური სულის ეპითეტი. "ეშმა-კი" ქართულში ესაა ბნელი სული. რეალურად ეშმა იყო ირანული ღვთაების სახელი. ხოლო სიტყვა "დემონი" ესაა იგივე "დაიმონი", რაც ელინიზმში ნიშნავს ღვთაებას. საუბარია ზევსსა და ადამიანებს შორის მდგარ შუალედურ არსებაზე. ასე რომ არც სიტყვა "დაიმონი", არც "ეშმა" და არც "დეივა" არ ნიშნავს "ბოროტ სულს". უბრალოდ ეზდრამ, ნეემიამ და ზარატუსტრამ ძვ.წ. მეექვსე და და მეხუთე საუკუნეებში, დეივები და დაიმონები გამოაცხადეს "ცრუ ღმერთებად" და "ბოროტ ძალებად". სულ ესაა. შუასაუკუნეების "დემონოლოგიაში" აბრაამულმა მარაზმმა თავის აბსურდულ აპოთეოზს მიაღწია. დღეისათვის აბრაამულ რელიგიებში ასმოდეუსის და სხვა "დემონების" ჭეშმარიტი არსი საერთოდ დაკარგულია. სხვათაშორის, დეივებს შორის არსებობს რთული იერარქია. [*]დემონესა ლილიტი იუდეური რელიგიური ტრადიციიდან, ესაა ადამაჰის ანუ პირველი მამაკაცის პირველი ცოლი. ლეგენდის მიხედვით არის ორი ლილიტი; უფროსი და უმცროსი. უფროსი იყო ადამაჰის ცოლი, მაგრამ ვეღარ გაუძლო მის სექსიზმს და გაექცა, რის შემდეგაც გახდა სამაელის ანუ სატანის ცოლი. საქმე იმაშია რომ სიტყვა ლილიტი მოდის სიტყვიდან "ლილ" რაც ნიშნავს ჰაერს და სიტყვიდან "ლაილ" რაც ნიშნავს ღამეს. ლილიტის ებრაული კონცეპტი თავიდან ბოლომდე დაფუძნებულია ძველ ქანაანურ და შუმერულ მითოლოგიაზე. ლილიტი ესაა შუმერული ლილუს, ლილიტუს და არდატ ლილის კომბინაცია. ეს სამი არსება არიან ძველი შუმერული ვამპირესები. ახლა მთავარი: სამივე აბრაამული რელიგია დაფუძნებულია ძველ სემიტურ პოლითეიზმზე. ბიბლიური "უფალი" ესაა ქანაანური უზენაესი ღმერთი ელის და დედაღმერთი აშერას შვილი. სამაელი ანუ სატანა ესაა მისი უფროსი ძმა - შაჰარი, რომელსაც ჰყავს ძე - ჰეილეილ ანუ მანათობელი (ლუციფეროსი). ელი და აშერა იგივეა რაც შუმერული აპსუ და ტიამატი. აპსუმ და ტიამატმა შვეს ლაჰმუ და ლაჰამუ, ანშარი და ქიშარი და ანუ და ანტუ. ანუმ და ანტუმ შვეს ენ-ლილი და ნინ-ლილი. ხვდებით? აქაც ნაწილაკი "ლილ"! ძველ ქალდეურ ოკულტიზმში არსებობენ მისტიკური არსებების (დემონესების) კლასი - "ლილიმ". "ლილიმ" ესენია მდედრი ვამპირები, რომელთაგანაც წარმოიშვა კიდეც ლილიტის სატანისტური კულტი და ებრაული ლეგენდები "ღამის დემონზე", რასაც აბრაამული ქრისტიანობა უარყოფს. ქრისტიანული მონოთეიზმი დაფუძნებულია იუდეიზმში და წარმოადგენს მის ადაპტირებულ ფორმას. თავისმხრივ იუდეიზმი წარმოადგენს ქანაანური და შუმერული რელიგიების ადაპტირებულ ვერსიას. მოკლედ: "ლილიმ" ესენია ბნელი ქალღმერთების მთელი კლასი სემიტური პოლითეიზმიდან. ლილ-იმ, მალაჰ-იმ, ელოჰ-იმ, ქერუბ-იმ, სერაფ-იმ, ოფან-იმ, ხაშმალ-იმ, არელ-იმ, ბენ-ელოჰ-იმ და იშ-იმ, ესენია ძველი სემიტური ღმერთები. კარგად დააკვირდით გრამატიკულ სუფიქსს. სუფიქსი აღნიშნავს მრავლობით რიცხვს. "lilim" ანუ "ლილიმ" ძველ სემიტურ მითოლოგიაში ერქვათ ბნელ ქალღმერთებს. აი საიდან მოდის ლილიტის კულტი. ქრისტიანული დემონოლოგია სრული სისულელეა, რადგანაც დაფუძნებულია იუდაიზმზე, რომელიც წარმოადგენს ფინიკიური, ქანაანური და აქადური პოლითეისტური რელიგიების გამრუდებას. იუდაიზმი ესაა სემიტური პოლითეიზმის ადაპტირებული გადაკეთებული ფორმა. ასე, რომ ლილიტის შესახებ ცნობები აბრაამულ რელიგიებში დამახინჯებულია. ლილიტი და სხვა ლილიმები, არიან ელის და აშერას ქალიშვილები. "ლილიმ" არაა "დემონი", ესაა ბნელი დაიმონი ანუ ნახევარღმერთი, ესაა ბნელი ღვთაება. არსებობენ ნათელი და ბნელი ღმერთები. "დაიმონ" ელინიზმში ნიშნავს ღვთაებას. დაიმონები ელინიზმში არიან შუამავალი ნახევარ-ღმერთები, რომლებიც დგანან უზენაეს სულებსა და ადამიანებს შორის. ლილიტი ესაა სემიტური პოლითეისტური ღვთაება. ცხადია მას მერე რაც იუდაისტებმა დაადგინეს მკაცრი მონოთეიზმი ანუ იაჰვეს კულტი, ყველა სხვა სემიტური ღვთაება გამოაცხადეს "დემონად" ანუ "შაიტანად", მათ შორის "ლილიმებიც". ლილიმები ისევე როგორც ელის და აშერას სხვა შვილები, ბაალი, შაჰარი, ჰეილეილი, დაგონი, აშტორეტი და ა.შ. მათ შორის თავად ელიც და აშერაც გამოაცხადეს "ბოროტ სულებად". ყველაზე აბსურდულია შუასაუკუნეების "დემონოლოგია". თუ გინდათ ჭეშმარიტება, შეისწავლეთ საწყისები... აბრაამული მონოთეიზმის ძველი სემიტური პოლითეისტური საწყისები. იაჰვე-ენლილ-ალლაჰი არის ღვთაებებიდან (ელოჰიმებიდან) ერთ-ერთი და არა ერთადერთი და "ჭეშმარიტი". მეცნიერული ანალიზი ბრმა რწმენაზე მაღლა დგას. [*]ეგვიპტური მითოლოგიის მიხედვით, კერძოდ კი ქალაქ ჰერმოპოლისის კოსმოგონიური მითის მიხედვით, თავდაპირველად იყო მხოლოდ ღმერთი ნუნი და ქალღმერთი ნაუნეტი (პირველყოფილი ოკეანე), მათგან იშვნენ ხუხი და ხაუხეტი (უსასრულო სივრცე), შემდეგ კუკი და კაუკეტი (უსასრულო ბნელეთი) და ბოლოს ამონი და ამონეტი (უსასრულო ცა და ჰაერი). მათ შვეს მზის უფალი რა და შემდეგ რამ შვა ყველაფერი სხვა. ბერძნული მითოლოგიის მიხედვით თავიდან იყო ქაოსი და სკოტოსი, შემდეგ იშვნენ გეა და ნიუკტა, შემდეგ ტარტაროსი და ერებუსი, ბოლოს ეროსი და ურანი. მათ შვეს ურანიდები, ურანიდებმა კრონიდები, ხოლო კრონიდებმა ოლიმპოელი ღმერთები. ელინური ზევსი ვედური ინდრას ანალოგიურია. ორივე ელვის უფალია და ორივე მთის წვერზე მდებარე ღმერთების სამეფოს მეფეა. ბერძნულ მითოსში მისტიკურ მთას ეწოდება ოლიმპო, ხოლო ვედურში მერუ. ურანოსი არის ცის უფალი. შუმერულ და აქადურ მითოლოგიაში მსგავსი სურათია: თავდაპირველად იყო აპსუ და მისი ცოლი ტიამატი, რომლებიც განასახიარებენ პირველყოფილი ქაოსის ოკეანეს, შემდეგ იშვნენ ლაჰმუ და ლაჰამუ, შემდეგ ანშარი და ქიშარი და ბოლოს ანუ და ანტუ - ცის უფალი და ცის დედოფალი. ანუმ და ანტუმ შვეს ენ-ლილი და ნინ-ლილი და ა.შ.შუმერულ-ბაბილონური მარდუქი წააგავს ინდრას და ზევსს. ახლა ყველაზე მთავარი: გნოსტიკური გაგებით ეს "ღმერთები" ბოროტი ეონები არიან ე.ი. ცრუღმერთები, შობილნი კენომაში (უმდაბლეს სამყაროში). ქაშმირული შივაიზმის გაგებით პირველყოფილი ქაოსის წ####ბი ესაა აშუდჰა-ტატვებიდან (არასუფთა ელემენტებიდან) ყველაზე პირველი. პირველი აშუდჰა-ტატვა ესაა პრაკრიტი ანუ ქაოსი. მისგან იშვა უმდაბლესი სამყარო. არის უფრო მაღალი რეალობები; შუდჰა-აშუდჰა-ტატვა (კერასმოსი) და შუდჰა-ტატვა (პლერომა). ბუდიზმში ამას შეესაბამება კამა-ლოკა. კამა-ლოკას უზენაესი "ღმერთია" მარა დევარაჯა - პარანიმიტრა-ვაშავარტინის ე.ი. მეექვსე ცის მეფე. ანუ მსურს ვთქვა, რომ პოლითეისტური რელიგიები და აბრაამული მონოთეიზმი, ეთაყვანებიან კამა-ლოკას უმდაბლეს სულებს (დევებს). მათთვის უცნობია სულიერი რეალობა. [*]ჰინდუქუშელთა პოლითეისტურ რელიგიებში სამყარო იყოფა სამ ნაწილად: 1) ურდეში - 7 ცისგან შემდგარი ზედა სამყარო 2) მიჩდეში - შუასამყარო (ადამიანთა) და 3) იურდეში - ქვედა სამყარო ე.ი. მიცვალებულთა სამყარო. ეს სამი სამყარო პირდაპირ ემთხვევა ბუდისტურ კამა-ლოკას ე.ი. ვნებების სამყაროს, რომელიც ასევე სამი ნაწილისგან შედგება და დასახლებულია უმდაბლესი ღვთაებებით. ნურისტანელი კაფირების უზენაესი "ღმერთი" იყო მარა იგივე იამრა. ის ითვლებოდა უზენაეს შემოქმედად. მან შექმნა ღმერთები და სამყარო. ბუდიზმში მარა ესაა კამა-ლოკას მეექვსე ცის - პარანიმიტრა-ვაშავარტინის მეფე და ბუდიზმის მტერი. მარა არის ხარბი და ბრიყვი. მარა და გნოსტიკური იალდაბაოთი ერთი და იგივეა. ის შეესაბამება ფინიკიურ ელს და შუმერულ აპსუს. ეზოთერულად ასეა. ტენგრიზმის მიხედვით ზედა სამყარო შედგება 13 ცისგან. ულგენი სახლობს მეცამეტე ცაზე. [*]ესაა ლალა იოგეშვარი [იოგეშვარი ლალეშვარი]. ცხოვრობდა 1320-1392 წლებში. იყო ერთდროულად შივაიტი ტანტრიკი და სუფისტი. ხშირად მოიხსენიებენ სუფისტურ და შივაიტურ ტექსტებში. იძულებით გაათხოვეს 12 წლის ასაკში. ქმარი საშინლად ექცეოდა. ქმრის ნათესავები სიძულვილით უყურებდნენ და აშიმშილებდნენ, ზოგჯერ ცემდნენ კიდეც. 24 წლის ასაკში დატოვა ოჯახი და გახდა ჰიმნოსოფისტი განდეგილი ასკეტი. დადიოდა შიშველი და ქადაგებდა შივას კულტს. იყო პოეტესა. თავის ლექსებში ადიდებდა შივას. დაიბადა შრინაგარასთან ახლოს. [*]არადუალიზმი ანუ პანთეისტური მონიზმი არის ყველა რელიგიაში. აბსოლუტური სულის იდეა არის ყველა რელიგიაში. ასე ამტკიცებენ თეოსოფები. მე მათ ვეთანხმები. აბსოლუტურ სულს აქვს ბევრი სახელი. აბსოლუტის იდეა ყველაზე განვითარებული არის კაბალაში, გნოსტიციზმში, ინდუიზმში, დაოსიზმში და ბუდიზმში. გნოსტიციზმში აბსოლუტურ სულს ეწოდება პროტო-პატორი ანუ "პირველმამა", ინდუისტურ ადვაიტა ვედანტაში და ადვაიტა ტანტრაში აბსოლუტს ეწოდება - პარა-ბრაჰმანი ან პარამა-შივა, დაოსიზმში აბსოლუტურ სულს ეწოდება - დაო, მაჰაიანას ბუდიზმში ითვლება რომ არსებობს სიცარიელის ე.ი. "შუნიას" 16 ფორმა. კაბალაში აბსოლუტი იყოფა ექვს ფორმად, ესენია: 1. ეინი - უსასრულობა 2. ეინ სოფი - უსასრულო არაფერი [უსასრულო არარაობა] და . ეინ სოფ აური - უსასრულო არაფრის სინათლე [უსასრულო სიცარიელის ნათელი], ესაა ნათელი საწყისები, ასევე არის სამი ბნელი ფორმა: 1. ტოჰუ - სიღრმე 2. ბოჰუ - ქაოსი და 3. ჰოშეჰ [ჰოშეკ] - აბსოლუტური წყვდიადი [აბსოლუტური უსასრულო ბნელეთი]. მაჰაიანას, ვაჯრაიანას და ძოგჩენის ბუდიზმში არის აბსოლუტის სამი კონცეფცია: 1. შუნია იგივე ტონგპანი - სიცარიელე 2. ალაია-ვიჯნანა იგივე კიუნ ჯი - თავდაპირველი აბსოლუტური ცნობიერება [ცნობიერება როგორც ყველაფრის საფუძველი], გამოუვლენელი არსი. 3. რიგპა იგივე ვიდია - სუფთა ცოდნა. რიგპას გააჩნია სამი თავდაპირველი სიბრძნე: 1. არსი 2. ბუნება [სვაბჰავატი] და 3. ენერგია [შაკტი]. ელინი ფილოსოფოსი ანაქსიმანდრე იონიელი აბსოლუტს უწოდებდა - აპეირონს. ახლა მთავარი: შუნია, ალაია-ვიჯნანა, ეინ სოფ აური, ჰოშეჰი, რიგპა, პარამა-შივა, დაო, აპეირონი და პარა-ბრაჰმანი, არის ერთი და იგივე. აბსოლუტი ესაა უსასრულო სიცარიელე, უსასრულო ენერგია და უსასრულო ცნობიერება. აბსოლუტი უპიროვნოა. აბსოლუტს არ გააჩნია პიროვნული მე. შუნია იგივე ბრაჰმანი ესაა უპიროვნო არსი. ეს უპიროვნო არსი სხვა არაფერია თუ არა უსასრულო არარაობა და აბსოლუტური ს ი ც ა რ ი ე ლ ე. ასე რომ კონფლიქტი ინდუისტ პანთეისტებსა და ბუდისტ პანთეისტებს შორის აბსურდულია. ძოგჩენი ესაა ანუტარა-იოგა-ტანტრას უმაღლესი ფორმა და ქადაგებს იგივეს, რასაც შივაიტური და შაკტისტური ადვაიტა-ტანტრა. არავითარი სხვაობა არაა ინდუისტურ პარაბრაჰმანსა და ბუდისტურ შუნიას შორის, რადგანაც ორივე არის უ პ ი რ ო ვ ნ ო ს ი ც ა რ ი ე ლ ე. ამასთან უნდა ითქვას, რომ შუნიას იდეა არის ინდუიზმშიც. გავიხსენოთ დევიკალოტარა აგამა და ტეჯაბინდუ უპანიშადა. ბრაჰმანი იგივე რიგპა ესაა აბსოლუტური ნეტარება [მაჰა-ბოდჰი-ნირვანა]. [*]ტაიიტირია უპანიშადას მიხედვით არსებობს მრავალი ტატვა ანუ ყოფიერების ელემენტი და ცნობიერების მრავალი დონე. არსებობენ სხვადასხვა არსებები, რომლებიც განვითარებით სხვადასხვა საფეხურზე იმყოფებიან. ეს საფეხურებია: 1. ჯაგად-ანანდა [ტურიატიტა] - პარამაშივა-ტატვა - პარამაშივა 2. ჩიდ-ანანდა - შივა-შაკტი-ტატვა - ა-კალები 3. მაჰანანდა - სადაშივა-ტატვა - მანტრამაჰეშვარები 4. ბრაჰმანანდა - იშვარა-ტატვა - მანტრეშვარები 5. პარანანდა - სადვიდია-ტატვა - მანტრეშვარები და ვიდეშვარები 6. ნირანანდა - სადვიდიას და მაიას შორის - ვიჯნანაკალები 7. ნიჯანანდა - კალაა-ტატვა [დედამიწა] - პრალაიაკალები და სა-კალები. სხვა დონეებია: 1. სუშუპტი - მაია-პრაკრიტი - პრალაიაკალები 2. სვაპნა - კალაა და ქვემოთ - სა-კალები 3. ჯაგრატ - კალაა და ქვემოთ - სა-კალები [*]ინდუისტური ტანტრას უმთავრესი დოქტრინაა - "საპტა-აჩარა". ეს ნიშნავს იმას, რომ მსოფლიო რელიგია იყოფა 7 საფეხურად 5 ბჰავად (პაშუ, პაშუ-ვირა, ვირა, ვირა-დივია და დივია). ვედაჩარა, ვაიშნავაჩარა

ადიბუდას შემდეგ უმაღლესი იერარქია სულიერი არსებებისა ბუდიზმში [მაჰაიანასა და ვაჯრაიანაში] არიან დჰიანა-ბუდები: შაკიამუნი [თანამედროვე დროის ბუდა], ვაიროჩანა [სამყაროს ცენტრი], ამიტაბჰა [დასავლეთი] და ა.შ. ბოდჰისატვა ტარა, რომელსაც აქვს 21 ფორმა, ავალოკიტეშვარას ცოლი, ბოდჰისატვა სარასვატი, მანჯუშრის შაკტი, მეცნიერების და ხელოვნების ქალღმერთი და ბოდჰისატვა პრაჯნია-პარამიტა; ყოველთა სიბრძნის, ბუდებისა და ბოდჰისატვების დედა, არიან მეორე რანგის სულიერი არსებები ანუ დჰიანა-ბოდჰისატვები. მესამე რანგის სულიერი არსებებია არჰატები და პრატეკაბუდები. მეოთხე რანგის არსებებია იიდამები, ღმერთები რომლებიც ვალდებულნი არიან დაიცვან ბუდას დჰარმა და მისი მიმდევარი ბერები და იოგინები. მეხუთე რანგის არსებებია ქალღმერთები ანუ დაკინი, სულები, რომლებიც იკვებებიან სისხლით, თავისუფლად დაფრინავენ ზეცაში, ფლობენ ოკულტურ საიდუმლოებებს და მართავენ დემონთა ლეგიონებს, ეცხადებიან იმ ადამიანებს, რომლებიც შელოცვებით იძახებენ და ბრაზდებიან როცა ხედავენ მატერიალისტს. მეექვსე რანგის ღვთაებებია – დჰარმაპალები ანუ ბუდას კანონის დამცველები. ესენია: ვაჯრაბჰაირავა, მანჯუშრის მრისხანე ფორმა, ვაჯრაპანი, შრი-დევი ანუ მაჰაკალი, ჰევაჯრა, კალაჩაკრა, მაჰაკალა – ავალოკიტეშვარას მრისხანე ფორმა და ა.შ. მეშვიდე რანგის ღვთაებებია ინდუისტური, ჩინური და იაპონური ღმერთები და ქალღმერთები. მაგალითად, ტრიმურტი ანუ ბრაჰმა-ვიშნუ-შივა ითვლებიან ბუდა შაკიამუნის ავატარები, ამატერასუ-ო-მიკამი ითვლება მაჰავაიროჩანას ავატარად, ხოლო ჩინურ-იაპონური კვან-ინი იგივე კანონი მიჩნეულია ბოდჰისატვა ავალოკიტეშვარას ავატარად. მერვე რანგის ღვთაებებია – პრიმიტიული სტიქიური სულები. მთების და ოკეანეების სულები და ა.შ. ცოტა უცნაურია ის, რომ ინდური,ტიბეტური, ჩინური და იაპონური ღმერთები ბუდა ვაიროჩანას, ბუდა შაკიამუნის და ბოდჰისატვა ავალოკიტეშვარას იგივე ლოკეშვარას ავატარებად ითვლებიან. სხვათაშორის ერთ-ერთი ვერსიით ვიშნუ და შივა ითვლებიან ავალოკიტეშვარას გამოვლინებებად და არა შაკიამუნის ავატარებად. შინგონის იაპონურ ტანტრიზმში ბუდა შაკიამუნი სხვა ბუდების და ბოდჰისატვების მსგავსად ითვლება ბუდა მაჰავაიროჩანას განსხეულებად. დავფიქრდეთ თუ ინდური ტრიმურტი არის ბუიდა შაკიამუნის გამოვლინება, ანუ თუ ბრაჰმა, ვიშნუ და შივა შაკიამუნის ავატარები არიან და შაკიამუნი კი ბუდა მაჰავაიროჩანას ავატარაა, რომლის გამოვლინებაცაა ასევე ამატერასუ, რა გამოდის? მაჰავაიროჩანა არის ადიბუდას ემანაცია, გამოდის რომ ყველა და ყველაფერი წარმოადგენს ადიბუდას გამოვლინებას.

მინდა ვუთხრა მორწმუნე ხალხს რომ ყველაზე საზარელი საიდუმლო ამოვხსენი და ახლა დაუყოვნებლივ გაგანდობთ; არის მრავალი რელიგია და არის ურჯულოება და ლიბერასტია, მორწმუნეები უკვე საუკუნეებია უფლის რწმენის ვცოცხლობთ, ზოგნი ვადიდებთ კრიშნას, ზოგნი ბუდას, ზოგნი ალლაჰს, ზოგნი იესო ნაზარეველს, ზოგნი კი საერთოდ უცხოპლანეტელ ელოჰიმებს, ყველას ჩვენ გულში და გონებაში გვაქვს უფლის რწმენა და ცოდნა, ჩვენ ვაღიარებთ სულიერ სამყაროს და სულიერ ძალებს და გვჯერა მაცხოვრის, გვჯერა ბჰაგავანი ბუდასი, გვჯერა ალლაჰის და გვჯერა უფალი კრიშნასი და ა.შ. იაპონელი შამანები, ინდუსი იოგები, ბუდისტი ლამები, ქრისტიანი ბერები, მუსულმანი იმამები, იუდეველი რაბინები, აფრიკელი შამანები და ნეოწარმართი მაგები... ყველანი ვადიდებთ სულიერ ძალებს და ვაღიარებთ რომ არის სულიერი სასუფეველი, ვიცით რომ არსებობს კარმა და ნირვანა, ვიცით რომ არის ჯოჯოხეთი და არის სული ან ვიჯნანა, ვიცით რომ არსებობენ უპა-დევები, ჯინები და ანგელოსები. მიუხედავად იმისა რომ ჩვენ ყველანი ვგრძნობთ სულიერ სიახლოვეს სულიერ ძალთა და ვაცნობიერებთ რომ არიან კეთილი და ბოროტი სულები, ვართ სულიერად დაბრმავებულნი და უფალს დაშორებულნი, რადგანაც მუდმივად ვებრძვით, ვპუტავთ და ვგლეჯთ ერთმანეთს დოგმატური განსხვავებების გამო და ურჯულო ეშმაკეულთა წისქვილზე ვასხამთ წყალს, დგას გვერდით ურჯულო, გვიყურებს მოჩხუბარ მორწმუნეებს და იცინის და თავისთვის ფიქრობს "ესენი ან დახოცავენ ერთმანეთს ან დაბეგვავენ გემრიელად, დასუსტდებიან და მერე კი მე მივალ, იოლად შევმუსრავ და საბოლოოდ დედამიწაზე მარტო მე დავრჩები". ნუ გგონიათ რომ ურჯულო ლიბერალისტები ქადაგებენ თანასწორობას, სიყვარულს და მშვიდობას, სანამ ჩვენ ერთმანეთს ალლაჰის, ბუდას, იესოს, კრიშნას და ა.შ. სახელით ვგლეჯთ და ვაგინებთ, ურჯულო ეშმაკეულნი დღითიდღე ძლიერდებიან და თავიანთ მზაკვრულ გეგმას წარმატებით ახორციელებენ. ურწმუნო სეკულარისტებს და ლიბერალისტებს აწყობთ "დაყავი და იბატონეს" პრინციპი მორწმუნეთა საზოგადოებაში, აწყობთ ჩვენი შუღლი და ისიც რომ რელიგია და სახელმწიფო განაცალკევონ ერთმანეთისგან, რატომ? იმიტომ რომ ურჯულონი ასე ცდილობენ დედამიწის რელიგიები და მათი მიმდევარი მორწმუნე ხალხი დაამარცხონ. ბევრი მორწმუნე ვერა ხედავს რომ ის სუპერეკუმენიზმი რაც სძულს და არ მოსდის თვალში, არის სწორედ ის სამაშველო რგოლი, რომელიც ურჯულოთა მიერ გაწამებულ და ნაჯიჯგნ წყალწაღებულ რელიგიურ საზოგადოებას ჯოჯოხეთური ურჯულოებისგან ერთხელ და სამუდამოდ იხსნის. დადგა კალი-იუგა და ბოროტმა სულებმა წაბილწეს ადამიანთა გულები და ტვინები. ისლამში მათ ჰქვიათ ჯინები, ეგვიპტურ რელიგიაში აფრიტები, იაპონიაში მაგაცუჰი, ინდურში ასურები, ბუდისტურში მარები და ქრისტიანულში ეშმაკები, არსი კი ერთია – ესენია ბნელი ძალები რომლებიც ურჯულოთა მიღმა დგანან და მიზნად აქვთ დასახული ერთიანი უფლის სიტყვის და რწმენის გაქრობა დედამიწიდან, რაც უკვე ხდება. ბერი პაისი ათონელი ამბობდა რომ ბოლო ჯამს ურჯულოება ძლევს უფლის სიტყვას და ცოცხალი ეშმაკები ადამიანთა შორის დაბინავდებიან, ხოლო მორწმუნე ხალხი ანტიქრისტესგან დევნილი იქნება. ურჯულო ლიბერალისტების და დარვინისტების მიერ რელიგიური ხალხების ერთმანეთთან შეჯახება ანტიქრისტეს გეგმის მზაკვრული ნაწილია. ანტიქრისტეს ანუ ანტიბუდას, მარა დევარაჯას, განზრახული აქვს გააქროს ყოველგვარი სულიერება დედამიწის ზედაპირიდან და დაეპატრონოს ხალხის გულსა და გონებას. ჩვენი მორწმუნე ხალხის ყველაზე მთავარი შეცდომა გახლავთ არა მხოლოდ ის რომ ვებრძვით ერთმანეთს, არამედ ისიც რომ ლგბტ ადამიანები და ანიმეს მოყვარულები გადავიმტერეთ ჩვენი მწარე და შტერი ენით. ჩვენ ცოდვილებად შევრაცხეთ ლგბტ ხალხი მხოლოდ იმიტომ რომ მათ სხვა ორიენტაცია აქვთ და ეშმაკეულ ხელოვნებად მოვნათლეთ იაპონური ანიმე და შედეგად მივიღეთ ურჯულოებისა და ანტიქრისტეს მანქანების კიდევ უფრო გაძლიერება. იმის მაგივრად რომ გველანძღა და ქვების სროლა დაგვეწყო ლგბტ თემისთვის და ანიმეშნიკებისთვის, სჯობდა მათთვის დაგვენახებინა ჩვენი ეკუმენისტური ერთსულოვნება და უფლის სიყვარული და სიბრძნე. ანიმე არაა ანტიქრისტესგან ძვირფასო სულის ხალხო და არც ლგბტ ადამიანები სცოდავენ, ეს ჩვენ შევცდით და ამითი ურჯულოების საშინელი მანქანა კიდევ უფრო გავაძლიერეთ. რას აკეთებთ უფლის ხალხებო? ერთმანეთს პუტავთ ბუდას, ალლაჰის, იესოს და კრიშნას სახელით? ნუთუ არ გესმით რომ უღვთოთა ლაშქარს ამითი კიდევ უფრო მატებთ ეშმაკეულ ძალებს და აახლოვებთ უფლის რწმენის აღსასრულს დედამიწაზე? ნუთუ არ იცით რომ უფალი ერთია, მაგრამ გააჩნია ურიცხვი სულიერი და ხორციელი ფორმები და ჰიპოსტასები? შეიცანით რომ ყველა რელიგიის ყველა უფალი სინამდვილეში ერთი დიადი ღვთიური სულია და რომ ჩვენ ყველანი სულისა და რწმენისმიერი ცოდნის გზით მივდივართ ერთი უფლისკენ და მაშინ დასუსტდება ლიბერალისტურ-დარვინისტული ურჯულოების მანქანა და უფლის რწმენა აღორძინდება. ნუ ებრძვით ნურც ხელოვნებას და ნურც სექსუალურ ენერგიას და ნურც ერთმანეთის რწმენას, ამით კიდევ უფრო აახლოვებთ ანტიქრისტეს ეპოქას, როცა სიტყვა ღვთისა საერთოდ აღიგვება პირისაგან მიწისა და ყველა ადამიანი ურჯულო გვამი გახდება, ეშმაკის მარიონეტი. უფოლოგებიც კი უფლის მხარეს იბრძვიან და მის საქმეს აკეთებენ რადგან აღიარებენ სხვა რასების არსებობას კოსმოსში და სცნობენ სხვა სამყაროთა რეალურობას. ზოგისთვის უცხოპლანეტელი ზოგისთვის კი ანგელოზი, არსი კი ერთია. დადგა დრო გავერთიანდეთ მორწმუნეები ყველა რელიგიისა, ბუდიზმით დაწყებული ქრისტიანობით დამთავრებული და ერთიანი ძალებით შევმუსროთ რწმენის და სულიერი ცოდნის მტრები. ჩვენ შევძლებთ ერთად დავამარცხოთ ანტიქრისტეს და ანტიბუდას ეშნაკეული მანქანა რწმენის ფარით და ცოდნის მახვილით. დაე ჩვენთან იყოს კოსმიური უფალი. ამინ.

ეზოთერული თვალსაზრისით არსებობს მრავალი სამყარო. არსებობენ სხვადასხვა ჰუმანოიდური, ნუმოიდური და სხვა მრვალი ტიპის გონიერი რასები. სავარაუდოდ ფიზიკური, ასტრალური და სულიერი სამყაროების ყველა პლანეტაზე და პლანეტათაშორის სივრცეში არსებობენ გონიერი სიცოცხლის ფორმები (ფიზიკური, ეთერული, სულიერი...). სხვადასხვა რასების წარმომადგენელთა სიცოცხლის ხანგრძლივობა ერთნაირი არაა. ამას ადასტურებენ ინდუისტური და ბუდისტური შასტრები, ტანტრები და სუტრები. მარადიული დჰარმის მიხედვით ყოფიერება შედგება დიდი და მცირე ციკლებისგან. ყველაზე მცირე ციკლებია "იუგები". არის 4 იუგა: 1) სატია იუგა – აბსოლუტური სიკეთის 2) ტრეტა იუგა – როცა სიკეთე განიცდის მცირეოდენ დაკნინებას (სიკეთის დაკნინება) 3) დვაპარა იუგა – როცა სიკეთე და ბოროტება თანაბარი დოზით თანაარსებობენ ანუ 50/50–ზე (ბოროტების გაძლიერება) და ბოლოს 4) კალი იუგა – როცა ბოროტება არის მინიმუმ 76% ხოლო სიკეთე დაკნინებულია და ადამიანური რასა დეგრადირებულია (ბოროტების დომინირება). ეპიქების ცვლასთან ერთად ადამიანის ჯივატმანი და სამი სხეული განიცდიან დეგრადაციას, დეგრადირებს გენეტიკა. ადამიანს დაცემისკენ უბიძგებენ მარები ანუ არქონტები. ღმერთების და დემონების ზოგიერთი რასები ცოცხლობენ მინიმუმ 7 000 000 მიწიერი წელი, ზოგიერთები კი 1 000 000 000 ან საერთოდაც 100 000 000 000 წელი! ზოგიერთს აქვს ფიზიკური სხეული და ზოგიერთს კი არა. სატია იუგას დროს ადამიანის ჯივატმანი და სამივე სხეულის გენეტიკა იმდენად კარგი და სუფთაა რომ ადამიანის სიცოცხლე 100 000 წელიწადს აჭარბებს! შემდგომ ადამიანი განიცდის დეგრადაციას და სიცოცხლის ხანგრძლივობა მცირდება. ტრეტა იუგაში მცირდება 80 000 ან 60 000 წლამდე, დვაპარა იუგაში ვარდება ჯერ 50 000 წელიწადზე ხოლო ეპოქის ბოლოს საერთოდაც 1000 წელიწადზე, საბოლოოდ კი კალი იუგას დასაწყისში ადამიანთა 99% 200 წელიწადიც კი ვერ ცოცხლობს. კალი იუგას ბოლოს (როცა დგება ბოროტების 432 000 წლიანი ციკლის ბოლო ეტაპი) ადამიანის სიცოცხლის მაქსიმალური ხანგრძლივობაა 7-8 წელიწადი! და ისიც სავსეა ძალადობით და სხვადასხვაგვარი ფსიქონევროლოგიური და ფიზიკური სნეულებებით! შემდეგ ბრუნდებიან ტრიმურტის და ტრიდევის უფალნი და ბოდჰისატვები, დგება ახალი სატია იუგა და ადამიანთა სულები და სხეულები განიცდიან რევოლუციურ პროგრესს. ყველა ხდება ბედნიერი და დგება ახალი ოქროს საუკუნე რომელიც როგორც ყოვეთვის გრძელდება 1 728 000 წელიწადი. მერე ყველაფერი მეორდება და ასე უსასრულოდ. პრობლემა არის არა მოკვდავი ბუნება, არამედ ის რომ სულიერი და გენეტიკური დეგრადაციის გამო ადამიანის ცხოვრება ფიზიკურ სხეულში ზედმეტად ხანმოკლე და მტანჯველია. თვით ღმერთებიც კი არ არიან უკვდავნი, ასე რომ უაზრობაა "უკვდავებაზე" ფიქრი. სიცოცხლის გახანგრძლივება შესაძლებელია, ისევე როგორც მაგიური ძალების გამოღვიძება, მაგრამ "უკვდავება" თითქმის შეუძლებელია. 100% უკვდავია და სანსარასგან თავისუფალია მხოლოდ დჰიანა ბუდა ან დჰიანა ბოდჰისატვა და ისიც ხშირ შემთხვევაში არა ფიზიკური არამედ ასტრალური ან კაუზალური გაგებით.

ეზოთერული თვალსაზრისით არსებობს მრავალი სამყარო. არსებობენ სხვადასხვა ჰუმანოიდური, ნუმოიდური და სხვა მრვალი ტიპის გონიერი რასები. სავარაუდოდ ფიზიკური, ასტრალური და სულიერი სამყაროების ყველა პლანეტაზე და პლანეტათაშორის სივრცეში არსებობენ გონიერი სიცოცხლის ფორმები (ფიზიკური, ეთერული, სულიერი...). სხვადასხვა რასების წარმომადგენელთა სიცოცხლის ხანგრძლივობა ერთნაირი არაა. ამას ადასტურებენ ინდუისტური და ბუდისტური შასტრები, ტანტრები და სუტრები. მარადიული დჰარმის მიხედვით ყოფიერება შედგება დიდი და მცირე ციკლებისგან. ყველაზე მცირე ციკლებია "იუგები". არის 4 იუგა: 1) სატია იუგა – აბსოლუტური სიკეთის 2) ტრეტა იუგა – როცა სიკეთე განიცდის მცირეოდენ დაკნინებას 3) დვაპარა იუგა – როცა სიკეთე და ბოროტება თანაბარი დოზით თანაარსებობენ ანუ 50/50–ზე და ბოლოს 4) კალი იუგა – როცა ბოროტება არის მინიმუმ 76% ხოლო სიკეთე დაკნინებულია და ადამიანური რასა დეგრადირებულია. ეპიქების ცვლასთან ერთად ადამიანის ჯივატმანი და სამი სხეული განიცდიან დეგრადაციას, დეგრადირებს გენეტიკა. ადამიანს დაცემისკენ უბიძგებენ მარები ანუ არქონტები. ღმერთების და დემონების ზოგიერთი რასები ცოცხლობენ მინიმუმ 7 000 000 მიწიერი წელი, ზოგიერთები კი 1 000 000 000 ან საერთოდაც 100 000 000 000 წელი! ზოგიერთს აქვს ფიზიკური სხეული და ზოგიერთს კი არა. სატია იუგას დროს ადამიანის ჯივატმანი და სამივე სხეულის გენეტიკა იმდენად კარგი და სუფთაა რომ ადამიანის სიცოცხლე 100 000 წელიწადს აჭარბებს! შემდგომ ადამიანი განიცდის დეგრადაციას და სიცოცხლის ხანგრძლივობა მცირდება. ტრეტა იუგაში მცირდება 80 000 ან 60 000 წლამდე, დვაპარა იუგაში ვარდება ჯერ 50 000 წელიწადზე ხოლო ეპოქის ბოლოს საერთოდაც 1000 წელიწადზე, საბოლოოდ კი კალი იუგას დასაწყისში ადამიანთა 99% 200 წელიწადიც კი ვერ ცოცხლობს. კალი იუგას ბოლოს (როცა დგება ბოროტების 432 000 წლიანი ციკლის ბოლო ეტაპი) ადამიანის სიცოცხლის მაქსიმალური ხანგრძლივობაა 7-8 წელიწადი! და ისიც სავსეა ძალადობით და სხვადასხვაგვარი ფსიქონევროლოგიური და ფიზიკური სნეულებებით! შემდეგ ბრუნდებიან ტრიმურტის და ტრიდევის უფალნი და ბოდჰისატვები, დგება ახალი სატია იუგა და ადამიანთა სულები და სხეულები განიცდიან რევოლუციურ პროგრესს. ყველა ხდება ბედნიერი და დგება ახალი ოქროს საუკუნე რომელიც როგორც ყოვეთვის გრძელდება 1 728 000 წელიწადი. მერე ყველაფერი მეორდება და ასე უსასრულოდ. პრობლემა არის არა მოკვდავი ბუნება, არამედ ის რომ სულიერი და გენეტიკური დეგრადაციის გამო ადამიანის ცხოვრება ფიზიკურ სხეულში ზედმეტად ხანმოკლე და მტანჯველია. თვით ღმერთებიც კი არ არიან უკვდავნი, ასე რომ უაზრობაა "უკვდავებაზე" ფიქრი. სიცოცხლის გახანგრძლივება შესაძლებელია, ისევე როგორც მაგიური ძალების გამოღვიძება, მაგრამ "უკვდავება" თითქმის შეუძლებელია. 100% უკვდავია და სანსარასგან თავისუფალია მხოლოდ დჰიანა ბუდა ან დჰიანა ბოდჰისატვა და ისიც ხშირ შემთხვევაში არა ფიზიკური არამედ ასტრალური ან კაუზალური გაგებით.

სანკხიას ათეისტურ ფილოსოფიაში მატერიალური კოსმოსი, მატერიალური სამყარო, წარმოიშვა ორი უნივერსალური პირველდასაბამისგან, ორი ტატვასგან ანუ ყოფიერების ელემენტისგან, ესენია: მამრობითი უნივერსალური სული, უნივერსალური ცნობიერება – პურუშა და მდედრობითი უნივერსალური სული, არაცნობიერი სულიერი სუბსტანცია, მატერიალური, მენტალური და ფსიქიკური ელემენტების უნივერსალური პირველდასაბამი – პრაკრიტი. პრაკრიტის გააჩნია მყოფობის ანუ არსებობის სამი მოდუსი, სამი იპოსტასი ანუ გუნა, ესენია: რაჯასი – ვნების მოდუსი, სატვა – ჰარმონიისა და სათნოების მოდუსი და ტამასი – უმეცრებისა და შიშის მოდუსი. როდესაც პურუშა და პრაკრიტი „უახლოვდებიან“ ანუ ხდება ამ ორი პირველელემენტის (პირველტატვების) კონვერგენცია, იწყება სინერგია. როდესაც პრაკრიტი უკავშირდება პურუშას, მის შინაგან მოდუსებს ანუ გუნებს შორის ავტომატურად ირღვევა წონასწორობა, წონასწორობის დარღვევის შედეგად, მეორე ტატვას – პრაკრიტის წიაღიდან ვლინდება პირველი მოდიფიკაცია, კოსმიური ინტელექტი – ბუდჰი იგივე მაჰატ-ტატვა, მესამე ტატვა (ყოფიერების მესამე ელემენტი). მესამე ტატვადან ანუ ბუდჰიდან ვლინდება ახანკარა (ახამკარა) ანუ ფსიქიკური პიროვნული ეგო, ახანკარადან სატვას მოდუსში ვლინდება გონება – მანასი, მეხუთე ტატვა, კიდევ ათი ტატვა: ხუთი ჯანენდრია (ჯნანა ინდრია) ანუ შემეცნების ორგანოები და ხუთი კარმენდრია (კარმა ინდრია) ანუ მოქმედების ორგანოები, ტატვები მეექვსედან მეთხუთმეტემდე, ტამასის ასპექტში ახანკარადან ვლინდება ხუთი ტანმატრა ანუ პროტოსტიქია, ტატვები მეთექვსმეტედან ოცდამეერთემდე, რომელთაგან საბოლოოდ გარდასახვის ანუ მოდიფიკაციის გზით ვითარდება ხუთი უკანასკნელი ტატვა, ხუთი ფიზიკური სტიქია ანუ პანჩაბჰუტა (სივრცე – აკაშა, ცეცხლი – ტაიჯასი, ჰაერი – ვაიუ, წყალი – აპასი და მიწა – პრიტხვი). როგორც მოსჩანს, სანკხიას ფილოსოფიაში საერთოდ არ არსებობს „შემოქმედი“ ღმერთის კონცეფცია. სანკხიას ფილოსოფია „შემოქმედი“ ღმერთის გარეშეც მშვენივრად ხსნის სამყაროს წარმოშობას. ადვაიტა ვედანტას ფილოსოფიის თანახმად უნივერსალურ ღვთაებას გააჩნია ორი მთავარი ასპექტი: გამოუვლენელი (პოტენციური, ლატენტური) ასპექტი და გამოვლენილი (კინეტიკური) ასპექტი. კოსმიური ღმერთის გამოუვლენელი ასპექტი, ეს არის ნირგუნა ბრაჰმანი – ლატენტური აბსოლუტური სული, მარადიული ღვთაებრივი ცნობიერების უსასრულო კოსმიური ოკეანე. ნირგუნა ბრაჰმანი არის, უქმნელი და უსაწყისო, არადიფერენცირებული, არადეტერმინირებული და არადისკრეტული ცნობიერების თავდაპირველი მატრიცა – ნირ ვიშეშა ჩიტ მატრა. ნირგუნა ბრაჰმანი ესაა ღვთაება თვისებებისა და ატრიბუტების გარეშე. უნივერსალური ღმერთის გამოუვლენელი ასპექტი წარმოადგენს სუფთა ცნობიერებას, შემზღუდავი მატერიალური დანამატების გარეშე (ჩაიტანია, ნირ უპადხიკა ბრაჰმანი). უმაღლეს აბსოლუტურ სულს გააჩნია სამი სულიერი მახასიათებელი, სატ – მარადისობა, ჩიტ – ცნობიერება და ანანდა – ნეტარება. გამოვლენილი ასპექტი ეს არის სარგუნა ბრაჰმანი – ღვთაება, რომელიც ფლობს თვისებებსა და ატრიბუტებს. სხვა გაგებით იგია ღვთაებრივი არსებების უსასრულო მირიადების უსასრულო ერთობლიობა და კრებითი სახე. სარგუნა ბრაჰმანი არის იშვარა ანუ მატერიალური კოსმოსის უფალი. მას აგრეთვე ეწოდება სა ვიშეშა ჩიტ მატრა, რაც ნიშნავს ცნობიერების დიფერენცირებულ მატრიცას, ცნობიერებას შინაგანი განსხვავებებით, გამოვლენილ ცნობიერებას, კინეტიკურ ცნობიერებას. თუ სა ვიშეშა ჩიტ მატრა არის გამოვლენილი ცნობიერების დიფერენცირებული მატრიცა, მაშინ კოსმიური ღმერთის ლატენტური ანუ გამოუვლენელი, მთვლემარე ასპექტი არის ნირ ვიშეშა ჩიტ მატრა ანუ არადიფერენცირებული ცნობიერების მატრიცა, არადიფერენცირებული აბსოლუტური ცნობიერება დროისა და სივრცის მიღმა. იშვარა (უფალი, მენტალური მე) არის პარაბრაჰმანის ანუ ნირგუნა ბრაჰმანის (უმაღლესი ცნობიერების) გამოვლინება. უმაღლესი, უსაწყისო და უსასრულო ცნობიერების მარადიული ოკეანის – პარაბრაჰმანის წიაღში არსებობს ფარული, ლატენტური, გამოუვლენელი ძალა ანუ ენერგია – იოგა მაია ანუ პარაშაკტი (იგივე ვიკშიპა შაკტი), პარაბრაჰმანი არ განიცდის ევოლუციას, ყოველგვარი ევოლუცია და შესაბამისად ცვლილება განეკუთვნება პარაბრაჰმანის შინაგან პირველენერგია, მის პოტენციურ ენერგიას – იოგა მაიას (ილუზიას). იოგა მაია ანუ პარაშაკტი - ესაა შემოქმედებითი ენერგია, ენერგეტიკული სუბსტანცია (შემოქმედებითი ილუზია), რომელიც დასაწყისში არის გამოუვლენელი (ავიაკტა) და პასიური, ლატენტური, ხოლო შემდეგ გადადის დინამიკურ-კინეტიკურ ფაზაში, დიფერენცირდება ნატიფ ობიექტებში და საბოლოოდ საგნობრივ ნივთიერ ობიექტებად. ბრაჰმანი როგორც არადიფერენცირებული იოგა მაიას (ღვთაებრივი ენერგიის) მფლობელი, იწოდება - იშვარად (ანუ იშად) და ითვლება ყოვლისმცოდნედ და ყოვლისშემძლედ, ესაა პარაბრაჰმანის შინაგანი ენერგიის – იოგა მაიას გამოვლინების პირველი პლანი, მენტალური მეს პლანი (გონების – მანასის და ინტელექტის – ბუდჰის პლანი), ამ ფაზაში ჩნდება გონება და ინტელექტი. პარაბრაჰმანი რომელსაც გააჩნია სუსტად ნატიფად დიფერენცირებული იოგა მაია („შემოქმედებითი“ ენერგია), ეწოდება - ხირანიაგარბჰა (აგრეთვე სუტრატმა ან პრანა შაკტი). ამ შემთხვევაში ღმერთი იქნებოდა ყველა ნატიფი ობიექტის ერთობლიობა. ესაა ფსიქიკური მეს (ეგოს) პლანი. ბრაჰმანი რომელიც ფლობს კიდევ უფრო ძლიერად დიფერენცირებულ იოგა მაიას (შემოქმედებით ენერგიას), ნივთიერ შეგრძნობად ფიზიკურ საგნებში - ეწოდება ვაიშვანარა ანუ ვირაჯი იგივე ვაირატი. ესაა ფიზიკური (ხორციელი) მეს პლანი. ამ გაგებით ღმერთი არის ყველა ფიზიკური ობიექტის და სუბიექტის ერთობლიობა, მთელი გარემომცველი სამყაროსი, ყველა ინდივიდის (ჯივების) ჩათვლით. ადვაიტას მოძღვრებით ცოცხალი არსების კაუზიური სხეული შედგება ავიდიასგან ანუ ავარანა შაკტისგან, ავარანა შაკტი ესაა ცოცხალი არსების ინდივიდუალური „შემოქმედებითი“ ენერგია, პოტენციური და კინეტიკური ენერგია, რომელსაც აგრეთვე ეწოდება ცნობიერების დაჩრდილვის ენერგია. ავარანა შაკტი თითქმის ისეთივე ენერგიაა, როგორც იშვარას (უფლის) პოტენციური და კინეტიკური ღვთაებრივი ენერგია – იოგა მაია ანუ ვიკშიპა შაკტი. იშვარას ვიკშიპა შაკტი ახდენს მატერიალური კოსმოსის ვირტუალურ პროექციას, ცოცხალი არსების ავარანა შაკტისაც დაახლოებით იგივე ბუნება და უნარები აქვს, მაგრამ უფრო მცირე მასშტაბით. კაუზიური სამყარო ანუ მენტალური მეს პლანი ესაა ავარანა შაკტის პლანი, ასტრალური პლანი ესაა ფსიქიკური მეს პლანი ანუ პრანა შაკტის, ფსიქიკური მეს და ასტრალური სხეულის სასიცოცხლო ენერგიის პლანი, ხოლო ფიზიკური სამყარო არის გარდაქმნილი პრანას (პრანა შაკტის), უხეში ფიზიკური ენერგიების და ფიზიკური მეს პლანი. სანკხიას მსგავსად, ადვაიტა ვედანტაშიც სამყაროსა და ცოცხალი არსებების წარმოშობის კონცეფცია რადიკალურად განსხვავდება ქრისტიანული კონცეფციისგან. ადვაიტას არ სჭირდება „შემოქმედი“ ღმერთის ქრისტიანული იდეა, თვით იშვარაც კი არის პრაბრაჰმანის შინაგანი ენერგიის (იოგა მაიას) ვირტუალური გამოვლინება და მოდიფიკაცია, იშვარა საკუთარი „შემოქმედებითი“ ენერგიით თანმიმდევრობით წარმოშობს მატერიალური სამყაროს სამ პლანს: კაუზიურს, ასტრალურს და ფიზიკურს. ყველაფერი იბადება პროექციის და გარდასახვის გზით. შაივა-სიდჰანტას შივაიტური ტანტრიზმის თანახმად უფალი შივა არის სუფთა, უცვლელი, თვისებებისა და ატრიბუტებისგან განძარცვული, ყოვლისგამჭოლი ტრანსცენდენტური ცნობიერება. ის არის უმოქმედო პურუშა (ნიშკრია პურუშა). პრაკრიტი ცეკვავს მის მკერდზე და ახორციელებს შემოქმედების, დაცვისა და დანგრევის პროცესებს. როდესაც არ არის არც სინათლე, არც წყვდიადი, არც ფორმა, არც ენერგია, არც ბგერა, არც მატერია, მაშინ გრძნობების მიერ შეცნობადი ობიექტები გამოვლენილნი არ არიან, მაშინ არსებობს მხოლოდ შივა საკუთარ თავში. ისაა – დროისა და სივრცის გარეშე, არ არის მოქცეული დაბადების, სიკვდილის და ნგრევის ზეგავლენის ქვეშ. ის იმყოფება დიალექტიკის მიღმა. ისაა – უპიროვნო აბსოლუტი ბრაჰმანი. ის არ ექვემდებარება ტკბობას და ტანჯვას, სიკეთეს და ბოროტებას. მისი დანახვა ფიზიკური თვალებით შეუძლებელია, მაგრამ შესაძლებელია მისი გაცნობიერება გულში ერთგულების და მედიტაციის დახმარებით. პრალაიას ბოლოს უზენაესი უფალი ფიქრობს სამყაროს ხელახალ შემოქმედებაზე. მაშინ ის ცნობილია სადაშივას სახელით. ისაა შემოქმედების პირველმიზეზი. შემოქმედება გამომდინარეობს სადაშივადან. „მანუ-სმრიტიში“ მას ეწოდება სვაიამბჰუ. სადაშივა გამოუვლენელია, ის ანადგურებს ტამასს, რომელიც წარმოშვა პრალაიამ და ბრწყინავს როგორც თვითმნათი სინათლე, ყოფიერებისკენ იწვევს ხუთ ელემენტს და ა.შ. შივა თავის პირველ ფორმაში ტკბება პრაკრიტით როგორც კშეტრაჯნა-პურუშა. მეორე ფორმაში ისაა – ტატპურუშა, რომელიც დავანებულია სატვა-გუნაში, რომელიც სუფევს ბჰოგია-პრაკრიტიში, პრაკრიტის ფორმაში, რომელიც მისი ტკბობისთვის არის განკუთვნილი. მესამე ფორმაა – გჰორა, რვაშრიან ბუდჰიში მსუფევი როგორც დჰარმა და ა.შ. მეოთხე ფორმაში ისაა ვამადევა, მსუფევი აჰამკარაში, მეხუთე ფორმაში ისაა – სადიოჯატა, გონების მთავარი ღვთაება. შივას რვა ფორმაა – შარვა, ბჰავა, რუდრა, უგრა, ბჰიმა, პაშუპატი, იშანა და მაჰადევა; მათი სავანეებია შესაბამისად – დედამიწა, წყალი, ცეცხლი, ჰაერი, ეთერი, კშეტრაჯნა, მზე და მთვარე. ერთი ვერსიის მიხედვით არსებობს 36 ტატვა, რომელთაგან 24 ცნობილია როგორც ატმა-ტატვები, 7 – ვიდია-ტატვა და ბოლო 5 – შივა-ტატვები. 24 ატმა-ტატვა – ესენია 5 ელემენტი (ეთერი, ჰაერი, ცეცხლი, წყალი და მიწა), 5 ტანმატრა (ბგერა, შეხება, ფორმა, გემო და სუნი), 5 გრძნობის ორგანო (ყური, კანი, თვალი, ენა და ცხვირი), შინაგანი ორგანო, 5 მოქმედების ორგანო (ლაპარაკი, ხელები, ფეხები, ანუსი და სასქესო ორგანო), აგრეთვე ახამკარა, ბუდჰი და გუნა. 7 ვიდია-ტატვა – ესენია პურუშა, რაგა (სიყვარული), ვიდია (ცოდნა), კალაა (ფრაგმენტი), ნიიატი (წესრიგი), კაალა (დრო) და აშუდხა-მაია (არასუფთა მაია). 5 შივა-ტატვა: შუდხავიდია, იშვარა, სადა-შივა, შაკტი და შივა. ჭეშმარიტი ნადა, ბგერის ფესვი (საფუძველი), ევოლუციონირებს სუფთა მაიადან უფალი შივას ნებით. ნადადან იზრდება ჭეშმარიტი ბინდუ. მასში ისახება ჭეშმარიტი სადაშივა და წარმოშობს იშვარას. შიდხავიდია ვითარდება იშვარასგან. სამყაროს იღებს სათავეს ბინდუდან და ვითარდება სხვადასხვაგვარ ფორმებში. შივა-ტატვა და შაკტი-ტატვა განუყოფელნი არიან. ტანრიზმში მათი სრული ერთიანობის სიმბოლოა შივალინგამი. განცდაში მდგომარეობისა „მე ვარ ეს“, როცა „ეს“ არის ჯერ კიდევ არამკვეთრი (ასპხუტა) გამოცდილება და დომინირებს „მე“, საკუთარ თავს ავლენს სადაშივა-ტატვა (ან სადაკხია-ტატვა). იდეალური სამყარო შეიგრძნობა როგორც რაღაც არაცხადი ცნობიერების სიღმეში. ამ სამყაროულ გამოცდილებაში სუბიექტიცა და ობიექტიც არის ცნობიერება. ცნობიერება ამ ასპექტში იღებს უნარს აღიქვას თავი, აქედან სუბიექტიცა და ობიექტიც. ნება (იჩხა) ამტკიცებს სამყაროული გამოცდილების „ამ“ მხარეს და ცნობილია როგორც სადაშივა-ტატვა. აქ დომინირებს იჩხა (ნება). სადაშივა-ტატვა არის კოსმიური გამოცდილების პირველი გამოვლინება. ღვთაებრივი გამოცდილების შემდეგი მდგომარეობაა უფრო მკვეთრი განსაზღვრება საყოველთაო გამოცდილების „ამ“ მხარისა. ეს ცნობილია როგორც იშვარა -ტატვა (ან აიშ-ვარია-ტატვა). ესაა სამყაროს აშკარა გაფურჩქვნა ანუ „უნმეშა“. ამ მდგომარეობაში დომინირებს ჯნანა ანუ ცოდნა. სადაშივას გამოცდილებაა – „მე ვარ ეს“. იშვარას გამოცდილებაა – „ეს ვარ მე“. სადვიდია-ტატვაში (ან შუდხავიდია-ტატვაში) „მე“ და „ეს“ განცდაში გათანაბრებულნი არიან როგორც სასწორი. აქ დომინირებს „კრია-შაკტი“. „მე“ და „ეს“ აქ გაცნობიერებული არიან ერთნაირი სიცხადით, თუმცაღა „მე“ და „ეს“ კვლავ იდენტურნი არიან, მაგრამ მათი განსხვავება მაინც შესაძლებელია აზრობრივად. ამ მდგომარეობის განცდას შესაძლოა დავარქვათ „მრავალფეროვნება ერთიანობაში“. სადვიადია-ტატვედან ვლინდებიან ვიდია-ტატვები, ხოლო ვიდია-ტატვებიდან ატმა-ტატვები. შივაიზმში უფალ შივას მიერ სამყაროს „შემოქმედება“ საგრძნობლად განსხვავდება შემოქმედების ქრისტიანული კონცეფციისგან. შივა-მურტი (გამოვლინება) იმყოფება ფორმისაგან განძარცვულ ჭეშმარიტ შივაზე (პარაშივაზე) დაბლა. მეორე ვერსიის მიხედვით ყოფიერება შედგება 96 ტატვასგან. ესენია: 24 ატმა-ტატვა, 10 ნადა, 5 ავასტხა (ცნობიერების მდგომარეობები, ფიზიკური, ასტრალური, კაუზიური, სულიერი და ზესულიერი ცნობიერება), 3 მალა (კარმული დაბინძურება), 3 გუნა (სატვა, რაჯასი და ტამასი), 3 მანდალა (სურია – მზე, აგნი – ცეცხლი და ჩანდრა – მთვარე), 3 ტემპერამენტი (ვატა, პიტა და შლეშმა), 8 ვიკარა (მოდიფიკაციები) – კამა, კროდხა, ლობხა, მოხა, მადა, მატსარია, დამბხა და ასუია, 6 ადხარა, 7 დჰატუ, 10 ვაიუ, 5 კოშა (ანამაიაკოშა, პრანამაიაკოშა, მანომაიაკოშა, ვიჯნანამაიაკოშა და ანანდამაიაკოშა) და 9 კარიბჭე. 24 ტატვა ესენია – 5 ელემენტი (ბჰუტა), 5 ტანმატრა, 5 ჯნანა-ინდრია, 5 კარმა-ინდრია და 4 კარანა (მანასი ბუდჰი, ჩიტა და ახამკარა). ზემოთხსენებული ტატვები განეკუთვნებიან სხეულს, ხოლო მათ მაღლა იმყოფება 5 საფარველი. ესენია ნიიატი, კაალა, კალაა, რაგა და ვიდია. ეს ხუთი შედიან სხეულში და წარმოადგენენ მისი ტატვების გაცვეთის მიზეზს და აყენებენ მას ზიანს. შივაიზმში უფალი შივა არ „ქმნის“ სამყაროს არაფრისგან საკუთარი ნებით, შივაისტურ ეზოთერულ ფილოსოფიაში სამყარო არის პარაშივას ანუ უმაღლესი ღვთაებრივი ცნობიერების მარადიული ოკეანის შინაგანი პოტენციური პასიური და ლატენტური ენერგიის გამოვლენილი დინამიკურ-კინეტიკური ფორმა, უმაღლესი ცნობიერების დინამიკურ-კინეტიკური ენერგეტიკული პროექცია, უფალ შივას შინაგანი შემოქმედებითი ენერგიის ვირტუალური ილუზორული პროექცია. უმაღლესი შივას (თავდაპირველი ცნობიერების) პოტენციური ენერგია (შაკტი), რომელიც მის წიაღში სუფევს და მისგან განუყოფელია, გამოვლენისას, დინამიკურ-კინეტიკურ ფორმაში განიცდის ევოლუციას ანუ ვითარდება სადაშივა-ტატვადან ხუთ ფიზიკურ ელემენტამდე. შივა (ცნობიერება) და შაკტი (ენერგია) წარმოადგენენ ერთ მთლიანს და განუყოფელნი არიან ერთმანეთისგან, შივა საკუთარი ნებით შაკტის დახმარებით ახდენს მატერიალური სამყაროს პროექციას, მატერიალური სამყარო სავსეა უფლის ცნობიერებით და ენერგიით. შივაიზმში „შემოქმედების“ პროცესი აბსოლუტურად განსხვავებულია „ღმერთის“ მიერ სამყაროს „შემოქმედების“ ქრისტიანული ვერსიისგან. შივაიტური ფილოსოფიის თანახმად სამყარო და ცოცხალი არსება არის შივას (ღვთაებრივი ცნობიერების) ემანაცია. შივაიტური კოსმოგონია ქრისტიანულისაგან განსხვავებით არის ლოგიკური, რაციონალური და სამყაროს ეზოთერულ კანონებზე დაფუძნებული. შაკტისტური კოსმოგონია შივაიტურის ანალოგიურია, ოღონდაც არის ერთი პატარა განსხვავება, შაკტიზმში აქცენტი კეთდება ღმერთის ქალურ ასპექტზე (ენერგიაზე). შაკტისტური ფილოსოფიისა და მეტაფიზიკის თანახმად რეალობა შედგება 36 ტატვასგან (რეალობის ელემენტისგან). უმაღლესი შივას „შემოქმედებით“ ასპექტს ეწოდება - შივა-ტატვად. ესაა - პირველი შემოქმედებითი მოძრაობა. შაკტი-ტატვა ესაა შივას ღვთაებრივი ნება. ეს არის მულტისამყაროს ღვთაებრივი თესლი და საშო. პირველ გამოვლინებას ეწოდება სადაკხია ანუ სადაშივა ტატვა. ამ ტატვაში იწყება იდეის ფორმირება. მასში იმყოფება ნადა-შაკტი, შემდეგ მოდის იშვარა-ტატვა. ეს ტატვა იწოდება ბინდუდ. მეოთხე ტატვა - ესაა სადვიდია-ტატვა ანუ შუდხავიდია-ტატვა, შემდეგ პრაკრიტი (შივას შინაგანი ენერგია) ტრანსფორმირდება გონების, გრძნობათა და მატერიის ტატვებად, რომელთაგანაც შედგება სამყარო. შუდხავიდია-ტატვადან ხდება 7 ვიდია-ტატვას ემანაცია, ხოლო 7 ვიდია-ტატვადან ემანირდება 24 ატმა-ტატვა, რომელთაგან უკანასკნელი ხუთი ესაა – ხუთი ფიზიკური სტიქია: სივრცე – აკაშა, ჰაერი – ვაიუ, ცეცხლი – ტაიჯასი, წყალი – აპასი და მიწა – პრიტხვი. შაკტისტური ფილოსოფიისა და მეტაფიზიკის თანახმად არსებობს შივას შინაგანი ენერგიის – შაკტის 4 ფორმა, ესენია: პარა-ვაკი – უმაღლესი თავდაპირველი ენერგია (პოტენციური ძალა), პაშიანტი-ვაკი – კაუზიური ენერგია (ღვთაებრივი კოსმიური გონი და კოსმიური ინტელექტი), მადხიამი-ვაკი – ასტრალური ენერგია (მარადის ქალური, ღვთაებრივი კოსმიური გონის სულიერი მეტაფიზიკური რადიაცია) და ვაიკხარი-ვაკი – ფიზიკური ენერგია (დედაღმერთის კოსმიური მატერიალური სხეული). შაკტისტური ფილოსოფიის მიხედვით სამყარო არის შაკტის (ღვთაებრივი ენერგიის) ემანაცია, ცოცხალი არსება შაკტიზმში ითვლება შაკტის ემანაციად. ჯაინიზმის თანახმად სამყარო შედგება ექვსი სუბსტანციისაგან, ესენია: ჯივა დრავია – სული, დჰარმასტიკაია – მოძრაობის გამტარი, ადჰარმასტიკაია – უძრაობის გამტარი, კალა – დრო, აკაშა – სივრცე და აჯივა ანუ პუდგალა – მატერია, ეს სუბსტანციები მარადიულები, უსაწყისოები და უსასრულოები არიან, მათ არ გააჩნიათ არც დასაბამი და არც დასასრული. ჯაინიზმი უარყოფს „შემოქმედი ღმერთის“ იდეას. ჯაინიზმი აღიარებს მუდმივად არსებული მარადიული მატერიის და მარადიული სულის კონცეფციას, ჯაინის მოძღვრება ამტკიცებს, რომ ცოცხალი სული – ჯივა-დრავია შეუქმნელია და ყოველთვის არსებობდა, ისევე როგორც მატერია – პუდგალა. სანსარას ანუ ცოცხალი სულის რეინკარნაციას არ გააჩნია დასაწყისი, მაგრამ შეიძლება ჰქონდეს დასასრული, დასასრული კი ჩვენს ნებაზეა დამოკიდებული. უსასრულო ერთიანობის ერთიანი და აბსოლუტური ღვთაებრივი პრინციპი ეინ სოფი ანუ იგივე ზარვან აკარანა, მატერიალური კოსმიური ყოფიერების - მაჰაკალპას ციკლის დასაბამში საკუთარ თავს ზეგამოუვლენელ სუბსტანციას ავლენს სამი შაბდაბრაჰმანის, სამი ლოგოსის, უფრო ზუსტად სამი ქალურ-მამაკაცური შაბდაბრაჰმიკულ-ლოგოსური დიადის - მაჰასარასვატისა და მაჰაბრაჰმას, მაჰალაკშმისა და მაჰავიშნუს და მაჰაკალისა და მაჰადევას, როგორც ზმნის სახით. ინდუისტურ მოძღვრებაში (მაგ. დევიბჰაგავატაპურანას მესამე წიგნში) ნათქვამია, რომ თავდაპირველად, უმაღლესი სულიდან – პარაბრაჰმანიდან იშვა იშვარა ბრაჰმა ანუ უფალი ბრაჰმა (ძვ. ინდ. „ბრაჰმა“ – „ზრდა-გაფართოება“) იგივე შაბდაბრაჰმანი ანუ ლოგოსი, შაბდა ნიშნავს მისტიკურ ბგერას, მისტიკურ სიტყვას, ბრაჰმანი ნიშნავს ღმერთს, იგივეა ძველი ბერძნული სიტყვა ლოგოსი, შაბდაბრაჰმანიდან ანუ იშვარა ბრაჰმას სხეულის ნახევრიდან იშვა შივას და ვიშნუ-ნარაიანას პირველი მანვანტარაავატარა – მანუ სვაიამბჰუვა ანუ „თვითმყოფადი გონიერი მე“.

მსოფლიოში ბევრი რელიგია არსებობს. რელიგიები იყოფიან ორ ჯგუფად: 1) აბრაამული და 2) მისტიკურ ოკულტური. ინდუიზმი და ბუდიზმი განეკუთვნებიან მისტიკურ ოკულტურ რელიგიათა კატეგორიას. ოკულტურ რელიგიებში აბრაამულისგან რადიკალურად განსხვავებული დოქტრინაა. როგორ ეს? ოკულტურ რელიგიებში უარყოფილია მონოთეიზმი. ინდუიზმში არის შემდეგი განშტოებები: 1) ვიშნუიზმი 2) შივაიზმი 3) ადვაიტა სმარტიზმი 4) საურიზმი 5) განაპატიზმი 6) შაკტიზმი და კიდევ რამდენიმე სკოლა. ბუდიზმში სამი ძირითადი მიმდინარეობა: 1) ჰინაიანა (ყველაზე მარტივი) 2) მაჰაიანა (უფრო რთული ფორმა) და 3) ვაჯრაიანა (ბუდიზმის ყველაზე ოკულტური ფორმა, ტანტრისტული ბუდიზმი). რაშია პრობლემა? რაში და იმაში რომ ეს სკოლები ერთმანეთს ებრძვიან! ეს სკოლები ვერ ხვდებიან რომ პრაქტიკულად ერთი და იგივე ჭეშმარიტებას ამბობენ, უბრალოდ სხვადასხვა მომენტებზე აკეთებენ აქცენტს. რას ნიშნავს ეს? მაგალითად ვიშნუიტები მიიჩნევენ რომ ყველაზე მთავარი და ძლიერი არის ვიშნუ, ისაა ყოფიერების ბატონი, შივაიტები მიიჩნევენ რომ შივა არის მთავარი, არა მხოლოდ როგორც პიროვნული უფალი (იშვარა) არამედ როგორც უპიროვნო სული (პარამაშივა ანუ პარაბრაჰმანი), ხოლო შაკტი არის მისი ძალა და მდედრობითი ასპექტი. შაკტისტები მიიჩნევენ რომ მთავარი არის შაკტი, ისაა ყველაფრის მბრძანებელი და ყოველივე მისგან მოდის და მისგან იმართება. საურები მზის უფალ სურიას ადიდებენ, განაპატიელნი უფალ განეშას. ჰინაიანელი ბუდისტები ნაკლებ ყურადღებას აქცევენ მისტიკურ ძალებს, ღმერთებს და ა.შ. მათთვის მთავარია ის რომ ბუდა იყო ადამიანი რომელიც გახდა განათებული და გადავიდა ნირვანაში, ჩვენც იგივე უნდა ვქნათ, სხვას არაფერს აქვს მნიშვნელობა. მაჰაიანაში და ვაჯრაიანაში არსებობს თითქმის ისეთივე რთული და დახვეწილი მეტაფიზიკური და მისტიკური თეორიები, როგორც ინდუიზმში. არსებობს უზენაესი ბუდა (ადიბუდა) და მას აქვს ორი ასპექტი; მამრობითი და მდედრობითი. ვლინდება იგი როგორც; დჰიანა ბუდა, დჰიანა ბოდჰისატვა და მანუში ბუდა და კიდევ მრავალი სხვა ფორმით. ყველა არსებაში არის შინაგანი ბუდა. ყველას შეუძლია გახდეს ბუდა, მაგრამ ადამიანისთვის ეს ყველაზე მარტივია. არსებობს ერთიანი უსაწყისო და უსასრულო მარადიული კინეტიკური ცნობიერება საცავი – ალაია ვიჯნანა იგივე სარვასატვა. სარვასატვა ესაა უმაღლესი მე ყველა ცოცხალი არსებისა. ალაია ვიჯნანა ესაა ერთიანობა უქმნელი ინდივიდუალური ცნობიერებებისა. ალაია ვიჯნანა ესაა კოლექტიური ზეცნობიერი. მე არ მესმის, რა აწუხებთ ამ ფილოსოფიურ სკოლებს? ნუთუ ვერ ხვდებიან ელემენტარულს? არ აქვს მნიშვნელობა ვისზე აკეთებ აქცენტს, არ აქვს მნიშვნელობა ვინ მიგაჩნია მთავრად და ყველაზე მეტად ვინ გიყვარს, ვიშნუ, შივა, შაკტი, განეშა თუ ვინმე სხვა... ამას არსებითი მნიშვნელობა არ აქვს. თქვენ უბრალოდ არ გესმით. ახლავე ავხსნი თუ როგორ მესმის მე ეს: ღმერთს გააჩნია მრავალი ასპექტი და ფორმა, უპიროვნო ღმერთი შედგება მამრობითი ასპექტისგან და მდედრობითი ასპექტისგან, ესაა ადიბუდა სამანტაბჰადრა და ადიბუდა სამანტაბჰადრი. სამანტაბჰადრა ესაა იგივე პარამაშივა ან უმაღლესი ვიშნუ და საერთოდაც ნირგუნა ბრაჰმანი ანუ ღმერთი თვისებებისა და ატრიბუტების გარეშე როგორც უპიროვნო საწყისი ესაა ყველა ცოცხალი არსების უმაღლესი მე როგორც მამრობითი საწყისი და მამრობითი ასპექტი ღმერთისა. ნირგუნა ბრაჰმანი ვლინდება როგორც პიროვნული ტრიმურტი ანუ სამი იშვარა – ბრაჰმა, ვიშნუ და შივა, რომელია თქვენთვის მთავარი თვითონ გადაწყვიტეთ, ისე კი სამივე თანასწორი და თანაბარია. მათ ჰყავთ მეუღლეეები ანუ მდედრობითი იპოსტასები. სამი დიადი ქალღმერთი: მაჰასარასვატი, მაჰალაკშმი და მაჰაკალი ესენია სამი ენერგია: სრიშტი შაკტი – ემანაციის ენერგია, სტხიტი შაკტი – დაცვის ენერგია და სამჰარა შაკტი – განადგურების ენერგია. სამი შაკტი ანუ სამი ქალღმერთი (ტრიდევი) ესენია უზენაესი შაკტის ანუ უპიროვნო ღმერთის მდედრობითი ასპექტის – პარამაშაკტის ემანაციები და პიროვნული ფორმები და სამივე თანასწორია. ყველა მდედრი ესაა ტრიდევის ავატარა, ხოლო ყველა მამრი ესაა ტრიმურტის ავატარა. ჩვენ ყველანი ღმერთის პიროვნული ფორმის მამრობითი და მდედრობითი ავატარები ვართ და ვფლობთ ბუდას პოტენციალს. არსებობენ სამი ტიპის ჯივები ანუ ცოცხალი არსებები: 1) შუდჰა ჯივა – მუდმივად განათებული და სუფთა 2) სანსარინ ჯივა – დაბნელებული და დაბინდული და 3) მუქტა ჯივა – განთავისუფლებული. ჯივა ესაა ბრაჰმანის ნაწილი და ჩნდება მაშინ როცა ბრაჰმანის მესამე თვისება "ანანდა" (ნეტარება) იბინდება და ბნელდება. მატერიალურ სამყაროში არსებობს მხოლოდ "სატ" ანუ ბრაჰმანის არსებობა, ხოლო დანარჩენი ორი თვისება "ჩიტ" (ცნობიერება) და "ანანდა" (ნეტარება) დაბინდულია და დეფორმირებული. ღმერთს აქვს სიბრძნე და მოქმედების უნარი. მატერიალური კოსმოსის წარმოშობა და განადგურება აიხსნება ღმერთის ენერგიით (შაკტი). არსებობს მრავალი გზა ღმერთისკენ მიმავალი, როგორც ცოდნის ისევე სიყვარულის და ა.შ. მატერიალური სამყარო აღვსილია ბრაჰმანით. მეტიც, მატერიალური სამყარო ღმერთის იდენტურია, ღმერთი არის თავად სამყარო. მატერიალური სამყარო არის არასწორად გაგებული ბრაჰმანი (ღმერთი). სინამდვილეში სივრცე, დრო, მატერია და ა.შ. არის ბრაჰმანის (ღმერთის) განუყოფელი ნაწილები და წარმოადგენენ ღმერთის არსის ნაწილებს. სინამდვილეში არსებობს მხოლოდ სუფთა ყოფიერება. ჩვენ დამახინჯებულად აღვიქვამთ სამყაროს. სამყარო ესაა რეალური და ნატიფი სულიერი ბრაჰმანი. ბრაჰმანისგან განცალკევებულად არაფერი არ არსებობს და ყველა და ყველაფერი არის ბრაჰმანი და ბრაჰმანში. არსებობს სამი შაკტი: პარაშაკტი, პარააპარაშაკტი და აპარაშაკტი ანუ სულიერი, საშუალო და ფიზიკური ენერგიები. არ აქვს მნიშვნელობა რას უწოდებთ უმაღლეს სულს მამრობით ასპექტში ან მდედრობით ასპექტში, ამას მნიშვნელობა არ აქვს. იშვარა შივა არის უპიროვნო შივას პიროვნული გამოვლინება, მაგრამ უმაღლესი შივა არის იმავდროულად უმაღლესი ვიშნუც. უზენაესი სული და უზენაესი ენერგია აერთიანებენ ყველა ცოცხალ არსებას, ყველაფერს რაც კი არსებობს. კოსმიური სული და კოსმიური მატერია ესაა ერთი ღვთაებრივი რეალობის ორი თანამარადიული განზომილება. სულიც და მატერიაც = მარადიული უფალი. ჯივა = უფალი. კალა (დრო) = უფალი. აკაშა (სივრცე) = უფალი. უპიროვნო სული = უფალი. კოსმიური გონი = უფალი. არ არსებობს არაფერი ღმერთის გარდა. ყველაფერი = ღმერთი. არსებობს ინდივიდუალური ცნობიერება (ჯივატმანი) და არსებობს უზენაესი უპიროვნო ზეცნობიერება (ატმანბრაჰმანი) და ორივე რეალურია. ინდივიდი ესაა უზენაესის ფრაგმენტი და ემანაცია–რადიაცია. ინდივიდუალური ცნობიერება (ჯივა) და უნივერსალური ზეცნობიერი (პარაბრაჰმანი) ესენია ერთი რეალობის ორი განზომილება. ჯივა ფლობს ღვთაებრივ ბუნებას. ღვთაება არაა მხოლოდ უპიროვნო პარაბრაჰმანი. ღმერთი არის ყველა და ყველაფერი. უბრალოდ პარაბრაჰმანი ესაა უზენაესი რეალობა, მაგრამ არა ერთადერთი ჭეშმარიტი. ტრიმურტი და ტრიდევი სუფევს თითოეული ჯივას სხეულში. ნებისმიერი ჯივა ესაა ტრიმურტის და ტრიდევის ავატარა. არსებობენ სხვადასხვა ტიპის ავატარები. ყველაზე სუსტი ავატარა ესაა – ამშაავატარა. ღვთაების უპიროვნო და პიროვნული არსი სუფევს ყველაფერში. შივა ყველაფერშია, ისევე როგორც შაკტი, ვიშნუ და ა.შ. არსებობს სამი სამყარო: 1) ფიზიკური სამყარო (ბჰურ ლოკა) 2) ასტრალური სამყარო (ანტარ ლოკა) და 3) კაუზიური სულიერი სამყარო (კარანა ლოკა). ფიზიკურ რეალობაში არის ჯაგრატ – ფიზიკური ცნობიერება, ასტრალურში სვაპნა – ასტრალური ცნობიერება და კაუზიურში სუშუპტი – კაუზიური ცნობიერება. არის კიდევ უფრო მაღალი ცნობიერება – ტურია (ატმანბრაჰმანი). მატერიალური სამყაროს სამივე განზომილება არის ღმერთის სხეული. მატერია ესაა ღმერთის არსის ნაწილი. კაუზიური სამყაროს ზედა ნაწილი შედგება 4 განზომილებისგან: 1) უსასრულო სივრცის განზომილება 2) უსასრულო ცნობიერების განზომილება 3) უსასრულო არაფრის განზომილება 4) უსასრულო ერთიანობის განზომილება კაუზიური სამყაროს "მიღმა" იმყოფება ადიბუდა ანუ პარაბრაჰმანი. უფრო ზუსტად, უზენაესი რეალობა ესაა უპიროვნო ბრაჰმანი, მაგრამ ეს არ ნიშნავს იმას რომ იშვარა და სამი სამყარო არაა რეალური. იშვარა ესაა პიროვნული ღმერთი, ხოლო სულიერი, ასტრალური და ფიზიკური რეალობები პიროვნული უფლის სამი მდგომარეობა, მისი სამი ფორმა.

კოსმიური სული და კოსმიური მატერია ესაა ერთი ღვთაებრივი რეალობის ორი თანამარადიული განზომილება. სულიც და მატერიაც = მარადიული უფალი. ჯივა = უფალი. კალა (დრო) = უფალი. აკაშა (სივრცე) = უფალი. უპიროვნო სული = უფალი. კოსმიური გონი = უფალი. არ არსებობს არაფერი ღმერთის გარდა. ყველაფერი = ღმერთი. არსებობს ინდივიდუალური ცნობიერება (ჯივატმანი) და არსებობს უზენაესი უპიროვნო ზეცნობიერება (ატმანბრაჰმანი) და ორივე რეალურია. ინდივიდი ესაა უზენაესის ფრაგმენტი და ემანაცია–რადიაცია. ინდივიდუალური ცნობიერება (ჯივა) და უნივერსალური ზეცნობიერი (პარაბრაჰმანი) ესენია ერთი რეალობის ორი განზომილება. ჯივა ფლობს ღვთაებრივ ბუნებას. ღვთაება არაა მხოლოდ უპიროვნო პარაბრაჰმანი. ღმერთი არის ყველა და ყველაფერი. უბრალოდ პარაბრაჰმანი ესაა უზენაესი რეალობა, მაგრამ არა ერთადერთი ჭეშმარიტი. ტრიმურტი და ტრიდევი სუფევს თითოეული ჯივას სხეულში. ნებისმიერი ჯივა ესაა ტრიმურტის და ტრიდევის ავატარა. არსებობენ სხვადასხვა ტიპის ავატარები. ყველაზე სუსტი ავატარა ესაა – ამშაავატარა. ღვთაების უპიროვნო და პიროვნული არსი სუფევს ყველაფერში. შივა ყველაფერშია, ისევე როგორც შაკტი, ვიშნუ და ა.შ.

იცით რა აქვთ დჰარმულ რელიგიებს, განსაკუთრებით კი ბუდისტურ დოქტრინას მთავარი ხარვეზი და მინუსი?? გეტყვით: მთავარი მინუსია ორი მომენტი – 1) სანსარას მატერიალური ყოფიერების "არასწორად" და ნეგატიურად წარმოსახვა და "ნირვანას" ზესულიერი უფორმო ყოფიერების ზედმეტი იდეალიზირება–გაფეტიშება და 2) კონკრეტული მეტად უცნაური სექსუალური ხასიათის აკრძალვების არსებობა. თქვენ უნდა იცოდეთ რომ თითქმის ყველა რელიგიაში და ეზოთერული სწავლებების მინიმუმ 50%–ში არის არაადეკვატური ტაბუები. მაგალითად ზოგიერთი აკრძალვები: 1) ანალური სექსის აკრძალვა 2) ორსულობისას სექსის აკრძალვა 3) ინცესტის აკრძალვა და ასევე რელიგიების მინიმუმ 76%–ში მკვეთრად ნეგატიური დამოკიდებულება ლგბტ ადამიანების მიმართ. არ გეჩვენებათ ეს აკრძალვები არა ადეკვატური და მარაზმული? მოიცათ ერთი წამით! მოდით გავიაზროთ; რელიგიურ მარაზმატიკებს უნდათ თქვან რომ ანალური სექსი არის... რა??... რა არის?? რა პრობლემაა??... ცხადია ამათ "არგუმენტი" ყოველთვის მოეძებნებათ მაგრამ განა ეს რამეს ნიშნავს? ამის გარდა მინდა ვთქვა; რა ნეგატიური ზეგავლენა შეიძლება იქონიოს ინცესტმა და ორსულთან სექსმა ანდა ანალურმა ტყნაურმა ადამიანის მეტაფიზიკურ საწყისზე და "ნირვანაში გადასვლის პერსპექტივაზე"?? მე არ მაინტერესებს რელიგიური არგუმენტები! უბრალოდ ვერ წარმომიდგენია თუ რა უნდა დაშავდეს ანალურით და ა.შ. ან რა კავშირშია "არასწორი სექსი" ნირვანასთან?? რა მაინც და მაინც სექსი?? რატომაა ეს ამოჩემებული?? მაგალითად; ცხოველებს არ აქვთ არავითარი მორალი და რელიგიურ–პოლიტიკური იდეოლოგიები, მაგრამ თუ იგივე ბუდიზმს დავუჯერებთ ცხოველებს აქვთ შანსი შემდეგ რეინკარნაციაში დაიბადონ ადამიანის ფორმაში! და იგივე ბუდიზმის მიხედვით თვით ღმერთებიც კი არ არიან იდეალური და ადამიანზე უკეთესი არსებები, ადამიანის ფორმა თურმე საუკეთესოა რათა არსებამ მიაღწიოს გასხივოსნებას და ღმერთი რომელიც ამოწურავს კარგ კარმას ვარდება დაბალ დონეზე და შეიძლება ადამიანადაც კი დაიბადოს! განა ეს აბსურდი არაა? ამის გარდა პიროვნული მეობის გარდა უმაღლესი აბსოლუტის ანუ ღვთაებრივი უპიროვნო ზეცნობიერის ოკეანის არსებობის უარყოფა განა სისულელე არაა? კარგით! თუ უარვყოფთ უმაღლეს ატმანს და არა მხოლოდ კონკრეტული ინდივიდუალურ პიროვნულ ატმანს... აბსურდი არ გამოდის? მაშინ რაღაა ეს "ნირვანა"?? თუ არც ჯივა ატმანია რეალური და არც პარაატმანი და ასევე არც მატერია... მაშინ რა ჯანდაბაა ეს "ნირვანა"? და რანაერად უნდა განმარტო ნირვანა ანუ ის რაც ზემატერიალურია და არ ვიცნობთ მატერიის ანუ სანსარას ენით?? მაშინ სად ჭირში მიდის არსების ცნობიერება? და თუ მეობა არანაერი არ არსებობს მაშინ ნირვანაში ვინ ან რა გადადის? აბსურდი არაა?? და რანაერად ეხმარება არ არსებულ პიროვნულ ცნობიერებას ეს "მეტაფიზიკური პრაქტიკა" გასხივოსნებაში?? რა ჯანდაბა გასხივოსნდა თუ ის რაც უნდა გასხივოსნდეს არის "ილუზია"? განა ილუზიას შეუძლია "გასხივოსნება" და გადასვლა ნირვანაში? თუ არც უზენაესი უპიროვნო ღმერთი არსებობს მით უმეტეს მაშინ სად მიდის არ არსებული პიროვნული ცნობიერება და რანაერად ჩნდება მატერიალური სამყარო?? არ არის არც უმაღლესი ატმანი და არც უმდაბლესი? მაშინ ხვდებით რომ მთელი ბუდისტური ანტიეტერნალიზმი და ანტისპირიტუალიზმი უაზრობა გამოდის და აზრს კარგავს? მით უმეტეს რომ ყველა ბუდისტური სკოლა არაა ერთ აზრზე!

სიყვარულზე მნიშვნელოვანი არაფერია. არც "ნირვანა" და არც "ბუდა". მე მიყვარს ბუდა და ნირვანა მაგრამ სანსარას მატერიალური სამყაროები უფრო მეტად მიყვარს. გახსოვდეთ რომ სექსი სხვაა და სიყვარული სხვა. მათ თითქმის არაფერი აქვთ საერთო. ის რომ სექსს და სიყვარულს ხანდახან გადაკვეთის წერტილები აქვთ სულაც არ ნიშნავს რომ ეს ორი იდეა ერთი და იგივეა. შეიძლება გიყვარდეს და არ გინდოდეს მოტყნა. შეიძლება ტყნავდე და არ გიყვარდეს. დაეხსომეთ ეს.

ისრაელის „ღმერთი“ წყევლის ყველას ვინც არ ეთაყვანება: „თუ არ გაიგონებ უფლის, შენი ღმერთის სიტყვას, არ დაიცავ და არ შეასრულებ ყველა მის მცნებას და წესებს, რომელთაც გიცხადებ დღეს, გადმოვა შენზე ყველა ეს წყევლა და გეწევა: “ (მეორე რჯული, თავი 28, სტროფი 15). „წყეულიმც ხარ ქალაქად და წყეულიმც ხარ ველად!“ (მეორე რჯული, თავი 28, სტროფი 16). „წყეულიმც იყოს შენი მუცლის ნაყოფი, შენი მიწის ნაყოფი, შენი ნახირის მონაშენი და შენი ფარის ნამატი!“ (მეორე რჯული, თავი 28, სტროფი 18). „მოგივლენს უფალი წყევლას, ფეთებას, შეჩვენებას შენი ხელის ყოველ ნამუშაკევში, რასაც კი გააკეთებ ვიდრე არ განადგურდები, ვიდრე მალე არ დაიღუპები, შენი ბოროტი საქმეებისათვის, იმისათვის რომ მიმატოვე“ (მეორე რჯული, თავი 28, სტროფი 20). „მოგაწებებს უფალი შავ ჭირს“ (მეორე რჯული, თავი 28, სტროფი 21). „მოგწყლავს უფალი ჭლექით, ციებ-ცხელებით, ანთებით, ხურვებით, გვალვით, ხორშაკით და სიყვითლით; დაგიწყებენ დევნას, ვიდრე არ დაიღუპები“ (მეორე რჯული, თავი 28, სტროფი 22). „დაგამხობს უფალი შენი მტრების წინაშე, ერთი გზით წახვალ მისკენ და შვიდი გზით გაექცევი მას“ (მეორე რჯული, თავი 28, სტროფი 25). „მოგწყალვს უფალი სიგიჟით, სიბრმავით და შეშლილობით“ (მეორე რჯული, თავი 28, სტროფი 28). „შენი ვაჟები და ასულები უცხო ხალხს ჩაუცვივდებიან ხელში, თვალები დაგევსება მათი ყურებით მთელი დღე და მკლავში აღარ გექნება ძალა“ (მეორე რჯული, თავი 28, სტროფი 32). „დაძრავს უფალი ხალხს შენს წინააღმდეგ შორეთიდან, ქვეყნის კიდიდან, არწივივით მოფრინდება ხალხი, რომლის ენას ვერ გაიგებ“ (მეორე რჯული, თავი 28, სტროფი 49). „მოძალადე ხალხი რომელიც მოხუცს პატივს არ სცემს და ყმაწვილკაცს არ იბრალებს“ (მეორე რჯული, თავი 28, სტროფი 50). აი ასე წყევლის ძველი აღთქმის „ღმერთი“ მათ, ვინც არ ეთაყვანება. ძველი აღთქმის „უფლის“ ამგვარი „მჭერმეტყველება“ არის დჰარმულ სწავლებებში არსებული ერთდროულად სამი მცნების, სამი კანონის დარღვევა, ესენია აჰიმსა-ვრატა ანუ არაძალადობა, ცოცხალ არსებათათვის ზიანი არ მიყენება, ვაჩანა-გუპტი ანუ სიტყვების კონტროლი, რომლის არსი მდგომარეობს წყევლისგან, მუქარისგან, ლანძღვა-გინებისგან და სიტყვიერი დაშინებისგან თავის შეკავებაში და მანო-გუპტი ანუ გონების კონტროლი, რომლის არსი მდგომარეობს ბოროტი აზრების უარყოფაში. ბიბლიური „უფლისგან“ განსხვავებით ბუდა სავსეა უკიდეგანო თანაგრძნობითა და სიყვარულით და არავის არ წყევლის. ბიბლიური „უფლისგან“ განსხვავებით, ბუდას თვითმიზანი არის ცოცხალი არსებების ტანჯვისგან დახსნა.

იცით რა აქვთ დჰარმულ რელიგიებს, განსაკუთრებით კი ბუდისტურ დოქტრინას მთავარი ხარვეზი და მინუსი?? გეტყვით: მთავარი მინუსია ორი მომენტი – 1) სანსარას მატერიალური ყოფიერების "არასწორად" და ნეგატიურად წარმოსახვა და "ნირვანას" ზესულიერი უფორმო ყოფიერების ზედმეტი იდეალიზირება–გაფეტიშება და 2) კონკრეტული მეტად უცნაური სექსუალური ხასიათის აკრძალვების არსებობა. თქვენ უნდა იცოდეთ რომ თითქმის ყველა რელიგიაში და ეზოთერული სწავლებების მინიმუმ 50%–ში არის არაადეკვატური ტაბუები. მაგალითად ზოგიერთი აკრძალვები: 1) ანალური სექსის აკრძალვა 2) ორსულობისას სექსის აკრძალვა 3) ინცესტის აკრძალვა და ასევე რელიგიების მინიმუმ 76%–ში მკვეთრად ნეგატიური დამოკიდებულება ლგბტ ადამიანების მიმართ. არ გეჩვენებათ ეს აკრძალვები არა ადეკვატური და მარაზმული? მოიცათ ერთი წამით! მოდით გავიაზროთ; რელიგიურ მარაზმატიკებს უნდათ თქვან რომ ანალური სექსი არის... რა??... რა არის?? რა პრობლემაა??... ცხადია ამათ "არგუმენტი" ყოველთვის მოეძებნებათ მაგრამ განა ეს რამეს ნიშნავს? ამის გარდა მინდა ვთქვა; რა ნეგატიური ზეგავლენა შეიძლება იქონიოს ინცესტმა და ორსულთან სექსმა ანდა ანალურმა ტყნაურმა ადამიანის მეტაფიზიკურ საწყისზე და "ნირვანაში გადასვლის პერსპექტივაზე"?? მე არ მაინტერესებს რელიგიური არგუმენტები! უბრალოდ ვერ წარმომიდგენია თუ რა უნდა დაშავდეს ანალურით და ა.შ. ან რა კავშირშია "არასწორი სექსი" ნირვანასთან?? რა მაინც და მაინც სექსი?? რატომაა ეს ამოჩემებული?? მაგალითად; ცხოველებს არ აქვთ არავითარი მორალი და რელიგიურ–პოლიტიკური იდეოლოგიები, მაგრამ თუ იგივე ბუდიზმს დავუჯერებთ ცხოველებს აქვთ შანსი შემდეგ რეინკარნაციაში დაიბადონ ადამიანის ფორმაში! და იგივე ბუდიზმის მიხედვით თვით ღმერთებიც კი არ არიან იდეალური და ადამიანზე უკეთესი არსებები, ადამიანის ფორმა თურმე საუკეთესოა რათა არსებამ მიაღწიოს გასხივოსნებას და ღმერთი რომელიც ამოწურავს კარგ კარმას ვარდება დაბალ დონეზე და შეიძლება ადამიანადაც კი დაიბადოს! განა ეს აბსურდი არაა? ამის გარდა პიროვნული მეობის გარდა უმაღლესი აბსოლუტის ანუ ღვთაებრივი უპიროვნო ზეცნობიერის ოკეანის არსებობის უარყოფა განა სისულელე არაა? კარგით! თუ უარვყოფთ უმაღლეს ატმანს და არა მხოლოდ კონკრეტული ინდივიდუალურ პიროვნულ ატმანს... აბსურდი არ გამოდის? მაშინ რაღაა ეს "ნირვანა"?? თუ არც ჯივა ატმანია რეალური და არც პარაატმანი და ასევე არც მატერია... მაშინ რა ჯანდაბაა ეს "ნირვანა"? და რანაერად უნდა განმარტო ნირვანა ანუ ის რაც ზემატერიალურია და არ ვიცნობთ მატერიის ანუ სანსარას ენით?? მაშინ სად ჭირში მიდის არსების ცნობიერება? და თუ მეობა არანაერი არ არსებობს მაშინ ნირვანაში ვინ ან რა გადადის? აბსურდი არაა?? და რანაერად ეხმარება არ არსებულ პიროვნულ ცნობიერებას ეს "მეტაფიზიკური პრაქტიკა" გასხივოსნებაში?? რა ჯანდაბა გასხივოსნდა თუ ის რაც უნდა გასხივოსნდეს არის "ილუზია"? განა ილუზიას შეუძლია "გასხივოსნება" და გადასვლა ნირვანაში? თუ არც უზენაესი უპიროვნო ღმერთი არსებობს მით უმეტეს მაშინ სად მიდის არ არსებული პიროვნული ცნობიერება და რანაერად ჩნდება მატერიალური სამყარო?? არ არის არც უმაღლესი ატმანი და არც უმდაბლესი? მაშინ ხვდებით რომ მთელი ბუდისტური ანტიეტერნალიზმი და ანტისპირიტუალიზმი უაზრობა გამოდის და აზრს კარგავს? მით უმეტეს რომ ყველა ბუდისტური სკოლა არაა ერთ აზრზე!