FRIDRIX

გეთანხმები საჭიროა ახალი სამოქალაქო ომი გაიმარჯვებს ნა ცმოძრაობა რუსული ნარჩენების საბოლოოდ განადგურდება ქვეყანაში და ოპოზიციურად განწყობილი მოსახლეობას დააპატიმრებენ ყველას ან დამარცხდება ამერიკა და ნაც მოძრაობა და დამყარდება რუსული მარიონეტული კოლონიური მმართველობა ეს არის მტკივნეული მაგრამ სწრაფი გამოსავალი სხვანაირად სიტუაცია არ შეიცვლება და სულ იქნება ეს უაზრო ბოლთის ცემა დემოკრატიის მოთხოვნა და არჩევნების არ გაყალბება და ადმაიანების უფელბების დაცვის მოთხოვნები რომლებიც არ შესრულდება არასდროს

მასვი მაჭამე მალხინე კარგია ზუსტად ასახავს ხასიათს და ფასეულობებს

ბადრისაც "გონების დასაკარგი" ქონება ქონდა მაგრამ დღეს მის ქონებას "ჯოზეF კეი" და სხვა ხელისუფლების წარმომადგენლები ფლობენ და გადაინაწილეს ამიტომ ბევრ ქონებას მოფრთხილება და ფრთხილად ცხოვრება უნდა ხოლო როცა ბრძოლაში ერთვები ფული ვერ გიშველის ბადრის მაგალითი ამის ნათელი დადასტურებაა ფრთხილად იყოს ბიძო ეგ "რაიმე არ დაგემართოს" ქონება ბერას მაგივრად სხვას არ დარჩეს

ბიძინა ივანაშვილის პარტიის ერთ-ერთი ლიდერი იგორ გიორგაძეც იქნება ბიზნესში ყოველთვის ასეა, საქმე ან მომგებიანია ან არა. რუსეთში გამდიდრებული ბიძინა ივანაშვილისთვისაც ასეა, თუმცა არა მხოლოდ ბიზნესში. იავანაშვილმა ღია წერილში, რომელიც დღეს გამოაქვეყნა, ქართული საზოგადოება, მედია და პოლიტ–ელიტა ორ ნაწილად გაყო. ნაწილს, რომლის გამოყენება და მათგან „მოგების მიღება“ შეიძლება, თანამშრომლობა შესთავაზა, ნაწილს კი შემოქმედება და მოქმედება დაუწუნა. „მეწვრილმანე, რომელიც ტელევიზორს უყურებს და იმახსოვრებს პოლიტიკოსთა განცხადებებს“- ასე შეაფასა ქართულმა პოლიტ ელიტამ დღეს ბიძინა ივანაშვილის ღია წერილი. მეწვრილმანე ივანაშვილმა გადაწყვიტა პირდაპირ შესთავაზოს ადამიანებს ფული, მათი შემოქმედებითი საქმიანობის ყიდვის სანაცვლოდ. რამდენიმე მათგანთან ეს უკვე გამოუვიდა. მაგალითად ჟურნალისტი შალვა რამიშვილი უკვე მზად არის, ივანაშვილს ესტუმროს, მისგან დავალებებიც მიიღოს, შემდეგ პროექტი გააკეთოს, რომლისთვისაც მილიარდერი ჭორვილადან დიდ თანხას გადაიხდის, ბოლოს კი გამოვიდეს და ხმამაღლა თქვას თავისუფალ სიტყვას ვემსახურებიო. ივანაშვილმა ეკა ბესელიასაც შესთავაზა მისი ადვოკატობა, რაზეც ეს უკანასკნელი ბევრი ფიქრის გარეშე დათანხმდა. „რესპუბლიკელებმა“ და „თავისუფალმა დემოკრატებმაც“ როგორც კი მოისმინეს ივანაშვილის განცხადება თანამშრომლობაზე, შეხვდნენ ოლიგარქს და მისგან ქვეყნის „განვითარების“ მისეული გეგმა მოისმინეს. რაც არ უნდა გვარწმუნოს ივანაშვილმა, რომ ის ყველაფერს ღიად აკეთებს, საზოგადოებისთვის ნათელია, რომ ის ფარულ მოლაპარაკებებსაც მართავს. „პრესა.ჯი“–მ გაარკვია, რომ ივანაშვილს თავის პოლიტიკური პარტიის წევრთათვის ფარული კასტინგი აქვს გამოცხადებული, რომელში მონაწილეობის მიღებაც ყველას შეუძლია. რამდენადაც ჩვენთვის ცნობილია, კასტინგში ყველაზე აქტიურად ხელოვანები არიან ჩართულნი. რობერტ სტურუა, დიმა ჯაიანი, ოთარ მეღვინეთუხუცესი, გურანდა გაბუნია, გიგა ლორთქიფანიძე და მისი მეუღლე უკვე მზად არიან ივანაშვილის პარტიის წევრთა რიგებში იყვნენ. მის პარტიაშივე გეგმავს გაწევრიანებას არშემდგარი ბიზნესმენი და საკუთარ კარში გოლების გამტანი კახა კალაძეც, რომელმაც გუშინ გადაწყვიტა, რომ „პროგრეს ბანკი“ გაყიდოს. ივანაშვილის იდეებსა და გეგმებს უერთდება ნინო ბურჯანაძე, რომელიც თავის „სიმპათიებს“ სოციალური ქსელით აფიქსირებს. „პრინცესა ხორბლის მარცვალზე“ ივანაშვილის იდეებს იწონებს და ცდილობს ბევრი „ლაიქით“ მილიარდერის გული „მოიგოს“. „პრესა.ჯი“–მ ისიც შეიტყო, რომ ივანაშვილის პარტიაში იქნებიან ბურჯანაძის მიერ „განწირულ–გადაგდებული“ „წარმომადგენლობითი სახალხო კრების“ ლიდერებიც. ნონა გაფრინდაშვილი, გია ბურჯანაძე და რეჟისორი გოგი ქავთარაძე. ბიძინა ივანაშვილს პარტიის წევრთა სია გაცილებით ადრე ჰქონდა შედგენილი, ვიდრე ის მისი პოლიტიკაში წასვლის შესახებ გააკეთებდა განცხადებას. ქართველი რევანშისტების გარდა, მას იდეოლოგიური მხარდამჭერები გამოუჩნდნენ ქვეყნის ჩრდილოეთითაც. ბიძინა ივანაშვილმა დღევანდელ ღია წერილში აღნიშნა, რომ „ვიღაცები“ ცდილობენ პრორუსულ ორიენტაციაში დასდონ ბრალი, მაგრამ: „მე საიდან პრორუსული ორიენტაცია, ცხრა წელია რუსეთში არ ვყოფილვარო“... ამ განცხადებას ივანაშვილმა ისიც მოაყოლა, რომ ჩემ ბიზნესს რუსეთში ისე ვმართავ, იქ ჩასვლა არც მჭირდებაო. ჩნდება ობიექტური ეჭვი, თუ ბიზნესის მართვა შეიძლება ისე, რომ რუსეთში 9 წლის განმავლობაში არ ჩახვიდე, დავალებების მიღება რატომ არ შეიძლება? ივანაშვილის გადაწყვეტილებთ რომ რუსული ძალები კმაყოფილები არიან, ამას არც რუსული მედია მალავს. რამდენიმე დღეა რუსული გამოცემები ივანაშვილის პოლიტიკაში წასვლის გადაწყვეტილებაზე წერენ. ივანაშვილის მოქალაქეობის შეწყვეტას რუსულ მედიასაშუალებებში აჟიოტაჟი მოჰყვა. www.gazeta.ru , www.rian.ru www.rosbalt.ru, ასევე ტელევიზიები, აქტიურად აშუქებენ რუსი მილიარდერის პოლიტიკურ გეგმებს საქართველოში. განსაკუთრებით გახარებულები არიან ქვეყნიდან წასულ-გაქცეული ქართველი საქმოსნები, რომლებმაც რუსეთში ნაშოვნი კაპიტალით, რამდენჯერმე უკვე სცადეს საქართველოში არეულობის მოწყობა. მიხეილ ხუბუტია, ბადრი მელაძე, ხომერიკი, ებრალიძე და „მუდამ მომავალი“ იგორ გიორგაძე ივანაშვილს სიხარულით უერთდებიან... მეტიც, რუსეთის ნომერ პირველი საფრთხობელა იგორ გიორგაძის გარემოცვა უკვე ალაპარაკდა იმის შესახებ, რომ „ბატონი იგორი ბიძინა ივანაშვილის პარტიის ერთ-ერთი ლიდერი და აქტიური წევრი იქნება“. „ივანაშვილმა კარგად იცის, რომ რუსეთის და საქართველოს დაშორება არ შეიძლება და ვფიქრობ ამ კუთხით ის კარგად იმუშავებს“, - ამბობს „ქართველთა კავშირის თავმჯდომარე“ მიხეილ ხუბუტია. ქართველი მილიარდერი ახლა „საზოგადოებრივი მაუწყებლის“ ეთერს და ჟურნალისტთა შეკითხვებს ელოდება, რომლის შემდეგაც გაირკვევა - ვინ იქნება მისი პარტიის წევრი და როგორ აპირებენ ბიძინა, იგივე ბორია ივანაშვილი და იგორ გიორგაძე „ქართული ოცნების“ რუსულად ასრულებას...

ნუ იჩქარებ დასკვნებში შენ ანუ თეორიტიკოსს მაინც ვაჯობებ 1 ლიტრ რძეს დღეზე რო ამრავლებ მერე კვირაზე მერე თვეზე და მერე წელზე თეორიტიკოსები არ არიან ზუსტად გარტყმაში როცა კალკულატორზე ანგარიშობ და ძროხა ან ხარი არ ყავთ ნანახი ის კი არ ვთქვი ეგ ფული არ ჭირდება თქო მაგ ფულის სარძევე მეურნეობაში ჩადებას ხორც მწარმოებელი მეურნეობის გაკეტება ჯობია თქო და უფრო მეტ მოგებას მოგცემს უფრო ნაკლები დანახარჯებით და ნაკლები წვალებით ამაზეც დავწერე რომ კერძო პირი მაგალითან სიკნადმო ვერ იყიდის როგორც შენ ურჩევ დასაწყისისთვის 30 "ევრო ძროხას" რომელიც თითო 2.500 ევრო ღირს ანუ 5.000 ლარი 30 ცალზე დაჭირდება 150.000 ლარი როცა ამ თანხით სახორცე ფერმას გააკეთებს და მოგებასან ნახავს ზამთარში არ შეინახავს და სარძევე მეურნეობის სხვა საჭირო ტექნიკურ მატერიალურ ბაზაშიც არ დახარჯავს კიდე ერთი მაგდენს რო ამბობ რძის გადამამუშავებელი ქარხანა და სხვა "კომფორტები" იცი რომ საქართველოში ადგილებია სადაც წყალი და ელექტრო ენერგიის წყარო არ არსებობს როგორ გააკეთებ მაგხელა მეურნეობას ამეების გარეშე ან თივას როგორ აგროვებ ხელით თუ ტექნიკით და შემდეგ ამ ტექნიკის სენახვა ადგილზე საწვავის მომარაგება და ათასი წინააღმდეგობაა ეს ადვილია ეგ ევროძროხა მინიმუმ 10 თვეს იწველება წელიწადში 30-35 ლიტრს. 30ლ X (10თვე X 30დღე) X 30ძროხა = 927000 ლიტრი (მინიმუმ წელიწადში) წესით მაქსიმუმ 3-4 წელიწადში უნდა ამოიღო მიმდინარე ხარჯების ჩათვლით. უფრო კარგი დასავლეთია ფერმებისთვის

Человек с деньгами Елена Березанская Борис Иванишвили покупал никому не нужные предприятия за десятки миллионов долларов, а продавал их за миллиарды Основатель и главный акционер банка «Российский кредит» Борис Иванишвили искренне гордится своим детищем. В начале 1998 года «Российский кредит» был третьим среди частных российских банков по размерам активов и пятым по объему вкладов физических лиц. Младший партнер Иванишвили Виталий Малкин входил в неформальный клуб семи наиболее влиятельных бизнесменов — знаменитую «семибанкирщину». Сам главный акционер на публике не появлялся. Чем он занимался? Скупал без лишнего шума собственность, которой позже хватило на спасение «Роскреда» от последствий августовского кризиса (банк оказался в минусе на $1 млрд) и на то, чтобы самого Иванишвили сделать миллиардером. К началу 2005 года предприниматель продал принадлежавшие ему Стоиленский и Михайловский горно-обогатительные комбинаты вместе с рядом предприятий помельче за $2,5 млрд. С учетом прочих активов его состояние оценивается в $3 млрд. Сколотить его помогла интуиция: Иванишвили удавалось недорого покупать предприятия, которые до поры никого не интересовали, но спустя несколько лет дорожали в десятки раз. Первые деньги Настоящее имя Иванишвили—Бидзина. Он родился в небольшом грузинском селе Чорвила, в столицу республики Тбилиси попал после окончания школы. В 1980 году окончил Тбилисский университет, а спустя еще два года поступил в аспирантуру московского НИИ труда. В первый же московский год Иванишвили познакомился с будущим партнером по бизнесу Виталием Малкиным — тот тоже учился в аспирантуре и работал в Московском институте инженеров транспорта, подрабатывая репетиторством. «Я занимался по физике с одним грузином, который оказался дальним родственником Бориса, —рассказал Малкин в интервью Forbes. — Так мы познакомились и подружились». В Москве Иванишвили пришлось сменить свое грузинское имя. «Меня как только не звали — кто Бузиной, кто Бензинной,— вспоминает сейчас бизнесмен, сидя за массивным столом в фешенебельном парижском отеле George V. —Однажды заведующая аспирантурой плюнула и сказала, что будет звать меня просто Борисом». Спустя четыре года, в 1986-м, он защитил диссертацию и вернулся в Тбилиси, где как раз открыли филиал НИИ труда. Работа была скучной. Иванишвили приторговывал компьютерами и вскоре вновь перебрался в Москву, где возможностей разбогатеть с каждым днем становилось все больше. В столице продажи техники пошли через кооператив «Агропрогресс»—его открыли коллеги Малкина по МИИТу Александр Брянцев и Сергей Мосин, чтобы строить теплицы. У кооператива появились два новых учредителя—Иванишвили и Малкин. Позднее начались прямые поставки кнопочных телефонов из Гонконга. «В 1990 году у нас был портфель контрактов на $11 млн»,—гордо сообщает Иванишвили, добавляя, что фирм такого масштаба в те годы в Москве было всего две-три. Далее партнеры рассудили: зачем работать с чужими банками, когда можно создать свой? Тем более что финансовый бизнес в начале 1990-х был на подъеме. Партнеры по «Агропрогрессу» зарегистрировали банк без проблем—на время регистрации в учредители пригласили фонд «Вечная память солдатам», который возглавлял ветеран Анатолий Безуглов. Тот был знаком с главой ГУ ЦБ по Москве Константином Шором. Название нового банка — «Российский кредит»—придумала супруга Шора. Безуглов ушел почти сразу после регистрации банка. Тепличных дел мастер Брянцев тоже решил, что заработал уже достаточно денег (около $60 000) для безбедного существования. Партнеров осталось только трое. Мосин в бизнесе долго не продержался. «Воровал у себя же, — говорит Иванишвили, — у своих партнеров!» Иванишвили выкупил долю Мосина в «Российском кредите», доведя свой пакет до 67%. У Малкина было 33%. Все нити управления банком держал в своих руках Иванишвили, а Малкин по большей части выполнял представительские функции. «Он по натуре не мог руководить, — рассказывает о своем партнере Иванишвили. — Он очень образованный, много книг прочел, в искусстве отлично разбирается... Но дирижировать ему не дано». Малкин, с которым мы разговариваем в зале приемов центрального офиса «Российского кредита», не спорит: «Я в основном занимался связями «Российского кредита» с внешним миром». Малкин ходил на предвыборные встречи олигархов с Борисом Ельциным и Анатолием Чубайсом, где могла оказаться пресса. Он же получил для «Роскреда» все необходимые лицензии, готовил банк к конкурсам на обслуживание различных бюджетных счетов, привлекал крупных клиентов. Но основной козырь — счет Роскомдрагмета, по которому в середине 1990-х проходили крупные суммы от продажи золота за рубеж, — банк получил благодаря Иванишвили. Именно он в начале 1995 года уговорил тогдашнего главу Роскомдрагмета Евгения Бычкова открыть счет в «Российском кредите». Непосредственно перед августовским кризисом депозит Роскомдрагмета в банке составлял $27 млн, и у него всегда были большие остатки на счетах — до $100 млн. Позднее, когда Бычков потерял свой пост в связи с нашумевшим делом Golden Ada, Иванишвили устроил его в банк вице-президентом: «Он просто плакал, не знал, что делать, и единственным человеком, который ему помог, был я». Стратегией развития банка занимался в основном тоже Иванишвили. Он придумал открыть как можно больше филиалов на промышленных предприятиях по всей стране. Идея состояла в следующем: договариваться с директорами заводов, чтобы они за небольшую долю в банке выделяли помещение для филиала, а самих директоров назначать руководителями этих филиалов. Тогда предприятие неизбежно переходило на обслуживание в банк, и, кроме того, банк мог рассчитывать на покупку доли в бизнесе. Малкин же в то время занимался созданием сети обменных пунктов. По его словам, многие в банке сомневались в необходимости филиалов, «за которыми нужно следить, чтобы все не растащили». Но именно широкое присутствие «Российского кредита» по всей стране помогло банку быстро выбиться в лидеры. Первый офис банка в Москве открылся на Нахимовском проспекте, в магазине «Научные приборы». Роскошный Морозовский особняк на Смоленском бульваре, визитная карточка «Роскреда», появился значительно позже—банк получил его в длительную аренду благодаря помощи советника председателя Верховного Совета, а потом депутата Госдумы Артура Чилингарова — Малкин знал его еще с 1975 года как приятеля своего родственника. На реставрацию здания ушли три года и $6 млн, зато потом было чем похвастать перед клиентами. Крупный клиент Люди, хорошо знающие Бориса Иванишвили, рассказывают, что он всегда старательно избегал конфликтов. Тем не менее в 1997 году предприниматель оказался вовлечен в самую гущу событий вокруг Красноярского алюминиевого завода (КрАЗ), где между компанией TWG братьев Михаила и Льва Черных и российскими акционерами во главе с Анатолием Быковым шла война за контроль над сверхприбыльным бизнесом. История началась еще в 1992-м, когда «Роскред» приобрел на ваучерном аукционе около 30% акций Красноярского металлургического завода (КраМЗ). Это предприятие находилось рядом с КрАЗом и предназначалось для выпуска продукции из кразовского алюминия. Но КрАЗ в начале 1990-х отправлял алюминий за границу, КраМЗ стоял без работы и интереса для инвесторов не представлял. Купить такое предприятие — полностью в духе Иванишвили. «Никто не думал, что какой-то дурак станет покупать его акции, — рассказывает Иванишвили.—Но этим «дураком» оказался я». Еще одна нить к КрАЗу наметилась спустя год, когда клиентом «Роскреда» стал Василий Анисимов—его компания «Трастконсалт» поставляла алюминий на экспорт, и у нее всегда были хорошие остатки на счетах. Анисимова привлекли в банк низкие ставки за конвертацию валюты. Постепенно Иванишвили и Анисимов сдружились. Тем временем война на КрАЗе разгоралась—жертвами ее стали несколько известных предпринимателей (в их числе глава торговой компании АЮС Феликс Львов и владелец банка «Югорский» Олег Кантор). При этом 20% акций КраАЗа еще оставалось в собственности у государства и дешево продавать их оно не собиралось. В конце 1994 года кто-то — кто именно, точно неизвестно — пробил в Госкомимуществе постановление, втянувшее в войну КраМЗ. Согласно документу, КрАЗ объединялся с заводом-соседом, а также с поставщиком сырья — Ачинским глиноземным комбинатом (АГК). КраМЗ должен был выпустить дополнительные акции в пользу государства, а правительство в обмен на эти акции передавало КраМЗу 20% Красноярского алюминиевого завода и 20% АГК. Получалось, что тот, кто контролирует КраМЗ, становился владельцем самого крупного пакета алюминиевого завода. Участники войны на КрАЗе были ошеломлены, когда узнали, что у КраМ-За уже имеется крупный собственник— Иванишвили. Это означало, что завладеть пакетом КрАЗа, «подарив» его КраМЗу, а затем недорого купив сам КраМЗ, так просто не получится. Ситуация обострилась. Лето 1996 года Иванишвили проводил на частной вилле в Сан-Тропе. Он рассказывает, что однажды ему позвонил неизвестный и стал требовать продать акции КраМЗа. «Он говорил таким голосом, что у меня внутри все похолодело,—вспоминает Иванишвили.—Я был во Франции, но на ночь на всякий случай все двери закрыл». Иванишвили попросил перезвонить на следующий день. А когда на другой день звонок раздался вновь, сообщил цену, за которую он согласен был уступить акции, и добавил, что встречаться будет только с официальным лицом—директором КрАЗа. Неизвестный согласился. К тому моменту пять акционеров КрАЗа, которых раньше объединяла борьба против TWG, разделились на два лагеря. В одном оказались предприниматели Анатолий Быков и Геннадий Дружинин, в другом — гендиректор КрАЗа Юрий Колпаков и бизнесмены Александр Ратников и Олег Ким. Иванишвили вернулся из Франции. В банке уже подготовили документы на продажу пакета. На встречу приехал Колпаков, который, по словам Иванишвили, вел себя нагло и назвал цену в пять раз ниже обещанной. Иванишвили резко возразил и поймал недоуменный взгляд директора. Колпаков выскочил из кабинета, кому-то позвонил, вернулся и подписал документы. На другой день знакомый сотрудник ФСБ предупредил Иванишвили о якобы готовящемся на него покушении. Тогда ему стала понятна причина странного поведения красноярского директора: у организаторов акции вышла накладка: Колпаков думал, что Иванишвили был насмерть запуган днем раньше. Будь так на самом деле, говорит Иванишвили, он бы все отдал, не торгуясь. Но история на этом не закончилась. Ровно через год Иванишвили стал акционером самого КрАЗа. «Если бы не Анисимов,—рассказывает он,—я бы туда не полез». Он взялся помочь главе «Трастконсалта», который перечислил на завод $10 млн за алюминий и уже год не мог его получить. Гендиректор Колпаков пообещал вместо товара часть акций КрАЗа. В результате вся компания собралась в Ницце — Иванишвили снова проводил отпуск в Сан-Тропе. Колпаков, Ратников и Ким «привезли» 48% акций КрАЗа. Это были не только их акции, но и Быкова с Дружининым—Колпаков банально вычеркнул их из реестра акционеров. «Когда мне рассказали, что там есть акции Быкова, я возмутился»,—говорит Иванишвили. В результате Быкову с Дружининым вернули 20%, а остальное поделили. Половина досталась Анисимову с Иванишвили, оставшиеся 14% получили Колпаков, Ратников и Ким. Однако им дорога на КрАЗ теперь была заказана, там председателем совета директоров был Быков, и он не простил бы им попытку продать за его спиной его акции. Иванишвили с Анисимовым выкупили еще по 5% акций КрАЗа у миноритарных акционеров завода—крупных международных торговых компаний Daewoo и Glencore. Теперь у каждого было по 12%. На заводе воцарился мир. Но весной 1998 года Александр Лебедь после победы на губернаторских выборах двинулся в атаку на Быкова. (Интересно, что переговоры с хозяином КрАЗа Лебедь вел через Иванишвили, которому симпатизировал.) Как говорит Иванишвили, в какой-то момент ему надоела неопределенность на заводе, он собрал всю компанию в «Роскреде» и предложил кому угодно выкупить его акции. Пакет купил Василий Анисимов. В октябре 1999 года Анатолия Быкова задержали на венгерской границе и отправили в Лефортово. Однако война с Лебедем не прекращалась. Тогда Анисимов вместе с Львом Черным тоже решили продать свои акции КрАЗа и, начали искать покупателя. То, что произошло дальше, можно назвать сделкой века. Анисимов и Черной предложили свои пакеты Борису Березовскому. Источник, близкий к сделке, говорит, что Анисимов и Черной пришли сначала к соратнику олигарха Бадри Патаркацишвили, тот вывел их на Березовского, а он в свою очередь связался с Романом Абрамовичем. Главный акционер «Сибнефти» сначала отмахнулся, но через неделю сообщил, что готов участвовать в сделке. Дальнейшая история выглядит так. Березовский сказал Анисимову и Черному, что есть люди, готовые купить у них акции за $500 млн, но только вместе с Братским алюминиевым заводом (БрАЗ). Анисимов и Черной согласились. После чего Березовский позвонил владельцу третьего крупного сибирского завода — Саянского алюминиевого (СаАЗ) Олегу Дерипаске. Дерипаска оказался перед сложным выбором: его источники сырья и электроэнергии (Ачинский глиноземный и Красноярская ГЭС) меняли собственников вместе с пакетами КрАЗа. Это означало, что «Саянск» в любой момент могут обанкротить, перекрыв поставки. В итоге Дерипаска согласился отдать контрольный пакет СаАЗа в общий котел, и за 50% в объединенной компании, которую назвали «Русский алюминий», доплатить еще $500 млн (правда, в рассрочку). Эти деньги пошли Анисимову и Черному, а акционеры «Сибнефти» таким образом бесплатно получили половину всей алюминиевой промышленности России. Горное обогащение Пока шли алюминиевые войны, Иванишвили скупал акции предприятий черной металлургии —не самых, как тогда казалось, перспективных. В начале 1990-х, когда основная борьба велась за металлургические заводы, имевшие экспортные возможности, Иванишвили приобретал никому не нужные горно-обогатительные комбинаты (ГОКи). К 1998 году ему удалось получить контроль над тремя крупнейшими ГОКами, добывающими руду для сталелитейных предприятий,— Стойленским, Михайловским и Лебединским. Прежде чем начать скупку акций, Иванишвили звонил директору. Бывший руководитель Стойленского ГОКа Федор Клюка, к примеру, остался вполне доволен предложением Иванишвили—из всех акций, которые удастся скупить «Роскреду», ему пообещали треть. «Борис Григорьевич изъявил желание выкупать акции, спросил моего согласия, — рассказывает Клюка в интервью Forbes.—Я дал команду... Понятно, что Борис и я за эти годы сильно капитализировали свои вложения. Надо сказать спасибо Господу Богу и тем людям, которые в свое время продали нам эти акции». На скупку было потрачено около $50 млн. (Позже, в середине 2004 года, владелец Новолипецкого металлургического комбината Владимир Лисин предложил Иванишвили и Клюке выкупить у них Стойленский ГОК за $650 млн.) Три крупнейших ГОКа позволяли контролировать большую часть черной металлургии. Но Иванишвили не ставил перед собой такой задачи. Он хотел на базе одного или двух ГОКов построить компанию полного цикла. Для этого ему нужно было приобрести контроль над крупным сталелитейным предприятием. Шанс осуществить мечту выдался весной 1997-го. Борис Иванишвили договорился с Владимиром Потаниным и Борисом Йорданом о выкупе у них контрольного пакета акций Новолипецкого металлургического комбината за $150 млн. На тот момент около 25% акций НЛМК принадлежало группе Потанина, около 25%—новозеландским инвесторам братьям Чандлерам (этим пакетом управлял Йордан), 37% —группе TWG братьев Черных и около 13%—директору комбината Владимиру Лисину. В то время отношения между Лисиным, Потаниным и Черными на НЛМК были натянутыми. Лисин не хотел видеть на комбинате никого из этих партнеров. При этом он показывал Потанину, что не собирается вытеснять Черных, и понемногу отгружал TWG металл. Видя, что остается в меньшинстве, Потанин (со своими партнерами) решил продать акции. Пакет в 50% НЛМК сам шел в руки Иванишвили. С Лисиным он договорился—как-никак Иванишвили владел Стойленским ГОКом, крупнейшим поставщиком сырья для «Новолипецка». К тому же «Роскред» предоставил НЛМК кредит в размере $60 млн. Еще один акционер, Лев Черной, также подтвердил отсутствие претензий на акции Потанина. Наступил день, когда Иванишвили приехал к Потанину ставить финальную подпись. «Прихожу,—рассказывает он,—а они говорят: «Мы уже не продаем. Раз от Черных избавились, мы сами будем разруливать ситуацию». «Я жутко тогда разозлился, — продолжает рассказ Иванишвили, едва повышая тон. — Не могу себе представить, что можно так поступать!» По мнению Иванишвили, Лисин, пребывая в уверенности, что война с Потаниным закончена, поторопился объявить войну братьям Черным. Он перестал отгружать им металл, о чем появилась информация в прессе. Тогда Потанин и решил, что Черные ему уже не мешают. В окружении Владимира Потанина не откликнулись на просьбу Forbes изложить свою версию тех событий. Остается напомнить, что в итоге контроль над НЛМК достался Владимиру Лисину. После кризиса Из-за дефолта 1998 года Иванишвили был вынужден расстаться с жемчужиной своей коллекции—Лебединским ГОКом. Деньги потребовались для спасения «Российского кредита». За 46% акций в то время он смог получить от Алишера Усманова, по данным Forbes, лишь около $80 млн. «Российский кредит» сильно пострадал от кризиса — у него было много облигаций внешнего российского долга и акций предприятий, которые после кризиса ничего не стоили, в то время как долги банка достигали почти $1 млрд. Когда банк перешел под управление Агентства по реструктуризации кредитных организаций (АРКО), Иванишвили передал все активы «Металлоинвеста» (так называлась промышленная группа бизнесмена) в залог — планировалось продавать их по мере реализации мирового соглашения с кредиторами банка. Источники для спасения «Роскреда» искали не только внутри группы, но и на стороне. Так в июне 2000 года в банке появился известный израильский предприниматель, советник посла Анголы в России Аркадий Гайдамак. Он предложил $200 млн за 25% банка. Иванишвили с радостью согласился. Но сделка так и не состоялась. «Я вошел в совет директоров «Российского кредита» с целью ознакомления, но практически сразу ушел. Мы с Борисом Григорьевичем не были партнерами. Я его уже 6-7 лет не видел»,—говорит Гайдамак в интервью Forbes. На самом деле это была уже вторая попытка сотрудничества. Гайдамак в начале 1990-х занимался поставками продовольствия в Россию и кредитовался в «Роскреде» под залог акций московских гостиниц «Минск» и «Центральная». В 1993-м он перестал обслуживать кредиты — так у банка остались гостиницы, которые, по словам Иванишвили, были ему не нужны. Во второй раз Гайдамак появился в банке благодаря Малкину. Как говорит сам Малкин, в 1999 году он случайно встретился с Гайдамаком в холле отеля и тот уговорил совладельца «Российского кредита» поучаствовать в сделке с долгом Анголы, пообещав доходность на инвестиции 20%. Суть операции в самых общих чертах состояла в следующем. В 1996 году Россия переоформила $5 млрд ангольского долга в векселя номиналом $1,5 млрд со сроками погашения до 2016 года. Гайдамак, имевший выходы на российское правительство, предложил сократить срок выплат, взяв на себя обязательство выкупить векселя за половину номинала в течение восьми лет. Купив вексель за полцены, Гайдамак предъявлял его ангольцам, те поставляли в погашение бумаги нефть «одной западной нефтяной компании», она расплачивалась с Гайдамаком — у него появлялись деньги на новый вексель. После кризиса у российского правительства родилась идея выкупить свои сильно подешевевшие долги перед Лондонским клубом. Гайдамаку было разрешено покупать у России ангольские векселя не за деньги, а за облигации (PRIN и IAN), в которые был переоформлен российский долг. Ангольско-израильский предприниматель заторопился — российские облигации нужно было скупать, пока они не подорожали. Тогда ему и понадобился Малкин. «Гайдамаку не хватало своих средств для скупки российских долгов»,—вспоминает он. А у Малкина были деньги, вырученные от продажи Лебединского ГОКа, которые необходимо было поскорее оборачивать с прибылью, чтобы помочь «Роскреду» расплатиться с кредиторами. Сделка получилась взаимовыгодной. Как сказал Forbes Гайдамак, он с партнерами заработал на этой операции $150 млн. На долю Малкина пришлось $22 млн (правда, ему в течение четырех лет пришлось отвечать на вопросы швейцарского следователя по делу финансовой компании Abalone, в которой Малкин был партнером Гайдамака). «Российский кредит» в итоге успешно завершил реструктуризацию. А Иванишвили выгодно продал два оставшихся у него ГОКа и теперь собирается инвестировать в развитие как «Роскреда», так и другого своего банка — Импэксбанка. Он также хочет строить офисно-жилой комплекс на территории принадлежащего ему завода «Каучук» в престижном районе Москвы, развивать агрохолдинг «Стойленская нива» и перестраивать воронежский завод тяжелых прессов. Все, что останется от полученных денег, он также планирует разместить в России, но уже в качестве портфельного инвестора. Почему не в родной Грузии? Просто потому, что экономика этого государства не в силах обеспечить отдачу от вложений капиталов человеку, чье состояние втрое превышает годовой бюджет страны. На своей родине Бидзина Иванишвили может реализовывать разве что только благотворительные проекты. Ну и, конечно, жить. В прошлом году он переехал из Франции в село Чорвила, где проживает по сей день — в самом красивом здесь доме, врезанном в гору, с видом на кавказские вершины.

ნეტარი ჩეფჩო მმკ-მ დააჩმორა №2 http://www.youtube.com/watch?v=C8SBJcM19iQ&feature=player_embedded

მამა იერომიელს ვიცნობ კიმოთის ეკლესიის წინამძღვარია "ტიმოთისუბნის ეკლესიის წინამძღვარი" არქიმანდრიტი იერომიელ ფილიშვილი: "ღვთისმშობელმა საბჭოთა კავშირს ომში გაამარჯვებინა. ღვთისმშობელმა უთხრა მიტროპოლიტ ილიას სტალინმა ჩემი ბრძანებები შეასრულოსო. ღთისმშობელმა თქვა არ ჩააბაროთ გერმანელებს ლენინგრადი, მოსკოვი და სტალინგრადი. ღვთისმშობლის ხატმა გააჩერა გერმანული ჯარი სტალინგრადთან. მიტროპოლიტი ილია სტალინს შეხვდა და ის სახელმწიფო პრემიაზე წარადგინეს. ღვთისმშობელი დაეხმარა საბჭოთა არმიას ქ. კენიგსბერგის აღებაში" აქ ბნელ მამაოებს ვაფიქსირებ ათეისტების გასამხნევებლად ნეტარი ჩეფჩო მმკ-მ დააჩმორა №2 http://www.youtube.com/watch?v=C8SBJcM19iQ&feature=related

http://s017.radikal.ru/i428/1110/c4/1e0500752e51.jpg

http://s017.radikal.ru/i406/1110/af/7de6b2b458dc.jpg უსასრულო კოშმარს კოშმარული დასასრული სჯობს. ცხოვრება არ გაპატიებს სისუსტეს. ერთხელ და საბოლოოდ უნდა შევიგნოთ, რომ დაკარგულ ტერიტორიებს ვერასდროს დაიბრუნებ ვერც ფორმალობად ქცეული ლოცვით და ვერც ერთა ლიგის იმედზე ყოფნით, არამედ მხოლოდ იარაღის ძალით სიცოცხლე- ესაა სიკვდილისათვის რიგში დგომა, მაგრამ ზოგი ურიგოდ მიძვრება. თუ აირჩიე საკუთარი გზა, მაშინ მიყევი კიდევაც მას ბოლომდე. მე მსურს ომი და მის დასაწყებად ნებისმიერი მიზეზი გამოდგება. ხალხი ქალს ჰგავს- ის ემორჩილება ძალას. მომეცით მე ათი წელი და თქვენ ვერ იცნობთ გერმანიას. (1933) ეს თემა შენ გეძღვნება ფაშისტური გერმანიის არმია

სოსო ვარძელაშვილს ესაჭიროება თვალში რქოვანას გადანერგვა, მას 7 წელია რაც ეს დაემართა და უსახსრობის გამო ვერ მოახერხა ოპერაციის გაკეთება, დღეს კი სოსოს მეუღლე და სამი შვული ჰყავს, ამიტომ მას არც დღს აქვს საშვალება ოპერაციის და იგი ორ წელიწადში საერთოდ დაკარგავს მხედველობას.

საინტერესო ლინკია ვინც დაინტერესებულები ხართ ჩემი ბმული დღეს კერძო პირებს რომლებსაც დიდი თანხები არ გაქვთ და პატარა სიმძლავრეებით იწყებთ გირჩვედით რომ თავიდან მხოლოდ სახორცე წარმოება და ნელნელა ფრთხილად საქმეში გარკვევით გამოცდილების მიღებით მოგების უკან ჩაბრუნებით წინ წახვალთ http://s017.radikal.ru/i428/1110/fd/5a4a9f38f214.jpg

ვერა ჰოლშტინური შავჭრელი ამართლებს ბაგურ-სეირანულ შენახვაზე რომლის დროსაც უნდა გქონდეს 1 სულ ძროხაზე 1ჰა მიწის ნაკვეთი რო საკვებით დააკმაყოფილო. აქვე აღსანიშნავია, რომ ეს 1ჰა ნაკვეთი უბრალოდ ნაკვეთი კიარუნდა იყოს მიგდებული და "ბალახი თვითონ ამოვას პონტში", არამედ უნდა გქონდეს მისთვის ყველა საჭირო ტექნოლოგია: სარწყავი სისტემა, ტრაქტორი გუთნით, ფარცხით, სათესით, საპრესით, სასილოსე კულტურის ამღებ-დამაქუცმაცებლით, თუ სასილოსე ორმო გაქვს ეგ საკმარისია, თუ არადა მაშინ სპეც მანქანა რომელიც პოლიეთილენებში ასილოსებს შესაბამისი კონსერვანტით. ფერმაზე ხო ლაპარაკიც არაა საჭირო როგორც ავღნიშნე ბაგურ-სეირანული ფერმის ნაგებობაა საჭიროს. რომლის ტერიტორია თავისუფალი უნდა იყოს ტკიპებისგან (ვერ იტანენ პიროპლაზმოზს) და რავიცი რავიცი. განა არ ამართლებს მარა თუ ეს ყველაფერი არაგაქვს აზრი ეკარგება!!! წახვალ ზარალზე. ეს ყველა ტექნიკა და მიწები რო შეიძინო +ძროხები ხო ხვდები რა თანხებს ურტყავს. მაგას ჯობია შეიძინო შვიცური საქონელი რომელიც ადგილზევე შეგიძლია მოიძიო, ჯერ ცოტა ისერა ჯიში და მერე ხელოვნური დათესლვით გადაახალისებ დროდადრო. თუ სწორი კვების საშუალება მოგეცემა და ზემოაღნიშნული მეთოდებით შეგეძლება საქონლის შენახვა შვიცურიც ძალიან ეფექტური ფურებია მაგ პონტში!! ეს ჯიში ჩვენთან იმიტომაა უნივერსალური, რომ ის მთაბარობის პირობებსაც უძლებს და კარგ პირობებში კიდევ ერთიორად იმატებს პროდუქტიულობას. სახორცედაც მშვენივრად სუქდება.

და კიდევ რძის გადამუშავების გარეშეო ესპანურ ფერმებზე არ ვსაუბრობთ საქართველოში რომ გაკეთდეს ის უდნა სიკნადმოს თუმცა ესპანური ფემრებიც მაქვს ნანახი და დიდი არაფერი სხვა ევროპულ ფერმებთან შედარევბით ახლოსაც ვერ მოვლენ მაგალიტად ფრანგული და გერმანული ფერმები რომ ავიღოთ 100.000 ევრო 230.000 ლარია ამ თანხით შესაძლებელია 4 ხორც მწარმოებელი ფემრის გაკეთება თავისი საყასბოთი რომელიც 200 სარეზერვო ხარს შეინახავს და საქართველოს რელიეფზე ხორც მწარმოებელი ფერმები ჯობია და უფრო მოხერხებულია ვიდრე რძის მწარმეოებელ და შემდგომ რძის პროდუქტების მწარმოებელ ფემრებს და რეალიზაციაც გაცილებით ადვილია ხორცის ვიდრე რძის პროდუქტების 40.000 ლარად შესაძლებელია ხორც მწარმოებელი ფერმის გაკეთება დასაწყისისთვის 25-35 ბუღა და ზამთარში არ უდნა შეინახო ოქტომბერში უნდა დაიკლას ასევე "ევრო ძროხები" მიჩვეული არიან ბაგურ კვებას უმეტესობა ჯიშების რაც გულისხმობს კვების ხარჯებსაც არის რამოდენიმე ფრანგული ჯიში რომელიც ბალახობს დანარჩენი ყველას ბაგური კვება უნდა ჩვენთან 10 თვე არ გამოდის ბალახობა უფრო ცოტა ხნით შესაბამისად აქაც კვების ხარჯები იჩენს თავს

giauridia ეგ თუ იცოდი დოლარის უკანა მხარეს რო აწერია ჩვენ ღმერთის გვწამს შემოკლებული ვარიანტია ეგ არის ამერიკელი მოვაჭრეების და მეწარმეების ადრინდელი საყვარელი გამოთქმა "ღმერთის გვწამს ყველა დანარჩენმა გადაიხადეთ ნაღდი ფული" ეს გამოთქმა უყვარდა კიდე სერ ტომას ლიპტონს ხშირად ხმარობდ ა

გასაგებია

გეთანხმები ეგ სამი საოაცრი ადამაიანი ამერიკის ისტორიაში აღარ განმეორდება და ეგეთი ადამიანები აღარ დაიბადებიან არც ამერიკისთვის და არც დანარჩენ მსოფლიოში ფრანკლინის 10 წლიანი ელჩობა საფრანგეთში მისი დამასახურება საფრანგეთის დახმარება ამერიკას ინგლისთან ბრძოლაში ვაშინგტონმა ჩაახრშო აჯანყება რომელიც მის მონარქად კურთხევას გულისხმობდა ლინკოლნის მიერ მონების განთავისუფლება და ამერიკის შტატების გაერთიეანების დასაწყისი ასევე დავამატებდი ჩემთვის ყველაზე საყვარელ პრეზიდენტს და გენერალს (რომელიც ლინკოლნმა აღმოაჩინა) ულის სიმპსონ გრანტს რომელმაც ასევე ბევრი მნიშვნელოვანი პრობლემა დაძლია ამერიკაში მისი უშუალო თვალყურის დევნებით განვითარდა ამერიკული რკინიგზა რამაც ქვეყნის ეკონომიკა ირმის ნახტომებით განავითარა http://s41.radikal.ru/i092/1110/3c/4b51f4ee4b01.jpg http://s48.radikal.ru/i121/1110/47/9193e1e522e8.jpg http://s017.radikal.ru/i400/1110/06/4018b887898e.jpg http://s49.radikal.ru/i123/1110/26/d0e16d0eefd4.jpg http://s017.radikal.ru/i441/1110/0d/7b768d52b11c.jpg

როდის არ იყვნენ კიკუები ბადრიმ რო დაიწყო მოძრაობა რიგები რო დადგა 50 ლარიანების მოლოდინში ისე რა საინტერესო დამთხვევაა ზურა ნოღაიდელის ხელმოწერილი 50 ლარიანი ფინანსთა მინისტრი როცა იყო ან სად არის სართოდ ან რა უნდოდა ვერ იჯდა მშვენივრად http://s017.radikal.ru/i436/1110/9f/e9762030e49b.jpg უნდა ვივარაუდოთ რომ ბიძინა ამეებს დაარიგებს მაგრამ ქაქუცა მიშკას ჩამოსვენებულია და მიშკას მფარველობს http://s017.radikal.ru/i404/1110/08/b5c8430fa46b.jpg

„ქრისტიან-დემოკრატების” ლიდერის გიორგი თარგამაძის შეფასებით, ბიზნესმენი ბიძინა ივანაშვილი დიდი ფულის მქონე მეწვრილმანე ადამიანია, რომელსაც ამ ქვეყნისთვის არანაირი დიადი მიზნების მიღწევა და ოცნებების ასრულება არ შეუძლია. თარგამაძის გაღიზიანება ივანიშვილის იმ განცხადებამ გამოწვია, სადაც იგი „ქრისტიან-დემოკრატებს” ფსევდო–ოპოზიციონერებს უწოდებს. თარგამაძის განცხადებით, ივანაშვილის მიმართ საზოგადოებაში არსებობდა მოლოდინი იმისა, რომ პოლიტიკურ ასპარეზზე გამოვიდოდა ფიგურა, რომელიც ქართულ ოპოზიციურ სპექტრსა და საზოგადოებაში გამაერთიანებლის ფუნქციას შეასრულებდა. თუმცა, ივანაშვილმა ეს მოლოდინი ვერ გაამართლა. „პირადად ჩემთვის ძალიან დასანანია, რომ ივანაშვილმა ეს მოლოდინი ვერ გაამართლა და იგი ქართულ პოლიტიკაში დამკვიდრებას ბინძური ხერხებით ცდილობს, რაც გამოიხატება უბადლო ცილისწამებებში, აბსოლუტურად გაუგებარ და არაადექვატურ შეფასებებში. ქართულ პოლიტიკაში იარლიყების ასე უპრაგონოდ მიწეპება ახალი არ არის, თუმცა, ასეთი მეთოდები სააკაშვილისა არ მოგვწონს”, - განაცხადა თარგამაძემ. უმცირესობის ლიდერი სინანულს გამოთქვამს, რომ ივანაშვილმა საზოგადოების მოლოდინი ვერ გაამართლა. „სინანულს გამოვთქვამ, რომ მნიშვნელოვანი მოლოდინი, რომელიც ჩვენს ქვეყანაში არსებობდა ასე სამარცხვინოდ აორთქლდა და გაქრა”, - დასძინა მან. დეპუტატი ივანაშვილის მიერ ბადრი პატარკაციშვილთან დაკავშირებით გაკეთებულ განცხადებებსაც ეხმაურება და აღნიშნავს, რომ ივანიშვილის ადგილზე, პატარკაციშვილის სახელისა და გვარის ნებისმიერ კონტექსტში ხსენებას მოერიდებოდა. „რაც შეეხება ივანიშვილის ცილისწამებასა და ბრალდებებს, მის ადგილზე პატარკაციშვილის სახელისა და გვარის ნებისმიერ კონტექსტში ხსენებას ძალიან მოვერიდებოდი, რადგან სწორედ, ივანიშვილი იყო კაცი, რომელიც ხელისუფლებას წლების განმავლობაში აგულიანებდა და აძლევდა ფულს პატარკაციშვილის წინააღმდეგ საბრძოლველად, ტელე “იმედის” ჩასაძირად“ - განაცხადა თარგამაძემ. თარგამაძის თქმით, ივანაშვილი არის ადამიანი, რომელმაც ყველაფერი გააკეთა იმისათვის, რომ პატარკაციშვილის ნებისმიერი ინიციატივა თუ გამონათქვამი, ქართულ საზოგადოებაში მხარდაჭერილი არ ყოფილიყო. „როდესაც, პატარკაციშვილმა ბიზნეს–ფედერაციაში ძალიან მნიშვნელოვანი განცხადებები გააკეთა, სადაც იყო ჩამონათვალი ყველა იმ პრობლემისა, რომელზეც დღეს ივანიშვილი საუბრობს, მას ხმა არ ამოუღია. თურმე, ეს საკითხები ივანიშვილისთვის ახლა გახდა მნიშვნელოვანი და გულის ამაყუჩებელი” - დასძინა თარგამაძემ. დეპუტატი „მეცხრე არხის“ დახურვის საკითხსაც ეხმაურება და აღნიშნავს, რომ ივანაშვილმა ტელეკომპანია მედია სივრციდან არა მხოლოდ გაიყვანა, არამედ მთელი აპარატურა ეროსი კიწმარიშვილს გადასცა. „ნაცვლად იმისა, რომ ივანიშვილს ქვეყნის გამაერთიანებელი ფიგურის როლი ეტვირთა, ვნახეთ, დიდი ფულის მქონე მეწვრილმანე, რომელსაც არანაირი დიადი მიზნების მიღწევა და ოცნებების ასრულება ამ ქვეყნისთვის არ შეუძლია. ეს არის ადამიანი, რომელიც 24 საათის განმავლობაში ტელეგადაცემებს უყურებს და ამ გადაცემებში ადამიანების გამოთქმული მოსაზრებების დეტალურ ანალიზს ახდენს” - განაცხადა თარგამაძემ. ყბები მარტო ძაღლებს არ ეკეთებათ მინე... ვიგულისხმე

http://i017.radikal.ru/1110/a8/0110014846f8.jpg ბიძინა ივანაშვილის დღეს გავრცელებულ განცხადებაში ასეთი ფრაზა გვხვდება: ჩვენ ერთად უნდა ავიხდინოთ „ქართული ოცნება“. ძნელი სათქმელია, რას ოცნებობს ივანაშვილი. ამჯერად, ალბათ საკუთარი პირადი ამბიციების დაკმაყოფილების უმაღლეს მწვერვალს - პოლიტიკური ძალაუფლების კვერთხის ხელში ჩაგდებას და ოლიგარქის საპატიო ტიტულის საბოლოოდ გამართლებას... თუმცა, რუს ოლიგარქს შესაძლოა, კიდევ სხვა ოცნებებიც აქვს, მაგრამ მისი ბიოგრაფიიდან და იმიჯიდან გამომდინარე, რთულია იმის თქმა, რამდენად ემთხვევა რუსეთში გამძღარი ივანაშვილისა და ქართველი ხალხის გემოვნება და სურვილები ერთმანეთს. პუბლიკასთან უკვე რამდენიმედღიანი კუკუდამალობანას თამაშის და საკუთარი გეგმების წერილობით წარმოდგენის შემდეგ, ბევრისთვის ნათელი გახდა, რომ რუსული მენტალიტეტის მქონე მილიარდერი სწორედ კრემლის წესებით, მეთოდებით და მოთხოვნებით თამაშობს. სტილი, ფაქტობრივად, ერთი ერთზე ემთხვევა. კრემლის ოცნება ჩვენს ქვეყანასთან მიმართებაში რაცაა, უკვე ორას წელზე მეტია ვიცით. ხოლო „მეხუთე კოლონის“ და მტრის ხელში არსებული შიდა კოზირების მიერ ქართული ინტერესების წინააღმდეგ ბრძოლის კიდევ უფრო დიდი გამოცდილება გვაქვს. ამიტომ ქართველი ერი, ასეთ სიტუაციებში, ძნელად ტყუვდება. ეს საქართველოს უკანასკნელი წლების პოლიტიკურმა ცხოვრებამაც კარგად დაადასტურა. ბიძინა ივანაშვილის მიერ ჩირგვებიდან გაკეთებული განცხადებების სტრიქონებს შუა, ყველა საღად მოაზროვნე ადამიანმა სწორედ კრემლის ხელწერა რომ დაინახა, ლოგიკურია. კრემლის და ქართველი ხალხის ოცნებები კი რამდენად მოდის ურთიერთთან „შესაბამისობაში“, ცნობილია. ივანაშვილის „ქართულ ოცნებას“ კი სწორედ კრემლის მუქი ჩრდილი რომ გასდევს ფონად, საეჭვოც აღარ არის. როგორც ცნობილია, რუსული სპეცსამსახურები, ერთ-ერთ ყველაზე ბინძურ და დაუნდობელ ორგანიზაციად ითვლება მსოფლიოში. განვითარებულ ქვეყნებში, მას ისე აღიქვამენ, როგორც კრიმინალურ ორგანიზაციას. მისი დავალების ყოველი შემსრულებელი კი, ფაქტობრივად, იგივე კრიმინალია. რა კონკრეტული დავალება შეიძლება ჰქონდეს ივანაშვილს კრემლისგან არ ვიცით, თუმცა მოსკოვის ბუნების და მისი საქართველოს წინააღმდეგ ბრძოლის მრავალწლოვანი მეთოდების ისტორიიდან გამომდინარე, ქართველებისათვის ამის გამოცნობა რთული არ უნდა იყოს. ამიტომ ივანაშვილის „ქართული ოცნება“ რუსული ბეგრაუნდით, წინასწარვე სრული კრახისთვის რომ არის განწირული, ამ მოსაზრებას ალტერნატივა არ შეიძლება ჰქონდეს. გიორგი თარგამაძე: ბიძინა ივანაშვილი მეწვრილმანე ადამიანია „ქრისტიან-დემოკრატების” ლიდერის გიორგი თარგამაძის შეფასებით, ბიზნესმენი ბიძინა ივანაშვილი დიდი ფულის მქონე მეწვრილმანე ადამიანია, რომელსაც ამ ქვეყნისთვის არანაირი დიადი მიზნების მიღწევა და ოცნებების ასრულება არ შეუძლია. თარგამაძის გაღიზიანება ივანიშვილის იმ განცხადებამ გამოწვია, სადაც იგი „ქრისტიან-დემოკრატებს” ფსევდო–ოპოზიციონერებს უწოდებს. თარგამაძის განცხადებით, ივანაშვილის მიმართ საზოგადოებაში არსებობდა მოლოდინი იმისა, რომ პოლიტიკურ ასპარეზზე გამოვიდოდა ფიგურა, რომელიც ქართულ ოპოზიციურ სპექტრსა და საზოგადოებაში გამაერთიანებლის ფუნქციას შეასრულებდა. თუმცა, ივანაშვილმა ეს მოლოდინი ვერ გაამართლა. „პირადად ჩემთვის ძალიან დასანანია, რომ ივანაშვილმა ეს მოლოდინი ვერ გაამართლა და იგი ქართულ პოლიტიკაში დამკვიდრებას ბინძური ხერხებით ცდილობს, რაც გამოიხატება უბადლო ცილისწამებებში, აბსოლუტურად გაუგებარ და არაადექვატურ შეფასებებში. ქართულ პოლიტიკაში იარლიყების ასე უპრაგონოდ მიწეპება ახალი არ არის, თუმცა, ასეთი მეთოდები სააკაშვილისა არ მოგვწონს”, - განაცხადა თარგამაძემ. უმცირესობის ლიდერი სინანულს გამოთქვამს, რომ ივანაშვილმა საზოგადოების მოლოდინი ვერ გაამართლა. „სინანულს გამოვთქვამ, რომ მნიშვნელოვანი მოლოდინი, რომელიც ჩვენს ქვეყანაში არსებობდა ასე სამარცხვინოდ აორთქლდა და გაქრა”, - დასძინა მან. დეპუტატი ივანაშვილის მიერ ბადრი პატარკაციშვილთან დაკავშირებით გაკეთებულ განცხადებებსაც ეხმაურება და აღნიშნავს, რომ ივანიშვილის ადგილზე, პატარკაციშვილის სახელისა და გვარის ნებისმიერ კონტექსტში ხსენებას მოერიდებოდა. „რაც შეეხება ივანიშვილის ცილისწამებასა და ბრალდებებს, მის ადგილზე პატარკაციშვილის სახელისა და გვარის ნებისმიერ კონტექსტში ხსენებას ძალიან მოვერიდებოდი, რადგან სწორედ, ივანიშვილი იყო კაცი, რომელიც ხელისუფლებას წლების განმავლობაში აგულიანებდა და აძლევდა ფულს პატარკაციშვილის წინააღმდეგ საბრძოლველად, ტელე “იმედის” ჩასაძირად“ - განაცხადა თარგამაძემ. თარგამაძის თქმით, ივანაშვილი არის ადამიანი, რომელმაც ყველაფერი გააკეთა იმისათვის, რომ პატარკაციშვილის ნებისმიერი ინიციატივა თუ გამონათქვამი, ქართულ საზოგადოებაში მხარდაჭერილი არ ყოფილიყო. „როდესაც, პატარკაციშვილმა ბიზნეს–ფედერაციაში ძალიან მნიშვნელოვანი განცხადებები გააკეთა, სადაც იყო ჩამონათვალი ყველა იმ პრობლემისა, რომელზეც დღეს ივანიშვილი საუბრობს, მას ხმა არ ამოუღია. თურმე, ეს საკითხები ივანიშვილისთვის ახლა გახდა მნიშვნელოვანი და გულის ამაყუჩებელი” - დასძინა თარგამაძემ. დეპუტატი „მეცხრე არხის“ დახურვის საკითხსაც ეხმაურება და აღნიშნავს, რომ ივანაშვილმა ტელეკომპანია მედია სივრციდან არა მხოლოდ გაიყვანა, არამედ მთელი აპარატურა ეროსი კიწმარიშვილს გადასცა. „ნაცვლად იმისა, რომ ივანიშვილს ქვეყნის გამაერთიანებელი ფიგურის როლი ეტვირთა, ვნახეთ, დიდი ფულის მქონე მეწვრილმანე, რომელსაც არანაირი დიადი მიზნების მიღწევა და ოცნებების ასრულება ამ ქვეყნისთვის არ შეუძლია. ეს არის ადამიანი, რომელიც 24 საათის განმავლობაში ტელეგადაცემებს უყურებს და ამ გადაცემებში ადამიანების გამოთქმული მოსაზრებების დეტალურ ანალიზს ახდენს” - განაცხადა თარგამაძემ.

აბა უნდა ეცადოს ისწვალოს თარგამაძის ყბები 100 მმ დიამეტრის რკინას გადაჭრის უკვე იმდენი გამოცდილება დუაგროვდა თან ყბები თუ დაეკეტა აფექტში ამასაც ხო უდნა ძალების მოკრებვა

მე როგორც მგონია კინგი იგულისხმა გერმანელი ბერი, მღვდელი, პროფესორი, თეოლოგი და ეკლესიის რეფორმატორი. ბიძინას თუ ამას შევადარებთ მაშინ გადარჩენილა საქართველო

http://www.youtube.com/watch?v=ygQYDXagW8o&feature=rellist&playnext=1&list=PLB20DA062DB28C288

http://www.youtube.com/watch?v=rg3IY2A_f70&NR=1

ზაზა გაბუნია : ბიძინა ივანიშვილის სიტყვებმა დააპირისპირა და ერთმანეთზე გაბრაზა ადამიანები ამ ბადრის და ასლანას მერე სააკაშვილის მწოველის წმოველს რაღა უნდ ა და ყველა პოლიტიკოსი და ქვეყნის გადამრჩენელი როა ეგრეც მიდის საქმეები