Nukriko

აქაც შემოვიდა პროვოკატორი

რა კამათებია, რა აზრთა ჭიდილია, რა დღეში აგდებს ოპოზიცია ხელისუფლებას და პირიქით, რა ინტელექტია, პირდაპირ დემოკრატია ყვავის საქართველოში (ეხლა ვუყურე რაღაც ცირკს პარლამენტში და ამის ეფექტით გავხსენი ეს თემა)

რაც რუსეთში მოხდა რა... გეუბნებით რუსეთის კოლონიაა საქართველო და არ გჯერათ. ხოლო საქართველოს გენერალ-გუბერნატორი მიხეილ სააკაშვილია

ტაშიი კი გეთანხმები. და ჩემთვის ბრძოლის ტაქტიკა არის ის რომ მათ ბრძოლაში არ ჩავერთო, დაუხოციათ ერთმანეთი, როცა ერთმანეთს დაასუსტებენ (თუ დაასუსტეს), მერე ჩვენ მივიდეთ ცოცხლით და ოპოზიციაც და პოზიციაც ნაგავში გადავყაროთ.

ტაშიი ოპოზიციას უჭერდა მხარს და ეს მხარდაჭერა განპირობებული იყო ხელისუფლების უსამართლობითაც შენ თუ იმას ვერ ხვდები, რომ პოზიცია ხვდება, იმას რომ ხალხი უკმაყოფილოა და ამ ბუნტს, საკუთარ შექმნილ ოპოზიციით ანეიტრალებს, მაშინ მუდამ მოტყუებული და რაც უფრო მთავარია წაგებული დარჩები იყო პერიოდი 100 - ათას კაცზე მეტის შეკრება შეეძლო ოპოზიციას, ამხელა მასისგან ყველანაირ პოლიტიკურ გამარჯვებას მოიპოვებდი, მაგრამ რადგან მართულია თავად ოპოზიცია, ჩემ ფეხებს გაიმარჯვებს ხალხი. ხალხის დიდი ნაწილი ხვდება რომ ოპოზიცია ნაგავია და არ მივა, მეორედ არ მოტყუვდება. რომ იყავი ვერ შეხედე განსხვავებას, რამდენი ხალხი იყო მისული? ხო ხედავ როგორ დაიკლო, ოპოზიციის მხარდაჭერთა რიცხვმა.. ხვდება ხალხი, რამდენად რაციონალურად არ ვიცი, მაგრამ გრძნობს იმას, რომ ეს ოპოზიცია ხელისუფლებასთან ერთად დიდ ბინძურ თამაშს თამაშობს.

newstudio რას ვხედავ და ყველაფერს, რასაც ესენი იძახიან და არა მარტო იძახიან. ალასანიას რომ გადასცე ძალაუფლება ნიშნავს რომ უნიჭო მიშა გყავდეს ხელისუფლებაში. ეს დეგენერატები არ მოგბეზრდათ? მოდი დავნიზლავდეთ, რომ ეს ხალხი ვერ შეკრებს იმის 20% მაინც რაც 7 ნოემბერს იყო და 7 ნოემბერს, რომ ბევრი ჩამოუყვანეს ფულით, ეს კონკრეტულად მე ვიცი, იმიტომ რომ მაშინ მაგ საქმეებში ასე თუ ისე ჩახედილი ვიყავი.

newstudio როცა ხედავ რომ თუ მათ გაყვები გადაეჩეხები, ჯობია იჯდე და არ გაყვე მათ.. ვეღარ დაქოქავს ეს ოპოზიცია, ხალხს.. ახალი ოპოზიცია თუ არ შეიქმნა, ძველი ვერაფერს ვერ გააკეთებს, გინდა გაერთიანდნენ, გინდა გამოერთიანდნენ, გინდა ერთმანეთზე გადაებნან.

ერთად შეიკრიბონ და გამოექანონ... ნაციონალებიც წამოიყვანონ.. შენ რა აპირებ მათ გვერძე დადგე? პირიქით გვეშველება თან, როგორ. ოღონდ მაგათ არ უნდა ავყვეთ. არ ავყვებით გვეშველება, ავყვებით დაგვერხევა.. ;) მე არსებულ ოპოზიციურ პარტიების დაგეგმილ აქციებზე, აღარასდროს აღარ წავალ..

ტაშიი თუ ამერიკამ არ გადახედა საკუთარ ეკონომიკურ პოლიტიკას, მაშინ კი. მაგრამ დღეს დღეობით ისეა თავისუფალ ბაზრის ორთოდოქსია გაბატონებული და ეს დიდი კომპანიები ისეთ პარაზიტობით არიან დაკავებულნი, რომ ამის გადახედვა გაუჭირდება მას.. პირიქით შენ ვერ მიმხვდარხარ მე რასაც ვამბობ, რომ თავისუფალი ბაზარი იმუშავებს ისეთ ქვეყნებზე, რომლებსაც აქვთ ნაციონალური ეკონომიკა. საერთოდ თავისუფალი ბაზარი ამდიდრებს მდიდარს და არა ღარიბს. მაგრამ რა მოხდა ჩინეთის შემთხვეავში? როგორ გამოიყენა თავისუფალი ბაზარი სათავისოთ და როგორ შეძლო ნაციონალური ეკონომიკით, თავისუფალი ბაზრის დაპყრობა? აი ეს არის მთავარი. რა შუაშია მჭირდრო კავშირი? მე იმას ვიძახი, რომ უკვე დღეს ჩIნურ საქონელს აქვს დაპყრობილი უამრავი ბაზარი და მომავალშI მოგვევლინება მონოპოლისტრად.. შენ იცი ის რომ ჩინეთის ხელისუფლებამ, მიიღო გეგმა, რომლის თაბნახმადაც 10 წელიწადში ჩინური საქონელი უნდა გახდეს ყვველაზე ხარისხიანი და ძვირადღირებული საქონელი და დაიწყეს უკვე ამ პროექტების განხორციელება. ამიხს გარდა ინტელექტუალური პოტენციალი აშშ-იდან გაედინება ჩინეთში და სხვა ქვეყნებში და ამაზე ამერიკელები ლაპარაკობენ, ეხლა თუ მოვნახე სტატიებზე, თუ გინდა ამ თემაზე მოგაწვდი სტატიებს.. მე ერთ რამეს ვიგებ თავად ამერიკულ პრესიდან, რომ ინტელექტუალური პოტენციალი გაედინება, რომ აშშ-ი არასწორ საგარეო პოლიტიკას ატარებს ახლო აღმოსავლეთში, რომ ჩინეთი ძლირდება და მას ვერ აჩერებს ამერიკა და რომ სოციალურ თვალსაზრისით, არც თუ ისე კარგი ძვერბია თავად ამერიკაში.. თუ გაინტერესებს ეს საკიტხები, შემიძლია სტატიები მოგაწოდო..

ტაშიი შენი ხედვა და ჩემი ხედვა ჩინეთთან დაკავშირებით რადიკალურად განსხვავდება.. აი ჩინეთზე ჩემი ხედვა ესეთია, რომელიც ამ ფორუმზეც და იმ ფორუმზეც დავწერე.. ჩინეთის ეკონომიკა – 8,7 ტრილიონი , ინდუსტრია 46,8%= 4,2 ტრილიონი, ზრდის ტემპი 10%. 10 წელიწადში ეკონომიკა =21 ტრილიონი, 7 წელიწადში–15,4 ტრ ამერიკის ეკონომიკა – 14 ტრილიონი, ინდუსტრია 22%= 3 ტრილიონი, ზრდის ტემპი 2%, 10 წელიწადში ეკონომიკა =17 ტრილიონი, 7 წელიწადში–15,8 ტრ ანუ ჩინეთის ეკონომიკა 8 წელიწადში მოცულობით გაუსწრებს ამერიკას, დღეს კი ინდუსტრიით უკვე უფრო დიდია ერთ სულ მოსახლეზე შემოსავლებით 25– 30 წელი დაჭირდება, რომ დაეწიოს. მაგრამ, მას შემდეგ რაც ჩინეთის ეკონომიკა მსოპლიოს ტექნოლოგიური ლიდერი გახდება ( და ეს ალბათ 8 წელიწადზე ადრე მოხდება), მით უმეტეს კი როცა მოცულობით გადააჭარბებს ამერიკისას (8 წელში), ამერიკული ვალუტის ადგილს დაიკავებს ან ჩინური ან საერთაშორისო ვალუტა. ამ დროისთვის ჩინეთი უკვე თავის ვალუტას თავისუფალ ბაზარზე გამოიტანს, რამდენადაც ექსპორტის მხარდასაჭერად ხელოვნურად ფიქსირებული კურსი აღარ დასჭირდება. ეს ამერიკის ზრდის პოტენციალს არა თუ გააუარესებს, არამედ ევროპულზე უკან დასწევს, ჩინეთის ზრდის ტემპი კი შეიძლება უფრო დაჩქარეს და 12 % ს გადააჭარბოს. ასეთ შემთხვევაში ჩინეთი 20 წელიწადში გაასწრებს ცხოვრების დონით ამერიკას, 14 წელიწადში კი ორჯერ დიდი ეკონომიკა იქნება, რაც არ მარტო საერთაშორისო ეკონომიკის სტრუქტურას შეცვლის არამედ გეოპოლიტიკასაც. როცა ჩინეთი ყველაზე დიდი ეკონომიკა იქნება ( 8–10 წელი) ყველა მას მიაკითხავს კრედიტისთვის, ყველ ბაზარი იძულებული იქნება კარი გაუხსნას მის საქონელს და ინვესტიციებს, ეყოლება ყველაზე ძლიერი არმია დ აყველაზე დიდი მოსახლეობა. მოწინავე ტექნოლოგიებთან ერთად ეს ჩინეთს საშუალებას მისცემს სხვა ქვეყნებს უკარნახოს პოლიტკები. რას შეცვლის ჩინეთი საერთასორისო პოლიტიკაში? პირველ რიგში აღიდგენს ტერიტორიულ მთლიანობას. ალბათ მხარს დაუჭერს სეცესიური პროცესების შეზღუდვას . რამდენადაც ენერგეტიკული რესურსები და სხვა ნედლეული დაჭირდება, ეცდება რუსეთის და სხვა რესურსების მიმწოდებელი ქვეყნების დაქვემდებარებას. აქედან გამომდინარე პირველ რიგში რუსეთი გახდება მისი სამიზნე. რუსეთის დღევანდელი ეკონომიკური სტრუქტურა (ნედლეულის მიმწოდებლის) სავსებით აწყობს ჩხინეთს და ამის შენარჩუნებას შეეცდება. ამის მისაღწევად რუსეთის სეცესიური კონფლიქტებით მანიპულირებას თავის ხელში აიღებს. რამდენადაც დაზვერვა და საეთაშორისო პოლიტიკის ძალოვანი ინსტრუმენტები არა აქვს განვითარებული, იმოქმედებს ღიად – კრედიტებით, ფასებით, ინვესტიციებით და იარაღის მიყიდვითაც კი. ასეთ პოლიტიკაში ევროპა გახდება ჩინეთის ბუნებრივი მოკავშირე, ხოლო რუსეთის ყოფილ გავლენის სფეროებს გადაინაწილებენ ევროპა (დსავლეთში) და ჩინეთი (აღმოსავლეთში). ამერიკა დაკარგავს გავლენას სამხრეთამერიკაში, რომელიც უკვე ცდილობს ჩინეთთან მჭიდრო ურთიერთობას. შტატები ეცდებიან ინდოეთთან ურთიერთობის ხარჯზე დააბალანსონ ჩინეთი. ამ ფონზე ისლამური სამყარო ჩინეჩის მოკავშირე გახდება, რომელიც თუნდაც ნავთობის ფასების გამო მიებმება ჩინეთს. აქ უნდა გავითვალისწინოთ, რომ ჩინეთი მოქნილი ენერგეტიკული პოლიტიკის გამო ( ალტერნატიული ენერგოწყაროების დიდი წილი ინდუსტრიაში) უფრო ადვილად მართავს ნავთობის და გაზის ფასებს ვიდრე ამერიკა ახერხებდა ამას, როცა ყველაზე დიდი მომხმარებელი იყო. ფაქტიურად ჩინეთი მრავალწილად ამერიკის ადგილს დაიკავებს – ნედლეულის მწარმოებელი რეგიონები მასზე დამოკიდებული გახდება ( ნაწილობრივ სამხრეთ ამერიკა, აფრიკა, ისლამური სამყარო, და რუსეთი). ამასთან ამ ქვეყნებს არ ექნებათ ტრადიციული შუღლი ჩინეთთან, რაც ეხლა ამერიკასთან აქვთ. ეს ხელს შეუწყობს ახალი ეკონომიური წესრიგის მშვიდობიან დამყარებას. თუმცა მშვოდობიანი გარდაქმნებისათვის მთავარი იქნება ჩინეტის მიდგომა განვითარბასთან. ჩინური მოდელის მიხედვით ბაზრების გაფართოება აღარ არის განვითარების წყარო, რაც ადრე ომების ძირითადი მიზეზი იყო. ახალი მოდელის მიხედვით ყველას შეუძლია, თუ მოისურვებს, გონიერი მთავრობა ყავდეს, მოსახლეობამ მოხმარება შეზღუდოს და დაგროვილი ინვესტიციები წარსამართოს ინოვაციებში. აქედან გამომდინარე ნედლეულის მიმწოდებელ ქვეყნებსაც კი შეეძლებათ სხვათა თანაბრად განვითარდნენ, რათა აღარავინ აიძულებს (როგორც ამას ამერიკა აკეთებდა) მხოლოდ ის აკეთონ რისი კეთებაც ეხლა შეუზლიათ. ეს შეამცირებს საერთაშორისო დაძაბულობას. მაგრამ ასეთი პოლიტიკების განვითარებისათვის ბევრ ქვეყანას მოუწევს ტრადციული ელიტების შეცვლა, რამდენადაც ბევრი მათგანი გამდიდრებაზე ორიენტირებულია განვითარების სანაცვლოდ. იქნება ტუ არა ეს შეცვლა რევოლუციების ტალღა და რა ადგილს დაიკავებს მომავალში დემოკრატია? ალბათ ჩინეთი თვიტონ განიცდის დემოკრატიზაციას, მაგრამ ეს არ იქნება ტრადიციული საარჩევნო პოლიტიკური სისტემა. დემოკრატიის განსაზღვრება გასცდება საარჩევნო დემოკრატიის ფარგლებს, მაგრამ ეს ვერ შეცვლის დემოკრატიის არსს – მონაწილეობის აუცილებლობას გადაწყვეტილებებში. რამდენადაც ჩინეთს ღირსებაზე დაყრდნობილი და სეკულარული სახელისუფლებო სიტემის ტრადიციული გამოცდილება აქვს, დემოკრატიზაციის პროცესი წავა, ალბათ, შიდა პარტიული დემოკრატიის გზით, რასაც პოლიტიკური კლასის ტრადიციული სტრუქტურის გაუქმება შეიძლება მოყვეს. რა მოხდება თუკი საერთოდ აღარ იქნება პოლიტიკური პარტიები, მემარცხენეობა და მემარჯვენეობა? ეს სავსებით წარმოსადგენია, რამდენადაც ჩინური მიდგომა განვითარებისადმი მემარცხენეობასა და მემარჯვენეობას შორის ტრადიციულ დაპირისპირების მიღმურ გდაწყვეტილებებს გვთავაზობს. მაშ როგორ იქნება პოლიტიკური კლასი ორგანიზებული? ეს ალბათ უფრო დაემგვანება განათლებულ ბიუროკრატიას –ბიუროკრატები პოლიტიკური პრტიებიდან კი არ მოვლენ იმის გამო, რომ კარგი ინტრიგანები არიან, არამედ შეირჩევიან გამოცდების მიხედვით. ესენი უფრო კარიერული ტექნოკრატები და საუნივერსიტეტო ელიტის წარმომადგენლები იქნებაიან. კი მაგრამ ხელისუფლება როგორ შეიცვლება, ხელისუფლება ხომ რყვნის? ხელისუფლება იქნება მუდმივი ცვლის პროცესში – ქვემოდან ზემოთ ნიჭირები და მცოდნეები მუდმივად ჩაანაცვლებენ ზემდგომებს. საუკეთესო ინჟინრებს და ექიემებს ხომ არავინ ირჩევს? ესე დაემართებათ პოლიტიკოსებსაც. მედიაში თავისუფლება გაიზრდება და საზოგადოებრივი დისკუსია აღარ იქნება ისეთი კონტროლის ქვეშ როგორც ეხლანდელ ჩინეთშია, მაგრამ აღარ იქნება ისეთი რამის აუცილებლობაც, როგორიცაა დიდი ბიზნესის ქვეშ მყოფი პროპაგანდისტული მედია, რაც ტრადიციული დასავლური სტრუქტურული თავისებურებების ხარვზია და ასევე ზღუდავს სიტყვის თავისუფლებას. მედია ბიზნესის მაგივრად უფრო საზოგადოებრივ ორგანიზაციებში გადაინაცვლებს. მედიის თვითრეგულაციაც და სახელმწიფო რეგულაციაც უფრო დიდი იქნება ვიდრე ეხლაა დასავლეთში, მაგრამ ჯამში სიტყვის თავისუფლება ყველგან მოიმატებს. რა დემართებათ მდიდრებს? აღარ წავლენ პოლიტიკაში თავიანთი კლასის ინტერესების დასაცავად? რა თქმა უნდა წავლენ, მაგრამ ისეთი გავლენა არ ექნებათ, როგორც ეხლა აქვთ ამერიკაში. ფულის ტომრებს ჯამში მეტი ჭკუა ექნებათ და ჭკუის მიხედვით უფრო მოხვდებიან პოლიტიკაში ვიდრე სიმდიდრის მხარდაჭერით. ეს თავისთავად უფრო დემოკრატიულს გახდის სისტემას. შესაძლებელი კია საზოგადოების მეცნიერული მართვა ასეთმა სისტემამ რომ გაძლოს? ფაქტია, რომ ჩინეთში განათლებული ბიუროკრატია ათეულობით საუკუნის წინაც ამართლებდა. ეხლაა მას მეტი შანსი ექნება. მაგრამ ეს პოლიტიკურ დაპირისპირებებს ვერ მოსპობს. პოლიტიკური დაპირისპირება უფრო ერთი სტრუქტურის შიგნით იქნება და ხალხის უშუალო საოგადოებრივ აზრს პოლიტიკურ კარიერებზე გავლენა დაეკარგება. მაშინ ხალხის როლი როგორი იქნება? როგორ შევცლიან ხელისუფლებას? ხელისუფლება პიროვნებების სახით უფრო იქნება ხალხზე დამოკიდებული ვიდრე პარტიების სახით. ეს ეხლაც ტენდენციაა მსოფლიოში, მაგრამ კიდევ უფრო გამოიკვეთება და ინსტიტუციონალიზაციას განიცდის. გაძლიერდება პოლიტიკოსებზე სასამართლო კონტროლი და აღარ იქნება პოლიტიკურ გადაწყვეტილებების გამო დაუსჯელობაზე მდუმარე შეთანხმება საზოგადოებაში. საზოგადოებბრივი აზრის გამოკითხვები გაძლიერდება, მაგრამ პოლიტიკური არჩევნების სახე აღარ ექნებაიმიტომ, რომ უბრალო გამოკითხვისაგან არაფრით განსხვავდება თავისი ღირებულებით. სისტემა იქეთკენ წავა, რომ უამრავ გამოკითხვას თავისი ინსტიტუცინალიზებული ადგილი ექნება ამა თუ იმ თანამდებობის პირის კარიერაზე. ხელისუფლების დეცენტრალიზაციის დონე გაიზრდება, რის ტრადიციაც ჩინეთში ასევე ძლიერია. პოლიტიკრი სისტემების მოდის წინასწარმეტყველება დეტალებში ძნელია, მაგრამ ჯამში შეიძლება ითქვას, რომ საარჩენო დემოკრატიასა და ავტორიტარიზმს შორის ტრადიციული დაპირისპირება შემცირდება და გზას დაუთმობს მეტ დეცენტრალიზაციას, სოციალურ თანსწორობას, განათლებულ არაკორუმპირებულ ბიუროკრატიას და პოლიტიკურ კარიერას, რომელიც თანაბრად იქნება დამოკიდებული საზოგადოებრივ აზრზე და კარირულ კიბეზე გადადგილებისათვის საწირო პროფესიულ ავტორიტეტზე (კოლეგიური ინსტიტუტების შეფასებებზე). არჩევითი დემოკრატია დარჩება, მაგრამ ადგილობრივ დონეეებზე. ფდერალური პირდაპირი არჩევნები, რაც სინამდვლეში ხალხის ინფორმირებულ არჩევნაზე ეხლაც არ არის დამოკიდებული, ნელ ნელა გაქრება. ასეთი ტედენციები უფრო გამოხატული იქნება დიდ სახელმწიფოებში მაშინ, როცა პატარა ქვეყნებში ტრადიციული დასავლური საარჩევნო დემოკრატიები კვლავ მოდაში იქნება.

ჯერ ესერთი მთლად ესეც არ არის. კი იაფი მუშახელის როლი დიდია. მაგრამ ჩინეთის განვიტარბეის ყველაზე მთავარი მომენტი ის არის, რომ ეკონომიკურ ინოვაციებზეა ორიენტირებული, რასაც ვერ ვიტყვით, აშშ-ზე. ისინი პირიქით ე.წ თავისუფალ ბაზრის ორთოდოქსიას აწვებიან.. მეორეც ჩინეთში არის რეგიონები, ქალაქები, სადაც ცხოვრების დონე მაღალია. ამის მიუხედავად, ისაც უნდა გავითვალისწინოთ, რომ ჩინეთს არ ჰქონია დაგროვილი ისეთი დოვლათი, როგორც ეს ევროპას და ამერიკას ჰქონდა. მართალია იაფ მუშა ხელით შეძლო, მაგრამ ფაქტია, რომ დოვლათის დაგროვების შედეგად, ცხოვრების დონეც იმატებს ჩინეთში. არაფრისგან ვერ შექმნი კარგ ცხოვრებას..

ტაშიი ამაზე.. ეს არ ვიცი, მაგრამ ამ მონაცემებს რას ვუპირებთ? ჩინეთის ეკონომიკა – 8,7 ტრილიონი , ინდუსტრია 46,8%= 4,2 ტრილიონი, ზრდის ტემპი 10%. 10 წელიწადში ეკონომიკა =21 ტრილიონი, 7 წელიწადში–15,4 ტრ ამერიკის ეკონომიკა – 14 ტრილიონი, ინდუსტრია 22%= 3 ტრილიონი, ზრდის ტემპი 2%, 10 წელიწადში ეკონომიკა =17 ტრილიონი, 7 წელიწადში–15,8 ტრ ინდუსტრიით ჩინეთმა ამერიკას საგრძნობლად გაუსწრო.. მე კი არ ვადარებ ერთმანეთს, არამედ ვამბობ რომ სახელმწიფოს ჩარევა, არის გაცილებით ეფექტური, ვიდრე თავისუფალ ბაზრის ყურება. მე ღრმად ვარ დარწმუნებული, რომ თავისუფალი ბაზრს არ შეუძლია ქვეყნის მაშტაბით, სამუშაო ადგილების ისე შექმნა, რომ მოსახლეობის ნახევარი მაინც დაასაქმოს, ანუ უმუშევრობისგან ხსნა არ უდა ვეძებოთ თავისუფალ ბაზარში.

ტაშიი აი ამაში პრინციპულად გეწინააღდეგები და სულ არ არის ესე და თუ გინდა დაგიმტკიცებ. მოდი ჯერ შენ დაასახელე კონკრეგტული ფაქტები, შენი თეორიის სარწმუნოებაზე და მერე მე გიპასუხებ კონტრფაქტებით არც ეს არის მთლად სწორი. რუზველტის "ახალი კურსი" ითვალისწინებდა სამუშაო ბანაკების შექმნას, სადაც უამრავი უმუშევარი იმუშავებდა და მას სახელმწიფო ფულს გადაუხდიდა + ამას, სწორედ რუზველტის "ახალმა კურსმა" გამოიყვანა მაშინ ქვეყანა ეკონომიკურ კრიზისამდე. ასე რომ სულ არ არის საჭირო ტირანიული სახელმწიფო, რომ სწრაფად და ეფექტურად გამოიყვანო კრიზისიდან ქვეყანა.

Saturn გააჩნია კონკრეტულად სად. თუ შენზენში მექნებოდა სამუშაო, რა თქმა უნდა შენზენს ავირჩევდი. მერე, ამით რისი თქმა გინდოდა?

http://www.nytimes.com/2010/09/09/business/global/09trade.html?_r=2&pagewanted=4&th&emc=th ამ სტატიის ავტორი ცდილობს ჩინეთს დააბრალოს საერთაშორისო ვაჭრობის წესების დარღვევა და ამით ახსნას ის ფაქტი, რომ ცინეტი მწვანე ტექნოლოგიების დანერგვაში უსწრებენ ამერიკას. ალბათ ჯობია , რომ ამერიკელებმა თავიანტი პოლიტიკები შეცვალონ და ნაკლებად იყვნენნ ანტიჩინური პროპაგანდის და თავისმართლების იმედზე. მით უმეტეს, რომ ამ ვითომდა წესების დარღვევას, ფაქტია, ტვითონვე არ ასაჩივრებენ შესაბამისი პროცედურით. თვითონ სტატიიდანაც, რომლის ავტორი ბევრდან იტყუება ( მაგალითად იშიათი მეტალების ექსპორტის აკრძალვაზე როცა ლაპარაკობს), ჩანს, რომ საქმე სულ სხვა რამეშია: ჩინეთის სახელმწიფო აკონტროლებს ფიანასურ კაპიტალს, გეგმავს სტრატეგიული დარგების ხელშეწყობის პოლიტიკას, რაც ნაწილია უფრო ფართე პოლიტიკისა რასაც ქვია ინოვაციებზე დამოკიდებული ეკონომიკა და , რომელიც განათლებიდან იწყება. ვინ უშლის ამერიკას მეტი ინჟინრების მოზადებას, სახელმწიფო ინვესტიციებს და ზოგადად სახელმწიფო საკუთრების გამოყენებას ეკონომიკაში? ჩინურ ბანკებს დანაშაულად რო უთვლიან იაფ კრედიტს, განა თვიტონ ამერიკელები არ ითხოვენ თავიანტი ბნკებისგან კრედიტის გაიაფებას? ანდა როცა ლაპარაკობენ უფასო სახელმწიფო კრედიტებით კერძო სექტორის სუბსიდირებაზე , განა თვითონ არ მისცეს თავიანთ საბანკო სექტორს რეკორდული მასშტაბის უფასო კრედიტები. ჩინეთის რა ბრალია, რომ ამხელა სუბსიდიების აღების მერეც ამერიკული ბანკები თავს იკავებენ ეკონომიკის რეალური სექტორის დაფინანსებისგან? გონებას მოუხმონ და საბანკო სექტორის ნაციონალიზაცი გააკეთონ თუ უნდათ რო რეცესიას თავი აარიდონ, როგორც თავიანთივე ეკონომისტები ურჩევენ, ანდა თუ განვითარება უნდათ ენერგეტიკაში და სხვა სტრატეგიულ დარგებში ინივაციური პროგრამები დააფინანსონ, სანამ უდა იყოს ამხელა ქვეყნის ეკონომიკა პენტაგონზე დამოკიდებული? თუ პენტაგონმა არ გააკეთა რამე დიდი კვლევითი პროგრამა, სხვა ვინმეს ამისათვის შესაფერის ფულს არ აძლევენ. ამაშიც ჩინეთია დამნაშავე? მაინდამაინც მსოფლიო ომი უნდა დაიწყოს, რომ ამერიკელმა კონგრესმენებმა სახელმწიფოს ფულის დახარჯვის ნებართვა მისცეს ეკონომიკაში ინვესტირებისთვის?

georgekh13 და რა მოგვიტანა, დააკონკრეტე? არადა KGB-ს პროექტია თავიდან ბოლომდე ქართული ნეოლიბერალური ეკონომიკა და მას ახორციელებდა მისი მოქალაქე, ბატონი ბენდუქიძე. თქვენ თუ ამართლებთ ნეოლიბერალურ ეკონომიკას, მაშინ გამოდის, რომ ქვეყანას დაუცველს ტოვებთ, (ეკონომიკური თვალსაზრისით) რუსულ კოლონიად იქცეს, რასაც ის წარმატებით აკეთებს კიდეც. თუ ამ დარეგულირების წინააღმდეგი ხარ, მაშინ ახსენი ელემენტარულად, რატომ ამართლებს ჩინური მოდელი? და არა მარტო ჩინური, ეკონომიკური ბუმია ასევე ინდოეთსა და ბრაზილიაში, რომელიც ზუსტად იგივე დარეგულირებას მიმართავენ..

უპირველეს ყოვლისა, ეცადეთ ყოველთვის სულის სიღრმემდე განიცადოთ უსამართლობა, ჩადენილი დედამიწის ნებისმიერ ადგილას, ნებისმიერი ადამიანის წინააღმდეგ. ეს რევოლუციონერის ყველაზე მშვენიერი თვისებაა ჩე გევარა, საკუთარი ხუთი შვილისადმი მიწერილი, სიკვდილის შემდეგ წასაკითხი უკანასკნელი წერილიდან

Saturn დააკონკრეტე ვინ აგინებს და რატომ?

გიორგი68 გამოვა, თუ კი მოთხოვნების გარდა სხვა რამესაც არ გავაკეთებთ, კონკრეტულად ინფორმაციას არ მივცემთ ხალხს, არ გავაცნობთ იმის, რომ დღევანდელმა ეკონომიკურმა და სოციალურმა პოლიტიკამ სრული კრახი არ განიცადა და საჭიროა არა ნეო-ლიბერალიზმი, არამედ ელემენტარულად ის მაინც, რაც თავის დროზე რუზველტმა გააკეთა, ანუ რუზველტის "ახალი კურსი".. იცი, რატომ არის ეს მნიშვნელოვანი? იმიტომ, რომ შემდეგი ვინც მოვა, იმან ისე ნეო-ლიბერალისტურ სისულელეების ბოდვა არ დაიწყოს.. გეტყვი ნეოლიბერალიზმის მთავარი გათვლა რაზეა, მე ხომ ვარ მდიდარი და მოდი რა გახსენი შენი ბაზარი, შენ არ გჭირდება სახელმწიფოს ჩარევა ეკონომიკაზე და ბაზარი იყოს თავისუფალი. ეხლა რადგან მე ვარ მდიდარი ანუ ვარ ყველაზე ძლიერი (აშშ) მე ყველა თავისუფალ ბაზარში, ყველგან გავიმარჯვებ, ისე რომ არ დამჭირდება, სახელმწიფო ჩარევა.. ეხლა ჩვენი დეგენერატები ნეოლიბერალიზმს რომ ქადაგებენ, ელემენტარულად, ინდუსტრია არ გაგაჩნია, არც საბაზრო მძლავრი კომპანიები გაგაჩნია, რომელსაც შეუძლია უცხოურ კომპანიებს გაუწიონ წინააღმდეგობა და ეგრევე ხდები, ტრანსნაციონალურ კომპანიების მსხვერპლი. ის რომ ნეოლიბერალურ ეკონომიკის (და არა მარტო ეკონომიკის, არამედ სხვა საკიტხებშიც ჩავარდნები აქვს) იდეის მარგინალიზაცია მოხდეს. რომ შემდგომში აღარ გამეორდეს ის რაც ხდება.

გიორგი68 მოდი ესე შევხედოთ, მე რომ მოვითხოვო, შენ რომ მოითხოვო და ყველამ თითოეულმა წევრმა რომ მოვითხოვოთ, ანუ პირად პასუხისმგებლობად მივიჩნიოთ ამისა და არა მარტო ამის მოთხოვნა, ეს უკვე ნიშნავს საზოგადოების მოთხოვნას... ჩვენ გვჭირდება, ის რომ ვიგრძნოთ პირადი ინდივიდუალური პასუხისმგებლობა და არ ვუყუროთ სხვებს, რას მოითხოვენ და რას არა..

Saturn შენ მითხარი ერთი რამე, რატომ ეძახიან ობამას სოციალისტს ამერიკაში? იმიტომ ხომ არა, რომ დაიწყო სახელმწიფომ ეკონომიკურ საქმეებში ჩარევა და უღალატა ნეო-ლიბერალიზმის პრინციპებს?

გიორგი68 ესე ვიქნებით სანამდე ჩვენ, საზოგადოება არ მოვითხოვთ, ხელისუფლებისგან (არ აქვს მნიშვნელობა ხელისუფლებაში მიშა იქნება თუ გრიშა), რომ ნაციონალურ ეკონომიკა განვითარდეს და სახელმწიფომ დაარეგულიროს ეკონომიკა, ქართველ საშუალო ბიზნესისა და მცირე ბიზნესის ინტერესებიდან გამომდინარე.

განსაკუთრებით მეორე მსოფლიო ომის შემდეგ, ტრანსნაციონალურმა კომპანიები, ნაციონალურ ეკონომიკასთან ერთად გახდა წამყვანი ფაქტორი, უამრავ ქვეყნის ეკონომიკურ ცხოვრებაში. 1945 წელს არსებობდა 123 ტრანსნაციონალური კომპანია, რომელიც 1951 წელს გაიზარდა 280-ით 1972 წელს, ხოლო 1984 წელს 365-ით. ტრანსნაციონალურ კომპანიების რაოდენობა გაიზარდა. (ვოლ-სტრიტის მონაცემებით) ნეო-ლიბერალებმა შეიმუშავეს გეგმა, რომ ნაციონალური ეკონომიკა იყო სრულიად ზედმეტი და ტრანსნაციონალურ კომპანიებს შეეძლოთ დაეკმაყოფილებინათ ყველანაირი მოთხოვნილება და ნაციონალური ეკონომიკა მიჩნეულ იყო, როგორც არაეფექტური (რუზველტის "ახალი კურსი" უგულებელყოფილი იყო და ახალი სისტემა რეიგანომიკა (ანუ რეიგანის ეკონომიკა, რომელიც ნეოლიბერალრიზმს ქადაგებდა) შემოიღეს) ერთადერთი ქვეყანა კაპიტალისტურ ბანაკიდან, რომელსაც გააჩნდა ნაციონალური ეკონომიკა და რომელიც მძლავრ წინააღმდეგობას უწევდა და უწევს ტრანსნაციონალურ კომპანიებს ეს იყო იაპონია. ჩინურ მოდელს დღეს ბევრი "ნაციონალურ ეკონომიკას" ან "ნაციონალურ კაპიტალიზმს" (სოროსი ეძახის) ეძახიან. მისი პოლიტიკის თანახმად, სწორედაც სახელმწიფოს მხრივ ჩარევამ და ეკონომიკის მკვეთრად ნაციონალიზებამ, გამოიწვია ჩინეთში ეკონომიკური ბუმი და მეტიც აარიდა ის მსოფლიო ეკონომიკურ კრიზის. ნეოლიბერალთა ხედვები, იმის შესახებ, რომ თითქოს და სახელმწიფო ჩარევა და ეკონომიკის ნაციონალიზაცია, არის არაეფექტური, ვერ მართლდება ჩინურ და არა მარტო ჩინურ მაგალითებზეც. დღეს საქართველოში ოფიციალურ დონეზე მიჩნეულია, რომ მხოლოდ ინვესტიცებს უცხოეთიდან, ანუ ტრანსნაციონალურ კომპანიებს შეუძლიათ ქვეყნის გფანვითარება და ყველანაირი ნაციონალური ეკონომიკის არის ზედმეტი საბჭოური გადმონაშთი (როგორც ამას ჩვენი ნეოლიბერალი ბენდუქიძე გვიმტკიცებს). მაგრამ რეალობას ვხედავთ, რომ იმის მიუხედავად, რომ ასე თუ ისე გარემო-პირობები შექმნა სახელმწიფომ იმისთვის, რომ მოეზიდათ უცხოური კაპიტალი, უცხოური კაპიტალმა ვერ შეძლო, ელემენტარულად დასაქმების პრობლემბს მოგვარება და რამიმენაირი ეკონომიკური პროგრესის წარმოჩენა. ნეო-ლიბერალიზმა ასევე კრახი განიცადა მსოფლიო ეკონომიკურ კრიზისის პირობებში, მხოლოდ იმ ქვეყნებმა შეძლეს ეკონომიკური კრიზისი მოგვარება, რომლებიც ჩაერივნენ ეკონომიკაში და მოახდინეს მისი რეგულირება. თავისუფალმა ბაზარმა, ვერ შეძლო კრიზისის თავისთვის მოგვარება, პირიქით ნახეს, რომ თუ კი თავისუფალ ბაზარს უყურებდნენ, მდიდარი სახელმწიფოები, მეორეხარისხოვან სახელმწიფებად გადაიქცეოდნენ. ჩვენთან კი ძველ ნეო-ლიბერალურ სისულელეედბით გვაბოლებენ და რეალურად კი ნაციონალური ეკონომიკა მკვდარია და ელემენტარულად ეკონომიკური პროგრესის არანაირი ნიშნები არ ჩანს, მთლიანად დამოკიდებული ვართ უცხო ქვეყნების დახმარებაზე..

Хаос воплощён в четырёх основных антропоморфических сущностях, называемых тёмными богами. Каждый из этого могущественного квартета является совершенно оригинальным существом со своей суверенной сферой влияния. Несмотря на то, что Хаос уже «разделён» на четырёх богов, каждый из них всё равно столь ментально огромен, что не имеет физического воплощения и остаётся существом исключительно варпа, что однако не мешает каждому иметь огромное количество слуг и рабов среди демонов и людей. Кхорн Кровавый Бог (англ. Khorne) — бог войны и крови. Бог Хаоса в его военном воплощении. Он является богом неудержимой жажды насилия. Адепты Кхорна — самые кровожадные бойцы Хаоса, поклоняющиеся войне, сеющие террор и панику. Элиту войска Кхорна составляют демоны, зовущиеся Кровожадными (англ. Bloodthirsters). Кхорн вечно враждует со Слаанеш, испытывая отвращение к его методам ведения войны, а также потому, что он разрубил на тысячи кусков Эльдарского бога Кхейна, который является как бы младшим братом Кхорна, практически частью его самого. Нургл Лорд Разложения (англ. Nurgle) — бог гниения и болезней. Его поступь медленна, но неотвратима. В отличие от адептов Кхорна, несущихся к своему врагу с топором наперевес, последователи Дедушки Нургла знают, что главное распространить заразу, а всё остальное она сделает сама. Из-за того, что все адепты Нургла являются носителями самых страшных болезней, их исковерканные гниением тела мало восприимчивы к боли и повреждениям. Демоны Нургла известны как Чумоносы, первый среди которых Великий Нечистый, являющийся горой гниющей плоти. Тзинч Изменяющий Пути, Повелитель Перемен, Великий Заговорщик, Архитектор Судеб (англ. Tzeentch) — бог тайных знаний. Тзинч покровительствует не воинам, но чернокнижникам, а также тем, кто желает прикоснуться к великому таинству древних магических искусств и завладеть ими. Этот бог Хаоса, как утверждают, способен менять судьбы по своему усмотрению. Тзинч, являющийся квинтэссенцией изменения и превращений, вечно враждует с Нурглом, силы которого в вечном тлении и превращении материи в ничто. Слаанеш Лорд Удовольствий, Та-Что-Жаждет (англ. Slaanesh) — бог чувственных удовольствий. Слаанеш может представать как в мужском, так и женском облике. Тем не менее, оба этих облика невыносимо прекрасны и великолепны настолько, что ни один смертный не может смотреть на них. Самое молодое, но не самое последнее из высших божеств Хаоса. Несмотря на якобы безобидное определение, Слаанеша можно назвать опаснейшим из богов Хаоса. Ибо ему легче всего покорить своей воле любого смертного გამოსავალი ესენია

რეზერვში პირველი ნაკადი იყო ჩემი ნაკადი, რომ წავედით ჩემგან აიღეს კომენტარი. თავიდან მიხრეს ესა და ეს თქვიო. მე ვუთხარი, ძალიან კარგია აქ, შეხედენთ რა მშვენირი შენობაა მეთქი (არა და დანგრეული იყო) და ესეთი კარგი ბატინკი ჯერ არ მიმიღია მცმევია მეთქი, უბრალოდ მგონი გახეულია მეთქი ტელევიზორში მერე გასულა ჩემი კომენტარები შემოკლებით და დახეულ ბატინკის თემა ამოჭრილი იყო და გამოვიდა რომ მშვენიერ შენობაში ვიყავი და კარგი ბატინკი მეცვა..