ახალი ამბები, მხოლოდ info და სტატიები

[nikusha_marx]

ლ ი ც ი

 

ჩემი სტატიების შემიძლია დავდო??? :buchti:

[ლ ი ც ი]

ლ ი ც ი

 

ჩემი სტატიების შემიძლია დავდო???

nikusha_marx

რა თქმა უნდა...

 

 

 

 

 

 

არ გამაზოთ აუცილებლად წაიკითხეთ

 

 

 

 

 

 

Версия для печатиЕКАТЕРИНА КОТРИКАДЗЕ: Грузино-российские отношения. Чего можно ждать в следующем году? Готовы ли вы идти на переговоры с кремлевским руководством, тем руководством, которое существует сейчас?

 

МИХАИЛ СААКАШВИЛИ: Мы всегда без всяких условий были готовы разговаривать со всеми. Если, конечно, у нас нет никаких препонов для того, чтобы разговаривать, переговаривать, решать конкретные вопросы. Но насколько я понимаю, и российское руководство само заявляет, что оно не желает разговаривать с демократически избранным правительством Грузии. Это выбор их. Я думаю, что это свидетельствует об отсутствии демократической культуры, к сожалению, на этом этапе в высшем руководстве в том смысле, что, не понимая, как можно не уважать демократический выбор соседних народов, я думаю, что это не очень, как бы, отвечает интересам России. Но это им решать – у нас свои задачи, у нас свои проблемы, во-первых.

 

Во-вторых, что касается того, можно ли нам договариваться, в целом, договариваться о чем-либо? Есть конкретный вопрос, там, гуманитарный, который решается. У нас сейчас нет дипломатических отношений по совершенно конкретной причине, но есть швейцарская сторона, которая представляет интересы обеих стран друг у друга. И какие-то гуманитарные вопросы, технические вопросы через третью страну решаются.

 

Можем ли мы договариваться как государство с государством? Да, можем, если российское государство будет признавать грузинское государство. И то, что они сегодня не только отказываются признавать грузинское демократически избранное руководство, они отказываются признавать Грузию. Россия реально, как бы, с карты убрала своим волевым решением, односторонним решением убрала грузинское государство в своем понимании и в своем правовом пространстве. Поэтому не Грузия устранилась от России, а Россия попыталась внутри России устранить Грузию. Вот это и произошло.

 

Потому что когда мы говорим о том, что... Когда они говорят о том, что, вот, мы готовы договориться с Грузией. Но что-то Грузия в их понимании и моем понимании, понимании грузинского народа – не совсем совпадающие понятия. Чего-то Грузии, которую они чертят в своих школьных учебниках, на своих кремлевских картах, - этой Грузии чего-то не достает. Того, что мы привыкли, мы, все грузины, привыкли видеть здесь, что мы видели в течение столетий, тысячелетий. Грузинскому государству больше веков, чем российскому. И поэтому когда они так чертят «Вот, мы так видим Грузию», ну, тогда договорились тогда, что и Грузия, которую вы видите, воображаемой гипотетической Грузии в тех границах, которые вы видите. А с той Грузией, которая реально существует... Она готова с вами разговаривать. Если вы ее признаете, скажете «Да, это страна, да, у нее есть руководство, да, у нее есть народ. Да, он маленький народ, но многонациональный, но он заслуживает уважения как и все маленькие небольшие народы», мы готовы с ним разговаривать. Конечно, мы были бы ненормальными при этих условиях не разговаривать с великой Россией.

 

Е.КОТРИКАДЗЕ: Ну вот, кстати, вы готовы разговаривать с Россией по поводу, например, авиаперелетов? Ваша реакция последовала на следующий же день после предложения господина Медведева. Вот, авиаперелеты – насколько подобный подход как раз к вопросу российско-грузинских отношений поможет восстановить хоть какую-то картину нормальных отношений, все-таки, учитывая, что не так давно в 2008 году Россия тоже пыталась восстановить авиаперелеты с Грузией, и буквально через несколько месяцев российские военные оказались на территории этой страны?

 

М.СААКАШВИЛИ: Ну, вы знаете, во-первых, у меня складывается впечатление, что там постоянно шла какая-то борьба, какая-то неразбериха, потому что у нас конкретно: «Да» у нас это означает да, «Нет» означает нет. Мы редко говорили очень «Нет», почти всегда говорили «Да» на все.

 

У них да... Ну, бывают другие народы, там, у которых «Да» означает нет, и наоборот. Но у теперешней российской политической культуры – не у россиян в целом, а, как бы, тех людей, которые принимают решения, - третий путь. Не японский, не европейский – какой-то свой, особенный. То есть «Да» и «Нет», в принципе, ничего не означают, они вообще просто ничего не означают. И в целом поэтому дело не движется.

 

И я столько раз слышал, что, вот, мы... Я выходил от Путина, он говорит: «Через 2 дня мы вам отменим визовой режим». И я всегда слышал, он – человек слова. Ждали мы 2 дня, 2 месяца, там, 2 года и до сих пор ждем. Так что, то ли он не принимал решения, то ли он менял свое мнение. То ли не подчинялись ему кто-то, то ли потом, то ли с самого начала это все было, как, бы просто для красного словца сказано.

 

Поэтому когда я слышу «Вот мы готовы отменить визовое сообщение», конечно, надеемся, что мы будем двигаться в этом направлении. И будем двигаться в этом направлении не к коммунизму – Советский Союз двигался много десятилетий, он, как бы, отдалялся, как говорится, а потом Советский Союз приказал долго жить.

 

Поэтому с нашей стороны ситуация конкретная – мы практически ничего не ограничиваем. То есть практически свободно, почти без всяких препонов россияне могут уже въезжать в Грузию. У нас на наших курортах очень много российских туристов. У нас, в принципе, очень много российских бизнесменов. Ну, гораздо больше, чем многие могут представить. У нас есть российские спортивные команды, деятели культуры и так далее, и тому подобное. То есть обычные люди.

 

Я, вот, прошлым летом иногда детские экскурсии, которые приходили сюда в президентский дворец, я их отвозил недалеко отсюда в парк на горе, и там 3 или 4 раза я пообщался, и, как бы, они там находились случайно с группой российских туристов. Или, там, 2-3-4 человека, семьи, которые просто приезжают, как они привыкли ездить. То есть ничего им в этом не мешает.

 

Я слышал много трагичных историй, когда люди, у которых умирали родственники, грузины, я имею в виду, в России, или какие-то там гуманитарные – там, надо было на срочную операцию ехать, потому что у них первая операция там или вторая тоже у того же врача, у которого вся история болезни, им не давали виз. Таких историй я наслушался.

 

Их по телевизору не показывают. Показывают, если там какого-то крупного фсбшника мы не пускаем. Слава Богу, что не пускаем. Надеюсь, что всех мы останавливали на границе. Всех тех, кто пытались там, где мы контролируем, проникнуть. Но, вот, когда человеку реально нужно ехать с операцией или, там, к больному родственнику, его не пускают.

 

И еще раз говорю, вот эти вещи – они могут сами закончить. Когда будут они что-то отменять – не будут что-то отменять, это их дело. На самом деле, если они не отменят, допустим, эмбарго на наше вино... На этом этапе мы очень много пострадали от их эмбарго. На этом этапе, конечно, нам, с одной стороны, это вино надо продать, поэтому будет полезно, если они откроют. Но с другой стороны, в смысле качества, а именно благодаря российскому эмбарго, качество грузинского вина просто, действительно, очень здорово повысилось.

 

И если нам вдруг опять откроют шлюзы российского рынка, будет ли это качество таким сохраняться? Некоторые у нас задают и этот вопрос. Поэтому тут у каждой ситуации есть и положительные, и отрицательные стороны. И мы научились приспосабливаться – не присобачиваться, как говорят, а приспосабливаться именно и находить себе более человеческие условия. И через какое-то время, в принципе, вот это знаете как? Как рудимент – он через некоторое время отпадает, и уже про него не вспоминаешь. Когда перестроились люди, перестроилась экономика – не только наша, всего постсоветского пространства. Если посмотреть на цифры, Беларусь, Молдова, Украина, Средняя Азия – небо и земля: где были 2-3 года тому назад и где они сейчас. У них объем торговли с Россией резко сокращается и резко увеличивается совсем с другими странами. И это отражает не просто объективные экономические тенденции, но, к сожалению, зависимость экономики от политики внутри России.

 

Когда экономика зависит от политики, там экономики не остается, остается только политика. Поэтому экономика пошла туда, где нет политики. И в этом смысле Грузия, конечно, не исключение, мы первыми познали это. И то, что Грузия выжила, это был прекрасный пример для стран Средней Азии, для других стран бывшего Советского Союза. Я думаю, что мы, как бы, за счет своих собственных болячек очень многим проложили дорогу, показали путь на другую альтернативу, на другое видение хотя бы соседского мира такого нашего.

 

Е.КОТРИКАДЗЕ: Вы упомянули постсоветские государства. Не могу не задать вопрос по Украине. Там скоро выборы. Какие вы могли бы сделать прогнозы? Некоторые аналитики считают, что возможно очень серьезное гражданское противостояние внутри Украины и вмешательство России – в Крыму раздаются российские паспорта.

 

М.СААКАШВИЛИ: Ну, то, что некоторая кремлевская стратегия, все готовят крымский вариант – это не секрет ни для кого в мире, кто этим интересуется и кому это, вообще, кому это не безразлично. И это не секрет для наших друзей в Украине, мы все это знаем прекрасно. Ну, конечно, то, что какой-то вариант сепаратизма в Крыму готовится Россией как рычаг давления на любое украинское руководство, какое бы ни проявилось, это совершенно очевидно.

 

У меня дружеские отношения со всеми основными кандидатами на украинских выборах. Я был совсем недавно, я пересекся в Германии с Юлией Тимошенко, безусловно, очень талантливым политиком, и потом слышал ее очень внятные четкие заявления по грузинской тематике. Мои очень близкие отношения с президентом Украины не секрет, у нас всегда были очень хорошие, деловые отношения с Виктором Януковичем и с другими действующими лицами.

 

На самом деле, я когда был в Киеве, в институте было несколько президентских кандидатов. Многие из них, наверное, и не рассчитывают выиграть, но с некоторыми из них у меня дружеские отношения еще со студенческих времен, так что это не вчерашние отношения. И они все время углублялись и улучшались. Так что в этом смысле Украина будет безвозвратно в любом случае двигаться в Европу. Главное, чтобы она получила сильное руководство. Любое сильное украинское руководство, может быть, будет раздражать имперские амбиции каких-либо деятелей в Москве, но будет очень хорошо для Украины и будет очень хорошо для всех нас, для стран бывшего Советского Союза, включая Россию. И поэтому я думаю, что в результате этих выборов, надеюсь – не надеюсь, а я думаю, так и будет – мы получим сильное украинское руководство.

 

Е.КОТРИКАДЗЕ: А война в Крыму – насколько вы верите в возможность?

 

М.СААКАШВИЛИ: Я думаю, что на этом этапе у России нет технологического превосходства в Вооруженных силах над украинскими вооруженными силами, и у них не может быть количественного превосходства в отличие от того, что было в Грузии – Украина в 10 раз больше, чем Грузия. Поэтому, конечно, я надеюсь, что ничего подобного произойти не может на этом этапе. Хотя, как мы слышали активные разговоры про быструю модернизацию российских Вооруженных сил, про закупку технологий на западе. Ну, это все рассчитано на то, чтобы получить в том числе и технологическое превосходство над Украиной, над Польшей, над странами Балтии, над странами Южного Кавказа и над странами Средней Азии.

 

Совершено очевидно, что от тех людей, которые уже продемонстрировали, что для восстановления постимперского пространства, они готовы пойти на прямую агрессию, конечно, эти все движения не могут более или менее честных активных наблюдателей оставлять без участия. Это серьезный и очень серьезный вызов всем.

 

Е.КОТРИКАДЗЕ: А как вы думаете, когда-нибудь Европа, Запад сделают что-либо более действенное для осуществления деоккупации Грузии?

 

М.СААКАШВИЛИ: То, что в правовом смысле Россия оказалась в полной изоляции, это ни для кого не секрет. Только вульгарный Уго Чавес. Мне бы на месте российских руководителей было бы стыдно в компании Чавеса долго красоваться. Он как бы за ним пошел. Когда великой Россия понадобилась для доказательства своего величия Науру, которое сейчас тонет, в принципе... Я помню, когда сдавал экзамен на Факультете международных отношений, там был один экзамен по географии, один такой вопрос, когда хотели просто снизить тебе отметку. Но были заранее все осведомлены: «Покажите на карте Науру». А почему? Потому что Науру на советских картах не было. Откуда я помню вот это Науру, название? Так что когда великой России понадобилось уже доказать свое величие, призвать не менее великого Науру, то это уже у них проблемы.

 

Проблемы у них безусловно есть. Проблемы у них будут увеличиваться. Не надо быть большим Нострадамусом, чтобы это предусмотреть. Потому что они выбрали путь, который абсолютно далеко – сделать из Грузии врага себе, не думая, что даже Николай I и другие русские политики в XIX и в XVIII веке, и до этого Петр Великий были в стократ более предусмотрительными и осторожными, и национальными в этом вопросе.

 

Не знаю, что в школе КГБ такого преподали теперешним людям, которые принимают решения, но я думаю, что явно неправильная интерпретация региональной политики. Так что в этом смысле Грузия будет интегрироваться в Европу, совершенно очевидно. Мы сейчас подписали практически облегченный визовой режим, почти безвизовой режим. У нас самые лучшие условия из всех тех, которые до сих пор были подписаны, с другими странами, в том числе с Россией.

 

Мы работаем над режимом свободной торговли, у нас уже есть режим свободной торговли с Турцией, работаем спокойно со всеми странами СНГ кроме России. У нас хорошие договорные отношения со странами Ближнего Востока, и с США мы сейчас тоже двигаем процесс с конгрессменами по свободной торговле с Грузией.

 

Так что в этом направлении мы идем, мы работаем над соглашениями об Ассоциации между Грузией и ЕС. Я думаю, что об этом трудно было даже вслух говорить где-то 2 года тому назад. И я думаю, что в этом смысле Россия со своей агрессией в каком-то смысле нам помогла. Ну, вряд ли за это мы должны ей сказать спасибо, просто факт остается фактом. Она этого не хотела, но она нам помогла. Мы безвозвратно уже двигаемся в европейском направлении.

 

И это отражается в нашей экономике очень здорово. Грузия движется туда не потому, что мы были против России или Россия была против нас, нет. Потому что мы очень отличаемся по всем параметрам от постсоветских стран. Россия заставила нас, помимо того, что мы тоже этого очень хотели, еще больше подстегнула нас, чтобы сделать практически невозможное. Мы – первая страна в Восточной Европе по бизнес-климату, согласно Всемирному банку, мы первый борец с коррупцией в мировом масштабе согласно Transparency International. За 5 лет ни одна другая страна в мире не достигла большего прогресса, чем Грузия. То есть первый борец с коррупцией, первый реформатор Европы за пятилетний период согласно опять Всемирному банку, одна из трех самых некоррумпированных стран в Европе согласно Европейскому банку реконструкции и развития. Самый из всех не нефтепроизводящих стран, самый маленький ущерб по экономике – в 3 раза меньше чем у России, в разы, во много раз меньше, чем у многих стран Восточной Европы и Украины.

 

И это несмотря на войну. Плюс кризис. То есть все это говорит о том, что у нас есть хорошее будущее. И в этом смысле, конечно, мы не хотим быть одни. Поэтому создано Восточное партнерство. Там активно участвует сейчас и Украина, и Белоруссия, и Молдова, и Грузия, и Армения, и Азербайджан, И, конечно, это все помогает нам. Помогает выжить и выстоять. Иллюзии того, что кто-то за нас решит наши проблем, конечно, никогда не будет.

 

Но когда нам говорили, что давайте вы не вступайте ни в Евросоюз, ни в НАТО, и тогда, может быть, мы вам поможем, я в это тоже не верю. Вот, пожалуйста, прекрасный пример – Молдова. Столько лет она практически все, что от нее требовала Россия, выполнила. И где сейчас Приднестровье? Воз и ныне там. И нейтралитет она объявила, и даже не ездила на ГУАМ, президент не ездил там на Восточное партнерство – у их такое, очень маленькое партнерство было. Каким образом это все отразилось на решении их проблем? Проблемы только усугубились. Поэтому кто-то был там, дали бы нам конкретные предложения – это дело прошлое – мы бы на это пошли. Ничего конкретного мы от них никогда не получали, кроме угроз и «будет вам еще хуже». Ну, знаете как? «Ребята, вам плохо, но может быть еще хуже, так что вы уж когда плохо, надо сделать все, чтоб было хорошо», а они говорят «вы ничего не делайте, а то хуже будет». Мы будем стремиться к тому, чтобы было хорошо. А то выбор между плохим и худшим – я отказываюсь от этого выбора, и наша страна отказалась от этого выбора.

 

Е.КОТРИКАДЗЕ: Есть еще такой конфликтный регион – это Нагорный Карабах. Там ситуация сложная, тоже разумеется. Но, вот, на ваш взгляд, можно ли спрогнозировать: возможно ли, что Россия разыграет карабахскую карту?

 

М.СААКАШВИЛИ: Ну, во-первых, я считаю, я слышал, все эти годы очень оптимистичные были высказывания европейских дипломатов «Вот-вот мы на грани прорыва», и всегда мне казалось, что это все просто выдается желаемое за действительное. Проблема сложная. И главный ключ к этой проблеме – это Россия. Хотя, конечно, есть объективные проблемы, что Армения и Азербайджан. И есть только один рецепт решения всех проблем – это прямые переговоры этих стран и учет международного права, в том числе права людей возвращаться на свое место жительства и уважение государственного суверенитета.

 

Поэтому, конечно, пока есть, сохраняется эта ситуация, потенциал ухудшения всегда есть. Чтобы было улучшение, для этого, я думаю, что страны должны разговаривать, народы должны общаться, поэтому в этом смысле то, что те переговоры, которые идут между Турцией с Арменией при всем том, что, конечно, нужно это все координировать с Азербайджаном. Но в любом случае переговоры всегда хорошо, какой-то прогресс – всегда он положительный. Все это позволяет какую-то перспективу видеть, когда есть, хоть что-то открывается, -то люди начинают торговать, общаться, приспосабливаться друг к другу. Чем эти проблемы удерживаются? Это все проблемы удерживаются минными полями и колючей проволокой. Когда не будет колючей проволоки, тогда люди сами, может быть, даже иногда без правительств решать свои вопросы.

 

Но, конечно, пока что мы находимся в этой ситуации. Я не хочу называть ее ситуацией статус-кво. Как наша ситуация показала, статуса-кво не бывает. Всегда когда такая ситуация, всегда надо быть начеку, чтобы не было осложнений и ухудшений.

 

Е.КОТРИКАДЗЕ: Все-таки, вопрос по вашим личным отношениям с Владимиром Владимировичем Путиным. Очень многие говорят, что вот эта напряженность – она исходит в том числе и возможно в большей степени от личной неприязни Путина по отношению к Михаилу Саакашвили. А вопрос у меня такой: оскорблял ли президент Грузии нынешнего премьер-министра Российской Федерации?

 

М.СААКАШВИЛИ: Знаете, вообще, это один из мифов российской пропаганды. Потому что и, к сожалению, даже некоторые западные какие-то источники подхватили, что, вот, есть личные проблемы. Это абсолютно неправда. Ну, с нашей стороны, во-первых, мне не свойственно на международной арене панибратски фамильярно относиться к кому-либо. Какие бы у нас не были отношения, в том числе очень дружеские с некоторыми лидерами, в том числе до того, как они стали лидерами еще – есть такие у меня знакомые, друзья среди каких-то лидеров мира. Когда они становятся лидерами своих стран, они представляют свои страны. Вот, когда ты говоришь с человеком, ты говоришь с его страной. Любые страны нужно уважать. Не обязательно, там, иначе подходить к этому. Тем боле, Россию. Тем более, чувствительную Россию. Тем более, учитывая, что могут быть какие-то особенные раздраженность, потому что, вот, как вот, маленькая страна, которая вчера только была под нами, никто ее ничего не спрашивал, вдруг сейчас ты должен перед ней красный ковер рассылать и, как бы, принимать их наравне.

 

Хотя, я думаю, что они сейчас то же самое делают для несуществующей Южной Осетии, так, что, действительно, по сравнению с этим, Грузия – это сверхдержава в квадрате. Но в любом случае, конечно, для нас это не свойственно. Но, конечно, сам факт существования демократической Грузии, сам факт успешного существования демократической Грузии оказался для них неприятным сюрпризом. И в этом, наверное, есть и раздражение и неприятие факта. Но это объективно, это никакими красивыми словами не загладишь. Я, наверное, и другие наши члены правительства умеют красиво разговаривать, но нам всегда говорили: «Мы вам не верим, мы видим за вами все, что видим». Ну, они, конечно. интерпретация другая была, но я думаю, что кланы – если уж убрать всю эту шелуху – кланы раздразнятся, и должно, чтобы Грузия состоялась как современное демократическое государство. Никто никогда не ожидал, что на Кавказе будет современное демократическое государство. Не может быть этого: кавказцы – они должны друг с другом сражаться, они должны друг друга убивать, они должны постоянно друг друга разрывать на части. А потом будет, парень придет, парень всех рассудит, все расставит по местам, а сами они этого не умеют делать. А они хороши для того, чтобы песню вам петь по вечерам и развлекать, и танцевать лезгинку вокруг вашего стола.

 

Вот, если грубо говорить, у некоторых на таком уровне представление. И мы это все разрушили. Мы показали, что это дикий Кавказ, как они себе представляют, на самом деле, как бы, собрание очень интересных народов. Народы с огромной историей цивилизации. Разных, но одновременно похожих друг на друга во многом пересекающихся и культурно, и цивилизационно. И один из этих народов, Грузия как пример другим тоже и надежда другим тоже создала современное государство. Но это уже было слишком для некоторых в Кремле.

 

Е.КОТРИКАДЗЕ: У меня последний вопрос по внутриполитической ситуации в Грузии. Оппозиция 3 месяца стояла на улице, ничего не добилась, был такой застой. Редкие акции протеста – они сейчас возобновились. Как вы думаете, насколько правомерны те претензии со стороны оппозиции, которые они предъявляют вам. И возможно ли, что какие-то изменения все-таки последуют и какие-то требования оппозиции будут удовлетворены?

 

М.СААКАШВИЛИ: Я всегда говорил, что большинство из этих претензий совершенно не правомерны. Но это очень плохо, потому что был бы я их советником и одним из лидеров, я бы дал им длинный список реальных проблем, по которым просто в пух и прах можно раскритиковать правительственную эффективность. И народ в принципе это разделит. Есть очень много проблем, которые есть у нашего народа, и, конечно, к сожалению, не все они решаемы так быстро, как хотелось.

 

Поэтому я думаю, что проблема не в том, что их никто не хочет слушать. А проблема в том, что они говорят, что они реально требуют и насколько это отвечает реальным народным чаяниям. Я думаю, что там у них в этом смысле есть проблемы. Это основная причина того, что, в принципе, да, на этом этапе оппозиция в Грузии, в принципе, вернулась в свое первоначальное положение нескольколетней давности. В принципе, в эмбрионально-зачаточную ситуацию.

 

И это очень плохо. Это очень плохо, потому что это, в принципе, не способствует развитию политической культуры. Это очень плохо для правительства, потому что правительство нужно постоянно дисциплинировать. И одно – это дисциплинирование сверху, а другое – это дисциплинирование в каждодневных дебатах на уровне городского совета, сельского совета, парламента и так далее.

 

То есть постоянная интеракция и постоянное выслушивание критики и реакции на критику. Когда критика дельная, ничего лучше, лучшего подарка для талантливого правительства быть не может. Когда она никчемная, ну, можно ее просто иногда слушать с безразличием, как я это делаю.

 

Поэтому в этом смысле мы очень хотели бы, чтобы Грузия как бы партии консолидировались, кристаллизировались в то, что ни хотят, и реально нашли путь к сердцу избирателей. С другой стороны, конечно, знаете, есть у нас партии, которые просто как знаменитый классический российский персонаж русской литературы, который говорил «Не хочу учиться, а хочу жениться» - не хочет он политическую борьбу вести, хочется сразу власть. Не получится так, ни у кого никогда не получалось, и так не получится. Поэтому это каждодневная и кропотливая работа пройти все пути к тому. И в этом смысле пока надо учиться, очень много учиться и власти, и правительству, и всем политическим силам в этой маленькой, но очень бурлящей всегда стране.

 

Я на своей памяти с 1991 года такой тиши-глади в грузинской политике как сейчас не помню. Ну, это Грузия такая, страна неожиданностей – сегодня так, завтра может быть иначе. Я думаю, что в целом, мы стали гораздо более устойчивыми, гораздо более умудренными опытом. и правительство, и в целом общество, ну, я думаю весь политический спектр. И. как бы, эта стойкость, которую мы выработали как почти нордический характер подхода к политическим явлениям, это в результате горького опыта. Не надо как бы за чистую монету принимать все лозунги, не надо сразу хвататься за оружие или за трибуну, или за перо, надо хорошенько обдумать перед тем, как какие-то обещания принимать. Это так. Грузия сейчас больше сконцентрирована на своих экономических проблемах, на обществе, я имею в виду.

 

Но с другой стороны, продолжать реформы по всем направлениям. Способствовать диалогу внутри общества, развивать стандарты масс-медиа, чтобы журналисты были более профессиональными и чтобы не было с одной стороны правительственного вмешательства, а с другой стороны, контроля олигархов, а просто была, действительно. независимая пресса в Грузии. Чтобы начиная со школьной скамьи. Вот, какие у нас самые успешные школы? Там, где учителя разговаривают меньше, а дети разговаривают друг с другом. А не просто сплетничают и фантики друг в друга бросают, а вот у нас сейчас индивидуальные парты, а не двухместные, и вот чтобы парты, как бы, по кругу ставятся в классе, и дети спорят. Я видел несколько таких школ, я попросил министра образования хорошо это изучить и перенести опыт по всей Грузии. И выбирают президента школы дети. Там такие избирательные кампании проходят по электронной почте, там даже черный пиар они используют. Ну, буквально 12-13-летние, я ничего не выдумываю. Вот школа демократии. И когда они вырастут. У них вот таких ошибок и таких... Им не нужно будет доказывать элементарные истины, как нам сейчас иногда приходится.

 

Но в любом случае Грузия в отличие от многих – это первая бывшая советская республика, которая создала полностью постсоветскую элиту политическую. И постсоветский политический менталитет. Это у нас уже практически Советский Союз в политической жизни умер, я думаю, надеюсь, навсегда.

 

Конечно, кроме оккупированных территорий. Оккупированные территории – это попытка «кремлевских мечтателей» воссоздать то, о чем они всю жизнь мечтали и, наверное, все, что им снилось, Советский Союз как они представляют, если бы Андропов не умер, какая бы это была великая страна. Да был бы жив Андропов, еще быстрее бы эта страна разрушилась. Она уже летела к черту, я вырос в этой стране, я знаю. Но они так считают. Вот они создают себе андроповский Советский Союз в так называемой несуществующей Южной Осетии и опустошенной и практически растоптанной Абхазии, и Приднестровье. И у себя в каких-то регионах России. Но не получится ни там ни там ни там. И я думаю, что скоро в этом они все убедятся.

 

 

 

http://www.echo.msk.ru/programs/beseda/643488-echo/

[ლ ი ც ი]

სერგეი ლავროვი - საქართველოს ამჟამინდელი ხელისუფლება რეგიონში მშვიდობას საფრთხეს უქმნის

24 / 12, 2009 15:00

 

რუსეთის საგარეო საქმეთა მინისტრის სერგეი ლავროვის აზრით, “საქართველოს ამჟამინდელი ხელისუფლება რეგიონში უშიშროებასა და მშვიდობას საფრთხეს უქმნის”.

როგორც “რია ნოვოსტი” იუწყება, ამის შესახებ ლავროვმა სოხუმის რეჟიმის ე.წ. საგარეო საქმეთა მინისტრ სერგეი შამბასთან შეხვედრის შემდეგ განაცხადა.

ლავროვის მტკიცებით, რუსეთი ყველაფერს აკეთებს, რომ აფხაზეთსა და ე.წ. სამხრეთ ოსეთს საფრთხე არ დაემუქროს.

“საქართველოს ამჟამინდელი ხელისუფლება საფრთხეს წარმოადგენს რეგიონში მშვიდობისა და უსაფრთხოებისთვის, საფრთხეს, რომელიც ერთხელ უკვე გადაიზარდა სამხრეთ ოსეთის, რუსი სამშვიდობოების, რუსეთის ფედერაციის წინააღმდეგ ომში. Aამიტომ ჩვენ ყველაფერს ვაკეთებთ, რათა მსგავსი რამ აღარ განმეორდეს. იმედი გვაქვს, რომ მათ, ვინც ქართული არმიის აღდგენას აგრძელებენ, ესმით, რას აკეთებენ - საქართველოს ახალ ავანტიურებში უჭერენ მხარს”, - განაცხადა ლავროვმა.

მან, ასევე, აღნიშნა, რომ რუსეთის საგარეო პოლიტიკის კონცეფცია სხვა სახელმწიფოებზე თავდასხმას არ ითვალისწინებს.

სერგეი ლავროვისა და სერგეი შამბას შეხვედრა დღეს მოსკოვში გაიმართა.

http://www.interpressnews.ge/ge/index.php/...l&hd_line=1

[ლ ი ც ი]

ქართული პრესის მიმოხილვა 24.12.2009

24 / 12, 2009 11:18

 

· ნიკო ორველაშვილი - “სააკაშვილი დასავლეთში კაკანებს და კვერცხს კი რუსეთში დებს”

· გულბაათ რცხილაძე - “გულაშვილის წარმატება ხელისუფლებას არ აწყობს”

· რატომ არის სახიფათო საქართველოსთვის ლარსის გახსნა

 

ნიკო ორველაშვილი - “სააკაშვილი დასავლეთში კაკანებს და კვერცხს კი რუსეთში დებს”

 

“2009 წელი ქართული ეკონომიკისთვის, ასე ვთქვათ, “შოკების” წელიწადი იყო. პირველი შოკი წლის დასაწყისში “ენგურჰესის” მართვის რუსეთისთვის გადაცემა იყო. ეს მოხდა ბურუსით მოცულ პირობებსა და ვითარებაში. სამწუხაროდ, გავიგე, რომ მზადდება “ენგურჰესის” რუსეთისთვის სამუდამოდ გადაცემის მზაკვრული გეგმა. სააკაშვილის ხელისუფლება უკვე მერამდენედ იყენებს ერთსა და იმავე სქემას - ჯერ ატარებს ობიექტების გაკოტრების მიზანმიმართულ პოლიტიკას, შემდეგ კი ჩალის ფასად ასხვისებს. ახალი პატრონი კი ხშირად რუსული სახელმწიფო ან ნახევრად სახელმწიფო კომპანია აღმოჩნდება ხოლმე”, - აცხადებს “ეროვნული ფორუმის” ერთ-ერთი ლიდერი ნიკო ორველაშვილი გაზეთ “ყველა სიახლისთვის” მიცემულ ინტერვიუში, სათაურით “ვიცით, როგორ დავამხოთ ხელისუფლება, მაგრამ...”

“დაახლოებით მსგავსი მოდელის გამოყენებას აპირებს ხელისუფლება "ენგურჰესთან" და რკინიგზასთან მიმართებაშიც. ეს ჩვენი ძვირფასი პრეზიდენტი და მისი გუნდი ხმის ჩახლეჩამდე რომ აგინებენ რუსეთს, სინამდვილეში, ყველაფერს აკეთებენ, რომ თუკი რამ სასიკეთო დარჩა, რუსეთს გადააბარონ. გამოდის, სააკაშვილი, დასავლეთში კაკანებს და კვერცხს კი რუსეთში დებს. მისი ეს მოქმედება კი ჩვენს სახელმწიფოს უთხრის ძირს. მსხვილი ინვესტორები არც მანამდე იკლავდნენ თავს, მაგრამ ომის შემდეგ უცხოური კაპიტალის შემოსვლა უკიდურესად შემცირდა”, - აღნიშნავს გამოცემის კორესპონდენტთან საუბრისას ნიკო ორველაშვილი.

“დიახ, შემოსული დახმარების დიდი ნაწილი, მილიარდ-ნახევარი ლარი წავიდა საბანკო სისტემაში, რაც სწორი პოლიტიკაა. მაგრამ არავის უფიქრია, ამ პროცესში სამართლიანობის ელემენტარული პრინციპები გაეთვალისწინებინა, ანუ ბანკებთან ერთად სახელმწიფოსაც ეზრუნა ბანკის იმ მოვალეთა ბედზე, რომლებიც სააკაშვილის მიერ გამართული ომობანას შედეგად უკიდურესად მძიმე მდგომარეობაში აღმოჩნდნენ. ამ უმძიმესი ეკონომიკური პროცესების შედეგად 300 000-მდე ჩვენი მოქალაქე ბანკების შავ სიაშია მოხვედრილი. დღეს მათ ბანკში აღარ მიესვლებათ. რა გამოვიდა, ჩვენ გადავარჩინეთ ბანკები, რომლებსაც აღარ ჰყავთ კლიენტები. არ ვიცი, ერთმანეთს თუ ასესხებენ ფულს...”, - განაგრძობს გამოცემის რესპონდენტი.

“თქვეს, რომ პროექტები ქვეყანაში უმუშევრობის შესამცირებლად წამოიწყეს, არადა, რეალურად საპირისპირო სურათი გვაქვს. სამწუხაროა, რომ ამ პროექტებში საქართველოს მოქალაქეების ნაცვლად ხშირად უცხოეთიდან ჩამოსულ მუშახელს ასაქმებენ. მეორეც, ისმის კითხვა, ამ ინფრასტრუქტურულ პროექტებს ვინ ახორციელებს, ან ამ ტენდერებს რატომ იგებს ყველაზე ხშირად კობა ბექაური?! აქ მარტივი სპეკულაციაა, ტენდერს იგებს, მერე კი კონტრაქტორ ფირმებს ასრულებინებს სამუშაოს, თუმცა, როგორც შუამავალი, უზარმაზარ თანხებს “ხსნის”, სხვასაც ახეირებს და თავის თავსაც. თბილისში გზების რეაბილიტაციის პროგრამა პირველად რომ დაიწყეს, ჩემი ახლობლები მონაწილეობდნენ. ზუსტად ვიცი, “ატკატის” მყარი განაკვეთი იყო დადგენილი. ეს იყო სატენდერო თანხის 40%, ანუ თუ საქმის გასაკეთებლად მილიონი იყო საჭირო, კომპანიას გამარჯვებისთვის 400 ათასი ლარი წინასწარ უნდა მიეტანა იქ, სადაც ჯერ არს. გამოდის, რომ საქმისთვის 600 ათასი რჩებოდა. ბუნებრივია, მილიონიანი საქმის ამ თანხად გაკეთება არ გამოდიოდა, ამიტომაც გამარჯვებული კომპანია იძულებული იყო, რაღაც მოეპარა. აქ უკვე სხვა “გმირებიც” გამოდიოდნენ ავანსცენაზე - კუდ-ი და სოდ-ი. გაიხსენეთ, რამდენი ასეთი ტელედაპატიმრება გვაჩვენეს ბოლო დროს”, - დასძენს ნიკო ორველაშვილი.

“ის, რომ ქვეყანაში ეკონომიკური პროცესების განვითარებას ხელი ოპოზიციის პერმანენტულმა საპროტესტო აქციებმაც შეუშალა - მართალია, მაგრამ ისმის კითხვა, ვინ ჩაუყარა საფუძველი ამ დაძაბულობას? თუ ვინმე ამწვავებდა ვითარებას და აფერხებდა ინვესტიციების შემოსვლას, ისევ სააკაშვილი და მისი გუნდი, რომლებიც გაიძახოდნენ, ომი არ დამთავრებულა და გრძელდებაო! ალბათ, გახსოვთ, წლის დასაწყისში სააკაშვილის ნათქვამი, ოპოზიციაში რომ ვიყო, ხელისუფლებას სამ თვეში დავამხობდიო. ჩვენც ვიცით, როგორ დავამხოთ ხელისუფლება, მაგრამ სააკაშვილისგან განსხვავებით, შედეგზე ვფიქრობთ და არ გვინდა ქვეყანას იმაზე მეტი ზიანი მივაყენოთ, ვიდრე სააკაშვილი აყენებს”, - მიიჩნევს გამოცემის რესპონდენტი.

“2001 წელი იქნებოდა, ერთ-ერთმა ფსიქოლოგმა, რომელსაც სატელევიზიო გადაცემაში ჰკითხეს, სააკაშვილს რომელ პოლიტიკოსს შეადარებდიო, უპასუხა - იმპულსურობით ზვიად გამსახურდიას ჰგავსო. ეთერის დასრულების შემდეგ ცხონებულმა ზურაბ ჟვანიამ უთხრა: ეგ მკრეხელობა რამ გათქმევინათ, ზვიად გამსახურდიას ეს ქვეყანა სიცოცხლეზე მეტად უყვარდა, ამ დეგენერატს კი მხოლოდ სათარეშოდ და ასპარეზად უნდაო. ამიტომაც მიშასთვის გაუგებარია ჩვენი პოზიცია და ისიც, რომ ქვეყანაზე ვფიქრობთ. ყველაზე ცუდი პროცესი კი, რაც წელს დაიწყო და მომავალ წელსაც გაგრძელდება, არის საკონსტიტუციო ცვლილებების ის პაკეტი, რომელიც ძალიან ლამაზი სახელით წარმოგვიდგინეს, - საქართველოს პრეზიდენტის ინიციატივა “ეკონომიკური თავისუფლების, შესაძლებლობებისა და ღირსების” შესახებ. არადა, შინაარსის მიხედვით ადამიანის ღირსების შელახვა თუ გინდა, სწორედ ასეთი ინიციატივით უნდა გამოხვიდე. ეს თავისი არსით უფრო სახიფათოა, ვიდრე 2004 წლის თებერვლის საკონსტიტუციო ცვლილებები”, - აცხადებს ნიკო ორველაშვილი.

“მაშინ ჩანდა, რა ხდებოდა, ახლა კი ისეა შეფუთული, ფართო საზოგადოებისთვის სრულიად გაურკვეველია. არადა, რეალურად ლაპარაკია საქართველოს ჰონკონგიზაციაზე, ანუ პოლიტიკური ვექტორის 180 გრადუსით შემობრუნებაზე დასავლეთისგან აზიისკენ. თუ ამ კანონპროექტის რეალიზაცია მოახერხეს, ამ ქვეყანაში საქართველოს მოქალაქეების ადგილი ნაკლებად იქნება. ლაპარაკია, რომ სახელმწიფო უარს იტყვის ყოველგვარ რეგულირებაზე, ბუნებრივი სიმდიდრეებით სარგებლობის რეგულირებით დაწყებული და სასურსათო უსაფრთხოებით დასრულებული. შედეგად კი, ალბათ, ამ ქვეყანაში არაბები აიშენებენ გოლფის სათამაშო მოედნებს, სადაც ქართველებს მოსამსახურედ და ლაქიად თუ შეუშვებენ. სხვათა შორის, ვარძიის მიმდებარე ტერიტორია ვიღაც არაბისთვის გადაუციათ, თურმე მის ქალიშვილს მოსწონებია ეს ადგილები. ხომ იცით, იქვე აშენებენ მტკვარზე ჰესების კასკადს”, - ამბობს გამოცემის კორესპონდენტთან საუბრისას ნიკო ორველაშვილი

“სამწუხაროდ, არც პროგნოზია დამაიმედებელი. საერთაშორისო დახმარების დიდი ნაწილი ამოიწურება, მეორე ნაწილს კი დონორები, ალბათ, გამკაცრებული პირობებით მოგვცემენ. ხოლო თუკი რამე რესურსის მოძიებას შეძლებენ, სავარაუდოდ, საარჩევნოდ სოციალურ პროგრამებზე დახარჯავენ. ამიტომაც 2010 წლის მეორე ნახევარი გაცილებით რთული იქნება. ვისაც როგორ შეუძლია, ეს გაითვალისწინოს და თადარიგი დაიჭიროს, თუმცა ერთი პოზიტივი ნამდვილად არის, მოსახლეობის დიდმა ნაწილმა ჭკუა ისწავლა და ვიმედოვნებ, სამომავლოდ ასე ტაშ-ფანდურით და დაუფიქრებლად ხელისუფლებას აღარავის ჩააბარებს”, - დაასკვნის გამოცემის რესპონდენტი.

 

გულბაათ რცხილაძე - “გულაშვილის წარმატება ხელისუფლებას არ აწყობს”

 

“ხელისუფლებაში გაფაციცებით ადევნებენ თვალს და შიშით უყურებენ, როცა რომელიმე ქართველი პოლიტიკოსი ან საზოგადო მოღვაწე ჩადის რუსეთში, იქ ამყარებს ურთიერთობებს და ნოვაციებით ჩამოდის საქართველოში. ხელისუფლება ეჭვიანობს. ახლა რუსეთში დასმული ინიციატივები რომ განხორციელდეს, ეს იქნება გულაშვილის წარმატება და სწორედ ეს არ აწყობს ხელისუფლებას აღიაროს. ამიტომ ხდება აგრესიული ვერბალური შეტევები მთელ დელეგაციაზე”, - აცხადებს პოლიტოლოგი გულბაათ რცხილაძე გაზეთ “ჯორჯიან ტაიმსისთვის” მიცემულ ინტერვიუში, სათაურით გულბაათ რცხილაძე: ახლა რუსეთში დასმული ინიციატივები რომ განხორციელდეს, ეს იქნება გულაშვილის წარმატება და სწორედ ეს არ აწყობს ხელისუფლებას.

“ჩვენი ხელისუფლების მიერ ძალაუფლების შენარჩუნების ერთადერთი ფაქტობრივი რესურსი არის რადიკალიზმი. მას შემდეგ, რაც მოხდა აგვისტოს ომი, ზემო აფხაზეთად “გაპიარების” შემდეგ დავკარგეთ კოდორის ხეობა, დუშეთის რაიონის მცხოვრებლებსაც გაუჩნდათ პრობლემები, ბანდიტები იტაცებენ ჩვენს მოსახლეობას და ცხინვალის მიმართულებით გზავნიან, დამძიმდა სოციალურ-ეკონომიკური ფონი, გვაქვს შიდაპოლიტიკური კრიზისი. ხელისუფლებას უკვე ჩვეულებაში გადაუვიდა რადიკალური ანტირუსული რიტორიკა. არანაირად არ არის გამართლებული. ასეთი პოზიცია, რომელიც ხელისუფლებას აქვს რუსეთის მიმართ, წამგებიანია ქართველი ხალხისთვის და მომგებიანია მისთვის - პოლიტიკური ტექნოლოგია ხელისუფლებას აძლევს საშუალებას შექმნას დაძაბული ფონი საქართველოში, სთესს ფსიქოზს, რათა ხელ-ფეხი გაეხსნას ძალისმიერ მეთოდების გამოყენების გასამართლებლად”, - აღნიშნავს გამოცემის კორესპონდენტთან საუბრისას გულბაათ რცხილაძე.

“ხელისუფლება შვებით ამოისუნთქავს, თუ შესუსტდება ემბარგო, ქართული ბრენდები გავა რუსეთის ბაზარზე, აღარ იქნება შეზღუდვები კომუნაკაციაზე, ოღონდ ხელისუფლებას ამის მიღწევა სურს არა რიტორიკის შეცვლის ხარჯზე. ერთ მხრივ, ამათ უნდათ მჭახე ანტირუსული რიტორიკა შეინარჩუნონ და მეორე მხრივ, მოგება ნახონ თუნდაც მალხაზ გულაშვილის ინიციატივების დაყენებით”, - აცხადებს გულბაათ რცხილაძე და შეკითხვას - “ხშირად ხდება ქართულ-რუსული სახალხო დიალოგი მომხრეების ასოცირება ებრალიძის სახელთან. ესეც ხელისუფლების შავი პიარის ნაწილია? ზოგიერთები ფიქრობენ, რომ იგი სააკაშვილის თამაშს თამაშობს” - პასუხობს:

“ხელისუფლება ცდილობს გააღვივოს ანტირუსული ისტერია დიდი მასშტაბებით. ალექსანდრე ებრალიძე, როგორც ჩანს, ამათთვის საშიში პიროვნება აღმოჩნდა. ის არის დამოუკიდებელი ფიგურა თავისი ფინანსური რესურსებით. რა უნდა შესთავაზოს სააკაშვილმა, რომ მისი თამაშის წესები მიიღოს? ჩემთვის მისაღებია, დავსხდეთ თუნდაც მტერთან პირისპირ და ვისაუბროთ საქმის არსის გარკვევამდე. დიალოგის ფორმატი გაცილებით უფრო მეტ პერსპექტივას მისცემს ქვეყანას, ვიდრე ეს უაზრო ისტერია. კი ბატონო, ვლანძღოთ და კარგად ვხედავთ, რა დღეშიც ვართ აგერ, უკვე 20 წელია”.

 

რატომ არის სახიფათო საქართველოსთვის ლარსის გახსნა

 

“უკვე ცნობილია, რომ ეს პუნქტი მხოლოდ სომხებისთვის გაიხსნება, ქართველები ლარსით ვერ ისარგებლებენ. ამ შემთხვევაში მართლა ძალიან საინტერესოა, რატომ თანხმდება ხელისუფლება ამ სარისკო ნაბიჯის გადადგმას. ეს ფაქტი ხელისუფლებაში მყოფ ადამიანებსაც ვერ აუხსნიათ. რამდენიმე მათგანი ამ ფაქტს კატეგორიულად ეწინააღმდეგება. ერთ-ერთმა მათგანმა “ახალ თაობასთან” საუბარში ხელისუფლების ინიციატივა გააკრიტიკა. ეს ადამიანი საკმაოდ კარგად არის ჩახედული სასაზღვრო პოლიტიკასა თუ საგარეო საფრთხეებში. ამ ადამიანმა ვინაობის გამხელა არ ისურვა. ლარსის გახსნასთან დაკავშირებით კი მას თავისი პოზიცია აქვს”, - წერს გაზეთი “ახალი თაობა” სტატიაში სათაურით კავკასიონზე 24 უღელტეხილს ორივე მხრიდან რუსეთი აკონტროლებს / ლარსის გახსნა საქართველოსთვის სახიფათოა.

“საქართველო-რუსეთის ურთიერთობა ჩიხშია შესული. ამ მდგომარეობიდან გამოსვლის პანაცეა არ არსებობს. ამიტომ ხელისუფლებამ უნდა შეიმუშაოს შორს გათვლილილი სტრატეგია, რომლის განხორციელება საქართველოს სტრატეგიულ ინტერსებს საფრთხეს არ შეუქმნის. დღეს ბევრს საუბრობენ ლარსის საკონტროლო- გამშვები პუნქტის გახსნაზე. გვიმტკიცებენ, რომ ამის ეკონომიკურ ეფექტს მივიღებთ. ეს მოსაზრება თავშივე მცდარია. რომელ ეკონომიკური ეფექტზე შეიძლება იყოს საუბარი ზამთრის პერიოდში? სექტემბრის ბოლოს თოვლი მოვიდა და რამდენიმე თვის განმავლობაში ყაზბეგის მიმართულება დაიკეტა. შეიძლება ამ შემთხვევაში პრიორიტეტი მეზობელი სახელმწიფოს ინტერესებშია, ცუდი იმაში არაფერია, ჩვენ თუ სომხეთის დახმარება გვინდა, ამის გაკეთება ლარსის გახსნის გარეშეც შეიძლება - შემოვიდეს ეს ტვირთები როკის გვირაბის გავლით, გაიაროს საქართველოს ცენტრალური მონაკვეთი და წავიდეს ტრანზიტით სომხეთში”, - აცხადებს გამოცემის კორესპონდენტთან საუბრისას ინკოგნიტო რესპონდენტი.

“დღეს რუსებს საქართველოს გზებზე თავისუფლად გადაადგილების შესაძლებლობა შეზღუდული აქვთ. ამ შემთხვევაში მე მხედველობაში რუსეთიდან საქართველოში გადმოსასვლელი უღელტეხილები მაქვს. კავკასიონის ქედზე არსებული 43 უღელტეხილიდან 24-ს რუსები აკონტროლებენ. საინტერესო ის არის, რომ ამ 24 უღელტეხილს იქედანაც და აქედანაც რუსები აკონტროლებენ. დიდი სურვილის მიუხედავად, რუსეთმა ვერ შეძლო დარიალის ხეობის გაკონტროლება. დღემდე არსებობს იმის საფრთხე. რომ რუსეთი თავის მიზანს მიაღწევს. სტეფანწმინდა ერთადერთი მონაკვეთია ამ რეგიონში, სადაც რუსები არ ცხოვრობენ. როდესაც ლარსი გაიხსნება, რუსეთიდან სომხეთის მიმართულებით კოლონები დაიძვრება, რომელთა შემადგენლობამ შეიძლება 40 მანქანას მიაღწიოს. ცუდი ამინდის გამო, დიდი შანსია, მანქანები ჯვრის უღელტეხილზე გაიჭედოს. ვინ იძლევა იმის გარანტიას, რომ პროვოკაცია არ მოხდება? რუსეთი პრეზიდენტი მიიღებს გადაწყვეტილებას ძალის გამოყენების შესახებ. რუსეთს ხელს არაფერი შეუშლის, რომ ეს მონაკვეთი დაიკავოს”, - განაგრძობს გამოცემის რესპონდენტი.

“არ დაგვავიწყდეს, რომ საფრთხე მლეთიდანაც გვემუქრება - მთა, რომელზეც ეს სოფელია შეფენილი, ე.წ. სამხრეთ ოსეთის ტერიტორიაზე დგას. რუსების და ოსები მლეთას ზემოდან გადმოჰყურებენ. ცოტა ხნის რუსებმა სცადეს ყაზბეგში თავისი მოქალაქეების შეყვანა. ყველამ ვიცით, რომ შეიქმნა ორგანიზაცია “დარიალი”. ეს ორგანიზცია ვლადიკავკაზში დაფუძნდა. ამ ორგანიზაციის წევრები ამტკიცებდნენ, რომ თითტოს ოდესღაც ყაზბეგში, კერძოლ კი თრუსოს ხეობაში ცხოვრობდნენ. რუსებს “დარიალის” წევრების შემოყვანა არ გამოუვიდათ. უნდოდა, მათი წყალობით მოეწყოთ პროვოკაცია, შემდეგ კი თავიანთი მოქალაქეების დაცვის საბაბით აქ სამხედრო ოპერაცია დაეწყო. ადრე ეს არ გამოვიდა, მაგრამ რუსები არ გაჩერდებიან. არ გაჩერდებიან მანამ, სანამ არ მივლენ აზერბაიჯანის საზღვრამდე - რუსეთს კავკასიის ქედის გაკონტროლება უნდა. პირაქეთ კავკასიონზე იკეთებს ბუფერულ ზონას, ფაქტობრივად თავდაცვით ზღუდეს ქმნის”, - დასძენს უცნობი რესპონდენტი.

“ჩვენ ძალიან დიდი რისკების ქვეშ ვდგავართ. სერიოზული პრობლემები შეიძლება შეგვექმნას კახეთში. საერთოდ დაუცველები ვართ პირიქითა ხევსურეთის მიმართულებით. დათვიჯვრის უღელტეხილი სტრატეგიული მნიშვნელობისაა. სასწრაფოდ უნდა გადაიხედოს სიტუაცია და მანამ უნდა ვიმოქმედოთ, სანამ რუსეთი რამეს ჩაიდენს. ქვეყნის უსაფრთხოებას არავითარი ალტერნატივა არ აქვს. ჯერ უსაფრთხოება და შემდეგ ეკონომიური ეფექტი. როგორ გითხარით, ლარის გახსნა ვერანაირ ეკონომიკურ ეფექტს ვერ მოუტანს საქართველოს, ზიანი კი შეიძლება დიდი მოგვადგეს. ამიტომ სასწრფოდ უნდა მოხდეს ამ მიმართულებით გადაწყვეტილების მიღება. ვიმეორებ, თუ სომხეთის დახმარება ასე ძალიან გვინდა, მაშინ სატრანზიტო ტვირთები საქართველოში როკის გვირაბის გავლით შემოვიდეს - შეიძლება არაპოპულარული გადაწყვეტილება იყოს, მაგრამ უმჯობესია ასეთი გადაწყვეტილება მივიღოთ, ვიდრე საქართველოს კიდევ ერთხელ შევუქმნათ საფრთხე” - დაასკვნის გამოცემის რესპონდენტი.

ვლადიკავკაზში მოქმედმა საზოგადოებრივმა ორგანიზაცია “დარიალმა” ლარსის გამშვები პუნქტის გახსნამდე ქართულ-რუსულ მხარეებს რამდენიმეპუნქტიანი ულტიმატუმი წაუყენა. ისინი აცხადებენ, რომ მათი მოთხოვნების შეუსრულებლობის შემთხვევაში საქართველო-რუსეთის საზღვრის ბლოკირებას მოახდენენ”, - წერს გაზეთ “რეზონანსი” სტატიაში სათაურით ვლადიკავკაზელი პარლამენტარები ლარსის საბაჟოს ბლოკირებით იმუქრებიან / საზოგადოებრივი მოძრაობა “დარიალი” ქართულ-რუსული მოლაპარაკებების დღის წესრიგში რამდენიმე პუნქტის ჩამატებას ითხოვს.

“მთავარი მოთხოვნა იმას ეხება, რომ ქართველმა ძალოვანებმა არ დააკავონ ჩრდილოეთ ოსეთის ის მოქალაქეები რომლებიც საქართველოს ხელისუფლებასთან შუთანხმების გარეშე ე.წ. სამხრეთ ოსეთის ტერიტორიაზე იმყოფებოდნენ. ასეთე არის მოთხოვნა ყაზბეგის რაიონის ოსურ სოფლებში გადამწვარი და დანგრეული სახლებისთვის კომპენსაციების გაცემის შესახებ. კავკასიელ ხალხთა კონფედერაციის თავმჯდომარის ზაალ კასრელიშვილის თქმით, “დარიალი” არის წმინდა რუსული ორიენტაციის ორგანიზაცია, რომელიც რუსეთის სპეცსამსახურების კარნახით მოქმედებს ხოლმე. “რუსეთს არ სურს ინიციატორი თავად იყოს და ამ ორგანიზაციას ალაპარაკებს, მაგრამ, ჩემი აზრით, მაინც არ გამოვა მათი მიზნების განხორციელება”, - აცხადებს გამოცემის კორესპონდენტთან საუბრისას ზაალ კასრელიშვილი.

 

http://www.interpressnews.ge/ge/index.php/...ink/121108.html

[ლ ი ც ი]

ქართული პრესის მიმოხილვა 25.12.2009

 

25 / 12, 2009 11:39

 

· ლარსი მარტში იხსნება - სოსო ცისკარიშვილი: “ვინ რას მოიგებს, ვინ რას წააგებს და ვინ რაზე დათანხმდება, მომავალ 2 თვეში გაირკვევა”

· საქართველო ოკუპირებული ტერიტორიების მიმართ ახალ სტრატეგიას ამუშავებს

· ზურაბ შენგელია - “თუ აფხაზური ეთნოკულტურა გაქრა, მსოფლიოს წინაშე დამნაშავე ჩვენ ვიქნებით, სხვა კი არა”

 

ლარსი მარტში იხსნება - სოსო ცისკარიშვილი: “ვინ რას მოიგებს, ვინ რას წააგებს და ვინ რაზე დათანხმდება, მომავალ 2 თვეში გაირკვევა”

 

“ლარსის საბაჟო-გამშვები პუნქტი მომავალი წლის პირველი მარტიდან გაიხსნება. ამაზე თბილისსა და მოსკოვში ოფიციალური განცხადებები უკვე გაკეთდა. ვაშაძის უწყებაში ირწმუნებიან, რომ საბაჟოს გახსნით ხელი ერევანს გაუწოდეს, თუმცა იმასაც აცხადებენ, რომ ამისთვის მოსკოვს გარკვეულ დათმობებზე წასვლა, უფრო ზუსტად კი დამატებითი შეზღუდვის დაწესებაზე უარის თქმა მოუწია. რა დათმო რუსეთმა, ამაზე საგარეო საქმეთა მინისტრის მოადგილე ნინო კალანდაძე კომენტარს არ აკეთებს. ექსპერტები კი თვლიან, რომ დათმობაზე წასვლა არა მოსკოვს, არამედ თბილისს მოუწია”, - წერს გაზეთი “რეზონანსი” სტატიაში სათაურით რის სანაცვლოდ დათანხმდა საქართველო ლარსის საბაჟოს გახსნას / საგარეო საქმეთა სამინისტროში აცხადებენ, რომ ამის შედეგად მოსკოვმა საქართველოსთვის ახალი შეზღუდვების დაწესება გადაიფიქრა.

“სახმელეთო მიმოსვლა საქართველოსა და რუსეთს შორის 2006 წლის ივლისში რუსეთის მიერ ზემო ლარსის სასაზღვრო-გამშვები პუნქტის ჩაკეტვასთან ერთად შეწყდა. ეს სატრანზიტო გზა დაიხურა სომხეთისთვისაც. ამას წინ უძღოდა რუსეთის მიერ ქართულ პროდუქციაზე დაწესებული ემბარგო. უკვე მიმდინარე წლის მაისში საქართველოს საგარეო საქმეთა მინისტრმა განაცხადა, რომ მოსკოვმა შეატყობინა თბილისს, ყაზბეგი-ზემო ლარსის სასაზღვრო გამშვები პუნქტის გახსნასთან დაკავშირებით, თუმცა მას შემდეგ არანაირი გადაწყვეტილება არ ყოფილა მიღებული. ლარსის გახსნასთან დაკავშირებით ბოლო პერიოდში ხმამაღალი განცხადებები გაკეთდა სომხეთშიც. ოფიციალურმა ერევანმა შუამავალის როლის შესრულებისთვისაც კი მზადყოფნა გამოთქვა, რათა მისთვის რუსეთთან ერთადერთი დამაკავშირებელი გზა გახსნილიყო. დღეს კი უკვე ცნობილია, რომ ლარსი აუცილებლად გაიხსნება მომავალი წლის მარტში. ამას ადასტურებს როგორც ქართული, ასევე რუსული მხარე, მაგრამ არც ერთ არ საუბრობს იმაზე, თუ რა წინაპირობის თანახმად ხდება აღნიშნული პუნქტის გახსნა”, - აღნიშნავს გამოცემა.

“ლარსის საბაჟოს გახსნის მოლაპარაკების განმავლობაში ქართული მხარე დათმობაზე წავიდა და სომხურ მხარეს დახმარების ხელის გაუწოდა, რაც საერთაშორისო თანამეგობრობამაც ნათლად დაინახა. ამის გათვალისწინებით კი რუსეთმა ქართული მხარისთვის გარკვეული შეზღუდვების დაწესება მხოლოდ იმიტომ გადაიფიქრა, რომ საერთაშორისო არენაზე ისედაც შელახული იმიჯი კიდევ უფრო არ შეელახა”, - განაცხადა ნინო კალანდაძემ. მისი თქმით, თბილისი თვლის, რომ თავდაპირველად მოსკოვს იმედი ჰქონდა, რომ თუ ის დააყენებდა სკაცრ პირობებს მსგავს შემოთავაზებასთან დაკავშირებით, საქართველო უარს იტყოდა. თუმცა, მას შემდეგ, რაც გაირკვა, რომ ტართული მხარე მზად არის სომხეთ დაეხმაროს ამ კუთხით, ნათელი გახდა, რომ მსგავსი შეზღუდვების დაწესებას აზრი არ ექნებოდა”, - დასძენს გამოცემა.

“ფაქტია, რომ ლარსის გახსნა ეკონომიკურად არანაირ შედეგს არ იძლევა.. ძალიან ვწუხვარ, რომ ე.წ. ვაჟკაცური გამოსვლების შემდეგ ხელისუფლება, ფაქტობრივად, ასეთ გადაწყვეტილებას იღებს. თავი რომ დავანებოთ უსაფრთხოებას, პრობლემა ისაა, რომ ასეთ დროს ქვეყნებს შორის ურთიერთობაში მიღებულია ვაჭრობა - ანუ რაღაცის სანაცვლოდ რაღაც უნდა მიიღო. რამეს რომ ვიღებდეთ, დამერწმუნეთ, ამას მთავრობაში უკვე გვეტყოდნენ. არადა, სანაცვლოდ შეგვეძლო მოგვეთხოვა რუსეთის ბაზრის გახსნა, ემბარგოს მოხსნა, რათა ლარსის პუნქტს არა ცალმხრივად, არამედ ორმხრივად ემუშავა. აქედან გამომდინარე აშკარაა, რომ ჩვენ მხოლოდ რიტორიკულ ომებში ვართ მაგრები. ყველა ომი - ეკონომიკაში იქნება, პოლიტიკაში თუ სხვა სფეროში - წინასწარ წაგებულია. ამ ყველაფრის უკან იმალება ის, რომ ჩვენი ხელისუფლება არის აბსოლუტურად უუნარო იმ ზეწოლის წინაშე, რაც რუსული თუ სომხური ლობის მხრიდან ხორციელდება”, - აცხადებს გამოცემის კორესპონდენტთან საუბრისას ექსპერტი გია ხუხაშვილი.

“მარტამდე ბევრი წყალი ჩაივლის და ალბათ, წინაპირობაც გამჟღავნდება, რადგან ვერც ქართული და ვერც რუსული ხელისუფლება საიდუმლოს ვერ ინახავს. რომ ინახავდეს, ჩვენ ალბათ არ გვეცოდინებოდა ხალხის ზურგს უკან როგორ მიაღწიეს ენგურჰესთან დაკავშირებით გარიგებას. ამ შემთხვევაში ძნელია საუბარი იმაზე, რა მოხდება. დღეს ჩვენს ხელისუფლებას აინტერესებს, რეალურად რა სიკეთე შეიძლება მიიღოს იმ განცხადებებიდან, რომელსაც პუტინი და მედვედევი ქართველების მისამართით აკეთებენ. შეიძლება ეს ეხებოდეს საჰაერო მიმოსვლას, ემბარგოს მოხსნას და აშ., მაგრამ აშკარაა, რომ ეს თავად მოსკოვშიც კი არ იციან. წინაპირობაზე საუბარი გახლავთ ორმხრივი მოლოდინის რეჟიმი. ფაქტობრივად გამოცხადდა ვაჭრობის მზაობა ორივე მხრიდან. ვინ რას მოიგებს, ვინ რას წააგებს და ვინ რაზე დათანხმდება, მომავალ 2 თვეში გაირკვევა”, - მიიჩნევს გამოცემის კორესპონდენტთან საუბრისას ექსპერტი სოსო ცისკარიშვილი.

“საგარე საქმეთა სამინისტროში საგანგებო განცხადება გაკეთდა მარტში დარსის სასაზღვრო გამშვები პუნქტის გახსნასთან დაკავშირებით. საქართველოს ხელისუფლებას ურთიერთობების აღდგენისკენ პირველმა თეთრმა სახლმა მოუწოდა. მას შემდეგ, რაც ობამას ადმინისტრაციამ მთავარ პრიორიტეტად რუსეთთან ურთიერთობების გადატვირთვა გამოაცხადა, ობამა და მედვედევი ოთხჯერ შეხვდნენ ერთმანეთს, საქართველოს ხელისუფლებას სხვა გამოსავალი, შეიძლება ითქვას, არც კი დარჩენია, რომ რუსეთთან ურთიერთობების გამოსწორებაზე იფიქროს”, - წერს გაზეთი “ახალი თაობა” სტატიაში სათაურით ლარსი მარტში გაიხსნება.

 

საქართველო ოკუპირებული ტერიტორიების მიმართ ახალ სტრატეგიას ამუშავებს

 

“ოკუპირებული ტერიტორიების მიმართ საქართველოს სახელმწიფოს ახალ სტრატეგიას გუწინ დეპუტატები სამი კომიტეტისა და ტერიტორიული მთლიანობის აღდგენის კომისიის ერთობლივ სხდომაზე ეცნობოდნენ. სტგატეშია კანონმდებლოებს რეინტეგრაციის საკითხებში სახელმწიფო მინისტრმა თემურ იაკობაშვილმა წარუდგინა. მინისტრის ინფორმაციით, საქართველოს სახელმწიფოს ახალ სტრატეგია ოკუპირებული ტერიტორიების მიმართ უწყებათაშორისმა სამუშაო ჯგუფმა პარტნიორ ქვეყნებთან, ადგილობრივ და საერთაშორისო ორგანიზაციებთან, დევნილებთან, პოლიტიკურ პარტიებთან თანამშრომლობითა და მათი კონსულტაციების გათვალისწინებით მოამზადა”, - წერს გაზეთ “24 საათი” სტატიაში სათაურით პარლამენტი ოკუპირებული ტერიტორიების მიმართ საქართველოს ახალ სტრატეგიას ეცნობა.

“სტრატეგიის მიზანია, ხელი შეუწყოს ნამყოფი ხაზებით დაშორიშორებული მოსახლეობის ურთიერთობების აღდგენას და საქართველოს ყოველი მოქალაქისთვის, მათ შორის აფხაზეთისა და ცხინვალის რეგიონებში მცხოვრებთათვის საყოველთაოდ აღიარებული უფლებებისა და პრივილეგიების მინიჭებას... ასეთი მიდგომა ევროპელი ერების მიერ გაზიარებულ ერთობლივ პრინციპებსა და საერთო ფასეულობებს ეფუძნება”, ნათქვამია დოკუმენტის პრეამბულაში. ოკუპირებული ტერიტორიების მიმართ მთავრობის მიერ შემუშავებული ახალ სტრატეგიული დოკუმენტის სამუშაო ვარიანტი გამყოფ ხაზებს შორის რეგულარული ავტობუსის დანიშვნასა და სარკინიგზო მიმოსვლის აღდგენასაც ითვალისწინებს. აღნიშნული დოკუმენტის მიხედვით, საქართველოს ხელისუფლება ოკუპირებულ რეგიონებსა და საქართველოს დანარჩენ ნაწილში მცხოვრებ მოსახლეობას შორის ვაჭრობის გაფართოებას და ამისთვის ყველა საჭირო პირობის შექმნასაც გეგმავს”, - აღნიშნავს გამოცემა.

“სტრატეგიული დოკუმენტის სამუშაო ვარიანტი ასევე გულისხმობს სოფლის მეურნეობისა და აგრობიზნესის დარგებში წარმოების აღდგენას, სოციალური ურთიერთობების წახალისებას, ერთობლივი ბიზნესსაქმიანობისთვის წამახალისებელი პირობების შექმნას და სხვ. “დროა დასრულდეს პრობლემა, როცა ადამიანებს პროდუქტი ენგურის ხიდზე ურიკებით გადააქვთ, მნიშვნელოვანია განვითარდეს ვაჭრობა, ეკონომიკური ურთიერთობები, რასაც არა მთავრობა, არამედ ხალხი გააკეთებს” - აცხადებს თემურ იაკობაშვილი, რომლის განმარტებითაც, სტრატეგიული დოკუმენტი შემუშავდა იმ სულისკვეთებით, რომ აფხაზეთისა და ცხინვალის რეგიონში მცხოვრები მოსახლეობა საქართველოს საზოგადოების და მისი მომავლის განუყოფელი ნაწილია”, -დასძენს გამოცემა.

“ახალი დოკუმენტი მოჰუჯირებთან ურთიერთობის აღდგენასაც ითვალისწინებს. იაკობაშვილის თქმით, “საქართველოდან გადასახლებული მუჰაჯირები თურქეთის პოლიტიკაში მნიშვნელოვან როლს თამაშობენ და აქვთ სურვილი, აღადგინონ კულტურული და პოლიტიკური ურთიერთობები საქართველოსთან, ამიტომ სახელმწფიოს ახალი სტრატეგია ამ ურთიერთობების აღდგენისთვის ხელშეწყობასაც ივალისწინებს. მისივე მტკიცებით, მოჰაჯირების აფხაზეთში მასობრივ ჩამოსახლებაში საშიშროება არ არსებობს სტრატეგიის შესახებ გუშინ საპარლამენტო ოპოზიციის წარმომადგენლებმაც გააკეთეს კომენტარი. “ქრისტიან-დემოკრატების” წევრ ნიკა ლალიაშვილის შეფასებით, “ეს არის ყველაზე ხარისხიანი დოკუმენტი, რაც კი ქვეყანაში ოკუპირებული ტერიტორიების შესახებ შექმნილა და მოუწოდა პოლიტიკურ ძალებს, რომ აღნიშნული საკითხის მიმართ ნაკლებად კრიტიკულები იყვნენ”, - წერს სტატიის ავტორი.

“სახელმწიფო სტრატეგია ოკუპირებულ ტერიტორიებთან მიმართებაში, ჩართულობა თანამშრომლობის გზით” - ასე ჰქვია მთავრობის მიერ შემუშავებულ დოკუმენტს, რომელზეც გუშინ პარლამენტში მსჯელობდნენ. დოკუმენტის მიმოხილვით ნაწილში რუსეთ-საქართველოს 2008 წლის აგვისტოში გაჩაღებული ომია შეფასებული, სადაც ნათქვამია, რომ რუსეთის ფედერაციის მტრულმა პოლიტიკამ, ისევე როგორც მისმა პროვოკაციებმა კულმინაციას მიაღწია საქართველოს ტერიტორიაზე ფართომასშტაბიანი შემოჭრით, რამაც გამოიწვია ინფრასტრუქტურის მნიშვნელოვანი დაზიანება და ქართველი მოსახლეობის ეთნიკური წმენდა... რაც შეეხება აფხაზეთისა და ცხინვალის რეგიონის სტატუსს, დოკუმენტის მიხედვით, აფხაზეთისა და ცხინვალის რეგიონების სამომავლო პოლიტიკური სტატუსი სახელმწიფოს საზღვრების ფარგლებში განისაზღრება მშვიდობიანი მოლაპარაკებებისა და ლტოლვილების დაბრუნებისა და ქვეყნის ტერიტორიების სრული დეოკუპაციის პირობებში”, - წერს გაზეთი “ახალი თაობა” სტატიაში სათაურით მთავრობამ ახალი სტრატეგიული დოკუმენტი შეიმუშავა.

“დოკუმენტის პროექტს აფხაზეთის უმაღლეს საბჭოს თავმჯდომარე გია გვაზავა ღრმას და შინაარსიანს უწოდებს. მისი თქმით, ამ დოკუმენტით ხდება სახალხო დიპლომატიისა და პოლიტიკის შერწყმა - ბევრი ისეთი საკითხია, რომელიც ორივე მხარეს გააძლიერებს, - სახალხო დიპლომატია პოლიტიკას და პოლიტიკა სახალხო დიპლომატიას. დოკუმენტში ასევე საუბარია განათლების, ჯანდაცვისა საკითხებზე, სახალხო დიპლომატიაზე, კულტურული მემკვიდრეობის დაცვასა და ადამიანის უფლებების თემებზე. ოკუპირებულ ტერიტორიებთან დაკავშირებით საქართველოს სახელმწიფოს ახალი სტრატეგიის განხორციელების დეტალური გეგმა 6 თვეში იქნება მზად. სახელმწიფო მინისტრის თქმით, 31 ივნისი არის ბოლო თარიღი. მისივე თქმით, გეგმის დასრულების შემდეგ აღნიშნულ საკითხთან დაკავშირებით დიდი კონფერენცია გაიმართება”, - დასძენს გამოცემა.

 

ზურაბ შენგელია - “თუ აფხაზური ეთნოკულტურა გაქრა, მსოფლიოს წინაშე დამნაშავე ჩვენ ვიქნებით, სხვა კი არა”

 

“ჩვენ ერთადერთი ქვეყანა ვართ, რომელსაც სახელმწიფო ვალდებულება გაგვაჩინა აფხაზური კულტურისა და ეთნოსის მიმართ. ჩვენ ეს კონსტიტუციაში გვიწერია. სხვა ქვეყნებს ეს ვალდებულება არ აქვთ. თუ აფხაზური ეთნოკულტურა გაქრა, მსოფლიოს წინაშე დამნაშავე ჩვენ ვიქნებით, სხვა კი არა. რუსეთი ვერ იქნება დამნაშავე (თუნდაც ეს ასე იყოს რეალურად). ჩვენ გვინდა თუ არა ან აფხაზებს უნდათ თუ არა, მათი კულტურის დაცვა ჩვენი ვალდებულებაა ცივილიზაციის წინაშე. ისინი უბიხებივით რომ გაჰქრნენ, ჩვენი ბრალი იქნება”, - აცხადებს ქართულ-აფხაზური ინსტიტუტის დამფუძნებელი ზურაბ შენგელია გაზეთ “რეზონანსისთვის” მიცემულ ინტერვიუში, სათაურით “თუ აფხაზური ეთნოკულტურა გაქრა, მსოფლიოს წინაშე დამნაშავე ჩვენ ვიქნებით” / ქართულ-აფხაზურ ურთიერთობათა ინსტიტუტს 10 წელი შეუსრულდა.

“რა თქმა უნდა, ინსტიტუტს უშუალო კავშირები აქვს აფხაზ მოსახლეობასთან. წელს, მაგალითად, 8 ადამიანი მაინც ჩამოვიდა აფხაზეთიდან. სამედიცინო მომსახურებისთვის ჩვენს აფხაზ სტუმრებს არასოდეს ჰქონიათ პრობლემა. მათ ჩვენი მთავრობა სახელმწიფო პროგრამაში რიცხავს და პრაქტიკულად საჭიროების შემთხვევაში უფასოდ მკურნალობენ. გარდა ამისა, გვქნოდა ასეთი პროგრამა, რომლის მიხედვითაც ქართველი ბავშვები დაახლოებით 20 დღე დასასვენებლად სოხუმში, გაგრაში, გუდაუთაში იყვნენ. ასევე აფხაზი ბავშვები აქ ჩამოვიყვანეთ. ჩვენი ინსტიტუტის ყველაზე დიდი შედეგი ის არის, რომ თბილისის სახელმწიფო უნივერსიტეტში დაფუძნდა ქართულ-აფხაზურ ურთიერთობათა სამეცნიერო-კვლევითი ცენტრი წელს, 3 მარტს. ამასთან ერთად, ჩვენი მაგისტრანტები მთარგმნელობითი მიმართულებითაც გამოირჩევიან”, - აღნიშნას გამოცემის კორესპონდენტთან საუბრისას ზურაბ შენგელია.

“აფხაზებს არ უნდოდათ ქართულის სწავლა და არც ქართველები კადრულობდნენ აფხაზური ცოდნას. ერთმანეთს მესამე ენაზე ვესაუბრებოდით. ქართულ-აფხაზური სასაუბრო მანამდე არ არსებობდა და ერთად გავაკეთეთ 1999 წლის მაისში. ეს იყო პირველად ქართულ-აფხაზური ურთიერთობის ისტორიაში. სწორედ აქედან დაიწყო ყველაფერი. 1999 წლის 24 დეკემბერს დავაფუძნეთ ქართულ-აფხაზურ ურთიერთობათა ინსტიტუტი. დამფუძნებლები იყვნენ საქართველოს კონტსტიტუციური დაცვის ლიგა, დასი (დემოკრატიული არჩევნები საქართველოსთვის), ახალგაზრდა იურისტთა ასოციაცია და ფონდი “ღია საზოგადოება - საქართველო”. ამას პლუს ფიზიკური პირები როგორც აფხაზეთიდან (ლტოლვილებს არ ვგულისხმობ), ასევე თბილისიდან”, - განაგრძობს გამოცემის რესპონდენტი.

“ერთ-ერთი პროგრამა იყო რადიო “ჰარა”, რომელმაც 7 წელი იმუშავა. მეორე პროგრამა იყო საგამომცემლო პროგრამა, აფხაზებს გარკვეული პრობლემები ჰქონდათ მაშინაც და ახლაც თავიანი კულტურის, ლიტერატურის წარმოჩენისა. ჩვენ ერთობლივად 40-ზე მეტი გამოცემა გავაკეთეთ. ის იყო მარტო აფხაზურენოვანი ან ქართულ-აფხაზურენოვანი. სხვა ენაზე ჩვენ არ ვურთიერთობდით. მესამე პროგრამა იყო საგანმანათლებლო პროგრამა. გვქონდა აფხაზური ენის შემსწავლელი კურსები. ეს კურსები ძირითადად გახლდათ ზეპირი მეტყველებისა. ძალიან უჭირთ როგორც ეკონომიკურად, ასევე ფსიქოლოგიურად. საკმაოდ სერიოზული იმედგაცრუებაა საზოგადოებაში. მე არ ვეხები პოლიტიკას, თუმცა იმას მაინც გეტყვით, რომ ომის შედეგად გამარჯვებული აფხაზების რიცხვი აფხაზეთში 2-ჯერ შემცირდა. ანუ თუ იყო 90000 ახლა 50000 არიან. ისინი ვერ ინარჩუნებენ თავიანთ კულტურას, ენას”, - დასძენს ზურაბ შენგელია.

http://www.interpressnews.ge/ge/index.php/...ink/121230.html

[ლ ი ც ი]

ქუთაისში ე.წ. ღორის გრიპით კიდევ ერთი ადამიანი გარდაიცვალა

30 / 12, 2009 10:41

 

ქუთაისში ე.წ. ღორის გრიპით კიდევ ერთი ადამიანი გარდაიცვალა.

8 თვის ფეხმძიმე ნანა გელაშვილი ქუთაისის დედათა და ბავშვთა კლინიკაში 5 დღე მკურნალობდა, თუმცა მისი გადარჩენა ექიმებმა ვეღარ შეძლეს.

23 წლის ნანა გელაშვილს სასწრაფოდ გაუკეთეს საკეისრო კვეთა. ჩვილის მდგომარეობა ამ დროისთვის მძიმეა, იგი სასუნთქ აპარატზეა მიერთებული.

დეკემბერში H1N1 ვირუსით ქუთაისში უკვე 6 ადამიანი გარდაიცვალა, აქედან 3 ფეხმძიმე იყო.

 

http://www.interpressnews.ge/ge/index.php/...l&hd_line=1

[ლ ი ც ი]

ქუთაისში ე.წ. ღორის გრიპით კიდევ ერთი ადამიანი გარდაიცვალა

30 / 12, 2009 10:41

 

ქუთაისში ე.წ. ღორის გრიპით კიდევ ერთი ადამიანი გარდაიცვალა.

8 თვის ფეხმძიმე ნანა გელაშვილი ქუთაისის დედათა და ბავშვთა კლინიკაში 5 დღე მკურნალობდა, თუმცა მისი გადარჩენა ექიმებმა ვეღარ შეძლეს.

23 წლის ნანა გელაშვილს სასწრაფოდ გაუკეთეს საკეისრო კვეთა. ჩვილის მდგომარეობა ამ დროისთვის მძიმეა, იგი სასუნთქ აპარატზეა მიერთებული.

დეკემბერში H1N1 ვირუსით ქუთაისში უკვე 6 ადამიანი გარდაიცვალა, აქედან 3 ფეხმძიმე იყო.

 

http://www.interpressnews.ge/ge/index.php/...l&hd_line=1

[ლ ი ც ი]

ქართული პრესის მიმოხილვა 31.12.2009

 

 

· ცესკოს თავმჯდომარის თანამდებობაზე თარხნიშვილი შესაძლოა ვაშაძემ ჩაანაცვლოს?!

· როგორ “ჩაუშხამა ოპოზიციამ სააკაშვილს ახალი წელი”

· მოგროვდება თუ არა პრაიმერში სამ პარტიაზე მეტი მონაწილე

 

ცესკოს თავმჯდომარის თანამდებობაზე თარხნიშვილი შესაძლოა ვაშაძემ ჩაანაცვლოს?!

 

“ცესკოს უფლებამოსილება ამოწურულია და უახლოეს დღეებში პრეზიდენტი ვალდებულია ცესკოს თავმჯდომარის თანამდებობაზე ორი ამ სამი კანდიდატი წარმოადგინოს. სამთავრობო კულუარებში კი უკვე იმაზე საუბრობენ, რომ თარხნიშვილის შემცვლელად სააკაშვილი გრიგოლ ვაშაძის წარდგენას გეგმავს”, - წერს გაზეთი “რეზონანსი” სტატიაში სათაურით თარხნიშვილი შესაძლოა ვაშაძემ ჩაანაცვლოს / ცენტრალურ საარჩევნო კომისიას უფლებამოსილება ამოეწურა.

“ცესკოს შემადგენლობის და განსაკუთრებით ცესკოს თავმჯდომარის საკითხი იმდენად ყბადაღებული თემაა, რომ საზოგადოებისთვის არჩევნების გაყალბება ლამის პირდაპირ უკავშირდება ამ ორგანოს. შესაბამისად, იმ საკითხთა შორის, რისი გათვალისწინებაც საარჩევნო რეფორმისთვის აუცილებელ პირობად სახელდებოდა, პირველი ამ სტრუქტურის და მისი ხელმძღვანელის შეცვლა იყო. სწორედ ამიტომ, პოლიტიკური შეთანხმების საგნად ჩაითვალა ის, რომ პრეზიდენტმა თარხნიშვილის მოხსნის შესახებ გადაწყვეტილება ჯერ კიდევ რამდენიმე თვის წინ გაახმოვანა. ამ დროს საარჩევნო რეფორმაზე მომუშავე ჯგუფს არანაირი გადაწყვეტილება არ ჰქონდა მიღებული. სწორედ მაშინ ითქვა, რომ პრეზიდენტი ოპოზიციას წარუდგენდა სამ კანდიდატურას და ოპოზიცია არჩევანს ამ სამ კანდიდატს შორის გააკეთებდა”, -აღნიშნავს გამოცემა.

“ამ პრინციპმა, ცხადია, მაშინვე გამოიწვია უკმაყოფილება, ვინაიდან, როგორც ამბობდნენ მთელი პასუხისმგებლობა ოპოზიციაზე გადავიდოდა და ამით რეალურად არაფერი შეიცვლებოდა. “დარწმუნებული ვარ, ერთი თარხნიშვილის ნაცვლად სამთავიან თარხნიშვილს წარმოგვიდგენენ. ეს არის ერთგვარი ხაფანგი ოპოზიციისთვის, რათა პრეზიდენტის სასურველი კანდიდატი ისე დანიშნონ, თითქოს ოპოზიციის შერჩეული იყოს და მერე ოპოზიციას შემოუტრიალონ. ამაში მონაწილეობას არ მივიღებ. ეს რომ ასე არ იყოს, მაშინ ოპოზიციას შეერჩია სამი კანდიდატი და აქედან აერჩია პრეზიდენტს, ცუდი იქნებოდა?” - კითხულობს პარლამენტარი გია ცაგარეიშვილი. მაგრამ ფაქტია, რომ კანონი უკვე მიღებულია და ცესკოს ახალი თავმჯდომარის დანიშვნის პრინციპიც გარკვეულია”, - დასძენს გამოცემა.

“ცენტრალური საარჩევნო კომისიის კონკურსის წესით შერჩეულ წევრებს უფლებამოსილება პარლამენტის მიერ 28 დეკემბერს დამტკიცებული საარჩევნო კოდექსში ცვლილების პროექტის ამოქმედებისთანავე შეუწყდებათ. კანონის მიხედვით პრეზიდენტმა არა უგვიანეს 2009 წლის 30 დეკემბრისა უნდა გამოსცეს განკარგულება ცესკოს წევრების შესარჩევი კონკურსის ჩატარებისა და საკონკურსო კომისიის შექმნის შესახებ. საკონკურსო საბუთების წარდგენის ვადა კი 2010 წლის 4 იანვრიდან 8 იანვრამდე განისაზღვრება. 2010 წლის 8 იანვრიდან, არა უგვიანეს 11 იანვრისა საკონკურსო კომისიამ პრეზიდენტს ცესკოს ერთ ვაკანტურ თანამდებობაზე არანაკლებ ორი და არაუმეტეს სამი კანდიდატი უნდა წარუდგინოს. პრეზიდენტმაც ამავე ვადაში პარლამენტს ერთ ვაკანტურ თანამდებობაზე ორი კანდიდატი უნდა წარუდგინოს. პარლამენტმა კი სახელობითი კენჭისყრით ცესკოს წევრები 11 იანვირდან 7 დღის ვადაში უნდა აირჩიოს. რაც შეეხება ცესკოს თავმჯდომარეს, პრეზიდენტმა 15 იანვრამდე არასამთავრობო ორგანიზაციებთან კონსულტაციის შედეგად უნდა შეარჩიოს ცესკოს თავმჯდომარეობის სამი კანდიდატი და კომისიაში პარტიების მიერ დანიშნულ წევრებს წარუდგინოს”, - წერს სტატიის ავტორი.

“წინასწარი ინფორმაციით, საარჩევნო კოდექსში ცვლილებების პროექტი 11 იანვრამდე ამოქმედდება. რაც შეეხება იმას, თუ ვის კანდიდატურას წარადგენს პრეზიდენტი, სამთავრობო კულუარებში იმაზე საუბრობენ, რომ ამ თანამდებობაზე პრეზიდენტს საგარეო საქმეთა მინისტრის დანიშვნა სურს. ცხადია, თავად გრიგოლ ვაშაძეს თანამდებობის შეცვლა ასე არ სურს, მაგრამ როგორც ამბობენ, პრეზიდენტი სწორედ მის კანდიდატურას განიხილავს. ოფიციალურად ამ საკითხან დაკავშირებით კომენტარს არავინ აკეთებს და როგორც უმრავლესობის წევრები აცხადებენ, ეს პრეზიდენტის გადასაწყვეტია და ჯერჯერობით მათ არანაირი ინფორმაცია არ გააჩნიათ. მაგრამ საქმე ის არის, რომ გრიგოლ ვაშაძის საგარეო საქმეთა მინისტრის თანამდებობიდან მოხსნის საკითხი აქამდეც აქტიურად განიხილებოდა და როგორც უმრავლესობაში ამბობენ, უახლოეს სამთავრობო ცვლილებებში საგარეო საქმეთა მინისტრის შეცვლაც იგეგმება. სამთავრობო კულუარებში გავრცელებული ეს ინფორმაცია მალე გაცხადდება, ვინაიდან პრეზიდენტს ცესკოს თავმჯდომარეობისთვის კანდიდატების წარდგენის ვადა 11 დღეში ეწურება”, - მიიჩნევს სტატიის ავტორი.

 

როგორ “ჩაუშხამა ოპოზიციამ სააკაშვილს ახალი წელი”

 

“გუშინ “თბილისი მარიოტში” მთელმა ქართულმა ოპოზიციამ მოიყარა თავი. რათა მხარი დაეჭირა ლაიბორისტული პარტიის ინიციატვისთვის - ეთხოვოს გაეროს, მომავალ არჩევნებში იყოს საარჩევნო პროცესის მთავარი მეთვალყურე და ლიდერი. მიმართვას ხელი მოაწერა ქართული ოპოზიციური სპექტრის უმრავლესობამ: ახალმა მემარჯვენეებმა, ბურჯანაძის დემკრატიულმა მოძრაობამ, ლევან გაჩეჩილაძის “დაიცავი საქართველომ”, ბესელიას მოძრაობამ “ერთიანი საქართველოსთვის”, ნოღაიდელის მოძრაობამ “სამართლიანი საქართველოსთვის”, მრეწველებმა, პარტია თავისუფლებამ, სალომე ზურაბიშვილის “საქართველოს გზამ”, ერთონულმა ფორუმმა, კონსერვატორებმა, ლეიბორისტებმა, მწვანეებმა, რესპუბლიკელებმა, დორდოლიანის სოციალ-დემოკრატებმა, ქალთა პარტიამ, ქართულმა დასმა, ქრისტიან-დემოკრატებმა ალასანიას თავისუფლამ დემოკრატებმადა ხალხის პარტიამ”, - წერს გაზეთი “ახალი თაობა” სტატიაში სათაურით ოპოზიციამ სააკაშვილს ახალი წელი ჩაუშხამა.

“2009 წლის ბოლოს ოპოზიციამ მაინც შეძლო ეჩვენებინა საზოგადოებისთვის, რომ მას შეუძლია გაერთიანება ქვეყნისთვის მნიშვნელოვან პრინციპებზე. რაც თავისთავად დადებითი სტიმულია ბოლო დროს იმედგაცრუებული საზოგადოებისთვის. განსაკუთრებით მნიშვნელოვანია ის ფაქტი, რომ საპარლამენტო ოპოზიციამ - ქრისტიან დემოკრატებმა და ქრთულმა დასმა ასევე მოაწერეს ხელი მიმართვას გაეროსადმი, რაც მათ ოპოზიციურ იმიჯს მხოლოდ დადებითად წაადგება და უფრო მკვეთრად გამოაჩენს დანარჩენ ფსევდოოპოზიციონერებს გიორგი ცაგარეიშვილისა და კარლო კოპალიანის გარდა, რომლებმაც ასევე ხელი მოაწერეს მიმართვას. ძალიან დიდი ალბათობაა, რომ გაერო დაეთანხმება ამ მიმართვას და გაზაფხული ადგილობრივ არჩევნებს ეს ორგანიზაცია წარუძღვება. ამ ალბათობას ამყარებს ის ფაქტიც, რომ ლეიბორისტებს მიმართვის მომზადებამდე გავლილი ჰქონდათ კონსულტაციები გაეროში”, - მიიჩნევს სტატიის ავტორი.

“მეტიც, მიმართვაზე ხელმოწერა ჩატარდა გაეროს მიერ რეკომენდებული ფორმატით. თუ გაერო ითავებს არჩევნების სამართლიან ჩატარებას, ხელისუფლებამ გაუჭირდება გაყალბების ტრადიციული მექანიზმების ჩართვა, თუმცა, ამავდროულად იზრდება ოპოზიციის პასუხისმგებლობაც. ამ მიმართვაზე ხელმოწერით ქართული ოპოზიცია თანხმდება მიიღოს გაეროს საბოლოო ვერდიქტი, ანუ როგორუ სოციალ-დემოურატების ლიდერმა ჟორჟოლიანმა თქვა - წაგებულიც და მოგებულიც დაეთანხმება შედეგებს. ოპოზიციაში არის ჯგუფები, რომლებიც არსებული რეჟიმის შეცვლა მხოლოდ ჯანყის საშუალებით ხედავენ, თუმცა, გუშინდელი ხელმოწერით ეს ჯგუღებიც იზღუდებიან მოქმედებაში, თუ, რა თქმა უნდა, გაერო დათანხმდება მიმართვას. ეს ფაქტი კი უდავოდ წინგადადგმული ნაბიჯია არა მარტო დიქტატურასთან დემოკრატიულ ბრძოლაში, არამედ ქართულ ქართულ ისტორიაშიც”, - წერს სტატიის ავტორი.

“ოპოზიციამ პრეზიდენტს არცთუ სასიხარულო საჩუქარი გაუკეთა. ჯერ ერთი, მთელმა ოპოზიციურმა ძალამ მხარი დაუჭირა ლეიბორისტების ინიციატივას, რითაც დაანახა პრეზიდენტს, რომ ის არც ისე დაქსაქსულია, როგოცრ რეჟიმს უნდა. მეორე, ოპოზიციამ დაანახა საზოგადოებას, რომ ძირითად საკითხებში ის ერთიანია, მესამე - ოპოზიციამ დაუმტკიცა გაეროს, რომ ის, საპარლამენტოც და არასაპარლამენტოც არ ენდობა რეჟიმის მიერ ჩატარებულ არჩევნებს და მეოთხე - თავად ოპოზიცია კმაყოფილი დარჩა იმ ფაქტით, რომ მრავალფეროვნების მიუხედავად, მას აქვს საერთო საბრძოლველი. მიუხედავად იმისა, რომ რომ ეს ინიციატივა ეკუთვნის ლეიბორისტებს, დოკუმენტზე ხელმომწერ ყველა პარტიის დამსახურებაა გუშინდელი მიღწევა. ამ პარტიების მონდომებით სააკაშვილს ბედნიერი ახალი წელი ჩაუშხამდა”, - დასძენს სტატიის ავტორი.

“3 თვეში გაერომ უნდა მიიღოს გადაწყვეტილება - ან ის სათავეში ჩაუდგება არჩევნებს და აპირებს პასუხისმგებლობას მათ სამართლიანობაზე, ამნ უარს ეტყვის ოპოზიციას, მაგრამ მეორე ალბათობიჩს შემთხვევაში გაერომ უნდა გშაითვალისწინოს, რომ ქართული პოლიტიკური სპექტრი ამ უარყოფით გადაწყვეტილებას მშვიდად არ შეხვდება, რადიკალიზმი გაიზრდება და ხელისუფლებას მოუწევს მზადება არჩევნების შემდგომი ვითარების ძალიან არაორდინარული განვითარებისთვის”, - დაასკვნის სტატიის ავტორი.

“გუშინ სპეციალურ შეკრებაზე ოპოზიციურმა პარტიებმა გაეროს გენერალური მდივნისთვის მიმართვა შეადგინეს, რომელიც ნიუ იორკში 3 იანვრამდე გადაიგზავნება. ოპოზიცია დედაქალაქის მერის არჩევნებთან დაკავშირებით ხელისუფლებას უნდობლობას უცხადებს და საქართველოში არჩევნების ჩატარებას გაეროს ეგიდით ითხოვს”, - წერს გაზეთი “რეზონანსი” სტატიაში სათაურით ოპოზიციის წერილი პან გი მუნს / რამდენად რეალურია თბილისში ადგილობრივი არჩევნების გაეროს ეგიდით ჩატარება.

“პოლიტოლოგი რამაზ საყვარელიძე უკვე გასაგზავნად გამზადებულ მიმართვას არასერიოზულს უწოდებს. “გაეროს პრინციპია ქვეყნის შიდა საქმეებში ჩაურევლობაა და რა მოტივით უნდა ჩაერიოს გაერო საქართველოს საქმეებში, რა მოტივით უნდა დაელაპარაკოს ის ხელისუფლებას? რა უნდა უთხრას - შენი ოპოზიცია არ გაღიარებსო? ოპოზიცია ხელისუფლებას არც ერთ ქვეყანაში არ აღიარებს. სხვა არგუმენტი კი ჯერჯერობით ძნელი საპოვნელია”, - აცხადებს გამოცემის კორესპონდენტთან საუბრისას რამაზ საყვარელიძე. მისივე მტკიცებით, ასეთი ნაბიჯებით ოპოზიცია გაეროს ყურადღების ნაცვლად მაქსიმუმ საქართველოს მოსახლეობის ყურადღება მიიპყროს. თუმცა, ესეც იმაში გამოიხატება, რომ მოსახლეობა ამ პოლიტიკური ძალების მიმართ საბოლოოდ დაკარგავს სერიოზულ დამოკიდებულებას”, - აღნიშნავს გამოცემა.

 

მოგროვდება თუ არა პრაიმერში სამ პარტიაზე მეტი მონაწილე

 

“ალიანსი საქართველოსთვის” პრაიმერში მონაწილეობას არ მიღებს და სხვა ოპოზიციურ პარტიებს პრაიმერის ნაცვლად, შეთანხმების საფუძველზე ერთი კანდიდატის ირგვლივ გაერთიანებას სთავაზობს. პრაიმერის ინიციატორი პარტიები კი ერთ კანდიდატზე შეთანხმების იდეას არარეალურს უწოდებენ და ამბობენ, რომ პრაიმერის აუცილებლობაში “ალიანსიც” მალე დარწმუნდება. ამის პარალელურად ინტერპარტიულმა ჯგუფმა უახლოეს მომავალში, შესაძლოა, საზოაგდოებას წინასწარი არჩევნების მოდერნიზებული ვარიანტი შესთავაზოს”, - წერს გაზეთი “რეზონანსი” სტატიაში სათაურით “ალიანსის” უარი და პრაიმერის ინტერპრეტირებული გეგმა.

“საუბარია პრაიმერის ჩატარებს წესზე - კერძოდ, მრეწველებთან გუშინდელ საკონსულტაციო შეხვედრაზე ზურაბ ტყემალაძემ პრაიმერის ინიციატორი პარტიის ლიდერებს წინადადებით მიმართა, რომლის მიხედვითაც სთავაზობს მხოლოდ თბილისის მერობის ერთიანი კანდიდატის გამოვლენას, ხოლო პარტიული სიებისა და პროგრამების დამოუკიდებლად წარდგენას. როგორც ტყემალაძემ განაცხადა, პარტიებს შორის იდეოლოგიურად განსხვავებული პოზიციებია, რაც ხელს უშლის ერთიან კანდიდატებზე და სიებზე შეთანხმებას. “მიუხედავად იმისა, რომ ზურაბ ნოღაიდელი დღეს ჩემი სტუმარი იყო, საზოგადოება გაქილიკებას დამიწყებს, მე და ის რომ ერთ სიაში აღმოჩნდეთ, რადგან ჩვენი პოზიციები მუდმივად განსხვავებულია”, - აღნიშნა ტყემალაძემ. ძიძიგურმა, დავითაშვილმა და ნოღაიდელმა აღნიშნეს, რომ ეს იყო პირველი კონკრეტული და საქმიანი შენიშვნა პრაიმერის ჩატარებასთან დაკავშირებით, რომელიც ოპოზიციური პარტიიდან მოისმინეს”, - აღნიშნავს გამოცემა.

“ალიანსი საქართველოსთვის” ლიდერის ირაკლი ალასანიას განცხადებით, ოპოზიციური ერთობის შექმნის მიზნით პოლიტიკური კონსულტაციები უახლოეს ხანებში გაგრძელდება. “პრაიმერი ბევრ საფრთხეს შეიცავს. მისი მეშვეობით ხელისუფლებას შეუძლია ოპოზიციური დაპირისპირება გამოიყენოს. ამიტომ ვფიქრობ, საჭიროა ოპოზიციური ერთობის შექმნა, რასთან დაკავშირებითაც კონსულტაციები გაგრძელდება”, - განაცხადა ირაკლი ალასანიამ. არჩევნებს ბოიკოტს უცხადებენ “ეროვნული ფორუმი”, “ლეიბორისტები”, “მოძრაობა ერთიანი საქართველოსთვის” და “დემოკრატიული მოძრაობა - ერთიანი საქართველო”. ამ პარტიათა ლიდერები”რეზონანსთან” საუბრისას აცხადებენ, რომ არსებული გარემოს გათავალისწინებით, ვერც პრაიმერის ჩატარების აზრს ხედავენ და ვერც არჩევნებში მონაწილეობისას, თუმცა ოპოზიციური პარტიების კანდიდატებს მხარს დაუჭერენ”, - დასძენს გამოცემა.

“ჩვენ 7 შეხვედრა გვქონდა უკვე პარტიებთვან და კვლავ გაგრძელდება ეს შეხვედრები და მხოლოდ ეს სამი პარტია არ დავრჩებით. დღეს ძალიან საინტერესო შეხვედრა გვქონდა “მრეწველებთან”. ზურაბ ტყემალაძემ შემოგვთავაზა პრაიმერის ინტერპრეტირებული გეგმა, რომელიც არის ძალიან მნიშნელოვანი. იმდენად მნიშვნელოვანი, რომ ჩვენ ვაპირებთ ამ გეგმაზე აქტიურ მუშაობას”, - აცხადებს გამოცემის კორესპონდენტთან საუბრისას ზვიად ძიძიგური და შეკითხვას - “კონკრეტულად რა ინტერპრეტირებული გეგმაზეა საუბარი?” - პასუხობს:

“ეს არის პრაიმერის დიფერენცირების გეგმა, რომ ჩატარდეს მხოლოდ მერობის კანდიდატის პრაიმერი და დანარჩენ შემთხვევებში პარტიებს მივცეთ დამოუკიდებლად მოქმედების შესაძლებლობა. ეს მრავალასპექტიანი გეგმაა და ამას ასე უცებ ვერ მოგახსენებთ. რაც შეეხება თქვენს კიხთვას - პრაიმერთან დაკავშირებით მხოლოდ სამი პარტია ვრჩებით თუ არა, იანვრის ბოლოს გაეცემა მკაფიო პასუხი. დარწმუნებული ვარ, რომ პარტიათა რაოდენობა გაიზრდება”.

http://www.interpressnews.ge/ge/index.php/...ink/121788.html

[ლ ი ც ი]

საქართველოში “წლის ადამიანი” ანდრეი ნეკრასოვი გახდა

 

http://www.interpressnews.ge/ge/index.php/...l&hd_line=1

[ლ ი ც ი]

ხარისხობრივად ძალიან კარგი ჟურნალისტია დიტო გელოვანი

 

 

 

 

 

 

დიტო გელოვანი; „ვერსია“; ის, რაც ხდებოდა…]

საერთოდ არ გვქონია საქმე სასაცილოდ, მაგრამ მაინც გვეცინებოდა, ვიღიმებოდით. გვეკითხებოდნენ: „თქვენი სამომავლო გეგმები?“ და ვიგებდით „რამე კურიოზს ხომ ვერ გაიხსენებდით?“ ვიხსენებდით იმ დროს მომხდარ კურიოზებს, როცა საერთოდ არ გვქონდა სამომავლო გეგმები და ხანდახან გვეჩვენებოდა, რომ არც მომავალი გვაქვს. არადა, გვაქვს. მომავალი ყველას აქვს. ყველას აქვს მომავალი ორშაბათი, მომავალი სამშაბათი, მომავალი ოთხშაბათი... შესაძლოა, არ გაგითენდეს ხუთშაბათი, მაგრამ თუ პარასკევს ტკბილად მოგიგონებენ, შაბათიც შენია და კვირაც, შემდეგი ორშაბათიც, შემდეგი სამშაბათიც... კიდევ ბევრი ორშაბათი და კიდევ ბევრი სამშაბათი. მთავარია, ტკბილად გაგიხსენონ. მთავარია გაგება.

მთელი წლის განმავლობაში, კვირაში ერთხელ ერთად ვიყავით მე, ბებია, mail.yahoo.com და „ინტერპრესნიუსი“. ფოსტაზე შემოდიოდა ნიუსები, ვკითხულობდი და თავში მომდიოდა კვიმატი აზრები. ბრძნულ აზრებზე პრეტენზიას არ ვაცხადებ.

 

შემოდის ფოსტაზე ნიუსები და ახლა უკვე წინასწარვე ვხვდები, რომ kur... არის ვალუტის კურსი, sasa... – სასამართლო, dak... – დაკავება, misha... – მიშა, isev misha... – ისევ მიშა და ა.შ.

 

არც opo...–ს გამოცნობას სჭირდება განსაკუთრებული გამჭრიახობა.

რასაც მაშინვე ვერ ვხვდები, არის baR... ეს ხან ბაღაფშია და ხან ბაღათურია.

 

კიდევ, ძლიან მაბნევს gam... რომელიც ხან გამოფენაა და ხან გამსახურდია. სულ მგონია, რომ ერთხელაც იქნება ჩემი მეგობარი სააგენტოს რომელიმე კახელი თანამშრომელი კახურად მოუსვამს კალამს და gam... არ იქნება არც რომელიმე გამოფენა (ყველა მაინტერესებს) და არც რომელიმე გამსახურდია (არც ერთის გაგონება არ მსურს). და ეს gam... იქნება ყველაზე და ყველაფერზე ერთად. ძალა ხომ ერთობაშია.

 

ერთხელაც იქნება, აუცილებლად მოუსვამს ვინმე კალამს კახურად, ყველაზე ყველაფერს პირდაპირ იტყვის და მე თან gam... და თან gam...იხარდება.

 

იმ ნიუსს მაუსს ვტაცებ და ყოველგვარი მრავალწერტილის გარეშე მოგაწვდით. ვიცი, არც „ვერსია“ გადააკეთებს რამეს. ასეთი პრეცედენტი ისტორიას არ ახსოვს.

 

gam...სახურდიას (სამივეს) და თარ...gam...აძეს (ასევე სამივეს) შეუძლიათ ცივი წყალი დალიონ. და არა მხოლოდ მათ.

ახლა კი... ის, რაც ხდებოდა და რაც არ უნდა მომხდარიყო.

 

19 იანვარი. უკვე ჭორაობდნენ და ვალიკო მიზანდარის მამასავით ირწმუნებოდნენ, ეგ აღარ დაბრუნდებაო. დაბრუნდა და შვებით ამოვისუნთქეთ. პრეზიდენტი პრემიერის გარეშე იგივეა, რაც უპატარძლო საქორწინო ღამე. ისედაც გახლეჩილი საზოგადოება ამ დღეებში კიდევ უფრო მეტად გაიხლიჩა. ერთნი ამბობდნენ, მიშამ გეგა მგალობლიშვილს საფერფლე ესროლაო. მეორენი თავს იკლავდნენ, საფერფლე კი არა, მობილური ტელეფონი იყოო. არა მგონია, მაგას რამე მნიშვნელობა ჰქონდეს. მთავარია, ესროლა თუ არ ესროლა და კიდევ უფრო მთავარია, მოხვდა თუ არ მოხვდა.

 

26 იანვარი. თუ იცით, რა ჰგონია ცნობილ ქართველ ნუგზარს და საზოგადო წიკლაურს, ანუ ნუგზარ წიკლაურს? მას ჰგონია, რომ ირაკლი ალასანიას დიდი პოლიტიკური მომავალი არ აქვს. ”როგორც კი ალასანია პოლიტიკურად გააქტიურდება, მისი სუსტი მხარეებიც გამოჩნდება” - ბავშვივით უხაროდა ნუგზარ-მეფისტოფელს, კობა ბექაურის მემკვიდრეს. ”როგორც კი პირველ კლასში წავა, მაშინვე გამოჩნდება მისი სუსტი მხარეები” - ალბათ ასე თქვა წიკლაურის შესახებ მისმა მეზობელმა ამ 25-30 წლის წინ. სწორედ მაშინ შეიქმნა ცნობილი სიმღერა ”აააანზოოორ, შე უღმერთოოო, რა დაგიშავააა ყვავის ბახალააამ”.

 

2 თებერვალი.ძიძიგურის თქმით, ”კონსერვატორები” ყველა იმ ტერიტორიაზე, სადაც მთავრობას აყოლილმა გლეხებმა ვაზი გაჩეხეს, ახალ ვაზს ჩაყრიან. მისივე ინფორმაციით, პარტიამ უკვე ჩამოასხა ღვინო ”კონსერვატორები”, რომელიც სწორედ ღვინის პოპულარიზაციას მოემსახურება და საჩუქრად გადაეცემა უცხოელ სტუმრებს, სხვადასხვა ქვეყნის საელჩოებს. მალე დახლებზე გაჩნდება შემდეგი ღვინოები: ”ცქრიალა ლეიბორისტები”, ”შუშხუნა რესპუბლიკელები”, ნახევრად ტკბილი ”მემარჯვენეები” და მშრალი ”ჯონდი ბაღათურია”. ასევე, ლიქიორი ”გუგული მაღრაძე”, არაყი ”იგორ გიორგაძე” და ჟიპიტაური ”ირინა სარიშვილი”.

 

9 თებერვალი. იმ ჩემგან დავიწყებულს და აღშფოთებულს ვურჩევ, თავისი მამალი მზერა გიორგი თარგამაძეს და მის ოთხ შტატივს და ერთ ჩითის კაბას მიაპყროს. მიაპყროს, რადგან გასულ კვირაში თარგამაძეს და მის ჟურნალისტებს პოლიტიკური მოღვაწეობის დაწყების წლისთავი ჰქონდათ. მოკლედ რომ ვთქვათ, წლისთავი გადაიხადეს. ორმოცი საარჩევნო კამპანიის დაწყებას დაემთხვა და ისეთი პომპეზურობით ვერ აღინიშნა, ასლან აბაშიძისა და ბადრი პატარკაციშვილის ნდობით აღჭურვილ პირს რომ შეჰფერის. ასეა თუ ისე, წლისთავი აღინიშნა და აღინიშნა ”მარიოტში”. თარგამაძეს შეუძლია იამაყოს - იგი პირველია, ვინც წლისთავი ”მარიოტში” გადაიხადა. თუმცა, დიდი იმედი მაქვს, რომ ამ დაჯგუფების ორი წლისთავის აღსანიშნავად მოკრძალებული სეფის გაშლა იკმარებს.

 

16 თებერვალი. გია თორთლაძე ახალ სიმაღლეებზე ახალი ტრავერსით გადის. თორთლაძე გამოდის ინიციატივით, რომ ”შეიქმნას პრესის სახლი, რომლებშიც განთავსდებიან ის საინფორმაციო საშუალებები, რომლებსაც გარკვეული პრობლემები აქვთ”. მხატვრის სახლი, კომპოზიტორთა სახლი, მწერალთა სახლი... ასეთი სახლები იმ მწერლებს, მხატვრებს და კომპოზიტორებს სჭირდებათ, რომლებიც არ წერენ და არ ხატავენ. ასეთი მწერლები, მხატვრები და კომპოზიტორები სჭირდება ხელისუფლებას. ასეთებს ხელისუფლება უგზავნის ინდაურებს და სამაგიეროდ დითირამბებს იღებს. მთელი სერიოზულობით ვეუბნები თორთლაძეს: ისეთ სახელმწიფოში, როგორიც საქართველოა, ისეთ საინფორმაციო საშუალებას, რომელსაც არ აქვს არანაირი პრიობლემა, ასი თავით სჯობს ისეთი საინფორმაციო საშუალება, რომელსაც ”გარკვეული პრობლემები” გააჩნია.

 

23 თებერვალი. ძველი თბილისის გამგეობაში საკადრო გადაადგილება მოხდა. თანამდებობიდან წავიდნენ გამგებელი და მისი მოადგილე. პრესის საშუალებით შევიტყვე, რომ მათი წასვლა სატელეფონო მოსმენებს უკავშირდება. უსმენდნენ და ეწყინათ. არ მესმის, რა არის ამაში საწყენი? უსმენდნენ, ყურს ხომ არ უყრუებდნენ? მე რომ ვინმე მისმენდეს... მთელი ხალხი იმას წუხს, მთავრობა არ გვისმენსო, იმათ კიდევ ის ეწყინათ, მთავრობა რომ უსმენდა. თუ არ მოუსმინე, ვერც ვერაფერს გაიგებ, არადა, როგორც მოგეხსენებათ, მთავარია გაგება, თორემ ცხოვრებაში ერთხელ გამგებლად მუშაობის შანსი ყველას აქვს.

 

16 მარტი. კანონპროექტი, რომლის მიხედვითაც დეპუტატობის სამ კანდიდატში არანაკლებ ერთი განსხვავებული (ვა, ჰა, ჰა) სქესის წარმომადგენელი იყოს, უფრო და უფრო ღრმად აღწევს პარლამენტში. ანუ, ეს კანონპროექტი პარლამენტს უკვე ღრმად აქვს. ისე, თუ არასამთავრობოებს აქვთ კანონპროექტის ინიცირების უფლება, რატომ არ უნდა შეეძლოთ გააკეთონ იგივე, ცალკეულმა ადამიანებმა? მაგალითად, მე შევალ პარლანმენტში წინადადებით, რომ გენდერული თანასწორობა უნდა დამყარდეს ყველგან და ყველაფერში – სამშენებლო მოედნებზე, მარტენის ღუმელებთნ, საპატიმროებში... და გასულ კვირაში ერთი იდეა მომივიდა. როდესაც ბავშვი იბადება, მას მამის გვარზე წერენ. რატომ? დედა, რა, ადამიანი არ არის? უნდა მოვიქცეთ ასე: პირველი შვილი - მამის გვარზე, მეორე - დედის გვარზე და ა. შ. თითოეულ ოჯახს უნდა ჰყავდეს ლუწი რაოდენობის შვილი, რათა დაცული იყოს გენდერული ბალანსი. ეს არის უმოკლესი გზა ნატოსკენ და ევროკავშირისკენ.

 

23 მარტი. ნათქვამია, პური მეპურემ უნდა აცხოსო. მეპურეს ხაბაზი ჰქვია, ხაბაზს – კობა. კობა ხაბაზს ჰქვია დეპუტატი და არის საპარლამენტო უმრავლესობის წევრი და ეს წევრობა ძალიან გაუტკბა. აგენტებს კობა ხაბაზიც ეძებს და საინფორმაციო სააგენტომ ასეთი ინფორმაცია გაავრცელა: “როგორც კობა ხაბაზმა განაცხადა, რუსეთი თავის გეგმებს საქართველოში მისთვის სასურველი ხელისუფლების არსებობის თაობაზე ვერ ახორციელებს, ხოლო ნებისმიერი ვადამდელი არჩევნების დანიშვნა რუსეთის ზრახვების განხორციელების პირდაპირი ხელშეწყობა იქნება”. რუსეთს უნდოდა აფხაზეთი და აფხაზეთი უკვე მისია. რუსეთს უნდოდა სამაჩაბლო და სამაჩაბლოც მისია. უნდოდა ენერგეტიკა, წყალი... მისია. ჰოდა, გეკითხებით, რა არის კობა ხაბაზის მისია?

 

30 მარტი. ოპოზიციას 9 აპრილის საკუთარი ხედვა გააჩნია. კუკავა-ძიძიგურმა ამ ბრძოლას დაარქვეს ”ბრძოლა შიშველი ხელებით” და ამის დემონსტრირებისთვის მათ და ჭადრაკის სასახლეში გამართული კონფერენციის მონაწილეებმა ხელები ასწიეს. ზუსტად ისე, როგორც ”ის უბედური აკიმი” ”არაჩვეულებრივ გამოფენაში”. ხომ გახსოვთ - ”მე და მამა ვმუშაობთ”. ბავშვობაში ვხუმრობდით ხოლმე: ”ხელები მაღლა, ტრუსიკი დაბლა”. ”ბრძოლა შიშველი ხელებით”, ანუ სამბო - სამააბარონა ბეზ არუჟია. 9 აპრილს პარლამენტთან სამბისტთა ტურნირი იგეგმება. მთავარ პრიზი - ოქროს მიკროფონი, დამამშვიდებელი პრიზი - ვერცხლის მეგაფონი.

 

6 აპრილი. ხელისუფლებაში მაინც არიან ადამიანები, რომლებსაც იმედი არ დაუკარგავთ. მათ შორისაა ეკონომიკის მინისტრი ლაშა ჟვანია. ჟვანიას განცხადებით, ოპოზიციის ხელისუფლებასთან დიალოგის რესურსი ამოწურული არ არის. ახლა აღარ შევუდგები იმის განხილვას, არის თუ არა ეს რესურსი ამოწურული. ჩემი აზრით - ამოწურულია, ჟვანიას აზრით, ეს რესურსი ჯერ კიდევ არსებობს. ჟვანიამ, ალბათ, რაღაც ისეთი იცის, რაც არ ვიცით ჩვენ. ვთხოვ, ნუ დაგვიმალავს, გვითხრას და კიდევ ერთ რამეს ვთხოვ - თუ ოპოზიციისა და ხელისუფლების მოლაპარაკების რესურსი მართლაც არსებობს, ნუ გაიტანს ეკონომიკის სამინისტრო ამ რესურსს აუქციონზე და ნუ გაყიდის.

 

27 აპრილი. კაცო, მგონი შავ ზღვაში მართლა არსებობს იოანეს კუნძულები, ანუ სანტა-ესპერანსა და ბაქრაძე იმ კუნძულების პარლამენტის თავმჯდომარეა. ანაც, მე ვცხოვრობ სანტა-ესპერანსაზე და სულ ტყუილად ვნერვიულობ, როდესაც ”რუსთავი 2” თარგამაძეს და თორთლაძეს აპიარებს. სულ ტყუილად ვნერვიულობ, როდესაც ვხედავ, რომ ნინო ბურჯანაძეს პრეზიდენტობა სურს. მიშამ რომ თქვა, არნახულად გაიზარდა ჯარში წასვლის მსურველიო, აბა ის დავთვალოთ, პრეზიდენტობის მსურველთა რიცხვი როგორ არის გაზრდილი.

 

4 მაისი. თქვენი არ ვიცი და მე ერთი სამწუხარო ტენდენცია აღმოვაჩინე. კერძოდ, რაც დრო გადის, უკანა პლანზე გადადის ტერიტორიული მთლიანობის, ადმინისტრაციული მოწყობის, სასამართლოსა და მედიის თავისუფლების, დასაქმების და სხვა საჭირბოროტო და საგრიპკეთილო საკითხები. გადადის კი არა და, გადავიდა და ეგ არის. დღეს ორი რამ არის მთავარი - მიხეილ სააკაშვილის გადადგომა და ბიოტუალეტები. ერთი-ორი კვირაც და, აღარც მიშას გადადგომას მოითხოვენ. დარჩება მხოლოდ ბიოტუალეტების დადგმის საკითხი. ყველაფერი კი იმით დასრულდება, რომ აქციების ორგანიზატორებს უბრალო ტუალეტები გაუხდებათ სახვეწარი.

 

11 მაისი. ოპოზიცია იძახდა, ბოდრუმში ჩავიდა და ნაშებში კოტრიალობსო, მაგრამ, როგორც ჩანს სააკაშვილის ოპონენტები სრულ ინფორმაციას არ ფლობდნენ. ზემოთმოყვანილი ნიუსიდან ირკვევა, რომ პრეზიდენტს უყვარს მსუბუქი მრეწველობა, აინტერესებს სასათბურე მეურნეობები და ვერავინ დაუშლის ხალხთან შეხვედრას. ჩვენში დარჩეს და, ნაშებიც ხალხია. მინდა ერთი იდეა მივაწოდო გიორგი შენგელაიას, რომელიც არის რეჟისორი ფილმისა ”სიყვარული ვენახებში”. იდეა მდგომარეობს შემდეგში: სიყვარული ვენახებში, სიყვარული ბუჩქებში, სიყვარული ორთქლის აბანოში... ეს ყველაფერი ძველია და გაცვეთილი. ღირს, რომ გადავიღოთ სრულმეტრაჟიანი ფილმი ”სიყვარული სათბურებში”.

 

18 მაისი. მიტინგზე სიტყვით გამოვიდნენ ოთარ მეღვინეთუხუცესი და ჯანსუღ ჩარკვიანი. მეღვინეთუხუცესმა აღნიშნა, რომ ვისაც ჩააცვა იმან გახადა, ჯანსუღ ჩარკვიანმა კი ოპოზიციას შესთავაზა, აქციაზე ჩართონ სიმღერა ”თავისუფლება ლომთა ხვედრია”, რადგან ”სწორედ ამ სიმღერით შეცვივდნენ შევარდნაძესთან და მისი გადაყენება მოითხოვეს”. ”გთავაზობთ ამ სიმღერას, იქნებ გადადგეს მიხეილ სააკაშვილი”, - განაცხადა ჯანსუღ ჩარკვიანმა. თურმე, რა საკნები, რომელი მანიფესტაციები... ჩართე ჩარკვიანის ლექსზე შექმნილი სიმღერა და მიშა გადადგება. შემდეგ, ჩართე ჯემალ სეფიაშვილის ”გიხაროდენ-გიხაროდენ” და ჩატარდება ჭეშმარიტად დემოკრატიული და თავისუფალი არჩევნები. ბოლოს კი ერთხმად ვიმღეროთ ჩარკვიანის ლექსზე შექმნილი ”სულ ყველაზე ლამაზი შენი თვალის ფერია” (ეს სიმღერა მართლა ძალიან მიყვარს) და მიგვიღებენ ნატოში და ევროკავშირში. მთელი მსოფლიო გვერდში დაგვიდგება. ჩამოვა პამელა ანდერსონი და იმღერებს ”მოვკვდეთ, მაგრამ მკერდით შევკრათ დერბენტი და დარიალი”.

 

25 მაისი. ბათუ ქუთელია ირწმუნება, რომ ბარაკ ობამას დიახაც რომ მოსწონს მიშას დანგრეული. ”ობამას თქმით, “ვარდების რევოლუციის” შემდეგ საქართველომ უპრეცედენტო სვლა დაიწყო დემოკრატიის განვითარებისკენ. პრეზიდენტი ობამა აღნიშნავს, რომ მხარს უჭერს საქართველოს დემოკრატიულ განვითარებას. მას მიაჩნია, რომ საქართველო უნდა იყოს რეგიონში დემოკრატიის განვითარების მოდელი”, - განაცხადა ქუთელიამ. თუ გავითვალისწინებთ, რომ თავად სააკაშვილი მიტინგებს და დემონსტრაციებს მიიჩნევს დემოკრატიის უპირველეს მაჩვენებლად, უნდა ვივარაუდოთ, რომ ობამა მხარს უჭერს ოპოზიციის აქციებს. მოკლედ, საქართველოში დემოკრატიაა და პროცესების განვითარებას რომ ვაკვირდები, ასე მგონია, რომ კიდევ კარგა ხანს იქნება.

 

1 ივნისი პრეზიდენტი ქვეყნის სიმბოლოა და რომში ვიყავით ყველანი ერთად. უფრო მეტიც - იმ გერმანელმა მასაჟისტმა ყველას ერთად გაგვიკეთა მასაჟი და მაშინ, როდესაც პრეზიდენტი გორში მიწაზე გორაობდა, მასთან ერთად მიწაზე ვეყარეთ ყველანი. უბრალოდ, დაცვა მხოლოდ მიშას ეფარებოდა. რომი იყო 27 მაისს. წინა დღეს კი იყო “გომი” და ღომი, წინა დღეს იყო 26 მაისი, იყო “დინამო” და იყო “გინდა ახტი, გინდა ჩამოხტი, ტკაჩენკო მაინც ტკაჩენკოა”. ეს 26 მაისი ოპოზიციის ერთიანობისთვის ისე დასრულდა, როგორც ბატონების - ჯობ ენდერსონის და იზრაელ ჰენდზის სიმღერაშია: “მკვდრის სკივრს თხუთმეტი კაციღა შერჩა, იო-ჰო-ჰო და ბოთლი რომი”.

 

8 ივნისი. ერთი ფრაზა უნდა გაგახსენოთ, რომელიც თქვა ცნობილმა ქართველმა პოლიტიკოსმა და საზოგადო მოღვაწემ, ქართული დემოკრატიის დედამ თეო ტლაშაძემ. მან თქვა: ”ასევე მინდა გითხრათ, რომ ყველა ის ადამიანი, რომელსაც ჩემთან რაიმე შეხება აქვს, პოლიციამ დაიბარა და კითხა, თუ რა აკავშირებთ ჩემთან, თუმცა მინდა გითხრათ, რომ არც ერთ მათგანს ამისი არ ეშინია”. ბედნიერი ვარ, რომ თეო ტლაშაძესთან არანაირი შეხება არ გამაჩნია...

 

15 ივნისი. ”როცა მსოფლიოში 200 ქვეყანაა, რაღა მაინცდამაინც იმ ქვეყანაში ჩამოხვალ, სადაც რაღაც სახით დისკომფორტი გექმნება. ამ აქციების გამო გაჩერდა მაღაზიები, რესტორნები, კინოთეატრი და სამკურნალო დაწესებულება”, - თქვა ნახევრადტკბილმა მიშამ. იმედია, ოდესმე გვეტყვიან, კერძოდ რომელი რესტორნებისა და როგორი სამკურნალო დაწესებულებების დახურვამ დაადარდიანა ჩვენი ჯანმრთელი პრეზიდენტი. რაც შეეხება ტურისტებს, 200 ქვეყანაა და რაღა აქ ჩამოვლენო, მიშამ რომ თქვა... აქ ტურისტები, სულ ცოტა, მსოფლიოს საუკეთესო აეროპორტის სანახავად მაინც უნდა ჩამოვიდნენ. და, მეორეც - მსოფლიოში არა 200, არამედ 198 ქვეყანაა. და თუ მიშას მაინცდამაინც მრგვალი რიცხვები მოსწონს, ქვეყნების რაოდენობას აფხაზეთისა და სამაჩაბლოს ხარჯზე ნუ დაამრგვალებს, აგერ - კატალონია, კვებეკი, ჩეჩნეთი, ბასკეთი...

 

22 ივნისი. 15 ივნისს ოდენ 15 წუთი მოანდომეს აქციის დაშლას. 15 წუთში 15 კაცს თავი გაუტყდა, 15 კაცს ელენთა გაუსკდა, 15 კაცს თირკმელები ჩაენგრა, 15 კაცს წარბი გაუსკდა. 14 კაცს ჩაემტვრა კბილები. გეგეჭკორი უკმაყოფილო იყო - გეგმით 15 კაცისთვის უნდა ჩაემტვრიათ კბილები, მაგრამ მეთხუთმეტეს ბედმა გაუღიმა, არმატურა კბილებს ასცდა და მხოლოდ ლავიწის ძვალი ჩაუმტვრია. მოკლედ, გადარჩა და გეგეჭკორი, როგორც ზემოთ აღვნიშნე, უკმაყოფილებას ვერ მალავდა.

 

27 ივლისი. რეგიონის პრობლემებს გორის მაგალითზე მოგახსენებთ. გორში, წითელარმიელების ქუჩის მცხოვრებლებს ქუჩისა და საცხოვრებელი სახლების სარდაფების დატბორვის პრობლემა მოეხსნათ. როგორც “ინტერპრესნიუსს” გორის მუნიციპალიტეტის გამგეობის პრესსამსახურიდან აცნობეს, წითელარმიელების ქუჩის 267-მეტრიან მონაკვეთზე მცირე გამტარობის მქონე ძველი სანიაღვრე არხი 80 სანტიმეტრი სიღრმისა და 60 სანტიმეტრი სიგანის არხით შეიცვალა. შარშან ბუშმა თუ ბაიდენმა რომ თქვა, დღეს ყველანი ქართველები ვართო, ახლა ალბათ ლადო ვარძელაშვილი დადის და ამაყად ამბობს, დღეს ყველანი წითელარმიელები ვართო.

 

7 სექტემბერი. ეს იყო მართლაც არაჩვეულებრივი გამოფენა. ტყვიამფრქვევების გვერდით წარმოდგენილი იყო თაფლი და თაფლის ამოსაღები კოვზები, იქით სასკოლო მერხი იდგა, აქეთ - ფარით და ხელკეტით შეიარაღებული პოლიციელი იწონებდა თავს. ვერ გეტყვით, რა წარმოადგინა დიმიტრი შაშკინმა. ალბათ, ვადამდე გათავისუფლებული პატიმრების ცვილის ფიგურები დადგა. ალბათ... თუმცა, ვფიქრობ, ყველაზე საინტერესო, მაინც გია ბარამიძის ექსპოზიცია იქნებოდა - ხელშეკრულებების ასლები, სიმპოზიუმებისა და სემინარების ოქმები, თვითმფრინავში ჩასასხდომი ტალონები (ბორდინგ პასები) და ა. შ. აგრეთვე - ანტიკრიმინალური ოპერაციის დროს ეწერში ამოთხრილი 100-150 წლის წინ გარდაცვლილი და დახოცილი სვანების თავის ქალები და სასწაულებრივად გადარჩენილი სწორი ნაწლავები.

 

14 სექტემბერი. თურმე, ყველაზე მეტად რუსთაველები სოციალური საკითხების მოგვარებით და ხელის ტყვიამფრქვევებით დაინტერესდნენ. თითქოსდა, სად ერეკლე და სად კალბასის რიგი, მაგრამ არც მთლად მასეა საქმე. თუ სოციალური საკითხები არ მოგვარდება, საქმეში ტყვიამფრქვევები ჩაერთვებიან. თუმცა, ჩემი პესიმიზმი ასე შორს არ მიდის. ამ ხელისუფლების გაყრას ერთი კარგი მამაპაპური პანღურიც ეყოფა. იმედია, ოპოზიცია არ დაგვამადლის და საქართველოს ქალაქებში მამაპაპური პანღურების გამოფენას მალე მოაწყობს. გამოფენის სახელწოდება იქნება “ანგარიში – ხალხს, პანღური – მთავრობას”. ბავშვობაში ჯოკერს ვთამაშობდით ხოლმე პანღურებზე. ურიგო არ იქნება, ხელისუფლება და ოპოზიცია თუ მოგვბაძავს. ერთი ის მაჩვენა, გუბაზ სანიკიძე როგორ ამოარტყამს პანღურს, მაგალითად... მაგალითად, დათო ტყეშელაშვილს, ან ფიქრია ჩიხრაძე – კახა ბენდუქიძეს.

 

21 სექტემბერი. მიშამ კიდევ ერთხელ დაგვანახვა, რომ ყველაფერში სათავისო ხეირის ნახვა შეუძლია. გასულ კვირაში თბილისში, უზნაძის ქუჩაზე მომხდარი ტრაგედია მიშამ სათავისოდ გამოიყენა და გარკვევით გვითხრა: “თუ პოლიციელები დახოცავენ უდანაშაულოებს, პოლიციელებს ვეღარ დახოცავენ დამნაშავეები”.

 

28 სექტემბერი. 24 სექტემბერს პარლამენტიდან კრუსუნის ხმა ისმოდა - “ერთიანმა ნაციონალურმა მოძრაობამ” კონსტიტუციასთან მორიგი სქესობრივი აქტი ჩაატარა. ბოლო ექვსი წლის განმავლობაში რეგულარულად აუპატიურებდნენ ქვეყნის მთავარ კანონს, მერე კონსტიტუცია მიხვდა, რომ წინააღმდეგობას აზრი არ აქვს და ბედს შეეგუა - გადაწყვიტა სიამოვნება მაინც მიეღო. ჰოდა, კრუსუნებდა, შენც ზემოდან და მეც ზემოდანო.. მაშინ ინანეს ლეიბორისტებმა, ნეტავი ეგ პოზა გვენახაო და ჯანდაბას, ერთი თვის ხელფასზე უარს ვიტყოდითო. ასეა თუ ისე, პარლამენტის სხდომების ქუთაისში გადატანასთან დაკავშირებით კონსტიტუციაში ცვლილება შევიდა. კმაყოფილია პრეზიდენტი, კმაყოფილია პარლამენტი, კმაყოფილია მთავრობა. კონსტიტუცია რომ კმაყოფილია და სულმოუთქმელად რომ ელის მორიგ ცვლილებას, ამის თაობაზე უკვე მოგახსენეთ.

 

5 ოქტომბერი ამ ბოლო დროს, მთელ საქართველოს თუ არა, დიდ ნაწილს მაინც, ჰქონდა ერთი საერთო დღის რეჟიმი: ადგომა, ტალიავინის კომისიის დასკვნის ლოდინი, ლოდინი, ლოდინი... ლოდინი, ძილი. ჰოდა, გასულ კვირაში, როგორც იქნა, ტალიავინის დასკვნა გამოქვეყნდა. ვზივარ, ვუსმენ ზეპელინების The Song Remains The Same-ს და ვერ მომიფიქრებია, რა დავარქვა გასულ კვირას - როლინგების Satisfaction თუ ფარფლების Who Do We Think We Are. იქნებ, დორსების The End? იქნებ, ყველა ერთად? ”ვიფიქრებ მე” - უთხრა დათა თუთაშხიამ მუშნი ზარანდიას.

 

12 ოქტომბერი პარლამენტს ოფიციალური ვიზიტით ევროპის საბჭოს რასიზმისა და შეუწყნარებლობის წინააღმდეგ ბრძოლის ევროპული კომისია ეწვეია. მას შეხვდნენ ცნობილი ქართველი დეპუტატები და საზოგადო მოღვაწეები, აბრაამ ლინკოლნის საქმის ღირსეული გამგრძელებლები - აკაკი მინაშვილი, ჩიორა თაქთაქიშვილი, გია არსენიშვილი და დავით დარჩიაშვილი. არსენიშვილმა დაიწუწუნა, წარბების გამო დამცინიანო. კომისიამ ურჩია, წარბების დაცვის კომისია შექმენითო. მინაშვილმა თქვა, სიდედრის გამო მეკაიფებიანო. კომისიამ ურჩია, სიდედრების ლიგა ჩამოაყალიბეთო. ჩიორა თაქთაქიშვილმა ბარტყების შეწყნარების კომიტეტის შექმნა გადაწყვიტა.

 

19 ოქტომბერი. მიშას მიერ შარშან აგვისტოში წამოყენებული ”პატრიოტის აქტის კანონი” თორთლაძეს მხოლოდ ახლა გაახსენდა, დროებით გვერდზე გადადო ლუსტრაციის კანონი, დაიკავა რკინის ჯოხი, რკინის ქალამნებზე უჟანგავი ფოლადის პადოშები დაამონტაჟა და მიშას შარშანდელი იდეის რეკლამირებას შეუდგა - ყველას გაჩხრეკა შეიძლება და შეიძლება ყველას მოსმენა. საინტერესო იდეაა, მივესალმები. იქნებ, საყოველთაო ჩხრეკის შემდეგ მთავრობა მიხვდეს, რომ ქვეყანაში საყოველთაო სიღარიბე სუფევს. იქნებ, საყოველთაო მოსმენების შემდეგ მიხვდნენ, რას ითხოვს ”მისი უდიდებულესობა ქართველი ხალხი”. იქნებ, მოისმინონ და გაიგონ. იქნებ, ბოლო-ბოლო, გაიგონ, რომ მთავარია გაგება.

 

26 ოქტომბერი. მიდი და იმარჩიელე, ვის განასახიერებს ველ კილმერი. შესაძლოა, ეს იყოს ლადო ვარძელაშვილი, გოკა გაბაშვილი, დავით კეზერაშვილი, გიგი უგულავა... ეს არის იმ ქართველი სამხედრო-პოლიტიკური მოღვაწეების არასრული ჩამონათვალი, რომლებმაც სერიოზული წვლილი შეიტანეს აგვისტოს გამარჯვებაში. თუმცა, არც ის არის გამორიცხული, რომ ფილმში მოქმედება გადმოდის 2009 წლის ოქტომბრის მესამე კვირაში და ველ კილმერი თამაშობს კოკო გამსახურდიას როლს, რომელმაც პარლამენტში შესვლა გადაწყვიტა, შესაძლოა, კილმერმა ითამაშოს ჯონდი ბაღათურია, რომელმაც კოკოს გადაწყვეტილება მოუწონა. კილმერს ძალიან უნდა პეტრე მამრაძის როლის შესრულება... ველ კილმერს შესთავაზეს ზურაბ ნოღაიდელის როლის შესრულება, მაგრამ გული დაწყდა - მე ეგეთ გამომეტყველებას ვერ მივიღებო. შესთავაზეს ნუგზარ წიკლაურის როლი, რაზეც ჰოლივუდის ვარსკვლავმა კინაღამ არწყია. “კირკიტაძის როლზე ვიფიქრებ, მაგრამ მსაჯი კასკადიორმა ცემოს” - უთქვამს კილმერს... ერთი წუთით... აი, ახლა კარგად ინფორმირებულმა წყარომ დამირეკა და მითხრა, რომ ველ კილმერი მერაბ სეფაშვილის როლს შესრულებს, რადგან მას უკვე შესრულებული აქვს ვიღაც ჯიმ მორისონის როლი და თვით მერაბ სეფაშვილის როლის (“ჩემი გმირი გიწოდე”) შესრულება აღარ უნდა გაუჭირდეს.

 

2 ნოემბერი. “პარტია «თავისუფლების” ლიდერი პარლამენტის თავმჯდომარეს, დავით ბაქრაძეს ხვდება” - იყო ასეთი ნიუსი. ამ ნიუსს მას შემდეგ ველი, რაც პირველი პრეზიდენტის პირველი ვაჟი დევნილობიდან დაბრუნდა. პარტია “თავისუფლება”... ეს არც პარტიაა და არც თავისუფლება და არც ის უბედური იყო პრეზიდენტი და განა ეს პარლამენტია? დევნილობა არა, კვერცხი! პრეზიდენტი იყო მანანა, პარლამენტი არის მიშა. კაცი იყო მერაბ კოსტავა! ის უბედური არ იყო პრეზიდენტი. ის უბედური იყო უბედური შემთხვევა. გასულ კვირაში “კონსერვატორებმა” პარტიის დროშა შეცვალეს და ეს ცვლილება 28 ოქტომბრის არჩევნების 19 წლისთავს დაუკავშირეს, ყველაზე სამართლიანი არჩევნები იყოო, მას შემდეგ ეგეთი აღარ ჩატარებულაო. არ ვდავობ, მაგრამ ხა-ხა-ხა - ყველაზე სამართლიანი არჩევნები საქართველოს ისტორიაში კომუნისტებს ჩაუტარებიათ. არადა, შეგახსენებთ, ზვიად გამსახურდიამ ორი არჩევნები ჩაატარა - ადგილობრივი და საპრეზიდენტო.

 

9 ნოემბერი გასულ კვირაში იყო 7 ნოემბერი. 7 ნოემბრამდე იყვნენ 6, 5, 4 და 3 ნოემბრები და ამ ნოემბრების განმავლობაში ყველას ერთი კითხვა აწვალებდა - რამდენი ადამიანი მივა აქციაზე. მივიდა, დაახლოებით, 7 ათასი კაცი. 2 წლის წინ იყო 100 ათასი. კლება სახეზეა. რატომ? სად წავიდა 93 ათასი? ამ კითხვაზე პასუხის გაცემა ქართველი ექსპერტებისთვის მიმინდია, რომელთა რაოდენობამ ბოლო ხანებში 93 ათასს მიაღწია. მე, ჩემდათავად, ჩემი აზრი გამაჩნია: ყველასთან ჭიქას ვერ ავწევ და, მით უმეტეს, ვერ ვიტყვი პეტრე მამრაძისა და ლოთი ქობალიას მეგობრობის სადღეგრძელოს. ნასვამზე შეიძლება გავცივდე და ვინ მომაწვდის ამ დროს პლედს? ნინო ბურჯანაძე თუ ბადრი ბიწაძე? პაატა ჯიბლაძე ნაჯახია, ზვიად ძიძიგური - შპალი, კობა დავითაშვილმა ბავშვი სააკაშვილს მოანათლინა. ვიღა დარჩა?

 

16 ნოემბერი. დამაბნია ნიუსის სათაურმა - ”ლეიბორისტები” უფასო მშობიარობას ითხოვენ”. ნუთუ, პაატა ჯიბლაძე მშობიარობს? ნუთუ, გიორგი გუგავა ბავშვს აჩენს? გამაგებინეთ, ხალხო, რა ხდება?! ანუ, მაინტერესებს, მშობიარობა ფიზიოლოგიური იქნება, თუ საკეისროს გეგმავენ? როდის გეგმავენ, 23 ნოემბერს? ექოსკოპიამ რაო - ბიჭია თუ გოგო? თუ გოგოა, ალბათ, ვარდოს დაარქმევენ, ბიჭს - შალვას. მე თუ მკითხავ, სამშობიაროს ეზოში და მიმდებარე ტერიტორიაზე შამპანური და შოკოლადი უფასო უნდა იყოს, ასევე - ერთი ათკაციანი სუფრა და დილის ხაში. დარწმუნებული ვარ, ამ მოთხოვნებით ლეიბორისტები მალე გამოვლენ.

 

30 ნოემბერი. ჩვენ ტოლერანტები ვართ და ადამიანებისთვის შეცდომების პატიება შეგვიძლია. მაგალითად, გასულ კვირაში გაიმართა აქცია. კანონით, აქცია შენობიდან 20 მეტრზე ახლოს არ უნდა გაიმართოს. პოლიციამ თქვა 50 მეტრი იყოო, მოსამართლემ თქვა, 25 მეტრი იყოო და აქციის ორგანიზატორები 500-500 ლარით დააჯარიმა. გვიპატიებია მოსამართლე სერგო მეთოფიშვილისთვის ის, რომ მისთვის ოცდახუთი ოცია. გვიპატიებია, რადგან ჩვენ ტოლერანტები ვართ და გასულ კვირაში ტოლერანტობის დღეც აღვნიშნეთ. გაიმართა მიღება და დავით ბაქრაძემ ყველას გვაპატია შარშანდელ აგვისტოს, დანა-ჩანგალს და შეშინებული თაგვის ფერ სახეს რომ ვერ ვპატიობთ.

 

7 დეკემბერი. მახსენდება ”რუსთავი-2 ფიქჩერსისა” და ”ნაციონალ ფიქჩერსის” ერთობლივი ნაწარმოები ”როგორ გახდა მაია ნადირაძე მრავალშვილიანი დედა”. ”თუ ძმა ხარ, მაგ ქალს ნუ გაგვახსენებ” - მეტყვის ალბათ მავანი მკითხველი და მახსენდება გასულ კვირაში მოსმენილი კიდევ ერთი ანეკდოტი: მსუბუქად ნასვამი მიხო ჩრდილში ზის, ფეხები ალაზანში აქვს ჩაყოფილი და სიამოვნებისგან კრუტუნებს.. წყლიდან ოქროს თევზმა ამოჰყო თავი და მიხოს ეუბნება: ”თუ ძმა ხარ, წყლიდან ფეხები ამოიღე და სამ სურვილს შეგისრულებ”. შემისრულეთ სამი სურვილი და არც მაია ნადირაძეს ვახსენებ, არც ბესო ჯუღელს, არც კობა ბექაურს, არც ბიძინა ბრეგაძეს, არც გიორგი არევაძეს, არც ზაზა ბეგაშვილს...

 

14 დეკემბერი. სანამ მოსკოვში წავიდოდა, ნოღაიდელმა შეხვედრები გამართა კახეთში და ნიუსს ერქვა ”ზურაბ ნოღაიდელი კახეთში შეხვედრით კმაყოფილია”. თუ ნოღაიდელის მეტსახელს გავიხსენებთ (შალვა ნათელაშვილმა რომ შეარქვა), იოლი მისახვედრია, რომ მასთან შეხვედრით კახელები ნამდვილად კმაყოფილები იქნებოდნენ. ”კახეთში მოსახლეობას იგივეს დავპირდი, რასაც გურიაში - არავითარ შემთხვევაში არ დავუშვებ არჩევების გაყალბებას”, - აღნიშნა ნოღაიდელმა. არავითარ შემთხვევაშიო - გარანტიას იძლევა. მოკლდ, სულ რომ კობა ბექაური მოგვევლინოს თბილისის მერად, უნდა ვიყოთ ჩუმად, რადგან უკვე ვიცით, რომ ნოღაიდელი არჩევნების გაყალბებას არ დაუშვებს.

 

21 დეკემბერი. გიგა ნასარიძე, ნოდარ სარჯველაძე, ემზარ გოგუაძე, ავთანდილ ანთიძე, ნინო დანელია, ლია ჩახუნაშვილი და შორენა შავერდაშვილი – ეს ადამიანები მიუსხდებიან მერხებს ლევან გახელაძის სადამრიგებლო კლასში. გოგო-ბიჭი – ამ პრინციპით დასხდებიან ისინი მერხებთან და როგორც მითხრეს გოგოებზე უკვე ტაციაობაა. ხოლო მე, როდესაც ეგ შემადგენლობა მახსენდება, საკუთარ თავს კითხვას ვუსვამ - “საქფეთქმრეწვი“ უფრო კეთილხმოვნად ჟღერს თუ საზოგადოებრივი მაუწყებლის სამეურვეო საბჭო უფრო სიმპათიურად გამოიყურება?

 

28 დეკემბერი. ახალი წელი მოდის და უმრავლესობა, ალბათ, საკუთარ სახლებში შევხვდებით ახალ წელს. ამ მხრივ არჩევანი არცთუ ისე დიდია. ჩვენგან განსხვავებით, სააკაშვილს საკმაოდ დიდი არჩევანი აქვს. „რუსთავი 2“-ის პირდაპირი ეთერით გამოსვლისას მიშამ განაცხადა, რომ მას უყვარს, როცა ახალ წელს იქ ხვდება, სადაც ხალხს უჭირს. მოდი ახლა და იმარჩიელე, სად შეხვდება სააკაშვილი ახალ წელს - რიო დე ჟანეიროს გარეუბანში თუ თბილისის ცენტრში.

[ლ ი ც ი]

ხარისხობრივად ძალიან კარგი ჟურნალისტია დიტო გელოვანი

 

 

 

 

 

 

დიტო გელოვანი; „ვერსია“; ის, რაც ხდებოდა…]

საერთოდ არ გვქონია საქმე სასაცილოდ, მაგრამ მაინც გვეცინებოდა, ვიღიმებოდით. გვეკითხებოდნენ: „თქვენი სამომავლო გეგმები?“ და ვიგებდით „რამე კურიოზს ხომ ვერ გაიხსენებდით?“ ვიხსენებდით იმ დროს მომხდარ კურიოზებს, როცა საერთოდ არ გვქონდა სამომავლო გეგმები და ხანდახან გვეჩვენებოდა, რომ არც მომავალი გვაქვს. არადა, გვაქვს. მომავალი ყველას აქვს. ყველას აქვს მომავალი ორშაბათი, მომავალი სამშაბათი, მომავალი ოთხშაბათი... შესაძლოა, არ გაგითენდეს ხუთშაბათი, მაგრამ თუ პარასკევს ტკბილად მოგიგონებენ, შაბათიც შენია და კვირაც, შემდეგი ორშაბათიც, შემდეგი სამშაბათიც... კიდევ ბევრი ორშაბათი და კიდევ ბევრი სამშაბათი. მთავარია, ტკბილად გაგიხსენონ. მთავარია გაგება.

მთელი წლის განმავლობაში, კვირაში ერთხელ ერთად ვიყავით მე, ბებია, mail.yahoo.com და „ინტერპრესნიუსი“. ფოსტაზე შემოდიოდა ნიუსები, ვკითხულობდი და თავში მომდიოდა კვიმატი აზრები. ბრძნულ აზრებზე პრეტენზიას არ ვაცხადებ.

 

შემოდის ფოსტაზე ნიუსები და ახლა უკვე წინასწარვე ვხვდები, რომ kur... არის ვალუტის კურსი, sasa... – სასამართლო, dak... – დაკავება, misha... – მიშა, isev misha... – ისევ მიშა და ა.შ.

 

არც opo...–ს გამოცნობას სჭირდება განსაკუთრებული გამჭრიახობა.

რასაც მაშინვე ვერ ვხვდები, არის baR... ეს ხან ბაღაფშია და ხან ბაღათურია.

 

კიდევ, ძლიან მაბნევს gam... რომელიც ხან გამოფენაა და ხან გამსახურდია. სულ მგონია, რომ ერთხელაც იქნება ჩემი მეგობარი სააგენტოს რომელიმე კახელი თანამშრომელი კახურად მოუსვამს კალამს და gam... არ იქნება არც რომელიმე გამოფენა (ყველა მაინტერესებს) და არც რომელიმე გამსახურდია (არც ერთის გაგონება არ მსურს). და ეს gam... იქნება ყველაზე და ყველაფერზე ერთად. ძალა ხომ ერთობაშია.

 

ერთხელაც იქნება, აუცილებლად მოუსვამს ვინმე კალამს კახურად, ყველაზე ყველაფერს პირდაპირ იტყვის და მე თან gam... და თან gam...იხარდება.

 

იმ ნიუსს მაუსს ვტაცებ და ყოველგვარი მრავალწერტილის გარეშე მოგაწვდით. ვიცი, არც „ვერსია“ გადააკეთებს რამეს. ასეთი პრეცედენტი ისტორიას არ ახსოვს.

 

gam...სახურდიას (სამივეს) და თარ...gam...აძეს (ასევე სამივეს) შეუძლიათ ცივი წყალი დალიონ. და არა მხოლოდ მათ.

ახლა კი... ის, რაც ხდებოდა და რაც არ უნდა მომხდარიყო.

 

19 იანვარი. უკვე ჭორაობდნენ და ვალიკო მიზანდარის მამასავით ირწმუნებოდნენ, ეგ აღარ დაბრუნდებაო. დაბრუნდა და შვებით ამოვისუნთქეთ. პრეზიდენტი პრემიერის გარეშე იგივეა, რაც უპატარძლო საქორწინო ღამე. ისედაც გახლეჩილი საზოგადოება ამ დღეებში კიდევ უფრო მეტად გაიხლიჩა. ერთნი ამბობდნენ, მიშამ გეგა მგალობლიშვილს საფერფლე ესროლაო. მეორენი თავს იკლავდნენ, საფერფლე კი არა, მობილური ტელეფონი იყოო. არა მგონია, მაგას რამე მნიშვნელობა ჰქონდეს. მთავარია, ესროლა თუ არ ესროლა და კიდევ უფრო მთავარია, მოხვდა თუ არ მოხვდა.

 

26 იანვარი. თუ იცით, რა ჰგონია ცნობილ ქართველ ნუგზარს და საზოგადო წიკლაურს, ანუ ნუგზარ წიკლაურს? მას ჰგონია, რომ ირაკლი ალასანიას დიდი პოლიტიკური მომავალი არ აქვს. ”როგორც კი ალასანია პოლიტიკურად გააქტიურდება, მისი სუსტი მხარეებიც გამოჩნდება” - ბავშვივით უხაროდა ნუგზარ-მეფისტოფელს, კობა ბექაურის მემკვიდრეს. ”როგორც კი პირველ კლასში წავა, მაშინვე გამოჩნდება მისი სუსტი მხარეები” - ალბათ ასე თქვა წიკლაურის შესახებ მისმა მეზობელმა ამ 25-30 წლის წინ. სწორედ მაშინ შეიქმნა ცნობილი სიმღერა ”აააანზოოორ, შე უღმერთოოო, რა დაგიშავააა ყვავის ბახალააამ”.

 

2 თებერვალი.ძიძიგურის თქმით, ”კონსერვატორები” ყველა იმ ტერიტორიაზე, სადაც მთავრობას აყოლილმა გლეხებმა ვაზი გაჩეხეს, ახალ ვაზს ჩაყრიან. მისივე ინფორმაციით, პარტიამ უკვე ჩამოასხა ღვინო ”კონსერვატორები”, რომელიც სწორედ ღვინის პოპულარიზაციას მოემსახურება და საჩუქრად გადაეცემა უცხოელ სტუმრებს, სხვადასხვა ქვეყნის საელჩოებს. მალე დახლებზე გაჩნდება შემდეგი ღვინოები: ”ცქრიალა ლეიბორისტები”, ”შუშხუნა რესპუბლიკელები”, ნახევრად ტკბილი ”მემარჯვენეები” და მშრალი ”ჯონდი ბაღათურია”. ასევე, ლიქიორი ”გუგული მაღრაძე”, არაყი ”იგორ გიორგაძე” და ჟიპიტაური ”ირინა სარიშვილი”.

 

9 თებერვალი. იმ ჩემგან დავიწყებულს და აღშფოთებულს ვურჩევ, თავისი მამალი მზერა გიორგი თარგამაძეს და მის ოთხ შტატივს და ერთ ჩითის კაბას მიაპყროს. მიაპყროს, რადგან გასულ კვირაში თარგამაძეს და მის ჟურნალისტებს პოლიტიკური მოღვაწეობის დაწყების წლისთავი ჰქონდათ. მოკლედ რომ ვთქვათ, წლისთავი გადაიხადეს. ორმოცი საარჩევნო კამპანიის დაწყებას დაემთხვა და ისეთი პომპეზურობით ვერ აღინიშნა, ასლან აბაშიძისა და ბადრი პატარკაციშვილის ნდობით აღჭურვილ პირს რომ შეჰფერის. ასეა თუ ისე, წლისთავი აღინიშნა და აღინიშნა ”მარიოტში”. თარგამაძეს შეუძლია იამაყოს - იგი პირველია, ვინც წლისთავი ”მარიოტში” გადაიხადა. თუმცა, დიდი იმედი მაქვს, რომ ამ დაჯგუფების ორი წლისთავის აღსანიშნავად მოკრძალებული სეფის გაშლა იკმარებს.

 

16 თებერვალი. გია თორთლაძე ახალ სიმაღლეებზე ახალი ტრავერსით გადის. თორთლაძე გამოდის ინიციატივით, რომ ”შეიქმნას პრესის სახლი, რომლებშიც განთავსდებიან ის საინფორმაციო საშუალებები, რომლებსაც გარკვეული პრობლემები აქვთ”. მხატვრის სახლი, კომპოზიტორთა სახლი, მწერალთა სახლი... ასეთი სახლები იმ მწერლებს, მხატვრებს და კომპოზიტორებს სჭირდებათ, რომლებიც არ წერენ და არ ხატავენ. ასეთი მწერლები, მხატვრები და კომპოზიტორები სჭირდება ხელისუფლებას. ასეთებს ხელისუფლება უგზავნის ინდაურებს და სამაგიეროდ დითირამბებს იღებს. მთელი სერიოზულობით ვეუბნები თორთლაძეს: ისეთ სახელმწიფოში, როგორიც საქართველოა, ისეთ საინფორმაციო საშუალებას, რომელსაც არ აქვს არანაირი პრიობლემა, ასი თავით სჯობს ისეთი საინფორმაციო საშუალება, რომელსაც ”გარკვეული პრობლემები” გააჩნია.

 

23 თებერვალი. ძველი თბილისის გამგეობაში საკადრო გადაადგილება მოხდა. თანამდებობიდან წავიდნენ გამგებელი და მისი მოადგილე. პრესის საშუალებით შევიტყვე, რომ მათი წასვლა სატელეფონო მოსმენებს უკავშირდება. უსმენდნენ და ეწყინათ. არ მესმის, რა არის ამაში საწყენი? უსმენდნენ, ყურს ხომ არ უყრუებდნენ? მე რომ ვინმე მისმენდეს... მთელი ხალხი იმას წუხს, მთავრობა არ გვისმენსო, იმათ კიდევ ის ეწყინათ, მთავრობა რომ უსმენდა. თუ არ მოუსმინე, ვერც ვერაფერს გაიგებ, არადა, როგორც მოგეხსენებათ, მთავარია გაგება, თორემ ცხოვრებაში ერთხელ გამგებლად მუშაობის შანსი ყველას აქვს.

 

16 მარტი. კანონპროექტი, რომლის მიხედვითაც დეპუტატობის სამ კანდიდატში არანაკლებ ერთი განსხვავებული (ვა, ჰა, ჰა) სქესის წარმომადგენელი იყოს, უფრო და უფრო ღრმად აღწევს პარლამენტში. ანუ, ეს კანონპროექტი პარლამენტს უკვე ღრმად აქვს. ისე, თუ არასამთავრობოებს აქვთ კანონპროექტის ინიცირების უფლება, რატომ არ უნდა შეეძლოთ გააკეთონ იგივე, ცალკეულმა ადამიანებმა? მაგალითად, მე შევალ პარლანმენტში წინადადებით, რომ გენდერული თანასწორობა უნდა დამყარდეს ყველგან და ყველაფერში – სამშენებლო მოედნებზე, მარტენის ღუმელებთნ, საპატიმროებში... და გასულ კვირაში ერთი იდეა მომივიდა. როდესაც ბავშვი იბადება, მას მამის გვარზე წერენ. რატომ? დედა, რა, ადამიანი არ არის? უნდა მოვიქცეთ ასე: პირველი შვილი - მამის გვარზე, მეორე - დედის გვარზე და ა. შ. თითოეულ ოჯახს უნდა ჰყავდეს ლუწი რაოდენობის შვილი, რათა დაცული იყოს გენდერული ბალანსი. ეს არის უმოკლესი გზა ნატოსკენ და ევროკავშირისკენ.

 

23 მარტი. ნათქვამია, პური მეპურემ უნდა აცხოსო. მეპურეს ხაბაზი ჰქვია, ხაბაზს – კობა. კობა ხაბაზს ჰქვია დეპუტატი და არის საპარლამენტო უმრავლესობის წევრი და ეს წევრობა ძალიან გაუტკბა. აგენტებს კობა ხაბაზიც ეძებს და საინფორმაციო სააგენტომ ასეთი ინფორმაცია გაავრცელა: “როგორც კობა ხაბაზმა განაცხადა, რუსეთი თავის გეგმებს საქართველოში მისთვის სასურველი ხელისუფლების არსებობის თაობაზე ვერ ახორციელებს, ხოლო ნებისმიერი ვადამდელი არჩევნების დანიშვნა რუსეთის ზრახვების განხორციელების პირდაპირი ხელშეწყობა იქნება”. რუსეთს უნდოდა აფხაზეთი და აფხაზეთი უკვე მისია. რუსეთს უნდოდა სამაჩაბლო და სამაჩაბლოც მისია. უნდოდა ენერგეტიკა, წყალი... მისია. ჰოდა, გეკითხებით, რა არის კობა ხაბაზის მისია?

 

30 მარტი. ოპოზიციას 9 აპრილის საკუთარი ხედვა გააჩნია. კუკავა-ძიძიგურმა ამ ბრძოლას დაარქვეს ”ბრძოლა შიშველი ხელებით” და ამის დემონსტრირებისთვის მათ და ჭადრაკის სასახლეში გამართული კონფერენციის მონაწილეებმა ხელები ასწიეს. ზუსტად ისე, როგორც ”ის უბედური აკიმი” ”არაჩვეულებრივ გამოფენაში”. ხომ გახსოვთ - ”მე და მამა ვმუშაობთ”. ბავშვობაში ვხუმრობდით ხოლმე: ”ხელები მაღლა, ტრუსიკი დაბლა”. ”ბრძოლა შიშველი ხელებით”, ანუ სამბო - სამააბარონა ბეზ არუჟია. 9 აპრილს პარლამენტთან სამბისტთა ტურნირი იგეგმება. მთავარ პრიზი - ოქროს მიკროფონი, დამამშვიდებელი პრიზი - ვერცხლის მეგაფონი.

 

6 აპრილი. ხელისუფლებაში მაინც არიან ადამიანები, რომლებსაც იმედი არ დაუკარგავთ. მათ შორისაა ეკონომიკის მინისტრი ლაშა ჟვანია. ჟვანიას განცხადებით, ოპოზიციის ხელისუფლებასთან დიალოგის რესურსი ამოწურული არ არის. ახლა აღარ შევუდგები იმის განხილვას, არის თუ არა ეს რესურსი ამოწურული. ჩემი აზრით - ამოწურულია, ჟვანიას აზრით, ეს რესურსი ჯერ კიდევ არსებობს. ჟვანიამ, ალბათ, რაღაც ისეთი იცის, რაც არ ვიცით ჩვენ. ვთხოვ, ნუ დაგვიმალავს, გვითხრას და კიდევ ერთ რამეს ვთხოვ - თუ ოპოზიციისა და ხელისუფლების მოლაპარაკების რესურსი მართლაც არსებობს, ნუ გაიტანს ეკონომიკის სამინისტრო ამ რესურსს აუქციონზე და ნუ გაყიდის.

 

27 აპრილი. კაცო, მგონი შავ ზღვაში მართლა არსებობს იოანეს კუნძულები, ანუ სანტა-ესპერანსა და ბაქრაძე იმ კუნძულების პარლამენტის თავმჯდომარეა. ანაც, მე ვცხოვრობ სანტა-ესპერანსაზე და სულ ტყუილად ვნერვიულობ, როდესაც ”რუსთავი 2” თარგამაძეს და თორთლაძეს აპიარებს. სულ ტყუილად ვნერვიულობ, როდესაც ვხედავ, რომ ნინო ბურჯანაძეს პრეზიდენტობა სურს. მიშამ რომ თქვა, არნახულად გაიზარდა ჯარში წასვლის მსურველიო, აბა ის დავთვალოთ, პრეზიდენტობის მსურველთა რიცხვი როგორ არის გაზრდილი.

 

4 მაისი. თქვენი არ ვიცი და მე ერთი სამწუხარო ტენდენცია აღმოვაჩინე. კერძოდ, რაც დრო გადის, უკანა პლანზე გადადის ტერიტორიული მთლიანობის, ადმინისტრაციული მოწყობის, სასამართლოსა და მედიის თავისუფლების, დასაქმების და სხვა საჭირბოროტო და საგრიპკეთილო საკითხები. გადადის კი არა და, გადავიდა და ეგ არის. დღეს ორი რამ არის მთავარი - მიხეილ სააკაშვილის გადადგომა და ბიოტუალეტები. ერთი-ორი კვირაც და, აღარც მიშას გადადგომას მოითხოვენ. დარჩება მხოლოდ ბიოტუალეტების დადგმის საკითხი. ყველაფერი კი იმით დასრულდება, რომ აქციების ორგანიზატორებს უბრალო ტუალეტები გაუხდებათ სახვეწარი.

 

11 მაისი. ოპოზიცია იძახდა, ბოდრუმში ჩავიდა და ნაშებში კოტრიალობსო, მაგრამ, როგორც ჩანს სააკაშვილის ოპონენტები სრულ ინფორმაციას არ ფლობდნენ. ზემოთმოყვანილი ნიუსიდან ირკვევა, რომ პრეზიდენტს უყვარს მსუბუქი მრეწველობა, აინტერესებს სასათბურე მეურნეობები და ვერავინ დაუშლის ხალხთან შეხვედრას. ჩვენში დარჩეს და, ნაშებიც ხალხია. მინდა ერთი იდეა მივაწოდო გიორგი შენგელაიას, რომელიც არის რეჟისორი ფილმისა ”სიყვარული ვენახებში”. იდეა მდგომარეობს შემდეგში: სიყვარული ვენახებში, სიყვარული ბუჩქებში, სიყვარული ორთქლის აბანოში... ეს ყველაფერი ძველია და გაცვეთილი. ღირს, რომ გადავიღოთ სრულმეტრაჟიანი ფილმი ”სიყვარული სათბურებში”.

 

18 მაისი. მიტინგზე სიტყვით გამოვიდნენ ოთარ მეღვინეთუხუცესი და ჯანსუღ ჩარკვიანი. მეღვინეთუხუცესმა აღნიშნა, რომ ვისაც ჩააცვა იმან გახადა, ჯანსუღ ჩარკვიანმა კი ოპოზიციას შესთავაზა, აქციაზე ჩართონ სიმღერა ”თავისუფლება ლომთა ხვედრია”, რადგან ”სწორედ ამ სიმღერით შეცვივდნენ შევარდნაძესთან და მისი გადაყენება მოითხოვეს”. ”გთავაზობთ ამ სიმღერას, იქნებ გადადგეს მიხეილ სააკაშვილი”, - განაცხადა ჯანსუღ ჩარკვიანმა. თურმე, რა საკნები, რომელი მანიფესტაციები... ჩართე ჩარკვიანის ლექსზე შექმნილი სიმღერა და მიშა გადადგება. შემდეგ, ჩართე ჯემალ სეფიაშვილის ”გიხაროდენ-გიხაროდენ” და ჩატარდება ჭეშმარიტად დემოკრატიული და თავისუფალი არჩევნები. ბოლოს კი ერთხმად ვიმღეროთ ჩარკვიანის ლექსზე შექმნილი ”სულ ყველაზე ლამაზი შენი თვალის ფერია” (ეს სიმღერა მართლა ძალიან მიყვარს) და მიგვიღებენ ნატოში და ევროკავშირში. მთელი მსოფლიო გვერდში დაგვიდგება. ჩამოვა პამელა ანდერსონი და იმღერებს ”მოვკვდეთ, მაგრამ მკერდით შევკრათ დერბენტი და დარიალი”.

 

25 მაისი. ბათუ ქუთელია ირწმუნება, რომ ბარაკ ობამას დიახაც რომ მოსწონს მიშას დანგრეული. ”ობამას თქმით, “ვარდების რევოლუციის” შემდეგ საქართველომ უპრეცედენტო სვლა დაიწყო დემოკრატიის განვითარებისკენ. პრეზიდენტი ობამა აღნიშნავს, რომ მხარს უჭერს საქართველოს დემოკრატიულ განვითარებას. მას მიაჩნია, რომ საქართველო უნდა იყოს რეგიონში დემოკრატიის განვითარების მოდელი”, - განაცხადა ქუთელიამ. თუ გავითვალისწინებთ, რომ თავად სააკაშვილი მიტინგებს და დემონსტრაციებს მიიჩნევს დემოკრატიის უპირველეს მაჩვენებლად, უნდა ვივარაუდოთ, რომ ობამა მხარს უჭერს ოპოზიციის აქციებს. მოკლედ, საქართველოში დემოკრატიაა და პროცესების განვითარებას რომ ვაკვირდები, ასე მგონია, რომ კიდევ კარგა ხანს იქნება.

 

1 ივნისი პრეზიდენტი ქვეყნის სიმბოლოა და რომში ვიყავით ყველანი ერთად. უფრო მეტიც - იმ გერმანელმა მასაჟისტმა ყველას ერთად გაგვიკეთა მასაჟი და მაშინ, როდესაც პრეზიდენტი გორში მიწაზე გორაობდა, მასთან ერთად მიწაზე ვეყარეთ ყველანი. უბრალოდ, დაცვა მხოლოდ მიშას ეფარებოდა. რომი იყო 27 მაისს. წინა დღეს კი იყო “გომი” და ღომი, წინა დღეს იყო 26 მაისი, იყო “დინამო” და იყო “გინდა ახტი, გინდა ჩამოხტი, ტკაჩენკო მაინც ტკაჩენკოა”. ეს 26 მაისი ოპოზიციის ერთიანობისთვის ისე დასრულდა, როგორც ბატონების - ჯობ ენდერსონის და იზრაელ ჰენდზის სიმღერაშია: “მკვდრის სკივრს თხუთმეტი კაციღა შერჩა, იო-ჰო-ჰო და ბოთლი რომი”.

 

8 ივნისი. ერთი ფრაზა უნდა გაგახსენოთ, რომელიც თქვა ცნობილმა ქართველმა პოლიტიკოსმა და საზოგადო მოღვაწემ, ქართული დემოკრატიის დედამ თეო ტლაშაძემ. მან თქვა: ”ასევე მინდა გითხრათ, რომ ყველა ის ადამიანი, რომელსაც ჩემთან რაიმე შეხება აქვს, პოლიციამ დაიბარა და კითხა, თუ რა აკავშირებთ ჩემთან, თუმცა მინდა გითხრათ, რომ არც ერთ მათგანს ამისი არ ეშინია”. ბედნიერი ვარ, რომ თეო ტლაშაძესთან არანაირი შეხება არ გამაჩნია...

 

15 ივნისი. ”როცა მსოფლიოში 200 ქვეყანაა, რაღა მაინცდამაინც იმ ქვეყანაში ჩამოხვალ, სადაც რაღაც სახით დისკომფორტი გექმნება. ამ აქციების გამო გაჩერდა მაღაზიები, რესტორნები, კინოთეატრი და სამკურნალო დაწესებულება”, - თქვა ნახევრადტკბილმა მიშამ. იმედია, ოდესმე გვეტყვიან, კერძოდ რომელი რესტორნებისა და როგორი სამკურნალო დაწესებულებების დახურვამ დაადარდიანა ჩვენი ჯანმრთელი პრეზიდენტი. რაც შეეხება ტურისტებს, 200 ქვეყანაა და რაღა აქ ჩამოვლენო, მიშამ რომ თქვა... აქ ტურისტები, სულ ცოტა, მსოფლიოს საუკეთესო აეროპორტის სანახავად მაინც უნდა ჩამოვიდნენ. და, მეორეც - მსოფლიოში არა 200, არამედ 198 ქვეყანაა. და თუ მიშას მაინცდამაინც მრგვალი რიცხვები მოსწონს, ქვეყნების რაოდენობას აფხაზეთისა და სამაჩაბლოს ხარჯზე ნუ დაამრგვალებს, აგერ - კატალონია, კვებეკი, ჩეჩნეთი, ბასკეთი...

 

22 ივნისი. 15 ივნისს ოდენ 15 წუთი მოანდომეს აქციის დაშლას. 15 წუთში 15 კაცს თავი გაუტყდა, 15 კაცს ელენთა გაუსკდა, 15 კაცს თირკმელები ჩაენგრა, 15 კაცს წარბი გაუსკდა. 14 კაცს ჩაემტვრა კბილები. გეგეჭკორი უკმაყოფილო იყო - გეგმით 15 კაცისთვის უნდა ჩაემტვრიათ კბილები, მაგრამ მეთხუთმეტეს ბედმა გაუღიმა, არმატურა კბილებს ასცდა და მხოლოდ ლავიწის ძვალი ჩაუმტვრია. მოკლედ, გადარჩა და გეგეჭკორი, როგორც ზემოთ აღვნიშნე, უკმაყოფილებას ვერ მალავდა.

 

27 ივლისი. რეგიონის პრობლემებს გორის მაგალითზე მოგახსენებთ. გორში, წითელარმიელების ქუჩის მცხოვრებლებს ქუჩისა და საცხოვრებელი სახლების სარდაფების დატბორვის პრობლემა მოეხსნათ. როგორც “ინტერპრესნიუსს” გორის მუნიციპალიტეტის გამგეობის პრესსამსახურიდან აცნობეს, წითელარმიელების ქუჩის 267-მეტრიან მონაკვეთზე მცირე გამტარობის მქონე ძველი სანიაღვრე არხი 80 სანტიმეტრი სიღრმისა და 60 სანტიმეტრი სიგანის არხით შეიცვალა. შარშან ბუშმა თუ ბაიდენმა რომ თქვა, დღეს ყველანი ქართველები ვართო, ახლა ალბათ ლადო ვარძელაშვილი დადის და ამაყად ამბობს, დღეს ყველანი წითელარმიელები ვართო.

 

7 სექტემბერი. ეს იყო მართლაც არაჩვეულებრივი გამოფენა. ტყვიამფრქვევების გვერდით წარმოდგენილი იყო თაფლი და თაფლის ამოსაღები კოვზები, იქით სასკოლო მერხი იდგა, აქეთ - ფარით და ხელკეტით შეიარაღებული პოლიციელი იწონებდა თავს. ვერ გეტყვით, რა წარმოადგინა დიმიტრი შაშკინმა. ალბათ, ვადამდე გათავისუფლებული პატიმრების ცვილის ფიგურები დადგა. ალბათ... თუმცა, ვფიქრობ, ყველაზე საინტერესო, მაინც გია ბარამიძის ექსპოზიცია იქნებოდა - ხელშეკრულებების ასლები, სიმპოზიუმებისა და სემინარების ოქმები, თვითმფრინავში ჩასასხდომი ტალონები (ბორდინგ პასები) და ა. შ. აგრეთვე - ანტიკრიმინალური ოპერაციის დროს ეწერში ამოთხრილი 100-150 წლის წინ გარდაცვლილი და დახოცილი სვანების თავის ქალები და სასწაულებრივად გადარჩენილი სწორი ნაწლავები.

 

14 სექტემბერი. თურმე, ყველაზე მეტად რუსთაველები სოციალური საკითხების მოგვარებით და ხელის ტყვიამფრქვევებით დაინტერესდნენ. თითქოსდა, სად ერეკლე და სად კალბასის რიგი, მაგრამ არც მთლად მასეა საქმე. თუ სოციალური საკითხები არ მოგვარდება, საქმეში ტყვიამფრქვევები ჩაერთვებიან. თუმცა, ჩემი პესიმიზმი ასე შორს არ მიდის. ამ ხელისუფლების გაყრას ერთი კარგი მამაპაპური პანღურიც ეყოფა. იმედია, ოპოზიცია არ დაგვამადლის და საქართველოს ქალაქებში მამაპაპური პანღურების გამოფენას მალე მოაწყობს. გამოფენის სახელწოდება იქნება “ანგარიში – ხალხს, პანღური – მთავრობას”. ბავშვობაში ჯოკერს ვთამაშობდით ხოლმე პანღურებზე. ურიგო არ იქნება, ხელისუფლება და ოპოზიცია თუ მოგვბაძავს. ერთი ის მაჩვენა, გუბაზ სანიკიძე როგორ ამოარტყამს პანღურს, მაგალითად... მაგალითად, დათო ტყეშელაშვილს, ან ფიქრია ჩიხრაძე – კახა ბენდუქიძეს.

 

21 სექტემბერი. მიშამ კიდევ ერთხელ დაგვანახვა, რომ ყველაფერში სათავისო ხეირის ნახვა შეუძლია. გასულ კვირაში თბილისში, უზნაძის ქუჩაზე მომხდარი ტრაგედია მიშამ სათავისოდ გამოიყენა და გარკვევით გვითხრა: “თუ პოლიციელები დახოცავენ უდანაშაულოებს, პოლიციელებს ვეღარ დახოცავენ დამნაშავეები”.

 

28 სექტემბერი. 24 სექტემბერს პარლამენტიდან კრუსუნის ხმა ისმოდა - “ერთიანმა ნაციონალურმა მოძრაობამ” კონსტიტუციასთან მორიგი სქესობრივი აქტი ჩაატარა. ბოლო ექვსი წლის განმავლობაში რეგულარულად აუპატიურებდნენ ქვეყნის მთავარ კანონს, მერე კონსტიტუცია მიხვდა, რომ წინააღმდეგობას აზრი არ აქვს და ბედს შეეგუა - გადაწყვიტა სიამოვნება მაინც მიეღო. ჰოდა, კრუსუნებდა, შენც ზემოდან და მეც ზემოდანო.. მაშინ ინანეს ლეიბორისტებმა, ნეტავი ეგ პოზა გვენახაო და ჯანდაბას, ერთი თვის ხელფასზე უარს ვიტყოდითო. ასეა თუ ისე, პარლამენტის სხდომების ქუთაისში გადატანასთან დაკავშირებით კონსტიტუციაში ცვლილება შევიდა. კმაყოფილია პრეზიდენტი, კმაყოფილია პარლამენტი, კმაყოფილია მთავრობა. კონსტიტუცია რომ კმაყოფილია და სულმოუთქმელად რომ ელის მორიგ ცვლილებას, ამის თაობაზე უკვე მოგახსენეთ.

 

5 ოქტომბერი ამ ბოლო დროს, მთელ საქართველოს თუ არა, დიდ ნაწილს მაინც, ჰქონდა ერთი საერთო დღის რეჟიმი: ადგომა, ტალიავინის კომისიის დასკვნის ლოდინი, ლოდინი, ლოდინი... ლოდინი, ძილი. ჰოდა, გასულ კვირაში, როგორც იქნა, ტალიავინის დასკვნა გამოქვეყნდა. ვზივარ, ვუსმენ ზეპელინების The Song Remains The Same-ს და ვერ მომიფიქრებია, რა დავარქვა გასულ კვირას - როლინგების Satisfaction თუ ფარფლების Who Do We Think We Are. იქნებ, დორსების The End? იქნებ, ყველა ერთად? ”ვიფიქრებ მე” - უთხრა დათა თუთაშხიამ მუშნი ზარანდიას.

 

12 ოქტომბერი პარლამენტს ოფიციალური ვიზიტით ევროპის საბჭოს რასიზმისა და შეუწყნარებლობის წინააღმდეგ ბრძოლის ევროპული კომისია ეწვეია. მას შეხვდნენ ცნობილი ქართველი დეპუტატები და საზოგადო მოღვაწეები, აბრაამ ლინკოლნის საქმის ღირსეული გამგრძელებლები - აკაკი მინაშვილი, ჩიორა თაქთაქიშვილი, გია არსენიშვილი და დავით დარჩიაშვილი. არსენიშვილმა დაიწუწუნა, წარბების გამო დამცინიანო. კომისიამ ურჩია, წარბების დაცვის კომისია შექმენითო. მინაშვილმა თქვა, სიდედრის გამო მეკაიფებიანო. კომისიამ ურჩია, სიდედრების ლიგა ჩამოაყალიბეთო. ჩიორა თაქთაქიშვილმა ბარტყების შეწყნარების კომიტეტის შექმნა გადაწყვიტა.

 

19 ოქტომბერი. მიშას მიერ შარშან აგვისტოში წამოყენებული ”პატრიოტის აქტის კანონი” თორთლაძეს მხოლოდ ახლა გაახსენდა, დროებით გვერდზე გადადო ლუსტრაციის კანონი, დაიკავა რკინის ჯოხი, რკინის ქალამნებზე უჟანგავი ფოლადის პადოშები დაამონტაჟა და მიშას შარშანდელი იდეის რეკლამირებას შეუდგა - ყველას გაჩხრეკა შეიძლება და შეიძლება ყველას მოსმენა. საინტერესო იდეაა, მივესალმები. იქნებ, საყოველთაო ჩხრეკის შემდეგ მთავრობა მიხვდეს, რომ ქვეყანაში საყოველთაო სიღარიბე სუფევს. იქნებ, საყოველთაო მოსმენების შემდეგ მიხვდნენ, რას ითხოვს ”მისი უდიდებულესობა ქართველი ხალხი”. იქნებ, მოისმინონ და გაიგონ. იქნებ, ბოლო-ბოლო, გაიგონ, რომ მთავარია გაგება.

 

26 ოქტომბერი. მიდი და იმარჩიელე, ვის განასახიერებს ველ კილმერი. შესაძლოა, ეს იყოს ლადო ვარძელაშვილი, გოკა გაბაშვილი, დავით კეზერაშვილი, გიგი უგულავა... ეს არის იმ ქართველი სამხედრო-პოლიტიკური მოღვაწეების არასრული ჩამონათვალი, რომლებმაც სერიოზული წვლილი შეიტანეს აგვისტოს გამარჯვებაში. თუმცა, არც ის არის გამორიცხული, რომ ფილმში მოქმედება გადმოდის 2009 წლის ოქტომბრის მესამე კვირაში და ველ კილმერი თამაშობს კოკო გამსახურდიას როლს, რომელმაც პარლამენტში შესვლა გადაწყვიტა, შესაძლოა, კილმერმა ითამაშოს ჯონდი ბაღათურია, რომელმაც კოკოს გადაწყვეტილება მოუწონა. კილმერს ძალიან უნდა პეტრე მამრაძის როლის შესრულება... ველ კილმერს შესთავაზეს ზურაბ ნოღაიდელის როლის შესრულება, მაგრამ გული დაწყდა - მე ეგეთ გამომეტყველებას ვერ მივიღებო. შესთავაზეს ნუგზარ წიკლაურის როლი, რაზეც ჰოლივუდის ვარსკვლავმა კინაღამ არწყია. “კირკიტაძის როლზე ვიფიქრებ, მაგრამ მსაჯი კასკადიორმა ცემოს” - უთქვამს კილმერს... ერთი წუთით... აი, ახლა კარგად ინფორმირებულმა წყარომ დამირეკა და მითხრა, რომ ველ კილმერი მერაბ სეფაშვილის როლს შესრულებს, რადგან მას უკვე შესრულებული აქვს ვიღაც ჯიმ მორისონის როლი და თვით მერაბ სეფაშვილის როლის (“ჩემი გმირი გიწოდე”) შესრულება აღარ უნდა გაუჭირდეს.

 

2 ნოემბერი. “პარტია «თავისუფლების” ლიდერი პარლამენტის თავმჯდომარეს, დავით ბაქრაძეს ხვდება” - იყო ასეთი ნიუსი. ამ ნიუსს მას შემდეგ ველი, რაც პირველი პრეზიდენტის პირველი ვაჟი დევნილობიდან დაბრუნდა. პარტია “თავისუფლება”... ეს არც პარტიაა და არც თავისუფლება და არც ის უბედური იყო პრეზიდენტი და განა ეს პარლამენტია? დევნილობა არა, კვერცხი! პრეზიდენტი იყო მანანა, პარლამენტი არის მიშა. კაცი იყო მერაბ კოსტავა! ის უბედური არ იყო პრეზიდენტი. ის უბედური იყო უბედური შემთხვევა. გასულ კვირაში “კონსერვატორებმა” პარტიის დროშა შეცვალეს და ეს ცვლილება 28 ოქტომბრის არჩევნების 19 წლისთავს დაუკავშირეს, ყველაზე სამართლიანი არჩევნები იყოო, მას შემდეგ ეგეთი აღარ ჩატარებულაო. არ ვდავობ, მაგრამ ხა-ხა-ხა - ყველაზე სამართლიანი არჩევნები საქართველოს ისტორიაში კომუნისტებს ჩაუტარებიათ. არადა, შეგახსენებთ, ზვიად გამსახურდიამ ორი არჩევნები ჩაატარა - ადგილობრივი და საპრეზიდენტო.

 

9 ნოემბერი გასულ კვირაში იყო 7 ნოემბერი. 7 ნოემბრამდე იყვნენ 6, 5, 4 და 3 ნოემბრები და ამ ნოემბრების განმავლობაში ყველას ერთი კითხვა აწვალებდა - რამდენი ადამიანი მივა აქციაზე. მივიდა, დაახლოებით, 7 ათასი კაცი. 2 წლის წინ იყო 100 ათასი. კლება სახეზეა. რატომ? სად წავიდა 93 ათასი? ამ კითხვაზე პასუხის გაცემა ქართველი ექსპერტებისთვის მიმინდია, რომელთა რაოდენობამ ბოლო ხანებში 93 ათასს მიაღწია. მე, ჩემდათავად, ჩემი აზრი გამაჩნია: ყველასთან ჭიქას ვერ ავწევ და, მით უმეტეს, ვერ ვიტყვი პეტრე მამრაძისა და ლოთი ქობალიას მეგობრობის სადღეგრძელოს. ნასვამზე შეიძლება გავცივდე და ვინ მომაწვდის ამ დროს პლედს? ნინო ბურჯანაძე თუ ბადრი ბიწაძე? პაატა ჯიბლაძე ნაჯახია, ზვიად ძიძიგური - შპალი, კობა დავითაშვილმა ბავშვი სააკაშვილს მოანათლინა. ვიღა დარჩა?

 

16 ნოემბერი. დამაბნია ნიუსის სათაურმა - ”ლეიბორისტები” უფასო მშობიარობას ითხოვენ”. ნუთუ, პაატა ჯიბლაძე მშობიარობს? ნუთუ, გიორგი გუგავა ბავშვს აჩენს? გამაგებინეთ, ხალხო, რა ხდება?! ანუ, მაინტერესებს, მშობიარობა ფიზიოლოგიური იქნება, თუ საკეისროს გეგმავენ? როდის გეგმავენ, 23 ნოემბერს? ექოსკოპიამ რაო - ბიჭია თუ გოგო? თუ გოგოა, ალბათ, ვარდოს დაარქმევენ, ბიჭს - შალვას. მე თუ მკითხავ, სამშობიაროს ეზოში და მიმდებარე ტერიტორიაზე შამპანური და შოკოლადი უფასო უნდა იყოს, ასევე - ერთი ათკაციანი სუფრა და დილის ხაში. დარწმუნებული ვარ, ამ მოთხოვნებით ლეიბორისტები მალე გამოვლენ.

 

30 ნოემბერი. ჩვენ ტოლერანტები ვართ და ადამიანებისთვის შეცდომების პატიება შეგვიძლია. მაგალითად, გასულ კვირაში გაიმართა აქცია. კანონით, აქცია შენობიდან 20 მეტრზე ახლოს არ უნდა გაიმართოს. პოლიციამ თქვა 50 მეტრი იყოო, მოსამართლემ თქვა, 25 მეტრი იყოო და აქციის ორგანიზატორები 500-500 ლარით დააჯარიმა. გვიპატიებია მოსამართლე სერგო მეთოფიშვილისთვის ის, რომ მისთვის ოცდახუთი ოცია. გვიპატიებია, რადგან ჩვენ ტოლერანტები ვართ და გასულ კვირაში ტოლერანტობის დღეც აღვნიშნეთ. გაიმართა მიღება და დავით ბაქრაძემ ყველას გვაპატია შარშანდელ აგვისტოს, დანა-ჩანგალს და შეშინებული თაგვის ფერ სახეს რომ ვერ ვპატიობთ.

 

7 დეკემბერი. მახსენდება ”რუსთავი-2 ფიქჩერსისა” და ”ნაციონალ ფიქჩერსის” ერთობლივი ნაწარმოები ”როგორ გახდა მაია ნადირაძე მრავალშვილიანი დედა”. ”თუ ძმა ხარ, მაგ ქალს ნუ გაგვახსენებ” - მეტყვის ალბათ მავანი მკითხველი და მახსენდება გასულ კვირაში მოსმენილი კიდევ ერთი ანეკდოტი: მსუბუქად ნასვამი მიხო ჩრდილში ზის, ფეხები ალაზანში აქვს ჩაყოფილი და სიამოვნებისგან კრუტუნებს.. წყლიდან ოქროს თევზმა ამოჰყო თავი და მიხოს ეუბნება: ”თუ ძმა ხარ, წყლიდან ფეხები ამოიღე და სამ სურვილს შეგისრულებ”. შემისრულეთ სამი სურვილი და არც მაია ნადირაძეს ვახსენებ, არც ბესო ჯუღელს, არც კობა ბექაურს, არც ბიძინა ბრეგაძეს, არც გიორგი არევაძეს, არც ზაზა ბეგაშვილს...

 

14 დეკემბერი. სანამ მოსკოვში წავიდოდა, ნოღაიდელმა შეხვედრები გამართა კახეთში და ნიუსს ერქვა ”ზურაბ ნოღაიდელი კახეთში შეხვედრით კმაყოფილია”. თუ ნოღაიდელის მეტსახელს გავიხსენებთ (შალვა ნათელაშვილმა რომ შეარქვა), იოლი მისახვედრია, რომ მასთან შეხვედრით კახელები ნამდვილად კმაყოფილები იქნებოდნენ. ”კახეთში მოსახლეობას იგივეს დავპირდი, რასაც გურიაში - არავითარ შემთხვევაში არ დავუშვებ არჩევების გაყალბებას”, - აღნიშნა ნოღაიდელმა. არავითარ შემთხვევაშიო - გარანტიას იძლევა. მოკლდ, სულ რომ კობა ბექაური მოგვევლინოს თბილისის მერად, უნდა ვიყოთ ჩუმად, რადგან უკვე ვიცით, რომ ნოღაიდელი არჩევნების გაყალბებას არ დაუშვებს.

 

21 დეკემბერი. გიგა ნასარიძე, ნოდარ სარჯველაძე, ემზარ გოგუაძე, ავთანდილ ანთიძე, ნინო დანელია, ლია ჩახუნაშვილი და შორენა შავერდაშვილი – ეს ადამიანები მიუსხდებიან მერხებს ლევან გახელაძის სადამრიგებლო კლასში. გოგო-ბიჭი – ამ პრინციპით დასხდებიან ისინი მერხებთან და როგორც მითხრეს გოგოებზე უკვე ტაციაობაა. ხოლო მე, როდესაც ეგ შემადგენლობა მახსენდება, საკუთარ თავს კითხვას ვუსვამ - “საქფეთქმრეწვი“ უფრო კეთილხმოვნად ჟღერს თუ საზოგადოებრივი მაუწყებლის სამეურვეო საბჭო უფრო სიმპათიურად გამოიყურება?

 

28 დეკემბერი. ახალი წელი მოდის და უმრავლესობა, ალბათ, საკუთარ სახლებში შევხვდებით ახალ წელს. ამ მხრივ არჩევანი არცთუ ისე დიდია. ჩვენგან განსხვავებით, სააკაშვილს საკმაოდ დიდი არჩევანი აქვს. „რუსთავი 2“-ის პირდაპირი ეთერით გამოსვლისას მიშამ განაცხადა, რომ მას უყვარს, როცა ახალ წელს იქ ხვდება, სადაც ხალხს უჭირს. მოდი ახლა და იმარჩიელე, სად შეხვდება სააკაშვილი ახალ წელს - რიო დე ჟანეიროს გარეუბანში თუ თბილისის ცენტრში.

[ლ ი ც ი]

ხარისხობრივად ძალიან კარგი ჟურნალისტია დიტო გელოვანი

 

 

 

 

 

 

დიტო გელოვანი; „ვერსია“; ის, რაც ხდებოდა…]

საერთოდ არ გვქონია საქმე სასაცილოდ, მაგრამ მაინც გვეცინებოდა, ვიღიმებოდით. გვეკითხებოდნენ: „თქვენი სამომავლო გეგმები?“ და ვიგებდით „რამე კურიოზს ხომ ვერ გაიხსენებდით?“ ვიხსენებდით იმ დროს მომხდარ კურიოზებს, როცა საერთოდ არ გვქონდა სამომავლო გეგმები და ხანდახან გვეჩვენებოდა, რომ არც მომავალი გვაქვს. არადა, გვაქვს. მომავალი ყველას აქვს. ყველას აქვს მომავალი ორშაბათი, მომავალი სამშაბათი, მომავალი ოთხშაბათი... შესაძლოა, არ გაგითენდეს ხუთშაბათი, მაგრამ თუ პარასკევს ტკბილად მოგიგონებენ, შაბათიც შენია და კვირაც, შემდეგი ორშაბათიც, შემდეგი სამშაბათიც... კიდევ ბევრი ორშაბათი და კიდევ ბევრი სამშაბათი. მთავარია, ტკბილად გაგიხსენონ. მთავარია გაგება.

მთელი წლის განმავლობაში, კვირაში ერთხელ ერთად ვიყავით მე, ბებია, mail.yahoo.com და „ინტერპრესნიუსი“. ფოსტაზე შემოდიოდა ნიუსები, ვკითხულობდი და თავში მომდიოდა კვიმატი აზრები. ბრძნულ აზრებზე პრეტენზიას არ ვაცხადებ.

 

შემოდის ფოსტაზე ნიუსები და ახლა უკვე წინასწარვე ვხვდები, რომ kur... არის ვალუტის კურსი, sasa... – სასამართლო, dak... – დაკავება, misha... – მიშა, isev misha... – ისევ მიშა და ა.შ.

 

არც opo...–ს გამოცნობას სჭირდება განსაკუთრებული გამჭრიახობა.

რასაც მაშინვე ვერ ვხვდები, არის baR... ეს ხან ბაღაფშია და ხან ბაღათურია.

 

კიდევ, ძლიან მაბნევს gam... რომელიც ხან გამოფენაა და ხან გამსახურდია. სულ მგონია, რომ ერთხელაც იქნება ჩემი მეგობარი სააგენტოს რომელიმე კახელი თანამშრომელი კახურად მოუსვამს კალამს და gam... არ იქნება არც რომელიმე გამოფენა (ყველა მაინტერესებს) და არც რომელიმე გამსახურდია (არც ერთის გაგონება არ მსურს). და ეს gam... იქნება ყველაზე და ყველაფერზე ერთად. ძალა ხომ ერთობაშია.

 

ერთხელაც იქნება, აუცილებლად მოუსვამს ვინმე კალამს კახურად, ყველაზე ყველაფერს პირდაპირ იტყვის და მე თან gam... და თან gam...იხარდება.

 

იმ ნიუსს მაუსს ვტაცებ და ყოველგვარი მრავალწერტილის გარეშე მოგაწვდით. ვიცი, არც „ვერსია“ გადააკეთებს რამეს. ასეთი პრეცედენტი ისტორიას არ ახსოვს.

 

gam...სახურდიას (სამივეს) და თარ...gam...აძეს (ასევე სამივეს) შეუძლიათ ცივი წყალი დალიონ. და არა მხოლოდ მათ.

ახლა კი... ის, რაც ხდებოდა და რაც არ უნდა მომხდარიყო.

 

19 იანვარი. უკვე ჭორაობდნენ და ვალიკო მიზანდარის მამასავით ირწმუნებოდნენ, ეგ აღარ დაბრუნდებაო. დაბრუნდა და შვებით ამოვისუნთქეთ. პრეზიდენტი პრემიერის გარეშე იგივეა, რაც უპატარძლო საქორწინო ღამე. ისედაც გახლეჩილი საზოგადოება ამ დღეებში კიდევ უფრო მეტად გაიხლიჩა. ერთნი ამბობდნენ, მიშამ გეგა მგალობლიშვილს საფერფლე ესროლაო. მეორენი თავს იკლავდნენ, საფერფლე კი არა, მობილური ტელეფონი იყოო. არა მგონია, მაგას რამე მნიშვნელობა ჰქონდეს. მთავარია, ესროლა თუ არ ესროლა და კიდევ უფრო მთავარია, მოხვდა თუ არ მოხვდა.

 

26 იანვარი. თუ იცით, რა ჰგონია ცნობილ ქართველ ნუგზარს და საზოგადო წიკლაურს, ანუ ნუგზარ წიკლაურს? მას ჰგონია, რომ ირაკლი ალასანიას დიდი პოლიტიკური მომავალი არ აქვს. ”როგორც კი ალასანია პოლიტიკურად გააქტიურდება, მისი სუსტი მხარეებიც გამოჩნდება” - ბავშვივით უხაროდა ნუგზარ-მეფისტოფელს, კობა ბექაურის მემკვიდრეს. ”როგორც კი პირველ კლასში წავა, მაშინვე გამოჩნდება მისი სუსტი მხარეები” - ალბათ ასე თქვა წიკლაურის შესახებ მისმა მეზობელმა ამ 25-30 წლის წინ. სწორედ მაშინ შეიქმნა ცნობილი სიმღერა ”აააანზოოორ, შე უღმერთოოო, რა დაგიშავააა ყვავის ბახალააამ”.

 

2 თებერვალი.ძიძიგურის თქმით, ”კონსერვატორები” ყველა იმ ტერიტორიაზე, სადაც მთავრობას აყოლილმა გლეხებმა ვაზი გაჩეხეს, ახალ ვაზს ჩაყრიან. მისივე ინფორმაციით, პარტიამ უკვე ჩამოასხა ღვინო ”კონსერვატორები”, რომელიც სწორედ ღვინის პოპულარიზაციას მოემსახურება და საჩუქრად გადაეცემა უცხოელ სტუმრებს, სხვადასხვა ქვეყნის საელჩოებს. მალე დახლებზე გაჩნდება შემდეგი ღვინოები: ”ცქრიალა ლეიბორისტები”, ”შუშხუნა რესპუბლიკელები”, ნახევრად ტკბილი ”მემარჯვენეები” და მშრალი ”ჯონდი ბაღათურია”. ასევე, ლიქიორი ”გუგული მაღრაძე”, არაყი ”იგორ გიორგაძე” და ჟიპიტაური ”ირინა სარიშვილი”.

 

9 თებერვალი. იმ ჩემგან დავიწყებულს და აღშფოთებულს ვურჩევ, თავისი მამალი მზერა გიორგი თარგამაძეს და მის ოთხ შტატივს და ერთ ჩითის კაბას მიაპყროს. მიაპყროს, რადგან გასულ კვირაში თარგამაძეს და მის ჟურნალისტებს პოლიტიკური მოღვაწეობის დაწყების წლისთავი ჰქონდათ. მოკლედ რომ ვთქვათ, წლისთავი გადაიხადეს. ორმოცი საარჩევნო კამპანიის დაწყებას დაემთხვა და ისეთი პომპეზურობით ვერ აღინიშნა, ასლან აბაშიძისა და ბადრი პატარკაციშვილის ნდობით აღჭურვილ პირს რომ შეჰფერის. ასეა თუ ისე, წლისთავი აღინიშნა და აღინიშნა ”მარიოტში”. თარგამაძეს შეუძლია იამაყოს - იგი პირველია, ვინც წლისთავი ”მარიოტში” გადაიხადა. თუმცა, დიდი იმედი მაქვს, რომ ამ დაჯგუფების ორი წლისთავის აღსანიშნავად მოკრძალებული სეფის გაშლა იკმარებს.

 

16 თებერვალი. გია თორთლაძე ახალ სიმაღლეებზე ახალი ტრავერსით გადის. თორთლაძე გამოდის ინიციატივით, რომ ”შეიქმნას პრესის სახლი, რომლებშიც განთავსდებიან ის საინფორმაციო საშუალებები, რომლებსაც გარკვეული პრობლემები აქვთ”. მხატვრის სახლი, კომპოზიტორთა სახლი, მწერალთა სახლი... ასეთი სახლები იმ მწერლებს, მხატვრებს და კომპოზიტორებს სჭირდებათ, რომლებიც არ წერენ და არ ხატავენ. ასეთი მწერლები, მხატვრები და კომპოზიტორები სჭირდება ხელისუფლებას. ასეთებს ხელისუფლება უგზავნის ინდაურებს და სამაგიეროდ დითირამბებს იღებს. მთელი სერიოზულობით ვეუბნები თორთლაძეს: ისეთ სახელმწიფოში, როგორიც საქართველოა, ისეთ საინფორმაციო საშუალებას, რომელსაც არ აქვს არანაირი პრიობლემა, ასი თავით სჯობს ისეთი საინფორმაციო საშუალება, რომელსაც ”გარკვეული პრობლემები” გააჩნია.

 

23 თებერვალი. ძველი თბილისის გამგეობაში საკადრო გადაადგილება მოხდა. თანამდებობიდან წავიდნენ გამგებელი და მისი მოადგილე. პრესის საშუალებით შევიტყვე, რომ მათი წასვლა სატელეფონო მოსმენებს უკავშირდება. უსმენდნენ და ეწყინათ. არ მესმის, რა არის ამაში საწყენი? უსმენდნენ, ყურს ხომ არ უყრუებდნენ? მე რომ ვინმე მისმენდეს... მთელი ხალხი იმას წუხს, მთავრობა არ გვისმენსო, იმათ კიდევ ის ეწყინათ, მთავრობა რომ უსმენდა. თუ არ მოუსმინე, ვერც ვერაფერს გაიგებ, არადა, როგორც მოგეხსენებათ, მთავარია გაგება, თორემ ცხოვრებაში ერთხელ გამგებლად მუშაობის შანსი ყველას აქვს.

 

16 მარტი. კანონპროექტი, რომლის მიხედვითაც დეპუტატობის სამ კანდიდატში არანაკლებ ერთი განსხვავებული (ვა, ჰა, ჰა) სქესის წარმომადგენელი იყოს, უფრო და უფრო ღრმად აღწევს პარლამენტში. ანუ, ეს კანონპროექტი პარლამენტს უკვე ღრმად აქვს. ისე, თუ არასამთავრობოებს აქვთ კანონპროექტის ინიცირების უფლება, რატომ არ უნდა შეეძლოთ გააკეთონ იგივე, ცალკეულმა ადამიანებმა? მაგალითად, მე შევალ პარლანმენტში წინადადებით, რომ გენდერული თანასწორობა უნდა დამყარდეს ყველგან და ყველაფერში – სამშენებლო მოედნებზე, მარტენის ღუმელებთნ, საპატიმროებში... და გასულ კვირაში ერთი იდეა მომივიდა. როდესაც ბავშვი იბადება, მას მამის გვარზე წერენ. რატომ? დედა, რა, ადამიანი არ არის? უნდა მოვიქცეთ ასე: პირველი შვილი - მამის გვარზე, მეორე - დედის გვარზე და ა. შ. თითოეულ ოჯახს უნდა ჰყავდეს ლუწი რაოდენობის შვილი, რათა დაცული იყოს გენდერული ბალანსი. ეს არის უმოკლესი გზა ნატოსკენ და ევროკავშირისკენ.

 

23 მარტი. ნათქვამია, პური მეპურემ უნდა აცხოსო. მეპურეს ხაბაზი ჰქვია, ხაბაზს – კობა. კობა ხაბაზს ჰქვია დეპუტატი და არის საპარლამენტო უმრავლესობის წევრი და ეს წევრობა ძალიან გაუტკბა. აგენტებს კობა ხაბაზიც ეძებს და საინფორმაციო სააგენტომ ასეთი ინფორმაცია გაავრცელა: “როგორც კობა ხაბაზმა განაცხადა, რუსეთი თავის გეგმებს საქართველოში მისთვის სასურველი ხელისუფლების არსებობის თაობაზე ვერ ახორციელებს, ხოლო ნებისმიერი ვადამდელი არჩევნების დანიშვნა რუსეთის ზრახვების განხორციელების პირდაპირი ხელშეწყობა იქნება”. რუსეთს უნდოდა აფხაზეთი და აფხაზეთი უკვე მისია. რუსეთს უნდოდა სამაჩაბლო და სამაჩაბლოც მისია. უნდოდა ენერგეტიკა, წყალი... მისია. ჰოდა, გეკითხებით, რა არის კობა ხაბაზის მისია?

 

30 მარტი. ოპოზიციას 9 აპრილის საკუთარი ხედვა გააჩნია. კუკავა-ძიძიგურმა ამ ბრძოლას დაარქვეს ”ბრძოლა შიშველი ხელებით” და ამის დემონსტრირებისთვის მათ და ჭადრაკის სასახლეში გამართული კონფერენციის მონაწილეებმა ხელები ასწიეს. ზუსტად ისე, როგორც ”ის უბედური აკიმი” ”არაჩვეულებრივ გამოფენაში”. ხომ გახსოვთ - ”მე და მამა ვმუშაობთ”. ბავშვობაში ვხუმრობდით ხოლმე: ”ხელები მაღლა, ტრუსიკი დაბლა”. ”ბრძოლა შიშველი ხელებით”, ანუ სამბო - სამააბარონა ბეზ არუჟია. 9 აპრილს პარლამენტთან სამბისტთა ტურნირი იგეგმება. მთავარ პრიზი - ოქროს მიკროფონი, დამამშვიდებელი პრიზი - ვერცხლის მეგაფონი.

 

6 აპრილი. ხელისუფლებაში მაინც არიან ადამიანები, რომლებსაც იმედი არ დაუკარგავთ. მათ შორისაა ეკონომიკის მინისტრი ლაშა ჟვანია. ჟვანიას განცხადებით, ოპოზიციის ხელისუფლებასთან დიალოგის რესურსი ამოწურული არ არის. ახლა აღარ შევუდგები იმის განხილვას, არის თუ არა ეს რესურსი ამოწურული. ჩემი აზრით - ამოწურულია, ჟვანიას აზრით, ეს რესურსი ჯერ კიდევ არსებობს. ჟვანიამ, ალბათ, რაღაც ისეთი იცის, რაც არ ვიცით ჩვენ. ვთხოვ, ნუ დაგვიმალავს, გვითხრას და კიდევ ერთ რამეს ვთხოვ - თუ ოპოზიციისა და ხელისუფლების მოლაპარაკების რესურსი მართლაც არსებობს, ნუ გაიტანს ეკონომიკის სამინისტრო ამ რესურსს აუქციონზე და ნუ გაყიდის.

 

27 აპრილი. კაცო, მგონი შავ ზღვაში მართლა არსებობს იოანეს კუნძულები, ანუ სანტა-ესპერანსა და ბაქრაძე იმ კუნძულების პარლამენტის თავმჯდომარეა. ანაც, მე ვცხოვრობ სანტა-ესპერანსაზე და სულ ტყუილად ვნერვიულობ, როდესაც ”რუსთავი 2” თარგამაძეს და თორთლაძეს აპიარებს. სულ ტყუილად ვნერვიულობ, როდესაც ვხედავ, რომ ნინო ბურჯანაძეს პრეზიდენტობა სურს. მიშამ რომ თქვა, არნახულად გაიზარდა ჯარში წასვლის მსურველიო, აბა ის დავთვალოთ, პრეზიდენტობის მსურველთა რიცხვი როგორ არის გაზრდილი.

 

4 მაისი. თქვენი არ ვიცი და მე ერთი სამწუხარო ტენდენცია აღმოვაჩინე. კერძოდ, რაც დრო გადის, უკანა პლანზე გადადის ტერიტორიული მთლიანობის, ადმინისტრაციული მოწყობის, სასამართლოსა და მედიის თავისუფლების, დასაქმების და სხვა საჭირბოროტო და საგრიპკეთილო საკითხები. გადადის კი არა და, გადავიდა და ეგ არის. დღეს ორი რამ არის მთავარი - მიხეილ სააკაშვილის გადადგომა და ბიოტუალეტები. ერთი-ორი კვირაც და, აღარც მიშას გადადგომას მოითხოვენ. დარჩება მხოლოდ ბიოტუალეტების დადგმის საკითხი. ყველაფერი კი იმით დასრულდება, რომ აქციების ორგანიზატორებს უბრალო ტუალეტები გაუხდებათ სახვეწარი.

 

11 მაისი. ოპოზიცია იძახდა, ბოდრუმში ჩავიდა და ნაშებში კოტრიალობსო, მაგრამ, როგორც ჩანს სააკაშვილის ოპონენტები სრულ ინფორმაციას არ ფლობდნენ. ზემოთმოყვანილი ნიუსიდან ირკვევა, რომ პრეზიდენტს უყვარს მსუბუქი მრეწველობა, აინტერესებს სასათბურე მეურნეობები და ვერავინ დაუშლის ხალხთან შეხვედრას. ჩვენში დარჩეს და, ნაშებიც ხალხია. მინდა ერთი იდეა მივაწოდო გიორგი შენგელაიას, რომელიც არის რეჟისორი ფილმისა ”სიყვარული ვენახებში”. იდეა მდგომარეობს შემდეგში: სიყვარული ვენახებში, სიყვარული ბუჩქებში, სიყვარული ორთქლის აბანოში... ეს ყველაფერი ძველია და გაცვეთილი. ღირს, რომ გადავიღოთ სრულმეტრაჟიანი ფილმი ”სიყვარული სათბურებში”.

 

18 მაისი. მიტინგზე სიტყვით გამოვიდნენ ოთარ მეღვინეთუხუცესი და ჯანსუღ ჩარკვიანი. მეღვინეთუხუცესმა აღნიშნა, რომ ვისაც ჩააცვა იმან გახადა, ჯანსუღ ჩარკვიანმა კი ოპოზიციას შესთავაზა, აქციაზე ჩართონ სიმღერა ”თავისუფლება ლომთა ხვედრია”, რადგან ”სწორედ ამ სიმღერით შეცვივდნენ შევარდნაძესთან და მისი გადაყენება მოითხოვეს”. ”გთავაზობთ ამ სიმღერას, იქნებ გადადგეს მიხეილ სააკაშვილი”, - განაცხადა ჯანსუღ ჩარკვიანმა. თურმე, რა საკნები, რომელი მანიფესტაციები... ჩართე ჩარკვიანის ლექსზე შექმნილი სიმღერა და მიშა გადადგება. შემდეგ, ჩართე ჯემალ სეფიაშვილის ”გიხაროდენ-გიხაროდენ” და ჩატარდება ჭეშმარიტად დემოკრატიული და თავისუფალი არჩევნები. ბოლოს კი ერთხმად ვიმღეროთ ჩარკვიანის ლექსზე შექმნილი ”სულ ყველაზე ლამაზი შენი თვალის ფერია” (ეს სიმღერა მართლა ძალიან მიყვარს) და მიგვიღებენ ნატოში და ევროკავშირში. მთელი მსოფლიო გვერდში დაგვიდგება. ჩამოვა პამელა ანდერსონი და იმღერებს ”მოვკვდეთ, მაგრამ მკერდით შევკრათ დერბენტი და დარიალი”.

 

25 მაისი. ბათუ ქუთელია ირწმუნება, რომ ბარაკ ობამას დიახაც რომ მოსწონს მიშას დანგრეული. ”ობამას თქმით, “ვარდების რევოლუციის” შემდეგ საქართველომ უპრეცედენტო სვლა დაიწყო დემოკრატიის განვითარებისკენ. პრეზიდენტი ობამა აღნიშნავს, რომ მხარს უჭერს საქართველოს დემოკრატიულ განვითარებას. მას მიაჩნია, რომ საქართველო უნდა იყოს რეგიონში დემოკრატიის განვითარების მოდელი”, - განაცხადა ქუთელიამ. თუ გავითვალისწინებთ, რომ თავად სააკაშვილი მიტინგებს და დემონსტრაციებს მიიჩნევს დემოკრატიის უპირველეს მაჩვენებლად, უნდა ვივარაუდოთ, რომ ობამა მხარს უჭერს ოპოზიციის აქციებს. მოკლედ, საქართველოში დემოკრატიაა და პროცესების განვითარებას რომ ვაკვირდები, ასე მგონია, რომ კიდევ კარგა ხანს იქნება.

 

1 ივნისი პრეზიდენტი ქვეყნის სიმბოლოა და რომში ვიყავით ყველანი ერთად. უფრო მეტიც - იმ გერმანელმა მასაჟისტმა ყველას ერთად გაგვიკეთა მასაჟი და მაშინ, როდესაც პრეზიდენტი გორში მიწაზე გორაობდა, მასთან ერთად მიწაზე ვეყარეთ ყველანი. უბრალოდ, დაცვა მხოლოდ მიშას ეფარებოდა. რომი იყო 27 მაისს. წინა დღეს კი იყო “გომი” და ღომი, წინა დღეს იყო 26 მაისი, იყო “დინამო” და იყო “გინდა ახტი, გინდა ჩამოხტი, ტკაჩენკო მაინც ტკაჩენკოა”. ეს 26 მაისი ოპოზიციის ერთიანობისთვის ისე დასრულდა, როგორც ბატონების - ჯობ ენდერსონის და იზრაელ ჰენდზის სიმღერაშია: “მკვდრის სკივრს თხუთმეტი კაციღა შერჩა, იო-ჰო-ჰო და ბოთლი რომი”.

 

8 ივნისი. ერთი ფრაზა უნდა გაგახსენოთ, რომელიც თქვა ცნობილმა ქართველმა პოლიტიკოსმა და საზოგადო მოღვაწემ, ქართული დემოკრატიის დედამ თეო ტლაშაძემ. მან თქვა: ”ასევე მინდა გითხრათ, რომ ყველა ის ადამიანი, რომელსაც ჩემთან რაიმე შეხება აქვს, პოლიციამ დაიბარა და კითხა, თუ რა აკავშირებთ ჩემთან, თუმცა მინდა გითხრათ, რომ არც ერთ მათგანს ამისი არ ეშინია”. ბედნიერი ვარ, რომ თეო ტლაშაძესთან არანაირი შეხება არ გამაჩნია...

 

15 ივნისი. ”როცა მსოფლიოში 200 ქვეყანაა, რაღა მაინცდამაინც იმ ქვეყანაში ჩამოხვალ, სადაც რაღაც სახით დისკომფორტი გექმნება. ამ აქციების გამო გაჩერდა მაღაზიები, რესტორნები, კინოთეატრი და სამკურნალო დაწესებულება”, - თქვა ნახევრადტკბილმა მიშამ. იმედია, ოდესმე გვეტყვიან, კერძოდ რომელი რესტორნებისა და როგორი სამკურნალო დაწესებულებების დახურვამ დაადარდიანა ჩვენი ჯანმრთელი პრეზიდენტი. რაც შეეხება ტურისტებს, 200 ქვეყანაა და რაღა აქ ჩამოვლენო, მიშამ რომ თქვა... აქ ტურისტები, სულ ცოტა, მსოფლიოს საუკეთესო აეროპორტის სანახავად მაინც უნდა ჩამოვიდნენ. და, მეორეც - მსოფლიოში არა 200, არამედ 198 ქვეყანაა. და თუ მიშას მაინცდამაინც მრგვალი რიცხვები მოსწონს, ქვეყნების რაოდენობას აფხაზეთისა და სამაჩაბლოს ხარჯზე ნუ დაამრგვალებს, აგერ - კატალონია, კვებეკი, ჩეჩნეთი, ბასკეთი...

 

22 ივნისი. 15 ივნისს ოდენ 15 წუთი მოანდომეს აქციის დაშლას. 15 წუთში 15 კაცს თავი გაუტყდა, 15 კაცს ელენთა გაუსკდა, 15 კაცს თირკმელები ჩაენგრა, 15 კაცს წარბი გაუსკდა. 14 კაცს ჩაემტვრა კბილები. გეგეჭკორი უკმაყოფილო იყო - გეგმით 15 კაცისთვის უნდა ჩაემტვრიათ კბილები, მაგრამ მეთხუთმეტეს ბედმა გაუღიმა, არმატურა კბილებს ასცდა და მხოლოდ ლავიწის ძვალი ჩაუმტვრია. მოკლედ, გადარჩა და გეგეჭკორი, როგორც ზემოთ აღვნიშნე, უკმაყოფილებას ვერ მალავდა.

 

27 ივლისი. რეგიონის პრობლემებს გორის მაგალითზე მოგახსენებთ. გორში, წითელარმიელების ქუჩის მცხოვრებლებს ქუჩისა და საცხოვრებელი სახლების სარდაფების დატბორვის პრობლემა მოეხსნათ. როგორც “ინტერპრესნიუსს” გორის მუნიციპალიტეტის გამგეობის პრესსამსახურიდან აცნობეს, წითელარმიელების ქუჩის 267-მეტრიან მონაკვეთზე მცირე გამტარობის მქონე ძველი სანიაღვრე არხი 80 სანტიმეტრი სიღრმისა და 60 სანტიმეტრი სიგანის არხით შეიცვალა. შარშან ბუშმა თუ ბაიდენმა რომ თქვა, დღეს ყველანი ქართველები ვართო, ახლა ალბათ ლადო ვარძელაშვილი დადის და ამაყად ამბობს, დღეს ყველანი წითელარმიელები ვართო.

 

7 სექტემბერი. ეს იყო მართლაც არაჩვეულებრივი გამოფენა. ტყვიამფრქვევების გვერდით წარმოდგენილი იყო თაფლი და თაფლის ამოსაღები კოვზები, იქით სასკოლო მერხი იდგა, აქეთ - ფარით და ხელკეტით შეიარაღებული პოლიციელი იწონებდა თავს. ვერ გეტყვით, რა წარმოადგინა დიმიტრი შაშკინმა. ალბათ, ვადამდე გათავისუფლებული პატიმრების ცვილის ფიგურები დადგა. ალბათ... თუმცა, ვფიქრობ, ყველაზე საინტერესო, მაინც გია ბარამიძის ექსპოზიცია იქნებოდა - ხელშეკრულებების ასლები, სიმპოზიუმებისა და სემინარების ოქმები, თვითმფრინავში ჩასასხდომი ტალონები (ბორდინგ პასები) და ა. შ. აგრეთვე - ანტიკრიმინალური ოპერაციის დროს ეწერში ამოთხრილი 100-150 წლის წინ გარდაცვლილი და დახოცილი სვანების თავის ქალები და სასწაულებრივად გადარჩენილი სწორი ნაწლავები.

 

14 სექტემბერი. თურმე, ყველაზე მეტად რუსთაველები სოციალური საკითხების მოგვარებით და ხელის ტყვიამფრქვევებით დაინტერესდნენ. თითქოსდა, სად ერეკლე და სად კალბასის რიგი, მაგრამ არც მთლად მასეა საქმე. თუ სოციალური საკითხები არ მოგვარდება, საქმეში ტყვიამფრქვევები ჩაერთვებიან. თუმცა, ჩემი პესიმიზმი ასე შორს არ მიდის. ამ ხელისუფლების გაყრას ერთი კარგი მამაპაპური პანღურიც ეყოფა. იმედია, ოპოზიცია არ დაგვამადლის და საქართველოს ქალაქებში მამაპაპური პანღურების გამოფენას მალე მოაწყობს. გამოფენის სახელწოდება იქნება “ანგარიში – ხალხს, პანღური – მთავრობას”. ბავშვობაში ჯოკერს ვთამაშობდით ხოლმე პანღურებზე. ურიგო არ იქნება, ხელისუფლება და ოპოზიცია თუ მოგვბაძავს. ერთი ის მაჩვენა, გუბაზ სანიკიძე როგორ ამოარტყამს პანღურს, მაგალითად... მაგალითად, დათო ტყეშელაშვილს, ან ფიქრია ჩიხრაძე – კახა ბენდუქიძეს.

 

21 სექტემბერი. მიშამ კიდევ ერთხელ დაგვანახვა, რომ ყველაფერში სათავისო ხეირის ნახვა შეუძლია. გასულ კვირაში თბილისში, უზნაძის ქუჩაზე მომხდარი ტრაგედია მიშამ სათავისოდ გამოიყენა და გარკვევით გვითხრა: “თუ პოლიციელები დახოცავენ უდანაშაულოებს, პოლიციელებს ვეღარ დახოცავენ დამნაშავეები”.

 

28 სექტემბერი. 24 სექტემბერს პარლამენტიდან კრუსუნის ხმა ისმოდა - “ერთიანმა ნაციონალურმა მოძრაობამ” კონსტიტუციასთან მორიგი სქესობრივი აქტი ჩაატარა. ბოლო ექვსი წლის განმავლობაში რეგულარულად აუპატიურებდნენ ქვეყნის მთავარ კანონს, მერე კონსტიტუცია მიხვდა, რომ წინააღმდეგობას აზრი არ აქვს და ბედს შეეგუა - გადაწყვიტა სიამოვნება მაინც მიეღო. ჰოდა, კრუსუნებდა, შენც ზემოდან და მეც ზემოდანო.. მაშინ ინანეს ლეიბორისტებმა, ნეტავი ეგ პოზა გვენახაო და ჯანდაბას, ერთი თვის ხელფასზე უარს ვიტყოდითო. ასეა თუ ისე, პარლამენტის სხდომების ქუთაისში გადატანასთან დაკავშირებით კონსტიტუციაში ცვლილება შევიდა. კმაყოფილია პრეზიდენტი, კმაყოფილია პარლამენტი, კმაყოფილია მთავრობა. კონსტიტუცია რომ კმაყოფილია და სულმოუთქმელად რომ ელის მორიგ ცვლილებას, ამის თაობაზე უკვე მოგახსენეთ.

 

5 ოქტომბერი ამ ბოლო დროს, მთელ საქართველოს თუ არა, დიდ ნაწილს მაინც, ჰქონდა ერთი საერთო დღის რეჟიმი: ადგომა, ტალიავინის კომისიის დასკვნის ლოდინი, ლოდინი, ლოდინი... ლოდინი, ძილი. ჰოდა, გასულ კვირაში, როგორც იქნა, ტალიავინის დასკვნა გამოქვეყნდა. ვზივარ, ვუსმენ ზეპელინების The Song Remains The Same-ს და ვერ მომიფიქრებია, რა დავარქვა გასულ კვირას - როლინგების Satisfaction თუ ფარფლების Who Do We Think We Are. იქნებ, დორსების The End? იქნებ, ყველა ერთად? ”ვიფიქრებ მე” - უთხრა დათა თუთაშხიამ მუშნი ზარანდიას.

 

12 ოქტომბერი პარლამენტს ოფიციალური ვიზიტით ევროპის საბჭოს რასიზმისა და შეუწყნარებლობის წინააღმდეგ ბრძოლის ევროპული კომისია ეწვეია. მას შეხვდნენ ცნობილი ქართველი დეპუტატები და საზოგადო მოღვაწეები, აბრაამ ლინკოლნის საქმის ღირსეული გამგრძელებლები - აკაკი მინაშვილი, ჩიორა თაქთაქიშვილი, გია არსენიშვილი და დავით დარჩიაშვილი. არსენიშვილმა დაიწუწუნა, წარბების გამო დამცინიანო. კომისიამ ურჩია, წარბების დაცვის კომისია შექმენითო. მინაშვილმა თქვა, სიდედრის გამო მეკაიფებიანო. კომისიამ ურჩია, სიდედრების ლიგა ჩამოაყალიბეთო. ჩიორა თაქთაქიშვილმა ბარტყების შეწყნარების კომიტეტის შექმნა გადაწყვიტა.

 

19 ოქტომბერი. მიშას მიერ შარშან აგვისტოში წამოყენებული ”პატრიოტის აქტის კანონი” თორთლაძეს მხოლოდ ახლა გაახსენდა, დროებით გვერდზე გადადო ლუსტრაციის კანონი, დაიკავა რკინის ჯოხი, რკინის ქალამნებზე უჟანგავი ფოლადის პადოშები დაამონტაჟა და მიშას შარშანდელი იდეის რეკლამირებას შეუდგა - ყველას გაჩხრეკა შეიძლება და შეიძლება ყველას მოსმენა. საინტერესო იდეაა, მივესალმები. იქნებ, საყოველთაო ჩხრეკის შემდეგ მთავრობა მიხვდეს, რომ ქვეყანაში საყოველთაო სიღარიბე სუფევს. იქნებ, საყოველთაო მოსმენების შემდეგ მიხვდნენ, რას ითხოვს ”მისი უდიდებულესობა ქართველი ხალხი”. იქნებ, მოისმინონ და გაიგონ. იქნებ, ბოლო-ბოლო, გაიგონ, რომ მთავარია გაგება.

 

26 ოქტომბერი. მიდი და იმარჩიელე, ვის განასახიერებს ველ კილმერი. შესაძლოა, ეს იყოს ლადო ვარძელაშვილი, გოკა გაბაშვილი, დავით კეზერაშვილი, გიგი უგულავა... ეს არის იმ ქართველი სამხედრო-პოლიტიკური მოღვაწეების არასრული ჩამონათვალი, რომლებმაც სერიოზული წვლილი შეიტანეს აგვისტოს გამარჯვებაში. თუმცა, არც ის არის გამორიცხული, რომ ფილმში მოქმედება გადმოდის 2009 წლის ოქტომბრის მესამე კვირაში და ველ კილმერი თამაშობს კოკო გამსახურდიას როლს, რომელმაც პარლამენტში შესვლა გადაწყვიტა, შესაძლოა, კილმერმა ითამაშოს ჯონდი ბაღათურია, რომელმაც კოკოს გადაწყვეტილება მოუწონა. კილმერს ძალიან უნდა პეტრე მამრაძის როლის შესრულება... ველ კილმერს შესთავაზეს ზურაბ ნოღაიდელის როლის შესრულება, მაგრამ გული დაწყდა - მე ეგეთ გამომეტყველებას ვერ მივიღებო. შესთავაზეს ნუგზარ წიკლაურის როლი, რაზეც ჰოლივუდის ვარსკვლავმა კინაღამ არწყია. “კირკიტაძის როლზე ვიფიქრებ, მაგრამ მსაჯი კასკადიორმა ცემოს” - უთქვამს კილმერს... ერთი წუთით... აი, ახლა კარგად ინფორმირებულმა წყარომ დამირეკა და მითხრა, რომ ველ კილმერი მერაბ სეფაშვილის როლს შესრულებს, რადგან მას უკვე შესრულებული აქვს ვიღაც ჯიმ მორისონის როლი და თვით მერაბ სეფაშვილის როლის (“ჩემი გმირი გიწოდე”) შესრულება აღარ უნდა გაუჭირდეს.

 

2 ნოემბერი. “პარტია «თავისუფლების” ლიდერი პარლამენტის თავმჯდომარეს, დავით ბაქრაძეს ხვდება” - იყო ასეთი ნიუსი. ამ ნიუსს მას შემდეგ ველი, რაც პირველი პრეზიდენტის პირველი ვაჟი დევნილობიდან დაბრუნდა. პარტია “თავისუფლება”... ეს არც პარტიაა და არც თავისუფლება და არც ის უბედური იყო პრეზიდენტი და განა ეს პარლამენტია? დევნილობა არა, კვერცხი! პრეზიდენტი იყო მანანა, პარლამენტი არის მიშა. კაცი იყო მერაბ კოსტავა! ის უბედური არ იყო პრეზიდენტი. ის უბედური იყო უბედური შემთხვევა. გასულ კვირაში “კონსერვატორებმა” პარტიის დროშა შეცვალეს და ეს ცვლილება 28 ოქტომბრის არჩევნების 19 წლისთავს დაუკავშირეს, ყველაზე სამართლიანი არჩევნები იყოო, მას შემდეგ ეგეთი აღარ ჩატარებულაო. არ ვდავობ, მაგრამ ხა-ხა-ხა - ყველაზე სამართლიანი არჩევნები საქართველოს ისტორიაში კომუნისტებს ჩაუტარებიათ. არადა, შეგახსენებთ, ზვიად გამსახურდიამ ორი არჩევნები ჩაატარა - ადგილობრივი და საპრეზიდენტო.

 

9 ნოემბერი გასულ კვირაში იყო 7 ნოემბერი. 7 ნოემბრამდე იყვნენ 6, 5, 4 და 3 ნოემბრები და ამ ნოემბრების განმავლობაში ყველას ერთი კითხვა აწვალებდა - რამდენი ადამიანი მივა აქციაზე. მივიდა, დაახლოებით, 7 ათასი კაცი. 2 წლის წინ იყო 100 ათასი. კლება სახეზეა. რატომ? სად წავიდა 93 ათასი? ამ კითხვაზე პასუხის გაცემა ქართველი ექსპერტებისთვის მიმინდია, რომელთა რაოდენობამ ბოლო ხანებში 93 ათასს მიაღწია. მე, ჩემდათავად, ჩემი აზრი გამაჩნია: ყველასთან ჭიქას ვერ ავწევ და, მით უმეტეს, ვერ ვიტყვი პეტრე მამრაძისა და ლოთი ქობალიას მეგობრობის სადღეგრძელოს. ნასვამზე შეიძლება გავცივდე და ვინ მომაწვდის ამ დროს პლედს? ნინო ბურჯანაძე თუ ბადრი ბიწაძე? პაატა ჯიბლაძე ნაჯახია, ზვიად ძიძიგური - შპალი, კობა დავითაშვილმა ბავშვი სააკაშვილს მოანათლინა. ვიღა დარჩა?

 

16 ნოემბერი. დამაბნია ნიუსის სათაურმა - ”ლეიბორისტები” უფასო მშობიარობას ითხოვენ”. ნუთუ, პაატა ჯიბლაძე მშობიარობს? ნუთუ, გიორგი გუგავა ბავშვს აჩენს? გამაგებინეთ, ხალხო, რა ხდება?! ანუ, მაინტერესებს, მშობიარობა ფიზიოლოგიური იქნება, თუ საკეისროს გეგმავენ? როდის გეგმავენ, 23 ნოემბერს? ექოსკოპიამ რაო - ბიჭია თუ გოგო? თუ გოგოა, ალბათ, ვარდოს დაარქმევენ, ბიჭს - შალვას. მე თუ მკითხავ, სამშობიაროს ეზოში და მიმდებარე ტერიტორიაზე შამპანური და შოკოლადი უფასო უნდა იყოს, ასევე - ერთი ათკაციანი სუფრა და დილის ხაში. დარწმუნებული ვარ, ამ მოთხოვნებით ლეიბორისტები მალე გამოვლენ.

 

30 ნოემბერი. ჩვენ ტოლერანტები ვართ და ადამიანებისთვის შეცდომების პატიება შეგვიძლია. მაგალითად, გასულ კვირაში გაიმართა აქცია. კანონით, აქცია შენობიდან 20 მეტრზე ახლოს არ უნდა გაიმართოს. პოლიციამ თქვა 50 მეტრი იყოო, მოსამართლემ თქვა, 25 მეტრი იყოო და აქციის ორგანიზატორები 500-500 ლარით დააჯარიმა. გვიპატიებია მოსამართლე სერგო მეთოფიშვილისთვის ის, რომ მისთვის ოცდახუთი ოცია. გვიპატიებია, რადგან ჩვენ ტოლერანტები ვართ და გასულ კვირაში ტოლერანტობის დღეც აღვნიშნეთ. გაიმართა მიღება და დავით ბაქრაძემ ყველას გვაპატია შარშანდელ აგვისტოს, დანა-ჩანგალს და შეშინებული თაგვის ფერ სახეს რომ ვერ ვპატიობთ.

 

7 დეკემბერი. მახსენდება ”რუსთავი-2 ფიქჩერსისა” და ”ნაციონალ ფიქჩერსის” ერთობლივი ნაწარმოები ”როგორ გახდა მაია ნადირაძე მრავალშვილიანი დედა”. ”თუ ძმა ხარ, მაგ ქალს ნუ გაგვახსენებ” - მეტყვის ალბათ მავანი მკითხველი და მახსენდება გასულ კვირაში მოსმენილი კიდევ ერთი ანეკდოტი: მსუბუქად ნასვამი მიხო ჩრდილში ზის, ფეხები ალაზანში აქვს ჩაყოფილი და სიამოვნებისგან კრუტუნებს.. წყლიდან ოქროს თევზმა ამოჰყო თავი და მიხოს ეუბნება: ”თუ ძმა ხარ, წყლიდან ფეხები ამოიღე და სამ სურვილს შეგისრულებ”. შემისრულეთ სამი სურვილი და არც მაია ნადირაძეს ვახსენებ, არც ბესო ჯუღელს, არც კობა ბექაურს, არც ბიძინა ბრეგაძეს, არც გიორგი არევაძეს, არც ზაზა ბეგაშვილს...

 

14 დეკემბერი. სანამ მოსკოვში წავიდოდა, ნოღაიდელმა შეხვედრები გამართა კახეთში და ნიუსს ერქვა ”ზურაბ ნოღაიდელი კახეთში შეხვედრით კმაყოფილია”. თუ ნოღაიდელის მეტსახელს გავიხსენებთ (შალვა ნათელაშვილმა რომ შეარქვა), იოლი მისახვედრია, რომ მასთან შეხვედრით კახელები ნამდვილად კმაყოფილები იქნებოდნენ. ”კახეთში მოსახლეობას იგივეს დავპირდი, რასაც გურიაში - არავითარ შემთხვევაში არ დავუშვებ არჩევების გაყალბებას”, - აღნიშნა ნოღაიდელმა. არავითარ შემთხვევაშიო - გარანტიას იძლევა. მოკლდ, სულ რომ კობა ბექაური მოგვევლინოს თბილისის მერად, უნდა ვიყოთ ჩუმად, რადგან უკვე ვიცით, რომ ნოღაიდელი არჩევნების გაყალბებას არ დაუშვებს.

 

21 დეკემბერი. გიგა ნასარიძე, ნოდარ სარჯველაძე, ემზარ გოგუაძე, ავთანდილ ანთიძე, ნინო დანელია, ლია ჩახუნაშვილი და შორენა შავერდაშვილი – ეს ადამიანები მიუსხდებიან მერხებს ლევან გახელაძის სადამრიგებლო კლასში. გოგო-ბიჭი – ამ პრინციპით დასხდებიან ისინი მერხებთან და როგორც მითხრეს გოგოებზე უკვე ტაციაობაა. ხოლო მე, როდესაც ეგ შემადგენლობა მახსენდება, საკუთარ თავს კითხვას ვუსვამ - “საქფეთქმრეწვი“ უფრო კეთილხმოვნად ჟღერს თუ საზოგადოებრივი მაუწყებლის სამეურვეო საბჭო უფრო სიმპათიურად გამოიყურება?

 

28 დეკემბერი. ახალი წელი მოდის და უმრავლესობა, ალბათ, საკუთარ სახლებში შევხვდებით ახალ წელს. ამ მხრივ არჩევანი არცთუ ისე დიდია. ჩვენგან განსხვავებით, სააკაშვილს საკმაოდ დიდი არჩევანი აქვს. „რუსთავი 2“-ის პირდაპირი ეთერით გამოსვლისას მიშამ განაცხადა, რომ მას უყვარს, როცა ახალ წელს იქ ხვდება, სადაც ხალხს უჭირს. მოდი ახლა და იმარჩიელე, სად შეხვდება სააკაშვილი ახალ წელს - რიო დე ჟანეიროს გარეუბანში თუ თბილისის ცენტრში.

[Lo Janko]

პრესა.გე იუწყება, რომ "ზუგდიდში სააკაშვილის თვალწინ ჟურნალისტები ცემეს". http://www.presa.ge/index.php?text=news&i=11611

 

"ზუგდიდში მიხეილ სააკაშვილის სტუმრობას და ყინულის მოედანზე სრიალს, ინცინდენტი მოჰყვა - ჟურნალისტები, მათ შორის, პრესა.გე-ს კორესპონდენტი ნანა ფაჟავა და რეგიონალური ჟურნალის “ღია ბოქლომი“ დამფუძნებელი და მთავარი რედაქტორი ილია ჩაჩიბაია სცემეს. ნანა ფაჟავა პრესა.გე-სთვის გამოსაგზავნ ვიდეოსიუჟეტისთვის მასალას იღებდა, როცა მას ვიდეოკამერა ჯერ დაუზიანეს და შემდეგ წაართვეს. ...."

Edited January 1, 2010 by Lo Janko

[ლ ი ც ი]

მთავარი გვერდი | ქართული პრესის მიმოხილვა | ქართული პრესის მიმოხილვა 04.01.2010

ქართული პრესის მიმოხილვა 04.01.2010

სიახლე !!! ”ინტერპრესნიუსი” უკვე თქვენს მობილურში

04 / 01, 2010 11:30

Print

Font size:

• რამაზ საყვარელიძე - “გამორიცხული არ არის, გუნდისა და სააკაშვილის განზრახვები ერთმანეთს არ ემთხვეოდეს”

• რამაზ კლიმიაშვილი - “როგორ უნდა ვეომო რუსეთს, როცა ეს ქვეყანა ძალიან მიყვარს?”

• გოგი ქავთარაძე - “რაღაც ჯგუფია ხელისუფლებასთან მიტმასნილი, რომელიც მეთოდურად ებრძვის ეროვნულობას, რომ დავკარგოთ ეროვნული ღირსება და მომსახურე ერად გადავიქცეთ”

• მამუკა გიორგაძე - “სააკაშვილზე უკეთესად საქართველოში რუსულ ინტერესს ვერავინ მოემსახურებოდა”

• ნუგზარ წიკლაური - “ლევან გაჩეჩილაძე არის ანტიევროპული, ანტიამერიკული, ანტიცივილიზებული და რუსული ძალა”

 

რამაზ საყვარელიძე - “გამორიცხული არ არის, გუნდისა და სააკაშვილის განზრახვები ერთმანეთს არ ემთხვეოდეს”

 

“მგონი, ეს უფრო გონს მოსვლის წელი იყო, გონს მოსვლისა და ჭკუის სწავლის წელი. ხელისუფლებაც მოვიდა გონს და უფრო მეტი რეალიზმი და რაციონალიზმი შეიმჩნევა მის მოქმედებაში. იმედია, მეტი რეალიზმი და რაციონალიზმი იქნება ოპოზიციისა და მოსახლეობის მოქმედებაშიც. რომანტიზმი, რომელიც თითქმის ბოლო ოცი წელია, ქართული პოლიტიკის მახასიათებლად იქცა, ალბათ, დროა დამთავრდეს. ჩვენ ხომ ევროპას ვბაძავთ. ევროპული პოლიტიკისთვის კი მთავარი სწორედ რაციონალიზმი გახლავთ. ჩემი აზრით, შარშანდელმა წელმა ამ სფეროში რაციონალიზმის მნიშვნელოვანი მარცვალი მაინც დაგვიტოვა”, - აცხადებს პოლიტოლოგი რამაზ საყვარელიძე გაზეთ “კვირის პალიტრისთვის” მიცემულ ინტერვიუში, სათაურით “გამორიცხული არ არის, გუნდისა და სააკაშვილის განზრახვები ერთმანეთს არ ემთხვეოდეს” / “კრემლისთვისაც უკვე ცხადი გახდა, რომ თეთრი დათვის იმიჯი მისთვის წამგებიანი აღმოჩნდა”.

“ჩვენ ვიცით, იმავე ამერიკის შეერთებულ შტატებში, დემოკრატი თუა ამომრჩეველი, ის არ იცვლის ორიენტაციას იმის მიხედვით, თუ ვინ გაიმარჯვებს არჩევნებში. ჩვენ კი ჯერჯერობით ასეთი ტენდენცია გვაქვს - ადმინისტრაციულ სტრუქტურებს სულ უფრო მეტი პოლიტიკური ძალა აქვს, ვიდრე ცივილიზებულ საზოგადოებაში წესით უნდა ჰქონდეს. ამიტომაც გვაქვს ხოლმე 90%-იანი შედეგები არჩევნებში. ამიტომაც, ყბადაღებულ კითხვაზე - შეიძლება თუ არა ქართულ პოლიტიკაში სუფთა თამაშის წესებით მოქმედება, ტრადიციულად გიპასუხებთ: თუ მოსახლეობა თავის ნებას მტკიცედ და რაციონალურად არ გამოხატავს, უფრო სწორად, არ ექნება სურვილი მისი გამოხატვისა, ნებისმიერი ხელისუფლება შეეცდება, თავისი გაიტანოს - მისთვის ხელსაყრელი ნებისმიერი თამაშის წესებით. დასავლეთში მოსახლეობა არ იძლევა ამის საშუალებას და ამიტომაც აქვს მეტ-ნაკლებად ცივილიზებული საარჩევნო პროცესი. აქედან გამომდინარე, ჭეშმარიტად ცივილიზებული, ანუ სამოქალაქო საზოგადოებაც”, - აღნიშნავს გამოცემის კორესპონდენტთან საუბრისას რამაზ საყვარელიძე.

“სამი თავისუფლება სჭირდება დემოკრატიას: თავისუფალი მედია, თავისუფალი ეკონომიკა და თავისუფალი სასამართლო. ამ სამიდან ერთი კომპონენტიც რომ ამოვარდეს, დემოკრატია არ იარსებებს. ჩვენი სიტუაცია ისეთია, რომ რეალურად სამივე კომპონენტში გვიჭირს. მაგრამ ჩემი ოპტიმიზმი იმას ემყარება, რომ თუ საზოგადოებამ ბეჯითად და ჯიუტად მოითხოვა ამ სამი მიმართულებით თავისუფლება, ხელისუფლებას უკვე აქვს საიმისო რაციონალიზმის გაგება, რომ რეიტინგის ხათრით დათმობაზე წავიდეს. ყოველ შემთხვევაში, საზოგადოებრივი განწყობა რეალურად უნდა არსებობდეს, რომ ხელისუფლებამ მას ანგარიში გაუწიოს. თუ ოპტიმიზმზე ვილაპარაკებთ, ასეთი რეალობის ნიშნები, რომ საზოგადოება უფრო კრიტიკული და რაციონალობის მომთხოვნი ხდება პოლიტიკოსთა მიმართ, დღეს ნამდვილად არსებობს. სხვათა შორის, იმავე დასავლეთშიც, რომელსაც ხშირად შევნატრით ხოლმე, ია-ვარდით მოფენილი გზა არ ყოფილა. იქაურ საზოგადოებას საკმაოდ ხანგრძლივი ბრძოლა დასჭირდა, რათა დემოკრატიის დღევანდელი ფორმები და რეალობები მიეღო”, - განაგრძობს გამოცემის რესპონდენტი.

“გვარდიის სამმართველოს შენობის გახსნაზე პრეზიდენტის გამოსვლით დასკვნის გაკეთება გამიჭირდება. მით უმეტეს, რომ ამ გამოსვლის პარალელურად, იაკობაშვილის უწყებამ წარმოადგინა კონცეფცია, რომელიც ხაზგასმით სამშვიდობო ინიციატივებით არის სავსე. რომელი უნდა მივიჩნიოთ საქართველოს პოლიტიკის რეალურ გამოცდილებად - აღნიშნული კონცეფცია, თუ პრეზიდენტის წარმოთქმული სიტყვა? მე მაინც მგონია, რომ ეს გამოსვლა იყო გადახრა იმ პოლიტიკიდან, რომელიც შეიძლება ხელისუფლების, როგორც გუნდის განზრახვაში იყოს ჩადებული. გუნდი საგანგებოდ ვახსენე, რადგან გამორიცხული არ არის, გუნდისა და სააკაშვილის განზრახვები ერთმანეთს არ ემთხვეოდეს, რადგან არცთუ შორეულ წარსულში, სააკაშვილის ამა თუ იმ მცდარმა გადაწყვეტილებამ მხოლოდ სააკაშვილს კი არა, გუნდსაც ავნო”, - დასძენს რამაზ საყვარელიძე.

“თქვენს კითხვაზე ბზეჟინსკის სიტყვები პირდაპირ პასუხობს: გაუარესდება ურთიერთობა აშშ-სა და რუსეთს შორის - გაუარესდება ურთიერთობა საქართველოსა და რუსეთს შორის. პრაქტიკულად, რუსეთი დღეს ცდილობს, მსოფლიოს დაანახვოს ქართველი ხალხისადმი თავისი დადებითი დამოკიდებულება. ეს გაყოფა ხალხისა და ხელისუფლებისა აგვისტოს მოვლენების შემდეგ თვალსაჩინოა და მგონი ბოლო ხანებში კიდევ უფრო გაძლიერდა. ამის თვალსაჩინო გამოხატულებაა როგორც ზურაბ ნოღაიდელის მიმართ დამოკიდებულება, ისე მერაბ ბერძენიშვილის ხელოვნებით დაინტერესება. მეჩვენება, რომ რუსეთი იმისთვისაც ემზადება, რომ საერთაშორისო ასპარეზზე თავისი იმიჯი შეცვალოს. კრემლისთვისაც უკვე ცხადი გახდა, რომ თეთრი დათვის იმიჯი, რომელიც მას აგვისტოს მოვლენების შემდეგ მოერგო, მისთვის წამგებიანი აღმოჩნდა. პირველ ყოვლისა, ამან დასავლეთის მხრიდან რუსეთის ნდობა შეამცირა. ნდობის შემცირებამ კი ის რეალობა შექმნა, რომ დასავლეთი ეძებს ალტერნატიულ გზებს ენერგომატარებლებისთვის. ასე რომ, ფაქტობრივად, თეთრი დათვის იმიჯმა რუსეთს, შესაძლოა, მილიარდები დააკარგვინოს”, - აღნიშნავს გამოცემის რესპონდენტი

“მოსკოვმა თავისი აგრესიით მისაღწევს მიაღწია - აგვისტოს შემდეგ, მასზე უკვე ისე ლაპარაკობენ, როგორც მსოფლიო პოლიტიკაში ანგარიშგასაწევ ძალაზე. ახლა უკვე შეიძლება, თეთრი დათვიდან თეთრი მტრედის როლზე გადავიდეს და მშვიდობისმყოფელის მანტია მოირგოს. იმ ლოგიკით, რომ მას მილიარდების დაკარგვა წესით ხელს არ უნდა აძლევდეს. სავსებით ლოგიკურია მისი “კეთილგანწყობა” საქართველოში მიმდინარე ამა თუ იმ პროცესისა თუ პოლიტიკური ფიგურისადმი. სწორედ ამიტომ შესაძლოა, მედვედევს, შარშან არცთუ შემთხვევით უთქვამს “რაღაც ფრაზები”, საქართველოს ტერიტორიული მთლიანობის აღდგენის პერსპექტივებთან დაკავშირებით”, - აცხადებს რამაზ საყვარელიძე და შეკითხვას - “ერთია საგარეო იმიჯი, რის შექმნასაც, შესაძლოა, რუსეთი ცდილობდეს და მეორეა ალბათ რეალობა... საქართველოსთვის რა შეღავათის მომტანი იქნება თეთრი დათვის მოჩვენებითი “ტრანსფორმაცია” მტრედად?” - პასუხობს:

“ერთმნიშვნელოვნად, ცხადია, ეს არ ნიშნავს, რომ რუსეთი საქართველოს ყველა პრობლემის მოგვარებას დათანხმდება და მართლაც დაიწყებს ტერიტორიული მთლიანობის აღდგენას ან მის მოქალაქეთა დემოკრატიული თუ ეკონომიკური მდგომარეობის გაუმჯობესებაზე ზრუნვას. ეს მხოლოდ ის სახეა, რაც რუსეთს ზემოთ ნახსენები მიზეზების გამო სჭირდება. მაგრამ ისიც ფაქტია, რომ ქართულ საგარეო პოლიტიკას რუსეთის ამგვარი ტრანსფორმაცია 2010 წელს ახალ შესაძლებლობებს უჩენს - სათავისოდ და რაციონალურად გამოიყენოს კრემლის სურვილი, ცივილიზებულ მსოფლიოში ცივილიზებულ სახელმწიფოდ წარმოჩენისა. იმედი ვიქონიოთ, რომ ახალი, 2010 წელი საქართველოსთვის როგორც საშინაო, ისე საგარეო პოლიტიკაში სწორედ რაციონალური მიდგომებისა და მშვიდობიანი, სამოქალაქო განვითარების წელი იქნება”.

 

რამაზ კლიმიაშვილი - “როგორ უნდა ვეომო რუსეთს, როცა ეს ქვეყანა ძალიან მიყვარს?”

 

“მე რუსებს ვერ შევებრძოლები, პირიქით... მაპატიეთ, ერთ რაღაცას ვიტყვი, რუსი კაცები საერთოდ არ მაინტერსებს, მაგრამ რუსი ქალების მსგავსი არაფერი მინახავს ცხოვრებაში. რუსეთი მიყვარს, გულახდილად გეუბნებით. მე იქ ვსწავლობდი, პეტერბურგში დავამთავრე ასპირანტურა, მოსკოვში დავიცავი დისერტაცია და მერე წავედი ოქსფორდში. ვაიმეე! მაგარი ლამაზი ქალები არიან პეტერგბურგში. როგორ უნდა ვეომო რუსეთს, როცა ეს ქვეყანა ძალიან მიყვარს? ქალებს არ ვეომებით, როგორ შეიძლება მათ ვეომოთ? ეს არის სილამაზე”, - აცხადებს პოლიტოლოგი რამაზ კლიმიაშვილი გაზეთ “კვირის ქრონიკისთვის” მიცემულ ინტერვიუში, სათაურით “მე ახლა ისეთ რამეს გეტყვით, სააკაშვილი შოკში ჩავარდება!”

“მიშიკო თავიდანვე იყო როგორი, იცით? აზრზე არ ვარ, რაღაც უცნაურობა სჭირდა თავიდანვე... ესე იგი მე მყავდა მდივანი, ერქვა ალიონა. მე ვიყავი ვიცე-პრემიერ სანდრო კავსაძის მოადგილე, მთელი საგარეო ურთიერთობა ჩემ ხელში იყო. ჰოდა მომიყვანეს მიშიკო, მდივანი მყავდა 22 წლის ულამაზესი გოგო. გაივლიდა თუ გამოივლიდა მიშიკო, ყოველთვის ტრ...ზე ჩქმეტდა ხოლმე. იკივლა ბოლოს გოგომ - ბატონო რამაზ, უთხარით რამე, გაჩერდეს, თორემ აღარ ვიცი, რა გავაკეთოო?! მე ვუყვირე მიშას - მაგ გოგოს ტრ...ზე ხელს ნუ ჰკიდებ მეთქი! მერე ჟენევაში წავედით მე და მიშა, ქალებს რომ უყურებდა, პირდაპირ ცოფდებოდა, ჭკუაზე აღარ იყო. კი, ალიონას ტაკუცუნებზე ისწავლა მაგან ჩქმეტა. მეტი ვერაფერი. მაგან მეტი არაფერი არ იცოდა ქალებთან, მიეპარებოდა და მარტო უჩქმეტდა ხოლმე”, - აღნიშნავს გამოცემის კორესპონდენტთან საუბრისას რამაზ კლიმიაშვილი.

“2010 წელი იქნება. თუ ქართველები ვიქნებით ვაჟკაცები, მოვაცილებთ მიშას. თუ ვართ მომაკვდავი და ბებერი ერი, მაშინ ვერ მოვიცილებთ... ეს ბოლო 3 დღე ქალებთან გავატარე. ქალები ამბობენ - შენ უნდა იყო პრეზიდენტიო. სხვათა შორის, ორი დღის წინ ქუჩაში გამაჩერა სააკაშვილის დაცვის ხალხმა, ორი ვაჟკაცი იყო, ორი მოხეული მუტრუკი, შემიყვანეს ბარში და დავლიეთ ერთდ. იცით, რა მითხრეს? შენს ინტერვიუებს ვკითხულობთ და ძალიან გვიყვარხარო... ბიჭები იყვნენ ორნი, უცებ შემათრიეს და დავლიეთ, ძალიან გვიყვარხარო. ოფიციალური იარაღი ჰქონდათ, ყველაფერი წაკითხული ჰქონდათ. გავგიჟდი, ამხელა მუტრუკები იყვნენ იარაღით. მე მეგონა, ჩემი საქმე ცუდად არის-მეთქი. თვითონ მითხრეს, მიშას დაცვაში ვმუშაობთო, იარაღიც ჰქონდათ, მაგრად დავლიეთ”, - დასძენს რამაზ კლიმიაშვილი.

 

გოგი ქავთარაძე - “რაღაც ჯგუფია ხელისუფლებასთან მიტმასნილი, რომელიც მეთოდურად ებრძვის ეროვნულობას, რომ დავკარგოთ ეროვნული ღირსება და მომსახურე ერად გადავიქცეთ”

 

“ხალხის პასიურობის გამო გულდაწყვეტილი ვარ, მაგრამ ისევ მისი იმედი მაქვს. მჯერა, გადამწყვეტ მომენტში ქართველი ხალხი ისეთ ნაბიჯს გადადგამს, რომ საკუთარ თავსაც გადაარჩენს და ქვეყანასაც. 2009 მძიმე წელი იყო. ისეთი რთული ვითარება, როგორიც ბოლო წლებშია, იშვიათად ჰქონია ჩვენს ქვეყანას. დიდების მემორიალის ნგრევა ჩემთვის ეროვნული ფასეულობების ნგრევა იყო. ეს ძეგლი ფაშიზმზე გამარჯვების სიმბოლო იყო... მემორიალის აფეთქება მარტო ძეგლის განადგურება არ ყოფილა, მისი შედეგი მალე იჩენს თავს. მოთმინება დაელია ხალხს და მალე მის აფეთქებას ველი”, - აცხადებს ქართული აკადემიის წევრი, რეჟისორი გოგი ქავთარაძე გაზეთ “კვირის პალიტრისთვის” მიცემულ ინტერვიუში, სათაურით “ჩემი ეს განცხადება ძალიან ბასრია და გულზე მოხვდებათ, მაგრამ მე აღარ შემიძლია მოთმენა” / “ხელისუფლებამ ახალგაზრდობა მოისყიდა”.

“ხალხი საყვედურობს ოპოზიციას, რომ რადიკალური ნაბიჯი არ გადადგა, მაგრამ ოპოზიციის ლიდერებმა საფრთხე იგრძნეს და იმიტომ შეაჩერეს ამბოხის სუნი, რომელიც აქციების პერიოდში ტრიალებდა. საზოგადოებაზე კი უნდა ვთქვა, რომ ყველას უნდოდა მისი გასაკეთებელი სხვას გაეკეთებინა, სხვას გადაედგა გადამწყვეტი ნაბიჯი და მომხდარზე პასუხისმგებლობა აეღო. ქვეყანაში ტერორია, ხალხი შეშინებულია. ვისაც სამსახური აქვს, ის ხელისუფლების სამსახურშიცაა. ოპოზიციურად განწყობილი მოსახლეობის ნაწილმა ხელი ჩაიქნია, თუ გამოვედით ქუჩაში, რა გამოვიდაო. ახლა მთელი ქვეყანა არჩევნებისთვის ემზადება, მაგრამ სანამ ქვეყნის პრეზიდენტი სააკაშვილია, გამორიცხულია, ოპოზიციამ გაიმარჯვოს. საქართველოს მძიმე დრო უდგას. იმედი დაიკარგა, ხალხს გამარჯვების რწმენა აღარ აქვს. საზოგადოებაში ორი ბანაკი ჩამოყალიბდა: ჩვენ და ისინი. ამ ორ შეურიგებელ ბანაკს შორის დიდი უფსკრულია. კომპრომისებზე წასვლა და შერიგება უკვე შეუძლებელიც კი ჩანს”, - აღნიშნავს გამოცემის კორესპონდენტთან საუბრისას გოგი ქავთარაძე.

“ახალი წელი იმედის მომცემია, ამ დღეს არ შეიძლება ვიშვიში, წინ უნდა გაიხედოს კაცმა, მაგრამ რა ხდებოდა 31 დეკემბერს ბათუმსა და თბილისში? სანამ ჩვენი ტერიტორიები ოკუპირებულია, არ შეიძლება მოკრძალებული ზეიმები გავაკეთოთ? რა აუცილებელია ეს თვალში საცემი პომპეზური ღონისძიებები? ხელისუფლებამ ახალგაზრდობა ამით მოისყიდა. გაყოფილია ახალგაზრდობა, ორ ბანაკად გაიყვნენ ხელოვანებიც. “ქართულ აკადემიაზე” თქვეს, იქ ხელმოცარული ხალხია და ამიტომ გვიპირისპირდებიანო. ეს რომ პრესაში დაიწერა, მეორე დღეს ვანო კიღურაძე ლექციების წასაკითხად გაფრინდა აშშ-ში, ან ზაზა პაპუაშვილს როლები და ავტორიტეტი აკლია? რის საფუძველზე ამბობენ, რომ უმუშევრად დარჩენილი და გამწარებული ხალხი უპირისპირდება ხელისუფლებას? ჩვენ მხოლოდ ჩვენი მოქალაქეობრივი პოზიცია გვალაპარაკებს და არა ვინმეს ამოჩემება. ხელოვანებს, ვისაც ასე “მოსწონთ” სააკაშვილი, ჩანს, გამორჩენა ამოძრავებთ. ისინი რაღაცით დააკავეს, საქმე გაუჩინეს და მათაც “მოსწონთ” სააკაშვილი. არადა ხელოვნება - მწერლობა, თეატრი - ყოველთვის ოპოზიციაში უნდა იყოს. განა ვინმეს ჰგონია, თუ ეს ხელისუფლება წავა, დალხინებული ცხოვრება გვექნება? ხელოვანები მამხილებლები უნდა ვიყოთ. თუ ოპოზიციაში არ ვიქნებით, ჩვენი ხელოვნება მოკვდება”, - განაგრძობს გამოცემის რესპონდენტი.

“ახლა ნოღაიდელის გამოა ატეხილი დიდი ამბავი. რაკი ჩვენი ქვეყნების ლიდერები ვერ ლაპარაკობენ, ვისაც კი საშუალება აქვს, უნდა ეცადოს, რომ რუს ხალხთან ურთიერთობა აღდგეს. მეც ჩავერთვები ამ საქმეში. რუსეთთან ურთიერთობის გარეშე ჩვენი პრობლემები არ მოგვარდება. ბევრი ადამიანია რუსეთში, ვისაც საქართველოსთან ურთიერთობის აღდგენა უნდა. რუსეთსა და ყველაფერს რომ თავი დავანებოთ, ამდენის მოთმენა აღარ შეიძლება! ამ დღეებში ჩაუშესკუს გადაყენების მეოცე წლისთავი აღინიშნა. ჩაუშესკუს სააკაშვილზე არანაკლები ჯარი და პოლიცია ჰყავდა, მაგრამ ხალხმა ვეღარ მოითმინა და მისი მმართველობა ტრაგიკულად დასრულდა. ჩემი ეს განცხადება ძალიან ბასრია და გულზე მოხვდებათ, მაგრამ მე აღარ შემიძლია მოთმენა. მე ვინ ვარ? ქვეყანას აღარ შეუძლია უკვე!” - დასძენს გოგი ქავთარაძე.

“სააკაშვილი ხოსე კარერასს მასპინძლობს და პაატა ბურჭულაძესთან ურთიერთობას იფუჭებს?! რა ხდება, მხოლოდ მოწვეული ხალხი და სტუმრები უნდა, რომლებიც მადლობას ეტყვიან? სააკაშვილს თავისი კარის ხელოვანები სჭირდება მხოლოდ. როცა ინტელიგენციაზე თქვა სააკაშვილმა, ჩარეცხილებიო, ლენინის განცხადება გამახსენდა: “ეტო ნი ინტელიგენცია, ა გავნოო”. სააკაშვილი საბჭოთა ბელადის სიტყვებით ლაპარაკობს და სხვას უწოდებს “კრემლის მონატრებით შეპყრობილს...” - აცხადებს გოგი ქავთარაძე და შეკითხვას - “მაგრამ პრეზიდენტ სააკაშვილს შეუძლია თქვას, ჩაბნელებული საქართველო გავანათე და გზები დავაგეო. ეს ხომ არის რეალობა, ფაქტი?” - პასუხობს:

“ერთი ავტობანი შენდება, თორემ ხომ დადიხართ თბილისის ქუჩებში? აქაურ გზას გზა ჰქვია? ნაადრევად დადგმული ნაძვის ხეები და საახალწლო სოფლების აშენება თვალში ნაცრის შეყრაა. არ სჯობდა, ეს თანხა უპოვართათვის მოეხმარებინათ? განათლების სისტემა დაანგრიეს, მეცნიერება ჩაკლეს, სოფელი დაქცეულია, ვის ატყუებენ, რომ გლეხებს ტრაქტორები დაურიგეს, რომ რთველი შესანიშნავად ჩატარდა და მანდარინის მოსავალიც გაუყიდავი არავის დარჩენია? ხალხი შეშინებულია და ვერ ლაპარაკობს. სოფლად მასწავლებლებს ეუბნებიან, თუ არ მოგვემხრობით, სამსახურს დაკარგავთო. რაღაც ჯგუფია ხელისუფლებასთან მიტმასნილი, რომელიც მეთოდურად ებრძვის ეროვნულობას, რომ დავკარგოთ ეროვნული ღირსება და მომსახურე ერად გადავიქცეთ. აი, ასეთი არასაახალწლო განწყობით ვხვდები ახალ წელს. მაპატიოს “კვირის პალიტრის” მკითხველმა, თუ საახალწლო განწყობა დავუმძიმე, მაგრამ ხელისუფლებასავით მეც ხომ არ მოგატყუებდით?”

 

მამუკა გიორგაძე - “სააკაშვილზე უკეთესად საქართველოში რუსულ ინტერესს ვერავინ მოემსახურებოდა”

 

“რუსეთი საქართველოში მართავს მთლიანად პოლიტიკურ ცხოვრებას. რუსეთს აქვს მექანიზმები საქართველოში. სამწუხაროდ, დასავლეთს არანაირი მექანიზმი არ გააჩნია, გარდა ერთისა - არ გამოუყოს ფული, მაგრამ ეს ქმედება გამოყენებული არ იქნება ელემენტარული მიზეზის გამო - მაშინ მან უარი უნდა თქვას პერსპექტივაში ქართველ ხალხთან თანამშრომლობაზე. სხვა მექანიზმი ამერიკელებს არ გააჩნია. ძირითადი მექანიზმი ხელში რუსეთს აქვს - ყველაფერს რომ თავი დავანებოთ, მისი ძლიერი აგენტურა, რომელიც საქართველოში საკმაოდ წარმატებით ფუნქციობს” - აცხადებს “სახალხო პარტიის” ლიდერი მამუკა გიორგაძე გაზეთ “ახალი თაობისთვის” მიცემულ ინტერვიუში, სათაურით რუსეთი სააკაშვილის გადადგომას არ დაუშვებს / უკვე დროა, ინიციატივა ხალხმა აიღოს საკუთარ თავზე.

“რუსების ხელშია ბიზნესის ძირითადი ნაწილი. რუსეთი აკონტროლებს ტელევიზიებს. რატომ გვგონია, რომ დღეს რაც გადის ტელევიზიით, რუსეთის ინტერესების გამომხატველი არ არის? პოლიტიკურ სპექტრში საკმაოდ ბევრია ისეთი, რომლებიც რუსეთის ინტერესებს ემსახურებიან. სააკაშვილმა ეს ყველაფერი კარგად იცის - ისინი ხომ ერთად თანამშრომლობდნენ რუსეთთან. 2003 წელს ე.წ. რევოლუციის დროს ყველა მათგანი ხომ რუსეთთან თანამშრომლობდა. რუსეთი ხომ ეხმარებოდა მათ - დაწყებული იგორ ივანოვით, დამთავრებული იგორ გიორგაძით. რუსული სპეცსამსახურები მუშაობდნენ ამაზე. ამიტომ გასაკვირი არაფერია, რომ დღეს ხელისუფლებაშიც და ოპოზიციის შიგნითაც ძალიან ბევრი ადამიანი რუსეთიდან იმართება”, - აღნიშნავს გამოცემის კორესპონდენტთან საუბრისას მამუკა გიორგაძე.

“შედეგებს თუ გადავხედავთ, ვნახავთ, რომ სააკაშვილზე უკეთესად საქართველოში რუსულ ინტერესს ვერავინ მოემსახურებოდა. ტერმინი “სამხრეთ ოსეთი” მან დაამკვიდრა. ახალგორი მან შეიყვანა ყოფილი სამხრეთი ოსეთის შემადგენლობაში. ზემო აფხაზეთის დარქმევა და სამშვიდობოების მანდატის არგაუქმება - ეს ყველაფერი სააკაშვილის გაკეთებულია. ამიტომ თუ დღესაც დასჭირდება რუსეთს, სააკაშვილს შესაბამის შეკვეთას მისცემს და ის უზრუნველყოფს რუსეთის ინტერესებს შესაბამისი საბაბით. რაც შეხება რიტორიკას, ბევრი მზვერავი და აგენტი ისე ემსახურება პატრონს, რომ გარეგნულად მასთან კონფრონტაციაშია. ამ ყველაფერს სააკაშვილის საბრალდებო დასკვნაში ჩაწერენ”, - აცხადებს მამუკა გიორგაძე და შეკითხვას - “რა გზა აქვს ამ ვითარებაში ქვეყანასა და ოპოზიციას, რომელიც შედეგს ვერ აღწევს სააკაშვილის ხელისუფლებასთან ბრძოლაში?” - პასუხობს:

“ქართველ ხალხს აქვს ორი გზა: ან აჰყვეს იმ სპექტაკლებს, რომელიც იმართება, ან აიღოს თავის თავზე უფრო მეტი პასუხისმგებლობა და გამართული ეროვნული იდეოლოგიის მატარებელ, ჩამოყალიბებული პოლიტიკური ხედვისა და სტრუქტურის მქონე პოლიტიკურ ჯგუფებთან ერთად გადაარჩინოს ქვეყანა. სამწუხაროდ, ჯერჯერობით ქართველი საზოგადოება პირველ გზას ირჩევს. ელოდება თეთრ ცხენზე ამხედრებული პრინცს. ასეთი პრინცის როლი 2003 წელს სააკაშვილს შეასრულებინეს. ვიბრძოლოთ და ბრძოლაში გამოჩნდება ლიდერი, რომელიც ყოველდღიურად დაუმტკიცებს ხალხს თავის ცხოვრების წესით, რომ ის არის რეალური ლიდერი. ჩვენ უნდა ვიბრძოლოთ და ბრძოლაში გამოჩნდება ლიდერიცა და შედეგებიც. სააკაშვილმა შეიძლება შეინარჩუნოს ხელისუფლება მხოლოდ და მხოლოდ ერთი გზით - განაგრძოს საქართველოს ნგრევა. ამაში ხელს რუსეთის სპეცსამსახურები შეუწყობენ. სანამ სააკაშვილი საქართველოს ანგრევს, რუსეთის სპეცსამსახურები ყველაფერს გააკეთებენ, რომ უზრუნველყონ სააკაშვილის ხელისუფლების სიმყარე”.

 

ნუგზარ წიკლაური - “ლევან გაჩეჩილაძე არის ანტიევროპული, ანტიამერიკული, ანტიცივილიზებული და რუსული ძალა”

 

“მემედ აბაშიძის ძეგლის ამბავი კარგად არ მახსოვს, ილიას ძეგლი კი შესანიშნავ ადგილზეა, ბათუმის შესასვლელშივე. როცა ქალაქი იზრდება, ძეგლი შეიძლება ერთი ადგილიდან მეორეზე გადაიტანო და შენობებსაც შეუცვალო სახე, მაგრამ ადამიანები, რომელთაც ყველაფერში ხელი ეცარებათ, გარდა კრემლში ვოიაჟებისა, ცდილობენ, სხვებს მიაკერონ იარლიყი - არაეროვნული. ცდილობენ, ძეგლების გადატანასა და შადრევნების გაკეთებაშიც კი რაღაც არაეროვნული დაინახონ. ეს არის იაფფასიანი ფანდი, რომელზეც ქართველი საზოგადოების წამოგებას ცდილობენ, მაგრამ ჩვენი ხალხი ჭკვიანია და ეს ანკესები მხოლოდ ერთეულებს თუ მოინადირებს”, - აცხადებს უცხოეთში მცხოვრებ თანამემამულეებთან ურთიერთობის კომიტეტის თავმჯდომარე ნუგზარ წიკლაური გაზეთ “კვირის პალიტრისთვის” მიცემულ ინტერვიუში, სათაურით “ვინმე შედევრებს წერს და ცეცხლში უწვავენ ან მღერის და პირს უხშობენ?” / “გაჩეჩილაძე არის ანტიევროპული, ანტიამერიკული, ანტიცივილიზებული და რუსული ძალა”.

“პაატა ბურჭულაძისა და ქალბატონ ნანი ბრეგვაძის მოსკოვში ვოიაჟებისადმი, პრიმაკოვსა და მედვედევთან ერთად გამართული საქველმოქმედო საღამოებისადმი ჩემი დამოკიდებულება მაქვს, მაგრამ არ ვარ მორალისტი და ქადაგებას ვერ დავიწყებ. მიმაჩნია, რომ ეს არ არის ყველაზე სასიქადულო საქმიანობა, რაც შეიძლება ქართველმა ჩაიდინოს. რუსეთი საქართველოს მტერია, მაგრამ ჩვენ მაინც გვაქვს რაღაც ტიპის ურთიერთობა. მიუხედავად ამისა, საქართველოს მოქალაქემ და ხელოვანმა არ უნდა თქვას, რომ ეს არის მისთვის ყველაზე სასიამოვნო ურთიერთობა. ნოღაიდელის მოსკოვში ჩასვლა კი კოლაბორაციონიზმი და ქვეყნის დამანგრეველ ძალასთან თანამშრომლობაა”, - აღნიშნავს გამოცემის კორესპონდენითან საუბრისას ნუგზარ წიკლაური.

“ეს არის ქართველი საზოგადოებისთვის თქმა, ვარ იმ ადამიანების გვერდით, რომელთაც დაბომბეს საქართველო და გაანადგურეს ასეულობით მოსახლეო. ნოღაიდელის შეხედულებას ეთანხმება ლევან გაჩეჩილაძეც. თუ უნდათ, ჩავიდნენ მოსკოვში, მაგრამ ამაზე ქართველი საზოგადოებისაგან პასუხი ძალიან მკვეთრი იქნება... ეს პირები კრემლის პოლიტიკური მოკავშირეები არიან. ნოღაიდელი უკვე აღარ არის ქართველი საზოგადოების ნაწილი. შესაძლოა, განგებაც მოიტაცონ ბავშვები და ისევ ნოღაიდელს გამოაშვებინონ, თითქოს ის იყოს შემწე ჩვენი საზოგადოებისა. ეს ხალხისთვის თვალში ნაცრის შეყრაა, მაგრამ გარწმუნებთ, ნოღაიდელის რეიტინგი 1%-ზე მეტი არ იქნება. ნოღაიდელი იქნება ტექნიკური აღმსრულებელი, კრიმინალური ფულის გამნაწილებელი, ამბის მიმტან-მომტანი”, - განაგრძობს გამოცემის რესპონდენტი.

“კრემლისაგან მართული ოპოზიცია ნიშნავს იმას, რომ კრემლში იყვნენ. პოლიტიკური შეფასება არ გულისხმობს ფოტოების წარმოდგენასა და ჩანაწერების ქონას. პოლიტიკური განცხადების გაკეთება ადამიანის საქმიანობაზე ან მოსაზრებებზე დაყრდნობითაც შეიძლება. სწორედ ამის საფუძველზე ვამბობ, რომ ბატონი გაჩეჩილაძე არის ანტიევროპული, ანტიამერიკული, ანტიცივილიზებული და რუსული ძალა. ამის თქმის საფუძველს იძლეოდა მისი ანტიამერიკული განცხადებები. ადრე ამ შეფასებების გამო გვეუბნებოდნენ, ოპოზიციას ცილს სწამებთო, მაგრამ ახლა ხომ დადგა ჭეშმარიტების მომენტი? ნოღაიდელი ჩავიდა მოსკოვში, ელაპარაკება და დახმარებას იღებს მედვედევისა და პუტინისაგან, რომ გაანადგუროს საქართველო. ის საჯაროდ ამბობს, გავანადგურებ ხელისუფლებასო. სამხედრო ძალითა და ეკონომიკური ბლოკადით რომ ვერ მოახერხეს ჩვენი ხალხის გატეხა, ახლა ამბობენ, ქართველი ხალხი ჩვენთვის ძვირფასია, მაგრამ საქართველოს ცუდი ხელისუფლება ჰყავს და ყველა პრობლემა ამის ბრალიაო. ჰყოლია კი საქართველოს ხელისუფლება, რომელსაც ნდომებია საქართველო თავისუფალი ყოფილიყო და რუსეთს მასთან კეთილი დამოკიდებულება ჰქონოდა? ეს არის ძალზე დაბალი ერუდიციის ადამიანებისთვის განკუთვნილი ფანდი”, - დასძენს გამოცემის რესპონდენტი.

“ინტელიგენციამ მნიშვნელოვანი დესტრუქციული როლი შეასრულა ამ შემოდგომაზე. ისინი მართლაც იყვნენ კომუნისტური ნომენკლატურის ნაწილი. დიახ, იყო წითელი ნომენკლატურა, რომელთაგან ზოგი ლექსებს წერდა ლენინზე... ახალ რეალობაში მათ ისევ სურთ ხელისუფლებისაგან უხვად დაფინანსება და ამ შემთხვევაში დაუჭერენ მას მხარს, ისევე როგორც უჭერდნენ მხარს შევარდნაძის ხელისუფლებას, აქებდნენ და ადიდებდნენ”, - აცხადებს ნუგზარ წიკლაური და შეკითხვას - “ისინიც ამბობენ, რომ სააკაშვილსაც ჰყავს თავისი კარის ინტელიგენცია” - პასუხობს:

“ვინ არის სააკაშვილის კარის ინტელიგენცია? ცუდი მწერალი, მუსიკოსი და ცუდი პოეტი თუ ხელისუფლების მხარდამჭერი იქნება, ამის გამო გამორჩეული ვერ გახდება. ყველას აქვს შესაძლებლობა, თუკი ნიჭი აქვს, წარმატებას მიაღწიოს ნებისმიერ სფეროში. ძალიან გამიხარდებოდა, თუკი ეს ადამიანები მოახერხებდნენ კომუნისტური ბაცილის მოშორებას და საქართველოს შენებაში მონაწილეობას. ვინმე შედევრებს წერს და ცეცხლში უწვავენ ან მღერის და პირს უხშობენ? დაუსაბუთებელი პრივილეგიები არავის ექნება. მაგრამ საქმე ისაა, რომ ესენი სინამდვილეში პოლიტიკოსები არიან. შემოქმედებითი ინტელიგენცია თუ არიან, გააკეთონ რამე ისეთი, რაც მკითხველს ან მაყურებელს მოეწონება. მინდა 2010 წელი ბედნიერი იყოს, ყველა დამშვიდდეს და დაუბრუნდეს საქმეს, რომელიც მათთვის ძვირფასია. პოლიტიკოსებმა დაალაგონ ქვეყანა, მწერლებმა დაწერონ კარგი ნაწარმოებები, მუსიკოსებმა კი სიმფონიები. საქართველო იქნება ბედნიერი მას შემდეგ, რაც რუსები წავლენ ამ ქვეყნიდან”.

 

http://www.interpressnews.ge/ge/index.php/...ink/121888.html

[ლ ი ც ი]

ქართული პრესის მიმოხილვა 05.01.2010

სიახლე !!! ”ინტერპრესნიუსი” უკვე თქვენს მობილურში

05 / 01, 2010 10:52

Print

Font size:

• დავით ბერძენიშვილი - “მერის არჩევნებში ორი ლიდერია - უგულავა და ალასანია. სხვები არიან ძალიან უკან, 31% აქვს უგულავას და 21% - ირაკლი ალასანიას”

• ნოღაიდელი საპარლამენტო ფრაქციის შექმნას აპირებს

• “რატომ არ მიულოცა სააკაშვილმა დაბადების დღეს პატრიარქს ოფიციალურად?”

 

დავით ბერძენიშვილი - “მერის არჩევნებში ორი ლიდერია - უგულავა და ალასანია. სხვები არიან ძალიან უკან, 31% აქვს უგულავას და 21% - ირაკლი ალასანიას”

 

“აირაის” კვლევის მიხედვით, სააკაშვილს “ნაციონალურ მოძრაობაში” ბადალი არ ჰყავს. არა მხოლოდ “ნაცებში”, ოპოზიციაშიც კი. სააკაშვილის რეიტინგმა 60 პროცენტს მიუკაკუნა, ეს კი იმას ნიშნავს, რომ ოპოზიცია მოკვდა. ეცნობიან თუ არა სოციოლოგიური კვლევის ჯგუფებს და რას ემსახურება ეს კვლევები, ეს კიდევ სხვა თემაა. თუმცა ფაქტი ერთია, დღეს რომ საპრეზიდენტო არჩევნები გაიმართოს და მიშას მესამე “კრუგზე” წასვლა შეეძლოს, ის უალტერნატივო კანდიდატი იქნებოდა. რას ნიშნავს ეს? ხალხის პროტესტს ოპოზიციის მიმართ თუ დიქტატორის საბოლოო აღიარებას”, - წერს გაზეთი “ალია” სტატიაში სათაურით რეალურად რა რეიტინგი აქვს სააკაშვილს და რას უმხელს “ალიას” დავით ბერძენიშვილი?

“აირაის” და “ენდიაის”კვლევებით სააკაშვილსა და “ნაციონალურ მოძრაობას” გაცილებით ნაკლები რეიტინგი აქვთ, ვიდრე ეს ნაჩვენებია მათ პროპაგანდისტულ ტელევიზიაში. ორივე ჯგუფის კვლევა დევს და ვიცით ამ კვლევის შედეგები. ეს არის დაახლოებით 25% თბილისში. გიგი უგულავაზე მიდის დიდი მუშაობა და ამიტომ მერობის კანდიდატებში უგულავა დღეს პირველ ადგილზეა. უგულავას ერთადერთი კონკურენტი, ყველა კვლევის მიხედვით, არის ალასანია, რომლის რეიტინგიც 4-ჯერ და მეტად აღემატება ყველა სხვა ოპოზიციონერის რეიტინგს. მერის არჩევნებში არის ორი ლიდერი - უგულავა და ალასანია. სხვები არიან ძალიან უკან - 31% აქვს უგულავას და 21% - ირაკლი ალასანიას. ეს არის იაგო კაჭკაჭიშვილის კვლევა. “აირაისა” და “ენდიაის” კვლევებით, ალასანიას აქვს რამდენიმე პროცენტით კიდევ უფრო მეტი. ალასანიასთვის მიიღეს 30%-იანი ბარიერი და სავსებით გასაგებია, რომ 30%-ის დაძლევის რეალური შანსი მას აქვს”, - აცხადებს გამოცემის კორესპონდენტთან საუბრისას “ალიანსის” ერთ-ერთი ლიდერი დავით ბერძენიშვილი.

“მიხეილ სააკაშვილი ვერ მიიღებს საპარეზიდენტო არჩევნებში მონაწილეობას. კვლევებში არის კითხვა - ვინ გახდება საქართველოს მომავალი პრეზიდენტი? და ძალიან დიდი უპირატესობით პირველ ადგილზე არის ირაკლი ალასანია. “აირაისა” და “ენდიაის” კვლევები ამ განწყობას აჩვენებს, დღეს რომ მოულოდნელად გაიმართოს საპრეზიდენტო არჩევნები, გამოკვეთილი ფავორიტი არის ირაკლი ალასანია. ბუნებრივია, კვლევების ავტორები ითვალისწინებენ, რომ სააკაშვილი ვერ მიიღებს მონაწილეობას საპრეზიდენტო არჩევნებში. არსებობს ნდობის რეიტინგი და პოლიტიკური რეიტინგი. ნდობის რეიტინგი ქვეყნის მასშტაბით სააკაშვილს აქვს 60%-ზე მეტი, ისევე, როგორც 60%-ზე მეტი აქვს ირაკლი ალასანიასა და სოზარ სუბარს. ეს სამი კაცი არის ნდობის დადებით ველში, სამი კაცია საქართველოსა და თბილისის მასშტაბით, რომელიც ლიდერობს - ალასანია, სუბარი და სააკაშვილი”, - განაგრძობს გამოცემის რესპონდენტი.

“პარტიულ რეიტინგებშიც პირველ ადგილზეა “ნაციონალური მოძრაობა”, მეორეზეა “ალიანსი”, მერე მოდიან “ლეიბორისტები”, “ფორუმი” და “ქრისტიან-დემოკრატები”. ეს არის პირველი ხუთეული და ყველა რეალური კვლევის შედეგი სხვადასხვა კვლევაში არის ციფრების სხვაობა, მაგრამ ყველა სოციოლოგიური ჯგუფის ტენდენცია ერთსა და იმავეს აჩვენებს... თუ ბევრი ხალხი მოვა არჩევნებზე, ოპოზიციონერი კანდიდატი მოიგებს, ისევე როგორც ლევან გაჩეჩილაძემ მოუგო თბილისში სააკაშვილს 10%-ით. ეს ხალხზეა დამოკიდებული”, - აცხადებს დავით ბერძენიშვილი და შეკითხვას - “თუკი თქვენ გარანტირებული ხართ ალასანიას მაღალი რეიტინგით და აცხადებთ, რომ მას ოპოზიციურ ლიდერებს შორის ყველაზე მაღალი პროცენტული მაჩვენებელი აქვს, რატომ აცხადებთ უარს პრაიმერის გამართვაზე და ერთიანი ოპოზიციური ლიდერის დასახელებაზე?” - პასუხობს:

“პრაიმერი არ არის სერიოზული და ეს თემა დახურულია. მე არ ვაპირებ აუტსაიდერების პრაიმერში მონაწილეობას, ნოღაიდელის პოლიტიკური პარტნიორობა არ შეშვენის არც ზვიად ძიძიგურს და არც სხვას. ვფიქრობ, ისინი ამას მიხვდებიან”.

 

ნოღაიდელი საპარლამენტო ფრაქციის შექმნას აპირებს

 

“ყოფილმა პრემიერ-მინისტრმა ზურაბ ნოღაიდელმა “აიწყვიტა”. საქმეს ისეთი პირი უჩანს, რომ მას ვერავინ შეაჩერებს - მით უმეტეს, რომ მისი შეჩერება ხელისუფლების ინტერესებში არ შედის. ყოველ შემთხვევაში, ამ ეტაპზე. მომავალში რა იქნება, ეს ჯერ არავინ იცის. მათ შორის არც ის იცის ვინმემ, სადამდე წავა ნოღაიდელი. გასული წლის დამლევს ის რუსეთის პრემიერ-მინისტრს შეხვდა. ამ წელს კი რუსეთის პრეზიდენტთან შეხვედრას აპირებს”, - წერს გაზეთი “ახალი თაობა” სტატიაში სათაურით ნოღაიდელი საპარლამენტო ფრაქციის შექმნას აპირებს.

“ზოგიერთი ოპოზიციონერი იმასაც ამტკიცებს, რომ ყოფილი პრემიერი მოსკოვში სააკაშვილის დავალებით დაიარება. იმასაც ამბობენ, რომ პუტინთან შეხვედრა მას საქართველოს პრეზიდენტმა ჩაუწყო. და თუ ეს მართლაც ასეა, შესაძლოა სააკაშვილის ხელდასხმით შექმნას პარლამენტში ფრაქცია ექსპრემიერმა. ის ადამიანები, რომლებიც ნოღაიდელი ფრაქციაში მოისაზრებიან, სააკაშვილთან დაპირისპირებას არ იკადრებენ - უფრო სწორად, ვერ გაბედავენ. მანამდე მაინც, ვიდრე სააკაშვილის ტახტი არ შეირყევა. მართალია, ფრაქცია ჯერ შექმნილი არ არის, თუმცა პარლამენტში ნოღაიდელის კაცი უკვე ოფიციალურად არის დარეგისტრირებული - ეს პეტრე მამრაძე გახლავთ, რომელიც ამ დროისთვის დამოუკიდებელი დეპუტატის სტატუსით მოქმედებს. მის გარდა კიდევ რამდენიმე დამოუკიდებელი დეპუტატია, თუმცა საეჭვოა, ნოღაიდელის ფრაქცია მათგან შეიქმნას. მამრაძესთან ერთად ახალი ფრაქციის შემქმნელებად რამდენიმე ნაციონალი დეპუტატი მოისაზრება, რომლებიც საკმაოდ მაღალ თანამდებობებზე იმყოფებიან”, - მიიჩნევს სტატიის ავტორი.

“არც ის არის გამორიცხული, ექსპრემიერის ფრაქციაში ყველასთვის უცნობი ნაციონალებიც აღმოჩნდნენ, რომლებსაც თავისი კოლეგა დეპუტატებიც კი ვერ ცნობენ. ადამიანები, რომლებმაც შესაძლოა ახალი ფრაქცია შექმნან, ნოღაიდელთან კავშირში ერთ წელზე მეტია ეჭვმიტანილი არიან. ორი დეპუტატი თურმე ნოღაიდელის ოფისს ხშირად სტუმრობდა. ოპოზიციური პარტიების ოფისებს ხელისუფლება სერიოზულ ყურადღებას უთმობს. იმდენად სერიოზულს, რომ იქ მათ გარეშე ბუზიც კი ვერ შეფრინდება. ჰოდა, რა გასაკვირია, თვალსა და ფარულ კამერას ზომიერად ფერხორციანი დეპუტატები რომ შეენიშნა. ეს დეპუტატები ნოღაიდელის გარშემო უფრო ადრე აპირებდნენ გაერთიანებას, იმ დროისთვის ექსპრემიერი ჯერ ოპოზიციონერადაც კი არ ითვლებოდა. მოსალოდნელი გართულებების თავიდან ასაცილებლად ხელისუფლებამ ქმედითი ღონისძიებები განახორციელა - ექსპრემიერთან მოსიარულე კანონმდებლები ზემოთ დაიბარეს და ვიდეომასალა აუფრიალეს, შემდეგ გააფრთხილეს - ამ კაცისგან თავი შორის დაიჭირეთო”, - განაგრძობს სტატიის ავტორი.

“დეპუტატებს მეგობრულად და “ნაციონალურად” ურჩიეს, მაგ პარტიაში არ შეხვიდეთ და ისე მოსაკითხად მისვლას არავინ გიკრძალავთო. მას შემდეგ მათ ნოღაიდელთან სიარულს თურმე უკლეს, მაგრამ ყოფილ პრემიერს მაინც აკითხავენ ხოლმე. წესით და რიგით, ექსპრემიერი უნდა აკითხავდეს მათ, რადგან თავის დროზე ის პრემიერი სწორედ მათი წყალობით გახდა. ჟვანიას გარდაცვალების შემდეგ ქვეყანა ახალი პრემიერის ძიებას შეუდგა. მაშინდელი სპიკერის რეკომენდაციით ამ პოსტისთვის ვალერი ჩეჩელაშვილი შეარჩიეს. ამ ამბის გაგებას ნაციონალების შიგნით პატარა გაუგებრობა მოჰყვა - ნაციონალებში ჟვანიას გუნდის წევრებიც იყვნენ. რამდენიმე მათგანი სააკაშვილთან მივიდა, მათ პრეზიდენტს მოსთხოვეს, პრემიერად ჟვანიას გუნდის წევრი დაენიშნათ. აი, ასე ერგო ნოღაიდელს პრემიერის პოსტი. მათი დახმარება ყოფილ პრემიერს ახლაც დასჭირდება - თუ ეს ყველაფერი სააკაშვილის ხელდასხმით კეთდება, მაშინ პრობლემა არ შეიქმნება”, - წერს სტატიის ავტორი.

“იმ შემთხვევაში კი თუ ნოღაიდელი ჭეშმარიტი ოპოზიციონერია, დიდი გაწევ-გამოწევაა მოსალოდნელი და ყველას შეიძლება პრობლემები შეექმნას. თუ ამ ადამიანების წარსულს გავითვალისწინებთ, მათ კარგი პოლიტიკური ალღო აქვთ და თავისთვის საზიანო ნაბიჯის გადადგმას არ დათანხმდებიან. პარლამენტში ფრაქციის შესაქმნელად ექვსი კაცია საჭირო. გავრცელებული ცნობით, ეს ექვსი კაცი ნოღაიდელს უკვე ჰყავს. უბრალოდ, ფრაქციის შესაქმნელად საჭირო მომენტს ელოდებიან. ოპოზიციაში უკვე გამოითქმის ვარაუდები, თუ რა შეიძლება დაერქვას ახალ ფრაქციას”, - დასძენს სტატიის ავტორი.

 

“რატომ არ მიულოცა სააკაშვილმა დაბადების დღეს პატრიარქს ოფიციალურად?”

 

“უწმინდესისა და უნეტარესის, სრულიად საქართველოს პატრიარქის დაბადების დღეს, ქართული პოლიტიკური ელიტა უცნაურად შეხვდა - მიხეილ სააკაშვილი “მომსახურების ზონიდან” გასული და გაუჩინარებულია, ხოლო ტელესიუჟეტებში, რომლებიც უწმინდესთან მიმლოცველების სტუმრობის კადრებს ასახავდა, ვერც ერთი ცნობილი პოზიციონერი თუ ოპოზიციონერი პოლიტიკოსის სახე ვერ დავლანდე. ეს შეიძლება იმას ნიშნავდეს, რომ ქართველ პოლიტიკოსებს პატრიარქის ისე ეშინიათ, როგორც ეშმაკს ჯვრის, ან კიდევ ქართულ პოლიტიკურ ისტებლიშმენტსა და განსაკუთრებით ოპოზიციონერებს, ხელისუფლებასთან წმინდად წაგებული შერკინების შემდეგ ხალხის წინაშე გამოჩენის შერცხვათ და პატრიარქთან შეხვედრას მოერიდნენ”, - წერს გაზეთი “ალია” სტატიაში სათაურით რატომ არ მიულოცა სააკაშვილმა დაბადების დღეს პატრიარქს ოფიციალურად?

“ვისაც არაფრის რცხვენია, ხელისუფლება გახლავთ. როცა ხელისუფლებას სჭირდებოდა, პატრიარქთან მისასვლელად უმოკლეს გზებს ყოველთვის პოულობდა. ასე მაგალითად, 26 მაისს, დაფეთებულმა და შიშისგან აცახცახებულმა ხელისუფლების მოციქულმა გიგი უგულავამ წმინდა სამების საკათედრო ტაძრის საკურთხეველშიც კი მოახერხა შეძვრომა ისე, რომ აბობოქრებული ხალხის რისხვა არად ჩააგდო და შედეგად მივიღეთ ის, რაც მივიღეთ - საქართველოს კათოლიკოს-პატრიარქმა საომრად აჯაგრულ საზოგადოებას სააკაშვილის დასამხობად კურთხევა არ მისცა! ამას მოჰყვა მავან პოლიტიკოსთან თუ შოუმენთა უცერემონიო განცხადებები: “პატრიარქი პლენში ჰყავთ აყვანილი” და ა.შ. ასე თუ ისე, სააკაშვილს როცა ყველაზე მეტად უჭირდა და სული კბილით ეჭირა, პატრიარქის კაბის კალთას ორივე ხელით იყო ჩაბღაუჭებული და ილია მეორეს გვერდიდან არ იშორებდა”, - წერს სტატიის ავტორი.

“ასე მოხდა მისი ცრუ ინაუგურაციის დროს - 2008 წლის 20 იანვარს, როცა მთელი საქართველო იპოდრომზე იყო შეკრებილი, ხოლო სააკაშვილი და მისი უახლოესი გარემოცვა რუსთაველის გამზირზე მიშას მეორეჯერ გაპრეზიდენტებას “დუხავოი” ორკესტრით ხვდებოდა... ყოველივე ამის ფონზე ბუნებრივად ისმის კითხვა: სად იყო პატრიარქის დაბადების დღეს მიხეილ სააკაშვილი და რატომ გაავრცელა სააგენტო “პირველმა” ინფორმაცია, რომ უწმინდესსა და უნეტარესს საქართველოს ცრუქაქუნა მთავარსარდალი დაბადების დღეს პირადად ვერ მიულოცავდა? ერთ-ერთი ინფორმაციით, მიხეილ სააკაშვილს დრო, რიცხვი და სათვალავი ერთმანეთში აერია, პრეზიდენტი ლხინს გადაჰყვა და სამდღიანი ბათუმური ღრიანცელი სააკაშვილისთვის ერთკვირიან ნირვანად იქცა. აქედან გამომდინარე, რაკი მიშა ბათუმშია და საახალწლო ქეიფს განაგრძობს, პატრიარქის მოსანახულებლად და მისთვის დაბადების დღის მოსალოცად ვერ მოიცალა”, - მიიჩნევს სტატიის ავტორი.

“თუმცა არსებობს მეორე ვარაუდიც, მიშა საქართველოს ტერიტორიაზე საერთოდ არ იმყოფება და უბედური ქვეყნის ბედნიერი პრეზიდენტი სადღაც, თბილ ქვეყნებში ეფიცხება მზეს. დიახ, ალბათ ასეა, თორემ ბათუმიდან თბილისში ჩამოფრენას წინ რა ედგა, მაშინ, როდესაც სააკაშვილი სულ ჰაერშია. და მაინც, სად არის მიშა და რატომ არ მიულოცა მან პატრიარქს დაბადების დღე პირადად? ამ კითხვაზე პასუხის მისაღებად პრეზიდენტის პრესსამსახურის უფროს მანანა მანჯგალაძეს დავუკავშირდით, მაგრამ მან კომენტარის გაკეთება არ მოისურვა. ერთი სიტყვით, ძვირფასო მეგობრებო, მიხეილ სააკაშვილი უკომენტაროდ იმალება და არ ჩანს”, - განაგრძობს სტატიის ავტორი.

“კაცმა რომ თქვას, მიშას ხალხში გამოსაჩენი პირი არ აქვს, მაგრამ როგორც ზემოთ მოგახსენეთ, სიონის საკათედრო ტაძარში გადაღებულ კადრებში, როცა ათასობით ადამიანი პატრიარქს დაბადების დღეს ულოცავდა, ვერც ერთი ოპოზიციონერის სახე ვერ დავლანდე. შალვა ნათელაშვილმა, ზურაბ ნოღაიდელმა და სხვა ლიდერებმა, როგორც ინფორმაცია გავრცელდა, პატრიარქს საგანგებო ბრიფინგებით თუ მისალოცი ბარათებით მიულოცეს 77 წლის იუბილე. ეკა ბესელია დილით ადრე მისულა პატრიარქთან, მაგრამ დანარჩენები სად წავიდნენ და სად დაიკარგნენ, ამის შესახებ ვერაფერი შევიტყვე! ისიც არ ვიცი, მიხეილ სააკაშვილი მკვდარია თუ ცოცხალი”, - დაასკვნის სტატიის ავტორი.