Search the Community

ისრაელის „ღმერთი“ წყევლის ყველას ვინც არ ეთაყვანება: „თუ არ გაიგონებ უფლის, შენი ღმერთის სიტყვას, არ დაიცავ და არ შეასრულებ ყველა მის მცნებას და წესებს, რომელთაც გიცხადებ დღეს, გადმოვა შენზე ყველა ეს წყევლა და გეწევა: “ (მეორე რჯული, თავი 28, სტროფი 15). „წყეულიმც ხარ ქალაქად და წყეულიმც ხარ ველად!“ (მეორე რჯული, თავი 28, სტროფი 16). „წყეულიმც იყოს შენი მუცლის ნაყოფი, შენი მიწის ნაყოფი, შენი ნახირის მონაშენი და შენი ფარის ნამატი!“ (მეორე რჯული, თავი 28, სტროფი 18). „მოგივლენს უფალი წყევლას, ფეთებას, შეჩვენებას შენი ხელის ყოველ ნამუშაკევში, რასაც კი გააკეთებ ვიდრე არ განადგურდები, ვიდრე მალე არ დაიღუპები, შენი ბოროტი საქმეებისათვის, იმისათვის რომ მიმატოვე“ (მეორე რჯული, თავი 28, სტროფი 20). „მოგაწებებს უფალი შავ ჭირს“ (მეორე რჯული, თავი 28, სტროფი 21). „მოგწყლავს უფალი ჭლექით, ციებ-ცხელებით, ანთებით, ხურვებით, გვალვით, ხორშაკით და სიყვითლით; დაგიწყებენ დევნას, ვიდრე არ დაიღუპები“ (მეორე რჯული, თავი 28, სტროფი 22). „დაგამხობს უფალი შენი მტრების წინაშე, ერთი გზით წახვალ მისკენ და შვიდი გზით გაექცევი მას“ (მეორე რჯული, თავი 28, სტროფი 25). „მოგწყალვს უფალი სიგიჟით, სიბრმავით და შეშლილობით“ (მეორე რჯული, თავი 28, სტროფი 28). „შენი ვაჟები და ასულები უცხო ხალხს ჩაუცვივდებიან ხელში, თვალები დაგევსება მათი ყურებით მთელი დღე და მკლავში აღარ გექნება ძალა“ (მეორე რჯული, თავი 28, სტროფი 32). „დაძრავს უფალი ხალხს შენს წინააღმდეგ შორეთიდან, ქვეყნის კიდიდან, არწივივით მოფრინდება ხალხი, რომლის ენას ვერ გაიგებ“ (მეორე რჯული, თავი 28, სტროფი 49). „მოძალადე ხალხი რომელიც მოხუცს პატივს არ სცემს და ყმაწვილკაცს არ იბრალებს“ (მეორე რჯული, თავი 28, სტროფი 50). აი ასე წყევლის ძველი აღთქმის „ღმერთი“ მათ, ვინც არ ეთაყვანება. ძველი აღთქმის „უფლის“ ამგვარი „მჭერმეტყველება“ არის დჰარმულ სწავლებებში არსებული ერთდროულად სამი მცნების, სამი კანონის დარღვევა, ესენია აჰიმსა-ვრატა ანუ არაძალადობა, ცოცხალ არსებათათვის ზიანი არ მიყენება, ვაჩანა-გუპტი ანუ სიტყვების კონტროლი, რომლის არსი მდგომარეობს წყევლისგან, მუქარისგან, ლანძღვა-გინებისგან და სიტყვიერი დაშინებისგან თავის შეკავებაში და მანო-გუპტი ანუ გონების კონტროლი, რომლის არსი მდგომარეობს ბოროტი აზრების უარყოფაში. ბიბლიური „უფლისგან“ განსხვავებით ბუდა სავსეა უკიდეგანო თანაგრძნობითა და სიყვარულით და არავის არ წყევლის. ბიბლიური „უფლისგან“ განსხვავებით, ბუდას თვითმიზანი არის ცოცხალი არსებების ტანჯვისგან დახსნა.

ტრადიციონალისტი ფუნდამენტალისტი ქრისტიანები ამტკიცებენ, რომ ბიბლიურმა მამაღმერთმა ერთხელაც დაინახა, რომ კაცობრიობა აივსო და გაირყვნა და გადაწყვიტა მისი განადგურება მსოფლიო წარღვნით, ფუნდამენტალისტების თანახმად მთელ დედამიწაზე მხოლოდ ნოე იყო მართალი და წმინდა კაცი, რომელიც ღმერთს ძალიან უყვარდა. ნოეს ჰყავდა ცოლი და სამი ვაჟიშვილი: სემი, ქამი და იაფეტი, რომლებსაც ჰყავდათ ცოლები. ბიბლიურმა ღმერთმა ნოეს კიდობნის აშენება უბრძანა, სადაც მას და მის ოჯახს შეეძლებოდა გადარჩენა, როდესაც ღმერთი დედამიწაზე ყველაფერ ცოცხალს დაღუპავდა, ღმერთმა აგრეთვე მას უბრძანა კიდობანში შეეყვანა ცოცხალი არსებების (ცხოველების) გარკვეული ნაწილი. ნოემ გააკეთა ის როგორც ღმერთმა უბრძანა, როდესაც წარღვნა დასრულდა ნოე და მისი ოჯახი კიდობნიდან გამოვიდა, ნოემ ღმერთს სამადლობელოდ მსხვერპლი შესწირა და ასე დასრულდა მათი თავგადასავალი. მაგრამ ყველაფერი ეს საზარელი და ბინძური ტყუილია, რომელიც ფუნდამენტალისტმა ქრისტიანებმა შეთითხნეს, რათა ჭეშმარიტება დაემალათ და ჩაენაცვლებინათ იგი თავიანთი აბსურდული იდეებით, რომლებიც სამწუხაროდ დღესდღეობით ადამიანთა დიდ ნაწილს კვლავაც გულუბრყვილოდ სჯერა. ბიბლიაში კონკრეტულად არაფერი წერია იმის შესახებ, თუ რა მიზეზით დაღუპა ღმერთმა კაცობრიობა (და ყველა ცოცხალი არსება დედამიწაზე ზოგადად) წარღვნით, დაბადების წიგნის მეექვსე თავში ძალიან ბუნდოვნად არის ნახსენები კაცობრიობის ე.წ. „ცოდვები“, რაც კონკრეტული დასკვნების გამოტანის საშუალებას არ იძლევა. შუმერული მითოლოგიის თანახმად (რომლის დამახინჯებულ პლაგიატს წარმოადგენს ებრაული ბიბლიური მითოლოგია) მსოფლიო წარღვნა მოაწყო ადამიანთა ხმაურისაგან შეწუხებულმა ჰაერის ღმერთმა – ანუნაქმა ენლილმა. ენლილმა მოისურვა მთელი კაცობრიობის განადგურება, მაგრამ სიბრძნის და მეცნიერების ღმერთს – ანუნაქ ენქის შეეცოდა კაცობრიობა და განიზრახა მისი თუნდაც რაღაც ნაწილის გადარჩენა. ის გამოეცხადა შუმერის ერთ-ერთი ქალაქ-სახელმწიფოს მეფე ზიუსუდრას, ამცნო რომ ენლილი წარღვნით კაცობრიობის დაღუპვას აპირებდა, დაავალა აეგო კიდობანი (გემი), შესულიყო შიგ თავის ოჯახთან ერთად, შეეყვანა შიგ სხვადასხვა სახეობის ცხოველები და დალოდებოდა გლობალურ კატასტროფას. ებრაელებმა იმგვარად დაამახინჯეს შუმერული მითოლოგია, რომ ენლილისა და ენქის პერსონები გააერთიანეს. მსოფლიო წარღვნის შესახებ ებრაული მითი არის შუმერული ორიგინალის დამახინჯებული პლაგიატი და სხვა არაფერი. იუდაისტები და ქრისტიანები აცხადებენ, რომ „მოსეს ხუთწიგნეული“ (თორა) და მასში არსებული მითები, მათ შორის მითი წარღვნის შესახებ, დაიწერა „ღმერთის“ კარნახით და ჩაგონებით და რომ მას ანალოგი არ გააჩნია, მაგრამ სინამდვილეში, მეცნიერული კვლევების თანახმად ეს არის მტკნარი სიცრუე, დემაგოგია და კილაოზნიკობა. სინამდვილეში ებრაელებს ე.წ. „ღვთაებრივი კარნახით“ სულაც არ დაუწერიათ თავიანთი „მოსეს ხუთწიგნეული“, არამედ ყველაფერი რაც დაწერეს, შუმერებისგან და ბაბილონელებისგან გადაიღეს. ბიბლიაში წერია: „დაინახა უფალმა ღმერთმა, რომ იმატა ადამიანთა უკეთურებამ ამქვეყნად, რომ უკეთური იყო მუდამჟამს მათი ყოველი გულისთქმა“ (დაბადება, თავი 6, სტროფი 5). „ინანა უფალმა რომ შექმნა ადამიანი ამქვეყნად და შეწუხდა“ (დაბადება, თავი 6 , სტროფი 6). „თქვა უფალმა: მიწის პირისაგან აღვგვი ადამიანს, რომელიც შევქმენი, ადამიანიდან დაწყებული პირუტყვამდე, ქვეწარმავლამდე, ცის ფრინველამდე, რადგან ვნანობ რომ გავაჩინე“ (დაბადება, თავი 6, სტროფი 7). „მხოლოდ ნოეს ეპოვა მადლი უფლის თვალში“ (დაბადება, თავი 6, სტროფი 8). „ეს არის ამბავი ნოესი: მართალი, სრული კაცი იყო ნოე თავის თაობაში; ღმერთთან დადიოდა ნოე“ (დაბადება, თავი 6, სტროფი 9). „შვა ნოემ სამი ვაჟი: სემი, ქამი და იაფეტი“ (დაბადება, თავი 6, სტროფი 10). „წაირყვნა ქვეყანა ღვთის წინაშე და აივსო ქვეყანა უსამართლობით“ (დაბადება, თავი 6, სტროფი 11). „გადმოხედა ღმერთმა ქვეყანას და აჰა, წარყვნილიყო იგი, რადგან გაეყვნა ყოველ ხორციელს თავისი ზნე ამ ქვეყანაზე“ (დაბადება, თავი 6, სტროფი 12). როგორც ხედავთ დაბადების წიგნის ამ შვიდ სტროფში , რომლებშიც არის ინფორმაცია იმის შესახებ, თუ როგორი იყო კაცობრიობა წარღვნის წინ და რა ხდებოდა დედამიწაზე მაშინ, საერთოდ არ არის კონკრეტული ფაქტები იმაზე, თუ კონკრეტულად რა ხდებოდა მაშინდელი ადამიანების საზოგადოებაში, როგორ აზროვნებდნენ ადამიანები და რაში მდგომარეობდა მათი გარყვნილება და ღმერთისგან განდგომილება, მოკლედ რომ ვთქვათ კონკრეტულად რა დააშავეს ადამიანებმა, რისთვის დაისაჯნენ ისინი, ჩვენ ეს არ ვიცით ბიბლიის ამ სტროფებიდან გამომდინარე და აქედან გამომდინარე ფუნდამენტალისტი ქრისტიანების თითიდან გამოწოვილი ზღაპრები ამ ამბავთან დაკავშირებით სრული აბსურდია და არავითარ ყურადღებას არ იმსახურებს. ეზოთერიკასა და პალეოუფოლოგიაში არსებობს ვერსია იმის შესახებ, რომ შორეულ წარსულში დედამიწაზე მოვიდნენ უცხოპლანეტელი ანგელოზები, რომლებმაც დედამიწაზე მოიტანეს უზარმაზარი ცოდნა და სიბრძნე, ისინი დაეშვნენ ჩვენს პლანეტაზე, ცოლად შეირთეს დედამიწელი ქალიშვილები, რომლებმაც ანგელოზებისგან შვეს ჰიბრიდები ანუ ნარევსისხლები, ნახევრად ანგელოზები და ნახევრად ადამიანები ანუ ნიფილიმები. ეს არსებები იყვნენ გიგანტები და ფლობდნენ უზარმაზარ ცოდნას და ინტელექტუალურ განვითარებას, ზოგიერთი ვერსიით ისინი ფლობდნენ ზებუნებრივ ფსიქიკურ ძალებს და გააჩნდათ კვანტური ტექნოლოგიების შექმნის უნარი. „როდესაც ადამიანებმა გამრავლება იწყეს დედამიწაზე და ასულები შეეძინათ,“ (დაბადება, თავი 6, სტროფი 1). „დაინახეს ღვთისშვილებმა, რომ მშვენიერნი იყვნენ ადამიანთა ასულები და მოჰყავდათ ცოლად, ვისაც ვინ მოეწონებოდა“ (დაბადება, თავი 6, სტროფი 2). „ბუმბერაზები იყვნენ იმ ხანებში ქვეყნად და მას მერეც როცა ღვთისშვილები შედიოდნენ ადამიანის ასულებთან, რომელნიც უშობდნენ მათ. ძლიერები იყვნენ ისინი, ძველთაგან სახელოვანი ხალხი“ (დაბადება, თავი 6, სტროფი 4). ფუნდამენტალისტები ამტკიცებენ, რომ ღვთისშვილები ნახსენები დაბადებაში არიან სეითის შთამომავალნი, ხოლო ადამიანები კაენის შთამომავლები, მაგრამ ეს კრიტიკას ვერ უძლებს და წარმოადგენს აბსურდულ სიცრუეს. დაბადებაში გარკვევითაა ნახსენები ორი ერთმანეთისაგან განსხვავებული სიტყვა, „ღვთისშვილები“ და „ადამიანთა“, ეს ნიშნავს იმას, რომ ღვთიშვილები ნახსენები დაბადებაში არ იყვნენ ადამიანები, აქ ცხადად არიან ერთმანეთისაგან გაცალკევებულნი „არა-ადამიანები“ ანუ „ღვთიშვილები“ და „ადამიანები“. ორი ებრაული სიტყვა ბიბლიაში, სიტყვა „ელოჰიმი“, რომელსაც ფუნდამენტალისტი ქრისტიანები თარგმნიან მხოლობითში და მამრობითი სქესის არსებით სახელად, როგორც „ღმერთს“ და „ბენ-ელოჰიმი“, რომელსაც ისინი თარგმნიან, როგორც „ღვთისშვილებს“, სინამდვილეში წარმოადგენენ ძველ იუდაისტურ და კაბალისტურ მისტიციზმში კოსმიური ენერგეტიკული არსებების იერარქიებიდან ორი იერარქიის სახელწოდებებს და სხვა არაფერს, „ელოჰიმ“ ითარგმნება როგორც „ქალღმერთები“, ქალური სქესის არსებითი სახელი მრავლობით რიცხვში, ხოლო „ბენ-ელოჰიმ“ ითარგმნება როგორც „ქალღმერთების ვაჟიშვილები“, გამოჩენილი იუდაისტი მისტიკოსების, ებრაელი რაბინების, მოშე მაიმონიდის წიგნში „მიშნე თორა“ და იად-გა ხაზაკას წიგნში „იასოდა-გა თორა“ მოცემულია ენერგეტიკული (ზეციური) არსებების შემდეგნაირი იერარქიები: ხაიოტ ხა კოდეშები, აუფანიმები, არელიმები, ხაშმალიმები, სერაფიმები, მალახიმები, ელოჰიმები, ბენ ელოჰიმები, ქერუბიმები და იშიმები, ხოლო კაბალისტურ ტრადიციებში მოცემულია შემდეგნაირი იერარქიები: არელიმები, იშიმები, ბენ ელოჰიმები, მალაჰიმები, ხაშმალიმები, ტარშიშიმები, შინანიმები, ქერუბიმები, ოფანიმები და სერაფიმები. როგორც ვხედავთ, ელოჰიმები (არასწორად თარგმნილი როგორც „ღმერთი“) და ბენ ელოჰიმები (არასწორად თარგმნილი როგორც „ღვთისშვილები“), არიან ზეციური, კოსმიური, ენერგეტიკული ზეარსებები, რომლებიც იმყოფებიან კოსმიურ სივრცეში. ნიფილიმების შესახებ წერია ენოქის ძველ იუდაისტურ აპოკრიფულ წიგნშიც, ენოქის პირველ წიგნში (ენოქმა დაწერა 79 წიგნი). სატანისტურ წიგნში „სემიაზას წიგნი“ მოცემულია ტრადიციული ბიბლიური ვერსიისგან რადიკალურად განსხვავებული ვერსია.სემიაზას წიგნის თანახმად ლუციფერი ანუ სატანა არის ბოროტი, უსამართლო, სასტიკი და ამპარტავანი შემოქმედი ცრუღმერთის წინააღმდეგ აჯანყებული სიკეთისა და სინათლის, თავისუფლებისათვის მებრძოლი ღვთაებრივი ანგელოზი და ჭეშმარიტი ღმერთი. სატანიზმის მიხედვით შემოქმედი არის ბოროტი, უსამართლო, სასტიკი და ამპარტავანი, ხოლო ლუციფერი ანუ სატანა კეთილი და ბრძენი, ლუციფერი არის სიბრძნის, ცოდნის, სიყვარულის და მშვიდობის ღმერთი. სატანიზმის მიხედვით სატანა-ლუციფერი იყო ის ვინც ზეციური ანგელოზების ერთი მესამედი გაანთავისუფლა ტირანი შემოქმედის დესპოტური კლანჭებისგან და ის ვინც კაცობრიობას მოუტანა ცოდნა (გველის სახით ედემის ბაღში და შემდეგაც არაერთხელ). სემიაზა და დანარჩენი 199 ანგელოზი ჩამოვიდნენ დედამიწაზე რათა ადამიანთათვის ცოდნა მოეტანათ და დემიურგის მზაკვრული კლანჭებისგან ეხსნათ. ეზოთერიკისა და სატანიზმის მიხედვით ბიბლიურმა დემიურგმა კაცობრიობა ნიფილიმების გამო დაღუპა, რადგანაც ადამიანები, ნიფილიმები და ანგელოზები ბიბლიურ დემიურგს აღარ ემორჩილებოდნენ.როდესაც ნოე კიდობნიდან გამოვიდა, მან სისხლიანი მსხვერპლი აღუვლინა ბოროტ დემიურგს, ბიბლიურ მამაღმერთს, რომელიც სინამდვილეში ბოროტი დემონია და არა ღვთაება. ნოემ მოკლა ცხოველების გარკვეული ნაწილი, დაანთხია მათი სისხლი და შეუკეთა სამსხვერპლო ცეცხლი, რაც ბიბლიურ დემიურგს ძალიან ესიამოვნა. „აუგო ნოემ სამსხვერპლო უფალს, თითო-თითო ამოარჩია ყოველი წმინდა პირუტყვიდან და ყოველი წმინდა ფრინველიდან და აღსავლენად მიიტანა სამსხვერპლოზე“ (დაბადება, თავი 8, სტროფი 20). „იყნოსა უფალმა კეთილსურნელება და თქვა უფალმა თავისთვის: ამიერიდან აღარ დავწყევლი მიწას ადამიანის გამო, რადგან ბოროტისკენაა მიდრეკილი ადამიანის გულისთქმა მისი სიყრმიდანვე. მეტად აღარ გავანადგურებ ცოცხალ არსებას, როგორც მოვიქეცი“ (დაბადება, თავი 8, სტროფი 21). დაბადების ამ სტროფებში პირდაპირ ჩანს ნოეს და მისი „ღმერთის“ ბუნება. ნოე არის მკვლელი, ხოლო მისი „ღმერთი“ საზიზღარი ტირანი და სადისტი. გნოსტიკურ ქრისტიანობაში, ჰერმეტიზმში, თეოსოფიურ მოძღვრებაში, ანთროპოსოფიურ სწავლებაში, ეზოთერიკაში, ოკულტიზმში და აღმოსავლურ დჰარმულ მოძღვრებებში (მაგ. ინდუიზმში, ჯაინიზმში და ბუდიზმში) ცოცხალი არსებებისათვის ზიანის მიყენება და მოკვლა ითვლება საზარელ უზარმაზარ ცოდვად. ბუდიზმში და ჯაინიზმში აჰიმსას ანუ არაძალმომრეობის, არაძალადობის დოქტრინა ყველაზე ძლიერად არის განვითარებული, ჯაინიზმი და ბუდიზმი მთელ მსოფლიოში ორად-ორი მოძღვრებაა, რომლებშიც აჰიმსას დოქტრინა უმთავრესი და უმნიშვნელოვანესია, ამ ორ სწავლებაში აჰიმსას იდეა ყველაზე მკვეთრად არის გამოხატული და ყველაზე კარგად და ცხადად არის გაგებული და აღქმული. ჯაინიზმისა და ბუდიზმის თანახმად აჰიმსას საპირისპირო ქმედება, ჰიმსა ანუ ძალმომრეობა, ძალადობა, ადამიანის ცნობიერებაში იწვევს ნეგატიური კარმული ენერგიის დაგროვებას, ცნობიერებაში დალექილი ნეგატიური კარმული ენერგიის გამო, ადამიანი იძულებულია განიცადოს რეინკარნაცია, გარდაცვალების შემდეგ, თავისი ნეგატიური კარმული დანალექებით განპირობებული, ადამიანი ფსიქიკური სხეულით იბადება ჯოჯოხეთში (ჯოჯოხეთის ერთ-ერთ სამყაროში), სადაც იგი რჩება რამოდენიმე საუკუნიდან რამოდენიმე მილიარდი წელი ჯოჯოხეთის დროით, მაშინ, როდესაც დედამიწაზე ამ დროს შეიძლება გავიდეს ერთი, ათი ან ასი წელი, ჯოჯოხეთში შეიძლება გავიდეს ათასი, ასიათასი, მილიონი ან მილიარდი წელი და ყველაზე დიდი ტრაგედია მდგომარებს იმაში, რომ ადამიანი იმ დონეზე გრძნობს ჯოჯოხეთში გატარებულ თითოეულ წამს, რომელიც აღსავსეა ტანჯვა-წამებით, რომ ჯოჯოხეთში გატარებული დრო უსასრულობად და მარადისობად ეჩვენება, მაგრამ ამასაც საბედნიეროდ აქვს დასასრული, როდესაც ნეგატიური კარმისგან განპირობებული დადგენილი სასჯელი ამოიწურება, ადამიანი ჯოჯოხეთიდან ამოდის კვლავ დედამიწაზე და ხელახლა იბადება ახალ ფიზიკურ სხეულში. ჯოჯოხეთში ყოფნა კი სრულდება, მაგრამ ხელახალი ფიზიკური განხორციელების შემდეგ ადამიანის ტანჯვა-წამება არ სრულდება, ის უბრალოდ მცირდება და მეტი არაფერი, ტანჯვა გრძელდება და ადამიანი ახალ ფიზიკურ ინკარნაციაშიც განაგრძობს კარმული სასჯელის მიღებას, ის კი თავისუფლდება ჯოჯოხეთისგან, მაგრამ კარმული სასჯელი არ იწურება, იმიტომ რომ კარმა განაგრძობს არსებობას. თუ ახალი ფიზიკური ინკარნაციის დროს ადამიანი განაგრძობს კარმის (ნეგატიური კარმის) დაგროვებას, ყველაფერი მეორდება, კარმული სასჯელის კასკადი უსასრულოდ გრძელდება, იქამდე სანამ ადამიანი არ განუდგება მატერიას, არ განახორციელებს ჯნანა-იოგას და ტანტრა-იოგას, მათი მეოხებით არ მიაღწევს სულიერ გასხივოსნებას და არ გახდება დჰიანა ბუდა ან დჰიანა ბოდჰისატვა, ზეგანღმრთობილი წმინდა ზეარსება, რომელმაც შეძლო და მოსპო საკუთარი კარმა. დჰიანა ბუდები და დჰიანა ბოდჰისატვები არიან გასხივოსნებული ზეარსებები, რომლებიც უკვე აღარ განიცდიან რეინკარნაციას და მეტი აღარასოდეს დაიბადებიან, არც ჯოჯოხეთში (ნეგატიური კარმით განპირობებული), არც ფიზიკურ კოსმოსში (დადებითი და უარყოფითი კარმის გამო), არც სამოთხეში (დადებითი კარმით განპირობებული). ჯაინისტური და ბუდისტური ფილოსოფიის თვალსაზრისით თუ შევხედავთ, ნოე არის ბოროტი და ცოდვილი ადამიანი, პირისხლიანი მკვლელი, სადისტი და არა მადლმოსილი და მართალი კაცი, როგორც ამას ბიბლია ამტკიცებს. ნოე ისეთივე ბოროტმოქმედი სადისტია როგორიც მისი „ღმერთი“. ბიბლიური ღმერთი ნოეს ეუბნება: „თქვენი შიში და ძრწოლა ჰქონდეს მიწის ყველა მხეცს, ცის ყველა ფრინველს, ყოველ სულდგმულს, რაც კი იძვრის დედამიწაზე, და ზღვის ყველა თევზს. თქვენს ხელთ არიან ისინი“ (დაბადება, თავი 9, სტროფი 2). „ყველი იძვრისი, რაც კი ცოცხლობს, საჭმელად გქონდეთ, როგორც მწვანე ბალახს, ისე გაძლევთ ყველაფერს“ (დაბადება, თავი 9, სტროფი 3). ბიბლიური ღმერთი რომელიც არის სადისტი და ტირანი, აქ ნოეს და მის შთამომავლობას პრაქტიკულად აძლევს უდანაშაულო ცოცხალ არსებათა, ცხოველთა, ფრინველთა და ზღვის არსებათა ლეშის ჭამის უფლებას, ის აძლევს ნოეს და მის შთამომავლებს იმაზე კურთხევას, რომ მათ ინადირონ საბრალო ცხოველებზე, ფრინველებზე, თევზებზე და სხვა ცოცხალ არსებებზე, გულგრილად და უმოწყალოდ მოკლან ისინი და ჭამონ მათი გამოშიგნული ლეში. ბიბლიური ღმერთი ნოეს და მის შთამომავლებს ეუბნება, რომ მათ აქვთ სრული უფლება და თავისუფლება იყვნენ ლეშიჭამია მკვლელები და ამითი ადამიანებს ნეგატიურ კარმულ მოქმედებებზე აქეზებს, რადგანაც მან, როგორც მატერიალური ვნებებისა და სურვილების მმართველმა ბოროტმა სულმა იცის, რომ კარმული ენერგიის დაგროვების შედეგად ადამიანები ჩათრეული იქნებიან რეინკარნაციის წრეში. ნოეს „ღმერთი“ აშკარად ჰიმსას (ძალმომრეობის) მომხრე შავბნელი არსებაა. ეს არის აჰიმსა-ვრატას (არაძალადობის, არაძალმორეობის, ზიანის არმიყენების აღთქმის) პირდაპირი დარღვევა რაჯასის (ვნების, აგრესიის) და ტამასის (უმეცრების) მოდუსების ზეგავლენით. ბიბლიური ღმერთი ქადაგებს იმას (უდანაშაულო პირუტყვთა კვლას და მათი ლეშის ხარბად ნთქმას), რასაც ჯაინისტები და ბუდისტები (და არა მარტო ისინი) აგერ უკვე 4000 წელია ებრძვიან და ცდილობენ დათრგუნონ. ჯაინისტები და ბუდისტები ცდილობენ არავის (არცერთ ცოცხალ არსებას) არ მიაყენონ ზიანი, სულიერად განიწმინდონ სათნოებაში, იყვნენ მოწყალენი და თანაგრძნობით აღსავსენი ყველა ცოცხალი არსების მიმართ და მიაღწიონ სულიერ გასხივოსნებას, რათა დაძლიონ რეინკარნაციის წრებრუნვა და გადავიდნენ ყოფიერების უმაღლეს განზომილებაში, ხოლო ბიბლიური ღმერთი ამის საპირისპიროდ ქადაგებს ძალმორეობას და მტაცებლობას, იგი ადამიანებს ურჩევს იმის საპირისპირო ქმედებების შესრულებას, რომლებსაც აქვთ ადამიანის რეინკარნაციის წრებრუნვისგან გამოსხნის უნარი და ამით პირიქით ითრევს უსასრულო გარდასხეულებებში, იმის მაგივრად, რომ დაეხმაროს მისგან თავის დაღწევაში. ბუდას განსხვავებით ბიბლიური „უფლისგან“ არ სიამოვნებს მოკლული ცხოველის გვამის სურნელი.

მსაჯულთა წიგნში, რომელიც შედის ძველ აღთქმაში, წერია იმის შესახებ, თუ როგორ ხოცავდნენ და იმონებდნენ ე.წ. „ღვთის რჩეული ერი“ ანუ ებრაელები (ისრაელიანები) სხვა ხალხებს ანუ მათი პრიმიტიული მონოთეისტურ-სადისტური გაგებით ე.წ. „წარმართებს“. მაგალითაც მსაჯულთა წიგნის პირველ თავში ნახსენებია თუ როგორ დახოცეს ებრაელებმა 10 000 ქანაანელი და ფერიზეველი, ხოლო მესამე თავში წერია თუ როგორ გაჟლიტეს 10 000 მოაბელი და ა.შ. მსაჯულთა წიგნში პირდაპირ არის ნათქვამი, რომ ებრაელებს მათი „ღმერთისგან“ ჰქონდა აღებული ქანაანში და მის შემოგარენში მცხოვრები „წარმართი“ ხალხების დახოცვის ან აყრის „ნებართვა“. ბიბლიური „უფალი“ ებრაელებს აქეზებდა და შთააგონებდა არ მიეღოთ თავიანთ გარშემო მცხოვრები „წარმართების“ ღმერთები და დაენგრიათ მათი „წარმართული“ ტაძრები, დაემსხვრიათ მათი „კერპები“ და მოესპოთ მათი სამსხვერპლოები. ქანაანელები და სხვანი იმიტომ იყვნენ „ცუდები“ და „ბოროტები“ თურმე, რადგანაც „სხვები“ იყვნენ და ებრაელთა ციურ ეგომანიაკს არ უმღეროდნენ დითირამბებს. ბიბლიაში წერია: „იესოს სიკვდილის შემდეგ ჰკითხეს ისრაელიანებმა უფალს: რომელი ჩვენგანი გავიდეს პირველი ქანაანელებთან საომრად?“ (მსაჯულთა წიგნი 1-1). „თქვა უფალმა: იუდა გავიდეს. აჰა, ხელში ჩამიგდია მისთვის ეგ მიწა.“ “ (მსაჯულთა წიგნი 1-2). „უთხრა იუდამ თავის ძმას სიმონს: გამომყევი ჩემს წილხვდომილში, ერთად ვეომოთ ქანაანელებს. მერე მე გამოგყვები შენს წილხვდომილში. და გაჰყვა სიმონი.“ (მსაჯულთა წიგნი 1-3). „გავიდა იუდა და უფალმა ხელში ჩაუგდო ქანაანელები და ფერიზელები. ამოხოცეს ისინი ბეზეკში - ათი ათასი კაცი.“ (მსაჯულთა წიგნი 1-4). ბეზეკშივე შეეყარნენ ადონი-ბეზეკს. შეებნენ და დაამარცხეს ქანაანელები და ფერიზელები.“ (მსაჯულთა წიგნი 1-5). „უკუიქცა ადონი-ბეზეკი, დაედევნენ, შეიპყრეს და ხელებზე და ფეხებზე ცერები დააჭრეს.“ (მსაჯულთა წიგნი 1-6). „თქვა ადონი-ბეზეკმა: სამოცდაათი მეფე, ხელებზე და ფეხებზე ცერები რომ დავაჭერი, ჩემი სუფრის ქვეშ აგროვებდა ნამვსრევს. რასაც ჩავდიოდი, იგივე მომაგო ღმერთმა. წაიყვანეს იგი იერუსალიმში და იქ მოკვდა.“ “ (მსაჯულთა წიგნი 1-7). „შეუტიეს იუდიანებმა იერუსალიმს, აიღეს, მახვილით მოსრეს და ცეცხლს მისცეს ქალაქი.“ (მსაჯულთა წიგნი 1-8). „მერე ჩავიდნენ იუდიანები მთის, სამხრეთისა და ბარის ქანაანელებთან საომრად.“ (მსაჯულთა წიგნი 1-9). „გაილაშქრა იუდამ ხებრონში მცხოვრებ ქანაანელებზე (უწინ ჰებრონს კირიათ-არბა ერქვა); დაამარცხეს შეშაი, ახიმანი და თალმაი.“ (მსაჯულთა წიგნი 1-10). „იქიდან დაბირის მცხოვრებლებზე გაილაშქრა (უწინ დაბირს კირიათ-სეფერი ერქვა).“ (მსაჯულთა წიგნი 1-11). „თქვა ქალებმა: ვინც დაამარცხებს და აიღებს კირიათ-სეფერს, ცოლად მიმიცია მისთვის ჩემი ასული ყაქსა.“ (მსაჯულთა წიგნი 1-12). „ღოთენიელმა, ქალების უმცროსი ძმის კენაზის ძემ, აიღო ქალაქი და ქალებმა ცოლად მისცა მას თავისი ასული ყაქსა.“ (მსაჯულთა წიგნი 1-13). „ვიდრე შინ გაემგზავრებოდნენ, ცოლმა დაარიგა ღოთენიელი და თავისი მამისაგან მიწა გამოათხოვინა. თვითონ კი ჩამოხდა სახედრიდან და როცა ქალებმა ჰკითხა, რა გინდაო,“ (მსაჯულთა წიგნი 1-14). „მიუგო: მომეცი კურთხევა, რაკი ურწყავ მიწას მაძლევ, ბარემ წყალსატევვბიც მომეცი. შეუსრულა სათხოვარი. მისცა ქალებმა ზემო წყალსატევები და ქვემო წყალსატევები.“ (მსაჯულთა წიგნი 1-15). „მოსეს სიმამრის, იოთორ კენიელის შთამომავლებიც თან ამოჰყვნენ იუდიანებს ფინიკთა ქალაქიდან იუდას უდაბნოში, რომელიც არადის სამხრეთით მდებარეობს. მოვიდნენ და ადგილობრივ ხალხში ჩასახლდნენ.“ (მსაჯულთა წიგნი 1-16). „გავიდა იუდა თავის ძმასთან სიმონთან ერთად. დაამარცხეს ცეფათის ქანაანელები, ააოხრეს ქალაქი და უწოდეს ხორმა (ნაოხარი).“ (მსაჯულთა წიგნი 1-17). „აიღო იუდამ ღაზა და მისი შემოგარენი, ასკალონი და მისი შემოგარენი, ყეკრონი და მისი შემოგარენი, აშდოდი და მისი შემოგარენი.“ (მსაჯულთა წიგნი 1-18). „უფალი იყო იუდასთან და მან მთიანეთი დაიმკვიდრა, ბარელები კი ვერ აჰყარა, რადგან მათ რკინის ეტლები ჰქონდათ.“ (მსაჯულთა წიგნი 1-19). „მისცეს ხებრონი ქალებს, როგორც მოსესაგან იყო დანაბარები. დაიმკვიდრა მან ყანაკის ძეთა სამი ქალაქი და ყანაკის სამივე ძე აჰყარა იქიდან.“ (მსაჯულთა წიგნი 1-20). „მაგრამ იებუსეველები - იერუსალიმის მკვიდრნი ვერ აჰყარეს ბენიამინიანებმა და იებუსეველები დღემდე ცხოვრობენ იერუსალიმში ბენიამინიანთა გვერდით.“ (მსაჯულთა წიგნი 1-21). „იოსების სახლიც გავიდა ბეთელის წინააღმდეგ და უფალი იყო მასთან.“ (მსაჯულთა წიგნი 1-22). „შეჩერდა და ზვერავდა იოსების სახლი ბეთელს (უწინ ამ ქალაქს ლუზი ერქვა).“ (მსაჯულთა წიგნი 1-23). „დაინახეს მზვერავებმა ქალაქიდან გამომავალი კაცი, შეიპყრეს და უთხრეს: გვიჩვენე ქალაქში შესასვლელი და წყალობას გიზამთ.“ (მსაჯულთა წიგნი 1-24). „უჩვენა კაცმა ქალაქში შესასვლელი. მახვილით მოსრეს ქალაქი, ხოლო ის კაცი და მთელი მისი სახლობა გაუშვეს.“ (მსაჯულთა წიგნი 1-25). „წავიდა ის კაცი ხეთელების ქვეყანაში. ააშენა იქ ქალაქი და უწოდა ლუზი. ეს სახელი ჰქვია მას დღემდე.“ (მსაჯულთა წიგნი 1-26). „მენაშემ ვერ აჰყარა ბეთ-შეანი თავისი სოფლებითურთ, ვერც თაყანაქი თავისი სოფლებითა და მცხოვრებლებითურთ, ვერც დორი თავისი სოფლებითა და მცხოვრებლებითურთ, ვერც იბლეყამი თავისი სოფლებითა და მცხოვრებლებითურთ, ვერც მეგიდო თავისი სოფლებითურთ. დარჩნენ და ცხოვრობდნენ ქანაანელები ამ მიწაზე.“ (მსაჯულთა წიგნი 1-27). „როცა მომძლავრდა ისრაელი, დახარკა ქანაანელები, აყრით კი ვერ აჰყარა.“ (მსაჯულთა წიგნი 1-28). „ეფრემმა ვერ აჰყარა გაზერის ქანაანელები, ცხოვრობდნენ ქანაანელები გაზერში მათ გვერდით და ხარკს უხდიდნენ.“ (მსაჯულთა წიგნი 1-29). „ზაბულონმა ვერ აჰყარა კიტრონელები და ნაქლოლელები, ცხოვრობდნენ ისინი მათ გვერდით და მისი მოხარკენი შეიქნენ.“ (მსაჯულთა წიგნი 1-30). „აშერმა ვერ აჰყარა ყაქოელები, რომლებიც ხარკს უხდიდნენ, ვერც დორელები და სიდონელები, ვერც ახლაბელები, აქზიბელები, ქელბელები, აფიკელები და რექობელები.“ (მსაჯულთა წიგნი 1-31). „ცხოვრობდა აშერი იქაურ ქანაანელებს შორის, რადგან ვერ აჰყარა ისინი.“ (მსაჯულთა წიგნი 1-32). „ნაფთალიმ ვერ აჰყარა ბეთ-შემეში და ბეთ-ანათი; ცხოვრობდა იქაურ ქანაანელებს შორის. ბეთ-შემეშელებიც და ბეთ-ანათელებიც მისი მოხარკენი შეიქნენ.“ (მსაჯულთა წიგნი 1-33). „ამორეველებმა მთებში შეიმწყვდიეს დანელები და ბარად არ ჩამოუშვეს.“ (მსაჯულთა წიგნი 1-34). „დარჩნენ და ცხოვრობდნენ ამორეველები ქარ-ქერესში, სადაც დათვები და მელებია, აიალონში და შაყალბიმში, მაგრამ იოსების სახლის ხელი მძიმედ დააწვა ამორეველებს და მოხარკედ გაუხდნენ ისინი.“ (მსაჯულთა წიგნი 1-35). „ამორეველების საზღვარი ყაკრაბიმის მაღლობზე, სელაზე და მის მაღლა გადიოდა.“ (მსაჯულთა წიგნი 1-36). „მოვიდა უფლის ანგელოზი გილგალიდან ბოქიმში და ბეთელში ისრაელის სახლთან და თქვა: ასე ამბობს უფალი: გამოგიყვანეთ ეგვიპტიდან და მოგიყვანეთ ამ ქვეყანაში, რომელიც თქვენს მამა-პაპას აღვუთქვი. ვუთხარი, არ დავარღვევ-მეთქი თქვენთან დადებულ აღთქმას უკუნისამდე.“ (მსაჯულთა წიგნი 2-1). „ოღონდ ნუ შეკრავთ-მეთქი კავშირს ამ ქვეყნის ხალხთან, ნუ იწამებთ მათ ღმერთებს, დაამსხვრიეთ მათი კერპები, დაანგრიეთ-მეთქი მათი სამსხვერპლოები. თქვენ კი არ ისმინეთ ჩემი. ეს რა ჩაიდინეთ!“ (მსაჯულთა წიგნი 2-2). „ამიტომაც გეუბნებით: მათ, ვის აყრასაც ვაპირებდი, აღარ ავყრი. აღარ ავყრი მათ თქვენგან, რომ ხუნდებად გექცნენ ისინი, მახედ გექცნენ მათი ღმერთები.“ (მსაჯულთა წიგნი 2-3). „როცა უფლის ანგელოზები ამ სიტყვებს ეუბნებოდა ისრაელიანებს, ხმამაღლა ატირდა ხალხი.“ (მსაჯულთა წიგნი 2-4). „ამიტომ უწოდეს იმ ადგილს სახელად ბოქიმი (მოტირალნი). მსხვერპლი შესწირეს იქ უფალს.“ (მსაჯულთა წიგნი 2-5). „დაითხოვა იესომ ხალხი და წავიდ-წამოვიდნენ ისრაელიანები თავ-თავიანთ სახლებში, თავ-თავიანთ წილხვდომილ ქვეყნებში, რათა დაემკვიდრებინათ იგი.“ (მსაჯულთა წიგნი 2-6). „უფალს ემსახურებოდა ერი იესოს მთელ სიცოცხლეში და უხუცესთა მთელ სიცოცხლეში, რომლებიც იესოს შემდგომ იყვნენ და ნანახი ჰქონდათ ყველა დიადი საქმე, ისრაელისათვის რომ აღასრულა უფალმა.“ (მსაჯულთა წიგნი 2-7). „მოკვდა იესო, ნავეს ძე, უფლის მორჩილი, ას ათი წლისა,“ (მსაჯულთა წიგნი 2-8). „და დამარხეს თავის წილხვდომილში, თიმნათ-სერახში, ეფრემის მთაზე, გაყაშის მთის ჩრდილოეთით.“ (მსაჯულთა წიგნი 2-9). „მთელი ის თაობაც გადავიდა მამა-პაპასთან. მოვიდა სხვა თაობა რომელსაც არ გაეგონა უფალი, არც მისი საქმენი, ისრაელისთვის რომ აღასრულა.“ (მსაჯულთა წიგნი 2-10). „უკუღმართად იქცეოდნენ ისრაელიანები უფლის თვალში და ემსახურებოდნენ ბაალებს.“ (მსაჯულთა წიგნი 2-11). „დაივიწყეს უფალი, თავიანთი მამა-პაპის ღმერთი, რომელმაც ეგვიპტის ქვეყნიდან გამოიყვანა ისინი, მიიქცნენ უცხო ღმერთებისკენ, მეზობელ ხალხთა ღმერთებისაკენ და თაყვანს სცემდნენ მათ.“ (მსაჯულთა წიგნი 2-12). „დაივიწყეს უფალი და ემსახურებოდნენ ბაალებსა და აშთორეთებს.“ (მსაჯულთა წიგნი 2-13). „აღიგზნო უფლის რისხვა ისრაელიანთა მიმართ, ხელში ჩაუგდო ისინი მძარცველებს და აძარცვინა. ხელში ჩაუგდო გარშემორტყმულ მტერს და ვეღარ უმკლავდებოდნენ მათ.“ (მსაჯულთა წიგნი 2-14). „სადაც არ უნდა წასულიყვნენ, ავბედითად წარმართავდა მათ უფლის ხელი, როგორც უთხრა მათ უფალმა და დაემუქრა მათ უფალი. დიდად შეაჭირვა ისინი.“ (მსაჯულთა წიგნი 2-15). „დაუდგინა მათ უფალმა მსაჯულები, რომლებიც მძარცველებისაგან იფარავდნენ მათ.“ (მსაჯულთა წიგნი 2-16). „მაგრამ არც მსაჯულებს უჯერებდნენ, უზნეობდნენ უცხო ღმერთების კვალზე, თაყვანს სცემდნენ მათ და მალევე უხვევდნენ იმ გზიდან, რომლითაც დადიოდა მათი მამა-პაპა, უფლის მცნებათა მორჩილი. ესენი იმათ მსგავსად არ იქცეოდნენ.“ (მსაჯულთა წიგნი 2-17). „მას შემდეგ, რაც მსაჯულები დაუდგინა მათ უფალმა, უფალი იყო მსაჯულთან და მტრებისაგან იფარავდა მათ მსაჯულის სიცოცხლეში. რადგან ებრალებოდა ისინი უფალს, როცა ესმოდა, როგორ გმინავდნენ მჩაგვრელთა და შემავიწროებელთა ხელში.“ (მსაჯულთა წიგნი 2-18). „მაგრამ მოკვდებოდა თუ არა მსაჯული, მამებზე უარესს ჩადიოდნენ, მიიქცეოდნენ უცხო ღმერთებისკენ, ემსახურებოდნენ და თაყვანს სცემდნენ მათ. არ ეშვებოდნენ თავიანთ ბოროტ საქმეს და ურჩობის გზას არ სტოვებდნენ.“ (მსაჯულთა წიგნი 2-19). „აღიგზნო უფლის რისხვა ისრაელის მიმართ და თქვა მან: რაკი ამ ერმა უღალატა ჩემსა და მათ მამაპაპას შორის დადებულ აღთქმას და აღარ მიჯერებს,“ (მსაჯულთა წიგნი 2-20). „აღარ ავყრი მათგან აღარცერთ ამ ხალხს, რომელიც აუყრელი დარჩა იესოს, როცა მოკვდა,“ (მსაჯულთა წიგნი 2-21). „რათა გამოვცადო ისრაელი მათით, დაადგებიან თუ არა უფლის გზას და ივლიან თუ არა იმ გზით, როგორც მათი მამა-პაპა დადიოდა.“ (მსაჯულთა წიგნი 2-22). „ამიტომ იყო, აუყრელი რომ დატოვა ეს ხალხები უფალმა, თავიდანვე რომ არ აჰყარა და არ ჩაუგდო ხელში იესოს.“ (მსაჯულთა წიგნი 2-23). „აი, ის ხალხები, აუყრელი რომ დატოვა უფალმა, რათა გამოეცადა მათით ისრაელიანება, ყველანი, ვინც ვერცერთ ქანაანურ ომს ვერ შეესწრო.“ (მსაჯულთა წიგნი 3-1). „მხოლოდ იმისთვის, რომ შესწრებოდნენ და ესწავლათ ომი ისრაელიანთა შემდგომ თაობებს, რომლებიც უწინდელ ომებს ვერ შეესწრნენ:“ (მსაჯულთა წიგნი 3-2). „ფილისტიმელთა ხუთი სამთავრო და ყველა ქანაანელი, ციდონელი და ხივიელი, ლიბანის მთიანეთში რომ ცხოვრობენ, ბაალ-ხერმონის მთიდან ხამათამდე.“ (მსაჯულთა წიგნი 3-3). „სურდა გამოეცადა ისრაელიანები მათით, ენახა დაიცავდნენ თუ არა უფლის მცნებებს, მოსეს პირით რომ ამცნო მათ მამა-პაპას.“ (მსაჯულთა წიგნი 3-4). „ცხოვრობდნენ ისრაელიანები ქანაანელთა, ხეთელთა, ამორეველთა, ფერიზელთა, ხივიელთა და იებუსეველთა შორის.“ (მსაჯულთა წიგნი 3-5). „ირთავდნენ მათ ქალებს, ათხოვებდნენ თავიანთ ქალებს მათ ვაჟებზე და ემსახურებოდნენ მათ ღმერთებს.“ (მსაჯულთა წიგნი 3-6). „უკუღმართად იქცეოდნენ ისრაელიანები უფლის თვალში, დაივიწყეს უფალი, თავიანთი ღმერთი, და ემსახურებოდნენ ბაალებსა და აშერებს.“ (მსაჯულთა წიგნი 3-7). „რისხვით აღიგზნო უფალი ისრაელის მიმართ, ხელში ჩაუგდო ისინი ქუშან-რიშთაიმს, არამის ორმდინარეთის მეფეს, და მორჩილებდნენ ისრაელიანები ქუშან-რიშთაიმს რვა წელი.“ (მსაჯულთა წიგნი 3-8). „მაშინ შეჰღაღადეს ისრაელიანებმა უფალს და უფალმა გამოუჩინა მათ მხსნელი, რომელმაც იხსნა ისინი: ღოთენიელი, ქალების უმცროსი ძმის, კენაზის ძე.“ (მსაჯულთა წიგნი 3-9). „უფლის სული იყო მასზე და გახდა იგი ისრაელის მსაჯული. გავიდა სალაშქროდ და ხელში ჩაუგდო უფალმა ქუშან-რიშთაიმი, არამის მეფე. სძლია მისმა ხელმა ქუშან-რიშთაიმს.“ (მსაჯულთა წიგნი 3-10). „დაისვენა ქვეყანამ ორმოცი წელი. მერე მოკვდა ღოთენიელი, კენაზის ძე.“ (მსაჯულთა წიგნი 3-11). „კვლავ უკუღმართად იქცეოდნენ ისრაელიანები უფლის თვალში და ამძლავრა უფალმა ისრაელზე ყეგლონი, მოაბის მეფე, რადგან უკუღმართად იქცეოდნენ ისინი უფლის თვალში.“ (მსაჯულთა წიგნი 3-12). შემოიკრიბა მთელი ყამონი და ყამალეკი, დაიძრა, დაამარცხა ისრაელი და აიღო ფინიკ-ქალაქი.“ (მსაჯულთა წიგნი 3-13). „მორჩილებდნენ ისრაელიანები ყეგლონს, მოაბის მეფეს თვრამეტი წელი.“ (მსაჯულთა წიგნი 3-14). „მაშინ შეჰღაღადეს ისრაელიანებმა უფალს და გამოუჩინა მათ უფალმა მხსნელი აჰუდ გერას ძე, ბენიამინელი, ცაცია კაცი. ხარკი გაატანეს მას ისრაელიანებმა ყეგლონთან, მოაბის მეფესთან.“ (მსაჯულთა წიგნი 3-15). „ორლესული ერთწყრთიანი მახვილი გააკეთებინა აჰუდმა და წამოსასხამქვეშ შეიბა მარჯვენა თეძოსთან.“ (მსაჯულთა წიგნი 3-16). „მივიდა და მიართვა ხარკი ყეგლონს, მოაბის მეფეს. ძალზე მსუქანი კაცი იყო ყეგლონი.“ (მსაჯულთა წიგნი 3-17). „როგორც კი ძღვენი მოართვეს, უკან გაისტუმრა ძღვენის მომტანნი.“ (მსაჯულთა წიგნი 3-18). „თავად გილგალის საკერპოდან გამობრუნდა და უთხრა: საიდუმლო სიტყვა მაქვს შენთან, მეფეო! ბრძანა ყეგლონმა: ჩუმად! და ყველა კარისკაცი გარეთ გაიკრიფა.“ (მსაჯულთა წიგნი 3-19). „შევიდა აჰუდი მასთან. საგრილობელ ოთახში იჯდა, ცალკე რომ ჰქონდა ზემო სართულზე. უთხრა აჰუდმა: უფლის სიტყვა მაქვს სათქმელი შენთვის! და წამოიმართა ტახტიდან ყეგლონი მის დანახვაზე.“ (მსაჯულთა წიგნი 3-20). „და როგორც კი წამოიმართა, გაიკრა აჰუდმა მარცხენა ხელი, იძრო მარჯვენა თეძოსთან შებმული მახვილი და მუცელში აძგერა.“ (მსაჯულთა წიგნი 3-21). „ვადიანად ჩაეფლო შიგ მახვილი და ქონმა გადაფარა ვადა, რადგან მუცელშივე ჩაატოვა მახვილი, რომელსაც მეორე მხარეს გაეწვერა.“ (მსაჯულთა წიგნი 3-22). „მერე ტალანში გამოვიდა აჰუდი, გამოიხურა და ჩაკეტა ოთახის კარი.“ (მსაჯულთა წიგნი 3-23). „როგორც კი გავიდა, მოვიდნენ მისი მსახურებიც და, აჰა, ჩაკეტილი დახვდათ ოთახის კარი. თქვეს: მოსასაქმებლად შეიკეტებოდაო საგრილობელ ოთახში.“ (მსაჯულთა წიგნი 3-24). „კარგა ხანს უცადეს და, როცა ნახეს, არავინ აღებდა ოთახის კარს, კლიტე მოარგეს, გააღეს და რას ხედავენ: მკვდარი აგდია ძირს მათი ბატონი.“ (მსაჯულთა წიგნი 3-25). „სანამ გონს მოეგებოდნენ, აჰუდმა სამშვიდობოს გამოაღწია, არავის გახსენებია იგი. გამოსცდა საკერპოს და თავი სეყირს შეაფარა.“ (მსაჯულთა წიგნი 3-26). „მოსვლისას ბუკსა ჰკრა ეფრემის მთაში, ჩამოიყვანა მთიდან ისრაელიანები და წინ წაუძღვა.“ (მსაჯულთა წიგნი 3-27). „უთხრა: მომყევით, რადგან ხელში ჩაგიგდოთ უფალმა მოაბელები, თქვენი მტრები! გაჰყვნენ და გადაუჭრეს მოაბელებს იორდანეზე გადასასვლელი ფონი და არავინ გაატარეს.“ (მსაჯულთა წიგნი 3-28). „ათი ათასამდე მოაბელი დახოცეს იმჟამად, ყველანი ბრგე და ძლიერნი, თავს ვერავინ უშველა.“ (მსაჯულთა წიგნი 3-29). „დაემორჩილა იმ დღეს მოაბი ისრაელს და დაისვენა ქვეყანამ ოთხმოცი წელი. სიკვდილამდე ისრაელის მსაჯული იყო აჰუდი.“ (მსაჯულთა წიგნი 3-30). „მის შემდეგ იყო შამგარი, ყანათის ძე, სახრით რომ დახოცა ექვსასი ფილისტიმელი, და მანაც იხსნა ისრაელი.“ (მსაჯულთა წიგნი 3-31). მსაჯულთა წიგნში წერია, თუ როგორ დაესხნენ თავს დანის ტომელი ებრაელები ქალაქ ლაიშის მაცხოვრებლებს და დახოცეს ისინი: „დაეცნენ ლაიშში წყნარ და უზრუნველ ხალხს, მახვილით მოსრეს და ცეცხლს მისცეს ქალაქი.“ (მსაჯულთა წიგნი 18-27). ხედავთ რა ბოროტება და სიბრიყვე წერია? ხედავთ რა ბოროტებას ჩადიოდნენ ე.წ. „ღვთის რჩეული ერი“? თუ ხვდებით მაინც რომ ებრაელებმა უდანაშაულო ადამიანები უმოწყალოდ დახოცეს და ისე „დაიმკვიდრეს აღთქმული ქვეყანა“? აქ არის ერთი საინტერესო მომენტი, მას მერე რაც ებრაელები დასახლდნენ ქანაანში, ისინი კულტურულ და სოციალურ ურთიერთობაში შევიდნენ ქანაანის და მის შემოგარენში ცოცხლად დარჩენილ ხალხებთან, ცოლებს თხოულობდნენ მათგან და თავადაც ათხოვებდნენ მათზე ქალებს და აგრეთვე რაც ყველაზე მნიშვნელოვანია მათ ღმერთებს დაუწყეს თაყვანისცემა, ბიბლიური თვითგამოცხადებული „ღმერთისთვის“ რაღა თქმა უნდა ეს „ერესი“ და „ბოროტება“ იყო, ბიბლია ებრაელთა შესახებ მოგვითხრობს: „მიიქცეოდნენ უცხო ღმერთებისკენ, ემსახურებოდნენ და თაყვანს სცემდნენ მათ“, მართლაც საინტერესო სიტყვებია, ვერაფერს იტყვი... მაგრამ უფრო საინტერესოა თუ როგორ სჯის „უფალი“ ებრაელებს და რას ამბობს, ის ბობოქრობს და გაიძახის: „აღარ ავყრი მათგან აღარცერთ ამ ხალხს, რომელიც აუყრელი დარჩა იესოს, როცა მოკვდა, რათა გამოვცადო ისრაელი მათით, დაადგებიან თუ არა უფლის გზას და ივლიან თუ არა იმ გზით, როგორც მათი მამა-პაპა დადიოდა.“, ბიბლიური „უფლის“ ამ საქციელის შესახებ აგრეთვე წერია: „სურდა გამოეცადა ისრაელიანები მათით, ენახა დაიცავდნენ თუ არა უფლის მცნებებს“, უკაცრავად? რა ბრძანეთ?! რას ნიშნავს „რათა გამოვცადო ისრაელი“? რას ნიშნავს „სურდა გამოეცადა ისრაელიანები“ და რას ნიშნავს სიტყვა „ენახა“? ქრისტიანები და იუდაისტები ამტკიცებენ რომ მათი „ღმერთი“ ყოვლისმცოდნეა და იცის წარსული, აწმყო და მომავალი, ისინი ამტკიცებენ რომ მან მომავალი წინასწარ იცის! და უცბად გვხვდება სიტყვები: „სურდა გამოეცადა“? ეს რა ხუმრობაა? ხვდებით ეს რას ნიშნავს? ეს ნიშნავს იმას, რომ თქვენი „ღმერთი“ იუდაისტებო და ქრისტიანებო „ყოვლისმცოდნე“ არ არის! აგრეთვე მინდა ავღნიშნო, რომ აქ არაერთხელ არის ნახსენები სიტყვები: „ვერ აჰყარა“ და „აჰყარა“, ეს სიტყვები არის ნახსენები „არაებრაელ“ ხალხებთან მიმართებაში, რომელთა დახოცვა თუ არა, განდევნა მაინც ევალებოდათ ებრაელებს, ჩამოთვლილი არიან ისრაელის წინამძღოლები „არაებრაელებთან“ ომში, მაგ. იუდა, ეფრემი, ზაბულონი და ა.შ. და იქვე ჩამოთვლილია ხალხები რომლებიც მათ „ვერ აჰყარეს“, ხვდებით ეს რას ნიშნავს? კარგი იქნება, თქვენს ქვეყანაში რომ მოვიდეს უცხო ხალხი და მოინდომოს თქვენი აყრა თქვენი საკუთარი მიწიდან? არა? ჰოდა არც ქანაანელებს და სხვა „არაებრაელებს“ ულხინდათ იმ დღეს, როდესაც ვანდალი და ბარბაროსი ებრაელები შეეთრნენ ქანაანში და დაიწყეს ყველაფრის თავდაყირა დაყენება! მსაჯულთა წიგნში (ბიბლიაში) ისიც არის ნახსენები, რომ ებრაელებმა დახარკეს და მონად გაიხადეს ქანაანელები და მოსაზღვრე ხალხები... ისინი, ვინც გადაურჩა მათი ურდოს შემოსევას...

სოდომისა და გომორას ცნობილი ტრაგედიის შესახებ ბიბლიაში წერია: „თქვა უფალმა: გახშირდა სამდურავი სოდომსა და გომორზე, მეტისმეტად დაუმძიმდათ ცოდვები“ (დაბადება, თავი 18, სტროფი 20). „ჩავალ და ვნახავ, საქმით დაიმსახურეს თუ არა სამდურავი ჩემამდე რომ მოაღწია“ (დაბადება, თავი 18, სტროფი 21). რას უნდა ნიშნავდეს ეს გონების დამაბნეველი სიტყვები? მოდით თავიდანვე უკუვაგდოთ პრიმიტიული და ბარბაროსული, ფანატიკური რელიგიურ-ეკლესიური გალიმატია და აბდაუბდა, ჩვენ არ უნდა მივაქციოთ ყურადღება ანტიმეცნიერულ რელიგიურ ბოდვებს „ღვთის სასწაულის“ და „ღვთის რისხვის“ შესახებ და ვიაზროვნოთ რაციონალურად და მეცნიერულად, თუ მეცნიერულად ვიაზროვნებთ, მიხვდებით, რომ არსება რომელიც აქ არის ნახსენები, არ არის „ღმერთი“ ამ სიტყვის რეალური მნიშვნელობით, ღმერთი უნდა იყოს ყოვლისმცოდნე (როგორც ამას ფანატიკოსები ამტკიცებენ), ეს არსება კი არ არის ყოვლისმცოდნე, იგი საკუთარი პირით ამბობს, რომ მან არ იცოდა თუ რას აკეთებდნენ სოდომელები და გომორელები, ის ამბობს: „ჩავალ და ვნახავ“, ესე იგი ის მან არ იცოდა წინასწარ ყველაფერი, წინააღმდეგ შემთხვევაში მას არ დასჭირდებოდა „ჩასვლა და ნახვა“, აგრეთვე საინტერესოა კიდევ ერთი რამ, რა სამდურავი მისდიოდა და ვისგან მისდიოდა ეს სამდურავი ამ ე.წ. „უფალს“? ეს დღემდე გამოცანაა. თანამედროვე მეცნიერები (ძირითადად პალეოუფოლოგები), მაგალითად გამოჩენილი ევროპელი მეცნიერი, ისტორიკოსი და პალეოუფოლოგი ერიხ ფონ დანიკენი, ამტკიცებენ, რომ ბიბლიური ღმერთი, სინამდვილეში არის არა ღმერთი, არამედ უბრალოდ უცხოპლანეტელი არსება, რომელიც ფლობს კვანტურ ტექნოლოგიებს და ის „სასწაულები“ რომლებსაც იგი ახდენდა ებრაელთა (და სხვა ხალხთა) წინაშე, სინამდვილეში უცხოპლანეტური ფენომენები იყო. ბიბლიური „ღმერთი“ არის უცხოპლანეტელი არსება, რომელიც საუკუნეთა მანძილზე უხეშად ერეოდა კაცობრიობის ისტორიაში. „აწვიმა უფალმა ციდან სოდომს და გომორს გოგირდი და ცეცხლი უფლისაგან“ (დაბადება, თავი 19, სტროფი 24). „დაამხო ეს ქალაქები და მთელი მხარე, ამ ქალაქების მთელი მოსახლეობა და დედამიწის აღმონაცენი“ (დაბადება, თავი 19, სტროფი 25). ზემოთხსენებული ორი ციტატა გვეუბნება იმას, რომ უცხოპლანეტელმა არსებამ ცაში „გამოკიდებული“ კოსმიური ხომალდიდან, ენერგეტიკული ქვემეხებით და რაკეტებით დაბომბა სოდომი და გომორა. არავითარ „ღმერთს“ არ გაუნადგურებია სოდომი და გომორა, როგორც ამას გაუნათლებელი „მორწმუნე“ ფანატიკოსები ამტკიცებენ, სოდომის და გომორას ბომბარდირება სულაც არ ყოფილა „ღვთის რისხვა“. ბიბლია მოგვითხრობს რომ მთელ სოდომსა და გომორაში მხოლოდ ლოტი და მისი ოჯახი აღმოჩნდა მართალი და ღვთისმოშიში, რომელიც „ღმერთმა“ დაღუპვისაგან იხსნა: „როცა ამხობდა ღმერთი იმ მხარის ქალაქებს, გაიხსენა ღმერთმა აბრაამი და გაარიდა ლოტი ნგრევას, როცა ანგრევდა იმ ქალაქებს, სადაც ცხოვრობდა ლოტი“ (დაბადება, თავი 19, სტროფი 29). „აიყარა ლოტი ცოღარიდან და მთაში დასახლდა თავის ორ ქალიშვილთან ერთად, რადგან ცოღარში ცხოვრების ეშინოდა. ერთ გამოქვაბულში დასახლდა თავის ორ ქალიშვილთან ერთად“ (დაბადება, თავი 19, სტროფი 30). „უთხრა უფროსმა უმცროსს“ მოხუცია მამაჩვენი და კაცი არ არის ამ ქვეყანაში, რომ შემოვიდეს ჩვენთან როგორც ქვეყნის წესი და რიგია“ (დაბადება, თავი 19, სტროფი 31). „მოდი, დავალევინოთ ღვინო მამაჩვენს და მივუწვეთ, შთამომავლობა აღვუდგინოთ მამაჩვენს“ (დაბადება, თავი 19, სტროფი 32). „შეასვეს ღვინო მამას იმ ღამით; მივიდა უფროსი და მიუწვა მამას, ხოლო მამამ ვერც დაწოლა გაიგო მისი და ვერც ადგომა“ (დაბადება, თავი 19, სტროფი 33). „მეორე დღეს უფროსი ეუბნება უმცროსს: აჰა, ვიწექი წუხელ მამაჩემთან, შევასვათ ღვინო ამაღამაც, მიდი და მიუწექი. შთამომავლობა აღვუდგინოთ მამაჩვენს“ (დაბადება, თავი 19, სტროფი 34). „შეასვეს ღვინო იმ ღამითაც მამას; ადგა უმცროსი და მიუწვა, ხოლო მან ვერც დაწოლა გაიგო მისი და ვერც ადგომა“ (დაბადება, თავი 19, სტროფი 35). „დაორსულდა ლოტის ორი ასული მამისაგან“ (დაბადება, თავი 19, სტროფი 36). „ძე შვა უფროსმა და უწოდა სახელად მოაბი. იგი არის მოაბელთა მამა დღევანდლამდე“ (დაბადება, თავი 19, სტროფი 37). „უმცროსმაც შვა ძე და უწოდა სახელად ბენ-ყამი. იგი არის ყამონიანთა მამა დღევანდლამდე“ (დაბადება, თავი 19, სტროფი 38). ბიბლია გვაუწყებს, რომ ლოტი „ღმერთმა“ სოდომსა და გომორას გაარიდა და ქალაქ ცოღარში გადაასახლა, ლოტი დასახლდა ცოღარში, რომელიც სოდომისა და გომორას შორიახლოს მდებარეობდა. მაგრამ ბიბლიაში კვლავ გვხდება კიდევ ერთი აბსურდი და უაზრობა, დაბადების წიგნში წერია, რომ ლოტს ცოღარში ცხოვრების ეშინოდა, ისმის კითხვა, რატომ? არის კიდევ ერთი აბსურდი, ლოტის ქალიშვილები ერთმანეთს ეუბნებიან, რომ მთელ ქვეყნიერებაზე, მათ გარშემო კაცი არ მოიპოვება, რომ დააორსულოს ისინი და შთამომავლობა გაუგრძელონ მამას (ლოტს), რის გამოც ისინი გადაწყვეტენ სექსუალური კავშირი დაამყარონ მამასთან (ლოტთან), მაგრამ ის რასაც ისინი ამბობენ აბსოლუტური სიგიჟე და სრული უაზრობაა! ჯერ ერთი მთელ ქვეყნიერებაზე ნუთუ ერთი ქალაქი მაინც არ იყო, სადაც მამაკაცები იქნებოდნენ? მთელ ქვეყანაზე ორი კაცი ვერ მოძებნეს? ეს სრული სისულელეა, იმას თუ გავითვალისწინებთ, რომ სულ ცოტა ხნის წინ ლოტი და მისი ქალიშვილები ცხოვრობდნენ ქალაქ ცოღარში, სადაც უცოლო მამაკაცები ნამდვილად იქნებოდნენ, მაგრამ ლოტმა რატომღაც გადაწყვიტა აბარგებულიყო ქალაქიდან და პრეისტორიული ჰომონიდივით გამოქვაბულში დაბინავებულიყო ქალიშვილებთან ერთად. ბიბლიაში წერია, რომ ქალიშვილებმა ლოტი, თავიანთი მამა, ღვინით დაათვრეს და ისე დაორსულდნენ, თან ლოტმა ვერც კი შეამჩნია თუ როგორ დაამყარეს მათ მასთან სქესობრივი კონტაქტი, ნუთუ ლოტი ასეთ დონეზე გამოთვრა, რომ საკუთარი ქალიშვილები ვერ შეამჩნია? კი მაგრამ როგორ და რა სინდისით დაათვრეს ლოტის ქალიშვილებმა საკუთარი მამა? თუ ხვდებით, რომ აქ საუბარია სისხლის აღრევაზე ანუ ინცესტზე?! არადა ლოტსა და მის ქალიშვილებს ტრადიციონალისტი ქრისტიანი დოგმატიკოსები და მორწმუნეები აქებენ, ადიდებენ და ხოტბას ასხამენ, როგორც მართალ ხალხს! აქ ვლინდება ლოტისა და მისი ქალიშვილების სრული სირეგვნე და გარყვნილება (არადა თუ ბიბლიას დავუჯერებთ, „ღმერთმა“ ისინი სწორედ ღვთისმოშიშობისა და სიწმინდის გამო გამოარჩია და გადაარჩინა, როდესაც სოდომსა და გომორას გარყვნილების გამო ღუპავდა). ტრადიციონალისტი ფუნდამენტალისტი ქრისტიანები ამტკიცებენ, რომ „ღმერთმა“ სოდომი და გომორა გარყვნილების გამო დასაჯა და ისინი ასახელებენ შემდეგ ცოდვებს, ესენია: ჰომოსექსუალიზმი, ბისექსუალიზმი, ლესბისზმი, ტრანსსექსუალიზმი, ინცესტი ანუ სისხლის აღრევა, სექსუალური პარტნიორების ხშირი ცვლა, ქორწინების გარეშე სექსი და ა.შ., ისინი ასახელებენ მთელ სიას იმ ცოდვებისა, რომლებსაც ვითომდა სოდომელები და გომორელები ჩადიოდნენ, მაგრამ სინამდვილეში ბიბლიაში ამის შესახებ კონკრეტულად არაფერი წერია! იქ არაა მოცემული სოდომელთა და გომორელთა დანაშაულებების კონკრეტული სია და მათი აზროვნების სტილის აღწერა, იქ არ წერია თუ კონკრეტულად რას აკეთებდნენ ამ ორი ქალაქის მოსახლეები, არის უბრალოდ რამოდენიმე ბუნდოვანი და არაკონკრეტული სიტყვა და მორჩა! დაბადების წიგნი ჩვენ არ გვაწვდის კონკრეტულ ფაქტებს, იმის შესახებ თუ რეალურად რა დააშავეს სოდომელებმა და გომორელებმა, რის საფუძველზეც ქრისტიანები (და იუდაისტები და მუსულმანები აგრეთვე) უსინდისოდ სპეკულირებენ. ბიბლიაში წერია, რომ ლოტმა (იქამდე სანამ სოდომი და გომორა განადგურდებოდნენ), საღამოჟამს სოდომის კარიბჭესთან შენიშნა ორი ანგელოზი, თაყვანი სცა და მიიპატიჟა სახლში. მაგრამ სოდომელებმა შეიტყვეს მათი მოსვლის შესახებ და იცოდნენ რა, მათი განზრახვა, მათ ლოტს მოსთხოვეს გამოეყვანა სახლიდან სტუმრები რათა დაესაჯათ ისინი, მაგრამ ლოტმა უარი სტკიცა, აი რა მოხდა: „ვიდრე დასაძინებლად დაწვებოდნენ, გარს შემოადგნენ სახლს ქალაქის მკვიდრნი, სოდომელი კაცები, – ჭაბუკი თუ მოხუცი, მთელი ხალხია მოადგა ყოველი მხრიდან“ (დაბადება, თავი 19, სტროფი 4). „დაუძახეს ლოტს და უთხრეს: სად არიან ის კაცები, წუხელ რომ გესტუმრნენ? გამოიყვანე ჩვენთან უნდა შევიცნოთ“ (დაბადება, თავი 19, სტროფი 5). „გამოვიდა მათთან ლოტი კარის ზღურბლზე და გამოიხურა კარი“ (დაბადება, თავი 19, სტროფი 6). „უთხრა: ნუ იზამთ ბოროტებას ძმებო!“ (დაბადება, თავი 19, სტროფი 7). „აჰა, ორი ქალიშვილი მყავს, რომელთაც მამაკაცი არ იციან; მათ გამოგიყვანთ და უყავით, რაც გენებოთ. ოღონდ ამ კაცებს არაფერი ავნოთ, რადგან ჩემ ჭერქვეშ არიან შემოსულნი“ (დაბადება, თავი 19, სტროფი 8). პირდაპირ გამაოგნებელია, თუ რა დონის უსინდისობა, უსირცხვილობა, სირეგვნე, სადიზმი და სისასტიკე გამოიჩინა და გამოამჟღავნა ლოტმა თავისი უბიწო ქალიშვილების მიმართ, ის მზად იყო გასაუპატიურებლად საკუთარი უმანკო ქალიშვილები „მიეცა“ სოდომელებისთვის, ოღონდაც ორი სტუმარი, ორი ანგელოზი, „გადაერჩინა“, სოდომელთაგან „ეხსნა“ სტუმრები, რომელთა შესახებაც არაფერი არ იცოდა და არც კი იცნობდა მათ იმ მომენტამდე. სრულიად უცხო არსებების (თუგინდ ანგელოზთათვის, არ აქვს ამას მნიშვნელობა!) ლოტი სწირავდა საკუთარ ქალიშვილებს, ქალწულებს, რომლებმაც, როგორ იგი საკუთარი პირით ამბობს „მამაკაცი არ იცოდნენ“, ვერაფერს იტყვი, პრიორიტებების მშვენიერი სისტემა ჰქონია ბიბლიურ „წმინდა კაცს“, ჯანსაღად მოაზროვნე, ლოგიკურად და რაციონალურად მოაზროვნე ადამიანი, რომელსაც მთელი გულით უყვარს საკუთარი შვილები და მათი გულისათვის არათუ ყველაფერს დათმობს, საკუთარ სიცოცხლესაც კი გასწირავს, ადამიანი, რომელსაც ურჩევნია დაიღუპოს ტანჯვა-წამებაში, ოღონდაც საკუთარი შვილები იხსნას უბედურებისაგან, ადამიანი რომელიც ყველაფერს იღონებს საკუთარი შვილების ფიზიკური და სულიერი კეთილდღეობისათვის, ლოტის ადგილას სრულებით სხვაგვარად მოიქცეოდა. ლოტის ადგილას ასეთი ადამიანი სულ წიხლისკვრით გაგდებდა იმ „სტუმრებს“, აი როგორ მოიქცეოდა ჭკუათმყოფელი ადამიანი, ის არავითარ შემთხვევაში არ დაუშვებდა რომ მისი უმანკო ქალიშვილებისთვის ვინმეს ზიანი მიეყენებინა და არასგზით არ წამოროშავდა: „აჰა, ორი ქალიშვილი მყავს, რომელთაც მამაკაცი არ იციან; მათ გამოგიყვანთ და უყავით, რაც გენებოთ. ოღონდ ამ კაცებს არაფერი ავნოთ“, შეხედეთ ბრმადმორწმუნენო! ის ამბობს „უყავით რაც გენებოთ“, ხვდებით საით ქრის სიმართლის ნიავი? ლოტს რომ თანამედროვე ეპოქაში ეცხოვრა, მას გიჟად გამოაცხადებდნენ და ფსიქიატრიულ კლინიკაში გამოკეტავდნენ სიცოცხლის ბოლომდე.

მას შემდეგ რაც ებრაელები შევიდნენ ქანაანის მიწაზე, მათმა ბარბაროსულმა ურდომ გაანადგურა არც მეტი არც ნაკლები 10 ეთნოსი, 10 ერი; ამორეველნი, მოებელნი, ედუმელნი, ხეთელნი, ფერიზეველნი, იებუსეველნი, ქანაანელნი, ხივიელნი, გირგაშეველნი და მიდიანელნი. მათ ამ ხალხთა 90 % -ზე მეტი გაწყვიტეს, ხოლო რაც გადარჩა დაიმონეს, ებრაელი მამაკაცები ტყვედ ჩაგდებულ ქალებს აიძულებდნენ მათთან სექსუალური კავშირის განხორციელებას, რათა ებრაელი ერი გაემრავლებინათ. ბიბლიაში წერია: „გაილაშქრეს მიდიანზე, როგორც ნაბრძანები ქონდა მოსესთვის უფალს და დახოცეს ყველა მამრი“ (რიცხვნი, თავი 31, სტროფი 7). „დახოცილებში იყვნენ მიდიანის მეფეები: ევი, რეკემი, ცური, ხური და რება - ხუთი მიდიანელი მეფე. აგრეთვე მოკლეს მახვილით ბალაამი, ბეყორის ძე“ (რიცხვნი, თავი 31, სტროფი 8). „ტყვედ წაიყვანეს ისრაელიანებმა მიდიანელი ქალები და ბავშვები და მთელი მათი საქონელი. მოიალაფეს მთელი მათი ქონება და დოვლათი“ (რიცხვნი, თავი 31, სტროფი 9). „ცეცხლს მისცეს ყველა მათი ქალაქი მათ საზღვრებში და ყველა დაბა“ (რიცხვნი, თავი 31, სტროფი 10). „აიღეს მთელი ნადავლი და მთელი ნაალაფარი კაციდან პირუტყვამდე“ (რიცხვნი, თავი 31, სტროფი 11). შემდეგ მივიდნენ ებრაელი ტერორისტები და ყაჩაღები თავიანთ უფროსთან მოსესთან და ტერორისტი მოსე გაცოფდა: „განურისხდა მოსე ჯარის უფროსებს, ათასისთავებს და ასისთავებს, რომლებიც ბრძოლის ველიდან მობრუნდნენ“ (რიცხვნი, თავი 31, სტროფი 14). „უთხრა მათ მოსემ: ცოცხალი დატოვეთ ყველა ქალი?“ (რიცხვნი, თავი 31, სტროფი 15). „განა მათი მიზეზით არ განუდგნენ ისრაელიანები უფალს, როგორც თქვა ბალაამმა და გადაამეტეს ფეღორის ცოდვას, რის გამოც მოხდა განადგურება უფლის საზოგადოებაში?“ (რიცხვნი, თავი 31, სტროფი 16). „ახლა გაწყვიტეთ ბავშვებში ყველა მამროვანი, ყოველი ქალი რომელსაც შეცნობილი ყავს მამაკაცი მამრის საწოლზე, მოკალით“ (რიცხვნი, თავი 31, სტროფი 17). „იმავე დღეს აიღო იესომ მაკედა, მახვილით მოსრა იგი და მისი მეფე, მუსრი გაავლო მათ და ყველა სულიერს, რაც კი იქ იყო, არავინ დაუტოვებია ცოცხალი. ისევე მოექცა მაკედას მეფეს როგორც იერიქონის მეფეს მოექცა“ (იესო ნავეს ძე, თავი 10, სტროფი 28). „ჩაუგდო ხელში უფალმა ისრაელს ლიბნაც და მისი მეფეც. მოსრა მახვილით ის და ყველა სულიერი, რაც კი იქ იყო, არავინ დაუტოვებია ცოცხალი. ისევე მოექცა მის მეფეს, როგორც იერიქონის მეფეს მოექცა“ (იესო ნავეს ძე, თავი 10, სტროფი 30). „ხელში ჩაუგდო უფალმა ისრაელს ლაქიში და მან მეორე დღესვე აიღო ლაქიში, მახვილით მოსრა იგი და ყველა სულიერი რაც კი იქ იყო. ისევე მოექცა როგორც ლიბნას“ (იესო ნავეს ძე, თავი 10, სტროფი 32).“მაშინ აიძრა ჰორამი, გეზერის მეფე, ლაქიშის საშველად, მაგრამ მუსრი გაავლეს მათ იესომ და მისმა ხალხმა. არავინ დაუტოვებიათ ცოცხალი“ (იესო ნავეს ძე, თავი 10, სტროფი 33). „აიღო ყეგლონი იმავე დღეს და მახვილით მოსრა იგი. ყოველი სულიერი, რაც კი იქ იყო, ამავე დღეს ამოწყვიტა, ისევე მოექცა, როგორც ლაქიშს“ (იესო ნავეს ძე, თავი 10, სტროფი 35). „აიღო ხებრონი და მოსრა იგი მახვილით მისი მეფითურთ, ყველა მისი ქალაქი და ყოველი სულიერი, რაც კი იქ იყო. არვინ დაუტოვებია ცოცხალი. ისევე მოექცა, როგორც ყეგლონს, გაანადგურა იგი და ყოველი სულიერი, რაც კი იქ იყო“ (იესო ნავეს ძე, თავი 10, სტროფი 37). „ხელში ჩაიგდო იგი და მისი მეფე და მისი ყველა ქალაქი, მახვილით მოსრა და ამოწყვიტა ყოველი სულიერი, რაც კი იქ იყო. არაფერი დაუტოვებია ცოცხალი, როგორც მოექცა ხებრონს, ასევე მოექცა დაბირს და მის მეფეს, ასევე მოექცა ლიბნას და მის მეფეს“ (იესო ნავეს ძე, თავი 10, სტროფი 39). „მახვილით მოსრა იესომ მთიანეთი, სამხრეთი მხარე, შეფელა და მთის ძირები და ყველა მათი მეფე. არვინ დაუტოვებია ცოცხალი, ყველა სულდგმული მოსპო, როგორც ბრძანა უფალმა, ისრაელის ღმერთმა“ (იესო ნავეს ძე, თავი 10, სტროფი 40). „მუსრი გაავლო მათ იესომ კადეშ-ბარნეადან ღაზამდე, მთელს გოშენის მხარეს გაბაონამდე“ (იესო ნავეს ძე, თავი 10, სტროფი 41). „ყველა ეს მეფე და მათი ქვეყნები ერთ ჯერზე ჩაიგდო ხელში იესომ, რადგან უფალი, ისრაელის ღმერთი იბრძოდა მისთვის“ (იესო ნავეს ძე, თავი 10, სტროფი 42). „უთხრა უფალმა იესოს: ნუ შეგეშინდება მათი, რადგან ხვალ ამ დროისათვის ყველას შევმუსრავ ისრაელის წინაშე. მათ ცხენებს ძარღვები გადაუსერე და ცეცხლს მიეცი მათი ეტლები“ (იესო ნავეს ძე, თავი 11, სტროფი 6). „მოულოდნელად მიადგა მათ იესო მეომრებითურთ მერომის წ####ბთან და დაესხა თავს“ (იესო ნავეს ძე, თავი 11, სტროფი 7). „ხელში ჩაუგდო ისინი უფალმა ისრაელიანებს. შეუტიეს და სდიეს დიდ ციდონამდე, მისრეფოთ-მაიმამდე და მიცფას ველამდე, აღმოსავლეთისკენ, მუსრი გაავლეს, ისე რომ ცოცხალი არვინ დაუტოვებიათ“ (იესო ნავეს ძე, თავი 11, სტროფი 8). „ისე მოექცა მათ იესო, როგორც ნაბრძანები ქონდა მისთვის უფალს. მათ ცხენებს ძარღვები გადაუსერა და ცეცხლს მისცა ეტლები“ (იესო ნავეს ძე, თავი 11, სტროფი 9). „მაშინვე გამობრუნდა იესო და აიღო ხაცორი და მახვილით განგმირა მისი მეფე, რადგან წინათ ხაცორი ყველა ამ სამეფოს თავი იყო“ (იესო ნავეს ძე, თავი 11, სტროფი 10). „მახვილით მოსრეს ყოველი სულიერი, რაც კი იქ იყო. არცერთი სულდგმული არ დაუტოვებიათ. ხაცორს კი ცეცხლი წაუკიდეს“ (იესო ნავეს ძე, თავი 11, სტროფი 11). „ამ ქალაქის ნადავლი და პირუტყვი წამოასხეს თავისთვის ისრაელიანებმა, მთელი ხალხი კი მოსრეს მახვილით, ისე რომ მთლიანად ამოწყვიტეს, ერთი სულიც არ დაუტოვებიათ“ (იესო ნავეს ძე, თავი 11, სტროფი 14). „ისინიც გამოვიდნენ ქალაქიდან მათ დასახვედრად და ისრაელს შორის მოექცნენ ჰაღაელები. დასცხეს მათ და არავინ გაუშვიათ ცოცხალი“ (იესო ნავეს ძე, თავი 8, სტროფი 22). „ხოლო ჰაღაელთა მეფე ცოცხლად შეიპყრეს და იესოს მიგვარეს“ (იესო ნავეს ძე, თავი 8, სტროფი 23). „როცა მოათავა ისრაელმა ჰაღაის მცხოვრებთა ხოცვა-ჟლეტა ველზე უდაბნოში, სადამდეც მორეკეს ისინი და ყველანი უკლებლივ დაეცნე მახვილისაგან, მაშინ გაბრუნდა მთელი ისრაელი ჰაღაიში და მახვილით ამოწყვიტა დანარჩენი ხალხი“ (იესო ნავეს ძე, თავი 8, სტროფი 24). „ამოწყდა იმ დღეს ჰაღაის მცხოვრებთაგან სულ თორმეტი ათასი სული - კაცი და ქალი“ (იესო ნავეს ძე, თავი 8, სტროფი 26). „იესოს არ ჩამოუღია ხელი, რომლითაც შობი ქონდა მოღერებული, ვიდრე არ ამოწყვიტა მთელი ჰაღაი“ (იესო ნავეს ძე, თავი 8, სტროფი 26). „გადაწვა იესომ ჰაღაი და სამარადისო ნანგრევებად უკაცრიელ ადგილად აქცია დღევანდლამდე“ (იესო ნავეს ძე, თავი 8, სტროფი 28). „გაანადგურეს ქალაქში (იერიქონში) ყველაფერი რაც დასარისხებელი იყო: კაცი თუ ქალი, ყმაწვილი თუ მოხუცებული, ცხვარ-ძროხა თუ სახედარი“ (იესო ნავეს ძე, თავი 6, სტროფი 21). ყოველივე ზემოთხსენებული აშკარად რაჯასის და ტამასის მოდუსების მოქმედების ნათელი მაგალითია, ყველაფერი ზემოთხსენებული რაც ებრაელებმა ჩაიდინეს, მათ ჩაიდინეს რაჯასის და ტამასის მოდუსების ზეგავლენის ქვეშ, თუმცაღა ეს არცაა გასაკვირი, რადგანაც ის ვინც მათ „წინ მიუძღოდა“, ის „წინასწარმეტყველი“, „წინასწარმეტყველი“ მოსე, რომელიც მათ მოუწოდებდა უდანაშაულო ადამიანების განადგურებისკენ, თავად რაჯასის და ტამასის მოდუსების ზეგავლენის ქვეშ იმყოფებოდა, რატომ? იმიტომ, რომ მოსე ენერგეტიკულ სუპერვიბრაციულ კონტაქტში იმყოფებოდა ბოროტ დემიურგთან ანუ ე.წ. „უფალ ღმერთთან“, რომელიც სინამდვილეში არის არა ღმერთი, არამედ სუბასტრალური სივრცეთაშორისი სივრციდან მოსული უმდაბლესი ფსიქომენტალური ენერგოვიბრაციის მულტიფაზური არსება. მოსეს დაბალი ენერგოვიბრაციის ფსიქომენტალური კავშირი ჰქონდა ე.წ. „უფალთან“, მოსესა და ამ „უფალს“ შორის არსებობდა ენერგეტიკული კავშირის არხი, ენერგეტიკული დერეფანი, რომლის დახმარებითაც ხდებოდა რაჯასიკური და ტამასიკური ენერგიის ორმხრივი ცირკულაცია მოსეს და ისრაელის „უფალს“ შორის. მოსე იყო ე.წ. „უფლის“ ანუ სუბასტრალური რეფტილოიდი-მანიპულატორის მონა, ამ სიტყვის ყველა მნიშვნელობით. ძველ აღთქმაში არსებობს საკმაოდ მრავალი ფაქტობრივი მტკიცებულება იმისა, რომ ისრაელიანთა ღვთაება - იეღოვა (იაჰვე), ბოროტი სულია და არა სინათლისა და სიკეთის ღმერთი, ბიბლიაში ამასთან დაკავშირებით წერია: “გამოვიდა სიხონი მთელი თავისი ხალხით იაჰცაში ჩვენს წინააღმდეგ საბრძოლველად“ (ძველი აღთქმა, მეორე რჯული, თავი 2, სტროფი 32). „ხელში ჩაგვაგდებინა იგი უფალმა, ჩვენმა ღმერთმა და ჩვენც დავამარცხეთ იგი, მათი შვილები და მთელი მისი ხალხი“ (ძველი აღთქმა, მეორე რჯული, თავი 2, სტროფი 33). „მაშინ დავიპყარით მისი ყველა ქალაქი, ავაოხრეთ ქალაქები და გავწყვიტეთ მცხოვრებნი დიდიან-პატარიანად. არავინ დაგვიტოვებია ცოცხალი“ (ძველი აღთქმა, მეორე რჯული, თავი 2, სტროფი 34). „ჩაგვაგდებინა ხელში უფალმა, ჩვენმა ღმერთმა, ყოგიც, ბაშანის მეფე, მთელი მისი ხალხითურთ და ჩვენც დავამარცხეთ იგი, ისე რომ არავინ დარჩენილა ცოცხალი“ (ძველი აღთქმა, მეორე რჯული, თავი 3, სტროფი 3). „გავანადგურეთ ისინი, როგორც მოვექეცით სიხონს, ხეშბონის მეფეს, როცა გავუნადგურეთ ყველა ქალაქი - მამრი, დედრი და ბავშვი“ (ძველი აღთქმა, მეორე რჯული, თავი 3, სტროფი 6). ბიბლიური „უფალი“ ეუბნება ებრაელებს: „თუ იდუმალ წაგაქეზებს შენი ძმა, დედაშენის შვილი, ან შენი ვაჟი, ან ასული, ან შენს გვერდით მწოლი ცოლი, ან მეგობარი, რომელიც საკუთარი სულივითა გყავს და გეტყვის: წამო ვემსახუროთ სხვა ღმერთებს, რომლებსაც არ იცნობთ არც შენ და არც შენი მამა-პაპა“ (ძველი აღთქმა, მეორე რჯული, თავი 13, სტროფი 6). „იმ ხალხთა ღმერთებს, თქვენს გარშემო რომ არიან, შენთან ახლოს მყოფთა თუ შენგან შორს მყოფთა, ქვეყნის კიდიდან კიდემდეო“ (ძვ. აღთქმა, მეორე რჯული, თავი 13, სტროფი 7). „ნუ დაყვები მას და ნუ გაუგონებ, ნუ დაგენანება იგი, ნუ შეიბრალებ, ხელს ნუ დააფარებ“ (ძვ. აღთქმა, მეორე რჯული, თავი 13, სტროფი 8). „არამედ მოკალი იგი. პირველად შენი ხელი უნდა აღიმართოს მის მოსაკლავად, მერე კი მთელი ერისა“ (ძვ. აღთქმა, მეორე რჯული, თავი 13, სტროფი 9). „ჩაქოლე იგი, რომ მოკვდეს“ (ძვ. აღთქმა, მეორე რჯული, თავი 13 სტროფი 10). „გამოჩნდა უგვანი ხალხი შენი წრიდან და აცდუნებს თავისი ქალაქის მკვიდრთ, ეუბნება: წამო ვემსახუროთ სხვა ღმერთებს, რომლებსაც არ იცნობდითო“ (ძვ. აღთქმა, მეორე რჯული, თავი 13, სტროფი 13). „ხოლო შენ გამოიძიე, გაარკვიე, კარგად გამოიკითხე და აჰა, ყველაფერი სრული სიმართლე გამოდგა, ჩადენილია ასეთი საძაგლობა შენ წიაღში“ (ძვ. აღთქმა, მეორე რჯული, თავი 13 სტროფი 14). „მახვილით დახოცე იმ ქალაქის მცხოვრებნი, დაარისხე ქალაქი და ყველაფერი რაც მასშია, მისი საქონელიც მახვილით ამოხოცე“ (ძვ. აღთქმა, მეორე რჯული, თავი 13, სტროფი 15). „ხელში ჩაგიგდებს მას უფალი, შენი ღმერთი და მახვილით გაწყვეტ მამროვანს“ (ძვ. აღთქმა, მეორე რჯული, თავი 20, სტროფი 13). „მხოლოდ ქალები, ბავშვები, პირუტყვი და ყველაფერი რაც ქალაქში იქნება - მთელი ნადავლი დაიტაცე. ჭამე შენი მტრების ნადავლი, რომლებიც უფალმა, შენმა ღმერთმა ჩაგიგდო ხელში“ (ძვ. აღთქმა, მეორე რჯული, თავი 20, სტროფი 14). „ოღონდ ამ ხალხთა ქალაქებიდან, რომლებიც უფალმა შენმა ღმერთმა მოგცა წილად, ერთი სულიც არ დატოვო ცოცხალი“ (ძვ. აღთქმა, მეორე რჯული, თავი 20, სტროფი 16). „პირწმინდად გაანადგურე ისინი: ხეთელნი, ამორეველნი, ქანაანელები, ფერიზეველები, ხივიელები და იებუსეველნი, როგორც გიბრძანა უფალმა, შენმა ღმერთმა“ (ძვ. აღთქმა, მეორე რჯული, თავი 20, სტროფი 17). ყველაფერი ეს არის რაჯასის და ტამასის მოდუსების გამოვლინება. ადამიანების დახოცვა, გაძარცვა და შეურაცყოფა არის რაჯასის და ტამასის მოდუსების მოქმედება მოძალადე ადამიანის მხრიდან. აქ ძველი აღთქმის „უფალი“ აქეზებს ებრაელებს დაარღვიონ სამი ძირითადი სულიერი აღთქმა და მცნება: ძალადობისგან თავშეკავება და არაძალადობის პრაქტიკა – აჰიმსა-ვრატა, ქურდობისგან თავის შეკავება – ასტეია-ვრატა, არამომხვეჭელობა – აპარიგრაჰა, რაც აგრეთვე გულისხმობს სამი შუამავლის: გონების, სიტყვების და სხეულის კონტროლის დაკარგვას. სიტყვები: „მახვილით დახოცე იმ ქალაქის მცხოვრებნი, დაარისხე ქალაქი და ყველაფერი რაც მასშია, მისი საქონელიც მახვილით ამოხოცე“ და „ოღონდ ამ ხალხთა ქალაქებიდან, რომლებიც უფალმა შენმა ღმერთმა მოგცა წილად, ერთი სულიც არ დატოვო ცოცხალი“ არის აჰიმსა-ვრატას (არაძალადობის აღთქმის) და ვაჩანა-გუპტის (სიტყვების კონტროლის პრაქტიკის) აშკარა დარღვევა, ხოლო სიტყვები: „მხოლოდ ქალები, ბავშვები, პირუტყვი და ყველაფერი რაც ქალაქში იქნება - მთელი ნადავლი დაიტაცე. ჭამე შენი მტრების ნადავლი, რომლებიც უფალმა, შენმა ღმერთმა ჩაგიგდო ხელში“ არის ასტეია-ვრატას (ქურდებისგან ანუ ძარცვისგან თავის შეკავების აღთქმის) და აპარიგრაჰას (არამომხვეჭელობის, არასიხარბის აღთქმის) აგრესიული დარღვევა. ბიბლიური „უფლისგან“ განსხვავებით ბუდა არ ბრძანებს უდანაშაულო ადამიანების დახოცვას. შაკტისტურ დევიბჰაგავატაპურანაში წერია: „Мудрыми сказано, что предметы для слушания делятся на три вида: Саттвические, раджасические и тамасические.“ (ДЕВИБХАГАВАТА-ПУРАНА, КНИГА ПЕРВАЯ 6-10) „Веды, Шастры и тому подобное саттвичны, любовная поэзия - раджасична, А слухи о войнах и повествования о греховном поведении тамасичны.“ (ДЕВИБХАГАВАТА-ПУРАНА, КНИГА ПЕРВАЯ 6-11) „Саттвические предметы для слушания мудрые пандиты, [в свою очередь], разделили На три вида: высшие, средние и низшие.“ (ДЕВИБХАГАВАТА-ПУРАНА, КНИГА ПЕРВАЯ 6-12) „Высшие - это те, которые даруют плод освобождения, средние - это те, которые даруют рай, И низшие - те, которые даруют мирские наслаждения, так установлено озаренными.“ (ДЕВИБХАГАВАТА-ПУРАНА, КНИГА ПЕРВАЯ 6-13) „Любовная поэзия тоже бывает трех видов: высшая, Средняя и низшая.“ (ДЕВИБХАГАВАТА-ПУРАНА, КНИГА ПЕРВАЯ 6-14) „Тамасические предметы для слушания мудрыми знатоками Шастр разделены на три вида, Из них [повествования] о сражении с врагами, намеревающимися убить, относятся к высшему,“ (ДЕВИБХАГАВАТА-ПУРАНА, КНИГА ПЕРВАЯ 6-15) „О борьбе с врагами из ненависти, как в случае Пандавов - к среднему, И о беспричинных ссорах - к низшему.“ (ДЕВИБХАГАВАТА-ПУРАНА, КНИГА ПЕРВАЯ 6-16), აქედან გამომდინარე ბიბლია (უმეტესწილად) წარმოადგენს რაჯასიკურ-ტამასიკურ თქმულებას, გაჟღენთილს სისხლითა და გარყვნილებით. თქვენი აზრით, რას უნდა ნიშნავდეს იესო ნავეს ძის, ებრაელთა მხედართმთავრის შესახებ ძველი აღთქმაში ნათქვამი შემდეგი სიტყვები : „მახვილით მოსრა იესომ მთიანეთი, სამხრეთი მხარე, შეფელა და მთის ძირები და ყველა მათი მეფე. არვინ დაუტოვებია ცოცხალი, ყველა სულდგმული მოსპო, როგორც ბრძანა უფალმა, ისრაელის ღმერთმა“? კარგად დაუკვირდით, ე.წ. „უფალმა, ისრაელის ღმერთმა“ პირდაპირ და აშკარად, გარკვევით, ყოველგვარი მიკიბ მოკიბვის გარეშე, ისრაელიანებს უბრძანა, რომ ამოეწყვიტათ და სულმთლად გაენადგურებინათ, სამხრეთ მთიანეთის, შეფელას მიდამოების ყველა მაცხოვრებელი! მან ფაქტობრივად ებრაელებს მისცა ნებართვა უდანაშაულო მოსახლეობის ტოტალური ეთნიკური გენოციდისა, თქვენი აზრით რას ნიშნავს სიტყვები: „არვინ დაუტოვებია ცოცხალი, ყველა სულდგმული მოსპო“? თქვენ ფიქრობთ რომ აქ უბრალოდ მტრის ჯარის შემუსრვაზეა საუბარი? ჰოო? აბა კიდევ ერთხელ ყურადღებით წაიკითხეთ რა წერია, აქ გარკვევითაა ნათქვამი, რომ ისრაელის „ღმერთმა“, საბაოთ უფალმა ანუ იეღოვამ, ისრაელის ხალხს ე.ი. ებრაელებს ამოაჟლეტინა და ამოაწყვეტინა მთელი ეთნოსი, კაცები, ქალები, ბავშვები, მოხუცები, ცხოველებიც კი! აი, რა იგულისხმება სიტყვებში „ყოველი სულდგმული“, რამეთუ „ყოველი სულდგმული“, ესაა კაციც, ქალიც, ბავშვიც, მოხუციც და პირუტყვიც. განა შეიძლება არსება რომელიც ამგვარ ბრძანებას გასცემს, ბრძანებას მთელი ერის, უკლებლივ ყველა ადამიანის ამოწყვეტის შესახებ, იყოს ჭეშმარიტი ღმერთი? სინათლისა და სიკეთის, სიყვარულისა და ჰარმონიის ღმერთი? მე როგორც ჭეშმარიტ სულიერ მეცნიერს, თეოსოფს და ჰუმანისტს, მიმაჩნია, რომ არასგზით!! გაუგებარია თუ იეღოვა, ისრაელის ღმერთი, ჭეშმარიტი ღმერთია, ყოველგვარი სათნოების, სინათლის, სიკეთის, სიყვარულის, ჰარმონიის, მოწყალების, თანაგრძნობის, მშვიდობის, მშვენიერების, უშფოთველობის და ყველა სხვა სათნოების უნივერსალური დასაბამი, მათი კრებითი სახე და აბსოლუტური იდეალი, მაშინ ასეთ არსებას რად სჭირდება სისხლისღვრა? რატომ უჭერს ისრაელის ღმერთი მხარს მხოლოდ ერთ ერს, რატომ ირჩევს მხოლოდ ერთ ერს? რატომ აღუთქვამს თავის რჩეულ ერს იმ მიწას, ქვეყანას, რომელიც ცოცხალი ადამიანებით, აბორიგენი მოსახლეებითაა დასახლებული, რომელნიც იმ მიწას რომელზედაც სახლობენ, კანონიერად და სამართლიანად ფლობენ? რა უფლება აქვს ისრაელის უფალს, თუ ის ასეთი კარგი და მშვენიერია, როგორც ამას ცდილობენ წარმოგვიდგინონ მართლმადიდებელი დოგმატიკოსები, მისცეს წინდაწინ ე.ი. დაპირდეს ერთ ერს, ე.წ. თავის მიერ ამორჩეულ ერს, სრულებით უცხო ხალხების მიწები? რა კრიტერიუმებით ამოარჩია ისრაელის უფალმა ებრაელები? განა რა სხვა ხალხებსაც რომ გამოცხადებოდა და მათთვისაც ემცნო ჭეშმარიტება არ აჯობებდა? რატომ წააქეზა ისრაელის უფალმა ისრაელის ხალხი, სხვა ერების წინააღმდეგ და ამოაჟლეტინა ისინი და თან უსასტიკესი ფორმით, უკლებლივ ყველა, კაცი, ქალი, ქალწული, ვაჟიშვილი, მოხუცი, ბავშვი და პირუტყვი? განა არსება რომელიც წამდაუწუმ განადგურებითა და გაცამტვერებით ემუქრება თავის ე.წ. „რჩეულ ერს“ და ძალითა და დაშინებით აიძულებს თაყვანისცემას და უკრძალავს სხვა ღმერთებისაკენ გახედვას ჭეშმარიტი კეთილი ღმერთია? „არ გადახვიდეთ არც მარცხნივ არც მარჯვნივ!“ ეს ისრაელის ღმერთის სიტყვებია და მერე ამ სიტყვებს მოყვება საზარელი და საშინელი წყევლა-მუქარა იმ შემთხვევაში თუ „რჩეული ერი“ განუდგება მას, რად ემუქრება ისრაელის ღმერთი ათასგვარი ავადმყოფობებით, კლიმატური კატაკლიზმებითა და სხვა უბედურებებით თავის „რჩეულ ერს“ რომელიც „ასე უყვარს“? რად სურს რომ ერთ ერს დაუმორჩილოს სხვა ერები? და საერთოდაც რად აწარმოებს ომს, სასტიკ სისხლისმღვრელ ომს ე.წ. „წარმართ ხალხებთან“? რად ესაჭიროება ისრაელის ღმერთს ომის წარმოება და ერთი ერის ხელით სხვა ერების მოშთობა და მონადუღება? რად არის ისრაელის უფალი ასეთი სასტიკი? რატომაა რომ ძველ აღთქმაში საერთოდ არ ჩანს არც სიყვარული, არც ჰარმონია, არც სიკეთე, არც მოწყალება, არც თანაგრძნობა, არამედ მარტოოდენ აგრესია, რისხვა, მრისხანება, ეგოიზმი, მესიანიზმი, რასიზმი და ქსენოფობია? ხოლო ახალ აღთქმაში; სახარებებსა და მოციქულთა წერილებში საპირისპირო? „ცეცხლს წავუკიდებ დამასკოს გალავანს და შეჭამს იგი ბენ-ჰადადის პალატებს“ (იერემია წინასწარმეტყველი, თავი 49, სტროფი 27), ამბობს ისრაელის „ღმერთი“! ხედავთ რას ამბობს? განა რად ამბობს ამას ისრაელის „ღმერთი“? „ელამში დავიდგამ ტახტს და აღვგვი იქიდან მეფეებს და მთავრებს, ამბობს უფალი“ (იერემია, თავი 49, სტროფი 38), ერთი ეს მითხარით „მართალ მადიდებელო“ დოგმატიკოსებო, რად უნდა ზეციურ უფალს რომლის ტახტსაც წარმოადგენს ცა და მიწა, ღმერთს რომელიც მთელი ქვეყნიერების მყრობელია, მიწიერი ტახტი, მიწიერ სამყაროში? მიწიერი ძალაუფლება? ყველაფერი მარტივადაა, იმიტომ, რომ ეს „უფალი“ არის რაჯასიკურ-ტამასიკური დემონი! მოდით ერთი გავიხსენოთ რას ამბობს ჭეშმარიტად ჭეშმარიტი უფალი ღმერთი ჭეშმარიტებისა - იესო ქრისტე ნაზარეველი ლოგოსი, „თქვენ ქვენანი ხართ, მე კი ზემოთიდან ვარ; თქვენ წუთისოფლისა ხართ, მე კი წუთისოფლისა არა ვარ“ (იოანეს სახარება, თავი 8, სტროფი 23), აგრეთვე: „ჩემი სამეფო არ არის წუთისოფლისა“ (იოანეს სახარება, თავი 18, სტროფი 36), მაშინ როდესაც ისრაელის ღმერთი ცდილობს კაცობრიობის დამონებას და ამსოფლიური ძალაუფლების მოპოვებას, ქრისტე პირიქით უარყოფს მას და სააშკარაოზე გამოყავს ისრაელის