რაღაც ვერავარ ქალაო, შენთან ჭიდილის ჯანზედა! მირჩევნის ტრფობით შეგადნე, ხმლისთვის მომართულ ფარზედა. არ გემტერები ქალაო, ნურც შენ მიმიზნებ ხმალსაო, შენს მკლავში გამოსამწყვდევად არ დავიშურებ ძალსაო. ლექსებს აღარ ვწერ მწარესა ნურც შენ მიგულებ სამიზნედ, შენი ვარ ქალავ მას მერე რაც ეგ თვალები გავიცნე. ვერ დავიოკე სურვილი, მკერდი დამიწვი ალზედა, რას ვიფიქრებდი ვაჟაი ვიოცნებებდი ქალზედა. ვერ გავუძელი ქალაო, მაგ სილამაზის ძალასა, თორო ვაჟასა დავჩეხდი მრავალსა შენისთანასა.