nuaka

newstudio დაღმა -აღმა - არის შეფარდებითი. როდესაც სხეული და სხეულში ჩაბეჭდილი ინსიქტები დეკადანსისკენ ჩაედინებიან, მაშინ განიცდის აღმასვლას ადამიანის სული. პარადოქსად და აბსურდად მოგეჩვენებათ, მაგრამ ერთ დიიიდ სიმართლეს გაგიმხელთ: ადამიანი სიბერით კვდება. ხოლო ღმერთი ამ უკანასკნელის გამოისობით ახალგაზრდავდება.:TAT: :yes2: ლამარტინმა სწორედ შენიშნა: "ადამიანის სიცოცხლე ჰგავს პრელუდების წყებას იმ დიადი ცხოვრებისა, რომლის პირველ ჰანგსაც სიკვდილი ამბობს"

:TAT: არცერთი ავატარი არ მიძლებს რომ არ გავაოფო- სანამ ითხოვ, მანამ არ მოგეცემა. :yes2: ერთადერთი, ვისაც რაიმე შეგიძლია რომ მოსთხოვო, არის საკუთარი თავი. 4ევერ. :yes2:

მალინა გენიალური მულტფილმია. სიბრძნით სავსე.:TAT:

არასოდეს არაფერი არ მოითხოვო და არ ითხოვო.:TAT:

:TAT: <object width="340" height="285"><param name="movie" value="http://www.youtube.com/watch?v=Pz1heLLKJIk&hl=en_US&fs=1&color1=0x234900&color2=0x4e9e00&border=1"></param><param name="allowFullScreen" value="true"></param><param name="allowscriptaccess" value="always"></param><embed src="http://www.youtube.com/watch?v=Pz1heLLKJIk&hl=en_US&fs=1&color1=0x234900&color2=0x4e9e00&border=1" type="application/x-shockwave-flash" allowscriptaccess="always" allowfullscreen="true" width="340" height="285"></embed></object>

რა არის ეს ზღვარი? ადამიანი მთლიანად ილუზიაში ცხოვრობს. მაშინაც კი, როცა მას ჰგონია, რომ რეალობაში ცხოვრობს. მთელი ცხოვრების მანძილზე, ადამიანს სულ 1 ან 2-3 წამით (ან საერთოდ არა) ეძლევა იმის აღქმა, რომ ის ილუზიაში ცხოვრობს.ანუ სძინავს. ანუ სთვლემს. ესაა და ეს. და ამ 2-3 წამით გამოფხიზლებისას აცნობიერებს რომ ილუზიაშია. მაგრამ, მერე ისევ რომ ჩასთვლემს, ამ მთვლემარე ცნობიერებით ჰგონია, რომ 2 სინამდვილე არსებობს. სასტიკად ტყუვდება. არავიტარი 2 სინამდვილე არ არსებობს. სინამდვილე არის ერთი.ხოლო ადამიანი -ილუზიაში სინამდვილის მიმართ. ასეა. სანამ ილუზიაშია ადამიანი. ლამაზი - ილუზორულია. რომანტიკა ცოტა სხვა რამეა. მაგრამ ეგეც ილუზორულად ესმით. ინსტიქტურ ლტოლვებს ნიღბავენ და "ალამაზებენ" ვითომრომანტიკის ატრიბუტებით. რომანტიკა კი სრულიად სხვა რამაა..

:no2: შესანიშნავი მთხრობელი ხარ. და აუდიტორიის აყოლიება გეხერხება

chegesto თუ მთხოვ არ დაგამადლი 1 ცეკვას. ფორუმის ფარგლებში რა თქმაუნდა.

ლ ი ც ი ალბათ გახსოვს ცვაიგის გენიალური ნოველა "შიში" იქნებ ამაზეც გაგეხსნა თემა

გაგიმარჯოს ლ ი ც ი აქ არის 2 სხვადასხვა სიბრტყე: 1.ელენეს და მისი ქმრის ურთიერთობის მორალი 2.ელენეს პიროვნული მორალი განვიხილოთ ნებისმიერი ადამიანის გადაწყვეტილებითი აქტი - არის მისი მორალური სახე. ანუ ჭეშმარიტი სახე. მაგრამ ამის გასარკვევად თუ დასანახად ჩვენ ამ გადაწყვეტილებითი აქტის იმპულსი, ანუ მოტივაცია უნდა დავიჭიროთ. და თვალებში ჩავხედოთ. მხოლოდ ასე დავინახავთ ადამიანის ნამდვილ სახეს. ქალმა დაინახა, რომ ქმრის სიყვარული მისდამი არ იყო ეგოიზმისაგან იმდენად თავისუფალი, რომ პირველ ღირებულებად დაეყენებინა საყვარელი ქალი. მისი დაცვა, უსაფრთხოება, მისი მორალური ღირსების შეულახაობა. ქალმა დაინახა, რომ ქმარი მისდამი დამოკიდებულებაში ანუ "სიყვარულში" მთლიანად იყო მოტივირებული საკუთარი ეგოიზმით. პირად-მამაკაცური ეგოს ინტერესებით. და ქალი "უყვარდა" იმდენად, რამდენადაც ეს მის "მამაკაცურ ეგოს"აკმაყოფილებდა და ავსებდა. როგორც კი მოხდა პრეცედენტი იმისა, რაც მის ეგოს დაუპირისპირდა, ანუ დისჰარმონიაში შევიდა, მომენტალურად გაირკვა (ქალისთვის), რომ ამ ადამიანის უპირველეს ღირებულებას წარმოადგენდა საკუთარი ეგოს ინტერესები და არა უანგარო თვითგაღების გრძნობა, რასაც ადამიანები სიყვარულს ეძახიან. თუ ქალი, რომელმაც ეს დაინახა, შეეგუებოდა იმ აზრს და იმ ცხოვრებას, რომელიც გამოიხატება ასე:"ამ კაცს მე "ვუყვარვარ" იმდენად, რამდენადაც მის ინტერესებს, მოთხოვნებს და სურვილებს ვაკმაყოფილებ. ის არ მცნობს მე,როგორც თვითღირებულებას"- ეს ქალი იქნებოდა აგრეთვე ეგოიზმის მოწილე იმ პროცენტით რა პროცენტსაც მისთვის ქმარი გაიმეტებდა სარეალიზაციოდ და ქალს მთელი ცხოვრება ტყულისა და შიშში უნდა გაეტარებინა. ამგვარი თანაცხოვრება -(ტყუილი,შიში,ჩხუბი, ფარული სიძულვილი), რასაც ადამიანები ე.წ.ოჯახს ეძახიან, ქალმა უარყო.მყისიერად. თან ისე, რომ ამის გამო იმ ადამიანის სიყვარული არ დაუკარგავს. ამით იმ ადამიანსაც მისცა შანსი. გაათავისუფლა. ამ ორს შორის -მხოლოდ ქალს უყვარდა.და ქალის ქცევის მოტივაცია იყო მხოლოდ სიყვარული. სიყვარული მხოლოდ თავისუფალს შეუძლია. :yes2: " "ათავისუფლე მონები" :yes2:

რათქმაუნდა მოვუყვებოდი. რა თქმაუნდა წავიდოდი. მოგება- წაგება - დროებითია. დროებითი ღირებულებაა არასიმართლეზე დამყარებული ყველა ღირებულება. ტყუილი გამონებს. სიმართლე გათავისუფლებს. თავისუფალი კი ყოველთვის მოგებულია.

tako:)) უმაგრესები იყვნენ ვატსონი და კარმენი. 9გზის ჩემპიონები. ბოლო ჩემპიონატზე რას ბღაოდა კარმენი მიდიოდა უკვე სპორტიდან. ფორნიკაც კაია მაგრამ ჩავარდნები აქვს ხოლმე. ფოლკში ვერანაირად ვერ გავა ეს და კიდევ თანამედროვე სხვა ცეკვები. ფოლკი სხვა განზომილებაა საერტოდ. კარგი იქნება თუ ArtDance-ს გახსნიან. იქ სხვადასხვა მიმართულებები წავა. მოციგურავეთა სპორტული ცეკვის წყვილებიც კი. გვიან საღამოს საათებში ფუნქციონირებს სამოყვარულო ჯგუფები როგორც ვიცი.

name="allowFullScreen" value="true"></param><param name="allowscriptaccess" value="always"></param><embed src=" type="application/x-shockwave-flash" allowscriptaccess="always" allowfullscreen="true" width="340" height="285"></embed></object>" type="application/x-shockwave-flash" wmode="transparent" width="425" height="350" align="center">კლუბური ცეკვები ძალიან პოპულარულია მთელ ევროპაში.სალსას უკვე ბევრი მოყვარული გოგო ცეკვავს თბილისში. ბიჭებიც - სხვათაშორის:sorry: მოყვარულებზე ვამბობ, სულ სხვადასხვა პროფესიის ხალხზე. რამდენ ენაზეც შეგიძლია რომ იურთიერთო ადამიანთან, იმდენად სრულყოფილი ხარ. სხეულის პლასტიკაც ერთერთი ენაა.

chegesto ანუ, განიზრახეთ თემა გაასაზიზღროთ. დარწმუნებული ვარ ერთ ხეირიან პა-ს ვერ გააკეთებინებ გოგოს. :yes2: მოკლედ ჩემიბრალია რომ ასე უგვანოდ გავხსენი ეს ძააან მაგარი თემა. ანუ მარტო სპორტის სახეობა არაა ეს ცეკვები. ეს არის ამავე დროს კლუბური ცეკვები. და უამრავი სამოყვარულო კლუბებია თბილისში გახსნილი, შემსწავლელი ნებისმიერი ასაკისათვის. ვისაც არასოდეს არ უცეკვია წყვილთან ლათინოამერიკული ცეკვები -დიდი სიამოვნება დაუკარგავს. ამ ცეკვებს რომ სწავლობ - საკუთარ სხეულს სწავლობ. გოგოები უკვე აკვირდებიან და აფიქსირებენ, რომ მანამდე დგომი ჰქონდათ მოშვებული- მხრის თავები წინ წაწეული, ხერხემალში ჩაკეცილი, ბეჭები ამობურცული, მოშვებული პრესი:sorry: ბიჭები სწავლობენ გოგოსთან დამოკიდებულებას. პარტნიორის "წაყვანის" ცოდნას, და ბევრ რამეს რაც ცხოვრებაში ძალიან დასჭირდებათ. ასე, რომ ნუ გაიგდებთ ამ ტემას ვნახოთ არა სპორტსმენები როგორ ცეკვავენ და რა სიამოვნებას ღებულობენ აქედან name="allowFullScreen" value="true"></param><param name="allowscriptaccess" value="always"></param><embed src=" type="application/x-shockwave-flash" allowscriptaccess="always" allowfullscreen="true" width="340" height="285"></embed></object>" type="application/x-shockwave-flash" wmode="transparent" width="425" height="350" align="center">

ხო, მაგრამ კულტურაში არ არის განყოფილება Artdance ( და მუსიკაში ხომ ვერ გავუშვებთ: (

ეს მიმდინარეობაა მუსიკაში. მოგისმენიათ ალბათ მუს. რომანტიზმის გენიალური წარმომადგენლების მუსიკა. რა მოგწონთ და გიყვართ ამ მიმდინარებაში რას ანიჭებთ უპირატესობას?

tb_parazitka საიტი ჭედავს. რისი თქმა სურს ადამიანს როცა თემას ხსნის? იმის, რომ არსებობს ასეთი და ასეთი მოვლენა, და ამ მოვლენის შესახებ იძლევა ინფორმაციას. აინტერესებს სხვა ადამიანების აზრები და დამოკიდებულებები ამ მოვლენის მიმართ. სიმპათია- ანტიპათიები, სურვილები და ა.შ. ახლა გასაგებია? შენ რითიმე შეგაწუხა ამ თემამ? თუ რა გაღელვებს? რითიმე არღვევს ფორუმის შინაგანაწესს?

name="allowFullScreen" value="true"></param><param name="allowscriptaccess" value="always"></param><embed src=" type="application/x-shockwave-flash" allowscriptaccess="always" allowfullscreen="true" width="340" height="285"></embed></object>" type="application/x-shockwave-flash" wmode="transparent" width="425" height="350" align="center">და საჩვენებელი რუმბა

სამეჯლისოს რომ ეძახიან, მაგრამ სპორტის სახეობა რომ არის. იმიტომ რომ არის გარკვეული ნორმატივები და შემუშავებულია საერთაშორისო სამსაჯო კრიტერიუმები. "სპორტდანსერ"-ის ფიზიკური დატვირთვა მართლაც სპორტულ მაჩვენებლებს ეყრდნობა: 1.სისწრაფე 2.ტექნიკურობა 3.პლასტიკური სრულყოფილება. არსებობს 2 მსოფლიო ორგანიზაცია: IDSF -საერთაშორისო სპორტცეკვის ფედერაცია (მოყვარულთა) და WDC - მსოფლიო ცეკვის საბჭო (პროფესიონალთა) საქართველოში ორივე მათგანს ჰყავს წევრი ორგანიზაციები. ორივე მათგანის ეგიდით მსოფლიოში ტარდება წევრი ორგანიზაციის ლიცენზიებით ღია საერთაშორისო, და თავად სათაო ორგანიზაციების გადაწყვეტილებით- ევროპისა და მსოფლიო ჩემპიონატები. ჩემპიონატები ტარდება 2 პროგრამით: 1. ST-(სტანდარტი)- ევროპული ცეკვების პროგრამა (5 საპროგრამო ცეკვა) 2. lat- ლათინოამერიკული ცეკვების პროგრამა (5 "-") მაგ: ვნახოთ ჩემპიონატის ფინალისტები ლათინში და მერე ა.შ და ა.შ მსოფლიო ჩემპიონები არიან ესენი. სამბა. name="allowFullScreen" value="true"></param><param name="allowscriptaccess" value="always"></param><embed src=" type="application/x-shockwave-flash" allowscriptaccess="always" allowfullscreen="true" width="340" height="285"></embed></object>" type="application/x-shockwave-flash" wmode="transparent" width="425" height="350" align="center"> ამ წყვილის საჩვენებელი გამოსვლაც გესიამოვნებათ:eshmak: ჯაივი.

არც არაფერს არ იყო დაუფლებული. გარდა მაქინაციებისა. ამ ადამიანში ეროვნული სულის ნასახიც არ მოიპოვებოდა. ეს პამფლეტი ცნობილია ჩემთვის :2kiss: ილია ზოგჯერ ჩემი პაპა მგონია.

არა, ეგ რა შუაშია გასაგებია რომ იხუმრე მე უბრალოდ ანალიტიკური მიმართულებით წავიყვანე მსჯელობა, გამომდინარე თხოვნიდან. ჩემთვის ეს ხუმრობა სავსებით გასაგებია. "უნებლიედ ორი ქათმის კოჰორტაში ხომ არ გამიყვანე?" არაა პრობლემა:eshmak:

ჩვენი პირველი მარცხი სათავეს იღებს გაცილებით შორი ისტ.წარსულიდან, ვიდრე დღეს წარმოუდგენიათ. ეროვნული ცნობიერების რღვევისა და მაშასადამე ზნეობრივი ღირებულებების ქრობა ერთბაშად არ მომხდარა. ჩვენ კარგა ხანია შედეგებთან გვაქვს საქმე და ამ შედეგებს ემატება და ემატება. კაცმა, რომელსაც "ერის წყლული უჩნდა წყლულად", დაარისხა ზარები, რომ ეროვნულ ცნობიერებაში ჩატეხილია ხიდი! რომ სასწრაფოდ უნდა მოხდეს ამ ხიდის გამთელება, ეროვნული ცნობიერების გამთლიანება... და ამ ადამიანს შუბლში ტყვია დაახალეს.. ერთიანი ეროვნული ცნობიერება ამ ჟამიდან სრული სვლით მიექანებოდა რღვევისაკენ. ფართოვდებოდა და იტოტვებოდა რღვევის მასშტაბები.ამის შედეგი კი იყო ის, რომ- ქართველმა ხალხმა უარი თქვა (სიმართლეს შევხედოთ თვალებში) ეროვნულ-სახელმწიფოებრივი განვითარების გზაზე(ილიას გზა) და სოციალისტური სახელმწიფოს იდეას გაჰყვა (ნოე ჟორდანია) შედეგად კი მოგეხსენებათ რაც მოხდა. ბ-ნმა ნოემ ბოლო სიტყვა დააგდო -"ნუ, პრინციპში ერთნი ვართო - განსხვავება ისაა, რომ ისინი ბოლშევიკები არიან ხოლო ჩვენ მენშევიკები, მაგრამ მიზანი ერთია -სოცილაისტური სახელმწიფოს აშენება"-ო. ამას, მოგეხსენებათ რაც მოჰყვა. მაგრამ ის რაც ილიამდე ხდებოდა, და რამაც საქართველოს რუსეტთან შეერთების სამარცხვინო ფაქტი და აქტი გამოიწვია -მომდინარეობს წინარე ისტორიულ პროცესებში ქართველ ხელისუფალთა საბედისწერო შეცდომებიდან. მარტო ბედი არ წყვეტს გადასაწყვეტს. ბედთან თანამშრომლობს ადამიანის ნება. ეს ორივე უნდა დავინახოთ ისტორიულ პროცესებში და მათს გამჭოლ.

ჰომოსაპიენსი საიდანღა უნდა მოგვევლინოს? გამოვიდეთ საერთოდ არსებული რეალობიდან. საერთოდ კი ასე ხდება: 1.არსებობს რაღაც ზოგადი ცნობიერება -ტომის, ეთნოსის (ხალხის),ერის დონეზე. 2.ეს ზოგადი ცნობიერება, როგორც ზემოთ ვხედავთ,გადის თავისი განვითარების ეტაპებს, ანუ ვითარდება და თავის სრულყოფილ ფორმაციას აღწევს მაშინ, როცა ერი სახელმწიფო ერთეულის დომინანტად წარმოსდგება არსებულ დროსა და სივრცეში -მის გარემომცველობასთან მიმართებაში (გარემომცველობაში ვგულისხმობ, როგორც მსგავს დომინანტებს, ასევე განვითარების სხვ.სხვ.ეტაპებზე მყოფ წარმონაქმნებს, რაც ზემოთ ვთქვი). 3.რაც უფრო მაღალ საფეხურზე ადის ეს ერთიანი ცნობიერება, მით მეტად და ინტენსიურად გამოკვეთავს იგი ამ ცნობიერების წარმომადგენლობით უნდივიდუმებს. 4.ამ ინდივიდუუმთა მეოხებით ხორციელდება ერთიანი ცნობიერების მქონე ფორმაციის წარმმართველობა. წარმმართველობაში იგულისხმება არსებული სივრცის საზღვრებში დაცვა-განმტკიცება და საზღვრების გაფართოება -შემდგომი განვითარებისათვის (ისტორიულად იცვლება საზღვრების გაფართოების პარამეტრები) -ამას საგარეო პოლიტიკა ეწოდება აგრეთვე იგულისხმება საზღვრებს შიგნით იმგვარი პირობების შექმნა, რაც ხელს შეუწყობს უფრო და უფრო მეტი ინდივიდუუმის გამოკვეთას, რადგან გონივრული შიდა პოლიტიკა ყოველთვის ემყარება ადამიანურ რესურსს. როგორია ჩვენი სინამდვილე დღეს ამ თვალსაზრისით? ეს რომ ვიცოდეთ - ანუ სწორი დიაგნოზირებისათვის ჯერ უნდა მივმართოთ ანამნეზს.- დაავადების ისტორიას.ამ მხრივ უმცირესი შეცდომის დაშვება უკვე გადაგვაცდენს სწორი დიაგნოზიდან, და რღა თქმა უნდა სწორი პროგნოზირების არავითარ შანსს არ დაგვიტოვებს. ასევე,გავითვალისწინოთ ისიც,რომ დიაგნოსტიკას დაუყოვნებლივ უნდა მოჰყვეს ინტენსიური თერაპიის კურსი.სხვაგვარად ვერ გადარჩება მომაკვდავი.ერი -გახლავთ ცოცხალი ორგანიზმი (ჯერ კიდევ ბაბუა შპენგლერმა იცოდა ეს) და როგორც ცოცხალი ორგანიზმი-ის შეიძლება გადაეცეს სიკვდილის ძალებს. :yes2: წინდაწინ ვიტყვი- ერთიანი ქართული ცნობიერება დაშლილია მოლეკულებად.ამიტომ ის ვეღარ წარმოშობს თავისი წიაღიდან ერთიანი ცნობიერების გამომხატველ ინდივიდუუმებს. ერთი - მერანი ანდა გმირი -ეს არის წინარე ეტაპები ზოგადცნობიერებისა, რაც იმ ეტაპებზე კმაროდა. დღეს სულ სხვა დროით განზომილებაშია საკაცობრიო ცნობიერება და ამასთან მიმართებით ტომობრივ-ბელადური ტიპის ცნობიერებაზე აწყობილი (ანუ შორეულ წარსულზე) ხალხი განწირულია დასაღუპად. ეს საკითხები უნდა გახდეს განხილვის, სერიოზული ანალიზის საგანი -ყოველგვარი მამლაყინწურ-თავმომწონეობითობისგან და ვიწრო პროფილებიდან ჭვრეტის გარეშე. და არამარტო განხილვა.გადაწყვეტილების მიღებაა საჭირო. ეროვნულ-სახელმწიფოებრივი ორგანიზმი იღუპება. :yes2:

სამწუხაროდ ასეა. სამწუხაროდ ასეა. ეგ არ არის სიყვარული. სიყვარულს ეძახის ეროვნულ თავმომწონეობას.აბა ნაბიჭვარი ხომ არაა? (რა მაცინებს ვაი ჩვენს პატრონს!) თვითონ რომ უნდა რომ კარგად და მაძღრად იყოს, და თან -თავმომწონედ,ამიტომ სჭირდება სამშობლო. სამშობლოს სიყვარული ეროვნული თავმომწონეობის გრძნობაზე დავიდა. სამწუხაროდ არ ვიცნობ მის პიროვნებას,მოღვაწეობას,მის ჩადენილ საქმეებს და ცხოვრების წესს -რაშიც ყველაზე მეტად მჟღავნდება საზოგადო ჭირი და ტკივილი ერისა. ამ საჭირბოროტო საკითხზე ქვემოთ მოგახსენებთ დალაგებით.

name="allowFullScreen" value="true"></param><param name="allowscriptaccess" value="always"></param><embed src=" type="application/x-shockwave-flash" allowscriptaccess="always" allowfullscreen="true" width="340" height="285"></embed></object>" type="application/x-shockwave-flash" wmode="transparent" width="425" height="350" align="center">