მოგეხენებათ დაკარგულის დასაბრუნებლად 2 გზას განიხილავს პატივცემული ვირტუალური და რეალური საზოგადოება - ომით ან სხვადასხვა დიპლომატიური ხერხებითა და ოინებით ამერო-ევროპული ინტერესების გამოყენებით... ჩემის მოკრძალებული აზრით უახლოეს 50 წელიწადში ერთიც უშედეგო იქნება და მეორეც... მშვიდობიანი გზით, ანუ დიპლომატიის გამოყენებით დაკარგული (მიმძიმს ამის თქმა, მაგრამ უკვე დაკარგულად ვთვლი) ტერიტორიების დაბრუნების იმედი სრულ აბსურდად და მარაზმად მიმაჩნია შემდეგი გარემოებებიის გამო: დასავლეთისგან დამოუკიდებლად საქართველოს ნათელია რომ არ ძალუძს ამის გაკეთება (თუ რა თქმა უნდა მთლიანად რუსეთის ინტერესების გამტარებელი არ გახდება რეგიონში), ხოლო დასავლეთი, მიუხედავად იმისა, რომ გარკვეული სტრატეგიული ღირებულებანი გაგვაჩნია, უბრალოდ არ გააკეთებს ამას... იქნება ჩვენი დამცველი ყოველთვის, ყოველთვის შეშფოთდება, დაგვაფინანსებს, დაგვეხმარება, გაგვაძლიერებს კიდეც, ნატოსა და ევროკავშირსაც შემოგვთავაზებს, წვრთნისა და აღჭურვის პროგრამებსაც, იარაღსაც მოგვაწვდის, მაგრამ უშუალოდ კონფლიქტში არასდროს ჩაერევა როგორც მხარე... ვერც ნაბუკო და ვერც ერთი საქართველოში ამჟამად არსებული თუ მომავალი პროექტი ვერ აიძულებს დასავლეთს უხეშად ჩაერიოს საქართველოს და შესაბამისად რუსეთის საქმეებში, მით უმეტეს არც ერთი დაკარგული ტერიტორია რეალურად რაიმე ღირებულებას ევროპისთვის არ წარმოადგენს... ბატონმა მიხეილ სააკაშვილმაც ვფიქრობ დიდი ხანია იცის ეს (მაგას მოვუდღან სუყველაფერი, მიშისტი არ გეგონოთ) და სრულიად წარმატებით აბოლებს ჩვენს საზოგადებას გაურკვეველი და აბსტრაქტული ერთიანი საქართველოს მითებით, თუმცა ამაში ვერ გავამტყუნებ - პირდაპირ ვერ იტყვის მორჩა, დავკარგეთო.... ამერიკა და ევროპა ყოველთვის იქნებიან ჩვენი პარტნიორები, მეტიც, რეალური შესაძლებლობებიდან და არსებული რეალობიდან გამომდინარე ვფიქრობ მაქსიმუმს აკეთებენ ისეთი ქვეყნისთვის, როგორიც საქართველოა... ომი... ომი ყოველთვის იყო და იქნება ადამიანისა და ადამიანთა თანაცხოვრების თანამგზავრი მთელი მისი არსებობის მანძილზე... ომი ყოველთვის აქტუალური იქნება მიუხედავად კაცობრიობის განვითარებისა ნებისმიერ სფოროში და ნებისმიერ ეტაპზე. აქტუალური იყო წარსულში, აქტუალურია დღესაც და აქტუალური იქნება 3078 წელსაც... ასე რომ ომის სპარსელებთან და გერმანელებთან გაიგივება არასწორი მგონია. მაგრამ... ომის წარმოება ამ ეტაპზე (უახლოესი 50 წელი) საქართველოსთვის რუსეთის მიმართ შეუძლებელი და დამაცხებისთვის განწირული მგონია დასავლეთის პირდაპირი დახმარების გარეშე (ეს დახმარება უკვე გამოვრიცხე პირველ ნაწილში) რაოდენ ძნელი და მტკივნეული დასაჯერებელიც არ უნდა იყოს ნებისმიერი ჩვენთაგანისთვის (ჩემთვისაც კი). შესაძლებელია მრავალრიცხოვანი ბრძოლების მოგება, შესაძლებელია 58 არმიის განადგურებაც, შესაძლებელია გარკვეული ტერიტორიების დროებით დაბრუნება, შესაძლებელი გაჩნდეს გამარჯვების სავსებით რეალური ილუზია, მაგრამ საბოლოო ომში რუსეთთან განწირულები ვართ (კიდევ ვიმეორებ უახლოესი 50 წლის განმავლობაში)... მე მაპატიეთ თუ ცოტა დაულაგებელი და გაუმართავი ტექსტი მოგახვიეთ თავს, ამდენი მისაღები გამოცდების მერე არ მიწერია... რას ფიქრობთ თანაპლანეტელებო??? ჰო, მართლა... ლიცემერმა მაგ ტერიტორიების დაბრუნების ერთადერთი გზა იცის, რომელიც მე გავანდე ღრმა იატაკქვეშეთში მოღვაწეობისას, მაგრამ ნუ იტყვის, იმიტომ რომ მეტად სასაცილო და არარეალურია...