liliko

kisa licemer გუშინდელი ფიცხელი ბრძოლის მერე სასიაოვნო იდილიაა :angel: კონფლიქტითა კონფლიქტისა დამთრგუნველი :eshmak:

Saturn :maladec: თანამდებობებისადმი უმოტივაციო სწრაფვაში არ ვარ შემჩნეული, უფრო პირიქით :ena:

licemer :yes2: ვერც ერთი დაწყებული საქმე ბოლომდე ვერ მიიყვანეს

kisa Saturn :rules:

licemer საქმეც მაგაშია. როდესაც ხელისუფლებისადმი რწენა ჩნდება, და ის კი თავს გავა, რაც ამ პოლიტიკურად უწვერულ ბიჭებს დაემართათ, დისტანცირება კარდინალური იქნება, რაც დღეს უკვე სამწუხაროდ რეალობაა

kisa ნე ნაპრაშივაისია :2kiss:

asds ეგ ახლა პატრიოტული მოძრაობითაა კაი ხანია ჩანაცვლებული

licemer უკაცრავად და ვის ეგონა, რომ ჩვენს გამო მესამე მსოფლიო ომს დაუწყებდა მთელი ცივილიზირებული სამყარო რუსეთს?

Saturn მიმინოში გახსოვს სახლში რომ შეუვარდება ვალიკო თავისი დის გამაუპატიურებელს? მერე სასამართლოში რომ ამბობს მოწმედ მოსული ხაჩიკიანი? ონ პრიამა ტაკოი ნენავისტ ჩუსტვუეტო კ პატერპევშემუ რაღაც მსგავსი გაქვს შენც ასდს-ადმი. არადა კაცმა გასაგებად დაწერა კლიპზე, რაც სულაც საპირისპიროს ნიშნავდა

Saturn აბა რა გგონია? რატომ გავხსენი ტუნდაც ეს თემა?

Sakartwelo :yes2:

Sakartwelo მთავარია შენ დაიჯერო კი არადა მასე იყოს, და მერწმუნე, მერე ყველა ნამდვილად დაიჯერებს :2kiss:

kisa :maladec: მაგრამ შენც ნუ მიოფებ თემას

Sakartwelo

Saturn თემას ნუ მიოფებ :papa:

ჩავთვალე რომ ამ თემაში იქნებოდა უპრიანი ამ სტატიის მოყვანა მერაბ მეტრეველის კვირის ფიქრები... ყველა ვაგებთ პასუხს... ომის დაწყებიდან წლისთავზე მხოლოდ ის ემოციები მახსენდება, რაც შარშან, აგვისტოში მქონდა. მაშინ ტელევიზიაში ვმუშაობდი და ომის დღეების დიდი ნაწილი ფოთში გავატარე, - რუსების უკან დევნაში. თუმცა ეს შემდეგ იყო, როდესაც ომის (თუ ბედის!) ჩარხი უკუღმა დატრიალდა და რუსებმა არა მხოლოდ ე. წ. სამხრეთ ოსეთი, არამედ გორი და სამეგრელოს ერთი ნაწილი წაგვართვეს. დავდევდით ჟურნალისტები რუს სამხედროებს და ვიღებდით კადრებს, თუ როგორ აფეთქებდნენ ქართულ სამხედრო გემებს, როგორ ანგრევდნენ ჩვენს ბაზებს და ა. შ. ბუნებრივია, მქონდა უსუსურობის განცდა. მანამდე კი, ომის პირველ დღეებში, სულ სხვა გრძნობა მეძალებოდა. ეს ის დღეები იყო, როდესაც ჩვენი ჯარი ჯერ კიდევ წინ მიიწევდა და ბოლოს ცხინვალში შევიდა. მაშინ ყოველ საათში მოდიოდა ცნობა, რომ ქართველები აკონტროლებდნენ ამა თუ იმ ტერიტორიას და მეც მიხაროდა... მიხაროდა, რომ სეპარატისტებს ვამარცხებდით. მინდა ყველამ ჩვენს გულებში ჩავიხედოთ და გულწრფელად ვთქვათ, გვიხაროდა, თუ არა ომის პირველ დღეებში, რომ ჩვენმა სახელმწიფომ ბოლოს და ბოლოს, გადაწყვიტა თავგასული სეპარატისტებისთვის ჭკუა ესწავლებინა? მე მაშინ ჩემ გარშემო არავინ მახსენდება, ვისაც ქართული ჯარის ის ხანმოკლე წარმატებები არ უხაროდა და ვინც ცხინვალის აღების გამო ჩვენს ხელისუფლებას დაგმობდა. მაშინ ბევრი ჩვენგანი არც ფიქრობდა იმ დროისათვის ცხინვალში დარჩენილი ოსების მდგომარეობაზე, რომ მათ თავზე ბომბები ცვიოდა. ამაზე მხოლოდ მას შემდეგ დავფიქრდით, როდესაც ბომბები ჩვენს თავზეც ჩამოცვივდა. მხოლოდ შემდეგ გაგვიჩნდა ხელისუფლებისადმი სიბრაზის განცდა, როდესაც რუსებმა იქიდან კუდით ქვა გვასროლინეს და ლამის თბილისამდე მოვიდნენ. მხოლოდ მაშინ დავიწყეთ ხელისუფლების დაგმობა იმის გამო, რომ ამ ავანტიურაში ჩაერთო. რა თქმა უნდა, ხელისუფლებას მეტი მოეთხოვება, ვიდრე ჩვეულებრივ მოქალაქეებს; ხელისუფალთ ჩვენგან განსხვავებით უნდა გაეთვალათ, რა შეიძლებოდა ამას მოჰყოლოდა (ამიტომაც მათი პასუხისმგებლობა განუზომელია), მაგრამ მიმაჩნია, რომ ომის დაწყებაზე ყველა ვაგებთ პასუხს, ვისაც ომის პირველივე დღეს პროტესტის გრძნობა არ გაგვჩენია; ვინც ხელისუფლების მილიტარისტულ პროპაგანდას ამ წლების განმავლობაში თვალს მშვიდად ვადევნებდით და ჩვენი დუმილით "პატარა სამხედრო ოპერაციაზე" თანხმობას ვაძლევდით. http://old.kvirispalitra.ge/old/palitra/ht...zogadoeba-4.htm

Saturn ხო, მაგაში აბსოლუტურად გეთანხმები

Saturn ძალიან გთხოვ, იყო კორექტული რას გულისხმობ?

Saturn თუნდა მასე იყოს. მაგასაც ჭკუა უნდა, რაც მიშას არ აღმოაჩნდა. მიშას ხელისუფლებაში მოსვლის დღიდანვე სერიოზული ფინანსური მხარდაჭერა ჰქონდა. თუნდაც დავოსის სერიოზული ფინანსური ყულაბები გაიხსენე. შედეგი კი ვიცით. ასე რომ...

kisa

8. მარგარეტ ტეტჩერი - დიდი ბრიტანეთის პრემიერ-მინისტრი, ცნობილი თავისი ხისტი პოლიტიკით. "რკინის ლედის" სტილს შენატრიან პოლკიტიკოსი ქალების უმეტესობა და უფრო მეტიც-ბაძავენ მას. მათ შორის ნინიკო ბურჯანაძეც 9. პრინცესა დიანა - სახალხო პრინცესა, ვინც სარგებლობდა ბრიტანეთშიც და მთელ მსოფლიოშიც განსაკუთრებული სიყვარულით. ის იყო მშვიდობის და მეგობრობის პოლიტიკოსი, ვისმა ტრაგიკულმა სიკვდილმაც მილიონობით ადამიანს დაწყვიტა გული 10. ბენაზირ ფხუტო - პაკისტანის ისლამური რესპუბლიკის პრემიერ მინისტრი. საოცარი პოლიტიკური ისტორიის მქონე ქალბატონი. იგი 2007 წელს მოკლეს. გაერომ ერთხმად მიიღო რეზოლუცია, სადაც მკვეთრად კიცხავენ მის მკვლელობას

asds + დედა ყავდა ოსი. წაიკითხე ეს თემა http://planeta.ge/index.php?showtopic=11362&st=90

asds

Sakartwelo როცა საჭიროა, თავიც უნდა იმართლოს ადამიანმა და თვისი სიმართლეც დაამტკიცოს, და კიდევ უფრო მეტი ღირსებაა, როდესაც ადამიანს ბოდიშის მოხდა შეუძლია. ეს ყველაფერი სისუსტის კი არა, სიძლიერის და საღი აზროვნების უნარია.

ძვირფასო მოდერებო, ჩემსა და საქართველოს (რაღაც პოსტს ჭრის მაინც საქართველოს რომ ვამბობ ) შორის პრობლემა ამოწურულია. ასე რომ ნუღარ შეწუხდებით