ლ ი ც ი

არ მემეტება ეს თEმა ასე მალე ჩასაძირათ

ძუკუ ან გამაზულები არიან, ჩემო მიშა გამორიცხავ?

ზუგდიდში სააკაშვილის თვალწინ ჟურნალისტები ცემეს 18:48 31.12.2009 ზუგდიდში მიხეილ სააკაშვილის სტუმრობას და ყინულის მოედანზე სრიალს, ინცინდენტი მოჰყვა - ჟურნალისტები, მათ შორის, პრესა.გე-ს კორესპონდენტი ნანა ფაჟავა და რეგიონალური ჟურნალის “ღია ბოქლომი“ დამფუძნებელი და მთავარი რედაქტორი ილია ჩაჩიბაია სცემეს. ნანა ფაჟავა პრესა.გე-სთვის გამოსაგზავნ ვიდეოსიუჟეტისთვის მასალას იღებდა, როცა მას ვიდეოკამერა ჯერ დაუზიანეს და შემდეგ წაართვეს. ამ მასალაზე მუშაობა უკვე დასრულებული გვქონდა, როცა ნანა ფაჟავამ ზუგდიდიდან დაგვირეკა (18.53 წუთი) და გვითხრა, რომ პოლიციელებს დასაკითხად ძალის გამოყენებით მიჰყავდათ. ჩვენ სახალხო დამცველის ინფორმაციის დეპარტამენტის ხელმძღვანელს ვთხოვეთ დახმარება. რამდენიმე წუთში მან დაგვირეკა და გვითხრა, რომ სამეგრელოში სახალხო დამცველის წარმომადგენელი, ბაგრატ ქირია, ზუგდიდში მომხდარ ინცინდენტთან დაკავშირებით ინფორმირებულია, მთელი დღის განმავლობასი მონიტორინგს ახორციელებს და დღევანდელ ინცინდენტთან დაკავშირებით, სახალხო დამცველის ოფისი განცხადებას სავარაუდოდ ნაახალწლევს გააკეთებს. ცენტრალური ტელეარხების მიერ გავრცელებული ინფორმაციით, მიხეილ სააკაშვილმა ახალი წლის აღნიშვნა, ტრადიციულად ზუგდიდიდან დაიწყო, სადაც თავის ცოლ-შვილთან და უახლოეს ნათესავებთან ერთად ჩავიდა. ნანა ფაჟავას და ილია ჩაჩიბაიას მონათხრობს, ინცინდენტზე, რომელიც თან ახლდა სააკაშვილის ზუგდიდში სტუმრობას, პრესა.გე უცვლელად გთავაზობთ. ნანა ფაჟავა: “ჯერ კიდევ გუშინ, დაახლოებით 19 საათისთვის შევნიშნეთ “ჯიპის“ მარკის ავტონანქანები. მე და ილია ჩაჩიბაიამ ვიფიქრეთ, რომ ეს პრეზიდენტის კორტეჟი იყო და ავედევნეთ. კორტეჟი სამხარეო ადმინისტრაციიდან დაიძრა. ვნახეთ როგორ შევიდნენ ისინი პრეზიდენტის რეზიდენციაში და ვცადეთ გაგვერკვია რა ხდებოდა. საპატრულო პოლიციის წარმომადგენლებს, რომლებიც იქვე იდგნენ, ვკითხეთ - ინფორმაცია გვაქვს, რომ სააკაშვილი ზუგდიდშია ჩამოსული და გვაინტერესებს, ხომ არ გეგმავს პრესკონფერენციას, ან რაიმე განცხადების გაკეთებას? მათ პასუხად მოგვიგეს, რომ ეს იყო ცრუ ინფორმაცია და რომ პრეზიდენტი ზუგდიდში არ იმყოფებოდა. ტერიტორიასთან ახლოს დგომა და მით უმეტეს გადაღება აგვიკრძალეს. გამოვიდა ერთი ადამიანი, სავარაუდოდ სამთავრობო დაცვის წევრი და საპატრულო სამსახურის თანამშრომლებს უთხრა - “შეეშვით, იყვნენ, ქუჩაში ძროხებიც კი დგანან“-ო და ჩვენც წამოვედით. დღეს დილით შევიტყვეთ, რომ სააკაშვილი ყინულის სახლში მორიგ პიარ–ჩვენებას მართავდა. რომ მივედით, ეს ღონისძიება მთავრდებოდა; ყინულის სახლიდან ბოლო მანქანა გამოვიდა, რომელშიც სააკაშვილი იჯდა. კორტეჟს უკან გავყევით. ჩემთან ერთად იყო რადიო „მწვანე ტალღის“ კორესპონდენტი. კორტეჟი სამხარეო პოლიციის მთავარი სამმართველოს მიმართულებით წავიდა, რომელიც ცენტრალურ ტრასაზე მდებარეობს. იქვე სტადიონია და ვნახე, რომ ვერტმფრენი ასაფრენად ემზადებოდა. იქვე მობილიზებული იყო 200 კაცამდე შეიარაღებული პირი (სამთავრობო დაცვა, ზუგდიდისა და სამხარეო პოლიციის თანამშრომლები, კუდი, სოდი, შსს–ს სპეცრაზმი), დაახლოებით 50 მანქანა. ცენტრალურ ტრასაზე მანქანიდან გადმოვედი და გადაღება დავიწყე. პირველი, ვინც შემეწინააღმდეგნენ, იყვნენ კბილებამდე შეიარაღებული, სავარაუდოდ შსს-ს სპეცრაზმის თანამშრომლები. ისინი ექვსნი იყვნენ. მათი გადაღება დავიწყე და შეტრიალდნენ, ნუ გვიღებთო. მე გადაღება გავაგრძელე. იქვე იმყოფებოდდნენ: ზუგდიდის გამგებელი ალექსანდრე ქობალია; საპატრულო სამსახურის უფროსი, ალექსანდრე ბელქანია; კუდ-ის უფროსის მოადგილე, ირაკლი გაწერელია და პოლიციის სხვა მაღალჩინოსნები. უცებ ჩვენსკენ დაახლოებით 30 კაცი წამოვიდა. ისინი თავს დამესხნენ. განსაკუთრებით აქტიურობდა პირადი დაცვის წევრი, რომელსაც სააკაშვილის ყველა ვიზიტის დროს ვხედავ. მასთან ერთად გამორჩეულად აქტიურობდა სამთავრობო დაცვიდან ერთ-ერთი მაღლჩინოსანი (მაღალი, ქერა, ოდნავ მელოტი, მარჯვენა ხელზე საქორწინო ბეჭდით). ეს დეტალები იმიტომ შევამჩნიე, რომ ხელი მან ჩამავლო, რათა კამერა წაერთმია. კამერას არ ვაძლევდი. გარშემორტყმული ვიყავი, შუაში მომიმწყვდიეს, მექაჩებოდნენ, მირტყამდნენ, ეს გრძელდებოდა 10 წუთი. ამ დროს ილია ჩაჩიბაიასთან ერთად იყო კახა მიქაია და “დაიცავი საქართველოს“ სხვა წევრები. მათ ცალკე ფრონტი გაუხსნეს – გარს უამრავი შეიარაღებული კაცი ეხვიათ. ჩაჩიბაია ცემეს. მას და მიქაიას ტელეფონები წაართვეს. ილიას დაუბრუნეს, მაგრამ – დამტვრეული. ჩიპი ამოიღეს. კახა მიქაიას არ დაუბრუნეს. მას ტელეფონი სამხარეო პოლიციის თანამშრომელმა ზაზა ხასაიამ წაართვა. სააკაშვილის პირადი დაცვის წარმომადგენელი, 45 წლამდე მამაკაცი მეუბნებოდა, რომ ჩვენ სახელმწიფო საიდუმლოებას ვიღებდით და რომ მე ამისთვის დავისჯებოდი. ვიღაცას გასძახა დააკავეთო. ცხადია, არ შევუშინდი, მიდი, გაბედე–მეთქი, - ვუთხარი. ამის გამო მთელი გაწევ–გამოწევა იყო. არ დავიხიე, კამერა არ მივეცი. მანამდე გაქცევაც ვცადე, მაგრამ მანქანაში ჩაჯდომა ვერ მოვასწარი. კამერა ხელში მეჭირა, მაგრამ ბოლოს ხელიდან მაინც გამომგლიჯეს და ვნახე, რომ დაზიანდა. ხელი გავუშვი, რადგან შესაძლებელი იყო ჩავეწიხლე. ბეჭდიანმა მითხრა, ტვინს გაგასხმევინებო. ვთხოვე - არ დამიმტვრიოთ, ისეთი არაფერი გადამიღია, სახელმწიფო საიდუმლოებას რომ წარმოადგენდეს; ამის გადაღების უფლება მქონდა; თუმცა, კი ბატონო, წაშალეთ, ოღონდ არ დაამტვრიოთ. მოგცემთ ამ კასეტას, მაგრამ სხვა კასეტა მომიტანეთ–მეთქი. მასალის დათვალიერება დაიწყეს (კამერა ამის საშუალებას ჯერ კიდევ იძლეოდა), ვერტმფრენის აფრენის მომენტი ნახეს და განაცხადეს, ეს უკვე საიდუმლოებააო და წაშალეს. დაზიანების გამო კასეტა აღარ ამოდიოდა. ვუთხარი, მე ეს გრანტით მივიღე, პირადია და კეთილი ინებეთ, შემიძინეთ და დამიბრუნეთ–მეთქი. ამ დროს მომიახლოვდნენ: სამხარეო პოლიციის უფროსის მოადგილე, მეგის ქარდავა და გამგებელი ქობალია, რომელმაც ხმამაღლა თქვა - „წაართვით, კამერა არ დაუბრუნოთო“. მოკლედ, კამერა ქარდავას ეჭირა ხელში და იკითხა, ვისიაო. ვისაც ეჭირა იმისია, თუ არ იცით, რაღას მართმევთ–მეთქი და საბუთი მაჩვენე, რომ შენიაო, - თქვა. ამის შემდეგ სააკაშვილის პირადმა დაცვამ ჟურნალისტის დამადასტურებელი მოწმობა მომთხოვა. მანქანაში მაქვს–მეთქი და მანქანაში კი არა, სააკაშვილთან რომ მოდიხარ ყელზე უნდა გეკიდოსო. ყელზე თქვენ დაიკიდეთ–მეთქი, - მივუგე. სააკაშვილის მცველთაგან ერთმა ახმახმა თქვა - “თავი დაანებეთ, ყ...ბა გადაიღოო“. ამაზე ვუპასუხე - თქვენ რასაც აქ აკეთებთ, ზუსტად ეგ არის და თქვენ ის ხართ, რასაც ამბობთ და ამდენი ასეთი, ერთად შეკრებილი კარგა ხანია არ მინახავს–მეთქი. სიმწრისგან აღარც ვიცოდი, რას ვეუბნებოდი. კამერა ქარდავას ხელში ეჭირა. დამიბრუნე, არ მეშინია დაჭერის და მაინც მოგიწევთ მაგის უკან დაბრუნება–მეთქი. ალიკა ქობალიაც იქვე იდგა და ვუთხარი, სჯობია ქობალია დაიცვა, რესტორნებში წარამარა რომ უბარტყუენებენ–მეთქი. ამის შემდეგ სამთავრობო დაცვამ თავის მართლება დაიწყო, ჩვენ ხომ არ დაგვიმტვრევიაო და ქარდავას მიმართეს, დაუბრუნეთო. უცებ გახდნენ ზრდილობიანები. ქარდავამ კამერა მაინც არ მომცა. კორტეჟი წავიდა, ვერტმფრენი აფრინდა და მერე ვნახე, რომ ქარდავა მანქანაში ჩაჯდა და წავიდა. სამხარეო პოლიციას მივადექი. გვითხრეს, არავინ არის, არც უფროსი და არც მიადგილეო. ეზოში ზაზა ხასაია შევნიშნე, რომელიც ცოტა ხნის წინ ზუგდიდის პოლიციის თანამშრომელი იყო და სამხარეო პოლიციაში გადაიყვანეს, რადგან ხასაიას სიმამრი, ცოლისძმა და მისი ცოლი ნარკოტიკების რეალიზაციაზე დააკავეს, მაგრამ მფარველებმა გაათავისუფლეს. როგორც ამბობენ, ამისათვის რამდენიმე ოჯახმა მთელი ქონება გაყიდა. ამბობენ, რომ ქარდავა, რომელიც თითქოს სამეგრელოში ნარკორეალიზატორებს არ აჭაჭანებს, თავად არის რეალიზატორი და ხასაიასნაირი პოლიციელების დახმარებით სამეგრელო წამალზე შესვა. ეზოში ეს ამბავი შევახსენე – ამიტომ გვაქვს კარგად საქმე–მეთქი. იქიდან ყველანი (მე, ილია ჩაჩიბაია, „მწვანე ტალღის“ ჟურნალისტი და კახა მიქაია) წამოვედით. რაიონის გამგეობასთან მივედით და მომხდარი გავაპროტესტეთ. ეს ამბავი ზუგდიდში ყველამ იცის. ახლა, როდესაც თქვენ გესაუბრებით, პოლიციასთან ვიმყოფებით“. ილია ჩაჩიბაია: „ზუგდიდში ყინულის სახლთან სამი მრავალსართულიანი სახლია. “დაიცავი საქართველოს“ წევრმა, საშა მოლაშხიამ გვაცნობა, “სააკაშვილი წაბარბაცდა, დაეცა და ფეხი იღრძოო“. როცა ყინულის სახლთან მივედით, დაცვამ მოგვთხოვა ტერიტორია დაგვეტოვებინა და სააკაშვილისგან 100 მეტრის მოშორებით, ხალხთან ერთად დავმდგარიყავით. ჟურნალისტი ვარ და ცენტრალურ ტელევიზიებთან ერთად, აქ ყოფნა მეც შემიძლია-მეთქი, - ვუთხარი და პასუხად აგრესია მივიღე - 50 პოლიციელი მომვარდა, წამათრიეს და შემოღობილს იქით გამიყვანეს. დავმორჩილდი და იმ ადგილიდან დავიწყე ფოტოების გადაღება. მომვარდა პოლიცია, კუდი, სოდი და მუცლის არეში ცემა დამიწყეს. ახლაც ცუდად ვარ. შემდეგ გაურკვეველი მიმართულებით მიმათრევდნენ. ამ დროს ყვირილი დავიწყე, შველას ვითხოვდი. შეჩერდნენ, მაგინებდნენ, გაჩუმდიო, პირზე ხელი ამაფარეს და კორპუსებისკენ წამათრიეს. უცებ სამხარეო პოლიციის უფროსი თენგიზ გუნავა გამოჩნდა, მანქანის მინა ჩაწია და უბრძანა ჩემთვის თავი დაენებებინათ. ამის შემდეგ საქმეში ჩაერთნენ კახა მიქაია და მისი მეგობრები. მათი დახმარებით ტერიტორია დავტოვე. სამხარეო პოლიციასთან წავედით, სადაც ვერტმფრენის ასაფრენი მოედანია და 100 მეტრის სიშორიდან ფოტოების გადაღება დავიწყე – როგორ მიდიოდა სააკაშვილი კოჭლობით ვერტმფრენისკენ. სპეცრაზმელები თავს დამესხნე. ამ დროს ნანა ფაჟავას პოლიციელები გარს ეხვივნენ, მაგრამ ვერაფრით ვშველოდით, რადგან ჩვენც იგივე დღეში ვიყავით. პრეზიდენტის დაცვის თანამშრომლები გვიყვიროდნენ დაგვაგინედბნენ - “თქვენ ზუგდიდელი პოლიციელები ხომ არ გგონივართ, რას ბედავთ, თქვენი დედაო“. იყო ძალადობა, შეურაცხყოფა... იქვე იდგნენ საპატრულო პოლიციის უფროსი ალექსანდრე ბელქანია და ზუგდიდის გამგებელი ალექსანდრე ქობალია. როდესაც მცემდნენ, იქვე მცხოვრები დალი ლატარია გამომესარჩლა. ასევე მისი შვილი სახლიდან, მეორე სართულიდან მოითხოვდა არ ვეცემე. პოლიციელები მეორე სართულზე ავარდნენ, ბინაში შეიჭრნენ და ის ბიჭი დააკავეს. ამის შესახებ დალიმ მითხრა, რომელიც არც ერთი პოლიტიკური გაერთიანების წევრი არ არის, მაგრამ რეპრესია მაშინვე შეეხოთ. აღსანიშნავია, რომ მე ზუგდიდლებისგან ძალიან დიდი თანადგომა ვიგრძენი“. პრესა.გე აუცილებლად დაუბრუნდება ამ ინციდენტს და ყველა კანონიერი საშუალებით შვეცდებით, გავარკვიოთ ვისი ინიციატივით ხდება ზუგდიდში მსგავსი შმთხვევები. ეს არ არის პირველი და, ვფიქრობთ, რომ არც უკანასკნელი. დღეიდან პრესა.გე უფრო აქტიურად გააშუქებს სამეგრელოში მიმდინარე მოვლენებს და ჩინოვნიკების ცხოვრებას და „მოღვაწეობას“. პრესა.გე შეეცდება გაარკვიოს, ვინ და რატომ „უბარტყუნებს თავში“ ზუგდიდის გამგებელს, ალიკა ქობალიას და არის თუ არა ზუგდიდში შექმნილი სიტუაცია ამ „თავში ბარტყუნის“ შედეგი. პრესა.გე რამდენიმე წუთის წინ დაუკავშირდა ზუგდიდის გამგებელს და მომხდარის კომენტირება თხოვა. „არ მცალია, დაკავებული ვარ“ – მოკლედ მოჭრა ქობალიამ და ტელეფონი გათიშა. მასთან დაკავშირების ყოველი მცდელობა ამაო აღმოჩნდა. http://presa.ge/index.php?text=news&i=11611

მართლა რთული დასაჯერებელია, მაგრამ "ცვეტში" ვიცი რომ მასეა... Lo Janko

დღეს “ერთიანი საქართველოსთვის” იფისში გაიმართა არასაპარლამენტო ოპოზიციის ლიდერების შეხვედრა. მოკლედ, ამ შეხვედრაზე, ქალბატონმა ნინო ბურჯანაძემ "გულუბყვილოდ მხრები აიჩეჩა" :ravic:: და დაინტერესდა ვისი თანხით უყიდა ვანო მერაბიშვილმა ვანო ჯავახიშვილს ძვირადღირებული ავტომანქანა. ჰოდა, ამ საკითხზე "დასცხეს" ერთმანეთს გოგა ხაინდრავამ და ერორის ჟურნალისტმა. უზერებო, არადა მართლა საინტერესოა, ვისი თანხით და რატომ (რა დამსახურებისთვის)უყიდა ხელისუფლების ჯამბაზს შინაგან საქმეთა მინისტრმა ავტომანქანა? წყარო: ტელეკომპანია კავკასია ინტრიგანისმაილიკი :

T_A_T გმადლობ, გეთაყვა :2kiss:

ხარისხობრივად ძალიან კარგი ჟურნალისტია დიტო გელოვანი დიტო გელოვანი; „ვერსია“; ის, რაც ხდებოდა…] საერთოდ არ გვქონია საქმე სასაცილოდ, მაგრამ მაინც გვეცინებოდა, ვიღიმებოდით. გვეკითხებოდნენ: „თქვენი სამომავლო გეგმები?“ და ვიგებდით „რამე კურიოზს ხომ ვერ გაიხსენებდით?“ ვიხსენებდით იმ დროს მომხდარ კურიოზებს, როცა საერთოდ არ გვქონდა სამომავლო გეგმები და ხანდახან გვეჩვენებოდა, რომ არც მომავალი გვაქვს. არადა, გვაქვს. მომავალი ყველას აქვს. ყველას აქვს მომავალი ორშაბათი, მომავალი სამშაბათი, მომავალი ოთხშაბათი... შესაძლოა, არ გაგითენდეს ხუთშაბათი, მაგრამ თუ პარასკევს ტკბილად მოგიგონებენ, შაბათიც შენია და კვირაც, შემდეგი ორშაბათიც, შემდეგი სამშაბათიც... კიდევ ბევრი ორშაბათი და კიდევ ბევრი სამშაბათი. მთავარია, ტკბილად გაგიხსენონ. მთავარია გაგება. მთელი წლის განმავლობაში, კვირაში ერთხელ ერთად ვიყავით მე, ბებია, mail.yahoo.com და „ინტერპრესნიუსი“. ფოსტაზე შემოდიოდა ნიუსები, ვკითხულობდი და თავში მომდიოდა კვიმატი აზრები. ბრძნულ აზრებზე პრეტენზიას არ ვაცხადებ. შემოდის ფოსტაზე ნიუსები და ახლა უკვე წინასწარვე ვხვდები, რომ kur... არის ვალუტის კურსი, sasa... – სასამართლო, dak... – დაკავება, misha... – მიშა, isev misha... – ისევ მიშა და ა.შ. არც opo...–ს გამოცნობას სჭირდება განსაკუთრებული გამჭრიახობა. რასაც მაშინვე ვერ ვხვდები, არის baR... ეს ხან ბაღაფშია და ხან ბაღათურია. კიდევ, ძლიან მაბნევს gam... რომელიც ხან გამოფენაა და ხან გამსახურდია. სულ მგონია, რომ ერთხელაც იქნება ჩემი მეგობარი სააგენტოს რომელიმე კახელი თანამშრომელი კახურად მოუსვამს კალამს და gam... არ იქნება არც რომელიმე გამოფენა (ყველა მაინტერესებს) და არც რომელიმე გამსახურდია (არც ერთის გაგონება არ მსურს). და ეს gam... იქნება ყველაზე და ყველაფერზე ერთად. ძალა ხომ ერთობაშია. ერთხელაც იქნება, აუცილებლად მოუსვამს ვინმე კალამს კახურად, ყველაზე ყველაფერს პირდაპირ იტყვის და მე თან gam... და თან gam...იხარდება. იმ ნიუსს მაუსს ვტაცებ და ყოველგვარი მრავალწერტილის გარეშე მოგაწვდით. ვიცი, არც „ვერსია“ გადააკეთებს რამეს. ასეთი პრეცედენტი ისტორიას არ ახსოვს. gam...სახურდიას (სამივეს) და თარ...gam...აძეს (ასევე სამივეს) შეუძლიათ ცივი წყალი დალიონ. და არა მხოლოდ მათ. ახლა კი... ის, რაც ხდებოდა და რაც არ უნდა მომხდარიყო. 19 იანვარი. უკვე ჭორაობდნენ და ვალიკო მიზანდარის მამასავით ირწმუნებოდნენ, ეგ აღარ დაბრუნდებაო. დაბრუნდა და შვებით ამოვისუნთქეთ. პრეზიდენტი პრემიერის გარეშე იგივეა, რაც უპატარძლო საქორწინო ღამე. ისედაც გახლეჩილი საზოგადოება ამ დღეებში კიდევ უფრო მეტად გაიხლიჩა. ერთნი ამბობდნენ, მიშამ გეგა მგალობლიშვილს საფერფლე ესროლაო. მეორენი თავს იკლავდნენ, საფერფლე კი არა, მობილური ტელეფონი იყოო. არა მგონია, მაგას რამე მნიშვნელობა ჰქონდეს. მთავარია, ესროლა თუ არ ესროლა და კიდევ უფრო მთავარია, მოხვდა თუ არ მოხვდა. 26 იანვარი. თუ იცით, რა ჰგონია ცნობილ ქართველ ნუგზარს და საზოგადო წიკლაურს, ანუ ნუგზარ წიკლაურს? მას ჰგონია, რომ ირაკლი ალასანიას დიდი პოლიტიკური მომავალი არ აქვს. ”როგორც კი ალასანია პოლიტიკურად გააქტიურდება, მისი სუსტი მხარეებიც გამოჩნდება” - ბავშვივით უხაროდა ნუგზარ-მეფისტოფელს, კობა ბექაურის მემკვიდრეს. ”როგორც კი პირველ კლასში წავა, მაშინვე გამოჩნდება მისი სუსტი მხარეები” - ალბათ ასე თქვა წიკლაურის შესახებ მისმა მეზობელმა ამ 25-30 წლის წინ. სწორედ მაშინ შეიქმნა ცნობილი სიმღერა ”აააანზოოორ, შე უღმერთოოო, რა დაგიშავააა ყვავის ბახალააამ”. 2 თებერვალი.ძიძიგურის თქმით, ”კონსერვატორები” ყველა იმ ტერიტორიაზე, სადაც მთავრობას აყოლილმა გლეხებმა ვაზი გაჩეხეს, ახალ ვაზს ჩაყრიან. მისივე ინფორმაციით, პარტიამ უკვე ჩამოასხა ღვინო ”კონსერვატორები”, რომელიც სწორედ ღვინის პოპულარიზაციას მოემსახურება და საჩუქრად გადაეცემა უცხოელ სტუმრებს, სხვადასხვა ქვეყნის საელჩოებს. მალე დახლებზე გაჩნდება შემდეგი ღვინოები: ”ცქრიალა ლეიბორისტები”, ”შუშხუნა რესპუბლიკელები”, ნახევრად ტკბილი ”მემარჯვენეები” და მშრალი ”ჯონდი ბაღათურია”. ასევე, ლიქიორი ”გუგული მაღრაძე”, არაყი ”იგორ გიორგაძე” და ჟიპიტაური ”ირინა სარიშვილი”. 9 თებერვალი. იმ ჩემგან დავიწყებულს და აღშფოთებულს ვურჩევ, თავისი მამალი მზერა გიორგი თარგამაძეს და მის ოთხ შტატივს და ერთ ჩითის კაბას მიაპყროს. მიაპყროს, რადგან გასულ კვირაში თარგამაძეს და მის ჟურნალისტებს პოლიტიკური მოღვაწეობის დაწყების წლისთავი ჰქონდათ. მოკლედ რომ ვთქვათ, წლისთავი გადაიხადეს. ორმოცი საარჩევნო კამპანიის დაწყებას დაემთხვა და ისეთი პომპეზურობით ვერ აღინიშნა, ასლან აბაშიძისა და ბადრი პატარკაციშვილის ნდობით აღჭურვილ პირს რომ შეჰფერის. ასეა თუ ისე, წლისთავი აღინიშნა და აღინიშნა ”მარიოტში”. თარგამაძეს შეუძლია იამაყოს - იგი პირველია, ვინც წლისთავი ”მარიოტში” გადაიხადა. თუმცა, დიდი იმედი მაქვს, რომ ამ დაჯგუფების ორი წლისთავის აღსანიშნავად მოკრძალებული სეფის გაშლა იკმარებს. 16 თებერვალი. გია თორთლაძე ახალ სიმაღლეებზე ახალი ტრავერსით გადის. თორთლაძე გამოდის ინიციატივით, რომ ”შეიქმნას პრესის სახლი, რომლებშიც განთავსდებიან ის საინფორმაციო საშუალებები, რომლებსაც გარკვეული პრობლემები აქვთ”. მხატვრის სახლი, კომპოზიტორთა სახლი, მწერალთა სახლი... ასეთი სახლები იმ მწერლებს, მხატვრებს და კომპოზიტორებს სჭირდებათ, რომლებიც არ წერენ და არ ხატავენ. ასეთი მწერლები, მხატვრები და კომპოზიტორები სჭირდება ხელისუფლებას. ასეთებს ხელისუფლება უგზავნის ინდაურებს და სამაგიეროდ დითირამბებს იღებს. მთელი სერიოზულობით ვეუბნები თორთლაძეს: ისეთ სახელმწიფოში, როგორიც საქართველოა, ისეთ საინფორმაციო საშუალებას, რომელსაც არ აქვს არანაირი პრიობლემა, ასი თავით სჯობს ისეთი საინფორმაციო საშუალება, რომელსაც ”გარკვეული პრობლემები” გააჩნია. 23 თებერვალი. ძველი თბილისის გამგეობაში საკადრო გადაადგილება მოხდა. თანამდებობიდან წავიდნენ გამგებელი და მისი მოადგილე. პრესის საშუალებით შევიტყვე, რომ მათი წასვლა სატელეფონო მოსმენებს უკავშირდება. უსმენდნენ და ეწყინათ. არ მესმის, რა არის ამაში საწყენი? უსმენდნენ, ყურს ხომ არ უყრუებდნენ? მე რომ ვინმე მისმენდეს... მთელი ხალხი იმას წუხს, მთავრობა არ გვისმენსო, იმათ კიდევ ის ეწყინათ, მთავრობა რომ უსმენდა. თუ არ მოუსმინე, ვერც ვერაფერს გაიგებ, არადა, როგორც მოგეხსენებათ, მთავარია გაგება, თორემ ცხოვრებაში ერთხელ გამგებლად მუშაობის შანსი ყველას აქვს. 16 მარტი. კანონპროექტი, რომლის მიხედვითაც დეპუტატობის სამ კანდიდატში არანაკლებ ერთი განსხვავებული (ვა, ჰა, ჰა) სქესის წარმომადგენელი იყოს, უფრო და უფრო ღრმად აღწევს პარლამენტში. ანუ, ეს კანონპროექტი პარლამენტს უკვე ღრმად აქვს. ისე, თუ არასამთავრობოებს აქვთ კანონპროექტის ინიცირების უფლება, რატომ არ უნდა შეეძლოთ გააკეთონ იგივე, ცალკეულმა ადამიანებმა? მაგალითად, მე შევალ პარლანმენტში წინადადებით, რომ გენდერული თანასწორობა უნდა დამყარდეს ყველგან და ყველაფერში – სამშენებლო მოედნებზე, მარტენის ღუმელებთნ, საპატიმროებში... და გასულ კვირაში ერთი იდეა მომივიდა. როდესაც ბავშვი იბადება, მას მამის გვარზე წერენ. რატომ? დედა, რა, ადამიანი არ არის? უნდა მოვიქცეთ ასე: პირველი შვილი - მამის გვარზე, მეორე - დედის გვარზე და ა. შ. თითოეულ ოჯახს უნდა ჰყავდეს ლუწი რაოდენობის შვილი, რათა დაცული იყოს გენდერული ბალანსი. ეს არის უმოკლესი გზა ნატოსკენ და ევროკავშირისკენ. 23 მარტი. ნათქვამია, პური მეპურემ უნდა აცხოსო. მეპურეს ხაბაზი ჰქვია, ხაბაზს – კობა. კობა ხაბაზს ჰქვია დეპუტატი და არის საპარლამენტო უმრავლესობის წევრი და ეს წევრობა ძალიან გაუტკბა. აგენტებს კობა ხაბაზიც ეძებს და საინფორმაციო სააგენტომ ასეთი ინფორმაცია გაავრცელა: “როგორც კობა ხაბაზმა განაცხადა, რუსეთი თავის გეგმებს საქართველოში მისთვის სასურველი ხელისუფლების არსებობის თაობაზე ვერ ახორციელებს, ხოლო ნებისმიერი ვადამდელი არჩევნების დანიშვნა რუსეთის ზრახვების განხორციელების პირდაპირი ხელშეწყობა იქნება”. რუსეთს უნდოდა აფხაზეთი და აფხაზეთი უკვე მისია. რუსეთს უნდოდა სამაჩაბლო და სამაჩაბლოც მისია. უნდოდა ენერგეტიკა, წყალი... მისია. ჰოდა, გეკითხებით, რა არის კობა ხაბაზის მისია? 30 მარტი. ოპოზიციას 9 აპრილის საკუთარი ხედვა გააჩნია. კუკავა-ძიძიგურმა ამ ბრძოლას დაარქვეს ”ბრძოლა შიშველი ხელებით” და ამის დემონსტრირებისთვის მათ და ჭადრაკის სასახლეში გამართული კონფერენციის მონაწილეებმა ხელები ასწიეს. ზუსტად ისე, როგორც ”ის უბედური აკიმი” ”არაჩვეულებრივ გამოფენაში”. ხომ გახსოვთ - ”მე და მამა ვმუშაობთ”. ბავშვობაში ვხუმრობდით ხოლმე: ”ხელები მაღლა, ტრუსიკი დაბლა”. ”ბრძოლა შიშველი ხელებით”, ანუ სამბო - სამააბარონა ბეზ არუჟია. 9 აპრილს პარლამენტთან სამბისტთა ტურნირი იგეგმება. მთავარ პრიზი - ოქროს მიკროფონი, დამამშვიდებელი პრიზი - ვერცხლის მეგაფონი. 6 აპრილი. ხელისუფლებაში მაინც არიან ადამიანები, რომლებსაც იმედი არ დაუკარგავთ. მათ შორისაა ეკონომიკის მინისტრი ლაშა ჟვანია. ჟვანიას განცხადებით, ოპოზიციის ხელისუფლებასთან დიალოგის რესურსი ამოწურული არ არის. ახლა აღარ შევუდგები იმის განხილვას, არის თუ არა ეს რესურსი ამოწურული. ჩემი აზრით - ამოწურულია, ჟვანიას აზრით, ეს რესურსი ჯერ კიდევ არსებობს. ჟვანიამ, ალბათ, რაღაც ისეთი იცის, რაც არ ვიცით ჩვენ. ვთხოვ, ნუ დაგვიმალავს, გვითხრას და კიდევ ერთ რამეს ვთხოვ - თუ ოპოზიციისა და ხელისუფლების მოლაპარაკების რესურსი მართლაც არსებობს, ნუ გაიტანს ეკონომიკის სამინისტრო ამ რესურსს აუქციონზე და ნუ გაყიდის. 27 აპრილი. კაცო, მგონი შავ ზღვაში მართლა არსებობს იოანეს კუნძულები, ანუ სანტა-ესპერანსა და ბაქრაძე იმ კუნძულების პარლამენტის თავმჯდომარეა. ანაც, მე ვცხოვრობ სანტა-ესპერანსაზე და სულ ტყუილად ვნერვიულობ, როდესაც ”რუსთავი 2” თარგამაძეს და თორთლაძეს აპიარებს. სულ ტყუილად ვნერვიულობ, როდესაც ვხედავ, რომ ნინო ბურჯანაძეს პრეზიდენტობა სურს. მიშამ რომ თქვა, არნახულად გაიზარდა ჯარში წასვლის მსურველიო, აბა ის დავთვალოთ, პრეზიდენტობის მსურველთა რიცხვი როგორ არის გაზრდილი. 4 მაისი. თქვენი არ ვიცი და მე ერთი სამწუხარო ტენდენცია აღმოვაჩინე. კერძოდ, რაც დრო გადის, უკანა პლანზე გადადის ტერიტორიული მთლიანობის, ადმინისტრაციული მოწყობის, სასამართლოსა და მედიის თავისუფლების, დასაქმების და სხვა საჭირბოროტო და საგრიპკეთილო საკითხები. გადადის კი არა და, გადავიდა და ეგ არის. დღეს ორი რამ არის მთავარი - მიხეილ სააკაშვილის გადადგომა და ბიოტუალეტები. ერთი-ორი კვირაც და, აღარც მიშას გადადგომას მოითხოვენ. დარჩება მხოლოდ ბიოტუალეტების დადგმის საკითხი. ყველაფერი კი იმით დასრულდება, რომ აქციების ორგანიზატორებს უბრალო ტუალეტები გაუხდებათ სახვეწარი. 11 მაისი. ოპოზიცია იძახდა, ბოდრუმში ჩავიდა და ნაშებში კოტრიალობსო, მაგრამ, როგორც ჩანს სააკაშვილის ოპონენტები სრულ ინფორმაციას არ ფლობდნენ. ზემოთმოყვანილი ნიუსიდან ირკვევა, რომ პრეზიდენტს უყვარს მსუბუქი მრეწველობა, აინტერესებს სასათბურე მეურნეობები და ვერავინ დაუშლის ხალხთან შეხვედრას. ჩვენში დარჩეს და, ნაშებიც ხალხია. მინდა ერთი იდეა მივაწოდო გიორგი შენგელაიას, რომელიც არის რეჟისორი ფილმისა ”სიყვარული ვენახებში”. იდეა მდგომარეობს შემდეგში: სიყვარული ვენახებში, სიყვარული ბუჩქებში, სიყვარული ორთქლის აბანოში... ეს ყველაფერი ძველია და გაცვეთილი. ღირს, რომ გადავიღოთ სრულმეტრაჟიანი ფილმი ”სიყვარული სათბურებში”. 18 მაისი. მიტინგზე სიტყვით გამოვიდნენ ოთარ მეღვინეთუხუცესი და ჯანსუღ ჩარკვიანი. მეღვინეთუხუცესმა აღნიშნა, რომ ვისაც ჩააცვა იმან გახადა, ჯანსუღ ჩარკვიანმა კი ოპოზიციას შესთავაზა, აქციაზე ჩართონ სიმღერა ”თავისუფლება ლომთა ხვედრია”, რადგან ”სწორედ ამ სიმღერით შეცვივდნენ შევარდნაძესთან და მისი გადაყენება მოითხოვეს”. ”გთავაზობთ ამ სიმღერას, იქნებ გადადგეს მიხეილ სააკაშვილი”, - განაცხადა ჯანსუღ ჩარკვიანმა. თურმე, რა საკნები, რომელი მანიფესტაციები... ჩართე ჩარკვიანის ლექსზე შექმნილი სიმღერა და მიშა გადადგება. შემდეგ, ჩართე ჯემალ სეფიაშვილის ”გიხაროდენ-გიხაროდენ” და ჩატარდება ჭეშმარიტად დემოკრატიული და თავისუფალი არჩევნები. ბოლოს კი ერთხმად ვიმღეროთ ჩარკვიანის ლექსზე შექმნილი ”სულ ყველაზე ლამაზი შენი თვალის ფერია” (ეს სიმღერა მართლა ძალიან მიყვარს) და მიგვიღებენ ნატოში და ევროკავშირში. მთელი მსოფლიო გვერდში დაგვიდგება. ჩამოვა პამელა ანდერსონი და იმღერებს ”მოვკვდეთ, მაგრამ მკერდით შევკრათ დერბენტი და დარიალი”. 25 მაისი. ბათუ ქუთელია ირწმუნება, რომ ბარაკ ობამას დიახაც რომ მოსწონს მიშას დანგრეული. ”ობამას თქმით, “ვარდების რევოლუციის” შემდეგ საქართველომ უპრეცედენტო სვლა დაიწყო დემოკრატიის განვითარებისკენ. პრეზიდენტი ობამა აღნიშნავს, რომ მხარს უჭერს საქართველოს დემოკრატიულ განვითარებას. მას მიაჩნია, რომ საქართველო უნდა იყოს რეგიონში დემოკრატიის განვითარების მოდელი”, - განაცხადა ქუთელიამ. თუ გავითვალისწინებთ, რომ თავად სააკაშვილი მიტინგებს და დემონსტრაციებს მიიჩნევს დემოკრატიის უპირველეს მაჩვენებლად, უნდა ვივარაუდოთ, რომ ობამა მხარს უჭერს ოპოზიციის აქციებს. მოკლედ, საქართველოში დემოკრატიაა და პროცესების განვითარებას რომ ვაკვირდები, ასე მგონია, რომ კიდევ კარგა ხანს იქნება. 1 ივნისი პრეზიდენტი ქვეყნის სიმბოლოა და რომში ვიყავით ყველანი ერთად. უფრო მეტიც - იმ გერმანელმა მასაჟისტმა ყველას ერთად გაგვიკეთა მასაჟი და მაშინ, როდესაც პრეზიდენტი გორში მიწაზე გორაობდა, მასთან ერთად მიწაზე ვეყარეთ ყველანი. უბრალოდ, დაცვა მხოლოდ მიშას ეფარებოდა. რომი იყო 27 მაისს. წინა დღეს კი იყო “გომი” და ღომი, წინა დღეს იყო 26 მაისი, იყო “დინამო” და იყო “გინდა ახტი, გინდა ჩამოხტი, ტკაჩენკო მაინც ტკაჩენკოა”. ეს 26 მაისი ოპოზიციის ერთიანობისთვის ისე დასრულდა, როგორც ბატონების - ჯობ ენდერსონის და იზრაელ ჰენდზის სიმღერაშია: “მკვდრის სკივრს თხუთმეტი კაციღა შერჩა, იო-ჰო-ჰო და ბოთლი რომი”. 8 ივნისი. ერთი ფრაზა უნდა გაგახსენოთ, რომელიც თქვა ცნობილმა ქართველმა პოლიტიკოსმა და საზოგადო მოღვაწემ, ქართული დემოკრატიის დედამ თეო ტლაშაძემ. მან თქვა: ”ასევე მინდა გითხრათ, რომ ყველა ის ადამიანი, რომელსაც ჩემთან რაიმე შეხება აქვს, პოლიციამ დაიბარა და კითხა, თუ რა აკავშირებთ ჩემთან, თუმცა მინდა გითხრათ, რომ არც ერთ მათგანს ამისი არ ეშინია”. ბედნიერი ვარ, რომ თეო ტლაშაძესთან არანაირი შეხება არ გამაჩნია... 15 ივნისი. ”როცა მსოფლიოში 200 ქვეყანაა, რაღა მაინცდამაინც იმ ქვეყანაში ჩამოხვალ, სადაც რაღაც სახით დისკომფორტი გექმნება. ამ აქციების გამო გაჩერდა მაღაზიები, რესტორნები, კინოთეატრი და სამკურნალო დაწესებულება”, - თქვა ნახევრადტკბილმა მიშამ. იმედია, ოდესმე გვეტყვიან, კერძოდ რომელი რესტორნებისა და როგორი სამკურნალო დაწესებულებების დახურვამ დაადარდიანა ჩვენი ჯანმრთელი პრეზიდენტი. რაც შეეხება ტურისტებს, 200 ქვეყანაა და რაღა აქ ჩამოვლენო, მიშამ რომ თქვა... აქ ტურისტები, სულ ცოტა, მსოფლიოს საუკეთესო აეროპორტის სანახავად მაინც უნდა ჩამოვიდნენ. და, მეორეც - მსოფლიოში არა 200, არამედ 198 ქვეყანაა. და თუ მიშას მაინცდამაინც მრგვალი რიცხვები მოსწონს, ქვეყნების რაოდენობას აფხაზეთისა და სამაჩაბლოს ხარჯზე ნუ დაამრგვალებს, აგერ - კატალონია, კვებეკი, ჩეჩნეთი, ბასკეთი... 22 ივნისი. 15 ივნისს ოდენ 15 წუთი მოანდომეს აქციის დაშლას. 15 წუთში 15 კაცს თავი გაუტყდა, 15 კაცს ელენთა გაუსკდა, 15 კაცს თირკმელები ჩაენგრა, 15 კაცს წარბი გაუსკდა. 14 კაცს ჩაემტვრა კბილები. გეგეჭკორი უკმაყოფილო იყო - გეგმით 15 კაცისთვის უნდა ჩაემტვრიათ კბილები, მაგრამ მეთხუთმეტეს ბედმა გაუღიმა, არმატურა კბილებს ასცდა და მხოლოდ ლავიწის ძვალი ჩაუმტვრია. მოკლედ, გადარჩა და გეგეჭკორი, როგორც ზემოთ აღვნიშნე, უკმაყოფილებას ვერ მალავდა. 27 ივლისი. რეგიონის პრობლემებს გორის მაგალითზე მოგახსენებთ. გორში, წითელარმიელების ქუჩის მცხოვრებლებს ქუჩისა და საცხოვრებელი სახლების სარდაფების დატბორვის პრობლემა მოეხსნათ. როგორც “ინტერპრესნიუსს” გორის მუნიციპალიტეტის გამგეობის პრესსამსახურიდან აცნობეს, წითელარმიელების ქუჩის 267-მეტრიან მონაკვეთზე მცირე გამტარობის მქონე ძველი სანიაღვრე არხი 80 სანტიმეტრი სიღრმისა და 60 სანტიმეტრი სიგანის არხით შეიცვალა. შარშან ბუშმა თუ ბაიდენმა რომ თქვა, დღეს ყველანი ქართველები ვართო, ახლა ალბათ ლადო ვარძელაშვილი დადის და ამაყად ამბობს, დღეს ყველანი წითელარმიელები ვართო. 7 სექტემბერი. ეს იყო მართლაც არაჩვეულებრივი გამოფენა. ტყვიამფრქვევების გვერდით წარმოდგენილი იყო თაფლი და თაფლის ამოსაღები კოვზები, იქით სასკოლო მერხი იდგა, აქეთ - ფარით და ხელკეტით შეიარაღებული პოლიციელი იწონებდა თავს. ვერ გეტყვით, რა წარმოადგინა დიმიტრი შაშკინმა. ალბათ, ვადამდე გათავისუფლებული პატიმრების ცვილის ფიგურები დადგა. ალბათ... თუმცა, ვფიქრობ, ყველაზე საინტერესო, მაინც გია ბარამიძის ექსპოზიცია იქნებოდა - ხელშეკრულებების ასლები, სიმპოზიუმებისა და სემინარების ოქმები, თვითმფრინავში ჩასასხდომი ტალონები (ბორდინგ პასები) და ა. შ. აგრეთვე - ანტიკრიმინალური ოპერაციის დროს ეწერში ამოთხრილი 100-150 წლის წინ გარდაცვლილი და დახოცილი სვანების თავის ქალები და სასწაულებრივად გადარჩენილი სწორი ნაწლავები. 14 სექტემბერი. თურმე, ყველაზე მეტად რუსთაველები სოციალური საკითხების მოგვარებით და ხელის ტყვიამფრქვევებით დაინტერესდნენ. თითქოსდა, სად ერეკლე და სად კალბასის რიგი, მაგრამ არც მთლად მასეა საქმე. თუ სოციალური საკითხები არ მოგვარდება, საქმეში ტყვიამფრქვევები ჩაერთვებიან. თუმცა, ჩემი პესიმიზმი ასე შორს არ მიდის. ამ ხელისუფლების გაყრას ერთი კარგი მამაპაპური პანღურიც ეყოფა. იმედია, ოპოზიცია არ დაგვამადლის და საქართველოს ქალაქებში მამაპაპური პანღურების გამოფენას მალე მოაწყობს. გამოფენის სახელწოდება იქნება “ანგარიში – ხალხს, პანღური – მთავრობას”. ბავშვობაში ჯოკერს ვთამაშობდით ხოლმე პანღურებზე. ურიგო არ იქნება, ხელისუფლება და ოპოზიცია თუ მოგვბაძავს. ერთი ის მაჩვენა, გუბაზ სანიკიძე როგორ ამოარტყამს პანღურს, მაგალითად... მაგალითად, დათო ტყეშელაშვილს, ან ფიქრია ჩიხრაძე – კახა ბენდუქიძეს. 21 სექტემბერი. მიშამ კიდევ ერთხელ დაგვანახვა, რომ ყველაფერში სათავისო ხეირის ნახვა შეუძლია. გასულ კვირაში თბილისში, უზნაძის ქუჩაზე მომხდარი ტრაგედია მიშამ სათავისოდ გამოიყენა და გარკვევით გვითხრა: “თუ პოლიციელები დახოცავენ უდანაშაულოებს, პოლიციელებს ვეღარ დახოცავენ დამნაშავეები”. 28 სექტემბერი. 24 სექტემბერს პარლამენტიდან კრუსუნის ხმა ისმოდა - “ერთიანმა ნაციონალურმა მოძრაობამ” კონსტიტუციასთან მორიგი სქესობრივი აქტი ჩაატარა. ბოლო ექვსი წლის განმავლობაში რეგულარულად აუპატიურებდნენ ქვეყნის მთავარ კანონს, მერე კონსტიტუცია მიხვდა, რომ წინააღმდეგობას აზრი არ აქვს და ბედს შეეგუა - გადაწყვიტა სიამოვნება მაინც მიეღო. ჰოდა, კრუსუნებდა, შენც ზემოდან და მეც ზემოდანო.. მაშინ ინანეს ლეიბორისტებმა, ნეტავი ეგ პოზა გვენახაო და ჯანდაბას, ერთი თვის ხელფასზე უარს ვიტყოდითო. ასეა თუ ისე, პარლამენტის სხდომების ქუთაისში გადატანასთან დაკავშირებით კონსტიტუციაში ცვლილება შევიდა. კმაყოფილია პრეზიდენტი, კმაყოფილია პარლამენტი, კმაყოფილია მთავრობა. კონსტიტუცია რომ კმაყოფილია და სულმოუთქმელად რომ ელის მორიგ ცვლილებას, ამის თაობაზე უკვე მოგახსენეთ. 5 ოქტომბერი ამ ბოლო დროს, მთელ საქართველოს თუ არა, დიდ ნაწილს მაინც, ჰქონდა ერთი საერთო დღის რეჟიმი: ადგომა, ტალიავინის კომისიის დასკვნის ლოდინი, ლოდინი, ლოდინი... ლოდინი, ძილი. ჰოდა, გასულ კვირაში, როგორც იქნა, ტალიავინის დასკვნა გამოქვეყნდა. ვზივარ, ვუსმენ ზეპელინების The Song Remains The Same-ს და ვერ მომიფიქრებია, რა დავარქვა გასულ კვირას - როლინგების Satisfaction თუ ფარფლების Who Do We Think We Are. იქნებ, დორსების The End? იქნებ, ყველა ერთად? ”ვიფიქრებ მე” - უთხრა დათა თუთაშხიამ მუშნი ზარანდიას. 12 ოქტომბერი პარლამენტს ოფიციალური ვიზიტით ევროპის საბჭოს რასიზმისა და შეუწყნარებლობის წინააღმდეგ ბრძოლის ევროპული კომისია ეწვეია. მას შეხვდნენ ცნობილი ქართველი დეპუტატები და საზოგადო მოღვაწეები, აბრაამ ლინკოლნის საქმის ღირსეული გამგრძელებლები - აკაკი მინაშვილი, ჩიორა თაქთაქიშვილი, გია არსენიშვილი და დავით დარჩიაშვილი. არსენიშვილმა დაიწუწუნა, წარბების გამო დამცინიანო. კომისიამ ურჩია, წარბების დაცვის კომისია შექმენითო. მინაშვილმა თქვა, სიდედრის გამო მეკაიფებიანო. კომისიამ ურჩია, სიდედრების ლიგა ჩამოაყალიბეთო. ჩიორა თაქთაქიშვილმა ბარტყების შეწყნარების კომიტეტის შექმნა გადაწყვიტა. 19 ოქტომბერი. მიშას მიერ შარშან აგვისტოში წამოყენებული ”პატრიოტის აქტის კანონი” თორთლაძეს მხოლოდ ახლა გაახსენდა, დროებით გვერდზე გადადო ლუსტრაციის კანონი, დაიკავა რკინის ჯოხი, რკინის ქალამნებზე უჟანგავი ფოლადის პადოშები დაამონტაჟა და მიშას შარშანდელი იდეის რეკლამირებას შეუდგა - ყველას გაჩხრეკა შეიძლება და შეიძლება ყველას მოსმენა. საინტერესო იდეაა, მივესალმები. იქნებ, საყოველთაო ჩხრეკის შემდეგ მთავრობა მიხვდეს, რომ ქვეყანაში საყოველთაო სიღარიბე სუფევს. იქნებ, საყოველთაო მოსმენების შემდეგ მიხვდნენ, რას ითხოვს ”მისი უდიდებულესობა ქართველი ხალხი”. იქნებ, მოისმინონ და გაიგონ. იქნებ, ბოლო-ბოლო, გაიგონ, რომ მთავარია გაგება. 26 ოქტომბერი. მიდი და იმარჩიელე, ვის განასახიერებს ველ კილმერი. შესაძლოა, ეს იყოს ლადო ვარძელაშვილი, გოკა გაბაშვილი, დავით კეზერაშვილი, გიგი უგულავა... ეს არის იმ ქართველი სამხედრო-პოლიტიკური მოღვაწეების არასრული ჩამონათვალი, რომლებმაც სერიოზული წვლილი შეიტანეს აგვისტოს გამარჯვებაში. თუმცა, არც ის არის გამორიცხული, რომ ფილმში მოქმედება გადმოდის 2009 წლის ოქტომბრის მესამე კვირაში და ველ კილმერი თამაშობს კოკო გამსახურდიას როლს, რომელმაც პარლამენტში შესვლა გადაწყვიტა, შესაძლოა, კილმერმა ითამაშოს ჯონდი ბაღათურია, რომელმაც კოკოს გადაწყვეტილება მოუწონა. კილმერს ძალიან უნდა პეტრე მამრაძის როლის შესრულება... ველ კილმერს შესთავაზეს ზურაბ ნოღაიდელის როლის შესრულება, მაგრამ გული დაწყდა - მე ეგეთ გამომეტყველებას ვერ მივიღებო. შესთავაზეს ნუგზარ წიკლაურის როლი, რაზეც ჰოლივუდის ვარსკვლავმა კინაღამ არწყია. “კირკიტაძის როლზე ვიფიქრებ, მაგრამ მსაჯი კასკადიორმა ცემოს” - უთქვამს კილმერს... ერთი წუთით... აი, ახლა კარგად ინფორმირებულმა წყარომ დამირეკა და მითხრა, რომ ველ კილმერი მერაბ სეფაშვილის როლს შესრულებს, რადგან მას უკვე შესრულებული აქვს ვიღაც ჯიმ მორისონის როლი და თვით მერაბ სეფაშვილის როლის (“ჩემი გმირი გიწოდე”) შესრულება აღარ უნდა გაუჭირდეს. 2 ნოემბერი. “პარტია «თავისუფლების” ლიდერი პარლამენტის თავმჯდომარეს, დავით ბაქრაძეს ხვდება” - იყო ასეთი ნიუსი. ამ ნიუსს მას შემდეგ ველი, რაც პირველი პრეზიდენტის პირველი ვაჟი დევნილობიდან დაბრუნდა. პარტია “თავისუფლება”... ეს არც პარტიაა და არც თავისუფლება და არც ის უბედური იყო პრეზიდენტი და განა ეს პარლამენტია? დევნილობა არა, კვერცხი! პრეზიდენტი იყო მანანა, პარლამენტი არის მიშა. კაცი იყო მერაბ კოსტავა! ის უბედური არ იყო პრეზიდენტი. ის უბედური იყო უბედური შემთხვევა. გასულ კვირაში “კონსერვატორებმა” პარტიის დროშა შეცვალეს და ეს ცვლილება 28 ოქტომბრის არჩევნების 19 წლისთავს დაუკავშირეს, ყველაზე სამართლიანი არჩევნები იყოო, მას შემდეგ ეგეთი აღარ ჩატარებულაო. არ ვდავობ, მაგრამ ხა-ხა-ხა - ყველაზე სამართლიანი არჩევნები საქართველოს ისტორიაში კომუნისტებს ჩაუტარებიათ. არადა, შეგახსენებთ, ზვიად გამსახურდიამ ორი არჩევნები ჩაატარა - ადგილობრივი და საპრეზიდენტო. 9 ნოემბერი გასულ კვირაში იყო 7 ნოემბერი. 7 ნოემბრამდე იყვნენ 6, 5, 4 და 3 ნოემბრები და ამ ნოემბრების განმავლობაში ყველას ერთი კითხვა აწვალებდა - რამდენი ადამიანი მივა აქციაზე. მივიდა, დაახლოებით, 7 ათასი კაცი. 2 წლის წინ იყო 100 ათასი. კლება სახეზეა. რატომ? სად წავიდა 93 ათასი? ამ კითხვაზე პასუხის გაცემა ქართველი ექსპერტებისთვის მიმინდია, რომელთა რაოდენობამ ბოლო ხანებში 93 ათასს მიაღწია. მე, ჩემდათავად, ჩემი აზრი გამაჩნია: ყველასთან ჭიქას ვერ ავწევ და, მით უმეტეს, ვერ ვიტყვი პეტრე მამრაძისა და ლოთი ქობალიას მეგობრობის სადღეგრძელოს. ნასვამზე შეიძლება გავცივდე და ვინ მომაწვდის ამ დროს პლედს? ნინო ბურჯანაძე თუ ბადრი ბიწაძე? პაატა ჯიბლაძე ნაჯახია, ზვიად ძიძიგური - შპალი, კობა დავითაშვილმა ბავშვი სააკაშვილს მოანათლინა. ვიღა დარჩა? 16 ნოემბერი. დამაბნია ნიუსის სათაურმა - ”ლეიბორისტები” უფასო მშობიარობას ითხოვენ”. ნუთუ, პაატა ჯიბლაძე მშობიარობს? ნუთუ, გიორგი გუგავა ბავშვს აჩენს? გამაგებინეთ, ხალხო, რა ხდება?! ანუ, მაინტერესებს, მშობიარობა ფიზიოლოგიური იქნება, თუ საკეისროს გეგმავენ? როდის გეგმავენ, 23 ნოემბერს? ექოსკოპიამ რაო - ბიჭია თუ გოგო? თუ გოგოა, ალბათ, ვარდოს დაარქმევენ, ბიჭს - შალვას. მე თუ მკითხავ, სამშობიაროს ეზოში და მიმდებარე ტერიტორიაზე შამპანური და შოკოლადი უფასო უნდა იყოს, ასევე - ერთი ათკაციანი სუფრა და დილის ხაში. დარწმუნებული ვარ, ამ მოთხოვნებით ლეიბორისტები მალე გამოვლენ. 30 ნოემბერი. ჩვენ ტოლერანტები ვართ და ადამიანებისთვის შეცდომების პატიება შეგვიძლია. მაგალითად, გასულ კვირაში გაიმართა აქცია. კანონით, აქცია შენობიდან 20 მეტრზე ახლოს არ უნდა გაიმართოს. პოლიციამ თქვა 50 მეტრი იყოო, მოსამართლემ თქვა, 25 მეტრი იყოო და აქციის ორგანიზატორები 500-500 ლარით დააჯარიმა. გვიპატიებია მოსამართლე სერგო მეთოფიშვილისთვის ის, რომ მისთვის ოცდახუთი ოცია. გვიპატიებია, რადგან ჩვენ ტოლერანტები ვართ და გასულ კვირაში ტოლერანტობის დღეც აღვნიშნეთ. გაიმართა მიღება და დავით ბაქრაძემ ყველას გვაპატია შარშანდელ აგვისტოს, დანა-ჩანგალს და შეშინებული თაგვის ფერ სახეს რომ ვერ ვპატიობთ. 7 დეკემბერი. მახსენდება ”რუსთავი-2 ფიქჩერსისა” და ”ნაციონალ ფიქჩერსის” ერთობლივი ნაწარმოები ”როგორ გახდა მაია ნადირაძე მრავალშვილიანი დედა”. ”თუ ძმა ხარ, მაგ ქალს ნუ გაგვახსენებ” - მეტყვის ალბათ მავანი მკითხველი და მახსენდება გასულ კვირაში მოსმენილი კიდევ ერთი ანეკდოტი: მსუბუქად ნასვამი მიხო ჩრდილში ზის, ფეხები ალაზანში აქვს ჩაყოფილი და სიამოვნებისგან კრუტუნებს.. წყლიდან ოქროს თევზმა ამოჰყო თავი და მიხოს ეუბნება: ”თუ ძმა ხარ, წყლიდან ფეხები ამოიღე და სამ სურვილს შეგისრულებ”. შემისრულეთ სამი სურვილი და არც მაია ნადირაძეს ვახსენებ, არც ბესო ჯუღელს, არც კობა ბექაურს, არც ბიძინა ბრეგაძეს, არც გიორგი არევაძეს, არც ზაზა ბეგაშვილს... 14 დეკემბერი. სანამ მოსკოვში წავიდოდა, ნოღაიდელმა შეხვედრები გამართა კახეთში და ნიუსს ერქვა ”ზურაბ ნოღაიდელი კახეთში შეხვედრით კმაყოფილია”. თუ ნოღაიდელის მეტსახელს გავიხსენებთ (შალვა ნათელაშვილმა რომ შეარქვა), იოლი მისახვედრია, რომ მასთან შეხვედრით კახელები ნამდვილად კმაყოფილები იქნებოდნენ. ”კახეთში მოსახლეობას იგივეს დავპირდი, რასაც გურიაში - არავითარ შემთხვევაში არ დავუშვებ არჩევების გაყალბებას”, - აღნიშნა ნოღაიდელმა. არავითარ შემთხვევაშიო - გარანტიას იძლევა. მოკლდ, სულ რომ კობა ბექაური მოგვევლინოს თბილისის მერად, უნდა ვიყოთ ჩუმად, რადგან უკვე ვიცით, რომ ნოღაიდელი არჩევნების გაყალბებას არ დაუშვებს. 21 დეკემბერი. გიგა ნასარიძე, ნოდარ სარჯველაძე, ემზარ გოგუაძე, ავთანდილ ანთიძე, ნინო დანელია, ლია ჩახუნაშვილი და შორენა შავერდაშვილი – ეს ადამიანები მიუსხდებიან მერხებს ლევან გახელაძის სადამრიგებლო კლასში. გოგო-ბიჭი – ამ პრინციპით დასხდებიან ისინი მერხებთან და როგორც მითხრეს გოგოებზე უკვე ტაციაობაა. ხოლო მე, როდესაც ეგ შემადგენლობა მახსენდება, საკუთარ თავს კითხვას ვუსვამ - “საქფეთქმრეწვი“ უფრო კეთილხმოვნად ჟღერს თუ საზოგადოებრივი მაუწყებლის სამეურვეო საბჭო უფრო სიმპათიურად გამოიყურება? 28 დეკემბერი. ახალი წელი მოდის და უმრავლესობა, ალბათ, საკუთარ სახლებში შევხვდებით ახალ წელს. ამ მხრივ არჩევანი არცთუ ისე დიდია. ჩვენგან განსხვავებით, სააკაშვილს საკმაოდ დიდი არჩევანი აქვს. „რუსთავი 2“-ის პირდაპირი ეთერით გამოსვლისას მიშამ განაცხადა, რომ მას უყვარს, როცა ახალ წელს იქ ხვდება, სადაც ხალხს უჭირს. მოდი ახლა და იმარჩიელე, სად შეხვდება სააკაშვილი ახალ წელს - რიო დე ჟანეიროს გარეუბანში თუ თბილისის ცენტრში.

ხარისხობრივად ძალიან კარგი ჟურნალისტია დიტო გელოვანი დიტო გელოვანი; „ვერსია“; ის, რაც ხდებოდა…] საერთოდ არ გვქონია საქმე სასაცილოდ, მაგრამ მაინც გვეცინებოდა, ვიღიმებოდით. გვეკითხებოდნენ: „თქვენი სამომავლო გეგმები?“ და ვიგებდით „რამე კურიოზს ხომ ვერ გაიხსენებდით?“ ვიხსენებდით იმ დროს მომხდარ კურიოზებს, როცა საერთოდ არ გვქონდა სამომავლო გეგმები და ხანდახან გვეჩვენებოდა, რომ არც მომავალი გვაქვს. არადა, გვაქვს. მომავალი ყველას აქვს. ყველას აქვს მომავალი ორშაბათი, მომავალი სამშაბათი, მომავალი ოთხშაბათი... შესაძლოა, არ გაგითენდეს ხუთშაბათი, მაგრამ თუ პარასკევს ტკბილად მოგიგონებენ, შაბათიც შენია და კვირაც, შემდეგი ორშაბათიც, შემდეგი სამშაბათიც... კიდევ ბევრი ორშაბათი და კიდევ ბევრი სამშაბათი. მთავარია, ტკბილად გაგიხსენონ. მთავარია გაგება. მთელი წლის განმავლობაში, კვირაში ერთხელ ერთად ვიყავით მე, ბებია, mail.yahoo.com და „ინტერპრესნიუსი“. ფოსტაზე შემოდიოდა ნიუსები, ვკითხულობდი და თავში მომდიოდა კვიმატი აზრები. ბრძნულ აზრებზე პრეტენზიას არ ვაცხადებ. შემოდის ფოსტაზე ნიუსები და ახლა უკვე წინასწარვე ვხვდები, რომ kur... არის ვალუტის კურსი, sasa... – სასამართლო, dak... – დაკავება, misha... – მიშა, isev misha... – ისევ მიშა და ა.შ. არც opo...–ს გამოცნობას სჭირდება განსაკუთრებული გამჭრიახობა. რასაც მაშინვე ვერ ვხვდები, არის baR... ეს ხან ბაღაფშია და ხან ბაღათურია. კიდევ, ძლიან მაბნევს gam... რომელიც ხან გამოფენაა და ხან გამსახურდია. სულ მგონია, რომ ერთხელაც იქნება ჩემი მეგობარი სააგენტოს რომელიმე კახელი თანამშრომელი კახურად მოუსვამს კალამს და gam... არ იქნება არც რომელიმე გამოფენა (ყველა მაინტერესებს) და არც რომელიმე გამსახურდია (არც ერთის გაგონება არ მსურს). და ეს gam... იქნება ყველაზე და ყველაფერზე ერთად. ძალა ხომ ერთობაშია. ერთხელაც იქნება, აუცილებლად მოუსვამს ვინმე კალამს კახურად, ყველაზე ყველაფერს პირდაპირ იტყვის და მე თან gam... და თან gam...იხარდება. იმ ნიუსს მაუსს ვტაცებ და ყოველგვარი მრავალწერტილის გარეშე მოგაწვდით. ვიცი, არც „ვერსია“ გადააკეთებს რამეს. ასეთი პრეცედენტი ისტორიას არ ახსოვს. gam...სახურდიას (სამივეს) და თარ...gam...აძეს (ასევე სამივეს) შეუძლიათ ცივი წყალი დალიონ. და არა მხოლოდ მათ. ახლა კი... ის, რაც ხდებოდა და რაც არ უნდა მომხდარიყო. 19 იანვარი. უკვე ჭორაობდნენ და ვალიკო მიზანდარის მამასავით ირწმუნებოდნენ, ეგ აღარ დაბრუნდებაო. დაბრუნდა და შვებით ამოვისუნთქეთ. პრეზიდენტი პრემიერის გარეშე იგივეა, რაც უპატარძლო საქორწინო ღამე. ისედაც გახლეჩილი საზოგადოება ამ დღეებში კიდევ უფრო მეტად გაიხლიჩა. ერთნი ამბობდნენ, მიშამ გეგა მგალობლიშვილს საფერფლე ესროლაო. მეორენი თავს იკლავდნენ, საფერფლე კი არა, მობილური ტელეფონი იყოო. არა მგონია, მაგას რამე მნიშვნელობა ჰქონდეს. მთავარია, ესროლა თუ არ ესროლა და კიდევ უფრო მთავარია, მოხვდა თუ არ მოხვდა. 26 იანვარი. თუ იცით, რა ჰგონია ცნობილ ქართველ ნუგზარს და საზოგადო წიკლაურს, ანუ ნუგზარ წიკლაურს? მას ჰგონია, რომ ირაკლი ალასანიას დიდი პოლიტიკური მომავალი არ აქვს. ”როგორც კი ალასანია პოლიტიკურად გააქტიურდება, მისი სუსტი მხარეებიც გამოჩნდება” - ბავშვივით უხაროდა ნუგზარ-მეფისტოფელს, კობა ბექაურის მემკვიდრეს. ”როგორც კი პირველ კლასში წავა, მაშინვე გამოჩნდება მისი სუსტი მხარეები” - ალბათ ასე თქვა წიკლაურის შესახებ მისმა მეზობელმა ამ 25-30 წლის წინ. სწორედ მაშინ შეიქმნა ცნობილი სიმღერა ”აააანზოოორ, შე უღმერთოოო, რა დაგიშავააა ყვავის ბახალააამ”. 2 თებერვალი.ძიძიგურის თქმით, ”კონსერვატორები” ყველა იმ ტერიტორიაზე, სადაც მთავრობას აყოლილმა გლეხებმა ვაზი გაჩეხეს, ახალ ვაზს ჩაყრიან. მისივე ინფორმაციით, პარტიამ უკვე ჩამოასხა ღვინო ”კონსერვატორები”, რომელიც სწორედ ღვინის პოპულარიზაციას მოემსახურება და საჩუქრად გადაეცემა უცხოელ სტუმრებს, სხვადასხვა ქვეყნის საელჩოებს. მალე დახლებზე გაჩნდება შემდეგი ღვინოები: ”ცქრიალა ლეიბორისტები”, ”შუშხუნა რესპუბლიკელები”, ნახევრად ტკბილი ”მემარჯვენეები” და მშრალი ”ჯონდი ბაღათურია”. ასევე, ლიქიორი ”გუგული მაღრაძე”, არაყი ”იგორ გიორგაძე” და ჟიპიტაური ”ირინა სარიშვილი”. 9 თებერვალი. იმ ჩემგან დავიწყებულს და აღშფოთებულს ვურჩევ, თავისი მამალი მზერა გიორგი თარგამაძეს და მის ოთხ შტატივს და ერთ ჩითის კაბას მიაპყროს. მიაპყროს, რადგან გასულ კვირაში თარგამაძეს და მის ჟურნალისტებს პოლიტიკური მოღვაწეობის დაწყების წლისთავი ჰქონდათ. მოკლედ რომ ვთქვათ, წლისთავი გადაიხადეს. ორმოცი საარჩევნო კამპანიის დაწყებას დაემთხვა და ისეთი პომპეზურობით ვერ აღინიშნა, ასლან აბაშიძისა და ბადრი პატარკაციშვილის ნდობით აღჭურვილ პირს რომ შეჰფერის. ასეა თუ ისე, წლისთავი აღინიშნა და აღინიშნა ”მარიოტში”. თარგამაძეს შეუძლია იამაყოს - იგი პირველია, ვინც წლისთავი ”მარიოტში” გადაიხადა. თუმცა, დიდი იმედი მაქვს, რომ ამ დაჯგუფების ორი წლისთავის აღსანიშნავად მოკრძალებული სეფის გაშლა იკმარებს. 16 თებერვალი. გია თორთლაძე ახალ სიმაღლეებზე ახალი ტრავერსით გადის. თორთლაძე გამოდის ინიციატივით, რომ ”შეიქმნას პრესის სახლი, რომლებშიც განთავსდებიან ის საინფორმაციო საშუალებები, რომლებსაც გარკვეული პრობლემები აქვთ”. მხატვრის სახლი, კომპოზიტორთა სახლი, მწერალთა სახლი... ასეთი სახლები იმ მწერლებს, მხატვრებს და კომპოზიტორებს სჭირდებათ, რომლებიც არ წერენ და არ ხატავენ. ასეთი მწერლები, მხატვრები და კომპოზიტორები სჭირდება ხელისუფლებას. ასეთებს ხელისუფლება უგზავნის ინდაურებს და სამაგიეროდ დითირამბებს იღებს. მთელი სერიოზულობით ვეუბნები თორთლაძეს: ისეთ სახელმწიფოში, როგორიც საქართველოა, ისეთ საინფორმაციო საშუალებას, რომელსაც არ აქვს არანაირი პრიობლემა, ასი თავით სჯობს ისეთი საინფორმაციო საშუალება, რომელსაც ”გარკვეული პრობლემები” გააჩნია. 23 თებერვალი. ძველი თბილისის გამგეობაში საკადრო გადაადგილება მოხდა. თანამდებობიდან წავიდნენ გამგებელი და მისი მოადგილე. პრესის საშუალებით შევიტყვე, რომ მათი წასვლა სატელეფონო მოსმენებს უკავშირდება. უსმენდნენ და ეწყინათ. არ მესმის, რა არის ამაში საწყენი? უსმენდნენ, ყურს ხომ არ უყრუებდნენ? მე რომ ვინმე მისმენდეს... მთელი ხალხი იმას წუხს, მთავრობა არ გვისმენსო, იმათ კიდევ ის ეწყინათ, მთავრობა რომ უსმენდა. თუ არ მოუსმინე, ვერც ვერაფერს გაიგებ, არადა, როგორც მოგეხსენებათ, მთავარია გაგება, თორემ ცხოვრებაში ერთხელ გამგებლად მუშაობის შანსი ყველას აქვს. 16 მარტი. კანონპროექტი, რომლის მიხედვითაც დეპუტატობის სამ კანდიდატში არანაკლებ ერთი განსხვავებული (ვა, ჰა, ჰა) სქესის წარმომადგენელი იყოს, უფრო და უფრო ღრმად აღწევს პარლამენტში. ანუ, ეს კანონპროექტი პარლამენტს უკვე ღრმად აქვს. ისე, თუ არასამთავრობოებს აქვთ კანონპროექტის ინიცირების უფლება, რატომ არ უნდა შეეძლოთ გააკეთონ იგივე, ცალკეულმა ადამიანებმა? მაგალითად, მე შევალ პარლანმენტში წინადადებით, რომ გენდერული თანასწორობა უნდა დამყარდეს ყველგან და ყველაფერში – სამშენებლო მოედნებზე, მარტენის ღუმელებთნ, საპატიმროებში... და გასულ კვირაში ერთი იდეა მომივიდა. როდესაც ბავშვი იბადება, მას მამის გვარზე წერენ. რატომ? დედა, რა, ადამიანი არ არის? უნდა მოვიქცეთ ასე: პირველი შვილი - მამის გვარზე, მეორე - დედის გვარზე და ა. შ. თითოეულ ოჯახს უნდა ჰყავდეს ლუწი რაოდენობის შვილი, რათა დაცული იყოს გენდერული ბალანსი. ეს არის უმოკლესი გზა ნატოსკენ და ევროკავშირისკენ. 23 მარტი. ნათქვამია, პური მეპურემ უნდა აცხოსო. მეპურეს ხაბაზი ჰქვია, ხაბაზს – კობა. კობა ხაბაზს ჰქვია დეპუტატი და არის საპარლამენტო უმრავლესობის წევრი და ეს წევრობა ძალიან გაუტკბა. აგენტებს კობა ხაბაზიც ეძებს და საინფორმაციო სააგენტომ ასეთი ინფორმაცია გაავრცელა: “როგორც კობა ხაბაზმა განაცხადა, რუსეთი თავის გეგმებს საქართველოში მისთვის სასურველი ხელისუფლების არსებობის თაობაზე ვერ ახორციელებს, ხოლო ნებისმიერი ვადამდელი არჩევნების დანიშვნა რუსეთის ზრახვების განხორციელების პირდაპირი ხელშეწყობა იქნება”. რუსეთს უნდოდა აფხაზეთი და აფხაზეთი უკვე მისია. რუსეთს უნდოდა სამაჩაბლო და სამაჩაბლოც მისია. უნდოდა ენერგეტიკა, წყალი... მისია. ჰოდა, გეკითხებით, რა არის კობა ხაბაზის მისია? 30 მარტი. ოპოზიციას 9 აპრილის საკუთარი ხედვა გააჩნია. კუკავა-ძიძიგურმა ამ ბრძოლას დაარქვეს ”ბრძოლა შიშველი ხელებით” და ამის დემონსტრირებისთვის მათ და ჭადრაკის სასახლეში გამართული კონფერენციის მონაწილეებმა ხელები ასწიეს. ზუსტად ისე, როგორც ”ის უბედური აკიმი” ”არაჩვეულებრივ გამოფენაში”. ხომ გახსოვთ - ”მე და მამა ვმუშაობთ”. ბავშვობაში ვხუმრობდით ხოლმე: ”ხელები მაღლა, ტრუსიკი დაბლა”. ”ბრძოლა შიშველი ხელებით”, ანუ სამბო - სამააბარონა ბეზ არუჟია. 9 აპრილს პარლამენტთან სამბისტთა ტურნირი იგეგმება. მთავარ პრიზი - ოქროს მიკროფონი, დამამშვიდებელი პრიზი - ვერცხლის მეგაფონი. 6 აპრილი. ხელისუფლებაში მაინც არიან ადამიანები, რომლებსაც იმედი არ დაუკარგავთ. მათ შორისაა ეკონომიკის მინისტრი ლაშა ჟვანია. ჟვანიას განცხადებით, ოპოზიციის ხელისუფლებასთან დიალოგის რესურსი ამოწურული არ არის. ახლა აღარ შევუდგები იმის განხილვას, არის თუ არა ეს რესურსი ამოწურული. ჩემი აზრით - ამოწურულია, ჟვანიას აზრით, ეს რესურსი ჯერ კიდევ არსებობს. ჟვანიამ, ალბათ, რაღაც ისეთი იცის, რაც არ ვიცით ჩვენ. ვთხოვ, ნუ დაგვიმალავს, გვითხრას და კიდევ ერთ რამეს ვთხოვ - თუ ოპოზიციისა და ხელისუფლების მოლაპარაკების რესურსი მართლაც არსებობს, ნუ გაიტანს ეკონომიკის სამინისტრო ამ რესურსს აუქციონზე და ნუ გაყიდის. 27 აპრილი. კაცო, მგონი შავ ზღვაში მართლა არსებობს იოანეს კუნძულები, ანუ სანტა-ესპერანსა და ბაქრაძე იმ კუნძულების პარლამენტის თავმჯდომარეა. ანაც, მე ვცხოვრობ სანტა-ესპერანსაზე და სულ ტყუილად ვნერვიულობ, როდესაც ”რუსთავი 2” თარგამაძეს და თორთლაძეს აპიარებს. სულ ტყუილად ვნერვიულობ, როდესაც ვხედავ, რომ ნინო ბურჯანაძეს პრეზიდენტობა სურს. მიშამ რომ თქვა, არნახულად გაიზარდა ჯარში წასვლის მსურველიო, აბა ის დავთვალოთ, პრეზიდენტობის მსურველთა რიცხვი როგორ არის გაზრდილი. 4 მაისი. თქვენი არ ვიცი და მე ერთი სამწუხარო ტენდენცია აღმოვაჩინე. კერძოდ, რაც დრო გადის, უკანა პლანზე გადადის ტერიტორიული მთლიანობის, ადმინისტრაციული მოწყობის, სასამართლოსა და მედიის თავისუფლების, დასაქმების და სხვა საჭირბოროტო და საგრიპკეთილო საკითხები. გადადის კი არა და, გადავიდა და ეგ არის. დღეს ორი რამ არის მთავარი - მიხეილ სააკაშვილის გადადგომა და ბიოტუალეტები. ერთი-ორი კვირაც და, აღარც მიშას გადადგომას მოითხოვენ. დარჩება მხოლოდ ბიოტუალეტების დადგმის საკითხი. ყველაფერი კი იმით დასრულდება, რომ აქციების ორგანიზატორებს უბრალო ტუალეტები გაუხდებათ სახვეწარი. 11 მაისი. ოპოზიცია იძახდა, ბოდრუმში ჩავიდა და ნაშებში კოტრიალობსო, მაგრამ, როგორც ჩანს სააკაშვილის ოპონენტები სრულ ინფორმაციას არ ფლობდნენ. ზემოთმოყვანილი ნიუსიდან ირკვევა, რომ პრეზიდენტს უყვარს მსუბუქი მრეწველობა, აინტერესებს სასათბურე მეურნეობები და ვერავინ დაუშლის ხალხთან შეხვედრას. ჩვენში დარჩეს და, ნაშებიც ხალხია. მინდა ერთი იდეა მივაწოდო გიორგი შენგელაიას, რომელიც არის რეჟისორი ფილმისა ”სიყვარული ვენახებში”. იდეა მდგომარეობს შემდეგში: სიყვარული ვენახებში, სიყვარული ბუჩქებში, სიყვარული ორთქლის აბანოში... ეს ყველაფერი ძველია და გაცვეთილი. ღირს, რომ გადავიღოთ სრულმეტრაჟიანი ფილმი ”სიყვარული სათბურებში”. 18 მაისი. მიტინგზე სიტყვით გამოვიდნენ ოთარ მეღვინეთუხუცესი და ჯანსუღ ჩარკვიანი. მეღვინეთუხუცესმა აღნიშნა, რომ ვისაც ჩააცვა იმან გახადა, ჯანსუღ ჩარკვიანმა კი ოპოზიციას შესთავაზა, აქციაზე ჩართონ სიმღერა ”თავისუფლება ლომთა ხვედრია”, რადგან ”სწორედ ამ სიმღერით შეცვივდნენ შევარდნაძესთან და მისი გადაყენება მოითხოვეს”. ”გთავაზობთ ამ სიმღერას, იქნებ გადადგეს მიხეილ სააკაშვილი”, - განაცხადა ჯანსუღ ჩარკვიანმა. თურმე, რა საკნები, რომელი მანიფესტაციები... ჩართე ჩარკვიანის ლექსზე შექმნილი სიმღერა და მიშა გადადგება. შემდეგ, ჩართე ჯემალ სეფიაშვილის ”გიხაროდენ-გიხაროდენ” და ჩატარდება ჭეშმარიტად დემოკრატიული და თავისუფალი არჩევნები. ბოლოს კი ერთხმად ვიმღეროთ ჩარკვიანის ლექსზე შექმნილი ”სულ ყველაზე ლამაზი შენი თვალის ფერია” (ეს სიმღერა მართლა ძალიან მიყვარს) და მიგვიღებენ ნატოში და ევროკავშირში. მთელი მსოფლიო გვერდში დაგვიდგება. ჩამოვა პამელა ანდერსონი და იმღერებს ”მოვკვდეთ, მაგრამ მკერდით შევკრათ დერბენტი და დარიალი”. 25 მაისი. ბათუ ქუთელია ირწმუნება, რომ ბარაკ ობამას დიახაც რომ მოსწონს მიშას დანგრეული. ”ობამას თქმით, “ვარდების რევოლუციის” შემდეგ საქართველომ უპრეცედენტო სვლა დაიწყო დემოკრატიის განვითარებისკენ. პრეზიდენტი ობამა აღნიშნავს, რომ მხარს უჭერს საქართველოს დემოკრატიულ განვითარებას. მას მიაჩნია, რომ საქართველო უნდა იყოს რეგიონში დემოკრატიის განვითარების მოდელი”, - განაცხადა ქუთელიამ. თუ გავითვალისწინებთ, რომ თავად სააკაშვილი მიტინგებს და დემონსტრაციებს მიიჩნევს დემოკრატიის უპირველეს მაჩვენებლად, უნდა ვივარაუდოთ, რომ ობამა მხარს უჭერს ოპოზიციის აქციებს. მოკლედ, საქართველოში დემოკრატიაა და პროცესების განვითარებას რომ ვაკვირდები, ასე მგონია, რომ კიდევ კარგა ხანს იქნება. 1 ივნისი პრეზიდენტი ქვეყნის სიმბოლოა და რომში ვიყავით ყველანი ერთად. უფრო მეტიც - იმ გერმანელმა მასაჟისტმა ყველას ერთად გაგვიკეთა მასაჟი და მაშინ, როდესაც პრეზიდენტი გორში მიწაზე გორაობდა, მასთან ერთად მიწაზე ვეყარეთ ყველანი. უბრალოდ, დაცვა მხოლოდ მიშას ეფარებოდა. რომი იყო 27 მაისს. წინა დღეს კი იყო “გომი” და ღომი, წინა დღეს იყო 26 მაისი, იყო “დინამო” და იყო “გინდა ახტი, გინდა ჩამოხტი, ტკაჩენკო მაინც ტკაჩენკოა”. ეს 26 მაისი ოპოზიციის ერთიანობისთვის ისე დასრულდა, როგორც ბატონების - ჯობ ენდერსონის და იზრაელ ჰენდზის სიმღერაშია: “მკვდრის სკივრს თხუთმეტი კაციღა შერჩა, იო-ჰო-ჰო და ბოთლი რომი”. 8 ივნისი. ერთი ფრაზა უნდა გაგახსენოთ, რომელიც თქვა ცნობილმა ქართველმა პოლიტიკოსმა და საზოგადო მოღვაწემ, ქართული დემოკრატიის დედამ თეო ტლაშაძემ. მან თქვა: ”ასევე მინდა გითხრათ, რომ ყველა ის ადამიანი, რომელსაც ჩემთან რაიმე შეხება აქვს, პოლიციამ დაიბარა და კითხა, თუ რა აკავშირებთ ჩემთან, თუმცა მინდა გითხრათ, რომ არც ერთ მათგანს ამისი არ ეშინია”. ბედნიერი ვარ, რომ თეო ტლაშაძესთან არანაირი შეხება არ გამაჩნია... 15 ივნისი. ”როცა მსოფლიოში 200 ქვეყანაა, რაღა მაინცდამაინც იმ ქვეყანაში ჩამოხვალ, სადაც რაღაც სახით დისკომფორტი გექმნება. ამ აქციების გამო გაჩერდა მაღაზიები, რესტორნები, კინოთეატრი და სამკურნალო დაწესებულება”, - თქვა ნახევრადტკბილმა მიშამ. იმედია, ოდესმე გვეტყვიან, კერძოდ რომელი რესტორნებისა და როგორი სამკურნალო დაწესებულებების დახურვამ დაადარდიანა ჩვენი ჯანმრთელი პრეზიდენტი. რაც შეეხება ტურისტებს, 200 ქვეყანაა და რაღა აქ ჩამოვლენო, მიშამ რომ თქვა... აქ ტურისტები, სულ ცოტა, მსოფლიოს საუკეთესო აეროპორტის სანახავად მაინც უნდა ჩამოვიდნენ. და, მეორეც - მსოფლიოში არა 200, არამედ 198 ქვეყანაა. და თუ მიშას მაინცდამაინც მრგვალი რიცხვები მოსწონს, ქვეყნების რაოდენობას აფხაზეთისა და სამაჩაბლოს ხარჯზე ნუ დაამრგვალებს, აგერ - კატალონია, კვებეკი, ჩეჩნეთი, ბასკეთი... 22 ივნისი. 15 ივნისს ოდენ 15 წუთი მოანდომეს აქციის დაშლას. 15 წუთში 15 კაცს თავი გაუტყდა, 15 კაცს ელენთა გაუსკდა, 15 კაცს თირკმელები ჩაენგრა, 15 კაცს წარბი გაუსკდა. 14 კაცს ჩაემტვრა კბილები. გეგეჭკორი უკმაყოფილო იყო - გეგმით 15 კაცისთვის უნდა ჩაემტვრიათ კბილები, მაგრამ მეთხუთმეტეს ბედმა გაუღიმა, არმატურა კბილებს ასცდა და მხოლოდ ლავიწის ძვალი ჩაუმტვრია. მოკლედ, გადარჩა და გეგეჭკორი, როგორც ზემოთ აღვნიშნე, უკმაყოფილებას ვერ მალავდა. 27 ივლისი. რეგიონის პრობლემებს გორის მაგალითზე მოგახსენებთ. გორში, წითელარმიელების ქუჩის მცხოვრებლებს ქუჩისა და საცხოვრებელი სახლების სარდაფების დატბორვის პრობლემა მოეხსნათ. როგორც “ინტერპრესნიუსს” გორის მუნიციპალიტეტის გამგეობის პრესსამსახურიდან აცნობეს, წითელარმიელების ქუჩის 267-მეტრიან მონაკვეთზე მცირე გამტარობის მქონე ძველი სანიაღვრე არხი 80 სანტიმეტრი სიღრმისა და 60 სანტიმეტრი სიგანის არხით შეიცვალა. შარშან ბუშმა თუ ბაიდენმა რომ თქვა, დღეს ყველანი ქართველები ვართო, ახლა ალბათ ლადო ვარძელაშვილი დადის და ამაყად ამბობს, დღეს ყველანი წითელარმიელები ვართო. 7 სექტემბერი. ეს იყო მართლაც არაჩვეულებრივი გამოფენა. ტყვიამფრქვევების გვერდით წარმოდგენილი იყო თაფლი და თაფლის ამოსაღები კოვზები, იქით სასკოლო მერხი იდგა, აქეთ - ფარით და ხელკეტით შეიარაღებული პოლიციელი იწონებდა თავს. ვერ გეტყვით, რა წარმოადგინა დიმიტრი შაშკინმა. ალბათ, ვადამდე გათავისუფლებული პატიმრების ცვილის ფიგურები დადგა. ალბათ... თუმცა, ვფიქრობ, ყველაზე საინტერესო, მაინც გია ბარამიძის ექსპოზიცია იქნებოდა - ხელშეკრულებების ასლები, სიმპოზიუმებისა და სემინარების ოქმები, თვითმფრინავში ჩასასხდომი ტალონები (ბორდინგ პასები) და ა. შ. აგრეთვე - ანტიკრიმინალური ოპერაციის დროს ეწერში ამოთხრილი 100-150 წლის წინ გარდაცვლილი და დახოცილი სვანების თავის ქალები და სასწაულებრივად გადარჩენილი სწორი ნაწლავები. 14 სექტემბერი. თურმე, ყველაზე მეტად რუსთაველები სოციალური საკითხების მოგვარებით და ხელის ტყვიამფრქვევებით დაინტერესდნენ. თითქოსდა, სად ერეკლე და სად კალბასის რიგი, მაგრამ არც მთლად მასეა საქმე. თუ სოციალური საკითხები არ მოგვარდება, საქმეში ტყვიამფრქვევები ჩაერთვებიან. თუმცა, ჩემი პესიმიზმი ასე შორს არ მიდის. ამ ხელისუფლების გაყრას ერთი კარგი მამაპაპური პანღურიც ეყოფა. იმედია, ოპოზიცია არ დაგვამადლის და საქართველოს ქალაქებში მამაპაპური პანღურების გამოფენას მალე მოაწყობს. გამოფენის სახელწოდება იქნება “ანგარიში – ხალხს, პანღური – მთავრობას”. ბავშვობაში ჯოკერს ვთამაშობდით ხოლმე პანღურებზე. ურიგო არ იქნება, ხელისუფლება და ოპოზიცია თუ მოგვბაძავს. ერთი ის მაჩვენა, გუბაზ სანიკიძე როგორ ამოარტყამს პანღურს, მაგალითად... მაგალითად, დათო ტყეშელაშვილს, ან ფიქრია ჩიხრაძე – კახა ბენდუქიძეს. 21 სექტემბერი. მიშამ კიდევ ერთხელ დაგვანახვა, რომ ყველაფერში სათავისო ხეირის ნახვა შეუძლია. გასულ კვირაში თბილისში, უზნაძის ქუჩაზე მომხდარი ტრაგედია მიშამ სათავისოდ გამოიყენა და გარკვევით გვითხრა: “თუ პოლიციელები დახოცავენ უდანაშაულოებს, პოლიციელებს ვეღარ დახოცავენ დამნაშავეები”. 28 სექტემბერი. 24 სექტემბერს პარლამენტიდან კრუსუნის ხმა ისმოდა - “ერთიანმა ნაციონალურმა მოძრაობამ” კონსტიტუციასთან მორიგი სქესობრივი აქტი ჩაატარა. ბოლო ექვსი წლის განმავლობაში რეგულარულად აუპატიურებდნენ ქვეყნის მთავარ კანონს, მერე კონსტიტუცია მიხვდა, რომ წინააღმდეგობას აზრი არ აქვს და ბედს შეეგუა - გადაწყვიტა სიამოვნება მაინც მიეღო. ჰოდა, კრუსუნებდა, შენც ზემოდან და მეც ზემოდანო.. მაშინ ინანეს ლეიბორისტებმა, ნეტავი ეგ პოზა გვენახაო და ჯანდაბას, ერთი თვის ხელფასზე უარს ვიტყოდითო. ასეა თუ ისე, პარლამენტის სხდომების ქუთაისში გადატანასთან დაკავშირებით კონსტიტუციაში ცვლილება შევიდა. კმაყოფილია პრეზიდენტი, კმაყოფილია პარლამენტი, კმაყოფილია მთავრობა. კონსტიტუცია რომ კმაყოფილია და სულმოუთქმელად რომ ელის მორიგ ცვლილებას, ამის თაობაზე უკვე მოგახსენეთ. 5 ოქტომბერი ამ ბოლო დროს, მთელ საქართველოს თუ არა, დიდ ნაწილს მაინც, ჰქონდა ერთი საერთო დღის რეჟიმი: ადგომა, ტალიავინის კომისიის დასკვნის ლოდინი, ლოდინი, ლოდინი... ლოდინი, ძილი. ჰოდა, გასულ კვირაში, როგორც იქნა, ტალიავინის დასკვნა გამოქვეყნდა. ვზივარ, ვუსმენ ზეპელინების The Song Remains The Same-ს და ვერ მომიფიქრებია, რა დავარქვა გასულ კვირას - როლინგების Satisfaction თუ ფარფლების Who Do We Think We Are. იქნებ, დორსების The End? იქნებ, ყველა ერთად? ”ვიფიქრებ მე” - უთხრა დათა თუთაშხიამ მუშნი ზარანდიას. 12 ოქტომბერი პარლამენტს ოფიციალური ვიზიტით ევროპის საბჭოს რასიზმისა და შეუწყნარებლობის წინააღმდეგ ბრძოლის ევროპული კომისია ეწვეია. მას შეხვდნენ ცნობილი ქართველი დეპუტატები და საზოგადო მოღვაწეები, აბრაამ ლინკოლნის საქმის ღირსეული გამგრძელებლები - აკაკი მინაშვილი, ჩიორა თაქთაქიშვილი, გია არსენიშვილი და დავით დარჩიაშვილი. არსენიშვილმა დაიწუწუნა, წარბების გამო დამცინიანო. კომისიამ ურჩია, წარბების დაცვის კომისია შექმენითო. მინაშვილმა თქვა, სიდედრის გამო მეკაიფებიანო. კომისიამ ურჩია, სიდედრების ლიგა ჩამოაყალიბეთო. ჩიორა თაქთაქიშვილმა ბარტყების შეწყნარების კომიტეტის შექმნა გადაწყვიტა. 19 ოქტომბერი. მიშას მიერ შარშან აგვისტოში წამოყენებული ”პატრიოტის აქტის კანონი” თორთლაძეს მხოლოდ ახლა გაახსენდა, დროებით გვერდზე გადადო ლუსტრაციის კანონი, დაიკავა რკინის ჯოხი, რკინის ქალამნებზე უჟანგავი ფოლადის პადოშები დაამონტაჟა და მიშას შარშანდელი იდეის რეკლამირებას შეუდგა - ყველას გაჩხრეკა შეიძლება და შეიძლება ყველას მოსმენა. საინტერესო იდეაა, მივესალმები. იქნებ, საყოველთაო ჩხრეკის შემდეგ მთავრობა მიხვდეს, რომ ქვეყანაში საყოველთაო სიღარიბე სუფევს. იქნებ, საყოველთაო მოსმენების შემდეგ მიხვდნენ, რას ითხოვს ”მისი უდიდებულესობა ქართველი ხალხი”. იქნებ, მოისმინონ და გაიგონ. იქნებ, ბოლო-ბოლო, გაიგონ, რომ მთავარია გაგება. 26 ოქტომბერი. მიდი და იმარჩიელე, ვის განასახიერებს ველ კილმერი. შესაძლოა, ეს იყოს ლადო ვარძელაშვილი, გოკა გაბაშვილი, დავით კეზერაშვილი, გიგი უგულავა... ეს არის იმ ქართველი სამხედრო-პოლიტიკური მოღვაწეების არასრული ჩამონათვალი, რომლებმაც სერიოზული წვლილი შეიტანეს აგვისტოს გამარჯვებაში. თუმცა, არც ის არის გამორიცხული, რომ ფილმში მოქმედება გადმოდის 2009 წლის ოქტომბრის მესამე კვირაში და ველ კილმერი თამაშობს კოკო გამსახურდიას როლს, რომელმაც პარლამენტში შესვლა გადაწყვიტა, შესაძლოა, კილმერმა ითამაშოს ჯონდი ბაღათურია, რომელმაც კოკოს გადაწყვეტილება მოუწონა. კილმერს ძალიან უნდა პეტრე მამრაძის როლის შესრულება... ველ კილმერს შესთავაზეს ზურაბ ნოღაიდელის როლის შესრულება, მაგრამ გული დაწყდა - მე ეგეთ გამომეტყველებას ვერ მივიღებო. შესთავაზეს ნუგზარ წიკლაურის როლი, რაზეც ჰოლივუდის ვარსკვლავმა კინაღამ არწყია. “კირკიტაძის როლზე ვიფიქრებ, მაგრამ მსაჯი კასკადიორმა ცემოს” - უთქვამს კილმერს... ერთი წუთით... აი, ახლა კარგად ინფორმირებულმა წყარომ დამირეკა და მითხრა, რომ ველ კილმერი მერაბ სეფაშვილის როლს შესრულებს, რადგან მას უკვე შესრულებული აქვს ვიღაც ჯიმ მორისონის როლი და თვით მერაბ სეფაშვილის როლის (“ჩემი გმირი გიწოდე”) შესრულება აღარ უნდა გაუჭირდეს. 2 ნოემბერი. “პარტია «თავისუფლების” ლიდერი პარლამენტის თავმჯდომარეს, დავით ბაქრაძეს ხვდება” - იყო ასეთი ნიუსი. ამ ნიუსს მას შემდეგ ველი, რაც პირველი პრეზიდენტის პირველი ვაჟი დევნილობიდან დაბრუნდა. პარტია “თავისუფლება”... ეს არც პარტიაა და არც თავისუფლება და არც ის უბედური იყო პრეზიდენტი და განა ეს პარლამენტია? დევნილობა არა, კვერცხი! პრეზიდენტი იყო მანანა, პარლამენტი არის მიშა. კაცი იყო მერაბ კოსტავა! ის უბედური არ იყო პრეზიდენტი. ის უბედური იყო უბედური შემთხვევა. გასულ კვირაში “კონსერვატორებმა” პარტიის დროშა შეცვალეს და ეს ცვლილება 28 ოქტომბრის არჩევნების 19 წლისთავს დაუკავშირეს, ყველაზე სამართლიანი არჩევნები იყოო, მას შემდეგ ეგეთი აღარ ჩატარებულაო. არ ვდავობ, მაგრამ ხა-ხა-ხა - ყველაზე სამართლიანი არჩევნები საქართველოს ისტორიაში კომუნისტებს ჩაუტარებიათ. არადა, შეგახსენებთ, ზვიად გამსახურდიამ ორი არჩევნები ჩაატარა - ადგილობრივი და საპრეზიდენტო. 9 ნოემბერი გასულ კვირაში იყო 7 ნოემბერი. 7 ნოემბრამდე იყვნენ 6, 5, 4 და 3 ნოემბრები და ამ ნოემბრების განმავლობაში ყველას ერთი კითხვა აწვალებდა - რამდენი ადამიანი მივა აქციაზე. მივიდა, დაახლოებით, 7 ათასი კაცი. 2 წლის წინ იყო 100 ათასი. კლება სახეზეა. რატომ? სად წავიდა 93 ათასი? ამ კითხვაზე პასუხის გაცემა ქართველი ექსპერტებისთვის მიმინდია, რომელთა რაოდენობამ ბოლო ხანებში 93 ათასს მიაღწია. მე, ჩემდათავად, ჩემი აზრი გამაჩნია: ყველასთან ჭიქას ვერ ავწევ და, მით უმეტეს, ვერ ვიტყვი პეტრე მამრაძისა და ლოთი ქობალიას მეგობრობის სადღეგრძელოს. ნასვამზე შეიძლება გავცივდე და ვინ მომაწვდის ამ დროს პლედს? ნინო ბურჯანაძე თუ ბადრი ბიწაძე? პაატა ჯიბლაძე ნაჯახია, ზვიად ძიძიგური - შპალი, კობა დავითაშვილმა ბავშვი სააკაშვილს მოანათლინა. ვიღა დარჩა? 16 ნოემბერი. დამაბნია ნიუსის სათაურმა - ”ლეიბორისტები” უფასო მშობიარობას ითხოვენ”. ნუთუ, პაატა ჯიბლაძე მშობიარობს? ნუთუ, გიორგი გუგავა ბავშვს აჩენს? გამაგებინეთ, ხალხო, რა ხდება?! ანუ, მაინტერესებს, მშობიარობა ფიზიოლოგიური იქნება, თუ საკეისროს გეგმავენ? როდის გეგმავენ, 23 ნოემბერს? ექოსკოპიამ რაო - ბიჭია თუ გოგო? თუ გოგოა, ალბათ, ვარდოს დაარქმევენ, ბიჭს - შალვას. მე თუ მკითხავ, სამშობიაროს ეზოში და მიმდებარე ტერიტორიაზე შამპანური და შოკოლადი უფასო უნდა იყოს, ასევე - ერთი ათკაციანი სუფრა და დილის ხაში. დარწმუნებული ვარ, ამ მოთხოვნებით ლეიბორისტები მალე გამოვლენ. 30 ნოემბერი. ჩვენ ტოლერანტები ვართ და ადამიანებისთვის შეცდომების პატიება შეგვიძლია. მაგალითად, გასულ კვირაში გაიმართა აქცია. კანონით, აქცია შენობიდან 20 მეტრზე ახლოს არ უნდა გაიმართოს. პოლიციამ თქვა 50 მეტრი იყოო, მოსამართლემ თქვა, 25 მეტრი იყოო და აქციის ორგანიზატორები 500-500 ლარით დააჯარიმა. გვიპატიებია მოსამართლე სერგო მეთოფიშვილისთვის ის, რომ მისთვის ოცდახუთი ოცია. გვიპატიებია, რადგან ჩვენ ტოლერანტები ვართ და გასულ კვირაში ტოლერანტობის დღეც აღვნიშნეთ. გაიმართა მიღება და დავით ბაქრაძემ ყველას გვაპატია შარშანდელ აგვისტოს, დანა-ჩანგალს და შეშინებული თაგვის ფერ სახეს რომ ვერ ვპატიობთ. 7 დეკემბერი. მახსენდება ”რუსთავი-2 ფიქჩერსისა” და ”ნაციონალ ფიქჩერსის” ერთობლივი ნაწარმოები ”როგორ გახდა მაია ნადირაძე მრავალშვილიანი დედა”. ”თუ ძმა ხარ, მაგ ქალს ნუ გაგვახსენებ” - მეტყვის ალბათ მავანი მკითხველი და მახსენდება გასულ კვირაში მოსმენილი კიდევ ერთი ანეკდოტი: მსუბუქად ნასვამი მიხო ჩრდილში ზის, ფეხები ალაზანში აქვს ჩაყოფილი და სიამოვნებისგან კრუტუნებს.. წყლიდან ოქროს თევზმა ამოჰყო თავი და მიხოს ეუბნება: ”თუ ძმა ხარ, წყლიდან ფეხები ამოიღე და სამ სურვილს შეგისრულებ”. შემისრულეთ სამი სურვილი და არც მაია ნადირაძეს ვახსენებ, არც ბესო ჯუღელს, არც კობა ბექაურს, არც ბიძინა ბრეგაძეს, არც გიორგი არევაძეს, არც ზაზა ბეგაშვილს... 14 დეკემბერი. სანამ მოსკოვში წავიდოდა, ნოღაიდელმა შეხვედრები გამართა კახეთში და ნიუსს ერქვა ”ზურაბ ნოღაიდელი კახეთში შეხვედრით კმაყოფილია”. თუ ნოღაიდელის მეტსახელს გავიხსენებთ (შალვა ნათელაშვილმა რომ შეარქვა), იოლი მისახვედრია, რომ მასთან შეხვედრით კახელები ნამდვილად კმაყოფილები იქნებოდნენ. ”კახეთში მოსახლეობას იგივეს დავპირდი, რასაც გურიაში - არავითარ შემთხვევაში არ დავუშვებ არჩევების გაყალბებას”, - აღნიშნა ნოღაიდელმა. არავითარ შემთხვევაშიო - გარანტიას იძლევა. მოკლდ, სულ რომ კობა ბექაური მოგვევლინოს თბილისის მერად, უნდა ვიყოთ ჩუმად, რადგან უკვე ვიცით, რომ ნოღაიდელი არჩევნების გაყალბებას არ დაუშვებს. 21 დეკემბერი. გიგა ნასარიძე, ნოდარ სარჯველაძე, ემზარ გოგუაძე, ავთანდილ ანთიძე, ნინო დანელია, ლია ჩახუნაშვილი და შორენა შავერდაშვილი – ეს ადამიანები მიუსხდებიან მერხებს ლევან გახელაძის სადამრიგებლო კლასში. გოგო-ბიჭი – ამ პრინციპით დასხდებიან ისინი მერხებთან და როგორც მითხრეს გოგოებზე უკვე ტაციაობაა. ხოლო მე, როდესაც ეგ შემადგენლობა მახსენდება, საკუთარ თავს კითხვას ვუსვამ - “საქფეთქმრეწვი“ უფრო კეთილხმოვნად ჟღერს თუ საზოგადოებრივი მაუწყებლის სამეურვეო საბჭო უფრო სიმპათიურად გამოიყურება? 28 დეკემბერი. ახალი წელი მოდის და უმრავლესობა, ალბათ, საკუთარ სახლებში შევხვდებით ახალ წელს. ამ მხრივ არჩევანი არცთუ ისე დიდია. ჩვენგან განსხვავებით, სააკაშვილს საკმაოდ დიდი არჩევანი აქვს. „რუსთავი 2“-ის პირდაპირი ეთერით გამოსვლისას მიშამ განაცხადა, რომ მას უყვარს, როცა ახალ წელს იქ ხვდება, სადაც ხალხს უჭირს. მოდი ახლა და იმარჩიელე, სად შეხვდება სააკაშვილი ახალ წელს - რიო დე ჟანეიროს გარეუბანში თუ თბილისის ცენტრში.

ხარისხობრივად ძალიან კარგი ჟურნალისტია დიტო გელოვანი დიტო გელოვანი; „ვერსია“; ის, რაც ხდებოდა…] საერთოდ არ გვქონია საქმე სასაცილოდ, მაგრამ მაინც გვეცინებოდა, ვიღიმებოდით. გვეკითხებოდნენ: „თქვენი სამომავლო გეგმები?“ და ვიგებდით „რამე კურიოზს ხომ ვერ გაიხსენებდით?“ ვიხსენებდით იმ დროს მომხდარ კურიოზებს, როცა საერთოდ არ გვქონდა სამომავლო გეგმები და ხანდახან გვეჩვენებოდა, რომ არც მომავალი გვაქვს. არადა, გვაქვს. მომავალი ყველას აქვს. ყველას აქვს მომავალი ორშაბათი, მომავალი სამშაბათი, მომავალი ოთხშაბათი... შესაძლოა, არ გაგითენდეს ხუთშაბათი, მაგრამ თუ პარასკევს ტკბილად მოგიგონებენ, შაბათიც შენია და კვირაც, შემდეგი ორშაბათიც, შემდეგი სამშაბათიც... კიდევ ბევრი ორშაბათი და კიდევ ბევრი სამშაბათი. მთავარია, ტკბილად გაგიხსენონ. მთავარია გაგება. მთელი წლის განმავლობაში, კვირაში ერთხელ ერთად ვიყავით მე, ბებია, mail.yahoo.com და „ინტერპრესნიუსი“. ფოსტაზე შემოდიოდა ნიუსები, ვკითხულობდი და თავში მომდიოდა კვიმატი აზრები. ბრძნულ აზრებზე პრეტენზიას არ ვაცხადებ. შემოდის ფოსტაზე ნიუსები და ახლა უკვე წინასწარვე ვხვდები, რომ kur... არის ვალუტის კურსი, sasa... – სასამართლო, dak... – დაკავება, misha... – მიშა, isev misha... – ისევ მიშა და ა.შ. არც opo...–ს გამოცნობას სჭირდება განსაკუთრებული გამჭრიახობა. რასაც მაშინვე ვერ ვხვდები, არის baR... ეს ხან ბაღაფშია და ხან ბაღათურია. კიდევ, ძლიან მაბნევს gam... რომელიც ხან გამოფენაა და ხან გამსახურდია. სულ მგონია, რომ ერთხელაც იქნება ჩემი მეგობარი სააგენტოს რომელიმე კახელი თანამშრომელი კახურად მოუსვამს კალამს და gam... არ იქნება არც რომელიმე გამოფენა (ყველა მაინტერესებს) და არც რომელიმე გამსახურდია (არც ერთის გაგონება არ მსურს). და ეს gam... იქნება ყველაზე და ყველაფერზე ერთად. ძალა ხომ ერთობაშია. ერთხელაც იქნება, აუცილებლად მოუსვამს ვინმე კალამს კახურად, ყველაზე ყველაფერს პირდაპირ იტყვის და მე თან gam... და თან gam...იხარდება. იმ ნიუსს მაუსს ვტაცებ და ყოველგვარი მრავალწერტილის გარეშე მოგაწვდით. ვიცი, არც „ვერსია“ გადააკეთებს რამეს. ასეთი პრეცედენტი ისტორიას არ ახსოვს. gam...სახურდიას (სამივეს) და თარ...gam...აძეს (ასევე სამივეს) შეუძლიათ ცივი წყალი დალიონ. და არა მხოლოდ მათ. ახლა კი... ის, რაც ხდებოდა და რაც არ უნდა მომხდარიყო. 19 იანვარი. უკვე ჭორაობდნენ და ვალიკო მიზანდარის მამასავით ირწმუნებოდნენ, ეგ აღარ დაბრუნდებაო. დაბრუნდა და შვებით ამოვისუნთქეთ. პრეზიდენტი პრემიერის გარეშე იგივეა, რაც უპატარძლო საქორწინო ღამე. ისედაც გახლეჩილი საზოგადოება ამ დღეებში კიდევ უფრო მეტად გაიხლიჩა. ერთნი ამბობდნენ, მიშამ გეგა მგალობლიშვილს საფერფლე ესროლაო. მეორენი თავს იკლავდნენ, საფერფლე კი არა, მობილური ტელეფონი იყოო. არა მგონია, მაგას რამე მნიშვნელობა ჰქონდეს. მთავარია, ესროლა თუ არ ესროლა და კიდევ უფრო მთავარია, მოხვდა თუ არ მოხვდა. 26 იანვარი. თუ იცით, რა ჰგონია ცნობილ ქართველ ნუგზარს და საზოგადო წიკლაურს, ანუ ნუგზარ წიკლაურს? მას ჰგონია, რომ ირაკლი ალასანიას დიდი პოლიტიკური მომავალი არ აქვს. ”როგორც კი ალასანია პოლიტიკურად გააქტიურდება, მისი სუსტი მხარეებიც გამოჩნდება” - ბავშვივით უხაროდა ნუგზარ-მეფისტოფელს, კობა ბექაურის მემკვიდრეს. ”როგორც კი პირველ კლასში წავა, მაშინვე გამოჩნდება მისი სუსტი მხარეები” - ალბათ ასე თქვა წიკლაურის შესახებ მისმა მეზობელმა ამ 25-30 წლის წინ. სწორედ მაშინ შეიქმნა ცნობილი სიმღერა ”აააანზოოორ, შე უღმერთოოო, რა დაგიშავააა ყვავის ბახალააამ”. 2 თებერვალი.ძიძიგურის თქმით, ”კონსერვატორები” ყველა იმ ტერიტორიაზე, სადაც მთავრობას აყოლილმა გლეხებმა ვაზი გაჩეხეს, ახალ ვაზს ჩაყრიან. მისივე ინფორმაციით, პარტიამ უკვე ჩამოასხა ღვინო ”კონსერვატორები”, რომელიც სწორედ ღვინის პოპულარიზაციას მოემსახურება და საჩუქრად გადაეცემა უცხოელ სტუმრებს, სხვადასხვა ქვეყნის საელჩოებს. მალე დახლებზე გაჩნდება შემდეგი ღვინოები: ”ცქრიალა ლეიბორისტები”, ”შუშხუნა რესპუბლიკელები”, ნახევრად ტკბილი ”მემარჯვენეები” და მშრალი ”ჯონდი ბაღათურია”. ასევე, ლიქიორი ”გუგული მაღრაძე”, არაყი ”იგორ გიორგაძე” და ჟიპიტაური ”ირინა სარიშვილი”. 9 თებერვალი. იმ ჩემგან დავიწყებულს და აღშფოთებულს ვურჩევ, თავისი მამალი მზერა გიორგი თარგამაძეს და მის ოთხ შტატივს და ერთ ჩითის კაბას მიაპყროს. მიაპყროს, რადგან გასულ კვირაში თარგამაძეს და მის ჟურნალისტებს პოლიტიკური მოღვაწეობის დაწყების წლისთავი ჰქონდათ. მოკლედ რომ ვთქვათ, წლისთავი გადაიხადეს. ორმოცი საარჩევნო კამპანიის დაწყებას დაემთხვა და ისეთი პომპეზურობით ვერ აღინიშნა, ასლან აბაშიძისა და ბადრი პატარკაციშვილის ნდობით აღჭურვილ პირს რომ შეჰფერის. ასეა თუ ისე, წლისთავი აღინიშნა და აღინიშნა ”მარიოტში”. თარგამაძეს შეუძლია იამაყოს - იგი პირველია, ვინც წლისთავი ”მარიოტში” გადაიხადა. თუმცა, დიდი იმედი მაქვს, რომ ამ დაჯგუფების ორი წლისთავის აღსანიშნავად მოკრძალებული სეფის გაშლა იკმარებს. 16 თებერვალი. გია თორთლაძე ახალ სიმაღლეებზე ახალი ტრავერსით გადის. თორთლაძე გამოდის ინიციატივით, რომ ”შეიქმნას პრესის სახლი, რომლებშიც განთავსდებიან ის საინფორმაციო საშუალებები, რომლებსაც გარკვეული პრობლემები აქვთ”. მხატვრის სახლი, კომპოზიტორთა სახლი, მწერალთა სახლი... ასეთი სახლები იმ მწერლებს, მხატვრებს და კომპოზიტორებს სჭირდებათ, რომლებიც არ წერენ და არ ხატავენ. ასეთი მწერლები, მხატვრები და კომპოზიტორები სჭირდება ხელისუფლებას. ასეთებს ხელისუფლება უგზავნის ინდაურებს და სამაგიეროდ დითირამბებს იღებს. მთელი სერიოზულობით ვეუბნები თორთლაძეს: ისეთ სახელმწიფოში, როგორიც საქართველოა, ისეთ საინფორმაციო საშუალებას, რომელსაც არ აქვს არანაირი პრიობლემა, ასი თავით სჯობს ისეთი საინფორმაციო საშუალება, რომელსაც ”გარკვეული პრობლემები” გააჩნია. 23 თებერვალი. ძველი თბილისის გამგეობაში საკადრო გადაადგილება მოხდა. თანამდებობიდან წავიდნენ გამგებელი და მისი მოადგილე. პრესის საშუალებით შევიტყვე, რომ მათი წასვლა სატელეფონო მოსმენებს უკავშირდება. უსმენდნენ და ეწყინათ. არ მესმის, რა არის ამაში საწყენი? უსმენდნენ, ყურს ხომ არ უყრუებდნენ? მე რომ ვინმე მისმენდეს... მთელი ხალხი იმას წუხს, მთავრობა არ გვისმენსო, იმათ კიდევ ის ეწყინათ, მთავრობა რომ უსმენდა. თუ არ მოუსმინე, ვერც ვერაფერს გაიგებ, არადა, როგორც მოგეხსენებათ, მთავარია გაგება, თორემ ცხოვრებაში ერთხელ გამგებლად მუშაობის შანსი ყველას აქვს. 16 მარტი. კანონპროექტი, რომლის მიხედვითაც დეპუტატობის სამ კანდიდატში არანაკლებ ერთი განსხვავებული (ვა, ჰა, ჰა) სქესის წარმომადგენელი იყოს, უფრო და უფრო ღრმად აღწევს პარლამენტში. ანუ, ეს კანონპროექტი პარლამენტს უკვე ღრმად აქვს. ისე, თუ არასამთავრობოებს აქვთ კანონპროექტის ინიცირების უფლება, რატომ არ უნდა შეეძლოთ გააკეთონ იგივე, ცალკეულმა ადამიანებმა? მაგალითად, მე შევალ პარლანმენტში წინადადებით, რომ გენდერული თანასწორობა უნდა დამყარდეს ყველგან და ყველაფერში – სამშენებლო მოედნებზე, მარტენის ღუმელებთნ, საპატიმროებში... და გასულ კვირაში ერთი იდეა მომივიდა. როდესაც ბავშვი იბადება, მას მამის გვარზე წერენ. რატომ? დედა, რა, ადამიანი არ არის? უნდა მოვიქცეთ ასე: პირველი შვილი - მამის გვარზე, მეორე - დედის გვარზე და ა. შ. თითოეულ ოჯახს უნდა ჰყავდეს ლუწი რაოდენობის შვილი, რათა დაცული იყოს გენდერული ბალანსი. ეს არის უმოკლესი გზა ნატოსკენ და ევროკავშირისკენ. 23 მარტი. ნათქვამია, პური მეპურემ უნდა აცხოსო. მეპურეს ხაბაზი ჰქვია, ხაბაზს – კობა. კობა ხაბაზს ჰქვია დეპუტატი და არის საპარლამენტო უმრავლესობის წევრი და ეს წევრობა ძალიან გაუტკბა. აგენტებს კობა ხაბაზიც ეძებს და საინფორმაციო სააგენტომ ასეთი ინფორმაცია გაავრცელა: “როგორც კობა ხაბაზმა განაცხადა, რუსეთი თავის გეგმებს საქართველოში მისთვის სასურველი ხელისუფლების არსებობის თაობაზე ვერ ახორციელებს, ხოლო ნებისმიერი ვადამდელი არჩევნების დანიშვნა რუსეთის ზრახვების განხორციელების პირდაპირი ხელშეწყობა იქნება”. რუსეთს უნდოდა აფხაზეთი და აფხაზეთი უკვე მისია. რუსეთს უნდოდა სამაჩაბლო და სამაჩაბლოც მისია. უნდოდა ენერგეტიკა, წყალი... მისია. ჰოდა, გეკითხებით, რა არის კობა ხაბაზის მისია? 30 მარტი. ოპოზიციას 9 აპრილის საკუთარი ხედვა გააჩნია. კუკავა-ძიძიგურმა ამ ბრძოლას დაარქვეს ”ბრძოლა შიშველი ხელებით” და ამის დემონსტრირებისთვის მათ და ჭადრაკის სასახლეში გამართული კონფერენციის მონაწილეებმა ხელები ასწიეს. ზუსტად ისე, როგორც ”ის უბედური აკიმი” ”არაჩვეულებრივ გამოფენაში”. ხომ გახსოვთ - ”მე და მამა ვმუშაობთ”. ბავშვობაში ვხუმრობდით ხოლმე: ”ხელები მაღლა, ტრუსიკი დაბლა”. ”ბრძოლა შიშველი ხელებით”, ანუ სამბო - სამააბარონა ბეზ არუჟია. 9 აპრილს პარლამენტთან სამბისტთა ტურნირი იგეგმება. მთავარ პრიზი - ოქროს მიკროფონი, დამამშვიდებელი პრიზი - ვერცხლის მეგაფონი. 6 აპრილი. ხელისუფლებაში მაინც არიან ადამიანები, რომლებსაც იმედი არ დაუკარგავთ. მათ შორისაა ეკონომიკის მინისტრი ლაშა ჟვანია. ჟვანიას განცხადებით, ოპოზიციის ხელისუფლებასთან დიალოგის რესურსი ამოწურული არ არის. ახლა აღარ შევუდგები იმის განხილვას, არის თუ არა ეს რესურსი ამოწურული. ჩემი აზრით - ამოწურულია, ჟვანიას აზრით, ეს რესურსი ჯერ კიდევ არსებობს. ჟვანიამ, ალბათ, რაღაც ისეთი იცის, რაც არ ვიცით ჩვენ. ვთხოვ, ნუ დაგვიმალავს, გვითხრას და კიდევ ერთ რამეს ვთხოვ - თუ ოპოზიციისა და ხელისუფლების მოლაპარაკების რესურსი მართლაც არსებობს, ნუ გაიტანს ეკონომიკის სამინისტრო ამ რესურსს აუქციონზე და ნუ გაყიდის. 27 აპრილი. კაცო, მგონი შავ ზღვაში მართლა არსებობს იოანეს კუნძულები, ანუ სანტა-ესპერანსა და ბაქრაძე იმ კუნძულების პარლამენტის თავმჯდომარეა. ანაც, მე ვცხოვრობ სანტა-ესპერანსაზე და სულ ტყუილად ვნერვიულობ, როდესაც ”რუსთავი 2” თარგამაძეს და თორთლაძეს აპიარებს. სულ ტყუილად ვნერვიულობ, როდესაც ვხედავ, რომ ნინო ბურჯანაძეს პრეზიდენტობა სურს. მიშამ რომ თქვა, არნახულად გაიზარდა ჯარში წასვლის მსურველიო, აბა ის დავთვალოთ, პრეზიდენტობის მსურველთა რიცხვი როგორ არის გაზრდილი. 4 მაისი. თქვენი არ ვიცი და მე ერთი სამწუხარო ტენდენცია აღმოვაჩინე. კერძოდ, რაც დრო გადის, უკანა პლანზე გადადის ტერიტორიული მთლიანობის, ადმინისტრაციული მოწყობის, სასამართლოსა და მედიის თავისუფლების, დასაქმების და სხვა საჭირბოროტო და საგრიპკეთილო საკითხები. გადადის კი არა და, გადავიდა და ეგ არის. დღეს ორი რამ არის მთავარი - მიხეილ სააკაშვილის გადადგომა და ბიოტუალეტები. ერთი-ორი კვირაც და, აღარც მიშას გადადგომას მოითხოვენ. დარჩება მხოლოდ ბიოტუალეტების დადგმის საკითხი. ყველაფერი კი იმით დასრულდება, რომ აქციების ორგანიზატორებს უბრალო ტუალეტები გაუხდებათ სახვეწარი. 11 მაისი. ოპოზიცია იძახდა, ბოდრუმში ჩავიდა და ნაშებში კოტრიალობსო, მაგრამ, როგორც ჩანს სააკაშვილის ოპონენტები სრულ ინფორმაციას არ ფლობდნენ. ზემოთმოყვანილი ნიუსიდან ირკვევა, რომ პრეზიდენტს უყვარს მსუბუქი მრეწველობა, აინტერესებს სასათბურე მეურნეობები და ვერავინ დაუშლის ხალხთან შეხვედრას. ჩვენში დარჩეს და, ნაშებიც ხალხია. მინდა ერთი იდეა მივაწოდო გიორგი შენგელაიას, რომელიც არის რეჟისორი ფილმისა ”სიყვარული ვენახებში”. იდეა მდგომარეობს შემდეგში: სიყვარული ვენახებში, სიყვარული ბუჩქებში, სიყვარული ორთქლის აბანოში... ეს ყველაფერი ძველია და გაცვეთილი. ღირს, რომ გადავიღოთ სრულმეტრაჟიანი ფილმი ”სიყვარული სათბურებში”. 18 მაისი. მიტინგზე სიტყვით გამოვიდნენ ოთარ მეღვინეთუხუცესი და ჯანსუღ ჩარკვიანი. მეღვინეთუხუცესმა აღნიშნა, რომ ვისაც ჩააცვა იმან გახადა, ჯანსუღ ჩარკვიანმა კი ოპოზიციას შესთავაზა, აქციაზე ჩართონ სიმღერა ”თავისუფლება ლომთა ხვედრია”, რადგან ”სწორედ ამ სიმღერით შეცვივდნენ შევარდნაძესთან და მისი გადაყენება მოითხოვეს”. ”გთავაზობთ ამ სიმღერას, იქნებ გადადგეს მიხეილ სააკაშვილი”, - განაცხადა ჯანსუღ ჩარკვიანმა. თურმე, რა საკნები, რომელი მანიფესტაციები... ჩართე ჩარკვიანის ლექსზე შექმნილი სიმღერა და მიშა გადადგება. შემდეგ, ჩართე ჯემალ სეფიაშვილის ”გიხაროდენ-გიხაროდენ” და ჩატარდება ჭეშმარიტად დემოკრატიული და თავისუფალი არჩევნები. ბოლოს კი ერთხმად ვიმღეროთ ჩარკვიანის ლექსზე შექმნილი ”სულ ყველაზე ლამაზი შენი თვალის ფერია” (ეს სიმღერა მართლა ძალიან მიყვარს) და მიგვიღებენ ნატოში და ევროკავშირში. მთელი მსოფლიო გვერდში დაგვიდგება. ჩამოვა პამელა ანდერსონი და იმღერებს ”მოვკვდეთ, მაგრამ მკერდით შევკრათ დერბენტი და დარიალი”. 25 მაისი. ბათუ ქუთელია ირწმუნება, რომ ბარაკ ობამას დიახაც რომ მოსწონს მიშას დანგრეული. ”ობამას თქმით, “ვარდების რევოლუციის” შემდეგ საქართველომ უპრეცედენტო სვლა დაიწყო დემოკრატიის განვითარებისკენ. პრეზიდენტი ობამა აღნიშნავს, რომ მხარს უჭერს საქართველოს დემოკრატიულ განვითარებას. მას მიაჩნია, რომ საქართველო უნდა იყოს რეგიონში დემოკრატიის განვითარების მოდელი”, - განაცხადა ქუთელიამ. თუ გავითვალისწინებთ, რომ თავად სააკაშვილი მიტინგებს და დემონსტრაციებს მიიჩნევს დემოკრატიის უპირველეს მაჩვენებლად, უნდა ვივარაუდოთ, რომ ობამა მხარს უჭერს ოპოზიციის აქციებს. მოკლედ, საქართველოში დემოკრატიაა და პროცესების განვითარებას რომ ვაკვირდები, ასე მგონია, რომ კიდევ კარგა ხანს იქნება. 1 ივნისი პრეზიდენტი ქვეყნის სიმბოლოა და რომში ვიყავით ყველანი ერთად. უფრო მეტიც - იმ გერმანელმა მასაჟისტმა ყველას ერთად გაგვიკეთა მასაჟი და მაშინ, როდესაც პრეზიდენტი გორში მიწაზე გორაობდა, მასთან ერთად მიწაზე ვეყარეთ ყველანი. უბრალოდ, დაცვა მხოლოდ მიშას ეფარებოდა. რომი იყო 27 მაისს. წინა დღეს კი იყო “გომი” და ღომი, წინა დღეს იყო 26 მაისი, იყო “დინამო” და იყო “გინდა ახტი, გინდა ჩამოხტი, ტკაჩენკო მაინც ტკაჩენკოა”. ეს 26 მაისი ოპოზიციის ერთიანობისთვის ისე დასრულდა, როგორც ბატონების - ჯობ ენდერსონის და იზრაელ ჰენდზის სიმღერაშია: “მკვდრის სკივრს თხუთმეტი კაციღა შერჩა, იო-ჰო-ჰო და ბოთლი რომი”. 8 ივნისი. ერთი ფრაზა უნდა გაგახსენოთ, რომელიც თქვა ცნობილმა ქართველმა პოლიტიკოსმა და საზოგადო მოღვაწემ, ქართული დემოკრატიის დედამ თეო ტლაშაძემ. მან თქვა: ”ასევე მინდა გითხრათ, რომ ყველა ის ადამიანი, რომელსაც ჩემთან რაიმე შეხება აქვს, პოლიციამ დაიბარა და კითხა, თუ რა აკავშირებთ ჩემთან, თუმცა მინდა გითხრათ, რომ არც ერთ მათგანს ამისი არ ეშინია”. ბედნიერი ვარ, რომ თეო ტლაშაძესთან არანაირი შეხება არ გამაჩნია... 15 ივნისი. ”როცა მსოფლიოში 200 ქვეყანაა, რაღა მაინცდამაინც იმ ქვეყანაში ჩამოხვალ, სადაც რაღაც სახით დისკომფორტი გექმნება. ამ აქციების გამო გაჩერდა მაღაზიები, რესტორნები, კინოთეატრი და სამკურნალო დაწესებულება”, - თქვა ნახევრადტკბილმა მიშამ. იმედია, ოდესმე გვეტყვიან, კერძოდ რომელი რესტორნებისა და როგორი სამკურნალო დაწესებულებების დახურვამ დაადარდიანა ჩვენი ჯანმრთელი პრეზიდენტი. რაც შეეხება ტურისტებს, 200 ქვეყანაა და რაღა აქ ჩამოვლენო, მიშამ რომ თქვა... აქ ტურისტები, სულ ცოტა, მსოფლიოს საუკეთესო აეროპორტის სანახავად მაინც უნდა ჩამოვიდნენ. და, მეორეც - მსოფლიოში არა 200, არამედ 198 ქვეყანაა. და თუ მიშას მაინცდამაინც მრგვალი რიცხვები მოსწონს, ქვეყნების რაოდენობას აფხაზეთისა და სამაჩაბლოს ხარჯზე ნუ დაამრგვალებს, აგერ - კატალონია, კვებეკი, ჩეჩნეთი, ბასკეთი... 22 ივნისი. 15 ივნისს ოდენ 15 წუთი მოანდომეს აქციის დაშლას. 15 წუთში 15 კაცს თავი გაუტყდა, 15 კაცს ელენთა გაუსკდა, 15 კაცს თირკმელები ჩაენგრა, 15 კაცს წარბი გაუსკდა. 14 კაცს ჩაემტვრა კბილები. გეგეჭკორი უკმაყოფილო იყო - გეგმით 15 კაცისთვის უნდა ჩაემტვრიათ კბილები, მაგრამ მეთხუთმეტეს ბედმა გაუღიმა, არმატურა კბილებს ასცდა და მხოლოდ ლავიწის ძვალი ჩაუმტვრია. მოკლედ, გადარჩა და გეგეჭკორი, როგორც ზემოთ აღვნიშნე, უკმაყოფილებას ვერ მალავდა. 27 ივლისი. რეგიონის პრობლემებს გორის მაგალითზე მოგახსენებთ. გორში, წითელარმიელების ქუჩის მცხოვრებლებს ქუჩისა და საცხოვრებელი სახლების სარდაფების დატბორვის პრობლემა მოეხსნათ. როგორც “ინტერპრესნიუსს” გორის მუნიციპალიტეტის გამგეობის პრესსამსახურიდან აცნობეს, წითელარმიელების ქუჩის 267-მეტრიან მონაკვეთზე მცირე გამტარობის მქონე ძველი სანიაღვრე არხი 80 სანტიმეტრი სიღრმისა და 60 სანტიმეტრი სიგანის არხით შეიცვალა. შარშან ბუშმა თუ ბაიდენმა რომ თქვა, დღეს ყველანი ქართველები ვართო, ახლა ალბათ ლადო ვარძელაშვილი დადის და ამაყად ამბობს, დღეს ყველანი წითელარმიელები ვართო. 7 სექტემბერი. ეს იყო მართლაც არაჩვეულებრივი გამოფენა. ტყვიამფრქვევების გვერდით წარმოდგენილი იყო თაფლი და თაფლის ამოსაღები კოვზები, იქით სასკოლო მერხი იდგა, აქეთ - ფარით და ხელკეტით შეიარაღებული პოლიციელი იწონებდა თავს. ვერ გეტყვით, რა წარმოადგინა დიმიტრი შაშკინმა. ალბათ, ვადამდე გათავისუფლებული პატიმრების ცვილის ფიგურები დადგა. ალბათ... თუმცა, ვფიქრობ, ყველაზე საინტერესო, მაინც გია ბარამიძის ექსპოზიცია იქნებოდა - ხელშეკრულებების ასლები, სიმპოზიუმებისა და სემინარების ოქმები, თვითმფრინავში ჩასასხდომი ტალონები (ბორდინგ პასები) და ა. შ. აგრეთვე - ანტიკრიმინალური ოპერაციის დროს ეწერში ამოთხრილი 100-150 წლის წინ გარდაცვლილი და დახოცილი სვანების თავის ქალები და სასწაულებრივად გადარჩენილი სწორი ნაწლავები. 14 სექტემბერი. თურმე, ყველაზე მეტად რუსთაველები სოციალური საკითხების მოგვარებით და ხელის ტყვიამფრქვევებით დაინტერესდნენ. თითქოსდა, სად ერეკლე და სად კალბასის რიგი, მაგრამ არც მთლად მასეა საქმე. თუ სოციალური საკითხები არ მოგვარდება, საქმეში ტყვიამფრქვევები ჩაერთვებიან. თუმცა, ჩემი პესიმიზმი ასე შორს არ მიდის. ამ ხელისუფლების გაყრას ერთი კარგი მამაპაპური პანღურიც ეყოფა. იმედია, ოპოზიცია არ დაგვამადლის და საქართველოს ქალაქებში მამაპაპური პანღურების გამოფენას მალე მოაწყობს. გამოფენის სახელწოდება იქნება “ანგარიში – ხალხს, პანღური – მთავრობას”. ბავშვობაში ჯოკერს ვთამაშობდით ხოლმე პანღურებზე. ურიგო არ იქნება, ხელისუფლება და ოპოზიცია თუ მოგვბაძავს. ერთი ის მაჩვენა, გუბაზ სანიკიძე როგორ ამოარტყამს პანღურს, მაგალითად... მაგალითად, დათო ტყეშელაშვილს, ან ფიქრია ჩიხრაძე – კახა ბენდუქიძეს. 21 სექტემბერი. მიშამ კიდევ ერთხელ დაგვანახვა, რომ ყველაფერში სათავისო ხეირის ნახვა შეუძლია. გასულ კვირაში თბილისში, უზნაძის ქუჩაზე მომხდარი ტრაგედია მიშამ სათავისოდ გამოიყენა და გარკვევით გვითხრა: “თუ პოლიციელები დახოცავენ უდანაშაულოებს, პოლიციელებს ვეღარ დახოცავენ დამნაშავეები”. 28 სექტემბერი. 24 სექტემბერს პარლამენტიდან კრუსუნის ხმა ისმოდა - “ერთიანმა ნაციონალურმა მოძრაობამ” კონსტიტუციასთან მორიგი სქესობრივი აქტი ჩაატარა. ბოლო ექვსი წლის განმავლობაში რეგულარულად აუპატიურებდნენ ქვეყნის მთავარ კანონს, მერე კონსტიტუცია მიხვდა, რომ წინააღმდეგობას აზრი არ აქვს და ბედს შეეგუა - გადაწყვიტა სიამოვნება მაინც მიეღო. ჰოდა, კრუსუნებდა, შენც ზემოდან და მეც ზემოდანო.. მაშინ ინანეს ლეიბორისტებმა, ნეტავი ეგ პოზა გვენახაო და ჯანდაბას, ერთი თვის ხელფასზე უარს ვიტყოდითო. ასეა თუ ისე, პარლამენტის სხდომების ქუთაისში გადატანასთან დაკავშირებით კონსტიტუციაში ცვლილება შევიდა. კმაყოფილია პრეზიდენტი, კმაყოფილია პარლამენტი, კმაყოფილია მთავრობა. კონსტიტუცია რომ კმაყოფილია და სულმოუთქმელად რომ ელის მორიგ ცვლილებას, ამის თაობაზე უკვე მოგახსენეთ. 5 ოქტომბერი ამ ბოლო დროს, მთელ საქართველოს თუ არა, დიდ ნაწილს მაინც, ჰქონდა ერთი საერთო დღის რეჟიმი: ადგომა, ტალიავინის კომისიის დასკვნის ლოდინი, ლოდინი, ლოდინი... ლოდინი, ძილი. ჰოდა, გასულ კვირაში, როგორც იქნა, ტალიავინის დასკვნა გამოქვეყნდა. ვზივარ, ვუსმენ ზეპელინების The Song Remains The Same-ს და ვერ მომიფიქრებია, რა დავარქვა გასულ კვირას - როლინგების Satisfaction თუ ფარფლების Who Do We Think We Are. იქნებ, დორსების The End? იქნებ, ყველა ერთად? ”ვიფიქრებ მე” - უთხრა დათა თუთაშხიამ მუშნი ზარანდიას. 12 ოქტომბერი პარლამენტს ოფიციალური ვიზიტით ევროპის საბჭოს რასიზმისა და შეუწყნარებლობის წინააღმდეგ ბრძოლის ევროპული კომისია ეწვეია. მას შეხვდნენ ცნობილი ქართველი დეპუტატები და საზოგადო მოღვაწეები, აბრაამ ლინკოლნის საქმის ღირსეული გამგრძელებლები - აკაკი მინაშვილი, ჩიორა თაქთაქიშვილი, გია არსენიშვილი და დავით დარჩიაშვილი. არსენიშვილმა დაიწუწუნა, წარბების გამო დამცინიანო. კომისიამ ურჩია, წარბების დაცვის კომისია შექმენითო. მინაშვილმა თქვა, სიდედრის გამო მეკაიფებიანო. კომისიამ ურჩია, სიდედრების ლიგა ჩამოაყალიბეთო. ჩიორა თაქთაქიშვილმა ბარტყების შეწყნარების კომიტეტის შექმნა გადაწყვიტა. 19 ოქტომბერი. მიშას მიერ შარშან აგვისტოში წამოყენებული ”პატრიოტის აქტის კანონი” თორთლაძეს მხოლოდ ახლა გაახსენდა, დროებით გვერდზე გადადო ლუსტრაციის კანონი, დაიკავა რკინის ჯოხი, რკინის ქალამნებზე უჟანგავი ფოლადის პადოშები დაამონტაჟა და მიშას შარშანდელი იდეის რეკლამირებას შეუდგა - ყველას გაჩხრეკა შეიძლება და შეიძლება ყველას მოსმენა. საინტერესო იდეაა, მივესალმები. იქნებ, საყოველთაო ჩხრეკის შემდეგ მთავრობა მიხვდეს, რომ ქვეყანაში საყოველთაო სიღარიბე სუფევს. იქნებ, საყოველთაო მოსმენების შემდეგ მიხვდნენ, რას ითხოვს ”მისი უდიდებულესობა ქართველი ხალხი”. იქნებ, მოისმინონ და გაიგონ. იქნებ, ბოლო-ბოლო, გაიგონ, რომ მთავარია გაგება. 26 ოქტომბერი. მიდი და იმარჩიელე, ვის განასახიერებს ველ კილმერი. შესაძლოა, ეს იყოს ლადო ვარძელაშვილი, გოკა გაბაშვილი, დავით კეზერაშვილი, გიგი უგულავა... ეს არის იმ ქართველი სამხედრო-პოლიტიკური მოღვაწეების არასრული ჩამონათვალი, რომლებმაც სერიოზული წვლილი შეიტანეს აგვისტოს გამარჯვებაში. თუმცა, არც ის არის გამორიცხული, რომ ფილმში მოქმედება გადმოდის 2009 წლის ოქტომბრის მესამე კვირაში და ველ კილმერი თამაშობს კოკო გამსახურდიას როლს, რომელმაც პარლამენტში შესვლა გადაწყვიტა, შესაძლოა, კილმერმა ითამაშოს ჯონდი ბაღათურია, რომელმაც კოკოს გადაწყვეტილება მოუწონა. კილმერს ძალიან უნდა პეტრე მამრაძის როლის შესრულება... ველ კილმერს შესთავაზეს ზურაბ ნოღაიდელის როლის შესრულება, მაგრამ გული დაწყდა - მე ეგეთ გამომეტყველებას ვერ მივიღებო. შესთავაზეს ნუგზარ წიკლაურის როლი, რაზეც ჰოლივუდის ვარსკვლავმა კინაღამ არწყია. “კირკიტაძის როლზე ვიფიქრებ, მაგრამ მსაჯი კასკადიორმა ცემოს” - უთქვამს კილმერს... ერთი წუთით... აი, ახლა კარგად ინფორმირებულმა წყარომ დამირეკა და მითხრა, რომ ველ კილმერი მერაბ სეფაშვილის როლს შესრულებს, რადგან მას უკვე შესრულებული აქვს ვიღაც ჯიმ მორისონის როლი და თვით მერაბ სეფაშვილის როლის (“ჩემი გმირი გიწოდე”) შესრულება აღარ უნდა გაუჭირდეს. 2 ნოემბერი. “პარტია «თავისუფლების” ლიდერი პარლამენტის თავმჯდომარეს, დავით ბაქრაძეს ხვდება” - იყო ასეთი ნიუსი. ამ ნიუსს მას შემდეგ ველი, რაც პირველი პრეზიდენტის პირველი ვაჟი დევნილობიდან დაბრუნდა. პარტია “თავისუფლება”... ეს არც პარტიაა და არც თავისუფლება და არც ის უბედური იყო პრეზიდენტი და განა ეს პარლამენტია? დევნილობა არა, კვერცხი! პრეზიდენტი იყო მანანა, პარლამენტი არის მიშა. კაცი იყო მერაბ კოსტავა! ის უბედური არ იყო პრეზიდენტი. ის უბედური იყო უბედური შემთხვევა. გასულ კვირაში “კონსერვატორებმა” პარტიის დროშა შეცვალეს და ეს ცვლილება 28 ოქტომბრის არჩევნების 19 წლისთავს დაუკავშირეს, ყველაზე სამართლიანი არჩევნები იყოო, მას შემდეგ ეგეთი აღარ ჩატარებულაო. არ ვდავობ, მაგრამ ხა-ხა-ხა - ყველაზე სამართლიანი არჩევნები საქართველოს ისტორიაში კომუნისტებს ჩაუტარებიათ. არადა, შეგახსენებთ, ზვიად გამსახურდიამ ორი არჩევნები ჩაატარა - ადგილობრივი და საპრეზიდენტო. 9 ნოემბერი გასულ კვირაში იყო 7 ნოემბერი. 7 ნოემბრამდე იყვნენ 6, 5, 4 და 3 ნოემბრები და ამ ნოემბრების განმავლობაში ყველას ერთი კითხვა აწვალებდა - რამდენი ადამიანი მივა აქციაზე. მივიდა, დაახლოებით, 7 ათასი კაცი. 2 წლის წინ იყო 100 ათასი. კლება სახეზეა. რატომ? სად წავიდა 93 ათასი? ამ კითხვაზე პასუხის გაცემა ქართველი ექსპერტებისთვის მიმინდია, რომელთა რაოდენობამ ბოლო ხანებში 93 ათასს მიაღწია. მე, ჩემდათავად, ჩემი აზრი გამაჩნია: ყველასთან ჭიქას ვერ ავწევ და, მით უმეტეს, ვერ ვიტყვი პეტრე მამრაძისა და ლოთი ქობალიას მეგობრობის სადღეგრძელოს. ნასვამზე შეიძლება გავცივდე და ვინ მომაწვდის ამ დროს პლედს? ნინო ბურჯანაძე თუ ბადრი ბიწაძე? პაატა ჯიბლაძე ნაჯახია, ზვიად ძიძიგური - შპალი, კობა დავითაშვილმა ბავშვი სააკაშვილს მოანათლინა. ვიღა დარჩა? 16 ნოემბერი. დამაბნია ნიუსის სათაურმა - ”ლეიბორისტები” უფასო მშობიარობას ითხოვენ”. ნუთუ, პაატა ჯიბლაძე მშობიარობს? ნუთუ, გიორგი გუგავა ბავშვს აჩენს? გამაგებინეთ, ხალხო, რა ხდება?! ანუ, მაინტერესებს, მშობიარობა ფიზიოლოგიური იქნება, თუ საკეისროს გეგმავენ? როდის გეგმავენ, 23 ნოემბერს? ექოსკოპიამ რაო - ბიჭია თუ გოგო? თუ გოგოა, ალბათ, ვარდოს დაარქმევენ, ბიჭს - შალვას. მე თუ მკითხავ, სამშობიაროს ეზოში და მიმდებარე ტერიტორიაზე შამპანური და შოკოლადი უფასო უნდა იყოს, ასევე - ერთი ათკაციანი სუფრა და დილის ხაში. დარწმუნებული ვარ, ამ მოთხოვნებით ლეიბორისტები მალე გამოვლენ. 30 ნოემბერი. ჩვენ ტოლერანტები ვართ და ადამიანებისთვის შეცდომების პატიება შეგვიძლია. მაგალითად, გასულ კვირაში გაიმართა აქცია. კანონით, აქცია შენობიდან 20 მეტრზე ახლოს არ უნდა გაიმართოს. პოლიციამ თქვა 50 მეტრი იყოო, მოსამართლემ თქვა, 25 მეტრი იყოო და აქციის ორგანიზატორები 500-500 ლარით დააჯარიმა. გვიპატიებია მოსამართლე სერგო მეთოფიშვილისთვის ის, რომ მისთვის ოცდახუთი ოცია. გვიპატიებია, რადგან ჩვენ ტოლერანტები ვართ და გასულ კვირაში ტოლერანტობის დღეც აღვნიშნეთ. გაიმართა მიღება და დავით ბაქრაძემ ყველას გვაპატია შარშანდელ აგვისტოს, დანა-ჩანგალს და შეშინებული თაგვის ფერ სახეს რომ ვერ ვპატიობთ. 7 დეკემბერი. მახსენდება ”რუსთავი-2 ფიქჩერსისა” და ”ნაციონალ ფიქჩერსის” ერთობლივი ნაწარმოები ”როგორ გახდა მაია ნადირაძე მრავალშვილიანი დედა”. ”თუ ძმა ხარ, მაგ ქალს ნუ გაგვახსენებ” - მეტყვის ალბათ მავანი მკითხველი და მახსენდება გასულ კვირაში მოსმენილი კიდევ ერთი ანეკდოტი: მსუბუქად ნასვამი მიხო ჩრდილში ზის, ფეხები ალაზანში აქვს ჩაყოფილი და სიამოვნებისგან კრუტუნებს.. წყლიდან ოქროს თევზმა ამოჰყო თავი და მიხოს ეუბნება: ”თუ ძმა ხარ, წყლიდან ფეხები ამოიღე და სამ სურვილს შეგისრულებ”. შემისრულეთ სამი სურვილი და არც მაია ნადირაძეს ვახსენებ, არც ბესო ჯუღელს, არც კობა ბექაურს, არც ბიძინა ბრეგაძეს, არც გიორგი არევაძეს, არც ზაზა ბეგაშვილს... 14 დეკემბერი. სანამ მოსკოვში წავიდოდა, ნოღაიდელმა შეხვედრები გამართა კახეთში და ნიუსს ერქვა ”ზურაბ ნოღაიდელი კახეთში შეხვედრით კმაყოფილია”. თუ ნოღაიდელის მეტსახელს გავიხსენებთ (შალვა ნათელაშვილმა რომ შეარქვა), იოლი მისახვედრია, რომ მასთან შეხვედრით კახელები ნამდვილად კმაყოფილები იქნებოდნენ. ”კახეთში მოსახლეობას იგივეს დავპირდი, რასაც გურიაში - არავითარ შემთხვევაში არ დავუშვებ არჩევების გაყალბებას”, - აღნიშნა ნოღაიდელმა. არავითარ შემთხვევაშიო - გარანტიას იძლევა. მოკლდ, სულ რომ კობა ბექაური მოგვევლინოს თბილისის მერად, უნდა ვიყოთ ჩუმად, რადგან უკვე ვიცით, რომ ნოღაიდელი არჩევნების გაყალბებას არ დაუშვებს. 21 დეკემბერი. გიგა ნასარიძე, ნოდარ სარჯველაძე, ემზარ გოგუაძე, ავთანდილ ანთიძე, ნინო დანელია, ლია ჩახუნაშვილი და შორენა შავერდაშვილი – ეს ადამიანები მიუსხდებიან მერხებს ლევან გახელაძის სადამრიგებლო კლასში. გოგო-ბიჭი – ამ პრინციპით დასხდებიან ისინი მერხებთან და როგორც მითხრეს გოგოებზე უკვე ტაციაობაა. ხოლო მე, როდესაც ეგ შემადგენლობა მახსენდება, საკუთარ თავს კითხვას ვუსვამ - “საქფეთქმრეწვი“ უფრო კეთილხმოვნად ჟღერს თუ საზოგადოებრივი მაუწყებლის სამეურვეო საბჭო უფრო სიმპათიურად გამოიყურება? 28 დეკემბერი. ახალი წელი მოდის და უმრავლესობა, ალბათ, საკუთარ სახლებში შევხვდებით ახალ წელს. ამ მხრივ არჩევანი არცთუ ისე დიდია. ჩვენგან განსხვავებით, სააკაშვილს საკმაოდ დიდი არჩევანი აქვს. „რუსთავი 2“-ის პირდაპირი ეთერით გამოსვლისას მიშამ განაცხადა, რომ მას უყვარს, როცა ახალ წელს იქ ხვდება, სადაც ხალხს უჭირს. მოდი ახლა და იმარჩიელე, სად შეხვდება სააკაშვილი ახალ წელს - რიო დე ჟანეიროს გარეუბანში თუ თბილისის ცენტრში.

liliko მე რომელ "სასტავში" ვჯდები? liliko მეც გილოცავ პერსონალურად :hello:

ძუკუ ჰოდა გასულა და ეგაა, ჩემო მიშა

საქართველოში “წლის ადამიანი” ანდრეი ნეკრასოვი გახდა http://www.interpressnews.ge/ge/index.php/...l&hd_line=1

Pariz გაწიეთ მზერა, მილედი, თორემ დავიწვი და დავიდაგე :2kiss:

T_A_T უზერის მოთხოვნით თემა გადადის კულინარიაში

liliko მე რომელ კატეგორიაში გავდივარ? შენც გილოცავ

ვიცი :2kiss: უბრალოდ ვიხუმრე :yes2:

Pariz მეგონა რომ მაბავდი :2kiss:

Pariz თვალს რატომ მიპაჭუნებ?

მასეა, ბატონო analgin :yes2:

ჩვენთან კარგი ურთიერთობა ნამდვილად არავის არ აწყენდა და ჩვენც მაგრად წაგვადგებოდა, მაგრამ მასე რომ ვერ ხერხდება, ჩემო ბატონო Lo Janko ?

Nukriko თავის დროზე შოლოხოვზეც იყო მსგავსი ჭორი (წყნარი დონი მისი დაწერილი არ არისო), მაგრამ როგორც დრომ აჩვენა ჭორი უსაფუძვლო გამოდგა

shavlego91 analgin ჰეი, ახალი წელი მოგვადგა კარზე და რა კინკლაობა აგიტყდათ? :2kiss:

ფესვი და ძირი ხომ ერთი აქვთ?

მიძახდით?

ლაზური და მეგრული რამ გაყო?