Proessor

აბა შენ რის კირჩხიბი ხარ კულინარია არ გცოდნია ხორცზე მეც არ ვგიჟდები მაგრამ კეთებით მიყვარს (ზოგიერთი კერძის).

მაგან რა იცის ოსტრის... ოსტრს მე გაგიკეთებ იმის თეფშზე თუ ეგრე გინდა

ცოცხზე შემოჯდომა ყველას შეუძლია მაგრამ არა მადლობა ისევ საზოგადოებრივ ტრანსპორტზე მირჩევნია

ოჰო რა მიზანდასახულობაა მარა მაგენი იკბინებიან

ხოდა მე მაგიური ძალა არ მაქვს და ცოცხზე როგორ შემოვჯდე

შენ იქნები მორიელი. ისე კირჩხიბი ყველაზე მგრძნობიარე და ფაქიზი ნიშანია მაგრამ ვერც ლომები მიმკლავდებიან დაა ვერც მორიელები ისეთი ჩემნათქვამა და ცოტა. არ იყოს გულქვა ვარ. დედაჩემიც მორიელია და ერთადერთი ვინმე ვარ ვისაც ვერ უმკლავდება. ამიტომაც დიდად ჰოროსკოპის არ მჯერა

უიი... გამოუსწორებელი ხარ რა. მაგას რა დიდი მართვა უნდა, რასაც უბრძანებ იმას აკეთებს

როგორც დედაჩემი მიწოდებს კირჩხიბი კი არა კიბო ხარო კიბო. კირჩხიბებს რეზონანსები უყვართ?

აი ქართული მენტალიტეტი. ჩვენი მთავრობების სენი გჭირს შენც, შავი ჯიპები თავისი კოლონებით. შენც მძღოლი მოგინდა ცოცხზე. ოდითგანვე ბაბაიაგები მარტო მართავდნენ და შენ რა განდიდების მანია შეგეყარა შე პატარა ეგოისტკავ?

გოგოს გააჩნია თორე მელოტი იყოს რა პრობლემაა. მთავარია რეზონანსში შემოვიდეს ჩემთან

შეიძლება შავგვრემანს უფრო მივაქციო ყურადღება მაგრამ ხუჭუჭა თმებში ჩაიჭერი.

და კაი სამსახურს რამდენად მაშოვნინებ?

ცდები ბატონო... მე მასონების მასონი ვარ.

ეგ მართალია მაგრამ გოგოს გარეგნობის თავისებურებებს არ აქვს მნიშვნელობა. მაგ მხრივ ფეტიშები არ მაქვს, მაგალითად თმის და თვალის ფერი.

რავიცი ზოგადად ინტროვერტი ვარ, ანუ ჩაკეტილი საკუთარ თავში. კონტაქტშიც მარტივად არ შევდივარ მითუმეტეს უცხოებთან. თუ მე არ მოვისურვე უბრალოდ ვერ მომიდგებიან ვერანაირად რომ კონტაქტში შემოვიდნენ. ანუ იმის თქმა მინდა რომ ეჭვი მეპარება ეგეთი მიამიტი და გახსნილი აურა მქონდეს.

Shaten თვალი თუ გაინტერესებთ მოგვიანებით დავდებ. ეხლა ტელეფონით ვარ და ვერ დავდებ... ყველაფერი უნახია და ეთვალი რაღაა

ჰმ... დამაინტრიგე... ყველაფერი გაარტყი მაგრამ თვალები მთლად თაფლისფერი არა... ფეისბუკზე გადაგეყარე თუ რაშია საქმე?

ტალახიანი ბილიკიდან სუფთა გზაზე ყოველთვის გავალთ ვისაც სიბინძურე არ გვიყვარს

ნუ ყოველთვის თუ ინდუსტრიალიზაციის ხანის დაწყებას ვიგულისხმებთ. მაგით დაიწყო თორემ მანამდე სად იყო დენი ტელევიზორი რადიო კლუბები და ა.შ. ჩვენ გამოუძინებელი ხალხის შთამომავლები ვართ და ჩვენი შვილებიც ეგრე იქნებიან ნუ რავიცი... ნებისმიერი ადამიანისთვის ძილის ნორმა არის 7-9 სთ და მე 6-5 გამომდის. ყოფნის თუ არ ორგანიზმს ეგ არ ვიცი მაგრამ მიჩვეული ვარ რეჟიმს და მეტი არაფერი. მთელი დღე მოთენთილობა და ოდნავ გადაღლილობა მაქვს დაჩემებული რასაც ძილს ვაბრალებ + მაგას კონცენტრაციის უნარი მაქვს ცოტა დაქვეითებული, რაც მე არ მიხდება

თუნდაც, + მაგას ყოველდღიური რუტინული რეჟიმი, სამსახურით დაწყებული საღამოს დალევით დამთავრებული არა მე მასე არ ვარ, როცა თვალები მეხუჭება დიდი სიამოვნებით ვიძინებ მაგრამ ცუდი ისაა რომ ღამე 2-3 საათამდე არ მეძინება ხოლმე თუ მოსაწყენ კინოს არ ვუყურებ ან არ ვკითხულობ. თან რაც ყველაზე ნერვებს მიშლის ორგანიზმი რეჟიმს როა უკვე მიჩვეული დასვენების დღეებში 08:00-09:00 ზე ჭოტივით ვარ უკვე თვალებ დაჭყეტილი.

ზომიერება ბუნებრივი სიბრძნეა... ხომ გაგიგია წამალი დიდი დოზით შხამია და შხამი მცირე დოზით წამალიო. ეს კონცეფცია ყოველთვის მართალია მაგ შენი გატაცებით დაწყებული ძილით დამთავრებული გეუბნები მე შენ, ასტრალში არ დაიკარგო.

ოო ძილის ნაკლებობა XXI საუკინის სენია. ძილი მეც მიყვარს მაგრამ ფხიზლად ყოფნა რატომღაც მაინც დაჩემებული მაქვს, სულ გვიან ვწვები და სამსახურში შესაბამისად ადრე მივდივარ

იქ მემგონი გიგანტური ქვაბის მორევით არიან დაკავებულები და იმნაირებისთვის არ სცალიათ. ხო პახოდუ ომბალოც საჩალიჩო აქვთ

რავიცი აბა მეც რჩევით ვაკეთებდი მაგრამ არ გამომდიოდა, კონცენტრაცია მეკარგებოდა... როგორც იტყვიან საკუთარ სულში ჩაიხედე და სხვას ნუ მოუსმენო, მეც ეგრე მოვიქეცი. რამდენად დაგეხმარება ეს არ ვიცი მაგრამ ჩემზე მოქმედებს. დასაწწყისისთვის ეცადე განმარტოვდე იქ სდაც ნაკლები ხმაური იქნება, მერე რომ დაამუღამებ ხმაურიც არ შეგიშლის ხელს, მე ჯერ მაგ დონემდე არ ვარ, ბუნების ხმაურში შემიძლია მაგრამ ქუჩის ხმაურის და ლაპარაკის პირობებში ვერა. მოკლედ სტანდარტულად: განმარტოვდი, ეცადე სინათლე ნაკლებად იყოს უფრო მეტი ეფექტისთვის, ჩაჯექი ლოტუსის პოზაში და ხელები მუხლებზე დაიდე ისე რომ ხელის გულები ზემოთ იყოს, ხერხემალი გამართული ან თუ ეგრე დამღლელია შენთვის შეგიძლია ცოტა მოიხარო ისე რომ კომფორტულად იყო, თითებით OK ნიშანი გააკეთე. შემდეგ იწყებ თვალების დახუჭვით და პირველი ჩასუნთქვა უნდა იყოს ღრმა, ამოსუნთქვა ნელი (ამ ეტაპზე ამოსუნთქვის პარალელურად თავიდან ფანტავ ყველანაირ ფიქრს). შემდგომ კონცენტრაციას ახდენ საკუთარ მშვიდ სუნთქვაზე. ეს გრძელდება იქამდე სადამდეც მოგესურვება ან და კომფორტული იქნება. თავიდან არაფერი განსაკუთრებული მაგრამ დროდადრო გონება ამ მდგომარეობას მიეჩვევა და ნელ-ნელა ჩაიძირები სიცარიელეში. ჩემზე ეს სტანდარტული პროცესი არ მოქმედებდა და ამიტომ დავიწყე გონებაში მარტივი ვიზუალური ფანტაზიის წარმოდგენა. კონცენტრაციას საკუთარ სუნთქვაზე ვახდენდი და + გონებაში წარმოვიდგენდი კაშკაშა ნათებას რომელიც დაახლოებით 50-10 მეტრიდან პროჟექტორის ნათებას გავს უკუნით სიბნელეში, შემდეგ ნელ-ნელა ეს შუქი მშორდება... ძალიან ნელა იქამდე სანამ ის სრულიად არ ქრებოდა. ამ ნათებას თითქოს გონებაც მიყვება სადღაც სიღრმეში. შემდეგ გავართულე საქმე და წარმოვიდგენდი უდაბნოს სადაც ვიღაც (ალბათ მე) ერთ ადგილზე ვტრიალებდი მარჯვნივ-მარცხნივ, მარჯვნივ მარცხნივ, ხელები ნახევრად გაშლილი, თითქოს ერთი შემობრეუნების მერე კადრს ვიღაცა უკან ახვევს წინ და უკან. ჩემს მაღლა ჰორიზუნტალურად მზე პირდაპირ თვალებში მანათებს მაგრამ შემაწუხებლად არა როგორც ბუნებრივად, თითქოს უბრალოდ მისი სიკაშკაშე ხელს მიშლის იმაში რომ გავარჩიო ვინ არის ის ვინც იქ ტრიალებს. ეს პროცესი იქამდე გრძელდება სანამ მზე ნელ-ნელა არ ჩავა ჰორიზონტს მიღმა, დაახლოებით იმ სინათლის ნელ-ნელა დაშორებას ჰგავს რასაც მიყვება გონება. მოკლედ სიბნელეში უკვე სტატიკური და ერთფეროვანი ვხდები დროს ვრ ვარჩევ ვერც იქ და ვერც რეალობაში დანარჩენი ეფექტები კი უკვე ზემოთ ავღნიშნე რასაც ვგრძნობ. პოზაც ცოტა განსხვავებული მაქვს ლოტუსის ფორმაში ვჯდები მაგრამ ხელეის გულებს გაჭიმულ ფორმაშე ერთმანეთს ვახებ და მკერდთან ახლოს მიჭირავს ოღონდ არ ვახებ. ხელებით გამოდის რაღაც სამკუთხედის ფორმა იდაყვებიდან მხრების გავლით თავამდე (ალბათ ნიკაპამდე) იდეალური სამკუთხედი იხაზება. რავიცი თუ ეს დაგეხმარება კარგია, თუ არადა შენთვითონ შექმენი საკუთარი სამყარო.

ნუ ექსტრასენსული ნიჭი ვისაც აქვს იმას არ ჭირდება მაგია მაგრამ მაინც აპასნია. ასტრალი არ ვიცი მაგრამ მედიტაციის დროს მე სივრცეში და დროში ყოფნას ვერ ვგრძნობ, თითქოს ნირვანაში გავდივარ, არ ვიცი, იქ თავს არც მშვიდად ვგრძნობ და არც დაძაბულად, რაღაც არაბუნებრივ სიმშვიდეს განვიცდი თითქოს გულგრილი ვხდები ყველაფრის მიმართ, არ დამთრგუნავს ტრაგედია და არ გამახარებს ბედნიერება, თითქოს მკვდარი ვარ მაგრამ ვარსებობ. ეს სივრცე სადაც გავდივარ ვიცი რომ სინამდვილეში სივრცე არ არის და შესაბამისად დროც არ არსებობს, იქ თავს იმ უსასრულობის მბრძანებლად ვგრძნობ თავს... ამიტომ მჯერა რომ სიკვდილი დასასრული არ არის და არსებობს რაღაც მეტაფიზიკური.