Search the Community

ძველი ბერძნული მითოლოგიის მიხედვით თავდაპირველად იყო მხოლოდ ქაოსი, ქაოსიდან იშვა კოსმოსი. კოსმოსი გაამშვენეს და მორთეს ღმერთებმა (ტიტანებმა და ტიტანიდებმა). ღმერთების მრავალი თაობა იშვა კოსმოსში; ცის ღმერთი ურანოსი შეცვალა დროის ღმერთმა კრონოსმა, ხოლო კრონოსის ადგილი დაიკავა მეხთამტეხელმა ზევსმა, კოსმიური ეთერის მეუფემ. დოდეკათეონი, თორმეტი ოლიმპოელი და ათასობით წვრილი ღვთაება მართავს და განაგებს სამყაროს, შობილს ქაოსიდან, ღმერთების სამსახურში არიან ნახევრადღვთაებრივი არსებები - დაიმონები. არსებობენ კეთილი დაიმონები (აგატოდაიმონები), ბოროტი დაიმონები (კაკოდაიმონები) და ნეიტრალური ბუნების დაიმონები, რომლებიც არც სიკეთეს სჩადიან და არც სიავეს და ეწოდებათ უბრალოდ "დაიმონ". ფილოსოფოსი სოკრატე ასევე საუბრობდა ადამიანის შინაგან სინდისის ხმაზე, რომელსაც უწოდებდა - "დაიმონიონ". ეს "დაიმონოინ" ძლიერ წააგავს უფალი ვიშნუს ერთ-ერთ ასპექტს, რომელიც ადამიანის გულში, ატომარული სულის სიახლოვეს იმყოფება და თვალყურს ადევნებს ადამიანის მოქმედებებს, რჩევებს აძლევს და ეხმარება მას, ეწოდება მას - პარამატმა (ზესული). მსოფლიოს რელიგიებში სხვადასხვა კოსმოგონიური მოდელებია წარმოდგენილი, კლასიკურ პოლითეისტურ რელიგიებში თავდაპირველ საწყისად ითვლება ქაოსი, მაშინ როცა მონოთეისტურ, პანთეისტურ და პანენთეისტურ რელიგიებში პირველდასაბამი არის არა ქაოსი, არამედ უპიროვნო მსოფლიო სული ან უმაღლესი ღვთაებრივი პიროვნება, დემიურგი (კეთილი დემიურგოსი). ნეოპლატონიზმის, ნეოპითაგორეიზმის, ჰერმეტიზმის, გნოსტიციზმის, სტოიციზმის, პითაგორეიზმის, პლატონიზმის, არისტოტელიზმის, ანაქსიმანდრე იონიელის ფილოსოფიის, ანაქსაგორას ფილოსოფიის, ჰერაკლიტეს, ვიშნუიზმის, შივაიზმის, შაკტიზმის, შანკარავადას, სიქჰიზმის და ზურვანიზმის მიხედვით ყველაფრის დასაბამი არის მსოფლიო სული (ან ღვთაებრივი პიროვნება - იშვარა). გნოსტიკური ტრაქტატი "სამყაროს წარმოშობის შესახებ" პირველივე სტროფებში აცხადებს, რომ ადამიანები და ღმერთები, რომლებიც ფიქრობენ, რომ ქაოსამდე არ იყო არაფერი, მწარედ ცდებიან და არ იციან რეალური დასაბამი. ცნობისათვის, იაპონურ პოლითეიზმშიც იგივე იდეაა გაჟღერებული, რომ თითქოსდა ყველაფრის დასაბამია ქაოსი. ცხადია კლასიკური პოლითეიზმის მიდგომას მკვეთრად უარყოფს მონოთეიზმის, პანთეიზმის და პანენთეიზმის ნებისმიერი ფორმა. ომ ნამაჰ შივაია. 13.10.2020.

ძველი ბერძნული მითოლოგიის მიხედვით თავდაპირველად იყო მხოლოდ ქაოსი, ქაოსიდან იშვა კოსმოსი. კოსმოსი გაამშვენეს და მორთეს ღმერთებმა (ტიტანებმა და ტიტანიდებმა). ღმერთების მრავალი თაობა იშვა კოსმოსში; ცის ღმერთი ურანოსი შეცვალა დროის ღმერთმა კრონოსმა, ხოლო კრონოსის ადგილი დაიკავა მეხთამტეხელმა ზევსმა, კოსმიური ეთერის მეუფემ. დოდეკათეონი, თორმეტი ოლიმპოელი და ათასობით წვრილი ღვთაება მართავს და განაგებს სამყაროს, შობილს ქაოსიდან, ღმერთების სამსახურში არიან ნახევრადღვთაებრივი არსებები - დაიმონები. არსებობენ კეთილი დაიმონები (აგატოდაიმონები), ბოროტი დაიმონები (კაკოდაიმონები) და ნეიტრალური ბუნების დაიმონები, რომლებიც არც სიკეთეს სჩადიან და არც სიავეს და ეწოდებათ უბრალოდ "დაიმონ". ფილოსოფოსი სოკრატე ასევე საუბრობდა ადამიანის შინაგან სინდისის ხმაზე, რომელსაც უწოდებდა - "დაიმონიონ". ეს "დაიმონოინ" ძლიერ წააგავს უფალი ვიშნუს ერთ-ერთ ასპექტს, რომელიც ადამიანის გულში, ატომარული სულის სიახლოვეს იმყოფება და თვალყურს ადევნებს ადამიანის მოქმედებებს, რჩევებს აძლევს და ეხმარება მას, ეწოდება მას - პარამატმა (ზესული). მსოფლიოს რელიგიებში სხვადასხვა კოსმოგონიური მოდელებია წარმოდგენილი, კლასიკურ პოლითეისტურ რელიგიებში თავდაპირველ საწყისად ითვლება ქაოსი, მაშინ როცა მონოთეისტურ, პანთეისტურ და პანენთეისტურ რელიგიებში პირველდასაბამი არის არა ქაოსი, არამედ უპიროვნო მსოფლიო სული ან უმაღლესი ღვთაებრივი პიროვნება, დემიურგი (კეთილი დემიურგოსი). ნეოპლატონიზმის, ნეოპითაგორეიზმის, ჰერმეტიზმის, გნოსტიციზმის, სტოიციზმის, პითაგორეიზმის, პლატონიზმის, არისტოტელიზმის, ანაქსიმანდრე იონიელის ფილოსოფიის, ანაქსაგორას ფილოსოფიის, ჰერაკლიტეს, ვიშნუიზმის, შივაიზმის, შაკტიზმის, შანკარავადას, სიქჰიზმის და ზურვანიზმის მიხედვით ყველაფრის დასაბამი არის მსოფლიო სული (ან ღვთაებრივი პიროვნება - იშვარა). გნოსტიკური ტრაქტატი "სამყაროს წარმოშობის შესახებ" პირველივე სტროფებში აცხადებს, რომ ადამიანები და ღმერთები, რომლებიც ფიქრობენ, რომ ქაოსამდე არ იყო არაფერი, მწარედ ცდებიან და არ იციან რეალური დასაბამი. ცნობისათვის, იაპონურ პოლითეიზმშიც იგივე იდეაა გაჟღერებული, რომ თითქოსდა ყველაფრის დასაბამია ქაოსი. ცხადია კლასიკური პოლითეიზმის მიდგომას მკვეთრად უარყოფს მონოთეიზმის, პანთეიზმის და პანენთეიზმის ნებისმიერი ფორმა.

მოდით დავაკავშიროთ ერთმანეთთან ინდუიზმი, ბუდიზმი, გნოსტიციზმი, სემიტური პოლითეიზმი და იაპონური შინტოიზმი: უკვე ვიცით, რომ პლერომას ანუ ჭეშმარიტების სულთა სამეფოს 33-ე ეონმა პისტის-სოფიამ შვა ეონი ახამოტი, ხოლო ახამოტმა ქაოსში ანუ ასტრალში შვა ელი და აშერა, რომლებმაც შვეს 70 "ღმერთი" და მათთან ერთად დაინაწილეს 72 ცა, რაზეც არის საუბარი გნოსტიკურ ქრისტიანობაში. ქრისტე აფრთხილებდა მოწაფეებს ქაოსის "ღმერთების" შესახებ. სემიტურმა "ღვთაებებმა" დაარსეს სამეფო დინასტიები... მათ შორის იაპონურიც. ახლა ისიც ვთქვათ რომ არის სამი სამყარო: ფიზიკური – ჩვეულებრივი დროის, ასტრალური – გამრუდებული დროის და სულიერი – მარადისობის. ეს ქაოსის "ღმერთები" სახლობენ ასტრალში და ხელს უშლიან ადამიანებს სულიერში ასვლაში. არის ცნობიერების 6 დონე: სა-კალა – ფიზიკური, პრატია-კალა – ასტრალი, ვიჯნანა-კალა – ქვემო სულიერი და + იშვარას, მაჰეშვარას და მაჰამანტრეშვარას დონეები. ქაოსის ცრუ ღმერთების მიზანია ადამიანთა დამონება და რელიგიური ფაშიზმის გავრცელება და ამით სულიერ განათებაში ხელის შეშლა. გნოსტიკოსები ამბობდნენ, რომ ელინური ღმერთები იშვნენ ქაოსისგან, ისევე როგორც სემიტური "ღვთაებები". მსოფლიოს ღმერთების 90% შობილია ქაოსისგან, ყველა, ტრიმურტის და ტრიდევის გარდა. საეჭვო არაა?? იაპონური "ღმერთებიც ასტრალური უფსკრულის ქაოსისგან იშვნენ. ქაოსი და სკოტოსი ესენია უზენაესი ელინური "ღმერთები". ქაოსისა და სკოტოსისგან არიან შობილნი: ელინური და რომაული, კელტური, სკანდინავიური, სლავური, ეგვიპტური, აფრიკული, მეზოამერიკული, ირანული, ბრაჰმანისტული, სემიტური, ჩინური და იაპონური "ღმერთები". ყველა "ღმერთი" ბრაჰმას, ვიშნუს, შივას, სარასვატის, ლაკშმის და პარვატი-კალის გარდა შობილნი არიან არა უზენაესი უპიროვნო ბრაჰმანისგან, არამედ ასტრალური ქაოსისგან! ქაოსი კი ესაა კენომა – ბოროტი სულების ანუ მატერიის დემონების სფერო. ამიტომაც იყო რომ მეცხრამეტე საუკუნეში იაპონელი შინტოისტები ბუდისტების დახოცვით იმუქრებოდნენ. მეიჯის რესტავრაციის დროს ეს აგრესია დიდი გაჭირვებით ჩაახშეს. იაპონური მითოლოგიის მიხედვით; უზენაესი ხუთი ღმერთი "კოტო-ამაცუკამი" იგივე "ჰიტორიგამი" იშვნენ ქაოსისგან, მათ შვეს "კამიო-ნანაიო" ანუ ღმერთების შვიდი თაობა, საბოლოო ჯამში მერვე თაობა იყო – იზანამი და იზანაგი, მათ შვეს ამატერასუ, ხოლო ამატერასუმ შვა სხვა ღმერთები. იზანაგიმ შვა სხვა "ღმერთებიც". ამატერასუმ შვა ნინიგი, ხოლო ნინიგიმ შვა ჯიმუ-ტენო, იაპონიის პირველი იმპერატორი, რომლის შთამომავლებიც არიან დღევანდელი სამეფო ოჯახი! რა არის აქ ყველაზე საინტერესო? რა და ის რომ იაპონურ და ელინურ და ა.შ. პოლითეისტურ რელიგიებში არ იყო და არც არის არავითარი ადვაიტა ვედანტა და არავითარი ტანტრა. ეს არაა უბრალოდ პრიმიტიული აზროვნება. ეს არის პირდაპირი მითითება იმაზე, რომ იაპონური "ღმერთები", ისევე როგორც სხვა პოლითეისტური "ღმერთები" არიან ქაოსიდან შობილი უმდაბლესი სულები ანუ ანტი-ეონები. ესენი არიან სულიერი ეონების იმიტაცია. ასევე, რატომ ეწოდებათ უზენაეს შინტოისტურ "ღმერთებს" ჰიტორიგამი? ჰიტორი ნიშნავს მარტოხელას! ანუ მათ არ ჰყავდათ პარტნიორები! ნეტა რატომ? გნოსტიკური სწავლებით, ნაკლული ეონის პისტის-სოფიას გარდა, ყველა ღვთაებრივ ეონს ჰყავს პარტნიორი, ხოლო უმდაბლესი ქაოსის ეონები წარმოადგენენ სულიერი ეონების დამახინჯებულ იმიტაციებს. ამიტომაც ახასიათებთ შინტოისტებს რელიგიური ფაშიზმი და ნაციზმი და არავინ არ მითხრას ეს არა არააო. ეს ასეა. დასკვნა: იაპონური "ღმერთები" ესენია ქაოსის სულები, შობილნი ქაოსიდან, ისევე როგორც ბოროტი ეონები გნოსტიკურ რელიგიაში. ხვდებით ახლა ვის ეთაყვანებიან იაპონელები? იაპონურ რელიგიაში უმაღლესი საწყისია – ქ ა ო ს ი. ხვდებით? თქვენი აზრით რატომ არის, რომ მონოთეისტი ვიშნუიტები, შივაიტები, შაკტისტები... და ასევე ბუდისტები ამბობენ, რომ ე.წ. "ნახევარ-ღმერთები" არ იმსახურებენ თაყვანისცემას? საუბარია ინდრაზე, ვარუნაზე და სხვა ვედურ ღვთაებებზე... ეს ძალიან საინტერესოა. როგორც უკვე ვახსენე სხვა პუბლიკაციებში, პოლითეისტურ ანუ "ვედურ" ღმერთებს აქვთ ერთი საერთო თვისება, ისინი ყველანი წარმოიშვნენ ქაოსისგან ანუ ასტრალისგან. იაპონური, სემიტური, ვედური, ელინური და ა.შ. "ღმერთები", ყველანი ესენი წარმოშობილნი არიან ქ ა ო ს ი ს გ ა ნ! და როგორც უკვე ვიცით, გნოსტიკურ ქრისტიანობაში ქაოსიდან შობილ "ღვთაებებს" ერქვათ მატერიის დემონები და ბოროტი ა რ ქ ო ნ ტ ე ბ ი ანუ "თავადები", რომლებმაც დაინაწილეს 72 ცა და ადამიანთა სამეფოები და ერები. ვიშნუიტები აღიარებენ მხოლოდ ვიშნუს, შივაიტები შივას, შაკტისტები შაკტის, ხოლო ბუდისტები ბუდას. რატომაა ასე? იმიტომ რომ მათ იციან ჭეშმარიტება. ქაოსიდან შობილი "ღვთაებები" არ არიან ნამდვილი ღმერთები. ისინი განეკუთვნებიან გამრუდებული დროის დაბალ ასტრალურ სამყაროებს ანუ ბჰუვარ-ლოკას, სვარგა-ლოკას და მაჰარ-ლოკას. ეს არსებები უმდაბლესი სულები არიან. მათი თაყვანისცემა უაზრობაა. ამიტომაცაა რომ ტანტრიზმში, ვედანტაში და მაჰაიანაში მთავარია შივა, შაკტი, ვიშნუ ან ბუდა და არა ეს უპა-დევები. არსებობს სამი სამყარო: ფიზიკური, ასტრალური და სულიერი. ფიზიკურ სამყაროში არსებობს ჩვეულებრივი დრო. ასტრალურ სამყაროში არის გამრუდებული დრო და ამიტომაც ასტრალური სამყაროს 1 დღე უდრის ფიზიკური სამყაროს 4 320 000 000 წელიწადს. სულიერ სამყაროში დრო თითქმის საერთოდ არ არსებობს. სულიერი სამყაროს 1 დღე უდრის ფიზიკური სამყაროს 311 360 000 000 000 წელიწადი. სულიერი სამყაროს ერთ დღეს ეწოდება "მაჰა-კალპა" ანუ დიდი დღე. მაჰა-კალპას შემდეგ დგება დიადი ღამე ანუ მაჰა-პრალაია, სიცარიელის დიდი ერა. ახლა რაა მთავარი: სემიტური "ღმერთები": ელი და აშერა და მათი 70 შვილი, ცხოვრობენ გამრუდებული დროის სამყაროში. ისინი ცხოვრობენ ასტრალში. ელი და აშერა შვა ახამოტმა, ხოლო ახამოტი პლერომას 33-ე ეონმა პისტის-სოფიამ. პლერომა ესაა სულიერი მარადისობის სამყარო. უზენაეს სულიერ სამყაროებში, კერძოდ კი ა-რუპა-ლოკაში, არასოდეს არ დგება მაჰა-პრალაია. ა-რუპა-ლოკა მარადიული სამყაროა. სემიტური "ღმერთები", მათ შორის აბრაამული რელიგიების დამფუძნებელი – სალიმი, ძე ელისა და აშერასი, არიან ბოროტი დემონები და რეფტილოიდები, გნოსტიკური გაგებით – არქონტები ანუ "თავადები". ისინი მართავენ ასტრალის 72 ცას და მათი მიზანია გააკეთონ ისე, რომ ადამიანი ვერ ავიდეს სა-კალას ფიზიკურ ან პრატია-კალას ასტრალურ დონეზე მაღლა. ისინი ცხოვრობენ პრატია-კალას დონეზე და გააჩნიათ ასტრალური საბაჟოები, სადაც ცდილობენ ხელი შეუშალონ სულებს უფრო მაღლა ასვლაში. უფრო მაღლაა ვიჯნანა-კალა, ხოლო კიდევ უფრო მაღლა ვინც ავა, გახდება იშვარა, მაჰეშვარა ან მაჰამანტრეშვარა. არქონტებს ანუ ასურებს ეს არ უნდათ. ისინი ხელს გვიშლიან ადვაიტა ვედანტას და ტანტრას შეცნობაში და სულიერ რეალიზაციაში. ისინი გვპარავენ ენერგიას, როცა განვიცდით ტკივილს, რომელიც მათი პროვოცირებულია და ეს ყველაფერი ჩვენი ნეგატიური კარმის რეზულტატია. ყველა სამეფო დინასტია არქონტების დაფუძნებულია. ძველი სემიტები იყვნენ პოლითეისტები და ჰყავდათ 72 ღვთაება, რომელთაგან ორი იყო უზენაესი: მამაღმერთი – ელ-იონი იგივე ილუ და დედაღმერთი აშერა იგივე ასირატი. მათ შვეს 70 ღმერთი, მათ შორის ჩამავალი მზის და ჰაერის უფალი – სალიმი იგივე ენ-ლილი იგივე ალ-ილაჰი იგივე იეჰოვაჰი. სემიტურმა "ღმერთებმა" დაარსეს სემიტური ქალაქ-სახელმწიფოები და დასვეს იქ მეფეებად თავიანთი შთამომავლები, გენეტიკური ჰიბრიდები – რეფტილოიდები. თავადაც რეფტილოიდები არიან. მათ არ გააჩნიათ ადვაიტა ვედანტას შეცნობის უნარი. მათი გონება ჩამწყვდეულია ასტრალში ანუ პრატია-კალას დონეზე და სა-კალას დონეზე ანუ ფიზიკურ კოსმოსში. ესენია ასტრალის ბოროტი ღმერთები. ყველა ბანკირი, მაგნატი და პოლიტიკური ლიდერი, განსაკუთრებით კი მონა-რქი, მათი შთამომავალია. ამას ადასტურებს დევიდ აიკის კვლევები და ასევე გნოსტიკოსების ტრაქტატები. ამ სემიტურმა "ღმერთებმა" დაარსეს სემიტური სამეფო დინასტიები, რომლებიც შემდეგ მთელ მსოფლიოში გავრცელდნენ, მათ შორის ბრიტანეთსა და იაპონიაში. გნოსტიკოსებმა იცოდნენ, რომ ისინი წარმოიშვნენ ეონი ახამოტისგან. ელი და აშერა შვა სოფია-ახამოტმა, პისტის სოფიას ასულმა, ხოლო პისტის-სოფია, პლერომას – ჭეშმარიტი ღმერთების სამეფოს 33-ე ეონი შვეს მესამე და მეოთხე ეონებმა – ნუსმა და ალატეიამ, რომლებმაც ასევე შვეს ეონი ქრისტე და ეონი სოფია-სულიწმინდა. პისტის-სოფიას არ ჰყავდა პარტნიორი და უზენაესი სულის შეცნობის მცდელობისას დაეცა ასტრალში, სადაც დაორსულდა ქაოსისგან და შვა ახამოტი. ეონმა ქრისტემ შეიწყალა ის და დააბრუნა პლერომაში, ხოლო ნაყოფი გადააგდო ასტრალში. შემდეგ ახამოტის ვედრებაც შეისმინა ეონმა ქრისტემ და დააბინავა ის ჯვარზე ანუ პლერომასა და ასტრალის ანუ კენომას საზღვარზე და უწოდა მას – კერასმოსი. ახამოტმა შვა ელი და აშერა, ხოლო ელმა და აშერამ შვეს 70 "უფალი", რომლებთან ერთადაც დაინაწილეს 72 უმდაბლესი ცა. ეს იცოდა ბასილიდე სირიელმა. ბასილიდე უზენაეს ჭეშმარიტ ღმერთს უწოდებდა არა-არსობრივ სულს. ეს არა-არსობრივი იგივეა რაც ბუდისტური შუნია და ადვაიტა ვედანტური პარა-ბრაჰმანი იგივე პარამა-შივა. 72-მა უმდაბლესმა ეონმა ანუ "ღმერთებმა" შვეს "სამეფო დინასტიები", რომლებიც გაბატონდნენ დედამიწაზე. ეს მოხდა დაახლოებით 300 000 წლის წინ. 12 000 წლის წინ მათ მოატყუეს და დაღუპეს ატლანტები. 5000 წლის წინ მათ ხელში ჩაიგდეს დედამიწა. ბრიტანელი და იაპონელი მონა-რქები და სხვანი... არიან 72 ელოჰიმის შვილები, რომლებიც შვა უსახურმა ფსევდო-ეონმა – ახამოტმა. ესენია კენომას ანუ სიბნელის "ღმერთები". ისინი იპარავენ ადამიანთა სულებს და არიან ენერგეტიკული პარაზიტები. მილიონობით უვიცს უყვარს ისინი და მათი შთამომავალი მეფე-დედოფლები. ეს სასაცილოა სატირალი რომ არ იყოს.... სწორედ მათ დაკლეს პასექის ჟამს ქრისტე. სწორედ მათ დაიწყეს ინდოეთის განადგურება და ადვაიტა ვედანტას დაკნინება. ვესტერნიზაცია მათი მზაკვრული გეგმაა. მიზანია – ადვაიტას ანუ პლერომას ცოდნის გაქრობა. ესაა სემიტურ-აბრაამული შეთქმულება. გინდ დაიჯერეთ გინდ არა...

თეოსოფიის მიხედვით მსოფლიოს ყველა რელიგიაში არის ჭეშმარიტების უნივერსალური მარცვალი. მსოფლიოს რელიგიებში მეორდება ერთი და იგივე სცენარი სხვადასხვა სახელებით. მაგალითისათვის ეგვიპტის ქალაქ ჰერმოპოლისის მიხედვით კოსმოგონია ასეთია: თავდაპირველად იყო ნუნი და ნაუნეტი – პირველყოფილი ოკეანე, მათგან წარმოიშვა ხუხი და ხაუხეტი – უსასრულო სივრცე, მათგან წარმოიშვა კუკი და კაუკეტი – უსასრულო წყვდიადი, რომელთაგან წარმოიშვა ამონი და ამონეტი – დიადი ჰაერი. მათ წარმოშვეს სხვა ღმერთები, დემონები, ადამიანები, ცხოველები და პლანეტები. ესენი არიან შემოქმედებითი ძალები. მათი საპირისპირო ძალები არიან: გაქრობა და სიბნელე – ტენემუ და ტენემუიტი, არაფერი და სიცარიელე – ნიაუ და ნიაუტი და ბოლოს არყოფნა და ღამე – გერეხი და გერეხტი. ამ დიალექტიკურ ძალებს დაოსიზმში შეესაბამება ინის და იანის პრინციპი. ეს ღმერთები ყველანი ერთიანი ღვთაებრივი რეალობის – ბრაჰმანის განუყოფელ ნაწილებს წარმოადგენენ. ეგვიპტური ნუნი და ნაუნეტი ბერძნულ მითოლოგიაში ესაა სკოტოსი და ქაოსი ან ოფიონი და ევრინომა, რომელთა ერთობლიობა ესაა აპეირონი, ინდუიზმში ნირგუნა შივა და ნირგუნა შაკტი, ბუდიზმში ადიბუდა სამანტაბჰადრა და ადიბუდა სამანტაბჰადრი, პარანიშპანა სვაბჰავატი, სვამბჰავიკაკაი ანუ ბუდას უზენაესი სხეული იგივე ტურია (ზესულიერი ზეცნობიერი). ხუხი და ხაუხეტი ესაა ბერძნული ნიქსი და ერება, ბუდისტური დჰარმაკაი და დჰიანა ბუდა (ასევე დჰარმაკაის ვაჯრას 6 ღვთაება; ვაჯრა სხეული ბრაჰმა, ვაჯრა ხმა შივა მაჰადევა და ვაჯრა აზრი ვიშნუ თავიანთი ქალური იპოსტასებით – მაჰასარასვატი, მაჰალაკშმი და მაჰაკალი), ინდუისტური სარგუნა ბრაჰმანი, იშვარა, კარანა-ლოკა, ბჰავალინგამი, სუშუპტის მენტალური ცნობიერება, პარააპარაპრაკრიტი და მაჰატ-ტატვა, ასევე ბუდისტური პარატანტრა სვაბჰავატი. კუკი და კაუკეტი შეესაბამება ბერძნულ ეროსს და გეას, ინდუისტურ ანტარ ლოკას, პარააპარაპრაკრიტის, სვაპნა ავასტჰას ანუ ასტრალურ ცნობიერებას და ბუდისტურ სამბჰოგაკაის (ტკბობის სხეულს) და პრანალინგამს, ასევე პარატანტრა სვაბჰავატს. ამონი და ამონეტი ბერძნულ მითოლოგიაში ცნობილია ტარტაროსის და ურანოსი სახელით, ბუდისტურ მეტაფიზიკაში ცნობილია პარიკალპიტა სვაბჰავატის და ნირმანაკაის სახელით, ინდუიზმში ამონი და ამონეტი ესაა იგივე იშტალინგამი, ჯაგრატა ავასტჰა (ფიზიკური ცნობიერება) და აპარაპრაკრიტი (უმდაბლესი ბუნება). ამონის და ამონეტის განზომილება ინდუიზმში ესაა იგივე ბჰურ-ლოკა (ფიზიკური კოსმოსი). ხუხის და ხაუხეტის დიადა შეესაბამება არუპა ლოკას სადაც სუფევს უსასრულო სივრცე და უსასრულო ცნობიერება, ხოლო კუკი და კაუკეტი + ამონი და ამონეტი შეესაბამებიან რუპა ლოკას და უმდაბლეს კამა ლოკას. ნიქსისგან და ერებასგან იშვნენ ეთერი ანუ იგივე აკაშა და ჰემერა (დღე) და სხვა ტიტანები და ტიტანიდები, ბოლოს კი ოლიმპიური დეუსები. ინდუისტური სამი ცნობიერება, სამი სამყარო, სამი ლინგამი და ბუდიზმში ბუდას სამი სხეული და ადიბუდადან გამოვლენილი სამი იერარქია: 1) დჰიანა ბუდა 2) დჰიანა ბოდჰისატვა და 3) მანუშია ბუდა, მეორდება ბერძნებში ნიქსის და ერებას, ეროსის და გეას და ტარტაროსის და ურანოსის დიადების სახით, ხოლო ეგვიპტურ მითოსში ხუხის და ხაუხეტის, კუკის და კაუკეტის და ბოლოს ამონის და ამონეტის სახით. აქედან გამომდინარე მსოფლიოს მინიმუმ 4 რელიგიაში მაინც აღწერილია ერთი და იგივე სულიერი ძალები და კოსმოგონია უბრალოდ სხვადასხვა სახელებით და მცირეოდენი განსხვავებებით. ბერძნებიც, ეგვიპტელებიც, ინდუსებიც და ბუდისტებიც საუბრობდნენ ერთი და იგივე ეონების ანუ სულიერი ძალების შესახებ. გნოსტიკური პირველეონები: პროტო-პატორი და პროტო-ენოია შეესაბამებიან ეგვიპტურ ნუნსა და ნაუნეტს, პლერომას დანარჩენი 31 ეონი შეესაბამებიან ბუდისტურ არუპა ლოკას და ზემო რუპა ლოკას და ეგვიპტურ ხუხს და ხაუხეტს. მანიქევლობაში ნუნის და ნაუნეტის წიაღიდან შობილ სამ დიადას შეესაბამებიან პირველადამიანი, ცოცხალი სული და სიცოცხლის დედა. ყველა რელიგიას ერთი საფუძველი აქვს, აქედან გამომდინარე ანალოგიური დოქტრინებიც საკვირველი არ უნდა იყოს.

ქაოსი – ბერძნულ მითოლოგიაში, ცარიელი სივრცე, რომელიც ძველი ბერძნების წარმოდგენით სამყაროს შექმნამდე არსებობდა. ქაოსისაგან წარმოიშვნენ გეა, ერებოსი, ეროსი, ტარტაროსი, ნიკტი და სხვა. ორფელების წარმოდგენით ქაოსი ქრონოსის (მარადისობის) შვილია. მათ ქაოსი წარმოდგენილი ჰქონდათ უფსკრულად, რომელშიც სიბნელე, ღამე და ნისლი ბინადრობდა. დროთა განმავლობაში, მოძრაობის შედეგად ნისლებმა კვერცხის სახე მიიღო, შემდეგ ორად გაიყო, ერთისგან წარმოიშვა ცა, ხოლო მეორისაგან დედამიწა. ქაოსი – ბერძნულ მითოლოგიაში, ცარიელი სივრცე, რომელიც ძველი ბერძნების წარმოდგენით სამყაროს შექმნამდე არსებობდა. ქაოსისაგან წარმოიშვნენ : გეა (მიწა) ეროსი (სურვილი) ნიკტი (ღამე) ერებოსი (წყვდიადი) ტარტაროსი (უფსკრული) ორფელების წარმოდგენით ქაოსი ქრონოსის(მარადისობის) შვილია. ბერძნებს ქაოსი წარმოდგენილი ქონდათ უფსკრულად, რომელშიც სიბნელე, ღამე და ნისლი ბინადრობდა. დროთა განმავლობაში, მოძრაობის შედეგად ნისლებმა კვერცხის სახე მიიღო, შემდეგ ორად გაიყო, ერთისგან წარმოიშვა ცა, ხოლო მეორისაგან დედამიწა. ახლანდელი მნიშვნელობით ქაოსი ნიშნავს უწესრიგობას, არევ-დარევას. ერებოსმა და ნიქტმა შვეს ეთერი (სინათლე) და ჰემერა (დღე) ნიქტმა შვა : მოროსი (ხვედრი) აპატე (ტყუილი) მორი (ბედი) ონირა (ოცნება) კერი (ნგრევა) ტანატოსი (სიკვდილი) ოიზუსი (ტკივილი) ჰიპნოსი (ძილი) ჰესპერიდე (აისი და დაისი) კერები (სიკვდილის ღვთაებები) ნემესისი (წყევლა და შურისძიება) ფილოტესი (სიყვარული) ერისი (ბრძოლა) გერაი (სიბერე) მომოსი (განკიცხვა) გეამ გააჩინა ცა, მთები და ზღვა. გეამ ურანოსთან (ცა) შვა ტიტანები ციკლოპები და ასხელიანები. გეამ პონტოსთან (ზღვა) შვა: ნერეი (მშვიდი ზღვა) ტაუმასი (ზღვის საოცრება) ფორკისი (ღელვა) კეტო (ზღვის ურჩხული) ევრიბია (ზღვის ძალა) თავიდან იყო ქაოსი .სიცარიელისგან იშვა ერებოსი (ადგილისადაც სიკვდილი ბინადრობს) და ღამე, მაის შემდეგ გაჩნდა სიყვარული, რომლისგანაც წარმოიშვა გეა -დედამიწა, რომელმაც შვა ურანოსი -ცა. ურანოსი და გეა შეუღლდნენდა შვილებად ეყოლათ ასხელები, კიკლოპები და ძლევამოსილი ტიტანები . ურანოსი იყო ბოროტი ქმარი და მამა, მას სძულდა თავისი შვილები. ყოველ ახალშობილ ტიტანს დედამიწის დამალულ ადგილებში ამწყვევდა, რათა მათ არასოდეს ეხილათ დღის სინათლე, ურანოსი თავისი ბოროტებით ტკბებოდა, ამ ყველაფერმა განარისხა გეა მან ადამანტისგან ნამგალი გააკეთა და მოუწოდა მის შვილებს აჯანყებულიყვნენ მამის წინააღმდეგ, ყველას ეშინოდა კრონოსის გარდა, ამიტომაც გეამ სწორედ უმცროს ტიტანს გადასცა ნამგალი. გეამ და კრონოსმა აჯანყება წამოიწყეს.კრონოსი თავს დაესხა ურანოსს და დაამარცხა კიდეც. ურანოსის სისხლის წვეთები მიწაში ჩაიღვარა ასე იშვნენ გიგანტები, ნიმფებიდა ზღვაში მოხვედრილი ნაწილებისგან აფროდიტე . კრონოსი გახდა შემდეგი მმართველი, ის კიკლოპებსა და ასხელებს ტარტაროსში ამწყვევდა.მან საკუთარ და რეაზე იქორწინა, თუმცა ბავშვების ყოლის ეშინოდა, რადგან გეამ და ურანოსმა უწინასწარმეტყველეს, რომ ტახტიდან სწორედ მისი შვილი ჩამოაგდებდა, ამიტომ კრონოსი ყოველ ახალდაბადებულს ყლაპავდა . რეა გააბრაზა ამ საქციელმა და გადაწყვიტა რაიმე მოემოქმედებინა შვილების გადასარჩენად, როდესაც მეექვსე შვილის გაჩენის დრო დადგა რეა დაიმალა და ახალშობილი კუნძულ კრეტაზე, ნიმფებს დაუტოვა აღსაზრდელად, ქმარს კი სახვევში გამოკრული ქვა მისცა გადასაყლაპავად. ეს ახალშობილი იყო ზევსი, კრეტაზე ყოფნის დროს მას ზრდიდა მეტიდა, რომელიც დაეხმარა ზევს კრონოსის დამარცხებაში .მან დაამზადა სასმელი, რითაც კრონოსს ჩაყლაპული შვილები უკან უნდა ამოენთხია. ამასობაში რეამ დაარწმუნა კრონოსი, რომ ზევსი თავის შვილად მიეღო, მართლაც ზევსი დაბრუნდა ოლიმპოზე ჩუმად დაალევინა კრონოსს რეას მიერ დამზადებული სასმელი და თავისი და-ძმები ტყვეობიდან იხსნა. დაიწყო ტიტანებისა და ოლიმპოელების ბრძოლა, ზევსმა ტარტაროსში დამწყვდეული კიკლოპები და სხელები გამოუშვა, კიკლოპებმა ზევსს ელვა უბოძეს. ომში ასხელები უზარმაზარ ლოდებს იყენებდნენ იარაღად . პრომეთე ტიტანი, რომელმაც მხარი არ დაუჭირა კრონოსს ზევსს მიემხრო და ათწლიანი ომის შემდეგ სძლიეს კრონოსს, ზევსმა ისინი ტარტაროსის უბნელეს ორმოში გამოამწყვდია და უძლიერესი ხუნდებით შეკრა, რათა ვერასდროს შეძლებოდათ თავის დაღწევა.ზევსი მაინც არ იყო უსაფრთხოდ, მისმა ქმედებამ გეა განარისხა მან შვა ტიფონი, ყველაზე მომაკვდინებელი მონსტრი ბერძნულ მითოლოგიაში, რომელიც ცნობილია როგორც "მამა ყველა მონსტრისა", ზევსი შეებრძოლა მას და დაამარცხა. ბოლოს ღმერთებს გიგანტები დაუპირისპირდნენ, ეს უზარმაზარი არსებები მთებს ერთმანეთზე დებდნენ, რათა ზეცაში მოხვედრილიყვნენ . ზევსმა ისინიც დაამარცხა და მიწიდან შობილი გოლიათები მიწაშივე ჩამარხა . ლეგენდის თანახმად, ერთ-ერთი გიგანტი ენტას მთის ქვეშაა ჩამარხული და როდესაც განრისხება ვულკანიდან ლავა ამოხეთქავს ხოლმე. ქაოსი – (ბერძნ.) უკიდეგანო და ბნელი სივრცე, რომელიც სამყაროს შექმნამდე არსებობდა. ზოგი მითოგრაფოსის აზრით, ქაოსი იყო შეუცნობელი ფორმის ღვთაებრივი არსება. უმრავლესობის რწმენით კი, ქაოსი წარმოადგენდა შემოქმედებითი ძალებით ავსებულ მოუწესრიგებელ მასას – მიწის, წყლის, ჰაერისა და ცეცხლის ნაერთს. მომავალი სამყაროს ყველა ჩანასახით ავსებული ამ სივრციდან თავდაპირველად იშვა გეა–ფართომკერდიანი დედამიწა. ტარტაროსი – მიწისქვეშეთი. ეროსი – სიყვარული. ერებოსი – წყვდიადი და ნიქსი – ღამე. ერებოსი და ნიქსი სიყვარულით შეერთდნენ და გააჩინეს ეთერი – მიწისზედა ჰაერის ნათელი სივრცე და ჰემერა – დღე. შემდეგ გეამ შვა ურანოსი – ზეცა, რომელმაც ყოველი მხრიდან დაფარა იგი, მაღალი მთები და პონტოსი – ზღვა. აბრაამული მონოთეიზმის საიდუმლო (დანტე ალიგიერის "ღვთაებრივი კომედია", საიდან გააგდეს ლუციფერი, საიდან გააგდეს ადამი და ევა, სად გადაიხვეწა კაენი და სად ცხოვრობს "ღმერთი" იაჰვე) 2017, 7 დეკემბერი, 19:49 თავდაპირველად ვიტყვი, რომ ჩემი ეს სტატია უმთავრესად არის ჩემი მოსაზრება, მაგრამ დაფუძნებული თეოსოფების, გნოსტიკოსების, სატანისტი ფილოსოფოსების და ნაწილობრივ ორთოდოქსი და კათოლიკე ქრისტიანი აპოლოგეტებისა და მწერლების რწმენა წარმოდგენებზე და ეზოთერულ ცოდნაზე (მაგ. ელენა ბლავატსკაია, ენტონი ლავეი, ნიკოლაი ლევაშოვი, დანტე ალიგიერი და ედმუნდ ჰალეი). მინდა დავსვა რამოდენიმე კითხვა: 1) რა არის სინამდვილეში ჯოჯოხეთი? 2) რა არის სინამდვილეში სამოთხე? 3) საიდან გააგდეს ადამი და ევა? 4) როგორი იყო ძველი შუმერების, ბაბილონელების და იუდეველების რელიგიები? 5) ვინ არის ძველი აღთქმის ებრაული "ღმერთი" იაჰვე? 6) საიდან გააგდეს ლუციფერი და მისი მომხრეები? 7) რა იცოდა დანტე ალიგიერიმ? 8) საიდან და სად გააგდეს ძმის მკვლელი კაენი?? მე მსურს წარმოგიდგინოთ ჩემი როგორც გნოსტიკოსი რელიგიათმცოდნის მოსაზრება დაფუძნებული მისტიკოსთა კვლევებზე და თეისტური დოგმატების ანალიზზე ზემოთხსენებულ კითხვებთან დაკავშირებით. მე ანალიზის შედეგად მივედი ამ მოსაზრებამდე, რომელსაც ახლა წარმოგიდგენთ. ადრექრისტიანულ ეპოქაში მცხოვრები გნოსტიკოსები ამტკიცებდნენ რომ ფიზიკური კოსმოსი სატურნის ორბიტის ჩათვლით ეკუთვნით არქონტებს (ბოროტ ანგელოზებს), რომლებიც არიან შვიდნი, ყველაზე პირველი – ილდაბაოთი იგივე ლალდაბაოთი (რომლის სახელიც არამეულად ნიშნავს ზეცის უფალს) მეფობს პლანეტა სატურნის სისტემაში, ელოი – იუპიტერის სისტემაში, საბაოთი – მარსზე და ა.შ. დედამიწაც ასევე არის ამ არქონტების დომინაციის ზონა ოღონდაც არა ისე როგორც დანარჩენი კოსმოსი. არქონტების სამეფოებს ეწოდებათ – კენომა (არარაობა და სიბნელე), უფრო შორს არის ილდაბაოთის დედის – სოფია ახამოტის სამეფო, ხოლო კიდევ უფრო შორს ეონი ქრისტეს, ეონი ნუსის და პლერომას ანუ კეთილი სისავსის 31 ეონისა (ნუსის და ქრისტეს ჩათვლით 33). ამას ამტკიცებდნენ გნოსტიკოსები, ამას ამტკიცებენ თეოსოფები. ელენა ბლავატსკაია თავის ნაშრომში "ელემენტალები" წერს რომ ძველი ბერძენი პლუტარქეს მიხედვით სივრცე დედამიწიდან მთვარემდე ეკუთვნის ჰადესს და მის დემონებს, რომელთა შორის არის დემონესა ჰეკატა, ღამის კუდიანი, ეს სივრცე უკავიათ ჰადესის სამეფოს სულებს, ხოლო მთვარიდან უკვე იწყება ჰიპერ ურანია ანუ ცის მიღმიერი (ზე ციური) ღმერთების სამეფო. სხვათაშორის ბერძნები პლანეტა იუპიტერთან აიგივებდნენ ზევსს. გნოსტიკური სწავლებით იაჰვე ცხოვრობს მთვარეზე, კონსპიროლოგები ამტკიცებენ რომ არქონტები არიან ბოროტი ანგელოზები, რეფტილოიდები რომლებსაც ეთაყვანებიან მონოთეისტები (ისე რომ უმეტესობამ არც კი იცის ვის ადიდებს!), ტრადიციული აბრაამიზმის მიხედვით ლუციფერი და მისი მომხრე ანგელოზები იყვნენ იაჰვეს ქმნილებები, რომლებიც აუჯანყდნენ მას და დაისაჯნენ; იაჰვემ ისინი "ზეციდან" "ქვესკნელში" ისროლა (გადააგდო). კაენზეც არის ნათქვამი რომ "ნოდის ქვეყანაში" წავიდაო... რაო? რა ნოდის ქვეყანა? ჯერ ერთი ადამი და ევა იმ დროს უკვე გაგდებულნი იყვნენ ედემიდან... სად იყო ედემი? თუ დავუჯერებთ ფუღურო დედამიწის ჰიპოთეზის მომხრე მეცნიერებს და მისტიკოსებს (მაგალითად პეტრე პოლს) ის მდებარეობს დედამიწის შიგნით ჩრდილოეთი პოლარული წრის გასწვრივ და წარმოადგენს პლანეტის ეკვატორულ სიბრტყეზე არსებული მიდგარდის მიწის "ცის მყარს" ანუ თაღოვან ნაგებობას (რომელიც აშკარად არქონტებმა შექმნეს), იქაა სწორედ ოლიმპოს მთა და 4 მდინარე რომელიც ოთხად იტოტება და რწყავს ედემს ანუ ჰიპერბორეას იგივე ასგარდს! სხვათაშორის ეს ბიბლიურ მითებს არ ეწინააღმდეგება. ბიბლიაში სწორედ რომ არქონტების მიერ ფუღურო დედამიწის შექმნაზეა საუბარი, ბიბლიას ბევრი დასცინის, ხოლო მორწმუნეები ვერ იგებენ, სწორედ ამის გამო! ბიბლიაში ნახსენები არიან არქონტები იგივე ელოჰიმები (ანდროგინი რეფტილოიდები) და არა სამება ან ერთი კონკრეტული უფალი, მეორეც ბიბლია დაფუძნებულია ბაბილონურ და შუმერულ წყაროებზე სადაც ნახსენებია არა ერთი ადამი არამედ შვიდი! რომელთაგან თითოეულს ჰყავდა ცოლი სახელად "ლილიმი"! ესეც მინიშნება ადამის პირველ ცოლზე ლილიტზე, რომელზეც არის საუბარი რაბინთა წიგნებში! და არავინ დამიწყოს მტკიცება ეგ ტყუილიაო! ესაა ჩემი ეზოთერული მოსაზრება! ახლა ბევრი რამ გავიგეთ, მაშასადამე ლუციფერი, სატანა, ბელიალი, ლევიათანი და მათი ლეგიონები მთვარიდან ჩამოაგდეს დედამიწაზე! დანტე ალიგიერი რომელიც იყო მორწმუნე კათოლიკე, თავის "ღვთაებრივ კომედიაში" ამტკიცებდა რომ ლუციფერი ზეციდან უფალმა ჩამოაგდო ისე რომ პლანეტა თავით გაიტანა, ცენტრში გაეჩხირა და სამხრეთ პოლუსზე წარმოშვა გიგანტური მთა რომელიც არის კიდეც განსაწმენდელი ანუ ლიმბუსი! დანტე მონოთეისტი იყო და არა გნოსტიკოსი, მაგრამ მან მაინც იცოდა ბევრი რამ. ჯოჯოხეთი შედგება 9 სარტყელისგან, ცენტრში არის ლუციფერი, ჯოჯოხეთში არიან "უფლისგან" განდგომილნი. არის აგრეთვე 10 "ცა", ესენია: პირველი ცა – მთვარე, მეორე ცა – მერკური, მესამე ცა – ვენერა, მეოთხე ცა – მზე, მეხუთე ცა – მარსი, მეექვსე ცა – იუპიტერი, მეშვიდე ცა – სატურნი, მერვე ცა – "ვარსკვლავთა" სფერო, მეცხრე ცა – კრისტალური ცა და მეათე ცა – ემპირეი ანუ ცეცხლოვანი ღვთაებრივი სფერო, ღმერთის სამეფო. დანტემ მეტ ნაკლებად სწორად აღწერა სამყაროს სტრუქტურა, მაგრამ მხედველობიდან გამორჩა ის რომ 1) დემონები რომლებიც დედამიწის შიგნით ცხოვრობენ არ არიან ბოროტი ძალები 2) ბიბლიაში ნახსენებია 7 ბოროტი არქონტი 3) 7 ცას მართავენ არქონტები. ეს მას აშკარად გამორჩა, რადგანაც კათოლიკე მონოთეისტი იყო. ახ. წ. 325 წელს ნიკეის კრების შემდეგ ორთოდოქსებმა მოაწყვეს გნოსტიკოსების გენოციდი. ამჟამად მსოფლიოში ბატონობს მონოთეიზმი (არქონტების რელიგიები). პლუტარქე დანტეს მსგავსად ხედავდა საერთო სურათის უდიდეს ნაწილს, ხოლო სრულ რეალობას ხედავდნენ მხოლოდ გნოსტიკოსები. სხვათაშორის გნოსტიკოსებს ბევრ რამეში ეთანხმებიან საენტოლოგები. ის შავი უდაბნო და სიცარიელე რომელზეც საუბარია ბიბლიურ მითებში ესაა კონკრეტულად დედამიწა და კოსმოსი მთვარემდე, სადაც დატყვევებულნი არიან დემონები და წარმართული ღმერთები. მე ვფიქრობ რომ ძველმა ბერძნებმა და არა მხოლოდ მათ იცოდნენ ჩვენი მზის სისტემის სტრუქტურის შესახებ, კოიპერის სარტყელის და ოორტის ღრუბლის შესახებ და "ქაოსს" ისინი უწოდებდნენ სწორედ კოიპერის სარტყელს და ოორტის ღრუბელს. მათ ზუსტად აღწერეს მზის სისტემის ფორმირება, ოღონდაც მისტიკურ ალეგორიულად. კენომას და კერასმოსს ელინები უწოდებდნენ ქაოსს. მათ იცოდნენ რომ ქაოსიდან წარმოიშვა კოსმოსი. კოსმოსი ესაა ქაოსის გარდასახული ნაწილი, ფორმირება დასრულებული პლანეტების სისტემა – კენომა და კერასმოსი. პლანეტა ნეპტუნის მიღმა კი იწყება "ხელუხლებელი" სუფთა ქაოსი ანუ სივრცე როგორიც იყო მზის სისტემის დანარჩენი ნაწილიც შორეულ წარსულში. ნეპტუნის მიღმა ჯერ კიდევ ქაოსი სუფევს. ნეპტუნი არის კოსმოსის ბოლო პლანეტა. მატერიალისტებს არასწორად ესმით ტერმინები "კოსმოსი" და "ქაოსი". ბერძნული მითოსი სიმართლეა.