Search the Community

კოდი: ეონი ქრისტე აუქმებს იაჰვეს რჯულს

მოდით დავაკავშიროთ ერთმანეთთან ინდუიზმი, ბუდიზმი, გნოსტიციზმი, სემიტური პოლითეიზმი და იაპონური შინტოიზმი: უკვე ვიცით, რომ პლერომას ანუ ჭეშმარიტების სულთა სამეფოს 33-ე ეონმა პისტის-სოფიამ შვა ეონი ახამოტი, ხოლო ახამოტმა ქაოსში ანუ ასტრალში შვა ელი და აშერა, რომლებმაც შვეს 70 "ღმერთი" და მათთან ერთად დაინაწილეს 72 ცა, რაზეც არის საუბარი გნოსტიკურ ქრისტიანობაში. ქრისტე აფრთხილებდა მოწაფეებს ქაოსის "ღმერთების" შესახებ. სემიტურმა "ღვთაებებმა" დაარსეს სამეფო დინასტიები... მათ შორის იაპონურიც. ახლა ისიც ვთქვათ რომ არის სამი სამყარო: ფიზიკური – ჩვეულებრივი დროის, ასტრალური – გამრუდებული დროის და სულიერი – მარადისობის. ეს ქაოსის "ღმერთები" სახლობენ ასტრალში და ხელს უშლიან ადამიანებს სულიერში ასვლაში. არის ცნობიერების 6 დონე: სა-კალა – ფიზიკური, პრატია-კალა – ასტრალი, ვიჯნანა-კალა – ქვემო სულიერი და + იშვარას, მაჰეშვარას და მაჰამანტრეშვარას დონეები. ქაოსის ცრუ ღმერთების მიზანია ადამიანთა დამონება და რელიგიური ფაშიზმის გავრცელება და ამით სულიერ განათებაში ხელის შეშლა. გნოსტიკოსები ამბობდნენ, რომ ელინური ღმერთები იშვნენ ქაოსისგან, ისევე როგორც სემიტური "ღვთაებები". მსოფლიოს ღმერთების 90% შობილია ქაოსისგან, ყველა, ტრიმურტის და ტრიდევის გარდა. საეჭვო არაა?? იაპონური "ღმერთებიც ასტრალური უფსკრულის ქაოსისგან იშვნენ. ქაოსი და სკოტოსი ესენია უზენაესი ელინური "ღმერთები". ქაოსისა და სკოტოსისგან არიან შობილნი: ელინური და რომაული, კელტური, სკანდინავიური, სლავური, ეგვიპტური, აფრიკული, მეზოამერიკული, ირანული, ბრაჰმანისტული, სემიტური, ჩინური და იაპონური "ღმერთები". ყველა "ღმერთი" ბრაჰმას, ვიშნუს, შივას, სარასვატის, ლაკშმის და პარვატი-კალის გარდა შობილნი არიან არა უზენაესი უპიროვნო ბრაჰმანისგან, არამედ ასტრალური ქაოსისგან! ქაოსი კი ესაა კენომა – ბოროტი სულების ანუ მატერიის დემონების სფერო. ამიტომაც იყო რომ მეცხრამეტე საუკუნეში იაპონელი შინტოისტები ბუდისტების დახოცვით იმუქრებოდნენ. მეიჯის რესტავრაციის დროს ეს აგრესია დიდი გაჭირვებით ჩაახშეს. იაპონური მითოლოგიის მიხედვით; უზენაესი ხუთი ღმერთი "კოტო-ამაცუკამი" იგივე "ჰიტორიგამი" იშვნენ ქაოსისგან, მათ შვეს "კამიო-ნანაიო" ანუ ღმერთების შვიდი თაობა, საბოლოო ჯამში მერვე თაობა იყო – იზანამი და იზანაგი, მათ შვეს ამატერასუ, ხოლო ამატერასუმ შვა სხვა ღმერთები. იზანაგიმ შვა სხვა "ღმერთებიც". ამატერასუმ შვა ნინიგი, ხოლო ნინიგიმ შვა ჯიმუ-ტენო, იაპონიის პირველი იმპერატორი, რომლის შთამომავლებიც არიან დღევანდელი სამეფო ოჯახი! რა არის აქ ყველაზე საინტერესო? რა და ის რომ იაპონურ და ელინურ და ა.შ. პოლითეისტურ რელიგიებში არ იყო და არც არის არავითარი ადვაიტა ვედანტა და არავითარი ტანტრა. ეს არაა უბრალოდ პრიმიტიული აზროვნება. ეს არის პირდაპირი მითითება იმაზე, რომ იაპონური "ღმერთები", ისევე როგორც სხვა პოლითეისტური "ღმერთები" არიან ქაოსიდან შობილი უმდაბლესი სულები ანუ ანტი-ეონები. ესენი არიან სულიერი ეონების იმიტაცია. ასევე, რატომ ეწოდებათ უზენაეს შინტოისტურ "ღმერთებს" ჰიტორიგამი? ჰიტორი ნიშნავს მარტოხელას! ანუ მათ არ ჰყავდათ პარტნიორები! ნეტა რატომ? გნოსტიკური სწავლებით, ნაკლული ეონის პისტის-სოფიას გარდა, ყველა ღვთაებრივ ეონს ჰყავს პარტნიორი, ხოლო უმდაბლესი ქაოსის ეონები წარმოადგენენ სულიერი ეონების დამახინჯებულ იმიტაციებს. ამიტომაც ახასიათებთ შინტოისტებს რელიგიური ფაშიზმი და ნაციზმი და არავინ არ მითხრას ეს არა არააო. ეს ასეა. დასკვნა: იაპონური "ღმერთები" ესენია ქაოსის სულები, შობილნი ქაოსიდან, ისევე როგორც ბოროტი ეონები გნოსტიკურ რელიგიაში. ხვდებით ახლა ვის ეთაყვანებიან იაპონელები? იაპონურ რელიგიაში უმაღლესი საწყისია – ქ ა ო ს ი. ხვდებით? თქვენი აზრით რატომ არის, რომ მონოთეისტი ვიშნუიტები, შივაიტები, შაკტისტები... და ასევე ბუდისტები ამბობენ, რომ ე.წ. "ნახევარ-ღმერთები" არ იმსახურებენ თაყვანისცემას? საუბარია ინდრაზე, ვარუნაზე და სხვა ვედურ ღვთაებებზე... ეს ძალიან საინტერესოა. როგორც უკვე ვახსენე სხვა პუბლიკაციებში, პოლითეისტურ ანუ "ვედურ" ღმერთებს აქვთ ერთი საერთო თვისება, ისინი ყველანი წარმოიშვნენ ქაოსისგან ანუ ასტრალისგან. იაპონური, სემიტური, ვედური, ელინური და ა.შ. "ღმერთები", ყველანი ესენი წარმოშობილნი არიან ქ ა ო ს ი ს გ ა ნ! და როგორც უკვე ვიცით, გნოსტიკურ ქრისტიანობაში ქაოსიდან შობილ "ღვთაებებს" ერქვათ მატერიის დემონები და ბოროტი ა რ ქ ო ნ ტ ე ბ ი ანუ "თავადები", რომლებმაც დაინაწილეს 72 ცა და ადამიანთა სამეფოები და ერები. ვიშნუიტები აღიარებენ მხოლოდ ვიშნუს, შივაიტები შივას, შაკტისტები შაკტის, ხოლო ბუდისტები ბუდას. რატომაა ასე? იმიტომ რომ მათ იციან ჭეშმარიტება. ქაოსიდან შობილი "ღვთაებები" არ არიან ნამდვილი ღმერთები. ისინი განეკუთვნებიან გამრუდებული დროის დაბალ ასტრალურ სამყაროებს ანუ ბჰუვარ-ლოკას, სვარგა-ლოკას და მაჰარ-ლოკას. ეს არსებები უმდაბლესი სულები არიან. მათი თაყვანისცემა უაზრობაა. ამიტომაცაა რომ ტანტრიზმში, ვედანტაში და მაჰაიანაში მთავარია შივა, შაკტი, ვიშნუ ან ბუდა და არა ეს უპა-დევები. არსებობს სამი სამყარო: ფიზიკური, ასტრალური და სულიერი. ფიზიკურ სამყაროში არსებობს ჩვეულებრივი დრო. ასტრალურ სამყაროში არის გამრუდებული დრო და ამიტომაც ასტრალური სამყაროს 1 დღე უდრის ფიზიკური სამყაროს 4 320 000 000 წელიწადს. სულიერ სამყაროში დრო თითქმის საერთოდ არ არსებობს. სულიერი სამყაროს 1 დღე უდრის ფიზიკური სამყაროს 311 360 000 000 000 წელიწადი. სულიერი სამყაროს ერთ დღეს ეწოდება "მაჰა-კალპა" ანუ დიდი დღე. მაჰა-კალპას შემდეგ დგება დიადი ღამე ანუ მაჰა-პრალაია, სიცარიელის დიდი ერა. ახლა რაა მთავარი: სემიტური "ღმერთები": ელი და აშერა და მათი 70 შვილი, ცხოვრობენ გამრუდებული დროის სამყაროში. ისინი ცხოვრობენ ასტრალში. ელი და აშერა შვა ახამოტმა, ხოლო ახამოტი პლერომას 33-ე ეონმა პისტის-სოფიამ. პლერომა ესაა სულიერი მარადისობის სამყარო. უზენაეს სულიერ სამყაროებში, კერძოდ კი ა-რუპა-ლოკაში, არასოდეს არ დგება მაჰა-პრალაია. ა-რუპა-ლოკა მარადიული სამყაროა. სემიტური "ღმერთები", მათ შორის აბრაამული რელიგიების დამფუძნებელი – სალიმი, ძე ელისა და აშერასი, არიან ბოროტი დემონები და რეფტილოიდები, გნოსტიკური გაგებით – არქონტები ანუ "თავადები". ისინი მართავენ ასტრალის 72 ცას და მათი მიზანია გააკეთონ ისე, რომ ადამიანი ვერ ავიდეს სა-კალას ფიზიკურ ან პრატია-კალას ასტრალურ დონეზე მაღლა. ისინი ცხოვრობენ პრატია-კალას დონეზე და გააჩნიათ ასტრალური საბაჟოები, სადაც ცდილობენ ხელი შეუშალონ სულებს უფრო მაღლა ასვლაში. უფრო მაღლაა ვიჯნანა-კალა, ხოლო კიდევ უფრო მაღლა ვინც ავა, გახდება იშვარა, მაჰეშვარა ან მაჰამანტრეშვარა. არქონტებს ანუ ასურებს ეს არ უნდათ. ისინი ხელს გვიშლიან ადვაიტა ვედანტას და ტანტრას შეცნობაში და სულიერ რეალიზაციაში. ისინი გვპარავენ ენერგიას, როცა განვიცდით ტკივილს, რომელიც მათი პროვოცირებულია და ეს ყველაფერი ჩვენი ნეგატიური კარმის რეზულტატია. ყველა სამეფო დინასტია არქონტების დაფუძნებულია. ძველი სემიტები იყვნენ პოლითეისტები და ჰყავდათ 72 ღვთაება, რომელთაგან ორი იყო უზენაესი: მამაღმერთი – ელ-იონი იგივე ილუ და დედაღმერთი აშერა იგივე ასირატი. მათ შვეს 70 ღმერთი, მათ შორის ჩამავალი მზის და ჰაერის უფალი – სალიმი იგივე ენ-ლილი იგივე ალ-ილაჰი იგივე იეჰოვაჰი. სემიტურმა "ღმერთებმა" დაარსეს სემიტური ქალაქ-სახელმწიფოები და დასვეს იქ მეფეებად თავიანთი შთამომავლები, გენეტიკური ჰიბრიდები – რეფტილოიდები. თავადაც რეფტილოიდები არიან. მათ არ გააჩნიათ ადვაიტა ვედანტას შეცნობის უნარი. მათი გონება ჩამწყვდეულია ასტრალში ანუ პრატია-კალას დონეზე და სა-კალას დონეზე ანუ ფიზიკურ კოსმოსში. ესენია ასტრალის ბოროტი ღმერთები. ყველა ბანკირი, მაგნატი და პოლიტიკური ლიდერი, განსაკუთრებით კი მონა-რქი, მათი შთამომავალია. ამას ადასტურებს დევიდ აიკის კვლევები და ასევე გნოსტიკოსების ტრაქტატები. ამ სემიტურმა "ღმერთებმა" დაარსეს სემიტური სამეფო დინასტიები, რომლებიც შემდეგ მთელ მსოფლიოში გავრცელდნენ, მათ შორის ბრიტანეთსა და იაპონიაში. გნოსტიკოსებმა იცოდნენ, რომ ისინი წარმოიშვნენ ეონი ახამოტისგან. ელი და აშერა შვა სოფია-ახამოტმა, პისტის სოფიას ასულმა, ხოლო პისტის-სოფია, პლერომას – ჭეშმარიტი ღმერთების სამეფოს 33-ე ეონი შვეს მესამე და მეოთხე ეონებმა – ნუსმა და ალატეიამ, რომლებმაც ასევე შვეს ეონი ქრისტე და ეონი სოფია-სულიწმინდა. პისტის-სოფიას არ ჰყავდა პარტნიორი და უზენაესი სულის შეცნობის მცდელობისას დაეცა ასტრალში, სადაც დაორსულდა ქაოსისგან და შვა ახამოტი. ეონმა ქრისტემ შეიწყალა ის და დააბრუნა პლერომაში, ხოლო ნაყოფი გადააგდო ასტრალში. შემდეგ ახამოტის ვედრებაც შეისმინა ეონმა ქრისტემ და დააბინავა ის ჯვარზე ანუ პლერომასა და ასტრალის ანუ კენომას საზღვარზე და უწოდა მას – კერასმოსი. ახამოტმა შვა ელი და აშერა, ხოლო ელმა და აშერამ შვეს 70 "უფალი", რომლებთან ერთადაც დაინაწილეს 72 უმდაბლესი ცა. ეს იცოდა ბასილიდე სირიელმა. ბასილიდე უზენაეს ჭეშმარიტ ღმერთს უწოდებდა არა-არსობრივ სულს. ეს არა-არსობრივი იგივეა რაც ბუდისტური შუნია და ადვაიტა ვედანტური პარა-ბრაჰმანი იგივე პარამა-შივა. 72-მა უმდაბლესმა ეონმა ანუ "ღმერთებმა" შვეს "სამეფო დინასტიები", რომლებიც გაბატონდნენ დედამიწაზე. ეს მოხდა დაახლოებით 300 000 წლის წინ. 12 000 წლის წინ მათ მოატყუეს და დაღუპეს ატლანტები. 5000 წლის წინ მათ ხელში ჩაიგდეს დედამიწა. ბრიტანელი და იაპონელი მონა-რქები და სხვანი... არიან 72 ელოჰიმის შვილები, რომლებიც შვა უსახურმა ფსევდო-ეონმა – ახამოტმა. ესენია კენომას ანუ სიბნელის "ღმერთები". ისინი იპარავენ ადამიანთა სულებს და არიან ენერგეტიკული პარაზიტები. მილიონობით უვიცს უყვარს ისინი და მათი შთამომავალი მეფე-დედოფლები. ეს სასაცილოა სატირალი რომ არ იყოს.... სწორედ მათ დაკლეს პასექის ჟამს ქრისტე. სწორედ მათ დაიწყეს ინდოეთის განადგურება და ადვაიტა ვედანტას დაკნინება. ვესტერნიზაცია მათი მზაკვრული გეგმაა. მიზანია – ადვაიტას ანუ პლერომას ცოდნის გაქრობა. ესაა სემიტურ-აბრაამული შეთქმულება. გინდ დაიჯერეთ გინდ არა...

ფილიპეს სახარება გნოსტიკური აპოკრიფი რუსულიდან თარგმნა ღვთისავარ ჩაბრავამ ებრაელი შექმნის ებრაელს და უწოდებენ მას ასე: პროზელიტი. მაგრამ პროზელიტი არ ქმნის პროზელიტს: ჭეშმარიტი ადამიანები ისეთნი არიან, როგორნიც არიან დასაბამითგანვე და ისინი ქმნიან სხვებს, ასევე ჭეშმარიტ ადამიანებს. საკმარისია ისინი გამოჩინდნენ... მონა მარტოოდენ გზას ეძებს, რომ თავისუფალი გახდეს, მაგრამ ის არ ეძებს თავისი ბატონის ქონებას. ძე კი - არის არა მარტო ძე, მაგრამ ის ისაკუთრებს თავისთვის მამის მემკვიდრეობას. ისინი ვინც მემკვიდრეობით იღებენ მკვდარს, თავადაც მკვდრები არიან და ისინი იღებენ მემკვიდრეობით მკვდარს. ისინი ვინც მემკვიდრეობით იღებენ ცოცხალს, - ცოცხალნი არიან და ისინი მემკვიდრეობით იღებენ ცოცხალსა და მკვდარს. მკვდარნი კი არ იღებენ მემკვიდრეობით არაფერს. რამეთუ როგორ შეძლებდა მკვდარი მემკვიდრეობის მიღებას? თუ მკვდარი მიიღებს მემკვიდრეობით ცოცხალს, ის არ მოკვდება. მაგრამ ის ვინც მკვდარია, იცოცხლებს ამიერიდან! წარმართი არ მოკვდება, რამეთუ მას არასდროს უცხოვრია, რათა შეძლებოდა მოკვდინება. ის, ვინც ირწმუნა ჭეშმარიტება, დაიწყო ცხოვრება და ის არ მოექცევა სიკვდილის საფრთხის ქვეშ, რამეთუ ის ცოცხლობს. იმ დღიდან როდიდანაც მოვიდა ქრისტე, შექმნილია სამყარო, შემკობილნი არიან ქალაქები, უკუგდებული და მოცილებულია მკვდარი. როდესაც ჩვენ ვიყავით ებრაელნი, ვიყავით ობოლნი, ჩვენ გვყავდა მარტო დედა. მაგრამ როდესაც გავხდით ქრისტიანები, ჩვენ გაგვიჩნდა მამაც და დედაც. ისინი ვინც თესავენ ზამთარში, იმკიან მოსავალს ზაფხულში. ზამთარი ესაა - სამყარო, ზაფხული ესაა - სხვა ეონი. დავთესავთ წუთისოფელში, რათა ავიღოთ მოსავალი ზაფხულში. ამიტომ ჩვენ არ უნდა ვილოცოთ ზამთარში; ზამთარს შემდეგ - ზაფხულია. ხოლო თუ ვინმე დაიწყებს მოსავლის ზამთარში აღებას, ის ვერ აიღებს მოსავალს, არამედ მარტოოდენ ამოძირკვავს ნერგებს. ისევე როგორც ის ვინც ამ ფორმით არ არსებობს, არ მოიღებს ნაყოფს, - არამედ ის არ წარმოშობს ამ ადგილას, მაგრამ თვით შაბათსაც კი მისი ძალა უნაყოფოა. ქრისტე მოვიდა გამოესყიდა ზოგიერთები: ეხსნა ერთნი, გადაერჩინა სხვანი. მან გამოისყიდა ისინი ვინც უცხო იყო, გახადა ისინი თავისებად. მან განაცალკევა თავისები, ისინი, ვინც მან ჩადო გირაოდ თავისი ნებით. მან ჩადო თავისი საფშვინველი, როდესაც მოისურვა, არა მარტო მაშინ, როდესაც ის გამოცხადდა, არამედ სამყაროს არსებობის დასაბამიდან ჩადო თავისი საფშვინველი. როდესაც მან მოისურვა, მაშინ იგი უპირველეს ყოვლისა მოვიდა მის ასაღებად, რამეთუ ის გირაოდ იყო დატოვებული. ის იყო ყაჩაღთა შორის და ის ააიყვანეს ტყვედ. მან გაანთავისუფლა იგი იხსნა როგორც კეთილები ისე ბოროტები წუთისოფელში. სინათლე და წყვდიადი, სიცოცხლე და სიკვდილი, მარჯვენა და მარცხენა - ერთმანეთის ძმები არიან. მათი განცალკევება არ შეიძლება. ამიტომაც კარგებიც - არ არიან კარგები და ცუდებიც - არ არიან ცუდები და სიცოცხლე - არაა სიცოცხლე და სიკვდილი - არაა სიკვდილი. ამიტომაც თითოეული დაფლეთილი იქნება თავის საფუძველში დასაბამიდან. მაგრამ ისინი, ვინც წუთისოფელზე მაღლა დგანან, - დაუფლეთელნი და მარადიულნი არიან. სახელები რომლებიც აქვთ მიცემული მიწიერ საგნებს, შეიცავენ დიად შეცდომილებას, რამეთუ ისინი ყურადღებას უბნევენ გულს იმისგან, რაც მტკიცეა და ის ვისაც ესმის სიტყვა „ღმერთი“, ვერ იმეცნებს იმას რაც მტკიცეა, ვერ იმეცნებს იმას რაც არაა მტკიცე. ასევე სიტყვებში „მამა“ და „ძე“ და „სულიწმინდა“ და „სიცოცხლე“, „სინათლე“ და „აღდგომა“ და „ეკლესია“ და ყველა დანარჩენში - ვერ იმეცნებენ იმას, რაც მტკიცეა, მაგრამ იმეცნებენ იმას რაც არაა მტკიცე, უკიდურეს შემთხვევაში იმეცნებენ იმას რაც მტკიცეა. სახელები რომლებიც გაგონილნი იქნენ, არსებობენ სამყაროში მოტყუებისათვის. ისინი რომ ეონში ყოფილიყვნენ, მათ ერთი დღეც კი არ დაასახელებდნენ წუთისოფელში და არ ჩათვლიდნენ მიწიერ საგნებად. მათ აქვთ დასასრული ეონში. ერთადერთი სახელი რომელიც წუთისოფელში არ წარმოთქმულა არის სახელი რომელიც მამამ ძეს მისცა. ეს ყოველივეზე მაღლა დგას. ესაა - მამის სახელი. რამეთუ ძე არ გახდებოდა მამა, მამის სახელში რომ არ შემოსილიყო. ისინი ვინც ფლობენ ამ სახელს, შეიცნობენ მას, მაგრამ არ ამბობენ მას. ხოლო ისინი ვინც არ ფლობენ მას, ვერც იმეცნებენ მას. მაგრამ ჭეშმარიტებამ დაბადა სახელები წუთისოფელში იმიტომ რომ არ შეიძლება მისი შეცნობა სახელის გარეშე. ჭეშმარიტება ერთიანია, ის წარმოადგენს მრავალს, სიმრავლეს და ასე ჩვენთვის, რათა შეგვასწავლოს ჩვენ ერთიანობა სიყვარულის მეოხებით სიმრავლეს დახმარებით. არქონტებმა მოისურვეს მოეტყუებინათ ადამიანი, რამეთუ იხილეს, რომ იგი ერთი წარმოშობისაა ჭეშმარიტად კარგ საგნებთან ერთად. მათ აიღეს კარგთა სახელი და მისცეს იგი ცუდებს, რათა სახელთა მეშვეობით მოეტყუებინათ იგი და მიეჯაჭვათ იგი ცუდი, ბოროტეული საგნებისადმი და ამის მერე, თუ ისინი უზამენ მათ მოწყალებას, ისინი აიძულებენ განცალკევდნენ ბოროტეული საგნებისაგან და ათავსებენ მათ კარგთა შორის, იმათ შორის, რომლებიც მათ იციან. რამეთუ მათ მოისურვეს აეღოთ თავისუფალი და ექციათ იგი თავიანთ მონად საუკუნოდ. არიან ძალები, რომლებიც აძლევენ... ამ ადამიანს, არ სურთ რა აქციონ იგი... რათა ისინი გახდნენ... რამეთუ თუ ადამიანი... მსხვერპლშეწირვა... და შესწირეს მსხვერპლი ცხოველურ ძალებს... ესენი იყვნენ ცხოველთა მსგავსნი. მათ რომლებსაც ისინი მსხვერპლად სწირავდნენ, - ისინი მსხვერპლად სწირავდნენ ცოცხლებს. ხოლო როდესაც სწირავდნენ ისინი ხდებოდნენ მკვდრები. ადამიანი შესწირეს ღმერთს მკვდარი და ის გახდა ცოცხალი. ქრისტეს მოვლინებამდე არ იყო წუთისოფელში პური. როგორც ედემის ბაღში სადაც იყო ადამი, იყო მრავალი ხე, ცხოველთა საკვები, არ იყო ხორბალი, ადამიანთა საკვები. ადამიანი იკვებებოდა როგორც ცხოველი. მაგრამ როდესაც მოვიდა ქრისტე, სრულყოფილი ადამიანი, მან მოიტანა პური ზეციდან, რათა ადამიანს ეჭამა ადამიანის საკვები. არქონტები ფიქრობდნენ, ისინი აკეთებდნენ იმას, რასაც აკეთებდნენ, თავისი ძალითა და ნებით. მაგრამ სულიწმინდა საიდუმლოდ, ფარულად მოქმედებდა მათი გავლით, როგორც თავად სურდა. ჭეშმარიტებას რომელიც დასაბამიდან არსებობს, ისინი თესავენ ყველგან და მრავალნი ხედავენ მას, როდესაც თესავენ მას, მაგრამ მხოლოდ თითოოროლანი ხედავენ, როდესაც მიაქვთ იგი. ზოგიერთები ამბობდნენ, რომ მარიამი დაორსულდა სულიწმინდისაგან. ისინი ცდებიან. მათ არ იციან რას ამბობენ. როდის იყო რომ ქალი დაორსულებულიყო ქალისაგან? მარიამი - ესაა ქალწული, რომელიც ძალას არ შეუბილწავს. ისაა - დიადი ანათემა იუდეველთათვის, მოციქულთათვის და მოციქულთა მამაკაცებისათვის. ესაა ქალწული, რომელიც ძალას არ შეუბილწავს, - სუფთა, შეიბილწნენ ძალები და უფალი არ იტყოდა: მამაო ჩემო, რომელი ხარ ცათა შინა, - მას რომ სხვა მამა ყოლოდა, იტყოდა უბრალოდ: მამაო ჩემო. უფალმა უთხრა თავის მოწაფეებს: ...შემოდით მამის სახლში, არ მიიტანოთ არაფერი მამის სახლში და ნუ გამოიტანთ იქიდანაც ნურაფერს. იესო - არის სახელი დაფარული. ქრისტე - კი სახელი ღია, აშკარა. ამიტომაც იესო არ არსებობს არცერთ ენაზე, მაგრამ მისი სახელია - იესო, როგორც მას უწოდებენ. ქრისტე კი: მისი სახელი სირიულად არის - მესია, ხოლო ბერძნულად ქრისტე. საერთოდ ყველანი სხვანი ფლობენ მას, თითოეული ენის შესაბამისად. ნაზარეველი - ესაა ის, რაც გაცხადებულია იქიდან რაც დაფარულია. ქრისტე ფლობს საკუთარ არსებაში: ადამიანსაც, ანგელოზსაც, საიდუმლოსაც და მამაზეციერსაც. ისინი ვინც ამბობენ რომ უფალი თავდაპირველად მოკვდა და მერე აღდგა ცდებიან, რამეთუ ის აღდგა თავდაპირველად და ის მოკვდა. თუ არ მიაღწევს არავინ აღდგომას დასაბამში, ის ვერ მოკვდება. ღმერთი ცოცხალია - ის უკვე იქნება მკვდარი. არ დამალავენ ძვირფას საგანს დიდ ჭურჭელში, მაგრამ ხშირად მირიადები, რომლებსაც ვერ მოსთვლი, იყვნენ ჩაგდებულნი ჭურჭელში, რომელიც ასარია ღირდა. ასევეა საფშვინველიც: საგანი ძვირფასი, ის ჩამწყვდეულია ბილწ, ხრწნად სხეულში. არიან ზოგიერთები, რომლებსაც ეშინიათ მკვდრეთით აღდგნენ შიშველნი. ეს იმიტომ რომ მათ სურთ აღდგნენ ხორციელად და მათ არ იციან, რომ ისინი, ვინც ატარებენ ხორცს, - ისინი შიშველნი არიან. ისინი ვინც გაიხდიან რათა იყვნენ შიშველნი, - ისინი არ არიან შიშველნი. არც ხორცს, არც სისხლს არ შეუძლია ღვთის სასუფევლის დამკვიდრება. როგორიღაა ის რასაც არ შეუძლია დამკვიდრება? ეს ისაა რაც ჩვენზეა. და როგორიღაა ის რასაც შეუძლია დამკვიდრება? ეს ისაა რაც ეკუთვნის იესოს და მის სისხლს. ამიტომაც მან თქვა: ის ვინც არ შეჭამს ჩემს ხორცს და არ დალევს ჩემს სისხლს, ვერ ექნება სიცოცხლე თავის თავში. როგორია მისი ხორცი? მისი ხორცია ლოგოსი და მისი სისხლია - სულიწმინდა. ის ვინც მიიღო ეს, ფლობს საკვებს, სასმელს, შესამოსელს. მე კი, მე განვიკითხავ სხვებს, რომლებიც ამბობენ რომ ეს ხორცი არ აღდგება. ასე რომ ისინი ორივენი ცდებიან. შენ ამბობ რომ ხორცი არ აღდგება. მაგრამ გვითხარი, რა აღდგება რომ გცემდეთ თაყვანს. შენ ამბობ სული ხორცშია და აგრეთვე სინათლე ესე არის ხორცში. ლოგოსი - ესე სხვაა, რომელიც არის ხორცში, რამეთუ რაც არ უნდა თქვა, - შენ არაფერს ამბობ ხორცის გარდა. უნდა ავღდეთ ამ ხორცში, რადგან ყველანი მასში ვართ. ამ წუთისოფელში ვინც სამოსელს იცვამს, - არიან შესამოსლით არჩეულნი. ზეციურ სასუფეველში შესამოსელი აქვს იმათ, ვინც დაიდეს იგი საკუთარ თავზე წყლითა და ცეცხლით, რომელიც ასუფთავებს ყველა ადგილს. გაცხადებული, - გაცხადებულით და დაფარული, - დაფარულით. არსებობენ ზოგიერთი საგნები, დაფარულნი, - გაცხადებულით. არის წყალი წყალში და არის ცეცხლი ნათელცხებაში. იესო დაეუფლა მათ ყველას საიდუმლოდ. რამეთუ ის არ გაეცხადა ისეთი როგორიც იყო ჭეშმარიტად. მაგრამ ის გამოცხადდა ისე, როგორც შესაძლებელი იყო მისი დანახვა. ასე მათ ყველას გამოეცხადა: ის გამოეცხადა დიადებს - როგორც დიადი, მცირეთ - როგორც მცირე, ის გამოეცხადა ანგელოზებს - როგორც ანგელოზი და ადამიანებს - როგორც ადამიანი. ამიტომაც მისი ლოგოსი თითოეულისაგან დამალულია. ზოგიერთები ხედავდნენ მას და ეგონათ რომ საკუთარ თავს ხედავენ. მაგრამ როდესაც ის გამოეცხადა თავის მოწაფეებს დიდებაში მთაზე, ის არ იყო მცირე, ის გახდა დიადი. მაგრამ მან გახადა დიადებად თავისი მოწაფეები, რათა მათ შეძლებოდათ, მისი, დიადის ხილვა. მან თქვა იმ დღეს ევქარისტიაში: ისაა ის ვინც შეაერთა სრულყოფილება და სინათლე სულიწმინდაში, შეაერთა ანგელოზები, ჩვენთან, ფორმებთან. ნუ უარყოფთ კრავს, რადგან მის გარეშე არ შეიძლება კარიბჭის ხილვა. არვის ძალუძს გაეშუროს მეფისაკენ, შიშველმა. ზეცის ადამიანი - უფრო მრავალნი არიან მისი ძენი, ვიდრე მიწიერი ადამიანისა. თუ ადამის ძენი მრავალნი არიან, თუმცაღა ისინი კვდებიან, რამდენად მრავალნი არიან უფრო რიცხობრივად სრულყოფილი ადამიანის ძენი, რომელნიც არა კვდებიან, არამედ მუდმივად იბადებიან. მამა ქმნის ძეს, ხოლო ძეს არ შეუძლია ძის შექმნა. რამეთუ ის ვინც ქმნილია, არ ფლობს უნარს ქმნას. მაგრამ ძე იძენს თავისთვის ძმებს და არა ძეებს. ყველანი ისინი ვინც იბადებიან წუთისოფელში, იბადებიან ბუნების გამო და ზოგიერთები - სულის წყალობით. ისინი ვინც იბადებიან მისი წყალობით... ადამიანთან, რამეთუ ისინი იკვებებიან დაპირებით ზემოთ ადგილსამყოფელზე.

ანთროპოსის ძის განდიდება 23. იესომ მიუგო მათ და უთხრა: „მოვიდა ჟამი, რომ განდიდდეს ანთროპოსის ძე. 24. ჭეშმარიტად, ჭეშმარიტად გეუბნებით თქვენ: თუ მიწაში ჩავარდნილი ხორბლის მარცვალი არ მოკვდა, მარტო დარჩება. და თუ მოკვდა, ბევრ ნაყოფს გამოიღებს. 25. ვინც მე მემსახურება, მე მომყვეს და, სადაც მე ვარ, ჩემი მსახურიც იქ იქნება. ვინც მე მემსახურება, მას პატივს მიაგებს მამა. 26. ახლა შფოთავს ჩემი სამშვინველი და რა ვთქვა? მამაო, მიხსენი ამ ჟამისაგან! თუმცა ამისთვის მოვედი ამ ჟამს. 27. მამაო, განადიდე სახელი შენი!“ მოვიდა ზეციდან ხმა: „განვადიდე და კვლავაც განვადიდებ“. 28. იქ მდგომმა ხალხმა ამის გაგონებაზე თქვა, ქუხილიაო. სხვებმა კი თქვეს, ანგელოზი ელაპარაკებოდაო. 29. მიუგო იესომ და თქვა: „ჩემთვის კი არ იყო ეს ხმა, არამედ თქვენთვის. 30. ახლაა ამ სამყაროს სამსჯავრო. ამ სამყაროს მთავარი (არქონტი) ახლა გარეთ გაიდევნება. 31. და როცა ავმაღლდები მიწიდან, ყველას ჩემთან მივიზიდავ“. *** 32. ამას იმის მისანიშნებლად ლაპარაკობდა, თუ როგორი სიკვდილით აპირებდა სიკვდილს. 33. მიუგო მას ხალხმა: „ჩვენი რჯულიდან გაგვიგონია, რომ ქრისტე სამუდამოდ რჩება. როგორღა ამბობ, ანთროპოსის ძე უნდა ამაღლდესო. ვინაა ეს ანთროპოსის ძე?“ 34. უთხრა მათ იესომ: „კიდევ მცირე ხანს არის თქვენს შორის ნათელი. იარეთ, სანამ ნათელი გაქვთ, რათა ბნელმა არ მოგიცვათ. ბნელში მოარულმა არ იცის, საით მიდის. 35. სანამ ნათელი გაქვთ, იწამეთ ნათელი, რათა იყოთ ძენი ნათლისა“. ეს ილაპარაკა იესომ და წავიდა, და მათ თვალს მიეფარა. მთავრებმა ირწმუნეს, მაგრამ არ აღიარებენ 36. თუმცა ბევრი მთავარიც ერწმუნა მას, მაგრამ ფარისეველთა გამო ვერ აღიარებდნენ, რათა სინაგოგიდან არ მოეკვეთათ. 37. რადგან ადამიანთა დიდება უფრო უყვარდათ, ვიდრე ღვთის დიდება. 38. იესომ შესძახა და თქვა: „ვისაც ჩემი სწამს, ჩემი კი არ სწამს, არამედ იმისი, ვინც მე მომავლინა, 39. და ჩემი მხილველი ხედავს მას, ვინც მე მომავლინა. 40. მე ნათელი მოვედი კოსმიურ სამყაროში, რომ არც ერთი ჩემი მორწმუნე ბნელში არ დარჩეს. 41. თუ ვინმე მოისმენს ჩემს სიტყვებს და არ დაიცავს, მე არ განვიკითხავ მას, რადგან კოსმიური სამყაროს განსაკითხად კი არ მოვედი, არამედ კოსმიური სამყაროს სახსნელად. 42. ვინც მე უარმყოფს და არ იწყნარებს ჩემს სიტყვებს, ჰყავს განმკითხველი. სიტყვა, რომელიც წარმოვთქვი, განიკითხავს მას უკანასკნელ დღეს. 43. რადგან მე ჩემით კი არ მილაპარაკია, არამედ მამამ, ჩემმა მომავლინებელმა, მომცა მცნება, რა ვთქვა და რა ვილაპარაკო. 44. და მე ვიცი, რომ მისი მცნება ეონის სასიცოცხლო ენერგიაა. ამიტომ, რასაც ვლაპარაკობ, როგორც მამამ მითხრა, ისე ვლაპარაკობ“. თავი 13 ფერხთბანა 1. პასექის დღესასწაულის წინ იცოდა იესომ, რომ დადგა ამ კოსმიური სამყაროდან მამასთან მისი გადასვლის ჟამი. როგორც შეიყვარა თავისიანები, რომლებიც ამ კოსმიურ სამყაროში იყვნენ, ისევე ბოლომდე უყვარდა ისინი. 2. იესომ, იცოდა რა, რომ მამამ ყველაფერი მისცა მას ხელთ, რომ ღვთიდან გამოვიდა და ღმერთთან მიდის, 4. წამოდგა სერობიდან, გადაიძრო ზედა სამოსელი, აიღო ტილო და წელზე შემოირტყა. 5. მერე ჩაასხა წყალი საბანელში და დაიწყო მოწაფეების ფერხთბანა და იმ ტილოთი შემშრალება, წელზე რომ ერტყა. 6. მივიდა სიმონ-პეტრესთან. ის კი ეუბნება: „უფალო, შენ უნდა დამბანო ფეხი?“ 7. მიუგო იესომ და უთხრა მას: „რასაც ვაკეთებ, ახლა ვერ ხვდები, მერე კი გაიგებ“. 8. ეუბნება მას პეტრე: „ეონამდე არ დამბან ფეხს“. მიუგო იესომ: „თუ არ დაგბან, ჩემთან არ გექნება წილი“. 9. ეუბნება მას სიმონ-პეტრე: „უფალო, მარტო ფეხი კი არა, არამედ ხელიც და თავიც“. 10. ეუბნება მას იესო: „განბანილს აღარ სჭირდება დაბანა, გარდა ფეხისა, რადგან ის მთლიანად სუფთაა და თქვენც სუფთანი ხართ, ოღონდ ყველა არა“. 11. რადგან იცოდა, ვინც გასცემდა. ამიტომ თქვა: ყველანი არ ხართო სუფთა. 12. ფერხნი რომ დაბანა მათ და თავისი სამოსელი აიღო და კვლავ დაჯდა, უთხრა მათ: „იცით რა გიყავით? 13. თქვენ მე მიწოდებთ მოძღვარს და უფალს, და სწორად ამბობთ, რადგან ვარ. 14. ამიტომ, თუკი მე, უფალმა და მოძღვარმა, დაგბანეთ ფერხნი, თქვენც ერთმანეთს უნდა დაბანოთ ფერხნი. 15. რადგან მაგალითი მოგეცით, რათა, როგორც მე მოგექეცით, თქვენც ისე მოიქცეთ. 16. ჭეშმარიტად, ჭეშმარიტად გეუბნებით თქვენ: მონა არაა თავის ბატონზე დიდი და მოვლინებული არ არის მომავლინებელზე დიდი. 17. რაკი ეს იცით, ნეტარნი ხართ, თუ ამას აღასრულებთ. 18. ყველა თქვენგანზე არ ვლაპარაკობ. მე ვიცი, ვინც ამოვარჩიე: მაგრამ უნდა აღსრულდეს წერილი: ჩემი პურის მჭამელმა ჩემზე აღმართა ქუსლი. 19. ახლა გეუბნებით, სანამ ეს ახდებოდეს, რათა, როცა ახდება, ირწმუნოთ, რომ მე ვარ. 20. ჭეშმარიტად, ჭეშმარიტად გეუბნებით თქვენ: ვინც მიიღებს იმას, ვისაც მე მივავლენ, მე მიმიღებს, ხოლო ვინც მე მიმიღებს, ჩემს მომავლინებელსაც მიიღებს“. იესოს წინასწარუწყება გაცემაზე 21. ამის თქმის შემდეგ იესომ თქვა: „ჭეშმარიტად, ჭეშმარიტად გეუბნებით თქვენ: ერთი თქვენგანი გამცემს მე“. 22. გადახედეს მოწაფეებმა ერთმანეთს გაოგნებულებმა, ვისზე თქვაო. 23. იესოს უბეს მიყრდნობოდა ერთი მოწაფეთაგანი, რომელიც უყვარდა იესოს. 24. სიმონ-პეტრემ ანიშნა მას და უთხრა: ჰკითხე, ვინ არის, ვისზეც თქვაო. 25. გადაიხარა იგი იესოს მკერდისკენ და ეუბნება: „უფალო, ვინაა იგი?“ 26. მიუგებს იესო: „ეს ისაა, ვისაც ამოვუწებ ლუკმას და მივცემ“. ამოაწო ლუკმა, აიღო და მისცა იუდას, სიმონ ისკარიოტელის ძეს. 27. ეუბნება მას იესო: „რაც გასაკეთებელი გაქვს, მალე გააკეთე“. 28. მაგრამ მეინახეთაგან ვერავინ მიხვდა, რად უთხრა ეს. 29. ზოგიერთმა იფიქრა, რაკი ყულაბა იუდას ჰქონდა, იესო ეუბნება, სადღესასწაულოდ გვიყიდე, რაც გვჭირდებაო, ან კიდევ, რომ რაიმე მიეცა ღარიბებისათვის. 30. ის კი, როგორც კი ლუკმა აიღო, დაუყოვნებლივ გავიდა. და იყო ღამე. ახალი მცნება: „გიყვარდეთ ერთმანეთი!“ 31. როცა გავიდა, ამბობს იესო: „ახლა განდიდდა ანთროპოსის ძე და ღმერთი (ანთროპოსი) განდიდდა მასში. 32. რაკი ღმერთი (ანთროპოსი) განდიდდა მასში, ღმერთიც (ანთროპოსი) განადიდებს მას თავისთან და უმალვე განადიდებს მას. 33. შვილებო, კიდევ მცირე ხანსღა ვარ თქვენთან. ძებნას დამიწყებთ, როგორც იუდეველებს ვუთხარი, სადაც მივდივარ, თქვენ ვერ შეძლებთმეთქი მოსვლას, თქვენც იმასვე გეუბნებით ახლა. 34. ახალ მცნებას გაძლევთ თქვენ: გიყვარდეთ ერთმანეთი. როგორც მე შეგიყვარეთ თქვენ, თქვენც ისე გიყვარდეთ ერთმანეთი. 35. ჩემი მოწაფეები რომ ხართ, ამით გაიგებენ ყველანი, თუ ერთმანეთის სიყვარული გექნებათ“. 36. ეუბნება მას სიმონ-პეტრე: „უფალო, სად მიდიხარ?“ მიუგო მას იესომ: „ახლა იქ ვერ გამომყვები, სადაც მე მივდივარ, მერე კი გამომყვები“. 37. ეუბნება მას პეტრე: „უფალო, ახლავე რატომ ვერ გამოგყვები? სამშვინველს (ფსიხეია) დავდებ შენთვის“. 38. მიუგო იესომ: „სამშვინველს (ფსიხეია) დადებ ჩემთვის? ჭეშმარიტად, ჭეშმარიტად გეუბნები შენ: მამალი არ იყივლებს, სანამ სამჯერ არ უარმყოფ. თავი 14 მე ვარ გზა და ჭეშმარიტება და სიცოცხლე 1. „ნუ შეკრთება თქვენი გული. იწამეთ ღმერთი და მიწამეთ მე. 2. ჩემი მამის სახლში (სუპერკოსმოსში) ბევრი სავანეა (განზომილებაა). ასე რომ არ იყოს, არ გეტყოდით. მე მივდივარ, რათა ადგილი გაგიმზადოთ. *** 3. როცა წავალ და ადგილს გაგიმზადებთ, ისევ მოვალ და ჩემთან წაგიყვანთ, რათა, სადაც მე ვარ, თქვენც იქ იყოთ. 4. სადაც მე მივდივარ, თქვენ იცით ის გზა“. 5. ეუბნება მას თომა: „უფალო, არ ვიცით, სად მიდიხარ, და გზა როგორღა გვეცოდინება?“ 6. ეუბნება მას იესო: „მე ვარ გზა, ჭეშმარიტება და სიცოცხლე. მამასთან ვერავინ მივა, თუ არა ჩემით. 7. მე რომ მიცნობდეთ, ჩემი მამაც გეცნობებოდათ. ამიერიდან იცნობთ მას და ნანახი გყავთ იგი“. 8. ეუბნება მას ფილიპე: „უფალო, გვაჩვენე მამა და საკმარისია ჩვენთვის“. 9. ეუბნება მას იესო: „რა ხანია, თქვენთან ვარ და ვერ მიცნობ, ფილიპე? ვინც მე მიხილა, მან მამაც იხილა. როგორღა ამბობ, მამა გვაჩვენეო? 10. არ გწამს, რომ მე მამაში ვარ და მამა ჩემშია? სიტყვებს, რომელთაც გეუბნებით, ჩემით არ ვამბობ. ჩემში მყოფი მამა აკეთებს საქმეებს. 11. მერწმუნეთ, რომ მე მამაში ვარ და მამა ჩემშია. თუ არა და, თვით საქმეებს მაინც ერწმუნეთ. 12. ჭეშმარიტად, ჭეშმარიტად გეუბნებით თქვენ: ვისაც ჩემი სწამს, იმ საქმეებს, რასაც მე ვაკეთებ, თავადაც გააკეთებს, და მათზე დიდსაც გააკეთებს, რადგან მე მამასთან მივდივარ. 13. რასაც ითხოვთ ჩემი სახელით, გავაკეთებ, რათა განდიდდეს მამა ძეში. 14. თუ რამეს ითხოვთ ჩემი სახელით, გავაკეთებ. აღთქმა სულიწმიდის მოვლინებისა 15. „თუ მე გიყვარვართ, ჩემი მცნებანი დაიცავით. 16. მე მამას შევევედრები და ის სხვა ნუგეშისმცემელს მოგივლენთ, რათა თქვენთან იყოს მთელი ეონი, 17. ჭეშმარიტების სულს, რისი მიღებაც არ შეუძლია სამყაროს, რადგან ვერ ხედავს და არ იცნობს მას. თქვენ კი იცნობთ მას, რადგან თქვენთან რჩება და თქვენში იქნება. 18. ობლად არ დაგტოვებთ, მოვალ თქვენთან. 19. კიდევ ცოტაც, და კოსმიური სამყარო ვეღარ მიხილავს, თქვენ კი მიხილავთ, რადგან მე ცოცხალი ვარ და თქვენც იცოცხლებთ. 20. იმ დღეს გაიგებთ, რომ მე ჩემს მამაში ვარ და თქვენ ჩემში, და მე თქვენში. 21. ვისაც ჩემი მცნებები აქვს და იცავს მათ, მას ვუყვარვარ მე, ჩემს მოყვარულს კი ჩემი მამაც შეიყვარებს. მეც შევიყვარებ მას და მე თავად გამოვეცხადები“. 22. ეუბნება მას იუდა, ისკარიოტელი კი არა: „უფალო, როგორ იქნება, რომ შენ თავად გამოგვეცხადები ჩვენ და არა სოფელს?“ 23. მიუგო იესომ და უთხრა მას: „ვისაც ვუყვარვარ, ის ჩემს სიტყვას დაიცავს და ჩემი მამაც შეიყვარებს მას. ჩვენც მივალთ და მასთან დავიდებთ სავანეს. 24. ვისაც არ ვუყვარვარ, არ იცავს ჩემს სიტყვებს. სიტყვა, რომელსაც ისმენთ, ჩემი კი არაა, ჩემი მომავლინებელი მამისაა. 25. ამას გელაპარაკებოდით თქვენთან ყოფნისას, 26. ხოლო ნუგეშისმცემელი კი, სულიწმიდა, რომელსაც ჩემი სახელით მოავლინებს მამა, ყველაფერს გასწავლით და ყველაფერს გაგახსენებთ, რაც თქვენთვის მითქვამს. 27. მშვიდობას გიტოვებთ თქვენ, ჩემს მშვიდობას გაძლევთ თქვენ. კოსმიური სამყარო რომ იძლევა, ისე კი არ გაძლევთ. ნუ შეკრთება თქვენი გული და ნურც შეშინდება. 28. ხომ მოისმინეთ, რომ გითხარით: მივდივარ და დავბრუნდები თქვენთან. რომ გყვარებოდით, გაგიხარდებოდათ, რაკი მამასთან მივდივარ, რადგან ჩემზე დიდია მამა. 29. ახლა გითხარით ეს, სანამ ახდებოდეს, რათა ირწმუნოთ, როცა ახდება. 30. ბევრს აღარ ვილაპარაკებ თქვენთან, რადგან სამყაროს მთავარი (არქონტი) მოდის და მას ჩემში არაფერი ეკუთვნის. 31. მაგრამ, რათა გაიგოს კოსმიურმა სამყარომ, რომ მამა მიყვარს და, როგორც მამამ მიბრძანა, ისე ვაკეთებ. ადექით, წავიდეთ აქედან. თავი 15 ჭეშმარიტი ვაზი და ლერწები 1. „მე ვარ ვაზი ჭეშმარიტი, მამაჩემი კი მიწისმუშაკია. 2. ყოველ უნაყოფო ლერწს ჩემში ის მაშორებს და ყოველ ნაყოფიერს კი განწმედს, რათა მეტი ნაყოფი გამოიღოს. 3. თქვენ უკვე განწმედილნი ხართ იმ სიტყვით, რომელიც გითხარით. 4. თქვენ ჩემში დარჩით, მე კი - თქვენში. როგორც ლერწი ვერ მოისხამს ნაყოფს თავისით, თუ ვაზზე არ დარჩება, ისევე თქვენც, თუ ჩემში არ დარჩებით. 5. მე ვაზი ვარ, თქვენ კი - ლერწები. ვინც ჩემში რჩება და მე მასში, იგი ბევრ ნაყოფს ისხამს, რადგან უჩემოდ არაფრის კეთება არ შეგიძლიათ. 6. ვინც ჩემში არ დარჩება, გარეთ გადაიგდება, როგორც ლერწი, და დაჭკნება. მოაგროვებენ მათ, ცეცხლში ჩაყრიან და დაიწვება. 7. თუ ჩემში დარჩებით და ჩემი სიტყვები თქვენში დარჩება, რასაც ისურვებთ, ითხოვეთ და გექნებათ. 8. ამით განდიდდება ჩემი მამა, თუ ბევრ ნაყოფს გამოიღებთ და ჩემი მოწაფეები იქნებით. დარჩით ჩემს სიყვარულში 9. „როგორც მამამ შემიყვარა მე, მეც ასევე შეგიყვარეთ თქვენ. დარჩით ჩემს სიყვარულში. 10. თუ ჩემს მცნებებს დაიცავთ, ჩემს სიყვარულში დარჩებით, როგორც მე დავიცავი ჩემი მამის მცნებები და ვრჩები მის სიყვარულში. 11. ეს ყველაფერი იმიტომ გითხარით, რომ ჩემი სიხარული იყოს თქვენში და თქვენი სიხარული სავსე იყოს. 12. ეს არის ჩემი მცნება: გიყვარდეთ ერთმანეთი, როგორც მე შეგიყვარეთ თქვენ. 13. იმაზე დიდი სიყვარული არავის აქვს, როცა ვინმე თავს სწირავს თავისი მეგობრებისათვის. 14. თქვენ ჩემი მეგობრები ხართ, თუ აკეთებთ იმას, რასაც მცნებად გიდებთ. 15. მე აღარ გიწოდებთ მონებს, ვინაიდან მონამ არ იცის, რას აკეთებს მისი ბატონი. არამედ მეგობრები გიწოდეთ, რადგან ყველაფერი, რაც ჩემი მამისგან მოვისმინე, თქვენ გამცნეთ. 16. თქვენ არ აგირჩევივართ, არამედ მე აგირჩიეთ თქვენ და დაგადგინეთ, რათა წახვიდეთ და ნაყოფი გამოიღოთ და თქვენი ნაყოფი დარჩეს, რათა, რასაც კი სთხოვთ მამას ჩემი სახელით, მოგცეთ თქვენ. 17. ამას გიდებთ მცნებად, რათა გიყვარდეთ ერთმანეთი. თქვენც დაგიწყებენ დევნას 18. „თუ თქვენ კოსმიური სამყაროს მთავარს (არქონტს) სძულხართ, იცოდეთ, რომ თქვენზე უწინ მე შემიძულა. 19. თქვენ რომ კოსმიური სამყაროსანი ყოფილიყავით, კოსმიურ სამყაროს ეყვარებოდა თავისიანები. და რაკი არ ხართ კოსმიური სამყაროსანი, არამედ მე გამოგარჩიეთ კოსმიური სამყაროდან, ამიტომ სძულხართ კოსმიური სამყაროს მთავარს. 20. გაიხსენეთ სიტყვა, რომელიც გითხარით: მონა არ არის-მეთქი თავის ბატონზე დიდი. მე თუ მდევნიდნენ, თქვენც დაგიწყებენ დევნას. თუ ჩემი სიტყვა დაიცვეს, თქვენსასაც დაიცავენ. 21. მაგრამ ყოველივე ამას ჩემი სახელის გამო გაგიკეთებენ, რადგან არ იცნობენ ჩემს მომავლინებელს. 22. მე რომ არ მოვსულიყავი და არ მეთქვა მათთვის, არ ექნებოდათ ცოდვა. ახლა კი არა აქვთ პატიება თავიანთი ცოდვებისათვის. 23. ჩემს მოძულეს ჩემი მამაც სძულს. 24. მე რომ არ გამეკეთებინა მათ შორის საქმეები, რაომელნიც სხვას არავის გაუკეთებია, ცოდვაც აღარ ექნებოდათ. ახლა კი იხილეს და შეგვიძულეს მეც და ჩემი მამაც. 25. როცა მოვა ნუგეშისმცემელი (პარაკლეტ), რომელსაც მე მოგივლენთ მამისგან (პატროს) - ჭეშმარიტების სული (პნევმა ალატეიოს), რომელიც მამისგან (პატროს) გამოდის, ის დაამოწმებს ჩემზე. 26. თქვენც დაამოწმებთ, ვინაიდან თავიდანვე ჩემთანა ხართ. თავი 16 ნუგეშისმცემლის მოვლინების დაპირება 1. „ეს ყველაფერი გელაპარაკეთ, რათა არ დაბრკოლდეთ. 2. სინაგოგიდან მოგკვეთენ, მაგრამ მოდის ჟამიც, როცა ყველა თქვენს მკვლელს ეგონება, რომ ამით ღმერთს ემსახურება. 3. ასე მოგექცევიან, რადგან არ იცნეს არც მამა, არც მე. *** 4. მაგრამ ეს გელაპარაკეთ, რათა, როცა მოვა ჟამი, გაიხსენოთ, რომ მე გითხარით. ეს არ მითქვამს თავიდანვე, რადგან თქვენთან ვიყავი. 5. ახლა მივდივარ მასთან, ვინც მე მომავლინა, და არცერთი თქვენგანი არ მეკითხება: საით მიდიხარ შენ? 6. მაგრამ მწუხარებით აღივსო თქვენი გული, ეს რომ გითხარით. 7. მაგრამ ჭეშმარიტებას გეუბნებით თქვენ: თქვენთვის უკეთესია, რომ წავიდე, რადგან თუ არ წავედი, ნუგეშისმცემელი (პარაკლეტი) ვერ მოვა თქვენთან. თუ წავალ, მე მოგივლენთ. *** 8. და როცა ის მოვა, ამხილებს კოსმიური სამყაროს ცოდვის, სიმართლისა და განკითხვის გამო, 9. ცოდვის გამო, რომ არ მიწამეს, 10. სიმართლის გამო, მამასთან რომ მივდივარ და ვერასოდეს მიხილავთ, 11. განკითხვის გამო, რომ ამ კოსმიური სამყაროს მთავარი (არქონტი) განკითხულია. 12. კიდევ ბევრი რამ მაქვს თქვენთვის სათქმელი, მაგრამ ვეღარ იტვირთავთ. 13. როცა მოვა იგი, სული ჭეშმარიტებისა (პნევმა ალატეიოს), შეგიძღვებათ სრულ ჭეშმარიტებაში. თავისით კი არ ილაპარაკებს, არამედ იმას ილაპარაკებს, რასაც ისმენს, და მომავალს გაუწყებთ თქვენ. *** 14. იგი განმადიდებს მე, რადგან ჩემგან მიიღებს და თქვენ გაუწყებთ. 15. ყველაფერი, რაც მამას აქვს, ჩემია. ამიტომ გითხარით, ჩემგან მიიღებს და თქვენ გაუწყებთ-მეთქი. მე მამასთან მივდივარ 16. „ცოტაც და, ვეღარ მიხილავთ. კიდევ ცოტაც და, მიხილავთ, რადგან მე მამასთან მივდივარ“. 17. ზოგიერთმა მისმა მოწაფემ ერთმანეთს გადაულაპარაკა: „ამას რას გვეუბნება: ცოტაც და, ვეღარ მიხილავთო. კიდევ ცოტაც და, მიხილავთ, რადგან მამასთან მივდივარო?“ 18. ასე ლაპარაკობდნენ: ამას რას ამბობს: ცოტაცო? არ ვიცით, რას ამბობსო. 19. მიხვდა იესო, რომ უნდოდათ მისთვის ეკითხათ, და უთხრა მათ: „იმიტომ ეკითხებით ერთმანეთს, მე რომ ვთქვი: ცოტაც და, ვეღარ მიხილავთ, და კიდევ ცოტაც და, მიხილავთ-მეთქი? 20. ჭეშმარიტად, ჭეშმარიტად გეუბნებით თქვენ: იტირებთ და ივალალებთ, კოსმიური სამყარო კი გაიხარებს. თქვენ დამწუხრდებით, მაგრამ თქვენი მწუხარება სიხარულად იქცევა. 21. ქალი მშობიარობისას წუხს, რადგან მისი ჟამი დადგა. ხოლო ბავშვს რომ გააჩენს, სიხარულისგან აღარ ახსოვს ტანჯვა, რადგან ადამიანი იშვა კოსმიურ სამყაროში. 22. თქვენც დამწუხრებულნი ხართ ახლა, მაგრამ კვლავ გიხილავთ და გაიხარებს თქვენი გული, და თქვენს სიხარულს ვეღარავინ წაგართმევთ. ითხოვეთ ჩემი სახელით 23. „იმ დღეს არაფერს მკითხავთ. ჭეშმარიტად, ჭეშმარიტად გეუბნებით თქვენ: რასაც სთხოვთ მამას, ჩემი სახელით მოგცემთ თქვენ. 24. აქამდე არაფერი გითხოვიათ ჩემი სახელით. ითხოვეთ და მიიღებთ, რათა თქვენი სიხარული სრულყოფილი იყოს. 25. ამას იგავებით გელაპარაკებოდით, მაგრამ მოდის ჟამი, როცა აღარ დაგელაპარაკებით იგავებით, არამედ პირდაპირ გაუწყებთ მამის შესახებ. 26. იმ დღეს შესთხოვთ ჩემი სახელით, ამიტომაც არ გეუბნებით, რომ მამას ვთხოვ თქვენთვის. 27. ვინაიდან თვით მამას უყვარხართ, რაკი მე შემიყვარეთ და ირწმუნეთ, რომ ღვთაებისგან გამოვედი. 28. მამისგან გამოვედი და კოსმიურ სამყაროში მოვედი. კვლავ ვტოვებ კოსმიურ სამყაროს და მივდივარ მამასთან“. 29. უთხრეს მისმა მოწაფეებმა: „აჰა, ახლა პირდაპირ ლაპარაკობ და არავითარ იგავს არ ამბობ. 30. ახლა ვიცით, რომ ყველაფერი იცი. არ გჭირდება, რომ ვინმემ გკითხოს. ამის გამო გვწამს, რომ ღვთაებისგან გამოხვედი“. გამაგრდით, მე ვძლიე კოსმიურ სამყაროს 31. მიუგო მათ იესომ: „ახლა გწამთ? 32. აჰა, მოდის ჟამი, და მოვიდა კიდეც, როცა ყველა სათითაოდ გაიფანტება. მე დამტოვებთ, მაგრამ მე არა ვარ მარტო, ვინაიდან მამაა ჩემთან. ** 33. ეს იმიტომ გითხარით, რომ მშვიდობა გქონდეთ ჩემში. კოსმიურ სამყაროში გასაჭირი გექნებათ, მაგრამ გამაგრდით, მე ვძლიე კოსმიური სამყაროს არქონტს“. * თავი 17 ლოცვა მოწაფეთათვის 1. ეს ილაპარაკა იესომ და ცას (სუპერკოსმოსს) მიაპყრო თვალები და თქვა: „მამაო, დადგა ჟამი, განადიდო შენი ძე, რათა ძემ განგადიდოს შენ. 2. რადგან მიეცი მას ხელმწიფება ყველა ხორციელზე, რათა ყველას, ვინც მას ჩააბარე, მაცოცხლებელი ღვთიური ენერგია. 3. ესაა ცხოველმყოფელი ღვთაებრივი სასიცოცხლო ძალა, რომ გიცნობდნენ შენ, ერთ ჭეშმარიტ ღმერთს (ტეოს ალატეიოს), და მას, ვინც მოავლინე - იესო ქრისტეს (გასხივოსნებულ მკურნალს). 4. მე განგადიდე მიწაზე იმ საქმის აღსრულებით, რომელიც მომეცი, რომ გამეკეთებინა. 5. ახლა კი შენ განმადიდე, მამაო, იმავე დიდებით, რაც მქონდა შენთან კოსმიური სამყაროს ფორმირებამდე. *** 6. შენი სახელი გამოვუცხადე ადამიანებს, რომლებიც შენ მომეცი სამყაროსგან. შენები იყვნენ ისინი და მე მომეცი, შენი სიტყვა (ლოგოსი) დაიცვეს მათ. *** 7. ახლა შეიცნეს, რომ ყველაფერი, რაც მომეცი, შენგანაა. 8. რადგან სიტყვები, რომლებიც შენ მომეცი, მათ გადავეცი. მიიღეს მათ და ცნეს ჭეშმარიტად, რომ მე შენგან წამოვედი, და ირწმუნეს, რომ შენ მომავლინე. 9. მათთვის გევედრები: სამყაროსთვის კი არ გევედრები, არამედ მათთვის, რომლებიც შენ მომეცი, რადგან შენები არიან ისინი. 10. ყველაფერი ჩემი შენია, შენი კი - ჩემი. და მე მათში განვდიდდი. 11. მე აღარა ვარ კოსმიურ სამყაროში, მაგრამ ისინი არიან კოსმიურ სამყაროში. მე კი შენთან მოვდივარ. წმიდაო მამაო, დაიცავი შენი სახელით ესენი, რომლებიც შენ მომეცი, რათა ჩვენსავით ერთნი იყვნენ. 12. როცა მათთან ვიყავი, ვიცავდი მათ შენი სახელით. ისინი, რომლებიც შენ მომეცი, მე დავიფარე, და მათგან არავინ დაღუპულა, დაღუპვის ძის გარდა, რათა აღსრულებულიყო წერილი. 13. ახლა კი შენთან მოვდივარ და ამას კოსმიურ სამყაროში ვლაპარაკობ, რათა აივსნენ ჩემი სიხარულით. 14. მე მათ მივეცი შენი სიტყვა და კოსმიურმა სამყარომ შეიძულა ისინი, რადგან არ ეკუთვნიან ამ კოსმიურ სამყაროს, როგორც მე არა ვარ ამ კოსმიური სამყაროსი. 15. არ გევედრები, რომ კოსმიური სამყაროდან წაიყვანო ისინი, არამედ დაიცვა ბოროტი ძალისგან. 16. ისინი ამ კოსმიურ სამყაროს არ ეკუთვნიან, როგორც მე არ ვეკუთვნი ამ კოსმიურ სამყაროს. 17. განწმიდე ისინი ჭეშმარიტებით. შენი სიტყვა ჭეშმარიტებაა. 18. როგორც შენ მომავლინე კოსმიურ სამყაროში, მეც ასევე მივავლინე ისინი კოსმიურ სამყაროში. 19. ჩემს თავს განვწმედ მათთვის, რათა ისინიც წმიდანი იყვნენ ჭეშმარიტებაში (ალატეია). ლოცვა ყველასათვის 20. „მე მხოლოდ ამათზე არ გთხოვ, არამედ იმათზეც, ვინც ჩემი მორწმუნენი იქნებიან თავიანთი სიტყვით. 21. რათა ყველა ერთი იყოს, როგორც შენ ჩემში, მამაო, მე კი - შენში, რათა ისინიც იყვნენ ჩვენში, რათა ირწმუნოს კოსმიურმა სამყარომ, რომ შენ მომავლინე. * 22. და დიდება (ღვთაებრივი ენერგია), რომელიც შენ მომეცი, მათ მივეცი, რათა ერთი იყვნენ, როგორც ჩვენ ვართ ერთნი. * 23. მე მათში და შენ ჩემში, რათა სრულყოფილნი იყვნენ ერთში და რათა იცოდეს კოსმიურმა სამყარომ, რომ შენ მომავლინე და ისე შეიყვარე ისინი, როგორც მე შემიყვარე. * 24. მამაო, მსურს, რომ სადაც მე ვარ, ისინიც ჩემთან იყვნენ, რომელნიც შენ მომეცი, რათა ნახონ ჩემი დიდება (სულიერი ენერგია), რომელიც შენ მომეცი, რადგან შემიყვარე კოსმიური სამყაროს ფორმირებამდე. * 25. მამაო მართალო, კოსმიურმა სამყარომ არ შეგიცნო, მე კი შეგიცან და ამათაც შეიცნეს, რომ შენ მომავლინე. * 26. მე ვაუწყე მათ შენი სახელი და კვლავაც ვაუწყებ, რათა სიყვარული, რომლითაც შემიყვარე, იყოს მათში და მე მათში ვიყო“. * თავი 18 იესო გაცემულია 1. ეს თქვა იესომ და გავიდა თავის მოწაფეებთან ერთად კედრონის ხევს გაღმა, სადაც ბაღი იყო, რომელშიც შევიდნენ თვითონ და მისი მოწაფეები. 2. იცოდა იუდამაც, მისმა გამცემმა, ეს ადგილი, რადგან იესო და მისი მოწაფეები ხშირად იკრიბებოდნენ იქ. 3. იუდამ კი წაიყვანა რაზმი და მღვდელმთავართა და ფარისეველთაგან მხლებელნი, და მივიდნენ იქ ლამპრებით, ჩირაღდნებითა და საჭურველით. 4. იესომ იცოდა ყველაფერი, რაც მოელოდა, და გამოვიდა და უთხრა მათ: „ვის ეძებთ?“ 5. მიუგეს მას: „იესო ნაზარეველს“. ეუბნება მათ: „მე ვარ“. მისი გამცემი იუდაც მათთან იდგა. 6. როცა უთხრა, მე ვარო, დაიხიეს უკან და მიწაზე დაემხენ. 7. კვლავ ჰკითხა მათ: „ვის ეძებთ?“ მათ უთხრეს: „იესო ნაზარეველს“. 8. მიუგო იესომ: „გითხარით, მე ვარ-მეთქი. მე თუ მეძებთ, ესენი გაუშვით, წავიდნენ“. პეტრემ მახვილი იშიშვლა 9. სიმონ-პეტრემ, რომელსაც მახვილი ჰქონდა, ამოიღო და დაჰკრა მღვდელმთავრის მონას და მარჯვენა ყური ჩამოათალა. მონას მალქოსი ერქვა. 10. უთხრა იესომ პეტრეს: „ჩააგე მახვილი ქარქაშში. სასმისი, რომელიც მამამ მომცა არ შევსვა?“ 11. მაშინ რაზმმა, ათასისთავმა და იუდეველთა მხლებლებმა, შეიპყრეს იესო და შეკრეს 12. და პირველად ანასთან წაიყვანეს. ის იყო სიმამრი კაიაფასი, რომელიც მღვდელმთავარი იყო იმ წელიწადს. 13. ეს ის კაიაფა იყო, რომელმაც იუდეველებს ურჩია, უმჯობესია, ერთი კაცი მოკვდეს ხალხისთვისო. 14. იესოს მიჰყვებოდნენ სიმონ-პეტრე და სხვა მოწაფე. ის მოწაფე მღვდელმთავრის ნაცნობი იყო და იესოსთან ერთად მღვდელმთავრის ეზოში შევიდა. 15. პეტრე კი კარს გარეთ იდგა. შემდეგ სხვა მოწაფე, მღვდელმთავრის ნაცნობი, გამოვიდა, გადაულაპარაკა მეკარე ქალს და პეტრე შეიყვანა. 16. ეუბნება პეტრეს მხევალი მეკარე: „განა შენც იმ კაცის მოწაფეთაგანი არა ხარ?“ ეუბნება იგი: „არა ვარ“. 17. იდგნენ მონები და მსახურნი და ნაკვერცხლები გაეღვივებინათ, რადგან სიცივე იყო, და თბებოდნენ. პეტრეც მათთან იდგა და თბებოდა. იესო მღვდელმთავრების წინაშე 18. მღვდელმთავარმა ჰკითხა იესოს მის მოწაფეებზე და მის მოძღვრებაზე. 19. მიუგო მას იესომ: „მე აშკარად ველაპარაკებოდი კოსმიურ სამყაროს და მუდამ ვასწავლიდი სინაგოგასა და ტაძარში, სადაც ყველა იუდეველი იკრიბება. ფარულად არაფერი მილაპარაკია. 20. მე რას მეკითხები, ჰკითხე მსმენელებს, რას ველაპარაკებოდი მათ. აჰა, მათ იციან, რასაც ვამბობდი“. 21. ამ სიტყვებს რომ ამბობდა, ერთმა მსახურთაგანმა, იქ მდგომმა, გაარტყა იესოს და უთხრა: „ასე პასუხობ მღვდელმთავარს?“ 22. მიუგო იესომ: „თუ ცუდად ვთქვი, დაამოწმე ცუდი, და თუ კარგად - რადა მცემ?“ 23. ანამ შებოჭილი გაგზავნა იგი მღვდელმთავარ კაიაფასთან. უარყოფა პეტრესგან 24. სიმონ-პეტრე კი იდგა და თბებოდა. უთხრეს მას: „შენც მისი მოწაფეთაგანი არა ხარ?“ უარყო და თქვა: „არა ვარ“. 25. მღვდელმთავრის ერთერთმა მონამ, პეტრემ რომ ყური ჩამოათალა, იმის ნათესავმა, უთხრა: „განა მასთან ერთად არ გნახე ბაღში?“ 26. პეტრემ კვლავ უარყო და მყისვე მამალმა იყივლა. პილატეს სამსჯავროზე 27. კაიაფასგან იესო პრეტორიუმში წაიყვანეს. ადრე იყო და პრეტორიუმში არ შესულან, რათა არ გაუწმიდურებულიყვნენ, რომ პასექის ჭამა შესძლებოდათ. 28. გამოვიდა პილატე მათთან გარეთ და თქვა: „რა ბრალსა სდებთ ამ კაცს?“ 29. მიუგეს და უთხრეს მას: „ეს რომ ბოროტმოქმედი არ იყოს, არ გადმოგცემდით“. 30. უთხრა მათ პილატემ: „წაიყვანეთ თქვენთან და თქვენი რჯულით განიკითხეთ“. უთხრეს მას იუდეველებმა: „ჩვენ არავის მოკვლის უფლება არა გვაქვს“. 31. რათა აღსრულებულიყო იესოს სიტყვა, რომელიც თქვა იმის მისანიშნებლად, თუ როგორი სიკვდილით უნდა მომკვდარიყო. 32. პილატე კვლავ შევიდა პრეტორიუმში, იესოს დაუძახა და უთხრა მას: „შენა ხარ იუდეველთა მეფე?“ 33. მიუგო იესომ: „შენით ამბობ ამას, თუ სხვებმა გითხრეს ჩემზე?“ 34. მიუგო პილატემ: „განა მე იუდეველი ვარ? შენმა ერმა და მღვდელმთავრებმა გადმომცეს შენი თავი. რა გაქვს ჩადენილი?“ 35. მიუგო იესომ: „ჩემი მეფობა არ არის ამ სამყაროსი. ჩემი მეფობა რომ ამ სამყაროსი ყოფილიყო, მაშინ ჩემი მხლებელნი იბრძოლებდნენ, რომ იუდეველებს ხელში არ ჩავვარდნოდი. არა, ჩემი მეფობა სააქაო არ არის“. 36. უთხრა მას პილატემ: „მაშ, მეფე ხარ?“ მიუგო იესომ: „შენ თავად ამბობ, რომ მეფე ვარ. მე იმიტომ დავიბადე და იმიტომ მოვედი კოსმიურ სამყაროში, რომ ჭეშმარიტება (ალატეია) დავამოწმო. ყველა, ვინც ჭეშმარიტებისგანაა (ალატეია), ისმენს ჩემს ხმას“. 37. ეუბნება მას პილატე: „რა არის ჭეშმარიტება (ალატეია)?“ ეს თქვა და კვლავ გამოვიდა იუდეველებთან და უთხრა მათ: „ვერავითარ ბრალს ვერ ვპოულობ მასში. 38. ხომ გაქვთ ჩვეულება, რომ პასექზე ერთი გაგითავისუფლოთ. გსურთ, რომ გაგითავისუფლოთ იუდეველთა მეფე?“ 39. კვლავ აყვირ

ვაი ფარისევლებს 40. „მაგრამ, ვაი თქვენ, ფარისეველნო, რომ გამოჰყოფთ პიტნის, ტეგანისა და ყოველნაირი ბოსტნეულის მეათედს და გვერდს უქცევთ ღვთაების სამართალსა და სიყვარულს! ეს უნდა გაგეკეთებინათ და არც ის უნდა დაგეტოვებინათ. 41. ვაი თქვენ, ფარისეველნო, რომ გიყვართ წინა ადგილზე ჯდომა სინაგოგებში და მოსალმებანი მოედნებზე! 42. ვაი თქვენ, რადგან ხართ უჩინარი სამარხებივით, რომლებზეც ადამიანები დადიან და არ კი იციან!“ 43. ამაზე ერთ-ერთმა რჯულის მცოდნემ უთხრა: „მოძღვარო, ამას რომ ამბობ, ამით ჩვენც გვაყენებ შეურაცხყოფას“. 44. მან კი უთხრა: „ვაი თქვენც, რჯულის მცოდნენო, რომ აჰკიდებთ ადამიანებს მძიმე ტვირთს, თვითონ კი იმ ტვირთს თითსაც არ აკარებთ. 45. ვაი თქვენ, რჯულის მცოდნენო, რომ წარიტაცეთ ცოდნის გასაღები! არც თქვენ შეხვედით და შემსვლელებიც დააბრკოლეთ“. ** 46. როცა ამას ეუბნებოდა მათ, მწიგნობრებმა და ფარისევლებმა დაუწყეს დიდად შევიწროება და ბევრზე სალაპარაკოდ გამოწვევა. 47. რათა მახე დაეგოთ, რაიმე დაეცდენინებინათ და ბრალი დაედოთ მისთვის. თავი 12 დაფარული გაცხადდება 1. ამასობაში ათასობით ხალხი შეიყარა, ისე რომ, ერთმანეთს თელავდნენ. ჯერ დაიწყო ლაპარაკი თავისი მოწაფეების მიმართ: „მოერიდეთ ფარისეველთა საფუარს, რომელიც პირმოთნეობაა. 2. არაფერია დაფარული, რომ არ გაცხადდეს, და დამალული, რომ არ გამჟღავნდეს. *** 3. ამიტომ, რაც ბნელში გითქვამთ, ნათელში მოისმენენ, და რაც ყურში იჩურჩულეთ ოთახებში, ერდო-ბანებზე გახმაურდება. 4. გეუბნებით თქვენ, ჩემო მეგობრებო, ნუ გეშინიათ მათი, ვინც სხეულს კლავს. 5. გეშინოდეთ მისი, ვისაც მოკვლის შემდეგ აქვს ხელმწიფება გეენაში ჩაგდებისა. *** 6. ანდა, განა ხუთი ბეღურა ორი ასარი არა ღირს? და არც ერთი მათგანი დავიწყებული არ არის ღვთის წინაშე. 7. თქვენს თავზე თმებიც დათვლილია. ჰოდა, ნუ გეშინიათ, თქვენ ბევრ ბეღურაზე უკეთესნი ხართ. 8. ამასაც გეტყვით: ყველას, ვინც მე მაღიარებს ადამიანთა წინაშე, ანთროპოსის ძე აღიარებს ღვთაების წინაშე. 9. ხოლო, ვინც უარმყოფს ადამიანთა წინაშე, ისიც უარყოფილი იქნება ღვთაების წინაშე. 10. ყველას, ვინც იტყვის სიტყვას კაცის ძის წინააღმდეგ, მიეტევება, მაგრამ სულიწმიდის წინააღმდეგ გმობა არ მიეტევება. 11. როცა შეგიყვანენ სინაგოგებში მთავართა და ხელისუფალთა წინაშე, ნუ იზრუნებთ იმაზე, როგორ ან რა უპასუხოთ, ან რა ილაპარაკოთ, 12. ვინაიდან სულიწმიდა გასწავლით მაშინ, რაც უნდა ილაპარაკოთ“. იგავი უგუნურ მდიდარზე 13. ხალხიდან ვიღაცამ უთხრა მას: „მოძღვარო, უთხარი ჩემს ძმას, რომ გამიყოს მემკვიდრეობა“. 14. მან უთხრა მას: „ადამიანო, ვინ დამაყენა თქვენს მსაჯულად ან გამყოფად?“ 15. უთხრა მათ: „დაუკვირდით და დაიცავით თავი ყოველი ანგარებისაგან, ვინაიდან ადამიანის სიცოცხლე მისი ქონების სიუხვეზე როდია დამოკიდებული“. 16. და უთხრა მათ იგავი: „ერთ მდიდარ კაცს ყანაში კარგი მოსავალი მოუვიდა. 17. იფიქრა თავისთვის: „რა ვქნა, არაფერი მაბადია, რომ სადმე დავაბინავო ჩემი მოსავალი?“ 18. თქვა: „აი, რას ვიზამ: ჩემს ბეღლებს დავანგრევ, უფრო დიდებს ავაშენებ და იქ შევაგროვებ მთელ ჩემს ხორბალს და დოვლათს, 19. და ვეტყვი ჩემს სამშვინველს (ფსიხეია): სამშვინველო (ფსიხეია), ბევრი სიკეთე გაქვს დაგროვილი მრავალი წლისათვის; მოისვენე, ჭამე, სვი, იმხიარულე“. 20. მაგრამ უთხრა მას ღმერთმა: „უგუნურო, ამაღამ სამშვინველს (ფსიხეია) მოგთხოვენ და, რაც დაიმზადე, ვიღას დარჩება?“ 21. ისიც ასევეა, ვინც თავისთვის იუნჯებს და ღმერთში არ მდიდრდება“. ეძიეთ სუპერკოსმოსის ღვთაებრივი ყოფიერება 22. უთხრა თავის მოწაფეებს: „ამიტომ გეუბნებით თქვენ: ნუ ზრუნავთ თქვენი თავისათვის - რა ჭამოთ, ნურც თქვენი სხეულისათვის - რით შეიმოსოთ. 23. ვინაიდან სული საზრდოზე მეტია და სხეული - სამოსელზე. 24. დააკვირდით ყორნებს: ისინი არც თესავენ, არც მკიან, არც ბეღელი აქვთ და არც საწყობი, და ღმერთი არჩენს მათ. თქვენ კი რამდენად სჯობიხართ ფრინველებს? 25. რომელ თქვენგანს შეუძლია ზრუნვით თავის სიმაღლეს ერთი წყრთა შემატოს? 26. ჰოდა, თუ უმცირესიც არ შეგიძლიათ, სხვაზე რაღას ზრუნავთ? 27. შეხედეთ შროშნებს, როგორ იზრდებიან: არც შრომობენ, არც ართავენ. მაგრამ გეუბნებით თქვენ, რომ სოლომონიც კი, მთელი თავისი დიდებით, არ შემოსილა ისე, როგორც ერთი ამათგანი. 28. თუკი ველის ბალახს, რომელიც დღეს არის, ხვალ კი თონეში ჩაიყრება, ღმერთი ამგვარად მოსავს, თქვენ უფრო მეტად არ შეგმოსავთ, მცირედ მორწმუნენო? 29. თქვენც ნუ ეძებთ, რა ჭამოთ და რა სვათ, და ნუ შფოთავთ. 30. ვინაიდან ყოველივე ამას ეძიებს ამ სამყაროს ყველა ხალხი. თქვენმა მამამ იცის, რომ გესაჭიროებათ ესენი, ხორციელი. 31. არამედ ეძიეთ კოსმიური ღვთაების სასუფეველი (სუპერკოსმოსის ღვთაებრივი ყოფიერება, მრავალგანზომილებიანი კოლექტიური სუპერცნობიერება) და ყოველივე ეს მოგეცემათ თქვენ. 32. ნუ გეშინია, მცირე სამწყსოვ, ვინაიდან თქვენმა ზეციერმა (სუპერკოსმიურმა) მამამ მოისურვა თქვენთვის ღვთაებრივი ყოფიერების მოცემა. 33. გაყიდეთ თქვენი ქონება და გაიღეთ მოწყალება. დაიმზადეთ უცვეთელი ქისები, მთელი ეონი ულეველი საუნჯე ზეცაში, სადაც ქურდი ვერ მიეკარება და ჩრჩილი ვერ ავნებს, 34. ვინაიდან, სადაც თქვენი საუნჯეა, თქვენი გულიც იქ იქნება. ერთგული მნე 35. „იყოს თქვენი წელი შემოსარტყლული და სასანთლენი თქვენი - ანთებული. 36. თქვენ კი იყავით მსგავსნი იმ ადამიანებისა, რომლებიც ელიან თავიანთი ბატონის დაბრუნებას ქორწილიდან, რომ როცა მოვა და დარეკს, იმწამსვე გაუღონ. 37. ნეტარ არიან ის მონები, რომლებსაც შინ დაბრუნებული ბატონი ფხიზლებს ნახავს. ჭეშმარიტად გეტყვით, რომ ის შემოირტყამს სარტყელს და დასხამს მათ, მივა და მოემსახურება. 38. და თუ საღამოს გუშაგობისას მოვიდა და ასე ნახა, ნეტარ არიან ის მონები. 39. ეს კი იცოდეთ: სამყაროს ბოლო ეონის დასასრულს მოვა ანთროპოსის ძე. *** 41. უთხრა მას პეტრემ: „უფალო, ამ იგავს ჩვენ გვეუბნები, თუ ყველას?“ 42. უფალმა უთხრა: „ვინ არის ერთგული და გონიერი მნე, რომელსაც დააყენებს ბატონი თავის მსახურებზე, რათა დროულად მისცეს მათ ულუფა? 43. ნეტარია მონა, რომლის ბატონი მოვა და ამის მოქმედს ნახავს მას. 44. ჭეშმარიტად გეუბნებით თქვენ, რომ მთელ თავის ქონებაზე დააყენებს მას. 45. ხოლო თუ ეს მონა თავის გუნებაში იტყვის: აგვიანებს ჩემი ბატონი მოსვლასო, და დაიწყებს მსახურებისა და მხევლების ცემას, ჭამა-სმას და ლოთობას, 46. მოვა იმ მონის ბატონი იმ დღეს, როცა არ ელის, და იმ ჟამს, როცა არ იცის, და შუაზე გაჰკვეთს მას და ურწმუნოებთან დაუდებს წილს. 47. ხოლო მონა, რომელმაც იცოდა თავისი ბატონის ნება და არ მოემზადა, ან არ მოიქცა მისი ნებისამებრ, მაგარ ცემას მიიღებს. 48. ხოლო რომელმაც არ იცოდა და ისე მოიქცა, რომ ცემა დაიმსახურა, ნაკლებად იცემება. ყველას, ვისაც მეტი მიეცა, მეტს მოსთხოვენ, და ვისაც მეტს მიანდობენ, მას მეტსაც მოჰკითხავენ. მომავალი განკითხვა 49. „ამქვეყნად ცეცხლის მოსატანად მოვედი და როგორ მინდა, რომ ენთოს. * 50. ნათლობით უნდა მოვინათლო, და როგორ ვარ შეჭირვებული, ვიდრე ეს აღსრულდება. 51. ხალხსაც უთხრა: „როცა დასავლეთით ამომავალ ღრუბელს დაინახავთ, ამბობთ იმწამსვე: წვიმა მოვაო, და ასეც ხდება. 52. ხოლო, როცა სამხრეთის ქარი უბერავს, ამბობთ: სიცხე იქნებაო, და ხდება. 53. თვალთმაქცნო! ცისა და მიწის პირის გამოცნობა შეგიძლიათ, ეს ჟამი კი როგორ ვერ გამოგიცვნიათ? 54. თავად რატომ არ განსჯით, რა არის სამართლიანი? 55. როცა შენს მოდავესთან ერთად მთავართან მიდიხარ, ეცადე გზაშივე გათავისუფლდე მისგან, რომ მან არ მიგიყვანოს მოსამართლესთან, მოსამართლემ არ მიგცეს ბოქაულს და ბოქაულმა არ ჩაგაგდოს საპყრობილეში. 56. გეუბნები: ვერ გამოხვალ იქიდან, ვიდრე უკანასკნელ ლეპტას არ გადაიხდი“. *** თავი 13 იგავი ლეღვის ხეზე 1. ამ დროს მოვიდნენ ზოგიერთები და უამბეს მას გალილეველთა შესახებ, რომელთა სისხლი პილატემ შეურია მათ მსხვერპლებს. 2. მიუგო იესომ და უთხრა მათ: „თქვენ გგონიათ, ვითომ ეს გალილეველები ყველა გალილეველზე უფრო ცოდვილები იყვნენ, ასე რომ ევნენ? 3. არა, გეუბნებით, მაგრამ თუ არ მოინანიებთ, ყველანი მათსავით დაიღუპებით. 4. ან რა გგონიათ, ის თვრამეტი კაცი, რომელთაც შილოახის კოშკი დაეცა ზედ და ამოწყვიტა, უფრო დამნაშავენი იყვნენ, ვიდრე ყველა ის ადამიანი, იერუსალიმში რომ ცხოვრობს? 5. არა, გეუბნებით: მაგრამ თუ არ მოინანიებთ, ყველანი მათსავით დაიღუპებით!“ 6. უთხრა ეს იგავი: „ერთ კაცს თავის ვენახში ლეღვი ედგა. მივიდა, რომ ზედ ნაყოფი მოეძებნა და ვერ იპოვა. 7. უთხრა მევენახეს: „აჰა, სამი წელია მოვდივარ ამ ლეღვის ნაყოფის საძებნელად და ვერ ვპოულობ. მოჭერი იგი, რად უნდა ფიტავდეს მიწას?“ 8. მან კი მიუგო და უთხრა მას: „ბატონო, დატოვე ამ წელიწადსაც, ვიდრე ძირს შემოვუთოხნიდე და ნაკელს დავუყრიდე, 9. იქნებ მოისხას ნაყოფი. თუ არა და, მოჭრი მას“. ქალის განკურნება შაბათს 10. ასწავლიდა მათ ერთ სინაგოგაში შაბათს. 11. და აჰა, იქ იყო ქალი, რომელიც თვრამეტ წელიწადს შეპყრობილი იყო სნეულების სულით, და იყო დაკრუნჩხული და წელში ვერ იმართებოდა. 12. დაინახა იგი იესომ, დაუძახა და უთხრა მას: „ქალო, თავისუფალი ხარ შენი სნეულებისაგან“. 13. დაადო ხელები და მაშინვე გაიმართა იგი, და ადიდებდა ღვთაებას. 14. განრისხდა სინაგოგის მთავარი, შაბათს რომ განკურნა იესომ, და უთხრა ხალხს: „ექვსი დღეა, როცა შეიძლება რაიმეს კეთება. ამ დღეებში მოდით და განიკურნეთ, ოღონდ შაბათს არა“. 15. მიუგო მას უფალმა და უთხრა: „თვალთმაქცო, განა ყოველი თქვენგანი არ უშვებს შაბათობით ბაგიდან თავის ხარს ან ვირს და არ მიჰყავს წყლის დასალევად? 16. ხოლო ეს აბრაამის ასულია, რომელიც უკვე თვრამეტი წელიწადია შეკრული ჰყავდა სატანას. შაბათ დღეს არ შეიძლებოდა გამოხსნილიყო ამ ხუნდებიდან?“ 17. როცა ამას ლაპარაკობდა, ყველა მის მოწინააღმდეგეს რცხვენოდა. ხოლო მთელი ხალხი ხარობდა მის დიდებულებათა გამო, რასაც სჩადიოდა. იგავი მდოგვის მარცვალსა და საფუარზე 18. ის ამბობდა: „რას შეჰგავს ღვთაების სასუფეველი (ღვთაებრივი ცნობიერების უსასრულო ოკეანე, მრავალგანზომილებიანი კოლექტიური სუპერცნობიერება, ღვთაების ყოფიერება) და რას ვამსგავსო იგი? 19. იგი შეჰგავს მდოგვის მარცვალს, რომელიც აიღო კაცმა და დათესა თავის ბოსტანში. გაიზარდა იგი და იქცა ხედ და მის ტოტებში ცის ფრინველებმა დაიბუდეს“. 20. და კიდევ თქვა: „რას ვამსგავსო ღვთაების სასუფეველი (ღვთაებრივი ცნობიერების უსასრულო ოკეანე, მრავალგანზომილებიანი კოლექტიური სუპერცნობიერება)? 21. იგი შეჰგავს საფუარს, რომელიც ქალმა აიღო და ჩაფლა სამ საწყაო ფქვილში, ვიდრე მთლიანად გაფუვდებოდა“. როცა ვიწრო კარი დაიკეტება 22. მიმოდიოდა ქალაქებსა და სოფლებში, ასწავლიდა და თან იერუსალიმის გზას ადგა. 23. ვიღაცამ უთხრა მას: „უფალო, ნუთუ ცოტანი გადარჩებიან?“ მან კი უთხრა მათ: 24. „იღვაწეთ, რათა შეხვიდეთ ვიწრო კარიდან. რადგან, გეუბნებით, მრავალი ეცდება შესვლას და ვერ შეძლებს. 25. როცა სახლის პატრონი ადგება და დაკეტავს კარს, მაშინ თქვენ, გარეთ მდგომნი, დაიწყებთ კარზე რეკვას და ეტყვით: „ბატონო, ბატონო, გაგვიღე!“ მაგრამ ის მოგიგებთ და გეტყვით თქვენ: „არ გიცნობთ, სადაურები ხართ“. 26. მაშინ დაუწყებთ ლაპარაკს: „შენს წინაშე ვჭამდით და ვსვამდით, და ჩვენს ქუჩებში ასწავლიდი“. 27. და გეტყვით: „გეუბნებით, არ გიცნობთ, სადაურები ხართ. გამშორდით ყველანი, უსამართლობის მოქმედნო“. 28. იქნება იქ ტირილი და კბილთა ღრჭენა, როცა იხილავთ აბრაამს და ისაკს და იაკობს და ყველა წინასწარმეტყველს ღვთაების სასუფეველში (ნირვანაში ანუ პლერომაში, განზომილებათა (ცათა) სასუფეველში, ღვთაებრივი ცნობიერების უსასრულო ოკეანეში, მრავალგანზომილებიან კოლექტიურ სუპერცნობიერებაში), თქვენს თავს კი - გარეთ განდევნილებს. 29. მოვლენ აღმოსავლეთიდან და დასავლეთიდან, ჩრდილოეთიდან და სამხრეთიდან, და ინახად დასხდებიან ღვთაების სასუფეველში (ნირვანაში ანუ პლერომაში). 30. და აჰა, არიან უკანასკნელნი, რომელნიც პირველნი იქნებიან, და არიან პირველნი, რომელნიც უკანასკნელნი იქნებიან“. იესოს პასუხი ჰეროდეს 31. ამ დროს მოვიდნენ ზოგიერთნი ფარისეველთაგან და უთხრეს მას: „წადი, გაეცალე აქაურობას, რადგან ჰეროდეს შენი მოკვლა უნდა“. 32. და უთხრა მათ: „წადით და უთხარით იმ მელას: აჰა, ვდევნი ეშმაკებს და ვკურნავ დღესა და ხვალ, მესამე დღეს კი დავასრულებ. 33. მაგრამ მე უნდა ვიარო დღეს, ხვალ და ზეგ, ვინაიდან არ იქნება, რომ წინასწარმეტყველი იერუსალიმის გარეთ დაიღუპოს! თავი 14 განკურნება შაბათს 1. ერთხელ, როცა შევიდა იგი ფარისეველთა რომელიღაც მთავრის სახლში შაბათს პურის საჭმელად და ისინი უთვალთვალებდნენ მას, 2. აჰა, მის წინაშე წარდგა ერთი კაცი, წყალმანკით დაავადებული. 3. მიუგო იესომ და უთხრა რჯულის მცოდნეებსა და ფარისევლებს: „შეიძლება თუ არა განკურნება შაბათს?“ 4. ისინი დუმდნენ. და შეეხო მას, განკურნა და გაუშვა. 5. და მათ უთხრა: „რომელიმე თქვენგანს ვირი ან ხარი რომ ჩაუვარდეს ჭაში, განა იმ წამსვე არ ამოიყვანს, შაბათი დღეც რომ იყოს?“ 6. და ვერ შეძლეს ამაზე პასუხის მიცემა. უპოვართა მოწვევა ნადიმზე 7. უთხრა წვეულებს იგავი, როცა შეამჩნია, რომ წინა ადგილებს ირჩევდნენ, და უთხრა მათ: 8. „თუ ვინმემ ქორწილში მიგიწვიოს, ნუ დაჯდები წინა ადგილზე, რადგან შეიძლება შენზე უფრო საპატიო სხვა ჰყავდეს მოწვეული, 9. რომ არ მოვიდეს შენი და მისი მაწვევარი და არ გითხრას: დაუთმე ამას ადგილი! მაშინ შერცხვენილმა უნდა დაიკავო უკანასკნელი ადგილი. 10. მაგრამ როცა მოგიწვევენ, მიდი და დაჯექი ბოლო ადგილზე, რომ მოვიდეს შენი მაწვევარი და გითხრას: მეგობარო, გადაბრძანდი უფრო მაღლა! მაშინ გექნება მეტი დიდება ყოველი თანამეინახის წინაშე. 11. ვინაიდან ყველა, ვინც თავს აიმაღლებს, დამდაბლდება, და ვინც თავს დაიმდაბლებს - ამაღლდება“. *** 12. თავის მაწვევარსაც უთხრა: „როცა სადილს ან ვახშამს გამართავ, ნუ მოიწვევ შენს მეგობრებს, ნურც შენს ძმებს, ნურც შენს ნათესავებს, ნურც მდიდარ მეზობლებს, რათა მერე იმათაც არ მიგიწვიონ და არ მიიღო სამაგიერო, 13. არამედ, როცა ლხინს გამართავ, მოიწვიე გლახაკნი, ხეიბრები, კოჭლები და ბრმები. 14. ნეტარი იქნები, რადგან მათ არაფერი აქვთ, რომ მოგიზღან. მაგრამ შენ მართალთა აღდგომისას მოგეზღვება“. 15. ეს რომ გაიგონა ერთმა მასთან მჯდომმა, უთხრა მას: „ნეტარია, ვინც ჭამს პურს კოსმიური ღვთაების სასუფეველში (ღვთაებრივი ცნობიერების უსასრულო ოკეანეში, მრავალგანზომილებიან კოლექტიურ სუპერცნობიერებაში)“. მოწვეულთა უარი 16. მან კი უთხრა მას: „ერთმა კაცმა დიდი პურობა გამართა და ბევრი მოიწვია. 17. პურობის დრომ რომ მოაღწია, გაგზავნა თავისი მონა, რათა წვეულთათვის ეთქვა: მობრძანდით, ყველაფერი მზად არისო. 18. ყველამ ერთხმად დაიწყო მობოდიშება. პირველმა თქვა: ყანა ვიყიდე და მის სანახავად უნდა წავიდე, გთხოვ, მაპატიოო; 19. მეორემ უთხრა: ხუთი უღელი ხარი ვიყიდე და მათ გამოსაცდელად მივდივარ, გთხოვ, მაპატიოო; 20. მესამემ უთხრა: ცოლი შევირთე და ამის გამო არ შემიძლია მოსვლაო. 21. დაბრუნდა მონა უკან და აუწყა ეს თავის ბატონს. განრისხდა მაშინ მასპინძელი და უთხრა თავის მონას: „გადი სასწრაფოდ, ქალაქის მოედნებზე და ქუჩებში, მომიყვანე გლახაკნი, ხეიბრები, ბრმები და კოჭლები“. 22. და უთხრა მონამ: „ბატონო, აღსრულებულია რაც ბრძანე, და კიდევ დარჩა ადგილი“. 23. და უთხრა ბატონმა მონას: „გადი გზებზე და ორღობეებში, დაიყოლიე ისინი, რომ მოვიდნენ, რათა აივსოს ჩემი სახლი, 24. რადგან გეუბნებით: ვერავინ იმ წვეულთაგან ვერ იგემებს ჩემს პურობას!“ საკუთარი ჯვრის ტარება 25. მივიდა მასთან დიდძალი ხალხი და ის მიუბრუნდა მათ და უთხრა: 26. ვინც არ ატარებს თავის ჯვარს და ისე არ გამომყვება, ვერ გახდება ჩემი მოწაფე. 27. რადგან რომელიმე თქვენგანმა რომ კოშკის აშენება მოისურვოს, განა თავდაპირველად არ დაჯდება და არ იანგარიშებს იმ ფასს, რაც მის დასამთავრებლად იქნება საჭირო? 28. რადგან საძირკველს თუ ჩაყრის და ვერ დაამთავრებს, ყველა, ვინც დაინახავს, დაცინვას დაუწყებს, 29. და იტყვის: ამ კაცმა შენება დაიწყო და ვეღარ დაამთავრაო. 30. ანდა, რომელი მეფეა, რომ მეორე მეფის წინააღმდეგ ომის განმზრახველი, ჯერ სათათბიროდ არ დაჯდეს, შეუძლია თუ არა ათი ათასით დაუხვდეს ოცი ათას მომხვდურს? 31. თუ არა და, ვიდრე ჯერ კიდევ შორს არის იგი, ელჩობას მიუგზავნის, და ზავსა სთხოვს. 32. ასევეა ყოველი თქვენგანი. ვინც უარს არ იტყვის ყველაფერზე, რაც აბადია, ვერ შეძლებს, ჩემს მოწაფეობას. 33. მარილი კარგია, მაგრამ, თუ მარილი განქარდა, რიღათი დამარილდეს? 34. არც მიწისთვის გამოდგება, არც ნაკელისთვის, ამიტომ შორს გადაყრიან. ვისაც ყურები აქვს მოსასმენად, ისმინოს!“ თავი 15 დაკარგულ ცხვარზე 1. ახლოს მიდიოდა მასთან ყველა მებაჟე და ცოდვილი და უსმენდა მას. 2. ფარისეველნი და მწიგნობარნი ბუზღუნებდნენ და ამბობდნენ: ცოდვილებს ღებულობს და მათთან ჭამსო. 3. უთხრა მათ ეს იგავი: 4. „რომელიმე თქვენგანს რომ ასი ცხვარი ჰყავდეს და ერთი დაეკარგოს, განა არ დატოვებს ოთხმოცდაცხრამეტს უდაბნოში და არ წავა დაკარგულის საძებრად, ვიდრე არ იპოვის? 5. რომ იპოვის, სიხარულით მხრებზე შეისვამს. 6. შინ რომ დაბრუნდება, დაუძახებს მეგობრებს, მეზობლებს და ეტყვის: თქვენც იხარეთ ჩემთან ერთად, დაკარგული ცხვარი ვიპოვეო. 7. თქვენ გეუბნებით, რომ ასევე მეტი სიხარული იქნება სუპერკოსმოსში ერთი ცოდვილის გამო, რომელმაც მოინანია, ვიდრე იმ ოთხმოცდაცხრამეტი მართლის გამო, რომელთაც მონანიება არ სჭირდებათ. დაკარგულ დრაქმაზე 8. „ანდა ქალი, რომელსაც ათი დრაქმა აქვს, ერთი დრაქმა რომ დაეკარგოს, განა არ აანთებს სანთელს და არ გამოგვის სახლს და გულმოდგინეთ არ დაუწყებს ძებნას, ვიდრე არ იპოვის? 9. როცა იპოვის, დაუძახებს მეგობრებს და მეზობლებს და ეტყვის: ჩემთან ერთად იხარეთ, ვინაიდან ვიპოვე დაკარგული დრაქმაო. 10. თქვენ გეუბნებით: ასევე იქნება სიხარული კოსმიური ღვთაების ანგელოზებთან ერთი მომნანიებელი ცოდვილის გამო“. ძე შეცთომილი 11. თქვა: „ერთ კაცს ორი ვაჟი ჰყავდა. 12. უმცროსმა ვაჟმა უთხრა მამას: „მომეცი ჩემი კუთვნილი წილი ქონებისა“. და მამამ გაუყო მათ ქონება. 13. რამდენიმე დღის შემდეგ უმცროსმა ვაჟმა მოაგროვა ყველაფერი, წავიდა შორეულ ქვეყანაში და გაფლანგა თავისი ქონება თავაშვებული ცხოვრებით. 14. როცა ყველაფერი შემოეხარჯა, იმ ქვეყანაში დიდი შიმშილობა ჩამოვარდა, და მას გაუჭირდა. 15. წავიდა და იმ ქვეყნის ერთ მცხოვრებს მიეკედლა, რომელმაც თავის მინდვრებში გაგზავნა ღორების საძოვებლად. 16. ენატრებოდა, მუცელი იმ რკოთი მაინც ამოეყორა, რომელსაც ღორები ჭამდნენ, მაგრამ არავინ არაფერს აძლევდა. 17. როცა გონს მოეგო, თქვა: „მამაჩემთან რამდენ მოჯამაგირეს პური თავსაყრელი აქვს, მე კი შიმშილით ვკვდები. 18. ავდგები, წავალ მამაჩემთან და ვეტყვი: მამა, შევცოდე სუპერკოსმოსის მიმართ და შენს წინაშე, 19. ღირსი აღარა ვარ, რომ შენს ძედ ვიწოდებოდე. მიმიღე როგორც ერთი შენი მოჯამაგირეთაგანი!“ 20. ადგა და წავიდა თავის მამასთან. როცა ჯერ კიდევ შორს იყო, მამამ დაინახა და შეებრალა. გაიქცა, ყელზე მოეხვია და აკოცა. 21. ვაჟმა კი უთხრა: „მამა! შევცოდე სუპერკოსმოსის მიმართ და შენს წინაშე. ღირსი აღარა ვარ, რომ შენს ძედ ვიწოდებოდე“. 22. უთხრა მამამ თავის მონებს: „მოუტანეთ საუკეთესო სამოსელი და ჩააცვით, გაუკეთეთ ბეჭედი ხელზე და სანდლები ჩააცვით ფეხებზე. 23. მოიყვანეთ ნასუქალი ხბო და დაკალით. ვჭამოთ და ვიმხიარულოთ. 24. ვინაიდან ეს ჩემი ვაჟი მკვდარი იყო და გაცოცხლდა, დაკარგული იყო და გამოჩნდა“. და დაიწყეს მხიარულება. 25. უფროსი ვაჟი კი მინდორში იმყოფებოდა. რომ დაბრუნდა და სახლს მიუახლოვდა, სიმღერისა და ცეკვათამაშის ხმა შემოესმა. 26. დაუძახა ერთ მსახურთაგანს და ჰკითხა: „ეს რა ამბავია?“ 27. მან უთხრა მას: „შენი ძმა მოვიდა და მამაშენმა ნასუქალი ხბო დაკლა, რაკი მრთელი დაუბრუნდა“. 28. ის კი გაბრაზდა და შესვლა აღარ უნდოდა. მამამისი გამოვიდა და იწვევდა. 29. მან მიუგო და უთხრა თავის მამას: „აგერ, რამდენი წელია გემსახურები, არასოდეს შენს ბრძანებას არ გადავსულვარ და ერთხელაც არ მოგიცია ციკანი, რომ ჩემს მეგობრებთან მემხიარულა. 30. ხოლო, როცა მოვიდა ეს შენი ვაჟი, რომელმაც თავისი ქონება მეძავებთან გაფლანგა, ნასუქალი ხბო დაუკალი“. 31. მან უთხრა მას: „შვილო, შენ მუდამ ჩემთან ხარ და, რაც კი მაქვს, შენია. 32. მაგრამ უნდა ვხარობდეთ და ვმხიარულებდეთ, ვინაიდან შენი ძმა მკვდარი იყო და გაცოცხლდა, დაკარგული იყო და გამოჩნდა“. თავი 16 ორგული მნე 1. უთხრა თავის მოწაფეებსაც: „იყო ერთი მდიდარი კაცი და ჰყავდა მნე, რომელზეც ამბავი მიუტანეს, რომ მის ქონებას ანიავებდა. 2. დაიბარა და უთხრა: „ეს რა მესმის შენზე? ჩამაბარე შენი სამნეოს ანგარიში, ვინაიდან ვეღარ იქნები მნე“. 3. მნემ თქვა თავისთვის: „როგორ მოვიქცე? ჩემი ბატონი მართმევს სამნეოს. ბარვა არ შემიძლია, მათხოვრობის მრცხვენია. 4. ვიცი, როგორც უნდა მოვიქცე, რომ მიმიღონ თავიანთ სახლებში, როცა მნეობას ჩამომაშორებენ“. 5. დაიბარა თავისი ბატონის ყველა მოვალე. პირველს უთხრა: „რამდენი გმართებს ჩემი ბატონისა?“ 6. მან თქვა: „ასი საწყაული ზეთი“. უთხრა მას: „მიიღე შენი ხელწერილი, დაჯექი სასწრაფოდ და დაწერე - ორმოცდაათი“. 7. მერე სხვას უთხრა: „შენ რამდენი გმართებს?“ მან თქვა: „ასი კოდი ხორბალი“. მან უთხრა: „მიიღე შენი ხელწერილი და დაწერე - ოთხმოცი“. 8. შეაქო ბატონმა უსამართლო მნე, ხერხიანად რომ მოიქცა. რადგან ამ სამყაროს ძენი ნათლის შვილებზე მოხერხებულნი არიან თავიანთ მოდგმაში. 9. და მეც გეუბნებით თქვენ: შეიძინეთ მეგობრები უსამართლობის მამონისგან, რომ, როცა გაღარიბდებით, მიგიღონ მთელი ეონი სავანეში. 10. მცირედში ერთგული ბევრშიც ერთგულია; და ვინც მცირედშიც უსამართლოა, ბევრშიც უსამართლოა. 11. ჰოდა, თუ უსამართლო მამონას არ უერთგულეთ, ჭეშმარიტს ვინ განდობთ? 12. და თუ სხვისას არ უერთგულეთ, თქვენსას ვინ მოგცემთ? 13. არც ერთ მსახურს არ შეუძლია ორ ბატონს ემსახუროს: ან ერთი უნდა სძულდეს და მეორე უყვარდეს. ან იმ ერთს შეეთვისოს და მეორე დაამციროს. ვერ შეძლებთ ღმერთსაც ემსახუროთ და მამონასაც!“ 14. ყოველივე ეს ესმოდათ ფარისევლებსაც, რომლებიც ვერცხლის მოყვარულნი იყვნენ, და დასცინოდნენ მას. 15. და უთხრა მათ: „თქვენ თავს იმართლებთ ადამიანთა წინაშე, მაგრამ ღმერთმა იცის თქვენი გული, ვინაიდან, რაც კაცთა შორის მაღალია, ღვთაების წინაშე სისაძაგლეა. 16. რჯული და წინასწარმეტყველნი მხოლოდ იოანემდე იყო. მის შემდეგ კი ღვთაების სასუფეველი (ღვთაებრივი ცნობიერების უსასრულო ოკეანე, მრავალგანზომილებიანი კოლექტიური სუპერცნობიერება, ღვთაების ყოფიერება) იხარება და ყველა ძალით შედის მასში. * მდიდარი და ლაზარე 19. „იყო ერთი მდიდარი კაცი, ძოწეულსა და ბისონს იცვამდა, ყოველდღე დიდებულად ნადიმობდა. 20. ასევე იყო ერთი გლახაკი, სახელად ლაზარე, რომელიც მის ჭიშკართან იწვა დაწყლულებული. 21. ენატრებოდა მდიდრის სუფრიდან გადმოცვენილი ნამცეცებით გაძღომა. ძაღლები მოდიოდნენ და წყლულებს ულოკავდნენ. 22. მოკვდა ის გლახაკი და ანგელოზებმა მიიყვანეს აბრაამის წიაღში. მდიდარიც მოკვდა და დამარხეს. 23. და ჯოჯოხეთში, ტანჯვაწამებაში მყოფმა, აახილა თვალები და დაინახა შორიდან აბრაამი და ლაზარეც მის წიაღში. 24. შესძახა და თქვა: „მამაო აბრაამ, შემიწყალე და მომივლინე ლაზარე, რომ დაისველოს თავისი თითის წვერი წყალში და ენა გამიგრილოს, ვინაიდან ვიტანჯები ამ ალში“. 25. უთხრა აბრაამმა: „შვილო, გაიხსენე, რომ უკვე მიიღე შენს სიცოცხლეში სიკეთე და ლაზარემ კი - სიავე. ახლა ის აქ ნუგეშცემულია, შენ კი იტანჯები. 26. ყოველივე ამის გარდა ჩვენსა და თქვენს შორის დიდი უფსკრულია დამყარებული, ასე რომ გადმოსვლის მსურველები ვერც ჩვენგან თქვენსკენ გადმოვლენ და ვერც თქვენგან ჩვენსკენ“. 27. თქვა: „რაკი ასეა, გეხვეწები, მამაო, მიავლინე ეგ მამაჩემის სახლში. 28. ვინაიდან ხუთი ძმა მყავს, რათა მათ დაუმოწმოს, რომ არ მოხვდნენ ამ სატანჯველ ადგილას“. 29. უთხრა მას აბრაამმა: „მათ ჰყავთ მოსე და წინასწარმეტყველნი. იმათ უსმინონ“. 30. უთხრა მას: „თუ მოსესა და წინასწარმეტყველთ არ მოუსმენენ, მკვდრეთითაც რომ აღდგეს ვინმე, არ ირწმუნებენ“. თავი 17 ცდუნება, მიტევება, რწმენა და მორჩილება 1. უთხრა თავის მოწაფეებს: „შეუძლებელია არ მოვიდეს ცდუნებები, მაგრამ ვაი მას, ვისი მეშვეობითაც მოვა. 2. მისთვის უმჯობესი იქნებოდა წისქვილის ქვა დაეკიდათ კისერზე და ზღვაში გადაეგდოთ, ვიდრე ერთი ამ მცირეთაგანი ეცდუნებინა. 3. ფრთხილად იყავით: თუ შენმა ძმამ შეგცოდოს, გაუწყერი მას. თუ მოინანიოს, მიუტევე. 4. დღეში შვიდჯერ რომ შეგცოდოს და შვიდჯერვე მოიქცეს და გითხრას, ვინანიებო, მიუტევე“. 5. უთხრეს მოციქულებმა უფალს: „მოგვიმატე რწმენა“. 6. თქვა უფალმა: „მდოგვის მარცვლისოდენა რწმენაც რომ გქონდეთ და უთხრათ ამ ლეღვის ხეს: აღმოიფხვერი და ზღვაში გადაინერგეო, გაგიგონებდათ. 7. რომელიმე თქვენგანს მონა რომ ჰყავდეს - მხვნელი ანდა მწყემსი, მინდვრიდან დაბრუნებისას ნუთუ ეტყვის: წადი ჩქარა, სუფრას მიუჯექიო? 8. განა არ ეტყვის: მომიმზადე ვახშამი და სარტყელშემორტყმული მემსახურე, ვიდრე ვჭამ და ვსვამ, მერე კი შენც ჭამე და სვიო? 9. ნუთუ მადლობას ეტყვის მონას იმისათვის, რომ მისი ბრძანება შეასრულა? არა მგონია. 10. ასევე თქვენც, როცა შეასრულებთ ყველაფერს, რაც ნაბრძანები გქონდათ“. მადლიერი სამარიელი და ცხრა უმადური 11. ერთხელ იერუსალიმს მიმავალმა სამარიასა და გალილეას შორის გაიარა. 12. ერთ სოფელში რომ შედიოდა, ათი კეთროვანი კაცი შემოხვდა, რომლებიც მოშორებით გაჩერდნენ. 13. ხმა აღიმაღლეს და ამბობდნენ: „შეგვიწყალე, იესო მოძღვარო!“ 14. ისინი რომ დაინახა, უთხრა: „წადით, ეჩვენეთ მღვდლებს“. როგორც კი წავიდნენ, განიწმიდნენ. 15. ერთი მათგანი, რომ დაინახა განვიკურნეო, მობრუნდა და მაღალი ხმით ადიდებდა ღმერთს. 16. პირქვე დაემხო მის ფერხთით და მადლი შესწირა. ის კაცი სამარიელი იყო. 17. მიუგო იესომ და თქვა: „ნუთუ ათივენი არ განიწმიდნენ? ცხრა სადღა არის? 18. როგორ მოხდა, რომ უცხოტომელის გარდა არავინ დაბრუნდა ღვთაების სადიდებლად?“ 19. უთხრა მას: „ადექი და წადი! შენმა რწმენამ გიხსნა“. იმ დღეს, როცა ანთროპოსის ძეგამოჩნდება 20. ჰკითხეს მას ფარისევლებმა: „როდის მოვა კოსმიური ღვთაების სასუფეველი (ღვთაებრივი ცნობიერების უსასრულო ოკეანე, მრავალგანზომილებიანი კოლექტიუ

ლუკას სახარება თავი 3 იოანე ქადაგებს და ნათლავს 1. ტიბერიოს კეისრის მთავრობის მეთხუთმეტე წელს, პონტოელი პილატეს განმგებლობისას იუდეაში, და ჰეროდეს ტეტრარქობისას გალილეაში, მისი ძმის, ფილიპეს, ტეტრარქობისას იტურეასა და ტრახონიტის მხარეში, და ლისანიასის ტეტრარქობისას აბილენეში, 2. ანას და კაიაფას მღვდელმთავრობის დროს იყო სიტყვა ღვთისა იოანესადმი, ზაქარიას ძისადმი, უდაბნოში. 3. დადიოდა იგი იორდანეს მთელს არემარეში და ქადაგებდა სინანულის ნათლისღებას ცოდვათა მისატევებლად, 4. მოსანათლავად მისულ ხალხს იოანე ეუბნებოდა: „იქედნეთა ნაშობნო, ვინ გაგაფრთხილათ, რომ გაექცეთ მომავალ რისხვას? 5. მაშ, გამოიღეთ მონანიების ღირსი ნაყოფნი და ნუ მოჰყვებით ერთმანეთში ლაპარაკს: მამად აბრაამი გვყავსო. ვინაიდან, გეუბნებით თქვენ, რომ ღმერთს შეუძლია ამ ქვებიდან აღუდგინოს აბრაამს შვილები. 6. ცულიც უკვე დევს ხეთა ფესვთან. ყოველ ხეს, რომელიც კეთილ ნაყოფს არ გამოიღებს, ჭრიან და ცეცხლში აგდებენ“. 7. ეკითხებოდა მას ხალხი და ეუბნებოდა: აბა, რაღა ვქნათო? 8. მიუგებდა და ეტყოდა მათ: „ვისაც ორი მოსასხამი აქვს, მისცეს უქონელს. ვისაც საზრდო აქვს, ისიც ასე მოიქცეს“. იესოს ნათლისღება 9. მოვიდნენ მებაჟენიც მოსანათლავად და უთხრეს მას: „მოძღვარო, რა ვქნათ?“ 10. მან უთხრა მათ: „თქვენთვის დაწესებულის მეტს ნურაფერს მოითხოვთ“. 11. ჯარისკაცებიც ეკითხებოდნენ: „ჩვენ რაღა ვქნათ?“ უთხრა მათ: „ნურავის შეავიწროვებთ, ცილს ნუ დასწამებთ და თქვენს ჯამაგირს დასჯერდით“. 12. როცა ხალხი მოლოდინში იყო და ყველა თავის გულში ფიქრობდა იოანეზე, ქრისტე ხომ არ არისო, 13. მიუგებდა და ეტყოდა ყველას იოანე: „მე წყლით გნათლავთ, მაგრამ მოდის ჩემზე ძლიერი, რომლის სანდლის თასმის გახსნის ღირსიც არა ვარ. ის მოგნათლავთ თქვენ სულიწმიდით და ცეცხლით, 14. რომლის ხელშია ნიჩაბი, რათა გაწმიდოს თავისი კალო და თავის ბეღელში მოაგროვოს ხორბალი, ბზე კი დაწვას ჩაუქრობელი ცეცხლით“. *** 15. კიდევ ბევრ სხვა რამესაც ახარებდა და შეაგონებდა ხალხს. 16. ხოლო ჰეროდემ, ტეტრარქმა, რომელსაც იგი ამხილებდა მისი ძმის ცოლის ჰეროდიას გამო და ყოველივე იმის გამო, რა ბოროტებაც ჩაედინა, 17. ყველაფერს ამას ისიც მიუმატა, რომ იოანე საპყრობილეში ჩასვა. 18. როცა მთელი ხალხი ინათლებოდა და იესოც მოინათლა და ლოცულობდა, გაიხსნა ცა 19. და გადმოვიდა მასზე სულიწმიდა ხორციელი სახით, როგორც მტრედი, და გაისმა ზეცით ხმა: „შენ ხარ ჩემი საყვარელი ძე, რომელიც მოვიწონე მე“. იესოს წარმოშობა 20. თვით იესო, როცა იწყებდა, იქნებოდა ოცდაათი წლისა და, როგორც ფიქრობდნენ, იყო ძე იოსებისა, ყელისა, 21. მათათისა, ლევისა, მალქისა, იანაისა, იოსებისა, 22. მათითიასი, ამოცისა, ნახუმისა, ხესლისა, ნაგაისა, 23. მახათისა, მათითიასი, შიმყისა, იოსებისა, იოდასი, 24. იოხანანისა, რეშასი, ზერუბაბელისა, შეალთიელისა, ნერისა, 25. მალქისა, ადისა, კოსამისა, ელმადამისა, ყერისა, 26. იესოსი, ელეაზარისა, იორიმისა, მათათისა, ლევისა, 27. სიმონისა, იუდასი, იოსებისა, იონამისა, ელიაკიმისა, 28. მალეასი, მინასი, მათათასი, ნათანისა, დავითისა, 29. იესესი, ყობედისა, ბოყაზისა, სალმონისა, ნახშონისა, 30. ყამინადაბისა, ადმინისა, არნისა, ხეცრონისა, ფერეცისა, იუდასი, 31. იაკობისა, ისაკისა, აბრაამისა, თერახისა, ნახორისა, 32. სერუგისა, რეყუსი, ფელეგისა, ყებერისა, შალახისა, 33. კენანისა, არფაქშადისა, სემისა, ნოესი, ლამექისა, 34. მეთუშელახისა, ხანოქისა, იერედისა, მაჰალალელისა, კენანისა, 35. ენოშისა, შეთისა, ადამისა, ღვთისა. თავი 4 იესოს გამოცდა 1. იესო, სულიწმიდით (ღვთაებრივი ენერგიით) აღვსილი დაბრუნდა იორდანედან და მასში ჩასახლებული ქრისტესა და სულიწმინდის სამშვინველით გაყვანილ იქნა უდაბნოში 2. და ორმოც დღეს სცდიდა მას ეშმაკი და არაფერი უჭამია იმ დღეებში, და მათი გასვლის შემდეგ კი იესო ადამიანს მოშივდა. 3. უთხრა მას ეშმაკმა: „თუ კოსმიური ღვთაების ძე ხარ, უთხარი ამ ქვას, რომ პურად იქცეს“. 4. მიუგო მას იესომ: „განვედ სატანა!“. 5. და აიყვანა იგი მაღალ მთაზე და უჩვენა ერთ წამში მსოფლიოს ყველა სამეფო. 6. და უთხრა მას ეშმაკმა: „მოგცემ მთელს ამ ხელმწიფებას და მათ დიდებას, ვინაიდან მე მაქვს მოცემული და, ვისაც მინდა, იმას ვაძლევ. 7. თუ თაყვანსა მცემ, შენი იქნება ყოველივე!“ 8. მიუგო იესომ და უთხრა მას: „განვედ სატანა!“. 9. წაიყვანა იგი იერუსალიმს, დააყენა ტაძრის ფრთაზე და უთხრა: „თუ კოსმიური ღვთაების ძე ხარ, თავი გადაიგდე აქედან ძირს“. 10. და რომ „ხელში აყვანილი გატარონ, რათა ქვას ფეხი არ წამოჰკრა“. 11. და მიუგო და უთხრა მას იესომ: „განვედ სატანა!“. 12. და როცა დაამთავრა ყველა გამოცდა, ეშმაკი გაშორდა მას სხვა ჟამის მოლოდინში. იესო კაპერნაუმსა და გალილეაში 13. და ჩავიდა გალილეის ქალაქ კაპერნაუმში და იქ ასწავლიდა მათ შაბათობით 14. და გაოცებულნი იყვნენ მისი მოძღვრებით, ვინაიდან ძალმოსილი იყო მისი სიტყვა. 15. სინაგოგაში იყო კაცი, უწმიდური სულით შეპყრობილი, და იყვირა ხმამაღლა: 16. „რა გინდა ჩვენგან, იესო?“. 17. იესომ შერისხა იგი და უთხრა: „გაჩუმდი და გადი მაგისგან!“ და დასცა იგი ეშმაკმა მათ შუაში და გამოვიდა მისგან, და არაფერი უვნია მისთვის. 18. ყველანი განცვიფრდნენ და ამბობდნენ ერთმანეთში: „ეს რა სიტყვაა, რომ ხელმწიფებითა და ძალით უწმიდურ სულებს უბრძანებს და ისინიც გამოდიან?“ 19. და მოეფინა ხმა მის შესახებ იმ მხარის ყოველ ადგილს. 20. ადგა სინაგოგიდან და შევიდა სიმონის სახლში. ხოლო სიმონის სიდედრი შეპყრობილი იყო დიდი სიცხით და სთხოვეს მისთვის. 21. და დაადგა თავზე და შერისხა სიცხე. მანაც მიატოვა იგი. მყისვე წამოდგა და ემსახურებოდა მათ. 22. მზის ჩასვლისას ყველამ, ვისაც ჰყავდა სხვადასხვა სნეულებებით დაავადებულნი, მასთან მიიყვანა, და მან ყოველ მათგანს ხელები დაასხა და განკურნა. 23. ბევრისგან ეშმაკებიც გამოდიოდნენ, ყვიროდნენ და ამბობდნენ: „შენ ხარ ქრისტე, ძე ღვთისა!“ ის კი რისხავდა და უკრძალავდა ლაპარაკს, რადგან იცოდნენ მათ, რომ ქრისტეა იგი. 24. დღე რომ გათენდა, გამოვიდა იქიდან და წავიდა უდაბურ ადგილას. ხალხმა მოძებნა და მივიდნენ მასთან და აკავებდნენ, რომ არ წასულიყო მათგან. 25. მან კი უთხრა მათ: „სხვა ქალაქებსაც უნდა ვახარო კოსმიური ღვთაების სასუფეველი (ღვთაებრივი ცნობიერების უსასრულო ოკეანე, მრავალგანზომილებიანი კოლექტიური სუპერცნობიერება), ვინაიდან ამისთვის ვარ მოვლენილი“. 26. და ქადაგებდა გალილეის სინაგოგებში. თავი 5 პირველ მოწაფეთა მოწოდება 1. ერთხელ, როცა ხალხის ბრბო აწყდებოდა მას, რომ ღვთის სიტყვა მოესმინათ, და ის იდგა გენესარეთის ტბასთან, 2. დაინახა ტბასთან მდგომი ორი ნავი. ნავებიდან გადმოსული მებადურები ბადეებს რეცხავდნენ. 3. ავიდა ერთ ნავზე, რომელიც სიმონისა იყო. სთხოვა ნაპირს ცოტა გაშორებოდა, ჩაჯდა და ნავიდან ასწავლიდა ხალხს. 4. როცა ლაპარაკი დაამთავრა, უთხრა სიმონს: „შეცურდი ღრმად და მოისროლეთ ბადეები თევზის დასაჭერად“. 5. მიუგო სიმონმა და უთხრა: „მოძღვარო, მთელი ღამე ვიშრომეთ და ვერაფერი დავიჭირეთ. მაგრამ შენი სიტყვით ვისვრი ბადეს“. 6. ასეც მოიქცნენ. იმდენი თევზი მოიმწყვდიეს, რომ ბადეები ეხეოდათ. 7. ნიშანი მისცეს ამხანაგებს მეორე ნავში, რომ მოსულიყვნენ მოსაშველებლად. მოვიდნენ და ისე აავსეს ორივე ნავი, რომ ლამის იძირებოდნენ. 8. ეს რომ დაინახა სიმონპეტრემ, დაეცა იესოს მუხლებთან და უთხრა: „გამშორდი, უფალო, ვინაიდან ცოდვილი კაცი ვარ“. 9. რადგან შიშმა შეიპყრო იგი და ყველა მასთან მყოფი იმ თევზისჭერის გამო, მათ რომ დაიჭირეს. 10. ასევე იაკობი და იოანე, ზებედეს ძენი, სიმონის მოზიარენი. და უთხრა სიმონს იესომ: „გამომყევი მე“. 11. მიაყენეს ნავები მიწას, ყველაფერი მიატოვეს და გაჰყვნენ მას. კეთროვნის და უძლურის განკურნება 12. ერთხელ, ერთ-ერთ ქალაქში მისი ყოფნისას, აჰა, მოვიდა კეთრით დაფარული კაცი. დაინახა იესო და დაემხო, ევედრებოდა და ეუბნებოდა: „უფალო, თუ გსურს, შეგიძლია ჩემი განწმედა“. 13. და გაიწოდა ხელი, შეახო მას და თქვა: „მსურს, განიწმიდე!“ და მყისვე მოშორდა კეთრი. 14. და უფრო და უფრო ვრცელდებოდა სიტყვა მის შესახებ და დიდძალი ხალხი დაჰყვებოდა მას, რათა მოესმინათ და განკურნებულიყვნენ თავიანთ სნეულებათაგან. 15. ის კი უდაბურ ადგილებში მიდიოდა და ლოცულობდა. 16. ერთ დღეს, როცა ის ასწავლიდა, ისხდნენ იქ ფარისეველნი და რჯულის მოძღვარნი, რომელნიც მოსულიყვნენ გალილეისა და იუდეის ყოველი კუთხიდან და იერუსალიმიდან, და უფლის ძალა იყო მასთან განსაკურნავად, 17. აჰა, კაცებმა საწოლით მოიყვანეს ადამიანი, რომელიც დავრდომილი იყო, და ცდილობდნენ, შიგნით შეეყვანათ და იესოს წინ დაეწვინათ. 18. და რომ ვერ მოახერხეს მისი შეყვანა ხალხმრავლობის გამო, ერდოზე ავიდნენ და კრამიტებს შორის საწოლიანად ჩაუშვეს შუაგულ ოთახში იესოს წინ. 19. რომ დაინახა მათი რწმენა, უთხრა: „ადამიანო, მოგეტევა შენი ცოდვები“. 20. და იწყეს მწიგნობრებმა და ფარისევლებმა მსჯელობა ურთიერთშორის და ამბობდნენ: „ვინ არის ეს, ღმერთს რომ გმობს? ვის ძალუძს ცოდვების მიტევება ერთი ღვთის გარდა?“ 21. იესო მიხვდა მათ ზრახვებს, და მიუგო და უთხრა: „რას კითხულობთ თქვენს გულში? 22. რა უფრო ადვილია, თქმა: შენი ცოდვები მოგეტევა, თუ თქმა: ადექ და გაიარე? 23. რათა იცოდეთ, რომ ანთროპოსის ძეს მიწაზე აქვს ცოდვების მიტევების ხელმწიფება, - ეუბნება დავრდომილს: შენ გეუბნები, ადექ, აიღე შენი საწოლი და შინ წადი“. 24. და მყისვე წამოდგა მათ წინაშე, აიღო, რაზეც იწვა, და წავიდა თავის სახლში და ადიდებდა ღმერთს. 25. და განცვიფრებამ შეიპყრო ყველა და ადიდებდნენ ღმერთს და შეშინებულები ამბობდნენ: საოცრებანი ვიხილეთო დღეს. ლევის მოწოდება. „არა მართალთა, არამედ ცოდვილთა“ 26. ამის შემდეგ გამოვიდა და დაინახა მებაჟე, სახელად ლევი, რომელიც იჯდა საბაჟოში, და უთხრა მას: „გამომყევი მე“. 27. მანაც მიატოვა ყოველივე, წამოდგა და გაჰყვა მას. 28. და მოუმზადა ლევიმ მას დიდი ნადიმი თავის სახლში. და იყო იქ ბევრი მებაჟე და სხვანი, რომლებიც მათთან ერთად უსხდნენ სუფრას. 29. მათი მწიგნობარნი და ფარისეველნი დრტვინავდნენ და ეუბნებოდნენ მის მოწაფეებს: „რატომ ჭამთ და სვამთ მებაჟეებთან და ცოდვილებთან ერთად?“ 30. და მიუგო იესომ და უთხრა მათ: „მკურნალი ჯანმრთელებს კი არა, სნეულებს სჭირდებათ. 31. მოვედი არა მართალთა მოსაწოდებლად, არამედ ცოდვილთა, რათა მოინანიონ“. ახალი ღვინო და საკერებელი 32. მათ კი უთხრეს მას: „იოანეს მოწაფეები ხშირად მარხულობენ და ლოცვებს აღავლენენ, ასევე ფარისეველთანიც. შენები კი ჭამენ და სვამენ“. 33. იესომ უთხრა მათ: „როგორ აიძულებთ მექორწილეებს, იმარხულონ, ვიდრე ნეფე მათთან არის? 34. მაგრამ დადგება დღეები, როცა ნეფე წაერთმევათ და მაშინ იმარხულებენ, იმ დღეებში“. 35. იგავიც უთხრა მათ: „არავინ მოხევს საკერებელს ახალ სამოსელს და არ დაადებს ძველ სამოსელს, თორემ ახალსაც დახევს და ძველსაც არ გამოადგება ახალი სამოსლის საკერებელი. 36. არავინ ჩაასხამს ახალ ღვინოს ძველ ტიკებში, თორემ ახალი ღვინო ტიკებს დახეთქავს და ღვინოც დაიღვრება და ტიკებიც დაიღუპება. 37. არამედ ახალი ღვინო ახალ ტიკებში უნდა ჩაისხას. 38. არც ერთი ძველის მსმელი არ მოისურვებს ახალს, რადგან იტყვის: ძველი სჯობიაო“. *** თავი 6 ანთროპოსის ძე შაბათის უფალიც არის 1. ერთხელ, შაბათს, ყანებზე გადავლა მოუხდა; და მისი მოწაფეები წყვეტდნენ თავთავებს, ხელით ფშვნეტდნენ და ჭამდნენ. 2. ფარისეველთაგან ზოგიერთებმა უთხრეს მათ: „რატომ აკეთებთ იმას, რისი გაკეთებაც შაბათს არაა ნებადართული?“ 3. და მიუგო და უთხრა მათ იესომ: „ნუთუ არ წაგიკითხავთ, რა ქნა დავითმა, როცა მოშივდა მას და მასთან მყოფებს? 4. როგორ შევიდა ღვთის სახლში, აიღო და შეჭამა საწინაშეო პურები და თავისთან მყოფთაც დაურიგა, რომლის ჭამის ნებაც არავის ჰქონდა, გარდა მღვდლებისა?“ 5. და უთხრა მათ: „შაბათის ბატონიც არის ანთროპოსის ძე “. 6. და მოხდა, რომ ერთ სხვა შაბათსაც შევიდა სინაგოგაში და ასწავლიდა მათ. იქ იყო კაცი, რომელსაც მარჯვენა ხელი გამხმარი ჰქონდა. 7. მწიგნობარნი და ფარისეველნი უთვალთვალებდნენ მას, აბა, შაბათს თუ განკურნავსო, რათა ეპოვათ როგორ დაედოთ ბრალი მისთვის. 8. მან იცოდა მათი ზრახვები და უთხრა კაცს, რომელსაც ხელი გამხმარი ჰქონდა: „ადექ და გამოდი შუაში!“ ისიც ადგა და დადგა შუაში. 9. უთხრა იესომ მათ: „გეკითხებით თქვენ: შაბათ დღეს კეთილის კეთება შეიძლება თუ ბოროტისა? სამშვინველის ხსნა შეიძლება თუ დაღუპვა?“ 10. და თვალი მოავლო ყველას და უთხრა მას: „გაიწოდე შენი ხელი!“ ასეც მოიქცა და მოურჩა ხელი. 11. ისინი კი რისხვით აღივსნენ და ურთიერთშორის მსჯელობდნენ, რა ექნათ იესოსთვის. თორმეტი მოციქულის არჩევა 12. იმ დღეებში წავიდა იგი მთაზე სალოცავად და მთელი ღამე ღვთისადმი ლოცვაში გაატარა. 13. დღე რომ დადგა, დაუძახა თავის მოწაფეებს და ამოირჩია მათგან თორმეტი, რომელთაც მოციქულები უწოდა: 14. სიმონი, რომელსაც პეტრე შეარქვა, მისი ძმა ანდრია, იაკობი და იოანე, ფილიპე და ბართოლომე, 15. მათე და თომა, იაკობ ალფესი და სიმონი, მოშურნედ წოდებული. 16. იუდა იაკობის ძე და იუდა ისკარიოტელი, რომელიც გამცემი გახდა. 17. და ჩავიდა მათთან ერთად და დადგა ვაკე ადგილას. იქ იყო მრავალი მისი მოწაფე და ბევრი ხალხი იუდეიდან და იერუსალიმიდან, და ზღვისპირეთიდან - ტვიროსიდან და ციდონიდან, 18. რომელნიც მოვიდნენ, რომ მისთვის მოესმინათ და თავიანთი სნეულებებისგან განკურნებულიყვნენ - უწმიდური სულით გატანჯულნიც - და იკურნებოდნენ. 19. მთელი ხალხი ცდილობდა შეხებოდა მას. ნეტართათვის. სიყვარული და სამსჯავრო 20. აღმართა მზერა თავის მოწაფეებზე და უთხრა: „ნეტარნი ხართ, გლახაკნი, ვინაიდან თქვენია ღვთის სასუფეველი. 21. ნეტარნი ხართ, ვისაც ახლა გშიათ, ვინაიდან გაძღებით. ნეტარნი ხართ, ვინც ახლა ტირით, ვინაიდან გაიცინებთ. 22. ნეტარნი ხართ, როცა შეგიძულებენ ადამიანები, როცა გაგყრიან და გაგლანძღავენ, ხოლო თქვენს სახელს განდევნიან, როგორც ბოროტს, კაცის ძის გამო. 23. გაიხარეთ იმ დღეს და გამხიარულდით, ვინაიდან, აჰა, დიდია თქვენი საზღაური ცაში, ვინაიდან ასევე ექცეოდნენ წინასწარმეტყველთ მათი მამები. 24. მაგრამ, ვაი თქვენ, მდიდარნო, ვინაიდან უკვე მიიღეთ თქვენი ნუგეშისცემა. 25. ვაი თქვენ, მაძღარნო, აწ, ვინაიდან მოგშივდებათ. ვაი თქვენ, ვინც ახლა იცინით, ვინაიდან იგლოვებთ და იტირებთ. 26. ვაი თქვენ, როცა ყველანი კარგს ილაპარაკებენ თქვენზე. ასევე ექცეოდნენ ცრუწინასწარმეტყველთ მათი მამები. 27. ხოლო თქვენ, ვინც მისმენთ, გეტყვით: გიყვარდეთ თქვენი მტრები და სიკეთე უყავით თქვენს მოძულეებს. 28. აკურთხებდეთ თქვენს მაწყევრებს და ლოცულობდეთ თქვენსავე შეურაცხმყოფელთათვის. 29. ვინც ლოყაში გაგარტყას, მეორეც მიუშვირე. ვინც სამოსელი წაგართვას, მოსასხამსაც ნუ დაუჭერ. 30. ყველას, ვინც გთხოვოს, მიეცი და ვინც გამოგართმევს, უკან ნუღარ მოსთხოვ. 31. როგორც თქვენ გინდათ, რომ მოგექცნენ ადამიანები, თქვენც ისევე მოექეცით მათ. 32. თუ თქვენი მოყვარულნი გეყვარებათ, თქვენთვის რა მადლია? ვინაიდან ცოდვილთაც უყვართ თავიანთი მოყვარულნი. 33. თუ სიკეთეს უზამთ თქვენს კეთილისმყოფელთ, თქვენთვის რა მადლია? ცოდვილნიც ასევე აკეთებენ. 34. თუ სესხს აძლევთ იმას, ვისი იმედიც გაქვთ, რომ უკან დაგიბრუნებთ, ეს რაღა მადლია? ცოდვილნიც ასესხებენ ცოდვილთ, რომ დაიბრუნონ იმდენივე. 35. ხოლო თქვენ გიყვარდეთ თქვენი მტრები, სიკეთე უყავით და ასესხეთ და ნურაფერს მოელით, და დიდი იქნება თქვენი საზღაური: მაღლის ძენი იქნებით, ვინაიდან იგი კეთილია უმადურთა და ბოროტთა მიმართაც. 36. იყავით გულმოწყალენი, ისევე როგორც თქვენი მამაა გულმოწყალე. 37. ნუ განიკითხავთ და არ განიკითხებით; მსჯავრს ნუ დასდებთ და არ დაგედებათ მსჯავრი; მიუტევეთ და მოგეტევებათ. 38. მიეცით და თქვენც მოგეცემათ: კარგი საწყაო, დატკეპნილი, გატენილი და პირთამდე სავსე, მოგეცემათ თქვენსავე კალთაში. რადგან რომელი საწყაოთიც მიუწყავთ, იმავეთი მოგეწყვებათ“. 39. იგავიც უთხრა მათ: „განა შეუძლია ბრმას ბრმის მეგზურობა? განა ორივენი ორმოში არ ჩაცვივდებიან? 40. მოწაფე მასწავლებელზე მეტი არ არის, ხოლო ყველა სწავლაგასრულებული, ისეთივე იქნება, როგორც მისი მასწავლებელი. 41. რად უყურებ წველს შენი ძმის თვალში, საკუთარ თვალში კი დირეს ვერ ამჩნევ? 42. ანდა როგორ შეგიძლია უთხრა შენს ძმას: ძმაო, მიმიშვი, ამოგიღო თვალიდან წველი, საკუთარ თვალში კი დირეს ვერ ხედავ? თვალთმაქცო, ჯერ შენი თვალიდან ამოიღე დირე და მერე დაინახავ, თუ როგორ უნდა ამოუღო შენს ძმას თვალიდან წველი. 43. არ არსებობს კარგი ხე, რომელმაც ცუდი ნაყოფი გამოიღოს; არც ცუდი ხე, რომელმაც კარგი ნაყოფი გამოიღოს. 44. ვინაიდან ყოველი ხე თავისი ნაყოფით შეიცნობა: ეკალზე ხომ ვერ მოკრეფენ ლეღვს და არც მაყვლის ბუჩქებზე იკრიფება ყურძენი. 45. კეთილი კაცი თავისი გულის კეთილი საუნჯიდან სიკეთეს გამოიღებს, ბოროტი კაცი კი ბოროტისგან ბოროტს გამოიღებს. ვინაიდან გულის სავსებისაგან მეტყველებს მისი პირი. 46. რატომ მიწოდებთ: „უფალო, უფალო!“ და იმას კი არ აკეთებთ, რასაც გეუბნებით? 47. ყველა, ვინც ჩემთან მოდის, ჩემს სიტყვებს ისმენს და მათ ასრულებს, გიჩვენებთ ვისაცა ჰგავს. 48. იგი ჰგავს სახლის მშენებელ კაცს, რომელმაც მოთხარა, ჩააღრმავა და კლდეზე დადო საძირკველი. წყალდიდობისას მდინარე ეკვეთა იმ სახლს და ძვრა ვერ უყო, ვინაიდან კარგად იყო ნაშენი. 49. ხოლო ვინც ისმენს და არ ასრულებს, იგი ჰგავს კაცს, რომელმაც სახლი ააშენა მიწაზე უსაძირკვლოდ და, როცა მდინარე ეკვეთა, უმალ დაინგრა და ძალზე დიდი იყო იმ სახლის ჩამოქცევა“. თავი 7 ასისთავის მონის განკურნება. ქვრივის ვაჟის გაცოცხლება 1. როცა მან დაასრულა ყველა თავისი სიტყვა ხალხის სასმენელთა მიმართ, შევიდა კაპერნაუმში. 2. ერთ ასისთავს ავად ჰყავდა და უკვდებოდა მონა, რომელიც მისთვის ძვირფასი იყო, 3. იესოზე რომ მოისმინა, გაგზავნა მასთან იუდეველთა უხუცესები სათხოვნელად, რათა მოსულიყო და განეკურნა მისი მონა. 4. ისინი მივიდნენ იესოსთან, სთხოვეს მხურვალედ და უთხრეს: „იგი ღირსია, რომ ეს გაუკეთო, 5. ვინაიდან უყვარს ჩვენი ხალხი და სინაგოგა მან აგვიშენა“. 6. იესო წაჰყვა მათ და უკვე იმ სახლის შორი-ახლოს იყვნენ, როცა ასისთავმა გამოუგზავნა მეგობრები მისთვის სათქმელად: „უფალო, ნუ გაირჯები, ვინაიდან ღირსი არა ვარ, რომ ჩემს ჭერქვეშ შემოხვიდე. 7. ამიტომ ჩემი თავიც არ მივიჩნიე შენთან მოსვლის ღირსად. მხოლოდ სიტყვა თქვი და განიკურნება ჩემი მონა. 8. რადგან მეც, ძალაუფლებას დამორჩილებულს, ჩემს ხელქვეით მყვანან ჯარისკაცები. ერთს ვეუბნები: „წადი!“ და მიდის. და სხვას: „მოდი!“ და მოდის. ჩემს მონას: „გააკეთე ეს!“ და აკეთებს“. 9. ეს რომ გაიგონა, იესოს გაუკვირდა მისი, მიუბრუნდა თავის უკან მომავალ ხალხს და უთხრა: „გეუბნებით, რომ ისრაელშიც ვერ ვპოვე მე ასეთი რწმენა“. 10. წარგზავნილებმა სახლში დაბრუნებისას გამოკეთებული ნახეს ის მონა. 11. ამის შემდეგ იესო წავიდა ქალაქში, რომელსაც ერქვა ნაინი, და თან მიჰყვებოდნენ მისი მოწაფენი და დიდძალი ხალხი. 12. ქალაქის კარიბჭეს რომ მიუახლოვდა, აჰა, მოასვენებდნენ მიცვალებულს, დედისერთა ვაჟს, ხოლო დედა ქვრივი იყო. დიდძალი ხალხი მოსდევდა მას ქალაქიდან. 13. ქვრივის დანახვისას უფალს შეეცოდა იგი და უთხრა: „ნუ სტირი“. 14. მივიდა და შეეხო ცხედარს. გამსვენებლები შედგნენ და მან თქვა: „ჭაბუკო, შენ გეუბნები, ადექ!“ 15. მკვდარი წამოჯდა და იწყო ლაპარაკი, და იესომ ჩააბარა იგი თავის დედას. 16. ყველანი შიშმა შეიპყრო, ღმერთს ადიდებდნენ და ამბობდნენ: „დიდი წინასწარმეტყველი აღმდგარა ჩვენს შორის და ღმერთმა მოხედა თავის ხალხს“. 17. ეს სიტყვა მოედო მთელ იუდეას და მთელ შემოგარენს. პასუხი იოანე ნათლისმცემელს 18. აუწყეს იოანეს მისმა მოწაფეებმა ყოველივე ეს. 19. იოანემ დაიბარა ორი თავისი მოწაფე და იესოსთან გაგზავნა შესაკითხავად: „შენა ხარ ის, ვინც უნდა მოსულიყო, თუ სხვას უნდა ველოდოთ?“ 20. მივიდნენ ისინი მასთან და უთხრეს: „იოანე ნათლისმცემელმა გამოგვგზავნა შენთან საკითხავად: შენა ხარ ის, ვინც უნდა მოსულიყო, თუ სხვას უნდა ველოდოთ?“ 21. იმჟამად მან ბევრი განკურნა სნეულებათა და სატკივართაგან და ავი სულებისაგან, და მრავალ ბრმას უწყალობა მხედველობა. 22. მიუგო და უთხრა მათ: „წადით და უთხარით იოანეს, რაც ნახეთ და მოისმინეთ: ბრმებს მხედველობა უბრუნდებათ, ხეიბრები დადიან, კეთროვანები განიწმიდებიან, ყრუებს ესმით, მკვდრები დგებიან და ღატაკებს ეხარებათ. 23. ნეტარია ვინც არ შეცდება ჩემში“. 24. როცა იოანეს მოციქულები წავიდნენ, დაიწყო ლაპარაკი ხალხთან იოანეზე: „რის სანახავად გახვედით უდაბნოში? ქარისაგან შერხეული ლერწმისა? 25. მაშ, რის სანახავად გახვედით - კაცისა, რომელსაც ფაფუკი სამოსელი აცვია? აჰა, ისინი, ვინც მდიდრულად არიან შემოსილნი და ფუფუნებით ცხოვრობენ, სამეფო კარზე იმყოფებიან. 26. რიღას სანახავად წახვედით? წინასწარმეტყველისა? დიახ, გეუბნებით თქვენ, წინასწარმეტყველზე მეტისაც. 27. ვინაიდან ეს არის ის, რომლის შესახებაც დაწერილია: „აჰა, მე ვგზავნი ჩემს ანგელოზს შენი სახის წინაშე, რომელიც განამზადებს შენს გზას შენს წინაშე“. 28. ვინაიდან გეუბნებით თქვენ: ქალთა მიერ ნაშობთა შორის არავინ არის იოანეზე დიდი, მაგრამ ღვთის სასუფეველში უმცირესიც კი მასზე უფრო დიდია“. 29. მთელმა ხალხმა, რომელიც მას უსმენდა, და მებაჟეებმაც კი, განადიდეს ღმერთი და იოანეს ნათლობით მოინათლნენ. 30. ხოლო ფარისევლებმა და რჯულის მცოდნეებმა უარყვეს კოსმიური ღვთაების რჩევა მათ მიმართ და არ ინათლებოდნენ მისგან. 31. მაშინ უფალმა თქვა: „ვის ვამსგავსო ეს მოდგმა და ვისი მსგავსნი არიან ისინი? 32. ისინი ჰგვანან ყრმებს, რომლებიც მოედნებზე სხედან და ერთმანეთს გასძახიან: სალამურს გიკრავდით და არ ცეკვავდით, გიგოდებდით და არ სტიროდით. 33. ვინაიდან მოვიდა იოანე ნათლისმცემელი და არც პურს ჭამს, არც ღვინოს სვამს და თქვენ ამბობთ: ეშმაკი ჰყავსო. 34. მოვიდა ანთროპოსის ძე და ჭამს და სვამს და ამბობთ: აჰა კაცი, მჭამელი და ღვინის მსმელი, მებაჟეთა და ცოდვილთა მეგობარიო. 35. გამართლებულია სიბრძნე მისი ყველა შვილის მიერ“. ცოდვილი ქალი იესოსთან 36. და შევიდა ფარისევლის სახლში და მიუჯდა სუფრას. 37. იმ ქალაქში იყო ცოდვილი ქალი. როგორც კი გაიგო, იგი ფარისევლის სახლში ზისო, მოიტანა ნელსაცხებელი. 38. და დადგა უკან, მის ფერხთით, დაბანა ფეხები ცრემლებით, ნელსაცხებელს სცხებდა და ზედ კოცნიდა. 39. ფარისეველმა, რომელმაც იესო მიიწვია, ამის დანახვაზე თავისთვის თქვა: „ეს რომ წინასწარმეტყველი იყოს, შეიტყობდა ვინ და რანაირი ქალი ეხება მას, რადგან ცოდვილია იგი“. 40. და მიმართა რა ქალს, უთხრა სიმონს: ხედავ ამ ქალს? მე მოვედი შენს სახლში და შენ ფეხის დასაბანი წყალი არ მომეცი. მან კი ფეხები ცრემლებით დამბანა და მაცხო ზეთი და ზედ მეამბორა“. 41. მიუგო იესომ და უთხრა მას: „სიმონ, რაღაც მაქვს შენთან სათქმელი,“ მან კი უთხრა: „თქვი, მოძღვარო“. 42. თქვა: „ერთ მევახშეს ორი მოვალე ჰყავდა: ერთს ხუთასი დინარი ემართა, მეორეს - ორმოცდაათი. 43. მაგრამ რაკი არაფერი ჰქონდათ, რომ გადაეხადათ, ორივეს მიუტევა. ახლა მითხარი, რომელს უფრო მეტად შეუყვარდება იგი?“ 44. მიუგო სიმონმა და თქვა: „მე ვფიქრობ, რომელსაც უფრო მეტი მიუტევა“. ხოლო მან უთხრა მას: „სწორად განსაჯე“. 45. მიბრუნდა ქალისაკენ და სიმონს უთხრა: „ხომ ხედავ ამ ქალს? 46. შენ ზეთი არ გიცხია ჩემს თავზე, ამან კი ნელსაცხებელი სცხო ჩემს ფერხთ. 47. ამის გამო გეუბნები: მაგას მიეტევა მრავალი თავისი ცოდვა, რადგან ძლიერ შემიყვარა. ხოლო ვისაც ცოტა მიეტევა, ცოტათი უყვარს“. 48. და უთხრა მას: „მიგეტევა შენი ცოდვანი“. 49. მასთან მსხდომებმა იწყეს ლაპარაკი თავისთვის: „ვინ არის ეს, ცოდვებსაც რომ მიუტევებს?“ 50. მან კი უთხრა ქალს: „შენმა რწმენამ გიხსნა შენ. წადი მშვიდობით“. თავი 8 იესო ახარებს ქალაქებში 1. ამის შემდეგ დადიოდა ქალაქიდან ქალაქში და სოფლიდან სოფელში, ქადაგებდა და ახარებდა ღვთის სასუფეველს. და თორმეტნიც მასთან იყვნენ, 2. ასევე ზოგი ქალიც, რომელნიც განიკურნენ ავი სულებისა და სნეულებებისაგან: მარიამი, მაგდალელად წოდებული, რომლისგანაც შვიდი ეშმაკი გავიდა; 3. იოანა, ჰეროდეს მოურავის ქუზას ცოლი, სუსანა და ბევრი სხვა, რომელნიც ემსახურებოდნენ მას თავიანთი ქონებით. იგავი მთესველზე 4. როცა დიდძალი ხალხი მოგროვდა მასთან და ქალაქის ყველა მცხოვრები მიეახლა, მან დაიწყო იგავით ლაპარაკი: 5. „გამოვიდა მთესველი თავისი თესლის დასათესად. და თესვისას ზოგი გზის პირას დაცვივდა, გაითელა და ცის ფრინველებმა აკენკეს. 6. ზოგი კლდოვანზე დაცვივდა, აღმოცენდა და გახმა, ვინაიდან სინოტივე აკლდა. 7. ზოგი ეკლებში ჩაცვივდა, ეკალი გაიზარდა და გააჩანაგა. 8. ზოგი კი კარგ ნიადაგზე დაცვივდა, აღმოცენდა და ასმაგი ნაყოფი გამოიღო“. ეს თქვა და დაიძახა: „ვისაც ყურები აქვს სასმენად, ისმინოს!“ 9. ჰკითხეს მას მისმა მოწაფეებმა, რას ნიშნავდა ეს იგავი. 10. მან თქვა: „თქვენ მოგეცათ, რომ იცოდეთ ღვთის სასუფევლის საიდუმლოებანი, ხოლო სხვებს იგავებით მიეცათ, რომ უყურებდნენ და ვერ ხედავდნენ, ისმენდნენ და ვერ იგებდნენ. 11. ეს იგავი კი ამას ნიშნავს: ის თესლი ღვთის სიტყვაა. 12. გზასთან დაცვენილები კი ისინი არიან, ვისაც ესმით, მერე მოდის ეშმაკი და მიაქვს სიტყვა მათი გულიდან, რომ არ იწამონ და არ გადარჩნენ. 13. ესენი კი, კლდეზე რომ არიან, ისინია, ვინც მოისმენენ სიტყვას და სიხარულით მიიღებენ, მაგრამ ფესვი არა აქვთ და მხოლოდ მცირე ხანს სწამთ, განსაცდელის ჟამს კი განდგებიან. 14. ხოლო ეკლებში ჩაცვენილნი ისინი არიან, ვინც ისმენენ, მაგრამ ცხოვრების გზაზე საზრუნავი, სიმდიდრე და განცხრომანი აჩანაგებენ მათ და ნაყოფი ვეღარ მწიფდება. 15. ხოლო კარგ მიწაზე დაცვენილნი ისინი არიან, ვინც კეთილი და წრფელი გულით ისმენენ სიტყვას, იცავენ და მოთმინებით იძლევიან ნაყოფს“. დაუკვირდით, როგორ ისმენთ 16. „არავინ ანთებს სანთელს, რომ ჭურჭელი დაახუროს ზედ ან საწოლ ქვეშ შეედგას, არამედ სასანთლეზე დადებს, რათა შემომსვლელებმა იხილონ ნათელი. 17. ვინაიდან არ არსებობს დაფარული, რომელიც ცხადი არ გახდეს, არც დამალული, რომელიც არ გამჟღავნდეს და არ გაცხადდეს. 18. ამიტომ დაუკვირდით, როგორ ისმენთ: ვისაც აქვს, მას მიეცემა. ვისაც არა აქვს, ისიც წაერთმევა, რაც ჰგონია, რომ ექნება“. 19. მივიდნენ მასთან მისი დედა და ძმები და ვერ შეძლეს ახლოს მისვლა ხალხის გამო. 20. შე

სახარებები (ევანგელე) რედაქტირებული და რესტავრირებული ვერსია რედაქტირებულია გნოსტიკური, ბოგომილური, მანიქევლური, თეოსოფიური და ანთროპოსოფიური ნაშრომების მიხედვით რედაქტირებულია თეოსოფი და ეზოთერიკი – ღვთისავარ ჩაბრავას მიერ კორექტირება ძირითადად განხორციელებულია, გნოსტიკოსების მარკიონის, ვალეტინეს, სიმონ მოგვის, სატორნინეს, კარპოკრატეს, ბასილიდეს, ჰერაკლიონის, ნეოპლატონიკოსი პროკლუსის და პლოტინუსის, თეოსოფების ბლავატსკაიას, ოლკოტის, ბეზანტის, ბეილის და ტოლსტოის, ანთროპოსოფების შტაინერის, ბელის, ჩეხოვის და სვასიანის, მანიქეველი თეოლოგების მარ მანი ხაის და ადიამანტ მასწავლებლის, აგრეთვე კაბალისტების რეიხლინის, ისააკ მეიერის და მაკ გრეგორ მატერსის სასულიერო მეცნიერულ ნაშრომთა მიხედვით მართლმადიდებელ გადამწერ–მთარგმნელ დოგმატიკოს პროფანატორთა მიერ პროფანირებული, დეფექტურად გადაწერილი და სისტემური ხარვეზებით რედაქტირებული სახარებათა ტექსტები ქართულად თარგმნა ზურაბ კიკნაძემ პროლოგი "მე მომწონს ქრისტე, მაგრამ არ მომწონს ქრისტია­ნები, ისინი ქრისტეს საერთოდ არ გვანან" - მაჰათმა განდი მათეს სახარება თავი 1 იესოს წარმოშობა 1. წიგნი წარმოშობისა იესო სოლომონისეულისა: დავითის ძისა, აბრაამის ძისა. 2. აბრაამმა შვა ისაკი; ისაკმა შვა იაკობი; იაკობმა შვა იუდა და მისი ძმები; 3. იუდამ შვა ფერეცი და ზერახი თამარისგან; ფერეცმა შვა ხეცრონი; ხეცრონმა შვა რამი; 4. რამმა შვა ყამინადაბი; ყამინადაბმა შვა ნახშონი; ნახშონმა შვა სალმონი; 5. სალმონმა შვა ბოყაზი რახაბისგან; ბოყაზმა შვა ყობედი რუთისგან; ყობედმა შვა იესე. 6. იესემ შვა დავით მეფე; დავით მეფემ შვა სოლომონი ურიას ცოლისგან. 7. სოლომონმა შვა რეხაბყამი; რეხაბყამმა შვა აბია; აბიამ შვა ასა. 8. ასამ შვა იოშაფატი; იოშაფატმა შვა იორამი; იორამმა შვა ყუზია; 9. ყუზიამ შვა იოთამი; იოთამმა შვა ახაზი; ახაზმა შვა ხიზკია; 10. ხიზკიამ შვა მენაშე; მენაშემ შვა ამონი; ამონმა შვა იოშია; 11. იოშიამ შვა იეხონია და მისი ძმანი ბაბილონში გადასახლების წინ; 12. ბაბილონში გადასახლების შემდგომ იეხონიამ შვა შეალთიელი; შეალთიელმა შვა ზერუბაბელი; 13. ზერუბაბელმა შვა აბიჰუდი; აბიჰუდმა შვა ელიაკიმი; ელიაკიმმა შვა ყაზური; 14. ყაზურმა შვა ცადოკი; ცადოკმა შვა იაქინი; იაქინმა შვა ელიჰუდი; 15. ელიჰუდმა შვა ელეაზარი; ელეაზარმა შვა მათანი; მათანმა შვა იაკობი; 16. იაკობმა შვა იოსები, ქმარი მარიამისა, რომლისაგანაც იშვა იესო, რომელსაც ჰქვია ქრისტე. 17. ამრიგად მთელი თაობა აბრაამიდან დავითამდე თოთხმეტი თაობა; დავითიდან ბაბილონში გადასახლებამდე თოთხმეტი თაობა; ბაბილონში გადასახლებიდან სოლომონისეულ იესომდე თოთხმეტი თაობა. იესოს შობა 18. ხოლო იესო სოლომონისეულის შობა ასე მოხდა: დედამისი, მარიამი იოსებზე დანიშვნის შემდეგ, ვიდრე ისინი შეუღლდებოდნენ, მამაღმერთისაგან (ღვთაებრივი გონისაგან) დაორსულებული აღმოჩნდა; 19. ხოლო იოსები, მისი ქმარი, კეთილი კაცი იყო, და არ ისურვა მისი მხილება, უნდოდა ფარულად გაეშვა იგი. 20. როცა ამას ფიქრობდა, აჰა, ეჩვენა მას სიზმარში უფლის ანგელოზი და უთხრა: „იოსებ, ძეო დავითისა, ნუ გაშინებს შენი ცოლის, მარიამის, მიღება, ვინაიდან მასში ჩასახული მამაღმერთისაგან (ღვთაებრივი გონისაგან) არის. 21. შობს ძეს და დაარქმევ მას სახელად იესოს, ვინაიდან იგი იხსნის ხალხს მათი ცოდვებისაგან“. 22. სიზმრისაგან გამოფხიზლებული იოსები ისე მოიქცა, როგორც უფლის ანგელოზმა უბრძანა, და მიიღო თავისი ცოლი. 23. და არ დაუმყარებია მასთან სქესობრივი კონტაქტი, ვიდრე არა შვა თავისი ძე. და დაარქვა მას იოსებმა სახელად იესო (თარგმანით: მკურნალი). თავი 2 მოგვები აღმოსავლეთიდან 1. როცა იესო იშვა იუდეის ბეთლემში, მეფე ჰეროდეს დღეებში, იერუსალიმში მოვიდნენ მაზდეანი მოგვები სპარსეთიდან, რომელთაც ქონდათ წინასწარმეტყველება იუდეის ბეთლემში ახალი მხსნელის (საოშინტის) დაბადების შესახებ და თქვეს: 2. „სად არის იუდეველი მეუფე, რომელიც იშვა? ვინაიდან ვიხილეთ მისი ვარსკვლავი აღმოსავლეთში და მოვედით, რათა თაყვანი ვცეთ მას“. 3. ეს რომ გაიგონა, შეძრწუნდა მეფე ჰეროდე და მასთან ერთად მთელი იერუსალიმი. 4. შეკრიბა ყველა მღვდელმთავარი და ერის მწიგნობარნი და ჰკითხა მათ, სად უნდა შობილიყო ქრისტე (გასხივოსნებული, იგივე ბუდა). 5. მათ კი უთხრეს მას: „იუდეის ბეთლემში“. 6. მაშინ ჰეროდემ მალულად დაიბარა მაზდეანი მოგვები და გამოიკითხა ვარსკვლავის გამოჩენის ჟამი. 7. წარგზავნა ისინი ბეთლემს, და უთხრა: „წადით, გულმოდგინედ გამოიკითხეთ იმ ყრმის ამბავი და, როცა იპოვით, შემატყობინეთ, რომ მეც მივიდე და თაყვანი ვცე მას“. 8. მათაც მოუსმინეს მეფეს და წავიდნენ. და აჰა, ვარსკვლავი, რომელიც მათ აღმოსავლეთში იხილეს, წინ უძღოდა მათ, ვიდრე მივიდოდა და დადგებოდა იმ ადგილზე, სადაც ყრმა იყო. 9. ვარსკვლავი რომ დაინახეს, მათ მეტისმეტი სიხარულით გაიხარეს. 10. როცა სახლში შევიდნენ, დაინახეს ყრმა მარიამთან, თავის დედასთან, დაემხნენ და თაყვანი სცეს მას. გახსნეს თავიანთი საუნჯენი და მიართვეს მას ძღვენი: ოქრო, გუნდრუკი და მური. 11. და რაკი სიზმარში იყვნენ გაფრთხილებულნი, რომ არ დაბრუნებულიყვნენ ჰეროდეს თან, სხვა გზით წავიდნენ თავიანთ ქვეყანაში. 12. როცა ისინი წავიდნენ, ანგელოზი გამოეცხადა სიზმარში იოსებს და უთხრა: „ადექი, წაიყვანე ყრმა და დედამისი, და გაიქეცი ეგვიპტეს და იყავი იქ, ვიდრე მე გეტყოდე, რადგან ჰეროდეს სურს მაგ ყრმის მოძებნა, რათა დაღუპოს იგი“. ეგვიპტეში გაქცევა 13. ადგა, ღამით წაიყვანა ყრმა და დედამისი, და მივიდა ეგვიპტეს. ყრმათა ამოჟლეტა 14. ძალიან განრისხდა ჰეროდე, როცა ნახა, რომ გააწბილეს მოგვებმა. მიავლინა და მოაკვლევინა ყოველი ყრმა ორი წლისა და იმაზე უმცროსები ბეთლემში და მთელ მის სანახებში, იმ დროის მიხედვით, როგორც მოგვთაგან გამოიძია. ეგვიპტიდან დაბრუნება 15. ჰეროდეს სიკვდილის შემდეგ კი, აჰა, ეგვიპტეში იოსებს სიზმრად გამოეცხადა უფლის ანგელოზი 16. და უთხრა: „ადექი, წაიყვანე ყრმა და დედამისი, და წადი ისრაელის ქვეყანაში, ვინაიდან დაიხოცნენ, ვინც მაგ ყრმის სულს ეძებდნენ“. 17. ისიც ადგა, წაიყვანა ყრმა და დედამისი და მივიდა ისრაელის ქვეყანაში. 18. ხოლო როცა გაიგო, რომ არქელაოსი მეფობს იუდეაში, მამამისის, ჰეროდეს, ნაცვლად შეეშინდა იქ წასვლისა, მაგრამ სიზმრად მიიღო გაფრთხილება და წავიდა გალილეის მხარეში, 19. მივიდა და დასახლდა ნაზარეთად წოდებულ ქალაქში. თავი 3 იოანე ნათლისმცემლის ქადაგება 1. იმ დღეებში მოვიდა იოანე ნათლისმცემელი და ქადაგებდა იუდეას უდაბნოში. 2. ამბობდა: „მოინანიეთ, ვინაიდან მოახლოებულია განზომილებათა (ცათა) სასუფეველი (ღვთაებრივი ცნობიერების უსასრულო ოკეანე, მრავალგანზომილებიანი კოლექტიური სუპერცნობიერება)“. 3. თვითონ იოანეს ემოსა აქლემის ბეწვის სამოსი და წელზე ერტყა ტყავის სარტყელი. ხოლო საზრდოდ ჰქონდა კალიები და ველური თაფლი. 4. მაშინ მასთან გამოდიოდა იერუსალიმი, მთელი იუდეა და მთელი იორდანეს სანახები. 5. ინათლებოდნენ მისგან იორდანეში და აღიარებდნენ თავიანთ ცოდვებს. 6. როცა იოანემ დაინახა მისკენ მოსანათლავად მომავალი მრავალი ფარისეველი და სადუკეველი, უთხრა მათ: „იქედნეთა ნაშობნო, ვინ შთაგაგონათ მომავალ რისხვას გაქცეოდით? 7. მაშ, შექმენით მონანიების ღირსი ნაყოფი 8. და ნუ იფიქრებთ, თქვათ თქვენთვის: ჩვენ მამად აბრაამი გვყავსო. ვინაიდან, გეუბნებით თქვენ, ღმერთს შეუძლია ამ ქვებიდან აღუდგინოს აბრაამს შვილები. 9. ცულიც უკვე დევს ხეთა ფესვთან. ყოველ ხეს, რომელიც კეთილ ნაყოფს არ გამოიღებს, მოჭრიან და ცეცხლში ჩააგდებენ. 10. მე წყლით გნათლავთ მოსანანიებლად. მაგრამ ჩემს შემდეგ მომავალი ჩემზე ძლიერია, ვისი სანდლის ტარების ღირსიც არა ვარ. ის მოგნათლავთ თქვენ სულიწმიდით და ცეცხლით. 11. მისი ნიჩაბი მის ხელთაა. ის გაწმედს თავის კალოს, ბეღელში მოაგროვებს თავის ხორბალს, ხოლო ბზეს დაწვავს ჩაუქრობელი ცეცხლით“. *** ნათლისღება 12. მაშინ გალილეიდან იორდანეზე მოვიდა იესო იოანესთან, რათა მის მიერ მონათლულიყო. 13. ხოლო იოანე აკავებდა და ეუბნებოდა: „მე უნდა მოვინათლო შენგან, შენ კი ჩემთან მოდიხარ?“ 14. მიუგო იესომ და უთხრა მას: „ასე იყოს, ვინაიდან ასე გვმართებს ჩვენ მთელი სიმართლის აღსრულება“. მაშინ მიუშვა იგი. 15. ნათელღებული იესო მყისვე ამოვიდა წყლიდან და აჰა, გაიხსნენ განზომილებები (ცანი) და მან იხილა ღვთის სამშვინველი, მტრედივით გარდმომავალი, მასზე რომ ეშვებოდა. 16. ხმა იყო სუპერკოსმოსიდან, რომელიც ამბობდა: „ეს არის ჩემი საყვარელი ძე, რომელიც მოვიწონე მე“. თავი 4 იესოს გამოცდა 1. მაშინ მასში ჩასახლებულმა ქრისტეს სამშვინველმა (ფსიხეია) წაიყვანა იესო უდაბნოში ეშმაკისაგან გამოსაცდელად. 2. ორმოც დღეს და ორმოც ღამეს იმარხულა და ბოლოს მოშივდა. 3. მიუახლოვდა მას მაცდური და უთხრა: „თუ შენ ღვთის ძე ხარ, თქვი, რომ ეს ქვები პურებად იქცნენ“. 4. ხოლო მან მიუგო და უთხრა: „განვედ, სატანავ!“’ 5. მაშინ წაიყვანა იგი ეშმაკმა წმიდა ქალაქში და დააყენა ტაძრის ქიმზე. 6. უთხრა მას: „თუ სამყაროული ღვთაების ძე ხარ, გადაიგდე თავი ძირს, ვინაიდან დაწერილია: „თავის ანგელოზებს უბრძანებს შენზე და ისინი ხელში აყვანილს გატარებენ, რათა ქვას ფეხი არ წამოჰკრა“. 7. უთხრა მას: „განვედ, სატანავ!“. 8. ისევ წაიყვანა იგი ეშმაკმა ძალიან მაღალ მთაზე, უჩვენა სამყაროს ყველა სამეფო და მათი დიდება. 9. უთხრა მას: „ყოველივე ამას შენ მოგცემ, თუ დამხობილი თაყვანს მცემ“. 10. მაშინ იესომ უთხრა: „განვედ, სატანავ!“. 11. მაშინ მიატოვა იგი ეშმაკმა და აჰა, ანგელოზები მიეახლნენ და ემსახურებოდნენ მას. 12. გაიგო იესომ, რომ იოანე გაცემულია და წავიდა გალილეას. 13. მიატოვა ნაზარეთი, მივიდა და დასახლდა ზღვის პირას მდებარე კაპერნაუმში, ზებულუნისა და ნეფთალის საზღვრებში, 14. იმ დროიდან მოყოლებული დაიწყო იესომ ქადაგება და ამბობდა: „მოინანიეთ, ვინაიდან მოახლოებულია განზომილებათა (ცათა) სასუფეველი (ღვთაებრივი ცნობიერების უსასრულო ოკეანე, მრავალგანზომილებიანი კოლექტიური სუპერცნობიერება)“. სიმონის, ანდრიას, იაკობისა და იოანეს მოწოდება 15. როცა გალილეის ზღვის ნაპირას მიდიოდა, მან დაინახა ორი ძმა: სიმონი, პეტრედ წოდებული, და ანდრია, მისი ძმა. ბადეებს ისროდნენ ზღვაში, ვინაიდან მებადურები იყვნენ. 16. უთხრა მათ: „გამომყევით მე“. 17. მათ მყისვე მიატოვეს ბადეები და გაჰყვნენ მას. 18. იქიდან წავიდა და დაინახა სხვა ორი ძმა: იაკობი, ზებედეს ძე და იოანე, მისი ძმა, რომელნიც თავიანთ მამასთან, ზებედესთან ერთად ნავში ბადეებს ამზადებდნენ, და მოუხმო მათ. 19. მათ მყისვე მიატოვეს ნავიც და მამაც და გაჰყვნენ მას. ქადაგება და კურნება გალილეაში 20. და მიმოდიოდა იესო მთელ გალილეაში, ასწავლიდა მათ სინაგოგებში, ქადაგებდა სასუფევლის (ღვთაებრივი ყოფიერების, პლერომას) სახარებას და კურნავდა ყოველგვარ სენს, ყოველნაირ უძლურებას ადამიანებში. 21. მოედო მისი ამბავი მთელ სირიას. და მოჰყავდათ მასთან ყველა უძლური, სხვადასხვა სნეულებით და სატანჯველით შეპყრობილნი, ეშმაკეულნი, მთვარეულნი, დავრდომილნი და ის კურნავდა მათ. 22. დიდძალი ხალხი მისდევდა მას გალილეიდან და დეკაპოლისიდან, იერუსალიმიდან და იუდეადან და იორდანეს გაღმიდან. თავი 5 ქადაგება მთაზე 1. დაინახა ხალხი და ავიდა მთაზე. როცა დაჯდა, მივიდნენ მასთან მისი მოწაფეები. 2. მან გახსნა ბაგე, ასწავლიდა მათ და ეუბნებოდა: 5. ნეტარ არიან თვინიერნი, ვინაიდან ისინი დაიმკვიდრებენ ქვეყანას. 6. ნეტარ არიან სიმართლისათვის მშიერმწყურვალნი, ვინაიდან ისინი გაძღებიან. 7. ნეტარ არიან მოწყალენი, ვინაიდან ისინი შეწყალებულ იქნებიან. 8. ნეტარ არიან გულით სუფთანი, ვინაიდან ისინი ღმერთს (ანთროპოსი) იხილავენ. 9. ნეტარ არიან მშვიდობისმყოფელნი, ვინაიდან ღვთის შვილებად იწოდებიან. 10. ნეტარ არიან სიმართლისათვის დევნილნი, ვინაიდან მათია განზომილებათა (ცათა) სასუფეველი (ღვთაებრივი ცნობიერების უსასრულო ოკეანე, მრავალგანზომილებიანი კოლექტიური სუპერცნობიერება). 11. ნეტარ ხართ თქვენ, როცა გაგლანძღავენ, გაგდევნიან და ყოველნაირად ბოროტს იტყვიან თქვენზე ჩემს გამო. 12. იხარეთ და იმხიარულეთ, ვინაიდან დიდია თქვენი საზღაური სუპერკოსმოსში. თქვენ ხართ მარილი. თქვენ ხართ ნათელი 13. თქვენ ხართ მარილი მიწისა. თუ მარილი განქარდა, რიღათი დამარილდეს? ის უკვე აღარაფრად გამოდგება, მხოლოდ გარეთ უნდა გადაყარო კაცთაგან გასათელად. 14. თქვენ სოფლის ნათელი ხართ. მთის წვერზე მდებარე ქალაქი ვერ დაიმალება. 15. სანთელს რომ აანთებენ, ჭურჭელქვეშ კი არ დგამენ, არამედ სასანთლეზე, რომ ყველას გაუნათოს სახლში. 16. ასევე ანათებდეს თქვენი ნათელი ადამიანთა წინაშე, რათა ხედავდნენ ისინი თქვენს კეთილ საქმეებს და ადიდებდნენ თქვენს მამას, რომელიც ზეცაშია. არა აღსასრულებლად, არამედ დასარღვევად 17. არ იფიქროთ, თითქოს რჯულის ან წინასწარმეტყველთა აღსასრულებლად მოვედი. აღსასრულებლად კი არა, გასაუქმებლად მოვედი.*** 20. ვინაიდან, გეუბნებით თქვენ, თუ თქვენი სიმართლე არ აღემატება მწიგნობართა და ფარისეველთა სიმართლეს, ვერ შეხვალთ ცათა სასუფეველში. მრისხანებაზე და მკვლელობაზე 21. თქვენ გსმენიათ, უთქვამთ ძველებისთვის: „არა კლა! ვინც მოკლავს სასჯელის თანამდები იქნება“. 22. მე კი გეუბნებით თქვენ: ვინც უმიზეზოდ განურისხდება თავის ძმას, სასჯელის თანამდები იქნება. ვინც თავის ძმას ეტყვის რაკა, სინედრიონის თანამდები იქნება. ხოლო რომელიც ეტყვის სულელო, ცეცხლის გეენის თანამდები იქნება. 23. ამიტომ, თუ მიიტან შენს ძღვენს სამსხვერპლოზე და იქ გაგახსენდება, რომ შენს ძმას რაიმე აქვს შენს მიმართ, 24. მიატოვე იქ შენი ძღვენი სამსხვერპლოსთან და წადი, ჯერ შენს ძმას შეურიგდი, მერე მოდი და შესწირე შენი ძღვენი. 25. შეურიგდი შენს მეტოქეს სასწრაფოდ, ვიდრე მასთან ერთად გზას ადგახარ, რომ მეტოქემ არ გადაგცეს მსაჯულს, ხოლო მსაჯულმა არ გადაგცეს მსახურს და არ ჩაგაგდონ საპყრობილეში. 26. ჭეშმარიტად გეუბნები შენ: იქიდან ვერ გამოხვალ, ვიდრე უკანასკნელ კოდრანტს არ გადაიხდი. *** თვალი თვალისა წილ. მეორე ლოყაც 38. თქვენ გსმენიათ, რომ თქმულა: „თვალი თვალისა წილ და კბილი კბილისა წილ“. 39. მე კი გეუბნებით თქვენ: წინ ნუ აღუდგებით ბოროტს, არამედ, თუ ვინმემ მარჯვენა ლოყაში გაგაწნას, მეორე ლოყაც მიუშვირე. 40. ვინც მოისურვებს შენს განკითხვას და შენი მოსასხამის წაღებას, სამოსელიც თან გაატანე მას. 41. ვინც ერთ ათას ნაბიჯზე წაყოლა გაიძულოს, ორზე გაჰყევი. 42. ვინც გთხოვოს, მიეცი. ზურგს ნუ შეაქცევ მას, ვისაც შენგან სესხება სურს. შეიყვარეთ თქვენი მტრები 43. თქვენ გსმენიათ, რომ თქმულა: „შეიყვარე მოყვასი შენი და შეიძულე მტერი შენი“. 44. მე კი გეუბნებით: გიყვარდეთ თქვენი მტრები, დალოცეთ თქვენი მაწყევრები, სიკეთე უყავით თქვენს მოძულეებს და ილოცეთ მათთვის, ვინც თქვენ გავიწროებთ და გდევნით. 45. რათა იყოთ თქვენი ზეციერი მამის ძენი, ვისაც თავისი მზე ამოჰყავს ბოროტთა და კეთილთა თავზე და წვიმას უგზავნის მართლებსა და უსამართლოებს. 46. ვინაიდან, თუ თქვენი მოყვარულები გეყვარებათ, რა იქნება თქვენი საზღაური? განა მებაჟეებიც ასევე არ იქცევიან? 47. თუ მხოლოდ თქვენს ძმებს მოიკითხავთ, განსაკუთრებულს რას გააკეთებთ? განა წარმართებიც ასევე არ იქცევიან? 48. მაშ, იყავით სრულყოფილნი, როგორც თქვენი ზეციერი მამაა სრულყოფილი. თავი 6 სწავლება მოწყალებისათვის 1. ერიდეთ სიმართლის კეთებას ადამიანთა თვალწინ, მათ დასანახად, თორემ ვერ მიიღებთ საზღაურს თქვენი ზეციერი მამისაგან. 2. ჰოდა, როცა მოწყალებას გასცემ, ნუ გაახმაურებ შენს წინაშე, როგორც თვალთმაქცნი აკეთებენ სინაგოგებსა და ქუჩებში, რათა ხალხმა აქოს ისინი. ჭეშმარიტად გეუბნებით თქვენ: მათ უკვე მიიღეს თავიანთი საზღაური. 3. შენ კი, როცა მოწყალებას გასცემ, შენს მარცხენას ნუ ეცოდინება, რას აკეთებს შენი მარჯვენა. 4. რათა შენი მოწყალება დაფარულში იყოს და მამაშენი, რომელიც ხედავს დაფარულში, მოგიზღავს შენ ცხადად. ლოცვისათვის 5. როცა ლოცულობთ, ნუ იქნებით, როგორც თვალთმაქცნი, რომელთაც უყვართ სინაგოგებსა და ქუჩის კუთხეებში დგომა და ლოცვა, რათა ხალხს თავი მოაჩვენონ. ჭეშმარიტად გეუბნებით თქვენ: მათ უკვე მიიღეს თავიანთი საზღაური. 6. შენ კი, როცა ლოცულობ, შედი შენს ოთახში, ჩაიკეტე კარი და ილოცე დაფარულში მყოფი შენი მამისადმი. და შენი მამა, რომელიც დაფარულში ხედავს, მოგიზღავს შენ. 7. ხოლო ლოცვის დროს ნუ ილაპარაკებთ ზედმეტს წარმართებივით, ვინაიდან მათ ჰგონიათ, რომ თავიანთი მრავალსიტყვაობის გამო შესმენილ იქნებიან. 8. ნუ მიბაძავთ მათ, ვინაიდან თქვენმა მამამ იცის, რა გიჭირთ თქვენ, ვიდრე სთხოვდეთ. მამაო ჩვენო 9. თქვენ კი ასე ილოცეთ: მამაო ჩვენო, რომელი ხარ განზომილებათა შინა, წმინდა იყოს სახელი შენი. 10. მოვიდეს მარადიული ყოფიერება შენი, იყოს ნება შენი, ვითარცა განზომილებათა შინა, ეგრეცა კოსმოსსა ზედა. 11. პური ჩვენი არსობისა მოგვეც ჩვენ დღეს. 12. და მოგვიტევე ჩვენ თანანადებნი ჩვენნი, ვითარცა ჩვენ მივუტევებთ თანამდებთა ჩვენთა. 13. და ნუ შეგვიყვან ჩვენ განსაცდელში, არამედ გვიხსენ ჩვენ არქონტისაგან. რადგან შენია მარადიული ყოფიერება და ენერგიები და დიდება ღვთაებრივ ეონთა მიმართ. ამონ (იგივე ომნი, აუმკარა, ომკარა, თარგმანით; ყველა და ყველაფერი, წარსული, აწმყო და მომავალი, ემანაცია, ევოლუცია და ანიჰილაცია). 14. ვინაიდან, თუ თქვენ მიუტევებთ ადამიანებს მათ შეცოდებებს, თქვენც მოგიტევებთ თქვენი ზეციერი მამა. 15. ხოლო თუ თქვენ არ მიუტევებთ ადამიანებს მათ შეცოდებებს, არც თქვენი მამა მოგიტევებთ თქვენს შეცოდებებს. *** მარხვისათვის 16. ასევე როცა მარხულობთ, ნუ იქნებით მწუხარენი, როგორც თვალთმაქცნი. ვინაიდან ისინი იმწუხრებენ სახეებს, რათა ადამიანებს მარხულებად აჩვენონ თავი. ჭეშმარიტად გეუბნებით თქვენ: მათ უკვე მიიღეს თავიანთი საზღაური. 17. ხოლო შენ, როცა მარხულობ, იცხე თავზე და დაიბანე პირი, 18. რათა ადამიანებს კი არ ეჩვენო მარხულად, არამედ დაფარულში მყოფ შენს მამას. და შენი მამა, რომელიც ხედავს დაფარულში, ცხადად მოგიზღავს. * 19. ნუ დაიუნჯებთ მიწაზე, სადაც ჩრჩილი და ჟანგი სპობს და სადაც ქურდები თხრიან და იპარავენ. 20. დაიუნჯეთ ცაში, სადაც არც ჩრჩილი და ჟანგი სპობს და სადაც არც ქურდები თხრიან და იპარავენ. 21. ვინაიდან, სადაც შენი საუნჯეა, შენი გულიც იქვე იქნება. თვალი სანთელია 22. სხეულის სანთელი თვალია. ჰოდა, თუ შენი თვალი სუფთაა, მთელი შენი სხეულიც ნათელი იქნება. 23. ხოლო თუ შენი თვალი ბოროტია, მთელი შენი სხეულიც ბნელი იქნება. თუკი ნათელი, რომელიც შენშია, სიბნელეა, სიბნელე რამდენად დიდი იქნება? ორი ბატონის სამსახური 24. არავის არ შეუძლია ორ ბატონს ემსახუროს: ან ერთი უნდა სძულდეს და მეორე უყვარდეს, ანდა იმ ერთს შეეთვისოს და მეორე დაამციროს. ვერ შეძლებთ ღმერთსაც (ანთროპოსი)ემსახუროთ და მამონასაც. 25. ამიტომ გეუბნებით თქვენ: ნუ ზრუნავთ რა ჭამოთ ან რა სვათ, ნურც თქვენი სხეულისათვის, თუ რითი შეიმოსოთ. განა სული საზრდოზე მეტი არ არის და სხეული - სამოსელზე? 26. შეხედეთ ცის ფრინველებს: ისინი არც თესავენ, არც მკიან, არც ბეღლებში აგროვებენ, და თქვენი ზეციერი მამა ასაზრდოებს მათ. განა თქვენ მათზე ბევრად უკეთესნი არა ხართ? 27. რომელ თქვენგანს შეუძლია ზრუნვით თავის სიმაღლეს ერთი წყრთა შემატოს? 28. სამოსელზე რაღას ზრუნავთ? შეხედეთ ველის შროშანებს, როგორ იზრდებიან: არც შრომობენ, არც ართავენ. 29. მაგრამ გეუბნებით თქვენ, რომ სოლომონიც კი, მთელ თავის დიდებაში, არ შემოსილა ისე, როგორც ერთი ამათგანი. 30. თუკი მინდვრის ბალახს, რომელიც დღეს არის, ხვალ კი თონეში ჩაიყრება, ღმერთი ასე მოსავს, თქვენ უფრო მეტად არ შეგმოსავთ, მცირედ მორწმუნენო? 31. ნუ ზრუნავთ და ნუ ამბობთ: რა ვჭამოთ? ან: რა ვსვათ? ან: რით შევიმოსოთო? 32. ვინაიდან ყოველივე ამას წარმართნი ეძებენ. ვინაიდან თქვენმა ზეციერმა მამამ იცის, რომ თქვენ გჭირდებათ ყოველივე ეს. 33. თქვენ კი უწინარეს ღვთაების სასუფეველი (ღვთაებრივი ცნობიერების უსასრულო ოკეანე, მრავალგანზომილებიანი კოლექტიური სუპერცნობიერება) ეძიეთ და მისი სიმართლე, და ეს ყოველივე შეგემატებათ. 34. ნუ ზრუნავთ ხვალინდელ დღეზე, ვინაიდან ხვალინდელი დღე თვითონ იზრუნებს თავის თავზე. ყოველ დღეს საკმარისად აქვს თავისი საზრუნავი. თავი 7 წველი და დირე 1. ნუ განიკითხავთ, რათა არ განიკითხნეთ. 2. ვინაიდან რომელი განკითხვითაც განიკითხავთ და რომელი საწყაოთიც მიუწყავთ, იმავეთი მოგეწყვებათ თქვენ. 3. რად უყურებ წველს შენი ძმის თვალში, საკუთარ თვალში კი დირესაც ვერ ამჩნევ? 4. ანდა როგორ ეტყვი შენს ძმას: მიმიშვი, ამოგიღო თვალიდან წველიო, და აჰა, შენს თვალში კი დირეა! 5. თვალთმაქცო, ჯერ შენი თვალიდან დირე ამოიღე და მერე დაინახავ, როგორ ამოიღო წველი შენი ძმის თვალიდან. 6. ნუ მისცემთ წმიდას ძაღლებს და ნურც თქვენს მარგალიტებს დაუყრით წინ ღორებს, რათა ფეხებით არ გათელონ და შემობრუნებისას თქვენც არ დაგგლიჯონ.*** ეძებეთ და იპოვით 7. ითხოვეთ და მოგეცემათ. ეძებეთ და იპოვით. დარეკეთ და გაგეღებათ. 8. ვინაიდან ყველა, ვინც ითხოვს, ღებულობს, ვინც ეძებს პოულობს და ვინც რეკავს, გაეღება. 9. არის კი თქვენს შორის ისეთი კაცი, საკუთარმა შვილმა პური სთხოვოს, მან კი ქვა მისცეს? 10. ანდა თევზი სთხოვს და გველი მიაწოდოს? 11. ჰოდა, თუ თქვენ, ბოროტებმა, იცით კეთილ მისაცემელთა მიცემა თქვენი შვილებისთვის, მეტადრე თქვენი ზეციერი მამა მისცემს სიკეთეს იმას, ვინც სთხოვს. 12. ამიტომ, ყველაფერში, როგორც გინდათ, რომ მოგექცნენ ადამიანები, თქვენც ისევე მოექეცით მათ. როგორც ვიწრო გზა სიცოცხლისაკენ 13. შედით ვიწრო კარიბჭით, ვინაიდან ფართოა კარიბჭე და განიერია გზა, რომელსაც დაღუპვისაკენ მიჰყავს, და მრავალნი დადიან მასზე. 14. ვინაიდან ვიწროა კარიბჭე და ვიწროა გზა, რომელსაც სიცოცხლისაკენ მიჰყავს, და მცირედნი ჰპოვებენ მას. ცრუწინასწარმეტყველი ნაყოფით იცნობა 15. ერიდეთ ცრუწინასწარმეტყველებს, რომლებიც ცხვრის სამოსით მოდიან თქვენთან, შინაგანად კი მტაცებელი მგლები არიან. 16. მათი ნაყოფით იცნობთ მათ. განა ეკლიდან ყურძენს კრეფენ ან კუროსთავიდან ლეღვს? 17. ასე, ყოველი კარგი ხე ნაყოფსაც კარგს იძლევა, ხოლო ცუდი ხე ნაყოფსაც ცუდს იძლევა. 18. არ შეუძლია კარგ ხეს ცუდი ნაყოფის გამოღება და არც ცუდ ხეს - კარგი ნაყოფის გამოღება. 19. ყოველ ხეს, რომელსაც კარგი ნაყოფი არ მოაქვს, ჭრიან და ცეცხლში აგდებენ. 20. ასე, მათი ნაყოფით იცნობთ მათ. არა ყველა, რომელიც მეუბნება: „უფალო, უფალო!“ 21. ყველა, ვინც მეუბნება: „უფალო, უფალო!“ როდი შევა განზომილებათა სასუფეველში (ღვთაების მარადიულ ყოფიერებაში), არამედ ის, ვინც აღასრულებს ჩემი ზეციერი მამის ნებას. 22. ბევრი მეტყვის იმ დღეს: „უფალო, უფალო! განა შენი სახელით არ ვწინასწარმეტყველებდით? განა შენი სახელით არ ვდევნიდით ეშმაკებს და განა შენი სახელით არ ვახდენდითო მრავალ სასწაულს?“ 23. მაშინ მე განვუცხადებ მათ: „მე არასოდეს არ გიცნობდით თქვენ, გამშორდით, ურჯულოების მოქმედნო“. გონიერი და უგუნური მშენებლები 24. ამიტომ ყველას, ვინც ისმენს ამ ჩემს სიტყვებს და ასრულებს მათ, ვამსგავსებ გონიერ კაცს, რომელმაც სახლი კლდეზე აიშენა. 25. მოვიდა წვიმა, გადმოსკდნენ მდინარეები, ამოვარდნენ ქარები და ეკვეთნენ იმ სახლს. ის კი არ დაეცა, ვინაიდან კლდეზე იყო დაფუძნებული. 26. ხოლო ყველა, ვინც ისმენს ჩემს ამ სიტყვებს და არ ასრულებს, ემსგავსება უგუნურ კაცს, რომელმაც ქვიშაზე აიშენა სახლი. 27. მოვიდა წვიმა, გადმოსკდნენ მდინარეები, ამოვარდნენ ქარები და ეკვეთნენ იმ სახლს, და ის დაეცა, და ძალზე დიდი იყო მისი დაცემა“. როგორც ხელმწიფების მქონე 28. როცა იესომ დაასრულა ეს სიტყვები, ხალხი გაოცებული დარჩა მისი მოძღვრებით. 29. ვინაიდან იგი ასწავლიდა მათ, როგორც ხელმწიფების მქონე და არა როგორც მათი მწიგნობარნი. თავი 8 კეთროვნის განკურნება 1. მთიდან ჩამომავალს დიდძალი ხალხი მისდევდა მას უკან. 2. აჰა, მივიდა მასთან კეთროვანი, თაყვანი სცა და უთხრა: „უფალო, თუ გინდა, შეძლებ ჩემს განწმედას“. 3. და გაიწოდა ხელი, შეახო მას და თქვა: „განიწმიდე!“ და მყისვე განიწმიდა იგი თავისი კეთრისაგან. ასისთავის მსახურის განკურნება 5. როცა კაპერნაუმში შევიდა, ასისთავი მივიდა მასთან, შეევედრა 6. და უთხრა: „უფალო, ჩემი მსახური სახლში მიწევს დავრდომილი და სასტიკად იტანჯება“. 7. უთხრა მას: „მე მოვალ და განვკურნავ მას“. 8. მიუგო ასისთავმა და უთხრა: „უფალო, არა ვარ ღირსი, რომ ჩემს ჭერქვეშ შემოხვიდე, მხოლოდ სიტყვა თქვი და განიკურნება ჩემი მსახური. 9. ვინაიდან მეც ხელმწიფების ქვეშ მყოფი კაცი ვარ და ჩემს ხელქვეით მყვანან ჯარისკაცები. ერთს ვეუბნები: წადი-მეთქი და მიდის. სხვას: მოდი-მეთქი და მოდის. ჩემს მონას: გააკეთემეთქი ეს! და აკეთებს“. 10. ეს რომ გაიგონა, იესოს გაუკვირდა და თავის მიმდევრებს უთხრა: „ჭეშმარიტად გეუბნებით თქვენ: ისრაელში ვერ ვპოვე მე ასეთი რწმენა. 11. ხოლო თქვენ გეუბნებით, რომ მრავალნი მოვლენ აღმოსავლეთიდან და დასავლეთიდან, და დასხდებიან აბრაამთან, ისაკთან და იაკობთან განზომილებათა სასუფეველში. 12. ხოლო სასუფევლის ძენი გადაიყრებიან გარესკნელის ბნელში. იქნება იქ ტირილი და კბილთა ღრჭენა“. 13. და უთხრა იესომ ასისთავს: „წადი და, როგორც ირწმუნე, ისე მოგეგოს“. და იმავე საათში განიკურნა მისი მსახური. პეტრეს სიდედრის განკურნება 14. იესო მივიდა პეტრეს სახლში და ნახა მისი სიდედრი მწოლიარე, ცხელებით შეპყრობილი. 15. შეეხო მის ხელს და ცხელებამ გაუარა მას, იგი წამოდგა და ემსახურა მათ. 16. როცა მოსაღამოვდა, მრავალი ეშმაკეული მოიყვანეს მასთან და მან სიტყვით განდევნა სამშვინველები და ყველა სნეული განკურნა. 17. თავის გარშემო დიდძალი ხალხი რომ დაინახა იესომ, უბრძანა გაღმა გასულიყვნენ. 18. მიუახლოვდა ერთი მწიგნობარი და უთხრა: „მოძღვარო, გამოგყვები, სადაც კი წახვალ“. 19. იესომ უთხრა მას: „მელიებს სოროები აქვთ და ცის ფრინველთ - ბუდეები. ანთროპოსის ძეს კი არსად არა აქვს თავის მისადრეკელი“. 20. ხოლო სხვა მოწაფეთაგანმა უთხრა მას: „უფალო, ნება მომეცი, ჯერ წავიდე და მამა

სტუდენტი ღვთისავარ ჩაბრავა ბიბლიის კრიტიკული თეოსოფიური ანალიზი ნაწილი 1 პროლოგი დასაბამშივე, ჩასახვის დღიდანვე ქრისტიანული მოძღვრება სავსე იყო მძლავრი ვნებათაღელვებითა და ინტერესთა კონფლიქტებით, რამაც განაპირობა მისი მრავალფეროვნება. თავიდანვე, ჩვენი ერის პირველი საუკუნიდანვე ქრისტიანული მოძღვრება განვითარდა როგორც მრავალი, სხვადასხვა სახისა და ფორმის რელიგიურ–ფილოსოფიური კონფესიის ერთობლიობა, რომელთა წარმომადგენლებს ძალზე ხშირად გააჩნდათ ერთმანეთთან მიმართებაში ძლიერი ინტერესთა კონფლიქტები და ანტიპათიები, ქრისტეს დოქტრინების სხვადასხვაგვარი ინტერპრეტაციის გამო, იმიტომ რომ თითოეული მათგანი, რაც არ უნდა გამჭრიახი გონება ჰქონოდა, თითოეული მოციქული და მოციქულთა მოწაფე და მოწაფეთა მოწაფე, ფლობდა მეტნაკლებად განსხვავებულ და თავისებურ ხედვას, კონკრეტულად ქრისტეს ქადაგებებისა. ადრექრისტიანულ ეპოქაშივე მოხდა ქრისტეს მოძღვრების მიმდევართა დიფერენციაცია, გამოიკვეთენ ისეთები რომლებიც შედარებით უფრო კარგად იგებდნენ ქრისტეს ქადაგებათა ჭეშმარიტ არსს და ისეთებიც რომლებიც ან ცუდად იგებდნენ ან საერთოდაც არ ესმოდათ იგი. ის ადამიანები რომლებიც ყველაზე ახლოს იყვნენ ქრისტეს ქადაგებათა ჭეშმარიტ არსთან, საკუთარ თავს გნოსტიკოსებს უწოდებდნენ, რაც ნიშნავს შემმეცნებელს. მათი ორი მთავარი თვისება იყო, პანენთეისტური სუპერპერსონალიზმი და ებრაელთა რელიგიისა და მათი ღმერთის – იაჰვეს მიმართ კრიტიკული და მტკიცედ უარყოფითი, ანტაგონისტური დამოკიდებულება, რაც ვგონებ საკმაოდ ობიექტური იყო მათი მხრიდან, თუ მხედველობაში მივიღებთ ყველა ფაქტს. გნოსტიკოსთა მთავარი არგუმენტი იაჰვეს წინააღმდეგ, იყო მისი მძიმე ხასიათი, რაც გამოიხატებოდა, ტირანიულ და დიქტატორულ ნარცისიზმში, სადიზმში, ნაციზმში, რასიზმში, ქსენოფობიაში, სოციოპათურ ექსცენტრიზმში, რადიკალურ სიმკაცრეში, თანაგრძნობისა და მოწყალების უნარის არქონაში, ეჭვიანობასა და შურიანობაში, რომელიც ძველი აღთქმის თითქმის ყოველ სტროფში ვლინდება. გნოსტიკოსები მიუთითებდნენ ებრაელთა იაჰვესა და სახარებისეული მამაზეციერის ანტაგონიზმსა და დიალექტიკაზე ანუ იმაზე, რომ ამ ორი არსების ხასიათი იმდენად განსხვავდება ერთმანეთისაგან, ფაქტობრივად თავისუფლად შეგვიძლია ვამტკიცოთ ის, რომ ებრაული იაჰვე და სახარებისეული მამაზეციერი ორი სრულებით განსხვავებული არსება არიან. გნოსტიკოსთა საპირისპიროდ ადრექრისტიანულ ეპოქაში ჩვენდა საუბედუროდ ჩაისახა ერთი მეტად რადიკალური და ექსცენტრიული ტერორისტული ბუნების მქონე სექტანტური მიმდინარეობა, რომელიც აცხადებდა პრეტენზიას იმაზე, რომ წარმოადგენდა ქრისტიანობის ერთადერთ ჭეშმარიტ ფორმას, ხოლო სხვა მიმდინარეობებს ერეტიკულად ანუ მწვალებლურად, მცდარად აცხადებდა. ამ მიმდინარეობისათვის დამახასიათებელი იყო ორი რამ, კერძოდ მისი ჰიბრიდული ნახევრადქრისტიანული და ნახევრადიუდევლური (ებრაული ანუ იაჰვისტური) ბუნება და სადისტურ–სოციოპათიური და ექსტრემისტულ ტერორისტული ხასიათი. უფრო კონკრეტულად რომ ვთქვათ ეს მიმდინარეობა, თავის აბრაამულ ალუზიებში სახარებისეულ მამაზეციერს ებრაულ იაჰვეში აიგივებდა, იაჰვეს ჭეშმარიტი მამაღმერთის ერთერთ სახელად მიიჩნევდა და ამით, ორ სრულებით შეუთავსებად ლიტერატურას, ქრისტიანულ სახარებებსა და ებრაულ იაჰვისტურ წიგნებს ერთმანეთში ურევდა, იმისათვის რათა ებრაული და ქრისტიანული ლიტერატურის სინთეზი წარმატებით განეხორციელებინათ, ისინი ქრისტიანულ სახარებებში ხელოვნურად უმატებდნენ იაჰვისტურ ალუზიებსა და სხვა სახის ინტერპოლაციებს, რომლებიც ანგრევდნენ სახარებათა არაიაჰვისტურ თვისებრივად ნოვატორულ იდეურ საფუძველს. ეს სექტა მკაცრად და თან ერთობ დიდი წარმატებით უსწორდებოდა ქრისტესთან იდეურად უახლოს კონფესიებს, გნოსტიკურ დენომინაციებს, ხოცავდა რა მათ წარმომადგენლებს და ამას აკეთებდა საიმპერატორო კარის დიდი მხარდაჭერით, საუკუნეთა მანძილზე ეს სექტა დაკავებული იყო სამი რამით: ხოცვით, ძარცვითა და ფაქტების პროფანაციით, სწორედ განადგურებულ გნოსტიკურ და სხვა რელიგიური კონფესიების ქონების კონფისკაციამ უსაშველოდ გააფართოვა აგრესორ სექტანტთა ფინანსები. ამ სექტანტების სახელი იყო – კათოლიკე მართლმადიდებელი სამოციქულო ეკლესია. ეს ნაშრომი მიზნად ისახავს ამხილოს მართლმადიდებლური იუდეოქრისტიანობა ბიბლიისა და გნოსტიკური აპოკრიფების შინაარსის მცდარ ინტერპრეტაციაში და დაგვანახოს გნოსტიკური და მანიქევლური (ასევე ბოგომილური) სწავლებების ჭეშმარიტი ბუნება. ბუნებრივია კითხვა იმის შესახებ თუ საიდან გამოჩნდა ილდაბაოთის არსება, გნოსტიკურ სწავლებაში მოცემული ცნობა ილდაბაოთის წარმომავლობის შესახებ ბოლომდე დამაკმაყოფილებელი არაა. ზემოთ ჩემს მიერ მოყვანილი ჰიპოთეზა წარმოადგენს, გნოსტიკური, ბოგომილური, მანიქევლური და ბუდისტური სწავლებების სინკრეტისტული ანალიზის რეზულტატს. მსოფლიოს მოძღვრებათა შედარებითი სინკრეტული ანალიზის საფუძველზე, ვასკვნი, რომ გნოსტიკოსთა დემიურგი, რომლის სახელებია: ილდაბაოთი, საკლასი, არიელი და ნებროთი ა.შ. იგივეა რაც მაზდეანური არიმანი, ბუდისტური მარა, ბოგომილური სატანაილი და მანიქევლური დემონი მეფე - აშკალუნი. დედამიწის ყველა ხალხებს, უკლებლივ ყველას, სიკეთისა და სინათლის ანტიპოდის - ბნელეთისა და ბოროტების სულის შესახებ ძალიან მსგავსი და ანალოგიური სწავლებები გააჩნიათ, განსხვავებები კი არსებობენ წარმომავლობასთან დაკავშირებით, მაგრამ ისინი იმდენად უმნიშვნელონი არიან რომ უნებურად მსგავსებებზე უფრო გაგექცევა თვალი ვიდრე განსხვავებებზე. ბოგომილური სწავლებით სატანა ანუ სატანაილი ყოველთვის არ იყო ბოროტი ანგელოზი და დემონი, არამედ ოდესღაც ის კეთილი ანგელოზი გახლდათ, მაგრამ ძალაუფლების წყურვილმა და ამპარტავნებამ დააბრმავა და შეცვალა მისი ბუნება, იგი დაეცა. ბოგომილური სწავლებით ქრისტე და სატანა ძმები არიან (ან იყვნენ) რამეთუ სატანაც იმავე ზეციური მამის შვილია, რომლისაც ქრისტე. თუ კარგად ჩავუკვირდებით მაზდეანურ სწავლებაში ნათქვამია რომ სიკეთისა და სინათლის ღმერთი ორმუზდი და არიმანი - ბოროტებისა და წყვდიადის სული, ტყუპისცალი ძმები არიან, არიმანი თავიდანვე ბოროტი არ იყო, უბრალოდ გარკვეული დროის შემდეგ მასში წარმოიშვა და გამოვლინდა ბოროტება და სიბნელე, მასში შური და ბოღმა, სიძულვილი აინთო, ძმის - ორმუზდის მიმართ, თავიდან ორმუზდი და არიმანი თანხმობაში მყოფი ძმები იყვნენ რომელთაც დათქმული ქონდათ ქვეყნიერების შექმნა, ორმუზდს უნდა შეექმნა სულიერი სამყარო, უხილავი სამყარო, ხოლო არიმანს ხორციელი, ხილული, მაგრამ არიმანი ისე გაბოროტდა რომ ხორციელი სამყარო ცოცხალ არსებათათვის ნამდვილ სატანჯველად აქცია, შექმნა საშინელი და მახინჯი მხეცები და დემონური არსებები რათა დაენახვებინა თავისი ძმისთვის თავისი ძალა და ზიანი მიეყენებინა მისი ღვთიური შვილებისათვის, სწორედ არიმანმა შექმნა ჯოჯოხეთი, არიმანმა დაიწყო ზეციდან ყველაზე სუსტი კეთილი ანგელოზების მოტაცება და მათი მიწიერ ხორციელ სხეულებში ჩამწყვდევა და დატყვევება. გნოსტიკური მოძღვრება ილდაბაოთის წარმომავლობის შესახებ არასრული მიმაჩნია, რადგანაც მე ვიცი რომ ფსიქიკურ საფშვინფელს და არაორგანიზებულ ასტრალურ მატერიასა და ენერგიას გონება და ინტელექტი არ გააჩნია და მას ძალიან გაუჭირდებოდა სამყაროების შექმნა, თუმცაღა გნოსტიკურ მოძღვრებაში ნათქვამია რომ ილდაბაოთი ქმნიდა მასში არსებული დედისეული ე.ი. ახამოტისაგან დარჩენილი სულიერი ნათლის მეოხებით და არა მარტო თავისი ფსიქიკური ძალით, მაგრამ მე უფრო მიმაჩნია რომ ილდაბაოთი ამას აკეთებდა ბოროტების ენერგიად გარდასახული ადრინდელი ღვთაებრივი ძალით. მოკლედ რომ ვთქვათ არიმანი ესაა სიკეთის გარდასახვა ანუ ინვერსია, სინათლის ტრანსმუტაცია, რეზულტატი სინათლის საფშვინველის ენერგეტიკული მატრიცის ინვერსიული ტრანსმუტაციისა, რისი მიზეზიც იყო სინათლის პირველწყაროდან (მამაღმერთიდან, პარაბრაჰმანიდან) ზედმეტი დაშორება. თეოსოფების და ოკულტისტების მტკიცებით 600 მილიონი წლის წინათ, თეოსოფიური სწავლების თანახმად, ჩვენს პლანეტა დედამიწაზე, რომელიც ბრუნავს მზე - ჰელიოსის გარშემო, უსაზღვრო სინათლისა და სიკეთის კეთილმა, სოლარულმა ანგელოზებმა ანუ ეონებმა, უზენაეს კეთილ ეონთან - მზიურ ლოგოს - იესო ქრისტე ნაზარეველთან ერთად და უსაზღვრო ბნელეთისა და ბოროტების ბოროტმა, ლუნარულმა ანგელოზებმა ანუ ეონებმა, უზენაეს ბოროტ ანგელოზთან ანუ ეონთან - იეღოვა-სატანაილ-ილდაბაოთთან, მძლავრ არხედემონთან ერთად, წარმოშვეს ღვთაებრივი ანდროგენი ანუ გერმაფროდიტი - ადამ კადმონი, არსება მამრობით-მდედრობითი, ორსქესიანი, რომელიც იყო ჯერ ასტრალური არსება, ხოლო მერე ფიზიკური, ხორციელი, იყო იგი ვასუდევას (ქრისტე-ლოგოსი) და შრი ლაკშმის (ზოეს ანუ სიცოცხლის, ზეციური ევას) ორმაგი, ბინარული განსხეულება, შემდეგ ეონებმა ანუ ელოჰიმებმა გაყვეს ორად ეს ანდროგენი არსება და წარმოშვეს ორი ერთსქესიანი ადამიანური არსება, მამრობითი - ადამი და მდედრობითი - ლილიტი, ისინი ორივენი სრულყოფილნი, სრულფასოვანნი, უნაკლონი, გონიერნი და სულიერნი, საოცრად ღვთაებრივნი იყვნენ, ისე რომ მათი სხეულები ანათებდა სულიერი სინათლით და ერთმანეთი უზომოდ უყვარდათ და დაინახეს რა ეს ბოროტმა ანგელოზებმა და აღშფოთდნენ და შეშურდათ მათი საოცარი სიყვარულის და მათგან უმთავრესმა - სატანაილმა, მოიწადინა ლილიტის შეცდენა და მისი ადამისათვის წართმევა და საკუთარ ცოლად დასმა, მისი ღვთაებრიობის გარდასახვა ბოროტებად, აღამხედრა სატანაილმა ადამი მშვენიერი ლილიტის წინააღმდეგ, ადამი წაეჩხუბა ლილიტს და შეურაცყოფა მიაყენა მას, თვალცრემლიანმა ლილიტმა წარმოთქვა სატანაილის ჭეშმარიტი სახელი და უზენაესი უფლის ქრისტე სოლარისის ჭეშმარიტი სახელი რაც აკრძალული იყო და მტირალი განეშორა ადამს, ხოლო იეღოვამ დასწყევლა იგი, წყევლა ლილიტს თავს დაატყდა და იმდენად გაუსაძლისი გახადა მისი სიცოცხლე რომ მთელი მისი ღვთაებრივი ბუნება დემონურად გარდასახა, ამის შემდეგ უდროსმა სამაელმა ანუ იეღოვამ მოთაფლა რა მაცდური და მატყუარა სიტყვებით ლილიტი, ჯოჯოხეთში, წყვდიადის ქვესკნელის სამეფოში დედოფლად დაისვა. ლილიტს ადამისაგან ყავდა ნაშობი შვილები, მაგრამ ისინი ლილიტთან ერთად განიდევნენ ედემის ბაღიდან სატანაილის მიერ. ლილიტის განდევნის შემდეგ ძალზედ დამწუხრდა ადამი, შემდეგ კი ძალები მოიკრიბა და სატანაილზე განრისხებულმა ზეციურ კეთილ ეონებს ლოცვა აღუვლინა და მხოლოდშობილი ძის, ქრისტე ლოგოსის ბუნების ჭვრეტა იწყო, იხილეს რა ეს სატანაილის ეონებმა დააძინეს ადამი მოგვარეს რა მას ძილბურანი უმეცრებისა და ბნელეთისა, ძილქუში უცნობლობისა, გამოართვეს ადამს მისი სულიერი ნათელი და მხრის ბეჭის ძვლის ნაწილიდან შექმნეს ხორციელი ქალი, სახელად - ევა, მოიხმეს რა პირველი ცის ანგელოზი და ჩაამწყვდიეს ხორციელ სხეულში, ხოლო ადამის სხეულში ჩაამწყვდიეს მეორე ცის ანგელოზი. გამოხდა ხანი და ევასთან თავად ღვთაებრივ ეონთაგან უზენაესი ოფის-ქრისტე ჩამოვიდა და დააორსულა იგი და შვა ევამ ვაჟი კაენი და ქალიშვილი კალმენა და შვა ევამ ისინი ქრისტს სულიერ წიაღში მცხოვრები საუკუნო სიცოცხლის, ეონი ზოეს ანუ ენერგია-შაკტის - შრი ლაკშმის ანუ ისკუროტერა დინამის მეოხებით. შემდეგ მიუდგა ადამი ევას და მათში შევიდა ისტერა ასგანესტერა დინამი, ბნელეთის ძალა გამოსული სატანაილისა და მისი ბოროტი ანგელოზებისაგან და შვა ევამ აბელი. ადამი და ევა გახდნენ გონებადაბინდული თაყვანისმცემლები ბოროტი ეიღოვასი, ქვეყნიერების შემოქმედი ბოროტი ეონისა, აგრეეთვე აბელიც და შესწირა აბელმა მთელი გულით უგუნურ ბნელ სატანაილს მსხვერპლი და კაენს კი არ სურდა სატანაილისათვის მსხვერპლის შეწირვა, რადგანაც უწყოდა მისი ბნელი ბუნება, მაგრამ მშობლებმა აიძულეს, მანაც იძულებულმა შეწირა მსხვერპლი იეღოვა სატანაილს, რაღათქმაუნდა აბელის მსხვერპლი მიიღო სატანაილმა, ხოლო კაენისა არ მიიღო, ამიტომაც გაბრაზდა კაენი ბოროტ აბელზე და მოკლა იგი, რის გამოც განიდევნა იგი ედემიდან თავის ტყუპისცალ დასთან ერთად რომელიც მას ცოლად ყავდა. იხილეს რა შუასამეფოს მბრძანებელმა სოფია ახამოტმა და მისმა დედამ ზეციურმა პისტოს სოფიამ რომ ადამმა და ევამ დაკარგეს სულიერი ნათელი და სატანაილის მონებად შეიქმნენ, ხოლო კაენი განიდევნა უსამართლოდ, სთხოვეს ეონ ქრისტეს ჩამოსულიყო დედამიწაზე და ეხსნა ისინი სატანაილისაგან, ქრისტემაც გააკეთა ეს და მიიღო მშვენიერი დრაკონის სახე, ამცნო ადამსა და ევას ჭეშმარიტება, აგემა მათ ცნობადის ხიდან ნაყოფი და მყისვე გაეხსნათ ადამსა და ევას გონება და იხილეს რა რომ შიშველნი იყვნენ შერცხვათ და დაემალნენ სატანაილს, ხოლო ქრისტე დაბრუნდა თავის სამეფოში. გაოგეს ბოროტმა ანგელოზებმა ეს განრისხდნენ მათზე და განდევნეს ედემიდან. გამოხდა ხანი და იწყო გამრავლება კაცობრიობამ, შეეძინათ მშვენიერი ასულები ადამიანებს და იხილეს რა ეს კეთილმა და ბოროტმა ანგელოზებმა ანუ ულტრაპლანეტელებმა, ჩამოდიოდნენ დედამიწაზე და აორსულებდნენ მიწიერ გოგონებს და ისინიც მათ გიგანტებს უშობდნენ, ბოროტ ანგელოზებს ჩაფიქრებული ქონდათ რომ გიგანტები სატანაილის სამეფოში წაეყვანათ, რათა მათ ემსახურათ სატანაილისათვის, მაგრამ გიგანტებმა და ადამიანებმა ამბოხება მოაწყვეს სატანაილისა და მისი ბნელი ეონების წინააღმდეგ, რის გამოც ბნელმა ანგელოზებმა წარღვნა მოავლინეს და დატბორეს ქვეყნიერება, გადარჩა მარტო ნოე რომელიც მონაწილეობას არ იღებდა ბუნტში. ისრაელის ღმერთის შესახებ იოანეს სახარებაში წერია: „ფარისევლებმა უთხრეს: შენ თვითონ მოწმობ შენს თავზე. შენი მოწმობა არაა ჭეშმარიტი“ (იოანეს სახარება, თავი 8, სტროფი 13). „იესომ მიუგო მათ პასუხად: მე თუ ჩემ თავზე ვმოწმობ, ჩემი მოწმობა ჭეშმარიტია, რადგან ვიცი, საიდან მოვედი და სად მივდივარ. თქვენ კი არ იცით, საიდან მოვედი და სად მივდივარ“ (იოანეს სახარება, თავი 8, სტროფი 14). „თქვენ ხორცის მიხედვით განსჯით, მე კი არავის არ განვსჯი“ (იოანე სახარება, თავი 8, სტროფი 15). „მე თუ განვსჯი, ჩემი მსჯავრი ჭეშმარიტია, რადგან მე მარტო კი არ ვარ, არამედ მე და მამა, რომელმაც მე (ga)მომავლინა“ (იოანეს სახარება, თავი 8 სტროფი 16). „თქვენს სჯულში (მოსეს ხუთწიგნეულში) წერია, რომ ორი ადამიანის მოწმობა ჭეშმარიტია“ (იოანეს სახარება, თავი 8 სტროფი 17). „მე ჩემს თავზე ვმოწმობ და ჩემზევე მოწმობს მამა რომელმაც მე მომავლინა“ (იოანეს სახარება, თავი 8, სტროფი 18). „მაშინ კითხეს მას: სად არის მამაშენი? იესომ უთხრა: არც მე მიცნობთ, არც მამაჩემს. მე რომ მიცნობდეთ, მამაჩემიც გეცნობებოდათ“ (იოანეს სახარება, თავი 8, სტროფი 19). „ეს სიტყვები წარმოთქვა იესომ საგანძურთან, როცა ტაძარში ასწავლიდა. ვერავინ შეიპყრო იგი, რადგან ჯერ არ დამდგარიყო მისი ჟამი“ (იოანეს სახარება, თავი 8, სტროფი 20). „მან კვლავ უთხრა მათ: მე მივდივარ. თქვენ ძებნას დამიწყებთ, მაგრამ თქვენს ცოდვაში დაიხოცებით. სადაც მივდივარ, თქვენ ვერ მოხვალთ“ (იოანეს სახარება, თავი 8, სტროფი 21). „იუდეველებმა (ებრაელებმა) თქვეს: თავი ხომ არ უნდა მოიკლას, რომ ამბობს: სადაც მე მივდივარ, თქვენ ვერ შეძლებთ მოსვლასო?“(იოანეს სახარება, თავი 8, სტროფი 22). „უთხრა მათ: თქვენ ქვენანი ხართ, მე კი ზემოთიდან ვარ; თქვენ კი წუთისოფლისანი ხართ, მე კი წუთისოფლისა არა ვარ“ (იოანეს სახარება, თავი 8, სტროფი 23). „ამიტომ გითხარით: თქვენ ცოდვებში დაიხოცებით მეთქი. რადგან თუ არ იწამებთ, რომ მე ვარ, თქვენსავე ცოდვებში დაიხოცებით“ (იოანეს სახარება, თავი 8, სტროფი 24). „მაშინ უთხრეს მას: ვინა ხარ შენ? იესომ უთხრა მათ: რას გეუბნებოდით თავიდანვე“ (იოანეს სახარება, თავი 8, სტროფი 25). „ბევრი მაქვს თქვენზე სალაპარაკო და სამსჯავრო, მაგრამ ვინც მე მომავლინა, ჭეშმარიტია, და რაც მისგან მოვისმინე, იმას ვლაპარაკობ წუთისოფელზე“ (იოანეს სახარება, თავი 8, სტროფი 26). „ვერ მიხვდნენ რომ მამაზე ეუბნებოდა მათ“ (იოანეს სახარება, თავი 8, სტროფი 27). „ამიტომ უთხრა მათ იესომ: როცა კაცის ძეს აამაღლებთ, მაშინ გაიგებთ, რომ ეს მე ვარ და არაფერს ვაკეთებ ჩემით, არამედ, რაც მამამ მასწავლა, იმას ვლაპარაკობ“ (იოანეს სახარება, თავი 8, სტროფი 28). „ვინც მე მომავლინა ჩემთანაა, მარტო არ დამტოვა, რადგან მუდამ იმას ვაკეთებ, რაც მისთვის არის სათნო“ (იოანეს სახარება, თავი 8, სტროფი 29). „როცა ამბობდა ამას ბევრმა ირწმუნა მისი“ (იოანეს სახარება, თავი 8, სტროფი 30). „მაშინ იესომ უთხრა იმ იუდეველებს რომლებმაც იგი ირწმუნეს: თუ ჩემს სიტყვაში დარჩებით, ჭეშმარიტად ჩემი მოწაფეები ხართ“ (იოანეს სახარება, თავი 8, სტროფი 31). „შეიცნობთ ჭეშმარიტებას და ჭეშმარიტება გაგანთავისუფლებთ თქვენ“ (იოანეს სახარება, თავი 8, სტროფი 32). „მიუგეს მას: ჩვენ აბრაამის შთამომავალნი ვართ და არასოდეს არავისი მონები არ ვყოფილვართ. როგორღა ამბობ, თავისუფლები გახდებითო?“(იოანეს სახარება, თავი 8, სტროფი 33). „იესომ უთხრა: ჭეშმარიტად, ჭეშმარიტად გეუბნებით თქვენ: ყველა ცოდვის ჩამდენი ცოდვის მონაა“ (იოანეს სახარება, თავი 8, სტროფი 34). „მაგრამ მონა არ რჩება სახლში საუკუნოდ, ძე რჩება საუკუნოდ“ (იოანეს სახარება, თავი 8, სტროფი 35). „ამიტომ თუ ძე გაგანთავისუფლებთ, ნამდვილად თავისუფლები იქნებით“ (იოანეს სახარება, თავი 8, სტროფი 36). „ვიცი რომ ბრაამის შთამომავალნი ხართ, აგრამ ჩემს მოკვლას ცდილობთ, რადგან ჩ ე მ ი ს ი ტ ყ ვ ა ვ ე რ ე ტ ე ვ ა თ ქ ვ ე ნ შ ი“ (იოანეს სახარება, თავი 8, სტროფი 37). „მე იმას ვლაპარაკობ რაც მამაჩემთან ვნახე, თქვენ კი აკეთებთ იმას, რაც მამათქვენთან მოისმინეთ (ე.ი. იაჰვეს წინასწარმეტყველთაგან)“ (იოანეს სახარება, თავი 8, სტროფი 38). „მიუგეს და უთხრეს მას: ჩვენი მამა აბრაამია! იესომ უთხრა: თქვენ რომ აბრაამის შვილები იყოთ, აბრაამის საქმეებს გააკეთებდით“ (იოანეს სახარება, თავი 8, სტროფი 39). „ახლა კი ჩემს მოკვლას ცდილობთ, კაცისას, რომელმაც გითხრათ ჭეშმარიტება, რაც ღვთისგან მოვისმინე. აბრაამს ასეთი რამ არ გაუკეთებია“ (იოანეს სახარება, თავი 8, სტროფი 40). „თქვენ მამათქვენის საქმეებს აკეთებთ. უთხრეს მას: ჩვენ სიძვით შობილნი როდი ვართ, ჩვენ გვყავს ერთი მამა- ღმერთი“ (იოანეს სახარება, თავი 8, სტროფი 41). „იესომ უთხრა: ღმერთი რომ მამა იყოს თქვენი, მაშინ გეყვარებოდით, რადგან მე გამოვედი და მოვედი ღვთისგან, ვინაიდან ჩემით კი არ მოვსულვარ, არამედ მან (გა)მომავლინა“ (იოანეს სახარება, თავი 8, სტროფი 42). „რატომ ვერ იგებთ ჩემს ნათქვამს? იმიტომ რომ არ შეგიძლიათ მოისმინოთ ჩემი სიტყვა“ (იოანეს სახარება, თავი 8, სტროფი 43). „თქვენი მამა არის ეშმაკი და მამათქვენის გულისთქმის შესრულება გწადიათ. ის კაცის მკვლელი იყო დასაბამითგან და ჭეშმარიტებაში ვერ დადგა, რადგან არაა მასში ჭეშმარიტება. როცა სიცრუეს ამბობს, თავისას ამბობს, რადგან ცრუა იგი და სიცრუის მამაა“ (იოანეს სახარება, თავი 8, სტროფი 44). „ვინც ღვთისგანაა, ღვთის სიტყვებს ისმენს. თ ქ ვ ე ნ ი მ ი ტ ო მ ა რ ი ს მ ე ნ თ რ ო მ ღ ვ თ ი ს გ ა ნ ა რ ა ხ ა რ თ“ (იოანეს სახარება, თავი 8, სტროფი 47). “თქვა უფალმა ღმერთმა: აჰა, გახდა ადამი როგორც ერთ ერთი ჩვენთაგანი, შემცნობი კეთილისა და ბოროტისა. არ გაიწოდოს ახლა ხელი და არ მოსწყვიტოს სიცოცხლის ხის ნაყოფიც, არ შეჭამოს და მარადიულად არ იცოცხლოს“ (დაბადება, თავი 3, სტროფი 22). იოანეს სახარებიდან, რომელიც აშკარად გნოსტიკურ ხასიათს ატარებს, ნათლად ჩანს, რომ იესო ქრისტე იუდეველთა ღმერთს, ისრაელის ღმერთს, ბოროტ სულად მიიჩნევს. ძველ აღთქმაში არსებობს საკმაოდ მრავალი ფაქტობრივი მტკიცებულება იმისა, რომ ისრაელიანთა ღვთაება - იეღოვა (იაჰვე), ბოროტი სულია და არა სინათლისა და სიკეთის ღმერთი, “გამოვიდა სიხონი მთელი თავისი ხალხით იაჰცაში ჩვენს წინააღმდეგ საბრძოლველად“ (ძველი აღთქმა, მეორე რჯული, თავი 2, სტროფი 32). „ხელში ჩაგვაგდებინა იგი უფალმა, ჩვენმა ღმერთმა და ჩვენც დავამარცხეთ იგი, მათი შვილები და მთელი მისი ხალხი“ (ძველი აღთქმა, მეორე რჯული, თავი 2, სტროფი 33). „ მაშინ დავიპყარით მისი ყველა ქალაქი, ავაოხრეთ ქალაქები და გავწყვიტეთ მცხოვრებნი დიდიან-პატარიანად. არავინ დაგვიტოვებია ცოცხალი“ (ძველი აღთქმა, მეორე რჯული, თავი 2, სტროფი 34). „ჩაგვაგდებინა ხელში უფალმა, ჩვენმა ღმერთმა, ყოგიც, ბაშანის მეფე, მთელი მისი ხალხითურთ და ჩვენც დავამარცხეთ იგი, ისე რომ არავინ დარჩენილა ცოცხალი“ (ძველი აღთქმა, მეორე რჯული, თავი 3, სტროფი 3). „გავანადგურეთ ისინი, როგორც მოვექეცით სიხონს, ხეშბონის მეფეს, როცა გავუნადგურეთ ყველა ქალაქი - მამრი, დედრი და ბავშვი“ (ძველი აღთქმა, მეორე რჯული, თავი 3, სტროფი 6).“თუ იდუმალ წაგაქეზებს შენი ძმა, დედაშენის შვილი, ან შენი ვაჟი, ან ასული, ან შენს გვერდით მწოლი ცოლი, ან მეგობარი, რომელიც საკუთარი სულივითა გყავს და გეტყვის: წამო ვემსახუროთ სხვა ღმერთებს, რომლებსაც არ იცნობთ არც შენ და არც შენი მამა-პაპა“ (ძველი აღთქმა, მეორე რჯული, თავი 13, სტროფი 6). „იმ ხალხთა ღმერთებს, თქვენს გარშემო რომ არიან, შენთან ახლოს მყოფთა თუ შენგან შორს მყოფთა, ქვეყნის კიდიდან კიდემდეო“ (ძვ. აღთქმა, მეორე რჯული, თავი 13, სტროფი 7). „ნუ დაყვები მას და ნუ გაუგონებ, ნუ დაგენანება იგი, ნუშეიბრალებ, ხელს ნუ დააფარებ“ (ძვ. აღთქმა, მეორე რჯული, თავი 13, სტროფი 8). „არამედ მოკალი იგი. პირველად შენი ხელი უნდა აღიმართოს მის მოსაკლავად, მერე კი მთელი ერისა“ (ძვ. აღთქმა, მეორე რჯული, თავი 13, სტროფი 9). „ჩაქოლე იგი, რომ მოკვდეს“ (ძვ. აღთქმა, მეორე რჯული, თავი 13 სტროფი 10). „გამოჩნდა უგვანი ხალხი შენი წრიდან და აცდუნებს თავისი ქალაქის მკვიდრთ, ეუბნება: წამო ვემსახუროთ სხვა ღმერთებს, რომლებსაც არ იცნობდითო“ (ძვ. აღთქმა, მეორე რჯული, თავი 13, სტროფი 13) . „ხოლო შენ გამოიძიე, გაარკვიე, კარგად გამოიკითხე და აჰა, ყველაფერი სრული სიმართლე გამოდგა, ჩადენილია ასეთი საძაგლობა შენ წიაღში“ (ძვ. აღთქმა, მეორე რჯული, თავი 13 სტროფი 14). „მახვილით დახოცე იმ ქალაქის მცხოვრებნი, დაარისხე ქალაქი და ყველაფერი რაც მასშია, მისი საქონელიც მახვილით ამოხოცე“ (ძვ. აღთქმა, მეორე რჯული, თავი 13, სტროფი 15). „ხელში ჩაგიგდებს მას უფალი, შენი ღმერთი და მახვილით გაწყვეტ მამროვანს“ (ძვ. აღთქმა, მეორე რჯული, თავი 20, სტროფი 13). „მხოლოდ ქალები, ბავშვები, პირუტყვი და ყველაფერი რაც ქალაქში იქნება - მთელი ნადავლი დაიტაცე. ჭამე შენი მტრების ნადავლი, რომლებიც უფალმა, შენმა ღმერთმა ჩაგიგდო ხელში“ (ძვ. აღთქმა, მეორე რჯული, თავი 20, სტროფი 14). „ოღონდ ამ ხალხთა ქალაქებიდან, რომლებიც უფალმა შენმა ღმერთმა მოგცა წილად, ერთი სულიც არ დატოვო ცოცხალი“ (ძვ. აღთქმა, მეორე რჯული, თავი 20, სტროფი 16). „პირწმინდად გაანადგურე ისინი: ხეთელნი, ამორეველნი, ქანაანელები, ფერიზეველები, ხივიელები და იებუსეველნი, როგორც გიბრძანა უფალმა, შენმა ღმერთმა (ძვ. აღთქმა, მეორე რჯული, თავი 20, სტროფი17). ჩემი აზრით, ძველი აღთქმა, საქვეყნოდ იმის მანიფესტირებას ახდენს, რომ „რჩეულ ერს“ ყველაფრის უფლება ჰქონია თურმე. მათ შორის, მთელი რიგი ეთნოსების გენოციდისა და მათი მიწების ოკუპაციისა! კარგად დააკვირდით ძველ აღთქმას და გულახდილად თქვით, თქვენ მართლაც გგონიათ, რომ ებრაელები „რჩეული ერი“ არიან? რომ იეღოვა „კეთილი და ნათელი ღმერთია“? რომ ის, რასაც ისრაელიანები ჩადიოდნენ, გამართლებულია??! გამოფხიზლდით ხალხნო, გამოფხიზლდით ადამიანებო! მთელი ძველი აღთქმა ესაა მესიანიზმისა და რჩეულობის იდეებზე, რელიგიურ ფანატიზმზე დაფუძნებული ტოტალური ეთნიკური გენოციდის, სისხლისმღვრელი დაპყრობითი ომებისა და მთელი რიგი ეთნოსების დამონების ქრონიკები, რომელშიც ცხადად ჩანს, რომ ებრაელთა ღმერთი - იეღოვა აშკარად და დაუფარავად ერთი ერის, ებრაელი ერის მიერ სხვა ერების ტოტალური ეთნიკური გენოციდის, სისხლისმღვრელი დაპყრობითი ომებისა და ერების დამონების ინიციატორი, აგიტატორი, პროპაგანდისტი და სულისჩამდგმელია. იეღოვა აშკარად არის აგრესიული,მრისხანე, შურისმაძიებელი, გულქვა, ბოროტი, ავზნიანი, მკაცრი, შეუწყნარებელი და სადისტი არსება, რომელსაც ღვთაებრიობის ცნებასთან არაფერი აქვს საერთო. იეღოვას თვისებები, ის მოწოდებები ტოტალური გენოციდისაკენ, დაპყრობითი ომებისაკენ და ა.შ. რაც არის ძველ აღთქმაში, არანაირად არ ჯდება სინათლისა და სიკეთის ღმერთის და საერთოდ ღვთაებრიობის ცნებაში, ჭეშმარიტი ღმერთი, არის არა ომის ღმერთი, არამედ მშვიდობის, არა სადისტი, არამედ ჰუმანისტი, არა შეუწყნარებელი, არამედ მოწყალე... იეღოვას ნიშან-თვისებები და ხასიათი ვერ ჯდება სიკეთისა და ჰუმანიზმის საზღვრებში. ამ სამყაროში არცერთ არსებას და არცერთ ერს არ აქვს ერების ტოტალური გენოციდის, დაპყრობითი ომების წარმოების და ერთი ერისათვის სხვათა დამონების უფლება. ოფიციალური, ყოველ შემთხვევაში ქრისტიანულ ორთოდოქსიასა და კრეაციონისტულ ფსევდომეცნიერულ წრეებში გაბატონებული აზრის თანახმად, ებრაელები ეგვიპტეში, ეგვიპტის სამეფოში, ცხოვრობდნენ როგორც მონები, რამეთუ დამონებულნი იყვნენ ეგვიპტის ფარაონის მიერ და ცხოვრობდნენ გაუსაძლის პირობებში. ერთხელაც ეგვიპტის ფარაონს გრძნეულებმა აცნობეს, რომ ისრაელიანთა მოდგმაში დაიბადებოდა კაცი, რომელიც საშინელ საფრთხეს შეუქმნიდა მთელ ეგვიპტეს. ამიტომაც ფარაონმა ამოწყვიტა ისრაელიანთა ყველა პირმშო, მაგრამ მოსე, ის რჩეული პირმშო სასწაულებრივად გადარჩა, ის მდინარეში მცურავ კალათაში იპოვა, ეგვიპტელმა დედოფალმა და გაზარდა როგორც შვილი. როცა წამოიზარდა მოსე, მას გამოეცხადა იეღოვა და ამცნო ღვთაებრივი მისიის შესახებ, რომლის თანახმადაც მას (მოსეს) ებრაელები ფარაონის ტყვეობისაგან უნდა გაენთავისუფლებინა. მოსემ დაუჯერა იეღოვას და მისით გამხნევებულმა ეგვიპტელ ფარაონს მოსთხოვა ებრაელთა განთავისუფლება, მაგრამ ფარაონმა უარი უთხრა. ამიტომაც მოსეს მოუწია მთელი რიგი სასწაულების ჩატარება, რაც 10 წყევლის ეგვიპტელთა თავზე დატეხვაში გამოიხატა და ყველაფერ ამას მოსე აკეთებდა იეღოვას დახმარებით. საბოლოოდ ფარაონს მოუწია ებრაელთა განთავისუფლება, მაგრამ როდესაც ებრაელები წითელ ზღვაზე გადადიოდნენ, ფარაონმა კვლავ გადაიფიქრა და ჯარი დაადევნა ებრაელებს, მაგრამ მოსემ იეღოვას ძალით ზღვაში ჩაძირა და ჩანთქა ეგვიპტელთა ჯარი. შემდეგ კი უფაბნოში 40 წლიანი ხეტიალის შემდეგ მიაღწიეს აღთქმულ ქვეყანას და იქ დასახლდნენ. მაგრამ უკანასკნელი თანამედროვე მეცნიერული გამოკვლევების თანახმად (რომლებიც ჩაატარეს მეცნიერებმა - მარკ შვარცმა, რიჩარდ გებრიელმა, დევიდ ჯორჯმა, აარონ შუგარმა, სტივენ ვაიგარტნერმა, ბილ ბრაუნმა, დევიდ ერიქსონმა, ჰელენ ბონდმა და ა.შ.), ებრაელნი არ ყოფილან მონები (!), არამედ დაქირავებული მუშაკები, ისინი იყვნენ სრულებით თავისუფალი ადამიანები რომლებიც იღებდნენ საკმაოდ დიდ ხელფასს ეგვიპტის ხელისუფლებისაგან. მრავალი ებრაელი მაღალ სახელმწიფო პოსტებსაც კი იკავებდა, ეს დამტკიცებულია მეცნიერულად. ერთ დღესაც ებრაელები უბრალოდ აჯანყდნენ და კბილებამდე შეიარაღებულებმა ააოხრეს და გადაწვეს, სრულებით გაძარცვეს მთელი ჩრდილოეთი ეგვიპტე, ისე რომ მოსახლეობის უმეტესობა ამოწყვიტეს, რაღა თქმა უნდა განრისხებულმა ფარაონმა ჯარის გადარჩენილი ნაწილი დაადევნა. აქ უკვე საქმეში ერთვება ეზოთერიკა. თუ მას დავუჯერებთ, ის „სასწაული“ რაც მოსემ მოახდინა; ეგვიპტელთა ჯარის ჩაძირვა, მან მოახერხა ლუნარული დემონის, ბოროტი ანგელოზის, კოსმიური დემონი დემიურგის - იეღოვა-ილდაბაოთის ანუ სატანაილის ბნელი ძალის მეშვეობით. მაგრამ მოდით ჯერ ცოტა უკან გადავინაცვლოთ და ეგვიპტის თავზე დამტყდარი წყევლების შესახებ ვისაუბროთ, გავარკვიოთ ეს საკითხი, უკანასკნელ მეცნიერულ აღმოჩენებთან დაკავშირებით. ჩვენ შეგვიძლია დავასკვნათ, რომ მოსემ ილდაბაოთ-სატანაილის ძალით, მოწამლა ეგვიპტის წყალი, წყალში მიკრობული წითელი წყალმცენარეების გამრავლება იწვევს; წყლის გაწითლებას და თევზების დახოცვას და გომბეშოთა კატასტროფულ გამრავლებას, შემდეგ ისინიც იხოცებიან და რადგან მწერებს არავინ ჭამს ისინი კატასტროფულად მრავლდებიან, მათ მოაქვთ სნეულება. ჭირმა მოკლა ეგვიპტელები, რადგან დაინფიცირებული ხორბალი ჭამეს, ხორბალი რაღა თქმა უნდა მოსემ მოაჯადოვა ე.ი. მოწამლა იეღოვას ძალის გამოყენებით. აგრეთვე უნდა აღინიშნოს რომ ეგვიპტელნი პირველშობილ ყრმებ