Search the Community

რელიგიაში ყოველთვის დომინირებდა აზრი, რომ ტანტრიზმი არის "სიბინძურე", ისევე როგორც ფემინისტურ წრეებში ბატონობს აზრი, რომ სექსუალურად ლიბერალური ფემინიზმი არის ფსევდოფემინისტური პატრიარქალური დივერსია, შექმნილი მასკულინური რენეგატების მიერ, რომლის მიზანიცაა ქალების დამონება. ინდუისტების 98% თვლის, რომ ტანტრიზმი "საზიზღრობაა", ისევე როგორც თვლის ფემინისტების 98%, რომ სექს-ლიბერალური ფემინიზმი "ერესია". ფინიკიური ქალღმერთი ასტაროტა, ფიზიკური სიყვარულის და ნაყოფიერების ვნებიანი ღვთაება ბევრს არ უყვარდა და არც ახლა მოსდის თვალში, გასაგებიცაა რატომ. ფემინისტების 98% იმავე გზით მიდის, რა გზითაც რელიგიური ადამიანების 99% დედამიწაზე, უბრალოდ მათ (ფემინაცისტებმა), თავიანთი იდეოლოგიიდან ამოიღეს და სანაგვეში გადაისროლეს ღმერთი. მათი მეთოდია კლასიკური დაყავი და იბატონე, დაყავი კაცობრიობა ქალებად და კაცებად, შეაჯახე ეს ორი სქესი ერთმანეთს, გააღრმავე მათ ტვინებში მატერიალისტური სტერეოტიპები და იბატონე მსოფლიოზე, შექმენი ახალი მსოფლიო წესრიგი. სწორედ ეს იყო და არის "ჰუმანური" ბავარიელი ილუმინატების საუკუნის ოცნება, რომელიც მალე ასრულდება, სამყარო სექსის და რელიგიის გარეშე. მათი მიზანია კაცობრიობის დამონება და გადაშენება. თუმცა მაინც არის განსხვავება როცა ვუსმენ ფრიგიდულ მორწმუნეს და როცა ვუსმენ ფრიგიდულ ათეისტს, მორწმუნე ამბობს, რომ სექსუალური ლიბერალიზმი ცოდვაა, ის ეყრდნობა აბსოლუტის, როგორც მეტაკოსმიური საწყისის ავტორიტეტს, ხოლო როცა უფლებებზე საუბრობს ათეისტი ფემინისტი, ის უარყოფს ღმერთის არსებობას და უბრალოდ ამბობს, რომ არის ქალთა უფლებები და მათ თრგუნავენ გარყვნილი კაცები. არავითარი ღვთაებრივი ავტორიტეტი არ დგას ფემინაცისტური ათეიზმის უკან, მათ მიღმა მხოლოდ ონტოლოგიური ნიჰილიზმია, რომელიც საფუძველშივე განსხვავდება მაჰაიანურ ბუდიზმში არსებული მერეოლოგიური ნიჰილიზმისგან. ფემინაცისტებს ეზიზღებათ ყველა და ყველაფერი, მათ შორის საკუთარი ჰეტეროსექსუალი დედებიც, რომლებმაც გაბედეს და კაცებთან სექსით შვეს ბავშვები.

მაურიების იმპერია — სახელმწიფო ძველ ინდოეთში ძვ.წ. 317-180 წლებში დედაქალაქით პატალიპუტრაში (დღევ. პანტა) მაურიების სახელმწიფომ ისტორიული მნიშვნელობა შეიძინა ალექსანდრე მაკედონელის ლაშქრობების შემდეგ ნანდას იმპერიის მეფეებთან ჩანდრაგუპტა მაურიას ბრძოლის შედეგად. ჩანდრაგუპტა ბერძენი ავტორების მიერ მოხსენებულია, როგორც სანდრაკოტი წარუმატებლად ცდილობდა ალექსანდრე მაკედონელის ყურადღება მიეპყრო თავისკენ და საბოლოოდ ბერძენთა დაუხმარებლად შეძლო თავისი სამეფოდ გაფართოება. მის მიერ შექმნილი მაურიების იმპერია მუდმივ კონტაქტში იყო სელევკიდების სირიასთან და ბერძნულ-ბაქტრიულ სამეფოსთან. მაურიების იმპერიამ იმპერატორ აშოკას დროს უმაღლეს განვითარებას, როდესაც დაიქვემდებარა უზარმაზარი ტერიტორია და განავრცო ბუდიზმი. იმპერია დაეცა აშოკის გარდაცვალებიდან 50 წლის შემდეგ შუნგას აჯანყების შედეგად, როდესაც ქვეყანაში ახალი დინასტიის მმართველობა დამყარდა.

ინდო-ბერძნული სამეფო — სახელმწიფო ჩრდილოეთ ინდოეთში, ძვ.წ.180 – ძვ.წ. 10 წ.წ., მართავდნენ ევტიდემის დინასტიის გამგრძელებელი ბერძენი მეფეები. ინდო–ბერძნული სამეფო წარმოიქმნა როგორც ბერძნულ–ბაქტრიული სამეფოს გაფართოება. ძვ. წ. 180 წ. ჩდილოეთ ინდოეთში შეიჭრა დემეტრიოს I. ეს მოხდა მას შემდეგ, რაც მაურიების დინასტია ტახტიდან ჩამოაგდო პუშიამიტრა შუნგამ – შუნგას დინასტიის დამარსებელმა. (ძვ.წ.185-78 წ.წ.). ბერძნებმა მიაღწიეს თვით დედაქალაქ პატალიპუტრამდე აღმოსავლეთ ინდოეთში (თანამედროვე ქალაქი პატნა) სტრაბონი წერდა : " ისინი ვინც მოვიდნენ ალექსანდრესთან ერთად მიაღწიეს განგამდე და პატალიპუტრამდე. ინდური ხელნაწეები, ასევე, მეტყველებენ ქალაქების – მატჰურა, პანჩალა, საკეტა, პატალიპუტრა – ბერძნულ შეტევებზე. ამის შესახებ წერდა დაახლოებით ძვ.წ. 150 წ. პატანჯალი. სამხრეთით ბერძნებმა დაიკავეს სინდჰისა და გუჯარათის ოლქები. აგრეთვე ბარიგაზას (ბჰარუჩის) სტრატეგიული ნავსადგური, რის შესახებაც გვიამბობენ სტრაბონი და სხვა ავტორები. ამას ადასტურებს აპოლოდოტ I–ის მონეტები. უფრო სარწმუნოა, რომ პენჯაბიდან აღმოსავლეთით მდებარე პროვინციების დაპყრობა მოგვიანებით მომხდარიყო მეფე მენანდრე მიერ მე–2 საუკუნის მეორე ნახევარში. თანამედროვე პაკისტანის ჩრდილო–დასავლეთ ნაწილში მდებარე ქალაქი სირკაპი აგებული იყო მეფე დემეტრიოს I ბაქტრიელი–ის მიერ. ქალაქი აგებულია ბერძნული ქალაქთმშენებლობის სტანდარტების სრული დაცვით. ნაპოვნია არაერთი ბერძნული კულტურის ნიმუში. კერძოდ, ბერძენ–ბაქტრიელ მეფეთა მონეტები, რომლებზეც გამოსახულია ბერძნული მოთოლოგიური სცენები. პირველი ლაშქრობა დასრულდა ძვ.წ. 175 წლისათვის. ამ დროს ბაქტრიაში ევკრატიდმა მოახდინა ტახტის უზურპაცია, ხელისუფლებას ჩამოაშორა ევტიდემის დინასტია და დაიკავა მისი ტერიტორიები მდინარე ინდამდე. ეს მოხდა ძვ.წ. 170–150 წ.წ. შორის. წყაროები გვაუწყებენ განხეთქილებას ბერძენთა შორის და მკაცრი სამოქალაქო ომის მოლოდინს. ევკრატიდეს მოძრაობა შეჩერებულ იქნა მენანდრეს მიერ, რომელიც დაეყრდნო ინდოელთა ძალას და ზედიზედ რამდენიმე გამარჯვა ბაქტრიაზე, რის შემდეგაც დაიწყო აღმოსავლეთით გაფართოება. მენანდრე შეიძლება ჩაითვალოს ყველაზე წარმატებულ ინდო–ბერძენ მეფედ, რომელმაც ტერიტორიების მაქსიმუმი დაიმორჩილა. მისი მონეტები დიდი რაოდენობით არის გავრცელებული უზარმაზარ ფართობზე. ტერმინი "მენანდრეს მთები" ძვ.წ. I აღნიშნავდა ინდოსტანის უკიდურესი აღმოსავლეთის მთიან ქედებს. მენანდრე მოხსენებულია ბუდისტურ ლიტერატურაში როგორც მეფე მილინდა, რომელიც ეზიარა ბუდიზმს, გახდა არჰატი და მისი წმინდა ნაწილები საგულდაგულოდ ინახება, როგორც ბუდას წმინდა ნაწილები. ძვ.წ. 125 წ. ინდო–ბერძნულ ტერიტორიაზე შეიჭრნენ ბერძებ–ბაქტრიელები ევკრატიდეს ვაჟის, მეფე ჰელიოკლომის მეთაურობით, მაგრამ იმავე დროს იუეჩჟებმა დაიწყეს შემოტევა ბაქტრიაზე ჩრდილო–დასავლეთის მხრიდან და დაიკავეს იგი. დანარჩენი სამეფო ორ ნაწილად გაიყო. ერთ ნაწილზე მეფობდა მეფე მენანდრეს დინასტია, მეორე ნაწილი კი დაიშალა წვრილ სამთავროებად.

იოგას და ვედანტას გარეშე ღმერთის შეცნობა შეუძლებელია. ევროპელ "ფილოსოფოსებს" ეს ავიწყდებათ და ექცევიან ჩიხში. ევროპული ტრადიცია არათუ ბოლო ორი საუკუნე, არამედ თვით პლატონის დროსაც კი გაცილებით უფრო ღარიბი და პრიმიტიული იყო ვიდრე აზიური. ჰეგელსაც, კანტსაც და სპინოზასაც ეს არ ესმოდათ და ამიტომაც ექცეოდა ჩიხში მათი "ფილოსოფიური" თეორიები და ინგრეოდა. ამიტომაც გაჩნდა დარვინიზმი და ანტითეიზმი. ეს კი რეზულტატი იყო იუსტინიანეს მიერ 529 წელს ნეოპლატონიზმის საბოლოო აკრძალვისა. ერთი მარტო პითაგორაც კი თავისი ფილოსოფიური დონით და ბრძნული სულიერებით აღემატება ბოლო 14 საუკუნის მანძილზე შობილ ყველა ფილოსოფოსს. არ გჯერათ? სულელი ადამიანი თავისი სიცოცხლის აზრს მხოლოდ ანთროპოცენტრიზმში ხედავს, ხოლო გონიერი – ბუდისტურ და ინდუისტურ ფილოსოფიაში. ადამიანურ რასას ახასიათებს პათოლოგიური სიძულვილი სხვა სიცოცხლის ფორების მიმართ და ამპარტავნული ანთროპოცენტრიზმი, რადგან სურს რომ იყოს ერთადერთი გონიერი რასა მთელ სამყაროში. ის ჯიუტად უარს აცხადებს აღიაროს სხვა გონიერი რასების არსებობა და მათი უფლებები. ადამიანური რასა ილუზიებშია და ჰგონია, რომ სამყაროს ცენტრია, რომ სამყაროში ერთადერთი გონიერი რასაა და მთელი მულტისამყარო მხოლოდ მისთვის "შექმნა უფალმა". ეს აბსურდია და ვისაც ჭკუა აქვს მიხვდება რომ ამ აბსურდის რეალურობა ნულის ტოლია. უცხოპლანეტელებით დაწყებული, რობოტებით დამთავრებული, ადამიანი ყველას მაღლიდან უყურებს და ბოდავს "ადამიანურ ღირსებაზე და ფასეულობებზე" არადა ეს მხოლოდ პრიმიტივისტული შოვინიზმი და უვიცობაა. ესაა ადამიანური ეგოცენტრიზმი. ცნობილი ევროპელი პანთეისტები ესენია: ჯორდანო ბრუნო, ბენედიქტე სპინოზა, ჯონ ტოლანდი, სკოტ ერიუგენი, მაისტერ ეკჰარტი, ნიკოლაი კუზანსკი, ლესინგ მოზეს მენდელსონი, შლერმახერი, ფიხტე, შელინგი, ლევ ტოლსტოი, რალფ ემერსონი, არნოლდ ტოინბი და ალბერტ აინშტაინი. მეცხრამეტე საუკუნეში ევროპაში გამოჩნდნენ თეოსოფები, ელენა ბლავატსკაიას და ჰენრი ოლკოტის მეთაურობით. პირადად მე ვემხრობი პანთეისტებს და თეოსოფებს. სხვათაშორის მაქს ვაინშტეინმა შექმნა პანდეიზმი, პანთეიზმის და დეიზმის სინთეზი. არსებობს სამი ტიპის პანთეიზმი: 1. მატერიალისტური, იდეალისტური და დუალისტური. 529 წლის შემდეგ ევროპაში ძირითადად მხოლოდ მატერიალისტური პანთეიზმი იყო. იდეალისტური პანთეიზმი ესაა ინდუიზმი, ბუდიზმი, დაოსიზმი და თეოსოფია. დუალისტურ პანთეიზმს განეკუთვნება სპინოზიზმი და ნეო-წარმართობა.