mama

იმედგაცრუებას აგერ გაჩვენებ მაიცა თუ შენ ხარ მართალი, მაშინ შენს თეორიაზე დაყრდნობით შეიძლება რო ჩვენ წინა ცხოვრებებშიც ვიცნობდით ერთმანეთს...შენ შეიძლება ჩემი ცოლიც იყავი, ან პირიქით ) არა ძმაო, ამას ისევ ჩემი მირჩევნია. ერთხელ სიკვდილი სჯობია მარადჟამ დაღონებასო შოთიკოც ხო მაგას გვეუბნება

შენგან სხვა არცაა მოსალოდნელი.... საკუთარ თავზე შენსავით შეყვარებული ადამიანისგან ძნელია იმის აღიარება რომ სიკვდილი უბრალო გაქრობაა, განადგურება.. ერთადერთი გამოყენება მხოლოდ გვამს თუ ექნება თორე დანარჩენი ყველაფერი უკვალოდ ქრება...არანაირი რეინკარნაცია...სიცოცხლე სულ ახლიდან იბადება... მარა მე სხვანაირად ვუდგები, შეიძლება პრაგმატულიც ეწოდოს ამას. თუ მეცოდინება რო 50წლის მოვკვდები მაშინ საპენსიო ფონდებში ფულს არ შევიტან გეგმებს ისე შევადგენ რო ყველაფერი მოვასწრო,რაც არ მოესწრება იმას სულ შევეშვები და გამზადებული დავხვდები სიკვდილს ვინაიდან სიკვდილის თარიღის ერთადერთი ზუსტი(თუმცა ესეც ბევრჯერ შემცდარა) გამოთვლა სუიციდითაა შესაძლებელი...ვფიქრობ ამაზე, მარა ჯერ ვთვლი რო ძაან ადრეა. ასე 35წლამდე უეჭველი მოვიცდი და მერე უკვე შეიძლება სერიოზული მოქმედებები;)

ხოდა სიკვდილიც ეგაა ჩემთვის, შენც გაქრები და შენი უკმაყოფილებაც... ამიტო მომწონს სიკვდილი, თუმცა რომანტიკოსი პოეტივით შეყვარებული არ ვარ მასზე თავად სიკვდილი კი ჯობია უეცარი, წამება არავის უნდა. მაგრამ მე მინდა წინასწარ ვიცოდე... მინდა ვიცოდე დრო რამდენი მაქვს და უფრო ეფექტურად ვიმოქმედებ... გრძელვადიან გეგმებს რო მივდიო და ფინალამდე ცოცხალმა ვერ მივაწიო მაგრა გამიტყდება. თუმცა რაღა გამიტყდება აღარსად და არაფერი აღარ ვიქნები, მარა მაინც

ოო, შენი ტექსტები კაი საკითხავია ხოლმე მარა ამან იმედები გამიცრუა... რაღაც ზედაპირული და ათასჯერ ნათქვამი ფრაზებითაა სავსე. ასევე ეტყობა რო სენსიტიური საკითხია შენთვის და ბოლომდე ვერ შეძელი ცივი გონებით დალაგება-გასალაშინება... თუ სიცოცხლის მერე არაფერია ეს უფლებას გვაძლევს ბავშვები ვხოცოთო, როგორც შენ თქვი. მაშინ ერთი მაინტერესებს მე,თუ სიკვდილი დასაწყისია მაშინ რთული გამოცდის წინ ზედმეტ მეცადინეობას არ ჯობია თავი მოვიკლა და თავიდან დავიწყო? პ.ს. ერთადერთი ამ ბოლოს დამჩემდა უეცარი სიკვდილის შიში, ისიც ზედაპირულად. ანუ არ მინდა გაუფრთხილებლად სიკვდილი..

კი ბატონი

ზედმეტ მნიშვნელობას ანიჭებ ამ "ექსპერიმენტს",არ ღირს დამიჯერე...არაა საკმარისი ინფორმაცია დასკვნების გამოსატანად.

მერე მანქანა ვინც ააწყო იმან უკეთ არ იცის რომელი ნაწილი აქვს სუსტი და სად უნდა ელოდოს გაჭედვას? მანქანის ამწყობს კიდე შეკეთება არანაირად არ გაუჭირდევლბა. ნუ რა თქმა უნდა წვრილმან დეტალზეა საუბარი თორე თუ რამე სერიოზული გამოვიდა მწყობრიდან მანქანამ შეიძლება სახე იცვალოს და ამწყობისთვისაც საფრთხე გახდეს

კარგი რა, ჯერ ეს ერთი ფიქრისთვის ტვინია საჭირო, რომელიც ჯარისკაცს, მითუმეტეს რუსს, არ გააჩნია...მერე მეორეც პროპაგანდაა მთავარი და არა საკვებში ცილებისა და ნახშირწ####ბის შემცველობა... მთავარია შიმშილი იმ დონეზე არ მივიდეს რო ფიზიკურად დაასუსტოს, თორე მორალურად შეიძლება უკეთესიც აღმოჩნდეს. თუ ჯარისკაცს დაარწმუნებ(არადა რა უნდა მის დარწმუნებას) რო შიმშილობა მტრის ბრალია... ორმაგი ძალით იბრძოლებს და ჯარიც უფრო გაერთიანდება

კარგი რა, მაგ რაღაც ზღაპრის გჯერა? საბჭოთა არმიაში უკან დახევას მეტი გამბედაობა უნდა ვიდრე წინ წასვლასო (იგივე იყო ნაცისტური გერმანიის არმიაშიც)... დღესაც ესეა. ვიღაც ერთი თუ გამოიქცა ეგ არაფერს ნიშნავს. ჯარის აჯანყება სერიოზული რამეა, უბრალო ბრბოსთან გაიგივება არ გამოვა. დამუშავებული ყავთ ისინი სხვანაირად

ნუ თუ იმ დონემდე მიიყვანე პროფესორის თემაში როა კი მარა ამტანობით და გამძლეობით რუსი აჯობებს სხვას ყველას. არ ჭირდება განსაკუთრებული პირობები. ნაპოლეონს სწორედ მაგით სძლიეს თუნდაც

სტრატეგია არ მითამაშია, ისე კი გამიგია კაიაო,მარა ჯარისკაცის ბუნტის არ მჯერა მე. მითუმეტეს რუსი ჯარისკაცის..

ბუდა ბარი აღარ არი თორე წავიდოდი იქ ვიმედიტირებდი

არა სხვა თემაა. ომი ყველაზე კარგი საშუალებაა სოციალური პრობლემების მისაჩქმალად.. ომის დროს ხალხი შიმშილსაც აიტანს და მშვიდობიან დროს ოდნავ უკმაყოფილებაზეც ჩამოაგდებს მთავრობას

არა რას ვღადაობო. ნაგვიან თეფშს არ ვატან დამწვადის ნაჭერი რო წამართვან მათლა ავაგებ სამწვადეზე

მე რესტორნებში ვჭედავ სულ თეფშის გამოცვლაზე. ბოლოს რო ვიყავი ბიჭი იყო მიმტანი და კინაღამ ვიჩხუბეთ. მერე გოგო მომიგზავნა, კამერა გვიყურებს და მენეჯერი გვეჩხუბებაო... მაინც ამახიეს ჩემი თეფში

სხვების ხელის შეშლა არ შეიძლება და წესები კიდე იმიტოა დაარღვიო მაშინ შილბაქით გადააფსი

რაის ტაქსიო სამი თვეა უშაქრო ჩაის ვსვავ და წინ კარაქიანი პურის ფოტო მიდევს შადრევანში რო ჩააფსა შორიდან, რაც უფრო შორიდან მით უკეთესი, მაგითიც გამოხატავ განსხვავებულობას

ვერაა კაი მაგალითი მე რო ვყოფილიყო მძღოლი უეჭველი ჩამოგაგდებდი ფეხზე რო დგახარ სხვებს სავსე გონიათ და აღარ ამოდიან. ისე კაია განსხვავებულობას რო აწვები, მარა ისე უნდა მიაწვე სხვასაც არ შეუშალო ხელი

ფული რო შემოელევა რამე სიგლახეს იზამს, სხვა გზა არ დარჩება უბრალოდ

ეგ არ ვიცი. მოკლედ რაც მეტს ვიკვლევთ მით უფრო ვხვდებით რო საზიზღრობაა ადამიანი.. რაც უფრო მეტად ვიცნობ ადამიანებს, მით უფრო მიყვარდება ძაღლებიო ეგ პონტია რა

„მილიგრიმის სკოლა“ ერთერთი ყველაზე ცნობილი ფსიქოლოგიური ექსპერიმენტია. image სტენლი მილიგრიმს, იელის უნივერსიტეტის სოციალური ფსიქოლოგს, უნოდა გამოეკვლია ავტორიტეტებისადმი მორჩილება. მან ჩაატარა ექსპერიმენტი, რომელშიც შედიოდნენ „მასწავლებლები“, ჩვეულებრივი მოხალისეები, და „მოსწავლე“, რომელიც დაქირავებული მსახიობი იყო. მოსწავლესაც და მასწავლებელსაც უთხრეს, რომ ეს იყო ტესტი მეხსიერებაზე image მასწავლებლები და მოსწავლეები ბარათებს თავად ირჩევდნენ, არადა ბილეთები იყო სულ ერთი და იგივე, ისინი სხვადასხვა ოთახებში ჩაკეტეს და მასწავლებლებმა დაიწყეს კითხვების დასმა, როდესაც მოსწავლე არასწორად პასუხობდა კითხვას, მაშინ მას დენი ურტყავდა. ყოველ არასწორად გაცემულ პასუხზე დენის ძალა მატულობდა. მასწავლებლების კითხვები ოთხი სავარაუდო პასუხისგან შედგებოდა. მოსწავლები რომლებიც სწორად სცემდნენ კიტხვებს პასუხს, ამას მასწავლებლები ადვილად ხვდებოდნენ, თუ სიჩუმე ჩამოვარდებოდა ესეიგი პასუხი სწორად სცემდნენ თუ წივილი ან ღრიანცელი ატყდებოდა ესეიგი პასუხი არასწორი იყო. image რაც შეეხება რეალობას, სინამდვილეში არანაირი ელექტროშოკი არარსებობდა. ეს იყო ექსპერიმენტის ავტორის მიერ ფირზე ჩაწერილი ხმა, მასწავლებლებს უნდოდათ ამ ექსპერიმენტის შეჩერება, მაგრამ მაინც გაგრძელდა, რადგან მოსწავლეების სწორ პასუხზე ისინი უფრო მხნევდებოდნენ. image თუ ცდისპირი მოითხოვდა ექსპერიმენტის შეჩერებას, ექსპერიმენტატორი მას ეუბნებოდა: "გთხოვ, გააგრძელე, ექსპერიმენტი გაგრძელებას ითხოვს, აუცილებელია, რომ გააგრძელო, სხვა შანსი არ გაქვს, უნდა გააგრძელო." ნუ როგორც გაირკვა ესეც ფირზე ჩაწერილი ხმა იყო.ორმოცი ცდისპირიდან მხოლოდ თოთხმეტმა შეწყვიტა ექპერიმენტი მოსწავლისთვის 450 ვოლტიანი დენის დარტყმის შემდეგ, ხოლო სამას ვოლტამდე შეწყვეტის სურვილიც კი არ ყოფილა (შეგახსენებთ, ადამიანის მოსაკლავად 220 ვოლტი სრულიად საკმარისია! ეს ექსპერიმეტიც შევიდა 90 იანი წლების ერთ-ერთ არაეთიკურ ექსპერიმეტების სიაში. ეს ჩემი ფავორიტია

ნებისმიერი გაწონასწორებული ადამიანიც კი შეიძლება სადისტ მანიკად იქცეს. სწორედ ამ იდეის გარშემო ფილიპ ზიმბარდომ ჩაატარა ექმერიმენტი , რომელმაც საოცარი შედეგები მისცა ფსიქოლოგიას და ზოგადად მსოფლიოს 1971 წლის 14 აგვისტოს ცნობილმა ფსიქოლოგმა ფილიპ ზიმბარდომ ჩაატარა ექსპერიმენტი აგრესიულ ქცევასთან დაკავშირებით. კონკრეტულად მან სტენფორდის უნივერსტეტის სტუდენტებს (სადაც თვითონ ასწავლიდა) სთხოვა ექსპერიმენტში მონაწილეობის მიღება, ახალგაზრდებიც დათანხმდნენ. ექსპერიმენტის პირობები ძალიან მარტივი იყო, ზიმბარდომ სტუდენტები გაყო ორ ნაწილად: ციხის "ზედამხედველებად" და "პატიმრებად" და ისინი მოათავსა იმიტირებულ ციხეში. "ზედამხედველებს" ჰქონდათ ისეთივე უფლებები, როგორც ციხეში. ექსპერიმენტი 2 კვირა უნდა გაგრძელებულიყო, თუმცა ის 6 დღეში შეწყდა, სიტუაციის უმართავობის გამო. სტენფორდის ციხის ესქპერიმენტი პირველმა დღეს მშვიდობით ჩაიარა,თუმცა მეორე დღეს ერთ-ერთმა "პატიმარმა" სიგარეტი მოითხოვა,რაზეც უარი მიიღო, ამაზე გაბრაზებული რამდენიმე "პატიმარი" აჯანყდა, "ზედამხედველებმა" ჩათვალეს,რომ მათ (აჯანყებულებს) უნდა გასწორებოდნენ, ამიტომაც გამოყენეს სხვადასხვა სადამსჯელო ხერხები. აღმოჩნდა,რომ "ზედამხედველები" ძალიან სასტიკ გზებს იყენებდნენ "პატიმრების" დასაშოშმინებლად,ისინი მათ აშიშვლებდნენ და სხვადსხვა მძიმე ფიზიკურ სამუშაოს ასრულებინებდნენ, აგრეთვე დიდი პოპულარობით სარგებლობდა არ დაძინების დასჯის მეთოდიც. ნელ-ნელა სიტუაცია უკონტროლო ხდებოდა. ზოგიერთმა "პატიმარმა" შიმშილი გამოცხადა. "ზედამხედვები" აყენებდნენ ფიზიკურ,მორალურ და სიტყვიერ შეურაცხყოფას ადამინიებს,რომლებიც რეალურად მათი მეგობრები იყვნენ. ფილიპ ზიმბარომ ექსპერიმენტი შეწყვიტა,თუმცა 6 დღეც საკმარისი იყო,იმის აღმოსაჩენად, რომ ნებისმიერ ადამინს შეუძლია სადიზმის ჩადენა . სტენფორდის ციხის ესქპერიმენტი აი რას ამბობს ერთ-ერთი "ზედამხედველი": "მე არ ვიცოდი სად იყო ზღვარი, მეგონა მეტყოდნენ გაჩერდი ეს ექსპერიმენტია,თუმცა ამაოდ, მე ვაგრძლებდი "პატიმრების" დასჯას" ერთ-ერთი "ზედმახედველის" სიტყვები ექსპერიმენტის შემდეგ " მე მსიამოვნებდა მათი დასჯა, ვეღარ ვხვდებოდი რას ვაკეთებდი, შემეძლო უმიზეზოდ მეცემა ისინი" ამ ცდის შემდგომ სტუდენტების გარკვეულმა რაოდენობამ სერიოზული ფსიქოლოგიური ტრამვა მიიღო ამ თემასთან დაკავშირებით გადაღებულია ფილმი "ექსპერიმენტი", თუმცა ფილმისგან განსხვავებით რეალურად ასეთი ცუდი დასარული არ ყოფილა სტენფორდის ციხის ესქპერიმენტი ესეც იდოს აქ

სიტყვა სიტყვით არაა ყველაფერი სარწმუნო...თავადვე თქვი შეიძლება გაზვიადებულიაო

ვირთაგვას გამოყვანას გავს რაღაცით ეს ექსპერიმენტი... ზედმეტმა ფიქრმა შეძლება გააგიჟოს ადამიანი, ფიქრისთვის კი ამათ ნამდვილად ჰქონდათ დრო... ასევე გასათვალისწინებელია წინა პირობაც"თუ არ დაიძინებ გაგიშვებთ" შესაძლოა ზედმეტად ჩაებეჭდათ გონებაში... ერთი დასკვნის გამოტანა ძნელია. ისე მე ციხის ექსპერიმენტი მომწონს უფრო ვირთაგვას გამოყვანას გავს რაღაცით ეს ექსპერიმენტი... ზედმეტმა ფიქრმა შეძლება გააგიჟოს ადამიანი, ფიქრისთვის კი ამათ ნამდვილად ჰქონდათ დრო... ასევე გასათვალისწინებელია წინა პირობაც"თუ არ დაიძინებ გაგიშვებთ" შესაძლოა ზედმეტად ჩაებეჭდათ გონებაში... ერთი დასკვნის გამოტანა ძნელია. ისე მე ციხის ექსპერიმენტი მომწონს უფრო

მერე რა. თუნდაც ექსპერიმენტის შემდეგ რო გაეკეთებია ვინმეს დასკვნა... კაროჩე ბევრი კითხვაა.. თუნდაც საჭმელი მაინც რატო არ ჭამეს იმ შობელძაღლებმა? გასაკვირი არაფერია, მარა რაღაც შედეგით ხო უნდა დამთავრებულიყო?