ერეკლე დეისაძის სადებიუტო კრებული, ზოგიერთი ადამიანისთვის უხერხული სახელით – “საიდუმლო სირობა“, ახალგაზრდული პროტესტის კლასიკური მაგალითია. ახალგაზრდა ავტორი დაუფარავად აშიშვლებს საზოგადოების ტაბუდადებულ თემებს და საკუთარი პოზიციის ხაზგასასმელად სოციალურ, პოლიტიკურ და რელიგიურ სატირას მიმართავს. ამ სამმაგი სატირის, დაუფარავი ამბოხისა და არაპოლიტ კორექტულობის მიზანია, მკითხველს კრიტიკული თვალით დაანახოს არსებული ესთეტიკური და მორალური შეხედულებები. ”ეს პროვოკაციული წიგნი პრობლემატიკით ქართული სივრცის კუთვნილებაა, არსით კი მსოფლიო ლიტერატურულ პროცესს ეხმიანება. მოთხრობის ორიგინალურობით, მეტატექსტური თამაშებით და ირონიული სტროპებით, ზოგიერთის თქმით “საიდუმლო სირობა” ნამდვილი პოსტმოდერნისტულ კრებულად შეიძლება ჩაითვალოს.” ”ცხელ შოკოლადში” ნინო ლომაძე წერს: ”ერეკლეს უხეში ნაკვთები და გამომწვევი მზერა აქვს. ის უფრო თავისუფლად გრძნობს თავს და ბევრს ლაპარაკობს, ერთი თემიდან მეორეზე გადადის, მერე ისევ პირველს უბრუნდება. “მოდი ისტორიას ქრონოლოგიურად მოვყვები”, – უცებ ამბობს და სამ ეპიზოდს იხსენებს”. ამავე სტატიაში ნინო ლომაძეს ერეკლე დეისაძის სიტვები მოყავს: “მძულდა ყველაფერი – ეს გაუთავებელი სიყალბე, გაფეტიშებული ავტორიტეტები და მათი დამქაშები, რიტუალური უშინაარსო საღამოები, პირფერი-ლაქუცა იუბილეები. მინდოდა ეს ყველაფერი ერთ დღეს სხვანაირად დამთავრებულიყო. არ ყოფილიყო ისევ ქეიფი და გამოთრობა, ტყუილი სიყვარულით სავსე სადღეგრძელოები. ამიტომ ცოტა გავმხიარულდი და მგონი, სხვებიც “გავამხიარულე” ჟურნალი ”ცხელი შოკოლადი”, ნინო ლომაძე – ”პროვოკატორები”, 1 ოქტომბერი 2009 http://eventlenta.wordpress.com/2010/04/14...83%9B%E1%83%A3/ როგორც ჩანს ახალი არფერია, იგივე სიუაცია ამ ფორუმზეც