კაცრობიობა თავისი არსებობის მანძილზე ყოველთვის უცქერდა მთვარის იმ ნაწილს, რომლესაც ეხლაც ვხედავთ, ხოლო მეორე მიუწვდომელი იყო. ბუნებრივია, რომ ის მიუწვდომელი და უნახავი გვიზიდავს. ეს შეიძლება აიხსნას როგორც ცნობისმოყვარეობით, ასევე იდუმალი სილამაზის, რაღაც სასიამოვნო სიახლის მოლოდინით. ასეა კაცის და ქალის ურთიერთობაშიც. ქალს როცა შევიცნობთ და ვიხიბლებით ხილული მხარით (კომპლექსში ყველაფერი, ვიზუალური, ესთეთიკური, მორალური და შინაგანი მხარეები), ჩნდება დაუოკებელი სურვილი მისი უხილავი ნაწილის ხილვისა და შეცნობისა, როგორც პირდაპირი, ასევევ გადატანითი მნიშვნელობით. მგონი, რომ ყველას არა აქვს ნიჭი, ჩასწვდეს მისთვის სასურველი ადამიანის მეორე მხარეს. ქალი კი როგორც წესი, ცდილობს მაქსიმალურად გაახანგრძლივოს ეს პროცესი, ამაშია მთელი ხიბლი და ინტრიგა. მაგრამ მამაკაცი როცა მოახერხებს მთვარის ბნელი მხარის შესწავლას, დიდი შანსია აღმოაჩინოს ბევრად მიმზიდველი სამყარო, ვიდრე მანამდე ქონდა წარმოდგენილი. ფაქტიურად იღება სამოთხის კარი. შეიძლება (სამწუხაროდ) პირიქითაც მოხდეს და ერთგვარი სასოწარკვეთა გამოიწვიოს, მაგრამ მგონი ასე იშვიათად ხდება. საერთოდ ადამიანები ასეთ შემთხვევაში ინტუიტიურად მოქმედებენ და შეცდომის ალბათობა მინიმუმამდეა დაყვანილი.