ეხლა გეტყვით მარსიანული რეალობიდან ერთ ამბავს: საზღვარგარეთ მყოფი შვილი დედას უზგავნიდა თანხას საბანკო ანგარიშზე გადმორიცხვით. ამ ბიჭის ცოლი ანუ ანგარიშის მფლობელის რძალი დაინტერესდა ქმრისა და დედამთილის ფინანსური ოპერაციებით და იმ ბანკში "პადრუგას " მეშვეობით მშვენივრად გაიგო რა თანხები ერიცხებოდა დედამთილს ანგარიშზე. გაიგო და ქმარს ტელეფონზე და დედამთილს სახლში ისტერიკა მოუწყო. მერე ანგარიშის მფლობელი ბანკს ეწვია ადვოკატთან ერთად, მერე საქმე აღიძრა... მერე სულ ერთ კვირაში დადგინდა ვინ იყო ინფორმატორი. დანარჩენი მისახვედრად ადვილია - ძალიან სერიოზული თანხა გადაიხადა ბანკმა ინფორმაციის მესამე პირზე გაცემისთვის. არსად არ მითქვამს, რომ გამორიცხულია და შეუძლებელი ... მე ის ვთვქი, რომ არსებობს მარეგულირებელი კანონი... ნებისმიერი პირი, რომელიც შეხებაში მოდის კლიენტის ანგარიშთან, ექაუნთთან და ა.შ. ხელშეკრულებით იღებს ვალდებულებას ინფორმაციის კონფიდენციალობაზე და ინფორმაციის გაცემის, დაუცველობის შემთხვევაში აგებს პასუხს. ნამდვილად ქმნის განსხვავებას კანონის არსებობა - კაკ ნი კრუტი მაინც "შემკავებელია"