აჰ კარგი იყო სკოლა. იმდენი მაქვს გასახსენებელი. ინგლისურში ვიყოფოდით და კაბინეტური სისტემა გვქონდა და ყოველთვის ჩვენი განაყოფი დადიოდა რატომღაც. ჩვენი მასწავლებელი ერთი კარგი საყვარელი ქალი იყო მარინა (გაკვეტილას ვეძახდით იმიტომ რომ გაკვეთილს ვერ ამბობდა რუსული განათლება ჰქონდა და მემგონი ნაჰევრად რუსი იყო/არის). ისეთი მიამიტი იყო. მოვიდოდა ხოლმე და გვეტყოდა აი იქ გვაქვს გაკვეთილიო და ჩვენ საზიზღრები ვიყავით ერთმანეთს გადავხედავდით და ვეუბნეოდით: "ვიკარგებით?" "ვიკარგებით". მოკლედ მთელს სკოლას შემოვივლიდით ხოლმე და იმ საკლასო ოთახში ყველაზე ბოლოს შევიდოდით ხოლმე დავაგვიანებდით ასე 20-25 წუთს. მერე შევიდოდით და ვაჰ კაცო აქ ხართ მარინა მასწავლებელოვო იმდენი გეძებეთო მერე აბა გაკვეთილის დროს ვალაპარაკებდით, მოვაყოლინებდით ხოლმე ისტორიებს. ერთხელ გაგვიბრაზდა და გვეუბნება შემდეგ გაკვეთილზე გამოკითხვააო. ნუ ჩვენ ამან არ შეგვაშინა. მოვიდა ეს გამოკითხვის გაკვეთილი და ჩემი კლასელი მოვიდა ჩემთან და მეუბნება მიდი სოF ალაპარაკეო ჩვენ აქ საქმე გვაქვსო და არ გაგვიგო ამ ქალმა აიტ თქვე თაღლითებო თურმე სპეციალურად მალაპარაკებთო ნუ მაინც არაფერი გამოგვკითხა მაგრამ სასაცილო იყო. აუ ერთხელ ეს ქალი ჩემმა დაქალმა შეაშინა. მე-3-ე სართულზე გვქონდა გაკვეთილი და ბევრი ფანჯრები იყო მახსოვს და ჩემი დაქალი წამოხტა შუა გაკვეთილზე და ვაიმე მარინა მას ეხლა ამ Fანჯარასთან ვიღაც კაცმა გაიარაო ჰაერში. გაგიჟდა ქალი. მერე ვკაიფობდით ხოლმე მარინა მას მანქანა მოდის ნახეთო და მერე თვითონვე გვეკაიფებოდა ეგ მანქანა კი არა კამაზიაო უჰ კიდევ რამდენი მასეთი 100000-ობით ისტორიები ხდებოდა ეჰჰჰ მენატრება სკოლის პერიოდი