kaatinga არაა მასე. წიგნი სულ სხვა რამეა და ფილმი სხვა, აბოლუტურად სხვა და სხვა დატვირთვა აქვთ. დაახლოებით ასე გამოდის, რომ შაქარი უფრო ტკბილია, ვიდრე მარილი - მლაშე. ვერცერთ ფილმში ვერასდროს დაინახავ იმდენს, რამდენსაც წიგნში, იმიტომ რომ კითხვის დროს პერსონაჟებსაც თავად ქმნი, კოსტუმებსაც, ადგილმდებარეობას და შესრულების ტექნიკასაც. გუგულის ბუდე კი გენიალურია წიგნიც და ფილმიც ორივე დამოუკიდებლად. ახლა ნიკოლსონის მაგივრად ჯორჯ ქლუნი რომ ყოფილიყო და რეჟისორი ტარანტინო, ან როდრიგესი ხომ მაინც გუგულის ბუდე იქნებოდა, მაგრამ იდიოტობა