ყველაფრის უბედურება არის,სხვაზე ზემოდან ყურება და იმის ილუზია,რომ ჩვენსნაირი ერი დუნიაზე არ არსებობს.ვართ ბაქია ერი და საქმე საქმეზე რომ დგება,ვისვრით ხოლმე.რუსეთის დრო იყო და უძვრებოდით,დღეს არის და ამიერიკას ვუძვრებით.გასაგებია,რომ პატარა ერი ვართ,მაგრამ თავმოყვარეობა საერთოდ არ გაგვაჩნია? ერთმანეთის ჭამა იცოცხლე,მაგარი ვიცით. პ.ს. სატრაბახო,მხოლოდ აღმაშენებელის პერიოდი გვაქვს. აბა რაში მეთანხმებით და რაში არა იუზერებო? ლიცი.