თან ღვინოს ვწრუპავ..........რატომ ვართ ესეთი ამბიციურები და რა გაგვიკეთებია ისეთი მსოფლიომ რომ იცოდეს? ენბეას ვუყურებ და ყოველ კალათბურთელში ვხედავ თავისი პროფესიის სიყვარულს.მარტო კალათბურთელებზე არა მაქვს ბაზარი.ყველას უყვარს თავისი საქმე და ამავე დროს უყვართ ადამიანები.ოღონდ პირადათ არ უნდა შეეხო იმათ ცხოვრებას,თუ რამეს ისეთს არ გააკეთებენ.გარეთ გავალ და სანამ სამსახურამდე მივაღწევ,ერთ ათ კაცს მაინც მადლობას ვუხდი და პირიქით.აი ამიხსენით რა,ღმერთის რჩეული ერი და ღვთის მშობელის ნარჩევი ქვეყანა,რატომ ვართ ესეთი ბოღმა როჟები და რატომ არ გვინდა ვაკეთოთ ის,რაც ჩვენ გვიყვარს? ყველანი ვპრაფესორობთ ყველა საკითხში.ვიცით თუ არ ვიცით და ყველა დაუნი გვგონია თუ ჩვენს აზრს არ ემთხვევა სხვისი აზრი.თუ რამე თანამდებობაზე გაიჩითა ქართველი,შეიძლება დედასაც პასუხი მოსთხოვოს „არა მართალ“ საქციელზე. ამიხსენით რა რატომ ხდება ეს ჩვენს ქვეყანაში და რატომ არ ხდება აქ? მე ბოდიში სიმართლის თქმის გამო.