ხანდახან მარტოობა წამალია, რომელიც არ იყიდება ის უნდა შეიძინო... მდებარეობა არ არის აფთიაქი, ის ყველგანაა უსაზღვროდ ბევრი და რაც შენ დაგრჩენია ესაა მხოლოდ მოიპოვო და არ გაუშვა. მე ვდიე ჩემს მარტოობას და მას მხოლოდ დღეს მივაგენი, რატომ ასოცირდება მარტოობა ყოველთვის რაღაც საშინელთან... არა ხალხო, მე გეუბნებით რომ ის ჩვენთვის მიუწვდომელ ნეტარებას შეიცავს და მე მსურს მივწვდე გავსინჯო და მერე დაგიბრუნდეთ ამ ნეტარებით დაბრმავებული. მომწონს საკუთარ გრძნობებზე ამდენი ლაპარაკი და ყველას გაინტერესებთ, ხომ რატომაა რომ ქალების 60% უყურებს ტელესერიალებს?! იმიტომ რომ ვიღაცის ცხოვრებაში გვინდა ცხვირის ჩაყოფა, გვსიამოვნებს ვიღაცის პირადული ინტიმურ საკითხების გაგება და მერე ამაზე უსასრულოდ ლაპარაკი. დღეს პირველად ვთვი, რომ არ მინდა ვიყო საზო-ღადო-ების წევრი და ვუერთდები იმ რეციდივისტებს, რომლებიც მიილტვიან ახლისკენ და სხვისკენ. ვხდები ტერორისტი და თვენი უკვდავი მონა... ვხდები თუნდაც უბრალო მკლელი, იმისთვის რომ გაგაგებინოთ არაფერი... ვერ ვხვდები რა შეიძლება გაგაებინოთ... ეს სიტყვები უბრალოდ თავისით მოვიდა და თითქოს რაღაც უნდა გაგაგებინოთ სინამდვილეში კი ეს მხოლოდ აზრის გასავრცობად დავწერე. ყოველდღე ტემისას რომ მივედ-მოვედები რაღაც ათასგვარ სისულელეებს... ახლაც ეგრე მივედე, მაგრამ მოდებისგან თავი მალევე დავიძვრინე და ამ დროს როცა ასე ძალიან მინდოდა მეწერა რამე, სწორედ ახლა მუზამ დამტოვა და ტელევიზორშიც ძველებური დაძაბული პოლიტიკური ამბების შესახებ დაიწყო გადაცემა... ხანდახან ვცდილობ თავი რაღაც საინტერესო სურათების ზებნით გავირთო, ხან ხუმრობით ვამბობ მოვკლავ დედას მოვკლავ მამს თუ ჩემი გიტარა (პარტია ან თუნდაც იაღოვა) მიბრძაბენს ამას თქო... ამ სისულელეებს თავის გასართობადს ვამბობ, თორემ რამოდენიმე დღეში 3 ამრტია და დედას როგორ მოვკლავ?! ალბათ ტერენტის ან ბარათაშვილს რომ სცოდნოდათ მათი ლექსები როგორი საჯარო გახდებოდა, რამდენი ადამიანი დაიწყებდა მათ სულში ძრომიალს უბრალოდ ხელს აიღებდნენ და აღარასოდეს დაწერდნენ ლექსს. უკვე დიდი ხანია ჩვენი საზო-ღადო-ების ან როგორც გნებავთ მთავარ პრობლემას მივაგენი. ვერ ვიტანთ ინდუვიდიალიზმს და მაშIნვე როგორც კი ვინმეს ჩვენგან განსხვავებული აზრი გაუჩნდება ცეცხლში ვწვავთ, ეს კი სხვა არაფერს მიუთითებს თუ არა ჩვენ დაბალ ინტელექტუალურ მაჩვენებელს. ახლა ამას რომ სადმე ბევრ ხალხთან ვამბობდე ათიათასობით მძიმე შემთხვევა წამოიწევდა და შემეპასუხებოდა, მათ შორის მრავალი ჩემი ახლობელიც იქნებოდა, ვინც მე ძალიან მიყვარს, მაგრამ ვიღებ ისეთებს როგორებიც არიან, რადგან მე არ ამომირჩევია ისინი... ჩემები არიან, ამიტომ სიყვარულის და ტოლერანტობის, მათი აზრების გაზიარების მეტი არაფერი დამრჩენია... თუნდაც მათ არ ვეთანხმებოდე... ახლა დროა ინტრიგაც შემოვიტანო და გაცნობო რომ ძვირფასო შენ მკვლელი ხარ, ალბათ ახლა ამას კითხულობ მე კი მინდა გამცნო, რომ შენში მკვლელია. გაიხსენე რამდენჯერ მოკალი (სისხლი არ დაგილევია ჰო?). რატომ კლავ ობობას და არა ადამინას, იმიტომ რომ ობობების არ გეშინია, მათი აზრიც არ გაინტერესებს. ადამიანი რომ ბრმა და ყრუ იყოს ახლა ყველას დაერეოდი და მოკლავდი. მეც გავჟლეტდი ათასობით ადამიანს. არა ბოროტი არ ხარ, კეთილი ხარ დამიჯერე, უბრალოდ მკვლელი ხარ. მერე რა რამდენ ადამიანს ამგზავრებ სამოთხეში... რადგან სამოთხეს მივადექით ახლა მოდი გავაღოთ ეს კარი და ჩემ აზრს გეტყვი... შნ კი ერთ შეკითხვაზე მიპასუხე. ძაღლს სული რატომ არ აქვს? არადა ვხედავ როგორ მივსეირნობ ლამაზ ბაღში და როგორ მაკლია ობობები ჭიანჭველები, მცენარეებიც... არა ჩემო კარგო შენ არ ივლი, შენ იწვები ან მე რა ვიცი შენ რას გააკეთე, მაგრამ მე მგონია რომ მაინც ერთ ადგილას გაჩერდები და დასრულდები... შენი სამოთხე და ჯოჯოხეთი Bოლო წუთებში იქნება. აი მაშინ როცა ინანებ ან გაიხარებ. ახლა ღმერთი? ღმერთი ხომ შენ ხარ, აბა კარგად ჩაიხედე და იპოვი შენში შენს ღმერთს... მემგონი უკვე იპოვე, გუშინ მეგობარს რომ ცაეხუტე და რომ აკოცე, იმის წინ ფილარმონიასტან ლოთს რომ 20 თეთრი ჩაუგდე გამოწვდილ ხელში სწორედ მაშინ იყავი ღმერთი. აარა არა არ ვმკრეხელობ, მართალს გეუბნები. მე ეშმაკიც ვიყავი, დღეს რომ ძიძღიანი თვალებით ჩავუარე კატას, ჩემი სახლის წინ გაშლილ ყვავილებს რომ საერთოდ არ შევხედე მაშინ მივხვდი რომ ეშმაკი ვიყავი. მაშ რა ვქნათ როგორ გავიგოთ ბოლოსდაბოლოს ღმერთი ვართ თუ ეშმაკი? ამაშიც არ არის საგანგაშო არაფერი... ეშმაკიც ხომ იყო ერთ დროს ღმერთი. რადგან ყველა ანგელოზი თავისი ბუნებით ღმერთია. ყველა ანგელზი ღმერთია, ანუ როცა მე ღმერთი ვარ მაშინ მე ვარ სიყავრულიც მე ვარ ანგელოზიც და ჩემი საყვარელი საპნის ბუშტების დედოფალიც ვარ. არადა გუშინ ყველა ბუშტი მომიკვდა. გუშინ ეშმაკიც ვიყავი... დაცემული ანგელოზი. ნუთუ ყველა ასეთი ეშმაკია?! არადა მე ვიცნობ დაცემულ ანგელოზეს რომლებიც არ ხდებიან ეშმაკები... უბრალოდ ათეისტები არიან და ცხოვრობენ სიყვარულით ნდობით სიკეთით და მე ვუყურებ როგორ არ ეშინიათ, როგორ თავისუფლდებიან და სწორედ ისინი როგორ აკეთებენ ყველაფერს, რაც მოეთხოვებათ ოღონდ შენს და ჩემს დასანახავდ კი არა... ისე უბრალოდ, ბუნებრივად... მათ არ სწამთ იმ სამოთხის რომელიც გრანტის სახით უნდა ერგოთ და წარმოიდგინე არც იმ კაცის სწამთ რომელიც ყველაფერს ხედავს, ამის მიუხედავად ისინი ყველაზე უფრო ახლოს არიან მასთან... დღეს კი ისევ მენატრები, დღეს ისევ ვლოცულობ შენზე, არა სანთელს არ ვანთებ არც მედიდური სიტყვებით გელაპარაკები, არც ჩემსას გიწოდებ უბრალოდ გესაუბრები და გიხსნი როგორ მიყვარხარ და როგორ დავიღალე... შენ ამბობ რომ არასოდეს მიმატოვებ, არადა ამ ბოლო დროს სულ აღარ მაქცევ ყურადღებას... ხანდახან მგონია რომ ჯანდაბაში გამამგზავრე და საერთოდ ამომიღე შენი ცხოვრებიდან, შენ კი უარყოფ ამას... რამდენჯერ მინდოდა შენთან მეჩხუბა, ამდენჯერ მატკინე გული, რამდენჯერ გამიცრუე იმედები. მე მაინც მიყვარხარ... მიუხედავად იმისა რომ ხშირად შენი აღარ მწამს და შენი ვარდისფერი სამყარო ჩემთვის გადაიქცა მხოლოდ უბრალოდ ჭაობად მე მაინც მიყვარხარ. და შენ თუ არ მიმიღებ ისეთს როგორიც ვარ, მაშინ გპირდები რომ მე მიGიღებ შენ, ოღონდ ნუ მთხოვ შევიცვალო, მაშინ წადი მასთან და დარჩი იქ სადაც შენთვის სასურველ ადამიანებს იპოვი... არ დაგაკლდები? სულ არ მოგინდება, დაელაპარაკო ადამინას რომელსაც შენი პროფესია, შენი სოციალური მდგომარეობა შემი მეფობა სულ არ აინტერესებს? არაუშავს მე მაინც მეყვარები, რადგან მე ავადმყოფი ვარ... რადგან მე შენ ვარ და შენ მე ხარ... ჩემს სხეულში ნელ-ნელა დგები და და ჩემს ფიქრებს ერთი-მეორეს მიყოლებით იპყრობ... მაინც არაფერი გამოგივა... შენ უკვე აღარ შეგიძლია მმართო... ჰო, ჰო მართლა... ჩემი ტავი მე მეკუთვნის... ვიცი ძნელია გამიგო, ვიცი ძნელია მაჩუქო ცემი თავი და ვხედავ როგორ გიკანკალებს ხელები, მაგრამ ძალა აღარ შეგწევს დამიმალო ჩემი მე რომელიც რაკეტის სისწრაფით მოჰქრის ჩემსკენ შენი სამყაროდან და დღე-დღეზე მეწვევა... კარზე დამიკაკუნებს და სამუდამოდ ჩასახლდება ჩემში...
