რამდენიმე დღე შენს სახელთან ვცხოვრობდი მარტო, (ფიქრთან ცხოვრებას მივეჩვიე დიდი ხანია)... სულს მოენატრე, მაგრამ სხეულს, - არ ვიცი რატომ, - შენი დანახვა ძველებურად არ უხარია! ისევ შენს სახელს, შენზე ფიქრებს სანთლად ავანთებ... სავალალოა ჩემი ხვედრი და სასაცილო: ნატვრა იყავი, როცა შეგხვდი, დაგანამდვილე. და ახლა მინდა - ისევ ნატვრად გადაგაქციო! ისევ ოცნებად! ისევ ფიქრად და მოლოდინად! რომ გახდე ისევ უსასრულო, როგორც მოტივი, მე კი გიცდიდე, სულ გიცდიდე და ამ მოტივმა - კვლავ შენი ნახვით ამიცხადოს ეს მოლოდინი.