_13_

სექხს სჭირდება პარტნიორი, იმედია მეთანხმები ;) ხოდა, ჩამოდის ახლა უკვე დგეს ;)

ბოლოს იყო ხუთი გდის წინ და ნამდვილად ვიცი რომ იქნება ხვალ

ძალიან ძნელია საყვარელი ადამიანის დავიწყება, მაგრამ შეუძლებელი არაფერია, მით უფრო თუ გული გატკინა. არასოდეს არავის გამო არ ვყოფილვარ დაგრუზული და დეპრესიისკენ მიდრეკილი

მიმაჩნია რომ კაცი უნდა იყოს დიდი მინიმუმ 2 და მაქსიმუმ 10 წლით გოგო თუ არის დიდი არ მომწონს, მაგრამ ეს ასაკობრივი განსხვავება სხვადასხვა დროს სხვადასხვაგვარია. მაგალითად გოგო არის დიდი 5 წლით ხო? თუ ბიჭი არის 18 წლის საშინელებაა, იმიტომ რომ ამ დროს ბიჭი ჯერ არ დაჭკვიანებულა ბოლომდე, 23 წლის გოგოს კი უკვე აქვს პრეტენზია რომ უკვე ბევრი რამე ესმის. და გამოდის მარაზმი. თუ ბიჭია 30 გოგო 35-ის კიდევ რაგაც გამოვიდეს.

ძალიან ვწუხვარ, მაგრამ თუ წავიდა დიიიიიიიიიდიიიიიიი გამოცდა ელის თქვენს ურთიერთობას, რომელსაც როგორც წესი ვერ უძლებენ ხოლმე. ახლა რაც შეეხება შეყვარებულის გათხოვება/დაქორწინებას, თუ კაცი ხარ შეყვარებული როგორ უნდა გაგითხოვდეს. თუ ყოფილია ეგ სხვა ამბავია, მაგრამ, ამჟამად თუ ხვდებით რა პონტში უნდა გათხოვდეს ან დაქორწინდეს?

ახალს ალბათ არაფერს ვიტყვი, მაგრამ მაინც ჩემს აზრს დავაფიქსირებ. ქალს უნდა ყურადღება და მეტ-ნაკლებად უზრუნველი ცხოვრება, კაცს კი კარგი პარტნიორი სექსში და დამფასებელი.

პირადად მე არ მომწონს გოგო რომ დიდია, თანაც ხუთ წელზე მეტი ხნით. არადა ისე მოხშირდააააააააააააა?! ცნობილ ადანიანებს რომ შევეშვათ ჩემს გვერდით სამეგობროში რამდენიმე წყვილია ეგეთი. (ანუ გოგო რომ დიდია ხუთი ან მეტი წლით). ვუყურებ რაც მათ ოჯახში ხდება და არ მომწონს.

ახლა რა უნდა ვთქვა, არ ვიცი სხვაზე როგორ, მაგრამ მე საკუთარ მაგალითზე გეტყვით: მყავს ორი შვილი, თუ ეგეთ სიტუაციაში მოვხვდებოდი, როგორზეც ვილაპარაკე, ვეწეოდი ხოლმე, ეს არ ხდებოდა ძალიან ხშირად, სადღაც კვირაში ერთხელ ალბათ, მყავს უუუუუუუუუუჯანმრთელესი ბავშვები. მართლა

ელგუჯაზე კიდევ იტყვი დედაჩემს ყაზბეგი უკვარდაო და ვაჯკაც ხალხს აფასებდაო, ბახვა რა უბედურებაა, თან ლიტერატურიდანაც არ აქვს სასიამოვნო მხარდაჭერა, ბახვა პულავას ვგულისხმობ, და ჯამლეტი? ამ ბოლოს შალვაც მიშლის ნერვებს და რატომ ვერ ვხვდები?!

აქვს ამ პონტს განსაკუთრებული სიმყუდროვე

ხო შეიძლება, იმიტომ რომ თუ სიტუაცია არ არის არც ვეცევი. სიტუაციას ვეძახი, მშვიდად რომ ხარ საკვარელ ხალხთან ერთად, სვამ ჩაის ან ყავას, ეწევი და ბევრ კარგ ისტორიას იხსენებთ

შეყვარებულს ის სახელი უნდა ერქვას რომ მეგობრებში თქმის არ შეგრცხვეს. ბევრჯერ მინახავს უხერხული სიტუაციები და კაიფები შეკვარებულის სახელის გამო. მაგალიტად იციტ, როგორ ეკაიფებიან გოგოს რომლის შეკვარებულსაც ჰქვია ბახვა ან ჯამლეტი? მე ვიცი

ბევრი დედა მინახავს, რომ ამბობს ბავშვი რომ დაიბადება, შევხედავ და გადავწყვეტ რა სახელი უხდებაო, აი, მაგის კი არ მჟერა... იმ დროს რა უხდება ნაღდად არ ფიქრობ. მე ორივე შვილზე სქესის გარკვევისთანავე ვიცოდი, ვის ველოდებოდი, სახელი მესამე შვილისაც წინასწარ ვიცი :D

სახელი ძალიან მნიშვნელოვანია. პირველ რიგში უნდა უხდებოდეს გვარს, უნდა ჟღერდეს ერთად სახელი და გვარი, მერე უნდა უხდებოდეს პიროვნებას, არ გქონიათ შემთხვევა, რომ ადამიანს ეძახით სახელს, რომელიც არ ჰქვია, ეს ის სახელია, რომელიც შენი აზრით უფრო შეესაბამება მას.

მე ვეწევი, არ ვამაყობ ამით, არც მიცდია თავი დამენებებინა. და რომ მიფიქრია ამ საკითხზე, მივმხვდარვარ, რომ უბრალოდ მომწონს როგორ ვეწევი. რაღაც რიტუალივითაა, თან გამხდარ და გრძელ თითებს სხვა ეშხს ძენს