Proessor

ამათმა კიდე მასხრად ამიგდეს... ეჰ გალაკტიონ... ეხლა ჩემი დრო მოდის

კარგი ეხლა ნუ მაწითლებ

იცინე... ბოლოს ქვითინით მოკვდები ბელასტყაოსანს რო გაეცნობა სამყარო

ეგეთი ჩუქება არ მინდა, შენთვითონ უნდა გაიმეტო და არა მაშინ როცა მე ვთქვი ხო ხედავ რა სულგრძელი ვარ. შენ კიდე მასხრად მიგდებ

ხო მაგრამ შენგან განსხვავებით მე ხურდები მაინც არ მენანება

ოჰ. ბოდიში რომ პოეზიასთან არ ვძმაკაცობ დაიმსახურე და არ გამიჭირდება უკეთესის შეთხზვაც... იქნება ცრემლები გადინო მაგ ბაგეებზე

შესაძლოა მაგრამ ვირები მწარედ იქნევენ წიხლს, შენთვის აჯობებს ისევ ზღვის გოჭამდე ჩამომაქვეითო, თუ შეძლებ ამით უფრო კარგ პაგონებს დაირტყავ. შენ შეგეკითხები რა მოვინატრო და ვინ მოვინატრო

ის ჩემთვისაა 100 ლარი და თქვენს ხელში გამდიდრებული ურანია რომლითაც ყველაფერს მოსპობთ

ამის მერე გაგვაფრთხილე ხომე სადმე გაქრობას თუ დაააპირებ რომ ახალი სერენადები არ დაგვჭირდეს

ხურდა კაი იყო... მაგრამ ჩემი 100 ლარიანი ფიქრები თქვენთვის ზედმეტად მძიმე და გაურკვეველია, ამიტომაც ისინი ჩემთან რჩება, ჩემს საგანძურში.

ხოდა ძალიანაც კარგი მერე! მე? რას ბრძანებ ეგ ხომ აფსურდია რა სასტიკი ყოფილხარ, ჩვენ უკვე გვეგონა რომ მოგწყინდა აქაურობა.

იდიოტოკრატია ჩემი ერთ-ერთი საყვარელი წყობაა სადაც სისტემა იდიოტებისგან შედგება, და მე მათი მეთაური ივქნებოდი რათქმაუნდა... უფრო მარტივი იქნებოდა ცხოვრება მანდ ყველაფერი ჭკვიანურია თუ კარგად დააკვირდები

ვინ იცის...

მოცუნცულდი პატარავ?

ხო მარა შეგვაგინებს მაინც

ბელა გამოდი, გამოდი, ნუ ეფარები ეკრანსა, უშენოდ მოვიწყინეთ და, ვეღარ ვიკავებთ თავებსა. ისევ მოგვინდა ჩურჩული, დღე და ღამ რომ გრძელდებოდა. თავს ვეღარ ვიჭერთ უსიტყვოდ "ნეტავ რათ მიგვატოვაო". ჩვენ გვახსენდება დღეები, ერთად რომ ვილექსებოდით. მოდი და შენი გონება, კვლავ თავზე შამოგვხვიეო. იქნებ ჩვენა ვართ მიზეზი, ეკრანს რომ შაეფარეო. მოდი და ისევ გვაჩვენე, შენი ამაყი სულიო. ვაი იმ დღეს რომ გაგიცან, ნუთუ შევცოდე რამეო, ასე უცბად და მარტივად როგორ ამტეხე ვირიო. ვიცით აქა ხარ, გამოდი! თორემ დაგატეხთ რისხვასა, იცოდე ასე მარტივად, ვერ გაგვექცევი ვერაო. მამამ მე დამდო ცოდვაო, შენა ხარ ვირის ჩლიქიო, მაგრამ მე უცოდველი ვარ... რა დავაშავე ნეტავა? შათენა ხმას კი არ იღებს, მაგრამ ვიცი რომ ახსოვხარ. ნუ ჩასცემ გულში დანასა, ისიც ხომ ჩვენიანია. მოდი, ჩაები ბრძოლაში, თორემ იმედებს მომიკლავ, არა, შენ ასე არ იზავ, არ დანებდები მონსტრებსა. ვირი გეძახის, გამოდი, მამაც ყვირის და თან გიხმობს, შათენა სულ მთლად შოკშია, შენ კი ზიხარ და გკიდია. . . . ბელა გამოდი, გამოდი, ნუ ეფარები ეკრანსა, უშენოდ მოვიწყინეთ და, თავს ვერ ვპატიობთ ცოდვებსა.

იმპროვიზაცირება მომიწევს ცოტა

მე ლექსის ვარიანტს ვფიქრობ პოეზია, რამანწიკა და რამე პახოდუ გამომწვევი ფრაზები

კარგი თუ შემოვა ვერ გაუძლებს და სიჩუმეს დაარღვევს

ნუ ის ჩემი ტრიუკი ცოტა სხვა დატვირთვის იყო მაგრამ გამორიცხული არაა მაგას ჩალიჩობდეს... ბოლო ბოლო ეგეც თავზე შეყვარებულია ჯანდაბას სერენადას მივუძღვნი თავის სტილში პროსტა ეს მესიჯები ცოტა ამოვქოლოთ... ქექვას არ დაიწყებს, ზარმაცი მკითხველია

შეგიძლია წყნარად იყო ვერ მომიშორებს და შესაბამისად შენამდეც არ მოვა რაღაცა ექნება ჩაფიქრებული... სერენადა უნდა ვუმღეროთ თუ რა უნდა ბოლო-ბოლო

ჯერ მომაგნოს და მერე პირველ ტყვიას ააცელს აღელვებისგან და მეცოდინება

ტარო მარო მე არ მეხება იმან გაშალოს და მომაწყევლოს, ხო ვეუბნებოდი მაინც მოგიწევს ბოლოს მეთქი