ილიას რატომ მადარე ყველაფერს ხედავს ხალხიო, ნუ შაგეშლები შოთაში, ნუ ფიქრობ როგორც ბალღიო... ჩემი შაქმნილი ლექსისა არავის ჰქონდეს წუხილი, მიტომ რომ შიში არა მაქ, ჩემ ლექსს გაუდის ქუხილი. რასა სწერ, რასა სცოდვილობ? არცა ხუმრობა გიხდება შენს თავსვე უეზრდელები მიმხვედრი ყველა მიხვდება... ერთმანეთისგან ვერ არჩევ კაფიას, ლექსსა, პროზასა წადი მურთაზას ბორდელში იქ განახებენ პოზასა...