ლექსები, ჩანახატები, სასიყვარულო ისტორიები

[ნინო]

- - -

 

კაცმა არ იცის, იცის ღრუბელმა,

ცამ და პოეტმა იციან მარტო,

ქალი წვიმაში რომ ილუმპება,

რატომ იცინის უმისამართოდ.

 

კაცმა არ იცის, იცის ჭადარმა,

ხემ და პოეტმა იციან მარტო,

ქალი ქუჩაზე როცა გადარბის,

რატომ ქვითინებს უმისამართოდ!...

Edited November 12, 2009 by ნინო

[ნინო]

- - -

 

თეთრი ფიქრები სადღაც მიჰქრიან,

თითქოს ქარია ჩემი ცხოვრება,

რა ვქნა, რომ აწი არ შემიძლია,

ამ შეცდომების გამოსწორება.

 

კარგია ასე ტაძარში შესვლა,

ამ ქვეყანაზე მე მარტო დავრჩი,

ავადმყოფივით დავდივარ ახლა,

ასე უდროოდ მოკლული ბავშვი...

[ლ ი ც ი]

კაცმა არ იცის, იცის ღრუბელმა,

ცამ და პოეტმა იციან მარტო,

ქალი წვიმაში რომ ილუმპება,

რატომ იცინის უმისამართოდ.

ვხედავ და სველი ხარ მთლად,

მოდი ჩემი ქოლგის ქვეშ,

ასე შორით დგეხარ რად,

მთლად დაუსველებიხარ თქეშს

 

შენ რომ მოწყენილი ხარ,

მეც რაღა თქმა უნდა მწყინს

 

მშვიდობისდილაო :hello:

თეთრი ფიქრები სადღაც მიჰქრიან,

თითქოს ქარია ჩემი ცხოვრება,

რა ვქნა, რომ აწი არ შემიძლია,

ამ შეცდომების გამოსწორება.

ფიქრები ხშირად განიცდის-

"სიშავეს" ღამის ცის,

დროც არასდროს არ გაცდის,

კაცს ყოველი წამი ცდის

[Bexx]

თუკი ერთგულება არ არსებობს,

ერთად ნუ ვიქნებით მეტ ხანს,

შენი მოლოდინის ჯვარზე გამაკარი,

და მას ერთგულება ერქვას.

 

თუკი უკვდავება არ არსებობს,

უფალს შევავედრებ შენს თავს,

შევქმნათ საოცარი სიყვარული

და მას უკვდავება ერქვას.

 

არ წამთ სიყვარულის არსებობა,

და ჩვენ დავუმტკიცოთ ყველას,

ჩვენი გულები რომ შევაერთეთ,

ამას სიყვარული ერქვას.

 

თუკი მოკვდავია ყველაფერი,

თუკი ვერ ვიცოცხლებთ დიდხანს,

თუკი დასასრული სიკვდილია,

სიკვდილს სილამაზე ერქვას.

 

თუკი საოცრება არ არსებობს,

მომსწრე სუყველაფრის ჩვენ ვართ,

შევქმნათ ხელთავიდან ყველაფერი

და მას საოცრება ერქვას.

 

გიკვირს?! მუნჯი ვიყავ ავმეტყველდი.

შენთვის ეს მინდოდა მეთქვა:

დღემდე რაც შევქმენით ჩვენთვის მონატრება,

"თეთრი ღამეები" ერქვას.

 

მე რომ წავალ ალბათ იტყვის დედა

ეს რა კარგი გამიზრდია შვილი

და ინატრებს ის დღე მისცა ნეტავ.

პირველად რომ დამიკერა ღილი.

როცა წავალ,გაიხსენებს მამაა

პირველად რომ მნახა უკვე დიდი

კარგია რომ არ გამათამამა

კარგია რომ ასე კარგად მსჯიდი

წავალ,მჯერა მერე იტყვის ქალი

შესაძლოა დაიღვაროს ცრემლად

ეცოცხლაო,ყოფილიყო მთვრალი

მთვარია ვიქნებოდით ერთად.

მე არვიცი რას იფიქრებს შვილი

ალბათ ცუდს და ალბათ ცოტა კარგსაც

თვიტონ ვიცი მოვაკელი ხილი

და ვაკლებდი ნაყინსაც და მარწყვსაც

რას იტყვიან ძმები წავალ როცა,

ალბათ იქაც შემფიცებენ ძმობას

ჩემს გარეშე დაიცლება ბოცა

ჩემს ფარეშე აყვებიან გრძნობას

იქ, კი ვიცი ვინც დამხვდება იტყვის

მუდამ სცდიდა თავის ბედს და წერას

კარგი არ უკეთებია თითქმის

თუ არ ჩავთვლით რაღაც ლექსის წერას

მე მინდა რომ ვუპასუხო ყველას

ქალებს,შვილებს,ჩემიანებს,მასას

მოერიდონ უსაფუძვლო ღელვას

არ ვაპირებ

მე ჯერ არსად წასვლას

 

ავტორი : ნიკო გომელაური

 

http://s.bebo.com/app-image/7925837058/5411656627/PROFILE/i.quizzaz.com/img/q/u/08/04/05/Love_Eyes.jpg

[ნინო]

შენ რომ მოწყენილი ხარ,

მეც რაღა თქმა უნდა მწყინს

 

 

- - -

 

ვერ გადავურჩით მარტის ქარტეხილს,

დავრჩით ჭირხლის და ყინვის ამარა,

ენძელა - ჩემი სულის ნატეხი,

მოუსვენარმა თოვლმა დაფარა...

 

იღვიძებს მარტი თვალთა ფერხულით,

აპრილის დღეებს ხვდება უმწვანო,

ბარში მივდივარ, მთას გაზაფხული

ხურჯინით უნდა ამოვუტანო!...

[ლ ი ც ი]

ჩემი სულის ნატეხი,

მოუსვენარმა თოვლმა დაფარა...

თოვლის , მე არ ვიცი რა მმართებს,

რატომ მიმალავს შენს ნაფეხურებს-მისამართEბს,

საოცნებო ქალბატონო,

მაინც მივაგნებ თქვენს კვალს

[ნინო]

თოვლის , მე არ ვიცი რა მმართებს,

რატომ მიმალავს შენს ნაფეხურებს-მისამართEბს,

საოცნებო ქალბატონო,

მაინც მივაგნებ თქვენს კვალს

 

 

ქორწილი ზეცაში

 

შენი სუნთქვა წმინდა სანთლებს აქრობს,

ო, ბაგეო - ლოცვა რისთვის აცხოვლე,

შენ ხარ ჩემი იდუმალი საქმრო,

მე ვარ შენი სევდიანი საცოლე...

 

ჩვენ ზეცაში გადავიხდით ქორწილს,

რადგან ავცდით აქ, მიწაზე ერთმანეთს,

ჩვენ ზეცაში გადავიხდით ქორწილს,

სადაც ლურჯი ყვავილები ფეთქავენ.

 

არ გვჭირდება საქორწილო სუფრა,

თოლიებმა ლურჯი ფრთები გაშალეს,

რიჟრაჟისას მადლს შევწირავთ უფალს,

და ვარსკვლავნი ჩააქრობენ მაშხალებს.

 

ჩვენ მეჯვარედ გამოგვყვება მთვარე,

და ღრუბლები გაგვიშლიან სარეცელს,

შენ ხარ ჩემი სულის ნახევარი,

დაგკარგე და... ირემივით დაგეძებ!

[ლ ი ც ი]

ჩვენ ზეცაში გადავიხდით ქორწილს,

რადგან ავცდით აქ, მიწაზე ერთმანეთს,

ჩვენ ზეცაში გადავიხდით ქორწილს,

სადაც ლურჯი ყვავილები ფეთქავენ.

იცი, ჩემო კარგო, ისეთი განცდა მაქვს, რომ, თითქოს წარსულში ვართ მომავალი და იქიდან ვბრუნდებით აწმყოში, რომ მერე წარსულში გადავბარგდეთ სამუდამოდ. დავიბენი, იქ მომავალში როგორ აღმოვჩნდით ერთად, როდესაც არც აწმყოში და არც წარსულში არ ვიცნობდით ერთმანეთს? მოკლედ, იმ მგზავრებს ვგავართ, გაღმა ნაპირზე რომ გავიდნენ, მდინარე კი არ გადაუცურავთ.

 

 

ძალიან ხომ არ ჩავახუჭუჭე?

[ნინო]

დავიბენი, იქ მომავალში როგორ აღმოვჩნდით ერთად, როდესაც არც აწმყოში და არც წარსულში არ ვიცნობდით ერთმანეთს?

 

საოცარია, მეც ასეთივე გრძნობა გამიჩნდა.

 

 

არ ვიცი რატომ...

 

ისე ლამაზად, მთრთოლვარედ თოვდა,

მე გამირბოდა თვალები ცაში,

გული გაჭრას და სიყვარულს მთხოვდა

და სწორედ მაშინ შემომხვდი გზაში...

 

მერე ყურება დამჩემდა ცაში

და შევეჩვიე კიდეც მოლოდინს,

ჩვენ უცნობები ვიყავით მაშინ

და უცნობებად დავრჩით ბოლომდის...

 

დადიხარ ასე, დავდივარ ასე,

და აღარა აქვს ბოლო მოლოდინს,

არ ვიცი რატომ, არ ვიცი რაზე,

ჩვენ უცნობებად დავრჩით ბოლომდის!

[ლ ი ც ი]

ისე ლამაზად, მთრთოლვარედ თოვდა,

მე გამირბოდა თვალები ცაში,

გული გაჭრას და სიყვარულს მთხოვდა

და სწორედ მაშინ შემომხვდი გზაში...

 

მერე ყურება დამჩემდა ცაში

და შევეჩვიე კიდეც მოლოდინს,

ჩვენ უცნობები ვიყავით მაშინ

და უცნობებად დავრჩით ბოლომდის...

 

დადიხარ ასე, დავდივარ ასე,

და აღარა აქვს ბოლო მოლოდინს,

არ ვიცი რატომ, არ ვიცი რაზე,

ჩვენ უცნობებად დავრჩით ბოლომდის!

დაბნეული ვარ, რადგან მთელი ცხოვრება ვეძებ, მთელი ცხოვრება დავდევ, მთელი ცხოვრება ჩემი ახალგაზრდობის ფრთამოტეხილ ოცნებას დავეძებ და...აი, როცა მგონია რომ ვიპოვე, მაშინ ვხვდები რომ სიყვარულის უფლება არ მაქვს

Edited November 14, 2009 by ლ ი ც ი

[ლ ი ც ი]

დილამშვიდობისაო ყველასhttp://pic.ipicture.ru/uploads/091114/V2zNQTHxD4.gif

 

 

 

 

ბაღი იცინის, ქალწულივით ჰყვავის და ბრწყინავს.

ღრუბელი ტირის, თითქოს მისი სურვილი ჰქონდეს.

ქუხილი გრგვინავს ისე ძლიერ, როგორც მე ვგმინავ,

განთიადისას სიყვარულზე როდესაც ვგოდებ.

 

 

შაჰიდ ბალხელი

[Bexx]

You are my world.

You are my life.

You are my everything.

You are my wife.

 

You are my best friend.

You are my lover.

You are my dreams come true.

You are my shelter, my cover.

 

You are my sun in the sky.

You are my moonlight at night.

You are all the good in the world.

You are all that is right.

 

You are all that I see.

You are all that I feel.

You are all that I need.

You are all that is real.

[ლ ი ც ი]

ეს სიცოცხლე თამაშია ლანდების,

ლანდებივით გზას მივყვებით ეკლიანს,

ეს სიცოცხლე შორეული სანთლების

წმინდა დღეთა მკრთალი ანარეკლია.

 

ო, თანდათან მქრქალდებიან ლანდები,

იკარგება ადრეული მშვენება,

ზმანება კი ისევ გაიფანტება,

არასოდეს აღარ მომეჩვენება.

 

გამთენიის ნაცრისფერი ბინდია _

დედამიწის ბუნდოვანი მანდილი,

გულში წმინდა ჟრუანტელი მინთია,

აღსრულდება ნუთუ გულის წადილი.

 

შეისმინე მარადისის ძახილი,

დაიჯერე, გაქრებიან ლანდები,

მარადი დღე ახლოვდება ახალი,

ლანდებივით მკრთალდებიან დარდები.

 

 

ვლადიმირ სოლოვიოვი

[ლ ი ც ი]

 (ჰე, ღმერთი, რჯული...)

 

 

ჰე, ღმერთი, რჯული, _ მეც არ ვუწყი,

ვინა ვარ, რა ვარ,

ეს რა უცნაურ ყოფაში ვარ, _ მე მე არა ვარ;

მეტრფე ვარ? სატრფო? სიყვარული

თუ საყვარელი?

ღვინით კი არა, გაოგნებით სავსე ჯამი ვარ.

მე მე ვარ ნეტავ? მე მე არა ვარ?

რა ვარ, ვინა ვარ, _ არსი ვარ თუ ბრმა მოჩვენება,

თუ სულ სხვა რამის ნიღაბი ვარ? _

მე მე არა ვარ.

მარადისობის წილკერძი ვარ, _ სული მედინი,

უცხო დიდების თავი ვარ და... მე მე არა ვარ.

 

ჯალალ-ედ-დინ რუმი

 

 

დილამშვიდობისაო ყველას

[Pompiero]

ეს დღეც გავიდა . . . ისე, რომ არ გამხსენებიხარ . . .

აღარ მათრთოლებს შენს სარკმელში გამონათება.

რაც გინდა, მოხდეს, დახშულია გულის კარები,

აღარაფერი არც მახარებს, არც მედარდება.

 

ვეღარ ამღერებს ჩემს გიტარას აკორდთა ცეკვა,

ფრთებმოკეცილი მუზა კლდეზე ჩუმად ისვენებს

და ხვალინდელის უსასოო ბუნდოვანება

გამთენიისას თვალახელილს ღაწვებს მისველებს.

 

აღარ დაგეძებ ცხადში, ძილში

–– თავს დაღლას ვატყობ.

აღარ მიყვარხარ, მაგრამ ზოგჯერ

რატომღაც გნატრობ . . .