ახალი ამბები, მხოლოდ info და სტატიები

[ლ ი ც ი]

В Грузии есть антироссийские настроения, но нет антирусских ("Евразийский Дом", Россия)

Давид Бердзенишвили

 

 

В Грузии существует полный политический и общественный консенсус по поводу того, что в августе 2008 г. Россия вела себя агрессивно, поступила не самым лучшим образом, вторглась на территорию Грузии. Это признается всеми политическими партиями независимо от статуса, признается властью и оппозицией – радикальной и конструктивной.

 

Россия ничего не выиграла от своих действий. Новое руководство Грузии постарается нормализовать отношения с Россией, но на уровне «холодных отношений». Никто не пойдет на восстановление дипломатических отношений с Россией, пока не будут решены вопросы по Абхазии и Южной Осетии.

 

Возможны экономические контакты. Грузинский рынок и так открыт для российского капитала. Было бы правильно открыть российский рынок для грузинских товаров, восстановить взаимоотношения в гуманитарной и культурной сферах.

 

Партнеры

 

 

 

 

С другой стороны, мы понимаем, что Михаил Саакашвили способствовал эскалации конфликта. Он не использовал весь арсенал средств для того, чтобы избежать перехода конфликта в военную фазу. Войны можно было избежать.

 

В Грузии работает комиссия ЕС во главе с Хайди Тальявини по расследованию причин августовского конфликта. Есть вероятность, что причастными будут признаны обе стороны – российская и грузинская. Но Россия от этого не очень много потеряет. Россия не потеряет свое лицо, потому что она имеет то лицо, которое имеет.

 

Россия после августа не оказалась в международной изоляции. Просто мировое сообщество воспринимает ее, как данность. НАТО продолжает сотрудничество с Россией. Барак Обама ведет переговоры с российским руководством. Но все это напоминает сотрудничество 70-х годов прошлого века эпохи советского застоя с одной существенной разницей: СССР был сверхдержавой, а Россия – нет. Это крупная региональная страна, каких в мире немало.

 

В России при этом полагают, что в августе в Грузии были наказаны США, что Россия впервые после распада СССР перешла в контратаку и одержала победу. Это стереотип. Россия воевала с маленькой Грузией, а не с США. Россия для Грузии – страна, которая отрезала от нас два региона. И никто, кроме России, больше признавать Абхазию и Южную Осетию не будет.

 

Аналогия с Косово тут не уместна, поскольку Косово признали многие ведущие западные страны. В отношении Абхазии и Южной Осетии это невозможно.

 

Грузия спустя 10-15 лет может добиться реинтеграции этих территорий, если она станет привлекательной и безопасной для осетин и абхазов, будет идти по демократическому пути развития.

 

После августа внешнеполитические ориентиры Грузии не изменились. Прозападный вектор остается доминирующим. В Грузии так и не возникло серьезной антизападной или пророссийской политической организации. Европейская интеграция остается приоритетом.

 

На втором месте по популярности – сближение Грузии с НАТО. Хотя в этом вопросе наблюдается снижение симпатий к Североатлантическому альянсу. До августа в пользу НАТО высказывалось 60-65% населения, после – на 10-15% меньше. В основном это связано с тем, что часть населения видела в сближении с НАТО защиту от России. Но такой защиты в августе население не увидело.

 

При этом в Грузии после августовских событий не возникло русофобии. В Грузии не любят СССР и считают современную Россию продолжательницей советской политики. В Грузии есть антироссийские настроения, но нет антирусских.

 

Что касается влияния «пятидневной войны» на грузинскую политику, то власть Саакашвили ослабла. Он многое потерял. Рейтинг Саакашвили и правящей партии «Единое национальное движение» в Тбилиси сравнялся и составляет 15-16%. Раньше популярность Саакашвили опережала рейтинг «Национального движения». Теперь стереотип «хороший руководитель - плохое окружение» не работает. По стране их электоральный ресурс не превышает 30%.

 

На следующих выборах, если не будет серьезных фальсификаций, Саакашвили и его окружение в лучшем случае ждет судьба молдавских коммунистов. Но в Грузии другая традиция. Если партия власти терпит поражение, то она перестает существовать как партия.

 

В апреле оппозиция начала массовые непрерывные акции протеста, которые сильно подмочили репутацию Саакашвили в глазах его сторонников. Саакашвили не мог подавить акции, как это было сделано 7 ноября 2007 года. Но не нейтрализовав протест, он показал себя «голым королем», не способным противодействовать оппозиции. Он не смог их даже приостановить, потому что это было исключительно решение оппозиции.

 

Саакашвили оказался в сложном положении, и он спешит, открыто идя вразрез, например, с рекомендациями вице-президента США Джозефа Байдена. Последний в ходе недавнего визита в Грузию говорил о необходимости проведения судебной реформы, изменения выборного законодательства и расширения свободы СМИ. Эти требования –«три кита» оппозиции.

 

Но вместо этого Саакашвили усилил репрессии. Только членов Республиканской партии– 10 политзаключенных. Идут процессы и некоторые уже осуждены. Хотя в обвинения никто не верит. В спешном порядке был утвержден новый обмудсмен, видимо, лояльный власти. После визита Байдена Саакашвили перешел в контратаку на оппозицию.

 

Скоро состоятся муниципальные выборы, в том числе выборы мэра Тбилиси. Они назначены на 30 мая. Саакашвили спешит создать себе политический тыл и рычаги давления на оппозицию. Но больших возможностей для этого у него нет. Поэтому мы не исключаем, что руководство Грузии может пойти на перенос выборов. Выборы могут пройти раньше. Тем самым Саакашвили держит оппозицию в неопределенности, не давая сложиться устойчивым блокам и альянсам.

 

Другая тактика – поиск в оппозиции полукарманной партии. На парламентских выборах такую роль выполнили христиан-демократы во главе с Гиоргием Таргамадзе. Но их рейтинг в Тбилиси ниже 4%. Власти нужен новый респектабельный Жириновский.

 

Что касается внешней политики Саакашвили после августа 2008 года, то он декларирует прозападный курс, но реально для этого ничего не делает. Кроме того, он стал мало говорить о НАТО.

 

Рейтинг Саакашвили на мировой арене снизился. Я не припомню за последний год ни одного серьезного визита за рубеж, где бы он встретился с руководителями ведущих стран. Они остерегаются Саакашвили. Но все признают территориальную целостность и суверенитет Грузии.

 

За истекший год Альянс за Грузию, куда входит и Республиканская партия, упрочил свое лидерство. В Тбилиси мы чуть опережаем «Национальное движение». Ираклий Аласания, лидер Альянса, - главный кандидат на пост президента. По стране у нас второе место. На первом – правящая партия, у них 25-26%. Но больше 30% им вряд ли удастся получить.

 

С другой стороны, оппозиция в Грузии пестрая. К реальным политическим субъектам можно отнести Альянс за Грузию. На втором месте идет Национальный форум, потом лейбористы, затем христиан-демократы. Если общественная организация Левана Гачечиладзе «Сохраним Грузию» станет партией, то это также будет субъект политического процесса.

 

В тяжелом положении находится Нино Бурджанадзе. Ее рейтинг так и не вырос. Власти ведут против ее партии репрессии. Это, кстати говоря, единственное, что нас объединяет с ней, – наши движения находятся под прицелом властей.

 

С другой стороны, половину своих проблем она решила – теперь никто не сомневается в ее оппозиционности. Осталось стать реальным оппозиционным игроком. Если она будет исходить из желания получить все, то, как я говорил всегда, она ничего не получит. Но если она займет адекватную позицию, у нее появится шанс пройти в mlарламент.

http://inosmi.ru/translation/251447.html

[ლ ი ც ი]

ანდრო ბარნოვი - შეგვიძლია სრულიად გამოვრიცხოთ, რომ 12 აგვისტოს შეთანხმებას და რუსეთის მიერ აღებულ ვალდებულებებს დასავლეთი დაივიწყებს

 

აგვისტოს ომის წლისთავზე ხელისუფლების მიერ გაცხადებული დაკარგული ტერიტორიების დაბრუნების სამშვიდობო სტრატეგიის პერსპექტიულობასა და ოპოზიციურ სპექტრში მიმდინარე პროცესებზე `ინტერპრესნიუსი~ სტრატეგიისა და განვითარების ინსტიტუტის დირექტორს ანდრო ბარნოვს ესაუბრა.

 

_ ბატონო ანდრო, აგვისტოს ომის წლისთავზე ხელისუფლებამ საზოგადოებას დაკარგული ტერიტორიების დაბრუნების სტრატეგია შესთავაზა. თქვენი აზრით, რა პერსპექტივა აქვს სააკაშვილის სამშვიდობო სტრატეგიას, რომლის თანახმადაც საქართველოს დამპყრობლების დამარცხება არა ომით, არამედ მშვიდობით სურს?

 

_ ჩემი ღრმა რწმენით, ეს არის ერთადერთი რეალისტური, რაც შეიძლება არსებობდეს დაკარგული ტერიტორიების დასაბრუნებლად. ძალიან კარგია, რომ ბოლოს და ბოლოს ხელისუფლება ამ პოზიციაზე ჩამოყალიბდა და ძალის გამოყენების მეთოდი გამორიცხა.

კონფლიქტების ძალისმიერი გზით მოგვარებას არანაირი მომავალი არ აქვს და ძალიან კარგია, რომ ხელისუფლებამ შარშანდელი ომის წლისთავზე ამ რეგიონებთან დაკავშირებით პოლიტიკური მესიჯების დონეზე თავისი სტრატეგია დაალაგა. ბუნებრივია, ჩვენ არ შეიძლება ველოდოთ ამ პრობლემების ხვალ და ზეგ მოგვარებას, მაგრამ თუ ჩვენ საერთოდ და ოდესმე გვინდა მათი გადაწყვეტა, მაშინ ხელისუფლების მიერ შეთავაზებული სტრატეგია, ერთადერთი სწორი სტრატეგიაა.

 

_ რა პერსპექტივა აქვს სარკოზი-მედვედევის 12 აგვისტოს შეთანხმების შესრულებას. რჩება შთაბეჭდილება, რომ ევროკავშირმა ამ შეთანხმების იმ მუხლების შესახებ დაივიწყა, რომელიც აფხაზეთიდან და სამხრეთ ოსეთიდან რუსეთის ჯარების გაყვანას ეხება? აღარაფერს ვამბობ იმ ეთნოწმედაზე, რომელიც ამ რეგიონებში ქართული მოსახლეობის წინააღმდეგ განხორციელდა. . .

 

_ დასავლეთს 12 აგვისტოს შეთანხმების შესრულებაზე ხელი არანაირად არ ჩაუქნევია. ჩემი აზრით, აქ ასეთი სიტუაციია, სანამ თავად საქართველოში არ გაჩნდება სტაბილური გარემო და ქვეყანა მყარად არ დადგება ფეხზე, ვფიქრობ დასავლეთის მხრიდან რუსეთზე ზეწოლას აზრი არ აქვს და მათი შეფასებით მათგან ამგვარი მოქმედება, შესაძლოა სახიფათო გზაც იყოს. შესაძლოა, სწორედ ამიტომ გვეჩვენება, რომ ამ მიმართულებით დასავლეთის რიტორიკა შესუსტებულია, მაგრამ ეს სულაც არ ნიშნავს, რომ ევროკავშირს არ ახსოვს 12 აგვისტოს სარკოზი-მედვედევის შეთანხმება.

შეგვიძლია სრულიად გამოვრიცხოთ, რომ 12 აგვისტოს შეთანხმებას და რუსეთის მიერ აღებულ ვალდებულებებს დასავლეთი დაივიწყებს. მას შემდეგ იქნება იგი აქტუალური, რაც ჩვენ ქვეყნის შიგნით თავად უფრო მეტად ჩამოვყალიბდებით შიდა პოლიტიკაში. რაც უფრო მეტად გამოეცლება რუსეთს არგუმენტები საიმისოდ, რომ საქართველოს მომავალში აგრესიულობა და იარაღის გამოყენების მცდელობა დააბრალოს, რუსეთის მისამართით დასავლეთის რიტორიკა გააქტიურდება და ადრე თუ გვიან, რუსეთი აუცილებლად დადგება იმ რეალობის წინაშე, როდესაც მოუწევს 12 აგვისტოს შეთანხმების შესრულება.

მომავალში, საქართველოს ხელისუფლების მიერ დაკარგულ ტერიტორიებთან დაკავშირებით შემუშავებული სტრატეგია დასავლეთის გასააქტიურებლად ერთ-ერთი მნიშვნელოვანი ფაქტორი აღმოჩნდება.

 

_ ირაკლი ალასანიამ განაცხადა, რომ მისთვის პოლიტიკურ ამბიციებზე მეტად ქვეყნის უსაფრთხოების საკითხებია უმნიშვნელოვანესი და მონაწილეობა მიიღო უშიშროების საბჭოს მუშაობაში. თქვენი აზრით, რა ხდება პარლამენტს გარეთ ოპოზიციაში? ოპოზიციის ერთი ნაწილი ხელისუფლებასთან თანამშრომლობისთვის მზადაა, მეორე ნაწილს კვლავ კატეგორიული პოზიცია უკავია. . .

 

_ ვფიქრობ, ოპოზიციის დაწმენდის პროცესი ლოგიკურ ფაზაში შევიდა და მართლაც გამოიკვეთნენ ის ძალები, რომლებიც ქვეყნის წინაშე პასუხიმგებლობით გამოირჩევიან. ჩემი აზრით, ალასანია, მისი გუნდი, ალიანსი, `რესპუბლიკელები~, ოპოზიციაში არიან ის ძალა, რომლებიც გამოირჩევიან პასუხისმგებლობით და ხედავენ, რომ ხელისუფლებასთან უაზრო და დაუსრულებელი დაპირისპირება პირველ რიგში ქვეყნის უსაფრთხოებას აზიანებს. ალასანიაზე ადრეც მითქვამს და ახლაც გავიმეორებ, რადგან ის თავად იმეორებს, რომ მზად არის გვერდზე გადადოს პირადი ამბიციები, პარტიკულარული მიზნები და წინ დააყენოს ქვეყნის ინტერესები. ამგვარი დამოკიდებულება მხოლოდ მისასალმებელია.

 

_ ნინო ბურჯანაძის შეფასებით, შეუძლებელია `ასეთმა მახინჯმა სახელისუფლებლო ვერტიკლმა დიდხანს გაძლოს~, თქვენც ასე ფიქრობთ?

 

_ მე იმის თქმა შემიძლია, რომ არსებული ვერტიკალის მოქმედების ლოგიკა მართლაც შესაცვლელია, ამაზე ორი აზრი არ არსებობს, მაგრამ იმავდროულად უნდა ვთქვათ, რომ სააკაშვილის ხელისუფლებას ცვლილებების უნარი აქვს. ქვეყნის ინტერესების გატარებით მოტივირებულ ადამიანს იმედი უნდა ჰქონდეს, რომ ხელისუფლება მართლაც შეძლებს ცხოვრებაში ცვლილებების გატარებას. მე ამას არ გამოვრიცხავ და ვფიქრობ, რომ ამის გარკვეული ნიშნები შესაძლოა უკვე ჩანდეს. ამის მაგალითი შეიძლება იყოს „საზოგადოებრივი მაუწყებლის“ ხელმძღვანლის დანიშვნა. კარგია, როცა ხელისუფლება, ახალი ობმუდსმენი, საუბრობენ ე.წ. პოლიტპატიმრების საქმეების გადახედვაზე.

ამ თვალსაზრისით ძალიან მნიშვნელოვანი იქნება, თუ ვინ დაინიშნება „საზოგადოებრივი მაუწყებლის“ ხელმძღვანლად. ვუსმენდი მაუწყებლის ხელმძღვანელების კანდიდატების დებატებს და სრულიად ნათელი გახდა, რომ მაუწყებლის ხელმძღვანლის თანამდებობაზე აბსოლუტურად სოლიდური კანდიდატურაა ზვიად ქორიძე. გარდა იმისა, რომ ქორიძე არის კარგი ჟურნალისტი და კარგად აქვს ჩამოყალიბებული, როგორი ინდა იყოს პირველი არხი, ის დაბალანსებული და წესიერი ადამიანია და დარწმუნებული ვარ, არასოდეს იქნება მხარე. მას შეუძლია ეს პასუხიმგებლობა და ტვირთი საკუთარ თავზე აიღოს. ახლა, ძალიან მნიშვნელოვანია, თუ როგორი განცდა გაჩნდება ხალხში, თუ ყველასათვის მოულოდნელად მაუწყებლის ხელმძღვანლად სწორედ ზვიად ქორიძე დაინიშნება.

მოულოდნელად იმიტომ, რომ ყველა დარწმუნებულია ხელისუფლება ისევ კულუარულად იმუშავებს და უპირატესობას მიანიჭებენ გია ჭანტურიას. თუ ~საზოგადოებრივ მაუწყებელში~ ზვიად ქორიძე დაინიშნება, ეს ძალიან სერიოზული ნიშანი იქნება იმისა, რომ ქვეყანაში დემოკრატიული ცვლილებები მართლაც იწყება. ეს, გარდა იმისა, რომ საზოგადოებისათვის იქნება სასარგებლო, ძალიან სასარგებლო იქნება თადავ ხელისუფლების ლეგიტიმაციის ასამაღლებლად როგორც საერთაშორო ასპარეზზე, ისე ქვეყნის შიგნით. ვფიქრობ, ამგვარი შანსი და არსებული რესურსი ხელისუფლებამ არ უნდა დაკარგოს. ჩემი აზრით, თუ ხელისუფლებამ მაუწყებლის საუკეთესო კანდიდატზე უარი თქვა, ეს მისი მხრიდან ძალიან დიდი შეცდომა იქნება.

 

_ ექსპერტთა ნაწილის აზრით, თუ ხელისუფლებამ არ გაითვალისწინა ბაიდენის რჩევა პოლიტიკრ პროცესებში საზოგადოების მეტი ჩართულობისა და დემოკრატიული პროცესების გაღრმავების შესახებ, მაშინ მას 6-7 თვეში თავად ევროპა და აშშ `გაუყენებს გზას~. ამგვარი შეფასებები რამდენად რეალურია?

 

_ რაღაც ვადებზე საუბარი გამიჭირდება, ლოგიკა გასაგებია, მაგრამ მე ვითარებას მაინც სხვაგვარად ვუყურებ. არ მგონია, რომ დასავლეთმა და აშშ-მ საქართველოს ხელისუფლებას დემოკრატიზაციის თვალსაზრისით გარკვეული ვადა დაუწესა და შემდეგ საქართველოსადმი დამოკიდებულება სხვაგვარი იქნება.

ჩემი აზრით, ხელისუფლებასა და ჩვენს პარტნიორებს შორის დემოკრატიზაციის პროცესის გაღრმავებაზე კონსულტაციები უკვე დაწყებულია და შესაბამისად ქვეყანაში დემოკრატიის გაღრმავების მოლოდინი შეიძლება გვქონდეს. თუ არ ვცდები, ხელისუფლებას ამგვარი გადაწყვეტილება მიღებული აქვს და მზად არის ამ მიმართულებით სერიოზული ნაბიჯები გადადგას. ამის ბევრი ნიშანი არ არის, მაგრამ მაინც მგონია, რომ ხელისუფლებამ დემოკრატიზაციისკენ ნაბიჯების გადადგმა დაიწყო. მგონი არ ვცდები, მაგრამ თუ ვცდები, ეს ქვეყნისათვის ძალიან ცუდი იქნება.

http://www.interpressnews.ge/ge/index.php/...ink/106262.html

[ლ ი ც ი]

გალის მოსახლეობა რუსი ოკუპანტების გაყვანას ითხოვს

2009 წლის 09 08, კვირა

გალის მოსახლეობამ, სეპარატისტული რეგიონის თვთიმარქვია პრეზიდენტს, სერგეი ბაღაბშს, გალინად რუსი ოკუპანტების გაყვანა მოსთხოვა. მოსახელების განცხადებით, ოკუპანტები მათ გაუსაძლის პირობებში ამყოფებენ. ასეთივე მოთხოვნით აფხაზი სეპარატისტი მესაღვრეებიც გამოვიდნენ. ამ დროისთვის, რუსი ოკუპანტები ენგურის მიმდებარე ტერიტორიასა და გალის რაიონს მთლიანად აკონტროლებენ.

 

http://fact.ge/news.aspx

Edited August 9, 2009 by licemer

[ლ ი ც ი]

სალომე ზურაბიშვილი: ”ეს დაძაბულობა ორ ქვეყანას შორის გაზვიადებულია”

2009 წლის 09 08, კვირა

არასაპარლამენტო ოპოზიციის ერთ-ერთმა ლიდერმა, სგარეო საქმეთა ექს-მინისტრმა, point.fr.- ის ინტერვიუ მისცა, საუბრის თემა, საქართველოსა და რუსეთის ომის წლისთავზე შეცდომების და შედეგების შეფასება, ასევე ახალი საფრთხეები და შიდა პოლიტიკური ვითარება იყო.

 

 

 

- ერთი წელი გავიდა იმ კონფლიქტის დაწყებიდან, რომელშიც რუსეთი და საქართველო ერთმანეთს დაუპირისპირდნენ. ბოლო დროს მხარეებს შორის დაძაბულობა მატულობს. რა სიტუაციაა დღეს?

 

- საუბარია სიტყვიერ დაპირისპირებასა და საზღვრის გასწვრივ ჯარების გადაადგილების გააქტიურებაზე. ეს დაძაბულობა უფრო ხელოვნურია, ვიდრე რეალური. დღევანდელი სიტუაცია 2008 წლისას არ ჰგავს და არ არსებობს არანაირი რაციონალური მიზეზი ახალი კონფლიქტისთვის არც ერთი მხრიდან. რაც შეეხება რუსებს, გასულ თვეში პრეზიდენტ ბარაკ ობამას ვიზიტის დროს, რუსულ-ამერიკული ურთიერთობების გაცოცხლების პროცესი დაიწყო, რაც მოსკოვისთვის იმდენად მნიშვნელოვანია, რომ მას ამ პროცესის კომპრომეტირება არ აწყობს. საქართველოს არმია კი გასული წლის განმავლობაში კორუფციის ბრალდებების ადრესატი იყო და სერიოზულადაა დასუსტებული. ვფიქრობ, ეს საეჭვო დაძაბულობა ორივე პრეზიდენტისთვის ნაციონალური საკითხიდან საზოგადოების ყურადღების გადატანის საშუალებაა, თუმცა, ჩვენ კარგად უნდა მივადევნოთ თვალი სიტუაციის განვითარებას და გავითვალისწინოთ საზღვრის გასწვრივ განლაგებული რუსული არმიის არასტაბილურობა, რომელიც მოსკოვის ბრძანებებს ყოველთვის არ ემორჩილება.

 

დღევანდელი გადმოსახედიდან, ვინ არის ამ კონფლიქტზე პასუხისმგებელი?

 

- პასუხიმგებლობა ორივე მხარეს ეკისრება. რუსეთი ცდილობდა ქართველების პროვოცირებას კონფლიქტამდე რამდენიმე თვით ადრე. სააკაშვილის შეცდომა იმაში მდგომარეობს, რომ მან ვერ შესძლო ამ პროვოკაციის თავიდან აცილება და წამოიწყო სამხედრო ოპერაცია, რომელიც თავიდანვე წაგებული იყო. ამ დამარცხებას უმძიმესი ჰუმანიტარული, ფინანსური და პოლიტიკური შედეგები მოჰყვა. ქვეყანა დღეს იძულებულია ახალი ლტოლვილების საქმით იყოს დაკავებული, რომლებიც ძველი კონფლიქტების დევნილებს დაემატნენ. ეკონომიკური სიტუაცია მყიფეა, არამარტო საერთო კრიზისის გამო, არამედ ინვესტიციების შეწყვეტის გამოც, რადგან ინვესტორებს არ სურთ იმ ქვეყანაში შემოსვლა, რომელიც ასეთ დიპლომატიურ სირთულეებს აწყდება.

 

არსებობს თუ არა გამოსავალი ამ ხანგრძლივი კრიზისიდან?

 

- საქართველო მომავალშიც რჩება დიდი იმპერიული სახელმწიფოს მეზობლად, თუკი მასთან ურთიერთობა რთული დარჩება, ერთადერ ალტერნატივას სიტუაციის ხანგრძლივი დროით დამშვიდება წარმოადგენს. კრიზისის გადაწყვეტა რუსეთის ინტერესებშიც შედის, რომ მისი სამხრეთის ფლანგი დაამშვიდოს, რომელიც საკვანძო სატრანზიტო ენერგეტიკული ხაზია. კრიზისიდან გამოსვლა, ასევე სასურველია დასავლეთის ქვეყნებისთვის და განსაკუთრებით შეერთეული შტატებისთვის, რომელსაც საერთაშორისო არენაზე ბევრად უფრო მნიშვნელოვანი პრობლემები აქვს გადასაწყვეტი. გამოდის, რომ ამ ხანგრძლივი კრიზისის დაძლევა ყველას ინტერესებშია.

 

http://fact.ge/news.aspx

Edited August 9, 2009 by licemer

[ლ ი ც ი]

Два милиционера погибли в перестрелке с боевиками в Дагестане

 

Около 01.00 мск недалеко от села Кума сотрудники милиции попытались остановить для проверки документов автомобиль ВАЗ-2109 с номерами Кировской области. Однако находившиеся в автомашине люди открыли по милиционерам огонь. В результате перестрелки два милиционера погибли, один получил ранения.

http://rian.ru/

 

რუსებს ძალზე გაუჭირდებათ ამ პროცესის შეჩერება

Edited August 10, 2009 by licemer

[ლ ი ც ი]

რუსებს ძალზე გაუჭირდებათ ამ პროცესის შეჩერება

ამ სიტყვების დასტური

 

 

Около поста ДПС в Кабардино-Балкарии обезврежено взрывное устройство

08:37 10/08/2009

 

МОСКВА, 10 авг - РИА Новости. Взрывотехники в воскресенье обезвредили мощное взрывное устройство, заложенное около поста ДПС в городе Тырныауз Кабардино-Балкарии, сообщил в понедельник РИА Новости по телефону источник в правоохранительных органах республики.

 

"Накануне днем в городе Тырныауз, на автодороге Баскан-Аазу, в 200 метрах около стационарного поста ДПС было обнаружено мощное взрывное устройство", - сказал собеседник агентства.

 

По его словам, бомба состояла из детонатора и 500-граммовой металлической банки, наполненной смесью селитры, пороха, поражающими элементами.

 

"Мощность устройства - 300 граммов в тротиловом эквиваленте", - отметил он.

 

Прибывшие на место взрывотехники ОМОН республики уничтожили бомбу, подорвав ее на месте обнаружения в Эльбрусском районе республики.

 

Проводятся оперативно-розыскные мероприятия.

http://rian.ru/incidents/20090810/180312633.html

[ლ ი ც ი]

რამზან კადიროვი: ”რუსეთის ფედერაციასთან ხუმრობის საშუალებას არავის მივცემ”

2009 წლის 09 08, კვირა - 23:02

ჩეჩნეთის პრეზიდენტი, რამზან კადიროვი, აცხადებს რომ მისი იდეალი ვლადიმერ პუტინია. - ” მე მიყვარს პუტინი. მე მას პატივს ვცემ. თუ საჭირო იქნება, პუტინისთვის სიცოცხლესაც გავწირავ. პუტინი ჩემი იდეალია. მინდა რომ იგი რუსეთის ფედერაციის სამუდამო პრეზიდენტი გახდეს.” - აცხადებს კადიროვი. ”რადიო თავისუფლება” - სთვის მიცემულ ინტერვიუში კადიროვი აცხადებს, რომ რუსეთზე თავდასხმის უფლებას არავის მისცემს. რამზან კადიროვი: ”ჩვენ დავიცავთ რუსეთს! ჩვენ ვალდებულები ვართ რუსეთი დავიცვათ. რუსეთის ფედერაციასთან ხუმრობის საშუალებას არავის მივცემ. თუ კავკასიის ქვეყნების დაცვა, როგორც რუსეთის მეზობლის, საჭირო გახდება მზად ვარ რუსეთთან ერთად ვიომო!

 

http://fact.ge/news.aspx

 

ამის მარიონეტი დედას ######

[ლ ი ც ი]

ქართული პრესის მიმოხილვა 10.08.2009

 

10 / 08, 2009 11:13

 

 

რუსები აფხაზეთის საბოლოოდ რუსიფიკაციას სომხების, ადიღეელებისა და კაზაკების ჩასახლებით იწყებენ

 

“დიდი ხანია დავრწმუნდი, რომ ჩვენი დასავლელი პარტნიორებისთვის მთავარი საქართველო და ქართველი ხალხი კი არა, ტერიტორიაა. მათ სურთ, საქართველო იყოს მათი გავლენის თუ კონტროლქვეშ და აქ ბაზები განათავსონ. ასევე არ აინტერესებს ოსი და აფხაზი ხალხი რუსეთს. მისთვისაც ტერიტორიაა მთავარი. ასეთ ვითარებაში კი ჩვენი - ქართველების, აფხაზებისა და ოსების ეთნორესურსი ნადგურდება. თუ არ შენარჩუნდა ის ეთნორესურსი, რაც არსებობს ამ რეგიონებში, ამ ტერიტორიებს სხვები დაეპატრონებიან. ამის დამადასტურებელი ნიშანი უკვე ჩანს აფხაზეთში. 10-12 წელიწადში იქ აფხაზები აღარ იქნებიან და ეს მიწა დაკარგული იქნება ჩვენთვისაც და მათთვისაც. ჯერჯერობით ამხელა საფრთხე არ ემუქრება ქართველ და ოს ეთნოსს, მაგრამ თუ პროცესები ძველებურად გაგრძელდა, ეს საფრთხე რეალური გახდება”, - აცხადებს ექსპერტი კავკასიის საკითხებში მამუკა არეშიძე გაზეთ “კვირის პალიტრისთვის” მიცემულ ინტერვიუში, სათაურით “ქართველების, აფხაზებისა და ოსების ეთნორესურსი ნადგურდება” / “ბაღაფშის ხელისუფლება იმდენად მძიმე მდგომარეობაშია, სამძიმარიც კი შეიძლება ვუთხრათ” / “თრუსოს ხეობის თავზე შავი ღრუბელი მოგროვდა”.

“აფხაზეთის ომის დროს ჩვენს წინააღმდეგ ყაბარდოელების მობილიზაციის ერთ-ერთი სულისჩამდგმელები იყვნენ ძმები ტაჰირ და ასმან ბაჟოვები, იმ ესკადრილიის წევრები, რომელსაც ავღანეთის ომის დროს, შემდგომში რუსეთის ვიცე-პრეზიდენტი, რუცკოი ხელმძღვანელობდა. ამავე ესკადრილიაში იყო სოხუმელი ქართველი სლავიკ ჯაბუა, ძმები ბაჟოვების მეგობარი. სლავიკ ჯაბუა აფხაზეთის ომში დაიღუპა. როდესაც ბაჟოვებს გაუგიათ, ჩვენი მეგობარი ფრონტის მეორე მხარეს იბრძოდა და დაიღუპაო, ბრძოლისთვის თავი გაუნებებიათ... ბაჟოვები დღეს კრასნოდარში მუშაობენ, გუბერნატორმა ტკაჩოვმა მათ დაავალა იმ ყაბარდოელებისა და ადიღელების მობილიზება, რომლებსაც აფხაზეთში ცხოვრება უნდათ. ძმებმა ბაჟოვებმა თავი ვალდებულად ჩათვალეს, ეს ქართული მხარისთვის შეეტყობინებინათ, რაც ნამდვილად ვაჟკაცური საქციელია... ადიღელებს მოუთხოვიათ, თუ აფხაზეთში გადმოვალთ, მიუსერაში დაგვასახლეთო, რაზეც რუსებისგან კატეგორიული უარი მიუღიათ. მიუსერა რუსებისთვის საუკეთესო ლუკმაა და როგორ გაიმეტებენ? ადიღელებს გულრიფშის რაიონი გამოუყვეს, ოღონდ ზღვისპირა ზოლი კი არა, სიღრმეში, მთისკენ. ოჩამჩირის რაიონის მიტოვებული ქართული სოფლები კი კაზაკებისთვის არის გათვალისწინებული. რაც შეეხება სოხუმსა და გაგრას, რუსები ამ ტერიტორიას არავის დაუთმობენ.”, - აღნიშნავს გამოცემის კორესპონდენტთან საუბრისას მამუკა არეშიძე.

“ბაღაფშს არავინ არაფერს ეკითხება. ის რუსულ პრესაში უკვე ანტიაფხაზურ განცხადებებს აკეთებს, რაკი ბოლო ომში რუსეთმა დაგვიცვა, ვალდებული ვართ, პატივი ვცეთო. ასეთი რამის თქმა აქამდე ბაღაფშს არ უკადრებია. აფხაზები ხვდებიან, რომ ძალზე მძიმე დღეში ჩაიგდეს თავი, მაგრამ გამოსავალსაც ვერ ხედავენ. მით უმეტეს, საქართველოდანაც არ ჩანს ნიშანი, რომ მათთვის რამე შეიძლება მნიშვნელოვნად შეიცვალოს. ბაღაფშის ხელისუფლება იმდენად მძიმე მდგომარეობაშია, სამძიმარიც კი შეიძლება ვუთხრათ. ერთი მხრივ, ოპოზიცია აუმხედრდა, მეორე მხრივ კი რუსეთისგან არის არნახული ზეწოლა. მეეჭვება, ამას ბაღაფშმა გაუძლოს. გალის მოსახლეობას რომ აიძულებენ, აფხაზური პასპორტები აიღოს და აფხაზეთის მოქალაქეებად ჩაეწეროს, ეს შეიძლება ჩვენს სასარგებლოდ გამოვიყენოთ. არ გამოვრიცხავ, რომ ბაღაფშს ამ შემთხვევაში ამოძრავებდეს მიზანი, გაზარდოს თავისი მომხრე მოსახლეობა აფხაზეთში. ახალი კანონით ნებისმიერ რუს მოქალაქეს შეუძლია აფხაზეთის საპრეზიდენტო არჩევნებში მონაწილეობა. რეალური საშიშროებაა, რომ აფხაზეთის მომავალი პრეზიდენტი აფხაზი არ იყოს. ამიტომაც ცდილობს ბაღაფში მის მიმართ ლოიალურად განწყობილი გალის მოსახლეობის მდგომარეობის შეცვლას. ბაღაფშის არჩევისას კანონის დარღვევით მონაწილეობდნენ არჩევნებში გალელები, რადგან არ ჰქონდათ აფხაზეთის პასპორტები და ბაღაფშს ფორმა N9-ის საფუძველზე მისცეს ხმა”, - დასძენს გამოცემის კორესპონდენტთან საუბრისას მამუკა არეშიძე.

“დღეს აფხაზეთში მცხოვრები ქართველი მოსახლეობა დისკრიმინირებულია. Oოქტომბრის რევოლუციამდე მოსახლეობის აღრიცხვის დოკუმენტში იყო გრაფები: ქართველი, მეგრელი, სვანი. საბჭოთა დროს ეს გრაფები გაუქმდა და 2003 წლის არჩევნებში ისევ გაჩნდა. 2003 წლის აღწერით გალის რაიონში არის 27 ათასი ქართველი და 1400 მეგრელი. სინამდვილეში, ყველა მეგრელია, მაგრამ მხოლოდ 1400-მა კაცმა დაასახელა თავი მეგრელად. ეს ტენდენცია გრძელდება კოდორშიც. გამუდმებით გაისმის სეპარატისტებისგან მოწოდება, კოდორის ხეობის სვანები უკან დაბრუნდნენ და ყველა პირობას შევუქმნითო. ქართველებს მათ განგებ არ უწოდებენ. ვფიქრობ, კოდორშიც უნდა დაბრუნდნენ ქართველები და აფხაზეთის მოქალაქეობაც უნდა მიიღონ გალის მცხოვრებლებმა. თბილისში ამას ღალატად აღიქვამენ, მაგრამ სამომავლოდ აფხაზეთში დასაბრუნებლად გამოგვადგება. ეს იქნება ქართული რესურსი აფხაზეთში. ეს ხალხი არ უნდა მივატოვოთ. თუ კოდორშიც არ დაბრუნდნენ, იქ ჩრდილოკავკასიელებს ჩაასახლებენ და კოდორიდან მათ განდევნას საუკუნე დასჭირდება”, - აცხადებს გამოცემის რესპონდენტი.

“შესაძლოა, კოკოითის პრეტენზია თრუსოს ხეობაზე მართლაც გახდეს კონფრონტაციის საბაბი. სამხრეთ ოსეთის ავტონომია უმნიშვნელოვანეს ხეობებს კეტავს. მამისონის უღელტეხილი საბჭოთა რუკების მიხედვით სამხრეთ ოსეთის ავტონომიური ოლქის ადმინისტრაციულ საზღვარში შედის. ასევე უცნაურად არის შეჭრილი სამხრეთ ოსეთის ადმინისტრაციული საზღვარი საჩხერის რაიონში, პერევთან. ამ პრინციპითაა შედგენილი რუკა აღმოსავლეთის მიმართულებითაც, - თრუსოს ხეობის მიმდებარე ტერიტორია სამხრეთ ოსეთის შემადგენლობაშია, ასევე მლეთის მარცხენა კალთაც. არადა იქ ერთი ოსიც აღარც ცხოვრობს, შარშან, აგვისტოში, ყველა გავიდა, მაგრამ თუ ლარსის გადასასვლელი გაიხსნება, ყველა უკან დაბრუნდება. მათ საქართველოს გარდა რუსეთის მოქალაქეობაც აქვთ და მათი დაბრუნებით ახალი დილემა გაგვიჩნდება. საგულისხმოა, რომ თრუსოს ხეობის მცხოვრებთ ვლადიკავკაზში ფული დაურიგეს დანგრეული სახლ-კარის აღსადგენად, მაშინ, როცა სახლები უვნებელია. ეს იცის ფულის გამცემმაც და ამღებმაც, მაგრამ ამით ხალხს აქეზებენ, უკან დაბრუნდითო. ასე რომ, თრუსოს ხეობის თავზე შავი ღრუბელი მოგროვდა და თუ დაიკავეს ოსებმა, საქართველოს სამხედრო გზა გადაიჭრება და ყაზბეგის რაიონი საქართველოს მოსწყდება”, - აცხადებს მამუკა არეშიძე და შეკითხვას - “რუსულ სამხედრო ელიტაში გახმიანებული მოსაზრება მეორე საომარ კამპანიაზე, რამდენად არის საფრთხის შემცველი?” - პასუხობს:

“არის ვარაუდი, რომ კამპანია 12-დან 15 აგვისტომდე დაიწყება. სამხედრო დაპირისპირება დღეს მხოლოდ კოკოითის სჭირდება, რადგან ძალიან რთულ მდგომარეობაშია აგვისტოს ომის “გმირებთან” ურთიერთობის გაფუჭებისა და კორუფციის გამო. კოკოითის გამუდმებით ტანჯავს ეჭვი, რომ ალბერტ ჯუსოითით ჩაანაცვლებენ და ამიტომაც შეაჩერებინა ცხინვალის მიმართულებით გაზსადენის მშენებლობა, რომელსაც ჯუსოითი ხელმძღვანელობდა. კოკოითიმ შიშის გამო დაითხოვა მთავრობაც. როგორც ჩანს, ლუდვიგ ჩიბიროვის (ე.წ. სამხრეთ ოსეთის ექსპრეზიდენტი) კლანი ისევ ძლიერდება. ახალ პრემიერად ჩელიაბინსკელი რუსი ბროვცევი დაინიშნა, რომელიც ლუდვიგ ჩიბიროვის ვაჟის უახლოესი მეგობარია. ბოლო დღეებში ისევ გაიყვანეს ცხინვალიდან ბავშვები, თუმც კოკოითის ოფიციალურად არ გამოუცხადებია ევაკუაცია. პარალელურად იარაღის ჩაბარების კამპანიაც წამოიწყო. ამასობაში ახალგორში ჩეხოევი და ბარანკევიჩი (კოკოითის მთავრობის ექსმინისტრი) კოკოითისთან საბრძოლველად ემზადებიან და მომხრეებს რაზმავენ.... ამ ვითარებაში საქართველოს ხელისუფლება ყველაზე უკეთ მოიქცევა, თუკი მშვიდად იქნება და სააკაშვილი ნაკლებს ილაპარაკებს საქართველოდან 58-ე არმიის დამარცხებასა და გაგდებაზე. ვიცი, რომ ცხინვალის რეგიონში ქართველი ძალოვნები ძალის დემონსტრირებას ახდენენ (ამ საკითხზე მეტს არ ვილაპარაკებ), მაგრამ საჭიროა ამის გაკეთება? შესაძლოა, ეს გამართლებულიც იყოს, მაგრამ ძალზე სახიფათო თამაშია”.

“რა კარგი იყო მაშინ, ომამდე არა?” - ასე დაიწყო ეროვნებით აფხაზმა ქალბატონმა საუბარი, რომლის მეუღლე გუდაუთის პოლიციის ერთ-ერთი მაღალჩინოსანია. როგორც ის ამბობს, აფხაზეთში საკმაოდ რთული ვითარებაა, განსაკუთრებით მძიმეა კრიმინოგენური ვითარება. გარდა ამისა, ამბობს, რომ აფხაზეთში ნადგურდება ის, რაც აფხეზებს ყველაზე მეტად უყვართ - ბუნება, ინფრასტურუქტურა რა რაც მთავარია ირღვევა დემოგრაფიული ბალანსი - კრასნოდარის გუბერნატორის გადაწყვეტილებით აფხაზეთში ადიღეელებისა და კაზაკების ჩამოსახლება იგიგმება, მთელი აფხაზეთი ზონებადაა დაყოფილი და ჩრდილო კავკასიაში უკვე გადასახლების მსურველთა სიებს ადგენენ.”, - წერს გაზეთი “მთელი კვირა” სტატიაში სათაურით აფხაზეთის რუსიფიკაცია დაიწყო / გულრიფშის რაიონს ადიღეელებით “შეავსებენ”, ოჩამჩირეს კი კაზაკებით.

“ყველაზე მეტი გავლენა აქვთ სომხებს. მთელ აფხაზეთს არიან მოდებული. ყველაზე მეტი სომეხი გაგრაში ცხოვრობს. ხშირია კონფლქტი აფხაზებსა და სომხებს შორის, სხვათა შორის, ადგილობრივი რუსებიც კი კონფლიქში არიან სომხებთან. როგორც კი საკურორტო სეზონი დაიწყება, გარეთ გამოსვლა საშიში ხდება. ძალიან ბევრი კრიმინალი აფარებს თავს აფხაზეთს. ჩემმა ქმარმა თქვა, ვისაც ვიჭერთ, უმრავლესობა სომხეთიდან და კრასნოდარიდან არიან ჩამოსულებიო. ეს არაა ის აფხაზეთი, რომელიც ადრე იყო. სულ სხვა ვითარებაა და ამის ახსნა მიჭირს. ხალხი მოძრაობს, დამსვენებლებიც ჩამოდიან, მაგრამ მაინც არაა ისეთი ვითარება, როგორიც უნდა იყოს. ბევრი აფხაზისგან გამიგია, რომ ქართველებთან ერთად ცხოვრება კარგი იყო. მაგარამ ომის შიში მაინც არის.. ჩვენთან ამბობენ, რომ ომი გარდაუვალიაო. ძალიან მინდა ყველაფერი მშვიდობიანად მოგვარდეს. მე ყველა ჩემი ქართველი მეზობელი თუ ნაცნობი მენატრება” - აღნიშნავს გამოცემის კორესპოენდენტთან საუბრისას აფხაზი ქალბატონი.

“ჩვენი ინფორმაციით, მიზანმიმართულად ხდება ჩრდილოეთ კავკასიელების ჩამოსახლება აფხაზეთის ტერიტორიაზე. სოხუმის რაიონში სომხებისა და ჩრდილოკავკასიელების ჩამოსახლების ინტენსიური პროცესი მიმდინარეობს. ახალდაბის ტერიტორიაზე თურქები დომინირებენ, ხოლო გაგრის რაიონში სომხები და აგრეთვე დიდი რაოდენობით ადიღეელებია ჩამოსახლებული. ოჩამჩირეში კი ნოვგოროდიდან ოკუპანტები კაზაკების ჩამოსახლებას აპირებენ. ამ ვითარებიდან გამომდინარე, ნათელია, რომ აფხაზები საკმაოდ რთულ ვითარებაში იმყოფებიან, ვინაიდან რუსიფიკაციის პოლიტიკა აფხაზეთიდან აფხაზი ეთნოსის საბოლოო განდევნას ისახავს მიზნად, - აცხადებს გამოცემის კორესპონდენტთან საუბრისას აფხაზეთის მთავრობის თავმჯდომარე გიორგი ბარამია.

http://www.interpressnews.ge/ge/index.php/...ink/106313.html

[ლ ი ც ი]

10:30 / 10-08-2009

"რუსეთი საქართველოს შეიარაღებას წინ ვერ აღუდგება"

აგვისტოს ტრაგიკული მოვლენების წლისთავმა, როგორც მოსალოდნელი იყო, სიმბოლიზმის კასკადის თანხლებით ჩაიარა - ქართველებისთვის უჩვეულო ორგანიზებულობით დაინთო უამრავი საპროტესტო კოცონი, აეწყო ცოცხალი დროშა და სხვ. ცხადია, პროტესტის გამოთქმის უფლება შეუზღუდავია, თუმცა სხვა საკითხია, რამდენად შედეგიანი იქნება იგი. სხვა საკითხია ისიც, ყველას გვაქვს თუ არა გაცნობიერებული შედეგის საჭიროება - სხვადასხვა საპროტესო აქცია იმით დაგვირგვინდა, რომ ტერიტორიული მთლიანობის აღდგენის კომისიის თავმჯდომარემ 8 აგვისტოს რუსულ ფაშიზმზე გამარჯვების დღედ დაწესება მოითხოვა. სიტყვებზე - "რუსული" და "ფაშიზმი" არ ვკამათობთ, სადავო "გამარჯვებაა". თუ ეს ასეა, მაშინ ან პროტესტი, ან ტერიტორიული მთლიანობის აღდგენის კომისია რაღა საჭირო იყო, გამარჯვებულებს ხომ არაფრის აღდგენა არ სჭირდებათ, ბრძოლისას დახარჯული ენერგიის გარდა...

ვლადიკავკაზში ჩასული რუსეთის პრეზიდენტი ყველანაირად ცდილობდა, ველიკოდერჟავული იერი შეენარჩუნებინა, თუმცა ამხანაგი მედვედევის ამგვარი ხელოვნურობა ღიმილის მომგვრელი იყო. როგორც ჩანს, კრემლში "გაღმა შედავების" პოლიტიკა ამჯობინეს - სარკოზისადმი მიწერილ უსტარში მედვედევი მადლობას იხდის... თბილისელი ავანტიურისტების შეჩერების გამო. ალბათ იმიტომ, რომ ეს "ავანტიურისტები" დასავლეთ ევროპას დროულად რომ არ შეეჩერებინა, მოსკოვს აიღებდნენ... გასულ კვირას, ერთი წლის წინ დატრიალებული მოვლენების მიზეზებსა და გარემოებებზე ბევრი ითქვა, ამიტომაც პოლიტოლოგ შალვა ფიჩხაძესთან საუბარი სამომავლო პერსპექტივებზე დავიწყეთ:

 

 

 

- რამდენად რეალურია კონფლიქტურ რეგიონებში ვითარების დამშვიდების შანსი?

- გააჩნია ჩვენ, საქართველოს რას მოგვიტანს ეს "ვითარების დამშვიდება"... თუ რუსული გავლენისა და რეალური მმართველობის ქვეშ ისე დამშვიდდა და დაწყნარდა ვითარება, რომ ტერიტორიული მთლიანობის აღდგენის ყოველგვარი შანსი დავკარგეთ, ამგვარი მშვიდობა სიკეთეს არ მოგვიტანს. ცხადია, იმას არ ვგულისხმობ, რომ ამ რეგიონებში ომი და არეულობა გვჭირდება და არა სიმშვიდე. ალბათ, უფრო თქვენი კითხვის შინაარსს შევცვლიდი და საკითხს ასე დავაყენებდი - არის თუ არა ვითარების მოგვარებისა და დარეგულირების ისეთი შანსი, რომ საქართველოს ტერიტორიული მთლიანობა არ შეილახოს. რა თქმა უნდა, შანსი გაცილებით ნაკლებია, ვიდრე შარშან აგვისტომდე იყო, მაგრამ არა ნულოვანი. ამასთანავე ვითარება აფხაზეთსა და სამხრეთ ოსეთში ერთმანეთისგან განსხვავებულია - შარშან აფხაზეთში ომი არ ყოფილა, ცხინვალში კი სისხლი დაიღვარა. ამდენად, სამხრეთ ოსეთის პრობლემა აფხაზეთთან შედარებით შარშანდელზე ბევრად უფრო გამწვავდა. რაც შეეხება ერთ საკითხს - ხელისუფლებამაც და საზოგადოებამაც ალბათ უფრო უნდა გამიჯნოს, განასხვავოს და განაზოგადოს, ვისთან გვაქვს საქმე. თუ საქმე გვაქვს რუსეთთან, მაშინ მასთან მოლაპარაკება უნდა ვაწარმოოთ. მოლაპარაკებაში არ ვგულისხმობ, რომ სასწრაფოდ რუსეთს უნდა ჩავეხუტოთ, მაგრამ საურთიერთობო გზების მოძიება რომ აუცილებელია, ცხადია. რა გზები უნდა გამოიძებნოს, ხელისუფლების გადასაწყვეტია. თუ სეპარატისტების სახით სრულ მარიონეტებთან გვაქვს საქმე და ყველაფერს რუსები გადაწყვეტენ, შემდეგ ცხინვალსა და სოხუმს კრემლი ფაქტებს დაუდებს წინ, მაგრამ ის, რაც ბაიდენმა თქვა და მოგვიანებით ჩვენებმა დამჯერი მოწაფეებივით გაიმეორეს - კონფლიქტურ რეგიონებს ვთავაზობთ ფართო ავტონომიას, ფედერაციის სუბიექტობასო და სხვ., იმაზე მეტყველებს, რომ ცხინვალისა და სოხუმის სახით მთლად მარიონეტებთან არ უნდა გვქონდეს საქმე. რაკიღა მათ რაღაცას ვთავაზობთ, ბაიდენის მოწოდებით იქნება ეს თუ მის გარეშე, იმის მაჩვენებელია, რომ ჩვენ სამუშაო ვერსიად მაინც უშუალოდ სეპარატისტებთან ურთიერთობას განვიხილავთ. იმაზე ლაპარაკი, რომ ესენი მხოლოდ მარიონეტები და შემსრულებლები არიან, მხოლოდ პროპაგანდის ნაწილი მგონია. ყველა მომენტი კარგად უნდა განვსაზღვროთ და გავიაზროთ - რა არჩევანს ვაკეთებთ, უფრო სწორად, როგორია სინამდვილეში ვითარება, რადგან სამწუხაროდ, არჩევანი არცთუ ფართო გვაქვს. რეალობის მიხედვით უნდა ავირჩიოთ სამოქმედო გზა, რომლის მეშვეობითაც კონფლიქტებს მოვაგვარებთ და ტერიტორიული მთლიანობის აღდგენას შევძლებთ... არსებული რეალობის გამომხატველია, თანაც არცთუ უმნიშვნელო ნაწილი, ვლადიკავკაზში ჩასული მედვედევის განცხადებაც - რომ რუსეთი უკან აღარ დაიხევს და რომ მან ეს ერთხელ უკვე გააკეთა შარშან აგვისტოში...

 

- აგვისტოში "უკან დახევაში" ალბათ იმას გულისხმობდა, რომ თბილისისკენ წამოსული რუსული ჯარები სადღაც შეჩერდნენ?

- როგორც ჩანს. თუმცა მეორე მხრივ, იმავე რუსეთის 58-ე არმიის სარდალმა, ხრულოვმა კატეგორიულად განაცხადა, რომ რუსული ჯარები თბილისში შესვლას არ აპირებდნენ და რომ ეს მტკნარი სიცრუეა... ასეა თუ ისე, მედვედევი გასულ თვეებთან შედარებით, აგვისტოს მოვლენების წლისთავზე, საკმაოდ რიხიანად გამოიყურებოდა. მან წერილითაც მიმართა სარკოზის და მადლობა გადაუხადა თბილისელი ავანტიურისტების დაშოშმინებისთვის...

 

- ეტყობა, რუსეთს საერთაშორისო რეაქცია აღარ აშფოთებს.

- ვფიქრობ, რუსეთი არც შარშან უფრთხოდა ამ რეაქციას. ეჭვი მეპარება, რომ ცხინვალში ფართომასშტაბიანი სამხედრო მოქმედებების გაშლამდე მოსკოვმა წინასწარ, შესაბამისი სიგნალები არ დაუგზავნა დასავლეთის ქვეყნებს. ცხადია, ამ სიგნალებში დეტალურად არ იქნებოდა აღწერილი, კონკრეტულად რას და როდის აპირებდა რუსეთის გენერალური შტაბი, მაგრამ სავარაუდო მოქმედებაზე ნამდვილად მიანიშნებდნენ... ეს არც იმას ნიშნავს, რომ 7 აგვისტომდე დასავლეთმა და რუსეთმა მოილაპარაკეს და ცხინვალის ბედი გაარკვიეს, მაგრამ დასავლეთის შესაძლო რეაქციაზე რუსეთს იმ დროისთვის ნიადაგი უკვე მოსინჯული ჰქონდა. შეუძლებელია კრემლს ეს არ გაეკეთებინა - ამას მხოლოდ ბრიყვი თუ ჩაიდენდა. ვიძახოთ, რუსები ბრიყვები არიან და ჟანგიანი ტანკები ჰყავთო, მაგრამ მთლად ასეც არ არის საქმე... მოსკოვში, ასე თუ ისე, აგვისტომდე, მაპატიეთ გამოთქმისთვის, მაგრამ უკვე "აზრზე იყვნენ", რა რეაქცია მოჰყვებოდა მათ შეტევით ოპერაციებს საქართველოზე. მედვედევის რიხიანობის მიზეზი "შიდა მოხმარება" გახლავთ - ეს "რიხი" ნაწილობრივ რუს ამომრჩეველზე იყო გათვლილი, ნაწილობრივ კი უცხოეთზე, - ჩვენ მაინც ჩვენსას მივაღწიეთო. და მართლაც - რუსებმა სამხედრო გამარჯვებას მიაღწიეს, ამჟამად კი ამ გამარჯვების პოლიტიკურ კაპიტალში გადაყვანის პროცესი მიმდინარეობს. რითი დამთავრდება ყველაფერი, ძნელი სათქმელია. დარწმუნებული ვარ, რუსეთი დიპლომატიურ ასპარეზზე აქტიურ მუშაობას აგრძელებს იმისთვის, რომ აფხაზეთისა და სამხრეთ ოსეთის აღიარების პროცესში მარტო არ დარჩეს. ამგვარი მცდელობა ჯერჯერობით წარუმატებელია, მაგრამ რუსეთი კარგად აცნობიერებს, რომ ეს პროცესი ხანგრძლივი და რთული იქნება და ამისთვის მზად არის. ჩვენც უნდა გავაცნობიეროთ, რომ ტერიტორიული მთლიანობის აღდგენის პროცესი უაღრესად რთული და ხანგრძლივია და იმ შემთხვევათა რიგს არ მიეკუთვნება, როცა სახელმწიფოს სწრაფი წარმატების იმედი შეიძლება ჰქონდეს.

 

- ობამას მოსკოვში ვიზიტის შემდეგ მიმომხილველები იმედოვნებდნენ, რომ რუსულ-ამერიკული კონფრონტაცია კონსტრუქციულ ფარგლებს დაუბრუნდა, ყოველ შემთხვევაში, ამ პროცესის დაწყებაზე მაინც არ ყოფილა კამათი. როგორც გასული კვირის მოვლენებმა გვიჩვენა, მთლად ასეც არ არის საქმე - გავიხსენოთ თუნდაც რუსულ სუბმარინებთან დაკავშირებული ამბავი...

- გააჩნია, რაშია თანხმობა და რაში - უთანხმოება. ასეთი მნიშვნელოვანი პროცესებისა და უმაღლესი დონის შეხვედრის შემდეგ რაღაც საკითხები ყოველთვის რჩება მოუგვარებელი. არც ერთ მხარეს არ დაუმალავს, რომ ამჯერად ასეთი საქართველოს საკითხი იყო. მართალია, მოილაპარაკეს ავღანეთის, ბირთვული განიარაღების შესახებ, შესაძლოა, საერთო მოსაზრებები არსებობდეს ირანთან დაკავშირებითაც, მაგრამ არსებობს აბსოლუტურად შეუთანხმებელი საკითხიც და ეს არის საქართველო... ამერიკის საზღვაო აკვატორიის სიახლოვეს რუსული სუბმარინების გამოჩენის ფაქტი თვითონ რუსებსაც არ უარუყვიათ. საქმე ის არის, რომ რუსეთი ცდილობს, თანდათან მოიკრიბოს ძალა და გლობალური პოლიტიკის სრულფასოვანი მონაწილე თუ მოთამაშე გახდეს...

 

- რამდენად რეალურია, ასეთ პირობებში გლობალური პოლიტიკა კვლავ ორპოლუსიანობას დაუბრუნდეს? - ცხადია, ამერიკის შეერთებულ შტატებსა და რუსეთს ვგულისხმობ...

- რუსეთი ჯერჯერობით მეორე პოლუსად ვერ გამოდგება. ეს უფრო რუსეთის შიდა "პიარის" თემაა, ვიდრე რეალობა. პუტინსა და მედვედევს სურთ, რუს ხალხს დაუმტკიცონ, რომ რუსული ველიკოდერჟავობა კვლავაც ცოცხალია, რომ რუსეთი ძალას იკრებს და სხვ. ამ დუეტში, თუ ამერიკა იქნება ერთი პოლუსი, რუსეთი მეორედ ვერ გამოდგება. თუკი ზოგადად, გლობალურ პოლიტიკაში მეორე პოლუსის ჩამოყალიბება დადგება დღის წესრიგში, ამ ამპლუაზე რუსეთზე ბევრად მეტი შანსი ჩინეთს ექნება.

 

- ბოლო დროს რუსეთის მუქარასა და განცხადებებს, საქართველოსთვის შეიარაღების მიწოდების შეზღუდვასთან დაკავშირებით, შეერთებულმა შტატებმა საკმაოდ ლაკონიური პასუხი გასცა - ყველა ქვეყანას აქვს თავდაცვის უფლება, მათ შორის საქართველოსაცო...

- რასაკვირველია, ასეც არის. როდესაც რუსეთი ემბარგოზე ლაპარაკობდა, გულისხმობდა საბჭოთა ან რუსული წარმოების შეიარაღების მიწოდებას საქართველოსთვის. როგორც ჩანს, კრემლს საამისო ბერკეტები, ლიცენზიისა თუ სხვა რამის სახით კვლავაც აქვს. სხვა მხრივ, ის საქართველოს შეიარაღებას წინ ვერ აღუდგება - ვერც მორალურად და ვერც იურიდიულად. იარაღის ბაზარი ისეთივეა, როგორიც სხვა პროდუქციის ბაზარი. პრიმიტიულად რომ ვთქვათ, იქ ყველა ქვეყანას შეუძლია გავიდეს და შეიძინოს, რაც სურს. ერთადერთი დაბრკოლება თუ Uშეზღუდვა ამ შემთხვევაში საერთაშორისო კონვენციებია, რომლებიც ზოგიერთი სახის იარაღის ყიდვა-გაყიდვას და მასობრივ მოხმარებას კრძალავენ. ეს არის და ეს. სხვა რამ შეზღუდვა, რასაც რუსეთი შეიძლება დაეყრდნოს, არ არსებობს.

 

- რაც შეეხება საქართველოს შიდაპოლიტიკურ ვითარებას: შეიძლება თუ არა, უშიშროების საბჭოს სხდომაზე ოპოზიციონერთა გამოჩენა პოლიტიკური კონსოლიდაციის დასაწყისად ჩაითვალოს? პრეზიდენტის რეზიდენციაში საპარლამენტო ოპოზიციასთან ერთად, ირაკლი ალასანია, კოკო გამსახურდია და აკაკი ასათიანიც მივიდნენ...

- ეს ძალიან რთული საკითხია. მთავარი მოვლენა, რაღა თქმა უნდა, ალასანიას გამოჩენა იყო. ნუ მიწყენს ნურავინ, მაგრამ ფაქტია, რომ ოპოზიციაში ყველაზე რეიტინგული ის გახლავთ - ამას სარწმუნო გამოკითხვები ადასტურებს. ახლა რაც შეეხება ფაქტს: შეიძლება ითქვას, რომ ეს ბეწვის ხიდზე გავლაა, რადგან ოპოზიციურ ლიდერს შესაძლოა რეიტინგის დაკარგვის ფასად დაუჯდეს. მეორე მხრივ, როდემდე უნდა გაგრძელდეს სიტუაცია, როცა ოპოზიცია და ხელისუფლება ორი ყოჩივით, პერმანენტულად, შუბლებით ეჯახება ერთმანეთს და მხოლოდ ტკაცანი ისმის. ვფიქრობ, რომ ამ სხდომებში დამსწრის რანგში მონაწილეობა ურიგო არ არის, ეს სასარგებლოა ოპოზიციისთვისაც. მთავარია, ოპოზიცია ისე მოიქცეს, ალასანიას ვგულისხმობ, რომ სწრაფად მოპოვებული რეიტინგი არ დაკარგოს. სხვათა შორის, უშიშროების საბჭოს სხდომაზე საჯარო დასწრება უფრო გამართლებულად მიმაჩნია, ვიდრე ოპოზიციის ფარული და საიდუმლო შეხვედრები ხელისუფლების უმაღლეს წარმომადგენლებთან, რომლის არც თემა ვიცით და შედეგებიც გვიან ჩნდება, თანაც იმედის მომცემი არაფერია... ასე რომ, ფაქტი მისასალმებელია, თუმცა გარკვეულ ზღვარს არ უნდა გადააბიჯონ, თორემ მათი რეიტინგი დაეცემა.

 

- რამდენად შედეგის მომტანი იქმნება ოპოზიციისთვის ადგილობრივ არჩევნებში მონაწილეობა, ან არმონაწილეობა?

- თუ ეს არჩევნები ისევე ჩატარდა, როგორც აქამდე ტარდებოდა და ამის დიდი ალბათობაა, მე ამ არჩევნებში ვხედავ მახეს ოპოზიციისთვის, რომელიც საარჩევნო პერიპეტიებში გადაეშვება, მონაწილეობას მიიღებს და რა თქმა უნდა, დამარცხდება.

 

- არსებობს კი დღეს რესურსი, რომ ეს არჩევნები ობიექტურად და სამართლიანად ჩატარდეს?

- ერთადერთი რესურსი, რაც ამ არჩევნების რეალურად ჩატარებისთვის არის საჭირო, პოლიტიკური ნება გახლავთ. ეს კი დღესდღეობით მხოლოდ იმაში შეიძლება გამოიხატებოდეს, რომ რომელიმე რეგიონში ხელისუფლებამ დათმოს და პირველ ადგილზე ოპოზიციის წარმომადგენელი დასვას და ისევე მიაწეროს ხმები, როგორც თავისთვის მიიწერს მხოლოდ იმის საჩვენებლად, რომ საქართველომ დემოკრატიის ნიშნით წინ წაიწია. დღევანდელ რეალობაში კონკურენტული პოლიტიკური ბრძოლა ამ პირობებში შეუძლებელია.

 

”კვირის პალიტრა”

[ლ ი ც ი]

14:05 10.08.09 - საქართველოში იაპონიის საკონსულო ამოქმედდა

 

 

საქართველოში იაპონიის საკონსულო ამოქმედდა.

 

ამის შესახებ დღეს გამართულ ტრადიციულ პრეს-კონფერენციაზე საქართველოს საგარეო საქმეთა სამინისტროს საერთაშორისო ორგანიზაციების დეპარტამენტის დირექტორმა სერგი კაპანაძემ განაცხადა.

 

„იაპონიის საკონსულო საქართველოში იაპონიის საელჩოსთან გაიხსნა და 3 აგვისტოდან ფუნქციონირებს. საკონსულოში საქართველოს მოქალაქეებს შეუძლიათ, იაპონიაში გასამგზავრებელი ვიზები მიიღონ", - განაცხადა კაპანაძემ.

http://internet.ge/v2/index.php?action=new...&news=53226

[ლ ი ც ი]

‘’ლეიბორისტების’’ მტკიცებით, სააკაშვილმა საქართველოს 7 მლრდ ლარის ოდენობით ვალი აჰკიდა

 

‘’ლეიბორისტების’’ მტკიცებით, სააკაშვილმა საქართველოს 7 მლრდ ლარის ოდენობით ვალი აჰკიდა. ამის შესახებ, დღეს გამართულ ბრიფინგზე პარტიის პოლიტიკურმა მდივანმა გიორგი გუგავამ განაცხადა.

მისი თქმით, გაღატაკებულ ქვეყანაში მილიარდიანი ღირებულების საპრეზიდენტო რეზიდენციის ამშენებელმა სააკაშვილმა ქვეყანას 7 მილიარდის ოდენობით ვალი აჰკიდა. ‘’5 მილიარდი საგარეო ვალია, ხოლო დანარჩენი კი შიდა ვალი ბანკებისა, რაც ყაჩაღების დასვენებასა და გართობას მოხმარდა’’, -აღნიშნა გუგავამ.

‘’ლეიბორისტები’’ ხელისუფლებას მოუწოდებენ, მოსახლეობას გართობის ხარჯზე ნუ აღარიბებენ. გუგავა მიმართავს მსოფლიო ბანკს და სავალუტო ფონდს დაინტერესდნენ თუ რას ხმარდება ვალად აღებული თანხები.

http://www.interpressnews.ge/ge/index.php/...l&hd_line=1

ლეიბორისტები თავის სტიქიაში არიან

[ლ ი ც ი]

15:28 10.08.09 - რუსეთთან ომში საქართველომ ორი პროვინცია და პოლიტიკური წონასწორობა დაკარგა.

[მათიას ბრუნი. TELEPOLIS. foreignpress.ge]

სოზარ სუბარს ზეპირი საუბარი არ სურს. ის ფოტოებს იმოწმებს. ”შეხედეთ”, ამბობს იგი. სუბარი ”ნოუთბუქს” ხსნის. ეკრანზე ფილმი იწყება. ეს შავ-თეთრი სცენა საქართველოს დედაქალაქის ერთ-ერთი ბანკის სათვალთვალო კამერითაა გადაღებული.

 

კადრში მანქანა მარცხენა მხრიდან ჩნდება. მას მეორე მოჰყვება, რომელიც პირველს წინ ეღობება და გაჩერებას აიძულებს. მანქანიდან სამი ნიღბიანი მამაკაცი გადმოდის. ერთ-ერთი პირველი მანქანის უკანა, მარჯვენა კარს აღებს. ორს მანქანიდან მამაკაცი გადმოჰყავს და სასტიკად სცემენ. რამდენიმე წუთში ისინი ისევ მანქანაში სხდებიან და ნაცემ მამაკაცს მიწაზე მიწაზე დაგდებულს ტოვებენ.

 

სუბარს თავის პორტატიულ კომპიუტერში ასეთი ბევრი ჩანაწერი აქვს. კადრები ერთმანეთს გავს. ღამით რამდენიმე მამაკაცი ჩნდება. ისინი უმაწყალოდ სცემენ მსხვერპლს. სუბარისთვის მათი ვინაობა უცნობია. თუმცა მან იცის მსხვერპლთა ვინაობა. ისინი მიხეილ სააკაშვილისადმი ოპოზიციურად განწყობილი ადამიანები არიან. ამიტომ სუბარის თქმით, ამ ადამიანებზე სასტიკი თავდასხმების გამო პასუხისმგებელი საქართველოს პრეზიდენტი მიხეილ სააკაშვილია. ”ყველა გადაწყვეტილებას ერთი ადამიანი იღებს”, ამბობს იგი. საქართველოში არანაირი პოლიტიკური კონტროლი და წონასწორობა აღარ არსებობს.

 

სოზარი მის ბრალდებებს თავის მოკრძალებულ ოფისში აგროვებს, რომელსაც წინ პატარა ბაღი აქვს. ერთ დროს, როდესაც კავკასიას ბოლშევიკები მართავდნენ, ეს სტალინის დაგეშილი ძაღლის ლავრენტი ბერიას რეზიდენცია იყო. სუბარი - საქართველოს სახალხო დამცველია; ხელფასს სახელმწიფო უხდის, რომ მან ამ უკანასკნელისგან მოსახლეობა დაიცვას. ადამიანის უფლებების დამცველი სუბარი ომის პირველი წლის შედეგებს მისი ქვეყნისთვის ასე აღწერს: საქართველომ წონასწორობა დაკარგა. მასზე ბევრად ძლიერი მეზობლის, რუსეთის წინააღმდეგ წარმოებულმა ხუთდღიანმა კამპანიამ, რომელმაც შარშან აგვისტოში მსოფლიო შოკში ჩააგდო, ეს კავკასიური რესპუბლიკა დაანაწევრა.

 

დღეს რუსული ტანკები ქართულ რეგიონებში დგანან და საეჭვოა ამ ტერიტორიების დატოვებას აპირებდნენ. რუსების მხარდაჭერით სამხრეთ ოსეთი და აფხაზეთი დამოკიდებლობისკენ ისწრაფვიან. თითქმის ყოველმა მეათე ქართველმა საკუთარი სახლი დაკარგა. ქვეყანაში ხელისუფლების მხრიდან პოლიტიკური ოპოზიციის ცემა და თვალთავალი დაშვებულია. თავის მხრივ პოლიტიკური ოპოზიცია ერთმანეთში კამათობს. მხოლოდ ეკონომიკა არსებობს, ისიც დასავლური დახმარების წყალობით.

 

”აფხაზეთი - ჩვენი იერუსალიმია”

ლაშა ჟვანია კრიტიკას არ იზიარებს. მარდი პოლიტიკოსი სააკაშვილის უახლოესი გარემოცვის წევრია. მან, პრეზიდენტის თითქმის ყველა ახლობლის მსგავსად კარიერა ადრე გაიკეთა. 1973 წელს დაბადებული კვალიფიციური იურისტი ახლა ეკონომიკური განვითარების მინისტრია. ვარდების რევოლუციიდან, რომელმაც შევარდნაძის კორუმპირებული რეჟიმი დაამხო, ერთ წელიწადში ჟვანიამ საგარეო საქმეთა სამინისტროში მეორე კაცის რანგს მიაღწია. მოგვიანებით ის ელჩად ისრაელში დანიშნეს.

 

ახლო აღმოსავლეთიდან მას წინადადება მოჰყავს, რომლითაც საკუთარი პრეზიდენტის პოლიტიკას ხსნის - ”აფხაზეთი - ჩვენი იერუსალიმია”, ამბობს ჟვანია. ანუ ამ ფრაზის გაგება ასე შეიძლება: საერთაშორისო საზოგადოება საქართველო-რუსეთის კონფლიქტს ისევე სერიოზულად უნდა მოეკიდოს, როგორც ახლო აღმოსავლეთისას. და კიდევ ერთი: ორი სახელმწიფოს არსებობა გამორციხულია. ”აფხაზეთი ყოველთვის საქართველოს ტერიტორია იყო და მომავალშიც ასეთად დარჩება”, ამბობს მინისტრი.

 

ჟვანიამ სასტუმრო ”მერიოტში” მიგვიწვია. სულ ცოტა ხნით ადრე, ამ სასტუმროდან რამდენიმე ნაბიჯში მთავრობისადმი საქართველოს ოპოზიციის პროტესტის სიმბოლური გამოხატულება - ხელოვნური ციხის საკნები იდგა. დემოსტრანტების რიცხვმა იკლო. ოპოზიცია დაიშალა. ჟვანიამ ”ესპრესო” შეუკვეთა და მის გაგრილებას ელოდება. პერიოდულად ჭიქიდან წყალს სვამს. მინისტრი სწრაფად საუბრობს. მას მოკლე წინადადებები უყვარს.

 

გონივრული იყო თუ არა ქვეყნის რუსეთთან ომში ჩაბმა? ”ყველა შემთხვევაში, ჩვენ ვალდებულები ვიყავით დაგვეცვა ჩვენი ტერიტორიული მთლიანობა”, თქვა ჟვანიამ. საქართველოს პრეზიდენტი დემოკრატიის დემონტაჟს ახდენს? პასუხი: ”მიხეილ სააკაშვილი - კარგი მმართველია, რომელიც ყოველთვის ისმენს რჩევებს”. საერთაშორისო ინვესტიციების ასეთი შემცირება ამ ხუთდღიანი ომის დამსახურებაა? ”ერთ ომზე მეტად უცხოურ ინვესტიციებს პოლიტიკური არასტაბილურობა უფრო ვნებს”, ამბობს იგი.

 

ავტორიტარული რეჟიმის გზაზე

”მერიოტის” გრილი ფოიედან მთა-გორიან საბურთალომდე ავტომობილით ნახევარი საათის სავალი გზაა. ირაკლი ალასანია მოვლენებს სხვაგვარად აფასებს. ალასანია, ბურჯანაძის მსგავსად, ოპოზიციის ერთ-ერთი ყველაზე გამოჩენილი წარმომადგენელია.

 

მისი კარიერა ჟვანიასას გავს. ალსანიაც 30 წელს გადაცილებულია. ისიც სამართალს სწავლობდა. ”ვარდების რევოლუცია” მისთვისაც სასარგებლო აღმოჩნდა. სააკაშვილმა ის ჯერ აფხაზეთის ემიგრანტული მთავრობის ხელმძღვანელად, მოგვიანებით კი გაეროში საქართველოს ელჩად დანიშნა. თუმცა, ომმა ქართველი გენერლის შვილს ოპოზიციაში გადასვლისკენ უბიძგა.

 

ალასანია სტუმრებს ოპოზიციური გაერთიანების ”ალიანსი საქართველოსთვის” ახალ შტაბ-ბინაში მასპინძლობს. დიდი სარკმლიდან კარგად მოსჩანს თბილისის ფართო ხედი. მოშორებით, სამების ტაძრის გუმბათი ელავს, რომლის მშენებლობაც 2004 წელს დასრულდა და ის საქართველოს რელიგიური გამოღვიძების სიმბოლოს წარმოაგდენს. ”ალიანსი” დიდწილად კონსერვატიული პოლიტიკოსების გაერთიანებაა.

 

”ცხინვალის აღების მცდელობა შეცდომა იყო”, ასე აფასებს ალასანია სამხრეთ-ოსურ ქალაქზე განხორციელებულ შეტევას. მთავრობამ საკუთარი სამხედრო შესაძლებლობები გადაჭარბებულად შეაფასა. სააკაშვილი უბრალოდ ”პოლიტიკური მოთამაშეა”. მის დროს კონსტიტუციაში ცამეტჯერ შეიტანეს ცვლილებები და ყოველ ჯერზე ამ ცლილებების მიზანი პოლიტიკური თავისუფლებების შეზღუდვა იყო. ”სააკაშვილი ავტორიტარული რეჟიმის გზას ადგას”, აცხადებს ალასანია.

 

ირაკლი ალასანია შესაძლოა სააკაშვილის უფრო რეალურ ალტერნატივას წარმოადგენდეს, ვიდრე სადაო ნინო ბურჯანაძე. მას კომპრომისების უნარი და თავშეკავებული რიტორიკა აქვს.

 

თუმცა ამ ყველაფრის მიუხედავად სააკაშვილი მაინც ძლიერ ფიგურად რჩება. ამერიკელმა ვიცე-პრეზიდენტმა ჯო ბაიდენმა პრეზიდენტს თავისი ვიზიტით ივლისში ზურგი გაუმაგრა. ოპოზიციას კი განუცხადა, რომ ამერიკა არ ჩაერევა საქართველოს საშინაო საქმეებში.

http://internet.ge/v2/index.php?action=new...&news=53245

[ლ ი ც ი]

დიმიტრი მედვედევმა სათათბიროში რუსული ჯარის საზღვარგარეთ გამოყენების კანოპროექტი შეიტანა

 

რუსეთის ფედერაციის პრეზიდენტმა დიმიტრი მედვედევმა სახელმწიფო სათათბიროში ქვეყნის საზღვრებს გარეთ რუსეთის შეიარაღებული ძალების გამოყენების შესახებ კანონპროექტი შეიტანა.

როგორც „რია ნოვოსტი“ იუწყება, ამის შესახებ მედვედევმა სოჭში საპარლამენტო პოლიტიკური პარტიების ლიდერებთან შეხვედრაზე განაცხადა.

„ეს გასულ წელს მომხდარ ცნობილ მოვლენებთან არის დაკავშირებული. ამ საკითხებს ზუსტი რეგლამენტი უნდა ჰქონდეს. ჩვენ ძალიან არ გვინდა, რომ ეს მოვლენები განმეორდეს, მაგრამ ზუსტი რეგლამენტი საჭიროა“, - განაცხადა მედვედევმა.

 

 

http://www.interpressnews.ge/ge/index.php/...l&hd_line=1

 

 

სულ გარეკა

[ლ ი ც ი]

მედვედევი ცდილობს რუსულ ჯარს - საოკუპაციო ჯარის ფუნქცია ოფიციალურად მიანიჭოს

2009 წლის 10 08, ორშაბათი - 18:17

რუსეთი ერთი წლის წინ ჩადენილი დანაშაულის გამართლებას ცდილობს და აპირებს მიიღოს კანონი, რომელიც ექსპერტთა განცხადებით, ყველა აღაირებულ ნორმას ეწინააღმდეგება, მედვედევის ინიციატივით, კანონში მოხდება ცვლილებების შეტანა, რომელის მეშვეობითაც, რუსულ ჯარს, ქვეყნის ფარგლებს გარეთაც შეეძლება “კანონიერი” მომქდება “აგრესიის აღკვეთისა და თავისი მოქალაქეების დაცვის მიზნით” – ექსპერტთა შეფასებით, ეს არის მცდელობა, რომ ერთი წლის წინანდელი ომი საქართველოს წინააღმდეგ გარკვეულ სამართლებლივ ჩარჩოებში მოაქციაოს და ამასთან შექმნას საფუველი მომავალში საბრძოლო მოქმედებების განხორციელებისთვი. თუმცა ექსპერტთა განცხადებით, ეს კიდევ ერთხელ ადასტურებს რუსეთის ხელისუფლების მიდერკილებას ზღვარგადასული მოქმედებისა და ყველა საერთაშორისო ნორმის იგნორირებისკენ, რაც ხელს უწყობს რუსეთის – როგორც საშიში იმპერიალისტური ვირუსის სტატუსის გამყარებას.

http://fact.ge/news.aspx

Edited August 10, 2009 by licemer

[ლ ი ც ი]

რუსული არმიაში დანაშაულებათა ახალ რეკორდი დამყარდა

2009 წლის 10 08, ორშაბათი

კრემლი თავისი დასაყრდენის, რეგულარული არმიის რეფორმირებას ცდილობს და იძულებულია აღიაროს ის მანკიერება, რომელიც 2008 წლის რუსეთ – საქართველოს ომის შემდეგ, განსაკუთრებული სიმძაფრით დაინახეს, მოპარული ჩანგლების და უნიტაზების ისტორია, რომელმაც მთელი მსოფლიო მოიარა, ერთადერთი არ არის, რაც კრემლის გამწარებას და გენერალიტეტის მიმართ კრიტიკას იწვევს.

 

 

 

თავად რუსეთის თავდაცვის სამინისტროს მონაცემებით, რუსულ არმიაში დანაშაულებრივმა ქმედებებმა განსაკუთრებული მასშტაბები მიიღო, სამხედროთა კრიმინალური ქმედებების პიკი, 2008 წელზე მოდის, თუმცა აქამდე რეკორდად 2005 წელი ითვლებოდა, როდესაც რუს სამხედროების მიერ ჩადენილმა დანაშაულებებმა 20 390 –ს მიაღწია. რუსული მედიიდ ცნობით კი, 2008 წელს ჩადენილი დანაშაულებანი, 2005 წლის მაჩვენებლებს ბევრად აღემატება, უფრო უარესი მოლოდინია 2009 წლიდანაც, “დანაშალებათა ასეთი მაჩვენებელი არ ყოფილა არც მეფის დროს, არც საბჭოთა კავშირის პერიოდში, მიუხედავად იმისა, რომ საბჭოთა კავშირის არმია, ბევრად უფრო მრავალრიცხოვანი იყო, ვიდრე დღევანდელი რუსული არმიაა” - აღნიშნავს რუსული ინტერნეტ გამოცემა.

 

 

 

მთავარი სამხედრო პროკურორის, სერგეი ფრიდინსკის აზრით, ეს “უბედურება” სათავაეს გენერლებისა და ოფიცრების უგვანო საქციელიდან იღებს. რუსულ ჯარში ჩადენილ დანაშაულებათა ყოველი მეოთხე შემთხვევა, ზუსტად გენერლებსა და ოფიცრებზე მოდის, ამ თავსაზრისითაც ეს ყველაზე მაღალი მაჩვენებელია ბოლო 10 წლის განმავლობაში. ფრიდინსკის განცხადებით, 2004 წელს, სხვადასხვა დანაშაუკებათა გამო, გაასამართლეს 3 გენერალი და 1 440 ოფიცერი, 2008 წელს კი პასუხისგებაშია მიცემული 20 გენერელი და 1611 ოფიცერი. სამხედრო "ელიტა" ძირითადად ეკონომიკური დანაშაულებებით და კორუფციით არის დაკავებული.

 

 

 

 

"დედოვშჩინა" კი უმცროსი ოფიცრების "სფეროა" ხშირია შემთხვევები როდესაც ოფიცრები ჯარისკაცებს ცემით კლავენ და გამოუსწორებელ ფიზიკურ ტრამვას აყენებენ, 2008 წელს, ოფიციალური ინფორმაციის თანახმად, ფიზიკური ანგარიშწორების შედეგად, 448 ჯარისკაცმა მიიღო სხეულის მძიმე დაზიანება, რეკორდულად არის გაზრდილი დეზერტირობის, თვითმკვლელობისა და ფსიქიური დაავადების შემთახვევბიც. ამასთან ოფიცილური სტატისტიკა ასახავს მხოლოდ აისბერგის “წვერს” სპეციალუსტები აცხადებენ, რომ ეს ციფრი, ყველაზე კარგ შემთხვევაში 10-ზე უნდა გამრავლდეს, ვინაიდან, სამხედრო მოსამსახურეთა ცემისა და კანონის დარღვევების 90% არ ხმაურდება და არ მიდის კომპეტენტურ ორგანოებამდე.

 

 

 

 

ცალკე თავსატეხია რუსულ ჯარში ლოთობის და ალკოჰოლკობის საფუძველზე ჩადენილი დანაშაულებები, რომელიც ძლევამოსილ არმიაში ცხოვრების წესად არის დამკვიდრებული, დაფიქსირებულია არაერთი შემთხვევა როდესაც 0,5 ლ. არაყზე - ავტომატი ან სხვა საბრძოლო იარაღი იცვლება. ცნობილია შემთხვევბი როდესაც არაყზე იარაღს მოწინააღმდეგე მხარესაც უცვლიდნენ.

 

 

 

რუსული არმიის რეფორმირების შესაძლებლობას, ექსპერტები სკეპტიკურად უდგებიან და აცხადებენ "შეუძლებელია იმისი შეცვლა და გამოსწორება, რაც თავიდან ბოლომდე მანკიერი და მახინჯია" ასე რომ კრემლი სერიოზული დილემის წინაშე დგას, ის რაზეც რუსეთის იმპერიალისტური ამბიციები და "ზესხალმწიფოს" იმედები დგას, ამავე დროს ყველაზე მანკიერი და სამარცხვინოა.

http://fact.ge/news.aspx