Search the Community

დუალისტური რელიგიები დაფუძნებულნი არიან კუნდალინი-შაკტის ჩახშობაზე. აბრაამული რელიგიები, მაზდეანობა, ბრაჰმანიზმი და ა.შ. ცდილობენ ჩაახშონ და წაშალონ ადამიანის არსებაში მსუფევი სექსუალური ენერგია, ცდილობენ გაასუფთაონ ადამიანი, რათა ის გადავიდეს "სამოთხეში". ესაა მზაკვარი ასურების ხრიკები. ასურებმა შექმნეს დუალისტური იდეოლოგიები იმისათვის, რათა ადამიანები დააშორონ ჭეშმარიტ დჰარმას. უკაცრავად, მაგრამ სექსუალურ ენერგიას (კუნდალინის) ვერც ჩაახშობ და ვერც გააქრობ და წაშლი და მაინც თუ შეეცდები ამის გაკეთებას, დაანგრევ ჩაკრებს და ნატიფ სხეულებს და შედეგად მიიღებ მტკივნეულ აღსასრულს. დჰარმა (ჭეშმარიტება), არტჰა (ფინანსური მოგება), კამა (სექსუალური დაკმაყოფილება) და მუქტი (ნირვანაში გადასვლა) არის ადამიანის ცხოვრების 4 მიზანი. თუ ადამიანი ოთხივეს ვერ შეასრულებს, ის ვერ გადავა ნირვანაში და ვერც ზეციურ სავანეში ავა და განაგრძობს რეინკარნაციას, იქამდე სანამ ოთხივე მიზანს ბოლომდე არ შეასრულებს. კამას (ვნების დაკმაყოფილების) გამოტოვებით ვერაფერს მიაღწევ. კამა-კუნდალინის ვერ გაანადგურებ, ეს უაზრობაა. კამა-კუნდალინი არაა "ცოდვა" ან "სიბინძურე", ესაა პროგრამა ჩადებული ადამიანში. კამა-კუნდალინის ჩახშობა ახალგაზრდა ადამიანის სხეულში ანგრევს ფიზიკურ და ასტრალურ ბუნებას, ანგრევს ჩაკრებს და სპობს ადამიანს. ასეთი "ასკეზა" დამღუპველია. არადა დუალისტები (მაგალითად; ქრისტიანები) სწორედ ასე აკეთებენ. ქრისტიანულ მონოთეიზმში ითვლება, რომ სექსუალური ენერგია "არასუფთაა" და საჭიროა მხოლოდ გამრავლებისთვის. ეს სრული აბსურდია. ქრისტიანები ცდილობენ ახალგაზრდებს დაუმალონ სექსის შესახებ ცოდნა ანუ "დაიცვან გარყვნილებისგან", იმიტომ რომ მათ სექსუალური ენერგია მიაჩნიათ ბინძურ ენერგიად. ჭეშმარიტი დჰარმა ამბობს საპირისპიროს, კამა-კუნდალინი არის ღვთაებრივი ენერგიის ერთ-ერთი ფორმა, ისევე როგორც ფიზიკური სხეული. ახალგაზრდა სხეულს აქვს ძლიერი კუნდალინი და მისი ბლოკირების მცდელობა ანგრევს ფსიქიკას და გონებას. იცოდეთ ეს. იმიტაციურ პროცესებში მყოფი ქრისტიანები ამას ვერ ხვდებიან და ცოფებს ჰყრიან. უბრალოდ მათ არასწორი რწმენა აქვთ. მორჩა.

კოდი: რელიგია და სექსუალური ენერგია

კაულა-დჰარმა ამბობს რომ სექსი არაა სიბინძურე. კაულას მიხედვით ადამიანს აქვს უფლება აირჩიოს პარტნიორი თავისუფლად და თუ მოისურვებს ჰყავდეს რამოდენიმე პარტნიორი. ადამიანს აქვს უფლება გაშორდეს ძველ პარტნიორს და იპოვოს უკეთესი. ადამიანს აქვს უფლება იყოს სექსუალურად თავისუფალი. არიან ადამიანები, რომლებმაც არ იციან ტანტრა და მიუხედავად ამისა ცხოვრობენ, პოულობენ პარტნიორებს, აჩენენ შვილებს და ა.შ. კაულას მიხედვით პორნოგრაფიაც არის ნორმა. პრობლემა ის კი არაა რომ ადამიანს უნდა თავისუფალი სექსი, არამედ პრობლემა იმაშია რომ ადამიანთა უდიდესმა ნაწილმა არ იცის ადვაიტა და ტანტრა. ადამიანთა მინიმუმ 75% არის უვიცი და ბრიყვი. ადამიანს შეუძლია იყოს თავისუფალი სექსუალურ პლანში, მაგრამ როცა ადამიანი უვიცია და არ იცის ადვაიტა და ტანტრა, ეს უკვე პრობლემაა. ჭეშმარიტი დჰარმა არ დევნის არც ლგბტ-ს, არც პოლიგამებს, არც პორნომსახიობებს და არც სექსუალურად თავისუფალ ადამიანებს, მაგრამ ჭეშმარიტი დჰარმა ნეგატიურად უყურებს უმეცარ და უკიდურესად ათეისტურ ისტერიულ ქვეადამიანებს. ადამიანს აქვს უფლება იყოს სექსუალურად თავისუფალი, მაგრამ არ აქვს უფლება იყოს უმეცარი და მოძალადე. სექსუალური ლიბერალიზმი არ ნიშნავს ძალადობას და მით უმეტეს არ ნიშნავს ანტიმეცნიერულ ანტისულიერ უვიცობას. პრიმიტიულ აკრძალვებს აზრი არ აქვს. ანტისექსუალური რეპრესიები მარაზმია. საჭიროა უბრალოდ შაკტი ადვაიტას ცოდნის მიღება. თუ ადამიანს აქვს შაკტი ადვაიტას ცოდნა და არაა მოძალადე და არ ჭამს ხორცს, მას აქვს სრული უფლება იყოს სექსუალურად თავისუფალი. რაც შეეხება მოზარდებს, მოზარდებს შეგნებულად უხშობენ სიდჰებს (ზე-ძალებს) და თრგუნავენ მათ კუნდალინი-შაკტის, რასაც მივყავართ სულიერ და ფიზიკურ დეგრადაციამდე. მოზარდებს არ აწვდიან სქესობრივ და სექსუალურ ცოდნას. მათ უხშობენ კუნდალინის. ამყოფებენ უმეცრებაში. შედეგად მოზარდები უშვებენ შეცდომებს. თუ მოზარდი უშვებს შეცდომას, დამნაშავე არის შაკტი ადვაიტას არმცოდნე უვიცი მშობელი. 11 წლიდან იწყება სიდჰების განვითარების აქტიური პერიოდი, მაგრამ სწორედ რომ 11 წლიდან 18-21 წლამდე პერიოდებში მაქსიმალურად თრგუნავენ და ანადგურებენ ახალგაზრდების შაკტის (ენერგიას). რაც შეეხება ჰეტერებს (სექს მუშაკებს) მათი დევნა მორალისტური პოზიციიდან და იმის მტკიცება რომ "გარყვნილი" ჰეტერა "სერიოზული" ურთიერთობებისთვის არავის დასჭირდება არის კაულა ტანტრას წინააღმდეგ მიმართული ბოდვა (!). პოლიტიკურ კლოუნებს და უვიც მშობლებს არ აქვთ უნარი ნათელი მომავალი აჩუქონ სამყაროს, ამის უნარი მხოლოდ ბრაჰმანებს და სიდჰებს აქვთ. მხოლოდ შაკტი ადვაიტას მცოდნე სულიერ სწავლულებს აქვთ უნარი შექმნან უტოპია. თანამედროვე პოლიტიკოსების 99,9% არიან შაკტი ადვაიტას არმცოდნე ასურები, რომლებიც მისდევენ ასურა-დჰარმას და უარყოფენ კაულა-დჰარმას. ისინი უმეცარი დემონები არიან. დღეს დედამიწაზე დგას კალი-იუგა და მსოფლიოს მართავენ მარები, ნარაკები და ასურები. გაბატონებული კლასის წარმომადგენელი პოლიტიკანები და საეკლესიო ჩინოვნიკები ავრცელებენ ადჰარმას და ასურა-დჰარმას, ებრძვიან კაულა-დჰარმას და ადებილებენ არა მხოლოდ სქესობრივი მომწიფების ასაკში მყოფ მოზარდებს, არამედ მთელ კაცობრიობას. სხვა სიტყვებით რომ ვთქვათ გაბატონებული კლასის ჩინოვნიკები ემსახურებიან მარებს, ნარაკებს და ასურებს ანუ არქონტებს, რომელთა მეთაურია პროტოარქონტი იალდაბაოთი. ყველა პოლიტიკოსი და სასულიერო პირი რომელიც არ მისდევს შაკტი ადვაიტას, იმართება პროტოარქონტი იალდაბაოთის მიერ, რომელიც არის ასტრალური პარაზიტი და მისი მიზანია კაცობრიობის დამონება და დაღუპვა. მოზარდებში კუნდალინის ცეცხლის ჩაქრობა და ბრაჰმავიდიას აკრძალვა არის ადამიანური რასის დამონების ერთ-ერთი მექანიზმი. ყველა ვინც უარყოფს შაკტი ადვაიტას არის ასურა. ყველა რელიგია რომელიც არ არის შაკტი ადვაიტა ტანტრა დჰარმა არის ასურა-დჰარმა, რომლის წყაროცაა კაკოდემონი იალდაბაოთი. იალდაბაოთის შექმნილია ჩვენი ციხე (მატრიცა). მარები შეგნებულად უშლიან ხელს მოზარდებში სიდჰების განვითარებას. მოზარდების ფსიქოლოგიური დეგენერაცია ხორციელდება ასურა-დჰარმის მეშვეობით.

ადვაიტა ვედანტას პოზიციიდან ენა, მამული და სარწმუნოება არის ილუზია. ფიზიკური კოსმოსი არის მირაჟი. ერები, ნაციები, რასები და სამეფოები ესაა უმეცრებისგან შობილი ილუზიები. ერთადერთი ჭეშმარიტი რეალობაა პარაბრაჰმანი. არ არსებობს არაფერი სხვა. "გვარი", "ენა", "სახელმწიფო", "ერი" და "რასა" ესენია ფიზიკური კოსმოსის ილუზორული კატეგორიები და ცნებები, ბრაჰმანის ვირტუალური ილუზორული მოდიფიკაციები. ჭეშმარიტად გასხივოსნებულ ადამიანს არც ენა აქვს, არც მამული და არც სარწმუნოება. ბრაჰმანი ყოველგვარ ფიზიკურ ცნებებზე მაღლა დგას. არ არსებობს არავითარი "ზეციური საქართველო". არსებობს მხოლოდ პარაბრაჰმანი და მისი ქალური ასპექტი – ნირგუნა შაკტი. "ეროვნულობა" ესაა უვიცობისგან შობილი მიჯაჭვულობა, რომლისგანაც ადამიანი უნდა განთავისუფლდეს და გააცნობიეროს ჭეშმარიტი სული – პარაბრაჰმანი. რაც შეეხება კამას ანუ ვნებას ესაა იგივე კუნდალინი-შაკტი, კუნდალინი ესაა ნირგუნა შაკტის ილუზორული მოდიფიკაცია. ვნებაში ჩაძირვა უმეცრებაა, მაგრამ ვნების ენერგიის სრული უარყოფაც არასწორია. კუნდალინი ესაა ნირგუნა შაკტის ენერგია. კუნდალინი ესაა დედა ღმერთის ერთ-ერთი ფორმა, რომლის ჩახშობა და ბლოკირება შეუძლებელია. კამა ვედანტაში არის ცხოვრების 4 მიზნიდან ერთ-ერთი (იხ. ჩატურ-პურუშარტჰა). კამა უნდა იქნეს რეალიზებული. ვნება უნდა იქნეს დაკმაყოფილებული, რადგანაც ამის გარეშე მუქტი (ხსნა) შეუძლებელია. კუნდალინის უარყოფა ანგრევს სხეულს და გონებას. კუნდალინის ვერ დაამარცხებს, ესაა შაკტის ერთ-ერთი ყველაზე ბობოქარი ფორმა. ესაა მაჰამაია. საჭიროა კუნდალინის სწორი რეალიზაცია კუნდალინი იოგას და ტანტრა იოგას დახმარებით. რეალიზებული კუნდალინი სუშუმნას არხის გავლით ავა საჰასრარა ჩაკრაში და ადამიანი გააცნობიერებს ადვაიტას რეალობას. მხოლოდ ასე მიიღწევა ჭეშმარიტი მუქტი. გასხივოსნება შეუძლებელია შაკტის სიყვარულის და მაჰამაიას თაყვანისცემის გარეშე. მაჰამაია ნირგუნა შაკტის მატერიალური ფორმაა.

ინდუისტური კოსმოლოგიის მიხედვით ყოფიერების სტრუქტურა ასეთია: ჯერ არის ჩვენი ფიზიკური სამყარო, შემდეგ ასტრალი ანუ ანტარ-ლოკა, ანტარ-ლოკას ანუ ასტრალური სამყაროს შემდეგ არის კარანა-ლოკა, კარანა-ლოკას შემდეგ მატერიალური სამყაროს 5 გარსი შემდგარი 5 ელემენტისგან, შემდეგ მოდის ახამკარას ანუ ცრუ ეგოს სფერო, შემდეგ მოდის მაჰატ-ტატვას ანუ კოსმიური გონის სფერო, მაჰატ-ტატვას მიღმა კი მდებარეობს "ვაიკუნთჰა-ლოკა" ანუ უფალი ვიშნუ-ნარაიანას უმაღლესი სულიერი სუფთა ზე-ცის პლანეტები. ჩვეულებრივ ის ინდუისტები რომლებიც არ არიან ტანტრისტები, განსაკუთრებით კი ვაიშნავები ამტკიცებენ, რომ ადამიანი უნდა განთავისუფლდეს მატერიალური სიამოვნებების სურვილისგან და ამაღლდეს ვაიკუნთჰა-ლოკაში. მესმის რომ ვიშნუს სამეფო მშვენიერი ადგილია, მაგრამ უბრალოდ არ მესმის; რატომ უნდა უარყოს ადამიანმა ფიზიკური მატერია და გაიქცეს ვიშნუს სამეფოში? ნუთუ ასე ცუდია სექსუალური ვნება და გემრიელი საჭმელი? რატომ უნდა უარვყოთ ბჰურ-ლოკა? უკაცრავად მაგრამ ჩვენ ტანტრისტებს და ევდემონისტებს ცოტა სხვა პოზიცია გვაქვს ამასთან დაკავშირებით. ჩვენ არ ვიზიარებთ რადიკალურ ფსევდოასკეტიზმს. ტანტრა და ევდემონიზმი ამბობს იმას რომ იმისათვის რათა გახდე ჯივანმუქტა და გამოფხიზლდე სულიერ დონეზე, სულაც არაა საჭირო სექსუალური სიამოვნების უარყოფა. ტანტრას და ევდემონიზმის მიხედვით სექსი სულაც არაა ცუდი და არ უშლის ადამიანს გასხივოსნებაში ხელს. ტანტრაში რიტუალური სექსიც კი არსებობს რომელსაც ეწოდება "მაიტჰუნა" და რომლის დახმარებითაც შეიძლება გასხივოსნების მიღწევა და სიდჰად გადაქცევა. კუნდალინი შაკტის უარყოფა ესაა აბსურდი, რადგანაც კუნდალინი ესაა თავად შაკტი ანუ დედაღმერთი. შივას და შაკტის გაერთიანება სხეულშიც და სულშიც ბადებს მაჰანირვანას. სიამოვნების მიღება ხელს არ უშლის სულიერ ევოლუციას. სიყვარული და ვნება პირიქით არის სულიერი გამოღვიძების ხელისშემწყობი ფაქტორი. ორგაზმი ესაა დიადი ნეტარების სხეულის სანსარული გამოვლინება და ნირვანას ნეტარების არადუალისტური მდგომარეობის მიღწევის მეთოდი. ორგაზმი არის არა უბრალო ქიმიური პროცესი არამედ სულიერი ენერგეტიკული აქტი და პროცესი როცა ორი სუბიექტი არა მხოლოდ ფიზიკურ, არამედ ასტრალურ და სულიერ დონეზეც ერთიანდება. ასეთ დროს ხდება ენერგიების გაცვლა. ორგაზმი ესაა უმაღლეს შივასთან და უმაღლეს შაკტისთან დაკავშირების ოკულტური მეთოდი.

ინდუისტური კოსმოლოგიის მიხედვით ყოფიერების სტრუქტურა ასეთია: ჯერ არის ჩვენი ფიზიკური სამყარო, შემდეგ ასტრალი ანუ ანტარ-ლოკა, ანტარ-ლოკას ანუ ასტრალური სამყაროს შემდეგ არის კარანა-ლოკა, კარანა-ლოკას შემდეგ მატერიალური სამყაროს 5 გარსი შემდგარი 5 ელემენტისგან, შემდეგ მოდის ახამკარას ანუ ცრუ ეგოს სფერო, შემდეგ მოდის მაჰატ-ტატვას ანუ კოსმიური გონის სფერო, მაჰატ-ტატვას მიღმა კი მდებარეობს "ვაიკუნთჰა-ლოკა" ანუ უფალი ვიშნუ-ნარაიანას უმაღლესი სულიერი სუფთა ზე-ცის პლანეტები. ჩვეულებრივ ის ინდუისტები რომლებიც არ არიან ტანტრისტები, განსაკუთრებით კი ვაიშნავები ამტკიცებენ, რომ ადამიანი უნდა განთავისუფლდეს მატერიალური სიამოვნებების სურვილისგან და ამაღლდეს ვაიკუნთჰა-ლოკაში. მესმის რომ ვიშნუს სამეფო მშვენიერი ადგილია, მაგრამ უბრალოდ არ მესმის; რატომ უნდა უარყოს ადამიანმა ფიზიკური მატერია და გაიქცეს ვიშნუს სამეფოში? ნუთუ ასე ცუდია სექსუალური ვნება და გემრიელი საჭმელი? რატომ უნდა უარვყოთ ბჰურ-ლოკა? უკაცრავად მაგრამ ჩვენ ტანტრისტებს და ევდემონისტებს ცოტა სხვა პოზიცია გვაქვს ამასთან დაკავშირებით. ჩვენ არ ვიზიარებთ რადიკალურ ფსევდოასკეტიზმს. ტანტრა და ევდემონიზმი ამბობს იმას რომ იმისათვის რათა გახდე ჯივანმუქტა და გამოფხიზლდე სულიერ დონეზე, სულაც არაა საჭირო სექსუალური სიამოვნების უარყოფა. ტანტრას და ევდემონიზმის მიხედვით სექსი სულაც არაა ცუდი და არ უშლის ადამიანს გასხივოსნებაში ხელს. ტანტრაში რიტუალური სექსიც კი არსებობს რომელსაც ეწოდება "მაიტჰუნა" და რომლის დახმარებითაც შეიძლება გასხივოსნების მიღწევა და სიდჰად გადაქცევა. კუნდალინი შაკტის უარყოფა ესაა აბსურდი, რადგანაც კუნდალინი ესაა თავად შაკტი ანუ დედაღმერთი. შივას და შაკტის გაერთიანება სხეულშიც და სულშიც ბადებს მაჰანირვანას. სიამოვნების მიღება ხელს არ უშლის სულიერ ევოლუციას. სიყვარული და ვნება პირიქით არის სულიერი გამოღვიძების ხელისშემწყობი ფაქტორი. ორგაზმი ესაა დიადი ნეტარების სხეულის სანსარული გამოვლინება და ნირვანას ნეტარების არადუალისტური მდგომარეობის მიღწევის მეთოდი. ორგაზმი არის არა უბრალო ქიმიური პროცესი არამედ სულიერი ენერგეტიკული აქტი და პროცესი როცა ორი სუბიექტი არა მხოლოდ ფიზიკურ, არამედ ასტრალურ და სულიერ დონეზეც ერთიანდება. ასეთ დროს ხდება ენერგიების გაცვლა. ორგაზმი ესაა უმაღლეს შივასთან და უმაღლეს შაკტისთან დაკავშირების ოკულტური მეთოდი.

ჰედონიზმი მიღებულია ბერძნული სიტყვიდან Hedone, რაც ნიშნავს “ტკბობას”, “სიხარულს” ან “სიამოვნებას”. თავდაპირველად იგი ნიშნავდა სასიამოვნო გემოს ან სუნის შეგრძნებით გამოწვეულ განცდას. შემდეგ მოიცვა ხუთივე შეგრძნებათა მოდალობიდან მომდინარე სასიამოვნო განცდები, რომლებიც დაკავშირებულია სმენასთან, სანახაობასთან ან შეხებასთან. საბოლოოდ, იგი იქცა ნებისმიერი ტიპის სიამოვნების აღმნიშვნელ ტერმინად. სიტყვის სემანტიკა შეგვახსენებს, რომ ყველაზე დიდი სიამოვნების საფუძველი ჩვენი ფიზიკური სურვილებიდან და საჭიროებებიდან მომდინარეობს. ამ მოსაზრებას ფილოსოფოსთა შორის ბევრი ოპონენტი ჰყავს. ე.წ. “რაციონალური ჰედონიზმის ” მიმდევრები თვლიან, რომ ნამდვილი სიამოვნება სულიერი და ინტელექტუალური კმყოფილებიდან გამომდინარეობს. მართალია, ასეთი სიამოვნება შედრებით რთულად მიიღწევა, ვიდრე ფიზიკური, მაგრამ ამ უკანასკნელთან შედარებით ხანგრძლივი დროის განმავლობაში ნარჩუნდება. ჰედონიზმის ეთიკა ასეთია, ” ის, რაც სასიამოვნოა, სწორია“. ჰედონიზმის განმარტების ასეთი მარტივი ვერსიაც კი ჩიხში შედის გარკვეულ მსჯელობათა ფონზე. ვინ იღებს სიამოვნებას და რამდენად სასიამოვნოა ეს სხვებისთვისაც? შეიძლება ის რაც ზღვარდადებულია, ამავე დროს იყოს სასიამოვნოც?- “ზომიერება საბედისწერო რამ არის საერთოდ. ის იგივეა, რაც მოსაწყენი საჭმელ-სასმელი, თავშეუკავებლობა კი სადღესასწაულო ნადიმია” -ყოველ შემთხვევაში, ასე თვლიდა ოსკარ უალდის ერთ-ერთი პერსონაჟი. თუმცა იმავე ავტორის თანახმად, ” ჰედონიზმს არაფერი უნდა ჰქონდეს საერთო ასკეტიზმთან, რომელიც აჭკნობს დ კლავს გრძნობებს და რა თქმა უნდა , არც უხამსობასთან, რომელიც კიდევ უფრო აშთობს და აჩლუნგებს მათ.” ჰედონიზმს, როგორც მოძღვრებას შეგრძნებათა მაღალმნიშვნელოვნების შესახებ, ტრადიციულ ფილოსოფიაშიც ეჭვის თვალით შეჰყურებდნენ. ამგვარი დამოკიდებულება შეგვიძლია იმით ავხსნათ, რომ გრძნობების ჭეშმარიტი ბუნება ჯერ კიდევ შეუცნობელია ადმიანისათვის. გრძნობები ჯერ კიდევ ცხოველური ფორმით ვლინდებიან, რადგან კაცობრიობა გამუდმებით ცდილობდა ჩაეხშო და დაეთრგუნა ისინი, ნაცვლად იმისა რომ მასში ახალი ინტელექტუალური ელემენტი შეენიშნა.არაფერია გასაკიცხი სიამოვნებისადმი წმინდა და ბუნებრივ სწრაფვაში. თუმცა საზოგადოებრივი მორალი გახდა სიამოვნების მთავარი ინკვიზიტორი. ადამიანს კატეგორიზაციის გზით ყველაფრის გამარტივება სჩვევია, რაც ხშირად საფრთხეს უქმნის მის განვითარებას. ყოველივე ზემოთ თქმულიდან გამომდინარე, ბუნებრივია, ჰედონიზმის აქტუალურობა ფსიქოლოგიაშიც. ფსიქოლოგიური ჰედონიზმის მიხედვით, ადამიანის არჩევანი მოტივირებულია სიამოვნების მიღების სურვილით. ერთი შეხედვით, ეს თეორია უნდა გამორიცხავდეს ალტრუიზმს, თუმცა მეტად ლოგიკურად ხსნის მას საკუთარ მოსაზრებთა პოზიციიდან. როდესაც ადამიანი უანგაროდ ეხმარება სხვებს, ამით თვითონ იღებს დიდ სიამოვნებს, იზრდება მისი თვითშეფასება და თვითპატივისცემა. ასე რომ, პირდაპირ თუ ირიბად, ქცევის მოტივატორი მაინც სიამოვნებაა. ზიგმუნდ ფროიდის თეორია, ადამიანის ფსიქოსექსუალური განვითარების შესახებ ,ყველაზე მეტად ჰედონისტურია.მის მიხედვით, ცხოვრების თითოეულ ეტაპზე ადამიანის ქცევას წარმართავს სიამოვნების მიღების წყარო. ორალურ სტადიაზე ჩვილი სიამოვნებას იღებს ძუძუთი კვებით, ანალურ სტადიაზე კი შეუზღუდავი დეფეკაციით. შემდეგ ფაზაზე, რომელსაც ფროიდი ფალოტურ ფაზას უწოდებდა, მოზარდები ფოკუსირებულნი არიან საკუთარ გენიტალიებზე, რაც გამოიხატება იმაში , რომ ისინი იკვლევენ თავიანთ სქესობრივ ორგანოს, მასტურბირებენ და იჩენენ ინტერესს სქესობრივ ცხოვრებასთან დაკავშირებული საკითხების მიმართ.ბიოლოგიური და ფსიქოლოგიური განვითარების ბოლო ეტაპია გენიტალური სტადია, რომელშიც სიამოვნების იმპულსი ეროტიული პიროვნებათაშორისი ურთიერთობებით კმყოფილდება. ადამიანის განვითარების ნებისმიერ ეტაპზე გადაჭარბებული კონტროლი და აკრძალვა, ავტორიტეტების მხრიდან (მშობლები, მასწავლებლები და ა.შ. ), იწვევს სიამოვნების მიღების მოთხოვნილების შეზღუდვას. უკვე ზრდასრულ ასაკში კი დაუკმაყოფილებელი მოთხოვნილება, ხშირ შემთხვევაში, პათოლოგიური ფორმით ვლინდება. გამომდინარე ამ მოსაზრებიდან, არის ცდუნება ვიფიქროთ, რომ სიამოვნების ლეგიტიმაცია ნაკლებ საფრთხეს უქადის მორალს, ვიდრე მისი აკრძალვა. ჰედონიზმი: ბერძნული სიტყვიდან hedone –ტკბობა. ტიპი ეთიკური მოძღვრებებისა და ზნეობრივი შეხედულებებისა რომლებშიც ყველა მორალური განსაზღვრება გამოიყვანება ტკბობიდან და ტანჯვიდან, სისტემატიზებული სახით როგორც ეთიკური მოძღვრების ტიპი ჰედონიზმი პირველად განვითარდა ბერძენი სოკრატიკოსი ფილოსოფოსი არისტიპ კირენელის //ძვ.წ.435-355// მოძღვრებაში რომლის თანახმადაც სიკეთეა ყველაფერი რაც ანიჭებს სიამოვნებას. თავიდანვე ჰედონიზმი პრიორიტეტს ანიჭებდა ინდივიდის მოთხოვნილებებს და თვლიდა რომ სოციალური დადგენილებები არის ინდივიდის თავისუფლების შემბოჭველი და მისი პიროვნების დამთრგუნველი პირობითობები. ამავე დროს ჰედონიზმს შეეძლო უკიდურესი ფორმების მიღებაც. ასე უკვე არისტიპეს მიმდევარ კირენაიკოსებს შორის იყვნენ ისეთები რომელთა აზრითაც გამართლებულია ნებისმიერი სიამოვნება და გამართლებულია სიამოვნების მომნიჭებელი ნებისმიერი მოქმედება. ამით კირენაიკოსები განსხვავდებოდნენ სოკრატესგან რომელიც აღიარებდა სიამოვნების მნიშვნელობას მაგრამ რომელსაც მიაჩნდა რომ სიამოვნება არის გაცნობიერება იმისა რომ ის რაც კეთდება კეთდება კარგად. სოფისტებთან პოლემიკაში სოკრატე ცუდ სიამოვნებებს განასხვავებდა კარგი სიამოვნებებისგან და ნამდვილ სიამოვნებებს განასხვავებდა ცრუ სიამოვნებებისგან.... არისტოტელე თვლიდა რომ სიამოვნება როგორც ასეთი არაა სიკეთე და ის თავისთავად არაა არჩევის ღირსი. ჰედონიზმის ზომიერი ნაირსახეობა წამოსწია ბერძენმა ფილოსოფოსმა ეპიკურემ რომლის თანახმადაც ღირსეულია მხოლოდ ბუნებრივი და აუცილებელი სიამოვნებები რომლებიც არ არღვევენ სულის შინაგან სმშვიდეს. ეპიკურეს ზნეობრივ მოძღვრებას უწოდეს ევდემონიზმი //სიტყვა ევდემონია ბერძნულად ნიშნავს ბედნიერებას//. უმაღლეს სიკეთედ ეპიკურე თვლიდა ატარაქსიას, ე.ი.აუღელვებლობას, "თავისუფლებას ფიზიკური ტანჯვისგან და სულიერი მღელვარებებისგან." მაგრამ ჰედონიზმი დიდად არ განსხვავდება ევდემონიზმისგან იმიტომ რომ ორივე მოძღვრება ადამიანს მიმართავს სიამოვნებისკენ //პირადი ბედნიერებისკენ// და არა სიკეთისკენ, და თუ სიკეთისკენ მაშინ სიამოვნებისთვის და პირადი ბედნიერებისთვის. აღორძინების ხანაში როგორც უკიდურესმა ისე ზომიერმა ჰედონიზმმა მიიღეს ახალი იმპულსი. ჰუმანისტებისთვის ეს იყო ადამიანის და მისი ყველანაირი გამოვლინების ფასეულობის მტკიცების თეორიული იარაღი. განმანათლებლები //გასენდი, ლამეტრი, ჰოლბახი// ჰედონიზმით უპირისპირდებოდნენ რელიგიურ მსოფლმხედველობას, ქრისტიანობას. ჰედონიზმის ყველაზე გვიანი თეორიული ფორმა იყო ჯ ბენტამის და ჯ.ს.მილის უტილიტარიზმი //8 ს. ბოლო–19 ს.//. უტილიტარიზმი თანმიმდევრულად გააკრიტიკეს გ.ს.სინჯვიკმა და ჯ.ე.მურმა. ამან ჰუმანიტარული მეცნიერებების, პირველ რიგში ფსიქოლოგიის განვითარებასთან ერთად აჩვენა საზოგადოდ ქცევის და კერძოდ მორალის ჰედონისტური აღწერის და დასაბუთების შეზღუდულობა. ჰედონიზმი [ბერძნ. Hedone – სიამოვნება] – მიმართულება ეთიკაში, რომლის მიხედვითაც ადამიანის ქცევის უმთავრესი მოტივი და უმაღლესი მიზანი რაიმეთი სიამოვნების მიღებასა და ტკბობაში მდგომარეობს. ჰედონისტური მოტივები ფართოდ იყო წარმოდგენილი აღორძინების ხანაში, მოგვიანებით – განმანათლებელთა ეთიკურ თეორიებშიც. ჰედონიზმი ეწინააღმდეგება ზნეობრიობის რელიგიურ გაგებას – ეკლესია უარყოფდა მიწიერ სიამოვნებებს, მათ შორის სექსუალურსაც და თვლიდა, რომ სექსუალური ცხოვრება მხოლოდ ადამიანური მოდგმის გამრავლების მოთხოვნით უნდა ყოფილიყო შემოსაზღვრული. მეცნიერთა უმრავლესობა თვლის, რომ სწორედ ჰედონიზმის პრინციპები უდევს საფუძვლად ადამიანის სექსუალურ ქცევას. ჰერმაფროდიტიზმი [ბერძნ. Hermaphroditos – ჰერმესისა და აფროდიტეს შვილი, რომელიც ორსქესოვანი იყო] – ორსქესიანობა, ინტერსექსუალურობა; სქესობრივი განვითარების თანდაყოლილი დარღვევა, როდესაც გარე სასქესო ორგანოებს აქვს როგორც ქალის, ისე მამაკაცის სასქესო ნიშნები. ანსხვავებენ ნამდვილ ჰერმაფროდიტიზმს (მამაკაცისა და ქალის სასქესო (თუ შინაგანი სეკრეციის) ჯირკვალის არსებობისას) და ცრუ ანუ ფსევდოჰერმაფროდიტიზმს (ორგანიზმში მხოლოდ ქალის ან კაცის სასქესო (თუ შინაგანი სეკრეციის) ჯირკვალის არსებობისას) ჰეტერა [ბერძნ. Hetaira] – ძვ.საბერძნეთში განათლებული, დაუქორწინებელი, თავისუფალი ქცევის ქალი, რომელიც დამოუკიდებელ ცხოვრებას ეწეოდა. ზოგიერთი მართგანი მნიშვნელოვან როლს თამაშობდა საზოგადოებრივ ცხოვრებაში. მათ სახლებში თავს იყრიდნენ გამოჩენილი პოლიტიკურ მოღვაწეები, პოეტები, მოქანდაკეები… როგორც წესი, ჰეტერები მდიდარი მფარველის ხარჯზე ცხოვრობდნენ. შემორჩენილია ქვის ფილები, რომლებზედაც ამოკვეთილია ფასები, რომელსაც მამაკაცები ჰეტერებს სთავაზობდნენ. მაგრამ, ეს არ იყო პროსტიტუცია ტრადიციული გაგებით, რადგან ჰეტერებს სექსუალური ურთიერთობა მხოლოდ იმ ადამიანებთან ჰქონდათ, ვინც უყვარდათ. ჰეტერების ინსტიტუტის პარალელურად ქვეყანაში არსებობდნენ მეძავებიც. ძველბერძენი ორატორი და პოლიტიკური მოღვაწე დემოსთენე ამბობდა, რომ ყველა თავისი თავის პატივისმცემელ ბერძენს ჰყავს სამი ქალი: ცოლი – გვარის გასაგრძელებლად, მონა ქალი – ხორციელი ვნებების დასაკმაყოფილებლად და ჰეტერა – სულიერი კომფორტისათვის. ჰეტერო/ჰომოსექსუალობა [ბერძნ. Heteros სხვა, მეორე / homos მსგავსი, ტოლი + სექსუალობა] – ეს ცნება აღწერს ინდივიდის სექსუალურ ქცევას. ჰეტერო/ჰომოსექსუალობას განსაზღვრავს სექსობრივი პარტნიორის შერჩევისას უპირატესობის მინიჭება საკუთარი ან საპირისირო სქესის წარმომადგენლისათვის. ჰეტერო/ჰომოსოციალურობა [ბერძნ. Heteros სხვა, მეორე / homos მსგავსი, ტოლი + სოციალურობა] – ეს ცნება განსაზღვრავს ინდივიდის ორიენტაციას საუკუთარი ან საპირისპირო სქესის ადამიანებთან ურთიერთობისას. მისი მთავარი მაჩვენებელია იმ საზოგადოების შემადგენლობა, რომელშიც ინდივიდი ტრიალებს. ჰეტეროქრომოფილია [ბერძნ. Heteros სხვა, მეორე + chroma ფერი + philia სიყვარული] – ფეტიშიზმის სახესხვაობა, როცა პარტნიორის განსხვავებული კანის ფერი სექსუალური სტიმულია. ჰეტეროფილია [ბერძნ. Heteros სხვა, მეორე + philia სიყვარული] – გამოხატული ეროტიული შეფერილობის გარეშე არსებული ემოციური მიზიდულობა საპირისპირო სქესის ადამიანებისადმი. ჰეტეროეროტიზმი [ბერძნ. Heteros სხვა, მეორე + ეროტიზმი [eros, erotos სიყვარული] გადაჭარბებული სქესობრივი აღგზნებულობა, მეტისმეტი ვნებიანობა] – ეროტიული ლტოლვა სხვა სქესის ადამიანებისადმი (აუცილებელი არაა ამას თან ახლდეს სექსუალური სიახლოვე). ჰიმენე [ბერძნ.hymene აფსკი, საფარველი] – იხ. საქალწულე აპკი. ჰიპერსექსუალობა [ბერძნ. hyper აქ. ნორმის გადამეტება + სექსუალობა] – გადამეტებული სექსუალური ლტოლვა (იხ.ასევე ნიმფომანია, სატირიაზისი). ჰიპერსექსუალობა პუბერტიტული – ფსიქიკის მოზარდის ასაკისათვის დამახასიათებელი ფიქსაცია სექსუალურ-ეროტიულ შთაბეჭდილებებსა და ფანტაზიებზე. ჰიპერსუბლიმაცია [ბერძნ. hyper აქ. ნორმის გადამეტება + ლათ. sublimo ვამაღლებ] – სექსუალური გამოვლინებების სტოიკური დათრგუნვა, სექსუალური ინტერესების სისტემატიური შევიწროვება სპორტული, შემოქმედებითი ან მწარმოებლური ხასიათის აქტივობით. ჰიპოგენიტიალიზმი [ბერძნ. hypo აქ. დაქვეითება ნორმასთან შედარებით + გენიტალია – ლათ. genital is დაბადებასთან დაკავშირებული ] – სასქესო ორგანოებისა და მეორადი სასქესო ნიშნების განუვითარებლობა სქესობრივი ჰორმონების დაბალი სეკრეციის შემთხვევაში. ჰირსუტიზმი [ლათ. hirsutus თმიანი, გარსშემოზრდილი თმით] – ჭარბთმიანობა ქალებში (ულვაშის, წვერის გაზრდა). ვირილიზმის გამოვლინება. გამოწვეულია ანდროგენების სიჭარბით. ხანდახან თავს იჩენს ფეხმძიმობის ან კლიმაქსის პერიოდში. ის შეიძლება კონსტიტუციურიც იყოს, ორგანიზმში რაიმე პათოლოგიური პროცესების არსებობის გარეშე (მაგ. ბრიუნეტებსა და აღმოსავლელ ქალებში). ჰომო… [ბერძნ. homos მსგავსი, ტოლი] – რთული სიტყების შემადგენელი ნაწილი, რომელიღ აღნიშნავს მსგავსებას, ერთიანობას, ერთი და იმავეს კუთვნილებას (მაგ. ჰომოსოციალურობა, ჰომოფილია…) ჰომოეროტიზმი [ბერძნ. homos მსგავსი, ტოლი + ეროტიზმი [eros, erotos სიყვარული] გადაჭარბებული სქესობრივი აღგზნებულობა, მეტისმეტი ვნებიანობა] – ეროტიული ლტოლვა საკუთარი სქესის ადამიანებისადმი (აუცილებელი არაა ამას თან ახლდეს სექსუალური სიახლოვე). ჰომოსვესიზმი [ბერძ.homos მსგავსი + ლათ. vestio ჩაცმა] – ტრანსვესტიზმისა და ფეტიშიზმის ერთგვარი შერწყმა, როცა საკუთარი სქესის სხვა წარმომადგენელთა ტანსაცმლის ჩაცმა სექსუალურ სიამოვნებას ანიჭებს. ხშირად, ეს ლტოლვა შენიღბულია ¨რაიმე ახლის¨ ჩაცმის სურვილით და ადვილად ასახსნელია საერთო საცხოვრებლის პირობებითა და ტანსაცმლის დეფიციტით. ჰომოფილია [ბერძნ. homos მსგავსი, ტოლი + philia სიყვარული] – გამოხატული ეროტიული შეფერილობის გარეშე არსებული ემოციური მიზიდულობა საკუთარი სქესის ადამიანებისადმი. ჰომოფობია [ბერძნ. homos მსგავსი, ტოლი + phobos შიში, სიძულვილი] – ირაციონალური სიძულვილი ჰომოსექსუალების მიმართ; ხშირად გამოხატავს საკუთარი სექსუალურ ფანტაზიებსა და იმპულსებს.

ერთ რამეს ვიტყვი და ფეკალიების სროლას ნუ დამიწყებთ; თანამედროვე "ლიბერალიზმს" და "ლიბერტარიზმს" იმდენივე საერთო აქვთ ჭეშმარიტ ლიბერალიზმთან როგორც თანამედროვე აბრაამულ იუდოქრისტიანობას ადრეულ გნოსტიკურ ეზოთერულ ქრისტიანობასთამ. სხვაგვარად რომ ვთქვათ ლიბერალურობას არაფერი აქვს საერთო თანამედროვე დარვინიზმთან და თანამედროვე "ლიბერალურ" ეკონომიკურ და სოციალურ თეორიებთან. კონსერვატიზმიც არასწორად ესმით "ადამიანებს". კონსერვატიზმი ნიშნავს ძველი ტრადიციის შენახვას... და არ იკითხავთ ძველ რომში და ინდოეთში რა ტრადიცია არსებობდა? ინდოეთში არსებობდა დედა ღმერთის ტანტრისტული კულტი და მასთან დაკავშირებული ოკულტური სექსუალური ორგიები და იოგინური პრაქტიკები, ხოლო რომაულ–ელინისტურ სამყაროში ე.წ. "ლიბერალიები" დაკავშირებული დიონისე–ლიბერის (თრობის და ორგაზმის უფლის) მისი ცოლის – ლიბერას (ნაყოფიერების და ტკბობის ქალღმერთის) და ლიბერას დედის – ცერერას ავენტინურ ტრიადულ კულტთან. მე არ ვარ აბრაამული ფანატიკოსი, მე ვეთაყვანები ავენტინურ ტრიადას. სწორედ მაშინ რომაულ ელინურ სამყაროში (ისევე როგორც შაკტისტურ ინდოეთში და ტიბეტში) არ არსებობდა განხეთქილება ლიბერალიზმის იდეასა და კონსერვატიზმის იდეას შორის რადგან ლიბერალიები, სადაც ორგიები ტარდებოდა (მათ შორის ლგბტ–ც) იყო რომაული და ელინური დიონისური ტრადიცია. რომაელ ლიბერალებს თავში აზრად არ მოუვიდოდათ არასოდეს დარვინიზმი და ანტითეიზმი ანუ ღმერთების კულტის უარყოფა. ჭეშმარიტი ლიბერალი არის მორწმუნე პოლითეისტი (პაგანისტი)!! თანამედროვე "ლიბერალიზმი" არის დაპირისპირებული რომაულ და ელინისტურ ტრადიციებთან ანუ კონსერვატიზმთან და ითვლება ათეისტური დარვინიზმის ნაწილად. ეს აბსურდია. ესაა გლობალური ტყუილი. ლიბერალ რომაელებს და ტანტრისტ ინდოელებს შორის მიღებული იყო სექსუალური თავისუფლების იდეა! არავინ დევნიდა მაშინ სექსუალურად "აღვირახსნილ" ლიბერალებს! დიონისე–ლიბერის ფანებს შორის გეებიც იყვნენ და ლესბოსელებიც და მათ არავინ დევნიდა! ბოლოს და ბოლოს ელინებს აქვთ ლეგენდა ამორძალთა კუნძულის შესახებ რომელსაც ერქვა ლესბოსი და სადაც ცხოვრობდნენ მეომარი ქალები რომლებიც ჟიმაობდნენ არა კაცებთან არამედ ერთმანეთთან! ასეთი ქალები მუდამ იყვნენ და მათ თითქმის არ დევნიდნენ! არსებობდა ლესბოსური და ლიბერალიური ფილოსოფიური სკოლები, რომლებსაც ისეთი სექსუალური მისტიკური პრაქტიკები და ორგიები ჰქონდათ რომ თანამედროვე პორნოინდუსტრიას შეშურდება! ) ასე რომ იცოდეთ ვინ საიდან მოდის და რას ამბობს. ჭეშმარიტი ლიბერალი ესაა დიონისეს და ლიბერას თაყვანისმცემელი მორწმუნე პოლითეისტი ტრადიციონალისტი. ალექსანდრე მაკედონელს ჯარში გეების რაზმებიც კი ჰყავდა. ეს ფაქტებია.