Search the Community

ადვაიტა ვედანტას პოზიციიდან ენა, მამული და სარწმუნოება არის ილუზია. ფიზიკური კოსმოსი არის მირაჟი. ერები, ნაციები, რასები და სამეფოები ესაა უმეცრებისგან შობილი ილუზიები. ერთადერთი ჭეშმარიტი რეალობაა პარაბრაჰმანი. არ არსებობს არაფერი სხვა. "გვარი", "ენა", "სახელმწიფო", "ერი" და "რასა" ესენია ფიზიკური კოსმოსის ილუზორული კატეგორიები და ცნებები, ბრაჰმანის ვირტუალური ილუზორული მოდიფიკაციები. ჭეშმარიტად გასხივოსნებულ ადამიანს არც ენა აქვს, არც მამული და არც სარწმუნოება. ბრაჰმანი ყოველგვარ ფიზიკურ ცნებებზე მაღლა დგას. არ არსებობს არავითარი "ზეციური საქართველო". არსებობს მხოლოდ პარაბრაჰმანი და მისი ქალური ასპექტი – ნირგუნა შაკტი. "ეროვნულობა" ესაა უვიცობისგან შობილი მიჯაჭვულობა, რომლისგანაც ადამიანი უნდა განთავისუფლდეს და გააცნობიეროს ჭეშმარიტი სული – პარაბრაჰმანი. რაც შეეხება კამას ანუ ვნებას ესაა იგივე კუნდალინი-შაკტი, კუნდალინი ესაა ნირგუნა შაკტის ილუზორული მოდიფიკაცია. ვნებაში ჩაძირვა უმეცრებაა, მაგრამ ვნების ენერგიის სრული უარყოფაც არასწორია. კუნდალინი ესაა ნირგუნა შაკტის ენერგია. კუნდალინი ესაა დედა ღმერთის ერთ-ერთი ფორმა, რომლის ჩახშობა და ბლოკირება შეუძლებელია. კამა ვედანტაში არის ცხოვრების 4 მიზნიდან ერთ-ერთი (იხ. ჩატურ-პურუშარტჰა). კამა უნდა იქნეს რეალიზებული. ვნება უნდა იქნეს დაკმაყოფილებული, რადგანაც ამის გარეშე მუქტი (ხსნა) შეუძლებელია. კუნდალინის უარყოფა ანგრევს სხეულს და გონებას. კუნდალინის ვერ დაამარცხებს, ესაა შაკტის ერთ-ერთი ყველაზე ბობოქარი ფორმა. ესაა მაჰამაია. საჭიროა კუნდალინის სწორი რეალიზაცია კუნდალინი იოგას და ტანტრა იოგას დახმარებით. რეალიზებული კუნდალინი სუშუმნას არხის გავლით ავა საჰასრარა ჩაკრაში და ადამიანი გააცნობიერებს ადვაიტას რეალობას. მხოლოდ ასე მიიღწევა ჭეშმარიტი მუქტი. გასხივოსნება შეუძლებელია შაკტის სიყვარულის და მაჰამაიას თაყვანისცემის გარეშე. მაჰამაია ნირგუნა შაკტის მატერიალური ფორმაა.

აბრაამიტები მუდამ ამბობენ "სამყაროში ბოროტება იმიტომაა რომ ადამი უფალს განუდგა და სატანამ შესცოდა და გამედიდურდა!" და ეს არის სრული აბსურდი. ინდუისტურ და ბუდისტურ ფილოსოფიაში ყველაფერი ბევრად უფრო კარგად არის ახსნილი. იქ არსებობს ისეთი კონცეფციები როგორებიცაა "კარმა", "სანსარა", "ბრაჰმავიდია" და ა.შ. ბოროტება ესაა სულიერი უმეცრების რეზულტატი, როცა ადამიანი შორდება დიადი სიცარიელის მარადიული ცნობიერების შემეცნებას, როცა სუსტდება პარაბრაჰმანის ანანდა და როცა ადამიანის გონებას ეუფლება ავიდია. როცა ბოროტების სულები – მარები ადამიანს უბიძგებენ ავიდიასკენ, იბადება ნეგატიური კარმა, რომელსაც მოაქვს ცუდი ნაყოფი და ადამიანი იტანჯება. ადამიანს შეუძლია აირჩიოს ბრაჰმავიდიის გზა ან ავიდიის და მარების გზა. გნოსტიკურ ქრისტიანობაში მარებს შეესაბამებათ არქონტები, რომლებმაც დაიპყრეს დედამიწა და დაადებილეს ადამიანური რასა. მოსეს "უფალი" ესაა ბოროტი პროტოარქონტი იალდაბაოთი, რომელმაც მოატყუა ადამიანები და თავისი თავი ჭეშმარიტ "ღმერთად" გამოაცხადა. გნოსტიკურ აპოკრიფებში ნათქვამია, რომ არქონტებს აქვთ ტყუილის ჭეშმარიტებად გამოცხადების და ჭეშმარიტების დაკნინების უნარი. არქონტები არაფერს არ ქმნიან, არამედ ამახინჯებენ უკვე არსებულ რეალობას. არქონტები დომინირებენ მთელი კალი იუგას პერიოდში, მაგრამ უფალი ნარაიანას ავატარები დროდადრო ჩამოდიან დედამიწაზე და ეხმარებიან ადამიანებს. სატანა სულაც არ იყო ცოდვილი ანგელოზი, ის აუჯანყდა ცრუღმერთ იალდაბაოთს. რაც შეეხება ადამს, იალდაბაოთს არ სურდა რომ ადამს ეგემა ცოდნის ნაყოფი, რადგანაც მისი დახმარებით ადამი შეიცნობდა რომ იალდაბაოთი არაა კეთილი უფალი. ამიტომაც ეონმა ქრისტემ და ეონმა პრუნიკოსმა მიიღეს გველის ფორმა და გადასცეს მონურ მდგომარეობაში მყოფ ადამს და ევას საკრალური ცოდნა (ბრაჰმა ვედა). ამის შემდეგ ბოროტმა არქონტებმა გააგდეს ადამი და ევა ედემიდან, შემდეგ დაანგრიეს ბაბილონის კოშკი და დაშალეს ერთიანი კაცობრიობა, შემდეგ დატბორეს დედამიწა და მოკლეს მეამბოხე ანგელოზები, ნეფელიმები და ადამიანები. არქონტები დღემდე აგრძელებენ თავიანთ ანტიადამიანურ და ანტიდჰარმულ კამპანიას, მაგრამ საბოლოოდ მაინც უფალი ნარაიანა იმარჯვებს.

ერთხელ ჩემს მასწავლებელს იაპონურის სპეციალისტს თათია მემარნიშვილს ჩემი სანუკვარი ოცნება გავუმხილე; ვუთხარი რომ მსურს მსოფლიოს გაერთიანება და "ერებს" შორის ილუზორული პოლიტიკური და ეთნიკური საზღვრებისა და ბარიერების წაშლა, პასუხად მივიღე: "ფუ, რა აბსურდია! ფუ რა საშინელებაა! ერებს შორის საზღვრების წაშლა გინდა? სიგიჟეა!"... იმ მომენტში მთელი გულით მინდოდა მისთვის თავის წაგლეჯა და ნაწლავების გამოგლეჯა, მაგრამ ჭკუას მოვუხმე, სისხლის სამართალი და აჰიმსას კანონი გავიხსენე, მორჩილად სიმწრის ღიმილით გავუღიმე და "გასაგებია" ვუთხარი, იმის მერე სიტყვა აღარ მითქვამს მასთან ფედერაციის იდეაზე. მივხვდი რომ სულიერი ცოდნის არმქონე პოლიტიკური ცოდნის არმქონე ანტიგლობალისტი ღორი იყო. ერთ ერთი რამაც გამაჩერა და მაიძულა უარი მეთქვა მისი წაგლეჯილი ნაციონალ–პატრიოტული თავით ფეხბურთის თამაშზე, იყო იმის გახსენება, რაც ვიცი, კერძოდ ის რომ ადრე თუ გვიან გლობალისტური მოძრაობა გაიმარჯვებს და სწორედ მაშინ ეგ "ადამიანები" რომლებიც ჩაფრენილნი არიან ილუზიებზე და "ტრადიციებზე" მიიღებენ ნამდვილ ჯოჯოხეთს. ისინი დაისჯებიან ანტიგლობალისტური "ტრადიციული" იდეებისთვის დაახლოებით ისევე როგორც კომუნისტური რევოლუციის დროს ბოლშევიკებმა გვამებად აქციეს მილიონობით რელიგიური ნაბიჭვარი. არ ვარ კლასიკური კომუნისტი, მაგრამ ვემხრობი კაპიტალიზმის ლიკვიდაციის და რადიკალური ინტერნაციონალიზმის დოგმატებს. ეზოთერული ცოდნა და პოლიტიკური სიბრძნე რომელიც მაქვს მეუბნება იმას რომ დედამიწა და მერე კი მთელი მზის სისტემა ერთიან ზენაციონალურ და ზეპლანეტარულ სისტემად გაერთიანდება, მიუხედავად იმისა ცალკეულ უვიცებს და დეგენერატებს ეს უნდათ თუ არა. კოსმიური ფედერაციის იდეა საზარელ აბსურდად ეჩვენება მხოლოდ უწიგნურ ხეპრეს რომელმაც არ იცის არც ადვაიტა ვედანტა და არც პოლიტიკა. არ დაგვავიწყდეს ასევე დედამიწის ოკულტური ისტორია, მაგალითად ლეგენდა ბაბილონის გოდოლის შესახებ. წარსულში, კერძოდ სატია იუგას (ოქროს საუკუნის) დროს დედამიწაზე ერთიანი ზენაცია არსებობდა, ყველა უფალ ნარაიანას ადიდებდა, არ იყო დაყოფა ერებად, მდიდრებად და ღარიბებად, დემონებად, ღმერთებად და ადამიანებად, არ იყო კასტები და გილდიები, ყველა ერთიანი იყო, იყო გართობა და სიამოვნება და ყველას ყველა უყვარდა, მხოლოდ შემდეგ ეპოქებში სულიერი დეგრადაციის შედეგად გაჩნდა ის რასაც დღეს ვუწოდებთ "ერებს", "კასტებს", "სამეფოებს" და ა.შ. ადვაიტას მიხედვით უფალი ნარაიანა არის ჭეშმარიტი რეალობის – ბრაჰმანის მოდიფიკაცია და ემანაცია. ჭეშმარიტი რეალობა ესაა მხოლოდ ბრაჰმანი, მთელი სამყარო აღვსილია ერთიანი უპიროვნო ზესულით და მხოლოდ ის არსებობს. რეალობა ესაა არასწორად გაგებული ზესული და კოსმიური გონი. შუდჰაადვაიტას მიხედვით ჯივა (არსება), პრაკრიტი (მატერია) და კალა (დრო) რეალურია ისევე როგორც ბრაჰმანი რადგან მისი არსის ნაწილებს წარმოადგენენ, მაგრამ ეს სულაც არ ნიშნავს იმას რომ ბრაჰმანის, პრაკრიტის, აკაშას და კალას დანაწევრება "ნაციებად", "კასტებად" და "პარტიებად" შეიძლება. არსებობს რეალური ჯივების უსასრულო რაოდენობა, მაგრამ ჯივას (ინდივიდუალურ სულს) არ გააჩნია არავითარი "ეროვნება", "პარტიულობა" და "კასტა" ("გვარიშვილობა"). ეს ყოველივე ილუზიაა. რეალურია მხოლოდ ბრაჰმანი, ერთიანი ზესული, იშვარა, ერთიანი უფალი მრავალ ფორმაში, ერთიანი დრო (კალა), ერთიანი სივრცე (აკაშა) და მილიარდობით სატვა ანუ ჯივა (ინდივიდი), რომლებსაც არ გააჩნიათ ის ფიზიკური პრედიკატები და ატრიბუტები, როგორებიცაა "ეროვნება" და "გვარიშვილობა". "პარტია", "ეროვნება" და "გვარი" = სრული აბსურდი და ილუზია. ჩვენ შეგვიძლია ბრაჰმანის გარდა სხვა სუბსტანციების რეალურობა ვაღიაროთ, მაგრამ საიდან ვიცით რომ სულიერ არსებას (ჯივას) გააჩნია ისეთი ატრიბუტი და თვისება როგორიცაა "ეროვნულობა" და "გვარიშვილობა"? ორიდან ერთია; ან სისხლი და გენეტიკა = ილუზია ანდა მეორე ვარიანტი: ნებისმიერი ჯივა (ინდივიდი) არა მხოლოდ სულიერ დონეზე, არამედ სუბატომურ დონეზეც არის ერთიანი გლობალური სისტემის ნაწილი. მატერია (პრაკრიტი) ერთიანია თუმც მრავალი სუბატომისგან და ბიომოლეკულებისგან შედგება, ხოლო დრო, სივრცე, უფლის კოსმიური გონი და უმაღლესი სული ასევე ერთიანი სუბსტანციაა. პარაბრაჰმანის გარდა ყველა არსი სუფევს მრავალ ფორმაში, მაგრამ ყველა ფორმა მაინც ერთ კოსმიურ არსებას – ღმერთს ეკუთვნის და აქედან გამომდინარე სრული უაზრობა გამოდის როცა ჯივები ერთმანეთს ებრძვიან "ეროვნების", "პარტიის" და "გვარიშვილობის" ილუზორული იდეების გამო. თუნდაც ვაღიაროთ მატერიის რეალურობა, ანტიგლობალიზმი და ბაბილონის გოდოლის სინდრომი მაინც დებილიზმია. ღმერთი = ბუნება და ბუნება ესაა ერთიანი ორგანიზმი, რომლის უჯრედებიც ვართ ჩვენ. განა დებილიზმი არაა როცა ერთი უჯრედი მეორეს ემტერება იმიტომ რომ "განსხვავებულია? ყველა ატომი ერთნაირია და ერთიანი მატერიის ნაწილია. ყველა გონი ერთიანი გონის ნაწილია და უზენაესი არსი – ბრაჰმანი აერთიანებს ფიზიკური და მენტალური ფორმების მირიადებს. ნუ იქნებით ანტიგლობალისტები, შეისწავლეთ ვედანტა და ტანტრა და ეგებ ჭკუას შეგემატოთ იმბეცილებო. ძველი აღთქმა დაბადება თავი მეთერთმეტე 1. ერთპირი იყო მთელი ქვეყანა და ერთ ენაზე მეტყველი. 2. როცა დაიძრნენ აღმოსავლეთიდან, ჰპოვეს ველი შინყარის ქვეყანაში და იქ დამკვიდრდნენ. 3. უთხრეს ერთმანეთს: მოდი, მოვზილოთ თიხა და გამოვწვათ. ქვის მაგივრად აგური ჰქონდათ, კირის მაგივრად ფისი. 4. თქვეს: აბა, ავიშენოთ ქალაქი და გოდოლი, და ცას მივუწვდინოთ მისი თხემი. აღვმართოთ ნიშანსვეტი, რომ არ გავიფანტოთ დედამიწის ზურგზე. 5. ჩამოვიდა უფალი, რომ ენახა ქალაქი და გოდოლი, რომელსაც ადამიანები აშენებდნენ. 6. თქვა უფალმა: აჰა, ერთი ხალხია ეს და ერთი ენა აქვს ყველას; რაკი ეს საქმე წამოუწყიათ, ამიერიდან დაუბრკოლებლივ გააკეთებენ ყველაფერს, რასაც კი განიზრახავენ. 7. აბა, ჩავალ და ენას ავურევ მათ, რომ ვერაფერი გააგებინონ ერთმანეთს. 8. გაფანტა ისინი უფალმა იქიდან მთელს დედამიწის ზურგზე და მათაც შეწყვიტეს ქალაქისა და გოდლის შენება. 9. ამიტომაც ეწოდა სახელად ბაბილონი, რადგან სწორედ აქ აღრია უფალმა მთელი დედამიწის ენა და აქედან გაფანტა ისინი უფალმა დედამიწის ზურგზე. ბაბილონის გოდოლი — ძველი ებრაული მითის თანახმად, მსოფლიო წარღვნის შემდეგ ადამიანებმა განიზრახეს სენაარის მიწაზე (მესოპოტამია) ქალაქისა და ისეთი კოშკის აშენება, რომელიც ცას მისწვდებოდა. ადამიანის თავხედობით განრისხებულმა ღმერთმა აურია მათ ენა და გაფანტა მთელ დედამიწაზე. დაუმთავრებელ ქალაქს ეწოდა ბაბილონი (სახელწოდებას ლეგენდა უკავშირებს ძველ ებრაულ სიტყვას ბალალ — არევას). მითში თავისებურად აისახა ბაბილონის ზიქურათების (სატაძრო-რელიგიური დანიშნულების გიგანტური შენობები) მშენებლობა და მასში სხვადასხვა ეთნიკური ჯგუფის მონაწილეობა. გადატანით — უწესრიგოდ მოფუსფუსე ბრბო, აურზაური, არეულობა. ბიბლიური გადმოცემით ბაბილონის კოშკი უზარმაზარი ნაგებობა იყო (დაბ. 11:1—9). ძველი ბაბილონისა და მისი მიმდებარე ტერიტორიის ნანგრევებში აღმოაჩინეს რამდენიმე ზიკურათი, ანუ საფეხურებად აგებული საკულტო კოშკი. აქედან ერთ-ერთი იყო ეთემენანქის ზიკურათი, რომელიც ბაბილონის გალავნის შიგნით იყო მოქცეული. ასეთ ტაძრებთან დაკავშირებულ ძველ ჩანაწერებში ხშირად ვხვდებით სიტყვებს: „მისი წვერი ცას მისწვდება“. მეფე ნაბუქოდონოსორს ერთხელ უთქვამს: „ეთემენანქში მე აღვმართე საფეხურებიანი კოშკის თხემი, რათა მისი წვერი ცას უსწორდებოდეს“. ერთი ფრაგმენტი ასეთი ზიკურათის დანგრევას შემდეგი სიტყვებით გვაუწყებს: „ამ ტაძარმა ღმერთები გაანაწყენა. მათ ერთ ღამეში დასცეს ეს ნაგებობა, მთელი მიწის პირზე გაფანტეს [მშენებლები] და ენა აურიეს, რათა შეეჩერებინათ მშენებლობა“*. „დიდი ხნის წინათ ყველა ხალხი ერთ დიდ სოფელში ცხოვრობდა და ერთ ენაზე ლაპარაკობდა“, — მოგვითხრობს მიანმაში მცხოვრები ერთი მთიელთა ტომის ლეგენდა. ლეგენდის თანახმად, მათ კოშკის აშენება დაუწყიათ, მაგრამ „თანდათანობით სხვადასხვა ქცევები და წეს-ჩვეულებები შეუძენიათ და სხვადასხვა ენაზე დაუწყიათ ლაპარაკი, მერე ამდგარან და [ნელ-ნელა] მთელ დედამიწაზე გაფანტულან“. მსგავსი ლეგენდები არსებობს აფრიკაში, აღმოსავლეთ აზიაში, მექსიკაში თუ სხვაგან.