1 ანეგდოტი გამახსენდა: "პლანოქეში" მოხვდება სამოთხეში.. ხედავს ტიპები ზიან მშვიდად მწვანე მინდორზე... - შარავანდედებით, აქეთ (ფრთიანი) ცხვრები ძოვენ.. მოკლედ მაგარი სულიერი სიმშვიდეა, მაგრამ მაგარი მოწყენილობაა... ესააო სამოთხე?! - გაიფიქრებს კაიფარი... ერთი ჯოჯოხეთი მაჩვენე რა, მაინტერესებს, როგორია - თხოვს მიქეილ გაბრიელს.. აჩვენა მიქეილმა ჯოჯოხეთი - მიდის დღნაური, ღრეობა, წამლის მოხარშვა, პლანის მოწევა... და რავი....... აუფ, აქ ყოფილა ჩემი ადგილიო! წამოიძახებს "პლანოქეში"... რა ვქნა ახლა, რა მეშველებაო..?! შეეცოდა მიქაელას და უთხრა, ღმერთს მოველაპარაკები, უკან დაგაბრუნოს (ანუ ისევ - სააქაოში).. მერე იქ რამე 1 მძიმე ცოდვას ჩაიდენ..., კისრამდე გეყოფა და ქე მოხვდები ჯოჯოხეთშიო... მოკლედ ასეც მოხდა, დააბრუნა ღმერთმა "პლანოქეში" უკან... ფიქრობს ახლა პლანოქეში, - აბა რა ჩავიდონო ნეტა ისეთიო..? ხედავს ხნიერი ქალი მოდის... ე, ბიჭო, ამაზე უსაზიზღრესი ცოდვა აბა რა უნდა იყოსო... - მივარდება ამ ქალს და გააუპატიურებს... ნუ დააბრუნეს ისევ საიქიოში. ხედავს - ისევ ეს შარავანდედიანი ხალხი - უაზრო სიფათებით და ფრთიანი ცხვრები..... კი, მაგრამ ახლა მაინც რატომ მოვხვდი აქ ასეთი ცოდვის ჩადენის მერეო..?! - შეეკითხება მიქელას... მიქელამ უხერხულად უპასუხა... - ჰო.., მაგრამ.. იმ საცოდავმა ქალმა თურმე იმდენი გლოცა.............................................. -)