მას შემდეგ დავფიქრდი, გულზე ნაღველი შემომერია, ვფიქრობ არც კი ვარ? თუ ჩემი ყოფნა საკითხავია... ვიხედები ჩემს სულში და იმ სარკმელს ვეძებ, რომელიც ამაოდ ელოდება მნახველის გამოჩენას და თვალებაცრემლებული შესცქერების იმ ცოდვებს, რომელიც ჩემს სულს, როგორც შავი მდინარის ნიაღვარი, ისე ედება...