polter

ნწ ნწ ნწ ნწ გაჭედავ შენ ეგრე მალე რეეებზე ფიქრობ ვახ

გაუმარჯოს კაი ხალხს

ძილინებისას გისურვეBთ, ჩუპასთან მიმაქვს ბინაო, თქვენნ ხომ არ იცით ამ ღამე რა გველოდება წინაო. ;) ;)

რას ამბობ ვაჟა რას ამბობ, ტყავსა გავაძრობ ქალასა, სანამ ფეხბურთის გუნდითა, არ დამაჯახებს "გალასა" ვაჯავ შეგიქე სურვილიც, ოგწყურებია კაფვაო, დღეს წყალი გვასვი ორივეს, ხვალ მაინც უნდა გაქვავო ;)

ტომრებს ვარიგებ საძილეს, თუ ვინმეს გინდათ ძილია, ოღონდაც თან გაიყოლეთ აყეფებული ფინია. სულ დამაყრუა ამ ღამე, გაჰყვირის მთაში გაზრდილი, სულ დაავიწყდა ოდესღაც თავს რომ ეხურა მანდილი

ვერა დიაცო ვერ ქაჩავ, ჩაცვივდა თონეს პურიო, კაფიებითა გიწითლე, ქალას ორივე ყურიო. მოგდომებია ლექსობა, კბილს აწკარუნებ სიმწრითა, კაფია აზრით ფასდება, შენ კი აფასებ სიგრძითა.

პანჩურს მიმიძნებ ქალაო?! შეგირცხვეს მთისა ნამუსი, ქალი კი არა ყოფილხარ, დისნეის, მიკი მაუსი.

სანამ დამდგარა ეგ ჟამი, გირჩევ უშველო თავსაო, თორემ ხომ ხედავ ქალაი, გამწარებულსა გავსაო

გამამივიდა ესეცა ფაფარ დაწნული ლომიო, კაფიის წერას გირჩევნის, ქოთანში ხარშო ლობიო.

ქალავ ტორუზი იცოდე, ნუ მაბეგვინებ თავსაო, თორემ მშობელი ვერ იცნობს აქ ჩუპას ნაერ მზგავსსაო.

ლოოოოოოოოოოოოოოლ ბზშ მეტს ვერაფერს ვიტყვი

ნერვებ მამიშლი ქალაო, მერე აბრალე თავსაო, ცხრა პირი ტყავი გაგაძრო, და გავატანო წყალსაო, გამაივიდა დიაცი, ჩემი კაფიის მუზაო, ახლა ჩაუშვი გირჩევნის მაგ მწარე ენის ღუზაო

კაფვამ არ იცის ქალ ვაჟი ტოლია ყველა ენითა, შენ მას ვერაფერს დააკლებ, ის გაგისტუმრებს ფრენითა. ქალასა ნუ უშინდები, ძალა აჩვენე ვაჯისა, არ მეშინია დაჩაგრო, მე მწამს ჩუპასი მაჯისა, კისერს მოგიგრეხს ვაჟაო, ბედს იწყევლიდე მთაშია, ველში ლამობდე გაქცევას, შუა სეტვას და ქარშია.

ლექსად იმღერებ ქალაო, შენით ავინთებ გულსაო, ძალით მაგაგრიხავ კისერსა, შეგაცვლევინებ რჯულსაო. ჩემიხარ ქალა ჩემი ხარ, ვერ შეგელევა პოლტერი, თუკი გაქვს ძალა შეპყარ და ენა ძირში მოჭერი

ეს ქალა ხმლითა მაშინებს, სეკვესტრს აკეთებს ოხერი, არა მომაჭრას შიში მკლავს, კაცი ვარ გლობალ მოდერი ;)

მერე რო აღარ დაინდო ჩემთან დაიჭერ საქმესა, მოვიგონებდე სიცილით ჩუპას კაფიამ გაკვნესა. ვაჯაო ქალი დაგჩაგრავს, კაფიის არის წესია, შენ დაიკიდე აქამდე ათასი გაუპრესია

დიაცო ხმალი ჩააგე, მტრად ნუ მიგულე ვაჟაო, 11 მინდა ხომ არ გკალვ, შენც დამიფასე გარჯაო. მაიც ტრფობითა გიმღერდე, რაც უნდა ცუდი მიძახო, ეს გული შენთვის თუ არა მა ვისთვის გამოვიძახო.

შენ რომ კითხულობ ჭირიმე, მიტომ მაბარდნი თავზედა, ენითა მამფცან ზურგი და მერე გადიდე მხარზედა. მეტსაც შეგაწევ კაფიას შენ ოღონდ მომეც ნებაო თერთმეტი შვილი რა არი გული შენს ხელში დნებაო.

მთა მოგხდომია ვაჟაო, ხმალიც გიმშვენებს გვერდსაო, დამზგავსებიხარ ველშია, ცხვრებს გადევნებულ მწყემსსაო.

არ მეჩქარებჰა ვაჯაო 11 მე არ მაშინებს, ისეთ ქალი მყავს მიზანში წელიწადს არ დამაძინებს. შეგიქე ვაჯა კაფია, მთისა გიბერავს სულიო, ჩვენს შორის არის სხვაობა შენ ერთი მე კი ნულიო. ხოდა მიწიე ჭაპანი ვკაფოთ მინდორ და ველია, ლექსადა ესა ცხოვრება, თურმე არც ისე ძნელია

ვაჟაო არა გეწყინოს დაგბლაგვებია ხმალია, თავსა მოგაჭრის ჩუპაი, კაფვით გაზრდილი ქალია.

რაგინდა ცუდი მომწერო მაინც ჩემი ხარ ქალაო, ნეტი ახლავე გათიშე სხვა სამყაროდან გნახაო. ვერსაით დამემალები, რაგინდა ცადო გაქცევას, შენთვისა ხელის გაშვება, მე მიღირს ქვეყნის დაქცევად. ასე რომ ჭკუა იხმარე, ტკბილი ჩამბერე სულიო, თორემ იცოდე გამისკდა, კაცსა სიმწრისგან გულიო. კაფიას მწარე უხდება, სიყვარულს ლექსი ტკბილიო. დავგეგმე ჩემს გვარს შევძინო, შენგან 11 შვილიო

მოგვჩერებიან შორიდან, და დაუღიათ ხახები, თავი არავინ შემოყოთ კაფიით გაილახებით. ვისაცა ძალა არა გაქვთ, ენით არ კაფავთ ტყესაო, თავს ძალა არ დაატანოთ, მაინც ვერ მამჭამთ ფეხსაო

ნერვებს ნუ მიშლი ქალაო, ნუ ამიტეხე ყვირილი, კაფიის გემოს ვერა გრძნობ, მიტომ გინდება ტირილი. შენ დამაცადე დიაცო, ლექსადა თუ არ გაკვნესო, ჯერ წამოგაგო დამაცა, შენსკენ გასროლილ ანკესსო. მაინც ჩემიხარა რაცა ხარ, თუნდ ხმალს უღერდე მოყვარეს, შენი კაფიის ფასი კი გადავუხადე მოლარეს. ახლა მიცქირე იკითხე, შენივე წონა დავწერო, ჩუპა ილია აკაკი მკაფველებიდან გავწერო

რავა ყველას სიყვარულის ბუშტი გაგისკდათ ჰა?