ბიბლიური მუხლებიდან ჩანს, რომ „სულში“ ხშირად ადამიანი იგულისხმება.მაგალითად: 1)დაბ. 2:7: «დაიწყო იეჰოვა ღმერთმა ადამიანის შექმნა მიწის მტვრისგან, ჩაჰბერა ნესტოებში სიცოცხლის სუნთქვა და ადამიანი ცოცხალ სულად იქცა» (როგორც ვხედავთ, თვითონ ადამიანი იქცა სულად, ცოცხალ არსებად. ღმერთს მისთვის სული არ მიუცია).2)1 კორ. 15:45: «წერია კიდეც: „პირველი კაცი ადამი გახდა ცოცხალი სული, უკანასკნელი ადამი კი — მაცოცხლებელი სული (ამრიგად, ებრაული წერილების მსგავსად ქრისტიანულ-ბერძნულ წერილებშიც არის მუხლები, სადაც „სულში“ თვითონ ადამიანია ნაგულისხმევი. 3)1 პეტ. 3:20: „ნოეს დროს . . . რამდენიმე ადამიანი, სულ რვა სული გადაურჩა წყალს“ . 4)იესო ნავეს ძე 11:11, ბსგ: «და მახვილის პირით მოსრეს ყოველი სული ვინც კი იქ იყო» (ამ მუხლის მიხედვით სული არ არის უხილავი ძალა და მისი მოკვლა შეიძლება მახვილით). 5)(ეზეკიელი 18:4)-ყველა სული ჩემია, როგორც მამის სული, ისე ძის სული ჩემია. სული, რომელიც სცოდავს, მოკვდება.(და არა ჯოჯოხეთის ცეცხლში დაიტანჯება). ყველა ეს ბიბლიური მუხლი იმას ადასტურებს რომ ადამიანი თვითონ სულია და მას ცალკე რაღაც არსება[სული]არ გააჩნია.